.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-(Μικρές Ιστορίες-Short Stories)
Leonora Carrington και Max Ernst:Visions
- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.jpeg)
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Μικρές Ιστορίες-Short Stories)
Leonora Carrington και Max Ernst:Visions
Ήταν φθινόπωρο.Ο ουρανός στα νότια είχε μια χλωμή απόχρωση,
Προμηνυμα καταιγίδας.
Η Leonora ξύπνησε.
Ειδε τον Max να πινει καφέ, ακουμπισμένον στο παράθυρο.
Στο τραπέζι υπήρχε ένα σημειωματάριο.Είχε σχεδιασει ένα παιδί που τρέχει προς ένα σπίτι, κι ένα πουλί να πετά από πάνω του.
Χαμογέλασε και είπε:
«Πάλι αυτό το αηδόνι;»
«Δεν μπορώ να το αποφύγω», είπε εκείνος. «Ίσως επειδή σ’ ακούω να τραγουδάς τα πρωινά.»
Η Leonora φόρεσε το παλτό της. Είχαν να παραδώσουν καποια έργα σ’ έναν έμπορο τέχνης πριν φύγουν.
Καθώς περπατούσαν ένα άσπρο άλογο πέρασε από μπροστά τους,τραβώντας
ένα κάρο με κάρβουνα.
Η Leonora κοντοστάθηκε για λίγο.
Ο Max την κοίταξε χωρίς να μιλήσει.
Πιο κάτω, στην πλατεία, ένα παιδί πούλαγε πουλιά μέσα σε μικρά κλουβιά.
Ένα αηδόνι κελάηδησε.
Ο ήχος ακούστηκε στη βουή τού δρόμου.
Η Leonora χαμογέλασε.
«Τελικά,» είπε, «ό,τι ζωγραφίζουμε είναι απλώς ό,τι θέλουμε να κρατήσουμε
λίγο παραπάνω.»
Ο Max χαμογελασε.
«Ή ό,τι φοβόμαστε πως θα χάσουμε.»ειπε.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου