.
.
απο τα '' 12 ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ''
.
ια'
.
Καποτε παληα οι ανθρωποι ζουσαν με δυσκολιες τη ζωη
τους,στα καματα του ηλιου δεν ειχαν,που να προφυλαχθουν
και στις βροχες απ'τον ουρανο αυτοι και τα υπαρχοντα τους
πλημμυριζαν.Κανενα εργο δεν ωφελουσε απ'οσα μηχανευον-
ταν να αποφυγουν τα κακα.
Αποφασισαν να φυγουν και μια μερα πηραν τις γυναικες,τα
παιδια,τους αρρωστους και τους γεροντες, τα ζωα τους και τα
πραγματα του σπιτιου τους και πορευτηκαν μερες και μηνες
διψασμενοι και πεινασμενοι.Κι οταν η μερα αλλαξε και φωτι-
σθηκε η ατμοσφαιρα η ψυχη τους επιτελους ημερεψε.
Σταθηκαν σ'ενα αγνωστο μερος,εκει εκτισαν τα σπιτια τους
με τις πετρες,που πηραν απ'τη γη,εκει παντρευτηκαν οι αν-
τρες τις γυναικες και πληθυνθηκαν.Οι αντρες κυνηγουσαν
στα δαση ελαφια και ζαρκαδια και αγριογουρουνα,στη θαλασ-
σα ψαρευαν,αφθονα τοτε τα ψαρια,και στα ποταμια ψαρευαν
χελια και πεστροφες.Η ζωη τους ειχε αλλαξει,κι ηταν ευτυχι-
σμενοι.
Μοναχα ενα παιδι μεσα σ'αυτους ,ενα παιδι ορφανο,δεν ησυ-
χαζε κι ειχε στην καρδια λυπη.Καποια μερα εφυγε να γυρισει
πισω στα μερη ,που πρωτα ειδαν τα ματια του κι εκει πρωτο-
μιλησε.Οταν εφυγαν ηταν πολυ μικρος και δυσκολευτηκε πο-
λυ να ξαναβρει εκεινο το μερος.Ολα τα θυμονταν θολα και
θαμπα,και μονο στον υπνο του τα' βλεπε καθαρα και φωτισμε-
να.Και οταν ξαναγυρισε βρηκε τα σπιτια τους ερειπωμενα,
εκει μεσα σερνονταν φιδια,κι ειχε φαρμακερους σκορπιους,οι
δρομοι ειχαν χαθει μεσα στα χορταρια και τ'αγκαθια.
Εψαξε και βρηκε τα κοκκαλα τους,ξασπρισμενα,συγκινημε-
νος τα μαζεψε,τα καθαρισε με νερο και τα μοσχομυρισε στα
αρωματα των αγριων λουλουδιων,υστερα εσκαψε με τα χε-
ρια του το χωμα και τα εθαψε στη γη.Γυρω -γυρω απο το
μνημα εκτισε εκκλησια,την εκανε σταυρο στο σχημα,στην
κορυφη της καμπυλωσε τρουλο,πηρε πηλο και τον επλασε
επειτα τον εψησε ,εφτιαξε τα κεραμιδια και την σκεπασε,
και μεσα στην εκκλησια εστησε ξυλινο τεμπλο,πανω του
σκαλισε φυλλα και βεργες αμπελιου και ανθη,ακομη την
εικονογραφησε με αγιους,και στην κογχη του ιερου εκανε
την γεννηση,ανοιξε και παραθυρα να μπαινει το φως της
μερας του ηλιου και την νυχτα το ασημι του φεγγαριου.
Σαν τελειωσε εκεινο το εργο σαραντα μερες νηστεψε
Σαν περασαν οι σαραντα μερες καλεσε ολα τα πουλια του
τοπου ανοιγοντας την πορτα και τα παραθυρα της εκκλησι-
ας να μπουν στην εκκλησια να ψαλλουν με τις φωνες τους.
Οταν τελειωσε και μ'εκεινο το εργο επεστρεψε.
Σε κανεναν δεν μαρτυρισε τιποτα.Παντρευτηκε,εκανε πολ-
λα παιδια και δουλευε στα χωραφια μεχρι,που τελειωσαν
οι μερες του πανω στη γη.
Το παραμυθι αυτο,που σας ειπα μου το παρεδωσε ενας γε-
ροντας αναχωρητης,εξηντα χρονια ειχε στις εκκλησιες της
ερημιας.
.
.
.
απο τα '' 12 ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ''
.
ια'
.
Καποτε παληα οι ανθρωποι ζουσαν με δυσκολιες τη ζωη
τους,στα καματα του ηλιου δεν ειχαν,που να προφυλαχθουν
και στις βροχες απ'τον ουρανο αυτοι και τα υπαρχοντα τους
πλημμυριζαν.Κανενα εργο δεν ωφελουσε απ'οσα μηχανευον-
ταν να αποφυγουν τα κακα.
Αποφασισαν να φυγουν και μια μερα πηραν τις γυναικες,τα
παιδια,τους αρρωστους και τους γεροντες, τα ζωα τους και τα
πραγματα του σπιτιου τους και πορευτηκαν μερες και μηνες
διψασμενοι και πεινασμενοι.Κι οταν η μερα αλλαξε και φωτι-
σθηκε η ατμοσφαιρα η ψυχη τους επιτελους ημερεψε.
Σταθηκαν σ'ενα αγνωστο μερος,εκει εκτισαν τα σπιτια τους
με τις πετρες,που πηραν απ'τη γη,εκει παντρευτηκαν οι αν-
τρες τις γυναικες και πληθυνθηκαν.Οι αντρες κυνηγουσαν
στα δαση ελαφια και ζαρκαδια και αγριογουρουνα,στη θαλασ-
σα ψαρευαν,αφθονα τοτε τα ψαρια,και στα ποταμια ψαρευαν
χελια και πεστροφες.Η ζωη τους ειχε αλλαξει,κι ηταν ευτυχι-
σμενοι.
Μοναχα ενα παιδι μεσα σ'αυτους ,ενα παιδι ορφανο,δεν ησυ-
χαζε κι ειχε στην καρδια λυπη.Καποια μερα εφυγε να γυρισει
πισω στα μερη ,που πρωτα ειδαν τα ματια του κι εκει πρωτο-
μιλησε.Οταν εφυγαν ηταν πολυ μικρος και δυσκολευτηκε πο-
λυ να ξαναβρει εκεινο το μερος.Ολα τα θυμονταν θολα και
θαμπα,και μονο στον υπνο του τα' βλεπε καθαρα και φωτισμε-
να.Και οταν ξαναγυρισε βρηκε τα σπιτια τους ερειπωμενα,
εκει μεσα σερνονταν φιδια,κι ειχε φαρμακερους σκορπιους,οι
δρομοι ειχαν χαθει μεσα στα χορταρια και τ'αγκαθια.
Εψαξε και βρηκε τα κοκκαλα τους,ξασπρισμενα,συγκινημε-
νος τα μαζεψε,τα καθαρισε με νερο και τα μοσχομυρισε στα
αρωματα των αγριων λουλουδιων,υστερα εσκαψε με τα χε-
ρια του το χωμα και τα εθαψε στη γη.Γυρω -γυρω απο το
μνημα εκτισε εκκλησια,την εκανε σταυρο στο σχημα,στην
κορυφη της καμπυλωσε τρουλο,πηρε πηλο και τον επλασε
επειτα τον εψησε ,εφτιαξε τα κεραμιδια και την σκεπασε,
και μεσα στην εκκλησια εστησε ξυλινο τεμπλο,πανω του
σκαλισε φυλλα και βεργες αμπελιου και ανθη,ακομη την
εικονογραφησε με αγιους,και στην κογχη του ιερου εκανε
την γεννηση,ανοιξε και παραθυρα να μπαινει το φως της
μερας του ηλιου και την νυχτα το ασημι του φεγγαριου.
Σαν τελειωσε εκεινο το εργο σαραντα μερες νηστεψε
Σαν περασαν οι σαραντα μερες καλεσε ολα τα πουλια του
τοπου ανοιγοντας την πορτα και τα παραθυρα της εκκλησι-
ας να μπουν στην εκκλησια να ψαλλουν με τις φωνες τους.
Οταν τελειωσε και μ'εκεινο το εργο επεστρεψε.
Σε κανεναν δεν μαρτυρισε τιποτα.Παντρευτηκε,εκανε πολ-
λα παιδια και δουλευε στα χωραφια μεχρι,που τελειωσαν
οι μερες του πανω στη γη.
Το παραμυθι αυτο,που σας ειπα μου το παρεδωσε ενας γε-
ροντας αναχωρητης,εξηντα χρονια ειχε στις εκκλησιες της
ερημιας.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου