.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑΣ ΓΟΥΛΦ
-HER OWN VIRGINIA WOOLF'S ROOM
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-
ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑΣ ΓΟΥΛΦ
HER OWN VIRGINIA WOOLF'S ROOM
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
καθετί μ'εχει εγκαταλείψει εκτός από τη βεβαιότητα της καλοσύνης σου.
Δεν μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου πια.Δεν μπορώ να σκεφθω δύο ανθρώπους
που να υπήρξαν πιο ευτυχισμένοι από μας
περπατώ δίπλα στις όχθες του ποταμού Ούζ,τα νερά του κυλούν αδιάφορα
για ότι μου συμβαίνει,για ότι συνέβηκε,για ότι θα συμβεί,
ούτε πια είναι κάποιος προσωποιημενος θεός,ούτε στα νερά του κολυμπούν νεράιδες,
αυτή την εποχή τα νερά είναι ακόμα κρύα,όμως εγω δεν νιώθω κρύο,δεν κρυώνω,
κι ας είναι αυτό που θα συναντήσω το πιο παγωμένο,
ο Λέοναρντ θα το έχει διαβάσει,θα τρελαθεί,δεν θα ξέρει όμως που να τρέξει,
θα φωνάξει φίλους γνωστούς,απάντηση δεν θα πάρει,
Ήσουνα απολυτα υπομονετικός μαζί μου κι απίστευτα καλός.Θελω να το πω,
ο καθένας το γνωρίζει.Αν κάποιος μπορούσε να με σώσει αυτός θα'σουνα εσύ.
αυτές οι λέξεις θα τον μαχαιρώσουν,όμως νταρλινγκ πρέπει να γίνει,
περπατώ δίπλα στα νερά που τρέχουν,δεν επιλέγω μέρος,οπουδήποτε
είναι το ίδιο,πατάω πάνω στα χαλίκια και στις χοντρές πέτρες,
χοντρές πέτρες ασαλευτες από τη βαρύτητα,χρόνια αιώνες,αδιάφορες
για οποιαδήποτε αιωνιότητα
Το ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου,ότι χωρίς εμένα μπορούσες να εργασθεις.
Και το ξέρεις πως το ξερω.Βλεπεις πως ούτε ακομα αυτο μπορώ να το γράψω
σωστά.Δεν μπορώ να διαβασω.Οτι θέλω να πω είναι πως οφείλω όλη την ευτυχία
της ζωής μου σε σένα
ξέρω πως τρομάζεις,όπως εγω για σένα φοβήθηκα με τους βομβαρδισμούς
στο Λονδίνο,το σπίτι κατέρρευσε,
Λέοναρντ,ούρλιαξα,θα εισβαλουν οι Γερμανοί στο Λονδίνο,θα ψάξουν
λυσσασμενα για τους Εβραίους,θα σε κυνηγήσουν,πρεπει να κρυφτείς,
εγω,νταρλινγκ,θα κρυφθω στα νερά,δύο πιθανές κάτω από τα νερά,το
ξέρω πως πάντα κάτω από νερά ήμουνα πνιγμένη,
δεν είχα το δικό μου δωμάτιο,η πόρτα ήταν ανοικτή,τον άκουγα να μπαίνει,
έκλεινα τα μάτια,εσφιγγα τα πόδια,ήρθα μου έλεγε,μου άνοιγε τα πόδια,
σηκωνε το φόρεμά μου,άκουγα την ανάσα του βαριά,ήμουνα έξι χρόνων,
πάντα ήμουνα έξι χρόνων
Έχεις υπάρξει με κάθε τρόπο όλα που μπορούσε κάποιος να είναι.Δεν νομίζω
δύο άνθρωποι να έχουν υπάρξει πιο ευτυχισμένοι μέχρι αυτή η τρομερή αρρώστια
να έρθει.Δεν μπορώ πια να την πολεμήσω.
τα νερά αρχίζουν να μου μοιαζουν,έγιναν ομοια μου,
η Βιτα ήταν ξαπλωμένη στο ντιβάνι,πόσο όμορφη ήταν,και πόσο απαλά
μύριζε το δέρμα της,
κοίταξε Βιρτζίνια στον καθρέφτη,
πήγα στον καθρέφτη,
τι βλέπεις;
Δεν βλέπω την Βιρτζίνια,απάντησα,γιατί;
Επειδή,νταρλινγκ,είσαι καθρέφτης των αντρών,είπε η Βιτα
τότε εκεί μέσα είδα τον αδερφό μου να μπαίνει στο δωμάτιο,πλησίασε
ένα κοριτσάκι έξι χρόνων,του σήκωσε το φόρεμά,όλα όσα έγιναν τα ειδα,
βουβή,δεν φωναξα,
Ποιος φοβάται τον Wolf,Virginia Woolf?
.
Άρχισα ν'ακουω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθω.Ετσι κάνω ότι
φαίνεται πιο σωστό πράγμα να κάνω.Μου έχεις δώσει την πιο μεγάλη
δυνατή ευτυχία
Λέοναρντ,νταρλινγκ,τώρα διαβάζεις αυτό,σε παρακαλώ,σε ικετεύω,μην
με ψάξεις,δεν έχεις χρόνο,άκου,δεν ακούς;τα βήματα τους,ανεβαίνουν
τη σκάλα,κλωτσούν την πόρτα και την σπάνε,βρωμοεβραιε,ουρλιάζουν,
σε ρίχνουν κάτω σε χτυπάνε,σε σέρνουν και σε εξαφανίζουν,
πως θα ζούσα με σένανε εξαφανισμενο;
διαλέγω πέτρες,αυτή είναι πιο βαριά,γεμίζω τις τσέπες μου,μεγαλώνει
η βαρύτητα μου
δίπλα μου,βλέπω,στα πέντε μέτρα μέσα στο νερό να επιπλέει το εξάχρονο
κοριτσάκι πνιγμένο,
δεν τρομάζω,είναι φιλη μου,θέλει την παρέα μου,
βάζω το αριστερό πόδι στο νερό,
η Μάτζ μου λέει τώρα η Βιρτζίνια έχει το δικό της δωμάτιο,
'Η κυρία Κλαρισα Νταλογουει πάντα κάνει δεξιώσεις για να σκεπάσει
τη σιωπη'σχολιαζει η Ματζ,
ξάπλωσα δίπλα της,η σάρκα της ζεστή,'η μαμά,Μάτζ,πέθανε'της είπα
κι ετρεμα
εκείνη με αγκάλιασε'ησυχασε κοριτσάκι μου'
κοιμήθηκα,
το νερό εφτάσε μέχρις το στήθος μου,ένιωθα τεράστια χαρά,
μου σκεπασε το κεφαλι
επιτέλους Το Δικό μου Δωματιο
Αγαπημένε,αισθάνομαι σίγουρα πως τρελαίνομαι ξανα.Αισθάνομαι πως
δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε άλλη μια από αυτες τις φοβερές στιγμές.
.
.
.
Σημείωση:
το τελευταίο σημείωμα της Virginia Woolf στον σύζυγό της Leonard Woolf
πριν την αυτοκτονία της στις 28 Μαρτίου 1941,σε ηλικία 59 ετών,στον
ποταμό Ouse
Dearest, I feel certain that I am going mad again. I feel we can't go through
another of those terrible times. And I shan't recover this time. I begin to hear
voices, and I can't concentrate. So I am doing what seems the best thing to do.
You have given me the greatest possible happiness. You have been in every
way all that anyone could be. I don't think two people could have been happier
till this terrible disease came. I can't fight it any longer. I know that I am spoiling
your life, that without me you could work. And you will I know. You see I can't
even write this properly. I can't read. What I want to say is I owe all the happiness
of my life to you. You have been entirely patient with me and incredibly good.
I want to say that—everybody knows it. If anybody could have saved me it
would have been you. Everything has gone from me but the certainty of your
goodness. I can't go on spoiling your life any longer. I don't think two people
could have been happier than we have been.
Virginia
(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)
Αγαπημένε,αισθάνομαι σίγουρα πως τρελαίνομαι ξανα.Αισθάνομαι πως
δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε άλλη μια από αυτες τις φοβερές στιγμές.
Άρχισα ν'ακουω φωνές,και δεν μπορώ να συγκεντρωθω.Ετσι κάνω ότι
φαίνεται πιο σωστό πράγμα να κάνω.Μου έχεις δώσει την πιο μεγάλη
δυνατή ευτυχία.Έχεις υπάρξει με κάθε τρόπο όλα που μπορούσε κάποιος
να είναι.Δεν νομίζω δύο άνθρωποι να έχουν υπάρξει πιο ευτυχισμένοι
μέχρι αυτή η τρομερή αρρώστια να έρθει.Δεν μπορώ πια να την πολεμήσω.
Το ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου,ότι χωρίς εμένα μπορούσες να
εργασθεις.Και το ξέρεις πως το ξερω.Βλεπεις πως ούτε ακομα αυτο
μπορώ να το γράψω σωστά.Δεν μπορώ να διαβασω.Οτι θέλω να πω
είναι πως οφείλω όλη την ευτυχία της ζωής μου σε σένα.Ήσουνα απολυτα
υπομονετικός μαζί μου κι απίστευτα καλός.Θελω να το πω,ο καθένας το
γνωρίζει.Αν κάποιος μπορούσε να με σώσει αυτός θα'σουνα εσύ.καθετί
μ'εχει εγκαταλείψει εκτός από τη βεβαιότητα της καλοσύνηςσου.Δεν
μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου πια.Δεν μπορώ να σκεσφθω δύο
ανθρώπους που να υπήρξαν πιο ευτυχισμένοι από μας.
Βιρτζινια
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου