.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Οδυσσει-Οδυσσεας Odysseas-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Ελληνικες Διαστολες,Οδυσσεας Odysseas-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Οδυσσει-χ.ν.κουβελης
εβλεπε μέσα σε καθρέφτη τα είδωλα των ανθρώπων,ένας από εκεί μέσα τον χαιρέτησε,
εκείνος δεν τον γνώρισε,"Οδυσσεα,πως εφτασες ως εδώ;"του φώναξε,για μία στιγμή
νομισε πως ήταν εκεινος ο Ελπηνορας,σηκώθηκε και εισχώρησε στον καθρέφτη,ίσως από
εκεί να ξεχωριζε καλυτερα,τον έχασε μέσα στο πλήθος,περιπλανηθηκε,πριν την δύση του
ηλίου τον βρήκε στα βράχια να κάθεται σκεφτικός,δεν του μίλησε,απομακρύνθηκε,τα
είδωλα μέσα στον καθρέφτη αραιωσαν, μέχρι που δεν ήταν κανείς εκεί μέσα, αισθανθηκε
ένα χέρι στη πλάτη,γύρισε,ήταν ο Ελπηνορας,δεν έκανε λάθος,φαινονταν λυπημένος,
"Ελπηνορα,πως εφτασες ως εδω:"ρώτησε,απαντηση δεν πήρε,ο άλλος η' ο Ελπηνορας
κάθησε στο πιάνο,πέρασε ή ώρα έτσι,"γιατί δεν παίζεις;τον ρωτησε,έπαιξε μία δυο
νότες,βρήκε κάποιο ρυθμο,σταμάτησε απότομα,"είναι αδύνατο να παίξεις σ'αυτο
το πιάνο,είναι φάλτσο"είπε,μέσα από τον καθρέφτη τον είδε ν'ανοιγει τη πόρτα και να
φεύγει,η πόρτα έκλεισε πίσω του,σηκώθηκε και κάθησε στο πιάνο,έπαιξε για λίγο τη
σονάτα για πιάνο του Μπετόβεν no.1 op.2,"είχε δίκιο,αδύνατο να παίξεις σ'αυτο το
πιάνο",παρ'ολ'αυτα συνέχισε να παίζει έστω και φάλτσα και τελείωσε τη σονάτα,ένιωθε
λύπη,του λείπουν τα ταξίδια κι εκείνο το ονομα Ουτις,"Κανείς να μην σε ξέρει,κανείς να
μην ενδιαφέρεται για σένα",ένα κενό μάσκας,σκέφτηκε,έβλεπε τις σκιές των ειδώλων να
επανέρχονται στον καθρέφτη,κάποιος από εκεί μέσα μέσα του φώναξε "Οδυσσεα" και τον
χαιρέτησε,τα μάτια του θόλωσαν και μόνο η φωνή του αντηχησε στ'αυτια του όπως σε
βαθειά σπηλια,ουδείς ουδεις
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
-Οδυσσει-Οδυσσεας Odysseas-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Ελληνικες Διαστολες,Οδυσσεας Odysseas-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Οδυσσει-χ.ν.κουβελης
εβλεπε μέσα σε καθρέφτη τα είδωλα των ανθρώπων,ένας από εκεί μέσα τον χαιρέτησε,
εκείνος δεν τον γνώρισε,"Οδυσσεα,πως εφτασες ως εδώ;"του φώναξε,για μία στιγμή
νομισε πως ήταν εκεινος ο Ελπηνορας,σηκώθηκε και εισχώρησε στον καθρέφτη,ίσως από
εκεί να ξεχωριζε καλυτερα,τον έχασε μέσα στο πλήθος,περιπλανηθηκε,πριν την δύση του
ηλίου τον βρήκε στα βράχια να κάθεται σκεφτικός,δεν του μίλησε,απομακρύνθηκε,τα
είδωλα μέσα στον καθρέφτη αραιωσαν, μέχρι που δεν ήταν κανείς εκεί μέσα, αισθανθηκε
ένα χέρι στη πλάτη,γύρισε,ήταν ο Ελπηνορας,δεν έκανε λάθος,φαινονταν λυπημένος,
"Ελπηνορα,πως εφτασες ως εδω:"ρώτησε,απαντηση δεν πήρε,ο άλλος η' ο Ελπηνορας
κάθησε στο πιάνο,πέρασε ή ώρα έτσι,"γιατί δεν παίζεις;τον ρωτησε,έπαιξε μία δυο
νότες,βρήκε κάποιο ρυθμο,σταμάτησε απότομα,"είναι αδύνατο να παίξεις σ'αυτο
το πιάνο,είναι φάλτσο"είπε,μέσα από τον καθρέφτη τον είδε ν'ανοιγει τη πόρτα και να
φεύγει,η πόρτα έκλεισε πίσω του,σηκώθηκε και κάθησε στο πιάνο,έπαιξε για λίγο τη
σονάτα για πιάνο του Μπετόβεν no.1 op.2,"είχε δίκιο,αδύνατο να παίξεις σ'αυτο το
πιάνο",παρ'ολ'αυτα συνέχισε να παίζει έστω και φάλτσα και τελείωσε τη σονάτα,ένιωθε
λύπη,του λείπουν τα ταξίδια κι εκείνο το ονομα Ουτις,"Κανείς να μην σε ξέρει,κανείς να
μην ενδιαφέρεται για σένα",ένα κενό μάσκας,σκέφτηκε,έβλεπε τις σκιές των ειδώλων να
επανέρχονται στον καθρέφτη,κάποιος από εκεί μέσα μέσα του φώναξε "Οδυσσεα" και τον
χαιρέτησε,τα μάτια του θόλωσαν και μόνο η φωνή του αντηχησε στ'αυτια του όπως σε
βαθειά σπηλια,ουδείς ουδεις
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου