LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-[Ανθρωπινα Εσωτερικα] ''Ναι,μικρο μου,ευτυχισμενες''- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-[Ανθρωπινα Εσωτερικα]

''Ναι,μικρο μου,ευτυχισμενες''-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.

.

woman's interior εσωτερικο γυναικας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

.

[Ανθρωπινα Εσωτερικα]

''Ναι,μικρο μου,ευτυχισμενες''-χ.ν.κουβελης

Η Ελενη γυρισε σπιτι,μετα τις 4,απο τη δουλεια,εμενε σ'ενα διαμερισμα στα 

Κατω Πετραλωνα,διαρι.''Η μαμα δεν ηρθε,θα'ρθει αργοτερα''.Ενιωθε κουρα-

σμενη,η δουλεια δυσκολευει,σ'ενα καταστημα γυναικειων ρουχων στην Ερμου,

δυο χρονια ,φοβαται μην την απολυσουν.

Ανοιξε το ψυγειο,το γαλα ειχε ληξει,πριν τρεις μερες,πηρε το μπολ με το φαγητο

που εμεινε απο χθες,κοτοπουλο με πατατες και το ζεστανε στην ηλεκτρικη  κουζι-

να,το αδειασε σ'ενα πιατο,καθισε στο τραπεζι να φαει ,εφαγε λιγο,δεν ειχε ορεξη,

το παρατησε μεσα στο νεροχυτι.

Ξαπλωσε στο κρεβατι με τα ρουχα,δεν σκεπαστηκε,εκανε ζεστη.

Την ξυπνησε θορυβος απ'τη κουζινα,πιατα και ηχος νερου στον νεροχυτι.''Μαμα 

ηρθες;''φωναξε.

Εμφανισθηκε η μανα της.Την φιλησε.''Μην σηκωνεσαι.Κοιμοσουν βαθεια οταν ηρθα'' 

της ειπε ''δεν θελησα να σε ξυπνησω''.''Το παιδι;'' τη  ρωτησε.''Καλα ειναι,σου στελνει φωτογραφιες,κατσε θα στις φερω ''.Πηγε στη κουζινα και γυρισε με τη τσαντα της,την 

ανοιξε κι εβγαλε δυο φωτογραφιες και της τις εδωσε.

Στη μια η μικρη,ποσο ειχε μεγαλωσει απο τη τελευταια φορα που την ειδε,φο-

ρουσε ενα κιτρινο φουστανι,ποζαρε σε μια παραλια,χρυση η αμμος στα ποδια 

της και πισω στα ηρεμα νερα καθρεφτιζονταν μια ασπρη βαρκα με μια γαλαζια 

γραμμη οριζοντια, η μικρη χαμογελουσε.''Σου γραφει αφιερωση πισω''της ειπε 

η μανα.Γυρισε τη φωτογραφια.Εγραφε:''μαμα,σ'αγαπω πολυ''.Φιλησε τα γραμ-

ματα.''Κι εγω σ'αγαπω μικρο μου''ψιθυρισε.

Στην αλλη φωτογραφια ηταν ανεβασμενη σε μια πετρα,με το ιδιο κιτρινο φουστανι 

και την ηρεμη  θαλασσα πισω,και ισορροπουσε σαν πουλι,σαν γλαρος που'ναι ετοι-

μος να πεταξει.''Στο χορο ειναι  πολυ καλη''σχολιασε η μανα της''η δασκαλα μου ει-

πε πως εχει ταλεντο''.

Εβαλε τις φωτογραφιες διπλα στο μαξιλαρι της κοντα στο κεφαλι της.''Μαμα,θα ση-

κωθω σε λιγο''.''Καλα ξεκουρασου οσο θελεις''Η μανα της ηταν διακριτικη,δεν την 

ρωτησε πως ειναι,πως νιωθει.Αργοτερα θα κουβεντιαζαν.

Τη μικρη δεν τη βλεπει συχνα,εχει τρεις μηνες να την δει,κι οταν πηγαινει να την δει

παντα της επιτρεπουν συγκεγκριμενη ωρα,μια ωρα ακριβως,ουτε ενα δευτερολεπτο

παραπανω να ειναι μαζι,σε δημοσιο χωρο,σε καποια καφετερια η' πλατεια την φερνει

συνοδεια  ο πρωην αντρας της και απο καποια αποσταση επιτηρει.Αποφαση δικαστη-

ριου.Δεν αντεχει να τον βλεπει.

Η μικρη της μιλαει για το σχολειο ,για τα μαθηματα,για τα παιχνιδια της.Δεν χορταινει 

να την βλεπει και να την ακουει.Καποιες στγμες η μικρη σοβαρευεται,μενει σιωπηλη,

για λιγο μονο κι υστερα ,κανοντας μια αστεια γκριματσα,χαμογελαει και παντα της δι-

νει φιλι.

Σημερα ολη την ωρα στη δουλεια δεν την αφηναν να ησυχασει οι σκεψεις,τα ξενοιαστα 

παιδικα χρονια ,τα ονειρα που'κανε,η εφηβεια με τις φιλες στη πολη της,πολλα της ηρ-

θαν στο μυαλο με μεγαλη ακριβεια.Επρεπε να μην ελαττωσει τα χαπια.Στεναχωριονταν.

Πνιγονταν.Ηθελε να περασει η ωρα να γυρισει σπιτι.Να'ρθει η μανα της.

Και στο ηλεκτρικο τρενο δεν την αφηναν οι σκεψεις να ησυχασει.Στο σταθμο στο Μονα-

στηρακι καθισε στο παγκακι κι αφησε τρια τρενα να περασουν.Δεν ακουγε ουτε εβλεπε 

τους ανθρωπους γυρω της.Της αρεσε η ανωνυμια και η απομονωση της.

Μηχανικα σηκωθηκε και μπηκε στο τρενο.Καθησε σε μια θεση.Σαν αστραπη περασαν

ολα απο μπροστα της.Η γνωριμια της με τον αντρα εκεινο,ο ερωτας,ο γαμος τους,

η γεννηση του παιδιου,κι υστερα η αλλη γυναικα,η απελπισια,η αποπειρα.

Το τρενο σταματησε στα Κατω Πετραλωνα,βγηκε ζαλισμενη και καθισε σ'ενα παγκακι

να ηρεμισει.

''Μαμα,μην κουραζεσαι,θα σηκωθω να τα κανουμε μαζι,ξεκουρασου λιγο''φωναξε.

''Δεν πειραζει,δεν ειναι τιποτα,τελειωνω''ακουσε την απαντηση της μανα της.

Κοιταξε τις δυο φωτογραφιες διπλα της  κι εκλεισε τα ματια της και σκεφτηκε ενα 

μεγαλο χωραφι με πολλα  ανθισμενα λουλουδια,ολα τα χρωματα της ανοιξης και στην 

ακρη του θαλασσα κι απο πανω χρυσος ζεστος ηλιος και στην ατελειωτη παραλια να 

τρεχει χαρουμενη η μικρη παιζοντας με μια κιτρινη μπαλα και ν'ακουει στον αερα το 

καθαρο γελιο της . 

Χτυπησε το τηλεφωνο.Το σηκωσε η μανα της.''Ελα,ειναι η μικρη''.Πεταχτηκε,πηρε

το τηλεφωνο.Ακουσε τη φωνη της μικρης.''Μαμα,ειδα ενα ομορφο ονειρο.Να στο

πω;''ρωτησε και συνεχισε''ηταν ενα μεγαλο χωραφι διπλα στη θαλασσα γεματο ανθι-

σμενα λουλουδια πολλα πολλα ολα τα χρωματα κι εγω επαιζα μαζι σου στη παραλια

με μια κιτρινη μπαλα,στην εριχνα και μου την εριχνες,γελουσαμε πολυ οι δυο μας,

μαμα,ημασταν πολυ καλα ,ευτυχισμενες''.

''Ναι,μικρο μου,ευτυχισμενες''

.

.

.