Δ -Poetry Ποιηση -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 .

.

Δ Poetry Ποιηση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

πόσο αόρατο μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος

.

είναι παράξενο

 

όταν χάνεις να κερδιζεις.

.

καθε κίνηση σου δημιουργεί κενό 

η πτώση σου βεβαια

.

αν δεν σου λείπει αυτό

τότε

σου λείπουν ολα.

.

.

.

MLJ

-χ.ν.κουβελης  c.n.couvelis

τον περιμενει

ο ρόλος της

αφού ένα όργανο είναι

να υποκριθει

την Σφίγγα

.

.

.

η φωτογραφία τής Σφίγγας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

one-way to infinity 

(Greek,English,Francais,German,Italian,Spanish,Portuguese)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τι είναι 

αυτή η εμμονή τής μνήμης

κι εγώ ο Οιδίποδας 

βαδίζω στην ερημιά

κι ακούω τη φωνή της 

σε ποιο λαβύρινθο είσαι;

ρωταω

κι έπειτα πάλι η φωνή της 

επιμένει

από πού έρχονται τα μωρά;

κι έπειτα ξανά

time is idea

one-way to infinity 

και βαθειά στην εμμονή

τής μνήμης

Τί εστίν, ό μίαν έχον φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

.

.

 what is it 

 this obsession of memory

 and I am Oedipus 

 I walk in the wilderness

 and I hear her voice 

 which maze are you in?

 I ask

 and then her voice again 

 she insists

 where do babies come from

 and then again

 time is idea

 one-way to infinity 

 and deep in obsession

 of memory

Τί εστίν, ό μίαν έχον φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

.

.

qu'est-ce que c'est 

cette obsession de la mémoire

et je suis Œdipe 

je marche dans le désert

et j'entends sa voix 

dans quel labyrinthe es-tu ? 

je demande 

et puis sa voix à nouveau 

elle insiste 

d'où viennent les bébés 

et encore une fois 

le temps est une idée 

à sens unique vers l'infini 

et profondément dans l'obsession 

de la mémoire

Τί εστίν, ό μίαν έχον φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

.

.

was ist das 

diese Besessenheit der Erinnerung

und ich bin Ödipus

ich laufe durch die Wildnis

und ich höre ihre Stimme

in welchem ​​Labyrinth bist du?

frage ich

und dann wieder ihre Stimme

sie beharrt darauf

woher kommen Babys

und dann wieder

Zeit ist Idee

Einbahnstraße in die Unendlichkeit

und tief in der Besessenheit

der Erinnerung

Τί εστίν, ό μίαν έχον φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

.

.

cos'è

questa ossessione della memoria

e io sono Edipo

cammino nel deserto

e sento la sua voce

in quale labirinto ti trovi?

chiedo

e poi di nuovo la sua voce

insiste

da dove vengono i bambini

e poi di nuovo

il tempo è un'idea

una via per l'infinito

e immerso nell'ossessione

della memoria

Τί εστίν, ό μίαν έχον φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

.

.

¿Qué es esto?

Esta obsesión de la memoria

Y yo soy Edipo

Ando por el desierto

Y oigo su voz

¿En qué laberinto estás?

Pregunto

Y luego su voz otra vez

Insiste

De dónde vienen los bebés

Y otra vez

El tiempo es idea

Un solo sentido hacia el infinito

Y en lo profundo de la obsesión

de la memoria

Τί εστίν, ό μίαν έχον φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

.

.

o que é isso

essa obsessão da memória

e eu sou Édipo

eu caminho no deserto

e ouço a voz dela

em qual labirinto você está?

eu pergunto

e então a voz dela novamente

ela insiste

de onde vêm os bebês

e então novamente

o tempo é ideia

um caminho para o infinito

e profundamente na obsessão

da memória

Τί εστίν, ό μίαν έχον φωνήν, τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν και δεν είμαι ο Καντ

αντιπαθώ τον έναστρο ουρανό πάνω μου

και τον ηθικό νόμο μέσα μου

.

καμια γυναίκα δεν είναι όμορφη

αν δεν περπατησε την Τσιμιτσκη

.

αν με ρωτήσεις ποιος είμαι 

θα σου πω ψεματα.

.

τόσοι πολλοί τειχοι ανάμεσα 

ένας λαβύρινθος

δέσε μίτο λέξη τη λέξη να σε βρω

.

μια απειροτητα συνεχώς διευρυνομενη ανάμεσα μας

δραση,τίποτα πιο πολυ δεν φοβάται το απειρο

.

πόσα χ πόσα ρ έχουν οι λέξεις που χρησιμοποιείς

 στις συνομιλίες σου η' όταν γράφεις η' όταν σκέφτεσαι ,

σε έναν καθορισμένο χρόνο

πχ 10 λεπτά;

.

τον άνθρωπο στενεύουν τα περιττα

σαν παπούτσια που τον στενεύουν να τα πεταξει.

.

.

.

(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορία)

Η βυζαντινή Θεοδώρα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

κατα τα απόκρυφα γραφεντα

του Προκοπίου πορνιδιο ήταν

η Θεοδωρα

χήνες λέει έτρωγαν το κριθάρι

στο γυμνό της κορμί

και τι μ'αυτο;ηθοποιός ήταν

αυτά τα θεάματα συνειθιζονται 

στα βυζαντινα θέατρα

και βέβαια ουδόλως την εμπόδισε να γίνει μαλιστα

αυτοκράτειρα

και στις νεαρες νομοθεσίες 

τού Ιουστινιανού να έχει λόγο

και φυσικά το πιο σπουδαίο

έσωσε τον αυτοκράτορα στην Στάση τού Νίκα

αδοξως η' ενδόξως,είπεν,

λοιπόν τι προτιμάς;

τώρα για αιδοια με ποδιτσες

και οφθμολαγνειες

θ'ασχοληθουμε;

.

.

.

(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορία)

Η Μαρία Σκληραινα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τρεις γάμους έκαμε η Ζωή 

τώρα θα νοιαστεί για τη Μαρία

Σκληραινα

ας την πει σεβαστή και δεσποινα

κούφια λόγια για την ερωμένη

τού Κωνσταντίνου Θ' Μονομαχου

δεν ασχολείται

δια το αληθές τού λόγου

ο Μιχαήλ Ψελλος

ο αυτοκρατωρ,γράφει,

ρεπει στη φιληδονία

βέβαια δεν λέω είναι καλλονή 

η Μαρια

για χάρη της κατάντησε 

τη πόλη ζωολογικό κηπο

με εξωτικά ζώα από την Αίγυπτο 

και από άλλα μέρη

σιγά μην ασχοληθεί

αρκετά τραβα με την Θεοδώρα

την εχθρότητα τής αδελφής της

το μόνο που την διασκεδάζει 

είναι τα αρώματα της

και η αιώνια νεότητα

η Μαρία Σκληραινα και τα υπόλοιπα 

περιττεύουν 

.

.

.

η ματαιότητα της ζωής

(Σοφοκλής Τραχινιαι,στίχοι 944-946)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ώστε αν κάποιος δυο 

η' κάποιες περισσοτερες μέρες λογαριάζει,

μάταιο είναι,

γιατί δεν υπάρχει αύριο,

πριν καλά περάσει κανείς 

την παρούσα μερα

ὥστ᾽ εἴ τις δύο

ἢ κἄτι πλείους ἡμέρας λογίζεται,

945μάταιός ἐστιν· οὐ γάρ ἐσθ᾽ ἥ γ᾽ αὔριον,

πρὶν εὖ παρῇ τις τὴν παροῦσαν ἡμέραν.

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Διηάνειρα και Ηρακλής στη Τραχινια

-χ.ν.κουβελης cn.couvelis

Η πτώση της Διηάνειρας

-χ.ν.κουβελης cn.couvelis

από τοτε που ήμουνα μικρό κορίτσι στον πατέρα μου στην Καλυδωνα

είχα το φοβο

μή μοι τὸ κάλλος 25 ἄλγος ἐξεύροι ποτέ.

μήπως ποτέ η ομορφιά μου

φέρει δυστυχια,

κι έπειτα με πήρε ο Ηρακλής,στον Εύηνο ποταμό έγινε ο φόνος,

ένας άντρας πάνω σ'αλογο θελωντας δήθεν να με περάσει απέναντι 

μ'εβαλε πανω στ'άλογο να μ'αρπαξει,τις φωνές μου ακουγωντας ο άντρας μου  

πέταξε βέλος,κι όπως αλάνθαστος ηταν,τον πέτυχε,και κείνος ο άντρας πεθαίνοντας μού'πε τ'ονομα του,Κένταυρος Νεσσος,

κι απ'το χυμένο αίμα του να μαζέψω να το'χω αν χρειαστεί μην χάσω τον Ηρακλή,

και τώρα είμαστε στη Τραχινια στη Μαλιδα,

ο άντρας μου λειπει,νέα δεν έχω,άλλοι λένε πως

στην Οιχαλια τον κρατάει με το ζόρι μια γυναίκα,

εγω ἀεί τιν᾽ ἐκ φόβου φόβον τρέφω,

κείνου προκηραίνουσα.29 

εγώ πάντα απ' φόβο σε φόβο πέφτω,

κι ανησυχώ για κείνον,

κεῖνος δ᾽ ὅπου

βέβηκεν οὐδεὶς οἶδε·41

που βρίσκεται κανένας δεν ξέρει,

ἀλλὰ

εὔμναστον ἀνδρὸς δεῖμα τρέφουσαν ὁδοῦ

ἐνθυμίοις εὐναῖς 

ἀνανδρώτοισι 110

τρύχεσθαι, κακὰν

δύστανον ἐλπίζουσαν αἶσαν

αλλά η θύμηση τ'αντρα της με φόβο βαραίνει

τη καρδιά της

και στο κρεβάτι χωρίς τον άντρα της

βασανιζεται

και κακό να συμβεί

περιμένει,

κι όταν εκείνος ήρθε μαζι του φέρνοντας την Ιόλη,

και γάμους ετοιμάζονταν

με την νεαρή κοπέλα,

εκείνη τρελλαθηκα,πως 

για πάντα θα τον χάσει,και τότε θυμηθηκε τον Νέσσου και το αιμα του,

ὅπως φέρῃς μοι τόνδε ταναϋφῆ πέπλον,

δώρημ᾽ ἐκείνῳ τἀνδρὶ τῆς ἐμῆς χερός.

διδοὺς δὲ τόνδε φράζ᾽ ὅπως μηδεὶς βροτῶν

605κείνου πάροιθεν  ἀμφιδύσεται χροΐ,

μηδ᾽ ὄψεταί νιν μήτε φέγγος ἡλίου

να πας σ'αυτον,

είπε στη κοπέλα,

αυτό το υφασμένο πέπλο,

δώρο απ'τα χερια μου στον άντρα μου,

και πες του άλλος κανείς πριν από κεινον 

να μην το φορέσει στο κορμί του,

και μήτε ποτέ να το δει

τού ήλιου το φως

ήλπιζε στη μυστική δύναμη

του αίματος

κι έτρεμε η καρδιά της

κι όταν ο γιος της ο Υλλος ήρθε

και στάθηκε μπροστα της

τὸν ἄνδρα τὸν σὸν ἴσθι, τὸν δ᾽ ἐμὸν λέγω

740πατέρα, κατακτείνασα τῇδ᾽ ἐν ἡμέρᾳ

τον άντρα σου μάθε

για τον πατέρα μου λέω

αυτή δω τη μέρα 

τον σκότωσες

άκουγωντας το τρομερό το νέο

μιλιά δεν έβγαλε,

βουβαθηκε,

τότε κατάλαβε πως τού Νεσσου το αίμα 

δηλητηριο ήταν

και τού'καψε το κορμί

.

.

.

απόσπασματα από την τραγωδία τού Σοφοκλή Τραχινιαι,

μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

Clytemnestra

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ομολογία τής Κλυταιμνήστρας για την σφαγή τού Αγαμεμνωνα

(Αισχύλος Ἀγαμέμνων, στίχοι 1372-1392)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κλυταιμνήστρα 

στα πολλά που πριν

επίτηδες έχω πει 

τ'αντιθετα να πω 

δεν θα ντραπω,

γιατί πως κάποιος στους εχθρούς 

την έχθρα να προετοιμάσει,και στους φίλους να νομιζεται,

της εκδίκησης τα δίχτυα 

να φράξει σε ύψος πολύ μεγάλο να υπερπηδηθει;

αυτη την ενέργεια από παλιά τη σχεδιαζα,

τής φιλονικίας τής παλιάς ηρθε ο χρόνος

και στέκω εδώ που χτύπησα

μ'ακριβεια πετυχαίνοντας,

έτσι το'κανα-κι αυτό δεν το αρνουμαι-

πως μήτε να ξεφυγει

μήτε να προφυλαχτεί απ'το θάνατο,

μ'αδιαπεραστο δίχτυ,

όπως αυτό για ψάρια,

τον τυλίγω,ολεθριο ένδυμα,

και τον χτυπώ δυό φορές,

και με δυο βογγητα

παρέλυσαν τα μέλη του

και πεσμένον τριτη από πάνω τού δινω,

τού κάτω απ'τη γη, 

τού Άδη,λυτρωτή των νεκρων

να'χω την ευχη,

έτσι ξεψυχά πεσμένος,

και ξεπηδωντας το αίμα τής σφαγής του 

με ραντίζει με κόκκινες

σταλες,

και χάρηκα 

καθόλου λιγότερο

απ' ότι το θεόσταλτο νερό τής βροχής το σπόρο στο ξεπεταγμα του

πολλῶν πάροιθεν καιρίως εἰρημένων

τἀναντί᾽ εἰπεῖν οὐκ ἐπαισχυνθήσομαι.

πῶς γάρ τις ἐχθροῖς ἐχθρὰ πορσύνων, φίλοις

1375δοκοῦσιν εἶναι, πημονῆς ἀρκύστατ᾽ ἂν

φράξειεν ὕψος κρεῖσσον ἐκπηδήματος;

ἐμοὶ δ᾽ ἀγὼν ὅδ᾽ οὐκ ἀφρόντιστος πάλαι·

νείκης παλαιᾶς ἦλθε, σὺν χρόνῳ γε μήν·

ἕστηκα δ᾽ ἔνθ᾽ ἔπαισ᾽ ἐπ᾽ ἐξειργασμένοις.

1380οὕτω δ᾽ ἔπραξα —καὶ τάδ᾽ οὐκ ἀρνήσομαι—

ὡς μήτε φεύγειν μήτ᾽ ἀμύνεσθαι μόρον.

ἄπειρον ἀμφίβληστρον, ὥσπερ ἰχθύων,

περιστιχίζω, πλοῦτον εἵματος κακόν,

παίω δέ νιν δίς· κἀν δυοῖν οἰμωγμάτοιν

1385μεθῆκεν αὐτοῦ κῶλα· καὶ πεπτωκότι

τρίτην ἐπενδίδωμι, τοῦ κατὰ χθονός,

Ἅιδου, νεκρῶν σωτῆρος, εὐκταίαν χάριν.

οὕτω τὸν αὑτοῦ θυμὸν ὁρμαίνει πεσών,

κἀκφυσιῶν ὀξεῖαν αἵματος σφαγὴν

1390βάλλει μ᾽ ἐρεμνῇ ψακάδι φοινίας δρόσου,

χαίρουσαν οὐδὲν ἧσσον ἢ διοσδότῳ

γάνει σπορητὸς κάλυκος ἐν λοχεύμασιν.

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Αγαμέμνων και Κλυταιμνηστρα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Αισχύλος Αγαμέμνων, στίχοι 1497-1504)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κλυταιμνηστρα

υποστηρίζεις πως είναι αυτό δω το έργο δικό μου;

μήτε να με λογαριάζεις

πώς τού Αγαμεμνωνα είμαι η γυναίκα,

το φάντασμα τής γυναίκας 

αυτού δω τού νεκρού έγινε

ο φοβερός πανάρχαιος εκδικητής 

τ'Ατρεα που τ'ανατριχιαστικο πρόσφερε δειπνο 

κι αυτόν εδώ τιμώρησε,

εκτελωντας

για τα σφαγμενα βρεφη

την θυσία 

αὐχεῖς εἶναι τόδε τοὔργον ἐμόν;

μηδ᾽ ἐπιλεχθῇς

Ἀγαμεμνονίαν εἶναί μ᾽ ἄλοχον.

1500φανταζόμενος δὲ γυναικὶ νεκροῦ

τοῦδ᾽ ὁ παλαιὸς δριμὺς ἀλάστωρ

Ἀτρέως χαλεποῦ θοινατῆρος

τόνδ᾽ ἀπέτεισεν,

τέλεον νεαροῖς ἐπιθύσας.

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

Ο γάμος 

τής Κλυταιμνήστρας 

και τού Αγαμεμνωνα 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η εκδίκαση τής δολοφονίας τού Αγαμεμνωνα από την Κλυταιμνήστρα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η αίθουσα του δικαστηρίου κατάμεστη από Μυκηναίους και Αργείους,επίσης παρευρίσκονται και τα παιδιά τής κατηγορουμενης Κλυταιμνηστρας και τού θύματος Αγαμέμνονα,η Ηλέκτρα,η Χρυσοθεμη,και ο Ορέστης,

ο κύριος Πρόεδρος τού Δικαστηριου καλεί την κατηγορουμενη για απολογία

-παρακαλω,η κυρία κατηγορούμενη να προσέλθει δια την απολογία της,

 

Η Κλυταιμνήστρα σηκώνεται και στέκεται μπροστά από το έδρανο των δικαστων

-Κύριοι Δικαστες,Κύριοι Ένορκοι,Κυριε Εισαγγελέα,

ορκίζομαι να πω την αλήθεια και μόνο την αλήθεια,

εγώ σκότωσα τον άντρα μου τον Αγαμεμνωνα,

το ομολογώ,

όταν γύρισε απ'τον πόλεμο της Τροιαςμετα απο δέκα χρόνια εκεί,τού κρυβομουνα,με λόγια φιλικά τον ξεγελουσα,και γι'αυτό δεν ντρέπομαι,πως θα κοιμισεις αυτόν που μισείς για να τού ετοιμάσεις τη τιμωρία;

με πολύ ψηλό φράκτη να τον κλείσεις να μην μπορεσει να τον πηδησει,

να μην ξεφύγει ούτε να προφυλαχτεί απ'το θάνατο,αυτό από παλιά το σχεδιαζα,και τώρα ήρθε η ώρα της πληρωμής,μ'ακριβεια όλα τα σχεδίασα και τα εκανα,

στον λουτρό τον τύλιξα μ'αδιαπεραστο δίχτυ,αυτό που ψάρια πιάνουν,

τον χτύπησα με το μαχαίρι δύο φορές,κι εκείνος βγάζοντας βογγητα παρελυσε,και σωριάστηκε,και τότε μια τρίτη τού ερριξα μαχαιριά όπως ήταν πεσμένος,

και έτσι πεσμένος ξεψυχά και το αίμα του μαυρο κόκκινο ξεπηδά και με ραντίζει,ανακούφιση ένιωσα,χαρά,,δεν το κρύβω,

όχι λιγότερη απ'οτι ο σπόρος μέσα στη γη για το νερό τής βροχής που θα τον φυτρώσει,

(Αισχύλος Αγαμέμνων,

στιχοι 1372-1392)

έπειτα είναι και η μεγάλη λύπη μου αφου στην Αυλίδα μού σκότωσε την Ιφιγενεια μου,το παιδί μου,για να μην χάσει την αρχηγία τού στρατού τών Ελλήνων,και

με παράτησε μονη με τρία παιδιά στις Μυκήνες για τούς έρωτες τής αδελφής μου τής Ελένης,για τις ντροπες της,αδιαφορώντας για μας και για το σπίτι του,

αυτά εχω να σας πω και τίποτα αλλο

-το λόγο έχει ο κύριος κατηγορος δικηγόρος,

είπε ο πρόεδρος τού δικαστηριου

ορίστε,Κύριοι Δικαστές Κύριοι Ενορκοι Κύριε Εισαγγελέα,

με πόση σκληρότητα,

αναλγησία περιγράφει λεπτομερώς,

ανατριχιαστικά θα έλεγα,

το φοβερό έγκλημα της,

σκοτώνοντας,σφάζοντας στη κυριολεξία, προμελετημένα από καιρό,τον άντρα της,έχουμε,κύριοι δικαστές,ανθρωποκτονία και συζυγοκτονια  ταυτόχρονα,

η κατηγορούμενη είναι μια στυγνη δολοφόνος και μάλιστα αμετανόητος,

αφού ομολογει πως δεν ντρέπεται γι'αυτό που έκανε,

και εκ τούτων ζητώ την τιμωρία της,την έσχατη των ποινών

έπειτα δοθηκε ο λόγος στον δικηγορο υπεράσπισης της Κλυταιμνήστρας,

κύριε Πρόεδρε τού Δικαστηριου σας καταθέτω,στη διάθεσή σας,τα τεκμήρια τής αθώωσης τής κατηγορουμενης,

την Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη,

Κύριοι Δικαστές,κύριοι Ένορκοι,κύριε Εισαγγελέα 

η κατηγορουμενη πελάτης μου,προέβει στην εγκληματική της ενέργεια κατά τού θύματος για δύο σοβαροτατους και αναντιρρητους λογους,

πρώτον,

γιατί το θύμα 

σκότωσε,είναι ηθικός αυτουργός,τη κόρη της,και κόρη του Ιφιγένεια στην Αυλίδα,

την θυσίασε χωρίς δεύτερη σκέψη χωρίς να την λυπηθεί,

δεν νοιάστηκε καθολου το παιδί του για τους έρωτες τής Ελένης,

αυτό που ήθελε ήταν με κανένα εμποδιο,ούτε το παιδί του,να μην χάσει την αρχηγία στο στρατό 

τών Ελλήνων κατά της Τροίας,

αυτήν την άκρατη,άλογη, φιλοδοξία του την πλήρωσε το παιδί της,

ποια μάνα,ρωτάω,δεν θα μισούσε τον φονιά τού παιδιού της και μάλιστα όταν είναι ο πατέρας του;

κανένας ποτέ στον κόσμο,από τ'αρχαια χρόνια ως τα σήμερα και μετά στα μελλοντικά δεν θα υπάρξει,

η μάνα,κύριοι δικαστές,που τής σκότωσαν το παιδί σκότωσε τον φονιά του,

αυτή θα δικασετε κύριοι δικαστές,

και δεύτερον,

το θύμα ερχόμενο απ'τον δεκαετή πόλεμο τής Τροίας έφερε μαζί του ερωμένη,την Κασσάνδρα κόρη του Πριαμου,και μάλιστα μια πολύ νεώτερη γυναικα απ'αυτον,κόρη του,ένας γέρος αυτός,καμία αιδώς,

και επιπλέον η κοπέλα ήταν ψυχολογικά άρρωστη,μιλούσε ασυνάρτητα,

αυτή λοιπόν είχε στο κρεβάτι του για τούς ερωτες,

και όλα αυτά φανερά,δημόσια,χωρίς καμία συστολή,μπροστά στη γυναίκα του και στα άλλα του τα τρία παιδιά,

τι θα ένιωθε,ρωτάω,μια γυναίκα να βλέπει την ερωμένη τού άντρα της; τι λένε οι γι'αυτο ψυχολόγοι;ζήλεια μίσος;τι άλλο;απόγνωση;απογοήτευση;μελαγχολία;τρελλα;

αυτοκτονια;

έπειτα θα πει καποιος πως και η κατηγορούμενη είχε φανερό εραστή,τον Αιγισθο,

όμως γι'αυτό αιτία είναι το δίκαιο μίσος που ένιωθε για αυτόν που σκότωσε τη κόρη της,έπειτα την παράτησε δέκα χρόνια που στο πόλεμο της Τροίας πήγε για μια ξένη γυναίκα την Ελένη,που το'σκασε,

συγνωμη για τη λαϊκή έκφραση,με τον Τρωαδιτη εραστη τον Πάρη,

παρατώντας άντρα και παιδιά στη Σπάρτη,

οχι,κύριοι δικαστες,

ο έρωτας 

τής Κλυταιμηστρας,

η μοιχεια της αν θέλετε,

δεν είναι το ίδιο με τους έρωτες,τη μοιχεια, 

τού θύματος,

τής κατηγορουμένης έχει δίκαιο λόγο,το φόνο τού παιδιού της και τον πόλεμο που την παράτησε,

και τού Αγαμέμνονα είναι εκτός της ηθικής,

γι'αυτό,Κύριοι Δικαστές, Κύριοι Ενορκοι, Κύριε Εισαγγελέα,ζητω την επιείκεια σας,να συνυπολογίζεται τον πρότερον εντιμο βίο της 

και να την αθωωσετε,

και θα σας παρακαλέσω να δοθεί ο λόγος στην κατηγορούμενη πελάτη μου να δευτερολογησει,

εκθετωντας σας μια τρίτη αιτία τής πράξης της

η αίτηση σας γίνεται αποδεκτή,

είπε ο πρόεδρος τού δικαστηριου,

ορίστε να σηκωθεί η κατηγορουμενη 

η Κλυταιμνήστρα απολογήθηκε λεγωντας

ρωτώ τον σεβαστό αντίδικο δικηγορο,

υποστηρίζεις πως είναι αυτό δω το έργο δικό μου;

Κύριοι Δικαστές,Κύριοι Ενορκοι, Κύριε Εισαγγελέα,

μήτε να με λογαριάζετε

πώς τού Αγαμεμνωνα είμαι η γυναίκα,

το φάντασμα τής γυναίκας 

αυτού δω τού νεκρού έγινε

ο φοβερός πανάρχαιος εκδικητής 

τ'Ατρεα που τ'ανατριχιαστικο πρόσφερε δειπνο 

κι αυτόν εδώ τιμώρησε,

εκτελωντας

για τα σφαγμενα βρεφη

την θυσία 

(Αισχύλος Αγαμέμνων, στίχοι 1497-1504)

η αρχαια κατάρα του Ατρέα τον σκότωσε όχι εγώ

-λες ψέματα,εσυ τον σκότωσες,φονισσα του πατέρα μου,σκύλα μάνα,

πετάχτηκε ουρλιάζοντας 

η Ηλεκτρα

το δικαστήριο αναστατώθηκε,

ο πρόεδρος τού δικαστηριου χτύπησε το κουδούνι,

-ησυχια παρακαλώ,η συνεδρίασις διαλυεται

το δικαστήριο εδώ τερμάτισε την διαδικασία για να συνεχιστεί την επομενη η εκδίκαση τής υποθεσης τού φονου

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ευτυχως που απομακρυνόμαστε

δεν θα έχουμε αναμνησεις

.

φυσικά και είσαι ελεύθερος

αλλά μην το  παρακανεις

.

καποιος μού είπε, 

για το σκυλι σου είσαι ο κόσμος του

κι εγώ ξέρω,

για κανέναν άνθρωπο δεν είμαι ο κόσμος του

.

το να μη μιλάς είναι 

μια αμυνα

το να μην ακούς δεν ειναι

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Enigma Frida Kahlo's Roots

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η μνήμη τής Frida Kahlo

(Greek,English,Francais,German,Italian,Spain,Portuguese)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η Φρίντα Καλο 

στη Μεξικάνικη ιστορία

μια σπασμένη κολονα

στο Hospital Henry Ford 

πριν τον πυροβολισμό 

τού Τροσκι

οι δυο Φριντες 

στις ρίζες τού απογευματος

έπειτα η' παντα ταυτοχρονα

η αυτοκτονία τής Dorothy Hale

φορούσε,είπαν,

το μαύρο βελούδο φόρεμα Madame X 

σημασία έχει η πτώση

μετά το παρτι

αυτό επιμένει 

στη μνημη της

.

.

The memory of Frida Kahlo

 Frida Kahlo 

 in Mexican history

 a broken pillar

 at Henry Ford Hospital 

 before the shooting 

 of Trosky

 the two Fridas 

 at the roots of the afternoon

 then n' all at the same time

 the suicide of Dorothy Hale

 she wore, they said,

 the Madame X black velvet dress 

 it's the fall that matters

 after the party

 this persists 

 in her memory

 .

.

La mémoire de Frida Kahlo

Frida Kahlo

dans l'histoire mexicaine

un pilier brisé

à l'hôpital Henry Ford

avant la fusillade

de Trosky

les deux Frida 

aux racines de l'après-midi

puis et tout en même temps

le suicide de Dorothy Hale

elle portait, disait-on,

la robe en velours noir Madame X

c'est la chute qui compte

après la fête

cela persiste 

dans sa mémoire

.

.

Die Erinnerung an Frida Kahlo

Frida Kahlo 

in der mexikanischen Geschichte

eine zerbrochene Säule

im Henry-Ford-Krankenhaus 

vor der Erschießung 

von Trosky

die beiden Fridas 

an den Wurzeln des Nachmittags

dann und alles gleichzeitig

der Selbstmord von Dorothy Hale

sie trug, so sagte man,

das schwarze Samtkleid von Madame X 

es kommt auf den Herbst an

nach der Party

das bleibt 

in ihrer Erinnerung bestehen

.

.

Il ricordo di Frida Kahlo

Frida Kahlo 

nella storia messicana

un pilastro spezzato

all'ospedale Henry Ford 

prima della sparatoria 

di Trosky

le due Frida 

alle radici del pomeriggio

poi e tutte insieme

il suicidio di Dorothy Hale

indossava, dicevano,

l'abito di velluto nero di Madame X

è la caduta che conta

dopo la festa

questo persiste 

nella sua memoria

.

.

El recuerdo de Frida Kahlo

Frida Kahlo 

en la historia mexicana

un pilar roto

en el Hospital Henry Ford 

antes del tiroteo 

de Trosky

las dos Fridas 

en las raíces de la tarde

entonces y todo al mismo tiempo

el suicidio de Dorothy Hale

llevaba, decían,

el vestido de terciopelo negro de Madame X 

es la caída lo que importa

después de la fiesta

esto persiste 

en su memoria

.

.

A memória de Frida Kahlo

Frida Kahlo 

na história mexicana

um pilar quebrado

no Hospital Henry Ford 

antes do tiroteio 

de Trosky

as duas Fridas 

nas raízes da tarde

então n' tudo ao mesmo tempo

o suicídio de Dorothy Hale

ela usava, eles disseram,

o vestido de veludo preto Madame X 

é o outono que importa

depois da festa

isso persiste 

em sua memória

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

θυμάται έναν άνθρωπο που τον αδίκησε

και δεν θέλει να τον ξαναδει

.

στη παραλία,το ξέρω,είμαι σίγουρος,θα μού παρουσιαστεις

 σαν γοργονα

.

από ανθρώπους που δεν σ'αγαπουν εξαφανίστηκες

όχι απ'ολους

.

στο πινγκ-πονγκ τών λέξεων μας 

μία είναι απαγορευμένη

Βρες την

.

η σιωπή σου είναι πιστευτη

μέχρι να ταραχθεί

απ'τους κύκλους μου

.

έρχεσαι τόσο ομορφη

που με τυφλωνεις

.

ζούμε με αναμνήσεις 

που δεν εχουμε

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings 

Double Portrait of Kassandra

-χ.νκουβελης c.n.couvelis

Το όραμα τής Κασσάνδρας τών σφαγμενων παιδιων τού Θυέστη 

(Αισχύλος Αγαμέμνων, στιχοι 1217-1223

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κασσανδρα:

την αλήθεια λέω,

-χ.ν.κουβελης c.ncouvelis

Κασσανδρα

βλέπετε αυτούς εδώ 

τούς νέους

μπροστά στο σπίτι καθισμενους

μ'ονειρων να μοιάζουν 

μορφές

παιδιά που φαίνονται 

σαν να'ναι σκοτωμένα

από δικούς τους

με γεμάτα τα χερια

κρέατα απ'το φαι

το δικό τους

μαζί μ'έντερα και σπλάχνα

ανατριχιαστικό φορτίο,

καθαρά βλέπω να κρατούν

αυτά που ο πατερας γευτηκε

ὁρᾶτε τούσδε τοὺς 1217 δόμοις ἐφημένους

νέους, ὀνείρων προσφερεῖς μορφώμασιν;

παῖδες θανόντες ὡσπερεὶ πρὸς τῶν φίλων

χεῖρας κρεῶν 1220 πλήθοντες οἰκείας βορᾶς·

σὺν ἐντέροις τε σπλάγχν᾽, ἐποίκτιστον γέμος,

πρέπουσ᾽ ἔχοντες, ὧν πατὴρ ἐγεύσατο.1223

Κασσανδρα:

την αλήθεια λέω,

-χ.ν.κουβελης c.ncouvelis

ασυνάρτητα λες,

την αλήθεια λέω,

το καταραμένο δείπνο

τών σφαγμενων παιδιών

του Θυεστη

τα κρεατα τους μανειρεμενα στο πιάτα

τα γεύεται ο πατέρας

τι περισσότερη υβρη

και να μην τιμωρηθεί;

σαν πέλεκυς η Δικη

στα κεφάλια τών Ατρειδών

στο λουτρό στο δίχτυ 

πιασμένος σαν ψάρι

ο Αγαμέμνωνας σφάζεται

έπειτα η σειρά τής Κλυταιμηστρας 

τού Αιγισθου

κι εγω η Τρωαδιτισα μάντισσα

θα διαβώ τίς πόρτες 

τού Άδη

όλα στην εντέλεια

με τη σειρά περιμένουν

να γίνουν

βλέπετε τα παιδιά;

με τα κρέατα τους στα χερια

βαδίζουν 

στον δείπνο μας

όλοι θα τη γευτούμε

την τιμωρία

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Cassandra

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οι εικόνες τής Κασσάνδρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η ιστορία της τον συγκίνησε,πάρθηκε η πόλη της,κάποιος άντρας πάνοπλος μπήκε στο σπίτι και την βίασε,

ένας άλλος ισχυρός αντρας την πήρε λάφυρο,την έφερε στην Ελλάδα,ατιμασμένη,πόρνη του,η γυναίκα του είχε εραστή,μαζί τον σκότωσαν στο λουτρό,τον τύλιξαν με δίχτυ,σπαρταρουσε σαν ψάρι,τον μαχαίρωσαν,

έπειτα σκότωσαν και κείνη,

όλα τα'χε μαντεψει,κανεις δεν την πιστευε,αυτή ήταν ή μοίρα της,

το ονομα της Κασσανδρα τού Πριαμου Τρωαδιτισα 

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

The Images of Helen

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οι εικόνες τής Ελένης 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

πόσες μορφές έχει ένας άνθρωπος;,ρώτησε,και ειδικά πόσες μια γυναίκα;

πχ εγώ;,

την άλλη μέρα έφυγε με τον Τρωαδιτη Αλέξανδρο,

στην Τροία την ξαναείδα όταν έπεσε η πόλη,

τής θυμησα ποιος είμαι,

-εγω πια δεν είμαι εκείνη,είπε,

ένιωσα τη πίκρα της,

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο Ιππόλυτος αρνήθηκε τόν έρωτα τής Φαίδρας 

για ήταν ήταν αδελφή τής Κίρκης

Τώρα είναι αυτός συλλογισμός;

.

η προδοσία έγινε

τα τριάντα αργύρια όμως δεν σού δοθηκαν

.

ψέματα εσπειρες

και δεν φυτρωσαν

.

ο φίλος μου ο Vincent van Gogh 

έχασε την Σιέν του,

κι είναι πολύ λυπημένος που αύριο

 δεν θα παρεβρεθεί στη κηδεία του

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Η Κλυταιμνήστρα πριν και μετά το φόνο τού Αγαμέμνονα 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

πόσο κουραστικό να σχεδιάζεις φόνο,να λες ψέματα που να περνουν για αλήθεια,για να κοιμησες το θύμα,κι έπειτα να εφευρίσκεις αιτίες για να το κάνεις,ο φόνος τής Ιφιγένειας στην Αυλιδα, και να παραφυλας σαν το άγριο θηρίο να κατασπαραξεις,

να βρεθεί η αφορμή,

η Τρωαδιτισα μάντισσα Κασάνδρα,η ερωμένη,

έπειτα να μην υπολογίζεις  το αδυσώπητο μίσος τής Ηλέκτρας,του Ορέστη την τυφλή πίστη σ'αυτη,την υποταγή του,

κι επιπλέον το φρικτό δείπνο,τα μαγειρεμένα κρέατα των παιδιών τού Θυέστη,

τα σφαγμενα βρεφη φωνάζουν 'τισις τισις',

στα κεφάλια των Ατρειδών το κρίμα,

κι είμαι γω το φάντασμα 

ο Αλαστωρ τής εκδίκησης,να ξεπληρωθει η αρχαία κατάρα,

σήμερα όταν νυχτωσε φέραν κρυφά το διχτυ,

να το αγορασεις τι ταπεινωτικό,να δοκιμάσεις την αντοχή του,να πεις ψέματα,για ψάρεμα είναι,ν'αντεξει το βάρος των ψαριών,και να το πληρώσεις,

χρήματα που δόθηκαν για σφαγή,για θάνατο,

και τέλος η εκτέλεση,

με τον Αιγισθο τόν 

τύλιξαμε στο λουτρό,σπαρταρουσε σαν ψάρι μέσα στο δίχτυ σφιγμένος,

δεν έκλεισα τα μάτια,

έπρεπε να βλέπω,δύο μαχαιριές και μια τρίτη,πετάχτηκε το μαύρο αίμα,με ραντισε κι ένιωσα χαρά,

όπως γυναίκα όταν άντρας τη ραντίζει με το σπέρμα του,καθε φονος είναι ανήθικος όπως κάθε έρωτας,

τώρα περιμένω ήσυχη,την αντιδικία,

τα αυστηρά μάτια τής Ηλέκτρας,τον Ορέστη περιμένει,

ο Αίγισθος,φοβάμαι,

μπορεί να τη σκοτώσει,

για να γλυτώσει,

πόσο άλλαξε,τον περιφρονώ,

-γιατί αργεί ο Ορέστης;

ρωτάω την Ηλέκτρα,

στείλε να'ρθει,

-πονάει περισσότερο ότι περιμένεις κι αργεί,

απαντάει εκείνη

και κλείνεται στο δωμάτιο της,

κι όλη τη νύχτα δεν κοιμάται,

την ακούω,

φοβερός ήχος η σιωπή,

και ξαφνικά το τέλος,

-μάνα,φόνισσα,θα σε σκοτώσουμε

-εγώ σας βυζαξα

-φαρμάκι δηλητήριο χολή το γάλα σου

-υπάρχουν οι θεοί

-κανένα θεό δεν έχουμε

το μαχαίρι με μαχαίρι

-τη μάνα σας;

-τη φόνισσα 

είδα τη λάμψη τού μαχαιριού

τελευταία εικόνα μου

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

Η Ηλέκτρα μετά το φόνο τού πατέρα της 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και μετά την πράξη

θα διαρκέσει η λύπη

ο κλοιός τής μοίρας

σαν δίχτυ με σφίγγει

όπως τον πατέρα έσφιξε

αυτό το μαύρο αίμα

βυζαξα,για γάλα,μάνα,

κι εγώ η φόνισσα σου

έρχομαι 

αδυσώπητη,

έλεος δεν έχω

η νύχτα με κυκλωνει

με νυχτα

.

.

.

Abstraction Phase-2μ χ 2μ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο κόσμος σαπίζει

σε ατέρμονη ροή

χρόνου

κι εσύ ανυπαρκτος

σπαταλάς την ψυχή σου

εκδουλευοντας

δυνάστες

με κέρδος τόν κενό σου 

κοσμο

αναπληρώσεις

στις ρωγμές 

τών σωμάτων μας

με τελική απόληξη 

την πτώση μας

ορατή 

ενσάρκωση

ποιας ιδέας;

πλήρη ερημια

με κλιμακώσεις

απειροτητας

νομίσματα

κιβδηλου πλούτου

σε ποια θέση είσαι 

να σου προσφέρω

το κόκκινο μήλο

τής εκλογής σου;

ένα τρομερό 

υπερπέραν

μάς συνθλίβει

και να σκεφτείς 

πως

δικό μας είναι δημιούργημα

πολυανθο άρωμα

η άλλη σου εικόνα

εκεί γύρω 

ακούστηκαν 

θρηνοι και βογγητα

στην αρχή για ζώων 

νομίσαμε

ύστερα καταλάβαμε 

πώς ανθρώπων ηταν

και ρωτήσαμε 

ποιας κόλασης είναι 

ο τοπος;

πόσα πολλά 

στις επιθυμίες μας

εναντιώνονται;

και σε ποιο κύκλο

τού Δάντη

θα βρεθούμε

τιμωρημένοι;

και τους εξόρισαν

και τον λόγο 

δεν τούς είπαν

.

.

.

Από τις Ιστορίες του κ.Κ

Η ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΛΩΣΣΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο κ.Κ μίλησε για τη γλώσσα της ποίησης.

'η ποιητική γλώσσα δεν είναι γλώσσα αληθειας,βέβαια κάποιος θα ρωτήσει:

τότε είναι γλώσσα ψεύδους;η απάντηση είναι:πάντως δεν είναι γλώσσα

αληθειας,γιατί μια γλώσσα είναι γλώσσα αληθειας όταν:

1.η άρνηση μιας πρότασης Α είναι αληθης εάν και μόνο εάν η Α δεν είναι

αληθης

2.η σύζευξη των προτάσεων 'Α Και Β' είναι αληθης εάν και μόνο εάν η Α είναι

αληθης και η Β είναι αληθης

3.η διάζευξη των προτάσεων 'Α είτε Β' είναι αληθης εάν και μόνο εάν η Α είναι

αληθης,η Β είναι αληθης,η' και οι οι δύο είναι αληθεις

4.η πρόταση 'Για κάθε χ-αντικειμενο η Α(χ)' είναι αληθης εάν και μόνο εαν κάθε χ-αντικειμενο ικανοποιεί την Α(χ)

5.η πρόταση 'Υπάρχει χ-αντικειμενο ώστε η Α(χ)' είναι αληθης εάν και μόνο 

εάν υπάρχει χ-αντικειμενο το οποίο ικανοποιεί την Α(χ)

στην ποιητική γλώσσα δεν συμβαίνει τίποτα από αυτά,

τι πρέπει να συμβεί;να εγκαταληφθεί η ποίηση σαν γλώσσα ψευδών προτάσεων;

η ' οι προτάσεις της να είναι αληθείς;

Τότε όμως η ποιηση δεν θα είναι καθόλου ποίηση

Ας μείνουμε,κι αυτό είναι το συμπέρασμα μου,με την εντύπωση,η' μαλλον την

άγνοια,πως είναι γλωσσα αλήθειας'

Ορίστε,ενα παραδειγμα ποίησης:

.

.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

Σε Πατησιων εφημεριδα

γραφτηκες Σαλτιμπαγκος

Ωμοφαγος,μια

Τηλεοραση πηθικιζει τη χωρα μου

και

στη χιαστι Βαθης-Συνταγματος

και Εξαρχεια-Κουμουνδουρου

εξαφανισθηκε η Ομονοια

λες να μην ηταν αντρες γυναικες και παιδια;

περισσευαν.

Τον Μανωλη τσακισαν στα ποδια

Την Ελενη βιασαν

Τον Κωστα πυροβολησαν στο στομα

Εξι Οιδιποδες με προσωπεια Νικου Πουλαντζα

με εξορυγμενους τους δωδεκα οφθαλμους στα χερια

ζητιανευουν κοματια Δημοκρατιας

και ξερουν πως σε σταθμους Ιστοριας

ενεδρευουν οι δολοφονοι

Εξι Οιδιποδες κρατουν στα χερια τους δωδεκα ψαρια

ανοιγουν την πορτα των πραξεων

και μπαινουν μεσα στο μεγα πληθος του θεατρου

ανοιγουν τα χερια και πετουν δωδεκα γλαροι

''Ανθρωποι ειναι''φωναξε ενας απ'την κερκιδα

''Τι να θελουν;''

Ε! Μανωλη

Ε! Ελενη

Ε! Κωστα

οι γλαροι δεν γυριζουν,χαμηλωσαν

πανω απ'τη βαρκα και τσιριζαν

Εσυ εισαι;

Εγω ειμαι

Απο που ερχεστε;

Εξι Οιδιποδες με προσωπεια Νικου Πουλαντζα

.

.

.

Aphrodite

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αθηνά Διομήδης Αινείας Αφροδιτη (480-470 π.Χ

Βοστώνη, Μουσείο Καλών

Τεχνών)

η τραυματισμένη Αφροδίτη στον πόλεμο τής Τροίας

(Όμηρος Ιλιάδα,

στίχοι 420-430)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο Διομήδης θα σκότωνε τον Αινεία αν η μάνα του η θεα Αφροδίτη δεν έμπαινε στη μεση να τον προστατεύσει κι ο Διομήδης την 

τραυματισε στο τρυφερο χεράκι της,

τότε αυτή πάει στους θεούς στον Όλυμπο και κάνει παράπονα κλαίγοντας,

η Ήρα και η Αθηνα ακούνε και την κοροιδευουν

κι άρχισε να λέει η Αθηνα που λαμπερά τα μάτια έχει,

Ζευ πατέρα,τώρα κάτι θα πω 

και μήπως σε ενοχλήσει;

μάλλον κάποια απ'τις Αχαιες

ξελόγιασε η Κυπρη 

να πάει με τους Τρώες,

που τόσο τώρα αγαπησε

και κάποια απ'τις Αχαιες

με τα ωραία πεπλα

χαϊδεύοντας

το τρυφερό χεράκι της

χρυσή το τρυπησε βελόνα,

σαν τ'ακουσε αυτό χαμογέλασε ο πατέρας 

τών ανθρώπων 

και θεών 

και την χρυσοστολιστη καλωντας Αφροδίτη 

λέει,

κορίτσι μου για σενα

δεν είναι τα έργα

τα πολεμικα, 

αλλά τού γάμου  

οι πόθοι και οι γλύκες,

άσε γι'αυτά ο Άρης ο γοργος 

κι η Αθηνά την εννοια

να'χουν

τοῖσι δὲ μύθων ἦρχε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·420

'Ζεῦ πάτερ ἦ ῥά τί μοι κεχολώσεαι ὅττι κεν εἴπω;

ἦ μάλα δή τινα Κύπρις Ἀχαιϊάδων ἀνιεῖσα

Τρωσὶν ἅμα σπέσθαι, τοὺς νῦν ἔκπαγλα φίλησε,

τῶν τινα καῤῥέζουσα Ἀχαιϊάδων ἐϋπέπλων

πρὸς χρυσῇ περόνῃ καταμύξατο χεῖρα ἀραιήν.'425

Ὣς φάτο, μείδησεν δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,

καί ῥα καλεσσάμενος προσέφη χρυσῆν Ἀφροδίτην·

'οὔ τοι τέκνον ἐμὸν δέδοται πολεμήϊα ἔργα,

ἀλλὰ σύ γ’ ἱμερόεντα μετέρχεο ἔργα γάμοιο,

ταῦτα δ’ Ἄρηϊ θοῷ καὶ Ἀθήνῃ πάντα μελήσει.'

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στα αρρητα τών λέξεων σου

ακέραιη εισαι

εδώ σε μενα απουσα

.

ανεπιτρεπτη σιωπή

ποιησης

.

ουδέποτε η ομορφιά

ήταν τόσο παρουσα

.

επιτέλους 

ένα υπέροχο ποίημα

όπως χρησμός 

αδιαπέραστο 

στην αμφισημία του

.

αν η ποίηση σου

εμπίπτει στην κολακεία

τότε ας 

εκλείψει ως ποιηση

.

.

.

η Θηβαια Σφίγγα και ο Οιδίποδας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μια ηθοποιός ήταν,

ξεπεσμένη σε καμπαρέ,

ανάγκη είχε τα χρήματα,

κατάλαβε την απάτη

θέλαν να ξεμπλέξουν

με τούς κληρονόμους

Λαβδακιδες 

πατροκτόνος και αιμομικτης

το αίνιγμα; μια τυχαία 

συναρμογή λέξεων

πώς θα τον γνωρίσει;

ένας οιδίποδας θα είναι

.

.

.

Η Ανδρομάχη έγκυος στον Αστυανακτα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

γλάροι ορμούσαν 

μέσα στα βράχια

σήκωναν στα ράμφη τους

τα μέλη ενός παιδιού

Έκτορα,που εισαι;

που είναι το παιδί μας;

σιωπή

στα βράχια κάτω 

απ'τα ψηλά τείχη

εκει που χτυπά 

άγριο το κύμα

το γεύμα των γλαρων

ο Αστυανακτας μου

.

.

.

Fragmenta

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

δυο χερια ωραιας γυναικας που να'χουν εξοικιωθει

με τ'αγριοπεριστερα

και η μερα χωριζε απο το κορμι σου,

ανεβαινε ,ανοιγε,μεγαλη

ευχη πανω στα ηλιοτροπια,

με την ηληκια τής θαλασσας στα ματια

.

οι γυναίκες χωρίζονται σε 2 κατηγορίες: 

αυτες που πάσχουν από το Σύνδρομο τής Madame Bovary

και 

αυτές που δεν πάσχουν

σε αυτές που πάσχουν υπάρχει μόνο μία γυναίκα,

αυτή από την οποία ο Gustave Flaubert εμπνεύστηκε το μυθιστόρημα του

 Madame Bovary

.

.

.

Το πέρασμα τού Οδυσσέα 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήρθε και κανείς μας

δεν τον είδε

ούτε τον υποψιαστηκαμε απ'το πέταγμα τών γλάρων

κάποια ίχνη ανθρώπου 

στην άμμο ανεξιχνίαστα,

μια λύπη μάς βαραινε

την ώρα που ο ήλιος 

έδυε στο βάθος

εκεί στο σύνορο θάλασσας κι ουρανού,

είδαμε τη σκιά 

μιας βάρκας 

τότε καταλάβαμε

ήταν εκείνος,

ήρθε κι άξιοι δεν ήμασταν 

να τον δουμε

τώρα πια τίποτα

πολλές απ'τις βαρκες

δεν υπάρχουν πια,

απ'αυτες 

που χρησιμοποίησε 

ο Οδυσσέας 

στα ταξίδια του

αναληφθηκαν

μαζί μ'αυτον

.

.

.

(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορία)

αλλος ένας χρησμός ήταν για τον Ίππαρχο το 514 πΧ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τλῆθι λέων ἄτλητα παθὼν τετληότι θυμῷ· οὐδεὶς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει

ο Ονομακριτος αφου τον χρησμο

άκουσε,μειδιασε και είπε

Ίππαρχε,άλλος ένας χρησμός είναι

ας κρυφτεί κι αυτος στην Ακρόπολη

όπως τόσοι άλλοι 

τού Μουσαιου 

και τού Μαντείου,

επαναπαυθηκε ο τύραννος 

όμως πολύ πιθανόν είναι 

ο Ονομακριτος 

να τον παραποίησε

γιατί στην πομπή τών Παναθηναίων

αληθινός βγήκε 

και σκοτώθηκε ο Ίππαρχος

.

.

.

(Ηρόδοτος Ιστορίαι,βιβλίο ε' Τερψιχόρη,56)

.

.

.

η λαμπρή είσοδος τού Πεισίστρατου στην Αθήνα με την Αθηνά-Φύη

(Αριστοτέλης Αθηναίων Πολιτεία,14)

μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορία)

Η Αθηνά-Φύη

τού Πεισιστρατου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

και γυναίκα ψηλή κι όμορφη βρίσκοντας,όπως λέει ο Ηρόδοτος απ'το δήμο της Παιανίας, όπως ομως άλλοι λένε απ'τον Κολλητό μια λουλουδού Θρακιώτισα,με τ'ονομα Φύη,ντυμένη να μοιάζει στη θεά,την έφερε μαζί του,

και ο Πεισίστρατος

πάνω σε αρμα προχωρούσε,με διπλα του να στέκει η γυναίκα,

κι ο λαός στη πόλη με τιμές τούς δέχονταν και τούς θαυμαζαν

καὶ γυναῖκα μεγάλην καὶ καλὴν ἐξευρών, ὡς μὲν Ἡρόδοτός φησιν ἐκ τοῦ δήμου τῶν Παιανιέων, ὡς δ´ ἔνιοι λέγουσιν ἐκ τοῦ Κολλυτοῦ στεφανόπωλιν Θρᾷτταν, ᾗ ὄνομα Φύη, τὴν θεὸν ἀπομιμησάμενος τῷ κόσμῳ, συνεισήγαγεν μετ´ αὐτοῦ· καὶ ὁ μὲν Πεισίστρατος ἐφ´ ἅρματος εἰσήλαυνε, παραιβατούσης τῆς γυναικός, οἱ δ´ ἐν τῷ ἄστει προσκυνοῦντες ἐδέχοντο θαυμάζοντες

σημασία έχει το θέαμα

σε τέτοιες περιπτώσεις 

και παρα πολύ 

το εκμεταλλεύονται 

τα καθεστωτα

βεβαίως αναντίρρητα 

η θεϊκή παρέμβαση

προσωπικως της Αθηνάς

προσδίδει μεγάλη λαμπρότητα

στην είσοδο του 

στην Αθήνα

και μάλιστα πάνω σε αρμα

ένας θρίαμβος τού Πεισίστρατου

ο λαός πολύ γοητεύεται 

και θαυμάζει

και μάλιστα αν το θέλουν

και οι αντίπαλοι αριστοκρατες Αλκμεωνιδες

αφού τα μέγιστα βοηθούν κι αυτους 

αυτα τα λαϊκά τεχνάσματα

στα συμφεροντα τους στη πόλη

και τι πειραζει αν δεν είναι η Αθηνά η ιδια

αλλά μια λουλουδού απ'τη

Παιανία 

κατ'αλλους Θρακιώτισα

απ'τον Κολλητό;

η Φύη είναι ψηλή και καλονη 

αυτό φτάνει και περισσευει

ότι πρέπει για την προπαγάνδα

όλοι να βολεύονται δημοκράτες και ολιγαρχικοί

.

.

.