GREEK POETRY - ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ ΠΑΡΙΟΣ ΤΕΛΕΣΙΚΛΕΟΣ ΕΝΘΑΔΑΙ ΚΕΙΤΑΙ -μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis) POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.

.

GREEK POETRY

- ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ ΠΑΡΙΟΣ ΤΕΛΕΣΙΚΛΕΟΣ ΕΝΘΑΔΑΙ ΚΕΙΤΑΙ

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.

.

 ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ ΠΑΡΙΟΣ ΤΕΛΕΣΙΚΛΕΟΣ ΕΝΘΑΔΑΙ ΚΕΙΤΑΙ

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

χρημάτων ἄελπτον οὐδέν ἐστιν οὐδ΄ ἀπώμοτον

οὐδὲ θαυμάσιον, ἐπειδὴ Ζεὺς πατὴρ Ὀλυμπίων

ἐκ μεσαμβρίης ἔθηκε νύκτ΄, ἀποκρύψας φάος

ἡλίου λάμποντος, λυγρὸν δ΄ ἦλθ΄ ἐπ΄ ἀνθρώπους δέος.

ἐκ δὲ τοῦ καὶ πιστὰ πάντα κἀπίελπτα γίνεται

ἀνδράσιν· μηδεὶς ἔθ΄ ὑμέων εἰσορέων θαυμαζέτω

μηδ΄ ἐὰν δελφῖσι θῆρες ἀνταμείψωνται νομὸν

ἐνάλιον, καί σφιν θαλάσσης ἠχέεντα κύματα

φίλτερ΄ ἠπείρου γένηται, τοῖσι δ΄ ὑλέειν ὄρος.

κανένα απ' τα πράγματα ανέλπιστο δεν ειναι

ούτε να ορκισθεις πως δεν γίνεται ούτε θαυμαστό,

αφου ο Ζευς ο πατέρας των Ολυμπιων απ'το μεσημέρι 

έκανε νύχτα,κρύβοντας το φως του ηλίου που ελαμπε,

και ισχυρός φόβος πλάκωσε τους ανθρώπους,

κανένας από σας βλεποντας να μην απορεί,ούτε αν  

με τα δελφίνια τ' άγρια θηρία ανταλλάξουν φωλιά θαλασσινή,

και σ'αυτα τα ηχηρά κύματα της θάλασσας πιο αγαπητά 

απ'τη στεριά γινουν,και σ'εκεινα το δασωμένο ορος

θυμέ, θύμ΄, ἀμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε,

^ ἀναδευ δυσμενῶν δ΄ ἀλέξεο προσβαλὼν ἐναντίον

στέρνον ^ ἐνδοκοισιν ἐχθρῶν πλησίον κατασταθεὶς

ἀσφαλέως· καὶ μήτε νικέων ἀμφάδην ἀγάλλεο,

μηδὲ νικηθεὶς ἐν οἴκωι καταπεσὼν ὀδύρεο,

ἀλλὰ χαρτοῖσίν τε χαῖρε καὶ κακοῖσιν ἀσχάλα

μὴ λίην, γίνωσκε δ΄ οἷος ῥυσμὸς ἀνθρώπους ἔχει.

καρδιά μου,ψυχή μου,απ'τα αμαχητα  βάσανα ταραγμένη,

σηκωσου,απ'τα δυσκολα απομακρυνσου προβάλλοντας

μπροστά το στηθος στους εχθρούς που ενεδρευουν

κοντά να σταθείς μ'ασφαλεια,και μήτε νικώντας δημόσια 

να χαίρεσαι,μήτε νικημένος στο σπίτι πέφτοντας κάτω 

να οδυρεσε,αλλά στις χαρές να χαίρεσε,και στα κακά 

υπερβολικά να μην λυπάσαι,μάθε ποιος ρυθμος 

τους ανθρώπους διακατεχει

κήδεα μὲν στονόεντα Περίκλεες οὔτέ τις ἀστῶν

μεμφόμενος θαλίηις τέρψεται οὐδὲ πόλις·

τοίους γὰρ κατὰ κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης

ἔκλυσεν, οἰδαλέους δ΄ ἀμφ΄ ὀδύνηις ἔχομεν

πνεύμονας. ἀλλὰ θεοὶ γὰρ ἀνηκέστοισι κακοῖσιν

ὦ φίλ΄ ἐπὶ κρατερὴν τλημοσύνην ἔθεσαν

φάρμακον. ἄλλοτε ἄλλος ἔχει τόδε· νῦν μὲν ἐς ἡμέας

ἐτράπεθ΄, αἱματόεν δ΄ ἕλκος ἀναστένομεν,

ἐξαῦτις δ΄ ἑτέρους ἐπαμείψεται. ἀλλὰ τάχιστα

τλῆτε, γυναικεῖον πένθος ἀπωσάμενοι.

τα βάσανα με στεναγμούς Περικλή ούτε κάποιος απ'τους πολίτες 

βρίζοντας στις χαρές θα ευχαριστηθεί ούτε η πόλη,

αφού τόσους το κύμα της πολυηχης θάλασσας σκεπασε,

κι έχουμε απ'τους πόνους πρησμένα πνευμονια,

αλλά αφού οι θεοί στα αγιατευτα κακά,φίλε,την δυνατή

υπομονη έδωσαν φαρμακο,άλλοτε άλλος έχει τούτο,

τώρα σε μας στράφηκε,απ'την αιματηρή αναστεναζουμε πληγή,

ξανά πάλι σ'εοαφη μ'άλλους θα' ρθει,αλλά πολύ γρήγορα

κάντε υπομονή,το γυναικείο βογκητο αποφευγοντας

.

.

.