LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ - (Hegel vs Deleuze+Lacan-Marx vs Foucault+Freud- Dostoyevsky vs Alain Robbie Grillet+Derrida) Η Συνάντηση τών Ιδεών (στον σύγχρονο κόσμο -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

- (Hegel vs Deleuze+Lacan-Marx vs Foucault+Freud-

Dostoyevsky vs Alain Robbie Grillet+Derrida)

 Η Συνάντηση τών Ιδεών

(στον σύγχρονο κόσμο

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Hegel vs Deleuze+Lacan-Marx vs Foucault+Freud-

Dostoyevsky vs Alain Robbie Grillet+Derrida)

 Η Συνάντηση τών Ιδεών

(στον σύγχρονο κόσμο)

1

Hegel vs Deleuze

(+Lacan)

+

Σε ένα  καφέ της  πόλης ο Hegel και ο Deleuze κάθισαν απέναντι.

Ο κόσμος γύρω τους έτρεχε, γεμάτος πληροφορία, καταναλωτισμό και θόρυβο.

Στο τραπεζι είναι και Lacan.

Lacan:

Εσείς συζητήσετε κι εγώ ψυναλυω.

Hegel:

Ο κόσμος αυτός είναι μια ατέρμονη διαδικασία. Κάθε αντίφαση που συναντούμε οδηγεί σε μια σύνθεση, μια υπέρβαση της σύγκρουσης. Το πνεύμα της εποχής αναδύεται μέσα από τις συγκρούσεις των ιδεών.

Deleuze:

Αλλά η εποχή αυτή δεν είναι μόνο αντίθεση. Είναι μια ροή πολλαπλών διακυμάνσεων, όπου κάθε γεγονός, κάθε πρόσωπο και κάθε μηχανή συνθέτουν δίκτυα επιθυμίας και μεταβολής. Δεν υπάρχει τελική σύνθεση, μόνο συνεχής διαφοροποίηση.

Hegel: 

Χωρίς τελική σύνθεση, δεν υπάρχει νόημα. Το πνεύμα κινείται προς την ολοκλήρωση της αυτογνωσίας.

Deleuze: 

Και όμως, η ολοκλήρωση που αναζητάς είναι μια ψευδαίσθηση. Η ζωή είναι ρευστή, ασταθής, και η δημιουργία γίνεται στην αλληλεπίδραση, όχι στην τελική σύνθεση.

Στο τέλος ο Lacan είπε:

Και οι δύο σας μιλάτε για τον κόσμο σαν να είναι σύστημα ή ροή, αλλά το ασυνείδητο, η επιθυμία που διαπερνά τον καθένα, υπερβαίνει και τις δύο σας. 

Η πραγματικότητα δεν είναι μόνο ιδέα ή διαδικασία. Είναι διαρκής έλλειψη, η οποία δημιουργεί την ανάγκη για νόημα και ταυτότητα.»

.

.

 Στον Μεταμοντέρνο Καθρέφτη

(Marx vs Foucault)

(+Freud)

+

Στο ίδιο  καφέ στο κέντρο της πόλης σε άλλο τραπέζι κάθονταν ο Karl Marx και ο Michel Foucault,μαζί με τον Sigmund Freud.

Freud:

Συζητήσετε,κι εγώ σημειώνω τα τραύματα σας.

Marx:

Η οικονομία καθορίζει τα πάντα. Η εργασία, η ιδιοκτησία, η συσσώρευση κεφαλαίου , όλα αυτά δομούν τη ζωή των ανθρώπων. Η εκμετάλλευση συνεχίζεται, μόνο που σήμερα έχει πιο “λεπτές” μορφές.»

Foucault: 

Δεν θα συμφωνήσω πλήρως, Karl. Η εξουσία δεν περιορίζεται στην οικονομία. Είναι παντού – στους θεσμούς, στα δίκτυα γνώσης, στα σώματα. Η παρακολούθηση, η πειθαρχία, η επιτήρηση – αυτές είναι οι νέες μορφές κυριαρχίας.

Marx: 

Μα αν η οικονομική βάση δεν αλλάξει, όλα τα άλλα είναι επιφάνειες. 

Η εξουσία δεν μπορεί να απελευθερωθεί από την ιδιοκτησία και τον πλούτο.

Foucault: 

Και όμως, η γνώση και η γλώσσα καθορίζουν τι είναι αποδεκτό, τι θεωρείται “αλήθεια”. Ο κόσμος διαμορφώνεται όχι μόνο από τις παραγωγικές δυνάμεις αλλά και από τα λόγια και τα δίκτυα εξουσίας.

Ο Sigmund Freud σημειώνει στο τετράδιό του:

Παλεύουν με τον ίδιο φόβο: την αδυναμία ελέγχου. Ο Marx φοβάται τη δύναμη του κεφαλαίου πάνω στον άνθρωπο, ενώ ο Foucault φοβάται τη δύναμη του αόρατου πλέγματος κανόνων και γνώσης. Όμως και οι δύο ξεχνούν το ασυνείδητο ,τον χώρο μέσα στον άνθρωπο όπου οι επιθυμίες και οι φόβοι κυβερνούν ακόμα πιο δυνατά. Ο σύγχρονος κόσμος, λοιπόν, δεν είναι μόνο οικονομία ή εξουσία, είναι και η μάχη με το ίδιο μας το εσωτερικό σκοτάδι.

.

.

.

Το τέλος τής Ιστοριας

Dostoyevsky vs Alain Robbie Grillet 

(+Derrida)

+

Στο ίδιο καφέ τής πόλης.Στο.ταπεζι ο Fiodor Dostoyevsky και Alain Robbie Grilletσυζητουν και ο Jacques Derrida αποδόμηση 3 φορες.

1

Dostoyevsky:

Ο άνθρωπος σήμερα ζει αποξενωμένος μέσα στην ίδια του την κοινωνία. Η ψυχή του πνίγεται ανάμεσα στην ανάγκη για νόημα και την αδιάκοπη φλυαρία της τεχνολογίας.

Robbe-Grillet: 

Μα η τεχνολογία δεν είναι τίποτε άλλο παρά επιφάνεια. Ο κόσμος πλέον κατακερματίζεται σε στιγμές, σε εικόνες, σε αντικείμενα που παρατηρούνται, αλλά δεν βιώνονται. Η αλήθεια δεν κρύβεται πια στις λέξεις, αλλά στα περιγράμματα των πραγμάτων.

1η αποδομηση Derrida:

Εδώ, η διαφορά μεταξύ της εμπειρίας και της καταγραφής της γίνεται εμφανής. Ο Dostoyevsky αναζητά την ουσία πίσω από τη μορφή, ενώ ο Robbe-Grillet επιμένει στη μορφή ως αυτόνομο συμβάν. Στον σύγχρονο κόσμο, όπου η πληροφορία αντικαθιστά την εμπειρία, η διαφορά αυτή δεν είναι απλώς αισθητική, αλλά ηθική και πολιτική: το νόημα εκκρεμεί μεταξύ του βιώματος και της επιφάνειας.

2

Dostoyevsky:

 Κοίτα τον δρόμο. Ο κόσμος περπατάει, αλλά κανείς δεν κοιτάει πραγματικά τον διπλανό του. Η μοναξιά δεν είναι απλώς προσωπική, είναι συλλογική.

Robbe-Grillet:

Η παρατήρηση είναι η μόνη σχέση που επιτρέπεται σήμερα. Σκιές περνούν δίπλα μας, αντικείμενα κινούμενα, αλλά δεν αλληλεπιδρούμε. Το βλέμμα αντικαθιστά τη φωνή, η εικόνα αντικαθιστά την ουσία.

2η αποδομηση Derrida: 

Η αποξένωση είναι αποτέλεσμα της διαφοράς μεταξύ παρουσίας και αναπαράστασης. Η πόλη του σήμερα είναι μια επιφάνεια χωρίς βάθος, όπου η επαφή μετατρέπεται σε παρατήρηση. Ο Dostoyevsky θα πει ότι η ψυχή πονάει, ο Robbe-Grillet ότι η μορφή λείπει. Ο σύγχρονος κόσμος διασπάται μέσα στην επιφάνεια των πραγμάτων.

3

Dostoyevsky: 

Η ηθική κρίση δεν έχει ημερομηνία λήξης. Κάθε άνθρωπος καλείται να επιλέξει, ακόμη και αν η επιλογή φαίνεται άσκοπη.

Robbe-Grillet:

Και όμως, οι επιλογές μας καταγράφονται σαν δεδομένα, σαν στιγμιότυπα. Ο άνθρωπος δεν αποφασίζει πια· οι επιλογές του γίνονται αρχεία, και η ζωή μετατρέπεται σε παρατηρητήριο.

3η αποδόμηση Derrida:

Η ελευθερία και η καταγραφή της είναι δύο όψεις της ίδιας αμφισημίας. Στον σύγχρονο κόσμο, η επιλογή δεν εξαλείφεται, αλλά η σημασία της χάνεται στο πεδίο της αναπαράστασης. Το ερώτημα που απομένει είναι αν η ιστορία τελειώνει με την επιτήρηση ή αν αρχίζει μια νέα μορφή συνείδησης μέσα στην ίδια την παρατήρηση.

.

.

.