LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -Telephone Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

-Telephone Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

.

.

 

Telephone Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στο άδειο δωμάτιο.χτυπαει το τηλέφωνο,

μια γυναίκα κλείνει το τηλέφωνο,βγαίνει από το σπίτι,οδηγεί μέχρι το σπίτι του,

χτυπάει τη πόρτα,της ανοίγει,

γιατί δεν σήκωνες το τηλέφωνο;ανησύχησα,

δεν χτύπησε το τηλέφωνο,της απαντησε

τότε τι συμβαίνει;μήπως ονειρεύομαι;και όλα 

αυτά είναι σε όνειρο μου; η' μήπως εσύ με ονειρεύεσαι;

εκείνος γέλασε,τότε πήγαινε στη

κρεβατοκαμαρα να διαπιστώσεις αν κοιμάμαι,

η γυναίκα έτρεξε στη κρεβατοκαμαρα,

μετά από λίγο βγήκε,

στο κρεβάτι δεν είσαι εσύ,κοιμάται καποιος

άλλος άντρας,ποιος είναι;

τον κοίταξε,

ξέρεις τι σημαίνει αυτό;αυτόςμας ονειρεύεται,

δεν υπάρχουμε στην πραγματικότητα,είμαστε πλάσματα της φαντασίας του,

αν ξυπνήσει θα χαθούμε,και όλα όσα ζούμε μαζί,

την αγκάλιασε,

πότε αυτό δεν θα συμβεί,γιατί δεν θα ξυπνησει πότε,

εκείνη τρόμαξε,

τι λες;

τον σκότωσα στον ύπνο του,έτσι θα μας 

ονειρεύεται συνεχώς,

λες ψέματα;ούρλιαξε εκείνη και όρμησε στη κρεβατοκαμαρα,

δεν είναι κανείς στο κρεβάτι,του φωναξε,έλα να δεις,

πήγε,το κρεβάτι ήταν άδειο,χωρίς σημάδια

κοιμισμένου άντρα,

είσαι σίγουρη ότι τον είδες πριν;

δεν είμαι τρελη,σου λέω πως τον είδα,

αντέδρασε εκείνη,

ήταν εκεί,και τώρα δεν είναι,

αυτός ο άντρας,άκουσε τη φωνή του σοβαρή,

ήμουνα εγώ,

ακούστηκε το τηλεφωνο,

ποιος είναι;μην το σηκώνεις;του φώναξε τρομαγμένη,

το σήκωσε,

εσύ είσαι;τίποτα,κοιμόμουν,αύριο,καληνύχτα

ποιος ήταν;τον ρώτησε,

εσύ

μα εγώ είμαι εδώ

είσαι και εκεί,

τι συμβαίνει;

δεν ξέρω

θα κοιμηθώ εδώ,

κοιμήθηκαν,

όταν ξύπνησαν εκείνος δεν ήταν δίπλα της,

τον φωναξε,δεν πήρε απάντηση,

τηλεφωνησε στη δουλειά του,

της απάντησαν πως κανένας με αυτό το όνομα δεν εργάζεται εκεί,

άκουσε χτυπήματα στη πόρτα,

έκλεισε το τηλέφωνο,

άνοιξε,

μπήκαν δύο άντρες,αστυνομικοί,είπαν,

τι θέλετε;τι συμβαίνει;ρώτησε με αγωνία και 

φόβο,

κυρια,καθίστε, της είπαν,

αυτοί σταθηκαν όρθιοι,

ο άντρας σας,η' φίλος σας,είναι ένοχος για φόνο,σκότωσε μια γυναίκα,

αδύνατο,ούρλιαξε,πότε έγινε:

χθες τη νύχτα,της είπαν την ώρα,η ατυχη

γυναίκα πρόλαβε να φωνάξει,έσπασαν τη πόρτα οι γείτονες,αλλά ήταν αργά,

την βρήκαν πνιγμένη στο κρεβάτι της,είπαν λόγοι ζηλοτυπίας,τους άκουσαν 

να μαλώνουν,πολλές φορές είχε συμβεί αυτό,

αδύνατο,ακούστηκε η φωνή της να τρέμει,

μα ήταν εδώ μαζί μου,όλη τη νύχτα,

κοιμηθήκαμε μαζί,

όμως η δολοφονία συνέβηκε,και τα ίχνη είναι δικά του,

φαίνεται πως σας ξεγέλασε,σας κοιμησε,και έφυγε,

τώρα,θέλουμε να μας συνοδέψετε στο διαμέρισμα του θύματος,προς πιστοποίηση

στοιχείων,

τους ακολούθησε,

τρόμαξε,κατευθύνθηκαν στη περιοχή της,

σταμάτησαν στην ίδια οδο που έμενε,ανέβηκαν στον τρίτο όροφο,

προχώρησαν στον διάδρομο,σταμάτησαν

στη πόρτα του διαμερίσματος της,

ο ένας αστυνομικός έβγαλε κλειδιά και άνοιξε,

τη γυναίκα την είχαν πάρει,

της έδειξαν τη φωτογραφία του που είχε το θύμα στο κομοδίνο της κρεβατοκαμαρας 

της,

τον αναγνωρίζεις;ρωτησαν

κούνησε το κεφάλι,ναι αυτός είναι,

αυτό θέλουμε τίποτα άλλο,της είπαν,

εκείνη κοίταξε στον καθρέφτη της τουαλέτας,είδε τους δύο αστυνομικούς,αλλά το 

είδωλο της δεν το είδε,

κράτησε το στόμα κλειστό,

ήταν έτοιμοι να βγουν,όταν χτύπησε το τηλέφωνο,

ο αστυνομικός το σήκωσε,

εμπρός,εμπρός,ποιος είσαι;

το έκλεισε,

δεν απαντούν,

την γύρισαν σπίτι και της ζήτησαν συγνωμη

για την αναστάτωση,

βέβαια,πρόσθεσαν,θα είστε οποιαδήποτε στιγμή στη διάθεσή μας για την υπόθεση,

μπήκε και κλείδωσε τη πόρτα,

εσύ είσαι;,άκουσε μια φωνή

ήταν τόση η σύγχιση της,που της φάνηκε πως ήταν παραίσθηση,

εσύ είσαι:ξανακουσθηκε η φωνή,

πήγε με αργά βήματα στην κρεβατοκάμαρα,

σαν υπνωτισμενη,

τον βρήκε ξαπλωμένο,

με συγχωρείς,της είπε,ήμουνα πολύ κουρασμένος και κοιμήθηκα βαριά,

σε ψάχνει η αστυνομία,του ειπε

γέλασε,άσε τα αστεια,γιατί;

για το φόνο μιας γυναίκας,

μα τι λες;τι γυναίκας;εγώ όλη τη νύχτα ήμουνα εδώ και κοιμόμουν,

ξέρεις που βρέθηκε δολοφονημένη αυτή η γυναίκα:τον ρώτησε,

που θες να ξέρω;

στο διαμέρισμα μου,του είπε,

γέλασε,έλα τώρα,έχεις όρεξη για αστεία,

αλήθεια σου λέω

και δεν ήσουνα εσύ;αν ήσουνα εσύ πως είσαι εδώ;της είπε

δεν την είδα την είχαν πάρει,είπε εκείνη,

έλα σοβαρεψου,δεν γίνονται αυτά,

εκείνη γύρισε και κοίταξε στον καθρέφτη της τουαλέτας,δεν είδε μέσα ούτε το δικό 

της ούτε το δικο του είδωλο,

δεν είπε τίποτα,

τι θες να μαγειρέψω;είναι ήδη μεσημέρι,του είπε,

θα φάμε έξω,απαντησε εκείνος και σηκώθηκε από το κρεβάτι,

στο ρεστοράν τον ρώτησε,γίνεται σε όνειρο να υπάρχουμε κάποιου άλλου;

γέλασε,αν θέλεις μικρή μου, γίνεται,

κι αν ο άλλος ξυπνήσει;δεν θα πάψουμε να υπαρχουμε;

όχι,γιατί οι ονειρευομενοι ονειρεύονται πώς τους ονειρεύονται,

σαν αίνιγμα μου φαίνεται αυτό,είπε εκείνη,

μόνο που αυτο  ακριβώς είναι η πραγματικότητα,είπε εκεινος

και της έπιασε τρυφερά το χέρι,να είσαι εδώ δίπλα μου και να έχεις σάρκα και οστά,

εκείνη γέλασε,ξέρεις είδα ένα όνειρο,

σε ένα άδειο δωμάτιο χτυπούσε τηλέφωνο,κι έπειτα μια γυναίκα να κλείνει το

 τηλέφωνο,ξερεις ποια ήταν;

όχι,

εγώ,

εκείνος γέλασε,μετά μπήκε ο δολοφόνος και σε έπνιξε,

εκείνη τρόμαξε,

πώς το ξέρεις;

αφού εγώ ήμουν αυτος,

την κοιταξε,

ο δολοφονημενος,συμπλήρωσε

.

.

.