6-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ /SHORT STORIES-6-ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.

.

6-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-  ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ /SHORT STORIES-6-ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.

ΠΙΝΟΚΙΟ.ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑΤΑ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΑΛΉΘΕΙΕΣ

-κειμενα-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Διάβασα τις Περιπέτειες του Πινοκιο.Την Ιστορία μιας μαριονέτας

του Κάρλο Κολοντι

Carlo  Collodi 

Le  avventure  di  Pinocchio 

Storia  di  un  burattino(1883)

και φυσικά τα ψέματα του Πινόκιο και φαντασθηκα την επιμήκυνση

της μύτης του κάθε φορά

XVII 

....

. Poi dice  una bugia 

e per  gastigo gli cresce  il  naso

Ύστερα λέει ένα ψέμα 

και για τιμωρία του μεγαλωνει η μυτη

τα ψέματα είναι ζωτικά θα λέγαμε,

αναγκαία στην διαδικασία ωρίμανσης,

τα αθώα παιδιά(που καθόλου δεν είναι αθώα)λένε ψέματα,

καταφεύγουν στο ψέμα για να προκαλέσουν μια ενέργεια υπέρ τους,

είτε να ικανοποιήσουν μια επιθυμία τους είτε να αποφύγουν μια δυσκολη

κατάσταση γι'αυτα

Και στις δύο περιπτώσεις η ψυχαναλυση(του Sigmund Freud)τεκμαιρει ότι

ο φόβος του ευνουχισμού προκαλεί αυτόν τον ψευδισμο

-θέλω κάτι(μου λείπει) ψεύδομαι για να το αποκτήσω

-εχω κάνει κάτι επιλήψιμο(για το οποίο θα τιμωρηθω,θα ευνουχισθω)

ψεύδομαι για να αποφύγω την επίπληξη(την τιμωρία μου,τον ευνουχισμο

μου)

Αυτή είναι η τριμερής διαίρεση του ψυχισμού(της οντότητας) του ανθρώπου:

Αυτό(Es, Id)-Εγω-Υπερ Εγώ

Το Αυτό εκπροσωπεί το Ασυνειδητο,το αρχέγονο βασίλειο του μη λογικού,

απρόσιτο,άγνωστο,άχρονο,ενορμητικο,κυριαρχουμενο από την Libido,

ανεξέλεγκτο,

Το Αυτό εκπροσωπεί το Συνειδητό,υπακούει στην Αρχή της Αυτοσυντήρησης,

εκδηλώνεται με τη λογική,αναβάλλοντας την ενστικτώδη συμπεριφορά

στις εσωτερικές και εξωτερικές επιδράσεις,αντιλαμβάνεται το σώμα ως

διακριτή ολότητα,Εγώ είμαι Αυτός

Το Υπέρ Εγώ λογοκρίνει το Εγω,είναι αυστηρός Κριτής του και το απειλει

με Τιμωρία(ευνουχισμο),απαγορεύει

Στοιχειώνεται καταρχήν από την βρεφική και παιδική,προ λογικη,ηλικια

από τον πατέρα(Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα,Σύμπλεγμα της Ηλέκτρας) 

και μετασχηματίζεται στην Ηθική,στις Κοινωνικές Υπερδομες,Νόμοι,

Κράτος,Θεσμους Καταστολής,Εκπαίδευση,Στρατός,Αστυνομία,Φυλακή

Το Αυτό μου ζητάει την ικανοποίηση του

Το Εγώ λογοκρίνει την πραγματοποίηση του

Το Υπέρ Εγώ θα επιβάλει την τιμωρία του

...........

Στο προλογικό στάδιο του παιδιού,το παιδί ψεύδοντας παρακάμπτει,

αναβαλει,την τιμωρία του και επιδιώκει την πραγματοποίηση της επιθυμίας

του

Ο Πινόκιο είναι ξύλο,απελεκητο,αρχέγονο,ασυνείδητο,Αυτό I'd

Ο Geppetto το σκαλίζει σε μαριονέτα ,το Εγώ του

Το Υπέρ Εγώ η Άκαμπτη Οργανωμένη Κοινωνία του απαγορεύει

Του προετοιμάζει την μεταμόρφωση του από ατιθαση μαριονέτα που ψεύδεται

σε κανονικό παιδι,στις τέλος της Ιστορίας

Εν τω μεταξύ ψευδεται με ταυτόχρονη επιμήκυνση της μυτης

Τα ψεύδη γενικά κατηγοριοποιουνται από τα καθημερινά(άνευ συνεπειών)

όπως:

-τι κάνεις;

-καλά(κι ας μην είναι καλά)

-μην ανησυχείς σε λίγο θα έρθω

(και το λίγο είναι...αιώνας)

κλπ κλπ

Έχουμε και τα Κατά Συνθήκη Ψέματα (του Nordau Max)

Δεν λες την Αλήθεια,Ψευδεσε,για μην προκαλέσεις κακο

Όπως ο γιατρός αποκρύβει σε ασθενή του την αλήθεια,πόσο κρίσιμη είναι

η κατάσταση του

Και φυσικά,στην Ανώτατη Βαθμίδα,

τα Μεγάλα Ψευδή,

που αλλάζουν ριζικά τον Κόσμο και τη Ανθρωπότητα,

τη ζωή ανθρώπων,

Ιδού ο Αντισημητισμος των Ναζί

Ο Σταλινισμός με προεξάρχοντα τον Λαβρεντι Μπέρια και τον Ιωσήφ

Στάλιν

Το Watergate του Nixon

Τα πούρα του Clinton

Οι Χούντες

Η Παλιότερη και Νεώτερη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος 

Τα Περί Ω! COVID

Και επειδή τα Ψέματα δεν κόβονται συνεχιζουμε

Η ξύλινη μαριονέτα με τη μεγάλη μύτη που λέγονταν Πινόκιο,

είχε πλήρη ελευθερίας εκφρασης στα ψέματα,αναστατωνοντας την Τοσκάνη

της Ιταλίας,περί το 1883,βασανίζοντας τον 'πατερα του'μαστρο Geppeto,

βέβαια κι αυτός δεν καλοπέρασε,ποτε του πέταξε η ομελέτα που τηγάνισε

από το παράθυρο,

για αρκετό καιρό ήταν γάιδαρος που τον πέταξαν στη θάλασσα να πνιγει

για να κάνουν το δέρμα του ταμπούρλο

κι άλλα πολλά να μην τα φανερωσουμε όλα,(γιατί θα πρέπει να αγορασετε

κάποτε και το βιβλίο για να δείτε ας σας λέω ψέματα)

και πάντα του επιμηκύνονταν η μύτη και τον καταλαβαιναν,

λεει ψέματα το παιδί να η μυταρα του

Μονοχειστε το,απειλούσαν παλιότερα οι μεγάλοι τα ατίθασα παιδια

Να δω τη μύτη σου αν λες ψέματα

Και την ζουμπαγαν κι αν ήταν κόκκινη,

Να κακό παιδί πάλι ψέματα είπες

(Κατά την Θερμογραφια του Ανθρώπινου σώματος τα εντονα συναισθήματα προκαλούν θερμοκρασιακές αλλαγές σε διάφορα μέρη του σώματος

Το ψέμα κοκκινίζει τη μύτη παράπλευρα και αποκαλύπτεται με τις περαιτέρω

νουθεσίες έως... ξυλο)

Ο Πινόκιο δεν αγαπούσε το σχολείο,του στερούσε τη φαντασία στα...ψέματα,

τον μάθαινε να αναβάλει τις επιθυμίες του

One Stop:

Στη αρχική έκδοση του βιβλίου ο Πινόκιο τιμωρειται σκληρά,

Ιδού το χρονικό:

Ο Geppeto του θεραπεύει το σπασμενο(η' κάτι τέτοιο,νευροκαβαληκεμενο,

να μην λέω ψέματα)ποδι,σηκώθηκε και χόρευε,τον βλέπουν οι καραμπινιεροι,

αυτος γιατί κουτσαινει;,α τον κακοποιεί ο πατέρας του,Geppetto,

να επιβληθεί ο Νόμος Περί Κακοποίησης Ανηλικων,συλαμβανουν παραταυτα

τον άμοιρο,(αυτό είναι αλήθεια) Geppetto και τον κλείνουν στη φυλακη

οπου πεθαίνει,

ο Γρύλος ο Cricket πιάνει τον Πινόκιο και τον συμβουλεύει,ηθική κατήχηση,

Παιδί μου,δεν είναι σωστά πράγματα αυτά,του Θεού,

ο Πινόκιο δεν μασάει απ'αυτα,απ'τό'να αυτί έμπαιναν απ'τ'αλλο έβγαιναν

επεμενε ο Cricket,παιδί μου,πρέπει...

και πάνω στο πρέπει παίρνει φωτιά ο Πινόκιο αρπάζει ένα σφυρί και

συντρίβοντας το κεφάλι του Cricket του καταστρέφει το Κέντρο του

Λογου,της Λογικής

Και βέβαια μετα την Ύβρη,την Ατη,την Νέμεση,επέρχεται η Τειση,η Τιμωρία,

η Αλεπού και ο  Γάτος τον κρεμούν σε ένα δέντρο,ξύλο,

Ξύλον ην και εις Ξύλον απελευσεται

Κύριε Κάρλο Κολοντι,είπαν οι εκδότες,τώρα μην μας τα χαλάς με τέτοια

ακατάλληλα για τον παιδικό ψυχισμό,καταστραφηκαμε,εμείς επενδύσαμε

στον τεράστιο αναγνωστικό κοινό των παιδιών,δεν θέλουμε θρίλερ,

διδακτική ιστοριουλα θέλουμε,εύπεπτη,αλλάξτε σας παρακαλούμε

το Thriller End σε Happy End,

Αλλιώς The End η συνεργασία μας

Δεν θα πληρώσουμε τα απωθημένα σας για τα ψέματα των πολιτικών

και στρατιωτικών που συναναστρέφεστε,για αυτά υπάρχουν άλλοι

αρμοδιοτεροι να ...ψευστουν για να μην αποκαλυφθούν

Τι να κάνει ο άνθρωπος,έξοδα προς το ζειν είχε,λογοτεχνική φιλοδοξία ειχε,

έπειτα και ηπιότερα επιτυγχάνει τον στόχο του,σαφώς πλην εμμέσως

δείχνει τους επικίνδυνους ψεύτες της κοινωνίας

Ούτε γάτα ούτε ζημιά

Στην δεύτερη,και τελική εκδοχή,τα αίματα τέλος,τα ψέματα στη διαπασων

και στο τέλος το Happy End,

Η Γαλάζια Νεράιδα μεταμορφώνει την ξύλινη μαριονέτα με το όνομα

Πινόκιο σε Άνθρωπο με το όνομα Πινόκιο

και φυσικά τη μυταρα,είναι σήμα κατατεθέν

(Τώρα,και δεν θα αναφερθούμε περαιτέρω,στη ταινία Pinocchio του 1945 

η Disney έκανε ως συνήθως τους copyright δικους της αμερικανισμους)

Αρκετά φλυαρισαμε

Ας κάνουμε νύξεις στη Φιλοσοφία Ζαμανφουτισμου του Πινόκιο

(Και για είμαστε ενταξει με τον γαλλισμο παραθέτω από το Βικιλεξικό:

ζαμανφουτισμός < γαλλική je-m'en-foutisme < ουσιαστικοποιημένη μορφή 

της εκφράσεως «je m'en fous», αδιαφορώ πλήρως, στα παλιά μου τα παπούτσια, ας πάει να γ..., στ'αρχ... μου, ή Je m'en fiche, λιγότερο χυδαίο (μιλώντας για το αντικείμενο της συζητήσεως).)

Τώρα όλα ενταξει,συνεχίζουμε με την Πινοκικη Φιλοσοφία:

στο Κεφάλαιο IV μπαίνοντας στο σπίτι ο μπον βιβερ Πινόκιο ακουει

— Crì-crì-crì!

— Chi è che mi chiama? — disse Pinocchio tutto impaurito.

— Sono io! 

-Κρι Κρι Κρι

-Ποιος είν' αυτός που με φωνάζει; -λεει ο Πινόκιο κατατρομαγμενος

 ...

— Dimmi, Grillo, e tu chi sei?

— Io sono il Grillo-parlante, e abito in questa stanza da più di cent’anni.

— Oggi però questa stanza è mia — disse il burattino — e se vuoi farmi un 

vero piacere, vattene subito, senza nemmeno voltarti indietro.

--Πες μου, Γρύλε,και συ ποιος είσαι;

-Εγω ειμαι ο Γρύλος που μιλάει και κατοικώ σ'αυτό το δωμάτιο πάνω

από εκατό χρόνια

-Ομως από σήμερα αυτό το δωματιο είναι δικό μου-λεει η μαριονετα-

κι αν θέλεις αληθινά να με ευχαριστήσεις,ξεσκουμπισου αμέσως,

χωρίς καμία δεύτερη σκεψη

σοφός όπως είναι ο Γρύλος κάνει προσπάθειες να συνετίσει το ξύλο

 Πινοκιο,αλλά που; στο βροντο,αν και ξύλο πελεκημενο

.

Ma il Grillo, che era paziente e filosofo, invece di aversi a male di questa impertinenza, continuò con lo stesso tono di voce:

— E se non ti garba di andare a scuola, perché non impari almeno un mestiere, 

tanto da guadagnarti onestamente un pezzo di pane?

— Vuoi che te lo dica? — replicò Pinocchio, che cominciava a perdere la pazienza. — Fra i mestieri del mondo non ce n’è che uno solo che veramente mi vada a genio.

— E questo mestiere sarebbe?

— Quello di mangiare, bere, dormire, divertirmi e fare dalla mattina alla sera la vita del vagabondo.

Μα ο Γρύλος που ήταν υπομονετικός και φιλόσοφος,αντί να αισθανθεί άσχημα

από αυτη την αναιδεια ,συνέχισε με τον ίδιο τόνο στη φωνή:

-αν δεν  σου αρέσει να πηγαίνεις σχολείο,γιατι δεν μαθαίνεις τουλάχιστον μία

τέχνη,τέτοια που να κερδιζεις τίμια ένα κομμάτι ψωμί;

-Θελεις να σου το πω;-απαντα ο Πινόκιο που άρχισε να χάνει την υπομονή-

από τις τέχνες του κόσμου δεν υπάρχει παρά μόνο μια που αληθινά θα 

μου πήγαινε γαντι

-Και ποια αυτή η τέχνη θα ήταν;

-Αυτή νά τρως,να πίνεις,να κοιμάσαι,να διασκεδάζειςκαι να κάνεις απ'τό πρωί

μέχρι το βράδυ τη ζωή ενός αλήτη

Μανιφέστο Αναρχίας  από ενα ξύλο και μάλιστα όχι απελεκητο

(συγνώμη για την επανάληψη,το ανέφερα και πιο πριν)

Βέβαια δεν ήταν όλα ρόδινα,κάποτε,δηλαδή στα Κεφάλαια XIV,XV,XVI,τον

κυνηγησαν assassini δολοφόνοι,τον έπιασαν και τον κρέμασαν στα κλαδιά 

μιας βελανιδιαςκαι τον παρατησαν κρεμασμένο να πεθάνει,

κι απ' τα παράθυρα της τον είδε La Bella Bambina η καλή Γαλάζια Νεράιδα,

η Fata,τον λυπήθηκε κι έστειλε το Falco το Γερακι να τον ξεκρεμασει,

Τώρα αν σας μυριζετε έρωτας,δεν θα σας πω γιατί είστε περίεργοι,έπειτα,

κι εγώ δεν ξέρω,και δεν δια!ινδυνευω την διασταση της μύτης μου να σας πω 

ναι η' οχι,γιατί ένα από τα δύο θα είναι αληθινό και το άλλο ψεματα

Θα σας παραθέσω την επιστημονικοτατη  γνωμάτευση των δύο γιατρών ,

Corvo vs Cιvetta Κορακιου vs Κουκουβαγιας μέσω αντιστρόφων Σοφισματων

Και του τρίτου γιατρού,του Grillet,την τελική ιπποκρατική γνωματευση:

κεφάλαιο XVI

 vorrei sapere da lor signori se questo disgraziato burattino sia vivo o morto!... —

A quest’invito, il Corvo, facendosi avanti per il primo, tastò il polso a Pinocchio, 

poi gli tastò il naso,poi il dito mignolo dei piedi: e quand’ebbe tastato ben bene, pronunziò solennemente queste parole:

— A mio credere il burattino è bell’e morto: ma se per disgrazia non fosse morto, allora sarebbe indizio sicuro che è sempre vivo!

— Mi dispiace — disse la Civetta — di dover contraddire il Corvo, mio illustre 

amico e collega: per me, invece, il burattino è sempre vivo; ma se per disgrazia 

non fosse vivo, allora sarebbe segno che è morto davvero.

— E lei non dice nulla? — domandò la Fata al Grillo-parlante.

— Io dico che il medico prudente, quando non sa quello che dice, la miglior cosa 

che possa fare, è quella di stare zitto. 

θελω να μάθω από σας(λέει στους τρεις γιατρούς La Bella Bambina)

αν αυτή η άτυχη μαριονέτα είναι ζωντανή η' πεθαμένη!

Σ'αυτη την πρόσκληση,το  Κορακι,κάνοντας μπροστα πρωτος,ψηλαφισε τον σφιγμο στον Πινόκιο,ύστερα τον ψηλαφισε στη μύτη,υστερα το μικρό δάκτυλο των ποδιών:κι οταν ήταν ψηλαφισμενος καλά για  καλά,πρόφερε σοβαρα αυτά

τα λόγια:

-κατα την γνώμη μου η μαριονέτα είναι στα καλά πεθαμένη :όμως αν δυστυχως

δεν ήταν πεθαμένη,τότε θα ήταν σιγουρη ένδειξη ότι είναι συνεχεια ζωντανη!

-Λυπαμαι- λέει η Κουκουβάγια- να πρέπει να διαφωνήσω με τον Κόρακα,

εξέχοντα  φίλο μου και συνάδελφο:για μένα,αντιθετα,η μαριονέτα είναι 

συνέχεια ζωντανή:όμως αν  δυστυχώς δεν είναι ζωντανή,τότε θα ήταν ένδειξη

ότι είναι πεθαμένη αληθινά 

-Και σεις δεν λέτε τίποτα;-ζητα η Fata Νεράιδα στον Ομιλουντα-Γρυλο

-Εγω λεω ότι ο συνετός γιατρός όταν δεν γνωρίζει αυτό που θα πει,το πιο

καλό πράγμα που μπορεί να κανει,είναι αυτό:να σιωπήσει.

Ας πάρουμε με τη σειρά τα πράγματα(Κατ'αναγκην αποσπασματικήν)

Δεν θα κουρασθητε,και ίσως συνεχιστε την ανάγνωση

Λοιπόν Εν αρχή:

Κεφάλαιο I

Come andò che Maestro Ciliegia, falegname,trovò un pezzo di legno, 

che piangeva e rideva come un bambino.

— C’era una volta...

— Un re! — diranno subito i miei piccoli lettori.

— No, ragazzi, avete sbagliato. C’era una volta un pezzo di legno.

Non era un legno di lusso, ma un semplice pezzo da catasta, di quelli che 

d’inverno si mettono nelle stufe e nei caminetti per accendere il fuoco e per riscaldare le stanze.

Όπως περπατούσε ο Μαστρο Κερασης,ο ξυλουργός,βρήκε ένα κομμάτι ξύλου,

που έκλαιγε και γελούσε όπως ένα μωρό

-Ηταν μια φορά...

-Ενας βασιλιας-,λένε αμέσως οι μικροί μου αναγνώστες

-Οχι,παιδιά,έχετε κάνει λάθος.Ηταν μια φορά ένα κομμάτι ξύλο.

Δεν ήταν ένα ξύλο λουστραρισμενο,μα ένα απλό κομμάτι στο σωρό,από

αυτά που το χειμώνα ρίχνουμε μέσα στις σομπες και στα τζάκια για

ν'αναψει η φωτιά και να ζεσταθουν τα δωμάτια

Είναι παραμύθι,αλλά όχι για βασιλιάδες,

Ολική Αποκαθηλωση 

Τώρα πειναει(Pinocchio ha fame)

Κεφάλαιο V

Pinocchio ha fame e cerca un uovo per farsi una frittata;ma sul più bello, 

la frittata gli vola via dalla finestra.

Intanto cominciò a farsi notte, e Pinocchio, ricordandosi che non aveva 

mangiato nulla, sentì un’uggiolina allo stomaco, che somigliava moltissimo all’appetito.Ma l’appetito nei ragazzi cammina presto, e di fatti, dopo pochi 

minuti, l’appetito diventò fame, e la fame, dal vedere al non vedere, si convertì 

in una fame da lupi, in una fame da tagliarsi οι  col coltello.

Il povero Pinocchio corse subito al focolare, dove c’era una pentola che 

bolliva, e fece l’atto di scoperchiarla, per vedere che cosa ci fosse dentro: 

ma la pentola era dipinta sul muro. Immaginatevi come restò. Il suo naso, 

che era già lungo, gli diventò più lungo almeno quattro dita.

Ο Πινόκιο πεινάει και ψάχνει για ένα αυγό να κάνει μια ομελέτα,αλλα στο πιο καλό,η ομελέτα του πετάει μέσα απ'τό παράθυρο.

Εν τω μεταξύ άρχισε να νυχτώνει,και ο Πινόκιο έχοντας θυμηθεί ότι δεν

είχε φάει τίποτα,αισθάνθηκε ένα γουργουλισμα στο στομάχι,που εμοιαζε

πάρα πολύ στην ορεξη.Ομως η όρεξη στα παιδιά περπατά γρήγορα,και 

πραγματικά,σε λίγα λεπτά,η όρεξη έγινε πείνα,και η πείνα,να βλέπεις και 

να μην βλέπεις,μετατραπηκε σε πείνα λύκου,σε μια πείνα να κοπει με 

μαχαιρι.

Ο φτωχός Πινόκιο έτρεξε αμέσως στο τζάκι,όπου ήταν μια κατσαρόλα 

που έβραζε,κι έκανε να την ξεσκεπάσει,για να δει τι πράγμα ήταν μέσα:

αλλά η κατσαρόλα ήταν ζωγραφισμένη στον τοίχο.Φανταστειτε πως

έμεινε.Η μύτη του,που ήδη ήταν μακρυά,του έγινε πιο μακρυά σχεδόν

τέσσερα δακτυλα

Ωραία Ένας Πρόγονος Σουρεαλισμός

Φαντασθητε στην ζωγραφισμένη κατσαρόλα στον τοίχο το κοτόπουλο

που είχε μέσα να είχε βράσει και να το έτρωγε και να του φαίνονταν

πεντανόστιμο.Τοτε πόσο θα είχε μακρύνει η μύτη του,θα είχε φτάσει

ως εδω στους αναγνώστες.

Μήπως έχει φτάσει; Εγώ βλέπω πάντως κάτι να έχει τρυπήσει τον

απέναντι τοίχο και προχωράει σαν τρυπάνι κατά πάνω μου

Έλα μην φοβάστε.Ενα ψέμα ειπα

Και τώρα και μια άλλη μεταμόρφωση γαιδουρινη(via Ρωμαικης εποχής

2ος αιώνας μ Χ:

'Ο Χρυσός Γάιδαρος η'  οι μεταμορφώσεις' του Απουηλιου

Βέβαια εδώ δεν έχουμε συνευρέση Λουκιου-Γαιδαρου και matrona-Πασιφαης,

ένεκα του παιδικού βιβλίου,του παιδικού ψυχισμού,και των συναφών

ηθικοπλαστικων

Κεφάλαιο XXXII Ο Πινοκιο Βέρος Σουρεαλιστής

A Pinocchio gli vengono  gli  orecchi di  ciuco, e  poi diventa un ciuchino  

vero e comincia a ragliare. —

 E questa sorpresa  quale  fu? — Ve lo  dirò  io,  miei  cari  e  piccoli  lettori:  

la  sorpresa  fu  che  a  Pinocchio,  svegliandosi,  gli  venne  fatto naturalmente 

di  grattarsi il  capo; e nel  grattarsi il  capo si  accòrse... Indovinate  un po’  di 

che  cosa si accòrse? Si accòrse  con suo  grandissimo stupore, che  gli  

orecchi  gli  erano cresciuti più d’un palmo.

Στον Πινοκιο πετάγονται αυτιά γαϊδάρου,και ύστερα γίνεται ένας 

γαιδουρακος αληθινός κι αρχίζει να γκαριζει-

Κι αυτή η έκπληξη ποια ήταν;-Αυτό θέλω εγώ να πω,αγαπημένοι μου

και μικροί αναγνώστες:

η έκπληξη ήταν ότι ο Πινοκιο ,όταν ξύπνησε,του ήρθε φυσικα να ξύσει

το κεφάλι:και ξύνοντας το κεφάλι καταλαβε...Μαντεψατε λιγο τι πράγμα

να κατάλαβε;Κατάλαβε πολύ σαστισμένος,ότι τ'αυτια του είχαν μεγαλώσει περισσότερο από μια παλαμη

 

Στο Κεφάλαιο XXXIII ο Πινόκιο είναι γάιδαρος και δουλεύει σε έναν σκληρό

Τσιρκολανο ακούει παραγγέλματα και πρέπει να εκτελεί στην εντέλεια:

— Al passo! —

Allora il ciuchino si rizzò sulle quattro gambe, e cominciò a girare intorno al Circo, camminando sempre di passo.

Dopo un poco il Direttore gridò:

— Al trotto! — e Pinocchio, ubbidiente al comando, cambiò il passo in trotto.

— Al galoppo! — e Pinocchio staccò  il galoppo.

— Alla carriera ! — e Pinocchio si dètte a correre di gran carriera. 

Ma in quella che correva come un barbero, il Direttore, alzando il braccio in aria, scaricò un colpo di pistola.

A quel colpo il ciuchino, fingendosi ferito, cadde disteso nel Circo, come se 

fosse moribondo davvero.

-Σε Βημα!-

Τότε το γαϊδουράκι σηκώθηκε πάνω στα τέσσερα πόδια του κι άρχισε να

γυρίζει γύρω από το Τσίρκο βηματιζοντας συνεχεια

Μετά από λίγο ο Διευθυντής φωνάζει:

Σε Τροχασμο!-και ο Πινόκιο, υπακούοντας στη διαταγή,άλλαξε το βήμα σε

τροχασμο

_Σε Καλπασμό!-και ο Πινόκιο γύρισε σε καλπασμό

-Σε Κούρσα!-και ο Πινόκιο επιχείρησε να τρέξει πολύ γρήγορα

Μα εκεί που έτρεχε όπως ένα βερβερινικο,ο Διευθυντής σηκώσε το χέρι,

κι έριξε μια πιστολια.

Σ'αυτη τη πιστολια το γαϊδουράκι,προσποιήθηκε το τραυματισμενο,ξάπλωσε

ακίνητο στο Τσίρκο,σαν να ήταν ετοιμοθάνατο αληθινα

Αφού σπάει το πόδι σε ένα νουμερο με τα στεφάνια,ο Τσιρκολανος πουλάει, σχεδόν τζάμπα να το ξεφορτωθεί το κουτσό γαϊδούρι

σε έναν που ήθελε να κάνει ταμπούρλο για την μπάντα,κι εκείνος σκέφθηκε 

να το πετάξει δεμένο  στη θάλασσα βαρυ με πέτρα για βαρυδι να πνιγει

Αυτά είναι τα υπολοιπα του πνιγμού καί του ταμπούρλου

Στο Κεφαλαιο XXXIV τον ρίχνουν στη θάλασσα γάιδαρο  και βγαίνει μαριονέτα,

Περίπτωση  Μετεμψυχωσης

Pinocchio, gettato in mare, è mangiato dai pescie ritorna ad essere un burattino come prima:

ma mentre nuota per salvarsi, è ingojato dal terribile Pesce-cane.

Dopo cinquanta minuti che il ciuchino era sott’acqua, il compratore disse, discorrendo da sé solo:

— A quest’ora il mio povero ciuchino zoppo deve essere bell’e affogato. 

Ritiriamolo dunque su, e facciamo con la sua pelle questo bel tamburo. —

E cominciò a tirare la fune, con la quale lo aveva legato per una gamba: e tira, 

tira, tira, alla fine vide apparire a fior d’acqua... indovinate? Invece di un ciuchino morto, vide apparire a fior d’acqua un burattino vivo, che scodinzolava come un’anguilla.

Vedendo quel burattino di legno, il pover’uomo credé di sognare e rimase 

lì intontito, a bocca aperta e con gli occhi fuori della testa.

Riavutosi un poco dal suo primo stupore, disse piangendo e balbettando

Ο Πινόκιο πέφτοντας στη θάλασσα,είναι φαγωμενος από τα ψάρια και 

μεταμορφώνεται σε μαριονέτα όπως πριν:

αλλα ενώ κολυμπούσε για να σωθεί,είναι καταβροχθισμενος από το

τρομερό Σκυλόψαρο.

Μετά από πενήντα λεπτά που η μαριονετα ήταν κάτω από τα νερά,

ο αγοραστής λέει, μονολογώντας:

-Αυτη την ώρα το φτωχό μου κουτσό γαϊδουράκι πρέπει να είναι για

καλά πνιγμένο.

Ας το τραβήξουμε λοιπόν πάνω,κι ας κάνουμε με το δέρμα του αυτό

το ωραίο ταμπουρλο-

Κι άρχισε να τραβά το σκοινί με το οποίο το είχε δεμένο από τη γαμπα:και τραβα,τραβα,στο τέλος βλέπει να βγαινει στον αφρό των νερών....

μαντεψατε;Αντί για ένα κουτσό γαϊδουράκι πεθαμένο,βλέπει να εμφανίζεται

στον αφρό των νερών μια μαριονέτα ζωντανή,που σπαρταρουσε όπως

ένα χελι.

Κι επειδη κάθε ιστορία,και κάθε παραμύθι,είιναι σε συμφωνία με την

Μορφολογία του Παραμυθιού του Ρώσου ακαδημαϊκου Βλαντιμίρ Προπ

με τις 31 λειτουργίες του,έχει  Αρχή ,Ενδιάμεσα Στάδια και Τέλος

Εδώ το Τέλος είναι Happy End

Ο Πινόκιο από ξύλινη μαριονετα έγινε άνθρωπος με σάρκα και οστα

Στο Κεφάλαιο XXXVI

— E il  vecchio Pinocchio di legno dove  si sarà  nascosto? — Eccolo là  — 

rispose  Geppetto: e  gli  accennò un grosso burattino appoggiato a una  

seggiola,  col capo girato  sur  una  parte,  con  le  braccia  ciondoloni  e  

con  le  gambe  incrocicchiate  e  ripiegate  a  mezzo,  da parere  un miracolo 

se  stava  ritto. Pinocchio  si  voltò  a  guardarlo;  e  dopo  che  l’ebbe  

guardato  un  poco,  disse  dentro  di  sé  con  grandissima compiacenza: 

— Com’ero  buffo,  quand’ero  un  burattino!  e  come  ora  son  contento  

di  esser  diventato  un  ragazzino perbene!...  — 

-Ο παλιός Πινόκιο από ξύλο που είναι τώρα κρυμμένος;-Να εκεί-απαντησε ο

Geppeto:και του έδειξε μια μεγάλη μαριονέτα ακουμπισμένη σε μια καρέκλα,

με το κεφάλι γυρισμένο σε μια μεριά,με τα χέρια χαλαρωμενα και με τα πόδια

σταυρωμένα και λυγισμένα στη μεση,που φαίνονταν σαν θαύμα που στέκονταν

όρθια,.Ο Πινοκιο γύρισε να  κοιταξει:και μετά αφού τον είχε κοιτάξει για λίγο ,είπε από μέσα του με πολύ μεγάλη ανακούφιση:

-Τι μπούφος ημουνα,οταν ημουν μια μαριονέτα! και πως τώρα είμαι χαρούμενος

να έχω γίνει ένα παιδί αξιοπρεπές!

Κι εδώ τελειώνουν Οι περιπέτειες του Πινοκιου κι αυτό δεν είναι ψέμα

Αλλά ότι εγώ διάβασα ολόκληρο το βιβλίο αυτό είναι ψέμα,

και βλέπω τη μύτη μου να μεγαλώνει

Συνεχίζοντας Αναλύοντας(Ψυχαναλυοντας)Φροιντίζοντας(τώρα αν ο Φρόιντ

λεει Ψέματα,Θεωρίες και δεν ισχύουν θα το δούμε από τη μύτη του):

Για να λέμε και την αλήθεια(και όχι ψέματσ)Οι Περιπέτειες του Πινοκιο είναι 

ένα ανοικτό έργο,ένα Τρομερό έργο,Εφιαλτικό,αυτά που συμβαίνουν τα δεχεσε επειδή ανοίκουν στο χώρο του παράξενου,του μη λογικού,στην μεγάλη δόση φαντασίας και επινόησης,ένα ακραίο λογοτεχνικό κατασκεύασμα,γοητευτικό 

και απωθητικό ταυτόχρονα,ένα φοβερό ταξίδι ενηλικίωσης,

ένα παιδί αδιαμορφωτο,ξύλο,στο προλογικό στάδιο αρνηται την δια-μόρφωση 

(συν-μορφωση)του από την κοινωνία,τους θεσμούς της,την πραγματικότητα,

δεν υπακούει στους νομούς της,και τότε όλα μπορούν να συμβούν και να μην συμβούν,και δεν ειναι τίποτα παράξενο,είναι οδυνηρό αλλά όχι παράξενο,

τίποτα δεν επεξεργάζεται με αυστηρή λογική,κυριαρχεί το αντιφατικό,

το Α είναι Α αλλά και δεν είναι Α,οι μεταβιβάσεις από την μια κατάσταση 

στην άλλη επονται με ασυπτωτικο τρόπο,αλλά λογικό,συνεπές,με το ύφος της ιστορίας,και το σκοπό της,

ο Πινόκιο δεν λέει Ψέματα,Δεν αποκρύβει κάτι,και λέει γι'αυτό κάτι άλλο,

Το Ψέμα είναι Οι Περιπέτειες του Πινόκιο,Απίστευτες,άρα Ψεύτικες,Δεν

μπορούν να Συμβούν,άρα ότι Δεν Συμβαινει και παρουσιάζεται ότι Συμβαίνει

είναι Ψέμα,

Ψεύτης είναι ο Συγγραφέας,ο Κάρλο Κολοντι,φυσικά όχι με την Ηθική και Ανθρωπολογική έννοια,ούτε με την Λογική,αφού η Λογική,αυτό το διαμορφωμένο ανθρώπινο στάδιο εδώ είναι ανύπαρκτο,δεν υπακούετε,

ο Πινόκιο όταν λέει ψέματα μεγαλώνει η μύτη του,ο Πινόκιο λέει ψέματα,

ζει,βιώνει,ψέματα,αντιδρά με ψέματα στην ορμή του να ξεφύγει,να αποκτήσει

Εξουσία,και τότε ο Φαλλος,η μύτη του,Εμφανίζεται,κυριαρχείται από τις

Ορμές,τα Ορμεμφυτα,του Id,το Φρουδικο Αυτο,αντιστέκεται στη διαμόρφωση

του Εγώ στη σύγκρουση του,στην επαφή,με το Πραγματικό,εκεί θα παρουσιασθεί

Τεράστιο Απαγορευτικό το Υπέρ Εγώ,οι Άλλοι τι Επιβάλουν στο Αυτό,πως του Απαγορευουν την Τρομακτικη Εμφάνιση του,τότε ότι Συμβαίνει,κι αυτό διαβάζουμε,Είναι Εφιαλτικό,μια κόλαση ζει ο Πινόκιο,Οι Περιπέτειες του Είναι

Εξωπραγματικές,μη διασκεδαστικές,ένα μαρτύριο,ένας κόσμος βασανισμων και σκληρότητας,ο αγαθός Geppetto υποφέρει ως 'πατερας του' τα πάνδεινα από το 

άναρχο 'παιδι τόυ'-ξυλο,Το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα Πραγματοποιήτε,Ο Γιος σκοτώνει τον Πατερα,ο σοφός Cricket o Γρύλλος το ίδιο,ακυρωνεται,

σκοτωνεται,Το Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα Πραγματοποιηται Συμβολικά,

παντού καραμπινιεροι του Υπέρ Εγώ,quattro mesi di  prigione τέσσερις μηνες

στη φυλακα

στο Εγώ οι assassini δολοφόνοι τον κρεμούν σε δέντρο βελανιδιάς,

μεταμορφώνεται σε γαϊδούρι,έστω και cuchino γαϊδουράκι,

ο Τσιρκολανος τον κακομεταχειρίζεται,εξαναγκαστικος Βηματισμός,

Τροχασμος,Καλπασμός,Γρήγορο Τρέξιμο,— Al passo! — Al trotto! — Al galoppo! 

— Alla carriera !

τον  πετουν στη θάλασσα να πνιγει και το δέρμα του να γίνει ταμπούρλο,κινδύνεψε να τον τηγανίζουν σαν ψάρι

XXVIII Pinocchio corre  pericolo di  esser fritto in padella,  come  un pesce,

πράγματα ψέματα,αλλά στην ιστορία συμβαίνουν είναι πραγματικά,αλήθεια,στη ιστορία ισχύουν άλλοι φυσικοί και ψυχολογικοί νόμοι,

ότι από το Λογικό Α δεν εξάγεται εδώ εξάγεται,ότι δεν ερμηνεύεται με την Λογική Δεν Είναι Ψέμα,Είναι Αλήθεια,επομένως όλα τα Ψέματα του Πινόκιο,

δηλαδή Οι Περιπέτειες του Πινόκιο Είναι Αλήθεια,

κάποτε εμφανίζεται και η Γαλάζια Νεράιδα,ο καλός βοηθός,σύμφωνα με τις 

31 λειτουργίες της Μορφολογίας του Παραμυθιού κατά τον Προπ,

αυτή με την μεταμορφωτικη της ικανοτητα (το μαγικό ραβδάκι της Νεράιδας) θα δράσει καταλυτικά και θα μεταμόρφωσει την μαριονέτα Πινόκιο από ξύλο 

σε un  ragazzino perbene,ένα αξιοπρεπές παιδί,κανονικό,κανονισμένο στους Κανόνες,ενηλικιώθηκε,

το Ψέμα Τελείωσε,ήταν buffo,— Com’ero  buffo,ηλίθιο,α-νοητο,

αρχίζει,επικρατεί,ο Κανονικός Κόσμος της Αλήθειας,κανένας δεν ξεφεύγει 

απ' αυτόν,είναι Fata,πεπρωμένο,νομοτελειακά να καταληξει εκεί,

το Αυτό το I'd είναι εφιαλτικό,

το Εγώ υπό το Υπερ-Εγω είναι κοινωνικό,η κοινωνία μας,η Αλήθεια μας 

χωρίςμΨέμα,

το Άλλο είναι Ψέμα,Αυτό(όχι το Id Αυτό),το Εγώ υπό το Υπέρ Εγώ,είναι 

η Αλήθεια,

βέβαια οι αναγνώστες,οι μικροί αναγνώστες,i piccolo lettori,απολαμβάνουν 

το Ψέμα Οι Περιπετειες του Πινόκιο και ζουν,κυριολεκτικά,σε μετάβαση,

σε μετάπτωση,σε προβολή,τις εκδηλώσεις του αρχέγονου,τρομερού,

Id Αυτου πριν εκλείψει,σε Εγώ υπό το Υπέρ Εγώ, για τον Πινόκιο και γι'αυτούς 

για πάντα,

Ένα Αχαλίνωτο,Αδιαμορφωτο Ψέμα σε μια Κανονισμένη,Διαμοφωμενη Αλήθεια,

Τι χάσαμε τι κερδίσαμε;

Χάσαμε το 

Χάσαμε το Ψέμα(το Id) κερδίσαμε την Αλήθεια(το Εγω υπο το Υπέρ Εγώ)

Χάσαμε τη Φύση(τη Φυσικότητα) κερδίσαμε την Πραγματικότητα(τον Πολιτισμό)

Χάσαμε την Αναρχία Αταξια(την Ελευθερία) κερδίσαμε την Τάξη(την Συντήρηση του Συστήματος)

Τελικά,για να κλείσω,κερδίσαμε την Απόλαυση του διαβάσματος αυτού

του Καταπληκτικού Ψέματος Οι Περιπέτειες του Πινόκιο του Κάρλο Κολοντι

Λορετζινι

Από το 1883 διαβάζουμε διαβαίνοντας από το Τρομερό Ψέμα

Και είναι πολύ Γοητευτική η Επιμήκυνση της Μύτης μας

— C’era una volta...

— Un re! — diranno subito i miei piccoli lettori.

— No, ragazzi, avete sbagliato. C’era una volta la bugia

-Ηταν μια φορά...

-Ένας βασιλιάς!-,λένε αμέσως οι μικροι μου αναγνώστες

-Οχι,παιδιά,έχετε κάνει λάθος.Ηταν μια φορά το ψεμα

Αυτό(Id):

Carlo  Collodi 

Le  avventure  di  Pinocchio 

Storia  di  un  burattino

I 

Come  andò che  Maestro Ciliegia, falegname, trovò un pezzo di  legno, 

che  piangeva  e  rideva  come  un bambino

Όπως περπατούσε ο Μαστρο Κερασης ξυλουργός,βρήκε ένα κομμάτι

ξύλου, που έκλαιγε και γελούσε όπως ένα μωρό

II 

Maestro Ciliegia regala il pezzo di legno al suo amico Geppetto, il  quale 

lo prende  per fabbricarsi  un burattino maraviglioso, che  sappia ballare, 

tirar  di scherma e  fare i salti  mortali

Ο Μαστρο Κερασης δωρίζει το κομμάτι ξύλου στον φίλο του Geppetto,

αυτός το παίρνει για να κατασκευάσει μια μαριονέτα θαυμάσια,που

θα ξερει να χορεύει,να ρίχνει τα στεφάνια καί νά κανει το πήδημα θανάτου

III

Geppetto, tornato a casa, comincia subito a fabbricarsi il burattino e  gli  

mette  il  nome  di Pinocchio. Prime  monellerie  del burattino

Ο Geppetto γυρνώντας στο σπίτι, αρχίζει αμέσως να κατασκευάζει την

μαριονετα και της δίνει το όνομα του Πινόκιο.Πρωτες αταξίες της 

μαριονετας

IV 

La storia di Pinocchio col Grillo-parlante, dove  si vede  come  i ragazzi  

cattivi hanno a noja di  sentirsi correggere  da  chi ne sa  più di  loro

Η ιστορία του Πινόκιο με τον Ομιλουντα-Γρυλο,όπου βλέπει πως τά

κακά παιδιά δεν έχουν διάθεση να διορθωθούν από αυτούς που

γνωρίζουν περισσότερα από αυτα

V 

Pinocchio ha fame  e  cerca un uovo per farsi una  frittata; ma sul più bello, 

la frittata gli  vola via dalla finestra

Ο Πινόκιο πεινάει και ψάχνει για ένα αυγό για να κάνει μια ομελέτα:

αλλά πάνω στο πιο ομορφο, ή ομελέτα του πετάει μέσα από το παράθυρο

VI

Pinocchio si  addormenta coi piedi sul  caldano, e  la mattina dopo si 

sveglia coi piedi tutti bruciati

Ο Πινόκιο αποκοιμιεται με τα πόδια πάνω στη θερμάστρα,και το πρωί

ξυπνάει με τα πόδια παντού καμενα

VII

Geppetto torna a casa, e  dà al burattino la colazione che  il  pover’uomo 

aveva  portata

Ο Geppetto γυρνά στο σπίτι, και δίνει στην μαριονέτα το κολατσιό που 

ο φτωχός άνθρωπος είχε φερει

VIII

Geppetto rifà i  piedi a Pinocchio, e vende  la propria casacca per comprargli l’Abbecedario

Ο Geppetto περιποιηται τα πόδια του Πινόκιο, και πουλά τη καζάκα του για να

αγορασει το Αλφαβητάριο

IX 

Pinocchio vende  l’Abbecedario per andare a vedere  il  teatrino dei burattini

Ο Πινόκιο πουλά τό Αλφαβητάριο για να πάει να δει το κουκλοθέατρο

X 

I burattini riconoscono il  loro  fratello Pinocchio, e gli fanno una grandissima 

festa; ma sul più bello, esce  fuori  il  burattinaio Mangiafoco, e  Pinocchio 

corre  il  pericolo di  fare una brutta fine

Οι μαριονέτες αναγνωρίζουν τον αδελφό τους Πινόκιο, και σ''αυτον κάνουν

μια πολύ μεγάλη γιορτή:αλλά στο πιο όμορφο, βγαίνει έξω η μαριονέτα

Mangiafoco (που φωτιές καταπίνει) και ο Πινόκιο διατρέχει τον κίνδυνο

να έχει άσχημο τελος

 

XI 

Mangiafoco starnutisce  e  perdona a Pinocchio, il quale  poi difende  dalla 

morte il  suo amico Arlecchino

Ο Mangiafoco φταρνιζεται και συγχωρεί τον Πινόκιο,ο οποίος ύστερα

υπερασπιζεται από τον θάνατο τον φίλο του Αρλεκινο

XII 

Il burattinaio Mangiafoco regala cinque  monete d’oro a Pinocchio perché  

le porti  al suo babbo Geppetto:  e  Pinocchio, invece, si lascia abbindolare 

dalla Volpe e  dal Gatto e  se ne  va  con loro. 

Η μαριονέτα Mangiafoco δωρίζει πέντε νομίσματα χρυσά στον Πινόκιο

βυζιά να τα φέρει στον πατέρα του Geppetto: και ο Πινόκιο, αντίθετα,

αφήνεται να απατηθει από την Αλεπού και τον Γατο και πάει μαζί τους

XIII 

L' osteria del «Gambero  Rosso».

Η ταβέρνα της 'Κοκκινης Καραβίδας'

XIV 

Pinocchio, per non aver dato retta ai  buoni consigli  del Grillo-parlante, 

s’imbatte negli  assassini

Ο Πινόκιο,για να μην έχει δώσει προσοχή στις συνετές συμβουλές του

Ομιλουντα Γρύλου,έπεσε στους δολοφόνους

XV 

Gli assassini inseguono  Pinocchio; e  dopo averlo  raggiunto, lo impiccano 

a un ramo  della Quercia grande

Οι δολοφόνοι κυνηγούν τον Πινόκιο:,κι αφού τον έχουν πιάσει,τον κρεμανε

σε ένα κλαδί της μεγάλης Βελανιδιας

XVI 

La bella Bambina dai  capelli turchini fa raccogliere  il  burattino: lo mette  

a letto, e chiama  tre medici per sapere  se  sia vivo o  morto

Η Bella Bambina με τα γαλάζια τουρκουαζ μαλλιά συμμαζευει την

μαριονετα και φωνάζει τρεις γιατρούς για να μάθει αν είναι ζωντανή 

η' πεθαμένη

XVII 

Pinocchio mangia lo zucchero, ma non vuol purgarsi: però quando vede  

i becchini  che  vengono a portarlo via, allora si purga. Poi dice  una bugia 

e per  gastigo gli cresce  il  naso

Ο Πινόκιο τρώει ζαχαρι,μα δεν θέλει να καθαρίσει:αλλά όταν βλέπει

τους νεκροθάφτες που έρχονταν να τον πάρουν , τότε καθαρίζει.Υστερα

λέει ένα ψέμα και για τιμωρία μεγαλωνει η μυτη

XVIII 

Pinocchio ritrova la Volpe e  il  Gatto, e va con loro a seminare  le quattro 

monete nel Campo de’ miracoli

Ο Πινόκιο ξαναβρίσκει την Αλεπού και τον Γατο, και πηγαίνει μαζί τους

να σπείρει τα τέσσερα νομίσματα στην Πεδιάδα των Θαυμάτων

XIX 

Pinocchio è derubato delle sue  monete d’oro, e  per gastigo, si busca quattro 

mesi di  prigione

Του Πινόκιο κλέβουν τα χρυσά νομίσματα ,και για τιμωρία,του καταλογίζεται

τέσσερις μήνες φυλακη

XX

Liberato dalla prigione,  si avvia per tornare  a casa della Fata; ma lungo 

la strada  trova un serpente  orribile, e  poi rimane  preso alla tagliuola. 

Απελευθερωμενος από την φυλακή, ξεκινά να γυρίσει στο σπίτι της Fata

Νεράιδας:αλλά στο μάκρος του δρόμου βρίσκει ένα τρομερό φίδι,και 

ύστερα πατάει μια παγίδα

XXI 

Pinocchio è preso da un  contadino, il  quale lo costringe a far da can di 

guardia a un pollajo

Ο Πινόκιο συλλαμβάνεται από έναν χωρικό,που τον εξαναγκάζει να 

κάνει  τον σκύλο φύλακα σε ένα κοτετσι

XXII 

Pinocchio scuopre  i ladri, e  in ricompensa di  essere  stato fedele vien 

posto in libertà

 

Ο Πινόκιο αποκαλύπτει τους κλέφτες και για ανταμοιβή να είναι πιστός

απελευθερώνεται

XXIII 

Pinocchio piange  la morte  della bella Bambina dai  capelli turchini: poi 

trova  un Colombo, che  lo porta sulla riva del mare, e  lì  si getta nell’acqua 

per andare in aiuto del suo  babbo Geppetto

Ο Πινόκιο κλαιει τον θάνατο της Bella Bambina με τα γαλάζια τουρκουαζ

μαλλιά: ύστερα βρίσκει ένα Περιστέρι που τον μεταφέρει στην ακτή της θάλασσας,κι αυτός πέφτει στο νερό για να πάει σε βοήθεια τού πατέρα

του Geppetto

XXIV 

Pinocchio arriva all’isola delle «Api industriose» e  ritrova  la Fata

Ο Πινόκιο φθάνει στο νησί των 'Εργατων Μελισσών' και ξαναβρίσκει την

Fata Νεράιδα

XXV 

Pinocchio promette  alla  Fata di  esser  buono e  di studiare, perché  è  

stufo di fare il burattino e  vuol diventare  un bravo ragazzo

Ο Πινόκιο υπόσχεται στην Fata Νεράιδα να είναι φρόνιμος και να σπουδάσει,

γιατί βαρέθηκε να κάνει την μαριονετα και θέλει να γίνει ένα άξιο παιδι

XXVI 

Pinocchio va co’ suoi compagni di scuola in riva al mare, per vedere  il  

terribile Pesce-cane

Ο Πινόκιο πάει με τους συμμαθητές του  του σχολείου στην ακτή της θάλασσας,

για να δει το τρομερό Σκυλόψαρο

XXVII 

Gran combattimento fra Pinocchio e i suoi  compagni: uno de’ quali essendo rimasto ferito, Pinocchio viene  arrestato dai carabinieri

Μεγάλη μάχη ανάμεσα στον Πινοκιο και στους συμμαθητές:,ένας απ' αυτούς

τραματισθηκε,ο Πινόκιο συλλαμβάνεται από τους καραμπινιερους

XXVIII 

Pinocchio corre  pericolo di  esser fritto in padella,  come  un pesce

Ο Πινόκιο διατρέχει κίνδυνο να τηγανισθει στο τηγάνι,όπως ένα ψάρι

XXIX 

Ritorna a casa della Fata, la quale gli promette  che  il  giorno dopo non 

sarà più un burattino, ma diventerà un ragazzo. Gran colazione  di 

caffè-e-latte per festeggiare questo grande  avvenimento

Ξαναγυρίζει στο σπίτι της Fata Νεράιδας,η οποία σ''αυτον υπόσχεται ότι 

το επόμενο πρωινό δεν θα είναι πια μια μαριονέτα,αλλά θα γίνει ένα

παιδί.Πλουσιο κολατσιό με καφέ και γάλα για να γιορταστεί αυτό το 

μεγάλο γεγονός

XXX Pinocchio, invece  di diventare un ragazzo, parte  di nascosto col 

suo amico Lucignolo per il «Paese  dei balocchi». 

Ο Πινόκιο, αντί να γίνει ένα παιδί, φεύγει κρυφά με τον φίλο του

Lucignolo για την 'Χώρα των Παιχνιδιών,'

XXXI 

Dopo cinque  mesi di  cuccagna, Pinocchio con sua gran maraviglia, 

sente spuntarsi un bel pajo d’orecchie asinine, e  diventa un ciuchino,  

con la coda e  tutto

Μετά από πέντε μήνες διασκεδασης,ο Πινόκιο,προς μεγάλη του έκπληξη,

αισθάνεται να ξεπετάγεται ένα ωραίο ζευγάρι αυτιά γαϊδάρου,και γίνεται

ένα γαϊδουράκι,με την ουρά και ολα

XXXII 

A Pinocchio gli vengono  gli  orecchi di  ciuco, e  poi diventa un ciuchino  

vero e comincia a ragliare

Στον Πινοκιο πετιουνται τ'αυτια του γαϊδάρου,και ύστερα γίνεται γαϊδουράκι

αληθινό και αρχίζει να γκαριζει

XXXIII 

Diventato un ciuchino vero, è  portato a vendere, e  lo compra il Direttore  

di una compagnia di  pagliacci, per insegnargli a ballare e  a saltare i cerchi: 

ma una sera azzoppisce  e  allora lo ricompra un altro, per far  con la sua 

pelle  un tamburo

Αφού έγινε ένα αληθινό γαϊδουράκι,το έφεραν για πούλημα,και το αγοράζει

ο Διευθυντής μιας κομπανίας παλιατσων,για να το εκπαιδευσει να χορεύει

και να πηδά τους κύκλους:μα μια βράδυα κουτσαθηκε και τότε το ξαναγορασε

ένας άλλος,για να φτιάξει με το δέρμα του ένα ταμπούρλο

XXXIV 

Pinocchio, gettato in mare, è  mangiato dai  pesci e  ritorna ad essere  

un burattino come  prima: ma mentre nuota per salvarsi, è  ingojato dal 

terribile  Pesce-cane

Ο Πινόκιο, πεταμένος στη θαλασσα,είναι φαγωμενος από τά ψάρια

και ξαναγυρίζει να είναι μια μαριονέτα:αλλά καθως κολυμπά για να σωθεί,

είναι καταβροχθισμενος από το τρομερό Σκυλόψαρο

XXXV 

Pinocchio ritrova in corpo al  Pesce-cane... chi ritrova? Leggete questo 

capitolo e lo saprete

Ο Πινόκιο ξαναβρίσκεται μέσα στο σώμα τού Σκυλόψαρου....ποιον

ξαναβρίσκει;Διαβάστε αυτό το κεφάλαιο και θα το μσθεται

XXXVI Finalmente Pinocchio cessa d’essere  un burattino e  diventa 

un ragazzo

Τελικά ο Πινόκιο παύει να είναι μια μαριονέτα και γίνεται ένα παιδί

.

.

David Hilbert-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

DAVID HILBERT HOTEL.ΤΟ ΑΠΡΟOΠΤΟ ΑΠΕΙΡΟ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήθελα να κάνω διακοπές,που να μου μεινουν αξέχαστες,

απέρριξα τα εξτριμ σπορ,ελεύθερη πτώση σε καταρράκτη,κάθετη 

κατάβασησε γκρεμό, αλεξίπτωτο πλαγιάς,άλλωστε δεν ήταν της ηλικίας 

μου,

αυτό το αξέχαστες διακοπές ήταν αόριστο,δεν ήθελα να σχεδιάζω,το 

απρόοπτο,το ξέρουμε, έχει πολλούς τροπους να εμφανισθεί,εκεί που

όλα λειτουργούν ομαλά,ξαφνικά η μεγάλη έκπληξη,και γιατί όχι η

περιπέτεια,

αγόρασα έναν τουριστικό οδηγό και τον ξεφυλλισα,τίποτα ενδιαφέρον,

και ξαφνικά βλέπω:

DAVID HILBERT HOTEL

είχε και φωτογραφία του Hotel,

αμέσως μου τράβηξε την περιέργεια,συνήθως τα Hotels διακοπών έχουν

τα tourist attractions names:,LA PARADISE,STELLA MARE, PALAZZO,

αυτό είχε το όνομα: DAVID HILBERT,

παράξενο και αινιγματικό μου φάνηκε,δεν το εξέτασα,

ετοιμασθηκα και την άλλη μέρα μετά το μεσημέρι ξεκίνησα,

η διαδρομή ήταν εξαιρετική,η απεραντη γαλάζια θαλασσα αριστερά μου,

και οι πλαγιές των βουνών  και οι πεδιάδες δεξιά μου,

έφθασα στο Hotel  όταν είχε βραδυασει,

το κτίριο ήταν  εντυπωσιακό,επιβλητικό,μου φάνηκε τεράστιο,σε όλες 

τις διαστάσεις, αλλά δεν έδωσα σημασια,

ζήτησα δωμάτιο,

ο ρεσεψιονίστ είδα που στεναχωρέθηκε,

Δυστυχώς,κύριε,είμαστε πλήρης,όλα τα δωμάτια κατειλημμένα,

Κρίμα,είπα,και ήθελα πολύ να μείνω στο ξενοδοχείο σας,άλλη φορά θα είμαι

πιο τυχερός, ευχαριστω,καληνύχτα σας

έκανα να φύγω,

Μια στιγμή,κύριε,άκουσα τον ρεσεψιονίστ,

βρήκα λύση,θα μείνετε στο δωμάτιο αριθμός 1,

μου φάνηκε παράξενο που σε ένα πλήρες ξενοδοχείο μου δώσανε δωμάτιο

με τον αριθμό 1

παρακαλώ καθίστε στο σαλόνι, περιμένετε λίγο μέχρι να ετοιμασθεί,

 ευχαριστώ

μετά από λίγη ώρα ήρθε,

έτοιμο,ορίστε,Κύριε, τα κλειδιά,καλή διαμονή,ότι χρειασθητε τηλεφωνηστε,

το δωμάτιο ήταν τέλειο,πολυτελές,

ήμουνα κουρασμένος και ξάπλωσα με τα ρούχα,πριν με πάρει ο ύπνος

διάβασα την εφημερίδα που είχα αγοράσει το πρωί,ερριξα μια ματιά στο

Χρηματιστήριο,οι δικές μου μετοχές είχαν άνοδο,

έκλεισαν τα μάτια μου,

με ξύπνησε το κουδούνι της εξώπορτας,

άνοιξα ,ήταν ο ρεσεψιονίστ,

με συγχωρείτε,πρέπει,για ανωτερους λόγους να μετακινηθειτε στο δωμάτιο 

με αριθμό 41,

μετακινήθηκα στο δωμάτιο με αριθμό 41, 

ίδιο δωμάτιο,τέλειο,πολυτελές,

πεινούσα,στο ψυγείο βρήκα γάλα και φρούτα

δεν πρόλαβα να ξαπλώσω κι άκουσα το κουδούνι της εξώπορτας,

ήταν πάλι ο ρεψιονιστ,

με συγχωρείτε,πρέπει,για ανωτερους λόγους να μετακινηθειτε στο δωμάτιο 

με αριθμό 7,

υπάκουσα,

το δωμάτιο αριθμός 7,ίδιο με το δωμάτια αριθμος 1 και 41

σ'αυτό το DAVID HILBERT HOTEL,σχολίασα κάπως.εκνευρισμενος, φαίνεται

πως έχουν εμμονή με τους αριθμούς,

ισως,σκέφθηκα και τρόμαξα,μπορεί τρομοκράτες να έχουν τοποθετήσει

βόμβες,τώρα μόνο στα δωμάτια που εμένα εγώ;περίεργο,

αλλά,χαμογέλασα,αυτό το περίεργο προκαλεί τον ενδιαφέρον,την έκπληξη,

το απρόοπτο που περίμενα από τις διακοπές μου,

έπειτα,αφού το Hotel είναι πλήρες,και με μετακινούν,από το 1 στο 41,κι 

από το 41 στο 7 κι ακόμα δεν  ξερω που αλλού,θα μετακινούν και 

τους ενοίκους στα 1,41,7  σε άλλα δωματια και φυσικά,λογικά εξάγεται,

στα 1,41 θα μετακινηθούν άλλοι  από άλλα δωμάτια 

όλος αυτός ο λαβύρινθος των μετακινήσεων και αριθμών με ζαλισε,

μου φάνηκε πως αυτή τη νύχτα θα συνεχισθεί άπειρες φορές,

ο ύπνος τέλος,

στην αρχή πανικοβλήθηκα

αμέσως το ξανασκεφθηκα και μου άρεσε

Θαυμάσιο! Καταπληκτικό!Αυτό που ήθελα!Το Απρόοπτο!

Δεν πρόλαβα να χαρω,πάλι χτυπήματα στη πόρτα

ωραία,φίλε μου έτοιμος για μετακίνηση,αγγίζουμε την απειροτητα

άνοιξα

με συγχωρείτε,είπε ο ρεσεψιονίστ,πρέπει,για ανωτερους λόγους να μετακινηθειτε  στο δωμάτιο με αριθμό...  

κοίταξε ένα χαρτί

2 εις την 7ην διάβασε, δηλαδή ο αριθμός 128,

Ευτυχώς,σχολίασα,που δεν με στείλατε στην άκρη του κόσμου,

Μα είστε ,κύριε,ήδη στο άπειρο,απάντησε ο ρεσεψιονίστ αινιγματικά

Το δωμάτιο αριθμός 128 ίδιο,τέλειο,πολυτελές, με τα δωμάτια 1,41,7 και

φυσικά,λογικά συμπεραίνω,με τα άπειρα δωμάτια που απόψε φαίνεται

πως θα μετακινηθω,μαζί με τους άλλους,που αλληλομετακινούμαστε,

Βέβαια αυτό δεν με πείραζε, αντίθετα με εξιταρε,να επιτέλους Θαυμάσιες διακοπές,

Τέλειες

Έμεινα ξάγρυπνος περιμένοντας την επόμενη μετακίνηση,

και τώρα και τώρα και τώρα και τώρα 

η εξώπορτα δεν χτύπησε

Μήπως ονειρεύομαι;

Αδύνατον,

πήγα στη τουαλέτα άνοιξα τη βρύση,την έκλεισα,βγήκα στο μπαλκόνι,

μέσα στη νύχτα το τεράστιο Hotel ένας πολυοματος δράκος,τα άπειρα

φωτισμένα παράθυρα του,

αν ονειρευόμουνα δεν θα έκανα αυτές τις συνειδητές πράξεις και σκέψεις,

στο όνειρο είμαστε σε καταστολή,ενεργούμε χωρίς τη θέληση μας,το

όνειρο μας επιβάλλεται,δεν μπορούμε ούτε να το σχεδιάσουμε,ούτε να

το καθορίσουμε,ούτε να το διακόψουμε,

εμένα τίποτα από αυτά δεν μου συμβαίνει,άρα είμαι ξύπνιος,

σκέφθηκα,πως οι άπειροι άλλοι ένοικοι,το ίδιο όπως εγώ,ήταν ξύπνιοι

και τις ίδιες με μένα θα έκαναν σκέψεις,

βγήκα στον διάδρομο, ημιφωτισμενος,

μου φάνηκε,σαν δυο άπειρες ημιευθείες με σημείο αρχής το δωμάτιο 

μου,σε αυτή τη σκέψη,την παρομοίωση, με βοήθησαν οι λίγες γνώσεις 

της Γεωμετρίας του Ευκλείδηπου είχα,

σκέφθηκα να χτυπήσω την πόρτα του διπλανού μου,αριθμός 129,

αλλά διστασα να τον ενοχλήσω,

έπειτα δεν ήθελα καμια εξήγηση,

μου έφτανε το Απόλυτο Απρόοπτο κι αυτό έπρεπε να απολαύσω,

μπήκα μέσα,έκλεισα πόρτα,

τώρα δεν περίμενα,όλα έχουν ένα όριο είπα,αν επαναληφθεί κάτι που 

σε εξιταρει,θα γίνει συνειθισμενο,ανιαρό,θα σε απογοητεύσει,

Το πρωί κατέβηκα στη ρεσεψιόν,

Καλημέρα,

Καλημέρα,απάντησε με χαμόγελο ο ρεσεψιονιστ,

Παρακαλώ να πληρώσω

Πιστεύω να σας άρεσε το Hotel μας,είπε με ύφος αυτοπεποίθησης ο 

ρεσεψιονίστ

Φυσικά,απάντησα,είμαι καταενθουσιασμένος,το αντίθετο των συνειθισμενων

Hotels,γέλασα,στα άλλα κοιμάσαι σε ένα μοναδικό δωμάτιο,εδώ δεν κοιμασαι

και μετακινησαι όλη τη νύχτα σε άπειρα δωμάτια

Μας συγχωρείτε,είπε ο ρεσεψιονιστ,ανώτεροι λόγοι

Μην στεναχωριέσαι,φίλε μου,εγώ πάντως το απόλαυσα,ήθελα αξέχαστες διακοπές και τις είχα.Ευχαριστω πολύ!και σας και το Hotel

Έφυγα και πήγα σε άλλη περιοχή και διέμενα σε ένα νορμάλ Hotel,

με ένα από τα tourist attractions ονόματα,STELLA MARE

κοιμόμουνα κολυμπούσα κοιμομουνα

άλλη μια επαναληπτικοτητα άπειρη

Πέρασα Κα-τα-πλη-κτι-κα!Ο-νει-ρο!

απάντησα καταενθουσιασμένος στον φίλο μου που με ρώτησε πώς περασα

στις διακοπές,

εκείνο το Hotel είναι το αντίθετο των συνειθισμενων Hotels,στα άλλα 

κοιμασαι σε ένα μοναδικό δωμάτιο,εδώ δεν κοιμασαι και μετακινησαι όλη 

τη νύχτα σε άπειρα δωμάτια,

επισης του διηγηθηκα,αναλυτικά,σχεδόν φωτογραφικά,για τις μετακινήσεις

στα δωμάτια1,41,7,128,

ένας λόγος που το έκανα ήταν γιατί έτσι ξαναζωνταευα αυτά που έζησα εκεί,

φίλε μου, το απόλαυσα,ήθελα αξέχαστες διακοπές και τις είχα σε υπερβολικό βαθμό,στο απειρο

Πως ονομαζεται το ξενοδοχείο;ρώτησε ο φίλος μου

DAVID HILBERT HOTEL

Ώστε αυτό είναι;είπε γελώντας ο φίλος μου,λογικό να σου συμβούν όλα αυτά

Το ξέρεις αυτό το Hotel;άλλη μια έκπληξη!είπα

Φυσικά και το ξέρω ,αφού έχω κάνει διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο,με 

θέμα τον Μαθηματικό David Hilbert και τα 23 Προβλήματα που έθεσε προς

απόδειξη,,στο Διεθνές Συνέδριο των Μαθηματικών στο Παρίσι το 1900,

το 1ο πρόβλημα είναι Η Υπόθεση του Συνεχούς, Continuum Ypothesis,

του Georg Cantor,

Ανάμεσα στο σύνολο των Ακεραίων Αριθμών και του συνόλου των 

Πραγματικών Αριθμών δεν υπάρχει σύνολο του οποίου η πληθικοτητα

(ο αριθμός των στοιχείων του )να είναι ενδιάμεσα

Και το σύνολο των Ακεραίων Αριθμών  και το σύνολο των Πραγματικών 

Αριθμών έχουν άπειρα στοιχεία,είναι απειροσυνολα,μόνο που το σύνολο 

των Πραγματικών Αριθμών είναι πιο απειρο,πιο άπειροσυνολο

Ένα απρόοπτο δηλαδη,τον εκοψα

Ακριβώς,φίλε μου,ένα Απρόοπτο,δεν υπάρχουν ίσα άπειρα,απάντησε,

Έχει αποδειχθεί,συνέχισε,ότι η Continuum Ypothesis είναι μη αποδειξιμη,

Αδύνατο να την αποδείξεις αληθή η' ψευδη

Και φυσικά,σύμφωνα με τα λεγόμενά σου,οι μετακινήσεις σου από δωματιο 

σε δωμάτιο εκείνη τη νύχτα,είναι συμφυτες με την απειροτητα,αφού το 

DAVID HILBERT HOTEL έχει άπειρα δωμάτια,

Όταν εσύ,λοιπόν,πηγές και ζήτησες δωμάτιο,το Hotel ήταν πλήρες,

κατειλημμένα τα απειρα δωμάτια του από άπειρους πελάτες,άρα δεν 

υπήρχε κανένα κενό δωμάτιο,

τοτε ο ρεσεψιονίστ,με ικανότητες λογικής,έλυσε το πρόβλημα,θα μου πεις,

τι πρώτη φορά το αντιμετώπισε;πιθανόν να το αντιμετώπισε πρώτη φορά,

η'  να είχε ξανασυμβεί η' και να συνέβαινε τακτικα,η' να είχε εκπαιδευτεί 

αν παρουσιασθεί πως να το αντιμετωπίσει,και προσθέτω και μια περίπτωση,

εξωπραγματικη,το DAVID HILBERT HOTEL,να κτίστηκε για σένα,να προορίζονταν  μόνο για σένα,γέλασε,όμως ας σοβαρευτούμε,

πάντως ότι και να συνέβαινε,ο ρεσεψιονιστ το αντιμετώπισε τη νύχτα που 

πήγες εκεί,με αυτό τον τρόπο,πάντα εικαζονταςλογικά,αφου στερουμαστε 

την μαρτυρία του:

Κατ'αρχην το Hotel ήταν πλήρες από άπειρους πελάτες,που είχαν πιασμένα

τα δωμάτια:1,2,3,4,5....έως το άπειρο

Βάζοντας σου εσένα στο δωμάτιο 1 μετακίνησε τους αλλους κατά ένα δωμάτιο,

και λόγω της απειροτητας πάλι χωρέσετε και πάλι το Hotel ήταν πλήρες

Όταν σε μετακίνησε στο δωμάτιο 41,είχαν έρθει 40 νέοι πελάτες,οπότε

μετακινηθηκατε κατά 40 δωμάτια ο καθένας,εσύ από το 1 στο 41,ο διπλανός

στο 2 στο 42,κλπ

Τώρα όταν σε μετακίνησαν στο 7,είχαν έρθει άπειροι πελάτες,

και χώρισθηκαν τα δωμάτια σε δυο άπειρες σειρές:

άρτιοι αριθμοί 2,4,6,8,10,...

και περιττοί αριθμοί 1,3,5,7,9,...

εσείς οι παλιοί τοποθετηθηκατε στα δωμάτια με περιττό αριθμό,εσύ συγκεκριμένα στο 7,

και οι καινούργιοι στα δωμάτια με άρτιο αριθμό,

και λόγω της απειροτητας των δύο συνολων,άρτιων και περιττών,πάλι χωρέσετε και πάλι το Hotel ήταν πλήρες

Ύστερα οταν σου ζητησαν να μετακινηθείς στο δωμάτιο 128,θυμήσου τι

διάβασε ο ρεσεψιονίστ,2 εις την 7ην

Είχανε έρθει άπειρα αυτοκίνητα με άπειρους επιβάτες το καθένα,παράξενο,

αλλά στο DAVID HILBERT HOTEL το παράξενο είναι συνεπές με την απειροτητα του,

τότε λογικά σκεπτόμενος ο ρεσεψιονίστ έδωσε λύση:

είχε μπροστά του:άπειρα άπειρα συν ένα άπειρο,

τα άπειρα άπειρα των νεων πελατών και το δικό σας άπειρο,των παλιών,

αυτά τα χώρισε σε απειροσειρές:1,2,3,4,5,6,7,...κλπ

για κάποιο λογο που δεν έχει σημασία,εσας τους παλιούς τοποθέτησε 

στο απειρο 1:στα δωματια  2 εις την 2,2 εις την 3,2 εις την 5,2 εις την 7,

κλπ

Εξού και το δωμάτιο αριθμός 2 εις την 7,το 128, που μετακινήθηκες,

ευτυχώς που δεν σε μετακίνησαν  στο δωμάτιο  2 εις την 101,

ένας,τεράστιος,google number,τώρα δεν θα ήσουν εδώ θα έψαχνες 

ακόμα στον διαδρομο  να το βρεις.

και συνέχισε:

αυτοκίνητο 1 άπειρο 2:στα δωμάτια 3 εις την 2,3 εις την 3,3 εις την 5,

3 εις τη 7,κλπ

αυτοκίνητο 2 άπειρο 3:στα δωμάτια 4 εις την 2,4 εις την 3,4 εις την 5,

4 εις την 7,κλπ

αυτοκίνητο 3 άπειρο 4 στα δωμάτια 5 εις την 2,5 εις την 3,5 εις την 5,

5 εις την 7,κλπ

κλπ κλπ

μέχρι το άπειρο,

και έτσι πάλι το Hotel ήταν πλήρες,χώρεσε τους άπειρους άπειρους σε άπειρο

Βέβαια πρέπει να σου πω,κι αυτό είναι το γοητευτικό με το ατίθασο άπειρο,

ότι το Hotel τώρα είχε άδεια δωματια,άρα το πλήρες δεν ήταν πλήρες,

αν ερχόσουν εκείνη την στιγμή στο Hotel θα σου δίνανε δωματιο

κι ακόμα κάτι,για να γίνουν όλες αυτες οι άπειρες μετακινήσεις χρειάζεται 

κατανάλωση  άπειρης ενέργειας πράγμα το οποίο παραβαίνει την Αρχή Διατήρησης της Ενέργειας,

Βέβαια,δεν σε αμφισβητώ,όλα αυτά τα άπειρα εγιναν

Αυτά,

να μην σε ζαλίζω άλλο με τα άπειρα

Καταπληκτικό Απρόοπτο το Άπειρο!αναφωνησα

Βγήκαμε για φαγητό και η συζήτηση μας περιστράφηκε στα συνειθισμενα

θέματα,

Χρηματιστήριο, Πολιτική,Γυναίκα,

.

.

.

Abstract on Rembrandt-4μ χ 6μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΟΥ REMBRANDT

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η αρρώστια της Σασκια τότε είχε χειρoτερεψει,πονουσε το στήθος της,

εβηχε συνέχεια,έκανε αιμοπτησεις,και τελικά βγήκε η ψυχή της,

ένιωσε μεγάλη λύπη,απελπισία,η Σασκια η Φλώρα του έφυγε,όπως νωρίτερα 

τα τρία παιδιά τους

Έπρεπε να φροντίσει τον Τίτο,ήταν μικρός ακόμα,

Αυτός δεν είχε σχεδόν καθόλου χρόνο,όλοι οι πλούσιοι  αστοί και έμποροι 

του Άμστερνταμ ζητούσαν έργα του,στο εργαστήριο οι μαθητές του εργαζονταν νυχθημερον,

ήταν τέτοια η αυθεντία που πολλά έργα των μαθητών απλά τα υπόγραφε και ταμθεωρουσαν δικά του,

είχε γίνει πάμπλουτος,ένας μεγιστάνας της τέχνης,ανεξάρτητος,έξω από την υποστηρίξη της εκκλησίας όπως ο Καραβάτζιο, η' κάποιας βασιλικής αυλής

όπως ο Βελάσκεθ

Ήτανε λάθος του να αγοράσει εκείνο το σπίτι στην εβραϊκή συνοικία,

θα τον γονατίσει οικονομικα,έπρεπε όμως να στεγάσει τις πλούσιες συλλογές του,έργα ζωγραφικής και αρχαία γλυπτα

Την Geertje Dirckx την προσελαβε μετά το θάνατο της Saskia γκουβερνάντα

του Τίτου,όμορφη γοητευτική γυναίκα,έγινε ερωμένη του,πόζαρε σε πολλούς

πίνακες του,ήταν υπολογιστική γυναίκα,ένιωθε ότι έκρυβε την σκληρότητα

της,σαν άγριο ζώο που ενεδρευει να συμβάλει και να κατασπαράξει η' φίδι

που κάποια στιγμή θα χύσει το δηλητήριο

 Οταν γνώρισε την Hendrickje Stoffels,μικρότερη της και πιο όμορφη κι έγινε ερωμένη του,τότε η Geertje αποκαλύφθηκε,τον μήνυσε ότι αθέτησε υπόσχεση γάμου,

οι νόμοι στην Ολλανδία,στον Χρυσούν Αιώνα της,τον 17ο,ήταν αυστηροί

Χρονοβόρα δικαστήρια,στο τέλος η Geertje καταδικασθηκε για δυσφήμηση,

φυλακίσθηκε μέχρι το 1655 στις γυναικείε φυλακες της Gouda,

Κακή διαχείριση της περιουσίας τον έφεραν σε φτωχευση,δημοπρστηθηκε

το σπίτι,αυτός ο πολύς Rembrandt κατέλειψε ένας απλός υπάλληλος στο

εργαστήριο του με τους μαθητές του,παρ'όλ'αυτά οι παραγγελίες έργων δεν σταμάτησαν,

κάθησε μπροστά στον καθρέφτη,το ημίφως ήταν όπως ακριβώς ήθελε,

η σιλουέτα 3/4 στο φως,

έβαλε χρώμα να εμφανισθεί το πρόσωπο του,είχε γερασει,

Ο Rembrandt Harmenszoon van Rijn γεννημένος στο Leyden της Ολλανδίας

15 Ιούλιο 1606  το έτος 1669 4 Οκτωβρίου ήταν 63 χρονων,

όλη του η ζωή γύρισε στην απόλυτη μοναξιά,

κάποιοι τα έργα του τα θεωρούν άσχημα,σκοτεινά,μουτζουρες,

πρέπει σε αυτό το αυτοπορτρετο να σβήσει το πρόσωπο του,πίσω από το

αδιαπέραστο σκοτάδι να είναι το αληθινό του πρόσωπο του,αυτό που τελικά 

του έμεινε,

η Saskia,ξέρει,τον περιμένει,δεν βήχει πια,είναι υγιής,μια Flora,και βγάζει 

τα παιδιά βόλτα,περπατούν δίπλα στις όχθες ενός ποταμού ίδιου με τον

ποταμό Amstel του Amsterdam,όλα τα γήινα έχουν τα πρότυπα τους,καθαρά,

αναλοιωτα,

τον βλέπουν και τρέχουν να τον συναντήσουν,

ο Τίτος είναι εκεί πριν έξι χρόνια,κι αυτός τον περιμενει

εκείνο το σφαγιασμενο βόδι,αυτός είναι ο άνθρωπος,σταυρωμένος,από

τα πάθη και τις φιλοδοξίες,πορεύεται από λάθος σε λάθος,

το πρόσωπο του χάθηκε στον καθρέφτη,αυτό δεν τον στεναχωρεί,

οι καθρέφτες είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα για να τονίζει τον ναρκισσισμό

τους,εγώ είμαι αυτός,αυτός είμαι εγώ,

τώρα,αυτή την ώρα,δεν χρειάζεται,το πρόσωπο του στον πίνακα αυτή είναι 

η απόλυτη αλήθεια,το αυτοπορτρετο του Ολλανδού ζωγραφου Rembrandt,

Έξω ακούει την νυχτερινή περίπολο να περνά,ανάμεσα τους η Saskia με μια 

ξεπουπουλιαμενη κότα ζωσμένη στη μέση της,κι επίσης ένας άντρας 

κρυμμένος στην αχλυ μισοφαινεται,ποιος είναι και τι θέλει;μέσα στην 

εκθαμβωτική αυταρεσκη επιδειξη πλούτου και εξουσίας;

Ματαιότης Ματαιοτητων,

Η μοναξιά είναι η τελική κατάσταση του ανθρώπου,σκεφτεται

Το πρόσωπο του πλέον έχει τοποθετηθεί στο πρόσωπο του πίνακα

Εκεί υπάρχει ο αληθινός Rembrandt Harmenszoon van Rijn(15 Ιουλίου 1606

-4 Οκτωβρίου 1669)

.

.

.

 

Detective's Enigma--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ DASHIELL  HAMMETT

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η υπόθεση φαίνονταν απλή,μοιχεία,την οποία ο σύζυγος έμαθε και ήθελε να 

εκδικηθεί,και από την άλλη φοβόνταν πως θα τον σκοτώσει το παράνομο ζευγάρι,

ο σύζυγος ήταν πλούσιος,η μοιχός σύζυγος από αριστοκρατική οικογένεια,

ο εραστής ένας νεαρός,λαϊκός τυπος,πιθανόν αδίστακτος για χρήμα,

εκείνη είχε μεγάλο πάθος μαζί του,θα την εκβίαζε για οτιδήποτε,κι εκείνη 

αρκεί να μην τον χάσει θα ήταν τυφλό  υποχείριο του

ο σύζυγος σκέφτηκε να προσλάβει επαγγελματία δολοφόνο,να μπει στο διαμερισμαπου ενοικιαζαν για τις κρυφές ερωτικές τους συνευρέσεις,να σκοτώσει τον νεαρό κι έπειτα να σκοτώσει και την μοιχό,παρουσιάζοντας 

το σαν αυτοκτονία,αφήνοντας σημείωμα με τον γραφικό χαρακτήρα της

γυναίκας,που να εξηγεί τους λόγους του φονου  του νεαρού άντρα και της 

δικής της αυτοκτονίας,καθαροί λόγοι ζηλοτυπίας,

το απέρριξε,γιατί ήθελε να την τιμωρήσει πιο πολύ,

αν σκότωνε μόνο τον εραστή,στην αγκαλιά μιας ερωμένης του,πάλι τώρα αυτοκτονία του νεαρού,και σημείωμα του,λόγοι ζηλοτυπίας,

Αυτό θα την καταρακωνε,θα την.πληγωνε,ο εραστής που τον νόμιζε μόνο

δικό της αυτοκτονησε για άλλη γυναίκα,

ήξερε πως θα διεξάγονταν ευρεια έρευνα για τα εγκλήματα κι ένας έμπειρος  ευφυής ντετέκτιβ πολύ εύκολα και γρήγορα θα έφτανε στην άκρη του νότου,

στη λύση,που σήμαινε γι'αυτόν καταδίκη και καταστροφή,ήττα και ντροπή,

ήθελε η μοιχός να ζει και να τιμωρείται,σε όλη τη ζωή της

σκέφτηκε να αφήσει τις επιχειρήσεις  του να χρεωκοπησουν,

τότε εκείνη,συνειθισμενη να έχει τα πάντα,θα στερεθει τα πάντα,κι ο εραστής 

η'  θα την παρατήσει μην βρίσκοντας πια εκανενα ενδιαφέρον σ'αυτη η' θα την  εξαναγκάσει να γίνει πόρνη,

και μια νύχτα αυτός θα την επισκεφτεί σαν πελάτης και θα την πληρώσει,

εξευτελίζοντας την,

έπειτα σκέφτηκε πιο ψύχραιμα,στους κύκλους του,οι μοιχείες είναι

συνειθισμενο φαινόμενο,να προσποιηθεί ότι δεν κατάλαβε τίποτα,αυτό θα 

την κάνει να κρύβεται συνεχως,να εφευρισκει δικαιολογίες,να λέει ψέματα,

να έχει ένα διαρκη τρόμο να μην αποκαλυφθεί,να αισθάνεται αφορητες τύψεις

για την ερωτική παρανομία της,να μην κοιμάται τις νύχτες,να καταληξει στα ψυχοφαρμακα ,να τρελαθει κι αυτός να το διασκεδάζει,να είναι ο υπεράνω,

αθεατος,που κινεί τα νήματα,τιμωρος

μέχρι εδώ το σχέδιο της ιστορίας μου δεν έχω προχωρήσει παραπέρα,

ειπε

Η ιστορία σας,απαντησε ο Dashiel  Hammett ,είναι φανερά αδιέξοδη,δεν 

μπορεί από οποία μεριά  και να την κοιτάξεις,να δημιουργήσει ένα καλό αστυνομικό βιβλίο,

μια γυναίκα έχει εραστή και τους σκοτώνει ο σύζυγος,η'  η γυναίκα σκοτωνει 

τον σύζυγό,

κίνητρα ζήλιας από τη μεριά του αντρα

η' ,από τη μεριά της γυναικας, να κληρονομήσει την τεράστια περιουσία του συζύγου, και μασήσει ανεμπόδιστη με τον εραστή,

Δεν λέω ότι δεν έχεις ταλέντο,αλλά οι αναγνώστες θέλουν κάτι το πρωτοτυπο,

κάτι που να τους κρατήσει σε αδιάλειπτη αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα,

το αστυνομικό διήγημα,νουβέλα,η' μυθιστόρημα,δεν είναι λογοτεχνία με την αυστηρή έννοια,οι λογοτεχνικές τεχνικες σε αυτά θεωρούνται βαρετές,

άσκοπες,φλύαρες,άσχετες με το αστυνομικό,δεν είναι ουσιαστικιες,

το αστυνομικό πρέπει να ρέει,να τρεχει,να έχει κυρίως πλοκή,

ότι άλλο το στρεβλώνει,το κατευθύνει άλλου,το μειώνει,

ένα καλό αστυνομικό πρέπει να δείχνει ότι το έγκλημα ήταν τέλειο,

και επειδή εξελίσσεται στις σελίδες του βιβλίου θα  πρεπει οπωσδήποτε 

να  υπαρχει λύση,αλλιώς δεν θα είχε γραφεί το βιβλίο,αυτό προσμένει

με αγωνία αναγνωστης,αυτό το σασπένς τον εξιταρει,

η πραγματικότητα μπορεί να είναι αδιάφορη,και είναι,το κείμενο όμως όχι,

σε καμία περίπτωση,η ' θα είναι αυτό η' δεν θα είναι

Αυτά του είπε ο Dashiell Hammett

Γυρνώντας στο ξενοδοχείο που είχε  ενοικιασει στον  διαδρομο μπροστά

του είδε έναν νεαρό να μπαίνει στο διπλανό διαμερισμα από το δικό του,

του κίνησε την περιέργεια κι έβαλε το αυτί στη πόρτα δεν άκουσε τίποτα,

μπήκε στο δωμάτιο του,έκανε ησυχθα,αφουγκραστηκε,τίποτα,κανένας ήχος,

πήγε στον διαχωριστικό τοίχο και κόλλησε το αυτί πάνω του,παλι τιποτα

ξάπλωσε  να κοιμηθεί,

χτύπησε η πόρτα του,άνοιξε,μπροστά του ήταν μια τρομαγμένη γυναίκα,

σας παρακαλώ,του είπε τραυλιζοντας,αφήστε με να μπω μέσα και κλείδωστε 

τη πόρτα,

καθηστε,να συνερθεται,της είπε,

και της έδωσε ένα κοκτέιλ να τονωθεί,

σκότωσα ένα άνθρωπο,τον εραστή μου,είπε η γυναίκα τρέμοντας,θα με 

πιάσουν θα σαπισω στη φυλακή,

πήγαν στο δωμάτιο της,

δεν  βρήκαν τον δολοφονημενο

μα εδω ήταν,είπε η γυναίκα έκπληκτη,του έδειξε το μέρος,τι έγινε;

απλουστατα,κυρία μου,της είπε με αυστηρό τόνο,δεν διαπραξατε κανέναν 

φόνο,

Αδύνατον ,εγώ τον σκότωσα πυροβολοντας τον στο κεφαλι,

εκείνος χαμογέλασε,τέτοιο ήχο πυροβολισμού δεν είχε ακούσει,πάντα  οι 

φόνοι είναι πραγματικοί,και υπόκεινται στους νομούς της φυσικής,αυτό συνέβηκε έδω τότε,και δεν αλλάζει,αν εκτελέσθηκε φόνος πραγματικά

ιδού ο δολοφονημένος,ο φόνος σαν αποτέλεσμα δεν είναι μαγική εικόνα,

είναι ορατός στο πτώμα του δολοφονημένου

επομένως αυτος ο δικό σου φόνος δεν είναι πραγματικός φόνος,

γιατι αν ήταν πραγματικός θα βλέπαμε τον δολοφονημένο,

θελεται να πειτε πως είμαι τρελη;αντέδρασε εκεινη

όχι το αντίθετο,της απάντησε,αρκετά έξυπνη ώστε να με ξεγελάσεις,

ενώ κλειδώσες τη πόρτα,δημιουργώντας το μυστήριο του κλειστού δωμάτιου,

ο δολοφονημενος άφαντος,

είδα τον άντρα που μπήκε μέσα,αλλά δεν το είδα που βγήκε

στην πραγματικότητα,σχολίασε ο Dashiell Hammett,κι αυτό, αναντίρρητα,ισχύει 

σε όλες τις εκδηλώσεις της,φυσικές αλλά και τις ανθρώπινες,ο νόμος της αιτιοτητας,αίτιο -αιτιατο,το τετελεσμένο Β ειναι το αποτέλεσμα αποκλειστικά 

του Α

Αντίθετα στην υπόθεση,αυτό που εικαζομε για να ένα γεγονός,δεν ισχύει,εκεί 

τα πράγματα είναι θολά,συγκεχυμενα,έχουμε πιθανές διακλαδώσεις,

το Α έχει προέλθει είτε από το Β είτε από το Γ είτε από το Δ,είτε...κλπ,

Ο ερευνητής γενικά,και ειδικά ο ντετέκτιβ ,πρέπει να εξετάσει,κάθε μία ξεχωριστά,να την δοκιμάσει σε λογική διαδικασία,αν αντέχει,και ανάλογα να 

την κρατήσει προχωροντας στις επαγωγες της ,που και πάλι διακλαδίζονται 

σε άλλες 

η' να την απορρίψει,σαν άτοπη, δοκιμάζοντας άλλη,

σε ένα αστυνομικό διήγημα η' νουβελα η'  μυθιστόρημα όσο περισσότερες 

διακλαδώσεις παρουσιάζονται ως δυνατές τόσο μεγαλώνει το μυστήριο 

και το σασπένς,και τόσο μεγαλύτερη η αγωνία των αναγνωστών,

το ξέρουμε πολύ καλά  εμείς που ασχολούμαστε μ'αυτο ότι ο γραμμένος φόνος είναι πιο ενδιαφέρων από τον φόνο στον πραγματικό κόσμο,

ο φόνος στον πραγματικό φόνο είναι ευάλωτος,αδύνατος,γι'αυτό και ευκολα

ανακαλυψιμος,

ενώ ο γραμμένος,έχει στοιχεία δύσκολου γρίφου,αινίγματος αλυτου,

ο ικανός ντετέκτιβ  πρέπει να έχει πληρότητα λογική για να αντιμετωπίσει 

τον έξυπνο δολοφόνο,

πρέπει να είναι το ίδιο ευφυής με αυτόν,ιδιοφυια προς ιδιοφυια,

και ο αναγνώστης όχι τόσο ευφυής για να προβλέψει τι έχει συμβεί,

αλλά διαβάζοντας το κειμενο κάθε φορά στην εξελιξη της ιστορίας η λογική του επεξεργασία να είναι κατώτερη και ελλειπής,

να νομίζει ότι βρήκε και να αποκαλύπτεται ότι δεν βρήκε και τότε να  αφήνεται,

κυριολεκτικά υπνωτισμενος στον λογικά κυρίαρχο ντετέκτιβ,

οι μυστηριώδες ιστορίες δεν γράφονται από τους αναγνωστες,αλλά από τους συγγραφείς για τους ανυποψίαστους,αδύνατους σε αυτό το επίπεδο λογικής,

αναγνώστες,

έπειτα σε αυτές οι ιστορίες,ο κύριος στόχος δεν είναι να γεμίσουν πτώματα 

το κείμενο,να προκαλέσουν ηδονή η' απέχθεια με την ανθρωποκτονία,αλλά 

είναι η αφορμή για λογικά παιχνίδια,

κι επειδή στον φόνο αυτό είναι πιο δυνατόν να γίνει,ο φόνος είναι συμφυτος 

με τη λογική,να μην παρεξηγηθουμε,αυτό το πιστεύουμε, ο φόνος γενικά είναι μια παράλογη και αποτρόπαια πράξη,μια βαρβαρότητα,

ο γραμμένος φόνος,αυτός στον οποίο εμείς είμαστε οι δράστες,οι δολοφόνοι,

αλλά και ταυτόχρονα οι αποκαλυπτες του,όσο λογικά πιο δομημένος είναι τόσο πιο ενδιαφέρον είναι,

έγινε και δεν ξέρεις πως έγινε,και δεν είναι καθόλου εύκολο να καταλάβεις 

πως έγινε,

είσαι στο σκοταδι,και φυσικά,αυτός είναι ο στόχος, ο αναγνώστης,

πρέπει να ενεργήσεις,και κατ'επεκταση ο ντετέκτιβ,το alter ego σου, με 

μοναδικό όπλο την λογική,

το Α συνέβηκε,πως συνέβηκε;τι προϋπήρχε του Α για να συμβεί;

αυτή η ακολουθία των προυπαρξεων αντιμετωπίζεται με την αυστηρή,

με την ευρεία έννοια λογική,

ο φόνος είναι μια πρόταση,όπως ακριβώς στα Στοιχεία του Ευκλείδη,

που πρέπει να αποδειχθεί από προηγούμενες αποδεδειγμένες προτάσεις 

και ένα ελάχιστο αριθμό αιτημάτων,αξιωμάτων,

αυτά ο ευφυής ντετέκτιβ πρέπει να τα ανακαλύψει για να μπορέσει να αποδείξει το θεώρημα του φόνου,

αυστηρή τυπική λογική,τα αναγκαία και ικανά,

αναλυτική και συνθετική ικανότητα,

συνέβηκε το Α τότε έπρεπε για να συμβεί το Β,το οποίο για να συμβεί έπρεπε

να συμβεί το Γ,το οποίο για να συμβεί το Δ,το οποίο συμβαίνει ανεξάρτητα

Τότε, αντίστροφα, από το Δ που ισχύει με λογική ακολουθία συμβαίνει το Γ συμβαίνει το Β συμβαινει το Α,ο φόνος,

Αυτή είναι η λύση του,

Η δυσκολία είναι μέσα σε έναν δαίδαλο πιθανών διακλαδώσεων να βρεις

τιο Β το Γ το Δ

οι υποκεμενισμοι "το θέλω να είναι έτσι","μου αρέσει να είναι αυτο και όχι άλλο","έτσι θα το κάνω να γίνει",είναι σοβαρά μειονεκτήματα σε ένα καλό,

πετυχημένο,αστυνομικο βιβλίο,απευκταια,

αν δεν λύνεται η υπόθεση του φόνου με αυστηρό λογικό τρόπο τότε είναι ασήμαντη,

ο αναγνώστης δεν ηδονιζεται με τον καθαυτό φόνο,το αίμα του και την 

βιαιοτητα του,αλλά με τους λεπτούς χειρισμούς της λογικής,

που μέσα στον λαβύρινθο των διακλαδωμενων υποθέσεων βρίσκει έξοδο,

"Αυτός ο φόνος αντικειμενικά  έγινε έτσι ακριβώς",

η τιμωρία του δεν μας ενδιαφέρει,είναι υπόθεση ανθρώπινη,των νόμων,

ηθικής,θρησκειας,

εμάς μας ενδιαφέρει η λογική του άσκηση,

τώρα,όσον αφορά την ιστορία σας που μου εκθεσατε  και ζητήσατε να πω 

την ταπεινή μου γνώμη μου,μου φαίνεται απλή,

μια πλούσια γυναίκα έχει εραστή έναν νεαρό χαμηλής τάξης,άρα φιλόδοξο 

και αδίστακτο,

ο απατημενος πλούσιος συζυγος το μαθαίνει,

τότε έχουμεντις εξεις,αυτονόητες,διακλαδώσεις:

η' δεν αντιδρά και συμπεριφέρεται σαν να μην συμβαίνει τίποτα,οπότε 

έχουμε ανυπαρξία φόνου και ιστοριας

η' αντιδρά βίαια και σκοτώνει τη γυναικα,φανερός φόνος,αδιάφορη κοινότυπη

ιστορια

επομένως και στις δύο περιπτώσεις δεν υφίσταται αστυνομική ιστορία,αλλά ψυχολογικό δράμα,

η' επιζητά την εκδίκηση της μοιχου,σχεδιάζοντας την,

η' σκοτώνοντας τους δύο εραστές,με τρόπο που να φανεί πως η γυναίκα σκότωσε τον άντρα για λόγους ζήλιας και μετά αυτοκτόνησε

η' πληρώνοντας μια άλλη γυναίκα,ερωμένη του νεαρού, να τον σκοτώσει 

στο διαμερίσματα της αμυνόμενη σε βίαιο ξέσπασμα ζηλοτυπίας του εραστή,

τότε η μοιχός σύζυγος θα νιώσει μεγάλη ταπείνωση,αφορητο εξευτελισμό,

τεράστια απογοητευση

ο έραστης ήταν ψεύτης,ένας στυγνός απατεωνας,

και τότε θα καταλήξει στην μανιοκατάθλιψη,η ζωή της θα γίνει μαρτύριο,

και η αυτοκτονία με χάπια θα είναι η τελική λύση,

εδώ η ιστορία μας με φόνο έχει καθαρά φροϊδικες  διαστασεις και

ψυχαναλυτικες,ποιος κατεχει τον Φαλλο και ποιος από την μη κατοχή του

ήταν ο ευνουχισμενος,

εναλλασσόμενες ψυχικές καταστάσεις

Καταρχήν ο πλούσιος σύζυγος είναι ο κάτοχος του Φαλλού με την εξουσία 

του πλούτου,

Με την μοιχεία της συζύγου ο απατημενος συζυγος ευνουχισθηκε και ο Φαλλος ανήκει πλέον  στη σύζυγο με την κατοχή του Φαλλού-νεαρού

Χρεοκοπωντας ο σύζυγος ευνουχιζει τους δύο εραστές στερώντας τους

την εξουσια  του πλούτου-Φαλλού

Δολοφωνοντας τους δύο εραστές τους ευνουχιζει από τον Φαλλο,

Δολοφωνοντας η άλλη ερωμένη τον νεαρό στερεί την σύζυγό από τον 

Φαλλο-νεαρο ευνουχιζοντας την,με συνέπεια την νευρωση

η' ο απατημενος πλούσιος συζυγος αγνοεί την παράνομη σχέση της γυναίκας 

του με τον λαϊκό νεαρό,

η' την γνωριζει αλλά δεν προλαβαίνει να ενεργήσει όπως αναφέραμε,

και οι δύο εραστές τον σκοτώνουν,όχι με φανερόντρόπο,δηλητηριάζοντας τον,οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου,εγκεφαλικό,ανακοπή καρδιαςνη αιτία

θανατου

η' σκηνοθετούν ένα μοιραίο αυτοκινηστικο ατύχημα,και κληρονομούν την τεράστια περιουσία του,

έχουμε κι εδώ τις ψυχαναλυτικες φροϊδικες ερμηνείες

-στην περίπτωση της άγνοιας ο σύζυγος διατηρεί την κατοχή του Φαλλου,

ακυρώνοντας την κατοχή του Φαλλου στο μοιχο σύζυγό,η οποία παραμένει 

ευνουχισμενη

-στην περίπτωση της δηλητηρίασης η' του ατυχήματος ο σύζυγος ευνουχιζεται χανοντας τον Φαλλό,ο όποιος μεταβαίνει στην κατοχή της συζυγου,

βέβαια όλες αυτές οι εγκληματικές πράξεις,όσες είναι τέτοιες,για λίγο θα

παραμείνουν κρυφές,πολύ εύκολα τις υποψιάζεται κανείς,δεν χρειάζεται να είσαι ντετέκτιβ για να τις αποκαλύψεις

και σε αυτή την περίπτωση εχουμε φόνο αλλά δεν έχουμε την ανοησια να 

τον γράψουμε σε ιστορία και να περιμένουμε να βρει αναγνώστες,

Επομένως,συμπέρασμα,αν η ιστορία μας δεν είναι λογικά δυνατή,με την 

έννοια της δύναμης,εννοω δύσκολοτατος γρίφος,αινιγμα,και από τη μεριά 

του δολοφόνου,που τον θέτει,και από τη μεριά της λογικής αποδεικτικης διαδικασιας 

του ντετέκτιβ,τότε είναι ασήμαντη,ανιαρή,αδιάφορη,αποτυχημενη

.

,

.

Painting Exhibition in Dream City-3μ χ 4.5μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(THE CITIES-ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ)

ΠΟΛΗ ΟΝΕΙΡΟΥ-DREAM CITY

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αυτή η πόλη δεν υπάρχει στον πραγματικό κόσμο,υπάρχει στα όνειρα

 όλων των ανθρώπων,κάθε βράδυ ονειρεύονται οτι βρίσκονται εκεί,

εκεί εργάζονται,εκεί ερωτεύονται,εκεί περνούν τη ζωή τους από

τη στιγμή που γεννιούνται μέχρι τη στιγμή που πεθαίνουν,όταν 

ξυπνούν δεν θυμούνται τίποτα,η πόλη τους  περιμένει όταν κοιμούνται 

να την ονειρευτούν,κι αυτη τους ονειρεύεται,αυτοί είναι οι κάτοικοι της,

κι αυτή η πόλη τίποτε δεν στερείται,είναι μια πλήρης πόλη,με τις λεωφόρους της,

τις πλατείες,τα πάρκα,τα σπίτια,τις συνοικίες,τα καταστήματα,τα καφέ,

τα μπαρ,τις ταβέρνες,τις γκαλερί,τις τράπεζες,τα ξενοδοχεια,τα νοσοκομεια,

τις βιοτεχνίεςτο μέτρο,τα τρόλεϊ,τα λεωφορεία,τα μουσεία,τα πανεπιστήμια,

την όπερα,τα ωδεία,τα στάδια,τις βιβλιοθήκες,τα σχολεία,τις διαδηλώσεις της,

ακριβώς ότι έχει μια ζωντανή σύγχρονη πόλη,έχει και ένα ποτάμι που 

την διασχίζει,δημιουργώντας λιμνούλες και νησάκια,υπέροχο θέαμα,

καταπληκτικη εμπειρία  να διαβαίνεις τις τοξότες γέφυρες,πραγματικά μια 

πόλη ονείρου,ευτυχώς που κανείς μόλις ξυπνήσει δεν θυμάται το όνειρο,

έτσι μένει καθαρή μια θεσπέσια πόλη

.

.

.

Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΊΟ ΜΟΥ ALBERT  EINSTEIN

ΚΑΙ ΤΟΝ KURT GODEL

-χ.ν.κουβελης c.n.cpuvelis

στο τρένο προς το Princeton University ,New Jersey.

ο Θείος μου Albert Einstein απεναντι μου στο κάθισμα είναι ευδιαθετος,

-ξερεις,μου λέει,εδώ στο Princeton είμαι για να ερευνήσω και όχι να διδάξω

-Αγαπητε μου θείε Albert δεν θα σε ρωτήσω για την Ειδική ούτε για την 

Γενική Θεωρία της Σχετικότητας

-πολυ σωστά θα κάνεις ,απαντησε,θα χρειάζονταν τρεις μερες και περισσότερο,

και με τα ρολόγια να πάνε πιο αργά μέσα στο κινούμενο τρένο,

γελάει,αλλά και πάλι θα ήταν μη κατανοήσημες

-Σας θεωρώ τον Αρχιμήδη της Φυσικής,του είπα

-με τον Μεγάλο Αρχιμήδη έχουμε ένα μόνο κοινό:και οι δύο μας αναφωνησαμε

ΕΥΡΗΚΑ! ΕΥΡΗΚΑ!

το τρένο προχωρούσε ακολουθώντας την κύρτωση του χωροχρόνου

Ο θείος μου είχε διάθεση για συζήτηση

-Να ο κόσμος όπως εγώ τον βλέπω,

ο Nietzsche έλεγε πως '

Μόνο τα άτομα έχουν την αισθηση της υπευθυνοτητας

Ας δούμε την Κοινωνία και την Ατομικότητα

Όταν κάνουμε επισκόπηση της ζωής μας και των εγχειρημάτων μας γρήγορα 

θα παρατηρήσουμε ότι σχεδόν το σύνολο των πράξεών μας και επιθυμιών είναι συνδεδεμένα με την ύπαρξη των άλλων ανθρωπίνων όντων.Βλεπουμε ότι όλη μας η φυση μοιάζει με εκείνη των κοινωνικών ζώων Τρώμε τροφή που οι άλλοι έχουν καλλιεργησει,φοράμε ρούχα που οι άλλοι έχουν φτιάξει,ζούμε σε σπίτια που οι άλλοι έχουν χτίσει.Το μεγαλύτερο μέρος των γνώσεων μας και των πίστεων μας  έχει κοινωποιηθει σε μας από άλλους ανθρώπους διαμέσου μιας γλώσσας που άλλοι έχουν δημιουργήσει.Χωρις γλώσσα οι νοητικές μας ικανοτητες θα ήταν πραγματικά φτωχές,συγκριτικά με εκείνες των ανώτερων ζώων.Πρεπει,επομένως,να παραδεχτούμε ότι οφείλουμε το κύριο μας πλεονέκτημα απεναντι στα ζώα στο γεγονός ότι ζούμε μέσα σε ανθρωπίνη κοινωνία.Το άτομο,αν αφεθεί μόνο από την γέννηση του θα παραμείνει πρωτόγονο και ζωώδες στις σκέψεις του και τα αισθήματα σε ένα βαθμό που δύσκολα μπορεί να συλλάβουμε.Το άτομο είναι αυτό που είναι και έχει αξια όχι τόσο πολύ εξαιτίας της ατομικότητας του,αλλά μάλλον καθώς ένα  μέλος μιας μεγάλης ανθρώπινης κοινωνίας,η οποία κατευθύνει την υλική και πνευματική του ύπαρξη από την κούνια μέχρι τον τάφο.Η αξία ενός ανθρώπου στην κοινοτητα πρώτα πρώτα εξαρτάται κατά πόσον παρά πέρα τα αισθηματα του,οι σκέψεις,και οι πράξεις είναι κατευθυνόμενες προς την προώθηση του καλού στους συνανθρώπους του.Εμεις τον καλούμε καλό η' κακό σύμφωνα με το πώς στέκεται σ'αυτο το ζήτημα.Φαινεται με πρώτη ματιά σαν η εκτίμηση μας ενός ανθρώπου να εξαρτάται εντελώς πάνω στις κοινωνικές του ιδιότητες.

Κι όμως τέτοια θέση θα ήταν λανθασμένη.Ειναι φανερό ότι όλα τα πράγματα που αξίζουν,υλικά,πνευματικά,και ηθικά,τα οποία δεχομαστε από την κοινωνία μπορεί να είναι χαραγμένα διαμέσου αμέτρητων γενεών πίσω σε ορισμένα δημιουργηκα άτομα.

Η χρήση της φωτιάς,η καλλιέργεια των φαγώσιμων φυτών,η ατμομηχανη-το καθένα ανακαλύφθηκε από έναν άνθρωπο.Μονο τα άτομα μπορούν να σκεφθούν,και κατά συνέπεια να δημιουργήσουν νέες αξίες για την κοινωνία-όχι;,

ακόμη να θέσουν νέα ηθικά πρότυπα στα οποία η ζωή της κοινοτητας προσαρμόζεται.

Χωρίς δημιουργικες,ανεξάρτητες στη σκέψη και στη κρίση  προσωπικότητες η περαιτέρω εξέλιξη της κοινωνίας είναι τόσο αδιανοητη όσο η εξέλιξη της ατομικής προσωπικότητας χωρίς το εύφορο έδαφος της κοινότητας.

Η υγεία της κοινωνίας λοιπόν εξαρτάται απόλυτα πάνω στην ανεξαρτησία των ατόμων συνθέτοντας την καθώς και στην στενή τους πολιτική συνοχη.Εχει ειπωθεί πολύ σωστά ότι ο Ελληνο-Ευρωπαικο-Αμερικανικος πολιτισμός συνολικά,και ιδιαίτερα στην λαμπρή του άνθιση στην Ιταλική Αναγέννηση,που έθεσε ένα τέλος στην στασιμότητα της μεσαιωνικής Ευρώπης,είναι βασισμένος πάνω στην απελευθέρωση και το σχετικο ξεχωρισμα του ατομου(1)

τα μαλλιά του ανακατωθηκαν από το ρεύμα στο παράθυρο,δεν έκανε προσπάθεια 

να τα διορθώσει

-ετσι με θέλουν τα pop περιοδικά,γέλασε,

στο σπίτι παίζω βιολί,σχετικά καλά,το ίδιο και πιάνο,η μουσική με βοηθά,

it's not playing dice

σκεφτόμουν την θεωρία του:

είμασταν στο τρένο,ένα αδρανειακό σύστημα,έξω υπάρχει ένα άλλο αδρανειακό

σύστημα,η ακίνητη πολη

1.Σε όλα τα αδρανειακά σύστημα ,επομένως και σε αυτά,ισχύουν αναλοιωτοι οι

φυσικοί νομοι

2.Σε κάθε αδρανειακό σύστημα η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή

300000000 m/s

το τρένο σταμάτησε σε έναν σταθμό,το ρολόι έδειχνε 9:14 πμ

κοίταξα το δικό μου

-9:13 ακριβώς ανηψιε μου,άκουσα τον θείο μου Αλβέρτο,

και συνέχισε,βλέπεις εκείνον τον αντρα που κάθεται σε αυτό το παγκάκι της αποβάθρας,είναι σε ένα ακίνητο αδρανειακό σύστημα,ας υποθέσουμε ότι περνούμε 

από μπροστά του με μεγάλη ταχύτητα ,τότε αυτός παρατηρει ότι το πίσω μέρος του τρένου συμπιεζεται,έχουμε δηλαδή συστολή του χώρου,

αν υποθέσουμε ότι το τρένο μας,το κινούμενο αδρανειακό μας σύστημα, έχει μήκος 1s δευτερόλεπτο και ένας επιβάτης στην μια άκρη του στείλει φωτεινό σήμα προς την άλλη,αυτο θα φθάσει σε 1s ενα δευτερόλεπτο,

ο  άντρας στην αποβάθρα του σταθμού,στο ακίνητο αδρανειακό σύστημα του,

θα μετρήσει 1.5s δευτερόλεπτα,επειδή παρατηρεί ότι η άλλη άκρη έχει μετακινηθεί επομένως το φως θα χρειασθεί περισσότερο χρόνο για να φθάσει εκεί,έχουμε δηλαδή  διαστολή του χρόνου,

και ο επιβάτης και ο άντρας το ίδιο γεγονός το αντιλαμβάνονται να εξελλισεται σε 

διαφορετικό χρόνο,τι συμβαίνει;απλά,αφού η ταχύτητα του φωτός είναι σταθερή και 

στα δύο αδρανειακα συστήματα,γνωρίζωντας  ότι η ταχύτητα είναι ίση με το διαστημα προς το χρόνο που διανύεται αυτό το διαστημα,επομένως,και για τους δύο παρατηρητές, θα είναι μεταβλητα το διάστημα και ο χρόνος,

αυτά συμβαίνουν λόγω της παραμορφώσης του χωροχρόνου μετρούμενου από ένα άλλο αδρανειακό σύστημα,βέβαια ούτε το τρένο ούτε τα ρολόγια αλλάζουν

χαμογέλασε,με εκείνο υπέροχο χαμόγελου ενός αγαθού ανθρώπου τεράστιας ευφυίας,

είδες σε πόσο χρόνο σου εκθεσα την Θεωρία της Σχετικοτητας;

τώρα το Princeton έφτασε στο τρένο,είπε,θα κατέβουμε,

και να ξεχάσουμε να αλλάξουμε την ώρα στα ρολόγια μας,είπε με χιούμορ,

το τρένο σταμάτησε στον σταθμό του τρένου,

κατεβήκαμε,

-με περιμένει ο φίλος μου ο Kurt Gödel για την συνειθισμενη πρωινή μας βόλτα, 

τρομερά ιδιοφυής αυτός ο αυστριακός,στο θεώρημα του Της Μη Πληρότητας

έδειξε πως σε κάθε αξιωματικό σύστημα θα υπάρχουν προτάσεις που δεν

θα μπορούν να αποδειχθούν ούτε αληθεις ούτε ψευδείς σε αυτό το αξιωματικό

σύστημα,

Τώρα έχουμε ένα άκρως ενδιαφέρον ζητημα να συζητήσουμε:

ο Κουρτ λέει ότι υπάρχουν Κόσμοι,συνεπαγόμενοι από τις λύσεις που βρήκε τής δικης μου

 θεωρίας της σχετικότητας,στους οποίους ο χρόνος είναιανύπαρκτος,και απέδειξε ότι

 αφού εκεί δεν υπάρχει ο χρόνος  δεν υπάρχει και στον δικό μας,

Α νάτος 

Είδα την φιγούρα ενός ψηλολιγνου άντρα με παλτό και χασκολ ενώ ήταν μέσα Ιουλίου 

κι έκανε ζέστη,μου φάνηκε ασθενικός,

τους χαιρέτησα κι απομακρύνθηκα,

Αργότερα συνάντησα τον Richard Feynman και του είπα για το περιστατικο,

εκείνος ο ιδιοφυής άντρας με το υπέροχο χιούμορ χαμογελασε και ειπε:

Eintsein Gödel Δύο Αδρανειακα Συστήματα των Μαθηματικών και της Λογικής

Συμφωνα με την Αρχή της απροσδιοριστίας του Werner Heisenberg ένας εξωτερικός 

παρατηρητής εντοπίζοντας τον έναν χάνει τον άλλον,

Eintsein Gödel κβαντικά φαινόμενα,

κι επειδή τελικά God play dice συνυπαρχουν

Από τον έναν περνάς στον άλλον με το φαινομένο της σήραγγας,αφού χρειάζεσαι τεράστια ενέργεια για να πηδήσεις από το χώρο του ενός στοχώρου του άλλου,

Einstein και Gödel βρίσκονται σε quantum entanglement,κβαντική διεμπλοκη,

η' σε κβαντικό ενσγκαλισμο,όπου δύο σωματίδια  συνδημιουργημενα μετα τον διαχωρισμο τους ασχέτως της απόστασης,όση μεγάλης και να είναι, του χώρων που βρισκονται,είναι σε κατάσταση διεμπλοκης,αν στο ένα συμβεί κάτι το άλλο αντιδρά 

αμεσα

Βέβαια στη βόλτα του,στη Νευτώνεια φυσικη είναι δύο κανονικοί άνθρωποι,φίλοι.

.

.

σημείωση

1

Απόσπασμα απο το βιβλίο:

THE WORLD AS I SEE IT 

Albert Einstein 

(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

 Only individuals have a sense of responsibility. --Nietzsche

Society and Personality 

When we survey our lives and endeavours we soon observe that almost the 

whole of our actions and desires are bound up with the existence of other 

human beings. We see that our whole nature resembles that of the social 

animals. We eat food that others have grow, wear clothes that others have 

made, live in houses that others have built. The greater part of our knowledge 

and beliefs has been communicated to us by other people through the medium 

of a language which others have created. Without language our mental 

capacities wuuld be poor indeed, comparable to those of the higher animals; 

we have, therefore, to admit that we owe our principal advantage over the 

beasts to the fact of living in human society. The individual, if left alone from 

birth would remain primitive and beast-like in his thoughts and feelings to a 

degree that we can hardly conceive. The individual is what he is and has the 

significance that he has not so much in virtue of his individuality, but rather as a 

member of a great human society, which directs his material and spiritual 

existence from the cradle to the grave. 

A man's value to the community depends primarily on how far his feelings, 

thoughts, and actions are directed towards promoting the good of his fellows. 

We call him good or bad according to how he stands in this matter. It looks at 

first sight as if our estimate of a man depended entirely on his social qualities. 

And yet such an attitude would be wrong. It is clear that all the valuable 

things, material, spiritual, and moral, which we receive from society can be 

traced back through countless generations to certain creative individuals. The 

use of fire, the cultivation of edible plants, the steam engine--each was 

discovered by one man. 

Only the individual can think, and thereby create new values for society--nay, 

even set up new moral standards to which the life of the community conforms. 

Without creative, independently thinking and judging personalities the upward 

development of society is as unthinkable as the development of the individual 

personality without the nourishing soil of the community. 

The health of society thus depends quite as much on the independence of the

individuals composing it as on their close political cohesion. It has been said 

very justly that Græco-Europeo-American culture as a whole, and in 

particular its brilliant flowering in the Italian Renaissance, which put an end to 

the stagnation of mediæval Europe, is based on the liberation and comparative 

isolation of the individual.

.

.

.

Πλατωνική Διάσταση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κατά τον μύθο του Ηρος στην Πολιτεία του Πλάτωνα κεφάλαιο 10, 

ἐπειδὴ δ᾽ οὖν πάσας τὰς ψυχὰς τοὺς βίους ᾑρῆσθαι, ὥσπερ ἔλαχον ἐν τάξει προσιέναι 

πρὸς τὴν Λάχεσιν: ἐκείνην δ᾽ ἑκάστῳ ὃν εἵλετο δαίμονα, τοῦτον φύλακα συμπέμπειν [620e] τοῦ βίου καὶ ἀποπληρωτὴν τῶν αἱρεθέντων

(αφού λοιπόν όλες οι ψυχές τους βίους διάλεξαν,όπως  ελαχαν με την

σειρά προσηλθαν στην Λάχεση,εκείνη σε καθέναν τον δαίμονα που διάλεξε

ετούτον της έδωσε φύλακα να την  συνοδεύσει στον βίο και να εκπληρώσει

τα διαλεγμενα)

ένας άντρας και μια γυναίκα στον νέο τους βίο  επέλεξαν να είναι ζευγαρι

ἐπειδὴ δὲ κοιμηθῆναι καὶ μέσας νύκτας γενέσθαι, βροντήν τε καὶ σεισμὸν γενέσθαι, 

καὶ ἐντεῦθεν ἐξαπίνης ἄλλον ἄλλῃ φέρεσθαι ἄνω εἰς τὴν γένεσιν, ᾄττοντας ὥσπερ 

ἀστέρα

(όταν  κοιμήθηκαν και έγινε μεσάνυχτα,και βροντή και σεισμός έγινε,και

από εκεί ξαφνικά άλλη άλλη από εκεί κατευθύνθηκαν πάνω προς τη 

γέννηση,όπως διαττοντες αστερες)

και εκσφενδονησθηκαν άλλου ο ένας κι αλλού ο άλλος,

χάθηκαν,και ζούσαν μισή ζωή,

ούτε ο ένας είχε την ανάμνηση του άλλου,

μόνο ενιώθαν μελαγχολία και δεν μπορούσαν να την εξηγήσουν από πού

προερχεται κι ήταν ανικανοποίητοι,τίποτα δεν τους άρεσε,

είχανε και οι δυο παράξενα όνειρα,

ο άντρας έβλεπε μια γυναίκα με λευκό φόρεμα σε έναν μεγάλο ημιφωτισμενο

διαδρομο έτρεχε να την φτάσει,δεν την προλάβαινε,εκεινη άνοιγε μια πόρτα,

όταν έφτανε εκεί δεν έβλεπε καμιά πόρτα,ούτε άκουγε κάτι

και η γυναίκα ήταν στο διαμέρισμα της κι άκουγε να της χτυπούν τη πόρτα

άνοιγε και δεν έβλεπε κανέναν εκεί,κοιτούσε έξω κι έβλεπε στο βάθος 

του μεγάλου  ημιφωτισμενου διαδρομου έναν άντρα να απομακρυνεται και 

να χάνεται,

μια μέρα επιστρεφοντας από δουλειά στο διαδρομο λίγο πριν φτάσει στη 

πορτα του διαμερίσματος άκουσε μια φωνή,

κυρία,κυρία

σταμάτησε,γύρισε το κεφάλι,είδε έναν άγνωστο άντρα,

ο άντρας την πλησίασε,

συγνωμη για το θάρρος,θέλω να γνωριστούμε,

η γυναίκα χαμογέλασε

τι λες πάμε για φαγητό το βράδυ;πρότεινε ο άντρας

η γυναίκα δέχτηκε,

γίνανε ζευγάρι,

ενοικιασαν μεγαλύτερο διαμέρισμα άλλου,

ο άλλος άντρας κατάφερε να φτάσει τη γυναίκα του διαδρόμου,τη κράτησε

σφιχτά από το χέρι,

ασε με,με πονάς,φωναξε,τι θέλεις;είσαι τρελός

ναι τρελός για σένα,της είπε,

σε φοβάμαι,φύγε θα φωνάξω την αστυνομία,ούρλιαξε η γυναίκα,

φώναξε την,κανείς δεν θα ακούσει,αγριεψε εκείνος,,σκάσε,εμπρός άνοιξε 

γρήγορα τη πόρτα σου,

εκείνη αντιστάθηκε,τέρας,

της πήρε τα κλειδιά,κρατώντας της σφιχτά άνοιξε τη πόρτα,και την πέταξε

κατω,

κλείδωσε τη πόρτα,

είχε σηκωθεί η φούστα της,είδε τα πόδια της,

πουτανα,της φώναξε,

την βίασε,

από τότε την είχε τρομακρατημενη και την έκανε ότι ηθελε,εκείνη ένιωθε εξευτελισμενη και τον μισούσε 

είχαν περάσει τρία χρόνια και είδε αλλαγή στη συμπεριφορά της,του φαίνονταν 

απόμακρη,τη ρώτησε,δεν του απάντησε,τι συμβαίνει;θέλω να μάθω,

κάθε μέρα η απόσταση μεγάλωνε,έλλειπε ώρες από το σπίτι,γυρνούσε και δεν 

του έδινε καμια εξήγηση,

όταν γύρισε από τη δουλειά βρήκε ένα σημείωμα στο τραπέζι:

δεν αντέχω άλλο πρέπει να ξεκαθαρίσω μαζί σου,έχω γνωρίσει έναν άλλον

άντρα,αντίο,

σκέφτηκε να τους βρει και να τους σκοτώσει,

όχι αυτός είναι πληγωμενος εγωισμός,άλλωστε ποτέ δεν ένιωσε κάτι δυνατό

γι'αυτη,αν δεν ήταν αυτή θα ήταν αυτός,

γρήγορα την ξέχασε,

αυτή τη φορά ήταν προετοιμασμένη,όταν ρίχτηκε πάνω της και της έσχισε τα

ρούχα,τον κάρφωσε στη πλάτη με το μαχαίρι,εκείνος ούρλιαξε σαν ζώο

που το μαχαιρωνουν,κλωτσησε τα πόδια του,κι έπειτα έμεινε αοπνος ακίνητος,

το αίμα του πλημμύρισε τα σεντόνια,

πήγε στην αστυνομία,σκότωσα έναν άντρα,

έγιναν ανακρίσεις,ομολόγησε του βιασμούς,

αθωώθηκε,

στο όνειρο της,έβλεπε συνέχεια,έναν άντρα να τηλεφωνεί και να λέει το

ονομα της

η γυναίκα,που έβλεπε στο όνειρο, μιλούσε στο τηλέφωνο,άκουγε καθαρά

να λέει το όνομα του

.

.

.

 

Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΜΉΔΕΙΑΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κύριοι Δικαστές Κύριοι Ενορκοι,άρχισε την ομιλία του ο συνήγορος κατηγορίας,

Εδώ ενώπιον σας εχομεν μιαν στυγερήν εγκληματίαν,αμετανόητην η οποία

με άκρα ψυχρότητα διαπράττει τα εγκλήματα της,τον άτομον αυτό είναι

λίαν επικίνδυνον δια την ευνομούμενην κοινωνίαν μας και δια τον πολιτισμένον

κόσμο μας,δεν θα μεταχειρισθωμεν πολύπλοκα ρητορικά σχήματα δια να 

κατειξωμεν το αξιόποινον και το αποτρόπαιον των πράξεών της

κατηγορουμένης,τα αντικειμενικά γεγονότα είναι οι αληθείς μαρτεις

αυτων,η κατηγουρουμενη,κατά νοσηρή επαναληπτικοτητα εις το παρελθόν 

εδιέπραξεν φοβέρα εγκλήματα,

Πρώτον εις την πατρίδαν της Κολχίδα όπου εκατεσφαξεν τον μικρόν της

αδελφόν τον Αψυρτον και τεμαχιζοντας τον ερριπτεν τα μέλη του εις την

θάλασσαν ώστε να χρονοτριβησει δια την περισυλλογήν των μελών 

του άτυχου υιού του ο πατήρ αυτού Βασιλεύς της Κολχίδος Αιητης κατά 

την καταδίωξην της Αργως,και αυτής της Μήδειας και του εραστου αυτής

Ιάσονος

Δεύτερον ,ερχόμενοι εις την Ιωλκόν,θελωντας ο Ιάσων να εκδικηθεί τον Πελία 

δια τον φόνον του πατρός του και του αδελφού,εζήτησεν από αυτήν αρωγην,

και εκείνη,αυτή εδώ η κατηγορούμενη,επροχώρησεν εις το εγκληματικόν της έργον,πειθωντας τις κόρες του Πελία,πως θα επαναφέρουν εις την νεότηταν 

τον πατέρα τους,αν  τον τεμαχίσουν και τον βράσουν

Τρίτον,μετά το έγκλημα της εκδίκησης καταδιωχθεντες εκατέφυγον εις την Κόρινθον,

ούτε εδώ Κύριοι Δικαστές Κύριοι Ένορκοι έπαυσεν να εγκληματει,

και μάλιστα τώρα επροέβειν εις τριπλούν έγκλημα,ανθρωποκτονίας και διπλης

παιδοκτονιας,

και τα τρία εγκλήματα είναι ψυχρως προμελετημενα,

αυτά τα οποία εκδικαζομεν εδω

εις την μεν ανθρωποκτονίαν άτυχες θύμα της ειναι η Γλαύκη,κόρη του βασιλέως

της Κορίνθου Κρέοντα,πεμπωντας εις αυτήν,,την ημέραν του γάμου της με τον 

Ιάσοναν, δολιως ως δώρον γάμου δηλητηριασμένον πέπλον,τον οποίον όταν το εφόρεσεν η νύφη ετυλίχθηκεν αμέσως εις τις φλόγες και εκαηκεν ως δας

η στυγερος ανθρωποκτονος θα επικαλεσθεί λόγους εκδίκησης,πως ήθελεν 

να εκδικηθεί τον εραστή της Ιάσοναν δια την απιστίαν του, αυτά εις μίαν πεπολιτισμενην σύγχρονον κοινωνίαν είναι αδιανόητα,η εκδίκησης και 

η αυτοδικία ανήκουν εις τις πρωτογονες εποχές της ανθρωπότητας,και εις 

τον βαρβαρον κόσμον της εις τον οποίον εγεννηθηκεν

και βέβαια οι ψυχιατροι θα γνωματευσουν επακριβώς επιστημονικώς πως η ανθρωποκτονος δεν είναι ανθρωποκτονος,αλλά το θύμα της φαλλοκρατουμενης

κοινωνίας,και πως δεν έιχεν ουδεμιαν επίγνωσην των πράξεών της,η απιστία του εραστή της την επλήγωσεν τόσο βαθεως ωστε εκατέληξεν  μοιραιως εις την ψυχοπαθειαν,

και ο πραγματικός αυτουργός των εγκλημάτων πρέπει να αναζητηθεί άλλου,

αυτα θα τεκμαιρουν είναι και η πρόξενος αιτία των διπλής παιδοκτονιας,

των δύο αμοιρων παιδιων ,τέκνων αυτής και του Ιάσονος,,

Αγνοούν ότι το έγκλημα είναι έγκλημα,και τέτοιον είναι όποιος και να το

εκτελεσει,αποτρόπαιον και τιμωρητεον,η δε αφαιρεσις ζωής είναι το μέγιστον

κακον

Κύριοι Δικαστές Κύριοι Ένορκη,η κατηγορούμενη Μήδεια ουδολως είναι ψυχοπαθής,

μια δόλια είναι,συνειδητά δολοφόνος,ανθρωποκτονος και διπλως παιδοκτονος,

ενηργησεν απολύτως δια της ψυχρης λογικής,και δι'αυτο  ζητούμεν την παραδειγματικήν τιμωρίαν της δια τα αποτρόπαια εγκλήματα  της ανθρωποκτονίας και της διπλής παιδοκτονιας,συμφώνως των ισχυόντων  

νόμων του Ποινικού Δικαίου του Κράτους μας,

επιπλέον να δικασθεί ως αλλοδαπός δολοφόνος εις την ημεδαπην,

και να συνυπολογισθεί το βαρύ ποινικόν της μητρώον,

και το αμετανοητον εγκληματικον της προσωπικότητας της

η Μήδεια,ακίνητη,βουβή, δεν ακουγε τον συνήγορο κατηγορίας ούτε τον

διορισμένον αυτοκλητα από το δικαστήριο συνήγορο υπεράσπισης,ούτε

τους μάρτυρες που κατέθεσαν υπέρ  η' κατά,ούτε σηκώθηκε να απολογηθεί

όταν την κάλεσαν,

όλη την ώρα έβλεπε πως μετά τα παιδιά της ήταν σε μια παιδική χαρά,

εκείνη έκαναν κούνια κι εκείνη τα κουνούσε,ο Ιάσονας βιντεογραφουσε,

έπειτα έκαναν τραμπάλα και τσουλιθρα,

η Μήδεια ούτε άκουσε την απόφαση του δικαστηρίου

την έκλεισαν σε άσυλο,σε απομόνωση,

ζήτησε δύο κούκλες

τις κρατούσε αγκαλιά όλη την ώρα,

την είδαν και να τις βυζαινει,

πριν κοιμηθεί τις έβαζε στο κρεβάτι της,μια αριστερά και μια δεξιά,στο πλάι 

της και έτσι κοιμόνταν,

γενικά ήταν ήσυχη σε όλη τη χρονική διαρκεια τον εγκλεισμό της

όταν αργότερα πήρε εξιτήριο από το άσυλο πήγε στην Αθήνα,εκεί παντρεύτηκε

τον βασιλιά Αιγεα,τον πατέρα του Θησέα,και εκανε ένα γιο μαζί του τον Μηδο,

η Μήδεια βρίσκεται στο θέατρο,παρακολουθώντας την Μήδεια του Ευριπίδη,

όπου ακούει και βλέπει τους υποκριτές:

ΙΑΣΟΝ. κι η ίδια βασανίζεσαι και πρόξενος κακών εισαι

ΜΗΔΕΙΑ. καλά το ξέρεις,αλλά πάψε να γελας

ΙΑ.παιδια μου,πόσο ασπλαχνη μάνα ειχατε

ΜΗ.παιδια μου,απ'την απιστία του πατέρα χαθηκατε

ΙΑ.απ'το δικό μου δεν χάθηκαν χέρι 1365

ΜΗ.αλλα απ'τους ξεδιάντροπους γάμους σου

ΙΑ. και για το κρεβάτι έπρεπε να τα σκοτωσεις;

ΜΗ.τι νομίζεις πως για μια γυναίκα μικρό αυτό είναι πράγμα;

ΙΑ. ναι αν σώφρονα είναι,εσύ όμως είσαι κακια

ΜΗ.ξέρεις πως δεν ζούνε  πια,κι αυτό θα σε πονεσει 1370

ΙΑ να ξέρεις,αλίμονο σε σένα,στο κεφάλι σου τιμωροι θα'ναι

ΜΗ. ξέρουν οι θεοί ποιος αυτά τ'αρχισε

ΙΑ.και βεβαια ξέρουν την καταπτυστη ψυχή σου

ΜΗ.μισησε με,σιχαίνομαι τα πικροχολα λόγια σου

ΙΑ.κι εγώ τα δικά σου,θέλω να μην σε ξαναδω 1375

ΜΗ.κι εγω το θέλω πολυ

ΙΑ.ασε με να θάψω τα παιδιά μου  κι άσε με να κλαψω

ΜΗ.ποτε,εγώ με τα ίδια αυτά τα χέρια μου θα τα θαψω

να μην βρεθεί ποτέ κανένας τους τάφους των να βεβηλωσει 1380

κι εσύ κακήν κακώς θα πεθανεις

ΙΑ.κι εσένα οι τρομερές τύψεις των παιδιών θα σε συντρίψουν 

κι η τιμωρία του φόνου τους 

ΜΗ.ποιος θα ακουσει έναν ψεύτη στους όρκους 

και προδότη σαν εσένα;

ΙΑ.μακρυα μου,μίασμα,παιδοκτονα

ΜΗ.τράβα στο σπίτι και θάψε τη νυφη σου

ΙΑ.τραβω χωρίς τ' άμοιρα δύο παιδιά μου 1395

ΜΗ.ακομα δεν θρηνείς,περίμενε και τα γηρατειά

ΙΑ.παιδια μου αγαπημένα

ΜΗ. για τη μάνα,όχι για σενα

ΙΑ.γι'αυτο τα σκότωσες; 

ΜΗ.εσενα να εκδικηθώ.

ΙΑ.θελω ο δύστυχος να  φιλήσω 

και ν'αγκαλιασω τα παιδιά μου 1400

ΜΗ.τωρα θέλεις να τους μιλησεις,τώρα να τα φιλήσεις

ενώ πρώτα τα'διωχνες από κοντα σου

ΙΑ.άσε με τ'απαλα κορμιά των παιδιών μου ν'αγγιξω

ΜΗ.ποτε δεν θα σ' αφήσω,μάταια μιλας(1)

.

.

.

Σημείωση

(1)

Ευρυπίδη Μήδεια

-μετάφραση-αποδοση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΙΑ. καὐτή γε λυπῇ καὶ κακῶν κοινωνὸς εἶ.

ΜΗ. σάφ᾽ ἴσθι· λύει δ᾽ ἄλγος, ἢν σὺ μὴ ᾽γγελᾷς.

ΙΑ. ὦ τέκνα, μητρὸς ὡς κακῆς ἐκύρσατε.

ΜΗ. ὦ παῖδες, ὡς ὤλεσθε πατρῴᾳ νόσῳ.

1365ΙΑ. οὔτοι νιν ἡμὴ δεξιά γ᾽ ἀπώλεσεν.

ΜΗ. ἀλλ᾽ ὕβρις οἵ τε σοὶ νεοδμῆτες γάμοι.

ΙΑ. λέχους σφε κἠξίωσας οὕνεκα κτανεῖν;

ΜΗ. σμικρὸν γυναικὶ πῆμα τοῦτ᾽ εἶναι δοκεῖς;

ΙΑ. ἥτις γε σώφρων· σοὶ δὲ πάντ᾽ ἐστὶν κακά.

1370ΜΗ. οἵδ᾽ οὐκέτ᾽ εἰσί· τοῦτο γάρ σε δήξεται.

ΙΑ. οἵδ᾽ εἰσίν, οἴμοι, σῷ κάρᾳ μιάστορες.

ΜΗ. ἴσασιν ὅστις ἦρξε πημονῆς θεοί.

ΙΑ. ἴσασι δῆτα σήν γ᾽ ἀπόπτυστον φρένα.

ΜΗ. στύγει· πικρὰν δὲ βάξιν ἐχθαίρω σέθεν.

1375ΙΑ. καὶ μὴν ἐγὼ σήν· ῥᾴδιοι δ᾽ ἀπαλλαγαί.

ΜΗ. πῶς οὖν; τί δράσω; κάρτα γὰρ κἀγὼ θέλω.

ΙΑ. θάψαι νεκρούς μοι τούσδε καὶ κλαῦσαι πάρες.

ΜΗ. οὐ δῆτ᾽, ἐπεί σφας τῇδ᾽ ἐγὼ θάψω χερί,

φέρουσ᾽ ἐς Ἥρας τέμενος Ἀκραίας θεοῦ,

1380ὡς μή τις αὐτοὺς πολεμίων καθυβρίσῃ

τυμβοὺς ἀνασπῶν· γῇ δὲ τῇδε Σισύφου

σεμνὴν ἑορτὴν καὶ τέλη προσάψομεν

τὸ λοιπὸν ἀντὶ τοῦδε δυσσεβοῦς φόνου.

αὐτὴ δὲ γαῖαν εἶμι τὴν Ἐρεχθέως,

1385Αἰγεῖ συνοικήσουσα τῷ Πανδίονος.

σὺ δ᾽, ὥσπερ εἰκός, κατθανῇ κακὸς κακῶς,

Ἀργοῦς κάρα σὸν λειψάνῳ πεπληγμένος,

πικρὰς τελευτὰς τῶν ἐμῶν γάμων ἰδών.

ΙΑ. ἀλλά σ᾽ Ἐρινὺς ὀλέσειε τέκνων

1390φονία τε Δίκη.

ΜΗ. τίς δὲ κλύει σοῦ θεὸς ἢ δαίμων,

τοῦ ψευδόρκου καὶ ξειναπάτου;

ΙΑ. φεῦ φεῦ, μυσαρὰ καὶ παιδολέτορ.

ΜΗ. στεῖχε πρὸς οἴκους καὶ θάπτ᾽ ἄλοχον.

1395ΙΑ. στείχω, δισσῶν γ᾽ ἄμορος τέκνων.

ΜΗ. οὔπω θρηνεῖς· μένε καὶ γῆρας.

ΙΑ. ὦ τέκνα φίλτατα. ΜΗ. μητρί γε, σοὶ δ᾽ οὔ.

ΙΑ. κἄπειτ᾽ ἔκανες; ΜΗ. σέ γε πημαίνουσ᾽.

ΙΑ. ὤμοι, φιλίου χρῄζω στόματος

1400παίδων ὁ τάλας προσπτύξασθαι.

ΜΗ. νῦν σφε προσαυδᾷς, νῦν ἀσπάζῃ,

τότ᾽ ἀπωσάμενος. ΙΑ. δός μοι πρὸς θεῶν

μαλακοῦ χρωτὸς ψαῦσαι τέκνων.

ΜΗ. οὐκ ἔστι· μάτην ἔπος ἔρριπται.

.

.

THE MULTIPLY FACES OF MEDEA

-painting and music χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

https://youtu.be/MdH5NWgQ4TQ

.

.

.

Friedrich Hegel-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Friedrich Hegel ,η χολέρα 1830-1831 και 12 Λόγοι

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Βερολίνο, Νοέμβριος1831,η πόλη αναστατη από την επιδημία χολέρας,

μαθαίνει στη Ρωσία η κατάσταση είναι τραγική,

Θεση:η πρόοδος του κόσμου,επιστημονική,βιομηχανική,υγειονομική,

θα επιτρέψει να ζουν περισσότεροι άνθρωποι και να είναι ευτυχισμένοι

Αντίρρηση:αυτό δεν θα συμβεί γιατί η ανεξέλεγκτη αύξηση του πληθυσμού

θα επιφέρει λιμούς και αρρώστιες

αυτό υποστηρίζει ο Άγγλος κληρικός λογιοςThomas Robert Malthus το 1798

στο βιβλίο του, An Essay on the Principle of Population(Δοκίμιο για την Αρχή 

του Πληθυσμου)

Ποια είναι η Σύνθεση; αναρωτήθηκε ο φιλοσοφος Friedrich Hegel περπατώντας

εκείνο το πρωινό στους δρόμους του Βερολίνου,αν και επικρατούσε αυστηρή

Απαγόρευση κυκλοφορίας,

Sein und Nichts sei dasselbe(Το Είναι και το Τίποτα είναι το ίδιο)

ο φιλόσοφος πρέπει να ζει στην κάθε φορά Ιστορία ,να παρατηρεί  την 

Πραγματικότητα  παραγωντας Θέσεις οι οποίες θα αντιμετωπίσουν τις 

Αντιθέσεις  από τις επερχόμενες γενιές ανθρώπων με άλλη Ιστορια

για να καταλήξουν σε Σύνθεση,

κι έτσι αεναως να συνεχισθεί το γαϊτανάκι:Θεση-Αντιθεση-Συνθεση,

Της Διαλεκτικής του

επομένως ανυπακοή στην κρατική διαταγή της απαγόρευσης,

Ιστορία,Χρονικό,Πως φθάσαμε ως εδώ ,στην επιδημία της χολερας:

κακές υγειονομικές συνθήκες στη πόλη,ρύπανση των νερών αποχετευσης,

μολυσμένα λύματα στον ποταμό Spree και τον Havel,η άντληση από αυτούς

νερου για πόσιμο,οι άθλιες υγιειονομικες συνθήκες στα καταστήματα,στα σφαγεία,

στις λαϊκές αγορές,βόθρους χαλασμένων σαπισμενων τροφίμων,

βόθροι σπιτιών που συγκοινωνουσαν με πηγάδια για πόσιμο νερό

Αυστηρά Κρατικα μέτρα για την αντιμετώπιση της επιδημίας:

κλιμακωση της τρομοκρατικης και αυταρχικικης συμπεριφοράς,

στρατιωτική επιβολή καραντίνας,στενή αστυνόμευση κινήσεων των πολιτών,

αυστηρά πρόστιμα,αποκλεισμός περιοχών από τις στρατιωτικες δυναμεις,

καταστροφή της οικονομίας,δραματική αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων,

ένα τρομακτικό καθεστώς hostiles

Μαλθουσιανες διαδόσεις για προμελετημένη εξόντωση του φτωχού κι αδύναμου πληθυσμού,με υπαίτιους-συνενοχους  κυβέρνηση,γιατρούς,φαρμακοποιούς,

νοσηλευτές,έχουν σαν συνέπεια βίαιες αντιδράσεις,εξεγερσεις από τον λαό,

πυρπολήσεις κυβερνητικών κτιρίων,βίαιες απελευθερωσεις ασθενων από 

τα νοσοκομεία,τα στρατόπεδα νοσηλείας,λεηλασίες καταστημάτων,άγριοι

ξυλοδαρμοί,βίαια επέμβαση της αστυνομίας,αθρόες συλλήψεις,δολοφονίες

εξεγερμένων και τραυματισμοί,δαιμονοποίηση των ξένων,των αλλοτριων,

Ένα πλήθος διαδηλωτών κυνηγημένο από την  Potsdamer  Platz έπεσε πάνω

του,βρέθηκε μέσα στη δίνη,στον τυφώνα,

οι αστυνομικοί πυροβολούσαν,χτυπούσαν αλύπητα με σιδερένια γκλοπς,

ερριχναν δακρυγόνα,οι διαληλωτες τους πετούσαν ότι έβρισκαν μπροστά τους,

πέρασε μέσα από την κόλαση,από τον ακραίο και επικίνδυνο ανορθολογισμο

Ήξερε ότι έχει μολυνθει από το βακτήριο Vibrio Cholerae,

αρχίζει να νιώθει τα συμπτωματα:διάρροια,εμετό,αφυδάτωση,υποογκαιμια,

μυϊκοί σπασμοί,αδιαθεσία,υπόταση,κυάνωση,και ως φυσική συνέπεια περιμένει την καταπληξια και τον θανατο

Ότι όμως συμβαίνει στο Ηρακλειτιο ρευμα της Ιστορίας-τωρα  πρέπει να εξετασθεί 

με τη διαλεκτική,με κανέναν δογματισμό σκέψης

Το Βερολίνο άδειο,έρημο,φοβισμένο,ένα κενό,μέσα σε Ιστορία που βράζει,

Ένας Άλλος Κόσμος θα γεννηθεί με την δική του Ιστορία,κι έπειτα κι Αυτός

θα ανατραπει από Άλλον,αυτό θα συμβαίνει οσο θα  υπάρχουν άνθρωποι,

Σε έναν ερημωμένο τοίχο ήταν γραμμένο με μαύρη μπογιά ένα σύνθημα:

ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ

χαμογέλασε,πόσο ήθελε να γράψει στον τοίχο:

SEIN UND NICHTS SEI DASSELBE

κοίταξε το ρολόι του,είχε ακόμα χρόνο στην Ιστορία,

ο φιλοσοφος Friedrich Hegel 61 ετων περιφερθηκε σκεπτομενος στις 

14 Νοεμβρίου 1831

-Τίποτα μεγάλο στον κόσμο δεν έχει επιτευχθεί χωρίς πάθος

-Οι μεγάλες τραγωδίες στον κόσμο δεν είναι οι αντιπαλότητες μεταξύ δικιου

και άδικου,αλλά μεταξύ δύο δικιων

-Η Παγκοσμια Ιστορία είναι ένα Δικαστήριο Κρισεων

-Σ'αυτον που κοιτάζει τον κόσμο ορθολογιστικά,ο κόσμος με τη σειρά του

του δείχνει μια ορθολογιστική άποψη.Η σχεση είναι  αμοιβαία 

-Was vernünftig ist, das ist Wirklich; und was wirklich ist, das ist vernünftig.

Οτι είναι πραγματικό είναι λογικό,και ότι είναι λογικό είναι πραγματικό

-Η εκπαίδευση είναι η τέχνη που κάνει τον άνθρωπο ηθικο

-Αληθεια στη φιλοσοφία σημαίνει ότι η άποψη και η εξωτερική πραγματικότητα

συμπίπτουν

-Το να είσαι ανεξάρτητος από την κοινή γνώμη είναι η πρώτη προϋπόθεση

να αποκτήσεις κάτι μεγαλο

-Οτι η εμπειρία και η ιστορία μας διδάσκει είναι ότι οι άνθρωποι και οι κυβερνήσεις 

δεν έχουν μάθει τίποτα από την ιστορια

-Η αλήθεια δεν βρίσκεται ούτε στη θέση ούτε στην αντίθεση αλλά στην

αναδυόμενη σύνθεση που  συμφιλιωνει αυτές τις δυο

-So muß die Philosophie zwar die Möglichkeit erkennen, daß das Volk sich 

zu ihr erhebt, aber sie muß sich nicht zum Volk erniedrigen.

πρέπει η φιλοσοφία πράγματι να αναγνωρίσει τη δυνατότητα,ότι ο λαός

προς αυτήν θα υψωθεί,αλλά όχι ότι πρέπει αυτή προς το λαό να χαμηλωσει

-Abstraktionen in der Wirklichkeit geltend machen, heißt Wirklichkeit zerstören.

Ισχυριζόμενος τις αφαιρέσεις της πραγματικότητας ,σημαίνει ότι την

πραγματικότητα καταστρεφεις

.

.

 .

Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΦΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο βασιλιάς σε μια μακρυνή χώρα ήθελε να μάθει 

αν είναι βέβαιο ότι στη χώρα του δύο τουλάχιστον υπήκοοι του εχουν τον 

ίδιο αριθμό φίλων

όποιος έλυνε αυτό το πρόβλημα θα του δίνονταν ένα πολύ μεγάλο δώρο:

θα παντρεύονταν την μοναχοκόρη του πριγκίπισσα και θα κληρονομουσε

το βασίλειο του,

αυτό είναι όπως στα παραμύθια:

Μια φορά κι έναν καιρο

-μια κανονικότητα διαταράσσεται

-ο ήρωας πρέπει να την επαναφέρει

-σε αυτήν την προσπάθεια(περιπέτεια)επαναφορας θα συναντήσει εχθρούς 

που θα τον εμποδίσουν,

αλλα και φίλους(βοηθούς)που θα τον βοηθήσουν να το επιτυχει

-στο τέλος θα επενερθει η κανονικότητα

Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα

Ας αναλύσουμε την κατάσταση:

-η πριγκίπισσα και το αρχοντοντοπουλο είναι ερωτευμενοι(κανονικότητα)

- ο βασιλιάς θα δώσει την πριγκίπισσα στον λυτη του προβλήματος(διαταραχή

της κανονικότητας)

-ο ηρωας-αρχοντοπουλο πρέπει να δοκιμασθεί,

θα αναζητήσει,(θα συναντήσει) φίλους που θα τον βοηθήσουν,

αυτοί σίγουρα  θα είναι μορφωμένοι,γνώστες της λογικής,

επίσης θα αντιμετωπίσει(θα συναντήσει,)εχθρούς,

όλους τους αντίζηλους στη καρδιά της πριγκίπισσας,

αλλά κυρίως,ας μας επιτραπεί ο κυνισμός,στην διεκδίκηση της βασιλείας,

θα γίνει κατά κάποιον τρόπο αγώνας δρόμου,ποιος θα τερματίσει πρώτος,

φυσικά θα γίνουν παρανομίες,

οι συμφεροντολογοι αντίζηλοι θα μεταχειρισθουν an fair μέσα να πετύχουν 

τον στόχο τους,την απενεργοποίηση του αρχοντόπουλου,

θα δωροδοκήσουν τους ειδήμονες της λογικής,αμφιβόλου συνειδήσεως,

θα τους εκβιάσουν,και ίσως,κι αυτό ειναι πολύ πιθανόν να συμβεί,να τους δολοφονήσουν,με αδηλο τρόπο, δηλητηρίαση,αυτοκτονία,ατύχημα,

ο  Λογικός ,βοηθός,του αρχοντόπουλου είναι έντιμος,ηθικός,ατρομητος:

εγώ παιδί μου,του λέει,είμαι γέρος,δεν φοβάμαι τον θάνατο,μια ολόκληρη

ζωή έζησα επιδιωκοντας το αγαθό,την αρετή,την ηθική,κι αυτό θα πράξω

και τώρα,εσένα δεν θα σου δώσω τη λύση,αλλά θα σε διδάξω να βρεις

μόνο σου τη λύση,θα σου  αναπτύξω τις λογικές σου ικανότητες,θα στις αποκαλύψω,

να επικαλεσθω τον Πλάτωνα,γνωρίζω σημαίνει θυμάμαι,

και να συμπληρώσω με τον Αριστοτέλη:

στη αρχή θα υποθεσουμε,ενδιάμεσα θα δοκιμάσουμε την υπόθεση μας,

στο τέλος θα την αποδειξουμε αληθή

Λοιπόν ας αρχίσουμε το μάθημα της Λογικής:

το Α η'ειναι Α η' δεν είναι Α,η Αρχή της Αποκλεισης του Τριτου,

βέβαια διευρύνοντας την λογική,μια πρόταση Α μπορεί να είναι τριτιμη:

Αληθής,Ψευδής,Αόριστη

π.χ 'αυτό το μήλο σε δύο ώρες θα σαπίσει',

μπορεί Αληθής,μπορεί Ψευδής,αλλά και Αόριστη

αν τώρα ερευνήσουμε αντιφατικές προτάσεις,δεν είναι κατ'αναγκην η μία

Αληθής και η άλλη Ψευδης

π.χ η πρόταση:'μου αρέσει το τριανταφυλλο' προφέρεται από τον Α και τον

Β

αυτό συμβαίνει στον Α για διαφορετικους(και αντίθετους,αντιφατικούς) λόγους

από αυτους του Β

ας δούμε το 'αν Α τότε Β':

η γάτα είναι σαρκοβόρα

η γάτα είναι ζώο

............................

τότε όλα τα ζώα είναι σαρκοβόρα

ο συλλογισμός εδώ είναι επαγωγικός από κάτι μερικό-αληθες γενικεύομαι

σε αληθές

επίσης έχουμε και τον αντίθετο συλλογισμό:

όλα τα ζώα είναι σαρκοβόρα

η γάτα είναι ζώο

..............................

τότε η γάτα είναι σαρκοβόρα

εδώ από προκειμένη γενική- αληθή έχουμε μερική -αληθή

.....

και συνεχίσθηκαν τα μαθήματα λογικής

Όταν ήρθε η ώρα,

το αρχοντόπουλο παρουσιάσθηκε μπροστά στο βασιλιά

-Υψηλότατε,στη διάθεσή Σας

-το πρόβλημα είναι το εξής:

Είναι βέβαιο ότι στη χώρα Μου δύο τουλάχιστον υπήκοοι Μου εχουν τον ίδιο

αριθμό φίλων;

είπε ο βασιλιάς με επίσημη φωνη

-Βασιλεα Μου,απάντησε με σταθερή φωνή το αρχοντόπουλο, 

πρώτον ας υποθέσουμε:ότι ο αριθμος των υπηκόων Σας είναι M

τότε,όπως λογικά προκύπτει,κάθε υπήκοος μπορεί να έχει απο κανέναν,0,

φίλο,έως όλους τους άλλους,M-1

τώρα,δεύτερον ας υποθέσουμε:ότι δεν υπάρχουν στη χώρα Σας τουλάχιστον 

δύουπήκοοι Σας που να έχουν έχουν τον ίδιο αριθμό φίλων,

τότε,όπως λογικά προκύπτει,όλοι οι υπήκοοι θα έχουν διαφορετικούς 

ο καθένας

δηλαδή θα υπάρχουν M διαφορετικές φιλιες:

κανένας φίλος 0,ένας φίλος 1,δύο φίλοι 2,....M-1 φίλοι,με ολους

τότε,τρίτον,οπως λογικά προκυπτει,ο υπήκοος με M-1 φίλους,με όλους,

θα έχει οπωσδήποτε φίλο και αυτόν που δεν έχει κανέναν φίλο,0

Αυτό όμως είναι Άτοπο

Επομένως η υπόθεση μας:ότι στη χώρα Σας δεν υπάρχουν τουλάχιστον δύο υπήκοοι Σαςπου να έχουν τον ίδιο αριθμό φίλων,είναι Ψευδής,

Άρα Αληθες είναι το αντίθετο:

ότι στη χώρα Σας, δύο τουλάχιστον υπήκοοι Σας εχουν τον ίδιο αριθμό φίλων

-Μπραβο,το ελυσες,αναφώνησε ο βασιλιάς,

κι η καρδιά της πριγκίπισσας έπαψε να τρέμει από την αγωνια

Βέβαια,μετα τη λύση του προβλήματος,ο βασιλιάς έδωσε στο αρχοντόπουλο 

για γυναίκα του την πριγκίπισσα και έγιναν όλο χαρές και γλέντια σε όλο

το βασίλειο οι γάμοι των δύο ερωτευμενων

έτσι η διασαλευμενη τάξη,κανονικότητα, επανήλθε

Και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα

(δηλαδή και σε μας επανηλθε η τάξη,μετά τον προβληματισμό του προβλήματος

του παραμυθιού,το σασπένς του)

.

.

.

Dissolutions,1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11,12,13,14,15,16,17,18,19,20

-4μ Χ 6μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

DISSOLUTIONS

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ζωγράφισε 20 πίνακες για την τελευταία του έκθεση,διαστάσεων ο καθένας 

4μ Χ 6μ,

όταν τους τελείωσε,τότε έναν έναν τους έσβησε,μέχρι που εμφανίσθηκε ένα

άσπρο γκρίζο χρώμα,

Αυτούς τους 20 πίνακες παρουσίασε στην 

PAINTING EXHIBITION

DISSOLUTIONS

by cnc

GALLERY OF ID

Madison  Avenue 41,Manhattan New York

με τίτλους:

1.Η απόδειξη του Ευκλείδη ότι: 'οι πρώτοι αριθμοί είναι άπειροι'

2.πανω στη πρόταση:Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen.: 

Zu den unterschiedlichen Lesarten von Sagen und Zeigen

από το Tractatus logico-philosophicus του Ludwig Wittgenstein 

3.the infinity regions of color  του Mark Rothko

4.κριτικη του Οιδιπόδειου Συμπλέγματος του Sigmund Freud

5.Ο μύθος του Ηρος στο κεφάλαιο Ι' της Πολιτείας του Πλάτωνα

6.Mythomorphic abstractionism στα Cantos του Ezra Pound

7.Το Θεώρημα της Μη Πληρότητας του Kurt Gödel : 

Any consistent formal system F within which a certain amount of elementary arithmetic can be carried out is incomplete; i.e., there are statements of the language of F which can neither be proved nor disproved in F.

στο χωροχρόνο Albert Einstein

8.Η μελαγχολία του Arshile Gorky στις 21 Ιουλίου 1948

9.Immanuel Kant:Beobachtungen über das Gefühl des Schönen und Erhabenen

(Observations on the Feeling of the Beautiful and Sublime)

10.on the Monadology του Gottfried Leibniz:

(i)entelechies or created monads

(ii) souls or entelechies with perception and memory

(iii) spirits or rational souls

11.τοῖοι ἄρα Τρώων ἡγήτορες ἧντ᾽ ἐπὶ πύργῳ.

οἱ δ᾽ ὡς οὖν εἴδονθ᾽ Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν, 

ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ᾽ ἀγόρευον·155

«οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς 

τοιῇδ᾽ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·

αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν·

ἀλλὰ καὶ ὧς τοίη περ ἐοῦσ᾽ ἐν νηυσὶ νεέσθω,

μηδ᾽ ἡμῖν τεκέεσσί τ᾽ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο.»160

(Ομήρου Ιλιάδα ραψωδια γ',στίχοι 153-160)

12.Les mamelles de Tiresias του Guillaume Apollinaire στην όπερα του Francis

Poulenc

13.The Turing Machine

14.As John Maynard Keynes put it on The General Theory of Employment ,Interest and Money,p. 18, "supply creates its own demand".

15.Seeing in soul of Vincent Van Gogh in Arles asylum

16.Los Angeles housewife and mother Mabel cares about her construction-worker husband Nick and desperately wants to please him, but the strange mannerisms and increasingly odd behavior she displays have him concerned. Convinced she has become a threat to herself and others, he reluctantly commits her to an institution, where she undergoes treatment for six months. Left alone with his three children, Nick proves to be neither wiser nor better than his wife in the way he relates to and interacts with them, or in the role society expects him to play.

After six months Mabel returns home but she is not prepared to do so emotionally or mentally, and neither is her husband prepared for her return. At first Nick invites a large group of people to the house for a party to celebrate his wife's return, but realizing at the last minute that this is foolish, he sends most of them home. Mabel then returns with mostly only close family, including her parents, Nick's parents, and their three children to greet her, but even this is overwhelming and the evening disintegrates into yet another emotionally and psychologically devastating event.

Nick kicks the family out of the house, leaving husband and wife alone. After yet another psychotic episode where Mabel cuts herself, Nick decides to put the children to bed. The youngsters profess their love for their mother as she tucks them in. Nick and Mabel themselves ready their bed for the night as the film ends.

(John Cassavetes American drama film 'A Woman Under the influence'1974,

starring:Gena Rowlands,Peter Falk)

(Wikipedia text)

17.fabbrica dei morti

Luigi Nono

Ricorda cosa ti hanno fatto ad Auschwitz

18.The Grigori Perelman solution of Poincare Conjecture:

Any loop on a 3-sphere—as exemplified by the set of points at a distance of 1 from the origin in four-dimensional Euclidean space—can be contracted into a point.

σε μυθιστόρημα του Fyodor Dostoevsky

19.Ευριπιδη Μηδεια

ΜΗΔΕΙΑ. ἴσασιν ὅστις ἦρξε πημονῆς θεοί.1372

ΙΑΣΩΝ. ἴσασι δῆτα σήν γ᾽ ἀπόπτυστον φρένα.

ΜΗΔΕΙΑ. στύγει· πικρὰν δὲ βάξιν ἐχθαίρω σέθεν

20.The sextet  "So What' του Miles Davis σε cool jazz αυτοσχεδιασμούς(in cool 

jazz improvisations) του Cecil Taylor

.

.

 .

Room's Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Και

ΤΡΙΑ ΟΝΕΙΡΑ

(SIGMUND FREUD-DIE TRAUMDEUTUNG, ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΤΟΥ ΔΩΜΑΤΙΟΥ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

βρέθηκε σε ένα δωμάτιο,δεν αναρωτηθηκε πως,μια γυναίκα ήταν μπροστά

στον καθρέφτη,η γυναίκα μου σκέφθηκε,όμως όταν την κοίταξε καλυτερα

δεν της έμοιαζε,όμως θα μπορούσε να ήταν η γυναίκα του,τρόμαξε,

θα έχουν σχεδιάσει με τον εραστή της να τον δολοφονήσουν,να τον

πνίξουν στο μπάνιο,τι ώρα είναι; τον ρωτάει εκείνη,δεν ξέρω,της απαντά,

τι κρίμα,λέει εκείνη,πρέπει να ξέρουμε το χρόνο,τι ήταν πριν,τι είναι

τώρα,τι θα ειναι μετά,η γυναίκα γυρίζει προς το μέρος του,το σχέδιο

βασίζεται στην ακρίβεια του χρονου,μια αστοχία και όλα καταστρέφονται,

να είσαι έτοιμος,και κυρίως αποφασισμένος,θα με δει μαζί σου,της

είπε,θα υποψιασθει,είναι τυφλός,μην το ξεχνάς,ακούει σκληρή τη φωνή 

της,δεν θα σε δει που θα τον αρπάζεις και θα τον βουλιάζεις μέσα στο

ζεστό νερό,δεν θα καταλάβει τίποτα,σαν επιστροφή στη μήτρα θα του φανεί,

ακούς τα βήματα του;ναι τα ακούω,της απαντά,χρόνια τα ακούω,αλλά 

ποτέ δεν πλησιάζουν,δεν μπαίνει μέσα,είναι ανυπόφορο αυτό,

κάποτε θα μπει,λέει εκείνη,έτσι θα γίνει,δεν ξεφεύγει,τότε ομως εμείς 

δεν θα υπάρχουμε,της λέει,

ούτε κι εκείνος θα υπάρχει,απαντάει η γυναίκα και γυρίζει στο καθρέφτη,

κοιτά πριν είχα είδωλο,τώρα δεν έχω,

τι θα κάνουμε;τη ρωτάει,πρέπει κάποτε να τελειώνουμε,λες να'χει

καταλάβει κάτι;

αδύνατο ,ένας πνιγμενος δεν καταλαβαίνει,λέει εκείνη,

ακούνε βήματα,

είναι ακόμα ζωντανός,λέει τρομαγμένος εκείνος,θα μπει μέσα θα μας

σκοτώσει,

εμένα,όχι,ακούγεται ψυχρή η φωνή της,

τι με προδωσες;φωνάζει εκείνος,και την αρπάζει από το λαιμό,

ο λαιμός της απαλός,

δεν θα το κάνεις,του λέει εκείνη κοιτώντας τον στα μάτια,

τα χέρια του χαλαρωνουν,

μέσα στο καθρέφτη βλέπει το είδωλο της,και πίσω του ανοίγει η πόρτα 

και μπαίνει ο άντρας,

ήρθες;λέει η γυναίκα,το μπάνιο είναι έτοιμο,

.

.

ΤΡΙΑ ΟΝΕΙΡΑ

(SIGMUND FREUD-DIE TRAUMDEUTUNG, ΕΡΜΗΝΕΊΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

α' όνειρο:

ο Delboeuf είδε αυτό το όνειρο:

είδε την αυλή του σπιτιού του σκεπασμένη με χιόνι και βρήκε δύο

μικρές σαύρες μισοπαγωμενες κάτω απ'το χιόνι σκεπασμένες,

επειδή ηταν φιλοζωος τις μάζεψε,τις ζέστανε και σε μια μικρή 

τρύπα στο τοίχο τις έβαλε,επίσης έκοψε μερικά φύλλα να φάνε που 

τόσο αρεσουν σ'αυτες από μια φτέρη η οποία στον τοίχο είχε φυτρωσει,

στο όνειρο αυτός γνώριζε το όνομα του φυτού:Asplenium ruta muralis,

στο όνειρο κάπου απομακρύνθηκε και επιστρέφοντας στις σαύρες

προς έκπληξη του είδε δύο νέες σαύρες που το υπόλοιπο της φτέρης 

είχαν φάει.

ριχνοντας μια μάτια έξω είδε μια πέμπτη,και μια έκτη σαύρα να σέρνονται 

στο δρόμο προς τη τρύπα του τοίχου,

και τελικά γέμισε όλος ο δρόμος από σαύρες που ολες πήγαιναν προς 

την ίδια κατευθυνση

ο Delboeuf στο ξύπνιο του γνώριζε λίγα λατινικά ονόματα φυτών,τώρα

προς μεγάλη του απορία έπρεπε να πεισθεί πως φτέρη με τέτοιο όνομα,

Asplenium,πραγματικά υπαρχει,

Asplenium ruta muraria ήταν το κανονικό όνομα ,παραλλαγμένο στο όνειρο,

ο Delboeuf  δεν μπορούσε να λύσει το αίνιγμα:πως στο όνειρο αυτός είχε 

δωσει το όνομα Asplenium,

Αυτό είναι είναι ένα ονειρο-,μνήμης,

Αυτό το όνειρο συνέβηκε το 1862,δεκαέξι χρόνια αργότερα είδε ο

φιλόσοφος σε έναν φίλο του,τον οποίο επισκέφθηκε,ένα μικρό άλμπουμ

με αποξηραμένα φυτά,σαν αυτά που πωλούν στους τουρίστες  για ενθύμιο 

σε κάποιες περιοχές της Ελβετίας,ξεφυλλιζοντας το βρήκε μέσα σ'αυτό

το Asplenium που είδε στο όνειρο και μάλιστα γνώρισε από κάτω τα

δικο του γράμματα που έγραφαν το λατινικό του ονομα,

τώρα θυμήθηκε πως το 1860,δύο χρόνια πριν το όνειρο με τις σαύρες,

επισκέφθηκε την αδελφή του φίλου του,στο ταξίδι του μέλιτος,

αυτή τότε προοριζε αυτό το αλμπουμ για τον αδελφό της,κι αυτός έκανε 

τον κόπο κάτω από κάθε αποξηραμένο φυτό να γράψει το λατινικό του 

ονομα,

η τύχη το έφερε να μάθει και για το άλλο κομμάτι του ονείρου,

μια μέρα το έτος 1877 έπεσε στα χέρια του ένα παλιο τευχος ενός 

εικονογραφημενου περιοδικου,στο οποίο ήταν σχεδιασμένες όλες οι σαύρες,

που το 1862 είχε ονειρευτεί,το τεύχος είχε ημερομηνία το έτος 

1862,και θυμήθηκε πως αυτός τότε  ηταν συνδρομητής του περιοδικου

.

.

β' όνειρο:

στο όνειρο έχουμε αναμνήσεις που όταν ξυπνάμε δεν μπορούμε να τις

εντοπίσουμε.

ο Maury διηγείται ότι πολλά χρόνια πριν του κόλλησε στο μυαλο η λέξη Mussidan,γνώριζε πως το όνομα κάποιας γαλλικής πόλης ήταν,αλλά τίποτα 

άλλο,

μια νύχτα ονειρεύτηκε πως συζητούσε με κάποιο πρόσωπο,που του

είπε πως κατάγονταν από την Mussidan,και ρωτώντας τον που βρίσκεται

η πόλη,εκείνος του απάντησε:η Mussidan είναι πρωτεύουσα της επαρχίας

του Dordogne.

ξυπνωντας δεν έδωσε καμία πιστη σε αυτό που του ειπαν στο όνειρο,

από το γεωγραφικό λεξικό όμως μαθαινει,ότι αυτό ήταν  απολύτως 

σωστό.

σ'αυτη τη περίπτωση επιβεβαιώνεται η πρωταρχική γνώση του ονείρου,

αλλά δεν εντοπίζεται η ξεχασμένη πηγή αυτής της γνωσης

.

.

γ' όνειρο:

ο Jessen διηγείται είναι σχεδόν παρόμοιο περιστατικό ονείρου από

τα παλιά χρόνια:

σ'αυτό μέσα ανήκει μεταξύ των άλλων το όνειρο του γέρου Scaliger

ο οποίος ένα ποίημα εγκωμιαστικό για τους φημισμένους αντρες στη

Βερόνα έγραψε και σ'αυτον  ένα άντρας,ο οποίος Brugnolus ονομάζονταν,

στο όνειρο εμφανισθηκε και παραπονέθηκε,ότι αυτός ξεχασμένος ήταν,

αν και ο Scaliger δεν θυμήθηκε ,κάτι γι'αυτόν να έχει ακούσει,ωστόσο

έγραψε στίχους γι'αυτόν,κι αργότερα  ο γιος του έμαθε στη Βερόνα,

ότι κάποτε ένας ονόματι Brugnolus σαν φημισμενος κριτικος έχει 

υπαρξει

.

.

.

Sigmund Freud,Die Traumdeutung(Ερμηνεία των ονείρων)

_Delboeuf_ ausseiner eigenen Traumerfahrung. Er sah im Traume den Hof 

seines Hausesmit Schnee bedeckt und fand zwei kleine Eidechsen halb 

erstarrt undunter dem Schnee begraben, die er als Tierfreund aufnahm, 

erwärmte undin die für sie bestimmte kleine Höhle im Gemäuer 

zurückbrachte. Außerdemsteckte er ihnen einige Blätter von einem kleinen 

Farnkraut zu, das aufder Mauer wuchs und das sie, wie er wußte, sehr 

liebten. Im Traumekannte er den Namen der Pflanze: Asplenium ruta 

muralis. -- Der Traumging dann weiter, kehrte nach einer Einschaltung 

zu den Eidechsen zurückund zeigte _Delboeuf_ zu seinem Erstaunen 

zwei neue Tierchen, die sichüber die Reste der Farne hergemacht hatten

Dann wandte er den Blickaufs freie Feld, sah eine fünfte, eine sechste 

Eidechse den Weg zu demLoche in der Mauer nehmen und endlich war 

die ganze Straße bedeckt voneiner Prozession von Eidechsen, die alle 

in derselben Richtung wanderten.

_Delboeufs_ Wissen umfaßte im Wachen nur wenige lateinische

Pflanzennamen und schloß die Kenntnis eines Asplenium nicht ein. Zu

seinem großen Erstaunen mußte er sich überzeugen, daß ein Farn dieses

Namens wirklich existiert. Asplenium ruta muraria war seine richtige

Bezeichnung, die der Traum ein wenig entstellt hatte. An ein zufälliges

Zusammentreffen konnte man wohl nicht denken; es blieb aber für

_Delboeuf_ rätselhaft, woher er im Traume die Kenntnis des Namens

Asplenium genommen hatte.

 Das Traumgedächtnis. -- Hypermnesie des Traumes.

Der Traum war im Jahre 1862 vorgefallen; sechzehn Jahre später erblickt

der Philosoph bei einem seiner Freunde, den er besucht, ein kleines

Album mit getrockneten Blumen, wie sie als Erinnerungsgaben in manchen

Gegenden der Schweiz an die Fremden verkauft werden. Eine Erinnerung

steigt in ihm auf, er öffnet das Herbarium, findet in demselben das

Asplenium seines Traumes und erkennt seine eigene Handschrift in dem

beigefügten lateinischen Namen. Nun ließ sich der Zusammenhang

herstellen. Eine Schwester dieses Freundes hatte im Jahre 1860 -- zwei

Jahre vor dem Eidechsentraume -- auf der Hochzeitsreise _Delboeuf_

besucht. Sie hatte damals dieses für ihren Bruder bestimmte Album bei

sich und _Delboeuf_ unterzog sich der Mühe, unter dem Diktat eines

Botanikers zu jedem der getrockneten Pflänzchen den lateinischen Namen

hinzuzuschreiben.

Die Gunst des Zufalls, welche dieses Beispiel so sehr mitteilenswert

macht, gestattete _Delboeuf_, noch ein anderes Stück aus dem Inhalt

dieses Traumes auf seine vergessene Quelle zurückzuführen. Eines Tages

im Jahre 1877 fiel ihm ein alter Band einer illustrierten Zeitschrift in

die Hände, in welcher er den ganzen Eidechsenzug abgebildet sah, wie er

ihn 1862 geträumt hatte. Der Band trug die Jahreszahl 1861 und

_Delboeuf_ wußte sich zu erinnern, daß er von dem Erscheinen der

Zeitschrift an zu ihren Abonnenten gehört hatte.

Daß der Traum über Erinnerungen verfügt, welche dem Wachen unzugänglich

sind, ist eine so merkwürdige und theoretisch bedeutsame Tatsache, daß

ich durch Mitteilung noch anderer »hypermnestischer« Träume die

Aufmerksamkeit für sie verstärken möchte. _Maury_ erzählt, daß ihm eine

Zeitlang das Wort _Mussidan_ bei Tag in den Sinn zu kommen pflegte. Er

wußte, daß es der Name einer französischen Stadt sei, aber weiter

nichts. Eines Nachts träumte ihm von einer Unterhaltung mit einer

gewissen Person, die ihm sagte, sie käme aus _Mussidan_, und auf seine

Frage, wo die Stadt liege, zur Antwort gab: _Mussidan_ sei eine

Kreisstadt im _Département de la Dordogne_. Erwacht, schenkte _Maury_

der im Traume erhaltenen Auskunft keinen Glauben; das geographische

Lexikon belehrte ihn aber, daß sie vollkommen richtig sei. In diesem

Falle ist das Mehrwissen des Traumes bestätigt, die vergessene Quelle

dieses Wissens aber nicht aufgespürt worden.

_Jessen_ erzählt (p. 55) ein ganz ähnliches Traumvorkommnis aus älteren

Zeiten: »Dahin gehört unter anderem der Traum des älteren _Scaliger_

(_Hennings_ l. c., p. 300), welcher ein Gedicht zum Lobe der berühmten

Männer in Verona schrieb und dem ein Mann, welcher sich _Brugnolus_

nannte, im Traume erschien und sich beklagte, daß er vergessen sei.

Obgleich _Scaliger_ sich nicht erinnerte, je etwas von ihm gehört zu

haben, so machte er doch Verse auf ihn, und sein Sohn erfuhr nachher in

Verona, daß ehemals ein solcher _Brugnolus_ als Kritiker daselbst

berühmt gewesen sei.«

.

.

.

 

Ανθρωπομορφια-3μ Χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΟΥ ΧΟΜΠΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Είχε ολοκληρωτική συναίσθηση των πραγματων.Καθε ιστορικό γεγονός

και πρόσωπο επαναλαμβάνεται.Την πρώτη φορά ως τραγωδία,τη δεύτερη

ως φάρσα.Πριν απο αυτόν ο Νερωνας,ο Καλιγούλας.

Επελεξε συνειδητά να είναι η φάρσα τους.Η' ορθότερα,ειρωνευομενος,

η φάρσα της φάρσας τους.

Προχωρησε σε συνομωτικες πράξεις.Επιτηδες έκανε λάθη να υπονοηθούν,

να φανερωθούν και να φυλακισθεί.

Ο λαός θέλει ήρωες.Κι αυτός θα γίνονταν,σταδιακά,ο ήρωας του.

Εκει στη φυλακή ασχολήθηκε με τη φιλοσοφία του Άγγλου Τόμας Χομπς.

Τον γοήτευσε το homo homini lupus.Καθε άνθρωπος για τον άλλον άνθρωπο λύκος.

Ενστικτο αυτοσυντήρησης:ο φόβος ο άλλος να προλάβει πριν από σένα να 

σου κάνει κακό,προςόφελος του.

Αφου όλοι έχουμε το ίδιο σώμα,τα ίδια χέρια,που κάνουν τις ίδιες κινήσεις,

τότε όλοι,δυνατοί και αδυνατοί,μπορούμε να πάρουμε μαχαίρι και να 

σφάξουμε τον άλλον,η' κρατώντας περίστροφο να τον πυροβολησουμε.

Εγώ,έγραψε,θέλω να είμαι αυτός που πρώτος θα σφάξει,θα πυροβολήσει.

Όταν,αποφυλακίσθηκε,σε ένα σκοτεινό υπόγειο,σε μια μικρή ομάδα οπαδών

είπε:

''δύο άνθρωποι,κάθε ένας για τον εαυτό του επιθυμούν,το ίδιο πράγμα

και στη προσπάθειά τους να το αποκτήσουν γίνονται εχθροί.

Ετσι και το δικό μας Έθνος,ο δικός μας Λαός,μόνο αν υποτάξει τα άλλα έθνη,

τους άλλους λαούς θα γίνει παντοδύναμο.

Εμεις,σύντροφοι,δεν θα ακολουθήσουμε τίποτα άλλο πιστα,παρά μόνο τη φύση,το νόμο της:

Η διαίρεση των ανθρώπων,σε διαφορετικές ατομικότητες και κοινωνικότητες τους εξωθούν σε αλληλοσυγκρουση και αλληλοεξόντωση.

Έναν διαρκη ανελεητο πόλεμο.Πρεπει να τους κηρύξουμε αστραπιαίο πόλεμο.

Να μην προλάβουν να αντιδράσουν.Να εξοντωθούν.

Οι ακροατές,ενθουσιάστηκαν,αλλά δεν χειροκρότησαν,επειδή φοβήθηκαν

μην ακουστούν.

Τα επόμενα χρόνια,εφαρμόζοντας αυστηρή στρατηγική και τακτική,το

κίνημα του διογκώθηκε σε όλη τη χωρα.Απλωθηκε ο ιστός της αράχνης του.Τεραστια φανατισμένα! πλήθη λαού τον ακολουθούσαν.

Η οργάνωση τους,το απαίτησε,ήταν στρατιωτική:

Με στολές,όρκους,ύμνους,παρελάσεις.Επιθεσεις εκκαθαρίσεων χωρίς 

έλεος στους αντιφρονούντες,τρομοκρατία,προβοκάτσια.

Προγραφες:Αυτοί είναι οι Εχθροί μας! Εξοντώστε τους!

Καθαρή Χώρα,Καθαρός Λαός.Καθαρη Ιδεολογια!

Επίμονα ζητούσαν αντιδημοκρατικές αλλαγές από τη κυβέρνηση:

κατάργηση άρθρων του Συντάγματος,άρση ελευθεριών,λογοκρισία λόγου 

και τύπου,στο Ονομα του Περιούσιου Λαού.

Η κατάσταση ήταν ακρως εκρηκτική.

Τελικά το coop d' etat.

Η Άνοδος

Η Κρίση,ο Πόλεμος

Η Πτώση

Όπως στην  Αρχαία Ελληνική Τραγωδία εκτελέσθηκαν νομοτελειακά:

η Ύβρις,η Ατις,η Νέμεσις,η Τισις

μπροστά του στο τραπέζι,το φακελάκι με τη σκόνη του αρσενικού,το

ποτήρι με το νερό,

σκίζει το φακελάκι,λευκή άγευστη σκόνη,θανατηφόρα σε μεγάλη δόση,

το δηλητήριο αγγίζει τη γλώσσα,

παίρνει το ποτήρι με το νερό και πίνει

Η δική του φάρσα έκλεισε,

Πριν από αυτή εκτελέσθηκαν άλλες:

Ο Καίσαρας Βοργίας και η αδελφή του Λουκρητία δηλητηρίαζαν με 

αρσενικό εραστές,συγγενείς,φίλους,εχθρούς,τον 16ο άι

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης στις 5 Μαιου1821 εξόριστος στο νησί της Αγίας 

Ελένης δηλητηριασθηκε από αρσινη που απεβαλαν μύκητες στην πράσινη

ταπετσαρία της κρεβατοκαμαρα του μεταβολιζοντας αρσενικο

Πριν η φάρσα  του ολοκληρωθεί έγραψε σε ένα χαρτί:

Κέρδισα και Εχασα

Υπογραφω:

Άνθρωπος του Χομπς

.

.

.

 

LUCY,ΘΕΑΤΡΟ ΤΡΙΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το προφίλ στο woman online:

Lucy ,age 22

Hair, Eyes: Auburn, Brown

Build: 170 cm, 55 kg, Athletic

Education: Secondary School Education 

Languages: German,French

Reading E-Mail: Every day

Do you have a tattoo?

Standard

Smoking:

no

Drinking:

Light/Occasionally

Do sports

Rarely

Do you have a pet?

- none

Character

Extrovert (outgoing)

Would you like to move abroad?

Contemplating

Your unrealized crazy dream?

Fly the whole world with you

Κυρίως σε αυτή τη κοπέλα τον ενδιέφεραν οι δύο γλώσσες Αγγλικά,

Γαλλικά που μιλούσε,

της έστειλε e-mail:

Κυρια Λούσυ ενδιαφέρομαι να σας γνωρίσω

Κανόνισαν να συναντηθούν στη βίλα του

Η Λούσυ έμεινε κατάπληκτη από την πολυτέλεια του σπιτιού,

Το σπίτι,της είπε,είναι ουσιαστικό για τον άνθρωπο,μια προέκταση

της σπηλιάς του πρωτόγονου ανθρώπου,εκεί όπου ένιωθε ασφάλεια,

Η Λούσυ γέλασε,

Εσείς όμως δεν μοιάζεται καθόλου για πρωτόγονος,του είπε

Φαινομενικά όχι,της απάντησε,γιατί στο βάθος τίποτα δεν έχει αλλάξει 

στον άνθρωπο

Θελεται να πείτε τα ενστικτά του;είπε η κοπέλα

Ναι,οι κρυφές επιθυμίες,οι ορμές του,είπε εκεινος,μάλλον ο πρωτόγονος

άνθρωπος τις ικανοποιούσε άμεσα,χωρίς λογοκρισίες,απαγορεύσεις,

απωθήσεις,ενοχές,ηθικες

Ήταν ελευθέριος,είπε η Λούσυ

Ακριβώς,ελευθεριος,ακολουθοντας τις επιταγές της φύσης,

Την πηγε στην αίθουσα με την ιδιωτική του συλλογή:

έργα του Ba!thus,Delvaux,Magritte,Dali,

Η Λούσυ στάθηκε σε έναν πίνακα,

Η Thérèse Dreaming,είπε εκείνος,του Balthus,1938 

Όταν του είπεν ότι το έργο είναι προκλητικό,πορνό

Ο Balthus απάντησε:έτσι ένα νεαρό κορίτσι κάθεται σε μια καρέκλα,

Κάποτε,όταν ήμουνα μικρή,είπε η Λούσυ,ένας ζωγράφος φίλος του 

πατέρα μου του ζήτησε να ποζάρω σε ανάλογη θέση,ξαπλωμένη στο

κρεβάτι,του έδωσε την άδεια,εγώ ένιωθα μια διέγερση σε όλη τη 

διάρκεια της ζωγραφικής,την οποία,σας ομολογώ,τη νιώθω και τώρα

που βλέπω αυτόν τον πίνακα,

Έπειτα κάθισαν για δείπνο,

Το μενού:στρείδια,φράουλες περιχυμενες με μέλι καρύδια και αμύγδαλα,

σπαράγγια σαλάτα και αβοκάντο,τρούφα γαρνιρισμενη με σοκολατα,

κόκκινο κρασί 20ετιας,

Στο σαλόνι μέσα στο ημίφως η Λούσυ έπαιξε στο πιάνο το έργο Für Elise

του Beethoven

Όταν τελείωσε,Καταπληκτικό!Θεϊκό! αναφώνησε εκείνος,και της αρπαξε

τα χέρια,

Τι υπέροχα χέρια!

Τα έβαλε στο στόμα του,εκείνη ένιωσε τα δόντια του ,σαν να ήταν τη 

σάρκα τους που ήθελε να καταβροχθίσει,έκλεισε τα μάτια,η απόλαυση

την κυριεψε,

Έβγαλε το χέρι της από το στόμα του,

Εκείνη άνοιξε τα μάτια,

Σας άρεσε νταρλινγκ;τη ρώτησε

Πόσο υπέροχα! αναστεναξε εκείνη

Τώρα ήρθε η ώρα,της είπε,αυτή για την οποία ζήτησα να σας συναντήσω,

πρόκειται για θέατρο,μην σας φάνει παραξενο,μέσω της τέχνης φθάνουμε

στη καρδιά,στο βάθος των επιθυμιών μας,ένας λογικός παρατηρητής

θα έβλεπε κάτι παρανοϊκό,μια ανηθικότητα,εμάς αυτές οι συντηρητικές

ιδέες δεν μας αγγίζουν,ο άνθρωπος πάσει θυσία πρέπει να απολαμβάνει,

κι εγώ,δεν σας το κρύβω,θέλω να σας απολαύσω,είστε η ηθοποιός μου

και θα σας σκηνοθετήσω στο έργο μου,εσείς πρέπει να υποδυθειτε το 

ρολό,εγώ σαν θεατής,ο μοναδικός,θα απολαύσω την παράσταση με

όλες τις αισθήσεις μου,οξυμένες και διεργερμενες χωρίς όρια,

Ανυπομονώ,να προχωρήσουμε,είπε η Λούσυ με φωνή συγκινημένη,

Τότε ας αρχίζουμε,είπε εκείνος,

Γδυθητε,θα φορέσετε τα ρούχα που θα σας δώσω,

Η Λούσυ γδυθηκε,και φόρεσε ένα μαύρο σατέν κομπινεζον διάφανο,

ένα χρυσό περιδέραιο με διαμάντια,ένα λευκό εσώρουχο,μεταξωτες

κάλτσες μέχρι τη μέση των μηρών,μαύρα ψηλοτακουνα δερμάτινα

παπούτσια,

έβαψε τα χείλη κατακόκκινα,τόνισε με σκούρο μπλε μολύβι τα μάτια,

έβαλε χρυσά σκουλαρίκια,εκανε στα μαλλια wet look,

Είστε αξιολατρευτη!,αναφώνησε,ακαταμάχητη! αυτό που ονειρευτηκα,

που επιθυμώ,αυτό βλέπω ακριβώς μπροστά μου,

τώρα θέλω να καθίσετε σε αυτόν τον λευκό καναπέ στη θέση της

Thérèse Dreaming του Balthus,

κλείστε τα μάτια,

εγώ απέναντι σας παρατηρώ,ένας είδος voyeurism,εσείς μπορείτε να

φανταστείτε τι κάνω,να ονειρευτείτε και να συμμετάσχετε σε όλες 

τις πράξεις,που θα σας ζητήσω,μάλλον θα σας διαταξω,

Η Λούσυ ονειρευθηκε τον άντρα απέναντι της και σε ότι της ζήτησε

συμμετειχε απολαμβάνοντας το,

Την ξύπνησε η φωνή του αντρα

Η πρώτη πράξη ολοκληρώθηκε

Τώρα η δεύτερη πράξη

Εδώ,πάλι στη στάση της Thérèse,θα υποδυθειτε,διαβάζοντας,δύο 

λατρευτες γυναίκες,είδωλα,οι οποιες απόλυτα με εξιταρουν,

η μία είναι η Justine,του Marquis de  Safe,από το μυθιστόρημα του 

JUSTINE OULES MALHEURS DE LA VERTU,1791

και η άλλη η Leni,με τα κολλημενα ,τόσο ερωτικά,δάκτυλα,από το

μυθιστόρημα DER PROZESS  Η Δική, του Franz Kafka ,1912

Ορίστε τα κείμενα,διαβάστε,ας η απόλαυση μας είναι αμοιβαια,

Εγώ η Justine του Marquis de Sade,ακούει τη φωνή της:

– Tu te trompes, Thérèse, il n'y a pas de fourberies que le

 loup n'invente pour attirer l'agneau dans ses pièges : ces ruses

 sont dans la nature, et la bienfaisance n'y est pas ; elle n'est qu'un

 caractère de la faiblesse préconisée par l'esclave pour attendrir

 son maître et le disposer à plus de douceur ; elle ne s'annonce

 jamais chez l'homme que dans deux cas : ou s'il est le plus faible,

 ou s'il craint de le devenir. La preuve que cette prétendue vertu

 n'est pas dans la nature, c'est qu'elle est ignorée de l'homme le

 plus rapproché d'elle

τι υπέροχη φωνή!αισθάνεται,πως γλύφει τις λέξεις!πως τις υγραίνει!

πως τις ρούφα!τι ισχυρή ηδονή αναβλύζει!

Και τώρα,Εγώ η Leni του Franz Kafka,ακούει τη φωνή της

»Das ist kein Vorteil«, sagte Leni. »Wenn sie keine sonstigen Vorteile hat, 

verliere ich nicht den Mut. Hat sie irgendeinen körperlichen Fehler?« 

»Einen körperlichen Fehler?« fragte K. »Ja«, sagte Leni, »ich habe nämlich

 einen solchen kleinen Fehler, sehen Sie.« Sie spannte den Mittel- und

 Ringfinger ihrer rechten Hand auseinander, zwischen denen das Verbindungs

häutchen fast bis zum obersten Gelenk der kurzen Finger 

reichte. K. merkte im Dunkel nicht gleich, was sie ihm zeigen wollte, 

sie führte deshalb seine Hand hin, damit er es abtaste. »Was für ein 

Naturspiel«, sagte K. und fügte, als er die ganze Hand überblickt hatte, 

hinzu: »Was für eine hübsche Kralle!« Mit einer Art Stolz sah Leni zu, 

wie K. staunend immer wieder ihre zwei Finger auseinanderzog und 

zusammenlegte, bis er sie schließlich flüchtig küßte und losließ. 

Βλέπει,απέναντι του,την υγρή,μυρωδικη γυναίκα,μια οπτασία,ακούει

τη φωνής της που δαγκώνει τρυφερά τις λέξεις,μια αφατή γλυκυκητα

»Oh!« rief sie aber sofort, »Sie haben mich geküßt!« Eilig, mit offenem 

Mund erkletterte sie mit den Knien seinen Schoß. K. sah fast bestürzt 

zu ihr auf, jetzt, da sie ihm so nahe war, ging ein bitterer, aufreizender 

Geruch wie von Pfeffer von ihr aus, sie nahm seinen Kopf an sich, beugte 

sich über ihn hinweg und biß und küßte seinen Hals, biß selbst in seine 

Haare. »Sie haben mich eingetauscht!« rief sie von Zeit zu Zeit, »sehen 

Sie, nun haben Sie mich eingetauscht!« Da glitt ihr Knie aus, mit einem 

kleinen Schrei fiel sie fast auf den Teppich, K. umfaßte sie, um sie 

noch zu halten, und wurde zu ihr hinabgezogen. »Jetzt gehörst du mir«, 

sagte sie. »Hier hast du den Hausschlüssel, komm, wann du willst«, 

waren ihre letzten Worte, und ein zielloser Kuß traf ihn noch im 

Weggehen auf den Rücken.

Και τώρα,η τρίτη πράξη,η τελευταία της παράστασης,είπε εκείνος,

Είσαι η Λούσυ

Εγώ είμαι η Λούσυ,είπε η κοπέλα

Εκείνος σηκώθηκε,την πλησίασε,

Η γυναίκα,τα μαύρα ψηλοτάκουνα,οι μεταξωτές κάλτσες,το λευκό εσώρουχο,

το διάφανο μαυρο κομπινεζον,το περιδέραιο,τα κόκκινα χείλη,τα βαμμένα με 

μπλε μολύβι μάτια,τα χρυσά σκουλαρίκια,τα wet look μαλλιά,

όλες οι αισθήσεις του έντονα παρούσες:όραση,γεύση,οσφρηση,ακουη,αφή,

η σάρκα του,με όλα αυτά τα εφόδια,σμιχθεικε με τη σάρκα της,

Ολοκλήρωση αυτής της Πράξης.

Την άλλη μέρα,ο άντρας πλήρωσε τη Λούσυ,δινοντας της ένα μεγάλο ποσόν,

Χώρισαν και δεν ξανασυναντηθηκαν,απόφαση του κυρίου,ποτέ αλλη φορα.

Από αυτή την συνάντηση μόνο η φωτογραφία της Λούσυ μένει που της

τράβηξε λίγο πριν φύγει απο τη βίλα,πειστήριο της αλήθειας της ιστοριας

.

.

.

Sapere Aude Story

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

κοιτάζει έξω απ'τό παράθυρο,το τρένο διασχίζει μια πεδιάδα,ποτε

πλησιάζει ορθογώνια πρασίνου ποτε απομακρύνεται,κάπου ένας 

άνθρωπος ξαπλωμένος,υποθεση1:κοιμαται κουρασμένος,υπόθεση 2:

νεκρός(υπόθεση 1 της υπόθεσης 2:δολοφονημένος),υπόθεση 3:

αφουγκραζεται τον ήχο της γης,τώρα το τοπίο έχει λόφους,άλογα βόσκουν,

η Άννα Μαγδαληνή Μπαχ ήταν επαγγελματίας τραγουδίστρια και η

δεύτερη γυναίκα του Μπαχ,πόλη στο βάθος,πύκνωση ανθρώπων,

ελαχιστοποίηση φύσης,Notenbüchlein für Anna Magdalena Bach,το

ξεφυλλιζει,το τρένο μπαίνει σε τούνελ,σκοτάδι,εκτυφλωτικό το 

φως στην έξοδο,μετά από πέντε λεπτα σταθμός του τρένου,βρέχει,

μια γυναίκα με κίτρινη ομπρέλα,την περιμένει ένας άντρας μ'ενα

μαύρο σκυλί,κουβεντιάζουν,φεύγουν,το τρένο αναχωρεί,σ'ενα τοίχο

γράφει.Sapere Aude ,χαμογέλασε,η σύγχρονη επανεμφάνιση του Οράτιου.

Dimidium facti, qui coepit, habet; sapere aude, incipe.(Πρώτο Βιβλίο 

των Γραμμάτων,γραμμη 40).μια νεαρή γυναίκα κάθησε απέναντι του,

άνοιξε τη τσάντα της,έβγαλε ένα καθρεφτακι,μ'ενα ροζ κραγιόν εβαψε

τα χείλη της,ύστερα έκλεισε τα μάτια της,αποκόπηκε από την 

πραγματικότητα;ερώτηση,θα έκανε την ερώτηση:τι σημαίνει για 

σας κυρία μου ο Εμανουέλ Καντ;Πιθανόν να του απαντούσε:Sapere Aude.

Τολμά να γνωρίσεις.Τολμα να με γνωρίσεις.

.

.

.

 

Παράξενες Συναντήσεις

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Σήμερα του συνεβησαν όλα τα παραξενα μαζεμένα,τα αλλόκοτα(κατά μίαν έννοια 

θα τα ελεγε κωμικά)

περπατούσε μεσημέρι σε μια κεντρικη λεωφόρο:

τον σταματά καποιος.

-Κυριε κάτι χάσατε του λέει,με φωνή που δεν σήκωνε αντίρρηση

Τον αφνιδιασε.

-Και το ξέρεις εσύ και δεν το ξέρω εγώ;τον πήρε στη πλάκα

-Μα φυσικά,του απάντησε ο άλλος χαμογελώντας αφοπλιστικα,

-Τοτε τι έχασα;το διασκέδαζε

-Το μυαλό σας,είπε ο άλλος και εξαφανίστηκε.

Ανοησίες,κακοήθειες,σκέφτηκε κατ'αρχην,

Μετά,

αν όμως έτσι είναι;,πως μπορεί να το αποδείξει,για να αποδειξεις κάτι χρειάζετ τοαι μυαλό,λογική,κι αυτός αν πραγματικά το έχει χάσει είναι αδύνατο να το αποδείξει,

αυτό μόνο ένας τρίτος μπορεί να το κάνει,ωστισο τόσες λογικές προτάσεις έχει κάνει,απόδειξη ότι δεν εχει χάσει το μυαλό του,ο άλλος,αυτός που τον σταμάτησε,

είναι ένας τρίτος,κι αυτός συμπέρανε,ήταν σίγουρος,από που;μάλλον δεν θα το 

μάθει ποτέ,επικινδυνη  σκεψη,αν το πιστέψει,τοτε οποιοσδήποτε μπορεί να του 

επιβάλλει κάθε τι ,π.χ ότι έχει τρία πόδια,κι ας βλέπει ακόμα δύο,μήπως τον γελούν 

τα μάτια του,κι έχει τέσσερα πόδια;ποιος ξέρει ;αν ρωτησει ένα τρίτο θα το μάθει,

ρωτάει έναν τυχαίο περαστικό:

-Κυριε,με συγχωρήτε,μια ερώτηση:δεν έχω τέσσερα πόδια;

-Μάλλον για σαρανταποδαρούσα μου φαίνεσθαι

Ο άλλος απάντησε.

-Εχετε χιούμορ,κύριε

-Αντιθετα,κυριολεκτω,σαράντα πόδια,θέλετε να τα μετρήσω.Οριστε.ενα,δύο,τρία,

τέσσερα,

μέχρι να φτάσει στο 40 του φάνηκε αιώνας.

-σαραντα,ακριβώς,τον ακουσε

ο λογιστης ποδιών,έτσι τον ονομάτισε,απομακρύνθηκε.

Δεν πρόλαβε να τον ρωτησει αν

υπήρχε περίπτωση να κάνει λάθος.

-Κανενας,άκουσε μια φωνή δίπλα του,σ'αυτη τη πόλη δεν κάνει λάθος,για τον άλλον.

Γύρισε και είδε μια γοητευτική

γυναίκα.

-Δηλαδη,αν πω,ότι είσαι ερωτευμένη μαζί μου,αυτό ισχύει;

-Φυσικα,απάντησε χαμογελώντας η κυρία,σε διαβεβαιω ότι είμαι ερωτευμένη μαζί σου

-Απο ποτε; ρωτάει

-Ρωτας το χρονο,λέει η γυναίκα,

όλοι το ίδιο ρωτάνε,τι ψύχωση,

τι άσκοπο να ρωτάμε για το χρόνο,ο χρόνος είναι απάτη,δεν υπαρχει

-Μα αυτά που ειπατε,που συμβαίνουν,άρχισαν και τελειώνουν,αυτό λέμε χρονο,

απαντάει

-Νομιζουμε,αγνοούμε τα πάντα για το χρόνο,τον κόβει η κυρία,

Σηκώνει το χέρι της και σταματάει ένα ταξί,ανοίγει τη πόρτα και μπαίνει μέσα,

κάθεται,πριν κλείσει τη πόρτα προλαβαίνει να δει τα πόδια της γυμνά καθώς σηκώθηκε 

η φούστα της πάνω απ' τα γονατα.

(Η περιγραφή του αντιστοιχούσε στο πραγματικο)

τα θυμηθηκε,του ήταν γνωστα,ανοησίες,όλα τα γυμνά γυναικεία πόδια είναι ίδια,

άρα γνωστά,

ο συλλογισμος του είχε σφάλμα,δεν θέλησε να τον διορθώσει,

Πιο κάτω ξαναπεσε πάνω στον πρώτο άνθρωπο.

-Βλεπω ότι είστε μια χαρά,του είπε εγκαρδια,χαιρούμε,ξέρετε ανησυχούσα για σας.

-Τι εννοείτε; τον ρωτησε

-Να ξαναβρήκατε το μυαλό σας,

είπε και ξανά εξαφανίστηκε.

Στάθηκε στη στάση,σε 5 λεπτά θα περνούσε το λεωφορείο για το σπίτι του,

Από εκείνη την στιγμή,σε όλη τη διαδρομή μέσα στο λεωφορείο,

δεν συνεβηκε τίποτα,

οι άνθρωποι απομονωμενοι στις θέσεις τους,ακίνητοι,μοναχικοί,αμίλητοι.

.

.

.

 

Mirror's Enigma,-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

την είδε στον καθρέφτη,την πρώτη φορά αδιαφόρησε,δεν ήθελε ούτε

να την επιπλήξει ούτε να την φοβίσει,όταν αυτό επαναλήφθηκε πολλές

φορές μετάνιωσε,ήταν όμως πολύ αργά,αδύνατον να την προσεγγίσει,

τις νύχτες ξύπναγε ακατάστατες ώρες και την έβλεπε εκεί,αυτό

άρχισε να το συγχέει με εφιάλτη,ο ψυχαναλυτής της είπε,πως ήταν

φυσιολογικό,η προβολή αυτή τη βοηθάει να ξεπεράσει κάποιους

κρυμμένους φόβους και άγχη της παιδικής ηλικίας,θυμήθηκε πως

κάποτε μικρή έσπασε τον καθρέφτη,ένα κομμάτι της καρφώθηκε 

στο χέρι,εγλυψε το αίμα για να το κρύψει και να αποφύγει την τιμωρία,

όχι δεν έσπασε τον καθρέφτη,τώρα θυμάται,η μητέρα έβαφε με

κόκκινο κραγιόν τα χείλη,ήταν κρυμμένη πίσω από την κουρτίνα

και την παρακολουθουσε,όταν έφυγε πήγε στο καθρέφτη και με

χέρια που τρέξαμε έβαψε κόκκινα τα χείλη,άκουσε τη φωνή της μητέρας,

'που είσαι;',τρόμαξε,άκουσε τα βήματα της,είχε βάλει τα χέρια 

της στο στόμα να κρύψει το κραγιόν,'τι κανείς εκεί;',η μητέρα πλησίασε,

'για να δω;,τι κρύβεις;',εκείνη έτοιμη να λιποθυμήσει,της τράβηξε

τα χέρια,είδε τα βαμμένα χείλη,γέλασε δυνατά και την παράτησε,

έκανε μέρες να την δει,πιστευε πως είχε πεθάνει,κι εκείνη έφταιγε,

όταν την ξαναειδε ήταν αλλαγμένη,δεν ήταν απόμακρη όπως πριν,

τώρα ήταν τρυφερή,τις νύχτες την έπαιρνε αγκαλιά μέχρι να κοιμηθεί,

μια μέρα της είπε:'μεγαλωσες μικρό μου',ήθελε να της πει πως δεν ήθελε

να μεγαλώσει,'δεν το ειπα',λέει,'γιατι δεν το ειπα',βλέπει στον καθρέφτη,

τι είναι μέσα;τι θα συμβεί;,της ήρθε παρόρμηση να τον σπάσει,τον

χτύπησε με το χέρι,ράγισε,κοίταξε το χέρι της,της έκανε εντύπωση,

δεν ήταν ματωμένο,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε βαθειά χωρίς διακοπή,

ποτέ δεν την  ξαναειδε στον καθρεφτη.

.

.

.

Reve Όνειρο Dream Traum-

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Reve,στα γαλλικά όνειρο,revelation αποκαλυψη,

Trauma,στα γερμανικά,τραύμα στα ελληνικά,

συσχετίσεις παρατραβηγμενες,εξαναγκασμένες,

όμως θα ήθελε να είναι ετσι,

μια κίτρινη πεταλούδα βουιζε στο δωμάτιο,δεν την έβλεπε,άκουγε τον ήχο της,πέρασε ώρα,άνοιξε την παλάμη της,πέταξε από μέσα,σαν ταχυδακτυλουργια της φάνηκε,τώρα είχε λευκά φτερα,

βγήκε απ'το ανοιχτό παραθυρο διανύοντας ελικοειδή τροχιά,άκουσε μια φωνή,εδώ κοιμάται,που;,εδώ δεν την βλέπεις,είναι σε γυάλα μαζί με κόκκινα ψαράκια,θα την φάνε,να την ξυπνήσουμε,αδύνατον,αυτή μας ονειρεύεται,

πως το ξέρουμε αυτό;αν σταματήσει αυτό,θα βρεθεί στο κρεβάτι και δεν θα θυμάται τίποτα,τότε να παρατείνουμε το όνειρο της,πως; δεν εξαρτάται από μας,βλέπεις δεν 

είναι πια στη γυάλα,είναι καθισμένη μπροστά στον καθρέφτη,

χτενιζεται,τώρα βάφει τα χείλη της ροζ,όμως πρόσεξε είναι στην άλλη πλευρά του καθρέφτη,δεν μας ακούει,ούτε μας βλέπει,πόσο θα διαρκέσει το όνειρο;

έχει ωρα τελειώσει,έχει ξυπνήσει,δεν είναι εκεί που τη βλέπουμε,εμείς τη βλέπουμε 

εκεί,

.

.

.

 

(THE CITIES-ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ)

ΠΟΛΗ ΤΟΥ  ΝΟΜΟΥ-LAW'S  CITY

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Σε αυτή την τεράστια πόλη όλοι οι άντρες κάτοικοι της,κάποια φορά,από την

ηλικία των 25 έως 45 χρόνων εγκαλουνται για υπόθεση τους,τους επισκέπτονται

απρόοπτα στο διαμέρισμα τους,λίγο πριν ξυπνήσουν,τρεις υπάλληλοι και τους

διατυπώνουν αυστηρά την απόφαση,ότι από εδώ και πέρα να είναι οποιαδήποτε στιγμή στην διάθεση των δικαστών,αυτοί στην αρχή διαμαρτυρονται,θεωρούν το

γεγονός παράλογο,κάποια αστεία φάρσα,αντιδρούν,αδιαφορουν,όμως με τον

καιρό καταλαβαίνουν την αυστηρότητα της κατάστασης,και περιμένουν την

έκβαση της,η όλη υπόθεση εξελλισεται μακροχρόνια,επισκέψεις,πολλές από

τις οποίες είναι χωρίς ουσιαστικο αποτέλεσμα,σε δικηγόρους του δικαστηρίου,

τα δικαστήρια είναι διάσπαρτα σε όλη τη πόλη,σε καθεδρικούς ναούς,σε

παλιά πολυώροφα κτίρια,οι ανώτεροι δικαστές είναι απροσιτοι,σε αυτό το δικαστικό δικτύο είναι εμπλεκόμενοι παρά πολλοί,από δικηγόρους μέχρι 

γυναίκες ερωμένες των δικαστικών,η κατηγορία είναι αδηλη,κανενας κατηγορούμενος δεν γνωρίζει,ούτε μπορεί να υπονοήσει,τον λόγο της ενοχής

του,ολοενα και εισχωρει στον δικαστικό λαβύρινθο,χωρίς πλέον έξοδο,σταδιακά

 νοιώθει ότι πράγματι είναι ένοχος και επιδιώκει,πάσει θυσία,την εκδίκαση

της υπόθεσης του,κατεφευγοντας και σε άνομες ενέργειες,όπως δωροδοκιες

κατώτερων δικαστών,συναπτώντας ακόμα και ερωτικές σχέσεις με τις ερωμένες τους,για μεσολαβήσουν υπέρ του,στο τέλος όλα καταλήγουν κατά του,και επιβαρύνουν πολύ τη θέση του, η υπόθεση στην αρχή προχωρά γρήγορα,

ύστερα επιβραδύνεται,μέχρι που οι κατηγορούμενοι νομίζουν ότι έχει ξεχασθεί και κανένας δεν θα ασχοληται,στην πραγματικότητα τίποτα από αυτό δεν συμβαίνει,ξαφνικά επεμφανιζεται πλέον σοβαρή,με όλο και περισσότερο

ενοχοποιητικα στοιχεία,στο τελος οι κατηγορούμενοι καταλήγουν να παραμελούν κυριολεκτικα την προσωπική τους ζωή,οικογένεια,την εργασία τους,και συνεχώς παρευρίσκονται στους χώρους των δικαστηρίων,ποτέ 

μέχρι τώρα κανένας δεν είδε ανώτερο δικαστη,μόνο κάποια πορτραιτα τους,

τα οποία τους δείχνουν απρόσιτους και βλοσυρους,τα χρόνια περνάνε,επέρχεται

σωματική κατάρρευση,θολώνει η όραση τους,η ακοή ελλατωνεται,σχεδόν

τυφλοί κουφοί και παράλυτοι βρίσκονται στα δικαστήρια,τους καταλαμβανει

η παράνοια,νοιώθουν ένοχοι και θέλουν να δικαστούν,κάποιοι θα πεθάνουν

χωρίς ποτέ αυτό να συμβεί,και κάποιοι συλλαμβανονται μια σκοτεινή

νύχτα από τους εκτελεστές τους δικαστηρίου,τους πηγαίνουν σε εγκαταλελειμμένα μεγαλεία,η' σε παραλίες κι εκεί,κάτω από το παγωμένο

φως της πανσεληνου,πάντα μέσα σε αυτό το σκηνικο,τους εκτελούν ψυχρα,

είτε τους πυροβολούν,είτε τους σφάζουν σαν ζώα,είτε τους πνίγουν,και τους παρατουν στην ερημιά.

.

.

.

Ορφεας και Ευρυδικη-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 ΑΠΟΤΟΜΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μπήκε στο πάρκο,παρατήρησε το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του,ένας λαβύρινθος,παράξενο,αλλά δεν ανησύχησε,σε ένα κανονικό εξαγωνικό άνοιγμα

περικυκλώθηκε από άγρια σκυλιά,έβλεπε ορθανοικτά τα στόματα τους αλλά

δεν άκουγε τα γαυγισματα,δεν φώναξε βοήθεια,ούτε προσπάθησε να ξεφύγει,

τον έρριξαν κάτω,τα δόντια τους βυθίστηκαν στη σάρκα του

Η γυναίκα τον άκουγε,μισοκρυμμενη στο σκοτάδι,

Όταν τελείωσε τη διήγηση του σηκώθηκε,βγήκε από το δωμάτιο,έκλεισε τη

πόρτα,

την άλλη μέρα παρακολούθησαν στο αρχαίο ωδείο της πόλης την όπερα 

Euridice του Ιταλού συνθέτη Jacobo Peri,γραμμένη το 1600

Στο πρόγραμμα έγραφε πως ο Jacobo Peri θεωρείται ευφερετης της οπερας 

Αργότερα δειπνισαν σε κεντρικό εστιατόριο και κοιμήθηκαν σε ένα Hotel

Όταν ξύπνησε,η γυναίκα έλλειπε,ούτε είχε αφήσει κάποιο σημείωμα,

ανησύχησε,της τηλεφώνησε,το τηλέφωνο ήταν απενεργοποιημενο,

Ντύθηκε και κατέβηκε στη ρεσεψιόν,

Ρώτησε την νεαρή υπάλληλο αν είχε δει την κυρία,

Εκείνη απάντησε πως δεν την  είχε δει να φεύγει,

Ανέβηκε πάλι στο δωμάτιο,

Την βρήκε να κοιμάται,από την αναπνοή της κατάλαβε πως κοιμόνταν βαθειά,

δεν την ξύπνησε,

Βγήκε,

Περιπλανήθηκε στη πόλη,

Ζήτησε την συντροφιά μιας escort,

Ήρθε η κοπέλα,ήπιαν εσπρέσσο,

Την ρώτησε για τις εμπειρίες από το επάγγελμα της,κάνει κάποια σχετική 

έρευνα,δικαιολογήθηκε,θα την πλήρωνε εξτρα

Η γυναίκα χαμογέλασε,θέλετε του είπε συνηθισμενα περιστατικά,η ' αλλόκοτα,

παράξενα;

Και βέβαια παράξενα,απάντησε,σας πειράζει να ηχογραφήσω τη φωνή σας;

Ξέρετε,του είπε η κοπέλα,αυτό είναι έξτρα,ελέγχομαι από το γραφείο

Όκει,της απάντησε,

Μέσα στα stories ήταν και η ιστορία ενός πιανίστα,ο οποίος την μακιγιαρισε

και με μια μάσκα την μεταμόρφωσε σε κάτι το αλλόκοτο και τρομακτικό,της

είπε τι ήθελε,μάλλον την διεταξε,καθως έπαιζε στο πιάνο,να του δαγκάσει

το μεσαίο δάκτυλο του δεξιού χεριού και να το αποκόψει,

την πλήρωσε πολύ ακριβά κι εκείνη το έκανε,

Εκείνος δεν έβγαλε την παραμικρή φωνή πόνου,συνέχιζε να παίζει στο πιάνο,

Όταν τελείωσε,πήρε το κομμένο δάκτυλο,και της το πρόσφερε,δωρο,της

είπε,εκείνη τρόμαξε,όμως λόγω του επαγγέλματος της δέχτηκε την

παραξενια του πελάτη της,

Άλλη φορά δεν το ξαναειδε,

Εκείνος την σταμάτησε σ'εκεινη την ιστορία,

Της έδειξε το δεξί του χέρι,κοίτα,της είπε

Εκείνη είδε το κομμένο μεσαίο δάκτυλο,

Εσείς είστε;του είπε,έτρεμε

Εγώ,της απάντησε,

Την πλήρωσε κι έφυγαν,αμέσως έξω χώρισαν,

Πήρε τηλέφωνο,η γυναίκα στο Hotel σήκωσε το τηλέφωνο,που είσαι;του

είπε,θα γυρίσει σπίτι,απάντησε,θα την περιμένει,

Είχε νυχτώσει,όταν επέστρεψε,

Της εδειξε το χέρι με το κομμένο δάκτυλο,το έκανα,της είπε,

Εκείνη κάθησε δίπλα του,θέλω να με χαϊδεψεις με αυτό το χέρι του είπε,

Αν το κάνω,της είπε,αυτό θα είναι το τελος,το ξέρεις

Δεν με νοιάζει,του είπε,έλα

Το πρωί οταν ξύπνησε,η γυναίκα δεν ήταν ξαπλωμένη δίπλα του στο κρεβάτι,

ήξερε πως ποτέ πια δεν θα την ξαναεβλεπε

Jacopo Peri - Euridice (1600) 

https://youtu.be/DZ5Sheod6Wc.

.

.

.

THE CITIES (ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ)

THE CITY OF KILLERS

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σ'αυτη τη πόλη τα γεγονότα που διαδραματίζονται δέκα χρόνια τώρα είναι 

τραγικά και μυστήρια,μια αδιάλειπτη σειρά ανεξιχνίαστων φόνων,τα θύματα 

είναι άντρες ακριβώς στην ηλικία των 45 ετών,εργένηδες,ο δολοφόνος,

η' οι δολοφόνοι,δεν κάνουν διακρίσεις,όλοι οι 45αρηδες ανεξάρτητου

κοινωνικής τάξης ειναι υποψήφιοι,οι διωκτικές αρχές με την συμμετοχή 

ικανών ντετέκτιβς,παρά τις επίμονεςέρευνες,δεν έχουν ανακαλύψει το παραμικρό,όλοι οι φόνοι στο σκοτάδι,μόνο εικασίες και υποθέσεις διατυπώνονται,οι οποίες δεν επαληθεύονται,για το προφίλ του δολοφόνου,

αναλύσεις ψυχιατρικές,για τα πιθανά σενάρια που μεταχειρίζεται,εξαντλώντας

όλους τους συνδιασμούς δράσεων του,πχ οι ημερομηνιες,αν ακολουθούν κάποια αριθμητική ακολουθία,7,14,21,...,ο αριθμός του κτηρίου,του οροφου του διαμερισματος,ο αριθμός των γραμμάτων του δρομου,οι περιοχές,αν είναι κορυφές τετραγώνου,κανονικού πενταγώνου,...,σταθερός είναι ο τρόπος εκτελεσης,τρεις σφαιρες στο κεφάλι από περιστροφο,έχουν συσταθεί ενώσεις

για την προστασία των 45αρηδων,παρακολούθηση τους επί 24ωρου βάσης με 

κάμερες,ώστε να καταγράφεται οποιοσδήποτε τους πλησιάζει,αυτό έφερε

αποτέλεσμα,κανένα από τα άτομα που παρακολουθείται δεν δολοφονήθηκε,

παρ'ολ'αυτα οι φόνοι δεν σταμάτησαν,γιατί υπήρξαν,και υπάρχουν,παρά πολλοι

οι οποίοι δεν δέχτηκαν την παρακολούθηση,επικαλούμενοι προσωπικά δεδομένα,από μαρτυρίες συγγενών και γνωστών των θυμάτων αυτά τα άτομα από ένα χρονικό σημείο παρουσίασαν αλλόκοτη συμπεριφορά,κλείστηκαν στους

εαυτούς τους,παραμέλησαν τη δουλειά τους,είχαν σοβαρά ψυχοσωματικά

προβλήματα,σαν κάτι να τους βάρυνε και να μην μπορούσαν να το αντιμετωπισουν,σαν να ένιωθαν ένοχοι για κάτι,και επιζητούσαν την τιμωρία,

τον φόνο τους γι'αυτό,ως λύτρωση,

σήμερα,14 Αυγούστου 2021, στις 11 τη νύχτα,οδός...,όροφος,...,δολοφονήθηκε 

ο 45χρονος ...,δικηγόρος,στο γραφειο του,πυροβολήθηκε με τρεις σφαίρες στο κεφάλι,το θύμα ανακάλυψε η φίλη του...,27 χρόνων,γλυπτρια,

.

.

.

ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΙΚΟΥ ΚΟΜΙΣΑΡΙΑΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ,

NKVD,1936-1938

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

είμαι στην υπηρεσία του Λαϊκου Κομισαριάτου Εσωτερικών Υποθέσεων,

της NKBD,υπό την υψηλήν πανοπτικην επίβλεψην του συντρόφου Νικολάι 

Γιεζοφ,

1937,διαταραχή ύπνου,μια λίστα από στελέχη του κομμουνιστικού κόμματος,

προς εκκαθάριση,οι υπογραφές,Στάλιν,Μολότωφ,Καγκανοβιτς,Βοροσιλοφ,

Μικογιαν ,Τσουμπλαρ,

Οι αντεπαναστάτες,οι κουλακοι μιλάνε,αυτό είναι το θράσος τους, για Μεγάλη Εκκαθάριση,Μεγάλο Τρομο,Δικες της Μοσχας,

Γεμίσαμε στην ΕΣΣΔ σαμποτέρς,αντιφρονούντες,προδότες,πράκτορες του

καπιταλισμού,του ιμπεριαλισμού,του φασισμού,η Μεγάλη Σοσιαλιστική 

Επανάσταση σε κινδυνο

Ζήτω το Πολιτμπιρο!

Κάτω ο Λέων  Τρότσκι ο Νικολάι Μπουχαριν!

Ζήτω ο Ιωσήφ Στάλιν!

μεσανυχτα,συνεχίζω να κάνω αλλαγές στα έγγραφα,ναι,δεν το κρύβω παραχάραξεις,

έτσι θ'αναγκαστεί να ομολογήσει,αλλιώς,ρητή εντολή,δεν υπάρχει καμία 

εγγύηση για τα άτομα της οικογενειας του,ο κύβος ερρίφθη.

σαν αύριο το 34 δολοφονηθηκε ο μπολσεβίκος Σεργκέι Κίροφ επιμεφαλής 

του κόμματος στο Λένινγκραντ.τρομοκρατης,κατάσκοπος,προδοτης

Κάτω οι Πέμπτες φάλαγγες!

Ζήτω οι Τροικες της NKVD!

Ζήτω οι  Δικες της Μοσχας!

1.Αυγουστος,1936,κατά των αντιεπαναστατων:Λέων Τρότσκι,Γκριγκόρι Ζινόβιεφ,

Λεβ Κάμενεφ και άλλων 16,ομολογία και εκτέλεση.

2.Ιανουριος,1937,κατά των προδοτών,σαμποτέρς,Καρλ Ραντεκ,Γκεόργκι 

Πυατακοφ,Γκριγκόρι Σοκολνικοφ,και 17 αθλιων  συνοδοιπόρων τους,ομολογία,

13 εκτελέσθηκαν,οι υπόλοιποι την άγουσα  στα γκουλανγκ

3.Ιουνιος,1937,κατά επίορκων αξιωματικών του κόκκινου Στρατού,του Μιχαήλ

Τουχατσεβσι

φοβάμαι,νιώθω τη γη να τρέμει κάτω από τα πόδια μου,τις νύχτες έχω εφιάλτες,

φοβάμαι πως θα'χω σύντομα την ίδια τύχη με τους Γιακόβ Αγκρανωφ,Γκενριχ

Γιαγκοντα,Στανισλαβ Ρεντενς,αξιωματούχους της NKVD, τους συνελαβαν και

τους εκτέλεσαν.

4.Μαρτιος,1938,κατά του Νικολάι Μπουχαριν,της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς,ιδεολόγου του Μαρξισμού,Αλεξέι Ρικοφ,πρωην πρωθυπουργου,

Γκενριχ Γιαγκομπα,πρωην επικεφαλης της NKVD,,Κρίστιαν Ρακοφσκι,Νικολάι

Κρεστινσκι,ομολογία,εκτελεση

Ξημερώνοντας με συνέλαβαν,ανακρισεις,παραχάραξη εγγράφων,εξώθηση

σε ομολογία,αυστηρός εγκλεισμός,ασφυκτική ψυχολογική πίεση, παντελής

ελλειψη ύπνου,απειλες σύλληψης κι εκτέλεσης της οικογένειας μου

στην ομολογία μου τελικά παραδέχτηκα:είμαι ένας εκφυλισμένος φασίστας,

τώρα περιμένω την εκτέλεση μου,

καταδικασμένος κατά  το άρθρο 58 του Ποινικού Κώδικα της Σοβιετικής Ρωσικής Δημοκρατίας το οποίο αφορα τα αντιεπαναστατικά εγκλήματα

και για πάντα:Damnatio Memoriae

.

.

.

 

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΑΜ ΣΠΕΗΝΤ

THE SAM SPADE'S CASE

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το εγκλημα,είπε,ο Σαμ Σπεηντ, παρότι  για μένα είναι κάτι συνειθισμενο,μια ρουτίνα,όμως πάντα με εκπλήσει.Ειτε είναι εύκολη η εξιχνίαση,η ερμηνεία,είτε δύσκολη.Στο.πιο απλό με προβληματίζει η ανάγκη του ανθρώπου να το διαπράττει.Σαν να μη μπορεί να ξεφύγει απ'αυτο.Χιλιαδες εγκλήματα γίνονται στον κόσμο και μάλιστα αυτή τη στιγμή.Απο στιγμή σε στιγμή.

Χτυπαει το τηλέφωνο.

Ορίστε ένας καινούργιος φόνος.

Σηκώνει το τηλέφωνο.

Ακούει,το πρόσωπο του σοβαρευει.

Κλείνει το τηλέφωνο.

Ακριβώς πάλι ένας φόνος,μια γυναίκα δολοφονημένη στο δωμάτιο της.Ας ελπίσουμε ο δολοφόνος να είναι αρκετα ευφυής και να μας δυσκολέψει.

Αποτρόπαια η πραξη,απάνθρωπη.Οπως κάθε βιαιότητα.Ομως για μένα,ας το πούμε μια διαστροφή,έχει τεράστια έλξη και γοητεία η άσκηση της λογικής.

Η λογική παγίδευση του δολοφόνου.Η λογική ήττα της δικής του λογικής.

Ο Σαμ Σπεηντ έφυγε.

Το διαμερισμα υπερμοντερνο,μια νεαρή  γυναίκα ξαπλωμένη στο δάπεδο του σαλονιού,μαχαιρωμένη στη  καρδιά,μια καρέκλα αναποδογυρισμένη,πάνω στο τραπέζι ένα χαρτί που άφησε ο δολοφόνος,σχεδιασμένος ένας κύκλος,έξω από αυτόν το γράμμα M με βελος συνδεδεμένο με το γράμμα F  στο εσωτερικό του κύκλου,συμφωνα με τα στοιχεία,η γυναίκα ήταν 32 χρόνων,ζωγράφος,μαύρα μαλλιά,λεπτή,ψηλή,φορούσε μαύρο κομπινεζον,είχε εραστή,ο οποίος εντοπίσθηκε,είχε άλλοθι,παλιότερα το θύμα είχε μακροχρόνια ερωτική σχέση με κάποιον γνωστο πάμπλουτο επιχειρηματία,παντρεμένο,τώρα  πεθαμένο,ετοίμαζε την τελευταία της έκθεση,

Ο Σαμ Σπεηντ δειπνισε σε ένα εστιατόριο,έπειτα πήγε σε κάποιο μπαρ,πάντα άλλαζε στέκια,αυτό τον βοηθούσε,μια ξανθιά γυναίκα τον πλησίασε,τα γνωστά,τη φωτιά σας,της άναψε,κάπου σας ξέρω,την έκοψε,ουίσκι;μπλακ ντάνιελς,είπε η κοπέλα,σχεδόν ψιθυριστά,οκ,τριφτηκε πάνω του,περιμένω φίλο,της είπε,του άφησε την κάρτα της με το τηλέφωνο,

Σε λίγο ήρθε ο Ντασιελ Χάμετ.

Ο ντετέκτιβ Σαμ Σπεηντ έβγαλε το σημείωμα από την τσέπη του,το ξεδίπλωσε και το κοίταξε,ο κύκλος το βέλος τα δυο γράμματα,το αίνιγμα του δολοφόνου,μήνυμα για ποιον;,μάλλον για τον ντετέκτιβ,κάθε δολοφόνος διαπράττει ένα φόνο με παραλήπτη έναν συγκεκριμένο ντετέκτιβ,και ευθέως τον προκαλεί να προχωρήσει στη λύση του,κυρίως αυτό τον ενδιαφέρει,είπε στον φίλο του ντετέκτιβ Ντασιελ Χάμετ,η αναμέτρηση των δύο λογικών,

δεν ξέρω,αλλά νομίζω,αυτό το σχέδιο είναι fake,για παραπλάνηση,αν αρχίσουμε το συλλογισμό μας από μια λάθος πρόταση τότε οι συναγομενες προτάσεις θα είναι λάθος,ένα φαύλος κύκλος,αυτό είναι,my friend,ένας φαύλος κύκλος, M Made to F False,

η γκόμενα Σαμ σε τρώει με τα μάτια,τι λες την καλούμε στην παρέα;ok,

η κοπέλα ήταν μισομεθυσμένη,

άλλο ένα μπλακ κούκλα;οκ ντάρλινγκ,

την πήγε σε ξενοδοχείο,το γκέρλ ήταν επαγγελματίας,όταν ξύπνησε κοιμονταν,της άφησε τα money στο κρεβάτι κι έφυγε,

στο γραφείο δεν είχαν νεώτερο για την δολοφονημένη,

όλοι οι ύποπτοι,αυτοί με τους οποίους σχετίζονταν,είχαν άλλοθι,

άλλο ένα μυστήριο έγκλημα,είπαν,η'ενα συνειθισμενο ερωτικό,

Ο Σαμ Σπεηντ θέλησε να δει τους τελευταίους πίνακες που ζωγράφισε για την έκθεση της το θύμα,

Του έκανε εντύπωση ένας,κάποιο ατελείωτο πορτραίτο,σε εκείνο το σταδιο ήταν ακαθόριστο,το φωτογράφισε,

Το βράδυ πρόβαλε στο σπίτι του τη διαφάνεια στο τοίχο,κάτι τον έκανε να πιστεύει πως αυτός ο πίνακας ήταν το κλειδί της υπόθεσης,ποιον αναπαριστούσε;

και γιατί δεν τελείωσε;,ποιος κρύβεται εκεί;

Πήρε τηλέφωνο την κοπέλα του μπαρ,σε μισή ώρα ήταν στο διαμέρισμα του,

της έδειξε τη φωτογραφία,τον γνωρίζεις αυτόν εκεί;ρώτησε,

όχι,δεν ξεχωρίζω,

όμως,της είπε,κάποιος σε έβαλε να με πλησιάσεις στο μπαρ,

είδε τον τρόμο στα μάτια της κοπέλας,

Έλα μην φοβάσαι,

Κάποιος με πλησίασε,και μου έδωσε ένα μεγάλο ποσό,να σε πλησιάσω και να σου ρίξω μια 

σκονι στο ποτό,

Γιατί δεν το έκανες;

Φοβήθηκα,έπειτα μου αρέσεις,

Το θυμάσαι ;πως ήταν;

Ψηλός ξερακιανός μαύρο κουστούμι,σκληρό καπέλο χαμηλά μέχρι τα φρύδια,μαύρα γυαλιά,σαν μάσκα μου φάνηκε,

Μια μπλακ μάσκα,

Οκ,να προσέχεις,την πλήρωσε κι η κοπέλα έφυγε,

Την άλλη μέρα ξύπνησε πολύ πρωί,

καθισμένος στο σαλόνι σκέπτονταν,το συνδιασμό του κύκλου με το πορτραίτο,κάθε ένα

ξεχωριστά ήταν fake,συνδυασμένα όχι,Man Face,

Του τηλεφώνησε ο Χάμετ,

Φίλε,κάποια προβλήματα δεν λύνονται,του είπε,κι αυτό μάλλον δεν έχει λύσει.

Αν σου πω ότι το έλυσα,

Αστειευεσαι.

Καθόλου.

Ανυπομονώ ν'ακουσω τη λύση του.

Σε μια ώρα συναντηθηκαν σε κάποιο καφέ κι ο Σαμ Σπεηντ  έδωσε τη λύση στον Ντασιελ Χάμετ.

.

.

.

 

Η ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το έβλεπε,ήταν φανερό πλέον,πως το καθεστώς θα διαρκούσε χρόνια,

'αιωνια' σκέφτονταν,σε σύγκριση με την ανθρώπινη ζωή,όλο το έργο του κινδύνευε να περιέλθει στην αφάνεια,η καινούργια εργασία του ποτέ δεν 

θα δημοσιοποιούνταν,την οποία θεωρούσε τεράστιας σημασίας για την ανθρωπότητα,θα την έκαιγαν,χρόνια την ετοίμαζε,τώρα η'  θα τους ακολουθήσει,η ' κυριολεκτικά πνευματικσ θα έχει πεθάνει,θα τον 

κατηγορησουν για ασυνείδητο συνοδοιπορο τους,ανδρεικελο τους,

θα αναγκαστεί να αποκηρύξει πολλούς συναδέλφους του,να τους προδώσει,

θα του ζητησουν να καταδώσει,θα είναι η αιτία να βασανιστούν,να διώχνουν,

να εκτελεστούν,ένας μισητός φιλόσοφος,ματαιόδοξος,εγωιστής,

'παλιανθρωπος'θα πουν,θα νιώθει την περιφρόνηση,το μίσος τους,το παραπονο τους,'γιατι;προδωσες την αξιοπρέπεια του ανθρώπου,την ελευθερία,τον ανθρωπισμό;και υπηρετεις σκλάβος την βαρβαρότητα,τον σκοταδισμό,

ήδη στα στρατόπεδα συγκεντρωσης χιλιαδες, εκατομμύρια άνθρωποι εξοντώνονται σε θαλάμους αερίων καιγονται σε φούρνους,και συ χαιρετάς

με τον γελοίο τρόπο τους,λατρεύεις τα απαίσια σύμβολα τους,συνεστιαζεσαι μ'αυτους,φωτογραφίζεσαι χαμογελαστός,χειροκροτείς τους τυράννους,

πως μπορείς και κοιμάσαι τις νύχτες;πως μιλάς την βάρβαρη γλώσσα τους,

πως επικροτείς την προπαγάνδα,την κουλτουρα τους;,γιατί μ'ενα περίστροφο 

δεν τινάζεις τα μυαλά σου;γιατι δεν κρεμας το άθλιο κορμί σου;γιατί;γιατί;

'γιατί αυτή η φιλοσοφία μου πρέπει να γραφτεί' αυτό θα τους έλεγε,αυτό 

θα τους πει,'η φιλοσοφία μου,

κάποτε,όσα χρόνια,αιώνες,και να διαρκέσει το καθεστώς τους,θα πέσει ,θα καταρευσει,

όμως η φιλοσοφία μου αιώνια θα ωφελεί την ανθρωπότητα,με όλο αυτό το τεράστιο κόστος,

με όλο τον εξευτελισμό του φιλοσόφου,

συγνώμη σύντροφοι,συναδέλφοι,

συγνώμη ανθρωποτητα'

Χτύπησαν την πόρτα του,τρεις τους συστήματος,του έδωσαν τα χαρτιά,

'Υπογράψτε,κύριε καθηγητά',υπόγραψε,χωρίς να τα διαβάσει,

Όλη τη νύχτα συνέχισε να γράφει το έργο του,

Ξημερωντας κοιμήθηκε

.

.

.

 

(THE CITIES)ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ

Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ FIBONACCI

THE CITY OF FIBONACCI LABYRINTH

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η πόλη αυτή εχει πληθυσμό περίπου 17 εκατομμύρια,διασχίζεται από ένα πλατύ ποτάμι που ελίσσεται σε όλη την έκταση της,με πολλες γέφυρες και νησάκια, πολυτελή ποταμόπλοια τον διασχιζουν,η πόλη έχει τεράστια εμπορική δραστηριότητα,χτιστικε στις αρχές του 7ου αιώνα,και εκτοτε επεκτάθηκε συνεχώς,στον πυρήνα της διατηρούνται οι no παλιές πόλεις,σε ομόκεντρους κύκλους,και μετά η υπερσύγχρονη πόλη,με τις μεγάλες λεωφόρους,τα πάρκα,τους γυαλινους ουρανοξυστες,

σε αυτή την πόλη έχει την έδρα των επιχειρήσεων του ο μεγιστάνας Κ..Μια από τις κερδοφόρες επιχειρήσεις του είναι το τεράστιο συγκρότημα του λαβυρίνθου που έχει κατασκευάσει.Φανατικος των Μαθηματικών και της Λογικής ήταν όνειρο,σκοπός,της ζωής του.Σε αυτόν τον λαβύρινθο οι σχεδόν  άπειροι κυβικοι χώροι που τον συγκροτούν είναι 

τυχαία αριθμισμενοι,με απειρες επαναλήψεις,με τους φυσικούς αριθμούς 0,1,2,3,....,με τον αριθμό ανεγραμμενο στο κέντρο του τετραγωνου δαπέδου.Η επιχείρηση ονομάζεται: LABYRINTH FIBONACCI BET. Οποιοσδηποτε μπορεί να παίξει σε αυτό το παιχνίδι-πονταρισματος ανάλογα το ποσό που διαθέτει ,το κέρδος είναι πολλαπλάσιο,από ένα μικρό ποσό έως ένα μυθικό,η ζημιά είναι ακριβώς το ποσό που ποντάρισε.Το παιχνίδι Κέρδος/Ζημια εχει ως εξής:Ο παίχτης Α πονταρει ένα ποσό Χ σε ορισμένο χρονικό διάστημα να περάσει από έναν προκαθορισμένο αριθμό κυβικών χωρών που να είναι συνεχόμενοι όροι της ακολουθίας Fibonacci.Δηλαδη από:0,1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,89,...(στην ακολουθία Fibonacci κάθε επόμενος όρος της γίνεται από το άθροισμα των δύο προηγούμενων όρων).

Πχ ο Α πονταρει το ποσό 1000 ευρώ να φτάσει σε χρόνο 2 ωρών στον 21ο όρο της ακολουθίας Fibonacci,το κέρδος είναι σε περίπτωση επιτυχίας 5000 ευρώ,άλλος μπορεί να ποντάρει για πολύ μεγαλύτερο κέρδος να φτάσει σε 8ωρες η' 10 ώρες ,κλπ. στον 200ο η' και πολύ παραπάνω αριθμό Fibonacci,επίσης μπορεί να γίνουν διάφοροι συνδυασμοί πχ για πόσο 1000 ευρώ σε χρόνο 3 ώρες να φτασει 2 φορές η' 3 φορές,κλπ,στον 15ο αριθμό Fibonacci,η' σε 3 διαφορετικούς,της επιλογής του,τότε το ποσό είναι 3 φορές πολλαπλάσιο,και παρα πολλοι επιλέγουν,δυσκολότερες και σε πολύ μεγαλύτερο χρόνο διαδρομές,έχουν ανοίξει μάλιστα και γραφεία στοιχημάτων αν θα το

επιτύχει,στη περίπτωση αυτη του μεγάλου χρόνου 

όταν έχουν ανάγκη ανάπαυσης,ύπνου,φαγητού,και άλλων φυσικών αναγκών,τους καθοδηγούν μέσω ηλεκτρονικών χαρτών στα κατάλληλα σημεία,όταν έχει τελειώσει ο χρόνος,είτε έχουν αποτύχει είτε έχουν πετύχει,πάλι τους καθοδηγούν σε έξοδο,ο ετήσιος τζίρος της

επιχείρησης LABYRINTH FIBONACCI BET τον περασμένο χρόνο ήταν 91 δισεκατομμύρια ευρώ,υπάρχει μεγάλος τουριστων, εκατομμυρίων, που επισκεφτονται την πόλη για να παιξουν,ο μέγιστος αριθμός των παιχτών ταυτόχρονα είναι σχεδόν άπειρος,

Επισκέφτηκα κι εγώ ως τουρίστας  την πόλη και ποντάρισα 100.000 ευρώ να φτάσω σε 3 μήνες στον 101ο αριθμο 3 φορές,στον 1001ο 3φορες και στον 701ο 5 φορές,μέσα σε 35 μέρες κατάφερα 2 φορές να φτασω μέχρι τον 101ο,3φορές μέχρι τον 1001ο,και καμια μέχρι τον 701ο,το κέρδος αν επιτύχω τους 3 στοχους θα είναι 1 δισεκατομυριο ευρώ,

αυτή τη στιγμή, έιναι μεσημερι και έφτασα στον 357ο αριθμό,ζήτησα να βρεθώ για μια ώρα ακριβώς σε μια βιβλιοθήκη,όπως το συνειθιζω κάθε μέρα,εκεί διαβάζω κάποια βιβλία που επιλέγω,ιστορικά,επιστημονικά,λογοτεχνικα,μαθηματικών,φιλοσοφικα,αστυνομικά,κλπ,

σήμερα επέλεξα το βιβλίο MY LABYRINTHS του C.N.C

.

.

.

 

Ηρακλης-3μ χ 4,5μ-χ.ν.κουβελης c.n.cpuvelis

Ηρακλής και Διηάνειρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χτύπησε το τηλέφωνο του,κοίταξε τον αριθμό,

-γιατί δεν το σηκώνεις;είπε η Διηάνειρα,

-αυτοι οι ενοχλητικοί είναι,επιμένουν για τη σειρά,απάντησε ο Ηρακλής

-ειναι πολλά τα λεφτά και τα χρειαζόμαστε,τον έκοψε η γυναίκα

-σου είπα δεν θέλω τηλεόραση,τους σιχαινομαι

το τηλέφωνό ξαναχτύπησε,κοίταξε τον αριθμό

-αυτοι;ρώτησε η Διηάνειρα

-αυτοι,απάντησε,

είπε ψέματα,ήταν η Ιόλη

νευρίασε,της είχε πει να μην παίρνει στο σπίτι,έσβησε τη κληση,

κάποια φορά θα γίνει το λάθος,

και τότε θα επαναληφθει η ιστορία:το λευκό πουκάμισο θα ποτίσει

με το φαρμάκι του Νέσσου,θα κολλήσει στο κορμί του,και θα ξεκολλάει

με τις σάρκες του,

τόσες φορές έπαιξε αυτό τον ρόλο,και στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο

-η μικρή,και εννοούσε την Ιόλη,είναι ερωτευμένη,του πέταξε η Διηάνειρα,

τρελλαθηκε,ήτανε σχέδιο,κρατήθηκε

-με τον Υλλο μας,επεμενε η γυναίκα

-μ'αυτη τη πουτανα;ξέσπασε,

-αυτες τυλίγουν τους άντρες,επέμενε η γυναίκα

-και συ που το ξέρεις;της φώναξε

-ηρθε το πρωί,και κλείστηκαν μέχρι το μεσημέρι στο δωμάτιο του Υλλου,

επέμενε η γυναίκα

-λες ψέματα,της φώναξε,

-καλα,ψέματα,άμα γαστρωθει τότε τα λέμε,επέμενε εκείνη

-με ποιον;φώναξε

-με τον Υλλο,είπε ήρεμα η γυναίκα

θέλει να μου σπάσει τα νεύρα,σκέφτηκε,

η Ιόλη σήμερα ήταν μαζί του,κολύμπησαν,φάγανε σε μια τουριστική ταβέρνα,

έπειτα πήγαν στο χοτελ,

σιωπή,

η γυναίκα τηγανιζε σαρδέλα,

γιατί δεν την σκοτώνει;τι φοβάται;

-αν απόψε βγεις,εγώ έχω πονοκέφαλο,του είπε,σου έχω σιδερωσει το 

λευκό πουκάμισο

ευκαιρία τώρα να τη σκοτώσει,

χτύπησε το τηλέφωνο της,το σήκωσε,ναι,ναι,την άκουσε,να περάσεις,αγάπη

μου,καλά,καληνύχτα,έκλεισε το τηλέφωνο

δεν την ρώτησε,

-ο Υλλος ήταν,είπε εκείνη,δεν θα'ρθει απόψε σπίτι,θα κοιμηθει άλλου,

μάλλον στην Ιόλη,την άκουσε τα γελάει

-σκασε,της φώναξε,την άρπαξε και την πέταξε κάτω,την κλωτσούσε στη

κοιλιά,

την παράτησε εκεί,

εκεινη ανασανε βαριά,

-εισαι τρελός για κείνη,ακούστηκε αδύναμη η φωνή της,δεν μπορείς να

το κρύψεις,εσύ ήσουνα πάντα γενναίος,γιατί δεν το παραδέχεσαι;

κάποτε,συνέχισε εκείνη,σ'αγαπουσα,έλεγα πως δεν θα μπορούσα να ζήσω

χωρίς εσένα,έπειτα άλλαξα,ερωτεύτηκα τρελα τον Νεσσο,εσύ το'μαθες,

και τον σκοτώσες,δεν στο συγχώρεσα ποτέ,ήθελα να σε εκδικηθώ,ούτε

ο Υλλος είναι παιδί σου,είναι εκείνου,τώρα σκότωσε με,που έμαθες την

αληθεια,

σιωπή,

έβλεπε την γυναίκα σε εμβρυϊκή στάση στο πάτωμα,

σιωπη,

έβαλε το λευκό πουκάμισο,ντύθηκε,βγήκε,

η Ιόλη τον περίμενε στο διαμέρισμα της,

-θελω να χωρίσουμε,της είπε,

η κοπέλα γέλασε,

-παλι τα ίδια;τύψεις;

-τα'χεις με τον Υλλο,

του'βγαλε το πουκάμισο,

-θελεις να κλείσω το φως;του είπε

-κλειστο,της φώναξε,σαν να την διέταξε

η κοπέλα υπάκουσε,

.

-

.

ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΌΡΗΜΑ INFINITUM AFFINITY

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το τελευταίο του μυθιστόρημα INFINITUM AFFINITY ήταν έτοιμο προς έκδοση,

πρωί στα γραφεία του εκδοτικού οίκου,ο διάσημος συγγραφέας φορούσε

ένα σκούρο κουστούμι με γκρι γραβάτα,κάπνιζε πούρο κι έπινε ουίσκι,

απέναντι του ο μεγαλοεκδοτης,αντικαπνιστης,έπινε ουίσκι,

-συμφωνα με τους επιμελητές των εκδόσεων μας αυτό το βιβλίο θα είναι σκάνδαλο,είπε ο εκδότης,μέγα σκάνδαλο,το τόνισε

-οι επιμελητές,κύριε,τον έκοψε με σταθερή φωνή ο συγγραφέας,είναι μόνο

επιμελητες,δεν είναι συγγραφείς,αλλιμονο αν η λογοτεχνία υπακουε σε

υποδείξεις

-δηλαδη επιμενεται να εκδοθεί έτσι όπως είναι;είπε ο εκδότης

-φυσικα,αυτό είναι είναι το μυθιστόρημα,όπως το συνέλαβε ο συγγραφέας,

και τίποτα άλλο,αλλιώς αρνουμαι να εκδοθεί,απάντησε ο συγγραφέας με την

ίδια σταθερή φωνη

-μα θα είναι μεγάλη αποτυχία,αντέδρασε ο επιχειρηματίας,

-αυτο,κύριε,λίγο με ενδιαφέρει,απάντησε,επέμενε, ο λογοτέχνης

το βιβλίο τελικά κυκλοφόρησε,

αγοράσθηκε,μπεστ σελλερ,

αυτό θεωρήθηκε από τους κριτικούς ακατανόητο,σε μια  ψυχολογικη αναλυση

των αναγνωστών,ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΚΑΙ  ΦΕΤΙΧ,το βιβλίο  θεωρηθηκε,ερμηνεύτηκε,

ως το λατρευτικό φετίχ που αντιπροσώπευε ο διάσημος συγγραφεας,

το βιβλιο-μυθιστορημα είχε τον τίτλο,INFINITUM AFFINITY(ΑΠΕΙΡΗ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑ),

το εξώφυλλο γκρι χρώμα,χωρίς το όνομα του συγγραφέα,σελίδες 251,οι πρώτες 7 σελιδες ήταν γραμμένες με συμβατικό τρόπο,σύμφωνα το γνωστό ύφος του συγγραφέα,κυριολεκτικες προτάσεις,σχεδόν πλήρη αποφυγή επιθέτων,

διαφαίνονταν αστυνομική πλοκή,κάποιο μυστήριο,με προεκτάσεις φιλοσοφικές και μεταφυσικές,

μετά την έβδομη σελίδα όλα άλλαζαν,δεν υπήρχαν διακριτές προτάσεις,

σημεία στιξεις,οι λέξεις φαίνονταν σαν είχαν διαλεχτει στην τύχη,ούτε συντακτική δομή,δεν υπήρχε καμία οργάνωση και ανάπτυξη νοήματος,

ένας γρίφος,ένα κειμενο-λαβυρινθος,

υποθετηκαν διάφορα:πως ο διάσημος συγγραφέας τρελάθηκε,πως έκανε πλάκα,

να εξευτελίσει όλη τη λογοτεχνία,μια ριζική ρήξη του τι σημαίνει λογοτεχνικό

έργο,ναρκισσισμος,εφαρμογή της θεωρίας του Χάους,ακραίο σχιζοφρενικο έργο,

η τάξη αναπόφευκτα,λόγω αβεβαιοτήτων και τυχαιότητας,σε αταξία,ΕΝΤΡΟΠΙΑ,

η λογοτεχνία είναι πολυπλοκότητα,

απέφευγε τις συνεντεύξεις,στην ερώτηση:τελικά τι είναι αυτό το βιβλίο;

απαντούσε έτσι:αυτό το βιβλίο εντέλει είναι η λογοτεχνία

-γραφετε,θα ξαναγράψεται;,ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι,

-Οχι,κύριοι,τέλος,η μονολεκτική του απάντηση

ένα πρωί παρουσιάστηκε στα γραφεία του εκδοτικού οίκου με τον δικηγόρο

του,

φορούσε σκούρο κουστούμι και γκρι γραβάτα,κάπνιζε πούρο κι έπινε ουίσκι,

-κυριε,είπε με σταθερό τόνο στον εκδότη,δεν επιθυμώ πλέον την περαιτέρω

επανεκδοση των προηγούμενων έργων μου,όπως και μεταφράσεων τους,

αυτά τα έργα μου δεν με εκφράζουν,και είναι σαν ποτέ να μην έχουν γραφτεί,

να αποσυρθούν,να καταστραφούν,το μόνο που με ενδιαφέρει είναι το INFINITUM AFFINITY,θα μιλησετε τα τεχνικά νομικά ζητηματα με τον δικηγόρο μου,

ο εκδότης,δυσαρεστήθηκε,αλλά διπλωματικά δεν του το έδειξε,ήταν τεράστιο

γι'αυτόν οικονομικό πρόβλημα,τα βιβλία του  πουλούσαν,και μεταφράζονταν

σε όλο τον κόσμο,

-οπως θέλετε,είπε

-Καλημερα σας,είπε χαμογελωντας ο συγγραφέας,τους άφησε κι εφυγε

.

.

.

deux ou trois choses que je peux écrire sur  courtesan Ninon de l'Enclos

δύο η' τρια πράγματα που μπορώ να γράψω για την courtesan Ninon de l'Enclos

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Διαβάζω από το γράμμα της Ninon de l'Enclos στον Marquis de Villarceaux

à Picpus, ce 23 décembre 1650

Je vous tiens parole, marquis ;

κράτησα το λόγο μου,μαρκησιε

... lisez moi avec attention διαβαστε με προσοχη je vois bien qu’il faut que je vous confie ce qui se passe dans votre cœur.

θα σας πω τι συμβαίνει μέσα στη καρδιά σας...

Je vous ai dit cent fois que je ne voulais vous enchaîner que par les plaisirs.

σας το έχω πει εκατό φορές ότι δεν θα ήθελα πάρα να σας αλυσσοδεσω με τις απολαυσεις

 C’est un amant que j’aime et non pas un esclave…

 είναι ένας εραστής που αγαπώ κι όχι ένας σκλάβος... 

Si mademoiselle d’Aubigné m’enlève votre cœur, je ne m’en prends qu’à moi.

αν η mademoiselle d'Aubigne από  μένα πάρει τη καρδιά σας,εγώ φταίω

 Depuis longtemps j’ai découvert le feu secret dont vous brûliez pour elle. 

από καιρό έχω ανακαλύψει τη μυστική φωτιά που σας καίει για αυτή

Je m’en suis aperçue, même avant vous, marquis ,

το έχω καταλάβει μπροστά από σας μαρκησιε...

la connaissance du caractère de mademoiselle d’Aubigné est devenue une étude particulière pour moi. 

για να γνωρίσω το χαρακτήρα της mademoiselle d'Aubigne έκανα ειδική μελέτη για μένα.

Sans cesse je me suis mise en parallèle avec elle.

ακαταπαυστα την παραλληλιζα με μένα.

 Nos défauts, nos agréments, tout a été comparé mille fois, tout a été calculé, combiné avec vos goûts, avec le genre de votre esprit, et de votre caractère.

τις ατέλειες μας,τις χαρες μας,

όλα χίλιες φορές συγκρίθηκαν ,υπολογίστηκαν,συνδιαστηκαν με τα δικά σας γούστα,με το είδος του πνευματος σας και με τον χαρακτήρα σας,

 Il s’agissait de découvrir ce charme secret qui faisait triompher ma rivale ;

,για να ανακαλυψω τη μυστική γοητεία με την οποία θριάμβευσε η αντίπαλος μου.

... 

Adieu, marquis ; si le temps fane les fleurs qui vous aviez jetées sur ma vie, je veux en recueillir ce qui reste, et lui dérober du moins quelques traces du bonheur dont m’avez enivré. Je serai après demain à Paris ; je me sens le courage de vous voir.

Αντίο,μαρκησιε,αν ο χρόνος μαρανει τα λουλούδια που έχετε ρίξει στη ζωή μου,θέλω να  μαζέψω αυτό που μένει από αυτά,και να κλέψω τουλάχιστον κάποια ίχνη της ευτυχίας με την οποία με έχετε μεθύσει.

Μεθαυριο θα είμαι στο Παρίσι.

Εχω το κουράγιο να σας δω.

Κοιτάζω τις εικόνες της διάσημης courtesan Ninon de l'Enclos,1620-1705,,μια άφθαρτη ομορφιά,Συμφωνία με τον διάβολο,

η γυναίκα απέναντι μου θυμάται:

'ημουνα πάνω από ένα μηνα έγκλειστη στο Madelonnettes Convent,το 1656,εκεί πήγαιναν τις γυναίκες που παραβίαζαν την έκτη εντολή,Ου μοιχευσεις,

τις πουτανες σαν εμένα,ένιωθα φοβερές ενοχές,τις νύχτες δεν κοιμόμουν,μια φορά βύθισα στο μουνι μου ένα μαχαίρι,με βρήκαν στα αίματα λιποθυμη,με έβαλαν στην απομόνωση και μου επέβαλαν να προσεύχομαι γονατιστή δέκα λεπτά ανά μία ώρα,μερα και νύχτα,μισούσα το σώμα μου,αυτό είναι η κόλαση μου έλεγα,γι'αυτό τιμωρούμαι σκληρά,

και τότε την είδα για πρώτη φορά,ένας άγγελος εξ ουρανού,

πόσο όμορφη ήταν,δεν ήξερα τίποτα γι'αυτη,ποιο το αμάρτημα της,όχι δεν πρέπει να'ταν πουτανα σαν εμάς,δεν  μας ένοιαζε,έμαθε για μένα,με πλησίασε,με λένε Ninon είπε,μη φοβάσαι το σώμα σου,αυτό είναι το πεπρωμένο σου,γι'αυτό γεννήθηκες,να προσφέρεις και να δέχεσαι την απόλαυση,ερωτευσου τους άντρες που αξίζουν για σένα,κάνε τους ευτυχισμένους και γίνε κι εσύ ευτυχισμένη,

γευσου την ερωτική χαρα όσο καιρό θα είσαι μαζί τους,κι άφησε τους όταν σου περάσει ο έρωτας,και αν τους περάσει μην στεναχωριέσαι,οι ερωμενοι δεν είναι σκλάβοι για πάντα,κράτησε την ευχαρίστηση κι όχι τον πόνο,δεν υπάρχει ψυχή,στο λέω εγώ η Ninon de l'Enclos η courtesan της Γαλλίας,πουθενά δεν θα δώσεις λόγο,ούτε σε κοσμικες

ούτε σε υπέρ πέραν,όπως θέλουν να τις λένε,εξουσίες,η

ηδονή του σώματος είναι το παν,

αυτή δεν την πείραξαν,όταν μετά από λίγο έφυγε από το μοναστήρι,εμένα,χωρίς πλέον προστάτη,με βασάνισαν,μέχρι που κάποια μέρα με κάλεσαν και μου είπαν πως είμαι ελεύθερη

Την άκουσα :

Και λίγο πρέπει,έκανα υπόδειξη στην ηθοποιο,να προσέξεις το συναίσθημα,θέλω όσο γίνεται να είναι ελάχιστο,

δεν είναι μελόδραμα,

Στην πρεμιέρα,φωνή off:

Η Mademoiselle Ninon de l'Enclos να εγκλειστεί στο

Madelonnettes Convent για

καθ'εξιν παράβαση της έκτης 

εντολης'

Απόφαση του Louis XIV καθ'υποδειξιν της Υψηλοτατης μητρός του Άννας της Αυστριακης

Ninon de l'Enclos Salon,28 rue des Tournelles,Marais, Hôtel de Sagonne ,Paris.1667

Η επικούρεια οικοδέσποινα Ninon de l'Enclos,πάντα όμορφη και γοητευτική,απευθύνεται στους εκλεκτούς καλεσμενους,ανακοινώνοντας το προγραμμα-συζητηση της ημέρας.

Αγαπητοί φίλοι.

1η ωρα:

 Une femme se persuade beaucoup mieux qu'elle est aimée par ce qu'elle devine

 que par ce qu'on lui dit.

Μια γυναικα πείθεται πολύ καλύτερα ότι την αγαπούν από αυτο που υπονοεί παρά από αυτο που κάποιος της λεει

2η ώρα:

Si Dieu m'avait fait l'honneur de me consulter, je lui aurais conseillé de placer les rides des femmes sous le talon.

Αν ο Θεός μου έκανε την τιμή να  με συμβουλευτεί,θα τον είχα συμβουλεύσει να βάλει τις ρυτίδες των γυναικών κάτω από την φτερνα

3η ώρα:

L'amour ne meurt jamais de besoin, mais souvent d'indigestion.

Ο έρωτας ποτέ δεν πεθαίνει από ανάγκη,αλλά συχνά από δυσπεψία

4η ώρα 

Les femmes détestent un jaloux qui n'est point aimé ; mais elles seraient fâchées qu'un homme qu'elles aiment ne fût pas jaloux.

Οι γυναίκες απεχθάνονται ένα ζηλιάρη άντρα που δεν αγαπούν,αλλά θα ενοχλούνταν αν ένας άντρας που αγαπούν δεν ζηλευει

5η ώρα:

Il faut plus d'esprit pour faire l'amour que pour conduire des armées.

χρειάζεται περισσότερη εξυπνάδα για να κάνεις έρωτα  παρά για να οδηγείς στρατους

στα intermezzi η Ninon de l'Enclos έπαιζε  λαουτο

.

.

(Κάποιοι από τους Saloniers:

Charles de Saint-Évremond; Antoine Gombaud,Damien Mitton. François de la Rochefoucauld,Jean de La Fontaine, Louis de Rouvroy, Roger de Rabutin,Jean Chapelle, Jean Racine, Nicolas Boileau. Molière, Nicolas Mignard ,Jean-Baptiste Lully.  Henri de Sévigné, Marguerite de la Sablière; Henriette de Coligny, Françoise d’Aubigné, κι ο μικρός Voltaire)

.

.

Ο Edgar Allan Poe στο κωμικό διηγημα του The Spectacles(Τα ματογυαλια),1844, αναφέρει την Ninon de l'Enclos:

And here we separated, while one of the trio began humming a gay vaudeville,of which I caught only the lines-

Ninon, Ninon, Ninon a bas-

A bas Ninon De L'Enclos!

.

.

.

 

(Ανθρωπινα Εσωτερικά)

ΤΟ ΜΙΣΟΣ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το μίσος είναι η έντονη αντιπάθεια, η απέχθεια για κάποιον και η σφοδρή επιθυμία να του κάνεις κακό.

Είναι πάθος της ανθρώπινης ψυχής, το οποίο διαρκεί πολύ και δεν ικανοποιείται ποτέ, αντίθετα τρέφει την κακία και την έχθρα για να βλάψει.

(Βικιπαίδεια)

ήταν δική της επιθυμία να δουν,στο home cinema του σπιτιού,την ταινία του Jean-Luc Godard Le Mepris,γυρισμένη το 1963,βασισμένη στο μυθιστόρημα του Alberto Moravia Il Disprezzo,1954,

-θελω να πάρω ιδέες πως θα ερμηνευσω  το κοντσέρτο πιάνου il disprezzo,του είπε

η ταινία του φάνηκε απλή,μια συζυγική σχέση υπό καταρρευση,με την εισχώρηση τρίτου προσώπου,

ήταν στη σκηνή στο διαμέρισμα με το συνεχές τραβελινγκ πάνω στα κινούμενα στα σώματα της Μπριζίτ Μπαρντό και του Μισέλ Πικολί,μια σκηνή ποπ,που για πρώτη φορά θα καταβάλει τι συμβαίνει,

το βαθύ της μίσος γι'αυτόν,

είχε νυσταξει και κοιμονταν δίπλα του στον καναπέ,

σηκώθηκε,την άφησε και βγήκε έξω στη πόλη,απόγευμα,

με ταξι σε κεντρικό δρόμο,

δεν ήξερε τι είναι μίσος,τι συμβαίνει σε έναν άνθρωπο αν το νιώθει αυτό,

έπεσε σε κυκλοφοριακό,ξαφνικά μια ομάδα νεαρών διέσχισε το δρόμο φωνάζοντας,και έγινε συμπλοκή με μια άλλη απέναντι,

'ο ταξικός κόσμος μας'ακουσε τον ταξιτζή μπροστά,'η ενέργεια του το μισος',δεν σχολίασε,είδε την επέμβαση κρανιοφορων της αστυνομίας,δακρυογονονα,καπνογόνα,

'θα σκασουμε' είπε ο ταξιτζής κι έκλεισε τα τζάμια,

πλήρωσε και κατέβηκε,απομακρύνθηκε από την φασαρία,

'ποιος μισεί ποιον,και γιατί;' σκέφτηκε ,μπαίνοντας σ'ενα καφέ,

δεν πρόλαβε να καθίσει και χτύπησε το τηλέφωνο του,

'παραλιγο να δολοφονηθω από μισος' είπε στην άλλη,χαμογελώντας,η γυναίκα τρόμαξε,

σε δέκα λεπτά κάθονταν δίπλα του,ήταν πολύ κομσα ντυμένη,

γαλάζιο πουλοβερ,άσπρη φούστα,παπούτσια γαλάζια,

'τι έγινε'του είπε,'α,τίποτα,μια τυπική διαδήλωση,με το ίδιο σενάριο και σκηνοθεσία,σύγκρουση παράλληλου μισους'ειπε,

'κι εσύ το παράπλευρο θυμα'γελασε εκείνη,'ακριβως'ειπε,

παραγειλαν,αυτός ουίσκι,εκείνη βότκα,

την σκέφτηκε στο διαμέρισμα του νεαρού μαέστρου της,μιλούσε για κείνον,ο εραστής την άκουγε αδιάφορα,ήταν ωραία γυναίκα,τα ψυχολογικά της δεν τον ενδιέφεραν,'θελω να του κάνω κακό,μεγάλο κακό,πως τόσα χρόνια έζησα μαζί του,και μάλιστα ήμουνα και τρελα ερωτευμένη μαζί του,όχι δεν θα σε βάλω να τον δολοφονήσεις,θέλω να ζει και να τον μισώ,ακαταπαυστα',ο νεαρός της έβγαλε τη μπλούζα,εκείνη δεν αντέδρασε,φίλησε τα γυμνά της στήθη,εκείνη παραδόθηκε,της τράβηξε τη φούστα,την χάιδευε στη κοιλιά,'δεν αντέχω'ψιθυρισε κι έβγαλε μόνη της το εσώρουχο της,κοιτούσε τα κορμιά τους στον καθρέφτη,το μισος της,ήταν πουτανα,στο τέλος θα πλήρωνε τον επιβήτορα της,

'τι σκέφτεσαι:'του είπε η γυναίκα,',κάτι πραγματικό' απάντησε,η κοπέλα γέλασε,'παραξενο,το πραγματικό  είναι,δεν το σκεφτόμαστε,δεν το επινοουμε','εχεις δίκιο',της είπε,

αργότερα στο ξενοδοχείο έκανε τις ίδιες κινήσεις,της έβγαλε το γαλάζιο πουλοβερ,της φίλησε το στήθος,της τράβηξε την άσπρη φούστα,της χάιδεψε τη κοιλιά,'δεν αντεχω' την άκουσε νσ ψιθυρίζει,και μόνης της έβγαλε το εσώρουχο της,

στο καθρέφτη είδε τη γυναίκα του να κάνει έρωτα με τον εραστή της,

τότε κατάλαβε το μισος,

γύρισε τα μεσάνυχτα σπίτι,εκείνη δεν κοιμονταν,έπαιζε στο πιάνο,σταμάτησε,'βγηκα' του είπε,'κι αγόρασα το μυθιστόρημα του Αλμπέρτο Μοραβια Il Disprezzo,θα με βοηθήσει στο κοντσέρτο μου'

είδε το βιβλίο στο πιάνο,

'εισαι κουρασμενος;'τον ρώτησε,

'οχι'απαντησε,

'να σου παίξω λίγο,να δεις τις αλλαγές,που έκανα;'είπε εκείνη

'ναι,δεν με πειράζει'της ειπε

η γυναίκα έπαιζε στο πιάνο,

από εκεί ένας χείμαρρος μισους τον κατεκλυσε,

στην πρεμιέρα η αίθουσα ήταν κατάμεστη από κόσμο,

εκείνη φορούσε μια μακριά μαύρη τουαλέτα,ήταν εντυπωσιακά ομορφη,

αφού υποκλίθηκε στους θεατες-ακροατες κάθισε στο πιάνο,

άρχισε να παίζει, συγκλονιστική ερμηνεία,ο νεαρός μαέστρος όρθιος διηύθυνε 

κουνώντας την μπαγκετα του,ένας φρουδικος φαλλός,σκέφτηκε,

κάποια στιγμή ένιωσε ένα φοβερό πόνο στο στήθος,δεν πρόλαβε να ζητήσει

βοήθεια,και λιποθύμησε,

όταν συνήλθε,βρίσκονταν στο νοσοκομείο,ο γιατρός τον ενημέρωσε ότι

έπαθε ένα οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου,η κατάσταση του ήταν πολύ κρίσιμη,

έγινε εγχείρηση αγγειοπλαστικής,εμφυτευθηκαν δύο στεντς,από την όλη

κατάσταση της καρδιά του,ο γιατρός του είπε,πως ήταν σαν κάποιος να του 

είχε καρφώσει με πολύ βία στη καρδιά  ένα μεγάλο στιλέτο,το σοκ στο 

καρδιακό όργανο ήταν ισχυρό,ευτυχώς όχι μοιραίο,και να προσέχει,

όσο ώρα μιλούσε ο γιατρός εκείνος κοιτούσε τη γυναίκα του που κάθονταν 

σε μια καρέκλα πλάι του,και διέκρινε στα χείλη της ένα αδιόρατο χαμόγελο.

.

.

.

 

Abstract Labyrinth-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αυτή η ιστορία δεν είναι εύκολο να γραφτει,ούτε αυτό που θα γραφτει 

είναι η πραγματικότητα,τι ακριβώς έχει συμβεί,

εντοπίστηκε ο ταξιτζής,που τον μετέφερε σε εκείνο το κτίριο,

'με ειδοποίησαν από το γραφείο για την κούρσα,πήγα στη διεύθυνση,

εκεί με περίμενε ένας σχετικά ψηλός,αδύνατος άντρας,με σκούρο

κουστούμι και γραβάτα,μου είπε τη διεύθυνση προορισμού,εγώ είχα

άγνοια,με καθοδήγησε,κατά τα άλλα αμίλητος,βγήκαμε έξω από την 

πόλη,φτάσαμε σε ένα κτίριο,μου είπε να τον περιμένω,ένα τέταρτο

το πολύ είκοσι λεπτά,μην έχοντας τι να κάνω περιεργάστηκα το

κτίριο,ήταν ορθογώνιο,κανονικό σε ύψος,μου έκανε εντύπωση η απουσία

παράθυρων,πέρασαν τα είκοσι λεπτά και δεν εμφανίστηκε ο κύριος,

περίμενα,στα σαράντα λεπτά αποφάσισα να μπω μέσα στο κτίριο,

η πόρτα δεν ήταν κλειστεί,έσπρωξα και μπήκα,μια εκτυφλωτικα

φωτισμένη αίθουσα,άδεια από οποιαδήποτε επίπλωση,τα μάτια μου 

ξεχώρισαν αριστερά στο βάθος μια νεαρή γυναίκα,όρθια,την πλησίασα

και ρώτησα για τον κύριο,δεν αντέδρασε,σαν να μην με άκουσε,επανέλαβα

την ερώτηση,τότε είδα τα σβησμένα μάτια της,ήταν τυφλή,ντράπηκα,

ζήτησα συγνώμη,προχωρησα στο χώρο,δεν πρόκειται να ανακαλύψεις

τίποτα,μου φώναξε,δεν την πήρα υπ'οψιν μου,συνέχισα ,ο χώρος μου

φάνηκε σαν να μεγαλωνε,απαγοητευτικα,κουραστικα,παράτησα την

έρευνα,η γυναίκα στην ίδια θέση,την χαιρέτησα,δεν μου απάντησε,βγήκα,

έξω,δεν ασχολήθηκα άλλο με το θέμα,αν και μου φάνηκε,πολύ παράξενο,

ούτε το σχολίασα με άλλους,συναδέλφους και τη γυναίκα μου,στις

εφημερίδες την άλλη μέρα διάβασα στην πρώτη σελίδα,ότι ο κύριος,

που ήταν καθηγητής πανεπιστημίου,είχε εξαφανισθεί,μιλούσαν ίσως

για εγκληματική ενέργεια,φοβήθηκα πως έμπλεξα,ήξερα και θα μου

κλείνανε το στόμα,κάθε άτομο που έπαιρνα στο ταξί μου φαίνονταν

ο πιθανός δολοφόνος μου,δεν κοιμόμουν τις νύχτες,κι όταν κοιμόμουν

έβλεπα εφιάλτες,εκείνη τη γυναίκα να με παρασύρει στο κτίριο αυτό

σε ένα δωμάτιο,όλα τα δωμάτια είναι ίδια,μου έλεγε,ποτέ δεν θα μπορέσεις

να βγεις,κι εξαφανίζονταν,σταμάτησα,δεν άντεχα άλλο το άγχος,να δουλεύω το ταξί,κλείστηκα στο σπίτι,η γυναίκα μου έλεγε τρελλαθηκα,ψυχίατρο αντιδρούσα δεν ήθελα να δω,μέχρι που με ζητήσατε εσείς'

ο εξαφανισμένος αντρας ήταν καθηγητής αρχιτεκτονικής,43 χρόνων,πρώην παντρεμένος,εκείνο τον καιρό είχε σχέση με μια νεαρή δικηγόρο,παράλληλα

ήταν ηθοποιός,η κοπέλα ήξερε ελάχιστα,ούτε υποψιάστηκε τίποτα,η σχέση 

τους ήταν κανονική,δεν είχαν πρόβλημα,ήταν ευχαριστος άνθρωπος με λεπτή αίσθηση του χιούμορ,του άρεσε ο παλιός κλασσικός κινηματογράφος,λάτρευε ιδιαιτερα την ταινία Citizen Kane του Orson Welles,την Jazz μουσική,τον Μπαχ,

τον Μπετόβεν,

στο σπίτι του,δική του αρχιτεκτονική υπερμοντερνα κατασκευή,είχε 

τεράστια βιβλιοθήκη,με την φίλη του μιλούσαν νομικά κυρίως θέματα,

του άρεσε να ακούει για τις δικες και τους νόμους,από τα χρόνια του

Χαμουραμπί έως σήμερα,

πανω στο γραφείο βρέθηκαν τα τελευταία σχέδια του,σε μελέτη από ειδικούς

αρχιτέκτονες φάνηκε πως τον απασχολούσε ένα φιλόδοξο έργο,η κατασκευή

ενός ιδιοφυούς κτιρίου,κάποιος συμπέρανε έναν λαβύρινθο,

έγιναν υποθέσεις,ότι προχώρησε στην υλοποίηση του έργου του,και ήταν εκείνο

το κτίριο,που ανέφερε ο ταξιτζής,και ότι πριν την εξαφάνιση του το είχε επισκεφτεί αρκετές φορές,

βέβαια,η έρευνα έδειξε,ότι το κτίριο είχε κατασκευασθεί πάνω από 100 χρόνια

πριν,από κάποιον παράξενο πλούσιο μεγιστάνα,λάτρη της όπερας του

Μπερλιόζ,μετά το θάνατο του πουλήθηκε σε κάποιον Ιάπωνα ηθοποιό του

Καμπούκι,μετά από αυτόν εγκαταλείφθηκε μέχρι τις μέρες μας,

ίσως ο καθηγητής ήθελε να το αγοράσει και να το ανακαινίσει σύμφωνα

με το σχέδιο του,

κάποιος είχε μια τολμηρή σκέψη,μάλλον τα σχέδια στο γραφείο του καθηγητή

δεν είναι πρωτότυπα,αλλά αντιγραφή των παλαιών σχεδίων που ανακάλυψε

στο εγκαταλελειμμένο κτίριο,

τώρα όσο για την τυφλή γυναικα στο κτίριο,είναι φαντασία της προιουσης

σχιζοφρένειας του ταξιτζή

ο ντετέκτιβ που ανέλαβε την υπόθεση επισκέφτηκε το κτίριο,η αίθουσα

ήταν σκοτεινή και μύριζε μούχλα,ο χώρος δεν του φάνηκε παράξενος,ούτε

κάποια τυφλή γυναίκα συνάντησε,του έκανε εντύπωση πως για έναν

σχεδόν περιορισμένο τετράγωνο ενδιαφέρθηκε ο καθηγητής,έψαξε, εξονυχιστικά για κρυφά άνοιγματα στους τοίχους και στο δαπεδο,δεν βρήκε,

όμως εκεί μέσα ο κύριος καθηγητής είχε εξαφανισθεί,μυστήριο άλυτο,

η' όπως όλα τα μυστήρια,με τη δύναμη της λογικής,θα λυθεί;

για τη λύση του,κατά αρχήν,δεν απέκλεισε την παρουσία της γυναίκας,και 

την ύπαρξη,σύμφωνα με το όνειρο,εφιάλτη,του ταξιτζή,ενός λαβυρίνθου,

πως όμως εκτυλίσσεται αυτός ο λαβύρινθος;

η δικηγόρος,ηθοποιός,φίλη του καθηγητή,του εκμυστηρεύτηκε,ότι πολλές

φορές την έπαιρνε μαζί του στο κτίριο,συγκεκριμενη ώρα της μερας,5 το απόγευμα και την εκπαίδευε στον ρόλο της όρθια αμίλητης τυφλής γυναίκας,

στην ερώτηση της τι σημαίνει αυτό,εκείνος χαμογελούσε αινιγματικά,

Η Σφίγγα;του έλεγε,

κι εκείνος της απαντούσε μονολεκτικά:Ίσως

ψάχνοντας ο ντετέκτιβ στα άπειρα σχεδόν βιβλία της βιβλιοθήκης στάθηκε τυχερός και βρήκε ένα βιβλίο με τον τίτλο,Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ,όνομα συγγραφέα

δεν υπήρχε,ούτε που εκδόθηκε και πότε,

το άνοιξε,

όλες οι σελίδες του ήταν κενές,

υπέθεσε,ότι σε αυτό θα περιεγραφε κάποια στιγμη τον λαβύρινθο που επινόησε,

η' ίσως να μετανιωσε και να μην έγραφε ποτέ,

πρέπει να ανακαλύψει πως ένας λαβύρινθος,και ποιος,εγκλωβίζεται μέσα

σε αυτό το μονοδιάστατο,ακίνητο,παγωμένο,κτίριο,

η δικηγορος-ηθοποιος,αργότερα,του είπε,πως αυτή ήταν η τυφλή γυναίκα

που συνάντησε ο ταξιτζής στο κτίριο εκείνη τη μέρα της εξαφάνισης και 

πως ο ταξιτζης ήταν πάντα ο ίδιος που τον μετέφερε εκεί,κάποια φορά 

και τους δυο τους,και τον ξαναφερνε,

σίγουρα το κτίριο,αν ληφθεί σοβαρά η παρατήρηση του ταξιτζή,ήταν πολύ

μεγαλύτερο απ' ότι φαίνονταν,

μεγάλωνε άπειρα και μέσα σ'αυτη την αναπτυσσόμενη απειροτητα εξαφανίστηκε

ο καθηγητής,

βέβαια,σκέφτηκε ο ντετέκτιβ,μια υπόθεση για να είναι αλήθεια πρέπει να

αποδειχθει.

.

.

.

ΚΛΕΙΔΑΡΟΤΡΥΠΑ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

'σαν να κοιτάζω από κλειδαρότρυπα' είπε στον ψυχαναλυτη,

εκεινος δεν σχολίασε,'νιωθω απόλαυση,ηδονή,με το ότι βλέπω,

κάθε εικόνα της με αναστατωνει',σιωπή,'βλεπω και δεν με βλέπουν ότι

βλεπω',ο ψυχαναλυτής σημείωνε,'ξερω,ηδονοβλεψια' χαμογέλασε,'παιδικη

υστερηση,παλινδρόμηση,οι απαγορευμένες εικόνες της μητέρας,

ο ευνουχισμός μου',τελείωσε η συνεδρία

πήγε στο γραφείο,είχε ραντεβού με μια κυρία,εντυπωσιακά ομορφη,

βαθύ ντεκολτέ,μαύρο μίνι,γκρι καλτσον,μαύρα ψηλοτάκουνα,βαμμένα

έντονα κόκκινα χείλη,μαύρη ανοιχτή μπλούζα,με σκούρο μπλε μολύβι

τα μάτια,χρυσά σκουλαρίκια,μαύρα βαμμένα νύχια,

υπόθεση διαζυγίου,αφόρητη ζήλεια του συζύγου,

στο δεύτερο ραντεβού βγήκαν για φαγητό,

στο τρίτο ραντεβού πήγαν σε ξενοδοχείο,

της ζήτησε να γδυθει,εκείνη δεν αρνήθηκε,'πως;' του είπε,

'στομπανιο θελω'

από τη μισάνοιχτη πόρτα του μπάνιου τα είδε όλα,έβγαλε αργά τη φούστα,

τη μπλούζα,τα παπούτσια,το καλτσον,ξεκουμπωσε το σουτιέν,κατέβασε

το μαύρο σλιπ,

τον συνεπήρε ο επαγγελματισμός της,

άφησε τα χρήματα πάνω στο κομοδίνο κι έφυγε

γύρισε σπίτι,η γυναίκα του κοιμόνταν,μπρούμυτα,

μέσα στο μισοσκόταδο,

το άσπρο σατέν κομπινεζον,τα γυμνά πόδια,

έβλεπε,τρελλαθηκε,όχι δεν ήθελε να την ξυπνήσει,

πήρε μια καρέκλα και κάθισε,από εκεί την έβλεπε,

πρέπει να κοιμήθηκε,γιατί όταν ξύπνησε εκείνη είχε αλλάξει θέση,

δεν φορούσε εσώρουχο,

'δεν θα κοιμηθείς; 'ακουσε την μισοκοιμισμενη φωνή της,

δεν της απάντησε,

συνέχισε να την κοιτάει,

τον ξύπνησε το τηλέφωνο,ήταν η γυναίκα του διαζυγίου,ήθελε να μιλήσουν,

η γυναίκα του έλειπε για δουλειά,

συναντήθηκαν σε ένα καφέ,

ήταν εντυπωσιακά ντυμένη,σχιστό μακρύ εφαρμοστό μαύρο φόρεμα,υπέροχες

γαμπες,

άκυρο το διαζύγιο,του είπε,τα  ξαναβρήκε με τον αντρα της,

'μου άρεσε,αυτό που έγινε στο ξενοδοχείο,το σκέφτομαι συνέχεια,'ειπε η

γυναίκα,θέλω να ξανασυμβει'

της είπε τι συμβαίνει με τη γυναίκα του,

δεν έχουν πια κανονική ερωτική σχέση,

δεν έχουν συζητήσει γι'αυτό,τι συμβαίνει,

σαν να μεταλλάχτηκαν σε δύο άλλους ανθρώπους,

δεν ξέρει,πάνω σ'αυτό,τίποτα γι'αυτη,

στην αρχή,και για αρκετο καιρό,τον ενοχλούσε αυτό,πως να το εξηγήσει,

την ποθούσε πολύ και δεν την αγγιζε,

πήγε,τότε,με πολλές γυναίκες,κανονικές και πληρωμένες,όμως τίποτα 

δεν τον ικανοποιούσε,

σκέφτηκε να χωρίσει,αλλά δεν το προχωρούσε,

και μια μέρα την είδε να γδυνεται στην κρεβατοκάμαρα,να αλλάζει ρούχα,

τρελλαθηκε,έτρεμε,η καρδιά του χτυπούσε,δυνατό αίσθημα,δεν ονειρεύονταν,

συνέχισε την περιγραφή στη γυναίκα,

'πορνογραφικες λεπτομερειες'του είπε εκείνη χαμογελώντας,

''ακρως'της απάντησε,

'με ερεθισες'του είπε ψιθυριστά η γυναίκα,κι έβαλε το χέρι της ανάμεσα

στα πόδια της,

'θα μας δουν ' της είπε 'σταματα'

'τωρα δεν μ'ενδιαφερει' άκουσε τη φωνή της να τρεμει

'συνεχισε'της είπε,

έκλεισε τα μάτια,άκουγε τον ρυθμό της αναπνοής της,την επιτάχυνση του,

τον οργασμο,

η γυναίκα του,το διάφανο νυχτικό,οι καμπύλες,τα βυζιά της,το άρωμα

του κορμιού,το άσπρο πόδι μέχρι την κατάληξη του,η σχισμή που έβλεπε

ενώ δεν έβλεπε,οι τρομερές ερωτικές στάσεις.που άλλαζε,ήταν ανύπαρκτος

ενώ ήταν υπαρκτός,

'πισω,πάντα,από την κλειδαροτρυπα μου' ειπε στον ψυχαναλυτη,

'απολυτο συναισθημα,αδύνατο χωρίς αυτό να ζησω'

.

.

.

Egon Schiele-Frau

Η ΠΡΟΓΡΑΦΗ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήταν σίγουρος,ο άνθρωπος εκείνος τον παρακολουθούσε,θα υπήρχαν 

και άλλοι,που ο ένας παρακολουθεί τον άλλο,το δίκτυο στην εντέλεια 

του,

τώρα τον παρακολουθούσε όσο γίνεται να μην γίνει αντιληπτος,και σε ένα 

χαρτί κατέγραφε τι έβλεπε,τι ρούχα φορούσε,τι έπινε,τι τικ τον συνόδευαν,

μια καρικατούρα οπερέτας η' επιθεώρησης,

έσχισε το χαρτί,πρόσεξε ούτε ένα γράμμα να μην είναι ακέραιο,δεν έχουν

το θεό τους,είναι ικανοί να συναρμολογήσουν τα σχισμένα και να διαβάσουν 

τι έγραψε και σχεδίασε,

το καφέ εκείνη την ώρα ήταν σχεδόν άδειο,αυτός,η σκιά του,και δύο σκιές

τις σκιάς,

ο κλοιός,σκέφτονταν, είχε σφίξει αποπνικτικά γύρω του,ήταν ζήτημα χρόνου,να τον συλλάβουν,να τον απελάσουν,το θεωρούσε τύχη,μάλλον θα τον εκτόπιζαν

σε στρατοπεδο συγκέντρωσης,βεβαια θα περίμεναν να αυτόκτονησει,αυτό θα

τους βόλευε,

κύριε,τη φωτιά σας,παρακαλώ

είδε την γυναίκα,από αυτές που ποζάρουν σε εξώφυλλα περιοδικών,

της άναψε το τσιγάρο,

το άρωμα της τον ζαλισε

να καθίσω, επιτρέπεται;

ο πειρασμός ήταν μεγάλος,το κύκνειο άσμα μου,σκέφτηκε

η γυναίκα κάθισε,σταύρωσε τα πόδια,

δεν κρατήθηκε,έχεις ωραία πόδια

ευχαριστώ,εκείνη χαμογέλασε

στη συζήτηση,έμαθε πως ήταν ηθοποιός,λαίδη Μάκβεθ,τον κάλεσε στην πρεμιέρα,

έπινε ουίσκι,

ήταν το τρίτο ουισκι

ο άντρας της ήταν υψηλόβαθμο στέλεχος του κόμματος,τον ήξερε,ήταν σε

δυσμένεια,φοβόνταν για την τύχη του,του ζήτησε τη βοήθεια του,

της υποσχέθηκε,ήξερε πως πια δεν είχε δύναμη,

της απεκρυψε πως ήταν σε κεκαλυμμένη έχθρα μεταξύ τους,

τελικά μια προκαταδικασμενη υπόθεση,στον ιστό της αράχνης και οι δυο,

του αποκάλυψε τα συμπτώματα του αντρα της,κατάθλιψη,χαμηλή αυτοεκτίμηση,

κρίσεις πανικού,ελάχιστος ύπνος,αδυνάτισμα,εκρήξεις βίας,μεγάλης διάρκειας

απομόνωση,

τα ίδια συμπτώματα μ'αυτον,

κοίταξε,η σκιά έφυγε,

έμειναν οι δύο άλλες σκιές,

μήπως η γυναίκα είναι βαλτη,άνθρωπος τους;

δεν τον ένοιαζε,αυτή η' άλλος,το ίδιο κάνει,

θέλεις να κάνουμε έρωτα;του πρότεινε

δεν το σκέφτηκε,δέχτηκε,

που;

στη τουαλέτα,

κλείστηκαν στην τουαλετα,

ήξερε πως υπήρχαν κάμερες παρακολούθησης,τις αγνόησε,

η γυναίκα όρθια ακούμπησε στον τοίχο,σήκωσε τη φούστα,αναμερισε το

εσώρουχο,εκεινος ξεκουμπωσε το παντελόνι,εκείνη σφίχτηκε πάνω του,

σήκωσε το αριστερό της πόδι και το τύλιξε στη μέση του,

κάποιος χτύπησε την πόρτα,δεν του απάντησαν,έφυγε,

τη στιγμή του οργασμού,της έκλεισε το στομα με την παλάμη του να μην

ακουστεί η κραυγή της

βγήκαν έξω,ο άνθρωπος  που χτύπησε την πόρτα ήταν εκεί,η' κάποιος άλλος,

τους κοίταξε περίεργα,

αργότερα στο τραπέζι του είπε,πως αυτό ήταν το σχέδιο,αυτή ήταν το δόλωμα,

να αποδειχθεί η δϊαφθορα του,για να τον εκδιώξουν,

γέλασε,αν είναι αυτό το ιδιοφυές σχέδιο τους,τότε το επαναλαμβανω ευχαρίστως,

πάμε;

η γυναίκα δέχτηκε,

έσπασαν την πόρτα της τουαλέτας,ήταν πέντε άντρες  κουστουμαρισμενοι,

τους τραβηξαν φωτογραφίες,έτσι ημίγυμνους τους έβγαλαν έξω,το καφέ εκείνη

την ώρα είχε κόσμο,έγινε αναστάτωση,

στο γραφείο τον ανακριναν,την γυναίκα την απομάκρυναν,

δεν μίλησε,

του διάβασαν το κατηγορητήριο

υπεγραψε,

αιτία της προγραφής: ασέλγεια

πριν τον εκτελεσουν η' τον απελάσουν, η' τον στείλουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης τον έκλεισαν στη φυλακή,

απομόνωση,

εκεί για να περάσει την ώρα του,δεν σκεφτονταν ούτε την επανάσταση,ούτε

τις εκμεταλλευόμενες μάζες,ούτε τον κομματικό αγώνα,ούτε το πολιτικό

και κρατικό σύστημα τους,ούτε την πορεία του,

μόνο σκέφτονταν τα δύο σφιχτά στρογγυλά βυζιά της γυναίκας,πάνω στο

γυμνό του στέρνο,και τα μισάνοιχτα χείλια της,

τελικά εχουν δίκιο,είμαι αδιόρθωτος,εθισμένος,ασελγης

.

.

.

ΤΙ ΣΥΝΕΒΕΙ ΣΤΟ SVENDBORG ΤΗΣ ΔΑΝΙΑΣ

--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στο νησί Funen της Δανίας,στη πόλη Svendborg,

έφτασε την προηγούμενη μέρα, κοιμήθηκε σε ξενοδοχείο,

της τηλεφώνησε,

την περιμενε,

ήρθε, κλασική Δανέζα,Freja Sorensen,ηθοποιός,31 χρόνων

-πως ήταν το ταξίδι σας;τον ρώτησε,σας αρέσει το νησί;

-ευτυχως,απάντησε χαμογελώντας,όχι ένα ταξίδι εξορίας,όσο για το νησί

θα μπορούσε να ήταν στρατοπεδο συγκέντρωσης

-ακριβως μια μπρεχτικη απάντηση,είπε η Δανέζα

η συζήτηση τους περιστράφηκε στην εξορία-διαμονή από 1933 ,μέχρι το

1939 του Μπέρτολτ Μπρεχτ στο Σβεντμποργκ

του  ανέφερε πως έπαιξε έργα του:Η Άνοδος και η Πτώση της πόλης του Μαχαγκονι,Ο κύκλος με την κιμωλία,Τρόμος και Αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ,

Ο καλός ανθρωπος από το Σετσουαν

της έδειξε τις σημειώσεις του

η ηθοποιός διαβασε:

 1.Ο Με-τι άκουσε πως ιδρύεται μια νέα τράπεζα,και σχολίασε:

ευκολότερα ληστευεις ιδρύοντας μια τράπεζα,παρά απειλώντας με 

το πιστολι τον ταμία μιας τραπεζας

2.Στον Λε-νι που είπε:ο σκοπός του σοσιαλισμού είναι ο κομμουνισμός,

ο Με-τι σχολίασε:

Η Καρχηδόνα στον πρώτο πόλεμο ήταν ισχυρή,στον δεύτερο ακόμα κατοικούνταν,στον τρίτο ξεθελειωθηκε,σαν ποτέ να μην υπηρξε

3.Σε κάποιον που παραπονιονταν για την απανθρωπιά των πλουσίων,

ο Με-τι  του είπε:

Γιατί,φίλε μου,να είσαι άνθρωπος όταν μπορείς να είσαι πλουσιος

της είπε πως ο Μπρεχτ έπαιζε εδώ στο Σβεντμποργκ συχνά σκάκι με τον

φίλο του φιλόσοφο Walter Benjamin,της έδειξε φωτογραφίες

-ξερεις σκάκι;θέλεις να παιξουμε;της είπε

η Freja απάντησε χαμογελώντας,-και μάλιστα πρωταθλήτρια,αστικό χόμπι

που θα σχολίαζε ο Με-τι

-Κανενας δεν μπορεί για πάντα να είναι καλός σε κατι,ανταπέδωσε εκεινος χαμογελωντας

-η αμφιβολία είναι βασικό προσόν του ανθρώπου,είπε η Freja,η πραγματικότητα

είναι εδώ μπροστά,αν θέλεις να την αλλάξεις,αλλαξε την τώρα οχι αυριο,

έπαιξαν,έχασε 

-ο Με-τι θα σχολίαζε:μια ήττα είναι,δεν θα καταστραφουμε από αυτή,είπε,

χτύπησε το τηλέφωνο της,

η Feja βγήκε έξω από το καφέ να μιλήσει,

γύρισε μετα από  αρκετή ώρα

-Συγνωμη,είπε,οικογενειακή υπόθεση,ο άντρας μου ήταν,

το προσωπο της σοβαρεψε

-σιχαίνομαι την υποκρισία,την άκουσε να λέει,ένα επαναλαμβανόμενο ψέμα,

που αν το αφήσουμε θα γίνει αλήθεια,το ψέμα είναι σαν το καρφί,μπαίνει βαθύτερα,φωνάζεις,ουρλιάζεις,ταπεινώνεσαι ,εξευτελίζεσαι,βρίζεις,το γυαλί έσπασε,μια μικρή διαφορά στην αρχή που γινεται τεράστια,δεν φοβάμαι τα λάθη,φοβάμαι να μην έχω τη δύναμη να τα διορθώσω,καλλιτερα ενα άθλιο τέλος από μια αθλιότητα χωρίς τελος,τι να εξηγήσεις,τι να καταλαβεις

σε κούρασα,εμείς οι Σκανδιναβοι έχουμε εμμονή με την ψυχαναλυση,

αρκετά,

άλλαξαν θέμα συζήτησης,

μίλησαν για την δανέζικη τζαζ,ήταν 9 Φεβρουαριου,Winter Jazz Festival 

στην Κοπεγχάγη,

επίσης για τον μεγάλο Δανό σκηνοθέτη Carl Dreyer,

τις ταινίες του:

The Passion of Joan of Arc (1928),

Day of Wrath (1943), Ordet (1955), και Gertrud (1964)

-η  Renée Jeanne Falconetti στο ρόλο της Ζαν ντ' Αρκ με επειρεασε πάρα πολύ στην ηθοποιία,

είπε η Freja

όλες οι τέχνες είναι στην υπηρεσία της μεγαλύτερης τέχνης,της τέχνης της 

της ζωής,θα σχολιαζε  ο Με-τι,ειπε

την κοίταξε ,ήταν πολύ όμορφη,

ερχονταν το νέο ,σκεφτηκε,

πεινάς; ,θέλεις να φάμε;τη ρώτησε

φυσικά,απάντησε η Freja,η πείνα είναι αναπόσπαστη από τον ανθρωπο,

δεν συμφωνείς;

συμφώνησε ,και θυμήθηκε τον Μαρξ,σαν Μα-ρξι να λέει,παραφράζοντας:

.πεινασμένοι όλων των λαών ενωθειτε

.ένα φάντασμα πλανιεται πάνω από τον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, η πεινα

Η ,Feja παράγγειλε:

NØRREGADES SMØRREBRØD MED HØNSESALAT

Διάβασε στον κατάλογο:

NØRREGADES SMØRREBRØD MED HØNSESALAT

 3 gode stykker

 200 gr kogt og afkølet kyllinge- eller hønsekød

 2-3 spsk. fintsnittede forårsløg

 2 spsk mayonnaise

 1 spsk creme fraiche

 1 tsk sennep

 1 lille tsk honning (flydende)

 salt og peber

 1 lille æble

 100 gr bacon i tern

 6 blade hjertesalat

 3 stk kyllingeskind eller baconskiver

 Grønt drys

 3 skiver godt brød eller landbrød"

-κινεζικα μου φαινονται,ειπε,εδώ χρειάζεται ο Καλός άνθρωπος του Σετσουάν

η Freja γέλασε,-θα σου εξηγήσω,ειπε

είναι κοτόπουλο,φρέσκα κρεμμύδια,μαγιονέζα,κρέμα γάλακτος, μουστάρδα,

μέλι,αλάτι,πιπέρι,μήλο,μπέικον,λάχανο σαλάτας,ρυζοψωμο

στο ξενοδοχείο είδε τα βίντεο που του έδωσε η Freja με τις παραστάσεις της

σε έργα του Μπρεχτ,

κοιμήθηκε και τον ξύπνησε το τηλέφωνο,

κοίταξε την ώρα,πλησίαζε μεσάνυχτα,

ήταν η Freja,

-μπορω,να έρθω εκεί;-η φωνή της ήταν αναστατωμένη,

ήρθε,

-φοβαμαι,του είπε,και ετρεμε,ο άντρας μου γίνεται όλο και πιο βίαιος,με χτύπησε,του έδειξε την μελανια από την  κλωτσιά στη κοιλιά,δεν θέλω να 

πάω στην αστυνομία,θα τον κλείσουν μέσα,είναι τρελός,

-ελα ησύχασε,της είπε,κοιμήσου στο κρεβάτι εγώ θα ξαπλώσω στον καναπέ,

την άλλη μέρα που ξύπνησαν,της πρότεινε,για να ξεχαστεί,να πάνε στην

Κοπεγχάγη,

εκείνη δέχτηκε,

στην Κοπεγχάγη η Freja ήταν χαρούμενη,

βόλτα στο Nyhavn,με τα πολύχρωμα σπίτια,ήπιανε μπύρα,

μετά τις 3μμ νύχτωσε,

τη νύχτα τζαζ,

κοιμήθηκαν μαζί,

έγραψε,

οι μικρές αλλαγές θα προκαλέσουν μεγάλες αλλαγές,συμπέρανε ο Με-τι

κι εκείνη,αγκαλιάζοντας τον,του ψιθύρισε στο αυτί:

ερωτας είναι οτιδήποτε είναι καινούργιο,δυνατό,απρόσμενο

.

.

.

(ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙ ΕΡΩΤΕΣ)

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΔΙΠΛΑΝΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το διαμέρισμα δίπλα ήταν ανοικιαστο,κάποια νύχτα τον ξύπνησε ο θόρυβος 

από ένα έπιπλο που μετακινήθηκε,μετά από λίγο ο ήχος πιάνου,έπειτα σιωπη,

κοιμήθηκε,

το πρωί άκουσε την διπλανή πόρτα ν'ανοιγει,έτρεξε στην εξώπορτα,από το ματάκι είδε μια γυναίκα ν'απομακρυνεται στο βάθος του διαδρόμου,

πήγε στη δουλειά,τρεις υποθέσεις διαζυγίου:μοιχεία,ασυμφωνια χαρακτήρων,

κακοποίηση,

έφαγε έξω,

γύρισε το απόγευμα,

ησυχία,κοιμήθηκε,

είχε νυχτώσει όταν ξύπνησε,

η γυναίκα έπαιζε στο πιάνο,άκουγε καθαρά τον ήχο,σαν να ήταν στο δωμάτιο

του,

Frédéric Chopin,Étude Op. 10, No. 3, in E major,έργο του 1832,που το ονομάζουν

Tristess(Λύπη),η,' Farewell(Αντίο)

συμπέρανε από τις πολύ καλές γνώσεις μουσικής που είχε,

η γυναίκα επανέλαβε το μουσικό κομμάτι,φαίνεται ήταν επαγγελματίας

πιανίστρια,και έκανε πρόβα για κάποια παρουσιαση,

του άρεσε το παίξιμο,δεξιοτεχνικο,με βάθος έκφρασης,

φανταστηκε τα δάκτυλα της πάνω στα πλήκτρα,η γοητεία τους,ένιωσε μια 

θερμη στο κορμί,αυτο τον παραξενεψε,ένα τοσο εντονο συναίσθημα για μια άγνωστη γυναίκα,

χτύπησε η πόρτα,ήταν η φιλενάδα του,

ήρθε,του είπε,να κοιμηθεί εκεί,

της είπε,αν ήθελε να βγουν έξω για φαγητό,κι έπειτα σε κάποιο μπαρ για ποτό,

του είπε,δεν είχε διάθεση,θα φτιάξει κάτι πρόχειρο να φάνε,

άκουσε τη γυναίκα του διπλανού διαμερίσματος ν'ανοιγει την πόρτα και να

την κλείνει,

ενοικιαστηκε το διπλανό;,ρώτησε η φίλη του

ναι,απάντησε,μια γυναίκα,

κάποια γεροντορη,κάποια φοιτήτρια,κάποια χωρισμένη;του είπε

δεν ξέρω,δεν έχω μαντικές ικανότητες,απάντησε,

δεν της είπε ότι είναι πιανιστρια,

μάλλον καταθλιπτική,μάντεψε η γυναίκα,

καταπληκτική η ψυχαναλυτική σου σκεψη,μπορεί,αν θέλεις έτσι να είναι,

της απάντησε,

κοιμήθηκαν,

ξύπνησε,δεν είχε ύπνο,ένιωθε,πονοκέφαλο,η γυναίκα δίπλα του κοιμόνταν,

δεν την ξύπνησε,

ένιωθε ένταση,σαν κάτι να περίμενε να συμβεί,

την άκουσε ν'ανοιγει την πόρτα και την κλείνει,

κοίταξε την ώρα στο κινητό του,3.27,το πρωί

η φίλη του έφυγε το μεσημέρι,θα πηγαινε ένα επαγγελματικό ταξίδι με μια 

φίλη της στη Γαλλία,θα παρακολουθούσε σεμινάρια ψυχανάλυσης,

ένιωσε να χαίρεται,

κάθησε κλεισμένος στο σπίτι,

δεν άκουσε κανέναν ήχο από το διπλανό διαμέρισμα,

ο ύπνος του ήταν ανήσυχος,

την είδε,σε όνειρο,ν'ανοιγει την πόρτα του,ήταν πραγματικά πολύ όμορφη,

και να τον προσκαλεί στο διαμέρισμα της,αυτός σαν υπνωτισμενος την

ακολούθησε,εκείνη στο πιάνο έπαιζε,

την άλλη μέρα,είχε πολύ δουλειά στο γραφείο,μια υπόθεση οικονομικής

απάτης,ένας πλειστηριασμός ακινήτου,μια υπόθεση φόνου,δεν μπορούσε

να συγκεντρωθεί,άκουγε μηχανικά,απαντούσε μηχανικά,το μυαλό του ήταν

κολλημένο στο διπλανό δωμάτιο,να επιστρέψει εκεί.

εκείνη τη μέρα δεν κοιμήθηκε να ξεκουραστεί,κάθησε στο σαλόνι,σχεδόν

ακίνητος,με κλειστά μάτια,κανένα ήχο δεν άκουσε,

όταν νύχτωσε δεν άναψε φώτα,κι έμεινε έτσι στο σκοτάδι,

κανένας ήχος,

από την κούραση αποκοιμήθηκε στον καναπέ,

στο όνειρο που είδε,άκουσε τα βηματα τη γυναίκας στο διάδρομο,σηκώθηκε

γρήγορα κι άνοιξε την πόρτα,εκείνη όπως τον είδε ξαφνικά μπροστά της τρόμαξενκι έβγαλε μια δυνατή κραυγη,ξύπνησαν οι γείτονες και βγήκαν 

αναστατωμένοι στο διάδρομο,μια γυναίκα φώναξε,δεν βλέπεται,επιτέθηκε 

στη γυναίκα,είναι ανώμαλος,

αλήτη,είπε,ένας άντρας,δεν ντρέπεσαι,και του έδωσε μια γροθιά στο στομάχι,

τον ξύπνησε δυνατός πόνος στο στομάχι,

σηκώθηκε,ήπιε μια σόδα,να συνέλθει,κοίταξε την ώρα,δέκα λεπτά πριν

τα μεσάνυχτα,

τότε άκουσε γέλια στο διπλανό διαμέρισμα,και την φωνή ενός άντρα,

έτρεμε,ένιωσε ζήλια,η καρδιά του χτυπούσε,πάλι η φωνή του άντρα,

έπειτα η δική της,που πρώτη φορά την άκουγε,δεν ξεκαθαριζε όμως

λέξεις,

φανταστηκε πως μιλούν γι'αυτόν και γελάνε,πόσο γελοίος είναι,

όχι,σκέφτηκε,αυτό είναι αδύνατο,αφού δεν ξέρουν τίποτα,ούτε ξέρουν

ποιος είναι,αγνοούν την ύπαρξη του,

ούτε,κι αυτό το απέρριψε,να υποθέτουν να συμβαίνει κάτι τέτοιο,ένας

άντρας να ερωτευθεί μια αγνωστη γυναίκα χωρίς ποτέ να την δει,η '

συναντήσει,

πάντως αυτό,θα της έλεγε,αν μπορούσε,και δεν ήταν δειλός, συμβαίνει.

κι είναι τρελός ερωτευμένος μαζί της.

η γυναίκα έπαιζε στο πιανο

Frédéric Chopin,Nocturne in C. Minor opus 48 no 1

αυτή τη φορά δεν επανέλαβε

η ήχοι εμειναν στο δωμάτιο του

ούτε ξανακουστηκε η φωνή του άντρα,

δεν κοιμήθηκε,

το πρωί άκουσε την πόρτα ν'ανοιγει,έτρεξε στο ματάκι της εξώπορτας,

είδε την γυναίκα ν'απομακρυνεται στο διάδρομο,

σκέφτηκε να βγει και να την συναντήσει στο ασανσέρ,

δεν τόλμησε,

πήγε στη δουλειά,μια υπόθεση τραπεζικών οφειλών,πολύπλοκη,δεν είχε

διάθεση για άλλον πελάτη,πήγε σε ένα ρεστοράν και έφαγε,

όταν επέστρεψε,είδε έξω από την πολυκατοικία,ένα ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ,

διάβασε,

ενοικιάζονταν το δίπλανο διαμέρισμα της γυναίκας,

τα πόδια του κόπηκαν,

όλη τη νύχτα σκέφτονταν πως ήταν τρελός,καμια γυναίκα δεν νοίκιασε το

διπλανό δωμάτιο,ούτε έπαιζε Σοπέν στο πιάνο,ούτε την είδε στο διάδρομο,

ίσως,ο άντρας που άκουσε,σε άλλη εκδήλωση της παράνοιας του,να ήταν

αυτος ο ίδιος,και πραγματικά κάποια γυναίκα να είχε ενοικιάσει το διαμέρισμα,

η' ...,η' ...ένας λαβύρινθος υποθεσεων,

το πρωί τηλεφώνησε της φίλης του,θα πήγαινε να την βρει στη Γαλλία,ίσως ξεπερνούσε αυτήν τη ιστορία,

ούτε  της ανέφερε αυτή την  υπόθεση,ούτε ζήτησε ψυχανάλυση,

της πρότεινε να παντρευτούν όταν γυρίσουν,

και να νοικιάσουν αλλού να μείνουν.

.

.

.

( ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙ ΕΡΩΤΕΣ )

Η ΠΡΟΔΙΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑ

--χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

όλη η ιστορία ξεκίνησε πριν ένα χρόνο περίπου,μετά από δέκα χρόνια γαμου,

του έλεγε πως θα βγει με φίλες,γύριζε αργά μετά τα μεσάνυχτα,είχε πιει,

πολλές φορές ήταν μεθυσμένη,είχε όρεξη για φλυαρία,του έλεγε με λεπτομέρειες,πως πέρασε,τι είπαν,τι έφαγαν,γελούσε συνέχεια,δεν την

άκουγε,ήξερε ότι όλα ήταν προσποιήσεις,έλεγε ψέματα,άλλες φορές 

έλειπε μια δυο μέρες,του τηλεφωνούσε,έδειχνε δήθεν ενδιαφέρον,για το

τι θα φάει,αν το πουκάμισο του είναι σιδερωμενο,να βάλει κάποια ταινία

που του αρέσει να περάσει την ώρα,ακόμα του έδινε οδηγίες πώς θα φτιάξει

κάποια εύκολα φαγητά,σχεδόν δεν την άκουγε,παρατούσε το τηλέφωνο,

άρχισε να παρατηρεί τις αλλαγές της,τις μεταμορφώσεις,στη βαφη μαλλιών,

μαύρο,ξανθό,κόκκινο,τα σχέδια στα νύχια της,τα διάφορα κραγιόν στα χείλη,

τα ρούχα,παντελόνια,μίνι φούστες,μακριά φορέματα,όλες τις παραλλαγές

της εμφάνισης,μια φορά ετοιμάστηκε και βγήκε ετσι-μαύρο παντελόνι με κόκκινα μαλλιά ροζ κραγιόν γαλάζια νύχια,μια αλλη με μίνι κοκκινη δερμάτινη φούστα γκρι δικτυωτό καλσόν ξανθά μαλλια ψηλοτάκουνα μαύρα-

το τελευταιο μήνα τα πράγματα άλλαξαν,έπαψε να μιλάει για τις εξόδους

της,ήτανε σκεπτική,πολλές φορές είχε εκνευρισμό,κλείνονταν ώρες στη

κρεβατοκάμαρα,τις νύχτες δεν κοιμόνταν,παραμέλησε την εμφάνιση της,

δεν μαγείρευε πια,ελλατωθηκαν οι έξοδοι της,δεν ξανακοιμηθηκε σε φίλες,

απομονώνονταν και μιλούσε ώρες στο τηλέφωνο,από κάποια συμπτώματα

κατάλαβε πως έπαιρνε ψυχοφαρμακα,έπαψε να βγαίνει έξω,

κάποια μέρα ζήτησε να μιλήσουν,

κάθησε απέναντι του στον καναπέ στο σαλόνι,

ήθελα να στο πω από καιρό,άρχισε,μου ήταν  πολύ δύσκολο,τώρα όμως

πήρα την αποφαση,να μην κρύψω τίποτα,να σου τα πω όλα,

άναψε τσιγάρο,

ότι σου έλεγα ήταν ψέματα,είχα σχέση,ένα χρόνο,με κάποιον άντρα,δεν 

έβγαινα με καμια φίλη μου,μ'αυτον ήμουνα,είχα τρελλαθει μαζί του,εσένα σε

συχαινομουν,συγγχωρεσε με που το λέω τόσο ωμά,αλλά έτσι ένιωθα,ήσουνα εμπόδιο στον έρωτα μου,ήθελα να σε παρατήσω,να ακολουθήσω εκείνον,δεν 

σε λυπομουν,δεν με ενδιέφεραν τα αισθήματα σου,αν θα πονουσες,αν θα 

ένιωθες προδομένος,ήμουν ευτυχισμένη με αυτόν τον άντρα,ποτέ μαζί σου 

δεν έζησα έτσι,τέτοιες στιγμές ερωτικές,και σε μισούσα πολυ,ήθελα να σε σκοτώσω,να μην υπάρχεις,ήμουν δειλη και δεν το έκανα,κι αυτό ήταν η αιτία 

ο άλλος ν'απομακρυνθει από μένα,άλλαξε,τον παρακάλεσα,έκλαψα,ταπεινώθηκα,

μ'εδιωξε,ούτε θέλει να με ξαναδεί πια,σκέφτηκα να αυτοκτονήσω,γιατί δεν το έκανα;,πονάω,υποφέρω,θέλω να πεθάνω,

σταμάτησε 

άκουγε βαριά την αναπνοή της

όλα τα ήξερα,της είπε,τα περίμενα χρόνια,από τότε που παντρεύτηκαμε,ήξερα 

ότι θα συμβούν,περίμενα υπομονετικά οπως ο κυνηγός το θήραμα του,έτοιμος,

ότι αυτό θα κάνεις,ψέματα,ψέματα,ψέματα,

την κοίταξε

και τώρα θα σου ομολογήσω κάτι που δεν το ξέρεις,γιατι φυλαγομουν να μην

γίνει αντιληπτό,εδώ και δέκα χρόνια,από την αρχή του γάμου μας είχα σχέσεις με διάφορες γυναίκες,μεγάλος αριθμός,άλλες σχέσεις μιας ώρας,μιας μέρας,

άλλες μεγαλύτερης διάρκειας,σαρκικές η' παθιασμένες,ποτέ όμως δεν τις 

κράταγα,άλλαζα τις γυναίκες με άλλες γυναικες συνέχεια,δεν ένιωθα τύψεις,

ούτε μετάνιωσα ποτέ,προείχε ο στόχος μου,να περιμένω τον δικό σου έρωτα,

σταμάτησε να μιλάει,

θέλεις ουίσκι;τη ρωτησε

η γυναίκα,είπε,ναι

γέμισε δυο ποτήρια,της έδωσε,

ήπιε,

ο έρωτας μας,συνέχισε,αυτός που νιώσαμε και παντρεύτηκαμε,ετσι έπρεπε 

να εξελιχτεί,δεν υπήρχε άλλος δρόμος,παρά να περιμένω υπομονετικα με αλλεπάλληλους έρωτες τον έρωτα της προδοσίας σου

και τώρα τι γίνεται;τον ρώτησε εκείνη,

τώρα έφτασε η προδιαγεγραμμένη καταληξη του,απαντησε

χωρίζουμε;ρώτησε η γυναίκα,

χωρίζουμε,απάντησε ο άντρας

.

.

.

( ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙ  ΕΡΩΤΕΣ )

ΕΓΚΥΒΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

ο νευρολόγος τους ανακοίνωσε πως πρόκειται για νευροεκφυλιστικη νόσο,αλτσχάιμερ,

έχουμε σοβαρή διαταραχή της αυτοβιογραφικης μνημης,χρειάζεται,το 

εχεται παρατηρήσει,συνεχή φροντίδα και επιτηρηση,

είδε δυο άγνωστους,δεν φοβήθηκε,ούτε του προκαλούσαν άγχος,δεν

τον ενδιέφερε οποιαδήποτε σχέση μαζί τους,κάτι τον ρωτούσαν,μιλούσαν

πολύ σιγά,δεν τους άκουγε,ίσως λέγανε ασημαντοντητες,

έξω έβρεχε,οι άνθρωποι περνούσαν με ανοιχτές τις ομπρέλες,

τότε την είδε να μπαίνει στο καφέ,εντυπωσιακή γυναίκα,είπε στους άλλους

ευγενικά ότι έχει επειγουσα δουλειά,

έφυγαν,

η γυναίκα κάθισε στο τραπέζι του,

βρέχει πολύ,του είπε,

τα μαλλιά της ήταν βρεγμένα,

έχεις υπέροχα μαλλιά,της είπε

ευχαριστώ,είπε η γυναίκα,χαμογέλασε

ήδη έχουμε διαταραχή εκφοράς λόγου,ειμαστε σε κατάσταση αφασίας,

διαταραχή αντίληψης του χρόνου και του χώρου,απραξία,διαταραχή

ύπνου,ίσως,εδώ είναι πολύ δύσκολο να το αποδείξουμε αφού δεν 

εκδηλώνονται στην επιφάνεια,πραληρηματικες ιδέες,οπτικές ψευδαισθήσεις

την ρώτησε από που κατάγεται,

Ρωσίδα,από την Αγία Πετρούπολη,

ήταν εικοσιεφτα χρόνων,

με λένε Ζλατα,σλαβικό όνομα,

ήρθε ο καφές της,εσπρέσσο καπουτσίνο,

εδώ μένει δύο χρόνια περίπου,

έχει σπουδάσει κλασσικό χορό και θεατρο

λάτρευε τον Ντοστογιέφσκι

τι είναι κόλαση;είναι το βασανιστήριο να είσαι ανίκανος να ερωτευθείς

της είπε,

Αδελφοί Καραμαζώφ,απάντησε γελώντας η Ζλατα,

τα δόντια της λευκά,

φαίνεται πως πλέον οι αλλοιώσεις έχουν πλήξει πολλά κυτταρικά

συστήματα,και έχουν μειώσει,σχεδόν εξαφανίσει,το σύνολο των νευρωνων

με πλήρη ατροφία του εγκεφάλου

Κάποτε συναντάμε ανθρώπους που μας είναι εντελώς άγνωστοι,που

από την πρώτη ματιά ξαφνικά τους ερωτευόμαστε,χωρίς να πούμε μια

λέξη πριν,

είπε στην γυναίκα,

Έγκλημα και Τιμωρία,

Εμείς όμως είπαμε,απάντησε η γυναίκα,

Στον Ηλιθιο,ο Ντοστογιέφσκι έγραψε:Η ομορφιά θα σωσει τον κόσμο,

την κοίταξε,κι εσύ Ζλατα είσαι πολύ όμορφη,

της έπιασε το χέρι,εκείνη του το άφησε

.

.

.

(ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙ ΕΡΩΤΕΣ)

ΤΟ ΜΕΝΕΚΕΝ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έκλεισε μια παραγγελία με ένα μεγαλο κεντρικό κατάστημα γυναικείων ρούχων να φιλοτεχνήσει μερικά γλυπτα γυναικεία μενεκεν,

ζήτησε μοντέλο,και του έστειλαν,μια λεπτή ψηλή όμορφη κοπέλα,

στο χρόνο που συμφώνησαν παρέδωσε τις κούκλες,

μετά από μερικές μέρες πέρασε,νύχτα,από τον κεντρικό εμπορικό δρόμο,κι είδε τις βιτρίνες του καταστήματος,

εντυπωσιακή τοποθέτηση,θεατρική σκηνοθεσία,

κάποιο μενεκεν του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση,είχε ομοιότητα με τις αρχαίες ανάγλυφες ελληνικές λάρνακες,

τράβηξε φωτογραφία,

αργότερα στο σπίτι,ξάπλωσε και κοιτούσε την φωτογραφία,

με την εικόνα αυτή κοιμήθηκε,

στο όνειρο του είδε το μενεκεν να ανταποκρίνεται στο κοίταγμα του,

ξύπνησε και δεν κοιμήθηκε,

στη δουλειά του την άλλη μέρα στο εργαστήριο ήταν αφηρημένος,

θυμηκε τον Πυγμαλίωνα,τον Κύπριο βασιλιά γλύπτη,

η Αφροδίτη μου,μονολογησε,είναι εκείνο το μενεκεν,στη βιτρίνα του καταστήματος,

η γοητεία ήταν ανίκητη,

σκέφτηκε την μεταμόρφωση της στη Γαλάτεια,σε ζωντανό πλάσμα,

έτρεμαν τα χέρια του,

δεν άντεχε τον κλειστό χώρο του εργαστηρίου,βγήκε και οδήγησε ώρα με το αυτοκίνητο,

του τηλεφώνησε η φίλη του,της είπε πως είχε πολύ δουλειά,

έφτασε στη θάλασσα,περπάτησε,

περιεργάστηκε τα σχήματα των βράχων,

αδύνατο να μην σκεφτώ το αδύνατο,έγραψε στην άμμο,

σε ένα παραλιακό κέντρο έφαγε,

το βράδυ ξαναπήγε στο δρομο με το κατάστημα,απέναντι ήταν ένα παγκάκι,κάθισε,

την έβλεπε,

πως ήθελε να την αγγίξει,του φάνηκε πως το στήθος της ανεπνεε,

ένας,απαλός,γαληνιος,ψίθυρος,η φωνή της,έφτανε σ'αυτον,

δεν κρατήθηκε,μπήκε στο κατάστημα,ζήτησε τον διευθυντή,και του είπε πως θέλει,όταν τελειωσει η επιδειξη,να αγοράσει το μενεκεν της βιτρίνας,

του έδειξε τη φωτογραφία του,

ο άλλος συμφώνησε,

κάθε νύχτα ήταν ώρες απέναντι από τη βιτρίνα,

σε ένα μήνα του τηλεφώνησαν από το καταστημα να το παραλαβει,

ήταν φοβερά αναστατωμένος όταν το έφερε σπίτι,τό έβαλε απέναντι του στον καναπέ,στο σαλόνι,ξάπλωσε εκεί με τα ρούχα και κοιμήθηκε,

όταν ξύπνησε το πρωί το μενεκεν ήταν εκεί,

βγήκε έξω για δουλειά,δεν έβλεπε την ώρα να γυρίσει πίσω,ένιωθε μοναξιά,

της αγόρασε ρούχα,

τη νύχτα,την ξάπλωσε στο κρεβάτι του,φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον,της άγγιξε το χέρι,του φάνηκε ζεστό,

με ανοιχτό το φως κοιμήθηκε,

ξύπνησε,η κούκλα είχε αλλάξει θέση,το χέρι της στο στήθος του,την

αγκάλιασε,

το πρωί την πήρε στο εργαστήριο,την κάθισε σε μια πολυθρόνα,ένιωθε πως τον έβλεπε που δούλευε,

το βράδυ την έντυσε με μακρύ μαύρο φόρεμα,την εβαλε στην θέση του συνοδηγού,ήταν πολύ όμορφη,

οδήγησε μέσα στην νυχτερινή πόλη,ο φωτισμός της τον αναστατωνε,σε όλο το εσωτερικό του αυτοκινήτου jazz,Charlie Parker the Bird,σταμάτησε και την φίλησε στα χειλη,All the things you are,

γύρισαν αργά,

το πρωί τον ξύπνησε το κουδούνι της πόρτας,

άνοιξε,

την γνώρισε αμέσως,ήταν το μοντέλο που είχε ποζάρει για τα μενεκεν,

με συγχωρήτε,της είπε, καθίστε,σε λίγο θα γυρίσω,

πήγε στη κρεβατοκάμαρα να κλείσει τη πόρτα,να μην δει η κοπέλα το ξαπλωμένο μενεκεν στο κρεβάτι του,

τότε είδε πως δεν ήταν εκεί,σαν να είχε σηκωθεί και δεν το κατάλαβε,

εκλεισε την πόρτα,

ουίσκι,η ' χυμό φρούτων; ρωτησε την κοπέλα,

χυμό φρούτων,ευχαριστώ,

είπε εκείνη

μίλησαν για την γλυπτική,κι ιδιαίτερα για την τέχνη του,

το μοντέλο,του είπε,πως δεν μπορεί να ξεχάσει τις ώρες που πόζαρε για τα μενεκεν στο εργαστήριο του,

έδωσαν ραντεβού να συναντηθούν το βράδυ,

στο μπαρ,πάλι jazz,Charlie Parker the Bird,της επιασε το χέρι,η κοπέλλα το έσφιξε,

ο ψίθυρος της φωνής σου μου άγγιξε το χέρι,της είπε,

απαλός γαληνιος,απάντησε εκείνη,

αδυνατο να μην σκεφτώ το αδύνατο,

All the things you are  η μουσική του Charlie Parker

.

.

.

Friedrich Hölderlin.Der Tod des Empedokle,Susette,

(Ο θάνατος του Εμπεδοκλή,Σουζετ)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αίτνα,3350μ ύψος,ενεργό ηφαίστειο στη Σικελία,με ενεργές εκρήξεις πριν από 500.000 χρόνια,η ονομασία από το ελληνικό αιθω,καίγομαι,αναφλεγομαι,

όλη τη νύχτα στο διπλανό δωμάτιο η Σουζετ εβηχε,τώρα εξαντλημένη κοιμάται,

κάτω το νερό του ποταμού Neckar κυλάει αργά,

τα πάντα υπόκεινται στις κινητήριες δυνάμεις,Φιλότης/Νείκος,

ο ποιητής Friedrich Holderlin είναι τρελός,είπε ο καθηγητής,κλεισμένος στον πύργο,στο Tübingen,

άνοιξε τη πόρτα,το κρεβάτι απείραχτο,κανείς δεν κοιμήθηκε εκεί,τότε είδε το αίμα,της Σουζετ,της Διότιμας μας του,

πήγε στο παράθυρο και κοίταζε κάτω ατάραχα τα παγωμένα νερά του Νeckar,

θα τύλιγαν σαν σεντόνι το σώμα του,

τότε είδε στο βάθος το ηφαίστειο,ιερό δέος,ένας πύρινος γίγαντας,συνέχεια ανέβαινε,η αναπνοή του κόβονταν,θα έφτανε νυχτονωντας,ο θάνατος δεν διαφέρει από τη ζωή,από εδω φαίνεται όλη η Ελλάδα,Εκρήγνυται το ηφαίστειο,Υπεριωνα,

τα ψάρια γυρίζουν γύρω από βυθισμένο σώμα του,πλάι του το σώμα της Σουζετ,σε ακουγα όλη τη νύχτα,δεν κοιμομουν,το Νείκος,θα σε καταστρέψει,διαλύσει,

Φρίντριχ,που είσαι; άκουσε τη φωνή της,

έρχονταν από το βάθος της λάβας,είναι απλό αυτό που θέλω,Εμπεδοκλή,

τον είδε να πέφτει,η φωτιά ένα από τα στοιχεία της Φύσεως του,

στο δωμάτιο του πύργου,η Σουζετ κοιμάται στον καναπέ,την κοιτάζει,Ομορφιά,Φιλότητα,

ήταν τρελός τότε ο Χεντερλιν,

είπε στους φοιτητές ο καθηγητής που επισκέφτηκαν τον πύργο στο Tübingen,

από το 1905 που πέθανε η Σουζετ η ψυχική του υγεία επιδεινώθηκε,

.

.

.

(ΙΔΙΟΤΡΟΠΟΙ ΕΡΩΤΕΣ)

ΤΕΛΟΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έμενε στο διπλανό διαμέρισμα,ποτέ δεν τον συνάντησε,ήταν μοναχικός,

δεν είχε επισκέψεις,κάποιες φορές κάθονταν στο μπαλκόνι,σχεδόν

ακίνητος,τον παρακολουθούσε κρυμμένη,έπρεπε να βρει μια προφαση

να τον προσεγγίσει,

χτύπησε την πόρτα του,άργησε να της ανοίξει,ένας άντρας ψηλός αδύνατος

γύρω στα σαράντα,του είπε πως θα λείψει λίγες μέρες και αν μπορεί

να έχει την προσοχή του στο διαμερίσματα της,συμβαίνουν διάφορα,

διαρρηκτες,ο άλλος της είπε να μην ανησυχει,του έδωσε το τηλέφωνο της

και κατέγραψε και το δικό του,τον ευχαρίστησε,

έμεινε κλεισμένη στο σπίτι πέντε μέρες,χωρίς να κάνει θόρυβο,απενεργοποιησε

το τηλέφωνο,δεν άνοιξε τηλεόραση ούτε ηλεκτρικό φως,

διάβασε την Δική του Κάφκα και τον Δον Κιχώτης του Θερβάντες,

κοιμόνταν νωρίς,

ηταν ήσυχη,είχε πάρει την απόφαση,αυτός θα είναι ο άνθρωπος που

θα την εκτελέσει,δεν την ξεγελουσε η διαίσθηση της,είχε σχεδιάσει

πως όλο αυτό θα προχωρούσε,κι ήταν βέβαιη πως θα κατέληγε σε

αυτό που επιθυμούσε,

την πέμπτη μέρα της δήθεν επιστροφής της τον πήρε τηλέφωνο,τον

ευχαρίστησε για την εξυπηρέτηση και του πρότεινε να συναντηθούν

να πιουν καφέ,ο άλλος δέχτηκε,όρισαν ραντεβού,

παρουσιάστηκε μπροστά του εντυπωσιακή,είδε την εντύπωση που έκανε

στα μάτια του,έπρεπε να το εκμεταλλευτεί,

χαμογελούσε συνέχεια,είχε εύθυμη διάθεση,τον κοιτούσε στα μάτια,

αυτή κατηύθυνε τη συζήτηση,του είπε για τη δουλειά της,ζωγράφος,

γύρισαν μαζί σπίτι,

εκεί,έξω από τη πόρτα,του πρότεινε,αν θέλει,να μαγειρέψει και να φάνε μαζί,

είδε τη χαρά στα μάτια του,ναι,είπε

και μπήκαν στο διαμέρισμα της,κάθισαν στο σαλόνι,ουίσκι η' βότκα με λεμονι;ρώτησε,βότκα λεμόνι,αυτός,ουίσκι,εκείνη,

με συγχωρείς,του είπε,θα πάω να ετοιμάσω το φαγητο,

την άκουγε στην κουζίνα,

ήταν όμορφη,ένιωθε ερωτευμένος μαζί της,

κοίταξε έναν πίνακα της  στον τοίχο απέναντι,μια καθιστή γυναίκα,τα χρώματα

έντονα,έβλεπες τη σάρκα στα πόδια στα χέρια στο πρόσωπο,το στόμα της

ανοιχτό,σε έκφραση ουρλιαχτου,

το φαγητό είναι έτοιμο,την άκουσε,πήγε στη κουζίνα,

ψητό κοτόπουλο με πατάτες,σαλάτα μαρούλι,κόκκινο κρασί

μετα το φαγητό κάθησαν στο σαλόνι,τον ρώτησε για την δουλειά του,δικηγόρος

του αστικού δικαίου,

-η γυναίκα,στον πίνακα,της έδειξε,

-η ζωγραφική σήμερα,του είπε,δεν απεικονίζει όμορφα πράγματα,αλλά τον

βαθύτερο άνθρωπο,αυτή η γυναίκα πραγματικά ουρλιάζει,

την κοίταξε,

-είναι αυτοπορτραιτο,του είπε,

οταν έφυγε,ξάπλωσε με τα ρούχα στο κρεβάτι,κοιμήθηκε,ξύπνησε,ανεπνεε

βαριά,ένιωθε να πνίγεται,κοίταξε την ώρα,ήταν αργά,νυχτα

τον πήρε τηλέφωνο,το άφησε να χτυπάει,τελικά το σήκωσε,

-εμπρός,

-εγω είμαι,σε ξύπνησα;,με συγχωρείς,έλα αν μπορείς είναι ανάγκη,

σε λίγο ήρθε,

-ανησύχησα,

κάθησαν στο σαλόνι,

-θα σου πω τι μου συμβαίνει,μην φοβηθείς,

άρχισε να του λέει,πόσο δύσκολα αισθάνεται,δεν έχει καμία διάθεση για

ζωή,όσες προσπαθειες έκανε να συνέλθει απέτυχαν,πρέπει να τελειώσει

με αυτό,δεν γίνεται αλλιώς,

ο άλλος δεν μιλούσε,

-κοιτσξε με στα μάτια,του είπε,θέλω εσύ να είσαι αυτός που θα βάλει τέρμα

στη ζωή μου,εγώ είμαι δειλή,δεν θα το κάνω μόνη μου,και θα υποφέρω,

τρόμαξε,

-εγω,πως μπορώ;

-θα το μπορέσεις,είναι εύκολο,ένας ξένος είσαι,δεν εμπλέκεσαι συναισθηματικά,

ούτε έχεις πάθος,μια απλή πράξη,με σημαδεύεις,πατάς την σκανδάλη,και τελος

ο άλλος έσκυψε το κεφάλι,

μην διστάζεις,δεν είναι σε καμία περίπτωση εγκληματική πράξη,άλλωστε θα

γράψω και θα υπογράψω πως έχοντας το λογικό μου σου ανέθεσα αυτό το

έργο, και  θα αναγράφει το ποσό με το οποίο θα πληρωθείς γι'αυτό,αν δεν

συμφωνήσουμε,σίγουρα,κάποιος άλλος θα βρεθεί,

-ειστε τόσο όμορφη,και τόσο νέα,της είπε,

από εκείνη την μέρα δεν ξανασυναντήθηκαν,περασαν δέκα μέρες,

χτύπησε την πόρτα της,

εκείνη κοίταξε το ρολόι,10 η ώρα,νυχτα

άνοιξε την πόρτα,

-ηρθα,της είπε,

-σε περίμενα,του είπε,

τον αγκάλιασε και τον πήγε στη κρεβατοκάμαρα,χαμηλός κόκκινος φωτισμός,

εκείνη κάθισε μπροστά στον καθρέφτη,

εκείνος όρθιος πίσω της,

της έδειξε το περίστροφο,

κι έβαλε τις σφαίρες,

εκείνη έβαψε κόκκινα τα χείλη,σχεδίασε με γαλάζιο μολύβι τα μάτια,

-εισαι πολύ όμορφη,της είπε,

την σημάδευε

-ειμαι τρέλα ερωτευμένος μαζί σου,γι'αυτό το κάνω

πάτησε τη σκανδαλη

.

.

.

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-Το νησι του Καθεστώτος

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

Το νησι του Καθεστώτος

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το καθεστώς μετά την τελική ολοκληρωτική νίκη του εδραιώθηκε πανισχυρο.Ολοι οι πολιτικοί αντίπαλοι,παρακολουθούνται επί 24ωρου βάσεως,και οι ατίθασοι από αυτούς παιρνουν την αγουσαν προς τα στρατόπεδα των ξερονησιων.

Στην ακτή απέναντι από ένα τέτοιο νησι συγκέντρωναν χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους,και των δύο φύλων.

Τα στρατόπεδα των αντρών και των γυναικων ήταν παριφραγμενα με πυκνό συρματόπλεγμα σε υψος 3μ,πάνω πάνω ήταν ηλεκτροφόρα καλώδια,και τα χωρίζει ένα πανύψηλος μαντρότοιχος από τσιμεντολιθα,εκεί μέσα εμεναν οι κρατούμενοι σε σκηνες και παράγκες μέχρι να μεταφερθούν στο απέναντι νησί.φυλακες νύχτα και μέρα περιπολούσαν πάνοπλοι και δυνατοί προβολείς χτένιζαν το χώρο σε μεγάλη έκταση και βάθος,

συνέχεια άκουγες διαταγές και βρισιές.

Το νησί απέναντι,στέκονταν ακίνητο,μακρόστενο,περίπου 2 μίλια απόσταση,μια οροσειρά πνιγμένη από τα αρχαία χρόνια στα νερά,μια βυθισμένη ράχη γίγαντα,

αδεντρη,σκληρή πέτρα.Εκει θα τους πήγαιναν.Περίμεναν τη σειρά τους,

Είχαν φόβο ,αγωνία,ο άνθρωπος δεν είναι ατσάλι,λυγίζει Φοβόντουσαν μην δειλιασουν και υπογράψουν τη δήλωση μετανοίας.

Περνούσαν οι ώρες,οι μέρες,οι βδομάδες,δεν τους ζητούσε κανείς,

ένιωθαν πως εκεί θα μείνουν μέχρι να πεθανουν,ξεχασμένοι,ταπεινωμένοι,

τα μαλλιά τους μεγάλωσαν,και τα γένια μακρυναν,τα πρόσωπα τους σκληρηναν,βαθουλωσαν τα μάγουλα,

ζαλίζονταν,δεν μπορούσαν να κρατηθούν στα πόδια τους απ' την αδυναμία.

Και κάθε βράδυ άκουγαν πολλές φωνές απ' το νησί απέναντι, άγριες,ουρλιαχτά, φωνές τρομαχτικές,κι έβλεπαν ισχυρά φώτα,εκτυφλωτικες

δέσμες,να πηγαινοέρχονται,κι ακουγαν κροτους δυνατους,σαν ν'ανατιναζαν το βουνό με δυναμίτες,πυροβολισμούς,κοιτούσαν με ξαγρυπνα μάτια κι ακουγαν,κι αυτό από την ώρα που νύχτωνε μέχρι το 

ξημέρωμα,έπειτα ξαφνικά επαυαν όλα,ούτε φωνές,ουτε κρότοι,όλη τη μέρα ησυχία,κι επανέρχονταν,την ίδια ώρα,κάθε νύχτα,

δεν ήξεραν τι να υποθέσουν,τους βασανίζουν,τους δολοφονούν έλεγαν,αυτή θα'ναι κι η δική μας τύχη,

όμως ποτέ δεν τους σήκωσαν άγρια χαράματα να τους φορτώσουν στα καράβια να τους πάνε εκεί,ποτέ κανέναν δεν κουβάλησαν εκεί,κι ούτε κανένας γύρισε απο'κει να τους πει,άκουγαν κι έβλεπαν ξάγρυπνοι,θεατές στο τρομερό θεατρο του νησιού,κι ήταν πολλοι που δεν άντεξαν και τρελάθηκαν,πολλοί που υπεγραψαν κι άλλοι πολλοί που έσπασαν τα συρματοπλέγματα και πήδηξαν στη θάλασσα να πάνε στο νησί να δουν,

κι όλους τους γαζωσαν με τα πυροβολα,και κοκκινησαν απ'τα αίματα ανθρώπων τα νερα.

Ποτέ δεν θα μάθουν αυτοί οι έγκλειστοι στην ακτη άνθρωποι,πως απέναντι,στο νησί,δεν υπάρχει καμία ανθρώπινη ζωή,παρά μόνο μια τεράστια μηχανική κατασκευή,μια παρανοϊκή εγκατασταση,απλωμένη σε όλο το νησί,με τεράστια ηχεία και προβολείς,που αναπαράγει ηχογραφημενες φωνές,ουρλιαχτά,δέσμες ισχυρού φωτος,τρομερούς κρότους ανατιναξεων,πυροβολισμούς,απ'την ακτή την τηλεχειρίζονται ηλεκτρονικά,

την ίδια ώρα νυχτωνοντας την ενεργοποιούν και την ίδια ώρα ξημερώνοντας την απενεργοποιούν,

μια παράσταση κόλασης

.

.

.

 .

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-Dylan Thomas,And death shall have no dominion

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

Dylan Thomas,And death shall have no dominion

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

I'm Dylan Thomas,sir,please one double whiskey,

the 17th,a my own record,

η γυναίκα τον πλησίασε,σε θαυμάζω boy,του ψιθύρισε στο αριστερό αυτί,

και τον ακούμπησε με το βυζί της,'τιποτα,σκέφτηκε,δεν είναι πιο επικίνδυνο

από ένα βυζι',με λένε Caitlin,είπε η γυναίκα,αυτός γέλασε'το ίδιο όνομα με

τη γυναίκα μου,ξέρεις τι είναι οι λέξεις,μωρό μου;ρώτησε,οι λέξεις,απάντησε 

εκείνη,είναι,να αυτές που λέμε όταν μιλάμε,έχουν κάποιο ήχο,girl;ξαναρωτησε

,φυσικά,αφού τις ακούμε,

-αν όμως τις ανακατέψουμε,τι συμβαίνει;

-δεν ξερω,δε το'χω σκεφτεί

-την κοίταξε σοβαρά,And death shall have no dominion,της είπε

-εμενα με φοβίζει ο θανατος,είπε η κοπέλα,

-Lift its head to the blows of the rain;

Though they be mad and dead as nails,

Heads of the characters hammer through daisies;

Break in the sun till the sun breaks down,

τον άκουσε ανά απαγγέλει

-ειμαι υπέροχο,αναφώνησε,η γυναίκα

έβαλε το αριστερό χέρι του ανάμεσα στα πόδια της,η κοπέλα δεν αντέδρασε,

αναμερισε το slip της,έβαλε τα δάκτυλα του μέσα στο μουνι της

-ειναι υγρό,μωρό μου ,της είπε

εβηξε,ένιωθε να του κόβεται η αναπνοή,η Caitlin στο Chelsea Hotel θα'ναι στο κρεβάτι με τον καινούργιο της εραστη,αυτή εδώ η Caitlin στο White Horse

Tavern, είναι πιο σέξι,στη τουαλέτα;πάμε,λέει η κοπέλα,την κοιτούσε στο καθρέφτη,Heads of the characters hammer through daisies;

Break in the sun till the sun breaks down,

And death shall have no dominion,σου άρεσε;τη ρωτησε,ναι υπέροχο,σήκωσε το εσώρουχο της,κατέβασε τη φούστα,έβαλε μέσα τα βυζιά της,

-αληθεια τη γυναίκα σου τη λένε Caitlin?

-Το όνομα κάθε γυναίκας που πηγαίνω μαζί της είναι Caitlin

-ποσο χρόνων είσαι;

-τωρα είμαι 39

-και λες δεν φοβάσαι το θάνατο;

-And death shall have no dominion

-ομως,σήμερα,ακριβως,mister Dylan Thomas θα πεθανεις

γύρισε στο Chelsea Hotel,η Caitlin έκανε πρόβα χορού,κάθησε και τη χάζεψε,

υπέροχες κινήσεις,συμμετρία,ρυθμός,όπως οι λέξεις μου,σκέφτεται, αναπνέουν,

η Caitlin σταματά το χορό,-ποσο ήπιες;-18 δίπλα ουίσκι,ντάρλινγκ, εβηξε,

-ξερεις,στο White Horse,γνώρισα μια γυναίκα,είχε το ίδιο όνομα με σένα,

Caitlin,και μου είπε πως σήμερα θα πεθάνω,ξάπλωσε στο καναπέ,γέλασε,

θα πεθάνω,ο Dylan Thomas όμως λέει:And death shall have no dominion,

η αναπνοή του κόπηκε,ο γιατρός του έκανε ένεση μορφίνης,τελικά ο ποιητής

Dylan Thomas πέθανε 39 χρόνων,And death shall have no dominion

.

.

.

Ένα τυχαίο συμβάν

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σε ένα κεντρικό εμπορικό δρόμο παιρνωντας στάθηκε στη βιτρίνα ενός καταστήματος,το κατάστημα ήταν κλειστό εκείνη την ώρα,τα μενεκεν είχαν μια γοητεία γι'αυτον,ο τρόπος που σκηνοθετουνταν η στάση τους,τότε είδε στο βάθος του καταστήματος μια γυναίκα ξαπλωμένη,φορούσε ένα μαύρο φόρεμα,πρόσεξε και με τρόμο είδε αίμα στο δάπεδο,δεν μπορεί να έκανε λάθος,εκείνο το κόκκινο χρώμα  δεν μπορούσε να ήταν κάτι άλλο,σκέφτηκε να σταματήσει έναν περαστικό να του δείξει,όχι καλύτερα να πάρει την αστυνομία,δίστασε,μπορούσε να μπλέξει,απομακρύνθηκε κάπου 200 μέτρα,επέστρεψε,δεν είδε την νεαρή γυναίκα,είχε σηκωθεί,κάποιοι, η' κάποιος την είχε σηκώσει,όμως εκεί ήταν λίγο πριν,μάλλον δολοφονημένη,είναι σίγουρος,δεν ήταν φαντασίωση του,

την άλλη μέρα αγόρασε εφημερίδα,πουθενά δεν γράφονταν το γεγονός,πέρασε από το κατάστημα,μπήκε μέσα κι αγόρασε,δώρο για τη γυναίκα του,μια κίτρινη δερμάτινη τσάντα,η πωλήτρια έμοιαζε καταπληκτικά με τη δολοφονημένη γυναίκα,η νεαρή κοπέλα είδε το βλέμμα του,'θελετε κάτι άλλο κύριε;'τον ρώτησε,'οχι,τιποτα'της απάντησε,'μοιαζεται με κάποια γνωστή μου',η κοπέλα γέλασε,'πιθανον,οι άνθρωποι αλλωστε μοιάζουνε μεταξύ τους','χθες την είδα,μεσα σ'αυτο καταστημα,μεγάλη ομοιότητα με σας' της είπε,'εγω έπιασα δουλειά σημερα'ειπε η κοπέλα,'αλλωστε χθες ήταν αργία και το κατάστημα ήταν κλειστο','ευχαριστω πολυ'της ειπε'και συγνώμη για την ενοχληση','παρακαλω,κυριε'του είπε η κοπέλα χαμογελώντας,

από εκείνο το δρόμο δεν θέλησε να ξαναπεράσει,ούτε ξανασχοληθηκε με το θέμα,

πέρασε καιρός,

σε ένα κεντρικό σημείο της πόλης,γεμάτο καφέ και ρεστωραν,κάθονταν μεσημέρι σ'ενα καφέ και παρατηρούσε τους ανθρώπους,άλλη μια αδυναμία του,η παρατήρηση των ανθρώπων,

εκείνη την ώρα περνούσε πολύς κόσμος,τότε την είδε,ήταν εκεινη,σηκώθηκε ,την πρόφτασε και την σταμάτησε,'με θυμάστε,κύρια μου;',εκείνη έδειξε απορία,'δυστυχως,οχι',

'δεν ειστε η πωλητρια',την ρώτησε,'οχι,ποτέ δεν έχω δουλέψει πωλητρια',

'συγνωμη'της είπε,και γύρισε στο καφέ,

αφαιρέθηκε,

'κυριε,μπορεί να καθησω;'

ήταν εκείνη,

'ευχαριστως,καθιστε' της έδειξε τη καρέκλα απέναντι του,

'τι θα πιείτε;'της πρότεινε

'μια βότκα με λεμονι'ειπε η κοπέλα,

ήταν πολύ όμορφη,

''ξερεται'του είπε,'εκεινη τη μέρα',σταμάτησε,

'ποια μέρα;'την ρώτησε,

'που με είδες ξαπλωμένη,μέσα στο κατάστημα,μέσα στα αιματα'

'ησουνα εσύ,μα πως;'την ρώτησε,

'πως γίνεται;',

'μην με ρωτάτε περισσοτερα'

είπε η γυναίκα,

'ξεχαστε το',

'λιγο δύσκολο'της ειπε'σας το υποσχουμε ομως',

η γυναίκα σηκώθηκε,'δυστυχως,δεν έχω χρόνο' του είπε,

του φάνηκε λυπημένη,

έφυγε,

από τότε δεν την ξαναείδε

.

.

.

Μικρές Ιστορίες Ιδιαίτερης Ευκρινειας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η αίτηση του χάριτος απορρίφθηκε,θα τον εκτελουσαν σε μια εβδομάδα ακριβως,πάντα ξημερώματα,

ζήτησε το βιβλίο του Thomas Malthus Δοκίμιο πάνω στον Πληθυσμό(1798),

ο συνεχώς αυξανόμενος  πληθυσμός δεν θα μπορεί να διατραφεί,

γι'αυτό θα πρέπει να παρθούν μέτρα να ελλατωθει,

η εκτέλεση του,επομένως,είναι ένα τέτοιο μετρο,γέλασε ειρωνικά,θα συμβάλει στην αρμονία της ανθρωπότητας,

τέλος της εβδομάδας,

πρωί ξημερώματα θα τον εκτελουσαν,ζήτησε,για τελευταία φορά,να δει το φεγγάρι,μέχρι να τον πάρουν,

τον ανέβασαν στη ταράτσα της φυλακής,εκεί τον έδεσαν σε μια καρέκλα,δύο άντρες οπλισμένοι τον φρουρούσαν,

το φως του φεγγαριού πλημμύριζε τα πάντα γύρω του,τα διέλυε,

έκλεισε τα μάτια του,όλα χάθηκαν,

έτσι θα γινει,οριστικά,όταν εκτελεστεί,

ο κόσμος,σκεφτηκε χωρίς  λύπη,θα εξαφανιστεί μαζί με αυτον,σαν να μην υπήρξε ποτέ,

ξημέρωνε,ένιωθε μια άγρια ηδονή,

η ευτυχία του τέλους,

για πάντα

.

.

.

Μικρές Ιστορίες Ιδιαίτερης Ευκρινειας

(Η δολοφονια στην οπερα Parsifal)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η αφορμή ήταν το φιλοσοφικό έργο

Die Welt als Wille und Vorstellung(Ο Κόσμος σαν Θέληση και Παράσταση,1818)του Arthur Schopenhauer,

όλες οι πράξεις θα παίζονταν,από την αρχική έως την τελική,στην όπερα,μέσα στον ιστο,κλοιό,της όπερας Parsifal,του Richard Wagner,

εκεί μέσα στην αιθουσα θα προσέλκυε τον δολοφονο του,κατά κάποιο μυστήριο τρόπο θα τον δημιουργούσε,

στην 4η παράταση που παρακολουθούσε,εντόπισε έναν άντρα με άσπρο κουστούμι,στην πέμπτη σειρά καθισμάτων μπροστά από τη δική του,

ο άντρας γύρισε πίσω,του φάνηκε πως τον κοίταξε,έπειτα έσκυψε και κάτι ψιθύρισε στην νεαρή σύνοδο του,

ήταν στην σκηνή 2,της πράξης 2,τη στιγμή ακριβώς που ακούγεται: Parsifal,έπειτα βλέπει την Κουντρι και γοητεύεται,

όταν τελείωσε η όπερα,ο άντρας εξαφανίστηκε μέσα στο πλήθος,

είχε τη διαίσθηση ότι έπρεπε να επικεντρωθεί σ'αυτόν,αυτός θα είναι ο υποψήφιος δολοφόνος του,

στις επόμενες παραστάσεις δεν τον ξαναείδε στην αίθουσα,ούτε τη γυναίκα,

εκείνη τη μέρα μετά την παράσταση δεν επέστρεψε σπίτι,δείπνησε σε ένα κεντρικό ρεστοράν,κι αργότερα πήγε σε κάποιο μπαρ,είχε ξεχαστεί,όταν είδε δίπλα του τη γυναίκα,

αυτή ήταν,δεν έκανε λάθος,

συγνώμη κυρια,βρήκε αφορμή να της μιλήσει,σας έχω δει στην όπερα Parsifal,δεν κάνω λάθος;

όχι,είπε η κοπέλα,δεν κάνετε λάθος,πριν μια εβδομάδα,καταπληκτική όπερα,ξερεται σπουδάζω 

κλασική φωνητική,σοπράνο,

την κοίταξε,

μοιάζεται πολύ στην Κουντρι,της είπε,όπως αυτή πολύ όμορφη,

ευχαριστώ,χαμογέλασε η γυναίκα,

εκείνη τη στιγμή,χτύπησε το κινητό της τηλεφωνο,

απάντησε,το πρόσωπο της σοβαρεψε,έκλεισε το τηλέφωνο,

με συγχωρείτε,είπε,πρέπει να φύγω,

του φάνηκε τρομαγμένη,

τη νύχτα στον ύπνο του είδε έναν εφιάλτη,

ήταν στη παράσταση του Parsifal,δεύτερη πραξη,σκηνή 1,ο Κλινγκσορ με άσπρο κουστούμι ξυπνά τη Κουντρι,και την κατηγορεί για απιστία,έπειτα κατεβαίνει από τη σκηνή,στο αμφιθέατρο,σταματά στη σειρά που κάθονταν,Parsifal φωνάζει,και βγάζοντας ένα περίστροφο τον περιβολει,

τον βρήκαν πεθαμένο στο κρεβάτι,

οξύ έμφραγμα του μυοκαρδιου

.

.

Richard Wagner,Parsifal,Bayreuth,1998,

https://youtu.be/BJkkXxdryD8

.

.

.

Ιδιοτροποι Έρωτες

-η αιώνιος αναβολη-

χ.ν.κουβελης c .n.couvelis

την πήρε τηλέφωνο

-θελω να σου μιλήσω,της είπε,

συναντήθηκαν,η συζήτηση τους περιεστράφηκε σε απλά θέματα, καθημερινά,

ενδιάμεσα αναφέρθηκαν στην σχέση Καντ Πλάτωνα και Σοπενχάουερ,

στο τέλος,εκείνη του είπε,τελικά δεν μου μίλησες,

αυτό,το ίδιο ακριβώς,επαναλήφθηκε πολλές φορές,

την έπαιρνε τηλεφωνο

-θελω να σου μιλήσω,της έλεγε

στο τέλος

-τελικα δεν μου μιλησες,του έλεγε εκείνη

άπειρες φορές η αναβολή

.

.

.

Μικρές Ιστορίες Ιδιαιτερης Ευκρίνειας

ο Casanova και το Έγκλημα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η πρόταση:

The story she had told me was possible, but it was not believable,που διάβασε στην Histoire de ma vie του Giacomo Casanova ήταν ο καταλύτης για να σχεδιάσει το έγκλημα,

κάθε δολοφονία περιλαμβάνει:το θυμα-την  πραξη-τον ντετέκτιβ,

η πράξη θα είναι,θα φαίνεται δυνατή,ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί,αλλά,ταυτόχρονα,και σε αυτό στηρίζεται,απίστευτη,

έτσι η επαγωγική λογική του ντετέκτιβ για την αποκάλυψη του εγκλήματος θα σκονταφτε,με συνέπεια την αποτυχία,

άπειρες οι αιτίες για την διαπραξη του εγκλήματος,πολλαπλοί οι ενοχοι,ποιο σχέδιο μεταχειρίστηκε ο δολοφόνος;

το βιβλίο Histoire de ma vie του Giacomo Casanova που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος,στο πολυτελές διαμέρισμα που κατοικούσε η άτυχη νεαρή ηθοποιός,τι σήμαινε;ερωτικό κίνητρο;

κάποιος από τους εραστές της;η' επιτηδες σκότιζε το κίνητρο;

οι γείτονες εκείνη την ώρα της δολοφονίας άκουγαν από το διαμέρισμα να μιλούσαν διάφοροι άνθρωποι,όμως αυτά που έλεγαν ήταν κοινοτυπιες,c'est vrai-on le dit-on dit aussi le contraire-la verite est entre les deux-c'est juste-και επαναλαμβάνονταν,

κάποια στιγμή άκουσαν να χτυπά το κουδούνι της κοπέλας,

οι φωνές σταμάτησαν,κάποιος μάρτυρας είπε πως η άτυχη κοπέλα άνοιξε την πόρτα,αλλά δεν ήταν κάποιος,αυτό το είδε από το μάτι της πόρτας,αυτόν τον μάρτυρα ο ντετέκτιβ τον θεώρησε ύποπτο,

ύστερα όμως αναθεώρησε,όταν ανακαλύφθηκε πως οι φωνές στο διαμέρισμα προέρχονταν από ένα κασετόφωνο με ηχογραφημένη την θεατρική παράσταση της Φαλακρης Τραγουδίστριας του Ιονέσκο,στην οποία η δολοφονημένη ηθοποιός πρωταγωνιστουσε,

σε ένα σημείωμα δίπλα της ηταν γραμμένο:C’est pas par là, c’est par ici,

μάλλον από τον δολοφόνο,

η πρόταση που τελειώνει το έργο,

ο ντετέκτιβ κατέληξε πως αυτό απευθύνονταν σε αυτόν,αυτό δεν είναι εκεί,αυτό είναι εδώ,μετέφρασε,

εξετάζοντας όλα τα στοιχεία σκέφτηκε πως το έγκλημα είναι τόσο τέλειο ώστε να μην είναι τέλειο,

ποιος και πότε και από ποιο βιβλιοπωλείο αγόρασε το βιβλίο του Casanova;τι υπάρχει στο βιβλίο αυτό που σχετίζεται με τη δολοφονία;

ήξερε,από πείρα,πως το μυαλό των δολοφόνων είναι περίεργο,κάτι το ιδιοφυές,παρανοϊκά άτομα,που τους ευχαριστεί το σκοτάδι μέσα στο οποίο έχουν εγκλωβισει τον ντετέκτιβ,

κι αυτή η περίπτωση είναι λαβύρινθος,στο κέντρο του κρύβεται η αλήθεια,διαισθάνεται πως μέχρι να φτάσει εκεί η πορεία θα είναι πολυ μεγάλη,ίσως,φοβάται,η βιολογική ζωή να μην επαρκεσει,η ιστορία του εγκλήματος αυτού είναι δυνατή,αλλά,κι αυτο είναι το πρόβλημα,δεν είναι πιστευτή,

πως όμως κάτι είναι δυνατό και ταυτόχρονα δεν είναι πιστευτό,

αν είναι δυνατό,να πραχτεί,τότε είναι πιστευτό,ότι πραχτηκε,

ο άνθρωπος της πόρτας,ήταν πρώην εραστής της γυναίκας,είχαν χωρίσει φιλικα,η κοπέλα έφερε στο σπίτι έναν άλλον άντρα,η σχέση τους κράτησε ένα χρόνο,τόσο υπολόγισε,εκείνο το διάστημα είχε αποσυρθεί από το θέατρο,από τότε έχουν περάσει πέντε χρόνια,κάποιο διάστημα έλειπε αρκετούς μήνες στο εξωτερικό,γύρισε μόνη της,μετά είχε πολλούς εραστές,αυτούς που έβλεπε να φέρνει στο διαμέρισμα,μπορεί,φυσικα, να μην ήταν όλοι,μια φορά,τώρα τελευταία, τη συναντησε στην είσοδο της πολυκατοικίας,εκείνος έβγαινε κι εκείνη έμπαινε,δεν έδειξε να τον προσεξε,σαν να μην τον  γνωριζε,

τον κούρασε η ιστορία του,ήταν δυνατή αλλά όχι πιστευτη,τον σταμάτησε,

τον ρώτησε αν έχει στη βιβλιοθήκη του την Histoire de ma vie του Giacomo Casanova,την είχε,δώρο από εκείνη,του είπε,ξεφυλλισε το βιβλίο,

σε κάποια σελίδα μια πρόταση ήταν υπογραμμισμένη με κόκκινο στυλό:The story she had told me was possible, but it was not believable,

μετά από δύο μέρες χωρίσαμε,του είπε,

ήταν βέβαιος πως αυτός δεν ήταν ο δολοφόνος,

ίσως η γυναίκα είχε συνήθεια να δωρίζει στους εραστές της το βιβλίο του Casanova,κι εκείνη τη μέρα της δολοφονίας της προόριζε να δωρίσει το βιβλίο που βρέθηκε στο διαμέρισμα της,

άνοιξε εκείνο το βιβλίο στη σελίδα της πρότασης,δεν ήταν υπογραμμισμένη,

σκέφτηκε,αντιστρέφονταας,ο δολοφόνος να της δώρισε το βιβλίο,αυτό είναι δυνατό και πιστευτό,

να,χαμογέλασε,ο πρώτη κλωστή του ιστού της αράχνης που θα παγιδεύσει τον δολοφόνο,

αυτό,σκέφτηκε,δεν είναι πιστευτό αν και είναι δυνατό,

Σημείωση:μέχρι τώρα το έγκλημα παραμένει μυστήριο

.

.

.

ένας ελεύθερος άνθρωπος

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η στάση τους τον φόβιζε,ήξερε πως θα τον χρησιμοποιουσαν,δεν τον συνέλαβαν,όπως τους άλλους,που βασάνισαν,φυλάκισαν,εξόρισαν,τους απαγόρευσαν κάθε έκφραση,αυτός ήταν ελεύθερος,έτσι του είπαν,να γράφει να δημοσιεύει,και να λέει ότι θέλει,το καθεστώς τους δεν τον θεωρούσε επικίνδυνο,δεν ήθελαν να είναι φιλικός μαζί τους,αλλά να τους κρίνει συνεχώς,τα βιβλία του θα εκδίδονταν,τα θεατρικά του θα παίζονταν,θα έδινε διαλέξεις,συνεντεύξεις σε εφημερίδες περιοδικά και τηλεοράσεις,θα γίνονταν καθηγητής του Πανεπιστημίου και Ακαδημαϊκός,θα ζούσε σε πολυτελή βίλα,με υπηρετικό προσωπικό,

πέρασαν δύο χρόνια,ήταν ο τέλειος άνθρωπος του συστήματος,

σε μια συνάντηση του,την μοναδική σε αυτή την περίοδο, με έναν συνάδελφό του,αντίθετο,πολέμιο του καθεστώτος,εκφρασε την ντροπή του για την στάση του,

ο άλλος του είπε,με χαμηλή φωνή,πως ήταν η ελπίδα τους,το σύμβολο τους,στη μάχη κατά της δικτατορίας,και να συνεχίσει τον αγωνα,

σε λίγο καιρό το καθεστως κατερευσε,οι υπαίτιοικαι οι συναυτουργοι δικάστηκαν και φυλακίστηκαν,πολλοί εκτελέστηκαν,

αυτόν δεν τον πείραξε κανένας,σαν να μην άλλαξε τίποτα,μπορούσε να συνεχίσει την ιδια ζωη,

τότε κατάλαβε πως αυτή ήταν η τιμωρία του,η εκδίκηση τους,

σκέφτηκε να αυτοκτονισει,να εξαφανιστεί,τελικααποφάσισε να παραμεινει όπως ήταν,

ένας ελεύθερος άνθρωπος

.

.

.

ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο άνθρωπος,ραντεβού στις 10 το πρωί,ήρθε στο γραφείο του,ψηλός αδύνατος,κάθησε,'το όνομα μου'ειπε ' σε αυτή την υπόθεση δεν ειναι απαραιτητο',ζήτησε την άδεια να καπνίσει,άναψε τσιγάρο,'θα σας φανεί παράξενο αυτό που με έκανε να έρθω εδώ',το πρόσωπο του σοβαρεψε,σκλήρυνε,'θελω να μου σχεδιάσετε το τέλειο έγκλημα,θα σας πληρώσω ότι ποσον ζητησετε,εμπιστεύομαι την αυθεντία σας στη Λογικη',του κίνησε το ενδιαφερον η υπόθεση του,'συμφωνειτε;','συμφωνω' απαντησε,

του έδωσε όλα τα στοιχεία του εγκλήματος,το θύμα,τα κινητρα και τα αίτια,τους πιθανούς ενόχους,

ορίστηκε το ραντεβού σε μια εβδομάδα,την ίδια ώρα,

ο καθηγητής της Λογικής,εκείνη την εποχή εργάζονταν πάνω στη Λογική των εγκλημάτων του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ με ντετέκτιβ τον Σέρλοκ Χολμς,άρχισε έρευνα για τα πρόσωπα της υπόθεσης,τους χώρους που κινούνται,

στο ραντεβου είχε έτοιμο το σχέδιο του τέλειου εγκλήματος,ο άντρας υπόγραψε μια επιταγή με ένα τεράστιο ποσό,

σε τρεις μέρες βρέθηκε δολοφονημένος μέσα στο γραφείο του από την καθαρίστρια απογευματινη ώρα ο καθηγητής της Λογικής,είχε πυροβοληθεί στο στήθος,

ήταν πεσμένος στο πάτωμα,πάνω στο γραφείο του ήταν,όπως αργότερα εξετασθηκε,το τελευταιο ατελείωτο έργο του,Η ΛΟΓΙΚΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ,και ένα παράδειγμα τέλειου εγκλήματος,ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΕΓΚΛΗΜΑ,

.

.

.

Η υπόθεση του πινακα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

1ενα επαγγελματικό ραντεβού,πόζαρε για τον πίνακα του,τελείωσε,πληρώθηκε,

δύο μέρες μετά τον πήρε τηλέφωνο,'θελεις να συναντηθούμε;'ρωτησε η γυναίκα,

συναντήθηκαν,εκεί του είπε για την προσωπική της ζωή,

πέρασαν περίπου τρεις μηνες,χωρίς κάποια επαφή,

στην έκθεση την είδε,την πλησίασε,δεν πρόλαβε,ένας κύριος ήταν σύνοδος της,κάτι της είπε στο αυτί,εκείνη γέλασε,και τον αγκάλιασε,

ο κύριος ζήτησε τον πίνακα,του είπε ότι είχε ήδη πουληθεί,έλεγε ψέματα,

αυτός ο πίνακας δεν πουλήθηκε στην έκθεση,τον είχε στο σαλόνι του,δεν θα 

τον πουλούσε ποτέ,

μετά από καιρό χτύπησε το τηλέφωνο του,ήταν εκείνη,'γιατι δεν πούλησες τον πίνακα;το ποσό ήταν τεραστιο',

δεν της απάντησε κι έκλεισε το τηλέφωνο,

σε λίγο άκουσε το κουδούνι της πόρτας,άνοιξε την πορτα,ήταν εκείνη,'δεν σε πειράζει να κοιμηθώ απόψε εδώ;'του είπε,'χωρισα,και σκέφτηκα εσενα','δεν με πειραζει'της είπε,'απο τότε που δεν αγόρασε τον πίνακα η ζωή μαζί του ήταν ανυποφορη',είπε η γυναίκα,'θελω να τον καταστρέψεις',κατέβασε τον πίνακα,

με ένα λευκό χρώμα τον κάλυψε,'τον εσβησα' της είπε,χαμογελασε,

κοιμήθηκε,

το πρωί όταν σηκώθηκε την βρήκε στο σαλόνι,

'τελικά η καταστροφή του πίνακα δεν εγινε'

είπε η γυναίκα και βγάζοντας ένα περίστροφο τον σημάδεψε

'τωρα γινεται,νταρλινγκ' συνέχισε χαμογελωντας

και τον πυροβολησε

.

.

.

Η εκτέλεση

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-κυριε εν ονόματι του νόμου συλλαμβανεστε,

δεν αντιστάθηκε,ηξερε

οι κατηγορίες θα ήταν ατρανταχτες,πολυτελη αυτοκινητα,βίλες,βιασμοί κοριτσιών και γυναικών,κατά προτιμιση αθλήτριες και σοπράνος,ιθύνων νους μυστικών υπηρεσιών,εκατομμύρια προγραφές,συλλήψεις,βασανιστήρια,ομολογίες με επιβολη βία,εκτοπισμοι,εκτελεσεις,

-ντυθειτε,παρακαλώ,

ακουε το βουητό της πόλης,ένα εκκοφαντικο κορναρισμα,ο ήχος του ασθενοφόρου,

η γάτα δεν καταλάβαινε,τριφτηκε στα πόδια του,

-αν θέλεις,μπορείς να την πάρεις μαζί σου,του είπαν,

-δεν πειράζει,είπε,ας μείνει σπίτι,η ' καλύτερα αφήστε την πόρτα ανοιχτη να φύγει,

της έδωσαν μια κλωτσιά,

στο αυτοκίνητο της ασφάλειας,στο πίσω κάθισμα,αριστερά δεξιά του οι αστυνομικοί,ενα αυτοκίνητο έστριψε μπροστά τους απροειδοποιητα,-σιγα θα μας σκοτώσεις,φώναξε ο οδηγός,και κορναρε,

στο απότομο φρένο τρανταχτηκε μπροστά,

στην απομόνωση ζήτησε το βιβλίο του Γερμανού φιλοσόφου Μαξ Στίρνερ Der Einzige und sein Eigentum‎,Ο μοναδικός και η ιδιοκτησία του,

αδιαφορεσε για όλες τις διαδικασίες,στον ανακριτή δεν μίλησε,

-εσυ ένας αλλος Χίμλερ,δεν μιλάς;,άκουσε έναν δικαστή,

-θελω να μου προμηθευσετε υδροκυάνιο,είπε,

ήξερε ότι αυτοί θα διάλεγαν τον τρόπο του τέλους του,

παρέλασαν μάρτυρες κατηγορίες πολλές αθλήτριες και σοπράνος,όλες είχαν μια ιστορία εις βάρος του να διηγηθούν,αυτός δεν θυμόταν τίποτα,

-εγινε αυτό που κατηγορησε;

-ναι,έγινε,απαντούσε,

έβλεπε τους συγγενείς των θυμάτων του,γονείς,συζύγους,παιδιά,-αυτος τον σκότωσε,

στο κελί της απομόνωσης συνέχιζε το βιβλίο του Στίρνερ,

αυτό μου ανήκει και το θέλω,η σκέψη αυτή

τον συνοδεψε στην εκτέλεση του

.

.

.

 

(Μικρές Ιστορίες)

Σχέδιο φονου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τρίτη φορά που διόρθωσε την ιστορία,ήταν πλήρης από κάθε άποψη,περιγράφει 

τη δολοφονία του,την αναζήτηση του ντετέκτιβ,

την αποκάλυψη του δολοφόνου,

έκανε την αυτοέκδοση της σε ενα αντίτυπο μόνο,

το οποίο τοποθέτησε στη βιβλιοθήκη του,

αποφάσισε να σταματήσει να γράφει,

περίμενε να συμβούν αυτά  που περιέγραφε στο βιβλίο,

όλα συνέβησαν ακριβώς έτσι,η δολοφονία του,η αναζήτηση του ντετέκτιβ,

η αποκάλυψη του δολοφόνου,

στην καταμέτρηση των βιβλίων του δεν βρέθηκε το συγκεκριμένο βιβλίο,

ο ντετέκτιβ είχε εικάσειαπό την ανάλυση της προσωπικότητας του δολοφονημένου συγγραφέα την πιθανότητα ύπαρξης του

.

.

.

.

(Μικρές Ιστορίες)

Το γράμμα κατά τον Σοπενχαουερ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τυχαια μέσα στο βιβλιο του Σοπενχάουερ,Ο κόσμος ως βούληση και παρασταση,στη βιβλιοθήκη του βρήκε ένα ερωτικό γράμμα της γυναικας του,προοριζόμενο για κάποιον εραστή που δεν κατενομαζε,οι εκφράσεις της ήταν πολύ τολμηρες,γραμμένο πριν δύο χρόνια,

με τη γυναίκα του έχει χωρίσει πριν ένα χρόνο,

τον παράτησε για τον εραστή της,ακόμα δεν γνωρίζει αν είναι αυτός του γράμματος,

σε μια τυπική συνάντησή τους της το έδειξε,εκείνη δεν το θυμόταν,το πήρε και το διάβασε,γέλασε,

-αυτος ο υποτιθέμενος εραστής,ξέρεις ποιος είναι;τον ρώτησε,

-οχι,απάντησε

-εσυ,του είπε,

όταν εκείνη έφυγε,σκέφτηκε οτι οι άνθρωποι,σύμφωνα με τη φιλοσοφία του Σοπενχαουερ,στις ενέργειες τους καθορίζονται πλήρως από τις επιθυμίες τους,από την Willed Zum Leben,τη βούληση να συμβούν οι επιθυμίες,κάνεις δεν μπορεί να ξεφύγει

από αυτή,

ξαναβαλε το γράμμα στο βιβλίο,και αποφάσισε ποτέ να μην το ξαναδεί,

υπακούοντας στη βούληση του,

.

.

.

 .

Η βλασφημια

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

από παιδί είχε μπλεχτεί στον υπόκοσμο,ήταν πολύ σκληρός,και κατάφερε να επικρατήσει στο χώρο του,κινούσε ένα τεράστιο δίκτυο,η Γκρόσο Μπίζνα του έλεγε,απέκτησε αμύθητα πλούτη,ελεγχε υψηλούς ιστάμενους,πολιτικούς,εκκλησιαστικούς,οικονομικούς παράγοντες,σε κάθε τι υπάρχει το αδύνατο σημείο,κι αυτό το τρωτό του ήταν μια γυναίκα,ήταν πολύ ερωτευμενος μαζί της,όταν έμαθε την απιστία της,με έναν δηλωμένο εχθρό του,τους σκότωσε και τους δύο,παραδόθηκε μόνος του,η ζωή του τελείωσε,

τρία χρόνια στη φυλακή περιμένει την εκτέλεση του,η' μάλλον δεν την περιμένει,αδιαφορεί,

δεν μιλάει σε κανέναν,ξαπλώνει στο κρεβάτι του και δεν σκέφτεται τίποτα,η προηγούμενη ζωή του έχει διαγραφει,καμία ανάμνηση της,ούτε ξέρει γιατί βρίσκεται εκεί,ούτε ποιος είναι,και τι έκανε,

ένιωθε την ευτυχία της ανυπαρξίας,

εκείνο το πρωί,τον ξύπνησαν,είδε στο μισοσκόταδο τρεις άντρες,έλα,ετοιμασου,

του είπε ένας απ'αυτους,

σηκώθηκε από το κρεβάτι,απέναντι το παράθυρο,έβλεπε το φεγγάρι εκεί,το φως του

στο πατωμα,πάλι οι ίδιες σκέψεις:

-τιποτα δεν κινείται χωρίς κάτι πριν από αυτό να το κινεί,που αυτό να μην το κινεί κάτι άλλο,κι αυτό άπειρα να συμβαίνει,

-καθε αιτιατό έχει το αίτιο του,κι αυτό το αίτιο είναι αιτιατό ενός άλλου αιτίου,κι αυτό άπειρα συμβαινει

-καποτε πρέπει να υπήρχε εποχή που αυτό που λέμε κόσμος δεν υπήρχε,αφού όμως υπάρχει,τότε κάτι τον δημιούργησε,επομενως υπάρχει δημιουργος

-τα πράγματα,παρατηρούμε, διαφέρουν μετάξι τους,ως προς την ομορφιά,την τελειότητα,κα,αυτή η εκτίμηση μας σχετίζεται με την σύγκριση με κάτι που είναι μέγιστο,επομένως αυτό το μέγιστο πρέπει να υπαρχει

-για τα όντα του κόσμου,ειδικά τα έμβια,έχουμε την αντίληψη ότι έχουν σχεδιαστεί από κάποιον,αυτόν τον κάποιον ...

το δωμάτιο είχε βυθιστεί στο σκοτάδι,

...δεν θα τον ονομάσω θεό,

εμπρός,πάμε,άκουσε τη φωνή του ενός από τους

τρεις δεσμοφύλακες,

πριν τον κρεμάσουν,ένας επισημος με στολή διάβασε:

καταδικάζεσε στο πυρ το εξωτερον για την βλάσφημη θέση σου κατά του Θωμά Ακινάτη,των πέντε αποδείξεων του της ύπαρξης του θεου,

το σχοινί βυθίστηκε στα νεύρα του λαιμού και τα εσπασε,

αυτοί κίνησαν αυτό, αυτούς τους κίνησε κάτι άλλο πριν,που το κίνησε κάτι άλλο πριν,...όχι δεν πιστεύω σε κάτι ανωτατο,ολ'αυτα τα κιναει ο άνθρωπος,

αυτή ήταν η τελευταία του σκέψη,άρα από δω και περα,μετά τον θάνατο μου,κανένας,ούτε ο θεός,δεν θα κινήσει τίποτα πιά σε μένα,

.

.

.

 

(,Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η Πτώση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το διαμέρισμα πολυτελές,η κυρία,σαράντα χρόνων του είπε,

καθισμένη απέναντι του στον καναπέ του έλεγε την ιστορία της,

την άκουγε χωρίς να την διακόψει,στο τέλος του είπε την αποφαση

της,και δεν την ενδιέφεραν τα χρήματα που θα ζητούσε,της είπε

ότι θέλει να το σκεφτεί,

σε μια εβδομάδα συναντήθηκαν σε ένα καφέ,του ήταν δύσκολο να 

αποφασίσει,εκείνη του είπε πως μια τέτοια ταινία θα ήταν μεγάλη

ευκαιρία γι'αυτον,είναι όμως δολοφονία,της είπε,συνεργία σε δολοφονία,

η γυναίκα είπε και γέλασε,έτσι κι αλλιως με αυτόν τον τρόπο η' με άλλον

έχει αποφασισθεί το τέλος,μην φοβάσαι τίποτα δεν θα μαθευτεί,

δεν θα υποτευθουν,του έπιασε το χέρι,είμαι ερωτευμένη μαζί

σου,

πέρασαν τη νύχτα μαζί,ένα τεράστιο σπίτι,έξω από την πόλη στην εξοχή,

είμαστε στην ερημιά,του ψιθύρισε στο αυτί,ολομόναχοι,μέσα στο

μισοσκόταδο,είδε τα χείλη της,κόκκινα,υγρά,σηκώθηκε,κοίταξε με,

είσαι όμορφη της είπε,θέλεις αυτή η ομορφιά να γεράσει;να μαραθεί;

είπε εκείνη καθώς τον αγκάλιαζε,

εμεινε ξάγρυπνος,το σώμα της δίπλα του,άκουγε την αναπνοή της

ήρεμη,

το αποφάσισε,κοιμήθηκε,

ο χώρος της κινηματογραφισης ήταν ένα παλιό εγκαταλελειμενο εργοστάσιο,

η ώρα πριν βραδιάσει,μέσα στις τεράστιες μεταλλικές μηχανές κινούνταν

το σώμα της,πολύ μακρινά πλάνα,πολυ κοντινά,ώστε να μην διακρινεται

η ταυτότητα της ηθοποιού,πλάνα διαρκειας,μονοπλάνα,αλλά και πολύ

μικρής διάρκειας,φυσικός ήχος,το μεταλλικό σώμα του εργοστασίου 

και της γυναίκας,

στη τελική σκηνή,ψηλά η γυναίκα,μακρυνό πλάνο,

το σώμα της πέφτει καρε-καρε,

αργά,στο κενό,πλονζε

μέσα σε μια υπόγεια δεξαμενή

μαύρο,το τελευταίο πλάνο,

στο διεθνές φεστιβάλ που προβληθηκε η ταινία,τίτλος Η ΠΤΩΣΗ, απέσπασε 

το πρώτο βραβείο σκηνοθεσίας και μοντάζ,

στη πρες-κονφερανς ρωτήθηκε ο σκηνοθέτης για την ηθοποιό,ποια

ήταν;,ποιος ο χώρος των γυρισμάτων,

απαντησε πως η ηθοποιός δεν θέλει να αποκαλυφθεί το όνομα της,

και πως ο χώρος των γυρισμάτων δεν έχει καμία σημασία για την

αξια της ταινίας,είναι αδιάφορος,

οι εφημερίδες αναφέρθηκαν στην περίεργη εξαφάνιση της κυρίας,όνομα

επώνυμο,ηλικία,σπουδές ιστορίας τέχνης,διαζευγμένη,ο σύζυγος γνωστός

πολυετομυριουχος,έγιναν ανακρίσεις χωρίς αποτέλεσμα,

η εκκεντρική γυναίκα ειχε καλύψει με μυστήριο της εξαφάνισης της,

κανένα ίχνος,

η δολοφονία αποκλείστηκε,η αυτοκτονία πολυ πιθανή,

ο φάκελος της έκλεισε

το εργοστάσιο κάποτε ισοπεδώθηκε και στη θέση του έγινε πάρκο,

ποτέ δεν το επισκεφθηκε

.

.

. 

Τρία πορτραίτα -Φαιδρα-Μηδεια-Ελενη

-χ.ν.κουβελης c n.couvelis

στο μισοσκόταδο,το σόου στις μπάρες,η μουσική,Je t'aime...moi non plus, μεθυσμένοι πελάτες,φοβάται μήπως δεν είναι ελκυστική,κάποια νύχτα,θα είναι εκεί μέσα  να την δει,τα μάτια του,τότε η Φαίδρα θα έχει ύπαρξη,

το έγκλημα την συνδέει με αυτόν τον αχρειο άντρα,στο δωμάτιο,είδε,τα παιδιά να κοιμούνται,αν δεν ακολουθήσει το μίσος δεν θα είναι η Μήδεια,κοιμήθηκε,όταν ξύπνησε όλα είχαν τακτοποιηθεί,μπροστά της,σκιές γιγάντιες,οι δύο αστυνομικοί,

το πεπρωμένο της ομορφιάς την βαραίνει,το πρόσωπο της στον καθρέφτη,φορα τα χρυσά σκουλαρικια,η μάσκα της Ωραίας της Ημέρας,στο δημόσιο δρόμο ημίγυμνη,η Ελενη,είπε ένας νεαρός, τη γνώρισε,ζήτησε αυτογραφο,του υπόγραψε,

πήγαν στο ξενοδοχείο,η αμοιβή;η πληρωμή θες να πεις;,να με ξεχάσεις,

του είπε χαμογελώντας,

ντύθηκε,βγήκε και χάθηκε μέσα στη πόλη,

.

.

.

Το τέλος μιας πράξης

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τα πόδια δεν τον συγκρατούσαν,έπεσε στο δρόμο,άδειος,χτύπησε στο κεφάλι,ένα σκυλί τον πλησίασε,θα μπορούσε να φωνάξει να τον βοηθήσουν,δεν το έκανε,βραδυαζε,η νύχτα θα τον σκέπαζε,ήταν μόνος στον κόσμο και δεν ένιωθε παράπονο,όλοι οι άνθρωποι στο βάθος είναι μόνοι,μια γυναίκα πέρασε,δεν στάθηκε σαν να μην τον είδε,αυτό ήταν,δεν ήταν ορατός,δεν φώναξε το όνομα της,τρόμαζε την αδιαφορία της,το ψυχρο βλέμμα,

ο δρόμος ήταν έρημος και σκοτεινός,σταμάτησε σε μια πόρτα,την άνοιξε,ανέβηκε την ξύλινη σκαλα για τον δεύτερο όροφο,μια παρέα παιδιών κατέβαιναν τρεχοντας,παραλίγο να τον παρασύρουν και τον ρίξουν κάτω,μια κοπέλα του εβγάλε τη γλωσσα,τα άλλα γέλασαν,

έφτασε αγκομαχωντας στο διαμέρισμα,η σπονδυλική του στήλη πονούσε,μπήκε στο δωμάτιο,η γυναίκα κοιμονταν με τα ρούχα στο κρεβάτι,ξύπνησε,άργησες,του είπε,δεν σε περίμενα,

έπεσα στο δρόμο,πέρασες, δεν με είδες;της είπε,τα πόδια μου δεν με κρατάνε,η γυναίκα γέλασε,η ζωή που κάνεις θα σε καταστρέψει,γράφεις όλες αυτές τις ανοησίες κι ασυναρτησίες,τα βάζεις μ'αυτους,έχουν τη δύναμη να σε κλείσουν στη φυλακή,σκάσε,της φώναξε,την άρπαξε απ'το λαιμό,εκείνη με δύναμη τον εσπρωξε,σιγά θα με πνίξεις,σηκώθηκε και γδυθηκε μπροστά του,δεν σε υπολογίζουν,συνέχισε,γελούν μαζί σου,σε εξεφτυλιζουν,τον πλησίασε,σ'αρεσουν τα βυζιά μου,τ'αρπαξε,με πονάς,του'κοψε μια κλωτσιά στη κοιλια,σωριαστηκε στο πάτωμα,στάθηκε πάνω από το κεφάλι του με τα πόδια ανοιχτά,κοίτα,πριν σου βγάλω τα μάτια,στο'χω πει δεν θέλω να είμαι ο σκοπός της ζωής σου,ξάπλωσε δίπλα του και τον αγκάλιασε,γιατί αμφιβάλεις για μένα;,του ψιθυρισε στο αυτί,σε τίποτα δεν έχουμε πίστη αν δεν αμφιβαλουμε σ'αυτο,της είπε,πόσες φορές το έχω ακούσει,η λογική και το πάθος δεν συμβιβάζονται,

τον φιλισε στο στόμα,μια σάρκα γυμνή για σένα αυτή τη στιγμή,τον προκάλεσε,την άλλη στιγμή θα είμαι για κάποιον άλλον,

μετά την πράξη του είπε,ο έρωτας είναι η πραγματικότητα που μπορείς να απολαύσεις,μια μικρή κοπελα στη σκάλα μου έβγαλε τη γλώσσα,σου έμοιαζε,της είπε,όλες έτσι ξεκινάμε,αθώες στην αρχή και στο τέλος πρόστυχες,αυτό δεν πιστεύεις;τον ρώτησε,τρυφερή η φωνή της,ναι,προστυχη,όμως αμφιβάλλω,και δεν υπάρχει μεγαλύτερη δυστυχία από το να μην είσαι αυτός που είσαι,για οποιαδήποτε κρίση σου στον κόσμο θα κάνεις πάντα λάθος,την ίδια στιγμή που μ'αγαπας,την ίδια στιγμή με περιφρονείς,

έλα να σηκωθούμε,του είπε,ντύσου,η κοπέλα θα γυρίσει,έχουμε μάθημα θέατρο,μελετάμε Σεξπηρ,και πιάνο,έργα του Μπετόβεν,αν θελεις μπορείς να παρακολουθήσεις,

δεν κάθησε,κατέβηκε στο δρόμο,νύχτα,ο δρόμος σκοτεινός,ένα σκυλί τον ακολούθησε,αμφέβαλλε αν η πόλη υπάρχει,και είναι κενή από ανθρώπους,το μεγαλύτερο μυστικό του η ανυπαρξία του,ο κόσμος εξαφανίσθηκε,δεν θα σήμαινε τίποτα αν υπήρχε,πόσο επιθυμούσε να σωριαστει αυτή τη στιγμή στο δρομο,

αγάπα τον εαυτό σου,σκέφτηκε,να είσαι το αποτέλεσμα των δικών σου σκέψεων,

περπατούσε,ο δρόμος πάντα άδειος κι έρημος,ένιωσε τα πόδια του βαρια,σωριάστηκε στο χώμα,

τόλμησε,είπε,την ανυπαρξία,

η νύχτα,το σκοτάδι,το τέλος του κόσμου του

.

.

.

 

ο γρίφος

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χτύπησε η πόρτα του διαμερίσματος του,κοίταξε την ώρα,10:15 το πρωί,

άνοιξε,δυο σωματωδεις αντρες,'αστυνομια,είπε ο ένας,και έδειξαν 

ταυτότητα,'ετοιμαστητε,σας θέλει ο ανακριτης'

'κυριε',ακουσε τον ανακριτή,'στο γραφείο του δολοφονημένου βρέθηκε αυτό

το σημείωμα'του το έδωσε ,'οριστε,διαβαστε':

Γρίφος: Παράξενος δεκαψηφιος

 |_|_|_|_|_|_|_|_|_|_|

 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9

Στις 10 θέσεις του παραπάνω σχήματος γράψτε έναν δεκαψήφιο αριθμό, 

ώστε το ψηφίο στην πρώτη θέση να δείχνει τον συνολικό αριθμό των 

μηδενικών του αριθμού, το ψηφίο στη θέση με την ένδειξη 1 να δείχνει 

τον συνολικό αριθμό των 1 και ούτω καθεξής, μέχρι την τελευταία θέση, 

το ψηφίο της οποίας πρέπει να δείχνει τον συνολικό αριθμό των 9 στον 

αριθμό. 

η απάντηση είναι μοναδική.

'νομίζουμε' συνέχισε'οτι έχει σχέση με τον δολοφόνο,από τη λύση του θα 

τον αποκαλυψουμε'

ο ανακριτής σηκώθηκε,'εγω θα φυγω'ειπε,'καθιστε με την ησυχία σας να

το λύσετε '

θυμήθηκε τον άνθρωπο,ένας ψηλός 40 ετών,που είχε έρθει στο γραφείο

του,είχε υποψίες ότι η γυναίκα του είχε εραστή,

στο επόμενο ραντεβού του είπε πως ήταν σίγουρος,και του εδωσε ένα

γριφο,'απο τη λύση του εξαρτάται' του είπε 'η αντίδραση μου,θα περασω

αύριο για να πάρω τη λύση του'

την άλλη μέρα του έδωσε τη λύση:ο δεκαψηφιος αριθμός 6210001000

'τωρα είμαι ηθικός αυτουργός ενός εγκληματος'ειπε στον άνθρωπο,

ο άλλος γέλασε,'κυριε,δεν έχω σκοπό να κάνω κανένα έγκλημα,η εκδίκηση

μου είναι αυτή,να ξέρουν ότι ξέρω και να μην ενεργω'

ένιωσε να γελοιοποιηται,

άκουσε την πόρτα να ανοίγει,'ενταξει'ειπε ο ανακριτής,

του έδωσε την απάντηση:ο δεκαψηφιος αριθμός 6210001000

ο ανακριτής γέλασε,'τωρα κύριε,είμαστε σίγουροι,πως εσείς ειστε ο 

δολοφόνος'

ήταν εραστής της γυναίκας,ο άλλος ήξερε πως θα τον δολοφονούσε,

ο γρίφος και η λύση του ήταν μια επινόηση του να δράσει,

ήξερε πως αποφασιστικό ήταν εκείνο το: η απάντηση είναι μοναδική

.

.

.

Οι πόλεις μου

(My cities)

η αφήγηση της πολης

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

άρχισε την αφήγηση:

'πετούσα με το αεροπτερο μου πάνω από μια περιοχή περικλεισμενη με πολύ ψηλά βουνά γυμνά από δέντρα και θάμνους,βράχια,μου έκανε μεγαλο ενδιαφέρον,τότε κάτω είδα ένα τεράστιο σχέδιο γραμμών που απλώνονταν σε όλη την επιφάνεια,δεν ξέρω,αλλά μου έδωσε την εντύπωση ενός σχεδίου πόλης,οι δρόμοι της,είδα ακόμα τον κρατήρα ενός ηφαιστείου και τα ποτάμια της λάβας του,

και πολλές μεγάλες ανάγλυφες παραστασεις,μια γυναίκα,η' θεα σκεπτόμενη,μια γυναίκα γυμνή,θέα της θηλυκότητας,της αναπαραγωγής,του έρωτα,πολλα συμπλέγματα ηρώων,κάποια σχέδια μου έδωσαν την εντύπωση ενός κειμένου στα γράμματα της γλώσσας της πόλης,είδα χαραγμένα ζωα σε μεγάλες διαστάσεις,εντυπωσιάστικα,όλα τα φωτογράφησα,να οι φωτογραφίες τους'

έδειξε τις φωτογραφίες,

'αποφασισα'συνεχισε,'να προσγειωθω,ήταν φοβερό το θέαμα,περιπλανήθηκα μέχρι που νύχτωσε,η νύχτα ήταν ζεστή,όλος ο χώρος έλαμπε από το φως του φεγγαριού,αυτό ήταν πολύ μεγάλο,ένα χιλιόμετρο ψηλά πάνω από την επιφάνεια,

κοιμήθηκα,και αισθανομουν πως ήμουνα κατοικος  της πόλης,ένας γλύπτης που είχε αναλάβει,με μια ομάδα αρχιτεκτόνων,ιστορικών τέχνης,ειδικευμένων εργατών,να σχεδιάσει και να χαράξει μια τεράστια παράσταση,10 τετραγωνικών χιλιομέτρων,με την μυθική προϊστορία της πολης,ήμουνα παντρεμένος με μια όμορφη γυναίκα,μια  ηθοποιό,εκείνη τη νύχτα έγινε έκρηξη του ηφαιστείου,το σπίτι μας έπιασε ξαφνικά φωτιά από την μεγάλη θερμοκρασία,η καυτή λάβα το σκέπασε,

εγώ,δεν ξέρω πως,σώθηκα,η γυναίκα μου εγκλωβίστηκε στη λάβα και έλιωσε,η λύπη μου ήταν μεγάλη,χρειάσθηκα πολύ χρόνο να συνέλθω,τότε ζήτησα από τις αρχές να γράψω ένα κείμενο,ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο,

εκεί έγραψα έναν ύμνο στη γυναίκα μου,όταν τελείωσα ξύπνησα,το τεράστιο φεγγάρι ήταν ακόμα στον ουρανό,σχεδόν ακίνητο,εκτυφλωτικό το φως του,δεν ξανακοιμηθηκα μέχρι που ξημερωσε,σηκώθηκα και περπάτησα,ήξερα πως ήμουνα μέσα σε μια εξαφανισμένη πόλη,ο ήλιος ανέτειλε,γύρω τα βράχια των βουνών,ανέβηκα στον κρατήρα,ακολούθησα το ποτάμι της απολιθωμένης λαβας,κάπου μου φάνηκε πως είδα ένα ανθρώπινο σχήμα,μετά το μεσημέρι έφυγα,το ανεμόπτερο μου πέρασε πάνω από τα ψηλα βουνά,την άλλη μέρα έκανα πάλι τη πτηση για εκεί,δεν  ξαναείδα την πόλη αυτή,ούτε και τις επόμενες φορές που επιχείρησα,η πόλη είχε εξαφανισθει'

εδώ τελειώσε την αφηγηση του

.

.

,

η πολυκατοικία

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο εκκεντρικός πολυεκατομυριούχος τελείωσε το έργο του,

η πολυκατοικία ουρανοξύστης είχε 300 ορόφους,ύψος 1150μ,μήκος 1150μ,πλάτος 1150 μ,ένας τεραστιος κύβος,όλοι οι όροφοι,όλα τα διαμερίσματα ήταν ιδια,

σε αυτή δεν θα έμενε κανένας ένοικος,ούτε θα ήταν επισκέψιμη,τη νύχτα θα άναβαν πάντα τα φώτα στα διαμερίσματα,

στο τελος της ζωής του μετακόμισε εκεί,με μοναδικη συντροφιά την κατά πολύ νεότερη του σύζυγο,και μια πίστη υπηρέτρια,

όταν πέθανε στη διαθήκη του η τελευταία του θέληση ήταν να κατεδαφιστει και να μείνει στη θεση της αιώνια ο τεράστιος σωρός των μπαζων της

.

.

.

(Ιδιότροποι Έρωτες)

Η αγγελία

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

απάντησαν στην αγγελία του,συναντήθηκαν με τη γυναίκα,σε ένα καφέ,'δεν θελω να γνωρίζω το ονομα σου,ούτε την ηλικία σου,ούτε τι εργασία κάνεις,θέλω ακριβώς ότι γράφω στην αγγελια',η γυναίκα συμφώνησε,'ενταξει,θα μένεις στο διαμέρισμα μου και θα με παρακολουθείς,όλες τις ώρες που θα είμαι εκεί,σε όλους τους χώρους,δεν θα φωτογραφίζεις,ούτε βίντεο,ούτε θα μου μιλάς,

εγώ θα σου μεγειρευω,και ανάλογα πως θα νιώθω θα συμπεριφέρομαι,όλο αυτό το διάστημα δεν θα  εχω καμία επίσκεψη,μόνο τηλεφωνο',της έδωσε την επιταγή,ένα μεγάλο ποσό,

'ενα μήνα θα μείνω,ακριβως'της είπε,

την άλλη μέρα,απόγευμα πήγε σπίτι της,η πόρτα ήταν ανοικτή,η γυναίκα ήταν στο σαλόνι,ξαπλωμένη στον καναπέ,μιλούσε στο τηλέφωνο,με κάποιον άντρα,ήταν ψυχρή,του είπε να διακόψουν,έκλεισε απότομα το τηλέφωνο,

σηκώθηκε μπήκε στο μπάνιο,άκουσε το νερό,

δεν πήγε εκεί,όταν βγήκε την ακολούθησε στη κρεβατοκάμαρα,μπροστα

στον καθρέφτη έβαφε τα χείλη της,φορούσε ένα μαύρο κοντό φόρεμα,ξάπλωσε στο κρεβάτι,έκλεισε τα μάτια της,κοιμονταν,την κοιτούσε,

το πρωί ήταν στη κουζίνα,

κάθισε στο τραπέζι να φάει,την έβλεπε να τρώει,

έπειτα έφυγε για τη δουλειά της,

εκείνος έμεινε μόνος,πήγε στη κρεβατοκάμαρα  και ξαπλωσε στο κρεβάτι της,έκλεισε τα μάτια  του,όλες οι εικόνες της που είδε όταν κοιμονταν ήταν ζωντανές,ένιωσε έρωτα γι'αυτη τη γυναίκα,

πριν το μεσημέρι έφυγε από το σπίτι,δεν χρειάζονταν,αποφασισε,να μείνει όλο το μήνα εκει,αυτό που ήθελε να συμβεί συνέβηκε,ο έρωτας γι'αυτη τη γυναίκα

.

.

.

μετά την καταστροφή -χ.ν.κουβελης c n.couvelis

μετά την καταστροφή,ένιωθε ένα μεγάλο κενό μέσα του, απύθμενο,ο κόσμος είχε απομακρυνθεί,ερημιά,έπειτα σκοτάδι,και τότε εμφανίστηκε ότι χάθηκε,με την παραμικρή λεπτομέρεια,τα πάντα,η μελαγχολία τον κυρίεψε,ένας τεράστιος λαβύρινθος,κι αυτός γυρνούσε μέσα του,χωρίς έξοδο,η μνήμη δυνατή,οδυνηρή,ήθελε να μην είχε ζήσει τίποτα,όμως όλα αυτά συνέβηκαν,τον πνίγουν,ξέρει,δεν μπορεί,να ξεφύγει,σ'αυτο το χώρο ήταν εκείνο,στον άλλο άλλο,όλοι οι χώροι γεμάτοι από αυτά που συνέβησαν,πράξεις και συναισθήματα,έντονα επίμονα επαναλαμβανόμενα,μετά από,άπειρη,περιπλάνηση έφτασε στο κέντρο του λαβυρινθου του,μια τεράστια κυβικη λευκη αίθουσα,κενή,στο κέντρο της ξάπλωσε,σταύρωσε τα χέρια,έκλεισε τα μάτια,το τέλος του,η αιωνιότητα της ηττας του .

.

.

.

η Polonaise in C major, Op.89 of Beethoven υποθεση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

δεν απαντουσε στο τηλέφωνο,ήταν η πέμπτη φορά,ανησύχησε,πήγε στο διαμέρισμα του,

χτύπησε τη πόρτα,τίποτα,είχε κλειδιά,άνοιξε,φώναξε το όνομα του,δεν πήρε απάντηση,

πήγε στη κρεβατοκάμαρα,το κρεβάτι απείραχτο,στο σαλόνι το πιάνο ήτανανοιχτό,

πάνω στα πλήκτρα η παρτιτούρα  Polonaise in C major, Op.89 του Ludwig van Beethoven,

η αγαπημενη της,αυτή που επαιζε συχνάγι'αυτη,τον ξαναπήρε τηλέφωνο,ήταν 

απενεργοποιημένο,

ένιωσεαπελπισία,τι συμβαίνει;,βγήκε στο διάδρομο,χτύπησε τη πόρτα στο απέναντι 

διαμέρισμα,

μετά από λίγο άνοιξε μια νεαρή γυναίκα,ψηλή,λεπτή,κοκκινομαλα,πολύ όμορφη,

τι θέλετε;η προφορά της ήταν ξενική,αν ξέρει κάτι για τον κύριο που μένει στο απέναντι 

διαμέρισμα,η κοπέλα απάντησε πως δεν γνωρίζει,ένα μήνα που ενοικίασε εδώ,δεν έτυχε 

να συναντήσει κάποιον,και νόμιζε πως ήταν άδειο το διαμέρισμα,έπειτα είναι χορεύτρια,

και τις νύχτες λείπει,έρχεται το πρωί,και κοιμάται μέχρι αργα το απόγευμα,

την ευχαρίστησε,κι ήταν έτοιμη να φύγει όταν από το εσωτερικό του δωματίου άκουσε 

μουσική πιάνου,όχι δεν έκανε λάθος,ήταν η  Polonaise in C major, Op.89  του Ludwig 

van Beethoven,

με συγχωρείτε,παίζει κάποιος στο πιάνο;,ρώτησε,όχι,παίζει το πικ-απ,απάντησε η κοπέλα,

μπορώ να δω τον δισκο;ρώτησε,βεβαίως,κυρία μου,απάντησε η κοπέλα,

από την πόρτα πέρασαν στο σαλόνι,είδε το πικ-απ,

μπορείτε να το σταματήσεται να δω τα στοιχεια του δισκου;

η νεαρή κοπέλα σταμάτησε το δίσκο,

διάβασε:

Ludwig van Beethoven-Polonaise in C major, Op.89 

-Seymour Bernstein ,New York City ,1975,at 92nd Street,

πήγε στο διαμέρισμα του,κλείδωσε τη πόρτα,είχε νυχτώσει,κοιμήθηκε εκεί με τα ρούχα,

την ξύπνησε ένα όνειρο,άκουσε φωνές στο διάδρομο,άνοιξε την πόρτα,και τον είδε 

αγκαλιά με την νεαρη κοπέλα,εκεινος κάτι είπε ψιθυριστά στην κοπέλα και γέλασαν,η 

κοπέλα άνοιξε τη πόρτα του διαμερίσματος της,μπήκαν μέσα κι έκλεισαν την πόρτα,

βγήκε στο διάδρομο,ησυχία,σε λίγο άκουσε  πιάνο από το μέρος της νεαρής γυναίκας,

η Polonaise in C major, Op.89,όχι δεν έκανε λάθος,ήταν αυτός που έπαιζε,γνώριζε καλα 

το ύφος του,ήταν εκεί μέσα,

σκέφτηκε να χτυπήσει τη πόρτα,αλλά δίστασε,

χωρίς να κλείσει τη πόρτα έφυγε

πέταξε τα κλειδιά και το τηλέφωνο στον υπόνομο

το άκουσε να χτυπάει,

απομακρύνθηκε

.

.

.

Ludwig van Beethoven-Polonaise in C major, Op.89 

-Seymour Bernstein ,New York City ,1975,at 92nd Street

https://youtu.be/8jPPOXvXyRU

.

.

.

 

Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΕΡΓΚΕΙ ΝΕΤΣΑΓΙΕΦ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο Ιβάν Ιβανοβιτς Ιβάνωφ πρέπει να εκτελεσθεί,καμια δεν επιτρεπεται φωνή διαφωνίας,

ο σκοπός είναι ατρανταχτος,η Ορθόδοξη Ρωσία θα καταρρευσει,τι γελοίος είναι ο 

παραλληλισμός μας με τα δαιμόνια στο ευαγγέλιο;,εμείς οι δαιμονισμένοι,μιλώ στον 

Νικολάι Σταβρογκιν ενώπιον του Πιοτρ Βερχοβενσκι,του alter ego μου,πως θα 

προκαλέσουμε σ'ολη τη χώρα το χάος,μ'ένοπλη επίθεση,υπεράνω όλων η Δικαιοσύνη 

του Λαου,για την μυστική μας,τους στρατολογω, επαναστατική ομάδα,την Εταιρεία 

του Τσεκουριού,δεν αρνουμε,πως εγώ μπροστά σε όλους ξυλοκοπω τον Ιβάν Ιβανοβιτς 

Ιβάνωφ,τον στραγγάλιζω,έπειτα τον πυροβολω και τον πνιγω στη παγωμένη λίμνη,

ξέρω πως έχει αντίρρηση ο δάσκαλος μου,στην Γενεύη εμιγκρες,ο Μιχαήλ Μπακούνιν,

τώρα εδώ είμαι έγκλειστος στη Πετρούπολη στο φρούριο Πετροπαυλοφσκ,όχι,αν με 

ρωτάτε,δεν φοβάμαι,δεν μετανοω,δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν, όλη η Ρωσια σας 

στη φωτια,ο επαναστατης δεν έχει οικογένεια συγγενείς φίλους συναισθηματα,είναι ένας 

αμείλικτος εχθρός αυτού του κόσμου,να καταστραφεί ολοσχερώς,αυτό επιτάσσει η 

Κατήχηση του Επαναστάτη μου,κι όποιος δεν υπακούει τιμωρείται αυστηρά,με 

συνέλαβαν στη Ζυρίχη,το 1872,με κατηγορούν για χαφιέ,για πράκτορα,πως είμαι

απατεώνας πως λέω ψέματα ότι είμαι αποσταλμενος της Διεθνούς Ένωσης Εργατων,

πως έστειλα γράμματα από την Ελβετία στη Ρωσία και ενοχοποίησα διάφορους και τους

συνέλαβαν,και τους έστειλαν σε καταναγκαστικά έργα στα ορυχεία της Σιβηρίας,

όπως τον Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι συγγραφεα των Δαιμονισμενων για την 

ένταξη του στην οργάνωση Πετρασεφσκι,εγώ ο Σεργκέι Νετσάγιεφ,ο δαιμονισμένος

δολοφόνος,δεν υποχωρω,αν κι έγκλειστος στο φρουριο είμαι ο οργανωτής της 

δολοφονίας του τσάρου Αλέξανδρου β',η βόμβα της οργάνωσης Λαϊκής Θέλησης τον 

ακρωτηρίασε και τον σκότωσε,στις 13 Μαρτίου 1881 στη Πετρούπολη,και στο άρθρο 26 

της Κατήχησης του Επαναστάτη γράφω:. 

26.ο σκοπός της οργάνωσης μας της συνομωσίας μας είναι να ενωθουμε σε μια ανίκητη 

πανίσχυρη καταστροφική δύναμη ολοκληρωτικα,

πολλοι,το ξέρω,με αμφισβητούν,με πρώτους-πρώτους τον Καρλ Μαρξ και τον Φριντριχ  

Ένγκελς,βλέπεται είμαι αντίθετος με την  ψευδοθεωρια τους,εμπόδιο,όμως,το τονιζω 

κατηγορηματικά,δεν θα υποχωρισω ποτέ από τις θέσεις και το σχέδιο μου,ούτε και με το 

γράμμα του Μπακούνιν από το Λοκάρνο στις 2 Ιουνίου 1870,

'...αγαπητέ φίλε,...φανερές οι αντιφάσεις σας,...στο Λοκάρνο που με επισκεφτηκατε μου 

είπατε,με απόλυτη βεβαιότητα,για την εξέγερση που οπωσδήποτε θα ξεσπάσει,όμως με 

εξαπατησατε,κι επειδή,σας κατάλαβα,κάτι μου έλεγε πως λέτε ψεματα δεν σας πίστεψα...',

σας διαβεβαιωνω,απαντώ στον δάσκαλο μου Μπακούνιν,πως αν χρειασθεί θα

δολοφονησω όλους τους Ιβάν Ιβάνοβιτς Ιβάνωφ στη Ρωσία για να επιτευχθεί ο σκοπός 

μου,

σήμερα,21 Νοεμβρίου 1882, δέκα χρόνια φυλακή απο το 1872,η κατάσταση της υγείας μου 

επιδεινώθηκε,πονάει το στήθος μου,βήχω συνέχεια,η αναπνοή μου κόβεται,πνίγομαι,

όμως παρ'ολ'αυτα εντελει,αυτό μονάχα θέλω μ'εμμονη,θα εκπληρωθεί η Λαικη Εκδίκηση 

του Σεργκέι Νετσάγιεφ,35 ετων,ένοπλου φανατικου του νιχιλισμου

.

.

.

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σε ποιο χρόνο συμβαίνει αυτό;τι νόημα έχει;οι μορφές των ανθρώπων ανήκουν

σε ηθοποιούς;αν ναι,τι ιστορία παίζουν;είναι πίσω από τζάμι,τους βλέπει να

χειρονομουν,ένας τον είδε,έδειξε προς το μέρος του,κανένας δεν φάνηκε

να καταλαβαίνει,άκουσε βήματα πίσω του,γύρισε είδε μια γυναίκα,για σένα

ήρθα,ήμουνα εκεί,για σένα μιλούν,του είπε ψιθυριστά,πρέπει να φύγω,αν

με δουν μαζί σου θα με τιμωρήσουν,είναι τρελοί,η γυναίκα έφυγε,από το

άλλο του τζαμιού δεν ήταν τώρα καμία μορφή,εξαφανίστηκαν όλοι,σε λίγο

είδε τη γυναίκα κι ένα άντρα,ο άντρας χειρονομουσε έντονα,η γυναίκα έφυγε,

ο άντρας κοίταξε προς το μέρος του,κάτι του έλεγε,δεν άκουγε,έπειτα 

κι αυτός έφυγε,

όλοι ήρθαν στο μέρος που βρίσκονταν,κάθισαν πίσω στα καθισματα,κάθισε

κι αυτός στη πίσω σειρά,είδε τη γυναίκα με μια άλλη γυναίκα μπροστά του,

χαμήλωσαν τα φώτα,και τότε είδαν την παράσταση,αυτή που παίχτηκε

προηγούμενα μπροστά του πίσω από το τζάμι,όταν τελείωσε όλοι χειροκρότησαν,

ακόμα κι αυτός,

έφυγε με τη γυναίκα,ήσουνα υπέροχος,του ειπε

.

.

.

Billie Holiday Solitude

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(στο στούντιο για τη φωτογράφιση μόδας,δερμάτινες μποτες,γκρι καλτσον,δερμάτινη μαύρη μίνι φούστα,άσπρο διάφανο πουκάμισο,μισοξαπλωμενη στο κρεβατι,στο χέρι ένα ποτήρι βοτκα)

η τελευταία πόζα ,έλεγχος του φωτισμού,μουσική:Billie Holiday Solitude,

έτοιμοι!

Κλικ!

τέλος,

γύρισε με ταξί σπίτι,

έβγαλε τις δερμάτινες μπότες,δεν είχε όρεξη να φαει,το

άγχος της δουλειάς,ο κανιβαλισμός των ανθρώπων,ο σεξισμός τους,έβαλε μουσική,

Billie Holiday Solitude στο replay continuous,γέμισε το ποτήρι με βοτκα,όχι δεν θα πάρει υπνωτικο,

ξάπλωσε στον καναπέ, τελευταία την γοήτευε η ιστορία της Billie Holiday,την μάγευε,άκουγε τη φωνή της,βραχνιασμενη,

η μαμά με γέννησε στα 13 της,ακούσια εγκυμοσύνη,μικρό κορίτσι έκανα θελήματα στο μπουρδέλο που δούλευε η μανα,στα 11 με βίασε ένας γείτονας,έπειτα στη Νέα Υόρκη πόρνη,αν και φοβόμουν το σεξ,γέλασε,μόνο με λευκούς,τους μαύρους τους απέφευγα,με πιάσαν και μ'εκλεισαν φυλακή,μετά έγινα η τραγουδίστρια της τζαζ,άρεσε η bluesy φωνη μου,έγινα η Lady Day,ήρθε η καταστροφή ο εθισμός στα ναρκωτικά,το αλκοόλ,η φωνή σκλήρυνε,

Filled with despair

There's no one could be so sad

With gloom ev'rywhere

I sit and I stare

I know that I'll soon go mad,

το 1959 η Billie Holiday 44 χρονων πεθαίνει από κίρρωση ήπατος,στη τραπεζα είχε 70 σεντς,

In my solitude you haunt me

With reveries of days gone by

In my solitude you taunt me

With memories that never die

I sit in my chair

Filled with despair

There's no one could be so sad

With gloom ev'rywhere

I sit and I stare

I know that I'll soon go mad

In my solitude

I'm prayin'

Dear Lord above

Send back my love

κοιμήθηκε στον καναπέ,

όταν την αναζήτησαν,άνοιξαν το σπίτι,την βρήκαν νεκρή,

η μουσική έπαιζε ακόμα

Billie Holiday Solitude

https://youtu.be/Fuyn3GBEoCk

.

.

.

Anne Sexton (1928-1974)

red mercury cougar 

ANNE SEXTON'S LAST POEM

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ένα άδειο σπίτι,αδειάζει το μαρτινι,φοράει τη γούνα της μαμάς,'παλι αντιγραφεις'

η φωνή της μαμας τρομερή,'ανικανη,κλέβεις,τίποτα δικό σου',τότε κλεινονταν στο

 δωμάτιο της,έσκιζε τις λέξεις,ότι ήθελε να εξομολογηθεί,γελοίο,παιδιάστικο,η Σίλβια 

ήταν λυπημένη,'θελω να πεθάνω Ανν' της εξομολογήθηκε,ακουσε τα παιδιά της να

παίζουν στο κήπο,η Λίντα κυνηγούσε τη Τζόις,μισεί τον εαυτο της που τα γέννησε,

κρύβει το πρόσωπο της μέσα στα χέρια της,τρέμει,'είναι τα παιδιά σου',ουρλιάζει,

το ξέρει είναι πιο πολύ όμορφη παρά καλή ποιήτρια,άλλωστε στη ποίηση ψεύδεται,

τώρα μπαίνει στο γκαράζ ντυμένη με τη γούνα της μαμας ,κλείνει τη πόρτα,κάθεται 

μέσα στην mercury cougar το κόκκινο αυτοκίνητο της,δεν διστάζει,ανάβει τη μηχανή,

εισπνεει τις αναθυμιάσεις,το ίδιο έκανε κι η Σίλβια με το αέριο,,'κυριες και κυριοι,θα

αρχίσω με ένα ποίημα,αν δεν σας αρέσει μπορείτε να φυγεται',Live or Die

.

.

.

 

(Ιδιότροποι έρωτες)

Προδιαγεγραμμενη εξελιξη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μετά από 2 χρόνια περίπου σχέση τους τελευταίους 7 μήνες κάθε εβδομάδα έχει ραντεβού με μια γυναίκα,κάθε φορά διαφορετική,τις οποίες επιλεγει στα escort sites,

οι ηλικίες τους από 25 μέχρι 40 χρόνων,ελκυστικές,με διάφορες σωματοδομες,κυρίως αλλοδαπές,πάντα συνεβρισκεται ερωτικά μαζί τους στο ίδιο ξενοδοχείο,στο ίδιο δωμάτιο,το ξενοδοχειο είναι πολυτελές στο κέντρο,ο χρόνος είναι όλη η νύχτα,δεν τον ενδιαφέρει η τιμή,πληρώνει ακριβά,περα απο την ερωτική πράξη,στη συμφωνία είναι να τις φωτογραφίζει σε διάφορες πόζες,και  βίντεο ,επίσης να του διηγούνται ιστορίες τις ζωής τους,τις οποίες ηχογραφεί,ολα αυτά τα έχει φυλαγμένα σε ένα πολυτελές διαμέρισμα που ενοικιασε κρυφά σε ένα μοντέρνο κτίριο στα προάστια,με τη γυναίκα του όλους αυτούς τους 7 μήνες η ερωτική τους επαφή είναι ανύπαρκτη,

μετα από μια ερωτική συνάντηση γύρισε σπίτι,η γυναίκα του ζήτησε να μιλήσουν,ήθελε κάτι σοβαρό να του πει,πως 7 μήνες,του είπε,είχε ερωτική σχέση με κάποιον άλλον άντρα,και θέλει να χωρισει,αυτός της είπε:'αυτο ακριβώς έγινε',έφυγε από το σπίτι και από τότε μένει στο ενοικιαζόμενο διαμέρισμα,

μέσα στις προβολές των γυναικών escorts ,από πλήθος οθονών στους τοίχους,έγινε ακριβως αυτό που ήθελε

.

.

.

 

2 φωτογραφίσεις της γυναικας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η γυναίκα απέναντι,της εξήγησε λεπτομερώς τι ακριβώς ηθελε,δεν έφερε 

καμία αντίρρηση,πως θα την φωτογραφουσε,

εκείνη τη μέρα έγινε ερωμένη του,

'η φωτογραφία,είναι τωρα-εδω'της είπε,εκείνη χαμογέλασε,(1η φωτογραφία)

μεσολάβησαν τρεις μέρες για την 2η φωτογραφία,

'αυτη θα είναι η συνέπεια της πρωτης'της είπε,

'δεν θέλω να γυμνωθω'του είπε,

μετά την πόζα ξάπλωσε στον καναπέ,'τι σημαίνει αυτή η στάση μου για σένα;'

το χαμόγελο της αινιγματικο,

αισθάνθηκε πως έπρεπε να σταματήσει τη σχέση,

ένα επικίνδυνο παιχνίδι θα άρχιζε μεταξύ τους

τον καταλαβε,'απο που το συμπεραίνεις αυτό;'τον ρώτησε

'ξαπλωσε δίπλα μου'τον προκάλεσε,

δεν αντιστάθηκε,την αγκάλιασε,

εκείνη έτρεμε,'αυτο μου συμβαίνει πρώτη φορα' ψιθυρισε η γυναίκα,

εκείνη τον ξύπνησε τη νύχτα,'ειδα ένα ονειρο'του είπε,

'απο την λαίδη Μάκβεθ προτιμώ τη Μηδεια'

η ζωή μας αποκτά νόημα,σκέφτηκε,όταν την δραματοποιουμε

της το είπε,

εκείνη δεν απάντησε,

άγγιξε το σώμα της,ζεστο,',σου αρέσω;',τον ρώτησε,

'ναι'

'ειμαι γυμνή,άγγιξε με'ειπε

όταν έγινε η έκθεση φωτογραφίας είχαν πολύ καιρό πριν χωρίσει,

η έκθεση αυτή ήταν καλλιτεχνικό σκάνδαλο,

μια ιδιοτροπία,

δύο μόνο φωτογραφίες σε μια τεράστια λευκη αίθουσα,

η 1η και 2η φωτογράφιση

.

.

Manhattan,New York City

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η τελευταία μέρα του mister Asterios Dedalous Minotaurous στη Νέα Υορκη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous έφθασε αεροπορικώς στη 

Νέα Υορκη ινγκογνιτο πριν μια εβδομάδα, Πέμπτη το απόγευμα,ώρα 7 μμ,

έγραψαν οι εφημερίδες,συνοδευόμενος από την σύζυγό του διάσημο μενεκεν Αριάδνη,κατέλυσε στην πολυτελή σουίτα του στο Empire Building State,θα έχει επαφές 

με ανθρώπους του χρήματος,για επενδύσεις σε όλο τον κόσμο,επίσης θα χρηματοδοτήσει μια υπερπαραγωγη κινηματογραφικής ταινίας,στην οποία θα συμπρωταγωνιστήσει η σύζυγος του,

ο Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous απέφυγε αυστηρά τις δημόσιες εμφανίσεις,οτιδήποτε θα πρόδιδε την παρουσία του,οι παπαράτσι και τα

περιοδικά λάιφ σταιλ ήταν σε αναστάτωση,το διάσημο θήραμα δεν έπεφτε

στη παγίδα τους,

ο Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous μόνο αυτός ήξερε το λόγο της

επίσκεψης του στη Νέα Υόρκη,ούτε στην γυναίκα του τον εκμυστηρεύτηκε,

ούτε μπίζνες ,ούτε σινεμά,

η Νέα Υόρκη είχε όλα εκείνα που ταιριάζουν στο σχέδιο του,ο λαβύρινθος

της,οι δρόμοι τα κτιρια αλλά και το μεγάλο πλήθος των  ανθρώπων,μέσα στη Νέα Υόρκη ένιωθε τριγυρισμενος από τον λαβύρινθο του,στο κέντρο του,

σήμερα,10:35 πμ ο Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous βρέθηκε  από την 

σύζυγό  του Αριάδνη σφαγμένος στο διαμέρισμα του,εκεινη είχε άλλοθι,έκανε σοπινγκ στη Μάντισον Στρητ,ούτε είχε πέσει κάτι στην αντίληψη της να ανησυχήσει,ούτε κάτι στη συμπεριφορά του συζύγου της,

οι ανακρίσεις για την εξιχνιαση της δολοφονίας επικεντρώθηκαν στους κύκλους των γκάνγκστερς,

συνελήφθει,έγραψαν οι εφημερίδες,ως ύποπτος του φόνου του εκατομμυριούχου 

Μίστερ Asterios Dedalous Minotaurous  ένας νεαρός ιταλικής καταγωγής  αγνώστων

λοιπών στοιχείων, μέχρι αυτή την ώρα,με το ψευδωνυμο Theseus,

 .

.

. 

4 πορτραίτα μου του van Gogh και οι εικόνες της Sien

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Περιμένοντας τη Σιέν

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έκανε πολυ κρύο,παγωνιά,αγωνία,θα γυρίσει;η λύπη τον παραλύει,η Sien του

μην πάθει κακό,και το μωρό,ο κόσμος του ένα ορυχείο αποπνικτικό όπως

τα ορυχεία στο Μποριναζ,κοιτάζει την ερημιά,η πληγή στο αριστερό αυτί

τον πονάει,τα νερά του ποταμού είναι παγωμένα,όχι η Σιέν δεν θα πέσει μέσα,

χθες όλη τη νύχτα εβηχε,τρανταζονταν ολόκληρη,σαν να την πυροβόλησαν

στο στήθος,έκανε αιμόπτυση,άργησε πολυ,φοβάται,κάποιος εραστής μεθυσμένος

την έπνιξε,αθώο πλάσμα,θα απαλλαγεί από τα βάσανα,ο Θεός δεν θα'ναι

σκληρός μαζί της,άκουσε βήματα,Σιέν φώναξε,τίποτα,γελαστηκε,πήρε

ένα χαρτί,άρχισε να γράφει στον Τεο,-η λύπη θα διαρκέσει για παντα-,

έσκισε το χαρτί,όλα στη ζωή του επαναλαμβάνονται,από τα ζωγραφισμένα

ηλιοτροπια,της είπε μια φορά,προτιμώ τα αληθινά,τα φυσικα,εκείνη 

χαμογέλασε,Βενσάν,του είπε,είσαι ζωγράφος,αυτή είναι η μοίρα σου,

η δικιά μου είναι της πόρνης,αργεί πολύ η Σιέν να γυρίσει,nee, nooit meer

όχι ποτέ πια,άκουσε ένα τρομακτικό ήχο,κάποιος πυροβολήθηκε,αυτό

ακριβώς έγινε,'εγινε αυτό που φοβομουν' είπε ο γιατρός Πωλ Γκασσε,

η ατέλειωτη λύπη του,όλα να χάνονται,η Σιέν του επιπλέει στα νερά

του ποταμού,όταν τα πράγματα φθάσουν εκεί,του είχε πει,έτσι πρεπει

να τελειώσουν,αλήθεια,απόψε,πόσο παράξενος είναι ο έναστρος ουρανός

.

.

.

Clarice Lispector-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το δεξί χέρι της Κλαρισε Λισπεκτορ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Haber nacido me ha estropeado la salud.

Η γέννηση μού κατέστρεψε την υγεία 

άναψε τσιγάρο,από το αριστερό παράθυρο το φως,μετράει τα δάκτυλα των ποδιών

της,'ακριβως δέκα,η βεβαιοτητα',ο θορυβος ενος αυτοκινήτου που

πέρασε,ησυχία,άναψε κι άλλο τσιγάρο,η μάνα γύρισε απ'το γιατρό,'κολλησε

συφιλη'ειπε ο γιατρός στον άντρα της,'τα γουρούνια,την βιασαν'φώναξε 

ο πατερας,τη γέννησε να γιατρευτεί,έτσι λέγανε τα γιατροσόφια,

ήρθαν,θυμάται,'Χαγια' άκουσε την τρομαγμένη φωνή της μάνας,'κρυψου',

εκείνοι έσπασαν την πόρτα,ούρλιαζαν,'ακινητοι','δικαιοσυνη πουθενά στον

κόσμο',σκέφτεται,'ουτε κι εδω',

'καταληξαμε στη Βραζιλία,να σωθούμε,στο Ρεσίφε,την μάνα έλιωνε η αρρώστια,

πονούσε,τις έλεγα ιστορίες,δικές μου,ψεύτικες,να ξεχναει,δεν άντεξε πέθανε,

ήμουνα 9 χρονων  πήγαμε στο Ρίο ντε Τζανειρο,άλλαξα το εβραϊκό μου όνομα.

από Χαγια σε Κλαρισε,μια ασήμαντη κοπέλα,τη μπορεί να πει,τίποτα,

δεν υπάρχουν λέξεις να πεις,να εκφράσεις την ανυπαρξία σου'

ξαπλωμένη στο κρεβάτι,τα μάτια κλείνουν,'νυσταζω,αλήθεια,τι θα συμβεί;',

στο δεξί χέρι το αναμενο τσιγάρο,η καφτρα του αγγίζει το άσπρο σεντόνι,

ο Χριστός ψηλά στο Ρίο ντε Τζανέιρο τυφλός,αμέτοχος,'εγω το ξερω',

εξομολογείται,το στάδιο Μαρακανά καίγεται απ'το ποδόσφαιρο,ο χείμαρρος

του Καρναβαλιού που τιςς παρασέρνει τόσες φτωχές αθώες ψυχές;,

στη Κοπακαμπάνα τα κύματα πόσους από μας κληρονόμους, εκατομμύρια,

τέτοιου αδιάφορου σύμπαντος θα πνίξουν;

η φωτιά αναψε στο δωμάτιο,το δεξί της χέρι καίγεται,

'ας προσποιηθω πως δεν πάω στο νοσοκομείο πως δεν είμαι άρρωστη,αλλά 

πάω ταξίδι στο Παρισι'

βαριέται μέσα σε αυτή τη τεράστια πολυτελη αίθουσα,όλοι τους κάτω απ'τους

 αστραφτερους πολυελαιους,αυτή η μαύρη τουαλέτα τη σφίγγει,θα σκασει,

μια παγωμένη καλλονή,μια σφίγγα ειναι,γράφουν στα κοσμικά φύλλα τους,

τελος,ως εδώ,η προσποίηση,η ψεύτικη ελαφρή ζωή των επωνυμων,

η φτωχη Μακκαμπεα περιμένει να γραφτεί η ιστορία της,αυτή,η Χαγια Κλαρισε 

Λισπεκτορ,το ξέρει,θα είναι η τελευταία της ιστορια,' η Ώρα μου' σκέφτεται,

'το δεξί χέρι της κάηκε'ειπε ο γιατρός,

'όμως παρ'ολ'αυτα πρέπει να γράψω για την Μακκαμπεα,μια ασήμαντη Βραζιλιάνα

 άσχημη κοπέλα,ταπεινή δακτυλογραφο ,ανορθόγραφη,με μόνη της ευχαρίστηση

το σινεμά,που της αρέσει η Μέριλιν Μονρόε,και να πινει κοκα-κολα,που κάνει με ένα

 ρεμαλι ερωτική σχέση,κι αυτός την κοροϊδεύει δείχνοντας της τάχα ενδιαφέρον,και τη

 παρατάει για την φίλη της,κι αυτή δεν αντιδρά,δεν έχει τίποτα να πει,άλλωστε ποτέ

 τίποτα δεν θ'αλλαξει'

'Χαγια' την ξυπνάει η φωνή της μάνας,'θα καείς;'

'τώρα'απανταει η Κλαρισε Λισπεκτορ ,' είμαι πεθαμένη,και θα πεθαίνω ξανά και ξανά 

μόνο και μόνο για την εμπειρία της ανάστασης'

.

.

.

ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ PYOTR ALEXEYEVICH KROPOTKIN 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ένας Ρώσος πρίγκιπας στη Σιβηρία,-40 και βαθμοί θερμοκρασία,Pyotr Kropotkin,ένα

 παράδοξο, στα γκουλανκ ανάμεσα στους εγκληματίες ψαχνω να βρω κάποιον

 Ρασκολνικωφ και μια Σόνια,κάποιον Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι,χαρτοπαίκτη,

ο Ραγκοζιν μου είπανε το σκασε μια νύχτα παγωμενη,σε ένα τοίχο με μαύρη μπογιά

διάβασα:

Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate

ξέρω είναι η επιγραφή στην Κόλαση από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη,

αν δεν αλλάξει θεμέλια ο κόσμος,σκέφτηκα,καμία ελπίδα δεν έχουμε,δεν φοβάμαι να κάνω

 λάθος,το προτιμώ από την αδράνεια ,την αδιαφορία,όλα τα πράγματα που έχουν ανάγκη

 οι άνθρωποι τους ανήκουν,

αργότερα στην Αγγλία,σε ένα καφε στις οχθες του Τάμεση, συζητουσα με έναν Άγγλο

 γνωστό μου, 

-διαφωνω,μου εδειξε τον καφέ,this is mine; if you want to drink it you must pay me,

κοίταξα έξω,

του έδειξα τους ανθρώπους στο δρόμο,

-να οι μηχανές που εργάζονται ακαταπαυστα για να πλουτίζουν άλλοι,του είπα,

και συνέχισα σε άλλη συζήτηση μας:

-πόσο υπέροχη αυτή η πολυμορφία του κόσμου,το αντίθετο του η ομοιομορφία 

του θανάτου,

παρατήρησα πως οι άνθρωποι επιλέγουν  την αλληλοβοηθεια,όχι τη σύγκρουση,την

επιβολή του δυνατού στον αδύνατο,

με ρώτησαν,την πρώτη φορά που ημου στην Αμερικη,στις ΗΠΑ,να σχολιάσω την

 κατάσταση στη Ρωσία,το '17,τι ακριβώς συμβαίνει,

-ο Λένιν,απάντησα,δεν έχει σχεση με κανέναν επαναστάτη στην μέχρι τώρα Ιστορία,

οι επαναστάτες είχαν ιδανικά,ο Λένιν δεν έχει κανένα,

-πριγκιπα Pyotr Kripotkin, αν πάτε εκεί σιγουρα κινδυνεύεται,να συμορφωθηται,

με ρώτησε ο δημοσιογράφος των New Times

-σαν πρίγκιπας Pyotr Kripotkin ναι,σαν αναρχικός Pyotr Kropotkin  όχι,απάντησα,

αργότερα,έμαθα,από τις εφημερίδες τη δολοφονία του προεδρου των ΗΠΑ McKinley,

ενώ χαιρετούσε το πλήθος,επευφυμουμενος για το οικονομικό του θαύμα,

από έναν δυσαρεστημένο από το σύστημα νεαρό 28 ετων πολωνικής καταγωγης,

τον Leon Czolgosz,με ρεβόλβερ,

θεωρηθηκα  τότε ηθικός αυτουργός,ήμουνα ανεπιθυμητος εκεί,persona non grata,

εβηχα όλη τη νύχτα,εξαντλημένος κοιμήθηκα το πρωί,

η ευημερία για όλους δεν είναι όνειρο,είπα στη γυναίκα μου,τη Σοφία Ανανιεβνα,

ένιωθα καλύτερα,ήπια ένα ποτήρι δροσερό γάλα,

η Αναρχική Ηθικη,έγραψα,είναι να αγωνιστείς να ζήσουν όλοι οι άνθρωποι αυτή την

υπέροχη πλούσια ζωή,

παντού στην Ευρώπη,σας λέω,είδα,τις ληστρικές τάξεις,αλήθεια,πόσο,ψυχασθενικα

 προικισμένοι γι'αυτό είναι;

έπειτα ο εγκλεισμός σε φυλακή της Γαλλίας,

"Les prisons sont des universités du crime, entretenues par l'État."

(οι φυλακές είναι τα πανεπιστήμια του εγκληματος,με την υποστήριξη του κράτους)

με μαυρο μαρκαδορο έγραψα στον τοίχο:

Est-il surprenant que les prisons ressemblent à des usines, des écoles, des casernes, 

des hôpitaux, qui ressemblent tous à des prisons ?

όταν ήρθε ο φύλακας κακαι το είδε,μου είπε,με σοβαρό πρόσωπο,-κυριε Kropotkin μολις

 διαπραξατε ένα κολάσιμο παράπτωμα λογοκλοπής,αντιγράψατε τον Michel Foucault,

γέλασα,-δεν συμφωνείτε,κύριε,πως οι φυλακές μοιάζουν με τα σχολεία,τα εργοστασια,

τη θρησκεία,

παντού επιτήρηση και τιμωρία,

δεν απάντησε ο φύλακας,η ίδια ακίνητη σκληρή μάσκα το πρόσωπο του,έφυγε,

αργότερα,σκέφτηκα,αυτος ο Michel Foucault θα γράψει:

Le marxisme existe dans la pensée du XIXe siècle comme un poisson dans l'eau : 

c'est-à-dire qu'il ne peut respirer nulle part ailleurs.

(γιατί αυτό το ψάρι του Μαρξισμού δεν μπορεί να ζήσει εκτός από τη γυάλα του,μέσα 

στο νερό του)

έμεινα 30 χρόνια στην Αγγλία,

κοιταζω τις παρατηρήσεις μου:αφού η  κοινωνία ειναι πλούσια,κοινωνία της  αφθονίας,

γιατί οι πολλοί είναι φτωχοί;

γιατί αυτή η οδυνηρη αγωνίαα βεβαιότητας για το αύριο;

(επίτηδες έβαλα μια μελλοντική ημερομηνία:

Τρίτη 4 Απριλίου 2023,3:03)

Χθες είδα μια avand garde παράσταση του Μάκβεθ του Σέξπιρ,

στο διάλειμμα κάποιος ηλικιωμένος κυριος στο μπροστινό κάθισμα σχολίασε στην 

σύνοδο του,μια όμορφη κυρια:

Macbeth is in the wrong place,belongs to the inert category of men,

ναι,ντάρλινγκ,διστάζει,πρεπει να δρασει,απαντησε η κυρία,χαμογελώντας,

πολύ αδρανής,

εδώ,στο διαμέρισμα στην Αγία Πετρουπολη,κοιτάζω τη γυναίκα μου,

-γιατι φυλακίζουν τη γυναίκα στη κουζίνα;

τη ρώτησα,

άκουσα θορυβο,

σηκώθηκα,πήγα στο παράθυρο,το άνοιξα,κάτω στο δρόμο ανθρωποι,με μαύρες σημαίες,

'οπως όταν πεθανω'

έγραψα:

(Αποσπάσματα από το Ήμερολογιο ενός αναρχικού)

-τεραστιος μόχθος μυαλού και μυών η ανθρωπότητα,

-κανένας δεν έχει το δικαίωμα να λέει:

αυτό είναι δικό μου όχι δικό σου

-Жизнь проходит, и нет времени думать, нет времени думать о направлении, в

 котором движется твоя жизнь.  Так было и со мной

(Η ζωή περνάει και δεν υπάρχει χρόνος να σκεφτείς, δεν υπάρχει χρόνος για να σκεφτείς

 την κατεύθυνση που πηγαίνει η ζωή σου.  Έτσι ήταν και με μένα)

-οτι φαίνεται αδύνατο κάποτε θα γίνει δυνατό

θυμάμαι στην Αμερική,την δεύτερη και τελευταία φορά που ημουνα,σε ένα Jazz bar στο

Manhattan,New York,με πλησίασε μέσα στο μισοσκόταδο κάποιος νεαρός και μου

 συστήθηκε:

-Nikolai Vsevolodovich Stavrogin,δυο μέρες είναι που βγήκα από τη φυλακή,10 χρόνια 

για τη δολοφονία της καθυστερημένης γυναίκας μου,

κοίταξε γύρω του,

капитал идет туда, где есть бедные люди, которых можно эксплуатировать

(το κεφάλαιο πηγαινει προς τα εκει που υπάρχουν φτωχοί άνθρωποι για εκμετάλλευση)μ

ου λέει ψιθυριστά,-κι οι τοιχοι κυριε Kropotkin έχουν αυτιά,

την ίδια στιγμή έρχεται μια νεαρή όμορφη κοπέλλα,τον αγκαλιάζει,

-απο εδώ κύριε Kropotkin 

η Marya Timofeevna Lebyadkina η γυναίκα μου,

-παρα πολύ beautiful woman mister Nikolai Vsevolodovich Stavrogin για να είναι 

καθυστερημενη,σχολίασα,

-ειμαστε ηθοποιοί,γελασε η κοπέλα,παίζουνε στο Theater  Broadway τους Δαιμονισμένους

 του Ντοστογιέφσκι,

σας προσκαλούμε στη πρεμιερα,

άλλη φορά,Παρισι,μια διαδήλωση με μαύρες σημαίες,σε ένα πανο διάβασα:

droit à la prospérité! prospérité pour tous !

(δικαίωμα στην ευημερία!

ευημερία για όλους!)

ο δρόμος κάτω αδειάζει,οι τελευταιες μαύρες σημαίες,κλείνω το παράθυρο,κάθομαι στον

 καναπέ,σήμερα δεν βήχω,

-Σοφια Ανανιεβνα,απευθύνομαι στην γυναίκα μου,πρέπει να προλάβω να γράψω το

γράμμα στον Λένιν,μας καταστρέφουν τη ζωή,είναι εθνοκτονια,

το νύχτα έγραψα και το πρωί ταχυδρομησα αυτό το γράμμα:

«Владимир Ильич Ленин, ваши конкретные дела совершенно недостойны тех

 идей, которые вы якобы отстаиваете.

Можно предсказать, что однажды вы будете применять пытки, как это делалось в

 средние века.

Я надеюсь, вы не ответите мне, что власть является для государственных деятелей

 профессиональным долгом и что всякое нападение на эту власть следует

 рассматривать как угрозу, от которой нужно защищаться любой ценой.Даже

 короли больше не придерживаются этого мнения.  Неужели вы настолько слепы,

 настолько пленены своими авторитарными идеями, что не понимаете, что,

 будучи главой европейского коммунизма, вы не имеете права запятнать идеи,

 которые вы защищаете, постыдными методами.  Какое будущее уготовано

 коммунизму, если один из его передовых защитников таким образом попирает

 все честные чувства?

Петр Алексеевич Кропоткин

(Βλάντιμιρ Ίλιτς Λένιν,οι συγκεκριμένες πράξεις σου είναι εντελώς ανάξιες των ιδεών 

που υποτίθεται ότι υποστηρίζεις.

Μπορεί να προβλεφθεί ότι μια μέρα θα χρησιμοποιήσεις βασανιστήρια, όπως γινόταν

στον Μεσαίωνα.

Ελπίζω να μην μου απαντήσετε ότι η εξουσία είναι επαγγελματικό καθήκον για τους

 πολιτικούς και ότι οποιαδήποτε επίθεση σε αυτήν την εξουσία πρέπει να θεωρείται ως

 απειλή που πρέπει να υπερασπιστεί με κάθε κόστος.Ακόμη και οι βασιλιάδες δεν έχουν

 πια αυτή την άποψη.Είσαι τόσο τυφλός,τόσο γοητευμένος από τις αυταρχικές σου ιδέες,

 που δεν καταλαβαίνεις ότι,ως επικεφαλής του ευρωπαϊκού κομμουνισμού, δεν έχεις

 δικαίωμα να σπιλώνεις τις ιδέες που υπερασπίζεσαι με επαίσχυντες μεθόδους.  Τι μέλλον

 επιφυλάσσει ο κομμουνισμός εάν ένας από τους κορυφαίους υπερασπιστές του αψηφά

 έτσι όλα τα ειλικρινή συναισθήματα;

Πιότρ Αλεξεγιεβιτς Κροπότκιν )

βήχω,δεν μπορώ να αναπνεύσω,

η Σοφία είναι δίπλα μου,

-αγαπημένη μου Σοφια,μην λυπάσαι,οι κοινωνίες στηρίζονται στην αρχή 

της αλληλοβοήθειας,

όλοι οι άνθρωποι καταλαβαίνουν,

εκεί τα μάτια μου κλείνουν

.

.

.

Η γέννηση της Αφροδίτης του Sandro Botticelli

(1485)Ουφίτσι, Φλωρεντία 

Ιδιοτροποι ερωτες

(Ciacomo  Girolamo Casanova,haiku helix amor)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

λίγο μετά από την δραπέτευση του από τη φυλακή Piobi του Palazzo Ducale,

το 1757,ένιωσε παράφορη έλξη για μια γυναίκα,που έκανε ερωτα με κάποιον άντρα στο

διπλανό διαμερισμα,εκείνη τη νυχτα στο σημειωματαριο του εγραψε στα γαλλικα και

ελληνικα:

-L'amour n'est rien de plus qu'une simple curiosité-

-ο ερωτας δεν τίποτα περισσότερο από μια απλή περιέργεια-

ανέβαλε το ταξίδι του,

πήγε σε μια λέσχη χαρτοπαιξίας,όλη νύχτα κέρδιζε,την άλλη μέρα αγορασε σε μια γκαλερί

ένα πίνακα,την Γέννηση της Αφροδίτης του Σάντρο Μποτιτσέλι,ο πωλητής του είπε,

-Κύριε ο πίνακας είναι αυθεντικός-,

-φυσικά,προϊόν κλοπής,ο Ciacomo Casanova γέλασε,και τωρα του πορτοφολιου μου,

μην ανησυχείς μου αρέσουν οι παρανομίες-

το βράδυ,σε ένα γκαλά πλησίασε το θύμα του,την παρακολουθούσε,ήταν η ερεθισμένη 

περιέργεια του,-είμαι γεννημένος,σκέφτηκε,για όλες τις γυναίκες και ιδιαιτερα γι'αυτη 

τη γυναικα-,ήταν υπέροχη,αιθέρια ύπαρξη,

την πλησίασε και της ζήτησε να του αφιερώσει ένα χορό,εκείνη με ένα γοητευτικό

 χαμόγελο δέχτηκε,την έσφιξε στην αγκαλιά του,-πόσο δυνατός είσαι;-,του ψιθύρισε,

σχεδόν λιγοθυμισμενη,

-helix amor est 

ab uno amore in alium amorem 

tandem desinit in te-

εκείνος της ψιθύρισε,τα δόντια του άγγιζαν τον λαιμό της,τον δάγκωσε,

μαγευτικό άρωμα,

-ο έρωτας,μωρό μου,είναι μια ελικα 

από τον ένα έρωτα στον άλλον 

μέχρι εσένα-

-ζαλιστικα-,η φωνή της έτρεμε,

την κοίταξε στα μάτια,

-σε άκουσα να κάνεις έρωτα και σε ερωτεύτηκα-,της είπε  με χαμηλή φωνή,

άκουσε τον βαθύ αναστεναγμο της,-είσαι τρελός,μη,μας βλέπουν,θα μας ακούσουν-,

-δεν με ενδιαφέρει τίποτα,μόνο εσύ,μπορώ να μονομάχησω με όλους μαζί,

η αισθησιακή απόλαυση είναι για μένα το παν,και τώρα το παν είσαι εσύ,ομορφιά μου-

άγγιζε τα χείλη της,η αναπνοή του την έκαιγε,

-δεν αντέχω-,η φωνή της γυναίκας,

τη νύχτα εκεινη ήταν στο διαμέρισμα της,της έδωσε τον πίνακα,-εσύ είσαι-,

της είπε,-πιο όμορφη από την Σιμονετα Βεσπουκι την Αφροδίτη,

η Γέννηση της Αφροδίτης,για μένα,έρωτα μου-

το σώμα της ασπρο απαλό τα χείλη της ρόδινα μισανοιχτα,υγρά,η φωνουλα της

 ερωτική,ψίθυρος,

την άλλη μέρα το πρωί έφυγε,από τότε δεν την ξαναείδε,

ούτε έγραψε τιποτα γι'αυτό τον ερωτα στα απομνημονεύματα του,

η  Histoire de ma vie,το 1794,

-επειδή ήταν αληθινή

όταν είδε και διαβασε ένα haiku της στα λατινικά, σκέφτηκε να της 

απαντήσει με ένα δικό του ποίημα στα λατινικά,

-helix amor est 

ab uno amore in alium amorem 

tandem desinit in te-

δίστασε,δεν το έκανε,

κι έγραψε αυτήν την φανταστική ιστορία του Ciacomo Casanova,

ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απλή περιέργεια,

την έχει ερωτευτεί από ένα haiku της,

εκείνη ποτέ δεν θα το μαθει

.

.

.

 

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Σαβίνα,24 Αυγούστου,Πομπηία

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

24 Αυγούστου,αυτή τη μέρα διάλεξε να επισκεφτεί την Πομπηία,

τότε την είδε για πρώτη φορά στη Casa della Venere in Conchiglia,

είχε μεγάλη ομοιότητα με την Αφροδίτη,εκείνη έστρεψε το πρόσωπο της και τον κοίταξε,

ντράπηκε,η γυναίκα χαμογέλασε,

αργότερα την είδε για δεύτερη φορά στο Μεγάλο Αμφιθέατρο,

'κοιταξτε' του είπε,'ποσο ήσυχος φαίνεται ο Βεζούβιος,'τίποτα δεν προμηνύει 

την έκρηξη του',

στη Νάπολη την άλλη μέρα,μια πολύβουη πόλη,'ο λαός του Μαραντονα'

της είπε,εκείνη γέλασε,

ένας βιολιστής στο δρόμο έπαιζε και τραγουδουσε 'O Sole mio',

'η φωνή του Καρούζο είναι η Ναπολη' είπε εκείνη,

στο hotel τον ξύπνησε ο βήχας της,'συγνωμη'του είπε,σε λίγο ηρεμισε,

ξανακοιμηθηκαν,

όταν ξύπνησε το πρωί,η γυναίκα έλειπε,κατέβηκε στη ρεσεψιόν,ρώτησε,

του είπαν έφυγε,

ανέβηκε στο δωμάτιο,βρήκε ένα σημείωμα:

'ολα έγιναν ξαφνικά,η γη σείστηκε,ένα σύννεφο καυτής σκόνης σκέπασε

τη πόλη,έπεφτε βροχή ελαφρόπετρα,η θερμοκρασία ανεβαινε,οι άνθρωποι

τρομαγμένοι,να σωθούν,αδύνατο,εβηχα,δεν μπορούσα να αναπνεύσω,

ήξερα ότι ήταν το τέλος μου,εκείνη την ώρα σκέφτηκα τη τοιχογραφία

της Αφροδίτης,στην Casa della Venere in Conchiglia,που πόζαρα,αυτή

θα είναι η μορφή μου που θα διατηρηθεί,και κάποτε ένας αντρας θα την δει 

και θα με ερωτευθεί,όπως κι εγώ θα τον ερωτευτω,ήμουνα ευτυχισμένη,

σε λίγο το σώμα μου,όπως και χιλιάδων άλλων συμπολιτών μου,θα καλυφτεί 

από τη καυτή σκόνη του Βεζούβιου,θα λιώσει,ένα κενό θα μείνει στη θέση του 

όταν κρυώσει και στερεοποιηθει,το κενό μου,24 Αυγούστου 79 μ.Χ,η ολοκληρωτική

καταστροφή της Πομπηίας,αλλά και η αρχή του αιώνιου έρωτα μας,σήμερα έκλεισα 

τα 21χρονια,Σαβίνα'

.

.

.

(Ιδιοτροποι ερωτες)

το σπίτι των καθρεφτών

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

της κατασκεύασε το σπίτι που ήθελε.τριοροφο.κύβος. σκελετός ατσάλινος.οι τοίχοι

 γυάλινοι.και παντού εντοιχισμένοι καθρεφτες.στους τοίχους,τις οροφές,παντού.

χωρίς ανοίγματα.πορτες παράθυρα.το φως διαπερνούσε τους γυάλινους τοίχους.

στον πρώτο όροφο ήταν το σαλονι.στον δεύτερο,η κουζίνα,το μπάνιο,το υπνοδωμάτιο.

στον τρίτο το κύριο δωμάτιο των καθρεφτών.εκει ήταν το πιάνο που έπαιζε.

γύρω από το σπίτι βραχοκηπος,με πολλά πουλια φυτά δέντρα και συντριβάνια.

εκεινος έμεινε εκεί μαζί της μόνο μια μερα και μια νύχτα.

στο πιάνο έπαιξε τη Σονάτα του Σεληνοφωτος του Μπετόβεν.

ήταν πολύ όμορφη.

τα είδωλα της μέσα στους καθρέφτες.

μάθαινε για εκεινη από τα κοντσέρτα της.

.

.

.

(Ιδιοτροποι ερωτες)

το μοντέλο

-χ.ν.κουβελης c n.couvelis

κάθε νύχτα,δέκα μέρες,πήγαινε στη βιτρίνα,κοιτούσε το μοντέλο,

εκείνη τη βραδιά,άκουσε μια γυναικεία φωνή ακριβώς πισω του

'ψαχνεις μια αληθινή γυναικα;',

γύρισε,

η γυναίκα του έκανε εντύπωση,η ομοιότητα της με το μοντέλο,

χαμογέλασε,'οχι' απαντησε,'προτιμω το μοντελο',

η γυναίκα,φάνηκε να στεναχωρηθηκε,

'χαθηκε για μενα'ειπε,'μια ευκαιρία να γίνω πραγματικη',

την ακολουθησε με το βλέμμα του να προχωράει στο δρόμο,και να χάνεται 

στο βάθος του,μέσα στο σκοτάδι,

από εκείνη τη βραδιά δεν ξαναπήγε ποτέ στη βιτρίνα

.

.

.

Φωτογραφιση

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

-ne pas etre esclave d'argent-

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έβλεπαν μια συνέντευξη της Brigitte Bardot

-ne pas etre esclave d'argent-

πόσο όμορφη είναι,είπε η Α.

ένα full warning στις γυναίκες

σε, ένα άλλο βίντεο του tik tok south Africa γυναίκες,χόρευαν γυμνόστηθες,

όλα τα είδη και μεγεθη βυζιών,μια οφθαλμολαγνεια για τα δυτικά μάτια,

-the not-evolution of women,σχολίασε,ένα συνεχομενο δουλεμποριο σάρκας,

σχολιασε,σήκωσε τη φούστα της,-,κοίταξε τα πόδια μου,λευκά,τι προτιμάς;

στην οθόνη μια γυναίκα έκανε live,το κρεβάτι της,το χέρι της έδειχνε το 

κομπινεζον ,έπειτα την έδειξε να κάθεται στο κρεβάτι,φορούσε κόκκινο

κορμάκι με μεγάλο ντεκολτέ,πάνω από τις ζαντιερες φαίνονταν το τατουάζ,

-εχω κι εγώ τατουάζ,θέλεις να το δεις;

κούνησε το κεφαλι καταφατικά,

κατέβασε το μαύρο εσώρουχο,το είδε

εμφανίστηκε μια άλλη,σε ηλικία milf,-ειμαι whore,write

της εγραψε,

100€ στο χώρο σου,150€ στο hotel

επέλεξε στο χώρο του

τα μηνύματα στο live

-hello beautiful lady-

-δεν ζηλεύεις;

-where is your husband?-

-Where is your toys?-

-era hermosa-

πήγε στον καθρέφτη,έβαφε τα χείλη

-what is a woman? τον ρώτησε

-ne pas etre esclave d'argent-της απαντησε

.

.

.

THE END

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μετά την έκδοση του τελευταίου του βιβλίου εξαφανίστηκε,

οι έρευνες δεν απέδωσαν,

τίτλος του βιβλίου THE END,

με 721 λευκες σελίδες,

παρ'όλ'αυτά αγοράστηκε,

χαρακτηρίστηκε best seller,

στα λογοτεχνικά περιοδικά έγιναν αναλύσεις,

κάποιος έγραψε:αν ο Θεός έγραφε,αυτό το βιβλίο θα έγραφε,

άλλος:απόδειξη της ύπαρξης του Θεού,

ένας άλλος:απόδειξη της μη ύπαρξης του Θεού,

υπήρξαν και ψυχαλυτικες κριτικες-μελετες,

παρουσιάστηκαν κάποιοι αναγνώστες που ανέφεραν πως το διάβασαν,ήταν αδύνατο 

όμως να αφηγηθούν το περιεχόμενο του,δεν είχαν την μνήμη του,

θεωρήθηκαν απατεώνες,

κάποιος άλλος διάβασε τη σελίδα 377,τη φωτογράφισε μάλιστα,αλλά η φωτογραφία 

δεν αποθηκεύτηκε,

άλλος,μάλλον περιπαιχτικά,το ζύγιζε και έβρισκε να έχει κάθε φορά διαφορετικό βάρος,

ένας άλλος,απαντωντας,είπε πως κάποια φορά θα γίνει τόσο τεράστιο σε βάρος,που θα

 έχει καταλήξει σε μαύρη τρύπα,

τότε ένας συμπέρανε:

το THE END στην πραγματικοτητητα είναι μια μαύρη τρύπα,γι'αυτό καμία πληροφορία,

το κείμενο του,δεν ξεφεύγει,για να διαβαστεί,

και μάλλον μέσα σε αυτή τη μαυρη τρύπα εξαφανίστηκε ο συγγραφέας του,

τελικά,το βιβλίο του THE END,ήταν μια τεράστια εισπρακτική επιτυχία,

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma-Psychanalying Mona Lisa Joconda

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Η τελευταία σκηνή

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

περίμενε στο σκοτάδι μέσα στο δωμάτιο,είχε την πόρτα μισάνοιχτη,μετά από πολύ 

ώρα άνοιξε το φως στη σκάλα έξω,άκουσε τα βήματα της να ανεβαίνουν,

η γυναίκα πέρασε από τη πορτα,βγήκε έξω,εκείνη άκουσε το θόρυβο,σταμάτησε,

γύρισε και τον είδε,-εσυ; είπε,και γέλασε,κάθισε στο σκαλί,άνοιξε τα ποδια της,

έβγαλε το τακούνι από το αριστερό πόδι και του το πέταξε,-δωρο από μένα,

του φώναξε,η γυναίκα σηκώθηκε,του γύρισε τη πλάτη,και σήκωσε τη φούστα

της πίσω,και τρέχοντας ανέβηκε τη σκάλα,άκουσε τα βήματα της να σταματούν,

-σε περιμένω,του φωναξε,

είχε αφήσει τη πόρτα ανοιχτή,το δωμάτιο φωτίζονταν από το αριστερό

παράθυρο αμυδρα,έξω νύχτωνε,η γυναικα καθονταν στην άκρη του κρεβατιού,

θήλαζε το μωρό,του εδειξε τό στήθος της,-θα κοιμηθει σε λιγο,του είπε,

πήγε το παιδί στο δωμάτιο του,την άκουσε να το νανουριζει,

γύρισε,-ποση ωρα με περίμενες; τον ρώτησε

-πολυ ώρα,απάντησε

-ειχαμε μια δυσκολη σκηνή,ο σκηνοθέτης είναι σχολαστικός,

τον κοίταξε,-ζηλευεις;η σκηνή είναι αυτή:ενας άντρας γυμνός κάθεται σε 

μια καρεκλα μέσα σε μια  ημιφωτισμενη κυβική αίθουσα,ακίνητος,δέκα λεπτά,μπαίνει 

μια γυναίκα,εγώ,τον πλησιάζει,έχει τη πλάτη προς το κοινό γυρισμένη,και τον

πυροβολεί,εκείνος σωριάζεται από τη καρέκλα,και η σκηνή τελειώνει εδώ μέσα στο

 απόλυτο σκοτάδι,

ανοίγει τη τσάντα της,βγάζει το πιστόλι,-να αυτό είναι,τον σημαδεύει,

μην φοβάσαι,είμαι κουρασμένη θέλω να κοιμηθώ,

την είδε να γδυνεται,-κανει πολύ ζέστη,είπε,θα σκάσω,

εκείνος έφυγε,

τον ξύπνησε,-τι ώρα είναι;'-μεσανυχτα,του απάντησε,

το πρωί πριν ξυπνήσει εκείνος εκείνη είχε φύγει,

άκουσε φωνές πάνω από τη σκάλα,

ανησύχησε,βγήκε έξω,ανέβηκε τρέχοντας τη σκάλα,

η πόρτα ήταν ανοιχτή,είδε τη γυναίκα  όρθια κι έναν άγνωστο άντρα 

ξαπλωμένο στο δάπεδο μπροστά στα πόδια της,μέσα στα αίματα,

-τι έκανες;η φωνή του έτρεμε,

-καλεσε την αστυνομία,του είπε,η σκηνή μου τελείωσε

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma Frida Kahlo 's Melancholy

c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 

Η Μελαγχολια της Frida Kahlo

(Frida Kahlo's Melancholy)

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

η πτώση της Dorothy Hale από τον ουρανοξύστη,το σώμα της στο έδαφος ανέπαφο,μπορεί να συνεχίσει τα γκαλα και τις κοσμικές συγκεντρώσεις,κοίταξε,είδε το τραμ,κατευθείαν πάνω στο λεωφορείο,δεν ακούστηκε ο τρομερός θόρυβος της συγκρουσης,αυτή είναι η 32η εγχείρηση,οι γιατροί είπαν ότι θα της κόψουν το πόδι,αυτό το πόδι,το αγγίζει,αναισθητο,γελάει,γι'αυτό έγραψε ο Leo Trosky εκείνο το τολμηρο ερωτικο γράμμα,η Κριστίνα η αδελφή με τον Diego,τον δικό της Diego,τον βάτραχο η' τον ελέφαντα που τον αποκαλεί η μαμά,είναι εραστές,εκείνο το αιχμηρό σίδερο,σαν φαλλος,εισχώρησε στη μήτρα της,τη διέλυσε,γι'αυτό το κρεβάτι της αιωρείται στο Ford Hospital μαζί με ένα έμβρυο,γεννήθηκε,αυτό της αρέσει,το 10,τη χρονιά που άρχισε η Μεξικάνικη Επανάσταση,

όχι ο Diego Rivera,ο άντρας της,δεν έχει εκχωρήσει στον καπιταλισμό,πληρώνεται ακριβά,αλλά οι τοιχογραφίες του αποτυπώνουν την εκμετάλλευση των φτωχων,κοιτάζει στον καθρέφτη,τα σμιχτα της φρύδια και οι

πολυχρωμες λουλουδατες φούστες θα γίνουν μόδα,η Μεξικανικοτητα,άνοιξε την εφημερίδα:ο Ραμόν Μερκαντερ,διάβασε,σκότωσε με ορειβατική αξίνα,πιολε στα μεξικανικα,έξω από το σπίτι του στο Μεξικό,όπου ήταν εξόριστος,τον Ρώσο Επαναστάτη Leo Trosky,

ηθικός αυτουργος ο Ιωσήφ Στάλιν,το κορμί της την ποναει αφόρητα,χθες τελείωσε τις δύο Φριντες,σήμερα άρχισε την Broken Column,την σπασμένη κολωνα της σπονδυλικής της στήλης,

το έργο της Roots,ριζες,πουλήθηκε σε τεράστια τιμή,το πόδι της κόπηκε,όμως παρόλαυτά νιώθει να πετάει,σκέφτεται τον ελέφαντα της,τον Diego της,μετά απ'αυτην,θα επιζησει,το τραμ έρχεται καταπάνω της,σε λίγο θα κομματιαστει,αύριο είναι προγραμματισμένη η 35η εγχείρηση,ο σιδερένιος φαλλός της τρύπησε την μήτρα,σε λίγο θα φύγει,

αντίο στον Diego στην Επανάσταση,προς τον θάνατο η Frida Kahlo όπως η Dorothy Hale πέφτει,συνεχώς πέφτει η' ανυψώνεται,ελπίζει αυτή η μετάβαση να είναι ανακουφιστική,και ελπίζει ποτέ να μην επιστρεψει εδω

.

.

 .

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of void  Big City

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

(περισσότερες φωτογραφίες στο Facebook μου:Christos Couvelis)

(My Cities)

Οι πόλεις μου

,A Void Big City

-χ.ν.κουβελης  c.n.couvelis

είχε σπουδάσει πολεοδομία και αρχιτεκτονική,σκέφτηκε τη σχεδίαση 

μιας πόλης,A Big City,κενή από ανθρώπους,τα κτήρια θα σχεδιαστουν

με όλους τους αρχιτεκτονικούς ρυθμούς,αρχαϊκους grotto,ελληνικούς

 ρωμαϊκούς,μεσαιωνικούς,ρομαντικούς,ροκοκό,μπαρόκ,Αρτ νουβό,

Μπαχαους,εκλεκτικισμου,αναγεννησιακού,εξπρεσιονισμού, κονστρουκτιβισμου,

...,και πρωτότυπους υπερσυχρονους,

πριν προχωρήσει στην υλοποίησητης ιδέας συζήτησε με ειδικους επιστήμονες 

αυθεντία στη Σχετικότητα και την Κβαντική Φυσική,

όταν ήταν έτοιμος,αφού σταμάτησε οποιαδήποτε επαγγελματική του ασχολία,

ενεργοποίησε τον μηχανισμό κατασκευής της,με τη βοήθεια προχωρημένων 

computer programs και Artificial Intelligence που σχεδίασε γι'αυτο το έργο,

έλεγχε σχολαστικά όλα τα στάδια,μέσω εικονικης πραγματικότητας,

επίσης στα όνειρα του είχε εικόνες της πολης,

μετά από τρία χρόνια εργασίας τελείωσε,

τότε τα όνειρα του έγιναν επιτακτικά,έβλεπε έναν άνθρωπο μέσα σε αυτή,

που του έμοιαζε καταπληκτικά,κάτι να του λέει,αλλά δεν άκουγε,

αποφάσισε να την επισκεφτει,χωρίς να το κοινοποιησει σε κανέναν,

αναχώρησε με συμβατικό τρόπο,με το αυτοκίνητο του,

έφτασε στη πόλη λίγο μετά το μεσημέρι,η πόλη ήταν όπως την είχε

φανταστει,ένα θαύμα αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας,άδεια από 

ανθρώπινη ύπαρξη,και οποιαδήποτε μορφή ζωής ζωική και φυτική,

με ένα υπερσυνχρονο drone ,με αυτόματο χειρισμο,σε μια οθόνη έβλεπε διάφορες

 απόψεις της,είχε εντυπωσιαστει με το έργο του,δεν τον ενδιέφερε που κανένας 

 άλλος δεν θα την  την έβλεπε,και θα αγνοουσαν την ύπαρξη της,

όμως ήταν πραγματικότητα,The Your Own Void Big City,

σκεφτηκε την μεταφυσικη κατάσταση ενός Υπέρτατου Όντος,την εκλεκτική 

μοναξιά του σε έναν απέραντο κόσμο,μια απειροτητα χωροχρονου,

από τις εικόνες του drone παρατήρησε ότι η  πόλη επαναλαμβάνονταν,

αυτούσια,δημιουργώντας έναν τεράστιο λαβύρινθο,

αυτό δεν το ειχε σχεδιασει,κατά κάποιο τρόπο αυτονομήθηκε ο οργανισμός

της πόλης,και δημιούργησε multi-same Void Big City,

είχε βραδυασει,στον ουρανό,ειδε,ήταν ένα τεράστιο φεγγάρι,πανσέληνο,

φώτιζε τα πάντα,

παρατήρησε πως δεν άλλαζε θέση,ακίνητο,

τότε κατάλαβε,πως είχε δημιουργήσει αυτή την πόλη,για να κλειστεί στον

τεράστιο λαβύρινθο της για πάντα,να είναι σε άπειρο χρόνο μέσα στην 

δημιουργία του εγκυβωτισμενος

.

.

.

 

(περισσότερες φωτογραφίες στο Facebook μου: Christos Couvelis)

playing

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Mona Lisa Joconda in a Big City

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Η φωτογράφιση της Μόνα Λίζα Τζοκοντα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήρθε το μοντέλο,του άρεσε,υπεγραψαν τη συμφωνία,

την άλλη μερα άρχισε η φωτογραφιση στη πόλη,

σε μια εβδομάδα τελείωσαν,

όταν άνοιξε η έκθεση του με τις φωτογραφίες της έστειλε πρόσκληση,

εκείνη ήρθε την δεύτερη μέρα,πρωί,ήταν πολύ όμορφη,

κοίταξε τις φωτογραφίες

-αυτη δεν είμαι εγώ,είναι η Τζοκόντα,του είπε

-ακριβώς,της απάντησε,η Μόνα Λίζα Τζοκοντα

η κοπέλα τον κοίταξε αινιγματικα

-εσεις,της είπε,ήσασταν το μέσο για την φωτογράφιση της

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Mona Lisa Joconda in Metro Train

 Station

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η φωτογράφιση της Ελσας καθώς Μόνα Λίζα Τζοκόντα)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η φωτογράφιση τώρα συνεχίστηκε στο Μετρό,η Έλσα,αυτό ήταν το όνομα 

τουμοντέλου,ήταν ενθουσιασμένη,του ζήτησε να επισκεφτούν το Λούβρο,στο Παρίσι,

να δει την Τζοκόντα,

εκεί μπροστα στον πίνακα της Τζοκόντας τον αιφνιδίασε:-με ποια είστε ερωτευμένος,

με την Τζοκόντα η' μένα;

εκείνος γέλασε,-μα φυσικά με σένα,και την αγκάλιασε,

τη νύχτα στο hotel,βγαίνοντας απ'το μπανιο,η κοπέλα του είπε:

-τωρα εξηγείται το αινιγματικό της χαμόγελο,

προεικαζει αυτό που συνέβηκε με μας,

στάθηκε από πάνω του με τα πόδια ανοιχτά,

-τι είναι η ομορφιά;,τον ρώτησε με ψιθυριστά φωνή,

-οτι βλέπω αυτή τη στιγμή,απαντησε,

η έκθεση με τις φωτογραφίες της είχε μεγάλη επιτυχία,

όταν τελείωσε χώρισαν

.

.

.

 (περισσότερες φωτογραφίες στο Facebook μου: Christos Couvelis)

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma Elsa-Joconda's City

-cncouvelis χνκουβελης

(My Cities)

Οι πόλεις μου

Elsa-Joconda's City

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σχεδίασε αυτή την τεράστια πόλη για την φωτογράφιση,

οταν τελείωσε και ήταν έτοιμη,τηλεφώνησε στην Έλσα,

εκείνη πήρε το αεροπλάνο και την άλλη μέρα το μεσημέρι

συναντήθηκαν,είχαν περάσει τρία χρόνια,ήταν πιο όμορφη,

παντρεύτηκε,του είπε,και χώρισε,παράτησε τη μόδα,

δεν την ενδιέφερε αυτός ο fake lifestyle κόσμος,σπούδασε

Ιστορία της Τέχνης,με διδακτορικό πάνω στην Μόνα Λίζα 

Τζοκόντα,επίσης δουλεύει επαγγελματικά ως πιανίστρια

και συνθέτρια,το τελευταίο έργο της έχει θέμα τη Τζοκόντα,

-και σένα,του είπε και χαμογέλασε,

τη φιλοξένησε στο σπίτι του,κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεβάτι,

-ειμαι ερωτευμένη μαζί σου,του ψιθύρισε,σαν Έλσα,αλλά

και σαν Μόνα Λίζα,

μετά απο δύο μέρες έφυγαν,

η πόλη ήταν εντυπωσιακή,ένα θαύμα αρχιτεκτονικής,

καθρέφτες και νερά αντανακλούσαν  τους ουρανοξύστες της,

-θελω η φωτογραφιση σου να έχει μεταφυσική έκφραση,της είπε,

ένα μήνα διηρκεσε η φωτογράφιση,

η έκθεση της είχε τεράστια επιτυχία,

η Έλσα ταυτόχρονα έπαιζε στο πιάνο τη σύνθεση της,

όταν τελείωσε,τη ρώτησε,αν ήθελε να μείνουν για πάντα σε αυτή

τη πόλη,

εκείνη απάντησε αμέσως,-ναι,χαμογελώντας αινιγματικα,

-μεσα σε ένα λαβύρινθο ολογραμματων μου

σε όλη την άπειρη έκταση της πόλης 

.

.

 

.

.

.

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η απόσταση του έρωτα 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ηταν στο τρένο,σε τρεις ώρες θα την συναντούσε,σε κάποιο σταθμό 

μια κυρία κάθησε στο απέναντι κάθισμα,το τρένο ξεκίνησε,είχε νυχτώσει,

την παρατηρούσε στην αντανάκλαση της στο τζάμι,γύρισε και την κοίταξε,

ήταν εκείνη,ταράχτηκε,κοιμόνταν,έφτασε στο σταθμό,η γυναίκα ακόμα

κοιμόνταν,κατέβηκε από το τρένο,εκείνη  τον περίμενε στην αποβάθρα,

τον αγκάλιασε,το τρένο ξεκίνησε να φύγει,το είδε να απομακρυνεται 

και να χάνεται στην νυχτερινή ομιχλη

.

.

.

 

Η παραίτηση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μπήκε σε μια τεράστια αίθουσα,υπερφωτισμενη,στο κέντρο της ένα τηλεφωνο,άκουσε 

να χτυπάει,το σήκωσε,μια γυναικεία φωνή του είπε αυστηρα,πως καθυστερησε,πήγε 

να δικαιολογηθεί,το τηλέφωνο έκλεισε αποτομα,βγήκε από την αίθουσα,ένας μακρυς

 διάδρομος,προχώρησε μέσα σ'αυτον,αριστερά και δεξιά καμια πόρτα,του φάνηκε

 ατελείωτος,άπειρος,γύρισε πίσω,είδε αριστερά του μια πόρτα,την άνοιξε,μέσα στο

 ημιφωτισμενο,σχεδόν σκοτεινό δωμάτιο,είδε μια γυναίκα ξαπλωμένη με τα ρούχα 

στο κρεβάτι,η γυναίκα τον είδε και σηκώθηκε,θα σε τιμωρήσουν,του είπε,γιατί δεν

 υπακούς,είναι πολύ ισχυροί,ποιοι είναι;τη ρώτησε,τους γνωρίζεις,κανείς δεν τους

 γνωρίζει,του απαντησε η γυναίκα,έγινα,επίτηδες ερωμένη,ενός δικηγόρου,να μάθω,

τον περιμένω,νόμισα πως ήταν αυτός,φύγε,άκουσε τη φωνή της γυναίκας φοβισμένη,

δεν πρέπει να σε βρει εδώ,θα επιβαρύνεις τη θέση σου,είδε το αριστερό της χέρι,

ο δείκτης και το μέσο δάκτυλο ήταν ενωμένα,εκείνη γέλασε,αυτό,του είπε,εκείνου 

του φαίνεται πολύ ερωτικό,ακούστηκε μια πόρτα να ανοίγει και βήματα,φύγε σου

 λέω,είναι αυτός,από εκεί και του έδειξε μια πόρτα,μπήκε πάλι σε ένα ημιφωτισμενο 

άδειο δωμάτιο,επειτα σε ένα άλλο ίδιο,και σε άλλο ίδιο,άπειρα,ειρωνεύτηκε,ίδια 

δωμάτια τους κρύβουν,η' τους προστευουν,σε ενα πριν ανοίξει άκουσε έναν

πυροβολισμό,άνοιξε τη πόρτα,είδε το σώμα ενός άντρα ξαπλωμένου στο δαπεδο,

πλησίασε,ήταν νεκρός,στο δεξί του χέρι κρατούσε το πιστόλι,άκουσε βήματα,γύρισε,

είδε τη γυναίκα με ένα άντρα,ο δικηγόρος ήταν,πάλι τα ίδια,είπε ο άντρας,δεν

αντέχουν,αυτός ταλαιπωρούνταν πολλά χρόνια,δεν είχε καταφέρει τίποτα,ελάχιστα

προχώρησε η υποθεση του,και μάλιστα χειροτέρευσε,η καταδίκη του,αυτοί λένε η

τιμωρία,ήταν προδεδικασμενη,η γυναίκα πίσω από τον δικηγόρο του έκανε νοήματα,

δεν καταλάβαινε,έφυγαν πρώτοι,έφυγε κι αυτός,βρέθηκε στο διάδρομο,σε κάποιον,

υπέθεσε από όλους τους άπειρους διαδρόμους,αυτού του λαβυρίνθου,πίσω του άνοιξε 

μια πόρτα,γύρισε,είδε τη γυναίκα,του έκανε νόημα να πάει εκεί,πήγε,η γυναίκα 

κλείδωσε τη πόρτα,το δωμάτιο ημιφωτισμενο,εκείνη κάθισε μπροστά στον καθρέφτη,

φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον, εβαφε τα χείλη της,έγινε έξαλλος,του είπε,που σε 

βρήκε εδώ μαζί μου,ζηλεύει παθολογικά,όμως εγώ τον σιχαίνομαι,

σηκώθηκε,έλα να ξαπλώσουμε,ακούστηκαν χτυπήματα στη πόρτα,άνοιξε,πουτανα,

θα σπάσω τη πόρτα,άκουσαν την άγρια φωνή του δικηγόρου,η γυναίκα πήγε στη

 πόρτα,φύγε,του φώναξε,αλλιώς δεν θα σε ξαναδεχτω,ησυχία,ακούστηκαν τα βήματα 

του που απομακρύνονταν,τώρα είμαστε ήσυχοι,του είπε η γυναίκα,έλα να ξαπλώσουμε

στο κρεβάτι,τον αγκάλιασε,του έδειξε τα κολλημένα δάχτυλα,χαμογέλασε,σου

αρέσουν,μην το κρύβεις,φίλησε τα,του ψιθύρισε,

τον ξύπνησε ένας θόρυβος,ένας άλλος,του είπε η γυναίκα,αυτοπυροβολήθηκε,μην

 τρομαζεις,όλα θα δεις θα είναι εύκολα,

έχεις δίκιο,της απάντησε,πρέπει κάποια φορά να τελειώσει όλη αυτή η παράνοια,

όταν ξύπνησε η γυναίκα δίπλα του κοιμόνταν ακόμη,δεν την ξύπνησε,βγήκε στο

 διάδρομο,προχώρησε, σχεδον άπειρο χρόνο,χαμογέλασε,άνοιξε αριστερά του μια

 πόρτα,μπήκε στο δωμάτιο,σχεδόν σκοτεινό,έκλεισε τη πόρτα,ήταν σίγουρος πως

κάποιος θα ακούσει τον πυροβολισμό του,από παραίτηση,από αηδία,

.

.

.

Mona Lisa Joconda in Pisa

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η σκηνή της Πίζας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(απόσπασμα ημερολογίου)

είχαμε γύρισμα στη Πίζα,σε ασπρόμαυρο,στιλ νεορεαλιστικο,ο ρόλος μου:μια μοναχική γυναίκα σε κρίση απόγνωσης βγαζει τις μεταξωτές κάλτσες της,περιτριγυρισμένη από καθρέφτες,με την άχνη φιγούρα ενός άντρα στο βαθος,μέσα σε ένα ημιφωτισμενο δωμάτιο με αιχμηρές σκιές,κανένας ήχος στην αρχή,προς το τέλος του συνεχούς πλάνου ακούγεται πιάνο,το Νοτουρνο νο.2 του Σοπέν,

η σκηνή γυρίστηκε τρεις φορές,ήταν πολύ δύσκολη,κυρίως να εκφρασθεί η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της,γύρισα κατάκοπη στο ξενοδοχειο,και κοιμήθηκα με τα ρούχα,τη νύχτα ξύπνησα,έκανε ζέστη,πήγα στο παράθυρο,από εκεί έβλεπα τον κεκλιμένο πύργο,πάνω ήταν το φεγγάρι πανσέληνος,ένας μοναχικός άνθρωπος περνουσε κάτω στη  πλατεία,σταμάτησε,φαίνεται με είδε γιατι με χαιρέτησε,

την άλλη μέρα δεν είχε γύρισμα,θα βλέπαμε τη πόλη,προτίμησα να είμαι μόνη,στη Πιάτσα Ντελ Ντουομο κάθισα για καφέ,

-επιτρεπεται,μια αντρική φωνή με έβγαλε από την αφαίρεση μου,να καθίσω,τον κοίταξα,εκείνος χαμογέλασε,-ειμαι αυτός που σας χαιρέτησε χθες τη νύχτα,-καθιστε,του είπα,-ξερετε,είπε,είμαι ζωγράφος,μου κάνει φοβερή εντύπωση το πρόσωπο σας,θα ήθελα να σας κάνω το πορτραίτο,

δεν αρνήθηκα,μου έδωσε το τηλέφωνο του,είχαμε να γυρίσουμε μια σκηνή ακόμα:μια γυναίκα,ντυμένη με ένα μαύρο ολόσωμο φόρεμα κάθεται ακίνητη όρθια νύχτα μπροστά από ένα μεγαλο κλουβί-κελι δικτυωτό όπου μέσα ειναι φυλακισμένος ένας άντρας που κάθεται στο κέντρο του σε μια καρέκλα με δυνατούς  προβολεις κατά πάνω του και απαγγέλει το Πιζαν- Κάντος 83 του Έζρα Πάουντ,προς το τέλος ακολουθεί μια σιωπή δέκα δευτερολέπτων κι έπειτα ο τρομακτικός θόρυβος μιας  ατομικής έκρηξης,

τη νύχτα ξύπνησα και πήγα στο παραθυρο,είχα μια προαισθηση πως θα τον δω,ήταν εκεί κάτω στη πλατεία,δεν κοίταξε πάνω να με χαιρετίσει,τον έβλεπα μέχρι που χάθηκε στο βάθος της πλατείας,

στεναχωρήθηκα,

την άλλη μέρα,μια συνάδελφος ηθοποιός μου είπε,πως ένας άντρας αυτοκτόνησε χθες μετά τα μεσάνυχτα πέφτοντας από τον τελευταίο όροφο του κεκλιμένου πύργου της Πίζας,ηταν συγκινημενη,την είδα που δακρυσε,-φαινεται εκτέλεσε το πείραμα της ελεύθερης πτώσης του Γαλιλαίου,ένας τρελός,είπε και γέλασε ένας συνάδελφος,-σκασε,ηλίθιε,ξέσπασε η συνάδελφος,

αργότερα,ήμασταν φίλοι,μου εκμυστερευτηκε πως ήταν ερωτευμένη μαζί του,περνούσε τη νύχτα κάτω από το ξενοδοχείο στη πλατεία και τη χαιρετούσε,μάλιστα μια μέρα,που δεν είχαν γύρισμα,στο καφέ την πλησίασε και της πρότεινε να τη ζωγραφίσει,πραγματικά πήγε στο σπίτι του και ποζαρισε,ο πίνακας τώρα είναι εκεί,

δεν της είπα γι'αυτό που μου συνεβηκε εμένα,δεν ξέρω αν ήταν ο ίδιος άντρας,αυτός που χαιρετούσε εμένα κι αυτός που χαιρετούσε εκείνη και αυτοκτόνησε,

εκείνη τη νύχτα είχα αϋπνία,κάθισα στο παράθυρο και κοιτούσα κάτω τη πλατεία,πλήρη ακινησία,

την άλλη μέρα γυρίσαμε την τελευταία σκηνή:μια γυναίκα,που τη υποδυομουν εγώ,ανέβαινε   σε κατασταση υπνοβασιας τον πύργο,όταν έφτασε στο τελευταίο όροφο,είδε στο βαθος την αχνη φιγούρα ενός άντρα να προχωράει στο άνοιγμα και ξαφνικά να χάνεται,σε λίγο ακούει το θόρυβο της πτώσης,και ουρλιάζει,έπειτα όλα σκοτεινιάζουν,το πλάνο τελειώνει με το Νοτουρνο νο.2 του Σοπέν,

μετά από αυτή τη περιπετεια σταμάτησα για  να δουλεύω,παντρεύτηκα,έχω μια κόρη που τη λατρεύω,ο άντρας μου είναι επιχειρηματίας,

από τη Πίζα έχω μόνο μια φωτόγραφια,αυτή που ποζάρω μπροστά από τον Πύργο,

.

.

.

 

in big city image-χ.ν.μουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η γυναίκα του μετρο

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στο μετρο,απέναντι μια γυναίκα,ένα κοριτσάκι στην αγκαλιά της,ξαφνικά η γυναίκα 

τον κοίταξε στα ματια,ταράχτηκε,στην επόμενη σταση η γυναίκα κατέβηκε,μια άγνωστη

 γυναίκα,

είχε νυχτώσει,δεν πήγε σπίτι,

στο μπαρ μια ξανθιά γυναίκα δίπλα του,του ζήτησε φωτιά,η γυναίκα πλησιασε,άναψε,

το άρωμα της,επάγγελμα πιανίστρια,ευκαιριακά μοντέλο,

μετά τα μεσάνυχτα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου,διάλεξε με πιάνο,η κοπέλα έπαιξε 

το Nocturno op9 του Σοπέν,

έπειτα μπροστά στον καθρέφτη γδυθηκε,έβγαλε τη ξανθιά περούκα,τότε αναγνώρισε 

τη γυναίκα στο μετρό,

δεν της είπε τίποτα,

όταν ξύπνησε η γυναίκα είχε φύγει,

είδε το σημείωμα της,

-ειμαι η γυναίκα στο μετρό-,διάβασε,

βγήκε έξω,η τεράστια πόλη τον διέλυσε,

τους διέλυσε,

.

.

.

Η εκτέλεση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τον ξύπνησε το τηλέφωνο,μια γυναικεία φωνή του είπε:-σημερα είναι το ραντεβού,11 

η ώρα πριν το μεσημέρι,του έδωσε τη διεύθυνση,

έπρεπε όλο αυτό,μια κακη φάρσα έτσι την έλεγε,να τελειώσει,αρκετά τα δυο

 χρόνια,αναμονής,στην αρχή το πήρε αδιάφορα,όμως σιγά σιγά αρχισε να ανησυχει,και 

να τον εκνευρίζει,ποιοι ήταν αυτοι; τι ήθελαν ;,σε τι τον ενοχοποιουσαν;

έφτασε στο κτίριο,ανέβηκε μια ελικοειδή σκάλα,προχώρησε στον διάδρομο,μια πόρτα

 ήταν μισάνοιχτη,μπήκε μέσα σε  μια κυβική αίθουσα,εκεί ήταν μπρούτζινα μοντέρνα

 αγάλματα πετριγυρισμενα από ορθογώνιους καθρέφτες,μέσα σε αυτούς είδε το είδωλο

 του άπειρα καθρεφτιζομενο,ζαλίστηκε,-οχι δεν θα συγχιστω,σκέφτηκε,αυτός είναι 

ο σκοπός τους,να με κάνουν υποχείριο,

-ειναι κανείς εδώ μεσα; φώναξε,καμία απάντηση,ξαναφωναξε,μια νεαρή γυναίκα

 εμφανίσθηκε,κοίταξε το ρολόι της,-ακριβως ήρθατε,είπε,εγώ σας τηλεφώνησα,οι κύριοι

 δεν θα σας δεχτούν,αναβάλλεται η συνάντηση,ήθελαν να δουν αν είστε συνεπής,

-υπακουος,θελεται να πείτε,αντέδρασε νευριασμένος εκείνος,-κυριε,απάντησε η

 κοπέλα,αν θελεται να έχεται καλη εξελιξη στην υπόθεση σας,θα πρέπει να είστε πιο

 συγκρατημένος,

η γυναίκα εξαφανίστηκε μέσα στους καθρέφτες,

-θα σας τηλεφωνήσω για το επόμενο ραντεβού,την άκουσε πο ένα ακαθόριστο βάθος,

βγήκε από την αίθουσα,προχώρησε στο διάδρομο,οχι,δεν το έβαζε κάτω,θα τους

 φανέρωνε,αρθστερα είδε μια ελικοειδή σκάλα,την ανέβηκε,έπειτα προχώρησε σε ένα

 διάδρομο,πάλι αριστερα μια ελικοειδή σκαλα,την ανέβηκε,

αυτό το ίδιο: ελικοειδή σκάλα,διάδρομος, ελικοειδή σκάλα,επαναλαμβάνονταν,

αποφάσισε να κατέβει,

του φάνηκε φάνηκε πως δεν θα εύρισκε ποτέ την έξοδο,η κάθοδος ήταν άπειρη,από

 ελικοειδεις σκάλες,

σε ένα διάδρομο άκουσε πίσω του μια γυναικεία φωνή:-ελα εδώ,

σταμάτησε,γύρισε και είδε τη νεαρή γυναίκα της αίθουσας με τους καθρέφτες,μπήκε στο

 δωμάτιο της,μισό φωτισμένο,εκείνη φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον,-απο στιγμή σε

 στιγμή θα έρθει ένας από αυτούς,είναι εραστής μου,ζηλεύει πολύ,θα του ξεφύγω και θα

 ερθω στο σπίτι σου όταν νυχτώσει,τώρα φύγε να προλάβεις,αλλιώς θα επιβαρύνεις τη

 θέση σου,κι ίσως χάσεις την υπόθεση,και σε καταδικάσουν,

έφυγε,άκουσε βήματα,στην ελικοειδή σκάλα,κάποιος κατέβαινε,πρόλαβε και κρύφτηκε

 στην άλλη σκάλα,είδε ένα άντρα να μπαίνει στο δωμάτιο της κοπέλας,σκέφτηκε να

 ορμήσει στο δωμάτιο,να τον αρπάξει και να τον απειλήσει,όμως συγκρατήθηκε,

φοβήθηκε,όλα τότε γι'αυτόν θα τελείωναν,αυτοί είναι πολλοί,

κατέβηκε τις ελικοειδεις σκάλες,τώρα βρήκε την έξοδο του κτιρίου,βγήκε στο δρόμο,

είχε νυχτώσει,

η συνοικία φαίνονταν ακατοίκητη,γύρισε σπίτι,δεν είχε όρεξη να φαει,έπεσε στο κρεβάτι

 με τα ρούχα,τον ξύπνησε το χτύπημα στη πόρτα,σηκώθηκε κι άνοιξε,ήταν εκείνη,

η κοπέλα μπήκε,κλείδωσε τη πόρτα,-ξεφυγα,του είπε,ήθελα να σε δω,μου αρεσεις,αυτόν

 τον σιχαίνομαι,πήγα μαζί του,για να τον επειρεασω για την υπόθεση σου,

ήξερε πως η κοπέλα έλεγε ψέματα,προσποιούνταν,ήθελαν να μάθουν τι σκέφτεται,από 

την απειθαρχία του κινδύνευαν,ήξερε πως τελικά αυτός μόνο ήταν ο κατηγορούμενος τους,δεν είχαν άλλον,αυτόν ειχαν διαλεξει,κι αν δεν υπακούε θα τους κατάστρεφε,δεν 

θα είχαν λογο ύπαρξης,

η γυναίκα δίπλα του, παρ'όλ'αυτά τον ελκυε ερωτικά,την αγκάλιασε,εκείνη έτρεμε,την

 ερριξε στο κρεβάτι,

το πρωί του είπε,πως τη νύχτα πάλι θα ,έρθει,

περίμενε,εκείνη τη νύχτα δεν ήρθε,ούτε και την επόμενη,απελπίστηκε ποτέ δεν θα

 ξανάρχονταν,

αποφάσισε να πάει να τη βρει,

όσο κι αν έψαξε μέσα στην άδεια συνοικία δεν βρήκε το κτίριο,

τη νύχτα πήγε σε ένα μπαρ,αφαιρεθηκε,πέρασε ώρα,κάποια στιγμή μέσα στο μισοσκόταδο

 διέκρινε την κοπέλα με ένα άντρα να κάθονται σε ένα τραπέζι,τους είδε να τον κοιτάνε,

η κοπέλα αγκάλιασε τον άντρα και γελούσαν,ένιωσε εξευτελισμενος,θύμωσε,

αν είχε πιστόλι θα τους εκτελούσε,

ειχε αναστάτωση,ήπιε τρία ποτά μονορουφι,ήταν μεθυσμένος,η κοπέλα σηκώθηκε πέρασε

 δίπλα του,-φυγε,κινδυνεύεις,του ψιθύρισε,όχι δεν θα έφευγε,δεν θα έδειχνε πως τους

 φοβόταν,

η κοπέλα με τον άντρα της συμμορίας είχαν φύγει,η αίθουσα ήταν άδεια,η καθαρίστρια

 καθαριζε,

βγήκε έξω στο δρόμο,κάλεσε ένα ταξί,

δεν πήγε σπίτι,αλλά στη παραλία,είχε πανσέληνο,η φωτισμένη μακρυά παραλία έμοιαζε

 με ακονισμένο μαχαίρι,όταν τους είδε δεν τρόμαξε,ήταν τρεις άντρες,τον πλησίασαν,δεν

 αντιστάθηκε,-οι εκτελεστές μου σκέφτηκε,τον έπιασαν σφιχτά,τον ξάπλωσαν κάτω στην

 άμμο,το κεφάλι του ακινητοποιημένο πάνω σε μια πέτρα,,ένιωσε το παγωμένο μαχαίρι

 στο λαιμό,μια απότομη κινηση,

το φεγγάρι θόλωσε και έσβησε

.

.

.

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιότροποι έρωτες)

Η συνέντευξη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

θέλησε,αυτός ήταν ο όρος της συμφωνίας μας,να συναντηθούμε 

σε ένα λευκό άδειο δωμάτιο,χωρις καθρέφτες και παράθυρα,

την καθορισμένη ώρα του ραντεβού την βρήκα εκεί,

φορούσε ένα μαύρο μακρύ φόρεμα,κάθισαμε στις δύο καρέκλες απέναντι,

-ο καθρεφτης σε διπλασιάζει,δείχνει την εικόνα,το είδωλο σου,κάτι 

φανταστικό,φαντασιακό,α-υλο,από κάποια ηλικία και μετά δεν χρειάζεται,

και τα παράθυρά σού παρουσιάζουν τον κόσμο,

τώρα ο κόσμος για μένα έχει απομακρυνθει,και σβήνει,

-της είπα,πως παραμένει όμορφη

-και θελκτική; απάντησε,

γέλασε,-η γυναικεία κοκεταρια

-εισαι μόνη σου; τη ρώτησα

-ποτε δεν είπα πως θέλω να μείνω μόνη μου,αλλά να με αφήσουν μόνη μου,

υπάρχει νομίζω διαφορα,

την κοιτούσα,

-η ζωή είναι πολυ ομορφη,αν βρεις τον τρόπο να την ζήσεις,

κανένας όμως δεν θα άντεχε να με παντρευτει αν μάθενε ότι δεν μου 

αρέσει να μαγειρευω

με κοίταξε:- ούτε κι εσυ

-πίσω από το γέλιο κρύβεται ένας μεγάλος τρόμος

έκλεισε τα μάτια

-αυτο τι σημαίνει;την άκουσα να ψιθυρίζει,

αλήθεια,που σπατάλησα τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου;

πόσο δύσκολα είναι τα όνειρα,πόσα λίγα πραγματοποιούνται,

η συναναστροφή με τους άλλους σε εκμηδενιζει,αυτό είναι τρομακτικό,

να μην μπορείς να αποφύγεις την καταστροφή σου,

είμαι κουρασμένη,

δεν νομίζω ότι είμαι κάτι ξεχωριστό,για να ρισκαρει κάποιος άντρας

τη ζωή του για μένα,να ασχοληθεί με μια γυναίκα που νιώθει τόση

λύπη,

σηκώθηκε από τη καρέκλα,ανέβασε το φόρεμα της αργα αργά πάνω,

έβλεπα γυμνά τα πόδια της

-βλεπεις; με ρώτησε

έβγαλε το φόρεμα,το άφησε στο δάπεδο,

-τωρα είμαι γυμνή,μια γυμνή γυναίκα απέναντι σε έναν άντρα,

με πλησίασε,μου έπιασε το κεφάλι και το ακούμπησε στη κοιλιά της

-αυτος είναι ο έρωτας της γυναίκας,να βάλει ένα μωρό στη κοιλιά της,

μέσα στη μήτρα,κι εκεί να το κρατήσει αγέννητο,

κι αυτό τώρα θέλω τόσο πολύ να κανω,

μου πίεσε το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια της,

-θέλεις εδώ; η' σε κάποιο ξενοδοχείο;

-εδω,της ειπα

.

.

.

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Το πέρασμα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

την είδε,κάθε μέρα την ίδια ώρα την έβλεπε απέναντι,όσο διαρκεί να περάσει 

μπροστά από το άνοιγμα του παραθύρου,την περίμενε,της είχε δώσει όνομα,έκανε,

στο μυαλό του,και μια ιστορία μαζί της,μπορούσε να μαντέψει,να καταλάβει,τα

 συναισθήματα της,τη διάθεση της,σήμερα ένοιωθε παράξενα,είχε άγχος,πως κάτι 

άσχημο θα συμβεί,έπρεπε να αλλάξει την ιστορία τους,

αυτή εμπεριείχε αυτή τη περίπτωση,ήταν οδυνηρο γι'αυτόν,είχε αγωνία να την δει,

είχε παραλύσει,όταν τελικά την είδε της φωναξε δυνατά,με το όνομα της, εκείνη 

άκουσε και σταμάτησε,κοίταξε προς το μέρος του,της φώναξε να σταθεί εκεί,θα 

έβγαινε να την συναντήσει,

βγήκε έξω,η γυναίκα δεν ήταν εκεί,

γύρισε στο γραφείο,δεν είχε διάθεση να εργασθεί,ακύρωσε όλα τα ραντεβού,

στο καφέ κάθισε και έγραψε την ιστορία,χωρίς εκείνη την περίπτωση,

όταν έφυγε είχε νυχτώσει,χάθηκε μεσα στους χιλιάδες ανθρώπους  που ήταν στους

 δρόμους της πολης,

τη νύχτα τον ξύπνησε ένας εφιάλτης:στο καφέ ήρθε εκείνη,της έδωσε την ιστορία που

 έγραψε,

εκείνη χαμογέλασε,έπειτα το πρόσωπο της σοβαρεψε,-αυτο δεν μπορεί να μην γίνει,είπε

 κι έφυγε,μετά από λιγο άκουσε ένα τρομακτικό φρενάρισμα,πετάχτηκε από το τραπέζι,

κι εκεί ξύπνησε,

την άλλη μέρα δεν την είδε,περίμενε,τίποτα,

ούτε την επόμενη,

ποτέ δεν την ξαναείδε

.

.

.

 

I will always love you Whitney Houston

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

κοιτούσε στον μεγάλο καθρέφτη,-ειναι διάφανος,είπε,μπορείς να περάσεις μέσα του,

να ζήσεις εκεί,

πολύ καιρό τώρα αποφάσισα να μην ζω στη σκιά κάποιου,αν αποτυχω η' αν επιτύχω,

έγινε τουλάχιστον αυτό που ήθελα,που πίστευα,

η γυναίκα προχώρησε μέσα στον καθρέφτη,άνοιξε το νερό να γεμίσει η μπανιέρα,

-εγω είμαι ειτε ο καλύτερος φίλος μου,είτε ο χειρότερος εχθρός μου,

κοίταξε τη γυναίκα στο καθρέφτη τρομαγμενη,

-μα τι κάνει;πρέπει να σταματήσει,

τη βρήκε η οικιακή βοηθός,ήταν πνιγμενη μεσα στη μπανιέρα,το πολυ καυτό νερό 

τής είχε κάψει το σώμα,

-οχι,δεν είμαι αυτοκαταστροφικη,δεν θέλω να πεθάνω,ψιθύρισε,

βρήκανε ένα κουταλάκι,κάτι σ'αυτο,μια ουσία,κρυστάλλιζε,κι ένα άσπρο χαρτί,

'ο πνιγμός προήλθε από καρδιακό έμφραγμα λόγω χρήσης κοκαινης' αποφάνθηκαν,

'τα άλλα φάρμακα,αγχολυτικα, που  βρέθηκαν στο αίμα της,δεν ευθυνονται για 

τον θάνατο'

χαμογέλασε,φάνηκαν τα δοντια της,δεν προσπαθησε να τα κρύψει,-είχα πει:-μου αρέσει

 που είμαι γυναίκα σε ένα κόσμο αντρών,οι άντρες δεν μπορούν να φορέσουν φούστα

 αλλά εμείς μπορούμε να φορέσουμε παντελονια,

είχε μια φωτογραφία της κορνιζαρισμενη πάνω στο τραπεζι,-εδω είμαι μικρο κοριτσάκι

 στην χορωδία της εκκλησίας,

όταν αποφάσισα να γίνω τραγουδίστρια η μαμά μού είπε πως θα μείνω μονη,όμως έτσι

 όλοι είμαστε,μόνοι,τελικά στη ζωή μας έρχεται η μοναξιά,

όταν άκουσα την Αρέθα Φράνκλιν να τραγουδαει ένιωσα το συναίσθημα να ξεπηδάει 

από βαθιά μέσα της,αυτό ήθελα κι εγω να κάνω,

η γυναίκα μπήκε στη μπανιέρα,ο καθρέφτης θόλωσε από τους ατμούς του καυτού νερού,

ακούστηκε να τραγουδαει 

My darling

Bittersweet memories

That is all I'm taking with me

So goodbye, please don't cry

We both know I'm not what you, you need

And I will always love you

(αγάπη μου,τις γλυκιες πικρες αναμνησεις αυτό είναι όλο που παίρνω μαζί  

μου,γεια,παρακαλώ μην κλαίς,το ξέρουμε κι οι δυο πως δεν είμαι αυτό που 

χρειάζεσαι,

θα σ'αγαπω πάντοτε)

-σαν ένα τελευταίο σημείωμα πριν το τέλος,ψιθύρισε,

φόρεσε μία περούκα με μαύρα μαλλιά,

σηκώθηκε κι άνοιξε την πόρτα του μπανιου και μπήκε μέσα,

έκλεισε τη πόρτα

.

.

.

 

My own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of realite-1

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Noir -story

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

προχώρησε στον μακρυ διάδρομο,είδε μια γυναίκα στο βάθος μπροστά του,εκείνη 

γύρισε το κεφάλι προς το μέρος του,άκουσε τη κραυγή της,και σωριαστηκε κάτω,

έτρεξε να την βοηθήσει,έσκυψε,τα μάτια της ήταν κλειστά,από το στόμα της έτρεχε

 αίμα,έπιασε το σώμα της ήταν ακόμα ζεστή,

άκουσε μια φωνή πίσω του,τρόμαξε,-δολοφονε σκότωσες τη γυναίκα μου,

είδε έναν πανηψηλο σωματωδη άντρα,-μην κινηθεις κάθαρμα,θα φωνάξω την 

αστυνομία,

ένιωσε θυμό,ήταν έτοιμος να σηκωθεί να τον αρπάξει απ'το λαιμό,-ολα τέλεια αγάπη

μου,άκουσε τη γυναίκα,όπως τα σκηνοθετησαμε,είχε ανοίξει τα μάτια,σκούπισε το αίμα

από το στόμα της,γέλασε,-κραγιον.ηταν αγόρι μου,σηκώθηκε,-απατεωνες,φώναξε,στο

 διάολο,-που πας;θα με σκοτώσει,ούρλιαξε η γυναίκα,μην με παρατας,

έφυγε,άκουσε έναν πυροβολισμο στο βάθος πίσω του,δεν γύρισε το κεφάλι

.

.

.