Γ-Literature Λογοτεχνία -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 .

.

Γ. Literature Λογοτεχνία

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μονόλογος

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αυτό που βλέπεις,δεν είμαι,

και είμαι αυτό που κανένας δεν θα δει,ούτε κι εγώ ξέρω τι είμαι,και ποτέ δεν θα το μάθω,είμαι σίγουρη,γελάς;λες είμαι όμορφη,ναι με κάποιους κανόνες,με άλλους όχι,δεν το πιστεύεις,θα στο αποδείξω,ορίστε,να,κοίταξε με,τώρα τι είμαι;με ποια ιδεολογία με ποια ηθική είμαι αυτή;τα πρόσωπα μας πολλά,αδύνατο να ακινητοποιήσεις τον άνθρωπο,όπως σε μια φωτογραφία,σε αυτή τη φωτογραφία,ακριβώς,πάντα κάτι θα ξεφεύγει,δεν θα υπακούει,στο τι θέλεις,τι επιθυμεις,δες τα μάτια μου,τι χρώμα έχουν;

όχι δεν έχουν αυτό το χρώμα,τραβά τη κουρτίνα,τώρα;είδες;ένα άλλο χρώμα,εγώ είμαι άλλη,άγγιξε εδώ,έλα,μην ντρεπεσε,συνέχισε,εδώ ήρθαμε γι'αυτο,να σου αρέσω,ας παίξουμε το παιχνίδι,σου δείχνω και σου κρύβω,είναι για να θες πιο πολλά,όλο και πιο πολλά,στο καθρέφτη,κοίταξε,τα

ειδωλα μας,σύμπτωση,αν υπάρχουμε εδώ,υπάρχουμε και εκεί,

η σιωπή είναι πιο καλή,ταιριάζει στο χαμηλό φωτισμό,σου ψιθυρίζω,τρέμεις,σε λίγο δεν θα αντέχεις,η φωνή σου η φωνή μου,θα τις ακούσουμε,είμαστε εδώ οι δυο μας,κλεισμένοι,χωρίς διαφυγή,

.

.

.

Enigma 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τέλειο Έγκλημα,,Watson,

είπε ο Sherlock Holmes 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

στο διαμερισμα του στην οδό Baker 221B,βυθισμένος στην πολυθρόνα του,έσβησε η πίπα του,την ξαναναψε,έξω,είδε απ'το παραθυρο μέσα στην ομίχλη τον Watson,

σε λίγο κάθονταν απέναντι του,

-τρομερη ομίχλη,Serlock του είπε,

-πραγματικα,τρομερή,θα καλύψει τα πάντα,

μην ανησυχείς δεν θα σου στερήσω τη δόση της περιέργειας σου,

ξαναναψε τη πιπα,

-φοβερη υγρασία,

το έγκλημα,συνέχισε ο ντετέκτιβ,είναι τέλειο,αδύνατο να εντοπισθεί ο δράστης,κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο,όσο φανερό είναι στην αρχή,μετά καταρρίπτεται,σαν χάρτινος πύργος,και μάλιστα περιπλέκει την υπόθεση,συμπέρασμα δεν θα αποκαλυφθεί ποτέ ο δολοφόνος,ερώτηση:και θα μεινει ατιμώρητος;η εύκολη απάντηση:η θεία δίκη,ξέρεις πως είμαι αγνωστικιστής και κάτι τέτοιο δεν το πιστεύω,

αυτά εχω να πω για την υποθεση

-δεν βλέπω να στεναχωριέσαι ιδιαίτερα,είπε ο Watson

-καθολου,του απάντησε ο Serlock,τώρα αρχιζει η παγίδα μου

-Δηλαδη;ρώτησε ο γιατρός

-Με συγχωρείς,αλλά δεν έχω νέα να σου πω;προσεχώς

ο Watson γέλασε,

-ειδομεν,τον πείραξε,

μετά από δύο ώρες,ακίνητος και μισοκοιμισμενος στην πολυθρόνα του,είχε εντοπίσει τον δολοφόνο,ήξερε με λεπτομέρεια τα φυσικά χαρακτηριστικά του,ύψος,χρώμα,ηλικία,

παρολαυτα το έγκλημα του παρέμεινε τέλειο,απόλυτα λογικό,η κοινή ανθρώπινη λογική δεν μπορεί να το εξιχνιάσει,τέλειο αλλά όχι ατιμώρητο,

όταν ξημέρωσε έστειλε ένα τηλεγράφημα,

ο παραλήπτης διάβασε:

το τέλειο έγινε γνωστό,

αν και παραμένει τέλειο.

S.H.Baker street 221B

το απόγευμα άκουσε το κουδούνι τής εξώπορτας,έπειτα βηματα στη σκάλα,

-ερχεται η λογική,είπε στον Watson

-καθιστε,είπε στον ψηλο άντρα,σας περίμενα,και να σας πω δεν σαςς περμενα ψηλότερο,

ο Watson τον κοίταξε,

-ο κύριος,είπε χαμογελώντας ο Holmes,ξέρει,απλά επαγωγή,το Α συνάγει το Β,

ο άντρας κοίταξε προς το μέρος του Watson

-μην ενοχλείστε,ο φίλος μου ο Watson είναι γιατρός,δεν καταλαβαίνει τη λογική,δεν είναι της λογικής μας,

ο άντρας κάθισε,και τον υπόλοιπο χρόνο τον αφιέρωσε για την  λογική,τη νέα θεωρία που τελειωσε τωρα,

όταν τελείωσε,-με αυτή τη λογική εκτελέσατε το φόνο,τον τελειώσατε,για κάνουμε ένα λογοπαίγνιο,είπε ο Serlock,είδατε ότι δεν σας ρωτώ,δεν αποφαίνομαι,τώρα μπορείτε να φυγεται,είστε ελεύθερος απο τη δικαιοσύνη,

ο αντρας σηκώθηκε,

αλλά για πάντα δέσμιος της λογική σας,είπε χαμογελώντας αινιγματικά ο ντετεκτιβ,

άκουσαν τα βήματα του στη σκάλα,τη πόρτα που έκλεισε,τη φιγούρα του που διαλύθηκε μέσα στην ομιχλη,

-τον άφησες να φύγει;είπε ο Watson

-τον άφησα λόγω της τελειας λογικής,όχι όμως ακριβώς,

την άλλη μέρα το πρωι,

-Watson άκουσε,είπε ο Sherlock Holmes 

και τού διαβασε στην εφημερίδα:

ο γνωστός καθηγητής κ....,αυθεντία της λογικής,αυτοκτονησε,βρέθηκε κρεμασμένος στο διαμέρισμα του,

-τελικα,Watson,είπε ο Sherlock Holmes και ξαναναψε τη πιπα του,είχαμε το τέλειο έγκλημα,ανεξιχνίαστο,όμως παρόλαυτα είχαμε και την τιμωρία του,

αυτό να το θυμάσαι όταν θα καταγράψεις την υπόθεση αυτή,

κοίταξε έξω από το παράθυρο,

-η ομίχλη πυκνώνει,το τελειο σκηνικό για το νέο εγκλημα,να το κρύψει και να το αποκαλύψουμε,ας περιμενουμε λιγο

.

.

.

Janis Joplin carré carré

My little girl Janis Joplin

-χ.ν.κουβελης

Κοίταξε με,φίλε,πουλάω τη καρδιά μου.

Πάνω στη σκηνή,κάνω έρωτα με 25.000 διαφορετικούς ανθρώπους,μετά πάω σπίτι μόνη μου.

Θεέ μου,θέλω να μου αγοράσεις μια Μερσεντές.

Αύριο τίποτα δεν θ'αλλαξει,θα είναι ακριβώς η ίδια γαμημενη μέρα,φίλε.

Μπορεί να καταστρέψεις το τώρα σου ανησυχώντας για το αύριο.

Μην συμβιβάζεται,είσαι αυτό που είσαι.

Πάντα ήθελα να'μουν καλλιτεχνης,οτιδήποτε αυτό ήταν,όπως οι άλλες κοπέλες θέλουν να είναι αεροσυνοδοί,μου άρεσε να διαβαζω,να ζωγραφιζω,να σκεφτομαι.

Διάβασα μια ιστορία για μια παλιά τραγουδίστρια της όπερας μια φορά, όταν ένας τύπος της ζήτησε να τον παντρευτεί,εκείνη τον πήγε στη σκηνή που είχε τραγουδήσει,ενας αληθινός θρίαμβος,κι ο κόσμος φώναζε τ'ονομα της,τον ρώτησε:'νομιζεις πως μπορείς να μου προσφερεις αυτό;' 

αυτή η ιστορία μου έκανε μπαμ,φίλε.Ξερω πως κανένας άντρας δεν θα μ'εκανε να νιώσω τόσο καλά όσο οι ακροατές μου.

Και μετα το σοου πρέπει γδυθω,τα ρούχα μου είναι χάλια,τα τακούνια μου  στραβωμενα,τα εσώρουχα μου σκισμένα,

το κορμί μου το σφίγγουν τα ρούχα,αναμαλλιασμενη,

έχω πονοκεφαλο,και φεύγω να πάω σπίτι,κι είμαι μόνη,και τα ρούχα μου έχουν τα γαμημενο τους χαλι,τα παπούτσια σαραβαλο,και παρακαλώ τον οδηγό να με πάει σπίτι,να πετάξω αυτά τα γαμημενα ρούχα,

οχι δεν είμαι καμια σταρ,φίλε,είμαι απλά ένας άνθρωπος

.

.

.

Αρχαία Σπαρτιάτισσα,κεραμικό,4ος αιωνας πΧ

(Πλούταρχος Ηθικά)

Λακαινῶν Ἀποφθέγματα

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ἀργιλεωνὶς

[240C] η Ἀργιλεωνὶς η μάνα του Βρασίδα,όταν πεθανε ο γιος της,κάποιοι Αμφιπολιτες που βρισκονταν στη Σπάρτη πήγαν σ'αυτη,και τους ρώτησε αν καλά και αξια ο γιος της πεθανε,τον παινεψαν κι είπαν ότι άριστος σ'αυτα απ'ολους τούς Λακεδαιμόνιους είναι,τους είπε:'φίλοι ξένοι,καλός κι αγαθός ήταν το παιδί μου,όμως πολλούς άντρες η Λακεδαίμονα έχει που από κεινον είναι πολύ καλλίτεροι'

Ἀργιλεωνὶς

[240C] Ἀργιλεωνὶς ἡ Βρασίδου μήτηρ, τελευτήσαντος αὐτῇ τοῦ υἱοῦ, ὡς παραγενόμενοί τινες τῶν Ἀμφιπολιτῶν εἰς Σπάρτην ἧκον πρὸς αὐτήν, ἠρώτησεν εἰ καλῶς καὶ ἀξίως τῆς Σπάρτης ὁ υἱὸς ἐτελεύτα· μεγαλυνόντων δ' ἐκεῖνον καὶ λεγόντων ἄριστον ἐν τοῖς τοιούτοις ἔργοις ἁπάντων Λακεδαιμονίων εἶναι, εἶπεν "ὦ ξένοι, καλὸς μὲν ἦν κἀγαθὸς ὁ παῖ μου, πολλοὺς δ' ἄνδρας Λακεδαίμων ἔχει τήνω κάρρονας''

Γοργὼ

[240D] 1.η Γοργὼ του βασιλιά Κλεομένη η κόρη,

όταν ο Αρισταγόρας ο Μιλήσιος τον παρακαλούσε να κάνει πόλεμο κατά του Μεγάλου Βασιλέα υπέρ των Ιώνων και του υπόσχονταν χρηματα αφθονα,και όσο έφερνε αντίρρηση περισσότερα πρόσθετε,

'θα σε διαφθείρει,είπε,πατέρα,ο πονηρός ξένος αν  αμέσως απ'το σπίτι δεν τον διωξεις'

Γοργὼ

[240D] 1. Γοργὼ βασιλέως Κλεομένους θυγάτηρ, Ἀρισταγόρου τοῦ Μιλησίου παρακαλοῦντος αὐτὸν ἐπὶ τὸν πρὸς Βασιλέα πόλεμον ὑπὲρ Ἰώνιων καὶ ὑπισχνουμένου χρημάτων πλῆθος καὶ ὅσῳ ἀντέλεγε πλείονα προστιθέντος "καταφθερεῖ σε, ἔφη, ὦ πάτερ, τὸ ξενύλλιον ἐὰν μὴ τάχιον αὐτὸν τῆς οἰκίας ἐκβάλῃς''

ΛΑΚΑΙΝΩΝ ΑΔΗΛΩΝ

ΑΝΩΝΥΜΩΝ

[241A] 1.Αλλη Λακαινα τον γιο της που λιποτάκτησε ως ανάξιο της πατρίδας σκότωσε,λέγοντας:'δεν είναι δικό μου παιδι'

[241A] 1. ῾Ετέρα Λάκαινα τὸν υἱὸν λιποτακτήσαντα ὡς ἀνάξιον τῆς πατρίδος ἀνεῖλεν, εἰπῦσα 'οὐκ ἐμὸν τὸ φίτυμα'

2.Αλλη όταν άκουσε ότι ο γιος της στη μαχη έπεσε είπε:'οι δειλοί ας κλάψουν,εγώ,παιδί μου,αδακρυτη θάβω

το δικό μου παιδί και  Λακεδαιμονιο'

 2. Ἄλλη ἀκούσασα τὸν υἰὸν ἐν παρατάξει πεσόντα ἔφη "δειλοὶ κλαιέσθωσαν· ἐγὼ δέ σε, τέκνον, ἄδακρυς θάπτω τὸν καὶ ἐμὸν καὶ Λακαδαιμόνιον'

241C] 7.Αφου καποια έστειλε και τα πέντε παιδιά της στο πολεμο,στα περίχωρα της πόλης στέκονταν περιμένοντας κάτι απ'τη μάχη να μάθει,όταν κάποιος που πέρασε και τον ρώτησε και της είπε πως όλα της παιδιά έχουν σκοτωθεί,'αλλα δεν σε ρώτησα αυτο',του είπε,'ανοητε,'αλλά τι κάνει η πατριδα' κι οταν της είπε ότι νικάει, 'ευχαριστημένη λοιπόν',είπε,'δέχομαι και των παιδιών μου το θανατο'

241C] 7. Ἐκπέμψασά τις τοὺς υἱοὺς αὐτῆς πέντε ὄντας ἐπὶ πόλεμον, ἐν τοῖς προαστείοις εἱστήκει καραδοκοῦσα τί ἐκ τῆς μάχης ἀποβήσοιτο· ὡς δὲ παραγενόμενός τις πυθομένη ἀπήγγειλε τοὺς παῖδας ἅπαντας τετελευτηκέναι, "ἀλλ' οὐ τοῦτο ἐπυθόμην, εἶπε, κακὸν ἀνδράποδον, ἀλλὰ τί πράττει ἡ πατρίς." φήσαντος δὲ ὅτι νικᾷ, "ἀσμένη τοίνυν, εἶπε, δέχομαι καὶ τὸν τῶν παίδων θάνατον." 

8.έθαβε κάποια το γιο της κι όταν μια  γριούλα  πλησίαζοντας την,'γυναικα μου,τι τυχη σου'τυχε' της είπε,

'μα το θεό,αλλά η καλη' της είπε,'γιατί γι'αυτό το λόγο τον γέννησα για να υπερ της Σπάρτης πεθάνει,κι αυτό μου εγινε'

8. Θάπτουσά τις τὸν υἱόν, ὡς γραΐδιον εὐτελὲς προσελθὸν αὐτῇ "ὦ γύναι, τᾶς τύχας", εἶπε, "νὴ τὼ σιὼ ἀλλὰ τᾶς καλᾶς γ', ἔφη, καὶ γὰρ αὐτὸν οὗ ἕνεκεν ἔτεκον [241D] ἵν' ὑπὲρ τᾶς Σπάρτας ἀποθάνῃ, τοῦτό μοι συνέβη".

12.Αλλη στο παιδί της που για αδίκημα δικάζονταν,'παιδι μου',του είπε,'η' απ'τις κατηγορίες η' απ'την ίδια σου τη ζωή

απαλλαξου'

12. ῾Ετέρα ἐπ' ἀδικήματι τῷ παιδὶ κρινομένῳ, "τέκνον, εἶπε, ἢ τὰς αἰτίας ἢ σεαυτὸν τοῦ ζῆν ἀπόλυσον". 

13.Αλλη όταν τον κουτσό γιο της 

στο πόλεμο έστελνε,'παιδι μου',του είπε,' σε καθε βήμα την αρετή να'χεις στο μυαλό σου'

13. Ἄλλη χωλὸν υἱὸν ἐπὶ παράταξιν προπέμπουσα, "τέκνον, εἶπε, κατὰ βῆμα τῆς ἀρετῆς μέμνησο". 

14.Αλλη,που το παιδί της ήρθε απ'το.πολεμο με  πληγωμένο το ποδι και πονούσε πάρα πολύ,

'αν την αρετη',του είπε,'έχεις στο μυαλό,παιδί μου,και δεν θα πονάς και θαρρος θα'χεις'

14. Ἄλλη, τοῦ παιδὸς αὐτῇ ἀφικομένου ἀπὸ παρατάξεως τετρωμένου τὸν πόδα καὶ σφόδρα ἀλγοῦτος, "ἐὰν τῆς ἀρετῆς, [241F] εἶπε, μεμνῇ, ὦ τέκνον, καὶ ἄπονος ἔσῃ καὶ θαρρήσεις. 

16.Αλλη όταν παρέδωσε στο παιδί της την ασπίδα του παραγγειλε:

'παιδι μου',του είπε,'η' μ'αυτη η' πάνω της (να γυρισεις)'

16. Ἄλλη προσαναδιδοῦσα τῷ παιδὶ τὴν ἀσπίδα καὶ παρακελευομένη· "τέκνον" ἔφη, "ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς." 

17.Αλλη προετοιμάζοντας τον γιο της για τον πόλεμο όταν του έδωσε την ασπίδα,'αυτη',του είπε,'ο πατέρας σου πάντα την διεσωζε,και συ λοιπόν 

η' αυτή διεσωζε η' να μη ζησεις'

17. Ἄλλη προιόντι τῷ υἱῷ ἐπὶ πόλεμον ἐναδιδοῦσα τὴν ἀσπίδα "ταύτην", ἔφη, "ὁ πατήρ σοι ἀεὶ ἔσῳζε· καὶ σὺ οὖν ἢ ταύτην σῷζε ἢ μὴ ἔσο". 

18.Αλλη στο γιο της που έλεγε πως μικρό έχει ξίφος τού είπε,'και το βήμα προσθεσε'

18. Ἄλλη πρὸς τὸν υἱὸν λέγοντα μικρὸν ἔχειν τὸ ξίφος εἶπε "[καὶ] βῆμα πρόσθες". 

19.Αλλη όταν άκουσε πως ο γιος της στο πολεμο αφού ανδραγαθησε πέθανε,'γιατι δικός μου ηταν',είπε.

Για τον άλλον όταν εμαθε πως αφού δειλιασε  σωθηκε,'γιατι δεν ήταν δικός μου'ειπε

19. Ἄλλη ἀκούσασα ὅτι ὁ υἱὸς αὐτῆς ἐν παρατάξει ἀνδραγαθήσας ἀπέθανεν "ἐμὸς γὰρ ἦν", εἶπε. Περὶ δὲ τοῦ ἑτέρου πυθομένη ὅτι ἀποδειλιάσας σῴζεται "οὐ γὰρ ἦν ἐμός", ἔφη.

[242A] 20.Αλλη όταν άκουσε ότι ο γιος πέθανε στη μάχη όπου βρίσκονταν,'θαψτε τον',είπε,κι ας αναπληρώσει εκείνου τη θέση ο αδελφός του'

 [242A] 20. Ἑτέρα ἀκούσασα τεθνάνα τὸν υἱὸν ἐν μάχῇ καθάπερ ἐτέτακτο "κάτθετε αὐτόν, ἔφη, ἀναπληρωσάτω δὲ τὴν ἐκείνου τάξιν ὁ ἀδελφός". 

24.κοπελα φτωχια όταν ρωτήθηκε τι προίκα δίνει στον γαμπρό,'την πατροπαραδοτη,',είπε,'σωφροσυνη' 

24. Παρθένος πενιχρὰ ἐρωτηθεῖσα τίνα δίδωσι τῷ [242C] γαμοῦντι προῖκα "τὴν πάτριον, ἔφη, σωφροσύνην". 

25.Λάκαινα όταν ρωτήθηκε αν αυτή τον άντρα πλησίασε,'οχι εγω',είπε,'αλλα ο άντρας εμενα'

25. Λάκαινα ἐρωτηθεῖσα εἰ τἀνδρὶ προσελήλυθεν, "οὐκ ἐγώ, εἶπεν, ἀλλ' ὁ ἀνὴρ ἐμοί".

29.οταν ρωτηθηκε κάποια 

από κάποιον αν θα είναι αγαθη αν την αγορασει,του είπε,'κι αν δεν μ'αγορασεις'

29. Ερωτωθεῖσά τις ὑπό τινος εἰ ἔσται ἀγαθή ἂν αὐτὴν ἀγοράση, εἶπε "κἂν μὴ ἀγοράσῃς"

.

.

.

-Πλούταρχος Ηθικα-

 Γυναικῶν Ἀρεταί

Κῖαι Κιες παρθενες

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Κῖαι

στις παρθένες των Κιων μια συνήθεια ήταν στα δημόσια ιερά μαζί να πηγαίνουν και να περνούν όλη τη μέρα μεταξύ τους,

οι δε μνηστήρες τις έβλεπαν να διασκεδάζουν και να χορεύουν.

το βραδυ καθεμία στο σπίτι της επεστρεφε και φρόντιζε τους γονείς και τ'αδελφια της μεχρι και τα πόδια τούς ενιβε.

οι μνηστήρες τις αγαπούσαν πολύ μ'έρωτα ηθικό και σοβαρό,

ώστε αν κάποιος μια κοπέλα αρραβωνιαζονταν οι άλλοι αμέσως παραιτουνταν από την διεκδίκηση της.

αξιοσημείωτο δε για την φρονιμαδα των  γυναικών είναι οτι μητε μοιχεια μητε διαφθορά ανηθικη

για εφτακόσια χρόνια αναφέρεται σ'αυτους να συνεβει.

Κῖαι

Ταῖς Κίων παρθένοις ἔθος ἦν εἰς ἱερὰ δημόσια συμπορεύεσθαι καὶ διημερεύειν μετ’ ἀλλήλων, οἱ δὲ μνηστῆρες ἐθεῶντο παιζούσας καὶ χορευούσας· 

ἑσπέρας δὲ πρὸς ἑκάστην ἀνὰ μέρος βαδίζουσαι διηκονοῦντο τοῖς ἀλλήλων γονεῦσι καὶ ἀδελφοῖς ἄχρι τοῦ καὶ τοὺς πόδας ἀπονίζειν.

τῶν δὲ μνηστήρων ἤρων πολλάκις μιᾶς πλείονες οὕτω κόσμιον ἔρωτα καὶ νόμιμον, ὥστε τῆς κόρης ἐγγυηθείσης ἑνὶ τοὺς ἄλλους εὐθὺς πεπαῦσθαι.

κεφάλαιον δὲ τῆς εὐταξίας τῶν γυναικῶν τὸ μήτε μοιχείαν μήτε φθορὰν ἀνέγγυον [249E] ἐτῶν ἑπτακοσίων μνημονεύεσθαι παρ’ αὐτοῖς γενομένην

.

.

.

My Beautiful Billie Holiday 

χ.ν.κουβελης  c.n.couvelis

No two people on earth are alike

δεν υπάρχουν στη γη δυο όμοιοι άνθρωποι

Mom and Pop were just a couple of kids when they got married. He was eighteen, she was sixteen and I was three.

η μαμά κι ο μπαμπάς ήταν σχεδόν παιδιά όταν παντρεύτηκαν,εκείνος 18,εκείνη 16,κι εγώ ήμουν  3

I never had a chance to play with dolls like other kids. I started working when I was six years old.

ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να παίξω με τις κούκλες όπως αλλα παιδια,άρχισα να δουλεύω από 6 χρονων

The whole basis of my singing is feeling. Unless I feel something, I can't sing.

όλη η βάση του τραγουδιού είναι το συναίσθημα,αν δεν αισθάνομαι κάτι,δεν μπορώ να τραγουδησω

.

.

.

Billie Holiday 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

εγώ η Lady Day η Eleanora Fagan η Billie Holiday  αυτά μαρτυραω

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

θέλω να κλείσουν τα φώτα,μαύρο σκοτάδι να γινει,όπως εγώ είμαι μαύρη,όπως όλος ο κόσμος είναι μαύρος,

η σκιά του αστυνομικού με συνθλίβει,μια πόρνη 13 χρόνων,φορώ τις μεταξωτές κάλτσες που έκλεψα,τις λατρεύω,έχω μελανιές στο πρόσωπο,χτες τη νύχτα με χτύπησε,λέει ότι μου αρέσει,δεν είναι ψέματα,

σφουγγαριζω τη σκάλα στο πορνείο της Άλις Ντιν στη Νέα Υόρκη,με πληρώνει με τη φωνή τού Λουις Άρμστρονγκ και της Μπεσσι Σμιθ,

13 χρόνων μ'αγοραζαν άντρες για σεξ,η μάνα το'ξερε,ο πατέρας μάς παράτησε,

Southern trees bear a strange fruit

στο νότο τα δέντρα έχουν παράξενα φρούτα,

Blood on the leaves and blood at the root

αίμα στα φύλλα και αιμμα στη ρίζα

Black bodies swinging in the southern breeze

μαύρα κορμιά αιωρούνται 

στο αεράκι του νοτου

Strange fruit hanging from the poplar trees

παράξενα φρούτα  κρέμονται σπ'τις λευκες

εγώ η Lady Day η Eleanora Fagan η Billie Holiday  αυτά μαρτυραω

.

.

(photography of Lawrence Beitler)

του λυντσάρισματος των  μαύρων Thomas Shipp and Abram Smith, που κατηγόρηθηκαν για ληστεία φόνο και βιασμό και τους κρέμασαν στα δέντρα ,August 7,1930,

Marion, Indiana

και απο αυτη ο Abel Meeropol εμπνεύστηκε το ποίημα Strange Fruit

που τραγούδησε η Billie Holiday

https://youtu.be/-DGY9HvChXk?si=Jl7oTQrozhtZCXix

.

.

.

(Θέατρο Σκιών ο Καραγκιόζης)

-Ο Καραγκιόζης μεταφραστης του Πλούτου του Αριστοφάνη-

στίχοι 1-101

-μεταφραση χ.ν.κουβελης 

c.n.couvelis

Καραγκιόζης

έξω από την παράγκα,

βλέπει τον Χατζηαβάτη)

Χατζηαβάτη έλα δω που σε θέλω

Χατζηαβάτης

για καλό η' ...

Καραγκιόζης

όχι για ξύλο,μεταφραζω τον Πλούτο του Αριστοφάνη από τα αρχαία ελληνικά κατευθείαν

Χατζηαβάτης

μη μου το πεις και γιατί;

Καργκιοζης 

γιατί ο Πλούτος μού διαφεύγει συνεχώς

Χατζηαβάτης

και γιατί δεν σε καταδεχεται;

Καραγκιόζης

γιατί είναι στραβος

Χατζηαβάτης 

και που το ξερεις; μάντης είσαι;

Καραγκιόζης

όχι,μεταφραστης

και τωρα να διαβάσω τι μετάφραση και να μου πεις τη γνωμη,

αν και γραμμένη την έχω

λοιπόν τέντωσε αυτιά και ακου

(Χτυπάει το κουδούνι)

Κυρίες Κύριοι φιλοθεαμον κοινόν και παιδιά,

αυτοί που πλήρωσαν κι αυτοί που'ναι τζαμπατζηδες,

η παράσταση 'Ο.Κραγκιοζης μεταφραστής τού Πλούτου τού Αριστοφανη'

αρχίζει

Καριων

τι βαρύ κι ασηκωτο πραμα δουλος να'σαι παλαβου ανθρώπου,

κι αν το σωστό κι όχι το στραβό τού πει,

γαϊδούρι του τον έχει και δεν τον υπολογιζει,

και τού φορτώνει

τ'αναποδα και τα στραβά του,

δεν οριζουμε εμείς οι σδουλοι 

το κορμι μας,

αλλ'αυτος που μας αγορασε με τις πενταροδεκαρες,

κι αυτά μου τα παράπονα 

στον θεό Λοξία,

αλλος λοξός κι αυτός,

τα κάνω,

που τάχα μου απ'τον χρυσό τον τριποδα

σοφιες λέει,

τώρα μεταξύ μας όλο κοτσανες λέει,

κι είναι κοτζαμ γιατρος και μαλιστα

μαντεύει,

και λοξεψε την αφεντομουτσουρανα του

και πήρε από πίσω 

ένα στραβουλιακα

αλλαντάλλα κάνοντας,

που το δες  αυτό το θαύμα αντι τους γκαβους 

να σέρνουμε

αυτήνος να τον σερνει

κι είναι και μουγγός παναθεμα τον,

γρυ δεν βγάζει,

και μένα με βιαζει το ίδιο

να κάνω,

όχι δεν θα κάνω το μουγγο,

χύμα και τσουβαλατα

θα στα πω,

τι στο κόρακα αυτόν τον στραβο πήραμε

από πίσω;

να με βαρεσεις δεν κοτας 

αφού στεφανωμένος ειμαι

Χρεμύλος

και δεν στο τραβάω 

να στο βγάλω,

αν με τσαντισεις κι άλλο

να ξέρεις θα τις φας

Καριων

βλακείες,σκιάχτηκα,

όχι δεν το βουλωνω,

ποιος είν'αυτός ο τύπος;

στο λέω για το καλό σου 

Χρεμύλος 

δεν στο κρύβω,

απ'τους δούλους μου όλους 

ο πιο πιστός κι ο πιο κλέφτης εισαι,

εγώ αν και στου θεου 

το δρομο

με τάραξε η πεινα

Καριων

κάτι μας λες,το ξερω

Χρεμύλος 

κι άλλοι πλουτίζουν,

που'ναι θεομπαιχτες φαφλαταδες ρουφιάνοι και τομαρια

Καριων

α ν'αγιασει το στόμα σου

Χρεμύλος 

και πήγα το θεό να ρωτήσω,

όχι για πάρτι μου,

εγώ με το'να πόδι στο τάφο είμαι,

αλλά για κείνο το κωλοπαιδο το παιδί μου,

ν'αλλαξει τροπάριο στη ζωή,

πονηρός κι αλανι να γίνει,

σ'ολα παλιάνθρωπος,

στη ζωή τωρα αυτά  έχουν πέραση

Καριων

και τι  λοξο ο Φοίβος ο Λοξίας σού λάλησε 

απ'το χρυσό του το καθικι;

Χρεμύλος 

σκάσε,

άκου να δεις τι μου'πε,

οποιονα λεχριτη πρώτον

τρακαρεις

ξεμπουκαρωντας απ'το μανταδικο

μην τον αφήσεις,

παρ'τον πισωκωλητά 

και πιασ'τον στη πάρλα

στενός κορσες

να τον μετακομισεις στη παραγκα

Καριων

κι αυτόναν πρωτοβλεφαρισες;

Χρεμύλος 

αυτοναν

Καριων

σιγά το κελεπουρι,

ντιπ δεν κατάλαβες,

αυτό σου λαλησε ο λοξος;που να σου λαλήσουν τρεις,χαμένε,

το παιδί σου'πε καθαρά και σταρατα 

με τα ντόπια 

να το

ξεστραβωσεις προιοντα

Χρεμύλος

κι αυτό απ'τη κεφαλα σου

το βγάζεις;

Καριων

αυτό και στραβος το ξέρει,

σήμερον καθοκληριαν

το ορθόν δεν είναι συμφέρον,δεν είναι υγιες

Χρεμυλος

ο χρησμός δεν είναι ντουγρου αυτο,

αλλά κατιτις ανώτερον,

ας μας πει αυτός ποιος στο διάολο είναι

και τι δουλειά έχει 

και μας κόλλησε,

έτσι θα μάθουμε τι σόι πραμα είναι ο χρησμος

Καριων

έλα ξεφουρνισε τα,ποιος στο κόρακα είσαι,

γιατί θα πέσει φάπα,

κάνε παιχνιδι τωρα

Πλούτος 

θα σε κάνω να γκαριξεις,

αυτό σου λέω μόνο

Καριων

το'πιασες τι ρατσα είναι;

Χρεμύλος 

σε σένα ετσι μιλάει,όχι σε μένα,

αφού μαφιόζικα και ζορικα τον ρωτάς,

φίλε μου,αν σ' αρέσουν τα ευαίσθητα

σε μένα βασισου

Πλούτος 

θα κλάψεις σου λεω

Καριων

μωρέ σιγά τη κότα τού θεού που μας κοτσιλισε

Χρεμύλος 

δεν θα κακαριζεις για πολύ,αν το πας ετσι,

Πλούτος 

α μα πια,παράτα με

Χρεμυλος 

ποτές των ποτών 

Καριων

το πιο καλό,παληκάρι μου,

είναι να σ'αρπαξω και να σ'αμολαρω στο γκρεμο 

το λαιμό σου να τσακισεις

και τα πα'ι'δια

 

Χρεμυλος

εμπρός σηκωσ'τον και πετα τον

Πλούτος 

Ε σιγα ρε

Χρεμυλος

πάρλαρε τοτε

Πλούτος 

αν μάθετε ποιος είμαι,

θα μου ριχτητε και δεν θα μ'αφησετε να την κάνω στο παραπερα

Χρεμυλος 

να,μα το θεό,θα σ'αφησουμε

αν το θελεις

Πλούτος

κατά πρώτον αφήστε με

Χρεμυλος

σ'αφηνουμε

Πλούτος

ανοίξτε τ'αυτια σας,κρατήθηκε,

γιατί άλλωστε να το κρύψω,είμαι ο Πλούτος 

Καριων

ρε  νουμερο,είσαι ο Πλούτος και μουγγα το'κανες;

Χρεμυλος

Τι λες ρε;,ο Πλούτος,κι έχεις τέτοια ζητιανιά;

Λοξία θεοι και δαίμονες

και Ζευ,τι λες,είσαι όντως αυτός ο Πλούτος;

Πλούτος

σι,αυτοπροσώπως

Χρεμυλος

ο απαυτος ο γιδιος;

Πλούτος

ο απαυτοτατος

Χρεμυλος 

κι από που μας ερχεσαι και βρώμας έτσι;

Πλούτος

απ'τον Πάτροκλο έρχομαι,

που'χει να πλυθεί από τότε που γεννηθηκε

Χρεμυλος 

και πως γκαβουλιακας κατάντησες,

τι ψέμα θα μας πεις;

Πλούτος 

ο Ζευς αυτο το'κανε

να τη φέρει στους ανθρώπους,δεν του πάει,

γιατί εγώ όταν παιδάκι ζωηρό ήμουνα 

τον απειλεισα,μπαμπά,του'πα, μόνο με τους σοφούς και τους έντιμους

θα πηγαινω,

και με τύφλωσε,

για να μην ξεχωρίζω κανένα από δαυτους,

τόσο πολύ δεν γουστάρει τους τιμιους

Καραγκιόζης

α γι'αυτό εγώ πεινάω

Χατζηαβάτης

γιατι εσύ είσαι τίμιος;

Καραγκιόζης

τώρα θες να φας τη φαπα σου

λοιπόν συνεχίζω,

Χρεμυλος 

κι ομως μονο απ'τους τίμιους και τους δίκαιους τιμιεται

Πλούτος 

τ'ομολογω

Χρεμυλος

και τώρα ομολόγησε,

αν ξαναδεις πάλι όπως πρώτα,θα τους απεφευγες τους πονηρούς;

Πλούτος

χεσμενους θα τους έχω

Χρεμυλος 

και με τους δίκαιους θα τη βρίσκεις;

Πλούτος

κι έχω πολύ καιρό κάποιον να 

δω

Καριων

αφού κι εγώ που βλέπω δεν βλεπω

Καραγκιόζης 

να'μαι γω

Χατζηαβάτης

δεν λέει για σένα,τίμιος νά σου πετύχει

Καραγκιόζης 

θα σου πω εγώ αν σε πετύχει η σφαλιάρα μου

Πλούτος 

τώρα αφήστε με,αφού όλα τα μαθατε για μένα

Χρεμυλος

τι λες πουλάκι μου,ίσα ίσα 

που τώρα θα σ'εχουμε δετό να μην το σκασεις

Καραγκιόζης

μεχρι εδώ,να' χουμε κι αύριο να παίξουμε,να μαζέψουμε πλούτο

Χατζηαβάτη πως σου φάνηκε η μετάφραση;

Χατζηαβάτης

εξοχη,μπράβο Καραγκιόζη μου,νιώθω υπερήφανος για σένα,λες να γίνουμε πλούσιοι;

Καραγκιοζης

πάντως φτωχοί δεν γινόμαστε,αφού είμαστε

Χατζηαβάτης

φαίνεται άνοιξε η τύχη μας

Καραγκιόζης

αν ανοίξει αυτός τα γκαβα  του

 

Λοιπόν φίλοι μου Αξιότιμοι θεατές τώρα που θα βγείτε έξω όποιον δείτε πρώτον,στραβό,κουτσό,κουφό,πάρτε τον από πίσω,

Καλή τυχη 

€υρομποντι,

.

.

Καρίων

ὡς ἀργαλέον πρᾶγμ’ ἐστὶν ὦ Ζεῦ καὶ θεοὶ

δοῦλον γενέσθαι παραφρονοῦντος δεσπότου.

ἢν γὰρ τὰ βέλτισθ’ ὁ θεράπων λέξας τύχῃ,

δόξῃ δὲ μὴ δρᾶν ταῦτα τῷ κεκτημένῳ,

μετέχειν ἀνάγκη τὸν θεράποντα τῶν κακῶν.5

τοῦ σώματος γὰρ οὐκ ἐᾷ τὸν κύριον

κρατεῖν ὁ δαίμων, ἀλλὰ τὸν ἐωνημένον.

καὶ ταῦτα μὲν δὴ ταῦτα. τῷ δὲ Λοξίᾳ,

ὃς θεσπιῳδεῖ τρίποδος ἐκ χρυσηλάτου,

μέμψιν δικαίαν μέμφομαι ταύτην, ὅτι10

ἰατρὸς ὢν καὶ μάντις, ὥς φασιν, σοφὸς

μελαγχολῶντ’ ἀπέπεμψέ μου τὸν δεσπότην,

ὅστις ἀκολουθεῖ κατόπιν ἀνθρώπου τυφλοῦ,

τοὐναντίον δρῶν ἢ προσῆκ’ αὐτῷ ποιεῖν.

οἱ γὰρ βλέποντες τοῖς τυφλοῖς ἡγούμεθα,15

οὗτος δ’ ἀκολουθεῖ, κἀμὲ προσβιάζεται,

καὶ ταῦτ’ ἀποκρινομένῳ τὸ παράπαν οὐδὲ γρῦ.

ἐγὼ μὲν οὖν οὐκ ἔσθ’ ὅπως σιγήσομαι,

ἢν μὴ φράσῃς ὅ τι τῷδ’ ἀκολουθοῦμέν ποτε

ὦ δέσποτ’, ἀλλά σοι παρέξω πράγματα.20

οὐ γάρ με τυπτήσεις στέφανον ἔχοντά γε.

Χρεμύλος

μὰ Δί’ ἀλλ’ ἀφελὼν τὸν στέφανον, ἢν λυπῇς τί με,

ἵνα μᾶλλον ἀλγῇς.

Καρίων

λῆρος: οὐ γὰρ παύσομαι

πρὶν ἂν φράσῃς μοι τίς ποτ’ ἐστὶν οὑτοσί:

εὔνους γὰρ ὤν σοι πυνθάνομαι πάνυ σφόδρα.25

Χρεμύλος

ἀλλ’ οὔ σε κρύψω: τῶν ἐμῶν γὰρ οἰκετῶν

πιστότατον ἡγοῦμαί σε καὶ κλεπτίστατον.

ἐγὼ θεοσεβὴς καὶ δίκαιος ὢν ἀνὴρ

κακῶς ἔπραττον καὶ πένης ἦν:

Καρίων

οἶδά τοι.

Χρεμύλος

ἕτεροι δ’ ἐπλούτουν ἱερόσυλοι ῥήτορες30

καὶ συκοφάνται καὶ πονηροί:

Καρίων

πείθομαι.

Χρεμύλος

ἐπερησόμενος οὖν ᾠχόμην ὡς τὸν θεόν,

τὸν ἐμὸν μὲν αὐτοῦ τοῦ ταλαιπώρου σχεδὸν

ἤδη νομίζων ἐκτετοξεῦσθαι βίον,

τὸν δ’ υἱόν, ὅσπερ ὢν μόνος μοι τυγχάνει,35

πευσόμενος εἰ χρὴ μεταβαλόντα τοὺς τρόπους

εἶναι πανοῦργον, ἄδικον, ὑγιὲς μηδὲ ἕν,

ὡς τῷ βίῳ τοῦτ’ αὐτὸ νομίσας συμφέρειν.

Καρίων

τί δῆτα Φοῖβος ἔλακεν ἐκ τῶν στεμμάτων;

Χρεμύλος

πεύσει. σαφῶς γὰρ ὁ θεὸς εἶπέ μοι τοδί:40

ὅτῳ ξυναντήσαιμι πρῶτον ἐξιών,

ἐκέλευε τούτου μὴ μεθίεσθαί μ’ ἔτι,

πείθειν δ’ ἐμαυτῷ ξυνακολουθεῖν οἴκαδε.

Καρίων

καὶ τῷ ξυναντᾷς δῆτα πρώτῳ;

Χρεμύλος

τουτῳί.

Καρίων

εἶτ’ οὐ ξυνίης τὴν ἐπίνοιαν τοῦ θεοῦ45

φράζουσαν ὦ σκαιότατέ σοι σαφέστατα

ἀσκεῖν τὸν υἱὸν τὸν ἐπιχώριον τρόπον;

Χρεμύλος

τῷ τοῦτο κρίνεις;

Καρίων

δῆλον ὁτιὴ καὶ τυφλῷ

γνῶναι δοκεῖ τοῦθ’, ὡς σφόδρ’ ἐστὶ συμφέρον

τὸ μηδὲν ἀσκεῖν ὑγιὲς ἐν τῷ νῦν χρόνῳ.50

Χρεμύλος

οὐκ ἔσθ’ ὅπως ὁ χρησμὸς ἐς τοῦτο ῥέπει,

ἀλλ’ εἰς ἕτερόν τι μεῖζον. ἢν δ’ ἡμῖν φράσῃ

ὅστις ποτ’ ἐστὶν οὑτοσὶ καὶ τοῦ χάριν

καὶ τοῦ δεόμενος ἦλθε μετὰ νῷν ἐνθαδί,

πυθοιμεθ’ ἂν τὸν χρησμὸν ἡμῶν ὅ τι νοεῖ.55

Καρίων

ἄγε δὴ σὺ πότερον σαυτὸν ὅστις εἶ φράσεις,

ἢ τἀπὶ τούτοις δρῶ; λέγειν χρὴ ταχὺ πάνυ.

Πλοῦτος

ἐγὼ μὲν οἰμώζειν λέγω σοι.

Καρίων

μαναθάνεις

ὅς φησιν εἶναι;

Χρεμύλος

σοὶ λέγει τοῦτ’, οὐκ ἐμοί:

σκαιῶς γὰρ αὐτοῦ καὶ χαλεπῶς ἐκπυνθάνει.60

ἀλλ’ εἴ τι χαίρεις ἀνδρὸς εὐόρκου τρόποις,

ἐμοὶ φράσον.

Πλοῦτος

κλάειν ἔγωγέ σοι λέγω.

Καρίων

δέχου τὸν ἄνδρα καὶ τὸν ὄρνιν τοῦ θεοῦ.

Χρεμύλος

οὔ τοι μὰ τὴν Δήμητρα χαιρήσεις ἔτι.

εἰ μὴ φράσεις γάρ—65

Καρίων

ἀπό σ’ ὀλῶ κακὸν κακῶς.

Χρεμύλος

ὦ τᾶν—

Πλοῦτος

ἀπαλλάχθητον ἀπ’ ἐμοῦ.

Χρεμύλος

πώμαλα.

Καρίων

καὶ μὴν ὃ λέγω βέλτιστόν ἐστ’ ὦ δέσποτα.

ἀπολῶ τὸν ἄνθρωπον κάκιστα τουτονί.

ἀναθεὶς γὰρ ἐπὶ κρημνόν τιν’ αὐτὸν καταλιπων

ἄπειμ’, ἵν’ ἐκεῖθεν ἐκτραχηλισθῇ πεσών.70

Χρεμύλος

ἀλλ’ αἶρε ταχέως.

Πλοῦτος

μηδαμῶς.

Χρεμύλος

οὔκουν ἐρεῖς;

Πλοῦτος

ἀλλ’ ἢν πύθησθέ μ’ ὅστις εἴμ’, εὖ οἶδ’ ὅτι

κακόν τί μ’ ἐργάσεσθε κοὐκ ἀφήσετον.

Χρεμύλος

νὴ τοὺς θεοὺς ἡμεῖς γ’, ἐὰν βούλῃ γε σύ.

Πλοῦτος

μέθεσθε νῦν μου πρῶτον.75

Χρεμύλος

ἤν, μεθίεμεν.

Πλοῦτος

ἀκούετον δή: δεῖ γὰρ ὡς ἔοικέ με

λέγειν ἃ κρύπτειν ἦν παρεσκευασμένος.

ἐγὼ γάρ εἰμι Πλοῦτος.

Χρεμύλος

ὦ μιαρώτατε

ἀνδρῶν ἁπάντων, εἶτ’ ἐσίγας Πλοῦτος ὤν;

Καρίων

σὺ Πλοῦτος, οὕτως ἀθλίως διακείμενος;80

ὦ Φοῖβ’ Ἄπολλον καὶ θεοὶ καὶ δαίμονες

καὶ Ζεῦ, τί φῄς; ἐκεῖνος ὄντως εἶ σύ;

Πλοῦτος

ναί.

Χρεμύλος

ἐκεῖνος αὐτός;

Πλοῦτος

αὐτότατος.

Χρεμύλος

πόθεν οὖν φράσον

αὐχμῶν βαδίζεις;

Πλοῦτος

ἐκ Πατροκλέους ἔρχομαι,

ὃς οὐκ ἐλούσατ’ ἐξ ὅτουπερ ἐγένετο.85

Χρεμύλος

τουτὶ δὲ τὸ κακὸν πῶς ἔπαθες; κάτειπέ μοι.

Πλοῦτος

ὁ Ζεύς με ταῦτ’ ἔδρασεν ἀνθρώποις φθονῶν.

ἐγὼ γὰρ ὢν μειράκιον ἠπείλησ’ ὅτι

ὡς τοὺς δικαίους καὶ σοφοὺς καὶ κοσμίους

μόνους βαδιοίμην: ὁ δέ μ’ ἐποίησεν τυφλόν,90

ἵνα μὴ διαγιγνώσκοιμι τούτων μηδένα.

οὕτως ἐκεῖνος τοῖσι χρηστοῖσι φθονεῖ.

Χρεμύλος

καὶ μὴν διὰ τοὺς χρηστούς γε τιμᾶται μόνους

καὶ τοὺς δικαίους.

Πλοῦτος

ὁμολογῶ σοι.

Χρεμύλος

φέρε τί οὖν;

εἰ πάλιν ἀναβλέψειας ὥσπερ καὶ πρὸ τοῦ,95

φεύγοις ἂν ἤδη τοὺς πονηρούς;

Πλοῦτος

φήμ’ ἐγώ.

Χρεμύλος

ὡς τοὺς δικαίους δ’ ἂν βαδίζοις;

Πλοῦτος

πάνυ μὲν οὖν:

πολλοῦ γὰρ αὐτοὺς οὐχ ἑόρακά πω χρόνου.

Χρεμύλος

καὶ θαῦμά γ’ οὐδέν: οὐδ’ ἐγὼ γὰρ ὁ βλέπων.

Πλοῦτος

ἄφετόν με νῦν. ἴστον γὰρ ἤδη τἀπ’ ἐμοῦ.100

Χρεμύλος

μὰ Δί’ ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον ἑξόμεσθά σου.

.

.

.

ομολογία του Galileo Galilei 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν δεν υποχωρουσα κι επεμενα πως η γη  κινειται κι ο ηλιος μένει ακίνητος,θα αντιμετώπιζα τη φωτιά,auto da fe,η Ιερά Εξέταση είναι σκληρή,

επομένως:E pur si muove

κι ομως κινείται,σιγανα, ψιθυριστά,να μην ακουστει,αν μ'εβρισκαν νεκρό,τσακισμενο κάτω από τον Πύργο της Πίζας, γλίστρησε θα λέγανε,να η αποδειξη,τρελός ήταν,τι περίμενε;,αφού κεκλιμένος είναι  ο πυργος,έτοιμος να πέσει, δεν θα'πεφτε αυτός;,θεία δίκη,

φαντασθητε τι θα γίνονταν να τους έλεγα πως αν απ'τον πύργο της Πίζας

πέσουν ταυτόχρονα δυο σώματα,ασχέτως το μέγεθος και το βάρος,τότε φτάνουν ταυτόχρονα κάτω στο έδαφος,αν το ένα σώμα ήταν ένα ελάχιστο μικρό μυρμήγκι και το άλλο ο θεός,τότε ο φυσικός νόμος δεν θα ανατρέπονταν,ο άπειρος θεός και το μικρό ελάχιστο μυρμήγκι θα φτάναν ταυτόχρονα,ο φυσικός νόμος δεν κάνει διακρίσεις,τα δόγματα ναι,

θα τους αναστατωνε αυτό ,θα τους δυσαρεστου σε,ο θεός τους να είναι ισονομος με το μυρμήγκι,ο δημιουργός με το δημιούργημα,και τότε για μένα  motu proprio αυτεπαγγελτη δίωξη,

και τάχιστα με συνοπτικές συνοδικες διαδικασιες

θα εφεύραν ένα θεό ελάχιστο,με τη δικαιολογία,αν ήταν τεράστιος δεν θα είχε χώρο για το σύμπαν,γι 'αυτο τελικά είναι συμπυκνωμένος,ένα σημείο όπως το ορίζει ο Ευκλείδης,αχωρο,ομως παρολαυτα simul iterum cadit cum formica ταυτόχρονα πάλι πέφτει με το μυρμήγγι,

εγώ τη νύχτα της 9ης Ιανουαρίου το 1642 φεύγω αλλά την ίδια μερα

έρχεται ο Isaac Newton‎‎,

και τότε να δούμε πώς τα βγάλετε πέρα με τη βαρύτητα του,και μαλιστα παγκοσμια,

άντε καλή και ιερή πτώση

πιστός σας 

Galileo Galilei 

9 january 1642

.

.

.

φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο κάθετος λαβύρινθος

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το ραντεβού ήταν στις 12,

έφτασε στο κτίριο 12 παρά 5,ανέβηκε με το ασανσέρ στον 7ο όροφο,

προχώρησε στο διάδρομο,

μια πόρτα ανοιξε πίσω του -κυριε,του φώναξε,εδώ,

γύρισε,μπήκε στην αίθουσα,

-καθίστε,του είπε η γυναίκα,ο δικηγόρος είναι εκτός γραφείου,δεν υπάρχει πρόβλημα,γιατί εγώ έχω αναβάλει την υπόθεση σας,

σας πληροφορω ότι βρίσκεται σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο,από την συμπεριφορά σας εξαρτάται η εξέλιξη της,είμαστε αρκετα επιφυλακτικοί,μετά από αυτά που συνέβηκαν στο προηγούμενο ραντεβού,

όπως μου εκμυστηρεύθηκε ο δικηγόρος,οι δικαστές έχουν ενοχληθεί,δύσκολα να έχουμε ευνοϊκή μεταχείριση,μάλλον θα περάσει πολύς χρόνος για να σας δεχτούν στον πάνω όροφο, καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό;ποσους ορόφους θα χρειαστεί να ανεβείτε μέχρι να τελειώσει αισίως η υπόθεση σας,οι πιθανότητες είναι ελάχιστες,

χτύπησε το τηλέφωνο,

η γυναίκα απάντησε,

-ναι είναι εδω,πριν λίγο ήρθε,

άκουγε,

έβγαλε από τη τσάντα της ενα καθρεφτάκι και ένα κόκκινο κραγιόν,

έβαφε τα χείλη της,

-φυσικα και τον ενημέρωσα,

έκλεισε το τηλέφωνο,

-ηταν ο δικηγόρος,είπε η γυναίκα,ο δικαστής δεν τον δέχτηκε,η υπόθεση σας περιπλεκεται,

εκείνος ήθελε να της πει ότι αδιαφορεί για την υπόθεση,και θα ξεμπλέξει είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν,δεν ξαναπαταει στα ραντεβού τους,

τελευταία φορά,

-ξερω τι σκεφτεστε,τον πρόλαβε η γυναίκα,όμοια περίπτωση με έναν άλλο κατηγορούμενο,θα έλεγα πως νοιάζεται φυσιογνωμικά,και η υπόθεση σας είναι η ίδια,με κάποιες ασήμαντες διάφορες,αν και όλοι οι κατηγορούμενοι είναι,έτσι φαίνεται,σαν να είναι ο ίδιος άνθρωπος,γι'αυτό όλη η νομική δικαστικη διαδικασία εξαρτάται από αυτές τις μικρές ασήμαντες διάφορες,ακόμα και μια χειρονομία,μια σύσπαση του προσωπου,ένα ανεπαίσθητο χαμόγελο έχει τρομερό αντίκτυπο,δεν ξέρω πως,άλλα τόσα χρόνια εδώ έχω μια σχετική πείρα,

ξαναβαλε το καθρεφτάκι και το κραγιόν στη τσάντα της,

το πρόσωπο της σοβαρεψε,σαν κάτι να την αγχωνε,

-τώρα με συγχωρείτε,του είπε,πρέπει να φύγω,με περιμένουν, καταλαβαίνετε,

-ναι,καταλαβαίνω,το κραγιόν,είπε,

η γυναίκα γέλασε,

-το κραγιόν είναι ένα μέσο,

τον πλησίασε,τον αγκάλιασε και τον φιλισε στο στόμα,

-τους σιχαίνομαι,τα γούστα τους με αηδιάζουν,δεν μπορώ να ξεφύγω,

χτυπάει το τηλεφωνο,

-αν αργήσω θα με τιμωρήσουν,

η γυναίκα φαίνονταν τρομαγμένη,

τον ξαναφιλησε με πάθος στα χείλη,μετα στο λαιμό,

τον δαγκασε,

το τηλέφωνο ξαναχτύπησε,

-φευγω,του είπε,

έμεινε μόνος,

αφηρημένα περίεργαζονταν το χώρο,

τότε είδε στο τοιχο πίσω του κρεμασμένη τη φωτογραφία ενός άντρα,

σε μεγαλο μέγεθος,

ήταν καθισμένος σε μια  πολυθρόνα,σαν θρόνος,

το πρόσωπο ήταν αυστηρο,το μισό στο σκοτάδι,τα χέρια του στα μπράτσα της πολυθρόνας,

-ο δικαστής είναι,είδε τη γυναίκα στη πόρτα,

η γυναίκα κάθισε στη θέση που κάθονταν και πριν φυγει,

-ένας από τους δικαστές,

τον κοίταξε,

με συγχωρείτε,έχεται ώρα εδώ;ήμουνα στον πάνω όροφο,

το ραντεβού σας ήταν στις 12,

κοιτάζει το ρολόι της,

-τωρα είναι ακριβώς 12,

ο δικηγόρος σας είναι εκτός γραφείου,δεν υπάρχει πρόβλημα γιατί εγώ δε εχω αναλάβει την υπόθεση σας,σας πληροφορω ότι βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο

.

.

.

Ο Καταδεσμος,η μαγική καταρα,της Μακεδονας Δαγινας

(Πέλλα,4ος αιωνας πΧ)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

για της Θετιμας και του Διονυσοφωντα τη τελετή του γάμου αυτή γράφω τη κατάρα και για όλες τις άλλες γυναικες και χήρες και παρθένες,αλλά πιο πολύ για τη Θετιμα και τη καταθέτω στον Μακρωνα

και στους δαίμονες κι όποτε αυτη την ανοίξω και τη ξαναδιαβάσω αφού τη ξεχωσω,τότε να παντρευτουν τον Διονυσοφωντα,όχι πριν

απ'αυτο κι άλλη από μένα να μην τον παρει,

εγώ μαζί με τον Διονυσοφωντα να γεράσω

και καμιά άλλη,

ικετιδα σας γινομαι,

τη φίλη σας να λυπηθείτε δαίμονες τη Δαγινα, περιφρονημένη απ'ολους τούς φίλους κι ερημη,

φυλάξτε με σε μένα να μην γίνουν αυτά και κακήν κακώς η Θετιμα να χαθεί,

κι εγώ χαρούμενη κι ευτυχισμένη να γινω

[ΘΕΤΙ]ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΦΩΝΤΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΑΜΟΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΩ ΚΑΙ ΤΑΝ ΑΛΛΑΝ ΠΑΣΑΝ ΓΥ -

[ΝΑΙΚ]ΩΝ ΚΑΙ ΧΗΡΑΝ ΚΑΙ ΠΑΡΘΕΝΩΝ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΕ ΘΕΤΙΜΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΚΑΤΤΙΘΕΜΑΙ ΜΑΚΡΩΝΙ ΚΑΙ [ΤΟΙΣ] ΔΑΙΜΟΣΙ ΚΑΙ ΟΠΟΚΑ ΕΓΩ ΤΑΥΤΑ ΔΙΕΛΕΞΑΙΜΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΝΟΙΗΝ ΠΑΛLΙΝ ΑΝΟΡΟΞΑΣΑ

[ΤΟΚΑ] ΓΑΜΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΦΩΝΤΑ ΠΡΟΤΕΡΟΝ ΔΕ ΜΗ ΜΗ ΓΑΡ ΛΑΒΟΙ ΑΛΛΑΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΛΛ Η ΕΜΕ 

[ΕΜΕ Δ]Ε ΣΥΝΚΑΤΑΓΗΡΑΣΑΙ ΔΙΟΝΥΣΟΦΩΝΤΙ ΚΑΙ ΜΗΔΕΜΙΑΝ ΑΛΛΑΝ ΙΚΕΤΙΣ ΥΜΩΝ ΓΙΝΟ 

 [ΜΑΙ ΦΙΛ]ΑΝ ΟΙΚΤΙΡΕΤΕ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΦΙΛ[Ο]Ι ΔΑΓΙΝΑΓΑΡΙΜΕ ΦΙΛΩΝ ΠΑΝΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΗΜΑ ΑΛΛΑ  

 [....]Α ΦΥΛΑΣΣΕΤΕ ΕΜΙΝ Ο[Π]ΩΣ ΜΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΑ[Υ]ΤΑ ΚΑΙ ΚΑΚΑ ΚΑΚΩΣ ΘΕΤΙΜΑ ΑΠΟΛΗΤΑΙ  [...] 

[....]ΑΛ[-].ΥΝΜ .. ΕΣΠΛΗΝ ΕΜΟΣ ΕΜΕ ΔΕ [Ε]Υ[Δ]ΑΙΜΟΝΑ ΚΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑΝ ΓΕΝΕΣΤΑΙ 

 [...] 

και εγώ δε ευδαίμων και μακάρια να γίνω

[-]ΤΟ[.].[-].[..]..Ε.Ε.Ω[?]Α.[.]Ε..ΜΕΓΕ [-]

.

.

.

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η γυναικα του Κανδαυλη

(Νουβέλα του Ηροδοτου)

Ηροδότου Ιστορίαι Βιβλίο Α',Κλειώ,8-12

-μεταφραση απόδοση χ.ν.κουβελης c n.couvelis

8 

[8.1] αυτός ο Κανδαυλης ήταν τόσο πολύ ερωτευμένος με τη γυναίκα του,που πιστευε πως τόσο όμορφη σαν την γυναίκα του δεν υπάρχει στο κόσμο άλλη γυναίκα,

αυτό με πάθος το νόμιζε και στο Γύγη,που έμπιστο τον είχε,μιλούσε με πάθος γι'αυτη συνέχεια και την παινευε,

δεν πέρασε πολύ καιρός και του'πε,-για να πεισθείς πόσο όμορφη είναι η γυναίκα μου θέλω να την δεις γυμνή,γιατί άλλο να βλέπεις κάτι κι άλλο να τ'ακους,

ο Γύγης ντράπηκε κι αντέδρασε,

-τι είναι αυτα που λες,να δω τη γυναίκα σου γυμνή,είναι αμαρτία,

αν γδυθεί θα δω κι αυτό που δεν πρέπει να το βλέπει άλλος άντρας παρά μόνο ο άντρας της,

αυτά μας είπαν οι πρόγονοι μας,

σε πιστεύω πως η ομορφότερη είναι,

και να μην αμαρτησουμε,

έτσι του μίλησε για ν'αποφυγει,και πάθει κάτι κακό,όμως ο Κανδαυλης επεμενε,

-μη φοβάσαι Γύγη,τίποτα κακό δεν θα πάθεις,ούτε από μένα ούτε από τη γυναίκα μου,

γιατί εγώ το σχεδίασα πως θα γίνει,θα σε βάλω στη κρεβατοκάμαρα πίσω από τη κουρτίνα θα σε κρυψω,στο λιγοστό φως δεν θα φαίνεσαι,μετά από μένα θα μπει μέσα η γυναίκα μου,θα γδυθεί και τα ρούχα της θα τα αφήσει πάνω στον καναπέ,και συ

με την ησυχία σου κρυμμένος δες την,

έπειτα θα ξαπλώσει γυμνή στο κρεβάτι με γυρισμένη τη πλάτη,και συ τότε βγες,δεν θα σε δει,

ο Γύγης αφού ήταν αδύνατο να ξεφύγει δέχτηκε,κι ο Κανδαυλης όταν ήρθε η ώρα τον έβαλε στην κρεβατοκάμαρα,και μετά από λίγο μπήκε και η γυναίκα,και βγάζοντας τα τα ρούχα της τη θαύμαζε

κρυμμένος ο Γύγης,

όταν η γυναίκα τού γύρισε τη πλάτη βγήκε απ'τη κουρτίνα να φύγει,

τότε τον είδε η γυναίκα,κατάλαβε πως αυτό το σχεδίασε ο άντρας της,

παρότι ντράπηκε δεν φώναξε,ούτε και ζήτησε εξηγήσεις,μόνο στο μυαλό της εβαλε να τιμωρήσει τον Κανδαυλη,γιατί για του Λυδους,κι όχι μόνο γι'αυτους,μεγάλη ντροπή 

είναι κάποιον να τον δουν γυμνό,ακόμα και άντρα πόσο μάλλον γυναίκα,

εκείνη συγκρατήθηκε,κι όταν ξημέρωσε,ζήτησε να της φέρουν τον Γύγη,

εκείνος δεν υποπτευτηκε κάτι κακό γιατί πάντα η βασίλισσα τον καλούσε,

όταν παρουσιάστηκε μπροστά της,τού είπε,

-Γυγη,από τα δυο που θα σου πω το ένα θα διαλέξεις,

η' τον Κανδαυλη θα σκοτώσεις και θα πάρεις τη βασιλεία  των Λυδών και μένα γυναίκα,

η' θα σκοτωθεις εσυ,

γιατί αν ζήσεις αφού 

πιστός είσαι στον Κανδαυλης 

θα συνεχίζεις να βλέπεις αυτά που δεν πρέπει να βλέπεις,

λοιπόν η' εκείνος που τα σχεδίασε αυτά πρέπει να σκοτωθεί,η' εσύ,που μ'ειδες γυμνή κι αυτό που δεν έπρεπε έκανες,

Ο Γύγης ακούγοντας αυτά 

τα'χασε,μετά την παρεκάλεσε να μη γίνουν αυτά,όμως εκείνη ήταν ανένδοτη,κι αφού καταλαβε πως να ξεφύγει δεν μπορούσε,άλλο δεν είχε,

η' θα σκότωνε τον Κανδαυλη 

η' θα τον σκότωναν,

και διάλεξε να ζήσει,

και τη ρώτησε,

-αφου έτσι θα γίνει,να  σκοτώσω,τον κύριο μου, και δεν το θέλω,πες μου με ποιο τρόπο αυτό θα γινει,

κι εκείνη του'πε:

-απο κει που εσύ μ'ειδες να γδυνομαι απ'το ίδιο μέρος θα τού ριχτείς 

και καθώς θα κοιμάται θα τον σκοτωσεις,

κι αφού το σχεδίασαν ακριβώς,όταν νύχτωσε,ο Γύγης αφού δεν μπορούσε  σε καμια περίπτωση ν'αποφύγει,

η' αυτός να σκοτωθεί,

η' τον Κανδαυλη να σκοτώσει,

ακολούθησε τη γυναίκα στη κρεβατοκάμαρα,

εκείνη τού'δωσε το μαχαίρι και τον έκρυψε πισω απ'τη κουρτίνα,

μετά όταν μπήκε ο Κανδαυλης και ξάπλωσε

στο κρεβατι και κοιμήθηκε βγήκε απ'τη κουρτίνα και τον σκότωσε,

και πήρε και τη γυναίκα του και τη βασιλεία του ο Γύγης,

8 

[8.1] οὗτος δὴ ὦν ὁ Κανδαύλης ἠράσθη τῆς ἑωυτοῦ γυναικός, ἐρασθεὶς δὲ ἐνόμιζέ οἱ εἶναι γυναῖκα πολλὸν πασέων καλλίστην. ὥστε δὲ ταῦτα νομίζων, ἦν γάρ οἱ τῶν αἰχμοφόρων Γύγης ὁ Δασκύλου ἀρεσκόμενος μάλιστα, τούτῳ τῷ Γύγῃ καὶ τὰ σπουδαιέστερα τῶν πρηγμάτων ὑπερετίθετο ὁ Κανδαύλης καὶ δὴ καὶ τὸ εἶδος τῆς γυναικὸς ὑπερεπαινέων. [8.2] χρόνου δὲ οὐ πολλοῦ διελθόντος (χρῆν γὰρ Κανδαύλῃ γενέσθαι κακῶς) ἔλεγε πρὸς τὸν Γύγην τοιάδε. "Γύγη, οὐ γὰρ σε δοκέω πείθεσθαι μοι λέγοντι περὶ τοῦ εἴδεος τῆς γυναικός (ὦτα γὰρ τυγχάνει ἀνθρώποισι ἐόντα ἀπιστότερα ὀφθαλμῶν), ποίεε ὅκως ἐκείνην θεήσεαι γυμνήν." [8.3] ὃ δ᾽ ἀμβώσας εἶπε "δέσποτα, τίνα λέγεις λόγον οὐκ ὑγιέα, κελεύων με δέσποιναν τὴν ἐμὴν θεήσασθαι γυμνήν; ἅμα δὲ κιθῶνι ἐκδυομένῳ συνεκδύεται καὶ τὴν αἰδῶ γυνή. [8.4] πάλαι δὲ τὰ καλὰ ἀνθρώποισι ἐξεύρηται, ἐκ τῶν μανθάνειν δεῖ· ἐν τοῖσι ἓν τόδε ἐστί, σκοπέειν τινὰ τὰ ἑωυτοῦ. ἐγὼ δὲ πείθομαι ἐκείνην εἶναι πασέων γυναικῶν καλλίστην, καὶ σέο δέομαι μὴ δέεσθαι ἀνόμων."

9 

[9.1] Ὃ μὲν δὴ λέγων τοιαῦτα ἀπεμάχετο, ἀῤῥωδέων μὴ τί οἱ ἐξ αὐτῶν γένηται κακόν, ὃ δ᾽ ἀμείβετο τοῖσιδε. "θάρσεε, Γύγη, καὶ μὴ φοβεῦ μήτε ἐμέ, ὡς σέο πειρώμενος λέγω λόγον τόνδε, μήτε γυναῖκα τὴν ἐμήν, μὴ τὶ τοι ἐξ αὐτῆς γένηται βλάβος. ἀρχήν γὰρ ἐγὼ μηχανήσομαι οὕτω ὥστε μηδέ μαθεῖν μιν ὀφθεῖσαν ὑπὸ σεῦ. [9.2] ἐγὼ γάρ σε ἐς τὸ οἴκημα ἐν τῷ κοιμώμεθα ὄπισθε τῆς ἀνοιγομένης θύρης στήσω. μετὰ δ᾽ ἐμὲ ἐσελθόντα παρέσται καὶ ἡ γυνὴ ἡ ἐμὴ ἐς κοῖτον. κεῖται δὲ ἀγχοῦ τῆς ἐσόδου θρόνος· ἐπὶ τοῦτον τῶν ἱματίων κατὰ ἕν ἕκαστον ἐκδύνουσα θήσει, καὶ κατ᾽ ἡσυχίην πολλὴν παρέξει τοι θεήσασθαι. [9.3] ἐπεὰν δέ ἀπὸ τοῦ θρόνου στείχῃ ἐπὶ τὴν εὐνήν κατὰ νώτου τε αὐτῆς γένῃ, σοὶ μελέτω τὸ ἐνθεῦτεν ὅκως μὴ σε ὄψεται ἰόντα διὰ θυρέων."

10 

[10.1] Ὃ μὲν δὴ ὡς οὐκ ἐδύνατο διαφυγεῖν, ἦν ἕτοιμος· ὁ δὲ Κανδαύλης, ἐπεὶ ἐδόκεε ὥρη τῆς κοίτης εἶναι, ἤγαγε τὸν Γύγεα ἐς τὸ οἴκημα. καὶ μετὰ ταῦτα αὐτίκα παρῆν καὶ ἡ γυνή. ἐσελθοῦσαν δὲ καὶ τιθεῖσαν τὰ εἵματα ἐθηεῖτο ὁ Γύγης. [10.2] ὡς δὲ κατὰ νώτου ἐγένετο ἰούσης τῆς γυναικός ἐς τὴν κοίτην, ὑπεκδὺς ἐχώρεε ἔξω, καὶ ἡ γυνὴ ἐπορᾷ μιν ἐξιόντα. μαθοῦσὰ δὲ τὸ ποιηθέν ἐκ τοῦ ἀνδρὸς οὔτε ἀνέβωσε αἰσχυνθεῖσα οὔτε ἔδοξε μαθεῖν, ἐν νοῶ ἔχουσα τίσεσθαι τὸν Κανδαύλεα. [10.3] παρὰ γὰρ τοῖσι Λυδοῖσι, σχεδὸν δὲ καὶ παρὰ τοῖσι ἄλλοισι βαρβάροισι καὶ ἄνδρα ὀφθῆναι γυμνόν ἐς αἰσχύνην μεγάλην φέρει.

11 

[11.1] τότε μὲν δὴ οὕτω οὐδέν δηλώσασα ἡσυχίην εἶχε. ὡς δὲ ἡμέρη τάχιστα ἐγεγόνεε, τῶν οἰκετέων τοὺς μάλιστα ὥρα πιστοὺς ἐόντας ἑωυτῇ, ἑτοίμους ποιησαμένη ἐκάλεε τὸν Γύγεα. ὁ δὲ οὐδὲν δοκέων αὐτήν τῶν πρηχθέντων ἐπίστασθαι ἦλθε καλεόμενος· ἐώθεε γὰρ καὶ πρόσθε, ὅκως ἡ βασίλεια καλέοι, φοιτᾶν. [11.2] ὡς δὲ ὁ Γύγης ἀπίκετο, ἔλεγε ἡ γυνὴ τάδε. "νῦν τοί δυῶν ὁδῶν παρεουσέων Γύγη δίδωμί αἵρεσιν, ὁκοτέρην βούλεαι τραπέσθαι. ἢ γὰρ

Κανδαύλεα ἀποκτείνας ἐμέ τε καὶ τὴν βασιληίην ἔχε τὴν Λυδῶν, ἢ αὐτόν σε αὐτίκα οὕτω ἀποθνήσκειν δεῖ, ὡς ἂν μὴ πάντα πειθόμενος Κανδαύλῃ τοῦ λοιποῦ ἴδῃς τὰ μὴ σε δεῖ. [11.3] ἀλλ᾽ ἤτοι κεῖνόν γε τὸν ταῦτα βουλεύσαντα δεῖ ἀπόλλυσθαι, ἢ σε τὸν ἐμὲ γυμνήν θεησάμενον καὶ ποιήσαντα οὐ νομιζόμενα." ὁ δὲ Γύγης τέως μὲν ἀπεθώμαζε τὰ λεγόμενα, μετὰ δὲ ἱκέτευε μὴ μιν ἀναγκαίῃ ἐνδέειν διακρῖναι τοιαύτην αἵρεσιν. [11.4] οὔκων δὴ ἔπειθε, ἀλλ᾽ ὥρα ἀναγκαίην ἀληθέως προκειμένην ἢ τὸν δεσπότεα ἀπολλύναι ἢ αὐτὸν ὑπ᾽ ἄλλων ἀπόλλυσθαι· αἱρέεται αὐτὸς περιεῖναι. ἐπειρώτα δὴ λέγων τάδε. "ἐπεί με ἀναγκάζεις δεσπότεα τὸν ἐμὸν κτείνειν οὐκ ἐθέλοντα, φέρε ἀκούσω τέῳ καὶ τρόπῳ ἐπιχειρήσομεν αὐτῷ." [11.5] ἣ δὲ ὑπολαβοῦσα ἔφη "ἐκ τοῦ αὐτοῦ μὲν χωρίου ἡ ὁρμή ἔσται ὅθεν περ καὶ ἐκεῖνος ἐμέ ἐπεδέξατο γυμνήν, ὑπνωμένῳ δὲ ἡ ἐπιχείρησις ἔσται."

12 

[12.1] ὡς δὲ ἤρτυσαν τὴν ἐπιβουλήν, νυκτὸς γενομένης (οὐ γὰρ ἐμετίετο ὁ Γύγης, οὐδέ οἱ ἦν ἀπαλλαγὴ οὐδεμία, ἀλλ᾽ ἔδεε ἤ αὐτὸν ἀπολωλέναι ἢ Κανδαύλεα) εἵπετο ἐς τὸν θάλαμον τῇ γυναικί, καί μιν ἐκείνη, ἐγχειρίδιον δοῦσα, κατακρύπτει ὑπὸ τὴν αὐτὴν θύρην. [12.2] καὶ μετὰ ταῦτα ἀναπαυομένου Κανδαύλεω ὑπεκδύς τε καὶ ἀποκτείνας αὐτὸν ἔσχε καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν βασιληίην Γύγης τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ὁ Πάριος κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γενόμενος ἐν ἰάμβῳ τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη.

.

.

.

Φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

u

Η γυναίκα τού Κανδαυλη,μετά

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήρθε η γυναίκα,

την κοίταξε, τής διάβασε τη νουβέλα του Ηροδοτου για τη γυναίκα τού Κανδαυλη,

-μου αρέσει η αξιοπρέπεια της,είπε η γυναίκα,

άρχισαν την φωτογράφιση

για την έκθεση Φωτογραφίας:

Η γυναίκα τού Κανδαυλη, μετά.

όταν η γυναίκα επισκέφτηκε την έκθεση

και είδε τις φωτογραφίες,του είπε,

-νομιζω,έγινα η γυναίκα τού Κανδαυλη μετά την φωτογράφιση,

εκείνος χαμογέλασε,

συναντήθηκαν αργότερα τη νυχτα σε ένα μπαρ,

εκεί της είπε,

-εισαι τόσο όμορφη,

είμαι ερωτευμένος μαζί σου,όχι μόνο για την ομορφιά σου,αλλά περισσότερο για την αξιοπρεπεια σου,

εκεί χαμογέλασε γλυκά,

σ' ευχαριστώ,του είπε

.

.

.

φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο εγκλεισμός 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τον συνέλαβαν στο σπίτι του δυο άνθρωποι τού καθεστώτος,τον οδήγησαν στο μέρος τού εγκλεισμού του,

και τού έδειξαν τούς χώρους,

-εδω μέσα θα ζητε, τού είπε ο ένας,

αυτοί οι χώροι κατασκευάστηκαν ακριβώς για σας,

ύστερα τού είπαν πως 

όταν θα ένιωθε την ανάγκη φαγητού, ύπνου,κάποιας άλλης φυσικής ανάγκης τότε θα βρίσκονταν στον καταλληλο χώρο,

οι άνθρωποι έφυγαν,

έμεινε μόνος του,

περιπλανήθηκε στους χώρους,τού φάνηκαν άπειροι,

-άλλωστε,σκέφτηκε και γελασε,εχω άπειρο χρόνο,

σε κάποιο χωρο που είχε παράθυρα και στους τέσσερις τοίχους του κοίταξε σε καθένα και είδε έξω να εκτείνεται μια απέραντη επίπεδη επιφάνεια,

ήταν περικυκλωμένος από μια ερημο,

αυτό το είδε και σ'ολους τούς άλλους χωρους που βρέθηκε και είχαν τέσσερα παράθυρα,

τιποτα εκεί που τον είχαν κλεισμένο δεν τού φάνηκε παράξενο,

-μαλλον αναμενόμενο,σκέφτηκε,

επίσης σκεφτηκε πως εκτός απ' αυτόν και άλλοι θα ήταν εκεί μέσα κλεισμένοι από το καθεστώς,αν και τού είπαν πως μόνο γι'αυτόν είναι,πάντα λένε ψέματα,

όμως δεν συνάντησε κάποιον,ούτε από κάτι κατάλαβε τη παρουσία τους,η απειροτητα των χωρών έκανε απίθανη την συνάντηση τους,όμως ίσως να είναι και ο μοναδικός έγκλειστος,

ήταν σίγουρος πως τον παρακολουθούν με κάμερες,και τις παραμικρες κινήσεις του,

αυτή είναι η διαστροφή τους,

όταν κάποτε,σκέφτηκε και γέλασε με ικανοποίηση, ανατραπεί το καθεστώς τους,εκείνος θα συνεχίσει να βρίσκεται εκεί κλεισμένος,γιατί θα είναι αδύνατο να τον εντοπίσουν,αφού οι χώροι είναι άπειροι,είτε γιατί ο κάθε χώρος περιβάλλεται από μια απέραντη έρημο,

ίσως και να αγνοουν εντελώς την ύπαρξη του,

τώρα τελευταία κάθε  φορά που κοιμάται ονειρεύεται έναν άνθρωπο,που όπως αυτός εκεί μέσα είναι κλεισμένος, στέκεται όρθιος ακίνητος μπροστά του,τον βλέπει από πίσω,

και τον είδε πάλι,

εκείνος ο άνθρωπος γύρισε,

τότε είδε καθαρά το πρόσωπο του,

ήταν όμοιο με το δικό του,

-μην παραξενευεστε, τού είπε εκείνος χαμογελώντας,είμαστε οι ίδιοι,όλοι εδώ μέσα είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι

.

.

.

ο Αστέριος Μινώταυρος ποζάρει για τη φωτογραφια

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

οταν συναντησε τον Μινώταυρο τού ζήτησε να τον φωτογραφίσει,

εκείνος δέχτηκε,

-θα τούς δείξω τη φωτογραφία σου,τού είπε,κι έτσι θα με πιστέψουν πως πραγματικά σε είδα,

ο Αστέριος χαμογέλασε,

-μονο πού σού διαφεύγει ότι είσαι κλεισμένος στον λαβύρινθο μου,και ειναι αδύνατο να βγεις από αυτόν,

τού είπε βγάζοντας τη μάσκα 

και απομακρύνθηκε μέσα στον απέραντο χώρο πού τούς περιεβαλε

.

.

.

Η Ιστορία του Άδρηστου

(Νουβέλα του Ηροδοτου)

Ηρόδοτος Ιστορίαι,βιβλιο Α' Κλειω,1.34.1-1.45.3

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

1.34.1.μετα την αναχώρηση τού Σόλωνα 

έπεσε μεγάλη οργή θεού 

πάνω στον Κροίσο,αυτο το υποθετω γιατί νομιζε τον εαυτό του πως είναι

απ'ολους τούς ανθρώπους ο πιο ευτυχισμενος,

και καθώς κοιμόνταν ένα όνειρο είδε που τη αλήθεια τού φανερωσε

τα κακα  που μελλονταν να παθει το παιδί του,

δυο παιδιά είχε ο Κροισος,το'να ήταν με προβλημα,γιατί κουφό ήταν,

τ'άλλο απ'τα ομηλικα του στα πάντα πρώτο,

τ'ονομα του ήταν Ατυς,

αυτόν τον Ατυ λοιπόν  σήμανε

το ονειρο στον Κροίσο πως θα τον χάσει από σιδερένια αιχμή χτυπημενον,

κι όταν ξύπνησε και  το συλλογιστηκε,

τρομάζοντας απ'το όνειρο αποφασιζει να βρει στο παιδι γυναίκα,

κι ενώ συνειθιζε αυτό να εκστρατεύει με τούς Λυδους τώρα σε καμια περίπτωση δεν το'στελνε,

κι ακόντια και δόρατα αυτα που χρειάζονται στο πόλεμο οι άνθρωποι 

τα μετεφερε στις αποθήκες και τα'κλεισε,

μη κάποιο όπως  κρεμασμένο ήταν στο παιδι πάνω πέσει,

ενω το γάμο τού παιδιού ετοίμαζε φτάνει στις Σαρδεις ένας άνθρωπος καταραμένος

μ'ακαθαρτα χερια,Φρυγας

από γενιά και γενιά  βασιλική,

περνώντας αυτός απ'τους Κροίσου το σπίτι σύμφωνα με τους τοπικούς νόμους τον παρακάλεσε να επικυρωσει την καθαρση του,κι ο Κροισος τον καθαρισε

ειναι παραπλήσια η κάθαρση και στους Λυδους και στους Ελληνες,κι αφού αυτά που ήταν νόμιμα έκανε ο Κροισος,τότε τον το ρωτησε από που ήρθε και ποιος είναι,λέγοντας αυτά,

ανθρωπε μου,ποιος είσαι κι από που απ'Φρυγια ήρθες στο σπίτι  μου να φιλοξενησω,

ποιον αντρα η' ποια γυναίκα σκότωσες;

βασιλιά,του Γορδιου τού Μίδα είμαι παιδί,

ονομάζομαι Άδρηστος,

κι αφού σκότωσα τον αδερφό μου χωρίς να θέλω είμαι εδώ εξορίσμενος απ'τον πατέρα κι απ'ολα στερημενος,

κι ο Κροισος έτσι του μίλησε,

αφού φίλων ανθρωπων γόνος είσαι και σε φίλους έτυχε να'ρθεις,όπου δεν θα σου λειψει τίποτα μενωντας με μας,

αν τη συμφορά σου μπορέσεις να ξεπεράσεις 

θα κερδίσεις πολλα,

αυτός λοιπόν έμενε στον Κροίσο,και σε κείνο τον καιρό στης Μυσίας τον Όλυμπο ηταν ένα αγριογούρουνο  θεριο πραμα,κι αφού ορμούσε  απ'το βουνό κατεστρεφε των Μυσών τις κααλλιεργειες ,πολλές φορές οι Μυσοί βγήκαν να το χτυπησουν και τίποτα δεν του'καναν,κι απ'αυτό πάθαιναν μεγάλες ζημιές,

τέλος ήρθαν στον Κροίσο απ'τους Μυσους σταλμένοι και του'παν:

βασιλιά,ένα αγριογούρουνο θεριο πράμα εμφανίστηκε στη χώρα μας,και μας καταστρέφει τις καλλιέργειες,όλα τα κάναμε και να το πιάσουμε δεν μπορέσαμε,

τώρα σε παρακαλούμε τον γιο σου και διαλεχτά παλληκάρια και σκυλιά 

να μας στείλεις,

για να το διώξουμε απ'τη χώρα μας,

αυτοί αυτά τον παρακαλούσαν,ο Κροισος

όμως θυμήθηκε το τι του'πε τ'ονειρο κι αυτά τους είπε,

τον γιο μου μη τον λογαριάζεται καθόλου,

γιατι δεν γίνεται να τον στείλω μαζί σας,

γιατί νιογαμπρος είναι 

κι αυτό τώρα τον μελλει,

θα σας στείλω όμως μαζί σας απ'τους Λυδους διαλεκτούς κι όλα τα σκυλιά  μου που για κυνήγι ειναι και προσταγές θα δώσω

προσταγες σ'αυτους που θα'ρθουν αυτοθυσία να δείξουν και απ'τη χωρα σας να διώξουν το θηρίο,

αυτά τούς είπε κι ενώ οι Μυσοί ήταν ικανοποιημένοι απ'αυτα μπαίνει μέσα ο γιος τού Κροίσου που'χε άκουσε αυτά που παρακαλούσαν οι Μυσοί,κι αφου αρνιόταν ο Κροισος να  στείλει τον γιο τότε ο νεαρος τού λέει,

πατέρα,κάποτε τα πιο ωραία και τα πιο γενναία 

και στους πολέμους και στα κυνήγια πηγαίνοντας 

τ'απολαμβαναμε,τώρα όμως κι απ'τα δυο αυτά μ'εχεις αποκλείσει,

ενώ ούτε μ'ειδες δειλία να δείξω ούτε απροθυμία,

τώρα με τι ματια πρέπει όταν  πηγαίνω στην αγορα

και φευγω απ'την αγορά τους ανθρώπους ν'αντικρίζω;

τι λογής στους συμπολίτες μου θα φανώ 

ότι είμαι,τι λογής και στη 

νιόπαντρη γυναίκα μου;

με τι λογής άντρα εκείνη θα σκεφτεί συζει;

εμένα λοιπόν ή αφεισε με να πάω στο κυνήγι η' με επιχειρήματα πείσε με πως για μένα είναι πιο καλα αυτά έτσι να γινουν,

και του απάντησε ο Κροισος έτσι,

παιδί μου,ούτε δειλία ούτε κανένα άλλο δυσάρεστο.ειδα σε σένα και κάνω αυτά,αλλά σ'ονειρο στον ύπνο μου είδα πως λιγοχρονος θα'σαι,γιατί από σιδερενια αιχμή θα πεθανεις,

κι αυτό τ'ονειρο μ'εκανε γρηγορα αυτο το γάμο σου να κάνω,και στην καταδίωξη να μην σε στελνω,να σε προφυλάξω,

μήπως όσο ζω αυτό από σένα να τ'αποτρέψω,γιατί τυχαίνει το μόνο μου παιδί να'σαι,γιατι τ'αλλο έχει προβλημα,κουφό είναι,και δεν το λογαριαζω,

τότε τ'απαντησε ο νεαρος έτσι,συμφωνώ πατέρα με σένα,αφού είδες ονειρο τέτοιο,να με προφυλάξεις έτσι,όμως δεν το κατάλαβες,

αλλά σου διέφυγε το όνειρο,κι είναι σωστό εγώ να στο πω,

λες πως τ'ονειρο σου'πε από σιδερένια αιχμή εγώ 

θα σκοτωθω,όμως τ'αγριογουρουνο τι λογής χερια εχει,τι λογής σιδερενια αιχμη,που εσύ την φοβασαι;

γιατί αν σου'πε πως από δόντι θα πεθάνω η' απ'αλλο τέτοιο θα πάω,

τότε πρέπει ότι κανείς να τα κάνεις,τώρα όμως για αιχμή είπε,αφού λοιπόν δεν γίνεται μάχη με άντρες,άφησε με,

και του απάντησε ο Κροισος,παιδί μου,μού άλλαξες τη γνωμη μ'αυτη τη κρίση για το όνειρο,

κι αφού  εγκαταλειπω τη γνώμη μου σού επιτρεπω

να πας στο κυνήγι,

λεγοντας  αυτά ο Κροισος έστειλε για τον Φρυγα Άδραστος,κι όταν ήρθε του λέει αυτά,

Αδρηστε όταν συμφορά σ'είχε χτυπησει δυσάρεστη,γι'αυτη εγώ δεν σε κατηγορώ,σε καθαρισα

απ'αυτη και στο σπίτι μου σε δεχτηκα προσφέροντας σου τα  πάντα,και τώρα εγω αφού  σου φέρθηκα καλα κι εσύ με καλά να μ'ανταμειψεις,φύλακα τού παιδιού μου αν χρειαστεί να γινεις στο κυνήγι που πάει,και στο δρόμο κλέφτες κακούργους συναντησετε και να σας βλάψουν θελήσουν,

έπειτα κι εσύ πρέπει να πας και με λαμπρα εργα την αξία σου να δείξεις,γιατί αυτή'ναι η  κληρονομιά σου κι ακόμη αντρεια εχεις,

κι ο Άδρηστος τ'απαντησε,

για λογο άλλο σε τέτοια επιχείρηση δεν θα πηγαινα,γιατί τέτοια είναι η συμφορά μου που δεν πρέπει να συνεβρισκομε με ομηλικες μου φρόνιμους,ούτε και το θέλω,

πολλά θα με συγκρατούσαν να το κανω,τώρα όμως επειδή το ζητάς και πρεπει τη χάρη να σου κάνω,γιατί ωφειλω να σ'ανταμειψω με καλά,είμαι έτοιμος αυτά να κάνω,και το παιδί σου,που μου ζητάς να φυλάξω,σώο αφού εγώ θα το φυλάω να προσμενεις ότι πίσω θα γυρισει,

μ'αυτα τα λογια απάντησε στον Κροίσο,και μετά αναχώρησαν με διαλεχτά παλληκάρια και σκυλιά,

αφού έφτασαν στο βουνό τ'Ολυμπου έψαχναν για το θηρίο,κι όταν το βρήκαν το περικύκλωσαν και τ'ακοντιζαν,κι ο ξένος που καθαρθηκε απ'το φόνο,που τον καλούσαν Αδρηστο,ακοντιζοντας  τ'αγριογουρουνο αστοχει και πετυχαίνει τού Κροίσου το παιδί,

αυτό λοιπόν χτυπηθηκε απ'την αιχμή και τ'όνειρο ότι είπε βγηκε,τότε έτρεξε κάποιος ν'αναγγελει στον Κροίσο το γεγονός κι όταν έφτασε  στις Σαρδεις ανακοίνωσε τό θάνατο τού  παιδιου,

ο Κροισος απ'τον θάνατο τού παιδιού του συνταραγμενος πιο πολύ 

το'χε βαρύ ότι αυτος τον σκότωσε που από φόνο τον καθαρησε,

μέσα στη βαριά του στεναχώρια απ'τη συμφορά καλούσε τον Δία της κάθαρσης,μαρτυρα αυτων που απ'τον ξένο έχει πάθει,του σπιτιού και της φιλοξενίας καλούσε,τον ίδιο ονομάζοντας θεο,

γιατί στο σπίτι του δέχτηκε τον ξένο τον φονιά τού παιδιού του και 

χωρίς να καταλάβει τον ετρεφε,που φύλακα τού παιδιού του έστειλε κι αποδείχτηκε ο πιο εχθρός,

φάνηκαν μετά απ'αυτο οι Λυδοί φέρνοντας τον νεκρό,πίσω ακολουθούσε ο φονιάς,αφού στάθηκε αυτός μπροστά απ'τον νεκρό παρέδωσε τον εαυτό του στον Κροίσο τεντώνοντας τα χερια,

να τον σφάξει πάνω στον νεκρό παρακαλώντας,

λέγοντας για την πρώτη του συμφορα και μαζί μ'εκεινη αυτόν που τον καθαρησε έχει αφανίσει,κι η ζωή του αφόρητη ειναι,

ο Κροισος αυτά ακουγωντας τον Αδρηστο συμπονει αν και λυπημενος ηταν απ'το μεγάλο κακό τού σπιτιού του,και του λέει,

μόνος σου,ξένε,δικαστηκες,αφού  τον εαυτό σου καταδικάζεις σε θάνατο,

δεν είσαι εσύ αυτού τού κακού αίτιος,παρά μόνο άθελά σου πήρες μέρος,

αλλά κάποιος απ'τους θεούς,που από παλιά μού

προείπε τα μέλλοντα να γίνουν,

ο Κροισος λοιπόν τώρα έθαψε,όπως συνειθιζετε,το παιδί του,

όμως Άδρηστος τού Γορδιου τού Μίδα,αυτός που  φονιάς τού αδελφού του έγινε και φονιάς αυτού που τον καθαρησε,

όταν έφυγαν οι άνθρωποι κι έγινε ησυχία εκεί γύρω απ'το μνημα,συναισθανομενος ότι απ'τους ανθρώπους που γνώρισε είναι ο πιο βαριά μιασμενος σφάζει πάνω στον τάφο τον ιδιο τον εαυτό του

34 

[34.1] μετὰ δὲ Σόλωνα οἰχόμενον ἔλαβέ ἐκ θεοῦ νέμεσις μεγάλη Κροῖσον, ὡς εἰκάσαι, ὅτι ἐνόμισε ἑωυτὸν εἶναι ἀνθρώπων ἁπάντων ὀλβιώτατον. αὐτίκα δέ οἱ εὕδοντι ἐπέστη ὄνειρος, ὅς οἱ τὴν ἀληθείην ἔφαινε τῶν μελλόντων γενέσθαι κακῶν κατὰ τὸν παῖδα. [34.2] ἦσαν δὲ τῷ Κροίσῳ δύο παῖδες, τῶν οὕτερος μὲν διέφθαρτο, ἦν γὰρ δὴ κωφός, ὁ δὲ ἕτερος τῶν ἡλίκων μακρῷ τὰ πάντα πρῶτος· οὔνομα δέ οἱ ἦν Ἄτυς. τοῦτον δὴ ὦν τὸν Ἄτυν σημαίνει τῷ Κροίσῳ ὁ ὄνειρος, ὡς ἀπολέει μιν αἰχμῇ σιδηρέῃ βληθέντα. [34.3] ὃ δ᾽ ἐπείτε ἐξηγέρθη καὶ ἑωυτῷ λόγον ἔδωκε, καταῤῥωδήσας τὸν ὄνειρον ἄγεται μὲν τῷ παιδὶ γυναῖκα, ἐωθότα δὲ στρατηγέειν μιν τῶν Λυδῶν οὐδαμῇ ἔτι ἐπὶ τοιοῦτο πρῆγμα ἐξέπεμπε· ἀκόντια δὲ καὶ δοράτια καὶ τά τοιαῦτα πάντα τοῖσι χρέωνται ἐς πόλεμον ἄνθρωποι, ἐκ τῶν ἀνδρεώνων ἐκκομίσας ἐς τοὺς θαλάμους συνένησε, μή τί οἱ κρεμάμενον τῷ παιδὶ ἐμπέσῃ.

35 

[35.1] ἔχοντι δέ οἱ ἐν χερσὶ τοῦ παιδὸς τὸν γάμον, ἀπικνέεται ἐς τὰς Σάρδις ἀνὴρ συμφορῇ ἐχόμενος καὶ οὐ καθαρὸς χεῖρας, ἐὼν Φρὺξ μὲν γενεῇ, γένεος δὲ τοῦ βασιληίου. παρελθὼν δὲ οὗτος ἐς τὰ Κροίσου οἰκία κατὰ νόμους τοὺς ἐπιχωρίους καθαρσίου ἐδέετο κυρῆσαι, Κροῖσος δέ μιν ἐκάθηρε. [35.2] ἔστι δὲ παραπλησίη ἡ κάθαρσις τοῖσι Λυδοῖσι καὶ τοῖσι Ἕλλησι. ἐπείτε δὲ τὰ νομιζόμενα ἐποίησε ὁ Κροῖσος, ἐπυνθάνετο ὁκόθεν τε καὶ τίς εἴη, λέγων τάδε· [35.3] "ὤνθρωπε, τίς τε ἐὼν καὶ κόθεν τῆς Φρυγίης ἥκων ἐπίστιός μοι ἐγένεο ; τίνα τε ἀνδρῶν ἢ γυναικῶν ἐφόνευσας;" ὁ δὲ ἀμείβετο "ὦ βασιλεῦ, Γορδίεω μὲν τοῦ Μίδεω εἰμὶ παῖς, ὀνομάζομαι δὲ Ἄδρηστος, φονεύσας δὲ ἀδελφεὸν ἐμεωυτοῦ ἀέκων πάρειμι ἐξεληλαμένος τε ὑπὸ τοῦ πατρὸς καὶ ἐστερημένος πάντων." [35.4] Κροῖσος δέ μιν ἀμείβετο τοῖσιδε· "ἀνδρῶν τε φίλων τυγχάνεις ἔκγονος ἐὼν καὶ ἐλήλυθας ἐς φίλους, ἔνθα ἀμηχανήσεις χρήματος οὐδενὸς μένων ἐν ἡμετέρου, συμφορήν τε ταύτην ὡς κουφότατα φέρων κερδανέεις πλεῖστον."

36 

[36.1] ὃ μὲν δὴ δίαιταν εἶχε ἐν Κροίσου. ἐν δὲ τῷ αὐτῷ χρόνῳ τούτῳ ἐν τῷ Μυσίῳ Ὀλύμπῳ ὑὸς χρῆμα γίνεται μέγα· ὁρμώμενος δὲ οὗτος ἐκ τοῦ ὄρεος τούτου τὰ τῶν Μυσῶν ἔργα διαφθείρεσκε. πολλάκις δὲ οἱ Μυσοὶ ἐπ᾽ αὐτὸν ἐξελθόντες ποιέεσκον μὲν κακὸν οὐδέν, ἔπασχον δὲ πρὸς αὐτοῦ. [36.2] τέλος δὲ ἀπικόμενοι παρὰ τὸν Κροῖσον τῶν Μυσῶν ἄγγελοι ἔλεγον τάδε. "ὦ βασιλεῦ, ὑὸς χρῆμα μέγιστον ἀνεφάνη ἡμῖν ἐν τῇ χώρῃ, ὃς τὰ ἔργα διαφθείρει. τοῦτον προθυμεόμενοι ἑλεῖν οὐ δυνάμεθα. νῦν ὦν προσδεόμεθά σευ τὸν παῖδα καὶ λογάδας νεηνίας καὶ κύνας συμπέμψαι ἡμῖν, ὡς ἄν μιν ἐξέλωμεν ἐκ τῆς χώρης." [36.3] οἳ μὲν δὴ τούτων ἐδέοντο, Κροῖσος δὲ μνημονεύων τοῦ ὀνείρου τὰ ἔπεα ἔλεγέ σφι τάδε. "παιδὸς μὲν πέρι τοῦ ἐμοῦ μὴ μνησθῆτε ἔτι· οὐ γὰρ ἂν ὑμῖν συμπέμψαιμι· νεόγαμός τε γὰρ ἐστὶ καὶ ταῦτά οἱ νῦν μέλει. Λυδῶν μέντοι λογάδας καὶ τὸ κυνηγέσιον πᾶν συμπέμψω, καὶ διακελεύσομαι τοῖσι ἰοῦσι εἶναι ὡς προθυμοτάτοισι συνεξελεῖν ὑμῖν τὸ θηρίον ἐκ τῆς χώρης."

37 

[37.1] ταῦτα ἀμείψατο· ἀποχρεωμένων δὲ τούτοισι τῶν Μυσῶν, ἐπεσέρχεται ὁ τοῦ Κροίσου παῖς ἀκηκοὼς τῶν ἐδέοντο οἱ Μυσοί. οὐ φαμένου δὲ τοῦ Κροίσου τόν γε παῖδά σφι συμπέμψειν, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ νεηνίης τάδε. [37.2] "ὦ πάτερ, τὰ κάλλιστα πρότερον κοτὲ καὶ γενναιότατα ἡμῖν ἦν ἔς τε πολέμους καὶ ἐς ἄγρας φοιτέοντας εὐδοκιμέειν· νῦν δὲ ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληίσας ἔχεις, οὔτε τινὰ δειλίην μοι παριδὼν οὔτε ἀθυμίην νῦν τε τέοισί με χρὴ ὄμμασι ἔς τε ἀγορὴν καὶ ἐξ ἀγορῆς φοιτέοντα φαίνεσθαι; [37.3] κοῖος μέν τις τοῖσι πολιήτῃσι δόξω εἶναι, κοῖος δέ τις τῇ νεογάμῳ γυναικί; κοίῳ δὲ ἐκείνη δόξει ἀνδρὶ συνοικέειν; ἐμὲ ὦν σὺ ἢ μέτες ἰέναι ἐπὶ τὴν θήρην, ἢ λόγῳ ἀνάπεισον ὅκως μοι ἀμείνω ἐστὶ ταῦτα οὕτω ποιεόμενα."

38 

[38.1] ἀμείβεται Κροῖσος τοῖσιδε. "ὦ παῖ, οὔτε δειλίην οὔτε ἄλλο οὐδὲν ἄχαρι παριδών, τοι ποιέω ταῦτα, ἀλλά μοι ὄψις ὀνείρου ἐν τῷ ὕπνῳ ἐπιστᾶσα ἔφη σε ὀλιγοχρόνιον ἔσεσθαι· ὑπὸ γὰρ αἰχμῆς σιδηρέης ἀπολέεσθαι. [38.2] πρὸς ὧν τὴν ὄψιν ταύτην τόν τε γάμον τοι τοῦτον ἔσπευσα καὶ ἐπὶ τὰ παραλαμβανόμενα οὐκ ἀποπέμπω, φυλακὴν ἔχων, εἴ κως δυναίμην ἐπὶ τῆς ἐμῆς σε ζόης διακλέψαι. εἷς γὰρ μοι μοῦνος τυγχάνεις ἐὼν παῖς· τὸν γὰρ δὴ ἕτερον διεφθαρμένον τὴν ἀκοὴν οὐκ εἶναί μοι λογίζομαι."

39 

[39.1] ἀμείβεται ὁ νεηνίης τοῖσιδε. "συγγνώμη μὲν ὦ πάτερ τοι, ἰδόντι γε ὄψιν τοιαύτην, περὶ ἐμὲ φυλακὴν ἔχειν· τὸ δὲ οὐ μανθάνεις ἀλλὰ λέληθέ σε τὸ ὄνειρον, ἐμέ τοί δίκαιον ἐστί φράζειν. [39.2] φής τοι τὸ ὄνειρον ὑπὸ αἰχμῆς σιδηρέης φάναι ἐμὲ τελευτήσειν. ὑὸς δὲ κοῖαι μὲν εἰσὶ χεῖρες, κοίη δὲ αἰχμὴ σιδηρέη τὴν σὺ φοβέαι; εἰ μὲν γὰρ ὑπὸ ὀδόντος τοι εἶπε τελευτήσειν με, ἢ ἄλλου τευ ὅ τι τούτῳ ἔοικε, χρῆν δή σε ποιέειν τὰ ποιέεις· νῦν δὲ ὑπὸ αἰχμῆς. ἐπείτε ὦν οὐ πρὸς ἄνδρας ἡμῖν γίνεται ἡ μάχη, μέτες με

40 

[40.1] ἀμείβεται Κροῖσος "ὦ παῖ, ἔστι τῇ με νικᾷς γνώμην ἀποφαίνων περὶ τοῦ ἐνυπνίου. ὡς ὦν νενικημένος ὑπὸ σέο μεταγινώσκω, μετίημί τε σὲ ἰέναι ἐπὶ τὴν ἄγρην."

41 

[41.1] εἴπας δὲ ταῦτα ὁ Κροῖσος μεταπέμπεται τὸν Φρύγα Ἄδρηστον, ἀπικομένῳ δέ οἱ λέγει τάδε. "Ἄδρηστε, ἐγώ σε συμφορῇ, πεπληγμένον ἀχάρι, τήν τοι οὐκ ὀνειδίζω, ἐκάθηρα καὶ οἰκίοισι ὑποδεξάμενος ἔχω, παρέχων πᾶσαν δαπάνην. [41.2] νῦν ὤν (ὀφείλεις γὰρ ἐμοῦ προποιήσαντος χρηστὰ ἐς σὲ χρηστοῖσί με ἀμείβεσθαι) φύλακα παιδός σε τοῦ ἐμοῦ χρηίζω γενέσθαι ἐς ἄγρην ὁρμωμένου, μή τινες κατ᾽ ὁδὸν κλῶπες κακοῦργοι ἐπὶ δηλήσι φανέωσι ὑμῖν. [41.3] πρὸς δὲ τούτῳ καὶ σέ τοι χρεόν ἐστι ἰέναι ἔνθα ἀπολαμπρυνέαι τοῖσι χρεόν πατρώιόν τε γάρ τοι ἐστὶ καὶ προσέτι ῥώμη ὑπάρχει."

42 

[42.1] ἀμείβεται ὁ Ἄδρηστος "ὦ βασιλεῦ, ἄλλως μὲν ἔγωγε ἂν οὐκ ἤια ἐς ἄεθλον τοιόνδε· οὔτε

γὰρ συμφορῇ τοιῇδε κεχρημένον οἰκός ἐστι ἐς ὁμήλικας εὖ πρήσσοντας ἰέναι, οὔτε τὸ βούλεσθαι πάρα, πολλαχῇ τε ἂν ἶσχον ἐμεωυτόν. [42.2] νῦν δέ, ἐπείτε σὺ σπεύδεις καὶ δεῖ τοί χαρίζεσθαι (ὀφείλω γάρ σε ἀμείβεσθαι χρηστοῖσι), ποιέειν εἰμὶ ἕτοιμος ταῦτα, παῖδα τε σόν, τὸν διακελεύεαι φυλάσσειν, ἀπήμονα τοῦ φυλάσσοντος εἵνεκεν προσδόκα τοι ἀπονοστήσειν."

43 

[43.1] τοιούτοισι ἐπείτε οὗτος ἀμείψατο Κροῖσον, ἤισαν μετὰ ταῦτα ἐξηρτυμένοι λογάσι τε νεηνίῃσι καὶ κυσί. ἀπικόμενοι δὲ ἐς τὸν Ὄλυμπον τὸ ὄρος ἐζήτεον τὸ θηρίον, εὑρόντες δὲ καὶ περιστάντες αὐτὸ κύκλῳ ἐσηκόντιζον. [43.2] ἔνθα δὴ ὁ ξεῖνος, οὗτος δὴ ὁ καθαρθεὶς τὸν φόνον, καλεόμενος δὲ Ἄδρηστος, ἀκοντίζων τὸν ὗν τοῦ μὲν ἁμαρτάνει, τυγχάνει δὲ τοῦ Κροίσου παιδός. [43.3] ὃ μὲν δὴ βληθεὶς τῇ αἰχμῇ ἐξέπλησε τοῦ ὀνείρου τὴν φήμην, ἔθεε δέ τις ἀγγελέων τῷ Κροίσῳ τὸ γεγονός, ἀπικόμενος δὲ ἐς τὰς Σάρδις τὴν τε μάχην καὶ τὸν τοῦ παιδὸς μόρον ἐσήμηνέ οἱ.

44 

[44.1] ὁ δὲ Κροῖσος τῳ θανάτῳ τοῦ παιδὸς συντεταραγμένος μᾶλλον τι ἐδεινολογέετο ὅτι μιν ἀπέκτεινε τὸν αὐτὸς φόνου ἐκάθηρε· [44.2] περιημεκτέων δὲ τῇ συμφορῇ δεινῶς ἐκάλεε μὲν Δία καθάρσιον μαρτυρόμενος τὰ ὑπὸ τοῦ ξείνου πεπονθὼς εἴη ἐκάλεε δὲ ἐπίστιόν τε καὶ ἑταιρήιον, τὸν αὐτὸν τοῦτον ὀνομάζων θεόν, τὸν μὲν ἐπίστιον καλέων, διότι δὴ οἰκίοισι ὑποδεξάμενος τὸν ξεῖνον φονέα τοῦ παιδὸς ἐλάνθανε βόσκων, τὸν δὲ ἑταιρήιον, ὡς φύλακα συμπέμψας αὐτὸν εὑρήκοι πολεμιώτατον.

45 

[45.1] παρῆσαν δὲ μετὰ τοῦτο οἱ Λυδοὶ φέροντες τὸν νεκρόν, ὄπισθε δὲ εἵπετό οἱ ὁ φονεύς. στὰς δὲ οὗτος πρὸ τοῦ νεκροῦ παρεδίδου ἑωυτὸν Κροίσῳ προτείνων τὰς χεῖρας, ἐπικατασφάξαι μιν κελεύων τῷ νεκρῷ, λέγων τήν τε προτέρην ἑωυτοῦ συμφορήν, καὶ ὡς ἐπ᾽ ἐκείνῃ τὸν καθήραντα ἀπολωλεκὼς εἴη, οὐδέ οἱ εἴη βιώσιμον. [45.2] Κροῖσος δὲ τούτων ἀκούσας τόν τε Ἄδρηστον κατοικτείρει, καίπερ ἐὼν ἐν κακῷ οἰκηίῳ τοσούτῳ καὶ λέγει πρὸς αὐτόν "ἔχω ὦ ξεῖνε παρὰ σεῦ πᾶσαν τὴν δίκην, ἐπειδὴ σεωυτοῦ καταδικάζεις θάνατον. εἶς δὲ οὐ σύ μοι τοῦδε τοῦ κακοῦ αἴτιος, εἰ μὴ ὅσον ἀέκων ἐξεργάσαο, ἀλλὰ θεῶν κού τις, ὅς μοι καὶ πάλαι προεσήμαινε τὰ μέλλοντα ἔσεσθαι." [45.3] Κροῖσος μέν νυν ἔθαψε ὡς οἰκὸς ἦν τὸν ἑωυτοῦ παῖδα· Ἄδρηστος δὲ ὁ Γορδίεω τοῦ Μίδεω, οὗτος δὴ ὁ φονεὺς μὲν τοῦ ἑωυτοῦ ἀδελφεοῦ γενόμενος φονεὺς δὲ τοῦ καθήραντος, ἐπείτε ἡσυχίη τῶν ἀνθρώπων ἐγένετο περὶ τὸ σῆμα, συγγινωσκόμενος ἀνθρώπων εἶναι τῶν αὐτὸς ᾔδεε βαρυσυμφορώτατος, ἐπικατασφάζει τῷ τύμβῳ ἑωυτόν.

.

.

.

Οι φωτογραφίες της Μήδειας μετά

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Μήδεια μετά

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

την βρήκαν στο σπίτι,πεσμένη στο πάτωμα,σήκωσε το κεφάλι,τούς κοίταξε με άγριο βλέμμα,

-ποιοι είστε;φώναξε,τι θέλετε;

-η αστυνομία,της είπαν,

πεταχτηκε πάνω,τους κλώτσησε,

-φυγετε,ούρλιαξε,

την ακινητοποίησαν,της έκαναν μια ένεση ηρεμιστική,και μια δεύτερη,και μια τριτη,

την πήραν με φορείο στην ψυχιατρική κλινική,

ξύπνησε μετά από τριάντα ώρες,

-που είμαι;είπε,

-είμαι πεθαμενης

κοίταξε το γιατρό και τις νοσοκόμες,-ολοι είμαστε πεθαμένοι,

της έδωσαν να φάει,πέταξε το πιάτο,

-θελετε να με δηλητηριασετε, 

στην ανακριτρια όταν την ρώτησε για τα παιδιά είπε,

-ποια παιδιά;εγώ ποτέ δεν είχα παιδιά,ποτέ δεν γέννησα παιδιά,ποτέ δεν παντρεύτηκα,

της έδειξαν φωτογραφίες τους,

-αυτα ειναι τα παιδιά σου,τα θυμάσαι;,

όρμησε ν'αρπαξει τις φωτογραφίες,μια την έσχισε,

αμνησιακο σύνδρομο,έγραψε ο γιατρός,

-εχει απωθήσει το τραγικό συμβάν,γι'αυτη δεν έχει συμβεί,για να συμβεί θα πρέπει να υπάρχουν παιδιά,αφού δεν υπάρχουν παιδιά δεν έχει συμβεί,

αμνησία,

δεν έχω παιδιά,επομένως δεν σκότωσα παιδιά,

την είχαν απομονωμένη σε ένα θάλαμο,κάμερες την παρακολουθούσαν,

όλη την ώρα ξαπλωμένη ακίνητη στο κρεβάτι,αμίλητη,

μια νύχτα,σηκώθηκε και περπατούσε συνέχεια,

μετά από τρεις ώρες ξάπλωσε στο κρεβάτι σε εμβρυακή στάση,

και την άκουσαν να τραγουδάει ένα νανούρισμα,

'τώρα τελευταία παθαινει συχνά επιληπτικες κρισεις'εγραψε ο γιατρός στο βιβλίο της ασθενούς,

μετά από πέντε μήνες νοσηλείας βγήκε από την ψυχιατρική κλινικη,

την άλλη μέρα έφυγε

κάνεις δεν έμαθε που πήγε,κι ούτε την ξαναείδε κανένας

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Photos and Paintings

Φωτογράφιση της Ελένης 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το μυστικό της Ελένης

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

τής είπα για την Έκθεση με τίτλο:η Ελένη πριν την Τροία,στη Τροία και μετά τη Τροία,

την είδα σκεπτική,

-τι συμβαίνει; της είπα,είναι κάτι που δεν σου αρεσει;

με κοιταξε,

-τωρα,είπε,αδιαφορώ,τι μου αρέσει και τι δεν μου αρέσει,

από τη τσάντα της έβγαλε μια φωτογραφία,μου την έδωσε,

στη φωτογραφία ήταν ένα μικρό κοριτσάκι,χαμογελαστό,στην εξοχή

-ειναι τεσσάρων χρονων,είπε,

της έδωσα τη φωτογραφία,την έβαλε στη τσάντα,

-αυτο είναι το μυστικό μου,είπε,

ντράπηκα να την ρωτήσω,ένα παιδί με τον Πάρη στη Τροία,

χαμογέλασε,

-οχι δεν είναι αυτό που νομίζεις,

με κοίταξε στα μάτια,

μου έπιασε το χέρι,

-σε σένα θα το πω,

είναι η Ιφιγένεια,αυτή που όλοι την έχουν για κόρη της Κλυταιμνήστρας και τού Αγαμεμνωνα,όχι,δεν είναι δικό τους παιδί,είναι δικό μου,ξέρεις την ιστορία μου με τον Θησέα,

την απαγωγή μου,έμεινα

έγκυος,τ'αδερφια μου οι Διόσκουροι με πόλεμο με

πήρανε απ'τον Θησέα,με φέρανε στη Σπάρτη,ανήλικη ήμουνα,

γέννησα κρυφά,είπαν να πετάξουν το παιδί στον Καιάδα,έκλαψα τούς παρακάλεσα να μην το κάνουν,ήταν εδώ η αδελφή μου Κλυταιμνήστρα,θα το πάρω εγώ το παιδι,είπε,στις Μυκήνες,Ιφιγένεια το βαφτίσαμε,η Κλυταιμνήστρα την αγαπούσε την Ιφιγένεια σαν παιδί της,εγώ ποτέ δεν την ξέχασα,αυτό πολύ γρηγορα μ'αλλαξε,δεν μ'ενοιαζε τιποτα,έφυγα με τον Πάρη,όταν σκότωσαν το παιδί μου στην Αυλίδα ποτέ δεν το έμαθα,ήρθα εδώ,τοτε έγιναν τα φονικά στο σπίτι τών Ατρειδών στις Μυκήνες,

και κατάλαβα την αιτία,

η αδελφή μου ποτέ δεν  συγχώρεσε στον Αγαμεμνωνα αυτό που'κανε στην Ιφιγένεια,στο παιδί της,στο παιδί μου,

έβγαλε από τη τσάντα της ενα καθρεφτάκι κι ένα κοκκινο κραγιόν,εβαψε τα χείλη της,

-οι άλλοι,είπε,δεν ξέρουν,με κατηγορούν για τα κακά που έπαθαν οι Έλληνες και οι Τρώες,

δεν νιώθω καμια τύψη,μου σκότωσαν την Ιφιγένεια μου,εγώ πια δεν ζω,και να ξέρεις,δεν άντεξα την ελαφρότητα τού Πάρη,τον παράτησα και πήγα στην Αίγυπτο,στη Τροία δεν ήμουνα,όλα επινοησεις,να'χουν ψεύτικη αιτία να πολεμουν ,να ξεγελούν το λαό με παραμύθια,ενώ πολεμούν μόνο για τα δικά τους συμφέροντα,

η ομορφιά δεν σκοτώνει,

η ομορφιά καλλιτερευει το κόσμο,δεν συμφω ωνεις;

-Συμφωνω απολυτα,τής ειπα,κι αυτό δείχνουν οι εικόνες που σου έκανα,

-σ'ευχαριστω πολυ,μου είπε,και με φίλησε,

μόνο που στην έκθεση δεν θα έρθω,

δεν αντέχω πλέον την ομορφιά μου

.

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings 

Η Λάμια 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το παραμυθι τής Λάμιας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια όμορφη βασίλισσα στα μέρη τής Αφρικής τη Λυβιη,

Λάμια την έλεγαν,

και την ερωτεύτηκε σφοδρα ο Δίας κι έσμιξε μαζί της,

κι απ'την ένωση γεννήθηκαν παιδιά,

αυτό έκανε πολυ να ζηλεψει η Ήρα και σκότωσε τα παιδιά,

τότε απ'τη μεγάλη της στεναχώρια τρελλαθηκε η Λάμια ψήλωσε ο νους της και σκότωνε τα μικρά παιδιά,

κι η Ήρα την τιμώρησε ποτέ να μην κοιμάται,

ομως ο Δίας τη λυπήθηκε, όποτε θέλει να βγαζει τα μάτια της κι όποτε θέλει να τα βάζει,

για τη Λαμία κι άλλα  ακομα λένε,

πώς ήταν μια όμορφη γυναίκα και τα παιδιά της γεννιόνταν πεθαμένα η' πολύ μικρά αρρωστεναν και πέθαναν,

κι αυτό το θεώρησε μεγάλη αδικία να γίνεται κι έχασε το μυαλό της και γύριζε και σκότωνε τα μικρά παιδιά,

παραφυλουσε στους δρόμους  και τ'αρπαζε,

στα πηγάδια και τις λίμνες και τα'πνιγε,

λένε πως με την ομορφιά της ξελογιαζε τους αντρες,και χώριζε τ'ανδογυνα,

άλλοι λένε πως κατάπινε τα παιδιά,

άλλοι πως είχε κεφάλι γυναικας πολύ όμορφης και σώμα λιονταριού που το κάλυπτε με άσπρο ρουχο να μην φαίνεται

και την υποπτευτουν

.

.

.

.noir scene

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(noir story)

η τιμωρία να είναι ολοκληρωτικη

(Greek,English,Francais, German,Italian,Spanish, Portuguese)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

υποψιαζουμε πως η γυναίκα μου έχει εραστή,θελω να την τιμωρήσω,δεν μ'ενδιαφερει ο εραστής,

θα την παρακολουθησεις,

θα τραβήξεις βίντεο και φωτογραφίες τους,

θα τα στείλεις σ'αυτη,

στη τράπεζα θα έχει κατατεθεί από ανώνυμο ένα μεγαλο ποσό στ' όνομα σου,

έφυγε,

παρακολούθησε τη γυναίκα,τράβηξε βίντεο και φωτογραφίες τους,τις έστειλε στη γυναίκα,

ο άντρας διασκέδαζε να βλέπει πως μετά από αυτό συμπεριφέρονταν,τις αντιδράσεις,ήταν σκεπτική,σχεδόν αμίλητη,κλείνονταν ώρες στο δωμάτιο της,σταμάτησε εντελως τις συναντήσεις με τον εραστή,επισκέφτηκε ψυχίατρο,φοβονταν πως θ'αυτοκτονουσε,δεν ήθελε αυτό,μια πιο σκληρή τιμωρία,

έπρεπε να προλάβει,

συναντήθηκε με τον άνθρωπο,

αύριο, τού είπε,το απόγευμα στις 5 θα φύγει μετά τρία παιδιά μας να πάει στο εξοχικό,

από τον παραλιακό δρόμο,ακριβώς στο 10ο χιλιόμετρο θα δεις ένα κόκκινο αυτοκίνητο,

πυροβόλησε τα μπροστινά λαστιχα,

ένα μεγαλύτερο ποσό θα είναι στη τράπεζα για σένα από έναν ανώνυμο,

έτσι έγιναν όλα,

το αυτοκίνητο τής γυναίκας αφού έσκασε το μπροστινό  λάστιχο ανατραπηκε σύρθηκε με μεγάλη ταχύτητα στην άκρη του δρόμου και έπεσε στον γκρεμό,

οι εφημερίδες έγραψαν για ατύχημα,

η γυναίκα και τα τρία μικρά παιδιά νεκροί,

αφήνοντας ένα υπονοούμενο για ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον μεγιστάνα επιχειρηματία

από αόρατους ισχυρούς αντιπάλους ,

εκείνος ένιωθε ικανοποιημένος,καμια τύψη που μαζί με αυτή σκότωσε και τα παιδιά του,σημασία έχει η τιμωρία να είναι ολοκληρωτικη

(noir story)

 the punishment to be total

  I suspect, he told him, that my wife has a lover, I want to punish her, I don't care about the lover,

 you will watch her

 you will take videos and photos of them,

 you will send them to her,

 a large amount will have been anonymously deposited in your name in the bank,

 he left

 he followed the woman, took videos and pictures of them, sent them to the woman,

 the man was amused to see how she behaved after that, her reactions, she was thoughtful, almost speechless, she locked herself in her room for hours, she completely stopped meeting her lover, she visited a psychiatrist, he was afraid she would kill herself, he didn't want this  ,but a harsher punishment,

 he had to catch up,

 he met with man,

 tomorrow, she told him, in the afternoon at 5 o'clock she will leave after three of our children to go to the villa in country,

 from the coastal road, exactly at the 10th kilometer you will see a red car,

 you shot the front tires,

 a larger amount will be in the bank for you from an anonymous,

 so it all happened

 the woman's car, after bursting the front tire, overturned and dragged at high speed to the side of the road and fell into the cliff,

 the newspapers wrote about the accident,

 the woman and hers three young children was dead,

 leaving a hint of settling scores with the very rich businessman

 from invisible powerful opponents,

 he felt satisfied, no remorse that together with her he killed his children, it is important that the punishment be total

.

.

(histoire noire)

la punition doit être totale

Je soupçonne, lui dit-il, que ma femme a un amant, je veux la punir, je me fiche de l'amant,

tu la surveilleras

tu prendras des vidéos et des photos d'eux,

tu les lui enverras,

une grosse somme aura été déposée anonymement à ton nom à la banque,

il est parti

il a suivi la femme, a pris des vidéos et des photos d'eux, les a envoyés à la femme,

l'homme était amusé de voir comment elle se comportait après ça, ses réactions, elle était pensive, presque sans voix, elle s'est enfermée dans sa chambre pendant des heures, elle a complètement arrêté de voir son amant, elle a consulté un psychiatre, il avait peur qu'elle se suicide, il ne voulait pas ça, mais une punition plus dure,

il devait rattraper son retard,

il a rencontré l'homme,

demain, lui a-t-elle dit, dans l'après-midi à 17 heures, elle partira après trois de nos enfants pour aller à la villa à la campagne,

depuis la route côtière, exactement au 10e kilomètre  vous verrez une voiture rouge,

vous avez tiré sur les pneus avant,

une plus grande somme sera dans la banque pour vous d'un anonyme,

c'est ainsi que tout s'est passé

la voiture de la femme, après avoir éclaté le pneu avant, s'est renversée et a traîné à grande vitesse sur le côté de la route et est tombée dans la falaise,

les journaux ont écrit sur l'accident,

la femme et ses trois jeunes enfants étaient morts,

laissant une trace de règlement de comptes avec le très riche homme d'affaires

de puissants adversaires invisibles,

il s'est senti satisfait, aucun remords d'avoir tué ses enfants avec elle, il est important que la punition soit totale

.

.

(Noir-Geschichte)

die Strafe soll total sein

ich vermute, sagte er ihm, dass meine Frau einen Liebhaber hat, ich will sie bestrafen, der Liebhaber ist mir egal,

du wirst sie beobachten

du wirst Videos und Fotos von ihr machen,

du wirst sie ihr schicken,

ein großer Betrag wird anonym in deinem Namen auf der Bank hinterlegt worden sein,

er ging

er folgte der Frau, machte Videos und Fotos von ihr, schickte sie der Frau,

der Mann war amüsiert, als er sah, wie sie sich danach verhielt, ihre Reaktionen, sie war nachdenklich, fast sprachlos, sie schloss sich stundenlang in ihrem Zimmer ein, sie hörte völlig auf, sich mit ihrer Geliebten zu treffen, sie besuchte einen Psychiater, er hatte Angst, sie würde sich umbringen, er wollte das nicht, sondern eine härtere Strafe,

er musste aufholen,

er traf sich mit dem Mann,

morgen, sagte sie ihm, nachmittags um 5 Uhr wird sie nach drei unserer Kinder aufbrechen, um zur Villa auf dem Land zu fahren,

von der Küstenstraße, genau beim 10. Kilometer sehen Sie  ein rotes Auto,

Sie haben die Vorderreifen zerschossen,

ein größerer Betrag wird für Sie von einem Anonymus auf der Bank liegen,

so ist das alles passiert

das Auto der Frau, nachdem der Vorderreifen geplatzt war, überschlug sich, wurde mit hoher Geschwindigkeit an den Straßenrand geschleift und stürzte in die Klippe,

die Zeitungen schrieben über den Unfall,

die Frau und ihre drei kleinen Kinder waren tot,

hinterließ einen Hinweis auf eine Abrechnung mit dem sehr reichen Geschäftsmann

von unsichtbaren mächtigen Gegnern,

er fühlte sich zufrieden, keine Reue, dass er zusammen mit ihr seine Kinder getötet hat, es ist wichtig, dass die Strafe vollständig ist

.

.

(storia noir)

la punizione sarà totale

Sospetto, gli disse, che mia moglie abbia un amante, voglio punirla, non mi interessa dell'amante,

la guarderai

farai video e foto di loro,

gliele manderai,

una grande somma sarà stata depositata anonimamente a tuo nome in banca,

se ne andò

seguì la donna, fece video e foto di loro, le mandò alla donna,

l'uomo si divertì a vedere come si comportò dopo, le sue reazioni, era pensierosa, quasi senza parole, si chiuse nella sua stanza per ore, smise completamente di incontrare il suo amante, andò da uno psichiatra, aveva paura che si sarebbe uccisa, non voleva questo, ma una punizione più dura,

doveva recuperare,

incontrò l'uomo,

domani, gli disse, nel pomeriggio alle 5 partirà dopo tre dei nostri figli per andare alla villa in campagna,

dalla strada costiera, esattamente al 10° chilometro tu  vedrai un'auto rossa,

hai sparato le gomme anteriori,

una somma maggiore sarà in banca per te da un anonimo,

così è successo tutto

l'auto della donna, dopo aver rotto la gomma anteriore, si è ribaltata e trascinata ad alta velocità sul ciglio della strada ed è caduta nel dirupo,

i giornali hanno scritto dell'incidente,

la donna e i suoi tre bambini piccoli erano morti,

lasciando un accenno di regolamento di conti con il ricchissimo uomo d'affari

da parte di potenti avversari invisibili,

si è sentito soddisfatto, nessun rimorso che insieme a lei ha ucciso i suoi figli, è importante che la punizione sia totale

.

.

(historia negra)

el castigo será total

Sospecho, le dijo, que mi mujer tiene una amante, quiero castigarla, no me importa la amante,

la vigilarás

les sacarás vídeos y fotos,

se los enviarás,

una gran cantidad habrá sido depositada anónimamente a tu nombre en el banco,

se fue

siguió a la mujer, les sacó vídeos y fotos, se los envió a la mujer,

al hombre le hizo gracia ver cómo se comportaba después de eso, sus reacciones, estaba pensativa, casi sin palabras, se encerró en su habitación durante horas, dejó por completo de verse con su amante, visitó a un psiquiatra, tenía miedo de que se suicidara, no quería esto, sino un castigo más duro,

tenía que ponerse al día,

se encontró con el hombre,

mañana, le dijo, por la tarde a las 5 en punto saldrá después de tres de nuestros hijos para ir a la villa en el campo,

desde la carretera de la costa, exactamente en el kilómetro 10 verás un  coche rojo,

le disparaste a las llantas delanteras,

te darán una cantidad mayor en el banco de un anónimo,

así pasó todo

el coche de la mujer, tras reventarle la llanta delantera, volcó y se arrastró a gran velocidad al costado de la carretera y cayó al precipicio,

los periódicos escribieron sobre el accidente,

la mujer y sus tres hijos pequeños estaban muertos,

dejando un rastro de ajuste de cuentas con el empresario muy rico

de parte de poderosos oponentes invisibles,

él se sintió satisfecho, sin remordimientos de que junto con ella mató a sus hijos, es importante que el castigo sea total

.

.

(história noir)

a punição deve ser total

Eu suspeito, ele disse a ele, que minha esposa tem um amante, eu quero puni-la, eu não me importo com o amante,

você vai observá-la

você vai tirar vídeos e fotos deles,

você vai enviá-los para ela,

uma grande quantia terá sido depositada anonimamente em seu nome no banco,

ele saiu

ele seguiu a mulher, tirou vídeos e fotos deles, enviou-os para a mulher,

o homem se divertiu ao ver como ela se comportou depois disso, suas reações, ela ficou pensativa, quase sem palavras, ela se trancou em seu quarto por horas, ela parou completamente de encontrar seu amante, ela visitou um psiquiatra, ele estava com medo que ela se matasse, ele não queria isso, mas uma punição mais severa,

ele tinha que se atualizar,

ele se encontrou com o homem,

amanhã, ela disse a ele, à tarde às 5 horas ela sairá depois de três de nossos filhos para ir para a vila no campo,

da estrada costeira, exatamente no 10º quilômetro  você verá um carro vermelho,

você atirou nos pneus dianteiros,

uma quantia maior estará no banco para você de um anônimo,

então tudo aconteceu

o carro da mulher, depois de estourar o pneu dianteiro, capotou e arrastou em alta velocidade para o acostamento e caiu no penhasco,

os jornais escreveram sobre o acidente,

a mulher e seus três filhos pequenos estavam mortos,

deixando uma sugestão de acerto de contas com o empresário muito rico

de oponentes poderosos invisíveis,

ele se sentiu satisfeito, sem remorso que junto com ela ele matou seus filhos, é importante que a punição seja total

.

.

.

Graffiti 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ας Graffiti-σουμε ελάχιστα

αν είναι μεσάνυχτα,είναι επειδή θα ξημερωσει

το απλό είναι δύσκολα απλό

τελευταία φορά που σ'ειδα,

ήταν στην αρχη

σε πιστεύω,μόνο αν είσαι θεός

καταναλώνω δεν σημαίνει καταναλώνω

σε τρομάζει το μέλλον;τους μείνε στο παρόν

έχεις δυο μάτια,δεν φτάνουν,

χρειάζονται τέσσερα

είσαι επαναστάτης,είσαι πλειοψηφία 

η σιωπή αν ήταν χρυσός,

τότε όλοι θα σωπαιναμε,για

να γίνουμε πλουσιοι

φώναξε δυνατά για ν'ακουσεις

ότι ήταν είναι και θα είναι

αν βαριέσαι,ηρεμησε,

δεν είναι και το τέλος τού κόσμου

μην απογοήτευσε,όλα βαίνουν στο χειρότερο 

ένας άνθρωπος πεινάει,όλοι πεινάμε

κάθε μαντάμ.Μποβαρυ δεν είναι τού Φλωμπέρ 

αν έχει ένα κάντο δύο

δεν ξέρεις τι σε βρίσκει 

η τελευταία φορά που σ'ειδα ήσουνα νεκρός,

τώρα βλέπω ζεις

κάθε γυναίκα έχει δυο πρόσωπα,

και κανένα για σένα

μην είσαι Μαρξιστής γιατί   ο Φρόυντ δεν ήταν

ξέρω γιατί σου αρέσει ο πόλεμος,

επειδή σκοτώνει

αν είσαι άθεος,την κόλαση δεν την γλυτωνεις

στον μονόλογο μιλάνε όσοι θέλουν

στον διάλογο μόνο ένας

αν ο χρόνος σου είναι λίγος,

τότε τα λεφτά σου είναι πολλά

το μεγαλύτερο ποσοστό 

είναι οι ψεύτες,

αυτό είναι αλήθεια

αν σ'ενδιαφερει μια γυναίκα,δεν την παντρεύεσε

αν σε λένε Ελένη,σ'αγαπω

εγώ στον ελεύθερο χρόνο μου είμαι φτωχός

να αμφιβάλλεις συνεχως,

για να'χεις κάτι να περνάς την ώρα σου

ένα Τέλος δεν είναι Τέλος

είναι η Αρχή ενός άλλου Τέλους

.

.

.

Φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Νυχτερινή Εκτέλεση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

άκουσε βήματα πίσω του,έστριψε γρήγορα στη γωνία,πάλι τα βήματα πίσω του,σε λίγο θα τον έφταναν,ετρεξε,

-ακινητοςάκουσε να φωνάζουν,θα πυροβολισουμε,

σταμάτησε,ήρθαν,ηταν τρεις,τον περικύκλωσαν,

στο λιγοστό φως δεν έβλεπε τα πρόσωπα τους,

-νομιζες θα ξεφύγεις,κάθαρμα,ούρλιαξε αυτός που ήταν αριστερά του,

κάποιο παράθυρο ψηλά σε κάποια πολυκατοικία έκλεισε,

τώρα είμαι μόνος μου, σκέφτηκε,θα με σκοτώσουν σαν το σκυλί,

βγάλανε τα όπλα τους,

τον σημάδευαν,

-ποιος θα τον σκοτώσει;

φώναξε πάλι αυτός στα αριστερά του,

-εγώ,είναι η σειρά μου,είπε αυτός που ήταν μπροστά,

κλείστε του τα μάτια,δεν μπορώ να βλέπω τα μάτια τους,

πάλι αυτός από τα αριστερά πήγε και του έδεσε τα μάτια,

περίμενε,

η καρδιά του χτυπούσε δυνατά,

περιμενε

τίποτα,

άκουσε τα βήματα τους που απομακρύνονταν,

εβγαλε το μαντήλι απ'τα μάτια,

τους είδε στο βάθος του δρόμου,

έστριψαν στη γωνία,

και χάθηκαν

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Paintings 

The Fairy Tales  Girls

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(τα μικρά παραμύθια)

Η κόρη κυκνος

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μια φορά κι ένα καιρό 

ήταν ένας βασιλιάς κι είχε μια όμορφη κόρη,όταν πέθανε η γυναίκα του η βασίλισσα 

παντρεύτηκε μια άλλη γυναίκα,εκείνη ήταν μάγισσα κακία και ζήλευε την ομορφιά της κόρης,

κι όταν μ'εραστη στο κρεβάτι τού πατέρα της την είδε,την έπιασαν και την πέταξαν στη λίμνη να πνιγει,και η κοπέλα 

πνιγηκε,

και μια καλή νεράιδα τη λυπήθηκε και την έκανε κυκνο,

ο βασιλιάς απ'τη λύπη του   στη λίμνη πήγαινε έκλαιγε μοιρολογουσε και φώναζε το όνομα της κόρης του,

που είσαι ακριβή μου,που είσαι μάτια μου,

κι άκουσε φωνουλα να του λέει,εδώ ειμαι πατέρα μου,κι εκείνος μόνο τον κύκνο έβλεπε,κι αυτό πολλές φορές εγινηκε,και τότε παραφυλαξε νύχτα με το φεγγάρι πανσέληνο,και τα μεσάνυχτα είδε το θαύμα,ο κύκνος έγινε μια όμορφη κοπέλα που κολυμπούσε στ'αργυρά νερά,κι ήταν η πνιγμένη του κόρη,κι ένιωσε μεγάλη χαρά ,-πες μου γιατί  πνιγηκες παιδί μου;μην έρωτας η αιτία;της φωναξε,

-η κακια μου μητριά με τους παρανομους της έρωτες μ'επνιξε,πατέρα,

τώρα αμέσως γύρνα στο σπίτι μας και στο κρεβάτι θα'ναι με τον εραστή,

κι εκείνος γρήγορα γύρισε,ανέβηκε τη σκάλα

μπήκε στο δωμάτιο τούς βρήκε στο κρεβάτι και με μαχαίρι κοφτερό τούς έσφαξε,

και μόνη του πια  παρηγοριά ήταν στη λιμνη να πηγαινει τον κύκνο για να βλέπει κι όταν  ήταν νύχτα με πανσέληνο την κόρη του εβλεπε να κολυμπάει στ'αργυρα νερά και να γλυκοκουβεντιαζουν

πατέρας με παιδι

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings 

Helen in Gustav Klimt style

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τρία κείμενα για την Ελένη,

Ευριπίδης,Ηρόδοτος,Παυσανιας

Ευριπίδης Ελένη,

στίχοι 1144-50

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

συ τού Δία γεννήθηκες,Ελένη,

κορη,

αφού σαν κύκνος

στον κόλπο της Ληδας

ο πατερας σ'εσπειρε,

κι έπειτα στην Ελλάδα 

σε μελετούσαν  για προδοτρια απιστη

άδικη που θεό δεν πιστευεις,

ποτέ κάτι δεν εχω

οτι βέβαιο ειναι

στους ανθρωπους

το λόγο των θεών 

αλαθητο βρηκα

σὺ Διὸς ἔφυς, ὦ Ἑλένα, θυγάτηρ·

1145πτανὸς γὰρ ἐν κόλποις σε Λήδας ἐτέκνωσε πατήρ·

κἆιτ᾽ ἰαχήθης καθ᾽ Ἑλλανίαν

προδότις ἄπιστος ἄδικος ἄθεος· οὐδ᾽ ἔχω

τί τὸ σαφὲς ὅτι ποτ᾽ ἐν βροτοῖς τὸ τῶν θεῶν

ἔπος ἀλαθὲς εὗρον.

1150

.

.

Ηρόδοτος Ιστορίαι,

βιβλίο α' Κλειώ,1.3.1-2

-μεταφραση χ.ν.κπυβελης c.n.couvelis

στη δεύτερη λένε γενιά μετα απ'αυτα ο Ἀλέξανδρος τού Πριάμου

αφού τ'ακουσε αυτα,θέλησε απ'την Ελλαδα μ'αρπαγη να παρει γυναικα,γνωρίζοντας πως οπωσδήποτε δεν θα δώσει λογο,γιατί κι εκείνοι δεν έδωσαν,

έτσι λοιπόν όταν αυτός άρπαξε την Ελένη,

κατά πρώτον οι Έλληνες αποφάσισαν να στείλουν 

ανθρώπους να απαιτήσουν πίσω την Ελένη και να ζητήσουν λογο

για την αρπαγή,

σ'αυτα λοιπον που τους αξίωναν αυτοί τους αντεκρουσαν με  την αρπαγή της Μηδειας,

πώς ούτε τους έδωσαν

ούτε από λόγο εδώσαν που τους ζήτησαν και θέλουν 

απ'αλλους να τους δώσουν λογο

[3.1] Δευτέρῃ δὲ λέγουσι γενεῇ μετὰ ταῦτα Ἀλέξανδρον τὸν Πριάμου, ἀκηκοότα ταῦτα, ἐθελῆσαί οἱ ἐκ τῆς Ἑλλάδος δι᾽ ἁρπαγῆς γενέσθαι γυναῖκα, ἐπιστάμενον πάντως ὅτι οὐ δώσει δίκας· οὐδὲ γὰρ ἐκείνους διδόναι. [3.2] οὕτω δὴ ἁρπάσαντος αὐτοῦ Ἑλένην, τοῖσι Ἕλλησι δόξαι πρῶτον πέμψαντας ἀγγέλους ἀπαιτέειν τε Ἑλένην καὶ δίκας τῆς ἁρπαγῆς αἰτέειν. τοὺς δὲ προϊσχομένων ταῦτα, προφέρειν σφι Μηδείης τὴν ἁρπαγήν, ὡς οὐ δόντες αὐτοὶ δίκας οὐδὲ ἐκδόντες ἀπαιτεόντων βουλοίατό σφι παρ᾽ ἄλλων δίκας γίνεσθαι

.

.

Παυσανίας Ελλάδος Περιηγησις Λακωνικά 3.19.9

 

αυτή απ'τον Νικοστρατο και τον Μεγαπενθη αφού διώχτηκε στη Ρόδο έφτασε στη Πολυξω τού Τληπολεμου τη γυναίκα 

με την οποία είχε φιλικες σχέσεις,γιατί είναι κι η Πολυξω κατά το γένος Αργεία,με τον Τληπολεμο έμεναν μαζί πριν να πάρει μέρος στην αποστολή τής Ρόδου(στο πόλεμο της Τροίας)

κι έμεινε να κυβερνά μόνη με ορφανό παιδί,

αυτή η Πολυξω λένε επιθυμωντας την Ελένη να τιμωρήσει για το θάνατο τού Τληπολεμου τότε,αφού ήσυχη την είχε στα χέρια της,της έστειλε όταν λούζονταν τις υπηρέτριες σαν Ερινύες ντυμένες,κι αρπάζοντας την Ελένη οι γυναινες την κρεμανε σε δέντρο,και γι'αυτό στη Ρόδο είναι ιερό τής Ελένης Δενδριτιδος

[3.19.9]   τηνικαῦτα ὑπὸ Νικοστράτου καὶ Μεγαπένθους διωχθεῖσαν ἐς Ῥόδον ἀφικέσθαι Πολυξοῖ τῇ Τληπολέμου γυναικὶ ἔχουσαν ἐπιτηδείως: [19.10] εἶναι γὰρ καὶ Πολυξὼ τὸ γένος Ἀργείαν, Τληπολέμῳ δὲ ἔτι πρότερον συνοικοῦσαν φυγῆς μετασχεῖν τῆς ἐς Ῥόδον καὶ τῆς νήσου τηνικαῦτα ἄρχειν ὑπολειπομένην ἐπὶ ὀρφανῷ παιδί. ταύτην τὴν Πολυξώ φασιν ἐπιθυμοῦσαν Ἑλένην τιμωρήσασθαι τελευτῆς τῆς Τληπολέμου τότε, ὡς ἔλαβεν αὐτὴν ὑποχείριον, ἐπιπέμψαι οἱ λουμένῃ θεραπαίνας Ἐρινύσιν <ἴσα> ἐσκευασμένας: καὶ αὗται διαλαβοῦσαι δὴ τὴν Ἑλένην αἱ γυναῖκες ἀπάγχουσιν ἐπὶ δένδρου, καὶ ἐπὶ τούτῳ Ῥοδίοις Ἑλένης ἱερόν ἐστι Δενδρίτιδος. 

.

.

.

Φαραώ που κάνει προσφορά,λίθινο αναγλυφο,Karnak,Egypt.

Η τύφλωση του Φερώ

και η θεραπεία με γυναικεία ουρα

(Ηρόδοτος Ιστορίαι, βιβλιο β' Ευτέρπη,2.111.1-4)

-μεταφραση χ.ν.κουβελης  c.n.couvelis

όταν ο Σεσώστρις πεθανε

τον διαδέχτηκε λένε στη βασιλεία το παιδί του ο Φέρω,αυτός δεν έκανε καμια εκστρατεία,και τού 

συνεβει να τυφλωθεί με τέτοιο τρόπο,

το ποτάμι έκανε μεγάλη κατεβασιά όσο ποτέ δεκαοκτώ πήχες ανεβαίνοντας,που σκέπασε τα χωράφια,και με τον άνεμο που φύσηξε δυνατα σήκωσε κύματα ο ποταμός,

τότε ο βασιλιάς αυτός λένε δείχνοντας αλλαζονια,αρπαξε κονταρι και το'ρριξε μέσα στις δίνες τού ποταμού,μετά αμέσως 

αρρωστενοντας στα μάτια τυφλωθηκε,

δέκα χρόνια ήταν τυφλός,

και στον εντεκατο χρόνο του:ρυε απ'το μαντείο στη πόλη Βουτού πως πέρασε ο χρόνος της τιμωριας του και θα ξαναδεί αν με τα ουρα γυναικας νιψει τα μάτια,αυτής που με τον άντρας της μόνο συνεβρεθηκε,κι απ'αλλους άντρες είναι απείραχτη,

και πρώτα τής γυναίκα του δοκίμασε,μετά,αφού δεν είδε, τη μια μετά την άλλη απ'όλες δοκίμασε,

αφού ξαναείδε, μάζεψε τις γυναίκες απ'τις οποίες δοκιμασε,εκτός αυτή που με τα ούρα της νιφτηκε και ξαναείδε,σε μια πόλη,που τώρα ονομάζεται Ερυθρά Βώλος,σ'αυτη αφού τις περικύκλωσε τις έκαψε όλες μαζί μ'αυτή τη πολη,

κι αυτή που νιφτηκε  με τα ουρα της και ξαναδε την πήρε και την ειχε γυναίκα του,

αφιερώματα που γλύτωσε απ'τη πάθηση των οφθαλμών και άλλα σ'ολα τα σημαντικά ιερα αφιερωσε,κι αυτα που αξίζει πιο πολύ να αναφερθουν είναι τα αξιοθέατα έργα στο ιερό του Ηλιου που αφιέρωσε,

δύο λίθινους οβελους,από έναν ο καθένας ειναι λιθο,

μήκος ο καθένας εκατό πήχες,και πλάτος οκτώ πηχες

.

.

.

Comix figures 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-Comix Story-

Achilles and Penthesileia 

Αχιλλέας και Πενθεσίλεια 

Η Πενθεσίλεια βασίλισσα των Αμαζόνων μετά το θάνατο του Έκτορα πηγαίνει με το στρατό των Αμαζόνων να βοηθήσει τον Πρίαμο στη Τροια,στη φοβερή τους πολεμική δύναμη οι Έλληνες διαλύονται,κινδυνεύουν να χάσουν τον πόλεμο,ο Αχιλλέας νιώθει φοβερό μίσος για τη βασίλισσα τους την Πενθεσίλεια,εύχεται να την συναντήσει και να μοναμαχησει μαζί της,κι αυτό έγινε,η ατρόμητη αμαζόνα με τη μασκα στο πρόσωπο ερριξε το κοντάρι κι εκείνο έσπασε 

πάνω στην ασπίδα τού Αχιλλέα,του πέταξε και δεύτερο και δεν τον πλήγωσε,και τότε αυτός την τρύπησε με το δικό του στο στήθος,κι εκείνη έπεσε για να πεθανει,τότε ο Αχιλλέας της τράβηξε τη μάσκα,να δει τον μισητο του εχθρό,κι είδε το όμορφο πρόσωπο της κι αμέσως η καρδιά του χτύπησε κι ο ερωτας τον τράνταξε,το ίδιο έπαθε και η Πενθεσίλεια,έρωτα πάθος ένιωσε την ώρα που πέθαινε γι'αυτόν που την σκότωσε,

κι ο πονηρός και δυσμορφος Θερσίτης γέλασε και κορόιδεψε τον Αχιλλέα,σαν γυναικούλα να φέρεται απέναντι σ'εχθρο,είπε,κι όχι γενναία σαν άντρας,και βυθίζει το κοντάρι του στο μάτι τής Πενθεσίλειας την ώρα που'σβηνε και διαβαινε στον Άδη,και τόσο πολυ οργίστηκε ο Αχιλλέας που εκείνη τη στιγμή  όρμησε πάνω του και τον σκότωσε 

.

.

.

Πώς έσμιξαν με τις Αμαζόνες οι Σκύθες

(Ηρόδοτος Ιστορίαι βιβλιο δ' Μελπομενη,4.111.2-4.114.1)

- μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αυτά τ'αποφασισαν οι Σκυθες επειδή ήθελαν απ'αυτες παιδιά να γεννηθούν,αφού τους έστειλαν οι νεαροί εκαναν αυτά που τους αναθεσαν,

επειδη κατάλαβαν οι Αμαζόνες πως δεν ήρθαν 

να βλάψουν,δεν τους ενοχλούσαν,και  προχωρούσε όλο και πιο κοντά το ένα στρατόπεδο με τ'άλλο στρατόπεδο μερα με τη μέρα,

δεν είχαν τίποτα άλλο οι νεαροί,όπως κι οι Αμαζόνες,παρά μόνο τα όπλα και τ'αλογα,αλλά την ίδια ζωή ζούσαν μ'εκεινρς,κυνηγώντας και 

αρπάζοντας,κατά το μεσημέρι λοιπόν οι Αμαζόνες έκαναν αυτό εδώ,διασκορπίζονται ανά μια και ανά δύο,μακριά απ'τις αλλες ξεχωρισμενες για ν'αναπαυτουν,

το πήραν είδηση οι Σκύθες κι έκαναν κι αυτοί το ιδιο,και κάποιος κάποια απ'αυτες που ξεμοναχιαστηκε την πλησίαζε,κι αυτή δεν τον έδιωχνε αλλά τού δίνονταν να τη γνωρίσει για καλα,να του μιλήσει δεν γίνονταν,γιατί ο ένας δεν καταλαβαίνω τον άλλον,με το χέρι όμως του έλεγε την επόμενη να'ρθει στο ίδιο μέρος κι

έναν άλλον να φερει,δείχνοντας δυό να γίνουν κι αυτή κι άλλη θα φερει,

ο νεαρός επειτα έφυγε και τα'πε στους υπολοιπους,

την επομένη ήρθε στο μέρος κι αυτός ο ίδιος κι έναν άλλον έφερε,και την Αμαζόνα βρήκε με μια δεύτερη να περιμένει,

οι υπόλοιποι νεαροί όταν έμαθαν αυτά,κι αυτοί ξάπλωσαν τις υπόλοιπες απ'τις Αμαζονες,

μετά αφού έσμιξαν τα στρατόπεδα εμεναν μαζι,

και καθε ένας εχοντας αυτήν με την οποία την πρώτη φορά έσμιξε,τη γλώσσα  των γυναικών οι άντρες δεν μπορούσαν να μάθουν,αυτή των αντρών όμως οι γυναίκες καταλάβαιναν,

4.111.2

...

ταῦτα ἐβουλεύσαντο οἱ Σκύθαι βουλόμενοι ἐξ αὐτέων παῖδας ἐκγενήσεσθαι. ἀποπεμφθέντες δὲ οἱ νεηνίσκοι ἐποίευν τὰ ἐντεταλμένα.

4.112 

[112.1] Ἐπεὶ δὲ ἔμαθον αὐτοὺς αἱ Ἀμαζόνες ἐπ᾽ οὐδεμιῇ δηλήσι ἀπιγμένους, ἔων χαίρειν· προσεχώρεον δὲ πλησιαιτέρω τὸ στρατόπεδον τῷ στρατοπέδῳ ἐπ᾽ ἡμέρῃ ἑκάστη. εἶχον δὲ οὐδὲν οὐδ᾽ οἱ νεηνίσκοι, ὥσπερ αἱ Ἀμαζόνες, εἰ μὴ τὰ ὅπλα καὶ τοὺς ἵππους, ἀλλὰ ζόην ἔζωον τὴν αὐτὴν ἐκείνῃσι, θηρεύοντές τε καὶ ληιζόμενοι.

4.113 

[113.1] Ἐποίευν δὲ αἱ Ἀμαζόνες ἐς τὴν μεσαμβρίην τοιόνδε· ἐγίνοντο σποράδες κατὰ μίαν τε καὶ δύο, πρόσω δὴ ἀπ᾽ ἀλληλέων ἐς εὐμαρείην ἀποσκιδνάμεναι. μαθόντες δὲ καὶ οἱ Σκύθαι ἐποίευν τὠυτὸ τοῦτο. καί τις μουνωθεισέων τινὶ αὐτέων ἐνεχρίμπτετο, [113.2] καὶ ἡ Ἀμαζὼν οὐκ ἀπωθέετο ἀλλὰ περιεῖδε χρήσασθαι. καὶ φωνῆσαι μὲν οὐκ εἶχε, οὐ γὰρ συνίεσαν ἀλλήλων, τῇ δὲ χειρὶ ἔφραζε ἐς τὴν ὑστεραίην ἐλθεῖν ἐς τωὐτὸ χωρίον καὶ ἕτερον ἄγειν, σημαίνουσα δύο γενέσθαι καὶ αὐτὴ ἑτέρην ἄξειν. 

[113.3] ὁ δὲ νεηνίσκος, ἐπεὶ ἀπῆλθε, ἔλεξε ταῦτα πρὸς τοὺς λοιπούς· τῇ δὲ δευτεραίῃ ἦλθε ἐς τὸ χωρίον αὐτός τε οὗτος καὶ ἕτερον ἦγε, καὶ τὴν Ἀμαζόνα εὗρε δευτέρην αὐτὴν ὑπομένουσαν. οἱ δὲ λοιποὶ νεηνίσκοι ὡς ἐπύθοντο ταῦτα, καὶ αὐτοὶ ἐκτιλώσαντο τὰς λοιπὰς τῶν Ἀμαζόνων.

4.114 

[114.1] Μετὰ δὲ συμμίξαντες τὰ στρατόπεδα οἴκεον ὁμοῦ, γυναῖκα ἔχων ἕκαστος ταύτην τῇ τὸ πρῶτον συνεμίχθη. τὴν δὲ φωνὴν τὴν μὲν τῶν γυναικῶν οἱ ἄνδρες οὐκ ἐδυνέατο μαθεῖν, τὴν δὲ τῶν ἀνδρῶν αἱ γυναῖκες συνέλαβον. 

.

.

.

ο Ἐχετλαῖος στη Μάχη τού Μαραθώνα,έργο τού Παναινου αδελφού τού Φειδία,Ποικίλη Στοα, Αρχαία Αγορά,Αθηνα

Η Επιφάνεια (η απροσδόκητη εμφάνιση) τού  Ἐχετλαῖου

Ηρόδοτος Ιστορίαι,βιβλίο Στ' Ερατώ,6.117.2-3

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

συνεβει εκει κι ένα θαύμα να γίνει τέτοιο,ένας άντρας Αθηναίος ο Επίζηλος του Κουφαγορα 

ενώ μάχονταν σώμα με σώμα και με  γενναιότητα τα μάτια του τυφλωθηκαν,

ούτε πληγώθηκε πουθενά στο σώμα ούτε χτυπήθηκε και το υπόλοιπο της ζωής του

το πέρασε από εκείνο το καιρό όντας τυφλος,

και να λένε για το πάθημα του άκουσα αυτό εδώ,

τού φάνηκε ένας οπλίτης απέναντι του να στέκεται 

τεράστιος,και το γένι του την ασπίδα όλη έκρυβε,

και το φάντασμα αυτό τον προσπέρασε και τον  συστρατιωτη του σκότωσε,αυτα λοιπόν για τον Επιζηλο εμαθα

6.117.2.συνήνεικε δὲ αὐτόθι θῶμα γενέσθαι τοιόνδε, Ἀθηναῖον ἄνδρα Ἐπίζηλον τὸν Κουφαγόρεω ἐν τῇ συστάσι μαχόμενόν τε καὶ ἄνδρα γινόμενον ἀγαθὸν τῶν ὀμμάτων στερηθῆναι,

 οὔτε πληγέντα οὐδὲν τοῦ σώματος οὔτε βληθέντα, καὶ τὸ λοιπὸν τῆς ζόης διατελέειν ἀπὸ τούτου τοῦ χρόνου ἐόντα τυφλόν.

 6.117.3. λέγειν δὲ αὐτὸν περὶ τοῦ πάθεος ἤκουσα τοιόνδε τινὰ λόγον, 

ἄνδρα οἱ δοκέειν ὁπλίτην ἀντιστῆναι μέγαν, τοῦ τὸ γένειον τὴν ἀσπίδα πᾶσαν σκιάζειν· τὸ δὲ φάσμα τοῦτο ἑωυτὸν μὲν παρεξελθεῖν, τὸν δὲ ἑωυτοῦ παραστάτην ἀποκτεῖναι. ταῦτα μὲν δὴ Ἐπίζηλον ἐπυθόμην λέγειν.

και το φάντασμα αυτό τον προσπέρασε και τον  συστρατιωτη του σκότωσε,αυτα λοιπόν για τον Επιζηλο εμαθα

.

.

Παυσανίας Ελλάδος Περιηγησις Βιβλίο 1 Αττικά,32.5

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c ncouvelis 

συνεβει όπως λένε άντρας στη μάχη να εμφανιστεί  με μορφή και ρουχα αγροτη,

αυτός απ'τους βαρβάρους πολλούς αφού σκότωσε με το αλέτρι μετά απ'αυτά τα κατορθώματα εξαφανίστηκε,

όταν λοιπόν ρώτησαν οι Αθηναίοι άλλο γι'αυτόν ο θεός δεν φανέρωσε παρά να τιμούν τον  Ἐχετλαῖον

εντολή τούς έδωσε σαν ήρωα,

32.5.συνέβη δὲ ὡς λέγουσιν ἄνδρα ἐν τῇ μάχῃ παρεῖναι τὸ εἶδος καὶ τὴν σκευὴν ἄγροικον· οὗτος τῶν βαρβάρων πολλοὺς καταφονεύσας ἀρότρῳ μετὰ τὸ ἔργον ἦν ἀφανής· ἐρομένοις δὲ Ἀθηναίοις ἄλλο μὲν ὁ θεὸς ἐς αὐτὸν ἔχρησεν οὐδέν, τιμᾶν δὲ Ἐχετλαῖον ἐκέλευσεν ἥρωα. 

.

.

.