.
.
Β Literature Λογοτεχνία
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
η θέληση της τιμωριας
(Greek,English,Francais, German,Italian,Spanish, Portuguese)
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
θα μπορούσε να αντιδράσει και να εκδικηθεί από την πρώτη στιγμή,οι άνθρωποι του θα έκαναν τη δουλειά στην εντέλεια,δεν το θέλησε,η τιμωρία έπρεπε να έρθει μόνη της,θα περίμενε μεχρι να συνεβαινε,όσο χρόνο και να χρειάζονταν,άπειρο,τότε θα ησύχαζε,
τα χρόνια πέρασαν,γέρασε,το σώμα του αδυνατησε, ακινητοποιήθηκε,τα μάτια του θόλωσαν,σε λίγο θα τυφλώνονταν,η ακοή του ελαττώθηκε,με δυσκολία άκουγε,
φοβήθηκε ότι θα τελειώσει η ζωή του κι ο στόχος του,η εκδίκηση,δεν θα εκπληρώνονταν,
άρχισε να αμφιβάλλει,έπρεπε τότε να επιβάλει τιμωρία σκληρή,να έχει τελειώσει,
όμως,επέμενε,αυτό που επέλεξε ήταν αυτο που έπρεπε και ήθελε,
τελευταία δεν κοιμόνταν τις νύχτες,
εκείνη το πρωί κάθονταν στον καναπέ,με κλειστά μάτια όπως συνειθιζε,άκουσε ένα χτυπημα στη πόρτα,
είδε μια σκιά στη πόρτα,
η σκιά τον πλησίασε,ηταν ο άνθρωπος που τον εμπιστεύονταν και ήξερε τα πάντα,
-σας έφερα την εφημερίδα,
του είπε,
έχει αυτό που θέλετε,να δείτε,να εδώ,
του έδειξε,
δεν έβλεπε τίποτα,
-διαβαστε μου,του είπε,
δεν άκουγε τίποτα,
-δώσε μου την εφημερίδα,
του είπε,
τότε ως εκ θαύματος ειδε,
διάβασε την τιμωρία,ακριβώς όπως την ονειρεύονταν,αυτοκτονία,
μετά τα μάτια του τυφλώθηκαν εντελώς,ούτε πλεον ακουγε,
-τωρα θέλω να κοιμηθώ εδώ στον καναπε,ακούστηκε η φωνή του, να μην μ'ενοχλησει κανεις,κλείδωσε τη πόρτα,
αργότερα,όταν βραδυασε, άνοιξαν την πόρτα και τον βρήκαν πεθαμένο,η εφημερίδα ήταν στα χέρια του.
.
.
the will of punishment
he could react and take revenge from the first moment, his people would do the job perfectly, he didn't want it, the punishment had to come on its own, he would wait until it happened, however long it took, infinity , then he would calm down,
years passed, he grew old, his body became weak, he immobilized, his eyes blurred, soon he would go blind, his hearing decreased, he could hardly hear,
he feared that his life would end and his goal of revenge would not be fulfilled,
he began to doubt, he had then to inflict a harsh punishment, to be finished,
however, he persisted, what he chose was what he needed and wanted,
he hasn't been sleeping at night lately,
that morning he was sitting on the couch, eyes closed as usual, he heard a knock at the door,
he saw a shadow at the door,
the shadow approached him, he was the man who trusted him and knew everything,
- I brought you the newspaper,
he told him,
it has what you want to see here,
he showed him,
he didn't see anything
- read to me, he told him,
he didn't hear anything
-give me the newspaper,
he told him,
then miraculously he saw,
he read the punishment, just as he dreamed it, suicide,
then his eyes were completely blinded, nor he could to hear,
- now I want to sleep here on the couch, his voice was heard, don't let anyone disturb me, lock the door,
later, when it got dark, they opened the door and found him dead, the newspaper in his hands.
.
.
la volonté de punition
il pouvait réagir et se venger dès le premier instant, son peuple ferait parfaitement le travail, il ne le voulait pas, la punition devait venir d'elle-même, il attendrait que cela arrive, quel que soit le temps que cela prendrait, l'infini, puis il se calmerait
les années passèrent, il vieillit, son corps s'affaiblissait, il s'immobilisait, ses yeux se brouillaient, bientôt il deviendrait aveugle, son audition diminuait, il entendait à peine,
il craignait que sa vie ne se termine et que son objectif de vengeance ne se réalise pas,
il commença à douter, il dut alors lui infliger une sévère punition, pour en finir,
cependant, il a persisté, ce qu'il a choisi était ce dont il avait besoin et ce qu'il voulait,
il n'a pas dormi la nuit ces derniers temps,
ce matin-là, il était assis sur le canapé, les yeux fermés comme d'habitude, il entendit frapper à la porte,
il a vu une ombre à la porte,
l'ombre s'est approchée de lui, c'était l'homme qui lui faisait confiance et qui savait tout,
- Je t'ai apporté le journal,
il lui a dit
il y a ce que vous voulez voir ici,
il lui a montré
il n'a rien vu
- lis-moi, lui dit-il,
il n'a rien entendu
-donne-moi le journal,
il lui a dit
puis miraculeusement il vit,
il a lu le châtiment, tel qu'il l'avait rêvé, le suicide,
puis ses yeux furent complètement aveuglés et il ne pouvait pas entendre,
- maintenant je veux dormir ici sur le canapé, sa voix a été entendue, ne laisse personne me déranger, verrouille la porte,
plus tard, à la tombée de la nuit, ils ouvrirent la porte et le trouvèrent mort, le journal à la main.
.
.
der Wille zur Bestrafung
er konnte vom ersten Moment an reagieren und Rache nehmen, seine Leute würden die Arbeit perfekt erledigen, er wollte es nicht, die Strafe musste von selbst kommen, er würde warten, bis sie geschah, egal wie lange es dauerte, unendlich, dann würde er sich beruhigen,
Jahre vergingen, er wurde alt, sein Körper wurde schwach, er wurde bewegungsunfähig, seine Augen verschwammen, bald würde er erblinden, sein Gehör ließ nach, er konnte kaum noch hören,
er fürchtete, dass sein Leben enden würde und sein Ziel der Rache nicht erreicht werden würde,
er begann zu zweifeln, er musste dann eine harte Strafe verhängen, um fertig zu sein,
jedoch beharrte er darauf, was er wählte, war das, was er brauchte und wollte,
er hat in letzter Zeit nachts nicht geschlafen,
an diesem Morgen saß er auf der Couch, die Augen wie üblich geschlossen, er hörte ein Klopfen an der Tür,
er sah einen Schatten an der Tür,
der Schatten näherte sich ihm, er war der Mann, der ihm vertraute und alles wusste,
- Ich habe dir die Zeitung gebracht,
er sagte ihm,
sie hat, was du will hier sehen,
er zeigte es ihm,
er sah nichts,
- lies mir vor, sagte er ihm,
er hörte nichts,
- gib mir die Zeitung,
sagte er ihm,
dann sah er wie durch ein Wunder,
er las die Strafe, genau wie er sie geträumt hatte, Selbstmord,
dann waren seine Augen völlig geblendet, er konnte nichts mehr hören,
- jetzt will ich hier auf der Couch schlafen, war seine Stimme zu hören, lass mich von niemandem stören, schließ die Tür ab,
später, als es dunkel wurde, öffneten sie die Tür und fanden ihn tot, die Zeitung in seinen Händen.
.
.
la volontà di punizione
poteva reagire e vendicarsi fin dal primo momento, i suoi uomini avrebbero fatto il lavoro perfettamente, lui non lo voleva, la punizione doveva arrivare da sola, avrebbe aspettato fino a quando non fosse avvenuta, per quanto tempo ci volesse, all'infinito, poi si sarebbe calmato,
passarono gli anni, invecchiò, il suo corpo si indebolì, si immobilizzò, i suoi occhi si offuscarono, presto sarebbe diventato cieco, il suo udito diminuiva, quasi non riusciva a sentire,
temeva che la sua vita sarebbe finita e il suo obiettivo di vendetta non sarebbe stato raggiunto,
cominciò a dubitare, dovette allora infliggergli una dura punizione, per essere finito,
tuttavia, ha insistito, quello che ha scelto era ciò di cui aveva bisogno e che voleva,
non ha dormito la notte ultimamente,
quella mattina era seduto sul divano, con gli occhi chiusi come al solito, sentì bussare alla porta,
vide un'ombra sulla porta,
l'ombra si avvicinò a lui, era l'uomo che si fidava di lui e sapeva tutto,
- Ti ho portato il giornale,
gli disse,
c'è quello che vuoi vedere qui,
glielo ha mostrato,
non ha visto nulla
- leggimi, gli disse,
non ha sentito nulla
-dammi il giornale,
gli disse,
poi miracolosamente vide,
lesse la punizione, proprio come l'aveva sognata, il suicidio,
poi i suoi occhi furono completamente accecati, né poteva sentire,
- adesso voglio dormire qui sul divano, si udì la sua voce, non farmi disturbare da nessuno, chiudi la porta,
più tardi, quando si fece buio, aprirono la porta e lo trovarono morto, con il giornale in mano.
.
.
la voluntad de castigo
podía reaccionar y vengarse desde el primer momento, su gente haría el trabajo a la perfección, él no lo quería, el castigo tenía que llegar solo, esperaría hasta que sucediera, por mucho que fuera necesario, infinito, entonces él se calmaría,
Pasaron los años, envejeció, su cuerpo se debilitó, se inmovilizó, sus ojos se nublaron, pronto se quedaría ciego, su audición disminuyó, apenas podía oír,
temía que su vida terminara y su objetivo de venganza no se cumpliera,
comenzó a dudar, tuvo entonces que infligir un duro castigo, para terminar,
sin embargo, persistió, lo que eligió fue lo que necesitaba y quería,
Últimamente no ha dormido por las noches.
Esa mañana estaba sentado en el sofá, con los ojos cerrados como siempre, escuchó un golpe en la puerta,
vio una sombra en la puerta,
la sombra se acercó a él, era el hombre que confiaba en él y lo sabía todo,
- Te traje el periódico,
le dijo,
tiene lo que quieres ver aquí,
le mostró,
el no vio nada
- léeme, le dijo,
él no escuchó nada
-dame el periódico,
le dijo,
entonces vio milagrosamente,
leyó el castigo, tal como lo soñó, el suicidio,
Entonces sus ojos quedaron completamente cegados y no pudo oír.
- ahora quiero dormir aquí en el sofá, se escuchó su voz, no dejes que nadie me moleste, cierra la puerta,
después, cuando oscureció, abrieron la puerta y lo encontraron muerto, con el periódico en las manos.
.
.
a vontade de punição
ele poderia reagir e se vingar desde o primeiro momento, seu pessoal faria o trabalho perfeitamente, ele não queria, o castigo tinha que vir por conta própria, ele esperaria até que acontecesse, o tempo que demorasse, infinito, então ele se acalmaria,
os anos se passaram, ele envelheceu, seu corpo enfraqueceu, ele ficou imobilizado, seus olhos ficaram turvos, logo ficaria cego, sua audição diminuiu, ele mal conseguia ouvir,
ele temia que sua vida acabasse e seu objetivo de vingança não fosse cumprido,
ele começou a duvidar, teve então que infligir um castigo severo, para acabar,
no entanto, ele persistiu, o que ele escolheu foi o que ele precisava e queria,
ele não tem dormido à noite ultimamente,
naquela manhã ele estava sentado no sofá, de olhos fechados como sempre, ouviu uma batida na porta,
ele viu uma sombra na porta,
a sombra se aproximou dele, ele era o homem que confiava nele e sabia de tudo,
- Eu trouxe o jornal para você,
ele disse a ele,
tem o que você quer ver aqui,
ele mostrou a ele,
ele não viu nada
- leia para mim, ele disse a ele,
ele não ouviu nada
-me dê o jornal,
ele disse a ele,
então milagrosamente ele viu,
ele leu o castigo, tal como sonhou, suicídio,
então seus olhos ficaram completamente cegos, e ele não conseguia ouvir,
- agora quero dormir aqui no sofá, a voz dele foi ouvida, não deixe ninguém me atrapalhar, tranque a porta,
mais tarde, ao escurecer, abriram a porta e o encontraram morto, com o jornal nas mãos.
.
.
.
Ἀμπελὶς καὶ Χρυσίς
(Λουκιανός,Εταιρικοί Διαλογοι)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αμπελίς
όποιος,Χρυσα μου,ουτε ζηλευει,ούτε νευριάζει, ούτε ποτέ εδειρε,η' τα ρούχα έσχισε,τώρα τι σόι εραστής είναι;
Χρυσα
αυτά λοιπόν,Αμπελι μου,
είναι οι μοναδικές αποδείξεις του ερωτευμένου;
Ἀμπελίς
ναι,του άντρα του καψουρη,αφού τ'αλλα,τα φιλιά και τα δάκρυα κι οι όρκοι και πολλές φορές να'ρχεται σημάδια είναι του έρωτα π'αρχιζει και φουντώνει,όμως η κάψα όλη απ'τη ζήλεια ανάβει,
γι'αυτό αν και σένα,όπως λες,ο Γοργίας σε δέρνει και ζηλευει,τότε να περιμένεις και να εύχεσαι πάντα τα ίδια να κανει
Χρυσα
τα ίδια;τι λες;πάντα να με δέρνει;
Ἀμπελίς
καθόλου,αλλα να του τη δίνει,αν μόνο αυτόν δεν κοιτάς,γιατί αν δεν σε γουστάρει,γιατί να νευριάζει,αν κάποιον άλλον έχεις γκόμενο;
Χρυσα
αλλά εγω κανέναν δεν έχω,αυτός το πήρε στραβά πως ένας πλούσιος με γουστάρει,γιατί έκανα το λάθος και κάποτε τον ανέφερα
Ἀμπελίς
αυτό πολύ καλό είναι να νομίζει πως με πλούσιους κανεις παρέα,γιατί έτσι πιο πολύ θα του τη δώσει,και θ'αντιδρασει,να μην τον ξεπεράσουν οι άλλοι που σε γουσταρουν
Χρυσα
αυτός μόνο νευριάζει και δέρνει,χωρίς τίποτα να δινει
Ἀμπελίς
θα δώσει,γιατί ζηλεύει κι αν πιο πολύ τον στεναχωρεσεις
Χρυσα
δεν καταλαβαίνω γιατί θέλεις χαστούκια να τρωω,Αμπελι μου
Ἀμπελίς
καθόλου,αλλά,όπως νομίζω,οι μεγάλες καψουρες ανάβουν,όταν πιστεύουν ότι παραμελούνται,αν όμως πιστεύει πως μονάχα αυτός σ'εχει,τότε η καύλα
πάει χανεται σβηνει,αυτά
στα λέω γιατί ολόκληρα είκοσι χρόνια είμαι στο επάγγελμα πουτανα,ενώ εσύ,δεκαοκτώ,νομίζω,η' και λιγότερα τέτοια εισαι,
αν θέλεις,να σου διηγηθώ αυτά που'παθα κάποτε όχι πολλά χρόνια πριν,με γουσταρε.ο Δημοφαντος ο δανειστής αυτός που πίσω απ'την Ποικίλη μένει,αυτός ποτέ παραπάνω από πέντε δραχμες δεν είχε δώσει κι αξίωνε νταβατζης μου να'ναι,μ'ηθελε,Χρυσα μου,μ'ενα χλιαρο ερωτα,ούτε στενάζοντας ούτε κλαίγοντας ούτε αργά τη νύχτα να'ρχεται στη πόρτα μου,αλλ'αυτό μονάχα καμιά φορά να κοιμαται μαζί μου
κι αυτό κάπου καπου αραια,κι επειδή κάποτε που'ρθε του'κλεισα τη πόρτα,γιατί ο Καλλίδης ο
ζωγράφος μέσα ήταν αφού δέκα δραχμές είχε στείλει,αρχικα έφυγε βρίζοντας με,μετά αφού πολλές πέρασαν μέρες,κι εγώ δεν τον προσκαλούσα,κι ο Καλλίδης μέσα πάλι ήταν,
σ'αναμμενα κάρβουνα ήταν κι άναψε φωτιά τρελλαθηκε κι αφού παραφυλαξε όταν είδε την πόρτα ν'ανοιγει εκλαιγε,χτυπιονταν,απειλούσε να σκοτώσει,έσχιζε τα ρούχα του,και τι δεν έκανε,
και τελικά αφου τάλαντο εδωσε μονάχα αυτός για οκτώ ολόκληρους μήνες μ'ειχε,η γυναίκα του σ'ολους έλεγε πως με ερωτικά βοτάνια τον ξετρελανα,αυτό το βοτάνι η ζήλεια είναι,γι'αυτό,Χρυσα μου,και συ το ίδιο βοτάνι να χρησιμοποιήσεις στον Γοργία,πλούσιος ο νεαρός θα γίνει,αν κάτι ο πατέρας του παθει
Ἀμπελίς
[1] [p. 299] ὅστις δέ, ὦ Χρυσί, μήτε ζηλοτυπεῖ μήτε ὀργίζεται μήτε ἐρράπισέ ποτε ἢ περιέκειρεν ἢ τὰ ἱμάτια περιέσχισεν, ἔτι ἐραστὴς ἐκεῖνός ἐστιν;
Χρυσίς
οὐκοῦν ταῦτα μόνα ἐρῶντος, ὦ Ἀμπελί, δείγματα;
Ἀμπελίς
ναί, τοῦτ᾽ ἀνδρὸς θερμοῦ· ἐπεὶ τἆλλα, φιλήματα καὶ δάκρυα καὶ ὅρκοι καὶ τὸ πολλάκις ἥκειν ἀρχομένου ἔρωτος σημεῖον καὶ φυομένου ἔτι· τὸ δὲ πῦρ ὅλον ἐκ τῆς ζηλοτυπίας ἐστίν. ὥστε εἰ καὶ σέ, ὡς φής, ὁ Γοργίας ῥαπίζει καὶ ζηλοτυπεῖ, χρηστὰ ἔλπιζε καὶ εὔχου ἀεὶ τὰ αὐτὰ ποιεῖν.
Χρυσίς
τὰ αὐτά; τί λέγεις; ἀεὶ ῥαπίζειν με;
Ἀμπελίς
οὐχί, ἀλλ᾽ ἀνιᾶσθαι, εἰ μὴ πρὸς μόνον αὐτὸν [p. 251] βλέποις. ἐπεὶ εἰ μὴ ἐρᾷ γε, τί ἂν ἔτι ὀργίζοιτο, εἰ σύ τινα ἕτερον ἐραστὴν ἔχεις;
Χρυσίς
ἀλλ᾽ οὐδὲ ἔχω ἔγωγε· ὁ δὲ μάτην ὑπέλαβε τὸν πλούσιόν μου ἐρᾶν, διότι ἄλλως ἐμνημόνευσά ποτε αὐτοῦ.
Ἀμπελίς
[2] καὶ τοῦτο ἡδὺ τὸ ὑπὸ πλουσίων οἴεσθαι σπουδάζεσθαί σε· οὕτω γὰρ ἀνιάσεται μᾶλλον καὶ φιλοτιμήσεται, ὡς μὴ ὑπερβάλοιντο αὐτὸν οἱ ἀντερασταί.
Χρυσίς
καὶ μὴν οὗτός γε μόνον ὀργίζεται καὶ ῥαπίζει, δίδωσι δὲ οὐδέν.
Ἀμπελίς
ἀλλὰ δώσει· ζηλότυποι γὰρ καὶ μάλιστα λυπηθήσονται.
Χρυσίς
οὐκ οἶδ᾽ ὅπως ῥαπίσματα λαμβάνειν βούλει με, ὦ Ἀμπελίδιον. [p. 300]
Ἀμπελίς
οὔκ, ἀλλ᾽. ὡς οἶμαι, μεγάλοι ἔρωτες γίγνονται, εἰ πύθοιτο ἀμελεῖσθαι, εἰ δὲ πιστεύσει μόνος ἔχειν, ἀπομαραίνεταί πως ἡ ἐπιθυμία. ταῦτα λέγω πρὸς σὲ εἴκοσιν ὅλοις ἔτεσιν ἑταιρήσασα, σὺ δὲ ὀκτωκαιδεκαέτις, οἶμαι, ἢ ἔλαττον οὖσα τυγχάνεις. εἰ βούλει δέ, καὶ διηγήσομαι ἃ ἔπαθόν ποτε οὐ πάνυ πρὸ πολλῶν ἐτῶν· ἤρα μου Δημόφαντος ὁ δανειστὴς ὁ κατόπιν οἰκῶν τῆς Ποικίλης. οὗτος οὐδεπώποτε πλέον τι πέντε δραχμῶν δέδωκε καὶ ἠξίου δεσπότης εἶναι. ἤρα δέ, ὦ Χρυσί, ἐπιπόλαιόν τινα ἔρωτα οὔτε ὑποστένων οὔτε δακρύων οὔτε ἀωρὶ παραγιγνόμενος ἐπὶ τὰς θύρας, ἀλλ᾽ αὐτὸ μόνον συνεκάθευδέ μοι ἐνίοτε, καὶ τοῦτο διὰ μακροῦ. [3] ἐπειδὴ δὲ ἐλθόντα ποτὲ ἀπέκλεισα — Καλλίδης γὰρ ὁ γραφεὺς ἔνδον ἦν δέκα δραχμὰς πεπομφώς — τὸ μὲν πρῶτον ἀπῆλθέ μοι λοιδορησάμενος· ἐπεὶ δὲ πολλαὶ μὲν διῆλθον ἡμέραι, ἐγὼ δὲ οὐ προσέπεμπον, ὁ Καλλίδης δὲ ἔνδον ἦν αὖθις, ὑποθερμαινόμενος ἤδη τότε ὁ Δημόφαντος καὶ αὐτὸς ἀναφλέγεται ἐς τὸ πρᾶγμα καὶ ἐπιστάς ποτε [p. 252] ἀνεῳγμένην τηρήσας τὴν θύραν ἔκλαεν, ἔτυπτεν, ἠπείλει φονεύσειν, περιερρήγνυε τὴν ἐσθῆτα, ἅπαντα ἐποίει, καὶ τέλος τάλαντον δοὺς μόνος εἶχεν ὀκτὼ ὅλους μῆνας. [p. 301] ἡ γυνὴ δὲ αὐτοῦ πρὸς ἅπαντας ἔλεγεν ὡς ὑπὸ φαρμάκων ἐκμήναιμι αὐτόν. τὸ δὲ ἦν ἄρα ζηλοτυπία τὸ φάρμακον. ὥστε, ὦ Χρυσί, καὶ σὺ χρῶ ἐπὶ τὸν Γοργίαν τῷ αὐτῷ φαρμάκῳ· πλούσιος δὲ ὁ νεανίσκος ἔσται, ἤν τι ὁ πατὴρ αὐτοῦ πάθῃ.
.
.
.
φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
-οταν με φωτογραφίζεις,τον ρώτησε,ποια φωτογραφίζεις;
-μια άλλη,της απάντησε
-εγω τι είμαι;ρώτησε
-αυτη η άλλη,της απάντησε
-τοτε δεν είμαι εγώ,χαμογέλασε
-οχι,όμως είσαι πάντα εσύ,της απάντησε
-μ'αγαπας;τον ρώτησε,
την αγκαλιασε
-σ'αγαπαω,της είπε
.
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ελένη Νεφερτίτη
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-μοιάζεις με την Ελένη,της ειπε
-ποια Ελένη; εκείνη ρώτησε,
εκεινη της Σπάρτης η' εκείνη της Τροίας;
-όχι,της απαντησε,ούτε της Σπάρτης ούτε της Τροίας,αυτές είναι επινοήσεις,είδωλα,
εκείνη της Αιγύπτου,
μελαχρινή,όμορφη,μαύρα μάτια,μαύρα λαμπερά μαλλιά,μια Αλεξανδρινή,Πτολεμαια,
Βερενίκη η' Λαοδίκη η' Κλεοπατρα η' Γραμματική η'...
-η' μια Δωριχα,του είπε, από την Ναυκρατη,εταίρα,και ποιανου ερωμένη είμαι;
-δικη μου αγάπη,της είπε,
εκεινη χαμογέλασε,
-και η Ελένη;ρώτησε
-εχει όμορφα μαύρα μάτια,μελαχρινή με λαμπερά μαλλιά,της απάντησε
-μα αυτή είναι η Αιγυπτια Φαραώ Νεφερτίτη,του είπε
-ναι,αυτή είσαι εσύ,της είπε,
από ασβεστόλιθο,γύψο,
ζωγραφισμένη με γαλάζιο κίτρινο κοκκινο πράσινο μαύρο άσπρο χρωμα,στις κόρες των ματιών σου εχεις χαλαζία λίθο,φοράς χρυσό διαδημα,γαλάζιο στέμμα με τον ουραιο οφι,και στο λαιμό περιδέραιο με φυτικά σχεδια,
εκείνη τον κοίταξε κσι ειπε:
όταν στη δύση βυθιζεσαι
τότε η γη σκοτεινιαζει
κι όταν απ'την ανατολή ανεβαινεις
ολα στη γη πάλι ζωντανεύουν
ο ύμνος του Ατον,του Θεού Ήλιου
την φίλησε,και της ειπε
-η ομορφιά είναι η αιτία για όλα αυτά,Ελένη
.
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης cn.couvelis
3 mixing movie
(3 women's stories)
- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τίτλοι αρχής:
3 mixing movie
3 women's stories
mise em scene χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σκοτεινό πλάνο,
πλάνο από πισω,μια γυναίκα κάθεται μπροστα στον καθρέφτη,
η κάμερα πλησιαζει,γκρο πλάνο στο πρόσωπο της γυναίκας στον καθρέφτη,
οφ ακούγεται η φωνή ενός αντρα,φωνάζει το όνομα της:Ελένη,
η καμερα απομακρύνεται,
η γυναίκα σηκώνεται βγαίνει από δωματιο,
σκοτεινό πλάνο,
ακουγονται οι φωνές του άντρα και της γυναίκας
α.-γιατι δεν μιλάς;
γ.-δεν εχω τίποτα να πω
α.-τι συμβαίνει;
γ.-ολα τελείωσαν,
φλου πλάνο,
η γυναίκα κάθεται σε ένα καφέ,
βλέπει ένα ζευγάρι σε ένα τραπέζι,
ακούει τι λένε,
α.-γιατι δεν μιλάς;
γ.-δεν εχω τίποτα να πω
α.-τι συμβαίνει;
γ.-ολα τελείωσαν
φλου,και γκρο πλάνο στο πρόσωπο της γυναίκας,
ήχος οφ,
α.-γιατι δεν μιλάς;
γ.-δεν εχω τίποτα να πω
α.-τι συμβαίνει;
γ.-ολα τελείωσαν
σκοτεινό πλάνο
η γυναίκα μέσα στο μετρό,
σε ένα τούνελ,πλάνο στο πρόσωπο ποτε φωτεινό ποτέ σκοτεινό τής γυναίκας από δεξιά,
πλάνο της γυναίκας που ανοίγει τη πόρτα ενός διαμερίσματος, η γυναίκα ξαπλωμένη με τα ρούχα στο κρεβάτι,
ήχος οφ,
α.-γιατι δεν μιλάς;
γ.-δεν εχω τίποτα να πω
α.-τι συμβαίνει;
γ.-ολα τελείωσαν
σκοτεινό πλανο,
τίτλος τελους
end
.
.
.
Ο Επικτητος περί του ετεροκαθορισμού.
Πόσο συγχρονος.
Επικτητος
-Εγχειριδιον 201-17
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
να θυμάσαι ότι υποκριτής δράματος εισαι, όποιου
αν θέλει ο δραματικος ποιητης,αν θέλει βραχύ,βραχυ,αν θέλει μακρύ,μακρυ,αν σε θέλει φτωχο να υποκρίνεσαι,όπως
κι αυτόν κατάλληλα να υποκριθεις,αν θέλει κουτσό,αν θέλει άρχοντα,αν θέλει κοινο άνθρωπο,γιατί ο ρόλος σου αυτός είναι,το πρόσωπο που σου δώσανε να το υποκριθεις καλά,
το να επιλέξουνε αυτό άλλου
[17] μέμνησο, ὅτι ὑποκριτὴς εἶ δράματος, οἵου ἂν θέλῃ ὁ διδάσκαλος· ἂν βραχύ, βραχέος· ἂν μακρόν, μακροῦ· ἂν πτωχὸν ὑποκρίνασθαί σε θέλῃ, ἵνα καὶ τοῦτον εὐφυῶς ὑποκρίνῃ· ἂν χωλόν, ἂν ἄρχοντα, ἂν ἰδιώτην. σὸν γὰρ τοῦτ᾽ ἔστι, τὸ δοθὲν ὑποκρίνασθαι πρόσωπον καλῶς· ἐκλέξασθαι δ᾽ αὐτὸ ἄλλου.
.
.
.
My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Hypertexts
(Greek, English, Francais, German,Italian, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
1.αριστερα ακίνητο απέραντο νερό,δεξιά απέραντη έρημος άμμου,
στον ουρανό,ακριβώς στο ανώτερο σημείο,μια τεράστια πανσεληνος ακίνητη,βάδιζε,η σκιά του επιμηκύνονταν άπειρη,
έφθασε σε ένα κοίλωμα,είδε ένα πέτρινο αμφιθέατρο,γεμάτο θεατες,ήρθαν τρεις γυναίκες,-σας περιμέναμε,του είπε μια,είμαστε οι κορυφαίες του χορού,πρέπει να βγείτε στην ορχήστρα,
.
.
2.ζήτησε τη γυναίκα του,τη βρήκε μπροστά στον καθρέφτη,στάθηκε όρθιος πίσω της,μέσα στον καθρέφτη δεν έβλεπε τα είδωλα τους,-τι συμβαίνει; τη ρωτησε,εκείνη γέλασε,-ειμαστε τυφλοί και οι δυο,του είπε,
.
.
3.του είπε την ιστορία τους,-θυμασαι; τον ρώτησε,
-σε μένα,της είπε,αυτή η ιστορία δεν έχει συμβεί ακόμα
.
.
4.ορμησαν στο γραφείο του,ήταν δύο,είδε τις σκιές τους,έπειτα τους ξεχώρισε,ο ένας,ο πιο ψηλός και αδύνατος,τον πυροβόλησε,σωριάστηκε νεκρός,
το απόγευμα επιστρέφοντας με το μέτρο σπίτι του είδε,στην εφημερίδα που κρατούσε
ο διπλανός επιβατης,στη πρωτη σελιδα να γράφει την δολοφονία του,ο άλλος τον κοίταξε,τον γνώρισε,ήταν αυτός που τον πυροβολησε
.
.
Hypertexts
1. to the left still vast water, to the right vast sand desert,
in the sky, right at the top, a huge full moon still, he was marching, his shadow lengthening infinitely,
he reached a hollow, there he saw a stone amphitheater, full of spectators, three women came, - we were waiting for you, one told him, we are the leading dancers, you must go out to the orchestra,
.
.
2. he asked for his wife, he found her in front of the mirror, he stood behind her, in the mirror he did not see their images, what is happening? he asked her, she laughed, -we are both blind, she said to him,
.
.
3. she told him their story, do you remember? she asked him,
- to me, he told her, this story hasn't happened yet
.
.
4. they rushed to his office, there were two of them, he saw their shadows, then he distinguished them, one, the taller and slimmer, shot him, he collapsed dead,
in the afternoon, returning to his house with metro train,he saw in the newspaper held by the passenger next to him
on the front page to be writed his murder, the other one looked at him, he recognized him, he was the one who shot him
.
.
Hypertextes
1. à gauche une vaste eau encore, à droite un vaste désert de sable,
dans le ciel, tout en haut, une immense pleine lune encore, il marchait, son ombre s'allongeant à l'infini,
il atteint un creux, là il vit un amphithéâtre de pierre, plein de spectateurs, trois femmes arrivèrent, - nous t'attendions, lui dit l'une, nous sommes les premiers danseurs, tu dois sortir à l'orchestre,
.
.
2. il a demandé sa femme, il l'a trouvée devant le miroir, il s'est tenu derrière elle, dans le miroir il n'a pas vu leurs images, que se passe-t-il ? lui a-t-il demandé, elle a ri, -nous sommes tous les deux aveugles, lui dit-elle,
.
.
3. elle lui a raconté leur histoire, tu te souviens ? elle lui a demandé
- pour moi, lui dit-il, cette histoire n'est pas encore arrivée
.
.
4. ils se sont précipités vers son bureau, ils étaient deux, il a vu leurs ombres, puis il les a distingués, l'un, le plus grand et le plus mince, lui a tiré dessus, il s'est effondré mort,
dans l'après-midi, en rentrant chez lui en métro, il a vu dans le journal tenu par le passager à côté de lui
en première page pour écrire son meurtre, l'autre l'a regardé, il l'a reconnu, c'est lui qui lui a tiré dessus
.
.
Hypertexte
1. links noch riesiges Wasser, rechts riesige Sandwüste,
am Himmel, ganz oben, immer noch ein riesiger Vollmond, er marschierte, sein Schatten wurde unendlich länger,
Er erreichte eine Mulde, da sah er ein steinernes Amphitheater, voller Zuschauer, drei Frauen kamen, - wir warteten auf dich, eine sagte ihm, wir sind die führenden Tänzer, du musst raus zum Orchester,
.
.
2. Er fragte nach seiner Frau, er fand sie vor dem Spiegel, er stand hinter ihr, im Spiegel sah er ihre Bilder nicht, was passiert? fragte er sie, sie lachte, wir sind beide blind, sie sagte zu ihm:
.
.
3. Sie erzählte ihm ihre Geschichte, erinnerst du dich? sie fragte ihn
-Für mich, sagte er ihr, sei diese Geschichte noch nicht passiert
.
.
4. Sie stürmten in sein Büro, es waren zwei von ihnen, er sah ihre Schatten, dann unterschied er sie, einer, der größer und schlanker, erschoss ihn, er brach tot zusammen,
Als er am Nachmittag mit der U-Bahn zu seinem Haus zurückkehrte, sah er in der Zeitung, die der Fahrgast neben ihm hielt
Auf der Titelseite stand sein Mord, der andere sah ihn an, er erkannte ihn, er war derjenige, der ihn erschoss
.
.
Ipertesti
1. a sinistra ancora una vasta acqua, a destra un vasto deserto di sabbia,
nel cielo, proprio in alto, immobile un'enorme luna piena, marciava, la sua ombra si allungava all'infinito,
arrivò ad una conca, lì vide un anfiteatro di pietra, pieno di spettatori, vennero tre donne, - ti stavamo aspettando, gli disse uno, noi siamo i primi ballerini, devi andare all'orchestra,
.
.
2. ha chiesto di sua moglie, l'ha trovata davanti allo specchio, stava dietro di lei, nello specchio non vedeva le loro immagini, cosa sta succedendo? le chiese, lei rise, siamo entrambi ciechi, gli disse,
.
.
3. gli ha raccontato la loro storia, ricordi? gli chiese
-a me, le disse, questa storia non è ancora accaduta
.
.
4. sono corsi nel suo ufficio, erano in due, ha visto le loro ombre, poi le ha distinte, uno, quello più alto e più magro, gli ha sparato, è crollato morto,
nel pomeriggio, tornando a casa con il treno della metropolitana, vide in mano il giornale tenuto dal passeggero accanto a lui
in prima pagina c'era scritto il suo omicidio, l'altro lo guardò, lo riconobbe, fu lui a sparargli
.
.
Hipertextos
1. a la izquierda, agua todavía extensa, a la derecha, vasto desierto de arena,
En el cielo, justo en lo alto, todavía una enorme luna llena, marchaba, su sombra se alargó infinitamente,
llegó a un hueco, allí vio un anfiteatro de piedra, lleno de espectadores, vinieron tres mujeres, - te estábamos esperando, le dijo uno, somos los primeros bailarines, debes salir a la orquesta,
.
.
2. preguntó por su esposa, la encontró frente al espejo, se paró detrás de ella, en el espejo no vio sus imágenes, ¿qué está pasando? él le preguntó, ella se rió, -los dos somos ciegos, le dijo,
.
.
3. ella le contó su historia, ¿te acuerdas? ella le preguntó
-a mí, le dijo, esta historia aún no ha sucedido
.
.
4. Corrieron a su oficina, eran dos, vio sus sombras, luego los distinguió, uno, el más alto y delgado, le disparó, se desplomó muerto,
Por la tarde, regresando a su casa en el metro, vio en el periódico que sostenía el pasajero que estaba a su lado.
en la portada estaba escrito su asesinato, el otro lo miró, lo reconoció, él fue quien le disparó
.
.
Hipertextos
1. à esquerda ainda vasta água, à direita vasto deserto de areia,
no céu, bem no alto, ainda uma enorme lua cheia, ele marchava, sua sombra se alongando infinitamente,
chegou a uma depressão, lá viu um anfiteatro de pedra cheio de espectadores, vieram três mulheres, - estávamos esperando por você, uma disse a ele, somos os dançarinos principais, você deve ir para a orquestra,
.
.
2. ele perguntou pela esposa, encontrou ela na frente do espelho, ficou atrás dela, no espelho não viu as imagens deles, o que está acontecendo? ele perguntou a ela, ela riu, nós dois somos cegos, ela disse a ele,
.
.
3. ela contou a história deles, você se lembra? ela perguntou a ele
- para mim, ele disse a ela, essa história ainda não aconteceu
.
.
4. eles correram para o escritório dele, eram dois, ele viu suas sombras, então os distinguiu, um, o mais alto e mais magro, atirou nele, ele caiu morto,
à tarde, voltando para casa no trem do metrô, viu no jornal que o passageiro ao seu lado segurava
na primeira página estava escrito o assassinato dele, o outro olhou para ele, ele o reconheceu, foi ele quem atirou nele
.
.
.
My Love Marilyn Monroe Norma Jeane Mortenson
-χ.ν.κουβελης c.ncouvelis
Ο άντρας στο σταθμό
(ταινία μικρού μήκους)
(Greek, English, Francais, German, Italian, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το τρένο είναι σταματημένο στο σταθμό,παρατηρεί έναν άντρα που κάθεται έξω στο παγκάκι,ξαφνικά ο άντρας σωριάζεται στο δάπεδο,εκείνη τρομάζει,βγαίνει από το βαγόνι,γύρω από τον άντρα είναι άνθρωποι μαζεμένοι,ένας είναι σκυμμένος πάνω του,-ειναι νεκρός,λέει,και σηκώνεται,εκείνη βλέπει καθαρά το πρόσωπο τού αντρα,τον αναγνωρίζει,είναι εκείνος,θέλει να πάει κοντά του,διστάζει,γυρίζει στο βαγόνι,μέχρι να ξεκινήσει το τρενο δεν κοιτάζει έξω,
ακούει μια γυναίκα να λέει,-τον πήραν,
το τρενο ξεκινάει,βγαίνει από το τούνελ,έξω είχε νυχτώσει
.
.
The man at the station
(a short film)
the train is stopped at the station, she notices a man sitting outside on the bench, suddenly the man collapses on the floor, she is in terror, she gets out of the carriage, people are gathered around the man, one is bent over him, - he is dead, he says, and gets up, she sees clearly the face of man, she recognizes him, it's him, she wants to go to him, she hesitates, she turns to the carriage, until the train starts she doesn't look out,
she hears a woman to say, -he was taken,
the train starts, it comes out of the tunnel, it was dark outside
.
.
L'homme à la gare
(un court métrage)
le train est arrêté à la gare, elle remarque un homme assis dehors sur le banc, soudain l'homme s'effondre sur le sol, elle est terrifiée, elle sort du wagon, les gens sont rassemblés autour de l'homme, l'un est penché sur lui, - il est mort, dit-il, et se lève, elle voit clairement le visage de l'homme, elle le reconnaît, c'est lui, elle veut aller vers lui, elle hésite, elle se tourne vers le wagon, jusqu'à ce que le train démarre elle ne regarde pas dehors,
elle entend une femme dire, - il a été emmené,
le train démarre, il sort du tunnel, il faisait sombre dehors
.
.
Der Mann am Bahnhof
(ein Kurzfilm)
der Zug hält am Bahnhof, sie bemerkt einen Mann, der draußen auf der Bank sitzt, plötzlich bricht der Mann auf dem Boden zusammen, sie erschrickt, sie steigt aus dem Waggon, die Leute sind um den Mann versammelt, einer beugt sich über ihn, - er ist tot, sagt er und steht auf, sie sieht deutlich das Gesicht des Mannes, sie erkennt ihn, er ist es, sie will zu ihm, sie zögert, sie wendet sich dem Waggon zu, bis der Zug losfährt, schaut sie nicht hinaus,
sie hört eine Frau sagen, - er wurde entführt,
der Zug fährt los, er kommt aus dem Tunnel, es war dunkel draußen
.
.
L'uomo alla stazione
(un cortometraggio)
il treno è fermo alla stazione, nota un uomo seduto fuori sulla panchina, all'improvviso l'uomo crolla a terra, è terrorizzata, esce dalla carrozza, le persone si radunano attorno all'uomo, uno è chino su di lui, - è morto, dice, e si alza, vede chiaramente il volto dell'uomo, lo riconosce, è lui, vuole andare da lui, esita, si gira verso la carrozza, finché il treno non parte non guarda fuori,
sente una donna dire, - è stato preso,
il treno parte, esce dal tunnel, era buio fuori
.
.
El hombre en la estación
(un cortometraje)
El tren se detiene en la estación, ella nota a un hombre sentado afuera en el banco, de repente el hombre se desploma en el suelo, ella está aterrorizada, sale del vagón, la gente se reúne alrededor del hombre, uno se inclina sobre él, - está muerto, dice, y se levanta, ella ve claramente el rostro del hombre, lo reconoce, es él, quiere ir hacia él, duda, se gira hacia el vagón, hasta que el tren arranca no mira hacia afuera,
escucha a una mujer decir, - se lo llevaron,
el tren arranca, sale del túnel, estaba oscuro afuera
.
.
O homem na estação
(um curta-metragem)
o trem está parado na estação, ela percebe um homem sentado do lado de fora no banco, de repente o homem cai no chão, ela fica aterrorizada, ela sai do vagão, as pessoas estão reunidas ao redor do homem, uma está curvada sobre ele, - ele está morto, ele diz, e se levanta, ela vê claramente o rosto do homem, ela o reconhece, é ele, ela quer ir até ele, ela hesita, ela se vira para o vagão, até o trem começar ela não olha para fora,
ela ouve uma mulher dizer, - ele foi levado,
o trem começa, ele sai do túnel, estava escuro lá fora
.
.
.
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
Η συμφωνια
(Greek, English, Francais, German, Italian, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
είχανε συμφωνήσει,αμέσως μετά τη γνωριμία τους,να συναντηθούν για τρεις μέρες στο σπίτι της,συγκεκριμένη ώρα,περίπου τρεις ώρες η διάρκεια της κάθε συνάντησης,
εκείνος όλη την ώρα θα έπαιζε πιάνο και εκείνη θα ήταν πίσω του και εκείνος θα έβλεπε το ειδωλο της μέσα στον καθρέφτη μπροστα του,
εκείνη θα άκουγε τη μουσική που θα έπαιζε εκεινος αυτοσχεδιάζοντας βλέποντας την,
εκεινη όλη την ώρα που θα έπαιζε εκεινος θα τον προκαλούσε με διάφορους τρόπους,
μετά την τρίτη συνάντηση θα χώριζαν οριστικα,
έτσι κι εγινε,
η συμφωνία τηρηθηκε
.
.
(Whimsical Loves)
The agreement
they had agreed, immediately after their acquaintance, to meet for three days at her house, at a specific time, about three hours, the duration of each meeting,
he would play the piano all the time and she would be behind him and he would see her idol in the mirror in front of him,
she would listen to the music he would play improvising while watching her,
all the time he would play she would seduced him in various ways,
after the third meeting they would break up for ever,
and so it happened
their agreement was kept
.
.
(Amours fantasques)
L'accord
ils avaient convenu, immédiatement après leur rencontre, de se rencontrer pendant trois jours chez elle, à une heure précise, environ trois heures, la durée de chaque rencontre,
il jouerait du piano tout le temps et elle serait derrière lui et il verrait son idole dans le miroir devant lui,
elle écouterait la musique qu'il jouerait en improvisant tout en la regardant,
tout le temps qu'il jouerait elle le séduirait de diverses manières,
après la troisième rencontre ils rompraient pour toujours,
et c'est ainsi que cela se passa
leur accord fut respecté
.
.
(Whimsical Loves)
Die Vereinbarung
Sie hatten gleich nach ihrer Bekanntschaft vereinbart, sich drei Tage lang in ihrem Haus zu treffen, zu einer bestimmten Zeit, ungefähr drei Stunden, die Dauer jedes Treffens,
er würde die ganze Zeit Klavier spielen und sie würde hinter ihm stehen und er würde ihr Idol im Spiegel vor sich sehen,
sie würde der Musik lauschen, die er spielen würde, und dabei improvisieren,
die ganze Zeit, während er spielte, würde sie ihn auf verschiedene Weise verführen,
nach dem dritten Treffen würden sie sich für immer trennen,
und so geschah es,
ihre Vereinbarung wurde eingehalten
.
.
(Amori capricciosi)
L'accordo
avevano concordato, subito dopo la loro conoscenza, di incontrarsi per tre giorni a casa sua, a un orario specifico, circa tre ore, la durata di ogni incontro,
lui avrebbe suonato il pianoforte per tutto il tempo e lei sarebbe stata dietro di lui e lui avrebbe visto il suo idolo nello specchio di fronte a lui,
lei avrebbe ascoltato la musica che lui avrebbe suonato improvvisando mentre la guardava,
per tutto il tempo che lui avrebbe suonato lei lo avrebbe sedotto in vari modi,
dopo il terzo incontro si sarebbero lasciati per sempre,
e così accadde
il loro accordo fu mantenuto
.
.
(Amores caprichosos)
El acuerdo
habían quedado, inmediatamente después de conocerse, en encontrarse durante tres días en la casa de ella, a una hora determinada, unas tres horas, la duración de cada encuentro,
él tocaría el piano todo el tiempo y ella estaría detrás de él y él vería a su ídolo en el espejo frente a él,
ella escucharía la música que él tocaría improvisando mientras la observaba,
todo el tiempo que él tocaría ella lo seduciría de diversas maneras,
después del tercer encuentro se separarían para siempre,
y así sucedió
su acuerdo se cumplió
.
.
(Whimsical Loves)
O acordo
eles tinham combinado, imediatamente após se conhecerem, de se encontrarem por três dias na casa dela, em um horário específico, cerca de três horas, a duração de cada encontro,
ele tocaria piano o tempo todo e ela estaria atrás dele e ele veria seu ídolo no espelho na frente dele,
ela ouviria a música que ele tocaria improvisando enquanto a observava,
o tempo todo que ele tocasse ela o seduziria de várias maneiras,
após o terceiro encontro eles terminariam para sempre,
e assim aconteceu
o acordo deles foi mantido
.
.
.
Θουκυδιδη Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου,Βιβλίο β'
-Μερικη Έκλειψις Ηλίου-28.1
(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)
28.1.το ίδιο θέρος στην αρχή της νεας σελήνης,όπου και μόνο φαίνεται ότι είναι δυνατόν να γίνει,
ο ήλιος κρύφτηκε κατά το μεσημέρι και πάλι ξαναγεμισε,αφού έγινε
μηνίσκος και καποια αστέρια φάνηκαν
[28] [28.1] Τοῦ δ’ αὐτοῦ θέρους νουμηνίᾳ κατὰ σελήνην, ὥσπερ καὶ μόνον δοκεῖ εἶναι γίγνεσθαι δυνατόν, ὁ ἥλιος ἐξέλιπε μετὰ μεσημβρίαν καὶ πάλιν ἀνεπληρώθη, γενόμενος μηνοειδὴς καὶ ἀστέρων τινῶν ἐκφανέντων
.
.
.
οι Αθηναίοι στον Αστακό Ακαρνανίας
(Θουκυδίδης Ιστορία του Πελοπονησσιακου Πολέμου,Βιβλίο β',30.1)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
30] [30.1] τότε οι Αθηναίοι που ακόμη ήταν στα εκατό πλοία περιπολουντες την Πελοπόννησο και το Σολλιο πόλη προσκείμενη στους Κορινθίους κυριευουν και το παραδίνουν στους Παλαιρεις Ακαρνάνες μόνοι τη γη και τη πόλη να κατεχουν.
Και τον Αστακό,τον οποίο ο Ευαρχος τυραννος εξουσίαζε,αφού εξολοκλήρου κατέλαβαν
κι αυτόν έδιωξαν το μέρος στη συμμαχία προσαρτησαν
[30] [30.1] Οἱ δ’ ἐν ταῖς ἑκατὸν ναυσὶν Ἀθηναῖοι ἔτι ὄντες περὶ Πελοπόννησον Σόλλιόν τε Κορινθίων πόλισμα αἱροῦσι καὶ παραδιδόασι Παλαιρεῦσιν Ἀκαρνάνων μόνοις τὴν γῆν καὶ πόλιν νέμεσθαι·
καὶ Ἀστακόν, ἧς Εὔαρχος ἐτυράννει, λαβόντες κατὰ κράτος καὶ ἐξελάσαντες αὐτὸν τὸ χωρίον ἐς τὴν ξυμμαχίαν προσεποιήσαντο.
.
.
.
Φωτογράφιση
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι Έρωτες)
3 Tableaux Vivants
(Greek, English, Francais, German, Italian, Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ήρθε η γυναίκα στο σπίτι του,την πηγε στη κρεβατοκάμαρα,αυτός κάθισε σε μια καρέκλα,σκηνοθέτησε τη γυναίκα απέναντι του στο κρεβατι σε τρεις στάσεις,
-ακίνητη κάθε φορά θέλω,της είπε,
διάρκεια κάθε στάσης 30',
και σε κάθε στάση επαναλαμβανονταν η μουσική για πιάνο Fur Elise του Ludwig van Beethoven,
στο τέλος πλήρωσε τη γυναίκα,
της είπε να σβήσει τα φώτα πριν φυγει,και έμεινε πολύ ώρα στο σκοτάδι
.
.
(Whimsical Loves)
3 Tableaux Vivants
the woman came to his house, he took her to the bedroom, he sat on a chair, he directed the woman opposite from him on the bed in three positions,
- I want you to be still every time, he told her,
the duration of each scene 30',
and at each scene the piano music Fur Elise by Ludwig van Beethoven was repeated,
in the end he paid the woman,
he told her to turn off the lights before she is leaving, and he stayed a long time in the dark
.
.
(Amours fantasques)
3 Tableaux Vivants
la femme est venue chez lui, il l'a emmenée dans la chambre, il s'est assis sur une chaise, il a dirigé la femme en face de lui sur le lit dans trois positions,
- Je veux que tu restes immobile à chaque fois, lui a-t-il dit,
la durée de chaque scène 30',
et à chaque scène la musique pour piano Fur Elise de Ludwig van Beethoven était répétée,
à la fin il a payé la femme,
il lui a dit d'éteindre les lumières avant de partir, et il est resté longtemps dans le noir
.
.
(Whimsical Loves)
3 Tableaux Vivants
Die Frau kam zu ihm nach Hause, er führte sie ins Schlafzimmer, er setzte sich auf einen Stuhl, er dirigierte die Frau ihm gegenüber auf dem Bett in drei Positionen,
- Ich möchte, dass du jedes Mal still bist, sagte er ihr,
die Dauer jeder Szene 30',
und in jeder Szene wurde die Klaviermusik Für Elise von Ludwig van Beethoven wiederholt,
am Ende bezahlte er die Frau,
er sagte ihr, sie solle das Licht ausmachen, bevor sie ging, und er blieb lange Zeit im Dunkeln
.
.
(Amori capricciosi)
3 Tableaux Vivants
la donna venne a casa sua, lui la portò in camera da letto, si sedette su una sedia, guidò la donna di fronte a lui sul letto in tre posizioni,
- Voglio che tu stia ferma ogni volta, le disse,
la durata di ogni scena 30',
e a ogni scena veniva ripetuta la musica per pianoforte Per Elisa di Ludwig van Beethoven,
alla fine pagò la donna,
le disse di spegnere le luci prima di andarsene, e rimase a lungo al buio
.
.
(Amores caprichosos)
3 Tableaux Vivants
La mujer llegó a su casa, la llevó al dormitorio, se sentó en una silla, dirigió a la mujer que estaba frente a él en la cama en tres posiciones,
- Quiero que te quedes quieta todo el tiempo, le dijo,
la duración de cada escena 30',
y en cada escena se repetía la música de piano Para Elisa de Ludwig van Beethoven,
al final le pagó a la mujer,
le dijo que apagara las luces antes de irse, y se quedó un largo rato en la oscuridad
.
.
(Whimsical Loves)
3 Tableaux Vivants
a mulher chegou em sua casa, ele a levou para o quarto, sentou-se em uma cadeira, dirigiu a mulher oposta a ele na cama em três posições,
- Quero que você fique parada o tempo todo, ele disse a ela,
a duração de cada cena 30',
e em cada cena a música de piano Fur Elise de Ludwig van Beethoven era repetida,
no final ele pagou a mulher,
ele disse a ela para apagar as luzes antes de sair, e ele ficou muito tempo no escuro
.
.
.
αρχαία Κοροντα,ναυπηγεία Οινιάδες,Εχινάδες νήσοι,
Θουκυδίδης Ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου,βιβλίο β',202.1-6
(Η Εκστρατεια των Αθηναίων στην Ακαρνανία,στον Αστακό,στα Κοροντα,(Χρυσοβίτσα),η προσχωση των Εχινάδων νήσων από τον Αχελώο, και η προέλευση του ονόματος της Ακαρνανίας)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[102] [102.1] Τότε οι Αθηναίοι που ήταν στη Ναύπακτο τον ίδιο χειμώνα ,επειδή το ναυτικό των Πελοποννησιων απομακρύνθηκε,υπό την αρχηγία του Φορμιωνα εκστρατευσαν παραπλέοντας στον Αστακό και κάνοντας αποβαση,στην μεσα χώρα της Ακαρνανίας με τετρακόσιους οπλίτες Αθηναίους αυτούς απ'τα καράβια,και με τετρακόσιους Μεσσηνιους,
και απ'το Στρατό και τα Κοροντα κι άλλα μέρη τους άντρες που δεν θεωρουσαν να'ναι υποστηρικτες τους έδιωξαν,και τον Κύνητα του Θεολύτου στα Κοροντα αφού αποκατεστησαν στην εξουσία αναχώρησαν πάλι για τα καράβια τους,
[102.2]γιατί στη χώρα των Οινιαδων που πάντα απ'τους Ακαρνάνες ήταν οι μόνοι εχθρικοί δεν θεώρησαν δυνατό ενώ ήταν χειμωνας να εκστρατευσουν,γιατί ο Αχελώος ποταμός ρέοντας απ'το όρος της Πίνδου διαμέσου της Δολοπιας και των Ἀγραίων καὶ των Ἀμφιλόχων και μέσα απ'την Ακαρνανικη πεδιάδα,από πάνω παραδίπλα από τη πόλη του Στρατου,στη θαλασσα χύνεται κοντά στους Οινιάδας,και στη πόλη τους γύρω με τα νερά λιμνάζει,την οποία αδιαβατη κάνει απ'το νερό χειμώνα για εκστρατεία,
[102.3]επίσης βρίσκονται και τα πιο πολλα νησιά των Εχινάδων αντίκρυ ακριβώς απ'τους Οινιάδες απεχοντας απ'τις εκβολές του Αχελώου ελάχιστα,ούτως ώστε αφού ο ποταμός πολυ μεγάλος όντας πάντα κάνει προσχωσεις κι εχουν τα νησιά γινει ξηρα,είναι αναμενόμενο δε κι όλα σε μικρό χρόνο αυτό να πάθουν,
[102.4] γιατί και το ρευμα
εχει μεγαλη ορμη και πολύ και θολωμενο με χώμα ειναι,κι επίσης τα νησιά είναι το ένα κοντά στ'αλλο,και το'να μετά τ'αλλο για να γίνει προσχωση,(με το να μην είναι διασκορπισμένα),
σε διασυνδεση είναι,διαδοχικά το'να μετά τ'αλλο και δεν βρίσκονται σε σειρά,ουτ'εχουν απ' ευθείας διεξοδους του νερου προς το πελαγο,
[102.5]έρημα δε είναι κι όχι μεγάλα,επίσης λένε και στον Αλκμεωνα του Αμφιάραο όταν περιπλανιόταν μετά το φόνο της μάνας του,ο Απόλλωνας αυτή τη γη με χρησμό του'πε να κατοικισει,υποδεικνύοντας του ότι δεν θ'απαλλαχτει απ'τις τύψεις του,πριν βρει ένα μέρος τέτοιο βρει να κατοικισει
αφού σκότωσε τη μάνα που μήτε ποτέ ο ήλιος να βλέπει μήτε ξηρά να'ναι,καθώς κάθε άλλο μ'αυτο μιασμενο
[102.6] αυτός δε σε απορία ήταν,όπως λένε,αμεσως όμως προσεκτικα κοιταξε τη προσχωση αυτή του Αχελώου,και του φανηκε γι'αυτόν επαρκή να καλύψει τη σωματική του διατροφή αφου από τότε
που σκότωσε τη μάνα του πολύ καιρό περιπλανιόταν,κι αφού εμεινε να κατοικισει εκεί στους τόπους γύρω απ'τους Οινιάδας εξουσίαζε κι απ'τον Ακαρνανα το παιδί του στη χώρα άφησε τ'ονομα,
τέτοια λοιπόν λεγόμενα για τον Αλκμεωνα σε μας έφτασαν.
[102] [102.1] Οἱ δὲ ἐν Ναυπάκτῳ Ἀθηναῖοι τοῦ αὐτοῦ χειμῶνος, ἐπειδὴ τὸ τῶν Πελοποννησίων ναυτικὸν διελύθη, Φορμίωνος ἡγουμένου ἐστράτευσαν, παραπλεύσαντες ἐπ’ Ἀστακοῦ καὶ ἀποβάντες, ἐς τὴν μεσόγειαν τῆς Ἀκαρνανίας τετρακοσίοις μὲν ὁπλίταις Ἀθηναίων τῶν ἀπὸ τῶν νεῶν, τετρακοσίοις δὲ Μεσσηνίων, καὶ ἔκ τε Στράτου καὶ Κορόντων καὶ ἄλλων χωρίων ἄνδρας οὐ δοκοῦντας βεβαίους εἶναι ἐξήλασαν, καὶ Κύνητα τὸν Θεολύτου ἐς Κόροντα καταγαγόντες ἀνεχώρησαν πάλιν ἐπὶ τὰς ναῦς. [102.2] ἐς γὰρ Οἰνιάδας αἰεί ποτε πολεμίους ὄντας μόνους Ἀκαρνάνων οὐκ ἐδόκει δυνατὸν εἶναι χειμῶνος ὄντος στρατεύειν· ὁ γὰρ Ἀχελῷος ποταμὸς ῥέων ἐκ Πίνδου ὄρους διὰ Δολοπίας καὶ Ἀγραίων καὶ Ἀμφιλόχων καὶ διὰ τοῦ Ἀκαρνανικοῦ πεδίου, ἄνωθεν μὲν παρὰ Στράτον πόλιν, ἐς θάλασσαν δ’ ἐξιεὶς παρ’ Οἰνιάδας καὶ τὴν πόλιν αὐτοῖς περιλιμνάζων, ἄπορον ποιεῖ ὑπὸ τοῦ ὕδατος ἐν χειμῶνι στρατεύειν. [102.3] κεῖνται δὲ καὶ τῶν νήσων τῶν Ἐχινάδων αἱ πολλαὶ καταντικρὺ Οἰνιαδῶν τοῦ Ἀχελῴου τῶν ἐκβολῶν οὐδὲν ἀπέχουσαι, ὥστε μέγας ὢν ὁ ποταμὸς προσχοῖ αἰεὶ καὶ εἰσὶ τῶν νήσων αἳ ἠπείρωνται, ἐλπὶς δὲ καὶ πάσας οὐκ ἐν πολλῷ τινὶ ἂν χρόνῳ τοῦτο παθεῖν· [102.4] τό τε γὰρ ῥεῦμά ἐστι μέγα καὶ πολὺ καὶ θολερόν, αἵ τε νῆσοι πυκναί, καὶ ἀλλήλαις τῆς προσχώσεως [τῷ μὴ σκεδάννυσθαι] ξύνδεσμοι γίγνονται, παραλλὰξ καὶ οὐ κατὰ στοῖχον κείμεναι, οὐδ’ ἔχουσαι εὐθείας διόδους τοῦ ὕδατος ἐς τὸ πέλαγος. [102.5] ἐρῆμοι δ’ εἰσὶ καὶ οὐ μεγάλαι. λέγεται δὲ καὶ Ἀλκμέωνι τῷ Ἀμφιάρεω, ὅτε δὴ ἀλᾶσθαι αὐτὸν μετὰ τὸν φόνον τῆς μητρός, τὸν Ἀπόλλω ταύτην τὴν γῆν χρῆσαι οἰκεῖν, ὑπειπόντα οὐκ εἶναι λύσιν τῶν δειμάτων πρὶν ἂν εὑρὼν ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ κατοικίσηται ἥτις ὅτε ἔκτεινε τὴν μητέρα μήπω ὑπὸ ἡλίου ἑωρᾶτο μηδὲ γῆ ἦν, ὡς τῆς γε ἄλλης αὐτῷ μεμιασμένης. [102.6] ὁ δ’ ἀπορῶν, ὥς φασι, μόλις κατενόησε τὴν πρόσχωσιν ταύτην τοῦ Ἀχελῴου, καὶ ἐδόκει αὐτῷ ἱκανὴ ἂν κεχῶσθαι δίαιτα τῷ σώματι ἀφ’ οὗπερ κτείνας τὴν μητέρα οὐκ ὀλίγον χρόνον ἐπλανᾶτο. καὶ κατοικισθεὶς ἐς τοὺς περὶ Οἰνιάδας τόπους ἐδυνάστευσέ τε καὶ ἀπὸ Ἀκαρνᾶνος παιδὸς ἑαυτοῦ τῆς χώρας τὴν ἐπωνυμίαν ἐγκατέλιπεν. τὰ μὲν περὶ Ἀλκμέωνα τοιαῦτα λεγόμενα παρελάβομεν.
.
.
. Στράτου καὶ Κορόντων καὶ ἄλλων χωρίων ἄνδρας οὐ δοκοῦντας βεβαίους εἶναι ἐξήλασαν, καὶ Κύνητα τὸν Θεολύτου ἐς Κόροντα καταγαγόντες ἀνεχώρησαν πάλιν ἐπὶ τὰς ναῦς. [102.2] ἐς γὰρ Οἰνιάδας αἰεί ποτε πολεμίους ὄντας μόνους Ἀκαρνάνων οὐκ ἐδόκει δυνατὸν εἶναι χειμῶνος ὄντος στρατεύειν· ὁ γὰρ Ἀχελῷος ποταμὸς ῥέων ἐκ Πίνδου ὄρους διὰ Δολοπίας καὶ Ἀγραίων καὶ Ἀμφιλόχων καὶ διὰ τοῦ Ἀκαρνανικοῦ πεδίου, ἄνωθεν μὲν παρὰ Στράτον πόλιν, ἐς θάλασσαν δ’ ἐξιεὶς παρ’ Οἰνιάδας καὶ τὴν πόλιν αὐτοῖς περιλιμνάζων, ἄπορον ποιεῖ ὑπὸ τοῦ ὕδατος ἐν χειμῶνι στρατεύειν. [102.3] κεῖνται δὲ καὶ τῶν νήσων τῶν Ἐχινάδων αἱ πολλαὶ καταντικρὺ Οἰνιαδῶν τοῦ Ἀχελῴου τῶν ἐκβολῶν οὐδὲν ἀπέχουσαι, ὥστε μέγας ὢν ὁ ποταμὸς προσχοῖ αἰεὶ καὶ εἰσὶ τῶν νήσων αἳ ἠπείρωνται, ἐλπὶς δὲ καὶ πάσας οὐκ ἐν πολλῷ τινὶ ἂν χρόνῳ τοῦτο παθεῖν· [102.4] τό τε γὰρ ῥεῦμά ἐστι μέγα καὶ πολὺ καὶ θολερόν, αἵ τε νῆσοι πυκναί, καὶ ἀλλήλαις τῆς προσχώσεως [τῷ μὴ σκεδάννυσθαι] ξύνδεσμοι γίγνονται, παραλλὰξ καὶ οὐ κατὰ στοῖχον κείμεναι, οὐδ’ ἔχουσαι εὐθείας διόδους τοῦ ὕδατος ἐς τὸ πέλαγος. [102.5] ἐρῆμοι δ’ εἰσὶ καὶ οὐ μεγάλαι. λέγεται δὲ καὶ Ἀλκμέωνι τῷ Ἀμφιάρεω, ὅτε δὴ ἀλᾶσθαι αὐτὸν μετὰ τὸν φόνον τῆς μητρός, τὸν Ἀπόλλω ταύτην τὴν γῆν χρῆσαι οἰκεῖν, ὑπειπόντα οὐκ εἶναι λύσιν τῶν δειμάτων πρὶν ἂν εὑρὼν ἐν ταύτῃ τῇ χώρᾳ κατοικίσηται ἥτις ὅτε ἔκτεινε τὴν μητέρα μήπω ὑπὸ ἡλίου ἑωρᾶτο μηδὲ γῆ ἦν, ὡς τῆς γε ἄλλης αὐτῷ μεμιασμένης. [102.6] ὁ δ’ ἀπορῶν, ὥς φασι, μόλις κατενόησε τὴν πρόσχωσιν ταύτην τοῦ Ἀχελῴου, καὶ ἐδόκει αὐτῷ ἱκανὴ ἂν κεχῶσθαι δίαιτα τῷ σώματι ἀφ’ οὗπερ κτείνας τὴν μητέρα οὐκ ὀλίγον χρόνον ἐπλανᾶτο. καὶ κατοικισθεὶς ἐς τοὺς περὶ Οἰνιάδας τόπους ἐδυνάστευσέ τε καὶ ἀπὸ Ἀκαρνᾶνος παιδὸς ἑαυτοῦ τῆς χώρας τὴν ἐπωνυμίαν ἐγκατέλιπεν. τὰ μὲν περὶ Ἀλκμέωνα τοιαῦτα λεγόμενα παρελάβομεν.
.
.
.
Λουκιανός ,Εταιρικοί Διάλογοι
-Μύρτιον και Πάμφιλος και Δώρις-
-μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μύρτιο
κανεις γαμο,Παμφιλε,με
του Φείδωνα τού
εφοπλιστη
τη κόρη,και λένε πως ήδη έχεις κάνει το γαμο,οι τόσοι όρκοι π'ορκιστηκες και τα δάκρυα όλα πάνε σε μια στιγμή,και τώρα ξέχασες μένα τη Μυρτιο,κι αυτά όταν,Παμφιλε,οκτώ μήνες έγκυος είμαι,αυτό λοιπόν κέρδισα απ'τον ερωτα σου,να μου φουσκώσεις τη κοιλιά και σε λίγο να πρεπει μωρό να θρέψω,
πράγμα για εταίρα δύσκολο,αν μάλιστα γεννηθει σερνικό,Πάμφιλο θα τ'ονομασω,να'χω παρηγοριά του έρωτα σου,και κάποτε θα σε κατηγορει πως άπιστος ήσουνα στην άθλια δυστυχή μάνα του,και να ξέρεις,πως δεν παντρευεσαι όμορφη κοπέλα,γιατί προχθες στα Θεσμοφόρια την είδα με τη μάνα της,μη ξέροντας ακόμα πως για αιτια της ποτέ δεν θα ξαναδώ τον Πάμφιλο,και συ πρώτα πρώτα κοίταξε την και το πρόσωπο και τα μάτια της δες,δεν σε κοροϊδεύω,πως είναι γλαρωμενα κι αλλοιθωρα το'να να κοιτάζει τ'αλλο,
μάλλον τον Φειδωνα τον πατέρα της νύφης τον έχεις δει,το πρόσωπο του το ξέρεις,ώστε δεν είναι ανάγκη και τη κόρη να δεις
Πάμφιλος
τι παραληρηματα,Μυρτιο,
είν'αυτά π'ακουω για κόρες και γάμους εφοπλιστικους,
γνωριζω εγώ κάποια η' με γαμψή μύτη η' ομορφη νύφη; η' μήπως ο Φειδωνας απ'την Αλωπεκή,γιατί νομίζω για κείνον λες,κόρη ωραία για γάμο είχε;αλλ'αυτος δεν είναι φίλος με τον πατέρα μου,γιατί θυμάμαι πως τώρα πρόσφατα τον δικασε για ένα ναυτικο συμφωνητικο, ένα τάλαντο,νομίζω,που όφειλε στο πατέρα μου και δεν ήθελε να ξεπληρωσει,κι αυτός τον έσυρε στο ναυτοδικείο,και με δυσκολία το ξεπλήρωσε,όχι όλο,όπως ο πατέρας μου είπε,αλλά κι αν δεχομουν να κάνω γαμο,θ'αφηνα τη κόρη του Δημεα που πέρυσι στρατηγός ήταν,κι ανήψια της μάνα μου ήταν,για να κάνω γαμο μ'αυτη του Φειδωνα;από πού τ'ακουσες αυτά;η' ποιες ανόητες ζηλοτυπιες απ'το μυαλό σου έβγαλες και πολεμάς σκιές;
Μύρτιο
λοιπόν δεν κάνεις γαμο, Παμφιλε;
Πάμφιλος
τρελάθηκες,Μύρτιο,ἢ μεθυσμένη είσαι,αν και χτες δεν ήπιαμε πολυ .
Μύρτιο
αυτή η Δώρα με στεναχώρησε,γιατί την έστειλα να μου αγοράσει μαλλια για να τα βάλω στη κοιλια και να ευχηθεί στη Λοχεία για μένα,τη Λεσβία είπε ότι συνάντησε,αλλά καλλίτερα η ίδια,Δώρα,λέγε αυτά π'ακουσες,αν αυτά δεν τα'πλασες εσυ
Δῶρα
να γινω κομμάτια,κυρά,αν λέω ψέματα,γιατί όταν κοντά,στο πρυτανείο ήμουνα,με συνάντησε η Λεσβια χαμογελαστη κι ειπε,ο αγαπητικός σας ο Πάμφιλος κάνει γάμο με τη κόρη του Φειδωνα,αν δεν πίστευα,με προέτρεπε ριχνοντας μια ματιά στο στενό σας να δω όλα στεφανωμένα και τις αθλήτριες και το γλέντι και το νυφικό τραγούδι κάποιοι να τραγουδουν
Πάμφιλος
και τι λοιπόν,έριξες ματιά, Δώρα;
Δῶρα
και βέβαια,και τα'δα ολα όπως ειπε
Πάμφιλος
ξέρω την απάτη,ούτε για ολα η Λεσβία,Δώρα,σου'πε ψέματα,και συ τα πραγματικά έχεις πει στη Μυρτιο,όμως μάταια ταραχτηκατε,ουτ'είναι οι γάμοι μου,αλλά τώρα θυμήθηκα οτ'ακουσα τη μάνα μου,όταν χτες γύρισα από σας,να λέει,Παμφιλε,ο συνομηλικος σου ο Χαρμιδης ο γιος του γείτονα Αρισταινετου
κάνει γάμο τωρα και συμαζευεται,εσύ μέχρι πότε με πουτανα θα συζείς;μη δίνοντας σημασια σ'αυτα που μου'πε έπεσα για ύπνο,
έπειτα χαράματα έφυγα απ'το σπίτι,και τιποτα δεν είδα απ'αυτα που η Δωρα υστερα ειδε,αν δεν πιστεύεις,τραβά αμέσως,Δώρα,και δες προσεκτικα όχι το στενό,αλλά τη πόρτα,ποια απ'τις δυο είναι στεφανωμενη,γιατί θα βρεις αυτή των γειτόνων να είναι.
Μύρτιο
μ'εσωσες,Παμφιλε,γιατί θα κρεμιομουν,αν κάτι τέτοιο γινονταν
Πάμφιλος
αλλα δεν θα γίνονταν,μήτε έτσι θα τρελενομουν,ώστε να ξεχάσω τη Μυρτιο,και μάλιστα όταν τωρα είναι έγκυος στο παιδί μου.
Μύρτιον
[1] γαμεῖς, ὦ Πάμφιλε, τὴν Φείδωνος τοῦ ναυκλήρου θυγατέρα καὶ ἤδη σε γεγαμηκέναι φασίν· οἱ τοσοῦτοι δὲ ὅρκοι οὓς ὤμοσας καὶ τὰ δάκρυα ἐν ἀκαρεῖ πάντα οἴχεται, καὶ ἐπιλέλησαι Μυρτίου νῦν, καὶ ταῦτα, ὦ Πάμφιλε, ὁπότε κύω μῆνα ὄγδοον ἤδη. τοῦτο γοῦν καὶ μόνον ἐπριάμην τοῦ σοῦ ἔρωτος, ὅτι μου τηλικαύτην πεποίηκας τὴν γαστέρα καὶ μετὰ μικρὸν παιδοτροφεῖν δεήσει, πρᾶγμα ἑταίρᾳ βαρύτατον· οὐ γὰρ ἐκθήσω [p. 282] τὸ τεχθέν, καὶ μάλιστα εἰ ἄρρεν γένοιτο, ἀλλὰ Πάμφιλον ὀνομάσασα ἐγὼ μὲν ἕξω παραμύθιον τοῦ ἔρωτος, σοὶ δὲ ὀνειδιεῖ ποτε προσελθὼν ἐκεῖνος, ὡς ἄπιστος γεγένησαι περὶ τὴν ἀθλίαν αὐτοῦ μητέρα. γαμεῖς δ᾽ οὐ καλὴν παρθένον· εἶδον γὰρ αὐτὴν ἔναγχος ἐν τοῖς Θεσμοφορίοις μετὰ τῆς μητρός, οὐδέπω εἰδυῖα ὅτι δι᾽ αὐτὴν οὐκέτι ὄψομαι Πάμφιλον. καὶ σὺ δ᾽ οὖν πρότερον ἰδοῦ αὐτὴν καὶ τὸ πρόσωπον καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἰδέ, μή σε ἀνιάτω, εἰ πάνυ γλαυκοῦς ἔχει αὐτοὺς μηδὲ ὅτι διάστροφοί εἰσι καὶ ἐς ἀλλήλους ὁρῶσι· μᾶλλον δὲ τὸν Φείδωνα ἑώρακας τὸν πατέρα τῆς νύμφης, τὸ πρόσωπον αὐτοῦ οἶσθα, ὥστε οὐδὲν ἔτι δεήσει τὴν θυγατέρα ἰδεῖν.
Πάμφιλος
[2] ἔτι σου ληρούσης, ὦ Μύρτιον, ἀκούσομαι παρθένους καὶ γάμους ναυκληρικοὺς διεξιούσης; ἐγὼ [p. 237] δὲ ἢ σιμήν τινα ἢ καλὴν νύμφην οἶδα; ἢ ὅτι Φείδων ὁ Ἀλωπεκῆθεν—οἶμαι γὰρ ἐκεῖνον λέγειν σε—θυγατέρα ὅλως εἶχεν ὡραίαν ἤδη γάμου; ἀλλ᾽ οὐδὲ φίλος ἐστὶν οὗτος τῷ πατρί· μέμνημαι γὰρ ὡς πρῴην ἐδικάσατο περὶ συμβολαίου ναυτικοῦ· τάλαντον, οἶμαι, ὀφείλων γὰρ τῷ πατρὶ οὐκ ἤθελεν ἐκτίνειν, ὁ δὲ παρὰ τοὺς ναυτοδίκας ἀπήγαγεν αὐτόν, καὶ μόλις ἐξέτισεν αὐτό, οὐδ᾽ ὅλον, ὡς ὁ πατὴρ ἔφασκεν. εἰ δὲ καὶ γαμεῖν ἐδέδοκτό μοι, τὴν Δημέου θυγατέρα τὴν τοῦ πέρυσιν ἐστρατηγηκότος ἀφείς, καὶ ταῦτα πρὸς μητρὸς ἀνεψιὰν οὖσαν, τὴν Φείδωνος ἐγάμουν ἄν; σὺ δὲ πόθεν ταῦτα ἤκουσας; ἢ τινὰς σεαυτῇ, ὦ Μύρτιον, κενὰς ζηλοτυπίας σκιαμαχοῦσα ἐξεῦρες;
Μύρτιον
[3] οὔκουν γαμεῖς, ὦ Πάμφιλε;
Πάμφιλος
μέμηνας, ὦ Μύρτιον, ἢ κραιπαλᾷς; καίτοι χθὲς οὐ πάνυ ἐμεθύσθημεν.
Μύρτιον
ἡ Δωρὶς αὕτη ἐλύπησέ με· πεμφθεῖσα γὰρ [p. 283] ὡς ἔρια ὠνήσαιτό μοι ἐπὶ τὴν γαστέρα καὶ εὔξαιτο τῇ Λοχείᾳ ὡς ὑπὲρ ἐμοῦ, Λεσβίαν ἔφη ἐντυχοῦσαν αὐτῇ ... μᾶλλον δὲ σὺ αὐτή, ὦ Δωρί, λέγε ἅπερ ἀκήκοας, εἴ γε μὴ ἐπλάσω ταῦτα.
Δῶρις
ἀλλ᾽ ἐπιτριβείην, ὦ δέσποινα, εἴ τι ἐψευσάμην· ἐπεὶ γὰρ κατὰ τὸ πρυτανεῖον ἐγενόμην, ἐνέτυχέ μοι ἡ Λεσβία μειδιῶσα καὶ φησίν, Ὁ ἐραστὴς ὑμῶν ὁ Πάμφιλος γαμεῖ τὴν Φείδωνος θυγατέρα· εἰ δὲ ἀπιστοίην, ἠξίου με παρακύψασαν ἐς τὸν στενωπὸν ὑμῶν ἰδεῖν πάντα κατεστεφανωμένα καὶ αὐλητρίδας καὶ θόρυβον καὶ ὑμέναιον
ᾄδοντάς τινας.
Πάμφιλος
τί οὖν; παρέκυψας, ὦ Δωρί;
Δῶρις
καὶ μάλα, καὶ εἶδον ἅπαντα ὡς ἔφη.
Πάμφιλος
[4] μανθάνω τὴν ἀπάτην· οὔτε πάντα ἡ Λεσβία, Δωρί, πρὸς σὲ ἐψεύσατο καὶ σὺ τἀληθῆ ἀπήγγελκας Μυρτίῳ. πλὴν μάτην γε ἐταράχθητε οὔτε γα χρ παρ᾽ [p. 238] ἡμῖν οἱ γάμοι, ἀλλὰ νῦν ἀνεμνήσθην ἀκούσας τῆς μητρός, ὁπότε χθὲς ἀνέστρεψα παρ᾽ ὑμῶν· ἔφη γάρ, Ὦ Πάμφιλε, ὁ μὲν ἡλικιώτης σοι Χαρμίδης τοῦ γείτονος Αρισταινέτου υἱὸς γαμεῖ ἤδη καὶ σωφρονεῖ, σὺ δὲ μέχρι τίνος ἑταίρᾳ σύνει; τοιαῦτα παρακούων αὐτῆς ἐς ὕπνον κατηνέχθην· εἶτα ἕωθεν προῆλθον ἀπὸ τῆς οἰκίας, ὥστε οὐδὲν εἶδον ὧν ἡ Δωρὶς ὕστερον εἶδεν. εἰ δὲ ἀπιστεῖς, αὖθις ἀπελθοῦσα, ὦ Δωρί, ἀκριβῶς ἰδὲ μὴ τὸν στενωπόν, ἀλλὰ τὴν θύραν, ποτέρα ἐστὶν ἡ κατεστεφανωμένη· εὑρήσεις γὰρ τὴν τῶν γειτόνων.
Μύρτιον
Ἀπέσωσας, ὦ Πάμφιλε· ἀπηγξάμην γὰρ ἄν, εἴ τι τοιοῦτο ἐγένετο.
Πάμφιλος
ἀλλ᾽ οὐκ ἂν ἐγένετο, μηδ᾽ οὕτω μανείην, ὡς ἐκλαθέσθαι Μυρτίου, καὶ ταῦτα ἤδη μοι κυούσης παιδίον.
.
.
.
(Τρία παραξενα έθνη του Ηροδότου στην Αφρικη)
-Γινδανες,Λωτοφάγοι,Μαχλυες-
Ηρόδοτος,Ιστορίαι,βιβλίο 4,Μελπομένη,4.176.1-177.1-178.1
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[4.176.1]από τούτους τους Μακέους επόμενοι οι Γινδᾶνες ειναι,των οποίων οι γυναίκες γύρω απ'τον αστραγαλο καθεμια φοράει βραχιόλια δερμάτινα για αυτό το λόγο,όπως λένε:
για κάθε άντρα που σμίγει βραχιόλι δένει,κι αυτή που θα'χει τα πιο πολλά,αυτή θεωρείται η πιο καλή να είναι αφού από τους πιο πολλούς άντρες αγαπηθηκε
[4.177.1] το ακρωτήριο που προεξέχει στη θάλασσα αυτών των Γινδανων κατοικούν οι Λωτοφάγοι,οι οποίοι ζουν τρώγοντας μόνο το καρπό του λωτού,ο καρπός του λωτού έχει μέγεθος όσο αυτός του μαστιχοδεντρου,στη γλυκυτητα με τον καρπο της χουρμαδιας παρόμοιος,κάνουν δε απ'τον καρπό αυτό οι
Λωτοφάγοι καὶ κρασί
[4.178.1]από τους Λωτοφάγους επόμενοι παραλιακά είναι οι Μάχλυες,κι αυτοί με το λωτό τρέφονται,αλλά λιγότερο απ'αυτούς που προηγούμενα ανέφερα,
και κατοικούν κοντά σ'ενα ποταμό που τ'ονομα του είναι Τρίτων,αυτός εκβάλλει μεσα σε μια μεγαλη λίμνη την Τριτωνιδα,μεσα σ'αυτη,ένα νησί,τ'ονομα Φλά,αυτό το νησί οι Λακεδαιμόνιοι,λένε,πως με χρησμό το κατείχαν
[4.176.1] Μακέων δὲ τούτων ἐχόμενοι Γινδᾶνες εἰσί, τῶν αἱ γυναῖκες περισφύρια δερμάτων πολλὰ ἑκάστη φορέει κατὰ τοιόνδε τι, ὡς λέγεται· κατ᾽ ἄνδρα ἕκαστον μιχθέντα περισφύριον περιδέεται· ἣ δὲ ἂν πλεῖστα ἔχῃ, αὕτη ἀρίστη δέδοκται εἶναι ὡς ὑπὸ πλείστων ἀνδρῶν φιληθεῖσα.
[177.1] Ἀκτὴν δὲ προέχουσαν ἐς τὸν πόντον τούτων τῶν Γινδάνων νέμονται Λωτοφάγοι, οἳ τὸν καρπὸν μοῦνον τοῦ λωτοῦ τρώγοντες ζώουσι. ὁ δὲ τοῦ λωτοῦ καρπὸς ἐστὶ μέγαθος ὅσον τε τῆς σχίνου, γλυκύτητα δὲ τοῦ φοίνικος τῷ καρπῷ προσείκελος. ποιεῦνται δὲ ἐκ τοῦ καρποῦ τούτου οἱ Λωτοφάγοι καὶ οἶνον.
[4.178.1] Λωτοφάγων δὲ τὸ παρὰ θάλασσαν ἔχονται Μάχλυες, τῷ λωτῷ μὲν καὶ οὗτοι χρεώμενοι, ἀτὰρ ἧσσον γε τῶν πρότερον λεχθέντων, κατήκουσι δὲ ἐπὶ ποταμὸν μέγαν τῷ οὔνομα Τρίτων ἐστί· ἐκδιδοῖ δὲ οὗτος ἐς λίμνην μεγάλην Τριτωνίδα. ἐν δὲ αὐτῇ, νῆσος ἔνι τῇ, οὔνομα Φλά. ταύτην δὲ τὴν νῆσον Λακεδαιμονίοισι φασὶ λόγιον εἶναι κτίσαι.
.
.
.
Η Κάρμεν Κατερινα στα Λαδάδικα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Μνήμες Θεσσαλονίκης)
πήγαινα στη Κάρμεν στα Λαδάδικα,μελαχροινή,μέτριο ανάστημα,σγουρά μαυρα μαλλιά,μαύρα μεγάλα μάτια,όμορφη,εγώ 19,εκείνη 20,το όνομα Κάρμεν,μου είπε,της το'δωσε ενας πελατης,κάπως μεγάλος,με γυαλιά μυωπίας,από την όπερα του Μπιζέ Κάρμεν,αρέσει στη πιάτσα στο επάγγελμα,
-γι'αυτό το κράτησα,με περνουν για Σπανιολα,άλλοι για Βραζιλιάνα,ανάλογα τη φαντασίωση,τα γούστα του καθενός,το πραγματικό μου είναι Κατερίνα,Σερραια-
όταν της είπα πως ζωγράφιζα μου είπε:
-αγόρι μου,να'ρχεσαι και δεν θα σου περνω χρήματα,να με ζωγραφίζεις,
έχω ένα πορτραίτο της το μόνο που κράτησα,αυτό που έκανα με την τεχνοτροπία του Μπουζιάνη,
μια μέρα η Κάρμεν μου ζήτησε να τη φιλοξενήσω ένα σαββατοκύριακο σπίτι μου,δέχτηκα,
ήρθε,ήταν μια κανονική κοπέλα,
-θα μείνω,μου είπε,είχε ένα όμορφο γλυκό χαμόγελο,μόνο με ένα όρο,δεν θα κάνουμε έρωτα,έρωτα μόνο στο σπίτι,θέλω να είμαι η κοπέλα σου,σε διάλεξα να το ζήσω,όπως οι άλλες κοπέλες της ηλικίας μου,της κοινωνίας να είμαι,συμφώνησα,
μαγείρεψε,έπλυνε τα ρούχα μου,ήπιαμε καφέ στο μπαλκόνι,βόλτα στη παραλιακή,στο Λευκό Πύργο φωτογραφηθηκαμε στους υπαίθριους φωτογράφους,ήπιαμε καφέ στην Αριστοτέλους,
αγόρασε μια φούστα και παπούτσια στην Τσιμιτσκη,είδαμε σινεμά στο cine Odeon,φάγαμε μπουγάτσα,αγόρασα το δίσκο με την Κάρμεν του Μπιζε,στο σπίτι τον έβαλα στο πικ-απ και τον ακούσαμε,στη Χαμπανερα σηκώθηκε και χόρεψε,κοιμηθήκαμε στο ίδιο κρεβάτι,όλη τη νύχτα μού κρατούσε το χέρι,εγώ πολύ ώρα έμεινα ξάγρυπνος και την κοιτούσα,
το πρωί την άλλη μέρα με φιλισε,-σ'ευχαριστω,αγόρι μου,μου είπε,τώρα γυρίζω στο σπίτι,
την συνόδεψα μέχρι την Εγνατίας,
-δεν θα πάρω το λεωφορείο,θα πάω με τα πόδια,γυρνα σπίτι,μου είπε,
γύρισα σπίτι,ξάπλωσα στο κρεβάτι στο μέρος που είχε ξαπλώσει κι εκείνη,και κοιμηθηκα,
μετα από λίγες μέρες πηγα στα Λαδαδικα στο σπίτι,ήταν κλειστό,μια χοντρή αλυσίδα στη πόρτα,ρώτησα τι έγινε,
-για την Κάρμεν ήρθες;μου είπε καποιος,πάει,χάθηκε,απ'τη μέρα που έγινε το επισοδειο,ένας νταβατζης τη χτύπησε ασχημα,κλωτσιές στη κοιλιά μαχαίρι,τη χαρακωσε,πλάκωσε η αστυνομία,εκείνος ξέφυγε αλλά,είπανε,πιο κάτω τον πιάσανε,ήρθε ασθενοφόρο,την πήραν με φορείο,
ρώτησα και άλλους εκεί γύρω,όλοι το ίδιο μου είπαν,
από τότε ποτέ πια δεν ξαναείδα την κοπέλα μου Κάρμεν Κατερινα,
μόνο πολλές φορές βάζω και ακούω την Κάρμεν του Μπιζέ,την Χαμπανερα,
ποτέ δεν την ξέχασα
.
.
.
Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Close-ups
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στη τσιγκινη λεκανη σταζει το ρολοι τα δευτερολεπτα του,
στο δωματιο ενας μεγαλος καθρεφτης,λιγοστο φως,μια
νεα γυναικα φορωντας ενα ασπρο μακρυ νυχτικο μπαινει,
πηγαινει στον καθρεφτη,βαφει τα χειλη της,ακουγονται
καθαρα οι σταγονες που πεφτουν στη λεκανη,ενα δεκαχρονο
παιδι ανοιγει τη πορτα και μπαινει στο δωματιο,καθεται ορθιο
διπλα στη γυναικα,τη κοιταζει που βαφεται,αμίλητο,
close-up στα χειλη τής γυναικας,μουσικη φουγκα του Μπαχ,
φλου,σκοτεινιαζει το πλανο
αργότερα το απογευμα
η Mona Lisa Joconda παίζει σκάκι με την Κοιμωμένη Αφροδίτη τού Diego Velazquez
αλλαγή πλανου,
ειμασταν στην εξοχη,ποικιλια σε δεντρα και φυτα και σε ζωα
το υποψιαζομασταν αν και δεν τα βλεπαμε
και πολλα διαφορα πουλια πετουσανε,
και σ'αυτο το θεαμα δεν αντιδρουσαμε ολοι το ιδιο,
αλλιως αντιδρουσαν τσ παιδια,
αλλιως εμεις οι μεγαλοι,
κι απο μας αλλιως οι αντρες
αλλιως οι γυναικες,
κι ουτε
μας ενοχλουσε που αντιδρουσαμε διαφορετικα,
αντιθετα νιωθαμε ικανοποιηση,
ευτυχια,που ειμασταν ζωντα και αψυχα
καθε ενα με τον δικο του τροπο
.
.
.
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Λόγοι
αν θέλεις να κάνεις τους ανθρώπους υπακουους εκπαιδευσε τους
ενεργεις
μαθαίνοντας από την ιστορία
νομίζεις ότι ο κόσμος είναι αυτό,και δεν είναι
τελικά,θελουμε την εξόντωση του αλλου
αυτό που πραγματικά συμβαίνει δεν είναι η αντιπαλότητα ανάμεσα στο αδικο και το δίκαιο,αλλά η αντιπαλότητα μεταξύ δύο δικαιων
ασχολησου με το πεπερασμένο,το άπειρο,τελικά,σού είναι αχρηστο
καταλαβαίνουμε πως η ανθρωπότητα σημερα ποτέ δεν έμαθε από την προηγούμενη Ιστορία της
η αλήθεια δεν υπαρχει,όμως έχει ενδιαφέρον να την ψαχνουμε
η Ιστορία είναι η Πραγματικότητα,και η Πραγματικότητα είναι η Ιστορία
σε καταλαβαίνει,αυτός που δεν σε καταλαβαινει
η μάζα είναι αδιάφορη,είναι αδύνατο να καταλάβει οτιδήποτε
τα δικαιώματα που ζητας εύκολα σου παραχωρούν,αυτό το κάνουν γιατί πολύ γρήγορα,χωρίς να καταλάβεις,τα μετατρέπουν σε αλυσίδες χειρισμου σου
ο άνθρωπος είναι αυτό που κανει
πρέπει η αντίληψη να αντιστοιχεί στη πραγματικότητα
ότι έχει όριο,ξεπερνιέται με κάτι που κι αυτό έχει όριο,που ξεπερνιέται με...
.
.
.
Ο Ηρακλής και η Εχινδα στην Υλαία
(Ηρόδοτος Ιστορίαι βιβλίο 4, Μελπομένη,4.8.1-8.3-9.1,2,3)
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[4.8.1] ... Ἑλλήνων δὲ οἱ τὸν Πόντον οἰκέοντες ὧδε.
οι Έλληνες που τον Πόντο κατοικούν λενε αυτά δω.
...
[4.8.3]απο κει πέρα ο Ηρακλής εφτασε στη χώρα που τώρα Σκυθικη ονομάζεται,κι επειδή έπεσε σε χειμώνα και χιονιά,αφού σκεπάστηκε με τη λεοντή κοιμήθηκε,και οι φοράδες του άρματος του
που βοσκούσαν εκείνη την ώρα εξαφανίστηκαν μ'ένα μυστήριο τροπο.
[4.9.1] όταν ξύπνησε ο Ηρακλής,έψαξε,κι αφού όλη τη χώρα γύρισε τελικά εφτασε στη χώρα που ονομάζεται Υλαία.
εκεί αυτός βρήκε μέσα σε σπηλιά μια μειξοπαρθενη εχινδα με διπλο σωμα,το μέρος πάνω απ'τους γλουτούς γυναικας,και το κάτω από κει φιδιου,
[4.9.2]αφού την είδε κι έμεινε κατάπληκτος την ρώτησε αν κάπου είδε φοράδες να τριγυριζουν,
αυτή του'πε πως αυτή τις έχει και δεν θα του τις δώσει αν πριν δεν σμίξει μ'αυτη,ο Ηρακλής λοιπόν έσμιξε μαζί της μ'αυτη την ανταλλαγη,
[4.9.3] εκείνη συνεχεια ανέβαλλε να δώσει πισω τις φοράδες,επειδή ήθελε πιο πολύ καιρό να συνευρίσκεται με τον Ηρακλη,κι αυτός να τις πάρει πίσω ηθελε και να φύγει,
στο τέλος αυτη του τις έδωσε πισω και του'πε,οι φοράδες αυτές όταν ήρθαν εδώ εγώ τις εσωσα,
το τίμημα της διασωσης
μού το έδωσες,γιατί εχω από σενα τρια παιδια
[4.8.3] ἐνθεῦτεν τὸν Ἡρακλέα ὡς ἀπικέσθαι ἐς τὴν νῦν Σκυθικὴν χώρην καλεομένην (καταλαβεῖν γὰρ αὐτὸν χειμῶνά τε καὶ κρυμόν), ἐπειρυσάμενον [δὲ] τὴν λεοντέην κατυπνῶσαι, τὰς δέ οἱ ἵππους [τὰς] ὑπὸ τοῦ ἅρματος νεμομένας ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ ἀφανισθῆναι θείῃ τύχῃ. [4.9.1] ὡς δ᾽ ἐγερθῆναι τὸν Ἡρακλέα, δίζησθαι, πάντα δὲ τῆς χώρης ἐπεξελθόντα τέλος ἀπικέσθαι ἐς τὴν Ὑλαίην καλεομένην γῆν· ἐνθαῦτα δὲ αὐτὸν εὑρεῖν ἐν ἄντρῳ μειξοπάρθενόν τινα ἔχιδναν διφυέα, τῆς τὰ μὲν ἄνω ἀπὸ τῶν γλουτῶν εἶναι γυναικός, τὰ δὲ ἔνερθε ὄφιος. [4.9.2] ἰδόντα δὲ καὶ θωμάσαντα ἐπειρέσθαι μιν εἴ κου εἶδεν ἵππους πλανωμένας· τὴν δὲ φάναι ἑωυτὴν ἔχειν καὶ οὐκ ἀποδώσειν ἐκείνῳ πρὶν ἤ οἱ μειχθῇναι· τὸν δὲ Ἡρακλέα μιχθῆναι ἐπὶ τῷ μισθῷ τούτῳ. [4.9.3] κείνην τε δὴ ὑπερβάλλεσθαι τὴν ἀπόδοσιν τῶν ἵππων, βουλομένην ὡς πλεῖστον χρόνον συνεῖναι τῷ Ἡρακλέϊ, καὶ τὸν κομισάμενον ἐθέλειν ἀπαλλάσσεσθαι· τέλος δὲ ἀποδιδοῦσαν αὐτὴν εἰπεῖν· Ἵππους μὲν δὴ ταύτας ἀπικομένας ἐνθάδε ἔσωσά τοι ἐγώ, σῶστρα δὲ σὺ παρέσχες· ἔχω γὰρ ἐκ σέο παῖδας τρεῖς.
.
.
.
(Πλούταρχος Ηθικά)
από τα -Ἀποφθέγματα Λακωνικά-
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[208a] Ἀγασικλῆς ὁ Λακεδαιμονίων βασιλεύς
σ'αυτον που του είπε,πως κάποιος χωρίς σωματοφύλακες να αρχη με ασφάλεια μπορεί,
'αν ετσι' είπε 'αυτους άρχη όπως οι πατέρες τα παιδιά τους'
Πρὸς δὲ τὸν εἰπόντα, πῶς ἄν τις ἀδορυφόρητος ὢν τῶν πολιτῶν ἄρχειν ἀσφαλῶς δύναιτο, 'Ἐὰν οὕτως' ἔφη 'αὐτῶν ἄρχῃ, ὥσπερ οἱ πατέρες τῶν υἱῶν.'
Ἀγησίλαος
όταν ήταν ακόμα παιδί,σε μιας γυμνοπαιδιας εκπαίδευση,ο χορογράφος τον έβαλε σε μια ασήμαντη θέση,αυτός υπάκουσε αν και ήταν βασιλιάς εκλεγμένος και είπε,
'πολύ καλά,γιατί θα αποδείξω ότι δεν κάνουν οι θέσεις τούς άντρες έντιμους αλλά οι άντρες τις θεσεις'
Ἔτι δὲ παῖδα αὐτὸν ὄντα, γυμνοπαιδίας ἀγομένης, ὁ χοροποιὸς ἔστησεν εἰς ἄσημον τόπον· ὁ δ´ ἐπείσθη καίπερ ἤδη βασιλεὺς ἀποδεδειγμένος καὶ εἶπεν 'Εὖγε· δείξω γὰρ ὅτι οὐχ οἱ τόποι τοὺς ἄνδρας ἐντίμους, ἀλλ´ οἱ ἄνδρες [208e] τοὺς τόπους ἐπιδεικνύουσι'
κάποτε βλεπωντας ένα ποντικι να το τραβούν απο ένα άνοιγμα απ'το ποδι,και να στρέφεται το ποντικι και να δαγκώνει το χέρι αυτού που το κρατούσε και να φευγει,επεστησε τη προσοχή των παρόντων και είπε,
'όταν το πιο μικρό ζώο έτσι αμύνεται σ'αυτους που το αδικούν,τι νομιζεται ότι πρέπει οι ανθρωποι να κάνουν;'
[208f] Ἄλλοτ´ ἰδὼν μῦν ἑλκόμενον ἐκ θυρίδος ὑπὸ παιδαρίου, ἐπεὶ ὁ μῦς ἐπιστραφεὶς ἔδακε τὴν χεῖρα τοῦ κρατοῦντος καὶ ἔφυγεν, ἐπιδείξας τοῖς παροῦσιν εἶπεν 'Ὅταν τὸ ἐλάχιστον ζῷον οὕτως ἀμύνηται τοὺς ἀδικοῦντας, τί τοὺς ἄνδρας προσήκει ποιεῖν λογίζεσθε;'
όταν τον ρώτησε κάποιος σε τι ωφέλησαν του Λυκούργου οι νόμοι στη Σπάρτη,
'να καταφρονεις' είπε,'τις ηδονες'
Πυθομένου γοῦν τινος τί περιεποίησαν οἱ Λυκούργου νόμοι τῇ Σπάρτῃ, 'Καταφρονεῖν' ἔφη 'τῶν ἡδονῶν.'
στα Ελληνικά έθνη στην Ασία που ψήφισαν στις πιο σπουδαίες πόλεις να τού στησουν εικονες,για να τους προλάβει τους έγραψε,
'για μένα καμια εικόνα να είναι,μήτε ζωγραφιστη μήτε αγαλμα μήτε κατασκευασμενη'
Τῶν δ´ ἐπὶ τῆς Ἀσίας Ἑλληνικῶν ἐθνῶν ψηφισαμένων ἐν ταῖς ἐπιφανεστάταις πόλεσιν εἰκόνας ἀνιστᾶν αὐτοῦ, προέγραψεν 'Ἐμοῦ μηδεμία εἰκὼν ἔστω μήτε γραπτὴ μήτε πλαστὴ μήτε κατασκευαστή'
όταν ρωτήθηκε κάποτε μέχρι που είναι της Λακωνίας τα σύνορα,σειωντας το δόρυ ειπε,
'μέχρι εκεί που αυτό φθανει'
Ἐρωτηθεὶς δέ ποτε ἄχρι τίνος εἰσὶν οἱ τῆς Λακωνικῆς ὅροι, κραδάνας τὸ δόρυ εἶπεν 'Ἄχρις οὗ τοῦτο φθάνει'
άλλοτε σε κάποιον που ηθελε να μάθει γιατί ατειχιστη είναι η Σπάρτη,δείχνοντας τούς πολίτες που ήταν εξωπλισμενοι,
'αυτα ειναι' είπε 'των Λακεδαιμονίων τα τειχη'
Ἄλλου δ´ ἐπιζητοῦντος διὰ τί ἀτείχιστος ἡ Σπάρτη, ἐπιδείξας τοὺς πολίτας ἐξωπλισμένους 'Ταῦτ´ ἐστιν' εἶπε 'τὰ Λακεδαιμονίων τείχη'
και σ'άλλον που το ίδιο ήθελε να μάθει,
'με πέτρες δεν πρεπει και ξύλα να τειχιζεις πόλεις',είπε,'αλλά μ'αυτών που τις κατοικούν τις αρετες'
Ἄλλου δὲ τὸ αὐτὸ ἐπιζητοῦντος, 'Οὐ λίθοις δεῖ καὶ ξύλοις τετειχίσθαι, [τὰς πόλεις' ἔφη ']ταῖς δὲ τῶν ἐνοικούντων ἀρεταῖς'
όταν ρώτηθηκε πώς μεγάλη δόξα κατέκτησε,
'τον θάνατο καταφρονωντας',ειπε
Ἐρωτώμενος δὲ πῶς μεγάλην δόξαν περιεποιήσατο, 'Θανάτου καταφρονήσας' ἔφη.
με το περσικό νόμισμα να έχει χαραγμένο πάνω του τοξότη,διαλυωντας είπε τριαντα χιλιάδες τοξότες τού βασιλιά εκδιώχτηκα απ'την Ασία,
γιατί τόσοι ήταν που στην Αθήνα και τη Θήβα μεταφέρθηκαν από τον Τιμοκρατη χρυσοί δαρεικοι και μοιράστηκαν στους δημαγωγούς,κι έτσι ξεσηκώθηκαν για πόλεμο οι δήμοι κατά της Σπαρτης
Τοῦ δὲ Περσικοῦ νομίσματος χάραγμα τοξότην ἔχοντος, ἀναζευγνύων ἔφη τρισμυρίοις τοξόταις ὑπὸ τοῦ βασιλέως ἐξελαύνεσθαι τῆς Ἀσίας· τοσούτων γὰρ εἰς Ἀθήνας καὶ Θήβας κομισθέντων διὰ Τιμοκράτους χρυσῶν δαρεικῶν καὶ διαδοθέντων τοῖς δημαγωγοῖς, ἐξεπολεμώθησαν οἱ δῆμοι πρὸς τοὺς Σπαρτιάτας.
.
.
.
Η πτώση από τον Πύργο της Πίζας
(Greek, English,Francais, German,Italian,Spanish, Portuguese)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με την Μόνικα ανεβηκαμε στον πιο ψηλό όροφο τού Πύργου τής Πίζας,
κοιτάξαμε κάτω,
-από εδώ,είπα,ο Γαλιλαίος πέταξε κάτω τα αντικειμενα για ν'αποδείξει το νόμο του, της ελεύθερης πτώσης,δύο διαφορετικά σώματα αν πέσουν ταυτόχρονα φθάνουν στο έδαφος ταυτόχρονα,
η Μόνικα γέλασε,
-αν πέσουμε εμείς οι δυο τι θα γίνει;καποιος συγγραφέας,συνέχισε,σε ένα διήγημα του έγραψε ότι καποιος άντρας κάτοικος της Πίζας ανέβηκε στο Πύργο,εδώ που είμαστε τώρα εμείς,κι έπεσε κάτω για να αποδείξει τη βαρύτητα τού θανάτου στον άνθρωπο,οι άλλοι είπαν πως ήταν τρελός,ένας παρανοϊκός που αυτοκτόνησε,όμως συνεβει και μια πραγματική ιστορία,ένας γνωστός μου έπεσε από εδώ και αυτοκτονησε,
με κοίταξε,
αυτός ήταν εραστής μου,
κατεβήκαμε σιωπηλοί το πύργο,
εγώ από κάτω κοίταξα το πύργο από πάνω έως κάτω και έκανα νοερά τη πτώση μου
.
.
The fall from the Tower of Pisa
Monica and I climbed to the highest floor of the Leaning Tower of Pisa,
we looked down
- from here, I said, Galileo threw the objects down to prove his law of free fall, two different bodies if they fall at the same time reach the ground at the same time,
Monica laughed.
- if we both fall what will happen? some writer, she continued, wrote in a short story that a man resident of Pisa climbed the Tower, where we are now, and fell down to prove the gravity of death to man, the others said he was crazy, a paranoid who committed suicide, but a real story also have happened, an acquaintance of mine fell from here and killed himself,
she looked at me
he was my lover
we descended the tower in silence,
I from below looked at the tower from top to bottom and made my fall mentally
.
.
La chute de la Tour de Pise
Monica et moi sommes montés au dernier étage de la Tour Penchée de Pise,
nous avons regardé en bas
- à partir de là, dis-je, Galilée a jeté les objets pour prouver sa loi de la chute libre, deux corps différents s'ils tombent en même temps atteignent le sol en même temps,
Monique a ri.
- si nous tombons tous les deux, que se passera-t-il ? un écrivain, poursuivit-elle, a écrit dans une nouvelle qu'un homme habitant Pise a escaladé la Tour, où nous nous trouvons maintenant, et est tombé pour prouver la gravité de la mort pour l'homme, les autres ont dit qu'il était fou, un paranoïaque qui s'est suicidé , mais une histoire vraie s'est aussi produite, une de mes connaissances est tombée d'ici et s'est suicidée,
elle m'a regardé
c'était mon amant
nous sommes descendus de la tour en silence,
D'en bas, j'ai regardé la tour de haut en bas et j'ai fait ma chute mentalement
.
.
Der Fall vom Turm von Pisa
Monica und ich stiegen in die oberste Etage des Schiefen Turms von Pisa,
wir schauten nach unten
- Von hier aus, sagte ich, warf Galilei die Objekte nach unten, um sein Gesetz des freien Falls zu beweisen. Zwei verschiedene Körper erreichen, wenn sie gleichzeitig fallen, gleichzeitig den Boden.
Monica lachte.
- Was passiert, wenn wir beide fallen? Einige Schriftsteller, fuhr sie fort, schrieben in einer Kurzgeschichte, dass ein Mann aus Pisa auf den Turm, wo wir uns jetzt befinden, gestiegen sei und hingefallen sei, um den Menschen die Schwere des Todes zu beweisen. Die anderen sagten, er sei verrückt, ein Paranoiker, der Selbstmord begangen habe , aber es ist auch eine echte Geschichte passiert, ein Bekannter von mir ist von hier abgestürzt und hat sich umgebracht,
sie sah mich an
er war mein Liebhaber
Wir stiegen schweigend den Turm hinab,
Ich schaute von unten auf den Turm von oben bis unten und ließ mich gedanklich fallen
.
.
La caduta dalla Torre di Pisa
Io e Monica siamo saliti al piano più alto della Torre Pendente di Pisa,
abbiamo guardato in basso
- da qui, dicevo, Galileo buttava giù gli oggetti per dimostrare la sua legge della caduta libera, due corpi diversi se cadono contemporaneamente raggiungono contemporaneamente il suolo,
Monica rise.
- se cadiamo entrambi cosa succederà? alcuni scrittori, continuò, scrissero in un racconto che un uomo residente a Pisa salì sulla Torre, dove ci troviamo adesso, e cadde per dimostrare la gravità della morte per l'uomo, gli altri dissero che era un pazzo, un paranoico che si suicidò. , ma è successa anche una storia vera, un mio conoscente è caduto da qui e si è ucciso,
mi ha guardato
era il mio amante
scendemmo in silenzio dalla torre,
Dal basso guardavo la torre da cima a fondo e cadevo mentalmente
.
.
La caída de la Torre de Pisa
Mónica y yo subimos al piso más alto de la Torre Inclinada de Pisa,
miramos hacia abajo
- desde aquí, dije, Galileo arrojó los objetos hacia abajo para demostrar su ley de caída libre, dos cuerpos diferentes si caen al mismo tiempo llegan al suelo al mismo tiempo,
Mónica se rió.
- si ambos caemos ¿qué pasará? Un escritor, continuó, escribió en un cuento que un hombre vecino de Pisa subió a la Torre, donde estamos ahora, y cayó para demostrar al hombre la gravedad de la muerte, los otros dijeron que estaba loco, un paranoico que se suicidó. , pero también pasó una historia real, un conocido mío se cayó de aquí y se suicidó,
ella me miró
el era mi amante
Bajamos la torre en silencio,
Yo desde abajo miré la torre de arriba a abajo y me caí mentalmente.
.
.
A queda da Torre de Pisa
Monica e eu subimos ao andar mais alto da Torre Inclinada de Pisa,
nós olhamos para baixo
- daqui, eu disse, Galileu jogou os objetos no chão para provar sua lei da queda livre, dois corpos diferentes se caírem ao mesmo tempo atingem o solo ao mesmo tempo,
Mônica riu.
- se nós dois cairmos o que acontecerá? algum escritor, continuou ela, escreveu em um conto que um homem morador de Pisa subiu na Torre, onde estamos agora, e caiu para provar a gravidade da morte ao homem, os outros disseram que ele era louco, um paranóico que cometeu suicídio , mas também aconteceu uma história real, um conhecido meu caiu daqui e se matou,
ela olhou para mim
ele era meu amante
descemos a torre em silêncio,
Eu olhei de baixo para a torre de cima a baixo e fiz minha queda mentalmente
.
.
.
Έντα Γκάμπλερ
Hedda Gabler
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η ζωή μου,του είπε εκείνη και κάθησε στο πιανο,δεν ήταν εύκολη,και τώρα νιώθω κούραση,μια αηδία,τίποτα δεν με ενδιαφερει,δεν είμαι σκληρή αν σου πω ότι είσαι ένας τελειωμένος,καταλαβαίνεις τι θέλω να σου πω,οτι συνέβηκε κάποτε τωρα εχει σβήσει,κι ευτυχώς,θα ήταν ολέθριο,
άρχισε να παίζει,
εγώ,συνέχισε,έχω φτάσει στο τέρμα,κι εσύ είσαι στο τέρμα,δεν υπάρχει τίποτα άλλο,
στο διπλανό δωμάτιο πανω στο τραπέζι θα βρεις ότι χρειάζεσαι,
μια απλή κίνηση είναι,μην φοβάσαι,ο φόβος δεν αξίζει αυτή τη στιγμή,όταν θ'ακουσεις το κρεσεντο στο πιάνο,τότε είναι ακριβώς η ώρα,
ο άλλος έφυγε,άνοιξε τη πόρτα του δωματίου,
εκείνη έπαιζε,
όταν ξεκίνησε το κρεσεντο σε λίγο άκουσε τον πυροβολισμό
αργότερα ήρθε η αστυνομία,εκείνος ο παλιάνθρωπος την πλησίασε,και της ψιθύρισε:το έκανε γιατί τον απέρριψε μια πόρνη,
που σύχναζε το τελευταίο καιρό,έπειτα η αστυνομία θα καταλάβει ότι το πιστόλι είναι δικό σου,κι εσύ τού το εδωσες,
ήξερε ότι θα την προδινε,ένιωθε αηδία για ολους,
δεν φοβόνταν,
θα ησύχαζε,τίποτα στη ζωή της δεν κατάφερε,
σε όλα απέτυχε,
το αποφάσισε,κλείστηκε τη νύχτα στο δωμάτιο της,
άδειασε το μπουκάλι με τα χάπια στο χέρι της,τα κατάπιε όλα,
ξάπλωσε στο κρεβάτι,έκλεισε τα μάτια,περίμενε
.
.
Edda Gambler
Hedda Gabler
my life, she told him and sat down at the piano, it was not easy, and now I feel tired, a disgust, nothing interests me, I am not cruel if I tell you that you are a finished person, you understand what I want to tell you, that it happened once now it's gone, very well, it would be devastating,
she started playing,
me, go on, I've reached the end, and you're at the end, there's nothing else,
in the next room above the table you will find what you need,
a simple move is, don't be afraid, fear is not worth now, when you hear the crescendo on the piano, then it's time,
the other left, opened the door of the room,
she was playing,
when the crescendo began she shortly heard the shot
later the police came, that badman approached her, and whispered to her: he did it because he was rejected by a prostitute,
that he's been frequenting lately, then the police will know that the gun is yours, and you gave it to him,
she knew he would betray her, she felt disgust for everyone,
She is not afraid,
she would calm down, nothing in her life has worked in right,
She failed in everything
she decided, she locked herself in her room at night,
she emptied the bottle of pills in her hand, she swallowed them all,
she lay down on the bed, closed her eyes, waited
.
.
Hedda Gabler
ma vie, lui dit-elle et s'assit au piano, ce n'était pas facile, et maintenant je me sens fatiguée, un dégoût, rien ne m'intéresse, je ne suis pas cruelle si je te dis que tu es une personne finie, tu comprends ce que je veux te dire, que c'est arrivé une fois maintenant c'est parti, très bien, ce serait dévastateur,
elle a commencé à jouer,
moi, vas-y, j'ai atteint la fin, et tu es à la fin, il n'y a rien d'autre,
dans la pièce voisine au-dessus de la table tu trouveras ce dont tu as besoin,
un simple geste est, n'aie pas peur, la peur ne vaut pas la peine maintenant, quand tu entends le crescendo sur le piano, alors c'est l'heure,
l'autre partit, ouvrit la porte de la pièce,
elle jouait,
quand le crescendo commença elle entendit peu de temps après le coup de feu
plus tard la police est arrivée, ce méchant s'est approché d'elle et lui a murmuré : il l'a fait parce qu'il a été rejeté par une prostituée,
qu'il fréquentait dernièrement, alors la police saura que l'arme est à toi, et que tu la lui as donnée,
elle savait qu'il la trahirait, ressentait du dégoût pour tout le monde,
n'a pas peur,
se calmerait, rien dans sa vie n'a fonctionné correctement,
a échoué dans tout
elle a décidé, s'est enfermée dans sa chambre la nuit,
a vidé le flacon de pilules qu'elle tenait à la main,les a toutes avalées,
s'est allongée sur le lit, a fermé les yeux, a attendu
.
.
Hedda Gabler
mein Leben, sagte sie ihm und setzte sich ans Klavier, es war nicht leicht, und jetzt fühle ich mich müde, ein Ekel, nichts interessiert mich, ich bin nicht grausam, wenn ich dir sage, dass du ein fertiger Mensch bist, du verstehst, was ich dir sagen will, dass es einmal passiert ist, jetzt ist es vorbei, sehr gut, es wäre niederschmetternd,
sie begann zu spielen,
ich, mach weiter, ich bin am Ende angekommen, und du bist am Ende, es gibt nichts anderes,
im Nebenzimmer über dem Tisch wirst du finden, was du brauchst,
eine einfache Bewegung ist, hab keine Angst, Angst ist jetzt nichts wert, wenn du das Crescendo auf dem Klavier hörst, dann ist es Zeit,
die andere ging, öffnete die Zimmertür,
sie spielte,
als das Crescendo begann, hörte sie kurz den Schuss
später kam die Polizei, dieser Bösewicht näherte sich ihr und flüsterte ihr zu: er tat es, weil er von einer Prostituierten abgewiesen wurde,
dass er häufig in letzter Zeit, dann wird die Polizei wissen, dass die Waffe dir gehört und du sie ihm gegeben hast,
sie wusste, dass er sie verraten würde,empfand Ekel vor allen,
hat keine Angst,
würde sich beruhigen, nichts in ihrem Leben hat richtig geklappt,
hat bei allem versagt,
sie entschied,schloss sich nachts in ihrem Zimmer ein,
leerte die Pillenflasche in ihrer Hand,schluckte sie alle,
legte sich aufs Bett, schloss die Augen, wartete
.
.
Hedda Gabler
la mia vita, gli disse e si sedette al pianoforte, non era facile, e ora mi sento stanca, disgustata, niente mi interessa, non sono crudele se ti dico che sei una persona finita, capisci cosa voglio dirti, che è successo una volta ora non c'è più, molto bene, sarebbe devastante,
iniziò a suonare,
io, continua, sono arrivata alla fine, e tu sei alla fine, non c'è altro,
nella stanza accanto sopra il tavolo troverai ciò di cui hai bisogno,
una mossa semplice è, non aver paura, la paura non vale ora, quando senti il crescendo al pianoforte, allora è il momento,
l'altro se ne andò, aprì la porta della stanza,
lei stava suonando,
quando iniziò il crescendo sentì poco dopo lo sparo
dopo arrivò la polizia, quel cattivo si avvicinò a lei e le sussurrò: l'ha fatto perché è stato respinto da una prostituta,
che frequentava ultimamente, poi la polizia saprà che la pistola è tua, e tu gliel'hai data,
lei sapeva che l'avrebbe tradita, provava disgusto per tutti,
non ha paura,
si calmerebbe, niente nella sua vita ha funzionato per il verso giusto,
ha fallito in tutto
lei decise, si chiuse a chiave nella sua stanza di notte,
svuotò la boccetta di pillole che aveva in mano, ingoiò tutte,
si sdraiò sul letto, chiuse gli occhi, aspettò
.
.
Hedda Gabler
mi vida, le dijo y se sentó al piano, no fue fácil, y ahora siento cansancio, un asco, nada me interesa, no soy cruel si te digo que eres una persona acabada, entiendes lo que quiero decirte, que pasó una vez ahora se fue, muy bien, sería devastador,
ella empezó a tocar,
yo, sigue, he llegado al final, y tú estás al final, no hay nada más,
en la habitación de al lado encima de la mesa encontrarás lo que necesitas,
un movimiento simple es, no tengas miedo, el miedo no vale ahora, cuando escuches el crescendo en el piano, entonces es el momento,
la otra se fue, abrió la puerta de la habitación,
ella estaba tocando,
cuando comenzó el crescendo escuchó poco después el disparo
después llegó la policía, ese malhechor se le acercó, y le susurró: lo hizo porque fue rechazado por una prostituta,
que la frecuentaba últimamente, entonces la policía sabrá que el arma es tuya, y se la diste,
ella sabía que la traicionaría, sentía asco por todos,
no tiene miedo,
se calmaría, nada en su vida ha salido bien,
falló en todo
ella decidió, se encerró en su habitación por la noche,
vació el frasco de pastillas que tenía en la mano, se las tragó todas,
se tumbó en la cama, cerró los ojos, esperó
.
.
Hedda Gabler
minha vida, ela disse a ele e sentou-se ao piano, não foi fácil, e agora me sinto cansada, um desgosto, nada me interessa, não sou cruel se eu te disser que você é uma pessoa acabada, você entende o que eu quero te dizer, que aconteceu uma vez agora se foi, muito bem, seria devastador,
ela começou a tocar,
eu, continue, cheguei ao fim, e você está no fim, não há mais nada,
na próxima sala acima da mesa você encontrará o que precisa,
um movimento simples é, não tenha medo, o medo não vale a pena agora, quando você ouvir o crescendo no piano, então é hora,
a outra saiu, abriu a porta da sala,
ela estava tocando,
quando o crescendo começou ela logo ouviu o tiro
mais tarde a polícia veio, aquele bandido se aproximou dela e sussurrou para ela: ele fez isso porque foi rejeitado por uma prostituta,
que ele tem frequentado ultimamente, então a polícia vai saiba que a arma é sua, e você deu a ele,
ela sabia que ele a trairia, sentia nojo de todos,
não tem medo,
se acalmaria, nada em sua vida deu certo,
falhou em tudo
ela decidiu, ela se trancou em seu quarto à noite,
esvaziou o frasco de comprimidos em sua mão, engoliu todos eles,
deitou na cama, fechou os olhos, esperou
.
.
.
(Ένα κείμενο υπερ της Vegan διατροφής)
Πλουταρχος Ηθικά Περί σαρκοφαγίας λόγος α'
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(993a)εσύ λοιπόν ρωτάς για ποιο λόγο ο Πυθαγόρας απέφευγε να τρώει κρέας,εγώ απορώ τι έπαθε και με τι καρδιά(η' λογική)ο πρώτος άνθρωπος άγγιξε με το στόμα του σκοτωμένο και πεθαμένο ζώο και στα χείλια του έβαλε κρέας από πτώματα,και τα σαπισμενα τα σερβιρε στο τραπέζι και νόστιμα και λιχουδια ακόμη τα είπε τα μέρη που λίγο πριν μουγκριζαν και μιλούσαν και κινούνταν και έβλεπαν,
πώς τα μάτια του άντεχαν να βλέπει ζώα να τα σφάζουν να τα γδερνουν να τα διαμελίζουν,πως η όσφρηση του άντεξε τη δυσοσμία,πως να γευτεί δεν αηδιασε μολυσμένες άλλων πληγές κι από θανάσιμα τραύματα τους χυμούς και τα υγρά ν'απολαμβανει
(993c) τρεμουλιασαν τα δέρματα και τα κρέατα γύρο απ'τις σουβλες ψημένα κι ωμά εμουγκρισαν,όταν τα βόδια φώναξαν
(Πίνδαρος),
αυτό φαντασία και μύθος είναι,όμως το δείπνο είναι στ'αληθεια τερατώδες,
να πεινάει κάποιος για αυτά που μουγκρίζουν ακόμα,και υποδείξεις να κανει με ποια πρέπει να τρεφόμαστε
που ακόμα ζωντανά είναι και μιλουν,και να κανονίζει τα μαγειρεματα και τα ψησίματα και τα σερβιρισματα
(993a) Ἀλλὰ σὺ μὲν ἐρωτᾷς τίνι λόγῳ Πυθαγόρας ἀπείχετο σαρκοφαγίας, ἐγὼ δὲ θαυμάζω καὶ τίνι πάθει καὶ ποίᾳ (993b) ψυχῇ [ἢ λόγῳ] ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἥψατο φόνου στόματι καὶ τεθνηκότος ζῴου χείλεσι προσήψατο σαρκὸς καὶ νεκρῶν σωμάτων καὶ ἑώλων προθέμενος τραπέζας ὄψα καὶ τρυφὰς [καὶ] προσέτι εἶπεν τὰ μικρὸν ἔμπροσθεν βρυχώμενα μέρη καὶ φθεγγόμενα καὶ κινούμενα καὶ βλέποντα· πῶς ἡ ὄψις ὑπέμεινε τὸν φόνον σφαζομένων δερομένων διαμελιζομένων, πῶς ἡ ὄσφρησις ἤνεγκε τὴν ἀποφοράν, πῶς τὴν γεῦσιν οὐκ ἀπέστρεψεν ὁ μολυσμὸς ἑλκῶν ψαύουσαν ἀλλοτρίων καὶ τραυμάτων θανασίμων χυμοὺς καὶ ἰχῶρας ἀπολαμβάνουσαν.
(993c) «Εἷρπον μὲν ῥινοί, κρέα δ´ ἀμφ´ ὀβελοῖς ἐμεμύκει
ὀπταλέα τε καὶ ὠμά, βοῶν δ´ ὣς γίγνετο φωνή·»
τοῦτο πλάσμα καὶ μῦθός ἐστι, τὸ δέ γε δεῖπνον ἀληθῶς τερατῶδες, πεινῆν τινα τῶν μυκωμένων ἔτι, [καὶ] διδάσκοντα ἀφ´ ὧν δεῖ τρέφεσθαι ζώντων ἔτι καὶ λαλούντων, 〈καὶ〉 διαταττόμενον ἀρτύσεις τινὰς καὶ ὀπτήσεις καὶ παραθέσεις·
.
.
.
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Fyodor Dostoyevsky
-Преступлéние и наказа́ние-
Crime And Punishment
-Έγκλημα και Τιμωρια-
(1866)
Έτος 1
Κεφάλαιο 1
ένα πολύ ζεστό απογευμα αρχές του Ιούνη ένας νεαρός βγήκε από τη σοφίτα που έμενε στο S.Place και περπατούσε αρχα,σαν να δίσταζε,προς την Κ. γεφυρα.
Είχε καταφέρει να μην συναντησει την σπιτονοικοκυρά του στη σκάλα.Η σοφίτα του ήταν κάτω απ'τη στέγη ενός ψηλού,πενταοροφου σπιτιού κι έμοιαζε πιο πολύ με ντουλάπι παρά με δωμάτιο.
Η σπιτονοικοκυρά τού παρείχε στέγη,φαγητό,καθαριότητα,και έμενε στον κάτω όροφο,και κάθε φορά που έβγαινε έξω έπρεπε να περάσει από την κουζίνα της,που η πόρτα της ήταν πάντα ανοικτη.Και κάθε φορά που περνουσε ένιωθε μεγάλο άγχος,που τον έκανε να νιώθει ντροπή.Της χρωστούσε ενοικια και φοβόνταν να την συναντήσει.
Αυτό δεν συνέβαινε γιατί ήταν δειλός,το αντιθετο,αλλά εδώ κι αρκετό καιρό ήταν σε κατάσταση αναστατωσης,κάτι σαν νεύρωση.Ειχε κλειστεί τελείως στον εαυτό του,και απομονώθηκε από τους συναδέλφους του,τρόμαζε να τους συναντήσει,όχι μόνο την σπιτονοικοκυρά του,αλλά κι οποιονδήποτε άλλον.
Η φτώχεια τον είχε καταβάλει,όμως τελευταία αδιαφορούσε.
Δεν ασχολουνταν πια με τα καθημερινά πράγματα ,καμια επιθυμια δεν είχε να το κάνει.
Οποιαδήποτε σπίτι σπιτονοικοκυρά θα ήταν γι'αυτον τρομακτική.
Και μόνο να τον σταματήσει στη σκάλα και να τον αναγκάσει ν'ακουσει τις φλυαρίες της,τα κουτσομπολιά της,την ενοχλητική απαίτηση να της πληρώσει το νοίκι,να βρει δικαιολογίες να της πει,να τα μπαλωσει,να πει ψέματα,όχι,όλα αυτά τον τρελεναν,γι'αυτό κατέβαινε τη σκάλα αθόρυβα σαν τη γάτα,και ξεγλυστρουσε αόρατος.
Αυτό το απόγευμα,όμως,βγαίνοντας έξω στο δρόμο, συνειδητοποιησε τον φόβο του.
-θελω να το κάνω,να προσπαθήσω,όμως κάτι με τρομάζει,σκέφτηκε,με ένα παράξενο χαμόγελο.
όλα είναι δυνατά στον άνθρωπο,να μην τα παρατα από δειλία,αυτό είναι αξιωμα.Τι είναι αυτό που πιο πολύ φοβούνται οι άνθρωποι.Να κάνουν το πρώτο βήμα,να πουν την πρώτη λέξη,να τι φοβούνται.Μιλαω πολύ.Γι'αυτο και δεν κάνω τίποτα.
.
.
-Ρασκολνικοφ ,φοιτητής,πριν ένα μήνα ήρθα εδώ,
μουρμουρισε ο.νεαρος,κάνοντας μια ελαφρια υπόκλιση,επρεπε να'ναι καπως ευγενικός,
-θυμαμαι,καλέ μου κύριε,θυμάμαι πολύ καλά ποτέ ήρθατε εδώ,είπε η γριά γυναίκα,κοιτώντας το πρόσωπο του εξεταστικα,
Ο Ροντιόν Ρομάνοβιτς Ρασκόλνικοφ φοιτητής της Νομικής στην Αγία Πετρουπολη διέπραξε τον διπλό φονο,σκοτωσε την στυγνή τοκογλύφο Αλιόνα Ιβάνοβνα και την αδελφή της Λυζαβέτα Ιβάνοβνα,
-μια αηδία για τη ζωή,ένα νόημα ήθελα,έστω εκτός ορίων,αυτό ήταν το έγκλημα,
έπειτα,χωρίς να καταλάβω τι συμβαίνει,υποφερα από τύψεις,δεν κοιμόμουν τις νύχτες,δεν έτρωγα,έκοψα τις παρέες,αδυνάτισα,ένιωθα άρρωστος,
ήρθα η μάνα και η Αβντοτία Ρομάνοβα Ρασκόλνικοβα η Ντούνια η αδελφή μου,για το γάμο της,δεν .μου άρεσε ο γαμπρός,τον έδιωξα,τότε γνώρισα τη Σοφία Σιμιόνοβνα Μαρμελάντοβα τη Σόνια,
είναι πόρνη,όμως τι Αγία πόρνη,φέρνει φαγητά στα .μικρα της αδέρφια,η μητριά της Κατερίνα Ιβάνοβα Μαρμελάντοβα είναι φυματικη,ο παλιανθρωπος
Αρκάδιος Ιβάνοβιτς Σβιντριγκάιλοφ ενοχλεί τη Ντουνιά,
ο αστυνόμος Πορφύριος Πετρόβιτς δεν με αφήνει να ησυχάσω,είναι σίγουρος πως εγώ έκανα τους φόνους,με πιέζει τρομερά,και συνέχεια πέφτω σε λάθη,ο κλοιός ολοένα σφίγγει,
μετά την απόπειρα βιασμού της Ντουνιας ο
Σβιντριγκάιλοφ αυτοκτονει,στο διάολο να πάει,τα είπα όλα στη Σόνια,έκλαψε,με παρακάλεσε να παραδοθω να ομολογήσω,το έκανα,δεν με ενδιαφέρει αν κέρδισε ο Πορφύριος Πέτροβιτς,με καταδίκασαν και είμαι τώρα στη Σιβηρία,η Σόνια είναι
εδώ,αυτό μου φτάνει,όλα κάποια στιγμή για μας θα τελειώσουν
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου