31-GREEK POETRY-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης-part 31-μερος 31

.

.

.

.
GREEK  POETRY
POETRY-C.N.COUVELIS
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ
.
.
ΜΕΡΟΣ  31
PART  31
.

.

Geometricous Abstract XXII-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
τα χρωματα των χρωματων-χ.ν.κουβελης

τα χρωματα
η φωτια του νερου και της βλαστησης
η ορθη κινηση των βραχων
και το στηθος της θαλασσας διαφανο
και τοτε καταλαβα
''ο ανθρωπος λατομειο φωνης'' ειπα
''διχτυα λαμψεων ο κοσμος'' ειπα
στο προσωπο μου τα δαχτυλα δειχνουν τα ματια
σε σειρες οι λεξεις οπως οι ελιες στα χωραφια ιστορουν τα γεγονοτα
αυτο πρωτο αυτο δευτερο αυτο τριτο ως την αιωνιοτητα
ωορρηξια ηχων
φυλλων ηλιων
φθογγοι χρονου ασπιλοι
οι αριθμοι του χωρου στη σιωπη του τριανταφυλλου
κοκκινη ησυχη σιωπη
απαλο χορταρι νερου
η δημιουργια του Ηρακλειτου στη γυρη των μελισσων
το παρελθον του μελλοντος παρον
''με ποσο φως ιδρωνουν οι συλλαβες στις λεξεις μου;'' ειπα
''κατ'ευθειαν της γλωσσας μου η ποιηση μου'' ειπα
''μια στενη επαφη με τα γεγονοτα της Ιστοριας'' ειπα
ανεπαφος ο αλγοριθμος
των χρωματων
.
.
.

Αχιλεας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΧΙΛΗΟΣ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 467-491]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
ἦλθε δ' ἐπὶ ψυχὴ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
καὶ Πατροκλῆος καὶ ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο
Αἴαντός θ', ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε
τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ' ἀμύμονα Πηλεΐωνα.        470
ἔγνω δὲ ψυχή με ποδώκεος Αἰακίδαο
καί ῥ' ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
«διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν' Ὀδυσσεῦ,
σχέτλιε, τίπτ' ἔτι μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μήσεαι ἔργον;
πῶς ἔτλης Ἄϊδόσδε κατελθέμεν, ἔνθα τε νεκροὶ 475
ἀφραδέες ναίουσι, βροτῶν εἴδωλα καμόντων;»
ὣς ἔφατ', αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
«ὦ Ἀχιλεῦ, Πηλῆος υἱέ, μέγα φέρτατ' Ἀχαιῶν,
ἦλθον Τειρεσίαο κατὰ χρέος, εἴ τινα βουλὴν
εἴποι, ὅπως Ἰθάκην ἐς παιπαλόεσσαν ἱκοίμην·        480
οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος οὐδέ πω ἁμῆς
γῆς ἐπέβην, ἀλλ' αἰὲν ἔχω κακά. σεῖο δ', Ἀχιλλεῦ,
οὔ τις ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτερος οὔτ' ἄρ' ὀπίσσω·
πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἶσα θεοῖσιν
Ἀργεῖοι, νῦν αὖτε μέγα κρατέεις νεκύεσσιν 485
ἐνθάδ' ἐών· τῶ μή τι θανὼν ἀκαχίζευ, Ἀχιλλεῦ.»
ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ' αὐτίκ' ἀμειβόμενος προσέειπε·
«μὴ δή μοι θάνατόν γε παραύδα, φαίδιμ' Ὀδυσσεῦ.
βουλοίμην κ' ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ,
ἀνδρὶ παρ' ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη,        490
ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν.''

ηρθ'επανω η ψυχη του γιου του Πηλεα Αχιλεα
και του Πατροκλου και του αμεμπτου Αντιλοχου
και του Αιαντα,που'ταν πρωτος στην οψη και στο κορμι
των αλλων Δαναων μετα τον αμεμπτο του Πηλεα  470
με γνωρισε η ψυχη του γρηγοροποδαρου γονου του Αιακου
και σπαρακτικα θρηνωντας  λογια φτερωτα μιλησε.
''γονε θεου γιε του Λαερτη,πολυμηχανε Οδυσσεα
παρατολμε,τι αραγε ακομη μεγαλο στο νου μηχανευεσαι εργο
πως αντεξες στον Αδη να κατερθεις,οπου οι νεκροι 475
αναισθητοι διαμενουν,ειδωλα θνητων τελειωμενων;''
ετσ'ειπε,τοτ'εγω σ'αυτον ανταποκρινομενος μιλησα.
''ω Αχιλεα,του Πηλεα γιε,πολυ υπερτερε των Αχαιων,
ηρθα στον Τειρεσια κατ'αναγκη,αν καποια συμβουλη
εχει να πει,πως στην Ιθακη στη δυσβατη θα φτασω  480
ουτ'ακομα πλησιασα Αχαικη γη,ουτ'ακομα της δικης μου
γης πατησα,αλλα παντοτ'εχω βασανα,σαν εσενα,Αχιλεα,
κανενας ανθρωπος στα περασμενα πιο καλοτυχος ουτε στα μεταπειτα
πριν οταν ζουσες σε τιμουσαμε ισα με τους θεους
οι Αργειοι ,τωρα παλι παρα πολυ κραταιος στους νεκρους 485
εδω οπ'ηρθες.οτι πεθανες μη σε πικραινει,Αχιλλεα''
ετσ'ειπα,τοτ'αυτος σε μενα ανταποκρινομενος μιλησε.
''μη τωρα σε μενα τον θανατο με λογια παρηγορεις,λαμπρε Οδυσσεα,
θα΄θελα στα χωραφια να'μουν να υπηρετω σ'αλλον,
σ'ανθρωπο κοντα ακληρο,στον οποιο πολυ βιος να μην ειναι, 490
παρα σ'ολους τους νεκρους τους σβησμενους να βασιλευω''

.

.
.

Αιας ο Τελαμωνιος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΙΑΝΤΟΣ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 543-564]
μεταφραση χ.ν.κουβελης

οἴη δ᾿ Αἴαντος ψυχὴ Τελαμωνιάδαο
νόσφιν ἀφεστήκει, κεχολωμένη εἵνεκα νίκης,
τήν μιν ἐγὼ νίκησα δικαζόμενος παρὰ νηυσὶ  545
τεύχεσιν ἀμφ᾿ Ἀχιλῆος: ἔθηκε δὲ πότνια μήτηρ.
παῖδες δὲ Τρώων δίκασαν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη.
ὡς δὴ μὴ ὄφελον νικᾶν τοιῷδ᾿ ἐπ᾿ ἀέθλῳ:
τοίην γὰρ κεφαλὴν ἕνεκ᾿ αὐτῶν γαῖα κατέσχεν,
Αἴανθ᾿, ὃς πέρι μὲν εἶδος, πέρι δ᾿ ἔργα τέτυκτο 550
τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ᾿ ἀμύμονα Πηλεί̈ωνα.
τὸν μὲν ἐγὼν ἐπέεσσι προσηύδων μειλιχίοισιν:
«Αἶαν, παῖ Τελαμῶνος ἀμύμονος, οὐκ ἄρ᾿ ἔμελλες
οὐδὲ θανὼν λήσεσθαι ἐμοὶ χόλου εἵνεκα τευχέων
οὐλομένων; τὰ δὲ πῆμα θεοὶ θέσαν Ἀργείοισι,555
τοῖος γάρ σφιν πύργος ἀπώλεο: σεῖο δ᾿ Ἀχαιοὶ
ἶσον Ἀχιλλῆος κεφαλῇ Πηληϊάδαο
ἀχνύμεθα φθιμένοιο διαμπερές: οὐδέ τις ἄλλος
αἴτιος, ἀλλὰ Ζεὺς Δαναῶν στρατὸν αἰχμητάων
ἐκπάγλως ἤχθηρε, τεὶ̈ν δ᾿ ἐπὶ μοῖραν ἔθηκεν. 560
ἀλλ᾿ ἄγε δεῦρο, ἄναξ, ἵν᾿ ἔπος καὶ μῦθον ἀκούσῃς
ἡμέτερον: δάμασον δὲ μένος καὶ ἀγήνορα θυμόν.’
ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ᾿ οὐδὲν ἀμείβετο, βῆ δὲ μετ᾿ ἄλλας
ψυχὰς εἰς Ἔρεβος νεκύων κατατεθνηώτων.

μον'αυτη του Αιαντα η ψυχη του γιου του Τελαμωνα
μακρια στεκονταν,χολωμενη για τη νικη
αυτη που αυτον εγω νικησα κρινομενος κοντα στα καραβια 545
για τα οπλα τ'Αχιλεα,π'ορισε η σεβαστη μητερα.
[τα παιδια των Τρωων  εκριναν και η Παλαδα Αθηνα]
ας τοτε να μην επρεπε να νικησω τετοιο επαθλο
τετοιο κεφαλη εξ'αιτιας των η γη κατεχει
τον Αιαντα,αυτος που για την οψη,για τα εργα τυγχανε 550
πρωτος των αλλων Δαναων μετα τον αμεμπτο του Πηλεα
αυτον εγω με λογια του ειπα γλυκα
''Αιαντα,παιδι του Τελαμωνα του αμεμπτου,δεν σου'μελλε
ουτε πεθαμενος να λησμονισεις σε μενα  τη πικρα για τα οπλα
τα καταραμενα;αυτα τα βασανα οι θεοι τα ορισαν στους Αργειουςν 555
τετοιος σ'αυτους πυργος χαθηκε.εσενα οι Αχαιοι
ισα του Αχιλλεα πρωτο απογονο του Πηλεα
θρηνησαμε χαμενο ακαταπαυστα.κανενας αλλος
αιτιος,παρα ο Ζευς των Δαναων τον στρατο των κονταριστων
τρομερα εχθρευτηκε, θανατον στη μοιρα σου ορισε 560
αλλ'ελα εδω.βασιλια,τα λογια και τη φωνη ν'ακουσεις
τη δικη μου.δαμασε την οργη και τον ανδροπρεπη θυμο''
«ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ᾿ οὐδὲν ἀμείβετο, βῆ δὲ μετ᾿ ἄλλας
ετσι ειπα,αυτος τιποτα δεν μ'απαντησε,πηγε με τις αλλες
ψυχες στο Ερεβος των πεθαμενων νεκρων
.
.
.

Τηρω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αντιοπη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΤΗΡΩΣ ΑΝΤΙΟΠΗΣ ΤΕ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 233-265]
μεταφραση χ.ν.κουβελης

αἱ δὲ προμνηστῖναι ἐπήϊσαν, ἠδὲ ἑκάστη
ὃν γόνον ἐξαγόρευεν· ἐγὼ δ' ἐρέεινον ἁπάσας.
ἔνθ' ἦ τοι πρώτην Τυρὼ ἴδον εὐπατέρειαν, 235
ἣ φάτο Σαλμωνῆος ἀμύμονος ἔκγονος εἶναι,
φῆ δὲ Κρηθῆος γυνὴ ἔμμεναι Αἰολίδαο·
ἣ ποταμοῦ ἠράσσατ' Ἐνιπῆος θείοιο,
ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμῶν ἐπὶ γαῖαν ἵησι,
καί ῥ' ἐπ' Ἐνιπῆος πωλέσκετο καλὰ ῥέεθρα.        240
τῷ δ' ἄρα εἰσάμενος γαιήοχος ἐννοσίγαιος
ἐν προχοῇς ποταμοῦ παρελέξατο δινήεντος·
πορφύρεον δ' ἄρα κῦμα περιστάθη οὔρεϊ ἶσον,
κυρτωθέν, κρύψεν δὲ θεὸν θνητήν τε γυναῖκα.
λῦσε δὲ παρθενίην ζώνην, κατὰ δ' ὕπνον ἔχευεν. 245
αὐτὰρ ἐπεί ῥ' ἐτέλεσσε θεὸς φιλοτήσια ἔργα,
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
«χαῖρε, γύναι, φιλότητι· περιπλομένου δ' ἐνιαυτοῦ
τέξεαι ἀγλαὰ τέκνα, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναὶ
ἀθανάτων· σὺ δὲ τοὺς κομέειν ἀτιταλλέμεναί τε.        250
νῦν δ' ἔρχευ πρὸς δῶμα καὶ ἴσχεο μηδ' ὀνομήνῃς·
αὐτὰρ ἐγώ τοί εἰμι Ποσειδάων ἐνοσίχθων.»
ὣς εἰπὼν ὑπὸ πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα.
ἡ δ' ὑποκυσαμένη Πελίην τέκε καὶ Νηλῆα,
τὼ κρατερὼ θεράποντε Διὸς μεγάλοιο γενέσθην 255
ἀμφοτέρω· Πελίης μὲν ἐν εὐρυχόρῳ Ἰαολκῷ
ναῖε πολύῤῥηνος, ὁ δ' ἄρ' ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι.
τοὺς δ' ἑτέρους Κρηθῆϊ τέκεν βασίλεια γυναικῶν,
Αἴσονά τ' ἠδὲ Φέρητ' Ἀμυθάονά θ' ἱππιοχάρμην.
.
τὴν δὲ μέτ' Ἀντιόπην ἴδον, Ἀσωποῖο θύγατρα,        260
ἣ δὴ καὶ Διὸς εὔχετ' ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαῦσαι,
καί ῥ' ἔτεκεν δύο παῖδ', Ἀμφίονά τε Ζῆθόν τε,
οἳ πρῶτοι Θήβης ἕδος ἔκτισαν ἑπταπύλοιο
πύργωσάν τ', ἐπεὶ οὐ μὲν ἀπύργωτόν γ' ἐδύναντο
ναιέμεν εὐρύχορον Θήβην, κρατερώ περ ἐόντε. 265
.
αυτες η μια μετα την αλλη ακολουθουσε,κι η καθεμια
απο ποιον γονο ομολογουσε,εγω τις ρωτουσα ολες
εκει πρωτη την Τυρω ειδα απο ευγενη πατερα  235
αυτη ειπε του Σαλμωνεα του αμεμπτου τεκνο ειναι
ειπε του Κρηθεα γυναικα υπηρξε του Αιολου
αυτη του ποταμου ερωτευθηκε του Ενιπεα του θεικου
αυτος πολυ ωραιοτατος απ'τους ποταμους πανω στη γη ηταν
και γι'αυτο στου Ενιπεα πηγαινοερχονταν τα ομορφα νερα που ρεαν 240
σ'αυτον τοτ'εμοιασε ο περιβαλλων τη γη της γης ο σειστης
στις εκβολες του ποταμου ξαπλωσε μαζι της κρυφα του πολυστροβιλου
πορφυρο τοτε κυμα τους περικυκλωσε σ'ορος ισο,
κυρτωμενο,εκρυψε τον θεο και τη θνητη γυναικα,
ελυσε την παρθενικη ζωνη,σ'υπνο την βυθισε 245
τοτ'οταν τελειωσε ο θεος τα ερωτικα εργα
στο χερι της τοτε την σφιγγει και λογο μιλησε κι ονομασε
''χαιρε,γυναικα,στον ερωτα.με το γυρισμα του χρονου
θα  τεκνοποιησεις λαμπρα τεκνα,επειδη δεν ειν'ανωφελα τα κρεβατια
των αθανατων.εσυ αυτα φροντισε και ν'αναθρεψε  250
τωρα τραβα στο σπιτι και συγκρατησου μην ονοματισεις
επειδη εγω οπως βλεπεις ειμ'ο Ποσειδωνας ο σειστης της γης''
ετσ'ειπε και στον ποντο βουτηξε τον κυματιζοντα ,
αυτη μενοντας εγκυος τον Πελια τεκνοποιησε και τον Νηλεα
στου κρατερου Δια υπηρετες αφοσιωμενοι του μεγαλου εγιναν 255
και οι δυο.ο Πελιας στην ευρυχωρη Ιωλκο
εγκατασταθηκε με πολλα προβατα,ο αλλος στην αμμουδερη Πυλο
τους αλλους με τον Κρηθεα τεκνοποιησε η βασιλικη των γυναικων
τον Αισονα και τον Φερη τον Αμυθαονα τον μαχητη πανω σ'αρμα
.
μετα την Αντιοπη ειδα,του Ασωπου τη θυγατερα 260
αυτη τωρα περηφανευονταν πως στην αγκαλια του Δια περασε τη νυχτα
και τοτε τεκνοποιησε δυο παιδια,το Αμφιονα και τον Ζηθον
αυτοι πρωτοι της Θηβας τον τοπο διαμονης εκτισαν της εφταπυλης
και τον πυργωσαν,επειδη απυργωτη δεν μπορουσαν
να διαμενουν την ευρυχωρη Θηβα,κρατεροι ας ηταν 265
.
.
.

Αλκμηνη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μεγαρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Επικαστη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΛΚΜΗΝΗΣ ΜΕΓΑΡΑΣ ΕΠΙΚΑΣΤΗΣ ΤΕ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 266-280]
μεταφραση χ.ν.κουβελης

τὴν δὲ μετ' Ἀλκμήνην ἴδον, Ἀμφιτρύωνος ἄκοιτιν,
ἥ ῥ' Ἡρακλῆα θρασυμέμνονα θυμολέοντα
γείνατ' ἐν ἀγκοίνῃσι Διὸς μεγάλοιο μιγεῖσα·

καὶ Μεγάρην, Κρείοντος ὑπερθύμοιο θύγατρα,
τὴν ἔχεν Ἀμφιτρύωνος υἱὸς μένος αἰὲν ἀτειρής.        270

μητέρα τ' Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν Ἐπικάστην,
ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀϊδρείῃσι νόοιο
γημαμένη ᾧ υἷϊ· ὁ δ' ὃν πατέρ' ἐξεναρίξας
γῆμεν· ἄφαρ δ' ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν.
ἀλλ' ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων 275
Καδμείων ἤνασσε θεῶν ὀλοὰς διὰ βουλάς·
ἡ δ' ἔβη εἰς Ἀΐδαο πυλάρταο κρατεροῖο,
ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ' ὑψηλοῖο μελάθρου
ᾧ ἄχεϊ σχομένη· τῷ δ' ἄλγεα κάλλιπ' ὀπίσσω
πολλὰ μάλ', ὅσσα τε μητρὸς ἐρινύες ἐκτελέουσι.        280

.
μετα την Αλκμηνη ειδα,του Αμφιτρυωνα την νομιμη συζυγο στο κρεβατι
αυτη τον Ηρακλη με το τολμηρο φρονημα με τη καρδια λιονταριου
γεννησε στην αγκαλια του Δια του μεγαλου σμιγμενη.

και την Μεγαρα,του Κρεοντα του υψηλοφρονα θυγατερα
αυτην ειχε τ'Αμφιτρυωνα ο γιος με την ορμη παντ'ακρατητη

και τη μητερα του Οιδιποδα ειδα,την ομορφη Επικαστη,
αυτη βαρια πραξη διεπραξε χωρις στο νου να το γνωριζει
να παρει γι'αντρα το γιο της,αυτον που τον πατερα του εξοντωνοντας
την πηρε για γυναικα του.μετα γνωστα οι θεοι τα καμαν στους ανθρωπους.
αλλ'αυτος μεν στη Θηβα την πολυαγαπημενη βασανα πασχοντας
των Καδμειων βασιλευσε με των θεων τις ολεθριες βουλες
αυτη δε πηγε στου Αδη τη πυλη του κρατερου
δενοντας θηλια κρεμαμενη απ΄το ψηλο δοκαρι της σκεπης
απ'τον πονο της κατεχομενη.σ'αυτον βασανα αφησε πισω
παρα πολλα,οσα και της μητερας οι ερινυες εκτελουν 280

.

.
.

Χλωρη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΧΛΩΡΙΣ ΤΕ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 281-297]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
καὶ Χλῶριν εἶδον περικαλλέα, τήν ποτε Νηλεὺς
γῆμεν ἑὸν διὰ κάλλος, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα,
ὁπλοτάτην κούρην Ἀμφίονος Ἰασίδαο,
ὅς ποτ' ἐν Ὀρχομενῷ Μινυηΐῳ ἶφι ἄνασσεν·
ἡ δὲ Πύλου βασίλευε, τέκεν δέ οἱ ἀγλαὰ τέκνα, 285
Νέστορά τε Χρομίον τε Περικλύμενόν τ' ἀγέρωχον.
τοῖσι δ' ἐπ' ἰφθίμην Πηρὼ τέκε, θαῦμα βροτοῖσι,
τὴν πάντες μνώοντο περικτίται· οὐδέ τι Νηλεὺς
τῷ ἐδίδου, ὃς μὴ ἕλικας βόας εὐρυμετώπους
ἐκ Φυλάκης ἐλάσειε βίης Ἰφικληείης        290
ἀργαλέας. τὰς δ' οἶος ὑπέσχετο μάντις ἀμύμων
ἐξελάαν· χαλεπὴ δὲ θεοῦ κατὰ μοῖρα πέδησε
δεσμοί τ' ἀργαλέοι καὶ βουκόλοι ἀγροιῶται.
ἀλλ' ὅτε δὴ μῆνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο
ἂψ περιτελλομένου ἔτεος καὶ ἐπήλυθον ὧραι, 295
καὶ τότε δή μιν ἔλυσε βίη Ἰφικληείη
θέσφατα πάντ' εἰπόντα· Διὸς δ' ἐτελείετο βουλή.


και τη Χλωρη ειδα την πανεμορφη,αυτην καποτε ο Νηλεας
εκαμε γυναικα για την ομορφια,αφου προσφερε μυρια δωρα γαμηλια,
την νεωτερη κορη του Αμφιονα γιου του Ιασου,
αυτος που καποτε στον Ορχομενο στους Μινυες ισχυρα βασιλευσε
αυτη δε της Πυλου βασιλευε,τεκνοποιησε δε εκει λαμπρα τεκνα,
τον Νεστορα και τον Χρομιον και τον Περικλυμενον τον αγερωχον.
σ'αυτους επιπλεον την ευρωστη Πηρω τεκνοποιησε,θαυμασμα θνητων,
αυτην ολοι επιδιωκαν να κερδισουν που γυρω κατοικουσαν.ουτ'ο Νηλεας
σε καποιον την εδινε,αλλα οποιος τωρα τα στριφτοκερατα βοδια τα ευρυμετωπα
απ'τη Φυλακη θ'αρπαζε του σωματοδυναμου του Ιφικλου 290
τα σκληροτραχηλου.αυτα μοναχος υποσχεθηκε ενας μαντης αμεμπτος
[ο Μελαμποδας για τον αδερφο του Βιαντα]
ν'αρπαξει.δυσχερη δε θεου μοιρα τον εμποδισε
και δεσμα σκληρα και βουκολοι αγροικοι
αλλ'οταν τοτε κι οι μηνες κι οι μερες τελειωσαν
παλι περιστρεφομενου του ετους κι επανηλθαν οι εποχες,
και τοτ'αυτον ελυσε ο σωματοδυναμος Ιφικλος
του θεου τα λογια τα γραμμενα ολα λεγοντας.του Δια δε πληρωθηκε η βουλη
.
.
.

Ληδα-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Ιφιμεδεια-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Φαιδρα-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Προκρη-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Αριαδνη-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Μαιρα-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Κλυμενη-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Εριφυλη-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΛΗΔΑΣ ΤΕ ΙΦΙΜΕΔΕΙΑΣ ΤΕ ΦΑΙΔΡΑΣ ΠΡΟΚΡΙΣ Τ'ΑΡΙΑΔΝΗΣ ΜΑΙΡΑΣ ΤΕ
ΚΛΥΜΕΝΗΣ ΕΡΙΦΥΛΗΣ ΤΕ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 298-330]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
καὶ Λήδην εἶδον, τὴν Τυνδαρέου παράκοιτιν,
ἥ ῥ' ὑπὸ Τυνδαρέῳ κρατερόφρονε γείνατο παῖδε,
Κάστορά θ' ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα,        300
τοὺς ἄμφω ζωοὺς κατέχει φυσίζοος αἶα·
οἳ καὶ νέρθεν γῆς τιμὴν πρὸς Ζηνὸς ἔχοντες
ἄλλοτε μὲν ζώουσ' ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ' αὖτε
τεθνᾶσιν· τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἶσα θεοῖσι.

τὴν δὲ μέτ' Ἰφιμέδειαν, Ἀλωῆος παράκοιτιν, 305
εἴσιδον, ἣ δὴ φάσκε Ποσειδάωνι μιγῆναι,
καί ῥ' ἔτεκεν δύο παῖδε, μινυνθαδίω δὲ γενέσθην,
Ὦτόν τ' ἀντίθεον τηλεκλειτόν τ' Ἐφιάλτην,
οὓς δὴ μηκίστους θρέψε ζείδωρος ἄρουρα
καὶ πολὺ καλλίστους μετά γε κλυτὸν Ὠρίωνα·        310
ἐννέωροι γὰρ τοί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν
εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι.
οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν Ὀλύμπῳ
φυλόπιδα στήσειν πολυάϊκος πολέμοιο.
Ὄσσαν ἐπ' Οὐλύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπ' Ὄσσῃ 315
Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν' οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη.
καί νύ κεν ἐξετέλεσσαν, εἰ ἥβης μέτρον ἵκοντο·
ἀλλ' ὄλεσεν Διὸς υἱός, ὃν ἠύκομος τέκε Λητώ,
ἀμφοτέρω, πρίν σφωϊν ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλους
ἀνθῆσαι πυκάσαι τε γένυς εὐανθέϊ λάχνῃ.        320

Φαίδρην τε Πρόκριν τε ἴδον καλήν τ' Ἀριάδνην,
κούρην Μίνωος ὀλοόφρονος, ἥν ποτε Θησεὺς
ἐκ Κρήτης ἐς γουνὸν Ἀθηνάων ἱεράων
ἦγε μέν, οὐδ' ἀπόνητο· πάρος δέ μιν Ἄρτεμις ἔκτα
Δίῃ ἐν ἀμφιρύτῃ Διονύσου μαρτυρίῃσι.                      325

Μαῖράν τε Κλυμένην τε ἴδον στυγερήν τ' Ἐριφύλην,
ἣ χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα.
πάσας δ' οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ' ὀνομήνω,
ὅσσας ἡρώων ἀλόχους ἴδον ἠδὲ θύγατρας·
πρὶν γάρ κεν καὶ νὺξ φθῖτ' ἄμβροτος.                       330  
.
και τη Ληδα ειδα,του Τυνδαρεω τη συζυγο,
αυτη απ' τον Τυνδαρεω ισχυροφρονα γεννησε παιδια,
τον Καστορα τον αλογοδαμαστη και τον ικανο πυγμαχο Πολυδευκη 300
και του δυο ζωντανους κατεχει η σιταροφορα γη.
αυτοι και απο κατω της γης τιμη απ'τον Δια εχοντες
αλλοτε μεν ζουν μερα παρα μερα,αλλοτε δε παλι
πεθαινουν.τιμη δε ελαχαν ισα με τους θεους

μετα την Ιφιμεδεια,του Αλωεα συζυγο,      305
αντικρυσα,αυτη τωρα ελεγε με τον Ποσειδωνα σμιχτηκε,
και τοτε τεκνοποιησε δυο παιδια,ολιγοζωα δε γεννηθηκαν,
και τον Ωτον τον ισοθεον και τον ξακουστον Εφιαλτην,
αυτους τοτε υψηλοτατους εθρεψε η ζειαδωρος γη
και πολυ ωραιοτατους μετα βεβαια τον ονομαστον Ωριωνα. 310
εννιαχρονοι λοιπον και εννιαπηχες ησαν
το ευρος,και το μηκος εγιναν εννιαοργιοι.
αυτοι τοτε και τους αθανατους απειλουσαν στον Ολυμπο
θορυβο μαχης να στησουν πολυ ορμητικο πολεμου
την Οσσα πανω στον Ολυμπο επεδιωκαν να θεσουν,μετα πανω στην Οσσα 315
το Πηλιο με τα τρεμαμενα φυλλωματα,για να ο ουρανος αναβατος ειναι,
και τωρα σιγουρα θα το τελειωναν,αν της εφηβιας το μεγεθος εφταναν.
αλλα τους αφανισε του Δια ο γιος,που η ομορφομαλλη τεκνοποιησε Λητω
και τους δυο,πριν κατ'απ'τους κροταφους των σγουρο χνουδι
ανθισει και πυκνωσει του γενιου το ευανθες πρωτο τριχωμα  320

και την Φαιδρα και την Προκρη ειδα και την ομορφη Αριαδνη
την κορη του Μινωα του κακογνωμου,αυτη καποτε ο Θησεας
απ'τη Κρητη στο λοφο των Αθηνων των ιερων
εφερνε,οχι χωρις κοπο.αλλ'αυτη η Αρτεμις σκοτωσε
στη Δια με γυρω τα νερα να τρεχουν στις μαρτυριες του Διονυσου 325

και την Μαιρα και την Κλυμενη ειδα και την στυγερη Εριφυλη
αυτη που για χρυσο τον αγαπητο αντρα δεχτηκε να πουλησει.
ολες δεν θα μπορουσα εγω να πω ουτε να ονοματισω,
οσσες ηρωων συζυγους ειδα και θυγατερες
πριν να κι η νυχτα σβησει η αθανατη.                                            330

.

.
.

Ανδρεας Λασκαρατος,Συγγραφεας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΚ ΧΡΕΟΥΣ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΝ -χ.ν.κουβελης

τι να πουμε για τους λωποδυτες;λωποδυτες ρουφιανοβουλοι
τι να πουμε για τους φραγκολεβαντινους;πονηρα κι ακαθαρτα υποκειμενα
για τους οφιτσιαλους;δουλοι των αφενταδων γλυφοκωλαρεοι
οι δε γραματισμενοι;πουλημενοι φανφαρονοι σκυβαλα λογοανοητοι
οι δε βουλευταδες;βολεψιες παντος καιρου κι αερας κοπνιστος δημαγωγοι
τι να ματαπουμε για τους μυστηριους;απατεωνες ουαι φαρισαιοι υποκριται
και το ποπολο;ποβερο ποπουλο γομαρι για βουρδουλα
και πως γινεται με τετοια αποδαυτα λσκαρεμενα μυστηρια αποπατα
να προοδευσει ο Ελληνας κι η Ελλαδα;
ΕΣ ΑΕΙΝ ΚΛΕΨΙΑ ΚΑΙ ΨΕΜΑ !
.
.
.

Η Μιλητου Αλωσις και το θέατρο του Διονυσου στην Αθηνα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Σκηνικό Ιστορίας-χ.ν.κουβελης

Ο ήλιος κάθετος ο αεικινητος ρους του Ιλισσου αριστερά
νοτια πέρα η λαμπερή ασπίδα της θάλασσας το υψώμα της Καστελλας
τα νησιά η Σαλαμινα δεξιά η Αιγινα στο βάθος ο Πορος κι αυτή η Υδρα
ολη εξαίρετη η παράσταση και αψογος και ο μύθος και η λέξις
και το μέλος και η οψις και το ήθος και η διανοια
μίμηση πραξεως η Μιλητου Αλωσις
Πρόλογος: μια γυναίκα ψιθυρίζει ακατανόητα λόγια
κουλουριασμενη στο πάτωμα της σκηνής
ακούγονται από μακριά φωνές κι αλυχτισματα σκύλων
"τα είδα ήμουνα εκεί" φωναζει
"έχασα το παιδί τον άντρα μου
δεν έχω τίποτα"ουρλιαζει
σιωπη
"Κατινακι έλεγαν το κοριτσάκι μου"
Πάροδος:γυναικες από εκείνα τα μέρη κουρελιαμενες
με σβησμένα τα πρόσωπα σκοτεινά
κυκλώνουν όλο κυκλώνουν
Επεισόδιο: 1.κενο
Στάσιμον: 1,οι ίδιες πάλι γυναίκες από εκείνα τα μέρη
κυκλώνουν όλο κυκλώνουν με σβησμενα πρόσωπα
σκοτεινες
μια ξεφεύγει απ'τον κυκλο
έρχεται προς το μέρος μας
"είχαμε ένα διπατο σπίτι με αυλη"
σιωπη
"η θάλασσα άγγιζε τον κήπο μας"
Επεισόδιο: 2 κενο
Στάσιμον: 2,οι κύκλοι των γυναικων
κάθε μια φωνάζει το όνομα της αλλης σαν να την καλεί:
Ελενη
Φωτεινη
Ανδρομαχη
Εκαβη
Κερασια
Ελισω
Κασσανδρα
Επεισόδιο: 3 κενο
Έξοδος: "η μνήμη"τι είναι η μνήμη;"γιατί δεν ξεχνάμε;"
τόσοι ανθρωποι κι ουτ'ένας μας δεν ξεχασε
Κομμός:σιωπη
βάρυνε η καρδιά μας θολωσαν τα μάτια μας
ντραπηκαμε
τι έπρεπε να κάνουμε και δεν το καναμε
ποια η κάθαρσις μας;
αδιαφορησαμε για το πρόστιμο των χιλίων δραχμών στον ποιητή Φρυνιχο
και την απαγορευση
και για τα πολιτικά προπανδιστικα κίνητρα του χορηγού Θεμιστοκλη
και για τις αντιπαλοτητες των ολγαρχικων
των τυραννοφιλων και των δημοκρατικών το 493
εμάς η ιστόρια του 494 μας βαραινει
και μας πικρενει
Εδώ
που ο ήλιος κάθετος στις στήλες τις ξυρίζει
κι ο Ιλισσος αριστερά κυλάει αεικινητα
τα αποξηραμένα νερά του
νότια η ανύπαρκτη θάλασσα κι ο καπνός
απ'τις βιομηχανίες κρυβει τη θεα
.
.
.

Αλκμαν-Αγιδω και Αγησιχορα-Παρθενειον-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΛΚΜΑΝ-''Εις Αρτεμιν Ορθιαν'' Παρθενειον Αγιδως και Αγησιχορας  χορικον
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
ΑΛΚΜΑΝ ΛΥΡΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ[Σπαρτη ,μεσα 7ου αι.π.Χ]

Ο  Αλκμαν,ποιητης ακμασε στα μεσα του 7ου αι.π.Χ στη Σπαρτη[την 27η Ολυμπιαδα
672-668 π.Χ κατα το Λεξικο της Σουδας],αρχαιες μαρτυριες αναφερουν πως ηταν Ιωνας
απο τις Σαρδεις της Λυδιας,στη Σπαρτη πηγε λογω καποιου χρησμου η' πουληθηκε
σαν δουλος,ηταν διαμορφωτης της χορικης ποιησης,οι Αλεξανδρινοι γραμματικοι
χωρισαν το εργο του σε 6 βιβλια,αυτα περιεχουν υμνους,παιανες,υπορχηματα,σκολια,
παρθενεια,εγραφε και τη μουσικη και χορογραφουσε τις κινησεις των χορικων του.
Το 1855 σε ταφο κοντα τη δευτερη πυραμιδα της Γκιζας στην Αιγυπτο ο γαλλος
αιγυπτιολογος Mariette βρηκε παπυρο με παρθενειο του Αλκμανα 101 στιχων,
''Εις Αρτεμιν Ορθιαν'' ,αυτο μαλλον ειχε 140 στιχους και αποτελουνταν απο 10 η' 12
στροφες,εχουν σωθει μονο οι 7''
.
Ο ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΙΠΠΟΚΟΩΝΤΙΔΩΝ[αρχικοι στιχοι του Παρθενειου
 ''Εις Αρτεμιν Ορθιαν''  του Αλκμανα]

Χορος 11 παρθενων με κορυφαιες του χορου τις φιλες Αγιδω και Αγησιχορα αρχικα ψαλλει
την επικη συγκρουση του ηρωα Ηρακλη με τους Ιπποκοωντιδες,τον Ιπποκοωντα και τους
12 γιους  του.Στο παρθενειο εχουμε τα  ονοματα:Λυκαιος,Ενασφορος,Σεβρος,Αλκιμος,
Ιπποθοος,Ευτειχης,Αρηιος,Σκαιος,Ευρυτος,Αλκωνας.
Ο Ιπποκοωντας ηταν ο μεγαλυτερος γιος του βασιλια της Σπαρτης Οιβαλου και της νυμφης
Βατειας,νοθος,η' της βασιλισας Γοργοφονης,νομιμος γιος,τ'αλλα μικροτερα αδερφια του
ηταν ο Τυνδαρεω και ο Ικαριος.Μετα το θανατο του πατερα τα τρια αδερφια διαφωνησαν
για την εξουσια,δυνατοτερος ο Ιπποκοωντας τους εκδιωξε με τη βοηθεια των 12 παιδιων
του.Ο Τυνδαρεω με τον Ικαριο κατεφυγαν στην Πλευρωνα της Αιτωλιας στον Θεστιο.
Απο εκει ο Ικαριος πηγε στην Ακαρνανια,παντρευτηκε την Πολυκαστη κορη του Λυγαιου
κι απεκτησε τον Αλυζεα,τον Λευκαδιο και την Πηνελοπη,που παντρευτηκε τον Οδυσσεα.
Ο Ιπποκοωντας και οι γιοι του ηταν πολυ σκληροι και καποτε ο Ηρακλης θυμωσε μαζι τους,
ειτε γιατι συμμαχησαν με τον Νηλεα εναντιον του ειτε γιατι αρνηθηκαν τον εξαγνισμο του
μετα τον φονο του Ιφιτου ειτε γιατι σκοτωσαν τον εξαδερφο του Οιωνο του Λικυμνιου,
και εκστρατευσε εναντιον τους.Τραυματιστηκε ομως και υποχωρησε.Επανηρθε και
με την βοηθεια του Κηφεα και των παιδιων του στη μαχη που εγινε σκοτωθηκε
ο Ιπποκοωντας και οι 12 γιοι του.Μετα απ'τη νικη εφερε τον Τυνδαρεω στην εξουσια
της Σπαρτης.Ο Τυνδαρεω παντρευτηκε την ομορφη Ληδα κορη του Θεστιου της Πλευ-
ρωνας κι αυτη γεννησε την Ελενη και τον Πολυδευκη απο την ενωση της με τον Δια
με μορφη κυκνου,το ενα αυγο, και τον Καστορα και την Κλυταιμνηστρα με τον Τυνδαρεω,
απο το αλλο αυγο.Ο Καστορας και ο Πολυδευκης ονομαζονται  Διοσκουροι.
Στο χορικο,στους πολεμιστες αναφερεται και το ονομα Πωλυδευκης,φαινεται πως
ο Πολυδευκης και ο Καστορας πολεμησαν με τον Ηρακλη τους Ιπποκοωντιδες για το
δικαιο του πατερα τους Τυνδαρεω.
Πιθανον,το Πωλυδευκης,να ειναι ονομα γιου του Ιπποκοωντα.
.
ΤΟ ΠΑΡΘΕΝΕΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΔΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΗΣΙΧΟΡΑΣ[οι επομενοι στιχοι
του Παρθενειου ''Εις Αρτεμιν Ορθιαν''  του Αλκμανα]

Στη Σπαρτη οι παρθενες,τα νεαρα κοριτσια,συγκεντρωνονταν στα ιερα εξω απο την
πολη και συζουσαν,το ιδιο συνεβαινε και με τα νεαρα αγορια,εκει τα εκπαιδευαν
καταλληλα για την μετεπειτα ενηλικη ζωη τους,ερωτικη και κοινωνικη.
Σε ενα απο αυτα τα ιερα,το ιερο της Ορθιας Αρτεμιδας,του Ορθρου,της Αωτις,της Αως,
της Αυγης,ο χορος 11 νεανιδων με κορυφαιες τις αγαπημενες φιλες Αγιδω και Αγησιχορα
 σε μια γαμηλια τελετουργια,απο τα μεσανυχτα μεχρι το ξημερωμα,επαινει την ομορφια
των δυο κοριτσιων,συγκρινοντας την με τον χρυσο,με τον ηλιο,με τον αργυρο,με την
ταχυτητα των αλογων,του ιβηνου και του κολαξαιου,και πως ουτε ο μεγαλος πλουτος θα
τις δελεασει να χωρισουν,ουτε η ομορφια των αλλων κοριτσιων,ουτε της Ναννως,ουτε
της Αρετας,ουτε της  Συλακης ουτε της Κλεησισηρας,θα τις γοητευσει,ουτε πια θα
ζητησουν ερωτικες συμβουλες απο την εμπειρη δασκαλα Αινησιμβροτα,οπως πριν
εκαναν,αν θα τραβηξουν και πως το ενδιαφερον ειτε της Ασταφιδας ειτε της Φιλυλλας
ειτε της Δαμαρετας ειτε της Ιανθεμης,
τωρα η Αγιδω αγαπα την Αγησιχορα,και η Αγησιχορα φιλει την Αγιδω.
Αν και η Αγιδω ειναι ομορφοτερη απο την Αγησιχορα ,στην ομορφια της Αγησιχορας
αναφερονται πολυ περισσοτεροι στιχοι στο χορικο,ισως για να αναπληρωθει το ελλειμα
και να υπαρξει ισορροπια,εναρμονιση του ζευγαριου των παρθενων.
Χορος 11 παρθενων εναντι σε χορο 10.Ισως στο α' μερος της τελετουργιας χορευαν και
τραγουδουσαν ολες μαζι,στο β' μερος χωριζονταν σε δυο ομαδες απ'τις οποιες η μια
χορευε κι η αλλη τραγουδουσε και στο γ' μερος η κορυφαια του χορου η χοροστατις
τραγουδουσε κι οι αλλες χορευαν.
Ο ποιητης,ο Αλκμαν,καθοριζε την χορογραφια των κινησεων και την μιμητικη του χορου
και την μουσικη υποκρουση με φορμιγγα,η' αυλο,η λυρα.

.
.
ΑΛΚΜΑΝ-''Εις Αρτεμιν Ορθιαν'' Παρθενειον Αγιδως και Αγησιχορας  χορικον
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
]Πωλυδεύκης·
οὐ μόνο]ν Λύκαιϝον ἐν καμοῦσιν ἀλέγω
ἀλλ’ Ἐνα]ρσφόρον τε καὶ Σέβρον ποδώκη
Ἀλκιμό]ν τε τὸν βιατὰν
Ἱππόθω]ν τε τὸν κορυστὰν 5
Εὐτείχη] τε ϝάνακτά τ’ Ἀρήιον
    ]ά τ’ ἔξοχον ἡμισίων·

καὶ ]ν τὸν ἀγρόταν
Σκαῖον] μέγαν Εὔρυτόν τε
Ἄρεος ἂν] πώρω κλόνον 10
Ἄλκωνά] τε τὼς ἀρίστως
οὐδ’ ἁμῶς] παρήσομες
κράτησε γ]ὰρ Αἶσα παντῶν
καὶ Πόρος] γεραιτάτοι
σιῶν· ἀπ]έδιλος ἀλκὰ 15
μή τις ἀνθ]ρώπων ἐς ὠρανὸν ποτήσθω
μηδὲ πη]ρήτω γαμῆν τὰν Ἀφροδίταν
Κυπρίαν F]άν[α]σσαν ἤ τιν’
        ] ἤ παίδα Πόρκω
εἰναλίω· Χά]ριτες δὲ Διὸς δόμον 20
ἀμφιέπου]σιν ἐρογλεφάροι·

                ]τάτοι
                ]τα δαίμων
                ]ι φίλοις
            ἔδ]ωκε δῶρα 25
                ]γαρέον
                ]ώλεσ’ ἥβα
                ]ρονον
            μ]αταίας
                ]έβα· τῶν δ’ ἄλλος ἰῷ 30
                ]μαρμάρῳ μυλάκρῳ
                ] .εν Ἀΐδας
                ]αυτοι
                ]’πον· ἄλαστα δὲ
Fέργα πάσον κακὰ μησαμένοι. 35

ἔστι τις σιῶν τίσις·
ὁ δ᾿ ὄλβιος, ὅστις εὔφρων
ἁμέραν [δι]απλέκει
ἄκλαυτος· ἐγὼν δ᾿ ἀείδω
Ἀγιδῶς τὸ φῶς· ὁρῶ  40
ϝ᾿ ὥτ᾿ ἄλιον, ὅνπερ ἇμιν
Ἀγιδὼ μαρτύρεται
φαίνην· ἐμὲ δ᾿ οὔτ᾿ ἐπαινῆν
οὔτε μωμήσθαι νιν ἁ κλεννὰ χοραγὸς
οὐδ᾿ ἁμῶς ἐῆι· δοκεῖ γὰρ ἤμεν αὔτα  45
ἐκπρεπὴς τὼς ὥπερ αἴτις
ἐν βοτοῖς στάσειεν ἵππον
παγὸν ἀεθλοφόρον καναχάποδα
τῶν ὑποπετριδίων ὀνείρων.
.
ἦ οὐχ ὁρῆις; ὁ μὲν κέλης 50
Ἐνητικός· ἁ δὲ χαίτα
τᾶς ἐμᾶς ἀνεψιᾶς
Ἁγησιχόρας ἐπανθεῖ
χρυσὸς [ὡ]ς ἀκήρατος·
τό τ᾿ ἀργύριον πρόσωπον, 55
διαφάδαν τί τοι λέγω;
Ἁγησιχόρα μὲν αὕτα·
ἁ δὲ δευτέρα πεδ᾿ Ἀγιδὼ τὸ ϝεῖδος
ἵππος Ἰβηνῶι Κολαξαῖος δραμήται·
ταὶ Πεληάδες γὰρ ἇμιν 60
Ὀρθρίαι φᾶρος φεροίσαις
νύκτα δι᾿ ἀμβροσίαν ἅτε σήριον
ἄστρον ἀυηρομέναι μάχονται.
.
οὔτε γάρ τι πορφύρας
τόσσος κόρος ὥστ᾿ ἀμύναι, 65
οὔτε ποικίλος δράκων
παγχρύσιος, οὐδὲ μίτρα
Λυδία, νεανίδων
ἰανογ [λ] εφάρων ἄγαλμα,
οὐδὲ ταὶ Ναννῶς κόμαι, 70
ἀλλ᾿ οὐ[δ᾿] Ἀρέτα σιειδής,
οὐδὲ Σύλακίς τε καὶ Κλεησισήρα,
οὐδ᾿ ἐς Αἰνησιμβρ[ό]τας ἐνθοῖσα φασεῖς·
Ἀσταφίς [τ]έ μοι γένοιτο
καὶ ποτιγλέποι Φίλυλλα 75
Δαμαρ[έ]τα τ᾿ ἐρατά τε ϝιανθεμίς·
ἀλλ᾿ Ἁγησιχόρα με τηρεῖ.
.
οὐ γὰρ ἁ κ[α]λλίσφυρος
Ἁγησιχ[ό]ρ[α] πάρ᾿ αὐτεῖ,
Ἀγιδοῖ [δ᾿ ἴκτ]αρ μένει  80
θωστήρ[ιά τ᾿] ἅμ᾿ ἐπαινεῖ;
ἀλλὰ τᾶν [εὐχάς], σιοί,
δέξασθε· [σι]ῶν γὰρ ἄνα
καὶ τέλος· [χο]ροστάτις,
ϝείποιμί κ᾿, [ἐ]γὼν μὲν αὐτὰ  85
παρσένος μάταν ἀπὸ θράνω λέλακα
γλαύξ· ἐγὼ[ν] δὲ τᾶι μὲν Ἀώτι μάλιστα
ϝανδάνην ἐρῶ· πόνων γὰρ
ἇμιν ἰάτωρ ἔγεντο·
ἐξ Ἁγησιχόρ[ας] δὲ νεάνιδες 90
ἰρ]ήνας ἐρατ[ᾶ]ς ἐπέβαν.
.
τῶ]ι τε γὰρ σηραφόρωι
αὐ]τῶς εδ[
τ[ῶι] κυβερνάται δὲ χρὴ
κ[ἠ]ν νᾶϊ μάλιστ᾿ ἀκούην·  95
ἁ δὲ τᾶν Σηρην[ί]δων
ἀοιδοτέρα μ[ὲν οὐχί,
σιαὶ γάρ, ἀντ[ὶ δ᾿ ἕνδεκα
παίδων δεκ[ὰς ἅδ᾿ ἀείδ]ει·
φθέγγεται δ᾿ [ἄρ᾿] ὥ[τ᾿ ἐπὶ] Ξάνθω ῥοαῖσι 100
κύκνος· ἁ δ᾿ ἐπιμέρωι ξανθᾶι κομίσκαι
.
.
]Πολυδευκης
οχι μονο τον Λυκαιο στους παθοντες συγκαταλεγω
αλλα και τον Ενα]σφορο και τον Σεβρο τον γοργοποδαρο
και τον Αλκιμο τον  σωματοδυναμο
και τον Ιπποθοο τον κρανοφορο 5
και τον Ευτειχη και τον βασιλια Αρηιο
κι εξοχο στους ημιθεους

και τον παρα πολυ αγριο
Σκαιο και τον Ευρυτο
τ'Αρη ο τρομερος κλονισμος 10
και τον Αλκωνα μεσ'στους αριστους
καθολου να μην προσπερασουμε
επικρατησε το Πεπρωμενο παντων
και Πορος]οι αρχαιοτατατοι
των θεων.ανεμποδιστη δυναμη
μην καποιος απ'τους ανθρωπους στον ουρανο θα πατησει
μην επιχειρισει να κανει γυναικα την Αφροδιτη
την Κυπρια βασιλισσα η' καποια      
η' κορη απ'του Πορκου
του θαλασσιου.οι Χαριτες στου Δια το παλατι 20
περιφερονται οι ομορφοβλεφαρες

                ]τάτοι
                ]τα δαίμων
                ]ι φίλοις
            ἔδ]ωκε δῶρα 25
                ]γαρέον
                ]ώλεσ’ ἥβα
                ]ρονον
            μ]αταίας
                απ'αυτους αλλος με βελος
       με μαρμαρινη μυλοπετρα              
στον Αδη              
αυτοι
               ασυγχωρητα
εργα επραξαν κακα στο νου σκεπτομενοι 35
.
ειναι αυτη των θεων τιμωρια.
ευτυχισμενος,οποιος ευχαριστα
την ημερα πλεκει
ακλαυτα.εγω δε τραγουδω
της Αγιδως το φως.την βλεπω 40
σαν ηλιο,που σε μας
η Αγιδω αποκαλυπτει
το φεγγος.εμενα ουτε να την παινεσω
ουτε να την κατηγορησω η θαυμαστη κορυφαια του χορου
καθολου δεν μ'αφηνει.πρεπει να τιμησω αυτη 45
π'αναμεσα μας ξεχωριζει οπως
σε βοσκηματα ζωα υπερεχει αλογο
γερο αθλοφορο ταραχωποδο
των φτερωτων ονειρων
.
αυτη δεν την βλεπεις;αλογο ιππασιας 50
ενετικο.η χαιτη
της ξαδερφης μου
Αγησιχορας ανθιζει
σαν καθαρος χρυσος
και τ'αργυρο προσωπο, 55
με τα λογια τι να σου λεω
η Αγησιχορα αυτη'ναι.
η δευτερη μετα την Αγιδω στην οψη
αλογο μ'ιβηνο κολαξαιο θα τρεξει.
οι Πληιαδες περιστερες οταν εμεις 60
στην Ορθρια Αρτεμη αλετρι κουβαλουμε
μεσ'στην αθανατη νυχτα τοτε του Σειριου
τ'αστρο να σηκωσουν αγωνιζονται
.
ουτε της πορφυρας
ο τοσσος πλουτος να μας κρατησει μακρια 65
ουτε περιτεχνος δρακος
πολυχρυσος,ουτε κεφαλης καλυμμα
της Λυδιας,των κοριτσιων
των κυανοβλεβαρων η χαρα,
ουτε της Ναννως τα μαλλια, 70
αλλ'ουτε η Αρετα η θεικη,
ουτε η Συλακη και η Κλεησισηρα,
ουτε στην Αινησιμβροτα εκει να πας να πεις.
η Ασταφιδα δικη μου να γινει
και να μου ριχνει το βλεμμα της η Φιλυλλα 75
κι η Δαμαρετα κι η αξιαγαπητη η Ιανθεμη
αλλα η Αγησινορα με λιωνει.
.
η με τους ωραιους αστραγαλους
Αγησιχορα δεν ειναι σε μενα
στην Αιγιδα κοντα καθεται 80
και τα ευχαρηστηρια  υμνει
τις ευχες,θεοι,
δεχτητε,των θεων η αρχη
και το τελος.κορυφαια του χορου,
και για μενα να πω,εγω'μαι μια 85
παρθενος π'ανωφελα απ'τη στεγη φωναζω
σαν κουκουβαγια.εγω την θεα της Αυγης πολυ
να ευχαριστησω θελω.στους πονους
σε μας θεραπευτρια εγινε.
για χαρη της Αγησιχορας τα κοριτσια 90
τις αρμονιες τις γλυκειες τραγουδανε
.
πλαι στ'αλογο που συρει τ'αρμα
τ'αλλα πρεπει να τρεχουν
και στον καπετανιο πρεπει
σ'εκεινο το πλοιο καλα ν'υπακουν. 95
απ'τις Σειρηνες
καλυτερα δεν τραγουδουν,
αυτες θεες ειναι,απεναντι σ'εντεκα
κοριτσιων δεκαδα γλυκα τραγουδα
κελαηδαει οπως στου Ξανθου τα τρεχουμενα νερα 100
κυκνος.κι αυτη με τ'ανεμιστα ξανθα μαλλια
.
.
.

.
.

LOGICON-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ρυθμος λεξεων-χ.ν.κουβελης

Ο αλγόριθμος του χρονου
πριν τώρα μετα
ανύπαρκτη ρυθμική άπειρου ελαχιστου
ο άνθρωπος εν συζυγια αντισυμμετριας
υπόλοιπο φύλλων αερα
κοχυλος γλαρών μεταφυσικη
περιστρεφόμενη φωτεινη εκτιναξη
Ιδέας
.
.
Παρηχησεις-χ.ν.κουβελης

φυλλα μελισσας επιπλεουν
στην
ελαφρη κουπαστη της πανσεληνου
κι ο ηχος ανθος των λεξεων
και στ'αερακι του νερου σιωπη
κι η σταγονα μετεωρη φως
στον καθρεφτη ενας κυκνος
''ακουτε πως χτυπαει η αιωνιοτητα στη καρδια του;''
η'
''η ηληκια του νερου στο πρασινο δεντρο κυκλος''
απ'το σπιτι μας ενα  εντονο φως μουσικης
ο φλοισβος των φυλλων της μελισσας
.
.
. 

αρχαικο νυχτερινο στη Σαπφω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Σαπφω,τι παρακαλεις;-χ.ν.κουβελης

σεληνη απ'ολα τ'αστρα ωραιοτερη
λαμπερη
σαν δυει ο ηλιος
γυρω σου ολα τ'αστερια χλωμιαζουν
και το φως σου χυνεις πανω στη  θαλασσα
και στην ανθισμενη γη δροσια πεφτει
κι οι μελιλωτοι γεμιζουν ανθοι
ω ομορφη ω χαριτωμενη κορη καλλιφωνη
πως λαμπει το προσωπο σου
νυφη παρθενα χαιρε
 ο ερωτας εμενα τρανταζει
και μου διαλυει τα μελη
γλυκος πικρος ανικητος
Σαπφω,τι παρακαλεις;
να μιλησω δεν μπορω λεξη να πω
ιδρωτας με λουζει ολοκληρη ο τρομος μ'αρπαζει
πιο χλωμη κι απ'το χορταρι εγινα
ο ερωτας μου τρανταζει το μυαλο
οπως ο δυνατος ανεμος απ'τα βουνα ορμωντας
τσακιζει τα δεντρα
χαθηκε το φεγγαρι
κι η Πουλια εδυσε,μεσανυχτα,
περναει η ωρα,
κι εγω μονη κοιμαμαι
εσυ μ'εχεις ξεχασει
.
σελ]άννα ἀστέρων πάντων η κάλλιστος
αργυρια
 ὤς ποτ’ ἀελίω
δύντος  
πάντα παρρέχοισ’ ἄστρα φάος δ’ ἐπί-
σχεις θάλασσαν ἐπ’ ἀλμύραν
ἴσως καὶ πολυανθέμοις ἀρούραις·
ἀ δ’ ἐέρσα κάλα κέχυται, τεθά-
λαισι δὲ βρόδα κἄπαλ’ ἄν-
θρυσκα καὶ μελίλωτος ἀνθεμώδης·
ὦ κάλα, ὦ χαρίεσσα πάρθενον ἀδύφωνον
κἀμάρυχμα λάμπρον ἴδην προσώπω
νύμ]φη παρθενία χαῖρε ἄπαλο̣ν χρόα
Ἔρος δηὖτέ μ' ὀ λυσιμέλης δόνει,
γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον
Ψάπφοι, τί κά[λεις;
θέλω τί τ' εἴπην ἀλλά [γλωσ]σ'με κωλύει
ἀ δέ μ᾽ ἴδρως κακχέεται, τρόμος δέ
παῖσαν ἄγρει, χλωροτέρα δὲ ποία
Ερος δ'ετιναξε μοι φρενας,
ως ανεμος κατ'ορος δρυσιν εμπετων
Δεδυκε μεν α σελαννα
και Πληιαδες ,μεσαι δε νυχτες,
παρα δ'ερχετ'ωρα,
εγω δε μονα κατευδω.
Εμμεθεν δ'εχεισθα λαθα
.
.
.

Μινωας-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Ωριων-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Τιτυος-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Τανταλος-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Σισυφος-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΜΙΝΩΟΣ  ΩΡΙΩΝΟΣ ΤΕ ΤΙΤΥΟΥΣ ΤΑΝΤΑΛΕΩΣ ΤΕ ΣΙΣΥΦΗΩΣ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 568-600]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
ἔνθ' ἦ τοι Μίνωα ἴδον, Διὸς ἀγλαὸν υἱόν,
χρύσεον σκῆπτρον ἔχοντα θεμιστεύοντα νέκυσσιν,
ἥμενον· οἱ δέ μιν ἀμφὶ δίκας εἴροντο ἄνακτα,        570
ἥμενοι ἑσταότες τε, κατ' εὐρυπυλὲς Ἄϊδος δῶ.

τὸν δὲ μέτ' Ὠρίωνα πελώριον εἰσενόησα
θῆρας ὁμοῦ εἰλεῦντα κατ' ἀσφοδελὸν λειμῶνα,
τοὺς αὐτὸς κατέπεφνεν ἐν οἰοπόλοισιν ὄρεσσι,
χερσὶν ἔχων ῥόπαλον παγχάλκεον, αἰὲν ἀαγές.

καὶ Τιτυὸν εἶδον, Γαίης ἐρικυδέος υἱόν,
κείμενον ἐν δαπέδῳ. ὁ δ' ἐπ' ἐννέα κεῖτο πέλεθρα,
γῦπε δέ μιν ἑκάτερθε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον,
δέρτρον ἔσω δύνοντες· ὁ δ' οὐκ ἀπαμύνετο χερσί.
Λητὼ γὰρ ἕλκησε, Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν,        580
Πυθώδ' ἐρχομένην διὰ καλλιχόρου Πανοπῆος.

καὶ μὴν Τάνταλον εἰσεῖδον χαλέπ' ἄλγε' ἔχοντα,
ἑσταότ' ἐν λίμνῃ· ἡ δὲ προσέπλαζε γενείῳ.
στεῦτο δὲ διψάων, πιέειν δ' οὐκ εἶχεν ἑλέσθαι·
ὁσσάκι γὰρ κύψει' ὁ γέρων πιέειν μενεαίνων,
τοσσάχ' ὕδωρ ἀπολέσκετ' ἀναβροχέν, ἀμφὶ δὲ ποσσὶ
γαῖα μέλαινα φάνεσκε, καταζήνασκε δὲ δαίμων.
δένδρεα δ' ὑψιπέτηλα κατὰ κρῆθεν χέε καρπόν,
ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι
συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλαῖαι τηλεθόωσαι·        590
τῶν ὁπότ' ἰθύσει' ὁ γέρων ἐπὶ χερσὶ μάσασθαι,
τὰς δ' ἄνεμος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα.

καὶ μὴν Σίσυφον εἰσεῖδον κρατέρ' ἄλγε' ἔχοντα,
λᾶαν βαστάζοντα πελώριον ἀμφοτέρῃσιν.
ἦ τοι ὁ μὲν σκηριπτόμενος χερσίν τε ποσίν τε
λᾶαν ἄνω ὤθεσκε ποτὶ λόφον· ἀλλ' ὅτε μέλλοι
ἄκρον ὑπερβαλέειν, τότ' ἀποστρέψασκε Κραταιΐς·
αὖτις ἔπειτα πέδονδε κυλίνδετο λᾶας ἀναιδής.
αὐτὰρ ὅ γ' ἂψ ὤσασκε τιταινόμενος, κατὰ δ' ἱδρὼς
ἔῤῥεεν ἐκ μελέων, κονίη δ' ἐκ κρατὸς ὀρώρει.        600
.
εκει ακομ'αυτον τον Μινωα ειδα,του Δια τον λαμπρο γιο.
χρυσο σκηπτρο κρατωντας κριτης στους νεκρους,
καθημενο.αυτοι δε αυτον για τη δικη ρωτουσαν βασιλια  570
καθημενοι κι ορθιοι,στου ευρυπυλου Αδη τα παλατια

μετα τον Ωριωνα τον πελωριο αντικρισα
αγριμια μαζι να ριχνει σε λιβαδι μ'ασφοδιλια
αυτα π'αυτος σκοτωνε σ'απατητα βουνα,
στα χερια εχοντας ροπαλο ολοχαλκο,παντ'ασπαστο

και τον Τιτυο ειδα,της Γης της πολυδοξασμενης τον γιο,
ξαπλωμενον στο χωμα,που πανω σ'εννια ηταν πλεθρα γης,
γυπες σ'αυτον απ'τη μια κι αλλη μερια παρακαθημενοι το σηκωτι εσχιζαν
το ραμφος μεσα βυθιζοντες.δεν μπορουσε να τους διωξει περα με τα χερια
την Λητω γιατι εσυρε να βιασει,του Δια την ενδοξη γυναικα  580
προς την Πυθω ερχομενη μεσ'απ'τον καλο για χορο τοπο του Πανοπεα

κι ακομα τον Τανταλο αντικρισα βαρια βασανα να'χει
ορθος να στεκει μεσ'σε λιμνη,που τον χτυπουσε στο γενι
φαινονταν να διψαει,να πιει δεν μπορουσε να παρει με το χερι
γιατ'οσσες φορες εκυβ' ο γερος να πιει λαχταρωντας,
τοσσες φορες το νερο χανονταν ρουφιονταν κατω,γυρω στα ποδια
η γη μαυρη φαινονταν,την καταξηρανε θεος.
δεντρα υψιφυλλα απ'τ'ακρα κρεμουσαν τον καρπο
αχλαδιες και ροδιες και μηλιες με γυαλιστερους καρπους
και συκες γλυκες στη γευση κι ελιες θαυμασια ανθιστες  590
αυτα οποτ' απλωνε  ο γερος στα χερια ν'αρπαξει
αυτες ο ανεμος επαιρνε κι εριχνε προς τα νεφη τα σκοτεινα

κι ακομα τον Σισυφον αντικρυσα φριχτα βασανα να'χει
πετρα να βασταει πελωρια στα δυο χερια.
αυτη λοιπον αυτος γερα στυλωμενος και με χερια και με ποδια
την πετρα πανω εσπρωχνε προς τον λοφο.αλλ'οταν εφτανε
την κορυφη να υπερβει,τοτε τον επαιρνε πισω το μεγαλο βαρος
παλι επειτα προς την πεδιαδα κυλουσε η πετρα η ανελεητη
αλλ'ομως αυτος ξανα εσπρωχνε μ'ενταση δυναμης.κατω ιδρωτας
ετρεχε απ'τα μελη,σκονη δε απ'το κεφαλι πετιονταν 600
.
.

.

Παυσανιας 'Αρκαδικα' κεφ. 10,38,13-και Ανυτη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΑΝΥΤΗ Η ΤΕΓΕΑΤΙΣ-Η Αυστηρα Δωρις-αρχαια ποιητρια-300 π.χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
10 Επιγραμματα της Ανυτης-η μεταφραση και η αποδοση τους:
[μεταφραση-και αποδοση χ.ν.κουβελης]
.
η Ανυτη ηταν αρχαια ποιητρια απο την Τεγεα της Αρκαδιας,το 300 π.Χ,εγραφε
στην δωρικη διαλεκτο,ηταν Αυστηρα Δωρις,λιτα χωρις περιττα στοιχεια,τα
θεματα της ηταν καθημερινα,τα κοινωνικα της ζωης των συμπολιτων της,
τα οποια κατεγραφε ευγενικα και με συμπαθεια,εικονες της φυσης,περιστατικα
ζωων,ο Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς,1ος αι. π.Χ.,την ονομαζει θηλυκο Ομηρο και
την θεωρει μια απο τις εννια μεγαλυτερες ποιητριες της αρχαιοτητας,εγραψε
επιγραμματα,αναθηματικα, επιταφια,επιδεικτικα,βουκολικα,απ'αυτα σωζοντα 22,
18 σε τρια βιβλια της Παλατινηςς Ανθολογίας , 3 στη συλλογη Planudea
[Ανθολογια Ελληνικων Επιγραμματων του Μαξιμου Πλανουδη], και 1 αποδιδεται
σε αλλη ποιητρια με το ιδιο ονομα,την Ανυτη την Μυτιληναια ,
οἰχόμεθ᾽, ὦ Μίλητε, φίλη πατρί, τῶν ἀθεμίστων
      τὰν ἄνομον Γαλατᾶν ὕβριν ἀναινόμεναι,
παρθενικαὶ τρισσαὶ πολιήτιδες, ἃς ὁ βιατὰς
      Κελτῶν εἰς ταύτην μοῖραν ἔτρεψεν Ἄρης.
[η εισβολη των Γαλατων στην Μικρα Ασια το 279 π.Χ ,και πως τρεις γυναικες απο την Μιλητο
προτιμησαν να πεθανουν παρα να πεσουν στα χερια τους]
Τη ποιητρια Ανυτη  αναφερει στα Αρκαδικα του [κεφαλαιο 10,38,13] ο Παυσανιας.
ακοντιζουσης παρεχεται και επικλησιν ειληφεν Αιτωλη Αφροδιτη δε εχει μεν εν
σπηλαιω τιμας.ευχονται δε και αλλων εινεκα και αι γυναικες μαλιστα αι χηραι
γαμον αιτουσι παρα της θεου.του δε Ασκληπιου το ιερον ερειπια ην,εξ αρχης δε
ωκοδομησεν αυτο ανηρ ιδιωτης Φαλυσιος.νοσησαντι γαρ οι τους οφθαλμους
και ου πολυ αποδεον τυφλω ο εν Επιδαυρω πεμπει θεος Ανυτην την ποιησασαν
τα επη φερουσαν σεσημασμενην δελτον.τουτο εφανη τη γυναικι οψις ονειρατος,
υπαρ μεντοι ην αυτικα.και ευρε τε εν ταις χερσι ταις αυτης σεσημασμενην δελτον
και πλευσασα ες την Ναυπακτον εκελευσεν αφελοντα την σφραγιδα Φαλυσιον
επιλεγεσθαι τα γεγραμμενα.τω δε αλλως μεν ου δυνατα εφαινετο ιδειν τα γραμματα
εχοντι ουτω των οφθαλμων.ελπιζων δε τι εκ του Ασκληπιου
.
10 Επιγραμματα της Ανυτης-η μεταφραση και η αποδοση τους:
.  
Ἡνία δή τοι παῖδες ἐνί, τράγε, φοινικόεντα
θέντες καὶ λασίῳ φιμὰ περὶ στόματι
ἵππια παιδεύουσι θεοῦ περὶ ναὸν ἄεθλα,
ὄφρ' αὐτοὺς φορέῃς ἤπια τερπομένους.
.
ηνια τωρα σε σενα τα παιδια εχουν,τραγε,πορφυρα
βαλει και γερο φιμωτρο γυρω στο στομα
για ιππικους ασκουνται απ'του θεου γυρω το ναο αγωνες
για να τα γυριζεις ηρεμα να τα διασκεδαζεις

[σου δεσαν ,τραγε,τα παιδια,κοκκινα χαλιναρια
και γερο στο στομα σου βαλαν φιμωτρο
για ιππικους αγωνες του θεου ασκουνται μαζι σου
κι εσυ προσεξε ηρεμα να τα διασκεδασεις]
 .
Ἀκρίδι, τᾶ κατ᾿ ἄρουραν ἀηδόνι, καὶ δρυοκοίτᾳ
τέττιγι ξυνὸν τύμβον ἔτευξε Μυρώ,
παρθένιον στάξασα κόρα δάκρυ, δισσὰ γὰρ αὐτᾶς
παίγνι' ὁ δυσπειθὴς ᾤχετ᾿ ἔχων Ἀίδας.
.
στην ακριδα,στου χωραφιου τ'αηδονι,και στης βελανιδιας τον ενοικο
τζιτζικα κοινο τυμβο υψωσε η Μυρω
παρθενικο σταζοντας κορης δακρυ,γιατι τα δυο σ'αυτη
παιχνιδια ο σκληρος ηρθε και τα πηρε να τα'χει Αδης

[στην ακριδα,τ'αγρου την τραγουδιστρια,και στης βελανιδιας
νοικαρη τον τζιτζικα στους δυο μαζι ταφο ψηλο υψωσε η Μυρω
γι'αυτα εκλαψε η παρθενα με μαυρο δακρυ,που τα δυο της
αυτα παιχνιδια ηρθε και τ'αρπαξε δικα του ο Αδης να'χει]
.
Οὐκέτι μ᾿ ὡς τὸ πάρος πυκιναῖς πτερύγεσσιν ἐρέσσων
ὄρσεις ἐξ εὐνῆς ὄρθριος ἐγρόμενος,
ἦ γάρ σ᾿ ὑπνώοντα σίνις λαθρηδὸν ἐπελθών
ἔκτεινεν λαιμῷ ῥίμφα καθεὶς ὄνυχα.

ποτε πια οπως πριν τα πυκνα φτερα ανατιναζοντας
δεν θα με σηκωσεις απ'το κρεβατι το ξημερωμα οταν ξυπνουσες
γιατι στον υπνο σου κλεφτης υπουλα σ'επιτεθηκε
και σε σκοτωσε στον λαιμο κοφτερα χωνοντας νυχια

[ποτε πια τα πυκνα φτερα δε θα τιναξεις
κι ουτε απ'το κρεβατι ξανα θα με σηκωσεις
καθε πρωι καθως ξυπνουσες χαραμα
στον υπνο μεσα ηρθε κλεφτης κι αρπαζοντας σε
στο λαιμο χωνοντας τα κοφτερα νυχια σε σκοτωσε]
.
Μνᾶμα τόδε φθιμένου μενεδαΐου εἵσατο Δᾶμις
ἵππου, ἐπεὶ στέρνον τοῦδε δαφοινὸς Ἄρης
τύψε, μέλαν δέ οἱ αἷμα ταλαυρίνου διὰ χρωτός
ζέσσ᾿, ἐπὶ δ᾿ ἀργαλέᾳ βῶλον ἔδευσε φονᾶ.
 .
το μνημα αυτο του σκοτωμενου γενναιου εστησε ο Δαμις
αλογου,γιατι το στερνο αυτου ο σκοτεινος κοκκινος Αρης
χτυπησε,μαυρο δε αιμα με δυναμη απ'το δερμα
πεταχτηκε βραστο,και πανω στο ξερο χωμα ετρεξε η σφαγη

[το μνημα αυτο στο σκοτωμενο γενναιο αλογο του
οι Δαμις υψωσε,αυτο ο αιματοβαμενος Αρης το τρυπησε
στο στηθος,καταμαυρο το αιμα πεταχτηκε βραστο
απ'το γερο κορμι βρεχοντας το ξερο χωμα το σφαξιμο του]
.
Οὐκέτι δὴ πλωτοῖσιν ἀγαλλόμενος πελάγεσσιν
αὐχέν᾿ ἀναρρίψω βυσσόθεν ὀρνύμενος,
οὐδὲ παρ' εὐσκάλμοιο νεὼς περικαλλέα χείλη
ποιφύξῶ τἀμᾷ τερπόμενος προτομᾷ,
ἀλλὰ με πορφυρέα πόντου νοτὶς ὦσ᾿ ἐπὶ χέρσον,
κεῖμαι δὲ ῥαδινὰν τάνδε παρ' ἠιόνα.
.
ποτε πια τωρα στους πλους χαρουμενος των πελαγων
τον λαιμο δεν θα ξεπροβαλω απ'τις αβυσσους αναδυομενος
ουτε γυρω στου καλοσκαρμου καραβιου τα πολυομορφα ακρα
παφλαζοντας στην αφιερωμενη διασκεδαζοντας προτομη
αλλα μενα η δυνατη του ποντου νοτια με πεταξε στη στερια,
κειτομαι στη λεπτη αυτη αμμωδη ακτη

[ποτε πια τωρα χαρουμενο στα ταξιδια των πελαγων
απ'τις αβυσσους τον αυχαινα  αναδυομενο δεν θα βγαλω
ουτε γυρω απ'τη σκαλιστη του καραβιου πρυμνη θα χοροπηδω
με παφλασμους διασκεδαζοντας με τη μορφη του δελφινιου
σ'αυτη,τωρα η ισχυρη νοτια του ποντου μ'ερριξε στη ξερα
κειτομαι ξαπλωμενο κι αψυχο στην αμμωδη αυτη ακτη ]
.
Πολλάκι τῷδ᾿ ὀλοφυδνὰ κόρας ἐπὶ σάματι Κλείνῶ
μάτηρ ὠκύμορον παῖδ᾿ ἐβόασε φίλαν,
ψυχὰν ἀγκαλέουσα Φιλαινίδος, ἅ πρὸ γάμοιο
χλωρὸν ὑπὲρ ποταμοῦ χεῦμ᾿ Ἀχέροντος ἔβα
.
πολλες φορες σ'αυτο μ'ολοφυρμους στης κορης το μνημα η Κλεινω
η μητερα την ολιγομοιρη κοπελα εκραζε δυνατα την αγαπημενη,
τη ψυχη καλωντας της Φιλαινιδας,που πριν το γαμο
το θαμπο του ποταμου Αχεροντα ρευμα διαβηκε

[πολλες φορες η Κλεινω η μητερα στης κορης της το μνημα θρηνει
σπαραχτικα  για την ολιγοζωη κοπελα ουρλιαζει την αγαπημενη,
τη ψυχη της Φιλαινιδας της καλωντας,που πριν το γαμο
στα θολα νερα τ'Αχεροντα στερνο διαβηκε αγυριστο ταξιδι]
.
Ἵζευ τᾶσδ' ὑπὸ καλὰ δάφνας εὐθαλέα φύλλα
ὡραίου τ᾿ ἄρυσαι νάματος ἁδὺ πόμα,
ὄφρα τοι ἀσθμαίνοντα πόνοις θέρεος φίλα γυῖα
ἀμπαύσῃς πνοιᾶ τυπτόμενα Ζεφύρου.
.
καθησε οποιος να'σαι κατω απ'τα ωραια της δαφνης θαλερα φυλλα
δροσερο αντλησε απ'τη πηγη ευχαριστο πιομα,
για να τ'ασθμαινοντα απ'τους κοπους του θερους μελη σου
αναπαυσεις στη πνοη χτυπημενα του Ζεφυρου

[οποιος να'σαι,ξενε,κατω απ'της δαφνης τα φουντωτα κι ευωδιαστα
φυλλα κατσε κι αντλησε απ'το πηγαδι δροσερο να ευχαριστηθεις νερο,
τα κορασμενα μελη σου απ'του θερους τους κοπους ν'αναπαψεις
και τ'απαλο αερακι του Ζεφυρου το προσωπο σου να χαιδεψει]
.
Θάεο τὸν Βρομίου κεραὸν τράγον, ὡς ἀγερώχως
ὄμμα κατὰ λασιᾶν γαῦρον ἔχει γενύων
κυδιόων ὅτι οὗ θάμ᾿ ἐν οὔρεσιν ἀμφὶ παρῇδα
βόστρυχον εἰς ῥοδέαν Ναῒς ἔδεκτο χέρα.
 .
δες τον κερασφορο του Βρομιου ταυρο,ποσο αγερωχα
το βλεμμα στα πυκνοτριχα γαυρα εχει γενια
καυχομενος πως αληθεια συχνα στα ορη τον απ'τις δυο μεριες του μαγουλου
βοστρυχο στο ροδαλο η Ναις επαιρνε χερι

[για δες τον Βρομιο ταυρο τον κερασφορο,ποσο αγερωχα
το βλεμμα στα γενια τα πυκνοτριχα και γαυρα εχει
παινευεται πως πολυ συχνα στα ορη στο μαγουλο του γυρω
το σγουρο μαλλι του με ροδαλο η Ναις χαιδεψε χερι]
.
Τίπτε κατ᾿ οἰόβατον, Πὰν ἀγρότα, δάσκιον ὕλαν
ἥμενος ἁδυβόᾳ τῷδε κρέκεις δόνακι;
"Ὄφρα μοι ἑρσήεντα κατ᾿ οὔρεα ταῦτα νέμοιντο
πόρτιες ἠυκόμων δρεπτόμεναι σταχύων.¨
.
γιατι ταχα στ'απατητο,Πανα αγροτη,σκιερο δασος
καθισμενος γλυκοφωνα σ'αυτο υφαινεις καλαμι;
για να σε μενα στα δροσερα ορη αυτα να βοσκουν
μοσχαρινες καλομαλλες δρεποντας σταχυα

[γιατι,Πανα αγροτη,στ'απατητα και σκιερα δαση
καθεσε και γλυκους ηχους υφαινεις στη φλογερα;
γιατι στα δροσερα ορη για μενα βοσκουν μοσχαρινες
καλομαλλες τρωγοντας αφθονα καρπερα σταχυα]
.
Ὤλεο δή ποτε καὶ σὺ πολύρριζον παρὰ θάμνον,
Λόκρι, φιλοφθόγγων ὠκυτάτη σκυλάκων,
τοῖον ἐλαφρίζοντι τεῷ ἐγκάτθετο κώλῳ
ἰὸν ἀμείλικτον ποικιλόδειρος ἔχις.
.
χαθηκες καποτε και συ στον πολυρριζο διπλα θαμνο,
Λοκρις,απ'τα σκυλακια που τους αρεσει να γαυγιζουν η ταχυτερη,
στ'αλαφρο βαθεια μεσα εχυσε ακρο σου
δηλητηριο ανυποφορο ποικιλοχρωμη οχια

[σ'εχασα καποτε σε πυκνους μεσα θαμνους πολυρριζους,
Λοκρις,απ'ολα τα σκυλακια που τους αρεσει να γαυγιζουν
η πιο γοργη,μεσ'στ'αλαφρο σου ποδι βαθια δηλητηριο
εχυσε ποικιλοχρωμη οχια ανυποφορο θανατηφορο]
.
.
.

Σκληρή Έκφραση-χ.ν.κουβελης.
.
Εμφανίσθηκε μπροστά του. 'είμαι η μοναξιά σου'ειπε.
Και τράβηξε ένα πιστόλι και τον πυροβολισε.
.
Έπρεπε από δω και πέρα να αντιμετώπισει το τίποτα.
Ολοσχερης η ήττα του.
.
Οι λεξεις διαλυθηκαν.
Αδύνατο μετά απ'αυτό να συγκροτηθει.
.
Κοίταξε τα δάχτυλα του.
Έλειπαν.
.
Ομάδες ανθρώπων-2-3-3-3-2
Αυτός τώρα πια ανήκει στην ομάδα-0
.
Κάποτε ισορροπουσε το φως με τη θάλασσα.
Τη σιωπή του με τι να την ισορροπισει;
.
Η φωνή του δεν έχει λέξεις.
Δεν γνωρίζει καμμια γλώσσα.
.
Όλα τα πράγματα απομακρυνθηκαν από κοντά του .
Ώρα να αποχωρήσει κι αυτός.
.
Σταδιακά η' απότομα εξαφανισθηκε;
Δεν υπάρχει για να του απαντησουν
.
.
.

Ο χειμώνας το βάρος των φύλλων

Η ελάχιστη ασημαντοτητα του χειμώνα
.
.
.

ΕΚΦΡΑΣΜΕΝΟΙ ΔΙΑΤΟΝΙΣΜΟΙ-χ.ν.κουβελης
[in Viber]


I will follow you in all things ever
[5:18 μμ-1/1]

A Great Glimpse of Love Your Beuty
[5:28 μμ-1/1]

ενα βαθυτερο φως απ'το φως της μερας εισαι
[1:36 μμ-4/1]

σαν πρασινο φουντωτο δεντρο εισαι κι ο ισκιος σου με δροσερευει
[1:38 μμ-4/1]

ολα τα πραγματα στο σπιτι μας εδω  μου φαινονται φκιαγμενα απο σενα
εδω περπατας εκει περπατας παντου εισαι διαφανη ωραια αγαπημενη
[1:42 μμ-4/1]

ειμαι γερα δεμενος στα λουλουδακια των λεξεων σου
[1:43 μμ-4/1]

θα'θελα να μπορουσα να βλεπω με τα ματια σου
να μιλω με το στομα σου να πιανω με τα δαχτυλα σου μ'ενα λογο να'μουνα εσυ
[1:45 μμ-4/1]

τα παραθυρα μου ολ'ανοιχτα στον ηλιο σου τα παραθυρα της ψυχης μου
 [1:47 μμ-4/1]

με τρεις απαλες συλλαβες  νανουριζομαι στη χλοη σου σαγαπω
[1:49 μμ-4/1]

διασχιζοντας τον αερα ανεβαινω στον ουρανο σου αστερισμος
[1:51μμ-4/1]

επιστρεφω στον κηπο σου εκει που μοσχομυριζουν τα λουλουδια σου ανασταση παραδεισου [1:54μμ-4/1]

ωρες ωρες μου φαινεται η ζωη αθανατη μαζι σου
[1:56 μμ-4/1]

ο κοσμος ανθιζει τα λουλουδια του ευτυχια
[1:58 μμ-4/1]

νερο και ροδοφυλλα το γελιο σου
[1:59 μμ-4/1]

με αλαφρωσες απ'το βαρος που με φορτωσε η αιωνιοτητα
[2:01 μμ-4/1]

δος μου μια τουφα αναπνοης να κοιμηθω
[2:02 μμ-4/1]

στη καρδια μου απαλα γλυκα σαλευουν τα φυλλα της φωνης σου
[2:04 μμ-4/1]

παλι στα χερια μου αφησες χρωματα κι ετσι ειναι που την ομορφια μου σε σενα τη χρωσταω
[2:06 μμ-4/1]

βυθισου,βυθισου,νερο μου,βυθισου,βυθισου,μεσα μου μουσικη του κοσμου
[2:08 μμ-4/1]

τα χερια σου,ειναι δεντρα που τ'αγαπω
[2:09 μμ-4/1]

καπου εδω κοντα γυρω μου παντα θα σε βρισκω αιωνια
[2:11 μμ-4/1]

εσυ ολολευκη στον ωμο του χρονου κανονιζεις τις ωρες μου
[2:15 μμ-4/1]

με αδιακοπους ψιθυρισμους τα δαχτυλα των χεριων σου ξεγυμνωνουν την ωραιοτητα
[1:12 πμ-5/1]

δεν εμεινε αλλος εδω να με νοιαζεται-κι εγω δεν σ'αφηνω
[1:13 πμ-5/1]

οι ισκιοι των δεντρων ειναι οι υπνοι των πουλιων σου
[1:18 πμ-5/1]

καθως μιλουσες ανοιγαν τα τριανταφυλλα-πως μυριζαν τα γιουλια-και το καταλευκο
πουκαμισο του κρινου απλωμενο στα συρματα της γαλαζιας φωνης σου
[1:23 πμ-5/1]
.
.
.

ο Ηρακλης στη πυρα-χ.ν.κουβελης

πλησιασε,αναψε τη φωτια κι ο βιαιος σωματοδυναμος Ηρακλης αποτεφρωθηκε.
Σαν ετοιμο απο καιρο εκτελεστηκε το σχεδιο.
ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ.
.
[στη περιοχη της πυρας σωζονται ερειπια ναου δωρικου ρυθμου,με σπασμενους κιονες,
αποσπασματα του θριγγου,τριγλυφα και πετρες με επιγραφες με κατεστραμενα τα γραμματα
των λεξεων]

.

.

ΗΡΑΚΛΗΕΙΟΣ ΤΕ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Οδυσσεια-ραψωδια λ'-στιχοι 601-627]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
τὸν δὲ μέτ' εἰσενόησα βίην Ἡρακληείην, 601
εἴδωλον· αὐτὸς δὲ μετ' ἀθανάτοισι θεοῖσι
τέρπεται ἐν θαλίῃς καὶ ἔχει καλλίσφυρον Ἥβην,
παῖδα Διὸς μεγάλοιο καὶ Ἥρης χρυσοπεδίλου.
ἀμφὶ δέ μιν κλαγγὴ νεκύων ἦν οἰωνῶν ὥς,
πάντοσ' ἀτυζομένων· ὁ δ' ἐρεμνῇ νυκτὶ ἐοικώς,
γυμνὸν τόξον ἔχων καὶ ἐπὶ νευρῆφιν ὀϊστόν,
δεινὸν παπταίνων, αἰεὶ βαλέοντι ἐοικώς.
σμερδαλέος δέ οἱ ἀμφὶ περὶ στήθεσσιν ἀορτὴρ
χρύσεος ἦν τελαμών, ἵνα θέσκελα ἔργα τέτυκτο,        610
ἄρκτοι τ' ἀγρότεροί τε σύες χαροποί τε λέοντες,
ὑσμῖναί τε μάχαι τε φόνοι τ' ἀνδροκτασίαι τε.
μὴ τεχνησάμενος μηδ' ἄλλο τι τεχνήσαιτο,
ὃς κεῖνον τελαμῶνα ἑῇ ἐγκάτθετο τέχνῃ.
ἔγνω δ' αἶψ' ἐμὲ κεῖνος, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσι,
καί μ' ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
«διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν' Ὀδυσσεῦ,
ἆ δείλ', ἦ τινὰ καὶ σὺ κακὸν μόρον ἡγηλάζεις,
ὅν περ ἐγὼν ὀχέεσκον ὑπ' αὐγὰς ἠελίοιο.
Ζηνὸς μὲν πάϊς ἦα Κρονίονος, αὐτὰρ ὀϊζὺν        620
εἶχον ἀπειρεσίην· μάλα γὰρ πολὺ χείρονι φωτὶ
δεδμήμην, ὁ δέ μοι χαλεποὺς ἐπετέλλετ' ἀέθλους.
καί ποτέ μ' ἐνθάδ' ἔπεμψε κύν' ἄξοντ'· οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλον
φράζετο τοῦδέ γέ μοι κρατερώτερον εἶναι ἄεθλον.
τὸν μὲν ἐγὼν ἀνένεικα καὶ ἤγαγον ἐξ Ἀΐδαο·
Ἑρμείας δέ μ' ἔπεμπεν ἰδὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη.»
ὣς εἰπὼν ὁ μὲν αὖτις ἔβη δόμον Ἄϊδος εἴσω,
αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, εἴ τις ἔτ' ἔλθοι
ἀνδρῶν ἡρώων, οἳ δὴ τὸ πρόσθεν ὄλοντο.
καί νύ κ' ἔτι προτέρους ἴδον ἀνέρας, οὓς ἔθελόν περ,        630
Θησέα Πειρίθοόν τε, θεῶν ἐρικυδέα τέκνα·
ἀλλὰ πρὶν ἐπὶ ἔθνε' ἀγείρετο μυρία νεκρῶν
ἠχῇ θεσπεσίῃ· ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει,
μή μοι Γοργείην κεφαλὴν δεινοῖο πελώρου
ἐξ Ἄϊδος πέμψειεν ἀγαυὴ Περσεφόνεια.
αὐτίκ' ἔπειτ' ἐπὶ νῆα κιὼν ἐκέλευον ἑταίρους
αὐτούς τ' ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι·
οἱ δ' αἶψ' εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κληῖσι καθῖζον.
τὴν δὲ κατ' Ὠκεανὸν ποταμὸν φέρε κῦμα ῥόοιο,
πρῶτα μὲν εἰρεσίῃ, μετέπειτα δὲ κάλλιμος οὖρος. 627
.
.
μετα αντικρυσα τον σωματοδυναμο Ηρακλη, 601
ενα ειδωλο,αυτος μεσ'στους αθανατους θεους
χαιρεται σ'αφθονια κι εχει γυναικα την καλλιστραγαλη Ηβη,
τη κορη του μεγαλου Δια και της χρυσοπεδιλης Ηρας.
γυρω σ'αυτον η κραυγη των πεθαμενων σαν των ορνιων ηταν
απ'τον φοβο παντου σκορπισμενα.αυτος στη μαυρη νυχτα εμοιαζε,
γυμνο τοξαρι ειχε και στα νευρα σαιτα,
φοβερα ολογυρα κοιτουσε,να μη σταματα να ριχνει εμοιαζε.
τρομερο να το δεις εχει γυρω στα στηθη του λουρι
χρυσο ηταν κεντημενο υφασμα,πανω του θαυμασια εργα εικονισμενα. 610
κι αρκουδες κι αγριοχοιροι και εξαγριωμενα  λιονταρια,
κι αγωνες και μαχες και φονικα κι ανθρωποσκοτωμοι,
να μην θελησει αυτος που το τεχνουργησε αλλο να τεχνουργησει
παρομοιο μ'εκεινον τον τελαμωνα να δουλεψει με την τεχνη του.
αμεσως με γνωρισε εκεινος,μολις μ'ειδε στα ματια,
και κλαιγοντας σπαραχτικα λογια φτερωτα με προσφωνησε.
''διογεννητε γιε του Λαερτη,πολυμηχανε Οδυσσεα,
αχ δυστυχε,καποια και σενα σε παρασερνει μοιρα
αυτη που κι εγω τραβηξα κατ'απ'το φως του ηλιου.
του Δια κι αν ημουνα παιδι του γιου του Κρονου,ομως βασανα  620
ειχα απειρα.επειδη σε παρα πολυ κατωτερο σε λαμψη
ημουν δουλος,αυτος σε μενα βαριους διεταζε να εκτελεσω αθλους.
και καποτε εδω μ'εστειλε τον σκυλο να συρω.επειδη κανενας ακομ'αλλος
νομιζε απ'αυτον σ'εμενα δυσκολοτερος δεν ηταν αθλος.
αυτον εγω ανεβασα κι εφερα απ'τον Αδη.
ο Ερμης μ'επεμψε βοηθεια κι η Αθηνα με τα λαμπερα ματια''
ετσι σαν ειπ'αυτος αμεσως πηγε στο παλατι Αδη μεσα να μπει, 627
.
.
.

Οδυσσεας-Odysseas-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΜΕΡΙΚΕΣ  ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ ΣΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ
-μεταφραση και σχολια χ.ν.κουβελης

 [Αναφερεται η περιοχη κυριαρχιας του Οδυσσεα και με ποσα καραβια πηγε στη Τροια]
ραψωδια Β',στιχοι 631-637
Αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς ἦγε Κεφαλλῆνας μεγαθύμους,
οἵ ῥ᾽ Ἰθάκην εἶχον καὶ Νήριτον εἰνοσίφυλλον
καὶ Κροκύλει᾽ ἐνέμοντο καὶ Αἰγίλιπα τρηχεῖαν,
οἵ τε Ζάκυνθον ἔχον ἠδ᾽ οἳ Σάμον ἀμφενέμοντο,
οἵ τ᾽ ἤπειρον ἔχον ἠδ᾽ ἀντιπέραι᾽ ἐνέμοντο·               635
τῶν μὲν Ὀδυσσεὺς ἦρχε Διὶ μῆτιν ἀτάλαντος·
τῷ δ᾽ ἅμα νῆες ἕποντο δυώδεκα μιλτοπάρῃοι

κι ο Οδυσσεας οδηγουσε τους μεγαλοψυχους Κεφαλληνες
που την Ιθακη ειχαν και το Νηριτο με τα δεντρα που τα φυλλα τρεμουν
και την Κροκυλεια μοιραζονταν και την  τραχεια Αιγιλιπα
που και την Ζακυνθο ειχαν και την Σαμον γυρω μοιραζονταν
που και την στερια ειχαν και τ'αντιπερα μοιραζονταν. 635
αυτων ο Οδυσσεας ηταν αρχηγος στου Δια τη σοφια ισοζυγιαζονταν.
μ'αυτον μαζι καραβια ακολουθουσαν δωδεκα κοκκινοπλευρα
.
[Ο Οδυσσεας συνοδευει την Χρυσηιδα στην επιστροφη στον πατερα της]
ραψωδια Α',στιχοι 308-311
Ἀτρεΐδης δ᾿ ἄρα νῆα θοὴν ἅλαδὲ προέρυσσεν,
ἐν δ᾿ ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν, ἐς δ᾿ ἑκατόμϐην
βῆσε θεῷ, ἀνὰ δὲ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον                   310
εἷσεν ἄγων· ἐν δ᾿ ἀρχὸς ἔϐη πολύμητις Ὀδυσσεύς.

τοτ'ο Ατρειδης καραβι γρηγορο στη θαλασσα ερριξε,
στα δε κουπια διαλεξε εικοσι,μεσα δε εκατο βοδια
φορτωσε στο θεο,πανω δε στο σκαφος την ομορφομαγουλη Χρυσηιδα 310
να καθισει εφερε.αρχηγος δε ανεβηκε ο πολυμηχανος Οδυσσεας
.
[Ο Αντιφος του Πριαμου αστοχωντας να χτυπησει με το δορι τον Τελαμωνιο
Αιαντα βρισκει και σκοτωνει τον Λευκο τον συντροφο του Οδυσσεα,ο Οδυσσεας
τοτε θυμωσε,θελησε να εκδικηθει και σκοτωνει τον Δημοφοωντα νοθο γιο του
Πριαμου]
ραψωδια Δ',στιχοι 496-504
στῆ δὲ μάλ᾽ ἐγγὺς ἰὼν καὶ ἀκόντισε δουρὶ φαεινῷ
ἀμφὶ ἓ παπτήνας· ὑπὸ δὲ Τρῶες κεκάδοντο
ἀνδρὸς ἀκοντίσσαντος· ὃ δ᾽ οὐχ ἅλιον βέλος ἧκεν,
ἀλλ᾽ υἱὸν Πριάμοιο νόθον βάλε Δημοκόωντα
ὅς οἱ Ἀβυδόθεν ἦλθε παρ᾽ ἵππων ὠκειάων. 500
Τόν ῥ᾽ Ὀδυσεὺς ἑτάροιο χολωσάμενος βάλε δουρὶ
κόρσην· ἣ δ᾽ ἑτέροιο διὰ κροτάφοιο πέρησεν
αἰχμὴ χαλκείη· τὸν δὲ σκότος ὄσσε κάλυψε,
δούπησεν δὲ πεσών, ἀράβησε δὲ τεύχε᾽ ἐπ᾽ αὐτῷ.

ηρθε και σταθηκε πολυ κοντα κι ακοντισε με δορι γυαλισμενο
γυρω καλα κοιτωντας.οι δε Τρωες υποχωρησαν
απ'τον αντρα π'ακοντισε.το δε βελος δεν πηγε χαμενο,
αλλα τον γιο του Πριαμου τον νοθο χτυπησε Δημοκοωντα
π'απ' την Αβυδο ηρθε με τ'αλογα τα γρηγορα.500
Αυτον λοιπον για τον συντροφο χολιασμενος χτυπησε με το δορι
στο πλαι του κεφαλιου,π'απ'την αλλη μερια μεσ'απ'τον κροταφο περασε
η χαλκινη αιχμη,αυτον δε το σκοτος στα ματια καλυψε.
γκντουπησε πεφτωντας,βροντηξαν δε τ'αρματα πανω σ'αυτον
.
[Η λεξη γκντουπησε ειναι ηχοποιητικη,απο τον ηχο γκντουπ που κανει οταν
πεφτει κατι,απο εκει και η λεξη γδουπος,χτυπος,βροντος,κροτος]
.
ραψωδια Ε',στιχοι 677-679
Ἔνθ᾽ ὅ γε Κοίρανον εἷλεν Ἀλάστορά τε Χρομίον τε
Ἄλκανδρόν θ᾽ Ἅλιόν τε Νοήμονά τε Πρύτανίν τε.
Καί νύ κ᾽ ἔτι πλέονας Λυκίων κτάνε δῖος Ὀδυσσεὺς 679

εκει αυτος λοιπον τον Κοιρανο πηρε και τον Αλαστορα και τον Χρομιο
και τον Αλκανδρο και τον Αλιο και τον Νοημονα και τον Πρυτανι
και τωρα ακομα πολλους απ΄τους Λυκιους θα σκοτωνε ο θεικος Οδυσσεας 679
.
[ο ερωδιος ηταν το αγαπημενο πουλι της Αθηνας και η εμφανιση του στον  Οδυσσεα
και τον Διομηδη,που με τον Διομηδη αντικατασκοπευουν τους Τρωες,δειχνει την ευνοια
της θεας]
ραψωδια Κ',στιχοι 274-277
τοῖσι δὲ δεξιὸν ἧκεν ἐρῳδιὸν ἐγγὺς ὁδοῖο
Παλλὰς Ἀθηναίη· τοὶ δ᾽ οὐκ ἴδον ὀφθαλμοῖσι        275
νύκτα δι᾽ ὀρφναίην, ἀλλὰ κλάγξαντος ἄκουσαν.
χαῖρε δὲ τῷ ὄρνιθ᾽ Ὀδυσεύς,

σ'αυτους δε στα δεξια εστειλε ερωδιο κοντα στο δρομο
η Παλλαδα Αθηνα.αυτοι δεν τον ειδαν στους οφθαλμους 275
στη νυχτα μεσα τη σκοτεινη,αλλα να σφυριζει ακουσαν.
χαρηκε δε με το πουλι ο Οδυσσεας,
.
[ο Οδυσσεας και ο Διομηδης συλλαμβανουν τον κατασκοπο των Τρωων τον Δολωνα,
τον ανακρινουν και μαθαινουν πως για βοηθεια των Τρωων ηρθε ο Θρακας βασιλιας
Ρησος με τ'αλογα του,τα πιο ομορφα τα πιο μεγαλα και τα πιο γρηγορα,
και απειλει πως του φτανει μια μερα μονο για να κατανικησει τον ελληνικο στρατο,
τοτε για τους Αχαιους υπαρχει μεγαλος κινδυνος αν περασει μια νυχτα και δεν τον
σκοτωσουν δεν θα μπορεσει κανεις να τον νικησει μετα ουτε ο Αιαντας ουτε κι αυτος
ο Αχιλλεας]
ραψωδια Ε',στιχοι 433-441
εἰ γὰρ δὴ μέματον Τρώων καταδῦναι ὅμιλον
Θρήϊκες οἷδ᾽ ἀπάνευθε νεήλυδες ἔσχατοι ἄλλων·
ἐν δέ σφιν ῾Ρῆσος βασιλεὺς πάϊς Ἠϊονῆος.  
τοῦ δὴ καλλίστους ἵππους ἴδον ἠδὲ μεγίστους·
λευκότεροι χιόνος, θείειν δ᾽ ἀνέμοισιν ὁμοῖοι·
ἅρμα δέ οἱ χρυσῷ τε καὶ ἀργύρῳ εὖ ἤσκηται·
τεύχεα δὲ χρύσεια πελώρια θαῦμα ἰδέσθαι
ἤλυθ᾽ ἔχων· τὰ μὲν οὔ τι καταθνητοῖσιν ἔοικεν  440  
ἄνδρεσσιν φορέειν, ἀλλ᾽ ἀθανάτοισι θεοῖσιν

αν λοιπον σκεφτεστε στων Τρωων να καταπεστε τον ομιλο
να οι Θρακες νεοφερμενοι πολυ μακρυα πισω απ'τους αλλους.
αναμεσα σ'αυτους ο Ρησος βασιλιας παιδι του Ηιονα.
αυτου τωρα τα πιο ομορφ'αλογα ειδα και τα πιο μεγαλα.
λευκοτερα απ'το χιονι,τρεχουν δε στους ανεμους ομοια.
τ'αρμα δε και με χρυσο και μ'ασημι καλα ειργασμενο .
μ'αρματα δε χρυσα πελωρια θαυμα να τα βλεπεις
ηρθ'εχοντας.τετοια σε κανεναν απ'τους θνητους δεν ταιριαζει 440
αντρες να φορουν,αλλα στους αθανατους θεους.
.
.
.

Σιμοεισιος Ανθεμιδης-Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια Δ-στιχοι 470-489-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΝΘΕΜΙΔΗΣ ΣΙΜΟΕΙΣΙΟΣ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια Δ'-στιχοι 470-489]
μεταφραση χ.ν.κουβελης

Ὣς τὸν μὲν λίπε θυμός,ἐπ' αὐτῷ δ' ἔργον ἐτύχθη        470
ἀργαλέον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν· οἳ δὲ λύκοι ὣς
ἀλλήλοις ἐπόρουσαν, ἀνὴρ δ' ἄνδρ' ἐδνοπάλιζεν.
Ἔνθ' ἔβαλ' Ἀνθεμίωνος υἱὸν Τελαμώνιος Αἴας
ἠΐθεον θαλερὸν Σιμοείσιον, ὅν ποτε μήτηρ
Ἴδηθεν κατιοῦσα παρ' ὄχθῃσιν Σιμόεντος
γείνατ', ἐπεί ῥα τοκεῦσιν ἅμ' ἕσπετο μῆλα ἰδέσθαι·
τοὔνεκά μιν κάλεον Σιμοείσιον· οὐδὲ τοκεῦσι
θρέπτρα φίλοις ἀπέδωκε, μινυνθάδιος δέ οἱ αἰὼν
ἔπλεθ' ὑπ' Αἴαντος μεγαθύμου δουρὶ δαμέντι.
πρῶτον γάρ μιν ἰόντα βάλε στῆθος παρὰ μαζὸν        480
δεξιόν· ἀντικρὺ δὲ δι' ὤμου χάλκεον ἔγχος
ἦλθεν· ὃ δ' ἐν κονίῃσι χαμαὶ πέσεν αἴγειρος ὣς
ἥ ῥά τ' ἐν εἱαμενῇ ἕλεος μεγάλοιο πεφύκει
λείη, ἀτάρ τέ οἱ ὄζοι ἐπ' ἀκροτάτῃ πεφύασι·
τὴν μέν θ' ἁρματοπηγὸς ἀνὴρ αἴθωνι σιδήρῳ
ἐξέταμ', ὄφρα ἴτυν κάμψῃ περικαλλέϊ δίφρῳ·
ἣ μέν τ' ἀζομένη κεῖται ποταμοῖο παρ' ὄχθας.
τοῖον ἄρ' Ἀνθεμίδην Σιμοείσιον ἐξενάριξεν
Αἴας διογενής·

ετσι τον[Ελεφηνορα]εγκατελειψε η ψυχη.πανω σ'αυτον μαχη εγινε 470
ολεθρια Τρωων κι Αχαιων,αυτοι σαν λυκοι
οι με στους δε κατεπεφταν,αντρας αντρα αρπαζε βιαια.
εκει χτυπησε τ'Ανθεμιωνα το γιο ο Τελαμωνιος Αιαντας
τ'ανυπαντρο παλικαρι Σιμοεισιον,που καποτε η μανα
απ'την Ιδη κατεβαινοντας σιμα στις οχθες του Σιμοεντα
γεννησε,οταν με τους γονεις μαζι τα προβατα φυλαγε.
γι'αυτο το λογο αυτον καλουσαν Σιμοεισιο.ουτε στους γονεις
τα θροφεια στους αγαπημενους απεδωσε,ολιγοζωος στα χρονια
υπηρξε απ'τ'Αιαντα τ'αφοβου στη καρδια το δορι δαμασθηκε.
οταν πρωτος εφτασε τον χτυπησε στο στηθος διπλα στο βυζι 480
το δεξιο.αντικρυ μεσ'απ'τον ωμο το χαλκινο κονταρι
ηρθε.αυτος δεν στις σκονες καταχαμα επεσε σαν λευκα
π'αφου σε λιβαδι ελους μεγαλου εχει φυτρωσει
γυαλιστερη,και κλωνoi στη κορυφη της φυτρωνουν.
αυτη αρματοποιος αντρας με λαμπερο σιδερο
κοβει,για να σε τροχο καμψει σε πανεμορφο αρμα.
κι αυτη ξεραμενη κειται στου ποταμου σιμα τις οχθες.
ετσ'ομοια λοιπον τον Ανθεμιδην Σιμοεισιον γυμνωσε απ'οπλα
ο θεικος Αιαντας
.
.
.

Geometricus Logico Tractatus-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 1
.
.
Αρμονία Αντισυμμετριας Αντινομια-χ.ν.κουβελης

ελιγμοί λέξεων εξεων ακροαιφνων
υπερδινωση τοπωνυμιων αντωνυμιων
ιστοριας εξελκωση συρραφη βιας
εκτροφή υπερθετικων κερδοσκοπισμου ανθέων
άμωμος αμολυντη αδηφαγια
εκκοφαντικη λογορροια ιδιοκαταληκτη ιδεολογια
πλεισμονη ελλειπους
Ιδιωματισμος ερμηνειας
ηληθιοτης χειμωνα
εκρυθμος πολιτισμός βαρβαροτητας
αποσιωπητικά δεντρων
ήχος απειρης ταλαντωσης ελάχιστου η ποιηση
συνωθουντων απωθημενων αρμονίας αντισυμμετριας
αειμαχος χρόνος διαπρακτος
διατεμνων φωνηεντα
έγχρωμα διάφανα αντιλογιων εννομα
εκ των αδιαιρετων το εν παν
εκ των διαιρετων η ονείρωξη του πραγματικού αισθητου εντός μας
ζεονζωοναλιον
ορατον αει
συμμετρία αντιφρονούντων
αειρροος ιστορια
.
.
.

Τα Συναισθηματα της Μηδειας
-Medea's Emotions-
painting emotions c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-Μηδεια Ευρυπιδη Επιδαυρος 1976 Ελενη Χατζηαργυρη
-music Jody Pou Udite Amanti
.
.
.
Μηδεια-χ.ν.κουβελης

η θαλασσα [εκλεισε το παραθυρο]
ακουσε τον ανεμο[''να'ταν να μην ακουγα'']
μια φωνη -μια δευτερη φωνη
επειτα γελιο
[το μηλο παρατημενο πανω στο κιτρινο τραπεζι]
ειδε την εικονα της σχισμενη στον καθρεφτη
[[μήτηρ
κινεῖ κραδίαν͵ κινεῖ δὲ χόλον.]]
μια κουκλα με βγαλμενα ματια σπασμενα χερια
ενα ποδι ελειπε τραβηγμενα τα μαλλια
[η μνημη της πατριδας τοτε.ο πατερας πηγε να την εμποδισει]
[ἄγριον ἦθος στυγεράν τε φύσιν
φρενὸς αὐθάδους]
''ο ηλιος γιατι δεν δυει; ποτε να μην ξαναβγει.
σκοταδι θελω.γιατι με τυρανναει το φως;
τι μεγαλη μερα''
[λύει δ΄ ἄλγος]

.

.
.
Μηδεια Ευριπιδη [3ο Χορικό-στιχοι 627-633]
μεταφραση χ.ν.κουβελης

Χορος

ἔρωτες ὑπὲρ μὲν ἄγαν  
ἐλθόντες οὐκ εὐδοξίαν
οὐδ΄ ἀρετὰν παρέδωκαν
ἀνδράσιν· εἰ δ΄ ἅλις ἔλθοι  630
Κύπρις͵ οὐκ ἄλλα θεὸς εὔχαρις οὕτως.
μήποτ΄͵ ὦ δέσποιν΄͵ ἐπ΄ ἐμοὶ χρυσέων τόξων ἐφείης
ἱμέρῳ χρίσασ΄ ἄφυκτον οἰστόν.
.
Χορος

ερωτες παν'απ'τα μετρα
σαν ερχονται μητ'ονομα καλο
μητ'αρετη φερνουν
στους ανθρωπους.μ'αν συνετα ομως ερθει 630
η Κυπρις,μητ'αλλη θεα γεματη χαρι ετσ'ειναι.
ποτε,ω δεσποινα,σε με απ'τα χρυσα τοξα μη ριξεις
στον ποθο που'ναι βαμενη την αφευκτη σαιτα
.
.
.

Γλαυκος του Ιππολοχου Τρωας και Διομηδης του Τυδεα Αχαιος -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΠΙΚΑ  ΣΧΟΛΙΑ ΠΑΝΩ ΣΕ ΟΜΗΡΙΚΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ  ΤΗΣ ΡΑΨΩΔΙΑΣ Ζ' ΤΗΣ ΙΛΙΑΔΑΣ
ΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΧΑΙΟΥ ΤΥΔΕΙΔΗ ΔΙΟΜΗΔΗ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΩΑ ΓΛΑΥΚΟ
ΤΟΥ ΙΠΠΟΛΟΧΟΥ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

τον ειδε ξαφνικα μπροστα του ο Τυδειδης Διομηδης τον αντρειο Γλαυκο
''ποιος εισαι;αν εισαι ανθρωπος στασου αντιπαλος απεναντι μου ισομαχος
αν ομως εισαι καποιος θεος,με τους θεους δεν τα βανω υβρις ειν'αυτο''
κι εκεινος του'πε τοτε με λογια που σαν πουλια φτερωτα ητανε
'''την Εφυρα την Κορινθο γεννια απ'τον Σισυφο και παιδι αυτου ο Γλαυκος
κι αυτου παιδι ο Βελλεροφοντης που βασανα τραβηξε πολλα σαν η Αντεια
τον ερωτευτηκε του βασιλια Προιτου η γυναικα κι εκεινος δεν την θελησε
και τοτε εκεινη ψευτικε στον βασιλια πως εκεινος την ατιμασε
κι ο βασιλιας τον εστειλε με σηματα λυγρα στον πεθερο του στη Λυκια
στα ρεματα του Ξανθου να τον ξεκανει εκει περα εκεινος
κι οταν εφτασε και του'δειξε τα σηματα εκεινος τον εστειλε να σκοτωσει την Χιμαιρα
που'ταν μπροστα λιονταρι και πισω δρακοντας φιδι και ξεφυσουσε φωτια
και καυτερο καπνο απ'το φικαλεο στομα της κι απ'τα ρουθουνια
κι υστερα να πολεμησει τους κυδαλιμους ισχυρους Σολυμους
και τριτο τις αντρομαχες ἀντιανείρας Αμαζονες να μαχευτει
και με λοχο αριστων του'στεισ`ενεδρα ξαφνικα να του ριχτει
και σαν νικητης απ'ολ'αυτα γυρισε τον παντρεψε με τη κορη του
και του'δωκε καρπερο περιβολι κι ευφορο φαρδυ χωραφι
κι αμπελι καλο να'χει να γλυκογευεται καρπους και χυμο
κι αυτη Ἴσανδρόν τε καὶ Ἱππόλοχον καὶ Λαοδάμειαν γεννησε 197
ομως αυτον τον εχθρευτηκαν οι θεοι και σαλεψ' ο νους του
και πλανιονταν στον ερημο Ἀλήϊον τοπο μακρυα απ'ανθρωπων κατοικιες
εγω απ'αυτον περιφανευομαι πως ειμαι τον γενναιο Βελλεροφοντη
γεννημα του παιδιου του Ιππολοχου  ''
ετσ'ειπε κι ως ακουσε τα λογια αυτα ο Διομηδης του Τυδεα
ἔγχος μὲν κατέπηξεν ἐπὶ χθονὶ πουλυβοτείρῃ 213
το κονταρι εμπηξε  στη γη που πολλους θρεφει και του'πε
με λογια που σαν πουλια φτερωτα ητανε
ἦ ῥά νύ μοι ξεῖνος πατρώϊός ἐσσι παλαιός·
Οἰνεὺς γάρ ποτε δῖος ἀμύμονα Βελλεροφόντην
ξείνισ' ἐνὶ μεγάροισιν ἐείκοσιν ἤματ' ἐρύξας·
οἳ δὲ καὶ ἀλλήλοισι πόρον ξεινήϊα καλά·
Οἰνεὺς μὲν ζωστῆρα δίδου φοίνικι φαεινόν,
Βελλεροφόντης δὲ χρύσεον δέπας ἀμφικύπελλον        220
καί μιν ἐγὼ κατέλειπον ἰὼν ἐν δώμασ' ἐμοῖσι.
''εσυ μου'σαι τωρα φιλος απο φιλοξενια πατρογονικος παλιος
αφου ο Οινεας καποτε τον θεικο αμεμπτο Βελλεροφοντη
φιλοξενηξε στα μεγαρα εικοσι μερες κρατωντας.
κι αυτοι ο ενας στον αλλον προσφεραν δωρα φιλοξενιας καλα
ο Οινεας ζωστηρα εδωσε κοκκινη φοινικια λαμπρη
ο Βελλερεφοντης χρυσο ποτηρι με γυρω δυο λαβες 220
κι αυτο εγω αφησα φευγοντας στα παλατια μου''
κι αφου οι δυο αντρειοι πολεμιστες γνωρισθηκαν κι ευχαριστηθηκαν
στη καρδια για τον παλιο πατρογονικο δεσμο σαν φιλοι εδωσαν
τα χερια κι οχι αντιπαλοι εχθροι να εξολοθρεψει ο ενας τον αλλον
ὃς πρὸς Τυδεΐδην Διομήδεα τεύχε' ἄμειβε 235
χρύσεα χαλκείων, ἑκατόμβοι' ἐννεαβοίων.
κι ο Γλαυκος με τον Τυδειδη Διομηδη ανταλλαξε αρματα 235
χρυσα με χαλκινα,εκατο βοδιων με εννια βοδιων
και τοτε μεσα τους εννοησαν καλα τον αφευκτο λογο τον αληθινο
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν. 146
φύλλα τὰ μέν τ' ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ' ὕλη
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ' ἐπιγίγνεται ὥρη·
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ' ἀπολήγει.
''οποια των φυλλων η γεννια τετοια και των ανθρωπων  146
τα φυλλα μεν αλλα ο ανεμος κατω ριχνει,αλλα δε το δεντρο
το θαλερο φυτρωνει,οταν της ανοιξης ερχεται η ωρα,
σαν των ανθρωπων τη γενια η μια φυτρωνει η δ'αλλη τελειωνει''
.
.
.

Ισοτροπισμοι 1-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Σταδίου προς Σύνταγμα-χ.ν.κουβελης

Σταδιου
Έρημα βήματα
Βιτρίνες κενές ανθρωπων
Φωνή "τι;"ειναι
Διάνυσμα μηδενικού μετρου
Ανύπαρκτος.τόπος
Θόρυβος χρονου
Ανυπάκουη διαστολή γεγονοτων
Στροφη
Αντιστροφη
Συνταγμα
.
.

Ισοτροπισμοι 2-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερμού προς Αθηνας-χ.ν.κουβελης

Ερμου
Ιδεοποιος αντλια
Εξαρθρωση ιδεολογιων
Φωνή "ποιος;"ειναι
Υποσιτισμος βλεμματος
Υποχονδρια κυρία η Ιστορια
Αναλφαβητισμοι
Υπερκορεσμος μοντερνου
Συστολή
Διαστολη
Αθηνας
.
.
.

Ισόποσα-χ.ν.κουβελης

ισοποσα αερουθουμενων ποδηλάτων σε υποθετικες εγκλίσεις φεγγαριού εναποθετουν
αέναες περιστροφές σε γραμμοφωνα 24 γράμματα σαν πουλιά φτερωτά υποχωροντας
και εκ διαμέτρου προχωροντας ενδόξα εδώ στην ασυλία του άπειρου η ετεροποση
πτήση της ελευθεριας των
.
.
.

pop art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
Εκφραση-χ.ν.κουβελης

η απολυτη σιγη του κοκκινου
στη στιλπνη υγρασια της μελισσας
σειει πολυβουη οροσειρα
αγριων ταυρων

.

.
.

Ηω και Τιθωνος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Τιθωνος-χ.ν.κουβελης

η Αω ζητησε την αθανασια του Τιθωνου
κι οχι μαζι και τη νεοτητα κι αυτος τωρα
οὐδέ τι κινῆσαι μελέων δύνατ᾿ οὐδ᾿ ἀναεῖραι
και το ρημα ἀτίταλλεν μας λεει πως αυτη αυτον
σαν μικρο παιδι φροντιζε κι εκεινος εναγωνιως
το  τεττίγεσιν έοικότες περιμενε να επελθει
να η φωνὴ ῥέει ἄσπετος την αχρηστη αιωνιοτητα
.
.
[Αποσπασματα αρχαιων απο τον Ομηρικο Υμνο- Εις Αφροδιτην]
.
.
.

Ωραια Ελενη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
.
Η ΟΥ ΝΕΜΕΣΙΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ
[Ομηρου Ιλιαδα,ραψωδια Γ',στιχοι 139-160]
μεταφραση χ.ν.κουβελης

τα πορτοκαλια στο κηπο αυτη την εποχη φιαλες γευστικου
χυμου ,τα βλεπει ν'αναδευονται και στην πιο παραμικρη αναπνοη
του αερα,
μια φωνη πεταξε σαν πουλι λαμπερο φως,
στον καθρεφτη ενα κενο,πισω στη καρεκλα το λεπτο πεπλο
και στο τραπεζι η χρυση μασκα,ενα πουλι τσιμπολογαει τα ματια της,
εκει που ειναι στη πραγματικοτητα οι βολβοι της,σε ποια ιστορια
ανθισαν και μαραθηκαν,
κοιταζει τα χερια της,δυο ατελειωτες σειρες γεγονοτων,
αυτο εγινε,τοτε,σ'εκεινο το μερος,ηταν αυτη η' θεατης η' ξενη,
η' ενα ειδωλο,οπως τωρα,
γιατι μυριζουν τα πορτοκαλια;
τι σημαινει αυτη η απεραντη γαληνη;πως να'ναι η αιωνιοτητα;
ο κυκλος ενος λαμπερου πουλιου τρεμει τον ισκιο του στον απεναντι
ασπρισμενο τοιχο,μεχρι χθες ηταν οι εργατες και δουλευαν,εφυγαν,
σημερα δεν ηταν,
τι ευτυχια να παρατηρεις τους ανθρωπους,να τους βλεπεις,ολοκληρους,
που ειναι οταν δεν τους βλεπεις;
κοιταξε την εικονα της,ποια ειναι;
μεγαλα ματια αυτια σαν κοχυλια μαλλια σγουρα σαν σερπαντινες αποκριας,
οταν κανει βολτα με το ποδηλατο στη παραλια ανεμιζουν στο δροσερο
αερακι,
φορεσε τη χρυση μασκα,πρωτα μπροστα στον καθρεφτη κι επειτα μεσα
στο κηπο προβαρε τα λογια της
στιχοι 139-160 απο την ραψωδια Γ',
εκανε ενα δυο λαθη,καποιες λεξεις δεν θυμηθηκε,ακομα πρεπει
να διορθωσει την εκφραση της,και την κινηση της να προσεξει,
αυτη την ωρα της δυσης του ηλιου
τα πορτοκαλια γυαλιζαν χρυσα,
.
Ὣς εἰποῦσα θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔμβαλε θυμῷ
ἀνδρός τε προτέρου καὶ ἄστεος ἠδὲ τοκήων·        140
αὐτίκα δ' ἀργεννῇσι καλυψαμένη ὀθόνῃσιν
ὁρμᾶτ' ἐκ θαλάμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα
οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ' ἕποντο,
Αἴθρη Πιτθῆος θυγάτηρ, Κλυμένη τε βοῶπις·
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανον ὅθι Σκαιαὶ πύλαι ἦσαν.
Οἳ δ' ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην
Λάμπόν τε Κλυτίον θ' Ἱκετάονά τ' ὄζον Ἄρηος
Οὐκαλέγων τε καὶ Ἀντήνωρ πεπνυμένω ἄμφω
ἥατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῇσι πύλῃσι,
γήραϊ δὴ πολέμοιο πεπαυμένοι, ἀλλ' ἀγορηταὶ        150
ἐσθλοί, τεττίγεσσιν ἐοικότες οἵ τε καθ' ὕλην
δενδρέῳ ἐφεζόμενοι ὄπα λειριόεσσαν ἱεῖσι·
τοῖοι ἄρα Τρώων ἡγήτορες ἧντ' ἐπὶ πύργῳ.
οἳ δ' ὡς οὖν εἴδονθ' Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν,
ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ' ἀγόρευον·
οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
τοιῇδ' ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·
αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν·
ἀλλὰ καὶ ὧς τοίη περ ἐοῦσ' ἐν νηυσὶ νεέσθω,
μηδ' ἡμῖν τεκέεσσί τ' ὀπίσσω πῆμα λίποιτο.        160
.
ετσι λεγοντας η θεα γλυκια νοσταλγια εβαλε στη καρδια
και για τον πρωτον αντρα και τη πολη κι ακομα τους γονεις 140
τοτ' αφου μ'ασπρο λαμπρο καλυφτηκε λεπτο πεπλο
ορμησ'εξω απ'τη καμαρα τρυφερο κατω δακρυ χυνοντας
οχι μοναχη,μαζι μ'αυτη και δυο περαστεκαμενες ακολουθουσαν
η Αιθρα του Πιτθεα η θυγατερα κι η Κλυμενη με τα μεγαλα σα βοδιου ματια
γρηγορα επειτα εφτασαν οπου οι Σκαιες πυλες ησαν
αυτοι γυρω απ'τον Πριαμο και τον Πανθοο και τον Θυμοιτη
και τον Λαμπο και τον Κλυτια και τον Ικεταονα τον βλαστο τ'Αρη
κι ο Ουκαλεγων κι ο Αντηνωρας συνετοι στο μυαλο κι οι δυο
καθονταν δημογεροντες πανω στις Σκαιες πυλες
απ'τα γηρατεια στο πολεμο ηταν παυμενοι,αλλ'αγορητες 150
εξοχοι,στα τζιτζικια μοιαζοντας που και μεσα στο δασος
στα δεντρα καθισμενοι φωνη απαλη σαν τον κρινο βγαζουν
τετοιοι λοιπον των Τρωων ηγητορες καθονταν πανω στον πυργο.
αυτοι δε μολις ειδαν την Ελενη πανω στον πυργο να'ρχεται
σιγανα ο ενας προς τον αλλον λογια φτερωτα απηυθυναν.
δεν ειναι θεικη τιμωρια που Τρωες και ευκνημιδες Αχαιοι
για τετοια ξεχωριστη γυναικα πολυ καιρο βασανα υποφερουν
φοβερα στις αθανατες θεες στην οψη μοιαζει.
αλλα και ετσι τετοια αν ειναι στα καραβια ν'ανεβει
μητε σε μας και στα τεκνα πισω πληγη να μεινει 160
.
.
.

Σαπφω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΣΑΠΦΟΥΣ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ο παπυρος της Οξυρυγχου 1787 που εκδοθηκε απο τον Grenfell και τον Hunt στις αρχες
του 1900 περιειχε το μισο δεξιο μερος του ποιηματος,το 2004 εκδοθηκαν οι παπυροι
21351 και 21376 με τη βοηθεια των οποιων  το ποιημα ολοκληρωθηκε
.
ὔμμες πεδὰ Μοίσαν ἰ]οκ[ό]λπων κάλα δῶρα, παῖδες,
σπουδάσδετε καὶ τὰ]ν φιλάοιδαν λιγύραν χελύνναν·

ἔμοι δ’ ἄπαλον πρίν] ποτ’ [ἔ]οντα χρόα γῆρας ἤδη
ἐπέλλαβε, λεῦκαι δ’ ἐγ]ένοντο τρίχες ἐκ μελαίναν·

βάρυς δέ μ’ ὀ [θ]ῦμος πεπόηται, γόνα δ’ [ο]ὐ φέροισι,
τὰ δή πότα λαίψηρ’ ἔον ὄρχησθ’ ἴσα νεβρίοισι.

τὰ <μὲν> στεναχίσδω θαμέως· ἀλλὰ τί κεν ποείην;
ἀγήραον ἄνθρωπον ἔοντ’ οὐ δύνατον γένεσθαι.

καὶ γάρ π[ο]τα Τίτωνον ἔφαντο βροδόπαχυν Αὔων
ἔρωι φ[υρ]άθεισαν βάμεν’ εἰς ἔσχατα γᾶς φέροισα[ν,

ἔοντα [κ]άλον καὶ νέον, ἀλλ’ αὖτον ὔμως ἔμαρψε
χρόνωι πόλιον γῆρας, ἔχ[ο]ντ’ ἀθανάταν ἄκοιτιν.

εσεις,αφοσιωμενες στις Μουσες με τους μυριστους σαν ια κολπους τα ωραια δωρα,
κοριτσια,να σπουδαζεται,και την φιλαοιδο μελωδικη λυρα απο καυκαλο χελωνας

σε μενα δε απαλο πριν καποτε οντας το δερμα το γηρας τωρα
το κατεβαλε,ασπρες δ'εγιναν οι τριχες απο μαυρες

βαρεια  δε σε με η καρδια εχει γινει,τα γονατα δεν με κρατουν
αυτα που καποτε αναλαφρα ηταν στο χορο ομοια στα ελαφακια

γι'αυτα στεναζω συχνα,αλλα και τι να κανω;
αγηραστος ο ανθρωπος ειναι αδυνατο να γινει

και οπως καποτε τον Τιθωνο λενε η ροδοβραχιονη Ηω
απ'τον ερωτα αναστατωμενη ηρθε στα εσχατα της γης φερνοντας

οντας ωραιον και νεον,αλλ'αυτον ομως τον αρπαξε
στην ωρα το γκριζο γηρας,εχοντα αθανατη γυναικα
.
.
.

Κωστης Παλαμας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΕΛΛΗΝΑ-χ.ν.κουβελης

Λιτα χτιστε την Ελλαδα,απλοχωρη ,μεγαλη,
γερα θεμελιωμενη
[παραφραση στο ποιημα ''τα σχολεια χτιστε''
του Μεγαλου Ποιητη Κωστη Παλαμα]

''Δεν θα μου το κανετε εδω μεσα Αμερικαν Μπαρ''

τα δαχτυλα του δεξιου χεριου σου ειναι πεντε.Ανοιξτα και δειξτα στους πολιτικους
.
.
.

ΥπερΔυναμικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Συναφειες-χ.ν.κουβελης

κύβοι νερων σε βουβό ύπνο λεξεων

αλαζονικοι κορμοι κρινων σε επιζωγραφισμενα φυλλα

φωνή δέντρων σε πράσινα φυλλωματα πουλιων

λευκοφορος ανεμος σε κήπους μελισσων

ο αυτοφυης χρόνος σε βηματα αμμου

και ρίγος κοχυλιου σε διαφάνεια ψαριου
.
.
.

Η θεα Αθηνα βλεπεται να λουζεται απο τον Τειρεσια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΜΕΓΑΛΟΦΥΗΣ ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΜΑΣΤΩΝ ΤΟΥ ΤΕΙΡΕΣΙΑ-χ.ν.κουβελης

αυτος εκμεταλευτηκε προς ιδιον συμφερον τη φημη του μαντη
ενα Οιωνοσκοπιο στη Θηβα κι ενα Μαντειο στον Ορχομενο εστησε
και προσεχως Χρηστηριο στη Τιλφουσα να οικονομαει
τωρα που'ναι ευκαιρια γιατι τα πραγματα ειν'αμφιρροπα λιαν
μ'αυτους τους Λαμβακιδες και τους διαφορους Σπαρτους κυβερνητες
οτ'ειδε λεει κρυφα την Αθηνα να λουζεται γυμνη στην Ιπποκρηνη
κι η θεα οργιστηκε και τον τυφλωσε υστερα μετανιωνοντας εστειλε
τον Εριχθονιο οφι απ'την αιγιδα της να καθαρισει τ'αυτια του
γι'αυτο καταλαβαινε την μυστικη γλωσσα των πουλιων να προφητευει
κουραφεξαλα αυτα ειναι γι'αφελεις που πιστευουν τετοιες μυθολογιες
κι ακομα πως στ'ορος Κυλληνη  σκοτωνοντας το θηλυκο απο δυο φιδια
ζευγαρωμενα γυναικα με μαστους εγινε και στη ελευθερια Κορινθο
επτα συναπτα ετη ως εταιρα πορευτηκε μαλιστα λιαν επικερδως
κι επειτα παλι στ'ορος Κυλληνη σκοτωνοντας τ'αρσενικο απ'τα ιδια φιδια
ζευγαρωμενα αντρας με φαλλο επεστρεψε εδω στη Καδμεια Θηβα
αν δεν ειναι απατες αυτες οι συμμετριες, δηθεν τυχαιες,τι αλλο ειναι;
τι αντρας γυναικα αντρας;διχως αλλο μασκαρευτηκε με γυναικεια ρουχα
αλλαξε και την ομιλια του καταλληλα και τα φερσιματα του,αυτο εκανε
και τωρα εδω στη Καδμεια Θηβα τον ευγενικο Οιδιποδα τον βασιλιας μας
θελει ν'αποκαλυψει ως φονια του πατερα κι αιμομιχτη και να τον εκδιωξει
ενα φερεφωνο του Κρεοντα,πληρωμενος ειναι απ'αυτον και δεν μας ξεγελαει
πως ακομα πληρωσε καποιον Ψευτοησιοδο να γραψει γι'αυτον ποσο σπουδαιος
ειναι στην Μελαμποδεια το ξερουμε καλα για δηθεν κριση που'κανε στη διαμαχη
Ηρας και Δια Περι της Ηδονης κι αποφανθει μ'υφος περισπουδαστο ως ειδημων
των δυο φυλλων:εκ των δεκα μερων εν μερος το αρρεν εννεα δε μερη το θηλυ,
τα στραβαδια του βεβαια του ηξερε και γι'αυτο τον τυφλωσε η Ηρα κι ο ευνοηθεις
Διας τον επιβραβευσε με τη μαντεια κι επιπλεον να ζησει επτα η' εννια γενιες ανθρωπων
κι ολ'αυτα τελειωσαν τον καιρο των Επιγονων στην Τιλφουσα πηγη
τωρα πως ο Ομηρος τον εχει στη Λ' ραψωδια της Νεκυιας ισως αυτο
να δικαιολογειται γιατι τυφλος ηταν κι αυτος ο ιδιος τι ειν'αδυνατον
ο πολυμητις Οδυσσεας να αυμβουλευτηκε απο'ναν τετοιο στραβο ανθρωπο
.
.
.

Greek Geometricus-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΣΕ ΧΡΟΝΟ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟ-χ.ν.κουβελης

ειδα[θυμαμαι,οπως καποιος θυμαται το πρωτο τετραδιο
τα πρωτα παπουτσια το πρωτο περπατημα]ανθρωπους
απλους χωρικους αντρες λιγομιλητους και γυναικες ακαλλωπιστες
αφτιαχτες χαρα τους να φιλευουν τα παιδια,εμας,και τους ξενους
περαστικους μ'ολοκληρους ρομβους ραβανι ζαχαρωμενα ξερα συκα
κατω απ'τη πνοη ανθισμενων αμυγδαλιων να σποριαζουν τη γενια τους
μικρο σκουλικι η ζωη βγαζει φτερα πεταλουδα και στον αερα πεταει παιζει
παιδια στον παροντα χρονο με λησμονημενο το περασμενο κι αφροντιστα
για το ερχομενο στο λιγο στο ελαχιστο στην ενδεια που δεν ειναι φτωχεια
στ'ασπρα ακρογυαλια στους πρασινους λοφους στα λειψα χωραφια
στα κυπαρισσια που οριζουν τον φραχτη ενος κηπου
και το σπιτι απεριττο να σε χωρεσει σημαδι πως εισαι εδω πως βρεθηκες
πως σε υπολογιζουν,γιατι για να υπολογιζει ανθρωπος ανθρωπο ειναι
η ανθρωποτητα
Ψυχης τε περατα[ειπε ο Ηρακλειτος]δεν θα φτασει ποτε ανθρωπος
κι εγω εδω τωρα ξεφυλλιζω ανθρωπους
και κανεις δεν ξερει τι εχει συμβει
η΄τι δεν θα συμβει
η',κατα καποιο τροπο,τι θα αποσιωποιηθει
.
.

.

αρχαικο-σε λαμαρινα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ιολη Ευρυπιδη-σε λαμαρινα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΙΟΛΗΣ ΕΥΡΥΠΙΔΗ-χ.ν.κουβελης

Όμηρου Ιλιάδα-ραψωδια Β-στιχοι 729-733
Ομηρου Οδύσσεια-ραψωδια φ-στιχοι 13-41,ραψωδια θ-στιχοι 223-228
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
Όμηρου Ιλιάδα-ραψωδια Β-στιχοι 729-733]
Οἳ δ' εἶχον Τρίκκην καὶ Ἰθώμην κλωμακόεσσαν,
οἵ τ' ἔχον Οἰχαλίην πόλιν Εὐρύτου Οἰχαλιῆος,
τῶν αὖθ' ἡγείσθην Ἀσκληπιοῦ δύο παῖδε
ἰητῆρ' ἀγαθὼ Ποδαλείριος ἠδὲ Μαχάων·
τοῖς δὲ τριήκοντα γλαφυραὶ νέες ἐστιχόωντο.

αυτοι'χαν την Τρικκη και την πετρωδη Ιθωμη
κι αυτοι'χαν την Οιχαλια την πολι του Ευρυτου του Οιχαλια,
αυτων τοτε ηγουνταν του Ασκληπιου τα δυο παιδια
γιατροι αξιοι ο Ποδαλειριος και ο Μαχαων
σ'αυτους τριαντα κοιλα καραβια ακολουθουσαν με σειρα
,
[Ομηρου Οδύσσεια-ραψωδια φ-στιχοι 13-41]
δῶρα τά οἱ ξεῖνος Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσας
Ἴφιτος Εὐρυτίδης, ἐπιείκελος ἀθανάτοισι.
τὼ δ' ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην ἀλλήλοιϊν
οἴκῳ ἐν Ὀρτιλόχοιο δαΐφρονος. ἦ τοι Ὀδυσσεὺς
ἦλθε μετὰ χρεῖος, τό ῥά οἱ πᾶς δῆμος ὄφελλε·
μῆλα γὰρ ἐξ Ἰθάκης Μεσσήνιοι ἄνδρες ἄειραν
νηυσὶ πολυκλήϊσι τριηκόσι' ἠδὲ νομῆας.
τῶν ἕνεκ' ἐξεσίην πολλὴν ὁδὸν ἦλθεν Ὀδυσσεύς,        20
παιδνὸς ἐών· πρὸ γὰρ ἧκε πατὴρ ἄλλοι τε γέροντες·
Ἴφιτος αὖθ' ἵππους διζήμενος, αἵ οἱ ὄλοντο
δώδεκα θήλειαι, ὑπὸ δ' ἡμίονοι ταλαεργοί·
αἳ δή οἱ καὶ ἔπειτα φόνος καὶ μοῖρα γένοντο,
ἐπεὶ δὴ Διὸς υἱὸν ἀφίκετο καρτερόθυμον,
φῶθ' Ἡρακλῆα, μεγάλων ἐπιίστορα ἔργων,
ὅς μιν ξεῖνον ἐόντα κατέκτανεν ᾧ ἐνὶ οἴκῳ,
σχέτλιος, οὐδὲ θεῶν ὄπιν αἰδέσατ' οὐδὲ τράπεζαν,
τὴν ἥν οἱ παρέθηκεν· ἔπειτα δὲ πέφνε καὶ αὐτόν,
ἵππους δ' αὐτὸς ἔχε κρατερώνυχας ἐν μεγάροισι.        30
τὰς ἐρέων Ὀδυσῆϊ συνήντετο, δῶκε δὲ τόξον,
τὸ πρὶν μὲν ἐφόρει μέγας Εὔρυτος, αὐτὰρ ὁ παιδὶ
κάλλιπ' ἀποθνῄσκων ἐν δώμασιν ὑψηλοῖσι.
τῷ δ' Ὀδυσεὺς ξίφος ὀξὺ καὶ ἄλκιμον ἔγχος ἔδωκεν,
ἀρχὴν ξεινοσύνης προσκηδέος· οὐδὲ τραπέζῃ
γνώτην ἀλλήλω· πρὶν γὰρ Διὸς υἱὸς ἔπεφνεν
Ἴφιτον Εὐρυτίδην, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν,
ὅς οἱ τόξον ἔδωκε. τὸ δ' οὔ ποτε δῖος Ὀδυσσεὺς
ἐρχόμενος πόλεμόνδε μελαινάων ἐπὶ νηῶν
ᾑρεῖτ', ἀλλ' αὐτοῦ μνῆμα ξείνοιο φίλοιο        40
κέσκετ' ἐνὶ μεγάροισι, φόρει δέ μιν ἧς ἐπὶ γαίης.

τα δωρ'αυτα σ'αυτον φιλος ξενιας στη Λακεδαιμονα ετυχε να δωσει
ο Ιφιτος του Ευρυτου,παρομοιος στους αθανατους,
που στη Μεσσηνη συναντησε'ο ενας τον αλλον
στο σπιτι του θαυμαστου Ορτιλοχου,οπου σ'αυτον ο Οδυσσεας
ηρθε για χρεος,επειδη σ'αυτον ολος ο δημος οφειλε
προβατα αφου απ'την Ιθακη Μεσσηνιοι αντρες αρπαξαν
στα καραβια τα πολυσκαρμα τριακοκια μαζι με τους βοσκους.
 γι'αυτα αποσταλθηκε πολυ δρομο να'ρθει ο Οδυσσεας 20
παιδι οντας,προς τα κει λοιπον τον εστειλε ο πατερας κι οι αλλοι γεροντες
κι ο Ιφιτος παλι αλογα ζητουσε να βρει,αυτα σ'αυτον χαθηκαν
δωδεκα θηλυκα,μ'ανθεκτικα μουλαρια να βυζαινουν.
αυτες τοτε σ'αυτον επειτα και φονος και μοιρα εγιναν
οταν τοτε στου Δια το γιο εφτασε τον οξυθυμο,
τον λαμπρο Ηρακλη,μεγαλων εμπειρο γνωστη εργων
αυτος αυτον ξενον οντα σκοτωσε ενω ηταν στο σπιτι ,
ο ολεθριος,ουτε των θεων την εκδικηση ντραπηκε ουτε το τραπεζι
αυτο που σ'αυτον παραθεσε.επειτα δ'εφονευσε κι αυτον,
και τις φοραδες αυτος κρατησε με τις δυνατες οπλες στα μεγαρα 30
αυτες ζητωντας με τον Οδυσεα συναντηθηκε,του'δωκε δε τοξο,
που πριν κατειχε ο μεγας Ευρυτος,αλλα στο παιδι
καταλλειπε αποθνησκωντας στα δωματα τα ψηλα.
σ'αυτον δε ο Οδυσεας ξιφος οξυ και ισχυρο κονταρι εδωκε,
αρχη φιλοξενιας στενης συγγενειας.ουτε σε τραπεζι
γνωρισ'ο ενας τον αλλον,γιατι πριν ο γιος του Δια εφονευσε
τον Ιφιτο υου Ευρυτου,παρομοιον στους αθανατους,
αυτος που σ'αυτον τοξο εδωκε,αυτο δε ουδεποτε ο θεικος Οδυσσεας
πηγαινοντας για πολεμο στα μελανα πανω τα καραβια
επαιρνε,αλλ'αυτου μνημα στον φιλο της ξενιας τον αγαπητο 40
αφηνε να'ναι στα μεγαρα,το'φορουσε δε αυτος στη γη του
.
 (Ομηρου Οδύσσεια-ραψωδια Θ-στιχοι 223 -228)
ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω,
οὔθ' Ἡρακλῆϊ οὔτ' Εὐρύτῳ Οἰχαλιῆϊ,
οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἐρίζεσκον περὶ τόξων.
τῶ ῥα καὶ αἶψ' ἔθανεν μέγας Εὔρυτος οὐδ' ἐπὶ γῆρας
ἵκετ' ἐνὶ μεγάροισι· χολωσάμενος γὰρ Ἀπόλλων
ἔκτανεν, οὕνεκά μιν προκαλίζετο τοξάζεσθαι.

στους αντρες δε στους προτερους να'ρθω σ'εριδα δεν θα'θελα
ουτε με τον Ηρακλη ουτε με τον Ευρυτο της Οιχαλιας,
αυτοι βεβαια και με τους αθανατους εριζαν περι τοξων
γι'αυτο βεβαια και γρηγορα πεθανεν ο μεγας Ευρυτος ουδ'εις γηρας
εφτασε να'ναι στα μεγαρα.γιατι χολιασμενος ο Απολλων
τον σκοτωσε,επειδη αυτον προκαλουσε να τοξευσει
.
.
ΙΟΛΗ ΕΥΡΥΠΙΔΗ-χ.ν.κουβελης

''ενα πραγμα''
σκεφτεται πως ειναι ενα πραγμα
''ενα πραγμα ο ανθρωπος''
εδω στη Τραχινα
απο την Οιχαλια οιχομαι αλος
εκει τους εσφαξε ολους ο Ηρακλης
πατερα αδερφια ''κι εμενα μ'αρπαξε χωρις να θελω''
ιερη μανια τρελλα τον επιασε οπως τοτε με τα παιδια του
''τι φταιω εγω'' τωρα που ολα συνετελλεσθηκαν
και το δηλητηριο του Νεσσου του ποτισε το κορμι
και τον εκαψε κι η ευγενικη Δηιανειρα χαθηκε απ'εαυτου της
''τωρα γυναικα του Υλλου''ρημαγμενη μεσα στους καθρεφτες της μνημης
''ο αδελφος μου ο Ιφιτος''να ψαχνει τις χαμενες φοραδες
μεσα στους στιχους 13-41 της ραψωδια φ' της  Οδυσσειας του Ομηρου
ενας ολοκληρος ζωντανος ανθρωπος
''εγω ανθρωπος μεσα στα διχτια της ιστοριας αλλων ανθρωπων''
.
.
.

Αδωνης και Αφροδιτη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Αδωνης και Αφροδιτη-χ.ν.κουβελης

το φως εκτυφλωτικο αντανακλουσε πανω στους κιτρινους χρωματισμενους τοιχους,
ενα τζιτζικι μπηκε απ'τ'ανοιχτο παραθυρο και σταθηκε πανω στο κοκκινο σεντονι
του κρεβατιου κι επειτα πεταξε και βγηκε,κοιταξε,στο τραπεζι το γυαλινο ανθοδοχειο
με τις ανεμωνες και τα τριανταφυλλα,η μερα αρχισε να ζεστενει.σηκωθηκε απ'το κρεβατι.
πηγε και καθισε στον ορθογωνιο καθρεφτη,ειδε ενα χωραφι με πολλα σμυρνα και μια
κοπελα ουρλιαζοντας να τρεχει μεσα,σκονταψε κι επεσε,ακουγε την αναπνοη της δυνατη,
σε λιγο η σκια του την σκεπασε βαρια,εσκυψε πανω της,θελησε να φωναξει,δεν
μπορεσε,εκλεισε τα ματια,της ελεγε,εκεινη τη μερα το πρωι που ξυπνησε, για ενα
αγριογουρουνο που τον κυνηγουσε,σ'ενα λιβαδι με πολλες ανεμωνες του ειπε,δεν
της απαντησε,οι τριανταφυλιες μας ανθισαν στο κηπο,ελα να τις δεις,εκοψε ενα τριαν-
ταφυλλο ,δεν προσεξε και τ'αγκαθια του τον τρυπησαν στο δειχτη του δεξιου χεριου,
ετρεξε κοκκινο αιμα,ποιος ξερει της ειπε,γελωντας,ετσι εγινε ομορφοτερο,και της το
προσφερε,στην ακρη του κηπου τους αρχιζε η θαλασσα,μια απεραντη αμμουδερη
παραλια εκτεινονταν απ'τ'ανατολικα στα δυτικα,ξαφνικα ακουσαν κοριτσιστικες φωνες
πισω τους,κι αμεσως περασαν νεαρες κοπελες μπροστα τους τραγουδωντας και
βαδιζοντας ρυθμικα, στα χερια της,καθε μια,κρατουσε ενα καλαθι στολισμενο με
λουλουδια κι οταν εφτασαν στη θαλασσα αδειασαν τα λουλουδια πανω στα νερα
και τοτε γελωντας χαρουμενα μπηκαν στα γαλαζια νερα και κολυμπουσαν
παιζοντας,καποτε ημουνα κι εγω,του ειπε,αναμεσα σ'αυτες τις κοπελες,το τζιτζικι,το
ιδιο η' αλλο,ξαναμπηκε παλι μεσα στο δωματιο,το ακουσε,γυρισε και το ειδε να
στεκεται γατζωμενο πανω στο κοκκινο κρεβατι,δεν εφυγε,εμεινε εκει,σαν να ξεφυγε
απο κατι που το κυνηγουσε εκει εξω στο φως της μερας και να κρυφτηκε τρομαγμενο,
φοβηθηκε μηπως κανει καποιο θορυβο και το διωξει κι εμεινε ακινητη να το κοιταζει
.
.

Αδωνης και Αφροδιτη-painting animations c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music Jody Pou Elegy upon the death of Thomas Farmer H Purcell
.
.
.
.

.

Geometricus Logico Tractatus-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΛΕΞΕΩΝ-χ.ν.κουβελης

πεφτοντας ενας ανθρωπος κοματιαζεται η αιωνιοτητα

ο νεος μας αυτοκρατωρ με τη μοιχο συζυγο
πληρης παρασημων και πολυτιμων λιθων
σουλατσαρουν εν τη οδω Σταδιω
επευφημουμενοι απο το πληρωμενο πληθος
στο λαμπρο εκτυφλωτικο φως μεσημεριου
μια κουστωδια πανοπλων στρατιωτων τους περιστοιχιζει
ενας κλοουν ρητωρ απαγγελει μετα στομφου
τον πανηγυρικο της ημερας
κι εγω εκει απτοητος,οχι αδιαφορος,προχωρω
ευθυτενης με ερπηστριοφορα ιδεων Ηρακλειτου

ευθεια στο μελλον
.
.

.

4 Absolute Great Abstract-2μ Χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

In utopia-χ.ν.κουβελης

Color 4th dimension Time
Here and there ellipsis events
Noone World History
Money voices in exchange
Manless Barbary
Pass anti words
Nowhere
Whitehands whore waste land
West go west
In corruption infinity
The DNA of Idiotcracy
Mindnessless Civilization
The sir Ciceron wrote
Ave Circling Pax Romana
.
.
.

Great Flag-2μ Χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Υποθέσεις-χ.ν.κουβελης

Υποθέτω ένα δέντρο π.χ μια ελια
κι ένα ημισφαιρικο λοφο
υπολογίζοντας με όρους Ρενε Καρτεσιου
πολλαπλασιαζω ως το απειρο
το αποτέλεσμα το εκλαμβανω πραγματικο

.

.
.

In exactitude-2μ Χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Εμβολιμα Πράξεων-χ.ν.κουβελης

λίγο μετά τον Καουφμαν στη Σταδιου
είδα εναν ανθρωπο
τότε πεταχτηκε μπροστά του ένα παιδί
και φωναξε
"μην τον πυροβολισεις"
μ'αιφνιδίασε το μεταλλο της φωνής του
"δεν τον βλέπεις;"συνέχισε"ειναι ο Ορεστης
η' εκείνος ο Φιλιππος χαμένος χρόνια
μέσα στα χαρτιά της Ιστοριας"
άκουσα βουητο μελισσών στον ουρανο
και τότε σκεφτηκα
ένα κενό η αιωνιοτητα
που πρέπει να το γεμισω
.
.
.

Ιοκαστη-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Το Νανουρισμα της Ιοκαστης-χ.ν.κουβελης

ο Οιδιποδας μια λέξη κενή ηχου το κοχύλι
αστράφτει στο τραπέζι διαθλωμενο στο ποτήρι
με το νερό
μέσα επεπλεαν τα μάτια τού σαν δίδυμα ψάρια
η Ιοκαστη κάθισε απέναντι στη καρέκλα
πλαισιωμενη από τον ορθογωνιο καθρέφτη
πίσω της
μπηκε στην αιθουσα ένας μουσικός και κάθισε
στο μεγαλο πιάνο
με γυρισμένη τη πλάτη
άρχισε να παίζει
η γυναίκα με φωνή σοπράνο τραγουδούσε ένα
νανούρισμα
ο άντρας τοποθέτησε τα μάτια στη θέση τους
στο πρόσωπο του άνοιξε μια εφημερίδα και
διάβαζε μεγαλοφωνα τα γεγονότα
που συνέβησαν
.
.
.

Σπίτι στη θάλασσα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ιστιοφόρα Θάλασσας-χ.ν.κουβελης

στ'ακρωτήρι ο κοχυλοφορος χρονος
βηματιζει μ'απαλα δάχτυλα
ισοσκελες το φως
μ'ασπρα σεντόνια ανεμίζει τους γλαρους
.
.
.

Vladimir Mayakovsky-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο Μεγάλος Απεραντος Θυμός-3μ Χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


Ο Μεγάλος Απεραντος Θυμός-χ.ν.κουβελης
Στον Βλαδιμιρο. Μαγιακοφσκι

Συνεχίζω τον Καυγα
Μέχρι τελους

Τώρα η Ώρα η' Ποτε

Ενάντια στην Ανθρωποφαγια
.
.
Με τα Γεγονοτα της Ιστοριας ο καυγαςς

Εγω ο ανωνυμος Βλαντιμιρ Μαγιακοφσκι
εκπυρσωτης λεξεων και αιρετικος επαναστασεων
συνεχιζω στον αιωνα τον καυγα
.
.
ΣΤΟΝ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ ΕΚ ΧΡΕΟΥΣ
.
Βλαδιμηρε ,σε χρονο αιωνιοτητος
που δεν υπαρχει
υπηρξες
σε πεισμα των παντων
.
.
ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΡΕΟΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΝ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΣΤΟΝ ΒΛΑΔΙΜΗΡΟ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ
.
.
Να μιλησω στον Βλαδιμηρο Μαγιακοφσκι
για ενα χρεος επαναστασεων
με λιγα λογια για το κιτρινο πουκαμισο του
μια μερα στο Συνταγμα ανοιξε το τρολει
σαν κοκκινο ροδι,τα ροδια εκεινα εφαγα
εγω ο λιτοδιαιτος μαθητης του Καντ,
εγω,οχι με την ενοια του εγω,αλλα του εσυ
εγω χρεοφειλετης πουλιων πληρωνω με νομισματα Ezra Pound
photografying the landscape
in long distanca the music,I hEARED
BACH -betweein-Waters Wittgestein
αμμος θαλασσης/διαμετρος χρονου
θα μιλησω στον Βλαδιμηρο Μαγιακοφσκι
για χρεοκοπιες ποιησης
-3 μηλα
+2 κωνοι
------------
-1 υπερωκεανειο σε λα μειζονα
τον ακουσα να λεει:
''νυν η ματαιδοξια/αειν ο Λουντβιχ Βαν Μπετοβεν ''
του ειπα τα δωδεκαλογα του Παγκοσμιου Εμποριου
μ'απαντησε μ'αθυροστομιες τυπου Καραισκακη
π.χ τον πουτζο μου θα δουνε
και ακουσε ο Βλαδιμηρος Μαγιακοφσκι
ξυστρα γεγονοτων
στο Αναπλι επι Καποδιστρια
στη Θεσσαλονικη πορνεια Σειχ Σου
στην Αθηνα γωνια Σανταροζα
''επι σκοπον.εκτελεστε.πυρ''πηλινα ποδια σαλτιμπαγκου
φτωχου ερωδιου Σταυρου Τορνε 35mm
show/shop
=cut/copy
Να μιλησω στον Βλαδιμηρο Μαγιακοφσκι
για πληθωρισμους Φρανς Καφκα
για μια συνομιλια του Κεινς με τον Σαμουελ Μπεκετ
για πλουτισμους συκοφαντων
Να μιλησω στον Βλαδιμηρο Μαγιακοφσκι
και οσα ακουσα γραφω:
για την ποιηση μου μην κατηγορησετε τις λεξεις
δεν θελω κοτσομπολια,τα απεχθανομαι
Συντροφισσα Ανθρωποτητα η
οικογενεια μου ειναι εσυ,εσυ,εσυ,εσυ,δειχνω
με το δαχτυλο,εσυ
Το επεισοδιο θεωρειται ληξαν,η ζωη
συνετριψε την ποιηση
επρεπε να συνεχισω τον καυγα ως το τελος
Σοβαρα,τιποτα δεν μπορει να γινει
Να'στε καλα
Γεια σας
Βλαδιμηρος Μαγιακοφσκι
.
.
.

Υπερβολική Διαρυθμιση-4μ Χ 5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


Υπερβολική Διαρυθμιση-χ.ν.κουβελης

γιατί το φως επιμένει
να ισορροπεί στο επικλινες του κρινου γιατι
άσπρη που είναι η επιδερμίδα των λέξεων γιατι
δίχτυ ψαριών επιπλέει στα φτερά γλαρών γιατι
με αόρατο ορατό είναι το νερο
γιατί η διαφάνεια καμπυλωνει τα δάχτυλα του αέρα
γιατί
η αιώρηση του είναι ειναι
.
.

.

Υπερτοποι Hypertopoi-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Εκφρασεις Ελληνικης Μεταφυσικης-χ.ν.κουβελης

αρχαικο το μειδιαμα των νερων 

και η προοπτικη των ρηματων

το ελαχιστο κληρονομησε απ'τη μερια 

των κρινων

χωρις την αοριστη μνημη 

των βραχων

η ενοπλη περιεργεια 

του φθινοπωρου

απ'την κλεψυδρα ακουσαμε 

τον ηχο της αμμου

και μετα στη λαμψη των πηλινης μορφης 

ρωτησε

ελεγε:''η σοφια ειναι πεταγμα 

γλαρου''

πρασινο βουνο στο πλαγιασμα 

του ηλιου

θεα ουρανου απ'το παραθυρο

και τα πρωινα  ξυπνουν οι κυκνοι λευκοτατοι 

στους καθρεφτες

στη θαλασσα τελειωσε η χορογραφια 

των ροδων

το νησι υψωθηκε σε πτηση 

πουλιου

λυγιζε το φως στον ανεμο 

με επαναλαμβανομενο ρυθμο

μιμηθηκε η περκα το κυμα 

ανθη γεματο

το κοντακιο της ρητορειας με διαφανο ενδυμα 

νομοθετει

η χλοη που υφανε λιθογραφηματα 

υφους ταπεινων

για ενα χρονο φυτευε δεντρα και καλλιεργουσε φυτα 

μνημονευοντας τους γεωργους

μια μεταφυσικη Πολιτεια δινει την ερμηνεια της Λογοτεχνιας 

των Ασυμπτωτων

αντιγραφηκαν οι Κωδικες των Νομων του Λευκου 

στη Γεωμετρια

μη ξεστομισεις πονηρο η'αισχρο λογο τωρα που η παπαρουνα 

χτενιζεται στον ανεμο

.

.

.

Κορμός βελανιδιας με κεφάλι αλόγου-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

βλέπεις τα άλογα, που κάποτε μας δούλευαν, τώρα που δεν υπάρχουν πια να παιρνουν
τις θέσεις τους στις βελανιδιες
.
.

.

Contrapunto-mixed media:wood.neon light. glass.paper.color-3μ Χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


Αντιστηξεις-χ.ν.κουβελης

Τι ζηταμε στο Σύνταγμα πρωινή ώρα;δεν απάντησα. Άκουσα,ειμαι βέβαιος.Μια πρόταση Ελευθερίας.
Είδα να κατεδαφιζουν υλικά ανθρώπων.Καποιος εδινε οδηγίες στους εργάτες. Ένας περίεργος στάθηκε και φωτογράφιζε το γεγονός. Θέαμα είναι,ακουσα μια φωνή δίπλα μου. Κι επαναλαμβανε:Θεαμα Πολιτισμού Είναι.Τονίζοντας μια μια τις λέξεις.Σαν τανκς ήτανε ο ήχος. Η' σαν εκρήξεις.Ενα παιδί από την μια άκρη της πλατείας μέχρι την άλλη μ'ενα κίτρινο ποδήλατο παιρνοντας φορά απογειώθηκε σαν αεροθουμενο προς την Μητροπολεως.Ξεφυγε η'θα επανερθει;
Τι ρωτάς;Μονο να ρωτάω θέλω.Ο φωτογράφος με μια χορευτική κίνηση σκόρπισε τις φωτογραφίες στον αέρα. Εκείνες έπεφταν αργά σαν αλεξίπτωτα.Μια τουρίστρια κολυμπούσε στο συντριβάνι.
Ψάρι είναι,δεν είναι ανθρωπος. Κάποιος φώναξε. Επειτα γελασε.Θα'ταν πολύ αστείο να'ταν άνθρωπος, σκέφτηκα. Αυτή την πρωινή ώρα στο Συνταγμα.
.
.
.

Διδω-χ.ν.κουβελης c.n couvelis


Διδώ-χ.ν.κουβελης

στη Παλαιά Τυρο είχαμε ένα κηπο με πολλά καρποφορα δέντρα,εκει τα ζεστα μεσημέρια καθόμουν σε μια αιώρα κάτω απ'τον ίσκιο ενός μεγάλου πλατυφυλλου δέντρου, ο πατέρας μου είχε αγοράσει ένα παγώνι, απέναντι έβλεπα τα δυο νησιά της Νέας Πόλης, με πλοιάριο πηγαίναμε για ψώνια στα εμπορικά της, είχε φαρδεις λεωφορους και μοντέρνα κτιρια,δεν ήταν όπως εδώ σαν λαβύρινθος,ολοενα στριφογυριστα δρομάκια και χαμηλά πλινθοκτιστα σπιτακια,εμεις παρ'ολ'αυτα επιμεναμε να μενουμε στη παλιά πόλη, σε κάθε άνθρωπο. ταιριάζει η πόλη του, έλεγε ο πατέρας, εγώ βέβαια ζήλευα τις κοπέλες που ζούσαν εκεί, ήταν πιο ελεύθερες,ντυνοντουσαν με τη μοδα ,πήγαιναν στα ωδεία,στα χοροδιδασκαλεια, στα θεατρα,ο πατέρας μου υποσχέθηκε όταν θα μεγαλωσω να μου αγοράσει ένα.ωραιο και μοντερνο σπίτι εκεί, θυμάμαι πως χάρηκα πολύ, τότε έκανα πολλα όνειρα για το μελλον μετά άλλαξαν τα πράγματα, πολιτικά και στρατιωτικά,ο πατερας ήταν πολύ ανήσυχος,καθονταν.κλεισμενος.μεσα στο σπίτι. και διάβαζε εφημεριδες τι κατάσταση κι αυτη σχολίαζε, δεν ξέρεις πια τι θα συμβει,τοτε άκουσα για τους Ελληνες, πως πριν ήταν κάποιος Πτολεμαιος μετά καποιος Αντιγονος μετά. ξανά ο Πτολεμαιος. κι έπειτα ενας Δημητριος Πολιορκητης, ύστερα ηρθαν οι Σελευκιδες,μ'αυτους σε αιγλη μας ξεπερνούσε μόνο η Αλεξανδρεια και τώρα πολύ σοβαρα,λεει,κινδυνεύουμε απ'τους Ρωμαιους,
σταματησε,βυθιστηκε για αρκετή ώρα στις σκέψεις της,
κυριως στα γεγονότα που έζησε, όταν συνήλθε τον κοίταξε μέσα στα μάτια. και χαμογέλασε, εσύ μην ανησυχείς, του είπε, αύριο κιόλας ξημερωνοντας μπορεις να συνεχίσεις το ταξίδι σου προς την Ιταλια,εγω δεν έχω την δύναμη να σ'εμποδίσω, έλα τώρα κοιμησου πρέπει να ξεκουραστεις,αρκετα σε ζάλισα με την φλυαρια μου,μη φοβάσαι η μνήμη μου δεν είναι επικινδυνη,
σηκώθηκε να σβήσει το φως, κι ας μη χωράει, την άκουσε να λέει και να γελάει, ούτε σ"ενα τομάρι βοδιου
.
.
.

A Great Infinity Spacing Rythming-3μ Χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης

Έκρηξη ΕνΣτάσεων-χ.ν.κουβελης

Εγω
με νομίσματα φαλλων λεξεων
Αντρέα Εμπειρικου
πλουτιζω

Εσεις
μου χρωστατε Επαναστασεις
που δεν θέλω να μου αποπληρωσετε

.

.
.

Χρυσοθεμις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


Η ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ-χ.ν.κουβελης

απ'το δυτικο μεγαλο παραθυρο εβλεπε περα τον αργολικο καμπο να διαλυεται
ενδοξος στο διαχυτο φως
τα καρπουζια αυτη την εποχη εσκαγαν ορμητικα κοκκινα μεσα στον ζεστο ηλιο
το σωμα της δροσιζε ενα απαλο αερακι και τ'αρωματιζε ηδονικα περνοντας μεσα
απ'τις ανθισμενες λεμονιες
αυτη ηταν γηινη,ηθελε να ζησει ησυχα,να ειναι ηρεμη,μια ζωη κανονικη
η κιτρινη πεταλουδα π'απλωνει και μαζευει χορευτικα τη σκια της στα νερα
μεσα στα μισοβυθισμενα νουφαρα
ο αρραβωνιαστικος της ειχε τουριστικο καταστημα στο Ναυπλιο ''ΟΙ ΑΤΡΕΙΔΕΣ''
πουλουσε greek souvenirs χαλκινα και μπρουτζινα αγαλματακια στους τουριστες
που επισκεπτονταν το θεατρο στην Επιδαυρο
θυμαται με τι μανια αγοραζαν τη μασκα του Αγαμεμνωνα μετα την παρασταση
των ''Χοηφορων' του Αισχυλου
μια μασκα,ενα κενο,μια ιδεοληψια
εκεινη τη μερα γυριζοντας σπιτι της ειπε με σιγουρη φωνη για πρωτη φορα
πως δεν νοιαζεται για την εκδικηση της ,δεν δινει δεκαρα και να μην την υπολογιζει
την μανα την αγαπαει,ο Αιγισθος εχει παλιες αλυτες διαφορες με τους Ατρειδες,
δεν θελει,της το τονισε φωναζοντας δυνατα πιανοντας το προσωπο της και
κοιτωντας την στα ματια βαθια μεσα,να μπλεχτει στο διχτυ της εξουσιας,
να την αφησει ησυχη,
εκεινη δεν αντεδρασε,δεν ειπε λεξη,εφυγε και κλειστηκε στη καμαρα της,
την ειδανε να βγαινει μετα απο πολλες ωρες,ειχε τα μαλλια τραβηγμενα δεμενα πισω
ελευθερο το μετωπο τα ματια μακιγιαρισμενα εντονα με γαλαζιο σκουρο μολυβι
φορουσε ενα στενο κοκκινο μακρυ φορεμα και μαυρα παπουτσια χωρις τακουνι
ποσο κομψη κι αγερωχη ηταν ποσο αταλαντευτη βαδιζε
χαθηκε μεσα στα δεντρα του κηπου
εκεινη ετοιμαζε τις βαλιτζες της ,καλεσε ταξι,θα πηγαινε στο Ναυπλιο,επρεπε να
ετοιμασουν το σπιτι που θα εμεναν μετα το γαμο,
σε λιγο ηρθε το ταξι,κορναρισε να κατεβει,
φευγοντας την ειδε ,η' της φανηκε να την ειδε,να φαινεται και να χανεται μεσα
στους κορμους των δεντρων
εκλεισε τα ματια και σκεφτηκε
αραγε σε ποια πραγματικοτητα υπαρχουμε κι ειμαστε τοσο ξεχωρισμενες;
ποιος εχει δικιο και ποιος αδικο;
και τι αληθεια συμβαινει;
.
.
.

Εκ νοησεις-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

υπερκυβικη ενοραση νερου
σε υπεροπτικη επιφάνεια κρινων
χρωματικη εφελκυουσα γραμματική ανθους
στη νοητική διαύγεια μελισσας
η έκρυθμη πολλαπλοτητα σωματικής ρωγμης
ανιοντος χρονου
ένοπλης υπερτονισμενης επαναστασης αορατου λςξεων
προοπτική ενδυναμης ηχηρης συμμετριας
μια ακροτητα φωτισμενου τοπιου θαλασσας
υπερδιπλασιασμενης ορμής αγχιβαθους δαχτυλου
αφή υπερουσια υπερενδοξη
λιτότητα ρυθμικη
Χαιρε η ταχυτης Αισθησεων
Χαιρε η ευαισθησια πράσινων δεντρων
με φθογγισμους πορτοκαλιού εξισώνεται η διαφάνεια κοχυλιου
υπερτολμη απειροτητα
Χαιρε η αφή της ορτανσιας στο λαιμό του κυκνου
λευκοφορα αρμονική εκτιναξη πρωινου
σε ασβέστη η ώρα της πεταλούδας κίτρινος
ευέλικτος ακροβατης
κύκλος ευθυτενής ορθοπλωρων πουλιων
και ημισφαιρικοι λόφοι κυματιστοι
φωτεινά ημιτονια καθαρού αερα
Χαιρε χλωρό χόρτο βουνών
ασπαρτο αεικινητο θρόισμα ψαριού
σε ροδιού κόκκινο φούσκωμα
η εντελης φυλλοροη πρώτων αριθμων ο κοσμος
η' ατελης ψίθυρος ιδεων
Χαιρε τα Πρώτα Ελάχιστα των Ανθρωπων
ο ερεθισμος της επιδερμίδας της άγριας μεντας
η μυρωδικη φωνή απλετος
ισομετρος κελαηδισμος ερωτηματων
Χαιρε η Δίεση του Αβεβαιου
το πράσινο φύλλο του Είναι η' του Μη Ειναι
η ατέρμονη πίεση του χρονου
στο χρυσό στάχυ του ηλιου
η ελάχιστη χειρονομια
.
.
.

Αρχαϊκά-μικτά υλικά. ξύλο. Μεταλο.πλεξιγκλας.νεον-3μ Χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης

Υπόλοιπα Υπολογισμων-χ.ν.κουβελης

τι;ερωτημα
απάντηση-ένα παιδί κυνηγάει μια παπια.
όχι. το αντίστροφο.
η καρέκλα στον καθρέφτη. το ρολόι.
το φεγγάρι δηλαδή το λαμψη του στο μετωπο
Υποθετω
ένα φουτουριστικο σχέδιο του ντα Βιντσι-το
βέβαιο πεταγμα
ενός πουλιού.σε οξεία αντίθεση το νερο
πρωί και τονίζει το αίνιγμα του Οιδιποδα.ισως
η αίσθηση του αέρα απαλη κιτρινη.μια
πεταλούδα. αυτή
η εντελεχεια της άνοιξης.
τι;ξαναρωτησε.πρωτολεια φιλοσοφία.Εφεσιου
Ηρακλειτου.
το ρολόι.εξωτερικα του καθρέφτη η καρέκλα.
το παιδί συνέχιζε να κυνηγάει τη πάπια.αυτο
δεν το είδε.
το συμπέρανε.
.
.

.

Η Ανδρομαχη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Εικόνα Πρώτη)

δεν είναι τίποτα τωρα
αυτή που καποτε ήταν γυναίκα του Εχτορα
κι είχε τον Αστυανακτα μωρό στην αγκαλια
τώρα εδώ σκλαβα
αχθος αρουρης
Τις νύχτες δεν κοιμαται
ακούει τις σπασμενες φωνες του παιδιού στα
βραχια
και πόσο μοιάζει η βουή του αέρα
με την ορμή του άντρα της
που γυροφερνει
Τότε όλα τα είχε ,τωρα τιποτα δεν εχει
Αυτος ο ξένος άντρας γιατί κοιμάται δίπλα
της;ποιος είναι;
Γιατί δεν αρπαζει το μαχαιρι;γιατι διστάζει;τι
την εμποδίζει;γιατι δεν το καρφώνει στο
στήθος;δεν
έχει σημασία σε ποιο στηθος
Σημερα που εκοβε το καρπούζι κι εκείνο άνοιξε
κόκκινο
ήτανε ευκαιρια
μια απλή γρήγορη κινηση
να ετσι
.
.
.

flowers-homage to Vincent Van Gogh-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 to Vincent Van Gogh-χ.ν.κουβελης

the bee in flower's circles
κιτρινης κοκκινης λευκης συμμετριας
flights
ηλιου σε βαθος
deeper in sun
light
.
.
.

Ισορροπια ρυθμού θάλασσας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ισορροπία ρυθμού-χ.ν.κουβελης

ευθεία οριζοντια
η' καθετη
η πτήση του χρονου

αδιαφιλονικητη βεβαιοτητα

συναρμογή ασυμπτωτων

εκτίναξη ελαχίστων λεξεων

ήρεμη απαλή κατάληξη ρυθμων

θρόισμα ψιθυρων

προσεγγιση
.
.
.

Light Game-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Συλλαβές που έχει το φως-χ.ν.κουβελης

συλλαβές που εχει το φως
και κλίνει τις λέξεις του στο κρινακι εδω
στη ρυθμική γραμματική της αεναης στιγμης
ισοχρονη ετεροποση ουσια
το ενεργετικο ρήμα που είναι το φως
.
.
.

Δαρειος ο Α, η μεγαλη επιγραφη στο  Behistun,Iran

522 πΧ τα εν Περσια -χ.ν.κουβελης

πολύ μικρος ο χρονος της βασιλειας του Σμερδι γιου του Κυρου του Β'
κι αδελφού του βασιλιά Καμβυση του Β' ηταν
και τι ευμεταβλητες αυτές οι βασιλειες κι εξουσίες που ειναι
και τι επισφαλή τα ονόματα του Α' του Β' και τ'αλλα,
τα γεγονότα στην ιστορία έτσι εγιναν
στην Αιγυπτο σε εκστρατεία βρίσκονταν ο βασιλιάς Καμβυσης ο Β'.
κι σφαζοντας ιερείς κάι λαό επικρατησε της χωρας
τοτε φερομενος μανιας φοβηθηκε τον Σμερδι σε ονειρο
κι έστειλε στα Σουσα τον Πρηξασπεα και τον δολοφόνησε,
και τούτο έγινε μυστικά φροντιζοντας κάνεις να μην μαθει τι συνεβη,
διαδοθηκε μάλιστα πως κάπου είναι μέσα στην απέραντη αυτοκρατορια
και σατραπευει τον βίο του έτσι φιληδονος άλλωστε που ηταν,
μετά την ολέθρια ήττα από τους Αιθιοπες εμφανίσθηκε κάποιος ψευτο Σμερδις,
ο αχρειος ένας μάγος. ο Γαυματα ηταν,κι εκμεταλευομενος  την κατά του βασιλεα
δυσαρέσκεια συνομοτησε να σφετερισθει τη βασιλεια,
επιστρέφοντας το 522 να καταστηλει τη στάση καθ'οδόν απεβιωσε ο βασιλεας
Καμβυσης ο Β' κι ο Σμερδις ήταν πλεον στην εξουσια βασιλιάς
μεταφέροντας τη πρωτεύουσα στη Μηδια.
δεν πρόλαβε να κυβερνήσει παρά κάπου εφτά μήνες μονο
ένας Δαρειος των Αχαιμενιδων ισχυριζομενος αρχαία γενια
μαζί με έξι άλλους ευγενείς  επαναστάτησε κατηγοροντας τον σφετεριστη απατεώνα.
ένας ψευδό Σμερδις πως ηταν,
βεβαια και τα κομμενα αυτια του τον προδωσαν  στην Φαιδυμη κορη του Οτανη
κι εγγονη εκεινου του δικαστη Σισαμνη
κι έτσι αυτος τερμάτισε την εφημερη βασίλεια του δολοφονημενος
κι εκείνος ο Δαρειος βασιλέψε σαν Δαρειος ο Α' της Περσιας
κι αυτός είναι που άρχισε τους πολέμους με τους Αθηναιους
που τοσο πολυ δοξασαν εμάς τους Ελληνες
.
.
.

Διονυσος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


Ορφικοί ύμνοι ,αριθμος 30-Διονύσου θυμίαμα στύρακα και Ηροδοτου
Ιστοριαι Βιβλιο Γ' 107 -λιβανωτος,σμυρνη,κασιη,κιναμωμον,ληδανον,στυραξ
[μεταφραση-σχολια  χ.ν.κουβελης]

Ορφικοί ύμνοι ,αριθμος 30
Διονύσου
θυμίαμα στύρακα
[μεταφραση-σχολια  χ.ν.κουβελης]

Κικλήσκω Διόνυσον ἐρίβρομον, εὐαστῆρα,
πρωτόγονον, διφυῆ, τρίγονον, Βακχεῖον ἄνακτα,
ἄγριον, ἄρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον,
κισσόβρυον, ταυρωπόν, Ἀρήιον, εὔιον, ἁγνόν,
ὠμάδιον, τριετῆ, βοτρυηφόρον, ἐρνεσίπεπλον.
Εὐβουλεῦ, πολύβουλε, Διὸς καὶ Περσεφονείης
ἀρρήτοις λέκτροισι τεκνωθείς, ἄμβροτε δαῖμον
κλῦθι, μάκαρ, φωνῆς, ἡδὺς δ᾽ ἐπίπνευσον ἀμεμ[φ]ής
εὐμενὲς ἦτορ ἔχων, σὺν ἐυζώνοισι τιθήναις.

καλω τον Διονυσο τον βροντοφωνο τον ευαι κραυγαζοντα,
τον πρωτογενην,τον διφυτον,τον τρις γεννηθεντα,του Βακχειου βασιλια,
τον αγριον,τον αρρητον,τον αποκρυφον,τον δικερατον,τον διμορφον,
τον κισσοσκεπαστον,τον ταυροπροσωπον,τον του Αρη φιλο,τον ευοιιον,τον αγνον,
τον ωμοφαγον,τον τριετην,τον σταφυλια φεροντα,τον φυλλοντυμενον,
Ευβουλε,πολυβουλε,του Δια και της Περσεφωνης
στ'αρρητα κρεβατια γεννηθεις,αθανατε δαιμονα
ακουσε,μακαριε,της φωνης,γλυκος δε πνευσε προς με χωρις επικριση
ευμενη καρδια εχοντας,μαζι με τις ομορφοζωνες ακολουθες
.
Σχολια-χ.ν.κουβελης

ο Διας με τη μορφη φιδιου εσμιξε με τη Περσεφωνη και γεννηθηκε ο Διονυσος,
ο Ζαγρευς,η Ηρα ζηλεψε και διεταξε τους Τιτανες να τον σκοτωσουν,ο Ζαγρευς
προσπαθησε να ξεφυγει παιρνοντας διαδοχικες μορφες,μικρου παιδιου,γερου αντρα,
νεαρου,λιονταριου,αλογου,ερπετου,τιγρης και τελικα ταυρου,που τον εσφαξαν οι
Τιτανες,
απο εκει τα επιθετα του Διονυσου δικέρων, ταυρωπός
-κατα τους Ορφικους ο χρονος δημιουργησε το αργυροφεον ωον το κοσμικο αβγο απο το
οποιο εκκολαφθηκε ο  ορφικος  θεος Πρωτογονος η' Φανης,[αυτος που λαμπει,που
φαινεται,που ειναι φως],αρσενικος και θηλυκος  ταυτοχρονα,με τεσσερα ματια και τεσσερα
κεφαλια με μορφη ζωου,με χρυσα φτερα και φωνη λιονταριου και κριου,
απο εκει ο Διονυσος και Πρωτογονος,
-διφυης,
απο τις δυο φυσεις του,την θεικη και ανθρωπινη,απο το θεικο αιμα που χυθηκε
οταν τον εσφαξαν οι Τιτανες,
κι απο το θηλυκο κι αρσενικο σωμα του
-τριγονος,αναφερεται στις  τρεις γεννησεις του:
ως Ζαγρευς,γιος του Δια και της Περσεφωνης
ως Διονυσος,γιος του Δια και της Σεμελης
ως Ιακχος,γιος του Διονυσου και της Αυγης
-τριετης,επειδη καθε δυο χρονια γινονταν η τριετης γιορτη του Διονυσου
.
Η[Ο] Στυραξ
 θυμίαμα στύρακα,θυμιαμα απο στυρακα,
η[ο] Στυραξ,[Στυρακας,Αστύρακας, Αστυράκι, Αστρακιά, Αγριοκυδωνιά,...,] ειναι ενας
 φυλλοβολος φαρμακευτικος θαμνος,αλλα καιδεντρο[3μ-6μ],με ανθη λευκα,φυλλα
μικρα ωοειδη λεια πανω και χνουδωτα κατω,
απο τον κορμο του βγαινει ειδος ρητινης που εχρησιμοποιητο σαν θυμιαμα σε
θρησκευτικες εκδηλωσεις στην αρχαιοτητα κι αργοτερα,ακομη στην αρωματοποιεια,
στη φαρμακευτικη,...
ο Ηροδοτος 484-426 π.Χ στην Ιστορια του,βιβλιο Γ' ,107 γραφει για τον Στυρακα:

1 Πρὸς δ᾽ αὖ μεσαμβρίης ἐσχάτη Ἀραβίη τῶν οἰκεομενέων χωρέων ἐστί, ἐν δὲ ταύτῃ
λιβανωτός τε ἐστὶ μούνῃ χωρέων πασέων φυόμενος καὶ σμύρνη καὶ κασίη καὶ κινάμωμον
καὶ λήδανον. ταῦτα πάντα πλὴν τῆς σμύρνης δυσπετέως κτῶνται οἱ Ἀράβιοι. 2 τὸν μέν
γε λιβανωτὸν συλλέγουσι τὴν στύρακα θυμιῶντες, τὴν ἐς Ἕλληνας Φοίνικες ἐξάγουσι·
ταύτην θυμιῶντες λαμβάνουσι· τὰ γὰρ δένδρεα ταῦτα τὰ λιβανωτοφόρα ὄφιες ὑπόπτεροι,
μικροὶ τὰ μεγάθεα, ποικίλοι τὰ εἴδεα, φυλάσσουσι πλήθεϊ πολλοὶ περὶ δένδρον ἕκαστον,
 οὗτοι οἵ περ ἐπ᾽ Αἴγυπτον ἐπιστρατεύονται, οὐδενὶ δὲ ἄλλῳ ἀπελαύνονται ἀπὸ τῶν
δενδρέων ἢ τῆς στύρακος τῷ καπνῷ.

μεταφραση χ.ν.κουβελης

προς δε επισης το νοτο τελευταια ειναι η Αραβια απο τις κατωκοιμενες χωρες ,και σε τουτη
και ο λιβανωτος ειναι στη μονη απ'ολες τις χωρες που φυεται και η σμυρνα και η κασια
και το κιναμωμον και το λαδανο,τουτα ολα πλην της σμυρνας δυσκολα τ'αποκτουν
οι Αραβιοι,τον μεν λιβανωτον συλλεγουν την στυρακα θυμιατιζοντας,αυτην που στους
Ελληνες οι Φοινικες εξαγουν,τουτην θυμιατιζοντας λαμβανουν,επειδη τα δεντρα
τουτα τα λιβανωφορα φιδια  με λεπτα πτερα,μικρα στο μεγεθος,ποικιλοειδη,φυλασουν
πληθος πολλα γυρω απο καθε δεντρο ,τουτα αυτα ειναι  που για την Αιγυπτο ετοιμαζονται
να στρατευσουν,μ'επουδενι δε αλλο μεσο εκδιωχνονται απο τα δεντρα παρα μοναχα με τον
καπνο της στυρακος
.
Σχολια:
-λιβανωτος[το δεντρο λιβανος],λιβανωτον[λιβανι]
-σμυρνη,σμυρνα,ρητινη δεντρου της οικογενειας Βουρσεριδων-s mur πικρη,μυρρο
- Κιννάμωμον η Κασσία[κανελα] αειθαλες φυτο
-ληδανον,λαδανον,αλαδανος ,αρωματικη ρητινη απο το φυτο Κισθος ο κρητικος
[Cistus creticus]
.
.
.

A Great Abstract-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


ΕΤΕΡΟΝΟΗΤΑ-χ.ν.κουβελης

ενα πουλι με πρασινα δεντρα ουρανου
ανεβαινει
πληρες διαυγειας

ο γλαρος ενα μονοκοτυλιδονο ορμης
αερα

ενα υπολοιπο περιττου η απειροτητα

κοκκινο
μια παπαρουνα αποσταση
.
.
ETERONOITA-c.n.couvelis

a bird with green tree of heaven
goes up
full clarity

the seagull is a monokotylidono of momentum
of air

a rest of odd number is the infinity

Red is
a poppy distance
.
.
.

Πορτραιτο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Πλατων ποιηση
(μεταφραση χ.ν.κουβελης)

Αστερας εισαθρεις αστηρ εμος.
Ειθε γενοιμην Ουρανος,
ως πολλοις ομμασιν εις σε βλεπω

Τ'αστερια κοιταζεις αστερι μου.
Ας γινομουν Ουρανος,
με πολλα ματια να σε βλεπω
.
.
.

.
.

Μουσα,ερυθρομορφη κουπα[περιπου 470-460 π.Χ]Ερετρια,Μουσειο Λουβρου Παρισι Γαλλια


ΙΒΥΚΟΣ/ΠΟΙΗΜΑ-Ήρι μεν αι τε Κυδώνιαι
[μεταφραση-χ.ν.κουβελης]

Ιβυκος[αρχες 6ου αι.π.Χ]λυρικος ποιητης απο το Ρηγιο της Κατω Ιταλιας.Τον προσκαλεσε
ο Πολυκρατης στη Σαμο[564-560 π.Χ].Εγραψε και χορικη ποιηση.Δολοφονηθηκε απο
ληστες στην Κορινθο[530 π.Χ],που αποκαλυφθηκαν στο θεατρο απο ιερακες[Ιερακες
του Ιβυκου]

.
Ήρι μεν αι τε Κυδώνιαι
μηλίδες αρδόμεναι ροάν
εκ ποταμών, ίνα Παρθένων
κήπος ακήρατος, αι τ’ οινανθίδες
αυξόμεναι σκιεροίσιν υφ’ έρνεσιν 5
οιναρέοις θαλέθοισιν· εμοί δ’ έρος
ουδεμίαν κατάκοιτος ώραν.
=τε= υπό στεροπάς φλέγων
Θρηΐκιος Βορέας
αίσσων παρά Κύπριδος αζαλέαις μανί- 10
αισιν ερεμνός αθαμβής
εγκρατέως πεδόθεν =φυλάσσει=
ημετέρας φρένας.
.
[μεταφραση-χ.ν.κουβελης]

Ανοιξη κι οι κυδωνιες τα δεντρακια
ποτιζονται απ'τα νερα που κυλουν
των ποταμων,μεσα στων Παρθενων
τον απειραχτο κηπο,και του κληματος τα μπουμπουκακια
μεγαλωνουν κατω απ'τα σκιερα φυλλωματα
της κληματαριας και ζωηρευουν,για μενα ο ερωτας
ουτε μια ωρα ησυχαζει,
 [και]με λαμψεις αστραπων φλογερος
σαν Θρακισιος Βορηας
φυσσα ορμητικος απ'τη Κυπριδα με λυσσαλεα
μανια ζοφερος σκοτεινος
αναστατωνει μεσ'απ'τα βαθη
τα μυαλα μου
.
.
.

Peter Paul Rubens: Η Πτώση του Φαέθωντος, 1604/1605 (National Gallery of Art, Washington D. C.)

Φαεθωντος
(απόσπασμα,παπυρου,β' μισα στίχων, αποδιδομενο στον Αλκαιο τον Μεσσηνιο,200 π.χ)
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]


Φαεθωντος
(απόσπασμα,παπυρου,β' μισα στίχων, αποδιδομενο στον Αλκαιο τον Μεσσηνιο,200 π.χ)

......................).περί αφ'άρματος εντεα δ'ιππων
.....................)...θαρηθαυστα κλιθεντα κονει
.....................)θωνου εδαισατο σάρκα κεραυνος
.....................)ίσα χρυσεον οίκον ιδ(ε)ιν
.....................).ν κλαυσονται αδελφον
.....................στ)ηθεα πλησσομεναι
.....................)ν αιθαλοεν πυρ
.....................)ον ηλθεν εδος
....................)ζωοισι γαρ εικελα τευξεν
....................)τεχναισι φιλαις
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

απ'τ'αρμα που'σερναν τ'αλογα
τσακιστηκε πεφτοντας στα βραχια
την σαρκα του'καψε ο κεραυνος
να'θελει στο χρυσο ανακτορο να φτασει
οι αδερφες κλαινε  τον αδερφο
θρηνουν τα στηθια δερνωντας
τ'αρμα φλογερη φωτια
στο παλατι τ'ηλιου ξαναγυρισε
τοσο ζωηρα να'ναι τα'φκιαξ'αυτα
με την επιδεξια τεχνη του
.
.
Φαεθων-χ.ν.κουβελης

νομισε ο Φαεθων πως θα'φτανε στην πιο υπερλαμπρη δοξα
κι ολο ψηλοτερα ο μωρος ανεβαινε μεχρι π'αντικρυσε τον φοβερο
αστερισμο του Σκορπιου και τοσο τρομαξε και τα'χασε
κι ολο πεφτοντας πλησιαζε τη γη και την κατακαιγε
και τα ποταμια και τη θαλασσα θα ξηρανε αν κεραυνος
δεν τον χτυπαγε και δεν γκρεμιζονταν να τσακιστει στα βραχια πανω
κι οι αδερφες του ειδαν κι ακουσαν τον ολεθριο χαμο του
και κλαιγωντας τα μαλλια τραβουσαν και δερνοντας τα στηθη θρηνουσαν
αν δεν τις λυπονταν σε λευκες να μεταμορφωσουν να ησυχασουν
ηθελε να δωσει ενα καιριο παραδειγμα πως κανεις
δεν πρεπει τα μετρα ποτε να θελει να να υπερβει
γιατι παντα εκει μι'ανωτερη δυναμη θα τον κατακεραυνωνει
κι ο μυθος του Φαεθωνα του'φανηκε ο πιο  αρμοδιος να'ναι για τουτο
.
.
.

Pop Big Apple-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μεταφρασεις-χ.ν.κουβελης
Πλατων-Διονυσιος ο σοφιστης-Ανακρεων-Λουκιανος

Παλατινη Ανθολογία V/79
Platon Poem Πλατων Ποίημα

μῆλον ἐγώ. βάλλει με φιλῶν σέ τις·
ἀλλ΄ ἐπίνευσον͵ Ξανθίππη· κἀγὼ καὶ σὺ μαραινόμεθα

Μήλο εγώ που με πετα κάποιος που σ'αγαπα
Ξανθιππη να το καταδεχτεις γιατί οπως κι εγώ κι εσύ θα μαραθεις.
.
.
Παλατινη Ανθολογια V/81
Διονυσιος ο σοφιστης

Η τά ρόδα, ροδόεσσαν έχεις χάριν
αλλά τί πωλείς; σαυτήν ή τα ρόδα ηέ συναμφότερα;

Κοπέλα με τα ρόδα ρόδινη εχεις χαρη
Αλήθεια τι πουλάς,εσενα η' τα ρόδα η' και τα δύο μαζί;
.
.
Ανακρεων

Ὦ παῖ παρθένιον βλέπων
δίζημαί σε, σὺ δ' οὐ κλύεις,
οὐκ εἰδὼς, ὅτι τῆς ἐμῆς
ψυχῆς ἡνιοχεύεις.

Κοπέλα που παρθενικα κοιτας
σε ζητάω αλλ'εσυ δεν ακούς
ούτε ξέρεις πως της καρδιάς μου
τα ηνία κρατάει
.
.
Πῶλε Θρηικίη, τί δή με
λοξὸν ὄμμασι βλέπουσα
νηλέως φεύγεις, δοκεῖς δέ
μ' οὐδὲν εἰδέναι σοφόν;
ἴσθι τοι, καλῶς μὲν ἄν τοι
τὸν χαλινὸν ἐμβάλοιμι,
ἡνίας δ' ἔχων στρέφοιμί
σ' ἀμφὶ τέρματα δρόμου•
νῦν δὲ λειμῶνάς τε βόσκεαι
κοῦφά τε σκιρτῶσα παίζεις,
δεξιὸν γὰρ ἱπποπείρην
οὐκ ἔχεις ἐπεμβάτην.

Φοραδιτσα θρακιωτισα τωρα
με λοξά μάτια κοιτώντας με
σσπλάχνα αποφευγεις,νομιζεις
πως κανενα δεν ξέρω τεχνασμα.
Να το ξερεις,σφιχτα
θα σου βάλω χαλιναρι
και τα ηνία κρατωντας να σε στρεφω
στου δρόμου τα γυρισματα
Τώρα στα λιβάδια βοσκας
κι ανάλαφρα σκιρτωντας παιζεις,
αφού επιδέξιο αλόγων γνωστη
δεν έχεις αναβατη
.
.
Ελληνική Ανθολογία Πλανουδη /XVI
Λουκιανος

Εἰς τὸ κενόν με τέθεικε, νόμου χάριν, ὧδε Πρίηπον Εὐστοχίδης ξηρῶν κληματίδων φύλακα
καὶ περιβέβλημαι κρημνὸν βαθύν. ὃς δ' ἂν ἐπέλθη, οὐδὲν ἔχει κλέψαι πλὴν ἐμὲ τὸν
φύλακα.

Στο κενό μ'έβαλε,δια νόμου,εδω τον Πριαπο ο Ευστοχιδης ξερών κληματων φυλακα.
και τριγυριζομαι από γκρεμό βαθύ,οποιος έρθει τίποτα δεν έχει να κλέψει παρ'εμε τον
φυλακα
.
.

.

Danaë  Οράτσιο Τζεντιλέσκι (1621)

Gentileschi Artemisa Danae Sait Louis

Klimt Danae 1907 -08

Tintoret-Danaé-Lyon

Titian Danae(Hermitage Version)

Titian Danae

Δαναη Rembrandt Harmensz van Rijn  (1643), Μουσείο Ερμιτάζ

Δαναη-Jan Gossaert
.
.
Σιμωνιδης ο Κειος
-Δαναη-
[μεταφραση σχολια χ.ν.κουβελης]

ὅτε λάρνακι
ἐν δαιδαλέαι
ἄνεμός τε …μην… πνέων
κινηθεῖσά τε λίμνα δείματι
5 ἔρειπεν͵ οὐκ ἀδιάντοισι παρειαῖς
ἀμφί τε Περσέι βάλλε φίλαν χέρα
εἶπέν τ΄· ὦ τέκος οἷον ἔχω πόνον·
σὺ δ΄ ἀωτεῖς͵ γαλαθηνῶι
δ΄ ἤθεϊ κνοώσσεις
10 ἐν ἀτερπέι δούρατι χαλκεογόμφωι
<τῶι>δε νυκτιλαμπεῖ͵
κυανέωι δνόφωι ταθείς·
ἄχναν δ΄ ὕπερθε τεᾶν κομᾶν
βαθεῖαν παριόντος
15 κύματος οὐκ ἀλέγεις͵ οὐδ΄ ἀνέμου
φθόγγον͵ πορφυρέαι
κείμενος ἐν χλανίδι͵ πρόσωπον καλόν.
εἰ δέ τοι δεινὸν τό γε δεινὸν ἦν͵
καί κεν ἐμῶν ῥημάτων
20 λεπτὸν ὑπεῖχες οὖας.
κέλομαι δ΄͵ εὗδε βρέφος͵
εὑδέτω δὲ πόντος͵ εὑδέτω δ΄ ἄμετρον κακόν·
μεταβουλία δέ τις φανείη͵
Ζεῦ πάτερ͵ ἐκ σέο·
25 ὅττι δὲ θαρσαλέον ἔπος εὔχομαι
ἢ νόσφι δίκας͵
σύγγνωθί μοι
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ηταν τοτε μεσα σε βαρκουλα
καλα φκιαγμενη
κι ο ανεμος με μανια φυσουσε
κι  αγρια φουσκωμενη η θαλασσα ,απ'το φοβο αυτη ετοιμη
ηταν να σωριαστει,και με δακρυα εβρεχε τα μαγουλα
τοτε αγκαλιασε σφιχτα τον Περσεα με τρυφερα χερια
κι του'πε.παιδακιι μου,τι βασανο αυτο που'χω.
συ κοιμασαι,γαληνια σαν μετα απ'το βυζαγμα
βαθεια αποκοιμισμενο
μεσ'στην δυστυχη βαρκα με ξυλα με χαλκινα καρφια στερεωμενα
που στη νυχτα πολυ αστραφτει,
μεσα στο μαυρο πυκτο σκοταδι ξαπλωμενο,
ο αλμυρος αφρος πανω στα μαλλια σου πεφτοντας
του κυματος που μ'ορμη περνα
δεν σ'ενοχλει,ουτε τ'ανεμου
η πολυ βουη,μεσα στο πορφυρο εισαι
καλυμενος σεντονι,μονο τ'ομορφο προσωπο φαινεται,
αχ αν εσυ ενιωθες ο τρομος τι τρομος ειναι
στα πικρα μου τα λογια
θα τεντωνες καλα να τ'ακουσεις το τρυφερο σου αυτι,
σε παρακαλω,κοιμησου μωρο μου,
να κοιμηθει η θαλασσα,να κοιμηθει το τρανο κακο.
και μεταβολη ας φανερωθει,
Δια πατερα,στη θεληση σου,
αν αναιδης ειναι η επικλιση μου
κι οχι ορθη
συγχωρεσε με
 .
.
Σχολια:
-ο Σιμωνιδης ο Κειος[Κεα 556 π.Χ-Συρακουσες 469 π.Χ] ηταν μεγαλος αρχαιος ελληνας ποιητης,
ο Σιμωνιδης ειναι που εγραψε τα δυο φημισμενα επιγραμματα,
το ενα για τη Μαχη του Μαραθωνα κατα των Περσων:

Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι,
Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν.

και το αλλο για τη Μαχη των Θερμοπυλων:

Ὦ ξεῖν', ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις,
ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι
.
-η Δαναη,ηταν κορη του βασιλια του Αργους Ακρισιου,ενας χρησμος ελεγε πως το παιδι
της Δαναης θα τον σκοτωσει και θα του παρει το θρονο,γι'αυτο εκλεισε τη Δαναη μεσα σ'ενα
υπογειο να μην ερθει σε επαφη με αντρα,ομως ο Διας με τη μορφη χρυση βροχης εισχωρησε
στη φυλακη και γονιμοποιησε την Δαναη,οταν γεννηθηκε το μωρο ο Περσεας και το εμαθε ο
Ακρισιος για να απαλλαγει απ'το ανεπιθυμητο παιδι διεταξε να βαλουν τη μανα και το παιδι
μεσα σε μια μικρη βαρκα,λαρνακα,και να την αφησουν βαθεια μεσα στη θαλασσα να χαθουν
[ο μυθος πιθανον να  απηχει τον φοβο τα νοθα παιδια να διεκδικησουν την κληρονομημενη
βασιλεια]
-λαρνακα,σκαφη,βαρκουλα
-δαιδαλεαι,δαιδαλεω,απο τεχνιτη,μαστορα,δαιδαλο,[απο τον Δαιδαλο]κατασκευασμενη,καλα
φκ[τ]ιαγμενη
-λιμνα,λιμνη,ακινητα νερα,με το ρημα κινηθεισα,κινηθεισα λιμνα,τα ακινητα νερα κινηθηκαν,
φουσκωσαν,φουσκωμενη θαλασσα,τρικυμισμενη θαλασσα
-φιλαν χερα,φιλικο χερι,χερι που δειχνει αγαπη,που πιανει τρυφερα
-γαλαθηνωι,μωρο που ηπιε γαλα απο το βυζι της μανας του,που βυζαξε κι ειναι γαληνιο,
χαραλωμενο,[τα μωρα μετα το βυζαγμα αποκοιμιουνται],ευτυχισμενο,
-κνοωσσεις,υπνωσεις,υπνωμενο,χαλαρωμενο,βαθια υπνωμενο,αποκοιμισμενο
-ατερπει,ατερπης,που δεν δινει τερψη,χαρα,ειναι δυστυχης
-δουρατι χαλκεογομφωι,επιμηκη ξυλα[σανιδες]καρφωμενα με χαλκινα καμφια,γομφους,
-νυκτιλαμπει,της νυχτας το λαμπος,λαμπω αστραφτω,στη νυχτα π'αστραφτει
-κυανεωι,κυανος,σκουρος,σκοτεινος
-δνοφωι,δνοφως,ουδεν φως,σκοταδι
-ταθεις,ενταθεις,τεντωμενος,ξαπλωμενος
-αχναν [δωρικα η σε α],αχνη,αχναν βαρειαν κυματος,η βαρεια[αλμυρη]αχνη του κυματος,
ο αλμυρος αφρος του κυματος
-παριοντος,παρ'οντος,παρ'ειναι,περναει
-φθογγος,φωνη,ηχος,βουη
-χλανιδι,χλανις,χλαινη,πανωφορι,κατι απο πανω φορεμενο,σεντονι,κουβερτα,που σκεπαζει
οταν κοιμομαστε
-λεπτον ουας,λεπτο αυτι,τρυφερο αυτι,μικρο αυτι,αυτακι
-υπεχεις,υπεχω,προσεχω,υπεχω ους,τεντωνω τ'αυτια ν'ακουσω κατι προσεχτικα
-αμετρον,α[στερητικο]+μετρον,χωρις μετρο,αμετρητο,τεραστιο,μεγαλο,τρανο
-μεταβουλια,μετα+βουλη,βουλη,γνωμη,βουλομαι,βουληση,θελω,θεληση,
[μεταβουλια,μεταβολη,αλλαγη,θελησης]
-φανειη,φα -φως,να φανει,να φανερωθει,να ερθει στο φως,να δειχτει
-θαρσαλεον,θαρσος θαρρος,τολμηρο,θαρσυς,θαρσης,αναιδης
-επος ευχομαι,επος[λογος]ευχης,προσευχη,επικλιση
-νοσφι δικας,μακρια απο δικαιο,απο πρεπον,απρεπο,οχι σωστο,οχι ορθο
-συγγνωθι μοι,συν+γνωθω,εχω την ιδια γνωμη με καποιον,να συμμεριζομαι την ιδια γνωμη
με καποιον,να συγχωρω[χωρω στον ιδιο χωρο με καποιον,να συγχωρω
.

.
.

Διαρθρωσεις-ξυλο και χρωμα-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Up down the sentence-χ.ν.κουβελης

No doubt this was the foot of tree
The profound thoughts of words
Watermelon is a fruit sunrise
The time is a savor fleeting fishes
And the apple-tree is the memory of garden
The murmur of steps toward the seagulls
All things are true-false collections
A horse showed the site of the solitude of moon
The dazzled colors suddenly of sense realism
in clothing of morning in bee flights
Around a circle table the clock is playing cards
The story of fact is no less true than the same fact
You are walking as thouth you want a question
To don't answer about flower-flesh labyrinth
The words are rythming the body
Nothing without words

Πανω κάτω την προταση-χ.ν.κουβελης

Χωρίς αμφιβολία αυτό ήταν το πόδι του δέντρου
Οι βαθιές σκέψεις των λέξεων
Το καρπούζι είναι η ανατολή του ηλίου φρούτο
Ο χρόνος είναι μια γεύση φευγαλέων ψαριων
Και η μηλιά είναι η μνήμη του κήπου
Το ψιθυρισμα των βηματων προς τους γλάρους
Όλα τα πράγματα είναι σωστό-λάθος συλλογές
Ένα άλογο έδειξε το χώρο της μοναξιάς του φεγγαριού
Το χρωματικό τρεμουλιασμα ξαφνικά της αισθησης του ρεαλισμού
στο ρούχο του πρωινου στις πτήσεις των μελισσών
Γύρω από ένα κυκλικο τραπέζι το ρολόι χαρτοπαιζει
Η διήγηση του γεγονότος δεν είναι λιγότερο αληθινη από το ίδιο το γεγονός
Εσείς βαδιζετε σαν να θέλετε μια ερώτηση
να μην απαντήσει για τον λουλούδινη σάρκα λαβύρινθο
Οι λέξεις ρυθμίζουν το σώμα
Τίποτα χωρίς λόγια
.
.
.

Minimal landscape-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Εν/νοησεις-χ.ν.κουβελης

η προσωκρατικη ενοραση του φυλλου
η μεταφυσική ρυθμική του νερου
η επιδέξια καμπύλη του αέρα στην ορμή του δεντρου
η επιμονή αλλαγή του κοχλια του ηλιου
η ενσωμάτωση των υπεροχων ελιγμων των πουλιων
η ισορροπη αντανάκλαση ελλειπτικης φωνης
η ανυποχώρητη αστάθεια της ιδεας
η προσωκρατικη νοητική αριστοκρατια
.
.
.

Οιδίπους Τύραννος-plexiglass and neon light-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οιδίπους Τυραννος-χ.ν.κουβελης

έβαλε ένα δίσκο στο πικ απ
το ταγκό που αρέσει στην Ιοκαστη
στο δωμάτιο με τους καθρέφτες χορευαν
εκείνη φορούσε ένα κατακόκκινο μακρύ φορεμα
μια χρυσή καρφίτσα στα μαλλια
με στικτη μέλισσα πάνω σε τριανταφυλλο
''σε ποιο καθρέφτη είμαστε αληθινοι;"
εκείνη δεν τρόμαξε, ρώτησε:
"η σφίγγα είχε σώμα γυναίκας:"
σκεφτηκε αν έπρεπε να της το πει,
τελικά είπε:"η Αντιγονη της μοιάζει"
"έχει δύο μέρες να πάρει τηλέφωνο"
χτύπησε το τηλέφωνο, μιλησε
"πρέπει να προσέχω τον Τειρεσια, είναι φιλόδοξος, κολακας του Κρεοντα,
φοβαμαι πως κάποια μηχανοραφια θα σοφιστεί, θυμάσαι τότε τι παθαμε;"
την είδε λυπημένη, σχεδόν ετρεμε "έχεις δίκιο"της είπε "μην ανησυχείς,
αύριο θα φωνάξω εργατες να αδειάσουν το δωμάτιο
από τους καθρεφτες"
.
.
.

Διανυσμα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ένρινο αντιστροφως αναλογα ρευστό κοχύλι
αμφικυρτο νερό

Αντωνυμία-χ.ν.κουβελης

ανθος αέρα μαλακώνει την εγχαρακτη φωνη που'χει το φως
κι η τροχαλια του νερού
αναδιπλασιαζει
μια διάφανη πλατωνική ιδέα
η μέρα
υπερκομση ατέλεια
.
.
Ακροτοτητες-χ.ν.κουβελης

Δεν μ'ενοχλει η ηληθιοτητα,ισως γιατί τονίζει την ευφυΐα που λειπει

Ένα παραπεταμενο βελασμα συννεφου ισσορροπει στη γλυστερη πλάτη
διεσδυοντος ορμητικου ψαριου
.
.
.

η κούρῃ ναυσικλειτοῖος Δύμαντος ὁμηλικίη Ναυσικάας,θυγάτηρος μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ομηρου Οδυσσεια ραψωδια ζ' στιχοι 13-24
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

τοῦ μὲν ἔβη πρὸς δῶμα θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη,
νόστον Ὀδυσσῆϊ μεγαλήτορι μητιόωσα
βῆ δ' ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη
κοιμᾶτ' ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,
Ναυσικάα, θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο,
πὰρ δὲ δύ' ἀμφίπολοι, Χαρίτων ἄπο κάλλος ἔχουσαι,
σταθμοῖϊν ἑκάτερθε· θύραι δ' ἐπέκειντο φαειναί.
ἡ δ' ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης,    20
στῆ δ' ἄρ' ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν,
εἰδομένη κούρῃ ναυσικλειτοῖο Δύμαντος,
ἥ οἱ ὁμηλικίη μὲν ἔην, κεχάριστο δὲ θυμῷ.
τῇ μιν ἐεισαμένη προσέφη γλαυκῶπις Ἀθήνη

σ'αυτου[τ'Αλκινοου]μπηκε τ'ανακτορο η θεα με τα γυαλιστερα ματια Αθηνα,
το νοστο τ'Οδυσσεα του μεγαλοψυχου εχοντας στο νου
και μπηκ'αυτη σε περιτεχνο θαλαμο,οπ'ειναι κορη
και κοιμαται στους αθανατους σ'αναστημα κι οψη ομοια,
η Ναυσικα,θυγατερα του μεγαλοψυχου Αλκινοου,
και διπλα της δυο ακολουθες,απ'τις Χαριτες την ομορφια π'εχουν,
στους παρασταδες απ'τη μια κι απ'την αλλη μερια,κι ειν'οι λαμπρες πορτες κλειστες,
αυτη σαν τ'ανεμου τη πνοη ανατριχιασε τα σκεπασματα της κορης 20
και σταθηκε παν'στη κεφαλη της και σ'αυτη λογο ειπε,
ομοιασμενη στη κορη του δοξαστου ναυτικου Δυμαντα,
που σ'αυτη συνομηλικη ηταν,κι ευχαριστη στη καρδια.
σ'αυτην ομοιασμενη μιλησε η με τα γυαλιστερα ματια Αθηνα
.
.

.

Geometricous Abstract-3μ χ 4.5-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

λέξεων αποκομματα-χ.ν.κουβελης

Σταδιου
Λέξεις ανθρωπων
Ποιος;
Ερωτηση Προσωκρατικη
Πληθυντικός Αριθμός
7 περιττες Ιδεολογιες
Ειδες
Πως έγιναν;
Συνταγμα
.
.
εκτίναξε το βέλη των λεξεων του
Ευεργέτης η ' Δολοφονος;
.
.
Ερωτηματα
.
.
.

Νικος Καρουζος-ποιητης-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

περι ποιησης-χ.ν.κουβελης

-Αληθεια πως βιοποριζεται η ποιηση;
-Σαν εταιρα,απαντησα
-Δηλαδη,με χρηματα;
-Με λεξεις.απαντησα
.
.
.

Ναυσικάα,θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀλκινόοιο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ομηρου Οδυσσεια ραψωδια ζ' στιχοι 127-138
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ὣς εἰπὼν θάμνων ὑπεδύσετο δῖος Ὀδυσσεύς,
ἐκ πυκινῆς δ' ὕλης πτόρθον κλάσε χειρὶ παχείῃ
φύλλων, ὡς ῥύσαιτο περὶ χροῒ μήδεα φωτός.
βῆ δ' ἴμεν ὥς τε λέων ὀρεσίτροφος, ἀλκὶ πεποιθώς, 130
ὅς τ' εἶσ' ὑόμενος καὶ ἀήμενος, ἐν δέ οἱ ὄσσε
δαίεται· αὐτὰρ ὁ βουσὶ μετέρχεται ἢ ὀΐεσσιν
ἠὲ μετ' ἀγροτέρας ἐλάφους· κέλεται δέ ἑ γαστὴρ
μήλων πειρήσοντα καὶ ἐς πυκινὸν δόμον ἐλθεῖν·
ὣς Ὀδυσεὺς κούρῃσιν ἐϋπλοκάμοισιν ἔμελλε
μείξεσθαι, γυμνός περ ἐών· χρειὼ γὰρ ἵκανε.
σμερδαλέος δ' αὐτῇσι φάνη κεκακωμένος ἅλμῃ,
τρέσσαν δ' ἄλλυδις ἄλλη ἐπ' ἠϊόνας προὐχούσας.

κι ετσι λεγωντας απ'τους θαμνους κατω βγηκε ο θειος Οδυσσεας,
απ'το πυκνο δασος βλασταρι εσπασε με το βαρυ του χερι
με φυλλα γεματο,και το'βαλε στο σωμα γυρω του να μην φανουν τα μελη,
βγηκε σαν λιονταρι ορεσιβιο,στη δυναμη του νιωθωντας σιγουρο,130
που'ναι δαρμενο απο βροχη κι αερα,και τα ματια του φωτια
εκαιγαν.και τοτ'αυτο σε βοδια χυμιζει η' σ'αρνια
η' και κατ'αγρια ελαφια.και τ'ωθει η κοιλια του
προβατα να ψαξει και σε γερο μαντρι να ερθει.
ετσ'ο Οδυσσεας στις ομορφομαλλες κορες ερχονταν
να σμιξει,αν κι ηταν γυμνος,επειδη τον εσπρωχνε αναγκη.
τρομερος σ'συτες φανηκε κακοδαρμενος αλμυρα,
τρεξαν αλλη απο'δω κι αλλη 'απο'κει στους οχτους να κρυφτουν.
.
.
.

Geometricous Abstract-XVII-3μ χ 4.5-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αλγόριθμοι-χ.ν.κουβελης

προς(ένα καθρέφτη νερων) κίτρινες συμμετρίας υπολογιζοντας
/φύσημα ανέμου στα φυλλα) +(εναλλαγή υπερθετικων διατονισμων) /
=υπερσυστροφη διαφανειας(-) αλγοριθμος χρόνου
.
.
.

Κάθετη διαρθρωση-2μ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ελληνικό τοπίο στη θάλασσα Greek landscape at sea-2μ χ 3μ.-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Συνθεση[1.50μχ2μ λαδι]Ιδιωτικη Συλλογη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Διακειμενικη Συνθεση Hypertext Synthesis-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΥΠΟΛΟΓΑ ΑΝΥΠΟΛΟΓΙΣΤΑ - χ.ν.κουβελης
.
Η ΕΙΔΟΠΟΙΟΣ ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΚΟΜΣΟΤΗΣ ΤΟΥ ΝΟΥ
σφαιρα σταφυλιων εγγεγραμενη σε κυλινδρικο καλοκαιρι

Η ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ  ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ
η ατοπος αγνοια μνημης της Ιστοριας

Η ΣΙΩΠΗΛΗ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΩΝ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
πρωι κι ο Οιδιποδας γυαλιζε τα ματια του πριν τα φορεσει

ΤΟ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΗΣΕΙΩΝ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ
μια βροχη πεταλουδων στην μαλακη επιφανεια του χρονου
.
.
.

Διαδραση-2μ χ 4μ-χρωμα σε ξυλο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Δια/δραση-χ.ν.κουβελης

Η' θα είσαι Σπινοζικος η' δεν θα είσαι φιλόσοφος
Το νερό αγγίζει την υπερβάλλουσα συμμετρία ανεμου
1.ο άνθρωπος σκέφτεται
2.το μήλο υπάρχει
1,2->3 ο Νευτωνας γραφει την Philosophiae Naturalis Principia Mathematica

.

.
.

flower Λουλούδι-στην αυλή μου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ουσία per sui-χ.ν.κουβελης

Deus sive Naturae
τικ τακ πεταλούδας χρονος συνμετριας
ευρυθμια μέλισσας εν και παν
.
.
.

LexisStation-3μ χ 4.5μ-χνκουβελης cncouvelis

lExisSTATIon-χνκουβελης

POLITIC / MECANIQUE
Les Temps Modernes
of No-One
                   FanFaRe
Don't Hear
Frozen Words
And Coin Doings 
         BackDoor Man
         Out Doors
   I Am
   from Money World
Light Shootings
THE MAN
              Fragment Man/
              Cheap Life
Canto
of  No-Thing
.
.
.

Νικολας Ασιμος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Εξ Απροοπτου Επικαιρα-χ.ν.κουβελης

Χωρος Προετοιμασιας Επαναστασεων
η' ,εγω μαλλον προτιμω,Χαβαλεδων
συνταγολογος Κροκανθρωπος της 3ης χιλιετιας Αναρχιας
ασε με να ξαπλαρω γι'αποψε στο θεατρο σκιων μου φαρδυς πλατυς
εσυ,μην στεναχωρισε,καλα ψωνιζεις στο σουπερ μαρκετ της Ιστοριας ευκαιριες
τριγωνικα η' τετραγωνικα σπινοζικος ετσι μου γουσταρει
juke box ο κοσμος ταρατατζουμ ταρατατζουμ ιδεολογιες
βεβαιωνω την υπεραισιοδοξη χρεωκοπια
στην Ομονοια χτυπησαν εναν ανθρωπο,ποιος ειναι;
Εγω,δηλωνω,ουτε ΤιΒιος ουτε Φλαμπουροανελκυστηριος
Τα Ρεστα μου,Σας το'λεγα θα χασεται
διαχρονικα,οχι στιγμιαια
.
.
.

Abstract XIIIX-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Sapere aude-χ.ν.κουβελης

στην Αθηνας μετα από τριακοσια μέτρα Immanuel Kant
έστριψα αριστερά στην Αιολου
μια γυναίκα εκεί γλιστρισε έπεσε κι ανοιγωντας η τσάντα της
κύλησαν δύο γυάλινοι βωλοι
αμέσως ένας τυφλός τους άρπαξε "είναι τα μάτια του Οιδιποδα" φωναξε
"τώρα βλεπω" και χάθηκε στο βάθος του δρομου
μέσα στο πλήθος των ανθρωπων
τον έχασα η' τυφλωθηκα
είδα την ώρα, μεσημέρι,
στην Ερμού, πιο κάτω, "εδώ ήταν η Αθηναια" ειπα
τότε κατάλαβα πως σε κάθε σημείο και μια προσωπική ιστορια
στο Μοναστηράκι αγόρασα ένα δίσκο 45στροφων
Ιωαννα Γεωργακοπουλου-Ειναι ευτυχής ο άνθρωπος-Παναγιώτη Τούντα 1964
είδα τον τυφλό Οιδιποδα στο Σύνταγμα, δεν έκανα λάθος, αυτός ήταν,
έστεκε ακίνητος σαν κλοουν σε στάση του Αμλετ
.
.
.

Billie Holiday-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Strange Fruit on Lyrics and song  of Billie Holiday-χ.ν.κουβελης

 [οταν η Billie Holiday ειδε εναν νεγρο ανθρωπο κρεμμασμενο σε δεντρο]
Look at.ουρλιαξε.
The black whore singer Billie is voice swinging
Κοιταξτε εκει.Να,στο δεντρο ο παραξενος καρπος ενος σωματος
το κρεμμασμενο κορμι ενος μαυρου ανθρωπου
το ειδυλλιακο τοπιο του νοτου μαγνολιας full αρωματα
κι απαλο που φυσαει αερακι τριγυρω
και στο δεντρο the hanging man τα κορακια θα φανε
κι η αδυσωπητη ζεστη του ηλιου θα λιωσει τη σαρκα
[Then the sudden smell of burning flesh]
ηρθε σε μας
in Ours Gallant World
.
.
Strange Fruit
[ Lyrics and song  of Billie Holiday]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Southern trees bear a strange fruit,
Blood on the leaves and blood at the root,
Black bodies swinging in the southern breeze,
Strange fruit hanging from the poplar trees.

Pastoral scene of the gallant south,
The bulging eyes and the twisted mouth,
Scent of magnolias, sweet and fresh,
Then the sudden smell of burning flesh.

Here is fruit for the crows to pluck,
For the rain to gather, for the wind to suck,
For the sun to rot, for the trees to drop,
Here is a strange and bitter crop.

[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

παραξενο φρουτο

τα δεντρα του Νοτου φερουν ενα παραξενο φρουτο
αιμα στα φυλλα κι αιμα στη ριζα
μαυρα κορμια κουνιουνται στο νοτιο αερακι
παραξενο φρουτο κρεμιεται απ'τις λευκες

ειδυλλιακη  σκηνη του γενναιου νοτου
τα εξογκωμενα ματια και το στραβωμενο στομα
αρωμα απο μαγνολιες,γλυκο και φρεσκο,
και τοτε η ξαφνικη μυρωδια καμμενης σαρκας

εδω'ναι το φρουτο για τα κορακια να το μαδησουν
για τη βροχη να το μαζεψει,για τον ανεμο να το ρουφηξει
για τον ηλιο να το σαπισει,για τα δεντρα να το ριξουν
εδω'ναι μια παραξενη και πικρη σοδεια

.

.

Strange Fruit on Lyrics and song  of Billie Holiday

.

.

.

Αίας και Τεκμησσα-τα αρχαία ελληνικά μου-2μ χ 3μ-λαδι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αίας και Τεκμησσα, σκηνή-χ.ν.κουβελης

η θάλασσα βουιζει λέξεις, τις ακούμε,
περνούν τα κλειστά παράθυρα
το φεγγάρι απόψε σκουντουφλαει στα πευκα
πληγωνεται το φως του
το μπράτσο του άντρα τεμαχισμενο στον καθρεφτη
φωνάζει ακαταληπτα λογια
αυτή η' αυτος
ξυπνάει, "γιατί δεν με ξυπνησες;
τι ώρα είναι; "
ο ίδιος χρόνος, του απανταει
γιατί δεν την ακούει; καθαρά αρθρωσε τις λέξεις της,
" είμαι δίπλα σου, όπως και τότε"συνεχιζει
"τώρα; "την κοιτάζει, και τώρα, του απαντά, μη φοβάσαι
" ακούς τη θάλασσα; βουιζει λέξεις, βουλιάζει τις λέξεις,
τις λέξεις μου "εκείνη δεν μιλησε
εκείνος συνέχισε," γιατί δεν ακούγονται οι λέξεις μου; "
ανασανε βαρια
ένα μουγκρητο τεμαχισμενο στον καθρέφτη
" Ο Αίαντας είμαι Τεκμησσα, ακούς; "
" ακούς το φεγγάρι; "
εκείνη προσποιηθηκε πως ακουσε
.
.
.

ο Μεγαλος Ελληνας Ποιητης Ανδρεας Καλβος-2μ χ 3μ ακρυλικο-χ.ν.κουβελης

Ω Φιλτατη Πατρις
Εις την Ελευθεριαν ονειρευομαι
Φως Υπερουσιον
Υπερκοσμιον Καλλος
.
.
.

Geometricous Abstract-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis


Τρια Μικρά Ελαχιστα Ποιήματα-χ.ν.κουβελης


Ανθή λεμονιας σε φτερά μέλισσας
.
Σε λεπτές ευαίσθητες ρίζες βαραινει το δεντρο
.
Οι γλαροι τα ψάρια τ'ουρανου
.

.

Three Minor Minimal Poems-c.n.couvelis

Flowers Lemon's  are flighting  in bee's wings

.

On thin sensitive roots is weighting the tree

.

The seagulls are the heaven's fishes 

.

.
.