.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
- «πουλάω pixels, όχι το σώμα μου»
(Κατά το Κεφάλαιο τού Marx)
- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
«πουλάω pixels, όχι το σώμα μου»
(Κατά το Κεφάλαιο τού Marx)
.1. «πουλάω pixels, όχι το σώμα μου»:σημείο εκκίνησης
Η φράση έρχεται από τον σύγχρονο ψηφιακό καπιταλισμό. Εδώ το άτομο (π.χ. καλλιτέχνης, δημιουργός περιεχομένου, influencer, streamer, ακόμα και sex worker online) επισημαίνει ότι δεν εμπορεύεται το ίδιο του το σώμα άμεσα, αλλά κάτι άυλο: ψηφιακές αναπαραστάσεις (εικόνες, βίντεο, pixels). Το εμπόρευμα παύει να είναι το «υλικό σώμα» και μετατρέπεται σε ψηφιακό προϊόν.
2. Σχέση με το Μαρξικό σχήμα
Στο Κεφάλαιο, ο Marx αναλύει:
Εμπόρευμα: καθετί που παράγεται για ανταλλαγή στην αγορά. Έχει χρηστική αξία (ικανοποιεί ανάγκη) και ανταλλακτική αξία (τιμή στην αγορά).
Εργατική δύναμη: στον καπιταλισμό, το κυρίως εμπόρευμα που πουλά ο εργάτης. Δεν πουλάει το «σώμα» του, αλλά την ικανότητα για εργασία.
Αποξένωση: ο εργάτης χάνει τον έλεγχο πάνω στο προϊόν που παράγει και στις ίδιες τις δυνάμεις του.
Αντιστοιχία:
Το «σώμα» θυμίζει την εργατική δύναμη· δεν το πουλάει ολόκληρο, αλλά τη χρήση του σε χρόνο.
Το «pixel» είναι το νέο εμπόρευμα: μια ψηφιακή μορφή που ενσωματώνει εργασία (δημιουργία, επεξεργασία, αισθητική επιλογή).
3. Ψηφιακή εργασία και υπεραξία
Στη λογική του Marx:
Ο καπιταλιστής εκμεταλλεύεται την εργατική δύναμη, αποσπώντας υπεραξία (δηλαδή ο εργάτης παράγει περισσότερη αξία απ’ όση πληρώνεται).
Στην ψηφιακή εποχή, η «παραγωγή pixels» σημαίνει ότι ο/η δημιουργός μπορεί να παράγει περιεχόμενο που αποφέρει υπεραξία όχι μόνο άμεσα (πωλήσεις, συνδρομές), αλλά και έμμεσα (δεδομένα, προσοχή, διαφημίσεις).
Έτσι, ενώ το άτομο λέει «δεν πουλάω το σώμα μου», στην πραγματικότητα συνεχίζει να πουλά τον χρόνο, την ενέργεια, τη δημιουργικότητα του – δηλαδή, τη δική του εργατική δύναμη. Το εμπόρευμα (pixels) είναι η μορφή, όχι η ουσία.
4. Αποξένωση στον ψηφιακό καπιταλισμό
Η αποξένωση παίρνει νέα μορφή:
Ο δημιουργός ίσως νιώθει ότι «ελέγχει» το εμπόρευμα (π.χ. εικόνες του), όμως συχνά οι πλατφόρμες (OnlyFans, Instagram, Twitch κ.λπ.) είναι οι πραγματικοί «ιδιοκτήτες» της παραγωγής.
Τα pixels (εικόνες, βίντεο) μπορούν να αντιγραφούν απεριόριστα· η αξία τους δεν είναι το υλικό, αλλά η πρόσβαση, η προσοχή, η μοναδικότητα.
Επομένως η αποξένωση μετατοπίζεται από το «χειρωνακτικό προϊόν» στην εκμετάλλευση δεδομένων και περιεχομένου.
5. Συμπέρασμα
Η φράση «πουλάω pixels, όχι το σώμα μου» μπορεί να διαβαστεί, μέσα από το Κεφάλαιο, ως προσπάθεια του ατόμου να διαφοροποιήσει τον εαυτό του από την υλικότητα της εργασίας (π.χ. χειρωνακτική ή σωματική εργασία) και να δηλώσει ότι εμπορεύεται κάτι άυλο, «ασφαλέστερο».
Ωστόσο, στη μαρξική ανάλυση, αυτό δεν αλλάζει τη βασική συνθήκη:
Το άτομο πουλάει την εργατική του δύναμη.
Το προϊόν (pixel) εξακολουθεί να είναι εμπόρευμα.
Ο καπιταλισμός μετατρέπει ακόμα και την άυλη εργασία σε πεδίο παραγωγής υπεραξίας.
Δηλαδή: δεν πουλάς το σώμα σου άμεσα, αλλά παραμένεις ενταγμένος στη λογική του κεφαλαίου που μετατρέπει κάθε μορφή δημιουργικότητας σε εμπορεύσιμο αγαθό.
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου