GREEK POETRY -Χορός- μέμνησ᾽ Ὀρέστου, κεἰ θυραῖός ἐσθ᾽ ὅμως.115 [θυμησου τον Ορεστη,που βρισκεται εξοριστος 115] [Αισχυλου Χοηφοροι-(edition Herbert Weir Smyth, 1926)]-μεταφραση ποιηση χ.ν.κουβελης-POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης

.
.
GREEK POETRY
Χορός
μέμνησ᾽ Ὀρέστου, κεἰ θυραῖός ἐσθ᾽ ὅμως.        115
[θυμησου τον Ορεστη,που βρισκεται εξοριστος  115]
[Αισχυλου Χοηφοροι-(edition Herbert Weir Smyth, 1926)]-μεταφραση ποιηση χ.ν.κουβελης
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.

.

Αγαμεμνων-Κλυταιμνηστρα-Αιγισθος-Ορεστης-Ηλεκτρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Χορός
μέμνησ᾽ Ὀρέστου, κεἰ θυραῖός ἐσθ᾽ ὅμως.        115
[θυμησου τον Ορεστη,που βρισκεται εξοριστος  115]
[Αισχυλου Χοηφοροι-(edition Herbert Weir Smyth, 1926)]-μεταφραση ποιηση χ.ν.κουβελης
.
ο ηλιος κυκλος
πετρα αδιαφορη η' φωτια
καιει τα σπαρτα τα δεντρα στα γυρω χωραφια αγκομαχουν
στη ξερη ατμοσφαιρα
εβγαλε ενα οβαλ καθρεφτακι απ'τη τσαντα της,κοιταχτηκε
κι εβαψε τα χειλη κοκκινα και με γαλαζιο μολυβι τα ματια σχεδιασε
''σας αρεσει η μασκα μου;'' φωναξε στις γυναικες
και γελασε ''δεν ειμαι πολυ ομορφη με τα κοντα μαλλια μου;''
εκεινες δεν της απαντησαν.''ειναι τρελλη''ειπαν απο μεσα τους
''τωρα θα ζητησει μια ομπρελλα γιατι βρεχει ,θ'αρχισει να μιλαει
σ'ανθρωπους που δεν τους βλεπουμε,να πνιγεται στο λουτρο  ο πατερας της
καθε μερα μας φερνει σ'αυτο το μερος ταχα πως ειναι ιερο
ενας ξεροτοπος ειναι και κανει μια αφορητη ζεστη θα σκασουμε''
Ηλεκτρα
“ἐποίκτιρόν τ᾽ ἐμὲ        130
φίλον τ᾽ Ὀρέστην· πῶς ἀνάξομεν δόμοις;
πεπραμένοι γὰρ νῦν γέ πως ἀλώμεθα
πρὸς τῆς τεκούσης, ἄνδρα δ᾽ ἀντηλλάξατο
Αἴγισθον, ὅσπερ σοῦ φόνου μεταίτιος.
κἀγὼ μὲν ἀντίδουλος· ἐκ δὲ χρημάτων        135
φεύγων Ὀρέστης ἐστίν, οἱ δ᾽ ὑπερκόπως
ἐν τοῖσι σοῖς πόνοισι χλίουσιν μέγα
[λυπησου κι εμενα 130
και τον αγαπημενο Ορεστη.πως θα παμε στο παλατι;
πουλημενοι τωρα περιπλανιομαστε
απ'αυτη που μας γεννησε,τον αντρα  αλλαξε
με τον Αιγισθο,αυτον του φονου σου υπαιτιο
κι εγω 'γινα δουλα,απ'την περιουσια 135
διωγμενος ειν'ο Ορεστης,κι αυτοι ξεδιαντροπα
με τους δικους σου κοπους σπαταλα γλεντουν ]
το φως ξεριζωνει τις φωνες των τζιτζικιων
οι ριζες των δεντρων σπανε τα χωματα κι εμφανιζονται σαν χερια
και ποδια γιγαντων
''δεν ειναι εξαισιο τοπιο,θαυμασιο,εκπαγλο''την παρακολουθουσαμε σιωπηλες
''καθε στιγμη ειναι μοναδικη.να.εδω ενα τοσο δα μυρμηγκακι κουβαλαει
ενα τεραστιο φυλλο.σαν μπαλαρινα το πηγαινει .να ετσι'' κι αρχισε να χορευει
''ο πατερας συχνα με πηγαινε σε χορους.ηθελε να γινω χορευτρια.
τωρα γιατι δεν μπορω να χορεψω καλα.χορευω απαισια;''μας επιασε μια-μια
απ'το χερι και μας ρωτουσε''χορευω απαισια;''μια-μια μας ρωτουσε ''χορευω απαισια;''
εμεις δεν ανοιξαμε το στομα μας να βγαλουμε λεξη
αλλωστε δεν ημασταν σιγουρες αν υπαρχουμε
Ὀρέστης
εὔχου τὰ λοιπά, τοῖς θεοῖς τελεσφόρους
εὐχὰς ἐπαγγέλλουσα, τυγχάνειν καλῶς.
Ἠλέκτρα
ἐπεὶ τί νῦν ἕκατι δαιμόνων κυρῶ;
Ὀρέστης
εἰς ὄψιν ἥκεις ὧνπερ ἐξηύχου πάλαι.        215
Ἠλέκτρα
καὶ τίνα σύνοισθά μοι καλουμένῃ βροτῶν;
Ὀρέστης
σύνοιδ᾽ Ὀρέστην πολλά σ᾽ ἐκπαγλουμένην.
Ἠλέκτρα
καὶ πρὸς τί δῆτα τυγχάνω κατευγμάτων;
Ὀρέστης
ὅδ᾽ εἰμί· μὴ μάτευ᾽ ἐμοῦ μᾶλλον φίλον.
Ἠλέκτρα
ἀλλ᾽ ἦ δόλον τιν᾽, ὦ ξέν᾽, ἀμφί μοι πλέκεις;        220
Ὀρέστης
αὐτὸς καθ᾽ αὑτοῦ τἄρα μηχανοῤῥαφῶ.
Ἠλέκτρα
ἀλλ᾽ ἐν κακοῖσι τοῖς ἐμοῖς γελᾶν θέλεις.
Ὀρέστης
κἀν τοῖς ἐμοῖς ἄρ᾽, εἴπερ ἔν γε τοῖσι σοῖς
Ἠλέκτρα
ὡς ὄντ᾽ Ὀρέστην τάδε σ᾽ ἐγὼ προσεννέπω;
Ὀρέστης
αὐτὸν μὲν οὖν ὁρῶσα δυσμαθεῖς ἐμέ·        225
κουρὰν δ᾽ ἰδοῦσα τήνδε κηδείου τριχὸς
ἰχνοσκοποῦσά τ᾽ ἐν στίβοισι τοῖς ἐμοῖς
ἀνεπτερώθης κἀδόκεις ὁρᾶν ἐμέ.
σκέψαι τομῇ προσθεῖσα βόστρυχον τριχὸς
σαυτῆς ἀδελφοῦ σύμμετρον τὠμῷ κάρᾳ.        230
ἰδοῦ δ᾽ ὕφασμα τοῦτο, σῆς ἔργον χερός,
σπάθης τε πληγὰς ἠδὲ θήρειον γραφήν.
ἔνδον γενοῦ, χαρᾷ δὲ μὴ ᾽κπλαγῇς φρένας·
τοὺς φιλτάτους γὰρ οἶδα νῷν ὄντας πικρούς.
Ἠλέκτρα
ὦ φίλτατον μέλημα δώμασιν πατρός,        235
δακρυτὸς ἐλπὶς σπέρματος σωτηρίου,
ἀλκῇ πεποιθὼς δῶμ᾽ ἀνακτήσῃ πατρός.
ὦ τερπνὸν ὄμμα τέσσαρας μοίρας ἔχον
ἐμοί· προσαυδᾶν δ᾽ ἐστ᾽ ἀναγκαίως ἔχον
πατέρα τε, καὶ τὸ μητρὸς ἐς σέ μοι ῥέπει        240
στέργηθρον· ἡ δὲ πανδίκως ἐχθαίρεται·
καὶ τῆς τυθείσης νηλεῶς ὁμοσπόρου·
πιστὸς δ᾽ ἀδελφὸς ἦσθ᾽, ἐμοὶ σέβας φέρων
μόνος· Κράτος τε καὶ Δίκη σὺν τῷ τρίτῳ
πάντων μεγίστῳ Ζηνὶ συγγένοιτό σοι.        245
[Ὀρέστης
ευχησου τα υπολοιπα,στους θεους π'ολα σε περας τα φερνουν
μ'ευχες αξιωσε,να συμβουν καλα
Ἠλέκτρα
επειτα τι τωρα με τη βοηθεια θεων επικυρωθηκε;
Ὀρέστης
μπροστα σου εχεις αυτον για τον οποιον ευχοσουν πριν 215
Ἠλέκτρα
και ποιον απ'τους ανθρωπους ξερεις εγω να καλουσα;
Ὀρέστης
ξερω τον Ορεστη πολυ εσυ θαμπωμενη
Ἠλέκτρα
και τι βεβαια καταφερα μ'ευχες;
Ὀρέστης
εδω'μαι'γω,μη γυρευεις απο'μενα αλλον φιλο
Ἠλέκτρα
αλλα ποιον δολο,ξενε,γυρω μου πλεκεις; 220
Ὀρέστης
ο ιδιος εναντια στον εαυτο μου αραγε να μηχανορραφω;
Ἠλέκτρα
αλλα με τα κακα τα δικα μου να γελασεις θελεις
Ὀρέστης
και με τα δικα μου επομενως,αν μ'αυτα τα δικα σου
Ἠλέκτρα
σαν να'ναι ο Ορεστης αυτον εγω εσενα να προσφωνω;
Ὀρέστης
αυτον λοιπον βλεπεις που δυσκολα εμενα γνωρισες 225
τα κομμενα  βλεπωντας για το πενθος μαλλια
εξεταζοντας τα ιχνη και στα πατηματα τα δικα μου
αναπτερωσες και προσμενες να δεις εμενα
καλυψε το κοψιμο βαζοντας τη πλεξουδα του μαλλιου
στην ιδια του αδελφου ομοια ταιριαζει την δικη του κεφαλη 230
δες το υφασμα αυτο,του δικου σου χεριου εργο
και της βελονας των τρυπηματων και μαζι του κεντηματος το κυνηγι
συγκρατησου,στη χαρα μη θαμπωθεις στα λογικα
τους πολυ κοντινους γνωριζω με μας να'ναι δυσαρεστοι
Ἠλέκτρα  
ω πολυαγαπητη εγνοια στο παλατι του πατερα 235
θλιβερη ελπιδα  της γεννιας σωτηρια
στη δυναμη πιστευοντας το παλατι θα ξαναπαρθει του πατερα
ω ευφροσυνο βλεμμα τεσσερα μεριδια εχοντας
μεσα μου.να σε προσφωνησω ειν'αναγκαιο εχοντας
και πατερα,και για τη μητερα σε σενα με τραβαει 240
ποθος.αυτη παρα πολυ δικαια μισιεται
και της θυσιασμενης ανηλεα ομοσπορου
πιστος αδερφος εισαι,για μενα την υποληψη σηκωνεις
μονος.και το Κρατος και η Δικη και μαζι με τον τριτο
τον πιο μεγαλο απ'ολους τον Δια να συνυπαρξουν με σενα 245]
''η μανα μου,αυτη με γεννησε κι αυτη με κατεστρεψε''
σταματησε.σαν αγριο θηριο μας κοιτουσε.φωναξε.''τι με κοιτατε;
δεν λεω για τη δικη σας μανα''ουρλιαξε''για τη δικη μου μανα λεω''
επεσε στα γονατα με τα χερια τα νυχια της εσκαψε πηρε χωμα στο χερι της
και τ'αφησε να πεφτει απ'τα κενα των δαχτυλων της
''ενα δυο τρια''μετρουσε''ναι.δεν ξεχασα τον Ορεστη,που'ναι εξοριστος στα ξενα
θα γυρισει και θελω,προσεχτε καλα,σας διαταζω,να γινεται μαρτυρες σ'οτι θα γινει
χρονια περιμενε την ωρα του να γινει και τωρα εφτασε η ωρα
ακουτε το θορυβο του αερα;βλεπετε το βιαιο λυγισμα των δεντρων;
τα συννεφα που τρεχουν εντρομα στον ουρανο;τ'ακουτε;τα βλεπετε;''
τιποτα δεν ακουγαμε και τιποτα δεν βλεπαμε
σιγη απεραντη κι ακινησια ενα τεραστιο κενο σκηνικο
ολα ακινητοποιημενα
ασημαντα
αδιαφορα
''γιατι δεν καταλαβαινει πως τιποτα δεν γινεται;οσο κι αν θελεις;τι ματαιοτητα.''
''ξερω καλα τι σκεφτεστε,πως τιποτα εδω δεν γινεται.
εγω λεω πως γελιεστε''
αρχισε ενα μονολογο,ενας ψιθυρισμος που δεν εφτανε καθαρος στην ακοη μας
απο τις αλλαγες στο προσωπο και τις κινησεις του σωματος της
συμπεραιναμε το περιεχομενο  των λογων της
ειδαμε λυπη πικρα ταπεινωση λυγμο μισος ξεριζωμα αγαπη ουρλιαχτο λυτρωση
''τωρα τελειωσα.Αυτο που επρεπε να γινει εγινε.''
την κοιταξαμε.
''Αυτα που εγιναν κι ησασταν μαρτυρες να τα μαρτυρησετε.Οπως ακριβως εγιναν
με τη σειρα να τα πειτε''
τα λογια αυτα δεν ακουστηκαν σαν απειλη η' διαταγη
αλλα σαν επιθυμια να εκπληρωθει ενος φιλου
.
.