.
.
Β Poetry Ποιηση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
(Κατά κάποιον τρόπον η Ιστορία)
Το έτος των 4 αυτοκρατόρων
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
πραγματικά τι επισοδειακο έτος
το μετά την εποχή
του Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus
69 μ.Χ,
πρώτος στη σειρά ο Caesar
Servius Sulpicius Galba από πραιτοριανούς δολοφονειται
δεύτερος ο Marcus Salvius Otho Caesar Augustus
αυτοκτονει
μετά την ήττα από τον
Βιτελιο
που τρίτος Caesar
ανακηρυχτηκε
ως Aulus Vitellius Germanicus Augustus
αυτός δολοφονημένος
από στρατιώτες του
Βεσπασιανου
που ως Titus Flavius Vespasianus
Caesar
τεταρτος
ακολουθεί
και κατά τον Σουητωνιο
πεθαίνει το 79 μ Χ από διαρροια
όπως γράφει στους Βίους των 12 Αυτοκρατορων
τελικά καθόλου ακίνδυνα δεν είναι
αυτά τα Ρωμαικα Caesar-ικα
.
.
.
(Κατά κάποιον τρόπον η Ιστορία)
Nero Claudius Caesar
Augustus Germanicus,68 μ.Χ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
βέβαια το 64 μ Χ θα μπορούσε
εμπρηστης της Ρώμης να ήτο
ο Nero Claudius Caesar
Augustus Germanicus
ως φανατικός Ομηριστης
με δάφνινο στεφάνι και λυρα
να υμνήσει επικως
την πυρπόληση της
Τροίας-Ρωμης,
σίγουρο είναι πως αυτοί οι νεοφανεις χριστιανοί
ομοίως φανατικοί φαίνονται να ήταν οι δράστες,
απ'αυτους εύκολα παρά τις αθρόες διώξεις τους
δεν θ'απαλαχτει,
κάποιος Εβραίος τρομοκρατης ονόματι Σαούλ η' Παυλος
κρύβεται πίσω απ'ολ'αυτα,
πριν έρθει το τέλος του,
γιατί το προιδεαζεται,
χτίζει το θαυμάσιο Domus Aurea,
υψώνει και το τριάντα μέτρων άγαλμα του εντος,
μωροφιλοδοξίες θα που'ναι ενός
παρανοϊκού φιλήδονα,
του Σενέκα του Νεωτερου βαρέθηκε τις νουθεσίες,
καιρός κι αυτός να εξέλθει του βίου
αυτοχειρ δια διαταγής του,
δεν έχει πλέον χρόνο να κωλυσιεργει,
το 68 λίαν εγγυτατον,
ο Servius Sulpicius Galba
απ'την Ισπανία
τα στρατεύματα του ετοιμάζει εναντίον του,
αυτός ο Νέρων Κλαύδιος Καίσαρ Αύγουστος Γερμανικός
ή Λεύκιος Δομίτιος Αηνόβαρβος
την χλιδή την ηδονολατρεια δεν παρατα,
εξάλλου προβλεπόμενο το τέλος του,
με πολύ ζήλο ένας απ'τους αυλικούς
που τόσο τον μισεί
στην κατάλληλη στιγμή
θα τον μαχαιρώσει,
.
.
.
(Κατά κάποιον τρόπον η Ιστορία)
Iulia Agrippina Augusta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η Iulia Agrippina Augusta
κόρη του Γερμανικού
και της Αγριππινας της Πρεσβυτερας
εγγονή του Αυγούστου
κι αδελφή του Καλιγούλα
σύζυγος του Κλαυδιου
αδελφή της Ιουλίας Δρουσίλλας
και της Ιουλίας Λιβιλλας
και μητέρα του Νερωνα,
τώρα για ανθρώπινα πάθη
και αιμομιξιες θα μιλησουμε
και θ'ασχοληθουμε;
τα γεγονότα η μοίρα η τύχη έτρεξαν,
η Βαλέρια Μεσσαλινα
χώρισε μονομερως τον καισαρα Κλαυδιο,
και παντρεύτηκε
τον Σίλβιο έναν ύπατο,
άλλωστε γνωστη για την ακόρεστη φιληδονία της
και φυσικά εκτελεστηκε,
αυτή σύζυγος πλέον του
Κλαυδιου
και μετα το θάνατο του
νέος Καίσαρ ανακηρύχτηκε ο γιος της Νερων,
τον νόμιμο κληρονόμο δηλητηριάζοντας Βρεταννικο,
όταν όμως η Ποπαια Σαβίνα εμφανίστηκε
στο προσκήνιο
ως ερωμένη του Νέρωνα
κι ανταγωνίστρια
επήλθε σύγκρουση των δύο αντιπαλων γυναικών
και ο Nero Claudius Caesar Augustus Germanicus
διέταξε την εκτελεση
της μητέρας του
Iulia Agrippina Augusta
όπερ και εγένετο
.
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εξ αφορμής η Ελένη
(Greek, English, Francais, German, Italian, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σιωπή
Ελένη
στον καθρέφτη τεράστιο κενο
Ελένη
σιωπη
εμενα μ'εχεις ξεχασει
αναπνέει
η μνήμη
τη λευκότητα του κύκνου
στο μετωπο στον ώμο
στην κοιλιά στους μηρούς
έτσι εξηγείται το σώμα σου
πάλι η σιωπη
τόσο φως και σκοτεινές οι σκιές μας
τι λες;
Ελένη
επιστρέφουμε στην ανυπαρξία μας
.
.
On the cause of Eleni
silence
Helen
in the mirror a huge void
Helen
silence
You have forgotten me
she breathes
the memory
the whiteness of the swan
on the forehead on the shoulder
in the belly on the legs
that explains your body
silence again
so light and dark our shadows
what do you say?
Helen
we return to our non-existence
.
.
Pour la cause d'Eleni
silence
Hélène
dans le miroir un vide immense
Hélène
silence
Tu m'as oublié
elle respire
la mémoire
la blancheur du cygne
sur le front sur l'épaule
dans le ventre sur les jambes
ça explique ton corps
encore le silence
si claires et sombres nos ombres
que dites-vous?
Hélène
nous retournons à notre non-existence
.
.
Über die Sache von Eleni
Stille
Helen
im Spiegel eine riesige Leere
Helen
Stille
Du hast mich vergessen
sie atmet
die Erinnerung
die Weiße des Schwans
auf der Stirn auf der Schulter
im Bauch auf den Beinen
das erklärt deinen Körper
wieder Stille
so hell und dunkel unsere Schatten
was sagst du?
Helen
wir kehren in unsere Nichtexistenz zurück
.
.
Sulla causa di Eleni
silenzio
Elena
nello specchio un vuoto immenso
Elena
silenzio
Mi hai dimenticato
lei respira
la memoria
il candore del cigno
sulla fronte sulla spalla
nella pancia sulle gambe
questo spiega il tuo corpo
di nuovo silenzio
così chiare e scure le nostre ombre
che ne dici?
Elena
ritorniamo alla nostra non-esistenza
.
.
Sobre la causa de Eleni
silencio
helen
en el espejo un enorme vacío
helen
silencio
me has olvidado
ella respira
la memoria
la blancura del cisne
en la frente en el hombro
en el vientre en las piernas
eso explica tu cuerpo
silencio de nuevo
tan claras y oscuras nuestras sombras
¿Qué dices?
helen
volvemos a nuestra inexistencia
.
.
Pela causa de Eleni
silêncio
Helena
no espelho um vazio enorme
Helena
silêncio
Você se esqueceu de mim
ela respira
a memória
a brancura do cisne
na testa no ombro
na barriga nas pernas
isso explica seu corpo
silêncio novamente
tão claras e escuras nossas sombras
o que você diz?
Helena
voltamos à nossa inexistência
.
.
.
Fragments
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
η πανσέληνος
λούζει την απουσία μας
πόσοι θανατοι
οριστικο στοιχειώνουν τη ζωή μας
τα φώτα σβήνουν
οι σκιές μας σαν ηθοποιοί αποσύρονται
όταν φύγουμε
κανείς πλέον δεν θα μας θυμαται
ο,τι ήταν πριν
τώρα λειπει
τώρα στο επικείμενο τέλος
η μεταφυσική κανονίζει τους ρυθμούς μας
προσθετοντας κενα λεξεων η αληθεια
αφαιρειται,
η αιωνιότητα τού ψέματος αφορητη
σε λίγο η επιδέξια κατάδυση
του καλοκαιριού στο φθινοπωρο
σε λίγο,σαν την Αλίκη,θα περάσουμε μέσα από τον καθρέφτη,
στην άλλη πλευρά,
άραγε θα βρούμε τον άσπρο λαγό με το κίτρινο ημιψηλο καπέλο
και το κοκκινο σμόκιν να μας περιμένει για να παίξουμε μια παρτίδα σκάκι;
αν όπως ο Γάλλος ποιητής Stéphane Mallarmé έγραψε:
Le monde est fait pour aboutir à un beau livre,
όλα γίνονται στον κοσμο για να καταλήξουν σε ένα βιβλίο,
τότε αφού κάποτε χάρισε το βιβλίο του Gabriel Garcia Marquez:
El amor en los tiempos del cólera
Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας,
σαν τον Florentino και την Fermina μετά από 51 χρόνια 9 μήνες και 4 μέρες χωρισμού επιτέλους ζουν σε ένα ποταμόπλοιο αιώνια,ενώ γύρω τους η χολερα,
κι αυτοί καποτε να καταλήξουν σ'αυτο το βιβλιο
στα σύρματα κρεμασμενα τα σώματά μας,
ξεραίνονται
Να μιλήσουμε,ναι,
Δεν θέλω κουτσομπολιά,
τα απεχθανομαι,
Το επεισοδιο θεωρείται λήξαν,
Το ψέμα,η απάτη συνετριψε τη ζωή,
Σοβαρά,τίποτα δεν μπορεί να γίνει,
Να'στε καλά,
Γεια σας
Το Σύνδρομο του Πάολο και της Φραντζεσκας:
στα ονόματα μας δύο
ομοια γραμματα,ειναι μια καποια
επαφη,καθολου ασημαντο αν σκεφτει κανεις πως ο Παολο
και η Φραντζεσκα στον Δαντη γνωριστηκαν διαβαζοντας
ταυτοχρονα το ιδιο βιβλιο,τη ρομαντικη ιστορια του Lancelot
και της Guinevere,τελικα ολες οι ιστοριες καταληγουν σε κυκλο,
καθε σημειο του η αρχη και το τελος του,η σειρα μας ειναι να
εμφανισθουμε [η' να επαναεμφανισθουμε)
κάποτε σου έδειξα τον Vincent Van Gogh που ζωγράφισα,
κοίταξε,σου είπα,το αυτί του,
το ξέχασες,
κι ο πυροβολισμός του τωρα
είναι αυτά τα 12 ηλιοτροπια
.
.
.
Αρχαϊκό (II)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
καρπος αρουρης αυτα τα δημητριακα
στο τραπεζι κατω απ'τον παχυ ισκιο
των τζιτζικιων
τετραπλοος ηλιος Αργειος
προκαλει εγκαυματα στα γυμνα ασπρα ποδια
της κυρα Κλυταιμνηστρας
αυτη ηξερε το μυστικο
το ξοανο του Αιγισθου ουκ απο δρυος ουδ'απο πετρης
απο ζεστη σαρκα
''οι υβριστες της Δικαιοσυνης θα πληρωσουν
θα φονευθουν''
αποτεμνομενη η γλωσσα
τοσσος θανατος
βαθια νυκτα αργυρους σεληνης
το σωμα απο τον τραχηλο ως τον βραχιονα
σουβλιστο περασμενο στο δορυ
και θ'ακουσει λογια σαν δυνατη ριψη βελων
''ἀναγκαῖον εἴη ἀδικεῖν ἤ ἀδικεῖσθαι, ἑλοίμην ἄν ἀδικεῖσθαι μᾶλλον ἤ ἀδικεῖν''
ας φροντιζεν αλλως
χρυσειο να στηθει το αγαλμα του στην Αγορα
παρα ηθελε να πολιτευεται ως
και αρκτοι τε και λεοντες πραττουν
δεν ειχαμε τις ιδιες γνωμες,
να ελαττωσεις τη δυναμη του ανθρωπου πασχισες,
κι ας ηξερες τον μεγαλο ποθο του
ιεμενος και καπνον αποθρωσκοντα νοησαι
η τιμωρια σου θα λαβει ιστοριαν ες ηω ες ηελιον
καταδυντα
και τοτε
απο τα ποδια μεχρι το κεφαλι θα φωτισθει η γη
και συ δολοφονημενος ,οπως κεραυνος χτυπαει πλοιο
και το τσακιζει
το πνιγει στη μπανιερα της θαλασσας
εμας που μειναμε ο ανεμος επειγει κατα πρυμναν
σε αμεροληπτα κειμενα
καθενας να μνησθει τα χρεη του
να υπερηφανευθει των δικων του γαιων
μακρον αυτειν βοαν ν'ακουσθει
σ'ολα τα κωφαλαλα εθνη τα εκατογχειρα
πολλακις κελαινεφη επι της γης
χαλκοχιτωνες ο ενας επι του αλλου εμφυλιοι
διαπερθιστες
Αχιληος μηνις εξαυδαει παροιθεν
''καρπαλιμος χρονος σε βενθεα νερα θα σας πνιξει
χεοντας δουρα επι των αφρονων
των φαυλων του ανθρωπου''
κεχυμενων εις πλουτον εις απληστιαν εις αλαζονειαν
σε ψευδη
''απυηρα δολιον ''φωναξε η Κλυταιμνηστρα
σκοτωμενη απο τα χερια των παιδιων που γεννησε
και πριν ειχαν ''σκοτωσει Αιγισθον''
και μετα αιωρουμενο αψυχο δερμα σκοτωμενου
στο κλαδι δεντρου,δρυος,
αιωνοβιας
ανεμων
στην αρχη υβριμετης αυδη,τωρα δυσκολα ακουγεται η φωνη,
μακραινει
''αιθ' οφελες αγανος τ'εμεναι αγαμος τ'απολεσθαι''
ορεγομαι την ανοιχτη θαλασσα
τον απειρων ποντον
το πολιον κυμα λιαζομενον νοσφιν νησων
νοσφιν Αχαιων νοεω την γλυκειαν αρουρα πατριδαν
ουκ ιδα ουκ'ενοησα αλλα γραμματα αλλη γλωσσα
παρεξ τη γλωσσα μου
εμε δε χρεω γιγνεται ενα κειμενο
ενας Μακρυγιαννης
ενας Αλεξανδρος Παπαδιαμαντης
ενας ελαχιστος Θεοδωρος Πτωχοπροδρομος
προσφωνεω:''ο επαιτιος να πληρωσει''
και τοτε,τις ημερες εκεινες,εσυραν τον επαισχυντο τυραννο
πανω σε κοφτερες πετρες κι αγκαθια,επ'ασπαλαθων,και
κομματιαστηκε το κορμι του,
ετσι πληρωσε ο αχρειος
''και θα γλιτωνες εσυ;αχρειεστερος''
παει περασε ο καιρος που στην Αγορα στις συνελευσεις
επαπειλεες με τα πληρωμενα ανδρεικελα σου
''τελεστε εξαπαντος τον ανδρα εκεινον''
τον πλανον της Κλυταιμνηστρας
''τον ρυπον την ακαθαρσιαν το ονειδος''
δεν υπακουσαν,ο οχλος ξεσηκωθηκε,σ'επιασε και
σε πεταξε στη θαλασσα σε υγρες θηρες τροφη,
εμοιγε φροντιζω
να εκφερω γνωμη
να κρινω
να κρινομαι
πειραομαι πραξεων και λογων
ισος εμοι
ισαιτερος
κατα μοιρας εειπα
μεθομιλεω
.
.
.
La tristesse durera toujours
(η θλίψη θα διαρκέσει για πάντα)
το πέρασμα του φίλου μου Vincent Van Gogh
.
.
.
Ο νεκρός Αχιλλέας
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Αχιλλέας της Νεκυιας
(Ομήρου Ιλιάδα ραψωδία λ',στιχοι 487-491)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
έτσι είπα,κι αυτός αμέσως απαντωντας μου'πε,
οχι για το θάνατο μου μην με παρηγοριάς,φιλε Οδυσσέα,πόσο θα'θελα
εργάτης στη γη να'μουνα
σ'άλλον να δουλευα,
σ'ανθρωπο με χωράφια λίγα,που να μην είναι πλούσιος πολύ,
παρα σ'ολους τους αφανισμενους να βασιλευω νεκρους
ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ' αὐτίκ' ἀμειβόμενος προσέειπε·
μὴ δή μοι θάνατόν γε παραύδα, φαίδιμ' Ὀδυσσεῦ.
βουλοίμην κ' ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ,
ἀνδρὶ παρ' ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη,490
ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν.
.
.
.
η Αντικλεια,η μάνα του Οδυσσέα-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η Αντικλεια της Νεκυιας
(Ομήρου Ιλιάδα,ραψωδία λ',στιχοι 187-202,204-208,216-223)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
187-202
έξω στα χωράφια ο πατέρας σου μενει
ούτε στη πόλη δεν κατεβαίνει,
ούτε σε κρεβάτια στρωμένα ξαπλώνει
και σε σεντόνια κι απαλά
παπλωματα,
αλλά σε καλύβα το χειμωνα
με τους δούλους κοιμάται,
εκεί στης φωτιάς τις σταχτες
και κουρελια στο κορμι φορά,
κι όταν το καλοκαίρι έρθει και το καρποφόρο το φθινοπωρο
παντού κρεβάτι έχει τα πεσμένα κάτω φύλλα
στ'αμπελι στη πλαγιά,
εκεί κάθεται και βαριαστεναζει
τη καρδιά του μεγάλη πλακώνει λύπη,
το γυρισμό σου λαχταρώντας,
κακά υποφερει γηρατεια,
γιατί έτσι κι εγώ αφανίστηκα
κι ο θάνατος με βρηκε,
ούτε στο σπίτι
η αλάθητη ήρθε στο τόξο Αρτεμη
με γλυκά να με σκοτωσει
βέλη,
ούτε και κάποια με προσβαλε αρρώστια
τόσο βαριά που το κορμι να μου λιώσει
και να'βγει η ψυχή μου,
αλλά για σένα ο καημός μου
κι η σκέψη,
καλέ μου Οδυσσεα,
κι η καλοσύνη σου
εμένα την γλυκειά πήραν ζωη
πατὴρ δὲ σὸς αὐτόθι μίμνει
ἀγρῷ οὐδὲ πόλινδε κατέρχεται· οὐδέ οἱ εὐναὶ
δέμνια καὶ χλαῖναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα,
ἀλλ' ὅ γε χεῖμα μὲν εὕδει ὅθι δμῶες ἐνὶ οἴκῳ,190
ἐν κόνι ἄγχι πυρός, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷται·
αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσι θέρος τεθαλυῖά τ' ὀπώρη,
πάντῃ οἱ κατὰ γουνὸν ἀλῳῆς οἰνοπέδοιο
φύλλων κεκλιμένων χθαμαλαὶ βεβλήαται εὐναί.
ἔνθ' ὅ γε κεῖτ' ἀχέων, μέγα δὲ φρεσὶ πένθος ἀέξει195
σὸν νόστον ποθέων· χαλεπὸν δ' ἐπὶ γῆρας ἱκάνει.
οὕτω γὰρ καὶ ἐγὼν ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον·
οὔτ' ἐμέ γ' ἐν μεγάροισιν ἐΰσκοπος ἰοχέαιρα
οἷσ' ἀγανοῖσι βέλεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν,
οὔτε τις οὖν μοι νοῦσος ἐπήλυθεν, ἥ τε μάλιστα200
τηκεδόνι στυγερῇ μελέων ἐξείλετο θυμόν·
ἀλλά με σός τε πόθος σά τε μήδεα, φαίδιμ' Ὀδυσσεῦ,
σή τ' ἀγανοφροσύνη μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα
.
.
204-208
έτσι είπε,και τότε εγώ της πεθαμένης μου
μάνας
λαχταρωντας ήθελα ν'αρπαξω τη ψυχη
και τρεις όρμησα φορες,
να την αγκαλιάσω μου ζητούσε η καρδιά,
και τρεις φορές απ'τα χέρια όμοια με σκιά
η' όνειρο μού ξέφυγε και πέταξε
και στη καρδιά μου πιο
βαρυς γίνονταν ο πονος
ὣς ἔφατ', αὐτὰρ ἐγώ γ' ἔθελον φρεσὶ μερμηρίξας
μητρὸς ἐμῆς ψυχὴν ἑλέειν κατατεθνηυίης.205
τρὶς μὲν ἐφωρμήθην, ἑλέειν τέ με θυμὸς ἀνώγει,
τρὶς δέ μοι ἐκ χειρῶν σκιῇ εἴκελον ἢ καὶ ὀνείρῳ
ἔπτατ'· ἐμοὶ δ' ἄχος ὀξὺ γενέσκετο κηρόθι μᾶλλον
.
.
216-223
καθόλου δεν σ'απατα του Δία η κόρη Περσεφόνη,
αλλ'αυτη είναι των ανθρώπων η κατάληξη,
κάποιος όταν πεθάνει,
γιατί νεύρα πια δεν συγκρατούν
τις σάρκες και τα κοκκαλα,
αλλα η δυνατή τής φλογερής φωτιάς ορμή
τα καταστρεφει,
κι έπειτα απ'τ'ασπρα κόκκαλα πρώτα η ζωή φεύγει,
κι η ψυχή,σαν όνειρο, πέρα μακρυα πεταει
οὔ τί σε Περσεφόνεια Διὸς θυγάτηρ ἀπαφίσκει,
ἀλλ' αὕτη δίκη ἐστὶ βροτῶν, ὅτε τίς κε θάνῃσιν.
οὐ γὰρ ἔτι σάρκας τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν,
ἀλλὰ τὰ μέν τε πυρὸς κρατερὸν μένος αἰθομένοιο220
δαμνᾷ, ἐπεί κε πρῶτα λίπῃ λεύκ' ὀστέα θυμός,
ψυχὴ δ' ἠΰτ' ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται.
.
.
.
Περί Κάδμου
(Απολλοδωρου Βιβλιοθήκη-3.4.1)
μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Περί Απολλοδωρου Βιβλιοθηκης
(Κατά κάποιον τροπον η Ιστορία)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τι ματαιοπονία και μικρότητα αυτή των Ρωμαίων
ανθελληνικότητα,
τι άθλια πράγματα
για την βιβλιοθήκη
των ελληνικών μύθων
να κρύβεται
από τους διωγμους τους
ο συγγραφέας,
η' ο Απολλοδωρος ο Αθηναίος λένε το 180 π.Χ
η' κάποιος Ψευδο-Απολλοδωρος τον 1 άι.μ.Χ
η' κάποιος μαθητής του πρώτου
η' ο Διόδωρος ο Σικελιώτης
αυτό εκ του ύφους της συνεοαγομενο,
ότι και να'ναι η Ελλάδα πάντως ενοπλως δεν αφανίζεται
.
.
Περί Κάδμου
(Απολλοδωρου Βιβλιοθήκη-3.4.1)
μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ο Κάδμος οταν πέθανε η Τηλεφασσα και την εθαψε,αφού φιλοξενήθηκε απ'τους Θράκες,πήγε στους Δελφούς να ρωτησει για την Ευρώπη,
ο θεός του είπε για την Ευρώπη να μην πολύ ασχολείται,και του'δωσε χρησμό μια αγελάδα ν'ακολουθησει,και πόλη να κτίσει όπου αυτή κατω ξαπλώσει απ'την κούραση,αφού τέτοιο χρησμό πήρε στη Φωκίδα
διαβαινε,όταν έπεσε πάνω σε μια αγελάδα μέσα στο κοπάδι του Πελαγωνα,την πήρε από πίσω,κι αυτή αφού πέρασε στη Βοιωτία ξάπλωσε,όπου τώρα η πόλη είναι των Θηβών,
θέλωντας στην Αθηνα να θυσιάσει την αγελάδα,έστειλε κάποιους απ'τη συντροφιά του να φέρουν νερό απ'τη βρύση του Άρη,όμως ο δράκος που φύλαγε τη βρύση,κάποιοι λένε πως του Άρη γέννημα ηταν,τους πιο πολλούς απ'αυτούς που'στειλε σκότωσε,τότε αγανάκτησε ο Κάδμος και σκοτώνει τον δράκο,και με την υποστηρηξη της Αθηνάς τα δόντια του σπέρνει,απ'αυτα όταν σπαρθηκαν ξεφύτρωσαν απ'τη γη ένοπλοι άντρες,που τους ονόμασαν Σπαρτους,
αυτοί αλληλοσκοτωθηκαν,
κάποιοι από ακουσια φιλονικια,κάποιοι από άγνοια,όμως ο Φερεκύδης λέει ότι ο Κάδμος,όταν ειδε ξεφυτρωμενους ενοπλους άντρες απ'τη γη,πάνω τους πέταξε λιθαρια,αυτοι νομίζοντας ότι ο ένας στον άλλον πετούσε έπιασαν μάχη,
σώθηκαν πεντε,ο Ἐχίων ο Οὐδαῖος ο Χθονίος ο Ὑπερήνωρ και ο Πέλωρος.
Κάδμος δὲ ἀποθανοῦσαν θάψας Τηλέφασσαν, ὑπὸ Θρακῶν ξενισθείς, ἦλθεν εἰς Δελφοὺς περὶ τῆς Εὐρώπης πυνθανόμενος. ὁ δὲ θεὸς εἶπε περὶ μὲν Εὐρώπης μὴ πολυπραγμονεῖν, χρῆσθαι δὲ καθοδηγῷ βοΐ, καὶ πόλιν κτίζειν ἔνθα ἂν αὕτη πέσῃ καμοῦσα. τοιοῦτον λαβὼν χρησμὸν διὰ Φωκέων ἐπορεύετο, εἶτα βοῒ συντυχὼν ἐν τοῖς Πελάγοντος βουκολίοις ταύτῃ κατόπισθεν εἵπετο. ἡ δὲ διεξιοῦσα Βοιωτίαν ἐκλίθη, πόλις ἔνθα νῦν εἰσι Θῆβαι. βουλόμενος δὲ Ἀθηνᾷ καταθῦσαι τὴν βοῦν, πέμπει τινὰς τῶν μεθ᾽ ἑαυτοῦ ληψομένους ἀπὸ τῆς Ἀρείας κρήνης ὕδωρ: φρουρῶν δὲ τὴν κρήνην δράκων, ὃν ἐξ Ἄρεος εἶπόν τινες γεγονέναι, τοὺς πλείονας τῶν πεμφθέντων διέφθειρεν. ἀγανακτήσας δὲ Κάδμος κτείνει τὸν δράκοντα, καὶ τῆς Ἀθηνᾶς ὑποθεμένης τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ σπείρει. τούτων δὲ σπαρέντων ἀνέτειλαν ἐκ γῆς ἄνδρες ἔνοπλοι, οὓς ἐκάλεσαν Σπαρτούς. οὗτοι δὲ ἀπέκτειναν ἀλλήλους, οἱ μὲν εἰς ἔριν ἀκούσιον ἐλθόντες, οἱ δὲ ἀγνοοῦντες. Φερεκύδης δέ φησιν ὅτι Κάδμος, ἰδὼν ἐκ γῆς ἀναφυομένους ἄνδρας ἐνόπλους, ἐπ᾽ αὐτοὺς ἔβαλε λίθους, οἱ δὲ ὑπ᾽ ἀλλήλων νομίζοντες βάλλεσθαι εἰς μάχην κατέστησαν. περιεσώθησαν δὲ πέντε, Ἐχίων Οὐδαῖος Χθονίος Ὑπερήνωρ Πέλωρος.
.
.
.
Μεταφράζοντας Σαπφω
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
και μια Εγκατάσταση, Istallation:
Sappho Fragmentation
-χ.ν.κoυβελης c.n.couvelis
5 ορθογώνιοι θάλαμοι,ο ένας δίπλα στον άλλον,οι οποίοι φωτίζονται με μια ηλεκτρική λάμπα,
μέσα σε κάθε θαλαμο κάθεται σε μια περιστρεφόμενη καρεκλα μια γυναικα,
όλες στην αρχή μετωπικά προς το άνοιγμα του θαλάμου,έπειτα μπορούν να αλλάξουν θέση με κάποια περιστροφή της καρέκλα,
φορούν μαύρο μακρύ φόρεμα,και καθεμία με τη σειρά λέει κάποιο απόσπασμα ποιηματος της Σαπφω στο αρχαίο πρωτοτυπο η' σε μετάφραση,έπειτα η σειρά είναι τυχαία,και ακούγονται περισσότερες φωνές από μια,ενδιάμεσα υπάρχουν και παύσεις διάρκειας 10 δευτερολέπτων,
η συνολική διάρκεια είναι 10 λεπτά,
.
ακολουθει
ένα 10 λεπτό ακινησίας και κανενός ηχου
.
μετά η εγκατάσταση συνεχίζεται να εξελλισεται στο χρόνο, να επαναλαμβάνεται η ίδια η' με διαφορετικούς συνδιασμούς,
.
.
ὦ κάλα, ὦ χαρίεσσα
ομορφιά χαρά μου
Ἄτθι, σοὶ δ' ἔμεθεν μὲν ἀπήχθετο
φροντίσδην, ἐπὶ δ' Ἀνδρομέδαν πότᾳ
Ατθίδα,εμένα δεν.με θες πια,
και την Ανδρομεδα κοιτάς
ἔχει μὲν Ἀνδρομέδα κάλαν ἀμοίβαν ...
Ψάπφοι, τί τὰν πολύολβον Ἀφροδίταν ...
<κάλεις
αχ η Ανδρομέδα γλυκά να σου μιλουσε
Σαπφω,γιατί την Αφροδίτη τ'ερωτα
παρακαλας;
ἦρος †ἄγγελος ἰμερόφωνος ἀήδων†
της άνοιξης άγγελος
γλυκοφωνο αηδόνι
θέλω τί τ' εἴπην, ἀλλά με κωλύει αἴδως
θέλω κάτι να σου πω
όμως η ντροπή μ'εμποδιζει
αἰ δ' ἦχες ἔσλων ἴμερον ἢ κάλων
καὶ μή τί τ' εἴπην γλῶσσ' ἐκύκα κάκον,
αν αισθάνεσαι καλά κι όμορφα
τίποτα κακό η γλώσσα δεν θα πει
αἴδως †κέν σε οὐκ† ἦχεν ὄππα-
τα μάτια σου η ντροπή δεν θα σκιάσει
στᾶθι †κἄντα† φίλος
καὶ τὰν ἐπ' ὄσσοισ' ὀμπέτασον χάριν
αγάπη μου,απέναντι σου στέκομαι
και των ματιών σου βλέπω τη χαρη
κατθνάισκει, Κυθέρη᾽, ἄβρος Ἄδωνις· τί κε θεῖμεν;
καττύπτεσθε, κόραι, καὶ κατερείκεσθε κίθωνας.
πεθαινει,Κυθέρεια,ο όμορφος Άδωνης
τι να κάνουμε;
χτυπήστε,κορίτσια,τα στήθη
και σχιστε τα ρούχα
ὀφθάλμοις δὲ μέλαις νύκτος ἄωρος
τα μαύρα μάτια σου
ο ύπνος κλεινει
πάρθενον ἀδύφωνον
κορίτσι μου που γλυκοτραγουδας
ἄστερες μὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν
ἂψ ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος,
ὄπποτα πλήθοισα μάλιστα λάμπῃ
γᾶν ...
ἀργυρία
τ'αστερια απ'τη σελήνη γύρω
το φως τους χάνουν
αφού πολύ εκείνη λάμπει
πάνω στη γη
τ'αργυρο της φως
καὶ ποθήω καὶ μάομαι
σε ποθώ και σ'αναζητω
ὄπταις ἄμμε
μ'εκαψες
Ἔρος δ' ἐτίναξέ μοι
φρένας, ὠς ἄνεμος κὰτ ὄρος δρύσιν ἐμπέτων.
ο έρωτας τα μυαλά
μού τίναξε
όπως ο αέρας στα βουνά
πάνω στα δέντρα πεφτει
ἦλθες, †καλ’† ἐπόησας, ἔγω δέ σ’ ἐμαιόμαν,
ὂν δ’ ἔψυξας ἔμαν φρένα καιομέναν πόθῳ.
ήρθες,πόσο είσαι όμορφη
σ'αναζητουσα
και τη καρδιά μου δροσισες
που ο ποθος την εκαιγε
ἠράμαν μὲν ἔγω σέθεν, Ἄτθι, πάλαι ποτά ....
σμίκρα μοι πάις ἔμμεν’ ἐφαίνεο κἄχαρις.
σ'αγαπουσα,Ατθίδα,
κάποτε παλιά
μικρο μου και χαριτωμένο
κοριτσι
οὐκ οἶδ' ὄττι θέω· δίχα μοι τὰ νοήμματα
τι να κάνω δεν ξέρω
σε διλλημα είμαι
νύμφη]. παρθενία, παρθενία, ποῖ με λίποισα †οἴχῃ;
[παρθενία]. †οὐκέτι ἤξω πρὸς σέ, οὐκέτι ἤξω
κορίτσι μου που πας και με παρατάς;
ποτέ πια σε σένα δεν θα ξαναγυρίσω
αἰμιτύβιον στάλασσον
το μαντήλι σου βγάλε
(απ'τα μαλλια
να φανούν τα κάλλη σου
κι η ομορφια)
ἀλλ' ἔων φίλος ἄμμι
λέχος ἄρνυσο νεώτερον·
οὐ γὰρ τλάσομ' ἔγω συνοί-
κην ἔοισα γεραιτέρα ...
αλλά αν μ'αγαπας ένα νεώτερο να προτιμησεις κρεβάτι
γιατί να'μαι μαζί σου δεν τολμω
αφου'μαι μεγαλυτερη
δαύοις ἀπάλας ἐτάρας ἐν στήθεσιν
τ'απαλα τής φιλεναδας στήθη χαϊδεύεις
.... ἔμεθεν δ' ἔχῃσθα λάθαν ...
ἤ τιν' ἄλλον ἀνθρώπων ἔμεθεν φίλῃσθα ....
εμένα μ'εχεις ξεχάσει
η' κάποιον άλλον απ'τους αντρες καλλίτερον από μένα αγαπας
Ἔρος δηὖτέ μ' ὀ λυσιμέλης δόνει,
γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον
....
πάλι ο έρωτας
που τα μέλη παραλύει
με τρανταζει
γλυκό και πικρό ανίκητο
ερπετο
.
.
.
Επιγράμματα
(Παλλάδας,Ρουφινος,Πωλλιανος,Λουκιλλιος)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Παλλάδας
μεγάλο μάθημα για τους ανθρώπους,η σιωπή,
μάρτυρα τον Πυθαγόρα
αυτόν τον σοφό έχω
μεγάλη παίδευσις ἐν ἀνθρώποισι. σιωπή: ᾿
μάρτυρα Πυθαγόραν τὸν σοφὸν αὐτὸν ἔχω
έχεις πλούτο,και τι λοιπόν;όταν θα φύγεις μαζί σου τον πλούτο θα συρεις στο τάφο;
μαζεύεις πλούτο σπαταλώντας χρονο,
δεν μπορείς όμως μεγαλύτερη σε μάκρος ζωή να αποκτησεις
Πλουτεῖς,καὶ τί τὸ λοιπόν; ἀπερχόμενος μετὰ σαυτοῦ,
τὸν πλοῦτον σύρεις, εἰς σορὸν ἑλκόμενος;
τὸν πλοῦτον συνάγεις δαπανῶν χρόνον,οὐ δύνασαι,ζωῆς σωρεῦσαι μέτρα περισσότερα
όχι μόνο η φθορά στον θάνατο σε στέλνει,
αλλά το ίδιο και το πολύ πάχος
πολλές φορές το κανει,
γι'αυτό δω ο Διονύσιος που ήταν τύραννος
στην Ηράκλεια του Πόντου παραδειγμα,
αφού αυτό επαθε
Οὐ ποιεῖ θάνατον μόνον ἡ φθίσις" ἀλλὰ τὸν αὐτὸν
καὶ πολλὴ παχύτης πολλάκις εἰργάσατο.
τοῦδ᾽ ὁ τυραννήσας Διονύσιος Ηρακλειας
τῆς ἐν τῷ Πόντῳ μάρτυς, ὁ τοῦτο παθών
Γῆς ἐπέβην γυμνός, γυμνός θ᾽ ὑπὸ γαῖαν ἄπειμι:
καὶ τί μάτην μοχθῶ, γυμνὸν ὁρῶν τὸ τέλος;
πάνω στη γη ήρθα γυμνος,
γυμνος κάτω στη γη θα παω,
γιατί μάταια να υποφέρω,
αφού γυμνό βλέπω το τέλος;
Ρουφινος,87
τον έρωτα η Μελίσσια αρνειται
αλλά το κορμί της φωνάζει
πώς μια φερετρα δέχτηκε βελη
και η φωνή της τρέμει
και η ανασα της
λαχανιασμενη
και τα μισοκλειστα βλεφαρα,
ελάτε,Πόθοι,με την μητέρας σας Κυθερεια την καλοστεφανωμενη,
και καψτε την αρνητρια
μέχρι να πει Καιγομαι
ἀρνεῖται τὸν ἔρωτα Μελισσιάς, ἀλλὰ τὸ σῶμα
κέκραγ᾽ ὡς βελέων δεξάμενον φαρέτρην,
καὶ βάσις ἀστατέουσα, καὶ ἄστατος ἄσθματος ὁρμή,
καὶ κοῖλαι βλεφάρων ἰοτυπεῖς βάσιες.
ἀλλά, Πόθοι, πρὸς μητρὸς ἐϋστεφάνου Κυθερείης,
φλέξατε τὴν ἀπιθῆ, μέχρις ἐρεῖ Φλέγομαι.
.
.
Πωλλιανος
196.
αυτούς των Κυκλίων Επών
τους 'αὐτὰρ ἔπειτα' λέγοντες μισώ,
τους λογοκλοπους ξένων επών,
και γι'αυτό με ελεγείες πλέον ασχολούμαι,
τίποτα απ'τον Παρθενιο να κλέψω δεν έχω
η' πάλι απ'τον Καλλίμαχο,
'στο θεριο με τα μακριά αυτια'
να γινω,αν ποτέ γράψω,
όμοια, 'ἐκ ποταμῶν χλωρὰ χελιδόνια',
αυτοί έτσι τον Όμηρο ασυστολως λογοκλεπτουν
ώστε ήδη να γράφουν
'μῆνιν ἄειδε, θεά'
τοὺς κυκλίους τούτους τοὺς 'αὐτὰρ ἔπειτα' λέγοντας
μισῶ, λωποδύτας ἀλλοτρίων ἐπέων.
καὶ διὰ τοῦτ᾽ ἐλέγοις προσέχω πλέον· οὐδὲν ἔχω γάρ
Παρθενίου κλέπτειν ἢ πάλι Καλλιμάχου.
5 'θηρὶ μὲν οὐατόεντι' γενοίμην, εἴ ποτε γράψω,
εἴκελος, 'ἐκ ποταμῶν χλωρὰ χελιδόνια'
οἱ δ᾽ οὕτως τὸν Ὅμηρον ἀναιδῶς λωποδυτοῦσιν,
ὥστε γράφειν ἤδη 'μῆνιν ἄειδε, θεά'
.
.
Λουκιλλιος,197
το κεφάλι βαφεις,
όμως τα γηρατειά ποτέ δεν θα βάψεις,
ούτε τις ρυτίδες στα μάγουλα
θα τεντωσεις,
μη λοιπον όλο το πρόσωπο με ψιμυθια σοβατιζεις,
ώστε προσωπείο κι όχι πρόσωπο να'χεις,
γιατί τίποτα δεν γίνεται,
τι τρελα σ'επιασε;
ουδέποτε κοκκιναδια και ψιμυθια θα φτιάξουν
την Εκάβη Ελενη
τὴν κεφαλὴν βάπτεις, τὸ δὲ γῆρας οὔποτε βάψεις,
οὐδὲ παρειάων ἐκτανύσεις ῥυτίδας.
μὴ τοίνυν τὸ πρόσωπον ἅπαν ψιμύθῳ κατάπλαττε,
ὥστε προσωπεῖον κοὐχὶ πρόσωπον ἔχειν.
5οὐδὲν γὰρ πλέον ἔστι. τί μαίνεαι; οὔποτε φῦκος
καὶ ψίμυθος τεύξει τὴν Ἑκάβην Ἑλένην.
.
.
.
(Κατά Κάποιον Τρόπον.η Ιστορία)
Ο Δομιτιανος και τα ουκ ἐφ᾽ ἡμῖν του Επικτητου
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τα ἐφ᾽ ἡμῖν να επιδιώκεις
ότι στο χέρι σου είναι
τ'αλλα ουκ ἐφ᾽ ἡμῖν
αδύνατα και μάταια να ζητάς
ο αυτοκρατωρ Τίτος Φλάβιος Δομιτιανός
αυτά τα σοφά της φιλοσοφίας
τού Επικτητου δεν άκουσε,
παρά με διάταγμα
απ'τη Ρώμη
τους φιλοσόφους εξοριξε
και τι κέρδισε με την αλλαζονια του αυτη
τα ουκ ἐφ᾽ ἡμῖν να θέλει;
φυσικά τη δολοφονια του με τη συνεργια μαλιστα
της γυναίκας του Δομιτίας Λογγίνας
και επιπλέον την αιωνιον damnatio memoriae
ας πρόσεχε τον Επικτητον
.
.
.
(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορία)
Υποκριτική αβαθης ήτο
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ευκαιρία δι'αυτον ήτο,
το θέατρον καλλιμαρμαρον,
μια ανόητη υποκριτικη
αβαθης
να νομισθει υπηρεχος παντων
δουλειά των κολακων,
εμείς όμως το αντιλήφθηκαμε,
ένας προπαγανδιστης
ένας μωρόφιλοδοξος
ένας ματαιόδοξος ένας απατεώνας
τέτοιος ήταν,
λίαν συντόμως θα παραγκωνισθει
δια έναν άλλον της εξουσιας αρεστον
παρομοιον
και ούτος δια ετερον,
εμείς βεβαίως εν γνώσει μας
υπαίτιοι αυτών ήμαστε,
τι μας νοιάζει ομως;
απόψε έχει θαυμασία πανσέληνον
κατάλληλον να διεγείρει
τον εμφυτον ρομαντισμό μας,
τα θεατρικά τους
ουδόλως
εμας ενδιαφέρουν
και όλον αυτό το ανόητον
θέαμα
υπηρεχως διασκεδαστικον
.
.
.
που εδυ η ψυχή μας;
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
άδειο τοπίο
πού έδυ η ψυχή μας;
και ποια επιθυμια στερημενοι;
το τοπίο
χάνονταν στο σκοτάδι
.
.
δεν μπορώ να κοιμηθώ
που τελειώνει ο.κοσμος μου;
.
.
ήταν βασανισμένες ψυχές
αυτός ο μισθος
των μεροπων ανθρώπων
η φωνη
.
.
.
Hercules furens,mosaic,3-4th century AD Villa Torre de PalmaNational Archaeology Museum of Lisbon, Portugal
Ευριπίδη Ηρακλής Μαινόμενος
στίχοι 1286-1302
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αλλά κι αν σε κάποια άλλη καταφυγω πολη;
κι εκεί καχύποπτα θα με κοιταζουν,
αφού θα με γνωρίσουν,
και με πικρη κι αιχμηρη θα κεντουνε γλώσσα,
δεν ειν'αυτος του Δία ο γιος,
πού τα παιδιά του σκοτωσε και τη γυναικα;
απ'τη γης μας αυτη ν'αποβληθει,
και νιώθω πως σε τέτοια συμφορά κάποτε θα φτασω
όπου θα φωνάζει η γη
το χώμα της να μην αγγίζω
και τη θάλασσα να μην περνω τα νερά και τα ποτάμια
και με τον Ιξιωνα θα μοιάζω που με δεσμά
σε περιστρεφόμενο είναι τροχό,
τι μου λοιπόν χρειάζεται να ζω;
τι κέρδος έχουμε τιποτένια κι ανίερα να ζούμε;
φέρ᾽ ἀλλ᾽ ἐς ἄλλην δή τιν᾽ ὁρμήσω πόλιν;
κἄπειθ᾽ ὑποβλεπώμεθ᾽ ὡς ἐγνωσμένοι,
γλώσσης πικροῖς κέντροισι †κληιδουχούμενοι†·
...
Οὐχ οὗτος ὁ Διός, ὃς τέκν᾽ ἔκτεινέν ποτε
1290δάμαρτά τ᾽; οὐ γῆς τῆσδ᾽ ἀποφθαρήσεται;
ἐς τοῦτο δ᾽ ἥξειν συμφορᾶς οἶμαί ποτε·
1295φωνὴν γὰρ ἥσει χθὼν ἀπεννέπουσά με
μὴ θιγγάνειν γῆς καὶ θάλασσα μὴ περᾶν
πηγαί τε ποταμῶν, καὶ τὸν ἁρματήλατον
Ἰξίον᾽ ἐν δεσμοῖσιν ἐκμιμήσομαι.
...
τί δῆτά με ζῆν δεῖ; τί κέρδος ἕξομεν
βίον γ᾽ ἀχρεῖον ἀνόσιον κεκτημένοι;
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβεληςβc.n.couvelis
ο κόσμος αραιώνει
θολώνει
σε λίγο κενό
τιποτα
.
.
.
-Η Μεγάρα θρηνεί ζωντανά τα παιδιά της-
Ευριπίδης,Ηρακλής Μαινόμενος-στιχοι 457-481
-μεταφραση χν.κουβελης c n couvelis
(-Η Θηβαια Μεγάρα,κόρη του βασιλιά Κρεοντα,γυναικα του ήρωα Ηρακλή, θρηνεί ζωντανά τα παιδιά της,που θέλει να τα σκοτώσει ο Λυκος που ήρθε από την Εύβοια στην Θήβα και πήρε την εξουσία με τη βία σκοτωνοντας τον Κρεοντα,επειδή είναι νόμιμοι κληρονόμοι της εξουσίας,ενώ ο Ηρακλής είχε κατέβει στον Άδη να φέρει τον σκύλο Κερβερο,τον τελευταίο άθλο που του ζήτησε ο Ευρυσθέας,
Η ειρωνία είναι ότι ο Ηρακλής επιστρέφοντας από τον Άδη έπεσε σε μανια,τρελλαθηκε,εξ αιτίας της εχθρας της Ηρας,και σκότωσε αυτός τα παιδιά και την γυναίκα του)
Μεγάρα
Ω μοίρα δυστυχη και για μένα
κι αυτά εδώ τα παιδιά,
που με τα μάτια για τελευταία φορά βλεπω,
σας γέννησα και στους εχθρούς αναθρεψα κακομεταχειρισμα
περιγελασμα και σκοτωμα,
και πόσο πολύ εμένα με ξεγέλασαν
οι ελπίδες που απ'τα λόγια
του πατέρα σας μ'εκαναν να ελπιζω,
γιατί σε σένα το Άργος μοίραζε
ο πατερας που πεθανε,
στου Ευρυσθέα θα'μελλε να κατοικίσεις
τα σπίτια
έχοντας τής καρποφορας Πελασγιας τη κατοχή,
και για στολή τού λιονταριου το δέρμα
γυρω στο κεφάλι σου τύλιγε,
αυτο που κι ο ίδιος ηταν εξοπλισμενος,
συ θα'σουν βασιλιάς των Θηβών
με τα γερά καλά άρματα,
τα κληρομημενα από μένα θα κατειχες χωράφια,
καθώς αυτός σου υπόσχονταν
που σ'εσπειρε πατέρας,
και στο δεξί σου χέρι
το περίτεχνο,
που για προστασία του ηταν,
ψευτικα έκανε ξύλινο ρόπαλο πως δίνει,
και σε σένα την Οιχαλία υπόσχονταν να δώσει
που με τ'αλαθευτα κυριευσε καποτε τόξα,
σε τρία μέρη να βασιλευεται
ψηλά σάς ανεβαζε ο πατερας,
πολυ για την ανδρεία σας έχοντας υπερηφανια,
κι εγώ για σας τις πιο καλές
διάλεγα νυφες,
φροντίζοντας να ενώσω,
απ'των Αθηναίων τη χώρα
απ'τη Σπάρτη κι απ'τη Θήβα,
ώστε μια ευτυχισμένη πρύμα να'χεται ζωή,
κι αυτά όλα πάνε χάθηκαν,
αφού άλλαξε η μοίρα
νύφες σάς έδωσε αντίθετα
τις Κηρες τις Κόρες του θανατου να'χεται,
Μεγάρα
ὦ μοῖρα δυστάλαιν᾽ ἐμή τε καὶ τέκνων
τῶνδ᾽, οὓς πανύστατ᾽ ὄμμασιν προσδέρκομαι ...
ἔτεκον μὲν ὑμᾶς, πολεμίοις δ᾽ ἐθρεψάμην
ὕβρισμα κἀπίχαρμα καὶ διαφθοράν.
460φεῦ:
ἦ πολύ με δόξης ἐξέπαισαν ἐλπίδες,
ἣν πατρὸς ὑμῶν ἐκ λόγων ποτ᾽ ἤλπισα.
σοὶ μὲν γὰρ Ἄργος ἔνεμ᾽ ὁ κατθανὼν πατήρ,
Εὐρυσθέως δ᾽ ἔμελλες οἰκήσειν δόμους
τῆς καλλικάρπου κράτος ἔχων Πελασγίας,
465στολήν τε θηρὸς ἀμφέβαλλε σῷ κάρᾳ
λέοντος, ᾗπερ αὐτὸς ἐξωπλίζετο:
σὺ δ᾽ ἦσθα Θηβῶν τῶν φιλαρμάτων ἄναξ,
ἔγκληρα πεδία τἀμὰ γῆς κεκτημένος,
ὡς ἐξέπειθες τὸν κατασπείραντά σε:
470ἐς δεξιάν τε σὴν ἀλεξητήριον
ξύλον καθίει δαίδαλον, ψευδῆ δόσιν.
σοὶ δ᾽ ἣν ἔπερσε τοῖς ἑκηβόλοις ποτὲ
τόξοισι δώσειν Οἰχαλίαν ὑπέσχετο.
τρεῖς δ᾽ ὄντας ὑμᾶς τριπτύχοις τυραννίσι
475πατὴρ ἐπύργου, μέγα φρονῶν εὐανδρίᾳ:
ἐγὼ δὲ νύμφας ἠκροθινιαζόμην,
κήδη συνάψουσ᾽, ἔκ τ᾽ Ἀθηναίων χθονὸς
Σπάρτης τε Θηβῶν θ᾽, ὡς ἀνημμένοι κάλῳς
πρυμνησίοισι βίον ἔχοιτ᾽ εὐδαίμονα.
480καὶ ταῦτα φροῦδα: μεταβαλοῦσα δ᾽ ἡ τύχη
νύμφας μὲν ὑμῖν Κῆρας ἀντέδωκ᾽ ἔχειν,
ἐμοὶ δὲ δάκρυα λουτρά — δύστηνος φρενῶν.
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τι συμβαίνει και το παρελθον μας
τώρα μάς φαίνεται ηλίθιο;
πόση ζωή σπαταλησαμε δεχόμενοι απάτες ψέματα;
η υπόλοιπη που μένει θα είναι λυπημένη για πάντα,
Τι αβάσταχτη κι άδικη τιμωρία κι αυτη
.
.
.
Θεσσαλονίκη,
μέχρι να σε γνωρίσω
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
βουλιάζει η μνήμη
οδός Τσιμισκή
κάπου στο Κορδελιό
ένας άδειος καθρέφτης
θυμάμαι το προ-πο του Γιώργου Κούδα
στην Εγνατία
η αρχαία Θεσσαλονίκη
η Ελένη η Θεσσαλονικιά
Εβραία πόλη
της Ραχήλ
στη πιάτσα του Βαρδαρη
κάποια Κική με τις νάιλον κάλτσες
τις βγάζει όπως ερπετό
βγάζει το πουκάμισο του
εκτυφλωτική η λευκότητα
των γλουτών της
εσύ,έτσι σε σκέφτομαι,
στη πλαζ της Νέας Κρηνης
δοκιμάζεις τα αντιηλιακα
δεν αντέχω την απονια σου,ώρα να φύγω
λίγο πιο πέρα το μέτωπο του εμφυλίου
τωρα ομως
αόρατος σε ψάχνω στη Κασσάνδρου
κι εκεί που ο νέκυς κείται Γρηγόρης Λαμπρακης
πόλη που ποτέ δεν σε συμπάθησα
γλυκειά μου ερωμένη
η Φρο'ι'λαιν στο Ακρόπολις Εξπρές
παίζει μαγνητικό σκάκι
η Μπεατρίς από τη Γαλλική Νίκαια
συλλέγει γραμματόσημα
απόψε βρέχει στην Αγίου Δημητρίου
μια κόκκινη ομπρελα
παρασερνει ο αέρας στην άσφαλτο
στη Ροτόντα πέρασες δίπλα μου αγέννητη
-ειμαι η Ελένη,μου είπες
-ψαχνω την Αννα την Κομνηνή,απάντησα
πόσο βυζαντινισμο αντέχουμε
σ'αυτη τη Πολιτεία;
δώσαμε ραντεβού στο παλάτι του Γαλεριου
νύχτα
ασημένια πανσεληνος
αλήθεια,Ελένη η' Μαρικακι μου τι συγγένεια έχεις
με τον κυρ Ιωάννη Τσιμισκη;
ευκαιρία να γνωριστούμε
εγώ ένας αυτόπτης μάρτυς
απομνημονευτης της απουσίας σου
ένας Ράμπο στο Odeon
προσεχώς μια Εκδρομή του Κανελοπουλου
κι ένα Prenom Carmen
του Jean-Luc Godart
φυσικά και είσαι ΠΑΟΚ
εσύ μια Αρειανη του Ηρακλή
ξανά,πιάτσα στο Βαρδαρη,
η Κική χάθηκε,
Ελένη,η ποντιακή Κική
Ελένη του Μιθριδάτη Στ'
η Θεσσαλονίκη
η μνήμη
η ψυχή
που πνέει
μέχρι να σε γνωρίσω
εσένα μια Τευκτρα Παιονα Μακεδόνα
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ευτυχώς που ξεμπλέξαμε
γλυτώσαμε την αιώνια αντιμαχια
.
οι λέξεις οι πράξεις πάει καιρός που πέρασαν χάθηκαν
έσβησαν κι οι άνθρωποι που τα αντάλλαξαν
ουδεμίαν πλέον σημασία κι αξία έχουν
Οριστικόν Τέλος
.
.
.
Η Ελένη-1.5μ χ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
επιμένοντας στην Ελένη
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
την Ελένη παραφυλαγοντας
βρήκα
μέσα στον καλαμιωνα
τού καθρέφτη να λουζεται
από ντροπή έκρυψε
το εφηβαίο της
-μη φοβάσαι σαν Σάτυρος
δεν ήρθα,της είπα,
τότε χαμογέλασε
κι απεσυρε το χέρι,
τέτοια κρινοδακτυλα
μόνο μια Ελένη μπορεί
να εχει
.
.
.
(Κατά Κάποιον Τρόπο η Ιστορία)
Ο Αρχίδαμος Β' το 427 π.Χ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
οι υπαναχωρησεις τού
βασιλιά Αρχιδαμου Β'
καθόλου αρεστοί δεν είναι
οι ολιγωρίες και
οι προφάσεις τών θρησκευτικών γιορτων
γενικά τα Αρχιδαμεια δεν ειναι Λακεδαιμονια
τώρα αντί να εισβάλει στην Αθηνα
κυρίευσε τις Πλαταιές στη Βοιωτία
υπομονή να κάνουμε
αλλην δεν έχουμε
με την αναβλητικοτητα του,
άλλωστε κι ο φίλος του Περικλής είπε:
του δε πολέμου οι καιροί ου μενετοί
(Θουκυδίδης Ιστορία
Βιβλίο,βιβλίο Α' 142)
γι'αυτό ας αντικατασταθεί
με τον Πλειστοανακτα
και μετά και μ' αυτον βλεπουμε
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
φεγγάρι μου γοργά
π'αποψε εδυσες
και στο βαθύ σκοτάδι
μ'αφησες
.
Το Κυλωνειο Άγος
Όταν η αδικία που έκανες θα σου φέρει
απανωτές συμφορες
.
Κάποιοι έχουν για παντα εξαφανισθεί
Κανείς πλέον δεν τους αναζηταει
.
κάποιοι άνθρωποι δεν πλησιάζονται με φυσικό τρόπο
αλλά τους υποψιαζεσε με μεταφυσικό τρόπο
και ενωνεσε μαζί τους με μεταφυσικό τροπο
.
αρχίζεις να υποψιαζεσε τη παρουσία
με την απουσια
.
δεν είναι αδύνατο να καταλάβεις
τι επιμονα σε θελει
.
έχεις μια ηθελημενη αοριστία
που με γοητευει
.
ανοίγεις τη πόρτα
στο δωμάτιο μια καρέκλα κενή ακριβώς στη μέση
κάτω από το ηλεκτρικό φως είσαι σίγουρη για την παρουσία
λίγο πριν ήταν εκεί,
λίγο μετά θα είναι εκεί,
αμέτοχη της ιστορίας του
κλείνεις τη πόρτα
δεύτερη ευκαιρία δεν θα σου δωθεί
.
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η Θηβαια Σφίγγα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η Θηβαια Σφίγγα υπομονετικά
περίμενε τον χωλο αντρα
μετρούσε τον χρόνο
με τις επιστροφές της σεληνης
φοβονταν μην ξεχάσει το αινιγμα
ο χωλος άντρας ήρθε
έγινε βασιλιάς στη Θήβα
η Ιοκάστη γυναίκα του
ποτέ δεν τον συναντησε
η Θηβαια Σφιγγα
το αινιγμα της αχρηστο
.
.
.
Τα Μηδιστικα του Παυσανία
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Θουκυδίδης Ιστορία Πελοποννησιακου Πολέμου,βιβλίο α',128.7-129.3-132.2-134.4
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τα Μηδιστικα του Παυσανία
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τεκμηρια ακλόνητα για τον μηδισμο του
τα δύο γράμματα
το πρωτον
προς Ξέρξην Α' Μεγα Βασιλεαν
’Παυσανίας ὁ ἡγεμὼν τῆς Σπάρτης (Θουκυδίδης 1-128.7)
και το δεύτερον:
’ὧδε λέγει βασιλεὺς Ξέρξης Παυσανίᾳ
(Θουκυδιδης 1-129.3)
η ανταπάντηση του Ξέρξη,
και τώρα τα υπόλοιπα πρόσθετα κατηγορητήρια
-η ανεπιτρεπτη για τη Σπαρτη ανυπακοή στους Εφόρους μας
-τα Μηδικά φερσιματα
η πολυτέλεια του
ύβρις του Λακωνισμου μας
-η αλλαζονικη παράκαμψη των άλλων Ελλήνων συμμαχητων
στις Πλαταιες
ο εγωιστικος του χαρακτήρας
στον τριποδα των Δελφων τον Τρικάρηνο Όφι
αξιώνοντας το ελεγειο:
Ἑλλήνων ἀρχηγὸς ἐπεὶ στρατὸν ὤλεσε Μήδων,
Παυσανίας Φοίβῳ μνῆμ᾽ ἀνέθηκε τόδε
(Θουκυδίδης 1-132.2)
και την ομολογία τού μηδισμου του
εχουμε
αυτηκοοι μάρτυρες
μέσα στο ιερο της πολιουχου Αθηνας
της Χαλκιοίκου,
πρώτη το λιθο η Θεανω
η Σπαρτιάτισσα μάνα του εβαλε
να κτιστούν οι έξοδοι
και μέσα να κλειστεί στο ιερό
ο φίλος των Μηδων Παυσανίας Σπαρτιάτης Στρατηγος
άδοξα το 470 να πεθάνει,
καὶ αὐτὸν ἐμέλλησαν μὲν ἐς τὸν Καιάδαν [οὗπερ τοὺς κακούργους] ἐσβάλλειν· ἔπειτα ἔδοξε πλησίον που κατορύξαι.
κι αν δεν αλλαζαμε γνώμη
στη τρύπα του Καιάδα
θα τον ρίχναμε
όπως τους κακουργους,
(Θουκυδίδης 1-134.4)
αυτόν που στη μάχη των Πλαταιων
δοξάστηκε κατά των
Μηδων το 479
και κατάντησε να μηδισει
κατά Σπαρτιατών και των άλλων Ελληνων
.
.
.
Θουκυδίδης Ιστορία Πελοποννησιακου Πολέμου,βιβλίο α',128.7-129.3-132.2-134.4
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Τα τεκμήρια γράμματα του Μηδισμου του Παυσανία
(Θουκυδίδης Ιστορία Πελοποννησιακου Πολεμου,1-128.7-129.3)
.
.
το γράμμα του Παυσανία προς τον Ξέρξη :
[128.7] ο Παυσανίας ο αρχηγός της Σπαρτης αυτούς εδώ για να σε ευχαριστήσει θελωντας σου στέλνει με το δόρυ πιάνοντας,
και σου προτείνω,αν κι εσύ συμφωνείς,και την κόρη σου να παντρευτω και τη Σπάρτη και την άλλη Ελλάδα στα χέρια σου να παραδώσω,
νομίζω ότι μπορώ αυτά να κάνω αφού με σένα συνεννοηθώ,
αν λοιπόν αυτα σ' αρέσουν,στείλε ένα άντρα έμπιστο στη παραλία με τον οποίο για τα υπόλοιπα να μιλησουμε
[128.7] ’Παυσανίας ὁ ἡγεμὼν τῆς Σπάρτης τούσδε τέ σοι χαρίζεσθαι βουλόμενος ἀποπέμπει δορὶ ἑλών, καὶ γνώμην ποιοῦμαι, εἰ καὶ σοὶ δοκεῖ, θυγατέρα τε τὴν σὴν γῆμαι καί σοι Σπάρτην τε καὶ τὴν ἄλλην Ἑλλάδα ὑποχείριον ποιῆσαι. δυνατὸς δὲ δοκῶ εἶναι ταῦτα πρᾶξαι μετὰ σοῦ βουλευόμενος. εἰ οὖν τί σε τούτων ἀρέσκει, πέμπε ἄνδρα πιστὸν ἐπὶ θάλασσαν δι’ οὗ τὸ λοιπὸν τοὺς λόγους ποιησόμεθα
.
.
το γράμμα απάντηση του Ξέρξη προς τον Παυσανία:
[129.3] και η απάντηση ήταν αυτα εδώ:
αυτά εδώ λέει ο βασιλιάς Ξέρξης στον Παυσανία,
και η εξυπηρέτηση σου να μου διασώσεις τους άντρες περα στη θαλασσα
του Βυζαντίου παντοτε στο σπίτι μου θα είναι γραμμένη και τα λόγια σου μου αρεσουν,
και μήτε η νύχτα μήτε η μέρα να σε σταματήσει ώστε να αμελήσεις να κάνεις αυτά που σε μένα υποσχεθηκες,μήτε σε χρυσό κι αργυρο η δαπάνη να σε εμποδισει μήτε το πλήθος του στρατού,αν κάπου πρέπει να βρεθει να επεμβει,
αλλά μαζί με τον Αρταβαζο άντρα γενναιο,που σου έστειλα,
δράσε έχοντας του εμπιστοσύνη και για τα δικά σου και τα δικά μου προσβλέπωντας τα πιο καλά και συμφέροντα να έχουμε και οι δυο μας
129.3] ἀντενεγέγραπτο δὲ τάδε· ’ὧδε λέγει βασιλεὺς Ξέρξης Παυσανίᾳ. καὶ τῶν ἀνδρῶν οὕς μοι πέραν θαλάσσης ἐκ Βυζαντίου ἔσωσας κείσεταί σοι εὐεργεσία ἐν τῷ ἡμετέρῳ οἴκῳ ἐς αἰεὶ ἀνάγραπτος, καὶ τοῖς λόγοις τοῖς ἀπὸ σοῦ ἀρέσκομαι. καί σε μήτε νὺξ μήθ’ ἡμέρα ἐπισχέτω ὥστε ἀνεῖναι πράσσειν τι ὧν ἐμοὶ ὑπισχνῇ, μηδὲ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου δαπάνῃ κεκωλύσθω μηδὲ στρατιᾶς πλήθει, εἴ ποι δεῖ παραγίγνεσθαι, ἀλλὰ μετ’ Ἀρταβάζου ἀνδρὸς ἀγαθοῦ, ὅν σοι ἔπεμψα, πρᾶσσε θαρσῶν καὶ τὰ ἐμὰ καὶ τὰ σὰ ὅπῃ κάλλιστα καὶ ἄριστα ἕξει ἀμφοτέροις.’
.
.
Το ελεγειο στον Τρικάρηνο Όφι,
τρίποδα των Δελφων:
[132.2]...
και ότι κάποτε πάνω στον τρίποδα στους Δελφούς που αφιερωσαν οι Έλληνες από των Μηδων τα καλύτερα λαφυρα αξίωσε να γραφτεί γι'αυτόν ιδιαιτερως αυτό εδώ το υμνητικο ελεγειο
των Ελλήνων ο αρχηγός που τον στρατό
νίκησε των Περσών
ο Παυσανίας στον Φοίβο αυτό να θυμούνται
μνημείο αφιερωσε
[132.2]...
καὶ ὅτι ἐπὶ τὸν τρίποδά ποτε τὸν ἐν Δελφοῖς, ὃν ἀνέθεσαν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τῶν Μήδων ἀκροθίνιον, ἠξίωσεν ἐπιγράψασθαι αὐτὸς ἰδίᾳ τὸ ἐλεγεῖον τόδε·
Ἑλλήνων ἀρχηγὸς ἐπεὶ στρατὸν ὤλεσε Μήδων,
Παυσανίας Φοίβῳ μνῆμ᾽ ἀνέθηκε τόδε.
.
.
Το τέλος του Παυσανια:
[134.4] κι αυτόν είχαν σκοπο στον Καιάδα (όπου τους κακουργους πεταγαν) να πετάξουν,έπειτα αποφάσισαν κάπου κοντά να θαψουν
[134.4] καὶ αὐτὸν ἐμέλλησαν μὲν ἐς τὸν Καιάδαν [οὗπερ τοὺς κακούργους] ἐσβάλλειν· ἔπειτα ἔδοξε πλησίον που κατορύξαι.
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
όταν δεν θα υπάρχουμε πια
μας ενδιαφερουν τα δάκρυα σας
.
σημάδεψα έναν
σε ένα φιλμ-νουαρ
είμαι από το Παλερμο
-πυροβολησε τον,άκουσα μια φωνη
.
.
.
Το ἀνάλωμα
εἰς τὸ δέον του Περικλη
(446 π.Χ)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Αριστοφάνης Νεφελαι)
Φειδιππιδης:
Τὰς δ᾿ ἐμβάδας ποῖ τέτροφας, ὦ ᾿νόητε σύ ;
Στρεψιαδης:
Ὥσπερ Περικλέης, εἰς τὸ δέον ἀπώλεσα
η πολιτική του εφικτού αυτό τον ενδιαφέρει,
ότι μπορεί σ'αυτη την διαμορφωμένη
κατάσταση να επιτύχει
τα άλλα είναι καθαρή δημαγωγία
και επικίνδυνα γυμνασματα
γι'αυτό Αθηναίοι
'ἀνάλωμα εἰς τὸ δέον'
τα δέκα τάλαντα
λίαν λακωνικως ειπωμενο
ο δήμος,δεν είναι ανόητος,
το καταλαβαίνει και
ἀπεδέξατο μὴ πολυπραγμονήσας μηδ' ἐλέγξας τὸ ἀπόῤῥητον,
τώρα λεπτομέρειες και δημοσιως;
είναι ακομψον
να εκθέσει τον Σπαρτιατη βασιλιά Πλειστοανακτα
και τον Κλεανδριδα συμβολο του,
εκεί κάτω στη Λακωνία οι Έφοροι είναι αυστηροί δεν παίζουν με τις δωροδοκίες
και δωροληψιες,
ας μην κινδυνέψουν οι άνθρωποι,
όπως κι εμείς κάναμε τη δουλειά μας
διπλωματικα μετά δωροδοκίας,
ανηθικη μεν πραξις
αλλά επωφελεστερη δε,
παρά το διπλούν μέτωπο εις Εύβοια
και Ελευσίνα εγγύς του ημετέρου άστεος μας,
δεν αντέχει η Αθήνα διπλομαχια,
όμως δόξα τω θεώ τα ταμεία μας αντέχουν,
ας είναι καλά τα γερα εμβάσματα των συμμάχων μας,
την ησυχία μας θέλουμε Αθηναίοι
γι'αυτα αναλωνουμε πάντα ες τα δεοντα
τάλαντα,
τόσοι πράκτορες και προδότες
κι άλλοι περίεργοι τέτοιοι τυποι
πώς άλλως να αντιμετωπισθούν;
ας μην ελέγξουμε λοιπόν τα απόρρητα ες τα δέοντα,
δεν μας συμφερει
Φειδιππιδης
τα παπούτσια σου τι τα'κανες;
Στρεψιαδης
όπως ο Περικλης στα δέοντα πανε
.
.
.
Πλουταρχος Παράλληλοι Βίοι
-Περικλης
/Poblico
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[23.1] ο Περικλής στον απολογισμό τής στρατηγικής του τα δέκα τάλαντα αναλωμα έγραψε
αναλώθηκε εις το δεον,όπου έπρεπε,ο δήμος το δέχτηκε και δεν το έψαξε παραπερα μήτε έλεγξε το απορρητο
[23.1] τοῦ δὲ Περικλέους ἐν τῷ τῆς στρατηγίας ἀπολογισμῷ δέκα ταλάντων ἀνάλωμα γράψαντος ἀνηλωμένων εἰς τὸ δέον, ὁ δῆμος ἀπεδέξατο μὴ πολυπραγμονήσας μηδ' ἐλέγξας τὸ ἀπόῤῥητον
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ελάχιστο άπειρο πλέον
μας χωρίζει
οι λέξεις μικραίνουν την απόσταση μας
.
είσαι εγγύτερα
το άρωμα των ροδων σου
σε προδιδει
.
χωρίς τη γλώσσα μας
ποτέ δεν θα συναντηθουμε
.
εσύ με τον Καντ
Εγώ με τον Πλάτωνα
Ιδανική Συμπτωση
.
Alea Jacta Est
Ο κύβος ερρίφθη
μένει να παιξουμε
.
.
.
Photography-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η Ού Νέμεσις Ομορφιά της Ελενης
-Όμηρος,Ιλιάδα,ραψωδία γ',στίχοι 121-160
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αφού τη μορφή η Ίριδα πήρε
της Λαοδίκης,τ'αντρα της την αδελφή,
π'αντρα τον Ελικαωνα
του Αντινορα είχε
κι απ' όλα του Πριαμου τα κορίτσια
η πιο όμορφη ειναι
εμφανίστηκε στην Ελενη
εκεί στο αργαλειό εκαθονταν με κόκκινο υφαίνοντας νημα
κι έκανε εικόνα τα κατορθώματα
των Τρώων που τ'αλογα δαμάζουν
και των Αχαιων με τα χάλκινα όπλα
κι απ'τη στον άγριο του Άρη πόλεμο
έπασχαν
και πλησιάζοντας της μίλησε η Ίρις η γοργοποδη,
έλα μαζί ,νυφουλα αγάπη μου,
να δεις τα θαυμαστα
εργα των Τρώων
που τ'αγρια δαμάζουν αλογα
και των Αχαιών που τα χάλκινα φορούν όπλα
για τον πόλεμο πριν ετοιμάστηκαν που δάκρυα και θρήνους φερνει
μα τώρα ησαυχασμενοι ειναι,
τον πόλεμο σταμάτησαν
άφησαν τις ασπίδες
και τα κοντάρια παράτησαν
τον Αλέξανδρο και τον γενναίο Μενέλαο
να δουν για σενα με μακριά να μονομαχησουν σπαθια
κι οποιος νικησει στο κρεβάτι του να σ'εχει,
έτσι της μίλησε κι έβαλε στη καρδιά της
λαχταρα τον πρώτο της
να δει άντρα,
τη πατρίδα και τους καλούς γονείς θυμηθηκε και πονεσε,
κι αμέσως ένα διάφανο ρίχνοντας πάνω της ρουχο
απ'το σπίτι βγήκε και δακρυα στα ματια
κι οι δυο την ακολουθούσαν υπηρέτριες
η Αίθρα του Πιτθεα η κόρη και η Κλυμενη η μεγαλοματα
και ψηλά ανέβηκαν όπου οι Σκαιες ήσαν Πυλες
και γύρω απ'τον Πρίαμο
και ο Πανθοος και ο Θυμοιτης
και ο Λάμπος και ο Κλυτιος του Ικεταονα
τ'Αρη βλαστάρι
και ο Ουκαλεγων και ο Αντηνωρας και οι δυο
σεβασμιοι εκεί
στις Σκαιες οι δημογέροντες καθονταν τις Πυλες,
γέροντες πια να πολεμουν σταμάτησαν,
αλλά καλοι στο ν'αγορευουν,
στα τζιτζίκια μοιάζοντας,
οπου στους κορμούς των δέντρων κάθονται
και τραγουδουν λεπτοφωνα,
την Ελένη μόλις είδαν στο πύργο να'ρχεται
σιγανα ο ένας τ'αλλου λεει,
καθόλου άδικα οι Τρώες με τους Αχαιούς
για μια γυναίκα τέτοια τόσο πολύ καιρό
να πάσχουν να πονουν,
στη μορφή μ'αθανατη τρομερα μοιαζει θεα ,
αν και τέτοια είναι στα καράβια να την πάρουν,
μήτε σε μας και μήτε στα παιδιά μας
συμφορά στο μέλλον
αν εδώ μείνει να φερει
.
.
Ἶρις δ’ αὖθ’ Ἑλένῃ λευκωλένῳ ἄγγελος ἦλθεν
εἰδομένη γαλόῳ Ἀντηνορίδαο δάμαρτι,
τὴν Ἀντηνορίδης εἶχε κρείων Ἑλικάων
Λαοδίκην Πριάμοιο θυγατρῶν εἶδος ἀρίστην.
τὴν δ’ εὗρ’ ἐν μεγάρῳ· ἣ δὲ μέγαν ἱστὸν ὕφαινε,125
δίπλακα πορφυρέην, πολέας δ’ ἐνέπασσεν ἀέθλους
Τρώων θ’ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
οὕς ἑθεν εἵνεκ’ ἔπασχον ὑπ’ Ἄρηος παλαμάων·
ἀγχοῦ δ’ ἱσταμένη προσέφη πόδας ὠκέα Ἶρις·
«δεῦρ’ ἴθι νύμφα φίλη, ἵνα θέσκελα ἔργα ἴδηαι130
Τρώων θ’ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων,
οἳ πρὶν ἐπ’ ἀλλήλοισι φέρον πολύδακρυν Ἄρηα
ἐν πεδίῳ ὀλοοῖο λιλαιόμενοι πολέμοιο·
οἳ δὴ νῦν ἕαται σιγῇ, πόλεμος δὲ πέπαυται,
ἀσπίσι κεκλιμένοι, παρὰ δ’ ἔγχεα μακρὰ πέπηγεν.135
αὐτὰρ Ἀλέξανδρος καὶ ἀρηΐφιλος Μενέλαος
μακρῇς ἐγχείῃσι μαχήσονται περὶ σεῖο·
τῷ δέ κε νικήσαντι φίλη κεκλήσῃ ἄκοιτις.»
Ὣς εἰποῦσα θεὰ γλυκὺν ἵμερον ἔμβαλε θυμῷ
ἀνδρός τε προτέρου καὶ ἄστεος ἠδὲ τοκήων·140
αὐτίκα δ’ ἀργεννῇσι καλυψαμένη ὀθόνῃσιν
ὁρμᾶτ’ ἐκ θαλάμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα,
οὐκ οἴη, ἅμα τῇ γε καὶ ἀμφίπολοι δύ’ ἕποντο,
Αἴθρη Πιτθῆος θυγάτηρ, Κλυμένη τε βοῶπις·
αἶψα δ’ ἔπειθ’ ἵκανον ὅθι Σκαιαὶ πύλαι ἦσαν.145
Οἳ δ’ ἀμφὶ Πρίαμον καὶ Πάνθοον ἠδὲ Θυμοίτην
Λάμπόν τε Κλυτίον θ’ Ἱκετάονά τ’ ὄζον Ἄρηος
Οὐκαλέγων τε καὶ Ἀντήνωρ πεπνυμένω ἄμφω
ἥατο δημογέροντες ἐπὶ Σκαιῇσι πύλῃσι,
γήραϊ δὴ πολέμοιο πεπαυμένοι, ἀλλ’ ἀγορηταὶ150
ἐσθλοί, τεττίγεσσιν ἐοικότες οἵ τε καθ’ ὕλην
δενδρέῳ ἐφεζόμενοι ὄπα λειριόεσσαν ἱεῖσι·
τοῖοι ἄρα Τρώων ἡγήτορες ἧντ’ ἐπὶ πύργῳ.
οἳ δ’ ὡς οὖν εἴδονθ’ Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν,
ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευον·155
«οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
τοιῇδ’ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·
αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν·
ἀλλὰ καὶ ὧς τοίη περ ἐοῦσ’ ἐν νηυσὶ νεέσθω,
μηδ’ ἡμῖν τεκέεσσί τ’ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο.»
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Βλέποντας τη φωτογραφία σου ειπα:
οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς
τοιῇδ’ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν·
αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν·
τα όμορφα μάτια σου βλέποντας
Η οὐ νέμεσις ομορφια σου
.
.
.
(Ομήρου Ιλιάδα ραψωδία γ',στίχοι 156-157-)
.
.
Είμαστε η ιστορία του Παολο και της Φραντζεσκας
Εσύ η Φραντζέσκα από την μια πλευρά του καθρεφτη
Εγώ ο Πάολο από την άλλη πλευρά του καθρεφτη
Εσύ δεν με βλέπεις
Εγώ σε βλέπω
Και σε περιμένω όπως η Αλίκη να περάσεις κάποτε μέσα στον καθρέφτη
.
αδιευκρίνιστο αυτό που συνέβηκε μεταξύ τού Σαίρεν Κίρκεγκωρ και της Ρεγκίνε Ολσεν απο τις 8 Μαΐου 1837 έως τις 11 Αυγούστου 1841
συμφωνείς να το συζητήσουμε μαζί;
Πρεπει πλέον να ζούμε με την ιδέα μας
.
στείλε μήνυμα
έστω και με μέσο μετάδοσης τις φρυκτωρίες
.
σήμερα λείπουν οι λέξεις σου
τόση απουσία δεν αντεχεται
.
.
.
(Τζάκομο Πουτσίνι Όπερα Τόσκα,1900)
E lucevan le stelle
Ed olezzava la terra
Stridea l'uscio dell'orto
E un passo sfiorava la rena
Entrava ella, fragrante
Mi cadea fra le braccia
Oh! dolci baci, o languide carezze
Mentr'io fremente le belle forme disciogliea dai veli!
Svanì per sempre il sogno mio d'amore...
L'ora è fuggita e muoio disperato!
E non ho amato mai tanto la vita!
κι έλαμπαν τ'αστερια
και το χώμα μοσχομυριζε
ετριζε η πόρτα στο κήπο
και τα βήματα σου ακούγονταν πάνω στα χαλίκια
έμπαινες,μύριζα τ'αρωμα σου,
επεφτες στην αγκαλιά μου
γλυκά τα φιλιά σου,τρυφερά τα χάδια σου,
έτρεμα,το κορμί σου μέσα στα πέπλα,
για πάντα πάει χάθηκε το όνειρο της αγάπης μου,
πέρασε η ώρα και πεθαίνω απελπισμένος,
ποτέ δεν έχω αγαπήσει τη ζωή τόσο πολύ
ο Μάριο τουφεκιστηκε στο Καστέλ Σαντ'Άντζελο
η Φλορια Τόσκα πέφτει ψηλά από το τείχος και σκοτώνεται
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ιστορικισμος η' Ιδεαλισμός;
Ανυπακουος
.
έρχεται χειμώνας
ψύξη παγωνιά
θα επικρατησει
.
εκεί στον Λευκό Πύργο
την είδα
Περασαμε αγνωριστοι
.
για κάποιο παράξενο λόγο προτιμώ
την οδό Μελενίκου
ας με συγχωρεί η Ελένη
στο Βαρδάρη
.
βωβή η μέρα
λέξεις απουσες
τελειωτική η ηττα
.
κάποτε σε ακολούθησα
τώρα έγκλειστος στο λαβύρινθο
.
στη πλατεία Κάνιγγος κάποτε πέρασε από δίπλα μου ο Θανάσης Βέγγος
Γελούσα όλη τη μερα
.
τώρα,αυτή,τη στιγμή κάθομαι στην πλατεία Αριστοτέλους στη λιακάδα
φρέντο εσπρέσσο
στο σπίτι,τώρα αυτή τη στιγμή,
βαφεις τα χείλια κρεμ
το βαθύ γαλάζιο μολύβι τονίζει τα μάτια σου
η καρέκλα απέναντι μου σε περιμενει
.
πόση πραγματικότητα
μας περιμένει να μοιραστούμε;
.
.
.
(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορια)
ο Δημήτριος ο Πολιορκητής
ὥσπερ οὐ βασιλεύς, ἀλλ' ὑποκριτής, μεταμφιέννυται,288 π.Χ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
έφθασε σε αδιέξοδο ο
Δημήτριος
ο Πολιορκητής του Αντιγόνου Α'
Σέλευκος, Πτολεμαίος και Λυσίμαχος
μαζί με τον Πυρρο συνασπισμενοι εναντίον του
την αιχμαλωσία δεν θ'απεφευγε
καὶ παρελθὼν ἐπὶ σκηνήν, ὥσπερ οὐ βασιλεύς, ἀλλ' ὑποκριτής, μεταμφιέννυται χλαμύδα φαιὰν ἀντὶ τῆς τραγικῆς ἐκείνης, καὶ διαλαθὼν ὑπεχώρησεν
(Πλουταρχος,Δημήτριος,44)
προτίμησε με αλλαγή
ρούχων
ως κάποιος υποκριτής ηθοποιος
κρυφά ξεφύγει στη Κασσάνδρεια
λίγο τον ενδιεφερε αν το έλεγαν
δειλό και τιποτενιο,
άλλωστε με τέτοιες δεν ήταν
μεταμφιεσεις ανιδεος,
όπως κάποτε
όταν μεταμφιεσμενος διεφυγε
και δεν τον επιασαν
με την όμορφη Κρατεσίπολη
τη γυναίκα τού γιου του Πολυπέρχοντα,
δεν ήταν πλέον ελέπολις
αλλά και οδυνηρό ειναι
το μὴ βασίλευε
.
.
.
(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορια)
φεῦγε Μιθριδάτα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Πλούταρχος Δημήτριος.4)
τῷ στύρακι τῆς λόγχης κατέγραψεν εἰς τὴν γῆν ὁρῶντος αὐτοῦ• φεῦγε Μιθριδάτα.
αν με την άκρη της λόγχης του ο Δημήτριος (ο εποναζομενος Πολιορκητής)
δεν σχεδιαζε στην άμμο,
φεύγα Μιθριδάτη
αφού αυστηρά τού απαγορευτηκε
να μιλήσει για την επικείμενη εξόντωση
τού Μιθριδατη
απ'τον πατέρα του Αντιγονο Α',
που μετά τη συντριβή
τού Ευμένη τού Καρδιανού
στη Μάχη της Γαβιηνής (316 π.Χ.)
συνήθη στους ελληνιστικους επιγόνους αυτα
ανυπακουος ήταν,
τίποτα δεν θα γνωριζαμε για τον Μιθριδάτη Α' τού Ποντου γιο τού Αριοβαρζανη
.
.
.
(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορια)
Η ειρωνία του Φωκίωνα,318 π.Χ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
χρηστος μεν και δίκαιος ήταν ο Φωκίων
ουδείς επί τούτου αντιλέγει
πολιτικός και στρατηγός
στην Αθήνα
όμως σε κυκεώνα αντιπαλότητας
εντός βρέθηκε
αντιμακεδονιζοντες και φιλομακεδονιζοντες
Δημοσθένης Δημάδης Φίλιππος Αλέξανδρος
Περδικας Αντιπατρος
Πολυπερχωντας Κασσανδρος
Αρπαλος αρπαγος των ταμείων του Αλεξανδρου
Αγνωνιδης ευεργετηθεις αχαριστος
σε τέτοια λοιπόν ανώμαλη κατάσταση της Ιστοριας
δεν ήταν παράξενο να κατηγορηθεί
δια προδοσία
και σύρθηκε στο θέατρο του Διονύσου
να δικαστεί ως υποκριτής
ουδέ λέξη τον άφησαν να αρθρωσει
οι δημοκρατικοί
ως ολιγαρχικό και μισοδημο
και να τελειώσει με το κώνειο
ως άλλος Σωκράτης
ομως
πεπωκότων δ' ἤδη πάντων, τὸ φάρμακον ἐπέλιπε, καὶ ὁ δημόσιος οὐκ ἔφη τρίψειν [36.7] ἕτερον, εἰ μὴ λάβοι δώδεκα δραχμάς, ὅσου τὴν ὁλκὴν ὠνεῖται. χρόνου δ' <ἐγ>γενομένου καὶ διατριβῆς, ὁ Φωκίων καλέσας τινὰ τῶν φίλων
καὶ εἰπών, "εἰ μηδ' ἀποθανεῖν Ἀθήνησι
δωρεὰν ἔστιν", ἐκέλευε τῷ ἀνθρώπῳ δοῦναι τὸ κερμάτιον.
(Πλουταρχος Φωκίων 36.7)
αφού όλοι το ήπιαν,το φάρμακο έλειψε,κι ο υπάλληλος είπε ότι δεν έχει να τρίψει άλλο,αν δεν πάρει δώδεκα δραχμές,όσο χρειάζεται για να αγοράσει τα γραμμαρια της δοσης,περνουσε ο καιρός και δεν έκαναν κάτι,ο Φωκίων,τότε κάλεσε κάποιον απ'τους φίλους και του ειπε:
στην Αθήνα ούτε δωρεαν να πεθάνεις μπορεις,
κι είπε στον άνθρωπο να δώσει τα χρήματα
έτσι ειρωνικως ετελευτησεν ο δίκαιος Φωκίων
.
.
.
φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Υποθέσεις
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τι διαφορά έχουμε;
καμία
απο ποια άποψη;
τότε έχουμε
είδες;
αυτό είναι απάτη
καταλαβαίνω,είναι δύσκολο
κάθε τι είναι δύσκολο
όμως επιμένουμε
παρά τις ήττες
αυτό είναι πιο ενδιαφέρον
δεν μπορεί να είναι αλλιώς
ακριβώς
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο Κ. στο μυθιστόρημα Η Δικη(Der Prozess,1915) του Franz Kafka,στο κεφάλαιο 6,συναντά την Leni,ερωμένη του δικηγόρου τού δικαστηριου
'Einen körperlichen Fehler?'
fragte K. 'Ja', sagte Leni, 'ich habe nämlich einen solchen klei-
nen Fehler, sehen Sie.' Sie spannte den Mittel- und Ringfinger
ihrer rechten Hand auseinander, zwischen denen das Verbin-
dungshäutchen fast bis zum obersten Gelenk der kurzen Finger
'ενα φυσικό σωματικό ελλατωμα;' ρώτησε ο Κ.,
'ναι' απάντησε η Λενι 'πραγματικα έχω ένα τέτοιο μικρό ελλατωμα,δες το',και τέντωσε το μεσαίο και το παράμεσο δάκτυλο του δεξιό της χεριού ,τα οποία συνδέονταν με μια μεμβράνη δέρματος μέχρι την άρθρωση των δακτυλων
ihre zwei Finger auseinanderzog und zusammenlegte, bis er sie
schließlich flüchtig küßte und loslieẞ. 'Oh!' rief sie aber sofort,
'Sie haben mich geküẞt!'
έπειτα εκεινος χώρισε τα δυο δάχτυλα και τα ενωσε,τα φίλησε και τα άφησε,
'ω' αναφώνησε εκείνη
'μου τα φιλησες'
κι αυτό το φυσικό σωματικο ελλατωμα
τον γοήτευσε
αλήθεια,κι εσύ ποιο φυσικό σωματικο ελλατωμα έχεις που τόσο πολύ με γοητεύει;
.
Σου μεταφράζω από το Άσμα Ασματων
εγώ κοιμάμαι κι η καρδιά μου αγρυπνα,
η φωνή τ'αγαπημενου μου,
αυτός είναι,τη πόρτα μου
χτυπα,
ανοιξε μου,καρδιά μου, ταίρι μου,
περιστέρα μου,
αγάπη μου παντοτινή,
το κεφάλι μου στη παγωνια
κι απ'τη βροχή τής νύχτας σταγόνες στα μαλλιά μου
ἐγὼ καθεύδω, καὶ ἡ καρδία μου ἀγρυπνεῖ.
φωνὴ ἀδελφιδοῦ μου, κρούει ἐπὶ τὴν θύραν
ἄνοιξόν μοι, ἀδελφή μου, ἡ πλησίον μου,
περιστερά μου, τελεία μου,
ὅτι ἡ κεφαλή μου ἐπλήσθη δρόσου
καὶ οἱ βόστρυχοί μου ψεκάδων νυκτός.
σας παρακαλώ,θυγατέρες της Ιερουσαλήμ,
στις δυνάμεις και στ'αγρου τους ποθους
αν τον αγαπητικό μου βρητε
πεστε του,
πώς η αγάπη μ'εχει λαβωμενη
ὥρκισα ὑμᾶς, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ,
ἐν ταῖς δυνάμεσιν καὶ ἐν ταῖς ἰσχύσεσιν τοῦ ἀγροῦ,
ἐὰν εὕρητε τὸν ἀδελφιδόν μου, τί ἀπαγγείλητε αὐτῷ;
ὅτι τετρωμένη ἀγάπης ἐγώ.
πώς δυνατή η αγάπη
ως το θανατο
ὅτι κραταιὰ ὡς θάνατος ἀγάπη
πανεμορφη είσαι,
ταίρι μου,
και κανένα ψεγάδι δεν έχεις
ὅλη καλὴ εἶ, ἡ πλησίον μου, καὶ μῶμος
οὐκ ἔστιν ἐν σοί.
αγαπημένη μου γυναικα,
πόσο αγαπησα τα μάτια σου,
ἀδελφή μου νύμφη
ἐκαρδίωσας ἡμᾶς ἑνὶ ἀπὸ ὀφθαλμῶν
αλήθεια,είναι ικανή μια μετάφραση να είναι η αιτία ν'αγαπηθουμε;
.
οι πόρτες κλείσαν η μία μετά την άλλη
μείναμε εκτος
.
όλη η αγάπη της ζωής μου
.
η νύχτα τον βυθίζει
με κανέναν άνθρωπο δεν θα ξημερωθει
.
(Μνήμες Θεσσαλονίκης)
εμενα στην Αριστομενους, ένα παράλληλο δρομο στη Κασσάνδρου,γωνία με Χαριτος,σε ένα ημιυπογειο,απέναντι ήταν μια λαϊκή ταβέρνα,εκεί κάποιες φορές,όταν τα οικονομικά ήταν κάπως,έτρωγα μπακαλιάρο τηγανητό,στο μαγνητόφωνο λαϊκά,Τσιτσάνης,Τσαουσάκης,Καζαντζίδης,
στο ημιυπόγειο άκουγα Ρορυ Γκάλαχερ,Ντιπ Περπλ,Λεντ Ζέπελιν,Φρανκ Ζάππα,Χεντριξ,
από το υπόγειο άρχιζε η Αρχιτεκτονική μου
.
από τη ΧΑΝΘ έως τα Λαδάδικα,
στην οδό Ιωάννη Τσιμισκη
θα περπατήσουμε και θα σου πω:
πως καμία σχέση δεν έχει με τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιωάννη Α' Κουρκουα Τσιμιτσκη
(969-976)
το 1913 δοθηκε αυτό το όνομα στη Δεύτερη Παράλληλο λόγω της ελληνο-βουλγαρικης εριδας
.
.
(Κατά Κάποιον Τρόπον η Ιστορία)
Το τέλος του ευσεβους Νικηφόρου Β' Φωκά
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
άνθρωποι του Ιωάννη Κουρκουα Τσιμιτσκη
φωναζαν στη Πόλη
Ιωάννης, Αύγουστος και Βασιλεύς των Ρωμαίων,
ο ευσεβής και γενναίος αυτοκράτορας
Νικηφόρος Β' Φωκας
τετέλεσται,
στο αυτοκρατορικό δωμάτιο
κάτω στο πάτωμα όπως
συνειθιζε,
όντας στρατιωτης,κοιμόνταν
και τον εσφαξαν
άνθρωποι της
γυναικας του
αυτοκράτειρας Θεφανως της Αναστασως
του Καρτερού
κι ο εραστης της Τσιμισκής
αυτόν τον άγιο σεμνό Νικηφόρο Φωκά
που όλους τους νίκησε
και γυναίκα τον νικησε
10 Δεκεμβρίου το 969 μΧ
τα μεσάνυχτα
που χιόνιζε πολύ στη Πολη
.
.
.
Georg Wilhelm Friedrich Hegel
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
συνομιλώντας με τον Χέγκελ
να δούμε την Ιστορια
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
θα καθήσουμε απέναντι για μια παρτίδα σκάκι,
αν σου κάνω ματ θα σε
εχω δική μου
αν χασω θα εξαφανιστω
εγώ παίζω ψυχρά υπολογιστικά,τέλεια τακτική
εσύ παίζεις επιθετικα,με φαντασία και ρισκάρεις
τελικά μου κάνεις ματ,
εγώ εξαφανιζομαι
.
σε τόσο σκοτάδι δεν βλέπουμε πλέον
ο ένας τον αλλον
.
το έγραψε για εκεινη
περιμένει απαντηση
σε μια τεράστια αίθουσα με πολλά μαρμάρινα σώματα ελληνικών αρχαίων κούρων η Mona Lisa Joconda είναι στο κέντρο του ξαπλωμένη σε ένα καναπέ κρατώντας στο αριστερο της χέρι έναν καθρέφτη και κοιτώντας απέναντι τον Dr. Nicolaes Tulp να κάνει μάθημα ανατομίας στους μαθητες του,
στο βάθος περιτριγυρισμένη από καθρέφτες είναι η Marilyn Monroe όρθια ντυμένη με κουστούμι μπαλαρίνας και παίζει τσέλο,
in a big room with in a big room with many marble bodies of Greek ancient kouros the Mona Lisa Joconda is in the center reclining on a couch holding a mirror in her left hand and facing Dr. Nicolaes Tulp to teach anatomy to his students,
in the background surrounded by mirrors is Marilyn Monroe standing upright dressed in a ballerina-costume playing the cello, marble bodies of Greek ancient kouros the Mona Lisa Joconda is in the center reclining on a couch holding a mirror in her left hand and facing Dr. Nicolaes Tulp to teach anatomy to his students,
in the background surrounded by mirrors is Marilyn Monroe standing upright dressed in a ballerina-costume playing the cello,
dans une grande pièce avec de nombreux corps en marbre d'anciens kouros grecs, la Joconde Joconde est au centre, allongée sur un canapé, tenant un miroir dans sa main gauche et faisant face au Dr. Nicolaes Tulp pour enseigner l'anatomie à ses élèves,
au fond, entourée de miroirs, Marilyn Monroe se tient debout, vêtue d'un costume de ballerine, jouant du violoncelle,
In einem großen Raum mit vielen Marmorkörpern aus antiken griechischen Kouros liegt die Mona Lisa Joconda in der Mitte auf einer Couch, einen Spiegel in der linken Hand haltend und Dr. Nicolaes Tulp soll seinen Schülern Anatomie beibringen,
Im Hintergrund, umgeben von Spiegeln, steht Marilyn Monroe im Ballerina-Kostüm aufrecht und spielt Cello.
in una grande stanza con molti corpi in marmo di antichi kouros greci la Gioconda è al centro sdraiata su un divano che tiene uno specchio nella mano sinistra e si trova di fronte al dottor Nicolaes Tulp per insegnare anatomia ai suoi studenti, sullo sfondo circondata da specchi c'è Marilyn Monroe in piedi vestita con un costume da ballerina che suona il violoncello,
En una gran sala con muchos cuerpos de mármol de antiguos kouros griegos, la Mona Lisa Joconda está en el centro reclinada en un sofá sosteniendo un espejo en su mano izquierda y mirando al Dr. Nicolaes Tulp para enseñar anatomía a sus estudiantes. Al fondo, rodeada de espejos, está Marilyn Monroe de pie, vestida con un traje de bailarina, tocando el violonchelo.
em uma grande sala com muitos corpos de mármore de kouros gregos antigos, a Mona Lisa Joconda está no centro reclinada em um sofá segurando um espelho na mão esquerda e de frente para o Dr. Nicolaes Tulp para ensinar anatomia aos seus alunos,
ao fundo cercada por espelhos está Marilyn Monroe em pé, vestida com uma fantasia de bailarina tocando violoncelo,
.
πήρε τηλέφωνο,
ο αριθμός δεν υφίσταται,άκουσε
και τώρα έχει να κάνει με άπειρους αριθμους
.
.
.
το καλοκαίρι
που άδειασε
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το καλοκαίρι
που άδειασε χωρίς εμας
καμια μνήμη μας
απούσα πλάσματα
νερά αμετοχα αδιάφορα
στα ανθρώπινα
το κήτος του νησιού
αναδύεται στο βάθος
προφέρει το αίνιγμα του
άφαντοι εμείς οι λυτες του
μια αιωνιότητα εξαφανισμένοι
αλήθεια,τι σημασία
έχουν όλα αυτα
όταν ειμαστε απόντες;
.
.
.
διὰ Τιμοκράτους χρυσῶν δαρεικῶν(396 πΧ)
χ.ν.κουβελης c n.couvelis
-
(Πλουταρχος Ηθικά, -Ἀποφθέγματα Λακωνικά-
Αγησίλαος)
Τοῦ δὲ Περσικοῦ
νομίσματος
χάραγμα τοξότην ἔχοντος, ἀναζευγνύων ἔφη τρισμυρίοις τοξόταις ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐξελαύνεσθαι τῆς Ἀσίας· τοσούτων γὰρ εἰς Ἀθήνας καὶ Θήβας κομισθέντων διὰ Τιμοκράτους χρυσῶν δαρεικῶν καὶ διαδοθέντων τοῖς δημαγωγοῖς, ἐξεπολεμώθησαν οἱ δῆμοι πρὸς τοὺς Σπαρτιάτας.
οι χρυσοί δαρεικοι τοξότες
εύκολα κυρίευσαν την Αθήνα
πράγμα που ούτε ο Ξέρξης κατάφερε
ένας Ρόδιος ο στρατηλάτης αυτού
τού χρυσού στρατεύματος
παλιάνθρωπος θα πείτε,
απ'τους Πέρσες δωροδοτηθηκε
τι τους νοιάζει τους δημαγωγούς η ηθικη,
τα χρήματα είναι χρήματα
τώρα για την εκστρατεία του Λάκωνα
Αγησιλάου θα τους νοιάξει
ευθυς ν'αποσυρθει απ'την Ασία
οι Ελληνικές πόλεις,κι η Θήβα ακόμη,
τους Μήδους βεβαίως προτιμούν απ'τους Λάκωνες Σπαρτιατες
.
.
.
Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στην παρακάτω πρόταση
(Greek,English,Francais, German,Italian, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στην παρακατω προταση περασαν πουλια
''σε διεση του Μπαχ απλη Αριθμητικη ''
η αναχωρηση του ομηρικου ηρωα
''κοιταξτε το πηλινο σωμα μου''εκανε να κινησει το χερι σε χαιρετισμο
διστασε
η απωλεια ενος ιχνους στη μνημη
στη παρακτια περιοχη στο
φως
υπολογισε τις λεξεις
το ποδηλατο του αερα
τριγυριζε ολη τη μερα
ανεξιχνίαστη
η εσωτερικη τονικα μετατοπισμενη συνηχηση ενρινου κρινου
με αυστηρό άπειρο
η ελικωση του χρονου
ενα φυλλο επιστρεφει ανεπαφο μετά την πτώση του
αυτος
είχε το σώμα του λυωμενο στον χαλκο
έχει πλήρη αγνοια
στα μεταλλουργια της Ιστοριας
εμείς πρέπει ελληνικά
να εκφρασθουμε
για τον Κερκυραϊκό εμφύλιο
πλαστές δικαιολογίες προφάσεις
η Εκστρατεια στη Σικελια
άλλωστε πόσο αντέχει η αδυνατη σάρκα
στα λατομεία
μια ασήμαντη αναφορά για μια πόρνη
ονόματι Ελένη στις μέσα σελίδες
της εφημερίδας
καμία Ελλάδα δεν περισυνέλεξε
τα πτώματα μας
.
.
in the sentence below
in the sentence below, birds passed by,
"in the style of Bach simple Arithmetic"
the departure of the Homeric hero,
"look at my clay body"
he waved his hand in greeting,
he hesitated
the loss of a trace in memory,
in the coastal area at
light
he counted the words,
the bicycle of air
wandered around all day
inscrutable
the inner tonically shifted resonance of the nasal lily,
with strict infinity
the helix-twist of time,
a leaf returns intact after falling,
he
had his body cast in copper,
he has complete ingorance
in the metallurgies of History,
we must Greek
to talking
for the Corfu civil war,
false excuses pretexts
the Sicilian Campaign,
after all, how long can weak flesh endure
in the quarries?
a trivial reference to a prostitute
named Eleni in the middle pages
of the newspaper,
none Greece gathered around
our corpses
.
.
dans la phrase ci-dessous
dans la phrase ci-dessous, des oiseaux sont passés,
"dans le style de l'arithmétique simple de Bach"
le départ du héros homérique,
"regarde mon corps d'argile"
il a agité la main en guise de salutation,
il a hésité
la perte d'une trace en mémoire,
dans la zone côtière à
lumière
il comptait les mots,
le vélo de l'air
j'ai erré toute la journée
impénétrable
la résonance intérieure toniquement décalée du lys nasal,
avec l'infini strict
la torsion hélicoïdale du temps,
une feuille revient intacte après être tombée,
Hé
avait son corps coulé dans le cuivre,
il a une ignorance totale
dans les métallurgies de l'Histoire,
nous devons grec
parler
pour la guerre civile de Corfou,
fausses excuses prétextes
la campagne de Sicile,
après tout, combien de temps une chair faible peut-elle durer
dans les carrières ?
une référence triviale à une prostituée
nommé Eleni dans les pages du milieu
du journal,
aucun La Grèce s'est rassemblée autour
nos cadavres
.
.
im folgenden Satz
Im folgenden Satz sind Vögel vorbeigezogen,
„im Stil der einfachen Arithmetik von Bach“
der Abgang des homerischen Helden,
„Schau dir meinen Lehmkörper an“
er winkte grüßend mit der Hand,
er zögerte
der Verlust einer Spur im Gedächtnis,
im Küstengebiet bei
Licht
er zählte die Worte,
das Fahrrad der Luft
wanderte den ganzen Tag umher
unergründlich
die innere tonisch verschobene Resonanz der Nasenlilie,
mit strenger Unendlichkeit
die Helix-Drehung der Zeit,
ein Blatt kehrt nach dem Fallen unversehrt zurück,
Hey
ließ seinen Körper in Kupfer gießen,
er hat völlige Unwissenheit
in den Metallurgien der Geschichte,
wir müssen Griechisch
zum Reden
für den Bürgerkrieg auf Korfu,
falsche Ausreden, Vorwände
der Sizilienfeldzug,
Denn wie lange kann schwaches Fleisch aushalten?
in den Steinbrüchen?
ein trivialer Hinweis auf eine Prostituierte
auf den Mittelseiten Eleni genannt
der Zeitung,
kein Griechenland versammelte sich um
unsere Leichen
.
.
nella frase seguente
nella frase seguente passavano gli uccelli,
"nello stile dell'aritmetica semplice di Bach"
la partenza dell'eroe omerico,
"guarda il mio corpo d'argilla"
agitò la mano in segno di saluto,
esitò
la perdita di una traccia nella memoria,
nella zona costiera a
leggero
contava le parole,
la bicicletta dell'aria
girovagato tutto il giorno
imperscrutabile
la risonanza interna tonicamente spostata del giglio nasale,
con infinito rigoroso
l'elica del tempo,
una foglia ritorna intatta dopo essere caduta,
EHI
aveva il corpo fuso nel rame,
ha una totale ignoranza
nelle metallurgie della Storia,
dobbiamo greco
parlare
per la guerra civile di Corfù,
false scuse pretesti
la Campagna Siciliana,
dopo tutto, quanto può resistere una carne debole?
nelle cave?
un banale riferimento ad una prostituta
chiamato Eleni nelle pagine centrali
del giornale,
nessuna Grecia si è radunata intorno
i nostri cadaveri
.
.
en la siguiente frase
en la siguiente frase, los pájaros pasaban,
"al estilo de la aritmética simple de Bach"
la partida del héroe homérico,
"mira mi cuerpo de arcilla"
agitó la mano a modo de saludo,
el vaciló
la pérdida de una huella en la memoria,
en la zona costera en
luz
contó las palabras,
la bicicleta del aire
deambulo todo el dia
inescrutable
la resonancia interna desplazada tónicamente del lirio nasal,
con estricto infinito
la hélice del tiempo,
una hoja vuelve intacta después de caer,
ey
tenía su cuerpo fundido en cobre,
tiene total ignorancia
en las metalurgias de la Historia,
debemos griego
hablar
por la guerra civil de Corfú,
pretextos falsas excusas
la campaña de sicilia,
después de todo, ¿cuánto tiempo puede aguantar la carne débil?
en las canteras?
una referencia trivial a una prostituta
llamado Eleni en las páginas del medio
del periódico,
ninguno Grecia se reunió alrededor
nuestros cadáveres
.
.
na frase abaixo
na frase abaixo, pássaros passaram,
"no estilo da aritmética simples de Bach"
a partida do herói homérico,
"olha meu corpo de barro"
ele acenou com a mão em saudação,
ele hesitou
a perda de um traço na memória,
na zona costeira em
luz
ele contou as palavras,
a bicicleta do ar
vagou o dia todo
inescrutável
a ressonância tonicamente alterada interna do lírio nasal,
com infinito estrito
a torção da hélice do tempo,
uma folha retorna intacta após cair,
ei
teve seu corpo fundido em cobre,
ele tem total ignorância
nas metalurgias da História,
devemos grego
falar
para a guerra civil de Corfu,
falsas desculpas pretextos
a Campanha da Sicília,
afinal, quanto tempo pode durar a carne fraca
nas pedreiras?
uma referência trivial a uma prostituta
chamada Eleni nas páginas do meio
do jornal,
nenhuma Grécia se reuniu em torno
nossos cadáveres
.
.
.
Ezra Pound-χ.ν.κουνελης c.n.couvelis
Xaire Ezra Pound in Pisa
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Xaire
Ezra Pound in Pisa
η σκηνή έχει στηθεί
περίοπτη
σαν κινεζικό ιδεόγραμμα
το ατσάλινο κλουβί
ο εκτυφλωτικους προβολέας
η Olga Rudge όρθια παίζει
στο βιολί
εκείνος κλεισμενος όπως
θηρίο σε ζωολογικό κηπο γράφει
A Lume Spento
26ο Canto του Dante Alighieri
το θέαμα των δύο κρεμασμενων απ'τα πόδια
'Ma questo' said the Boss, 'e divertente'
molto divertente
The Pisan Cantos
.
.
.
Η Ελένη τής Τροίας στη Μπάρα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μετά την άλωση της Τροιας
η Ελένη προωθήθηκε στη Μπάρα
τής Θεσσαλονίκης
στο σπίτι της Μαντάμ Έρσης
εγώ
ένας Βαραγγος μισθοφόρος τού Βυζαντίου
την επισκέφτηκα
είχε αλλάξει το όνομα της
σε Αννα
και είμαι αυτόπτης και αυτηκουος
μάρτυς
τής ιστορίας της
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κατάλαβε τις προθέσεις του
και απομακρύνθηκε αμέσως
ακούστηκε ο δυνατός θόρυβος της πόρτας που έκλεισε πισω
.
ευτυχώς που η τέχνη
μας απομακρύνει απο τους ανθρωπους
.
η ζωή είναι το πιο σπουδαίο για τούς ανθρώπους
ναι,αλλά τούς σκοτωνει
.
Η Εντα Γκάμπλερ ψιθυρίζει
'αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας πέθαινε από αηδία'
.
.
.
Ουδεις Ουτις
(Greek,English,Francais,
German,Italian,Spanish,
Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
και τωρα εφτασε στη πατριδα ναυαγος
κανενας απ'τους συντροφους δεν γλυτωσε
ουτε
ο Νικος ο Τακης ο Μιχαλης ο Γιωργος ο Μανωλης,
ο Κωστας,
και τελευταιον τον Ελπηνορα μνημονευσε
δεν μπήκε στο κοίλο καράβι
μετά τη Κιρκη
τον βρηκε στον Αδη
εκεί μια σκιά
που όλοι καταληγουμε
ήταν λυπημένος
εγώ ένας Ουδείς Ου-τις ειπε
σε καμια πια της πατρίδας ακρογυαλια
ουτ'ενας κοκκος αμμου
η ζωή μας
αχρηστα συμβαντα,ασημαντα,
χωρις συνεπειες
σε τιποτα,
σε ποια Ελλαδα;
.
.
No-onne U-tis
and now he arrived home a shipwreck,
none of the companions escaped,
nor
Nikos, Takis, Michalis, Georgos, Manolis,
Kostas,
and last the Elpinor he mentioned,
he did not enter the hollow boat
after Circe,
he found him in Hades
there a shadow
where we all end up,
he was sad
I No-one U-tis, he said
in no more of native seabeach,
not a grain of sand,
our life
useless events, insignificant, without consequences
to nothing,
in which Greece?
.
.
No-onne U-tis
et maintenant il est rentré chez lui après un naufrage,
aucun des compagnons ne s'est échappé,
ni
Nikos, Takis, Michalis, Georgos, Manolis,
Kostas,
et enfin l'Elpinor dont il a parlé,
il n'est pas entré dans le bateau creux
après Circé,
il l'a trouvé dans Hadès
il y a une ombre
où nous finissons tous
il était triste
Je No-one U-tis, dit-il
en plus de plage natale,
pas un grain de sable
notre vie
événements inutiles, insignifiants, sans conséquences
à rien
dans quelle Grèce ?
.
.
No-one U-tis
und nun kam er schiffbrüchig nach Hause,
keiner der Gefährten entkam,
noch
Nikos, Takis, Michalis, Georgos, Manolis,
Kostas,
und zuletzt erwähnte er Elpinor,
er betrat das hohle Boot nicht
nach Kirke,
er fand ihn im Hades
da ist ein Schatten
wo wir alle landen
er war traurig
„Ich No-one U-tis“, sagte er
in keinem mehr einheimischen Meeresstrand,
kein Sandkorn
unser Leben
nutzlose Ereignisse, unbedeutend, ohne Folgen
zu nichts
in welchem Griechenland?
.
.
No-one U-tis
e ora è arrivato a casa naufrago,
nessuno dei compagni è scappato,
né
Nikos, Takis, Michalis, Georgos, Manolis,
Kostas,
e per ultimo l'Elpinor da lui menzionato,
non entrò nella barca cava
dopo Circe,
lo trovò nell'Ade
c'è un'ombra
dove finiamo tutti
era triste
Io No-one U-tis, disse
in non più della nativa spiaggia del mare,
nemmeno un granello di sabbia
la nostra vita
eventi inutili, insignificanti, senza conseguenze
a niente
in quale Grecia?
.
.
No-one U-tis
y ahora llegó a casa naufragado,
ninguno de los compañeros escapó,
ni
Nikos, Takis, Michalis, Georgos, Manolis,
Kostas,
y por último el Elpinor que mencionó,
no entró en el barco hueco
después de Circe,
lo encontró en el hades
hay una sombra
donde todos terminamos
el estaba triste
Yo No-one U-tis, dijo.
en nada más de la playa nativa,
ni un grano de arena
nuestra vida
Eventos inútiles, insignificantes, sin consecuencias.
a nada
¿En qué Grecia?
.
.
No-one U-tis
e agora ele chegou em casa naufragado,
nenhum dos companheiros escapou,
nem
Nikos, Takis, Michalis, Georgos, Manolis,
Costas,
e por último o Elpinor que ele mencionou,
ele não entrou no barco oco
depois de Circe,
ele o encontrou no Hades
há uma sombra
onde todos nós terminamos
ele estava triste
Eu, No-one U-tis, ele disse
em nada mais de praia nativa,
nem um grão de areia
nossa vida
acontecimentos inúteis, insignificantes, sem consequências
para nada
em que Grécia?
.
.
.
Fragmenta
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ένας γελοίος κόσμος επικρατει
αυτός που μας ταιριαζει
.
.
δεν ζητάω να τιμωρηθείς
αυτό οχι από ανωτερότητα,
αλλά από τεμπελια
.
δεν κατάλαβε την απέραντη έρημο
που τον περικύκλωσε
και να σκεφτείς πως από έναν κοκκο άμμου
ξεκινησε
.
στη Πρόταση 33 από τα Στοιχεία του Ευκλείδη:
Τα τμήματα που συνδέουν τα άκρα δύο ίσων παράλληλων τμη
μάτων προς το ίδιο μέρος, είναι ίσα και παράλληλα,
Τι θα συμβεί αν δεν τα συνδέουν προς το ίδιο μέρος;
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου