.
.
GREEK POETRY
-ΑΧΙΛΗΟΣ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 467-491]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
Αχιλεας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΧΙΛΗΟΣ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 467-491]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
ἦλθε δ' ἐπὶ ψυχὴ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
καὶ Πατροκλῆος καὶ ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο
Αἴαντός θ', ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε
τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ' ἀμύμονα Πηλεΐωνα. 470
ἔγνω δὲ ψυχή με ποδώκεος Αἰακίδαο
καί ῥ' ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
«διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν' Ὀδυσσεῦ,
σχέτλιε, τίπτ' ἔτι μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μήσεαι ἔργον;
πῶς ἔτλης Ἄϊδόσδε κατελθέμεν, ἔνθα τε νεκροὶ 475
ἀφραδέες ναίουσι, βροτῶν εἴδωλα καμόντων;»
ὣς ἔφατ', αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
«ὦ Ἀχιλεῦ, Πηλῆος υἱέ, μέγα φέρτατ' Ἀχαιῶν,
ἦλθον Τειρεσίαο κατὰ χρέος, εἴ τινα βουλὴν
εἴποι, ὅπως Ἰθάκην ἐς παιπαλόεσσαν ἱκοίμην· 480
οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος οὐδέ πω ἁμῆς
γῆς ἐπέβην, ἀλλ' αἰὲν ἔχω κακά. σεῖο δ', Ἀχιλλεῦ,
οὔ τις ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτερος οὔτ' ἄρ' ὀπίσσω·
πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἶσα θεοῖσιν
Ἀργεῖοι, νῦν αὖτε μέγα κρατέεις νεκύεσσιν 485
ἐνθάδ' ἐών· τῶ μή τι θανὼν ἀκαχίζευ, Ἀχιλλεῦ.»
ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ' αὐτίκ' ἀμειβόμενος προσέειπε·
«μὴ δή μοι θάνατόν γε παραύδα, φαίδιμ' Ὀδυσσεῦ.
βουλοίμην κ' ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ,
ἀνδρὶ παρ' ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη, 490
ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν.''
ηρθ'επανω η ψυχη του γιου του Πηλεα Αχιλεα
και του Πατροκλου και του αμεμπτου Αντιλοχου
και του Αιαντα,που'ταν πρωτος στην οψη και στο κορμι
των αλλων Δαναων μετα τον αμεμπτο του Πηλεα 470
με γνωρισε η ψυχη του γρηγοροποδαρου γονου του Αιακου
και σπαρακτικα θρηνωντας λογια φτερωτα μιλησε.
''γονε θεου γιε του Λαερτη,πολυμηχανε Οδυσσεα
παρατολμε,τι αραγε ακομη μεγαλο στο νου μηχανευεσαι εργο
πως αντεξες στον Αδη να κατερθεις,οπου οι νεκροι 475
αναισθητοι διαμενουν,ειδωλα θνητων τελειωμενων;''
ετσ'ειπε,τοτ'εγω σ'αυτον ανταποκρινομενος μιλησα.
''ω Αχιλεα,του Πηλεα γιε,πολυ υπερτερε των Αχαιων,
ηρθα στον Τειρεσια κατ'αναγκη,αν καποια συμβουλη
εχει να πει,πως στην Ιθακη στη δυσβατη θα φτασω 480
ουτ'ακομα πλησιασα Αχαικη γη,ουτ'ακομα της δικης μου
γης πατησα,αλλα παντοτ'εχω βασανα,σαν εσενα,Αχιλεα,
κανενας ανθρωπος στα περασμενα πιο καλοτυχος ουτε στα μεταπειτα
πριν οταν ζουσες σε τιμουσαμε ισα με τους θεους
οι Αργειοι ,τωρα παλι παρα πολυ κραταιος στους νεκρους 485
εδω οπ'ηρθες.οτι πεθανες μη σε πικραινει,Αχιλλεα''
ετσ'ειπα,τοτ'αυτος σε μενα ανταποκρινομενος μιλησε.
''μη τωρα σε μενα τον θανατο με λογια παρηγορεις,λαμπρε Οδυσσεα,
θα΄θελα στα χωραφια να'μουν να υπηρετω σ'αλλον,
σ'ανθρωπο κοντα ακληρο,στον οποιο πολυ βιος να μην ειναι, 490
παρα σ'ολους τους νεκρους τους σβησμενους να βασιλευω''
.
GREEK POETRY
-ΑΧΙΛΗΟΣ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 467-491]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
.
Αχιλεας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΑΧΙΛΗΟΣ ΝΕΚΥΙΑ
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια λ'-στιχοι 467-491]
μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
ἦλθε δ' ἐπὶ ψυχὴ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος
καὶ Πατροκλῆος καὶ ἀμύμονος Ἀντιλόχοιο
Αἴαντός θ', ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε
τῶν ἄλλων Δαναῶν μετ' ἀμύμονα Πηλεΐωνα. 470
ἔγνω δὲ ψυχή με ποδώκεος Αἰακίδαο
καί ῥ' ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·
«διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν' Ὀδυσσεῦ,
σχέτλιε, τίπτ' ἔτι μεῖζον ἐνὶ φρεσὶ μήσεαι ἔργον;
πῶς ἔτλης Ἄϊδόσδε κατελθέμεν, ἔνθα τε νεκροὶ 475
ἀφραδέες ναίουσι, βροτῶν εἴδωλα καμόντων;»
ὣς ἔφατ', αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον·
«ὦ Ἀχιλεῦ, Πηλῆος υἱέ, μέγα φέρτατ' Ἀχαιῶν,
ἦλθον Τειρεσίαο κατὰ χρέος, εἴ τινα βουλὴν
εἴποι, ὅπως Ἰθάκην ἐς παιπαλόεσσαν ἱκοίμην· 480
οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος οὐδέ πω ἁμῆς
γῆς ἐπέβην, ἀλλ' αἰὲν ἔχω κακά. σεῖο δ', Ἀχιλλεῦ,
οὔ τις ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτερος οὔτ' ἄρ' ὀπίσσω·
πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἶσα θεοῖσιν
Ἀργεῖοι, νῦν αὖτε μέγα κρατέεις νεκύεσσιν 485
ἐνθάδ' ἐών· τῶ μή τι θανὼν ἀκαχίζευ, Ἀχιλλεῦ.»
ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ' αὐτίκ' ἀμειβόμενος προσέειπε·
«μὴ δή μοι θάνατόν γε παραύδα, φαίδιμ' Ὀδυσσεῦ.
βουλοίμην κ' ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ,
ἀνδρὶ παρ' ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη, 490
ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν.''
ηρθ'επανω η ψυχη του γιου του Πηλεα Αχιλεα
και του Πατροκλου και του αμεμπτου Αντιλοχου
και του Αιαντα,που'ταν πρωτος στην οψη και στο κορμι
των αλλων Δαναων μετα τον αμεμπτο του Πηλεα 470
με γνωρισε η ψυχη του γρηγοροποδαρου γονου του Αιακου
και σπαρακτικα θρηνωντας λογια φτερωτα μιλησε.
''γονε θεου γιε του Λαερτη,πολυμηχανε Οδυσσεα
παρατολμε,τι αραγε ακομη μεγαλο στο νου μηχανευεσαι εργο
πως αντεξες στον Αδη να κατερθεις,οπου οι νεκροι 475
αναισθητοι διαμενουν,ειδωλα θνητων τελειωμενων;''
ετσ'ειπε,τοτ'εγω σ'αυτον ανταποκρινομενος μιλησα.
''ω Αχιλεα,του Πηλεα γιε,πολυ υπερτερε των Αχαιων,
ηρθα στον Τειρεσια κατ'αναγκη,αν καποια συμβουλη
εχει να πει,πως στην Ιθακη στη δυσβατη θα φτασω 480
ουτ'ακομα πλησιασα Αχαικη γη,ουτ'ακομα της δικης μου
γης πατησα,αλλα παντοτ'εχω βασανα,σαν εσενα,Αχιλεα,
κανενας ανθρωπος στα περασμενα πιο καλοτυχος ουτε στα μεταπειτα
πριν οταν ζουσες σε τιμουσαμε ισα με τους θεους
οι Αργειοι ,τωρα παλι παρα πολυ κραταιος στους νεκρους 485
εδω οπ'ηρθες.οτι πεθανες μη σε πικραινει,Αχιλλεα''
ετσ'ειπα,τοτ'αυτος σε μενα ανταποκρινομενος μιλησε.
''μη τωρα σε μενα τον θανατο με λογια παρηγορεις,λαμπρε Οδυσσεα,
θα΄θελα στα χωραφια να'μουν να υπηρετω σ'αλλον,
σ'ανθρωπο κοντα ακληρο,στον οποιο πολυ βιος να μην ειναι, 490
παρα σ'ολους τους νεκρους τους σβησμενους να βασιλευω''
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου