.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-(στους ανθρωπους που σαν χταποδια του χτυπουσαν πανω στις πέτρες
στα ξερονήσια της εξοριας)
-ΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΛΥΠΗΣ-
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
(στους ανθρωπους που σαν χταποδια του χτυπουσαν πανω στις πέτρες
στα ξερονήσια της εξοριας)
ΕΝΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΛΥΠΗΣ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ένα πέτρινο νησί,ο αέρας το περιτριγυρίζει,είναι το ρούχο του,και το ρούχο αυτών
των ερήμων ανθρωπων,αυτές τις πέτρες διατάζουν να τις ρίξουνστη θάλασσα,
να τη γεμίσουν πέτρες να γίνει δρόμος να περάσουν στην Σαντορίνη,
φορτώνονται από το ξημέρωμα μέχρι το νυχτωμα πέτρες και πετούν,και πετούν,
και πετούν και το νησί δεν αδειάζει από τις πέτρες,γεννα κι άλλες,
κι οι γλάροι πάνω δεν ησυχάζουν, τρυπούν τον ουρανό και δεν απομακρύνονται,
αυτοί οι άνθρωποι είναι οι δικοι μας άνθρωποι,
ακούνε τη σιωπή που τους πλακώνει τη νύχτα,σαν κουβέρτα τους σκεπάζει,
γυρίζουν μέσα στον ύπνο τους,στην αυλή του σπιτιού τους στο φράχτη είναι το
παιδί και η γυναίκα,ο πατέρας κι η μάνα,η αδελφή,κι η ερμη πατρίδα γύρω ως περα
'ηρθε'φωναζει το παιδί,
κι εκεί ξυπναει κι ακούει τον άνεμο,'δεν ηρθε,είναι εκει',σηκώνεται,έξω ησυχία,όπως
όταν είσαι νεκρός,το φεγγάρι αργοσερνεται στον ουρανό,
όχι τώρα θα τον δουν,άμα δύσει,σε δύο τρεις ώρες,έπειτα είναι και τα σκυλιά
θα τον μυρίσουν θα γαυγισουν λυσσασμενα και θα ξυπνήσουν τους φυλακες,
θα τον κυνηγήσουν και δεν θα προλάβει να ξεφυγει,
όμως απόψε πρέπει να φύγει,τον περιμένουν,τους το'χε υποσχεθεί,'εγω να δείτε
θα τους ξεφυγω',
οι άλλοι κοιμούνται αποκαμωμενοι,κάθε ένας βυθισμένος στη λύπη του,
θα του λείψουν οι σύντροφοι,στεναχωριέται που δεν θα τους αποχαιρετήσει,
θα πάρει όμως μαζί του τα ονόματά τους:Γιώργος,Νίκος,Τάκης,Στάθης,
Γιάννης,Βασίλης,Κώστας,Στρατος,Βαγγέλης,Σπυρος,,...,
κοιτάζει έξω,το φεγγάρι εδυσε,τώρα,να προλάβει,το σκοτάδι αυτή των ώρα είναι
πιο βαθύ,
πέρασε πάνω από τις πέτρες,τα σκυλιά αμεσως τον πήραν μυρωδιά, λυσσαξαν,ξύπνησαν οι φυλακές,άκουσε τις βρισιές τους,'καποιο κάθαρμα το'σκασε',άναψαν φανάρια,σαν κωλοφωτουλες τους έβλεπε να τον πλησιάζουν,'απο δω',οι άγριες φωνές τους σε λίγο
θα τον άγγιζαν,
έφτασε στη θάλασσα,βούτηξε,ακούστηκε το πλατς,
'αυτος είναι,δεν είναι ψαρι'ακουσε να λένε,
και τον πυροβόλησαν,το αίμα έβαψε κόκκινο το νερό,κι αυτός πνιγηκε,
και πηγε στην αυλή του σπιτιού,'ηρθε,φώναξε χαρούμενο το παιδί,
και το κορμί του παρασυρμένο απ'το νερό εφτασε στις βουλιαγμενες πέτρες και χώθηκε κάτω απ'αυτές,αύριο από το ξημέρωμα μέχρι το νυχτωμα θα στοιβάζονται πάνω του οι πέτρες που θα ρίχνονται,μια μικρή ταπεινή πέτρα κι αυτός για το δρόμο της ελευθεριας
.
.
.
στους ανθρώπους στην εξορία στα ξερονήσια της πατρίδας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/4sNVIUeRHyE
.
.
ένα πέτρινο νησί,ο αέρας το περιτριγυρίζει,είναι το ρούχο του,και το ρούχο αυτών
των ερήμων ανθρωπων,αυτές τις πέτρες διατάζουν να τις ρίξουν στη θάλασσα,
να τη γεμίσουν πέτρες να γίνει δρόμος να περάσουν στην Σαντορίνη,
φορτώνονται από το ξημέρωμα μέχρι το νυχτωμα πέτρες και πετούν,και πετούν,
και πετούν και το νησί δεν αδειάζει από τις πέτρες,γεννα κι άλλες,κι οι γλάροι πάνω
δεν ησυχάζουν, τρυπούν τον ουρανό και δεν απομακρύνονται,αυτοί οι άνθρωποι
είναι οι δικοι μας άνθρωποι,
ακούνε τη σιωπή που τους πλακώνει τη νύχτα,σαν κουβέρτα τους σκεπάζει,
γυρίζουν μέσα στον ύπνο τους,στην αυλή του σπιτιού τους στο φράχτη είναι το
παιδί και η γυναίκα,ο πατέρας κι η μάνα,η αδελφή,κι η ερμη πατρίδα γύρω ως περα
'ηρθε'φωναζει το παιδί,κι εκεί ξυπναει κι
ακούει τον άνεμο,'δεν ηρθε,είναι εκει',σηκώνεται,έξω ησυχία,όπως όταν
είσαι νεκρός,το φεγγάρι αργοσερνεται στον ουρανό,όχι τώρα θα τον δουν,
άμα δύσει,σε δύο τρεις ώρες,έπειτα είναι και τα σκυλιά θα τον μυρίσουν
θα γαυγισουν λυσσασμενα και θα ξυπνήσουν τους φυλακες,θα τον κυνηγήσουν
και δεν θα προλάβει να ξεφυγει,όμως απόψε πρέπει να φύγει,τον περιμένουν,
τους το'χε υποσχεθεί,'εγω να δείτε θα τους ξεφυγω',οι άλλοι κοιμούνται
αποκαμωμενοι,κάθε ένας βυθισμένος στη λύπη του,θα του λείψουν οι σύντροφοι,
στεναχωριέσαι που δεν θα τους αποχαιρετήσει,
θα πάρει όμως μαζί του τα ονόματά τους:Γιώργος,Νίκος,Τάκης,Στάθης,
Γιάννης,Βασίλης,Κώστας,Στρατος,Βαγγέλης,Σπυρος,,...,
κοιτάζει έξω,το φεγγάρι εδυσε,τώρα,να προλάβει,το σκοτάδι αυτή των ώρα είναι
πιο βαθύ,πέρασε πάνω από τις πέτρες,τα σκυλιά αμεσως τον πήραν μυρωδιά,
λυσσαξαν,ξύπνησαν οι φυλακές,άκουσε τις βρισιές τους,'καποιο κάθαρμα
το'σκασε',άναψαν φανάρια,σαν κωλοφωτουλες τους έβλεπε να τον πλησιάζουν,
'απο δω',οι άγριες φωνές τους ,σε λίγο θα τον άγγιζαν,έφτασε στη θάλασσα,
βούτηξε,ακούστηκε το πλάτος,'αυτος είναι,δεν είναι ψαρι'ακουσε να λένε,
και τον πυροβόλησαν,το αίμα έβαψε κόκκινο το νερό,κι αυτός πνιγηκε,
και πηγε στην αυλή του σπιτιού,'ηρθε,φώναξε χαρούμενο το παιδί,και το κορμί
του παρασυρμένο απ'το νερό εφτάσε στις βουλιαγμενες πέτρες και χώθηκε
κάτω απ'αυτές,αύριο από το ξημέρωμα μέχρι το νυχτωμα θα στοιβάζονται
πάνω του οι πέτρες που θα ρίχνονται,μια μικρή ταπεινή πέτρα κι αυτός
για το δρόμο της ελευθεριας
.
.
στους ανθρώπους στην εξορία στα ξερονήσια της πατρίδας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
https://youtu.be/4sNVIUeRHyE
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου