LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Η ΑΔΥΝΑΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΊΜΠΑ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η ΑΔΥΝΑΤΗ  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ  ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΊΜΠΑ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

Η ΑΔΥΝΑΤΗ  ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ  ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΣΚΑΡΊΜΠΑ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σταμάτησα το αυτοκίνητο στον πορθμό του Ευρίπου,η Χαλκίδα απέναντι

σαν με λευκή  κιμωλία σχεδιασμένη,

εκείνη την ώρα,εκμεταλλευόμενο τα δεκάλεπτη στάση των νερών

ανέβαινε ένα μεταγωγικό πλοίο του στρατού μεταφέροντας στρατιώτες 

και εφόδια προς τη Μακεδονία,για ενίσχυση του μετώπου Γράμμου Βίτσι,

μέσα στο πλήθος των στρατιωτών στο κατάστρωμα διέκρινα καθαρά 

τον πατέρα μου,

κατά μαρτυρία του,'περασαμε το στενό της Χαλκίδας,εκεί ήταν κόσμος 

και μας χαιρετούσε κουνωντας μαντήλια και σημαίες'

πραγματικά,είδα,και στις δύο στεριές,πλήθος κόσμου συγκεντρωμενο,

άντρες με άσπρα κουστούμια,γυναίκες με καπέλα,παιδιά,

να ζητωκραυγαζουν

Με τη Νίκη!

σημαίες κουνούσαν,

μου φάνηκε σαν πολύχρωμο και πολύβουο καρναβάλι,

το καράβι γρήγορα παρασύρθηκε από την πλημμυρίδα προς τον Ευβοϊκό 

κόλπο και εξαφανίσθηκε από τα μάτια μου

το πλήθος σκορπίστηκε στα εξοχικά μαγαζιά για φαγητό,

θα θαύμαζαν το θέαμα της παλλιροιας,θα δοκίμαζαν να το εξηγήσουν,

κάποιοι μορφωμενοι θα πουν με στόμφο πως  ο φιλόσοφος Αριστοτέλης

αδυνατώντας να δώσει εξηγηση ρίχτηκε στα νερά και πνίγηκε,

η παρέα θα γελάσει και θα φτύσει στον κόρφο της τρεις φορές,

φτου φτου φτου,

θα βγάλουν και αναμνηστικές φωτογραφίες,το ζευγάρι το παιδί,βεβαίως

χαμογελαστοι,κάποιοι τολμηροί νεαροί θα κολυμπήσουν κάνοντας το

κομμάτι τους στα κορίτσια,

η μέρα ήταν ηλιόλουστη,το πλοίο πέρασε,ανεβαίνει ωσονουπω προς τις 

εκαθαρισεις

μπήκα στο αυτοκίνητο πέρασα τη γέφυρα,

κατέλυσα στο Hotel ΠΑΛΛΙΡΟΙΑ,

άφησα τα πράγματα μου στο δωμάτιο και πήγα για φαγητό στη 

ΤΑΒΕΡΝΑ ΤΟ ΓΡΙΜΠΟΝΗΣΙ,

φαγητό:ποικιλία μύδια χτένια χταποδι σαρδέλες ντομάτα σαλάτα με

αγγούρι και κρεμμύδι ουίσκι

ούλα αφτηνα

εμφανίστηκε κι ένας πιεροτος,με λευκό κιμωλία πρόσωπο,λευκή μπλούζα

χαλαρή με μεγάλα κουμπιά και φαρδύ παντελόνι

στάθηκε κι άρχισε την Κομέντια Ντελ Άρτε του,πόσο δηλαδή είναι 

λυπημένος κλόουν και θρηνεί για την απονη Κολομπινα του που διαλέγει 

αντί αυτού τον Αρλεκίνο

αφού τελείωσε το σόου πέρασε ένα ένα τα τραπέζια τον πελατών με

απλωμένο το χέρι κρατώντας δίσκο,

παρατήρησα πως δύο τρεις δεν του δώσανε,κι εκείνος ηθοποιός 

έσμιξε τα φρυδια  του υποκρινόμενος λύπη,

όταν έφτασε σε μένα του έδωσα 2 ευρώ,

έκανε βαθειά υπόκλιση και τράβηξε για άλλη ταβέρνα,

να πω την αλήθεια,όλα αυτά τα μελοδραματικά δεν μ'αρεσουν,

Ας ήταν. Κι εγώ είχα μιαν αγάπη χαμένη. Κι εγώ ξέχναγα των ματιών της 

τα χρώματα. Μάλιστα ούτ’ είχε –αυτή- γεννηθεί, και μάλιστα ούτε την 

είχα ιδωμένη. Την φαντάζομαν με βλέφαρα αρχαγγελλικά και με δάχτυλα μακρουλά σαν κλωνάρια.

τότε είδα την επιγραφή σε μια μαύρη  τεμπελα γραμμένη με άσπρη

κιμωλία σε δύο γραφές:

Την είχα ερωτευτεί με τα ούλα μου Μάλιστα που μήτ’ Ουλαλούμ θα 

την φώναζα, παρά θα την έκραζα Νάϊνα. Νάϊνα .

Γιάννης Σκαρίμπας

και greeklish

Thn eixa erotefti me ta oula mou.Malista pou mite Ulalum tha thn

fonasa ,para tha thn ekrasa Naina-,Naina-

Gianni's Scarimbas

ούλα στο βωμό του τουρισμού,της Χαλκίδας ο λυπημένος πιεροτος,

είχε και συνέχεια το θέαμα,

εμφανίσθηκε ο Περικλέους και ο Φασουλής

κι αρχίζουν τους εξαψαλμους :

Ω Ελλας ,ηρώων χώρα,

τι γαιδαρους βγαζεις τωρα

Ο Έλλην δύο δίκαια ασκεί 

φιλελευθέρως: 

Ουρείν τε και συνέρχεσθαι 

εις όποιο θέλει μέρος"

και στο βάθος του δρόμου μισοτυφλο,φευγαλεα σκιά,τον είδα να περνα

Περικλέτος, πάλι Περικλέτος ήμουν

μετά το φαγητό περιπλανηθηκα στη πόλη,

έψαχνα για το  «ΠΑΝΤΩΠΟΛΗΟΝ Η ΑΦΗΛΩΚΕΡΔΥΑ» 

οποίον ρωτούσα δεν ήξερε και με κοιτούσε παράξενα,

σίγουρα θα σκέφτονταν:

Ο διάβολος δουλειά δεν είχε, τα βρακιά του έλυνε κ’ έδενε.:

σε ένα σε χαμηλό παλιό,σχεδόν ερειπωμένο σπίτι ένας τυφλός γέρος

στο παράθυροέπαιζε κλαρίνο με τη μύτη κουνώντας πέρα δώθε μια 

φιγούρα του Καραγκιόζη

και φώναζε:

Αγαπητοί μου συμπολίτες

κλέφτες και λωποδύτες…

από δω και πέρα

θα σας πάρει ο διάολος τον πατέρα!

ωραία έπαιζε τον Καραγκιόζη,σταματησα

κι ύστερα συνέχιζε στη διαπασών:

Κάλλιο χορευταράς νάμουνα πέρι κόλλες που να κρατώ 

και μολυβάκια θάσερνα συρτό χορό, χέρι με χέρι, μ’ όλα μας 

του γιαλού τα καραβάκια

βγήκε ένας γείτονας ουρλιάζοντας εκτός εαυτού:

τι στέκεσε άνθρωπε μου,δεν βλέπεις πως είναι τρελός για δέσιμο,

άντε τράβα παραπέρα να μην σε κατουρισει,

'ψιλοκατουρισει' είναι το σωστό,τον διόρθωσα

'τι να σου πω,ούρλιαξε πάλι εκείνος,το ίδιο παλαβός είσαι κι εσύ

σαν αυτόν,

αλλά,που θα πάει,δεν θα'ρθουν οι μπουλντόζες να το γκρεμισουν 

το παλιοσπιτο

Ουλαλούμ!Ουλαλούμ!φώναζε ο τυφλός

προχώρησα κι αυτό το επιφώνημα με συνόδεψε μέχρι το βάθος του

δρόμου,όπου εστριψα

το απόγευμα,πριν φύγω,περπάτησα στη παραλία,ο ήλιος είχε χαμηλωσει

στην Στερεά Ελλάδα,οι σκιές ήταν επιμηκεις,σέρνονταν αργά σαν φίδια 

στηνάμμο,μια αχλυ άσπρης κιμωλίας η γύρω ατμοσφαιρα,

και τότε είδα στο βάθος μια ομάδα ανθρώπων,χειρονομουσαν ο ένας

στον άλλον και κάτι μαύρο,σαν ξύλο,τραβούσαν από τη θάλασσα,

πλησίασα και τότε είδα,τον πνιγμένο άνθρωπο,ξυλιασμενο,

απομακρύνθηκα

Χαλκίδα: Αχ, νεκρόν στό χώμα – να φωνάζεις – είδα έναν μου ακόμη

πήγα στο χοτελ,μαζεσα τα πράγματα μου,

κατέβηκα στη ρεσεψιόν,

να πληρώσω παρακαλώ,

μα δεν θα μείνετε,κύριε;ρώτησε ο υπάλληλος,

η Χαλκίδα μας είναι τόση όμορφη!

Το Γριμπονησι του,θελετε να πείτε,με τους καημούς του,του είπα,

εκείνος με κοιταξε σαν να μην καταλαβε

πέρασα τη γεφυρα,

σταμάτησα και κοίταξα,απέναντι η ασπρη κιμωλία της Χαλκίδας,

οι στρατιώτες του πλοίου γύρισαν γεμάτοι απουλωτα τραυματα,

κάτω η αέναη παλλιροια,

και καπου

βαθιά να χάνεται η Χαλκίδα πέρα μ’ όλα μου – ανοιγμένα – τα βιβλία 

καθώς μπουλούκι γλάροι στον αέρα

μπήκα στο αυτοκίνητο

σε 1 ώρα και 34 λεπτά περιπου από το δρόμο χωρίς διόδιο θα έχω

επιστρέψει στην Αθήνα στο σπίτι

.

.