LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ -[Ανθρωπινα Εσωτερικα]Κοκκινο θεατρο- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-[Ανθρωπινα Εσωτερικα]Κοκκινο θεατρο-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.

.

red-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Κοκκινο θεατρο-χ.ν.κουβελης

ξεχνουσε τα λογια,λιγο πριν βγει στη σκηνη,μετα το ΄΄εσυ΄'δεν θυμονταν,επρεπε να κανει
τρια βηματα προς το μερος του,να σταθει πισω του και να πει,γιατι δεν θυμονταν;ο ρολος ,
αυτο το ηξερε,ειχε στοιχεια απο τη ζωη της,μια συγκεκριμενη ωρα,οταν μετα απο χρονια
τον συναντησε,ηθελε πολλα να του πει,να φανει τολμηρη,απο τα λογια της θα τον εκανε να
καταλαβει τι αισθανεται,πηρε το ρολο και τον διαβασε,δεν προλαβε ,ηταν η ωρα να βγει,
ετρεμαν τα ποδια της,η καρδια της πηγαινε να σπασει,τελικα βγηκε στη σκηνη,εκεινος ηταν
εκει,πρωτη φορα βρεθηκαν μονοι,τον πλησιασε,τρια βηματα προς το μερος του,αρχισε να
του μιλα,εκεινος την ακουγε,ηταν σιγουρη πως την ακουγε,ακουγε τη σιωπη της,η σιωπη
της μετεφερε σ'εκεινον τον ανθρωπο τα συναισθηματα της,οσο μπορουσε πιο πολυ
ευγλωττη,αλλη ευκαιρια δε θα ειχε να του μιλησει ,τοσο κοντα οι δυο τους,σχεδον αγγι-
ζονταν,αυτο το ανεπαισθητο αγγιγμα ηταν τα λογια τους,μια ορμη να ορμηξει ο ενας πανω
στον αλλο,μεσα στον αλλον,να τους κατασπαραξει ο ποθος,η ελξη τους,κι εκεινος δεν ειπε
λεξη,σιωπη,οι σιωπες τους τους χωριζαν,φοβηθηκε,δειλιασε,ειπε μοναχα ''εσυ'',επανελαβε
''εσυ'',τρομαξε,εκεινος την κοιταξε,το βλεμμα του,αυτο ηταν που ηθελε να δει,βαθυ,διαπε-
ραστικο,επιμονο,ψιθυρισε ''εσυ'',της ηρθε να κλαψει,αυτο ηταν τα καταφερε,εκεινος τωρα
ηξερε,την ηθελε,θυμηθηκε το ρολο της,μετα το ''εσυ'',ολο το ρολο της,ποσο ασημαντος
ηταν,τα λογια ποσο ασημαντα ηταν,δεν χρειαζονταν,θα ηταν καταστροφη,απομακρυνθηκε
απο κοντα του,δεν ηταν μονη,ειχε το αγγιγμα του,ζωντανο,τη πιεζε,την εξουθενωνε,δεν
αντεχε μακρυα του,αρχισε να του μιλα,ηθελε να καταστρεψει την ελξη,την ελξη τους,φλυ-
αρουσε,γελουσε,χειρονομουσε,αλλαζε τους τροπους της εκφρασης της,το κενο μεγαλωσε
μεταξυ τους,μεχρι το τελος της πραξης,στο καμαρινι μονη μπροστα στον καθρεφτη,ηταν
μια ξενη,ποια ηταν η αληθινη και ποια η ψευτικη,''εσυ'' ψιθυρισε,ενιωσε το χερι του στο
χερι της,σιωπη,τα δαχτυλα του περασαν δυνατα στα δικα της,τα αρπαξαν,τυλιχτηκαν,
σφιχτηκαν μαζι,ενα τεραστιο κοκκινο συναισθημα την κυριεψε,αυτο καθε μερα,καθε φορα,
ενα κοκκινο θεατρο σιωπης,το θεατρο της,''εσυ''
.
.