GREEK POETRY -μεταφράζοντας Τρωάδες τού Ευριπίδη -Εκαβη- στίχοι 98-152 -χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-μεταφράζοντας

Τρωάδες τού Ευριπίδη 

-Εκαβη-

στίχοι 98-152

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

Φωτογραφία:

Η Μεγάλη Ελληνιδα Τραγωδος Ασπασία Παπαθανασίου (1918-2020)

στο ρόλο τής Εκάβης στις Τρωάδες τού Ευριπίδη

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

μεταφράζοντας

Τρωάδες τού Ευριπίδη 

-Εκαβη-

στίχοι 98-152

Εκάβη

το κεφάλι δυστυχη απ' το χώμα σήκωσε

το λαιμό στυλωσε η Τροία πια δεν είναι δω

και βασιλιάδες δεν είμαστε τής Τροιας

τη μοίρα που άλλαξε να δεχτείς

ακολουθα το ρεύμα,τη μοιρα ακολουθα,

μήτε αντίθετα τη πρώρα της ζωης

στο κύμα της τύχης να βαλεις.

ω συμφορά.πως να μην θρηνω 

τη πατρίδα που πάρθηκε τα παιδιά μου

τον άντρα μου;μεγαλεία τών προγονων

πια δεν είστε,για ποια να μη μιλήσω;

για ποια να μιλήσω;για ποια να θρηνήσω;

πόσο εμένα τη δυστυχη πονούν τα γόνατα

που κάτω στη γη ριγμένη είμαι 

με τη πλάτη στα σκληρά χαλικια

πονοι στο κεφαλι πόνοι στα μηνιγγια

στα πλευρά θελωντας να γυρνω 

το κορμί μου κι απ' τις δυο μεριές

για τους ακατάπαυστους θρήνους 

τέτοιοι που ταιριάζουν στους δυστυχους

γοργές πλωρες καραβιών

στο Ιερό Ιλιο με τα κουπιά

από θάλασσα και λιμάνια Ελληνικά

περνώντας παιανιζοντας φοβερά

με συριγγες και φωνες

και πανιά γερά πλεγμένα αιγυπτιακα,

ω συμφορά,στο κόλπο τής Τροιαςήρθατε,

τού Μενέλαου να πάρτε την άπιστη γυναίκα 

ντροπή τού Κάστορα και τού Ευρώτα η άτιμη,

γι'αυτη που σφαχτηκε ο πατέρας

πενήντα παιδιών ο Πριαμος και μένα 

τη μαύρη Εκάβη σε τέτοια έδειξε θλιψη

που εξω απ' τη σκηνή τ'Αγαμεμνωνα κάθομαι

σκλάβα να σέρνομαι γριά απ' το σπίτι μου μακρυά 

με τα μαλλιά κομμενα για το πένθος όλα φριχτά 

ξεριζωμένα,και σεις  τών Τρώων τών χαλκοκονταριστων

μαύρες γυναίκες και κοπέλες κακονυφαδες,

για το Ιλιο που στάχτη γίνεται,ας θρηνήσουμε,

σαν το πουλί τη μάνα που τα μικρά της κραζει πτηνά

να μοιρολόγι ας αρχίσω,όμως δε θα'ναι τραγούδι

που καποτε βαστώντας σκήπτρο τού Πριαμου

βασιλικό πρώτη χόρευα πάνω στα φρυγικα πατήματα

στων θεών τα γλέντια και τις γιορτες

Εκαβη

ἄνα, δύσδαιμον, πεδόθεν κεφαλήν,

ἐπάειρε δέρην· οὐκέτι Τροία

100τάδε καὶ βασιλῆς ἐσμεν Τροίας.

μεταβαλλομένου δαίμονος ἀνέχου.

πλεῖ κατὰ πορθμόν, πλεῖ κατὰ δαίμονα,

μηδὲ προσίστω πρῷραν βιότου

πρὸς κῦμα πλέουσα τύχαισιν.

105αἰαῖ αἰαῖ.

τί γὰρ οὐ πάρα μοι μελέᾳ στενάχειν,

ᾗ πατρὶς ἔρρει καὶ τέκνα καὶ πόσις;

ὦ πολὺς ὄγκος συστελλόμενος

προγόνων, ὡς οὐδὲν ἄρ᾽ ἦσθα.

110τί με χρὴ σιγᾶν; τί δὲ μὴ σιγᾶν;

τί δὲ θρηνῆσαι;

δύστηνος ἐγὼ τῆς βαρυδαίμονος

ἄρθρων κλίσεως, ὡς διάκειμαι,

νῶτ᾽ ἐν στερροῖς λέκτροισι ταθεῖσ᾽·

115οἴμοι κεφαλῆς, οἴμοι κροτάφων

πλευρῶν θ᾽, ὥς μοι πόθος εἱλίξαι

καὶ διαδοῦναι νῶτον ἄκανθάν τ᾽

εἰς ἀμφοτέρους τοίχους μελέων,

ἐπὶ τοὺς αἰεὶ δακρύων ἐλέγους.

120μοῦσα δὲ χαὔτη τοῖς δυστήνοις

ἄτας κελαδεῖν ἀχορεύτους.

πρῷραι ναῶν ὠκεῖαι,

Ἴλιον ἱερὰν αἳ κώπαισιν

δι᾽ ἅλα πορφυροειδέα καὶ

125λιμένας Ἑλλάδος εὐόρμους

αὐλῶν παιᾶνι στυγνῷ

συρίγγων τ᾽ εὐφθόγγων φωνᾷ

βαίνουσαι πλεκτὰν Αἰγύπτου

παιδείαν ἐξηρτήσασθ᾽,

130αἰαῖ, Τροίας ἐν κόλποισιν

τὰν Μενελάου μετανισσόμεναι

στυγνὰν ἄλοχον, Κάστορι λώβαν

τῷ τ᾽ Εὐρώτᾳ δυσκλείαν,

ἃ σφάζει μὲν

135τὸν πεντήκοντ᾽ ἀροτῆρα τέκνων

Πρίαμον, ἐμέ τε ‹τὰν› μελέαν Ἑκάβαν

ἐς τάνδ᾽ ἐξώκειλ᾽ ἄταν.

ὤμοι θάκους οὓς θάσσω

σκηναῖς ἐφέδρους Ἀγαμεμνονίαις.

140δούλα δ᾽ ἄγομαι

γραῦς ἐξ οἴκων, [κουρᾷ ξυρήκει] πενθήρη

κρᾶτ᾽ ἐκπορθηθεῖσ᾽ οἰκτρῶς.

ἀλλ᾽, ὦ τῶν χαλκεγχέων Τρώων

ἄλοχοι μέλεαι

καὶ κοῦραι δύσνυμφοι,

145τύφεται Ἴλιον, αἰάζωμεν.

μάτηρ δ᾽ ὡσεὶ πτανοῖς κλαγγὰν

ὄρνισιν ὅπως ἐξάρξω ᾽γὼ

μολπάν, οὐ τὰν αὐτὰν

οἵαν ποτὲ δὴ

150σκήπτρῳ Πριάμου διερειδομένα

ποδὸς ἀρχεχόρου πληγαῖς Φρυγίαις

εὐκόμποις ἐξῆρχον θεούς.

.

.

.