GREEK POETRY -Ιερεια της Δημητρας Ελευθους- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-Ιερεια της Δημητρας Ελευθους-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

Ελευθερνα-χ.ν.κουβελης
.
.
Ιερεια της Δημητρας Ελευθους-χ.ν.κουβελης

Σιτω η' Σπερμια τα ονοματα της Κυρας.Απο μικρο κοριτσακι,σχεδον βρεφος,
αφιερωμενη στη θεα στο ιερο της.Βουβη κι Αγελαστη κατ'εικονα και καθ'ομοιωσιν
της.Αρχαιοτατη η γεννια μου αρχοντικη απο τους Δωριεις εισβολεις.Ο πατερας μου
προξενος στη Κυδωνια κι ο αδερφος μου στη Κνωσσο.Κρατησα κρυφα ημερολογιο
με τον ερωτα της Ποτνιας Δημητρας για τον ωραιο Ιασιωνα.
-κι ολονυκτις αναπαψη δεν ειχε,να λογιαζει
ποιος ειναι αυτος που τραγουδει και βαραναστεναζει
Ημουν τρελλα ερωτευμενη με τον Ιασιωνα κι ετρεμε η καρδια κι ελιωνε το κορμι
στο βλεμμα και στη θυμιση του.Στον αμαχητο ποθο του αντρα.Ομως ποιος μπορει
να νικησει την ανωτεροτητα των θεων;.Τωρα που περασαν τα χρονια και μαραθηκε
η ομορφια μου κι η πρωτη δροσεραδα με ποναει σαν μυτερο καρφι μπηγμενο
στη καρδια αυτη η ιστορια κι ειδικα τις νυκτες που πεφτω και κοιμαμαι μονη
και δεν περναει η ωρα.Λογιζομαι πως εγω εμεινα πιστη της θεας.Βουβη Αγελαστος
Ανεραστος Αειπαρθενος Απαιδος.Και πως αποψε μυριζει το γιασεμι,πως ξελογισζει
τις αισθησεις και τι ζεστος κι απαλος σαν χαδι που'ν'ο αερας.Τι ζωη εκανα και τι ζωη
δεν εκανα.Τι ματαια περασαν οι ωρες της.Ποση ερημια και μοναξια.
Εγω ποτε δεν ημουν
θύγατρα τανύσφυρος
χρυσαόρος, ἀγλαοκάρπος
βαθυκόλπος
ἄνθεά τ' αἰνυμένην, ῥόδα καὶ κρόκον ἠδ' ἴα καλὰ
λειμῶν' ἂμ μαλακὸν καὶ ἀγαλλίδας ἠδ' ὑάκινθον
νάρκισσόν θ', ὃν φῦσε δόλον καλυκώπιδι κούρῃ
Μον'εγω
Έρως δ’ ετίναξέ μοι φρένας
Ως άνεμος κάτ’ όρος δρύσιν εμπέτων
και ποθήω και μάομαι
και βλεπω ν'ανοιγουν οι τοιχοι του καθρεφτη απεναντι μου
και να τρεχουν ορμητικα νερα μεσα στο δωματιο μου
κι ολο ανεβαινουν κι ολο ανεβαινουν
κι εγω δεν εχω φωνη να πιαστω σαν σχοινι
ν'ανεβω στον ουρανο
και μενω ακινητη να βλεπω το νερο να στεκεται και να βρωμιζει
γεμισα φυκια στο κορμι
με περιτριγυριζουν κατι μεγαλα πρασινα σταχτια βατραχια
''Μην αναβεις τα δεντρα''ακουσα μια φωνη
και τοτε αναψε το μεγαλο πολυφωτο
και στην αιθουσα ειδα γυναικες με βραδυνες μακρυες τουαλετες κοκκινο βελουδο
κι αντρες με κουστουμι και σμοκιν
πλησιασα δεν με βλεπανε
ακουγα να μιλανε για μια γυναικα με κοκκινα μαλλια
που χαθηκε
Περσεφωνη τ'ονομα της
την ηξερα ηταν παλια μου φιλη
δεν ξερω μπορει να'μαι κι εγω η ιδια αυτη
η Περσεφωνη
.
.