LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ / FICCIONES-1-Dedicated to J.L.Borges- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
. 
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ / FICCIONES-1
Dedicated to J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
.ο Λαβυρινθος
.
σχεδιασε ενα ευθυγραμμο τμημα με το χαρακα , μετα με το
ορθογωνιο τριγωνο συνεχισε καθετα με ευθυγραμμο τμημα διπλασιου
μεγεθους , και συνεχισε , αλλαζοντας διευθυνσεις εγραφε ευθυγραμμα
ακολουθοντας καθε φορα διαφορετικα συνολα αριθμων , πρωτους αριθ-
μους 1,3,5,7,11,13,17,19,..., αριθμους Fibbonaci 1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,...
πυθαγορειες τριαδες 3,4,5\ 6,8,10,\...ακομα και τη σειρα 1,-1,1,-1,1,-1,1,-1,1,-1,...
μετα απο καποιο μετρησιμο χρονο κλειστηκε στον λαβυρινθο που εκτισε απο
εκεινα τα σχεδια , μεχρι αυτη την ωρα δεν εφτασε στην εξοδο του , αν και
πολλες φορες περασε ελαχιστους τοιχους διπλα, ετσι για να διασκεδασει
τη μοναξια του στις επιφανειες των τοιχων σχεδιαζε αντικειμενα , μια κα-
ρεκλα , ενα αυτοκινητο , ενα δεντρο , ... κι αλλοτε τεραστιες συνθεσεις ,
πολεις με τα κτιρια τους , τους δρομους ,τα καταστηματα , τους ανθρω-
πους στα λεωφορεια,... κι αλλες φορες μυθικους ηρωες προσωπα των πα-
ραμυθιων , ...κι αυτα οχι απαραιτητα μ ' αυτη τη σειρα πραγματοποιουνταν
στον κοσμο που ζουσε πριν μπει και κλειστει στο λαβυρινθο...[ Σημειωση.
Καποιος εγραψε ενα κειμενο σε μια εγκριτη εφημεριδα και αναφερει πως
σε ονειρο του που επαναλαμβανεται καθε νυχτα σχεδον ακουει καθαρα
βηματα που ποτε πλησοιαζουν και ποτε απομακρυνονται , κι επειτα σε
διαφορες αποστασεις παλι , και πως παντα ξυπναει μεσα σ' αυτο το ονειρο
και ειναι κλεισμενος σε δωματια διαφορων διαστασεων η' με τις ιδιες δια-
στασεις περιπλανομενος για παρα πολυ χρονο με τους τοιχους καταγραφους
απο φωτογραφιες της πραγματικοτητας ,και πως στην αγωνια του να φτασει
καπου που δεν μπορει να προσδιορισει συναντα τυχαια ενα χαρτι του κτιριου ,
σχεδιασμενο με διαφορα ισα η' ανισα ευθυγραμμα τμηματα σε διευθυνσεις
που συνεχως αλλαζουν , καθε φορα εφαρμοζει μια στρατηγικη δρασης , υπο-
θετει ενα κατασκευαστικο σχεδιο και πρασπαθει να το επαληθευσει ,μεχρι
τωρα χωρις αποτελεσμα .Παντως το θεωρει πολυ παραξενο που αποδρα
απο τα ονειρα, , και μαλιστα εγραψε αυτο το κειμενο στην εφημεριδα , που
διαβασαμε και γραψαμε εδω την περιληψη του ]
.
.
Μετα - Λογοτεχνια
[στον Ezra Pound ] το παιδι διπλα του μετρουσε τα χαλικια , αυτος καθονταν
σε μια κιτρινη καρεκλα καπνιζοντας , σχεδον αποκοιμηθηκε , '' να παρε το απειρο ''
τον ξυπνησε κι αδειασε στη χουφτα του ενα αριθμο απο χαλικια , τα μετρησε ''10''
ειπε , τα μετρησε παλι ΄΄ 1 ΄΄ ειπε ,... 3, 31 , 300004 , 14 , 122, 5, 34215 , 1234567
890987654321, 13579, 2468, 11,...σηκωσε το κεφαλι το παιδι σηκωσε το
χερι σ ' αποχαιρετισμο , το ειδε ν άπομακρυνεται, μια κουκιδα , ενα τιποτα , τοτε
ηταν που θυμηθηκε τα λογια του θαλασσινου. '' Ο ανθρωπος απο την τεχνη του
να κρινεται '' και συλλογισθηκε ποσα παιδια μοιραζουν το απειρο αυτη τη στιγμη
.
.
[στον J . L .Borges ].η τιγρης εκτιναχτηκε μεσα στις κιτρινες σελιδες του βιβλιου
και βγηκε απ ' την αλλη πλευρα στη ζουγκλα με κολλημενες πανω της τις λεξεις
του τυπογραφειου , εκει σ 'αυτη τη θεση ακινητη περιμενει τον κυνηγο η' το θη-
ριοδαμαστη
.
ο Μεγαλος Απατεωνας
.
.
Αυτος ο ανθρωπος χρονια μελετουσε τις συνηθειες των πουλιων , και ιδιαιτερα
τις φωνες που εχουν να επικοινωνουν , αυτες οι παρατηρησεις του δεν σχετιζον-
ταν με τον τροπο που τα εξεταζε ο Φραγκισκος της Ασιζης , ουτε με αυτον του
Ολιβιε Μεσιαν , του μεγαλου Γαλλου μουσικου , να καταγραψει σε νοτες της
μουσικης τις φωνες και να συνθεσει μ ' αυτο το υλικο πρωτοτυπο μουσικο εργο ,
χρονια τωρα προσπαθουσε να ακολουθησει τον Αριστοτελη , να παρατηρησει ,
να ταξινομησει , να υποθεσει , να πειραματισθει . Πολλοι , και ειχαν δικιο , θεω-
ρησαν την εργασια του κακη απομιμηση του Μεγαλου Σταγειριτη , ομως αν με-
λετουσαν σχολαστικα τα γραπτα του θα εβρισκαν τις προτασεις του αμφισημες
και αντινομικες . Σε τι αποσκοπουσε τοτε μια τεραστια σε ογκο και κοπο εργα-
σια να αυτοαναιρειται . Στα ποιο προσφατα γραπτα του αναφερει πως αυτο
που τον αποσχολουσε απ ' την αρχη των μελετων δεν ηταν να βρει ολα τα γρα-
ναζια με τα οποια λειτουργουν τα πραγματα , γιατι πισω απο τα φαινομενα
δεν υπαρχει κανενας καλοκουρδισμενος μηχανισμος , αλλα να μελετησει πως
τα διαφορα λογικα συστηματα αδυνατουν να φθασουν στην ουσια των πραγ-
ματων . Με λιγα λογια αυτος ο ανθρωπος αποπειραθηκε να βρει , να εφευρει
μονος του ολα τα σκεπτικα συστηματα του ανθρωπου ,δεν ξερουμε αν τα κατα-
φερε η ' αν θα τα καταφερει , παντως το οτι εμεννει στο Αριστοτελη , δεν διχνει
δογματικοτητα ουτε μονομερεια , αλλα μαλλον απο εκει να κατανοησει οσα τυ-
φλωνουν τον ανθρωπο στην αναζητηση του . Σ ' ενα προσφατα δημοσιευμενο
αρθρο του αναφερει '' τα πραγματα φαινονται να αντιστεκονται στην παρατη-
ρηση , σαν να μην τους αρεσει να τα υπνωτιζουν , ετσι μαλλον μ 'εναν πλαγιο
τροπο μπορει να τα προσεγγισουμε, Να τα αφησουμε να λειτουργουν χωρις να
τα καταλαβαινουμε πληρως , ισως η '' μη - πληροτητα '' της γνωσης τους να ει-
ναι αυτη η ιδια γνωση τους . Αν και κοινοτυπα ολα αυτα , ειμαστε βεβαιοι πως
ολα τα ισχυρα σκεπτικα Συστηματα παραγουν φαινομενα για τα οποια δεν μπο-
ρουμε να αποφασισουμε αν ειναι αληθη η ' ψευδη ... '' , Εδω σταματησαμε την
συνεχεια της αναγνωσης του αρθρου , απο αυτο ομως το αποσπασμα συναγου-
με το συμπερασμα οτι εφτασε αισιως στα συμπερασματα του Κουρτ Γκεντελ ,
Ισως αυτο ειναι και η ποιο μεγαλη του προσφορα στην επιστημη . Σ' ενα κειμε-
νο του ο Μπορχες γραφει πως αν βαλουμε τα 24 γραμματα του αλφαβητου
σ ' ολους τους δυνατους συνδιασμους τοτε θα προκυψουν ολα τα Λογοτεχνικα
Εργα , ολα τα Επιστημονικα , ολη η Ποιηση , ολες οι Θεωριες ... κλπ . Ας ελπισου-
με πως αυτος ο ανθρωπος , προς οφελος μας , θα βρει καποια συστηματα νομων
που θα μας λυσουν πολλα συνχρονα προβληματα , αν οχι και ολα
.
.
Το Βιβλιο
[στον Χορχε Λουις Μπορχες]
The Book
[to J.L.Borges]
.
.
Τον τελευταιο καιρο συχναζε στην κεντρικη Βιβλιοθηκη . Ηταν εκει καθημερινα στις 1 μμ ακριβως κι εφευγε στις 4 μμ .Μεχρι να φτασει ακολουθουσε την ιδια διαδρομη με ελαχιστες παραλλαγες .Παρατηρησε πως συναντουσε πολλες φορες τους ιδιους ανθρωπους,ηταν ξενος , και κανενας δεν τον γνωριζε να τον χαιρετησει η ' να σταματησει και ν ' ανταλλαξει μαζυ του μια κουβεντα. Αλλωστε η δουλεια του ηταν στην αλλη πλευρα της πολης . Δουλευε σε μια πολυεθνικη τραπεζα , και το ποστο του ηταν τετοιο που δεν ερχονταν σ ' επαφη με τους πελατες , μονο με τους υψηλα ισταμενους υπαλληλους .
Στη Βιβλιοθηκη συνηθως διαλεγε απο τα πρωτα ραφια τυχαια ενα βιβλιο . Ετσι κι αλλιως ο λογος που συχναζε στη Βιβλιοθηκη ηταν να μελετησει τους ανθρωπους που συχναζουν εκει , σε ποιες θεσεις καθονται , σε ποια σταση κρατουν την σπονδυλικη τους στηλη , ποσο χρονο παραμενουν σε μια σελιδα , αν προτιμουν η ' αποφευγουν να καθησουν κοντα σε καποιυς ανθρωπους , αν τους πιανουν τη κουβεντα , και τι ειδος κουβεντα , αν φευγουν μαζυ , αν καποιοι απ 'αυτους συσχετιζονται , ...Ειναι απειρος ο καταλογος ολων των παρατηρησεων που μπορει να κανει . Για παραδειγμα αν ξεκινησει απο το βιβλιο που καποιος διαβαζει , μετα θα περασει να παρατηρει αν εχει χρωματιστο εξωφυλλο , αν το χρωματιστο εξωφυλλο εχει εικονα , αν η εικονα ειναι φωτογραφια , αν η φωτογραφια δειχνει καποιο ανθρωπο , αν ο ανθρωπος που δειχνει ειναι αντρας η γυναικα , αν ειναι γυναικα τι ηληκια εχει , ...Κι αν σκεφτουμε οτι εχουμε συνδιασμους παρατηρησεων στο ιδιο ατομο , αλλα και σε διαφορετικα ατομα , αυτο το παιχνιδι , γιατι για παιχνιδι προκειται, τον διατηρει σε πολυ υψηλη διανοητικη κατασταση.
Περασε σχεδον ενας χρονος μεσα σ' αυτη την κατασταση.
Μια μερα αποφασισε να σταματησει, και μαλιστα να μην πηγαινει στη Βιβλιοθηκη , παρα μονο μια φορα το μηνα , να διαλεγει παλι στη τυχη ενα βιβλιο , και στο διαμερισμα του να το μελετα με την ησυχια του .Αυτο το εφαρμοσε για αρκετο καιρο.
Για να βρισκει ενδιαφερον καθε μηνα ακολουθουσε και διαφορετικο σχεδιο.Τον τελευταιο καιρο κατεγραφε τους αριθμους που αντιστοιχουν στις λεξεις ολων των σελιδων του βιβλιου. Δηλαδη αν το εφαρμοσουμε για το κειμενο που γραφουμε απ ' την αρχη του θα εχουμε 3 9 5 7 1 3 8 10 4 ...Μετα εξεταζε τη συχνοτητα των πρωτων αριθμων , η' αν οι αρτιοι αριθμοι για ενα μεγαλο αριθμο σελιδων ακολουθουν την κανονικη κατανομη , η' αν μια ακολουθια αυτων των αριθμων ειναι ταυτοσημη στο ιδιο μηκος με τη δεκαδικη αναπτυξη του αριθμου π η' του e, σε καποιο τμημα τους , η' αν εφαρμοζοντας τις τεσσερις πραξεις τις Αριθμητικης , προσθετοντας , αφαιροντας , πολλαπλασιαζοντας , διαιρ0ντας , με ενα πολυπλοκο προγραμμα συνδιασμων πραξεων αν μπορει να προκυψουν σειρες Fibonaci , πυθαγορειες τριαδες , η ' λυσεις Διοφαντικων εξισωσεων ...
Το βιβλιο που διαλεξε εκεινο τον μηνα με εκπληξη του παρατηρησε ξεφυλλιζοντας το αρκετες φορες πως δεν ειχε τυπωμενες σελιδες , σαν να ηταν αγραφο η ' ειχε γινει λαθος στην εκδοση του και κανενας δεν το προσεξε , αφου το εξωφυλλο του καλα τυπωμενο , με ευαναγνωστο το ονομα του συγγραφεα , αγνωστος δεν τον γνωριζε , ο δε τιτλος του ηταν μονο τρια κεφαλαια γραμματα με δυο τελειες να τα διαχωριζουν .M . L . C
Επισης οσες φορες και να μετρησε σχολαστικα τις σελιδες του δεν βρηκε ποτε τον ιδιο αριθμο , σαν καθε φορα να προστιθονταν σελιδες η ' να αφαιρουνταν. Γεμισε ενα τετραδιο με τους αριθμους τον σελιδων που καταμετρουσε , προσπαθησε να ανακαλυψει καποιο σχεδιο στο πως εναλλασονται οι αριθμοι των σελιδων του βιβλιου. Ματαια , μετα απο πολυ κοπο εφτασε στο συμπερασμα οτι δεν προκειται να καταληξει πουθενα , και μαλιστα παρα τη συνηθεια του αποφασισε να το επιστρεψει στη Βιβλιοθηκη , αν και υπολειπονταν ακομα εφτα ημερες για το τελος του μηνα
Πριν βγει εξω για να το παραδωσει ,του εριξε μια τελευταια αδιαφορη ματια . Οπως ηταν αφηρεμενος στην αρχη δεν το προσεξε , επανελαβε το ξεφυλλισμα , σε καποιες εσωτερικες σελιδες του βιβλιου συναντησε καποιες τυπωμενες σελιδες , του φανηκε πως ονειρευεται , ισως εφτεγε η κουραση των τελευταιων ημερων. Γρηγορα συνηλθε , τιποτα απ ' αυτο δεν συνεβαινε . Πραγματι υπηρχε κειμενο , που αρχιζε απο την ιδια παντα σελιδα , και στις αλλες σελιδες παρατηρησε αποσπασματα φρασεων η ' λεξεων στην αρχαια Ελληνικη Γλωσσα .Αποφασισε να μη γυρισει πισω το βιβλιο , και μαλιστα επισκεφτηκε τη Βιβλιοθηκη να ανανεωσει για αλλον ενα μηνα το δανεισμο του
Επειδη φοβηθηκε τη παραξενη ιδιοτροπια του βιβλιου κατεγραψε το κειμενο που βρηκε , και ενα μεγαλο αριθμο απο τα αποσπασματα στα αρχαια ελληνικα , πριν αλλαξουν ολα
Το κειμενο ηταν αυτο . '' Στους Αρχαιους Βαβυλωνιους ηταν γνωστη η μεθοδος να προσεγγισουν οσο γινεται πιο πολυ τη τετραγωνικη ριζα οποιοδηποτε αριθμου .Αν θελουμε να βρουμε την τετραγωνικη ριζα του αριθμου Ν , βρισκουμε ενα αριθμο κ ωστε το τετραγωνο του να πλησιαζει τον αριθμο Ν και να ειναι μικροτερο του . Τοτε το τετραγωνο του αριθμου Ν / κ πλησιαζει τον αριθμο Ν και ειναι μεγαλυτερο του. Ας παρω τον μεσο ορο αυτων των δυο αριθμων κ+Ν/κ / 2 και ας τον ονομασω κ1 . Το τετραγωνο του κ1 πλησιαζει περισσοτερο τον Ν απ' οτι το τετραγωνο του κ . Αν για αυτον τον αριθμο κ1 εφαρμοσω ξανα την παραπανω διαδικασια , θα βρω εναν αριθμο κ2 , και συνεχιζοντας εναν κ3 , κ4 , κ5 . .... κν .Αυτη η ακολουθια των αριθμων συγκλινει στην τετραγωνικη ριζα του αριθμου Ν . '' Απλο και κατανοητο
Και μερικα απο τα αποσπασματα . '' ...σημειο δε εστι ... , ...ευ..ει. ,...τεμν...ννα..., ....ο.θη .... ων......,
Πολλες μερες ηταν με μπερδεμενες σκεψεις , πως να βρει μια ακρη , πως να αντιδρασει , πολλες φορες λιγοψυχισε , να τα παρατησει .Στη δουλεια του δεν απεδειδε οπως πριν , μια μερα ο διευθυντης τον καλεσε στο γραφειο του , του μιλησε αυστηρα πως δεν ειναι ευχαριστημενος μαζυ του τελευταια και να συμμορφωθει .Τις νυχτες δεν κοιμοταν καλα, υποφερε απο αυπνιες . Τα ονειρα του ηταν κι αυτα ανησυχα . Σ ' εναν απο τους εφιαλτες του περνουσαν απο μπροστα του παρα πολλοι ανθρωποι , διαφορων ηληκιων και εθνικοτητων , παιδια, αντρες , γυναικες , γεροι και του μιλουσαν σε διαφορες αγνωστες γλωσσες σ ' αυτον , η ' στη δικια του γλωσσα αλλα με ακατανοητο τροπο . Απο το υφος τους καταλαβαινε οτι του απηφθηναν ερωτησεις .Ετσι για να τους ερωνευτει τους εδωνε απαντησεις χωρις να νοιαζεται ιδιαιτερα για το περιεχομενο τους .Σε καποιο σημειο αυτου του εφιαλτη ξυπνουσε καταιδρωμενος , παρατηρουσε οτι το ρολοι' του τοιχου εδειχνε παντα 4.33 το πρωι
Ειχε μερες να πιασει το βιβλιο στα χερια του , παρατημενο πανω σ ' ενα τραπεζακι , διπλα στο γραφειο του . Εκεινη τη μερα πηγε στο διευθυντη και ζητησε αδεια . Εκεινος του εδωσε δεκα μερες να ξεκουραστει . Γυρισε νωρις σπιτι . Ετοιμασε κατι προχειρο για φαγητο . Εφαγε. Πηγε στο γραφειο , καθησε . Απο το διπλανο τραπεζακι πηρε το βιβλιο και το ανοιξε στη πρωτη σελιδα . Και σαν να ηξερε καλα τι ηθελε να κανει πηρε ενα στυλο και αρχισε να γραφει χωρις διακοπη
Την πρωτελευταια μερα της αδεια του ειχε τελειωσει με το γραψιμο . Σηκωθηκε την αλλη μερα πολυ πρωι και επισκεφτηκε την Βιβλιοθηκη , μολις ειχαν ανοιξει. Πηγε αμεσως στον αρμοδιο υπαλληλο και του παρεδωσε το βιβλιο . Εκεινος ευγενικα τον ρωτησε αν εμεινε ευχαριστημενος απο το βιβλιο , δεν του απαντησε γι' αυτο .Του ειπε πως την αλλη φορα που θα επισκεφθει την Βιβλιοθηκη να του φερει το ιδιο το βιβλιο .
Μετα απο πολυ καιρο επισκεφτηκε ξανα την Βιβλιοθηκη , ο υπαλληλος τον γνωρισε αμεσως κι ετρεξε να του φερει το βιβλιο.Αυτος το ανοιξε , ολα ηταν ενταξει , οι σελιδες ολες γραμμενες , ο αριθμος των σελιδων σταθερος . Ηταν ετοιμος να σηκωθει να φυγει οταν ακουσε απο διπλα του καποιον να του απευθυνει το λογο . Γυρισε να δει . Ηταν ενας νεαρος φοιτητης , που παλιοτερα τον παρατηρουσε για μια βδομαδα συνεχεια .
- '' Βλεπω Κυριε πως τωρα ενδιαφερεσθε για βιβλια της Γεωμετριας , και μαλιστα στο πρωτοτυπο κειμενο ''
Τον κοιταξε αδιαφορα , δεν του απαντησε . Και κλεινοντας το βιβλιο πριν παει να το παραδωσει διαβασε ηρεμα στο εξωφυλλο του. '' Τα Στοιχεια του Ευκλειδη ''
.
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΤΟΠΙΑ
.
.
Ο δρομος ανοιγε περασμα μεσα απ ' τις ελιες , καπου - καπου συναντουσε καποιο πευκο η ' καποιο κυπαρισσι .Δεν ειχε φτασει ακομα ο καιρος για το μαζεμα του καρπου . Φυσηξε ξαφνικα , και τα φυλλα των δεντρων ριγησαν . Εκεινος ερριξε το βλεμμα του στο απεναντι βουνο , πηρε μια βαθεια ανασα , και σαν αναζωογονηθηκε αρκετα τραβηξε συλλογισμενος μεσ ' απ ' τα ερημα χωραφια εκεινη την ωρα .Στο μυαλο του συνεχεια τριγυρνουσαν τα παραξενα λογια του γεροντα, που συνοδευονταν την ιδια ακριβως στιγμη με τις κινησεις του δεξιου χεριου πανω στο χαρτι . Δεν γνωριζε , και μετανοιωσε , που δεν ρωτησε , αν ειχανε καποια σχεση με τα λογια .Το ξανασκεφτηκε .Πολυ αμφεβαλλε για την οποιαδηποτε αναλογια μεταξυ των . Η γυναικα τον περιμενε στο σπιτι. Στο τραπεζι εφερε το φαγητο να φανε . Φαγανε χωρις καμια κουβεντα . Οταν τελειωσαν τον ρωτησε μονο αν θα επλενε τωρα το κορμι του , να του ετοιμασει ζεστο νερο . Εκεινη σηκωθηκε χωρις να παρει καταφατικη η ' αρνητικη απαντηση .Την βρηκε στο μπανιο , με τον οβαλ καθρεφτη , στο θαμπο φως εκεινης της ωρας να σαπουνιζει τα ποδια της ως ψηλα πανω . .Φανηκε να ντραπηκε , που την κοιτουσε ο αντρας , ομως σαν να πηρε θαρρος του ζητησε να την βοηθησει .Στα χερια του η σαρκα της σκιρτησε ελαφρα . Συνεχιζε να την σαπουνιζει . Καθως μετακινηθηκε για να βολευτει καλυτερα η ματια του επεσε μεσα στον οβαλ καθρεφτη . Ειδε εκει μεσα μια γυναικα εξω ν ' απλωνει τα πλυμενα ρουχα στο τεντωμενο συρμα .Οταν τελειωσε την ακουσε να φωναζει το ονομα ενος παιδιου , μετα απο λιγο η φωνη της επανελαβε το ονομα . Περα , απο ενα οργωμενο χωραφι εφτασε η απαντηση , καθυστερημενη .Εσκυψε και της εδωσε ενα φιλι στο μαγουλο , και βγηκε απ ' το μπανιο . Την ακουσε ,που αντεδρασε μ 'ενα τρανταχτο γελιο .
Μπηκε στη κρεβατοκαμαρα, στο συρταρι , στο κομοδινο διπλα στο κρεβατι , αριστερα, βρηκε τη φωτογραφια.Τραβηγμενη παλια , κιτρινισε το χαρτι της .Ηταν σε νεαρη ηληκια , σχεδον παιδι , ακινητη , τα χερια κοκκαλωμενα στους μηρους , , το κεφαλι ανασηκωμενο λιγο ψηλα , κοιτουσε ευθεια , καθισμενη σε μια καπως ψηλη καρεκλα , ετσι που φαινονταν αστεια σ ' αυτη τη σταση , κι απο πισω ενα ασπρο σεντονι στο φοντο . Η μανα της δεν ειχε χρονο ν ' ασχοληθει μαζι της . Παρατημενη απ ' τον νομιμο συζυγο , μονη της καιρο, στο τελος τα ' φκιαξε μ ' εναν αλλο αντρα .Απο καποια σκορπια λογια , που της ξεφευγαν , μαντευε κανενας πως δεν την υπολογιζε καθολου , και πως πολυ συχνα την εξευτελιζε , Μια μερα δεν αντεξε ,ξεσπασε , τα μαρτυρησε ολα , στις βρισιες του πουτανα την ανεβαζε , πουτανα την κατεβαζε . Καποτε την ειχε για ενα εξαμηνο παρατημενη .
Εκεινη κλειστηκε στο δωματιο της , και δεν ηθελε να βλεπει κανεναν .Σαν ξαναφανηκε , τον συγχωρεσε , λενε , και πως ουτε παραπονα του ' κανε , ουτε και ρωτησε γιατι χαθηκε τοσο καιρο .
Εκεινος απο μονος του της πεταξε , πως την ειχε βαρεθει και πως πηγε μ ' αλλη γυναικα . Της ηρθε να τον βρισει , ομως συγκρατησε τον εαυτο της , τον ρωτησε τι φαγητο ηθελε να του μαγειρεψει .
Μεσα στο συρταρι δεν βρηκε τιποτα αλλο . Το εκλεισε και την περιμενε.
Εκεινη βγηκε απ ' το μπανιο και μπηκε στο δωματιο . Ξαπλωσε στο κρεβατι. Την εβρισκε ομορφη και της το ' πε .Της αρεσε , χαμογελασε γλυκα.
Εκεινος σηκωθηκε , βγηκε εξω στον κηπο , ειχε ηδη νυχτωσει . Περιπλανηθηκε ασκοπα για αρκετη ωρα . Οταν αποφασισε να μπει μεσα στο σπιτι το φεγγαρι ηταν ψηλα στον οριζοντα , πανω απο τις κορυφες των δεντρων .
Ξαπλωσε διπλα της , την αγγιξε , το σωμα της ηταν ζεστο , σαν κατι να καταλαβε και πηγε να ξυπνησει . Της χαι'δεψε την πλατη οπως ηταν γυρισμενη . Πολυ ωρα . Ξυπνησε . Γυρισε το κεφαλι της προς το μερος του , δεν ξαφνιαστηκε , τον αναγνωρισε στο θαμπο φως , του φεγγαριου , που εμπενε στο δωματιο απο ενα μικρο παραθυρο .Τον ρωτησε , στη φωνη της προσπαθησε να δειξει ενδιαφερον , ποτε γυρισε , αν ειχε φερει το δωρο , που της ειχε ταξει.
Απο το μεσημερι ειχε εδω , της ειπε . Εκεινη φανηκε να μην καταλαβαινει , εκεινος δεν μπηκε στον κοπο να της εξηγησει .
Αποτομα την ρωτησε . Εκεινη , αληθεια , στη φωτογραφια τι την ειχε ; Ποια ; Εγυρε στο πλαι' , ανοιξε το συρταρι , εσυρε εξω τη φωτογραφια , της την εδειξε .'' Αυτη '' . Την πηρε στα χερια της , την κοιταξε , την εφερε προς το φως να τη δει καλυτερα . '' Πρωτη φορα τη βλεπω '' του ειπε και του την εδωσε πισω . Εκεινος την εβαλε παλι στο συρταρι και το εκλεισε . Γυρισε και την κοιταξε . Δεν αντεδρασε. Απορουσε , που αγνοουσε την υπαρξη της . Της το 'πε . Επεμενε . Εκεινη δεχτηκε να κουβεντιασουν . Δεν ηταν απο περιεργεια , που ηθελε να ξερει. Αλλαζοντας ξαφνικα θεμα τον πληροφορησε πως ειχε πανω απο μηνα να κοιμηθει με αντρα .Εκανε πως δεν τον εμοιαζε .Περασε το χερι του στη μεση της , την αγκαλιασε , της ειπε πως ειχε παχυνει απο τοτε . Την ακουσε να γελαει . Σταματησε . Μετα απο λιγο ξαναγελασε .Μεσα της πιστευε πως θα επεφτε στη παγιδα , που του ειχε στησει . Εκεινος πηγε να τραβηχτει απο κοντα της . Κρατησε το χερι του να μην το απομακρυνει.Καποια στιγμη απο το μυαλο της
περασε σαν αστραπη η ιδεα να του πει ολοκληρη την ιστορια ,
χωρις να κρυψει το παραμικρο . Αρχισε να διηγηται , στην αρχη
διστακτικα αρθρωνε τις λεξεις, σταδιακα ομως διορθωθηκε και
αφηγηθηκε με πληροτητα. Υπολογιζε πως την ακουγε με ενδιαφερον , εκεινος αφου την παρατησε αποτομα , ανοιξε το συρταρι και τραβηξε απο μεσα την φωτογραφια , της την πεταξε , και κοιτωντας την επιμονα στα ματια ρωτησε με σταθερη φωνη να του πει ποια ειναι .
.
.
ΘΕΩ [ ΡΗΜΑ ]
.
.
Ο χωρος ηταν ενα τεραστιο ορθογωνιο παραλληλεπιπεδο .
Στη πλευρα του με το μεγαλυτερο μηκος σε υψος εβδομηντα
εκατοστων απο το δαπεδο ανα δυο μετρα υπηρχαν , εξελλισο-
μενα σε σειρα , μακροστενα παραθυρα.Περασε απο μπροστα
τους , σε καθε ενα απ'αυτα τα παραθυρα σταματουσε για λιγο
και παρατηρουσε τι εβλεπε απο εκει: στην αρχη εβλεπε τη κοι-
λαδα , πιο κατω τις πρωτες συνοικιες ,υστερα τη πυκνη μαζα
της πολης, κατοπιν τις ακραιες συνοικιες,και στα τελευταια
παραθυρα παλι τη κοιλαδα.Μετα πηγε απεναντι στην αλλη
πλευρα του χωρου ,κι εκει υπηρχε πανομοιοτυπη σειρα παρα-
θυρων : σ'εκεινα η θεα του τοπιου ηταν διαφορετικα συμμε-
τρικη στη σειρα :πρωτα μερος της πολης , μετα οι συνοικιες ,
στη μεση η κοιλαδα , μετα οι συνοικιες, στο τελος παλι μερος
της πολης.
Η περιπλανηση στα παραθυρα τον απορροφησε και ξεχαστηκε
πληρως , οταν συνηλθε πηγε προς το ανοιγμα , απ'το οποιο μπηκε
στο εσωτερικο εκεινου του χωρου και βγηκε στον εξωτερικο του
χωρο .Κατεβηκε μια μεγαλη μαρμαρινη επιβλητικη σκαλα,στο τε-
λος της εστριψε αριστερα , και ξανα αριστερα στους δενδρικους
διαδρομους με τα ρομβοειδη σχηματα στο δαπεδο τους , ολα ομοια,
με μικρες παραλλαγες καποιοι ρομβοι , κι ετσι συνεχιζοντας να
στριβει παντα αριστερα εφτασε σε μια εξισου επιβλητικη με την
πρωτη μαρμαρινη σκαλα , που ανεβαινε .Την ανεβηκε γρηγορα ,
στο κεφαλοσκαλο βρεθηκε μπροστα σε μια κλεισμενη πορτα ,
την ανοιξε και βρεθηκε στο ορθογωνιο παλληλεπιπεδο δωματιο
με τη σειρα των μακροστενων παραθυρων στις δυο μεγαλυτερες
πλευρες του .
Πηγε παλι στα παραθυρα . Η πολη , οι συνοικιες , η κοιλαδα ειχαν
εξαφανισθει .
Συνεχισε να περιφερεται στο χωρο για πολυ ωρα σε μια επαναλαμ-
βανομενη κυκλικη επιμονη παρατηρηση .Η αρχικη εικονα δεν επα-
νηλθε .
Τελικα αποφασισε να σταματησει την κυκλικη περιηγηση , βγηκε
απο τον χωρο απο την ιδια πορτα , που μπηκε.Κατεβηκε την ιδια
σκαλα ,που ανεβηκε: τωρα στους δενδρικους διαδρομους με τα
ρομβοειδη σχηματα στο δαπεδο τους εστριβε συνεχως δεξια , οταν
εφτασε στην μαρμαρινη σκαλα την ανεβηκε , μπηκε ξανα μεσα
στον ορθογωνιο χωρο , πηγε στα παραθυρα : εκει εμφανιστηκε η
προηγουμενη θεα :μερος της πολης, οι συνοικιες , στη μεση η κοι-
λαδα,οι συνοικιες ,η πολη , οι συνοικιες , η κοιλαδα.
'' Εδω ειναι το κεντρο '' ακουσε μια φωνη και γυρνωντας ειδε εναν
ανθρωπο , σχετικα νεο , καπως ψηλο κι αδυνατο να στεκει ορθιος
στη μεση του δωματιου.
''Ποιανου πραγματος το κεντρο;'' ρωτησε με απορια
''Μα , στο ορθογωνιο το κεντρο του ειναι εκεινο το σημειο ,στο
οποιο τεμνονται οι διαγωνιοι του '' του απαντησε , σχεδον του
φωναξε απο το σημειο ,που βρισκονταν , ο αλλος.
Η απαντηση δεν τον διαφωτισε καθολου , σκεφτηκε πως ισως
ο αλλος τον περιγελουσε με ανοητες εκφρασεις.Αν αδιαφορουσε
θα ηταν καλυτερα γι'αυτον.Ταυτοχρονα ενιωσε πολυ ισχυρη
την επιθυμια να απαλλαχτει απ' αυτον τον παρεισαχτο .
Βγηκε γρηγορα εξω απ 'τον χωρο , κατεβηκε τη σκαλα και στρι-
βοντας συνεχως αριστερα εφτασε στη σκαλα , την ανεβηκε και
ξαναμπηκε στο χωρο με μεγαλη αποφασιστικοτητα .
Η θεα οπως το περιμενε χαθηκε απο τα μακροστενα παραθυρα ,
ομως ο ανθρωπος ηταν στη μεση και τον ρωτησε :'' Γνωριζεις
οτι το σημειο ειναι αχωρο και αδιαστατο ; '', θυμωσε ,αλλα δεν
του απαντησε.''Θα επιμεινω '' μονολογησε.
Βγηκε , εκανε το γυρο ξανα , ο ανθρωπος εκει , στη μεση , ακι-
νητος , με μια αλλη ηληθια ερωτηση .Επανελαβε τη κινηση .
Συνεβηκε παλι το ιδιο .Φοβηθηκε πως ισως ποτε δεν θα ξεφευγε
απ'αυτη την παγιδα , η ' την πλεκτανη .Θυμηθηκε :'' Η Λογικη
δεν ειναι το πεπρωμενο του ανθρωπου ''.Στον φαυλο κυκλο
της συνεχους επαναληψης ευχηθηκε να τα καταφερει να ξεφυγει .''
Κατ'εικονα και καθ'ομοιωσιν '' .
Οταν δεν βρηκε τον αλλον στο δωματιο πηγε αυτος και στηθηκε
στη μεση του ορθογωνιου :στο σημειο ακριβως , που τεμνονται
οι διαγωνιοι του.Ο αλλος τιμωρηθηκε να επαναλαμβανει , αεναα,
σαν παιδικο τρενακι την ιδια απαραλλαχτη διαδρομη μπροστα
του .Η μοναδικη αλλαγη ηταν πως δεν του απηφθηνε την παρα-
μικρη ερωτηση , η' το ελαχιστο σχολιο .Τον εβλεπε απο τη θεση
του ακινητος απεγνωσμενο να μπαινει μεσα το χωρο , δεν κοι-
τουσε καν τη θεα στα παραθυρα , γρηγορα εβγαινε εξω κι υ-
στερα απο καποια ωρα να ξαναεμφανιζεται στο χωρο και παλι
γρηγορα να εξαφανιζεται απ'αυτον .
Παρ'ολ'αυτα ειχε ενα μικρο φοβο , που μεγαλωνε συνεχεια μεσα
του : τι θα συμβει αν καποια στιγμη θελησει να του παρει τη θεση.
Να την αρπαξει .Ηξερε , το διαισθανονταν , πως αυτο θα συνεβαινε,
αργα η γρηγορα, καποια στιγμη , κι ας ηταν η θεση '' αχωρη και αδι-
αστατη '' , κατα την εκφραση του .Μπορει την επομενη φορα να συμ-
βει.Αγγιξε ενστικτωδικα το μικρο μαχαιρι στη δεξια τσεπη του παντε-
λονιου του . Ενιωσε σιγουρια και περιμενε.
Ο αλλος δεν εμφανιστηκε , περναγε ο χρονος και δεν εμφανιζονταν.
Καποια φορα ακουγε τα βηματα του να πλησιαζουν απο μπροστα του
κι αργοτερα ακουγε ν' απομακρυνονται απο πισω του . Υστερα
τιποτα.Ησυχια.Σαν να χαθηκε . Δεν ειχε την υπομονη να τον περιμε-
νει εκει.Φοβηθηκε πως ο αλλος , πονηρος οπως ηταν , θα τον
αιφνιδιαζε με καποιο πανουργο σχεδιο , που ειχε καταστρωσει .
Αφησε τη θεση του αποφασισμενος να τον αντιμετωπισει.
Βγηκε , κατεβηκε τη μεγαλη μαρμαρινη σκαλα , εστριβε στη τυχη ,
ποτε αριστερα , ποτε δεξια : δεν ξαναβρηκε τη σκαλα , που ανεβαινει
στο ορθογωνιο δωματιο.Οτι κι αν εκανε πια δεν θα εβρισκε ξανα το
δωματιο . Το ηξερε καλα. Τον επιασε απελπισια οταν σκεφτηκε
πως ο αλλος τον εμπλεξε στο διχτυ του .Απο στιγμη σε στιγμη θα
τον αιφνιδιαζε .
Κατα τυχη στη φυγη του ειδε τη σκαλα μπροστα του , την ανεβηκε
γρηγορα , μπηκε στο ορθογωνιο δωματιο σιγουρος πως θα τον εβρι-
σκε εκει μεσα . Πραγματικα τον βρηκε .Ηταν πεσμενος μπρουμητα
μ ' ενα μικρο μαχαιρι καρφωμενο στη πλατη του , αριστερα, κοντα
στον λαιμο του . Εκει πανω στο σημειο , που τεμνονται οι διαγωνιοι
του ορθογωνιου .
Δεν τον γυρισε αναποδα , δεν ηθελε να δει το προσωπο του , ουτε
και στα παραθυρα πλησιασε , βγηκε εξω απ' το χωρο με σκοπο να
ξεχασει οτι συνεβηκε .
Τωρα ηταν μονος και δεν θα ' ταν δυσκολο να ζησει ετσι .
.
.
ODYSSEA ['S STORIES]
Ο ΓΡΙΦΟΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
[THE AINIGMA OF ODYSSEA]
.
.
Ειχαν περασει δυο χρονια απο τοτε που ο Οδυσσεας
επεστρεψε στην πατριδα κι ειχε ξεμπερδεψει με τους
μνηστηρες.Καλα το'χε χειρισθει εκεινο το θεμα.Ταχα
πως ηταν ενδιαφερομενοι για τη γυναικα του την
Πηνελοπη.Κουραφεξαλα.Αυτος πληρωσε δημοσιογρα-
φους να διαδωσουν και αυτα να γραψουν .
Η Πηνελοπη μια μεγαλη γυναικα ηταν,περασμενη
στα χρονια.Βαστουσε ακομη.Αλλα τα χρονια ειχαν
περασει.Εκεινοι ηθελαν να του παρουν την εξουσια.
Αυτο τους ενδιεφερε.Να βολευτουν να πλουτισουν.
Το καταλαβε εγκαιρα και τους διελυσε.Πριν αντιδρασουν
και δυσκολεψουν τα πραγματα.Τους καθαρισε
Θα πρεπε να'ταν ευχαριστημενος,αλλα δεν ηταν.Μι-
κρη η Ιθακη μια σταλια τοπος.Δεν τον χωρουσε.Τοσα
ειχε δει τοσα ειχε γνωρισει στο ταξιδι του.Τι να λεμε
τωρα.Μια αποτυχια ηζωη του εδω τωρα στο νησι.Να
φυγει δεν γινεται.Τωρα τα πραγματα εξω ειναι διαφο-
ρετικα.Ορθολογισμενα, δεν εχουν περαση τα παραμυ-
θια και οι πονηριες.Ουτε ανθραγαθηματα,ουτε κυκλωπες
ουτε λαιστρυγωνες,ουτε Κιρκες.
Αυτα τα κατασκευασαν οι Φαιακες.Αλλωστε τους πλη-
ρωσε καλα.Για προπαγανδα.Δικια τους και δικη του.
Κατασκευασμενα ψεματα.Ποιος εχει διαθεση και χρονο
να διερευνησει αν εγινε αυτο η' εκεινο.Τον βολεψε
αυτη η κατασταση.Τωρα νιωθει πληξη.Ετσι του'ρχεται
να βγει στην αγορα και να πει την αληθεια.Κι αυτο τον
βασανιζει, εχει αγρυπνια και δεν κοιμαται τη νυχτα.
Ποιος θα τον πιστεψει;Κανενας.Θα τον περασουν για
τρελο.Πως εχασε τα μυαλα,μια τετοια δοξα μεγαλη να
θελει να την καταστρεψει.Αλλοι θα πληρωναν τεραστιες
περιουσιες να την ειχαν.
Δεν θα τον πιστευαν,θα τον γελοιοποιουσαν.Δεν ειναι
ευκολο, να μεταβαλεις τα πραγματα.Οι ανθρωποι τα θελουν
ετσι οχι αλλιως.Πανω σ'αυτα στηριξαν τις ζωες τους,σ'αυτα
πανω εφτιαξαν τις επιχειρησεις τους.
Παραδειγμα,τα μικρα αγαλματακια,τσιγκινα,μπρουτζινα
η' πλαστικα,αυτες τις κιτς κατασκευες,για να καταναλωνουν
οι τουριστες.Αυτα που τον δειχνουν στις διαφορες περιπετειες
του.Ο Δουρειος Ιππος,το ξυλινο αλογο με το οποιο μπηκαν οι
Ελληνες μεσα στη Τροια κι επεσε η πολις,Δεμενος κατω απ'τη
κοιλια του κριαριου για να ξεγελασει τον τυφλωμενο Κυκλωπα
Πολυφημο και να ξεφυγει απ'τη βαθεια σκοτεινη σπηλια που
τους ειχε κλεισει,αυτον και τους συντροφους του.Και αλλα
πολλα,οπως  δεμενος στο καταρτι οταν περνουσαν κοντα απο
το νησι των σειρηνων.
Τοσα πραγματα,ταινιες,βιβλια,ποιηματα,πινακες ζωγραφικης,
κομιξ,κιμουμενασχεδια,αρχαιολογικες ανασκαφες,ιδεολογιες,
τοσα πολλα σουβενιρς.Οχι δεν εχει δικαιωμα να τους απογοητευ-
σει.Χωρις αυτα δεν ειναι τιποτα.Κανεις.Ουτις.
Αν ηθελαν κυβερνητη μονο θα διαλεγαν εναν οποιον να'ναι απ'το
σωρο των μνηστηρων και θα τον εβαζαν στο θρονο.Δεν ηταν ολοι
αναξιοι μεθυσοι και κακομαθημενοι.Καποιος θα ξεχωριζε να τον
διαλεξουν να τους κυβερνησει.
Και να μην πει πως και οι μνηστηροφονια ειναι φτιαχτη.Μην τρελ-
λαθουμε.Μπροστα στα ματια τους εγινε.Και δεν την εμποδισαν,μα-
λιστα βοηθησαν να γινει.Πως στηθηκε ολη η μηχανη και και τους
ξεκαθαρισε;Αν ηταν μικρος αδυνατος ενας κοινος ψευτης
ενας καπνος ενα σακι αδειο,θα τον εστελναν απο εκει που ηρθε
αδιαβαστο.
Καταλαβενε πως ετσι που εφερε τα πραγματα δεν ηταν ευκολο
να δοιορθωθουν.Ηταν αδυνατο.Παει,τερμα.Θα βαδισει στη φημη
που εφτιαξε.
Αυτα σκεφτονταν τη νυχτα και δεν κοιμονταν.Διπλα του η Πηνε-
λοπη κοιμονταν ησυχη.[Γελασε,ακομα και το ονομα της ετυμολο-
γικα σημαινει:''αυτη που χαλαει το πανι στον αργαλειο'',που υφαι-
νει και ξυφαινει.Απορια.Πως ο νονος που τη βαπτισε της εδωσε
αυτο  το ονομα και της βγηκε,να γινει γυναικα του Οδυσσεα και
για ν'αποφυγει τους μνηστηρες,να υφαινει και να ξυφαινει;Σαν
ολα τα κατοπινα γεγογονοτα να συμμορφωθηκαν στο ονομα της.
Περιεργο].Την κοιταξε στο απαλο φως της κρεβατοκαμαρας.
Σκεφτονταν πως δεν ειχε δικαιωμα να χαλασει την εικονα της πι-
στης συζυγου,που ειχε δημιουργησει γι'αυτην.Εικοσι χρονια τον
περιμενε.Κι ας ηξερε πως καθολου δεν ηταν ετσι.Μ'ολους τους
μνηστηρες πηγε,κι οχι μια φορα,αλλα πολλες φορες με καθεναν..
Το ξερει δεν ξεγιελιεται,κι ας μην του το'πε.Κι ας κανενας αλλος
απ'οσους ζουν στην Ιθακη κατοικος να μην τολμησε να 'ρθει
να του το μαρτυρησει.
Επειτα εχει κι αμφιβολιες αν οσα λενε οι ραψωδοι γι'αυτον δεν
εχουν γινει..Πως τα φανταστηκε.Αφου ο αοιδος ο Δημοδικος
στη Κερκυρα στο παλατι του βασιλια των Φαιακων Αλκινοου
τραγουδουσε τα παθη του.Και την Ναυσικα τη θυμαται καλα
ομορφη κι ευγενικη κοπελα.
Επειτα εκεινο το παιδι,περιπου 15 χρονων,που περυσι το καλο-
καιρι ηρθε στο νησι,και του συστηθηκε σαν γυιος του απο τη
σχεση του με την Κιρκη,ποσο πολυ του εμοιαζε,ιδια κοψια
στο κορμι,ιδιο χρωμα μαλλιων.Οχι τωρα ,αλλα οπως οταν ηταν
νεος.Οπως τον δειχνουν οι λιγοστες φωτογραφιες που εχει απο
τα παιδικα του χρονια στο νησι.Ειδικα σ'εκεινη που ποζαρει κα-
λοκαιρι σε μια παραλια,ορθιος,απο τη μεση και πανω γυμνος
μ'ενα μεγαλο χταποδι στο δεξι του χερι,μεσα στο λαμπρο φως.
Πισω του η θαλασσα,και στα αριστερα ασπρα βραχια κι ο λοφος
ανεβαινοντας με τις ελιες.
Το παιδι εχει ιδιο χρωμα ματιων,ιδιο περπατημα,μονο στην ομιλια
διεφεραν.Ειχε αλλη χροια,μια ξενικη προφορα,απο αλλον τοπο,φυ-
σικο ηταν.
Τον βασανιζαν ερωτησεις.Πως το παιδι ειναι 15 χρονων;αφου απο
την αλωση μεχρι την επιστροφη του στην Ιθακη περασαν 10 χρονια
βαλε και 2 που ειναι εδω,12.Ως τα 15 ειναι 3 ολοκληρα χρονια.
Εκτος κι αν το παιδι ειναι μικροτερο και λεει 15.Οπως συνειθιζουν
τα παιδια να λενε ψεματα ,ν'ανεβαζουν επιτηδες την ηλικια τους για
να φανουν μεγαλυτεροι και να τους παρουν οι μεγαλοι στα σοβαρα.
Τα παιδια βιαζονται να μεγαλωσουν.Οι γεροι ευχονται να σταματη-
σει ο χρονος.
Αν το παιδι λεει πως ειναι παιδι δικο του και της Κιρκης επρεπε να'ναι
κατω απο 12.Λεει ψεμματα.[;]
Αν ομως λεει την Αληθεια;Τοτε η' κατα τη διαρκεια της πολιορκιας της
Τροιας θα πρεπει να συναντησε την Κιρκη να τα'φτιαξε μαζυ της και να
γεννηθηκε το παιδι.Ομως κατι τετοιο δεν θυμονταν να'γιναι.Η' μπορει
τα χρονια της επιστροφης στη πατριδα να ηταν περισσοτερα.Ποιος κρα-
ταγε τοτε ακριβες ημερολογιο,ενας λαθος,μια αβλεψια,και χανεται ο
ακριβης υπολογισμος του χρονου και η συνεχης διαδοχη των γεγονοτων.
Επειτα αυτη η συμμετρικη διαμοιραση του χρονου του φαινονταν περι-
εργη:10 χρονια στον πολεμο,10 χρονια στο ταξιδι της επιστροφης.
Πολυ υποπτη του φαινεται,κατασκευσμα των ποιητων,αυτοι τα κανουν
αυτα.Ποιητικη αδεια.Για την ομορφια την αισθητικη του εργου.Γιατι
να μην ειναι τα χρονια,μπροστα η' πισω,αντι για 10 ,ας πουμε 12 η'
8 η' 14 η' 9 η'...Ξερουμε πως η Φυση αγαπαει [φιλει]τη συμμετρια.
Ενω στους ανθρωπους επικρατει η αταξια.
Τωρα που το σκεφτονταν,σιγουρα αυτο ηταν εργο τουποιητη.Το παιδι
ομως υπαρχει,κι ειναι σιγουρα δικο του παιδι.Του θυμησε πραγματα,γε-
γονοτα,που εζησε πραγματικα σε με καποια γυναικα,δεν θυμονταν
ομως αν την ελεγαν Κιρκη.
Σκεφτηκε,κι αυτο που σκεφτηκε τον ανησυχησε,μηπως τα γεγονοτα
που εβαλε[η'μαλλον τους εμπιστευτηκε] να γραψουν γι'αυτον ηταν
υποδεεστερα,πολυ κατωτερα απ'αυτα που πραγματικα εζησε.Γιατι
ομως δεν τα θυμονταν;
Μηπως τιμωρηθηκε για την υβρι που προκαλεσε.Επειδη απο τα πραγ-
ματικα,αυτα που συνεβησαν,πιστευοντας πως ητανν ασημαντα,πως δεν
ηταν εντυπωσιακα,ειτε για αμεση πολιτικη προπαγανδα ειτε για μελον-
τικη εκμεταλευση,προτιμησε τα φανταστικα,τα επινοημενα.
Εδω που τωρα ειναι δεν θα του συμβουν αλλα,οτι συνεβηκε συνεβηκε.
Επειτα αν περασουν τα χρονια,και μεσολαβησουν στα περασμενα γεγο-
νοτα αιωνες ,ποιος ενδιαφερεταιαν κατι ειναι αληθινο η' αν ειναι
ψευτικο.Αφου δεν θα'χει επιρροη στην συγχρονη ζωη.
Και το ψευτικο και το αληθινο ειναι το ιδιο.Και η ζυγαρια γερνει αναμ-
βιβολα προς το ψευτικο.Κι ιοως ετσι ειναι καλυτερα.Απο μια πραγμα-
τικα ηρωικη ζωη επελεξε μια εξ ισου ηρωικη φανταστικη ζωη,Επειτα
το δευτερο,για λογους που δεν μπορει να κατανοησει ειναι πιο ενδια-
φερον,περισσοτερο χρησιμο.Επειδη το πραγματικο το ζουμε και δεν
του δινουμε σημασια,ενω το φανταστικο,το επινοημενο,το θεωρουμε
πολυ υψηλο,ανωτερο.
Η Πηνελοπη διπλα του ξυπνησε,γυρισε το κεφαλι προς αυτον,τον
κοιταξε και τον ρωτησε με προσποιητο ενδιαφερον γιατι δεν κοιμαται
ακομη.Δεν της απαντησε,εκανε πως δεν την ακουσε.Εκεινη γυρισε
στο αλλο πλευρο και συνεχισε τον υπνο.
Μετανοιωσε που δεν την εβαλε να την ξεμυαλιζει ενας απο τους λιμο-
κοντορους τους μνηστηρες και να φευγει μαζι του,και τοτε να φερει
την Κιρκη στο νησι,η'οπως αλλιως λενε τη μανα του παιδιου και να
ζησει μαζι της ευτυχισμενος.
Τον περιελουσε κρυος ιδρωτας.Αν πραγματικα την ειχε ξελογιασει ενας
μνηστηρας και αντι να το σκασουν αν μηχανευονται τον χαμο του;Να τον
δολοφονησουν μ'εναν οποιοδηποτε τροπο,να τον δηλητηριασουν,να τον
πνιξουν στο λουτρο.Κι αν το παιδι ειναι συνενοχος τους,μεσα στο κολπο
βαλτο να τον ξεκανουν;Βεβαια.Καλλιστα θα μπορουσε να ειναι ενας ηθο-
ποιος που προσποιειται να εχει ομοιοτητα μαζι του.Ολα ατα ομοια χαρακτη-
ριστικα ειναι εξωτερικα.Ποσοι ανθρωποι δεν εχουν τα ιδιο χρωμα μαλλιων
και ματιων;Το ιδιο περπατημα μαθενεται,η ομοια ομοιλια κι αυτη μαθενεται.
Μπορει να ειναι σωσιας του,νκαποιος που του μοιαζει ,καρμπον,ιδιος
μ'αυτον στις φωτογραφιες απο την παιδικη ηλικια.
Οι αναμνησεις,τωρα που το ξανασκεψτεται,ετσι ειναι,οι αναμνησεις ειναι
ψυχολογικες.Αυτουποβαλεσε,θελεις να'ναι ετσι.Και γινονται να ειναι
ετσι,σαν να συνεβησαν ετσι.
Θα πρεπει να φυλαχτει,να ξαγρυπναει,να μην τον πιασουν στον υπνο.
Κοιταξε την Πηνελοπη.Κοιμονταν.Δεν μπορει,κατι θα φωναξει στον υπνο
της,κατι θα της ξεφυγει.Και τοτε απ'αυτο θα πιαστει απ'αυτο το ελαχιστο
και θα συμπληρωσει το παζλ.Αντι να πιαστει συτος στο διχτυ θα πια-
στουν αυτοι.Καθε νυχτα θα ξαγρυπναει,δεν μπορει,θα της ξεφυγει μια
λεξη ,εστω ενα γραμμα,μια συλλαβη.Κι απ'αυτο το ελαχιστο θα φανε-
ρωπουν θ'αποκαλυφθουν τα σχεδια των εραστων.
Αν ακουγε π.χ το γραμμα σ αυτο μπορει να σημαινε το αρχικο γραμμα
του ονοματος του εραστη π.χ Στρατυλας.Μπορει να σημαινε σχοινι,το
σχοινι με το οποιο σχεδιαζουν να τον πνιξουν.Αν ακουγε το ρ,αυτο
μπορει να σημαινε ραντεβου,σε ποιο μυστικο μερος συναντιουνται
να συνομωτησουν.Μπορει να ακουσει  ενα γραμμα απο τα γραμ-
ματα μια λεξης,κι αυτο π.χ να'ναι απο τη λεξη ''αυριο''Αυτο θα ση-
μαινε:αυριο θα δρασουν.Γι'αυτο πρεπει να επισπευσει,να  μην τον
πιασουν στον υπνο.
Αυτο θα τον εκανε να κανει το ιδιο.Δηλαδη να προσποιειται πως
κοιμαται και να του ξεφευγουν στον υπνο του εσκεμενα διαφορες
επιλεγμενες λεξεις και γραμματα να τους παρασυρει σ'ενα σχεδιο
εξοντωσης ,που δεν θα εκτελεσει.Κι ετσι να τους βρει απροετοι-
μαστους και στη συγχιση τους να τους αιφνιδιασε.
Απο αυριο θα το εφαρμοζε.Φοβονταν ομως μηπως ειναι αργα κι η αυριανη
μερα ηταν η τελευταια του.Η μερα της εκτελεσης του σχεδιου τους.
Αν στεκονταν τυχερος και δεν ηταν αυτη η τελευταια του μερα τοτε
θα'ειχε καιρο να βαλει σε εφαρμογη το σχεδιο του.
Κατ'αρχην θα προσπαθουσε να καθυστερησει το σχεδιο τους,γιατι δεν ηξερε
την προοδο του,να κερδισει χρονο.Μετα θα τους εκανε πιονια του και
θα τους μετακινουσε εκεινος.
Κρυος ιδρωτας τον ελουσε.Μηπως αυτο που σκεφτηκε ηταν μερος τους σχε-
διου τους.Για να ατονισουν οι αισθησεις του να τον παρασυρουν να ασχο-
λειται με το σχεδιο του κι ετσι να μην καταλαβει το δικο τους.
Εχουν ενα σχεδιο Α για να εχει αυτος ενα σχεδιο Β να μην καταλαβει το
σχεδιο τους Α ωστε να εχει αυτος ενα σχεδιο Β...
Φαυλος Κυκλος.Μ'ενα Φαυλο Κυκλο να τον εξοντωσουν.
Σιγουρα εκανε λαθος.Αναθαρρησε.Δεν μπορει να συμβαινει αυτο,γιατι
η γυναικα ηταν διπλα του ανισχυρη,κοιμονταν ησυχη,ερμαιο στα χερια
του.Θα μπορουσε να την σκοτωσει οποιαδηποτε στιγμη,αν ηθελε,και
να μην καταλαβει.
Τοτε δεν υπαρχει σχεδιο Α για να εχει αυτος σχεδιο Β,...
Αν ομως αυτο ηταν το σχεδιο Α;να πιστεψει οτι κανει λαθος αφου η
γυναικα κοιμαται διπλα του ησυχη και μπορει να την κανει οτι
θελει.
Ισως αυτο ειναι το σχεδιο τους:να μην εχει σχεδιο.Αυτο ισως ειναι
το σχεδιο Β,
Εχω σχεδιο Α και σχεδιο Β να μην καταλαβεις το σχεδιο Α.
Υπαρχει σχεδιο Α στο σχεδιο Β να μην αποκαλυφθει το σχεδιο Α.
Αρχισε ν'απολαμβανει αυτη την κατασταση,δεν πιστευε ποτε πως
οι λογικοι γριφοι ειναι το ιδιο,και ανωτερα,γοητευτικοι απο τις
περιπετειες.
Τοτε θυμηθηκε,πως πληρωσε τον ποιητη να δημιουργησει και μια
κατασταση με γριφους.Και τωρα ,να που αρχισε η εφαρμογη τους.
Αρα αυτα που συνεβαιναν[ η' θα συμβουν] δεν συνεβαιναν[η' δεν θα
συμβουν] σ'αυτον και στη πραγματικοτητα που ζουσε,αλλα στον φαν-
ταστικο,στον εικονικο,στον επινοημενο κοσμο των ποιητων.Αυτον τον
μη-πραγματικο κοσμο που χειριζονται οι ποιητες.
Και δεν ειχε καμια αμφιβολια ποιος ηταν .Ηταν εκεινος ο τυπος που ζου-
σε πληκτικα στην Ιθακη δυο χρονια τωρα αφου ειχε εξοντωσει τους μνη-
στηρες.Σοβαρη ενδειξη πως δεν υπαρχει εραστης.
Βεβαιος γι'αυτο εσβησε το φως ,εκλεισε τα ματια και μετα απο λιγο κοιμη-
θηκε ησυχος.Αδιαφορος αν την αλλη μερα θα ξυπνησει στο ιδιο μερος
η' καπου αλλου.Το σημαντικο ειναι οτι ξεμπερδεψε,τελειωσε,μ'αυτο το
ειδος Υποθεσεων και Συλλογισμων.
.
.
ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ
.
.
Την περιμενε στην καφετερια σαν την γαλα-
ζια θαλασσα κι επειτα απο ωρες ευτυχιας την
συνοδευσε μεχρι το σπιτι της αδερφης της.Την
ειχε στο μυαλο του για καιρο.
Οταν την συναντησε εκεινη τη μερα στο κεν-
τρο της πολης εκεινη σαστισε.Στο ζαχαροπλα-
στειο ,που πηγανε για γλυκο ματαια προσπα-
θησε να κρυψει τη βερα που φορουσε στο
δαχτυλο της:ειχε αρραβωνιαστει καποιον,που
δεν ηθελε,δεν τολμησε να αντιδρασει.Εκεινος
πικραμενος την κατηγορησε πως λεει ψεματα,
εκεινη εκλαψε κι αρνηθηκε πως ηταν ετσι.
Της ζητησε να του υποσχεθει πως θα τον
ακολουθουσε παντου οπου αυτος ηθελε.Του
το υποσχεθηκε.Την εσυρε σ'ενα δωματιο ενος
ξενοδοχειου,στο κεντρο,σ'ενα απο κεινα τα
παληα νεοκλασσικα που ξεμειναν.Βρεθηκε
κλεισμενη σ'εκεινο το δωματιο μαζι του,δεν
τον φοβηθηκε,αντιθετα χαρηκε,εβγαλε
τη βερα απ'το δαχτυλο και την πεταξε απ'
τ'ανοιχτο παραθυρο εξω στο δρομο.Μετα
απο λιγο ακουσε το θορυβο που εκανε
πεφτοντας στο πεζοδρομιο.Επειτα τον
αγκαλιασε και κυλισε ο χρονος.
Οταν τελειωσαν ,στο δρομο ακομα κυ-
λουσαν αυτοκινητα , πιο λιγοστα ομως
αυτη την ωρα.Ακουμπισε το κεφαλι της
στο μπρατσο του κι αποκοιμηθηκε.
Στον υπνο της την τυραννισαν εφιαλτες:
Περπατουσε αμεριμνη στην ακρογυαλια,
οταν ξαφνικα καποιος αμολυσε σκυλια
να την κυνηγησουν.Ετρεχε μ'ολη τη δυ-
ναμη που ειχε,ενιωθε την ανασα τους
να την αγγιζει κι ισως να την εφταναν
και να την κατασπαραζαν αν δεν ανοι-
γε ξαφνικα μια πορτα και δεν εκλεινε
γρηγορα πισω της,Η καρδια της πηγαι-
νε να σπασει απ'τον τρομο.Ανεβηκε
συγχισμενη τη σκαλα που βρεθηκε
μπροστα της ,μπηκε σ'ενα δωματιο και
καθισε στο κρεβατι.Οταν συνηλθε παρα-
τηρησε στην οροφη του μια παρασταση,
πλαισιωμενη με γυψινες διακοσμησεις
απο φυτικα μοτιβα.Αναγνωρισε τη κατα-
διωξη του Αδωνι ,αγριεμενα σκυλια τον
κυνηγουσαν σ'ενα καταπρασινο λιβαδι.
Οπως ηταν απορροφημενη στη σκηνη
δεν ειδε αμεσως τη γυναικα ,που μπηκε
μεσα στο δωματιο.Εκεινη την πλησιασε
,την πηρε απ'το χερι και την οδηγησε
σ'εναν λαβυρινθο.Μεσα απο αναριθμη-
τους διαδρομους και αναριθμητα δωμα-
τια εφτασαν σ'ενα δωματιο,εκει μπρο-
στα σ'εναν καθρεφτη ειδε με τρομο πως
η ομορφια της ειχε χαθει,τα ματια της
ειχαν θολωσει,το στομα της ρυτιδωμενο.
Τρομαξε μ'αυτη την εικονα και ουρλιαξε.
Ξυπνησε ιδρωμενη ,χωρις στην αρχη να
εχει αντιληψη του χωρου στον οποιο βρι-
σκονταν.Σιγα-σιγα συνηλθε .Εκεινος δεν
ηταν διπλα της ,τον φωναξε μα δεν
πηρε απαντηση.Σηκωθηκε και πηγε στον
καθρεφτη.Η ιδια εικονα .Γυρισε στο κρε-
βατι, βρηκε τα χρηματα πανω στο σεν-
τονι,τα μαζεψε ,τα κρατησε για λιγο στα
χερια της κι αφου τα μετρησε προσεκτικα
τα εχωσε βιαστικα στη τσαντα της.Ντυθη-
κε ,εβαψε με εντονο κοκκινο κραγιον τα
χειλη της και κατεβηκε στο δρομο.
Απο τοτε πολλες φορες επισκεφθηκε εκει-
νο το δωματιο.
Καποτε σταματησε εκεινη τη ζωη,γυρισε
στον αρραβωνιαστικο της.Κανεις δεν την
ρωτησε για τη μεταβολη στην εμφανιση
της ,ουτε αυτη ειπε κουβεντα,εζησε σαν
να μην ειχε συμβει τιποτα.Μονο καποιοι
παρατηρησαν πως μερικες φορες ηταν
πολυ σκεφτικη κι απομονονονταν ωρες.
Οταν μεγαλωσαν τα παιδια της γυρνουσε
για ωρες στις παροδους,γυρω απ'το κεντρο
της πολης,χαζευοντας στις βιτρινες.Στο
σπιτι οταν την ρωτουσαν γι'αυτες τις πε-
ριπλανησεις απαντουσε αινιγματικα.Μια
φορα απαντησε :πως ''μ'αρεσει να γυριζω,
εκει που αυτο ειναι.Καποια μερα θα σταθω
τυχερη''
Εκεινο το ονειρο η'τον εφιαλτη δεν τον ειχε
ξαναδει απο τοτε.
Τον τελευταιο καιρο ομως ονειρευτηκε κατι,
που αρχισε να της δινει θαρρος και πεποιθη-
ση πως θα πραγματοποιηθει η επιθυμια της.
Εκει στην αγορα,μια μερα,τον ειδε μεσα στο
πληθος , ορθιος ακουμπουσε στον τοιχο της
αγορας.Δεν ειχε αλλαξει αισθητα,ευτυχως
αυτη ειχε αλλαγμενο το προσωπο ,σαν
μασκα,και δεν θα την αναγνωριζε.Τον πλη-
σιασε ,του προτεινε να περασει μαζι του
μια νυχτα,να μην τον νοιαζει για χρηματα.
Εκεινος την κοιταξε αδιαφορα, δεν την
αναγνωρισε,φαινονταν να πειναει, τα
ματια του με δυσκολια κρατουσε ανοιχτα,
σαν να τον ταλαιπωρουσε αυπνια πολ-
λων ημερων.Εκεινη επεμενε στη προταση
της.Εκεινος ,διχως θεληση,κουνησε το
κεφαλι ασυναισθητα,''ναι,παμε'' ψιθυ-
ρισε,μολις κουνοντας τα χειλη.Την ακου-
λουθησε στο ξενοδοχειο,στο ιδιο δωματιο
βρεθηκαν κλεισμενοι.
Επειτα τον αφησε ν'αποκοιμηθει .Τοτε
σηκωθηκε σιγα-σιγα προσεχοντας να
μην κανει θορυβο και τον ξυπνησει,περ-
πατησε στις μυτες των ποδιων και φθα-
νοντας στην πορτα την ανοιξε προσε-
κτικα.Εβγαλε το κεφαλι εξω και τα
προσκαλεσε με φωνη γλυκεια να μπουν
κι εκεινα ορμησαν μεσα αγριεμενα.Ε-
κεινη βγηκε εξω κι εκλεισε τη πορτα πι-
σω της και τον αφησε μονο του με τα
σκυλια να τον κατασπαραξουν.
Αυτο το ονειρο το εβλεπε συνεχως καθε
νυχτα το ιδιο ,χωρις αλλαγες.
Δεν περασαν πολλες μερες και μια
μερα αποφασισε να σταθει μπροστα
στον καθρεφτη:το προσωπο που ειδε
ηταν ομορφο και παλι.
Στις επιμονες ερωτησεις των αλλων
για την ξαφνικη αλλαγη στην εμφα-
νιση της δεν απαντησε παρα μ'ενα
αινιγματικο χαμογελο στα χειλη της.
.
.
 Ο Ευκλειδης και ο Jorge Luis Borges συνομιλουν
.
Ευκλειδης: Απο το σημειο Α μιας επιπεδης ζωνης
αρχισε το ταξιδι του ενα μυρμηγκι στην εξωτερικη
της πλευρα,και μετα απο καποιο χρονικο διαστημα
επεστρεψε στο σημειο Α με την εμπειρια της εσω-
τερικης πλευρας της ζωνης.
.
Jorge Luis Borges :Σε μια χωρα μακρυνη απ'τη
δικη σου,η Δημοκρατια καταργηθηκε με πραξικοπη-
μα μιας αθλιας χουντας ,επικρατησαν οι Ολιγαρχικοι.
Συνελαβαν ενα Δημοκρατη ,ασημαντο ανθρωπο.
Τον εσυραν στο Στρατοδικειο, με ψευδομαρτυρες
τον καταδικασαν σε ισοβια δεσμα,τον εκλεισαν
στη φυλακη.Εκει στα σκοτεινα μονος ,παρατημε-
νος ,χωρις νεα απο τους δικους του.Μια μερα η '
νυχτα ,ποιος ξερει,παρατηρησε στην οροφη του
κελιου ενα λεκε δημιουργημενο απο την μεγαλη
υγρασια και τη μουχλα ,που επικρατουσε εκει
μεσα.Σιγα-σιγα αρχισε να απομονωνει καποια
μοτιβα:και να διακρινει μια πολη ,τους δρομους
με λεπτομερεια,τα σπιτια, τους ανθρωπους ,
τις φωνες τους , τα αυτοκινητα,ολα τα συμβαντα
μιας πολης.Αργοτερα ειδε ολοκληρες επαρχιες,
με τα δεντρα ,τα βουνα τους , τα χωρια, τη
χωρα του ολοκληρη.Κι υστερα εντοπισε ολη τη
γη,με τα παντα ,που κραταει πανω της , και δεν
περασε πολυς χρονος κι ειδε ολοκληρο το Συμ-
παν.Και τοτε καταλαβε τι ειχε γινει:αυτοι ,
που τον φυλακισαν εξαφανιστηκαν μαζι με
τον κοσμο τους .Ο κοσμος ,που του στερησαν
ηταν μπροστα στα ματια του ,πραγματικος,
αληθινος.Οι αλλοι,οι φαυλοι ,δεν υπηρχαν,
εξαφανιστηκαν
Κι ισως ,εγω κι συ, που αυτη τη στιγμη συζητα-
με ανηκουμε στον δικο του κοσμο, ακομη κι
αυτη η αφηγηση κι αυτος ,που τη γραφει.
Κι αυτος που τη διαβαζει αυτη τη στιγμη,κι
οσοι θα τη διαβασουν ,...
.
.
Traveling into Dali-an Dreams
.
.
Ειδε ενα περιστερι ανεβασμενο σ'ενα συννεφο
να ριχνει κατω λευκα κομματια ασβεστη.Τοτε
ανοιγοντας το παραθυρο ειδε τους απεναντι λο-
φους,τις πετρες και τα δεντρα.Μια μορφη απο
εκει τον χαιρετησε και τον καλεσε να βγει εξω.
Γυρνωντας,μεσα στον μεγαλο καθρεφτη στον
απεναντι τοιχο ειδε το ιδιο τοπιο πιο καθαρα.
Ακουστηκε παλι η φωνη.Δεν γυρισε το κεφαλι
πισω και προχωρησε μεσα στον καθρεφτη.
.
.
ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΧΡΟΝΟΥ-.ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΧΩΡΟΥ
ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΙ  [ΜΕ ΤΟΝ DE CHIRICO ]
.
.
Βρεθηκε στον σιδηροδρομικο σταθμο μιας μεγαλης
πολιτειας.Μεσημερι.Σκληρες και αιχμηρες οι σκιες
των κτιριων εκεινη την ωρα σαν ξιφη.
Ειχε χρονο στη διαθεση του ,ετσι καθισε να
περιεργαστει το χωρο γυρω του.
Η πρωτη εντυπωση ηταν πως προκειται για μια περι-
εργη αρχιτεχτονικη.Το κεντρικο κτιριο του σταθμου
,ενα τεραστιο ορθογωνιο παραλληλεπιπεδο.Μια
μεγαλη σειρα πετροχτιστα τοξα στην προσοψη της
εισοδου.Πανω ,ακριβως,απ'το κεντρικο τοξο,μεγαλο-
πρεπες στην απλοτητα του, υψωνονταν ενας τετρα-
γωνισμενος στην κατοψη πυργος μ'ενα στρογγυλο
ρολοι με λατινικους αριθμους για τις ωρες.Διαβασε
την ωρα του χρονου,που'ναι ακινητος για τον ανθ-
ρωπο.Σκεφτηκε πως ετσι πρεπει να'ναι.Γιατι στην
αντιθετη περιπτωση αν υπηρχε η κινηση του ο ανθ-
ρωπος θ'αποκαλυπτε το πριν και το μετα του,που
τοσο απεγνωσμενα, κι ισως οπως φαινεται ως τα
τωρα [αλλα ποιος ξερει αν δεν ειναι ζητημα χρο-
νου]χωρις την παραμικρη ελπιδα,ψαχνει με τη φι-.
λοσοφια.Ο Χρονος γυριζει σ'ενα Φαυλο Κυκλο.
Τα κτιρια ,στο δεξιο και στο αριστερο ακρο του
μεγαλου κεντρικου κτιριου,ηταν τελειοι κυβοι.
Ψηλα στην προσοψη τους,υπηρχε μια σειρα απο
μικρα παραθυρα,σε ορθογωνια σχηματα, και
με την οριζοντια γραμμη της στεγης σχηματιζαν
μια παραλληλη ζωνη.
Εκεινη την ωρα,ακριβως μεσημερι, ενα τρενο ηταν
σταματημενο στο σταθμο.Η προοπτικη του χωρου
ειχε τετοια γεωμετρια που δημιουργουσε στον θεα-
τη την εντυπωση πως ο αριθμος των βαγονιων ,που
εσερνε η μεγαλη ατμομηχανη ,ηταν απειρος.
Η πλατεια μπροστα απο τα κτιρια ειχε σχημα τετρα-
γωνου.Ηταν στρωμενη με λευκες κι ασπρες τετραγω-
νες πλακες.Μια τεραστια σκακιερα.
Στο κεντρο της υψωνονταν ενα μνημειακο μπρουτζι-
νο αγαλμα.Η μορφη μιας ξαπλωμενης γυναικας ελα-
φρα ανασηκωμενης.
Πανω στην επιφανεια της πλατειας διεκρινε στο
φως εκεινης της ωρας διαφορες ψηλολιγνες ανθρω-
πινες μορφες, διασπαρτες σε διαφορα σημεια της.
Φιγουρες μοναχικες , απολυτα ακινητοποιημενες ,
,με σκληρες αιχμηρες σκιες,σαν σκοτεινα αποτυ-
πωματα στην αιωνιοτητα αυτης της παραδοξης
γεωμετριας.Σ'οποιο εσωτερικο της σημειο και να
βρισκοσουν ενιωθες πως ο χωρος που σε περι-
βαλλει ηταν απεραντος και πως καμπυλωνε βαθ-
μιαια ως το απειρο.
Ψηλα στον καθαρο γαλαζιο ουρανο αιωρουνταν
επιμηκη ,με συστρεφωμενα σχηματα, συννεφα απο-
μειναρια μιας αχρονης νεροποντης που συνεβηκε [η'
θα συμβει] η ' απο τον καπνο που δραπετευσε απο
τα φουγαρα των τρενων.
Το τελικο αισθημα ,που του προκαλουσε εκεινο το
λιτο γεωμετρικο σκηνικο ηταν δεος ,που το αι-
σθανονταν κυριως στο πνευμα κι οχι στη καρδια.
Εδινε σ'αυτο διαφορες ερμηνειες.Παντα ομως του
ξεφευγε η απολυτη αληθεια των πραγματων.Εψαχνε
μεσα στη Μεγαλη Αβεβαιοτητα
.
.
 Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
.
.
Θα'φτανε στη πολη αργα.Ειχε ξεκινησει στις δεκα
και μιση το πρωι.Μια -δυο φορες εκανε σταση στο
δρομο.Μια για φαγητο και την αλλη περπατησε σ'
ενα δρομο μεσα στα καλαμποκια.Χαθηκε εκει μεσα,
σ'ενα λαβυρινθο ,η συνεχης επαναληψη του ιδιου:
δρομοι και καλαμιες σ'ενα απεραντο επιπεδο μ'ενα
καθαρο ουρανο πανω με σκληρο δυνατο φως.
Τελικα επεστρεψε στ'αυτοκινητο ευκολα,αν κι αυτο
του φανηκε θαυμα.Κοιταξε.Ο ηλιος ,λιγο ψηλωτερα
απ'τον οριζοντα.Ξεκινησε.
Γρηγορα βραδυασε.Τα φωτα της πολης στο βαθος.Συ-
νεχως τον πλησιαζαν.
Μπηκε στη πολη και παρκαρε τ'αυτοκινητο κοντα στο
κεντρο.Πηρε ενα δρομο π'ανηφοριζε ελαφρα προς τα
κει.Πολλα αυτοκινητα.Μια ξανθια του σφυριξε,δεν γυ-
ρισε να κοιταξει.Πιο πανω σταθηκε μπροστα σε μια βι-
τρινα,χαζεψε για λιγο.Καποιος τον ρωτησε τι ωρα ηταν.
Ηταν 12:10.Εφτασε στη κεντρικη πλατεια .Κατεβηκε
στον υπογειο σταθμο του τρενου.Εκεινη την ωρα λιγο-
στοι ανθρωποι στη πλατφορμα.Πηρε το τρενο,ετσι κατι
να κανει,να περασει η ωρα ,και κατεβηκε στον επομενο
σταθμο,προς τα νοτια.Ανεβηκε στην επιφανεια.Εβγαλε
τσιγαρο ,εψαξε στις τσεπες του για αναπτηρα ,τον βρηκε
και το αναψε.Για πολυ ωρα περιπλανηθηκε στους δρο-
μους.
Κοιμηθηκε σ'ενα φτηνο ξενοδοχειο,ενα απ'αυτα εκει
γυρω στο κεντρο,που ακομα δεν τα καταδαφισαν.Ζη-
τησε να του φερουν καφε.Μολις τον αγγιξε στα χειλη,
ειχε μια παραξενη μυρωδια,του'ρθε εμετος,τον αφησε.
Μπηκε στη τουαλετα.Δεν υπηρχε ζεστο νερο,πλυθηκε
με κρυο.Ετοιμασθηκε και κατεβηκε τη σκαλα,ασανσερ
δεν υπηρχε.Η κυρια ,καποιας ηλικιας ,στη ρεσεψιον τον
καλημερισε .Της παρεδωσε τα κλειδια.Εκεινη ευγενικα
του ειπε αν θα κρατησει το δωματιο.Εκεινος της απαντη-
σε:πως δεν του αρεσει να κοιμαται στο ιδιο μερος καθε
βραδυ, την πληρωσε κι εφυγε.Ακουσε την απαντηση της,
με βραχνη φωνη,πισω του:''Αν καποτε βαρεθεις,προτιμι-
σε μας''.Βγηκε στο δρομο.
Μπηκε σ'ενα βιβλιοπωλειο,Περιεργαστηκε τα βιβλια.Δεν
αγορασε τιποτα,Η πωλητρια,την ειδε,εκανε ενα μορφασμο
καθως περνουσε διπλα της να φυγει.Του 'ρθε να της φωνα-
ξει πως επαψε ν'αγαπαει το διαβασμα,αλλα συγκρατηθηκε
και δεν ειπε τιποτα.
Εκει θα πηγαινε με το αστικο λεωφορειο .Οπως και τοτε,
πριν χρονια,ασφυκτικα γεματο.Θα κατεβαινε στο τερμα της
διαδρομης.
Δεν δυσκολευτηκε να βρει το σπιτι.Τον θυμηθηκαν.Αν και
του φερθηκαν ψυχρα,αυτο δεν τον πειραξε.Το περιμενε.
Για τιποτα ,που εγινε,δεν δικαιολογηθηκε.Ουτε κι εκεινοι
του ζητησαν να κανει κατι τετοιο.Ανταλλαξαν τυπικες
κουβεντες.Επειτα τους ειπε πως θελει να φυγει.Δεν εφε-
ραν καμμια αντιρρηση.Σηκωθηκε και τους χαιρετησε.Το-
τε ανοιξε μια πορτα και μπηκε μεσα ενα μικρο κοριτσακι,
περιπου πεντε ετων.Σταθηκε,ρωτησε για τ' ονομα της.
Του το ειπαν.Χαμογελασε,γυρισε κι εκανε για την εξο-
δο.Στο ανοιγμα της πορτας σταθηκε :''Ωραιο ονομα''ει-
πε.Θελησαν να τον συνοδεψουν ως τη σταση του λεω-
φορειου,Αρνηθηκε.Δεν πηρε αμεσως το λεωφορειο.
Βρηκε ενα περιπτερο εκει κοντα,αγορασε μια εφημερι-
δα στη τυχη.Τη ξεφυλλισε,βρηκε αυτο ,που ηθελε,εβγα-
λε ενα στυλο και το σημειωσε σ'ενα χαρτι.
Την αλλη μερα με το ηλεκτρικο τρενο κατεβηκε στην
αλλη πολη,συνεχεια ,που ηταν λιμανι.Διαλεξε ενα ασφα-
λες μερος,στηθηκε εκει και περιμενε.Η ωρα ηταν 11:20,
σε 5 λεπτα.
Καθισε αναμεσα απο δυο κοπελλες στη επιστροφη.Με-
τα απο τρεις στασεις κατεβηκαν.Μετακινηθηκε στην α-
δεια θεση προς το παραθυρο.Διπλα του καθισαν ενας
αντρας μ'ενα μικρο κοριτσακι.Τα φωτα αναψαν,βραδυ-
ασε.Κατεβηκε ενα σταθμο μετα το κεντρο.
Στο περιπτερο πηρε τηλεφωνο.Εκανε λαθος στον αριθ-
μο.Ξαναπηρε.Μιλησε λιγη ωρα.Εκλεισε,πηρε μια σοκο-
λατα και πληρωσε.
Μπηκε σ'ενα καφε της πλατειας,γεματο κοσμο.Παραγγει-
λε ενα καπουτσινο.Τον εφεραν.Παρατηρουσε τον κοσμο
γυρω για να περασει η ωρα και να ξεχαστει.Καποια γυ-
ναικα τον κοιταξε και γυρνωντας κατι ψιθυρισε σε μια
κοκκινομαλλα διπλα της.Ηπιε τον καφε του και πηγε
στο ξενοδοχειο,ειχε περασει η ωρα.
Το δωματιο του ηταν ψηλοταβανο με γυψινες διακο-
σμησεις λουλουδιων.Κοιμηθηκε,ειδε εφιαλτες,Σ'εναν
απ'αυτους τον πλησιασε μια κοκκινομαλα,ηταν μεθυ-
σμενη,κατι του φωναζε δυνατα,που δεν μπορουσε ν'
ακουσει,εκανε να τον πιασει ,σωριαστηκε,εσκυψε
να την σηκωσει,εκει ξυπνησε.
Το πρωι οταν βγηκε απ'το δωματιο για να φυγει,
εξω, εκει στον διαδρομο ειδε τη καθαριστρια,μια
χοντρη γυναικα, που σφουγγαριζε το πατωμα.Ειχε
γυρισμενη τη πλατη της,τον καταλαβε ,γυρισε το κε-
φαλι της και του χαμογελασε,τα δοντια της ηταν κα-
τασπρα.Γυρισε και ξαναμπηκε στο δωματιο.Εκεινη
τον ακολουθησε.Εκλεισε τη πορτα.Την αρπαξε και
την ερριξε στο κρεβατι.Οταν εφυγε της αφησε στο
τραπεζακι διπλα μερικα χαρτονομισματα .''Την αλλη
φορα θα...'' του φωναξε πισω του,απο την ανοιχτη
πορτα,αλλα ηταν ηδη χαμηλα κατω στη σκαλα και
δεν ακουσε τη συνεχεια.
Του ειχαν ορισει το ραντεβου για τις 12, το μεσημε-
ρι.Ειχε ωρα ,που ειχε πιει τον καφε του.Δεν φανηκε
κανενας.Κοιταξε το ρολοι:12 και μιση.Περιμενε ακο-
μα αλλα δεκα λεπτα.Τιποτα.Σηκωθηκε να φυγει,στη
πορτα τον προλαβε το γκαρσονι και του ειπε πως τον
ζητουν στο τηλεφωνο.Πηγε.Απ'τ'αλλο μερος του ει-
παν μια δικαιολογια.Ειπε:''γεια'' κι εκλεισε.
Για να περασει την ωρα του μπηκε σ'ενα σινεμα,χωρις
να προσεξει τι εργο επαιζε.Λιγοι θεατες στην αιθου-
σα.Καθισε σε μια θεση,περιπου στη μεση,διπλα στο
κεντρικο διαδρομο.Ειχε αρχισει το εργο,στην αρχη
δεν καταλαβαινε ,ενα θριλλερ:γκανγκστερς πυροβο-
λουσαν απ'τα παραθυρα αυτοκινητων αλλους γανγκ-
στερς σ'αλλα αυτοκινητα,με ιλλιγκιωδη ταχυτητα,σ'α-
ποτομες στροφες,...Σε καποια σκηνη μια κοπελλα βρε-
θηκε δολοφονημενη σ'ενα δωματιο.Πριν τελειωσει
η ταινια βγηκε εξω.Ειχε νυχτωσει.
Η αλλη μερα περασε,χωρις να συμβει κατι ξεχωρι-
στο.
Εκεινο το πρωι σηκωθηκε ακεφος.Ξυριστηκε και κο-
πηκε.Βλαστημησε.Ντυθηκε γρηγορα,κατεβηκε κατω,
πληρωσε κι εφυγε.Περιπλανηθηκε ασκοπα.Απροσω-
πος.Φυσουσε πολυ.
Περνωντας μπροστα απο μια παλια εκλησια,πηγε να
περασει απεναντι ,αλλαξε γνωμη και μπηκε μεσα.Εκει-
νη την ωρα ηταν λιγοι πιστοι,κυριως γυναικες.Περιερ-
γαστηκε τις αγιογραφιες στους τοιχους,κανωντας το
κυκλο στο εσωτερικο της εκκλησιας.Σταθηκε στη Σταυ-
ρωση.Τοτε ηταν,που την ειδε,να βγαινει,στο φως της
πορτας και να χανεται.Βιαστηκε,στο περασμα του εσ-
πρωξε μια γυναικα,την ακουσε να του φωναζει,βγηκε
γρηγορα εξω,δεν την ειδε,ειχε εξαφανισθει.Κατεβηκε
τρεχοντας τη σκαλα της εκκλησιας,πηγε στη σταση
του λεωφορειου εκει πιο κατω,δεν την βρηκε.Εψαξε
στο δρομο ,κοιταξε μεσα στα καταστηματα.Τιποτα.
Το μεσημερι στο εστιατοριο εφαγε ψαρι,ηπιε και λι-
γο κρασι.Πληρωσε,αφησε φιλοδωρημα,σηκωθηκε
και βγηκε εξω.Σ'ενα περιπτερο της πλατειας τηλε-
φωνισε.Απ'την αλλη μερια απαντησαν.Ειπε:''Ησουν
στην εκκλησια;Γιατι εξαφανιστηκες;'' .Κατι του ει-
πε.Δεν ακουγε καλα,θορυβος,πολλα αυτοκινητα.
''Θα καθισω ακομα μια μερα ''φωναξε κι εκλεισε.
Οση ωρα εκανε να πληρωσει το τηλεφωνο,τα τσι-
γαρα και την εφημεριδα,στο τηλεφωνο μιλουσε
μια γυναικα με βαμενα ξανθα μαλλια και κατακοκ-
κινα χειλη.Χωρις να θελει ακουσε:''Στο διαολο κα-
θαρμα''ουρλιαξε η γυναικα και βροντησε το ακου-
στικο.Την περιμενε πιο περα.Εκεινη σταθηκε,α=
νοιξε τη τσαντα της,εβγαλε απο μεσα το κραγιον
κι εβαψε τα χειλη της.Οταν περασε απο μπροστα
του της μιλησε.Εκεινη σταματησε,στην αρχη δεν
τον γνωρισε,υστερα τον θυμηθηκε.Της προτεινε,
αν ηθελε,να πανε για καφε.Εκεινη δεχτηκε.
Αργοτερα ,οταν αρχισε να βραδυαζει,πηρε τ'αυτο-
κινητο κι οδηγησε μεσα στη πολη πανω απο δυο
ωρες.
Στο ξενοδοχειο τον πηρε στο τηλεφωνο.Ειπε πως
ηταν κοντα και θα τον επισκεφτονταν .Την περιμε-
νε ξαπλωμενος στο κρεβατι,καπνιζοντας.Ακουσε
ελαφρο χτυπημα στη πορτα.Σηκωθηκε και της ανοι-
ξε.Μπηκε μεσα στο δωματιο.Φορουσε ενα μακρυ
μαυρο φορεμα.Τα χειλη κατακοκκινα.Καθισε απενα-
τι του στον καναπε.Μαζυ της ειχε φερει δυο μπυρες,
του εδωσε τη μια.Ανοιξε τη μπυρα,ηπιε μια γουλια,
και την κοιτουσε.Της ειπε να μην μιλησει,εκεινη
υπακουσε.Απο κει εβλεπε τη σαρκα της ασπρη.Πε-
ρασε αρκετη ωρα.Εκεινη διορθωσε τα ρουχα της,
τον ρωτησε αν ηθελε να κοιμηθει εκει,εκεινος δεν της
αρνηθηκε.Ξαπλωσε,δεν εβγαλε το φορεμα,μονο τα
παπουτσια.Κοιμηθηκε σχεδον αμεσως.Εκεινος ανοι-
ξε την τηλεοραση,εψαξε τα καναλια ,επεσε σ'ενα
αστυνομικο φιλμ-νουαρ.Η πρωταγωνιστρια του φιλμ
της εμοιζε πολυ.Σηκωθηκε,πηρε απ'τη ντουλαπα
μια κουβερτα και τη σκεπασε.Αποκοιμηθηκε με
τη τηλεοραση ανοιχτη.Οταν ξυπνησε τη βρηκε
κλειστη κι η γυναικα ειχε φυγει.Στη ρεσεψιον η
κοπελα τον πληροφορησε πως η κυρια ειχε φυγει
πολυ νωρις.Φαινονταν βιαστικη και στη πορτα την
περιμενε ενας κυριος,ψηλος,με λιγοστα μαλλια
κι ενα μουσακι .Ανεβηκε στο δωματιο.Στον καναπε
βρηκε το καλτσον της και στο τραπεζακι το κραγιον
της.Δεν θυμονταν τ'ονομα της,μετανοιωσε ,που δεν
την ρωτησε.Ξαπλωσε στο κρεβατι κι αποκοιμηθηκε.
Οταν αργοτερα βγηκε απ'το δωματιο κατεβαινοντας
τη σκαλα επεσε πανω στη χοντρη καθαριστρια,εκεινη
αναμερισε να περασει,τον αναγνωρισε,του ειπε
πως την εδιωξαν απο κεινο το ξενοδοχειο επειδη
πηγαινε με τους πελατες.Για την αποφυγει της ειπε
πως δεν ειχε χρονο και την προσπερασε.Εκεινη ξεσπα-
σε σε δυνατα γελια και του πεταξε στα μουτρα μια
βρωμικη λεξη,της ειπε πως αυριο φευγει,και κατε-
βηκε τις σκαλες σχεδον τρεχοντας.
Τον περιμενε στη ρεσεψιον.Ηταν πολυ ομορφη.Του'
πε πως περιμενε πολυ ωρα.Της ζητησε συγνωμη,αν το
ηξερε.Βγηκαν εξω.Εκεινη του'ιπε πως δεν ειχε πολυ
ωρα στη διαθεση της.Δεν της απαντησε.Της ειπε μονο,
αν ηθελε μπορουσε να οδηγησει εκεινη.Εψαξε στη τσα-
ντα της,δεν βρηκε το διπλωμα οδηγησης.Την ρωτησε
που επιθυμουσε να πανε.Εξω φυσουσε κι εβρεχε,Εκει-
νη ειπε πως δεν ειχε καμια προτιμηση.Της προτεινε
να πανε στη θαλασσα και να μεινουν μεσα στ'αυτοκι-
νητο.Εκεινη συμφωνησε.Διαλεξε μια θεση και σταθη-
καν.Η θαλασσα μπροστα τους εκτεινονταν απεραντη.
Η βροχη δεν ειχε σταματησει.Δεν την ρωτησε ουτε
για τον αντρα της ,ουτε για τα παιδια της.Μονη της
αρχισε να του λεει.Οση ωρα μιλουσε δεν την διεκο-
ψε.Κοιτουσε την ομιχλη πανω στα τζαμια να υγρο-
ποιειται.Οταν τελειωσε,τον ρωτησε τι λεει για ολ'
αυτα.Δεν μιλησε.Εκεινη του φωναξε ,ουρλιαξε,για-
τι δεν την περνει στο τηλεφωνο.Της ειπε πως αργη-
σαν και πρεπει να γυρισουν πισω.Του 'πιασε τα χε-
ρια και κρατωντας τα πολυ σφιχτα τον κοιταξε στα
ματια και του'πε πως τ'αποφασισε να το κανει,πως
τωρα ειναι ετοιμη.Εκεινος ξεκινησε,φερνωντας απο-
τομα επιτοπια στροφη,τα λαστιχα στριγγλισαν,εκει-
νη τρανταχτηκε κι ουρλιαξε τρομαγμενη:''Προσεξε.
Θα με σκοτωσεις.''.Βγηκαν στη παραλιακη λεωφο-
ρο.Εκεινος ανοιξε το ραδιοφωνο.Εμπεναν στη πολη.
Της ειπε που θελει να την αφησει.Εκεινη του ειπε
πως προτιμουσε να κατεβει στο κεντρο για ασφαλει-
α.Σταματησε,Εκεινη κατεβηκε και κλεινοντας τη
πορτα του φωναξε πως δεν εχει αλλαξει γνωμη.
Δεν ξεκινησε αμεσως,την παρατηρουσε ν'απομα-
κρυνεται μεσα στη βροχη.Εκεινη σταματησε στο
φαναρι,που αναψε κοκκινο,οταν αλλαξε σε πρασι-
νο διεσχισε τη λεωφορο κι εξαφανισθηκε μεσα στο
πληθος.Τοτε κι εκεινος ξεκινησε να φυγει.
Μεχρι την αλλη μερα το πρωι δεν ειχε τιποτα να
κανει.Πηγε σινεμα.Υστερα επισκεφθηκε μια
γκαλερι ζωγραφικης.Τα εργα της εκθεσης ηταν
πινακες μεγαλων διαστασεων,αφηρημενα.Γεω-
μετρικα σχηματα,με δυο χρωματα ,κιτρινο και
γαλαζιο.Τον πλησιασε ο καλλιτεχνης,ενας νεαρος.
Τον ρωτησε για τη δουλεια του.Εκεινος του ειπε
πως σ'αυτη την εκθεση τον ενδιαφερει πως κατα-
σκευαζεται μια Θεωρια,για την ευρεση της Αλη-
θειας.Τον ρωτησε ποιο ηταν τ'ονομα του,αλλα
δεν εδωσε τ'αληθινο του.
Σ'ενα κεντρικο καταστημα δισκων αγορασε ενα
δισκο μουσικης.
Στο ξενοδοχειο,γυρισε αργα,μετα τα μεσανυχτα.
Κοιμηθηκε χωρις να βγαλει τα ρουχα και τα
παπουτσια.Στον υπνο του ειδε εφιαλτες.Ενας απ'
αυτους ηταν τοσο δυνατος,που τον ξυπνησε τη
νυχτα και τον θυμαται:ηταν βαρκαρης στο λιμα-
νι κι αντικρυσε μεσα στα βρωμικα θολα νερα
το πτωμα μιας γυναικας.Ηταν εκεινη η γυναικα.
Ενιωσε τρομο ,μ'ολη τη δυναμη της φωνης του
ζητησε βοηθεια,και ξυπνησε.Μετα απ'αυτο κοι-
μηθηκε βαρια .
Ξυπνησε,ετοιμασθηκε αργα,βγηκε απ'το δωμα-
τιο,κατεβηκε,στη ρεσεψιον πληρωσε για τη νυ-
χτα,που εμεινε κι εφυγε.
Στο δρομο σταματησε τ'αυτοκινητο ,κατεβηκε,
στο περιπτερο αγορασε μια εφημεριδα στη τυχη.
Εψαξε και χωρις δυσκολια βρηκε αυτο που ζητου-
σε.Επειτα τη διπλωσε προσεκτικα και την πεταξε
σ'ενα καδο απορριματων.
Γυρισε στ'αυτοκινητο.Ξεκινησε.Στο δρομο
δεν σταματησε πουθενα.
.
.
 FUGA
.
.
Οι γλαροι σηκωθηκαν στον αερα κι ακολουθη-
σαν το καραβι στο μακρυνο του ταξιδι στη θα-
λασσα.Ο ναυτης στο πιο ψηλο καταρτι ανεβαζ-
μενος τους φωναζε και χειρονομουσε να φυγουν,
να σκορπιστουν.Εκεινοι δεν υπακουσαν.Τις επο-
μενες μερες εμειναν μονο εφτα να τους ακολου-
θουν και ξημερωνοντας η ογδοοη μερα τους
παρατησαν και πεταξαν σ'αγνωστη κατευθυνση.
Τ'απογευμα της ιδιας μερας αραξαν σε μια απο-
μερη παραλια.Τα πευκα βουτουσαν τις ριζες τους
,μεσα στο θαλασσινο νερο.Εκει γυρω ψαρεψαν,
κι εφαγαν τους αχινους.Οταν εφτασε η ωρα του
υπνου,αλλος εστρωσε στο καταστρωμα του κα-
ραβιου κι αλλος επεσε να κοιμηθει κατω απ'τα
πευκα,ως τ'αλλο ξημερωμα.
Οταν σηκωθηκαν φυσουσε απ'το μερος του βορ-
ρα.Σε λιγο ο καιρος αγριεψε,η θαλασσα σηκωσε
βουνα τα κυματα,στο βαθος του οριζοντα οι ασ-
τραπες ξεσκιζαν τα βαρια καταμαυρα συννεφα.
Αποφασισαν να μην ταξιδεψουν μ'αυτη την κα-
κοκαιρια,μεχρι να καλυτερεψει.Πολυ γρηγορα
αλλαξε ο καιρος,ο βορριας σταματησε,ο ηλιος
λαμπερος κι η θαλασσα γαληνεψε.Αλαφρυνε η
βαρια καρδια των ναυτικων.Για να σιγουρευ-
τουν για το καιρο συμφωνησαν ν'αναβαλουν
την αναχωρηση τους για την επομενη μερα.
Μολις βραδυασε ο μικροτερος ναυτης αρρωστη-
σε ξαφνικα,ολη τη νυχτα τον εψηνε ο πυρετος,
παραμιλουσε,ελεγε για τη μανα του και την
αρραβωνιστικια του στην πατριδα ,η αναπνοη
του εγινε δυσκολη,χλωμιασε το προσωπο του,
και το πρωι ξημερωνοντας ξεψυχισε.Τον επλυ-
ναν με θαλασσα,τον καθαρισαν ,τον περιποιη-
θηκαν και με βαρια τη ψυχη τον εθαψαν στην
αμμο εκει που κτυπα το κυμα,και πανω στο
μνημα του εστηκαν το κουπι του,οπως τους
παραγγειλε στα τελευταια λογια του.
Αφου οι συντροφοι ολ'αυτα τα τελειωσαν
βαριοκαρδισμενοι ανεβηκαν στο καραβι ,τεν-
τωσαν τα πανια,σηκωσαν την αγκυρα κι απο-
μακρυνθηκαν στη θαλασσα,που τοσο αγαπου-
σε εκεινος.
Πισω τους επαναεμφανισθηκαν οι γλαροι,η ' ι-
σως αλλοι γλαροι, πεντε τον αριθμο.Μετα απο
λιγο απ'τα τεσσερα σημεια του οριζοντα συγκε-
ντρωθηκαν κι αλλοι.Εκεινοι χτυπωντας πιο δυ-
νατα τα κουπια τους στα νερα ,και με τον ανε-
μο στα πανια τους προσπαθησαν να τους ξε-
φυγουν,να μη βλεπουν την ασπραδα τους.Θυ-
μηθηκαν το ναυτη και τη κακια μοιρα του,να
τιμωρηθει που τα φωναζε να φυγουν ,φοβηθη-
καν και τ'αφησαν ησυχα.
Επεσαν σε μεγαλη θαλασσοταραχη κι αυτος
μονο σωθηκε απ'τους αλλους και γυρισε πισω.
Τους αλλους ειτε τους σκεπασε το κυμα και
τους εφαγαν τα ψαρια,ειτε αφου μερονυχτα πα-
λεψαν με τα κυματα δεν αντεξε η καρδια τους
απ'τη μεγαλη κουραση και στις ακτες που τους
εβγαλε το κυμα τ'αψυχα σωματα,φουσκωμενα,
εκει τους αποσαρκωσαν οι γλαροι.Κι αλλοι
γραπωσαν ξυλα του καραβιου .που επεπλεαν
στα νερα κι εφτασαν σ'αφιλοξενα νησια,στη
μεση της θαλασσας,βραχοι χωρις δεντρα και
νερο κι εκει τους ξεκανε η πεινα κι η διψα,τα
φιδια και τα ορνια..
Εκει στη πατριδα βρηκε τη γυναικα του αρρω-
στη απ'τη στεναχωρια να τον περιμενει.Οταν
τον αντικρυσε με μακρια γενια και μαλλια τρο-
μαξε να τον γνωρισει.Τελικα οταν συνηλθε χα-
ρηκε , τον πηρε και τον ξεντυσε,τον επλυνε με
καθαρο νερο,τον εντυσε καθαρα ρουχα,τον
χτενισε ,του εστρωσε να φαει και μετα τον κα-
θισε διπλα της να της διηγηθει τα γεγονοτα και
στο τελος με γλυκα λογια τον εβαλε να της ορκι-
στει: στη θαλασσα να μην ξαναβγει.
Ξαναρθε η ομορφια στο προσωπο της γυναικας,
και τον εθρεφε με μελι και με γαλα ,του'κανε γε-
ρα κι ομορφα παιδια και με γλυκο κρασι τον με-
θουσε τα βραδυα.
Ομως εκεινος με το περασμα του καιρου της ειπε
πως τον βασανιζε ο καημος της θαλασσας ,του'
τρωγε τα σωθικα και να πανε μακρυα μεσα στη
στερια να μεινουν ,εκει οι ανθρωποι δεν γνωρι-
ζουν τα εργα της θαλασσας κι ισως γλυτωσει απ'
την ιδεα της.
Εκει στα ξενα καλλιεργουσε τα χωραφια,σιταρια ,
κριθαρια,καλαμποκια ,αμπελια ,σταφιδες,δεντρα
συκιες μηλιες και στα πρασινα λιβαδια βοσκουσε
μοσχαρια και προβατα.
Και ερχονταν στιγμες,ολο και πιο συχνα,το κορμι
του να τρεμει στη ξαφνικη θυμηση της θαλασσας.
Τοτε επαιρνε τα λοφακια για τα κυματα,και τ'ασ-
πρα συννεφα στον ουρανο για γλαρους,τα σπιτια
τοτε του φαινονταν για καραβια π'αρμενιζουν ,και
το δροσερο αερακι της ζεστες νυχτες του καλοκαι-
ριου για τη θαλασσια αυρα , και σηκωνε τα βραδυα
ψηλα τα ματια να δει τον πολικο αστερα και τη
μεγαλη αρκουδα στον ουρανο,αλανθαστα εργαλεια
του ναυτικου στα ταξιδια του.
Και μια μερα δεν αντεξε,τ'αποφασισε ,της ανακοι-
νωσε πως θα φυγει.Εκεινη στην αρχη τον παρακα-
λεσε ν'αλλαξει γνωμη,υστερα εκλαψε χτυπηθηκε
ουρλιαξε,και στο τελος σαν ειδε πως ηταν αμεταπει-
στος σιωπηλα τον ετοιμασε να φυγει.Εκεινος εφυ-
γε πριν ακομα ξημερωσει.
Οταν διαλυθηκε το σκοταδι και φωτισθηκε ο κοσμος
αρχισε να σκεφτεται,να σχεδιασει,πως θα φτασει στα
μερη της θαλασσας.
Εψαχνε να βρει ποταμι στη πορεια του,αυτο απο'τα χιο-
νια στα βουνα κατεβαζει τα νερα μεσα απο φαραγγια,
ορμητικο ,με καταρραχτες,μουγκριζοντας σαν ταυρος,
επειτα διασχιζοντας πυκνα δαση σαν φιδι,φτανει ηρεμο
και πλατυ στη πεδιαδα κι αφου αφησει βαλτους και
λιμνουλες,ανακατευει μεσα σε καλαμια τα γλυκα νερα
του με το αλατι της θαλασσας.
Ομως εκει που βαδιζε δεν βρηκε ποταμια,μονο λιμνες,
που μαζευαν στις λεκανες τους τα νερα της βροχης ,
και τα νερα των χειμμαρων απ'τα βουνα γυρω τους.
Καποτε νυχτωθηκε σε μερη ανθρωπων μ'αλλη γλωσσα
απ'τη δικη του,κι αλλα εθιμα,μ'αγνοια της θαλασσας.
Αλλοτε ταξιδευε καβαλαρης στις ραχες αλογων,γρηγο-
ρων σαν τον ανεμο,αλλοτε αργα με γαιδουρακια .Αλλο-
τε μισθωνε αμαξες και κυλουσε σε δρομους,αλλοτε πε-
ζος διαβαινε στους καμπους και ξεσηκωνε τρομαγμενα
απ'τη βοσκη τ'αγριοπεριστερα.Αλλοτε επαιρνε οδηγους
να τον περασουν μεσα απο επικινδυνους βαλτοτοπους,
απο πυκνα δαση κι αποκρημνα βουνα .
Και παντου στ'πλατια ανοιγματα της γης και στα
ψηλωματα τα ματια του ταξιδευαν σαν καραβια ,ν'ανοι-
ξουν δρομους στα τεσσερα σημεια του οριζοντα,ν'απε-
λευθερωθουν.
Ταξιδευε καιρο πολυ,χωρις να δει καραβια ν'αρμενι-
ζουν στο απεραντο γαλαζιο της θαλασσας.
Καποτε βρεθηκε στον σιδηροδρομικο σταθμο μιας με-
γαλης πολιτειας.Μεσημερι.Σκληρες και αιχμηρες οι
σκιες των κτιριων εκεινη την ωρα σαν ξιφη.
Ειχε χρονο στη διαθεση του ,ετσι καθισε να
περιεργαστει το χωρο γυρω του.
Η πρωτη εντυπωση ηταν πως προκειται για μια περι-
εργη αρχιτεχτονικη.Το κεντρικο κτιριο του σταθμου
,ενα τεραστιο ορθογωνιο παραλληλεπιπεδο.Μια
μεγαλη σειρα πετροχτιστα τοξα στην προσοψη της
εισοδου.Πανω ,ακριβως,απ'το κεντρικο τοξο,μεγαλο-
πρεπες στην απλοτητα του, υψωνονταν ενας τετραγω-
νισμενος στην κατοψη πυργος μ'ενα στρογγυλο ρολοι
με λατινικους αριθμους για τις ωρες.Διαβασε την ωρα
του χρονου,που'ναι ακινητος για τον ανθρωπο.Σκεφ-
τηκε πως ετσι πρεπει να'ναι.Γιατι στην αντιθετη πε-
ριπτωση αν υπηρχε η κινηση του ο ανθρωπος θ'αποκα-
λυπτε το πριν και το μετα του,που τοσο απεγνωσμενα,
κι ισως οπως φαινεται ως τα τωρα [αλλα ποιος ξερει
αν δεν ειναι ζητημα χρονου]χωρις την παραμικρη ελ-
πιδα,ψαχνει με τη φιλοσοφια.Ο Χρονος γυριζει σ'ενα
Φαυλο Κυκλο.
Τα κτιρια ,στο δεξιο και στο αριστερο ακρο του
μεγαλου κεντρικου κτιριου,ηταν τελειοι κυβοι.
Ψηλα στην προσοψη τους,υπηρχε μια σειρα απο
μικρα παραθυρα,σε ορθογωνια σχηματα, και
με την οριζοντια γραμμη της στεγης σχηματιζαν
μια παραλληλη ζωνη.
Εκεινη την ωρα,ακριβως μεσημερι, ενα τρενο ηταν
σταματημενο στο σταθμο.Η προοπτικη του χωρου
ειχε τετοια γεωμετρια που δημιουργουσε στον θεα-
τη την εντυπωση πως ο αριθμος των βαγονιων ,που
εσερνε η μεγαλη ατμομηχανη ,ηταν απειρος.
Η πλατεια μπροστα απο τα κτιρια ειχε σχημα τετρα-
γωνου.Ηταν στρωμενη με λευκες κι ασπρες τετραγω-
νες πλακες.Μια τεραστια σκακιερα.
Στο κεντρο της υψωνονταν ενα μνημειακο μπρουτζι-
νο αγαλμα.Η μορφη μιας ξαπλωμενης γυναικας ελα-
φρα ανασηκωμενης.
Πανω στην επιφανεια της πλατειας διεκρινε στο
φως εκεινης της ωρας διαφορες ψηλολιγνες ανθρω-
πινες μορφες, διασπαρτες σε διαφορα σημεια της.
Φιγουρες μοναχικες , απολυτα ακινητοποιημενες ,
με σκληρες αιχμηρες σκιες,σαν τ σκοτεινα αποτυ-
πωματα στην αιωνιοτητα αυτης της παραδοξης
γεωμετριας.Σ'οποιο εσωτερικο της σημειο και να
βρισκοσουν ενιωθες πως ο χωρος που σε περι-
βαλλει ηταν απεραντος και πως καμπυλωνε βαθ-
μιαια ως το απειρο.
Ψηλα στον καθαρο γαλαζιο ουρανο αιωρουνταν
επιμηκη ,με συστρεφωμενα σχηματα, συννεφα απο-
μειναρια μιας αχρονης νεροποντης που συνεβηκε [η'
θα συμβει] η ' απο τον καπνο που δραπετευσε απο
τα φουγαρα των τρενων.
Το τελικο αισθημα ,που του προκαλουσε εκεινο το
λιτο γεωμετρικο σκηνικο ηταν δεος ,που το αι-
σθανονταν κυριως στο πνευμα κι οχι στη καρδια.
Εδινε σ'αυτο διαφορες ερμηνειες.Παντα ομως του
ξεφευγε η απολυτη αληθεια των πραγματων.Εψαχνε
μεσα στη Μεγαλη Αβεβαιοτητα
Ο δρομος τον εφερνε σε τοπους μ'ελιες,φυτεμενες
στις πλαγιες .Εκει η φυση τον ξεγελουσε ,νομιζε πως
η θαλασσα ηταν κοντα,επειδη η καλλιεργεια της ελιας
συνειθιζεται στη περιοχη της.
Σ'αλλα μερη ανακαλυψε σκαβοντας σε αμμωδη ε-
δαφη απολιθωμενα κοραλλιογενη φυτα και ασβεστο-
λιθικα υπολειματα κοχυλιων.Τοτε του φανηκε πως
εκεινα τα ευρηματα εκαναν τη θαλασσα,που αναζη-
τουσε περισοτερο απουσα .
Οι αναγκες του ειχαν περιοριστει στο ελαχιστο.Το ι-
διο και οι διασκεδασεις του.Το φαγητο λιγοστο,τα
ρουχα τα απαραιτητα,κι οι μονες γυναικες με τις
οποιες ηρθε σ'επαφη μαζι τους ηταν οι κοινες.Μια
φορα μπερδευτηκε σε μια βρωμικη δουλεια ,που
κατεληξε σε φονο και ξεμπλεξε δυσκολα.Μια
νυχτα βρεθηκε σ'ενα δωματιο με μια γυναικα.
Ο εραστης της τους ανακαλυψε,μπηκε στο δω-
ματιο ,τους αιφνιδιασε την ωρα που κοιμονταν,
εσφαξε τη κοπελλα κι εξαφανιστηκε .Θεωρηθηκε
υποπτος για τη δολοφονια και τον συνελαβαν.
Περασε πολλα μεχρι ν'αποδειξει οτι δεν ηταν
αυτος ο δολοφονος.Τον αφησαν ελευθερο αλλα
για πολυ καιρο ο υπνος του ηταν εφιαλτικος και
ξυπνουσε τρομαγμενος.Φοβονταν πως ζουσε
μεσα σ'ενα πνιγηρο αχαρο κοσμο στον οποιο η
θαλασσα δεν υπηρχε,στερημενο απ'το φως και
τα χρωματα της.
Σε μια πολιτεια, που εμεινε πολυ καιρο,για να επι-
ζησει,να τρεφεται και να βρισκει μερος να κοιμα-
ται ζωγραφιζε αυτα που ποθουσε πολυ:καικια,
βαρκες στο λιμανι,μεγαλα καραβια στη θαλασσα
μεσα σε τρικυμια και καταιγιδα,βραχια στην α-
κρη της θαλασσας να τα χτυπαει το κυμα,και
ψαρια γυαλιστερα στα διχτυα.Οι ανθρωποι μη
γνωριζοντας τη θαλασσα θεωρησαν αυτα τα ερ-
γα φανταστικα.Οι κριτικοι τα σχολιασαν σαν τα
δημιουργηματα ενος ιδιοφυους ανθρωπου.Τα
εργα εκεινα ειχαν μεγαλη ζητηση κι εβγαλε πολ-
λα χρηματα.Τα χρονια ειχαν περασει,ειχε κουρα-
στει,και σκεφτηκε να εγκαταλειψει εκεινη την
αναζητηση.Καποια στιγμη,ταυτοχρονα με τη
ζωγραφικη,ασχοληθηκε με τη γλωσσα τους,
Μια λεξη αλλοτε ηταν μονο ενα πραγμα,κι αλ-
λοτε ενα κειμενο,συχνα πολλες λεξεις αντιστοι-
χουσαν στο ονομα ενος πραγματος.Τα σχηματα
του λογου,η μεταφορα,η παρομοιωση,η μετωνυ-
μια,η συνεκδοχη ,ηταν ανυπαρκτα σ'αυτη τη
γλωσσα.Ειχαν διαφορετικα συστηματα γλωσσι-
κης εκφρασης.Σε καποια κειμενα επικρατουσε
αυστηρη λιτοτητα στα εκφραστικα μεσα .Σε
πολλα εργα τους οι λεξεις συνοδευονταν απο
ηχους,σχετικους η' και ασχετους με τη συνει-
θισμενην οημασια τους.Π.χ η λεξη ''αηδονι''
με το κελαιδισμα του αηδονιου η' με τους
χτυπους της καρδιας ενος μικρου παιδιου,πολ-
λες φορες οριζονταν και η ακριβης ηληκια του.
Ενα αφηγημα δμιουργειται,δειγμα δεξιοτεχνιας,
απο τη παραθεση φυσικων αντικειμενων.Ενα
παραδειγμα:δειχνουν ενα συννεφο,εχει σημασια
σε ποιο ακριβως σημειο τ'ουρανου,επειτα δει-
χνουν το κορμο μιας αμυγδαλιας,ειτε ολοκληρο
ειτε ενα συγκεκριμενο μερος του,στη συννε-
χεια δειχνουν ενα βραχο σ'ενα χερσο χωρα-
φι.Πολυ μεγαλη σημασια, σπουδαιοτητα, ε-
χει η σειρα με την οποια δειχνουν κατι,ο χρο-
νος μεσα στον οποιο το δειχνουν,η σχετικη
αποσταση που χωριζει τα αντικειμενα μετα-
ξυ τους,ο αριθμος των αφηγητων,αλλα και ο
αριθμος καθε φορα των θεατων η'των αναγνω-
στων,η αμεσοτητα η' οχι ,στη παρατηρηση,του
αναγνωστη-θεατη,εχουμε αφηγησεις των αφηγη-
σεων , ...
Εμαθε τοσο καλα τη γλωσσα τους,που καταφερε
να γραψει πολλες ιστοριες σ'αυτη,κι ακομη αυ-
το ,που πιο πολυ τον ενδιεφερε, να γραψει για
τη μητρικη του γλωσσα.Απεκτησε τετοιο κυρος
που τον καλεσαν πολλες φορες να δωσει διαλε-
ξεις στο μοναδικο Πανεπιστημιο της πολης με
κεντρικο θεμα ''τη θαλασσα''.Κατορθωσε να
πλουτισει το λεξιλογιο τους με καινουργιες λε-
ξεις,που προερχονταν απο τη δικη του γλωσσα.
Οπως:θαλασσα,γαλαζιο,ποντος,ιχθυς,πολυφλοι,
σβοιο,γλαρος,Ομηρος,Οδυσσεας,δελφινι,διχτυ,
παρα κοιλησιν νηυσι,Ελπηνορας,παραγαδι,υφα-
λος,πορτολανος,τρικυμια,γοργονα,Ιθακη,χτα-
ποδι,...
Συνεπεια αυτων των επιστημονικων εργασιων
του ηταν να διορισθει καθηγητης Γλωσσολογιας,
με αντικειμενο τη Γλωσσα του.και δημιουργηθη-
κε τεραστιο ενδιαφερον για κεινες τις σπουδες .
Απεκτησε τη συνηθεια,μετα τις ασχολιες της με-
ρας, να περπατα εξω,στην εξοχη, στο φως του
φεγγαριου, οταν ειχε φεγγαρι .Καθε φορα ,που
εκανε αυτη την εξοδο εχανε τη διαθεση ολο και
περισσοτερο να επιστρεψει.
Εκεινο το βραδυ δεν επεστρεψε.Ξυπνησε σε μια
παραλια,τα πευκα βουτουσαν τις ριζες τους στα
νερα της θαλασσας,που εκτεινονταν απεραντη.
Σιγα-σιγα μεσα σ'αυτο το τοπιο συνηλθε κι ειδε
τ'ασπρο συννεφο στο βαθος,λιγο πανω απ'τον
οριζοντα,να διαλυεται σ'ενα πληθος ασπρων
γλαρων,που πεταξαν μακρυα.Τοτε εψαξε στη
παραλια και βρηκε τα υπολειματα της φωτιας
που'χαν αναψει εκεινο το βραδυ .Η ψυχη του
αλαφρυνε.Πλαι στο στημενο κουπι στην αμμο
εκει, που χτυπαει το κυμα και φερνει το φως,
εκει θ'αναπαυονταν το σωμα του,οπως το επι-
θυμησε
.
.
ΠΟΝΤΑΡΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΕΝΤΕ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ
[IN SLOT-MACHINE LOTΤERING THE FIVE
LETTERS OF HER NAME]
.
.
πονταρε στο ονομα της και τραβηξε
τον μοχλο,τα γραμματα γυριζαν,σταματησαν
,εχασε,δεν βγηκε ουτε ενα γραμμα απο το
ονομα της,ξαναπονταρησε,τραβηξε τον μοχλο,
τα ιδια,εχασε,πονταρησε παλι,τιποτα δεν αλλαξε,
συνεχισε,θα τα εχανε ολα,δεν τον ενδιεφερε,
καποτε βγηκε ενα γραμμα το μεσαιο
απο τα πεντε του ονοματος της,αλλη φορα
βγηκε το πρωτο και το τελευταιο,πολλες
φορες βγηκαν μαζυ τα δυο ομοια γραμματα
του ονοματος της,μια φορα,μετα απο πολλες
αποτυχιες βγηκαν τρια γραμματα,επαναλη-
φθηκε αυτο με διαφορετικα ομως τρια γραμματα,
παντα εχανε και πληρωνε,συνεχιζε,εξω ισως
ειχε σκοτεινιασει η ' ισως ειχε ξημερωσει,μπορει
να ηταν μεσημερι,απογευμα,ισως να 'χε βρεξει,
η' να ηταν λιακαδα,αυτη τη μερα η' την αλλη
μερα η' τις αλλες,αυτον τον μηνα ,τον επομενο
η' τον περασμενο,αυτον τον χρονο η 'τον περα-
σμενο η' τα επομενα χρονια,δεν τον πειραζε ,που
δεν τον ζητουσε κανενας,αυτο τον βολευε,τις περισ-
σοτερες φορες εβγαζε δυο γραμματα,σκεφτηκε πως
ηταν δυνατο τα γραμματα ,που εβγαιναν να
μην ηταν απο το δικο της ονομα,αλλα απο
καποιο αλλο ονομα,τι μονο ενα ονομα εχει,
α,ι η' μ,α η' μ,ρ ; δεν θα σταματουσε,θα πονταρι-
ζε συνεχως,αν τελειωναν οσα ειχε θα δανει-
ζονταν,αν χρειαζονταν θα εκανε καταχρηση,θα
απατουσε,και ληστεια ακομη,η' θα τυπωνε πλαστα,
δεν μπορει καπου μεσα στις απειρες επαναληψεις
να σχηματιζονταν το ονομα της ,με τα πεντε
γραμματα στη σωστη σειρα, να αναβοσβηνουν,
φοβονταν μονο μηπως τοτε εκεινη δεν θα υπηρχε,
μονο το ονομα της θα εμφανιζονταν και δεν
θα χανονταν ποτε,τοσα χασιματα,τοσες αποτυχι-
μενες προσπαθειες το εφτιαξαν,δεν θα χανονταν
ηταν σιγουρος γι'αυτο,πονταρισε,τραβηξε τον
μοχλο,τα γραμματα γυρισαν,περιμενε,σταματησαν,
τιποτα,κανενα γραμμα δεν εφερε,εχασε,πληρωσε,
πονταρισε,συνεχισε
.
.
.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
THE BOOK OF THE TIME
.
.
Ειδε ενα περιστερι ανεβασμενο σ'ενα συννεφο
να ριχνει κατω λευκα κομματια ασβεστη.Τοτε
ανοιγοντας το παραθυρο ειδε τους απεναντι λο-
φους,τις πετρες και τα δεντρα.Μια μορφη απο
εκει τον χαιρετησε και τον καλεσε να βγει εξω.
Γυρνωντας,μεσα στον μεγαλο καθρεφτη στον
απεναντι τοιχο ειδε το ιδιο τοπιο πιο καθαρα.
Ακουστηκε παλι η φωνη.Δεν γυρισε το κεφαλι
πισω και προχωρησε μεσα στον καθρεφτη.
Εκει μεσα,ξαφνικα,ολα αλλαξαν,χαθηκε το τοπι-
ο με τους λοφους ,τις πετρες και τα δεντρα.Βρε-
θηκε σ'εναν ανυδρο τοπο,μια ερημο,η σκια του
σκληρη πανω στην αμμο,πουθενα δεν δροσιζε.
Το φως αμεταβλητο,εκτυφλωτικο,σαν η ωρα να
μην αλλαζε,η μερα η' οτι αλλο ηταν το μετρημα
του Χρονου.
Ζαλισμενος εφτασε χωρις να το καταλαβει,μπρο-
στα σε μια πορτα στη μεση της ερημου.Η πορτα
ηταν μισανοιχτη,ετριζε απο καποια πνοη.Στην αρχη
διστασε να την ανοιξει,μετα θελησε να την προσπε-
ρασει.Απο την αριστερη της πλευρα ηταν αδυνατο,
σαν η ατμοσφαιρα να ειχε πυκνωσει απειρα και να
ηταν αδιαπεραστος τοιχος,χωρις να χασει τη διαφα-
νεια.Εβλεπε καθαρα ως περα την απεραντη επιφα-
νεια της αμμου.
Και απο την δεξια πλευρα της πορτας οταν προ-
σπαθησε αντιμετωπισε το ιδιο εμποδιο.Δεν του
εμενε παρα ν'ανοιξει την πορτα.Την ανοιξε και
και περασε μεσα της.
Βρεθηκε σε μια αιθουσα,αδεια,κανενα επιπλο και
καμια ανθρωπινη παρουσια δεν ειδε.Στους τοιχους
της αιθουσας δεν υπηρχε κανενα παραθυρο,ομως ηταν
πολυ καλα φωτισμενη,ομοιομορφα.Προσεξε πως
το δαπεδο της αιθουσας ηταν χωρισμενο σε τετρα-
γωνα ασπρα και μαυρα.Τα μετρησε.64 τετραγωνα.
Ξανα τα μετρησε,64,δεν εκανε λαθος,ηταν μια σκα-
κιερα.''Ενα Σκακι'' μονολογησε με χαμηλη φωνη.
Δεν προλαβε να τελειωσει τη φραση του κι ειδε
να γεμιζουν τα τετραγωνα της σκακιερας με 4 αλο-
γα πραγματικα,με 16 πραγματικους ζωντανους
στρατιωτες πιονια,με 4 αξιωματικους,με 4 ψηλους
πυργους και με δυο βασιλισσες και δυο βασιλιαδες.
Ολα τα πιονια στηθηκαν στις προκαθορισμενες
θεσεις του παιχνιδιου.
Ακουσε μια φωνη απο απεναντι,ακαμπτη στην αρθρω-
ση,να του φωναζει πως αυτος κανει την πρωτη κινηση
στην παρτιδα,αρχιζοντας το παιχνιδι..
Υπακουσε,και σκεφτηκε την πρωτη κινηση που θα εκα-
νε.Διαταξε εναν στρατιωτη,εκεινον μπροστα απο το
αριστερο αλογο να μετακινηθει στον αξονα του δυο
θεσεις μπροστα.Ο αντιπαλος απαντησε αμεσως βγα-
ζοντας το δεξι αλογο του μπροστα.Αυτος συνεχισε
με αλλο πιονι απο την δεξια πλευρα της σκακιερας,
ο αλλος απαντησε παλι γρηγορα.
Η παρτιδα προχωρουσε.Αυτος ηταν αδυνατο να μετρη-
σει ποσο χρονο επαιζε.Μπορει ο χρονος να ηταν δυο-
τρεις ωρες,η' μια μερα,η' μια -δυο μερες,η' μια εβδομα-
δα,η' ενας μηνας,η' ενας χρονος,η' πολλα χρονια ,η' αι-
ωνες,η' μια αιωνιοτητα,η' και μια απειροελαχιστη στιγ-
μη.
Τον αντιπαλο του στη διαρκεια του παιχνιδιου ποτε δεν
τον ειδε.Η' ηταν πολυ μακρια απεναντι και δεν τον ξεχω-
ριζε η' ηταν ενα πολυ μικροσκοπικος,ενα σημειο,η ' ηταν
τεραστιος κι αυτο που εβλεπε δεν ηταν παρα ενα ασημαντο
τμημα του,η' ηταν ενα ον που το σωμα του ηταν πολλων
διαστασεων και δεν μπορουσε να το αντιληφθει,η' ηταν
απων και εκανε τις κινησεις με τον τηλε-μεταχειρισμο
καποιας παιχνιδομηχανης,η' ειχε απεναντι του για αντι-
παλο εναν εφυη Ηλεκτρονικο Υπολογιστη.Σ'οποιαδηπο-
τε περιπτωση οι κινησεις του ηταν παντα γρηγορες,και
ισοχρονες,ενω αυτος οσο το παιχνιδι προχωρουσε τοσο
περισσοτερο καθυστερουσε στην επομενη κινηση.
Καταφερε να κερδισει τη παρτιδα κανοντας ματ,εκεινη
τη στιγμη ειχε 5 πιονια κι ο αντιπαλος του ειχε 7 πιονια.
Τοτε ακουσε την ακαμπτη φωνη του αντιπαλου του.Πως
για επαθλο της νικης του μπορουσε ,αν ηθελε,να διαλε-
ξει τους 16 στρατιωτες,τα 4 αλογα και τους 4 αξιωματι-
κους και να κυριαρχησει στον κοσμο ολοκληρο.Η' να
του δωρισει ενα βιβλιο που ηταν το ισοδυναμο του
Χρονου.
Διαλεξε το δευτερο.Τοτε εξαφανισθηκαν τα πιονια ,η
αιθουσα παρεμεινε η ιδια οπως στην αρχη οταν περασε
την πορτα και μπηκε μεσα,αδεια.Το δαπεδο της ομως
πια δεν ειχε τετραγωνα ασπρα και μαυρα,χαθηκαν.
Στο κεντρο του δαπεδου της αιθουσας ειδε το βιβλιο.
Προχωρησε να το παρει.Αν και η αποσταση απ'αυτο
του φανηκε στην αρχη μικρη,οσο προχωρουσε ομως
δεν το πλησιαζε.Οχι δεν απομακρυνονταν το βιβλιο
απο τη θεση του.Φαινονταν να ειναι στο ιδιο παντα
σημειο,ακινητο,αλλα δεν το εφτανε.Ουτε η πορεια
του προς αυτο καμπυλωνε,ηταν ευθυγραμμη.Παρα
τη μεγαλη προσπαθεια ηταν αδυνατο να το φθασει.
Αποφασισε να γυρισει πισω,φοβηθηκε μηπως ειχε
απομακρυνθει πολυ και δε τα καταφερνε να βρεθει
στην αρχη.
Γυρισε πισω.Παραξενο,βρεθηκε γρηγορα στην πορτα,
την περασε και βγηκε εξω στην ερημο.Ακριβως μπρο-
στα στα ποδια του ηταν το βιβλιο.Εσκυψε το πηρε στα
χερια του και το ανοιξε.
Οι σελιδες που αντικρυσε ηταν γραμμενες.Πιο κατω
στο ξεφυλισμα του συναντησε αγραφες σελιδες.
Συνεχισε να γυριζει τις σελιδες του,απειρες σελιδες
αγραφες.Σε καποια σελιδα ειδε ενα γραμμα.Ηταν σε
τετοια συγχιση που γυρισε τη σελιδα,μια αγραφη σελιδα.
Γυρισε τη σελιδα πισω να δει το γραμμα.Αγραφη σελιδα,
γυρισε και αλλες σελιδες ,βρηκε μονο αγραφες.
Γυρισε τις σελιδες μπροστα,απειρες αγραφες σελιδες.
Καπου συναντουσε μια μονο λεξη,η' πολλες λεξεις,
σε αγνωστες γλωσσες αλλα και σε γνωστες γλωσσες.
Σε καποια γνωστη γλωσσα που θελησε να διαβασει
το κειμενο ηταν αδυνατο να προχωρησει απο μια λε-
ξη στην επομενη λεξη,που την εβλεπε καθαρα.Ενδια-
μεσα συνεχως παρεμβαλονταν καινουργιες λεξεις.
Γυριζε σελιδες.Αγραφες σελιδες,συνεχως εναλλασομενες
με γραμμενες σελιδες,σε διαφορους αριθμους σελιδων.
Αν και το μεγεθος του βιβλιου φαινονταν να αποτε-
λειται απο συγκεκριμενο αριθμο σελιδων δεν εφτανε
στο τελος του,προσθετονταν συνεχως νεες σελιδες.
Καποιες φορες συναντησε το ιδιο κειμενο,ειχαν ομως
ελλατωθει οι σελιδες του.Επειτα βρηκε σελιδες με
λεξεις αναμειγμενες,σαν ολα τα κειμενα του βιβλιου
να ειχαν ανακατευθει διαλυθει το ενα μεσα στο αλλο.
Τοτε ειχε εντονη την εντυπωση πως το βιβλιο εφθα-
νε στο τελος του.
Καποιες σελιδες πριν το τελος του,παλι κενες σελιδες,
επειτα στη σειρα ακολουθουσαν γραμμενες,ενα μονο
γραμμα,δυο γραμματα,μια μονο λεξη,δυο λεξεις,ενα
κειμενο μικρο,ενα περισσοτερο εκτεταμενο,ενα τερα-
στιο,απειρο.Κι ενδιαμεσα καμια λεξη ως το απειρο.
Ποσος χρονος περασε σ'αυτο το ξεφυλλισμα του βι-
βλιου δεν μπορουσε να υπολογισει.
Αποφασισε να σταματησει το ξεφυλλισμα του βιβλιου.
Ανοιξε την πορτα,η ιδια αιθουσα,αδεια,πεταξε το βι-
βλιο μεσα οσο πιο μακρα μπορουσε κι εκλεισε την
πορτα.Τ'ακουσε που επεσε καπου ,επειτα ησυχια.
Το τοπιο της ερημου αμεταβλητο γυρω του.Απο την
αριστερη πλευρα της πορτας η ατμοσφαιρα αραιωσε
και δεν ηταν πια εμποδιο.Περασε και βρεθηκε στην
αποβαθρα ενος υπογειου σιδηροδρομικου σταθμου,
ανθρωποι γυρω του περιμεναν το τρενο.Ηταν στο
σταθμο του Μετρο μιας αγνωστης πολης.Αυτο το
συμπερανε επειδη οι ανθρωποι μιλουσαν μια αγνω-
στη γλωσσα.Ακουσε το τρενο,σε λιγο εφθασε στο
σταθμο και σταματησε.Ανοιξαν οι πορτες και μπηκε
σ'ενα βαγονι.
Το τρενο ξεκινησε.Μετα το τουνελ το τρενο βγηκε
στο φως της μερας και διεσχιζε μια αγνωστη πολη.
Επειτα χωθηκε σ'ενα τουνελ,οταν βγηκε στο φως
η πολη που διεσχιζε του φανηκε γνωστη,σαν καπο-
τε να ειχε κανει την ιδια διαδρομη,να ειχε ζησει εκει.
Δεν προλαβε να δει περισσοτερα,το τρενο βυθιστηκε
παλι σε τουνελ.Συνεχιστηκε η ιδια διαδρομη.Η πολη
ποτε του ηταν αγνωστη και ποτε ηταν γνωστη.
Σ'εναν υπογειο σταθμο κατεβηκε,κι αλλοι ανθρωποι
κατεβηκαν.Ανεβηκε την κυλιομενη σκαλα.Στην κορυ-
φη της τον περιμενε μια γνωστη του γυναικα.
Πηγαν και καθησαν σε μια καφετερια.Εξω εβρεχε.Εκει-
νη του ειπε πως εβρεχε,με μικρα διαλειματα,δυο με-
ρες συνεχεια.Δεν του φανηκε παραξενο,της ειπε πως
και την αλλη φορα εβρεχε συνεχως.Εκεινη φανηκε να
μη καταλαβαινει.Τον ρωτησε για τη δουλεια του,της
απαντησε πως τιποτα δεν αλλαξε,ολα τα ιδια.Εκεινη
του ειπε πως αν δεν ειχε που να παει μπορουσε να τον
φιλοξενισει στο σπιτι της,αν ηθελε.Δεχθηκε.Του εδωσε
την διευθυνση και το κλειδι του σπιτιου.
Εκεινη θα εφευγε πρωτη,επρεπε να γυρισει στο γραφειο
της,εκει γυρω κοντα,ειχε δουλεια,δεν ειχε τελειωσει ακο-
μα.Εφυγε και την ειδε να χανεται μεσα στη βροχη.
Αργοτερα εκεινος πηρε ενα ταξι και πηγε στην διευθυν-
ση που του εδωσε.Το σπιτι ηταν μονοκατοικια,δεν θυμον-
ταν να ειχε μεινει εκει αλλοτε.Η γυναικα δεν ειχε επι--
στρεψει ακομα,ηταν απογευμα,η μερα ειχε ακομα φως.
Πηγε στο παραθυρο,κοιταξε εξω,μετα τη βροχη φυσου-
σε.Στ'αυτια του εφτανε η βοη της πολης.
Τοτε ανοιγοντας το παραθυρο ειδε τους απεναντι λοφους,
τις πετρες και τα δεντρα.Ξεχαστηκε.Και τον επανεφερε
η φωνη της γυναικας που ειχε μπει στο σπιτι.
.
.
Magritte's Projection
.
.
Ενας ανθρωπος ηρθε και σταθηκε διπλα στην καρεκλα,
στο τραπεζι ενα καρπουζι κομμενο στα δυο.Τον πλησι-
ασαμε και καθησαμε μπροστα του ημικυκλικα.Εβγαλε
απ'την τσεπη του μια πιπα,κατι μας ειπε σε μια ξενη
γλωσσα.Εμεις χωρις να ξερουμε γιατι, σηκωσαμε το
κεφαλι και κοιταξαμε τον ουρανο,εκεινη την ωρα πε-
τουσε ενα γαλαζιο πουλι,μας φανηκε για λιγο πως
εσβηνε τα συννεφα.Αυτο συνεχιστηκε για αρκετη
ωρα.Οταν τελειωσε το πουλι το σβησιμο,εκεινος ο
ανθρωπος πηρε απο το τραπεζι το μισο καρπουζι,
το σηκωσε στο υψος του προσωπου του,και μετα
απο λιγο ειδαμε το πουλι να καθεται πανω του
και να τρωει απο τη κοκκινη σαρκα του καρπου-
ζιου.
Αφου το πουλι τελειωσε με το φαγωμα του καρ-
πουζιου πεταξε και στη θεση του αφησε ενα σχε-
τικα τεραστιο αβγο.Τοτε ηταν που καποιος απο
μας φωναξε:
''Κοιταξτε το πουλι στον ουρανο ανοιγει πορτες
και παραθυρα''
.
.
The Works from
ART-EXHIBITION OF INSTALLATIONS
By c.n.couvelis
Τα Εργα απο
ΕΚΘΕΣΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ
του Χ.Ν.Κουβελη
Dedicated to J.L.Borges
.
.
WORKS  FROM
THE ISTALLATIONS OF AN ART-EXHIBITION
[ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑ-ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΙΑΣ
ΕΚΘΕΣΗΣ]
.
.
-Μια ηλεκτρονικη οθονη [1χ1.20μ]ανοιχτη,μαυρη,
στο δαπεδο απο κατω ενα cd player,και σε αποστα-
ση 2μ απο το κεντρο της μια αδεια καρεκλα.
Ο Θεατης βαζει στο cd player το cd-r με το εργο
του Luigi Nono: ricorde cose ti hanno in Auschwitz
[''Θυμησου τι σου εχουν κανει στο Αουσβιτς'']
Παταει το play και καθεται στην αδεια καρεκλα
ακινητος και σ'ολη τη διαρκεια ακροασης του
εργου κοιταζει το μαυρο ορθογωνιο της οθονης,
στο οποιο κατα διαστηματα εμφανιζονται σκιες
μορφες ανθρωπων αλλα και το δικο του προσωπο ,
απο ληψη καμερας που γινεται εκεινη τη στιγμη.
Οταν τελειωσει το cd συνεχιζει να καθεται στην
καρεκλα ιση διαρκεια χρονου οσο διαρκεσε η
ακροαση και στην οθονη δεν προβαλλεται καμια
μορφη,παραμενει μαυρη,ακινητη..
[Οσο διαρκει η ακροαση του εργου διακοπτεται
η εισοδος επισκεπτων στην αιθουσα της εκθεσης]
.
.
-Σ'ενα εσωτερικο σημειο της αιθουσας πανω σε μια
στηλη[υψος 1.50μ] ειναι ενα γυαλινο μπουκαλι γεμα-
το με νερο.Απο εκει ακουγονται[σε διαφορες εντασεις
και διαρκειες] ηχοι νερου.Νερο που κυλλαει,χειμαρου,
ποταμου,βρυσης,ηχοι κυματων,η θαλασσα,η λιμνη,
βροχη,ανθρωπος που πλενεται,ανθρωπος που πινει
νερο,ανασα ανθρωπου διψασμενου,πτωση δυτη
στο νερο ,ναυμαχια,αυτοκινητο που τρεχει σε βρεγ-
μενο δρομο,ανοιγμα ομπρελλας,μωρο που προφερει
για πρωτη φορα τη λεξη ''νερο'',η λεξη ''νερο'' ακου-
γεται σ'ολες τις γλωσσες,...]Μετα απο 2 ωρες η στηλη
ταλαντευεται για μερικα δευτερολεπτα η γυαλινη
μπουκαλα με το νερο τρανταζεται πεφτει και σπαει.
Το νερο που ειχε μεσα χυνεται στο δαπεδο και
σιγα -σιγα εξατμιζεται
[Αυτο γινεται εφοσον εχει δει το εργο συνεχως
χωρις διακοπη[για 30 λεπτα τουλαχιστον]ενας
ανθρωπος-θεατης]
.
.
-Σε ηλεκτρονικη οθονη[3χ4μ] ενας ανθρωπος περπα-
ταει για 8 ωρες και προβαλεται το εδαφος[γενικωτερα
η επιφανεια]μπροστα του απο 1μ μεχρι 1.50 μ αποσταση
που καταγραφεται απο βιντεο-καμερα που κραταει
στα χερια του.Ακουγονται ολοι οι ηχοι του περιβαλον-
τος[τα βηματα του,φυσικοι ηχοι,πουλιων, ζωων,
ανεμος,βροχη ,ηχοι ανθρωπων,αυτοκινητα,...]
Υπαρχουν διαφορες κινησεις του ανθρωπου[πολυ γρη-
γορα,κανονικα,αργα,πολυ αργα,σταση,περιγραφη[απο-
σματικη,περιλιπτικη,ελλειπτικη,λεπτομεριακη]μιας
περιοχης.Πλησιασμα η ' απομακρυνση απο καποια
περιβαλοντα,...,συναντηση με ανθρωπους,συνομιλια
μαζι τους,κινησεις σε εξωτερικους χωρους και σε εσω-
τερικους,σε σκαλα,σε γηπεδο,σε πολυκαταστημα,
σε γραφειο,στο Μετρο,στο αεροδρομιο,στο λεωφο-
ρειο.
Οταν τελειωσει η 8-ωρη περιπλανηση του ανθρωπου
τοτε προβαλεται [για μεταβλητο χρονικο διαστημα ]
το δαπεδο μπροστα απο την οθονη [απο τη βιντεο-ληψη
που εγινε κατα την διαρκεια του Εργου ,με τους ηχους
της αιθουσας εκεινες τις 8 ωρες προβολης
[Η προβολη του Εργου γινεται μια και μοναδικη φορα
κατα την διαρκεια της εκθεσης.Η ενεργοποιησης της
γινεται αυτοματα και σε μη- συγκεκριμενη στιγμη [ουτε
ειναι απαραιτητο να υπαρχει[ουν] Θεατης[ες] να
παρατηρουν το Εργο.
Για την απροσκοπτη προβολη του εργου απαραιτητη
προυποθεση ειναι η εκθεση να ειναι τουλαχιστον 8 ωρες
ανοιχτη καθε μερα.Το μερος με τους ηχους της αιθουσας
μπορει[το υπολοιπο του]να συνεχισθει την επομενη μερα
[εκτος αν ειναι η τελευταια μερα].
.
.
-Σε διαφορα σημεια της αιθουσας υπαρχουν στο
δαπεδο κοματια σελιδων εφημεριδων και πανω
τους μια πετρα
[το εργο παραπεμπει σε μια αφοδευτικη πρακτικη
των παιδιων παλαιοτερα στην υπαιθρο]
.
.
-Τρεις ηλεκτρονικες οθονες στον τοιχο.Στη μεσαια
οθονη[1χ1.20μ]ενα χερι γραφει συνεχως γραμματα,
συλλαβες,λεξεις,προτασεις,κειμενα σε καποια γλωσ-
σα η ' σε καποιες γλωσσες[οχι ανακατα,αν αρχισει
με μια γλωσσα μ'αυτη συνεχιζει.Υπαρχει η δυνατο-
τητα ο θεατης να διαλεξει τη γλωσσα της αρεσκειας
του]
Στην αριστερη και στην δεξια οθονη[1.50χ1μ]πα-
ρουσιαζονται ορισμοι,ετυμολογιες λεξεων,βιβλιο-
γραφιες,στατιστικα στοιχεια για μια λεξη[π.χ ποσες
φορες παρουσιαζεται μια λεξη σ'ενα συγκεκρι-
μενο εργο ενος συγγραφεα,η ' σ'ολα τα εργα του,
με σχετικα αποσπασματα του εργου που την περι-
εχουν]...
[ακουγονται ηχοι απο το χερι που γραφοι,ηχοι
ξεφυλισματος βιβλιου,φωνη παιδιου που συλ-
λαβιζει,αλλα υπαρχουν και μεγαλα διαστηματα
σιωπης]
.
.
-Σε ηλεκτρονικη οθονη[3χ4μ]προβαλλονται σκιες
ανθρωπων που κινουνται στους δρομους μιας
μεγαλουπολης.Τους ακουμε να λενε τα ονοματα
τους.
Στο πρωτο μερος 3ο' λεπτων ακουγονται τα ονο-
ματα το ενα μετα το αλλο,τα επομενα 10' λεπτα
στη διαρκεια του ενος ονοματος ακουγονται 2
ονοματα,τα επομενα 10' τρια,τα επομενα 10'
τεσσερα,...,μεχρι να μην ξεχωριζει κανενα ονομα.
Επειτα επανερχομαστε στην αρχικη κατασταση.
[Επισης γινονται μεταβολλες,ποια αποσταση
χωριζει ενα ονομα απο αλλο ονομα,η εναλλαγη
των ονοματων,η σειρα με την οποια επικαλυ-
πτονται,οπως και διαστηματα που δεν ακους
τιποτα]
.
.
-Βλεπουμε τη σκια[σε μεταβαλομενα πλανα]ενος
γνωστου ηθοποιου σε μια ηλεκτρονικη οθονη
[1.50χ1μ] και τον ακουμε να διαβαζει διαφορα
κειμενα[μεταβλητης εκτασης].Τα κειμενα ειναι
αποσπασματα εργων απο την λογοτεχνια,την
επιστημη,την φιλοσοφια,απο την δημοσιογρα-
φια,απο εργα για παιδια,απο την πολιτικη,απο
την οικονομια,...
Τα κειμενα αυτα τα διαβαζει μια και μοναδικη
φορα, η' επαναλαμβανει καποια κειμενα,με δια-
φορετικους τροπους αναγνωσης.Σταδιακα
προστιθεται στην αναγνωση ενος κειμενου
με καθυστερηση καποιων δευτερολεπτων η
αναγνωση του ιδιου κειμενου η' καποιου αλ-
λου κειμενου.Συνεχως προστιθονται νεα κει-
μενα η' τμηματα προηγουμενης αναγνωσης.
Η ενταση του ηχου παραμενει σταθερη ,ειτε
αυξανεται,ειτε μειωνεται.Μετα την κορυφωση
πολλων κειμενων που ακουγονται,σταδιακα
αφαιρουνται κειμενα μεχρι να καταληξει η
αναγνωση στην αρχικη κατασταση της μιας
αναγνωσης.Αυτο επαναλαμβανεται σε ισα
χρονικα διαστηματα,ειτε σε μεταβλητα,με
διαφορες διαρκειες και με διαφορα αποτελε-
σματα[διατηρηση της ευκρινειας της αναγνω-
σης,σταδιακη μειωση της ευκρινειας μεχρι
τον θορυβο.
[Η Συνολικη χρονικη διαρκεια του Εργου ειναι
ιση με την χρονικη διαρκεια της Εκθεσης
Το εργο ειναι Ανοιχτο-Εργο.Μπορει να αλλα-
ξει ο αναγνωστης[[να τον διαδεχθει ενας αλλος
ηθοποιος,ενας απλος ανθρωπος,ενα παιδι-μαθη-
της που συλλαβιζει,ενας ξενος που δεν γνωριζει
τη γλωσσα,ενας ανθρωπος με προβληματα αρ-
θρωσης[ψευδισμου,τραυλισμου,δυσλεξιας,...],
ενας ανθρωπος με προβληματα [μερικα η' ολικα
ακοης ] ακοης με αναγνωση στη νοηματικη γλωσσα ,
ανθρωποι διαφορων ηλικιων και φυλων,διαφορων
ταξεων,οικονομικων,γνωστικων,καταστασεων
[καταδικοι,πορνες,μειονοτητες,δημοκρατες,
φασιστες,ψυχωτικοι,...]
Μια ωρα πριν το τελος της Εκθεσης σταματαει
οποιαδηποτε αναγνωση και στη οθονη προβαλεται
μια ανθρωπινη καρδια που παλεται και ακουγεται
ο χτυπος της.
.
.
-Πανω σ'ενα τραπςζι υπαρχουν λευκα χαρτια Α4,
οποιος επισκεπτης της εκθεσης μπορει να καθισει
να παρει ενα λευκο χαρτι[η' να χρησιμοποιησει
περισοτερα] και να γραψει οτι θελει [οσο θελει]
η' και να σχεδιασει.
Οταν τελειωσει να ριξει το χαρτι[η'τα χαρτια] ανα-
λογα με την κριση του[η' την διαθεση του] ειτε
στο Κουτι των Κοινων αριστερα ,ειτε στο Κουτι
των Κρυφων[Απορρητων] δεξια.
Στο τελος της μερας ολα τα κειμενα[Κοινα και
Κρυφα]ανακατευονται και τυπωνονται.
Την επομενη μερα μπορει να τα διαβασει οποιος
θελει και μετα καταστρεφονται
[Το Εργο διαρκει μεχρι το τελος της Εκθεσης[
.
.
''ΣΕ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΙΣ ΚΑΘΡΕΦΤΩΝ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ''
.
.
Ας υποθεσουμε[οχι ας υποθεσουμε ετσι ειναι]πως ενας ανθρωπος
ειναι γλωσσικο κατασκευασμα.Π.χ πως κατασκευαζεται[η' μπορει
να κατασκευασθει]σαν προταση.''Εγω θελω αυτο απο σενα''.Τοτε
θα εκτελει τις εντολες σου,θα συμπεριφερεται συμφωνα με
τις επιθυμιες σου.Μια αλλη προταση θα ηταν:''Εισαι ελευθερος''
Αοριστη προταση.Ελευθερος απο τι,απο ποιους καταναγκασμους
ελευθερος;τελος παντων τι ειδους ελευθερια του δινουμε;Η' να επι-
βαλουμε ,να οργανωσουμε ενα συστημα προτασεων ,μια σειρα προ-
τασεις σ'εναν ανθρωπο,η' και σε ομαδα ανθρωπων με προβλεπομενο
στοχο,η' και απροβλεπτο.Να εκτελεσει μια ασημαντη πραξη,μια ηρωι-
κη πραξη,ακομα και μια παρανομη πραξη[π.χ μια ληστεια,μια απατη,κλπ].
Αυτο το αποτελεσμα μπορει να το πετυχει μια Ανωτερη Αρχη.Ενας θεος ,
ας πουμε,ειτε μια ακλονητη θεωρια,μια αναντιρητη ιδεολογια,ειτε μια
εξουσια που επιβαλεται,με τον ενα η' με τον αλλο τροπο,πανω στους
ανθρωπους.Μπορουσε να ειχαμε,σε καποιες περιπτωσεις οχι σπανιες,
και τετοια παραδειγματα,λογοτεχνικα:''Δεν την γνωριζε,απο φωτογραφια
της συμπερανε πως ηταν ομορφη,ειχε αποψη για τη ζωη,ενα δυο πραγματα
εφταναν για να συμπερανει πως αγαπουσε τα ζωα,ειδικα τις γατες,
κι αλλα,οπως το χρωμα της θαλασσας που φερνουν τα κυματα,π.χ σε
μια ελληνικη ακρογιαλια το καλοκαιρι,αλλα και τους ηχους της νυχτας
με πανσεληνο,και καταλαβαινε την αφηρημαδα της τωρα τελευταια,σαν
να της ελειπε κατι,οπως ενας ανθρωπος,συγκεκριμενα αυτος που
τωρα γραφει γι'αυτην αυτες τις προτασεις εδω,αυτος ειναι ο λογος που
σημερα σπαταλησε αρκετη ωρα μπροστα στον καθρεφτη,χτενισε ομορφα
τα μαλλια της,εβαψε ελαφρα κοκκινα τα χειλη,σαν να γνωριζε,σχεδον ηταν
βεβαιη,πως ετσι θα του αρεσε,ειχε ετοιμασει και τα λογια που θα του ελε-
γε οταν θα τον συναντουσε,κι ας ηξερε πως μαλλον ηταν απιθανο να συ-
ναντηθουν και να αγαπηθουν,ομως δεν ξερεις,τοσους ανθρωπους συναντα
στο δρομο,στη δουλεια,ενας απ'αυτους τους αγνωστους μπορει να'ναι αυ-
τος,κι αν την απογοητευσει;οχι,αυτο το'βγαλε απ'το μυαλο της,ξερει καλα
πως θα της αναστατωσει τη ζωη,για πρωτη φορα θα αισθανθει παθος για
εναν αλλο ανθρωπιο,ειναι ετοιμη δεν φοβαται,μονο να μην αργησει να
συμβει,γιατι αναμεσα τους παρεμβαλλονται αλλοι ανθρωποι,και θολωνουν
τα πραγματα,ατονουν οι επιθυμιες,αλλαζει ο ανθρωπος,και αυτο δεν το
λεει γι'αυτην την ιδια,αυτη ειναι σιγουρη,αλλα για τον αλλον,α ποσα εχει
να του πει ,κραταει σημειωσεις ,κραταει ακομα και τις αποδειξεις απο τη
βενζινη στο αυτοκινητο,ακομα και τα προγραμματα του σινεμα,χθες φυλα-
ξε την αποδειξη απο την ταβερνα που πηγε με τη παρεα της ,προσπαθουσε
να μαντεψει τι εφημεριδα διαβαζει,αν τον ενδιαφερουν τα χρηματα και πως
τα ξοδευει,και τι δεν θα'δινε ν'ακουσει το γελιο του,γι'αυτο αποψε ειναι αφη-
ρημενη,δυο φορες της λενε κατι,τους κοιταζει κι εχει σχηματισει το προσωπο
του,οχι δεν μπορει να το περιγραψει,ξερει ομως πως θα'ναι ακριβως αυτο
το προσωπο,αν και τιποτα δεν γνωριζει,το παραμικρο,τα ξερει ολα,γι'αυτο
ειναι αφηρημενη αποψε,κοιταζει το ρολοι της,λεει μια δικαιολογια ,πως εχει
μια δουλεια που περιμενει,γυριζει σπιτι,αναβει ολα τα φωτα,βαζει μουσικη,
καθεται στον καναπε,σ'εκεινον που συνηθως καθεται,κλεινει τα ματια,χαμο-
γελαει και λεει χωρις να κουνησει τα χειλη της,χωρις ν'ακουστει ηχος,σαν
να γραφει μια προταση .''Θελω να γραψει ακριβως αυτα που γραφει''''
.
.
ΣΥΜΜΕΤΡΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
.
.
Κατεβαινε τη Σταδιου προς το Συνταγμα,3 η ωρα το απογευμα,πολλα
αυτοκινητα στο δρομο,στην Χρηστου Λαδα εστριψε ν'αποφυγει το θο-
ρυβο ,εκατο μετρα πιο κατω την ειδε,απο τοτε δεν ειχε αλλαξει,ειχαν
περασει δεκα χρονια,τη γνωρισε αμεσως,χτενιζε τα μαλλια της με τον
ιδιο τροπο,κρατουσε απο το χερι ενα μικρο αγορακι,5-6 χρονων,
τους πηρε απο πισω,περασαν την Περικλεους,και βρεθηκαν στην
Μητροπολεως,ο μικρος κατι της ειπε και η γυναικα γυρισε το κεφαλι
προς τα πισω,προλαβε να κρυφθει πισω απο μια κολονα,συνεχισε το
δρομο της,κανα δυο φορες γυρισε και κοιταξε πισω,δεν φοβηθηκε
μηπως τον γνωρισει,αυτα τα χρονια που περασαν ειχε αλλαξει πολυ,
ειχε γινει ενας αλλος ανθρωπος,εφτασαν στον ηλεκτρικο σταθμο στο
Μοναστηρακι,κατεβηκαν τη σκαλα προς την αποβαθρα,δεξια οπως
πανε τα τρενα προς τον Πειραια,κατεβηκε κι αυτος, σταθηκε σε καποια
αποσταση,κρυμμενος πισω απο τους αλλους ανθρωπους που περιμεναν,
ηρθε το τρενο,τολμησε και μπηκε στο ιδιο βαγονι μαζι τους,η γυναικα
βρηκε μια αδεια θεση στα δεξια και καθισε προς το παραθυρο ,τον μικρο
τον πηρε αγκαλια στα ποδια της,αυτος πηγε και σταθηκε στην πορτα προς
το εσωτερικο του βαγονιου ,απο εκει την παρατηρουσε,δεν του ξεφευγε
καμια εκφραση της,του φανηκε καποια στιγμη,εκει στη γεφυρα του Που-
λοπουλου πως χαμογελασε,το παιδι κατι της ειπε,εσκυψε προς το μερος
του και το φιλησε,στα Πετραλωνα αδειασε η θεση απεναντι της ,πηγε
και καθησε εκει,τωρα δεν την κοιτουσε,εκεινη τον ρωτησε τι ωρα ειναι,
κοιταξε το ρολοι του ,4 παρα 20,περνουσαν πανω απο τη γεφυρα
της Χαμοστερνας,φοβηθηκε μην κατεβει στον Ταυρο,την κοιταξε,του
φανηκε αγνωστη,μια αγνωστη γυναικα που ποτε δεν ειχε συναντησει,
το τρενο σταματησε στον σταθμο η γυναικα δεν κατεβηκε,το παιδι τον
κλωτσισε κατα λαθος,οταν περνουσαν την Σιβατανειδιο,του ζητησε
συγνωμη,και μαλωσε το παιδι να'ναι προσεκτικο και να μην ενοχλει,
της ειπε πως δεν πειραζει,τον κοιταξε,τα ματια της σοβαρεψαν,του ειπε
με σιγανη φωνη,σχεδον ψιθυριστη,''εσυ εισαι;''της απαντησε πως τον
περναει για καποιον αλλον,''κι ομως μοιαζεται,τετοια ομοιοτητα;'',αρνη-
θηκε πως ηταν αυτος,στο Φαληρο κατεβηκε,η γυναικα με το παιδι συνε-
χισαν,ηταν τεταρτη κι ειχε γηπεδο ,αγωνα κυπελλου,Ολυμπιακος- ΠΑΟΚ
Θεσσαλονικης,ακουγε τις φωνες των φιλαθλων,περασε απο κατω απο τις
γραμμες,και ανεβηκε τη σκαλα,προς την αποβαθρα προς το μερος
της Αθηνας,στο τρενο μεσα εκλεισε τα ματια,και τοτε ολα τα χρονια
που περασε μαζι της κυλησαν σαν κινηματογραφικη ταινια,με την παρα-
μικρη λεπτομερεια,πως γνωρισθηκαν ,πως χωρισαν,στην Ομονοια κατε-
βηκε,ανεβηκε γρηγορα στην επιφανεια της πλατειας,προς τη πλευρα
των Χαυτειων,πηρε τη Σταδιου προς το Συνταγμα,κοιταξε το ρολοι
του,3 η ωρα το απογευμα,πολλα αυτοκινητα,στην Χρηστου Λαδα εστρι-
ψε ν'αποφυγει τον ενοχλητικο θορυβο,εκατο μετρα πιο κατω την συναν-
τησε μπροστα του,κρατουσε απο το χερι ενα μικρο παιδι 5-6 χρονων,
την παρακολουθησε απο καποια αποσταση,η γυναικα κατι ειπε στο παιδι
κι εκεινο γυρισε το κεφαλι προς τα πισω,αιφνιδιασθηκε και δεν προλαβε
να κρυφθει,φοβηθηκε μηπως τον γνωρισουν ,εκεινη χτενιζε με τον ιδιο
τροπο τα μαλλια της,σε μια βιτρινα σταματησε,το παιδι την τραβουσε ,
για μια στιγμη σκεφθηκε να τρεξει να την σταματησει,κι αν ηταν καποια
αλλη κι εμοιαζε; ομως κατι τον εκανε να πιστευει πως ειναι αυτη,καποια
στιγμη στη πολυκοσμια τους εχασε,τρομαξε,ηταν τυχερος και την ξανα-
βρηκε,σταθηκε και αγορασε απο εναν πλανοδιο πωλητη κατι στο παιδι,
στην Πανδροσου λιγο πριν φτασει στη πλατεια στο Μοναστηρακι συναν-
τησε εναν αντρα και τον χαιρετησε,ο αντρας ηταν ψηλος,αδυνατος 40 με
45 χρονων,φαινεται να ηταν γνωστοι, μιλησαν για 2-3 λεπτα,επειτα μπαι-
νοντας στη πλατεια τραβηξε προς τον σταθμο,βιαστηκε πισω της,σχεδον
ετρεξε,μην την χασει μεσα στην πολυκοσμια του σταθμου εκεινη την ωρα
.
.
ΣΕ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ 2 ΕΙΣ ΤΗΝ 24η ΤΑΞΗΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΙΚΟ
ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ
.
.
ενας απλος λαβυρινθος ,χωρις να απαιτειται η ιδιαιτερη εφυια
του αρχιτεκτονα,θα ηταν ο λαβυρινθος που θα αποτελουνταν απο
ολα,μα ολα τα κειμενα που μπορει να γραφτουν απο τα 24 γραμ-
ματα του Ελληνικου Αλφαβητου,απο ενα γραμμα,απο δυο γραμ-
ματα,κ.ο.κ,τα επη του Ομηρου,ο ''Δωδεκαλογος του Γυφτου ''
του Παλαμα,το Συνταγμα της Τροιζηνας,τα Πτωχοπροδρομικα
Ποιηματα,οι συνταγες μαγειρικης,ολα,οσα γραφτηκαν[κι οσα μπο-
ρουν να γραφτουν,κι οσα δεν θα γραφτουν ποτε],ακομα κι αυτο
το κειμενο που γραφεται τωρα,αυτη τη στιγμη,και στο κεντρικο
δωματιο του λαβυρινθου των γραμματων,αυτος που εισερχεται
σ'αυτον τον ιδιοτυπο λαβυρινθο,σαν βραβειο εκει θα τον περιμενει
το κειμενο με το δικο του εργο,που θα τον κανει σπουδαιο,και θα
κερδισει την αιωνιοτητα,αδιαφορο αν δεν εχει το ταλεντο να γρα-
ψει,εγω αν μπω ποτε [αν μου επιτραπει ,γιατι δεν επιτρεπεται
σε ολους η εισοδος ,καποιοι ειναι τυχεροι]επιθυμω,και το ξερω
καλα πως αυτο επιθυμω,να βρω οχι ενα δικο μου κειμενο,μια
κουφια ματαιοδοξια ξερω πως αυτο ειναι παραβαση του κανο-
νισμου,μια υβρις,αλλα αυτο θελω[γι'αυτο αλλωστε εκτισα αυτο
τον λαβυρινθο],να βρω εκει μεσα το κειμενο που εσυ εγραψες
για μενα,χωρις μισολογα και υπεκφυγες,εστω συντομο,μα να
περιεχει οτι ησουν οτι εισαι και οτι θα εισαι,τα παντα,ξεροντας
πως αν μου δωθει αυτη η χαρι,στην εξοδο απ'τον λαβυρινθο,
αυτο ειναι βεβαιο,θα τιμωρηθω με πληρη αμνησια τι διαβασα
σ'εκεινο το κειμενο,ετσι χωρις να φοβασαι πως θα κοινοποιηθει
το κειμενο σου αρχισε απ'αυτη τη στιγμη να το γραφεις, απο
στιγμη σε στιγμη ειμαι ετοιμος να περασω την εισοδο,να περασα
στο εσωτερικο του λαβυρινθου,αδυνατο να κανω πισω,σε οποιο-
δηποτε σημειο,θεση,του λαβυρινθου,περιβαλεσε απο ενα εξισου
πολυπλοκο λαβυρινθο,αυτο ειναι η μεγαλη του ιδιομορφια,δεν
με πειραζει,ειμαι αποφασισμενος, αν περασουν μηνες ,χρονια η'
και αιωνες ακομη μεχρι να συναντησω το κειμενο,βεβαια αυτο
το αιωνιο της αναζητησης κατα καποιο τροπο ειναι συμφερον για
σενα,θα ζεις αιωνια,τωρα υπαρχει μια πιθανοτητα,μικρη αλλα
υπαρκτη,να μην υπαρχει κειμενο,παρα μια λευκη σελιδα,αγραφη,
ουτε ενα σημαδακι,αν το σκεφτω καλυτερα ,αυτο μπορει να ση-
μαινει πως τοτε θα μπορω να φανταστω το κειμενο,οπως θελω
εγω,και μπορει να τολμησω μια σκεψη,αφου μπορω να φαντα-
στω το κειμενο σου,αρα μπορω να το γραψω εγω,αρα εγω ειμαι
εσυ,προς το παρον ειμαι στον λαβυρινθο που κατασκευασα για
να μαθω[να ρισκαρω να μαθω] τις σκεψεις σου,αν εσυ νιωσεις,
σπ'αυτη τη στιγμη που διαβαζεις αυτο το κειμενο μια μεγαλη
ελευθερια,μια εκπληκτικη ανεση, στο χειρισμο των 24 ελληνικων
γραμματων,αυτο σημαινει πως καποια στιγμη θα γραψεις αυτο το
κειμενο η ' και να αποφασισεις να μην το γραψεις,παντως να ξερεις
πως οπως ειμαστε και οι δυο μεσα στον λαβυρινθο,παρα πολυ πιθα-
νον ειναι,να διαβαζουμε το ιδιο κειμενο αυτη τη στιγμη,2:23 μμ πχ τη
γυναικα της ζακυθος του Σολωμου,η' μια σημειωση στο facebook
ενος κοινου φιλου,η' αυτο που διαβασες τωρα εσυ να το διαβασω
εγω μετα απο καποιο χρονο,η'αμεσως μετα[ενα δευτερολεπτο μετα
],η ' μετα απο χρονια,και ισως αιωνες,η' τιποτα να μη γινει,ποτε
να μην διαβασουσε το ιδιο κειμενο,καμια συμπτωση,αδυμπτωτη
η πορεια μας,βλεπεις[το καταλαβες] πως αυτος ο λαβυρινθος δια-
κλαδιζεται συνεχως,και μαλιστα σαν ζωντανος οργανισμος ανα-
πτυσεται ολο και πιο πολυπλοκος,και αν δεν αποφασισω να στα-
ματησω να γραφω,αυτο το αεικινητο πολλαπλασιασμα του θα συ-
νεχισθει, εσυ μην τρομαζεις μεχρι να σε συναντησω,δηλαδη να
συναντησω το κειμενο σου,κοιταξε μεσα στον λαβυρινθο να περνας
καλα,διασκεδασε,διαβασε ευχαριστα κειμενα,αυτα που σου αρε-
σουν,συνεχισε να γραφεις αυτα που θελεις,αλλωστε εχουμε απειρο
χρονο μεχρι την αιωνιοτητα,εγω για να κανω πιο συντομο το ταξιδι,
[αστειευομαι με το αδυνατο]θα παραλειψω τα κειμενα με τονους,
βαρειες ,περισπωμενες,ψιλες και δασειες,ισως συντομευσω το δρομο
μου και σε συναντησω,το κειμενο που εισαι,απο τα 24 ελληνικα γραμ-
ματα,επειτα ειναι και μια υποθεση που πρεπει να επιβεβαιωσω[να επα-
ληθευσω]:πως στον λαβυρινθο ενας μονο ανθρωπος εισερχεται και
ενας μονο ανθρωπος εξερχεται,χωρις τη μνημη ολων αυτων που συ-
ναντησε στο εσωτερικο του.Και μια λογικη συνεπαγωγη:σε καθε
γνησιο λαβυρινθο,κι αυτος ειναι ενας γνησιος λαβυρινθος.καθε
σημειο του ειναι κεντρικο σημειο.Επομενως μολις εισερχεσαι
αμεσως εξερχεσαι,χωρις την αναμνηση του κειμενου που δια-
βασες σ'εκεινη τη θεση.Αν συνυπολογισει κανεις ποσο αδυνατο
ειναι να σου επιτραπει η εισοδος στο λαβυρινθο[ποσο μαλλον
δευτερη φορα],τοτε καταλαβαινει κανεις γιατι ειμαστε τελειως
αγνωστοι[χωρις αυτη τη δυνατοτητα γνωριμιας στο εσωτερικο
του λαβυρινθου ,της πραγματικοτητας] .
.
.
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
.
.
Κατεβηκε με το λεωφορειο στο κεντρο.Στις 11:20 δυτικα της πλατειας,
απο το μερος της Αγιου Κωνσταντινου,κατεβηκε απο τις κυλιομενες
σκαλες στον υπογειο σταθμο του Μετρο στην Ομονοια.Εφτασε στην
Κηφισια.
Πηρε ενα ταξι και μετα απο 30 λεπτα περιπου διαδρομη το σταματησε
πληρωσε και κατεβηκε.
Προχωρησε στο δρομο καμια εκατοστι μετρα βορεια,κι αφηνοντας το
δρομο,απο τα δεξια του,μπηκε στα χωραφια.Κυριως πευκα ,λιγοστες
ελιες,καπου -καπου αμπελια,και σκορπιες συκιες στο τοπιο.Ηταν μεση-
μερι,η ατμοσφαιρα εκαιγε.Εβγαλε ενα μαντηλι και σκουπισε τον ιδρωτα
στο μετωπο του
Περπατησε αρκετη ωρα.Συνεχεια προς τα ανατολικα.Συναντησε τον μι-
κρο χωματινο δρομο.Τον ακολουθησε προς τα βορεια.Καπου πεντακοσια
μετρα πιο πανω ο δρομος εστρεφε με μεγαλη στροφη προς τα ανατολικα.
Πιο περα ενα χιλιομετρο προς αυτη τη κατευθυνση με πολυ κλειστη στροφη
εστριβε βορειο δυτικα.Μετα απο πορεια σαραντα λεπτων εστριβε με πολυ
κλειστη γωνια προς τα ανατολικα.
Παρατηρησε πως καθε 500-600 μετρα,εστριβε συνεχως καθετα στη
διευθυνση που περπατουσε .Στην αρχη προς τα βορεια,επειτα προς τα
δυτικα,επειτα παλι βορεια ,παλι δυτικα ,επειτα νοτια,προς τα δυτικα,προς
τα βορεια,προς τα νοτια ,προς τα ανατολικα ,επειτα προς τα δυτικα.προς
τα βορεια,προς τα ανατολικα,προς τα νοτια.
Ετσι συνεχιστηκε ο δρομος του.Το τοπιο γυρω του ηταν σχεδον επιπεδο.
Λιγα δεντρα σε μακρινες αποστασεις το ενα απο το αλλο,και πουθενα δεν
συναντησε κτισματα.
Οταν εφτασε στο σπιτι ,ενα σχεδον κυβικο σπιτι,με ασπρους τοιχους,
διπατο,κοιταξε το ρολοι του.Η ωρα ηταν 5 και 10 λεπτα το απογευμα.
Το σπιτι ηταν 30-40 μετρα μακρια απο το δρομο μεσα στο οικοπεδο.
Δεν ηταν περιφραγμενο.Στην προσοψη του ειχε στο ισογειο τη κεν-
τρικη εισοδο στη μεση ακριβως και δυο παραθυρα σε συμμετρικες
θεσεις .Στον πανω οροφο ηταν επισης δυο παραθυρα,ακριβως πανω
απο τα κατω παραθυρα.Τα τεσσερα παραθυρα και η πορτα ηταν βα-
μενα σκουρο γαλαζιο.Το κτιριο φαινονταν να ειναι συγχρονο, χτι-
σμενο την τελευταια διετια.
Πλησιασε.Εφτασε στη πορτα και χτυπησε.Περιμενε απαντηση.Ξανα-
χτυπησε.Καμια απαντηση.Εσπρωξε και η πορτα ανοιξε .Μπηκε μεσα .
Βρεθηκε στο χωλ,για το μεγεθος του σπιτιου του φανηκε τεραστιο.
Στο βαθος του ειδε σ'εναν μεγαλο καθρεφτη τη μορφη του.
Γυρισε και εκλεισε τη πορτα.Αναψε το ηλεκτρικο φως.Ενας πολυ=
ελαιος αναψε απο πανω του κρεμασμενος στο κεντρο της οροφης.
Ακριβως απο κατω του υπηρχε ενα κυκλικο τραπεζι.Αν και στο χω-
ρο δεν υπηρχαν πολλα επιπλα,δεν εδωνε την εντυπωση πως κατι
λειπει.
Στο μεσο του αριστερου τοιχου ηταν ενα ανοιγμα.Πλησιασε.Ειδε
μια σκαλα που κατεβαινε στο υπογειο.Ακριβως απεναντι δεξια,
ηταν η εσωτερικη σκαλα που ανεβαινε στον πανω χωρο.
Στον αλλο τοιχο ηταν δυο πορτες.Ανοιξε την αριστερη και μπηκε
στον εσωτερικο χωρο.Αναψε το φως.Ελαχιστα επιπλα υπηρχαν.
Πουθενα δεν ειδε παραθυρο.Ουτε καποια σκαλα να ανεβαινει η'
να κατεβαινει.Στον τοιχο απεναντι του δυο πορτες.
Ανοιξε παλι την αριστερη πορτα και βρεθηκε σ'ενα μακρυ δια-
δρομο.Δεν χρειασθηκε να αναψει φως γιατι φωτιζονταν,απο ενα
φωτισμο φυσικο,αν και αυτο του φανηκε παραξενο,αφου κανενα
παραθυρο δεν υπηρχε στους κατα μηκους τοιχους του,ουτε καποιο
ανοιγμα στην οροφη του.
Ο διαδρομος ειχε μηκος περιπου 100 μετρα.Προχωρησε ατο διαδρομο.
Στο τελος του ανοιξε τη πορτα και μπηκε στον επομενο χωρο.Και εκει
ηταν φωτισμενα,με φυσικο φωτισμο της ιδιας εντασης.
Σ'αυτο το δωματιο υπηρχαν τρεις πορτες στους τρεις τοιχους του.Δια-
λεξε τη πορτα στα δεξια του,την ανοιξε και βρεθηκε σε δυο καθετους
επιμηκεις διαδρομους.
Ο ενας οπως μπηκε του φανηκε μακρυτερος γιατι ισα που διακρινον-
ταν θολα το τελος του.
Πηρε τον μικροτερο διαδρομο και μπηκε σ'ενα τεραστιο φωτισμενο
δωματιο απο οκτω παραθυρα ανοικτα.Ανα δυο σε καθεναν απο τους τεσ-
σερις τοιχουςτου.Στο χωρο υπηρχαν πολλα επιπλα,χωρις  ομως την
εντυπωση του υπερφορτωμενου.
Πλησιασε το πιο κοντινο του παραθυρο,στα αριστερα.Απο εκει ειδε ενα
κομματι του κηπου.Ειχε πορτοκαλιες,αχλαδιες,και δυο κυπαρισσια στο
βαθος του,.Πηγε απο το παραθυρο αυτο διαγωνια στο παραθυρο του απε-
ναντι τοιχου .Εκει ειδε μια σχεδον απεραντη ειφανεια,με ελαχιστα δεν-
τρα.Καθισε ωρα και παρατηρουσε την ακινησια της.Αυτη η ακινησια
του εδωσε την εντυπωση του χρονου,οπως θα τον παρατηρουσε ενα
υπερτατο ον.Ακινητο στην απειροτητα του.Εφυγε απο το παραθυρο
αυτο και πηγε παλι στο πρωτο παραθυρο.Ειδε τον ιδιο κηπο.Μονο που
τωρα του φανηκε πως τον εβλεπε απο το υψος των ματιων του.
Παρατηρουσε πισω απο τους κορμους των δεντρων.Του φανηκε πως
ειδε τη μορφη μιας γυναικας να περναει πισω απο τους κορμους
των δεντρων,ποτε να απομακρινεται και ποτε να πλησιαζει.Του φανηκε
πως ακουσε και τις φωνες και το γελιο ενος παιδιου.
Μετα απο 10 λεπτα ολα σταματησαν.Για 20 λεπτα δεν ξαναειδε τη
γυναικα ουτε ξανακουσε τις φωνες του παιδιου.
Πηγε στο δευτερο παραθυρο.Εδω η εικονα δεν ειχε αλλαξει.Το απε-
ραντο ακινητο τοπιο.
Διαλεξε στη τυχη ενα απο τα αλλα παραθυρα.Σε οποιο πηγαινε εβλε-
πε,ενα κομματι απο τον γυρω χωρο του σπιτιου.
Οταν πηγε στο αρχικο παραθυρο ειδε τον κηπο.Ειδε και το παιδι,την
γυναικα δεν την ειδε.Στο αλλο παραθυρο το ιδιο ακινητο απεραντο
τοπιο.
Εφυγε απο το παραθυρο ,και τοτε παρατηρησε πως δεν υπηρχε καμια
αλλη πορτα στο δωματιο,εκτος απο αυτη,που μπηκε μεσα.Βγηκε απο
αυτη τη πορτα.
Βρεθηκε στον διαδρομο.Μετα απο 100 μετρα περιπου συναντησε ενα
αλλο διαδρομο καθετα.Ο διαδρομος ηταν καλα φωτισμενος.Στο βαθος
του ειδε την πορτα.
Συνεχισε στον διαδρομο του.Πιο κατω παλι 100 μετρα περιπου,ανοιγε
καθετα ενας διαδρομος αριστερα του.Ηταν κι αυτος φωτισμενος.Σ'αυτον
φαινονταν πιο μακρια η πορτα του.Συνεχισε στον αρχικο διαδρο .Στο
τελος του ηταν η πορτα εξοδου ,αλλα και καθετα ενας αλλος διαδρομος.
Αποφασισε να ακολουθησει αυτον τον διαδρομο.Περπατησε σ'αυτον
τον διαδρομο,χωρις παραθυρα,αλλα πολυ καλα φωτισμενο,με φυσικο
φως.Ειχε απομακρυνθει αρκετα σ'αυτον τον διαδρομο και δεν εφτανε
στο τελος του.Σταματησε και γυρισε πισω να δει την αποσταση.
Ειδε μονο 100 μετρα περιπου ενω κατα τους υπολογισμους του ειχε
διανυσει πολυ περισσοοτερα.Σαν η γραμμη του διαδρομου να καμπυ-
λωνε.Μπροστα ο διαδρομος του εδωνε την εντυπωση της ευθειας
γραμμης.Συνεχισε.Το ιδιο διαπιστωσε σε διαφορες θεσεις του.
Οταν βρηκε στα δεξια του εναν καθετο διαδρομο εκανε παρακαμψη .
Ο διαδρομος ηταν μικρος,περιπου 20 μετρα,Αμοιξε τη πορτα και
βρεθηκε σ'ενα τεραστιο τετραγωνο χωρο.Ενας κυβικος χωρος.Στις
τεσσερις πλευρες του απο το δαπεδο εως πανω την οροφη του ηταν
ραφια γεματα με βιβλια.
Παρατηρησε.Ο τεραστιος εσωτερικος χωρος της βιβλιοθηκης ηταν
αδειος,χωρις τραπεζια,καρεκλες,χωρις επιπλα.
Για να ανεβει και να φτασει κανεις στα πολυ ψηλα ραφια τα βιβλια,
υπηρχαν μεταλλικες σκαλες που εφαπτονταν κατακορυφα στα ρα-
φια και καποιος θα επρεπε να αναρριχηθει για να φτασει καποιο βι-
βλιο.
Η Βιβλιοθηκη ειχε παρα πολλα βιβλια.Απειρα βιβλια.Αυτο το ειδε
με τα ματια του αλλα και το διαπιστωσςε παιρνωντας στα χερια του
τυχαια ενα βιβλιο.
Το ανοιξε .Εκει αναγραφονταν ο αριθμος των βιβλιων.Μια σελιδα
γεματη με ψηφια αριθμων απο το 0 εως το 9: 8900612344321000123487699987675646123456789098765432
123123445566778899000999888777666555513579357911131
719...,το ιδιο και στην επομενη σελιδα συνεχιζονταν ο αριθμος
των βιβλιων.Ξαναγυρισε τη σελιδα ,δεν βρηκε τους ιδιους αριθμους.
Γυριζοντας τη σελιδα προς τα πισω δεν βρηκε οσο κι αν προσπαθησε
την αρχικη σελιδα του βιβλιου
Ξεφυλλιζε τυχαια,σε καποια σελιδα ειδε τα ψηφια του υπερβατικου
αριθμου π: 314159265358979323846264338​3...,επισης ειδε τα ψηφια
του υπερβατικου αριθμου e :271828182845904523536028747​135...,
Ξεφυλλιζοντας μπροστα η' πισω το βιβλιο βρηκε σελιδες με τους
τιτλους βιβλιων,στην ελληνικη γλωσσα αλλα και σε ξενες γλωσσες.
Τιτλοι ποιηματων,μυθιστορηματων,ιστοριων,εγκυκλοπαιδειες,τιτλοι
εργων φιλοσοφιας,επιστημονικων,...
Ξεφυλλιζοντας συνεχως ,παλι μπροστα η' πισω,εβρισκε και διαφορα κειμενα,ποιηση,διηγημα,ιστορια,επιστημονικα,...
Σε μια σελιδα βρηκε βρηκε την αρχικη σελιδα του διηγηματος ''Αλεφ''
του Μπορχες σε αγγλικη μεταφραση,γυριζοντας σελιδα για να διαβα-
σει τη συνεχεια του διηγηματος,βρεθηκε στην 9η σελιδα της ''Γενικης
Θεωριας της Σχετικοτητας ''του Αινσταιν,γυριζοντας πισω τη σελιδα
αντι να βρεθει στην 8η σελιδα βρεθηκε στην 121 σελιδα του 5ου το-
μου της εγκυγκλοπαιδειας της Μπριττανικα σε γαλλικη εηκδοση
του 1950,,...
Εκλεισε το βιβλιο και το εβαλε στη θεση του.Πηρε το διπλανο βιβλιο
και το ανοιξε σε καποια εσωτερικη σελιδα του.Επεσε στην 121 σελι-
δα του 5ου τομου της εγκυκλοπαιδειας της Μπριττανικα σε γερμανι-
κη εκδοση του 2002,
Γυρισε σελιδα ,η σελιδα ηταν γεματη αριθμους ,γυριζε συνεχεια σε-
λιδες ,συνεχεια αριθμοι,...
Σε καποια σελιδα διαβασε ενα αποσπασμα απο το Canto XX
του Ezra Pound.
Εκλεισε το βιβλιο και το εβαλε στη θεση του.Επειτα πηρε αλλο,το
ιδιο αντιμετωπισε.
Ανεβηκε μια σκαλα στα ραφια,σταματησε σε μια θεση.Πηρε ενα βιβλιο το
ανοιξε,το ιδιο.Συνεχισε παιρνωντας στη τυχη απο βιβλια απο διαφορες
θεσεις της βιβλιοθηκης ,χαμηλα και ψηλα στους τεσσερις τοιχους της.Το
ιδιο.Σαν να υπηρχε στα ραφια της Βιβλιοθηκης μονο ενα βιβλιο.Σε απειρο
αριθμο.
Σ'ενα απο αυτα τα βιβλια που πηρε απο τον αριστερο τοιχο ακριβως στο ση-
μειο,στη θεση,που τεμνονται οι νοητες ευθειες των διαγωνιων του τε-
τραγωνου του τοιχου,ξεφυλλιζοντας το σε διαφορες θεσεις με αριθμο
σελιδων κατα σειρα:1,1,2,4,7,13,24,44,81,...διαβασε στην πρωτη σελιδα
την αρχη ενος διηγηματος ,που στις επομενες σελιδες εξελισσονταν.
Αυτο διαβασε;
''Κατεβηκε με το λεωφορειο στο κεντρο.Στις 11:20 δυτικα της πλατειας,
απο το μερος της Αγιου Κωνσταντινου,κατεβηκε απο τις κυλιομενες
 σκαλες στον υπογειο σταθμο του Μετρο στην Ομονοια.Εφτασε στην
 Κηφισια.
Πηρε ενα ταξι και μετα απο 30 λεπτα περιπου διαδρομη το σταματησε
πληρωσε και κατεβηκε''
Δεν υπηρχε καμια αμφιβολια πως ενα μοναδικο βιβλιο υπηρχε στη
βιβλιοθηκη σε απειρες κοπιες.Αυτο θα μπορουσε να εξηγηθει μονο
αν υποθεσει κανεις πως οι αναγνωστες της βιβλιοθηκης ειναι απειροι,
ωστε σε καθεναν αναγνωστη να αντιστοιχει ενα ακριβως βιβλιο.Οση
ωρα ηταν στη βιβλιοθηκη αλλος ανθρωπος απο αυτον δεν υπηρχε
εκει μεσα,ουτε καποιος αλλος μπηκε μεσα.Σηκωσε το κεφαλι να παρα-
τηρησει την οροφη της βιβλιοθηκης.Ηταν επενδυμενη απο διαφορα
τμηματα καθρεφτων,σε διαφορα σχηματα,και σε διαφορες κλισεις
προσαρμοσμενα,και με διαφορες καμπυλωτητες.Επιπεδοι καθρε-
φτες ,αλλακαι κοιλοι και κυρτοι καθρεφτες υπηρχαν.
Σταθηκε σε διαφορες θεσεις κατω στο δαπεδο της βιβλιοθηκης,και ειδε το
ειδωλο του στους καθρεφτες.Σε διαφορες θεσεις εβλεπε μονο ενα ειδωλο,
οπως ειναι,αλλου το εβλεπε παραμορφωμενο αναλογα με την καμπυλοτητα
των καθρεφτων.Αλλου το ειδωλο του πολλαπλασιαζονταν σε διαφορες θε-
σεις στην επιφανεια της οροφης και σε διαφορες μορφες,
Μετρουσε το πληθος των ειδωλων:1,2,3,4,5,6,....,
89006123443210001234876999876756461234567890987654321231
23445566778899000999888777666555513579357911131719...
271828182845904523536028747​135...,
1,1,2,4,7,13,24,44,81,...
314159265358979323846264338​3...,
Σε διαφορες θεσεις που στεκονταν στο δαπεδο της βιβλιοθηκης
ηταν αδυνατο να υπολογισει το πληθος των ειδωλων.Απειρο
Σε καποιες θεσεις δεν υπηρχε κανενα ειδωλο,αριθμος ο.Αν μετα-
κινουνταν ελαχιστα τοτε πλημμυριζε η οροφη των καθρεφτων με
ειδωλα,ειτε με απαριθμησιμο πληθος,ειτε με μη -απαριθμισιμο .
Ηταν και καποιες φορες που οσο και να μετακινουνταν σε δια-
φορες αποστασεις,αποκλισεις,απο θεση 0,δεν εβλεπε κανενα
ειδωλο στους καθρεφτες.Αυτο τον ανησυχησε πολυ.
Αποφασισε να βγει απο τη μοναδικη πορτα της αιθουσας της βι-
βλιοθηκης.Βρεθηκε σ'ενα τεραστιο χωλ.Στο βαθος του υπηρχε
ενας μεγαλος καθρεφτης .Εκει ειδε το ειδωλο του.
Διπλα στο καθρεφτη υπηρχε μια πορτα.Πλησιασε και ανοιξε την πορτα.
Βρεθηκε στο εξωτερικο του κυβικου σπιτιου.Ο ηλιος εκαιγε .
Κοιταξε το ρολοι του 5 η ωρα και 9 λεπτα το απογευμα.Κατεβηκε το δρομο
προς τα νοτια.Το τοπιο σχεδον επιπεδο με λιγοστα δεντρα.
Μετα απο 20 λεπτα πεζοδρομια βρεθηκε σε εναν ασφαλτοστρωμενο δρομο,
λιγο πιο κατω συναντησε τα πρωτα σπιτια.
Ειδε ενα ταξι να περναει στον καθετο δρομο.Φωναξε .Το ταξι σταματησε.
Ετρεξε ,εφθασε στο ταξι,ανοιξε την πισω δεξια πορτα και μπηκε μεσα,
καθησε και εκλεισε τη πορτα.Ειπε στον οδηγο να τον παει στον σταθμο
του ηλεκτρικου της Κηφισιας.
Μετα απο ενα τεταρτο εφτασαν στον σταθμο.
Ανεβηκε στην αποβαθρα του σταθμου. Σε λιγο ηρθε το τρενο.Ανοιξαν οι
πορτες και οι επιβατες κατεβηκαν.Διαλεξε ενα κεντρικο βαγονι και μπηκε.
Ηταν αδειο.Καθισε δεξια,προς το μερος του παραθυρου.Μετα απο λιγο μπηκε
και μια νεα γυναικα μ'ενα μικρο παιδι.Καθησαν στη ιδια πλευρα του τρενου,
στο καθισμα μπροστα του απ'την αλλη πλευρα της πορτας.Του ειχαν γυρι-
σμενη τη πλατη.Μετα απο λιγο οι πορτες εκλεισαν.Το τρενο ξεκινησε
Εφθασαν στην πλατεια Βικτωριας.Στην Ομονοια θα κατεβαινε.
.
.
Καθετη Διαδρομη-
Εικονες Του Φανταστικου
.
.
.
ΚΑΘΕΤΗ   ΔΙΑΔΡΟΜΗ.
.
Εφτασε με τρενο ,κατεβηκε,κοιταξε το μεγαλο ρολοι
του σταθμου,ενα κτιριο με συνεχη τοξα συμμετρικα σε
τρια επιπεδα,με τραπεζοειδη κατοψη,η ωρα ηταν 12:15 το
μεσημερι ,πηγε στο ξενοδοχειο,ανεβηκε στο δωματιο,βγηκε
στο μπαλκονι,απο εκει ειχε θεα της κωμοπολης δυτικα,πρα-
σινο με κοκκινες στεγες μεχρι την σειρα των χαμηλων λοφων
στο βαθος του οριζοντα διαλυμενους στο εκτυφλωτικο φως
της ζεστης μερας,μπηκε στο δωματιο,τραβηξε τις κουρτινες
και κοιμηθηκε μεχρι το απογευμα,βγηκε εξω,περπατησε στον
κεντρικο δρομο,ειχε δροσισει λιγο,επεστρεψε μολις νυχτωσε
στο ξενοδοχειο να δειπνισει,ειδε τηλεοραση στο σαλονι,και
στις 10 η ωρα ανεβηκε να κοιμηθει,την αλλη μερα σηκωθηκε
πρωι,σερβερισθηκε πρωινο,ενα ποτηρι κρυο γαλα,μελι βουτυρο
και φρυγανιες,αφησε το κλειδι στη ρεσεψιον,τον ρωτησαν αν θα
κρατησει το δωματιο,απαντησε,πως θα μεινει αλλη μια μερα,ρω-
τησε για τον μεγαλο δρομο προς τα νοτια,ο υπαλληλος του ειπε,
και πολυ διακριτικα του ειπε πως αν ψαχνει για αγορα οικοπε-
δου,εχει καποιον δικο του μεσιτη,θα του κανει καλη τιμη,τον
ευχαριστησε και βγηκε,λιγο πιο κατω βρηκε το δρομο ,οπως
του ειπανε,ευθεια προς τα νοτια,τα σπιτια σιγα-σιγα αραιωσαν,
τα δεντρα πυκνωσαν,ελιες ,πορτοκαλιες,περιβολια,παραλληλα
κυλουσε ενα ποταμι,πιο κατω το ποταμι εστριβε προς τα δεξια,
μεχρι που χαθηκε απο τα δεντρα,ο ηλιος ανεβηκε στον οριζοντα
και εκαιγε,ο δρομος μπροστα του μια μεγαλη ευθεια,χανονταν στο
βαθος του τοπιου,μετα απο καποιο σημειο τα δεντρα αραιωσαν,
ο δρομος μια γραμμη μικρα χαλικια,προχωρουσε,η ζεστη ανυπο-
φορη,κανενα δεντρο οσο και να κοιτουσε μακρια γυρω του,μια
ερημος,προχωρουσε,τα ποδια του τον πονουσαν,εβλεπε τον ισκιο
του να μετακινειται αργα απο τα δεξια του στα αριστερα του και
να μακραινει,ο ηλιος χαμηλωσε στον οριζοντα,και εκτυφλωτικος
χαθηκε στο δυτικο ακρο του χωρου,γρηγορα σκοτεινιασε,δεν στα-
ματησε να περπαταει,εβλεπε τον δρομο στο φως των αστρων,αργο-
τερα βγηκε το φεγγαρι φωτεινο ,πανσεληνος,τωρα εβλεπε σε μεγα-
λη αποσταση,η επιφανεια επιπεδη,χωρις μια ελαχιστη καμπυλη
αμμου,η πορεια του μονοτονη,σαν το περασμα του χρονου,απο
τη κινηση του φεγγαριου πανω του υπολογιζε τον χρονο που περ-
νουσε,του φανηκε απειρος,οταν το φεγγαρι εδυσε αυτο του φανηκε
αδυνατο ,σκοταδι παλι,με το φως των αστεριων εβλεπε την ευθεια
του δρομου,περπατουσε συνεχεια,η κουραση του ειχε φυγει,περπα-
τουσε συνεχεια,το σκοταδι σιγα-σιγα διαλυθηκε και αρχισε να φεγ-
γει,τωρα εβλεπε καθαρα την απεραντη εκταση της αμμου γυρω του,
ο ηλιος ανατειλε εκτυφλωτικος απο τα αριστερα του,πιο κατω ειδε
καποια δεντρα,παραπερα τα δεντρα πυκνωσαν,ελιες,πορτοκαλιες πε-
ριβολια,και παρακατω μεσα απο τα δεντρα αριστερα του εμφανι-
σθηκε η κοιτη ενος ποταμου,που συνεχισε να κυλαει παραλληλα με
τον δρομο του,εφθασε στα πρωτα σπιτια,πιο κατω πυκνωσαν,μπηκε
στη πολη,εφτασε στο ξενοδοχειο,μπηκε μεσα ,καλημερισε τον υπαλ-
ληλο στην ρεσεψιον,ο ιδιος υπαλληλος,αυτος τον ρωτησε διακριτικα
πως περασε,αν διασκεδασε,η πολη εχει καλη νυχτερινη ζωη,του ειπε,
απαντησε καταφατικα μ'ενα κουνημα του κεφαλιου,πηρε το κλειδι
του δωματιου και ανεβηκε,βγηκε στο μπαλκονι ειδε τη θεα της κωμο-
πολης να χανεται στα δυτικα,πρασινο με κοκκινες στεγες ως τη σειρα
των χαμηλων λοφων διαλυμενους στη πρωινη φωτεινη διαχυση μιας
ζεστης μερας,κατεβηκε στη ρεσεψιον,παρεδωσε τα κλειδια,ο υπαλ-
ληλος τον ρωτησε αν βρηκε καποιο οικοπεδο της αρεσκειας του,τον
ευχαριστησε για το ενδιαφερον του και βγηκε εξω,εφθασε στον σιδη-
ροδρομικο σταθμο,ενα κτιριο με τριοροφη τραπεζοειδη κατοψη με
συμμετρικα τοξα,στο κεντρικο τοξο του κοιταξε την ωρα στο μεγα-
λο ρολοι,ηταν 12:15 το μεσημερι,εβγαλε εισιτηριο,το τρενο ηταν
στην αποβαθρα σταθμευμενο,ανεβηκε στο βαγονι του και καθησε
στη θεση του,σε λιγο το τρενο ξεκινησε.
.
.
Η ΕΡΕΥΝΑ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
Ακριβως 12 η ωρα το μεσημερι χτυπησε
η πορτα στο γραφειο του.Πιεσε το κουμπι
και ανοιξε την πορτα.Ο επισκεπτης ηταν
ενας αντρας 35 χρονων περιπου ψηλος αδυ-
νατος.Συστηθηκε,ειπε το ονομα του.Ειχαν
ορισει ραντεβου γι'αυτη την ωρα απο την
προηγουμενη μερα.Σηκωθηκε και τον χαιρε-
τησε.Του εδειξε μια καρεκλα να καθησει.Ο
αλλος καθησε και χωρις να καθυστερησει
του ειπε την υποθεση του.
Υποψιαζονταν πως η γυναικα του ειχε εραστη.
Του ανεθετε την ερευνα.Να την παρακολουθη-
σει και να του προσκομισει ατρανταχτες αποδει-
ξεις της ενοχης της.Θα πληρωνε πολυ καλα γι'αυ-
το,οτι ποσο του ζητουσε.
Εδωσε τις απαραιτητες πληροφοριες,διευθυν-
ση σπιτιου,το μερος και τον χωρο που εργαζε-
ται η γυναικα,το αντικειμενο της εργασιας της,
το καθημερινο δρομολογιο της,τα χομπι της,
τις αγαπημενες ασχολιες και τα ενδιαφεροντα
της πολιτικα,κοινωνικα,θρησκευτικα,επισης
του εδωσε τα ονοματα φιλων ,συγγενων,συνερ-
γατων και τις διευθυνσεις των.Εκεινος σημειω-
σε ολες τις πληροφοριες.Τελειωνοντας ο αλλος
σηκωθηκε να φυγει,αφηνοντας καποια χρηματα
προκαταβολη πανω στο γραφειο και μια φωτο-
γραφια.
Ο αντρας εφυγε.Πηρε τα χρηματα,δεν τα μετρη-
σε,ανοιξε το συρταρι του γραφειο του και τα πε-
ταξε μεσα.Υστερα ειδε τη φωτογραφια της γυναι-
κας και την πηρε στα χερια του.Την κοιταξε.Στην
φωτογραφια ηταν μια νεα γυναικα,φαινονταν απο
τη μεση και πανω,κατα τα τρια τεταρτα γυρισμενη
προς τον φακο.Ποζαρε με καποια γυναικεια κοκκε-
ταρια.Ομορφη γυναικα,ηλικια κατω απο 30 χρονων.
Την αφησε κατω.Την ξαναπηρε και την ξανακοιτα-
ξε.
Σκεφτηκε πως ισως ηταν συμπτωση,να'ρθει σ'αυτον
ο αντρας της και να του ζητησει πληροφοριες γι'αυ-
την.Του φανηκε πολυ παραξενο να ειναι συμπτωση.
Πιο πιθανοτερο του φανηκε να τα ξερει ολα,η'τουλα-
χιστον ενα σημαντικο μερος να γνωριζε.Η' μονος του
να τα ανακαλυψε,η' να του τα μαρτυρησε,με τον αλ-
φα η' βητα τροπο,η γυναικα.Αλλα γιατι αυτη δεν του
αποκαλυψε τιποτα;Χθες ειχαν συναντηθει στο δια-
μερισματακι που πηγαιναν κρυφα.Δεν του φανηκε
να ειναι ανησυχη,ουτε εδειχνε να την απασχολουσε
κατι.Επειτα,σκεφτηκε,αν ειχε μαρτυρησει,ο αντρας
της δεν θα το ρισκαρε να ερθει σ'αυτον,απο τη στιγ-
μη που θα υποπτευονταν πως θα ηξερε αυτο που
εκεινος ηξερε.Στην περιπτωση που ειναι απλη συμ-
πτωση θα βρει τροπο να τον πεισει πως τιποτα δεν
συμβαινει και πως λαθος υποψιασθηκε οτι εχει ε-
ραστη η γυναικα.Αν ομως οντως ξερει τοτε τα
πραγματα μπερδευονται πολυ.Θα πρεπει να τον συ-
νανταει τακτικα,να κανει παρεα μαζι του,να βρει
τροπο να ενεργησει.Και απο τη μειονεκτικη θεση
του παρατηρουμενου να καταφερει να παρει τη
θεση του παρατηρητη,του πανοπτη,να ελεγχει ολες
τις κινησεις του αλλου αντρα και να τις καθοριζει,
να τις προσανατολιζει προς τα εκει που αυτος θε-
λει.
Ο αλλος την επομενη μερα στις 11:30 το πρωι τον
πηρε στο τηλεφωνο να μαθει αν κατι βρηκε στην
ερευνα του για την υποθεση του.Του απαντησε πως
εχει νεα και να συναντηθουν σε μιση ωρα,σε ενα
καφε στο κεντρο της πολης,του ειπε το ονομα του
καφε και τη θεση του.
Εκεινος παραγγειλε εσπρεσο καφε και ο αλλος κρυα
μπυρα.Πινοντας τον καφε του ειπε καποιες αοριστιες.
Ο αλλος τον ακουγε,η' τουλαχιστον προσποιουνταν
πως τον ακουγε,προσεκτικα.Παρατηρησε το προσω-
πο του.Ανεκφραστο.Εκεινος τον ρωτησε για την γυ-
ναικα,αν κατι ειχε καταλαβει.Οχι του ειπε,τιποτα δεν
ειχε καταλαβει,κρυβονταν καλα.
Την αλλη μερα παλι την ιδια ωρα ακριβως,ισως ηθε-
λε να δειξει πως ενεργει με σχεδιο,το ξαναπηρε τηλε-
φωνο.Συναντηθηκαν στο ιδιο καφε.Του ειπε χωρις
προλογο.για να τον αιφνιδιασει,πως η γυναικα του
εχει εραστη και του εδωσε τη φωτογραφια του.Ο αλ-
λος την κοιταξε πολυ ωρα.Με ανεκφραστο προσωπο.
Χωρις να πει τιποτα,να κανει καποιο σχολιο του την
εδωσε πισω.Του ειπε πως μπορουσε να την κρατησει
αν ηθελε.Ο αλλος του απαντησε πως δεν χρειαζεται
να την κρατησει.Μετα απο αυτο χωρισαν.
Την γυναικα την συναντησε το απογευμα.Απο ερω-
τησεις που τις εκανε διαπιστωσε πως αγνοουσε αυ-
τα που ειχαν συμβει.
Την επομενη μερα ακριβως την ιδια ωρα συναντηθη-
καν παλι στο ιδιο μερος.Ο αντρας του ειπε πως εκανε
λαθος.Ο αντρας που του εδειξε στην φωτογραφια η-
ταν ο αντρας της και οχι ο εραστης της.Κατι στο υφος
των λογων του του εδωσε την εντυπωση πως τον κοροι-
δευε.Ο αντρας της δεν ηταν αυτος;Η φωτογραφια
του εραστη της γυναικας του που του εδωσε να δει
χθες ηταν η δικια του φωτογραφια.Δεν του ειπε τιποτα.
Χωρισαν.
Την αλλη μερα το πρωι του εφεραν απο τη τραπεζα
μια επιταγη με αποδεκτη το ονομα του σε διαταγη
του αλλου αντρα με σημειωμενο το υπολοιπο ποσο
της πληρωμης της συμφωνηθησης ερευνας,πληρω-
τεα αμεσα.
Τις επομενες τρεις μερες ο αλλος αντρας δεν τον
ξαναπηρε στο τηλεφωνο.
Θελησε να επικοινωνισει με τη γυναικα και να συνα-
ντηθει μαζι της.Αδυνατο,δεν την βρηκε πουθενα.Το
τηλεφωνο ειτεχτυπουσε και δεν το σηκωνε σαν μην
το ειχε κοντα της η' να το ειχε παρατησει καπου,ειτε
ηταν βουβο σαν να ηταν απενεργοποιημενο ,κλειστο,
η' να μην επιανε σημα.
Την τεταρτη μερα λιγο πριν τις 10 το πρωι ελαβε
μ'ενα κουριερ ενα γραμμα.Αποστολεας εκεινος
ο αντρας.Το ανοιξε αμεσως.Εγραφε πως αποφασι-
σαν με τη γυναικα να φυγουν απο αυτη τη πολη
και να πανε σε αλλη να μεινουν,-την οποια δεν ονο-
ματισε-,πως τη συγχωρει για ολα,εκεινον δε τον ευχα-
ριστει πολυ και του ειναι βαθεια ευγνωμων για την
πληρη ερευνα του.
Πεταξε το γραμμα πανω στο τραπεζι.Ειδε τη φωτο-
γραφια της γυναικας.Την πηρε στα χερια του και
την κοιταξε.Δεν την γνωρισε.Σαν να σβηστηκε η
μνημη,δεν του θυμιζε τιποτα.
.
.
ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΔΙΑΔΡΑΣΗ[Α<->Β]
.
.
Μπορουμε να ταξινομησουμε τους ανθρωπους
σε διαφορες κατηγοριες.Σε μια κατηγορια ανη-
κουν οι ανθρωποι που αυτην ακριβως τη στιγμη
πινουν νερο.Μια αλλη κατηγορια αποτελουν αυ-
τοι που αυτην ακριβως τη στιγμη στα λογια τους
[οποιαδηποτε να ειναι]προφερουν τη λεξη ''ισως''.
Αλλη κατηγορια ειναι οι ανθρωποι που αυτη τη
στιγμη ακριβως κινουνται στη πολη οδηγωντας
atos hyundai[μια πολυπληθεστατη ομαδα]. Μια
αλλη κατηγορια ειναι οι ανθρωποι που εργαζον-
ται και αυτοι που ειναι ανεργοι[και να το ειδικευ-
σουμε κατα ηλικια,κατα φυλο,κατα το μορφωτι-
κο επιπεδο κ.ο.κ].Ετσι με αυτη τη μεθοδο μπο-
ρουμε να δημιουργησουμε πολλες κατηγοριες αν-
θρωπων που τους ενωνει κατι[μια ορισμενη ενερ-
γεια,μια σκεψη,μια συγκεκριμενη συμπεριφορα]
η' και να τους χωριζει.
Ας περιοριστουμε σε μια κατηγορια ανθρωπων,
και μαλιστα σε ενα διμελες συνολο,{ Α, Β}το
οποιο αντιστοιχει[απεικονιζεται] ενα-προς-ενα
στο διμελες συνολο { αντρας.γυναικα }.
Ο Α και η Β[ειναι δυο ανθρωποι που δεν γνω-
ριζονται,που ζουν σε διαφορετικα μερη,που δεν
εχουν τα ιδια ενδιαφεροντα] βλεπουν την ιδια
ακριβως στιγμη την ιδια φωτογραφια[τη φωτο-
γραφια της Β]και διαβαζουν το ιδιο κειμενο[το
κειμενο του Α].
Αυτη η επαφη γινεται διαμεσου ενος απο τα
συγχρονα μεσα επικοινωνιας σημερα,συγκεκρι-
μενα διαμεσου του facebook,και τους επηρεα-
ζει βαθεια.Καθε λεξη,καθε προταση,καθε εικο-
να του ενος προσανατολιζεται[εχει στοχο,στο-
χευει]τον αλλον.Απο τον Α στην Β,και αντιστρο-
φα,απο την Β στον Α,η διαδραση ενδυναμωνε-
ται και αναπτυσεται συνεχως.Μια ταυτοσημη
κατασταση της γνωστης ιστοριας του Παολο
και της Φραντζεσκας του Δαντη[που γνωρισθη-
καν και αγαπηθηκαν διαβαζοντας το ιδιο βιβλιο,
και κινουνται σε δυο παραλληλες ζωνες],το ιδιο
και ο Α και η Β γνωρισθηκαν βλεποντας την ιδια
στιγμη την ιδια φωτογραφια και διαβαζοντας το
ιδιο κειμενο κινουμενοι σε δυο παραλληλους κο-
σμους[ζωνες]-τοιχους του facebook.Εξαρταται
απο τις λεξεις τους και τις εικονες τους που απευ-
θυνουν με ευθυτητα ο ενας στον αλλον αν και με
κρυπτικο,γριφωδη,τροπο αν θα αποτελεσουν[την
μοναδικη]κατηγορια ανθρωπων που γνωρισθηκαν
και αγαπηθηκαν με αυτο τον τροπο,η' θα ειναι
στην κατηγορια[και αυτη ειναι πολυπληθεστατη]
των ανθρωπων που δεν γνωρισθηκαν[ποτε]με αυτο
τον τροπο.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
.
.
Γνωρισθηκαν στο facebook .Ειδε τη φωτογραφια της
στους φιλους μιας φιλης του στο facebook,ειδε το προ-
φιλ της,τις φωτογραφιες της,τον τοιχο της και της εκα-
νε αιτημα ''Προσθηκη στους φιλους''.Μετα απο λιγο δε-
χτηκε το αιτημα του και τον ''επιβεβαιωσε ως φιλο''.
Απο τοτε την παρακολουθουσε συνεχεια,εκανε like στις
αναρτησεις στο τοιχο της,ποτε δεν εκανε σχολια.Το ιδιο
και εκεινη του εκανε like.Πολλα,τα περισσοτερα,στον
τοιχο του,βιντεα,κειμενα,φωτογραφιες τα ανεβαζε για
εκεινη.
Μια μερα την ειδε στις Συνομιλιες,πατησε στο ονομα της
και εγραψε:''ti kanis?'',πατησε enter,περιμενε,ειδε is typing,
εμφανισθηκε:''kala,efxaristo'',της απαντησε:''θελω να σε
δω''',του εγραψε:''ke gw thelw ,που;'',χαρηκε,της εγραψε
αμεσως:''θα'ρθω να σε βρω'',ειδε:''pou tha rtheis,ποτε;'',
της εγραψε γρηγορα:''αυριο θα ερθω,να συναντηθουμε'',
εκεινη is typing,εμφανισθηκε:''πως θα συνενοηθουμε;'',
της απαντησε:''ΟΤΑΝ Φτασω θα σου στειλω μηνυμα.
ΟΚ?''.περιμενε λιγο,απαντησε;'ok!'',εγραψε;''avrio loipon
na perimeneis,prin to μεσημερι'',και εκλεισε την Συνομι-
λια,εκλεισε και το facebook και ηταν offline για ολη την
υπολοιπη μερα.
Την αλλη μερα εφτασε στην πολη που εμενε εκεινη και
δουλευε πριν το μεσημερι.Η μερα ηταν ζεστη.Το αυτοκι-
νητο το αφησε σε καποιο parking στο κεντρο της πολης.
Διαλεξε μια καφετερια στην κεντρικη πλατεια,προς την
πλευρα της ανατολικα,καθησε σε ενα τραπεζι εξω,περι-
που στο κεντρο.Ηρθε η γκαρσονα,μια νεαρη κοπελα,της
ειπε να ερθει σε λιγο,περιμενει παρεα.Της ζητησε τον κω-
δικο του internet του καφε,του τον ειπε και τον εγραψε
σ'ενα χαρτακι.Την ευχαριστησε και η γκαρσονα εφυγε.
Εβγαλε απο τη τσαντα το laptop,το εβαλε στο τραπεζι και
το ανοιξε.Πατησε για συνδεση,εντοποπισε το δικτυο,πλη-
κτρολογησε τον κωδικο,και η συνδεση ενεργοποιηθηκε.
Ανοιξε το Google και στα αγαπημενα πατησε τη σελιδα
του facebook,ανοιξε στο προφιλ του,πατησε στην Συνο-
μιλια,την βρηκε ηταν online,εγραψε:''Καλημερα,ηρθα,
ειμαι στην κεντρικη πλατεια,στην καφετερια[εγραψε το
ονομα της καφετεριας],ανατολικα.Οποτε μπορεις ελα.
Θα περιμενω.'',ειδε is typing.και εμφανισθηκε:''Ερχομαι
αμεσως.Ειμαι στο σπιτι,εχω αδεια.Σε εικοσι λεπτα περι-
που θα ειμαι εκει.Καλημερα.''
Εκλεισε το computer και την περιμενε.Κοιτουσε προς
τη πλατεια.Πολυς κοσμος εκεινη την ωρα την διεσχιζε.
Ηταν συμπαθητικη και προσεγμενη.Με πρασινο,δεντρα
και παρτερια με λουλουδια.Ενιωθε ηρεμος.
Λιγοστοι ανθρωποι γυρω του στα τραπεζια της καφετερι-
ας.
Κοιταξε το ρολοι στο κινητο του,ειχαν περασει τα εικο-
σι λεπτα.Εκλεισε το κινητο.Ταυτοχρονα ακουσε απο
πισω του μια γυναικεια φωνη:''Γεια'',γυρισε το κεφαλι,
την ειδε,την γνωρισε αμεσως,εκεινη περασε μπροστα του
και καθησε απεναντι του.Την κοιταξε,ηταν πολυ πιο ομορ-
φη απ'οτι φαινονταν στη φωτογραφια του facebook.
''Καλως ηρθες'' του ειπε και χαμογελασε.Το χαμογελο της
ηταν γλυκο και το προσωπο της φωτεινο.Της χαμογελασε κι
εκεινος.''Ευχαριστω πολυ''της ειπε.''Εγω ευχαριστω,που ηρθες
απο τοσο μακρια να με δεις'' του απαντησε και τον κοιταξε στα
ματια.Τα ματια της ηταν ομορφα και γελαστα.
Ηρθε η γκαρσονα.Εκεινος της ειπε τι θελει.Εκεινη παραγγει-
λε χυμο φρουτων κοκτειλ.Εκεινος ενα εσπρεσσο.Η γκαρσο-
να εφυγε.Τον ρωτησε αν εκανε καλο ταξιδι.''Πολυ ωραια
διαδρομη.Μου αρεσε'',απαντησε,και προσθεσε:''like''.Εκει-
νη ξεσπασε σ'ενα αυθορμητο γελιο,πολυ γλυκο.Της ειπε
πως του αρεσει πολυ το χαμογελο της.Εκεινη τον κοιταξε
στα ματια.Την κοιταξε κι εκεινος.''Like?''του ειπε.Τοτε ηταν
εκεινος που ξεσπασε αυθορμητα σε γελιο.
Τον διεκοψε η γκαρσονα.Πρωτα σερβιρε σ'εκεινη τον χυμο
φρουτων κι επειτα σ'εκεινον τον εσπρεσσο.Τους ευχηθηκε
''στην υγεια σας '' και εφυγε.
Εκεινη σηκωσε το ποτηρι και του ευχηθηκε:''Υγεια''.Εκεινος
της ανταπεδωσε:''Στην Υγεια σου''.
Την ειδε που εφερε το καλαμακι στα χειλη της..Ειχε ομορφα
χειλη.Τον ειδε που την κοιτουσε.Χαμογελασε.''Θελεις να δο-
κιμασεις;Ειναι πολυ ομορφος!''.Χαμογελασε και την ευχαρι-
στησε.
Επειτα μιλησαν.Πρωτα μιλησε εκεινη,του ειπε γενικα για τη
ζωη της ,αλλα και λεπτομερειες.Μιλουσε ομορφα,του αρεσε
η φωνη της.Ενιωθε ευτυχια.Του ειπε για τη δουλεια της,για
τα ονειρα της,για τους γονεις της,για τη ζωη της στην πολη,
για τα ενδιαφεροντα της.,για τις προσδοκιες και τις αποητευ-
σεις της,για τις ανησυχιες της.Του ειπε πολλα.Κι εκεινος την
ακουγε με μεγαλη προσοχη και δεν την διεκοπτε.Παρατη-
ρουσε τις γλυκες εκφρασεις του προσωπου της καθως του μι-
λουσε,τα ματια της,τις κινησεις των χεριων της με τις οποιες
συνοδευε τα λογια της,και τα χειλη της σε καθε λεξη που προ-
φερε.
Επειτα μιλησε εκεινος.Ειπε για ολη τη ζωη του.
Οταν τελειωσε εκεινη τον κοιταξε πολλη ωρα στα ματια.Επει-
τα απλωσε το δεξι χερι της προς το μερος του, ζητησε το
δικο του χερι και του ειπε:''Χαιρομαι πολυ που σε γνωρισα'',
εκεινος της επιασε το χερι,το κρατησε σφιχτα στο δικο του
χερι,την κοιταξε στα ματια και της ειπε:''Κι εγω χαρηκα πολυ
που σε γνωρισα''.
Η ωρα ειχε περασει.Φωναξε τη γκορσονα.Πληρωσε.Σηκω-
θηκαν να φυγουν.Προχωρησαν στην πλατεια.Σταθηκαν
απεναντι ο ενας απ'τον αλλον.Τα χερια τους πιαστηκαν
σφιχτα.Κοιταχτηκαν στα ματια.Τα χερια ανοιξαν κι εκεινη
εφυγε.Εκεινος ακινητος την εβλεπε να απομακρυνεται.Μια
δυο φορες γυρισε προς τα πισω και σηκωνοντας το χερι της
τον χαιρετησε.Κι επειτα χαθηκε στο βαθος της πλατειας
δυτικα μεσα στους αλλους ανθρωπους και στον θορυβο της
πολης .Οταν πια δεν την εβλεπε τοτε κινηθηκε.Κοιταξε το
χερι του που επιασε το χερι της.
Πηγε στο παρκινγκ.Πληρωσε και πηρε το αυτοκινητο.Οταν
γυρισε σπιτι του ηταν νυχτα λιγο πριν τα μεσανυχτα.Κοιμη-
θηκε.
Την αλλη μερα ανοιξε τον υπολογιστη,μπηκε στο facebook
στο προφιλ του,πατησε στους φιλους του,βρηκε το ονομα
της ,το πατησε ,ανοιξε το προφιλ της,και στην αριστερη
στηλη επελεξε ''Διαγραφη φιλου''.Και πατησε.Ανοιξε παρα-
θυρο.Remove as a friend ?εγραφε πανω στο ορθογωνιο,και
κατω εγραφε:''Διαγραφη απο του Φιλους'' ασπρα γραμματα
σε γαλαζιο φοντο και κολλητα διπλα εγραφε:''Ακυρω-
ση''.Πατησε:''Διαγραφη απο τους Φιλους''
.
.
[MONA LISA'S PORTRAIT]
ΜΙΑ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ ΤΖΟΚΟΝΤΑ
.
.
Καθε μερα ερχονταν να ποζαρει συγκεκριμενη ωρα,
το πρωι,10 η ωρα,δυο ωρες και το απογευμα,5 ηωρα,
το ιδιο.Ηταν μια χοντρη υπερβαρη γυναικα,ο χρονος
εδειχνε τα σημαδια του στο προσωπο και στο σωμα της,
Τα ματια της ηταν μελαγχολικα.Την εβαζε να καθισει
σε μια καρεκλα δυο μετρα πισω και πλαγια αριστερα
απο το καβαλετο,να τη βλεπει καθαρα,διπλα στο παρα-
θυρο.Σ'αυτη τη θεση δεν μπορουσε να καθισει ακινητη
παραπανω απο εικοσι λεπτα,πιανονταν η μεση της και
την πονουσε,ηταν τα αρθριτικα,δεν βοηθουσε ο καιρος,
υγρασια μεγαλη,Σηκωνονταν και εκανε βολτες στο
δωματιο,τοτε μονο κουβεντιαζαν ,ποτε κατα τη διαρκεια
της ζωγραφικης.Παντα τα ιδια του ελεγε,με τα ιδια κυρια
προσωπα,με μικρες αλλαγες,καθε φορα προσθετε και
καινουργια δευτερευοντα προσωπα,και καποιες λεπτομε-
ρειες.Του ελεγε για τον αντρα της,εναν πλουσιο εμπορο
εισαγωγων-εξαγωγων,ειχε κανει τεραστια περιουσια,με
πολλα γραφεια σε πολλες πολεις εδω αλλα και στο εξωτε-
ρικο.Δεν ελεγε ποτε το ονομα του,ελεγε παντα:''εκεινος''.
Ειχαν τρια παιδια,δυο γιους και μια κορη,ο μεγαλυτερος
γιος και η κορη ηταν παντρεμενοι.Ο μικροτερος γιος σπου-
δαζει οικονομικα στο πανεπιστημιο.Ο γαμπρος της ειναι
επιτυχημενος χρηματιστης και η νυφη της ειναι κορη ενος
γνωστου παμπλουτου τραπεζιτη.Ειχε και τρια εγγονακια,
ενα απο τον γιο και δυο οπο την κορη.Δεν εμεναν κοντα
τους,οταν το επετρεπε η κατασταση της υγειας της και ο
καιρος πηγαινε να τους δει,συνηθως καθονταν μια εβδομα-
δα,ευτυχως που και τα δυο παιδια ηταν στην ιδια πολη.
Λιγο πριν καθισει στη καρεκλα,μετα απο ενα τεταρτο,
τοσο διαρκουσε η διακοπη,πηγαινε και στεκονταν μπρο-
στα απο τον ατελειωτο πινακα και τον κοιτουσε σιωπηλη
δυο-τρια λεπτα.Αυτος απο το πλαι,ενα-δυο μετρα αριστε-
ρα της στην ιδια ευθεια την εβλεπε σοβαρη και σκεπτι-
κη.
Αυτο συνεχιστηκε για ενα μηνα περιπου,χωρις διακοπη.
Μια μερα δεν ηρθε,ουτε και τις επομενες μερες.Δεν την
ενοχλησε,ηξερε τις παραξενιες των πλουσιων.Ανησυχια
οικονομικη δεν υπηρχε,του ειχε δωσει μια αρκετα μεγαλη
προκαταβολη.
Μετα απο δυο μηνες απουσιας επαναεμφανισθηκε,στην
αρχη της Ανοιξης.Του φανηκε αλλιωτικη.Δεν του ειπε
τιποτα για την αιτια της απουσιας ,ουτε κι αυτος την ρω-
τησε.
Τωρα καθονταν ακινητη περισσοτερη ωρα και ποζαρε,
μςχρι που και τις δυο ωρες δεν σηκωνονταν καθολου,
σαν να ειχε γιατρευτει απο τη μεση και δεν την πονουσε.
Σταματησε και να κουβεντιαζει μαζι του.
Πριν φυγει πηγανε παντα στο καβαλετο και στεκονταν
δυο-τρια λεπτα μπροστα απο την εικονα της.Αυτος την
εβλεπε απο μπροστα,λιγο στο πλαι,αριστερα.Κοιτουσε
σοβαρη και σκεπτικη ,επειτα λιγο πριν το τελος χαμογε-
λουσε,ενα αδιορατο χαμογελο σχηματιζονταν στα χει-
λη της κι εκει παγωνε ,ακινητο.
Επειτα σαν να συνερχονταν και να εβγαινε απο εναν
βαθυ και μυστικο κοσμο,γυρνουσε προς το μερος του
και του ελεγε:''για σημερα τελειωσαμε,αυριο παλι συνε-
χιζουμε''.
Εσερνε με μεγαλη δυσκολια το χοντρο υπερβαρο σωμα
της στο δωματιο,επαιρνε τα πραγματα της,τον καληνυχτι-
ζε κι εφευγε.
Δεν την συνοδευε,δεν ηθελε,τα καταφερνε μονη της,
του ειπε,επειτα στην αυλοπορτα εξω την περιμεναν να την
παρουν με το αυτοκινητο
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
.
.
Περπατουσε σε κεντρικο δρομο της πολης.Ενα
μεγαλο πληθος ανθρωπων κυκλοφορουσε σαν
πλαστα νομισματα.Κι ας ειχε η συναλλαγη μια
επιφαση νομιμοτητας.Στο βαθος των πραγματων
επικρατουσε το νοθο.Σκεφτηκε πως και ο ιδιος
δεν ξεφευγε απο τον κανονα.Τεραστια η ισχυς του.
Μετα απο καποιους δρομους εφτασε στην Αιολου.
Κοσμος ψωνιζε στα εμπορικα καταστηματα.Κοιτα-
ξε το ρολοι του.11:22.Ειχε ξεχασθει στις σκεψεις του
και δεν πηρε εφημεριδα.Προχωρησε.Ειχε χρονο μεχρι
της 12.Σ' ενα περιπτερο πηρε μια πολιτικη εφημεριδα
κι ενα περιοδικο ποικιλης υλης.Περιπλανηθηκε ασκοπα,
μπηκε στη Βαρβακειο Αγορα,στις στοες της,φωνες,θο-
ρυβος αγοροπωλησεων.Επεστρεψε στην Αιολου,μπηκε
στο καφε λιγο πριν τις 12.Την ειδε εκει,συνηθως ερχον-
ταν ακριβως στις 12 ,καθσνταν στην ιδια παντα θεση,
τρια τραπεζια αριστερα απο την εισοδο,στο παραθυρο,
γυρισμενη στο ανοιγμα του.Εμενε περιπου μια ωρα,ποτε
παραπανω η' λιγοτερο.Παραγγελνε εσπρεσσο,καπνιζε
τρια τσιγαρα,το κινητο χτυπουσε 4 φορες,δεν το αηκωνε
αμεσως,ηταν συντομη στην συνομιλια.Απο τη θεση που
καθονταν εκεινος,δυο τραπεζια δεξιοτερα στην ιδια ευθεια
γυρισμενος αντιθετα απ'αυτην προς το εσωτερικο του κα-
φε,την εβλεπε προφιλ,δεν ακουγε τι ελεγε,ηταν και η μου-
σικη δυνατα.Απο το υφος της προσπαθουσε να καταλαβει.
Μια ψορα την ειδε στην αρχη ενος τηλεφωνου να απαν-
ταει θυμωμενα,επειτα ειρωνικα και στο τελος ξεσπασε
σ'ενα συντομο γελιο.Ποτε δεν επερνε αυτη τηλεφωνο,
παντα την επερναν,συνηθως την ιδια ωρα μ'ενα λεπτο
διαφορα πανω κατω.Ολη την αλλη ωρα καθονταν σχεδον
ακινητη.Ηταν νεα γυναικα ,ομορφη,περιπου τριαντα χρο-
νων.Καλοντυμενη ,ποτε δεν φορουσε τα ιδια ρουχα,παντα
ομως ειχε την ιδια κομμωση.Απλη καθολου εξεζετημενη.
Απο την προηγουμενη μερα του ειχε κολλησει μια εμμονη
ιδεα,μια υποθεση:πως ισως η γυναικα ηταν ηθοποιος ,και
πως ολα αυτα ηταν μια παρασταση,μια πρεφορμανς,με σκη-
νη το καφε,επιλεγμενο τυχαια,και πιθανους θεατες τους θα-
μωνες του καφε,και τους διερχομενους μπροστα απο το πα-
ραθυρο.Ενας απ'αυτους τους θεατες σιγουρα ηταν αυτος,
ισως και ο μοναδικος.Η συνολικη διαρκεια της παραστασης
ηταν μια ωρα,απο τις 12 ακριβως το μεσημερι εως τη μια.
Παντα τα ιδια συμβαντα,σαν να ακολουθουνταν πιστα κα-
ποιο συγκεκριμενο σεναριο.
Εκεινη τη μερα γυναικα ειχε ερθει πριν τις 12 και εφυγε πριν
την μια,κοιταξε το ρολοι του,1 παρα 5 ακριβως.Γυρισε το κε-
λι προς τα πισω και κοιταξε εξω απο το παραθυρο.Δεν την ει-
δε να περναει μπροστα απο το ανοιγμα του.Απο εκει περνουσε
καθως εφευγε ολες τις προηγουμενες μερες,ενα μηνα,ειχε υπο-
λογισει.Πηγε απο την αλλη πλευρα που δεν εβλεπε.
Την αλλη μερα πηγε στο καφε ,λιγο πριν τις 12,καθισε και
περιμενε.Περασε 12,12 και 5 και δεν ηρθε,περιμενε,κατι ισως
της ετυχε,ενα απροοπτο και καθυστερησε.
Μεχρι την μια δεν ειχε ερθει.Ανησυχησε.Ουτε μεχρι τις 2.
Στις 2:30 εφυγε.
Την αλλη μερα παλι δεν την ειδε.Περιμενε.Καθισε μεχρι
τις 3.Πριν φυγει καλεσε στο τραπεζι του το γκαρσονι και
το ρωτησε αν η κυρια που καθονταν σ'εκεινη τη θεση,εδει-
ξε,ειχε ερθει και ειχε φυγει .Το γκαρσονι τον κοιταξε πα-
ραξενα και του απαντησε,καπως απροθυμα,πως δεν ειχε
ερθει,και ουτε χθες ειχε ερθει στο καφε,τον προλαβε πριν
τον ρωτησει σχετικα.
Εφυγε και αποφασισε να μην ξαναπαει σ'εκεινο το καφε.
.
.
Οι προτασεις στο Tractatus Logico-Philosophicus
του Ludwig Wittgenstein.
.
.
Λιγο πριν ειχε τελειωσει το διαβασμα της τελευταιας
σελιδας του Tractatus Logico-Philosophicus του Ludwig
Wittgenstein με εισαγωγη του Bertrand Russell,η τελευ-
ταια προταση του εργου ηταν:
Wovon man nicht sprechen kann, darόber muί man
schweigen
[σε αγγλικη μεταφραση :Whereof one cannot speak,
thereof one must be silent.]
[οπου καποιος δεν μπορει να μιλησει εκει πρεπει να
σιωπαινει]
και η πρωτη προταση ηταν:
Die Welt ist alles, was der Fall ist.
[The world is everything that is the case.]
[ο κοσμος ειναι ολο εκεινο που συμβαινει]
[ο κοσμος ειναι ολα,που το συμβαν ειναι].
Μετα απο ενα μηνα πηρε το βιβλιο απο την βιβλιο-
θηκη ,το ανοιξε σε μια σελιδα,τυχαια,στην 23 και
εγραψε στο αριστερο περιθωριο της σελιδας απο
κατω προς τα πανω:
η γλωσσικη εκφραση ενος πραγματος ειναι το ιδιο το
πραγμα.
Στην επομενη σελιδα,την 24,παλι στο αριστερο καθετο πε-
ριθωριο εγραψε:
φυσηξε ο ανεμος κι επεσαν τα ξερα φυλλα του δεντρου
στον κηπο.
Εκλεισε το βιβλιο και το τοποθετησε στη βιβλιοθηκη
στη θεση του.
Την αλλη μερα πηγε στον κηπο.Κατω απο καθε δεντρο
υπηρχαν ξερα φυλλα.Σκεφτηκε τη φραση του στο βιβλιο.
Ηταν σωστη.Ειχε φυσηξει και ειχαν πεσει τα φυλλα.
Συνεχισε με αλλες προτασεις που εγραψε στα αριστερα
καθετα περιθωρια διαφορων σελιδων του βιβλιου.
Οπως π.χ:αυριο το μεσημερι 12 και τεταρτο ακριβως
θα τηλεφωνησει ο Α,-η Μ. στη ταβερνα που θα πανε για
φαγητο θα πιει κοκκινο κρασι,-την Τεταρτη θα βρεξει για
2 ωρες και 20 λεπτα αρχιζοντας απο τις 9 η ωρα και 11
λεπτα το πρωι,-
Παντα,ολα οσα εγραφε συνεβαιναν.
Δοκιμασε και με προτασεις να συμβουν φανταστικα πραγμα-
τα η' αδυνατα στην πραγματικοτητα.
Π.χ να μεταφερθουν σημερα,οποιαδηποτε ωρα,τα κτιρια της
συνοικιας Α μαζι με τους ανθρωπους της στη θεση της συνοι-
κιας Β,που θα μεταφερθει στη θεση της Α.
Ευτυχως,αυτο δεν συνεβηκε.Φανταστηκε την τρομακτικη ανα-
στατωση που θα εφερνε στη πολη.Να αλλαζει η αποσταση απο
τις δουλειες τους,να χανουν τον προσανατολισμο τους,βεβαια
ολα αυτα τα παραξενα στον εξωτερικο τους χωρο,γιατι στον
εσωτερικο χωρο δεν θα υπαρχει αλλαγη,το σουπερ μαρκετ ει-
ναι στη θεση του,το σχολειο το ιδιο,η τραπεζα το ιδιο,οι γειτο-
νες οι ιδιοι,οι ιδιες ονομασιες των δρομων,μονο η κινηση στους
δρομους θα αλλαζε,στις στασεις δεν θα σταματουσαν τα λεω-
φορεια που περιμεναν,θα αλλαζε τελειως ο προσανατολισμος
τους,η ανατολη θα γινονταν δυση η' νοτος η' βορας.Θα
επικρατουσε μεγαλη συγχυση και θα χρειαζονταν πολυς
χρονος μεχρι να συνηθισουν στις νεες συνθηκες.
Μια αλλη αδυνατη προταση,που εγραψε ηταν : στα νερα
του ουρανου κολυμπουσαν κοκιννα και κιτρινα ψαρια.
Ορισε την μερα ,την ωρα και τον τοπο επακριβως.Βρεθηκε
εκεινη τη μερα σ'εκεινο το μερος εκεινη την ωρα.Τιποτα
δεν συνεβηκε.
Καμια απο εκεινες τις φανταστικες,τις αδυνατες,προτασεις
που εγραψε στο βιβλιο δεν πραγματοποιηθηκε.
Σκεφτηκε πως επρεπε να τις διατυπωσει διαφορετικα.Παλι
δεν ειχε κανενα αποτελεσμα.Τις εγραψε σε διαφορετικες θε-
σεις,αλλαξε περιθωρια,εκτος απο αριστερα,δεξια,πανω,κα-
τω.Παλι χωρις επιτυχια.Αλλαξε τα γραμματα σε κεφαλαια,
χρησιμοποιησε γραφη σε διαφορες ξενες γλωσσες,ξοδευον-
τας πολλα λεφτα για τις μεταφρασεις των προτασεων.Τιπο-
τα.
Σταματησε να γραφει τυχαια,εγραφε μονο στις σελιδες με αρ-
τιο αριθμο,η' με περιττο,η' σε ακολουθια ανα 3,ανα 4,ανα 5,
...,εξαντλησε ολους τους συνδιασμους.Και αντιστροφα τις
σελιδες ,απο το τελος στην αρχη.Εγραψε προτασεις να αρχι-
ζουν με συγκεκριμενο γραμμα η' συγκεκριμενη συλλαβη,
,η' με συγκεκριμενη λεξη.Επεξεργαστηκε προτασεις να εχουν
ορισμενο αριθμο γραμματων,η' ενος γραμματος,η' δυο γραμ-
των,...,το ιδιο δοκιμασε και με ορισμενες συλλαβες.Αποτυ-
χια.
Στην απελπισια του ανοιγε τυχαια διαφορα βιβλια και αντεγρα-
φε διαφορα τμηματα διαφορων προτασεων.Επειτα αυτες τις προ-
τασεις τις εγραφε στο βιβλιο,αλλα παλι τιποτα δεν καταφερε.
Εγραφε και προτασεις χωρις κανενα νοημα ανακατευοντας δια-
φορες τυχαιες λεξεις απο διαφορα πεδια,επιστημης,φιλοσοφιας,
λογοτεχνιας,αρχαιες,νεοτερες,νεολογισμους,μαζι με ξενες λεξεις
χωρις γραμματικη,χωρις συντακτικο και χωρις ορθογραφια.
Καμια απο αυτες τις προτασεις δεν πραγματοποιηθηκε.
Αντιθετα ολες οι δυνατες προτασεις που εγραφε,σ'οποιαδηποτε
θεση,και σ'οποιαδηποτε γλωσσα πραγματοποιουνταν.Βεβαιο-
νονταν αμεσα για τις προτασεις που συνεβαιναν στην περιοχη
του.Ενω γι'αυτες που εγραφε για τοπους που δεν μπορουσε να
ειναι εκει ,απλα εικαζε την πραγματοποιηση τους η' πληροφο-
ρουνταν εμμεσα απο τις εφημεριδες,την τηλεοραση και το δια-
δικτιο την πραγματοποιηση τους.
Χρησιμοποιησε κι αλλα βιβλια,τυχαια επιλογη,η' τα επελεγε με
καποιο σκεπτικο,που συνεχως αλλαζε,κι εκει εγραφε.Τωρα παρα-
τηρησε πως καμια προταση δεν πραγματοποιουνταν.Εκτος απο
τις αδυνατες η' τις φανταστικες δεν πραγματοποιουνταν ουτε οι
δυνατες.
Εγραψε και σε διαφορα αγραφα χαρτια.Τιποτα.
Επεστρεψε στο αρχικο βιβλιο του Wittgenstein.Αν και εγραφε,
αρκετο καιρο,προτασεις δυνατες να πραγματοποιηθουν,καμια
πια δεν πραγματοποιουνταν.
Κουρασθηκε και παρατησε την προσπαθεια.Δεν ξανανοιξε το
βιβλιο εκεινο,ουτε και κανενα αλλο βιβλιο να γραψει.
Μετα απο πολυ καιρο καποια μερα του ηρθε στο μυαλο μια δια-
σημη προταση:
Πως ολα θα καταληξουν σ'ενα βιβλιο.
Του εδωσε μια ιδεα.Αυτο μπορει να σημαινε πως ολα δυνατα
και αδυνατα μπορει να γραφουν σ'ενα βιβλιο...
Πηγε αμεσως στη βιβλιοθηκε,πηρε το βιβλιο του Wittgenstein,
καθισε στο γραφειο του,το ανοιξε σε καποια σελιδα και ηρεμα
εγραψε μια προταση,το εκλεισε,σηκωθηκε,πηγε στη βιβιβλιο-
θηκη και το τοποθετησε στη θεση του παλι.
Συνεχισε να γραφει στο βιβλιο,οποτε ηθελε και ειχε διαθεση,
χωρις να τον ενδιαφερει αν αυτα που εγραφε πραγματοποιουν-
ταν η' οχι.
.
.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ,
ΠΟΥ ΔΙΑΚΛΑΔΙΖΩΝΤΑΙ
[Αφιερωμενο στον Χορχε Λουις Μπορχες]
EL BOOK DE PAGES QUE SE BIFURCAN
[Dedicated to Jorge Luis Borges]
.
.
Ο Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo
δουλευε σαν βιβλιοθηκαριος στην Δημοτικη Βι-
βλιοθηκη του Μπουενος Αιρες στο παραρτημα
Μιγκελ Κανα,σε μια εργατικη περιοχη,καταλογογρα-
φουσε βιβλια,μεχρι 100,τελειωνε γρηγορα ,μεσα σε
μια ωρα περιπου,για να περασει την υπολοιπη ωρα
περιφερονταν στους διαδρομους της βιβλιοθηκη,κατε-
βαινε και στο υπογειο,επαιρνε βιβλια απο τα ραφια,δια-
βαζε πρωτα τον τιτλο στο εξωφυλλο και το ονομα του
συγγραφεα,την ημερομηνια της εκδοσης,ποιος ηταν ο
εκδοτικος οικος, επειτα το ανοιγε σε καποια σελιδα και
διαβαζε καποιες γραμμες του κειμενου,συνεχιζε στην
επομενη σελιδα η' σε καποια αλλη,πιο μπροστα η' πιο
πισω,πολλες φορες πηγαινε στις τελευταιες σελιδες του
βιβλιου και διαβαζε την βιβλιογραφια,αν υπηρχε,και τις
αλλες εκδοσεις του συγγραφεα,σημειωνε καποια εργα και
επειτα εψαχνε στη βιβλιοθηκη να τα βρει,τα εβρισκε και
ακολουθουσε την ιδια τακτικη,απο αυτα εβρισκε αλλα,
του εκανε εντυπωση πως ενω η βιβλιοθηκη περιειχε συγ-
κεκριμενο,πεπερασμενο, αριθμο βιβλων,που συνεχως εμ-
πλουτιζονταν με καινουργια,πεπερασμενου αριθμου βι-
βλια,πως εβρισκε οποιο βιβλιο αναζητουσε και μαλιστα
το εβρισκε σ'ολες τις εκδοσεις του,στη γλωσσα που γρα-
φτηκε του,αλλα και σ'ολες τις ξενογλωσσες εκδοσεις του,
στις μεταφρασεις του, εβρισκε ακομα ολα τα βιβλια που
γραφτηκαν γι'αυτο,ολες τις κριτικες,ολες τις μελετες,γενι-
κα καθε βιβλιο που εχει προελθει απο αυτο το εργο,με το
περασμα του χρονου η βιβλιοθηκη του φανηκε πως μεγα-
λωσε απειρα τις διαστασεις της,ισοδυναμουσε με το συμ-
παν,το περιειχε,εκεινος κυκλοφορουσε μεσα σ'αυτον τον
τεραστιο χωρο σαν να κυκλοφορουσε μεσα σε εναν
πολυπλοκο λαβυρινθο,ατελειωτο,σ'αυτο τον λαβυριν-
θο παντα ερχονταν αντιμετωπος με διαφορα παραξενα
και παραδοξα,ανακαλυπτε εργα που ειχαν ημερομηνια
εκδοσης σε χρονο μελλοντικο,μαλιστα πολλα χρονια
μετα,υπηρχαν εργα συγγραφεων που ποτε δεν τα εγρα-
ψαν,δεν υπαρχουν στην επισημη βιβλιογραφια τους,πολ-
λα απο αυτα τα εργα ειναι ασημαντα,πολλα ειναι πολυ
ανωτερα απο τα βεβαιωμενα εργα του συγγραφεα,βρηκε,
και συνεχως βρισκει,εργα συγγραφεων που ποτε δεν
υπηρξαν στη ζωη,ανυπαρκτων,και το παραξενο ειναι
πως υπαρχουν υπαρκτα βιβλια,τα βρηκε,υπαρκτων
συγγραφεων που αναφερονται σ'αυτα,και μαλιστα
εμπεριστατωμενες μελετες γι'αυτα τα εργα,παραξενα
εβρισκε συνεχεια στη βιβλιοθηκη,στην Ιλιαδα του Ομη-
ρου,εκδοση Οξφορδης,1954,ανακαλυψε ενα λαθος,μια
παρατυπια της εκδοσης,απο τον στιχο 101 της θ' ραψω-
διας σταματαει η διηγηση του επους κι αρχιζει
η τραγωδια ''Αμλετ'' του Σαιξπηρ,απο τη σελιδα 35,
εκδοσης 1845,London,Artificial Works,στη σελιδα 101
η τραγωδια συνεχιζεται απο το Canto I του Ezra Pound,
εκδοση 1971,New York's Letters,αρχιζοντας απο τους
στιχους:
And then went down to the ship
Set keel to breakers,forth on the godly sea,and
We set up mast and sail on that swart ship,
μεχρι τους στιχους:
And he strong with the blood,said then:''Odysseus
Shalt return through spiteful Neptune,over dark seas,
Lose all companions''Then Anticlea came
Lie quiet Divus,I mean,that is Andreas Divus,
In officina Wechell,1538,out of Homer
And he sailed,by Sirens and thence outwards and away
And unto Crice,
Venerandam,
In the Cretan's phrase,with the golden crown,Aphrodite,
Cypri munimenta sortita est,mirthful,oricalchi,with golden
Girdle and breat bands,thou with dark eylinds
Bearing the golden bough of Argicidia,So that:
και συνεχιζε με τον ''Δον Κιχωτη''του Θερβαντες,απο τη
σελιδα 237,Αργεντινικη εκδοση το 1932 του λογοτεχνικου
περιοδικου Sur σε επιμελεια της Βικτοριας Οκαμπο,και
του ιδιου του Borges,στη σελιδα 344 συνεχιζε απο τον 102
στιχο της θ' ραψωδιας της Ιλιαδας:
ω γερον η' μαλα δη σε νεοι τειρουσι μαχηται,
ση δε βιη λελυται,χαλεπον δε σε γηρας οπαζει,
ηπεδανος δε νυ τοι θεραπων,βραδεες δε τοι ιπποι
εκλεισε το βιβλιο σ'εκεινο το σημειο,κοιταξε το μεγαλο
ρολοι στο τοιχο,ειχε ακριβως 2 ωρες και 10 λεπτα μεχρι
να σχολασει,κατεβηκε στο υπογειο της βιβλιοθηκης
καθισε σ'ενα γραφειο και σ'ενα λευκο χαρτι αρχιζε
να γραφει,εγραφε διαφορες σελιδες,και τις αφηνε εκει
στο συρταρι,οπως εκανε καθε μερα,μια μερα ανοιξε ενα
βιβλιο με τις ''Χιλιες και μια Νυχτες ,της Σεχραζατ'',Αγγλικη
Εκδοση,1941,σε μεταφραση του Πιτσαρντ Φρανσις Μπαρτον ,
στα περιεχομενα διαβασε πως περιεχει ανατυπωμενα τα χειρο-
γραφα της πρωτης εκδοσης της Καλκουτας με τίτλο The Ara-
bian Nights Entertainments in the Original Arabic (1814-1818),
την πρώτη έκδοση του Μπουλάκ (1251/1835) στα αραβικά,
την δεύτερη τετράτομη έκδοση της Καλκούτας με τίτλο The
Alif Laila of the Book of the Thousand Nights and one Night
Commonly known as "The Arabian Nights Entertainments"
(1839-42), την έκδοση του Βρότσλαβ Tausend und Eine Nacht
einer Handschrift aus Tunis heraus gegeben (1825-43), καθώς
και τις μεταγενέστερες εκδόσεις του Μπουλάκ (δεύτερο μισό
19ου αι.) και του Καΐρου (1302/1910) που αποτέλεσαν τη βά-
ση για μεταγενέστερες εκδόσεις και μεταφράσεις κατά το 19ο
και 20ό αιώνα.
στην αρχη ξεφυλλιζοντας με σειρα και προσεχτικα το βιβλιο
βρηκε και την παρτιτουρα της συμφωνικης σουιτας''Σεχρα-
ζαντ'' του Νικολαι Ριμσκυ Κορσακοφ,εκδοση 1888,Αγια Πε-
τρουπολη,γυριζε τις σελιδες,του φανηκε πως το βιβλιο
αυξανε σε σελιδες,χωρις ταυτοχρονα να μεγαλωνει το
βαρος του,μεσα στις σελιδες του βρηκε πολλα βιβλια,που
τα ειχε συναντησει στα ραφια της βιβλιοθηκης,κι επειδη
τα βιβλια της βιβλιοθηκης ειχαν γινει απειρα σε αριθμο,
το βιβλιο αυτο,που κρατουσε στα χερια του του φαινονταν
κατα συνεπεια πως περιειχε απειρα βιβλια,οσα εχουν εκδοθει,
αλλα και οσα δεν εχουν εκδοθει,και θα εκδοθουν στο μελλον,
απο υπαρκτους και απο ανυπαρκτους συγγραφεις,υπαρκτα
και ανυπαρκτα βιβλια,γυριζε μπροστα και πισω τις σελιδες,
ιδια απειροτητα,τυχαινε ενα βιβλιο να το βρισκει το ιδιο ακρι-
βως σε διαφορες θεσεις,σαν να περιεχονταν εκτος απο το βι-
βλιο και ολα τα βιβλια της ιδιας εκδοσης,συναντουσε και
μεγαλο,απειρο αριθμο,αγραφων σελιδων,γυριζοντας μια
αγραφη σελιδα πισω εβρισκε απειρες,σχεδον,γραμμενες σε-
λιδες,απο τη στιγμη που ανακαλυψε αυτο το βιβλιο,καθε
μερα,που πηγαινε στη βιβλιοθηκη το αναζητουσε και το
ξεφυλλιζε,μια μερα στη σελιδα 18991986 ειδε ενα εργο,ο
τιτλος του ηταν :Histotia universal de la Infinity,εκδοση Sur,
Buenos Aires,Argentine,1944,στο ονομα του συγγραφεα δια-
βασε το δικο του ονομα:Jorge Luis Borges,το εργο περιειχε
ολα τα κειμενα που εγραφε καθημερινα στο υπογειο της βι-
βλιοθηκης,σε καποια αλλη σελιδα βρηκε ενα διηγημα,με τι-
τλο:El Book de Pages que se bifurcan[Ο κηπος με τις Σελιδες,
που Διακλαδιζωνται],χωρις αλλες πληροφοριες,εκδοσης και
συγγραφεα,εκλεισε το βιβλιο,κοιταξε το μεγαλο ρολοι στον
τοιχο,με δυσκολια ξεχωρισε την ωρα,τελευταια ειχε μειωθει
αρκετα η οραση του,ειχε μιση ωρα στη διαθεση του να γρα-
ψει,κατεβηκε προσεκτικα τη σκαλα στο υπογειο,καθισε στη
συνηθισμενη θεση του,πηρε ενα λευκο χαρτι και πανω του
εγραψε αργα,προσεχοντας τα γραμματα του να ειναι οσο το
δυνατον ευαναγνωστα:
Nadie rebaje a lagrima o reproche esta declarasion de la
maestria de Dios,que con magnifica ironia me dio a la vez
los libros y la noche
[Κανενας δεν θα πρεπει να διαβασει μοιρολατρικα η' προσ-
βλητικα αυτη την εκδηλωση του μεγαλειου του Θεου,που με
τοση λαμπρη ειρωνια μου χαρισε ταυτοχρονα τα βιβλια και
τη νυχτα]
με την τελευταια λεξη noche[νυχτα] εννοουσε την τυφλωση
[blindness],αυτη ηταν η τελευταια φραση που εγραψε και ειδε,
πριν κλειστει στον λαβυρινθο των βιβλιων και της νυχτας,ηταν
το 1958,20 χρονια ειχαν περασει απο το 1938 π0υ χτυπησε
σοβαρα στο κεφαλι σε ατυχημα στο Νοτο[El Sur],μια ιστορια
[ficcion]που τον ακολουθουσε απο παλια,οταν πριν το 1914,
ο πατερας του Χορχε Γκιγερμο Μπορχες,αναγκασθηκε να
εγκαταλειψει το επαγγελμα του δικηγορου,που εξασκουσε
εξαιτιας της σταδιακης τυφλωσης,
ο κυκλος εκλεισε,σκεφτηκε,για να ξαναρχισει,ατερμονα,
οταν σχολασε απ'τη δουλεια στη βιβλιοθηκη βγηκε στο δρομο,
οπως καθε μερα θα επερνε το τραμ για το σπιτι,στις 3:15 μμ
ακριβως,τωρα συνεχως η μετακινηση του δυσκολευε,ηταν
το ετος 1946,τα πολιτικα πραγματα αλλαξαν,στην εξουσια
ανεβηκε καποιος δικτατορας,δεν τον ονοματισε,να μην μει-
νει το ονομα του στη ιστορια,να ξεχασθει μαζι με την κο-
πρια του,το ξερει,σε λιγο καιρο θα τον απολυσουν απ'τη θε-
ση στη βιβλιοθηκη,αν φυσικα μπορεσουν αυτοι οι ηλιθιοι να
τον βρουν μεσα στον λαβυρινθο των βιβλιων και της νυχτας,
μεσα στο τραμ που τον μετεφερνε στον λαβυρινθο του Μπου-
νος Αιρες σκεφτηκε για τις δικτατοριες:
Οι δικτατοριες τρεφουν την καταπιεση,οι δικτατοριες τρεφουν
την δουλικοτητα,οι δικτατοριες τρεφουν την σκληροτητα,ακομα
ποιο απεχθες ειναι το γεγονος πως τρεφουν την ηλιθιοτητα.
Σε λιγο θα εφτανε σπιτι,τωρα γνωριζε πολυ καλα ,πως μην
μπορωντας να διαβασει και να γραψει πια,θα ανοιγε τον κυ-
κλο του,να κλεισει και να περιστρεψει ατερμονα ολες τις α-
πειρες αφηγησεις[ficciones],που διακλαδιζωνται στο χωρο και
στον χρονο,πριν τωρα μετα
στον κυκλο του Borges,The Borgesian Cyclopaedia
.
.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ-ΟΔΥΣΣΕΑΣ
ΤΑ ΛΙΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ:
ΛΙΣΑΒΩΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΝΤΟΛΟΡΕΣ
.
.
''ηταν στη Λισαβωνα,που τη γνωρισα,ητανε ομορ-
φη πολυ,το χρωμα της ηταν μελαχροινο,τα ματια
μαυρα τεραστια,μετριο αναστημα,19 χρονων,την
ελεγαν Μαρια Ντολορες,στο μπουρδελο δουλευε
απο 15 χρονων,την ειχε παει στην μανταμ ο πατερας
της,την πουλησε για ενα μικρο ποσο,που του εδωσε,
μ'αυτο ταισε τα μικροτερα αδερφια της,εξι τον αριθ-
μο,κι εκεινη τους εστελνε χρηματα να βοηθησει,οσο
μπορουσε,ητανε εξυπνη κοπελλα,ειχε και χιουμορ,γε-
λουσε συχνα,κυματιστο γελιο,ξαφνικα σταματουσε,με
κοιτουσε ισια στα ματια,το προσωπο της σοβαρευε,πο-
σο μου αρεσε εκεινη η λυπημενη γλυκεια εκφραση στο
προσωπο της,λεφτα περα απο τα συμφωνημενα με την
μανταμ δεν μου ζητησε,με παρακαλεσε να μην της κα-
νω δωρα,δεν ηθελε,''τα δωρα''.ελεγε,''προκαλουν εξαρ-
τηση,κι εγω θελω να'μαι ελευθερη'',την καταλαβαινα
και σεβαστηκα τη θεληση της,παντα οταν το καραβι
εφτανε στη Λισαβωνα σ'αυτη πηγαινα,χαιρονταν πο-
λυ οταν μ'ξαναβλεπε,μ'αγκαλιαζε και με φιλουσε,επει-
τα ξεσπουσε σε λυγμους,ετρεμε ολοκληρη,προσπαθου-
σα να την ησυχασω,''φοβαμαι '',μου ελεγε,''μηπως
δεν ξαναρθεις,μηπως δεν σε ξαναδω,φοβαμαι τη
θαλασσα,μηπως γνωρισεις αλλη γυναικα και παν-
τρευτεις και μενα με ξεχασεις,με σιχαθεις,και δεν
θελεις να'χεις σχεση μαζι μου'',της επερνα το προ-
σωπο στα χερια μου,την κοιτουσα,ποσο αθωα μου
φαινονταν τα ματια της,ηρεμουσε,την εβγαζα βολ-
τα,περπατουσαμε με τις ωρες στους δρομους της
πολης,ενιωθε σαν μικρο παιδι,''ποτε δεν εκανα βολ-
τα οταν ημουν παιδι'',ελεγε ,''ουτε κι οταν μεγαλωσα,
με σενα πρωτη φορα βγηκα βολτα'',την πηγαινα σι-
νεμα,της αρεσαν τα μιουζικαλς,και οι ταινιες της
Μερελιν,σε εστιατοριο δεν ηθελε να παμε για φα-
γητο,προτιμουσε τα ζαχαροπλαστεια,επαιρνε συνη-
θως παστα σοκκολατα ,το καλοκαιρι ετρωγε παγωτο,
κρεμα -κακαο-φραουλα με σιροπι βισσινο,οσες μερες
εμενα στη Λισαβωνα δεν πηγαινε μ'αλλον πελατη,
ηταν μαζι μου συνεχεια,τα βραδια πηγαιναμε σε
κλαμπ,της αρεσαν πολυ τα φαντος,αγαπημενη της τρα-
γουδιστρια ηταν η Αμαλια Ροντριγκες,καποτε ειχαμε
παει σε μια συναυλια της,οταν γυριζαμε σπιτι,θυμα-
μαι,στο ταξι εγυρε στον ωμο μου και την ακουσα να
μου ψιθυριζει:''θελω να σ'αρεσει,ειναι η Λισαβωνα,
η Πορτογαλια'',της εσφιξα το χερι και το κρατησα με-
χρι,που φτασαμε σπιτι,στο κλαμπ χορευε ολη την ωρα,
που μεναμε εκει,εγω δεν σηκωνομουν για χορο ,δεν
ηξερα τους χορους τους,χορευε με διαφορους καβ-
βαλιερους,νεαρους που βρισκονταν εκει να διακεδα-
σουν,ηταν χαρμα να την βλεπεις πως χορευε,με τι παθος
και τι ρυθμο,μια θεα,αργα τη νυχτα μετα τα μεσανυχτα
γυρνουσαμε σπιτι,ξυπνουσαμε την αλλη μερα αργα το
μεσημερι,και την τελευταια νυχτα,πριν φυγω,ξενυχτου-
σαμε,ξημεροναμε,και δεν κοιμομασταν μεχρι να χωρι-
στουμε,''η καρδια μου θα σπασει'',μου ελεγε οταν ετοι-
μαζα τα πραγματα μου να φυγω,''θα γυρισω συντομα'',
της ελεγα,''μην φοβασαι'',ποτε δεν με συνοδευε ως το
καραβι,δεν ηθελε να δει το καραβι να απομακρυνεται,
να φευγει,''δεν το αντεχω,να το δω να χανεται'',ελεγε,
''και να σε παιρνει μαζι του,να μην σ'εχω'',εμενε ξαγρυ-
πνη στη καμαρα της στα σκοτεινα,ξαπλωμενη με τα ρου-
χα της στο κρεβατι μεχρι την αλλη μερα,
.
Φτασαμε στο λιμανι της Λισαβωνας,κατεβηκα απ'το κα-
ραβι κι ετρεξα να τη βρω, η μανταμ μου ειπε πως η
Μαρια-Ντολορες ειχε δυο μηνες που ειχε φυγει απο τη
Λισαβωνα,ταραχτηκα,κοπηκε η φωνη μου,τα ποδια μου
ετρεμαν,καταφερα να την ρωτησω που πηγε,μου ειπε:
''Στην Αμερικη'',''Στην Αμερικη;τι παει να κανει εκει;''
ρωτησα την μανταμ με αγωνια,δεν μου απαντησε αμε-
σως,σαν να δισταζε,την ξαναρωτησα:''Γιατι;Ποτε θα γυ-
ρισει;''''Δεν θα ξαναγυρισει'',μου ειπε η μανταμ,''παν-
τρευτηκε εναν Αμερικανο,πλουσιο,τραπεζιτη,το​ν γνωρι-
σε εδω στη Λισαβωνα,εκεινος την ερωτευτηκε,την πηρε
μαζι του στη Νεα Υορκη,στο Μανχαταν κι εκει παντρευ-
τηκαν,οπως μου τηλεγραφησαν.Αν θες να σου δωσω το
ονομα του και τη διευθυνση'',η μανταμ πηρε ενα χαρτι
να γραψει,της ειπα:''Ευχαριστω,μην την γραφεις,δεν υ-
παρχει λογος'', της αφησα ενα χαρτονομισμα κι εφυ-
γα,
Μετα απο ενα μηνα φταναμε στη Νεα Υορκη,ειδα τους
ουρανοξυστες του Μανχαταν,η καρδια μου σφιχτηκε,οσες
μερες μειναμε στο λιμανι δεν κατεβηκα απο το καραβι,ω-
σπου περασε ο καιρος ,που ειχαμε να μεινουμε και φυγα-
με''.
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ
.
.
Στην Ιπποκρατους κατεβαινοντας λιγα μετρα πριν
την Πανεστημιου τον συναντησε,εκεινος ανεβαινε.
Τον γνωρισε.Τον σταματησε.Ειχαν περιπου δεκα χρο-
νια να ιδωθουν.Συμφωνησαν να πανε σ'ενα καφε να
τα πουν.Περασαν την Πανεπιστημιου απεναντι,μπηκαν
στη στοα και καθησαν στο καφε,εξω,ο καιρος ηταν ζεσ-
τος.Η ωρα ηταν 12 και 20.Παραγγειλαν καφε,εσπρεσ-
σο και γαλλικο.Τον ρωτησε για την Μ.,τι κανει,κι αν
παντρευτηκαν.Σκεφτηκε να του πει την αληθεια,πως
πριν πεντε χρονια χωρισαν.Του ειπε:''Καλα ειναι,παν-
τρευτηκαμε,πανε οχτω χρονια''.Ο αλλος τον ρωτησε
αν ειχαν παιδια.Συνεχισε το ψεμα.''Ενα αγορι εφτα
χρονων,κι ενα κοριτσι πεντε χρονων''.Ηρθαν οι καφε-
δες.Πληρωσε και τους δυο.Ο αλλος τον ρωτησε για
τη δουλεια του,αν ακομη ειναι στην ιδια δουλεια.Του
απαντησε πως αλλαξε δουλεια απο τοτε,δουλευει
σ'ενα γραφειο επιχειρησεων,του ειπε ενα ψευτικο
ονομα.Τον ρωτησε που.Του εδωσε μια ψευτικη διευ-
θυνση.Το ιδιο ψευτικη διευθυνση του εδωσε οταν
τον ρωτησε που μενει.Εκεινος εβγαλε ενα μπλοκ και
σημειωσε τις διευθυνσεις.Του ειπε ,και ηταν αληθεια ,
πως με την Ε. χωρισαν,παντρευτηκε πριν τρια χρονια,
την Μ.,κι εχει ενα κοριτσακι δυο χρονων.Η δουλεια του
ειναι στο Συνταγμα,Καραγεωργη Σερβιας ,αριθμος 3,
οροφος τεταρτος,,συμβουλος επιχειρησεων.Οποτε θε-
λει να τον επισκεφθει,να μην χαθουν.Κοιταξε το ρο-
λοι,''η ωρα περασε,δυστυχως πρεπει να φυγω,στις 1 και
μιση εχω ραντεβου στο γραφειο με καποιο πελατη''.Πη-
ρε τηλεφωνο τη γραμματεα του,της ειπε πως σε λιγο θα
επιστρεψει.Πηρε σπιτι,μιλησε με τη γυναικα του,αν το
παιδι εφαγε κι αν κοιμηθηκε,τι φαγητο εκανε.Εκλεισε.
Του ζητησε τον αριθμο του κινητου.Του εδωσε εναν
ψευτικο.Ο αλλος τον αποθηκευσε στο τηλεφωνο του,
του εγραψε τον δικο του και σηκωθηκε να φυγει.Αυτος
θα καθονταν για λιγο ακομα εκει.Αποχαιρετισθηκαν.
Οταν εμεινε μονος συλλογισθηκε τα ψεματα που του
ειπε.Δεν ειχε την παραμικρη τυψη.Αν πηγαινε να τον
βρει στην ψευτικη διευθυνση που του εδωσε δεν θα'βρη-
σκε κανενα γραφειο μ'εκεινο το ονομα.Κι αν τον συναν-
τουσε ποτε τυχαια,οπως σημερα ,θα του ελεγε μια ευκο-
λη δικαιολογια,πως αλλαξε δουλεια κι εφυγε απο εκει,
το γραφειο εκλεισε.Αν τον επερνε τηλεφωνο,στον ψευ-
τικο αριθμο που εδωσε,και δεν θα τον εβγαζε, θα κατα-
λαβαινε πως ισως αλλαξε τηλεφωνο και αριθμο,τι πιο
συνηθισμενο σημερα.Κοιταξε την ωρα στο ρολοι του
καφε,2 παρα 25.Πηρε τηλεφωνο τη γυναικα του,της
ειπε πως θα γυρισει σπιτι κατα τις 4,εχει δουλεια στο
γραφειο,καθησε για ενα καφε,να φαει να μην τον περι-
μενει,ρωτησε και για το παιδι αν εφαγε κι αν κοιμηθη-
κε.Εκλεισε.Σηκωθηκε να φυγει.Περασε απο τη στοα
στην Σταδιου,εστριψε αριστερα,περασε την Κοραη,λι-
γο πιο κατω στο βιβλιοπωλειο του Καουφμαν ανεβηκε
κι αγορασε ενα βιβλιο,περασε τη Παλια Βουλη,κι εφτα-
σε στο Συνταγμα,2 η ωρα ακριβως ηταν στο γραφειο του,
η γραμματεας τον πληροφορεσε πως ο πελατης του ειχε
ερθει και τον περιμενε.
.
.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΙΝΑΚΑ
.
.
Η ιστορια αρχισε ως εξης:μια φιλη του τηλεφωνησε
πως μια γνωστη της ηθελε να ποζαρει για εναν πινα-
κα και πληρωνε καλα.Δεχτηκε και κανονισαν να συναν-
τηθουν.Ηταν μια ομορφη νεαρη κοπελα.Συζητησαν για
το θεμα του πινακα.Ο εραστης της,ενας πλουσιος παντρε-
μενος,ηθελε να ποζαρει η κοπελα και ο πινακας να δειχνει
την ''αθωα λαγνεια''.Μια αλληγορια.Σκεφτηκε να μην δεχ-
θει.Τετοια θεματα δεν τον ενδιεφεραν.Ηταν ματαιοδοξα,
ξεπερασμενα ,μιας σεμνοτυφης εποχης.Επειτα σκεφτηκε,
το ποσον που του εδιναν για τον πινακα ηταν αρκετα με-
γαλο.Ενα ισχυρο δεαλερ.Της ειπε πως θα το σκεφθει και θα
της τηλεφωνησει.Δεν της ηλεφωνησε.Σε πεντε μερες του
τηλεφωνησε εκεινη.Τον παρακαλεσε,σχεδον τον ικετευσε.
Υπεκυψε.Κι αρχισε αμεσως την εργασια.Τελειωσε τον πινα-
κα.Πληρωθηκε τα χρηματα,που συμφωνησαν.Περασε καιρος
και ξεχασε το περιστατικο.Σε καποια εκθεση του τον επισκε-
φθηκε ενας κυριος και του ειπε για την κοπελα,δεν τον ρω-
τησε,καταλαβε πως ηταν ο εραστης της,κι ηρθε να ζητησει,
να αγορασει τα προσχεδια,που ειχε κανει.Του ειπε να περασει
την επομενη μερα να του τα δωσει.Την επομενη μερα περασε
η κοπελα,ηταν ανησυχη,τρομαγμενη του φανηκε,και τον παρα-
καλεσε θερμα,να μην δωσει τα προσχεδια,να προφασισθει οτι
τα εχασε,και θα τον πληρωνε,ειπε ενα μεγαλο ποσο,αν της υπο-
σχονταν πως θα τα καταστρεψει,της απαντησε πως αυτη αφορουν
μιας κι αυτη απεικονιζουν. πως της ανηκουν,και θα της τα δωσει,
δεν ηθελε χρηματα,ηθελε να ξεμπερδευει μ'αυτη την υποθεση.
Τα πηρε τα προσχεδια η κοπελα κι εφυγε.Ο κυριος δεν παρου-
σιασθηκε ουτε εκεινη τη μερα,ουτε και την επομενη.Την τριτη
μερα εμφανισθηκε,ηταν πολυ εγκαρδιος,τον ευχαριστησε για
τα προσχεδια,που εδωσε στη κοπελα,ειπε το ονομα της,την ερχο-
μενη Κυριακη θα παντρευονταν,ειχε βγει το διαζυγιο κι ηταν
ελευθερος,τον καλεσε μαλιστα και στον γαμο,του εδωσε το προ-
σκλητηριο,σκεφτηκε να μην παει,μετα αλλαξε γνωμη,πηγε,τους
ευχηθηκε και οι νεονυμφοι τον ευχαριστησαν,μετα απο αρκετο
καιρο χρειασθηκε τον πινακα για μια αναδρομικη εκθεση και
ζητησε να του τον δανεισουν να τον εκθεσει,του τον εστειλαν,
οταν ανοιξε το πακετο ειδε πως ο πινακας δεν ηταν αυτος ,που
ειχε κανει,τους πηρε αμεσως τηλεφωνο και τους ειπε πως εκαναν
λαθος και του εστειλαν αλλον πινακα,του απαντησαν πως αυτος
ηταν ο πινακας και δεν εκαναν λαθος,κοιταξε τον πινακα,ο πι-
νακας αυτος ηταν του Τισιανου,μαλλον αυθεντικος,και η αξια του
ηταν πολυ μεγαλη,η μονη ομοιοτητα με τον πινακα που ειχε κανει
ηταν οτι και οι δυο ειχαν το ιδιο αλληγορικο θεμα,την αθωα
λαγνεια.Φυσικα και δεν εκθεσε τον ξενο πινακα.Οταν τελειωσε
η εκθεση,τους τηλεφωνησε πως μπορουν να ερθουν προσωπικα
οι ιδιοι να παρουν τον πινακα και θα τους ηταν ευγνωμων,τους
παρακαλεσε,να του φερουν να δει τα προσχεδια. Ηρθαν την επο-
μενη μερα και οι δυο,του εφεραν και τα προσχεδια,τα κοιταξε,
η μορφη της γυναικας στα προσχεδια και η μορφη της γυναικας
στον πινακα του Τισιανου ηταν πανομοιοτυπα η ιδια,κοιταξε τη
γυναικα,κοιταξε και τον πινακα,η ιδια γυναικα,δεν τους ειπε τις
παρατηρησεις του,δεν εδειξε το παραμικρο,τους ευχαριστησε
για την ευγενεια τους να του παραχωρησουν τον πινακα,και φω-
ναξε δυο εργατες να τον συσκευασουν καλα και να τον μεταφε-
ρουν με μεγαλη προσοχη στο σπιτι του ζευγους
.
.
ΟΔΥΣΣΕΙΑ
[ODYSSEA]
.
.
φανηκε στον οριζοντα ο Αινος το ψηλο βουνο της Κεφαλληνιας,
πλησιαζαμε στη πατριδα,χαρηκε ο Οδυσσεας το ειδαμε στα ματια
του και στις κινησεις του και στα λογια του,επεσε να κοιμηθει
και κοιμηθηκε γλυκα,εμεις αγρυπνουσαμε και μεσα στη βαθεια
νυχτα ηρθε ξαφνικη σφοδρη καταιγιδα,επεφτε νερο πολυ,γδαρτο
κι ο ανεμοστροβιλος ηταν μεγαλος,αναταραχη συνθεμελη,τα κυ-
ματα πελωρια,βουνα,ξυπνησε ο Οδυσσεας και πεταχτηκε απ'το σ-
τρωμα του,φωναζε δυνατα κι εδινε οδηγιες,στον καθενα ξεχωρι-
στα,παλεψαμε αγρια στο βουητο και στον χαμο,και μερικοι απο
μας χαθηκαν στα μαυρα νερα,κι αλλοι τρελλαθηκαν,εχασαν τα
μυαλα τους και κλαυθμηριζαν αναρθρα,σαν μικρα παιδια τρε-
μανε,περασε η κακοκαιρια και μειναμε αδυνατοι κι απνοοι,αλλα-
λιασμενοι,και καθαριζοντας η ατμοσφαιρα καταλαβαμε πως απο-
μακρυνθηκαμε πολυ απο τη πατριδα,ποιος ξερει που ειμασταν,
και χαθηκαμε,εκεινος τοτε μας μαζεψε κοντα του,και με σταθερη
φωνη μας εδωσε κουραγιο και δυναμη,να κουμανταρουμε το κα-
ραβι,και να διορθωσουμε τις καταστροφες,που εγιναν,στα καταρ-
τια,στα πανια και στα ξυλα του,και οταν βραδυασε μπηκαμε σε
βαθυ ησυχο κολπο κι αραξαμε να περασουμε τη νυχτα,μην πα-
θουμε τα ιδια,και ξημερωνοντας η αλλη μερα ανοιχτηκαμε στη
θαλασσα,ο Οδυσσεας ηταν σκεπτικος, κοιτουσε τους χαρτες του
και υπολογιζε τις θεσεις των αστεριων στον ουρανο και κανονιζε
τη ροτα μας,και ετσι ταξιδευαμε στον ασπρο κι απεραντο ποντο
τρεις μερες και καποτε ειδαμε ξηρα και πλησιασαμε,μπηκαμε σε
κλειστο κολπο,στο βαθος,στην ακρη του ηταν λιμανι,εκει δεσα-
με το καραβι,εμεις οι ναυτες βγηκαμε στη κωμοπολη να προμη-
θευτουμε τροφιμα και ποσιμο νερο,τι ειχαμε ξεμεινει απο τροφιμα
και ποσιμο νερο,πηγαμε και σε γυναικες ,τι πολυ καιρο ειχαμε,που
δεν αγγιξαμε γυναικα και λαχταρουσαμε,στο λιμανι ηταν αραγ-
μενο κι ενα αλλο καραβι, που κατεβαινε απ'τον Ευξεινο ποντο φορ-
τωμενο σιταρι,με τους ναυτες του πιασαμε φιλια και γλεντησαμε
παρεα στα ταβερνεια της παραθαλασσιας πολιχνης,γυρισαμε μεθυ-
σμενοι στο πλοιο το πρωι οταν καθαριζε η μερα το φως,ζητησαμε
τον Οδυσσεα,και δεν πηραμε αποκριση,τον ψαξαμε παντου,δεν τον
βρηκαμε,φωναξαμε δυνατα τ'ονομα του,τιποτα δεν ακουσαμε,αφαν-
τος,και τοτε πολυ λυπημενοι βγηκαμε στη πολη και ρωτησαμε,αν
καποιος τον ειχε δει,κανενας δεν τον συναντησε,πηραμε τοτε και
πολλους κατοικους,που γνωριζαν τα μερη και τον γυρεψαμε σ'ολες
τις ακρογυαλιες της περιοχης,σπιθαμη προς σπιθαμη,και στα βρα-
χια ,και δεν τον βρηκαμε,τον γυρεψαμε και στα ξηρα χωματα,στα
χωραφια,και στα μαντρια των βοσκων,και στα γυρω υψωματα ,και
δεν τον βρηκαμε,και την αλλη μερα τον γυρεψαμε,και την παραλλη
και δεν τον βρηκαμε,γυρνουσαμε στο καραβι κι ησυχια δεν ειχαμε,
ουτε υπνο,φαγητο μπουκια δεν κατεβαινε,πολυ ειμασταν λυπημενοι
κι απελπισμενοι,και την τριτη μερα της αναζητησης γυρνωντας περα-
σμενη νυχτα στο καραβι ειδαμε αμυδρο φως στη καμαρα του,τρεξα-
με με τη ψυχη στο στομα,χτυπησαμε τη πορτα,ανοιξε η πορτα,ηταν
εκεινος,πεσαμε σαν τρελλοι πανω του,τον αγκαλιαζαμε,τον φιλου-
σαμε,κι εκεινος με σταθερη φωνη μας καθησυχασε,να παμε στα
κρεβατια μας να κοιμηθουμε,να ξαποστασουμε,τι εχουμε ταξιδι,
ξημερωνοντας η αλλη μερα πολυ πρωι ξεκιναμε,ετσι ειπε κι εμεις
τον ακουσαμε
.
.
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
.
ζουσαν περιπου δυο χρονια μαζι ,αυτο συνεβηκε ξαφνικα ενα
μεσημερι,Κυριακη ηταν,ετρωγαν σ'ενα παραλιακο εστιατοριο,
εκεινη κατι του ελεγε για τη δουλεια της,και στα λογια της
ακουσε μια λεξη να την προφερει χωρις καποιο γραμμα,ενα
ενδιαμεσο συμφωνο,δεν εδωσε σημασια,το θεωρησε φυσικο να
συμβει,συνεχισε η Μ.,μετα απο λιγο κι αλλη λεξη χωρις
ενα συμφωνο,συγκεκριμενα το τριτο γραμμα απ'την αρχη της
λεξης,επειτα αυτο συνεβηκε και με αλλες λεξεις,δεν της
ειπε τιποτα,αλλωστε δεν υπηρχε προβλημα στην επικοινωνια,
καταλαβαινε τι του ελεγε,επειτα εκεινη η διαταραχη στο
λογο σταματησε,τα λογια της ηταν κανονικα,στο αυτοκινη-
το,που γυριζαν και στο σπιτι δεν ξανασυνεβηκε εκεινη
τη μερα,
μετα απο τρεις μερες επανηρθε η ελλατωματικη αρθρωση,παρα-
τηρησε πως οι λεξεις με λαθος προφορα καποιο γραμμα ηταν
περισσοτερες,και σ'ορισμενες περιπτωσεις δεν προφερονταν
περισσοτερα απο ενα γραμμα,δυο ,τρια γραμματα δεν ακουγον-
ταν,ακομη παρατηρησε πως ελλειπαν απο τα λογια της,που κανο-
νικα για την ορθοτητα του λογου,της εκφρασης,επρεπε να υπαρ-
χουν,τα ''και''.καποιες προθεσεις,''πριν'',''μετα'',τα ορι-
στικα αρθρα,ο,η,το,οι κλισεις τους,του,της,των,της ειπε για
τα λαθη στο λογο της,τον ακουσε,δεν του απαντησε,σαν να
μην καταλαβαινε,η κατασταση αυτη τις αλλες μερες επιδεινο-
θηκε πιο πολυ,στα γραμματα,που ελειπαν,τωρα προστεθηκαν,
εκτος απο ολοκληρες λεξεις και μαλιστα στη σειρα,και γραμμα-
τικα λαθη,οπως λαθη κλισεων,πληθυντικος αριθμος αντι για ενι-
κο αριθμο,α' προσωπο αντι για γ' προσωπο,λαθη χρονων,αορι-
στος αντι του μελλοντα,επισης υπηρχαν και συντακτικα λαθη,
τυ υποκειμενο ηταν απροσδιοριστο,ασαφες,το αντικειμενο ειτε
ηταν ανυπαρκτο ειτε ηταν ασχετο με την ενεργεια, τον χρονο,
τη πτωση και τη διαθεση του ρηματος,υποθετικος χρονος για
ενεργετικο χρονο,συνεπεια ηταν τα λογια της να γινονται μερα
με τη μερα ακατανοητα,την ρωτουσε τι συνεβαινε,εκεινη συνε-
χιζε,σαν να μην καταλαβαινε τι της ελεγε,
επισκεφτηκε εναν ειδικο γιατρο για προβληματα λογου και
γλωσσας,του ειπε με λεπτομερειες την περιπτωση της γυναικας,
ο γιατρος του ειπε να μην ανησυχει,ειναι παροδικο φαινομενο,
καποια ασυνειδητη εκδηλωση,αντιδραση σε κατι,ενα δυνατο σοκ,
ειπε στο γιατρο πως δεν συνεβηκε κατι τετοιο,η ζωη τους ηταν
ησυχη,συνειθισμενη,χωρις βιαιες επιπτωσεις στη ψυχολογια τους,
ο γιατρος του ειπε πως αυτο δεν ειναι απαραιτητο να ειναι
ορατο,αισθητο,η ψυχη του ανθρωπου ειναι αβυσσος και απροβλε-
πτη,παντως,οπως και να'ναι να μην ανησυχει και να τον κραταει
ενημερο,και να ερθει με τη γυναικα αν καταφερει να την πει-
σει να τον επισκεφθουν,να εχει υπομονη,και να μην ειναι
καταπιεστικος,να την αφηνει να εκφραζεται ελευθερα χωρις
να την παρεμποδιζει με ερωτησεις και κρισεις,
η γυναικα συνεχισε,ορθοτερη εκφραση ειναι επιταχυνε,την απο-
σαρθρωση του λογου της,περισσοτερο ελλειματικος,πιο πτωτικος,
σχεδον αφασικος,παρελειπτε ολοκληρα τμηματα,χρησιμοποιουσε
τα επιθετα στη θεση ρηματων,ουσιαστικων,αφυσικα,ασχετα επι-
θετα σε ουσιαστικα,π.χ πλαστικο νερο,υπηρχαν πολλες
αντιφασεις,σιωπες,με διαφορες χρονικες διαρκειες,απο κα-
ποια δευτερολεπτα μεχρι καποια λεπτα της ωρας,ηταν φορες
που χρησιμοποιουσε μονο ερωτηματικες προτασεις,η' μονο
αρνητικες προτασεις,η' προτασεις ,που δεν συνεχιζονταν
και δεν γνωριζες,μεσα στην ακατανοησια,αν ηταν η' θα κατε-
ληγαν καταφατικες,ερωτηματικες η'αρνητικες,αλλες φορες μι-
λουσε ακατασχετα μονο με επιθετα η'μονο με ρηματα και κα-
μια φορα με το ιδιο επιθετο και με το ιδιο ρημα η' μονο με
επιρρηματα και σε ακραιες περιπτωσεις μονο με αρθρα,τον τε-
λευταιο καιρο,πριν την εξαφανιση της,ο λογος της ειχε ολα
αυτα κι επιπλεον ολες τις ψυχολογικες εκφρασεις,τρυφερο-
τητα,κλαμα,παραπονο,αδιαφορια,μισος,κραυγη,ψιθυρο,τραυλι-
σμα,σιωπη,οργη,λυπη,σαρκασμο,γλυκυτητα,διαμαρτρια,φοβο,
γελιο,ουρλιασμα,βουβαμαρα
Μια μερα πριν το μεσημερι τον πηρε τηλεφωνο στη δουλεια του
η κοπελα,που ειχε παρει για να την προσεχει τις ωρες,που εκει-
νος ελειπε απο το σπιτι,η κοπελα του ειπε εντρομη πως η κυρια
εφυγε απο το σπιτι πριν λιγο,δεν μπορεσε να την κρατησει,στα-
θηκε αδυνατο,φοβηθηκε.εφυγε απ'τη δουλεια πηγε αμεσως σπιτι,
βρηκε τη κοπελα αναστατωμενη,εκλαιγε ετρεμε,εκεινος της ειπε
να του πει τι εγινε,εκεινη εκλαιγε,ελεγε πως δεν εφταιγε εκει-
νη,της ειπε να ηρεμησει και να του πει τι εγινε,δεν ευθυνον-
ταν εκεινη,η κοπελα καπως συνηλθε κι αρχισε να του διηγηται
τι εγινε,
''η κυρια ξυπνησε γυρω στις 10 το πρωι,φαινονταν ηρεμη,δεν πα-
ραληρουσε οπως τις προηγουμενες μερες,μιλουσε κανονικα,μου
ζητησε να της κανω ενα καφε,καθονταν στον καναπε,εδω στο σα-
λονι,να σ'εκεινον'',του εδειξε σε ποιον,''σερβιρα τον καφε στη
κυρια,με ευχαριστησε και μου χαμογελασε,πρωτη φορα την ειδα
να χαμογελαει απο τοτε,που ηρθα στο σπιι,μου φανηκε να ειναι
καλα,ευτυχισμενη,επειτα η κυρια σηκωθηκε και μου ειπε να παω
μαζι της στη κρεβατοκαμαρα να την βοηθησω,πηγα μαζι της,εκει
ετοιμασε μια βαλιτζα με προσωπικα της ρουχα,μια φουστα,ενα
παντελονι,ενα πουκαμισο,ενα ζευγαρι παπουτσια ,ενα πουλοβερ,
επειτα την εκλεισε,πηγε στον καθρεφτη και χτενισθηκε,εβαλε
λιγο ρουζ στα μαγουλα,και λιγο κοκκινο κραγιον στα χειλη,ση-
κωθηκε,ηταν πολυ ομορφη,το προσωπο της ελαμπε,ηρεμο ,μου ει-
πε πως μ' ευχαριστει πολυ για οτι εκανα,αλλα τωρα θα φυγει
απο το σπιτι,για παντα ,δεν θα ξαναγυρισει,να μην ανησυχω,
ο κυριος,ειπε,ειναι δυνατος,θα καταλαβει,και τοτε η κυρια
εβγαλε απο την τσεπη της ενα γραμμα και μου το εδωσε,να αυ-
το'',η κοπελα εβγαλε ενα φακελο απο τη τσεπη της και του
το εδωσε,εκεινος το πηρε,''εγω εκλαιγα''συνεχισε η κοπελα,
''η κυρια πηρε τη βαλιτζα,βγηκε απο την κρεβατοκαμαρα,και
στο σαλονι σταθηκε,εμεινε για λιγο ακινητη,εγω κοντα της,
πισω,επειτα γυρισε προς το μερος μου,με πλησιασε,με αγκα-
λιασε και με φιλησε στο μαγουλο τρυφερα,και μου ειπε:
''οταν περασουν 10 λεπτα να παρεις στο τηλεφωνο τον κυριο
να τον ειδοποιησεις'',επειτα προχωρησε προς την πορτα την
ανοιξε την εκλεισε πισω της κι εφυγε,
εμεινα μονη μου στο σαλονι,καθισα στον καναπε κι εκλαιγα,
επειτα οταν περασαν τα 10 λεπτα,οπως μου ειπε η κυρια,σας
πηρα τηλεφωνο'',
εκεινος την ακουσε σιωπηλος,οταν τελειωσε η κοπελα της ειπε,
πως αν θελει μπορει να φυγει,της δινει αδεια οσες μερες θελει,
και να γυρισει οποια μερα αυτη θελει,της εδωσε χρηματα,η κο-
πελα τον ευχαριστησε,κι ετοιμασθηκε κι εφυγε,
εκεινος καθισε στον καναπε ,που ειχε καθισει η Μ.για τε-
λευταια φορα,ανοιξε το φακελο,εβγαλε το χαρτι,το ανοιξε
και διαβασε:
''Φευγω απ'το σπιτι για παντα,δεν θα ξαναγυρισω,αγαπω εναν
αλλον αντρα,δεν μου φτες σε τιποτα,δεν μπορω να κανω αλλιως,
θελω να εισαι καλα,να μην στεναχωριεσαι,και να μην λυπασαι,
με συγχωρεις
η Μ.''
δεν ξαναδιαβασε το γραμμα,τ0 αφησε ανοικτο πανω στο τραπε-
ζακι μπροστα του
σηκωθηκε ανοιξε τη πορτα την εκλεισε πισω του και βγηκε
εξω
.
.ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ
Η Αφηγηση ενος Χρονικου.
την ειδε μπροστα του,την ακολουθησε,στις διαχωριστικες γραμ'
μες της οδου Αθηνας σταματησε,την εφτασε,περασε απεναντι
στα Εβερεστ,μπηκε μεσα,την περιμενε εξω,βγηκε,στα Χαυτεια
εστριψε στον Λαμπροπουλο στην Αιολου,ενιωσε μεγαλη επιθυ'
μια να την γνωρισει,επιταχυνε το βημα του,στη πλατεια Δημαρ'
χειου στη μεση περιπου της Εθνικης Τραπεζας την εφτασε,δι'
στασε,βαδισε διπλα της μερικα μετρα,στο τελος της πλατειας
τη ρωτησε,το ονομα της,δεν του απαντησε,επεμενε,η νεαρη γυ'
ναικα σταματησε,τον κοιταξε,Μαρια,ειπε,χαμογελασε,τη ρω'
τησε αν θελει να καθησουν να πιουν κατι,καφε,δεν του απαν'
τησε,επιταχυνε το βημα της,περασε μπροστα του,πιο κατω
μπηκε σ'ενα καφε,την ακολουθησε,καθισε σ’ενα τραπεζι δε'
ξια,καθισε στην απεναντι καρεκλα,δεν αντεδρασε,ηρθε μια
κοπελα γκαρσονα ,τη ρωτησε τι θελει,ειπε μια μαρκα μπυρα,
εκεινος ζητησε καφε εσπρεσσο,μεχρι να σερβερισθουν δεν
μιλησαν,εκεινη εβγαλε τα τσιγαρα της,αναψε τσιγαρο,εκει'
νος δεν καπνιζε,ζητησε τσιγαρο,του προσφερε,ηρθε ο καφες
και η μπυρα,πληρωσε,ειπε στη κοπελα να κρατησει τα ρεστα,
τον ευχαριστησε κι εφυγε,χτυπησε το κινητο της,το σηκωσε
και βγηκε εξω να μιλησει,αργησε,φοβηκε μην φυγει,κρατη-
θηκε,δεν βγηκε εξω,περασαν δεκα λεπτα,επεστρεψε,καθισε,
του ζητησε συγνωμη,της εβαλε μπυρα στο ποτηρι,ηπιε,αρ-
χισε να του μιλαει,στην αρχη με χαμηλη φωνη,δυσκολευον-
ταν να την ακουσει,συντομες φρασεις,με κενα σιωπης,σαν
να υπολογιζε τι θα πει,η' να μην ηταν ευκολο να εκφρα-
σθει,σιγα-σιγα η φωνη της εγινε κανονικη,τωρα οι φρα-
σεις της ηταν μεγαλυτερες,με την συνοχη μιας αφηγησης
η’ ενος συλλογισμου,τα κενα ομιλιας ειχαν ελλατωθει,με-
τα ακολουθουνταν απο λογο μεγαλης διαρκειας,παρατη-
ρησε τη δομη του,συνεκτικη,αυστηρη,με ελαχιστα επιθε-
τα,χωρις εξεζετημενη,τεχνητη διαρθρωση,του εδωσε την
εντυπωση μιας ρεαλιστικης ορθολογιστικης καταγραφης
συμβαντων,ενος χρονικου,αφορουσε τη ζωη της μ’εναν
αντρα τα δυο τελευταια χρονια,μιλουσε γενικα στην αρχη,
και μετα με λεπτομερειες,πως γνωρισθηκαν,πως εξελι-
χθηκε η σχεση τους,πως χωρισαν,τι αισθανονταν,την α-
κουγε με προσοχη χωρις να την διακοψει,μονο για να ζη-
τησει αλλη μια μπυρα για κεινη,οταν ηρθε η μπυρα τη
σερβιρε στο ποτηρι της,τον ευχαριστησε,και συνεχισε,
παρατηρησε πως ουτε μια φορα δεν αναφερε το ονομα
του αντρα,την ακουγε,η ιστορια εγινε πιο λεπτομερεια-
κη,ταραχθηκε,κατι του θυμιζε,ειχε την αισθηση πως α-
κουγε κατι γνωστο,που τον αφορουσε,ο αντρας εκεινος,
για τον οποιο μιλουσε η γυναικα,ηταν αυτος ο ιδιος,τα
ιδια συμβαντα,με την ιδια σειρα,μονο καποιες απο τις
σκεψεις της γυναικας του ηταν αγνωστες,η’ μερικα
αγνωστες,εκεινες,που δεν εκφρασθηκαν ποτε φανερα,
και εμειναν κρυφες,εκφρασμενες εδωναν διαφορετικο
νοημα στα γεγονοτα,τα διαλευκαναν,αποκτουσαν συ-
νοχη,φανερωνονταν,δεν εδειξε οτι καταλαβε,η γυναικα
μετα απο λιγο σταματησε,κοιταξε την ωρα στο κινητο
της,ειπε πως περασε η ωρα,ζητησε συγνωμη,επρεπε
να φυγει,δεν σηκωθηκε να τη συνοδευσει,η γυναικα
εφυγε,εμεινε μονος του,εφυγε μετα απο εικοσι λεπτα,
κατεβηκε στην Ερμου,την ανεβηκε μεχρι το Συνταγ-
μα,εστριψε αριστερα στη Σταδιου,εφτασε στην Ομο-
νοια,απο τις σκαλες της οδου Αθηνας κατεβηκε στον
υπογειο ηλεκτρικο σταθμο
.
.
[Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης,Μια Συναντηση]-χ.ν.κουβελης
.
.
-Εισθε εξ Αμερικης ερχομενος;
-Ειμαι εκ της νησου Σκιαθου των Σποραδων
..
Μου ειπαν πως θα τον εβρησκα εις το μπακαλικον -καφενειον
του Δημητρη Καχριμανη εις του Ψυρη,εκει εσυχναζεν απο ετων,
πηγα στην οδο Σαρρη,τον βρηκα να καθεται εις ενα τραπεζακι απο-
μερα,να μην διδει τροφην εις την ''περιεργεια του Κοινου'',ουτε να
εξαπτεται η ματαιοδοξια του,η μερα ητο ζεστη,προς το μεσημερι
και κατω απο τον ισκιο της συκομουριας εις την αυλην του καφε-
νειου ωσαυτως ζεστη,ηταν το ολον τρια-τεσσερα ατομα εκεινη
την ωραν,το γκαρσονι που εφαινετο κοιμισμενον,εις γεροντακος
εκαθειτο πιο περα αριστερα και εμπροσθεν υποψιθυριζων κατα
διαστηματα,και δυο λουστρακια περιμενοντα υπομονετικως να κα-
θαρισουν τα υποδηματα τινος εκ των εξερχομενων και εισερχο-
μενων εις το μπακαλικον,εμιλουσαν και εγελουσαν σκουντωντας
τον ενα το αλλον περιπαιχτικως,εκεινος εκαθειτο εις μιαν συνειθι-
σμενην καρεκλαν εμπροσθεν ενος τετραγωνου τραπεζιου,επανω
εις το τραπεζιον εμπροσθεν του ητο τα υπολειματα του γευματος
του,ενα πιατο,λιγο ψωμι, ενα ποτηρι του νερου,ηταν ημερα Τεταρ-
τη νηστισιμη,τα χερια τα ειχε σταυρωμενα στο στηθος,το κεφαλι
σκυφτο,τα ματια χαμηλωμενα,επλησιασα,δεν εφανει πως με
αντεληφθει το ελαχιστον,εδιστασα να τον ανησυχησω,ισως βα-
θεως να συνελογιζετο την ματαιοτητα του κοσμου,το προσκαιρον
του,η' να ηκουεν εις τα ωτα της ψυχης του το καθαροτατον και
τρικυμιζων γελιο της Μοσχουλας εις την τινα στιλπνον αιγιαλον
η' νυχταν εις μιαν κλειστην καμαρην,ισως και να εκαθειτο σιμα ,
πολυ σιμα,εις την  μητερα του την Αγγελικην που υπερηγαπα,
μικρον παιδιον ον εις την αγκαλην της,ποιος ηξευρει τι ονειρευ-
ετο,και ποιας πολυπαθας και πολυτροπας  υπαρξεις και ψυχας
να επλαθεν ως εψηλωνεν ο νους του,ενιωσα περιξ την ζεστην
ατμοσφαιραν ακινητουσαν και τοτε τον ηκουσα:
''Γιατι ηρθες;Τι θελεις;''
συνηλθα απο τις σκεψεις μου και τον ερωτησα με οχι υψωνε-
νην την φωνην:
''Εισθε εξ Αμερικης ερχομενος;''
και μου απαντησεν:''Ειμαι εκ της νησου Σκιαθου των Σπορα-
δων'', ταπεινως την φωνην,ινα μην εξαφθει η περιεργειαν
του Κοινου,''nous excitons la curiosite du public'',τον ακουσα
να μιλει γαλλικα,τον ευχαριστησα εκ βαθους καρδιας και ανε-
χωρησα
.
.
ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ
.
Η Πηνελοπη δεχτηκε τον τελευταιο πελατη,εναν νεαρο στρατιωτη,
πρωτη φορα τον εβλεπε,δεν ειχε παει μαζι του αλλη φορα,τον
περιποιηθηκε,οχι να τον εχει μονιμο πελατη,ο μονιμος πελατης
σ'αυτο το επαγγελμα δημιουργει εξαρτησεις και ως εκ τουτου
παθη και πολλα κακα επονται,αλλα ηθελε να τον ευχαριστησει,
δεν δεχτηκετα χρηματα που της εδωσε,του τα γυρισε πισω,θα τα
χρειαζονταν να βγαλει εξω το  κοριτσι του,ισως ειχε κοριτσι και του
εκανε τη δυσκολη,κι αν δεν ειχε κοριτσι γρηγορα θ'αποκτουσε,ηταν
ομορφο και γεροδεμενο παιδι,μεχρι να δωθουν τα κοριτσακια  στους
αντρες ,αυτες οι γυναικες,''σαν εμενα''σκεφτηκε,ειναι χρησιμες,
χαμογελασε,οι αλλοι πιστευουν πως κλεινεται με τις ωρες και
υφαινει στον αργαλειο εκεινο το ''περιφημο''ατελειωτο χαλι,
και θελουν αυτο να το πιστευουν,ιδιοτελεις και συμφεροντολογοι
που ειναι,αν και το εβγαλε στη φορα εκεινος ο αργοσχολος ποιητης,
πως οτι υφαινει τη μερα το ξυφαινει τη νυχτα,απιστη γυναικα,και
το μονο που κανει τη νυχτα ειναι να συνευρισκεται με διαφορους
αντρες και μαλιστα επι χρημασι,κοινη γυναικα,και τι εχει αυτη να
φοβαται,τους απατεωνες μνηστηρες τους νοιαζει το συμφερον τους,
να τρωνε ,να πινουν και να σπαταλανε το βιος του Οδυσσεα,κι ο
Οδυσσεας,οπως φαινεται,δεν εχει σκοπο να γυρισει πισω,στο σπι-
τι του,καπου ,ισως,καλοπερναει,παντα ενας γυναικας ηταν,η' ισως
μπορει να χαθηκε,στη θαλασσα η¨σε ανθρωπους,τελειωμενη ιστορια,
ο Τηλεμαχος ειναι ακομα παιδι,δεν καταλαβαινει,και τον δικαιολογει,
εχει ιδανικα,ιδεες για καλυτερη ζωη ,δικαιοτερη κοινωνια,ιδεες περι
του Ορθου,περι του Δικαιου,περι της Αλληλεγγυης,περι της Ισοτητας,
απραγο παιδι,αθωο,απειρο,αφελες,δεν ξερει την πραγματικη ζωη,δεν
εχει καει,οπως ολοι οι νεοι της ηληκιας του ομειρευεται εναν κοσμο
αγγελικα πλασμενο,σιγα-σιγα θα μαθει και θα συνειθισει ,θα συμβι-
βαστει κι αυτος οπως και τοσοι αλλοι,επειτα ,τι να σου κανει,ειναι νεα
ακομα,μικρο κοριτσι 15 χρονων την ζητησε απο τον πατερας της ο Οδυσ-
σεας και την πηρε γυναικα του,κινησε  αμεσως εγγυος ,μολις γεννηθηκε
ο Τηλεμαχος,μωρο ηταν λιγων μηνων,πηγε στον πολεμο,απο τοτε περασαν
18 χρονια,ειναι 34 χρονων,νεα  γυναικα,στα πριμα της,ο πολεμος τελειωσε,
ετσι ειπε ο ποιητης,8 χρονια πριν,νικηφορος και μαλιστα με σχεδιο δικο του,
κι ο αντρας της δεν γυρισε,οχι δεν θα φαει τα νιατα της ,θα τα γλεντησει,κι
ας γραφουν οτι θελουν οι ποιητες,κι ας λενε οτι θελουν οι ηθικολογοι,αυτοι
οι υποκριτες,κι ας την εικονιζουν οπως θελουν,το κορμι της ειναι ομορφο
και καλοφτιαγμενο,αρμονικο,διαφημιση θα της κανουν,επειτα ισχυρη γυναι-
κα ειναι,δεν ειναι καμια αδυνατη,εχει εξουσια στα χερια της,του δεσμευειν
και λυειν,δεν θα δωσει σε κανεναν λογαριασμο,ας κοιταζουν τις δουλειες
τους,αυτα σκεφτονταν,οπως καθε βραδυ,κι ετοιμασθηκε να κοιμηθει,αυριο
αλλη μερα θα ξημερωσει με τα προβληματα της
.
.
Η ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΑΧΙΛΗΙΔΑΣ ΜΕΣΑ
ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΡΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Αχιλληιδα,βυζαντινο μυθιστορημα,χειρογραφο Ν
C.Hesseling εκδοση.Achilleide Byzantine
Αμστερνταμ 1919
Εκφραση κορης
.
Φεγγαρομεγαλόφθαλμος ήταν η κόρη εκείνη
μέσα από τα ομμάτια της οι έρωτες δοξεύουν·
τα φρύδια της καμαρωτά, έμορφα εγερμένα
και κοκκινοπλουμόχειλη, σελήνης λαμπροτέρα,
μαρμαροχιονόδοντος, γλυκοστοματοβρύσις,
ασπροκοκκινομάγουλη, γέννημα των χαρίτων,
κρυσταλλοχιονοτράχηλος, υπερανασταλμένη,
στρογγυλοεμορφοπούγουνη και κάλλος είχε ξένον.
.
Η Αχιληιδα ειναι βυζαντινο μυθιστορημα του 14ου ,ο
συγγραφεας ειναι ανωνυμος,την εποχη των Παλαιολο-
γων,με ιαμβικους 15συλλαβους στιχους,πολιτικους.
.
Η ιστορια του σε περιληψη ειναι η εξης:ο βασιλιας
των Μυρμιδονων ηθελε γιο διαδοχο κι η βασιλισα δεν
εκανε,αποφασισε να τη διωξει και τοτε εμεινε εγκυος
κι εκανε αγορι,το ονομασαν Αχιλλεα,απο τα 4 μεχρι
τα 8 εμαθε ολες τις επιστημες,στα 8 ηξερε τα στρατιωτικα,
στα 13 ηταν πολυ ομορφο και πολυ δυνατο παλλικαρι,
ξεχωριζε,κρυμενος πισω απο μια ασπιδα νικησε σε μονο-
μαχια ολους τους αντιπαλους του,ο πατερας του ενθουσια-
στηκε και θελησε να του δωσει το θρονο,εκεινος δεν δε-
χθηκε,παρα του ζητησε να του δωσει 12 παλλικαρια συν-
τροφους να συνεχισει την εκπαιδευση στα στρατιωτικα,
του εδωσε τα παλλικαρια,μεσα στους στρατιωτες ηταν κι
ο Πατροκλος,τοτε επιτεθηκε στη χωρα ενας ξενος βασιλιας
με τον στρατο του,ο Αχιλλεας τον κατανικησε και τον κατα-
διωξε στο παλατι του,εκει στους κηπους του ειδε την κορη
του εχθρου βασιλια που ηταν πολυ ομορφη οσο κι αυτος
και την ερωτευτηκε,εκεινη ηταν σκληρη κι ακαταδεκτη,
τοτε ο Αχιλλεας της εστελνε ερωτικα  γραμματα και της
τραγουδουσε ερωτικα τραγουδια,χωρις αποτελεσμα ολ'αυ-
τα,και τοτε επεμβηκε ο ιδιος ο Ερωτας κι εκανε την κορη
ν'αλλαξει τη διαθεση απεναντι  του και τον ερωτευτηκε
οσο κι αυτος αυτη,την απηγαγε και τ'αδερφια της τον κυ-
νηγησαν και τα νικησε,τοτε συμφιλιωθηκαν κι εγιναν
οι γαμοι τους και γιορτασαν,εξι χρονια εζησαν πολυ ευτυ-
χισμενα με πολλα ερωτικα παιχνιδια και χαρες,κι ο Αχιλ-
λεας εκανε και πολλα ανδραγαθηματα,τα'βαλε με φραγκους
ιππεις κονταριστες και τους νικησε, πιαστηκε,και με αγριο
λιονταρι,το πολεμησε και το νικησε,κι αλλες πολλες ηρω-
ικες πραξεις εκανε,και πανω στον εκτο χρονο ηρθε δυσεχτος
ο καιρος και μεγαλο κακο επεσε κι αρρωστησε βαρια η κορη
και πεθανε,κι ο Αχιλλεας απο το βαρυ καημο του για τον
θανατο της γυναικας του μαραζωσε και πεθανε κι αυτος,
τον πηρε ο Χαρος.
.
Το μυθιστορημα αυτο δεν εχει ευτυχισμενο τελος σε αντι-
θεση με τα τρια αλλα μυθιστορηματα:του Καλλιμαχου και
της Χρυσορροης,του Βελθανδρου και της Χρυσαντζας,
του Λιβυστρου και της Ροδαμνης που ειχαν  happy end.
Στην Αχιλληιδα ο ηρωας ειναι ο ομηρικος Αχιλλεας αλλα
δεν γινετ;αι καμια αναφορα στην συμμετοχη του στον
πολεμο της Τροιας.
Σε μια παραλαγη,μετα το θανατο της γυναικας του δεν πε-
θαινει,πηγαινει στη Τροια και με τη δυναμη και τη παλλικα-
ρια του προξενει στους Τρωες  μεγαλες συμφορες,τοτε ο Παρις
για να τον αποδυναμωσει σκεπτεται να του προτεινει να τον
παντρεψει με την αδερφη του,ο Αχιλλεας δεχθηκε,γινανε οι
πολεμικες συνθηκολογησεις και τοτε βρηκε την ευκαιρια ο
Δηιφοβος και τον σκοτωσε,
μετα οι Ελληνες πηρανε τελικα την Τροια
.
Εκεινο το καιρο ασχολουνταν γενικα με το βυζαντινο μυθι-
στορημα,αγοραζε πολλα σχετικα βιβλια,αναζητουσε αρθρα
που γραφτηκαν γι¨αυτο το θεμα,ειχε αλληλογραφια με δια-
φορους μελετητες κι εδω και στο εξωτερικο,επισκεφτονταν
βιβλιοθηκες,την Εθνικη Βιβλιοθηκη και τις  Πανεπιστημιακες
Βιβλιοθηκες,και φυσικα εψαχνε και στο ιντερνετ,
εμαθε απο εναν φιλο του, που του ανεφερε το ενδιαφερον του
για τα βυζαντινα μυθιστορηματα πως ενας θειος του απο τη με-
ρια της μητερας του, χρονια Καθηγητης της Ευρωπαικης  Κλα-
σικς και Συγχρονης Λογοτεχνιας  στην Οξφορδη,συνταξιουχος
πια,ειχε επιστρεψει κι εμενε στην Αθηνα,του ειπε πως ειχε παρα
πολλα βιβλια,μεγαλη βιβλιοθηκη,την εβλεπε οταν πηγαινε επι-
σκεψη στο σπιτι του θειου,αλλα δεν εχει σχεση με βιβλια και
ποτε δεν ασχοληθηκε για να του πει λεπτομερειες,αν θελει
ομως μπορει να τον φερει σ'επαφη με τον θειο του,θα του ζη-
ησει να τον αφησει να δει τη βιβλιοθηκη,κι ειναι σιγουρος,
επειδη ο θειος του επειδη του εχει αδυναμια ,δεν θα του το
αρνηθει,
ετσι εγινε,μεσα σε λιγες μερες τον εφερε σ'επαφη με τον θειο,
του εκανε εντυπωση,ηταν καλοστεκουμενος παρα την ηληκια
του,ψηλη λεπτη φυσιογνωμια,προσεχε ,του ειπε,τη διατροφη
του,και περπατουσε δυο ωρες τη καθε μερα να διατηρησει την
ευεξια του,ηταν εφυεστατος και πολυ καλος συζητητης,απλος,
ευγενικος,χωρις αλλαζονια,οταν του ειπε τον λογο για τον οποιο
θελει να κοιταξει στη βιβλιοθηκη του,το βυζαντινο μυθιστορη-
μα,ο καθηγητης χαμογελασε,δεν ηξερε αλλα του φανηκε καπως
αινιγματικο το χαμογελο του,του ειπε πως η βιβλιοθηκη ειναι
στη διαθεση του για οσο καιρο θελει,απο οσο θυμαται,του ειπε,
υπαρχουν πολλα σχετικα βιβλια με το θεμα του,κανονισαν να πη-
γαινει στο σπιτι καθε μερα ,στις 9 η ωρα το πρωι και να μενει
οσες ωρες θελει στο χωρο που ηταν τα βιβλια,εκεινος δεν θα τον
ενοχλουσε,στο ψυγειο θα ηταν φρουτα ,γαλα,χυμοι ,ολα τα αναγ-
καια και να μην δισταζει να τον ρωτησει για οτι ηθελε,με χαρα
θα τον βοηθουσε στην ερευνα του
καθε μερα στις 9 η ωρα το πρωι πηγαινε στο σπιτι του Καθηγη-
τη και καθονταν πολλες ωρες να μελετησει,μεχρι που νυχτωνε,
τον απορροφουσε ο ζηλος του και ξεχνιονταν,η βιβλιοθηκη ηταν
μεγαλη,ειχε πολλα σχετικα βιβλια,και στα ελληνικα και ξενο-
γλωσσα,ηξερε αγγλικα και γαλικα και τα καταλαβαινε,τα βιβλια
στις αλλες γλωσσες δεν ηταν προβλημα γιατι υπηρχαν και οι μετα-
φρασεις τους στις γλωσσες που ηξερε,ακομα εβρισκε και ολα τα
βιβλια που υπηρχαν στις βιβλιογραφιες τους ,αλλα και ολα τα βι-
βλια στις βιβλιογαφιες αυτων των βιβλιων,και τα βιβλια στις βι-
βλιογραφιες αυτων των βιβλιων,και ουτω καθεξης,
του εδωσε την εντυπωση η βιβλιοθηκη πως ειναι απειρη,απειρος
ανυπολογιστος ο αριθμος των βιβλιων της,παρ¨οτι ο χωρος που
τα περιειχε ηταν συγκεκριμενος,μετρησιμος,ο κυβικος χωρος ενος
δωματιου 8μ πλατος  επι 10μ μηκος επι 4μ υψος,
υπηρχαν και πολλες σπανιες εκδοσεις,ανυπολογιστες σε αξια και
αριθμο.
εκανε παρατηρησεις στα βιβλια,περα απο το ειδικο θεμα του,και
συμπερανε πως σε ολα τα τα θεματα,Μαθηματικα,Λογοτεχνια,
Επιστημη,Ιστορια,Φιλοσοφια,και αλλου,τα βιβλια ηταν μαλλον
απειρα,σαν ολα τα βιβλια,που εχουν γραφει απο τοτε που ο ανθρω-
πος εγραψε,ειτε σε περγαμηνες,ειτε σε παπυρους,ειτε σε χειρογρα-
φα,ειτε αντιγραφα,ειτε τυπωμενα,υπηρχαν,ακομη κι ολες οι εκδο-
σεις τους, ολες οι μεταφρασεις τους,ολες οι μελετες τους,σ' ολες
τις γλωσσες του κοσμους,
ενιωθε πως οταν επερνε ενα βιβλιο απο το ραφι σαν να ανοιγε ο
χωρος τις διαστασεις του να χωρεσουν ολα τα σχετικα βιβλια κι
επειτα να συμπυκνωνονταν,
το ιδιο ενιωθε οταν επανατοποθετουσε το βιβλιο στη θεση του.
πολλες φορες συζητουσε με τον καθηγητη για να διαλευκανει
καποιο ζητημα,να τον βοηθησει με τη εμπειρια και τη γνωση
του,
μια μερα του ειπε πως τα βιβλια ειναι στη βιβλιοθηκη του σχεδον
ολα,οχι σχεδον,ολα ειναι,οσα εχουν γραφτει απο καταβολης
κοσμου,κι εκεινος του απαντησε:''αληθεια,οντως ειναι ολα''.
δεν το θεωρησε ευγενικο να τον ρωτησει πως ειναι δυνατον
να γινεται αυτο,για να ειναι ετσι,φαινεται πως μπορει να γι-
νει.
τον τελευταιο καιρο,ακριβως 15 μερες, μια ωρα πριν να φυ-
γει απο τη βιβλιοθηκη επαιρνε διαφορες εκδοσεις της Ιλιαδας
τις ξεφυλλιζε ειτε κατα επιλογη,ειτε τυχαια,χωρις σειρα,
ειτε με καποιο προγραμμα,π.χ μονο τις σελιδες αρτιου αριθ-
μου,2,4,6,8,10,...,η' περιττου 1,3,5,7,9,...,η' πρωτου αριθμου
2,3,5,7,11,...,η'  τα πολλαπλασια ενος αριθμου π.χ του 5:5,10,
15,...,η¨ αν η πρωτη λεξη της σελιδας αρχιζει απο συγκεκρι-
μενο γραμμα,π.χ απο το α,η' απο το ε,εφαρμοζε και συνθετες
μεθοδους,οπως ,αν διαβαζε τις αρτιες σελιδες,να διαβαζε κατα
αυξοντα σειρα περιττο αριθμο γραμμων,πχ στην 2η σελιδα 1
γραμμη,στην 4η σελιδα 3 γραμμες,στην 6η σελιδα 5 γραμμες,
κλπ,ακολουθουσε και πιο πολυπλοκα σχεδια
σημερα ξεφυλλισε κατα σειρα τις εξης εκδοσεις;
-Homer. The Iliad. Richmond Lattimore, translator. Chicago:
περιπου ενα τεταρτο
University of Chicago Press (1951)  Rouse, W.H.D. The Iliad
(1938)
περιπου 10 λεπτα
-Homer: Iliad Books 1-12, & 13-24, ed. by Monro, 3rd Ed.:
© Oxford Univ. Press 1902,
περιπου 12 λεπτα
και μετα την
-Iliad,Greek manuscript, late 5th, early 6th centuries AD
στη χειρογραφη Ιλιαδα την οποια ανοιγε κατα τυχη,για 10 λεπτα ,
διαβαζε ενα οποιονδηποτε στιχο,
στην ψ'ραψωδια βρηκε ενα διπλωμενο χαρτι,το ανοιξε,ηταν γραμ-
μενο με το χερι και απο τις δυο μεριες με γαλαζιο στυλο στην μια
πλευρα του ηταν αντεγραμμενοι οι ομηρικοι στιχοι 54-98 της ψ'ρα-
ψωδιας :
.
 Ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο.
ἐσσυμένως δ' ἄρα δόρπον ἐφοπλίσσαντες ἕκαστοι
δαίνυντ', οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.
αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
οἳ μὲν κακκείοντες ἕβαν κλισίην δὲ ἕκαστος,
Πηλεΐδης δ' ἐπὶ θινὶ πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
κεῖτο βαρὺ στενάχων πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν        60
ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ' ἐπ' ἠϊόνος κλύζεσκον·
εὖτε τὸν ὕπνος ἔμαρπτε λύων μελεδήματα θυμοῦ
νήδυμος ἀμφιχυθείς· μάλα γὰρ κάμε φαίδιμα γυῖα
Ἕκτορ' ἐπαΐσσων προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν·
ἦλθε δ' ἐπὶ ψυχὴ Πατροκλῆος δειλοῖο
πάντ' αὐτῷ μέγεθός τε καὶ ὄμματα κάλ' ἐϊκυῖα
καὶ φωνήν, καὶ τοῖα περὶ χροῒ εἵματα ἕστο·
στῆ δ' ἄρ' ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·
εὕδεις, αὐτὰρ ἐμεῖο λελασμένος ἔπλευ Ἀχιλλεῦ.
οὐ μέν μευ ζώοντος ἀκήδεις, ἀλλὰ θανόντος·        70
θάπτέ με ὅττι τάχιστα πύλας Ἀΐδαο περήσω.
τῆλέ με εἴργουσι ψυχαὶ εἴδωλα καμόντων,
οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσιν,
ἀλλ' αὔτως ἀλάλημαι ἀν' εὐρυπυλὲς Ἄϊδος δῶ.
καί μοι δὸς τὴν χεῖρ'· ὀλοφύρομαι, οὐ γὰρ ἔτ' αὖτις
νίσομαι ἐξ Ἀΐδαο, ἐπήν με πυρὸς λελάχητε.
οὐ μὲν γὰρ ζωοί γε φίλων ἀπάνευθεν ἑταίρων
βουλὰς ἑζόμενοι βουλεύσομεν, ἀλλ' ἐμὲ μὲν κὴρ
ἀμφέχανε στυγερή, ἥ περ λάχε γιγνόμενόν περ·
καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ μοῖρα, θεοῖς ἐπιείκελ' Ἀχιλλεῦ,        80
τείχει ὕπο Τρώων εὐηφενέων ἀπολέσθαι.
ἄλλο δέ τοι ἐρέω καὶ ἐφήσομαι αἴ κε πίθηαι·
μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέ' Ἀχιλλεῦ,
ἀλλ' ὁμοῦ ὡς ἐτράφημεν ἐν ὑμετέροισι δόμοισιν,
εὖτέ με τυτθὸν ἐόντα Μενοίτιος ἐξ Ὀπόεντος
ἤγαγεν ὑμέτερον δ' ἀνδροκτασίης ὕπο λυγρῆς,
ἤματι τῷ ὅτε παῖδα κατέκτανον Ἀμφιδάμαντος
νήπιος οὐκ ἐθέλων ἀμφ' ἀστραγάλοισι χολωθείς·
ἔνθά με δεξάμενος ἐν δώμασιν ἱππότα Πηλεὺς
ἔτραφέ τ' ἐνδυκέως καὶ σὸν θεράποντ' ὀνόμηνεν·        90
ὣς δὲ καὶ ὀστέα νῶϊν ὁμὴ σορὸς ἀμφικαλύπτοι
χρύσεος ἀμφιφορεύς, τόν τοι πόρε πότνια μήτηρ.
Τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
τίπτέ μοι ἠθείη κεφαλὴ δεῦρ' εἰλήλουθας
καί μοι ταῦτα ἕκαστ' ἐπιτέλλεαι; αὐτὰρ ἐγώ τοι
πάντα μάλ' ἐκτελέω καὶ πείσομαι ὡς σὺ κελεύεις.
ἀλλά μοι ἆσσον στῆθι· μίνυνθά περ ἀμφιβαλόντε
ἀλλήλους ὀλοοῖο τεταρπώμεσθα γόοιο.
.
γυρισε το χαρτι απο την αλλη πλευρα,εκει ηταν γραμμενοι οι
εξης στιχοι;
.
κι εκυκλωσεν η πεθυμια της κορης τ'ομορφον παλλικαριν
κι επαλεβεν νυχταν και μεραν να απαλλαγει της γοησας
αλλον ποτε στρατον κι οχτρον πλεον κανεναν δεν εφοβειθει
τα καλλια της τα μαθια του δεν εσφαλουσαν σ'υπνον γλυκυν
κι οντας επεσεν μ'ορμην και με σπαθιν απανω σ'αγριο λιοντα
η' για να χαθει η' για να νικησει και το γραπωσεν απο την κεφαλην
η καρδια της κορης ετρεμεν μην τυχει κι ο λιοντας τονε φαει
τοτες ητονε οπου η αγαπη της ριζες απλωσεν κι εστεριωσεν
 .
με την σημειωση:στιχοι απο την Αχιλληιδα
οχι πολυ επιτυχεις
.
πηρε χαρτι και σημειωσε τους στιχους,ηταν σιγουρος,πως
αυτοι οι στιχοι δεν υπηρχαν στην Αχιλληιδα,δεν τους ειχε
ξαναδιαβασει,δεν μπορει να υπηρχαν και να μην τους ειχε
δει,αδιανοητο του φανηκε,
αφησε το βιβλιο ανοιχτο στο φυλλο,που βρηκε το χαρτι,πηρε
το χαρτι που αντεγραψε τους στιχους κι ετρεξε να φωναξει
τον καθηγητη, να του δειξει το ευρημα του,
τον βρηκε καθισμενον  στο σαλονι,του ειπε το συμβαν και
του εδειξε το χαρτι ,ο καθηγητης πηρε το χαρτι,εβαλε τα γυα-
λια του ,και το διαβασε,χαμογελασε,παλι ξαναειδε εκεινο το
ιδιο αινιγματικο χαμογελο,του το εδωσε και σηκωθηκε απ'τον
καναπε,πηγαν στο δωματιο της βιβλιοθηκης,
ειδαν το χειρογραφο βιβλιο,δεν ηταν στη σελιδα που το ειχε
αφησει,ειχαν γυρισει σελιδες,καταλαβε τι εγινε,απο το ανοι-
χτο παραθυρο και την πορτα που ανοιξε για να φωναξει τον
καθηγητη δημιουργηθηκε ρευμα αερα και γυρισαν οι  σελι-
δες,
το πηρε στα χερια του ,εψαξε και βρηκε την ψ' ραψωδια,την
αρχη τηςδεν βρηκε το χαρτι ,
ξεφυλλισε ολη την ραψωδια ,δεν το βρηκε,
ξεφυλλισε και ολο το βιβλιο πολλες φορες ,πουθενα δεν το
βρηκε,εξαφανισθηκε,
εψαξε παντου στο δωματιο,πουθενα,
βγηκε εξω στον  κηπο μηπως το παρεσυρε ο αερας και βγη-
κε απ¨τα'ανοιχτο  παραθυρο κι επεσε εκει,δεν το βρηκε,αφαν-
το,
κοιταξε το ρολοι στο χερι του,ειχε περασει η ωρα,νυχτωσε,εβα-
λε τα βιβλια στη θεση τους στο ραφι,καληνυχτησε τον καθηγη-
τη κι εφυγε
στο σπιτι μεχρι αργα τη νυχτα,σκεφτονταν αυτο που ανακα-
λυψε μια στιγμη κι υστερα χαθηκε,ευτυχως που το αντεγραψε,
και το-χει,
σκεφτηκε πως,ισως,και σε αλλα βιβλια μεσα στις σελιδες τους
να υπαρχουν παρομοια χαρτια με αγνωστους στιχους της Αχιλ-
ληιδας,και το συνολο τους να αποτελουν μια καινουργια παραλ-
λαγη της,αγνωστη και ανεκδοτη,
απο αυριο αυτος θα ειν;αι ο μοναδικος του στοχος ,ν'ανακαλυ-
ψει αυτην την αλλη Αχιλληιδα και να την καταγραψει,
ισως να ανακαλυψει παραλλαγες και αλλων  εργων,π.χ του Δον
Κιχωτη,η' της Βιβλιοθηκης της Βαβελ του Μπορχες,η'της Θειας
Κωμωδιας του Δαντη,η' των εργων του Σεκσπιρ,η' της Ριμαδας
του Μεγαλεξανδρου,
σιγουρα αυτη η απειρη βιβλιοθηκη του καθηγητη θα περιεχει
εκτος απο ολα τα βιβλια που εχουν γραφτει και τα βιβλια που
αυτη τη στιγμη ακριβως γραφονται,και αυτα που θα γραφουν
στο μελλον,αλλα και επιπλεον τα βιβλια που δεν θα γραφτουν
ποτε,
αλλα βιβλια που γραφτηκαν ομως εμειναν χειρογραφα στα
συρταρια των συγγραφεων τους ,παρατημενα  και δεν εκδοθη-
καν ποτε ,
και αλλα βιβλια που θα μπορουσαν να γραφτουν και δεν γρα-
φτηκαν,ειτε εμειναν στη σκεψη,ειτε στη φαντασια του συγγρα-
φεα,ειτε δεν τολμησε για διαφορους λογους να γραψει π.χ πολι-
τικους,ιδεολογικους,θρησκευτικους
και αλλα βιβλια που δεν θα ηταν δυνατον να γραφτουν,τα αδυνα-
τα βιβλια,τα απραγματοποιητα,τα εκτος ανθρωπινων δυνατοτη-
των,τα ουτοπικα,
μενει να ψαξει,κι αυτο εξονυχιστκα θα κανει απο αυριο στη βι-
βλιοθηκη,τιποτα αλλο,
μ'αυτη τη σκεψη ησυχος αποκοιμηθηκε,
.
.
Η ΣΑΠΦΩ Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΑΜΑ
-χ.ν.κουβελης
.
το 622 π.Χ η μικρη Σαπφω 8 χρονων τοτε μακρινη
ξαδερφη του Οδυσσεα Ελυτη,πηγαινε στη β' δημο-
τικου,οι γονεις ηταν απο την Ιωνια,ειχαν ερθει
προσφυγες το 1922 απο τη Σμυρνη στη Λεσβο,στη
Μυτιληνη κι εγκατασταθηκαν εκει,στη Βαρεια,
σε μεγαλυτερη ταξη,στην πεμπτη,πηγαινε ο Θεο-
φιλος του Χατζημανουηλ,ενα ονειροπαρμενο παιδι,
αθωο,ολοι του εκαναν πλακα,οταν τον εβλεπαν στο
δρομο τα μεγαλυτερα παιδια εβαζαν τα μικροτερα
να του κανουν καζουρα φωναζοντας εν χορω ρυθμι-
κα:
''Νατος Νατος ο Μεγαλεξανδρος!
Εμπρος ολοι στη Μικρασια
να παρουμε τη Περσια!
Εμπρος Εμπρος!''
φωναζαν κι εξαφανιζονταν,φυσικα το μαθαινε
ο δασκαλος και την αλλη μερα τιμωρουσε τους
υπευθυνους,ορθιοι στον τοιχο στο'να ποδι,
και μια μερα λενε πως πηγε κι ο Θεοφιλος και
καθισε στη τιμωρια,κι οταν ο δασκαλος τον ρω-
τησε γιατι,απαντησε πως κι αυτος εφταιγε που
τον εκανε ετσι ο θεος να τον κοροιδευουν,μισο
ανθρωπο,
απο τοτε τα παιδια δεν τον ξαναπειραξαν,
η Σαπφω πολυ τον συμπαθουσε,τα σπιτια τους ηταν
πολυ κοντα,κι η μανα της η θεια Κλειδα,μια αγια
γυναικα,που ψυχοπονουσε και νοιαζονταν τους φτω-
χους,τους φιλευε ποτε ψωμι,ποτε αλευρι,ποτε φαι
τους εστελνε,γιατι ηταν σε πολυ καλυτερη κατα-
σταση απ'αυτους,
κι εκεινος την συμπαθουσε και την αφηνε να τον
βλεπει να ζωγραφιζει,κανεναν αλλο δεν αφηνε να
τον δει,
ζωγραφιζε ομορφα,την εξοχη γυρω στη Βαρεια,τις
ελιες,τα αρχοντικα,τις βαρκες,και προσωπα εκανε
της μυθολογιας,τον Αχιλλεα,τον Οδυσσεα,τον Ομηρο,
που λεγανε πως ηταν απ'τη Σμυρνη,εκανε και ηρωες
του 1821,τον Κατσαντωνη,τον Καραισκακη κι αλ-
λους,
και μια μερα της ειπε να την ζωγραφισει,και κα-
θισε και την εκανε,της εμοιαζε η εικονα,μονο
που την ειχε παραστησει πολυ μεγαλυτερη στην
ηληκια,κοπελλα 25 χρονων μελαχροινη κι'εγραψεν
στην εικονα:
η ποιητρια Σαπφω απο τη Λεσβο,
τον ρωτησε:γιατι εγραψε ετσι;και της απαντησε:
πως οι ανθρωποι ειναι αδυνατοι να εμποδισουν τα
πραγματα να γινουν,εκεινα που ειναι να γινουν
θα γινουν
κι αυτη,χωρις να ξερει πως εγινε,πηρε ενα
μολυβι και του'γραψε ενα στιχο σ'ενα χαρτι:
παντοδάπαισι μεμειχμένα χροίαισιν,
στην ιδια ταξη με τη Σαπφω ητανε η Ατθιδα,
η Τελεσιππα και η Μεγαρα,μια ταξη παραπανω
ηταν η Αναγορα και η Γογγυλα,στην α'ταξη
ηταν η Γοργω και η Ανδρομεδα,η Μικα ηταν
μικρη δεν πηγαινε σχολειο,ουτε ο Φαων πηγαι-
νε,ενιωθε μια συμπαθεια γι'αυτο παιδι που
δεν μπορουσε να την καταλαβει,
μια μερα ηρθαν στο σπιτι συγενεις του πατερα,
θυμαται ηταν καλοκαιρι,Κυριακη,αρχες Αυγου-
στου,μια πολυ ζεστη μερα,
ηταν απογευμα και δεν ειχε δροσισει ακομα,
τα τζιτζικια στα δεντρα ξεφωνιζαν,οι μεγαλοι
καθησαν στην αυλη κατω απο τη μεγαλη κλημα-
ταρια,
τα παιδια,αυτη,και τις δυο αδερφες της την
Μελπω και την Ελενη,μεγαλυτερες της,και τον
Γιωργο,μικροτερο απ'ολα τ'αδερφια,δεν τ'αφη-
ναν να μπερδευονται στα ποδια και στις κου-
βεντες των μεγαλων,
αυτη,ηταν πολυ περιεργη,πηγε και κρυφτηκε
πισω απ'το φρακτη του κηπου κι απο κει τα
ακουσε και τα ειδε ολα,
ηταν τρεις οι συγγενεις,ενας ανδρας με ευγε-
νικο παρουσιαστικο,μια γυναικα αρχοντικη
ομορφη κι ενας νεαρος,συνεσταλμενο παιδι,
καταλαβε απο τα λογια τους πως ηταν πατερας,
μητερα και γιος,
ακουσε το ονομα του γιου,Οδυσσεας,της φανηκε,
χωρις να ξερει γιατι,πως του ταιριαζε αυτο
το ονομα,κι ηξερε απο το σχολειο δυο μ'αυτο
το ονομα,
τον Οδυσσεα που τις περιπετειες εγραψε ο Ομη-
ρος,και τον Οδυσσεα Αντρουτσο,
καποια στιγμη ακουσε τον νεαρο να λεει:πως
η Ελλαδα περιεχει το μεταφυσικο φως του πραγμα-
τικου ειναι,
δεν καταλαβε τη φραση,τη θεωρησε ομως σπουδαια,
κι επειδη ειχε καλη μνημη την αποτυπωσε και την
κατεγραψε:
''εκεινο το βραδυ οι τρεις συγγενεις μεινανε
σπιτι μας,
τη νυχτα ειχε λαμπρη γεματη σεληνη,αυγουστιατι-
κη πανσεληνο,τ'αστερια γυρω απ'τη σεληνη χαθηκαν
απ'το φως της,
την αλλη μερα φυγανε πολυ πρωι,δεν ειχαμε ακομα
εμεις τα παιδια ξυπνησει,
πηγα στο Θεοφιλο,τον βρηκα στο χωρο,στη παραγ-
κα,που ζωγραφιζε,
ηθελα πολυ να του'πω ποσο σπουδαιους συγγενεις
ειχαμε,να καυχηθω,κρατηθηκα,φοβομουν μην τον
προσβαλω,επειδη εκεινοι ηταν ταπεινοι οικογε-
νεια και δεν ειχαν τετοιους συγγενεις,
καθομουν και κοιτουσα πως ζωγραφιζε,με ποια
σειρα ζωγραφιζε την εικονα του,τι εβαζε πρωτο
τι δευτερο,πως αναλατευε τα χρωματα του,πως
τα τοποθετουσε,πως γινοντανε η εικονα,πως
ζωντανευε,
ειχε αφαιρεθει τοσο απο τη δουλεια του και
μ'ειχε εντελως ξεχασει γιατι καποια στιγμη
φωναξε δυνατα,που τρομαξα,πραγμα παραξενο
γι'αυτον τον ταπεινο ανθρωπο που ηταν συνηθως
λιγομιλητος,
τον ακουσα καθαρα να λεει:''Φως!.Φως!'',
σαν να συνηρθε απο τον ηχο της φωνη του,με αντι-
ληφθηκε,ντραπηκε,κοκκινισε,και συνεχισε σιωπηλα
να ζωγραφιζει,
δεν ξερω πως τα συνδιασα,αλλα εκεινη η κραυγη:
Φως!Φως!
μ'εκανε να θυμηθω τη φραση του νεαρου που ειχα
ακουσει εκεινο το απογευμα στην αυλη του σπιτιου
μου,και να ταυτισω τη σημασια της με την φραση
του Θεοφιλου ,που μολις λιγο πριν ακουσα,
απ'αυτο θαρρεψα κι αποφασισα να του διηγηθω
το περιστατικο,εκεινος ζωγραφιζε κι εγω του
ελεγα,
οταν τελειωσα,χωρις να με κοιταζει και χωρις
να σταματησει τη δουλεια του με ρωτησε να του
περιγραψω τον νεαρο,
τον περιεγραψα οσο πιο λεπτομερειακα μπορουσα
να τον θυμηθω,
οταν τελειωσα την περιγραφη,χαμογελασε,κουνησε
το κεφαλι του και τον ακουσα πολυ καθαρα και
σοβαρα να λεει:
''τον ξερω αυτον τον κυριο ειχε ερθει στη Μυτιλη-
νη στη Βαρεια με καποιον αλλον κυριο,Αντρεα Εμπει-
ρικο,τον ελεγαν αν θυμαμαι καλα,και εδειχναν
μεγαλο ενδιαφερον για τις ζωγραφιες μου,μετα ηρθε
ο κυριος Στρατης,Ελληνας,ζουσε στη Γαλλια,Στρατη
Ελευθεριαδη Τεριαντ τον ελεγαν'',
δεν ξαμαμιλησε μεχρι,που εφυγα,
οταν ξαναπηγα μετα απο καποιες μερες,δεν τον βρη-
κα,
μου ειπανε οι δικοι του πως εφυγε ξαφνικα απο το
νησι,και δεν ηξεραν που πηγε,δεν ειχαν νεα του,
καποιος ειπε πως περασε απεναντι στη στερεα Ελ-
λαδα,στο Βολο στο Πηλιο,αλλος ειπε πως πηγε
στη Μακεδονια,αλλος στην Κρητη κι αλλος ειπε πως
βρησκεται στις Σποραδες,στη Σκιαθο η'στη Σκοπελο,
οπου και να πηγε ας ειναι καλα,
εκεινο το βραδυ τον ονειρευτηκα,ασκητικο και μι-
κρο ταπεινο ανθρωπακι που ητανε ανεβασμενο σε μια
σκαλωσια σ'ενα καφενειο,κι ελεγες θα πεσει να τσα-
κιστει τοσο αδυνατος ηταν,ζωγραφιζε τα οραματα
της ψυχης του,
και τοτε γυρισε προς το μερος μου και με κοιταξε,
κι ηταν γυρω στο κεφαλι του χρυσο φως,σαν φωτοστε-
φανο,και τον ακουσα να μου λεει:
''ανοιξε το στομα σου ,σαν να μεταλαβαινεις'',
κι εγω μαγνητισμενη υπακουσα,ανοιξα το στομα
μου,
και τοτε ειδα ν'ανακατευει χρωματα και να τα
πεταει απαλα προς το ανοιχτο στομα μου,και πριν
φτασουν τα χρωματα στο στομα μου μετατρεπονταν
σε ελληνικες λεξεις,
εβλεπα τα γραμματα,τα φωνηεντα,
τα συμφωνα,τους διφθογγους,συλλαβες,ολοκληρες
λεξεις,προτασεις τελειωμενες,ατελειωτες,η'αποσπα-
σματα και περνουσαν μεσα μου κι ενιωθα μεγαλη
χαρα κι αγαλλιαση,και συνεχιστηκε αυτο ωρα πολυ,
που δεν ξερω να υπολογισω
επειτα οπως ηρθε το ονειρο εφυγε και κοιμηθηκα
ως το πρωι ησυχα,
αυτο που ειδα σε κανεναν δεν το αναφερα,ουτε
στους γονεις μου,ουτε στ'αδερφια μου,ουτε στις
αγαπημενες φιλες μου,παρα μοναχα εδω το κατε-
γραψα σ'αυτο το μικρο σημειωμα''
.
.
Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΓΩΝΙΩΝ ΔΩΜΑΤΙΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
.
γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια μετα το μεσημερι η μητερα
του του ειπε,πως το πρωι στις 10 ηρθαν τρεις κυριοι και τον
ζητουσαν,καθισαν μια ωρα και τον περιμεναν,τους ρωτησε
τι τον ηθελαν ,αλλα δεν της ειπαν,εφυγαν κι ειπαν πως θα τον
παρουν τηλεφωνο,της ειπε να τους περιγραψει,δεν τον διαφω-
τισε η περιγραφη ποιοι ηταν,εφαγε κι επεσε και κοιμηθηκε,
τον ξυπνησε το τηλεφωνο,το σηκωσε,καποια αγνωστη φωνη του
ειπε πως περασαν απο το σπτι και δεν τον βρηκαν,και την επο-
μενη μερα,ακριβως στις 11 το πρωι,να ερθει στο γραφειο,ειπε
τη διευθυνση,την περιοχη,την οδο ,τον αριθμο,τον οροφο και
τον αριθμο του διαμερισματος,και τον προειδοποιησε,η φωνη
ηταν σοβαρη,να μην διανοηθει να τους ξεγελασει και να μην πα-
ει,
την αλλη μερα πηγε στη περιοχη κι ακριβως 11 η ωρα χτυπησε
το κουδουνι του διαμερισματος,η πορτα ανοιξε αυτοματα,μπηκε
στο δωματιο,ενα μεγαλο ορθογωνιο ,στη μεση ειχε ενα τραπεζι
εκει καθονταν μια νεαρη κοπελλα,η γραμματεας σκεφθηκε,προ-
χωρησε προς την κοπελλα,εκεινη εγραφε στην γραφομηχανη,ακου-
γονταν ο χτυπος της ,η κοπελλα δεν σηκωσε το κεφαλι της να τον
δει,δεν υπηρχε αλλη καρεκλα να καθισει,
της ειπε πως ηρθε στο ραντεβου και να ειδοποιησει,η κοπελλα του
ειπε να περιμενει,
δεν ειχε τι να κανει και για να περασει η ωρα περιεργαστηκε οτι
εβλεπε γυρω του,οι τεσσερις τοιχοι του δωματιου ηταν κατασ-
προι, αδειοι,και χωρις παραθυρα,το μονο ανοιγμα ηταν η πορτα,που
μπηκε,το δωματιο του φανηκε τεραστιο,
περασε πολυ ωρα,η κοπελλα κοιταξε το ρολοι της,σηκωθηκε,περα-
σε απο μπροστα του και του ειπε,να περιμενει κι εκεινη εφυγε απο
το γραφειο,
πηγε στο τραπεζι,καθισε στη καρεκλα της κοπελλας,κοιταξε τα
χαρτια της,λογιστικα και νομικα χαρτια,τα παρατησε,ενιωσε κουρα-
ση,τα ματια του εκλειναν,κοιμηθηκε λιγο,δεν μπορουσε να μεινει
αλλο,κανεις δεν φανηκε,σηκωθηκε κι εφυγε,
εξω ειχε νυχτωσει,γυρισε σπιτι,η μητερα του ειχε κοιμηθει,
χτυπησε το τηλεφωνο,η ιδια ακαμπτη φωνη που ειχε ακουσει
την προηγουμενη μερα του ειπε με αυστηρο τονο,πως ηταν
πολυ ανοητο εκ μερους του να φυγει απο το γραφειο,και πολυ
περιεργος να κοιταξει τα απορρητα εγγραφα πανω στο γραφειο
της γραμματεας,αυτο να μην επαναληφθει,ολοι ηταν πολυ θυμω-
μενοι μαζι του,
το επομενο ραντεβου θα ηταν για την μεθεπομενη μερα την ιδια
ακριβως ωρα,στις 11 το πρωι,στο ιδιο μερος και να περιμενει,
αυτο το τελευταιο του το τονισε ιδιαιτερα,κι εκλεισε αποτομα το
τηλεφωνο,
κοιμηθηκε,ειχε υπνο ανησυχο,ειδε εναν εφιαλτη,βαδιζε σε μια
τεραστια πολη,σ'εναν λαβυρινθο δρομων,ειχε χαθει,κατεβηκε στον
υπογειο σταθμο του ηλεκτρικου,κανενας επιβατης δεν ηταν στην
αποβαθρα,ερημια,ηρθε το τρενο,ανοιξαν οι πορτες του ,κανεις
δεν κατεβηκε,ηταν αδειο,μπηκε και καθισε σ'ενα βαγονι,οι πορ-
τες εκλεισαν,το τρενο αναχωρησε,τοτε ειδε απο το παραθυρο εναν
αγνωστο ανθρωπο να τρεχει προς το κινουμενο τρενο να το προλα-
βει,ακουσε τη φωνη του ανθρωπου,του φανηκε πως ακουσε να
φωναζει το ονομα του,επειτα το τρενο μπηκε μεσα στο τουνελ,
εγινε σκοταδι και ξυπνησε ιδρωμενος,κοιταξε το ρολοι του,3 η
ωρα το πρωι,
εκεινη τη μερα δεν πηγε στη δουλεια,τους τηλεφωνησε πως ενι-
ωθε αδιαθετος,
τηλεφωνησε στη φιλη του πως ηταν διαθεσιμος για ολη τη μερα,η
κοπελλα ηρθε στο σπιτι,βοηθησε τη μητερα του να μαγειρεψουν,
το μεσημερι εφαγαν και οι τρεις μαζι,καθισαν αρκετη ωρα στο τρα-
πεζι και κουβεντιαζαν ,η ατμοσφαιρα ηταν ευχαριστη,
το απογευμα επισκεφθηκαν την αδερφη της κοπελλας,αργοτερα πη-
γαν σινεμα,η  ταμιας του φανηκε να εχει μεγαλη ομοιοτητα με την
κοπελλα του γραφειου που ειχε επισκεφθει,σκεφθηκε να την ρωτη-
σει αν ηταν η ιδια ,αλλα κρατηθηκε,στην φιλη του δεν ειχε πει τι-
ποτα σχετικο,και δεν ηθελε να την ανησυχησει,
μετα το σινεμα πηγαν σ'ενα κεντρο διασκεδασης ,εφαγαν και χορε-
ψαν,τη νυχτα η κοπελλα κοιμηθηκε στο σπιτι του,
οταν το πρωι εφυγε η κοπελλα κοιμονταν ακομη,δεν την ξυπνησε,
στην μητερα του ειπε πως θα παει στη δουλεια,πηρε τον ηλεκτρικο,
κατεβηκε στο κεντρο,στην περιοχη αυτη ηταν το γραφειο του ραντε-
βου,ειχε χρονο μεχρι της 11,ηταν 9,περιπλανηθηκε στους δρο-
μους,
σ'ενα κεντρικο βιβλιοπωλειο αγορασε ενα βιβλιο,ηπιε ενα καφε εσ-
πρεσσο σ'ενα φαστ-φουντ,κι ακριβως 11 η ωρα χτυπουσε τη πορτα
του γραφειου,η πορτα ανοιξε αυτοματα,μπηκε μεσα,
η ιδια κοπελα καθονταν στο τραπεζι στη μεση του μεγαλου αδειου
ορθογωνιου δωματιου σκημενη πανω στα χαρτια της,χωρις να τον κοι-
ταξει του ειπε να περιμενει,
θυμηθηκε τη κοπελα στο ταμειο του σινεμα,της ειπε πως του φανηκε
πως την ειδε στο ταμειο του σινεμα,η κοπελλα σηκωσε το κεφαλι της ,
τον κοιταξε,ειχε ομορφα μεγαλα μαυρα ματια,χαμογελασε,και του ειπε
πως δουλευει στο σινεμα τα βραδυα πεντε χρονια περιπου να συμπλη-
ρωσει το εισοδημα της,και του ζητησε συγνωμη που ηταν αφηρημενη
και δεν τον γνωρισε,
τον ρωτησε αν του αρεσε το εργο,της ειπε πως ηταν καλο,την ρωτησε
αν ηταν παντρεμενη,του ειπε πως ηταν χωρισμενη μ'ενα κοριτσακι 7
ετων και ζει με τη μητερα της,εδω σ'αυτη τη δουλεια δουλευει απο τα
20 χρονια της,με τα λογιστικα και τα νομικα της εταιρειας ,την ρωτησε
ποιο ειναι η δραστηριοτητα  της εταιρειας,αρχιτεκτονικη κατασκευα-
στικη εταιρεια,του ειπε,
περασε ωρα χωρις να πουν τιποτα αλλο,η κοπελλα κοιταξε το ρολοι της,
ετοιμασθηκε να φυγει,σηκωθηκε ,περασε απο μπροστα του,του ειπε να
περιμενει ,τον χαιρετησε κι εφυγε ,
ενιωσε μεγαλη κουραση σπο την ορθοστασια,ζαλιστηκε,δεν τολμησε
να καθισει στο τραπεζι,πηγε στον απεναντι τοιχο,του φανηκε η αποστα-
ση πολυ μεγαλη,απεραντη,γυρισε πισω,κοιταξε το ρολοι του,
ηταν σταματημενο στις 11 και μιση,το εβαλε στο αυτι του,δεν το ακου-
σε να δουλευει,
ειπε,θα μετρησω μεχρι το χιλια κι αν δεν ερθει κανεις θα φυγω,
μετρησε μεχρι το χιλια,κανεις δεν φανηκε,
περιμενε αλλο λιγο,κανεις,
αποφασισε να φυγει,ανοιξε τη μοναδικη πορτα κι αντι να βρεθει στον
διαδρομο του οροφου βρεθηκε σ'ενα μεγαλο ομοιο ορθογωνιο δω-
ματιο,γυρισε στο δωματιο απ'οπου ηρθε,δεν ειχε αλλαξει τιποτα,
το ιδιο κλειστο δωματιο,
ξαναβγηκε στο δωματιο,που ηταν αντι του διαδρομου,στο βαθος
του στον απεναντι τοιχο ,ακριβως στην μεση του,ηταν μια πορτα,
προχωρησε στο χωρο εφτασε εκει και την ανοιξε βρεθηκε παλι
σ'ενα πανομοιοτατο μεγαλο ορθογωνιο δωματιο,με τη διαφορα
τωρα η πορτα εξοδου δεν ηταν απεναντι,αλλα στον δεξιο τοιχο
ακριβως στη μεση του,πηγε εκει κι ανοιξε την πορτα,παλι βρε-
θηκε σε ιδιο μεγαλο ορθογωνιο δωματιο ,η πορτα ηταν παλι στον
δεξιο τοιχο,
συνεχεια εμπενε σε παρομοια μεγαλα ορθογωνια δωματια,με την
πορτα εξοδου ποτε ακριβως απεναντι,ποτε αριστερα και ποτε δεξια,
περιπλανηθηκε πολυ ωρα,μαλλον πολλες ωρες,του φανηκε η περι-
πλανηση του να εχει διαρκεσει,απειρο χρονο,
παντα εμπενε σε ιδια δωματια,
καποιες φορες,αραια στην αρχη ,ολο και πιο συχνα τωρα,μπενει
και σε δωματια που δεν εχουν ανοιγμα και σε καποια απ'αυτα βρι-
σκει στη μεση ενα  τραπεζι κι εκει να καθεται μια κοπελλα να
δουλευει,ποτε οι κοπελλες,αυτο το παρατηρησε καλα,δεν ηταν η
μια ιδια με την αλλη,και φυσικα δεν ξαναδε την πρωτη κοπελλα,
που ειχε δει,
καμια κουβεντα δεν αλλαζε μαζι τους,και γυριζε πισω,και παντα
ευρισκε το δωματιο να εχει σε διαφορετικο τοιχο απο πριν την
πορτα,
ισως,σκεφθηκε,αυτοι οι ανθρωποι καπου τον περιμενουν,σε κα-
ποιο απο τα απειρα δωματια να τους συναντησει στο ραντεβου,
ισως,κι αυτο ειναι πολυ πιθανον,να διασκεδαζουν  μαζι του,να
περιπλανιεται ασκοπα,ισως κι αυτοι συνεχεια να κινουνται,κι αν
καποτε συναντηθουν να ειναι στη τυχη,ισως να ειναι στο διπλανο
δωματιο,και μολις αυτος μπαινει εκεινοι να βγαινουν,η' οταν αυ-
τος εξερχεται απο ενα δωματιο αυτοι να εισερχονται σ'εκεινο,
ετσι εξηγουνται οι φωνες και το κλεισιμο πορτας που ακουει πότε
ακριβως μπροστα του και ποτε ακριβως πισω του,
αλλες φορες ακουει θορυβο μακρια,υποκοφα,να αδυνατιζει σαν να
απομακρυνεται η πηγη,που τον παραγει,
κι αλλοτε να δυναμωνει σαν  να πλησιαζει η πηγη που τον παραγει,
πολλες φορες ετρεξε ν'ανοιξει γρηγορα την πορτα μπροστα του για
να τους αιφνιδιασει,αλλα δεν ειδε τιποτα,
το ιδιο γρηγορα ανοιξε και την πορτα,που μολις εκλεισε πισω του,
ομως τιποτα δεν ειδε,
ισως,ολα αυτα να τα φαντασθηκε,πως συνεβαιναν ετσι,και τιποτα
να μην ευσταθουσε,αλλη,πολυ διαφορετικη να ηταν η καταστα-
ση,
το μυαλο του ,στη μεγαλη αυτη περιπλανηση,και απο αποψη χωρου
και χρονου, δημιουργουσε διαφορες υποθεσεις,για τις οποιες  σπατα-
λουσε πολυ χρονο να τις συλλαβει και να επαληθευσει μετα,χωρις να
τα καταφερνει,
πολλες απ'αυτες τις υποθεσεις ηταν πολυ ευφανταστες για να πραγμα-
τοποιηθουν,
τον τελευταιο καιρο,που τον φαινεται  χωρις αμφιβολια μεγαλο χρονι-
κο διαστημα,το ρολοι του ειναι σταματημενο και δεν μπορει να υπολο-
γισει τον χρονο,βρισκει μεσα στα δωματια ακριβως στη μεση τους
καποια χαρτια,
στην αρχη ηταν αγραφα,μετα ειχαν ενα-ενα τα εικοσιτεσσερα γραμματα
του αλφαβητου,και μαλιστα με τη σειρα,αυτη η συμπτωση του φανηκε
πολυ περιεργη,α,β,γ,...,ω,μετα βρηκε σημεια της γραφης, τονους ,οξεια, περισπωμενη,δασεια,ψιλη,ερωτηματικο;,θαυμαστικο!,ανω-κατω τελεια:
τελεια,κλπ,
ευρισκε και συλλαβες,ρο,λα,κα,...κλπ,και λεξεις,σημερα,σεληνη,δρομος,
...
και μετα φρασεις:το αυτοκινητο ξεκινησε με μεγαλη ταχυτητα,η λεμονια
ανθισε,...
αργοτερα βρηκε διαφορα κειμενα,
σ'ενα δωματιο βρηκε τον Αμλετ του  Σαιξπηρ,αγγλικη εκδοση του 2011 ,
σ'ενα αλλο τη Ρητορικη του,Αριστοτελη,εκδοση Βενετιας του 1498,το
Αλεφ του Μπορχες γαλλικη εκδοση του 1954 ,τα Στοιχεια του Ευκλειδη
γερμανικη εκδοση του 1788,τη Δικη και τον Πυργο του Καφκα σε ελλη-
νικη εκδοση του 1995,την ιαπωνικη εκδοση του 1923 του Δον Κιχωτη,
και αλλα πολλα λογοτεχνικα και επιστημονικα βιβλια,
και συνεχεια βρισκει,βιβλια,εφημεριδες,περιοδικα,μεχρι αφισες, εισιτη-
ρια λεωφορειων,και πολλα αλλα,
περιμενει να βρει οτιδηποτε εχει γραφτει,κι ακομα,αυτο το πιστευει,
να βρει ενα κειμενο που να γραφει τι θελουν αυτοι οι ανθρωποι απ'αυ-
τον,
φοβαται μονον,κι αυτο ειναι μεσα στις πιθανοτητες,μπορει να συμβει
ολα αυτα να παψουν,να μην βρισκει κειμενα,
και συνεχιζει να  εισερχεται και να εξερχεται απο δωματια,η' ακομα
κι αυτο να παυσει,και η' να μεινει κλεισμενος αιωνια σ'ενα δωματιο,
η'να βρεθει στον διαδρομο του οροφου κι απο εκει στο σπιτι του ,στη
μητερα του,στη φιλη του,στη δουλεια του,και τιποτα πια να μην θυμα-
ται,
η' παλι ολα να ξαναρχισουν,με ολο και πιο απομακρυσμενες επισ-
τροφες,μεχρι να μεινει κλεισμενος για παντα στην περιπλανηση
του,
ποιος ξερει τι θα συμβει;ολα τα περιμενει,και πολλα αλλα που δεν
τα φανταζεται,
σημερα στο δωματιο,που μπηκε βρηκε αυτο το κειμενο:
γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια μετα το μεσημερι η μητερα
του του ειπε,πως το πρωι στις 10 ηρθαν τρεις κυριοι και τον
ζητουσαν,καθισαν μια ωρα και τον περιμεναν,τους ρωτησε
τι τον ηθελαν ,αλλα δεν της ειπαν,εφυγαν κι ειπαν πως θα τον
παρουν τηλεφωνο,της ειπε να τους περιγραψει,...
...
η' παλι ολα να ξαναρχισουν,με ολο και πιο απομακρυσμενες επισ-
τροφες,μεχρι να μεινει κλεισμενος για παντα στην περιπλανηση
του,
ποιος ξερει τι θα συμβει;ολα τα περιμενει,και πολλα αλλα που δεν
τα φανταζεται,
σημερα στο δωματιο,που μπηκε βρηκε αυτο το κειμενο:
γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια μετα το μεσημερι η μητερα
του του ειπε,πως το πρωι στις 10 ηρθαν τρεις κυριοι και τον
ζητουσαν,καθισαν μια ωρα και τον περιμεναν,τους ρωτησε
τι τον ηθελαν ,αλλα δεν της ειπαν,εφυγαν κι ειπαν πως θα τον
παρουν τηλεφωνο,της ειπε να τους περιγραψει,...
...
η' παλι ολα να ξαναρχισουν,με ολο και πιο απομακρυσμενες επισ-
τροφες,μεχρι να μεινει κλεισμενος για παντα στην περιπλανηση
του,
ποιος ξερει τι θα συμβει;ολα τα περιμενει,και πολλα αλλα που δεν
τα φανταζεται,
σημερα στο δωματιο,που μπηκε βρηκε αυτο το κειμενο:
γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια μετα το μεσημερι η μητερα
του του ειπε,πως το πρωι στις 10 ηρθαν τρεις κυριοι και τον
ζητουσαν,καθισαν μια ωρα και τον περιμεναν,τους ρωτησε
τι τον ηθελαν ,αλλα δεν της ειπαν,εφυγαν κι ειπαν πως θα τον
παρουν τηλεφωνο,της ειπε να τους περιγραψει,...
.
.
ΥΠΑΤΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ [370-416μ.Χ]-ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ
 ΕΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
τῷ τετάρτῳ ἔτει τῆς Κυρίλλου ἐπισκοπῆς͵ ἐν ὑπατείᾳ Ὁνωρίου τὸ δέκατον͵
καὶ Θεοδοσίου τὸ ἕκτον͵ ἐν μηνὶ Μαρτίῳ͵ νηστειῶν οὐσῶν
.
.
ο ιστορικός Σωκράτης ο Σχολαστικός αναφέρει:
«῏Ην τις γυνὴ ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ͵ τοὔνομα Ὑπατία· αὕτη
Θέωνος μὲν τοῦ φιλοσόφου θυγάτηρ ἦν· ἐπὶ τοσοῦτον δὲ
προὔβη παιδείας͵ ὡς ὑπερακοντίσαι τοὺς κατ΄ αὐτὴν φιλο-
σόφους͵ τὴν δὲ Πλατωνικὴν ἀπὸ Πλωτίνου καταγομένην
διατριβὴν διαδέξασθαι͵ καὶ πάντα τὰ φιλόσοφα μαθήματα
τοῖς βουλομένοις ἐκτίθεσθαι· διὸ καὶ οἱ πανταχόθεν φιλο-
σοφεῖν βουλόμενοι κατέτρεχον παρ΄ αὐτήν. Διὰ τὴν προ-
σοῦσαν αὐτῇ ἐκ τῆς παιδεύσεως σεμνὴν παρρησίαν καὶ τοῖς
ἄρχουσι σωφρόνως εἰς πρόσωπον ἤρχετο· καὶ οὐκ ἦν τις
αἰσχύνη ἐν μέσῳ ἀνδρῶν παρεῖναι αὐτήν· πάντες γὰρ δι΄
ὑπερβάλλουσαν σωφροσύνην πλέον αὐτὴν ᾐδοῦντο καὶ
κατεπλήττοντο. Κατὰ δὴ ταύτης τότε ὁ φθόνος ὡπλίσα-
το· ἐπεὶ γὰρ συνετύγχανε συχνότερον τῷ Ὀρέστῃ͵ δια-
βολὴν τοῦτ΄ ἐκίνησε κατ΄ αὐτῆς παρὰ τῷ τῆς ἐκκλησίας
λαῷ͵ ὡς ἄρα εἴη αὕτη ἡ μὴ συγχωροῦσα τὸν Ὀρέστην εἰς
φιλίαν τῷ ἐπισκόπῳ συμβῆναι. Καὶ δὴ συμφρονήσαντες
ἄνδρες τὸ φρόνημα ἔνθερμοι͵ ὧν ἡγεῖτο Πέτρος τις ἀναγ-
νώστης͵ ἐπιτηροῦσι τὴν ἄνθρωπον ἐπανιοῦσαν ἐπὶ οἰκίαν
ποθέν· καὶ ἐκ τοῦ δίφρου ἐκβαλόντες͵ ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν
ᾗ ἐπώνυμον Καισάριον συνέλκουσιν͵ ἀποδύσαντές τε τὴν
ἐσθῆτα ὀστράκοις ἀνεῖλον· καὶ μεληδὸν διασπάσαντες͵ ἐπὶ
τὸν καλούμενον Κιναρῶνα τὰ μέλη συνάραντες πυρὶ κατη-
νάλωσαν. Τοῦτο οὐ μικρὸν μῶμον Κυρίλλῳ καὶ τῇ Ἀλεξαν-
δρέων ἐκκλησίᾳ εἰργάσατο· ἀλλότριον γὰρ παντελῶς τῶν
φρονούντων τὰ Χριστοῦ φόνοι καὶ μάχαι καὶ τὰ τούτοις
παραπλήσια. Καὶ ταῦτα πέπρακται τῷ τετάρτῳ ἔτει τῆς
Κυρίλλου ἐπισκοπῆς͵ ἐν ὑπατείᾳ Ὁνωρίου τὸ δέκατον͵ καὶ
Θεοδοσίου τὸ ἕκτον͵ ἐν μηνὶ Μαρτίῳ͵ νηστειῶν οὐσῶν».
.
τις ημερες εκεινες γινονταν μεγαλες αναταραχες στην Αλε-
ξανδρεια,αιματηρες συγκρουσεις των  Χριστιανων του
Κυριλλου των Νιτριανων των Παραβαλανων κατα των αιρε-
τικων Νοβατιανων και Νεστοριανων,κατα Εβραιων,κατα Εθνι-
κων και κατα Νεοπλατωνιστων,μερα και νυκτα εχθρα,σκοτω-
μοι,βασανιστηρια,λεηλασιες,φωτια και τσεκουρι,κολαση,
τοτε στην Αλεξανδρεια διδασκε μια μεγαλη Μαθηματικος
η Υπατια κορη του φιλοσοφου Θεωνα,τελευταιου διευθυντη
της Βιβλιοθηκης της Αλεξανδρειας,ομορφη και ευγενικη,με εργο-
σχολιασμοι στην Αριθμητικη του Διοφαντου,στον Αστρονομικο
Κανονα του Πτολεμαιου,και στις  Κωνικες Τομες του Απολλωνιου,
βοηθησε και τον πατερα της στην εκδοση των Στοιχειων της Γεω-
μετριας του Ευκλειδη,αυτη που εχουμε μεχρι σημερα,ειχε στους
κυκλους των Μαθηματων της αφοσιωμενους μαθητες,τον Συνεσιο
τον Κυρηναιο,και τον επαρχο της Αλεξανδρειας Ορεστη,
στα γραμματα του Συνεσιου υπαρχουν σχεδια για τη κατασκευη
επιστημονικων  οργανων ,αστρολαβο,υδρομετρο,με τη καθοδη-
γηση της,
ασχοληθηκε και με τον Νεοπλατωνισμο,ενα φωτεινο ελευθερο
ελληνικο πνευμα,
σκληρη αδυσωπητη η εχθροτητα μεταξυ του Κυριλλου της Αλεξαν-
δρειας και του επαρχου της Αλεξανδρειας Ορεστη,η Υπατια θεω-
ρηθηκε απο τους Χριστιανους οτι υποκινει τον Ορεστη,και μια νυχτα
που γυριζε στο σπιτι της,ορμησε πανω της ο φανατισμενος οχλος ,με
επικεφαλης καποιον Πετρο αναγνωστην,την κατεβασαν απο την αμα-
ξα και την εσυραν στην εκκλησιαν την επονομαζομενην Καισαριον,
εκει την εγδυσαν ,την γυμνωσαν και με κοφτερα κομματια απο σπα-
σμενα πηλινα αγγεια,οστρακα,την εγδαραν και ξεψυχισε,υστερα την
εκοψαν κομματια την διαμελησαν και τα μελη της τα εκαψαν σ'ενα
μερος ονομαζομενον Κιναρον,
τετοια αποτροπαια αισχιστα κακουργηματα επραξαν στο σωμα
και στο φωτεινο πνευμα της
το τεταρτο  ετος της επισκοπης του Κυριλλου,το δεκατον ετος
της υπατειας του Ονωριου,το εκτον ετος του Θεοδοσιου,τον
μηνα Μαρτη,διαρκουντων των Νηστειων
το 416 μ.Χ
ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η ΥΠΑΤΙΑ
.
.
ΕΝΑΣ ΜΥΚΗΝΑΙΟΣ ΣΤΗΝ ΚΝΩΣΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ ΤΟΥ 1997
.
για πρωτη φορα πηγα στη Κρητη στην Κνωσο τον Μαρτη του 1997
δυο χρονια μετα την κατακτηση του νησιου απο τους Μυκηναιους,
αναχωρησα απο το λιμανι του Πειραια στις 7 η ωρα το απογευμα
μ'ενα πλοιο των Μινωικων γραμμων ,μαζι με την οικογενεια μου,
την γυναικα μου την Ελενη και την κορη μου την Κωνσταντινα,και
φθασαμε  χαραματα το πρωι στις 6 στο λιμανι της  Κνωσου το Ηρα-
κλειο,
εκει μας περιμενε μια μαυρη πολυτελης μερσεντες,ο οδηγος φορτω-
σε τις αποσκευες μας και πηραμε τη μεγαλη λεωφορο προς τα νοτιο-
ανατολικα διπλα στις οχθες του ποταμου Καιρατου,
ρωτησαμε τον οδηγο ποσο απεχει το ανακτορο της Κνωσου,μας ειπε:
5 περιπου χιλιομετρα,η λεωφορος ηταν ευθεια,υπερσυχρονα κατασκευ-
ασμενη,και ειχε αρκετη κινηση,αν και στην αρχη της τουριστικης περιο-
δου,
αριστερα και δεξια του ποταμου στους λοφους ηταν βελανιδιες ,ελιες κι
αμπελια παντου,βλεπαμε και αρκετα πευκα,''αυτα τα φυτεψε ο κυρ Εβανς''
μας ειπε ο οδηγος,διακριναμε στη φωνη του καποια δυσφορια,
φθασαμε στο ανακτορο,κατεβηκαμε απο τη μερσεντες,''μην ανησυχητε
για τις αποσκευες,θα φροντισω εγω'',μας ειπε ο οδηγος,τον ευχαριστη-
σαμε  και του εδωσα 20 ευρω φιλοδωρημα,
περπατησαμε στον πλακοστρωτο νεοκατασκευασμενο δρομο,
''το ανακτορο ειναι πολυοροφο και καλυπτει 20000τμ'',ειπα στην
Ελενη αριστερα μου,''το ξερω'',μου ειπε,''ερχομουν εδω ολα τα καλο-
καιρια στα παιδικα  και στα νεανικα μου χρονια μεχρι τα 17 μου στην
ξαδερφη μου την Αριαδνη,επειτα αυτη κλεφτηκε με τον Θησεα,κι απο
τοτε δεν ξαναπατησα στο νησι,μου φαινονται ολα διαφορετικα,πανε,
πεθαναν κι η θεια Πασιφαη κι ο θειος Μινως'',
¨¨μπαμπα,κοιτα'',ακουσα την Κωνσταντινα,που ειχε ξεμεινει πισω μας,
''γιατι τοσο πολυ τσιμεντο στα κτιρια;''
''ο Εβανς θελει να τα στερεωσει ,φοβαται το ηφαιστειο της Σαν-
τορινης'',της ειπα και γελασα,''ας ελπισουμε να μην  ζητησει να του κα-
τασκευασουν  τσιμεντενιους διπλους πελεκεις και ορειχαλκινους ταυ-
ρους με τους ισορροπιστες''
ακουσα καποιος να φωναζει το ονομα μου,ειδα απο τα αριστερα μου
μεσα απο τα δεντρα του κηπου να με πλησιαζει ενας αντρας,τον γνωρι-
σα αμεσως , κι ας ειχα πολυ καιρο να τον δω,ηταν ο Μινως Καλοκαιρι-
νος,ενας εμπορος φιλοτεχνος απο το Ηρακλειο,ο πρωτος που εσκαψε
στη Κνωσο,στην Δυτικη Αποθηκη βρηκε πολλους πιθους,με ιχνη απο
λαδι και κρασι,ηταν την εποχη που ακομα στο νησι ηταν οι Τουρκοι,
χαρηκα που τον ειδα,του συστησα την Ελενη και την Κωνσταντινα,
''ιδια η μανα της'',ειπε,''ξερεις την Ελενη την γνωριζω απο τοτε που
ερχονταν τα καλοκαιρια στη Κνωσο στο Ηρακλειο,θυμασαι Ελενη;''
η Ελενη ειπε:''Ναι,θυμαμαι'',και,την ειδα, κοκκινισε,''και μαλιστα
ημουν ερωτευμενος μαζι της,ωραια κοπελα'',ειπε ο Μινως,γελασα,
αν και μεσα μου ζηλεψα γιατι ο Μινως ηταν ομορφος αντρας,σκορ-
πουσε τα λεφτα του απλωχερα,και ειδικα για ομορφες γυναικες,
μεγαλος γλεντζες,μπον βιβερ,''παιδικες τρελες'',ειπε ο Μινως¨''πε-
ρασαν τα χρονια'',
''σε λιγο θα δω τον Εβανς,για κεινες τις τοιχογραφιες'',του ειπα,ξαφ-
νικα σοβαρεψε το προσωπο του,''προσεξε μην συμβουν τα ιδια,οπως
με την Αιθουσα του Θρονου,τον Διαδρομο της Πομπης,τον πριγκιπα
με τα κρινα στη Νοτιο Εισοδο,με το Κυνηγι του Ταυρου στη Δυτικη
Εισοδο.'',σταματησε,''Οχι τι θελει η Τουριστικη Βιομηχανια αλλα τι
θελει η Επιστημη,η Αρχαιολογια'',μας χαιρετησε κι εφυγε,χαθηκε
μεσα στα δεντρα του κηπου,αριστερα,
πιο κατω σ'εναν ανοιχτο χωρο,σε μια πλατεια,ειδαμε συγκεντρωμενο
πληθος,πλησιασαμε,πολλοι ανθρωποι μπροστα μας βλεπανε,καποιος
γυρισε και μας ειδε,φαινονταν επισημος,να ειχε εξουσια,απο τα ρουχα
μας καταλαβε πως ειμασταν ξενοι και φωναξε,η φωνη του ηταν σαν
διαταγη:
''παρακαλω,αναμεριστε να περασουν οι Μυκηναιοι φιλοι μας,να
δουν την παρασταση'',
αμεσως μας ανοιξαν χωρο,
στη πλατεια ειδαμε τρεις ταυρους και 7 γυμνασμενους αντρες με
μαγιο να πηδουν πανω  στη πλατη τους και να ισορροπουν  σε
διαφορες περιτεχνες στασεις ,θαυμασαμε τη δεξιοτεχνια των ισορ-
ροπιστων γιατι οι ταυροι συνεχως κινουνταν,
μετα απ'την καταπληκτικη  παρασταση των ισορροπιστων,ταυρο-
καθαψια τη λεγανε ηρθανε σε ομαδες των τριων νεαρες κοπελες,
φορουσαν κομσα πολυχρωμα ρουχα,
οι κοπελες ειχαν πολυ λεπτη μεση,τα στηθη τους ηταν στρογγυλα
και γυμνα,σφριγηλα,και στα χερια τους κρατουσαν φιδια,απο ενα
φιδι  στο καθενα χερι,κι επαιζαν μαζι τους,χορευαν σεμνα,ιερατικα,
τα ματια τους ηταν  περιγεγραμμενα μ'εντονο μακιγιαζ,πανεμορφα
ματια και προσωπα,και τα μαλλια τους ηταν καταμαυρα βοστρυχω-
τα,υπεροχη κομμωση,
γυρισα στην Ελενη,και της ψιθυρισα στ'αυτι:''οπως εσυ χτενιζεις τα
μαλλια σου,ομορφες'',η Ελενη χαμογελασε ,μ'αγκαλιασε απο τη μεση
και σφιχτηκε πανω μου,''σ'αγαπω'',την ακουσα να μου ψιθυριζει πο-
λυ γλυκα,
φθασαμε στον Ξενωνα,μας υποδεχθηκε η υπευθυνη υπαλληλος,μια
μελαχροινη γυναικα,περιπου 30 χρονων,μας καλωσορισε,μας ειπε πως
το διαμερισμα που θα μεινουμε ηταν ετοιμο,φωναξε μια νεαρη καμα-
ριερα:''Φωτεινη,οδηγησε τους ξενους στο διαμερισμα τους'',
κοιμηθηκαμε,ξεκουραστηκαμε απο το ταξιδι ,ξυπνησαμε το απογευμα,
ο ηλιος κατακοκκινος εδυε πισω απο το Ηρακλειο,
κατεβηκαμε στη ρεσεψιον,ειπαμε στην κοπελα να φωναξει ενα ταξι να
μας κατεβασει στο Ηρακλειο,θα συναντουσαμε τον Θησεα και την Αριαδ-
νη στο σπιτι τους,μας ειχαν τηλεφωνησει στην Αθηνα την προηγουμενη
μερα πριν ερθουμε στο νησι  και μας ειπαν να τους επισκεφθουμε,
δωσαμε τη διευθυνση στον ταξιτζη,οδος Ναξου,αριθμος 19,στην περιο-
χη του Ξενοδοχειου Ξενια,κοντα στα Ταμπακικα,
βρηκαμε το σπιτι,ενα παλιο διπατο σπιτι,κτισμενο στις αρχες του 1930,
μας περιμεναν,μας ειδαν απο το παραθυρο,βγηκαν εξω,αγκαλιαστηκαμε,
πεντε χρονια ειχαμε να ειδωθουμε,ο Θησεας,οπως ηταν,δεν αλλαξε,παρε-
μενε παντα λεπτος,η Αριαδνη μια μελαχροινη γοητευτικη ομορφη γυναι-
κα,
καθισαμε στο σαλονι,μας κερασαν γλυκο του κουταλιου,μελιτζανακι με
γαρυφαλλο,ρωτησαμε για τα παιδια τους ,ο μεγαλος, ο Νικος, ειναι ναυ-
τικος, ταξιδευει,χθες τους ειχε τηλεφωνησε απο το Μπουενος Αιρες,
η Μαρια παντρευτηκε εδω,εξω απο το Ηρακλειο,στις Αρχανες,ο ανδρας
της ειναι αγροτης,ελιες,αμπελια,κτηνοτροφικα,εχει γεννησει ενα κορι-
τσακι ,ειναι εφτα μηνων,''εγινα γιαγια'',ειπε η Αριαδνη και γελασε ευ-
τυχισμενα,
''η μικρη,η Γεωργια ειναι 17 χρονων,σαν την Κωνσταντινα σας,κοτζαμ
κοπελα,δεν τα'περνε τα γραμματα,εκοψε το σχολειο και δουλευει σε
σουπερ μαρκετ¨¨,κοιταξε το ρολοι της,''οπου να'ναι σχολαει,θα γυρι-
σει στο σπιτι,θα την δειτε'',
ειπανε διαφορα,ο Θησεας δουλευει στα ταμπακικα,δυσκολη δουλεια,
ανθιυγιεινη,βρωμα αποπνικτικη,δυσωδια,τωρα τελευταια τους κρατουν
μισθους,''απελπιστικη η κατασταση'' ειπε ο Θησεας.
η Αριαδνη ειπε:''εγω δουλευω σε ξενα σπιτια,πλουσιων Ηρακλειωτων
και σε τουριστικα ξενοδοχεια,τα καθαριζω,ποτε εχω ,ποτε δεν εχω δου-
λεια''.
σε λιγο ηρθε η Γεωργια,ομορφη κοπελα,ιδια η μανα της,χαμογελαστη
ευχαριστη,ευγενικη,πηγαν με την Κωνσταντινα στο δωματιο της κι ελε-
γαν τα δικα τους,τους ακουγαμε που γελαγανε,
ετοιμασε φαγητο η Αριαδνη και η Ελενη τη βοηθησε και φαγαμε,ηπιαμε
και καλο κρασι εσοδεια του γαμπρου,
στις 10 σηκωθηκαμε να φυγουμε,μας συνοδευσαν εξω στο δρομο,περι-
μεναμε να περασει καποιο ταξι να το παρουμε,κανονισαμε να ξανασυ-
ναντηθουμε,θα μεναμε στη Κνωσο καιρο,δεν ξεραμε ποσο,αναλογα
ποσο θα κρατουσαν οι τοιχογραφιες,
ειδαμε ενα ταξι,καναμε  σινιαλο να σταματησει,δεν σταματησε ηταν γε-
ματο,
με πηρε παραμερα ο Θησεας και μου'πε:''προσεξε μην σε παρασυρει
ο Εβανς με τις φαντασιες του και τα παραμυθια περι Μινωταυρο Λα-
βυρινθο και μιτο της Αριαδνης.Μην πιστεψεις τιποτα!'',
γελασα,''Μην ανησυχεις'',τον καθησυχασα,
σταματησε ενα ταξι,αποχαιρετησθηκαμε και μπηκαμε στο ταξι,σε ει-
κοσι λεπτα ειχαμε φτασει στην Κνωσο,
ησυχη νυχτα,ακινητη ατμοσφαιρα,στον ουρανο ενα μεγαλο φεγγαρι
πανσελληνο
.
.
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΠΑΡΗ
..
στο κρεβατι βρισκεται βαρια τραυματισμενος απο τον Φιλο-
κτητη,την γυναικα του την Ελενη την εστειλε να φερει την
 Οινωνη,την πρωτη γυναικα του,που οταν την παρατησε εκει-
νη του υποσχεθηκε πως αν πληγωθει ποτε να την φωναξει
να τον γιατρεψει,σαν γιατρος που ηταν,
σκεφτονταν ποσο γρηγορα αλλαξε η τυχη του,απο εκει που
ηταν δοξασμενος μεσα στους Τρωες που σκοτωσε τον Αχιλλεα,
κι ας λενε πως πισωπλατα τον σημαδεψε στο τρωτο ποδι του,
αλλωστε ηξερε  πολυ καλο σημαδι,τωρα γυρισε ο τροχος κι
ειναι ξαπλωμενος στο κρεβατι με πολυ βαρυ τραυμα απο το
χτυπημα του Φιλοκτητη,
ποναει κι εκεινη η Ελενη αργει να επιστρεψει,
ενα-ενα επιστρεφουν τα γεγονοτα στη ζωη του ,ζωντανα,οπως
συνεβηκαν με τη σειρα,
μια μερα πριν τον γεννησει η μανα του η Εκαβη ειδε στον υπνο
της ενα αναμενο δαυλι που θα'καιγε την Τροια,συμβουλευτηκε
τον μαντη Αισακο,αυτος εβγαλε αυτη την κριση,η Ηροφιλη,μια
ιερεια του Απολλωνα λυσαξε να σκοτωσουν το μωρο,ο πατερας
του ο Πριαμος και η  μανα του τον λυπονταν,ομως το παρεδω-
σαν σ'ενα βοσκο τον Αγελαο να το παρει στα βουνα και να τον
σκοτωσει,εκεινος ο βοσκος τον λυπηθηκε και τον παρατησε
στην ερημια να τον φανε τ'αγρια θηρια και τα ορνια,να τελειω-
σει απο κρυο και παγωνια,
εκει πηγε μια αρκουδα και τον βυζανε,οταν μετα απο μερες
τον βρηκε ο βοσκος ζωντανο τον  εκρυψε μεσα στο σακουλι
του ,την πηρα που λενε,απο εκει και τ'ονομα του Παρης, και
τον πηρε σπιτι του,για να μην εχει τις συνεπειες του Νομου
που δεν επραξε τι τον διεταξαν εκοψε τη γλωσσα ενος σκυλιου
και την εδειξε στον Πριατον σαν δικη του,πειστηριο του θανα-
του του,
ο  βοσκος Αγελαος τον μεγαλωσε σαν δικο του παιδι του,εγινε
ομορφο  και δυνατο παλληκαρι,βοσκος πανω στη Ιδη,
καποτε τα'βαλε νικηφορα με ζωοκλεφτες και τοτε του εδωσαν
και το ονομα Αλεξανδρος,Αλαξανδρος,
ειχε κι εναν ταυρο δυνατο στο κοπαδι του και τον εβαζε σε αγωνα
μονομαχια με αλλους ταυρους,ολους τους ταυρους τους νικουσε,
εβαλε και  επαθλο ενα χρυσο στεφανι να το παρει οποιος ταυρος
νικησει τον ταυρο του,
τ'ακουσε αυτο ο θεος Αρης,μεταμορφωθηκε σε ταυρο,θεος ηταν
νικησε τον ταυρο του και πηρε το χρυσο στεφανι,αυτο πολυ το εκτι-
μησανε η θεοι,πως ειχε δικαια κριση,κρατουσε τον λογο του,
τοτε ,λιγο μετα ηταν που παντρευτηκε την Οινωνη,και την παρατησε
για την Ελενη,''ακομα να γυρισει η Ελενη'',ειπε,
εγιναν κι οι γαμοι του Πηλεα με την Θετιδα στ'ανακτορα των θεων
στον Ολυμπο,ολους τους θεους προσκαλεσε ο Διας στον γαμο στη
χαρα κι  αφησε ακαλεστη την Εριδα,κι εκεινης πολυ της κακοφανηκε,
πηρε ενα μηλο ,εγραψε πανω ''καλλιστη'' και το πεταξε στη μεση
εκει που χορευαν και γλενταγαν οι καλεσμενοι,
ακουσε φωνες εξω και πατηματα αλογων,μπηκε στο δωματιο η Ελενη,
ετρεξε κοντα του
''τι εγινε;ηρθε;''την ρωτησε με αγωνια,την ειδε λυπημενη,''πες μου
ηρθε;'',
''οχι,αρνηθηκε να'ρθει'',ειπε η Ελενη και ξεσπασε σε λυγμους,
τοτε ενιωσε πως η γυναικα εκεινη που καποτε την παρατησε τωρα
βρηκε την ευκαιρεια να τον εκδικηθει,
την νυχτα ειχε μεγαλη αυπνια και παραισθησεις,το τραυμα,παραξενο,
δεν τον πονουσε,ειχε σταματησει ο πονος,ομως ηταν μουσκεμα στον
ιδρωτα,κρυωνε,ενιωθε παγερα τα ποδια του,καποιες φορες αναπνεε
με δυσκολια,του ερχονταν να σκασει,να πνιγει,
η Ελενη ολη τη νυχτα εμεινε στο πλαι του,αμιλητη,
κοντα το πρωι αποκοιμηθηκε,τοτε σηκωθηκε και η Ελενη και πηγε
κι αυτη να  ξαπλωσει στο διπλανο δωματιο,
ειχε πλησιασει το μεσημερι οταν ξυπνησε,την αναζητησε,φωναξε:
''Ελενη.Ελενη'',εκεινη ξυπνησε κι ετρεξε κοντα του,
απλωσε  το  δεξι του χερι,''κρατησε το''της ειπε,εκεινη το επιασε,
το εσφιξε,το ενιωσε πολυ αδυνατο,με τ' αλλο χερι του σκουπισε
το μετωπο απ'τον κρυο ιδρωτα,
''ελα ησυχασε,ειμαι κοντα σου ,μη φοβασαι'',του ειπε,
η λεξη ''φοβασαι'' τον εκανε να θυμηθει τις φοβερες μερες του
πολεμου,το ηξερε,δεν ηταν αυτος για ηρωισμους,απο τη φυση του
δεν ταιριαζε στους σκοτωμους και στις εχθρες,γι'αλλα ηταν γεννη-
μενος,
ο αδερφος του ο Εκτορας τον κατηγορουσε πως ηταν δειλος,φοβη-
τσιαρης,πως δεν βγαινει μπροστα στο μετωπο,φατσα με φατσα με
τον αντιπαλο,αλλα κρυβεται στη μαχη πισω,
τον δικαιολογουσε τον αντρειο αδερφο του,παντα τον θαυμαζε,τον
ειχε καμαρι του,λυπηθηκε πολυ οταν τον σκοτωσε και τον ατιμασε
ο Αχιλλεας,γι-αυτον πηρε την εκδικηση,αν και οχι με τον ''πρεποντα
τροπο'' που θα ελεγε ο ηρωας σκοτωμενος αδερφος του,σημασια
εχει πως εκδικηθηκε,τον γιο του Πηλεα και της Θετιδας σκοτωσε,
θυμηθηκε τον γαμο τους,την Εριδα,το μηλο,
''ολα αρχισαν τοτε,Ελενη,ολη η ιστορια μας'',ακουστηκε αδυνατη η
φωνη του,σχεδον ψιθυριστη,επειτα εκανε μεγαλη προσπαθεια να
την δυναμωσει,πονουσε το στηθος του,
''καλλιτερα''αναστεναξε '' να με σκοτωνε τοτε ο Μενελαος στη μονο-
μαχια ,θα πληρωνα το χρεος μου,αλλα η Αφροδιτη με γλιτωσε,οπως
και την αλλη φορα με τον Διομηδη ,που το'σκασα απ'τη μαχη,κι ας
τον ειχα πληγωσει με το βελος μου στο ποδι,και γλυτωσα,
παντα στο ποδι σημαδευα τον αντιπαλο,ισια στη φτερνα,ειχα πολυ
καλο σημαδι,αλαθευτο,στο στοχο,οπως ευστοχος κυνηγος  σημαδευει
στο ποδι γρηγορο ελαφι η' αγριο λιονταρι και το πετυχαινει'',
σταματησε,''το στομα μου ξεραθηκε,νερο,λιγο νερο'',
η Ελενη σηκωθηκε ,πηγε και του εφερε νερο,του ανασηκωσε το κεφα-
λι,του εδωσε να πιει,με δυσκολια ρουφηξε το νερο,
του κρατησε παλι το χερι,
''μια μερα,πρωι,πανω στο βουνο της Ιδης  εβοσκα το κοπαδι μου,
πολλα γιδοπροβατα και μοσχαρια,ηταν ανοιξη,Απριλης μηνας με
τα λουλουδια,κι ηρθαν και με βρηκαν,ουτε ξερω πως, η Ηρα,η Αθηνα
και η Αφροδιτη,συνοδευομενες απο τον Ερμη,θαμπωθηκα απο την
ομορφια της,''σταματησε να μιλαει σαν να προσπαθουσε να θυμη-
θει,
''μου ειπαν'',συνεχισε,'' για τον γαμο,για την Εριδα,για το μηλο,και
πως ηρθαν στο βουνο να κανω την κριση,να δωσω το μηλο ''τη
καλλιστη'',στην πιο ομορφη απ'τις τρεις,
η Ηρα μου υποσχεθηκε αν το δωσω σ'εκεινη το μηλο να με κανει
μονο κυριαρχο της Ασιας και πολυ πλουσιο,η Αθηνα υποσχεθηκε
να με κανει τον σοφοτερο ανθρωπο του κοσμο κι ανικητο πολεμι-
στη κι η Αφροδιτη θα μου'δινε δικη μου καταδικη μου την πιο
ομορφη γυναικα του κοσμου αν εδωνα σ'εκεινη το μηλο,
δεν χρειασθηκε να σκεφθω πολυ,η εξουσια και τα πλουτη δεν μ'
ενδιεφεραν καθολου ,οσο για τη σοφια και την ανδρεια ειναι κου-
φιες ματαιοδοξιες,ενω η απολυτη ομορφια της γυναικας και η κα-
τοχη της ειναι το παν στη ζωη,
εδωσα το μηλο στην Αφροδιτη ,''παρτο,και να μην ξεχασεις την
υποσχεση σου'',
και δεν την ξεχασε,γρηγορα εχασα την αγαπη και την αφιοσιωση
μου για την Οινωνη,την απαρνηθηκα ,κι εφθασα στη Σπαρτη,ακο-
λουθωντας το γραφτο μου ,κι εκει σε βρηκα,εσυ ησουν η πιο ομορ-
φη γυναικα του κοσμου,τι κι αν ησουν παντρεμενη,δεσμεμενη με
αλλον αντρα,σε ξελογιασε η θεα,κι αφησες τον αντρα σου και το
σπιτι σου και μ'ακολουθησες στην πατριδα μου,ως εδω,στην Τροια,
κι εγινες συντροφος μου κι ολοι με ζηλευαν,ου νεμεσις,χαλαλι να'
χω τετοια γυναικα στο κρεβατι και στο πλευρο μου''
εκεινη του εσφιξε το χερι,
''τωρα ο πολεμος σε λιγο θα τελειωσει,η Τροια θα πεσει και θα καει
απ'ακρη σ'ακρη,πετρα στην πετρα πανω δεν θα μεινει,θ'αφανισθουν
ανθρωποι,ανδρες γυναικες γεροι και παιδια,ολοι,
κι οι γυναικες μας  θα πουληθουν σκλαβες,κι εσυ θα σμιξεις με τον Διη-
φοβο τον αδερφο μου,ταιρι του θα γινεις,οταν εγω φυγω και γινω σκια
μεσα στις σκιες'',
''ποτε δεν θα γινει αυτο ''εκεινη τον εκοψε,''ποτε'',
κι εκεινος συνεχισε σαν να μην την ακουσε:''κι εκεινον θα τον σκοτωσει
ο Μενελαος  σαν παρουν οι Ελληνες τη Τροια και θα σε παρει μαζι του
να σε ξαναφερει στο σπιτι σου στη Σπαρτη,παλι με χρονια με καιρους
εκει,κι ετσι θα κλεισει ο κυκλος μας ,κι ολα θα ξεχασθουν σ'ευτυχισμε-
νες μερες,κι εγω μαζι θα ξεχασθω,ενας καπνος ,που διαλυθηκε και χα-
θηκε'',
''οχι.οχι.ποτε αυτο δεν θα γινει,ποτε''ξεφωνησε εκεινη και ξεσπασε
σε λυγμους,''ποτε,τ'ακους ποτε δεν θα σε ξεχασω''
''κι επειτα'',συνεχισε εκεινος,''ποτε μην επιτρεψεις να διαδωσουν
για σενα πως ποτε δεν πηγες στην Τροια,πως ποτε δεν βρεθηκες
εδω,πως η πραγματικη ησουν στην Αιγυπτο,κι εδω ηταν μοναχα
το ειδωλο σου,μια φαντασια πως ησουν,ενα ψεμα,και πως πολε-
μησαν και χαθηκαν τοσοι ανθρωποι για ενα αδειανο πουκαμισο,
μια κενη προσωπιδα'',
ανασανε βαρια,''πηγαινε να κλεισεις το παραθυρο με βαραινει πο-
λυ το φως,η δυναμη του,τραβηξε την κουρτινα,κουραστηκα,θελω
να ησυχασω'',
η γυναικα υπακουσε,σηκωθηκε και πηγε κι εκλεισε το παραθυρο,
τραβηξε και την κουρτινα,εγινε στο δωματιο βαθυ σκοταδι,δεν βγη-
κε απ'το δωματιο,πηγε και καθισε σε μια καρεκλα,λιγο πιο περα
απ'το κρεβατι ,αριστερα,σταυρωσε τα χερια,χαμηλωσε το κεφαλι
της κι εκλεισε τα ματια,ακουγε την αναπνοη του,ενα σφυριγμα,
επειτα σιγα-σιγα αποκοιμηθηκε στη θεση εκεινη.
.
.
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
Η ΡΟΔΩΠΙ Η ΒΕΡΕΝΙΚΗ ΚΙ Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ-χ.ν.κουβελης
.
η Βερενικη ηταν 17 χρονων οταν γνωρισε την Ροδωπι,
σ'εκεινο το περιφημο διοροφο σπιτι με τους βαμενους
με ωχρα τοιχους,εταιρα ηταν η Ροδωπι,22 χρονων,και μα-
λιστα η πιο ομορφη απ'ολες τις αλλες κοπελες κι η πιο μορ-
φωμενη,ειχε τριανταφυλλενιο χρωμα το κορμι της,ροδινο,
μαυρα μακρια μαλλια και μαυρα μεγαλα ματια,λεπτη και
ψηλη, την προτιμουσαν ολοι οι αντρες στην Ναυκρατι,ειχαν
πολλους πελατες κι απο την Μεμφιδα,απο την Βουβαστη,
απο την Ηλιουπολη,απο την Κροκοδειλουπολη,απο τις Θηβες,
κι απ'ολους τους οικισμους στις δυο οχθες του Νειλου,
συχνα με τις κοπελες πηγαιναν να κολυμπησουν στα νερα
του Νειλου και στη λιμνη Μοιρις,προσεχανε πολυ τα νερα
εκει που λουζονταν,γιατι υπηρχαν πολλοι κροκοδειλοι μεσα ,
παιζανε με το τοπι στην αμμουδια, αρωματιζαν τα κορμια
τους και τ'αλοιφαν με αιθερια λαδια να γυαλιζουν,
εκει στο σπιτι γνωρισε και τον Μυρωνα,ηταν τοτε 20 χρονων
κι εκεινος 25,ερχονταν με τον Χαραξο,τον φιλο της Ροδωπις,
εναν νεαρο εμπορο απο τη Μυτηλινη,
ο Χαραξος ητανε αδερφος της ποιητριας Σαπφως,πολυ γνωστης
σ'ολη την Ελλαδα,αυτη η Σαπφω δεν την χωνευε καθολου την
Ροδωπι,και στα ποιηματα της την εβριζε πολυ σκληρα,πως ξελο-
γιασε τον αδερφος της και του'τρωγε τα λεφτα και θα τον αφηνε
καποια μερα ρεστο,την ειχε βγαλει Δωριχα,αχορταγη για δωρα,
αυτη η κατασταση πολυ την στεναχωρουσε την Ροδωπι,γιατι τον
Χαραξο τον αγαπουσε αληθινα και τον προτιμουσε απ' ολους τους
αλλους,
μια μερα,νυχτα ηταν ,πηγε στη καμαρα της ,επεσε στην αγκαλια της
κι εκλαιγε μ'αναφυλητα,''τι της εκανα και τοσο με μισει'',
πολυ δυσκολα την παρηγορησε,να αδιαφορισει,δεν την ειχε
καμια αναγκη,
τοτε εβγαλε απ'τη τσεπη της ενα γραμμα που της ειχε στειλει η
Σαπφω,''διαβασε,να δεις τι γραφει,ειναι αδικο'',
το πηρε και διαβασε:
Δωριχα,πουτανα,που'φαγες τ' αδερφου μου τα λεφτα
κι αυτος ο ανοητος και βλακας σε λατρευει σαν θεα
''αστην να γραφει και να λεει,θα της περασει,θελει δεν θελει'',
της ειπε,
της εστρωσε να κοιμηθει εκει μαζι της,κοιμηθηκε ως το πρωι,
ησυχασε,
με τον Μυρωνα παντρευτηκαν σε τρεις μηνες και την πηρε μαζι
του στην Αρσινοη, στην Κροκοδειλουπολη,εκει ειχε τις εμπορι-
κες του επιχειρησεις,εμπορευονταν αρωματα, αιθερια λαδια και
πολυτιμους λιθους,πολυ μεγαλη περιουσια ειχε,
εμειναν σ'ενα πολυτελες διαμερισμα στον μεγαλο λαβυρινθο της
πολης,ο λαβυρινθος αυτος ειχε πολλες στοες,τρεις χιλιαδες διαμε-
ρισματα,χιλιαπεντακοσια υπογεια και χιλιαπεντακοσια ανωγεια,οι
γονεις του Μυρωνα με τ'αλλα αδερφια του εμεναν εξω απ'τη πολη
σ'ενα εξοχικο σπτι κοντα στις οχθες του Νειλου ,σ'ενα καταπρασι-
νο λιβαδι με πολλα δεντρα ,λουλουδια και πολλα νερα,με τεχνητους
πιδακες,
συχνα τους επισκεπτονταν,ετρωγαν ολοι μαζι εξω στην πρασιναδα
και κοιμοντουσαν ενα-δυο βραδυα,
πολυ γρηγορα κινησε εγκυος και γεννησε ενα χαριτωμενο κοριτσακι,
το βαφτισαν Αρσινοη,
αυτα τα δυο χρονια,που περασαν,δεν ειχε κανενα νεο απο τη φιλε-
ναδα της την Ροδωπι,ουτε ενα γραμμα,αν και με τον Μυρωνα μαζι,
αλλα και μονη της πηγαινε στη Ναυκρατι για ψωνια,ομως για ευνοη-
τους λογους δεν περνουσε απ'το σπιτι να δει τη Ροδωπι και τις
αλλες κοπελες,ειχε αλλαξει κοινωνικη ταξη,δεν ηταν πρεπον να επι-
σκεπτεται τετοια κοκοφημα μερη και να συναναστρεφεται τετοιου
ειδους ανθρωπους,
μια μερα εστειλε την υπηρετρια εξω να της αγορασει ενα απο τα πε#
ριοδικα ποικιλης υλης που επαιρνε συχνα καθε βδομαδα και διαβα-
ζε για να διασκεδασει τη πληξη ,που ενιωθε κλεισμενη  μεσα στον λα-
βυρινθο,
η υπηρετρια της εφερε το περιοδικο,το πηρε στα χερια της και καθισε
στο σαλονι στον καναπε να το ξεφυλλισει,με εκπληξη και χαρα ειδε
στο εξωφυλλο,τη φωτογραφια της Ροδωπις,και διαβασε τον τιτλο,
''Το σανδαλι της Ωραιας Εταιρας Ροδωπις'',
πραγματικα ηταν πολυ ομορφη,τα μαλλια της πιασμενα ψηλα,με
χρυσο στεμμα,χρυσα  σκουλαρικια με πετραδια,και τρεις σειρες κορα-
λια στο λαιμο της,τα χειλια της κοκκινα,τα ματια μεγαλα,ομορφα,σε
κοιτουσαν κατευθειαν στα ματια,ροδινο το χρωμα του προσωπου,
μια θεα,
ανοιξε το περιοδικο,διαβασε τη εγραφε για την ΡοδωπΙ:
μια μερα που κολυμπουσε κι οι υπηρτριες της φυλαγαν τα ρουχα
της στην ακτη,ενας αητος με μεγαλες φτερουγες χυμηξε απ'τα ου-
ρανια ξαφνικα και πριν προλαβουν ν'αντιδρασουν τα κοριτσια ,
που πολυ τρομαξαν απ'τον αητο και κρυφτηκαν στα καλαμια,αρ-
παξε  το'να απ'τα σανταλια της,και σηκωθηκε με μεγαλο θορυβο
στον ουρανο ,πεταξε και χαθηκε,
κι εφτασε στη Μεμφιδα πανω απ'την αυλη,που δικαζε ο βασιλιας
κι αφησε το σανδαλι να πεσει μπροστα στα ποδια του,εκεινος εσκυ-
ψε και το σηκωσε,και θαυμασε τοσο πολυ την ομορφια του,την πο-
λυ λεπτοτητα του,που αμεσως φωναξε  τους ανθρωπους του να ψα-
ξουν μεσα σ'ολη την Αιγυπτο να βρουν τη κορη που της ανοικει αυ-
το το σανδαλι,να μην αφησουν θηλυκο για θηλυκο να μην δοκιμα-
σουν το σανδαλι,αν ταιριαζει στο ποδι,κι οταν βρουν την κοπελα να
την φερουν μπροστα του να την παρει για γυναικα του.
Ετσι εγινε εψαξαν μεσα σ'ολη την Αιγυπτο,δοκιμασαν το σανδαλι
σε πολλες ,κι αυτο ταιριαξε στο λεπτο ποδι της Ροδωπις.
Σαν Παραμυθι.
Εκει τελειωνε το κειμενο,
''Σαν Παραμυθι'',μονολογησε,εκλεισε το περιοδικο και τ'αφησε
πανω στο τραπεζακι μπροστα,''Πραγματικα,Σαν Παραμυθι'',επανε-
λαβε,
εμεινε στον καναπε,εκλεισε τα ματια της,εφερε στη μνημη της ολες
τις ωρες που'χε περασει στο σπιτι στη Νσυκρατι με τη Ροδωπι,και
τις αναπολισε με συγκινηση,
αποκοιμηθηκε για λιγο,
την ξυπνησαν,της εφεραν το παιδι,
μετα απο δυο μερες απ'αυτο το περιστατικο με το περιοδικο,ηταν
λιγο μετα το πρωι η υπηρετρια και της εδωσε ενα σημειωμα,
''Κυρια,ειναι για σας,το εφερε ενα παιδι'',
το ανοιξε και το διαβασε:
''Βερενικη,καλημερα ,ειμαι η Ρποδωπι,ηρθα για λιγες ωρες στη πολη,
αν μπορεις ελα να σε δω,θα ειμαι στο ''Πορτραιτον'',θα χαρω παρα
πολυ να σε δω,πολλα φιλια η Ροδωπις'',
εσπασε η καρδια της απο την χαρα και τη λαχταρα να τη δει,ετοιμα-
σθηκε να βγει,εδωσε οδηγιες στη υπηρετρια για το σπιτι οσο θα λει-
πει,
στο ''Πορτραιτον'' τη βρηκε,αγκαλιαστηκαν ,φιληθηκαν,η Ροδωπι τη
ρωτησε τα δικα της πως  τα περναει,της ειπε,
καλα,δεν εχει παραπονο απο τον αντρα της,την προσεχει,εχει και το
παιδι τωρα,το αγαπαει το λατρευει,αλλα ειναι στιγμες που νιωθει με-
γαλη μελαγχολια,σαν κατι πολυ δυνατο να της λειπει,σαν καποτε να
γνωρισε την ευτυχια και να την εχασε,ειναι στιγμες που νιωθει  μεγα-
λη πληξη,αν δεν ηταν τοσο καλος ο αντρας της ,και δεν ηταν και το
παιδι,θα τα παρατουσε ολα και θα'φευγε,δεν ξερει για που,
αφου τελειωσε ρωτησε τη Ροδωπι για τα δικα της,
εκεινη την κοιταξε στα ματια,ποσο ομορφη ηταν,υστερα εσκυψε το
κεφαλι,και την ακουσε να της λεει,της φανηκε πως ειχε βαθεια λυπη
η φωνη της:
''παει ενας χρονος,που χωρισα με τον Χαραξο,με παρατησε και γυρισε
στην Μυτηληνη,εγινε η θεληση της αδερφης του,κερδισε,τρελλαθηκα
οταν εγινε αυτο,δεν ειχα υπνο,παραλογουσα,εκλαιγα ολη μερα,τιποτα
δεν με παρηγορουσε,ουτε οι πολλοι αντρες που μ'ηθελαν,ουτε η φημη
μου,ουτε η ομορφια μου,σε τι με ωφελησε αφου εχασα εκεινον π'αγα-
πουσα,αρχισα να πινω να τον ξεχασω,αδιαφορουσα για τη δουλεια,πολ-
λους πελατες τους δυσαρεστησα και δεν ξαναπατησαν στο σπιτι,αλλους
τους εδιωξα εγω η ιδια,ημουνα ψυχικο και σωματικο ρακος,πονουσα κι
ουρλιαζα τις νυχτες ,τον ζητουσα ,τον εψαχνα παντου,σκεφτηκα να βα-
λω τερμα στην κακοτυχη ζωη μου,να ησυχασω,να πνιγω στα νερα του
Νειλου,να μου φανε το κορμι οι κροκοδειλοι,να μην μεινει κομματι απο
μενα,τιποτα που να  θυμιζει πως περασα πανω σε τουτη τη γη και σ'αυ-
τον τον ψευτικο κοσμο'',
σταματησε να μιλαει,σιωπη,
μετα σηκωσε το κεφαλι της,την κοιταξε στα ματια,χαμογελασε:
''ο χρονος ειναι'',συνεχισε,'' που τα γιατρευει ολα ,και περνανε τα
βασανα των ανθρωπων και ξεχνιουνται,,σιγα-σιγα συνηλθα,βρηκα
παλι τον εαυτο μου,γεμισε το σπιτι απο αντρες,απ'ολα τα μερη,
και καποιος απο τους θαυμαστες μου,παρα πολυ φανατικος φαινε-
ται,συγγραφεας το επαγγελμα,μυθογραφος σαν τον Αισωπο,τον
θυμασαι το Αισωπο;''
κουνησα το κεφαλι καταφατικα,βεβαια τον θυμομουν τον Αισωπο,
μου'χε αναφερει γι'αυτον,οταν ηταν δουλοι και οι δυο στη Θρακη
στον ιδιο δουλεμπορο κι αυτη την ειχε εξαγορασει στην Αιγυπτο
ο  Χαραξος,ο καημενος ο Αισωπος,μαλιστα,την ειχε ερωτευθει,αλ-
λα ηταν μαυρος και πολυ ασχημος,
''αυτος ο συγγραφεας,μου εστειλε ενα ζωγραφο και με ζωγραφισε,
κι εγραψε,διεδωσε μια ιστορια,πως κολυμπουσα κι ενας αητος αρ-
παξε το σανδαλι μου,το πεταξε στην αυλη του βασιλια,κι εκεινος το-
σο θαμπωθηκε απ'το σανδαλι που'στειλε να ψαξουν σ'ολη την Αιγυ-
πτο να βρουν σε ποια ανηκει,κι αυτη θα παντρευτει.Κι εψαξαν και
βρηκαν τη Ροδωπι'',γελασε,''δηλαδη εμενα''
σταματησε για λιγο,επειτα συνεχισε,η φωνη της ηταν σταθερη:
''Ενα Παραμυθι.Ο συγγραφεας αυτος τοσο πολυ με θαυμαζε που επι-
νοησε ολο αυτο το παραμυθι.Κι ολος κοσμος το πιστεψε.Με επισκε-
φτηκαν δημοσιοφραφοι να με ρωτησουν,μαλιστα ενα περιοδικο με
ειχε και εξωφυλλο,πριν λιγες μερες κυκλοφορισε,με την ιστορια.Κα-
θε μερα αυτο γινονταν.Εγω αρνιομουν να τους δεχτω.Δεν ηθελα
να κουβεντιασω για ψευτιες και παραμυθια.Μου ηταν πολυ ενο-
χλητικο.Δεν βασταξα αλλο,απαγορευσα να με πλησιασουν δημο-
σιογραφοι,η' οποιοδηποτε αλλοι,και ζητησα να δω η ιδια τον συγ-
γραφεα στο σπιτι,
ηρθε,τον ρωτησα επιμονα γιατι το εκανε αυτο,μου ειπε πως τον πλη-
ρωσε ο Αρτεμιδωρος,τον ξερεις, αυτον που εχει φορτηγα και επιβα-
τικα καραβια στο  Νειλο και στη θαλασσα,ηθελε να μου κανει διαφη-
μιση,γνωριζε τον μεγαλο θαυμασμο που ετρεφε ο συγγραφεας για
μενα  και δεν θα'φερνε καμια αντιρρηση στο σχεδιο του,και σκεφτη-
κε αυτον τον τροπο,να με μυθοποιησει,
τον ευχαριστησα κι εφυγε,
αυτος ο Αρτεμιδωρος,θυμασαι,μ'ηθελε απο παλια για γυναικα του,
αλλα εγω τοτε αγαπουσα τον Χαραξο κι αρνιομουν,τον καταλαβα
γιατι εκανε αυτο,
σκεφτηκα πως αξιζε να του δωσω περισσοτερο ενδιαφερον,κι ετσι
αρχισα να κανω πιο  στενη παρεα μαζι του,τον συμπαθησα,μαλι-
στα ,πριν δυο βδομαδες αρραβωνιαστηκαμε και ζουμε μαζι''
χαμογελασε,
η Βερενικη της ευχηθηκε:''Με το καλο'',και τη φιλησε,
''ευχαριστω πολυ'',της αποκριθηκε η Ροδωπι,και τη φιλησε κι'αυτη,
''Οτι επιθυμεις''
Της ειπε να πανε στο σπιτι,να δει το παιδι,και τον Μυρωνα,να μει-
νει και μια βραδια να την φυλοξενησουν,
την ευχαριστησε,''οχι,δεν θα μεινω,σε λιγο θα φυγω,αλλωστε το
ξερεις πως δεν μ'αρεσουν οι λαβυρινθοι και μου χαλενε τη δια-
θεση',ειπε με σοβαρο υφος,κι αμεσως την αγκαλιασε τρυφερα
και της ειπε γελωντας:
''Ελα,ετσι το ειπα για να σε πειραξω.Η ζωη μας ειναι λαβυρινθος
και μεσα εκει ζουμε μαζι μ'αλλους ανθρωπους,και ποιος ο λογος,
οπωσδηποτε,να βγουμε απ'αυτον,αφου σε αλλον λαβυρινθο συνε-
χομενο θα μπουμε αμεσως ,κι ισως πιο μεγαλυτερο και πιο πολυ-
πλοκο.Ολοι και ολα σε συνεχεις λαβυρινθους ειναι,πριν τωρα μετα ,
παντα.Ολα αρχισαν και θα τελειωσουν μεσα σε λαβυρινθο και
παλι μεσα σε λαβυρινθο θα ξαναρχισουν''
Της ζητησε να την συνοδευσει στο σταθμο απ'οπου θα φυγει,εκει-
νη δεχτηκε,οταν αποχαιρετισθηκαν της ειπε:
''Σε περιμενω,οποτε μπορεσεις,να ρθεις στη Ναυκρατι στο σπιτι.
Στον λαβυρινθο του''
Εφυγε
.
.
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
ΔΙΔΩ,27 ΕΤΩΝ,ΤΟ 1971 μ.Χ
..
την ρωτησε το ονομα της ,Διδω,του ειπε,και γελασε,υτη που
δινει και δεν παιρνει,την ρωτησε αν ξερει την ιστορια της Διδως,
δεν την ηξερε,ειχανε χρονο,την ρωτησε αν ηθελε να της πει την
ιστορια,ηθελε,καθισε απεναντι του,αρχισε,η Διδω ηταν πριγκι-
πισα  στη Τυρο,μετα τον πατερα της κυβερνησε μαζι με τον πλου-
σιο αντρα της,καλα κυβερνουσε την αγαπουσε ο λαος,ομως
ο αδερφος της,καποιος Πυγμαλιων ζηλεψε τα πλουτη τους  και
θελησε να σφετεριστη την εξουσια,συνομωτησε και την ανε-
τρεψε,σκοτωσε και τον αντρα της τον Σιχαιο,αναγκαστηκε να
φυγει,,φορτωσε τους θησαυρους της σ'ενα καραβι και τη νυχτα
εφυγε μαζι με τους φιλους της,πηρε και τους δουλους της,το καρα-
βι εφτασε στη Κυπρο,εκει αγορασε λατομεια χαλκου,δυο χρονια
τα εκμεταλευτηκε,πλουτισε,τον τριτο χρονο τα πουλησε κι εφυγε,
εφτασαν στη Βορειο Αφρικη,στη Νουμιδια,στη Λιβυη,εκει ζητησε
απ' τον βασιλια Ιαρβα να χτισει μια πολη,εκεινος της ειπε πως της δι-
νει την αδεια να χτισει πολη σε τοσο τοπο οσο  πιανει ενα τομαρι
βοδιου,εκεινη ηταν πολυ ευστροφη,εκοψε το τομαει σε πολυ στε-
νες λωριδες ,τις ενωσε μεταξυ τους και περικυκλωσε ενα πολυ με-
γαλο χωρο,εκει εχτισε τη πολη της ,τη Καρχηδονα και την ακροπολη
της τη Βυρσο,που σημαινει τομαρι,κυβερνησε σ'αυτη τη πολη,δεν
θελησε να ξαναπαντρευτει αλλον αντρα,ουτε και τον βασιλια θελησε
που την ζητησε,καποτε εφτασε στη Καρχηδονα  με τους συντροφους
του ο Αινειας,απο την Τροια,εφυγε μετα την αλωση της απ'τους Ελ-
ληνες,να παει στην Ιταλια,αυτος ηταν ο προορισμος του,ο Αινειας
ηταν γιος του Αγχιση και της Αφροδιτης,εκει στη Καρχηδονα συναν-
τησε την Διδω,που ηταν πολυ ομορφη,''οπως εσυ'',της ειπε,ερωτευ-
τηκαν κι εγιναν ζευγαρι,ομως οι συμβουλοι του Αινεια του θυμησαν
τον σκοπο του ταξιδιου του και μια σκοτεινη νυχτα ο Αινειας εφυγε
απο τη Καρχηδονα με τα καραβια του,οταν το εμαθε η Διδω τρελαθη-
κε,αναψε μεγαλη φωτια κι εκαψε οτι της θυμιζαν τον Αινεια,ρουχα,
γραμματα,εικονες του,οτιδηποτε και μετα ανεβηκε κι αυτη στη φωτια,
φωναξε στο λαο της να μην σβησει ποτε το μισος της για τη πολη που
 θα χτισει ο Αινειας, να την πολεμησουν και να την καταστρεψουν,αυτη
η πολη ηταν η Ρωμη,επειτα εβγαλε το ξιφος το σηκωσε και καρφωσε
το κορμι της,αυτοκτονησε,την ιστορια της με τον Αινεια την εγραψε
ενας μεγαλος λατινος ποιητης ο Βιργιλιος στην Αινειαδα του στο τε-
ταρτο βιβλιο της,λενε πως στην Ναυκρατι την Ελληνικη πολη της Αιγυ
πτου φημισμενης για τις πολλες και ομορφες εταιρες της,μια εταιρα ,
στα χρονια του βασιλια Ψαμμιτιχου,ειχε το ονομα της Διδως κι ελεγε
αυτην την ιστορια,πως αυτη ειναι,την πιστευαν γιατι οι Αιγυπτιοι ει-
χαν μια εμμονη με τις μετεμψυχωσεις,οι Ελληνες ομως δεν πιστευ-
αν τετοιες δοξασιες,''αυτη ειναι η ιστορια της Διδως'',ειπε,την κοι-
ταξε,εκεινη τον κοιταξε,χαμογελασε,''καθε ανθρωπος εχει μια ιστο-
ρια,τη δικη του,κι εγω κι εσυ εχουμε μια ιστορια,αν θελεις θα σου
πω τη δικη μου ,συντομα,χωρις πολλες λεπτομερειες'',γεννηθηκε
το 1944 και μεγαλωσε  καπου στα περιχωρα του Αγρινιου,σχολειο
πηγε τρεις ταξεις,δεν χρειαζονταν,ελεγαν,τα γραμματα στα κορι-
τσια,ηταν ομορφη,στα δεκαπεντε της εμεινε εγκυος απο εναν με-
γαλυτερο αντρα,εναν πλουσιο,γνωστο της περιοχης,παντρεμενο,
μαθευτηκε,εγινε σκανδαλο,την πιεσαν να ριξει το παιδι,αρνηθηκε,
οταν γεννηθηκε το παιδι,της το πηραν μωρο και το εξαφανισαν,
εκλαψε,ουρλιαξε,δεν την σηκωνε ο τοπος,μια νυχτα το'σκαψε
μ'ενα ταξι,ηρθε,εδω,στην Αθηνα,δεν την εψαξαν να την βρουν,
κανεις δεν νοιαστκε απο τους δικους της,στην αρχη πολυ δυσκο-
λα περνουσε,ζητησε δουλεια σ'ενα σπιτι,την πηραν,κι απο τοτε
κανει αυτο το επαγγελμα,προσπαθει να διατηρειται ομορφη,
αλλιως δεν εχεις περασει σ'αυτο  το επαγγελμα,γρηγορα ξεπε-
φτεις,οχι ξενυχτια,οχι ποτα,οχι μπερδεματα με νταβαντζηδες,
λεφτα εκανε,πηρε ενα διαμερισμα ,αυτο που μενει,δεν ξερει απο
πολτικα,καταλαβαινει πως περναει δυσκολα ο κοσμος αυτη την
εποχη,δεν εχει καποιο αντρα απο τοτε,ζει μονη της,πολλοι αν-
τρες,αμετρητοι,ηρθαν σ'επαφη μαζι της ολ'αυτα τα χρονια,
ειναι 27 χρονων,''απο 1944 φθασαμε στο 1971,πολλες ιστοριες
εγιναν και θα γινουν.Αυτη ειναι η δικια μου ισορια'',ειπε και
συνεχισε,''το κανονικο ονομα μου δεν ειναι Διδω,ποια απο μας
εχει το κανονικο της ονομα; ,με βαφτισε μ'αυτο η μανταμ στο
πρωτο σπιτι που πηγα,Διδω,αυτη που δινει  και δεν παιρνει,μου
ειπε,μου αρεσε και το κρατησα'',τον κοιταξε στα ματια ,''το δικο
μου ονομα ειναι Ελενη'',
στο ηλεκτρικο τρενο προς τα Κατω Πετραλωνα σκεφτονταν την ιστο-
ρια της Ελενης ,δεν ειχε λογους να τη θεωρησει ψευτικη,την θεωρου-
σε αληθινη,πραγματικη,οποιαδηποτε ιστορια και ν'ακουγε θα την
θεωρουσε αληθινη,μια ιστορια ειναι μια πραγματοποιηση διαφο-
ρων συμβατων ,απο τον  μεγαλο λαβυρινθο των συμβαντων,των
αφηγησεων,σε σειρα,διαδεχομενων και  στο χρονο και στο χωρο,
το 1 με το 2 με το 3,και λοιπα,οτι μπορει να συμβει εχει συμβει,οχι
απαραιτητα στον Α ανθρωπο,αλλα,ισως, στον Β ανθρωπο,εμεις ακου-
με ,δεν κρινουμε,
το τρενο μπηκε στο σταθμο,σταματησε,σηκωθηκε,ανοιξαν οι πορτες ,
κατεβηκε,
.
.
η Μονα Λιζα και η παρτιτα για βιολι σε σι ελασσονα
BWV 1002 του Μπαχ
..
για πεπτη φορα ηρθε να ποζαρει,συχνα καθε εικοσι λεπτα
με διεκοπτε,κουραζονταν στην  ιδια θεση ακινητη,συζητου-
σαμε,κυριως ρωτουσε για τη ζωγραφικη,για τα χρωματα,πως
γινεται το σχεδιο,τα σταδια του,εκεινη τη μερα ειχε φερει
το βιολι της,επαιζε μουσικη,ερασιτεχνικα,μου ειχε πει,ανοιξε
τη θηκη κι εβγαλε το βιολι,το κουρντισε,τοποθετησε μπροστα της
τις παρτιτουρες,''θα παιξω τη  παρτιτα για βιολι σε σι ελασ-
σονα BWV 1002 του Μπαχ '',μου ειπε,''ο εκτελεστης ειναι ο
μεσαζων  αναμεσα στον μουσικο και στον ακροατη,πρεπει να
προσπαθησει να μεταφερει τα νοηματα του συνθετη στον
ακροατη,να τα αφηγηθει,οπως και ο ζωγραφος,ειναι ο μεσαζων
αναμεσα στο μοντελο του και στον θεατη,να αποδωσει το εσω-
τερικο και το εξωτερικο του μοντελου,να το αναπαραστησει'',
χαμογελασε,συμφωνησα για την αναλογια της μουσικης με τη
ζωγραφικη,επαιξε τη παρτιτα καταπληκτικα,οταν τελειωσε την
ευχαριστησα για το ακουσμα,επειτα καθισε να ποζαρει
.
.
Η ΕΛΕΝΗ  ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΣΤΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ  ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ-χ.ν.κουβελης
XRONIKO
.
η Ελενη,ζωγραφος στη Νεα Υορκη,καταγωγη απο την Ελλαδα,
''η Νεα Υορκη ειναι καρδια του Κοσμου'',ειπε,''και η δυναμη
του κοσμου'',απαντησα,χαμογελασε,ομορφη γυναικα,32 χρονων
μου ειπε,''μενω εδω στο  Μεσο Μανχατταν περιπου 10 χρονια,απο
τα 22 μου'',την ρωτησα για την Ελλαδα,''παλια οταν ημουν μικρη
ερχομουν με τον φαδερ και τη μαμα,το καλοκαιρι,στη θαλασσα'',
με κοιταξε,συνεχισε,''ποτε δεν εφυγα απο την Ελλαδα'',μου επιασε
το χερι,το εσφιξε,''ποτε δεν εφυγα απο εκει'',επανελαβε,συνεχισε,
''εμεινα εκει,σε ενα κοχυλι'',περπατησαμε,φτασαμε στη Ταιμ Σκουερ,
το απογευμα ημουνα στο εργαστηριο της,στον τεσσαρακοστο οροφο,
''απο εδω καποιες μερες αν αφησεις το παραθυρο ανοιχτο μπορει
να  μπουν τα συννεφα  μεσα στο σπιτι'',ζωγραφιζε,''μπορει να κατσουν
στον καναπε'',γελασε,''γυρισε και εδειξε,''εκεινον εκει περα'',επεστρεψε
στον πινακα,''η' να  περασουν ολη τη νυχτα εδω,να ξαπλωσουν και
να κοιμηθουν στο κρεβατι'',μετα απο λιγο συνεχισε,''το πρωι που
ξυπνανε τα χρωματιζω,τα μακιγιαρω,τα δινω διαφορα σχηματα με
τα χερια μου,και βγαινουν ετσι απο το παραθυρο και ταξιδευουν σε
ολο-το κοσμο,παντου,ο αερας και η φαντασια τους δινουν και
αλλες μορφες'',ακουσα,''ενα εργο'',απαντησα,''ειναι μερος του σκη-
νικου'',συνεχισα,χαμογελασε,''ακριβως'',την ειδα να εργαζεται,μια
σειρα απο αρχαικους ελληνικους κουρους και κορες ,πανω σε μια
μεγαλη επιφανεια,''5μ χ 12μ,ετοιμαζω και μια σειρα απο βιντεα,που
θα συμπληρωσουν το εργο,μαζι με κατασκευες,εχει δουλεια πολυ
ακομα,σε δυο χρονια πιστευω να ειμαι ετοιμη για  την εκθεση'',
πλησιασα,την κοιταξα,το καταλαβε,γυρισε το κεφαλι,μεγαλα μαυρα
ματια,λαμπερα μαλλια,κυματιστα,φωτεινο προσωπο,ομορφο,
''ξερεις'',της ειπα,''μοιαζεις με τη κορη του Ευρυδικου'',''σ'ευχαρι-
στω'',απαντησε,''για αποψε τελειωσα,θα σε παω καπου για φαγη-
το,τη νυχτα το Μανχατταν ειναι υπεροχο,θα σ'αρεσει πολυ'',στις
9 ημασταν στο ρεστωραν,πραγματικα υπεροχα,απεναντι μου
η Ελενη πολυ ομορφη ,μου μιλουσε,για τη ζωη της,για τη ζωγρα-
φικη,για τη Νεα Υορκη,ηθελε να μαθει για την Ελλαδα,με ρωτησε,
τη σημερινη,με δυσκολια της μιλησα,μ'ακουγε με πολυ προσοχη,
σκεπτικη,δεν με διεκοψε,οταν τελειωσα με κοιταξε στα ματια,μου
επιασε το χερι,το εσφιξε,χαμογελασε,ενα πολυ γλυκο χαμογελο,
μου δωρισε
.
.
ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ
.
[Αθηνα,στην Πατησιων,κοντα στο κεντρο]
κοιταξε το ρολοι του,12 παρα 10,το ραντεβου ηταν για τις 12,
ακριβως 12 χτυπησε το κουδουνι της πορτας,ανοιξε η πορτα,
εσπρωξε και μπηκε,μια κοπελα του ειπε να  καθισει να περιμενει,
καθισε,μετρησε τους εργαζομενους σ'εκεινο το γραφειο ,δεκα,πεντε
γυναικες και πεντε αντρες,συμμετρια,σκεφτηκε και χαμογελασε,
απο τη θεση που καθονταν δεν μπορουσε να δει τι ακριβως εκαναν,
στις 12 και μιση η ιδια κοπελα τον πλησιασε και του ειπε πως
τον περιμενουν,σηκωθηκε,προχωρησε προς τη πορτα στο βαθος,
χτυπησε,δεν ακουσε να του απαντουν,πατησε το πομολο,ανοιξε
τη πορτα και μπηκε,δεν ειδε κανεναν,σκεφτηκε πως εκανε λαθος
τη πορτα,γυρισε πισω,πηγε στη κοπελα,της ειπε πως εκανε λαθος,
η κοπελα του ειπε πως εκεινο ηταν το γραφειο κι εκει τον περι-
μεναν,της ειπε πως μεσα στο γραφειο δεν ηταν κανεις,η κοπελα
απορησε,πηγαν μαζι στο δωματιο,δεν ειδαν κανενα,η κοπελα
του ειπε πως πριν απο λιγο απο εκει την ειδοποιησαν για αυτον,
του ειπε αν θελει μπορουσε να περιμενει,καθισε,το γραφειο
ηταν τεραστιο,με λιγοστα επιπλα,φαινονταν σχεδον αδειο,αρι-
στερα οπως καθονταν στον τοιχο ειχε ενα σχετικα μικρο παρα-
θυρο,περασε ωρα να περιμενει,βαρεθηκε,σηκωθηκε ,πηγε στο
μπροστινο γραφειο,το βρηκε αδειο,οι εργαζομενοι ειχαν φυγει,
μονο η καθαριστρια ηταν μεσα,φανηκε να μην τον καταλαβε,απο
το δωματιο ακουσε το τηλεφωνο να χτυπαει,ετρεξε να το προλα-
βει,δεν το προλαβε εκλεισε,περιμενε να ξαναχτυπησει,ξαναχτυ-
πησε,διστασε να το σησωσει,τελικα το σηκωσε,ακουσε μια
φωνη  να του λεει πως το ραντεβου αναβαλλεται,θα τον ειδο-
ποιησουν ποτε θα ηταν το επομενο,εκλεισε το τηλεφωνο,,πριν
φυγει καθυστερησε λιγο στο δωματιο,πλησιασε στο  μοναδικο
παραθυρο,απο εκει ειδε τη  μερια της πολης προς εκεινη τη κα-
τευθυνση,εκεινος  εμεινε στην ακριβως αντιθετη,στο αλλο δωμα-
τιο βρηκε τη καθαριστρια,μια μεσηληκη γυναικα,εκεινη τον κοι-
ταξε και τον χαιρετησε,την χαιρετησε κι εκεινος,βγηκε στον δια-
δρομο  και ,πηρε το ασανσερ ,κατεβηκε στο ισογειο,βγηκε στη
στη λεωφορο,προχωρησε νοτια,στην αρχη δεν το προσεξε,
μετα το συνειδοτοπιησε,εβλεπε τα ιδια ακροιβως που ειχε δει
οταν πηγαινε στο ραντεβου,τους ιδιους ανθρωπους,τα ιδια
αυτοκινητα,και μαλιστα με την ιδια σειρα που τα ειχε δει,στο
κοκκινο φαναρι  σταθηκε διπλα του ο ιδιος ανθρωπος,ενας ψηλος
τυπος,τον θυμαται καλα,αναψε το πρασινο,εκεινος ο ανθρωπος
περασε μπροστα του και στον αμεσως  επομενο δρομο δεξια
εστριψε,εκεινος συνεχισε ευθεια το δρομο του νοτια,κοιταξε
το ρολοι του,ηταν σιγουρος για την ωρα ,12 παρα 10
.
.απο ενα προσχεδιο για ενα ρομαντικο μυθιστορημα στο στυλ
της Τζειν Ωστεν,που ομως δεν θα γραφτει ποτε-χ.ν.κουβελης
.
η δεσποινις Εμμα πριν λιγες μερες γυρισε απο το Λονδινο,εκει
σπουδαζει Αισθητικη και Ιστορια της Τεχνης,22 χρονων,μια δρο-
σερη και πολυ ομορφη κοπελα,η μεγαλυτερη αδερφη της η Ελιζα
εχει παντρευτει,εκεινη πριν δυο χρονια ειχε αρραβωνιστει με
τον  Πωλ,συμαθητης της απο το κολεγιο,ενα πλουσιοπαιδο,
ο αρραβωνας κρατησε τρεις μηνες,δεν αντεξε τον επιπολαιο
και παιδιαστικο χαραχτηρα του και χωρισε,δεν σκοπευει να δε-
σμευτει συντομα,θα ζησει τη ζωη της ελευθερη,θα ταξιδευει,θα
χορευει,θα διασκεδαζει,εχει καιρο,
τι ωραια που ειναι στον κηπο τετοια εποχη,ολα τα λου-
λουδια ανθισαν,τα τριανταφυλλα ,κοκκινα ,λευκα ,μοσχο-
μυριζουν,ο δροσερος και καθαρος αερας κανει καλο στην
επιδερμιδα της ,την ροδιζει,
η Εμμα ξαπλωσε στη σαιζ λονγκ.εκλεισε τα ματια,ο ηλιος
ζεστανε το κορμι της,ακουγε τα πουλια να κελαηδουν,τον
συνεχη βομβο των μελισσων,ενιωθε ευτυχισμενη,αναλαφρη,
ελευθερη,να πεταξει,με τη φαντασια της πετουσε,πανω απο
γαλαζιες θαλασσες και πανω απο πρασινα λιβαδια,α ειναι
πολυ ομορφο να εισαι νεα,ομορφη,πλουσια,να τα εχεις ολα,
να ζεις ξεγνοιαστα,
το απογευμα τους επισκεφτηκε η Ελιζα ,η αδερφη της,με τα
δυο παιδια της,ενα αγορακι 5 χρονων κι ενα κοριτσακι 3 χρο-
νων,και τα δυο πολυ χαριτωμενα,την αγαπουσαν πολυ κι εκεινη
τ'αγαπουσε πολυ,κυριολεκτικα τα λατρευε,
επιναν τσαι στην αυλη  με τη μαμα,τα παιδια επαιζαν στον μεγαλο
κηπο,η Ελιζα ηταν πολυ διαφορετικος τυπος απο εκεινη,συντηριτι-
κη στις ιδεες της,την ακουγε,παντα συμβουλες,οι ιδιες καθε φορα,
να προσεχει,να μην ανοιγεται ευκολα στους ανθρωπους,αν δεν τους
ξερει πρωτα,
η Εμμα την ακουγε,δεν της εφερνε αντιρρηση,την σεβονταν,δεν
ηθελε να την κακοκαρδισει,μονο γελουσε,ειχε πολυ γλυκο ,κελαρυ-
στο χαμογελο,σαν να τρεχανε κρυσταλινα νερα,
την ρωτησε αν στο Λονδινο εχει καποια σχεση με καποιον αντρα,
απαντησε οχι,ειναι αρκετα μεγαλη,πρεπει να βρει εναν νεο της τα-
ξης τους,
η Εμμα γελασε,σηκωθηκε,ειχε βραδυασει,μπηκε στο σαλονι,
καθισε μπροστα στο πιανο κι αρχισε να παιζει Σοπεν,την ακο-
λουθησαν η μαμα και η Ελιζα,καθισαν στον μεγαλο καναπε να
την ακουσουν,σε λιγο ηρθαν και τα παιδια,καθισαν ησυχα κι
ακουγαν τη μουσικη,
επαιζε με δεξιοτεχνια τις νοτες,με συγκρατημενο παθος και ξαφ-
νικα ξεσπουσε,παθος ,συγκινηση,δυναμη,ορμη,κι επειτα σιγα -
σιγα ηρεμουσε ,απαλη ,σιγανη μουσικη,που διαλυονταν μεσα
στη νυχτα κι εσβηνε
.
.
ΤΡΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ,ΤΗ ΦΥΛΛΑΔΑ
ΥΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ-χ.ν.κουβελης.
...
και το στρατευμα πεζοπορουσε ημερες ολοκληρες και
νυχτες χωρις ξεκουραση και υπνο και φαγητο ελαχιστο
και νερο λιγοστο,αγριεψαν οι στρατιωτες,τα μαλλια και τα
γεννια τους μεγαλωσαν,αγρια η μορφη τους,η οψη σκυ-
θρωπη,μιλια δεν εβγαζαν απ'το στομα,μοναχα βρισιες
και βλαστημια ακουγονταν,κι εκεινες συντομες, κι επειτα
βαρια σιωπη,οι βαριες αναπνοες,και πηγαν στον Αλεξανδρο
αντιπροσωποι τους δεκα και του ειπαν τα παραπονα,πως
δυσκολα συγκρατουνται οι στρατιωτες οταν ειναι απελπι-
σμενοι να μην στασιασουν και πως η υπομονη εξαντληθηκε
και ο Αλεξανδρος τους ακουσε προσεχτικα και μεσα του λυ-
πηθηκε,αλλα δεν το εδειξε,γοιατι ειχε μαθει πως ο αρχηγος
δεν πρεπει να δειχνει φοβια η' αμφιβολια,οταν ολοι οι
αλλοι φοβουνται και αμφιβαλουν,αλλα πρεπει να κρυβει
καλα τι σκεπτεται και να μην αποκαλυπτει τι αισθανεται,τους
ειπε πως θα κανει οτι μπορει να διορθωσει τη κατασταση,ν
α συγκρατηθουν για λιγο,κι εφυγαν οι αντιπροσωποι κι εμει-
νε ο Αλεξανδρος βαθεια συλλογισμενος και με βαρια τη καρ-
δια,κι εστειλε ανθρωπους εμπιστους δικους του να μαθει
τους πρωταιτιους τους αντιρρησιες,να τον ειδοποιησουν
κι εναν εναν να τους ξεμοναχιασει και να τους εξουδετερω-
σει,γιατι ηξερε πως χωρις αργηγο ο οχλος δεν οργανωνεται
και να κινηθει εναντιον του,και δεν ηθελε να κινδυνεψει η
εκστρατεια του με κανενα τροπο να ματαιωθει
...
ειπε να τον δεσουν με σχοινι να κατεβει στο πηγαδι,
εκει θα λυθει,κι οταν ειναι ετοιμος θα δεθει με το σχοι-
νι,θα το  κουνησει να καταλαβουν πανω και να τον σηκω-
σουν,κατεβηκε ο Αλεξανδρος στο πηγαδι και μετρησε
το βαθος του κι ητανε χιλιες οργιες και το σκοταδι οσο
κατεβαινε τοσο πυκνωνε και το κρυο μεγαλωνε ,οταν
εφτασε στο πατο λυθηκε απ'το σχοινι ,μεσα στο σκοταδι
ειδε  μια χαραμαδα φως,εσπρωξε τον τοιχο κι εκεινος
ανοιξε σαν πορτα και μπηκε ο Αλεξανδρος σε μια φωτι-
σμενη αιθουσα κι ειχε πολλες κολονες θεορατες που
βαστουσαν ψηλα τη τεραστια οροφη κι ειχε η οροφη,ση-
κωσε το κεφαλι κι ειδε,πολλα σχεδια απο το ζωικο κι απο
το φυτικο κοσμο,πολλα  ζωα και πολλα  φυτα δεν  τα'χε ξα-
ναδει,στο βαθος της αιθουσαν ηταν ανθρωποι μαζεμενοι,
πλησιασε κι οσο κι αν τους πλησιαζε δεν εφτανε κοντα τους,
ενας απ'αυτους γυρισε και του φωναξε:Αλεξανδρε ελα εδω
κοντα μας,μην στεκεις μακρυα,κι ακουσε τη φωνη του δυνατη,
σαν να του μιλουσε απο πολυ κοντα απο διπλα του και του α-
παντησε:Πως να ερθω ,δεν μπορω,πλησιαζω κι απομακρυ-
νεστε και δεν σας φθανω ποτε,ο αλλος δεν του απαντησε,σαν
να μην τον ακουσε,του επανελαβε τα ιδια λογια πιο δυνατα,
παλι δεν τον ακουσε,και τοτε τον ειδε να του χειρονομει,σαν
να του φωναζε να τρεξει,ετρεξε και τους εφτασε,ηταν πολλοι
μαζεμενοι,απο κοντα του φανηκαν ιδιοι,το ιδιο προσωπο,
το ιδιο υψος ,τα ιδια ρουχα,ιδιο χρωμα μαλλιων,ιδια φωνη,
ιδιοι ανθρωποι,πως να ξεχωρισει τον ανθρωπο που του
φωναξε;αδυνατο ητανε,και τοτε ειδε να ειναι στημενοι
παντου αναμεσα τους πολλοι καθρεπτες σε διαφορες γω-
νιες και καθε ανθρωπος ειχε απο καθρεφτη σε καθρεφτη
πολλα ειδωλα,τοσο πολυ ζαλιστηκε που δεν ηταν σιγουρος
ποιοι ανθρωποι ηταν πραγματικοι και ποιοι ηταν μοναχα
ειδωλα,παρατηρησε πως οι καθρεφτες ηταν απο τετοιο
υλικο κατασκευασμενοι που μπορουσες να περασεις
στο εσωτερικο τους και να συνυπαρχεις με το ειδωλο
σου,με τα ειδωλα των αλλων ανθρωπων,μεσα στα ειδωλα
ειδε τη μορφη του ν'αλλαζει να γινεται ομοια με των αλλων,
σε λιγο δεν θα γνωριζε ποιος ηταν μεσα σε τοσους πολλους
ομοιους ανθρωπους,σκεφτηκε να γυρισει πισω,ομως το
πισω ,οπως κι οποιαδηποτε αλλη κατευθυνση ειχε εξαφα-
νισθει,ολοι κινουνταν,καποια στιγμη σταθηκαν ολοι ακινη-
τοι,ουτε καμια φωνη ακουγονταν,μοναχα ακουγε το χτυπο
ενος ρολογιου,δεν μπορουσε να προσδιορισει απο που,ακου-
γονταν καθαρα τα δευτερολεπτα,ειδε πως απεκτησε παλι το
δικο του προσωπο,καταλαβε πως χαθηκε σε λαβυρινθο,πριν
αρχισουν ολα απ'την αρχη να συμβαινουν ξανα ετρεξε προς
καποια διευθυνση να προλαβει να ξεφυγει.ειδε μια ανοιχτη
πορτα,ισα που προλαβε να τη περασει γιατι σταματησε το ρο-
λοι ,βρεθηκε στο σκοταδι,απλωσε τα χερια και ψηλαφησε ,
επιασε το σχοινι ,δεθηκε απ'τη μεση,το κουνησε δυνατα,
γρηγορα τον ανεβασαν επανω,τον ρωτησαν γιατι τοσα γρη-
γορα γυρισε,δεν τον ειχαν καλα καλα κατεβασει κατω κι αμε-
σως κουνησε το σχοινι να τον ανεβασουν επανω,μολις που
κατεβηκε,δεν τους ειπε τιποτα τι ειδε,ειπε πως δεν ειχε κατι
να δει
...
νυχτα,η Ρωξανη,ηταν εξω στον κηπο,τη βρηκε εκει,την
πλησιασε,σταθηκε κοντα της,την αγγιζε,ζεστο το κορμι
της,ειδε το προσωπο της,το φωτιζε η σεληνη,πανσεληνος,
''εχεις ομορφο προσωπο'' της ειπε,εκεινη χαμογελασε,
δεν απαντησε,αργοτερα στη κρεβατοκαμαρα,τον ρωτησε
τι εννοουσε οταν ,πριν,στο κηπο της ειπε:''εχεις ομορφο
προσωπο'',
...
.
.
ART INSTALLATIONS -ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης
.
2 Απο τις Εγκαταστασεις:
.
-Ricorda / Inter-Outer Action
1- Βιντεο Εγκατασταση.Μια μεγαλη οθονη 2μ χ 3μ,στην
οθονη προβαλλεται ενα βιντεο απο αρχεια σε στρατοπεδα
συγκεντρωσης,ακουγονται διαφοροι μηχανικοι και ανθρω-
πινοι ηχοι,αυτοκινητα,μηχανες,βομβαρδισμοι,ομιλιες
ανθρωπων σε διαφορες γλωσσες,φωνες,γελιο,κλαμα,
κραυγη,σιωπη,ακουγονται ονοματα ανθρωπων,ομιλιες
πολιτικων,ακουγεται το εργο του Luigi Nono :Ricorda
cosa ti hanno fatto in Auschwitzι ,for tape-1965,διαρκεια
12' 52''-Θυμησου τι σου εχουν κανει στο Αουσβιτς-
σε καθε 1 λεπτο  σιωπη 10 δευτερολεπτων -
στην οθονη υπαρχει καμερα που καταγραφει βιντεο ,
εστιασμενη στα ματια του θεατη καταγραφοντας τις αντι-
δρασεις του σε ολη τη διαρκεια της εγκαταστασης,και τις
προβαλει μεσα στο βιντεο μαζι με τις ληψεις απο ολους
τους προηγουμενους θεατες.
Το βιντεο-εγκατασταση αποτελειται απο 3 μερη:
το 1ο μερος διαρκει 1 λεπτο,η οθονη ειναι ενα σκοτει-
νο ορθογωνιο,σιωπη,κανενας ηχος δεν ακουγεται.
το 2ο μερος διαρκει οσο η μουσικη του Luigi Nono μαζι
με το χρονο των σιωπων,περιπου 15 λεπτα,προβαλονται
τα αρχεια απο τα στρατοπεδα συγκεντρωσης,ακουγονται
οι διαφοροι μηχανικοι και ανθρωπινοι ηχοι,επικαλυπτο-
μενοι,και προβαλλονται τα ματια του θεατη,σταδιακα
εισαγονται στην οθονη και τα ματια ολων των προηγου-
μενων θεατων με τη σειρα απο τον πρωτο μεχρι τον πρω-
τελευταιο,σε διαφορες θεσεις τις οθονης.
το 3ο μερος διαρκει 2 λεπτα,συνεχιζουν να προβαλλον-
ται μονο τα ματια των θεατων,που σταδιακα χανονται
και μενουν μονο τα ματια του τελευταιου θεατη,σε ολη
τη διαρκεια του 3ου μερους ακουγεται ζωντανα η αναπνοη
και οι χτυποι της καρδιας του
.
-Multi-Syllogismus Reflections
2-Ενας κλειστος εξαγωνικος χωρος,τελειο εξαγωνο σε
περιγεγραμμενο κυκλο ακτινας 2 μ ,περικλειεται απο
εξη καθρεφτες πλατους 2 μετρα στη βαση και 4μ στο
υψος,μια πλευρα του εξαγωνικου πρισματος ειναι η
πορτα εισοδου και η απεναντι της η πορτα εξοδου
της εγκαταστασης,στο χωρο εισερχεται ο θεατης και
στεκεται ορθιος  στο  κεντρο του δαπεδου,ακινητος,
το ειδωλο του προβαλλεται πολλαπλα στους καθρεφτες,
απο τον εναν καθρεφτη αντανακλαται σε αλλον  καθρε-
φτη και παλι σε αλλον καθρεφτη,ειδωλα ειδωλων,
 το δαπεδο περιστρεφεται,
η εγκατασταση διαιρειται σε 5 μερη:
στο 1ο μερος ,εισοδος του θεατη,10'',κανενας ηχος
στο 2ο μερος ,διαρκεια 7 λεπτα,το δαπεδο περιστρε-
φεται ανεπαισθητα,ο θεατης περιστρεφεται,ακουγον-
ται διαφορα καθε φορα κειμενα να διαβαζονται απο
διαφορες φωνες,ανδρικες,γυναικειες,παιδικες,σε δια-
φορες γλωσσες,ακουγονται ολοκληρα αποσπασματα
αλλα και μικροτερα μερη τους,προταση -λεξη-γραμμα-
συνεχως επικαλυπτομενες αναγνωσεις σε διαφορα
χρονικα διαστηματα,ορισμενες επανερχονται,
τα κειμενα ειναι απο τον Ομηρο ,τον Αριστοτελη, τον
Πλατωνα,τον Μπεκετ,τον Βιτγενσταιν,τον Ντοστογιεφ-
σκι,τον Καφκα,τον Σαιξπιρ, τον Μαγιακοφσκι,τον Πιραν-
τελο,και απο διαφορους αλλους συγγραφεις,απο εφημε-
ριδες, κλπ,
στο 3ο μερος,διαρκειας 1,5 λεπτο,η περιστοφη του δαπε-
δου σταματα,ο θεατης πρεπει να επαναλαβει οτι μπορει
απο αυτα που ακουσε και συγκρατησε,τα οποια μαγνητο-
φωνουνται.
στο 4ο μερος,διαρκειας 2,5 λεπτων,ακουγονται οτι ο θε-
ατης επανελαβε και μαγνητοφωνηθηκε απο τα κειμενα
που ακουσε και αυτα που επανελαβαν ολοι οι προηγου-
μενοι απο αυτον θεατη  απο εκεινα που ακουσαν και μαγ-
νητοφωνηθηκαν ,οι ηχοι επικαλυπτονται.
Σε ολη τη διαρκεια 2ο μερους και του 4ου μερους ο φω-
τισμος στο χωρο συνεχως μεταβαλλεται,σε διαφορους το-
νισμους και εντασεις,θολωνει,σκοτιδιαζει,σκοταδι,φωτιζε-
ται,μεχρι που γινεται τελειως εκτυφλωτικος.
Στο 3ο μερος ο φωτισμος ειναι σταθερος.
Στο 5 μερος,εξοδος του θεατη,10'',κανενας ηχος
.
.
Η ιστορια που διακλαδιζεται
.
η γυναικα μπηκε σ'ενα δωματιο,ο τοιχος απεναντι βαμενος γαλαζιος
και μια πορτα,στη μεση του χωρου μια καρεκλα,κανενα αλλο αντι-
κειμενο,πηγε στο ανοιχτο παραθυρο αριστερα,κοιταξε εξω,ειδε τη
θαλασσα,ηρεμη,σχεδον ακινητη,ακουσε να φωναζουν το ονομα της,
γυρισε το κ€φαλι της,ειδε στη καρεκλα να καθεται ενας αντρας,πλη-
σιασε ,ο αντρας ηταν αγνωστος,ο αντρας σηκωθηκε και πηγε στη
πορτα,την ανοιξε και περασε  στον αλλο χωρο,η γυναικα ακουσε
το κλαμα  ενος μωρου παιδιου κι επειτα το γελιο του,ετρεξε στην
ανοιχτη πορτα,περασε στον αλλο χωρο,εκει ειδε μια μεγαλη πα-
ραλια,στος βαθος της δεξια ειδε τον αντρα,του φωναξε,εκεινος
σταματησε και γυρισε,της εκανε νοημα με το χερι να πλησιασει,
ετρεξε να τον φτασει,οταν τον εφτασε,την ρωτησε τ'ονομα της,του
ειπε,εκεινος εσκυψε και με το δαχτυλο του το εγραψε στην αμμο,
μια φορα,δυο φορες,τρεις φορες,της ειπε να ξαπλωσει πανω στα
γραμματα της και να κλεισει τα ματια,εκεινη ξαπλωσε κι εκλεισε
τα ματια,οταν ανοιξε τα ματια ο αντρας δεν ηταν εκει,ακουσε το
θορυβο ενος τρενου ,σηκωθηκε κι ετρεξε προς το μερος που ακου-
σε τον θορυβο,περιμενε ακινητη,δεν περασε κανενα τρενο,γυρισε
πισω στο σπιτι,ολα τα παραθυρα του σπιτιου ηταν φωτισμενα,
απο εκει μεσα ακουγε μουσικη και φωνες ανθρωπων,μπηκε με-
σα στο δωματιο,χορευαν,την πλησιασε ενας αντρας ,της ζητησε
να χορεψουν,τον κοιταξε,ηταν ο αντρας της παραλιας,τον ρωτησε
γιατι χαθηκε,ο αντρας δεν της απαντησε,την επιασε να χορεψουν,
δεν αρνηθηκε,χορευαν αναμεσα στ’αλλα ζευγαρια,σιγα-σιγα τα
ζευγαρια γυρω τους αραιωναν,τελικα εμειναν στο χωρο οι δυο τους,
η μουσικη τελειωσε,ο αντρας πηγε στο παραθυρο,απο εκει την
φωναξε με τ'ονομα της,''ελα να δεις'',πηγε στο παραθυρο,κοιταξε
εξω,ειδε τη θαλασσα και την παραλια,μεσα στο δυνατο φως
της μερας  ειδε στο βαθος της παραλιας δεξια τις φιγουρες
ενος αντρα και μιας γυναικας,η γυναικα ετρεχε πισω απ'τον αντρα,
ο αντρας σταματησε,η γυναικα τον εφτασε,φαινονταν να μιλουν,
γυρισαν προς το μερος τους,τους φωναξαν,δεν τους ακουσαν κα-
θαρα,,απομακρυνθηκαν στο βαθος της παραλιας,η γυναικα εμει-
νε στο παραθυρο να κοιταζει,κοιτουσε τη θαλασσα,ηρεμη,σχεδον
ακινητη,ξεχασθηκε ,ακουσε να φωναζουν τ'ονομα της,γυρισε το
κεφαλι της,ειδε τον αντρα να καθεται στη καρεκλα,τον πλησιασε,
ο αντρας σηκωθηκε,βγηκε στη παραλια,η γυναικα τον ακολουθη-
σε
.
.
Η Βιβλιοθηκη του Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo
The Library of  Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo
[Ενα διηγημα του Φανταστικου]-χ.ν.κουβελης
.
.
σε μια τεραστια αιθουσα βιβλιοθηκης εργαζεται ενας
ανθρωπος,το ονομα του ειναι Χορχε Λουις Μπορχες,
Αργεντινος,κατοικος του Μπουενος  Αιρες,περιπου 60
χρονων,τυφλος,καθε μερα ανοιγει τη βιβλιοθηκη στις 8πμ
ακριβως και την κλεινει το απογευμα στις 8 ακριβως,τον
συνοδευει μια γυναικα,γευματιζει σ'ενα ρεστοραν  στην
οδο Αλφονσο Ρεγες στον αριθμο 17 ,στη βιβλιοθηκη υπαρ-
χει μονο ενα βιβλιο,κανενα αλλο,οταν ηταν νεος,και πριν χα-
σει εντελως την οραση του,περιμενοντας να ερθει καποιος
 αναγνωστης στη βιβλιοθηκη για να περναει την ωρα του
επερνε το  μοναδικο βιβλιο και το ξεφυλλιζε με τις ωρες,πολλα
χρονια,ποτε δεν μπηκε ενας επισκεπτης να τον διακοψει,απο την
αρχη το βιβλιο του φανηκε πως ηταν παραξενο,βεβαια τον
προβληματισε που ενα μονο βιβλιο περιειχε αυτη η τεραστια βι-
βλιοθηκη,το θεωρησε καποια ιδιορυθμια,παραξενια,του ιδιοκτη-
τη και δεν του επεφτε λογος,αυτος πληρωνονταν να κανει τη δου-
λεια του,ειτε μ'ενα βιβλιο,ειτε με πολλα,απειρα,ειτε και με κανενα,
μεσα στο βιβλιο εβρισκε μεγαλο αριθμο σελιδων αγραφες,
λευκο χαρτι,μαλιστα  υποθεσε πως ηταν απειρες,ενω το βιβλιο
ειχε συγκεκριμενο μεγεθος και συγκεκριμενο βαρος για να περιε-
χει απειρες αγραφες σελιδες μαζι με τις γραμμενες,ακομα εβρι-
σκε σελιδες με καταλογραφημενες λεξεις,π.χ ν'αρχιζουν απο
το γραμμα α,σ'ολες τις γλωσσες,και για μια λεξη σε ποια εργα
υπαρχειν,σε ποιες προτασεις των εργων,σε ποιους συγγραφεις,
σε ποιες  εκδοσεις,και για ολες τις λεξεις η ιδια λεπτομερεστατη
αναφορα,επισης εβρισκε στις σελιδες του τα εργα του Σεξπιρ,σε
πολλες εκδοσεις,τα εργα του Θερβαντες,του Αριστοτελη,του Αβερ-
ροη,του Τζοις,του Προυστ,του Εκο,του Μπεκετ,του Τολστοι,του
Αδολφο Μπιοι Κασαρες,του Πλωτινου,του Παουντ,δεν υπηρχε ερ-
γο,λογοτεχνικο,η'οποιοδηποτε αλλο να μην υπηρχε στις σελιδες
του,μαθηματικο,τα Στοιχεια του Ευκλειδη,του Διοφαντου,του Καν-
τορ,του Ταρσκι,ολα,εργα Φιλοσοφιας,του Νιτσε,του Χαιντεγκερ,
του Καντ,του Σοπενχαουερ,του Βιτγκενσταιν,ολα,ολες οι εκδοσεις
τους,σ'ολες τις γλωσσες,οσο περνουσαν τα χρονια εβρισκε συνε-
χεια,κι οπως κανενας αναγνωστης δεν επισκεφτονταν τη βιβλιο-
θηκη,ειχε χρονο,απειρο χρονο ,σκεφτηκε ειρωνικα,να ασχολειται
με το βιβλιο,εκει μεσα βρηκε εφημεριδες,απ'ολο τον κοσμο,πα-
λιες και νεες,περιοδικα,φυλλαδες,πολλα,τα τελευταια πεντε χρο-
νια,γυριζοντας σελιδα εβρισκε τη σελιδα απο αλλο εργο,απο τον
Ομηρο  η επομενη σελιδα ηταν στους Ταιμς της Νεας Υορκης,
29 Μαρτιου 1954,επισης αλλαζε και η αριθμηση των σελιδων,απο
τη σελιδα με αριθμο 45 ,γυριζε στη σελιδα με αριθμο 297,ηταν δυ-
σκολο να ξαναβρει την  ιδια σελιδα,και πολυ δυσκολοτερο να βρει
το ιδιο εργο,στη τυχη μονο το εβρισκε,αν το εβρισκε ποτε,τα τε-
λευταια δυο χρονια η οραση του αρχισε να ελαττωνεται σοβαρα,
φοβονταν πως γρηγορα και τον επιασε μια αγωνια να προλαβει να
δει οσα περισσοτερα γινεται απ'το βιβλιο,ζητησε απο τη διευθυν-
ση της βιβλιοθηκης να μενει στη βιβλιοθηκη  και μετα το κλεισιμο
της,του δωσανε αδεια,εμενε ως αργα τη νυχτα,στην αρχη γυριζε στο
σπιτι να κοιμηθει,μετα επαυσε να γυριζει στο σπιτι,κοιμονταν στη
βιβλιοθηκη,πολυ λιγη ωρα πριν πιασει δουλεια,η'και- δεν κοιμονταν
καθολου,συντομευσε και τον χρονο  που γευματιζε,σταματησε ολες
τις κοινωνικες του επαφες για να εχει περισσοτερο χρονο στη διαθε-
ση του γτα το βιβλιο,μια μερα,Κυριακη ηταν,μολις ειχε τελειωσει τη
δουλεια κι ειχε κλεισει τη βιβλιοθηκη,ανοιξε το βιβλιο κι ευρισκε τα
εργα ενος μονο συγγραφεα,και τις αλλες μερες το ιδιο,η'ενα μονο εργο
του,η' απο ενα μονο ειδος,λογοτεχνια,ποιηση,επιστημη,αστυνομικα,
δοκιμια,εφημεριδες,για πολλες μερες,
μια νυχτα,θυμαται λιγο πριν ξημερωσει, αρχισε να βρισκει τα εργα
ενος συγγραφεα που ειχε το ιδιο ονομα μ'αυτον.Χορχε Λουις Μπορχες,
Αργεντινος,γεννημενος στο Μπουενος Αιρες στις 24 Αυγουστου το 1899,
γιος του Χορχε Γκιγερμο Μπορχες Ασλαμ δικηγορου και δασκαλου ψυχο-
λογιας εν μερει Ισπανος,Πορτογαλος,Βρετανος,και της Λεονορ Ασεβεδο
Σουαρες, με καταγωγη απο την Ουραγουαη,την Πορτογαλια και την Ισπα-
νια,ζουσαν στη συνοικια Παλερμο,στο σπιτι μιλουσαν ισπανικα και αγ-
γλικα,ο μικρος Χορχε Λουις στα δωδεκα του διαβαζε Σεξπιρ στα αγγλικα,
στο σπιτι ειχαν μια μεγαλη βιβλιοθηκη,το πληρες ονομα του ηταν Χορχε
Φρανσισκο Ισιδορο Μπορχες Ασεβεδο,Jorge Francisco Isidoro Luis
Borges Acevedo,εμαθε γαλλικα και γερμανικα, το 1937 επιασε δουλεια
σαν βοηθος βιβλιοθηκαριος στη Δημοτικη Βιβλιοθηκη του Μπουενος
Αιρες στο παραρτημα Μιγκελ Κανε,η δουλεια του ηταν να καταλογογρα-
φει μεχρι 100 βιβλια,ο Χορχε Λουις Μπορχες μεσα σε μια ωρα τα τελει-
ωνε και τον υπολοιπο χρονο μεχρι να σχολασει τον περνουσε στο υπο-
γειο της Βιβλιοθηκες γραφοντας αρθρα και διηγηματα,
μεσα στις σελιδες του βιβλιου βρηκε ολες τις μερες και τις νυχτες
που επακολουθησαν  ολα τα εργα του,τη Βιβλιοθηκη της Βαβελ,
El libro de los seres imaginarios (Το Βιβλίο των Φανταστικών
Όντων, 1967, μαζί με τη Μαργαρίτα Γκερρέρο),
El informe de Brodie (Η Έκθεση του Μπρόντι, 1970), El libro
de arena (Το Βιβλίο της Άμμου, 1975). Siete noches (Εφτά Νύχτες) ,
 Nueve ensayos dantescos (Εννιά δαντικά δοκίμια).την Ιστορια
του Ταγκο.Historia universal de la infamia (Παγκόσμια Ιστορία
της Ατιμίας).,Φιουνες ο μνημων,το Αλεφ,,Golem,ο Νοτος,
El jardín de senderos que se bifurcan (Ο Κήπος με τα Μονοπάτια
που Διακλαδώνονται)1941.Χουαν Μουρανια,Εβαριστο Καριεγο,
Η νυχτα των Δωρων,Ο Νεκρος,Ficciones (Μυθοπλασίες, 1944,
El Aleph (Το Άλεφ, 1949),Pierre Menard, Author of The Quixote
Ficciones, Labyrinths,Tlön, Uqbar, Orbis Tertius,
A New Refutation of Time[63] ,
The Circular Ruins,The Secret Miracle,
The Two Kings and the Two Labyrinths,The House of Asterion,
The Immortal,The Garden of Forking Paths,The Library of Babel,
Funes, the Memorious,Η ζωή του Ταδέο Ισίδορο Κρους,
Ο νεκρός,Αβελίνο Αρεδόντο,Ο Στρατηγός Κιρόγα οδεύει προς
τον θάνατο με άμαξα,Emma Zunz,το ποίημα "Μια σελίδα στη
μνήμη του Συνταγματάρχη Σουάρες, νικητή στο Χουνίν''
γραμμενο για τον προπαπου του,τις συνεργασιες με το περιοδικο
Sur της Βικτορια Οκαμπο απο το 1931,τα κυκλικα ερειπια,
Τλον Ουκμπαρ Ορμπις Τερτιους,Νεα διαψευση του Χρονου,
,διηγηματα,ποιηση,δοκιμια,σεναρια,το απειρο,οι καθρεφτες,
οι λαβυρινθοι,οι διαφορες πραγματικοτητες,οι ταυτοτητες,η
θεολογια,τα μαθηματικα,η λογοτεχνια,η παραποιηση της πραγμα'
τικοτητας,η απατη,οι γκαουτσος,οι μιλονγκες,οι ντετεκτιβς,
τα εργα που εγραψε μαζι με τον Αδολφο Μπιοι Κασαρες,με
διαφορα ψευδωνυμα,οπως Μπουστος Ντομεκ,H. Bustos Domecq,
Έξι προβλήματα για τον Δον Ισίδρο Παρόδι,που το εγραψε
με τον Αδόλφο Μπιόι Κασάρες
Martín Fierro,Death and the Compass,History of the Tango,
Inscriptions on Horse Wagons,Juan Muraña,Night of the Gifts,
The Argentine Writer and Tradition,Almafuerte,Evaristo Carriego,
Celebration of The Monster,Hurry, Hurry,he Mountebank,
Pedro Salvadores,τα συγραμματα με τα οποια ασχοληθηκε ,
αργεντίνικα, ισπανικά, βορειοαμερικανικά, αγγλικά, γαλλικά,
γερμανικά, ιταλικά και βορειοευρωπαϊκά/ισλανδικά ,
Μεσης και Απω Ανατολης,τις μεταφρασεις που εκανε στους
 Όσκαρ Ουάιλντ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Φραντς Κάφκα,
Έρμαν Έσσε, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Χέρμαν Μέλβιλ,
Αντρέ Ζιντ, Γουίλιαμ Φόκνερ, Γουόλτ Γουίτμαν,
Βιρτζίνια Γουλφ,Τόμας Μπράουν και Γ. Κ. Τσέτσερτον,
τα βιβλια που γραφτηκαν για το εργο του,σ'ολο τον κο-
σμο,
Jorge Luis Borges (Bloom's BioCritiques) / Bloom, Harold.,
2004 Jorge Luis Borges as writer and social critic / Racz,
Gregary Joseph., 2003 The lesson of the master: on Borges
and his work / Di Giovanni, Norman Thomas., 2003 Borges,
 the passion of an endless quotation / Block de Behar, Lisa.,
2003 Jorge Luis Borges (Bloom's Major Short Story
Writers) / Bloom, Harold., 2002 Invisible work: Borges
and translation / Kristal, Efraín., 2002-Borges and his
fiction: a guide to his mind and art / Bell-Villada, Gene.,
1999 Jorge Luis Borges: thought and knowledge in the
XXth century / Toro, Alfonso de., 1999 The secret of
Borges: a psychoanalytic inquiry into his work /
Woscoboinik, Julio., 1998 Borges and Europe revisited /
Fishburn, Evelyn., 1998 Nightglow: Borges' poetics of
blindness / Yudin, Florence., 1997 The Borges tradition /
Di Giovanni, Norman Thomas., 1995 Signs of Borges /
Molloy, Sylvia., 1994-Cervantes and the modernists: the
question of influence / Williamson, Edwin., 1994 Out of
context: historical reference and the representation of reality
in Borges / Balderston, Daniel., 1993 Jorge Luis Borges:
a writer on the edge / Sarlo, Beatriz., 1993 Borges' Narra-
tive Strategy / Shaw, Donald L., 1992 Borges revisited /
Stabb, Martin S., 1991 The contemporary praxis of the
fantastic: Borges and Cortázar / Rodríguez-Luis, Julio.,
1991-Borges and his successors: the Borgesian impact
on literature and the arts / Aizenberg, Edna., 1990 Jorge
Luis Borges: a study of the short fiction / Lindstrom, Naomi
., 1990 Borges and the Kabbalah: and other essays on his
fiction and poetry / Alazraki, Jaime., 1988 The meaning
of experience in the prose of Jorge Luis Borges / Agheana,
Ion Tudro., 1988 Critical essays on Jorge Luis Borges /
Alazraki, Jaime., 1987 Jorge Luis Borges (Modern Criti-
cal Views) / Bloom, Harold., 1986-Jorge Luis Borges,
life, work, and criticism / Yates, Donald A., 1985 -The
prose of Jorge Luis Borges: existentialism and the
dynamics of surprise / Agheana, Ion Tudro., 1984 -The
aleph weaver: biblical, kabbalistic and Judaic elements
in Borges / Aizenberg, Edna., 1984 -Borges and his -fiction:-
a guide to his mind and art / Bell-Villada, Gene H., 1981-
Jorge Luis Borges / McMurray, George R., 1980-
Paper tigers: the ideal fictions of Jorge Luis Borges /
 Sturrock, John., 1977 -The Cardinal points of Borges /
Dunham, Lowell., 1971-El informe de Brodie (Η αναφορά
του Μπρόντι κ.α. 1970, ) ― ελλην. μετάφρ. Νταβέλη &
Τσαμαδού, "ΕΞΑΝΤΑΣ"-Ficciones (Μυθοπλασίες, 1944)
 ― ΥΨΙΛΟΝ 1990(Περιέχει τις συλλογές Ο κηπος με τα
διακλαδωτά μονοπάτια και Τεχνάσματα) -El Aleph (Το
Άλεφ, 1949) ― ΥΨΙΛΟΝ 1991 -διάφορα πεζά ― ελλην.
μετάφρ. Κ.Γουϊλσον, "ΕΡΜΗΣ"-La Violence de Jorge
Luis Borges ou L'Epreuve du photomontage / Christian
NICAISE, Rouen, Ed. L'Instant perpétuel, 1995 -La
Bibliothèque totale de Jorge Luis Borges / Christian
NICAISE, Rouen, Ed. L'Instant perpétuel, 1990
Other books such as The Unimaginable Mathematics
of Borges' Library of Babel by William Goldbloom
Bloch (2008) and Unthinking Thinking: Jorge Luis
Borges, Mathematics, and the New Physics by Floyd
Merrell (1991) also explore this relationship.
το 1955 διοριστηκε επικεφαλης της Εθνικης Βιβλιοθηκης,
τυφλωθηκε,το 1973 με το Περον στην εξουσια παραιτη-
8θηκε απο τη θεση του,λιγο πριν πεθανει στη Γενευη της
Ελβετιας στις 14 Ιουνιου 1986 παντρευτηκε τη Μαρια
Κοδαμα,με καταγωγη απο την Αργεντινη,την Ιαπωνια και
την Γερμανια,,ποτε δεν εμαθε το συστημα γραφης Μπραιγ,
ζουσε με τη μητερα του, που τον βοηθουσε μεχρι που πεθανε
στα 99 το 1975,στην Αργεντινη μετα την ανεαρτησιαζ
ήρθαν πολλοί μετανάστες από Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία,
Γερμανία, Ρωσία, Συρία και Λίβανο (τότε μέρη της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), Ηνωμένο Βασίλειο,
Αυστρο-Ουγγαρία, Πορτογαλία, Πολωνία, Ελβετία,
Γιουγκοσλαβία, Βόρεια Αμερική, Βέλγιο, Δανία, Ολλανδία,
Σουηδία και Κίνα, με τους Ιταλους και τους Ισπανους
να υπερτερουν
.
η κατασταση των ματιων του ειχε παρα πολυ επιδεινωθει,
ηταν τυφλος,δυσκολα μπορουσε να ανταπεξελεθει στα
καθηκοντα του,και η υγεια του δεν ηταν καλη,τα ξε-
νυχτια,ο εγκλεισμος,η ελλειπης διατροφη,η υπερενταση,
ειχαν εξαντλησει το σωμα του,η διευθυνση της βιβλιοθη-
κης αποφασισε να τον συνταξιοδοτησει,χωρις αντιδραση
υπακουσε και δεχτηκε την αποφαση,
τη μερα που ηταν η τελευταια του στη βιβλιοθηκη,ζητησε
να του φερουν το βιβλιο,του το εφεραν,το αγγιξε με τα χερια
του και το ανοιξε σε διαφορες σελιδες,ζητησε ενα στυλο να
γραψει,του εδωσαν,
εγραψε στη σελιδα:
 -ο Θεός μου έδωσε ταυτόχρονα τα βιβλία και τη νύχτα-
και το εκλεισε,
τους εδωσε το βιβλιο,
τους ρωτησε αν εχουν βρει αντικαταστατη του,του απαντησαν
πως δεν θα χρειαστει,γιατι η βιβλιοθηκη θα κλεισει,ηταν κατα-
σκευασμενη μοναχα γι¨αυτον,για κανεναν αλλον και δεν εχει
πια κανεναν λογο υπαρξης,
''και το βιβλιο;'',τους ρωτησε
κι αυτο,ηταν γραμμενο μοναχα γι'αυτον,του απαντησαν,
ουτε κι αυτο χωρις αυτον εχει λογο υπαρξης,
ειχε περασει η ωρα,τους ευχαριστησε και με τη βοηθεια
της γυναικας γυρισε σπιτι του
.
.
ΜΙΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
-10 Διαδρομες σ-ενα Ηχο-Δωματιο σε χρονο 10' +1']-χ.ν.κουβελης
A  INSTALLATION
 [10 Movings in a white Sound-Room for time 10'+1']
.
[Περιγραφη Εγκαταστασης}
Μια αιθουσα λευκη διαστασεων  μηκος 50μ,πλατος 30μ ,υψος 10μ,
με 10 πορτες εισοδου εξοδου,στις πλευρες των 30μ Α-Α'απο 2 πορτες,
και στις πλευρες των 50μ Β-Β' απο 3 πορτες,αριθμημενες κατα τους
δεικτες του ωρολογιου,Α 1,2-Β 3,4,5-Α' 6,7-Β' 8,9,10,και σε καθε πλευ-
ρα της αιθουσας Α,Β,Α',Β' στο κεντρο της  ενα μεγαλο ρολοι ηλεκτρο-
νικο που δειχνει  τα λεπτα και τα δευτερολεπτα,στην αρχη δειχνει 00.00
και στο τελος της λειτουργιας του 10.00,10 λεπτα ειναι καθε φορα η
διαρκεια της εγκαταστασης +1 λεπτο για τους 10 καθε φορα επισκεπτες
της ,οι 10 επισκεπτες εισερχονται στην αιθουσα απο ξεχωριστους δια-
δρομους ο καθενας απο την πορτα με τον αριθμο του,ο 1 απο την 1,
ο 2 απο την 2,...,ο 10 απο την 10,οι πορτες ανοιγουν  και κλεινουν αυτο-
ματα,φορουν τα ακουστικα που τους δωθηκαν,καθε επισκεπτης  πλη-
κτρολογει εναν αριθμο στο κουμπιουτερακι που ειναι ενσωματωμενο
στα ακουστικα ,ακουει τη λεξη start,αρχιζει η λειτουργια του  ρολογιου,
καθε επισκεπτης για 10 λεπτα κινειται πανω στη χρωματιστη κλειστη
 γραμμη-διαδρομο που αρχιζει και τελειωνει στη πορτα του,μεχρι να
ακουσει τη λεξη end,οι χρωματιστες γραμμες ειναι σχεδιασμενες στο
δαπεδο της αιθουσας,καθε μια αποτελειται απο ενα συνολο ευθυγραμ-
μων τμηματων πλατους 30 εκ ,με ενα γεωμετρικο σχημα,οι 10 γραμμες
διασταυρωνονται,οι 10 επισκεπτες απο τα ακουστικα κατα τη κινηση τους
ακουνε ενα ηχητικο αρχειο,απο μια τραπεζα ηχων αναλογα με τον αριθμο
που πληκτρολογισαν,τα ηχητικα αρχεια ειναι φυσικοι και ανθρωπινοι ηχοι,
π.χ ηχοι αερα,νερων,βροχης,πουλια,δασους,ζωων,...,φωνες ανθρωπων,
σ'ολες τις γλωσσες,,ηχοι απο πολη,απο υπαιθρο,απο μουσικη,θεατρο,συνεντευξεις,ποιηση,λογοτεχνια,φιλοσοφια,εφημε-
ριδες,αυτοκινητα,βομπαρδισμοι,συζητησεις,πολιτικοι λογοι,αφηγη-
σεις-μαρτυριες ,...,οτι ηχος μπορει να καταγραφει,και σιωπη,
υπαρχει περιπτωση 2  επισκεπτες η' και περισσοτεροι,και οι 10,να ακουνε
τον ιδιο ηχο αν εχουν πληκτρολογισει τον ιδιο αριθμο,μετα απο 10 λεπτα,
οταν το ρολοι σταματησει στην ενδειξη 10.00,τοτε διακοπτεται ο ηχος κι
ακουγεται η λεξη end και καθε επισκεπτης οπου και να βρισκεται στην
αιθουσα βγαζει τα ακουυτικα και πηγαινει στην πορτα του,κι οταν ολοι
φτασουν εκει καθονται ακινητοι γυρισμενοι με το προσωπο προς τη πορτα
για 1 λεπτο,μετα το 1 λεπτο ανοιγουν ταυτοχρονα και οι 10 πορτες και οι
10 επισκεπτες βγαινουν εξω απο την αιθουσα και οι πορτες κλεινουν πισω
τους,καθε ενας βρισκεται στον δικο του διαδρομο που δεν επικοινωνει με
τους διαδρομους που βρισκονται οι αλλοι,μετα απο αυτους τους 10 επι-
σκεπτες ακολουθουν οι επομενοι 10 επισκεπτες
.
.
ΜΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΚΥΚΛΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΗ
.
ανοιξε την πορτα,στο δωματιο μια γυναικα κοιμονταν,εκλεισε
την πορτα,βγηκε εξω,η θαλασσα δεν ηταν μακρια,εφτασε εκει,
ερημια,χειμωνας,τα τουριστικα μαγαζια κλειστα,σχεδον ερειπια
απο τον ισχυρο αερα,στο βαθος ειδε εναν ανθρωπο,μια γυναικα,
ερχονταν προς το μερος του,πλησιασε,την ρωτησε πως ελεγαν
το μερος,δεν ηξερε,την ρωτησε αν υπαρχει ανοιχτο καποιο εστια-
ριο εκει κοντα στη περιοχη,του εδειξε,στο εστιατοριο ενας δυο
ανθρωποι,ενας αντρας και μια γυναικα,ηληκιωμενοι,καθησε να
φαει,ακουσε το δυνατο γελιο του αντρα,γυρισε,η γυναικα τον κοι-
ταξε,εσκυψε και κατι ειπε στον αντρα,εκεινος σταματησε το γελιο
και τον κοιταξε,σηκωσε το χερι και τον χαιρετησε,ανταπεδωσε τον
χαιρετισμο,οταν εφυγε εκεινοι ηταν ακομα εκει,εξω ειχε βγει ηλιος,
ο αερας ειχε σταματησει,γυρισε σπιτι,η γυναικα ακομα κοιμονταν
.
.
 Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ,ΜΑΙΟΣ 2012,
ΚΑΤΩ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ,ΟΔΟΣ ΗΟΥΣ-χ.ν.κουβελης
.
στα Κατω Πετραλωνα στην οδο Ηους κοντα στη πλατεια της Αγιας
Αικατερινης εμενε η Μονα Λιζα,17 Μαιου 2012 απογευμα 6 και μι-
ση την επισκεφτηκα,χτυπησα το κουδουνι της στην εξωπορτα της πολυ-
κατοικιας,μου ανοιξε,καλεσα το ασανσερ,στον τριτο οροφο δευτερη
πορτα αριστερα χτυπησα το κουδουνι της πορτας του διαμερισματος
της,μου ανοιξε,ομορφη γυναικα,γοητευτικη,καθισαμε στο σαλονι,μον-
τερνα επιπλωμενο,μου προσφερε ενα ποτηρι χυμο πορτοκαλαδα,καθον-
ταν στον καναπε απεναντι μου,η τηλεοραση δεξια ηταν ανοικτη με κλει-
στο τον ηχο,''ειμαι 29 χρονων'',μου ειπε και χαμογελασε,'μου αρεσει,
λατρευω τη φωνη της Μαριας Καλλας'',με το τηλεκοντρολ εκλεισε την τη-
λεοραση,πηρε ενα αλλο τηλεκοντρολ και απο το στερεοφωνικο cd player
ακουστηκε η Casta Diva απο τη  Norma  του Bellini με τη φωνη της Μαριας Καλλας,συγκλονιστικη,θεια ερμηνεια,ακουγαμε σιωπηλοι,οταν τελειωσε
η αρια,''μια γυναικα στα ακρα,απελπισμενη,προδομενη,ερωτευμενη'',
σχολιασε,μου εδειξε πισω μου,''το πορτραιτο μου'',γυρισα το κεφαλι ,
ειδα την εικονα της,''σου μοιαζει πολυ'',της ειπα,''τοτε ημουν 20 χρονων'',
μου ειπε,''ζουσαμε στη Φλωρεντια οταν εγινε,αργοτερα οταν χωρισα ενα
διαστημα εζησα στη Ναπολι'',χαμογελασε,το ιδιο χαμογελο του πινακα,
''τωρα ολα εχουν αλλαξει εντελως,η ζωη μου ειναι διαφορετικη'',δεν την
ρωτησα γιατι δεν ξαναπαντρευτηκε,καταλαβε και μου απαντησε χωρις να
τη ρωτησω,''ο ανθρωπος ειναι να ζει ελευθερος,να μην εξαρτιεται απο
τιποτα και κανεναν,δεν συμφωνεις;'',συμφωνησα,σηκωθηκε ,''ελα να σου
δειξω το διπλανο δωματιο'',την ακολουθησα,ανοιξε τη πορτα,μπηκαμε
στο δωματιο,χαμηλο φως,ενα διπλο κρεβατι και στη κορυφη του το περι-
στοιχιζαν 5 ορθογωνιοι καθρεφτες,περιπου 2 μετρα υψοε,συνδεμενοι,
η γυναικα ξαπλωσε στο κρεβατι,απο τη θεση που σταθηκα εβλεπα τα
ειδωλα της στους καθρεφτες,απειρα πολλαπλασιασμενα,ζαλιστικα,ακου-
σα τη φωνη της σιγανη να με φωναζει να πλησιασω,πλησιασα,ειδα και το
δικο μου ειδωλο να πολλαπλασιαζεται απειρα συνδεδεμενο με το δικο
της,
μετα απο μια βδομαδα,στις 24 Μαιου ξαναπηγα,παλι την ιδια ωρα,απο-
γευμα 6 και μιση,δεν βρηκα το ονομα της στο κουδουνι της εξωπορτας
της πολυκατοικιας,χτυπησα ενα κουδουνι στη τυχη,μου ανοιξαν,ανεβηκα
στον τριτο οροφο,χτυπησα τη δευτερη πορτα αριστερα,μου ανοιξαν,ηταν
μια ηλικιωμενη γυναικα,νομισα πως ηταν η υπηρετρια η' καποια συγγενης,
τη ρωτησα για τη Μονα Λιζα,δεν γνωριζε το ονομα,μου ειπε πως πριν 4
μερες νοικιασε το δωματιο,''τον προηγουμενο ενοικιαστη,τη γυναικα που
λετε,δεν την γνωρισα,δεν βρηκα κανεναν,ειχε αδειασει το δωματιο και ειχε
φυγει'', ευχαριστησα τη γυναικα,της ζητησα συγνωμη για την ενοχληση και
εφυγα,
μεχρι τωρα δεν εχω καμια πληροφορια για εκεινη τη γυναικα που τοτε
συναντησα και γνωρισα
.
.
[FAKEBOOK STORIES-ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΩΝ ΑΠΑΤΗΣ]
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΔΑΥΛΗ-χ.ν.κουβελης
.
το αισθανονταν ο Κανδαυλης πως το παθος για τη γυναικα του
δεν θα του εβγαινε σε καλο,απο τον μεγαλο θαυμασμο για
την ομορφια του κορμιου της πολυ γρηγορα εξελιχθηκε σε
παθολογικη ζηλεια,που τον κρατουσε ξαγρυπνο τη νυχτα
και τον τυραννουσε τηυ μερα,δεν ειχε διαθεση για τις υποθεσεις
των πολιτων και τα ζητηματα του κρατους,φοβονταν πως
θα κινουσαν συνομοσιες,πολλοι θα επωφελουνταν απο την
αδρανεια του,και η ιστορια θα τον κατεγραφε σαν ανικανο
αχρηστο κυβερνητη,ενα ανδρεικελο,επρεπε να βιαστει να σωσει
την υστεροφημια του,γνωριζε,ειχε ατρανταχτα στοιχεια,πως
η γυναικα του ειχε ερωτικη σχεση με τον Γυγη,εναν νεαρο
αξιωματικο της φρουρας του,ευνοημενο απ'αυτον,ενα χρονο
και περισσοτερο,σε μια νυχτα αγρυπνιας κατεστρωσε το σχεδιο,
διπλα του στο κρεβατι κοιμονταν ησυχα η γυναικα,ποσο ομορφη
ηταν,λυπηθηκε που θα την εχανε,δειλιασε,για λιγο,οχι δεν επρεπε
να υποχωρησει,τουλαχιστον να κερδισει την υστεροφημια του,
αν δεν βιαζονταν οι συνομωτες θα τον ανετρεπαν,και τοτε ο
εξευτελισμος,ξημερωνοντας καλεσε τον Γυγη,ηρθε ο νεαρος
αξιωματικος,[τα γεγονοτα τα αναφερει ο Ηροδοτος στις Ιστο-
ριες  του,Βιβλιο Α' Κλειω,παραγραφοι 7-13},του παινεσε την ομορφια
της γυναικας του και τον παροτρυνε  να τον μπασει στη κρεβατοκα-
μαρα κρυφα να την δει γυμνη,[ειρωνια,να την δει γυμνη αυτος
που  πανω απο ενα χρονο τη γλεντα και την εχει δικη του],ο αλλος
ηθελε ν'αποφυγει,τον πιστευει,ο Κανδαυλης επεμενε,αλλο ειναι
κατι να τ'ακους ,του ειπε,κι αλλο να το βλεπεις,του υποκριθηκε,
θα σε κρυψω πισω απο τη πορτα και θα την δεις  να γδυνεται χωρις
να σε βλεπει εκεινη,ο αλλος,υποκριτης,του ειπε τα κοινοτυπα,πως
ειναι ντροπη στη Λυδια να βλεπεις γυναικα γυμνη,αλλα και αντρα,
ο Κανδαυλης επεμενε,στο τελος το κανονισαν για τη νυχτα που ερχε-
ται,φυσικα και τα ειπε ολα στη βασιλισα ο Γυγης,εκεινη ακουσε,δεν
αντεδρασε,καταλαβε την ευκαιρια που της δινονταν,ετσι τη νυχτα
πηρε ο Κανδαυλης τον Γυγη  στη καμαρα,κρυμμενος πισω απο το
φυλλο της πορτας ειδε τη γυναικα που μπηκε στο δωματιο και γδυ-
θηκε μπροστα του,εβγαλε ενα ενα τα ρουχα της και τα τοποθετησε
πανω σε μια καρεκλα,αφου ειδε βγηκε ο αντρας απο τη κρυψωνα του
να φυγει απο το δωματιο,τοτε γυρισε η γυναικα και τον ειδε,εκεινη
τη νυχτα κοιμηθηκε ησυχα,ειχε εκπληρωθει το πρωτο μερος του σχε-
διου της,το πρωι καλεσε τον Γυγη να εμφανισθει μπροστα της,εκεινος
πηγε,τον επεπληξε με αυστηρα λογια,να τολμησει να την κοιταξει
κρυφα γυμνη,εκεινος πηγε να δικαιολογηθει,ο αντρας της τον
εβαλε,κι εκεινος αναγκαστηκε να δεχθει να μην δωσει υποψιες,
η γυναικα τον εκοψε,τωρα δεν μενει παρα να διαλεξει,η' θα χασει τη
ζωη του η' θα σκοτωσει τον Κανδαυλη και να την παρει γυναικα
του,να διαλεξει,αλλο δρομο δεν εχει,την ειδε αποφασισμενη,η' αυτος
η' εκεινος,του ειπε και πως θα ενεργησει,θα κρυφτει  τη νυχτα
που ερχεται στο δωματιο,οπως ακριβως τον ειχε δασκαλεψει ο
αντρας της να κανει για να την δει να γδυνεται,κι απο κει να
βγει οταν ο Κανδαυλης θα κοιμαται διπλα της στο κρεβατι και να
τον μαχαιρωσει,τ'αλλα να μην τον νοιαζουν ,θα τα κανονισει
εκεινη,ετσι ακριβως εγιναν τα γεγονοτα,κρυφτηκε στη κρεβατο-
καμαρα και σκοτωσε στον υπνο τον Κανδαυλη,να εκπληρωθει
το σχεδιο του για την υστεροφημια,
[αλλα και το δευτερο και τελικο μερος του σχεδιου της γυναικας
του]
ετσι κατεγραψε το τελος της ιστοριας του Κανδαυλη ο Ηροδοτος:
12. ὡς δὲ ἤρτυσαν τὴν ἐπιβουλήν, νυκτὸς γενομένης (οὐ γὰρ
ἐμετίετο ὁ Γύγης, οὐδέ οἱ ἦν ἀπαλλαγὴ οὐδεμία, ἀλλ᾽ ἔδεε
ἤ αὐτὸν ἀπολωλέναι ἢ Κανδαύλεα ) εἵπετο ἐς τὸν θάλαμον
τῇ γυναικί, καί μιν ἐκείνη, ἐγχειρίδιον δοῦσα, κατακρύπτει
ὑπὸ τὴν αὐτὴν θύρην. 2 καὶ μετὰ ταῦτα ἀναπαυομένου
Κανδαύλεω ὑπεκδύς τε καὶ ἀποκτείνας αὐτὸν ἔσχε
[και συνεχιζει]
καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν βασιληίην Γύγης τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος
ὁ Πάριος κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γενόμενος ἐν ἰάμβῳ
τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη.
.
οὔ μοι τὰ Γύγεω τοῦ πολυχρύσου μέλει,
οὐδ΄ εἷλέ πώ με ζῆλος͵ οὐδ΄ ἀγαίομαι
θεῶν ἔργα͵ μεγάλης δ΄ οὐκ ἐρέω τυραννίδος·
ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν.

[σε ελευθερη αποδοση]
καθολου δεν με νοιαζουν τα πλουτοι και τα χρυσαφια
του Γυγη δεν τα ζηλευω ουτε θελω αυτα που του'δωσαν
οι θεοι ουτε ποθω την εξουσια οση μεγαλη και να'ναι
πολυ μακρυα απο τα ματια μου κι απο μενα ειναι αυτα

[μαλλον καθολου ετσι δεν εγιναν στο  βαθος της ιστοριας
οπως τα σχεδιασε τα πραγματα ο Κανδαυλης]
.
.
Paolo-Francesca-Dante Alighieri -Neoplatonismus-χ.ν.κουβελης
.
απο το 1990 εως το 1995 σπουδασε στη Σχολη Ανθρωπι-
στικων Επιστημων Τεχνών και Κοινωνικών Επιστημών
(Humanities, Arts, and Social Sciences]στο Τεχνολο-
γικο Ινστιτουτο της Μασσαχουσετης.το MIT,το
Πανεπιστημιο στη πολη Καίμπριτζ (Cambridge),
εκανε στο ιδιο πανεπιστημιο μεταπτυχιακες σπουδες
στον κλαδο της Γλωσσολογιας,και εργαζεται σαν
καθηγητης Γλωσσολογιας Λογοτεχνιας και Φιλοσοφιας
εκει,
απο το 2001 μεχρι σημερα το 2013 ασχοληθηκε με
τον Νεοπλατωνισμο,απο την αρχη του στην Υστερη
Αρχαιοτητα,3ος-6ος αιωνας,μεχρι τη συγχρονη εποχη,
μελετησε τον Πλωτινο,204-270,το εργο του Εννεαδες,
τη φιλοσοφικη θεωρια και σκεψη.για το Εν,τον Νου
και την Ψυχη,πως η Ψυχη μεταμορφωνει τον Αισθητο
υλικο κοσμο μεσω του Νου στις αναλοιωτες αιωνιες
Ιδεες του Ενα,του Υπερουσιου,
ασχοληθηκε και με τον μαθητη του Πλωτινου τον Πορ-
φυριο,232-301,ο Πορφυριος εγραψε πολλα βιβλια,αλλα
σωζονται λιγα,μετεφρασε στα αγγλικα το Περὶ τοῦ ἐν
Ὀδυσσείᾳ τῶν Νυμφῶν Ἄντρου, και την Εἰσαγωγή
εἰς τὴν ἀποτελεσματικὴν τοῦ Πτολεμαίου,
ιδιαιτερες μελετες εκανε για πολλους νεοπλατωνικους
φιλοσοφους ,τον Αμμωνιο Σακκα,τον Προκλο,τον Σιμ-
πλικιο,την Υπατια,τον Πλουταρχο των Αθηνων,τον Ιαμ-
βλιχο,τον Ιωαννη Σκωτο Εριγενη,τον Αυγουστινο,τον
Βοηθιο,τον Ψευδο-Διονυσιο τον Αρεοπαγιτη,τον Μιχαηλ
Ψελλο,11ος αιωνας στο Βυζαντιο,τον Γεωργιο Γεμιστο
Πληθων,τον 15ο αιωνα,
και στη νεωτερη εποχη,τον νεοπλατωνισμο στον Σπινοζα,
στον Λαιμπνιτς,στον Εγγελς,στον Μπερξον,
και εργασιες με τις διαφορες νεοπλατωνικες Σχολες,
της Ρωμης,της Συριας,της Περγαμου,των Αθηνων,που το
529 με αυτοκρατορικο διαταγμα την εκλεισε ο Ιουστινια-
νος,για τη Σχολη της Αλεξανδρειας και τα γεγονοτα
της δολοφονιας της Υπατιας απο τον φανατισμενο οχλο
το 414,
επισης μελετησε την διαμαχη του νεοπλατωνισμου
με τον γνωστικισμο και τον χριστιανισμο,
και ερευνα για τα σχεδια του Πλωτινου να ιδρυσει πολη
στη Καμπανια στην οποια να εφαρμοσει τις νεοπλατωνικες
ιδεες,την παραχωρηση της πολης ζητησε απο τον φιλο του
Ρωμαιο Αυτοκρατορα Γαλιηνο,
ακομη σχολιασε σε αρθρα του σε επιστημονικα περιοδικα
διαφορα βιβλια,
οπως του Ezra Pound,Νεοπλατωνισμος και Ποιητικη Μετα-
φορα,Μιλανο,1944,
το βιβλιο του Georg Cantor,Η Θεωρια των Συνολων  στα
Νεοπλατωνικα Μαθηματικα,Λονδινο,1915,
το βιβλιο του Κορνηλιου Καστοριαδη,Οι κοινωνικοπολι-
τικες προεκτασεις του Νεοπλατωνισμου στην Οικονομικη
Θεωρια του Keynes[Κεινς ].Παρισι,1995,
το βιβλιο του Umberto Eco,Η Νεοπλατωνικη Θεμελιωση
της Αφηγηματικης Δομης του Πυργου του Καφκα,Μιλανο,
2003,
και  για τρια χρονια,2007-2010,συμμετειχε στην επιστη-
μονικη ομαδα του MIT που δημιουργησε και ολοκληρωσε
ενα προγραμμα ηλεκτρονικου υπολογιστη το GIGA TEXTS
UNIVERSITY,[GTU],μια τεραστιατραπεζα αρχειων-κειμε-
νων απο τη Φιλολογια,τη Φιλοσοφια,την Επιστημη,ολα τα
γραμμενα κειμενα,εγγραφα,χειρογραφα,εφημεριδες,περιοδι-
κα,απο τα αρχαια χρονια μεχρι τα συχρονα,με συνεχη εμ-
πλουτισμο,το προγραμμα αυτο εχει την ικανοτητα να δη-
μιουργησει ολα τα κειμενα που μπορει να γραφτουν στο
μελλον,και αυτα που γραφτηκαν η' δεν γραφτηκαν ποτε
στο παρελθον και στο παρον,
στις αρχες του Μαρτιου το 2013 βρεθηκε για δεκα μερες
στην Ελλαδα,στην Αθηνα,επισκεφτηκε τους γονεις και
τα αδερφια του,ενα αδερφο και μια αδερφη,τις οικογενειες
τους,ειδε φιλους,
ενα πρωινο την ενατη μερα επινε καφε,εσπρεσο,σε μια κα-
φετερια στην οδο Αιολου,πολυκοσμια στον εμπορικο δρομο,
ενα διαστημα αφαιρεθηκε,οταν συνηλθε εβγαλε το σημειω-
ματαριο του να γραψει,δυσκολευτηκε,σαν να μην θυμονταν
κατι καλα,που το ηξερε,να υπηρχαν κενα,
κατεγραψε καποια λεξη,μερικα γραμματα,ηξερε ομως ακρι-
βως,τον αριθμο των σειρων,τον αριθμο των γραμμων,τον
αριθμο των λεξεων σε καθε γραμμη,τι μερος του λογου ει-
ναι η καθε λεξη,σε ποια πτωση,σε ποιο χρονο,επισης τον
αριθμο των γραμματων σε καθε λεξη,
[συνοπτικα καταγραφω μονο  τις γραμμες στις οποιες εγρα-
ψε μια λεξη,η' τα γραμματα λεξεων,τον αριθμο της γραμμης,
τον αριθμο των λεξεων στη γραμμη,τη θεση της λεξης η'των
γραμματων στη γραμμη]
-συνολικα,25 γραμμες
-1η γραμμη,8 λεξεις,te τα 2 πρωτα γραμματα της 4ης
λεξης με 5 γραμματα
-2η γραμμη,6 λεξεις,come η τεταρτη λεξη
-3η γραμμη,5 λεξεις,ερωτιματικο,b το 4ο γραμμα
της 4ης λεξης με 8 γραμματα
-7η γραμμη,7 λεξεις,co τα 2 πρωτα γραμματα της
4ης λςξης με 8 γραμματα και prima η 6η λεξη
-12η γραμμη,6 λεξεις,e senza η 3η και η 4η λεξη
-17η γραμμη,5 λεξεις,esser η πρωτη λεξη και nto
τα τελευταια γραμματα της 4ης λεξης με 7 γραμμα-
τα
-18η γραμμη,8 λεξεις,da me 4η και 5η λεξη,vi 3ο και
4ο γραμμα της 8ης λεξης με 6 γραμματα
-21η γραμμη,7 λεξεις, e 3ο γραμμα της 1ης  λεξης με
4 γραμματα,io  2ο και 3ο γραμμα της 2ης λςξης με
6 γραμματα,vi η 5η λεξη
-25η γραμμη,6 λεξεις,dd  3ο και 4ο γραμμ;α της 2ης
λεξης με 5 γραμματα,corpo η 4η λεξη
η πληρης καταγραφη διαρκεσε πολλες ωρες,μεχρι αργα
τη νυχτα στο σπιτι
Οταν επεστρεψε στο Καιμπριτζ στο Πανεπιστημιο στο
GIGA TEXT UNIVERSITY εκανε αναζητηση του κειμε/
νου με ολα τα στοιχεια που κατεγραψε,
μεσα σε λιγα δευτερολεπτα εμφανιστηκε στην οθονη του
υπολογιστη το αποτελεσμα της αναζητησης:
DANTE ALIGHIERI [1265-1321]
LA DIVINA COMMEDIA
Canto V-Inferno
.
Ma dimmi: al tempo d’i dolci sospiri, 118
a che e come concedette Amore
che conosceste i dubbiosi disiri?».
E quella a me: «Nessun maggior dolore
che ricordarsi del tempo felice
ne la miseria; e ciò sa ’l tuo dottore.
Ma s’a conoscer la prima radice
del nostro amor tu hai cotanto affetto,
dirò come colui che piange e dice.
Noi leggiavamo un giorno per diletto
di Lancialotto come amor lo strinse;
soli eravamo e sanza alcun sospetto.
Per più fiate li occhi ci sospinse
quella lettura, e scolorocci il viso;
ma solo un punto fu quel che ci vinse.
Quando leggemmo il disiato riso
esser basciato da cotanto amante,
questi, che mai da me non fia diviso,
la bocca mi basciò tutto tremante.
Galeotto fu ’l libro e chi lo scrisse:
quel giorno più non vi leggemmo avante».
Mentre che l’uno spirto questo disse,
l’altro piangea; sì che di pietade
io venni men così com’io morisse.
E caddi come corpo morto cade.142

τοτε θυμηθηκε την ιστορια του Παολο και της Φραντσε-
σκας,
ο Δαντης στην Θεια Κωμωδια,στο Πεμπτο Ασμα στη Κολαση
περιγραφει πως στον δευτερο κυκλο των αμαρτωλων συνοδευ/
ομενος απο τον Βιργιλιο βλεπει τον Παολο και τη Φραντσεσκα
που βασανιζονταν για τον ερωτα τους σ'εναν αιωνιο στροβιλι/
σμο,και τη ρωταει τη Φραντσεσκα να του πει την ιστορια τους,
το αμαρτημα,
τα προσωπα της ιστοριας ειναι πραγματικα,
περιληπτικα η ιστορια ειναι αυτη:
στο καστρο του Polenta στην Ιταλια γεννιεται το 1260 η ομορφη
αρχοντοπουλα Francesca,το 1275 15 χρονων ο πατερας της Guido
da Polenta την παντρευει με τον  Gianciotto Malatesta γιο του
Malatesta ισχυρου αρχοντα του Rimini που τον ειχε βοηθησει σε
υποθεσεις εξουσιας κι ενιωθε υποχρεωση,
ο Gianciotto ηταν ασχημος και για συζυγο της δειχνουν τον ομορφο
αδερφο του Paolo Malatesta,η Francesca δεχτηκε,
για αντρα της ομως ειχε τον Gianciotto,δεν τον ηθελε,απ'το μυαλο
της δεν εβγαζε τον Paolo,κι οταν ο αντρας της ελειπε στο Castello
di Gradara που εμεναν την επισκεφτονταν ο Paolo,την εβρισκε με-
σα στον ανθισμενο κηπο στα λουλουδια,καθονταν κοντα της και
της διαβαζε το ρομαντζο του ιπποτη  της στρογγυλης τραπεζης
Lancelot και της Guinevere  γυναικας του βασιλια Αρθουρου,που
αγαπιοντουσαν,
καποιος προδωσε το ζευγαρι στον Gianciotto,κι εκεινος παραφυ-
λαξε,ο Paolo ηταν μεσα στη καμαρα της Francesca και της διαβα-
ζε την ιστορια αγαπης και σε μια στιγμη ταυτιστηκαν με τους
ηρωες ,εκεινη εγινε η Guinevere κι εκεινος εγινε ο Lancelot,
 πλησιασαν πολυ κοντα και φιληθηκαν με παθος στο στομα,
τοτε χυμηξε μεσα στο δωματιο ο Gianciotto και τραβηξε
το σπαθι,ο Paolo σηκωθηκε ν'αντιδρασει,ομως το ρουχο του
πιαστηκε απ'το κρεβατι,μπηκε αναμεσα απ'τους δυο αντρες
η Francesca και το σπαθι του Gianciotto τρυπησε α δυο κορ-
μια των εραστων,αυτο εγινε το 1289,κι ετσι βρεθηκαν στον
δευτερο κυκλο των αμαρτωλων,
εκεινο το φιλι του Παολο και της Φραντσεσκας του θυμισε
το περιφημο γλυπτο του Roden Το Φιλι ,με τον Παολο και
τη Φραντσεσκα να φιλιουνται με παθος και την εξοχη μελετη
του Ludwig Wittgenstein :
Tractatus Philosophicus Estheticus Roden's Kiss,Vienna,1949,
εκανε Save και εκτυπωσε το κειμενο,
μετα απο δυο μερες ανακοινωθηκε απο το Πανεπιστημιο
της Οξφορδης πως ο παπυρος που βρεθηκε πριν ενα  χρονο
στις ανασκαφες της Οξυρυγχου στην Αιγυπτο αφου καθαρισθη-
κε και μελετηθηκε αποκαλυψε κειμενο του 4ου αιωνα μ.Χ  που
ηταν αντιγραφο γνησιου εργου  του νεοπλατωνικου φιλοσο-
φου Πορφυριου,
ο παπυρος ειναι μια  συλλογη ποιηματων του φιλοσοφου,ενα
απο αυτα,στο φυλλο αριθμημενο 31 του παπυρου ειναι γραμ-
μενο ενα ποιημα ταυτοσημο με τους στιχους 118-142 απο το
Πεμπτο Ασμα της Κολασης της Θειας Κωμωδιας του Δαντη,
οι επιστημονες μελετουν το ποιημα  κι οταν θα τελειωσει η
ερευνα τους θα γινει ανακοινωση.
Ζητησε απο την Οξφορδη αντιτυπο του παπυρου 31 με το ποι-
ημα
Σε μια εβδομαδα ελαβε το αντιτυπο,ανοιξε το φακελλο με αγω-
νια,πραγματι,το ποιημα ηταν ακριβως λεξη-λεξη οι στιχοι 118-
142 του Πεμπτου Ασματος της Κολασης της Θειας Κωμωδιας
του Δαντη
Την αλλη μερα ενεργοποιησε το GIGA TEXT UNIVERSITY και
εδωσε καταλληλες οδηγιες στο προγραμμα να συνθεσεινα
δημιουργησει.ενα κειμενο στο OPEN TEXTS προγραμμα,με
ορισμενο συνολικο αριθμο γραμμων.αριθμο λεξεων σε καθε
γραμμη,με τις λεξεις και τα γραμματα σε καποιες απο τις
γραμμες
και τα ελευθερα κειμενα,που θα συνθεσει να αποθηκευτουν
σ'ορισμενο φακελλο με το ονομα:
Paolo-Francesca-Dante Alighieri -Neoplatonismus
με αυξοντα αριθμο απο το 1 και,
πατησε CREATE TEXTS και περιμενε,
μετα απο λιγα δευτερολεπτα εμφανισθηκαν τα πρωτα κειμενα,
αφησε το προγραμμα να δουλεψει για μια ωρα περιπου,
εκανε stop,
ανοιξε το φακελλο,ειχαν δημιουργηθει 1217 κειμενα,
κοιταξε τα κειμενα ενα-ενα,απο τον αριθμο 1τα περισσο-
τερα ηταν  χωρις νοημα ,μερικα εμοιαζαν με σουρεαλι-
στικα ποιηματα,καποια ηταν πετυχημενα,
στο 305 ειδε να εχει δημιουργηθει ενα κειμενο ταυτοσημο
με τους στιχους 118-142 του Πεμπτου Ασματος στη Κολαση
της Θειας Κωμωδιας του Δαντη,
σταθηκε πολυ τυχερος,γιατι τα διαφορα κειμενα που μπο-
ρουσαν να παραχθουν απο το προγραμμα ηταν απειρα,και
μπορει να περιμενε ωρες,μερες,μηνες και πολλα χρονια ,
αιωνια,να δημιουργηθει το κειμενο,που περιμενε,
τοτε συμπερανε το κειμενο ,ας το ονομασουμε 118-142,
βρισκεται αναλοιωτο στο νεοπλατωνικο Ενα και χρειαζεται
ο Νους και η Ψυχη του Δαντη,του Πορφυριου,ο Νους ο Δικος
του και η Ψυχη του,αλλα κι ενος ηλεκτρονικου υπολογιστη
να το φερει στο φως,να το επαναφερει,να το επιστρεψει.
Η επομενη ερευνα του,μετα τον Νεοπλατωνισμο, θα ειναι τα
Μαθηματικα του 20ου αιωνα και η Λογικη
.
.
το ονειρο που ειδε η γυναικα-[1]-χ.ν.κουβελης
.
βρισκονταν πρωι μεσα σ'ανθισμενο κηπο,γεματο δεντρα και
πουλια,τοτε ειδε ενα μικρο κοριτσακι να τρεχει προς το μερος
της,οταν την εφτασε εσκυψε ...και το σηκωσε στα χερια της ψηλα,
εκεινο γελουσε,το κρατησε μερικα δευτερολεπτα,επειτα το κατε-
βασε και το ξαπλωσε πανω σε τριανταφυλλα να κοιμηθει,ακουσε
τη φωνη της ,''το παιδι μου
.
.το ονειρο που ειδε η γυναικα -[2]-χ.ν.κουβελης
.
ηταν στο δωματιο της,αυτη την αισθηση ειχε,μπηκαν
μεσα ο αδερφος και η αδερφη της,οπως ηταν 19 και 17
χρονων,η αδερφη της καθισε στη καρεκλα μπροστα της,
ο αδερφος σταθηκε ορθιος στο πλαι της,της μιλουσαν,
ποτε ο σδερφος ποτε η αδερφη της,δεν τους ακουγε
τι της ελεγαν,εβλεπε τις κινησεις των χειλιων και τις εκφρα-
σεις στα προσωπα τους ,επειτα εφυγαν,τους ειδε να περνουν
τη πορτα,μετα ακουσε τη φωνη της μανας της,τη γνωρισε,να
φωναζει το ονομα της,''Ελενη''
.
.
[ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ-NARRATIONS  OF  FANTASTIC]
ΟΙ ΔΥΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ-χ.ν.κουβελης
.
καποτε ενας βασιλιας απο μια μακρυνη χωρα προσκαλεσε στο
βασιλειο του εναν αλλο βασιλια απο μια μακρυνη χωρα,την τε-
λευταια μερα ηθελε να του δειξει ενα μεγαλο οικοδομημα που
ειχε χτισει,το καυχημα του,κι αυτος θα ηταν ο πρωτος επισημος
ανθρωπος που θα εμπενε μεσα,τον οδηγησαν  στο εσωτερικο
του οικοδομηματος ,πραγματικα ηταν εντυπωσιακο,αιθουσες
περιτεχνες,θαυμαστες διακοσμησεις,αγαλματα,γλυπτα ,αριστουρ-
γηματα ,τοιχογραφιες οπου υπηρχαν  αναπαραστασεις φανταστι-
κων και μυθικων σκηνων μεγαλης δεξιοτεχνιας,
με καποιο προσχημα τον παρατησαν και παρεσυραν την ακο-
λουθια του.κι ο βασιλιας βρεθηκε κλεισμενος μεσα στο τεραστιο
οικοδομημα,εναν πολυπλοκο λαβυρινθο,παντου σ'ολες τις διευ-
θυνσεις δωματια,ομοιοι διαδρομοι,οριζοντια και καθετα,σε πολλα
επιπεδα,πανω και κατω,και απειρα αδιεξοδα,ενα διχτυ χωρου πλεγ-
μενο πανομοιοτυπα που τον επιασε,δυσκολα να ξεφυγει,
ο βασιλιας πολυ χρονο ταλαιπωρηθηκε χωρις να βρει τη λυση του
λαβυρινθου,την εξοδο του,απελπιστηκε,αισθανθηκε χαμενος,τοτε
καταλαβε το σχεδιο,τη παγιδα,του αλλου βασιλια,να κατασκευασει
αυτη τη μηχανη ιστο της αραχνης να τον συλλαβει,να τον εξαφα-
νισει και να του παρει το βασιλειο,
ο αιχμαλωτισμενος βασιλιας παρακαλεσε τον θεο του να τον βοηθη-
σει ,να βγει απ'τον λαβυρινθο και ο θεος του τον ακουσε,του εδειξε
την εξοδο και βγηκε απ'τον λαβυρινθο,
στον πονηρο βασιλια δεν εδειξε τη δυσαρεσκεια του,κρυφτηκε,αντιθετα
τον ευχαριστησε για τη φιλοξενια του και πως το οικοδομημα του που
επισκεφθηκε  ηταν μεγαλοφυες,και τον προσκαλε να ερθει στο δικο του
βασιλειο να τον φιλοξενησει με τη σειρα του,
μεσα σ'ενα χρονο τον επισκεφθηκε ,την τελευταια μερα του ειπε πως
θελει να του δειξει το πιο εντυπωσιακο μερος του βασιλειο του,τον οδη-
γησαν σ'εκεινο το μερος,σε μια ερημο,μπηκαν βαθια στο εσωτερικο της
κι εκει τον παατησαν κι αυτον και την ακολουθια του,
μεσα στην τεραστια εκεινη εκταση χαθηκαν οι ανθρωποι του,εμεινε μονος ,
περιπλανιονταν χωρις να βρισκει ακρη,απεραντη επιφανεια αμμου παντου,
απολυτα επιπεδη,και σ'οποιοδηποτε  σημειο της  βρισκονταν στο κεντρο
της,σαν να μην μετακινουνταν ,
ομως περπατουσε συνεχεια,αισθανονταν μεγαλη κουραση,ο ηλιος βρισκον-
ταν παντα στο ιδιο σημειο ψηλα στη μεση του ουρανου,ξεραθηκε το κορμι
του,ειχε χασει τον προσανατολισμο, δεν υπηρχαν διευθυνσεις στο χωρο,
νοτια,βορια,ανατολικα,δυτικα,ο χωρος ηταν σε συνεχη περιστροφη,συνε-
χεια προσθετονταν καινουργιος χωρος,ηταν αδυνατο να ξεφυγει απο αυτη
την ανοιχτη φυλακη,και τιποτα δεν δηλωνε το περασμα του χρονου,ουτε
νυχτα ουτε μερα,καμια αλλαγη στο φως,ενα ακινητο σκληρο λευκο φως,
κυριαρχο,
καταλαβε πως αυτος ο επιπεδος λαβυρινθος ηταν η τιμωρια του να προσβα-
λει εναν ξενο φιλοξενουμενο βασιλια  και να θελησει να τον γελοιοποιησει
και  με δολο να του αρπαξει το βασιλειο
.
.
ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
.
κοιμισμενη της εβγαζε φωτογραφιες,εκεινη δεν κατα-
λαβαινε,οταν ξυπνουσε δεν της αναφερνε γι'αυτες,τις
μετεφερνε στον υπολογιστη και τις αποθηκευε σ'εναν
κρυφο φακελλο,
καθε φορα που τη συναντουσε στο σπιτι του,η' σε καποιο
ξενοδοχειο,αυτο εκανε,
τις εκτυπωνε και με το ταχυδρομειο τις εστελνε στον αν-
τρα της,εναν δικηγορο,ολες τις φωτογραφιες μιας συναντη-
σης,περιμενε ν'αντιδρασει ο αντρας της,καμια αντιδραση,
εκεινη δεν εδειχνε κατι να εχει συμβει,η σχεση τους συνεχι-
ζονταν κανονικα,
αποφασισε να επισκεφθει το δικηγορικο γραφειο του αντρα
της,δηθεν για καποια υποθεση του και μαλιστα να παρευρι-
σκεται οταν θα λαβαινε ενα φακελλο με φωτογραφιες,
τη μερα που εκανε την επισκεψη,πρωινη ωρα,στο δρομο εξω
απο το γραφειο σταματησε εναν αγνωστο νεαρο αντρα και τον
πληρωσε να τον ακολουθησει και να παραδωσει στο γραφειο
που θα εμπενε,ενα-δυο λεπτα μετα,εναν φακελλο,
στις 9 η ωρα χτυπουσε τη πορτα, του ανοιξε μια ομορφη νεα-
ρη γραμματεας,ζητησε τον δικηγορο,δεν ειχε ραντεβου,ειπε
το ονομα του,για μια υποθεση του,η κοπελα του ειπε ευγενικα
να περιμενει στο γραφειο της και πηγε στο ιδιαιτερο γραφειο,
μετα απο λιγο γυρισε,ο κυριος τον περιμενε,
σηκωθηκε,η πορτα ηταν ανοιχτη,μπηκε μεσα,ειδε απεναντι
του εναν αντρα περιπου τριαντα πεντε χρονων,χαιρετισθηκαν,
καθισε σ'εναν καναπε,
εκεινη τη στιγμη ακουσε το κουδουνι της πορτας,μετα απο
λιγο μπηκε η γραμματεας και ειπε στον αντρα πως ηταν ενας
νεαρος αντρας και της εδωσε εναν φακελλο γι'αυτον,
η κοπελα εδωσε τον φακελλο στον αντρα κι εφυγε,εκεινος
χωρις καθυστερηση τον ανοιξε,εβγαλε τις φωτογραφιες,τις
κοιταξε,μια-μια,
επειτα τις ξαναβαλε με προσοχη στο φακελλο,ανοιξε ενα
συρταρι στο γραφειο του κι εβαλε το φακελλο μεσα,
ολη την ωρα τον κοιτουσε,το προσωπο του ανεκφραστο,
σαν να ηταν κατι συνειθισμενο στη δουλεια του,
αφου τελειωσε τον ρωτησε για τον λογο της επισκεψης του,
δεν ειχε στη διαθεση του πολυ χρονο,αφου ειχε ερθει χωρις
ραντεβου,περιμενε αλλωστε να ερθει πελατης,
του ειπε πως θελει να διαχειρισθει μια πολυ προσωπικη του
υποθεση,η γυναικα του εχει ,ειναι σιγουρος.ερωτικη σχεση με
αλλον αντρα,μαλιστα τον τελευταιο διαστημα λαβαινει ταχτικα
φακελους με φωτογραφιες της,σε καποια δωματια που κλεινεται
με τον εραστη της,
ο αλλος τον ακουσε,οταν τελειωσε του ζητησε,αν εχει πανω
του,η'να του στειλει αργοτερα,τις φωτογραφιες της γυναι-
κας,
του ειπε πως τις εχει μαζι του και απο τη τσαντα του εβγαλε
τους φακελλους με τις φωτογραφιες,ολες οι φωτογραφιες,
του ειπε,που ειχε λαβει μεχρι εκεινη τη στιγμη,
σηκωθηκε,πλησιασε το γραφειο και τις εδωσε στον αντρα,
εκεινος ανοιξε εναν απο τους φακελυυς,εβγαλε τις φωτογρα-
φιες,τις κοιταξε μια-μια,και προσεκτικα τις ξαναβαλε στο φα-
κελλο,
του ειπε να του τηλεφωνησει να ορισουν ενα ραντεβου για τις
επομενες μερες ,ο αλλος συμφωνησε,
εγραψε το τηλεφωνο του σ'ενα χαρτακι και του το'δωσε,τον ευ-
χαριστησε,τον χαιρετησε δια χειραψιας και βγηκε απ'το γρα-
φειο,
η γραμματεας μολις τον ειδε σηκωθηκε απ'το γραφειο της,του
χαμογελασε ευγενικα και του ανοιξε τη πορτα της εξοδου,
επειτα την εκλεισε πισω του
.
.
Η ΦΡΥΝΗ ΜΟΥ ΕΚΜΥΣΤΕΡΕΥΤΗΚΕ-χ.ν.κουβελης
.
σκηνικο,ενα διαρακι στον Κολωνο,10 χρονια στην Αθηνα,ποτε
δεν εκανε επαγγελμα στη Πατρα,πολλοι την μπερδευουν
''με καποια γυναικα εκει με ονομα Πανωρεα'',στη πατριδα της
την ελεγαν Μνησαρετη,στη Βοιωτια,γελασε,''καποιος εραστης
με βαφτισε Φρυνη'',απο το χρωμα τους δερματος της,''απο
το αμφιβιο φρυνο'',η κυρια Φρυνη,απεναντι μου στον καναπε,
πισω η τηλεοραση ανοιχτη,σηκωθηκε,ψηλη λεπτη γυναικα,
30 χρονων,γυρισε,καθισε,εφερε ενα αλμπουμ φωτογραφιων,το
ανοιξε,επαιρνε μια-μια τις φωτογραφιες,τις κοιτουσε και μου τις
εδινε,''στη Θεσσαλονικη το 1963 ,αναμνηστικη στο Λευκο
Πυργο, με τον Τακη'',γελασε,''γνωστος βιομηχανος της εποχης,
ο αδερφος του πολιτευονταν,βγηκε και βουλευτης με την ΕΡΕ'',
''σ'αυτη ειμαι στη Κορινθο,στη παραλια'',''κοκκινο μπικινι,
σ'αρεσει;''
''στο σπιτι μου στη Νεαπολη,Λεωφορο Αλεξανδρας,,τοτε'',''τη
φωτο γραφια την τραβηξε ο Διογενης'',''καθε γυναικα σαν εμε=
να,εταιρα, επρεπε να'ναι μορφωμενη,αλλες διαλεξαν η' τη Σχο-
λη του Πλατωνα η' τη Σχολη του Αριστοτελη'',''εγω διαλεξα τον
Διογενη απο τη Σινωπη'' ''τα διδακτρα ;πηγαινε μαζι μου
δωρεαν,δεν πληρωνε μνα'',γελασε, ''ανθρωπος εφυεστατος,
αστειευομενος,εφαρμοζε τα 3α,αυταρκεια, αυτογνωσια,ασκη-
ση'',''η ευτυχια του ανθρωπου'',''ωραιος αντρας γυμνασμενος,
καθολου οπως τον παριστανουν,κουρελιαρη,σαν ζητιανο,σαν
σκυλι'',''να σου πω,παρενθεση,γι'αυτον;'',''σαν επαγγελμα του
δηλωνε Ανθρωπων Αρχων'',την ρωτησα για τον Μεγα Αλε-
ξανδρο, ''που τον θυμηθηκες ;οταν πηγε στον Διογενη του
ειπε με επαρση πως ειναι ο Αλεξανδρος ο Μακεδων,ο Διο-
γενης δεν λογαριαζε εξουσιες,του ειπε.αποσκοτισον με,δη-
λαδη στα λαικα,μη με σκοτιζεις,'' ''για καθε νυχτα ζητουσα
απ'τον πελατη μια μνα,απο τον Διογενη δεν επαιρνα χρημα-
τα,αλλωστε,ουκ αν λαβοις παρα του μη εχοντος, και μαλι-
στα μνα περιπου μισο κιλο βαρος'',γελασε,μου εδειξε και
μια εινονα''εναν πινακα έργο του Jean-Léon Gérôme, το
1861'',την κοιταξα,''Η Φρύνη μπροστά στον Άρειο Πάγο",
Hamburg Kunsthalle,διαβασα,''την ξερεις την ιστορια;'',
ειπα οχι,''με κατηγορη σαν στην Αθηνα πως με καποιον
θρακικο θεο διεφθειρα τις Αθηναιες κυριες,με πηγαν στο
δικαστηριο,στον Αρειο Παγο,συνηγορο υπερα σπισης
ειχα τον γνωστο δικηγορο και ρητορα τον Υπερειδη'',,
''παρεπιπτωντως εραστης μου'',''παρα τους περιτεχους λο-
γους του θα την εχανε τη δικη,και τοτε εκανε μια απροσμενη
κινηση,μου τρα βηξε το φουστανι'',γελασε,''ενα πανακριβο
μοντελακι που μου ειχε χαρισει,και εμεινα ολογυμνη'',ακου-
στηκε απο παντου στην αιθουσα του δικαστηριου ενα αχ!
θαυμασμου,σιωπη'',''οριστε τι θελετε να δικασετε'',''ειπε
θριαμβευτικα ο ρητορας'',''τετοιο θεικο σωμα ειναι ευνοια
των θεων'',''δεν το βλεπετε,κυριοι!'',''και απαλλαχτηκα μ'αυ-
το το θεαμα'',''θελεις ενα χυμο;πορτοκαλι η' μηλο;'',''πορτο-
καλι'',γυρισε, μου προσφερε το χυμο,''αυτη η φωτογραφια
ειναι η Αφροδιτη της Κνιδου'',''ετοιμη να μπει στο λουτρο
γυμνη'',πραγματικα εντυπωσιακο αγαλμα,''αντιγραφο,απο
τη συλλογη Ludovisi'',''στη Κνιδο της Μικρας Ασιας'',''εγω
μοντελο για το σωμα και η Κρατινη για το κεφαλη'',γελασε,
''και οι δυο ερωμενες του μαεστρου Πραξιτελη'',''τον 3ο αι-
ωνα μ.Χ πηρε το αγαλμα ο Θεοδοσιος ο Α- στη Κωνσταν-
τινουπολη'',''ξερεις αυτος που απαγορεψε τους Ολυμπιακους
αγωνες,εμενα ομως με θαυ μαζε και με προστατεψε'',''τον 11ο
αιωνα μια φωτια στο παλατι καταστρεψε το αγαλμα'',''λενε'',
γελασε,''μην σοκαριστεις,πως ηταν τοσο ζωντανο το αγαλμα
που καποιος ερωτυλος στη Κνιδο,κλειστηκε στο δωματιο
που ηταν το αγαλμα και ασελγησε μ'αυτο'',την κοιταξα,
μαυρα μαλλια,''καποτε δουλευα με μια Νανα απο τη Λα-
ρισσα,πλου τισε,τωρα εχει ενα σουπερ μαρκετ στη Θηβα,
στα αρχαια τειχη,παν τρευτηκε εκει,εκανε οικογενεια'',εψαξε
στις φωτογραφιες,''να τη βρηκα'',μου εδωσε τη φωτογραφια,
''σου μοιαζει'',της ειπα,''με τα χρονια μοιαζουμε'',γυρισε,κοι-
ταξε την τηλεοραση,''δεν δειχνουν τιποτα,ολο μαγειρικες'',
''μ'αρεσουν τα ντοκυμαντερ,ευτυχως που υπαρχει το ιντερ-
νετ'',''χθες ειδα μια ταινια ,ντοκουμεντο,για τον Νικηφορο
Μανδηλαρα και τη δολοφονια του'',την κοιταξα,''ειδα
και τον Γρηγορη Λαμπρακη'',σιωπη,''ξερεις εχω και face-
book ,πρεπει να ακολουθαμε τη τεχνολογια'',
''να μας βρισκουν οι πελατες'',την κοιταξα,γελασε,''μην σου
φαινεται παραξενο,ειμαι πολυ συντηρητικη,δεν εχω ανεβασει
porno videos'',
σιωπη,
''θελεις να βγαλουμε μια φωτογραφια μαζι; εις ωραιαν αναμνη-
σιν, που λενε'',ηθελα,
κανονισα τη μηχανη,εβαλα τον χρονοδιακοπτη,σταθηκαμε
μπροστα ακι ητοι και περιμεναμε,
κλικ!
εγω και η κυρια Φρυνη,
την ευχαριστησα,
εφυγα,
πηγα καμποσες φορες στο διαμερισμα της,
μεχρι που εφυγε,
με αινιγματικο χαμογελο,δεν μου ξεκαθαρισε,
''Νεα Υορκη η' Παρισι η ' Λονδινο'',
δυο μηνες τωρα,απο το facebook ανταλλασουμε likes
.
.
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟ-χ.ν.κουβελης
.
.
1.η εικονα εφτανε μεχρι τη νησο Σκιαθο νοτια,ακουστηκε
το σφυριγμα του τραινου του ντε Κιρικο,''ο Μεγαλεξανδρος
καβαλικευων εις τον Βουκεφαλαν ορμων εις το πεδιον
της μαχης καταδιωκων τον Κυρον τον βασιλεα της Περσιας'',
2.τον ειδον υψηλα ανεβασμενον εις την σκαλαν,''το κιτρινο
κοντα εις το κοκκινο παιρνει  φως,γινεται λαμπεροτερο'',
συμφωνησα σιωπηλα.μεγαν φως
3.η Αρετουσα ητανε μια αρχοντοπουλα της Αθηνας κι ηρθε
σ'αγαπη με τον Ρωτοκριτο και παθανε τα δυο τους πολλα
βασανα ωσοτου να ενωθουν,''να το γραφει ετουτη η φυλλα-
δα κι εχει κι ωραιες ζογραφιες μεσα'',
4.να καθεται  ο χωριατης εις το καφενειο ειτε για τον πρωινο
καφε του ειτε τον μεσημεριανο ειτε τον απογευματινο και να
ευχαριστιεται το ματι και η ψυχη του στους τοιχους τους πα-
ραδεισους με τα πουλια τα δεντρα διαφορα μηλιες τα ζωα
εκει μεσα και τα σπιτακια με τις κοκκινες στεγες,ολα αυτα
τα χρωματα σ'ουρανο γη και θαλασσα,σκεφτηκα,αυριο πρωι
θα συναντουσα τον Κιτσο Μακρη στο σπιτι του στο Βολο
στη περιοχη Αναυρου,ειχα μεγαλη την επιθυμια να δω Τους
Τρεις Καπεταναιους Συμφιλιωθεντες και τον Ροβερτο και
την Ιουλια,εργα του Θεοφιλου
5.οταν πηγε να χαθει το Ελληνικο ηρθε στην Ιωλκο και στα
χωρια του Βολου ζωγραφιζε,''στον κυρ Γιαννη Κοντο εκανα
ζογραφιες στη σαλα,τον εκανα και καβαλαρη,καλος ανθρωπος''
6.''μια ζωγραφια μου ηταν ο Περικλης  να δινει λογο στους
Αθηναιους πως δαπανησε τα χρηματα για την Ακροπολη'',
εβγαλε να φαγει,ψωμι ,σ'ενα πιατακι μερικες ελιες,τον
ακουγα να τρωγει,και πως γεμισε πληθυνθηκε ο τοπος χωρα-
φια με σταχια καρπισμενα και οι πλαγες ελιες
7.απο λιθογραφιες ταχυδρομικα δελταρια και εικονογραφη-
μενα φυλλαδια ''παιρνω τα σχεδια μου,βαζω τις μπογιες μου
και κανω τις εικονες μου'',υπογραφε Θεοφιλος Χατζημιχαηλ
''το ονομα της μητερας '',μια φορα υπογραψε Θεοφιλος Κε-
φαλας ''το ονομα του πατερα ''
8.''να ,αυτο το ρουχο πρεπει να το κανω ωραιο'',αυριο τις Απο-
κριες θα ντυθουν,η κομπανια με τα παιδια,''εγω θα ειμαι ο Με-
γαλεξανδρος και τα παιδια ο στρατος μου οι Μακεδονες,θα
γυρισουμε στους δρομους και στις πλατειες και στις γειτονιες
στα σπιτια,να δειξουμε το μεγαλειο της πατριδας'',τους εβλε-
παν οι προσφυγες και τα δακρυα τρεχανε στα ματια,''εκανα
στο Ελληνικο Προξενειο της Σμυρνης θυροφυλαξ καβασης,
τοτε ημουνα πολυ νεος'',τωρα η Σμυρνη που ητανε δεν ειναι
9.''ο Λεωνιδας Αντρουτσος ο πατερας του Δυσσεα,λεβεντης'',
κοιταξα την εικονα,''το μηλο κατω απ'τη μηλια''ειπα σιγανα,
ανεμος φυσηξε και μυρισε ριγανι και θυμαρι,το χορταρι ερι-
ξε φτενη τη σκια του ,''η φωνη του ητο ως του λεοντα,αρπαγε
θεορατο βραχο στα χερια του και τον πετουσε περα μακρυα,
τοσην ειχε δυναμη εκεινος ο ανθρωπος για οφελος της πατρι-
δας''
10.''εκει στους τοπους που ζογραφιζα στα μαγαζια μαζευονταν
κοσμος να βλεπει πως εκανα την εικονα'',ελεγαν διαφορα,πολ=
λοι τον πειραζαν,''Θεοφιλε,τα ψωμια οπως τα δειχνεις θα πε-
σουν απο το φτυαρι'',και γελασαν,εκεινος δεν αλλαξε τη ζογρα-
φικη ,ο φουρναρης εδειχνε τα ψωμια,''τα ζωγραφισμενα ψωμια'',
ειπε ο Στρατης Ευστρατιαδης ο Terriade,''δεν πεφτουν,δεν ισχυ-
ουν οι νομοι της βαρυτητας'',εδειξε τα σχηματα τα χρωματα,''
τοτε γιατι να υπαρχει η ζωγραφικη αν αναπαραγει σωστα την
πραγματικοτητα;''
11.να γελασουν,δεν το περιμεναν,τοσα του καναν,''τραβηξε κα-
ποιος τη σκαλα να γελασουμε'',επεσε,το πηρε κατακαρδα,εφυ-
γε απ'τον τοπο εκεινο,''εφυγε,αφησε πισω του τα δεντρα που
φυτεψε τα αγριμια που ζωντανεψε τα πουλια του πετανε οι
ηρωες του ανασαινουν  τους χαιρεταμε και μας χαιρετανε,σαν
εμας ειναι'',γυρισε στη Μυτηλινη στη Βαρεια ,''ξαναηρθε'',γε-
ροι που ηταν παιδια τον γνωρισαν,''για ενα πιατο λιγο φαι και
κρασι ζογραφιζει'',εδω ειναι η πραγματικοτητα εκει ειναι το
ονειρο
12.ο Στρατης ο Αντρεας ο Οδυσσεας στη Βαρεια,στο σπιτι του,
''τα τζιτζικια ξεφωνιζουν τον ουρανο'',στη γλωσσα του Ομηρου,
η ελια γερικη λυγιζει το φως,η σκια παιρνει το σχημα ανθρωπι-
νης πατουσας,πιεσε κι ελαφρα βαθυνε το χωμα,''ο Μεγας Πα-
νας ο Ορθιος Φαλλος Δοξα σοι'',πουλι πουλακι πεταξε φωνου-
λα εσκαψε τον αερα,''η Ελλαδα αυτη ειναι'',
αυτος ο ταπεινος ο ελαχιστος ανθρωπος που δεν χορτασε το
ψωμι κι οι ανθρωποι δεν τον καταδεχονταν,που δεν αποστασε
να ζογραφιζει χαθηκε,''ενα φαγητο ''ειπαν ''τον δηλητηριασε'',
τωρα πως εγινε και πλημμυρισε ο κοσμος γυρω του φιλους,
πως ο ταπεινος υψωθησεται
.
.
ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΠΟΥΛΙ ΠΟΥ ΕΙΔΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ
.
.
''ενα πουλι,ενα πουλι,φωναζε το παιδι κι ετρεχε στους δρο-
μους , χτυπουσε τις πορτες και φωναζε ''ενα πουλι,ενα που-
λι'',εμεις ανοιγαμε τις πορτες να δουμε τι ειναι,ρωτουσαμε
ο ενας τον αλλον,''τι ειναι'',''το παιδι φωναζει για ενα που-
λι'',γελασαμε, ''σιγα το πραμα,ολος ο τοπος εδω ειναι γε-
ματος πουλια,οτι θες ειδος,σπουργιτια,κοτσυφια,αηδονια,
κοκκινολαιμηδες,ολα ειναι'', γυρισαμε στις δουλειες μας,
δεν ησυχασαμε,παλι περασε το παιδι, δυο και τρεις φορες
και παλι χτυπουσε τις πορτες και φωναζε, ''ενα πουλι,ενα
πουλι'',καποιος ,δεν κρατηθηκε και το ρωτησε, ''πουλι;τι
πουλι;,που ειναι;'',''ελα να στο δειξω'',του φωναξε το παιδι,
ο ανθρωπος τον ακολουθησε,απο περιεργεια ακολουθη-
σαμε κι εμεις,στην αρχη καμμια δεκαρια αντρες και γυ-
ναικες,μετα ακολουθησαν κι αλλοι πολλοι,το παιδι μπρο-
στα κι εμεις απο πισω, το παιδι εφτασε σ'ενα μεγαλο λιβα-
δι,καταπρασινο,''να ,δεστε το'', σηκωσε το δεξι χερι και με
τον δειχτη τεντωμενο μας εδειχνε,κοιτα ταξαμε ψηλα ,δεν
ειδαμε τιποτα,''δεν υπαρχει πουλι,μας κοροιδευει'', ειπε κα-
ποιος,''αληθεια,κοιταξτε το πουλι'',επεμενε το παιδι,''δεν το
βλεπετε;πως πεταει ,τι ομορφο που ειναι,εχει χρυσα φτερα'',
δεν του διναμε σημασια,φωναξαμε τα παιδια μας να γυρι-
σουμε στα σπιτια μας,εκεινα δεν μας ακουγαν,αλλα μαζευ-
τηκαν γυρω-γυρω απ'το παιδι και κοιτουσαν ψηλα,εβγαλαν
επιφωνηματα θαυμασμου,'ω, να το πουλι,το βλεπουμε,τι
ομορφο που ειναι'',θελαμε να τα μα λωσουμε,δεν ειναι σοβα-
ρα πραγματα αυτα,τελικα τ'αφησαμε ησυχα,παιδιαστικα κα-
μωματα,
το βραδυ τα ρωτησαμε,''αληθεια,ειδατε καποιο πουλι;'',εκει-
να μας κοιταξαν σοβαρα κι ειπαν,''και βεβαια ειδαμε το που-
λι,ηταν φτιαγμενο απο ενα κομματι συννεφο'',''αληθινο χρυ-
σο πουλι απ'το φως του ηλιου'',
τοτε καταλαβαμε,γελασαμε,
δεν ημασταν πια παιδια,ημασταν μεγαλοι,ετσι δικαιολογη-
σαμε τη συμπεριφορα μας
εμεις ξεραμε για νερο για εξατμιση για υδρατμους
.
.
L'incontro con la Donna Simonetta Cattaneo de Can-
dia Vespucci a Firenze-χ.ν.κουβελης
..
Σιμονετα Κατανεο Βεσπουτσι Simonetta Cattaneo de Can-
dia Vespucci ,το ονομα,υψος 1.70 εκ,χρωμα κομης μαυρο,
χρωμα οφθαλμων μαυρο,βαρος 57 κιλα,ηληκια 41 χρο-
νων,καταγωγη Φλωρεντια Ιταλια,κατοικος Φλωρεντιας
Ιταλια,επαγγελμα ηθοποιος θεατρου,
αυτα τα στοιχεια της γυναικας ειχα,εφτασα απο τη Ρωμη
στη Φλωρεντια με ενοικιαζομενο αυτοκινητο,μια Ferrari
f430 μοντελο του 2004,πριν το μεσημερι,ζεστη μερα,31
Ιουλιου 2013,espresso σε ενα κεντρικο cafe I MEDICI,εδω-
σα μπαρμπουαρ 1ευρω στη πολωνεζα γκαρσονα,12:30 στο
museo degli Uffizi,η Αφροδιτη του Sandro Botticelli,περασα
πανω απο τη ponte vecchio ,εφτασα στο σπιτι της,μια 7οροφη
πολυκατοικια art deco stil,13:20 χτυπησα το κουδουνι της,
μου ανοιξε σχεδον αμεσως,Entra, ti aspetta,γλυκεια βαθεια
φωνη,περασα μεσα,una Bella Donna,γελασε,caffe?cappuc-
cino,si,σερβιρε τους καφεδες,με κοιταξε,bene,cominciamo
a parlare,Ero un modello di Sandro, La nascita di Venere e la
Primavera,e altri dipinti,την εποχη που ποζαρα για την Αφρο-
διτη τη Venere ειχε αρχισει η σχεση μου με τον Τζουλιανο
ντι Πιερο των Medici,τοτε ημουνα 17 anni,στην Primavera
στην Ανοιξη ,21 anni,o Sandro mi ha rivelato che era segre-
tamente innamorata di me,του ειπα για τη σχεση μου με
τον Τζουλιανο,τον ειδα triste,λυπηθηκα,δεν μπορουσα να
κανω diverso,η σχεση με τον Medici εφτασε σε αδιεξοδο
situazione di stallo,infine la relazione è finita,στη Firenze
ειχαμε rivoluzione,το 1494 πηρε την εξουσια απο τους
Μεδικους ο Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα,και τους εδιωξε απο τη
Firenze,ενας φανατικος μοναχος ,Δομηνικανος,αυστηρος,
καταπελτης κατα της πολυτελους ζωης,del peccato,nel 1497
lui ei suoi seguaci bruciato specchi, cosmetici, strumenti musi-
cali, cappelli delle donne, libri di scrittori antichi, dipinti e scultu-
re che si sentivano inadeguati nella piazza principale di Firenze,
chia-mato "Fuoco di vanità.",στη φωτια της ματαιοδοξιας,
una folla inferocita lo ha catturato l'8 aprile. Eseguito il 23
maggio 1498,I dipinti που εκανε ο Σαντρο con me per fortuna
γλυτωσαν salvato dalla distruzione,nel 1512 i Medici resti-
tuito alla città,ma la mia vita era cambiata,δυο αποτυχημενοι
γαμοι due matrimoni falliti e tre figli,σηκωθηκε,fa troppo
caldo oggi,acqua fredda?,si,εφερε τα νερα,καθησε,bella don-
na affascinante,της ειπα,γελασε,grazie,απαντησε,με κοιταξε,
sai,nel 2001 sono venuto a Atene,uno spettacolo teatrale
a Herodium,un progetto del Shakespeare progetto,The Tra-
gœdie of Othello, the Moore of Venicnel ruolo di Desde-
mona,Grande Successo,σηκωθηκε,πηγε στο διπλανο δωμα-
τιο,μετα απο λιγο γυρισε,κρατουσε στα χερια της αποκομμα-
τα απο εφημεριδες,καθησε,μου τα εδωσε,guardare quello
che hanno scritto giornale greco,αποκομματα απο ελληνικες
εφημεριδες που εγραφαν για την παρασταση,
Η Μεγαλη Ιταλιδα Ηθοποιος Σιμονετα Κατανεο Βεσπουτσι
στο ρολο της Δυσδαιμονας στον Οθελο του Σαιξπηρ,διαβα-
σα,της εδωσα τα αποκομματα,την κοιταξα,dimmi per Sandro,
της ειπα,γελασε,εσκυψε το κεφαλι,σαν να ηθελε να κρυψει
κατι,σηκωσε το κεφαλι,Sandro,è il mio amante ora,απαντησε,
χτυπησε το κινητο της,questo è,σηκωσε το τηλεφωνο,την
ακουσα να μιλαει μαζι του,οταν εκλεισε μου ειπε,Sandro
vuole incontrarti,
εφυγα απο το σπιτι της Donna Simoneta,θα με επαιρνε τη-
λεφωνο για τη συναντηση,περασα τη ponte vecchio ,στο
Uffizi πηρα τη Ferrari και πηγα στο hotel PRIMAVERA,στα
περιχωρα της Φλωρεντιας ,δυτικα,
.
.
Λεοναρντος Ντα Βιντσι-ζωγραφος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
τελος Αυγουστου,πολυ ζεστη μερα,περιμενε τη κυρια για να
ποζαρει,απογευμα παντα την ιδια ωρα καθημερινα,λιγο πριν
επαιξε μια φουγκα του Μπαχ στο βιολι,ακουσε το σκυλι να
γαυγιζει φιλικα,ηρθε η κυρια,καθησε στη συνειθισμενη
σταση να ποζαρει,την κοιτουσε οσο δουλευε και προσπα-
θουσε να την καταλαβει,δεν ηταν ευκολο,η γυναικα ηταν
προσεκτικα οχυρωμενη,βεβαια δεν ειχε την επαρση της
εξουσιας,ουτε της υψηλης της ταξης,κατι αλλο ητανε,ισως
η μεταφυσικη της θηλυκοτητας,επρεπενα δωσει μια ερμηνεια
σ'αυτο,να το αποτυπωσει,''ενα χαμογελο'',σκεφτηκε,''ενα
αδιορατο χαμογελο'',η Μονα Λιζα με το αινιγματικο μειδιαμα,
''κι ισως εδω να υπαρξει σχεση με την αιωνιοτητα '',τα αρχε-
τυπα του Πλατωνα
.
.
Η ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΣΑΠΦΩ ΣΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ,ΣΥΡΑΚΟΥΣΕΣ,ΣΙΚΕΛΙΑ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΤΟΡΙΑΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-χ.ν.κουβελης
.
ΣΑΠΦΩ: 36. – Απόσπασμα 16 Lobel-Page
[για την Ανακτορια]
.
και ποσοο]ἰ μὲν ἰππήων στρότον, οἰ δὲ πέσδων,
οἰ δὲ νάων φαῖσ᾽ ἐπ[ὶ] γᾶν μέλαι[ν]αν
ἔ]μμεναι κάλλιστον, ἔγω δὲ κῆν᾽ ὄτ-
4 τω τις ἔραται·
πά]γχυ δ᾽ εὔμαρες σύνετον πόησαι
π]άντι τ[ο]ῦτ᾽, ἀ γὰρ πόλυ περσκέθοισα
κάλλος [ἀνθ]ρώπων Ἐλένα [τὸ]ν ἄνδρα
8 τὸν [πανάρ]ιστον
καλλ[ίποι]σ᾽ ἔβα ᾽ς Τροΐαν πλέοι[σα
κωὐδ[ὲ πα]ῖδος οὐδὲ φίλων το[κ]ήων
πά[μπαν] ἐμνάσθη, ἀλλὰ παράγαγ᾽ αὔταν
12 [ ]σαν
[ ]αμπτον γὰρ [
[ ]…κούφως τ[ ]οη.[.]ν
..]με νῦν Ἀνακτορί[ας ὀ]νέμναι-
16 σ᾽ οὐ ] παρεοίσας,
τᾶ]ς κε βολλοίμαν ἔρατόν τε βᾶμα
κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω
ἢ τὰ Λύδων ἄρματα καὶ πανόπλοις
20 πεσδομ]άχεντας.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
αλλοι το ιππικο λενε το ωραιοτερο ειναι
πανω στη σκοτεινη γη
αλλοι το πεζικο αλλοι το ναυτικο λενε
εγω  ομως λεω εκεινο που καποιος αγαπα
και θα πω κατι π'ολοι θα το δεχτουν
εκεινη η πιο ωραια μεσα στους ανθρωπους
η Ελενη τον σ'ολα αξιο αντρα της αφησε
και μπηκε στο καραβι για την Τροια
κι ουτε για παιδι ουτε για συγγενεις ουτε για γονεις
για κανεναν δεν νοιαστηκε και παρασυρθηκε
απ'την αγαπη
ετσι και τωρα εγω την Ανακτορια φερνω στο μυαλο μου
που δεν ειναι εδω και μου λειπει
θελω να δω το λατρευτο της βημα
να δω τη λαμπερη λαμψη του προσωπο της
παρα τα αρματα των Λυδων να βλεπω
και τους πανοπλους πεζους να μαχονται
.
αποσπασματα του Ημερολογιου
-σημερα οι αστυνομικες αρχες της Συρακουσας με κατεγραψαν:
Σαπφω η' Ψαπφω η' Ψαπφα,εξ Ερεσου της Λεσβου,Ελλαδα,
μελιχρος,χρωμα οφθαλμων και κομης μελαν,σμικρον μεγεθος,
35 ετων,αριστοκρατικων φρονηματων,επαγγελμα:ποιητρια,προ-
σωπικη καταστασις:διαζευγμνενη,πρωην συζυγος:Κερκυλας,εμπο-
ρος εξ Ανδρου,τεκνα:εν θηλυ,ονομα:Κλεις,...,
και αλλα εγραψαν που δεν τα θυμαμαι,
με ρωτησαν τι γνωμη εχω για τον τυραννο Πιττακο,''σοφος αλλα
τυραννος''απαντησα,
με εβαλαν να υπογραψω μια υπευθυνη δηλωση πως δεν θα απο-
μακρυνθω απο την πολη,και καθε δεκαπεντε μερες να παρουσιαζο-
μαι  στο τμημα,
υπεγραψα το χαρτι και με αφησαν...ελευθερη...υπο ορους

-τρεις μηνες,περιπου,στο νησι,ελαχιστα νεα απ'τη πατριδα,μου λειπει
η Ανακτορια,χθες εγραψα ενα ποιημα για αυτην,το μοναδικο που εχω
γραψει εδω στην εξορια[πρεπει να προσεχω και τις λεξεις],δεν εχω
εμπνευση,οι μερες περνουν ιδιες κι απαραλλαχτες,ανιαρες,παρεες,
δεν εχω,μονη μου κοιμαμαι,
γραφω το ποιημα που'χα γραψει στην Ανακτορια στη πατριδα
καποτε:
.
και ποσοο]ἰ μὲν ἰππήων στρότον, οἰ δὲ πέσδων,
οἰ δὲ νάων φαῖσ᾽ ἐπ[ὶ] γᾶν μέλαι[ν]αν
ἔ]μμεναι κάλλιστον, ἔγω δὲ κῆν᾽ ὄτ-
4 τω τις ἔραται·
πά]γχυ δ᾽ εὔμαρες σύνετον πόησαι
π]άντι τ[ο]ῦτ᾽, ἀ γὰρ πόλυ περσκέθοισα
κάλλος [ἀνθ]ρώπων Ἐλένα [τὸ]ν ἄνδρα
8 τὸν [πανάρ]ιστον
καλλ[ίποι]σ᾽ ἔβα ᾽ς Τροΐαν πλέοι[σα
κωὐδ[ὲ πα]ῖδος οὐδὲ φίλων το[κ]ήων
πά[μπαν] ἐμνάσθη, ἀλλὰ παράγαγ᾽ αὔταν
12 [ ]σαν
[ ]αμπτον γὰρ [
[ ]…κούφως τ[ ]οη.[.]ν
..]με νῦν Ἀνακτορί[ας ὀ]νέμναι-
16 σ᾽ οὐ ] παρεοίσας,
τᾶ]ς κε βολλοίμαν ἔρατόν τε βᾶμα
κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω
ἢ τὰ Λύδων ἄρματα καὶ πανόπλοις
20 πεσδομ]άχεντας.

-μετα το τμημα πηγα μια βολτα στη θαλασσα,ο ηλιος εκαι-
γε,καθισα στην ακρογυαλια,εβγαλα τα παπουτσια μου κι
εβαλα τα ποδια μου στο νερο,εριξα βοτσαλα,ενα για την
πολυαγαπημενη μου κορη τη Κλειδα,που'ναι σαν τα χρυσαν-
θεμα ομορφη και μ'ολο το χρυσαφι της Λυδιας δεν αλλαζω

-αποψε πανσεληνος,περασμενα μεσανυχτα,κι εγω μονη
κοιμαμαι,αγρυπνω,δεν εχω υπνο,θυμαμαι τις πολυαγαπημε-
νες κοπελες στη πατριδα και ποσο ομορφα περνουσαμε,
την Ανακτορια,την Ατθιδα,την Γογγυλα,την Μνασιδικη, την
Τελεσιππα,την Μεγαρα, την Αναγορα,την Ευνεικια,ολες τις
θυμαμαι,
θυμαμαι και με δερνει η νοσταλγια οπως δυνατος ανεμος
πεφτει στα βουνα πανω στα δεντρα και τα ξετιναζει

-δεν εχω νεα για τ-αδερφια μου,τον Λαριχο και τον Ευρυγιο,
αραγε μπορεσαν να ξεφυγουν;η' τους επιασαν; στη φυλακη
η' στην εξορια; ποιος να μου φερει νεα εδω,οι αρχες,που
ρωτησα, προσποιουνται πως δεν εχουν πληροφοριες,ειναι
φανερο πως θελουν να'χουν καλες σχεσεις με το τυραννικο
καθεστως,
ουτε απ'τον αλλο αδερφο εχω νεα,τον Χαραξο,αυτος εφυγε
πριν τις διωξεις,στην Αιγυπτο,ειναι ακομα στην Ναυκρατι μαζι
μ'αυτη τη πορνη τη Ροδωπη;ποιος ξερει αν ειναι μαζι; η' του'φαγε
ολα τα λεφτα και τον παρατησε;εγω τον προειδοποιησα,να την
προσεχει,δεν εχουν εμπιστοσυνη τετοιες,μου κρατησε μουτρα
για το υβριστικο ποιημα που της εγραψα και της το εστειλα βε-
βαια,,οχι,δεν ηταν υβριστικο,αληθεια ηταν,του τρωγε τα λεφτα,
θυμωσε,δεν του κραταω κακια,αδερφια ειμαστε και το αιμα νε-
ρο δεν γινεται

-γυριζοντας σπιτι απο ψωνια λιγο μετα το μεσημερι ενα σκυλι με
ακολουθησε,σταματησα,γυρισα και το ειδα,εκεινο σταματησε,
φαινοταν φοβισμενο,ηταν ενα γερικο σκυλι,αδεσποτο,παρατη-
μενο,σκελετωμενο,φαινονταν τα κοκκαλα στα πλευρα του,ηταν
και χτυπημενο στη πλατη και στα ποδια,''εγω εχω να φαω'',σκεφτη-
κα,το φωναξα φιλικα να πλησιασει,πλησιασε,μεγαλα υγρα ματια,
του εδωσα το ψωμι κι ενα ολοκληρο λουκανικο,εφαγε,μετα απο-
μακρυνθηκε κουνοντας την ουρα του
αληθεια ποσο μοιαζω μ'αυτον τον παρατημενο σκυλο;
κανεις δεν νοιαζεται
αποφασισα καθε μερα ν'αγοραζω γι'αυτον και να τον ταιζω

-τρεις μερες συνεχεια ταιζα το σκυλο,την ιδια ωρα ,στο ιδιο
μερος,σαν ραντεβου,σημερα δεν τον ειδα ,ανησυχω,που
να πηγε; τι επαθε;

-δεν ξαναειδα τον σκυλο,το πηρα αποφαση πως δεν θα τον
ξαναδω,
φοβαμαι πως δεν θα ξαναδω τη πατριδα και τους αγαπημε-
νους δικους μου εκει περα

-ειναι νυχτα,δεν ξερω γιατι σκεφτομαι την ποιηση,τι να γραψω,
για ποιον ,για ποια να γραψω;για ποιο γεγονος;
σιωπη σιωπη σιωπη

-καποια γυναικα,αγνωστη ποτε αλλη φορα δεν την ξανα-χα δει,
με ρωτησε ποιο ειναι τ'ονομα μου,τρομαξα,συνηλθα και της
ειπα ενα πολυ κοινο γυναικειο  του τοπου,
δεν ηθελα να με λυπηθει,να με λυπηθουν

-στην Ιμερα ζει καποιος ποιητης που τον λενε Στησιχορο,επιδε-
ξιος να στηνει χορους,εγραψε ενα ποιημα για την Ελενη πως
πηγε στη Τροια ακολουθωντας τον Παρι,αυτα που ξερουμε δη-
λαδη,φοβηθηκε ομως μηπως τον τιμωρησει η Ελενη και τ'αλλα-
ξε,εκανε δηλαδη Παλινωδια,τα πηρε πισω,
οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος λόγος οὗτος,
οὐδ᾽ ἔβας ἐν νηυσὶν εὐσέλμοις,
οὐδ᾽ ἵκεο Πέργαμα Τροίας·
εγραψε
ισως καποια μερα να τον γνωρισω,αν μεινω ακομα εδω,
που δε το ευχομαι

-ελη,λατομεια,ορυχεια στΙς Συρακουσες,σκληρος ο χειμωνας,
πολλες βροχες,ασταματητα ολη τη μερα βρεχει σημερα,πολυ
υγρασια που σου σαπιζει τα κοκκαλα,ειναι τρεις μερες που δεν
βγηκε καθολου ηλιος απο τα πυκνα και μαυρα συννεφα,
σαν ολο το Ιονιο ν'αδειαζει πανω στη Σικελια και πανω στη καρ-
δια μου

-δεν εχω τιποτα να γραψω,ενα κενο στο μυαλο μου,τι γινεται
στη πατριδα;

-τοσο καιρο εδω,χρονια,και δεν εχω συνηθησει σ'αυτο τον
τοπο,ενας αγνωστος,που δεν θελω να μαθω,
μια εξοριστη

-σημερα ευχαριστα νεα,με καλεσε ο διοικητης του αστυνο-
μικου τμηματος ,με δεχτηκε στο ιδιαιτερο γραφειο του,
εκλεισε τη πορτα,ηταν ιδιαιτερα φιλικος μαζι μου,και
μου ειπε:''Κυρια Σαπφω,εχω νεα ,ξεσπασε σταση,μαλλον
απο τις πληροφοριες που εχω θα επικρατησουν οι αντικα-
θεστωτικοι'',κρατηθηκα να  μην εκφρασω τα συναισθηματα
μου,μηπως ηταν καμια μπλοφα της αστυνομιας;,''ειναι βεβαιο'',
συνεχισε ο διοικητης,''θεμα ημερων,μην πω ωρων,η καταρ-
ρευση της τυραννιας,η Ιστορια αλλαζει'',''δηλαδη φευγω;''
ρωτησα,''οπως παει το πραγμα,ναι,φευγεται'',''ξερετε,ειμαι
φιλος της ποιησης σας'',εσκυψε το κεφαλι,''με συγχωρητε,
βλεπετε τα πραγματα ειναι δυσκολα,μπορει καποιος να βρει
το μπελα του,καταλαβαινετε;'',''καταλαβαινω''απαντησα,τον
ευχαριστησα κι εφυγα ευτυχισμενη,επιτελους θα γυριζα στη
πατριδα,
δεν πηγα σπιτι αμεσως,απο τη χαρα μου,δεν ηθελα να κλειστω
μεσα,περπατησα στη πολη,αγορασα λουλουδια,κοκκινα κι
ασπρα τριανταφυλλα και γαρυφαλλα,στο παρκο ταισα τους κυκ-
νους στη λιμνη,κατεβηκα και στη θαλασσα,ζεστη μερα,ηλιος,εβ-
γαλα τα ρουχα μπηκα στα δροσερα νερα και κολυμπησα,ποτε το-
σα χρονια που ειμαι εδω δεν κολυμπησα,βγηκα,ξαπλωσα στη
ζεστη αμμο να στεγνωσω,εκλεισα τα ματια,το κυμα ερχονταν κι
εφευγε,στ'αυτια μου,σαν ταξιδι,
γυρισα αργα τ'απογευμα στο σπιτι

-πηγα για τελευταια φορα στη βιβλιοθηκη,
η βιβλιοθηκαριος,μια νεα κι ευγενικη κοπελα,η Ραδινη,μου
εφερε ενα βιβλιο,το ανοιξε σε μια σελιδα,''κοιταξτε ''μου
ειπε,κοιταξα,''λατινικα'',ειπα,''ναι'',απαντησε η κοπελα,''ειναι
η μεταφραση ενος δικου σας ποιηματος'',''μπορεις να μου το
διαβασεις και να το μεταφρασεις'',''ευχαριστως'' απαντησε η
κοπελα,
διαβασε το ποιημα η κοπελα,μου αρεσε η απαγγελια της,απλη
και χωρις στομφο,οταν τελειωσε ειπε,''δεν χρειαζεται να το μετα-
φρασω γιατι υπαρχει το προτοτυπο ποιημα γραμμενο στην αλλη
σελιδα,
γυρισε σελιδα,''Εις Ανακτοριαν'',διαβασε η κοπελα,με κοιταξε,
χαμογελασε,την ευχαριστησα,κοιταξα το εξωφυλλο,
Gaius Valerius Catullus Poetae Novi
της ειπα αν μπορουσε να αντιγραψει το ποιημα στα ελληνικα και
στα λατινικα και να μου τα δωσει,''πολυ ευχαριστως''απαντησε
η κοπελα
εδω γραφω το ποιημα και τη μεταφραση στα λατινικα:
[Εις Ανακτοριαν]
Φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν
ἔμμεν᾽ ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι
ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί-
σας ὐπακούει
[5]καὶ γελαίσας ἰμέροεν. τό μ᾽ ἦ μάν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν.
ὢς γὰρ ἔς σ᾽ ἴδω βρόχε᾽, ὤς με φώνη-
σ᾽ οὖδεν ἔτ᾽ εἴκει,
ἀλλὰ κὰμ μὲν γλῶσσα ἔαγε, λέπτον
[10]δ᾽ αὔτικα χρῶι πῦρ ὐπαδεδρόμακεν,
ὀππάτεσσι δ᾽ οὖδεν ὄρημμ᾽, ἐπιρρόμ-
βεισι δ᾽ ἄκουαι,
ἀ δέ μ᾽ ἴδρως κακχέεται, τρόμος δέ
παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας
[15]ἔμμι, τεθνάκην δ᾽ ὀλίγω ᾽πιδεύης
φαίνομ᾽ ἔμ᾽ αὔται·
.
Ille mī pār esse deō vidētur
ille sī fās est superāre dīvōs
quī sedēns adversus identidem tē
    spectat et audit
dulce rīdentem miserō quod omnīs                5
ēripit sēnsūs mihi nam simul tē
Lesbia aspexī nihil est super mī
    vōcis in ōre
lingua sed torpet tenuis sub artūs
flamma dēmānat sonitū suōpte                    10
tintinant aurēs geminā teguntur
    lūmina nocte.
ōtium Catulle tibi molestumst
ōtiō exultās nimiumque gestis
ōtium et rēgēs prius et beātās                        15
 perdidit urbēs

-αυριο φευγω με το καραβι,τελειωσαν τα ψεμματα,γυρι-
ζω στη πατριδα,
αυριο το νοστιμον ημαρ

[Εις Ανακτοριαν]
Φαίνεταί μοι κῆνος ἴσος θέοισιν
ἔμμεν᾽ ὤνηρ, ὄττις ἐνάντιός τοι
ἰσδάνει καὶ πλάσιον ἆδυ φωνεί-
σας ὐπακούει
[5]καὶ γελαίσας ἰμέροεν. τό μ᾽ ἦ μάν
καρδίαν ἐν στήθεσιν ἐπτόαισεν.
ὢς γὰρ ἔς σ᾽ ἴδω βρόχε᾽, ὤς με φώνη-
σ᾽ οὖδεν ἔτ᾽ εἴκει,
ἀλλὰ κὰμ μὲν γλῶσσα ἔαγε, λέπτον
[10]δ᾽ αὔτικα χρῶι πῦρ ὐπαδεδρόμακεν,
ὀππάτεσσι δ᾽ οὖδεν ὄρημμ᾽, ἐπιρρόμ-
βεισι δ᾽ ἄκουαι,
ἀ δέ μ᾽ ἴδρως κακχέεται, τρόμος δέ
παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποίας
[15]ἔμμι, τεθνάκην δ᾽ ὀλίγω ᾽πιδεύης
φαίνομ᾽ ἔμ᾽ αὔται·
[αυτο το ποιημα το διασωζει ο Λογγινους στο Περι Υψους
Βιβλιον,τον 1ο αιωνα μ.Χ]
.
.[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
οπως θεος μου φαινεται εκεινος ο αντρας
που καθεται απεναντι σου κι απο κοντα ακουει
τη γλυκεια φωνη σου και το λατρευτο σου γελιο
και πως χτυπαει στα στηθια μου η καρδια
και λιγο να σε κοιταξω η μιλια κοβεται
και η γλωσσα στο στομα μου δενεται
αμεσως καυτη θερμη καιγει το κορμι μου
και τιποτα δεν βλεπω και τιποτα δεν ακουω
τ'αυτια μου βουιζουν και ιδρωτας με λουζει
ολοκληρη τρεμω πιο χλωμη κι απ'το χορτο ειμαι
και μου φαινεται πως σε λιγο θα πεθανω
θα ξεψυχισω
.
[Catullus 51]Gaius Valerius Catullus (ca. 84–54 BC)
Ille mī pār esse deō vidētur
ille sī fās est superāre dīvōs
quī sedēns adversus identidem tē
    spectat et audit
dulce rīdentem miserō quod omnīs                5
ēripit sēnsūs mihi nam simul tē
Lesbia aspexī nihil est super mī
    vōcis in ōre
lingua sed torpet tenuis sub artūs
flamma dēmānat sonitū suōpte                    10
tintinant aurēs geminā teguntur
    lūmina nocte.
ōtium Catulle tibi molestumst
ōtiō exultās nimiumque gestis
ōtium et rēgēs prius et beātās                        15
 perdidit urbēs
.
.

Vincent Van Gogh-Βενσεντ Βαν Γκογκ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Interaction
[τα ηλιοτροπια- η δημοπρασια]

Προβηγκια,Αυγουστος,1888,''πολυ ζεστη μερα,απραξια,τα μοντελα
ανεβαλαν τη ποζα'',επαρχια,αγροτικη ζωη,''ο αγροτης δενει,ενα με το
τοπιο'',τρια χρωματα κιτρινο,πρασινο,μπλε,''κιτρινο το ξερο χορτο'',
''πρασινο το φυλλο των θαμνων'',''μπλε ο ουρανος'',βαζο με
12 ηλιοτροπια,''γυριζει προς τον ηλιο στροβιλιζεται'',4 παραλλαγες
με τα ηλιοτροπια
Νεα Υορκη,Μανχαταν,2 Νοεμβριου 2013,21th Century Gallery,
10h at morning,δημοπρασια εργων τεχνης,καταμεστη η αιθουσα απο
πλειοδοτες,βαζο με 12 ηλιοτροπια ,εργο του 1888 του Βαν Γκογκ,τιμη
εκκινησης 10 εκατομυρια δολλαρια,''ακουω Κυριοι τις προσφορες'',
''Εγω'' ακουστηκε μια φωνη και μεσα απο το πληθος των παρευβρι-
σκομενων ξεχωρισε ενας αντρας που προχωρησε προς το μερος που
εκτειθονταν ο πινακας,οι αντρες της ασφαλειας κινητοποιηθηκαν
και ηταν σε ετοιμοτητα για παν ενδεχομενο,ηταν γνωστο και
το γεγονος της εξαφανισης του πινακα το 1948 απο μια εκθεση του
στο Οχαιο,ο κυριος απο μια πλαστικη τσαντα εβγαλε ενα βαζο με
ηλιοτροπια,''βαζο με 12 φυσικα ηλιοτροπια',ειπε,''αυτη ειναι η τιμη
που εγω προσφερω για τον πινακα'',''τη πραγματικοτητα'',συνεχισε,
αφησε το βαζο με τα ηλιοτροπια και γυρισε πισω στη θεση του,εξα-
φανιστηκε μεσα στο πληθος,''τρελος θα ειναι'',ειπε με χαμηλη φωνη
ενας κυριος στη κυρια διπλα του,''ειδες,το προσεξες,πως του ελειπε
το αριστερο αυτι;'',ειπε η κυρια με χαμηλη φωνη,''τι θελετε να πειτε,
πως ηταν ο Βαν Γκογκ;'',σχολιασε ειρωνικα ο κυριος,η κυρια μειδιασε
ελαφρα,''ποιος ξερει; ισως'',ανταπεδωσε την ειρωνια,
ο πινακας κατοχυρωθηκε τελικα για ενα πολυ μεγαλο ποσο σε εναν
γνωστο πολυεκατομυριουχο συλλεκτη.
μετα το τελος της δημοπρασιας κι αφου αδειασε η αιθουσα η καθα-
ριστρια μαζεψε το βαζο με τα ηλιοτροπια και τα πεταξε μεσα σε μια
μπλε σακουλα σκουπιδιων με κιτρινα δεσιματα μαζι με αλλα αχρηστα
.
.
Ευμηλίς ήκε ος τάχος, Αρκέσιμος
Η ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΟΣΤΡΑΚΟΥ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ-χ.ν.κουβελης
Ευμηλις ηκε ος ταχος
Αρκεσιμος
[Ευμηλις ελα γρηγορα
Αρκεσιμος]
[απο αρχαιο οστρακο-Αρχαια Αγορα-Αθηνα-475-450 π.Χ]
γιατι ο Αρκεσιλας ζητουσε απο την Ευμηλα να τον συναντησει
οσο γινεται πιο γρηγορα;
[ποσο γρηγορα μπορει να παει η Ευμηλα στο αρχαιο ραντεβου
αφου πρωτα ο Αρκεσιμος επρεπε να μαζεψει χωμα πηλου,να το
τριψει,να το κοσκινισει να φυγουν πετρουλες ξυλαρακια,να το
αναμιξει με νερο και να το πλασει,να γραψει πανω το γραμμα
[το ραβασακι δηλαδη],επειτα να το στεγνωσει,πιθανον
και να το καψει στο φουρνο για να γινει πιο στερεο και ...
αιωνιο ,και μετα να το στειλει με καποιο παιδι στην Ευμηλα
κι αφου το διαβασει η Ευμηλα και αποφασισει να τρεξει ,να
βγαλει δηλαδη φτερα στα ποδια της,να συναντησει τον ανυπο-
μονο Αρκεσιμο,[ολη αυτη η διαδικασια οπως λογικα φαινεται
θελει πολυ χρονο και υπομονη,δεν ειναι να χανεις χρονο]
οταν γινει η συναντησει πιθανον ο Αρκεσιμος να'χει ξεχασει...
το ζητημα,και να εξελιχθει μεταξυ Αρκεσιμου και Ευμηλας
ο εξης διαλογος:]
-Αρκεσιλακι,κουκου,ηρθα
-Ποια εισαι,δεν θυμαμαι;
-Η Ευμηλα σου;-
-Ετσι μιλα και τι θελεις;
-Με φωναξες να'ρθω γρηγορα ,κι ηρθα
-Με τι ηρθες;με τους αιωνες;
-Τρεχοντας.
-Προς τα πισω
-Τωρα ειμαι εδω,Τι με θελεις;
-Τωρα πια τιποτα.Τι να θελω.Να σου δειξω τη θεα προς την Ακροπολη;
-Ποτε χτιστηκε;Δεν το αντεληφθηκα.
-Που να το αντεληφθεις,Τοσα χρονια περασαν απο τοτε που
σου'στειλα τη κεραμιδα
-Τι λες; Και δεν σου φαινεται.
-Εσενα ομως σου φαινεται.Εισαι σαν την Ακροπολη
-Δηλαδη με βρισκεις ωραια;
-Βεβαια.Αριστουργημα.Μνημειον.Διατηρητεον
-Θελεις να μεινω;Για παντα; Αρκεσιλακι
-Ευμηλις απελθε ος ταχος
Αρκεσιλας
[τελος ρομαντικης ιστοριας.]
-
[κατα μιαν αλλην υποθεση[οχι βεβαιως αρχαιολογικα επιστη-
μονικη] και την αρχαια αυτη εποχη θα ανθιζε,σιγουρα,η κατα
παραγγελιαν Ερωτικη Αλληλογραφια,καποιοι γραφιαδες[λο-
γοτεχνες κατα το πλειστον]θα αναλαμβαναν κατα περιστασιν
να γραφουν την ερωτικη αλληλογραφιαν του ταδε αρχαιου
προς την δειναν αρχαιαν[και της ταδε αρχαιας προς τον δειναν
αρχαιον],με την αναλογον,την προσυμφωνημενην αμοιβην[αμοι-
βαν κατα το δωρικον],τα ερωτικα κειμενα [αναλογα το παθος
και το ενδιαφερον αλλα και την οικονομικη κατασταση του ενδια-
ρομενου[ενδιαφερομενης]]θα ηταν ολιγολογα η' πολυλογα,πεζα
η ' ποιητικα,κολακευτικα η' ρεαλιστικα,θερμα η' ψυχρα,ποθου η'
αρνησης,σεμνα η' τολμηρα,αιωνιας πιστης η' προσκαιρης επαφης,
ενωσης η' χωρισμου,ευτυχιας η' απελπισιας,φυσικα ολη η γκαμα
των ερωτικων συναισθηματων επι τω εργω[επι τη γραφη],
τοτε εκεινη την αρχαια εποχη[γνωστοτατον]το χαρτι δεν ειχε εφευ-
ρεθει επι του πιεστηριου,κι ο παπυρος ηταν εισαγωγης απο την Αι-
γυπτο,οι πετρες επεφταν μαλλον βαριες και το σκαλισμα πανω τους
χρονοβορο[κι ως γνωστον τ'ανθρωπινα συναισθηματα γρηγορα ως
καπνος διαλυονται]καποιος εξυπνος κεραμοποιος στην Αθηνα,
με εργαστηρι κοντα στον Κεραμεικο,σχεφτηκε,αντι να κανει
αγγεια κλπ συναφη ειδη,γιατι να μην ςπενδυσει στην Ερωτικη
Αλληλογραφια,αμ'επος αμ'εργον,σκεπτομενον καμωμενον λαι-
κωτερα και ιδρυθηκε εταιρεια με την ονομασια:Ε.Α.Α[Ερωτικη
Αλληλογραφια Αθηνων]με τα ολα της τα νομιμα χαρτια[φορολογικη
ενημεροτητα,τραπεζικη πιστωση και αξιοπιστια,,τιμολογια,
λογιστικα,ισολογισμοι,παθητικο και ενεργετικο κεφαλαιο,φι πι α,
μακροοικονομικοι και μικροικονομικοι στοχοι,μαρκετινγκ,εξαγωγες,
διαφημιση,προμοσιον,μηχανηματα,κλπ],με προσωπικο υπαλληλους ερωτικογραφους[ποιητες,λογοτεχνες,φιλοσοφους,σοφιστες,
ρητορες],ζωγραφους,γλυπτες[για τις παραστασεις με το πτερωτον
παιδιον ο ερως,τους ερωτιδεις,την Αφροδιτην λουομενη και εκδε-
δυμενην,και αλλα θεματα αθωα και λιαν μη αθωα],υπηρχε βεβαια
και η [αυστηρα]λογοκρισια[περι ηθικης γαρ ο λογος],αλλα με την κα-
ταλληλη τιμη[πληρωμη][παντα στα καταλληλα προσωπα]ολα περνου-
σαν τη κοκκινο χι ,ακομα και τα ακαταλληλα,
φαντασθητε σωρεια ερωτικων κειμενων αλληλογραφιας,[τι πληθωρι-
σμος,τι οργασμος εκφρασεων]
απο τα ποιητικοτατα:[π.χ [μεταφρασμενα]ροδον του αγρου ωραιοτατη]
εως τα πεζοτατα[π.χ σ'ειδα στο δρομο και μου κοπηκαν τα ποδια]
τωρα στο προκειμενο της υποθεσης μας:καποιος Αρκεσιμος νεανιας
ζωηρος με αδυναμια προς το γυναικειον φυλλον,κυνηγος του πορφυρου
ενδυματος,[κατ'αλλους καιρους,του ποδογυρου]παραγγειλε στην εται-
ρεια Α.Ε.Α μια μεγαλη σειρα απο πηλινα οστρακα που να γραφουν,
γενικως και αοριστως:
Ευμηλις ηκει ος ταχος
Αρκεσιμος
πονηρος οπως ηταν σκεφτηκε:βεβαια το Ευμηλις ειναι γυναικειο ονομα,
ομως Ευ+μηλα,Ευμηλα,Ευμηλις,σημαινει εκεινη που εχει ομορφα
μαγουλα,την ομορφομαγουλη,κατα συνεπεια την ομορφη,την ομορφου-
λα,και μ'αυτη τη γενικη κι αοριστη θεωρια πιανει ολα τα ονοματα,
ολες ευμηλες,ομορφες,
ετσι εκανε τη παραγγελια του,ειχε στοκ στο σπιτι του,οταν τα'χε,φερ'
ειπειν, με καποια κοπελα[και τον επιανε η ανυπομονησια] τστκ της
εστελνε το παιδι μ'ενα:
Ευμηλις ηκει ος ταχος
Αρκεσιμος
και πραγματι, ος ταχος γινονταν η δουλεια του,με το ρολοι,συγνωμη τη
κλεψυδρα ηθελα να πω
οι κακιες γλωσσες λενε πως καποτε που μια γυναικα [η' η γυναικα του]
τον παρατησε κι εφυγε με καποιον αλλον τοτε αυτες οι επιγραφες
του χρειαστηκαν ,την παρακαλουσε [η' την απειλουσε]να γυρισει
γρηγορα πισω
Ευμηλις ηκει ος ταχος
Αρκεσιμος
φαινεται πως η Ευμηλις δεν γυρισε πισω,τον εγραψε που λενε κανο-
νικα,πεταξε μαλιστα το κεραμιδι,στα αχρηστα,κι ετσι εμεις το βρη-
καμε σημερα
Ευμηλις ηκε ος ταχος
Αρκεσιμος
και μας εβαλε σε μπελαδες να το ερμηνευσουμε εστω και με μη
επιστημονικο τροπο,
η πλακα παντως ειχε τη πλακα της]
.
.
 ΠΕΡΙ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑΣ
.
-μια εικονα:[ο Αριστοτελης μια ζεστη ανοιξιατικη μερα ξυπναει
απο τη πνοη μιας πεταλουδας σιμα σ'ενα τριανταφυλλο ανθισμενο,
η πεταλουδα στεκεται στο τριανταφυλλο,απλωνει τα φτερα,ισορ-
ροπει,επιδεικνυει  τη Συμμετρια,μια Πραγματικοτητα οχι μια Ιδεα]
-μια εικονα:[ο Ευκλειδης μια ζεστη ανοιξιατικη μερα στην Ελληνιστικη
πρωτευουσα Αλεξανδρεια διατυπωνει τη μαθηματικη εννοια της
συμμετριας στο Βιβλιο Χ των Στοιχειων:Συμμετρα μεγεθη λεγεται
τα τω αυτω μετρω-συμμετρια ονομαζεται η ιδιοτητα μερικων γεωμε-
τρικων σχηματων στα οποια σε καθε σημειο του σχηματος  να αντι-
στοιχει ενα σημειο που ανηκει στο σχημα και το μεσο του ευθυγραμ-
μου τμηματος που τα συνδεει να ανηκει σε ενα στοιχειωδες γεωμε-
τρικο σχημα ,ενα σημειο,μια ευθεια,ενα επιπεδο ]
-μια εικονα:[η Μ.,πρωι,μια ανοιξιατικη ζεστη μερα,στο δωματιο της,
καθεται μπροστα στον καθρεφτη,χτενιζεται,σταματαει το χτενισμα,
κοιταζει την εικονα της,τη θεση που εχουν τα ματια της και η μυτη της,
τα χειλη της,το σχημα,παιρνει το κραγιον και τα βαφει ελαφρα ροζ,
κοιταζει,''η ομορφια οφειλεται στη συμμετρια'',σκεφτεται]
.
.
Λεοναρντο Ντα Βιντσι-ζωγραφος
.
τελος Αυγουστου,πολυ ζεστη μερα,περιμενε τη κυρια για να
ποζαρει,απογευμα παντα την ιδια ωρα καθημερινα,λιγο πριν
επαιξε μια φουγκα του Μπαχ στο βιολι,ακουσε το σκυλι να
γαυγιζει φιλικα,ηρθε η κυρια,καθησε στη συνειθισμενη
σταση να ποζαρει,την κοιτουσε οσο δουλευε και προσπα-
θουσε να την καταλαβει,δεν ηταν ευκολο,η γυναικα ηταν
προσεκτικα οχυρωμενη,βεβαια δεν ειχε την επαρση της
εξουσιας,ουτε της υψηλης της ταξης,κατι αλλο ητανε,ισως
η μεταφυσικη της θηλυκοτητας,επρεπενα δωσει μια ερμηνεια
σ'αυτο,να το αποτυπωσει,''ενα χαμογελο'',σκεφτηκε,''ενα
αδιορατο χαμογελο'',η Μονα Λιζα με το αινιγματικο μειδιαμα,
''κι ισως εδω να υπαρξει σχεση με την αιωνιοτητα '',τα αρχε-
τυπα του Πλατωνα
.
.
 Το Facebook και το σωματιδιο του Higgs
.
(το σωματιδιο του Higgs ειναι ενα μποζονιο με σπιν 0,το
οποιο συγκροτει την υλη,προσδιδοντας μαζα)
Το facebook και το σωματιδιο του Higgs
(μια προσομοιωση)
φαντασθητε το οfacebook πως ειναι μια αιθουσα(ενας χωρος)
συγκεντρωσης ατομων-ανθρωπων και στο χωρο αυτο κανει
την εμφανιση του το facebook μιας γοητευτικης ομορφης
γυναικας τοτε οσοι αντρες τη πρωτοβλεπουν συνωστιζονται
σ'αυτη(κολλουν στο πεδιο-γοητεια της)και της κανουν αιτημα
φιλιας και εν συνεχεια likes και σχολια αποκτοντας απο αυτη
την επαφη με την γυναικα(σωματιδιο του Higgs) υπαρξη(μαζα
-υπαρξης)
-εν συνεχεια το ιδιο γινεται και με αλλη ομαδα ατομων -αντρων
του facebook συνωστιζονται γυρω απο τη γυναικα(το σωματιδιο
του Higgs)
κανοντας likes και σχολια αποκτοντας μαζα-υπαρξης
-επειτα αλλη ομαδα-αντρων...κ.ο.κ
.
.
Vincent Van Gogh-Βενσεντ Βαν Γκογκ.
.
Interaction
[τα ηλιοτροπια- η δημοπρασια]

Προβηγκια,Αυγουστος,1888,''πολυ ζεστη μερα,απραξια,τα μοντελα
ανεβαλαν τη ποζα'',επαρχια,αγροτικη ζωη,''ο αγροτης δενει,ενα με το
τοπιο'',τρια χρωματα κιτρινο,πρασινο,μπλε,''κιτρινο το ξερο χορτο'',
''πρασινο το φυλλο των θαμνων'',''μπλε ο ουρανος'',βαζο με
12 ηλιοτροπια,''γυριζει προς τον ηλιο στροβιλιζεται'',4 παραλλαγες
με τα ηλιοτροπια
Νεα Υορκη,Μανχαταν,2 Νοεμβριου 2013,21th Century Gallery,
10h at morning,δημοπρασια εργων τεχνης,καταμεστη η αιθουσα απο
πλειοδοτες,βαζο με 12 ηλιοτροπια ,εργο του 1888 του Βαν Γκογκ,τιμη
εκκινησης 10 εκατομυρια δολλαρια,''ακουω Κυριοι τις προσφορες'',
''Εγω'' ακουστηκε μια φωνη και μεσα απο το πληθος των παρευβρι-
σκομενων ξεχωρισε ενας αντρας που προχωρησε προς το μερος που
εκτειθονταν ο πινακας,οι αντρες της ασφαλειας κινητοποιηθηκαν
και ηταν σε ετοιμοτητα για παν ενδεχομενο,ηταν γνωστο και
το γεγονος της εξαφανισης του πινακα το 1948 απο μια εκθεση του
στο Οχαιο,ο κυριος απο μια πλαστικη τσαντα εβγαλε ενα βαζο με
ηλιοτροπια,''βαζο με 12 φυσικα ηλιοτροπια',ειπε,''αυτη ειναι η τιμη
που εγω προσφερω για τον πινακα'',''τη πραγματικοτητα'',συνεχισε,
αφησε το βαζο με τα ηλιοτροπια και γυρισε πισω στη θεση του,εξα-
φανιστηκε μεσα στο πληθος,''τρελος θα ειναι'',ειπε με χαμηλη φωνη
ενας κυριος στη κυρια διπλα του,''ειδες,το προσεξες,πως του ελειπε
το αριστερο αυτι;'',ειπε η κυρια με χαμηλη φωνη,''τι θελετε να πειτε,
πως ηταν ο Βαν Γκογκ;'',σχολιασε ειρωνικα ο κυριος,η κυρια μειδιασε
ελαφρα,''ποιος ξερει; ισως'',ανταπεδωσε την ειρωνια,
ο πινακας κατοχυρωθηκε τελικα για ενα πολυ μεγαλο ποσο σε εναν
γνωστο πολυεκατομυριουχο συλλεκτη.
μετα το τελος της δημοπρασιας κι αφου αδειασε η αιθουσα η καθα-
ριστρια μαζεψε το βαζο με τα ηλιοτροπια και τα πεταξε μεσα σε μια
μπλε σακουλα σκουπιδιων με κιτρινα δεσιματα μαζι με αλλα αχρηστα
.
.
fractal Text[to James Joyce's Ulysses]
.
Molly Bloom.Leopold what about word-Blaize
Leopold Bloom.blaize spelling.This.
Molly.I YES.
η Molly στον καναπε κοκκινο κραγιον στα χειλη ο Stephen
Dedalus γραφει η Molly απο το Gibraltar singerin στην ακρο-
γυαλια η Gerty white legs λαιμος κυκνου αφρος απο κυμα
στα δακτυλα των ποδιων η φωνη amore mio cries
Stephen Dedalus.The Hamlet's mother!Look at newspaper.
This photo at Lisbon port
Buck Mulligan.Molly and Blaize -Leopold and Martha.
Stephen.What is mother's job?
ηξερε για τη σχεση της Μολι με τον Μπλειζ ο Λεοπολντ
μια διμελης σχεση στη μαθηματικη λογικη {Α,Β}Α is MOLLY
b is Blaize,να μην ξυπνησουμε απο τον εφιαλτη της ιστοριας
nightmare of history cauchemar de l'histoire pesadilla de la
historia Alptraum der Geschichte nightmare de stair
visio rerum εβαλε το ποτηρι μπροστα απ'το χερι ειδε τη
διαθλαση του η Μολι ειπε η ενατη συμφωνια του Μπετοβεν
το presto what?okey ακουσε τον ηχο του αυτοκινητου
id est tacite format μια ιδεα ο χρονος ρωτησε κοιταξε
ο φανατισμος  τι απαισιο πραγμα sicut sol est calidus Molly
Stephen Dedalus.Tá an ghrian te lá atá inniu ann
Buck Mulligan.the rose is neuter nouns η Μolly κοκκινο
φορεμα τα χερια ασπρα λεπτα στο καθεφτη ειδε τον ασπρο
γλαρο φυσουσε κρυωνε λιγο αργει να ξημερωσει 12 το
μεσημερι γιατι ο α μισει τον β και αγαπα τον γ δεν ρωτησε
η αναπνοη του ανθρωπου απ νταουν οι μετοχες στο χρη-
ματιστηριο εχασαν απο την αξια τους -2%  saw his girlfriend
smiled cello heard the word music εκλεισε την τηλεοραση
Molly Bloom.Leopold what about word-Blaize
Leopold Bloom.blaize spelling.This.
Molly.I YES.
Molly the sofa in red lipstick on the lips Stephen
Dedalus writes the Molly from Gibraltar singerin in macro-
Glasses or Gerty white legs swan neck foam wave
toes the voice amore mio cries
Stephen Dedalus.The Hamlet's mother! Look at newspaper.
This photo at Lisbon port
Buck Mulligan.Molly and Blaize-Leopold and Martha.
Stephen.What is mother's job?
knew about her relationship with Just Blaze Leopold
a binary relations in mathematical logic { A , B } is MOLLY A
b is Blaize, can not wake up from the nightmare of history
nightmare of history cauchemar de l'histoire pesadilla de la
historia Alptraum der Geschichte nightmare de stair
visio rerum put the front glass of the AP'TO hand saw
Refraction of the just said Beethoven's Ninth Symphony
the presto what? okey hear the sound of a car
id est tacite format a year old asked me the idea LOOK
Fanaticism what awful thing sicut sol est calidus Molly
Stephen Dedalus.Tá an ghrian te lá atá inniu ann
Buck Mulligan.the rose is neuter nouns Molly the red
dress HANDS WHITE minutes in kathefti saw the white
Gulls blowing cools a bit slow to daylight 12
noon because the a hates the b and c loves without asking
the breath of the man from Down the shares on the stock -
stock exchange lost their value -2% saw his girlfriend
smiled cello heard the word music εκλεισε την τηλεοραση
Molly Bloom.Leopold cad faoi fhocal - Blaize
Leopold Bloom.blaize spelling.This .
Molly.I TÁ .
Molly ar an tolg i lipstick dearg ar na liopaí Stephen
Dedalus scríobhann an Molly ó Giobráltar singerin i macra -
Gloiní nó cosa bán Gerty eala tonn cúr muineál
toes an cries Mio amore guth
Máthair Stephen Dedalus.The Hamlet ar! Féach ar nuachtán .
Seo grianghraf ag calafort Liospóin
Buck Mulligan.Molly agus Blaize - Leopold agus Martha .
Is Stephen.What máthar post ?
Bhí a fhios mar gheall ar a gcaidreamh le Just Blaze Leopold
ar chaidreamh dénártha i loighic matamaiticiúla { A , B } Is MOLLY A
Is b Blaize Ní féidir , dúisigh ó an nightmare de stair
nightmare de stair cauchemar de l' histoire pesadilla de la
Historia Alptraum Geschichte der nightmare de staighre
rerum visio a chur ar an ghloine os comhair an lámh chonaic AP'TO
Athraonadh na díreach dúirt Beethoven Naoú Siansa
an presto cad é ? okey éisteacht leis an fuaim de ghluaisteán
id est bhformáid tacite bliana d'aois d'iarr mé ar an smaoineamh FÉACH
fanaticism rud cad uafásach sicut Sol est calidus Molly
Stephen Dedalus.Tá ar ghrian te Lá ATA inniu Ann
Tá Buck Mulligan.the ardaigh -ainmfhocal neodrach Molly an dearg
Lámha gúna nóiméad BÁN i kathefti chonaic an bán
Faoileáin séideadh cools le beagán mall a solas an lae 12
meán lae mar gheall ar fuath leis an ar an b agus c breá gan iarraidh
an anáil an fear as Dún na scaireanna ar an stoc -
stocmhalartán chaill a luach -2 chonaic % a chailín
dordveidhil aoibh chuala an ceol focal εκλεισε τη τηλεοραση
.
.
η Marilyn Monroe διαβαζει τον Οδυσσεα [Ulysses] του James Joyce
μια καταπληκτικη φωτογραφια
.
[ οι ανθρωποι[people]χωριζονται σε δυο μεγαλες κατηγοριες[sets συνολα]:
-εκεινοι που εχουν διαβασει τον Οδυσσεα [Ulysses] του James Joyce
THE BLOOM'S PEOPLE
- κι εκεινοι που δεν εχουν διαβασει τον Οδυσσεα [Ulysses] του James Joyce
THE NO BLOOM'S PEOPLE
Επομενως η Marilyn ανηκει στη πρωτη κατηγορια THE BLOOM'S PEOPLE.
i Love You Beauty Marilyn!
η Μεριλιν θα μπορουσε να ειχε παιξει τη Μολλι Μπλουμ[Molly Bloom]
η' την Γκερτυ[Gerty MacDowell]την ομορφη κοπελα που καθεται στην
ακρογυαλια και προκαλει ερωτικα απο αποσταση τον Λεοπολντ Μπλουμ
[Leopold Bloom]μεχρι κολασμου,μετα σηκωνεται περπαταει και φανε-
ρωνεται πως ειναι κουτση[permanent limp]
.
.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
.
-η ηληθιοτητα δεν πληρωνεται οσο η εξυπναδα.
ειναι ακριβοτερη

-το facebook ειναι ενα παιγνιο[κοινωνικων σχεσεων]μη μηδενικου αθροισματος
δυο η' περισσοτερων παιχτων
Η ισορροπια Nash[το βελτιστο] σ'αυτο το παιγνιο ειναι οταν:
ουτε ο Α παιχτης κανει like στον Β παιχτη
ουτε και ο Β παιχτης κανει like στον Α παιχτη
Αναλυση [της κοινωνικης σχεσης του facebook]συμφωνα με τη θεωρια
του John Nash:
κανω like και δεν μου κανει like[απογοητευση-ενοχληση]
δεν κανω like και μου κανει like[ενοχληση-απογοητευση]
κανω like και μου κανει like[το ιδανικο-συναισθηματικη υπερενταση]
δεν κανω like και δεν μου κανει like[συμφεροτερο να μην
εχεις προσδοκιες][εχουμε και οι δυο την ησυχια μας]
.
.
η Αντιγονη-Εσωτερικα Γυναικων

-Αντιγονη του Σοφοκλη-

Έρως ανίκατε μάχαν,781
Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς
νεάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ” υπερπόντιος
εν τ” αγρονόμοις αυλαίς·
καί σ” ούτ” αθανάτων φύξιμος ουδείς
ούθ” αμερίων σέ γ” ανθρώπων.
Ο δ” έχων μέμηνεν.
Σύ καί δικαίων αδίκους
φρένας παρασπάς επί λώβα,791
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Ερωτα π'οποιος  σε μαχεται δεν σε νικα
Ερωτα καθετι που θελεις γινεται δικο σου
εσυ που στα μαλακα τα μαγουλα των κοριτσιων
ξενυχτας
συχναζεις σε μακρυνους τοπους περα απ'τη θαλασσα
και σ'αυλες αγροτοσπιτων 
και  δεν σου ξεφευγει ουτ' απ' τους αθανατους
ουτε κι απ'τους ολιγοημερους ανθρωπους κανεις
οποιον κατεχεις τον τρελενεις
εσυ και των δικαιων τα μυαλα τα κανεις
ν'αρρωστενουν
.
-''θελεις να σου πω αληθεια η' ψεματα;''-δεν απαντησα-με
κοιταξε-''τι ωρα ειναι;'' ρωτησε-1:23 απαντησα-''μ'αρεσει
εδω στου Ψυρρη,τωρα η περιοχη εχει αναβαθμιστει,παλια
ηταν επικινδυνη,ειδικα αν ησουν γυναικα και ομορφη''-
αναψε τσιγαρο-ηπιε απο τη μπυρα της-''δουλευα εδω,λιγο
πιο κατω,εχουν αλλαξει ολα''-περιμενα να συνεχισει-''ειχαμε
ερθει με τον πατερα στην Αθηνα ,εγω και η μικροτερη
αδερφη μου,μεναμε στον Κολωνο,σε καποιο παλιο σπιτι,
μονοκατοικια ''-χτυπησε το κινητο της,μιλησε,οταν τελειωσε
συνεχισε-''με συγχωρεις,η μανα μου ηταν,εχει ξαναπαντρευτει,
εμεις διαλεξαμε να παμε με τον μπαμπα,εγω παντρευτηκα
δυο φορες και χωρισα''-την κοιταξα-''δεν με πιστευεις;''-
γελασε-''οχι μοιχεια,ασυνενοησια χαραχτηρων''-διεκοψε-
''αυτον τον κυριο με τη κοπελα με τα ξανθα μαλλια τον
γνωριζω,μην κοιτας πισω''-''ειχα μια σχεση,πριν δεκαπεντε
μερες χωρισα''-αναψε εσβησε το τσιγαρο,χαιρετησε τον κυριο-
''απο τον πρωτο γαμο εχω ενα γιο δεκατεσσαρων χρονων''-
φωναξε το γκαρσονι,παραγγειλε μια αλλη μπυρα-''θελεις να
πιεις λιγο;''-''πινω καφε''-''δεν λεω πως δεν με στεναχωρησε''-
χαμογελασε-''αυτος ειναι''μου ειπε ψιθυριστα-δεν μιλησα-
''δεν εχεις την περιεργεια να τον δεις;''-κουνησα το κεφαλι
μου ''εχω και δεν εχω''-''ξεχασα να σου πω πως ο πατερας
μου δουλευει σ'εργοστασιο κι η αδερφη μου σπουδαζει''-
''εχουμε περιπου  δεκα χρονια εδω στην Αθηνα''-σταματησε-
''φευγουν''-κι αμεσως ειπε ''δεν με νοιαζει,τι με νοιαζει;''-
χαμηλωσε το κεφαλι,''αν δεν τον εβλεπα,ουτε που θα τον
θυμομουν,ουτε που θα μιλουσα γι'αυτον''-σηκωσε το κεφαλι,
με κοιταξε ''ετσι δεν ειναι;''-''ετσι ειναι ''της απαντησα-
''σ'ευχαριστω''ειπε-
συνεχισε την ιστορια της-την ακουγα
.
.
Ο ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ ΜΑΧΕΤΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΣΑΝΤΣΟ
ΣΤΙΧΟΥΡΓΕΙ-χ.ν.κουβελης
.
Δον Κιχωτης:Σαντσο τους βλεπεις;
Σαντσο:τους ποιους να δω;α και βεβαια τους βλεπω.πως
δεν τους βλεπω.στραβος ειμαι;
Δον Κιχωτης:Γιγαντες!βλεπεις ποσοι ειναι που θα με δοξασουν
εις των αιωνα;
Σαντσο:ειναι.πως δεν ειναι.να πω δυο;καλα ειναι;φτανουν;
Δον Κιχωτης:[ενοχλημενος]τι;
Σαντσο:δυο χιλιαδες ηθελα να πω γενναιε ιπποτη μου και βαλε.
τσιγκουνιες θα κανουμε τωρα.
Δον Κιχωτης:βλεπεις  ποσα κεφαλια εχουν;εκατο τεραστια κεφαλια
και διακοσια τεραστια χερια!
Σαντσο:και εκατο τεραστιες μυτες κι εκατο τεραστια στοματα και
διακοσια τεραστια αυτια και διακοσια τεραστια ματια και παει φαρσι
η προπαιδεια
Δον Κιχωτης:[τον κοβει]εκατο ματια.ενα ματι σε καθε κεφαλι.
Σαντσο:εκατο ιπποτη μου.τι θα σου χαλασω χατιρι;η ακριβεια,
προπαντως η ακριβεια στη μετρηση μη μας ξεφυγει καμια
κλωτσια
Δον Κιχωτης:εχουν και στολο.δεν τα βλεπεις τ'ασπρα πανια;
Σαντσο:τα βλεπω ,κλαταρε η θαλασσα απ'τα τρικαταρτα καρα-
βια ,μιλιουνια
Δον Κιχωτης:[σε εξαρση ανδρειας]εισαι ετοιμος γενναιε μου
πολεμιστη να τους επιτεθουμε και να τους κατατροπωσουμε
και να δοξασθω
Σαντσο:αν ειναι να δοξασθεις τραβα  εσυ να μην σου κλεψω
και τη δοξα.μην ειμαστε και πλεονεχτες.εγω θα κατσω εδω
να φαω να σε κοιταζω εκ του μακροθεν και να σε θαυμαζω
που θα πολεμας
Δον Κιχωτης:Ευγε!κι οτι δεις κι οτι ακουσεις στη φοβερη και νικητη-
ρια ετουτη μαχη που θα δωσω να το καταγραψεις καταλεπτως
να μεινει ες αει κτημα στις γεννιες των ανθρωπων που θα ερθουν
δοξα και τιμη αιωνια!
Σαντσο:βεβαια.θα γραψω σε δεκαπεντασυλλαβους στιχους τη κωμωδια,
να με συμπαθας αφεντη μου,το επος ηθελα να πω
Δον Κιχωτης:Εμπρος Ροσιναντε!Αερα!Η Δουλτσινεα ειναι στο πλευρο
μας βοηθος!
[καλπαζει ακαθεκτος προς το μερος των ανεμομυλων]
Σαντσο:[μονολογει] προσεξε μην σου τρυπησει το πλευρο σου
κανα σιδερο απ' τους  μυλους και πας μακαριτης.
[Ο Δον Κιχωτης ορμαει πανω στους διακοσιοεγχειρους Γιγαντες]
Δον Κιχωτης:δειλοι αναντροι.μην το βαζετε στα ποδια.σταθητε.
κανενας σας δεν θα γλυτωσει.
[φυσαει αερας οι ελικες των μυλων γυριζουν γρηγορα προκαλωντας
φοβερο θορυβο]
νομιζεται πως θα σας φοβηθω!Φωναζεται και τρεμεται απ'το
φοβο σας!
[ορμαει και χτυπαει τους Γιγαντες με αλλα λογια τους πετρινους τοιχους,
σπαει το κονταρι,πεφτει κι ενα πανι και τον τυλιγει,πεφτει κι απ' τον Ροσι-
ναντε φαρδυς πλατυς κατω]
Νικη.Αιωνια Δοξα!Σαντσο ελα να με θαυμασεις και να με υμνησεις!
[Ο Σαντσο τρωει ανενοχλητος το φαγητο του και στ'αυτια
φτανει ο τρομερος αχος του πολεμου]
Σαντσο:[στιχουργει]
τωρα που'φαγα καλα  εχω  ορεξη πολυ
να γραψω για την αμαχη και την μεγαλη ταραχη
Δον Κιχωτης πολεμα με δεκαοχτω χιλιαδες
ολο πεζουρα και καββαλαρεους
κοβει κεφαλια και κορμια εχθρων μυρια
[σταματαει]
δεν σταματαω λεω τη πλακα να παω να τον μαζεψω τι θα'χει παλι
τα χαλια του.
Τι ονειροφαντασιες κι αυτες;
.
.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΣ ΛΙΖΑΣ

''η νυχτα σε πλακωνει,σε κρυβει,ποιος να ενδιαφερθει
για σενα,αν υπαρχεις,αν εισαι,τι νοιωθεις,μηπως κι εσυ
ενδιαφερεσαι για τους αλλους'',σταματησε,ηπιε μπυρα
απ'το ποτηρι της,''ποσους απ'αυτους που ειναι γυρω μας
αυριο θα τους ξαναδεις;ποτε,κι αν τους ξαναδεις δεν θα
τους αναγνωρισεις πως ειναι αυτοι,ειμαστε αγνωστοι
εν μεσω αγνωστων'',με κοιταξε,ειδα το ανεπαισθητο
χαμογελο στα χειλη της,''να απο μενα τι ξερεις;οτι σου
λεω ξερεις,κι αν σου λεω ψεματα;ξερεις να ξεχωρισεις
την αληθεια απο το ψεμα;'',''την αληθεια;πως ξερουμε
τι ειναι αληθινο,πραγματικο;'',ειπα,''εγω ειμαι πραγματικη,
το σωμα μου,η φωνη μου,οτι ειμαι εδω,πραγματικο ειναι
πως εσυ,τωρα αυτη τη στιγμη,καθεσαι απεναντι μου και
συζηταμε,η αληθεια ομως τι ειναι;αυτο το ξερουμε;'',
''η' δεν εχει ενδιαφερον;και μονο το πραγματικο φτανει
να ειμαστε;'',με ρωτησε,''ποσο χρονων εισαι'',τη ρωτησα,
''τριαντα δυο,αληθεια'',''φαινεσαι μικροτερη'',''ειδα μια
εικονα σου'',συνεχισα,''ξερεις ποια;'',''ξερω'',το ιδιο ανε-
παισθητο χαμογελο,''πισω απο το παραθυρο φαινονταν
στο βαθος του οριζοντα αχνα τα βουνα,υποψιαζοσουν τα
βραχια'',''εισαι ομορφη''της ειπα,''ναι στην εικονα ειμαι
ομορφη'',''και στη πραγματικοτητα,εδω τωρα μπροστα μου,
εισαι ομορφη''της ειπα,''και η εικονα ειναι πραγματικοτητα
η' απατη;'',''δεν ξερω η' μαλλον ξερω'',απαντησε,''γι'αυτο
χαμογελας;'',δεν απαντησε,δεν επανελαβα την ερωτηση μου,
δεν επεμενα να παρω απαντηση,
.
.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ-

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ ΤΗΣ ΑΡΤΖΕΝΤΙΝΑΣ
.
ξεψαριζαμε,μαζι μας κι ο Οδυσσεας,τοτε ηταν που αρχισε ενα θαλασσινο
τραγουδι,''καραβι με τραμουντανα ταξιδευει κι ειν' ο ναυτης στο τιμονι''.
τραγουδουσε καλα,οταν το τελειωσε μας διηγηθηκε μια ιστορια στο Μπου-
ενος Αιρες της Αρτζεντινας πως σ'ενα μπαρ μαχαιρωθηκε απο εναν ντοπιο
μεθυσμενο ενας ναυτης,σχεδον παιδι,ορμησε να το γλυτωσει ν'αρπαξει απ'
τον αντρα το μαχαιρι ,μια γυναικα ουρλιαξε,δεν τα καταφερε,σκοτεινα ηταν,
το μαχαιρι ακινητο λαμπυριζε στο στηθος του παιδιου,''παει το παιδι,σαν τον
Ελπηνορα,το θαψαμε στη ξενη χωρα σιμα στ'ακοθαλασσι,στησαμε εκει ενα
κουπι για σημα του,εκεινον τον φονια τον επιασαν οι συντροφοι,θα τον λυν-
τζαριζαν ,καποιος φωναξε την αστυνομια και τον γλυτωσαν απ 'τα χερια τους,
καθυστερησαμε στο πορτο δεν μας επετρεπαν να φυγουμε,εγιναν ανακρισεις,
μια μικρη εφταιγε,τη ζηλευε ο φιλος της γιατι κορταριζε ανοιχτα με το παιδι
κι εγινε το κακο,μετα απο τρεις μερες αναχωρησαμε,ποτε δεν θελησα να ξα-
ναπαω εκει,το απεφευγα'',
ποτε αλλη φορα ,τοσο καιρο που ειμαστε μαζι του,δεν μας ειπε αυτη την ιστο-
ρια,πρωτη φορα την ειπε εκεινη τη μερα
.
.
.ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΤΟΥ ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ-χ.ν.κουβελης
THE JORGE LUIS BORGES LABYRINTHS -c.n.couvelis

καθε νυχτα ονειρευομαι εναν λαβυρινθο,περιπλανιεμαι στους πετρι-
νους διαδρομους του,και καθε φορα σε καποιο κελι του συναντω εναν
εγκλειστο σαν εμενα στον λαβυρινθο που παντα τον ρωταω που βρι-
σκομαι κι εκεινος παντα μου απαντα με την ιδια λογια:
''ο λαβυρινθος αυτος βρισκεται στο Μπουενος Αιρες και κατασκευα-
στης του ειναι καποιος Χορχε Λουις Μπορχες βιβλιοθηκαριος στην
Εθνικη Βιβλιοθηκη της Αργεντινης στην οδο H. Bustos Domecq αριθμος
17 και μεσα σ'αυτον τον λαβυρινθο εκτος απο εμας του δυο υπαρχουν
και αλλοι πολλοι,τους υπολογιζω εκατομυρια,μην απορεις που δεν εχεις
συναντησει κανεναν απ'αυτους,αυτο ειναι παρα πολυ δυσκολο να συμβει
επειδη ο λαβυρινθος ειναι απειρα εκτεταμενος και ισως καλυπτει ολο το
συμπαν,κυριολεκτικα ολα τα συμπαντα και οπως καταλαβαινεις ειναι απει-
ρα τα στοιχεια του,οι διαδρομοι και τα κελια του,υπαρχουν μεγαλες επι-
φανειες του που ολα εκει ειναι ιδια,σ'αλλες επιφανειες ολα ειναι διαφο-
ρετικα,οι διαστασεις των διαδρομων και των κελιων διαφερουν,υπαρ-
χουν κελια στη κατοψη τετραγωνα,τριγωνα,πενταγωνα,εξαγωνα,εφτα-
γωνα,οχταγωνα,και ουτω καθεξης,κανονικα και μη κανονικα,σε αλλες
βρισκεις μονο ενα σχημα σε αλλες συνδιασμο απο διαφορα σχηματα,
η πιθανοτητα να συναντησεις κατι διαφορετικο απ'αυτο που βρισκε-
σαι ειναι μηδενικη,θα ελεγα ανυπαρκτη,υπαρχουν και περιοχες που κα-
ταλληλα τοποθετημενοι καθρεφτες δημιουργουν εκει το λαβυρινθο ,
εκει αν ποτε φτασεις ,που δεν το πιστευω και μην το ελπιζεις,θα δεις
τον εαυτο σου να πολλαπλασιαζεται σε απειρα ειδωλο,και θα εχεις την
εντυπωση,και δεν ειναι ψευδαισθηση,πως αλλα προηγουνται στο χρο-
νο,εχουν υπαρξει και αλλα επονται,δεν εχουν υπαρξει ακομα,υπαρχει
και χωρος που ειναι απολυτα αδειος,κενος,δεν υπαρχει τιποτα,εκει ισως
δεν θα φτασεις ποτε για να εχεις την εμπειρια του,επισης κομματια
του λαβυρινθου επαναλαμβανονται ,οπως αυτο εδω το μερος που εμεις
βρισκομαστε ακριβως αυτη τη στιγμη,και σε καθε ενα τετοιο πανομοι-
οτυπο μερος εμεις οι δυο παλι συναντιομαστε κι εγω σου λεω τα ιδια
που σου λεω τωρα,και ολοκληρος ο λαβυρινθος επαναλαμβανεται απει-
ρες φορεςς,και παλι η επαναληψη του επαναλαμβανεται ως το απειρο,
οι διαστασεις του ποικιλουν,μπορει ο λαβυρινθος αυτος να ειναι ενα
ελαχιστο ,ενα σημειο,οπως μπορει και να μην υπαρχει,να ειναι ανυπαρ-
κτος,να τον ονειρευεσαι,οπως επισης να τον ονειρευεσαι που τον ονει-
ρευεσαι,και ουτω καθεξης,παρ'ολ'αυτα δεν ειναι ανυπαρκτος,ειναι παν-
του πραγματικος,σε καποιους τοιχους του μπορει να βρεις πανω τους
διαφορα γραμμενα,απο ανουησιες μεχρι σοφα λογια,σε καποιο τοιχο,
που εγω ειδα,καποιος εγραψε,κομπαζοντας,πως εφτασε στο κεντρο
του λαβυρινθου που δεν ειναι τιποτα αλλο απο ενα βιβλιο,φαινεται σαν
ενα κανονικο συνειθισμενο βιβλιο,οταν ομως το ανοιξεις τοτε κατα-
λαβαινεις πως ειναι ενας λαβυρινθος,οι σελιδες του ειναι απειρες,
υπαρχουν σελιδες κενες,απειρες,αλλες με ενα γραμμα μονο,κι αυτες
απειρες,αλλες με μια λεξη ,με δυο,με τρεις,κι αυτες απειρες σελιδες
με την ιδια λεξη η' γραμμα η' κειμενο,σε ολες τις γλωσσες του κοσμου,
ειναι και γλωσσες νεκρες,που πια δεν μιλιουνται και αλλες αγνωστες
που δεν εχουν υπαρξει ακομα κι ισως να μην υπαρξουν ποτε,σε καποιες
σελιδες βρισκεις ολα τα κειμενα που γραφτηκαν,λογοτεχνικα,πολιτικα,
οικονομικα,ολα οσα τελος παντων εχει γραφτει και θα γραφτουν,βρι-
σκεις τα εργα του Αριστοτελη,του Πλατωνα,του Καντ,του Σεκσπιρ,
την Ιλιαδα,την Οδυσσεια,τον Δον Κιχωτη του Θερβαντες,τα απαντα
του Μπορχες,τα Καντος του Εζρα Παουντ,τη Θεια Κωμωδια του Δαντη,
ολα εκει μεσα βρισκονται,οτι εχει γραφτει και θα γραφτει,αρθρα ,με-
λετες,μεταφρασεις σ'ολες τις γλωσσες,ολες οι εφημεριδες,ενας λαβυ-
ρινθος λεξεων,αν ξεφυλλισεις το βιβλιο ποτε δεν ξερεις σε ποια σε σε-
λιδα θα βρεθεις και σε ποιο εργο,π.χ αν εισαι στη σελιδα 120 του Πο-
λεμος και Ειρηνη του Τολστοι γυριζοντας σελιδα μπορει να βρεθεις σε
μια σελιδα απο το Κλεμμενο Γραμμα του Ποε η' σε μια απειρη σειρα
κενων σελιδων,πολλα εγραψε εκεινος ο ανθρωπος στο τοιχο,ανακα-
λυψα πως δεν ειχαν τελειωμο,σ'εκεινο τον σχετικα μικρο χωρο ειχε
χωρεσει ενα τεραστιο κειμενο ,θα ελεγα πως ειναι ενας αλλος λαβυ-
ρινθος,σαν δικτυωτα μονοπατια ειναι το κειμενο του,1 ,2,4,8,16,...και
ουτω καθεξης,σαν αυτος που το'γραψε να'θελε να διακωμωδησει το
λαβυρινθο,να τον χλευασει,η' μπορει να τρελλαθηκε,γραφει,και να τον
πιστεψουμε, πως ειδε το εξωφυλλο του βιβλιου στο κεντρο και γραφει
τον τιτλο του Labyrinth ,το ονομα του συγγραφεα,μονο τα αρχικα του
ονοματος του,J.L.B,το ετος εκδοσης 194i,τη πολη η' τη χωρα Tlön Uqbar
Orbis Tertius,τον εκδοτικο οικο Library of Babel,το περιεργο ειναι πως
κι αυτος που εγραψε στο τοιχο υπογραφει με τα ιδια αρχικα J.L.B,και αφου
ο λαβυρινθος επαναλαμβανεται απειρα ,τοτε,σκεψου,υπαρχει απειρες
φορες το κεντρο του μ'εκεινο το βιβλιο,οπως κι εκεινος ο τοιχος,που εγω
διαβασα αυτα,και που απειρες φορες διαβαζω το απειρο κειμενο του,
βεβαια καποιος θα ρωτησει,σ'αυτη την τεραστια κατασκευη υπαρχει
εξοδος; εγω λεω πως οπωσδηποτε υπαρχει,αφου υπαρχει εισοδος,εξ
ορισμου καθε γνησιος λαβυρινθος εχει εισοδο-κεντρο-εξοδο,μια εξοδος
του ειναι να ξυπνησεις,και τοτε ξαναβρισκεσαι στο κρεβατι σου,
στο δωματιο σου,στο σπιτι σου,στη συνοικια σου, στη πολη σου,στην
επαρχια σου,στη χωρα σου,ετσι δεν ειναι:βρισκεσαι στη συνειθισμε-
νη πραγματικοτητα,ομως ,σου λεω να ξερεις κατι,πως ολο και πιο
δυσκολα θα βρισκεις καθε φορα την εξοδο,δηλαδη θα ξυπνας,καπο-
τε δεν θα βρεις την εξοδο,δεν θα ξυπνησεις,και θα περιπλανιεσαι στον
λαβυρινθο αιωνια,εγω,να σου εκμυστερευθω κατι ειμαι υπαλληλος
στον λαβυρινθο και η εργασια μου ειναι μια και μοναδικη να με συ-
ναντας η' να σε συναντω σ'αυτο το μερος και να σου λεω αυτα που
σου λεω,για σημερα,γι'αποψε τελειωσα,αυριο παλι,αν βεβαια υπαρχει
αυριο,το ονομα μου ειναι Jorge Luis Borges,εις το επανιδειν'',
εκεινος ο ανθρωπος κινηθηκε προς τα αριστερα και γρηγορα τον εχασα
απ'τα ματια μου,περιττο να πω πως καθε φορα με κουραζει ολο και
περισσοτερο η φλυαρια του,σιγουρα κανει επιδειξη λογου,δυσκολα να
τον αποφυγω,καθε νυχτα ακολουθω αλλη διαφορετικη διαδρομη,σχε-
διαζω την κινηση μου στον λαβυρινθο οταν ειμαι ξυπνιος,υ,στην αρχη
ηταν απλοικο το σχεδιο μου,εστριβα συνεχεια αριστερα η' συνεχεια
δεξια,η' μια φορα δεξιακαι μια φορα αριστερα,η μια δεξια και δυο
αριστερα,τωρα επεξεργαζομαι πολυπλοκοτερα συστηματα π.χ εφαρ-
μοζοντας την ακολουθια Fibonacci 1,1,2,3,5,8,13,21,...,,η' τους αριθ-
μους που αντιστοιχουν σε καθε γραμμα μια τυχαιας ,η' επιλεγμενης,
ελληνικης λεξης,χθες διαλεξα τη λεξη λαβυρινθος,δεν μπορεσα να τον
αποφυγω,δεν ξερω μετα απο ποσο χρονο μετα απο τη συναντηση
μ'εκεινο τον ανθρωπο ξυπνησα,παντως τον πραγματικο χρονο του
υπνου μου τον σημειωνω καθε μερα,κοιταζω το ρολοι ποια ωρα
κοιμαμαι και ποια ωρα ξυπναω,χθες κοιμηθηκα 12 και 20 τα μεσα-
νυχτα και ξυπνησα 8 και 10 το πρωι,δηλαδη κοιμηθηκα 7 ωρες και
50 πρωτα λεπτα,πολυ μικρος χρονος για διαμονη σ'εναν απειρο
λαβυρινθονα αστειεψω,τωρα 1 και 25 λεπτα καθομαι στο γραφειο μου
κι εχω μπροστα μου διαφορα βιβλια του Χορχε Λουις Μπορχες που
βρηκα και αγορασα στα βιβλιοπωλεια και συγκεκριμενα στο βιβλιο
Ficciones εκδοση του 1944 προσπαθω να βρω το διηγημα Labyrinth
που διαβασα χθες,που ηταν τα λογια εκεινου του ανθρωπου στο
νυχτερινο ονειρο μου,τα ιδια ακριβως,τοσες φορες τα ακουσα που
τα ξερω απεξω,δεν εχω καταφερει να το βρω,σταματησα το ψαξιμω
για να ξεκουρασθω και να φαω,και στο διαλειμα γραφω αυτα,στα πε-
ριεχομενα του βιβλιου το διηγημα ηταν αναμεσα απο τα διηγηματα
The Library of Babel (1941) και The Garden of Forking Paths (1941),
βρηκα τη Library of Babel ,ξεφυλλισα προσεκτικα αλλα στην επομενη
σελιδα μετα το τελος του διηγηματος δεν ηταν το Labyrinth που περι-
μενα αλλα το διηγημα Pierre Menard, Author of the Quixote (1939)
το τριτο διηγημα,συμφωνα με τα περιεχομενα, στο Part One: The Gar-
den of Forking Paths,οσο και να'ψαξα δεν βρηκα τιποτα,θα συνεχισω
αργοτερα,παντως του ανθρωπου εκεινου δεν του ανεφερα τιποτα για
το διηγημα,θα του το αποκρυψω
.
.
Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ

στον αριθμο 17 χτυπησε το κουδουνι,περιμενε μετα απο λιγο
του ανοιξαν,μπηκε μεσα,εκλεισε πισω του τη πορτα,ανεβηκε
τη σκαλα,ειδε τη πορτα,''ειναι ανοιχτα,περαστε''ακουσε μια
γυναικεια φωνη,μπηκε στο δωματιο, δεν ειδε τη γυναικα,
την ακουσε να μιλαει στο τηλεφωνο,σε καποιο δωματιο πισω,
την περιμενε να τελειωσει ορθιος,η γυναικα γελουσε,περιερ-
γαστηκε το δωματιο,μοντερνα επιπλωση,του εκανε εντυπωση
ενας πινακας στον τοιχο αριστερα,ηταν μεγαλων διαστασεων,
λευκος,μια καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη
γραμμη στο κατω ενα τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγω-
νο στο ακρο του μεσαιου τριτου,''ενας λαβυρινθος''ακουσε
τη φωνη της γυναικας διπλα του,γυρισε,''τον αγορασα σε μια
εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',του
ειπε να καθισει,εκεινη καθισε απεναντι του,''φαντασου ενα λα-
βυρινθο μια απλη επιφανεια,ενα επιπεδο χωρις καμπυλοτητα''
συνεχισε η γυναικα,''σε καθε σημειο το ιδιο'',''θελεις να σου
δειξω το σπιτι;'',η γυναικα σηκωθηκε,την ακολουθησε,περασαν
στο αλλο δωματιο,ακουστηκε το τηλεφωνο,''τηλεφωνο''ειπε η
γυναικα,''με συγχωρειτε',γυρισε στο πρωτο δωματιο,ακουγε
τη φωνη της γυναικας,στην αρχη την ακουγε καθαρα,μετα σαν
να ελλατωθηκε η ενταση της,την ακουγε πολυ αδυνατη,μεχρι
που δεν την ακουγε πια,κοιταξε το ρολοι του,ειχε περασει αρκετη
ωρα να την περιμενει,πηγε στο δωματιο που μιλουσε η γυναικα,
δεν ηταν εκει,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε
και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ανη-
συχησε, ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε
σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινη-
θηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε
εκει ηταν η γυναικα,το ιδιο συνεχιστηκε για ωρα,δεν μπορουσε
να υπολογισει το χρονο,''απειρος η' μια στιγμη;'',''τι συμβαινει;'',
αρχισε να παρατηρει,ιδια ολα τα δωματια,σαν αντιγραφα,η πορτα
στη ιδια θεση,''απειρα η' ενα ;'',''ενας λαβυρινθος,το ιδιο δωματιο
επαναλαμβανομενο απειρα'',''και η γυναικα και το δωματιο με τον
πινακα;'',''η γυναικα ,το δωματιο με τον πινακα και το τηλεφωνο,
ειναι το διαφορετικο στο ιδιο'',''η εξοδος η' το κεντρο του λαβυρινθου;'',
αναρωτηθηκε ποιος ο λογος του λαβυρινθου,ποιο σκοπο εχει,και
τι ρολο παιζει αυτος,''ειναι μονο αυτος η' ειναι κι αλλοι;'',μεχρι τωρα
δεν συναντησε κανεναν αλλο,ουτε καποια φωνη ακουσε,ισως στο μελ-
λον συναντησει,''στο μελλον η' στο παρελθον;'',γελασε με τη σκεψη,
σοβαρευτηκε,''αν στο τωρα εδω μεσα δεν υπαρχει ουτε μελλον ουτε
παρελθον;πως μπορει να συμβει αυτο;καθε στιγμη-τωρα τη διαδεχε-
ται μια στιγμη-μετα,αυτο ειναι μελλον,κι εκεινη γινεται μια στιγμη-πριν,
παρελθον,αν ομως εχει καταργηθει ο χρονος;τοτε δεν εχει εννοια  ο
διαχωρισμος του σε παρελθον-τωρα και μελλον'',κι αυτο το επιβεβαι-
ωνε,ο φωτισμος στο χωρο,ηταν ο ιδιος,αδιαφοροποιητος,΄προσπαθησε
να θυμηθει γιατι επισκεφτηκε εκεινο το σπιτι,δεν μπορουσε να θυμη-
θει,ουτε μπορουσε να θυμηθει τα  ιδιαιτερα χαραχτηριστικα της γυναι-
κας,το χρωμα των μαλλιων η' των ματιων, ''μαυρα ματια'',αμφεβαλλε,
''ο πινακας η' δεν υπηρχε πινακας;'',σαν να τα επινοησε,το δωματιο,τον
πινακα,τη γυναικα,το τηλεφωνο,τα δωματια,''οταν επινοεις δεν χρεια-
ζεται αυτο που επινοεις  να ανηκει στο χρονο'',αυτη σκεψη του εδωσε
μια ιδεα,''επομενως μπορω να επινοησω τον χρονο,οποιοδηποτε ειδος
χρονου,γραμμικο,σπειροειδες,κυκλικο,αντιστρεπτο,συμμετρικο,κλπ και
φυσικα τους χωρους που σε καθε ενα απο αυτους τους χρονους αντιστοι-
χουν,τοτε σε καποιον χρονο απο αυτους  θα καταργησω τον λαβυρινθο'',
το προβλημα ηταν με ποια μεθοδο να επινοησει,να κατασκευασει,εκεινο
τον χρονο,αντιληφθηκε πως υπαρχουν απειροι χρονοι,ποια η πιθανοτητα
να κατασκευασει τον σωστο;αυτον που να αντιστοιχει στο χωρο που βρι-
σκεται,ποιος ειναι αυτος;''μηπως η επινοηση του χρονου ειναι κι αυτη
 κι αυτη η ιδια ενας λαβυρινθος ,επινοωντας ενα χρονο επινοεις  και τον
αντιστοιχο του λαβυρινθο στο χωρο'',σκεφθηκε,η γυναικα υπηρξε η' επι-
νοηθηκε;ειναι σε λαβυρινθο η' επινοηθηκε ο λαβυρινθος,καταλαβαινε πως
οι συλλογισμοι του ηταν αντιφατικοι η' φαυλοι κυκλοι,αν το Α υπηρξε
γιατι να μην υπαρξει η συνεπεια του Β;αν το Α υπηρξε γιατι η συνεπεια
του Β ειναι επινοημα;η' αν το Α ειναι επινοημα γιατι η υποθετικη συνε-
πεια του Β ειναι πραγματικη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο
δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,
την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο'',''αυτη η ατερμονη σειρα προ-
τασεων ειναι ενας λαβυρινθος'',ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''αν υποθεσουμε πως σ'αυτον τον λαβυρινθο το κεντρο η' εξοδος του ειναι
στην αρχη του  και μαλιστα αν  η εξοδος του ταυτιζεται με το κεντρο του πως
μπορει να βρεθουμε σ'αυτη τη εξοδο;'',θυμηθηκε τον πινακα, λευκος,μια
καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη γραμμη στο κατω ενα
τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγωνο στο ακρο του μεσαιου τριτου,
''λαβυρινθος;'',η γυναικα ειπε,ακριβως το θυμαται,''ενας λαβυρινθος,
τον αγορασα σε μια εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',
ο λαβυρινθος θελει απειρη εκταση να δημιουργηθει,οι διαστασεις του
πινακα ειναι περιορισμενες,σκεφτηκε,επομενως ο ζωγραφος ηταν ενας
απατεωνας και η γυναικα τον αγορασε εν γνωσει της απατης,ισως με
το σκοπο να προκαλεσει τους θεατες του,τωρα αυτος ο χωρος ειναι πραγ-
ματικα λαβυρινθος η' απατη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοι-
ξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,
κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,αυτο
πιστοποει πως ειναι λαβυρινθος,συμφωνα με τον ορισμο του λαβυριν-
θου,λαβύρινθος ειναι  οικοδόμημα με πολύπλοκους διαταξη παρομοιων
χωρων που κάνουν δύσκολη ή αδύνατη την έξοδο από αυτό,αν εβρισκε
αλλους ανθρωπους  η' τη γυναικα;μηπως ομως κι αυτοι ειναι συστατικα
στοιχεια του λαβυρινθου; αν  ο ανθρωπους που θα συναντησει του
δωσει π.χ ανακριβη η' ελλειπη στοιχεια;αν η γυναικα τον εισαγει σ'ενα
φαυλο επαναληψεων,σαν αυτον;
στον αριθμο 17 χτυπησε το κουδουνι,περιμενε μετα απο λιγο
του ανοιξαν,μπηκε μεσα,εκλεισε πισω του τη πορτα,ανεβηκε
τη σκαλα,ειδε τη πορτα,''ειναι ανοιχτα,περαστε''ακουσε μια
γυναικεια φωνη,μπηκε στο δωματιο, δεν ειδε τη γυναικα,
την ακουσε να μιλαει στο τηλεφωνο,σε καποιο δωματιο πισω,
την περιμενε να τελειωσει ορθιος,η γυναικα γελουσε,περιερ-
γαστηκε το δωματιο,μοντερνα επιπλωση,του εκανε εντυπωση
ενας πινακας στον τοιχο αριστερα,ηταν μεγαλων διαστασεων,
λευκος,μια καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη
γραμμη στο κατω ενα τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγω-
νο στο ακρο του μεσαιου τριτου,''ενας λαβυρινθος''ακουσε
τη φωνη της γυναικας διπλα του,γυρισε,''τον αγορασα σε μια
εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',του
ειπε να καθισει,εκεινη καθισε απεναντι του,''φαντασου ενα λα-
βυρινθο μια απλη επιφανεια,ενα επιπεδο χωρις καμπυλοτητα''
συνεχισε η γυναικα,''σε καθε σημειο το ιδιο'',''θελεις να σου
δειξω το σπιτι;'',η γυναικα σηκωθηκε,την ακολουθησε,περασαν
στο αλλο δωματιο,ακουστηκε το τηλεφωνο,''τηλεφωνο''ειπε η
γυναικα,''με συγχωρειτε',γυρισε στο πρωτο δωματιο,ακουγε
τη φωνη της γυναικας,στην αρχη την ακουγε καθαρα,μετα σαν
να ελλατωθηκε η ενταση της,την ακουγε πολυ αδυνατη,μεχρι
που δεν την ακουγε πια,κοιταξε το ρολοι του,ειχε περασει αρκετη
ωρα να την περιμενει,πηγε στο δωματιο που μιλουσε η γυναικα,
δεν ηταν εκει,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε
και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ανη-
συχησε, ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε
σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινη-
θηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε
εκει ηταν η γυναικα,το ιδιο συνεχιστηκε για ωρα,δεν μπορουσε
να υπολογισει το χρονο,''απειρος η' μια στιγμη;'',''τι συμβαινει;'',
αρχισε να παρατηρει,ιδια ολα τα δωματια,σαν αντιγραφα,η πορτα
στη ιδια θεση,''απειρα η' ενα ;'',''ενας λαβυρινθος,το ιδιο δωματιο
επαναλαμβανομενο απειρα'',''και η γυναικα και το δωματιο με τον
πινακα;'',''η γυναικα ,το δωματιο με τον πινακα και το τηλεφωνο,
ειναι το διαφορετικο στο ιδιο'',''η εξοδος η' το κεντρο του λαβυρινθου;'',
αναρωτηθηκε ποιος ο λογος του λαβυρινθου,ποιο σκοπο εχει,και
τι ρολο παιζει αυτος,''ειναι μονο αυτος η' ειναι κι αλλοι;'',μεχρι τωρα
δεν συναντησε κανεναν αλλο,ουτε καποια φωνη ακουσε,ισως στο μελ-
λον συναντησει,''στο μελλον η' στο παρελθον;'',γελασε με τη σκεψη,
σοβαρευτηκε,''αν στο τωρα εδω μεσα δεν υπαρχει ουτε μελλον ουτε
παρελθον;πως μπορει να συμβει αυτο;καθε στιγμη-τωρα τη διαδεχε-
ται μια στιγμη-μετα,αυτο ειναι μελλον,κι εκεινη γινεται μια στιγμη-πριν,
παρελθον,αν ομως εχει καταργηθει ο χρονος;τοτε δεν εχει εννοια  ο
διαχωρισμος του σε παρελθον-τωρα και μελλον'',κι αυτο το επιβεβαι-
ωνε,ο φωτισμος στο χωρο,ηταν ο ιδιος,αδιαφοροποιητος,΄προσπαθησε
να θυμηθει γιατι επισκεφτηκε εκεινο το σπιτι,δεν μπορουσε να θυμη-
θει,ουτε μπορουσε να θυμηθει τα  ιδιαιτερα χαραχτηριστικα της γυναι-
κας,το χρωμα των μαλλιων η' των ματιων, ''μαυρα ματια'',αμφεβαλλε,
''ο πινακας η' δεν υπηρχε πινακας;'',σαν να τα επινοησε,το δωματιο,τον
πινακα,τη γυναικα,το τηλεφωνο,τα δωματια,''οταν επινοεις δεν χρεια-
ζεται αυτο που επινοεις  να ανηκει στο χρονο'',αυτη σκεψη του εδωσε
μια ιδεα,''επομενως μπορω να επινοησω τον χρονο,οποιοδηποτε ειδος
χρονου,γραμμικο,σπειροειδες,κυκλικο,αντιστρεπτο,συμμετρικο,κλπ και
φυσικα τους χωρους που σε καθε ενα απο αυτους τους χρονους αντιστοι-
χουν,τοτε σε καποιον χρονο απο αυτους  θα καταργησω τον λαβυρινθο'',
το προβλημα ηταν με ποια μεθοδο να επινοησει,να κατασκευασει,εκεινο
τον χρονο,αντιληφθηκε πως υπαρχουν απειροι χρονοι,ποια η πιθανοτητα
να κατασκευασει τον σωστο;αυτον που να αντιστοιχει στο χωρο που βρι-
σκεται,ποιος ειναι αυτος;''μηπως η επινοηση του χρονου ειναι κι αυτη
 κι αυτη η ιδια ενας λαβυρινθος ,επινοωντας ενα χρονο επινοεις  και τον
αντιστοιχο του λαβυρινθο στο χωρο'',σκεφθηκε,η γυναικα υπηρξε η' επι-
νοηθηκε;ειναι σε λαβυρινθο η' επινοηθηκε ο λαβυρινθος,καταλαβαινε πως
οι συλλογισμοι του ηταν αντιφατικοι η' φαυλοι κυκλοι,αν το Α υπηρξε
γιατι να μην υπαρξει η συνεπεια του Β;αν το Α υπηρξε γιατι η συνεπεια
του Β ειναι επινοημα;η' αν το Α ειναι επινοημα γιατι η υποθετικη συνε-
πεια του Β ειναι πραγματικη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο
δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,
την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο'',''αυτη η ατερμονη σειρα προ-
τασεων ειναι ενας λαβυρινθος'',ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''αν υποθεσουμε πως σ'αυτον τον λαβυρινθο το κεντρο η' εξοδος του ειναι
στην αρχη του  και μαλιστα αν  η εξοδος του ταυτιζεται με το κεντρο του πως
μπορει να βρεθουμε σ'αυτη τη εξοδο;'',θυμηθηκε τον πινακα, λευκος,μια
καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη γραμμη στο κατω ενα
τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγωνο στο ακρο του μεσαιου τριτου,
''λαβυρινθος;'',η γυναικα ειπε,ακριβως το θυμαται,''ενας λαβυρινθος,
τον αγορασα σε μια εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',
ο λαβυρινθος θελει απειρη εκταση να δημιουργηθει,οι διαστασεις του
πινακα ειναι περιορισμενες,σκεφτηκε,επομενως ο ζωγραφος ηταν ενας
απατεωνας και η γυναικα τον αγορασε εν γνωσει της απατης,ισως με
το σκοπο να προκαλεσει τους θεατες του,τωρα αυτος ο χωρος ειναι πραγ-
ματικα λαβυρινθος η' απατη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοι-
ξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,
κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,αυτο
πιστοποει πως ειναι λαβυρινθος,συμφωνα με τον ορισμο του λαβυριν-
θου,λαβύρινθος ειναι  οικοδόμημα με πολύπλοκους διαταξη παρομοιων
χωρων που κάνουν δύσκολη ή αδύνατη την έξοδο από αυτό,αν εβρισκε
αλλους ανθρωπους  η' τη γυναικα;μηπως ομως κι αυτοι ειναι συστατικα
στοιχεια του λαβυρινθου; αν  ο ανθρωπους που θα συναντησει του
δωσει π.χ ανακριβη η' ελλειπη στοιχεια;αν η γυναικα τον εισαγει σ'ενα
φαυλο επαναληψεων,σαν αυτον;
στον αριθμο 17 χτυπησε το κουδουνι,περιμενε μετα απο λιγο
του ανοιξαν,μπηκε μεσα,εκλεισε πισω του τη πορτα,ανεβηκε
τη σκαλα,ειδε τη πορτα,''ειναι ανοιχτα,περαστε''ακουσε μια
γυναικεια φωνη,μπηκε στο δωματιο, δεν ειδε τη γυναικα,
την ακουσε να μιλαει στο τηλεφωνο,σε καποιο δωματιο πισω,
την περιμενε να τελειωσει ορθιος,η γυναικα γελουσε,περιερ-
γαστηκε το δωματιο,μοντερνα επιπλωση,του εκανε εντυπωση
ενας πινακας στον τοιχο αριστερα,ηταν μεγαλων διαστασεων,
λευκος,μια καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη
γραμμη στο κατω ενα τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγω-
νο στο ακρο του μεσαιου τριτου,''ενας λαβυρινθος''ακουσε
τη φωνη της γυναικας διπλα του,γυρισε,''τον αγορασα σε μια
εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',του
ειπε να καθισει,εκεινη καθισε απεναντι του,''φαντασου ενα λα-
βυρινθο μια απλη επιφανεια,ενα επιπεδο χωρις καμπυλοτητα''
συνεχισε η γυναικα,''σε καθε σημειο το ιδιο'',''θελεις να σου
δειξω το σπιτι;'',η γυναικα σηκωθηκε,την ακολουθησε,περασαν
στο αλλο δωματιο,ακουστηκε το τηλεφωνο,''τηλεφωνο''ειπε η
γυναικα,''με συγχωρειτε',γυρισε στο πρωτο δωματιο,ακουγε
τη φωνη της γυναικας,στην αρχη την ακουγε καθαρα,μετα σαν
να ελλατωθηκε η ενταση της,την ακουγε πολυ αδυνατη,μεχρι
που δεν την ακουγε πια,κοιταξε το ρολοι του,ειχε περασει αρκετη
ωρα να την περιμενει,πηγε στο δωματιο που μιλουσε η γυναικα,
δεν ηταν εκει,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε
και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ανη-
συχησε, ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε
σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινη-
θηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε
εκει ηταν η γυναικα,το ιδιο συνεχιστηκε για ωρα,δεν μπορουσε
να υπολογισει το χρονο,''απειρος η' μια στιγμη;'',''τι συμβαινει;'',
αρχισε να παρατηρει,ιδια ολα τα δωματια,σαν αντιγραφα,η πορτα
στη ιδια θεση,''απειρα η' ενα ;'',''ενας λαβυρινθος,το ιδιο δωματιο
επαναλαμβανομενο απειρα'',''και η γυναικα και το δωματιο με τον
πινακα;'',''η γυναικα ,το δωματιο με τον πινακα και το τηλεφωνο,
ειναι το διαφορετικο στο ιδιο'',''η εξοδος η' το κεντρο του λαβυρινθου;'',
αναρωτηθηκε ποιος ο λογος του λαβυρινθου,ποιο σκοπο εχει,και
τι ρολο παιζει αυτος,''ειναι μονο αυτος η' ειναι κι αλλοι;'',μεχρι τωρα
δεν συναντησε κανεναν αλλο,ουτε καποια φωνη ακουσε,ισως στο μελ-
λον συναντησει,''στο μελλον η' στο παρελθον;'',γελασε με τη σκεψη,
σοβαρευτηκε,''αν στο τωρα εδω μεσα δεν υπαρχει ουτε μελλον ουτε
παρελθον;πως μπορει να συμβει αυτο;καθε στιγμη-τωρα τη διαδεχε-
ται μια στιγμη-μετα,αυτο ειναι μελλον,κι εκεινη γινεται μια στιγμη-πριν,
παρελθον,αν ομως εχει καταργηθει ο χρονος;τοτε δεν εχει εννοια  ο
διαχωρισμος του σε παρελθον-τωρα και μελλον'',κι αυτο το επιβεβαι-
ωνε,ο φωτισμος στο χωρο,ηταν ο ιδιος,αδιαφοροποιητος,΄προσπαθησε
να θυμηθει γιατι επισκεφτηκε εκεινο το σπιτι,δεν μπορουσε να θυμη-
θει,ουτε μπορουσε να θυμηθει τα  ιδιαιτερα χαραχτηριστικα της γυναι-
κας,το χρωμα των μαλλιων η' των ματιων, ''μαυρα ματια'',αμφεβαλλε,
''ο πινακας η' δεν υπηρχε πινακας;'',σαν να τα επινοησε,το δωματιο,τον
πινακα,τη γυναικα,το τηλεφωνο,τα δωματια,''οταν επινοεις δεν χρεια-
ζεται αυτο που επινοεις  να ανηκει στο χρονο'',αυτη σκεψη του εδωσε
μια ιδεα,''επομενως μπορω να επινοησω τον χρονο,οποιοδηποτε ειδος
χρονου,γραμμικο,σπειροειδες,κυκλικο,αντιστρεπτο,συμμετρικο,κλπ και
φυσικα τους χωρους που σε καθε ενα απο αυτους τους χρονους αντιστοι-
χουν,τοτε σε καποιον χρονο απο αυτους  θα καταργησω τον λαβυρινθο'',
το προβλημα ηταν με ποια μεθοδο να επινοησει,να κατασκευασει,εκεινο
τον χρονο,αντιληφθηκε πως υπαρχουν απειροι χρονοι,ποια η πιθανοτητα
να κατασκευασει τον σωστο;αυτον που να αντιστοιχει στο χωρο που βρι-
σκεται,ποιος ειναι αυτος;''μηπως η επινοηση του χρονου ειναι κι αυτη
 κι αυτη η ιδια ενας λαβυρινθος ,επινοωντας ενα χρονο επινοεις  και τον
αντιστοιχο του λαβυρινθο στο χωρο'',σκεφθηκε,η γυναικα υπηρξε η' επι-
νοηθηκε;ειναι σε λαβυρινθο η' επινοηθηκε ο λαβυρινθος,καταλαβαινε πως
οι συλλογισμοι του ηταν αντιφατικοι η' φαυλοι κυκλοι,αν το Α υπηρξε
γιατι να μην υπαρξει η συνεπεια του Β;αν το Α υπηρξε γιατι η συνεπεια
του Β ειναι επινοημα;η' αν το Α ειναι επινοημα γιατι η υποθετικη συνε-
πεια του Β ειναι πραγματικη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο
δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,
την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο'',''αυτη η ατερμονη σειρα προ-
τασεων ειναι ενας λαβυρινθος'',ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''αν υποθεσουμε πως σ'αυτον τον λαβυρινθο το κεντρο η' εξοδος του ειναι
στην αρχη του  και μαλιστα αν  η εξοδος του ταυτιζεται με το κεντρο του πως
μπορει να βρεθουμε σ'αυτη τη εξοδο;'',θυμηθηκε τον πινακα, λευκος,μια
καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη γραμμη στο κατω ενα
τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγωνο στο ακρο του μεσαιου τριτου,
''λαβυρινθος;'',η γυναικα ειπε,ακριβως το θυμαται,''ενας λαβυρινθος,
τον αγορασα σε μια εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',
ο λαβυρινθος θελει απειρη εκταση να δημιουργηθει,οι διαστασεις του
πινακα ειναι περιορισμενες,σκεφτηκε,επομενως ο ζωγραφος ηταν ενας
απατεωνας και η γυναικα τον αγορασε εν γνωσει της απατης,ισως με
το σκοπο να προκαλεσει τους θεατες του,τωρα αυτος ο χωρος ειναι πραγ-
ματικα λαβυρινθος η' απατη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοι-
ξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,
κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,αυτο
πιστοποει πως ειναι λαβυρινθος,συμφωνα με τον ορισμο του λαβυριν-
θου,λαβύρινθος ειναι  οικοδόμημα με πολύπλοκους διαταξη παρομοιων
χωρων που κάνουν δύσκολη ή αδύνατη την έξοδο από αυτό,αν εβρισκε
αλλους ανθρωπους  η' τη γυναικα;μηπως ομως κι αυτοι ειναι συστατικα
στοιχεια του λαβυρινθου; αν  ο ανθρωπους που θα συναντησει του
δωσει π.χ ανακριβη η' ελλειπη στοιχεια;αν η γυναικα τον εισαγει σ'ενα
φαυλο επαναληψεων,σαν αυτον;
....................................................................................................................
...........
.
.
Ο ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΚΑΘΡΕΦΤΩΝ
-χ.ν.κουβελης
J.L.BORGES AND THE LABYRINTH OF THE MIRRORS
-c.n.couvelis

Νεα Υορκη Μεσο Μανχατταν,Φεβρουαριος 1981,στις 5μμ ειχε
ορισθει το ραντεβου,στις 5 ακριβως χτυπησα το κουδουνι του
διαμερισματος,μου ανοιξε η Μαρια Κονταμα,με οδηγησε στο
σαλονι,σ'εναν μαυρο δερματινο καναπε καθονταν ο Χορχε Λουις
Μπορχες,αψογα ντυμενος,μαυρο κουστουμι με γκρι ριγες και
κοκκινη γραβατα,ακουμουσε στο ασπρο μπαστουνι του,τον
χαιρετησα,με ευγενικη φωνη μου ειπε να καθισω,η Μαρια Κον-
ταμα μου εφερε ενα χυμο πορτοκαλι,''naranja τα λενε στη
πατριδα,orange στα Αγγλικα,laranja στα πορτογαλικα ,oranje
στα Ολλανδικα,arancione στα Ιταλικα,aurantiaco στα Λατινικα,
oraiste  στα Ιρλανδικα,Μηλο των Εσπεριδων στα Ελληνικα,porto-
gallo πορτοκαλι απο την Πορτογαλια,καθε γλωσσα και μια λεξη
για ενα αντικειμενο'',με κοιταξε,ηξερα πως ηταν πια τυφλος,
''πορτοκαλι,μια σφαιρα,ενα τελειο στερεο,η Πλατωνικη Ιδεα'',
η Μαρια Κονταμα καθισε διπλα του,''παντα αγαπουσα τους καθρε-
φτες,στο σπιτι η μητερα ειχε ενα καθρεφτη με ξυλογλυπτο πλαι-
σιο,τη παρακολουθουσα,μικρο παιδι,που χτενιζε τα μαλια της,εβα-
φε τα χειλη κοκκινα,γινονταν διαφορετικη,ομορφη,στεκομουν
πολλες φορες μπροστα του,εβλεπα το ειδωλο μου,και μου αρεσε
να παιζω,οπως ειχα δει στο θεατρο,ποτε ελεςγα πως ημουνα
εγω ο ιδιος και ποτε ενας αλλος,με γοητευε,με μαγνητιζε,η απει-
κονιση του χωρου σ'αυτον,η προεκταση του σ'αυτον, ενας αλλος
κοσμος,παραλληλος με τον δικο μας πραγματικο κοσμο,απ'τον
οποιο μπορουσε να ξεπηδησει οτιδηποτε,να συμβει οτιδηποτε,
οπως στην Αλικη Μεσα Απο το Καθρεφτη,Διαμεσου του Καθρεφτη,
π.χ ενα κουνελι μ'ενα ημιψηλο καπελο να κανει μια βαθια υπο-
κλιση και να παιξει μιλονγκα,τοτε πρεπει να ηταν που αρχισα να κα-
νω,να φανταζομαι,διαφορες ιστοριες με τους καθρεφτες,ειχα ανα-
πτυξει και μια πρωιμη εξοικιωση με τη Λογικη,να πολλαπλασιασω
τα ειδωλα,μεχρι το απειρο,να τα αφαιρεσω ,να τα εξαλειψω, να τα
εξαφανισω,η πρωτη γνωση της Γεωμετριας στο σχολειο μου εδωσε
καποιες ιδεες,το ιδιο και η Φιλοσοφια,ενας καθρεφτης σχηματιζει
ενα ειδωλο ενος αντικειμενου,δυο καθρεφτες σε μια σχετικη μεταξυ
τους γωνια ποσα ειδωλα σχηματιζουν ενος αντικειμενου;ας ονομα-
σουμε Α το αντικειμενο και Κ1,Κ2 τους δυο καθρεφτες,Α1-Κ1[1-συντο-
μευμενα]το ειδωλο του Α στον Κ1 και Α2-Κ2[2] το ειδωλο του στον Κ2,
τοτε το Α1-Κ1[1]  και το Α2-Κ2[2] σχηματιζουν νεα ειδωλα,το Α3-Κ2[3]
στον Κ2 το Α4-Κ1[4]  στον Κ1,τοτε με τη σειρα τους αυτα τα ειδωλα σχη-
ματιζουν νεα ειδωλα,ετσι σχηματιζεται η σειρα ειδωλων:1-2-3-4-...
,το ΑπειροΣυνολο των Φυσικων Αριθμων,Απειρα Ειδωλα,τα πραγματα
φυσικα γινονται πολυ περισσοτερο πολυπλοκα αν εχουμε περισσοτερα
απο ενα αρχικα αντικειμενα και περισοτερους απο δυο καθρεφτες και
σε διαφορες σχετικες θεσεις,τοτε παλι το Συνολο των Ειδωλων  αντιστοι-
χει στο Συνολο των Φυσικων Αρθμων,με τον ιδιο πληθικο αριθμο,Απει-
ροσυνολα,φαντασου να αντικειμενα να μην ειναι στασιμα και να κινουν-
ται,οπως και οι καθρεφτες να μην ειναι σταθερα τοποθετημενοι αλλα
να μεταβαλεται η θεση τους,τωρα απο την Αποψη της Φιλοσοφιας,το
Ιδιο πολλαπλασιαζομενο απειρα,και αν φαντασθουμε τον Δημιουργο
αυτης της Κατασκευης με τους Καθρεφτες τοτε μπορουμε να υποθεσου-
με τις ενεργειες,σαν παιχνιδι,να προσθετει και να αφαιρει αντικειμενα,
τοτε προσθετει και αφαιρει ειδωλα,να προσθετει και να αφαιρει καθρε-
φτες,και να αλλαζει τις θεσεις τους,τοτε προσθετει και αφαιρει ειδωλα
και αλλαζει τη σχετικη θεση τους,βεβαια ο πληθικος αριθμος τους ειναι
απειρος,καρντιναλ N0,Αλεφ Μηδεν,φαντασου αυτος ο Παντοδυμος Δη-
μιουργος να κανει τους καθρεφτες απο διαφανη υλη,μη ορατους,και να
συνυπαρχουν σε εναν ενιαιο χωρο ολα τα απειρα ειδωλα,χωρις ορατα
ορια,περιορισμενα  ,χωρις να το διαισθανονται ,στη γεωμετρια των καθ-
ρεφτων,θα μπορουσε ακομα να αλλαξει το χρονο που βιωνει ενα αντι-
κειμενο και κατα συνεπεια το ειδωλο του,π.χ να συνυπαρχει το ειδωλο
σαν μικρο παιδι και σαν ενηλικας,το ειδωλο του πριν μια πραξη,ενα γε-
γονος,στο Παρελθον,το ειδωλο του ταυτοχρονο της πραξης,στο Παρων,
και το ειδωλο του μετα τη πραξη,στο Μελλον,π.χ ενας ανθρωπος πριν
γινει δολοφονος,να πραττει ιη δολοφονια και στη φυλακη μετα τη δολο-
φονια,να συνυπαρχουν και οι τρεις χρονικες καταστασεις,και σε ορισμε-
νες συνθηκες να μπορει να ενεργησει  αντιστροφα,να γυρισει το χρονο
πισω και να αλλαξει τα γεγονοτα,π.χ  ο δολοφονος να μην προβει στη
δολοφονια,,οπως καποιος αλλος να κανει κατι ,που δηλιασε πριν να κα-
νει,φαντασου,αυτο να ειναι μεσα στις δυνατοτητες αυτης της Κατασκευ-
ης να ειναι η Πραγματικοτητα ο Κοσμος των Ειδωλών και Φανταστικος,
Επινοηση,ο Κοσμος των Αντικειμενων,και αντιθετα απο το φυσικο νο-
μο απο τα Ειδωλα να προερχονται τα Αντικειμενα,να παραγονται απο
αυτα,και μια αλλη δυνατοτητα να  αποσυνδεθουν τα ειδωλα απο τα
αντικειμενα,να ανεξαρτοποιηθουν και να εχουν ιδιαιτερη και διακριτη
υπαρξη,απειρες δυνατοτητες υπαρχουν,αυτη η εμμονη με τους καθρε-
φτες με ακολουθησε σε ολη τη ζωη μου,εγινα συλλεκτης καθρεφτων,απο
αντικες μεχρι μοντερνους,στη βιβλιοθηκη που εργαζομουν διαβασα ολα
τα βιβλια Περι Οπτικης,στις διαφορες πολεις που επισκεφτηκα στον κοσμο
επισκεφτηκα τα μουσεια Καθρεφτων,σε αρχαιολογικα μουσεια ειδα και
περιεργαστηκα αρχαιους καθρεφτες,οπως τους αρχαιους ελληνικους,
και σε μουσεια τεχνης  μελετησα στους πινακες ζωγραφικης τους καθρε-
φτες που απεικονιζαν,οπως τον πινακα,τον θυμαμαι καλα γιατι πολλες
φορες τον ειδα,Η Αφροδίτη κοιτάζεται στον καθρέφτη,Αφροδίτη Rokeby,
του Ντιέγκο Βελάσκεθ, λάδι σε μουσαμά, διαστασεις 122,5-177εκατοστα,
περιπου το 1651,στην  Εθνική Πινακοθήκη του Λονδινου,ενας Ερωτας-παι-
δι κραταει ενα καθρεφτη και σ'αυτον καθρεφτιζεται η Αφροδιτη ξαπλω-
μενη γυμνη,μια ολοκληρη ζωη εζησα μεσα στους καθρεφτες και στις
ανανακλασεις τους,και τις ιστοριες που εγραψα,τις ficciones μου,και τα
ποιηματα μου με αυτη τη λογικη τα κατασκευασα,των Καθρεφτων,και τω-
ρα που ειμαι πια,και αμετακλητα τυφλος,παντα καθομαι μπροστα σ'ενα
καθρεφτη,αυτο το φροντιζει η Μαρια,σ'ενα μονο Καθρεφτη να ειμαι
Εγω και Αλλος,αρκετα σε κουρασα,τωρα,στο τελος,θελω να σου  δειξω
μια Κατασκευη που εκανα με Καθρεφτες,Μαρια σε παρακαλω βοηθησε με,
εκεινη τον βοηθησε να σηκωθει και τον επιασε αγκαζε να περπατησει,
εγω ακολουθουσα απο πισω,διασχισαμε εναν διαδρομο,καπου εικοσι
μετρα μηκος,το δαπεδο με ασπρα και μαυρα τετραγωνα,''σαν πιονια σε
σκακι κινουμαστε,η' ποιοι μας κινουν;'',τον ακουσα να λεεει και να γελα-
ει,κανενα ανοιγμα δεν υπηρχε στους λευκους τοιχους,ο φωτισμος ηταν
εσωτερικος αλλα αθεατος,φτασαμε σ'ενα καθετο διαδρομο ,ο Χορχε Λουις
Μπορχες και η Μαρια Κονταμα εστριψαν δεξια,ειδα μια σειρα πορτες
στο διαδρομο,ο Μπορχες ανοιξε τη πρωτη πορτα,διαβασα τον αριθμο της,
no.1,μπηκαν μεσα,ακολουθησα κι εγω,ημασταν σε μια αιθουσα με καθρεφτες,
παραξενευτηκα που δεν ειδα τα ειδωλα μας,''σου φαινεται πα-
ραξενο'',ακουσα τη φωνη του,''καθρεφτες που δεν σχηματιζουν ειδωλα'',
γελασε,''αυτο το δωματιο ειναι μια Μηχανη Κειμενων,γι'αυτο δεν βλεπεις
τα ειδωλα μας,ενεργοποιειται μονο οταν το αντικειμενο ειναι λεξη,χρειατη-
κα πολυ χρονο να τον κατασκευασω,να τοποθετησω τους καθρεφτες,να υπο-
λογισω τον αριθμο τους,τις σχετικες τους γωνιες,τους μηχανισμους κινησεων
τους,το προγραμμα -αλγοριθμος με το οποιο λειτουργει,ενδιαφερθηκα και
να αυτενεργει,να αυτοοργανωνεται,ενας ζωντανος οργανισμος,να ειναι αυτο-
ματον,δεν ειναι δυσκολο να φαντασθεις πως λειτουργει αυτη η Μηχανη Κει-
μενων,η ιδεα ειναι πολυ απλη,λεξεις-αντικειμενα που σχηματιζουν τα ειδωλα
τους,σαν αντικειμενα μπορεις να τοποθετησεις ολες τις λεξεις απο το λεξικο
μιας γλωσσας,π.χ της Ελληνικης,της Ισπανικης,της Αγγλικης,της Ινδικης,ολα τα
λεξικα,ξεχωριστα και μαζι,τοτε σχηματιζονται τα απειρα ειδωλα τους,Αλεφ
Μηδεν,N0,και φυσικα,οπως καταλαβαινεις,στα απειροσυνολα των ειδωλων
μπορει να παρουσιαστουν ολα τα κειμενα που γραφτηκαν,που γραφονται,που
θα γραφουν,ολων των συγγραφεων,ολα τα βιβλια,και σε ολες τις γλωσσες,οτι-
δηποτε εχει γραφτει,οτιδηποτε θα μπορουσε να γραφτει και δεν εχει γραφτει,
οτιδηποτε θα γραφτει,σε γνωστες γλωσσες και σε γλωσσες αγνωστες ,αλλα και
σε γλωσσες που θα κατασκευασθουν,ολα,και το Συστημα -Μηχανισμος ειναι
τοσο Εφυες που ειναι υπερανω της Πραγματικοτητας ,την  περιεχει και την προ-
βλεπει,π.χ μπορει να κατασκευασει ολες τις γλωσσες, ολα τα ιδιωματα,ολες τις
αργκο,ολα μπορει να τα κατορθωσει,ενα Πανοπτικον,μπορει να συνθεσει την
Ιλιαδα και την Οδυσσεια του Ομηρου,τα απαντα του Αριστοτελη και του Πλα-
τωνα,τα εργα του Σεξπιρ,τα Cantos του Παουντ,το Εγκλημα και Τιμωρια και
τον Ηληθιο του Ντοστογιεφσκι,τον Δον Κιχωτη του Θερβαντες,το Tractatus
Logico-Philosophicous του Βιτγκενσταειν,το Tlön Uqbar Orbis Tertius απο τις
Ficciones του J.L.Borges  μια αγγλικη εκδοση του 1983 σχεδιασμενη απο
τον Rikki Ducornet,μπορει ολα τα κειμενα να τα κατασκευασει αυτη η μηχανη,λογοτεχνικα,επιστημονικα,αρθρα,εφημεριδες,τα παντα,ακομα και
αφισες,προγραμματα θεατρων,εισιτηρια του μετρο,ολα οτι μπορεις να φαν-
ταστεις,ακομα και τα κειμενα που θα μπορουσε να γραψει καποιος και δεν
τα εγραψε ποτε,εχει και τη δυνατοτητα να τυπωθει,οπως βεβαια ολα τα κει-
μενα,Μαρια σε παρακαλω δειξε'',η Μαρια Κονταμα πηγε σε μια μηχανη,''γρα-
ψε[θεατρικο εργο του Σεξπιρ που δεν εγραψε,το δευτερο απο αυτα]'',
η Μαρια Κονταμα πληκτρολογισε και αμεσως σχεδον αρχισε να τυπωνονται
οι σελιδες,σε λιγοτερο απο μισο λεπτο τυπωθηκε το βιβλιο,μου το εδωσε,ενα
βιβλιο τυπωμενο με τον τροπο της εποχης του 17ου αιωνα,διαβασα στο εξω-
φυλλο:
WILLIAM  SHAKESPEARE
HERCULES AND DEIANEIRA
LONDON
Edited  by Isaac Laggard and Ed.Blount,1623
''μπορεις να το κρατησεις αν θελεις ,σου το χαριζω''-''ευχαριστω παρα πολυ''
ειπα,
''τωρα θα δεις ,θα εχεις κυριολεκτικα στα χερια σου ,το διηγημα που θα
γραψεις'',
μετα απο λιγο η Μαρια Κονταμα μου εδωσε τις τυπωμενες σελιδες,διαβα-
σα:
Ο ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΚΑΘΡΕΦΤΩΝ
-χ.ν.κουβελης
J.L.BORGES AND THE LABYRINTH OF THE MIRRORS
-c.n.couvelis
πηγα να γυρισω τη σελιδα,''αυτομαν εχεις την ευχαριστηση,μπορεις,αν
θελεις,να μου το χαρισεις'',τον ακουσα,-''πολυ ευχαριστως'' του ειπα,του
εδωσα τις τυπωμενες σελιδες,''ευχαριστω,η Μαρια θα μου το διαβασει και
μαλιστα αποψε,πριν κοιμηθω'',
γυρισαμε στο σαλονι,ειχε περασει η ωρα,τους ευχαριστησα για τη φιλο-
ξενια,εφυγα,εξω ειχε νυχτωσει,πηγα με τα ποδια στη Times Square,δει-
πνισα στο Casablanca Restaurant,μετα γυρισα στο Hotel,εκανα ενα ζεστο
ντους,ξαπλωσα,πριν κοιμηθω ξεφυλλισα το βιβλιο που μου χαρησε,ειχε
μια χαλκογραφια-πορτραιτο του Σεξπιρ απο τον Martin Droeshout,τη
σχεδιασα με μολυβι σε χαρτι,τηνη πετυχα,διαβασα λιγο,ηταν αγγλικα επο-
χης,δεν μπορουσα να καταλαβω πολυ ,απο μια συντομη περιληψη στην αρ-
χη του βιβλιου,το θεμα της τραγωδιας ηταν το εξης:
η Δηιανειρα υποπτευθηκε πως ο Ηρακλης ερωτευθηκε την Ιολη,τρελλη
απο τη ζηλια της με το δηλητηριασμενο αιμα του κενταυρου Νεσσου αλοιψε
το ρουχο του Ηρακλη,πιστευοντας πως θα τον ξαναφερει κοντα της,τοτε ο Ηρα-
κλης ενιωσε  πολυ δυνατους πονους στο κορμι του και μην αντεχοντας μαζεσε
ξυλα σε σωρο στο βουνο Οιτη ,ανεβηκε πανω και παρακαλεσε τον  Φιλοκτητη
να αναψει φωτια να καει,οταν εμαθε η Δηιανειρα  πως  ο Ηρακλης καηκε
αυτοκτονησε
[εδω η αγγλικη περιληψη]
Deianeira suspected that Hercules fell in love with Iole, crazy
from jealousy  with the poisoned blood of Nessos ointmented the
garment of Hercules, believing that it will bring him back near to
her, then Hercules  felt very strong pains in the his corp and not
withstanding  collected woods in a heap on the mountain Iti, rise
above and begged from Philoctetes to light a fire to burn him, when
Deianeira  learned that Hercules blazed committed suicide
η ωρα 12 και 43 μετα τα μεσανυχτα,εκλεισα το βιβλιο,το αφησα πανω
στο γραφειακι διπλα στο κρεβατι,,εσβησα το λαμπατερ και μετα απο
λιγο κοιμηθηκα 
.
.
αποσπασματα απο το Ημερολογιο του Οδυσσεα-χ.ν.κουβελης

-σημερα ειμαι κουρασμενος και βαρυθυμος
-κατεβηκα στ'ακρογυαλι,κολυμπησα,τα νερα κρυα,σιγα-σιγα ζεστα-
θηκα,βγηκα απο τη μερια που'ναι τα βραχια,στεγνωσα στον ηλιο,οταν
πηρε να βραδυαζει γυρισα
-τη νυχτα σκεφτομουν τα ταξιδια που εκανα,τη ζωη που περασα
σε ξενους τοπους και σε ξενους ανθρωπους,καθενας ειχε τις πικ-
ρες και τις χαρες του
-τωρα στη πατριδα μετραω τα βηματα μου στην αμμο με τα πατη-
ματα των γλαρων,τα ιχνη τους πανω στη λεπτη αμμο,φευγαλεα,
το νερο και η πιεση του αερα τα σβηνει,μεχρι που να γραφτουν
παλι απ'την αρχη
-το πρωι,ειδα ενα παιδι να γραφει με ασπρο χρωμα ανορθογραφα
το ονομα της βαρκας ''ΟΔΥΣΕΑΣ'',''πως σε λενε;'' το ρωτησα,''Νικο''μου
απαντησε,''ξερεις ποιος ειναι ο Οδυσσεας;'',''κανενας πολυ σπουδαιος'',
μου απαντησε το παιδι,''ξερεις οτι γραφεται το Οδυσσεας με δυο σιγμα;''
ρωτησα το παιδι,εκεινο κοκκινισε σαν να ντραπηκε''δεν ξερω,δεν πηγα
σχολειο'',''γιατι;''το ρωτησα,''να μ'αρεσει η θαλασσα,δεν ξερω γιατι,
αλλα απο πολυ μικρο παιδι ,μωρο θα ημουνα,μ'επαιρνε ο πατερας κοντα
του με τη βαρκα,τοτε πρωτη φορα εβγαλα μονος μου ενα χταποδι,τριων
χρονων πρεπει να'μουνα'',περηφανευτηκε το παιδι,''ποσο χρονων εισαι
τωρα;''το ρωτησα,''δεκα'' απαντησε,
απομακρυνθηκα,γυρισα,ειδα το παιδι μεσα στο γαλαζιο φως,''και η θα-
λσσσα κι αυτη με δυο σιγμα γραφεται''του φωναξα,
δεν ξερω αν προσθεσε το σιγμα η' αν τ'αφησε ετσι
-αν δεν μπεις στα κρυα νερα δεν γνωριζεις τι νοιωθει ο ναυαγος
-καποτε,θυμαμαι,μας ακολουθουσε πισω απ'τη πρυμνη ενα δελφινι
πολλες μερες,τη νυχτα εξαφανιζονταν κι εμφανιζονταν τη μερα,μιλια
πολλα εκανε μαζι μας,γυαλιζε στο φως το κορμι του,ευκινητο,
καποιος απο τους συντροφους τ'ονομασε Ελπηνορα,στον αδικοχαμε-
νο μας φιλο
σιγα-σιγα το συνειθισαμε και μαλιστα το πιστεψαμε πως ηταν αυτος
ο Ελπηνορας
''Ελπηνορα,πως εφτασες ως εδω;''τον ρωτησε καποιος ναυτης,
απο την αλλη μερα δεν το ξαναειδαμε το δελφινι,
πανε χρονια που συνεβηκε αυτο
-και τοτε που περνουσαμε απο το νησι των Σειρηνων εγω ημουνα δεμενος
σφιχτα με σχοινια στο καταρτι κι ειχα διαταξει τους ναυτες να βουλωσουν
τ'αυτια τους με λιωμενο κερι,οσο και να τους παρακαλουσα να με λυσουν
αυτοι να μην με ακουγαν και να μην με λυναν,οσο δυνατα και να τους φωνα-
ζα,να παω κοντα στις Σειρηνες μαγεμενος απ'το τραγουδι τους και να χαθω,
ομως,παραξενο,δεν ακουγα κανενα τραγουδι,δεν τραγουδουσαν οι Σειρηνες,
μονο εβλεπα καθαρα τις κινησεις που εκαναν,επαιζαν ταχα πως τραγουδουσαν,
σαν θεατρο,μουσικο,εβλεπα τα χειλια τους ν'ανοιγοκλεινουν,τους μυες του προ=
σωπου τους να συσπωνται και να διαστελονται ταχα στην λεπτη εκφραση της
φωνης,και τα ματια τους εβλεπα καθαρα,ποτε φωτεινα ποτε σκοτεινα ποτε
χαρουμενα ποτε λυπημενα,αλλες φορες μου φαινονταν ετοιμες να πεταξουν
ελαφριες ψηλα στη γαλαζια ατυμοσφαιρα κι αλλες φορες να χυμηξουν απελ-
πισμενες στα αγρια κυματα κι εκει μεσα στα σκοτεινα νερα να χαθουν,
κι ηταν σαν ν'ακουγα τα μαγικα τραγουδια τους,κι ας ηταν απολυτη η σιωπη
τους,κι ισως μεσα στη ζαλη και στη μεγαλη συγχυση μου να επινοησα τις κινησεις
τους και μαλιστα να τις -φανταστηκα και να μην υπηρχαν στη πραγματικοτητα,
οταν απομακρυνθηκαμε απο τον κινδυνο οι συντροφοι με ελυσαν απ το κα-
ταρτι κι ολο περιεργεια με ρωτησαν να τους διηγηθω για το τραγουδι των Σειρη-
νων που μονο εγω ακουσα κι εγω αρχισα να τους λεω ποσο μαγευτικο ηταν,να
σε τρελλανει στη κυριολεξια,εκεινοι ηθελαν περισσοτερα ,με ρωτησαν για λεπτο-
μερειες,τους ειπα πως ηταν ερωτικα τραγουδια γεματα παθος,τους ειπα
και στιχους,φυσικα εγω επινοησα τα λογια,τους ειπα τις καταπληκτικες ομοφω-
νιες τους που ακουσα,για τις πολυφωνιες τους,τις αριες ,τα ρετσιτατιβα,τις κο-
λορατουρες,και πως σαν τρελλος ηθελα,ποθουσα,να σπασω τα σχοινια να ριχτω
στη θαλασσα και να ενωθω μαζι τους για παντα ,
τους εκρυψα βεβαια πως ολ'αυτα ηταν ψεματα και πως οι Σειρηνες δεν τρα-
γουδουσαν ,ηταν βουβεςκαι μαλιστα πως δεν υπηρχαν κι ολα αυτα ηταν κα-
θαρη επινοηση δικη μου,
γιατι να τους χαλασω την ευχαριστηση ν'ακουν παραμυθια;
αλλωστε με τοση ευκολια τα απολαμβαναν
.
Απο τις Διηγησεις Μεγαλεξανδρου-χ.ν.κουβελης

...ητανε τοτε οπου μετα απο πορεια δεκα ημερων ηλθομεν εις μερος
μεγα ερημον ουδενα δενδρον ηταν ουδε θαμνος μικρος και υποφεραμεν
ολοι απο το μη υποφερτον καυμα και οι νυχτες ηταν πολυ σκοτεινες και ψυ-
χροτατες πολλα δε παιδια τοτε χαθηκαν απο υψηλην θερμη και ριγη
εις το κορμι-ο Αλεξανδρος εκ τουτων των συμβαντων εστεναχωρεθη πολυ
και αγρυπνος εμενεν τις νυχτες στη σκηνη του να ευρει λυσιν της δυστυ-
χιας εσυλογιζετο-τα πραγματα εις το στρατοπεδον ησαν λιαν κρισιμα και
ηκουετο πως ωρα με την ωρα θα ξεσπασει επανασταση μεταξυ των στρα-
τιωτων-ολοι ητο εξαντλημενοι και γυρνουσαν περιξ με τα προσωπα τους
αγριεμενα να τους φοβασαι τοσο καταβεβλημενοι ησαν και τα κακομοιρα
ζωα υποφεραν πολλα εχασαν τη ζωη τους απο τη κακουχια κι αλλα εξαν-
τλημενα καθονταν στο χωμα ημιλυποθημα και περιμεναν το τελος τους
αβοηθητα κι αλλα ως να τρελλαθηκαν και να εχασαν τας φρενας των βγα-
ζοντας φοβερους αφρους απο το στομα τους ορμουσαν ασυγκρατητα με
δυναμη και με πολυ ταχυτητα εχανοντο εις το βαθος του αχανους οριζοντα
και ποτε δεν επεστρεψαν ουτε τα ξαναειδαμε κι ητανε να σου πισνεται η
ψυχη απο την απελπισια και πολυ μεγαλη δυσκολια οπου ειχαμε οπου
εσωνοντο οι προμηθειες ελιγοστευαν τα θροφιμα και λιγο το νερο αρχισαμε
κι ολας να πειναμε και να διψαμε και εφοβομασταν την ελλειψη κι ητανε
πολυ κριμα και πονος να ακους τις αγριες φωνες των συνθροφων και τις βλα-
σφημιες τους  φοβος σαν ουρλιαχτα λαβωμενων αγριων ζωων ητανε και τρο-
μος και πονος στη καρδια να τους ακους και σε αυτη τη κατασταση οπου ελπιδα
δεν ειχε μας εσυγκεντρωσεν ο Αλεξανδρος και μας ειπεν πως την νυχτα ειδε σε
ονειρο την αγαπημενη μητερα του μετα απο πολυ καιρο οπου ειχε να την δει
την ειδε κι εκεινη πολυ τον.πονεσε για εκεινα οπου ετραβουσε και του ειπεν
πως ησαν μεσα σε μεγαν λαβυρινθον και οσοι εκει μεσα εμβηκαν δεν μπορεσαν
να εβγουν επειδη ειναι απεραντος ο τοπος κι ολοενα αυξανει εις μεγεθος καθε
ημερα δεκακις γινεται μεγαλυτερος και πως συνεχως προστιθεται νεα αμμος
απροσμετρητος και πως σε καθε μερος της ομοια ειναι και δεν δυναται να ξεχω-
ρισεις εις ποιον μερος της εισαι αν εις το μεσον η εις το ακρον της εισαι ειναι σαν
 πουθενα να εισαι και παντου να εισδαι και πως δεν εχει χρονο να διαβει μητε
ωρας μητε μηνους μητε εποχας μητε χειμωνας η' καλοκαιρι η' ανοιξις η' φθινο-
πωρος μητε ετη ο χρονος ειναι στασιμος ανυπαρχτος ειπεν και του ειπεν η μητε-
ρα πως να παυσουμε να αγρυπνουμε και πως στον υπνο μας το κακο ονειρο οπου
ζουμε θα διαλυθει κι τοτε θα ξεφυγουμε και θα ευρωμεν τη σωτηρια απο τον κακο
τοπο ειδαλλως μενει να χαθουμε εδω-πολλοι που ακουσαν αυτα γελασαν και φω-
ναξαν του Αλεξανδρου πως τουτα ηταν μεγαλες ανοησιες δια μωρα παιδια να ξεγε-
λασεις και πολλοι συμφωνησαν μαζι τους και εγινετο μεγαλη βοη και ταραχη στο
στρατευμα κι εκεινοι τοτε εξαγριωμενοι ορμησαν στα αλογα αρπαξαν και προμη-
θειες οσες πολλες ημπορουσαν να φορτωσουν φορτωσαν και πηδηξαν στα εξα-
θλιωμενα αλογα και εξαφανισθηκαν μεσα στην μεγαλη αμπουρα και αμμον οπου
εσηκωθει κι ητο μεγαλος θορυβος και ταραχη οσαν κολασις εφανη τοση μεγαλη
μαχη εγινε κι εμειναμε εμεις οι αλλοι βαρυθυμοι και πολυ στεναχωρεμενοι και
πολλοι ηταν μεσα εις το στρατον οπου επιστεψαν στα λογια του Αλεξανδρου και
επεριμεναν υπομονετικως να παυσει η μεγαλη αγρυπνια τους και η κουραση και
η μεγαλη εξαντληση να λυσει τα μελη τους και να κλεισουν τα ματια στον υπνο
και δεν περασεν πολυ καιρος και εκοιμηθηκαμε οσοι απο εμας σταθηκαμε τυχεροι
και δεν χαθηκαμε και οταν εξυπνησαμε ευρεθηκαμε εις καλοημερον και ευτυχε-
στατον τοπον οπου ειχεν  πλειστα πλειστα καρποφορα μηλιες αχλαδιες και αλλα
πληθωρα ολων των λογιων και αμπελια ειχε με ωριμασμενα τσαμπια σταφυλια.
ροζακια ειχεν και πουλια καλλικελαδα εις τα κλαδια οπου εκελαηδουσαν πολυ
ευχαριστα και νερα σε λιμνουλες και σε ποταμια κυλουσαν κρυσταλινα και δια-
φανα καθαροτατα κελαρουσαν και μελισσουλες βομβιζαν στα ανθισμενα λου-
λουδια τριανταφυλλα κοκκινα και γαρυφαλλα βιολετες και ορταντσιες ολα τα
ανθη της υπαιθρος να χαιρεσε κι ακομη ηταν το μερος κατωκοιμενον απο ανθ-
ρωπους πολιτισμενους με ωραιοτατα σπιτια με πανεμορφους κηπους και οι κο-
πελες ηταν πολυ ωραιοτατες και τουτοι οι ευτυχισμενοι ανθρωποι μας εφιλοξε-
νησαν  εις τα σπιτια τους και επανδρευτηκαμε απο εκει γυναικες και καναμε πολ-
λα παιδια...
.
.
.Ο Vincent van.Gogh.και η συζητηση.μας για το κιτρινο-χ.ν.κουβελης

οταν οι πατατες τηγανιζονται απο ασπρες γινονται κιτρινες,αυτο ο
Βινσεντ το παρατηρησε την εποχη που συναναστρεφοντον με τους
ταπεινους πατατοεργατες στην Ολλανδια,το 1885 ζωγραφισα τους πα-
τατοφαγους,τωρα ζωγραφιζω τις καρεκλες στο δωματιο μου κιτρινες
εδω στην Αρλ και στους ουρανους τα αστερια στροβιλιζονται κιτρινα,
την  εναστρη νυχτα τη ζωγραφισα το 1889,η ζωγραφικη ειναι το χρωμα,
μου ειπε ο Βινσεντ και συνεχισε,και τα σταχια στα σιταροχωραφα μου
ειναι κιτρινα ωριμα για το θερος,το κιτρινο για μενα ειναι ο ηλιος,η ζε-
στασια,η ευτυχια,πηρε με το πινελο κιτρινο χρωμα,οι πρωτες πινελιες
στον λευκο μουσαμα ,με το κιτρινο χρωμα θα κανω το αυτοπορτραιτο
μου,χαμογελασε,μονο μια κοκκινη πινελια θα βαλω στο αυτι,εκει που
η μνημη αιμορραγει,ποσο φοβηθηκε τοτε η καημενη η Ρασελ.γελασε,
σταματησε να μιλαει,ζωγραφιζε,χωρις να με κοιταει τον ακουσα να
μου λεει,η ζωγραφικη να το ξερεις,μην το ξεχνας αυτο ποτε,δεν ειναι
ευκολη υποθεση,σε πολλους εχει σχεση με τη ζωη τους,ειναι το ιδιο
ζωη και ζωγραφικη,σε μενα ισχυει,χθες γυρισα απο την Οβερ-σιρ-Ουαζ,
τελειωσα το πορτραιτο του γιατρου Γκασε,πολυ καλος ανθρωπος ποσο
με καταλαβαινει,τι μερα ειναι σημερα;με ρωτησε,26 Ιουλιου,απαντησα
κοιταζοντας το ρολοι μου,αυριο θα ειναι 27 Ιουλιου,τον ακουσα να ψι-
θυριζει
.
.
ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
GUESS STUDIES ON THE SHOES OF VINCENT VAN GOGH-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

τα παπουτσια τοποθετημενα διπλα-διπλα,κατω απ'το κρεβατι,
ενας ανθρωπος κοιμαται,κουρασμενος μετα τη δουλεια,απο-
γευμα,η' περασμενη νυχτα,οι ισκιοι των πραγματων επιμηκυνον-
ται την ωρα που ειναι να δυσει ο ηλιος,ο υπνος του ανθρωπου δεν
εχει ονειρα,η' εχει ονειρα,λασπωμενο το χωμα,βροχη απ'το
πρωι,ποτε δυνατη,ποτε αδυνατη,τα πνευμονια των παπουτσιων
δυσκολευονται να αναπνευσουν με τοση υγρασια,ο ανθρωπος
τ'ακουει να βηχουν,επειτα σταματουν,φαινεται να ησυχαζουν,μετα
παλι αρχιζουν,ενας αγωνας η ζωη,τα ποδια του,η σαρκα τους,ειναι
ακομα μεσα στα παπουτσια,τα κορδονια ωστοσο λυμενα,μια μικρη
κινηση και βγαινουν,ζεστα,η' κρυα,η λασπη σταδιακα χανει την υγρα-
σια και ξηρενεται,αποκτουν το αναγλυφο της πορειας,απο μια αλλη
αποψη θεασης τα παπουτσια του αποκτουν τα ιδιαιτερα χαραχτηριστι-
κα του ανθρωπου που τα φοραει,ειναι το ιδιο του το προσωπο,το εγω
του,αναδευονται τα παπουτσια μεσα στον υπνο τους,ταυτοχρονα ανα-
δευεται και ο ανθρωπος που κοιμαται στο κρεβατι,αλλαζει πλευρο,ανε-
βαινουν τα παπουτσια στο κρεβατι,μπαινουν στα ποδια,δενουν τα κορ-
δονια,τα ποδια τωρα περπατουν,ο δρομος εχει λακουβες γεματες νερο,η
λασπη μαλακια υποχωρει κατω απο το βαρος των παπουτσιων,απο το βα-
ρος του ανθρωπου,εκεινος παει να ξυπνησει,δεν ξυπναει,συνεχιζει να ερ-
γαζεται,ποιος ξερει τι τυπος ανθρωπου ειναι,της υπαιθρου η' της πολης,
επιστρεφει στο σπιτι του η' απομακρυνεται απο το σπιτι του,
οταν ξυπναει ,πρωι η' μολις νυχτωνει,τα βρισκει να τον περιμενουν υπο-
μονετικα στην ιδια παντα θεση,ο ανθρωπος ειναι οι συνηθειες του ,ειναι
τα πραγματα του,και αντιστροφα,τα πραγματα ειναι οι ανθρωποι που
τα χρησιμοποιουν
.
.
η θλίψη θα διαρκέσει για πάντα[het verdriet zal eeuwig duren]
-ενα γραμμα του Vincent van Gogh-χ.ν.κουβελης

Οβερ-σιρ-Ουαζ  Σαββατο 26 Ιουλιου 1890
Auvers-sur-Oise Zaterdag 26 July 1890
Mijn beste vriend
αγαπητε μου φιλε,
σημερα η μερα ειναι ζεστη και πολυ λαμπερη,εχω νοικιασει ενα δωματιο
στο καφενειο Ραβου,περιπλανιεμαι στην εξοχη,τελειωσα,χθες,τον πινακα
με το σιταροχωραφο και τα κορακια,στο Παρισι συναντησα τον μπαρμπα-
Τανγκυ,πολυ χαρηκα που τον ξαναειδα,μου χαρισε χρωματα,με συγκινησε,
ο Τεο εχει πολλα οικονομικα προβληματα αυτη την εποχη,εδω κανω παρεα
με τον ντοκτορ τον γιατρο Πωλ Γκασσε,καλοψυχος ανθρωπος,αλλα μου φαι-
νεται λυπημενος κι ανησυχος,μου λεει συνεχεια να ζωγραφιζω,να μην σταμα-
τησω,θυμαμαι μικρο παιδι στο Zundert  μαζευα φωλιες πουλιων,μια απ'αυτες
τη χαρισα στον μικρο αγαπημενο μου Βινσεντ του Τεο,πως αστραψαν απο
χαρα τα ματια του παιδιου,ολα γυρω μου αλλαζουν συνεχεια,σε καθε στιγμη
αλλες φορμες παιρνουν,ισως ειναι επειδη τα δεντρα τα φυτα απο τη φυση τους
εσωτερικα μεταβαλονται,ειναι και το φως που αλλαζει θεση και ενταση και
χρωματισμο,ειναι και η ατμοσφαιρα,ο αερας,που τα κινει,σαν να κυματιζουν,
κι ο ουρανος,αν κοιταξεις καλα,το ξερεις,στοβιλιζεται,σε δινες τα αστερια,αυτο
ειναι πολυ ενδιαφερον,πρεπει να προφθασω να το αποτυπωσω,
αν και φτιάχνω τοπία, υπάρχουν πάντα μέσα τους ίχνη προσώπων.
hoewel ik maak landschappen, er zijn altijd mensen in hun sporen
αυτα ειχα να σου γραψω.
η θλίψη θα διαρκέσει για πάντα.
het verdriet zal eeuwig duren
σε χαιρετω
greet thee
ο Vincent Van Gogh
.
.
γυναικα που ονειρευεται

ενα κοκκινο τριανταφυλλο πανω σε ενα ασπρο τραπεζομαντηλο,
τοτε μπροστα απο το τραπεζι περασε καλπαζοντας ενα αλογο με
μπρουτζινο χρωμα και απο πισω ακολουθουσε ενα μικρο κοριτσι,
ακουστηκε μια γυναικεια φωνη:
''θα ειμαι στη θαλασσα ,ελα''
βρεθηκε σε ενα μεγαλο δωματιο,ειδε ενα ανοιχτο παραθυρο και
πηγε προς τα κει,κοιταξε εξω,ενα απεραντο τοπιο,στη κορυφη του
ουρανου ηταν ενας τεραστιος ηλιος,
ακουσε πισω της απο το εσωτερικο του δωματιου μουσικη απο βιολι,
γυρισε το κεφαλι της,ειδε εκεινο το μικρο κοριτσι να στεκεται ορθιο
και να παιζει μουσικη,
''γιατι δεν ηρθες στη θαλασσα;σε περιμενα'',
της ειπε,
το κοριτσακι σταματησε να παιζει,''πηγα,αλλα δεν σε βρηκα,κοιταξα
παντου αλλα δεν ησουνα πουθενα'',
πλησιασε το μικρο κοριτσι το πηρε απο το χερι και βγηκαν εξω απο
το σπιτι,ειδανε το κοκκινο τριανταφυλλο πανω στο ασπρο τραπεζομαν-
τηλο
''τωρα θα περασει καλπαζοντας ενα μπρουτζινο αλογο''ειπε το κοριτσι,
και πραγματικα περασε το μπρουτζινο αλογο,
''πιο κατω ειναι η θαλασσα,θες να παμε;''
''πολυ θελω''απαντησε
.
.
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
η επιμονη επιστροφη της μνημης

''αν ντρεπομαι για το σωμα μου;'',εκεινη χαμογελασε,
''οχι'',αναψε τσιγαρο,''οταν ημουν μικρη,16 -17 ,ντρεπομουν,
φοβομουν πως το σωμα μου δεν ηταν ωραιο'',σηκωθηκε,
''κοιταξε,τωρα ξερω πως ειναι ωραιο'',καθισε,''το βλεμα
ενος αλλου'',''καθοριζει τι ειναι ωραιο και τι δεν ειναι ωραιο''
συνεχισα εγω,''ακριβως''συμφωνησε,''θυμασε πως με γνωρισες''
''εχει περασει καιρος'',''εντεκα χρονια,τοτε εμενα στα Κατω Πετρα-
λωνα'',''στον ηλεκτρικο εκεινη τη μερα ειχε μεγαλη καθυστερηση
το τρενο,πολυς κοσμος περιμενε κι απ'τη μια κι απ'την αλλη
πλευρα'',''εσυ ησουν απεναντι προς τον Πειραια,εγω προς την
Αθηνα'',''ετσι ηταν'',''παντα προς τον Πειραια,εκεινη τη μερα
ηρθες εκει που ημουνα εγω,σταθηκες πισω μου,οταν ηρθς
το τρενο δεν χωρεσαμε,ουτε στο δευτερο που ηρθε,σαν να
μην θελαμε να μπουμε μεσα,στο επομενο μπηκαμε στο ιδιο
βαγονι,καθισαμε διπλα-διπλα'',''τοτε μιλησαμε για πρωτη φορα'',
''οχι ηταν την αλλη μερα που μιλησαμε'',''εχεις δικιο,το θυμαμαι'',
''δεν θυμαμαι τι ειπαμε'',''θυμαμαι μια μερα,απογευμα ηταν,μου
ειπες πως ημουν ομορφη'',''τωρα το θυμαμαι καθαρα'',''ποσο καιρο
ημασταν μαζι;'',δεν απαντησα,''ποσο καιρο δεν ειμαστε μαζι;'',''ειμα-
στε σ'ενα δωματιο,στο σπιτι σου και μιλαμε'',''αυτο εχει γινει παρα
πολλες φορες,το ιδιο,παντα με ρωτας αν ντρεπομουν για το σωμα
μου,εννοεις να το δει καποιος γυμνο'',''το θυμαμαι,μια εβδομαδα
απο τοτε που γνωριστηκαμε'',''θελεις να ετοιμασω κατι να φαμε;'',
''ναι .ερχομαι να σε βοηθησω''
.
.
ΑΝΑΠΤΥΧΩΣΗ
.
.
Η ζωη της εδω και χρονια κατεστραμενη.Παντρευ-
τηκε απο συμφερον.Τα παιδια εχουν μεγαλωσει κι
εφυγαν .Τελευταια δεν υπηρχε φιλικο προσωπο
ν'ανταλλαξει μαζυ του μια τυπικη κουβεντα.Τα
πρωινα ψωνιζε,γυριζε σπιτι και μαγειρευε,τα με-
σημερια κοιμονταν μεχρι τ'απογευμα.Ο υπνος της
ηταν ταραγμενος,παντα εβλεπε τον ιδιο εφιαλτη.
Ενα τεραστιο αδειο δωματιο,και στην αλλη ακρη
του χτυπουσε ενα τηλεφωνο εκκοφαντικα.Ετρεχε
να το σηκωσει,μολις σηκωνε το ακουστικο εκλει-
νε.Ξαφνικα βρισκονταν σ'ενα χωρο γεματο κα-
θρεφτες , σ'αυτους εβλεπε τα ειδωλα διαφορων
ανθρωπων, οι περισσοτεροι αγνωστοι,σε διαρκη
κινηση.Καποιος μεσ'άπ'αυτο το πληθος της εγνε-
φε,κατι της ελεγε,ομως δεν τ' ακουγε.Εκει ,σ'ε-
κεινο το σημειο του εφιαλτη ξυπνουσε,ανησυχη,
τυλιγμενη στον ιδρωτα.
Εκεινο το απογευμα την ξυπνησε το κουδουνι-
σμα του τηλεφωνου.Δεν κουνηθηκε,το τηλεφωνο
σταματησε,μετα απο λιγο επεμενε.Αναγκασθηκε
να σηκωσει το ακουστικο.Ειπε ''Εμπρος''.Απο την
αλλη μερια της γραμμης μια αγνωστη φωνη της
αποκριθηκε:οτι αποψε το βραδυ θα τη σκοτωσει,
κι αποτομα εκλεισε.Εκεινη ταραχτηκε,οταν συ-
νηλθε κατεβασε το ακουστικο,και ξαπλωσε στον
καναπε.Σκεφτονταν πως στη ζωη της δεν ειχε
ποτε αποκτησει εχθρους..Ισως καποιος κακοηθης
εκανε φαρσα.Ομως η φωνη του αντρα ,που ακου-
σε ηταν αποφασιστικη,κοφτη και σκληρη.
Απο το παραθυρο ειδε εξω να νυχτωνει.Ενιωσε
το κορμι της να τρεμει.Ετρεξε κι εκλεισε ολα τα
παραθυρα και τ'ασφαλισε απο μεσα,επισης την
πορτα στο μπαλκονι και την πορτα της εισοδου.
Μεσα στο σκοταδι,δε τολμησε ν'ανοιξει φως.
Εκει στην απομερη συνοικια που ζουσε,στην
ερημια,υπηρχε ησυχια,κανενας εξωτερικος
θορυβος,καπου -καπου ακουγονταν η φωνη
καποιου σκυλου ,μακρυα.Περασε πολυ ωρα
,ισως η αιωνιοτητα,χωρις κατι να συμβει .Αν-
ναρωτηθηκε αν αυτο που συνεβαινε ηταν
στη πραγματικοτητα η ' στη φαντασια της.
Καποια στιγμη μεσα στην αφορητη ησυχια,
ακουσε ξαφνικα καποιο θορυβο.Τεντωσε
τ'αυτια της,η καρδια της χτυπουσε ,πηγαινε
να σπασει.Ακουσε βηματα,αργα αλλα σταθερα
ν'ανεβαινουν την σκαλα.Τα βηματα σταματησαν
ακριβως μπροστα στη πορτα της εισοδου.Με-
χρι ν'ακουσει το χτυπημα στη πορτα της φανηκε
πως περασαν αιωνες.Ακουστηκε το χτυπημα,
σταματησε , μετα απο λιγο ακουστηκε παλι.
Εκεινη ακινητη.Επειτα ακουσε τη φωνη:''Ανοι-
ξε .Εγω ειμαι''.Δεν κουνηθηκε,περιμενε,''Ανοι-
ξε.Εγω ειμαι'' επανελαβε η φωνη.Εκεινη συνηλ-
θε ,αναγνωρισε τη φωνη του αντρα της.Εβγαλε
ενα αναστεναγμο ανακουφισης κι ετρεξε ν'ανοι-
ξει τη πορτα ξεκλειδονοντας την.Εκεινος μπη-
κε μεσα στο σπιτι,την κυτταξε εξεταστικα και
της ειπε:''Μα τι επαθες,τοση ωρα χτυπουσα,δεν
ακουγες;''.Εκεινη αναγκαστηκε να του αποκα-
λυψει τους φοβους της,τι της συνεβαινε:
το απειλιτικο τηλεφωνημα και την αγνωστη
φωνη του αντρα.Εκεινος την ακουγε προσεχτι-
κα.Αφου τ'ακουσε ολα,απομακρυνθηκε απο
κοντας της,σταθηκε,ορθιος με τη πλατη γυρι-
σμενη προς αυτην.
''Εγω ημουν αυτος στο τηλεφωνο''της ειπε
και, ταυτοχρονα, γυρνωντας το σωμα του
προς αυτην την πυροβολησε με περιστρο-
φο κατευθειαν στο στηθος.Εκεινη τρανταχτηκε
απ'το ισχυρο χτυπημα,και τη στιγμη που επεφτε
στο πατωμα προλαβε ν'ακουσει το τηλεφωνο,
που χτυπουσε επιμονα στην ακρη του δωματι-
ου.Πολυ γρηγορα την εγκατελειψαν οι δυ-
ναμεις της.Ο αλλος ξαφνιαστηκε οταν ειδε
πως βρισκονταν σ'ενα τεραστιο δωματιο γε-
ματο καθρεφτες,σε διαρκη κινηση ο ενας
με τον αλλον , απο καποιο κρυφο μηχανι-
σμο.Οταν την ειδε,στην αρχη,δεν την ανα-
γνωρισε αμεσως,ειδωλο και πραγματικη
μορφη αξεχωριστα Της φωναξε μ'ολη τη
δυναμη της φωνης του:''Εγω ,ειμαι εδω.
Νεκρος,Ακους;''.Απο την εκφραση του προ-
σωπου της κι απο τις κινησεις του σωματος
της καταλαβε πως δεν τον ακουγε καθολου.
Της ξαναφωναξε το ιδιο ,επειτα παλι πιο δυ-
νατα.Την ειδε να κανει απελπιδες προσπα-
θειες να τον καταλαβει ,χωρις ομως να τα
καταφερνει κι υστερα την ειδε καθαρα να
τον προσπερνα,μπροστα του ακριβως,και
να χανεται στο βαθος των πολλαπλων και
απειρων αντανακλασεων στα κατοπτρα,με
πληθος ειδωλων ανθρωπων να εμφανιζονται
και να χανονται .
Τοτε καταλαβε το σχεδιο της εκδικησης της
,τελειο και πανουργο,αιωνια παγιδα.
.
.
ΕΓΚΛΕΙΣΤΗ ΑΦΗΓΗΣΗ
.
.
Οση ωρα καθονταν στην καφετερια κι επινε τον
καφε ,ενα μετριο εσπρεσσο, ο ανθρωπος ,που του
ειπαν να παρακολουθει ,καθονταν μερικα τραπε-
ζια αριστερα και μπροστα του και διαβαζε την
εφημεριδα του.Για να περασει την ωρα του παρα-
τηρουσε τους θαμωνες γυρω του,κι εστηνε αυτι
ν'ακουσει τι λεγανε.Διαφορες ανουσιες φλυαριες
για σταρ της τηλεορασης και μοντελα.Εστιασε
την προσοχη του σ'ενα ζευγαρι απεναντι του.
Η γυναικα γελουσε μ'ενα προσποιητο,ψευτικο,τρο-
πο καθε φορα που εσκυβε προς το μερος της ο
κυριος διπλα της,ενας σοβαρος τυπος,και κατι
της ψιθυριζε στ'αυτι.Επισης προσεξε τον επιδει-
κτικο τροπο με τον οποιο στραβωνε τις μακριες
γαμπες της .Ενταθηκε η προσοχη οταν η γυναικα
σηκωθηκε και πλησιασε το τραπεζι του ανθρω-
που, που τον ενδιεφερε.Την ακουσε να ζηταει
την αδεια να καθησει,εκεινος της εγνεψε κατα-
φατικα κι εκεινη καθησε.Προσπαθησε ,αλλα η-
ταν αδυνατο στο θορυβο της αιθουσας,ν'ακουσει
τι λεγανε.Ουτε κι απ'τις κινησεις των χειλιων και
τις εκφρασεις των προσωπων μπορεσε να συμπερα-
ρανει κατι για το περιεχομενο της συζητησης.Με-
τα απο λιγη ωρα σηκωθηκε,και περνωντας αναμε-
σα απ'τα τραπεζια και της καρεκλες κουνωντας
προκλητικα το ελκυστικο σωμα της ,φτανοντας
στο τραπεζ ιης χωρις να καθησει ειπε στον συνοδο
της να πληρωσει και να φυγουν.Ο αλλος ,ξανα-
πιασε την εφημεριδα ,και κρυφτηκε απο πισω .
της.Σε λιγο επεστρεψε η κυρια,σηκωθηκε ο ανθρω-
πος του κι εφυγαν μαζι.Πεταχτηκε ,βιαστηκε να
τους προλαβει,πριν τους χασει.Εξω εριχνε ψιλη
βροχη,ο δρομος γλυστρουσε.Τους ειδε στη γω-
νια του δρομου,σταματησαν ενα ταξι,μπηκαν με-
σα .Εκεινος γρηγορα χωρις καθυστερηση στα-
ματησε το αμεσως επομενο ταξι,μπηκε μεσα κι
ειπε στον οδηγο ν'ακολουθησει οσο γινεται απο
κοντα αλλα και διακριτικα το προπορευομενο
αυτοκινητο.Παρατηρησε πως ο οδηγος του τα-
ξι,ενας νεαρος,φορουσε κοκκινο πουκαμισο κι
ειχε τα κοντα μαλλια του χτενισμενα προς τα
πισω, και μπριγιαντισμενα.Η παρακολουθηση
ηταν δυσκολη και λογω της βροχης αλλα και
γιατι η πολη σ'εκεινο το σημειο ,που εφτασαν
ηταν παραξενα δομημενη,με δρομους που καμ-
πυλωναν αποτομα κι ελισονταν συνεχως.Η συνε-
νεπεια ηταν να τους χασουν εντελως απ'τα ματια
τους,και σταθηκε αδυνατο να τους ξαναβρουν ο-
ση ωρα και να προσπαθησαν.Τελικα σταματησε
το ταξι,το πληρωσε και κατεβηκε στο δρομο.Πε-
ριπλανηθηκε πολυ ωρα,οι δρομοι ηταν ασχημοι,
,λιγοστηασφαλτος,με λακκουβες,γεματες νερο
απ'τη βροχη.Σ'εκεινη τη συνοικια διαισθανθηκε
πως επικρατουσε μια αοριστη παραδοξοτητα.
Ετσι για να διασκεδασει την ωρα του,αποφασι-
σε να στριβει στις γωνιες των δρομων συνεχεια
προς τ'αριστερα.Πολυ γρηγορα διαπιστωσε πως
τιποτα δεν αλλαζε στο χωρο,στα σπιτια,ακομα
και στον χρωματισμο τους,και πουθενα δεν συ-
ναντησε μια ανθρωπινη φιγουρα.Μονο καπου-
-καπου εβλεπε καποιο σκυλο να τεμπελιαζει
ξαπλωμενος μπροστα σε καποια πορτα.Οταν α-
ποφασισε να στριβει αντιθετα,προς τα δεξια,δεν
ειδε καμια διαφορα,τιποτα δεν αλλαξε:τα ιδια
χαμηλα σπιτια,το ιδιο αχρωμα,πουθενα ανθρω-
ιπος και σκυλια να τεμπελιαζουν στις πορτες.Με-
τα απ'αυτο συνεχισε το παιχνιδι,ποτε εστριβε δε-
ξια ποτε αριστερα,χωρις να περιμενει να συμβει
κατι αλλο διαφορετικο.Σιγα-σιγα αρχισε ν'αντι-
λαμβανεται περισσοτερα.Ο φωτισμος του χωρου
ηταν σταθερος ,αναλλοιωτος,τεχνητος ,σαν το
φωτισμο θεατρικου σκηνικου.Ο αερας σ'εκεινο
το μερος μυριζε μουχλα,και υγρασια.Ξαφνικα,με-
τα απο πολλες ωρες ατελειωτης περιπλανησης
διεκρινε στο βαθος του δρομου τη ψιλη φιγου-
ρα ενος ανθρωπου,να διασχιζει το καθετα το
δρομο,που περπατουσε εκεινη την ωρα κι ακου-
σε την ιδια στιγμη καποιο ρολοι καπου να χτυ-
πα.Μετρησε τους χτυπους:δεκα η ωρα.Νομισε
πως γνωρισε τον ανθρωπο κι ετρεξε να τον
προλαβει.Ο θορυβος που εκαναν τα τακουνια
του στον αδειο δρομο ηταν εκκοφαντικος.Φθα-
νοντας στη γωνια εστριψε.Επιτελους βρεθηκε
σε μια απο τις πιο πολυσυχναστες λεωφορους
της πολης.Αν και στα γρηγορα παρατηρησε κα-
ποιες αλλαγες,δεν ειχε το χρονο να τις επιβεβαι-
ωσει.Ο ανθρωπος ,που ειχε ακολουθησει,ηταν
ο σοβαρος κυριος της καφετεριας ,με την
ομορφη κυρια με το ψευτικο χαμογελο.Τον πα-
ρακολουθουσε,σταματησε διπλα του ενα αυτοκι-
νητο,ανοιξε η πορτα,χωθηκε μεσα γρηγορα,την
εκλεισε δυνατα με θορυβο κι εφυγε με μεγαλη
ταχυτητα τ'αυτοκινητο.Ισα που προλαβε να δει,
στη θεση του οδηγου η κυρια,με κοκκινα γαντια.
Οπως ηταν κουρασμενος ,συγχισμενος διεσχισε
αφηρημενος τη λεωφορο,χωρις να προσεξει, με-
σα στις βρισιες των οδηγων και στα δυνατα
κορναρισματα των αυτοκινητων.Οταν καταφερε
να φτασει στο απεναντι πεζοδρομιο και συνηλθε
κοιταξε το ρολοι στο χερι του:η ωρα ηταν 11:15.
Το ραντεβου για δωσει την αναφορα του ηταν κα-
νονισμενο για τις 11:30.Ειχε ακριβως 15 λεπτα και-
ρο για να παρουσιαστει.Βρισκονταν εκει κοντα
κι αποφασισε να παει με τα ποδια.Εφτασε στο
κτιριο.Χτυπησε το κουδουνι του γραφειου απο
την εξωπορτα.Του ανοιξαν αμεσως.Στο ασανσερ
πατησε το κουμπι του β'οροφου,του ειχαν πει
πως ηταν το 5ο γραφειο αριστερα στο διαδρομο.
Ακριβως 11:30 χτυπησε την πορτα,δεν πηρε κα-
μια απαντηση.Περιμενε.Ξαναχτυπησε,το ιδιο,πα-
λι καμια απαντηση.Αποφασισε,εσπρωξε την πορ-
τα,εκεινη ανοιξε τριζοντας ελαφρα.Μπηκε .Το
δωματιο,που αντικρυσε μπροστα του,ηταν τερα-
στιο με χαμηλη οροφη,αδειο ,χωρις παραθυρα,
σε καποιο τοιχο του,μοναχα στον αριστερο τοι-
χο υπηρχαν τρεις πορτες και στο τοιχο του βα-
θους ειχε αλλες δυο.Προχωρησε στο δωματιο
μεσα και χωρις να διστασει χωθηκε στη μεσαια
απ'τις τρεις πορτες .Το γραφειο εδω στη κατοψη
του σχεδον τετραγωνο,με πολυ ψηλη οροφη,βα-
μενο λευκο,χωρις ανοιγματα στους τοιχους.Προ-
σεξε καλυτερα,μια καθετη ραγισματια σ'ενα τοι-
χο του δηλωνε τη πιθανη θεση μιας πορτας.Πλη-
σιασε προς τη ραγισματια,εσπρωξε κι ανοιξε
τη πορτα.Τωρα βρεθηκε σ'ενα γραφειο, επιμη-
κυσμενο μεχρι εκει ,που φτανει το ματι.Στον
τοιχο ,δεξια του,ειχε μια μεγαλη σειρα, σχεδον
ατερμονη, απο παραθυρα.Πλησιασε στο πρωτο
παραθυρο.Ειδε απο κει την πολη ,τεραστια,
απλωμενη περα μακρυα ως τους μακρυνους
λοφους,που την εκλειναν.Στα επομενο παραθυρο
και στ'αλλα η θεα της πολης αλλαζε συνεχως.
Σαν απο παραθυρο σε παραθυρο να μην υπηρχε
συνεχεια στο χωρο.Διαφορετικα αποσπασματα
της πολης, αλλα απο ψηλα ,αλλα απο χαμηλα,
συνεχης αλλαγη,και πολλες φορες μιξη των
εικονων.Στα τελευταια παραθυρα της σειρας,
ζαλισμενος,ειδε,ξετυλιχθηκε, μια περιοχη της
πολης με χαμηλα σπιτια,αχρωμα ,με αδειους
δρομους.Τελειωνοντας με τα παραθυρα ανοιξε
στον τοιχο ,που εφτασε, μια πορτα στη τυχη.
Βρεθηκε σ'ενα διαδρομο ,εκτυφλωτικα φωτι-
σμενο απο πολυελαιους στην οροφη του,και
στους δυο παραπλευρους τοιχους του υπηρχαν
ζωγραφικοι πινακες με πορτρετα διαφορων αν-
θρωπων.Στην ακρη του η πορτα ηταν ανοιχτη,
και ακουγε ολο και πιο δυνατα τους ηχους φω-
νων ανθρωπων,που κουβεντιαζαν εντονα.Πλη-
σιασε τη πορτα διστακτικα.Τελικα την περασε,
ο ιδρωτας ελουζε το μετωπο του.Η πορτα ανοι-
γε σ'ενα αλλο δωματιο με εκτυφλωτικο διαχυτο
φωτισμο,δεν μπορεσε να εντοπισει τη πηγη του.
Και παλι στους τοιχους ζωγραφικοι πινακες με
πορτρετα.Βαδιζε σ'αυτο το δωματιο χωρις τελει-
ωμο.Η επιφανεια του δαπεδου καπυλωνε ανεπαι-
σθητα,το ιδιο και οι τοιχοι ακολουθωντας αναλο-
γικα εκεινη τη γεωμετρια.Αναρωτηθηκε με δεος
αν η εκεινη η καμπυλη εκλεινε,τερματιζε,τελικα,
σε μια κλειστη γραμμη[π.χ κυκλο],χωρις αρχη
και τελος,οπου καθε σημειο της ειναι αρχη και
τελος της ταυτοχρονα η' μηπως ηταν απειρα ανοι-
χτη συνεχως. Οποιαδηποτε απαντηση σ'εκεινο
το ερωτημα η' την υποθεση δεν ειχε νοημα, την
εβγαλε απ'το μυαλο του οταν στην ακρη του ε-
κανε στροφη 90 μοιρων και μετα απο εναν δια-
δρομο 40 με 50 μετρα μηκος συναντουσε μια σκα-
λα,με διαφορετικο αριθμο σκαλοπατιων καθε φο-
ρα,που ειτε ανεβαινε απο το επιπεδο ,που βρισκο-
νταν ,ψηλοτερα ,ειτε κατεβαινε χαμηλωτερα.
Εκει σε καθε μια σκαλα ψηλα υπηρχε παραθυρο,
απο κει πανω εβλεπε ενα τμημα τ'ουρανου,αλλο-
τε γαλαζιο ,φωτεινο,κι αλλοτε σκοτεινο,με αστρα.
Ανεβαινε και κατεβαινε σκαλες συνεχως,μετρων-
τας τον αριθμο τους ,που το μεγεθος του ηταν
τρομακτικο.Πηρε την αποφαση να σταματησει
το μετρημα και τοτε μετα απο μερικα ανεβοκατε-
βασματα στις σκαλες εφτασε σ'εναν τοιχο με
δυο πορτες,ανοιξε τη μια απ'αυτες και μπηκε
σ'ενα δωματιο με κανονικες διαστασεις.Στη μεση
του δωματιου ηταν μια καρεκλα και πανω στο
καθισμα της ενα λευκο τηλεφωνο.Γυρισε πισω κι
ανοιξε τη δευτερη πορτα.Τοτε εκει μεσα ειδε ενα
πολυ φωτισμενο χωρο ,που τον πονουσαν τα μα-
τια , στη μεση ενα τραπεζι,πλησιασε να δει καλυ-
τερα,πανω του ενα κατακοκκινο μηλο.Το δωματιο
ηταν κλειστο απο τις αλλες πλευρες του.Ακουσε
το τηλεφωνο να χτυπαει στο διπλανο δωματιο.Δεν
βιαστηκε,τ'αφησε να χτυπαει,γυρισε αργα,εκεινο
σταματησε.Οταν ξαναχτυπησε σηκωσε το ακουστι-
κο κι ειπε :''Εμπρος''.Απ'την αλλη πλευρα του απαν-
τησαν ψυχρα .Πως δεν ηταν καθολου ευχαριστημενοι
μαζυ του , κι εκλεισαν τη γραμμη.Αφησε το ακουστι-
κο να κρεμεται,χωρις να το τοποθετησει παλι πανω
στη συσκευη και βγηκε απο τη μοναδικη πορτα ,που
υπηρχε στο δωματιο απεναντι,εξω στο δρομο.Ειδε
και τους δυο,τον αντρα και τη γυναικα, να στριβουν
στη γωνια.Ορμησε απο πισω τους να τους προλαβει.
Εκεινοι σταματησαν ενα ταξι,χωθηκαν γρηγορα με-
σα κι εφυγαν.Την ιδια σχεδον στιγμη εκεινος στα-
ματησε το αμεσως διερχομενο ταξι κι ειπε στον οδη-
γο ν'ακολουθησει οσο γινεται απο κοντα και διακρι-
τικα το προπορευομενο αυτοκινητο.Παρατηρησε πως
ο οδηγος του ταξι,ενας νεαρος,φορουσε κοκκινο
πουκαμισο κι ειχε τα κοντα μαλλια του χτενισμενα
προς τα πισω, και μπριγιαντισμενα.
.
.
Η ΔΙΑΣΤΟΛΗ
.
.
Η τελευταια επιστημονικη του μελετη ηταν:''Πανω
στη Τοπολογικη Θεωρηση των Αριθμων''.Στην ανα-
πτυξη της εφαρμοσε Αρχες της Λογοτεχνιας.Ανακα-
λυψε πως τα Μαθηματικα μπορουν να συνυπαρξουν
με τη Λογοτεχνια.Κυριως με το εργο του Χορχε
Λουις Μπορχες,του Τζειμς Τζοις,του Εντγκαρ
Αλαν Ποου,του Φραντς Καφκα και του Εζρα
Παουντ.Συνεπεια των μελετων του ηταν να εκδη-
λωθει μεγαλο ενδιαφερον στο Πανεπιστημιο,που
εργαζονταν σαν Καθηγητης.
Εκεινο το απογευμα,11 Μαιου 1991,στη διαλε-
ξη του,το αμφιθεατρο του Πανεπιστημιου ηταν
γεματο απο φοιτητες και απο συναναδελφους του
καθηγητες.
Ο καθηγητης μπηκε στην αιθουσα και χειροκρο-
τηθηκε απο τους παρευρισκομενους.Υποκλιθικε
κι αφου τους ευχαριστησε για την παρουσιας τους
αρχισε την διαλεξη του,με θεμα ''Πανω στη Τοπο-
λογικη Θεωρηση των Αριθμων'':
'' Γεννηθητω ο Αριθμος.Ο Αριθμος δεν υπαρχει
παρα σαν Ονομα.Ζουμε μεσα στη διαστολη και
στην συστολη του Ειναι ,του Πραγματικου,στο
Χωρο-Χρονο της Γλωσσας.Ειμαστε εμπλεκομε-
νοι στην Αφηγηση των Αριθμων η'στην Αφηγημα-
τικοτητα τους.''Σταματησε την ομιλια του,ηπιε λι-
γο νερο απ'το ποτηρι,που βρισκονταν μπροστα του
και συνεχισε:''Αν θεωρησω τους Αριθμους ως ν-
Πλεγμα [Πολυπτυχο] Ροης Πληροφοριων ενδε-
χεται να καταληξουμε στη Κατασταση του Πραγ-
ματικου βαθμου-μηδεν,στην Μεγαλη Αδιαφορια
του Ειναι-Παντου-Πουθενα.Ο Αριθμος μια Μασκα,
πισω απ'τη μασκα τι θα βρουμε,το Κενο η ' το Ολον;
Οτι να βρουμε θα το αντιμετωπισουμε,εμεις οι
ανθρωποι ,με τον ιδιο τροπο.Θα ψαξουμε αν υπαρ-
χει Αληθεια,αυτο που υπαρχει σε τι μας χρησιμευει;
Επομενως ενα ξεμασκαρισμα των Αριθμων,απ'την
αλλη μερια του καθρεφτη ,τι;,ποια Πραγματικοτητα;''
Εκανε μια μικρη παυση,ταχτοποιωντας τα χαρτια
του.Συνεχισε:''Οι Αριθμοι ,ισως, ειναι ταυτοχρονα
μια ΧρονοΧωρικη και μια Μη-ΧρονοΧωρικη Συμ-
πυκνωση του Μαθηματικου Α-Συνεχους σε κατα-
σταση [σε διαδικασια ] Καταστροφης.Μια αναπο-
τρεπτη Τοπολογικη Καταστροφη στη συνορευση
του Συνεχους -Ασυνεχους στον ανθρωπινο εγκεφα-
λο.Εμεις οι ανθρωποι αντιλαμβανομαστε τη Μη-Γραμ-
μικη Απειροτητα σαν την ευνουχιστικη Πραγματικο-
τητα ,που βιωνουμε.Η Θεωρια ειναι μια Υπεραξια
της Εργασιας Γενικα.Η Επιστημη ενεργει σαν Εξουσια,
γι'αυτο,αντιδρωντας ,προσπαθω να την Αμφισβητισω,
να την Αφανισω στο Ονομα του Αλλου,να καταφερω
τον Συμβολικο Θανατο του Πατερα.Ακομα και σ'αυτη
τη διαλεξη,να προχωρησω περα,και αντιθετα,απο
την εργασια μου,απο τα συμπερασματα της Θεωριας
μου.Να τελειωσω μ'αυτη την Υποθεση,να δουμε τι
μπορει να κανουμε παραπερα.Λοιπον,ας υποθεσουμε
πως το Ειναι ειναι το Κενο-Υποσυνολο του...''
''του τηλεφωνω ,κυριε,συνεχως απ'το πρωι,αλλα δεν
απανταει κανεις''.''Καλα'' απαντησε αφηρημενος ,''μπο-
ρεις να φυγεις''.Παντα διαλεγε νεαρες κοπελες για
γραμματεις.Ειχε την αισθηση οτι ετσι διαγραφει ,ακυ-
ρωνει το παληο,το παρελθον.Αυτη ομως ,κατα παραξενο
τροπο,φαινονταν να σχετιζεται πιο πολυ με το παρελθον
παρα με το μελλον.Ισως γιατι πολλοι νεοι ειναι συντηρι
τικοι.Πολλες φορες σκεφτηκε να τη διωξει,αλλα δεν
το εκανε,το θεωρουσε ανοητο,και το ανεβαλλε.Του ειπε:
''Καληνυχτα'' κι εφυγε.Την ακουσε να κατεβαινει τη
σκαλα,τα τακουνια της σαν στιλετο στο μαρμαρο,
υστερα ο θορυβος απ'το κλεισιμο της εξωπορτας εφτα-
σε στ'αυτια του.Τωρα ηταν μονος μεσα στο τεραστιο
κτιριο ,που στεγαζονταν τα γραφεια της επιχειρησης
του,στον α' οροφο.Αφησε στην ακρη τα χαρτια, που'χε
στα χερια του.Οι επιχειρησεις του,τον τελευταιο καιρο,
πηγαιναν καλα.Καθολου δεν τον ενοχλουσε ,που πολλοι
τον φοβοντουσαν,γιατι κι αυτος ο ιδιος φοβονταν.Γυρω
του ειχε δημιουργησει ενα τελεια οργανωμενο αδιαπερα-
στο χωρο.Καταφερε να διακοψει ολους τους παλιους δε-
σμους,ν'αποκοπει τελειως απο το παρελθον.Κατασκευασε
μια Μασκα παραπλανησης,και τη φορεσε.Γιγαντιες επιχει-
ρησεις,αλλαξε το ονομα του,και την ηληκια του ακο-
μα.Δεν μετανιωσε για την προηγουμενη ζωη του,μονο
που τωρα ηθελε ν'αποδωθει δικαιοσυνη.Δεν αντεχε
αλλο.Απο ενα αγριο ζωο της ζουγκλας καποτε,
καταντησε ενα δειλο φιδι, κρυμμενο στη τρυπα του.
Ενα αισθημα φοβου τον παγωσε,χωρις να καταλα-
βει ανοιξε το συρταρι και τραβηξε απο μεσα του
το περιστροφο.Γρηγορα συνηλθε, πεταξε το περι-
στροφο μεσα στο συρταρι και το'κλεισε.Χαμογελα-
σε .''Τωρα,ηρθε η ωρα μου'' ψιθυρισε.Γνωριζε πως
ο Αλλος τον εψαχνε σ'ολη τη γη ,χρονια τωρα ,απο
τοτε,να τον βρει.Πως πισω απ'την αδιαπεραστη Μα-
σκα του θα τον αναγνωριζε τελικα.Κοιταξε προς
το δυτικο παραθυρο,ο ηλιος εδυε.Κοκκινος,κατα-
κοκκινος σαν αιματοβαμενος.Ο κοκκινος κυκλος
του ηλιου σαν τη κοκκινη τρυπα στο στηθος,στο
μερος της καρδιας του δολοφονημενου.Σηκωθηκε
,πηγε προς το παραθυρο και το'κλεισε,αφηνοντας
στην εξωτερικη του πλευρα τον σφαγιασμο του η-
λιου,και στην εσωτερικη του πλευρα, καθαρισε το
σκοταδι του γραφειου με το ηλεκτρικο φως.Πηγε
παλι στο γραφειο του,καθισε ,σταυρωσε τα χερια
του και περιμενε μεσα στο απλετο ,εκτυφλωτικο,
φως.Περιμενε,περασε ωρα πολυ ετσι,ισως μια αιωνι-
οτητα,δεν τον πειραζε,μπορουσε να περιμενει,ισως
καποια στιγμη να τον πηρε ο υπνος.Ενιωθε το σωμα
του σαν να ηταν το σωμα ενος Αλλου.Μεσα σ'αυτη
τη κατασταση ακουσε το μεγαλο ρολοι του τοιχου
στο φωτισμενο χωρο να χτυπαει,μετρησε δεκα χτυ-
πους ακριβως.Ακριβως εκεινη τη στιγμη χτυπησε
το κουδουνι της εξωπορτας,πατησε το κουμπι διπλα
του ν'ανοιξει.Αφουγκραστηκε.Ακουσε τα βηματα,
ν'ανεβαινουν την εσωτερικη σκαλα.Σταματησαν
μπροστα στη πορτα του,αμεσως χτυπημα,φωναξε
χωρις δισταγμο:''Εμπρος'',η πορτα ανοιξε και το-
τε τον ειδε μπροστα του,οπως τοτε,ο ιδιος.Αυτος
,σκεφτηκε,δεν αποκτησε καμια μασκα.''Σε περιμενα''
του ειπε.''Αναποδογυρισα ολο τον κοσμο για να σε
ξετρυπωσω'' ακουσε τον Αλλον,και του φανηκε,για
μια στιγμη,πως τα λογια του δεν ειχαν θυμο,αλλα
πικρα.Δεν προλαβε να του φωναξει:''Επιτελους,
καν'το''κι ο Αλλος τραβηξε το περιστροφο και τον
πυροβολησε στη καρδια.Εκεινος ,την τελευταια στιγ-
μη,πριν χασει τις αισθησεις του παρακαλεσε να
κρατησει για παντα : την εικονα του κοκκινου
ηλιου ,που εδυε,το αδειο προσωπο του χωρις τη
Μασκα,που ειναι το δικο του,και να τελειωσει,
να τερματισει τη φραση,που του καιει τα χειλη:
''Αυτο,που αδικει και σκοτωνεται ειναι το προ-
σωπο του...'' ''Μη Ειναι'' συνεχισε τη προταση του
ο Καθηγητης στη διαλεξη του.Τοτε,τον ειδαν να τρα-
νταζεται,να διπλωνεται το σωμα του και να καταρρει.
Ετρεξαν αμεσως στην εδρα να τον βοηθησουν.Δυστυ-
χως,ηταν νεκρος.Τον μετεφεραν στο νοσοκομειο.Η
επισημη γνωματευση των γιατρων ηταν πως ο θανα-
τος του ειχε προελθει απο οξυτατο εμφραγμα του
μυοκαρδιου.Ομως,κι αυτο τους προβληματισε πολυ,
στην ακτινογραφια,που πηρανε,διεκριναν πολυ
καθαρα μια τρυπα στη καρδια,σαν αυτη,που προ-
καλει πυροβολισμος με περιστροφο.
.
.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
.
.
Περασμενα μεσανυχτα.Οδηγουσε με μεγαλη ταχυτητα,
ειχε βγει εξω απο την πολη,σε μια μεγαλη ευθεια,το φως
του φεγγαριου φωτιζε το τοπιο.Ηταν αφηρημενος. Ξαφ-
νικα ειδε μπροστα του τη σκια ενος ανθρωπου,πατησε
φρενο,ηταν αργα,τον χτυπησε,το αυτοκινητο τρανταχτη-
κε δυνατα και σταματησε,βγηκε γρηγορα εξω,ο ανθρωπος
ηταν ξαπλωμενος στον δρομο,ακινητος,εσκυψε πανω του,
στο ψως του φεγγαριου ειδε το προσωπο του,απο το μετω-
πο του ετρεχε αιμα.Σηκωθηκε,μπηκε στο αυτοκινητο εκα-
νε οπισθεν εστριψε και με ιλιγγιωδη ταχυτητα απομακρυν-
θηκε.
Στο σπιτι εκλεισε τα παραθυρα και κοιμηθηκε με τα ρου-
χα.Οταν ξυπνησε το δωματιο ηταν σκοτεινο,κοιταξε το
ρολοι ,ηταν αργα ,μεσημερι.Πηγε στην τουαλετα,ανοιξε
το φως και ξυριστηκε.Μετα πηγε στο παραθυρο,το ανοι-
ξε για λιγο,κοιταξε εξω,λαμπερος ηλιος, και το εκλεισε
αμεσως.Ντυθηκε και βγηκε εξω.Αγορασε ολες τις πρωι-
νες και τις μεσημεριανες εφημεριδες και γυρισε σπιτι,τις
ξεφυλλισε με προσοχη,σε καμια δεν βρηκε να γραφουν
κατι.Περιμενε να κυκλοφορησουν οι απογευματινες
και οι βραδυνεςΟυτε και σ'αυτες εγραφαν κατι.Εφαγε
κατι προχειρο και ξαπλωσε με τα ρουχα και κοιμηθηκε.
Τον ξυπνησε,μεσα στη νυχτα,η αποπνιχτικη ζεστη.Σηκω-
θηκε και ανοιξε το παραθυρο στη νυχτα,παραξενευτηκε,
που δεν ενιωθε φοβο.Το φεγγαρι ψηλα στον ουρανο,ερι-
χνε τις σκιες του μεσα στο δωματιο.Εκλεισε το παραθυ-
ρο και βγηκε εξω στην πολη εκεινη την ωρα.Η πολη ηταν
αδεια.Στην πολη αυτη ειχε γεννηθει και σ'αυτην ειχε μεγα-
λωσει,ηταν αδυνατο να κρυφθει.Αισθανθηκε αγχος και
γυρισε στο σπιτι.Απο τη σκαλα ακουσε το τηλεφωνο να
χτυπα,δεν βιαστηκε.Μολις ανοιξε την πορτα και μπηκε
εκεινο σταματησε.Κοιμηθηκε.Τον ξυπνησε ο θορυβος
του τηλεφωνου,σηκωθηκε με δυσκολια και σηκωσε το
ακουστικο.Ηταν η φιλεναδα του,τον ρωτησε τι εγινε και
χαθηκε δυο μερες,εκεινος την ρωτησε τι ωρα ειναι,ηταν
περασμενα μεσημερι.Του ειπε πως θα περασει απ'το
σπιτι να τον δει,εκεινος της ειπε πως δεν θελει,να μην
ερθει και της εκλεισε το τηλεφωνο.Εκεινη ξαναπηρε,
δεν το σηκωσε,το αφησε να χτυπα .Μετα απο λιγο ακου-
σε χτυπημα στην πορτα,πηγε και ανοιξε ,ηταν εκεινη,
αρχισε τις ερωτησεις,δεν της απαντησε.Τον ρωτησε με
κοκκεταρια αν τα μαλια της ηταν ωραια ετσι,που τα ει-
χε χτενισμενα.Ουτε και σ'εκεινο της απαντησε.Εκεινη
γελασε.Του ειπε ,πως αργησε ,θα γυρισει στη δουλεια.
Της φωναξε πως κουρασθηκε ,και θελει να διακοψουν,
εκεινη παλι γελασε φευγοντας.Εμεινε μονος.
Και στις εφημεριδες εκεινης της μερας δεν βρηκε τιπο-
τα,σαν εκεινο να μην ειχε συμβει.Αλλα ουτε και τις ε-
πομενες μερες.
Περασαν περιπου οχτω μηνες.
Μεσα σ'αυτους τους οχτω μηνες του συνεβησαν τρια
παραξενα γεγονοτα.
Την πρωτη φορα,πριν το μεσημερι,κοντα στο κεντρο
της πολης,ειχε σταματησει στο κοκκινο,και αφηρημενος
χαζευε τα διπλανα σταματημενα αυτοκινητα,ξαφνικα
ενας απο τους οδηγους γυρισε προς το μερος του και τον
κοιταξε,ταραχτηκε,ηταν εκεινος ο ανθρωπος,ανεκφρα-
στος,το φαναρι εγινε πρασινο ,ξεκινησαν,και χαθηκε με-
σα στο πληθος των ανθρωπων και τα αυτοκινητα.
Μετα απο ενα μηνα,υπολογισε,μπηκε τυχαια σ'ενα κεν-
τρικο κινηματογραφο.Η αιθουσα σκοτεινη,τεραστια,βρη-
κε στα τυφλα μια θεση και καθησε,το εργο ειχε αρχισει.
Ενα ασπρο-μαυρο φιλμ νουαρ.Παρακολουθουσε το εργο
αφηρημενος,και ξαφνικα ,ενταθηκε η προσοχη του,ειδε
στην οθονη ενα οδηγο μεσα στο αυτοκινητο του να
οδηγει τη νυχτα με μεγαλη ταχυτητα,τον προσεξε,εμοιαζε,
ο ιδιος ηταν,με εκεινον τον ανθρωπο.Το πλανο εδειξε μια
σκια να κινειται,μπροστα στον δρομο,ταυτοχρονα ακουστη-
κε δυνατο φρεναρισμα,εσπασαν τα αυτια του.Στο κοντινο
πλανο ειδε το τσακισμενο κεφαλι ενος ανθρωπου.Ταραχτη-
κε εκεινος ο ανθρωπος σε καποιον εμοιαζε.Αυτον τον ιδιο.
Σηκωθηκε απο το καθισμα του και βγηκε εξω απο την αιθ-
ουσα προβολης.Στην αφισα διαβασε τον τιτλο της ταινιας
και τα ονομαα των πρωταγωνιστων,ο πρωταγωνιστης ηταν
ενας πολυ δημοφιλης αμερικανος ηθοποιος.
Την νυχτα εμεινε ξαγρυπνος,δεν κοιμηθηκε.
Περασαν δυο μηνες,και την τριτη φορα ηταν σ'ενα μπαρ.
Καθονταν αφηρημενος μεσα στον χαμηλο φωτισμο του
χωρου κι επινε το ποτο του,ενα τζιν με σοδα.Δυνατα γελια
τον ξυπνησαν,απο το διπλανο τραπεζι.Ο αντρας απεναντι
του ,εβλεπε το προσωπο του,ειχε αναμενο τον αναπτηρα
και προσφερε φωτια να αναψει το τσιγαρο η γυναικα απε-
ναντι του,με γυρισμενη την μισογυμνη πλατη της σ'αυτον.
Δεν τον ενοχλησε το γεγονος πως εκεινος ο αντρας ηταν
εκεινος ο ανθρωπος.Καθε τοσο η κυρια γελουσε σε κατι,
που της ελεγε ο αντρας.Παρατηρησε πως ο αντρας ηταν
αριστεροχειρας.Οταν σηκωθηκαν να φυγουν ,η γυναικα
γυρισε το σωμα της προκλητικα προς αυτον,την αναγνω-
ρισε,ηταν η πρωην φιλεναδα του .Δεν τους ακολουθησε
με το βλεμμα του να απομακρυνονται και να χανονται.
Εμεινε να πιει το ποτο του,ζητησε να του φερουν και
δευτερο.
Εκεινο το βραδυ δεν πηγε σπιτι,περασε τη νυχτα του
σε ενα παλιο ξενοδοχειο ,κοντα στο κεντρο.Η ζεστη
δεν τον αφησε να κοιμηθει.
Το βραδυ εκεινης της μερας πηγε να κοιμηθει στο
σπιτι του.Αποσυνδεσε το τηλεφωνο,κι ανοιξε ολα
τα παραθυρα στο νυχτερινο φως.Ξαπλωσε στο κρε-
βατι και απο εκει παρακολουθουσε ηρεμος το φεγγα-
ρι στον ουρανο.
Να αδειαζει το φως του,υστερα να χανεται και παλι
να γεμιζει φως.
Ξυπνουσε τα μεσημερια,καθονταν στον καναπε και
διαβαζε ως αργα τα απογευματα.Ειχε αφησει να μεγα-
λωσουν τα γενια του,και παντα οταν εβγαινε εξω φο-
ρουσε σκουρα γυαλια,και τη μερα και τη νυχτα.Καποι-
ες φορες φοβηθηκε πως θα τον αναγνωρισουν.Οταν
συναντουσε γνωστους η' συγγενεις τους απεφευγε,στρι-
βοντας στη γωνια του δρομου,ειτε περνωντας στην απε-
ναντι πλευρα του δρομου,ειτε χαμηλωνοντας το κεφαλι
περνουσε γρηγορα απο διπλα τους,τρεμωντας απο την
αγωνια,μην τον γνωρισουν,ειτε προχωρουσε κατευθειαν
πανω τους,τους ρωτουσε κατι,στη τυχη,για καποιο δρο-
μο,για καποια πλατεια,για καποιο μουσειο,τους αιφνι-
διαζε με το ασημαντο,ετσι τους ξεφευγε το σημαντικο.
Στο σπιτι μεχρι αργα τη νυχτα εγραφε.Τα διηγηματα του
ηταν κυκλικα.
Τον τελευταιο καιρο σταματησε το γραψιμο.Ειχε ενοικια-
σει ενα σπιτι στα περιχωρα και εμενε εκει.
Εκεινη τη νυχτα ειχε δροσισει λιγο,απο το ανοιχτο παρα-
θυρο,προς τη δυση,εμπενε στο δωματιο το αρωμα απο τα
λουλουδια του κηπου.
Βγηκε εξω να περπατησει,ηταν περασμενα μεσανυχτα.
Περπατουσε μεσα στον νυχτερινο αερα,κατω απο τα φυλ-
λωματα των δεντρων,το φως του φεγγαριου περνουσε ανα-
μεσα απο τα κενα,που αφηναν και προβαλωνταν με φωτει-
νεινα και σκοτεινα σχηματα στο δρομακι.
Ειχε φτασει στον μεγαλο δρομο,εκανε ενα βημα να τον
διασχισει,ενα δευτερο,ενα τριτο,ενα πολυ δυνατο φως τον
τυφλωσε,ακουσε εναν τρομαχτικο θορυβο φρενων,τ'αυτια
του εσπασαν,δεχτηκε ενα τρομερο χτυπημα στο σωμα,τραν-
ταχτηκε,επεσε στον δρομο,ζαλισμενος ,μεσα απο τα θολα
ματια του διεκρινε,πολυ κοντα στο προσωπο του,το προσω-
πο του ανθρωπου εκεινης της νυχτας,που τον κοιτουσε,αδια-
φορο και σκληρο,την ιδια στιγμη τον τρανταξε ενας δυνα-
τος σπασμος στο σωμα κι εχασε τις αισθησεις του.
.
.
.
Ο ΙΣΤΟΣ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ
.
.
Ο πρωτος φονος συνεβηκε σ'ενα παλιο διο-
ροφο σπιτι με γαλαζιους τοιχους, διπλα στις
γραμμες του ηλεκτρικου,αριστερα.Στην αρχη
της μεγαλης ευθειας,προς τα βορεια-δυτικα.
Το θυμα ηταν μια γυναικα ,περιπου σαραντα
χρονων.Το πτωμα της βρεθηκε μισογυμνο,
ξαπλωμενο σ'ενα καναπε ,στο σαλονι του
διαμερισματος που εμενε ,στον δευτερο ορο-
φο.Στο πατωμα υπηρχαν σκορπισμενα αδεια
μπουκαλια αλκοολ, μπυρες και ουισκι. Ο
δολοφονος πρωτα τη χτυπησε δυνατα στο
κεφαλι με γροθια,κι επειτα , μισολιποθυμη
οπως ηταν ,της εκοψε την καρωτιδα.Το μα-
χαιρι του εγκληματος δεν βρεθηκε.Γενικα
η ατμοσφαιρα του χωρου του εδινε την
εντυπωση ενος θεατρικου σκηνικου.Οι κι-
τρινες κουρτινες στο μοναδικο παραθυρο
και το εξωτερικο φως μεσ'απ'αυτες χυνο-
νταν στο εσωτερικο του δωματιου κιτρινω-
πο.Η σταση του σωματος της δολοφονημενης
γυναικας ηταν κι αυτη θεατρικη.Τα γυμνα της
ποδια ηταν παχια,σαρκωμενα, το κεφαλι της
,με ξανθα μαλλια στο οξυζενε,ηταν γερμενο
προς τα πισω, λιγο προς πλαγια δεξια, το αρι-
στερο της χερι κρεμονταν σε γωνια εξην-
τα μοιρων απο τον κορμο της,στον καρπο
φορουσε μια χρυση αλυσσιδα και στα δα-
κτυλα διαφορα δακτυλιδια.Απο τις ανακρι-
σεις που εκανε στον περιγυρω της ατυχης
γυναικας δεν ειχε εχθρους,τουλαχιστον φανε-
ρους, το επαγγελμα της,εδω και μια εικοσαε-
τια ,ηταν αυτο της πορνης .Συχναζε σε υπο-
πτα στεκια,ψαρευε πελατες σε σκοτεινους
αποκεντρους δρομους ,και πολλες φορες ε-
κανε πιατσα , τις νυχτερινες ωρες,στους
υπογειους σταθμους του ηλεκτρικου.Ερευ-
νησε και κατεγραψε με λεπτομερεια τον χω-
ρο του διαμερισματος,Τα αντικειμενα και
τη σχετικη τους θεση.Του εκανε εντυπωση
το μοντερνο γουστο στη διακοσμιση του
θυματος.Συγκεκριμενα,στον τοιχο απεναν-
τι απ'τον καναπε,που βρεθηκε δολοφονημε-
νη,ηταν κρεμασμενος ενας ζωγραφικος πι-
νακας μεγαλων διαστασεων .Το θεμα του ε-
παναλαμβανομενοι ρομβοι σε διαφορα
αυξομειουμενα μεγεθη βαθμιαια συστρεφο-
μενοι ,γυρω απο αξονες διαφορων διευ-
θυνσεων, επανερχομενοι συνεχως στην
αρχικη θεση,με περιοδικο τροπο,μονο-
χρωμοι ,σε πολλες χρωματικες διαβαθ-
μισεις του πρασινου.Καθως πανω στον
πινακα επεφτε το κιτρινωπο φως απ'το
απεναντι παραθυρο ,αναμειγνυονταν
με το πρασινο και οι ρομβοι αποκτου-
σαν γαλαζια αποχρωση.
Τις επομενες μερες οι ανακρισεις στα
κακοφημα στεκια και στους ανθρωπους
του υποκοσμου δεν προσθεσαν στην
ερευνα τιποτα καινουργιο.Η υποθεση
του φονου βρισκονταν στο σκοταδι ,α-
νεξιχνιαστη.
Το δευτερο θυμα ηταν παλι γυναικα,τρι-
αντα με σαραντα χρονων,ανεργη, με ψυ-
χολογικα προβληματα,ειχε νοσηλευτει
στο ψυχιατρειο.Εμενε μονη της στο σπι-
τι που κληρονομησε απ'τους γονεις της.
Στην δεξια πλευρα της μεγαλης ευθειας
του ηλεκτρικου,οπως ανεβαινει βορειο-
δυτικα,περιπου στη μεση της.Τα παραθυ-
ρα του σπιτιου ηταν χρωματισμενα πρα-
σινα .Η γυναικα βρεθηκε στο πατωμα ,
μεσα σε μια λιμνη απο αιμα, το δωματιο
ηταν ακαταστατο κι ειχε μια βαρια μυ-
ρουδια , απο το μακροχρονιο κλεισιμο.
Απο την κουρτινα στην πορτα του μπαλ-
κονιου εμπενε μεσα το φως, σε φωτεινες
και σκοτεινες λωριδες,γκριζογαλανο.Ο
θανατος του θυματος ειχε προελθει ,κατ'
αρχην, απο βιαιο στραγγαλισμο του λαι-
μου απο τα χερια του δραστη,κι υστερα
ακολουθησαν πολλες μαχαιριες σε δια-
φορα σημεια στη κοιλια της γυναικας.
Αφου παρατηρησε με προσοχη το σκη-
νικο , ειδε μπροστα στα ματια του την
παρανοικη σκηνογραφια ενος μανιακου.
Προχωρησε στο δωματιο,προσεχωντας να
μην πατησει κατι,κι ανοιξε το παραθυρο
να αερισθει ο χωρος.Περιεργαστηκε με
προσοχη στον τοιχο ενα πινακα ζωγραφι-
κης,ανυπογραφο,σε κιτρινο χρωμα μονοχρω-
μο.Στις ανακρισεις δεν βγηκε τιποτα,η γυ-
ναικα οχι μονο δεν ειχε εχθρους,αλλα ουτε
καποιους γνωστους και συγγενεις,ζουσε
σχεδον σαν να μην υπηρχε.Ετσι κι αυτη η
υποθεση κινδυνευε να μεινει στο σκοτα-
δι , ανεξερευνητη.
Βρισκονταν σε αδεια, οταν του τηλεφω-
νησαν,λιγο πριν το ξημερωμα, στο σπιτι του,
για τη δολοφονια μιας γυναικας ,στην περι-
οχη της τριτης μεγαλης ευθειας του ηλεκτρι
κου,εκατο μετρα περιπου πριν το τελοςτης,
αριστερα.Ετρεξε αμεσως εκει.Το σπιτι ειχε
κηπο γυρω του κι εκεινη την εποχη ειχαν
ανθισει κιτρινα τριανταφυλλα.Η γυναικα
ειχε πυροβοληθει απο κοντινη αποσταση
στη καρδια,και πολλες φορες στο στηθος .
Εμαθε πως ηταν χωρισμενη ,θρησκοληπτη,
ηλικια σαραντα με πενηντα.Τα τελευταια χρο-
νια ζουσε ολομοναχη,κανενας δεν την επι-
σκεπτονταν κι η μοναδικη συντροφια της
ηταν μια γατα.Απο το γαμο της δεν ειχε απο-
κτησει παιδια.Το θυμα εμενε στα πανω δωνα-
τια, το κατω σπιτι χρησιμευε παλια για απο-
θηκη.Αφου περιεργαστηκε την ατυχη γυναικα
,τη σταση της ,τα ρουχα της , τα τραυματα
που ειχε,το χωρο γυρω,απομακρυνθηκε απο
κοντα της να εξετασει και τ'αλλα δωματια.
Στο δωματιο προς τα βορειο -δυτικα,στον
αριστερο τοιχο καθως εμπενε,ανακαλυψε
εναν ζωγραφικο πινακα ,μονοχρωμο στις
αποχρωσεις του γαλαζιου χρωματος.Ανα-
παριστουσε μια οπτικα κινουμενη ακο-
λουθια τελεια σχεδιασμενων κυκλων με
ποικιλες διαμετρους ,που κατα πασα πι-
θανοτητα οριζονταν απο καποιο αναδρο-
μικο τυπο μιας αγνωστης μαθηματικης α-
κολουθιας.Η συνεχης,μινιμαλιστικη, οπτι-
κη κινηση των γαλαζιων κυκλων στον πι-
νακα τον ζαλισε για λιγο καθως τον παρα-
τηρουσε.Προχωρησε επειτα στο απεναντι
παραθυρο απ'το πινακα,τραβηξε τις κουρ-
τινες ,κι ο χρωματισμος του πινακα μετα-
βληθηκε σε πρασινωπος.Επεστρεψε στο
χωρο του εγκληματος,ολα εδειχναν ενα
φονο μετα ληστειας:τα αναποδογυρισμενα
πραγματα,τα ανακατωμενα συρταρια,η πα-
λη μεταξυ του θυματος και του δραστη.Το
πτωμα το ειχαν τυλιξει σ'ενα λευκο σεν-
τονι, που 'χε λεκιαστει απ'το αιμα,κοκκινο.
Εκεινη τη στιγμη του'ρθε στον νου ενας
νομος της Λογικης του Αριστοτελη:ο Νομος
του Αποκλεισμου του Τριτου: η' θα ειναι
το Α η' δεν θα ειναι το Α.
Αργα το απογευμα γυρισε στο σπιτι,κλει-
στηκε στο γραφειο του,κι εμεινε ξαγρυπνος
στον καναπε ξαπλωμενος, με ανοιχτο το
παραθυρο στη νυχτα, μεχρι το ξημερωμα
συλλογιζονταν,επειτα πληρως ικανοποι-
ημενος κοιμηθηκε μεχρι αργα τ'απογευμα.
Συγκρινε τις ημερομηνιες που διαπραχτηκαν
οι φονοι,τα χρονικα διαστηματα ηταν περιοδικα,
απο φονο σε φονο μεσολαβουσε χρονικο δια-
στημα εφτα ημερων, ολα τα θυματα ηταν γυ-
ναικες,με φυσικη ,κοινωνικη αδυναμια,η θε-
ατρικη σκηνογραφια των φονων ,η ρητορικη
χρωματικη επαναληπτικοτικα των συμπληρω-
ματικων χρωματων :γαλαζιο -κιτρινο-πρασινο
και ο τοπος ,ο ιδιος, :η μεγαλη ευθεια του ηλε-
κτρικου.Ενιωθε παραξενη βεβαιοτητα ,για
το σχεδιο της αποκαλυψης, ηταν απλα θεμα
υπομονης:σ'εφτα ακριβως μερες απο σημερα.
Ανατριχιασε στην ιδεα,πως η εφυια του ανθρω-
που απο θεικο δωρο μπορει να καταπεσει σε
καταρα καταστροφης.Το ασβηστο μισος ,μαζυ
με φθονο που ενιωθε εκεινος ο ανθρωπος ,τον
εκανε να'ναι πιο προσεκτικος, να μεθοδευσει
σιγουρα τα βηματα του και να αποκλεισει
τα λαθη στο σχεδιο του.Καποτε εκεινος τον
ειχε παρομοιασει με την αραχνη ,που υφαινει
τον ιστο της υπομονετικα και περιμενει
το θυμα της στο κεντρο του.
Οταν ξημερωσε η εβδομη μερα ενιωθε παρ'
ολη την σχολαστικη προετοιμασια καποια
μικρη νευρικοτητα.Πηρε τον ηλεκτρικο ,
ακριβως το μεσημερι,κατεβηκε στο σταθμο
πιο κατω απο το προκαθορισμενο σημειο.
Περπατησε μεχρι το μονοοροφο σπιτι με τα
κοκκινα κεραμιδια της στεγης,αφυλακτο.
Δεν μπηκε στο σπιτι απο την πορτα της
εισοδου,εφερε το γυρω του ,εσπρωξε με
προσοχη να μην ακουστει θορυβος μια στενη
παραπλευρη πορτα και μπηκε γρηγορα μεσα
στο σπιτι ,κλεινοντας την πισω του.Προχω-
ρησε στον μισοσκοτεινο διαδρομο που
βρεθηκε μπροστα του κι εφτασε σε μια
ξυλινη σκαλα,την ανεβηκε με αυτοπεποιθηση
,κλεισμενος στους δυο τοιχους της που
την περιεβαλαν.Περιπου στο μεσον της του'
δωσε ξαφνικα την εντυπωση πως βαθμιαια
καμπυλωνε σαν τοξο,που ετοιμαζεται να
τον εκτιναξει.Συνεχισε ,χωρις ανησυχια, και
βρεθηκε στο τελος της σκαλας σ'εναν επι-
μηκη κλειστο χωρο,με μια μεγαλη σειρα
παραθυρων στην αριστερη πλευρα του,με
πανοραμικη θεα στη πολη .Στο τελος του
χωρου απο ενα τοξοτο ανοιγμα , εισχωρησε
,οπως διαπιστωσε,σ'ενα παρομοιο επιμηκη
χωρο.Παλι σειρα παραθυρων , και πανορα-
μικη θεα της πολης απ'αυτα.Το ιδιο επανα-
ληφθηκε πολλες φορες,αρχισε να νιωθει
φοβο,και συγχιση,διστασε να προχωρησει
κι αλλο και γυρισε προς τα πισω.Το ιδια\επιμηκη
δωματια,με τις σειρες των παραθυρων ,και την\
πανοραμικη θεα της πολης απ'αυτα.Τοτε καταλα-
βε τι συνεβαινε .κρυος ιδρωτας τον ελουσε ,επιτα-
χυνε το βημα του,να δει περισσοτερο.Γρηγορα
επιβεβαιωσε τους φοβους και την υποθεση του:
στους ταυτοσημους ,επιμηκεις χωρους η σειρα
των παραθυρων,σε ποια πλευρα του χωρου
βρισκονταν,και ποια θεα της πολης εδειχναν,
επαναλαμβανονταν με περιοδικοτητα 7.
Πειραματισθηκε , πηγαινοντας μπροστα και
πισω,σε καποιους χωρους που τους επελεξε
σαν σημεια αναφορας,σημεια εκκινησης.Κατα
παραδοξο τροπο παρεμειναν σταθεροι οταν
επεστρεφε σ'αυτους.Μετα απο πολλες περιπλα-
νησεις ανακαλυψε την συνεχη αλλαγη των
περιοδων:π.χ αλλοτε ακολουθουσαν τους
ορους,διακριτα,εναν προς εναν της αριθμητι-
κης προοδου των φυσικων αριθμων:1,2,3,....
η' της σειρας του Fibonacci:1,1,2,3,5,8,13,21,...,
η' τους ορους της γεωμετρικης προοδου:2,4,
8,16,32,...,αλλοτε την περιοδο δεκαδικων
ψηφιων της ατελους διαιρεσης :1:7=0,142857,
η' την πολυπλοκη συνθεση τους,βασει πολυ-
πλοκων αναδρομικων τυπων,παραδειγμα:
1, 1, 2.142857,2,1,4.142857,3,2,8.142857,...
Διαισθανθηκε ενορατικα την πολυπλοκη
απειροτητα των εναλλαγων γνωριζοντας
πως οι φυσικοι αριθμοι ειναι δημιουργημα
του θεου ,κι ολα τ'αλλα ειναι κατασκευασμα-
τα του ανθρωπου.Δεν χρειαστηκε αλλα στοι-
χεια για την αποδειξη του.Χαμενος χωρις
επιστροφη μεσα σ'αυτον τον λαβυρινθο των
αριθμων της ευθειας γραμμης ,συλλογισθηκε
απελπισμενος πως ο αντιπαλος τους ειναι
τρομακτικα ιδιοφυης και πως το μεγαλο
παθος του για εκδικηση και για εκμηδενιση του
ειναι ανελεητο.Η ψυχρη υπολογιστικη θελη-
ση του αλλου να τον εξοντωσει ,να τον
διαλυσει, δημιουργησε αυτη την τρομακτικη
αναπαρασταση της πραγματικοτητας.
Δεχτηκε χωρις αντισταση πια τη μοιρα της
μυγας στον ιστο της αραχνης , νικημενος.
Αλλοτε ακουγε καθαρα πισω του τα βηματα
του να τον πλησιαζουν ,επιμονα και σταθερα,
να τον φτανουν απο στιγμη σε στιγμη.Κι αλ-
λοτε να τον πλησιαζουν απειλιτικα απο
μπροστα να τον συναντησουν.
Αλλες φορες για μεγαλα χρονικα διαστηματα,
που του φαινονταν αιωνια ,αφουγκραζονταν
και δεν ακουγε τιποτα,τον παραμικρο ηχο.
Κι αλλες φορες εφτανε αμυδρα ακαθο-
ριστος απο μακρυα ο αποηχος των βηματων
του απο καποια κατευθυνση του χωρου,που
δεν γνωριζε αν ηταν πραγματικος η' η πολ-
λαπλη αντανακλαση του στον τεραστιο
χωρο,που δεν ηξερε αν πραγματικα εκτει-
νονταν απειρα η' ηταν ελαχιστος ,ενα σημειο,
αλλα με μια τεραστια αναγεννητικη δυναμη
συνεχων αναδιπλασιασμων ,σαν ζωντανος
ιδιοφυης οργανισμος.
Καποτε δεν αντεξε αλλο εκεινο το ανελεη-
το κι απελπιδο κυνηγητο,καμφτηκε,που ισως
να διαρκουσε μια αιωνιοτηταΑποφασισε να
συναντησει το τελος του.Χωρις δισταγμο,με
αποφασιστικοτητα ,σε καποιον απ'τους απει-
ρους επιμηκεις χωρους , αφησε στο δαπεδο,
στο κεντρο του ,το μαχαιρι , να λαμπυριζει
το μεταλλο του στο φως απ'τη σειρα των
απροσωπων παραθυρων , να το βρει ο αλλος.
.
.
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
.
.
Ειχε γεννηθει και μεγαλωσει σε μια μικρη επαρχιακη πολη.
Στην εφηβεια ηρθε στην μεγαλη πολη και γρηγορα μπλε-
χτηκε στον υποκοσμο.Εκανε χρηματα και τα σπαταλησε.
Και καποτε εκοψε εκεινους τους δεσμους μ'εκεινον τον
κοσμο,αποσυρθηκε και απομονωθηκε.
Κανενας δεν γνωριζε,που βρισκονταν.Εψαχναν να τον
εντοπισουν και να τον ξεκανουν.Δεν τα καταφεραν και με
το περασμα του χρονου τον ξεχασαν.Επελεξε μια ζωη μο-
ναχικη,χωρις σχεσεις με αλλους.Αισθανονταν μεγαλη ικα-
νοποιηση,σαν να μην υπηρχε,σαν να μην ηταν.
Ενα μεσημερι γυρνωντας στο σπιτι,ενας ψηλος αγνωστος
αντρας τον περιμενε εξω απο το σπιτι.Τον πλησιασε και του
ειπε πως θελει κατι να πουν,σκεφτηκε λιγο,κι επειτα δεχτηκε.
Ανεβηκαν στο διαμερισμα του.Ο αγνωστος καθισε σε μια πο-
λυθρονα,ζητησε αδεια να καπνισει,εβγαλε τσιγαρο και το α-
ναψε.Τον ρωτησε αν τον γνωρισε,αν τον θυμονταν.Τον κοι-
ταξε.Το προσωπο του αδυνατο,στεγνο,οχι δεν τον θυμονταν.
Τιποτα πανω του δεν του θυμιζε κατι,εντελως αγνωστος..Ο αν-
θρωπος του συστηθηκε σαν φωτογραφος.Ουτε εκεινη η πλη-
ροφορια σημαινε κατι .Ο αλλος του ζητησε ενα μεγαλο ποσο
χρηματων για καποιες φωτγραφιες,ξερει ποιες,που τον ενοχο-
ποιουν ως δολοφονο της γυναικας,με την οποια ηταν εραστες
αρκετα χρονια.Αν δεν δεχθει θα αναγκασθει,του ειπε κυνικα,
να της παραδωσει και τοτε τα πραγματα θα ειναι δυσκολα.
Αντεδρασε ,φωναξε πως ολα αυτα ηταν ψεματα.Ο αλλος ση-
κωθηκε απο την πολυθρονα και τον προειδοποιησε με σοβαρη
φωνη,ηρεμα δηθεν φιλικα τον συμβουλεψε ,πως ο αντρας της
κυριας,ανεφερε ενα ονομα, δεν αστειευτεται και να συνελθει.
Συγκρατηθηκε να μην τον πεταξει εξω με τις κλωτσιες.Ο αλ-
λος εφυγε .
Το πηρε το συμβαν για κακογουστη φαρσα και το αγνοησε.
Μερικες μερες αργοτερα ανοιγοντας την πορτα του διαμερι-
σματος μπαινοντας βρηκε στο πατωμα εναν φακελλο.Τον ειχαν
πεταξει κατω απο το ανοιγμα της πορτας.Εκλεισε την πορτα,
εσκυψε και πηρε τον φακελλο,τον ανοιξε.Φωτογραφιες.Τις ει-
δε μια-μια.Ερωτικες φωτογραφιες με μια γυναικα νεα και ο-
μορφη,ηταν αυτος.Μεσα σ'αυτες μια φωτογραφια τον εδειχνε
πολυ καθαρα να την εχει αρπαξει απο τον λαιμο.Ταραχτηκε
οταν την ειδε.Οταν συνηλθε τις εσκισε και τις πεταξε.
Δεν υπηρχε καμια αμφιβολια πως ηταν ενα βρωμικο σχε-
διο των ανθρωπων του υποκοσμου,των παλιων γνωστων.
Του εστησαν αυτη την παγιδα να τον εκδικηθουν,για παλιους
λογαριασμους.Ποτε δεν ειχε καποιασχεση με την γυναικα
της φωτογραφιας.Οι γυναικες συνηθως,που εκανε παρεα ηταν
πορνες ,κοινες γυναικες με μοναδικη επαφη το χρημα.
Την αλλη μερα,οπως και τις επομενες τρεις μερες,του εστειλαν
φακελλους με φωτογραφιες αναλογου περιεχομενου.Η απο-
στολη των φωτογραφιων εγινε με διαφορους τροπους,με το
ταχυδρομειο,μ'ενα μικρο παιδι ,που ζητιανευει στους δρομους.
Μα φορα τον πηραν τηλεφωνο ,ειχαν αφησει τον φακελλο
σε καποιο πολυσυχναστο δρομο και να τρεξει να τον παρει
πριν πεσει σε ανεπιθυμητα χερια.
Μετα απο εκεινη την εκνευρεστικη επαναληπτικη επιθεση
με τις φωτογραφιες ,ακολουθησε ενας μηνας σιωπης και
επιδεικτικης αδιαφοριας.Ηξερε το σχεδιο τους.Ηθελαν να
τον εχουν σε αοριστη αναμονη,να τον αποδυναμωσουν και
ξαφνικα να του επιτεθουν.Για να εξουδετερωσει το σχεδιο
τους δεν εμεινε αδρανης,μπορεσε και εμαθε για τον αντρα
της γυναικας της φωτογραφιας.Ηταν συγγραφεας.Αγορασε
ολα τα βιβλια του,που κυκλοφορουσαν.Αφιερωσε πολυ χρο-
νο και τα διαβασε προσεχτικα,κρατωντας σημειωσεις στα περι-
θωρια των σελιδων,η ' σε καποιο χαρτι,και υπογραμμιζοντας
καποια σημεια του κειμενου.Στον προλογο ενος εργου του
εγραφε πως ο συγγραφεας κατασκευαζει τις διηγησεις του
με βασικο υλικο την παραπλανηση του αναγνωστη.
''Ολη η Λογοτεχνια ειναι η Μεγαλη Τεχνη του Ψευδους'' εκει-
νο το υπογραμμισε.
Εμαθε ακομα πως εκεινος ο αντρας,και δεν του φανηκε παρα-
ξενο,ποτε δεν ειχε παντρευτει ,ουτε ειχε πολυχρονη σχεση
με καποια απο τις γυναικες,που σχετισθηκε ερωτικα..
Δυο-τρεις φορες αντιληφθηκε να τον παρακολουθουν.Ο αν-
θρωπος πισω απο την εφημεριδα στο καφενειο,που επινε τον
καφε του.Τα βηματα πισω του και η σκια ,που κρυφτηκε γρη-
γορα και χαθηκε πισω στη γωνια του δρομου.
Κλειδωνε την πορτα και εκλεινε τα παραθυρα στο σπιτι.Ο φο-
βος και το αγχος τον κυριεψε.Δεν αντεχε,αποφασισε να παρει
την υποθεση στα χερια του,να δρασει.
Εφυγε απο το σπιτι κι εμεινε σε διαφορα ξενοδοχεια,δινοντας
ψευτικα ονοματα,,αφησε γενια,και αγορασε ενα περιστροφο.
Αυτα για μια ολοκληρη εβδομαδα.Την τελευταια μερα μισθω-
σε πεντε διαφορετικα ταξι και περιπλανηθηκε σε πεντε τυχαιες
διαδρομες.Δεν βγηκε εξω απο την πολη.Ειχε την αισθηση πως
ολες οι σημαντικες ιστοριες ειναι αστικες,συμβαινουν στο
εσωτερικο της πολης.Στο τελος εκεινων των διαδρομων περ-
πατησε με τα ποδια.Ποτε ακολουθουσε μια νοητη ευθεια,
και ποτε εκλεινε μια κλειστη γραμμη,εναν κυκλο,στους δρο-
μους.Η ποληενα αδιαφορο ,ουδετερο σκηνικο.
Σταματησε στην κεντρικη εισοδο μιας πολυκατοικιας,βρηκε
το ονομα,που ζητουσε,και χτυπησε το κουδουνι.Του ανοιξαν
μετα απο μικρη καθυστερηση.Διστασε,να μην προχωρησει,να
αναβαλει,να τα παρατησει και να φυγει.Τελικα,αποφασισε,
εδω ,που εφτασε,επρεπε να συνεχισει.Μπηκε στην πολυκα-
τοικια,καλεσε το ασανσερ,μπηκε μεσα και πατησε τον αριθμο
του οροφου..Το ασανσερ ανεβηκε και σταματησε στον ορο-
φο,βγηκε και προχωρησε στον διαδρομο,σταματησε μπρο-
στα στην πορτα του διαμερισματος.Την βρηκε μισανοιχτη,
την εσπρωξε και μπηκε μεσα.Ο αλλος τον περιμενε καθισμενος
πισω απο το γραφειο,φαινονταν αρρωστος.Τον ρωτησε τι η-
θελε.Του απαντησε,πως ηθελε να συζητησουν για καποιο
μυθιστορη μα του .Του ειπε να καθισει.Καθησε.Τον κοιταξε
και τοτε πανω στο γραφειο ειδε μια κορνιζα γυρισμενη προς
το μερος του με την φωτογραφια της γυναικας.Ηταν ομορφη.
Απεφυγε να τον ρωτησει γι'αυτη.Ο αλλος του ζητησε να προ-
χωρησει στο θεμα του.Ενιωθε αμηχανια,δεν ηξερε πως να
αρχισει.
-''Μπορει μια ιστορια,μια αφηγηση τελως παντων,να στηρι-
χθει εξ ολοκληρου στην Φωτογραφια;'' ρωτησε.
-''Φυσικα,επειδη η Φωτογραφια,δηλωνει,αναπαριστα το ψευ-
τικο'' απαντησε ο αλλος.
-'' Κι αυτη η φωτογραφια'' ειπε και εδειξε την κορνιζα με την
γυναικα ''ειναι ψευτικη; ''.
-''Οχι,αυτη ειναι αληθινη''
Διαισθανθηκε τι συνεβαινε κι εκει ,που ειχαν φτασει τα πραγ-
ματα επρεπε να τελειωσουν.Τραβηξε το περιστροφο και του
εριξε αναμεσα στα ματια.''Τα ματια του Φωτογραφου'',σκε-
φθηκε.Ο αλλος δεν αντεδρασε,σαν να το περιμενε,η' να μην
τον ενδιεφερε,δεν εκανε την παραμικρη κινηση να προφυλα-
χθει.
Γυρισε στο σπιτι.Δεν ειχε νυχτωσει ακομη.Ξυρισθηκε.Πα-
ραγγειλε φαγητο και χωρις να κατεβασει το ακουστικο του
τηλεφωνου σχηματισε εναν απο τους αριθμους,που χρησι-
μοποιουσε,σ'ενα γραφειο με κοπελλες ,να του στειλουν μια
για συντροφια,ολη την νυχτα.
Ηρθε η κοπελλλα.Εφαγαν ,ανοιξε κι ενα μπουκαλι κοκκινο
κρασι κι ερριξε στα ποτηρια.Ηπιαν.Παρατηρησε την γυναι-
κα.Δεν ειχε σημασια με ποια εμοιαζε η' με ποια δεν εμοιαζε.
Τα μαλλια της βαμενα ξανθα,τα χειλη κοκκινα,τα νυχια βαμε-
να γαλαζια,ομορφη γυναικα.Θα της ελεγε μια ιστορια,αν εκει-
νη ηθελε.Εκεινη εγνεψε με το κεφαλι,ηθελε.Αρχισε την διηγη-
ση του..Εκεινη ακουγε.Οταν τελειωσε,γελασε και του ειπε πως
μοιαζει με ψευτικη και πως δεν φοβονταν.Επεσαν και κοιμη-
θηκαν.Το πρωι οταν ξυπνησαν και ετοιμασθηκε η κοπελλα να
φυγει την πληρωσε,το ποσο,που ειχαν συμφωνησειμε το γρα-
φειο.Της εδωσε και εχτρα δικα της.Εκεινη πηρε τα χρηματα
και τον ευχαριστησε και του ειπε,πειραζοντας τον, αν φοβον-
ταν μηπως τον μαρτυρησει.Της απαντησε,οχι δεν φοβονταν.
''Ετσι κι αλλιως ειναι ολα ψευτικα'' ειπε και γελασε η κοπελ-
λα και εφυγε.
Αργοτερα ην ιδια μερα το πρωι ελαβε ενα γραμμα.Το ανοιξε
και βρηκε μεσα μια επιταγη,μ'ενα μεγαλο χρηματικο ποσο στο
ονομα του,αποστολεας καποια ανωνυμη εταιρεια.Καταλαβε,
ποιος κρυβονταν πισω απο ολ'αυτα.Εσκισε την επιταγη και
την πεταξε.
Βγηκε εξω.Η θερμοκρασια της μερας υψηλη για την εποχη.
Χαθηκε μεσα στην κυκλοφορια των ανθρωπων και των αυτο-
κινητων.
Σ'ενα περιπτερο σταματησε και διαβασε στην πρωτη σελιδα
μιας εφημεριδας,που ηταν κρεμασμενη εκει.
''... Ο δολοφονος της γυναικας του πιαστηκε και ομολογησε
πως χθες δολοφονησε και τον εραστη της ....''
Το ρεπορταζ του εγληματος μετα απο λιγες γραμμες εγραφε
πως συνεχιζονταν σε μια εσωτερικη σελιδα της εφημεριδας
με περισσοτερες λεπτομερειες και με φωτογραφικο υλικο.
Δεν αγορασε την εφημεριδα.
Το ιδιο εκεινο βραδυ της τηλεφωνησε,αν ηταν ελευθερη,να
ερθει σπιτι.
Εκεινη ηρθε,κι εκεινος δεν της ανεφερε για την φωτογραφια.
.
.
.
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ
.
.
Το απογευμα γυριζοντας απο τη δουλεια τον πλη-
ροφορισε η μητερα του πως λιγο πριν τις εντεκα
ηρθαν στο σπιτι και τον ζητουσαν δυο κυριοι,ο
ενας ψηλος με μαυρο κουστουμι κι ο αλλος κον-
τος με σκουρο κουστουμι.Τους ειπε πως ο γυιος
της ελειπε και να πανε να τον βρουν στη δουλεια.
Της απαντησαν πως ηθελαν η συναντηση τους να
μην δημοσιοποιηθει.Καθισαν περιπου μια ωρα
στον καναπε αμιλητοι και σχεδον ακινητοι.Καποι-
α στιγμη ,σαν να ξυπνησε απο τον υπνο του σηκω-
θηκε ο ψηλος πηγε στη βιβλιοθηκη και περιεργα-
στηκε τα βιβλια,μαλιστα τραβηξε ενα ,το ανοιξε
και το εβαλε παλι στη θεση του.Συνεχισε και με
αλλες λεπτομερειες.Επαψε να την ακουει,η δου-
λεια του ηταν σχεδιαστης κομιξ, φανταστηκε τους
δυο τυπους σαν ηρωες σε κομιξ,ασημαντα γρανα-
ζια σε καποια μηχανη φαρσοκωμωδιας.
Ακουσε την φωνη της μητερας του.Του ελεγε,πως
την ωρα ,που ηταν ετοιμοι να φυγουν τους ρωτη-
σε να της πουν τα ονοματα τους,ποιο επαγγελμα
εκαναν,κι αν θα αφηναν καποιο σημειωμα για την
επισκεψη τους στον γυιο της.Της απαντησαν πως
εκεινος γνωριζει πολυ καλα.Οταν τελειωσε,αγνοη-
σε το συμβαν,καθισε στο τραπεζι να φαει,κι επει-
τα πηγε να ξεκουρασθει στο δωματιο του.
Τον ξυπνησε το τηλεφωνο.Σηκωσε το ακουστικο.
Μια ανδρικη φωνη με παραξενη αρθρωση,του ει-
πε πως το πρωι ηρθαν στο σπιτι,και δεν τον βρη-
καν,οπως επρεπε,την επομενη φορα να μην επανα-
ληφθει το ιδιο.Δεν προφθασε να μιλησει και το
τηλεφωνο εκλεισε.
Τις επομενες μερες δεν συνεβηκε κατι παραξενο
ουτε στο σπιτι ουτε στο γραφειο,ουτε και τον
ξαναπηραν τηλεφωνο.
Περασε σχεδον ενας μηνας,οταν μια μερα κατεβαι-
νοντας στο κεντρο απο τον ηλεκτρικο και ανεβαι-
νοντας τη σκαλα απο τον υπογειο σταθμο προσεξε
μερικα σκαλια πιο πανω ν'ανεβαινουν δυο τυποι,
ομοιοι με τους αντρες ,που του ειχε περιγραψει η
μητερα του.Τους ακολουθησε,πηραν τον εμπορικο
δρομο,πληθος κοσμου εκεινη την ωρα,στο τερμα
εστριψαν και εφτασαν στη πλατεια της Μητροπο-
λης,ανεβηκαν τα σκαλια και μπηκαν στον ναο.Μπη-
κε κι αυτος στην εκκλησια,χαμηλος φωτισμος,προ-
χωρησε στο εσωτερικο της,κοιταξε αλλα δεν ειδε που-
θενα τους ανθρωπους του.Εκεινη την μεσημεριανη
ωρα ελαχιστοι ανθρωποι βρισκονταν εκει μεσα.Οι
δυο αντρες αφαντοι.Καθυστερησε την εξοδο του
κοιτωντας τις τοιχογραφιες και τα χρωματιστα βιτρω
στα παραθυρα ψηλα.
Το βραδυ τον πηραν στο τηλεφωνο,η ιδια φωνη με
την παραξενη αρθρωση του ειπε αυστηρα πως δεν
επρεπε να τους παρακολουθησει.Εκλεισαν παλι
αποτομα.
Ο υπνος του ηταν ανησυχος.Σ'εναν απο τους εφιαλ-
τες του,οι δυο εκεινοι αντρες ενας απο τα αριστερα
και ο αλλος απο τα δεξια τον ειχαν πιασμενο και περ-
νωντας τον απο τους αδειους δρομους εκεινη την νυ-
χτερινη ωρα βγηκαν εξω στα περιχωρα στα χερσα χω-
ραφια κι εφτασαν στη θαλασσα.Η παραλια,ειδε,μεσα
στη ζαλη του, μια πλατια ταινια αμμου,φωτιζονταν
απο το φεγγαρι καθαρα,φωσφοριζουσα.Ο ενας απο
τους δυο αντρες του φωναξε,μαλλον τον διεταξε,να
γονατισει πανω στην αμμο,επειτα τον εσπρωξαν,να
ακουμπησει το κεφαλι του στην αμμο.Ποσο εμεινε
σ'αυτη την θεση δεν μπορουσε να υπολογισει.Με
την ακρη του ματιου εβλεπε,μετρουσε,τις λαμψεις
του φεγγαριου στα κυματα.Του ακουμπησαν το μα-
χαιρι στο λαιμο και τον μαχαιρωσαν,πριν χασει τις
αισθησεις του ακουσε ενα σαρκαστικο γελιο,που
ολο απομακρυνονταν,επειτα τιποτα.
Ακριβως τρεις μερες μετα απο εκεινο το ονειρο
τον πηραν στο τηλεφωνο,στο γραφειο αυτη τη φο-
ρα,και η ιδια φωνη του ορισε ,ημερα και ωρα,την
συναντηση,και να μην διανοηθει να ξεφυγει.
Στην μητερα του δεν ανεφερε τιποτα,για να μην
την ανησυχησει.
Ηταν Κυριακη μεσημερι εφαγαν μαζυ ,της ειπε θα
βγει για λιγο εξω,καποια δουλεια ,στο γραφειο,κι
αυτη να παει να ξαπλωσει να ξεκουρασθει,δεν θ'αρ-
γησει θα επιστρεψει γρηγορα.
Βγηκε εξω.Συνειδητοποιησε πως η πολη ηταν τερα-
στια .Του ειχαν ορισει την μερα και την ωρα,αλλα
οχι τον τοπο.Για να τους ειρωνευτει φανταστηκε την
τεραστια πολη τοσο απεραντη,που σ'οποιο σημειο
της να βρισκοσουν ηταν σαν να βρισκοσουν στο κεν-
ντρο της,η' σαν εναν τεραστιο κυκλο,καθε σημειο του
ειναι αρχη και τελος του η' σαν την ταινια του Μποε-
μιους ,με συνεχη τροπο περνας απο το εξωτερικο
στο εσωτερικο της ταινιας και παλι στο εξωτερικο
της. Περιφερονταν στην πολη.Παιζοντας.Βαδιζε
προς τον βορρα,επειτα γυριζε προς τα δυτικα και
ακολουθωντας τη διαγωνιο προς το βορρα,αλλαζε
κατεβαινε προς τον νοτο,με πολλες παραλλαγες αυ-
του του παιχνιδιου τους κοροιδευε.Βρεθηκε σε
αγνωστα μερη της πολης.Συναντησε μια παρεα
παιδιων,αγορια και κοριτσια,τον περικυκλωσαν χο-
ροπηδωντας φωναζοντας και γελωντας.Ενα κοριτσι
λιγο μεγαλυτερο στην ηλικια, ο αργηγος τους, ζη-
τησε χρηματα,εκεινος για να απαλλαγει εβγαλε
και της εδωσε,εκεινη τα αρπαξε,του χαμογελασε
και εξαφανιστηκε με τα τα παιδια στο ανοιγμα μιας
πορτας ενος σπιτιου.Δεν ειχε χρονο να περιπλανηθει
αλλο,ακολουθησετα παιδια και μπηκε μεσα στο σπι-
τι.Περπατησε στον διαδρομο,βρεθηκε στην εσωτερικη
αυλη του σπιτιου,γυρω -γυρω τα διαμερισματα,φωνες
ανθρωπων,απλωμενα ρουχα,μικρα παιδια που εκλαιγαν,
οι φωνες των μαναδων τους.Απο ψηλα πανω ακουγε
μια αρια απο τη φαλτσα σοπρανο φωνη καποιας γυναι-
κας.Διεσχισε την αυλη ,μπηκε σε μια πορτα,προχωρη-
σε στον διαδρομο,βρηκε μια σκαλα,την ανεβηκε,ακο-
λουθωντας τη φωνη της σοπρανο.Η σκαλα εφτανε
σ'ενα πλατυσκαλο,αριστερα και δεξια του πορτα,και
συνεχιζε προς τα πανω.Η φωνη της σοπρανο σταματη-
σε αποτομα.Ανεβαινε,δεν συναντησε ανθρωπο.Ακουσε
τη φωνη της σοπρανο χαμηλωτερα,πολυ κατω στο σπι-
τι.Στους τοιχους δεν υπηρχε ουτε ενα ανοιγμα,ο χωρος
φωτιζονταν αμυδρα απο αδυνατες ηλεκτρικες λαμπες
και επικρατουσε μεγαλη θερμοκρασια.
Σε ενα απο τα πλατυσκαλα,οπως ειχε στριψει να ανεβει
την αλλη σκαλα,ανοιξε μια πορτα ,η αριστερη,ταραχτηκε,
ειδε μια ωριμη γυναικα στο ανοιγμα της,τον καλεσε με χα-
μηλη φωνη ψιθυριστη,την πλησιασε,του ειπε αν θελει να
μπει μεσα,μπηκε,εκεινη εκλεισε προσεκτικα την πορτα
χωρις θορυβο,καθισε στον καναπε,παλι με χαμηλη φωνη
του ειπε πως η κορη της ειναι αρρωστη,παραλυτη απο
παιδι ,ηταν και επιληπτικη.Του εφερε γλυκο,μυριζε
μουχλα,της ειπε πως δεν τρωει γλυκα,το πηρε πισω.
Επειτα εκεινη πηγε και καθισε απεναντι του στον
αλλο καναπε,σταυρωσε τα χερια και ειχε χαμηλω-
μενο το κεφαλι,μετα αρχισε να του μιλα ,πως καπο-
τε παληα, οταν ηταν νεα,ηταν ομορφη ,την ηθελε ενας
πλουσιος ,αυτη δεν τον ηθελε,τοτε ο φιλος της ενα
τομαρι την απειλισε την χτυπησε και την εξαναγκασε
να τον παρει,να τον ξεκανουν και να του παρουν τα
λεφτα.Ετσι εγινε,τον δηλητηριασε,εκεινος το σχεδιασε,
την επιασαν και την καταδικασαν ,δεκατεσσερα χρονια
στη φυλακη.Εκεινο το ρεμαλι δεν της συμπαρασταθη-
κε,την παρατησε,αυτη και το αρρωστο παιδι,δικο του
παιδι,γυρνουσε μ'αλλες γυναικες,και σπαταλουσε τα
λεφτα,που για χαρη του εκανε τον φονο.Το κρατουσε
μεσα της βαρεια,οταν βγηκε απο την φυλακη του
εστησε παγιδα,τον βρηκε,εκανε πως τιποτα δεν κρα-
τουσε,τον πηγε σ'ενα φτηνο ξενοδοχειο,κοιμηθηκαν
μαζι,και πανω στον υπνο τον μαχαιρωσε,τετοιο κα-
θαρμα ηταν,που κανενας δεν ενδιαφερθηκε για την
τυχη του,ουτε και η αστυνομια ασχοληθηκε μαζι
του.Τελειωσε την ιστορια της,μετα απο λιγο αρχισε
να λεει για τα προβληματα,που ειχε τωρα,για την αρ-
ρωστεια της μικρης,γνωστους ,συγγενεις δεν ειχε κανε-
ναν.Σταματησε να μιλαει.Σηκωσε το κεφαλι,του χαμο-
γελασε,φανηκαν τα ασπρα δοντια της,επειτα σηκωσε
λιγο ψηλωτερα τη φουστα της,του εδειχνε τα ποδια
της προκλητικα.Ξαφνικα ενας δυνατος βηχας την
τρανταξε,εβγαλε ενα ασπρο μαντηλι,το εφερε στο
στομα της ,σκουπιστηκε,και γρηγορα το εκρυψε
στην τσεπη της,κατεβασε τη φουστα,χαμηλωσε το
το κεφαλι ,σταυρωσε τα χερια της.Καταλαβε πως
ενιωθε ντροπη.Επειτα σηκωσε το κεφαλι,τον κοιτα-
ξε στα ματια και του ειπε να την συγχωρησει,πως
φερθηκε απρεπα,ειχε πολυ καιρο να την αγγιξει
αντρας.Την ακουσε και δεν της ειπε τιποτα,σηκω-
θηκε να φυγει,της αφησε χρηματα στο τραπεζι,
γι'αυτη και το παιδι της ειπε,ανοιξε την πορτα και
την εκλεισε πισω του.
Στο πλατυσκαλο εξω ακουσε δυνατα τη φωνη της
σοπρανου.Ανεβηκε τη σκαλα.Η φωνη της τραγου-
διστριας σιγα σιγα εξασθενιζε μεχρι ,που δεν την
ακουγε.Η θερμοκρασια ειχε ανεβει,στην ατμοσφαι-
ρα ειχε ελαττωθει το οξυγονο,δυσκολευονταν να
αναπνευσει,ζαλιζονταν,το κεφαλι του πονουσε.
Ακουσε φωνες παιδιων ,προερχονταν απο κατω,
τον πλησιαζαν.Σαν σιφουνας τον προσπερασαν,
ηταν εκεινη η παρεα των παιδιων ,που ειχε συναν-
τησει στο δρομο εξω απο το σπιτι.Η κοπελλα,που
ηταν ο αργηγος τους,σταματησε μερικα σκαλια
πιο πανω απ'αυτον,γυρισε προς το μερος του,τον
κοιταξε και του εβγαλε τη γλωσσα,τ'αλλα παιδια
ψηλωτερα φωναζαν ρυθμικα ολα μαζυ το ονομα
της,εκεινη του εκανε μια υποκλιση κι ετρεξε να
προφτασει τ'αλλα παιδια.Η σοπρανο τωρα ακου-
γονταν καθαρα απο πανω.Μετα απο λιγο επεσε
πανω του η καταιγιδα των παιδιων κατεβαινοντας,
τα ακουσε να λενε πως με τα χρηματα,που πηραν
θα αγοραζαν καραμελες και γλυκα ,κι εξαφανισθη-
καν κατω στη σκαλα.Προσεξε πως η μικρη δεν η-
ταν αναμεσα τους .
Αργοτερα την συναντησε ,ηταν χλωμη,δεν του μι-
λησε,απεφευγε να τον κοιταξει,σαν να ντρεπονταν
για κατι,που ειχε κανει,ειδε τα χειλια της βαμενα
κοκκινα,τον προσπερασε,ηταν τοσο κουρασμενος,
που δεν σταθηκε και δεν γυρισε να την δει να χα-
νεται στο βαθος του σπιτιου.
Ανεβαινοντας συνεχως αυτη την ελικα απο σκαλες
αισθανονταν την μεγαλη ερημια και την μεγαλη
απεραντοσυνη του κτιριου. Σκεφτηκε την μητερα
του στο σπιτι να τον περιμενει και να ανησυχει,ε-
πρεπε να βιαστει.
Η τελευταια σκαλα τελειωνε σ'ενα πλατυσκαλο ,ε-
κει ηταν μονο μια πορτα,κατω απο την χαραμαδα
της εβλεπε αμυδρο φως.Χτυπησε ελαφρα την πορτα,
δεν πηρε απαντηση,επανελαβε το χτυπημα δυνατω-
τερα,τοτε ακουσε μια αδυνατη βραχνη φωνη να α-
πανταει.Εσπρωξε την πορτα και την ανοιξε,στον χα-
μηλο φωτισμο διεκρινε εναν γεροντα,πολυ μεγαλο
σε ηλικια,καθονταν πισω απο ενα τραπεζι,πανω στο
τραπεζι βρισκονταν πολλα χαρτια και βιβλια,με αδυ-
νατη φωνη του ειπε ,χωρις να φανερωνει χαρα η' λυπη,
πως η ακοη του ειχε ελαττωθει παρα πολυ και τα μα-
τια του ειχαν θαμπωσει.Ευτυχως,του ειπε, που εφτα-
σε εγκαιρα ,η δουλεια ,που τον περιμενει ειναι τερα-
στια,κι αυτος αφιερωσε ολη του τη ζωη σ'εκεινη.Τω-
ρα ομως θα πεθανει ησυχος πως εκτελεσε το καθηκον
του.
Ρωτησε τον γεροντα,και το επανελαβε πολλες φορες,
γιατι εκεινος δεν ακουγε,ποια ειναι αυτη η εργασια
και τι σημαινουν ολα αυτα τα χαρτια και τα βιβλια.
Ο γεροντας κουνησε να χειλη του να μιλησει,η φω-
νη του αδυνατη,συχνα την διεκοπτε ενας ισχυρος
βηχας,η ενταση της μεταβαλονταν,ποτε ακουγε κα-
θαρα και ποτε σβηνονταν ο ηχος των λεξεων,κι επρε-
πε να πλησιασει και να βαλει το αυτι του πανω στα
χειλη του για να ακουσει τι ελεγε.
Περασε ολοκληρη τη ζωη του να τον περιμενει,αυτα
τα χαρτια κι αυτα τα βιβλια ,στη βιβλιοθηκη ,εδω
στους τεσσερους τοιχους της σοφιτας,προοριζονται
γι'αυτον,ολοι οι προκατοχοι του,κι ειναι αμετρητοι,
ειχαν αφιερωθει στο Γραμμα του Νομου.Τωρα γνωρι-
ζει ,το νιωθει πως δεν αξιζε να ζησει τη ζωη του διαφο-
ρετικα.Του ειπε και αλλα πολλα,πως τωρα,που εκεινος
ειναι στο Τελος αυτος ειναι στην Αρχη.
Φωναξε στο αυτι του γεροντα πως ηρθε να συναντη-
σει τους δυο κυριους.Τοτε ο γερος του απαντησε πως
πρεπει να βιαστει γιατι θα ερθουν να τον παρουν να
τον οδηγησουν αποψε,που εχει πανσεληνο στην πα-
ραλια.
Εκεινη ακριβως την στιγμη ακουστηκαν δυνατα χτυ-
πηματα στην πορτα.Ο γεροντας σηκωθηκε με δυσκο-
λια,προχωρησε προς την πορτα ,την ανοιξε περασε
στο σκοτεινο ανοιγμα της και χαθηκε να τον κατα-
βροχθισει ο ελικας της σκαλας.Η πορτα εκλεισε,κι
εμεινε ο αλλος καθισμενος πισω απο το τραπεζι με
τα βιβλια και τα χαρτια πανω του.
.
.
.
Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ
.
.
Απο πολυ καιρο ειχε την προαισθηση οτι κατι θα
του συνεβαινε και θ'αλλαζε τη ζωη του.Οχι κατι
επαγγελματικο,η' συναισθηματικο,αφου εκεινα δεν
τα θεωρουσε σημαντικα .
Εκεινη τη μερα ξυπνησε και αισθανονταν παρα-
ξενα,μια ευφορια,σαν να ειχε αποδρασει απο τα φυ-
σικα ορια.Ακουσε την μητερα του να τον φωναζει,
να σηκωθει απ'το κρεβατι,να παει στη δουλεια στο
γραφειο,ειχε αργησει.Μην περνωντας απαντηση
μπηκε στην κρεβατοκαμαρα του.Δεν τον ειδε εκει,
και σκεφτηκε πως θα ηταν στο μπανιο.Σταθηκε μπρο-
στα στην κλειστη πορτα του μπανιου.Δεν ακουσε
θορυβο.Φωναξε.Δεν πηρε απαντηση και ανοιξε
την πορτα.Ανησυχησε πολυ γιατι δεν τον βρηκε εκει
μεσα.Κοιταξε καλα,δεν ηταν κατι,μια βρεγμενη πε-
τσετα,ενα αρωμα κολωνιας στον αερα,κατι,που να
δειχνει πως μπηκε να πλυθει και να ξυρισθει.
Γυρισε στο δωματιο του,κοιταξε καλα,δεν ηταν με-
σα.Ετρεξε στο σαλονι και πηρε τηλεφωνο στο
γραφειο του.Απο την αγωνια της εκανε λαθος στον
αριθμο.Ξαναπηρε παλι.Αυτη τη φορα δεν εκανε λα-
θος,της απαντησε η τηλεφωνητρια της εταιρειας.
Ρωτησε για τον γυιο της,αν ηταν στο γραφειο.Η
κοπελλα της ειπε πως δεν ειχε ερθει ακομα,ισως
ηταν στο δρομο.Την ευχαριστησε και εκλεισε το
τηλεφωνο.
Ξαναπηρε στο γραφειο μετα απο μιση ωρα.Της
απαντησαν,πως δεν ειχε ερθει.
Ξαναπηρε τηλεφωνο το μεσημερι.Ζητησε συγνωμη
για την ενοχληση,ανησυχουσε.Της ειπαν ευγενικα
πως ο γυιος της εκεινη τη μερα δεν πηγε για δου-
λεια.
Αδικα τον περιμενε να επιστρεψει στο σπιτι το απο-
γευμα να φανε μαζι.Κρατησε το τραπεζι στρωμενο,
δεν εφαγε,τα φαγητα δεν τα πηρε,τον περιμενε μεχρι
αργα την νυχτα.Κοιμηθηκε στην πολυθρονα διπλα.
Οταν ξυπνησε αμεσως σηκωθηκε και ετρεξε γεματη
αγωνια στο δωματιο του,μπορει να ειχε γυρισει την
νυχτα,την βρηκε κοιμισμενη και δεν την ξυπνησε .
Πηγε να τρελλαθει,δεν τον βρηκε εκει μεσα,το κρε-
βατι του απειραχτο.
Απο το γραφειο την πηραν τηλεφωνο και ρωτησαν
να μαθουν τι συμβαινει.Τους απαντησε,πως παει να
τρελλαθει,ο γυιος της δεν κοιμηθηκε σπιτι,δεν γυρισε,
εχει να τον δει απο προχθες και ανησυχει πολυ για
την τυχη του.
Αργοτερα την επισκεφθηκαν καποιοι στενοι
συγγενεις,οταν πληροφορηθηκαν το γεγονος,και
προσπαθησαν να της δωσουν κουραγιο,να μην ανη-
συχει και να μην βαζει το κακο στο νου της.Εκεινη
ηταν απελπισμενη και εκλαιγε απαρηγορητη.Δεν
ειχε αλλον απ'αυτον στον κοσμο,
Οταν εφυγαν εκεινος βγηκε απ'το μερος,που ειχε
κρυφτει να κανει μια βολτα.Ανεβηκε τον καθετο
τοιχο,στην κορυφη του προχωρησε στο οριζοντιο
επιπεδο της οροφης,στο κεντρο της κατηφορισε στη
μεταλλικη αλυσιδα,απ'την οποια κρεμονταν το πο-
λυφωτο και τελειωσε την περιπλανηση του στο
τραπεζακι του χωλ,με το γυαλινο ανθοδοχειο.
Στην προηγουμενη κατασταση του το σωμα του
διακρινονταν,ξεχωριζε,απο τον κοσμο γυρω του.
Αυτος ,και τα πραγματα γυρω του.Στην καινουρ-
για του κατασταση δεν ξεχωριζει απ'τον πραγμα-
τικο κοσμο,χωρις κενα και διαχωρισμους, στον
χωρο και στον χρονο.Δεν ενιωθε ιλιγγο,αντιθετα
ενιωθε πληροτητα.Ο χρονος ειχε αλλα διαφορετι-
κα χαραχτηριστκα απο τον συμβατικο χρονο.
Η αντιφαση και η παραδοξοτητα ηταν συμφυτες
θεμελιωδεις καταστασεις εκεινης της πραγματι-
κοτητας.Αν ηταν στο παρον δεν ειχε καμια ανα-
μνηση του παρελθοντος και το μελλον δεν ειχε
εννοια.Επισης θυμονταν το παρελθον ενος παρον-
τος αγνωστου και ειχε την ιδεα του παραξενου μελ-
λοντος του.
Εβλεπε,με την ιδιαιτερη οραση,που ειχε,τη μητερα
του να περιφερεται στο σπιτι στενοχωρημενη ,πο-
λυ λυπημενη.Προσπαθησε να βρει τροπους να
κανει αισθητη την παρουσια του,να τον καταλαβει,
που βρισκεται.Δεν ηταν ευκολο.Δεν μπορουσε να με-
τακινησει καποιο αντικειμενο,ενα τραπεζι μια καρεκλα,
να κανει καποιο ηχο,ενα θορυβο,να σπασει ενα φλυτ-
ζανι του καφε.Την εβλεπε τις νυχτες να ξαγρυπναει,
να τρεχει στο δωματιο του,να κοιταζει αν ειναι μεσα,
επειτα πηγαινε στην κουζινα,καθονταν στην καρεκλα,
ακουμπουσε το κεφαλι της στα δυο της χερια.Εκλαιγε,
και καθονταν ωρες ακινητη σ'αυτη τη σταση.Εκεινος
εφτανε μεχρι εκει και τα εβλεπε.
Εκεινη ειχε στον κοσμο,τον πατερα τον εχασαν νωρις,
οταν ηταν ακομα μικρο παιδι.Δεν ξαναπαντρευτηκε.
Θυμονταν πως καποτε μαζι τους ζουσε ενας αλλος
αντρας.Την χτυπουσε και την εβριζε.Καποια μερα
εκεινος ο αντρας δεν γυρισε σπιτι ,εξαφανισθηκε και
δεν τον ξαναειδαν απο τοτε.Σπουδασε οικονομικα,και
μετα τις σπουδες επιασε δουλεια σε μια εταιρεια
εισαγωγων-εξαγωγων.
Πρωτη φορα απο εκεινο το πρωινο βρεθηκε στον
εξωτερικο τοιχο του σπιτιου ,δυτικα.Ξαφνικα ενιωσε
μεγαλο φοβο,σταματησε την περιπλανηση του και
γυρισε μεσα στο σπτι.Θυμηθηκε[αν το ''θυμηθηκε''
ειναι σωστο στην κατασταση του]ενα συμβαν της
παιδικης του ηλικιας.Ενα μικρο παιδι χαθηκε και
το εψαχναν μερες να το βρουν .Τελικα το βρηκαν
πεθαμενο στο δασος,μεσα στη κουφαλα ενος δεν-
τρου,που ειχε μπει να προφυλαχθει απο το κρυο..
Αυτο τον φοβισε και σταματησε την περιπλανηση
του.
Μια μερα,λιγο πριν το μεσημερι, οι συναδελφοι του
στο γραφειο επισκεφθηκαν τη μητερα του στο σπι-
τι.Της εσφιξαν το χερι,την αγκαλιασαν και την φιλη-
σαν.Ηταν ολοι τους συγκινημενοι.Καθισαν ωρα να
την παρηγορησουν.
Ξαφνικα η γραμματεας της εταιρειας,μια ομορφη κο-
πελλα,σηκωσε το δακτυλο και εδειξε κατι,μικροσκο-
πικο σαν τελεια.
''Νατος,εκει ,ψηλα,στον τοιχο,λιγο πιο απ'το παραθυ-
ρο.Αυτος ειναι,ο Κ..'',φωναξε.
Σηκωσαν τα ματια,κοιταξαν,δεν καταλαβαν.Απο τη
θεση,που βρισκονταν ειδε τα λυπημενα ματια της
μητερας του να κοιταζουν προς το μερος του.Πολυ
δυσκολα εκεινη συγκρατηθηκε,δεν ειπε τιποτα.
Οταν οι συναδελφοι του εφυγαν απο το σπιτι,την ειδε
να ειναι ηρεμη,σαν να περασε ο εφιαλτης .
.
.
.
Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ
.
.
Πρωτα εχασε τους γονεις του ,αργοτερα τη γυναικα του,
την ιδια περιπου εποχη τα αδερφια του,οταν περασαν τα
χρονια τα εγγονια του.Επειδη εκεινα εγιναν με τον φυσικο
τροπο τα δεχτηκε σαν φυσικα και αναποτρεπτα γεγονοτα.
Με τα χρονια η αναμνηση τους ηταν αδυνατη,θολη,και
δεν θυμονταν καλα τα ονοματα τους.Αν υπηρχαν απογο-
νοι απο αυτον η' απο εκεινους,τα παιδια και τα αδερφια
του,δεν μπορεσε να βρει,ειχε χασει τα ιχνη τους,σαν να
ειχαν εξαφανισθει.Η ζωη του ειχε γινει απροβλεπτη.Του
συνεβαιναν πραγματα,που δεν μπορουσε να τα εξηγησει
η' να τα προβλεψει.
Μια νυχτα σε καποιο μπαρ ενας ψηλος γεροδεμενος αν-
τρας με μουστακι τον πλησιασε,σταθηκε μπροστα του
και του πεταξε μια προσβολη,ταυτοχρονα τραβηξε ενα
μαχαιρι.Ταραχτηκε απο τη βρισια του ανθρωπου και τον
τυφλωσε η λαμψη του μεταλλου.Πεταχτηκε πανω και με
μια ευλιγιστη γρηγορη κινηση του επιασε το χερι στον
καρπο,το εστριψε ,τα δαχτυλα χαλαρωσαν και το μαχαι-
ρι επεσε κατω στο δαπεδο αναπηδισε μ'εναν οξυ ηχο και
ακινητοποιηθηκε.
Εναν καιρο ηταν μπλεγμενος με μια γυναικα πολυ μεγαλυ-
τερη του.Εκεινη κατασκευαζε μια μασκα στον καθρεφτη
με το μακιγιαζ και μ'αυτην παρουσιαζονταν μπροστα του
να τον γοητευσει.Ξανθα μαλλια,κοκκινα χειλη,εντονα βα-
μενα ματια,βαθυ ντεκολτε,βαρια αρωματα,αραχνουφαντα
ρουχα.Πισω απο εκεινο το πεπλο,η καταρρευση της επιδερ-
μιδας στο προσωπο,στο λαιμο,το χοντρο πλαδαρο κορμι.
Στην αρχη τα πηγαιναν καλα,αργοτερα τα πραγματα αλ-
λαξαν.Εκεινη τον ζηλευε με παθος.Του εκανε καυγαδες
συχνα και τον κατηγορουσε πως καθεται μαζι της μονο
για τα λεφτα της.Σ'ενα υστερικο ξεσπασμα της,του ειπε
πως πολλες φορες της ηρθε στο μυαλο να τον σκοτωσει,
να τον πνιξει,την ωρα ,που κοιμαται,κι επειτα να αυτο-
κτονησει.Αφου του ειπε τις σκοτεινες και ανομολογητες
σκεψεις της ηρεμησε για αρκετο καιρο,σαν να ισορροπη-
σε η' σαν να παραδεχτηκε τη μοιρα της.Δεν του εκανε
πια σκηνες ζηλοτυπιας,σταματησε.Παρατηθηκε και
απο τη σκηνοθεσια του κορμιου της.Το σωμα της σαν
να γκρεμισθηκε,επεσε και αναδυθηκε ασχημο,γερασμενο.
Εκεινος ανησυχησε.Καταλαβε το σχεδιο της εκδικησης
της.Καταργωντας ,εξαφανιντας την εικονα της γυναικας
ταυτοχρονα καταργουσε,ευνουχιζε τον αντρα απο την
επιθυμια της.Εκεινος δεν αντεξε αλλο εκεινη την κατα-
σταση και μια μερα εφυγε απο κοντα της.
Δεν ειχε,που να παει .Κοιμονταν κατω απο τον σκοτεινο
και εναστρο ουρανο.Αλλοτε σε μερη βρωμικα αναμεσα
στα σκουπιδια και τα ποντικια.
Τοτε ηταν,που γνωρισε εκεινον τον ανθρωπο.Τον εμαθε
την δυναμη της γνωσης.Να περιγραψει ενα φαινομενο,
να το ερμηνευσει,και να αποδειξει μια υποθεση,για τα
πραγματα,για τον κοσμο,για τον ανθρωπο.Κοντα του
συσχετισε το πεταγμα των γλαρων με τον αερα και την
κινηση των φτερων τους.Το τραγουδι του αηδονιου με
τις αναλογιες των αριθμων.Την πτωση των μηλων απο
τη μηλια με τις περιστροφες των αστρων,της γης γυρω
απο τον ηλιο.Τη μερα και τη νυχτα.Τα συννεφα στον ου-
ρανο με το νερο,.Τον εμαθε παραμυθια και μυθους.Και
την τεχνη να διηγειται ιστοριες ,την τεχνη να μιλαει και
να πειθει με βαση την αληθεια κι οχι το ψεμα και την
απατη.Του εδειξε τη διαφορα της Ιστοριας απο την Μυ-
θολογια,της Φιλοσοφιας απο την Θεολογια,της Επιστη-
μης απο την Μαγεια,του Πολιτισμου απο την Βαρβαρο-
τητα.Ακουσε για τον Οδυσσεα,τον Τζειμς Τζοις ,για
το Τελευταιο Θεωρημα του Φερμα,για τη γατα του Ποε,
του Μπορχες,του Σρεντιγκερ,την Ανθρωπινη Αρχη στο
Συμπαν,για τον Οιδιποδα και για το αινιγμα της Σφιγ-
γας,για τον Βιτγκενσταιν και το Θεωρημα του Γκεντελ,
για τη γυναικα του Γκογια,τους κυβους του Πικασο,
τον Κ. στον Πυργο του Καφκα,στη Δικη,τον Γκοντο
του Μπεκετ,που τον περιμενουν...
Αποκτησε χρηματα,ταξιδεψε πολυ και γνωρισε πολλους
ανθρωπους.Ερωτευτηκε γυναικα,που ανηκε σε αλλον
αντρα.Επεθυμισε να την αρπαξει ,να την παρει σ'αλλο
μερος της γης και να την κανει δικη του.Ειδε πραγματα,
που δεν τα καταλαβε τοτε,που τα ειδε,αλλα τα καταλαβε
πολυ αργοτερα.Αλλα τα ξεχασε,σβηστηκαν απο τη μνη-
μη του,σαν ποτε να μην υπηρξαν.Συναντησε ανθρωπους,
που δεν νοιαστηκε για'αυτους,σαν να μην ηταν,σαν ποτε
να μην περασαν απο μπροστα του.
Βρεθηκε σε αγνωστη γη και κλειστηκε μεσα της βαθεια.
Τα δεντρα της τον περικυκλωσαν στον λαβυρινθο της
ζουγκλας των.Αγρια ζωα τον ονειρευτηκαν και τα ονει-
ρευτηκε στο κυνηγι.Εψαξε μαζυ μ'αλλους μεσα στη γη
βαθεια σε σκοτεινα ορυχεια για χρυσαφι..Βρηκε οικι-
σμους,που αφησαν πισω τους ερειπια οι ανθρωποι.
Οταν βγηκε απο τον λαβυρινθο της ζουγκλας ανοιχτη-
κε με του συντροφους στον λαβυρινθο της θαλασσας.
Επεσαν πανω σε αγρια θεορατα κυματα,μερονυχτα πα-
λαιψαν.Σωθηκαν και ξανα τα ιδια.Οι συντροφοι αγριε-
μενοι αρχισαν τις εχθριτες αναμεταξι τους,το κακο το
ενα μετα το αλλο,και χαθηκαν ολοι.
Σ'ενα λιμανι παντρευτηκε μια γυναικα,χηρα.Τον εμαθε τη
γλωσσα της.Εκανε μαζυ της τρια παιδια,δυο αγορια κι
ενα κοριτσι.Ηταν ομορφη γυναικα και τον αγαπουσε.
Ομως πολλες φορες ηταν σκεπτικη,συλλογισμενη.Του
εξομολογηθηκε πως κατι την φοβιζε,αλλα δεν ηξερε τι.
Και μια μερα την βρηκε κρεμασμενη στη αποθηκη απο
ενα ξυλινο δοκαρι της στεγης.Πιο περα βρηκε τα παιδια
μαχαιρωμενα.Η καρδια του κοματιαστηκε.Ουρλιαξε.Τραβη-
ξε τη χρυση καρφιτσα απ'τα μαλλια της και με τη βελονα της
ξεριζωσε τα ματια του να μην βλεπουν.
Εσυρε τα βηματα του ως τη θαλασσα,καθισε κι εκλαψε πικρα.
Εκει ηρθαν και τον βρηκαν οι αστυνομοι και τον
συνελλαβαν.Τον ανακριναν μερονυχτα και τον βασανισαν
σκληρα,ανελεητα.Μετα τον περασαν απο δικη και τον
καταδικασαν να σαπισει το κορμι του στη φυλακη ολη του
τη ζωη .Μεσα στη φυλακη η ζωη του αδειασε,ερημω-
θηκε απο τις φωνες των παιδιων του,απο το γελιο της
γυναικας του,απο τα πουλια του κηπου του,η νυχτα της φυλα-
κης βαρεια τον συμπιεζε σαν πρεσα,το νερο το φαγητο ηταν
δηλητηρια.Και πηρε την αποφαση να ξεφυγει.Εσκαψε στη γη
κρυφη σηριγγα και απεδρασε.
Βρηκε τον τοπο γεματο σκορπιους και τα φιδια ειχαν
πληθυνει,τα δεντρα ξερα ξυλα σκιαχτρα,το νερο χαθηκε,
αποξηρανθηκαν εσκασαν τα χωματα,ο ηλιος χλωμος σβη-
στος σερνονταν στον μαυρο ουρανο.
Εφυγε απο εκεινον τον καταραμενο τον μιασμενο τοπο.
Περιπλανηθηκε στην ερημο,με αποσκελετωμενο το κορ-
μι.Η ζεστη τον εκαιγε.τον επνιγε.Η παγωνια τον κρυωνε
τον νεκρωνε.Δυσκολα εβρισκε νερο κι ετρωγε ελαχιστα.
Εκει συναντησε ανθρωπους της ερημιας και συναναστρα-
φηκε μαζι τους.Τον εμαθαν πως το σωμα του ανθρωπου
ειναι βαρυ και η ψυχη του ελαφρια.Τοτε ηρθε ενας πα-
ραξενος ανθρωπος,τους μιλησε με πυρινα λογια.Πως
θα ερθει το τελος του κοσμου,κι οποιοι θελουν να
γλιτωσουν να τον ακολουθησουν.Τους ειπε πως τα'βαλε
με τη σκληροτητα του κοσμου και την πολεμησε παν-
του.Βασανισθηκε για τις ιδεες του και για τις πεποιθη-
σεις του.Αγωνισθηκε για την Δικαιοσυνη,για την Ελευ-
θερια,για την Ισοπολιτεια.Διδαξε πως το μετρο ολων
των πραγματων ειναι ο ανθρωπος.Ο ανθρωπος ειναι εκει-
νος,που εχει ερθει χθες,εκεινος,που ειναι τωρα,εκεινος,
που θα ερθει αυριο κι εκεινος,που δεν θα ερθει ποτε να
κατοικησει σε κανεναν τοπο και δεν θα υπαρξει σε κανε-
ναν Χρονο.Τα παιδια του δεν τον ακουγαν,ανδρεικελα
και σαλτιπαγγοι καταντησαν στην κοινωνια.Λυπηθη-
κε πολυ.Οι ανθρωποι ,που ζουν ετσι,ειναι σαν να μην
γεννηθηκαν ποτε.Εμεινε ερημος και μοναχος,αρρω-
στο τον βρηκε ο μεγαλος πολεμος.Οι ανθρωποι απο-
δεκατισθηκαν μεσα σ'εκεινη την αγριοτητα.Χαθηκαν,
σαν ποτε να μην ηταν πανω στη γη,γεωργοι,ψαραδες,
ανδρες,γυναικες,παιδια.Οι δικοι του δολοφονηθηκαν,
εμεινε ορφανος και μεγαλωσε σε Ιδρυματα.Πηρε τον
στραβο δρομο.Πουλουσε μια γυναικα σε ανδρες.Την
χτυπουσε και της επερνε τα χρηματα.Μεγαλωσε τη
δυναμη του με διαφορες επιχειρησεις στον υποκοσμο.
Εγινε μισητος στο χωρο εκεινο,σιγουρα θα τον εβγα-
ζαν απ'τη μεση,θα τον δολοφονουσαν ,αν δεν τα πα-
ρατουσε και δεν εξαφανιζονταν.
Για χρονια κρυφθηκε.Εκανε συνειθισμενες δουλειες.
Οταν ξεσπασε μεγαλη κοινωνικη αναταραχη βρεθηκε
χωρις δουλεια,ανεργος.Η οικονομικη του κατασταση
ηταν αθλια.Η γυναικα του πηγε μ'αλλον αντρα,τους
επιασε,εκεινη τον παρατησε και ακολουθησε τον ερα-
στη της.Εκεινος την πουλουσε κι οταν την βαρεθηκε
την εδιωξε την πεταξε στο δρομο.Εκεινη ηρθε και τον
βρηκε,του ζητησε να την συγχωρεσει,κλαφτηκε τον
παρακαλεσε.Την κρατησε.Ομως βαθεια μεσα του την
μισουσε κι ηθελε να την εκδικηθει.Καθε μερα της φερ-
νονταν ασχημα,την ξεφτελιζε και την ταπεινωνε.Μεχρι,
που αρρωστησε,απο φυματιωση και την αφησε αβοητη
να ψοφησει σαν σκυλι .
Μετα τον θανατο της τον κυνηγησαν οι συγγενεις της,
τον κατηγορησαν πως αυτος την σκοτωσε.Εκεινος κα-
λαβε τις προθεσεις τους και μια σκοτεινη ασεληνη νυ-
χτα το'σκασε.
Περιπλανηθηκε σ'ενα πυκνο δασος,χαθηκε μεσα του.
Τ'αγρια θηρια θα τον κατασπαραζαν αν αυτος πρωτος
δεν μηχανευονταν το κυνηγι.Γυμνασε σκυλια,τα'μαθε
τα ιχνη των ζωων και τα'στειλε να τα κυνηγησουν.
Απο τις αγριελιες εκανε τοξο και βελη και τα στοχευ-
σε.
Αφου κανονισε το κυνηγι,οργωσε και εσπειρε τη γη
με σιταρι και καλαμποκι.Απο τις θεσεις των αστεριων
στον ουρανο γνωριζε ποτε αλλαζουν οι εποχες,και
ποτε ειναι καιρος να ταξιδεψει η στη θαλασσα η' στην
ξηρα.Ποτε τα νερα γεμιζουν ψαρια και ποτε ξευγα-
ρωνουν οι λαγοι και ποτε παχαινουν τα ελαφια.
Πηρε τις φωνες απο το στομα του και εκανε τα γραμ-
ματα και τους φθογους της γλωσσας.Αρχισε να ονο-
ματιζει τα πραγματα και τα φαινομενα του κοσμου,
να εκφραζει τα αισθηματα του και να λεει τις σκεψεις
του.Αισθανθηκε πως η γλωσσα ειναι πολυ ανωτερο
εργαλειο απο τα πετρινα και τα ξυλινα εργαλεια,για
να επικοινωνησει με τον κοσμο και τους αλλους αν-
θρωπους γυρω του.Κατανοησε πως ο ανθρωπος υπαρ-
χει πραγματικα μονο γλωσσικα.Το ''υπαρκτο'' ταυτι-
ζεται με το ''υπαρκτο γλωσσικα''.Μιλω,αρα Υπαρχω.
Πολλες φορες ενιωθε τη ζωη του μονοτονη,αχαρη.
Αισθανονταν κι ενα ανεξηγητο φοβο,που δεν ηταν φο-
βος απο τα αγρια ζωα η'απο τα φυσικα φαινομενα.Αρ-
γοτερα θα μαθαινε πως ο φοβος ,που βασανιζει τον
ανθρωπο ειναι μεταφυσικος.Τι υπαρχει περα απο
τον ανθρωπο;Ρωτουσε,και οι απαντησεις ηταν δυσκο-
λες,πολλες ηταν αδυνατες και αντιφατικες και κατα-
ριπτονταν.Επειτα στη θεση τους εμφανιζονταν αλ-
λες,Αβεβαιες,η' δογματικες.Καποιες λεξεις ειχαν ανε-
ξηγητη,αινιγματικη,γοητεια;''ειναι,''φαινεται'',''αλη-
θεια'',...Παρατηρησε πως σε μια προταση οι λεξεις
υπακουν στο νοημα,στο στοχο της προτασης.Ταυτο-
χρονα ομως αυτονομουνται και γεννουν αλλες
προτασεις,κι ετσι προχωραει η γλωσσα και η αναζη
τηση,η σκεψη και η δημιουργια.Το Αγνωστο με το
Γνωστο χωριζονται ασυμπτωτικα.Την αρση του
ασυμπτωτου την καταφερνει ο ανθρωπος.Αλλοτε
αυτη η αρση πραγματοποιειται σε λιγο χρονο,αλλο-
τε σε περισσοτερο και αλλοτε σε απειρο χρονο.
Πολλες νυχτες υπεφερε απο αυπνια.Ενιωθε πως κατι
υπηρχε,κυλουσε,διπλα του και δεν το κατανοουσε.
Οι ανθρωποι δεν ενδιαφερονταν γι'αυτα,που τον
αποσχολουσαν.Με οδυνη ανακαλυπτε πως τον απε-
φευγαν.Ακομα ο τροπος ζωης,που ακολουθουσε εικο-
σι χρονια συνεχως,τον αποξενωσε απο τον περιγυρω
του.Δεν αναγνωριζε τιποτα γυρω του σαν γνωστο,βε-
βαιο.Η ζωη του σαν να σταματησε σε καποια στιγμη,
σαν να βουλιαζει εκει,πληρης ακινησια.
Οσες ομως εικονες ειχαν σχεση με το σωμα του ηταν
μεγενθυσμενες,καθαρες,λεπτομερεις,με μεγαλο αριθ-
μο σημειων πληροφοριας.Τον ανησυχουχε πολυ μια
πληγη,που αιμοραγουσε στο στηθος,απο καποιο μα-
χαιρι .Οι αλλαγες στο σωμα του ηταν μεγαλες.Εχασε
τη ζωντανια του,το δερμα του δεν ηταν ελαστικο,το
χρωμα της σαρκας του ηταν μωβ σκοτεινο,και μυρι-
ζε ασχημα.
Ξαφνικα,βρεθηκε μεσα σ'ενα κηπο πολυ φωτισμενο
περιτριγυρισμενος απο πολλους ανθρωπους.Αντρες με
σμοκιν και γυναικες με βραδυνα επισημα φορεματα
αναταλλασαν κοσμικες φιλοφρονησεις κατω απο τα
δεντρα του κηπου.Αυτος σηκωσε το δεξι του χερι
και τους εκανε μια χειρονομια να σωπασουν.Εκεινοι
υπακουσαν να τον ακουσουν.Τους καλησπερισε και
τους ευχηθηκε καλη διασκεδαση.Μετα απο εκεινη την
συντομη διακοπη επανηλθαν στις συζητησεις τους.
Εκεινος απομακρυνθηκε απο κοντα τους και χαθηκε
μεσα στα δεντρα και στα ανθισμενα λουλουδια.
Διαλεξε ενα μερος και σταθηκε.Μονος,Εκει ο θορυβος
των ανθρωπων δεν εφτανε..
''Ειμαι εδω και καιρο αθανατος'' ψιθυρισε
Επειτα πλησιασε ηρεμος προς το μερος απο οπου ερχον-
ταν η μουσικη και οι φωνες,και χαθηκε μεσα στις παρε-
ες των ανθρωπων.
.
.
.
ΑΥΤΟ,ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ [ Η / ΤΗΝ ] ΕΙΚΟΝΑ ΕΚΕΙ
.
.
Απο το διπλανο δωματιο ακουγονταν μουσικη πιανου,
και φωνες παιδιων.Το σαλονι ειχε τεσσερα παραθυρα,
ενα ανατολικα,δυο νοτια και ενα δυτικα.Πανω στο τραπε-
ζι ενα ανθοδοχειο με κοκκινα τριανταφυλλα και η ντουλα-
πα με ξυλο καρυδιας,βορειοδυτικα στην γωνια του τοι-
χου, ειχε εναν καθρεφτη στην πορτα της..Τα δαχτυλα
του χεριου του του προκαλουσαν εντυπωση.Σε μια κορνι-
ζα στον τοιχο η εικονα εδειχνε τεσσερις ομορφες κο-
πελλες ,οι δυο πανω σε μια βαρκα και οι αλλες εξω
απο τη βαρκα στα νερα της λιμνης η' του ποταμου,
εριχναν λουλουδια στα νερα παιζοντας με πεντε παι-
δια- ερωτες στον αερα.Απο το ραδιοφωνο,εκεινα τα
παλια ραδιοφωνα με την εξωτερικη μεγαλη μπατα-
ρια,ακουγονταν η φωνη της Βιτορια ντε λος Ανχελες
σ'ενα νανουρισμα..Πολλες φορες,αλλα ειδικα εκεινη
την στιγμη,σκεφτονταν να κανει μια αντιγραφη ενος
πινακα του Λεοναρντο ντα Βιντσι,την Αγια Αννα,
με την Μαρια και το βρεφος .Η κορη στην αγκαλια της
μητερας και το παιδι στην αγκαλια της κορης-μητερας..
Η γλυκεια και ζεστη μυρωδια απο το στηθος της γυ-
ναικας κλεισμενη μεσα στο ασπρο μεταξωτο υφασμα με
τις δαντελες τον συγκινουσε με την αναμνηση της,αλλα
και την παρουσια της..
Ο αλλος απο το διπλανο δωματιο σταματησε να παιζει
στο πιανο,σιωπη.Τα δαχτυλα του ασυναισθητα γαντζω-
θηκαν στο υφασμα του καναπε,η γατα διπλα του κοι-
μονταν ησυχη..Τωρα ηταν η μεγαλη ευκαιρια,σκεφτη-
κε.Ανοιξε με προσοχη την πορτα να μην τον ακουσουν,
μπηκε στην κρεβατοκαμαρα,προχωρησε στο μισοσκο-
ταδο μεχρι το κρεβατι με τον μεταλλικο σκελετο.Ειδε
την γυναικα,που κοιμονταν,στο πλαι του αντρα,.Το
προσωπο της ηταν ομορφο,τα μαλλια της μαυρα σγου-
ρα πανω στο λευκο μαξιλαρι,το χερι της γυμνο μεχρι
τον ωμο εξω απο τα σκεπασματα πανω στο σεντονι.Το
στηθος παλλονταν απαλα και ηρεμα στην αναπνοη της.
Σηκωσε,το χερι και με ανοιχτα τα ματια εκανε εκεινη την
πραξη.Εκεινος,ο ξενος,δεν ξυπνησε ,βυθιστηκε στο κοκ-
κινο ονειρο του..Εκεινη ξυπνησε και γλυκα τον πηρε κον-
τα της και τον βυθισε στο αιωνιο ονειρο του.
Το βραδυ,στο τραπεζι,που ετρωγαν,κανενας δεν μιλησε
για εκεινο το γεγονος,σαν να μην συνεβηκε,η' σαν να
αναβληθηκε η πραξη του,η' να ακυρωθηκαν οι συνεπει-
ες του.
Στο κρεβατι ,αργοτερα,μονος του.Δεν ειχε υπνο,εξω εβρεχε,
ο αερας ουρλιαζε,οι αστραπες εσκιζαν την νυχτα κι επειτα
οι βροντες τους δυνατες.Οταν τον πηρε ο υπνος εξω ξημε-
ρωνε.Η βροχη ειχε σταματησει.
Ξυπνησε το μεσημερι,ηπιε γαλα,το ποτηρι δεν το επλυνε
το αφησε στον νεροχυτη,βιαζονταν,να φυγει απο το σπιτι.
Ξυριστηκε,και του φανηκε το προσωπο του μεσα στις σα-
πουναδες σαν το προσωπο ενος αλλου,ενος ξενου.
Εκεινη την νυχτα ηταν τρυφερη μαζι του,περισσοτερο απο
τις αλλες φορες.Της το ειπε.Εκεινη χαμογελασε,σαν μαργα-
ριταρια ελαμψαν τα δοντια της και του χαιδεψε το προσωπο
και τα μαλλια.Επειτα σηκωθηκε απο το κρεβατι,την κοιταξε,
αιχμαλωτισθηκε απο την εικονα της,ηταν ομορφη.Εκεινη γυ-
ρισε το κεφαλι ,τον ειδε πως την κοιταζε.Εκεινος ντραπηκε,
συνεχιζε ομως να την κοιταζει.Την ακουσε να ανοιγει τη βρυ-
ση,επειτα ο ηχος του νερου,που γεμιζε το ποτηρι.Επεστρεψε
στο δωματιο και ξαπλωσε διπλα του στο κρεβατι.Ενιωθε ευ-
τυχισμενος.Κοιτουσε τα μαλλια της,το μετωπο της ,τα ματια
της,τον λαιμο της,το στηθος της,την κοιλια της.,τα χερια της,
τα ποδια της,ολα.Σε λιγο την πηρε ο υπνος.
Εκεινος ανασηκωθηκε και την κοιτουσε πολυ ωρα,σαν ενα
παραξενο και ταυτοχρονα σαν ενα οικειο πλασμα,που ηρθε
μεχρι εδω ποιος ξερει απο που.Αναρωτηθηκε,τι γνωριζε γι'
αυτην;Τι επιθυμουσε;Ηταν δυνατο να γινει η επιθυμια της
επιθυμιας της;Και απο εκεινο τον φαυλο κυκλο να μην δρα-
πετευσει ποτε;Να φτασει στο τελος του.
Ξαφνικα αισθανθηκε τρομο μαζι με τυψεις.Απλωσε το χερι
και βρηκε το πακετο με τα τσιγαρο στο τραπεζακι διπλα.Ανα-
ψε ενα τσιγαρο, κρατησε το σπιρτο αναμμενο μεχρι να σβη-
σει και παρατηρουσε στον καθρεφτη απεναντι του μεσα στο
μισοσκοταδο του δωματιου την λαμψη της καφτρας του τσι-
γαρου,που πηγαινοερχονταν απο το χερι στο στομα του..Του
ηρθε να ουρλιαξει.
Απο το διπλανο δωματιο ακουστηκε το κλαμα ενος μωρου
παιδιου,σταματησε για λιγο,κι αρχισε παλι,πιο δυνατο.Σκε-
παστηκε μεχρι πανω να μην το ακουει .
Οταν ξυπνησε εκεινη ειχε φυγει για την δουλεια.Πανω στο
τραπεζι της κουζινας του ειχε αφησει ενα σημειωμα.Θα γυριζε
σπιτι το μεσημερι,στις συο και μισι περιπου,στο ψυγειο
ειχε βουτυρο και μελι,να φαει,αν πεινουσε.
Στο σαλονι τα παραθυρα ηταν κλειστα και τα καλυπταν κουρ-
τινες,στο τραπεζι το ανθοδοχειο με κοκκινα τριανταφυλλα
και κορνιζες με φωτογραφιες διαφορα προσωπα της οικογεν-
νειας.Στον τοιχο ενας πινακας αντιγραφη του Ντα Βιντσι με
την Αγια Αννα,την Μαρια και το βρεφος.
Βγηκε στην βεραντα,γεματη γλαστρες με λουλουδια.Η μερα
ειχε εναν λαμπερο ηλιο,φωτισμενη.Κατω ο κηπος,ειδε την
μηλια,πιο περα ειδε την ροδια.Κατεβηκε να περπατησει σ'ε-
κεινον τον κηπο.Σκονταψε σ'ενα παιδικο παιχνιδι,μια κουκλα
μωρου παιδιου με βγαλμενα τα ματια,με ενα ποδι και ενα χε-
ρι.
Δεν θα καθονταν να την περιμενει ,θα εφευγε.''Εγω'' φωναξε
δυνατα σαν να ηθελε να τον ακουσει καποιος αλλος,κι επει-
τα πιο σιγα:''Εγω''.
Ξαναγυρισε σπιτι,μπηκε μεσα στο δωματιο με την ντουλαπα,
ανοιξε την πορτα της με τον καθρεφτη .Κοιταχτηκε μεσα του
και δεν τον εκλεισε.Βρηκε μεσα στην ντουλαπα τα ρουχα της
και εψαξε να βρει τα αλμπουμς με τις φωτογραφιες.Τα βρηκε.
Κοιταξε τις φωτογραφιες.Σε μια παλια κιτρινισμενη φωτογρα-
φια ειχε στηθει μικρουλα ,δυο-τριων χρονων, διπλα σε μια ξυ-
λινη κουνια.Σε μια αλλη φωτογραφια ηταν γυναικα πια,
ομορφη,με ματια μεγαλα και μαυρα σγουρα μαλλια.Ηταν
εγκυος και ειχε τα χερια της προστατευτικα πανω στην φου-
σκωμενη κοιλια της. Οι αλλες ηταν συνειθισμενες,σε καποια
οικογενειακη εκδηλωση,γιορτη,σε καποιο ταξιδι,ο πατερας,
η μητερα,τα αδερφια,συγγενεις.
Βρηκε και μια φωτογραφια στην οπιοια ηταν πολυ κοντα με
καποιον αγνωστο .Τους εδειχνε απο τη μεση και πανω.Χαμο-
γελουσε ,φαινονταν ευτυχισμενη.Τα ματια της ελαμπαν,τα
χειλη τα ειχε βαμμενα κοκκινα και φορουσε χρυσα σκουλα-
ρικια στα αυτια της.Σε καποια αλλη,τραβηγμενη μεσα σε
καποιο παρκο,στεκονταν κατω απο το αγαλμα ενος εφιππου
αντρα.Φορουσε μακρυ μαυρο φορεμα.
Βγηκε εξω .Οπως ηταν αφηρημενος δεν προσεξε και ενα
αυτοκινητο πηγε να πεσει πανω του απο πισω.Τιναχτηκε
ενστικτωδως.Ακουσε πισω του το φρεναρισμα του αυτοκι-
νητου.Δεν γυρισε να δει.Προχωρησε και ανακατευθηκε
μεσα στο πληθος των ανθρωπων.
Οταν μπηκα μεσα στο δωματιο βρηκα τη γυναικα με το μωρο
στην αγκαλια της.Το κρατουσε με το ενα χερι και με το αλλο
πηγε και ανοιξε τα παραθυρα στο φως.Ο ηλιος εμπαινε στο
δωματιο απο τα παραθυρα ανατολικα-νοτια.Στο ανθοδοχειο
πανω στο τραπεζι ειχε βαλει κοκκινα τριανταφυλλα.Ο καθρε-
φτης στην πορτα της ντουλαπας,στα δυτικα-βορεια ,του τοι-
χου βορεια αντανακλουσε στο εσωτερικο του ενας μερος του
χωρου,με την μητερα και το παιδι στην αγκαλια της.
Τους πλησιασα,το παιδι εκλαψε και τραβηχτηκε πισω φοβι-
σμενο,σφιχτηκε στο στηθος της μανας του.Εκεινη γελασε,
του χαιδεψε τρυφερα το κεφαλι,εσκυψε κατι του ψιθυρι-
σε στο αυτι, εκεινο σταματησε το κλαμα κι ησυχασε σ'εκει-
νη τη θεση,μεσα στην αγκαλια της μητερας του.
.
.
.
ΔΙΠΛΟ ΟΝΕΙΡΟ
.
.
Το μεσημερι η ζεστη μεγαλωνε.Ξαπλωνε κατω απο την
μεγαλη βελανιδια,να ξεκουρασθει στον ισκιο της.Ανοιγε
τα ποδια και απλωνε τα χερια στο σχημα του γραμματος
Χ.Κοιτουσε ψηλα πανω τα κλαδια του δεντρου και ανα-
μεσα απο αυτα και τα φυλλα εβλεπε γαλαζια φωτεινα
κομματια του ουρανου.Μ'αυτες τις εικονες βυθιζονταν
στον υπνο.
Εκει μεσα στο ονειρο ηταν ενα πετρινο διοροφο σπιτι.Κα-
νενας δεν υπηρχε εκει.Ανοιξε το παραθυρο προς την ανατο-
λη.Καθησε στην καρεκλα απεναντι απο το ανοιγμενο παρα-
θυρο,ακινητος,σαν κατι να περιμενε,αοριστο.Απο το παρα-
θυρο εξω εβλεπε τον λοφο με τις ελιες και τα κυπαρισσια,
περα στο βαθος τα βουνα αχνα γαλαζια γκριζα.Ακουστηκε
ενας θορυβος,ξυπνησε και βγηκε εξω.Βρεθηκε σ'εναν πλα-
κοστρωτο δρομο,τον ακολουθησε κατηφοριζοντας.Αριστε-
ρα και δεξια του πευκα και ευκαλυπτοι.Πιο κατω τα πευκα
και οι ευκαλυπτοι εξαφανισθηκαν,στη θεση τους εμφανι-
σθηκαν νεραντζιες και λεμονιες.Εκεινα τα δεντρα μαζι με
αλλα σχηματισαν εναν κηπο.Εκει μεσα τα λουλουδια η-
ταν ανθισμενα.Ενα πουλι πεταξε στον αερα ,επειτα ακο
λουθησαν και αλλα.Ακουσε ενα γλυκο τραγουδι.Και ξαφ-
νικα το τραγουδι σταματησε.Σηκωσε τα ματια και την
ειδε.Ειχε φωτεινα ματια.Εκει μεσα στο ονειρο ξυπνη-
σε.
Εκανε πολλες προσπαθειες να κοιμηθει παλι αλλα δεν
τα καταφερε.
Γυρισε σπιτι την ωρα ,που εδυε ο ηλιος.Την νυχτα το
φεγγαρι απο το ανοιχτο παραθυρο ελουζε το δωματιο
μεσα με ασημενιο φως.Ειδε την αδεια καρεκλα και
σκεφτηκε τον ανθρωπο,που ταιριαζει καθισμενος στο
σχημα της.Στο τραπεζι φανταστηκε ολα τα ειδωλα,που
συνεπαγεται η ιδεα του.
Την ωρα ,που ξημερωνε κοιμηθηκε.
Οταν ξυπνησε αργα το απογευμα,στο πετρινο διοροφο
σπιτι δεν υπηρχε κανενας.Ανοιξε το παραθυρο προς την α-
νατολη.Καθησε στην καρεκλα απεναντι απο το ανοιγμενο
παραθυρο,ακινητος,σαν κατι να περιμενε,αοριστο.Απο το
παραθυρο εξω εβλεπε τον λοφο με τις ελιες και τα κυπαρι-
σσια,περα στο βαθος τα βουνα αχνα γαλαζια γκριζα.Ακου-
στηκε ενας θορυβος,ξυπνησε και βγηκε εξω.Βρεθηκε σ'εναν
πλακοστρωτο δρομο,τον ακολουθησε κατηφοριζοντας.Αρι-
στερα και δεξια του πευκα και ευκαλυπτοι.Πιο κατω τα
πευκα και οι ευκαλυπτοι εξαφανισθηκαν ,στη θεση τους
εμφανισθηκαν νεραντζιες και λεμονιες.Εκεινα τα δεντρα
μαζι με αλλα σχηματισαν εναν κηπο.Εκει μεσα τα λου-
λουδια ηταν ανθισμενα.Ενα πουλι πεταξε στον αερα ,επειτα
ακολουθησαν και αλλα.Ακουσε ενα γλυκο τραγουδι.Και ξαφ-
νικα το τραγουδι σταματησε.Σηκωσε τα ματια και την
ειδε.Ειχε φωτεινα ματια.Εκει μεσα στο ονειρο ξυπνη-
σε.
Ακολουθησε τον πλακοστρωτο δρομο.Ο δρομος καμπυλω-
νε ελαφρα κατω απο τα βηματα του,σαν τοξο ενος μεγαλου
κυκλου.Τα πευκα και οι ευκαλυπτοι εξαφανισθηκαν,στη θε-
ση τους εμφανισθηκαν αριστερα και δεξια του δρομου νε-
ραντζιες και λεμονιες.Εκεινα μαζι με αλλα δεντρα σχηματι-
σαν εναν κηπο με νερα ,λουλουδια και πουλια και ζωα.Στον
αερα πεταξε ενα πουλι ,το ακολουθησαν και αλλα πολλα.
Τοτε ακουσε το γλυκο τραγουδι.Και ξαφνικα σταματησε το
τραγουδι.Σηκωσε τα ματια και την ειδε.Ηταν ομορφη κι
ειχε φωτεινα ματια.
Εκεινη τη μερα ειχε αδεια και δεν πηγε στην δουλεια.
Περπατουσε σ'ενα πολυσυχναστο εμπορικο δρομο στο
κεντρο της πολης και μπηκε σ'ενα μεγαλο καταστημα ρου-
χων.Αγορασε μια μπλουζα και μια φουστα.Στον καθρεφτη
του καταστηματος ειδε το ειδωλο της .
Σημερα ειχε εναν ελαφρυ πονοκεφαλο.Πιο κατω στον
εμπορικο δρομο σ'ενα κατασημα οπτικων αγορασε γυα-
λια ηλιου.
Οταν πηρε τον ηλεκτρικο να γυρισει σπιτι της στο βαγονι
του τρενου δεν υπηρχαν πολλοι επιβατες.Απεναντι της κα-
θονταν μια ηλικιωμενη γυναικα,το τρανταγμα του τρενου
και η κουραση την αποκοιμιζε.Στο βαθος ενα μικρο αγο-
ρακι ,διπλα του μια γυναικα.Ο πονοκεφαλος δεν της ειχε
περασει και της προκαλουσε υπνηλια.Παρατηρησε την
κοιμισμενη γυναικα απεναντι της.Τι γνωριζουμε για τους
αλλους ανθρωπους,απο που ερχονται και προς τα που πα-
νε;.Γυρισε το κεφαλι κι ειδε εξω απο το παραθυρο την πο-
λη.Εκτεινονταν σ'ενα λαβυρινθο απο δρομους και κτιρια,
Πως συμβαινει και μεσα σ'αυτον τον λαβυρινθο να συ-
ναντιουνται οι ανθρωποι;
Τα ματια της εκλεισαν και βυθιστηκε στο ονειρο.Βρισκον-
ταν μεσα σ'εναν κηπο με δεντρα και λουλουδια ανθισμε-
να,μηλιες,λεμονιες,με νερα ,και ζωα και πουλια.κι αρχι-
σε να τραγουδαει.Πεταξε ενα πουλι ,ακολουθησαν κι αλλα
πουλια.Τραγουδουσε.
Και ξαφνικα σταματησε το τραγουδι και ξυπνησε.Σηκω-
θηκε και πηγε στο παραθυρο,εξω στο φως ο λοφος με τις
ελιες και τα κυπαρισσια και περα στο βαθος τα βουνα
αχνα γαλαζια γκριζα.Κατεβηκε τη ξυλινη εσωτερικη σκαλα,
και βγηκε στον κηπο.Σαν κατι αοριστο να την τραβουσε
σαν μαγνητης.Αυτη την εποχη τα λουλουδια ηταν ανθισμε-
να,οι πεταλουδες ετρεχαν τα χρωματιστα ειδωλα τους πανω
στα νερα,τα λεμονια φουσκωναν κιτρινα στο φως ,εκει
μεσα στην ευτυχια του κηπου αρχισε να τραγουδαει.
Και ξαφνικα σταματησε το τραγουδι και ξυπνησε.Απε-
ναντι της καθονταν η ηλικιωμενη γυναικα,το παιδι στο
βαθος του τρενου δεν ηταν εκει, ειχε κατεβει σε καποιον
σταθμο.Η ηλικιωμενη γυναικα ετοιμασθηκε να κατεβει στον
επομενο σταθμο.Συλλογισθηκε πως γινεται να συναντιουνται
οι ανθρωποι και να μην ανταλλασουν εναν λογο,κι οπως εμ-
φανισθηκαν ξαφνικα να εξαφανιζονται απο τα ματια μας;
Υπαρχουμε η'δεν υπαρχουμε στα υπαρχω των αλλων;Ποτε
θα συναντησουμε ανθρωπους,που τωρα μας αγνοουν και τους
αγνοουμε;Ποιοι ανθρωποι και ποια πραγματα μας ταιριαζουν;
Μηπως ειμαστε κλεισμενοι μεσα σε ονειρα,το ενα ενα μεσα
στο αλλο;Ποιον ονειρευομαστε να μας ονειρευεται,που τον
ονειρευομαστε να μας ονειρευεται...;Εξω απο το παραθυρο
του τρενου σιγα-σιγα η πολη αραιωνε.Λιγοτερα τωρα τα σπι-
τια και πιο απομακρυσμενα μεταξυ τους.Αποφασισε,η' ηθελε
να πιστευει πως αποφασισε,να μην γυρισει σπιτι.Ο πονοκεφα-
λος της ειχε περασει.
Οταν εφτασε το τρενο στο τερμα κατεβηκε και περιπλανη-
θηκε στην εξοχη πολυ ωρα.Περπατουσε σε δρομακια με
πευκα και ευκαλυπτους αριστερα και δεξια,κι επειτα σε δρο-
μακια με νεραντζιες και λεμονιες και βρεθηκε σε κηπο με
λουλουδια ανθισμενα.Ενα πουλι πεταξε και το ακολουθη-
σαν κι αλλα πουλια.Αρχισε να τραγουδαει.Και ξαφνικα
σταματησε το τραγουδι και ξυπνησε.Ειδε το παραθυρο
με τις κουρτινες τραβηγμενες,εξω στο φως ο λοφος με
τις ελιες και τα κυπαρισσια,περα στο βαθος τα βουνα
αχνα γαλαζια γκριζα.Κατεβηκε τη ξυλινη εσωτερικη
σκαλα,και βγηκε στον κηπο.Σαν κατι αοριστο να τον τρα-
βουσε σαν μαγνητης.Αυτη την εποχη τα λουλουδια ηταν
ανθισμενα,οι πεταλουδες ετρεχαν τα χρωματιστα ειδωλα
τους πανω στα νερα,τα λεμονια φουσκωναν κιτρινα στο
φως,εκει μεσα στην ευτυχια του κηπου αρχισε να τραγου-
δαει.
Και ξαφνικα σταματησε το τραγουδι της.Τοτε τον ειδε
εκει μπροστα της.''Εχεις φωτεινα ματια''τον ακουσε να
της λεει.
Κι οταν ξυπνησε ηταν παντα εκει,στον κηπο μαζι.
.
.
.
Η ΑΠΟΥΣΙΑ [ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ]
.
.
Το ειχε αποφασισει,ολα θα γινονταν οπως τα ειχε
σχεδιασει,ως την παραμικρη λεπτομερεια.Ειχαν ζη-
σει μαζι δεκα- πεντε χρονια,παιδια δεν ειχαν.Εκεινη
η μερα ηταν καταλληλη για την εκτελεση του σχεδι-
ου του.Εβρεχε απο το πρωι ασταματητα.Ετοιμασθη-
κε,φορεσε την αδιαβροχη καμπαρντινα του,κοιταξε
την ωρα στο ρολοι και της φωναξε πως θα βγει εξω.
Εκενη ηταν στην κουζινα,μεσα στον θορυβο δεν τον
ακουσε.Το επανελαβε,εκεινη κατι του ειπε,δεν το α-
κουσε.Δεν θα αργουσε,της ειπε.Ανοιξε τη πορτα ,την
εκλεισε και βγηκε εξω στη βροχη.Η βροχη ειχε δυ-
ναμωσει.
Επρεπε να παρει την ομπρελα,σκεφτηκε ομως πως
δεν θα του χρειαζονταν.Στη μεση του δρομου τα νε-
ρα λιμναζαν,απεναντι ειχαν σχηματισει ορμητικο χειμ-
μαρο.Διεσχισε γρηγορα το δρομο και βρεθηκε στο
απεναντι πεζοδρομιο.Προχωρησε εφτα -οχτω μετρα
αριστερα και εστριψε στη γωνια του δρομου.Η βρο-
χη τον χτυπουσε στο προσωπο,εσπρωξε την σιδερε-
νια αυλοπορτα,την εκλεισε πισω του και μπηκε στη
μικρη αυλη του σπιτιου.Το σπιτι ηταν ενα παλιο
διοροφο νεοκλασικο.Ο ιδιοκτητης του,απ'τον οποιο
το ειχε αγορασει προσφατα,το ειχε εγκαταλειψει χρο-
νια.Βιαστηκε,ανεβηκε τα λιγα σκαλοπατια μεχρι
την εισοδο,ξεκλειδωσε την πορτα.Η πορτα ετριξε
καθως την ανοιγε,την εκλεισε πισω του.Το φως
ηταν ελαχιστο.Ανεβηκε την ξυλινη εσωτερικη σκα-
λα στον δευτερο οροφο.Ανοιξε την πορτα και την
εκλεισε πισω του.Του ειχε κοπει η ανασα απο την
προσπαθεια να βρεθει γρηγορα εκει.Καθισε σ'εναν
καναπε να ηρεμησει.Σιγα-σιγα συνειθισε στο λιγο-
στο φως.Σηκωθηκε,εβγαλε την καμπαρντινα του και
την αφησε πανω σε μια καρεκλα.Πηγε στην κρεβατο-
καμαρα,μεσα στο μισοσκοταδο ξαπλωσε στο κρεβα-
τι με τα ρουχα,δεν σκεπαστηκε,αισθανονταν ζεστη
και μετα απο λιγο αποκοιμηθηκε.
Ο υπνος του ηταν ανησυχος,γεματος εφιαλτες.Σε εναν
απ'αυτους,γνωριζε σημαντικα πραγματα,που δεν μπο-
ρουσε να τα μεταδωσει.σε κανεναν αλλονΗ αγωνια του
ηταν μεγαλη γιατι απο την μη ανακοινωση τους κινδυνευ-
αν οι ζωες πολυ αγαπημενων του προσωπων.Τα λογια
του δεν υπακουσαν στους βασικους κανονες της γλωσ-
σας, ηταν εντελως ακατανοητα.
Οταν ξυπνησε ενιωθε πολυ κουρασμενος.Σηκωθηκε
απο το κρεβατι.Πηγε στο παραθυρο της κρεβατοκα-
μαρας,ανοιξε τα φυλλα του και κοιταξε απο τη χαρα-
μαδα αναμεσα απο τα κλειστα παντζουρια το σπιτι
του απεναντι.Τα παραθυρα ηταν κλειστα,τα παντα
ακινητα.Καθισε πολυ ωρα εκει κρυμενος να κοιταζει
για καποια κινηση.Τιποτα,καμια κινηση απεναντι.
Αποτραβηχτηκε για λιγο.Πηγε στο μπανιο να πλυ-
θει,κι υστερα στη κουζινα να φαει κατι,απ'αυτα,που
ειχε εφοδιασει το ψυγειο.Ξαναγυρισε στη θεση της
παρατηρησης του.Τιποτα δεν ειδε.
Μονο οταν νυχτωσε ειδε αμυδρο φως στη χαραμαδα
των κλειστων παντζουριων στο πανω αριστερο παρα-
θυρο.Περιμενε υπομονετικα να δει κατι περισσοτερο.
Ματαια,τιποτα.Ακουσε το ρολοι ,εξω σ'ενα δημοσιο
κτιριο να χτυπαει την ωρα,εντεκα.Εμεινε στη θεση
του ,παρα την κουραση,το πιασιμο του σωματος του
και την μεγαλη υπνηλια,που ενιωθε.
Παλι ο υπνος του ηταν ανησυχος.Καποιες ωρες της
νυχτας τις περασε ξαγρυπνος,προσπαθωντας,πολυ
δυσκολα,να θυμηθει τους εφιαλτες του.
Σ'εναν απ'αυτους ενας ανθρωπος του ανακοινωσε πραγ-
ματα ανησυχητικα,και του απεδειχνε ψυχρα την απειλι-
τικη πραγματικοτητα τους..Ολα αυτα διαδραματιζον-
ταν σ'ενα τεραστιο χωρο με απειρες ηλεκτρονικες οθο-
νες διαφορων διαστασεων.Ο ανθρωπος στην τελευταια
του προταση παρομοιασε το Συμπαν μ'ενα Γιγαντιαιο
Διχτυο Οθονων.Υστερα απομακρυνθηκε απο κοντα
του,προχωρησε στο βαθος της αιθουσας και διαλυθη-
κε τους φθορισμους των οθονων.
Την αλλη μερα,και τις επομενες τρεις ημρες δεν παρα-
τηρησε κατι σημαντικο.Παντα το αμυδρο φως στην
χαραμαδα του παραθυριου,στις εντεκα ακριβως το
βραδυ εσβηνε.Ο υπνος του συνεχιστηκε ανησυχος,οι
εφιαλτες του ομως τωρα ειχαν ελλατωθει.
Για αρκετο καιρο συνεβαιναν τα ιδια με ασημαντες
παραλλαγες.
Μια μερα,περιπου στις δεκα η ωρα το πρωι,ειδε μια
νεα και μια ηλικιωμενη γυναικα να μπαινουν στο
σπιτι.Μια ωρα αργοτερα η εξωπορτα ανοιξε και
βγηκε η νεαρη γυναικα.Εστριψε στη γωνια αριστερα.
Μετα απο λιγο επεστρεψε συνοδευομενη μ'εναν
ψηλο αγνωστο αντρα,Ο αντρας ηταν χοντρος με με-
γαλη κοιλια και φορουσε μυωπικα γυαλια..Μετα την
εισοδο τους στο σπιτι,τα κλειστα παντζουρια στα
δυο παραθυρα ανοιξαν στον πανω οροφο.Ειδε για
λιγο την ηλικιωμενη γυναικα στο ανοιγμα του δεξι-
ου παραθυρου.Εντελως αγνωστη.Φοβηθηκε μην τον
δει και τραβηχτηκε απο την χαραμαδα της παρατηρη-
σης του,εκανε πισω και κρυφτηκε στο σκοταδι της
καμαρας.Τον ειδε;Δεν ηταν δυνατον να τον δει.Το
σχεδιο του ειχε αποκλεισει την αποκαλυψη του.
Ολη τη νυχτα εμεινε αγρυπνος.Τα φωτα στον πανω
οροφο ηταν αναμενα.Οι κουρτινες στα παραθυρα
ηταν τραβηγμενες και καλυπταν την θεα του.Εβλε-
πε τις σκιες τους.Ο χρονος εκθεσης του στα φωτεινα
ανοιγματα,ο αριθμοςκαι η θεση τους διεφερε.Εβλεπε
μια σκια η' δυο σκιες για λιγο η'για περισσοτερο χρονο
σ'ενα η' και στα δυο ανοιγματα.Αυτο συνεχιζονταν για
λιγο η' για περισοτερο χρονο διακοπτομενο απο ελλε-
ψη σκιας,για μικρα η' μεγαλα χρονικα διαστηματα.
Κοντα στο ξημερωμα εσβησαν τα φωτα στο σπιτι,τα
παντζουρια ομως δεν τα εκλεισαν..
Εξαντλημενος ξαπλωσε στο κρεβατι με τα ρουχα να κοι-
μηθει.Ο υπνος του ηταν εφιαλτικος.Σ'ενα τεραστιο κτι-
ριο ανεβαινε συνεχως ελικοειδεις σκαλες.Σε καθε επι-
πεδο ο ιδιος αναλοιωτος πανομοιοτυπος χωρος.Νιωθον-
τας το ματαιο,το παραδοξο,σταματησε την ανοδο.Κατε-
βαινοντας τις απειρες ελικοειδεις σκαλες δεν βρηκε την
εισοδο του κτιριου,ουτε συναντησε αλλους ανθρωπους,
αν και ακουγε ποτε κοντα και ποτε μακρυα του τις φω-
νες τους.Η συγχιση του ηταν πολυ μεγαλη,που δεν
γνωριζε αν ανεβαινε η' αν κατεβαινε,αν κινουνταν
οριζοντια η ' σε καποια γωνια,θετικη η' αρνητικη.
Ξυπνησε.Τα θυμονταν ολα καθαρα.
Επειτα κοιμηθηκε ,χωρις ονειρα.
Οταν ξυπνησε ολα τα παραθυρα στην προσοψη του
σπιτιου του ηταν κλειστα.Και τις επομενες ωρες και
μερες παρεμειναν κλειστα.
Την πεμπτη μερα ειδε τη γυναικα του να βγαινει απ'
το σπιτι κατα τις εννεα και τεταρτο το πρωι.Η μερα ηταν
καθαρη ειχε ηλιο.Μετα απο σαραντα λεπτα περιπου
επεστρεψε κουβαλωντας στα χερια της σακουλες με
ψωνια.Κατα τις τεσσερις το απογευμα την επισκεφθη-
κε μια γυναικα ,γνωστη τους.Τα παραθυρα ανοιξαν.
Οταν νυχτωσε η γνωστη γυναικα εφυγε.
Εκεινη τη βραδυα αποφασισε να κοιμηθει νωρις.
Για πρωτη φορα απο τοτε,που εγκατασταθηκε
σ'αυτο το σπιτι ο υπνος του ηταν ηρεμος.
Το πρωι κοιταχθηκε στον καθρεφτη του μπανιου.Το
προσωπο του αδυνατο,το δερμα του ωχρο,τα γενια
του ειχαν μεγαλωσει.Παραξενο,δεν ενιωσε δυσφο-
ρια,δεν ανησυχησε ,δεχτηκε την σωματικη του αλ-
λαγη με ανακουφιση.Ντυθηκε και βγηκε εξω απο το
σπιτιστην πολη.
Ηπιε καφε σ'ενα απο τα κεντρικα καφενεια.Καποιος
τον σταματησε στον δρομο.Τον κοιταξε καλα κι επειτα
ζητωντας του συγνωμη του ειπε πως εκανε λαθος,τον
περασε για καποιον αλλον.
Συνεχισε να βγαινει εξω.Σπανια τωρα συνεβαινε κα-
ποιος να τον σταματα και να τον παιρνει για καποιον
αλλο.μεχρι,που κι αυτο σταματησε.Επισης σπανια
τωρα πηγαινε στο παραθυρο.
Καποτε γα εναν ολοκληρο μηνα δεν ειδε καθολου τη
γυναικα του.Επειδη δεν μπορουσε να υποθεσει πως
ηταν κλεισμενη μεσα στο σπιτι, η' πως ηταν αρρωστη,
φανταστηκε πως ελλειπε σε ταξιδι.
Οταν επεστρεψε του φανηκε αδυνατη,περπατουσε με
δυσκολια.Τ'απογευματα ακουγε το ραδιοφωνο δυνατα
να παιζει μουσικη,ποτε στο ισογειο,ποτε στον πρωτο
οροφο,κι αργοτερα ακουγε την τηλεοραση ανοιχτη πα-
νω στο σαλονι,μεχρι πολυ αργα τη νυχτα.Το θεωρησε
φυσικο στη ζωη μιας μοναχικης και ερημης γυναι-
κας.
Καποια νυχτα τον ξυπνησαν δυνατα γελια.Προερχον-
ταν απ'τη μερος του σπιτιου.Δεν σηκωθηκε να κοιταξει.
Για αρκετη ωρα ακουστηκαν οι φωνες και τα γελια,
απο καποια κοσμικη συγκεντρωση στο σπιτι,επειτα
επικρατησε σιωπη,ησυχια.
Εκεινος με τον καιρο εκανε νεες γνωριμιες,ασχοληθη-
κε με διαφορες επιχειρησεις,ταξιδεψε σε πολλες χωρες,
γνωρισε ανθρωπους,που ειτε ενδιαφερθηκε,παθιαστη-
γι'αυτους,ειτε αδιαφορησε.
Ετσι κυλησε ο χρονος και περασαν χωρις να το κατα-
λαβει εικοσι ολοκληρα χρονια.
Ενα απογευμα,μια βροχερι μερα απο το πρωι,διεσχισε
το δρομο γεματο με νερα μεχρι το απεναντι πεζοδρομιο
του σπιτιου του.Ανοιξε την πορτα και μπηκε μεσα.
''Γυρισες,ξεχασες να παρεις την ομπρελα μαζυ σου και
βρεχει σημερα απ'το πρωι ασταματητα '' ακουσε τη φω-
νη της γυναικας του,μεσα στο θορυβο των πιατων,που
πλενονταν,να ερχεται απο το μερος της κουζινας στο
βαθος.
.
.
.
Η ΜΑΣΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ
.
.
Ειχαν πολλα κοινα συμφεροντα,κυριως οικονομικα.
Αυτος ειχε στην ιδιοκτησια του πολλα μπαρ και
σπιτια με κοινες γυναικες στην πολη,το ιδιο και
ο αλλος.Αυτη η δουλεια βασιζεται,ετσι πιστευε
και αυτο εφαρμοσε,σ'ενα τεραστιο δικτυο,με μηχα-
νισμους ,που παγιδευουν τον αντιπαλο στον πολυ-
πλοκο λαβυρινθο του και τον εξολοθρευουν.Ενα τρο-
μακτικα ακαμπτο σκληρο συστημα οργανωσης:
χρημα,δυναμη,εκδικηση,τιμωρια.
Αρκετο καιρο τον απασχολουσε πως να παρασυρει
τον αλλον με καποιο εφυεστατο σχεδιο,και να τον
εξοντωσει σωματικα και οικονομικα,χωρις ο αλλος
να υποψιαστει το παραμικρο.Γνωριζε πολυ καλα,
πως ο αλλος ηταν πονηρος και φοβονταν πως αν
αργοπορουσε,εκεινος θα τον προλαβαινε.Τον τελευ-
ταιο καιρο του εστελνε τριτους ανθρωπους,να λυσουν
τα μεγαλα προβληματα,που δημιουργηθηκαν μεταξυ
τους.Μια δυο φορες καταφερε να συναντηθουν στην
σουιτα ενος πολυτελους ξενοδοχειου,σ'ενα απο τα πολ-
λα διαμερισματα,που διατηρουσε.Πιστευε πως ενας
κινουμενος στοχος στοχευεται πιο δυσκολα απο εναν
ακινητο στοχο..Ηταν ψηλος,και παρα τα χρονια του
το σωμα του ηταν καλοδιατηρημενο,σαν γερασμενο
αλλα επικινδυνο ακομα αιλουροειδες.Το βλεμμα του
ηταν παγερο,διαπεραστικο σαν στιλετο,και φοβηθηκε
μηπως αποκαλυψει τις σκεψεις του,τα σχεδια του.Σκε-
φτηκε πως αν ειχε καταλαβει,διαισθανθει,το σχεδιο
του ,ειχε την ικανοτητα να το οικειοποιηθει,και να
το αναμορφωσει προς οφελος του,ειτε να το ακυρω-
σει ειτε να το μεταποιησει ετσι,που να τον παραπλα-
νησει πως αυτος ειναι ο κυριος του σχεδιου,πως ολες
οι κινησεις προερχονται απ'αυτον τον ιδιο,και εκεινος
θα τον περιμενε να τον εξολοθρευσει .
Πολλες φορες του εστειλε πληρωμενους δολοφονους
να τον καθαρισουν,εκεινοι ειτε δηλιαζαν την τελευται-
α στιγμη και τα παρατουσαν ειτε τον προδιδαν.Σε ολες
τις συναντησεις τους εκεινος συμπεριφερονταν σαν τι-
ποτα να μην ειχε καταλαβει,σαν να μην ειχε συμβει τι-
ποτα κι αυτο ηταν ,που φοβονταν περισσοτερο.Επρε-
πε να βρει κατι αλλο πιο αποτελεσματικο να νικησει
το ατρωτο του.Να τον παγιδευσει σε ενα φαυλο κυκλο,
κατι οπως στα μαθηματικα,οπου σε καποια θεωρηματα
τα δεδομενα και τα αιτηματα επανερχονται στο τελος
της αποδειξης,κλεινοντας την σ'ενα φαυλο κυκλο.
Ειτε ακομη να τον παρασυρει και να χαθει σ'εναν τερα-
στιο λαβυρινθο,απροσανατολισμενος στις ιδιες ευθειες
γραμμες,ειτε σε παραλληλες ευθειες ειτε σε συνεχως
τεμνομενες γραμμες σε συνεχως διαφορετικες γωνιες
με συνεχως μεταβαλομενες καμπυλοτητες.Αυτο μπο-
ρει να πραγματοποιηθει στον πραγματικο,υλικο,χωρο
ενος οικοδομηματος με απειρους διαδρομους,σκαλες,
παραθυρα,δωματια,και οροφους.Ακομη,μπορει να
γινει και στον καθαρα διανοητικο χωρο των συλλογι-
σμων ,των παραδοξων.
Τον τελευταιο καιρο ζουσε με μια γυναικα,δεν ηταν
ερωτευμενος μαζυ της.Εκεινη ηταν ομορφη,ομως
εκεινη την φυσικη ομορφια την παραποιουσε,την
φορτωνε με την υπερβολικη σκηνοθεσια του μακι-
γιαζ, με τα προκλητικα ρουχα.Εκεινο δεν τον πειραζε,
μαλιστα το εκμεταλευτηκε.Μιας τετοιας γυναικας η
δυναμη ειναι τεραστια,απολυτη κυριαρχια στο αρσενι-
κο.Την εξωθουσε στην πορνεια πολυτελειας,με πε-
λατες της υψηλης κοινωνιας,ετσι μ'αυτο το γοητευ-
τικο διχτυ τους αιχμαλωτιζε,εξαγοραζε την συνενοχη
τους η' την σιωπη τους στις δουλειες του.
Υπηρξαν και φορες που τα χαλουσε μαζυ της ,την
εδιωχνε,της ελεγε πως τα βαμενα κοκκινα νυχια της
τον αηδιαζουν,η ανορεξια της για να μεινει αδυνατη
τον ενοχλουσε,της ελεγε πως τους ανθρωπους τους
τραβουν τα αληθινα σωματα,κι οχι τα σωματα,που
κρεμουν στα εξωφυλλα των περιοδικων μοδας,πως
μοιαζει με εκεινες τις επαγγελματιες πορνο σταρ,που
πρωταγωνιστουν στις πορνο ταινιες ,που παραγει
ο ιδιος στις επιχειρησεις του,πως λειτουργει σαν
μια τετοια σεξι βιντεοταινια,συναρμολογημενη με
εικονες και μικροφωνα ,στο στομα στη κοιλια στα
ποδια στο αιδοιο ,παντου.
Εκεινη μετα απο μερικες μερες επεστρεφε,επεφτε
στα ποδια του και τον παρακαλουσε ,με ψευτικα
και αληθινα δακρυα ,να την κρατησει.Κι ηταν εκει-
νη η γυναικα,που περισσοτερο φοβονταν,απο τα
ατομα,που τον περιτριγυριζαν,μηπως του την φερει,
ενσωματωμενη σε καποιο σχεδιο του αντιπαλου του.
Εβαλε εμπιστους ανθρωπους να την παρακολουθη-
σουν , δεν ειδαν κατι το υποπτο.Εκεινη καθημερινα
ακολουθουσε το ιδιο δρομολογιο:στις εντεκα ακρι-
βως το πρωι εβγαινε απο το σπιτι,στη γωνια την πε-
ριμενε το αυτοκινητο με τον σωφερ ενος απο τους
υψηλους πελατες,στις εξι η ωρα το απογευμα επεσ-
τρεφε σπιτι με ταξι.Αυτη η τελετουργικη ακαμψια
στην καθημερινοτητα της γυναικας,η ωρολογιακη
ακριβεια στις κινησεις,του φανηκε υποπτη.Σαν τον
ηθοποιο,που παιζει τον ρολο του σε καποιο εργο,
στο εργο του αλλου για την εκδικηση του.
Μια μερα,το μεσημερι,τον πηρε στο τηλεφωνο κα-
ποιος αγνωστος ανδρας,του ειπε πως ηταν επειγον να
συναντηθουν για καποια υποθεση του.Του απαντησε
πως δεν του αρεσει να μιλαει με αγνωστους,δεν ειχε
χρονο να σπαταλησει,ο αλλος επεμενε να συναντηθουν.
Η σοβαροτητα στη φωνη του και η επιμονη του τον
εκανε να δεχτει την προσκληση για την συναντηση,το
ιδιο εκεινο βραδυ.Εδωσε εντολη κανενας να μην τον
ενοχλησει εκεινη την ωρα της επισκεψης.Με αυτο η-
θελε να αποσυνδεσει την συναντηση με οποιαδη-
ποτε συναρθρωση συμβαντων,να την απενεργοποι-
ησει ,προκαλωντας κενα ασυνεχειας σε μια συνεχη
ροη.
Ο αλλος ηρθε,καθισε στον καναπε απεναντι του,χωρις
χρονοτριβη και περιττες εισαγωγες του προσφερε,αντι
καποιας υψηλης αμοιβης,ενα ακρως,οπως ειπε,αποτελε-
σματικο σχεδιο για την πληρη εξοντωση του αντιπαλλου
του.Αντεδρασε,του ειπε πως ηταν θρασυς να το νομιζει
για καποιον ανοητο και αφελη.Ο αλλος επεμενε,τον αφη-
σε να αναπτυξει λεπτομερειακα το σχεδιο του.Στο τελος
τον επεισε και δεχτηκε.Απο εκεινη την στιγμη θα ξεκι-
νουσε η εφαρμογη του.Του υπογραψε μια επιταγη με το
ποσο,που ζητουσε και του την εδωσε,εκεινος σηκωθηκε
απο τον καναπε,στην πορτα αποχαιρετοντας τον του ειπε
πως ηταν επαγγελματιας συγγραφεας.Αυτο ομως εκεινον
πολυ λιγο τον ενδιεφερε τωρα.
Ο αντιπαλος τον προσκαλε σε συναντηση,δεχτηκε,και μα-
λιστα να συναντιουνται ταχτικα.Βασικο στοιχειο του
σχεδιου ηταν η αβεβαιοτητα,να υπαρχει και να μην υπαρ-
χει.Το παγερο βλεμμα του αλλου το αντιμετωπιζε με κυνι-
κοτητα.Τα αναμενωμενα αποτελεσματα ηταν ελαχιστα,
σχεδον ανυπαρκτα.Εκεινο τον απογοητευε,να αμφιβαλλει
για την αποτελεσματικοτητα του σχεδιου,αυτο,ταυτοχρο-
να,τον εκανε να θελει να ενεργησει αμεσα με μεγαλυτερη
σκληροτητα απο πριν.Να τραβηξει το περιστροφο και να
το αδειασει πανω του.Η' να τον δητηριασει.Επρεπε να πα-
ρει τα μετρα του,προσεχτικα,οπως ακροβατης στο τεντω-
μενο σχοινι,να μην κανει το λαθος.
Την γυναικα.πληρωσε εναν δικο του και την εβγαλε απο
τη μεση.Σκηνοθετησε ενα ερωτικο εγκλημα ζηλοτυπιας.
Εκεινος προσποιηθηκε πως ηταν υψηλος πελατης και
πηγαν σε ενα πολυτελες ξενοδοχειο.Εκει βρεθηκε η γυ-
ναικα δολοφονημενη.
Εκεινος αλλαζε συχνα κουστουμια,ενω αυτος παντα
φορουσε το ιδιο κουστουμι.Σε μια συναντηση τους του
ειπε ξαφνικα πως η μασκα ειναι το ιδιο,ο αλλος εγκατα-
λειποντας την ακινησια στο προσωπο του ξεσπασε σε
γελιο για αρκετη ωρα,ειδε στο ανοιχτο στομα του τα
χρυσα του δοντια να αστραφτουν σαν χρυσες σφαιρες.
Επειτα,μετα απο αυτο το ξεσπασμα,σοβαρευτηκε και
ανεβαλε το επομενο ραντεβου τους σε αοριστο χρονο.
Ο συγγραφεας του ειχε πει να προσεξει την δυνατοτητα
της θελησης του δραστη,στην αφηγηση,να δρασει αυτο-
νομα και να επισπευσει το τελος της ιστοριας η' να αλλαξει
βασικα και κρισιμα τμηματα στην πλοκη της αφηγησης.Αυ-
τος αισθανθηκε ενα δυνατο,οξυτατο,πονο στο στομαχι,πε-
ταχτηκε πανω ,ετρεξε στην τουαλεττα.Στον νεροχυτη ξε-
ρασε ενα πρασινωπο υγρο.Ανοιξε τη βρυση,εριξε νερο στο
προσωπο του να καθαρισθει και σκουπισθηκε.Τοτε μεσα
στον καθρεφτη ειδε το ειδωλο του.Η εικονα ενος αρρωστου
ανθρωπου.Οταν γυρισε ειπε στον αλλον πως δεν ηταν τιπο-
τα ανησυχητικο,μια μικρη αδιαθεσια.
Εμεινε στο σαλονι ως αργα τα μεσανυχτα καπνιζοντας,σκε-
φτονταν πως επρεπε να επισπευσει την σειρα των γεγονο-
των ,ειχε ενα φοβο,σιγα-σιγα ηρεμησε.Το ρολοι στον τοι-
χο εδειχνε μια και εικοσιτρια λεπτα ,μετα τα μεσανυχτα .
Κοιταξε το χωρο γυρω του.Αναψε αλλο ενα τσιγαρο.Ο συγ-
γραφεας του ειχε τονισει να ειναι ηρεμος,συγκεντρωμενος.
Καπνισε ακομα ενα τσιγαρο,εριξε σ'ενα ποτηρι ουισκι και
το ηπιεΞεντυθηκε και εβαλε οπως παντα το ιδιο καινουργιο
κουστουμι.Κοιταχτηκε στον καθρεφτη,του αρεσε η εικονα,
που ειδε,τον ικανοποιησε το κενο υφος του ειδωλου.Αναψε
ολα τα φωτα στο δωματιο,χαθηκε η εικονα του στον εκτυ-
φλωτικο φωτισμο.Το φως οπως και το σκοταδι ειναι μασκες
αποκρυψης και ενεδρας,σκεφτηκε.
Οδηγουσε ηρεμα,η κοιμισμενη πολιτεια σε λιγο θα ξυπνου-
σε,η λεωφορος εκεινη την ωρα της νυχτας αδεια.
Οταν εφτασε στο προκαθορισμενο μερος παρκαρε το αυτο-
κινητο,και περιμενε.Μπροστα του εκτεινονταν η επιφανεια
της πλατειας,σκεπασμενη με τετραγωνες πλακες,σε ασπρο
και μαυρο χρωμα,στις τεσσερις πλευρες της οι ογκοι των
κτιριων της,στο εσωτερικο της υψωνονταν ενα μοντερνο
γλυπτο,μια κατασκευη απο κινητα και ακινητα μερη.Σ'εκει-
νο το τεραστιο σκακι της πλατειας τα πιονια ισως δεν ειχαν
τοποθετεθει στις θεσεις τους η' ισως ειχαν απομακρυνθει
μετα το τελος του παιχνιδιου η' επαιζαν τις τελευταιες κι-
νησεις τους τα εναπομειναντα πιονια.Ολα θα γινονταν ο-
πως τα ειχε προσχεδιασει,ο αλλος ηταν αυστηρα τυπικος
με το προγραμμα του.Ξημερωνε.Εργατες διεσχιζαν την
πλατεια,με τα ποδια η' με ποδηλατα,πηγαινοντας η' γυρ-
νοντας απο τη δουλεια.Τους εβλεπε αμετοχος,μεσα σ'αυ-
το το σκηνικο ,κλεισμενος μεσα στο αυτοκινητο του.
Εφτασε ακριβως στην ωρα του.Ανοιξε την πορτα του αυ-
τοκινητου ,κατεβηκε και χωρις να την κλεισει πισω του
προχωρησε πανω στο ασπρο-μαυρο της πλατειας,προς
το μερος του.Τραβηξε το περιστροφο,τον σημαδεψε στα-
θερα και τον πυροβολησε.Ο αλλος σωριαστηκε,αψυχος,
ισως να μην προλαβε να καταλαβει την αλλαγη της στα-
σης του,η εσωτερικη πραγματικοτητα μεσα στην οποια
ζουσε,υπηρχε,μεταβληθηκε ξαφνικα σε μια εξωτερικη
πραγματικοτητα γι'αυτον.
Γρηγορα με μεγαλη ταχυτητα διεσχισε την λεωοφορο,η
κυκλοφορια των αυτοκινητων μεγαλωνε.Στον λαβυρινθο,
που μολις πριν λιγο απεδρασε η εισοδος του ταυτιζονταν
με την εξοδο του.η παραδοξοτητα του ηταν πως ενω στην
αρχη του εμφανισθηκε στο τελος του εξαφανισθηκε.
Οι εφημεριδες εκεινης της μερας εγραψαν στα πρωτο-
σελιδα τους για την ταυτοχρονη,περιεργη,εξοντωση
δυο μελων,απο τα πιο σκληρα,του υποκσσμου.
''Ο πρωτος ανδρας βρεθηκε αναισθητος στο διαμε-
ρισμα του σωριασμενος στο πατωμα με ενα παγερο
βλεμμα στο προσωπο του,διακομισθηκε στο νοσοκο-
μειο κι εκει διαπιστωθηκε ο ξαφνικος θανατος του,
πιθανη αιτια θανατου δηλητηριαση απο αγνωστη
και ανεξιχνιαστη μεχρι στιγμης ουσια,το θυμα δεν ε-
φερε σωματικες κακωσεις.
Ο δευτερος ανδρας δολοφονηθηκε αγρια σημερα τα
ξημερωματα απο αγνωστο μεχρι στιγμης ατομο,μπρο-
στα στην εισοδο του κτιριου των επιχειρησεων του.
Ο αγνωστος δραστης τον πυροβολησε με περιστροφο
στο στηθος.Παρα τις ερευνες μεχρι τωρα δεν βρεθη-
καν ενοχοποιητικα στοιχεια για καποιον,ουτε υπαρχουν
αυτοπτες μαρτυρες της δολοφονιας .Κατα πρωτη εκτι-
μηση της αστυνομιας μαλλον προκειται για ξεκαθαρι=
σμα λογαριασμων ανθρωπων του υποκοσμου.''
.
.
.
ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ
.
.
Στον Μπορχες ειχε διαβασει πως βλεπουμε αντι-
στροφα.Τοτε το ειδωλο στον καθρεφτη ειναι το
υποκειμενο,που βλεπει,υπαρχει,κι αυτο,που ει-
ναι μπροστα στον καθρεφτη ειναι αυτο,που το
βλεπουν,το ειδωλο.Στις ακραιες συνεπειες αυτης
της υποθεσης:ο θανατος ειναι η ζωη και η ζωη ει-
ναι ο θανατος.Το πραγματικο δεντρο δεν ειναι ο
σπορος του,αλλα η λεξη ''δεντρο''.Ο δολοφονημενος
δεν δολοφονηθηκε, δολοφονησε.Δεν πιστευουμε
στον θεο,αλλα ο θεος πιστευει σε μας.Το Ψεμα ειναι
η Αληθεια,και η Αληθεια ειναι το Ψεμα.Η Ερωτηση
ειναι η Απαντηση,και η Απαντηση ειναι η Ερωτηση.
Το παιδι ειναι ο γονεας του και αντιστροφα ο γονεας
ειναι το παιδι του.Το γεμιζω κατι ειναι το αδειαζω
κατι,και αντιστροφα το αδειαζω κατι ειναι το γεμιζω
κατι.Δεν ταξιδευουμαι ,δεν παμε σε εναν τοπο,ο
τοπος ερχεται σε μας.Αυτο το γνωριζε απο τη
Θεωρια της Σχετικοτητας του Αινσταιν.
Η σιωπη ειναι ηχος,οπως στο εργο 4':33'' του Τζον
Κεητζ.Ο μουσικος καθεται στο πιανο και για 4 πρω-
τα λεπτα και 33 δευτερολεπτα δεν παιζει.Αυτο,που
ακουει ο ακροατης ειναι η σιωπη.
Πολλα ειναι τα παραδειγματα αυτης της υποθεσης
Επισης απο τον Πλατωνα εμαθε τη Θεωρια των
Ιδεων.Το πραγμα τραπεζι,η λεξη ''τραπεζι'',το
σχεδιο του τραπεζιου,η ζωγραφικη,η φωτογραφικη
απεικονιση του τραπεζιου,τα διαφορα σχηματα τρα-
πεζιων,τετραγωνα,ορθογωνια,οβαλ,ροτοντα,τρα-
πεζια καφενειου,τραπεζια εστιατοριου,γραφειου,
η περιγραφη του τραπεζιου,στον προφορικο λογο,
στην λογοτεχνια,...Ολα αυτα ειναι ατελεις εικονες,
ειδωλα της Απολυτης Ιδεας του τραπεζιου.
Στην ''Πολιτεια'' του Πλατωνα διαβασε τον μυθο
του σπηλαιου.Οι ανθρωποι καθονται αλυσσοδεμε-
νοι στα καθισματα τους μεσα σε μια σκοτεινη αι-
θουσα ενος σπηλαιου.Απο πισω τους,σ'εναν ψηλωτε-
ρα απ'το επιπεδο του σπηλαιου διαδρομο,περνουν οι
Ουσιες,οι Ιδεες των Οντων και ενα φως απο εκει
τις προβαλλει σαν σκιες μπροστα τους πανω σε μια
λεια επιφανεια,οθονη ,στα βραχια του σπηλαιου.
Αυτον τον μυθο τον εξομοιωσε με την εμπειρια
του κινηματογραφου.Κι εκει μεσα στην σκοτεινη
αιθουσα του κινηματογραφου οι ανθρωποι-θεατες
καθονται ακινητοποιημενοι στα καθισματα τους και
βλεπουν μπροστα τους πανω στην οθονη να προ-
βαλονται οι εικονες,οι σκηνες,της ταινιας,απο
την μηχανη της αιθουσας προβολης ψηλωτερα πισω
τους.
Στην φωτογραφια,σκεφτονταν,πως το ατομο,που ε-
βλεπε να ποζαρει εκει δεν υπαρχει πια εδω.Οπως
ηταν εκει δεν ειναι εδω.Οι παλαιοτεροι ανθρωποι απε-
φευγαν,φοβονταν,να φωτογραφηθουν.Πιστευαν πως
θα εχαναν τη ζωη τους αν αποτυπωνονταν σαν εικονα.
Αυτος ο φοβος,ισως εχει τη ριζα του,στον μυθο του
Περσεα και της Μεδουσας.Η Μεδουσα,γυναικα με φιδια
στο κεφαλι,μαρμαρωνε οποιον την κοιτουσε κατ'ευθειαν.
Ο Περσεας παλεψε μαζι της κοιτωντας την στην γυαλι-
σμενη ασπιδα του σαν καθρεφτη.Την νικησε αντικρυ-
ζοντας το Ειδωλο της.
Κατα καποιο τροπο η Απολυτη Πραγματικοτητα ειναι
Ευνουχιστικη,Αδυνατη,και την αντιμετωπιζουμε,την
ζουμε κατασκευαζοντας Εικονεςτης,Ειδωλα της.
Στα προιστορικα χρονια,το βλεπουμε αυτο απο τις εικο-
νες-βραχογραφιες στα σπηλαια του Λεσκω και της Αλτα-
μιρα,ο ανθρωπος,πριν κυνηγησει,εμπενε μεσα σε μια σπη-
λια.Εκει μεσα βαθεια σε μια σκοτεινη αιθουσα της,ανα-
βε δαδια,και ζωγραφιζε πανω στους τοιχους στις επι-
φανειες των βραχων τα ζωα,που θα κυνηγουσε.Σχεδιαζε
τον βισωνα με χοντρο περιγραμμα,και ανθρωπους-κυνη-
γους να τον τρυπουν με κονταρια.Ο ανθρωπος με αυτη
την ζωγραφικη αφηγηση,την αναπαρασταση του κυνη-
γιου εξορκιζε τον φοβο της εκδικησης των ζωων,που
θα χασουν τη ζωη τους στο κυνηγι.Μ'αυτη την τελετου-
ργικη πραξη-αναπαρασταση το κυνηγι του θα ηταν επιτυ-
χες.Αντιδρουσε ενστικτωδως,για να διατηρησει την Ουσια
του επρεπε να καταναλωσει,να μετεχει,να μετουσιωσει
αλλες Ουσιες,αλλα Οντα.
Εργαζονταν σαν ζωγραφος.Πιστευε πως ο Πραγματικος
κοσμος ισοδυναμει,ισοτροπει με τον Φαντασιακο Χωρο.
Τα καθετα,ορθα,κυπαρισσια σε μια εικονα ειναι τα ισο-
δυναμα Φαλλικα Συμβολα.Τα κυματα της θαλασσας,που
συνεχεια κυλουν, ειναι εικονα,ειδωλο,της αεναης Επιθυ-
μιας.
Του αρεσε να βλεπει στους καθρεφτες.Στο καθρεφτακι
του αυτοκινητο πανω στο παμπριζ,και στους εξωτερικους
καθρεφτες εβλεπε την εικονα της πραγματικοτητας να
απομακρυνεται πισω.Επισης στις βιτρινες των καταστημα-
των πανω στα τζαμια τους εβλεπε σε μια εικονα ταυτοχρο-
να ανθρωπους,αυτοκινητα,κτιρια.
Η συγχρονη αρχιτεκτονικη με τα γυαλινα κτιρια σαν καθρε-
φτες τον γοητευε πολυ.Την ιδια συγκινηση ενιωσε και με τα
χαρακτικα του Escher .Εκεινος,που ανεβαινει μια σκαλα,
ταυτοχρονα κατεβαινει την ιδια σκαλα.Η γυναικα στο
μπαλκονι βρισκεται ταυτοχρονα σε δυο πλευρες του κτι-
ριου.
Η ζωη του αλλαξε,πηρε αλλους δρομους.Εκανε φριχτες
πραξεις.Μεσα στη λαμψη του μαχαιριου ειδε την τελευ-
ται εικονα του δολοφονημενου.Ετσι μοιραια τελειωσε
εκεινη η πορεια της πτωσης.
Καποια πραγματα πολυ δυσκολα μπορει να τα αντιλη-
φθει καποιος.Μετα απο παρα πολυ καιρο αρχισε να
υποψιαζεται πως κατι συνεβαινε.Πολλες απο τις πραξεις
του ηταν ακατανοητες και του φαινονταν αναποφευκτες.
Κολυμπουσε στη θαλασσα κι ενιωθε εντονη την αγω-
νια του ναυαγου.Στην πολη βρισκονταν σε μερη,που δεν
ειχε κανενα λογο να βρεθει.Εκανε πολυ στενες σχεσεις με
ανθρωπους,και μια μερα ξαφνικα δεν τους ξαναβλεπε,
εχανε τα ιχνη τους,εξαφανιζονταν.Οπως στα εργα του
Νταλι και του Μαγκριτ:Το προσωπο σχηματιζεται απο
στοιχεια του τοπιου,και ταυτοχρονα διαλυεται στα στοι-
χεια του τοπιου..Η εικονα στον πινακα του καβαλετου
ειναι πιστη αναπαρασταση-συνεχεια του τοπιου,που
αναπαριστα εξω και πισω του.
Προσπαθησε να ερμηνευσει την κατασταση του.Φαινε-
ται πως βιωνε το πλαστο,το φανταστικο,σαν πραγματικο
και το αντιστροφο,το πραγματικο σαν φανταστικο,πλα-
στο.Ζουσε σε μια παραξενη Πραγματικοτητα:Πραγματι-
κοτητας και Μη-Πραγματικοτητας.
Σκεφτηκε να καταγραφει τα ονειρα του,εστω και αποσπα-
σματικα.Εκεινο δεν ηταν ευκολο.Πολλα ονειρα δεν τα θυ-
μονταν καθολου,η' θυμονταν ελαχιστα,αδυνατο να τα ανα-
συνθεσει.Επειτα φοβονταν μηπως καποια απ'αυτα τα ονει-
ρα δεν τα ειδε πραγματικα και τα φανταστηκε η' τα κατα-
σκευασε.Βεβαια αυτο πολυ λιγη σημασια ειχε στην κατα-
σταση,που βρισκονταν.Στη συγχιση Πραγματικου-Μη
Πραγματικου.
Σε καποιο ονειρο,που κατεγραψε,εβλεπε καποιον,το
προσωπο του δεν το εβλεπε,να τον αναγνωρισει.Εκεινος
ο ανθρωπος βρισκονταν μεσα σ'εναν τεραστιο πολυεδρι-
κο χωρο.Στις επιφανειες των πλευρων του ειχε καθρε-
φτες.Τα ειδωλα του και τα ειδωλα των ειδωλων του
ηταν απειρα μεσα στους καθρεφτες.Ειχε την εντυπωση
πως μεσα στα ειδωλα ηταν και το δικο του ειδωλο, και
αγωνιζονταν να βρει την Ουσια,το Ον,του οποιου ηταν
η Εικονα.Φοβονταν πως αν εκεινο εφευγε,εγκατελειπε
τον χωρο των πολλαπλων κατοπτρων,αυτοματα θα κατε-
ρεε η εικονα του,ο ιδιος,απο την κατασταση της υπαρ-
ξης στην κατασταση της ανυπαρξιας .
Ηταν ειδωλο ειδωλου ,που ηταν ειδωλο ειδωλου,που
ηταν ειδωλο ειδωλου,που ηταν...
Σ'αυτη την ιλιγγιωδη πτωση συγκρατηθηκε απο την
σκεψη του Καρτεσιου.''Σκεφτομαι,αρα Υπαρχω''
Πολυ γρηγορα ομως κατερευσε αυτη η σκεψη του.
Πολυ πιθανον το Αιτιο,η Ουσια,της υπαρξης του να πολ-
πλασιαζει τις σκεψεις του,τις ιδεες του,τις διανοη-
τικες του ικανοτητες σε ολοκληρη την κατιουσα
ακολουθια των ειδων του.Τοτε ειναι δυνατον ανε-
βαινοντας αντιστροφα την σειρα των ειδωλων να
καταληγουμε στο Αρχικο Κινουν,στο Αρχικο Αιτιο.
Ετσι μπορουσε να μαθει πως ηταν δομημενο.
Γνωριζε τις εκφρασεις,τις εμφανισεις του:στη φυση,
στον ανθρωπο,στην κοινωνια,στην πολιτικη,στην επι-
στημη,στην ιδεολογια,στην φιλοσοφια,στην τεχνη,
στην λογοτεχνια,στην καθημερινοτητα,στην αγαπη,
στο μισος,στην φιλοδοξια,στην ευτυχια,στην σκληρο-
τητα,στην αληθεια,στο ψεμα,στην πιστη,στην δυ-
στυχια,στην χαρα,...,στο συμπαν.
Απο αυτο το τεραστιο κατοπτρικο συστημα μπορου-
σε να εξαγει ενα τεραστιο αριθμο συνεπαγωγων,
απο τις πιο απλες μεχρι τις απειρα πολυπλοκες .
Σε μια απλη συνεπαγωγη η ακολουθια των ειδωλων
ειναι μια πλανη,δεν υπαρχει.
Μια πολυπλοκη συνεπαγωγη θα ηταν ,ολα τα
διαφορετικα ''ειναι''-Ειδωλα,και το δικο του
''ειναι''-Ειδωλο,να ειναι το εργο καποιου ιδιοφυ-
ους συγγραφεα.Ενα Κειμενο.
Μεσα σ'αυτη τη Λογοτεχνια υπηρξε ο ηρωας ενος
ατυνομικου διηγηματος.
Η φαντασια αυτου του κοσμου οφειλεται στην
φαντασια εκεινου του Συγγραφεα.Η αχρειοτητα του
στην παρανοικοτητα του,η παραδοξοτηττα του στην
λογικη του συγκροτηση,οι αντιφασεις του στην λο-
γικη του ατελεια,...
Αυτο ομως το Συστημα Παραγωγης Κειμενων,μπορει
να δημιουργησει ενα Εργο,οπου ο ηρωας του να
αυτονομηται,να αυτενεργει,να αυτοοργανωνεται,να
επαναστατει να ξεφυγει απο το εσωτερικο του κειμε-
νου και να βρεθει στο εξωτερικο του. Ενα Κειμενο
του Αναποφασιστου,ο ηρωας ειναι ηρωας εντος του
κειμενου η' δρα σ ανεξαρτητα εκτος,σαν να μην
υπαρχει το Κειμενο.
Οπως στο Θεωρημα του Αναποφασιστου του Godel,
ποτε δεν θα αποδειχθει αν ειναι ψευδης η' αληθης η
υπαρξη του Κειμενου.
Μια απο τις πιο παραλογες συνεπαγωγες,δεν ηξερε
αν ηταν η πιο παραλογη,ηταν η σκεψη του να ηταν η
σκεψη ενος αλλου,στο εσωτερικου του ιδιου συστη-
ματος μ'αυτον.Αυτο,που φανταστηκε σαν το Συνολο
να ηταν το Μερος.Μπορει,οπως υπαρχουν δισεκατο-
μυρια ηλιακα συστηματα στον γαλαξια μας και δισε-
κατομυρια γαλαξιες στο συμπαν,ετσι μπορει να
υπαρχουν απειρα εγκιβωτισμενα συστηματα κατα-
πτρων,το ενα μεσα στο αλλο,.Ολα αυτα να αποτελουν
ενα τεραστιο Υπερ-Συνολο,Και αυτο το Υπερ-Συνολο
να αντανακλαται απειρα,και αυτο...Στο τελος αυτης
της λαβυρινθωδους συνεπαγωγης ισως,σκεφτηκε,να
βρισκεται το Παραδοξο του Rusell:
''Να κατασκευασθει το Συνολο Ολων των Συνολων''
Οταν καποιον αλλον συνελαβαν για το εγκλημα του
δεν παραξενευτηκε.Πιο παραξενο του φανηκε,που το
εμαθε,να μαθεις για κατι,που ειναι αδυνατο να μαθεις.
Ομως,σκεφτηκε,πως κι εκεινο μπορουσε να συμβει.
Μονο τοτε ανησυχησε σοβαρα οταν εμαθε πως τον αλ-
λο τον καταδικασαν σε θανατο και πως θα τον εκτε-
λουσαν τα ξημερωματα
.
.
.
Η ΑΝΑΦΟΡΑ
.
.
Οταν ηταν μικρος τον θεωρουσαν παιδι θαυμα.Η
ικανοτητα της μνημης του ηταν εκληκτικη,με απει-
ρη χωρητικοτητα.Θυμονταν οτι εβλεπε και γνωρι-
ζε για καθετι και την παραμικροτερη λεπτομερεια.
Για ενα λουλουδι εκτος απο το ονομα του γνωριζε
τις αποχρωσεις των φυλλων του ανθους ,το ειδος
του,την συνομοταξια στην οποια ανηκει,το μα-
θηματικο γεωμετρικο σχημα του υπερου,τις δια-
σταυρωσεις του,τις εμφανισεις του σαν συμβολο
και σαν εικονα στη λογοτεχνια.
Οι επιδοσεις του στα Μαθηματικα,στην Μουσικη,
στην Επιστημη γενικα,ηταν τεραστιες.Οταν τα αλ-
λα μικρα παιδια της ηλικιας του αδυνατουσαν και
να προσθεσουν 1+2 αυτος ασχολουνταν με την Δια-
φορικη Γεωμετρια.Επαιζε με μεγαλη δεξιοτεχνια
εργα του Σοπεν στο πιανο.Στην Φιλοσοφια επι-
δεικνυε μια τρομακτικη εμβαθυνση στα θεματα
της,με εφυεστατη πρωτοτυπια προτασεων και με-
θολογικη αντιμετωπιση.Ελεγε πως η ανθρωποκεν-
τρικοτητα του θεου παραγεται απο την ιδεα της
''ανθρωποκεντρικοτητας'' του ανθρωπου.Το ''παρα-
γεται'' με την εννοια της παραγωγου στον Μαθημα-
τικο Ολοκληρωτικο Λογισμο.
Μερικα αποσπασματα της σκεψης του:
''Η πιστη,γενικα, ειναι ενα καθαρα βιολογικο φαι-
νομενο,το οποιο υποκειται στους δαρβινικους νο-
μους της επιλογης και της εξελιξης στον φυσικο
κοσμο.''
''Τα ερωτηματα ,που θετει η Φιλοσοφια πρεπει να
ειναι οσο το δυνατον ελαχιστικοποιημενα στη δια-
τυπωση τους,η γλωσσικη τους μορφη να προσεγγι-
ζει το οριο μηδενικου βαθμου γλωσσικης εκφρασης.
Αυτο δεν σημαινει ερωτηματα-χωρις-οντοτητα.Αν-
τιστρεφοντας την συνειθισμενη πορεια :πρωτα να
βρισκουμε ερωτηματα και ακολουθως τα αντιστοι-
χες σ'αυτα τα ερωτηματα απαντηματα,θα μπορουσα-
με αν κινουμασταν αντιστροφα,πρωτα να εντοπιζου-
με απαντησεις,και μετα τα ερωτηματα στα οποια α-
παντουν.Ενα παραδειγμα:αν παρουμε την εκφραση-
απαντηση :'' ο ουρανος ειναι γαλαζιος'' τοτε ακο-
λουθωντας,αυστηρα και συνεκτικα,την λογικη συ-
νεπαγωγη καταληγουμε στο κρισιμο ερωτημα:''Τι
ειναι το φως;''.Αυτο το παραδειγμα απο την Φυσικη
Επιστημη.
Απο την Φιλοσοφια ενα παραδειγμα:απο αυτη την
περιγραφη-απαντηση:''Κοιταξε τα χερια της,τα δαχτυλα
της λευκα,ανασηκωνονταν ελαφρα,αγγιζαν τα πληκτρα
του πιανου,παιζοντας τη μουσικη'' θα βρουμε στο βα-
θος των αναζητησεων το αντιστοιχο-ερωτημα:''το συ-
ναισθημα εκφραζεται με οπτικα δεδομενα;'',αλλα και
το ερωτημα;''πως η γλωσσα επιβαλλει την τεχνη της;''
Φυσικα,καταλαβαινεται πως επιλεξαμε τα απλουστε-
ρα παραδειγματα.Στην ακραια περιπτωση, θα ειχαμε
για παραδειγμα,μια Θεωρια-Απαντημα με το Αντιστοι-
χο-Ερωτημα.Κι ετσι ως το απειρο.Ο ανθρωπος ειναι
ευτυχης,που εφευρε την Φιλοσοφια,και ευτυχεστερος,
ισως,που ποτε δεν θα εφευρει,δεν θα βρει,ολα τα Ερω-
τηματα και ολα τα Απαντηματα της'' .
Τα κειμενα,που αφησε πισω του ειναι αμετρητα.Αν
δεν συνεβαιναν τα καταστρεπτικα γεγονοτα θα κατα-
φερνε να φτασει στον στοχο του.
Θα καταγραψω,εδω,μερικα μικρα αποσπασματα απο
εργα του,σε διαφορους χωρους της γνωσης και της
τεχνης .
Αποσπασμα απο την Ποιηση:
''η θαλασσα κηλιδα βαρκας
οι γλαροι ραφτες συννεφων
βελη του ηλιου στον καθρεφτη της,
ακοντιζουν το ναυαγιο του''
Απο την Διηγηση:
''Το γραφειο καταλαμβανε ολοκληρο τον τριτο οροφο.
Οι υπαλληλοι πισω απο τα γραφεια με τους πελατες
μπροστα διακανονιζαν τις εμπορικες υποθεσεις.Πε-
ρα απο τα παραθυρα η μεγαλη πολη κολλημενη πα-
νω τους σαν διαφημιστικη τουριστικη αφισα.Τελειω-
σε τη δουλεια ,κατεβηκε εξω στον δρομο.Το κτιριο
των γραφειων μεταμοντερνο,ψυχρο ,αδιαφορο.Προ-
χωρησε και χαθηκε στη βουερη σωματικοτητα της
πολης.''
Απο τη Θεωρια:
''Το Εγω-που-Ειναι-Εδω ναρσικευεται με την υποθε-
τικη υπαρξη του Εγω-που-Ειναι-Εκει ..''
Στα αλλα παιδια προκαλουσε δεος,οχι φοβο.Ηταν
ομορφο παιδι.Οι γονεις του ηταν ανθρωποι συνει-
θισμενοι,ο πατερας του υπαλληλος του δημοσιου
και η μητερα του στο σπιτι,οικιακα.Τον προσκαλου-
σαν διαφορα Πανεπιστημια του εσωτερικου και
του εξωτερικου να δωσει διαλεξεις.Παντου προκα-
λουσε μεγαλη εντυπωση.Σε μια απο τις διαλεξεις του
αναφερθηκε στο ''Βελος του Χρονου'':αν μια καφετιε-
ρα πεσει απο το τραπεζι και σπασει,τα κοματια της
ποτε δεν θα ξανακολησουν και η καφετιερα ποτε δεν
θα επιστρεψει στο τραπεζι.Το διανυσμα του Χρονου
δεν αντιστρεφει την πορεια του.Μια Υποθεση,που
την θεωρουμε Αληθινη.Ειναι ομως δυνατον ο Χρονος
να εχει αρνητικη η' θετικη κατευθυνση; η' να ακινητο-
ποιειται;.Το ιδιο Συμβαν να ειναι Παρον η'Παρελθον
η' Μελλον για καποιον παρατηρητη σε καποια συμπυ-
κνωση του χωρου-χρονου,πραγματικοτητα;Το μονοση-
μαντο του Χρονου ειναι μια συμβαση.Η πραγματικο-
τητα ειναι πολυδιαστατη και διαφερει απο την μονο-
διαστατη πραγματικοτητα,στην οποια οι καφετιερες
υπαρχουν σπαζουν κομματιαζονται χωρις τα κομματια
τους να αυτοσυγκολουνται.Η Εντροπια,απο την Ταξη
στην Αταξια,ειναι ο Νομος της Πραγματικοτητας;
Η' ο ανθρωπος ειναι ο ελκυστης της Εντροπιας;
Εγω ,που κανω αυτη την αναφορα για εκεινον τον
ανθρωπο,για εκεινο το παιδι, δεν εχω τις καταλληλες
γνωσεις και να μου συγχωρεσει ο αναγνωστης τα κενα
και τον ερασιτεχνισμο.Ειμαι δημοσιογραφος και εκει-
νη την εποχη ,που ασχοληθηκα μ'εκεινα τα γεγονοτα
ημουν τριαντα χρονων.Πηρα πολλες συνεντευξεις
απο το παιδι.Η εφυια του ηταν εκπληκτικη.
Στην ερωτηση μου:
''Πως Καταστρεφεται μια Θεωρια;'' μου απαντησε
με ενα αινιγματικο χαμογελο:''Μα η ιδια η Θεωρια
Ειναι μια Καταστροφη'',''Πως τοτε Καταστρεφεται μια
Καταστροφη;'',ρωτησα,''Αυτονοητα,με την Μη-Κατα-
στροφη της''απαντησε ηρεμα.Συνεχισα τις ερωτησεις:
''Το Εγω,που Καταλαβαινει,ειναι το ιδιο Εγω με το
Εγω,που Γνωριζει;''
''Απανταω σ'Αυτο,που Γνωριζω οχι σαν Εγω,που Κατα-
λαβαινει'' μου απαντησε
ρωτησα:''Ποια Διαφορα υπαρχει για σας αναμεσα στο
Πραγματικο και το Φανταστικο;''
''Η Διαφορα υπαρχει στην σκεψη μου,επειδη ειναι απο-
κλεισμενη η οσμωση του Πραγματικου στο Φανταστικο
και το αντιστροφο.Η Διαφορα εχει καθαρα Γεωμετρικα
Μορφη,Χωροχρονοταξια''
''Εσεις ερμηνευεται την οποιαδηποτε Πραγματικοτητα
υπαρχει η' μηπως δημιουργειται,κατασκευαζεται, μια
ιδιαιτερη Πραγματικοτητα,που μετα αναλυεται;''
''Ειναι Αδυνατο να Ερμηνευσεις Κατι,που Υπαρχει Εξω
απο Σενα.Και ισως με μεγαλυτερη απειροτητα-αδυνατο
να δημιουργησεις το Μη-Υπαρχον,που να αναλυεται''
''Η θεωρια σας ,η αποψη σας γενικα,ειναι αιοιοδοξη;''
ρωτησα.Με κοιταξε στα ματια,και επαιξε με την α-
παντηση του σαν παιδικο παιχνιδι.
''Εγω,ομως δεν ειμαι αισιο-δοξος,ειμαι αξιο-λογος
του παρα-δοξου''
Πολλα μπορει να γραψει και να πει κανεις για την
περιπτωση εκεινου του παιδιου με την τεραστια,
απειρη,μνημη και την εκπληκτικη εφυια,ομως εμε-
να η αδυνατισμενη μνημη μου δεν με βοηθαει πια
να οργανωσω τα γεγονοτα και να τα παρουσιασω
σε μια επιστημονικη εργασια.Θα πρεπει ακομα να
προσεξω να μην κατηγορηθω πως η ιστορια δεν
υπηρξε,πως εγω την κατασκευασα,ενα παραμυθι.
Πραγμα,που δεν θελω.
Λοιπον τα χρονια περνουσαν και το παιδι διατηρου-
σε.εκεινο το δωρο,της απειρης μνημης και της τερα-
στιας γνωσης.
Αντιγραφω απο τις σημειωσεις,που κρατησα στην τε-
λευταια συνεντευξη μαζι του:
''Εγω,που μιλαω Εδω θα Ειμαι Εκει,που ο Αλλος
Δεν μιλαει Πουθενα'' μου ειπε,με ενα υφος,που
μου φανηκε αινιγματικο.
[Τα αρχικα κεφαλαια στον λογο του τα προσθεσα
εγω ,προσπαθωντας να τον ερμηνευσω με την
Ψυχαναλυτικη Θεωρια του Λακαν,που εκεινο τον
καιρο αποκλειστικα μελετουσα γι'αυτη την περιπτω-
ση.]
Ολα συνεβησαν ξαφνικα,σαν καταστροφη μιας
καταστασης .Στην λογικη συγκροτηση της ομιλιας
του εντοπισθηκαν κενα.Καποιοι ειπαν,για να το εξη-
γησουν,πως προκειται για την οικοδομηση μιας αλλης
Λογικης Θεωριας; και την πληρη αποδομηση της πα-
ληας Λογικης,που ειχε καταληξει σε κοινολογιες,σε
παραδοξα και σε αδυνατες μη συνεκτικες λογικες
συνεπαγωγες.
Μερα με τη μερα η κατασταση του χειροτερευε,τα
συμπτωματα της αλλαγης πληθαιναν..Ο λογος του
αλλαζε συνεχως κατευθυνσεις,στροβιλιζονταν ,
ακολουθωντας ελικοειδη τροχια ειτε σε μια απειρο-
τητα,ειτε σε ενα μηδενικο σημειο ανυπαρξιας.Ηταν
αδυνατο να τον παρακολουθησω,γι'αυτο δεν υπαρχει
καποιο αποσπασμα-παραδειγμα..Κυριαρχια της Αβε-
βαιοτητας.Το λεξικο του,η γραμματικη και η συνταξη
του λογου του ηταν παραδοξη,χαωδης,χαμενη σ'ενα
γλωσσικο λαβυρινθο.Ηταν αδυνατο να τον παρακο-
λουθησεις.Διαφορες προτασεις και λεξεις επαναλαμ-
βανονταν ειτε περιοδικα,ειτε τυχαια,ακανονιστα.Ειχα
την εντυπωση της πληρους Καταστροφης.Συχνα τα
λογια του ηταν τα λογια ενος μικρου παιδιου,ενος
μωρου παιδιου.
Τοτε βρηκαν την ευκαιρια καποιοι να τον γελιοποιη-
σουν.Τον διακωμωδουσαν σε Γελιογραφιες,σε Θεα-
τρικες Επιθεωρησεις,σε Κομιξ.
Δεν συνεβηκε μονο τρομακτικη καταπτωση της νοη-
σης του,αλλα πολυ γρηγορα εγινε μεγαλη μεταβολη
και στην εξωτερικη του εμφανιση.Εξαφανισθηκε η
μορφη του παιδιου κι εμοιαζε με γεροντα πολυ μεγα-
λης ηλικιας.Τα ποδια του αδυνατα δεν τον κρατουσαν
να περπατησει και κλειστηκε σπιτι,τον συντηρουσαν
και τον προσεχαν οι γονεις του.
Τα γεγονοτα της ζωης,ιδιωτικης και επαγγελματικης,
με απομακρυναν απο εκεινη την ιστορια.Μεχρι,που
την ξεχασα εντελως.Δεν θα την ξαναθυμομουν και
δεν θα σκαλιζα να βρω τις σημειωσεις μου ,για να
γραψω αυτη την αναφορα,αν δεν επεφτα τυχαια πα-
νω σε μια ειδηση της εφημεριδας,που εργαζομουν,
που σε μια εσωτερικη της σελιδα σ'ενα μικρο κειμενο
εγραφε πως το ''παιδι-θαυμα'' απεβιωσε σε ηλικια
τριαντα πεντε χρονων,ενω η βιολογικη κατασταση
του σωματος του ηταν πανω απο εκατο χρονων.
Δεν ξερω πως,αλλα μου κολλησε μια ιδεα και ηθε-
λα να την επαληθευσω.Απευθυνθηκα σε καποια ει-
δικη κρατικη υπηρεσια και ζητησα να κανουν μια
ειδικη μετρηση.Για να πεισθουν για την πραγματοποι-
ηση της τους εθεσα υπ'οψην την ερευνα,που εκανα.
Τα αποτελεσματα της μετρησης υπολογιζαν την ηλι-
κια εκεινου του ανθρωπου .Οταν πεθανε ηταν τριων
χρονων.
Ο πραγματικος σκοπος της ερευνας μου,αν και στε-
ρουμαι επιστημονικων γνωσεων,ηταν σχετικα με ε-
κεινη την Υποθεση του ''Βελους του Χρονου'',και την
επαληθευση της.
.
.
.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ
.
.
Το καραβι ειχε δεσει σ'ενα λιμανι καπου στην Αφρικη νοτια
για δεκα μερες.Θα ξεφορτωναμε δημητριακα και θα φορτω-
ναμε ξυλεια.Οι ναυτες τις νυχτες ετρεχαν στα μπαρ με τις
γυναικες.Η βιομηχανια ερωτικο-εμπορευμα ηταν καλα ορ-
γανωμενη,το χρημα ο συνδετικος κρικος πελατη και πω-
λητη.Οι γυναικες σε πολλες κατηγοριες διαβαθμινσεων.
Ηλικιας,σωματος,χρωματος,τιμων αγορας,γουστων.
Μια νυχτα,περασμενα μεσανυχτα σ'ενα απο εκεινα τα μπαρ
ενας ναυτης φιλος μου μαχαιρωσε μια μαυρη γυναικα μεσα
στο δωματιο της..Η ατυχη γυναικα πεθανε.Ηρθε η αστυνο-
μια,πεσαμε πανω της να μπερδεψουμε τα γεγονοτα,να την
γλυτωσει ο ναυτης και κατηγορησαμε για ενοχο της δολοφονι-
ας εναν μαυρο σωματεμπορο.Σκοτωσε τη γυναικα επειδη
του εκρυβε χρηματα,πηγαινε κρυφα με πελατες για παρτι
της και δεν υπακουσε.Η αστυνομια πεισθηκε,τον μαυρο
τον ειχε στο ματι,ευκαιρια εψαχνε και τον συνελαβε.
Την αλλη μερα σηκωσαμε αγκυρα και φυγαμε.
Ο καπετανιος ενας θρησκος ;ανθρωπος μας μαζεψε στην
τραπεζαρια και μας ειπε πως ηταν θυμωμενος και δεν συμ-
φωνει μ'αυτα,που κανουμε.Ηταν αμαρτια βαρια να γινονται
τετοια πραγματα,φονος ανθρωπου και ενεχοποιηση αθωου αν-
θρωπου.Ειπε πολλα στο κηρυγμα του,πολλοι κλαιγαμε και
πιο πολυ ο φιλος μου ο ναυτης,ξεσπασε σε λυγμους.
Απο εκεινη την μερα αλλαξε.Φοβονταν πολυ και κλειδω-
νε την πορτα στο καμαρινι του.Επινε πολυ,μεθουσε.Στα
πορτα,που φταναμε και αραζαμε για μερες εμενε στο καρα-
βι,κλεισμενος μεσα,και δεν κατεβαινε στο λιμανι να διασκε-
δασει,οπως εκανε πρωτα.Σ'εμενα δεν ανοιγονταν πια,τωρα
ελεγε λιγες κουβεντες.Τον ρωτουσα τι εχει,απεφευγε να απαν-
τησει.''Δεν ξερω'' ελεγε μονο.
Καποια φορα δυο μερες μετα απο μια τρομερη τρικυμια στη
μεση του ωκεανου,που κινδυνεψαμε να πνιγουμε αρρωστη-
σε βαρια .Το κορμι του ψηνονταν στον πυρετο ολη την νυ-
χτα.Ξενυχτησα διπλα του.Ετρεμε και παραμιλουσε,μολις που
ακουγονταν,ψιθυριστα,ακατανοητα λογια.Φαινεται πως
μεσα στο παραληρημα του κατι τον τρομαξε τιναχτηκε στο
κρεβατι,πεταξε τα σκεπασματα και ουρλιαξε σαν να τον
μαχαιρωναν.Μετα απο εκεινη την κριση ηρεμησε ,ξαπλωσε
στο κρεβατι και κοιμηθηκε.Ο υπνος του ηταν ηρεμος,ησυχος
σαν τον υπνο του θανατου.
Οταν μετα απο ωρες ξυπνησε,δεν ειχε πυρετο,το μετωπο του
ηταν δροσερο.Μου ζητησε νερο,του εδωσα να πιει.Αδειασε
το ποτηρι,μου το εδωσε και μου ειπε:''Το τελειωσα''.Δεν τον
ρωτησα τι εννοουσε,στην κατασταση του δεν ηθελα να τον
κουρασω.
Σιγα -σιγα η υγεια του καλυτερευσε και ανεκτησε τις δυνα-
μεις του.Ομως η συμπεριφορα του συνεχισε να ειναι παραξε-
νη ,τωρα εκανε τα αντιθετα απο πριν.Σε καθε λιμανι κατεβαι-
νε, και γυριζε στα μπαρ μεθυσμενος,εμπλεκε σε καυγαδες προ-
καλωντας τους αλλους πελατες..Χωρις λογο τους εβριζε,κανε-
νας δεν τολμουσε να αντιδρασει,τοσο αγριος ηταν,στο τελος
τα'σπαζε ολα γυρω του.
Εγω με αυτα,που εκανε τον απεφευγα,δεν τον εκανα παρεα
φοβομουνα μην εχω μπερδεματα.Εμοιαζε με αγριο σαρκο-
βορο ζωο,που εψαχνε να βρει την λεια του να την κατα-
σπαραξει.
Ολοι εμεις οι αλλοι ναυτες μετα απο καποιο χρονικο
διαστημα στη θαλασσα ξεμπαρκαραμε και γυριζαμε
στα σπιτια μας στους δικους μας,και μετα παλι ταξιδευ-
αμε με το ιδιο καραβι η' με αλλα καραβια.Εκεινος ποτε
δεν ξεμπαρκαρε,συνεχως ταξιδευε.
Εγω αλλαξα καραβια,και παντα ρωτουσα γι'αυτον.Οι ναυ-
τικοι,που εκαναν μαζι στο ιδιο καραβι μου ελεγαν πως δεν
ειχε αλλαξει καθολου,εκανε τα ιδια.
Η μοιρα το εφερε να βρεθουμε στο ιδιο καραβι μετα απο
πολλα χρονια.Δεν τον αναγνωρισα αμεσως.Ηταν εξαντλη-
μενος απο το ποτο,ειχε γερασει.Αυτος με παρακαλεσε να
βρισκουμε συνεχεια διπλα του,αν γινονταν να μην τον
εγκαταλειψω ουτε για μια στιγμη,σαν να ηθελε εναν μαρ-
τυρα της ζωης του.Εγω ενιωσα αδιαφορια και αποστροφη
και γι'ασυτον και για την ζωη του.
Σ'εκεινο το τελευταιο ταξιδι μας πεσαμε σε μεγαλη τρι-
κυμια.Τα κυματα θεορατα σαν βουνα επεφταν στο καρα-
βι,δυνατος αερας το τρανταζε,και βροχη καταρραχτης πα-
νω μας.Τρεις μερες και τρεις νυχτες σκοτεινες καταστρο-
φης,βροντες και αστραπες,κολαση.Νομισαμε πως ηρθε
το τελος μας,η συντελεια του κοσμου..
Κι εκεινος ο αθλιος μεσα σ'αυτη την αγρια θεομηνια γυρ-
νουσε αναμεσα μας παντα μεθυσμενος αναισθητος για ο-
λα οσα συνεβαιναν γυρω του.
Μετα την τριτη μερα σταματησε ο καιροςτα συννεφα δια-
λυθηκαν,ανοιξε ο ουρανος,ο ανεμος επαψε ,η θαλασσα ηρε-
μησε.Το καραβι ειχε μεγαλες καταστροφες ,ομως καταφε-
ραμε να αραξουμε στο Μπουενος Αιρες της Αργεντινης.
Μια νυχτα ολοι οι ναυτες κατεβηκαμε στο λιμανι να δια-
σκεδασουμε τα βασανα ,που μας ετυχαν.Ολα τα μπαρ γε-
ματα.Στο μπαρ,που βρεθηκα ηταν ναυτικοι και απο αλλα
καραβια,ανακατεμενοι ολοι στο μισοσκοταδο,μεσα στις φω-
νες,στα τραγουδια,στις βρισιες και στα δυνατα γελια των
γυναικων.Βαμενα κοκκινα χειλη,ξανθα,κοκκινα μαλλια,
γυμνες πλατες,η γυμνη σαρκα του λαιμου,μεσα στο εμποριο
των σωματων.
Ξαφνικα ακουστησε μεσα στη νυχτα πανω απο τον θορυβο μια
δυνατη κραυγη,σαν ουρλιαχτο ζωου.Παγωσαμε.Μεσα στο πλη-
θος στην αιθουσα ορμησε μια μαυρη γυναικα,αναμαλλιασμενη,
στα χερια της κρατουσε μαχαιρι.Την αρπαξαν,της πηραν το
μαχαιρι και την εσυραν στο δωματιο,απ'το οποιο βγηκε κι α-
κουστηκε η φωνη.
Εκει μεσα στο θαμπο φως αντικρυσαμε πανω στο κρεβατι το
ημιγυμνο σωμα ενος αντρα λευκου,στο μερος της καρδιας
ηταν κοκκινο μαυρο.Τον ειχε μαχαιρωσει η μαυρη γυναικα.
Πλησιασα κοντα κι ειδα τον ανθρωπο.Αναγνωρισα το θυμα,
ηταν ο φιλος μου.Τοτε στο δυνατο φως,που καποιος αναψε
γυρισα και ειδα την μαυρη γυναικα.Την αναγνωρισα,χωρις
την παραμικρη αμφιβολια,ηταν εκεινη η μαυρη γυναικα ,
που ειχε εκεινος ο αθλιος μαχαιρωσει πριν πολλα χρονια
σ'ενα μπαρ σε καποιο λιμανι της Αφρικης νοτια.Το ιδιο
προσωπο,λιγο πιο γερασμενο.
.
.
.