.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ-ΕΚΛΟΓΑΙ-ESOPOS
-μεταφραση χ.ν.κουβελης-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Αισωπος-Esopos-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ-ΕΚΛΟΓΑΙ-ESOPOS-μεταφραση χ.ν.κουβελης
μερικα διασκεδαστικα και εκπαιδευτικα ετυμολογικα ολιγον αυθαιρετα:
Αισωπος-[Αισα[αισιος]+ωπα[το 'ωπα ωπα'που φωναζουμε οταν
χορευουμαι,αλλα και οψη,προσωπο]]-επομενως:Αισωπος-Γελαστος
[αν το αισα εχει σχεση με την αιθαλη,τη σταχτη,τοτε Αισωπος σημαινει
ο Μαυροματης δηλαδη ...ο Καραγκιοζης]
Υς και κυων
Ὗς καὶ κύων περὶ εὐτοκίας ἤριζον. Ἔφη δ᾿ ἡ κύων εὔτοκος εἶναι μάλιστα πάντων τῶν
πεζῶν ζώων. Καὶ ἡ ὗς ὑποτυχοῦσα πρὸς ταῦτα φησίν· Ἀλλ᾿, ὅταν τοῦτο λέγῃς, ἴσθι ὅτι
και τυφλοὺς τοὺς σαυτῆς σκύλακας τίκτεις.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐκ ἐν τῷ τάχει τὰ πράγματα, ἀλλ᾿ ἐν τῇ τελειότητι κρίνεται.
.
Γουρουνα και σκυλα
Μια γουρουνα και μια σκυλα για την ευτοκια φιλονικουσαν.Η σκυλα ειπε πως εχει
την καλυτερη γεννα απ'ολα τα ζωα που περπατουν.
Και η γουρουνα απαντωντας σ'αυτα ειπε.Αλλα,οταν αυτο λες,να γνωριζεις οτι και
τυφλα γεννας τα κουταβια σου.
Ο μυθος θελει να πει πως τα πραγματα δεν πρεπει να κρινονται απο την ταχυτητα
που γινονται αλλα απο την τελειοτητα
.
Μεχρι σημερα λεγεται μια παροιμια:
Η σκυλα κανει στραβα τα κταβια
.
Ο ενας ειναι :Ζευς και Χελωνη:
Ζεὺς γαμῶν πάντα τὰ ζῷα εἱστία. Μόνης δὲ χελώνης ὑστερησάσης,
διαπορῶν τὴν αἰτίαν, τῇ ὑστεραίᾳ ἐπυνθάνετο αὐτῆς διὰ τά μόνη ἐπὶ
τὸ δεῖπνον οὐκ ἦλθε. Τῆς δὲ εἰπούσης· Οἶκος φίλος, οἶκος ἄριστος,
ἀγανακτήσας κατ᾿ αὐτῆς παρεσκεύασεν αὐτὴν τὸν οἶκον αὐτὸν
βαστάζουσαν περιφέρειν. Οὕτω πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων αἱροῦνται
μᾶλλον λιτῶς οἰκεῖν ἢ παρ᾿ ἄλλοις πολυτελῶς διαιτᾶσθαι
η χελωνα δεν πηγε στους γαμους του Δια κι οταν την επομενη
την ρωτησε γιατι δεν πηγε,εκεινη του απαντησε:Το καλυτερο
σπιτι ειναι το Δικο σου σπιτι.
Ο Διας τοτε θυμωσε και την εκανε πανω στη πλατη να κουβαλαει
το σπιτι της
.
Λαγωος και Χελωνη
Ποδων χελωνης κατεγελα λαγωος.Η δε εφη.Εγω σε τον ταχυπουν
νικησω.Ο δε .Λογω μονω λεγεις τουτο.αλλ'εριζε και γνωθι.
Τις δε τον τοπον ορισει,εφη,και βραβευσει την νικην;
Αλωπηξ,εφη,η δικαια και σοφωτατη.Εταξε δε την αρχην της ωρας
του δρομου.Η δε χελωνη μη ραθυμησασα ηρξατο της οδου.Ο δε
λαγωος τοις ποσσιν θαρρων εκοιμηθη.Ελθων δε επι τον ωρισμενον
τοπον ευρε την χελωνην νικησασαν.Οτι πολλαι φυσεις ανθρωπων
ευφυεις εισιν,αλλ'εκ της ραθυμιας απωλοντο,εκ δε νηψεως και σπουδης
και μακροθυμιας τινες και φυσεως αργης περιεγενοντο
ο λαγος κοροιδευε τη χελωνα για τα αργα ποδια της.Η χελωνα
του ειπε:Εγω εσενα τον γοργοποδαρο θα σε νικησω.Ο λαγος
της ειπε:Μονο στα λογια .Εκεινη επεμενε.
Ποιος θα ορισει το διαστημα και θα βραβευσει τον νικητην;
Η αλεπου,που ειναι δικαια και πολυ σοφη
Κι αυτη κανονισε τη ωρα του δρομου.
Η χελωνα δεν δειλιασε κι αρχισε το δρομο.
Ο δε λαγος εχοντας εμπιστοσυνη στα ποδια σταματησε και
κοιμηθηκε.Οταν ξυπνησε κι εφτασε στο τερμα του δρομου
η χελωνα ειχε ηδη τερματισει και φυσικα νικησει.
Ο μυθος θελει να πει πως με τη προσπαθεια ο μειονεκτι-
κωτερος στη φυση μπορει να ξεπερασει τον προικισμενο
απο τη φυση.
.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΓΑΛΗ
Γαλῆ ἐρασθεῖσα νεανίσκου εὐπρέπους ηὔξατο τῇ Ἀφροδίτῃ ὅπως
αὐτὴν μεταμορφώσῃ εἰς γυναῖκά. Καὶ ἡ θεὸς ἐλεήσασα αὐτῆς τὸ
πάθος μετετύπωσεν αὐτὴν εἰς κόρην εὐειδῆ, καὶ οὕτως ὁ νεανίσκος
θεασάμενος αὐτὴν καὶ ἐρασθεὶς οἴκαδε ὡς ἑαυτὸν ἀπήγαγε.
Καθημένων δὲ αὐτῶν ἐν τῷ θαλάμῳ, ἡ Ἀφροδίτη γνῶναι βουλομένη
εἰ μεταβαλοῦσα τὸ σῶμα ἡ γαλῆ καὶ τὸν τρόπον ἤλλαξε, μῦν εἰς τὸ
μέσον καθῆκεν. Ἡ δὲ ἐπιλαθομένη τῶν παρόντων ἐξαναστᾶσα ἀπὸ
τῆς κοίτης τὸν μῦν ἐδίωκε καταφαγεῖν θέλουσα. Καὶ ἡ θεὸς ἀγανα-
κτήσασα κατ' αὐτῆς πάλιν αὐτὴν εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν ἀποκατέστη-
σεν.
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φύσει πονηροί, κἂν φύσιν ἀλλάξωσι, τὸν
γοῦν τρόπον οὐ μεταβάλλονται.
Η γατα ερωτευθηκε εναν καθως πρεπει νεαρο κι ευχηθηκε στην
Αφροδιτη να τη μεταμορφωσει σε κορη.Κι η θεα την λυπηθηκε
για το παθος της και την μεταμορφωσε σε μια ομορφη κορη,κι οταν
ο νεαρος την ειδε την ερωτευθηκε και την πηρε στο σπιτι του.
Οταν οι δυο ερωτευμενοι καθονταν στην κρεβατοκαμαρα,η Αφρο-
διτη ηθελε να ξερει αν η γατα μονο το σωμα της αλλαξε κι οχι
οχι και τις συνηθειες,και στη μεση του δωματιου εμφανισε ενα
ποντικι.
Η γατα ξεχασε τους παροντες σηκωθηκε απο το κρεβατι και κατα-
διωξε το ποντικι να το κατασπαραξει.Τοτε η θεα εξοργισθηκε και
την επανεφερε στη πρωτη της φυση
Ο μυθος δηλωνει πως οι πονηροι ανθρωποι απο τη φυση τους
κι αν αλλαξουν την φυση τους τον νου τους δεν τον αλλαζουν
.
ΓΑΛΗ ΚΑΙ ΡΙΝΗ
Γαλῆ εἰσελθοῦσα εἰς χαλκέως ἐργαστήριον τὴν ἐκεῖ κειμένην ῥίνην
περιέλειχε. Συνέβη δὲ, ἐκτριβομένης τῆς γλώσσης, πολὺ αἷμα φέρε-
σθαι. Ἡ δὲ ἐτέρπετο ὑπονοοῦσά τι τοῦ σιδήρου ἀφαιρεῖσθαι, μεχρὶ
παντελῶς ἀπέβαλε τὴν γλῶσσαν.
Ὁ λόγος εἴρηται πρὸς τοὺς ἐν φιλονεικίαις ἑαυτοὺς καταβλάπτοντας
Μια γατα μπηκε μεσα σε εργαστηριο σιδηρουργου και μια σιδερενια
λιμα,που βρηκε εκει την εγλειφε.Απο την πολυ τριβη η γλωσσα της
εβγαζε πολυ αιμα.Η γατα καταχαρηκε γιατι πιστευε πως ξυνει τον
σιδερο,και συνεχισε να γλειφει μεχρι που σωθηκε η γλωσσα της
Ο μυθος αυτος λεγεται γι'αυτους που επιμενοντας σε φιλονεικιες
βλαπτονται πολυ
.
ΝΥΧΤΕΡΙΣ ΚΑΙ ΓΑΛΗ
Νυκτερὶς ἐπὶ γῆς πεσοῦσα ὑπὸ γαλῆς συνελήφθη, καὶ μέλλουσα
ἀναιρεῖσθαι περὶ σωτηρίας ἐδεῖτο. Τῆς δὲ φαμένης μὴ δύνασθαι
αὐτὴν ἀπολῦσαι, φύσει γὰρ πᾶσι τοῖς πτηνοῖς πολεμεῖν, αὐτὴ
ἔλεγεν οὐκ ὄρνις, ἀλλὰ μῦς εἶναι, καὶ οὕτως ἀφείθη.
στερον δὲ πάλιν πεσοῦσα καὶ ὑφ᾿ ἑτέρας συλληφθεῖσα γαλῆς
μὴ βρωθῆναι ἐδεῖτο. Τῆς δὲ εἰπούσης ἅπασιν ἐχθραίνειν μυσίν,
αὐτὴ μὴ μῦς, ἀλλὰ νυκτερὶς ἔλεγεν εἶναι, καὶ πάλιν ἀπελύθη.
Καὶ οὕτω συνέβη δὶς αὐτὴν ἀλλαξαμένην τὸ ὄνομα σωτηρίας
τυχεῖν.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ καὶ ἡμᾶς μὴ τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ ἐπιμένειν,
λογιζομένους ὡς οἱ τοῖς καιροῖς συμμετασχηματιζόμενοι
πολλάκις τοὺς κινδύνους ἐκφεύγουσιν
νυχτεριδα επεσε στη γη και την επιασε μια γατα,η νυχτεριδα
την παρακαλεσε να την αφησει να μην την φαει,η γατα της
ειπε πως δεν γινεται αυτο,γιατι απο τη φυση της ολα τα πουλια
τα πολεμαει,η νυχτεριδα της ειπε πως δεν ειναι πουλι αλλα
ποντικι,κι η γατα την αφησε.
Υστερα η νυχτεριδα παλι επεσε στη γη και πιαστηκε απο αλλη
γατα,η νυχτεριδα την παρακαλεσε να μην την φαει,η γατα
της ειπε πως ολα τα πoντικια τα εχθρευεται,αυτη της ειπε πως
δεν ειναι ποντικι αλλα νυχτεριδα,κι η γατα την αφησε.
Κι ετσι δυο φορες αλλαζοντας το ονομα της η νυχτεριδα
σωθηκε.
Ο μυθος αυτος δηλωνει πως πρεπει κι εμεις να μην επιμενουμε
συνεχως στα ιδια πραγματα αλλα πολλες φορες ν'αλλαζουμε
αναλογα με τον καιρο και τις περιστασεις για να αποφευγουμε
τις φασαριες και τους κινδυνους
.
ΠΕΡΔΙΞ ΚΑΙ ΓΑΛΗ
Πέρδικά τις πριάμενος τρέχειν οἴκῳ
ἀφῆκεν· ἡδέως γὰρ εἶχε τὸ ζῷον.
Κἀκεῖνος εὐθὺς κλαγγὴν ἐξ ἔθους ἄδων
πᾶσαν κατ᾿ αὐλὴν -- ἀκριβεία τῶν -- ᾔει.
Γαλῆ πρὸς αὐτὸν ἐπίβουλος ὡρμήθη,
καὶ πρῶτον εἶπε· Τίς μὲν εἶ, πόθεν ἥκεις;
Ἡ δέ· Ἠγόρασμαι, ἔφησεν, προσφάτως.
Ἐγὼ [χρόνον] τοσοῦτον ἐνθάδε διατρίβω
καὶ με ἔνδον ἔτεκεν ἡ μυοκτόνος [μήτηρ],
ἀλλ᾿ ἡσυχάζω καὶ προσέτι ἀνδύνω.
Σὺ δ᾿ ἄρτι πῶς ὠνητός, ὡς λέγεις, ἥκων,
παῤῥησιάζῃ, φησί, καὶ κατακρώζεις;
Πρόσφορος ὁ μῦθος πρὸς γέροντας εἰς τιμὴν
προκριθέντας καὶ ὑπὸ τῶν αὐτῶν κατὰ φθόνον
συνεγκλειομένους.
Καποιος αγορασε μια περδικα και την αφησε
στο σπιτι.Του πουλιου του αρεσε πολυ εκει.Κι απο συνηθεια
αρχισε αμεσως να τραγουδαει και να ξεσηκωνει την αυλη.
Μια γατα χυμησε εχθρικα καταπανω της
και της ειπε:Ποια εισαι,κι απο που ηρθες;
Η περδικα της απαντησε:Πριν λιγο μ'αγορασαν.
Εγω,ειπε η γατα,μενω εδω παρα πολυ καιρο
και μεσα εδω με γεννησε η μανα μου,που
κυνηγαει ποντικια ,και ησυχαζω.Εσυ,ομως
που μολις τωρα ηρθες εδω,αγοραστυη,οπως
λες,το πηρες πανω σου και ξεκουφαινεις τον
κοσμο με τα κρωξιματα σου.
Ο μυθος λεγεται για τους παλαιοτερους,που
ζηλευουν τους νεωτερους
.
Ἁλιεὺς καὶ ἰχθύες μεγάλοι καὶ βραχεῖς
Ἁλιεὺς ἐκ τῆς θαλάσσης τὸ πρὸς ἄγραν δίκτυον ἐκβαλὼν
τῶν μὲν μεγάλων ἰχθύων ἐγκρατὴς γέγονε καὶ τούτους ἐν
τῇ γῇ ἥπλωσεν· οἱ δὲ βραχύτεροι τῶν ἰχθύων διὰ τῶν τρυ-
μαλιῶν διέδρασαν ἐν τῇ θαλάσσῃ.
Ὅτι εὔκολον ἡ σωτηρία τοῖς μὴ μεγάλως εὐτυχοῦσιν, τὸν
δὲ μέγαν ὄντα τῇ δόξῃ σπανίως ἴδοις ἂν ἐκφυγόντα τοὺς
κινδύνους.
Ψαρας και ψαρια μεγαλα και μικρα
Ψαρας τραβηξε το διχτυ απο τη θαλασσα,για τα μεγαλα
ψαρια ηταν προσεκτικος και τ'απλωσε στο χωμα,τα μικρο-
τερα απο τις τρυπες πηδησαν στη θαλασσα.
Τα πιο μικρα ευκολα πετυχαινουν τη σωτηρια,ενω τα πιο
μεγαλο σε δοξα σπανια να δεις να ξεφυγει τον κινδυνο.
.
Ἁλιεῖς καὶ θύννος
Ἁλιεῖς ἐπ' ἄγραν ἐξελθόντες καὶ πολὺν χρόνον κακοπραθή-
σαντες οὐδὲν συνέλαβον: καθεζόμενοι δὲ ἐν τῇ νηῒ ἠθύμουν.
Ἐν τοσοῦτῳ δὲ θύννος διωκόμενος καὶ πολλῷ τῷ ροίζῳ φε-
ρόμενος ἔλαθεν εἰς τὸ σκάφος ἐναλλόμενος. Οἱ δὲ συλλα-
βόντες αὐτὸν καὶ εἰς τὴν πόλιν ἐλάσαντες ἀπημπόλησαν.
Οὕτω πολλάκις ἁ μὴ τέχνη παρέσχε, ταῦτα τύχη διεβράβευ-
σεν.
Ψαραδες και τοννος
Ψαραδες πηγαν για ψαρεμα και πασχιζοντας πολυ χρονο τιποτα
δεν επιασαν και καθονταν στο καικι απογοητευμενοι.Τοτε εναν
τοννο καταδιωκομενο το δυνατο ρευμα τον ερριξε στο σκαφος.
Τον επιασαν και στη πολη πηγαν και τον πουλησαν.
Ομοια πολλες φορες οσα η τεχνη δεν σου δινει ,στα δινει η τυχη
.
Ἁλιεῖς λίθον ἀγρεύσαντες
Ἁλιεῖς σαγήνην εἷλκον: βαρείας δὲ αὐτῆς οὔσης, ἔχαιρον καὶ
ὠρχοῦντο, πολλὴν εἶναι νομίζοντες τὴν ἄγραν. Ὡς δὲ ἀφελκύ-
σαντες ἐπὶ τὴν ἠιόνα τῶν μὲν ἰχθύων ὀλίγους εὗρον, λίθων δὲ
καὶ ἄλλης ὕλης μεστὴν τὴν σαγήνην, οὐ μετρίως ἐβαρυθύμουν,
οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι δυσφοροῦντες ὅσον ὅτι καὶ
τὰ ἐναντία προειλήφεισαν. Εἷς δέ τις ἐν αὐτοῖς γηραιὸς ὢν εἶ-
πεν: "Ἀλλὰ παυσώμεθα, ὦ ἑταῖροι: χαρᾶς γάρ, ὡς ἔοικεν, ἀδελ-
φή ἐστιν ἡ λύπη, καὶ ἡμᾶς ἔδει τοσαῦτα προησθέντας πάντως
παθεῖν τι καὶ λυπηρόν." Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς δεῖ τοῦ βίου τὸ εὐ-
μετάβλητον ὁρῶντας μὴ τοῖς αὐτοῖς πράγμασιν ἀεὶ ἐπαγάλ-
λεσθαι, λογιζομένους ὅτι ἐκ πολλῆς εὐδίας ἀνάγκη καὶ χει-
μῶνα γενέσθαι.
Ψαραδες λιθαρι ψαρεψαν
Ψαραδες τραβηξαν τα διχτυ,επειδη ηταν βαρυ χαρηκαν και
χορευαν νομιζαντας μεγαλη τη ψαρια.Οταν το τραβηξαν στο
νησι τα ψαρια τα βρηκαν λιγα και γεματο λιθαρια και λασπη
το διχτυ,πολυ απογοητευθηκαν,δεν στεναχωρεθηκαν τοσο για
το συμβαν οσο γιατι εγιναν τα εναντια.
Ενας γεροντας αναμεσα τους ειπε:''Ας σταματησουμε,συντροφοι,
της χαρας φαινεται πως ειναι αδερφη η λυπη,και σε μας αυτο
αποδειχθηκε να παθουμε κατι λυπηρο.
Και σε μας αποδειχθηκε να βλεπουμε το ευμεταβλητο της ζωης
μας και να μην περιμενουμε παντα αυτα που μας ευχαριστουν,
να συλογιζομαστε πως το πολυ ευχαριστο την καλοκαιρια θα
διαδεχθει το δυσαρεστο και ο χειμωνας.
.
Ἁλιεὺς αὐλῶν
Ἁλιεὺς αὐλητικῆς ἔμπειρος, ἀναλαβὼν αὐλοὺς καὶ τὰ δίκτυα,
παρεγένετο εἰς τὴν θάλασσαν καὶ στὰς ἐπί τινος προβλῆτος
πέτρας, τὸ μὲν πρῶτον ᾖδε, νομίζων αὐτομάτους πρὸς τὴν ἡδυ-
φωνίαν τοὺς ἰχθύας ἐξαλεῖσθαι πρὸς αὐτὸν. Ὡς δὲ, αὐτοῦ ἐπὶ
πολὺ διατεινομένου, οὐδὲν πέρας ἠνύετο,ἀποθέμενος τοὺς αὐ-
λοὺς ἀνείλετο τὸ ἀμφίβληστρον καὶ βαλὼν κατὰ τοῦ ὕδατος
πολλοὺς ἰχθύας ἤγρευσεν. Ἐκβαλὼν δὲ αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ δικτύ
ου ἐπὶ τὴν ἠιόνα, ὡς ἐθεάσατο σπαίροντας, ἔφη· "Ὦ κάκιστα
ζῷα, ὑμεῖς, ὅτε μὲν ηὔλουν, οὐκ ὠρχεῖσθε, νῦν δὲ, ὅτε πέ-
παυμαι, τοῦτο πράττετε."
Πρὸς τοὺς παρὰ καιρόν τι πράττοντας ὁ λόγος εὔκαιρος.
Ψαρας παιζοντας αυλο
Ψαρας δεξιοτεχνης αυλητης πηρε τους αυλους του και τα
διχτυα και πηγε στη θαλασσα,εκει στη προβλητα καθησε
σε μια πετρα κι αρχισε να τραγουδαει,νομιζοντας πως αμε-
σως λογω της καλλιφωνιας θα πιασει τα ψαρια.Αν και προ-
σπαθησε πολυ τιποτα δεν εγινε,τοτε παρατησε τους αυ-
λους αρπαξε το κυκλικο διχτυ και το βυθισε στα νερα
κι επιασε πολλα ψαρια.Τα'βγαλε απο το διχτυ στο νησι
κι οταν τα ειδε να σπαραζουν ειπε:¨''Κακιστα ζωα,οταν
σας επαιζα αυλο δεν χορευατε,τωρα που σταματησα αυτο
κανετε''..
Αυτος ο λογος ταιριαζει γι'αυτους που κανουν κατι που
δεν ειναι ταιριαστο με την περισταση
.
Ἁλιεὺς καὶ σμαρίς
Ἁλιεὺς τὸ δίκτυον χαλάσας ἐν τῇ θαλάσσῃ ἀνήνεγκε σμαρίδα.
Σμικρὰ δὲ οὖσα ἱκέτευεν αὐτὸν νῦν μὲν μὴ λαβεῖν αὐτήν, ἀλλ'
ἐᾶσαι, διὰ τὸ σμικρὰν τυγχάνειν. "Ἀλλ ὅταν αὐξυνθῶ καὶ με#
γάλη, φησί, γένωμαι, συλλαβεῖν με δυνήσῃ, ἐπεὶ καὶ εἰς μεί#
ζονά σοι ὠφέλειαν ἔσομαι." Καὶ ὁ ἁλιεὺς εἶπεν· "Ἀλλ' ἔγωγε
ἄνους ἂν εἴην, εἰ τὸ ἐν χερσὶ παρεὶς κέρδος, κἂν σμικρὸν ᾖ,
τὸ προσδοκώμενον, κἂν μέγα ὑπάρχῃ, ἐλπίζοιμι."
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ἀλόγιστος ἂν εἴη ὁ δι' ἐλπίδα μείζονος τὰ
ἐν χερσὶν ἀφεὶς σμικρὰ ὄντα.
Ψαρας και μαριδα
Ψαρας πεταξε το διχτυ στη θαλασσα και σηκωσε μαριδα.
Επειδη ηταν μικρη τον παρακαλεσε τωρα να μην την παρει
να την λυπηθει ''Αλλα οταν αυξηθω και γινω μεγαλη,ειπε,
τοτε μπορεις να με πιασεις επειδη τοτε για σενα θα ειμαι
μεγαλη ωφελεια''
Και ο ψαρας ειπε:''Αλλα εγω θα'μαι ανοητος εαν εχω στα
χερια μου κερδος εστω και μικρο,παρα το προσδοκομενο,
να ελπιζω,να υπαρχει μεγαλυτερο
.
Ἁλιεὺς ὕδωρ τύπτων
Ἁλιεὺς ἔν τινι ποταμῷ ἡλίευε. Καὶ δὴ κατατείνας τὰ δίκτυα, ὡς
ἐμπεριέλαβεν ἑκατέρωθεν τὸ ῥεῦμα, προσδήσας κάλῳ λινῷ
λίθον, ἔτυπτε τὸ ὕδωρ, ὅπως οἱ ἰχθύες φεύγοντες ἀπροφυλά-
κτως τοῖς βρόχοις ἐμπέσωσι. Τῶν δὲ περὶ τὸν τόπον οἰκούν-
των τις θεασάμενος αὐτὸν τοῦτο ποιοῦντα, ἐμέμφετο ἐπὶ τῷ
τὸν ποταμὸν θολοῦν καὶ μὴ ἐᾶν αὐτοὺς διαυγὲς ὕδωρ πίνειν.
Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· "Ἀλλ' ἐὰν μὴ οὕτως ὁ ποταμὸς ταράσσηται,
ἐμὲ δεήσει λιμώττοντα ἀποθανεῖν."
Οὕτω καὶ τῶν πόλεων οἱ δημαγωγοὶ τότε μάλιστα ἐνεργάζον-
ται, ὅταν τὰς πατρίδας εἰς στάσεις περιαγάγωσιν
Ψαρας χτυπα το νερο
Ψαρας σε καποιον ποταμο ψαρευε.Και ριχνοντας τα διχτυα πια-
νοντας απο'δω κι απο'κει το ρευμα πηρε πολυ καλα λειασμενο
λιθαρι και μ'αυτο χτυπουσε τη θαλασσα,για να αναστατωθουν
τα ψαρια και χωρις προφυλαξη να πεσουν στα βροχια.Ενας κα-
τοικος της περιοχης βλεποντας τον τι εκανε τον φωναξε πως
θολωνει τον ποταμο και το νερο δεν ειναι καθαρο για να πιουν.
Αυτος αποκριθηκε:''Αλλα εαν ετσι δεν ταραχθει ο ποταμος,εγω
νομιζω θα πεθανω απο την πεινα''
Ετσι και οι δημαγωγοι των πολεων επιτηδια ενεργουν οταν τις
πατριδες σε επαναστασεις ξεσηκωνουν
.
Θύννος καὶ δελφίς
Θύννος διωκόμενος ὑπὸ δελφῖνος καὶ πολλῷ τῷ ῥοίζῳ φε-
ρόμενος, ἐπειδὴ καταλαμβάνεσθαι ἔμελλεν, ἔλαθεν ὑπὸ
σφοδρᾶς ὁρμῆς ἐκβρασθεὶς εἴς τινα ἠϊόνα. Ὑπὸ δὲ τῆς αὐτῆς
φορᾶς ἐλαυνόμενος καὶ ὁ δελφὶς αὐτῷ συνεξώσθη. Καὶ ὁ
θύννος, ὡς ἐθεάσατο ἐπιστραφεὶς αὐτὸν λιποθυμοῦντα ἔφη·
Ἀλλ᾿ ἔμοιγε οὐκέτι λυπηρὸς ὁ θάνατος· ὡρῶ γὰρ καὶ τὸν αἴτιόν
μοι θανάτου γενόμενον συναποθνῄσκοντα.
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ῥᾴδιον φέρουσι τὰς συμφορὰς οἱ ἄνθρωποι,
ὅταν ἴδωσι καὶ τοὺς αἰτίους τούτων γεγονότας δυστυχοῦντας.
Τοννος και δελφινι
Τοννος καταδιωκομενος απο δελφινι και παρασυρομενος απο
το δυνατο ρευμα,επειδη επροκειτο να πιαστει, χωρις να το κα-
ταλαβει εκβρασθηκε σε καποιο νησι.Με την ιδια μεγαλη φορα
ερχεται και το δελφινι μαζι του απο πισω.Και ο τοννος στρα-
φηκε κι οταν τον ειδε να λιποθυμα ειπε:Δεν μου φαινεται οδυ-
νηρος ο θανατος οταν βλεπω και τον αιτιο του δικου μου θανα-
του να πεθαινει μαζι μου.
Αυτος ο μυθος δηλωνει πως ευκολωτερα οι ανθρωποι περνουν
τις συμφορες οταν βλεπουν τους αιτιους αυτων των συμφορων
να δυστυχουν.
.
Ἀετὸς τὰ πτερὰ τιλθείς καὶ ἀλώπηξ.
Ποτὲ ἀετὸς ἑάλω ὑπ' ἀνθρώπου. Τούτου δὲ τὰ πτερὰ ὁ
ἄνθρωπος κόψας ἀφῆκε μετὰ τῶν ὀρνίθων ἐν οἴκῳ εἶναι.
Ὀ δὲ ἦν κατηφὴς καὶ οὐδεν ἤσθιεν ἐκ τῆς λύπης. ὅμοιος
δὲ ἦν βασιλεῖ δεσμώτῃ. Ἕτερος δὲ τις τοῦτον ὠνησάμε-
νος καὶ τὰ πτερὰ ἀνασπάσας καὶ μύρῳ χρίσας ἐποίησε
πτερῶσαι. Ὁ δὲ πετασθεὶς καὶ τοῖς ὄνυξι λαγωὸν ἁρπά-
σας ἤνεγκεν αὐτῷ δῶρον. Ἀλώπηξ δὲ ἰδοῦσα εἶπεν "Μὴ
τούτῳ δίδου, ἀλλὰ τῷ πρώτῳ, ὅτι ὁ μὲν φύσει ἀγαθός
ἐστιν. Ἐκεῖνον δὲ μᾶλλον ἐξευμενίζου, μή πως πάλιν
λαβών σε τῶν πτερῶν ἐρημώσῃ. Ὅτι δεῖ χρηστὰς ἀμοιβὰς
τοῖς εὐεργέταις παρέχειν, τοὺς πονηροὺς δὲ φρονίμως
τροποὺσθαι.
.
Αετος,που του εκοψαν τα φτερα και Αλεπου.
Καποτε αετος πιαστηκε απο ανθρωπο.Ο ανθρωπος του'κοψε
τα φτερα και τον εκλεισε στο σπιτι με τις κοτες.Ηταν πολυ
στεναχωρημενος και τιποτα δεν ετρωγε,εμοιαζε με αιχμα-
λωτισμενο βασιλια.Καποιος αλλος ανθρωπος τον εξαγορασε
κι αφου τα φτερα του τα σηκωσε προς τα πανω και τα
μυρωσε τον εφτερωσε.Εκεινος πεταξε κι αρπαζοντας στα
νυχια του ενα λαγο του τον εφερνε για δωρο.
Μια αλεπου τον ειδε και του ειπε:''Μην τον δινεις σ'αυτον,
αλλο να τον δωσεις στον πρωτον ,γιατι αυτος ειναι απο
τη φυση του καλος.Εκεινον να καλοπιασεις,μηπως και
παλι σε πιασει και απ'τα φτερα σου σε γδυσει.
Πρεπει ωφελιμες ανταμοιβες να δινεις στους ευεργετες,
τους κακους να μεταστρεφεις σε καλους
.
Ὄνος ἄγριος καὶ ὄνος ἥμερος
Ὄνος ἄγριος ὄνον ἥμερον θεασάμενος ἔν τινι εὐηλίῳ τόπῳ
προσελθὼν ἐμακάριζεν αὐτὸν ἐπὶ τῇ εὐεξίᾳ τοῦ σώματος καὶ
τῇ τῆς τροφῆς ἀπολαύσει. Ὕστερον δὲ ἰδὼν αὐτὸν ἀχθοφο-
ροῦντα καὶ τὸν ὀνηλάτην ὀπίσω ἑπόμενον καὶ ῥοπάλῳ παίοντα
εἶπεν· Ἀλλ᾿ ἔγωγε οὐκέτι σε εὐδαιμονίζω· ὁρῶ γὰρ ὅτι οὐκ
ἄνευ κακῶν μεγάλων τὴν ἀφθονίαν ἔχεις. Οὕτως οὐκ ἔστι
ζηλωτὰ τὰ μετὰ κινδύνων καὶ ταλαιπωριῶν περιγινόμενα
κέρδη
Αγριος γαιδαρος και ημερος γαιδαρος
Ενας αγριος γαιδαρος οταν ειδε εναν ημερο γαιδαρο σ'ενα
ηλιολουστο λιβαδι πλησιασε και τον καλοτυχιζε για την
υγεια του σωματος και για την τροφη που απολαμβανει.
Αργοτερα οταν τον ειδε βαρυφορτωμενο και το αφεντικο
του απο πισω να τον χτυπαει με το ροπαλο του ειπε:
Αλλα εγω τωρα καθολου πια δεν σε καλοτυχιζω,γιατι βλε-
πω πως την αφθονια δεν την εχεις χωρις μεγαλα κακα.
Ετσι δεν πρεπει να ζηλευεις τα παραπανισια κερδη που
δινονται με κινδυνους και ταλαιπωριες
.
οδοιπορος και Ερμης
οδοιπορος πολλην οδον ανυων ηυξατο.ων αν ευρη το ημισυ
τω Ερμη αναθησειν.περιτυχων δε πηρα εν η αμυγδαλα τε ην
και φοινικες ταυτην ανειλατο οιομενος αργυριον ειναι.εκτινα-
ξας δε ως ευρετα ενιοντα.ταυτα καταφαγων και λαβων των
τε αμυγδαλων τα κελυφη και των φοινικων τα οστα ταυτα
επι τινος βωμου εθηκεν ειπων.''απεχεις,ω Ερμη,την ευχην.
και γαρ τα εντος,ων ευρον,και τα εκτος προς σε διανεμημαι''
προς ανδρα φιλαργυρον δια πλεονεξιαν και θεους κατασο-
φιζομενον ο λογος ευκαιρος.
ενας πεζοπορος βαδιζε σε μακρυ δρομο κι ευχηθηκε,απ'αυτα
που θα βρει τα μισα θα τα καταθεσει στον Ερμη,κι ετυχε να
βρει σακκο που μεσα ειχε αμυγδαλα και χουρμαδες,τον σηκωσε
νομιζοντας πως ειχε λεφτα,τον αδειασε,μολις την βρηκε,απ'αυ-
τα που ειχε μεσα,αφου τα εφαγε ολα πηρε τα τσοφλια απο τα
αμυγδαλα και τα κουκουτσια απο τους χουρμαδες και αυτα πα-
νω σ'ενα βωμο τα'βαλε κι ειπε:¨''την εχεις πληρωμενη,Ερμη,την
ευχη,και τα μεσα και τα εξω απ'αυτα που βρηκα με σενα τα'χω
μοιρασμενα ''
ο λογος ταιριαζει για φιλαργυρο ανθρωπο που για τη
πλεονεξια του σοφιζεται να ξεγελασει και τους θεους
.
Κάλαμος καὶ ἐλαία
Διὰ καρτερίαν καὶ ἰσχὺν καὶ ἡσυχίαν κάλαμος καὶ ἐλαία ἤριζον.
Τοῦ δὲ καλάμου ὀνειδιζομένου ὑπὸ τῆς ἐλαίας ὡς ἀδυνάτου
καὶ ῥᾳδίως ὑποκλινομένου πᾶσι τοῖς ἀνέμοις, ὁ κάλαμος σιω-
πῶν οὐκ ἐφθέγξατο. Καὶ μικρὸν ὑπομείνας, ἐπειδὴ ἄνεμος
ἔπνευσεν ἰσχυρός, ὁ μὲν κάλαμος ὑποσεισθεὶς καὶ ὑποκλιν-
θεὶς τοῖς ἀνέμοις ῥᾳδίως διεσώθη· ἡ δ᾿ ἐλαία, ἐπειδὴ ἀντέ-
τεινε τοῖς ἀνέμοις, κατεκλάσθη τῇ βίᾳ.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ τῷ καιρῷ καὶ τοῖς κρείττοσιν αὐτῶν
μὴ ἀνθιστάμενοι κρείττους εἰσὶ τῶν πρὸς μείζονας φιλονει-
κούντων
Το καλαμι κι η Ελια
Για το ποιος εχει μεγαλυτερη αντοχη,δυναμη και αταραξια φιλο-
νικουσαν το καλαμι κι η ελια..
Η ελια περιγελουσε το καλαμι πως ειναι αδυνατο και παρα πο-
λυ ευκολα σκυβει σ'ολους του ανεμους,το καλαμι σιωπουσε,
δεν ελεγε λεξη.
Μετα απο λιγο επειδη φυσηξε ισχυρος ανεμος και το καλαμι
σεισθηκε κι εγυρε και παρα πολυ ευκολα διασωθηκε στους ανε-
μους,ενω η ελια επειδη αντισταθηκε στους ανεμους,κατατσακι-
σθηκε απο τη βιαιοτητα τους
ο μυθος δηλωνει πως με το καιρο εκεινοι που δεν αντιστεκον-
ται στους ισχυροτερους απ'αυτους ειναι ισχυροτεροι απο εκει-
νους που τους δυνατοτερους απ'αυτους φιλονικουν
.
Συκη και Ελαια
Συκῆ τις, ὥρᾳ χειμῶνος τὰ ἑαυτῆς ἀποβαλοῦσα φύλλα,
ὑπό τινος ἐλαίας πλησιαζούσης τὴν γύμνωσιν ὠνειδίζετο,
λεγούσης ὡς:
«Ἐγὼ καὶ χειμῶνος καὶ θέρους τοῖς φύλλοις μου κεκαλλώ-
πισμαι καὶ ἀείφυλλος πέφυκα, σὺ δὲ μόνῳ τῷ θὲρει πρόσκαι-
ρον ἔχεις τὸ κάλλος».
Οὕτω δὲ αὐτῆς καυχωμένης, κεραυνὸς ἄφνω θωόθεν κατηνέ-
χθη καὶ ταύτην κατέφλεξε· τῆς δὲ συκῆς τὸ παράπαν οὐχ ἥψα-
το.
Οὕτως οἱ τῷ πλούτῳ καὶ τῇ τύχῃ ἐγκαυχώμενοι ἐξαίσιον πτῶμα
ὑφίστανται
.
Συκια κι Ελια
Καποια συκια,την εποχη του χειμωνα ερριχνε τα φυλλα της
κι απο μια ελια που ηταν κοντα κοροιδευονταν για τη γυμνια
της.Που της ελεγε:
''Εγω και το χειμωνα και το καλοκαιρι ειμαι απο τα φυλλα
μου στολισμενη,κι ειμαι φυτεμενη παντα να εχω φυλλα.Εσυ
μονον μεσα στο καλοκαιρι εφημερη εχεις ομορφια''
Μολις αυτη ετσι καυχηθηκε επεσε ξαφνικα κεραυνος απ'
το θεο και την λαμπαδιασε,τη δε συκια καθολου δεν την αγγιξε
Ετσι κι εκεινοι που καυχιωνται για τα πλουτη και τη τυχη τους
γινονται λαμπρα πτωματα
.
Ξυλα και Ελαια
Ξύλα ποτὲ ἐπορεύθη τοῦ χειροτονῆσαι ἐφ᾿ ἑαυτῶν βασιλέα
καὶ εἶπαν τῇ ἐλαίᾳ· Βασίλευσον ἐφ᾿ ἡμῶν. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς
ἡ ἐλαία· Ἀφεῖσα τὴν πιότητά μου ἣν ἐδόξασεν ἐν ἐμοὶ ὁ θεὸς
καὶ οἱ ἄνθρωποι, πορευθῶ ἄρχειν τῶν ξύλων; Καὶ εἶπαν τὰ
ξύλα τῇ συκῇ· Δεῦρο, βασίλευσον ἐφ᾿ ἡμῶν. Καὶ εἶπεν αὐτὴ
ἡ συκῆ· Ἀφεῖσα τὴν γλυκύτητά μου καὶ τὸ γέννημά μου τὸ
ἀγαθόν, πορευθῶ τοῦ ἄρχειν τῶν ξύλων; Καὶ εἶπαν τὰ ξύλα
πρὸς τὴν ῥάμνον· Δεῦρο, βασίλευσον ἐφ᾿ ἡμῶν. Καὶ εἶπεν
ἡ ῥαμνος πρὸς τὰ ξύλα· Εἰ ἐν ἀληθείᾳ ὑμεῖς χρίετέ με εἰς
βασιλέα ἐφ᾿ ὑμῶν, δεῦτε ὑπόστητε ἐν τῇ σκέπῃ μου· καὶ εἰ
μή, ἐξέλθοι πῦρ ἐκ τῆς ῥάμνον καὶ καταφάγοι τὰς κέδρους
τοῦ Λιβάνου
Δεντρα κι Ελια
Καποτε τα δεντρα ξεκινησαν για να χειροτονησουν τον
βασιλια τους και ειπαν στην ελια:Βασιλεψε σε μας.
Κι ειπε σ'αυτους η ελια:Να παρατησω του χυμους μου με
τους οποιους μ'εδοξασε ο θεος κι οι ανθρωποι και να'ρθω
να κυβερνησω στα δεντρα;
Κι ειπαν τα δεντρα στη συκια:Ελα,να βασιλεψεις σε μας.
Κι ειπε η συκια αυτη.Να παρατησω τη γλυκυτητα μου και
τους καλους καρπους μου και να'ρθω να κυβερνησω σε σας;
Κι ειπαν τα ξυλα στη βατο:Ελα,να βασιλεψεις σε μας.
Κι ειπε η βατος στα δεντρα.Αν αληθινα με χριζεται βασιλια
σας,ελατε να ειστε κατω απ'την προστασια μου ,αν ομως
δεν ειναι αληθεια τοτε θα πεταχτει φωτια απ'τη βατο και θα
κατακαψει ολα τα κεδρα του Λιβανου.
.
Ἐχθροὶ δύο
Δύο τινὲς ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες ἐπὶ τῆς αὐτῆς νεὼς ἔπλεον,
ὧν ἅτερος μὲν ἐπὶ τῆς πρύμνης,ἅτερος δὲ ἐπὶ τῆς πρώρας
ἐκάθητο. Χειμῶνος δὲ ἐπιγενομένου καὶ τῆς νεὼς μελλούσης
ἤδη καταποντίζεσθαι, ὁ ἐπὶ τῆς πρύμνης τὸν κυβερνήτην ἤρετο
πότερον τῶν μερῶν τοῦ πλοίου πρότερον μέλλει καταβαπτί-
ζεσθαι. Τοῦ δὲ τὴν πρώραν εἰπόντος· "Ἀλλ᾿ ἔμοιγε οὐκ ἔστι
λυπηρόν, εἶπεν, ὁ θάνατος, εἴγε ὁρᾶν μέλλω πρὸ ἐμοῦ τὸν
ἐχθρὸν ἀποθνῄσκοντα".
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν τῆς ἑαυτῶν
βλάβης φροντίζουσιν, ἐὰν τοὺς ἐχθροὺς μόνον ἴδωσι πρὸ
αὐτῶν κακουμένους
οι δυο εχθροι
καποιοι δυο που εχθρευονταν ο ενας τον αλλον πανω στο
ιδιο καραβι επλεαν,ο ενας ηταν στη πρυμνη,ο αλλος στη πλωρη
καθονταν,επιασε σφορδη κακοκαιρια και το καραβι επροκειτο
να καταποντισθει,αυτος που ηταν στη πρυμνη ρωτησε τον
καπετανιο,απο ποια μερια προκειται το πλοιο πρωτα να βου-
λιαξει,οταν του ειπε την πλωρη,εκεινος ειπε,''τοτε για μενα
δεν ειναι λυπη ο θανατος αν προκειται να δω πριν απο μενα τον
εχθρο μου να πεθαινει''
ο μυθος δηλωνει πως πολλους απ'τους ανθρωπους δεν τους
νοιαζειι η δικια τους ζημια αν και μονο ειναι να δουν τους εχθρους
των πριν απ'αυτους να κακοπαθαινουν
.
Λύκος καὶ ἒριφος
Ἔριφος ἐπὶ τινος δώματος ἑστώς, ἐπειδὴ λύκον παριόντα εἶδεν,
ἐλοιδόρει καὶ ἔσκωπτεν αὐτόν.Ὁ δὲ λύκος ἔφη· οὐ σύ με λοιδορεῖς,
ἀλλ' ὁ τόπος.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλάκις καὶ ὁ τόπος καὶ ὁ καιρὸς δίδωσι τὸ
θράσος κατὰ τῶν ἀμεινόνων.
Λυκος και κατσικι
Κατσικι πανω σ'ενα βραχο καθονταν ,οταν ειδε ενα λυκο να
περνα τον λοιδορουσε και τον περιγελουσε.Κι ο λυκος του
ειπε:δεν με λοιδορεις εσυ αλλα ο τοπος.
Ο μυθος δηλωνει πως πολλες φορες ο τοπος και η περισταση
σε κανουν θρασυ κατα των δυνατοτερων
.
Πῆραι δύο
Ἀνθρώπων ἕκαστος δύο πήρας φέρει, τὴν μὲν ἔμπροσθεν, τὴν
δὲ ὄπισθεν, γέμει δὲ κακῶν ἑκατέρα΄ ἀλλ' ἡ μὲν ἔμπροσθεν ἀλ-
λοτρίων, ἡ δὲ ὄπισθεν τῶν αὐτοῦ τοῦ φέροντος. Καὶ διὰ τοῦτο
οἱ ἄνθρωποι τὰ μὲν ἑαυτῶν κακὰ οὐχ ὁρῶσι, τὰ δὲ ἀλλότρια
πάνυ ἀκριβῶς θεῶνται.
Οι δυο σακκοι
Καθε ενας ανθρωπος δυο σακκους κουβαλα,τον ενα μπροστα του,
τον αλλο πισω του,και τα δυο γεματα κακα,αλλα ο μπροστινος των
ξενων,ο δε πισω του τα κακα αυτου που τους κουβαλα.
Και γι'αυτο οι ανθρωποι τα δικα τους κακα δεν τα βλεπουν,
τα δε ξενα παρα πολυ καθαρα τα παρατηρουν.
.
Χῆνες καὶ γέρανοι
Χῆνες καὶ γέρανοι ἐπὶ ταὐτοῦ λειμῶνος ἐνέμοντο. Τῶν δὲ θη-
ρευτῶν ἐπιφανέντων, οἱ μὲν γέρανοι, κοῦφοι ὄντες, ταχέως
ἀπέπτησαν, οἱ δὲ χῆνες, διὰ τὸ βάρος τῶν σωμάτων μείναντες,
συνελήφθησαν.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι καὶ ἐν ἁλώσει πόλεως οἱ μὲν ἀκτήμονες εὐ-
χερῶς φεύγουσιν, οἱ δὲ πλούσιοι δουλεύουσιν ἁλισκόμενοι.
Χηνες και γερανοι
Χηνες και γερανοι στο ιδιο λιβαδι εβοσκαν.Οταν εμφανισθη-
καν οι κυνηγοι,οι μεν γερανοι,οπως ηταν ελαφροι,γρηγορα πετα-
ξαν,οι δε χηνες ,λογω του βαρους των σωματων τους εμειναν,
και πιαστηκαν.
Ο μυθος δηλωνει πως και στη πτωση πολης οι μεν ακτημονες
ευκολα ξεφευγουν,οι δε πλουσιοι αιχμαλωτιζονται και γινονται
δουλοι.
.
Λέαινα καί ἀλώπηξ
Λέαινα ὀνειδιζομένη ὑπὸ ἀλώπεκος ἐπὶ τῷ διὰ παντὸς ἕνα τίκτειν·
«Ἕνα, ἔφη, ἀλλὰ λέοντα.»
Ὅτι τὸ καλὸν οὐκ ἐν πλήθει δεῖ μετρεῖν, ἀλλὰ πρὸς ἀρετὴν ἀφορᾶν.
Λεαινα και αλεπου
Λεαινα κοροιδευομενη απο αλεπου πως γεννα ενα μια φορα και για
παντα
''Ενα,''ειπε,''αλλα λεοντα''
Ετσι το καλο δεν πρεπει να το μετρας με το πληθος,αλλα αν σχετιζε-
ται με την αρετη
.
Γηπόνος, ὄνος καὶ βοῦς
Ὄνον τις ἔχων καὶ τῷ βοΐ συζεύξας ἠροτρία, πτωχῶς μὲν ἀλλ’ ἀναγ-
καίως. Ἐπεί δέ τὸ ἔργον ἐπληρώθη καὶ λύειν ἔμελλεν αὐτούς, ἡ ὄνος
διηρώτα τὸν βοῦν: «Τὶς ἄξει τῷ γηπόνῳ τὰ σκεύη;» Ὁ δὲ πρὸς αὐτὴν
εἶπε: «Πάντως ὅσπερ εἴωθεν.»
Γεωργος γαιδαρος και βοδι
Καποιος ειχε ενα γαιδαρο και με το βοιδι το εζευξε και οργωνε,
δεν ηταν στη φυση του αλλα εξαναγκασθηκε.Οταν η εργασια τελει-
ωσε και επροκειτο να τους λυσει,ο γαιδαρος ρωτησε το βοιδι:
''Ποιος θα φορτωθει τα εργαλεια του γεωργου;''
Κι αυτο του ειπε:''Αυτος που παντα τα φορτωνονταν''
.
Αἶξ καί αἰπόλος
Αἶγα ἀποστᾶσαν ἀγέλης ἐπανάγειν αἰπόλος ἐπειρᾶτο πρὸς τὰς
λοιπάς: ὡς δέ, φωναῖς καὶ συριγμοῖς χρώμενος, οὐδὲν μᾶλλον
ἤνυε, λίθον ἀφεὶς καὶ τοῦ κέρως τυχών, ἐδεῖτο τῷ δεσπότῃ μὴ
κατειπεῖν. ἡ δέ: " ἀνούστατε - εἶπεν - αἰπόλων, τὸ κέρας κεκρά-
ξεται κἂν ἐγὼ σιωπήσωμαι. "
Οὕτω λίαν εὐήθεις οἱ τὰ πρόδηλα κρύπτειν ἐθέλοντες
Κατσικα και βοσκος
Μια κατσικα ξεφυγε απ'το κοπαδι κι ο βοσκος πασχιζε να την
γυρισει στις αλλες.Οπως με τις φωνες και τα σφυριγματα τιποτα
δεν καταφερε,πεταξε μια πετρα και την πετυχε στο κερατο,επει-
δη φοβονταν μην το μαρτυρησει στο αφεντικο εκεινη του'πε:
''απ'ολους τους βοσκους πιο ανοητε,το κερατο θα το φωναξει
κι αν εγω σιωπησω''
Ετσι παρα πολυ αγαθοι ειναι αυτοι που τα φανερα θελουν να
κρυψουν.
[στη Μαχαιρα Ξηρομερου οι βοσκοι μεχρι σημερα λενε μια
παροιμια που την ακουσαν απο τους παλιοτερους:
η γιδα δεν μαρτραει το κερατο μαρτραει]
.
Λύκος καί ποιμένες
Λύκος ἰδὼν ποιμένας ἐσθίοντας ἐν σκηνῇ πρόβατον ἐγγὺς προ-
σελθών,"ἡλίκος ἂν ἦν",ἔφη, "θόρυβος ὑμῖν, εἰ ἐγὼ τοῦτο ἐποί-
ουν;"
Λυκος και βοσκοι
Λυκος βλεποντας βοσκους να τρωνε στη καλυβα προβατο
πλησιασε κοντα κι ειπε''ποση πολυ μεγαλη αναστατωση θα γι-
νονταν σε σας αν αυτο εγω το εκανα ''
.
Ἔλαφος καί λέων
Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα ἐγένετο κατά τι σπήλαιον, ἐν ᾧ λέων
ἦν, καὶ ἐνταῦθα εἰσῄει κρυβησομένη. Συλληφθεῖσα δὲ ὑπὸ τοῦ λέ-
οντος καὶ ἀναιρουμένη ἔφη· "Βαρυδαίμων ἔγωγε, ἥτις ἀνθρώπους
φεύγουσα ἐμαυτὴν θηρίῳ ἐνεχείρισα."
Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων διὰ φόβον ἐλάττονος εἰς κίνδυνον μεί-
ζονα ἑαυτοὺς ἐμβάλλουσιν.
Ελαφινα και λιονταρι
Ελαφινα απο κυνηγους ξεφευγοντας βρεθηκε σε σπηλια,σ'αυτη
ηταν λιονταρι,κι εκει μεσα μπηκε να κρυφθει.Πιαστηκε απ'το λιον-
ταρι και κατασπαραζομενη ειπε:''η δυστυχη εγω,που απ'τους αν-
θρωπους ξεφυγα κι η ιδια επεσα στα νυχια του θηριου''
Ετσι μερικοι απ'τους ανθρωπους απο τον φοβο για το μικρο-
τερο σε πολυ μεγαλυτερο κινδυνο ριχνονται
.
Λυκος και ιππος
Λυκος, κατά τινα αρουραν ιδευων, ευρε κριθας. Μη δυναμενος
δε αυταις τροφη χρησασθαι καταλιπων απηει. Ιππω δε συντυχων
[τουτον επι την αρουραν] εκει αυτόν εκαλει , λεγων ως ευρων κρι-
θας αυτος μεν ουκ εφαγεν , αυτω δε εφυλαξεν, επειδη και ηδεως
αυτου τον ψοφον των οδοντων ακουει. Και ιππος υποτυχων εφη :
«Αλλ’, ω ουτος, ει λυκοι κριθων τροφη ηδυναντο, ουκ αν ποτε τα
ωτα της γαστρος προεκρινας''
Λυκος και αλογο
Λυκος απο καποιο χωραφι περνωντας βρηκε κριθαρια.Μη μπο-
ρωντας αυτα να του χρησιμεψουν για τροφη παρατωντας τα ε-
φυγε.Αλογο συναντωντας εκει προς το χωραφι το καλουσε,λε-
γωντας πως βρισκοντας κριθαρια αυτος δεν τα'φαγε,γι'αυτον
τα φυλαξε,επειδη και ευχαριστα το θορυβο τον δοντιων του α-
κουει.Και τ'αλογο απαντωντας ειπε:''Αλλα,τετοιε, αν οι λυκοι
μπορουσαν να τραφουν με κριθαρια,ποτε δεν θα προτιμουσες
τ'αυτια απ'το στομαχι''
.
Κώνωψ καὶ ταῦρος
Κώνωψ ἐπιστὰς κέρατι ταύρου καὶ πολὺν χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ
ἀπαλλάττεσθαι ἔμελλεν, ἐπυνθάνετο τοῦ ταύρου εἰ ἤδη βούλεται
αὐτὸν ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· «Ἀλλ᾿ οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων,
οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι.»
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν
οὔτε ἀπὼν ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός ἐστι.
Κουνουπι και ταυρος
Κουνουπι καθισε στο κερατο ταυρου και για πολυ χρονο εκει
θρονιατηκε,επειδη επροκειτο να φυγει ρωτησε τον ταυρο αν
ηθελε αυτος να αναχωρισει.Ο δε ταυρος απαντωντας ειπε:
''Αλλα ουτε οταν ηρθες το καταλαβα, ουτε αν φυγεις θα το
καταλαβω''
Αυτος ο μυθος θα χρησιμευσει σε καποιον για τον αδυνατο αν-
θρωπο,ο οποιος ουτε παρων ουτε απων επιβλαβης η' ωφελιμος
ειναι.
.
.
Αισωπος-Esopos-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
απο τους Μυθους του Αισωπου-μεταφραση χ.ν.κουβελης
Ἀλώπηξ καί βότρυς
Ἀλώπηξ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο ἀπό τινος ἀναδενδράδος βότρυας
κρεμαμένους, ἠβουλήθη αὐτῶν περιγενέσθαι καὶ οὐκ ἠδύνατο. Ἀπαλ-
λαττομένη δὲ πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν· "Ὄμφακές εἰσιν." Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώ=
πων ἔνιοι τῶν πραγμάτων ἐφικέσθαι μὴ δυνάμενοι δι' ἀσθένειαν τοὺς
καιροὺς αἰτιῶνται.
,
Αλεπου και σταφυλια
Αλεπου που υποφερε απο πεινα,μολις ειδε απο καποια κληματαρια
τσαμπια σταφυλια κρεμασμενα,θελησε να τ'αρπαξει [πηδωντας] και δεν
μπορουσε [να τα φτασει].Απομακρυνομενη ειπε προς τον εαυτο της:
''Αγουρα[ξινα]ειναι''.
Ετσι και μερικοι απ'τους ανθρωπους μη ικανοι να επιτυχουν πραγματα
βρισκουν δικαιολογια την αδυναμια των περιστασεων[καταστασεων]
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ-ΕΚΛΟΓΑΙ-ESOPOS
-μεταφραση χ.ν.κουβελης-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Αισωπος-Esopos-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΑΙΣΩΠΟΥ ΜΥΘΟΙ-ΕΚΛΟΓΑΙ-ESOPOS-μεταφραση χ.ν.κουβελης
μερικα διασκεδαστικα και εκπαιδευτικα ετυμολογικα ολιγον αυθαιρετα:
Αισωπος-[Αισα[αισιος]+ωπα[το 'ωπα ωπα'που φωναζουμε οταν
χορευουμαι,αλλα και οψη,προσωπο]]-επομενως:Αισωπος-Γελαστος
[αν το αισα εχει σχεση με την αιθαλη,τη σταχτη,τοτε Αισωπος σημαινει
ο Μαυροματης δηλαδη ...ο Καραγκιοζης]
Υς και κυων
Ὗς καὶ κύων περὶ εὐτοκίας ἤριζον. Ἔφη δ᾿ ἡ κύων εὔτοκος εἶναι μάλιστα πάντων τῶν
πεζῶν ζώων. Καὶ ἡ ὗς ὑποτυχοῦσα πρὸς ταῦτα φησίν· Ἀλλ᾿, ὅταν τοῦτο λέγῃς, ἴσθι ὅτι
και τυφλοὺς τοὺς σαυτῆς σκύλακας τίκτεις.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐκ ἐν τῷ τάχει τὰ πράγματα, ἀλλ᾿ ἐν τῇ τελειότητι κρίνεται.
.
Γουρουνα και σκυλα
Μια γουρουνα και μια σκυλα για την ευτοκια φιλονικουσαν.Η σκυλα ειπε πως εχει
την καλυτερη γεννα απ'ολα τα ζωα που περπατουν.
Και η γουρουνα απαντωντας σ'αυτα ειπε.Αλλα,οταν αυτο λες,να γνωριζεις οτι και
τυφλα γεννας τα κουταβια σου.
Ο μυθος θελει να πει πως τα πραγματα δεν πρεπει να κρινονται απο την ταχυτητα
που γινονται αλλα απο την τελειοτητα
.
Μεχρι σημερα λεγεται μια παροιμια:
Η σκυλα κανει στραβα τα κταβια
.
Ο ενας ειναι :Ζευς και Χελωνη:
Ζεὺς γαμῶν πάντα τὰ ζῷα εἱστία. Μόνης δὲ χελώνης ὑστερησάσης,
διαπορῶν τὴν αἰτίαν, τῇ ὑστεραίᾳ ἐπυνθάνετο αὐτῆς διὰ τά μόνη ἐπὶ
τὸ δεῖπνον οὐκ ἦλθε. Τῆς δὲ εἰπούσης· Οἶκος φίλος, οἶκος ἄριστος,
ἀγανακτήσας κατ᾿ αὐτῆς παρεσκεύασεν αὐτὴν τὸν οἶκον αὐτὸν
βαστάζουσαν περιφέρειν. Οὕτω πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων αἱροῦνται
μᾶλλον λιτῶς οἰκεῖν ἢ παρ᾿ ἄλλοις πολυτελῶς διαιτᾶσθαι
η χελωνα δεν πηγε στους γαμους του Δια κι οταν την επομενη
την ρωτησε γιατι δεν πηγε,εκεινη του απαντησε:Το καλυτερο
σπιτι ειναι το Δικο σου σπιτι.
Ο Διας τοτε θυμωσε και την εκανε πανω στη πλατη να κουβαλαει
το σπιτι της
.
Λαγωος και Χελωνη
Ποδων χελωνης κατεγελα λαγωος.Η δε εφη.Εγω σε τον ταχυπουν
νικησω.Ο δε .Λογω μονω λεγεις τουτο.αλλ'εριζε και γνωθι.
Τις δε τον τοπον ορισει,εφη,και βραβευσει την νικην;
Αλωπηξ,εφη,η δικαια και σοφωτατη.Εταξε δε την αρχην της ωρας
του δρομου.Η δε χελωνη μη ραθυμησασα ηρξατο της οδου.Ο δε
λαγωος τοις ποσσιν θαρρων εκοιμηθη.Ελθων δε επι τον ωρισμενον
τοπον ευρε την χελωνην νικησασαν.Οτι πολλαι φυσεις ανθρωπων
ευφυεις εισιν,αλλ'εκ της ραθυμιας απωλοντο,εκ δε νηψεως και σπουδης
και μακροθυμιας τινες και φυσεως αργης περιεγενοντο
ο λαγος κοροιδευε τη χελωνα για τα αργα ποδια της.Η χελωνα
του ειπε:Εγω εσενα τον γοργοποδαρο θα σε νικησω.Ο λαγος
της ειπε:Μονο στα λογια .Εκεινη επεμενε.
Ποιος θα ορισει το διαστημα και θα βραβευσει τον νικητην;
Η αλεπου,που ειναι δικαια και πολυ σοφη
Κι αυτη κανονισε τη ωρα του δρομου.
Η χελωνα δεν δειλιασε κι αρχισε το δρομο.
Ο δε λαγος εχοντας εμπιστοσυνη στα ποδια σταματησε και
κοιμηθηκε.Οταν ξυπνησε κι εφτασε στο τερμα του δρομου
η χελωνα ειχε ηδη τερματισει και φυσικα νικησει.
Ο μυθος θελει να πει πως με τη προσπαθεια ο μειονεκτι-
κωτερος στη φυση μπορει να ξεπερασει τον προικισμενο
απο τη φυση.
.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΚΑΙ ΓΑΛΗ
Γαλῆ ἐρασθεῖσα νεανίσκου εὐπρέπους ηὔξατο τῇ Ἀφροδίτῃ ὅπως
αὐτὴν μεταμορφώσῃ εἰς γυναῖκά. Καὶ ἡ θεὸς ἐλεήσασα αὐτῆς τὸ
πάθος μετετύπωσεν αὐτὴν εἰς κόρην εὐειδῆ, καὶ οὕτως ὁ νεανίσκος
θεασάμενος αὐτὴν καὶ ἐρασθεὶς οἴκαδε ὡς ἑαυτὸν ἀπήγαγε.
Καθημένων δὲ αὐτῶν ἐν τῷ θαλάμῳ, ἡ Ἀφροδίτη γνῶναι βουλομένη
εἰ μεταβαλοῦσα τὸ σῶμα ἡ γαλῆ καὶ τὸν τρόπον ἤλλαξε, μῦν εἰς τὸ
μέσον καθῆκεν. Ἡ δὲ ἐπιλαθομένη τῶν παρόντων ἐξαναστᾶσα ἀπὸ
τῆς κοίτης τὸν μῦν ἐδίωκε καταφαγεῖν θέλουσα. Καὶ ἡ θεὸς ἀγανα-
κτήσασα κατ' αὐτῆς πάλιν αὐτὴν εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν ἀποκατέστη-
σεν.
Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φύσει πονηροί, κἂν φύσιν ἀλλάξωσι, τὸν
γοῦν τρόπον οὐ μεταβάλλονται.
Η γατα ερωτευθηκε εναν καθως πρεπει νεαρο κι ευχηθηκε στην
Αφροδιτη να τη μεταμορφωσει σε κορη.Κι η θεα την λυπηθηκε
για το παθος της και την μεταμορφωσε σε μια ομορφη κορη,κι οταν
ο νεαρος την ειδε την ερωτευθηκε και την πηρε στο σπιτι του.
Οταν οι δυο ερωτευμενοι καθονταν στην κρεβατοκαμαρα,η Αφρο-
διτη ηθελε να ξερει αν η γατα μονο το σωμα της αλλαξε κι οχι
οχι και τις συνηθειες,και στη μεση του δωματιου εμφανισε ενα
ποντικι.
Η γατα ξεχασε τους παροντες σηκωθηκε απο το κρεβατι και κατα-
διωξε το ποντικι να το κατασπαραξει.Τοτε η θεα εξοργισθηκε και
την επανεφερε στη πρωτη της φυση
Ο μυθος δηλωνει πως οι πονηροι ανθρωποι απο τη φυση τους
κι αν αλλαξουν την φυση τους τον νου τους δεν τον αλλαζουν
.
ΓΑΛΗ ΚΑΙ ΡΙΝΗ
Γαλῆ εἰσελθοῦσα εἰς χαλκέως ἐργαστήριον τὴν ἐκεῖ κειμένην ῥίνην
περιέλειχε. Συνέβη δὲ, ἐκτριβομένης τῆς γλώσσης, πολὺ αἷμα φέρε-
σθαι. Ἡ δὲ ἐτέρπετο ὑπονοοῦσά τι τοῦ σιδήρου ἀφαιρεῖσθαι, μεχρὶ
παντελῶς ἀπέβαλε τὴν γλῶσσαν.
Ὁ λόγος εἴρηται πρὸς τοὺς ἐν φιλονεικίαις ἑαυτοὺς καταβλάπτοντας
Μια γατα μπηκε μεσα σε εργαστηριο σιδηρουργου και μια σιδερενια
λιμα,που βρηκε εκει την εγλειφε.Απο την πολυ τριβη η γλωσσα της
εβγαζε πολυ αιμα.Η γατα καταχαρηκε γιατι πιστευε πως ξυνει τον
σιδερο,και συνεχισε να γλειφει μεχρι που σωθηκε η γλωσσα της
Ο μυθος αυτος λεγεται γι'αυτους που επιμενοντας σε φιλονεικιες
βλαπτονται πολυ
.
ΝΥΧΤΕΡΙΣ ΚΑΙ ΓΑΛΗ
Νυκτερὶς ἐπὶ γῆς πεσοῦσα ὑπὸ γαλῆς συνελήφθη, καὶ μέλλουσα
ἀναιρεῖσθαι περὶ σωτηρίας ἐδεῖτο. Τῆς δὲ φαμένης μὴ δύνασθαι
αὐτὴν ἀπολῦσαι, φύσει γὰρ πᾶσι τοῖς πτηνοῖς πολεμεῖν, αὐτὴ
ἔλεγεν οὐκ ὄρνις, ἀλλὰ μῦς εἶναι, καὶ οὕτως ἀφείθη.
στερον δὲ πάλιν πεσοῦσα καὶ ὑφ᾿ ἑτέρας συλληφθεῖσα γαλῆς
μὴ βρωθῆναι ἐδεῖτο. Τῆς δὲ εἰπούσης ἅπασιν ἐχθραίνειν μυσίν,
αὐτὴ μὴ μῦς, ἀλλὰ νυκτερὶς ἔλεγεν εἶναι, καὶ πάλιν ἀπελύθη.
Καὶ οὕτω συνέβη δὶς αὐτὴν ἀλλαξαμένην τὸ ὄνομα σωτηρίας
τυχεῖν.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ καὶ ἡμᾶς μὴ τοῖς αὐτοῖς ἀεὶ ἐπιμένειν,
λογιζομένους ὡς οἱ τοῖς καιροῖς συμμετασχηματιζόμενοι
πολλάκις τοὺς κινδύνους ἐκφεύγουσιν
νυχτεριδα επεσε στη γη και την επιασε μια γατα,η νυχτεριδα
την παρακαλεσε να την αφησει να μην την φαει,η γατα της
ειπε πως δεν γινεται αυτο,γιατι απο τη φυση της ολα τα πουλια
τα πολεμαει,η νυχτεριδα της ειπε πως δεν ειναι πουλι αλλα
ποντικι,κι η γατα την αφησε.
Υστερα η νυχτεριδα παλι επεσε στη γη και πιαστηκε απο αλλη
γατα,η νυχτεριδα την παρακαλεσε να μην την φαει,η γατα
της ειπε πως ολα τα πoντικια τα εχθρευεται,αυτη της ειπε πως
δεν ειναι ποντικι αλλα νυχτεριδα,κι η γατα την αφησε.
Κι ετσι δυο φορες αλλαζοντας το ονομα της η νυχτεριδα
σωθηκε.
Ο μυθος αυτος δηλωνει πως πρεπει κι εμεις να μην επιμενουμε
συνεχως στα ιδια πραγματα αλλα πολλες φορες ν'αλλαζουμε
αναλογα με τον καιρο και τις περιστασεις για να αποφευγουμε
τις φασαριες και τους κινδυνους
.
ΠΕΡΔΙΞ ΚΑΙ ΓΑΛΗ
Πέρδικά τις πριάμενος τρέχειν οἴκῳ
ἀφῆκεν· ἡδέως γὰρ εἶχε τὸ ζῷον.
Κἀκεῖνος εὐθὺς κλαγγὴν ἐξ ἔθους ἄδων
πᾶσαν κατ᾿ αὐλὴν -- ἀκριβεία τῶν -- ᾔει.
Γαλῆ πρὸς αὐτὸν ἐπίβουλος ὡρμήθη,
καὶ πρῶτον εἶπε· Τίς μὲν εἶ, πόθεν ἥκεις;
Ἡ δέ· Ἠγόρασμαι, ἔφησεν, προσφάτως.
Ἐγὼ [χρόνον] τοσοῦτον ἐνθάδε διατρίβω
καὶ με ἔνδον ἔτεκεν ἡ μυοκτόνος [μήτηρ],
ἀλλ᾿ ἡσυχάζω καὶ προσέτι ἀνδύνω.
Σὺ δ᾿ ἄρτι πῶς ὠνητός, ὡς λέγεις, ἥκων,
παῤῥησιάζῃ, φησί, καὶ κατακρώζεις;
Πρόσφορος ὁ μῦθος πρὸς γέροντας εἰς τιμὴν
προκριθέντας καὶ ὑπὸ τῶν αὐτῶν κατὰ φθόνον
συνεγκλειομένους.
Καποιος αγορασε μια περδικα και την αφησε
στο σπιτι.Του πουλιου του αρεσε πολυ εκει.Κι απο συνηθεια
αρχισε αμεσως να τραγουδαει και να ξεσηκωνει την αυλη.
Μια γατα χυμησε εχθρικα καταπανω της
και της ειπε:Ποια εισαι,κι απο που ηρθες;
Η περδικα της απαντησε:Πριν λιγο μ'αγορασαν.
Εγω,ειπε η γατα,μενω εδω παρα πολυ καιρο
και μεσα εδω με γεννησε η μανα μου,που
κυνηγαει ποντικια ,και ησυχαζω.Εσυ,ομως
που μολις τωρα ηρθες εδω,αγοραστυη,οπως
λες,το πηρες πανω σου και ξεκουφαινεις τον
κοσμο με τα κρωξιματα σου.
Ο μυθος λεγεται για τους παλαιοτερους,που
ζηλευουν τους νεωτερους
.
Ἁλιεὺς καὶ ἰχθύες μεγάλοι καὶ βραχεῖς
Ἁλιεὺς ἐκ τῆς θαλάσσης τὸ πρὸς ἄγραν δίκτυον ἐκβαλὼν
τῶν μὲν μεγάλων ἰχθύων ἐγκρατὴς γέγονε καὶ τούτους ἐν
τῇ γῇ ἥπλωσεν· οἱ δὲ βραχύτεροι τῶν ἰχθύων διὰ τῶν τρυ-
μαλιῶν διέδρασαν ἐν τῇ θαλάσσῃ.
Ὅτι εὔκολον ἡ σωτηρία τοῖς μὴ μεγάλως εὐτυχοῦσιν, τὸν
δὲ μέγαν ὄντα τῇ δόξῃ σπανίως ἴδοις ἂν ἐκφυγόντα τοὺς
κινδύνους.
Ψαρας και ψαρια μεγαλα και μικρα
Ψαρας τραβηξε το διχτυ απο τη θαλασσα,για τα μεγαλα
ψαρια ηταν προσεκτικος και τ'απλωσε στο χωμα,τα μικρο-
τερα απο τις τρυπες πηδησαν στη θαλασσα.
Τα πιο μικρα ευκολα πετυχαινουν τη σωτηρια,ενω τα πιο
μεγαλο σε δοξα σπανια να δεις να ξεφυγει τον κινδυνο.
.
Ἁλιεῖς καὶ θύννος
Ἁλιεῖς ἐπ' ἄγραν ἐξελθόντες καὶ πολὺν χρόνον κακοπραθή-
σαντες οὐδὲν συνέλαβον: καθεζόμενοι δὲ ἐν τῇ νηῒ ἠθύμουν.
Ἐν τοσοῦτῳ δὲ θύννος διωκόμενος καὶ πολλῷ τῷ ροίζῳ φε-
ρόμενος ἔλαθεν εἰς τὸ σκάφος ἐναλλόμενος. Οἱ δὲ συλλα-
βόντες αὐτὸν καὶ εἰς τὴν πόλιν ἐλάσαντες ἀπημπόλησαν.
Οὕτω πολλάκις ἁ μὴ τέχνη παρέσχε, ταῦτα τύχη διεβράβευ-
σεν.
Ψαραδες και τοννος
Ψαραδες πηγαν για ψαρεμα και πασχιζοντας πολυ χρονο τιποτα
δεν επιασαν και καθονταν στο καικι απογοητευμενοι.Τοτε εναν
τοννο καταδιωκομενο το δυνατο ρευμα τον ερριξε στο σκαφος.
Τον επιασαν και στη πολη πηγαν και τον πουλησαν.
Ομοια πολλες φορες οσα η τεχνη δεν σου δινει ,στα δινει η τυχη
.
Ἁλιεῖς λίθον ἀγρεύσαντες
Ἁλιεῖς σαγήνην εἷλκον: βαρείας δὲ αὐτῆς οὔσης, ἔχαιρον καὶ
ὠρχοῦντο, πολλὴν εἶναι νομίζοντες τὴν ἄγραν. Ὡς δὲ ἀφελκύ-
σαντες ἐπὶ τὴν ἠιόνα τῶν μὲν ἰχθύων ὀλίγους εὗρον, λίθων δὲ
καὶ ἄλλης ὕλης μεστὴν τὴν σαγήνην, οὐ μετρίως ἐβαρυθύμουν,
οὐ τοσοῦτον ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι δυσφοροῦντες ὅσον ὅτι καὶ
τὰ ἐναντία προειλήφεισαν. Εἷς δέ τις ἐν αὐτοῖς γηραιὸς ὢν εἶ-
πεν: "Ἀλλὰ παυσώμεθα, ὦ ἑταῖροι: χαρᾶς γάρ, ὡς ἔοικεν, ἀδελ-
φή ἐστιν ἡ λύπη, καὶ ἡμᾶς ἔδει τοσαῦτα προησθέντας πάντως
παθεῖν τι καὶ λυπηρόν." Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς δεῖ τοῦ βίου τὸ εὐ-
μετάβλητον ὁρῶντας μὴ τοῖς αὐτοῖς πράγμασιν ἀεὶ ἐπαγάλ-
λεσθαι, λογιζομένους ὅτι ἐκ πολλῆς εὐδίας ἀνάγκη καὶ χει-
μῶνα γενέσθαι.
Ψαραδες λιθαρι ψαρεψαν
Ψαραδες τραβηξαν τα διχτυ,επειδη ηταν βαρυ χαρηκαν και
χορευαν νομιζαντας μεγαλη τη ψαρια.Οταν το τραβηξαν στο
νησι τα ψαρια τα βρηκαν λιγα και γεματο λιθαρια και λασπη
το διχτυ,πολυ απογοητευθηκαν,δεν στεναχωρεθηκαν τοσο για
το συμβαν οσο γιατι εγιναν τα εναντια.
Ενας γεροντας αναμεσα τους ειπε:''Ας σταματησουμε,συντροφοι,
της χαρας φαινεται πως ειναι αδερφη η λυπη,και σε μας αυτο
αποδειχθηκε να παθουμε κατι λυπηρο.
Και σε μας αποδειχθηκε να βλεπουμε το ευμεταβλητο της ζωης
μας και να μην περιμενουμε παντα αυτα που μας ευχαριστουν,
να συλογιζομαστε πως το πολυ ευχαριστο την καλοκαιρια θα
διαδεχθει το δυσαρεστο και ο χειμωνας.
.
Ἁλιεὺς αὐλῶν
Ἁλιεὺς αὐλητικῆς ἔμπειρος, ἀναλαβὼν αὐλοὺς καὶ τὰ δίκτυα,
παρεγένετο εἰς τὴν θάλασσαν καὶ στὰς ἐπί τινος προβλῆτος
πέτρας, τὸ μὲν πρῶτον ᾖδε, νομίζων αὐτομάτους πρὸς τὴν ἡδυ-
φωνίαν τοὺς ἰχθύας ἐξαλεῖσθαι πρὸς αὐτὸν. Ὡς δὲ, αὐτοῦ ἐπὶ
πολὺ διατεινομένου, οὐδὲν πέρας ἠνύετο,ἀποθέμενος τοὺς αὐ-
λοὺς ἀνείλετο τὸ ἀμφίβληστρον καὶ βαλὼν κατὰ τοῦ ὕδατος
πολλοὺς ἰχθύας ἤγρευσεν. Ἐκβαλὼν δὲ αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ δικτύ
ου ἐπὶ τὴν ἠιόνα, ὡς ἐθεάσατο σπαίροντας, ἔφη· "Ὦ κάκιστα
ζῷα, ὑμεῖς, ὅτε μὲν ηὔλουν, οὐκ ὠρχεῖσθε, νῦν δὲ, ὅτε πέ-
παυμαι, τοῦτο πράττετε."
Πρὸς τοὺς παρὰ καιρόν τι πράττοντας ὁ λόγος εὔκαιρος.
Ψαρας παιζοντας αυλο
Ψαρας δεξιοτεχνης αυλητης πηρε τους αυλους του και τα
διχτυα και πηγε στη θαλασσα,εκει στη προβλητα καθησε
σε μια πετρα κι αρχισε να τραγουδαει,νομιζοντας πως αμε-
σως λογω της καλλιφωνιας θα πιασει τα ψαρια.Αν και προ-
σπαθησε πολυ τιποτα δεν εγινε,τοτε παρατησε τους αυ-
λους αρπαξε το κυκλικο διχτυ και το βυθισε στα νερα
κι επιασε πολλα ψαρια.Τα'βγαλε απο το διχτυ στο νησι
κι οταν τα ειδε να σπαραζουν ειπε:¨''Κακιστα ζωα,οταν
σας επαιζα αυλο δεν χορευατε,τωρα που σταματησα αυτο
κανετε''..
Αυτος ο λογος ταιριαζει γι'αυτους που κανουν κατι που
δεν ειναι ταιριαστο με την περισταση
.
Ἁλιεὺς καὶ σμαρίς
Ἁλιεὺς τὸ δίκτυον χαλάσας ἐν τῇ θαλάσσῃ ἀνήνεγκε σμαρίδα.
Σμικρὰ δὲ οὖσα ἱκέτευεν αὐτὸν νῦν μὲν μὴ λαβεῖν αὐτήν, ἀλλ'
ἐᾶσαι, διὰ τὸ σμικρὰν τυγχάνειν. "Ἀλλ ὅταν αὐξυνθῶ καὶ με#
γάλη, φησί, γένωμαι, συλλαβεῖν με δυνήσῃ, ἐπεὶ καὶ εἰς μεί#
ζονά σοι ὠφέλειαν ἔσομαι." Καὶ ὁ ἁλιεὺς εἶπεν· "Ἀλλ' ἔγωγε
ἄνους ἂν εἴην, εἰ τὸ ἐν χερσὶ παρεὶς κέρδος, κἂν σμικρὸν ᾖ,
τὸ προσδοκώμενον, κἂν μέγα ὑπάρχῃ, ἐλπίζοιμι."
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ἀλόγιστος ἂν εἴη ὁ δι' ἐλπίδα μείζονος τὰ
ἐν χερσὶν ἀφεὶς σμικρὰ ὄντα.
Ψαρας και μαριδα
Ψαρας πεταξε το διχτυ στη θαλασσα και σηκωσε μαριδα.
Επειδη ηταν μικρη τον παρακαλεσε τωρα να μην την παρει
να την λυπηθει ''Αλλα οταν αυξηθω και γινω μεγαλη,ειπε,
τοτε μπορεις να με πιασεις επειδη τοτε για σενα θα ειμαι
μεγαλη ωφελεια''
Και ο ψαρας ειπε:''Αλλα εγω θα'μαι ανοητος εαν εχω στα
χερια μου κερδος εστω και μικρο,παρα το προσδοκομενο,
να ελπιζω,να υπαρχει μεγαλυτερο
.
Ἁλιεὺς ὕδωρ τύπτων
Ἁλιεὺς ἔν τινι ποταμῷ ἡλίευε. Καὶ δὴ κατατείνας τὰ δίκτυα, ὡς
ἐμπεριέλαβεν ἑκατέρωθεν τὸ ῥεῦμα, προσδήσας κάλῳ λινῷ
λίθον, ἔτυπτε τὸ ὕδωρ, ὅπως οἱ ἰχθύες φεύγοντες ἀπροφυλά-
κτως τοῖς βρόχοις ἐμπέσωσι. Τῶν δὲ περὶ τὸν τόπον οἰκούν-
των τις θεασάμενος αὐτὸν τοῦτο ποιοῦντα, ἐμέμφετο ἐπὶ τῷ
τὸν ποταμὸν θολοῦν καὶ μὴ ἐᾶν αὐτοὺς διαυγὲς ὕδωρ πίνειν.
Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· "Ἀλλ' ἐὰν μὴ οὕτως ὁ ποταμὸς ταράσσηται,
ἐμὲ δεήσει λιμώττοντα ἀποθανεῖν."
Οὕτω καὶ τῶν πόλεων οἱ δημαγωγοὶ τότε μάλιστα ἐνεργάζον-
ται, ὅταν τὰς πατρίδας εἰς στάσεις περιαγάγωσιν
Ψαρας χτυπα το νερο
Ψαρας σε καποιον ποταμο ψαρευε.Και ριχνοντας τα διχτυα πια-
νοντας απο'δω κι απο'κει το ρευμα πηρε πολυ καλα λειασμενο
λιθαρι και μ'αυτο χτυπουσε τη θαλασσα,για να αναστατωθουν
τα ψαρια και χωρις προφυλαξη να πεσουν στα βροχια.Ενας κα-
τοικος της περιοχης βλεποντας τον τι εκανε τον φωναξε πως
θολωνει τον ποταμο και το νερο δεν ειναι καθαρο για να πιουν.
Αυτος αποκριθηκε:''Αλλα εαν ετσι δεν ταραχθει ο ποταμος,εγω
νομιζω θα πεθανω απο την πεινα''
Ετσι και οι δημαγωγοι των πολεων επιτηδια ενεργουν οταν τις
πατριδες σε επαναστασεις ξεσηκωνουν
.
Θύννος καὶ δελφίς
Θύννος διωκόμενος ὑπὸ δελφῖνος καὶ πολλῷ τῷ ῥοίζῳ φε-
ρόμενος, ἐπειδὴ καταλαμβάνεσθαι ἔμελλεν, ἔλαθεν ὑπὸ
σφοδρᾶς ὁρμῆς ἐκβρασθεὶς εἴς τινα ἠϊόνα. Ὑπὸ δὲ τῆς αὐτῆς
φορᾶς ἐλαυνόμενος καὶ ὁ δελφὶς αὐτῷ συνεξώσθη. Καὶ ὁ
θύννος, ὡς ἐθεάσατο ἐπιστραφεὶς αὐτὸν λιποθυμοῦντα ἔφη·
Ἀλλ᾿ ἔμοιγε οὐκέτι λυπηρὸς ὁ θάνατος· ὡρῶ γὰρ καὶ τὸν αἴτιόν
μοι θανάτου γενόμενον συναποθνῄσκοντα.
Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ῥᾴδιον φέρουσι τὰς συμφορὰς οἱ ἄνθρωποι,
ὅταν ἴδωσι καὶ τοὺς αἰτίους τούτων γεγονότας δυστυχοῦντας.
Τοννος και δελφινι
Τοννος καταδιωκομενος απο δελφινι και παρασυρομενος απο
το δυνατο ρευμα,επειδη επροκειτο να πιαστει, χωρις να το κα-
ταλαβει εκβρασθηκε σε καποιο νησι.Με την ιδια μεγαλη φορα
ερχεται και το δελφινι μαζι του απο πισω.Και ο τοννος στρα-
φηκε κι οταν τον ειδε να λιποθυμα ειπε:Δεν μου φαινεται οδυ-
νηρος ο θανατος οταν βλεπω και τον αιτιο του δικου μου θανα-
του να πεθαινει μαζι μου.
Αυτος ο μυθος δηλωνει πως ευκολωτερα οι ανθρωποι περνουν
τις συμφορες οταν βλεπουν τους αιτιους αυτων των συμφορων
να δυστυχουν.
.
Ἀετὸς τὰ πτερὰ τιλθείς καὶ ἀλώπηξ.
Ποτὲ ἀετὸς ἑάλω ὑπ' ἀνθρώπου. Τούτου δὲ τὰ πτερὰ ὁ
ἄνθρωπος κόψας ἀφῆκε μετὰ τῶν ὀρνίθων ἐν οἴκῳ εἶναι.
Ὀ δὲ ἦν κατηφὴς καὶ οὐδεν ἤσθιεν ἐκ τῆς λύπης. ὅμοιος
δὲ ἦν βασιλεῖ δεσμώτῃ. Ἕτερος δὲ τις τοῦτον ὠνησάμε-
νος καὶ τὰ πτερὰ ἀνασπάσας καὶ μύρῳ χρίσας ἐποίησε
πτερῶσαι. Ὁ δὲ πετασθεὶς καὶ τοῖς ὄνυξι λαγωὸν ἁρπά-
σας ἤνεγκεν αὐτῷ δῶρον. Ἀλώπηξ δὲ ἰδοῦσα εἶπεν "Μὴ
τούτῳ δίδου, ἀλλὰ τῷ πρώτῳ, ὅτι ὁ μὲν φύσει ἀγαθός
ἐστιν. Ἐκεῖνον δὲ μᾶλλον ἐξευμενίζου, μή πως πάλιν
λαβών σε τῶν πτερῶν ἐρημώσῃ. Ὅτι δεῖ χρηστὰς ἀμοιβὰς
τοῖς εὐεργέταις παρέχειν, τοὺς πονηροὺς δὲ φρονίμως
τροποὺσθαι.
.
Αετος,που του εκοψαν τα φτερα και Αλεπου.
Καποτε αετος πιαστηκε απο ανθρωπο.Ο ανθρωπος του'κοψε
τα φτερα και τον εκλεισε στο σπιτι με τις κοτες.Ηταν πολυ
στεναχωρημενος και τιποτα δεν ετρωγε,εμοιαζε με αιχμα-
λωτισμενο βασιλια.Καποιος αλλος ανθρωπος τον εξαγορασε
κι αφου τα φτερα του τα σηκωσε προς τα πανω και τα
μυρωσε τον εφτερωσε.Εκεινος πεταξε κι αρπαζοντας στα
νυχια του ενα λαγο του τον εφερνε για δωρο.
Μια αλεπου τον ειδε και του ειπε:''Μην τον δινεις σ'αυτον,
αλλο να τον δωσεις στον πρωτον ,γιατι αυτος ειναι απο
τη φυση του καλος.Εκεινον να καλοπιασεις,μηπως και
παλι σε πιασει και απ'τα φτερα σου σε γδυσει.
Πρεπει ωφελιμες ανταμοιβες να δινεις στους ευεργετες,
τους κακους να μεταστρεφεις σε καλους
.
Ὄνος ἄγριος καὶ ὄνος ἥμερος
Ὄνος ἄγριος ὄνον ἥμερον θεασάμενος ἔν τινι εὐηλίῳ τόπῳ
προσελθὼν ἐμακάριζεν αὐτὸν ἐπὶ τῇ εὐεξίᾳ τοῦ σώματος καὶ
τῇ τῆς τροφῆς ἀπολαύσει. Ὕστερον δὲ ἰδὼν αὐτὸν ἀχθοφο-
ροῦντα καὶ τὸν ὀνηλάτην ὀπίσω ἑπόμενον καὶ ῥοπάλῳ παίοντα
εἶπεν· Ἀλλ᾿ ἔγωγε οὐκέτι σε εὐδαιμονίζω· ὁρῶ γὰρ ὅτι οὐκ
ἄνευ κακῶν μεγάλων τὴν ἀφθονίαν ἔχεις. Οὕτως οὐκ ἔστι
ζηλωτὰ τὰ μετὰ κινδύνων καὶ ταλαιπωριῶν περιγινόμενα
κέρδη
Αγριος γαιδαρος και ημερος γαιδαρος
Ενας αγριος γαιδαρος οταν ειδε εναν ημερο γαιδαρο σ'ενα
ηλιολουστο λιβαδι πλησιασε και τον καλοτυχιζε για την
υγεια του σωματος και για την τροφη που απολαμβανει.
Αργοτερα οταν τον ειδε βαρυφορτωμενο και το αφεντικο
του απο πισω να τον χτυπαει με το ροπαλο του ειπε:
Αλλα εγω τωρα καθολου πια δεν σε καλοτυχιζω,γιατι βλε-
πω πως την αφθονια δεν την εχεις χωρις μεγαλα κακα.
Ετσι δεν πρεπει να ζηλευεις τα παραπανισια κερδη που
δινονται με κινδυνους και ταλαιπωριες
.
οδοιπορος και Ερμης
οδοιπορος πολλην οδον ανυων ηυξατο.ων αν ευρη το ημισυ
τω Ερμη αναθησειν.περιτυχων δε πηρα εν η αμυγδαλα τε ην
και φοινικες ταυτην ανειλατο οιομενος αργυριον ειναι.εκτινα-
ξας δε ως ευρετα ενιοντα.ταυτα καταφαγων και λαβων των
τε αμυγδαλων τα κελυφη και των φοινικων τα οστα ταυτα
επι τινος βωμου εθηκεν ειπων.''απεχεις,ω Ερμη,την ευχην.
και γαρ τα εντος,ων ευρον,και τα εκτος προς σε διανεμημαι''
προς ανδρα φιλαργυρον δια πλεονεξιαν και θεους κατασο-
φιζομενον ο λογος ευκαιρος.
ενας πεζοπορος βαδιζε σε μακρυ δρομο κι ευχηθηκε,απ'αυτα
που θα βρει τα μισα θα τα καταθεσει στον Ερμη,κι ετυχε να
βρει σακκο που μεσα ειχε αμυγδαλα και χουρμαδες,τον σηκωσε
νομιζοντας πως ειχε λεφτα,τον αδειασε,μολις την βρηκε,απ'αυ-
τα που ειχε μεσα,αφου τα εφαγε ολα πηρε τα τσοφλια απο τα
αμυγδαλα και τα κουκουτσια απο τους χουρμαδες και αυτα πα-
νω σ'ενα βωμο τα'βαλε κι ειπε:¨''την εχεις πληρωμενη,Ερμη,την
ευχη,και τα μεσα και τα εξω απ'αυτα που βρηκα με σενα τα'χω
μοιρασμενα ''
ο λογος ταιριαζει για φιλαργυρο ανθρωπο που για τη
πλεονεξια του σοφιζεται να ξεγελασει και τους θεους
.
Κάλαμος καὶ ἐλαία
Διὰ καρτερίαν καὶ ἰσχὺν καὶ ἡσυχίαν κάλαμος καὶ ἐλαία ἤριζον.
Τοῦ δὲ καλάμου ὀνειδιζομένου ὑπὸ τῆς ἐλαίας ὡς ἀδυνάτου
καὶ ῥᾳδίως ὑποκλινομένου πᾶσι τοῖς ἀνέμοις, ὁ κάλαμος σιω-
πῶν οὐκ ἐφθέγξατο. Καὶ μικρὸν ὑπομείνας, ἐπειδὴ ἄνεμος
ἔπνευσεν ἰσχυρός, ὁ μὲν κάλαμος ὑποσεισθεὶς καὶ ὑποκλιν-
θεὶς τοῖς ἀνέμοις ῥᾳδίως διεσώθη· ἡ δ᾿ ἐλαία, ἐπειδὴ ἀντέ-
τεινε τοῖς ἀνέμοις, κατεκλάσθη τῇ βίᾳ.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ τῷ καιρῷ καὶ τοῖς κρείττοσιν αὐτῶν
μὴ ἀνθιστάμενοι κρείττους εἰσὶ τῶν πρὸς μείζονας φιλονει-
κούντων
Το καλαμι κι η Ελια
Για το ποιος εχει μεγαλυτερη αντοχη,δυναμη και αταραξια φιλο-
νικουσαν το καλαμι κι η ελια..
Η ελια περιγελουσε το καλαμι πως ειναι αδυνατο και παρα πο-
λυ ευκολα σκυβει σ'ολους του ανεμους,το καλαμι σιωπουσε,
δεν ελεγε λεξη.
Μετα απο λιγο επειδη φυσηξε ισχυρος ανεμος και το καλαμι
σεισθηκε κι εγυρε και παρα πολυ ευκολα διασωθηκε στους ανε-
μους,ενω η ελια επειδη αντισταθηκε στους ανεμους,κατατσακι-
σθηκε απο τη βιαιοτητα τους
ο μυθος δηλωνει πως με το καιρο εκεινοι που δεν αντιστεκον-
ται στους ισχυροτερους απ'αυτους ειναι ισχυροτεροι απο εκει-
νους που τους δυνατοτερους απ'αυτους φιλονικουν
.
Συκη και Ελαια
Συκῆ τις, ὥρᾳ χειμῶνος τὰ ἑαυτῆς ἀποβαλοῦσα φύλλα,
ὑπό τινος ἐλαίας πλησιαζούσης τὴν γύμνωσιν ὠνειδίζετο,
λεγούσης ὡς:
«Ἐγὼ καὶ χειμῶνος καὶ θέρους τοῖς φύλλοις μου κεκαλλώ-
πισμαι καὶ ἀείφυλλος πέφυκα, σὺ δὲ μόνῳ τῷ θὲρει πρόσκαι-
ρον ἔχεις τὸ κάλλος».
Οὕτω δὲ αὐτῆς καυχωμένης, κεραυνὸς ἄφνω θωόθεν κατηνέ-
χθη καὶ ταύτην κατέφλεξε· τῆς δὲ συκῆς τὸ παράπαν οὐχ ἥψα-
το.
Οὕτως οἱ τῷ πλούτῳ καὶ τῇ τύχῃ ἐγκαυχώμενοι ἐξαίσιον πτῶμα
ὑφίστανται
.
Συκια κι Ελια
Καποια συκια,την εποχη του χειμωνα ερριχνε τα φυλλα της
κι απο μια ελια που ηταν κοντα κοροιδευονταν για τη γυμνια
της.Που της ελεγε:
''Εγω και το χειμωνα και το καλοκαιρι ειμαι απο τα φυλλα
μου στολισμενη,κι ειμαι φυτεμενη παντα να εχω φυλλα.Εσυ
μονον μεσα στο καλοκαιρι εφημερη εχεις ομορφια''
Μολις αυτη ετσι καυχηθηκε επεσε ξαφνικα κεραυνος απ'
το θεο και την λαμπαδιασε,τη δε συκια καθολου δεν την αγγιξε
Ετσι κι εκεινοι που καυχιωνται για τα πλουτη και τη τυχη τους
γινονται λαμπρα πτωματα
.
Ξυλα και Ελαια
Ξύλα ποτὲ ἐπορεύθη τοῦ χειροτονῆσαι ἐφ᾿ ἑαυτῶν βασιλέα
καὶ εἶπαν τῇ ἐλαίᾳ· Βασίλευσον ἐφ᾿ ἡμῶν. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς
ἡ ἐλαία· Ἀφεῖσα τὴν πιότητά μου ἣν ἐδόξασεν ἐν ἐμοὶ ὁ θεὸς
καὶ οἱ ἄνθρωποι, πορευθῶ ἄρχειν τῶν ξύλων; Καὶ εἶπαν τὰ
ξύλα τῇ συκῇ· Δεῦρο, βασίλευσον ἐφ᾿ ἡμῶν. Καὶ εἶπεν αὐτὴ
ἡ συκῆ· Ἀφεῖσα τὴν γλυκύτητά μου καὶ τὸ γέννημά μου τὸ
ἀγαθόν, πορευθῶ τοῦ ἄρχειν τῶν ξύλων; Καὶ εἶπαν τὰ ξύλα
πρὸς τὴν ῥάμνον· Δεῦρο, βασίλευσον ἐφ᾿ ἡμῶν. Καὶ εἶπεν
ἡ ῥαμνος πρὸς τὰ ξύλα· Εἰ ἐν ἀληθείᾳ ὑμεῖς χρίετέ με εἰς
βασιλέα ἐφ᾿ ὑμῶν, δεῦτε ὑπόστητε ἐν τῇ σκέπῃ μου· καὶ εἰ
μή, ἐξέλθοι πῦρ ἐκ τῆς ῥάμνον καὶ καταφάγοι τὰς κέδρους
τοῦ Λιβάνου
Δεντρα κι Ελια
Καποτε τα δεντρα ξεκινησαν για να χειροτονησουν τον
βασιλια τους και ειπαν στην ελια:Βασιλεψε σε μας.
Κι ειπε σ'αυτους η ελια:Να παρατησω του χυμους μου με
τους οποιους μ'εδοξασε ο θεος κι οι ανθρωποι και να'ρθω
να κυβερνησω στα δεντρα;
Κι ειπαν τα δεντρα στη συκια:Ελα,να βασιλεψεις σε μας.
Κι ειπε η συκια αυτη.Να παρατησω τη γλυκυτητα μου και
τους καλους καρπους μου και να'ρθω να κυβερνησω σε σας;
Κι ειπαν τα ξυλα στη βατο:Ελα,να βασιλεψεις σε μας.
Κι ειπε η βατος στα δεντρα.Αν αληθινα με χριζεται βασιλια
σας,ελατε να ειστε κατω απ'την προστασια μου ,αν ομως
δεν ειναι αληθεια τοτε θα πεταχτει φωτια απ'τη βατο και θα
κατακαψει ολα τα κεδρα του Λιβανου.
.
Ἐχθροὶ δύο
Δύο τινὲς ἀλλήλοις ἐχθραίνοντες ἐπὶ τῆς αὐτῆς νεὼς ἔπλεον,
ὧν ἅτερος μὲν ἐπὶ τῆς πρύμνης,ἅτερος δὲ ἐπὶ τῆς πρώρας
ἐκάθητο. Χειμῶνος δὲ ἐπιγενομένου καὶ τῆς νεὼς μελλούσης
ἤδη καταποντίζεσθαι, ὁ ἐπὶ τῆς πρύμνης τὸν κυβερνήτην ἤρετο
πότερον τῶν μερῶν τοῦ πλοίου πρότερον μέλλει καταβαπτί-
ζεσθαι. Τοῦ δὲ τὴν πρώραν εἰπόντος· "Ἀλλ᾿ ἔμοιγε οὐκ ἔστι
λυπηρόν, εἶπεν, ὁ θάνατος, εἴγε ὁρᾶν μέλλω πρὸ ἐμοῦ τὸν
ἐχθρὸν ἀποθνῄσκοντα".
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν τῆς ἑαυτῶν
βλάβης φροντίζουσιν, ἐὰν τοὺς ἐχθροὺς μόνον ἴδωσι πρὸ
αὐτῶν κακουμένους
οι δυο εχθροι
καποιοι δυο που εχθρευονταν ο ενας τον αλλον πανω στο
ιδιο καραβι επλεαν,ο ενας ηταν στη πρυμνη,ο αλλος στη πλωρη
καθονταν,επιασε σφορδη κακοκαιρια και το καραβι επροκειτο
να καταποντισθει,αυτος που ηταν στη πρυμνη ρωτησε τον
καπετανιο,απο ποια μερια προκειται το πλοιο πρωτα να βου-
λιαξει,οταν του ειπε την πλωρη,εκεινος ειπε,''τοτε για μενα
δεν ειναι λυπη ο θανατος αν προκειται να δω πριν απο μενα τον
εχθρο μου να πεθαινει''
ο μυθος δηλωνει πως πολλους απ'τους ανθρωπους δεν τους
νοιαζειι η δικια τους ζημια αν και μονο ειναι να δουν τους εχθρους
των πριν απ'αυτους να κακοπαθαινουν
.
Λύκος καὶ ἒριφος
Ἔριφος ἐπὶ τινος δώματος ἑστώς, ἐπειδὴ λύκον παριόντα εἶδεν,
ἐλοιδόρει καὶ ἔσκωπτεν αὐτόν.Ὁ δὲ λύκος ἔφη· οὐ σύ με λοιδορεῖς,
ἀλλ' ὁ τόπος.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλάκις καὶ ὁ τόπος καὶ ὁ καιρὸς δίδωσι τὸ
θράσος κατὰ τῶν ἀμεινόνων.
Λυκος και κατσικι
Κατσικι πανω σ'ενα βραχο καθονταν ,οταν ειδε ενα λυκο να
περνα τον λοιδορουσε και τον περιγελουσε.Κι ο λυκος του
ειπε:δεν με λοιδορεις εσυ αλλα ο τοπος.
Ο μυθος δηλωνει πως πολλες φορες ο τοπος και η περισταση
σε κανουν θρασυ κατα των δυνατοτερων
.
Πῆραι δύο
Ἀνθρώπων ἕκαστος δύο πήρας φέρει, τὴν μὲν ἔμπροσθεν, τὴν
δὲ ὄπισθεν, γέμει δὲ κακῶν ἑκατέρα΄ ἀλλ' ἡ μὲν ἔμπροσθεν ἀλ-
λοτρίων, ἡ δὲ ὄπισθεν τῶν αὐτοῦ τοῦ φέροντος. Καὶ διὰ τοῦτο
οἱ ἄνθρωποι τὰ μὲν ἑαυτῶν κακὰ οὐχ ὁρῶσι, τὰ δὲ ἀλλότρια
πάνυ ἀκριβῶς θεῶνται.
Οι δυο σακκοι
Καθε ενας ανθρωπος δυο σακκους κουβαλα,τον ενα μπροστα του,
τον αλλο πισω του,και τα δυο γεματα κακα,αλλα ο μπροστινος των
ξενων,ο δε πισω του τα κακα αυτου που τους κουβαλα.
Και γι'αυτο οι ανθρωποι τα δικα τους κακα δεν τα βλεπουν,
τα δε ξενα παρα πολυ καθαρα τα παρατηρουν.
.
Χῆνες καὶ γέρανοι
Χῆνες καὶ γέρανοι ἐπὶ ταὐτοῦ λειμῶνος ἐνέμοντο. Τῶν δὲ θη-
ρευτῶν ἐπιφανέντων, οἱ μὲν γέρανοι, κοῦφοι ὄντες, ταχέως
ἀπέπτησαν, οἱ δὲ χῆνες, διὰ τὸ βάρος τῶν σωμάτων μείναντες,
συνελήφθησαν.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι καὶ ἐν ἁλώσει πόλεως οἱ μὲν ἀκτήμονες εὐ-
χερῶς φεύγουσιν, οἱ δὲ πλούσιοι δουλεύουσιν ἁλισκόμενοι.
Χηνες και γερανοι
Χηνες και γερανοι στο ιδιο λιβαδι εβοσκαν.Οταν εμφανισθη-
καν οι κυνηγοι,οι μεν γερανοι,οπως ηταν ελαφροι,γρηγορα πετα-
ξαν,οι δε χηνες ,λογω του βαρους των σωματων τους εμειναν,
και πιαστηκαν.
Ο μυθος δηλωνει πως και στη πτωση πολης οι μεν ακτημονες
ευκολα ξεφευγουν,οι δε πλουσιοι αιχμαλωτιζονται και γινονται
δουλοι.
.
Λέαινα καί ἀλώπηξ
Λέαινα ὀνειδιζομένη ὑπὸ ἀλώπεκος ἐπὶ τῷ διὰ παντὸς ἕνα τίκτειν·
«Ἕνα, ἔφη, ἀλλὰ λέοντα.»
Ὅτι τὸ καλὸν οὐκ ἐν πλήθει δεῖ μετρεῖν, ἀλλὰ πρὸς ἀρετὴν ἀφορᾶν.
Λεαινα και αλεπου
Λεαινα κοροιδευομενη απο αλεπου πως γεννα ενα μια φορα και για
παντα
''Ενα,''ειπε,''αλλα λεοντα''
Ετσι το καλο δεν πρεπει να το μετρας με το πληθος,αλλα αν σχετιζε-
ται με την αρετη
.
Γηπόνος, ὄνος καὶ βοῦς
Ὄνον τις ἔχων καὶ τῷ βοΐ συζεύξας ἠροτρία, πτωχῶς μὲν ἀλλ’ ἀναγ-
καίως. Ἐπεί δέ τὸ ἔργον ἐπληρώθη καὶ λύειν ἔμελλεν αὐτούς, ἡ ὄνος
διηρώτα τὸν βοῦν: «Τὶς ἄξει τῷ γηπόνῳ τὰ σκεύη;» Ὁ δὲ πρὸς αὐτὴν
εἶπε: «Πάντως ὅσπερ εἴωθεν.»
Γεωργος γαιδαρος και βοδι
Καποιος ειχε ενα γαιδαρο και με το βοιδι το εζευξε και οργωνε,
δεν ηταν στη φυση του αλλα εξαναγκασθηκε.Οταν η εργασια τελει-
ωσε και επροκειτο να τους λυσει,ο γαιδαρος ρωτησε το βοιδι:
''Ποιος θα φορτωθει τα εργαλεια του γεωργου;''
Κι αυτο του ειπε:''Αυτος που παντα τα φορτωνονταν''
.
Αἶξ καί αἰπόλος
Αἶγα ἀποστᾶσαν ἀγέλης ἐπανάγειν αἰπόλος ἐπειρᾶτο πρὸς τὰς
λοιπάς: ὡς δέ, φωναῖς καὶ συριγμοῖς χρώμενος, οὐδὲν μᾶλλον
ἤνυε, λίθον ἀφεὶς καὶ τοῦ κέρως τυχών, ἐδεῖτο τῷ δεσπότῃ μὴ
κατειπεῖν. ἡ δέ: " ἀνούστατε - εἶπεν - αἰπόλων, τὸ κέρας κεκρά-
ξεται κἂν ἐγὼ σιωπήσωμαι. "
Οὕτω λίαν εὐήθεις οἱ τὰ πρόδηλα κρύπτειν ἐθέλοντες
Κατσικα και βοσκος
Μια κατσικα ξεφυγε απ'το κοπαδι κι ο βοσκος πασχιζε να την
γυρισει στις αλλες.Οπως με τις φωνες και τα σφυριγματα τιποτα
δεν καταφερε,πεταξε μια πετρα και την πετυχε στο κερατο,επει-
δη φοβονταν μην το μαρτυρησει στο αφεντικο εκεινη του'πε:
''απ'ολους τους βοσκους πιο ανοητε,το κερατο θα το φωναξει
κι αν εγω σιωπησω''
Ετσι παρα πολυ αγαθοι ειναι αυτοι που τα φανερα θελουν να
κρυψουν.
[στη Μαχαιρα Ξηρομερου οι βοσκοι μεχρι σημερα λενε μια
παροιμια που την ακουσαν απο τους παλιοτερους:
η γιδα δεν μαρτραει το κερατο μαρτραει]
.
Λύκος καί ποιμένες
Λύκος ἰδὼν ποιμένας ἐσθίοντας ἐν σκηνῇ πρόβατον ἐγγὺς προ-
σελθών,"ἡλίκος ἂν ἦν",ἔφη, "θόρυβος ὑμῖν, εἰ ἐγὼ τοῦτο ἐποί-
ουν;"
Λυκος και βοσκοι
Λυκος βλεποντας βοσκους να τρωνε στη καλυβα προβατο
πλησιασε κοντα κι ειπε''ποση πολυ μεγαλη αναστατωση θα γι-
νονταν σε σας αν αυτο εγω το εκανα ''
.
Ἔλαφος καί λέων
Ἔλαφος κυνηγοὺς φεύγουσα ἐγένετο κατά τι σπήλαιον, ἐν ᾧ λέων
ἦν, καὶ ἐνταῦθα εἰσῄει κρυβησομένη. Συλληφθεῖσα δὲ ὑπὸ τοῦ λέ-
οντος καὶ ἀναιρουμένη ἔφη· "Βαρυδαίμων ἔγωγε, ἥτις ἀνθρώπους
φεύγουσα ἐμαυτὴν θηρίῳ ἐνεχείρισα."
Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων διὰ φόβον ἐλάττονος εἰς κίνδυνον μεί-
ζονα ἑαυτοὺς ἐμβάλλουσιν.
Ελαφινα και λιονταρι
Ελαφινα απο κυνηγους ξεφευγοντας βρεθηκε σε σπηλια,σ'αυτη
ηταν λιονταρι,κι εκει μεσα μπηκε να κρυφθει.Πιαστηκε απ'το λιον-
ταρι και κατασπαραζομενη ειπε:''η δυστυχη εγω,που απ'τους αν-
θρωπους ξεφυγα κι η ιδια επεσα στα νυχια του θηριου''
Ετσι μερικοι απ'τους ανθρωπους απο τον φοβο για το μικρο-
τερο σε πολυ μεγαλυτερο κινδυνο ριχνονται
.
Λυκος και ιππος
Λυκος, κατά τινα αρουραν ιδευων, ευρε κριθας. Μη δυναμενος
δε αυταις τροφη χρησασθαι καταλιπων απηει. Ιππω δε συντυχων
[τουτον επι την αρουραν] εκει αυτόν εκαλει , λεγων ως ευρων κρι-
θας αυτος μεν ουκ εφαγεν , αυτω δε εφυλαξεν, επειδη και ηδεως
αυτου τον ψοφον των οδοντων ακουει. Και ιππος υποτυχων εφη :
«Αλλ’, ω ουτος, ει λυκοι κριθων τροφη ηδυναντο, ουκ αν ποτε τα
ωτα της γαστρος προεκρινας''
Λυκος και αλογο
Λυκος απο καποιο χωραφι περνωντας βρηκε κριθαρια.Μη μπο-
ρωντας αυτα να του χρησιμεψουν για τροφη παρατωντας τα ε-
φυγε.Αλογο συναντωντας εκει προς το χωραφι το καλουσε,λε-
γωντας πως βρισκοντας κριθαρια αυτος δεν τα'φαγε,γι'αυτον
τα φυλαξε,επειδη και ευχαριστα το θορυβο τον δοντιων του α-
κουει.Και τ'αλογο απαντωντας ειπε:''Αλλα,τετοιε, αν οι λυκοι
μπορουσαν να τραφουν με κριθαρια,ποτε δεν θα προτιμουσες
τ'αυτια απ'το στομαχι''
.
Κώνωψ καὶ ταῦρος
Κώνωψ ἐπιστὰς κέρατι ταύρου καὶ πολὺν χρόνον ἐπικαθίσας, ἐπειδὴ
ἀπαλλάττεσθαι ἔμελλεν, ἐπυνθάνετο τοῦ ταύρου εἰ ἤδη βούλεται
αὐτὸν ἀπελθεῖν. Ὁ δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· «Ἀλλ᾿ οὔτε, ὅτε ἦλθες, ἔγνων,
οὔτε, ἐὰν ἀπέλθῃς, γνώσομαι.»
Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις πρὸς ἄνδρα ἀδύνατον, ὃς οὔτε παρὼν
οὔτε ἀπὼν ἐπιβλαβὴς ἢ ὠφέλιμός ἐστι.
Κουνουπι και ταυρος
Κουνουπι καθισε στο κερατο ταυρου και για πολυ χρονο εκει
θρονιατηκε,επειδη επροκειτο να φυγει ρωτησε τον ταυρο αν
ηθελε αυτος να αναχωρισει.Ο δε ταυρος απαντωντας ειπε:
''Αλλα ουτε οταν ηρθες το καταλαβα, ουτε αν φυγεις θα το
καταλαβω''
Αυτος ο μυθος θα χρησιμευσει σε καποιον για τον αδυνατο αν-
θρωπο,ο οποιος ουτε παρων ουτε απων επιβλαβης η' ωφελιμος
ειναι.
.
.
.
Αισωπος-Esopos-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
απο τους Μυθους του Αισωπου-μεταφραση χ.ν.κουβελης
Ἀλώπηξ καί βότρυς
Ἀλώπηξ λιμώττουσα, ὡς ἐθεάσατο ἀπό τινος ἀναδενδράδος βότρυας
κρεμαμένους, ἠβουλήθη αὐτῶν περιγενέσθαι καὶ οὐκ ἠδύνατο. Ἀπαλ-
λαττομένη δὲ πρὸς ἑαυτὴν εἶπεν· "Ὄμφακές εἰσιν." Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώ=
πων ἔνιοι τῶν πραγμάτων ἐφικέσθαι μὴ δυνάμενοι δι' ἀσθένειαν τοὺς
καιροὺς αἰτιῶνται.
,
Αλεπου και σταφυλια
Αλεπου που υποφερε απο πεινα,μολις ειδε απο καποια κληματαρια
τσαμπια σταφυλια κρεμασμενα,θελησε να τ'αρπαξει [πηδωντας] και δεν
μπορουσε [να τα φτασει].Απομακρυνομενη ειπε προς τον εαυτο της:
''Αγουρα[ξινα]ειναι''.
Ετσι και μερικοι απ'τους ανθρωπους μη ικανοι να επιτυχουν πραγματα
βρισκουν δικαιολογια την αδυναμια των περιστασεων[καταστασεων]
.
.
Ἔλαφος καὶ ἄμπελος
Ἔλαφος διωκομένη ὑπὸ κυνηγῶν ἐκρύπτετο ὑπό τινα ἄμπελον. Διελθόντων δὲ
τῶν κυνηγῶν, στραφεῖσα κατήσθιε τὰ φύλλα τῆς ἀμπέλου. Εἷς δέ τις τῶν κυνηγῶν
στραφεὶς καὶ θεασάμενος, ὃ εἶχεν ἀκόντιον βαλών, ἔτρωσεν αὐτήν. Ἡ δὲ μέλλουσα
τελευτᾶν στενάξασα πρὸς ἑαυτὴν ἔφη· Δίκαιά γε πάσχω, ὅτι τὴν σώσασάν με ἄμπε-
λον ἠδίκησα.
Οὗτος ὁ λόγος λεχθείη ἂν κατὰ ἀνδρῶν οἵτινες τοὺς εὐεργέτας ἀδικοῦντες ὑπὸ θεοῦ
κολάζονται.
.
Ελαφινα κι αμπελος
Ελαφινα καταδιωκωμενη απο κυνηγους κρυφθηκε κατω απο μια αμπελο.Αφου
περασαν οι κυνηγοι,στρεφοντας ετρωγε τα φυλλα της ανπελου.Ενας δε καποιος
απ'τους κυνηγους στρεφωντας και βλεπωντας,εχοντας πεταξει ακοντιο,την τραυ-
ματισε.Αυτη δε μελλουσα να πεθανει στεναζοντας ειπε στον εαυτο της:
Δικαια παθαινω,γιατι την αμπελο που μ'εσωσε αδικησα.
Αυτος ο μυθος πρεπει να ειπωθει κατα των ανθρωπων οι οποιοι τους ευεργετες
αδικουντες απο τον θεο τιμωρουνται
.
.
.
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες/Κύων κωδωνοφορών/Όνος πατήσας
σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες
Ὄνος καὶ κύων ἐν ταὐτῷ ὡδοιπόρουν. Εὑρόντες δὲ ἐπὶ γῆς ἐσφραγισμένον γραμμάτιον,
ὁ ὄνος λαβὼν καὶ ἀναῤῥήξας τὴν σφραγῖδα καὶ ἀναπτύξας, διεξῄει εἰς ἐπήκοον τοῦ κυνός.
Περὶ βοσκημάτων δὲ ἐτύγχανε τὰ γράμματα χόρτου τε, φημί, καὶ κριθῆς καὶ ἀχύρου. Ἀηδῶς
οὖν ὁ κύων, τοῦ ὄνου ταῦτα διεξιόντος, διέκειτο· ἔνθεν δὴ καὶ ἔφησε τῷ ὄνῳ· Ὑπόβαθι,
φιλτατε, μικρόν, μή τι καὶ περὶ κρεῶν καὶ ὀστέων εὕρῃς διαλαμβάνων. Ὁ δὲ ὄνος ἅπαν
τὸ γραμμάτιον διεξελθὼν καὶ μηδὲν εὑρηκὼς ὧν ὁ κύων ἐζήτει, ἀντέφησεν αὖθις ὁ κύων·
Βάλε κατὰ γῆς, ὡς ἀδόκιμον πάντῃ, φίλε, τυγχάνον.
Γαιδαρος και σκυλος μαζι οδοιπορουσαν.Βρισκοντας στη γη σφραγισμενο γραμμα,ο
γαιδαρος το πηρε και αφου εσπασε τη σφραγιδα και το ξετυλιξε,το διαβασε ν'ακουσει με
προσοχη ο σκυλος.Για ζωα που βοσκουν ειναι γραμμενα και για χορταρι,ειπε,και κριθαρι
κι αχυρο.Ο σκυ-
λος δυσαρεστημενος ,απ'αυτα π'ο γαιδαρος διαβαζε,ειπε στον σκυλο.Παρακατω,φιλτατε,
μικρο,μηπως κατι και για κρεατα και κοκκαλα βρεις ν'αναφερει.Ο γαιδαρος ολο το γραμμα
κοιταξε απ'την αρχη μεχρι το τελος και μη βρισκοντας τιποτα απ'αυτα π'ο σκυλος ζητουσε,
ευθυς αντεδρασε ο σκυλος.Πετα το χαμω,αχρηστο σ'ολα,φιλε,ειναι
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι αυτα που δεν μας χρησιμευουν ειναι αχρηστα
.
Αισώπου Μύθοι/Κύων κωδωνοφορών
Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε πρόδηλον εἶναι
τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν
αὐτῷ· «Τί φαντάζῃ; οὐ δι᾿ ἀρετὴν τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι᾿ ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης
σου κακίας.»
Ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ κακίαν.
Κρυφα ενας σκυλος δαγκωνε.Σ'αυτον ο κυριος του κρεμασε ενα κουδουνι,ωστε να'ναι
φανερος στους παντες.Αυτος το κουδουνι σειωντας στην αγορα περηφανευονταν.Μια
γρια σκυλα ειπε σ'αυτον:Γιατι φαντασιοπληκτεις;δεν ειναι για αξιωμα π'αυτο φορεις
αλλα για ελεγχο της κρυμενης σου κακιας
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι των αλαζονων οι κενοδοξοι τροποι φανεροι ειναι δηλωνοντας
την κρυμενη κακια
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος πατήσας σκόλοπα και λύκος
Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει. Λύκον δὲ ἰδὼν καὶ φοβηθεὶς εἶπεν· Ὦ λύκε,
ἀποθνῄσκω ἐκ πόνου· καλὸν δέ μοί ἐστι σοῦ δεῖπνον γενέσθαι ἢ γυπῶν καὶ κοράκων.
Χάριν δὲ μίαν αἰτῶ σε, ἐξελεῖν τοῦ ποδός μου πρῶτον τὸν σκόλοπα, ὅπως μὴ μετὰ
πόνου θνήξωμαι. Ὁ δὲ λύκος ἄκροις ὀδοῦσι τὸν σκόλοπα δακὼν ἐξεῖλεν. Ὁ δὲ λυθεὶς
τοῦ πόνου, τὸν λύκον ἔτι χάσκοντα λακτίσας φεύγει, ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας
συγκλάσας. Ὁ δὲ λύκος ἔφη· Οἴμοι, δίκαια πάσχω, ὅτι μάγειρος εἶναι μαθὼν πρῶτον,
νῦν ἱππίατρος ἐγενόμην.
Γαιδαρος πατωντας αγκαθι κουτσαθηκε.Λυκο βλεπωντας και φοβουμενος ειπε.Ω λυκε,
πεθαινω απ'τον πονο,και καλο σε μενα ειναι να γινω δικο σου δειπνο παρα γυπων και
κορακων.Μια χαρι ομως σου ζητω,να βγαλεις απ'το ποδι μου πρωτα τ'αγκαθι,για να μην
πεθανω με πονο.Ο λυκος με τ'ακρα των δοντιων τ'αγκαθι δαγκωνοντας εβγαλε.Αυτος
λυτρωμενος απ'τον πονο,τον λυκο π'ακομη ηταν με το στομα ανοικτο να χασκει κλωτσοντας
το σκαει,μυτη και μετωπο και δοντια σπαζοντας.Ο λυκος τοτ'ειπε.Αλιμονο,καλα παθαινω,
οτι μαγειρας ηταν το πρωτο πο'μαθα,και τωρα ιππιατρος γινηκα
[Ο μυθος μας διδασκει]οτι αυτος που δεν ενεργει συμφωνα μ'αυτο που ειναι αλλα παρασυρε-
ται να ενεργει μ'αυτο που δεν ειναι τοτε δυστυχει
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος και ονηλάτης
Ὄνος πλατείας ὁδοῦ ἐκτραπεὶς ἐπὶ κρημνὸν ἐφέρετο. Τοῦ δὲ ὀνηλάτου ἐπιβοῶντος· Ἄθλιε,
ποῦ φέρει; καὶ τῆς οὐρᾶς ἐπιλαβομένου καὶ ἕλκοντος πρὸς ἑαυτόν, τῆς εἰς τὰ πρόσω φορᾶς
ὁ ὄνος οὐχ ἵστατο. Ὁ δὲ ἔτι μᾶλλον ὠθήσας αὐτὸν ἔφη· Ὕπαγε, νίκα τὴν κακὴν νίκην ἐν τῷ ἀναθέματι.
[Ὅτι] τοὺς ἀπολλυμένους οἰκείᾳ ἀφροσύνῃ ὁ μῦθος ἐλέγχει.
Γαιδαρος απο φαρδυ δρομο ξεφευγοντας σε γκρεμο κατρακυλουσε.Ο αγωγιατης του φωνα-
ζε,Αθλιε,κατα που τραβας; πιανοντας; την ουρα και τραβωντας τον προς αυτον,αλλ'ο γαιδαρος
τη φορα του προς τα κει δεν συγκρατουσε.Αυτος τοτε σπρωχνοντας τον ειπε:Τραβα στα τσακι-
δια,νικα την κακη νικη προς τη καταστροφη
[οτι]των ολοκληρωτικα κατεστραμενων την αφροσυνη τους ο μυθος ελεγχει
.
.
.
σκόλοπα και λύκος/Όνος και ονηλάτης-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αισώπου Μύθοι/Όνος και κύων συνοδοιπορούντες
Ὄνος καὶ κύων ἐν ταὐτῷ ὡδοιπόρουν. Εὑρόντες δὲ ἐπὶ γῆς ἐσφραγισμένον γραμμάτιον,
ὁ ὄνος λαβὼν καὶ ἀναῤῥήξας τὴν σφραγῖδα καὶ ἀναπτύξας, διεξῄει εἰς ἐπήκοον τοῦ κυνός.
Περὶ βοσκημάτων δὲ ἐτύγχανε τὰ γράμματα χόρτου τε, φημί, καὶ κριθῆς καὶ ἀχύρου. Ἀηδῶς
οὖν ὁ κύων, τοῦ ὄνου ταῦτα διεξιόντος, διέκειτο· ἔνθεν δὴ καὶ ἔφησε τῷ ὄνῳ· Ὑπόβαθι,
φιλτατε, μικρόν, μή τι καὶ περὶ κρεῶν καὶ ὀστέων εὕρῃς διαλαμβάνων. Ὁ δὲ ὄνος ἅπαν
τὸ γραμμάτιον διεξελθὼν καὶ μηδὲν εὑρηκὼς ὧν ὁ κύων ἐζήτει, ἀντέφησεν αὖθις ὁ κύων·
Βάλε κατὰ γῆς, ὡς ἀδόκιμον πάντῃ, φίλε, τυγχάνον.
Γαιδαρος και σκυλος μαζι οδοιπορουσαν.Βρισκοντας στη γη σφραγισμενο γραμμα,ο
γαιδαρος το πηρε και αφου εσπασε τη σφραγιδα και το ξετυλιξε,το διαβασε ν'ακουσει με
προσοχη ο σκυλος.Για ζωα που βοσκουν ειναι γραμμενα και για χορταρι,ειπε,και κριθαρι
κι αχυρο.Ο σκυ-
λος δυσαρεστημενος ,απ'αυτα π'ο γαιδαρος διαβαζε,ειπε στον σκυλο.Παρακατω,φιλτατε,
μικρο,μηπως κατι και για κρεατα και κοκκαλα βρεις ν'αναφερει.Ο γαιδαρος ολο το γραμμα
κοιταξε απ'την αρχη μεχρι το τελος και μη βρισκοντας τιποτα απ'αυτα π'ο σκυλος ζητουσε,
ευθυς αντεδρασε ο σκυλος.Πετα το χαμω,αχρηστο σ'ολα,φιλε,ειναι
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι αυτα που δεν μας χρησιμευουν ειναι αχρηστα
.
Αισώπου Μύθοι/Κύων κωδωνοφορών
Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε πρόδηλον εἶναι
τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν
αὐτῷ· «Τί φαντάζῃ; οὐ δι᾿ ἀρετὴν τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι᾿ ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης
σου κακίας.»
Ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ κακίαν.
Κρυφα ενας σκυλος δαγκωνε.Σ'αυτον ο κυριος του κρεμασε ενα κουδουνι,ωστε να'ναι
φανερος στους παντες.Αυτος το κουδουνι σειωντας στην αγορα περηφανευονταν.Μια
γρια σκυλα ειπε σ'αυτον:Γιατι φαντασιοπληκτεις;δεν ειναι για αξιωμα π'αυτο φορεις
αλλα για ελεγχο της κρυμενης σου κακιας
[Ο μυθος μας διδασκει] οτι των αλαζονων οι κενοδοξοι τροποι φανεροι ειναι δηλωνοντας
την κρυμενη κακια
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος πατήσας σκόλοπα και λύκος
Ὄνος πατήσας σκόλοπα χωλὸς εἱστήκει. Λύκον δὲ ἰδὼν καὶ φοβηθεὶς εἶπεν· Ὦ λύκε,
ἀποθνῄσκω ἐκ πόνου· καλὸν δέ μοί ἐστι σοῦ δεῖπνον γενέσθαι ἢ γυπῶν καὶ κοράκων.
Χάριν δὲ μίαν αἰτῶ σε, ἐξελεῖν τοῦ ποδός μου πρῶτον τὸν σκόλοπα, ὅπως μὴ μετὰ
πόνου θνήξωμαι. Ὁ δὲ λύκος ἄκροις ὀδοῦσι τὸν σκόλοπα δακὼν ἐξεῖλεν. Ὁ δὲ λυθεὶς
τοῦ πόνου, τὸν λύκον ἔτι χάσκοντα λακτίσας φεύγει, ῥῖνα καὶ μέτωπον καὶ ὀδόντας
συγκλάσας. Ὁ δὲ λύκος ἔφη· Οἴμοι, δίκαια πάσχω, ὅτι μάγειρος εἶναι μαθὼν πρῶτον,
νῦν ἱππίατρος ἐγενόμην.
Γαιδαρος πατωντας αγκαθι κουτσαθηκε.Λυκο βλεπωντας και φοβουμενος ειπε.Ω λυκε,
πεθαινω απ'τον πονο,και καλο σε μενα ειναι να γινω δικο σου δειπνο παρα γυπων και
κορακων.Μια χαρι ομως σου ζητω,να βγαλεις απ'το ποδι μου πρωτα τ'αγκαθι,για να μην
πεθανω με πονο.Ο λυκος με τ'ακρα των δοντιων τ'αγκαθι δαγκωνοντας εβγαλε.Αυτος
λυτρωμενος απ'τον πονο,τον λυκο π'ακομη ηταν με το στομα ανοικτο να χασκει κλωτσοντας
το σκαει,μυτη και μετωπο και δοντια σπαζοντας.Ο λυκος τοτ'ειπε.Αλιμονο,καλα παθαινω,
οτι μαγειρας ηταν το πρωτο πο'μαθα,και τωρα ιππιατρος γινηκα
[Ο μυθος μας διδασκει]οτι αυτος που δεν ενεργει συμφωνα μ'αυτο που ειναι αλλα παρασυρε-
ται να ενεργει μ'αυτο που δεν ειναι τοτε δυστυχει
.
Αισώπου Μύθοι/Όνος και ονηλάτης
Ὄνος πλατείας ὁδοῦ ἐκτραπεὶς ἐπὶ κρημνὸν ἐφέρετο. Τοῦ δὲ ὀνηλάτου ἐπιβοῶντος· Ἄθλιε,
ποῦ φέρει; καὶ τῆς οὐρᾶς ἐπιλαβομένου καὶ ἕλκοντος πρὸς ἑαυτόν, τῆς εἰς τὰ πρόσω φορᾶς
ὁ ὄνος οὐχ ἵστατο. Ὁ δὲ ἔτι μᾶλλον ὠθήσας αὐτὸν ἔφη· Ὕπαγε, νίκα τὴν κακὴν νίκην ἐν τῷ ἀναθέματι.
[Ὅτι] τοὺς ἀπολλυμένους οἰκείᾳ ἀφροσύνῃ ὁ μῦθος ἐλέγχει.
Γαιδαρος απο φαρδυ δρομο ξεφευγοντας σε γκρεμο κατρακυλουσε.Ο αγωγιατης του φωνα-
ζε,Αθλιε,κατα που τραβας; πιανοντας; την ουρα και τραβωντας τον προς αυτον,αλλ'ο γαιδαρος
τη φορα του προς τα κει δεν συγκρατουσε.Αυτος τοτε σπρωχνοντας τον ειπε:Τραβα στα τσακι-
δια,νικα την κακη νικη προς τη καταστροφη
[οτι]των ολοκληρωτικα κατεστραμενων την αφροσυνη τους ο μυθος ελεγχει
.
.
.
.
3 Κυνικοί Μύθοι του Αισωπου
1.Κύων κοιμώμενος καὶ λύκος-2.Κύων καὶ μάγειρος -3.Κύων κωδωνοφορῶν
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αἰσώπου Μῦθοι
Κύων κοιμώμενος καὶ λύκος
Σκύλος που κοιμάται και λύκος
Σκύλος μπροστά από κάποια αγροικια κοιμωνταν.Οταν λυκος κατεφθασε εκει
κι ηθελε να τον φάει,τον συγκράτησε τώρα να μην τον καταβροχθίσει.
Γιατί τώρα,είπε,είμαι πάχος κι αδύνατος,αν όμως λίγο περιμένεις,πρόκειται
τ'αφεντικα μου να κάμουν γάμους,τότε κι εγώ πολύ τρώγοντας παχύτερος
θα γίνω,και θα γινω για σένα πιο ευχάριστη τροφη'
Ο λύκος αφού πείστηκε έφυγε.Μετα από μέρες ξαναρχωντας βρήκε πάνω
στη στέγη τον σκύλο να κοιμαται,και στέκοντας κατω σ'αυτον τον καλούσε,
θυμίζοντας του τα συμφωνημενα.
Κι ο σκύλος είπε.'Λυκε,αν από τώρα και στο εξής μπροστά απ'την αγροικια
με δεις να κοιμάμαι,καθόλου μην περιμένεις τους γαμους'
Ο μύθος δηλώνει ότι απ'τους ανθρώπους οι φρονιμοι,όταν από κάτι
που κινδύνευσαν σωθούν,σ'όλη τους τη ζωή απ'αυτο φυλλαγονται.
.
.
Αἰσώπου Μῦθοι
Κύων καὶ μάγειρος
Σκύλος και μαγειρας
Σκύλος πηδώντας μέσα σε μαγειρείο και,καθώς ο μάγειρας απασχολημένος
ήταν,καρδιά αρπάζοντας,έφυγε.
Ο μάγειρας στρέφοντας τα μάτια,όταν τον είδε να φεύγει,είπε.
'Ε κοπριτη,να ξέρεις,όπουδηποτε κι αν πας,θα φυλάξω να σε πιάσω,γιατί
από μένα δεν πήρες καρδιά,άλλα σε μενα καρδια εδωσες'
Ο μύθος δηλώνει ότι πολλές φορές τα παθήματα στους ανθρώπους
μαθήματα γινονται
.
.
Αἰσώπου Μῦθοι
Κύων κωδωνοφορῶν
Σκύλος που κουδούνι φοραει
Σκύλος ύπουλα δάγκωνε.Σ'αυτον το αφεντικό του κουδούνι του κρέμασε,
ώστε να γίνεται φανερός σ'ολους'.
Αυτός το κουδούνι σειωντας στην αγορά αλαζονικά κα καμαρωνε.
Μια γριά σκύλα του'πε.
'Γιατι φαντασιοπληκτεις,αυτό δεν το φοράς ως ένδειξη μεγαλείου,αλλά
προς απόδειξη της κρυμμένης σου κακιας'
Ότι η κενοδοξια των αλλαζονων φανερή είναι δηλώνοντας την κακια
που δεν φαινεται
.
.
Αἰσώπου Μῦθοι
Κύων κοιμώμενος καὶ λύκος
Κύων πρὸ ἐπαύλεώς τινος ἐκάθευδε. Λύκου δ’ ἐπιδραμόντος καὶ βρῶμα μέλλοντος θήσειν αὐτὸν, ἐδεῖτο μὴ νῦν αὐτὸν καταθῦσαι. «Νῦν μὲν γάρ, φησί, λεπτός εἰμι καὶ ἰσχνός· ἂν δὲ μικρὸν ἀναμείνῃς, μέλλουσιν οἱ ἐμοὶ δεσπόται ποιήσειν γάμους, κἀγὼ τηνικαῦτα πολλὰ φαγὼν πιμελέστερος ἔσομαι, καὶ σοὶ ἡδύτερον βρῶμα γενήσομαι.» Ὁ μὲν οὖν λύκος πεισθεὶς ἀπῆλθε· μεθ’ ἡμέρας δ’ ἐπανελθὼν εὗρεν ἄνω ἐπὶ τοῦ δώματος τὸν κύνα καθεύδοντα, καὶ στὰς κάτωθεν πρὸς ἑαυτὸν ἐκάλει, ὑπομιμνῄσκων αὐτὸν τῶν συνθηκῶν. Καὶ ὁ κύων· « Ἀλλ’, ὦ λύκε, εἰ τὸ ἀπὸ τοῦδε πρὸ τῆς ἐπαύλεώς με ἴδοις καθεύδοντα, μηκέτι γάμους ἀναμείνῃς.»
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ φρόνιμοι τῶν α̣νθρώπων, ὅταν περί τι κινδυνεύσαντες σωθῶσι, διὰ βίου τοῦτο φυλάττονται.
.
.
Αἰσώπου Μῦθοι
Κύων καὶ μάγειρος
Κύων εἰσπηδήσας εἰς μαγειρεῖον καὶ, τοῦ μαγείρου ἀσχολουμένου, καρδίαν ἁρπάσας, ἔφυγεν. Ὁ δὲ μάγειρος ἐπιστραφείς, ὡς εἶδεν αὐτὸν φεύγοντα, εῖπεν· «Ὦ οὗτος, ἴσθι ὡς, ὅπουπερ ἂν ᾖς, φυλάξομαί σε· οὐ γὰρ ἀπ’ ἐμοῦ καρδίαν εἴληφας, ἀλλ’ ἐμοὶ καρδίαν ἔδωκας.»
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλάκις τὰ παθήματα τοῖς ἀνθρώποις μαθήματα γίνονται.
.
.
Αἰσώπου Μῦθοι
Κύων κωδωνοφορῶν
Λάθρᾳ κύων ἔδακνε. Τούτῳ δὲ ὁ δεσπότης κώδωνα ἐκρέμασεν, ὥστε πρόδηλον εἶναι τοῖς πᾶσι. Οὗτος δὲ τὸν κώδωνα σείων ἐν τῇ ἀγορᾷ ἠλαζονεύετο. Γραῦς δὲ κύων εἶπεν αὐτῷ· «Τί φαντάζῃ; οὐ δι’ ἀρετὴν τοῦτον φορεῖς, ἀλλὰ δι’ ἔλεγχον τῆς κεκρυμμένης σου κακίας.»
Ὅτι οἱ τῶν ἀλαζόνων κενόδοξοι τρόποι πρόδηλοί εἰσι δηλοῦντες τὴν ἀφανῆ κακίαν
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου