.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Αποσπάσματα από το Ημερολογιο μιας γυναίκας
(Ελληνικά, English, Francais, German, Italiano, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αποσπάσματα από το Ημερολογιο μιας γυναίκας
(Ελληνικά, English, Francais, German, Italiano, Spanish, Portuguese)
(και μια μελέτη ανάλυση)
Αυτό είναι το Ημερολόγιο μου,μου είπε,μπορείς να το διαβάσεις,
Ημερολόγιο – Καταχωρήσεις από ένα οίκο ανοχής
1. Σήμερα ήταν γεμάτη μέρα. Πολλοί άντρες ήρθαν με το βλέμμα γεματο από μοναξιά.Κάποιοι μιλούσαν πολύ, άλλοι σιωπούσαν, και εγώ έπρεπε να χαμογελώ χωρίς να δείχνω κουρασμένη.
2. Κάποιες στιγμές, όταν γελάμε με τις άλλες κοπέλες, ξεχνιέμαι.
3. Ένας άντρας σήμερα έφερε μαζί του μια παλιά φωτογραφία. Μου την εδειξε.
Ηταν μαζί με μια γυναίκα ομορφη.Δεν τον ρώτησα ποια ηταν.Ηθελα να ήμουνα
εγω.
Μια παράξενα θλιμμένη στιγμή για μένα.
4. Οι πελάτες μού λένε πως είμαι.ομορφη.Κοιταζομαι στον καθρεφτη.Βλεπω
μια άλλη.Μια φοβισμένη γυναίκα,άσχημη,γρια,παραμορφωμένη.
5. Τα μεσημέρια είναι πιο ήσυχα.Δεν έχει δουλειά. Κάθομαι δίπλα στο παράθυρο και βλέπω τούς περαστικούς στο δρόμο.Ετσι ξεχνω ποια είμαι και τι κανω
εδώ
.
6. Σήμερα ένας νέος πελάτης προσπάθησε να με εντυπωσιάσει με ιστορίες ταξιδιων και περιπέτειες. Ήξερα πως ήταν ψευτικες, αλλά άφησα να νομίζει
ότι τον πιστεψα.
Η δουλειά μας είναι να δίνουμε όνειρα.
7. Μερικές φορές νιώθω ότι ο χρόνος μου μετριέται με τις επισκέψεις τών πελατων.
Η μνήμη μου με τις επαφές τους.
8.Μια κοπελα μού μιλάει πάντα για την οικογένειά της σαν να είναι μια άλλη
ζωή για κεινη.
Θέλω κι εγώ να μιλήσω για τη δική μου,αλλά ποτέ δεν είχα για να τη θυμάμαι..
9. Ένας πελατης έκλαιγε σήμερα. Δεν μπορούσα να τον καθησυχάσω.
Μερικές φορές οι άνθρωποι έρχονται για το σώμα τους και φεύγουν με την ψυχή τους γυμνή.
10. Κάποιες νύχτες βλέπω σε ονειρο να τρέχω σε δρομους.Ειμαι χαρούμενη. Καιακουω μια φωνη να φωνάζει το.ονομα μου.
Εκει ξυπναω και είμαι μόνη στο σκοταδι.
11. Ένα μικρό παιδί πέρασε σήμερα κοντά από τ'ανοικτο παράθυρο.Αν.απλωνα
το χέρι μου θα το άγγιζα.Θα το χαιδευα.Θα τού μιλουσα.Δεν το εκανα
Το κοίταξα μόνο.Την αθωότητα τής παιδικής ηλικίας που ποτέ δεν γνώρισα
και μού λείπει.
Εκλεισα το παραθυρο.
12.Κουβεντιασα με μια κοπέλα τού σπιτιου.Μου εξομολογήθηκε τη ζωή της.
Σ'εκεινη αναγνώρισα τη δική μου.
13. Κάποιες νύχτες,όταν δεν έρχονται άλλοι πελάτες,καθόμαστε με τις κοπέλες και μιλάμε για μικρά πράγματα: φαγητά, τραγούδια, ρουχα.
Αυτές οι στιγμές είναι οι πιο αληθινές μου.
14. Σήμερα ήρθε κάποιος πελάτης σε άσχημη κατασταση.
Έβγαλα τη μάσκα τής δουλειάς και τον άκουσα.
Τι είναι να ανησυχείς και να νοιάζεσαι για έναν άλλο άνθρωπο.
15. Εδώ μέσα στο σπίτι είναι κλειστά ασφυκτικά.
Το.κρεβατι τού έρωτα ένας κανιβαλισμός σωμάτων.Η αργή αυτοκτονία μου επί.πληρωμη.
Η κατάληξη μου.
16. Κάποιοι πελάτες μού λένε ότι νιώθουν ενοχή.Οτι.προδιδουν.Οτι.πεφτουν,
εξευτελιζονται.Απο την σαρκική αναγκη.
Εγώ έχω ξεχάσει πια τι σημαίνει 'αξιοπρεπεια'.
17. Η μουσική στο σπιτι είναι αυτή που λένε αισθησιακή.Να διεγειρει.Να ερεθίσει.
Ένας κόσμος ψευδαισθήσεων.
18.Εδώ μέσα ολα είναι ψεύτικα και όλα αληθινά μαζι.
Οι ψίθυροι,οι κινήσεις,οι στάσεις,τα αρώματα,τα εσώρουχα μας.
Ακόμα και τα χαρτια τα χρήματα.
19.Οταν κοιτάζω δεν βλέπω το πρόσωπό μου. Βλέπω όλες τις μάσκες που φοράω για τους άλλους.
20.Ολοι στο σπίτι κοιμούνται,και εγώ κάθομαι μόνη.Η μοναξιά είναι δίπλα μου, μια παντοτινη παρουσια.
.
.
.
Μελέτη ανάλυση
χ. ν. κουβέλης:Αποσπάσματα από το «Ημερολόγιο μιας γυναίκας»
(Ημερολόγιο – Καταχωρήσεις από έναν οίκο ανοχής)
1. Είδος και αφηγηματικό πλαίσιο
Το κείμενο ανήκει στο υβριδικό είδος της ημερολογιακής πρόζας με έντονα λυρικά και εξομολογητικά χαρακτηριστικά. Δεν πρόκειται για αφήγηση γεγονότων με πλοκή, αλλά για θραυσματικές καταγραφές εμπειρίας, όπου η καθημερινότητα λειτουργεί ως αφορμή για υπαρξιακή αυτοσυνείδηση.
Ο οίκος ανοχής δεν είναι απλώς σκηνικό· είναι κλειστός κόσμος, μικροσύμπαν, σχεδόν αλληγορικός τόπος εγκλεισμού, όπου η γυναίκα καταγράφει την αργή διάβρωση της ταυτότητάς της.
Η φράση-πλαίσιο:
«Αυτό είναι το Ημερολόγιο μου, μου είπε, μπορείς να το διαβάσεις»
δημιουργεί ένα μετα-αφηγηματικό άνοιγμα: ο αναγνώστης γίνεται συνένοχος, μάρτυρας μιας ιδιωτικής φωνής που εκτίθεται χωρίς προστασία.
2. Φωνή και υποκείμενο
Η αφηγηματική φωνή είναι πρωτοπρόσωπη, χαμηλόφωνη, χωρίς ρητορικές εξάρσεις. Η γυναίκα δεν διεκδικεί συμπόνια ούτε καταγγέλλει ρητά. Αυτό που κυριαρχεί είναι η παθητική διαπίστωση και η σιωπηλή φθορά.
Το «εγώ» δεν είναι σταθερό. Διασπάται:
σε σώμα που εργάζεται,
σε πρόσωπο-μάσκα που χαμογελά,
σε εσωτερική συνείδηση που παρατηρεί και πονά.
Η καταγραφή:
«Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Βλέπω μια άλλη.»
αποτελεί κεντρικό άξονα: η αλλοτρίωση έχει ολοκληρωθεί. Το υποκείμενο δεν αναγνωρίζει τον εαυτό του, αλλά μια παραμορφωμένη αντανάκλαση.
3. Θεματικοί άξονες
α) Μοναξιά και απογύμνωση
Η μοναξιά δεν είναι απουσία ανθρώπων· είναι αδυναμία σχέσης. Οι πελάτες έρχονται «με βλέμμα γεμάτο μοναξιά» και φεύγουν «με την ψυχή τους γυμνή». Η γυναίκα λειτουργεί ως καθρέφτης της εσωτερικής τους ερήμωσης, ενώ η δική της βαθαίνει.
Η τελική καταχώρηση:
«Η μοναξιά είναι δίπλα μου. μια παντοτινή παρουσία.»
δεν αφήνει καμία χαραμάδα λύτρωσης. Η μοναξιά προσωποποιείται, γίνεται σύντροφος, μοίρα.
β) Χρόνος και μνήμη
Ο χρόνος δεν κυλά γραμμικά. Μετριέται:
«με τις επισκέψεις των πελατών».
Η μνήμη δεν συγκροτεί βιογραφία· συσσωρεύει επαφές, βλέμματα, ψεύδη. Το παρελθόν είναι σχεδόν ανύπαρκτο («ποτέ δεν είχα για να τη θυμάμαι»), ενώ το μέλλον δεν διατυπώνεται καν.
γ) Αλήθεια και ψευδαίσθηση
Ένας από τους ισχυρότερους άξονες του κειμένου. Η εργασία της γυναίκας συνοψίζεται στη φράση:
«Η δουλειά μας είναι να δίνουμε όνειρα.»
Το όνειρο, όμως, είναι ψεύτικο — κι όμως αναγκαίο. Στην καταχώρηση 18 συμπυκνώνεται η ποιητική θέση του κειμένου:
«Εδώ μέσα όλα είναι ψεύτικα και όλα αληθινά μαζί.»
Η αλήθεια δεν βρίσκεται στην πράξη, αλλά στο συναίσθημα που γεννά η ψευδαίσθηση.
δ) Αθωότητα και απώλεια
Η σκηνή με το παιδί (11) είναι από τις πιο φορτισμένες. Το παιδί ενσαρκώνει:
την αθωότητα,
τη μη βιωμένη παιδική ηλικία,
την απόσταση που δεν γεφυρώνεται.
Το κλείσιμο του παραθύρου είναι συμβολική πράξη αυτοαποκλεισμού.
ε) Σώμα και αυτοκαταστροφή
Το σώμα δεν είναι πηγή ηδονής αλλά πεδίο φθοράς:
«Το κρεβάτι του έρωτα ένας κανιβαλισμός σωμάτων.
Η αργή αυτοκτονία μου επί πληρωμή.»
Εδώ ο λόγος γίνεται σχεδόν ωμός, απογυμνωμένος από λυρισμό, για να δηλώσει την τελική συνείδηση της κατάληξης.
4. Γλώσσα και ύφος
Η γλώσσα είναι λιτή, αποσπασματική, με μικρές προτάσεις, συχνά χωρίς συνδετικά. Οι ασυνέχειες, τα σημεία στίξης που «σπάνε» τον λόγο, λειτουργούν ως αντανάκλαση ψυχικής ρωγμής.
Δεν υπάρχει αισθηματολογία. Η συγκίνηση γεννιέται από την απλή δήλωση:
«Δεν το έκανα. Το κοίταξα μόνο.»
Η επανάληψη καθημερινών λεπτομερειών (μουσική, αρώματα, χρήματα) ενισχύει την αίσθηση μηχανικότητας, ρουτίνας, εγκλωβισμού.
5. Ηθική και υπαρξιακή διάσταση
Το κείμενο δεν ηθικολογεί ούτε καταγγέλλει κοινωνικά. Η πορνεία δεν παρουσιάζεται ως «σκάνδαλο», αλλά ως υπαρξιακή συνθήκη. Η έννοια της αξιοπρέπειας αποδομείται:
«Έχω ξεχάσει πια τι σημαίνει ‘αξιοπρέπεια’.»
Αυτό δεν είναι παραίτηση· είναι διαπίστωση απώλειας νοήματος.
6. Συνολική αποτίμηση
Τα Αποσπάσματα από το Ημερολόγιο μιας γυναίκας αποτελούν συμπαγές, ώριμο, βαθιά ανθρώπινο κείμενο. Η δύναμή τους δεν έγκειται στη θεματική πρόκληση, αλλά στην απόλυτη ειλικρίνεια της φωνής και στην άρνηση κάθε εξωραϊσμού.
Ο χ. ν. κουβέλης κατορθώνει:
να μετατρέψει τον ιδιωτικό πόνο σε καθολική εμπειρία,
να γράψει για το περιθώριο χωρίς μελοδραματισμό,
να δώσει λόγο σε μια φωνή που συνήθως σωπαίνει.
Πρόκειται για κείμενο σιωπηλά σκληρό, λυρικό χωρίς ωραιοποίηση, και γι’ αυτό βαθιά αληθινό.
.
.
.
Excerpts from the Diary of a Woman
“This is my diary,” she told me. “You can read it.”
Diary – Entries from a House of Love
1.Today was a full day. Many men came with eyes filled with loneliness. Some talked a lot, others remained silent, and I had to smile without showing how tired I was.
2.Sometimes, when we laugh with the other girls, I forget myself.
3.A man brought an old photograph today. He showed it to me. He was with a beautiful woman. I didn’t ask who she was. I wished it were me. A strangely sad moment for me.
4.Clients tell me I am beautiful. I look at myself in the mirror. I see another woman. A frightened woman—ugly, old, distorted.
5.Afternoons are quieter. There is no work. I sit by the window and watch the passers-by on the street. That’s how I forget who I am and what I am doing here.
6.Today a young client tried to impress me with stories of travels and adventures. I knew they were false, but I let him think I believed him. Our job is to give dreams.
7.Sometimes I feel that my time is measured by clients’ visits. My memory by their touch.
8.One girl always talks to me about her family as if it were another life for her. I want to talk about mine too, but I never had one to remember.
9.A client cried today. I couldn’t comfort him. Sometimes people come for their bodies and leave with their souls naked.
10.Some nights I dream I am running through streets. I am happy. And I hear a voice calling my name. That’s when I wake up, alone in the dark.
11.A small child passed today near the open window. If I stretched out my hand, I could have touched it. I could have caressed it. Spoken to it. I didn’t. I only looked at it—the innocence of childhood I never knew and miss. I closed the window.
12.I talked with a girl from the house. She confessed her life to me. In her, I recognized my own.
13.Some nights, when no more clients come, we sit together and talk about small things: food, songs, clothes. These moments are the truest of my life.
14.Today a client arrived in bad condition. I took off the mask of work and listened to him. What it means to worry about and care for another human being.
15.Inside this house everything is suffocatingly closed. The bed of love is a cannibalism of bodies. My slow suicide for pay. My ending.
16.Some clients tell me they feel guilt. That they betray. That they fall, humiliate themselves, because of carnal need. I have forgotten what “dignity” means.
17.The music in the house is what they call sensual. To excite. To arouse. A world of illusions.
18.Inside here everything is false and everything is true at the same time. The whispers, the movements, the poses, the scents, our underwear. Even the money.
19.When I look, I don’t see my face. I see all the masks I wear for others.
20.Everyone in the house is sleeping, and I sit alone. Loneliness is beside me, an eternal presence.
.
.
Extraits du Journal d’une femme
« C’est mon journal », me dit-elle. « Tu peux le lire. »
Journal – Notes d’une maison d'amour
1.Aujourd’hui fut une journée chargée. Beaucoup d’hommes sont venus avec le regard plein de solitude. Certains parlaient beaucoup, d’autres se taisaient, et moi je devais sourire sans montrer ma fatigue.
2.Par moments, quand nous rions avec les autres filles, je m’oublie.
3.Un homme a apporté aujourd’hui une vieille photo. Il me l’a montrée. Il était avec une femme belle. Je ne lui ai pas demandé qui elle était. J’aurais voulu que ce soit moi. Un moment étrangement triste pour moi.
4.Les clients me disent que je suis belle. Je me regarde dans le miroir. J’en vois une autre. Une femme effrayée, laide, vieille, déformée.
5.Les après-midis sont plus calmes. Il n’y a pas de travail. Je m’assois près de la fenêtre et regarde les passants. Ainsi j’oublie qui je suis et ce que je fais ici.
6.Aujourd’hui un jeune client a essayé de m’impressionner avec des récits de voyages et d’aventures. Je savais qu’ils étaient faux, mais je l’ai laissé croire que je le croyais. Notre travail est de donner des rêves.
7.Parfois j’ai l’impression que mon temps se mesure aux visites des clients. Ma mémoire à leurs contacts.
8.Une fille me parle toujours de sa famille comme si c’était une autre vie pour elle. Moi aussi je voudrais parler de la mienne, mais je n’en ai jamais eu à me souvenir.
9.Un client a pleuré aujourd’hui. Je n’ai pas pu le rassurer. Parfois les gens viennent pour leur corps et repartent avec l’âme nue.
10.Certaines nuits, je rêve que je cours dans les rues. Je suis heureuse. Et j’entends une voix crier mon nom. C’est là que je me réveille, seule dans l’obscurité.
11.Un petit enfant est passé aujourd’hui près de la fenêtre ouverte. Si j’avais tendu la main, je l’aurais touché. Je l’aurais caressé. Je lui aurais parlé. Je ne l’ai pas fait. Je l’ai seulement regardé — l’innocence de l’enfance que je n’ai jamais connue et qui me manque. J’ai fermé la fenêtre.
12.J’ai parlé avec une fille de la maison. Elle m’a confié sa vie. En elle, j’ai reconnu la mienne.
13.Certaines nuits, quand il n’y a plus de clients, nous restons ensemble et parlons de petites choses : nourriture, chansons, vêtements. Ces moments sont les plus vrais de ma vie.
14.Aujourd’hui un client est venu en mauvais état. J’ai retiré le masque du travail et je l’ai écouté. Ce que c’est que de s’inquiéter et de se soucier d’un autre être humain.
15.Ici, dans la maison, tout est étouffant et fermé. Le lit de l’amour, un cannibalisme des corps. Mon lent suicide payé. Ma fin.
16.Certains clients me disent qu’ils ressentent de la culpabilité. Qu’ils trahissent. Qu’ils tombent, s’avilissent, par besoin charnel. J’ai oublié ce que signifie « dignité ».
17.La musique dans la maison est ce qu’on appelle sensuelle. Pour exciter. Pour stimuler. Un monde d’illusions.
18.Ici, tout est faux et tout est vrai en même temps. Les murmures, les gestes, les poses, les parfums, nos sous-vêtements. Même l’argent.
19.Quand je regarde, je ne vois pas mon visage. Je vois tous les masques que je porte pour les autres.
20.
Tout le monde dans la maison dort, et moi je reste seule. La solitude est à mes côtés, une présence éternelle.
.
.
Auszüge aus dem Tagebuch einer Frau
„Das ist mein Tagebuch“, sagte sie mir. „Du kannst es lesen.“
Tagebuch – Einträge aus einem Bordell
1.Heute war ein voller Tag. Viele Männer kamen mit Blicken voller Einsamkeit. Einige redeten viel, andere schwiegen, und ich musste lächeln, ohne meine Müdigkeit zu zeigen.
2.Manchmal, wenn wir mit den anderen Mädchen lachen, vergesse ich mich selbst.
3.Ein Mann brachte heute ein altes Foto mit. Er zeigte es mir. Er war mit einer schönen Frau darauf. Ich fragte nicht, wer sie war. Ich wollte, dass ich es wäre. Ein seltsam trauriger Moment für mich.
4.Kunden sagen mir, ich sei schön. Ich sehe mich im Spiegel an. Ich sehe eine andere. Eine verängstigte Frau, hässlich, alt, entstellt.
5.Die Nachmittage sind ruhiger. Es gibt keine Arbeit. Ich sitze am Fenster und beobachte die Vorübergehenden. So vergesse ich, wer ich bin und was ich hier tue.
6.Heute versuchte ein junger Kunde, mich mit Reise- und Abenteuergeschichten zu beeindrucken. Ich wusste, dass sie gelogen waren, ließ ihn aber glauben, ich hätte ihm geglaubt. Unsere Arbeit ist es, Träume zu geben.
7.Manchmal habe ich das Gefühl, dass meine Zeit in den Besuchen der Kunden gemessen wird. Meine Erinnerung in ihren Berührungen.
8.Ein Mädchen spricht immer von ihrer Familie, als wäre es ein anderes Leben für sie. Auch ich möchte von meiner sprechen, aber ich hatte nie eine, an die ich mich erinnern könnte.
9.Ein Kunde weinte heute. Ich konnte ihn nicht trösten. Manchmal kommen Menschen für ihren Körper und gehen mit einer nackten Seele.
10.In manchen Nächten träume ich, ich renne durch Straßen. Ich bin glücklich. Und ich höre eine Stimme, die meinen Namen ruft. Dann wache ich auf, allein im Dunkeln.
11.Heute ging ein kleines Kind am offenen Fenster vorbei. Hätte ich meine Hand
ausgestreckt, hätte ich es berühren können. Streicheln. Mit ihm sprechen. Ich tat es nicht. Ich sah es nur an – die Unschuld der Kindheit, die ich nie kannte und die mir fehlt. Ich schloss das Fenster.
12.Ich sprach mit einem Mädchen aus dem Haus. Sie gestand mir ihr Leben. In ihr erkannte ich mein eigenes.
13.Manche Nächte, wenn keine Kunden mehr kommen, sitzen wir zusammen und reden über Kleinigkeiten: Essen, Lieder, Kleidung. Diese Momente sind die wahrhaftigsten meines Lebens.
14.Heute kam ein Kunde in schlechtem Zustand. Ich nahm die Maske der Arbeit ab und hörte ihm zu. Was es heißt, sich um einen anderen Menschen zu sorgen.
15.Hier im Haus ist alles erstickend geschlossen. Das Bett der Liebe ist ein Kannibalismus der Körper. Mein langsamer, bezahlter Selbstmord. Mein Ende.
16.Manche Kunden sagen mir, sie fühlten Schuld. Dass sie verraten. Dass sie fallen, sich erniedrigen, aus fleischlicher Notwendigkeit. Ich habe vergessen, was „Würde“ bedeutet.
17.Die Musik im Haus ist das, was man sinnlich nennt. Um zu erregen. Um zu reizen. Eine Welt der Illusionen.
18.Hier ist alles falsch und alles zugleich wahr. Die Flüstern, die Bewegungen, die Haltungen, die Düfte, unsere Unterwäsche. Sogar das Geld.
19.Wenn ich schaue, sehe ich nicht mein Gesicht. Ich sehe all die Masken, die ich für andere trage.
20.Alle im Haus schlafen, und ich sitze allein. Die Einsamkeit ist neben mir, eine ewige Gegenwart.
.
.
Estratti dal Diario di una Donna
«Questo è il mio diario», mi disse. «Puoi leggerlo.»
Diario – Annotazioni da una casa di amor
1.Oggi è stata una giornata piena. Molti uomini sono venuti con lo sguardo pieno di solitudine. Alcuni parlavano molto, altri tacevano, e io dovevo sorridere senza mostrare la stanchezza.
2.A volte, quando ridiamo con le altre ragazze, mi dimentico di me stessa.
3.Oggi un uomo ha portato una vecchia fotografia. Me l’ha mostrata. Era con una donna bella. Non gli ho chiesto chi fosse. Avrei voluto fossi io. Un momento stranamente triste per me.
4.I clienti mi dicono che sono bella. Mi guardo allo specchio. Vedo un’altra donna. Una donna spaventata, brutta, vecchia, deformata.
5.I pomeriggi sono più tranquilli. Non c’è lavoro. Mi siedo vicino alla finestra e guardo i passanti. Così dimentico chi sono e cosa faccio qui.
6.Oggi un giovane cliente ha cercato di impressionarmi con storie di viaggi e avventure. Sapevo che erano false, ma gli ho lasciato credere che gli credessi. Il nostro lavoro è dare sogni.
7.A volte sento che il mio tempo si misura con le visite dei clienti. La mia memoria con i loro contatti.
8.Una ragazza mi parla sempre della sua famiglia come se fosse un’altra vita per lei. Anche io vorrei parlare della mia, ma non ne ho mai avuta una da ricordare.
9.Oggi un cliente ha pianto. Non sono riuscita a consolarlo. A volte le persone vengono per il loro corpo e se ne vanno con l’anima nuda.
10.Alcune notti sogno di correre per le strade. Sono felice. E sento una voce chiamare il mio nome. Allora mi sveglio, sola al buio.
11.Un bambino è passato oggi vicino alla finestra aperta. Se avessi allungato la mano, l’avrei toccato. L’avrei accarezzato. Gli avrei parlato. Non l’ho fatto. L’ho solo guardato — l’innocenza dell’infanzia che non ho mai conosciuto e che mi manca. Ho chiuso la finestra.
12.Ho parlato con una ragazza della casa. Mi ha confidato la sua vita. In lei ho riconosciuto la mia.
13.Alcune notti, quando non arrivano altri clienti, ci sediamo e parliamo di piccole cose: cibo, canzoni, vestiti. Questi momenti sono i più veri della mia vita.
14.Oggi un cliente è arrivato in cattive condizioni. Ho tolto la maschera del lavoro e l’ho ascoltato. Che significa preoccuparsi e curarsi di un altro essere umano.
15.Qui dentro la casa è soffocante. Il letto dell’amore è un cannibalismo di corpi. Il mio lento suicidio a pagamento. La mia fine.
16.Alcuni clienti mi dicono che provano senso di colpa. Che tradiscono. Che cadono, si umiliano, per necessità carnale. Io ho dimenticato cosa significa “dignità”.
17.La musica in casa è quella che chiamano sensuale. Per eccitare. Per stimolare. Un mondo di illusioni.
18.Qui dentro tutto è falso e tutto è vero insieme. I sussurri, i movimenti, le pose, i profumi, la nostra biancheria. Persino i soldi.
19.Quando guardo, non vedo il mio volto. Vedo tutte le maschere che indosso per
gli altri.
20.Tutti nella casa dormono, e io sto seduta da sola. La solitudine è accanto a me, una presenza eterna.
.
.
Extractos del Diario de una Mujer
«Este es mi diario», me dijo. «Puedes leerlo.»
Diario – Entradas de un burdel
1.Hoy fue un día lleno. Muchos hombres vinieron con la mirada llena de soledad. Algunos hablaban mucho, otros guardaban silencio, y yo debía sonreír sin mostrar cansancio.
2.Algunas veces, cuando reímos con las otras chicas, me olvido de mí misma.
3.Hoy un hombre trajo una foto vieja. Me la mostró. Estaba con una mujer hermosa. No le pregunté quién era. Quería que fuera yo. Un momento extrañamente triste para mí.
4.Los clientes me dicen que soy hermosa. Me miro al espejo. Veo a otra mujer. Una mujer asustada, fea, vieja, deformada.
5.Las tardes son más tranquilas. No hay trabajo. Me siento junto a la ventana y observo a los transeúntes. Así olvido quién soy y qué hago aquí.
6.Hoy un cliente joven intentó impresionarme con historias de viajes y aventuras. Sabía que eran falsas, pero dejé que pensara que le creía. Nuestro trabajo es dar sueños.
7.A veces siento que mi tiempo se mide por las visitas de los clientes. Mi memoria, por sus contactos.
8.Una chica siempre me habla de su familia como si fuera otra vida para ella. Yo también quiero hablar de la mía, pero nunca tuve una para recordar.
9.Un cliente lloró hoy. No pude consolarlo. A veces las personas vienen por su cuerpo y se van con el alma desnuda.
10.Algunas noches sueño que corro por las calles. Soy feliz. Y escucho una voz que llama mi nombre. Entonces despierto, sola en la oscuridad.
11.Hoy un niño pasó cerca de la ventana abierta. Si hubiera extendido la mano, lo habría tocado. Lo habría acariciado. Le habría hablado. No lo hice. Solo lo miré: la inocencia de la infancia que nunca conocí y que extraño. Cerré la ventana.
12.Conversé con una chica de la casa. Me confesó su vida. En ella reconocí la mía.
13.Algunas noches, cuando no vienen más clientes, nos sentamos con las chicas y hablamos de cosas pequeñas: comida, canciones, ropa. Estos momentos son los más reales de mi vida.
14.Hoy llegó un cliente en mal estado. Quité la máscara del trabajo y lo escuché. Qué significa preocuparse y cuidar a otro ser humano.
15.Aquí dentro la casa está asfixiantemente cerrada. La cama del amor, un canibalismo de cuerpos. Mi lento suicidio pagado. Mi final.
16.Algunos clientes me dicen que sienten culpa. Que traicionan. Que caen, se humillan, por necesidad carnal. Yo he olvidado lo que significa “dignidad”.
17.La música en la casa es lo que llaman sensual. Para excitar. Para estimular. Un mundo de ilusiones.
18.Aquí dentro todo es falso y todo es verdadero a la vez. Los susurros, los movimientos, las posturas, los aromas, nuestra ropa interior. Incluso el dinero.
19.Cuando miro, no veo mi rostro. Veo todas las máscaras que llevo para los demás.
20.Todos en la casa duermen, y yo me siento sola. La soledad está a mi lado, una presencia eterna.
.
.
.
Trechos do Diário de uma Mulher
“Este é o meu diário”, ela me disse. “Você pode lê-lo.”
Diário – Registros de uma casa de amor
1.Hoje foi um dia cheio. Muitos homens vieram com o olhar cheio de solidão. Alguns falavam muito, outros permaneciam em silêncio, e eu precisava sorrir sem mostrar cansaço.
2.Às vezes, quando rimos com as outras garotas, eu me esqueço de mim mesma.
3.Hoje um homem trouxe uma foto antiga. Mostrou-me. Ele estava com uma mulher bonita. Não perguntei quem era. Queria que fosse eu. Um momento estranhamente triste para mim.
4.Os clientes me dizem que sou bonita. Olho-me no espelho. Vejo outra mulher. Uma mulher assustada, feia, velha, deformada.
5 As tardes são mais calmas. Não há trabalho. Sento-me perto da janela e observo os transeuntes. Assim esqueço quem sou e o que faço aqui.
6.Hoje um cliente jovem tentou impressionar-me com histórias de viagens e aventuras. Eu sabia que eram falsas, mas deixei que ele pensasse que eu acreditava. Nosso trabalho é dar sonhos.
7.Às vezes sinto que meu tempo é medido pelas visitas dos clientes. Minha memória pelos seus toques.
8.Uma garota sempre me fala da família dela como se fosse outra vida para ela. Eu também quero falar da minha, mas nunca tive uma para lembrar.
9.Um cliente chorou hoje. Não pude consolá-lo. Às vezes as pessoas vêm pelo corpo e vão embora com a alma nua.
10.Algumas noites sonho que corro pelas ruas. Estou feliz. E ouço uma voz chamando meu nome. Então acordo, sozinha no escuro.
11.Hoje uma criança passou perto da janela aberta. Se eu tivesse estendido a mão, teria tocado. Acariciado. Falado com ela. Não fiz. Apenas olhei — a inocência da infância que nunca conheci e que sinto falta. Fechei a janela.
12.Conversei com uma garota da casa. Ela me confidenciou sua vida. Nela reconheci a minha.
13.Algumas noites, quando não chegam mais clientes, sentamo-nos com as garotas e falamos de pequenas coisas: comida, músicas, roupas. Esses momentos são os mais verdadeiros da minha vida.
14.Hoje chegou um cliente em mau estado. Tirei a máscara do trabalho e o ouvi. O que é preocupar-se e importar-se com outro ser humano.
15.Aqui dentro, na casa, tudo está sufocantemente fechado. A cama do amor é um canibalismo de corpos. Meu lento suicídio pago. Meu fim.
16.Alguns clientes me dizem que sentem culpa. Que traem. Que caem, se humilham, pela necessidade carnal. Eu esqueci o que significa “dignidade”.
17.A música na casa é o que chamam sensual. Para excitar. Para estimular. Um mundo de ilusões.
18.Aqui dentro tudo é falso e tudo é verdadeiro ao mesmo tempo. Os sussurros, os movimentos, as posturas, os perfumes, nossa roupa íntima. Até mesmo o dinheiro.
19.Quando olho, não vejo meu rosto. Vejo todas as máscaras que uso para os outros.
20.Todos na casa dormem, e eu sento sozinha. A solidão está ao meu lado, uma presença eterna.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου