.
.
απο τα '' 12 ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ''
.
ζ'
.
Τα λογια ειναι πολλων ανθρωπων λογια και οι πραξεις
μας φτανουν στα παιδια των παιδιων μας.
Μια φορα κι ενα καιρο ηταν τρια αδερφια.Ο πρωτος αν-
τρας της παντρειας παντρευτηκε κορη πολυ ομορφη γυ-
ναικας χωρις στεφανι γαμου.Ο δευτερος ,πανω στην πρω-
τη ανθιση της νιοτης,λεβεντης κι οξυθυμος.Ο τριτος ,ο μι-
κροτερος,ο Κωνσταντακης,τριων χρονων παιδι οταν ορ-
φανεψε απο την μανα.Ο πατερας γερος ηρθαν τα χρονια
του και πεθανε.
Ο δευτερος αδερφος ως ηταν πανω στην ανθιση της νιο-
της την ειδε την νυφη,που'ταν κρινολουλουδο του αγρου
και του αρεσε και με λογια λαγνα πυρωμενα την πλησιαζε,
κι εκεινη πλανευτηκε και κρυφα τον σφιχταγκαλιαζε.
Κι ηρθε το πληρωμα του χρονου και του μηνα και γεννη-
σε η νυφη κορη .Ηρθαν και οι συγγενεις και οι δικοι τους
να δωρισουν και να ευχηθουν το παιδι.Κι ολοι ειπαν
για την μεγαλη ομοιοτητα του παιδιου με τον θειο.Ποτε
ομως το μυστικο τους δεν μαθευτηκε στο φως του
ηλιου.
Μεγαλωσε η μικρη η ξανθουλα στο μελι και στο γαλα.Το
ονομα της ητανε Αρετουσα.Και στα παιχνιδια της ειχε πα-
ρεα τον Κωνσταντακη,τι ηταν ακομα παιδι.Ηταν τα δυο
τους ταιριαστα κι αγαπημενα.
Οταν περασαν τα χρονια κι ο Κωνσταντακης πηγε στον
στρατο του βασιλια να πολεμησει η Αρετουσα πολυ λυ-
πηθηκε κι εχασε τη μιλια της.Μητε να φαει μητε να πιει
ηθελε.Και μητε να τραγουδησει,αυτη ,που'χε γαργαρη φω-
νη σαν της βρυσουλας το νερο και σωπαιναν τ'αηδονακια
αυτη να τραγουδησει.Μητε να παντρευτει ηθελε,τα προ-
ξενια αρνιονταν και τα γυρνουσε πισω.
Σαν γυρισε απο τον πολεμο ο Κωνσταντης η Αρετουσα δεν
κρατησε το μυστικο της στην καρδια και του'πε πως τον
αγαπα .Κι εκεινος της ειπε πως κι αυτος την αγαπα.Και τον
πηρε τον Κωνσταντακη η Αρετουσα στο κρεβατι της.
Και γρηγορα φουσκωσε η κοιλια της και φανερωθηκαν.Τα
δυο τα κυνηγησαν σαν τους κακουργους και σαν τους
εγκληματιες τα εξορισαν.Κι εκεινα τα αγαπημενα εφυγαν
γι'αλλους τοπους.
Ηρθε το πληρωμα του χρονου και η Αρετουσα γεννησε
του Κωνσταντακη την Πουλια ασπρη κορη ομορφη.
Κι εζησαν ευτυχισμενοι χρονια πολλα.
Ακομα και τωρα οι βοσκοι δειχνουν στον ουρανο τους
αστερισμους και διηγουνται την ιστορια τους
.
.
.
απο τα '' 12 ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ''
.
ζ'
.
Τα λογια ειναι πολλων ανθρωπων λογια και οι πραξεις
μας φτανουν στα παιδια των παιδιων μας.
Μια φορα κι ενα καιρο ηταν τρια αδερφια.Ο πρωτος αν-
τρας της παντρειας παντρευτηκε κορη πολυ ομορφη γυ-
ναικας χωρις στεφανι γαμου.Ο δευτερος ,πανω στην πρω-
τη ανθιση της νιοτης,λεβεντης κι οξυθυμος.Ο τριτος ,ο μι-
κροτερος,ο Κωνσταντακης,τριων χρονων παιδι οταν ορ-
φανεψε απο την μανα.Ο πατερας γερος ηρθαν τα χρονια
του και πεθανε.
Ο δευτερος αδερφος ως ηταν πανω στην ανθιση της νιο-
της την ειδε την νυφη,που'ταν κρινολουλουδο του αγρου
και του αρεσε και με λογια λαγνα πυρωμενα την πλησιαζε,
κι εκεινη πλανευτηκε και κρυφα τον σφιχταγκαλιαζε.
Κι ηρθε το πληρωμα του χρονου και του μηνα και γεννη-
σε η νυφη κορη .Ηρθαν και οι συγγενεις και οι δικοι τους
να δωρισουν και να ευχηθουν το παιδι.Κι ολοι ειπαν
για την μεγαλη ομοιοτητα του παιδιου με τον θειο.Ποτε
ομως το μυστικο τους δεν μαθευτηκε στο φως του
ηλιου.
Μεγαλωσε η μικρη η ξανθουλα στο μελι και στο γαλα.Το
ονομα της ητανε Αρετουσα.Και στα παιχνιδια της ειχε πα-
ρεα τον Κωνσταντακη,τι ηταν ακομα παιδι.Ηταν τα δυο
τους ταιριαστα κι αγαπημενα.
Οταν περασαν τα χρονια κι ο Κωνσταντακης πηγε στον
στρατο του βασιλια να πολεμησει η Αρετουσα πολυ λυ-
πηθηκε κι εχασε τη μιλια της.Μητε να φαει μητε να πιει
ηθελε.Και μητε να τραγουδησει,αυτη ,που'χε γαργαρη φω-
νη σαν της βρυσουλας το νερο και σωπαιναν τ'αηδονακια
αυτη να τραγουδησει.Μητε να παντρευτει ηθελε,τα προ-
ξενια αρνιονταν και τα γυρνουσε πισω.
Σαν γυρισε απο τον πολεμο ο Κωνσταντης η Αρετουσα δεν
κρατησε το μυστικο της στην καρδια και του'πε πως τον
αγαπα .Κι εκεινος της ειπε πως κι αυτος την αγαπα.Και τον
πηρε τον Κωνσταντακη η Αρετουσα στο κρεβατι της.
Και γρηγορα φουσκωσε η κοιλια της και φανερωθηκαν.Τα
δυο τα κυνηγησαν σαν τους κακουργους και σαν τους
εγκληματιες τα εξορισαν.Κι εκεινα τα αγαπημενα εφυγαν
γι'αλλους τοπους.
Ηρθε το πληρωμα του χρονου και η Αρετουσα γεννησε
του Κωνσταντακη την Πουλια ασπρη κορη ομορφη.
Κι εζησαν ευτυχισμενοι χρονια πολλα.
Ακομα και τωρα οι βοσκοι δειχνουν στον ουρανο τους
αστερισμους και διηγουνται την ιστορια τους
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου