LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Ένα μικρό παραμυθι- Ο γλαρος -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-Ένα μικρό παραμυθι

Ο γλαρος

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

σύνθεση,τσιμέντο επιχρωματισμενο ανάγλυφο,-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ένα μικρό παραμυθι

Ο γλαρος

-χ.ν.κουβελης c.n.couve!is

Μια φορά κι ένα καιρό μια μάνα κατέβηκε με το μικρό παιδί της

στη θάλασσα,το παιδί πρώτη φορά έβλεπε θάλασσα,

τι είναι αυτό μάνα;ρωτησε,

θάλασσα,απάντησε η μάνα,γαλάζιο νερό,

γιατί έχει γαλάζιο νερό;ξαναρωτησε το παιδί,

γιατί καθρεφτίζει τον ουρανό,απαντησε η μάνα

και είναι τόσο φωτεινή,είπε το παιδί

γιατί τη φωτίζει ο λαμπερός ήλιος από πάνω,είπε η μανα

Και το παιδί κοίταξε ψηλά,

ναι πόσο λαμπερός είναι;

κι αυτά τα άσπρα που έρχονται μάνα,τι ειναι;

είναι τα κύματα της θάλασσας με τους άσπρους αφρούς τους

και τι έχει μέσα η θάλασσα μάνα;Ρώτα το παιδί

έχει πολλά ψάρια,σαρδέλες,γόπες,γαρίδες,γαύρους,λαβράκια,βακαλάους,

κέφαλους,στρείδια,μύδια,χταπόδια,σουπιές,πέρκες,ζαργανες,

καβούρια,αχινούς,και μεγάλα ψάρια,δελφίνια,ξιφίες και πολύ μεγαλύτερα φάλαινες,καρχαρίες,είπε η μανα

Πόσο μεγάλα μάνα,σαν βουνα;

Σαν βουνα,είπε η μάνα

και τι τρωνε;ρώτησε το παιδί

τρώνε τα μικρότερα ψάρια,απάντησε η μάνα

κι εδώ που πατάμε και βουλιάζει  κι είναι τόσο μικρα τι είναι;

είναι η άμμος,ψιλα  πολύ ψιλα χαλικακια,οι κόκκοι της άμμου,

κι είναι τόσο πολλοι οι κόκκοι που δεν μπορείς να τους μετρήσεις,

είπε η μάνα

Κι ούτε μάνα αν πάω σχολείο;

Ούτε και τότε, τόσο άπειροι είναι,απάντησε η μάνα

τι είναι το άπειρο μάνα;

Κάτι πολύ πολύ μεγάλο,όπως ο χρόνος,λέει η μάνα

ο χρόνος είναι η άμμος,είπε το παιδί

Κι έπειτα είπε,μάνα ζεσταινουμε

Κι η μάνα είπε:μπες στο νερό να δροσιστείς,αλλά μην ξανοιχτεις,

γιατί ακόμα δεν ξέρεις να κολυμπάς

Και το παιδί μπήκε στη θάλασσα,και του άρεσε πολύ η δροσιά της,

κι είδε το βυθό της αστραφτερό κι είδε ψαράκια να τον πλησιάζουν

να τον τσιμπούν στα πόδια ξαφνικά και μ'ένα γρήγορο τίναγμα

να εξαφανίζονται,πόσο τον διασκέδασε αυτό,κι έκανε παιχνίδια,βουτούσε 

το κεφάλιστο νερό και το έβγαζε,όπως η πάπια που είχανε στην αυλή 

τους,και γελούσε,

και το παιδί στη τόση ομορφιά ξεχάστηκε και  ξανοιχτηκε στα βαθειά,

κι η μάνα δεν πρόλαβε να το φωνάξει,και ψάρι βουνό ήρθε κι άνοιξε το

τεράστιο στόμα του  και ρουφηξε το παιδί στα σπλάχνα του και στρίβοντας

που νερά της θάλασσας συνταραχτηκαν κι ανυψωθηκαν θεορατα 

εξαφανίστηκε στο μεγάλο κι απεραντο βάθος της θάλασσας

Κι μάνα ως είδε αυτό το φοβερό,ουρλιαξε,παιδί μου,παιδάκι μου

Και το παιδί έφυγε για πάντα με το μεγάλο ψάρι

Κι ήταν η απελπισία της μεγάλη και δεν ήθελε τη ζωή

Κι ήταν έτοιμη να πέσει μέσα  στα νερά να πνιγει και να βρει εκεί μέσα το 

παιδί της

Και τότε είδε εκεί που πριν ήταν το παιδί να πετιέται μέσα από τα νερά

άσπρος κάτασπρος γλάρος και ν'ανεβαινει ψηλά στον ουρανό κι εκεί να 

πετά

Παιδί μου,φώναξε η μάνα κι ο γλάρος άκουσε και χαμήλωσε και πέταξε

από πάνω της,

Τώρα το παιδί μου είναι ο γλάρος,είπε η μάνα

Κι από τότε κάθε μέρα κατεβαίνει στη θάλασσα και βλέπει το παιδί της

και κουβεντιάζει μαζί του,

Πετά γλαρακι μου,,πετά ψηλά και χαμηλά,κι η μανούλα χαίρεται να σε κοιτα 

εκεί ψηλά στον ουρανό έτσι χαρούμενο κι ευτυχισμένο που είσαι

Και πέρασαν τα χρόνια και τίποτα δεν άλλαξε από τότε

.

.

.