GREEK POETRY -Δεξιλεως Λυσανιο Θορικιος[414πΧ-494πΧ]- POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
-Δεξιλεως Λυσανιο Θορικιος[414πΧ-394πΧ]-
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.

σπουδη στον Δεξιλεω-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Δεξιλεως Λυσανιο Θορικιος[414πΧ-394πΧ]-χ.ν.κουβελης
.
 ΔΕΞΙΛΕΩΣ ΛΥΣΑΝΙΟ ΘΟΡΙΚΙΟΣ
 ΕΓΕΝΕΤΟ ΕΠΙ ΤΕΙΣΑΝΔΡΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ
 ΑΠΕΘΑΝΕΝ ΕΠ' ΕΥΒΟΥΛΙΔΟ
Ε΄Γ΄ ΚΟΡΙΝΘΩΙ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΙΠΠΕΩΝ

σε τεσσερις στιχους αναγραφεται:
ονομα:Δεξιλεως-επωνυμο:Λυσανιου-τοπος καταγωγης:Θορικον
χρονολογια γεννησης: Επι αρχοντος Τεισανδρου
χρονολογια θανατου:Επι αρχοντος Ευβουλιδου
τοπος:εις Κορινθον μετα των πεντε ιππεων
Στρατιωτικον Ανακοινωθεν του Κορινθιακου Πολεμου το 394
'ο εικοσαχρονος ιππεας Δεξιλεως του Λυσανιου εκ Θορικου Αττικης
γενναιως μαχομενος εφονευθει σημερον εις μαχην πλησιον της Κορινθου
μεταξυ Αθηναιων και Σπαρτιατων'
Απο Εφημεριδες της εποχης
-η τεφρα του ηρωικως μαχομενου και πεσοντα ιππεα Δεξιλεω ενταφιασθει εις
το Δημοσιο Σημα του καλλιστου προαστειου Κεραμεικου
-οι δε γονεις του ηρωικως μαχομενου και πεσοντα ιππεα Δεξιλεω εις την μαχην
μεταξυ Σπαρτιατων και Αθηναιων και Ελληνων συμμαχων το 394  εις τον Κεραμεικον
εις κενοταφιον του ανηγειραν περικλεη αναγλυφον  στηλην παριστανουσα εφιππον
τον ανδρειον Δεξιλεω εις ορμητικον ιππον ανυψωμενον εις τους οπισθιους ποδας του
συγκρατων τους χαλινους δια της  αριστερης χειρος και δια της  δεξιος εξακοντιζων
δορι  προς οπλιτην εχθρον κατωθεν των ποδων του ιππου πεσοντα φερων ασπιδαν
και χαλκινον ξιφος
εις το αετωμα δε του μνημειου ανωθεν ειναι χαραγμενα τα ονοματα των ηρωικων
πεσοντων εις την μαχην
και εις την βασην η κατωθι επιγραφη

 ΔΕΞΙΛΕΩΣ ΛΥΣΑΝΙΟ ΘΟΡΙΚΙΟΣ
 ΕΓΕΝΕΤΟ ΕΠΙ ΤΕΙΣΑΝΔΡΟ ΑΡΧΟΝΤΟΣ
 ΑΠΕΘΑΝΕΝ ΕΠ' ΕΥΒΟΥΛΙΔΟ
Ε΄Γ΄ ΚΟΡΙΝΘΩΙ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΙΠΠΕΩΝ

Αξιον Εστι η Δοξα

[Σχολιο]
τουτο το περικαλες μνημειον  εγενετο πολυ πριν ο Δημητριος ο Φαληρευς το 317
απαγορευσει δια νομου τον καλλωπισμον των μνημειων στον Κεραμεικον
το ονομα του γλυπτου δεν διασωθηκε
το μνημειο κατασκευασθηκε την εποχη της Ανταλικιδιας [η' του Βασιλεως]Ειρηνης
το 386
[παρατηρηση]:ουτε το δορι ουτε το χαλκινο ξιφος διασωζονται

και περασαν οχτω[και περισσοτερα χρονια]απο τον ολεθριο εκεινο εμφυλιο
και δεν επεστρεψε ο Δεξιλεως
κι οι αλλοι αδικοσκοτωμενοι
στο πετρινο τοιχο του Διπυλου μενει ακομα χαραγμενο το στιχακι

ΗΓΗΣΩ ΦΙΛΕΙ ΔΕΞΙΛΕΩ
ΔΕΞΙΛΕΩΣ ΦΙΛΕΙ ΗΓΗΣΩ

και μεσα απο τις επιχωσεις του ποταμου Ηριδανου αποκαλυψαμε
τα οστρακα εξοστρακισμου με τα εξης ονοματα
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΕΣ
ΚΙΜΟΝ
κι αναμεσα στις κοπελες που στη Μεγαλη Γιορτη τα Παναθηναιων
μετεφερουν το διαφανο πεπλο της θεας εκτος απο την Ηγησω του
ξεχωριζαν για την ομορφια και την κομσοτητα τους η Δημητριας
η Παμφιλη η αγαπημενη αδελφη της και η Μελιττα φιλη του Ερμογενους
 φιλου και συμαθητη του στην Ακαδημια του Πλατωνα,
αυτος μετα απ'αυτον χαραξε στον πετρινο τοιχο του Διπυλου το στιχακι ετουτο

ΜΕΛΙΤΤΑ ΦΙΛΕΙ ΕΡΜΟΓΕΝΗΝ
ΕΡΜΟΓΕΝΝΗΣ ΦΙΛΕΙ ΜΕΛΙΤΤΑΝ

μια ηλιοφωτιστη μερα,θυμαται,μικρο παιδι τον πηγε ο πατερας του κι ειδε
για πρωτη φορα την πομπη για τα Ελευσινια να εξερχεται απο την Ιερα Πυλη
και να οδοδευει  απο την Ιερα Οδο προς το Θριασιο πεδιο στα Μυστηρια
την 19η ημέρα του μήνα Βοηδρομιώνα
ειδε τα βοδια με τα καλαθια φορτωμενα με παπαρουνες και ροδια
και το ειδωλο ειδε του Ιακχου της Περσεφωνης και τις φωνες και τα τραγουδια
ακουσε και τα σκωμματα του μεγα πληθους

εμεις
...προχωρουσαμε μεσα  στη σιωπη,οταν τους ειδαμε απεναντι μας επιτεθηκαμε
κι οι αλλοι μας επιτεθηκαν ,η συγκρουση ηταν τοσο σφοδρη που τα δορατα μας
εσπασαν τοσο δε κοντα ημασταν σωμα με σωμα που η μια ασπιδα χτυπουσε
δυνατα με φοβερο θορυβο με την αλλη ασπιδα και μαχομασταν με τα ξιφη ...

Ω ξείν αγγέλλειν Αθηναίοις ότι τήδε κείμεθα
 τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι
εμεις οι
ΔΕΞΙΛΕΩΣ ΕΡΜΟΓΕΝΗΣ ΒΙΤΩΝ ΔΕΚΕΛΟΣ ΓΛΑΥΚΟΣ
ΑΔΡΑΣΤΟΣ ΤΥΔΕΥΣ ΚΑΠΑΝΕΥΣ ΙΠΠΟΜΕΔΩΝ
ΠΑΡΘΕΝΟΠΑΙΟΣ ΠΟΛΥΝΕΙΚΗΣ ΑΜΦΙΑΡΑΟΣ
ΑΙΓΙΑΛΕΥΣ ΘΕΡΣΑΝΔΡΟΣ ΑΛΚΜΕΩΝ ΑΜΦΙΛΟΧΟΣ
ΔΙΟΜΗΔΗΣ ΣΘΕΝΕΛΟΣ ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΕΥΡΥΑΛΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
και
μία δὲ κλίνη κενὴ φέρεται ἐστρωμένη τῶν ἀφανῶν, ο῏ ἂν μὴ εὑρεθῶσιν
ἐς ἀναίρεσιν.
[Θουκυδιδης,2.31]

και μετα απο τα φοβερα και ολεθρια εκεινα γεγονοτα εγινε η Ανταλκιδειος
[η' του Βασιλεως] Ειρηνη
ο σπαρτιατης ναυαρχος Ανταλκιδας σταλθηκε στη Περσια κι υπογραψε ειρηνη
με τον Αρταξερξη τον Β' το 386
και αυτα συμφωνηθηκαν:
 α) να παραδοθούν σε αυτόν οι ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας ,Σμυρνη,
Μιλητος,Φωκαια,Αιβαλι,Αλικαρνασσος,Περγαμος κι ολες οι αλλες και η Κύπρος
 β) να διακηρυχθεί η αυτονομία των ελληνικών πόλεων εκτός από τις αθηναϊκές
κληρουχίες της Λήμνου, της Ίμβρου και της Σκύρου
γ) να επιβλέπουν οι Σπαρτιάτες την τήρηση της ειρήνης στον ελλαδικό χώρο.

εγινε[οπως παντοτε γινεται]τροπη των καταστασεων
πως θ'απαλαχθουμε εμεις απ'αυτην την Ιστορια ;


...ητανε παλλικαρι ,τον θυμαμαι,φωναζαν τα προβατα τα γελαδια αλαφια-
σμενα,αγριεμενα αλυχταγαν τα σκυλια,το προνοουσαν ,ανατριχιαζε το πετσι
σου απ'αυτα που ακουγες,λοιπον μου λεει η μανα μου'εμεις Μυρσινα θα παμε
στη θαλασσα να δουμε που'ναι ο μπαμπας σου',τον μπαμπα μου τον ειχανε πιασει,
κι ενας απ'αυτους που τον δεσανε ειπε 'να τον σκοτωσουμε' κι ενας αλλος τον λυ-
πονταν κι ειπε 'να τον αφησουμε λευτερο να βρει τη γυναικα και τα παιδια του'
και δεν τον σκοτωσαν και βρηκαμε τον πατερα μου και φυγαμε και περασαμε
σ'ενα νησι απεναντι,κι απο κει εδω περα ηρθαμε προσφυγες,ενα θελω να θυμηθω,
αυτοι εκει πισω καιγανε γκρεμιζανε σκοτωνανε,οι δολοφονοι,μας επουλησανε
ολους μας,τις κοπελες,τις ομορφες κοπελες,ειχε πηξει η θαλασσα ,ελεγε η πεθερα
μου,απο τα πτωματα των γυναικων,να μην τις παρουν και τις τυρανναν πεφτανε
στη θαλασσα και πνιγονταν ,να μην τις ατιμησουν,και δεν τις περναν τα καραβια,
οι Δυναμεις βαζαν μεσα τους δικους τους,τους αλλους,εμας,μας παραταγαν στο
ελεος,και τραβαγαν φωτογραφιες κι αν καποιος στην απελπισια του επιανε τα
σχοινια του κοβαν τα χερια να μην ανεβει πaνω στο καραβι,εμεις ειχαμε πολη π'ολοι
ζηλευαν και τωρα την πολη μας την καταστρεψανε,ριχναμε τις περιουσιες μας
μεσα στα πηγαδια να κρυψουμε τα πραγματα μας κι εκεινοι,τα σκυλια, τα βρηκαν
και τ'αρπαξαν ολα
.
.