GREEK POETRY -Όμηρου Ιλιάς -ο παραλίγον φόνος του Αγαμέμνονα από τον Αχιλλέα (ραψωδία Α',στίχοι 193-195) - μετάφραση σχόλιο χ.ν.κουβελης c.n.couvelis- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

 .

.

GREEK POETRY

-Όμηρου Ιλιάς

-ο παραλίγον φόνος του Αγαμέμνονα από τον Αχιλλέα

(ραψωδία Α',στίχοι 193-195)

- μετάφραση σχόλιο χ.ν.κουβελης c.n.couvelis-

POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.

.

Όμηρου Ιλιάς

ο παραλίγον φόνος του Αγαμέμνονα από τον Αχιλλέα

(ραψωδία Α',στίχοι 193-195)

- μετάφραση σχόλιο χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

............................................καὶ ἐμοῖς ἑτάροισι

πέμψω, ἐγὼ δέ κ’ ἄγω Βρισηΐδα καλλιπάρῃον

αὐτὸς ἰὼν κλισίην δὲ τὸ σὸν γέρας ὄφρ’ ἐῢ εἰδῇς185

ὅσσον φέρτερός εἰμι σέθεν, στυγέῃ δὲ καὶ ἄλλος

ἶσον ἐμοὶ φάσθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντην.»

Ὣς φάτο· Πηλεΐωνι δ’ ἄχος γένετ’, ἐν δέ οἱ ἦτορ

στήθεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν,

ἢ ὅ γε φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ190

τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, ὃ δ’ Ἀτρεΐδην ἐναρίζοι,

ἦε χόλον παύσειεν ἐρητύσειέ τε θυμόν.

ἧος ὃ ταῦθ’ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,

ἕλκετο δ’ ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος, ἦλθε δ’ Ἀθήνη 

οὐρανόθεν·

......................................και τους ανθρώπους μου

θα στείλω,εγώ θα'ρθω ο ιδιος την ωριομαγουλη  

να φέρω Βρισηίδα στη σκηνή το έπαθλο σου,

για να δεις πόσο ανωτεροςαπό σένα είμαι 

και να τρομάξει οποιος άλλος ισχυρισθεί πως ίσος 

με μένα είναι και να εξομοιωθεί .μπροστά μου,

έτσι είπε.και στον Πηλειδη έγινε ταραχή

μέσ'στη καρδιά στα στήθια τα δασυτριχα

και σε δύο ταλαντευθηκε,η' το κοφτερό

να τραβήξει μαχαίρι απ'το πλάι διαλύοντας

τους άλλους και τον Ατρειδη να σφαξει

η' την οργή να καταπαυσει τη καρδιά συγκρατώντας

που απ'το νου και τη ψυχή  ορμούσε,

το μεγάλο τράβηξε απ'τη θήκη  ξίφος,και τότε η Αθήνα 

απ'τον.ουρανο ηρθε

.

.

Σχόλιο πάνω στον παραλίγον φόνο του Αγαμέμνονα από τον Αχιλλέα

(Ομήρους Ιλιάς,ραψωδία Α',στίχοι 193-195)

- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αυτή η Αθήνη με τα ουρανοθεν της εκτός 

που τον Ατρειδη Αγαμεμνωνα γλυτωσε

απ'το σφάξιμο του Αχιλλέα Πειλιδη

πρωτευόντως γλύτωσε την Ιλιάδα,

γιατί στη ραψωδία Α'  στίχος 194

ἕλκετο δ’ ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος   

απ'τη θηκη το μεγάλο ξίφος τραβιωνταν

το Μῆνιν ἄειδε, θεά, Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος  

τετελεσμένο οριστικα στους 194 στιχους

ευτυχως από μηχανής θεάς σώθηκε 

το επος κι επεκτάθηκε στους 15.693

.

.