.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- Η νυχτα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
φωτογράφιση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η νύχτα.
Με λένε Ρωξάνη.Αυτό λέω στους πελάτες.Αυτοι έρχονται ,φεύγουν,κι εγώ
μένω στο ίδιο δωμάτιο.Το παραθυρο στο δωματιο δεν ανοίγει ποτέ.
Ήμουν δεκαεννιά όταν ήρθα στη πόλη.
Στο μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα πνιγομουν.Με κοιτούσαν.Με έκριναν.
Με έδιωξαν.
Στην αρχή στη πόλη δύσκολα επιβίωνα.Μια γνωστή μου κοπέλα μού μιλήσε
για το 'σπιτι'.
Πήγα.Εγινε η συμφωνία με τη μαντάμ.Το σώμα σου,μού είπε,είναι το προϊόν
σου,όχι τα αίσθηματα σου.
Μου έδωσε,θυμάμαι,να φορέσω ένα μαύρο κομπινεζον.Οι άντρες , μού είπε η μαντάμ,προτιμούν το μυστήριο.Οχι το λευκό,την αγνότητα.Ουτε το κόκκινο,
το πάθος.Το μαύρο,το μυστήριο ελκύει.
Ενας πελάτης έρχονταν για καιρό κάθε Τρίτη.Δεν ήθελε σεξ,ήθελε να μιλάμε.
Μού μιλούσε για το γιο του Για τη γυναίκα του ποτέ.Μου έφερνε σοκολάτες.
Την τελευταία φορά που ήρθε μού είπε πως δεν είχε γιο.
Ένας άλλος κάθε φορά μού ελεγε 'συγνωμη'.Δεν ξέρω γιατί και σε ποιον το
έλεγε.Κι αυτός κάποτε εξαφανίστηκε.
Όλοι όσοι έρχονται εδώ κάποια στιγμή εξαφανίζονται.
Σε μένα μένει η νύχτα.Η νύχτα είναι φίλη μου.Με προστατεύει.Στο σκοτάδι
κανένας δεν σε βλέπει πραγματικά,δεν σου κάνει ερωτήσεις.
Κάποιες φορές φοβάμαι. Όχι τούς πελάτες.Φοβαμαι την απουσία τού αύριο.
Τι θα γίνει όταν γεράσω.
Ίσως να γίνω πάλι η «Ελένη».Αυτό είναι το πραγματικό μου όνομα.
Η δουλειά μου εδώ στο 'σπιτι' είναι να ακουω.Πουλαω,όχι το κορμί μου,αλλά
τη σιωπή,το άγγιγμα που δεν κρίνει.
Η μόνη εικόνα που έχω τού εαυτού μου,είναι αυτή στον καθρέφτη,μετά όταν φεύγει ο πελάτης.Καμια άλλη.
Το πρωί νιώθω κουρασμενη.Ξεβαφω το πρόσωπο μου και είναι σαν να σβήνω
το πρόσωπο μου.Αυτο τής Ρωξάνης.Αυτο τής νύχτας.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου