.
.
''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
απο τα ''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
.
Η ΑΠΟΥΣΙΑ [ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ]
.
Το ειχε αποφασισει,ολα θα γινονταν οπως τα ειχε
σχεδιασει,ως την παραμικρη λεπτομερεια.Ειχαν ζη-
σει μαζι δεκα- πεντε χρονια,παιδια δεν ειχαν.Εκεινη
η μερα ηταν καταλληλη για την εκτελεση του σχεδι-
ου του.Εβρεχε απο το πρωι ασταματητα.Ετοιμασθη-
κε,φορεσε την αδιαβροχη καμπαρντινα του,κοιταξε
την ωρα στο ρολοι και της φωναξε πως θα βγει εξω.
Εκενη ηταν στην κουζινα,μεσα στον θορυβο δεν τον
ακουσε.Το επανελαβε,εκεινη κατι του ειπε,δεν το α-
κουσε.Δεν θα αργουσε,της ειπε.Ανοιξε τη πορτα ,την
εκλεισε και βγηκε εξω στη βροχη.Η βροχη ειχε δυ-
ναμωσει.
Επρεπε να παρει την ομπρελα,σκεφτηκε ομως πως
δεν θα του χρειαζονταν.Στη μεση του δρομου τα νε-
ρα λιμναζαν,απεναντι ειχαν σχηματισει ορμητικο χειμ-
μαρο.Διεσχισε γρηγορα το δρομο και βρεθηκε στο
απεναντι πεζοδρομιο.Προχωρησε εφτα -οχτω μετρα
αριστερα και εστριψε στη γωνια του δρομου.Η βρο-
χη τον χτυπουσε στο προσωπο,εσπρωξε την σιδερε-
νια αυλοπορτα,την εκλεισε πισω του και μπηκε στη
μικρη αυλη του σπιτιου.Το σπιτι ηταν ενα παλιο
διοροφο νεοκλασικο.Ο ιδιοκτητης του,απ'τον οποιο
το ειχε αγορασει προσφατα,το ειχε εγκαταλειψει χρο-
νια.Βιαστηκε,ανεβηκε τα λιγα σκαλοπατια μεχρι
την εισοδο,ξεκλειδωσε την πορτα.Η πορτα ετριξε
καθως την ανοιγε,την εκλεισε πισω του.Το φως
ηταν ελαχιστο.Ανεβηκε την ξυλινη εσωτερικη σκα-
λα στον δευτερο οροφο.Ανοιξε την πορτα και την
εκλεισε πισω του.Του ειχε κοπει η ανασα απο την
προσπαθεια να βρεθει γρηγορα εκει.Καθισε σ'εναν
καναπε να ηρεμησει.Σιγα-σιγα συνειθισε στο λιγο-
στο φως.Σηκωθηκε,εβγαλε την καμπαρντινα του και
την αφησε πανω σε μια καρεκλα.Πηγε στην κρεβατο-
καμαρα,μεσα στο μισοσκοταδο ξαπλωσε στο κρεβα-
τι με τα ρουχα,δεν σκεπαστηκε,αισθανονταν ζεστη
και μετα απο λιγο αποκοιμηθηκε.
Ο υπνος του ηταν ανησυχος,γεματος εφιαλτες.Σε εναν
απ'αυτους,γνωριζε σημαντικα πραγματα,που δεν μπο-
ρουσε να τα μεταδωσει.σε κανεναν αλλονΗ αγωνια του
ηταν μεγαλη γιατι απο την μη ανακοινωση τους κινδυνευ-
αν οι ζωες πολυ αγαπημενων του προσωπων.Τα λογια
του δεν υπακουσαν στους βασικους κανονες της γλωσ-
σας, ηταν εντελως ακατανοητα.
Οταν ξυπνησε ενιωθε πολυ κουρασμενος.Σηκωθηκε
απο το κρεβατι.Πηγε στο παραθυρο της κρεβατοκα-
μαρας,ανοιξε τα φυλλα του και κοιταξε απο τη χαρα-
μαδα αναμεσα απο τα κλειστα παντζουρια το σπιτι
του απεναντι.Τα παραθυρα ηταν κλειστα,τα παντα
ακινητα.Καθισε πολυ ωρα εκει κρυμενος να κοιταζει
για καποια κινηση.Τιποτα,καμια κινηση απεναντι.
Αποτραβηχτηκε για λιγο.Πηγε στο μπανιο να πλυ-
θει,κι υστερα στη κουζινα να φαει κατι,απ'αυτα,που
ειχε εφοδιασει το ψυγειο.Ξαναγυρισε στη θεση της
παρατηρησης του.Τιποτα δεν ειδε.
Μονο οταν νυχτωσε ειδε αμυδρο φως στη χαραμαδα
των κλειστων παντζουριων στο πανω αριστερο παρα-
θυρο.Περιμενε υπομονετικα να δει κατι περισσοτερο.
Ματαια,τιποτα.Ακουσε το ρολοι ,εξω σ'ενα δημοσιο
κτιριο να χτυπαει την ωρα,εντεκα.Εμεινε στη θεση
του ,παρα την κουραση,το πιασιμο του σωματος του
και την μεγαλη υπνηλια,που ενιωθε.
Παλι ο υπνος του ηταν ανησυχος.Καποιες ωρες της
νυχτας τις περασε ξαγρυπνος,προσπαθωντας,πολυ
δυσκολα,να θυμηθει τους εφιαλτες του.
Σ'εναν απ'αυτους ενας ανθρωπος του ανακοινωσε πραγ-
ματα ανησυχητικα,και του απεδειχνε ψυχρα την απειλι-
τικη πραγματικοτητα τους..Ολα αυτα διαδραματιζον-
ταν σ'ενα τεραστιο χωρο με απειρες ηλεκτρονικες οθο-
νες διαφορων διαστασεων.Ο ανθρωπος στην τελευταια
του προταση παρομοιασε το Συμπαν μ'ενα Γιγαντιαιο
Διχτυο Οθονων.Υστερα απομακρυνθηκε απο κοντα
του,προχωρησε στο βαθος της αιθουσας και διαλυθη-
κε τους φθορισμους των οθονων.
Την αλλη μερα,και τις επομενες τρεις ημρες δεν παρα-
τηρησε κατι σημαντικο.Παντα το αμυδρο φως στην
χαραμαδα του παραθυριου,στις εντεκα ακριβως το
βραδυ εσβηνε.Ο υπνος του συνεχιστηκε ανησυχος,οι
εφιαλτες του ομως τωρα ειχαν ελλατωθει.
Για αρκετο καιρο συνεβαιναν τα ιδια με ασημαντες
παραλλαγες.
Μια μερα,περιπου στις δεκα η ωρα το πρωι,ειδε μια
νεα και μια ηλικιωμενη γυναικα να μπαινουν στο
σπιτι.Μια ωρα αργοτερα η εξωπορτα ανοιξε και
βγηκε η νεαρη γυναικα.Εστριψε στη γωνια αριστερα.
Μετα απο λιγο επεστρεψε συνοδευομενη μ'εναν
ψηλο αγνωστο αντρα,Ο αντρας ηταν χοντρος με με-
γαλη κοιλια και φορουσε μυωπικα γυαλια..Μετα την
εισοδο τους στο σπιτι,τα κλειστα παντζουρια στα
δυο παραθυρα ανοιξαν στον πανω οροφο.Ειδε για
λιγο την ηλικιωμενη γυναικα στο ανοιγμα του δεξι-
ου παραθυρου.Εντελως αγνωστη.Φοβηθηκε μην τον
δει και τραβηχτηκε απο την χαραμαδα της παρατηρη-
σης του,εκανε πισω και κρυφτηκε στο σκοταδι της
καμαρας.Τον ειδε;Δεν ηταν δυνατον να τον δει.Το
σχεδιο του ειχε αποκλεισει την αποκαλυψη του.
Ολη τη νυχτα εμεινε αγρυπνος.Τα φωτα στον πανω
οροφο ηταν αναμενα.Οι κουρτινες στα παραθυρα
ηταν τραβηγμενες και καλυπταν την θεα του.Εβλε-
πε τις σκιες τους.Ο χρονος εκθεσης του στα φωτεινα
ανοιγματα,ο αριθμοςκαι η θεση τους διεφερε.Εβλεπε
μια σκια η' δυο σκιες για λιγο η'για περισσοτερο χρονο
σ'ενα η' και στα δυο ανοιγματα.Αυτο συνεχιζονταν για
λιγο η' για περισοτερο χρονο διακοπτομενο απο ελλε-
ψη σκιας,για μικρα η' μεγαλα χρονικα διαστηματα.
Κοντα στο ξημερωμα εσβησαν τα φωτα στο σπιτι,τα
παντζουρια ομως δεν τα εκλεισαν..
Εξαντλημενος ξαπλωσε στο κρεβατι με τα ρουχα να κοι-
μηθει.Ο υπνος του ηταν εφιαλτικος.Σ'ενα τεραστιο κτι-
ριο ανεβαινε συνεχως ελικοειδεις σκαλες.Σε καθε επι-
πεδο ο ιδιος αναλοιωτος πανομοιοτυπος χωρος.Νιωθον-
τας το ματαιο,το παραδοξο,σταματησε την ανοδο.Κατε-
βαινοντας τις απειρες ελικοειδεις σκαλες δεν βρηκε την
εισοδο του κτιριου,ουτε συναντησε αλλους ανθρωπους,
αν και ακουγε ποτε κοντα και ποτε μακρυα του τις φω-
νες τους.Η συγχιση του ηταν πολυ μεγαλη,που δεν
γνωριζε αν ανεβαινε η' αν κατεβαινε,αν κινουνταν
οριζοντια η ' σε καποια γωνια,θετικη η' αρνητικη.
Ξυπνησε.Τα θυμονταν ολα καθαρα.
Επειτα κοιμηθηκε ,χωρις ονειρα.
Οταν ξυπνησε ολα τα παραθυρα στην προσοψη του
σπιτιου του ηταν κλειστα.Και τις επομενες ωρες και
μερες παρεμειναν κλειστα.
Την πεμπτη μερα ειδε τη γυναικα του να βγαινει απ'
το σπιτι κατα τις εννεα και τεταρτο το πρωι.Η μερα ηταν
καθαρη ειχε ηλιο.Μετα απο σαραντα λεπτα περιπου
επεστρεψε κουβαλωντας στα χερια της σακουλες με
ψωνια.Κατα τις τεσσερις το απογευμα την επισκεφθη-
κε μια γυναικα ,γνωστη τους.Τα παραθυρα ανοιξαν.
Οταν νυχτωσε η γνωστη γυναικα εφυγε.
Εκεινη τη βραδυα αποφασισε να κοιμηθει νωρις.
Για πρωτη φορα απο τοτε,που εγκατασταθηκε
σ'αυτο το σπιτι ο υπνος του ηταν ηρεμος.
Το πρωι κοιταχθηκε στον καθρεφτη του μπανιου.Το
προσωπο του αδυνατο,το δερμα του ωχρο,τα γενια
του ειχαν μεγαλωσει.Παραξενο,δεν ενιωσε δυσφο-
ρια,δεν ανησυχησε ,δεχτηκε την σωματικη του αλ-
λαγη με ανακουφιση.Ντυθηκε και βγηκε εξω απο το
σπιτιστην πολη.
Ηπιε καφε σ'ενα απο τα κεντρικα καφενεια.Καποιος
τον σταματησε στον δρομο.Τον κοιταξε καλα κι επειτα
ζητωντας του συγνωμη του ειπε πως εκανε λαθος,τον
περασε για καποιον αλλον.
Συνεχισε να βγαινει εξω.Σπανια τωρα συνεβαινε κα-
ποιος να τον σταματα και να τον παιρνει για καποιον
αλλο.μεχρι,που κι αυτο σταματησε.Επισης σπανια
τωρα πηγαινε στο παραθυρο.
Καποτε γα εναν ολοκληρο μηνα δεν ειδε καθολου τη
γυναικα του.Επειδη δεν μπορουσε να υποθεσει πως
ηταν κλεισμενη μεσα στο σπιτι, η' πως ηταν αρρωστη,
φανταστηκε πως ελλειπε σε ταξιδι.
Οταν επεστρεψε του φανηκε αδυνατη,περπατουσε με
δυσκολια.Τ'απογευματα ακουγε το ραδιοφωνο δυνατα
να παιζει μουσικη,ποτε στο ισογειο,ποτε στον πρωτο
οροφο,κι αργοτερα ακουγε την τηλεοραση ανοιχτη πα-
νω στο σαλονι,μεχρι πολυ αργα τη νυχτα.Το θεωρησε
φυσικο στη ζωη μιας μοναχικης και ερημης γυναι-
κας.
Καποια νυχτα τον ξυπνησαν δυνατα γελια.Προερχον-
ταν απ'τη μερος του σπιτιου.Δεν σηκωθηκε να κοιταξει.
Για αρκετη ωρα ακουστηκαν οι φωνες και τα γελια,
απο καποια κοσμικη συγκεντρωση στο σπιτι,επειτα
επικρατησε σιωπη,ησυχια.
Εκεινος με τον καιρο εκανε νεες γνωριμιες,ασχοληθη-
κε με διαφορες επιχειρησεις,ταξιδεψε σε πολλες χωρες,
γνωρισε ανθρωπους,που ειτε ενδιαφερθηκε,παθιαστη-
γι'αυτους,ειτε αδιαφορησε.
Ετσι κυλησε ο χρονος και περασαν χωρις να το κατα-
λαβει εικοσι ολοκληρα χρονια.
Ενα απογευμα,μια βροχερι μερα απο το πρωι,διεσχισε
το δρομο γεματο με νερα μεχρι το απεναντι πεζοδρομιο
του σπιτιου του.Ανοιξε την πορτα και μπηκε μεσα.
''Γυρισες,ξεχασες να παρεις την ομπρελα μαζυ σου και
βρεχει σημερα απ'το πρωι ασταματητα '' ακουσε τη φω-
νη της γυναικας του,μεσα στο θορυβο των πιατων,που
πλενονταν,να ερχεται απο το μερος της κουζινας στο
βαθος.
.
.
.
''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
απο τα ''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
.
Η ΑΠΟΥΣΙΑ [ Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ]
.
Το ειχε αποφασισει,ολα θα γινονταν οπως τα ειχε
σχεδιασει,ως την παραμικρη λεπτομερεια.Ειχαν ζη-
σει μαζι δεκα- πεντε χρονια,παιδια δεν ειχαν.Εκεινη
η μερα ηταν καταλληλη για την εκτελεση του σχεδι-
ου του.Εβρεχε απο το πρωι ασταματητα.Ετοιμασθη-
κε,φορεσε την αδιαβροχη καμπαρντινα του,κοιταξε
την ωρα στο ρολοι και της φωναξε πως θα βγει εξω.
Εκενη ηταν στην κουζινα,μεσα στον θορυβο δεν τον
ακουσε.Το επανελαβε,εκεινη κατι του ειπε,δεν το α-
κουσε.Δεν θα αργουσε,της ειπε.Ανοιξε τη πορτα ,την
εκλεισε και βγηκε εξω στη βροχη.Η βροχη ειχε δυ-
ναμωσει.
Επρεπε να παρει την ομπρελα,σκεφτηκε ομως πως
δεν θα του χρειαζονταν.Στη μεση του δρομου τα νε-
ρα λιμναζαν,απεναντι ειχαν σχηματισει ορμητικο χειμ-
μαρο.Διεσχισε γρηγορα το δρομο και βρεθηκε στο
απεναντι πεζοδρομιο.Προχωρησε εφτα -οχτω μετρα
αριστερα και εστριψε στη γωνια του δρομου.Η βρο-
χη τον χτυπουσε στο προσωπο,εσπρωξε την σιδερε-
νια αυλοπορτα,την εκλεισε πισω του και μπηκε στη
μικρη αυλη του σπιτιου.Το σπιτι ηταν ενα παλιο
διοροφο νεοκλασικο.Ο ιδιοκτητης του,απ'τον οποιο
το ειχε αγορασει προσφατα,το ειχε εγκαταλειψει χρο-
νια.Βιαστηκε,ανεβηκε τα λιγα σκαλοπατια μεχρι
την εισοδο,ξεκλειδωσε την πορτα.Η πορτα ετριξε
καθως την ανοιγε,την εκλεισε πισω του.Το φως
ηταν ελαχιστο.Ανεβηκε την ξυλινη εσωτερικη σκα-
λα στον δευτερο οροφο.Ανοιξε την πορτα και την
εκλεισε πισω του.Του ειχε κοπει η ανασα απο την
προσπαθεια να βρεθει γρηγορα εκει.Καθισε σ'εναν
καναπε να ηρεμησει.Σιγα-σιγα συνειθισε στο λιγο-
στο φως.Σηκωθηκε,εβγαλε την καμπαρντινα του και
την αφησε πανω σε μια καρεκλα.Πηγε στην κρεβατο-
καμαρα,μεσα στο μισοσκοταδο ξαπλωσε στο κρεβα-
τι με τα ρουχα,δεν σκεπαστηκε,αισθανονταν ζεστη
και μετα απο λιγο αποκοιμηθηκε.
Ο υπνος του ηταν ανησυχος,γεματος εφιαλτες.Σε εναν
απ'αυτους,γνωριζε σημαντικα πραγματα,που δεν μπο-
ρουσε να τα μεταδωσει.σε κανεναν αλλονΗ αγωνια του
ηταν μεγαλη γιατι απο την μη ανακοινωση τους κινδυνευ-
αν οι ζωες πολυ αγαπημενων του προσωπων.Τα λογια
του δεν υπακουσαν στους βασικους κανονες της γλωσ-
σας, ηταν εντελως ακατανοητα.
Οταν ξυπνησε ενιωθε πολυ κουρασμενος.Σηκωθηκε
απο το κρεβατι.Πηγε στο παραθυρο της κρεβατοκα-
μαρας,ανοιξε τα φυλλα του και κοιταξε απο τη χαρα-
μαδα αναμεσα απο τα κλειστα παντζουρια το σπιτι
του απεναντι.Τα παραθυρα ηταν κλειστα,τα παντα
ακινητα.Καθισε πολυ ωρα εκει κρυμενος να κοιταζει
για καποια κινηση.Τιποτα,καμια κινηση απεναντι.
Αποτραβηχτηκε για λιγο.Πηγε στο μπανιο να πλυ-
θει,κι υστερα στη κουζινα να φαει κατι,απ'αυτα,που
ειχε εφοδιασει το ψυγειο.Ξαναγυρισε στη θεση της
παρατηρησης του.Τιποτα δεν ειδε.
Μονο οταν νυχτωσε ειδε αμυδρο φως στη χαραμαδα
των κλειστων παντζουριων στο πανω αριστερο παρα-
θυρο.Περιμενε υπομονετικα να δει κατι περισσοτερο.
Ματαια,τιποτα.Ακουσε το ρολοι ,εξω σ'ενα δημοσιο
κτιριο να χτυπαει την ωρα,εντεκα.Εμεινε στη θεση
του ,παρα την κουραση,το πιασιμο του σωματος του
και την μεγαλη υπνηλια,που ενιωθε.
Παλι ο υπνος του ηταν ανησυχος.Καποιες ωρες της
νυχτας τις περασε ξαγρυπνος,προσπαθωντας,πολυ
δυσκολα,να θυμηθει τους εφιαλτες του.
Σ'εναν απ'αυτους ενας ανθρωπος του ανακοινωσε πραγ-
ματα ανησυχητικα,και του απεδειχνε ψυχρα την απειλι-
τικη πραγματικοτητα τους..Ολα αυτα διαδραματιζον-
ταν σ'ενα τεραστιο χωρο με απειρες ηλεκτρονικες οθο-
νες διαφορων διαστασεων.Ο ανθρωπος στην τελευταια
του προταση παρομοιασε το Συμπαν μ'ενα Γιγαντιαιο
Διχτυο Οθονων.Υστερα απομακρυνθηκε απο κοντα
του,προχωρησε στο βαθος της αιθουσας και διαλυθη-
κε τους φθορισμους των οθονων.
Την αλλη μερα,και τις επομενες τρεις ημρες δεν παρα-
τηρησε κατι σημαντικο.Παντα το αμυδρο φως στην
χαραμαδα του παραθυριου,στις εντεκα ακριβως το
βραδυ εσβηνε.Ο υπνος του συνεχιστηκε ανησυχος,οι
εφιαλτες του ομως τωρα ειχαν ελλατωθει.
Για αρκετο καιρο συνεβαιναν τα ιδια με ασημαντες
παραλλαγες.
Μια μερα,περιπου στις δεκα η ωρα το πρωι,ειδε μια
νεα και μια ηλικιωμενη γυναικα να μπαινουν στο
σπιτι.Μια ωρα αργοτερα η εξωπορτα ανοιξε και
βγηκε η νεαρη γυναικα.Εστριψε στη γωνια αριστερα.
Μετα απο λιγο επεστρεψε συνοδευομενη μ'εναν
ψηλο αγνωστο αντρα,Ο αντρας ηταν χοντρος με με-
γαλη κοιλια και φορουσε μυωπικα γυαλια..Μετα την
εισοδο τους στο σπιτι,τα κλειστα παντζουρια στα
δυο παραθυρα ανοιξαν στον πανω οροφο.Ειδε για
λιγο την ηλικιωμενη γυναικα στο ανοιγμα του δεξι-
ου παραθυρου.Εντελως αγνωστη.Φοβηθηκε μην τον
δει και τραβηχτηκε απο την χαραμαδα της παρατηρη-
σης του,εκανε πισω και κρυφτηκε στο σκοταδι της
καμαρας.Τον ειδε;Δεν ηταν δυνατον να τον δει.Το
σχεδιο του ειχε αποκλεισει την αποκαλυψη του.
Ολη τη νυχτα εμεινε αγρυπνος.Τα φωτα στον πανω
οροφο ηταν αναμενα.Οι κουρτινες στα παραθυρα
ηταν τραβηγμενες και καλυπταν την θεα του.Εβλε-
πε τις σκιες τους.Ο χρονος εκθεσης του στα φωτεινα
ανοιγματα,ο αριθμοςκαι η θεση τους διεφερε.Εβλεπε
μια σκια η' δυο σκιες για λιγο η'για περισσοτερο χρονο
σ'ενα η' και στα δυο ανοιγματα.Αυτο συνεχιζονταν για
λιγο η' για περισοτερο χρονο διακοπτομενο απο ελλε-
ψη σκιας,για μικρα η' μεγαλα χρονικα διαστηματα.
Κοντα στο ξημερωμα εσβησαν τα φωτα στο σπιτι,τα
παντζουρια ομως δεν τα εκλεισαν..
Εξαντλημενος ξαπλωσε στο κρεβατι με τα ρουχα να κοι-
μηθει.Ο υπνος του ηταν εφιαλτικος.Σ'ενα τεραστιο κτι-
ριο ανεβαινε συνεχως ελικοειδεις σκαλες.Σε καθε επι-
πεδο ο ιδιος αναλοιωτος πανομοιοτυπος χωρος.Νιωθον-
τας το ματαιο,το παραδοξο,σταματησε την ανοδο.Κατε-
βαινοντας τις απειρες ελικοειδεις σκαλες δεν βρηκε την
εισοδο του κτιριου,ουτε συναντησε αλλους ανθρωπους,
αν και ακουγε ποτε κοντα και ποτε μακρυα του τις φω-
νες τους.Η συγχιση του ηταν πολυ μεγαλη,που δεν
γνωριζε αν ανεβαινε η' αν κατεβαινε,αν κινουνταν
οριζοντια η ' σε καποια γωνια,θετικη η' αρνητικη.
Ξυπνησε.Τα θυμονταν ολα καθαρα.
Επειτα κοιμηθηκε ,χωρις ονειρα.
Οταν ξυπνησε ολα τα παραθυρα στην προσοψη του
σπιτιου του ηταν κλειστα.Και τις επομενες ωρες και
μερες παρεμειναν κλειστα.
Την πεμπτη μερα ειδε τη γυναικα του να βγαινει απ'
το σπιτι κατα τις εννεα και τεταρτο το πρωι.Η μερα ηταν
καθαρη ειχε ηλιο.Μετα απο σαραντα λεπτα περιπου
επεστρεψε κουβαλωντας στα χερια της σακουλες με
ψωνια.Κατα τις τεσσερις το απογευμα την επισκεφθη-
κε μια γυναικα ,γνωστη τους.Τα παραθυρα ανοιξαν.
Οταν νυχτωσε η γνωστη γυναικα εφυγε.
Εκεινη τη βραδυα αποφασισε να κοιμηθει νωρις.
Για πρωτη φορα απο τοτε,που εγκατασταθηκε
σ'αυτο το σπιτι ο υπνος του ηταν ηρεμος.
Το πρωι κοιταχθηκε στον καθρεφτη του μπανιου.Το
προσωπο του αδυνατο,το δερμα του ωχρο,τα γενια
του ειχαν μεγαλωσει.Παραξενο,δεν ενιωσε δυσφο-
ρια,δεν ανησυχησε ,δεχτηκε την σωματικη του αλ-
λαγη με ανακουφιση.Ντυθηκε και βγηκε εξω απο το
σπιτιστην πολη.
Ηπιε καφε σ'ενα απο τα κεντρικα καφενεια.Καποιος
τον σταματησε στον δρομο.Τον κοιταξε καλα κι επειτα
ζητωντας του συγνωμη του ειπε πως εκανε λαθος,τον
περασε για καποιον αλλον.
Συνεχισε να βγαινει εξω.Σπανια τωρα συνεβαινε κα-
ποιος να τον σταματα και να τον παιρνει για καποιον
αλλο.μεχρι,που κι αυτο σταματησε.Επισης σπανια
τωρα πηγαινε στο παραθυρο.
Καποτε γα εναν ολοκληρο μηνα δεν ειδε καθολου τη
γυναικα του.Επειδη δεν μπορουσε να υποθεσει πως
ηταν κλεισμενη μεσα στο σπιτι, η' πως ηταν αρρωστη,
φανταστηκε πως ελλειπε σε ταξιδι.
Οταν επεστρεψε του φανηκε αδυνατη,περπατουσε με
δυσκολια.Τ'απογευματα ακουγε το ραδιοφωνο δυνατα
να παιζει μουσικη,ποτε στο ισογειο,ποτε στον πρωτο
οροφο,κι αργοτερα ακουγε την τηλεοραση ανοιχτη πα-
νω στο σαλονι,μεχρι πολυ αργα τη νυχτα.Το θεωρησε
φυσικο στη ζωη μιας μοναχικης και ερημης γυναι-
κας.
Καποια νυχτα τον ξυπνησαν δυνατα γελια.Προερχον-
ταν απ'τη μερος του σπιτιου.Δεν σηκωθηκε να κοιταξει.
Για αρκετη ωρα ακουστηκαν οι φωνες και τα γελια,
απο καποια κοσμικη συγκεντρωση στο σπιτι,επειτα
επικρατησε σιωπη,ησυχια.
Εκεινος με τον καιρο εκανε νεες γνωριμιες,ασχοληθη-
κε με διαφορες επιχειρησεις,ταξιδεψε σε πολλες χωρες,
γνωρισε ανθρωπους,που ειτε ενδιαφερθηκε,παθιαστη-
γι'αυτους,ειτε αδιαφορησε.
Ετσι κυλησε ο χρονος και περασαν χωρις να το κατα-
λαβει εικοσι ολοκληρα χρονια.
Ενα απογευμα,μια βροχερι μερα απο το πρωι,διεσχισε
το δρομο γεματο με νερα μεχρι το απεναντι πεζοδρομιο
του σπιτιου του.Ανοιξε την πορτα και μπηκε μεσα.
''Γυρισες,ξεχασες να παρεις την ομπρελα μαζυ σου και
βρεχει σημερα απ'το πρωι ασταματητα '' ακουσε τη φω-
νη της γυναικας του,μεσα στο θορυβο των πιατων,που
πλενονταν,να ερχεται απο το μερος της κουζινας στο
βαθος.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου