LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -ΜΕΛΑΜΠΟΔΑΣ ΒΙΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΗΡΩ ΤΟΥ ΝΗΛΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΛΩΡΗΣ- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-ΜΕΛΑΜΠΟΔΑΣ ΒΙΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΗΡΩ ΤΟΥ ΝΗΛΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΛΩΡΗΣ-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

Βιαντας και Πηρω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΜΕΛΑΜΠΟΔΑΣ ΒΙΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΗΡΩ ΤΟΥ ΝΗΛΕΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΛΩΡΗΣ-χ.ν.κουβελης

μια φορα κι ενα καιρο ητανε ο βασιλιας Νηλεας στη Πυλο κι ειχε γυναικα την
πανεμορφη Χλωρη και μια ακριβη θυγατερα την Πηρω που τη φυλλαγε κανεις
να μην πειραξει και κανενα ματι να μην τη δει κι ουτε χερι να την αγγιξει κι ηρθαν
απ'τους γυρω τοπους πολλα παλληκαρια να την ζητησουν για γυναικα,κι εκεινος
δεν την εδωνε σε κανεναν,παρα μοναχα σ'εκεινον που θα του'φερνε τα φημισμενα
βοδια του δυνατου Ιφικλου απ'τη Φυλακη της Θεσσαλιας αρπαζοντας τα,αυτο να γινει
ηταν πολυ δυσκολο,και του μαντη Μελαμποδα ο μικρος αδερφος Βιαντας πολυ
μελαγχολισε για τον ερωτα της Πηρως και βαθεια πολυστεναζε,και τοτε τον λυπη-
θηκε ο αδερφος του κι ειπε στον βασιλια αυτος να παει να φερει τα βοδια,κι εκεινος
δεχτηκε κι ετσι εγινε και πηγε μοναχος χωρις συνοδεια στη Θεσσαλια στους Φυλακους
κι εκει τον περικυκλωσαν ανθρωποι βουκολοι αγροικοι και τον αρπαξαν και τον
εσυραν στη φυλακη του Ιφικλου και τον εδεσαν χειροποδαρα μ'αλυσιδες,κι εμεινε
εκει στα σκοτεινα μεσα δεσμιος μηνες και μερες και σαν γυρισε παλι ο χρονος κι
ηρθε η ανοιξη μια νυχτα που ξαγρυνουσε απ'τους δυνατους πονους στα ποδια και
στα χερια,σαν μαντης που'ταν απο μικρο παιδι οταν τυλιχτηκαν στ'αυτια του δυο
φιδια και πηρε το χαρισμα,ακουσε στη γλωσσα τους τα σκουληκια να λενε ,πως η
σκεπη της φυλακης γρηγορα θα'πεφτε,και φωναξε τους φυλακες κι ειπε να 'ρθει ο
βασιλιας κι ηρθε και το'πε,και τοτε ο βασιλιας διεταξε να λυθουν οι αλυσοι απ'τα
ποδια κι απ'τα χερια του,και σαν εμαθε πως ηταν μαντης τον ρωτησε να του πει
γιατ'ειναι ατεκνος να μαθει,κι εκεινος τοτ'ειπε να σφαξουν δυο κριαρια και να τα
κομματιασουν και να τα παρατησουν ετσι σφαγμενα στην υπαιθρο και δεν περασε
πολυ ωρα κι ακουστηκαν πολλα κρωξιματα κι ηρθαν τα κορακια κι επεσαν λιμασμενα
πανω στα τεμαχισμενα κριαρια να φανε τις σαρκες τους και τοτε αυτος τ'ακουσε να
μιλουνε και καταλαβε τη γλωσσα τους κι ελεγαν πως παλια ο Φυλακος ο πατερας του
Ιφικλου μια μερα που μουνουχιζε τα μοσχαρια παρατησε το ματωμενο μαχαιρι εκει
στο χωμα και το'δε ο Ιφικλος που τοτε ηταν μικρο παιδι και το παιδι φοβηθηκε μην
τον σφαξει ο πατερας και τ'αρπαξε το μαχαιρι και πηγε το'κρυψε στο κορμο μιας
βελανιδιας κι η φλουδα της μεγαλωσε και χονδρηνε και το σκεπασε κι απο τοτε χαθηκε
το μαχαιρι κι αυτος,ειπαν ειν'ο λογος που'ναι ατεκνος ο βασιλιας Ιφικλος,ακληρος,και
πως γινεται να γιατρευτει αν καποιος το βρει και με τη σκουρια του μαχαιριου κανει
φαρμακι ποτο και του το δωσει να το πιει,τοτε θα γιανει,κι ακομα ακουσε ο μαντης σε
ποια ριζα βελανιδιας ειναι τωρα χωμενο το μαχαιρι κι οταν τελειωσε η ομιλια των πουλιων
πηγε στην βελανιδια που ειπαν και το ξεχωσε,και με τη σκουρια του μαχαιριου εκανε
φαρμακι και το'δωσε στον Ιφικλο να το πιει,ετσι εγινε κι ο βασιλιας γιατρευτηκε κι εσμιξε
με τη βασιλισα κι εκεινη εμεινε εγκυος εννια μηνες και τεκνοποιησε παιδι,τον Ποδαρκη,
και σ'εκεινον για να τον ευχαριστησει του'δωσε τα φημισμενα βοδια που'θελε με τα
στριφτοκερατα και τα πλατια μετωπα ,τα πηρε και μαζι μ'αυτα επεστρεψε απ'τη Φυλακη
της Θεσσαλιας στη Πελοποννησο στη Πυλο και τα'δωσε τ'αδερφου του να τα παει στον
βασιλια κι ετσι εγινε κι ο Βιαντας τα πηγε τα στριφτοκερατα βοδια στον Νηλεα κι εκεινος
του δωσε για επαθλο ακριβο γυναικα την κορη του Πυρω που πολυ αγαπουσε ο Βιαντας
κι εγιναν συντομα οι γαμοι τους και παντρευτηκαν κι εζησαν αυτοι καλα κι εμεις καλυτερα
.
.