GREEK POETRY -αμειωτα ελληνικά επιστρεφει αιωνιοτητα -χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-αμειωτα ελληνικά επιστρεφει αιωνιοτητα

-χ.ν.κουβέλης c.n.couvelis

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

ελληνικά τοπία στη θάλασσα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αμειωτα ελληνικά επιστρεφει αιωνιοτητα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η ωραιοτητα

ειναι Ιδεα

η μεταφυσικη ελληνικου τοπιου

φωνη πουλιου σε κλαδι δεντρου

η ρυθμικη ανασα τού σπορου

το φωτεινο κυματισμα τού πρασινου

και το υφασμα τής θαλασσας

η αιωρηση τού αερα

στα πεντε κανονικα στερεα τού Πλατωνα

τα ελληνικα τοπια μου

ευκινητη κι ελαφρια η τετραεδρη θερμοκρασια του

λιτη εξαεδρη η γη του

ο οκταεδρος ελευθερος αερας του

και πανω του δωδεκαεδρος ουρανος

και σε εικοσαεδρους κρυσταλλους το νερο

της θαλασσας

θαυμα

μεταφυσικο πραγματικου

η θαλασσα ερχεται

με ελευθερο χταποδιων

και υπτιο κοχυλιων

απειρη νοητη ιδεα

το φως ανασαινει στα δεντρα

κυκλοι πρασινοι ισορροπουν τον αερα

ενα φυλλο επιστρεφει ανεπαφο απ'την αιωνιοτητα

τι αναδευει τις πετρες κι ακουγονται οι λεξεις τους

καθαρες ;

μια πνοη αποσταση ολος ο κοσμος

πατωντας στη πλατη αναδυομενου δελφινιου

Φευγουσα ισορροπουσα

Φωτεινο γαλαζιο εφαλτηριο γλαρων η θαλασσα μου

Αναστραμενη χρωμογραφια Χρονου παραλια

Ασυλληπτα Συλαμβανομενα

Ακροδαχτυλα κοχυλια

Εναλιος ομφαλοφορος αχινος

Περισπωμενες ψαριων

Η Ομορφια ενα βημα πριν το Αορατο

Ενδοξο στηθος λευκοτατου αλατιου

Παλιρροια σωματων νερου

Το Φως σαλευει ως οχταπους

Συνορο ουρανου και θαλασσας το φεγγαρι

Εναρμονιοι Αντιχτυποι Ηχων Κυματα

Ακροπρωρος Μνημης Εφαπτομενης Παφλαζουσας

αντλια φωτος οι ελληνικες λεξεις μας

ν'ανθιζεται ο αερας

Ιδεα πλατωνικη

ελληνικό τοπίο σε προσωκρατικο υφος

τα πετρωματα περιειχαν στο εσωτερικο τους το απολιθωμενο σωμα

τού αρχαιου περιηγητη σε σταση κοιμισμενου οντος

απο αυτη τη θεση ανακαλυπτω τη πετρα στον ισκιο τής αγριελιας

τα βοτανια και τα παιχνιδια τής κομσοτητας των δεντρων

μεσα σ'ενα προσωκρατικο περιβαλλον τα πρωτα αναγκαια

ταυτοχρονα το κυπαρισσι με τις ελιες ανεβαινουν στο στηθος τού στρειδιου

καθαροτητα και το ιδιο τις αλλες μερες ξημερωνε

στη φαντασια του εικονες ισοδυναμες τής απλοτητας

τυλιγμενος στ'αορατα τών λεξεων προχωρουσε ο Ελληνας Ηρακλειτος

το γαλαζιο φτερουγισε επιστρεφοντας στην αιωνιοτητα

η μνημη πνεει σαν ανεμος εδω που ο Εμπεδοκλης αγορευει 'Περι το Μη-Αδικειν'

Το Ανοητον Νοητον εγεννηθει 

Το Ακαταληπτον Καταληπτον εγεννετο

ενα φυλλο γαλαζιο ο ουρανος

εδω μπορω να δω τ'αλατι π'αφηνει ο ηλιος στα δεντρα  

εκτυφλωτικος

την ηληκια τών θαυματων

εδω μπορω να βλεπω την ωραιοτητα 

το Υπερβατον Ελληνικο Τοπιο

τα βραχια,η θαλασσα

οι ελιες,τα τύμπανα τών τζιτζικιων

και η βαρκα

στα διχτια το φως

τα νερα,τα ψαρια

Η πατριδα μου

Φως

Τα δεντρα με τα σχηματα των πουλιων

Η ανωση τού αερα

Το βλεμμα τών λεξεων

Το απεριττο

Μια απειρη κινηση προς τον Χρονο

Το Ελληνικο Τοπιο

Η Θαλασσα Ειναι τού Ανθρωπου

Η Συμμετρια

με τοσο φως που ανασαινουμε

τιποτα δεν κρυβεται πολυ καιρο

εμενα η Χωρα μου στις Ιδεες ταξιδευει

περιβαλλουσα μεταφυσικης

σ'ενα τοπιο στη θαλασσα

ας υψωσουμε μια βαρκα

ασπρη με κοκκινη ριγα

και να τεντωσουμε πανω της

ενα χταποδι να λιαζεται

εδω το φως εχει πολλους τροπους

να μάς ξετρυπωνει στα σκοταδια μας

καί τα βουνα οι οροσειρες κατεβαινοντας

φθανουν στη θαλασσα

εκει βουτωντας αναδυονται στα νησια

ο ανεμος και το κυμα τα σπαει

σε βραχια

σε βοτσαλα αμμο αιγιαλους

εδω το φως εχει πολλους τροπους να δρασει

αναμεσα στα κοχυλια και στους αστεριες

οι φωνες μας αγγιζουν τον χρονο

και τού δινουν το σχημα μας

στο γλυστριμα τής περκας στα νερα

βασιζεται η μεταφυσικη τών γλαρων

γεμισε δελφινια το πελαγος

τα δυο σιγμα τής θαλασσας κυλωντας

φτανουν στα δυο γυμνα ποδια μας

κυματιζει ελαφρα 'ερχεται η θαλασσα'

ακουω ερχεται

ολοενα ερχεται

ακουμε

ενα σπιτι στην ακρη τής θαλασσας

η ιστορια ο χρονος τής αμμου στα χερια

η φωνη τών γλαρων

η ησυχια τών ψαριων

Ιδεων υποστυλωματα

ένα ακορντεον χρονου το τοπίο μου

η θαλασσα ερχεται

αλς αλος

αλς αλος

ακου στη θαλασσα

το

πανσέληνο ακορντεον φεγγαρι

σχημα

καραβιου μετεωρο

νοητο

και αορατο

στην αρχαία μνημη του

γραφει

το νερο

ιδεες ελευθεριας

θάλασσα και ουρανος

αποσπασματα ανθους τού Ηρακλειτου

ωραιοτητα 

ειναι τα πουλιά καμπυλα στο φως

λεξεων 

να σωσεις ακεραια

την ορμη

τού σωματος

στιγμη τού χρονου

σαν ψαρι

πνοη τών ανεμων

και νερων

ρυθμος

να ιστορει

πραξεις

ακουσα στο τοπίο μου

εδω η μοιρα 

μάς εκανε θαλασσινους ακομα

και στη ξηρα ταξιδευουμε απ'τον ενα τοπο στον

αλλον χτυπωντας κουπια , ανοιγουμε αναμεσα

στις πετρες και στη χλοη ρυακι

αναμεσα στα δεντρα ,στους λοφους ,στα σπιτια

και προπαντως αναμεσα στους ανθρωπους

Η Ελλαδα ενας συνεχης παφλασμος κυματων

οι ελικες τού αερα

η φωνη μας ακουστηκε

'εδω ειμαστε'

τι ειναι

οι λεξεις

το φως

η' μια λεξη του Ηρακλειτου

-κινεειν ο λογος αιαν-

που απλωνει το χταποδι

τα νερα ευρυγωνιοι καθρεφτες

το ραγισμα τού ψαριου στα νερα

η αηχη πανσεληνος το ανθος τού στρειδιου

η φωνη τής θαλασσας

ασπρο εσκασε το κυμα στην αμμο

εξ Ισορροπου Φωτος Πλασμενη

σε γαλαζια νερα κρεμασμενες λεξεις

στα ερωτηματα στη γλωσσα μας

μιμηθηκε η περκα το κυμα και πληθυνθηκε

το διαφανο υφασμα της

και ο ευρυχωρος χρονος τής ορμης του

η αμμος

δυο βραχοι στ'ανοιχτα τής αρμονιας

υφαινουν τα ορυκτο τών κρυσταλλων τής 

το φως στα σμαραγδια τής ιδεας

μετρησε τις Ιδεες

στον υπνο τού ψαριου γαληνη

το φως κρυμενο στις λεξεις μας

ευρυθμη θαλασσα

και το κυμα ακουμπα τη πνοη τής νυχτας

κοματτι αμμου Ιωνιας ξεπλενεται στη θαλασσα

ο ηχος τών βραχων

επειτα η σιωπη

και ξανα αναταραχη τού αερα

η λαμψη στις κορφες τών πευκων

και τα ακρωτηρια που δεσαμε τις βαρκες

πριν το ταξιδι η' και μετα το ταξιδι

το νερο

περιβαλλεται καραβια

κι ανθρωποι σε σχηματα βραχων σκαλισμενοι

εχτισαν τα σπιτια τους

αρχιζοντας απ'το γυαλο μεχρι ψηλα το λοφο

ελιες κι ενδιαμεσα εποπτευοντα κυπαρισσια

τη χερσονησο

και το ιδιο επαναληφθηκε

ελαχιστο

στη

περιθλαση ψαριων

το νερο

η θαλασσα

ηχος

ρυθμος χρωματος

κοχυλια

αναπνεει ο αερας

το φως του

γλυπτο γλαρων

λευκαινει

τ'ακρωτηρι

ισομεριδια τού αλφα

η θαλασσα

τρια

τα στρειδια

ανοιγωντας τα επιφωνηματα

τών λεξεων μου

στη συμμετρια 

στα νευρα τής πετρας

αμειωτος ταλαντωνεται

ο διαφανος χρονος

κοιμομαστε κι η θαλασσα μας ξυπναει

ρυθμικα με δωριο τροπο

αφησαμε στη παραλια νερο ψωμι

και κρασι για τον Οδυσσεα

να φαει και να πιει

παρά θῖν’ ἁλός

χεῖρας νιψάμενος πολιῆς ἁλός

πρωι και γυαλιζε η μερα

τιποτα ματαιο στη πατριδα μας

φως

γαλαζιο φως

η προελληνικη λεξη τού σαργου στον ασαμινθο τής θαλασσας

στη γλωσσα μας τα πρωτα συνθετικα οι βαρκες

και τα δευτερα τα ψαρια

σαλασσα θαλασσα

κοιταζουμε 

τα δοχεια κιτρινου φωτος

τού ήλιου

και

πως κατεβηκαν τα σπιτια μας

στη θαλασσα

μαζι και μεις;

εγραψα:

ΟΔΥΣΣΕΙ

ενα ψαρι

στη παρενθεση τών νερων

αναπνεει το χρονο του

εντος τών λεξεων

σ'ενα κοχυλι εμαθε αριθμητικη ο αερας

και η ηρεμη αναπνοη μιας μελισσας

αντανακλαται σε κατοπτρα μεσημεριου

κι αχνιζει η ωρα οταν

με ψιθυρους μεγαλωνει ο κρινος της μερας

οταν

μια βαρκα βουλιαζει στο γαλαζιο

να δεις 

ενα βελος ειναι η αληθεια

πεφτοντας οι λεξεις 

ενα πουλι ελαμψε για λιγο

στη ακρη τής θαλασσας 

κι εμαθα πως η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι

μια σειρα κυματα αποθετουν 

τα 24 ελληνικα γραμματα

το κυματισμα τών πουλιων το ασπρο βελος τού χρονου

ο ηλιος ψηλα γυρναει και μάς θερμαινει

ο ανεμος επιμενει να βυζαινει θαλασσινο νερο

φωνη με φωνη ακουστηκαν

πολλη αιωνιοτητα το μελλον

διαφανη λεξη η γαληνη

πληρης συμμετριων ο ανθρωπος

στο σχημα κοχυλιου

ετσι εξηγειτε ο κοσμος

οπου

η σεληνη αποψε γλυστρισε ευελικτη

πανω στα διαφανα νερα των νησιων

με το ταχυ βημα τού καλοκαιριου

το βλεμμα τού ηλιου στο σωμα τής περκας

η αντιστροφη φωνη που εχει το φως,

πληρωνω με γαλαζια νομισματα τον χρονο

τον εξατμιζω ν'αφησει το αλατι κοκκο κοκκο

στην ελαχιστη βουτια τού καλοκαιριου

ο αστεριας πενταποδος σε πετρωματα χρησμων

κοιλω τα νερα στο εσωτερικο κοχυλιων

μια ιδεα και φτανει ο κοσμος να υπαρξει

το κυκλικο νερο πεφτοντας

στο φως

μεσα στις ανοιχτες παλαμες τής υπαρξης μας

εκει,που η θαλασσα γυρισε στον υπνο της

ενα αγριοπεριστερο

η φωνη της πεταξε,

τετοια εικονα,Δοξα σοι!

ενα κιτρινο σπιτι απλωνει τις ριζες του

στη θαλασσα και τις στεριωνει

εκεί που η γλωσσα

διαχεεται διακλαδίζεται 

πολυκλαδιζεται

και επιστρέφει 

συνεχως επιστρεφει

αμειωτη ελληνικα

αιωνιότητα 

.

.

.