GREEK POETRY -μεταφράζοντας Ομήρου Οδύσσεια ραψωδία τ' στίχοι 535-553 -Το όνειρο τής Πηνελοπης -χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-μεταφράζοντας 

Ομήρου Οδύσσεια ραψωδία τ' στίχοι 535-553

-Το όνειρο τής Πηνελοπης

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

My own empire of heteronyma -χνκουβελης cncouvelis 

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μεταφράζοντας 

Ομήρου Οδύσσεια ραψωδία τ' στίχοι 535-553

-Το όνειρο τής Πηνελοπης-

αλλά έλα τώρα τ'ονειρο άκουσε και εξηγα το μου

χήνες μέσ'στο σπίτι μου είκοσι στάρι τρωνε

βρεγμένο στο νερό και να τις βλέπω χαιρομαι 

κι ήρθε μεγαλος απ' το βουνό γαμψονυχος αετός

κι όλες απ' το λαιμό τις άρπαξε και σκοτωσε,

αυτές πεσαν σωριαστηκαν στο σπίτι,κι αυτος 

στον λαμπρό ανέβηκε αερα,και τοτ'εγω έκλαιγα

και μέσ'στο όνειρο θρηνουσα,και γύρω μου οι Αχαιες 

μαζεύτηκαν οι ομορφομαλλουσες,που φώναζα κι έκλαιγα,

γιατι αετός μού σκότωσε τις χήνες,

κι εκείνος αφού ξαναγυρισε και στου σπιτιου σε δοκάρι

κάθισε που προεξειχε μ'ανθρωπινη φωνή με ηρεμησε

και είπε:ησύχαζε,τού φημιστου Ικάριου κόρη,

δεν ειναι ονειρο,αλλά όραμα αληθινό,που θα σού βγει,

οι χήνες οι μνηστήρες,κι εγώ που πριν αετός πουλί ήμουν

τώρα όμως ο άντρας σου κι έχω γυρίσει,που σ' όλους

θα φέρω τούς μνηστήρες άδοξο τέλος,

έτσι μίλησε,και τότ'εμενα ο γλυκός μ'αφησε υπνος,

και γύρω κοιτάζοντας τις χήνες στο σπίτι ειδα

στάρι να τσιμπολογουν στη λεκάνη,όπου και πριν.

.

ἀλλ' ἄγε μοι τὸν ὄνειρον ὑπόκριναι καὶ ἄκουσον.535

χῆνές μοι κατὰ οἶκον ἐείκοσι πυρὸν ἔδουσιν

ἐξ ὕδατος, καί τέ σφιν ἰαίνομαι εἰσορόωσα·

ἐλθὼν δ' ἐξ ὄρεος μέγας αἰετὸς ἀγκυλοχήλης

πᾶσι κατ' αὐχένας ἦξε καὶ ἔκτανεν· οἱ δ' ἐκέχυντο

ἁθρόοι ἐν μεγάροισ', ὁ δ' ἐς αἰθέρα δῖαν ἀέρθη.540

αὐτὰρ ἐγὼ κλαῖον καὶ ἐκώκυον ἔν περ ὀνείρῳ,

ἀμφὶ δέ μ' ἠγερέθοντο ἐϋπλοκαμῖδες Ἀχαιαί,

οἴκτρ' ὀλοφυρομένην, ὅ μοι αἰετὸς ἔκτανε χῆνας.

ἂψ δ' ἐλθὼν κατ' ἄρ' ἕζετ' ἐπὶ προὔχοντι μελάθρῳ,

φωνῇ δὲ βροτέῃ κατερήτυε φώνησέν τε·545

«θάρσει, Ἰκαρίου κούρη τηλεκλειτοῖο·

οὐκ ὄναρ, ἀλλ' ὕπαρ ἐσθλόν, ὅ τοι τετελεσμένον ἔσται.

χῆνες μὲν μνηστῆρες, ἐγὼ δέ τοι αἰετὸς ὄρνις

ἦα πάρος, νῦν αὖτε τεὸς πόσις εἰλήλουθα,

ὃς πᾶσι μνηστῆρσιν ἀεικέα πότμον ἐφήσω.»550

ὣς ἔφατ', αὐτὰρ ἐμὲ μελιηδὴς ὕπνος ἀνῆκε·

παπτήνασα δὲ χῆνας ἐνὶ μεγάροισ' ἐνόησα

πυρὸν ἐρεπτομένους παρὰ πύελον, ἧχι πάρος περ

.

.

.