GREEK POETRY -Σκηνικό Ιστορίας-Η Μιλητου Αλωσις και το θέατρο του Διονυσου στην Αθηνα- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.

.
GREEK POETRY
-Σκηνικό Ιστορίας-Η Μιλητου Αλωσις και το θέατρο του Διονυσου στην Αθηνα-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Η Μιλητου Αλωσις και το θέατρο του Διονυσου στην Αθηνα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Σκηνικό Ιστορίας-χ.ν.κουβελης

Ο ήλιος κάθετος ο αεικινητος ρους του Ιλισσου αριστερά
νοτια πέρα η λαμπερή ασπίδα της θάλασσας το υψώμα της Καστελλας
τα νησιά η Σαλαμινα δεξιά η Αιγινα στο βάθος ο Πορος κι αυτή η Υδρα
ολη εξαίρετη η παράσταση και αψογος και ο μύθος και η λέξις
και το μέλος και η οψις και το ήθος και η διανοια
μίμηση πραξεως η Μιλητου Αλωσις
Πρόλογος: μια γυναίκα ψιθυρίζει ακατανόητα λόγια
κουλουριασμενη στο πάτωμα της σκηνής
ακούγονται από μακριά φωνές κι αλυχτισματα σκύλων
"τα είδα ήμουνα εκεί" φωναζει
"έχασα το παιδί τον άντρα μου
δεν έχω τίποτα"ουρλιαζει
σιωπη
"Κατινακι έλεγαν το κοριτσάκι μου"
Πάροδος:γυναικες από εκείνα τα μέρη κουρελιαμενες
με σβησμένα τα πρόσωπα σκοτεινά
κυκλώνουν όλο κυκλώνουν
Επεισόδιο: 1.κενο
Στάσιμον: 1,οι ίδιες πάλι γυναίκες από εκείνα τα μέρη
κυκλώνουν όλο κυκλώνουν με σβησμενα πρόσωπα
σκοτεινες
μια ξεφεύγει απ'τον κυκλο
έρχεται προς το μέρος μας
"είχαμε ένα διπατο σπίτι με αυλη"
σιωπη
"η θάλασσα άγγιζε τον κήπο μας"
Επεισόδιο: 2 κενο
Στάσιμον: 2,οι κύκλοι των γυναικων
κάθε μια φωνάζει το όνομα της αλλης σαν να την καλεί:
Ελενη
Φωτεινη
Ανδρομαχη
Εκαβη
Κερασια
Ελισω
Κασσανδρα
Επεισόδιο: 3 κενο
Έξοδος: "η μνήμη"τι είναι η μνήμη;"γιατί δεν ξεχνάμε;"
τόσοι ανθρωποι κι ουτ'ένας μας δεν ξεχασε
Κομμός:σιωπη
βάρυνε η καρδιά μας θολωσαν τα μάτια μας
ντραπηκαμε
τι έπρεπε να κάνουμε και δεν το καναμε
ποια η κάθαρσις μας;
αδιαφορησαμε για το πρόστιμο των χιλίων δραχμών στον ποιητή Φρυνιχο
και την απαγορευση
και για τα πολιτικά προπανδιστικα κίνητρα του χορηγού Θεμιστοκλη
και για τις αντιπαλοτητες των ολγαρχικων
των τυραννοφιλων και των δημοκρατικών το 493
εμάς η ιστόρια του 494 μας βαραινει
και μας πικρενει
Εδώ
που ο ήλιος κάθετος στις στήλες τις ξυρίζει
κι ο Ιλισσος αριστερά κυλάει αεικινητα
τα αποξηραμένα νερά του
νότια η ανύπαρκτη θάλασσα κι ο καπνός
απ'τις βιομηχανίες κρυβει τη θεα
.
.