LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Απόστιχα -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-Απόστιχα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Απόστιχα 

 

Είδε δε ο Άνθρωπος τα έργα τών χειρών αυτού και αισχυνθη, 

διότι ήσαν πολλά και κενά

Οικίες έκτισεν και πολλοί εβραχησαν, αποθήκας επλήρωσεν 

και επείνασαν πληθος

Και ήλθεν νυξ βαθεία και ο ουρανός σκότος εγενετο.

Και τότε εγνώρισεν ο Άνθρωπος ότι ουχί ο πλουτος σώζει, 

αλλα η ταπείνωσις την ψυχήν υψοί 

Ως η βροχή κατέρχεται επί γην άνυδρον και την καθιστά καρποφόρον,

ούτως ο δικαιος λόγος άνθρωπον εν τω θεώ κατατάσσει 

Τέλος δε πάντων, μνήσθητι:

χώμα εί και εις χώμα απελεύσει

Και εγένετο ειρήνη.Αμην

.

.

Μὴ βιάζῃ τοῦ καρποῦ· πικρὸς ὁ ἄωρος

.

Ὅπου φόβος ἄτακτος, ἐκεῖ δουλεία

.

Ὁ καρπὸς ὁ ἀφανὴς ἐν ῥίζῃ, φανερὸς γίνεται ἐν καιρῷ

.

Ὁ ἔχων ἑαυτὸν μέγαν, μικρὸν τὸν ανθρωπον ποιεῖ

.

Ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, οὐ φθονεῖ, οὐ ὑπερηφανεύεται

.

Ὁ ὑπομένων πειρασμὸν καὶ θλίψιν, ὡς λίθος ἐν πυρὶ καθαρίζεται

.

Εἰρήνη ἐν τῇ ψυχῇ ἀναπαύει· ὁ ἔσω άνθρωπος ὡς κήπος ἀνθίζει 

ἐν ἀοράτῳ φωτί.

.

.

Ἦν τις ταπεινὸς ἀνήρ, καὶ ἐξῆλθεν ἐκ τῆς πόλεως, ἀποκαμὼν ἀπὸ τῆς ματαιότητος· 

καὶ εἰσῆλθεν ἐν τὴν ἔρημον, καὶ σιωπὴν ἐζήτει.

Καὶ ἐκάθισεν ὁ ταπεινὸς ἐπὶ λίθου, καὶ προσευχὴν ἐποίει, λέγων· «Κύριε, 

ἐάν ἐμοὶ ἔσται ἡ χάρις σου, καθάρισόν με τὸ πνεῦμά μου ἀπὸ ὀργῆς καὶ ὑπερηφανείας».

Καὶ ὁ διάβολος ἐφάνη αὐτῷ ἐν ὁράματι· ἔφη· «Διὰ τί ἐγκατέλιπες τὴν πόλιν; Ἀλλὰ μὴν 

οὐ δύνασαι μόνον σὺ ζῆν ἐν ἀπλότητι;» ὁ δὲ ἀνήρ ἠπέμεινεν σιωπῶν.

Καὶ ἰδοὺ, φῶς ἐκ τοῦ οὐρανοῦ κατέβη, καὶ ἐφώτισεν τὴν καρδίαν αὐτοῦ· καὶ 

ἔγνω ὅτι οὐκ ἐν λόγοις, ἀλλ’ ἐν ταπεινώσει τὸ πνεῦμα καθαρίζεται.

Καὶ ἐθεώρει τὰ θηρία καὶ τὰ πετεινὰ, καὶ ἔμαθεν ὅτι πᾶσα κτίσις ἐν τῷ Κυρίῳ 

ζῇ· καὶ ἡ ταπεινὴ καρδία αὐτοῦ ὡς γῆ ἀνοιχτή, τὸν σπόρον τῆς σοφίας ἀνέλαβεν.

Ἡμέραι πολλαὶ παρέρχονται· ὁ ἀνήρ ἐν σιωπῇ καὶ προσευχῇ ὑπέμεινε· καὶ ἐν ὑπομονῇ

 αὐτοῦ ἡ καρδία ἐκαθαρίσθη, καὶ ὁ φόβος ἐξῆλθεν.

Καὶ ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου ἐφάνη, λέγων· «Εἰρήνη σοι, ὁ ταπεινὸς· ἡ πίστη σου 

καὶ ἡ ταπείνωσίς σου ἀνέβησαν εἰς τὸν οὐρανόν».

Καὶ ἐν τῷ ἔσχατῳ ἡμέρᾳ, ὁ ταπεινὸς ἀνήρ ἀπελθὼν ἐν σιωπῇ ἀνεπαύθη· 

καὶ ἡ ψυχὴ αὐτοῦ ἀνέβη εἰς τὸν οὐρανόν, καὶ οὐκέτι ἦν ἐν τῇ γῇ.

Καὶ οἱ λίθοι καὶ ἡ ἔρημος ἔλαβον μαρτυρίαν· ὅτι ὁ ταπεινὸς ἐν πιστη ζῶν, 

καρπὸν πνευματικὸν ἐφύτευσεν· καὶ τὸ φῶς αὐτοῦ ἀνέτειλεν εἰς πάντας 

τοὺς βλέποντας.

Ἡ γῆ ἡ ἔρημος ἐστέναξεν, καὶ ἐπλήσθη εὐλογίας· καὶ πᾶσα κτίσις ἐδοξολόγει 

τὸ ὄνομα Κυρίου· ὁ ταπεινὸς ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ εἰς δόξαν ἀνέβη, καὶ ἡ ειρήνη 

αὐτοῦ ἔμεινεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

.

.

.