LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Η ΚΟΎΚΛΑ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-Η ΚΟΎΚΛΑ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

Η ΚΟΎΚΛΑ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το δωμάτιο είναι κλειστό,εκεί είχε πόρτα εκεί παράθυρο εκεί καρέκλα

τραπέζι καθρέφτη,άδειο είναι,πρέπει να στέκομαι ορθια,στο πάτωμα

είναι κρύο το τσιμέντο,δεν θυμάμαι,όνομα ηλικία,όρθια στον τοίχο,

τοσο κοντά στον τοίχο σχεδόν να μπω στον τοίχο,εντοιχισμένη,η μαμα 

κάθεται στο τραπεζάκι,πίσω μου,

όλα πίσω μου στο παρελθόν,τότε έσπασα μια  πλαστική κούκλα,την διαμέλισα,

με βρήκαν να την τρώω,τι κάνεις;είσαι τρελή,εγω αντέδρασα ουρλιάζοντας,

είναι το φαγητο μου,θέλετε να πεθάνω από πείνα;φύγετε,ποιοι είστε;

δεν θυμάμαι άλλο,

ξύπνησα σε ένα δωμάτιο άδειο,σαν αυτό ίδιο,σε λίγο μπήκε η μαμα και ο μπαμπας,

δεν είναι τίποτα,κάτι περαστικό,σε λίγες μερες θα σε πάρουμε σπίτι,

ησύχασε,

το δωμάτιο ήταν άδειο,ούτε πόρτα ούτε παράθυρο,ούτε καρέκλα,εγω 

ξαπλωμένη πάνω σε ένα σιδερένιο κρεβάτι, στη μεση του, δωματίου

κάτω από το αναμενο ηλεκτρικο φως,

είναι τόσο περίεργο που με τόση ευκρίνεια θυμάμαι,

γύρισα στο σπίτι,όλοι γίνανε καλοι μαζί μου,μου κάνανε δώρα,

μια μέρα ζήτησα από τη μαμά να μου αγοράσει μια κούκλα,

μαμά θέλω μια κούκλα

έχεις μεγαλώσει κοριτσάκι μου,δεν είσαι πια μικρή

μαμά τι θέλω,δεν είναι για να παίξω

την άλλη μέρα μου έφερε την κούκλα

της έσκισα τα ρούχα,την διαμέλισα και την πεταξα στο πάτωμα

κοιμήθηκα,

όταν κοιμουνα μπήκαν στο δωμάτιο και την είδαν,δεν έκαναν θόρυβο,

την μαζεσαν,

όταν ξυπνησα δεν είπαν τίποτα,

μου αρέσει η κούκλα μου,είπα

δεν απάντησαν

έχει υπέροχα ρούχα

πάλι δεν απάντησαν

θα της δώσω όνομα,σας αρέσει το Ελλη;

ωραίο είναι,είπε η μαμά

μου πήραν άλλη κούκλα,την βρήκα δίπλα στο κρεβάτι μου,όταν ξυπνησα,

αυτή δεν την πειραξα,τη φώναζα Έλλη

η Έλλη,μαμά,ξέρεις πόσο έξυπνη είναι;την έμαθα να μετρά μέχρι το 10,

κι ένα τραγουδάκι,έχει ωραία φωνή,

μια μέρα,όταν ξυπνησα,κλείδωσα τη πόρτα του δωματίου μου,

εσπασα τη κούκλα και την ετρωγα,

χτύπησαν την πορτα

Έλλη άνοιξε,σε παρακαλώ,η φωνή της μαμάς στη πόρτα,

Έλλη άνοιξε,

έσπασαν την πόρτα,

βρέθηκα στο άδειο δωμάτιο,χωρίς πόρτα χωρίς παράθυρα,

ένας άντρας με άσπρη στολή ,διέκρινα θολά,πάνω από το κεφάλι μου,

η κούκλα είναι η προβολή του εαυτού της,η καταστροφή της κούκλας

είναι η καταστροφή του εαυτού της

καταστρέφοντας τη κούκλα,αποδέχεται την δική της καταστροφή

έλεγε ο άντρας με την άσπρη στολή σε μια γυναίκα

γιατρέ,σιγά,θα ακούσει,

αυτο θέλω κι εγω να μας ακούσει,για να συνειδητοποιήσει αυτό που

κάνει,να προβληθεί εκτός της και να αποστασιοποιηθεί,αυτό που 

καταστρέφω δεν είμαι εγω αλλά μια απλή πλαστική κούκλα,

και,ενεργώντας το ένστικτο αυτοσυντήρησης,να αισθανθεί πως δεν

θέλει να καταστρέψει τον εαυτό της

ίσως καταστρέφοντας επανειλημμένα τη κούκλα,να θέλει να ξεπεράσει

την οδύνη της καταστροφής της,

γιατί,γιατρέ,την τρώει;

την τρώει,στην ουσία την καταβροχθίζει,την εξαφανίζει,

στην δεύτερη περίπτωση,την εξαφανίζει να μην υπάρχει για να την

καταστρέψει

γύρισα σπίτι,δεν ξαναζητησα κούκλα,

πέρασαν δύο χρόνια χωρίς κρίση

σήμερα ξύπνησα και είμαι μέσα σ'αυτό το δωμάτιο,ούτε πόρτα ούτε

παράθυρο,όρθια στον τοίχο,τόσο κοντά στον τοίχο,

περίεργο δεν χτυπάνε τη πόρτα,η μαμά είναι αυτή η απολιθωμένη

γυναίκα πίσω μου,

γιατί κάθομαι όρθια στον τοίχο; γιατί δεν μπορώ παρά να κάθομαι

στον τοίχο;γιατί θυμάμαι ενώ λέω δεν θυμάμαι;αυτή η γυναίκα είναι

εγω η κάποια άλλη;

κάποια άλλη;πως δεν το σκέφθηκα;μα φυσικά είναι η πλαστική μου

κούκλα,

κι εγω ποια είμαι;

εσύ είσαι αυτή που κοιτάζει τη κούκλα να είναι όρθια στο τοίχο

η',αυτό είναι,είσαι η εγκλεισμενη στο τοίχο,και η όρθια κούκλα στον τοίχο 

περιμένει να εγκλειστεί και να ταυτιστεί μαζί μου,

η μαμά απολιθωμένη δεν μπορεί πλέον να χτυπήσει τη πόρτα

.

.