.
.
'' 20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ''
.
.
.
απο τα '''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
.
Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ
.
Πρωτα εχασε τους γονεις του ,αργοτερα τη γυναικα του,
την ιδια περιπου εποχη τα αδερφια του,οταν περασαν τα
χρονια τα εγγονια του.Επειδη εκεινα εγιναν με τον φυσικο
τροπο τα δεχτηκε σαν φυσικα και αναποτρεπτα γεγονοτα.
Με τα χρονια η αναμνηση τους ηταν αδυνατη,θολη,και
δεν θυμονταν καλα τα ονοματα τους.Αν υπηρχαν απογο-
νοι απο αυτον η' απο εκεινους,τα παιδια και τα αδερφια
του,δεν μπορεσε να βρει,ειχε χασει τα ιχνη τους,σαν να
ειχαν εξαφανισθει.Η ζωη του ειχε γινει απροβλεπτη.Του
συνεβαιναν πραγματα,που δεν μπορουσε να τα εξηγησει
η' να τα προβλεψει.
Μια νυχτα σε καποιο μπαρ ενας ψηλος γεροδεμενος αν-
τρας με μουστακι τον πλησιασε,σταθηκε μπροστα του
και του πεταξε μια προσβολη,ταυτοχρονα τραβηξε ενα
μαχαιρι.Ταραχτηκε απο τη βρισια του ανθρωπου και τον
τυφλωσε η λαμψη του μεταλλου.Πεταχτηκε πανω και με
μια ευλιγιστη γρηγορη κινηση του επιασε το χερι στον
καρπο,το εστριψε ,τα δαχτυλα χαλαρωσαν και το μαχαι-
ρι επεσε κατω στο δαπεδο αναπηδισε μ'εναν οξυ ηχο και
ακινητοποιηθηκε.
Εναν καιρο ηταν μπλεγμενος με μια γυναικα πολυ μεγαλυ-
τερη του.Εκεινη κατασκευαζε μια μασκα στον καθρεφτη
με το μακιγιαζ και μ'αυτην παρουσιαζονταν μπροστα του
να τον γοητευσει.Ξανθα μαλλια,κοκκινα χειλη,εντονα βα-
μενα ματια,βαθυ ντεκολτε,βαρια αρωματα,αραχνουφαντα
ρουχα.Πισω απο εκεινο το πεπλο,η καταρρευση της επιδερ-
μιδας στο προσωπο,στο λαιμο,το χοντρο πλαδαρο κορμι.
Στην αρχη τα πηγαιναν καλα,αργοτερα τα πραγματα αλ-
λαξαν.Εκεινη τον ζηλευε με παθος.Του εκανε καυγαδες
συχνα και τον κατηγορουσε πως καθεται μαζι της μονο
για τα λεφτα της.Σ'ενα υστερικο ξεσπασμα της,του ειπε
πως πολλες φορες της ηρθε στο μυαλο να τον σκοτωσει,
να τον πνιξει,την ωρα ,που κοιμαται,κι επειτα να αυτο-
κτονησει.Αφου του ειπε τις σκοτεινες και ανομολογητες
σκεψεις της ηρεμησε για αρκετο καιρο,σαν να ισορροπη-
σε η' σαν να παραδεχτηκε τη μοιρα της.Δεν του εκανε
πια σκηνες ζηλοτυπιας,σταματησε.Παρατηθηκε και
απο τη σκηνοθεσια του κορμιου της.Το σωμα της σαν
να γκρεμισθηκε,επεσε και αναδυθηκε ασχημο,γερασμενο.
Εκεινος ανησυχησε.Καταλαβε το σχεδιο της εκδικησης
της.Καταργωντας ,εξαφανιντας την εικονα της γυναικας
ταυτοχρονα καταργουσε,ευνουχιζε τον αντρα απο την
επιθυμια της.Εκεινος δεν αντεξε αλλο εκεινη την κατα-
σταση και μια μερα εφυγε απο κοντα της.
Δεν ειχε,που να παει .Κοιμονταν κατω απο τον σκοτεινο
και εναστρο ουρανο.Αλλοτε σε μερη βρωμικα αναμεσα
στα σκουπιδια και τα ποντικια.
Τοτε ηταν,που γνωρισε εκεινον τον ανθρωπο.Τον εμαθε
την δυναμη της γνωσης.Να περιγραψει ενα φαινομενο,
να το ερμηνευσει,και να αποδειξει μια υποθεση,για τα
πραγματα,για τον κοσμο,για τον ανθρωπο.Κοντα του
συσχετισε το πεταγμα των γλαρων με τον αερα και την
κινηση των φτερων τους.Το τραγουδι του αηδονιου με
τις αναλογιες των αριθμων.Την πτωση των μηλων απο
τη μηλια με τις περιστροφες των αστρων,της γης γυρω
απο τον ηλιο.Τη μερα και τη νυχτα.Τα συννεφα στον ου-
ρανο με το νερο,.Τον εμαθε παραμυθια και μυθους.Και
την τεχνη να διηγειται ιστοριες ,την τεχνη να μιλαει και
να πειθει με βαση την αληθεια κι οχι το ψεμα και την
απατη.Του εδειξε τη διαφορα της Ιστοριας απο την Μυ-
θολογια,της Φιλοσοφιας απο την Θεολογια,της Επιστη-
μης απο την Μαγεια,του Πολιτισμου απο την Βαρβαρο-
τητα.Ακουσε για τον Οδυσσεα,τον Τζειμς Τζοις ,για
το Τελευταιο Θεωρημα του Φερμα,για τη γατα του Ποε,
του Μπορχες,του Σρεντιγκερ,την Ανθρωπινη Αρχη στο
Συμπαν,για τον Οιδιποδα και για το αινιγμα της Σφιγ-
γας,για τον Βιτγκενσταιν και το Θεωρημα του Γκεντελ,
για τη γυναικα του Γκογια,τους κυβους του Πικασο,
τον Κ. στον Πυργο του Καφκα,στη Δικη,τον Γκοντο
του Μπεκετ,που τον περιμενουν...
Αποκτησε χρηματα,ταξιδεψε πολυ και γνωρισε πολλους
ανθρωπους.Ερωτευτηκε γυναικα,που ανηκε σε αλλον
αντρα.Επεθυμισε να την αρπαξει ,να την παρει σ'αλλο
μερος της γης και να την κανει δικη του.Ειδε πραγματα,
που δεν τα καταλαβε τοτε,που τα ειδε,αλλα τα καταλαβε
πολυ αργοτερα.Αλλα τα ξεχασε,σβηστηκαν απο τη μνη-
μη του,σαν ποτε να μην υπηρξαν.Συναντησε ανθρωπους,
που δεν νοιαστηκε για'αυτους,σαν να μην ηταν,σαν ποτε
να μην περασαν απο μπροστα του.
Βρεθηκε σε αγνωστη γη και κλειστηκε μεσα της βαθεια.
Τα δεντρα της τον περικυκλωσαν στον λαβυρινθο της
ζουγκλας των.Αγρια ζωα τον ονειρευτηκαν και τα ονει-
ρευτηκε στο κυνηγι.Εψαξε μαζυ μ'αλλους μεσα στη γη
βαθεια σε σκοτεινα ορυχεια για χρυσαφι..Βρηκε οικι-
σμους,που αφησαν πισω τους ερειπια οι ανθρωποι.
Οταν βγηκε απο τον λαβυρινθο της ζουγκλας ανοιχτη-
κε με του συντροφους στον λαβυρινθο της θαλασσας.
Επεσαν πανω σε αγρια θεορατα κυματα,μερονυχτα πα-
λαιψαν.Σωθηκαν και ξανα τα ιδια.Οι συντροφοι αγριε-
μενοι αρχισαν τις εχθριτες αναμεταξι τους,το κακο το
ενα μετα το αλλο,και χαθηκαν ολοι.
Σ'ενα λιμανι παντρευτηκε μια γυναικα,χηρα.Τον εμαθε τη
γλωσσα της.Εκανε μαζυ της τρια παιδια,δυο αγορια κι
ενα κοριτσι.Ηταν ομορφη γυναικα και τον αγαπουσε.
Ομως πολλες φορες ηταν σκεπτικη,συλλογισμενη.Του
εξομολογηθηκε πως κατι την φοβιζε,αλλα δεν ηξερε τι.
Και μια μερα την βρηκε κρεμασμενη στη αποθηκη απο
ενα ξυλινο δοκαρι της στεγης.Πιο περα βρηκε τα παιδια
μαχαιρωμενα.Η καρδια του κοματιαστηκε.Ουρλιαξε.Τραβη-
ξε τη χρυση καρφιτσα απ'τα μαλλια της και με τη βελονα της
ξεριζωσε τα ματια του να μην βλεπουν.
Εσυρε τα βηματα του ως τη θαλασσα,καθισε κι εκλαψε πικρα.
Εκει ηρθαν και τον βρηκαν οι αστυνομοι και τον
συνελλαβαν.Τον ανακριναν μερονυχτα και τον βασανισαν
σκληρα,ανελεητα.Μετα τον περασαν απο δικη και τον
καταδικασαν να σαπισει το κορμι του στη φυλακη ολη του
τη ζωη .Μεσα στη φυλακη η ζωη του αδειασε,ερημω-
θηκε απο τις φωνες των παιδιων του,απο το γελιο της
γυναικας του,απο τα πουλια του κηπου του,η νυχτα της φυλα-
κης βαρεια τον συμπιεζε σαν πρεσα,το νερο το φαγητο ηταν
δηλητηρια.Και πηρε την αποφαση να ξεφυγει.Εσκαψε στη γη
κρυφη σηριγγα και απεδρασε.
Βρηκε τον τοπο γεματο σκορπιους και τα φιδια ειχαν
πληθυνει,τα δεντρα ξερα ξυλα σκιαχτρα,το νερο χαθηκε,
αποξηρανθηκαν εσκασαν τα χωματα,ο ηλιος χλωμος σβη-
στος σερνονταν στον μαυρο ουρανο.
Εφυγε απο εκεινον τον καταραμενο τον μιασμενο τοπο.
Περιπλανηθηκε στην ερημο,με αποσκελετωμενο το κορ-
μι.Η ζεστη τον εκαιγε.τον επνιγε.Η παγωνια τον κρυωνε
τον νεκρωνε.Δυσκολα εβρισκε νερο κι ετρωγε ελαχιστα.
Εκει συναντησε ανθρωπους της ερημιας και συναναστρα-
φηκε μαζι τους.Τον εμαθαν πως το σωμα του ανθρωπου
ειναι βαρυ και η ψυχη του ελαφρια.Τοτε ηρθε ενας πα-
ραξενος ανθρωπος,τους μιλησε με πυρινα λογια.Πως
θα ερθει το τελος του κοσμου,κι οποιοι θελουν να
γλιτωσουν να τον ακολουθησουν.Τους ειπε πως τα'βαλε
με τη σκληροτητα του κοσμου και την πολεμησε παν-
του.Βασανισθηκε για τις ιδεες του και για τις πεποιθη-
σεις του.Αγωνισθηκε για την Δικαιοσυνη,για την Ελευ-
θερια,για την Ισοπολιτεια.Διδαξε πως το μετρο ολων
των πραγματων ειναι ο ανθρωπος.Ο ανθρωπος ειναι εκει-
νος,που εχει ερθει χθες,εκεινος,που ειναι τωρα,εκεινος,
που θα ερθει αυριο κι εκεινος,που δεν θα ερθει ποτε να
κατοικησει σε κανεναν τοπο και δεν θα υπαρξει σε κανε-
ναν Χρονο.Τα παιδια του δεν τον ακουγαν,ανδρεικελα
και σαλτιπαγγοι καταντησαν στην κοινωνια.Λυπηθη-
κε πολυ.Οι ανθρωποι ,που ζουν ετσι,ειναι σαν να μην
γεννηθηκαν ποτε.Εμεινε ερημος και μοναχος,αρρω-
στο τον βρηκε ο μεγαλος πολεμος.Οι ανθρωποι απο-
δεκατισθηκαν μεσα σ'εκεινη την αγριοτητα.Χαθηκαν,
σαν ποτε να μην ηταν πανω στη γη,γεωργοι,ψαραδες,
ανδρες,γυναικες,παιδια.Οι δικοι του δολοφονηθηκαν,
εμεινε ορφανος και μεγαλωσε σε Ιδρυματα.Πηρε τον
στραβο δρομο.Πουλουσε μια γυναικα σε ανδρες.Την
χτυπουσε και της επερνε τα χρηματα.Μεγαλωσε τη
δυναμη του με διαφορες επιχειρησεις στον υποκοσμο.
Εγινε μισητος στο χωρο εκεινο,σιγουρα θα τον εβγα-
ζαν απ'τη μεση,θα τον δολοφονουσαν ,αν δεν τα πα-
ρατουσε και δεν εξαφανιζονταν.
Για χρονια κρυφθηκε.Εκανε συνειθισμενες δουλειες.
Οταν ξεσπασε μεγαλη κοινωνικη αναταραχη βρεθηκε
χωρις δουλεια,ανεργος.Η οικονομικη του κατασταση
ηταν αθλια.Η γυναικα του πηγε μ'αλλον αντρα,τους
επιασε,εκεινη τον παρατησε και ακολουθησε τον ερα-
στη της.Εκεινος την πουλουσε κι οταν την βαρεθηκε
την εδιωξε την πεταξε στο δρομο.Εκεινη ηρθε και τον
βρηκε,του ζητησε να την συγχωρεσει,κλαφτηκε τον
παρακαλεσε.Την κρατησε.Ομως βαθεια μεσα του την
μισουσε κι ηθελε να την εκδικηθει.Καθε μερα της φερ-
νονταν ασχημα,την ξεφτελιζε και την ταπεινωνε.Μεχρι,
που αρρωστησε,απο φυματιωση και την αφησε αβοητη
να ψοφησει σαν σκυλι .
Μετα τον θανατο της τον κυνηγησαν οι συγγενεις της,
τον κατηγορησαν πως αυτος την σκοτωσε.Εκεινος κα-
λαβε τις προθεσεις τους και μια σκοτεινη ασεληνη νυ-
χτα το'σκασε.
Περιπλανηθηκε σ'ενα πυκνο δασος,χαθηκε μεσα του.
Τ'αγρια θηρια θα τον κατασπαραζαν αν αυτος πρωτος
δεν μηχανευονταν το κυνηγι.Γυμνασε σκυλια,τα'μαθε
τα ιχνη των ζωων και τα'στειλε να τα κυνηγησουν.
Απο τις αγριελιες εκανε τοξο και βελη και τα στοχευ-
σε.
Αφου κανονισε το κυνηγι,οργωσε και εσπειρε τη γη
με σιταρι και καλαμποκι.Απο τις θεσεις των αστεριων
στον ουρανο γνωριζε ποτε αλλαζουν οι εποχες,και
ποτε ειναι καιρος να ταξιδεψει η στη θαλασσα η' στην
ξηρα.Ποτε τα νερα γεμιζουν ψαρια και ποτε ξευγα-
ρωνουν οι λαγοι και ποτε παχαινουν τα ελαφια.
Πηρε τις φωνες απο το στομα του και εκανε τα γραμ-
ματα και τους φθογους της γλωσσας.Αρχισε να ονο-
ματιζει τα πραγματα και τα φαινομενα του κοσμου,
να εκφραζει τα αισθηματα του και να λεει τις σκεψεις
του.Αισθανθηκε πως η γλωσσα ειναι πολυ ανωτερο
εργαλειο απο τα πετρινα και τα ξυλινα εργαλεια,για
να επικοινωνησει με τον κοσμο και τους αλλους αν-
θρωπους γυρω του.Κατανοησε πως ο ανθρωπος υπαρ-
χει πραγματικα μονο γλωσσικα.Το ''υπαρκτο'' ταυτι-
ζεται με το ''υπαρκτο γλωσσικα''.Μιλω,αρα Υπαρχω.
Πολλες φορες ενιωθε τη ζωη του μονοτονη,αχαρη.
Αισθανονταν κι ενα ανεξηγητο φοβο,που δεν ηταν φο-
βος απο τα αγρια ζωα η'απο τα φυσικα φαινομενα.Αρ-
γοτερα θα μαθαινε πως ο φοβος ,που βασανιζει τον
ανθρωπο ειναι μεταφυσικος.Τι υπαρχει περα απο
τον ανθρωπο;Ρωτουσε,και οι απαντησεις ηταν δυσκο-
λες,πολλες ηταν αδυνατες και αντιφατικες και κατα-
ριπτονταν.Επειτα στη θεση τους εμφανιζονταν αλ-
λες,Αβεβαιες,η' δογματικες.Καποιες λεξεις ειχαν ανε-
ξηγητη,αινιγματικη,γοητεια;''ειναι,''φαινεται'',''αλη-
θεια'',...Παρατηρησε πως σε μια προταση οι λεξεις
υπακουν στο νοημα,στο στοχο της προτασης.Ταυτο-
χρονα ομως αυτονομουνται και γεννουν αλλες
προτασεις,κι ετσι προχωραει η γλωσσα και η αναζη
τηση,η σκεψη και η δημιουργια.Το Αγνωστο με το
Γνωστο χωριζονται ασυμπτωτικα.Την αρση του
ασυμπτωτου την καταφερνει ο ανθρωπος.Αλλοτε
αυτη η αρση πραγματοποιειται σε λιγο χρονο,αλλο-
τε σε περισσοτερο και αλλοτε σε απειρο χρονο.
Πολλες νυχτες υπεφερε απο αυπνια.Ενιωθε πως κατι
υπηρχε,κυλουσε,διπλα του και δεν το κατανοουσε.
Οι ανθρωποι δεν ενδιαφερονταν γι'αυτα,που τον
αποσχολουσαν.Με οδυνη ανακαλυπτε πως τον απε-
φευγαν.Ακομα ο τροπος ζωης,που ακολουθουσε εικο-
σι χρονια συνεχως,τον αποξενωσε απο τον περιγυρω
του.Δεν αναγνωριζε τιποτα γυρω του σαν γνωστο,βε-
βαιο.Η ζωη του σαν να σταματησε σε καποια στιγμη,
σαν να βουλιαζει εκει,πληρης ακινησια.
Οσες ομως εικονες ειχαν σχεση με το σωμα του ηταν
μεγενθυσμενες,καθαρες,λεπτομερεις,με μεγαλο αριθ-
μο σημειων πληροφοριας.Τον ανησυχουχε πολυ μια
πληγη,που αιμοραγουσε στο στηθος,απο καποιο μα-
χαιρι .Οι αλλαγες στο σωμα του ηταν μεγαλες.Εχασε
τη ζωντανια του,το δερμα του δεν ηταν ελαστικο,το
χρωμα της σαρκας του ηταν μωβ σκοτεινο,και μυρι-
ζε ασχημα.
Ξαφνικα,βρεθηκε μεσα σ'ενα κηπο πολυ φωτισμενο
περιτριγυρισμενος απο πολλους ανθρωπους.Αντρες με
σμοκιν και γυναικες με βραδυνα επισημα φορεματα
αναταλλασαν κοσμικες φιλοφρονησεις κατω απο τα
δεντρα του κηπου.Αυτος σηκωσε το δεξι του χερι
και τους εκανε μια χειρονομια να σωπασουν.Εκεινοι
υπακουσαν να τον ακουσουν.Τους καλησπερισε και
τους ευχηθηκε καλη διασκεδαση.Μετα απο εκεινη την
συντομη διακοπη επανηλθαν στις συζητησεις τους.
Εκεινος απομακρυνθηκε απο κοντα τους και χαθηκε
μεσα στα δεντρα και στα ανθισμενα λουλουδια.
Διαλεξε ενα μερος και σταθηκε.Μονος,Εκει ο θορυβος
των ανθρωπων δεν εφτανε..
''Ειμαι εδω και καιρο αθανατος'' ψιθυρισε
Επειτα πλησιασε ηρεμος προς το μερος απο οπου ερχον-
ταν η μουσικη και οι φωνες,και χαθηκε μεσα στις παρε-
ες των ανθρωπων.
.
.
.
'' 20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ''
.
..
απο τα '''20 ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ''
.
.
Ο ΑΘΑΝΑΤΟΣ
.
Πρωτα εχασε τους γονεις του ,αργοτερα τη γυναικα του,
την ιδια περιπου εποχη τα αδερφια του,οταν περασαν τα
χρονια τα εγγονια του.Επειδη εκεινα εγιναν με τον φυσικο
τροπο τα δεχτηκε σαν φυσικα και αναποτρεπτα γεγονοτα.
Με τα χρονια η αναμνηση τους ηταν αδυνατη,θολη,και
δεν θυμονταν καλα τα ονοματα τους.Αν υπηρχαν απογο-
νοι απο αυτον η' απο εκεινους,τα παιδια και τα αδερφια
του,δεν μπορεσε να βρει,ειχε χασει τα ιχνη τους,σαν να
ειχαν εξαφανισθει.Η ζωη του ειχε γινει απροβλεπτη.Του
συνεβαιναν πραγματα,που δεν μπορουσε να τα εξηγησει
η' να τα προβλεψει.
Μια νυχτα σε καποιο μπαρ ενας ψηλος γεροδεμενος αν-
τρας με μουστακι τον πλησιασε,σταθηκε μπροστα του
και του πεταξε μια προσβολη,ταυτοχρονα τραβηξε ενα
μαχαιρι.Ταραχτηκε απο τη βρισια του ανθρωπου και τον
τυφλωσε η λαμψη του μεταλλου.Πεταχτηκε πανω και με
μια ευλιγιστη γρηγορη κινηση του επιασε το χερι στον
καρπο,το εστριψε ,τα δαχτυλα χαλαρωσαν και το μαχαι-
ρι επεσε κατω στο δαπεδο αναπηδισε μ'εναν οξυ ηχο και
ακινητοποιηθηκε.
Εναν καιρο ηταν μπλεγμενος με μια γυναικα πολυ μεγαλυ-
τερη του.Εκεινη κατασκευαζε μια μασκα στον καθρεφτη
με το μακιγιαζ και μ'αυτην παρουσιαζονταν μπροστα του
να τον γοητευσει.Ξανθα μαλλια,κοκκινα χειλη,εντονα βα-
μενα ματια,βαθυ ντεκολτε,βαρια αρωματα,αραχνουφαντα
ρουχα.Πισω απο εκεινο το πεπλο,η καταρρευση της επιδερ-
μιδας στο προσωπο,στο λαιμο,το χοντρο πλαδαρο κορμι.
Στην αρχη τα πηγαιναν καλα,αργοτερα τα πραγματα αλ-
λαξαν.Εκεινη τον ζηλευε με παθος.Του εκανε καυγαδες
συχνα και τον κατηγορουσε πως καθεται μαζι της μονο
για τα λεφτα της.Σ'ενα υστερικο ξεσπασμα της,του ειπε
πως πολλες φορες της ηρθε στο μυαλο να τον σκοτωσει,
να τον πνιξει,την ωρα ,που κοιμαται,κι επειτα να αυτο-
κτονησει.Αφου του ειπε τις σκοτεινες και ανομολογητες
σκεψεις της ηρεμησε για αρκετο καιρο,σαν να ισορροπη-
σε η' σαν να παραδεχτηκε τη μοιρα της.Δεν του εκανε
πια σκηνες ζηλοτυπιας,σταματησε.Παρατηθηκε και
απο τη σκηνοθεσια του κορμιου της.Το σωμα της σαν
να γκρεμισθηκε,επεσε και αναδυθηκε ασχημο,γερασμενο.
Εκεινος ανησυχησε.Καταλαβε το σχεδιο της εκδικησης
της.Καταργωντας ,εξαφανιντας την εικονα της γυναικας
ταυτοχρονα καταργουσε,ευνουχιζε τον αντρα απο την
επιθυμια της.Εκεινος δεν αντεξε αλλο εκεινη την κατα-
σταση και μια μερα εφυγε απο κοντα της.
Δεν ειχε,που να παει .Κοιμονταν κατω απο τον σκοτεινο
και εναστρο ουρανο.Αλλοτε σε μερη βρωμικα αναμεσα
στα σκουπιδια και τα ποντικια.
Τοτε ηταν,που γνωρισε εκεινον τον ανθρωπο.Τον εμαθε
την δυναμη της γνωσης.Να περιγραψει ενα φαινομενο,
να το ερμηνευσει,και να αποδειξει μια υποθεση,για τα
πραγματα,για τον κοσμο,για τον ανθρωπο.Κοντα του
συσχετισε το πεταγμα των γλαρων με τον αερα και την
κινηση των φτερων τους.Το τραγουδι του αηδονιου με
τις αναλογιες των αριθμων.Την πτωση των μηλων απο
τη μηλια με τις περιστροφες των αστρων,της γης γυρω
απο τον ηλιο.Τη μερα και τη νυχτα.Τα συννεφα στον ου-
ρανο με το νερο,.Τον εμαθε παραμυθια και μυθους.Και
την τεχνη να διηγειται ιστοριες ,την τεχνη να μιλαει και
να πειθει με βαση την αληθεια κι οχι το ψεμα και την
απατη.Του εδειξε τη διαφορα της Ιστοριας απο την Μυ-
θολογια,της Φιλοσοφιας απο την Θεολογια,της Επιστη-
μης απο την Μαγεια,του Πολιτισμου απο την Βαρβαρο-
τητα.Ακουσε για τον Οδυσσεα,τον Τζειμς Τζοις ,για
το Τελευταιο Θεωρημα του Φερμα,για τη γατα του Ποε,
του Μπορχες,του Σρεντιγκερ,την Ανθρωπινη Αρχη στο
Συμπαν,για τον Οιδιποδα και για το αινιγμα της Σφιγ-
γας,για τον Βιτγκενσταιν και το Θεωρημα του Γκεντελ,
για τη γυναικα του Γκογια,τους κυβους του Πικασο,
τον Κ. στον Πυργο του Καφκα,στη Δικη,τον Γκοντο
του Μπεκετ,που τον περιμενουν...
Αποκτησε χρηματα,ταξιδεψε πολυ και γνωρισε πολλους
ανθρωπους.Ερωτευτηκε γυναικα,που ανηκε σε αλλον
αντρα.Επεθυμισε να την αρπαξει ,να την παρει σ'αλλο
μερος της γης και να την κανει δικη του.Ειδε πραγματα,
που δεν τα καταλαβε τοτε,που τα ειδε,αλλα τα καταλαβε
πολυ αργοτερα.Αλλα τα ξεχασε,σβηστηκαν απο τη μνη-
μη του,σαν ποτε να μην υπηρξαν.Συναντησε ανθρωπους,
που δεν νοιαστηκε για'αυτους,σαν να μην ηταν,σαν ποτε
να μην περασαν απο μπροστα του.
Βρεθηκε σε αγνωστη γη και κλειστηκε μεσα της βαθεια.
Τα δεντρα της τον περικυκλωσαν στον λαβυρινθο της
ζουγκλας των.Αγρια ζωα τον ονειρευτηκαν και τα ονει-
ρευτηκε στο κυνηγι.Εψαξε μαζυ μ'αλλους μεσα στη γη
βαθεια σε σκοτεινα ορυχεια για χρυσαφι..Βρηκε οικι-
σμους,που αφησαν πισω τους ερειπια οι ανθρωποι.
Οταν βγηκε απο τον λαβυρινθο της ζουγκλας ανοιχτη-
κε με του συντροφους στον λαβυρινθο της θαλασσας.
Επεσαν πανω σε αγρια θεορατα κυματα,μερονυχτα πα-
λαιψαν.Σωθηκαν και ξανα τα ιδια.Οι συντροφοι αγριε-
μενοι αρχισαν τις εχθριτες αναμεταξι τους,το κακο το
ενα μετα το αλλο,και χαθηκαν ολοι.
Σ'ενα λιμανι παντρευτηκε μια γυναικα,χηρα.Τον εμαθε τη
γλωσσα της.Εκανε μαζυ της τρια παιδια,δυο αγορια κι
ενα κοριτσι.Ηταν ομορφη γυναικα και τον αγαπουσε.
Ομως πολλες φορες ηταν σκεπτικη,συλλογισμενη.Του
εξομολογηθηκε πως κατι την φοβιζε,αλλα δεν ηξερε τι.
Και μια μερα την βρηκε κρεμασμενη στη αποθηκη απο
ενα ξυλινο δοκαρι της στεγης.Πιο περα βρηκε τα παιδια
μαχαιρωμενα.Η καρδια του κοματιαστηκε.Ουρλιαξε.Τραβη-
ξε τη χρυση καρφιτσα απ'τα μαλλια της και με τη βελονα της
ξεριζωσε τα ματια του να μην βλεπουν.
Εσυρε τα βηματα του ως τη θαλασσα,καθισε κι εκλαψε πικρα.
Εκει ηρθαν και τον βρηκαν οι αστυνομοι και τον
συνελλαβαν.Τον ανακριναν μερονυχτα και τον βασανισαν
σκληρα,ανελεητα.Μετα τον περασαν απο δικη και τον
καταδικασαν να σαπισει το κορμι του στη φυλακη ολη του
τη ζωη .Μεσα στη φυλακη η ζωη του αδειασε,ερημω-
θηκε απο τις φωνες των παιδιων του,απο το γελιο της
γυναικας του,απο τα πουλια του κηπου του,η νυχτα της φυλα-
κης βαρεια τον συμπιεζε σαν πρεσα,το νερο το φαγητο ηταν
δηλητηρια.Και πηρε την αποφαση να ξεφυγει.Εσκαψε στη γη
κρυφη σηριγγα και απεδρασε.
Βρηκε τον τοπο γεματο σκορπιους και τα φιδια ειχαν
πληθυνει,τα δεντρα ξερα ξυλα σκιαχτρα,το νερο χαθηκε,
αποξηρανθηκαν εσκασαν τα χωματα,ο ηλιος χλωμος σβη-
στος σερνονταν στον μαυρο ουρανο.
Εφυγε απο εκεινον τον καταραμενο τον μιασμενο τοπο.
Περιπλανηθηκε στην ερημο,με αποσκελετωμενο το κορ-
μι.Η ζεστη τον εκαιγε.τον επνιγε.Η παγωνια τον κρυωνε
τον νεκρωνε.Δυσκολα εβρισκε νερο κι ετρωγε ελαχιστα.
Εκει συναντησε ανθρωπους της ερημιας και συναναστρα-
φηκε μαζι τους.Τον εμαθαν πως το σωμα του ανθρωπου
ειναι βαρυ και η ψυχη του ελαφρια.Τοτε ηρθε ενας πα-
ραξενος ανθρωπος,τους μιλησε με πυρινα λογια.Πως
θα ερθει το τελος του κοσμου,κι οποιοι θελουν να
γλιτωσουν να τον ακολουθησουν.Τους ειπε πως τα'βαλε
με τη σκληροτητα του κοσμου και την πολεμησε παν-
του.Βασανισθηκε για τις ιδεες του και για τις πεποιθη-
σεις του.Αγωνισθηκε για την Δικαιοσυνη,για την Ελευ-
θερια,για την Ισοπολιτεια.Διδαξε πως το μετρο ολων
των πραγματων ειναι ο ανθρωπος.Ο ανθρωπος ειναι εκει-
νος,που εχει ερθει χθες,εκεινος,που ειναι τωρα,εκεινος,
που θα ερθει αυριο κι εκεινος,που δεν θα ερθει ποτε να
κατοικησει σε κανεναν τοπο και δεν θα υπαρξει σε κανε-
ναν Χρονο.Τα παιδια του δεν τον ακουγαν,ανδρεικελα
και σαλτιπαγγοι καταντησαν στην κοινωνια.Λυπηθη-
κε πολυ.Οι ανθρωποι ,που ζουν ετσι,ειναι σαν να μην
γεννηθηκαν ποτε.Εμεινε ερημος και μοναχος,αρρω-
στο τον βρηκε ο μεγαλος πολεμος.Οι ανθρωποι απο-
δεκατισθηκαν μεσα σ'εκεινη την αγριοτητα.Χαθηκαν,
σαν ποτε να μην ηταν πανω στη γη,γεωργοι,ψαραδες,
ανδρες,γυναικες,παιδια.Οι δικοι του δολοφονηθηκαν,
εμεινε ορφανος και μεγαλωσε σε Ιδρυματα.Πηρε τον
στραβο δρομο.Πουλουσε μια γυναικα σε ανδρες.Την
χτυπουσε και της επερνε τα χρηματα.Μεγαλωσε τη
δυναμη του με διαφορες επιχειρησεις στον υποκοσμο.
Εγινε μισητος στο χωρο εκεινο,σιγουρα θα τον εβγα-
ζαν απ'τη μεση,θα τον δολοφονουσαν ,αν δεν τα πα-
ρατουσε και δεν εξαφανιζονταν.
Για χρονια κρυφθηκε.Εκανε συνειθισμενες δουλειες.
Οταν ξεσπασε μεγαλη κοινωνικη αναταραχη βρεθηκε
χωρις δουλεια,ανεργος.Η οικονομικη του κατασταση
ηταν αθλια.Η γυναικα του πηγε μ'αλλον αντρα,τους
επιασε,εκεινη τον παρατησε και ακολουθησε τον ερα-
στη της.Εκεινος την πουλουσε κι οταν την βαρεθηκε
την εδιωξε την πεταξε στο δρομο.Εκεινη ηρθε και τον
βρηκε,του ζητησε να την συγχωρεσει,κλαφτηκε τον
παρακαλεσε.Την κρατησε.Ομως βαθεια μεσα του την
μισουσε κι ηθελε να την εκδικηθει.Καθε μερα της φερ-
νονταν ασχημα,την ξεφτελιζε και την ταπεινωνε.Μεχρι,
που αρρωστησε,απο φυματιωση και την αφησε αβοητη
να ψοφησει σαν σκυλι .
Μετα τον θανατο της τον κυνηγησαν οι συγγενεις της,
τον κατηγορησαν πως αυτος την σκοτωσε.Εκεινος κα-
λαβε τις προθεσεις τους και μια σκοτεινη ασεληνη νυ-
χτα το'σκασε.
Περιπλανηθηκε σ'ενα πυκνο δασος,χαθηκε μεσα του.
Τ'αγρια θηρια θα τον κατασπαραζαν αν αυτος πρωτος
δεν μηχανευονταν το κυνηγι.Γυμνασε σκυλια,τα'μαθε
τα ιχνη των ζωων και τα'στειλε να τα κυνηγησουν.
Απο τις αγριελιες εκανε τοξο και βελη και τα στοχευ-
σε.
Αφου κανονισε το κυνηγι,οργωσε και εσπειρε τη γη
με σιταρι και καλαμποκι.Απο τις θεσεις των αστεριων
στον ουρανο γνωριζε ποτε αλλαζουν οι εποχες,και
ποτε ειναι καιρος να ταξιδεψει η στη θαλασσα η' στην
ξηρα.Ποτε τα νερα γεμιζουν ψαρια και ποτε ξευγα-
ρωνουν οι λαγοι και ποτε παχαινουν τα ελαφια.
Πηρε τις φωνες απο το στομα του και εκανε τα γραμ-
ματα και τους φθογους της γλωσσας.Αρχισε να ονο-
ματιζει τα πραγματα και τα φαινομενα του κοσμου,
να εκφραζει τα αισθηματα του και να λεει τις σκεψεις
του.Αισθανθηκε πως η γλωσσα ειναι πολυ ανωτερο
εργαλειο απο τα πετρινα και τα ξυλινα εργαλεια,για
να επικοινωνησει με τον κοσμο και τους αλλους αν-
θρωπους γυρω του.Κατανοησε πως ο ανθρωπος υπαρ-
χει πραγματικα μονο γλωσσικα.Το ''υπαρκτο'' ταυτι-
ζεται με το ''υπαρκτο γλωσσικα''.Μιλω,αρα Υπαρχω.
Πολλες φορες ενιωθε τη ζωη του μονοτονη,αχαρη.
Αισθανονταν κι ενα ανεξηγητο φοβο,που δεν ηταν φο-
βος απο τα αγρια ζωα η'απο τα φυσικα φαινομενα.Αρ-
γοτερα θα μαθαινε πως ο φοβος ,που βασανιζει τον
ανθρωπο ειναι μεταφυσικος.Τι υπαρχει περα απο
τον ανθρωπο;Ρωτουσε,και οι απαντησεις ηταν δυσκο-
λες,πολλες ηταν αδυνατες και αντιφατικες και κατα-
ριπτονταν.Επειτα στη θεση τους εμφανιζονταν αλ-
λες,Αβεβαιες,η' δογματικες.Καποιες λεξεις ειχαν ανε-
ξηγητη,αινιγματικη,γοητεια;''ειναι,''φαινεται'',''αλη-
θεια'',...Παρατηρησε πως σε μια προταση οι λεξεις
υπακουν στο νοημα,στο στοχο της προτασης.Ταυτο-
χρονα ομως αυτονομουνται και γεννουν αλλες
προτασεις,κι ετσι προχωραει η γλωσσα και η αναζη
τηση,η σκεψη και η δημιουργια.Το Αγνωστο με το
Γνωστο χωριζονται ασυμπτωτικα.Την αρση του
ασυμπτωτου την καταφερνει ο ανθρωπος.Αλλοτε
αυτη η αρση πραγματοποιειται σε λιγο χρονο,αλλο-
τε σε περισσοτερο και αλλοτε σε απειρο χρονο.
Πολλες νυχτες υπεφερε απο αυπνια.Ενιωθε πως κατι
υπηρχε,κυλουσε,διπλα του και δεν το κατανοουσε.
Οι ανθρωποι δεν ενδιαφερονταν γι'αυτα,που τον
αποσχολουσαν.Με οδυνη ανακαλυπτε πως τον απε-
φευγαν.Ακομα ο τροπος ζωης,που ακολουθουσε εικο-
σι χρονια συνεχως,τον αποξενωσε απο τον περιγυρω
του.Δεν αναγνωριζε τιποτα γυρω του σαν γνωστο,βε-
βαιο.Η ζωη του σαν να σταματησε σε καποια στιγμη,
σαν να βουλιαζει εκει,πληρης ακινησια.
Οσες ομως εικονες ειχαν σχεση με το σωμα του ηταν
μεγενθυσμενες,καθαρες,λεπτομερεις,με μεγαλο αριθ-
μο σημειων πληροφοριας.Τον ανησυχουχε πολυ μια
πληγη,που αιμοραγουσε στο στηθος,απο καποιο μα-
χαιρι .Οι αλλαγες στο σωμα του ηταν μεγαλες.Εχασε
τη ζωντανια του,το δερμα του δεν ηταν ελαστικο,το
χρωμα της σαρκας του ηταν μωβ σκοτεινο,και μυρι-
ζε ασχημα.
Ξαφνικα,βρεθηκε μεσα σ'ενα κηπο πολυ φωτισμενο
περιτριγυρισμενος απο πολλους ανθρωπους.Αντρες με
σμοκιν και γυναικες με βραδυνα επισημα φορεματα
αναταλλασαν κοσμικες φιλοφρονησεις κατω απο τα
δεντρα του κηπου.Αυτος σηκωσε το δεξι του χερι
και τους εκανε μια χειρονομια να σωπασουν.Εκεινοι
υπακουσαν να τον ακουσουν.Τους καλησπερισε και
τους ευχηθηκε καλη διασκεδαση.Μετα απο εκεινη την
συντομη διακοπη επανηλθαν στις συζητησεις τους.
Εκεινος απομακρυνθηκε απο κοντα τους και χαθηκε
μεσα στα δεντρα και στα ανθισμενα λουλουδια.
Διαλεξε ενα μερος και σταθηκε.Μονος,Εκει ο θορυβος
των ανθρωπων δεν εφτανε..
''Ειμαι εδω και καιρο αθανατος'' ψιθυρισε
Επειτα πλησιασε ηρεμος προς το μερος απο οπου ερχον-
ταν η μουσικη και οι φωνες,και χαθηκε μεσα στις παρε-
ες των ανθρωπων.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου