.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ON VINCENT VAN GOGH-ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ
ΒΕΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Vincent Van Gogh-Βενσεντ Βαν Γκογκ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ON VINCENT VAN GOGH-χ.ν.κουβελης
[ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΒΕΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ]
.
ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΣΤΟΝ VINCENT WILLEM van GOGH
σχολιαζοντας το κιτρινο-ο ηλιος μια ωρα στο δυτικο παραθυρο-
εξω τα σταχυα χρυσο κιτρινο-η νυχτα αναψε τα αστερια της με
κιτρινο φως-στο τεχνητο φως του στενομακρου δωματιου ειδε
τη κιτρινη καρεκλα -λιγο αριστερα απο το ξυλινο κρεββατι-πανω
της αναπαυονταν τα ρουχα του-το παντελονι η μπλουζα στη γωνια
της πορτας τα παπουτσια-περασμενη ωρα-γιατι δεν αναπαυεται
η ψυχη του-μια απειρη αγωνια-τι ειναι το χρωμα-υλη η' τιποτα αλλο
ανωτερο;-στο καδρο του τοιχου μια γιαπωνεζικη εσταμπα-το
Κιλιμαντζαρο χιονισμενο κι απο κατω δυναμικο αφρισμενο κυμα-
ενοτητα-αιωνιο και φευγαλεο-το φωτεινο το σκοτεινο-τι εκφραζει
η ζωγραφικη-του-κανενα πινακα δεν πουλησε-πινελιες,ολοι μπορει
να τις κανουν,λενε-γιατι ομως δεν τις κανουν;θα κοιμηθει,κλεινουν
τα ματια του-κιτρινα,συνεχως ,κιτρινα ονειρα-καθε νυχτα,που το
πρωι ξυπνωντας δεν θυμαται-γιατι επιμενουν να θυμουνται τα
ονειρα; -ξυπνησε,ο κιτρινος ηλιος στο ανατολικο παραθυρο-το θυμαται
το σπιτι στην Αρλ-ο καλος αγαθος Πωλ Γκασε ο γιατρος ποζαρει-στροβι-
λισμενες πινελιες χρωματος-κιτρινο κασκετο κιτρινο προσωπο κιτρινα
χερια κιτρινα βιβλια-μεταφυσικο φως-ο φτωχος Βενσεντ-σημερα
27 Ιουλιου 1890-
αυτοπυροβοληθηκε-κιτρινη εκρηξη ουσιας στο τιποτα
.
.
Interaction [on Vincent Van Gogh]
[τα ηλιοτροπια- η δημοπρασια]
Προβηγκια,Αυγουστος,1888,''πολυ ζεστη μερα,απραξια,τα μοντελα
ανεβαλαν τη ποζα'',επαρχια,αγροτικη ζωη,''ο αγροτης δενει,ενα με το
τοπιο'',τρια χρωματα κιτρινο,πρασινο,μπλε,''κιτρινο το ξερο χορτο'',
''πρασινο το φυλλο των θαμνων'',''μπλε ο ουρανος'',βαζο με
12 ηλιοτροπια,''γυριζει προς τον ηλιο στροβιλιζεται'',4 παραλλαγες
με τα ηλιοτροπια
Νεα Υορκη,Μανχαταν,2 Νοεμβριου 2013,21th Century Gallery,
10h at morning,δημοπρασια εργων τεχνης,καταμεστη η αιθουσα απο
πλειοδοτες,βαζο με 12 ηλιοτροπια ,εργο του 1888 του Βαν Γκογκ,τιμη
εκκινησης 10 εκατομυρια δολλαρια,''ακουω Κυριοι τις προσφορες'',
''Εγω'' ακουστηκε μια φωνη και μεσα απο το πληθος των παρευβρι-
σκομενων ξεχωρισε ενας αντρας που προχωρησε προς το μερος που
εκτειθονταν ο πινακας,οι αντρες της ασφαλειας κινητοποιηθηκαν
και ηταν σε ετοιμοτητα για παν ενδεχομενο,ηταν γνωστο και
το γεγονος της εξαφανισης του πινακα το 1948 απο μια εκθεση του
στο Οχαιο,ο κυριος απο μια πλαστικη τσαντα εβγαλε ενα βαζο με
ηλιοτροπια,''βαζο με 12 φυσικα ηλιοτροπια',ειπε,''αυτη ειναι η τιμη
που εγω προσφερω για τον πινακα'',''τη πραγματικοτητα'',συνεχισε,
αφησε το βαζο με τα ηλιοτροπια και γυρισε πισω στη θεση του,εξα-
φανιστηκε μεσα στο πληθος,''τρελος θα ειναι'',ειπε με χαμηλη φωνη
ενας κυριος στη κυρια διπλα του,''ειδες,το προσεξες,πως του ελειπε
το αριστερο αυτι;'',ειπε η κυρια με χαμηλη φωνη,''τι θελετε να πειτε,
πως ηταν ο Βαν Γκογκ;'',σχολιασε ειρωνικα ο κυριος,η κυρια μειδιασε
ελαφρα,''ποιος ξερει; ισως'',ανταπεδωσε την ειρωνια,
ο πινακας κατοχυρωθηκε τελικα για ενα πολυ μεγαλο ποσο σε εναν
γνωστο πολυεκατομυριουχο συλλεκτη.
μετα το τελος της δημοπρασιας κι αφου αδειασε η αιθουσα η καθα-
ριστρια μαζεψε το βαζο με τα ηλιοτροπια και τα πεταξε μεσα σε μια
μπλε σακουλα σκουπιδιων με κιτρινα δεσιματα μαζι με αλλα αχρηστα
.
.
εγω ο Βινσεντ Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
[ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ]
[THOUGHTS ON THE VAN GOGH'S CASE]-c.n.couvelis
I Vincent Van Gogh am not The Vincent Van Gogh
το κιτρινο που εχω στη τσεπη του παντελονιου μου το βγαζω και το κραταω
στα χερια μου.το κοιταζω.το αισθανομαι λαμπερο.ακτινοβολο.το κολλαω
με μια ξαφνικη κινηση στα σταχια.ζωντανευουν φως.
εδω στην Αρλ το φως ειναι διαφορετικο απ'οτι ειναι στην Ελλαδα το φως.
εκει ξαπλωνεις στο χωμα και κοιμασαι.το χωμα εκει ειναι ζεστο.σε ζεσταινει.
ο ουρανος ειναι ενα ακινητο γαλαζιο.το δικο μου γαλαζιο στροβιλιζεται.
εκεινα τα ηλιοτροπια τα ζωγραφισα για τους μελλοντικους εμπορους.
προς πλουτισμο δηλαδη.κατα καποιο τροπο τους απατω.τους αιχμαλωτιζω
σε εναν φαυλο κυκλο.την αλλη μερα αφου σαπισαν τα λουλουδια στο
ανθοδοχειο και μυριζαν απαισια τα πεταξα εξω απ'το παραθυρο στον κηπο.
ο καλος μου ντοκτορ Gachet μου συνεστησε να προσεχω,να φροντιζω τον
εαυτο μου.σημερα νιωθω οργη θυμο και συναμα απελπισια.δεν ξερω τι
φταιει.δεν το θελω.ειμαι φυλακισμενος σε εναν κυκλο.αρχη τελος αρχη.
τι να καταλαβω απο αυτο που βλεπω;το δωματιο η καρεκλα το καδρο στον
τοιχο το παραθυρο ο δρομος εξω τα σπιτια οι ανθρωποι,ποσοι ειδων ανθρωποι
υπαρχουν;το μονοπατι αναμεσα στα οργωμενα χωραφια,τα πουλια στον
αερα ερχονται να τσιμπησουν σπορους,μια αναληψη βλαστησης,η μερα,
η μερα που νυχτωνει,η νυχτα,ο ουρανος πανω ,κατω απ'τους στροβιλισμους
των αστερισμων,αεικινητο τιποτα
σκληρη ,πολυ σκληρη,η ζωη των χωρικων.ανυποφορη.πως την αντεχουν;
πινακα δεν πουλησα,και πειναω,λιγα francs εχω στη τσεπη μου,
κιτρινα
γινομαι καθε μερα,καθε ωρα καθε λεπτο,ξενος προς τον εαυτο μου
τι αλλο μπορει καποιος να κανει;
σιωπη;
η'
ροχαλισμα;
καθως εγω δεν υπαρχω οπως τα πουλια δεν υπαρχουν
κατανοω τον κοσμο σημαινει τον φτυνω
ο κοσμος εχει τους Νομους του εγω τους Αγνοω
εγω ο Βενσεν Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
ειμαι σκυμενος και σκαβω να βρω
le jaune Je ai en la poche de mon pantalon, enlever et tenir
dans mes mains.
Je le regarde
Je le sente glamour.
rayonnement.
Je le colle
avec un mouvement brusque dans le ble.
se réanimer la lumière.
Ici, à Arles lumière est différente
que dans le Grèce la lumière
il allonge dans la sol et se endormirent.
Le sol y est chaud.
en chaleur.
Le ciel est une sans mouvement bleu tourbillonne.
Ces tournesols les peindre pour les marchants futurs.
ce est à dire à l'enrichissement.
Je quelque sorte les trompe
les capture dans un cercle vicieux.
Le lendemain, après avoir pourri fleurs
dans un vase
et sentait mauvais jeté dehors de la fenêtre dans le jardin.
Mon bon docteur Gachet
recommander
Prenez garde, prendre soin de moi.
Aujourd'hui je me sens la fureur la colère et le désespoir encore.
Je ne sais pas quel est le problème.
Je ne veux pas la
Je suis un prisonnier dans un cercle.
commence end commence
que Je comprenez de ce que vous voyez?
la chambre ou le cadre de la chaise dans mur de la fenêtre
de la rue à l'extérieur des maisons du peuple, combien de sortes de gens
le chemin de là
travers un champ labouré,
les oiseaux
en air viennent picorer les graines, une ascension de végétationt, jour,
Le jour commence à faire sombre, la nuit, le ciel au-dessus,
au-dessous tourbillon du constellations,
en infini mouvement rien
dur, très dur, la vie des paysans.
insupportable.
comment résister?
Je
ne pas vendre une table,et Je ai faim, je ai peu francs dans ma poche,
jaune
je serai chaque jour, chaque heure chaque minute,
étranger à moi-même
quoi d'autre que peut-on faire?
silence?
ou
ronflement?
comme je ne exist pas en tant que les oiseaux ne existent pas
comprendre le monde/signifie la cracher
Le monde a ses lois Je ignore ca
Je Vincent Van Gogh ne suis pas la producton Vincent Van Gogh
je suis voûtee
et creuser pour trouver
.
.
ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
σταχυα κιτρινα και περα σπιτι
με κοκκινα κεραμιδια
''ειναι θλιμενη η καρδια μου''
μονος καταμοναχος μεσα σε κηπο
ηλιοτροπιων
.
.
Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
Τι περιμενεις;
να περασει το κιτρινο συννεφο
που;
οπου να'ναι στο μυαλο μου
.
.
Ο Vincent van.Gogh.και η συζητηση.μας για το κιτρινο-χ.ν.κουβελης
οταν οι πατατες τηγανιζονται απο ασπρες γινονται κιτρινες,αυτο ο
Βινσεντ το παρατηρησε την εποχη που συναναστρεφοντον με τους
ταπεινους πατατοεργατες στην Ολλανδια,το 1885 ζωγραφισα τους πα-
τατοφαγους,τωρα ζωγραφιζω τις καρεκλες στο δωματιο μου κιτρινες
εδω στην Αρλ και στους ουρανους τα αστερια στροβιλιζονται κιτρινα,
την εναστρη νυχτα τη ζωγραφισα το 1889,η ζωγραφικη ειναι το χρωμα,
μου ειπε ο Βινσεντ και συνεχισε,και τα σταχια στα σιταροχωραφα μου
ειναι κιτρινα ωριμα για το θερος,το κιτρινο για μενα ειναι ο ηλιος,η ζε-
στασια,η ευτυχια,πηρε με το πινελο κιτρινο χρωμα,οι πρωτες πινελιες
στον λευκο μουσαμα ,με το κιτρινο χρωμα θα κανω το αυτοπορτραιτο
μου,χαμογελασε,μονο μια κοκκινη πινελια θα βαλω στο αυτι,εκει που
η μνημη αιμορραγει,ποσο φοβηθηκε τοτε η καημενη η Ρασελ.γελασε,
σταματησε να μιλαει,ζωγραφιζε,χωρις να με κοιταει τον ακουσα να
μου λεει,η ζωγραφικη να το ξερεις,μην το ξεχνας αυτο ποτε,δεν ειναι
ευκολη υποθεση,σε πολλους εχει σχεση με τη ζωη τους,ειναι το ιδιο
ζωη και ζωγραφικη,σε μενα ισχυει,χθες γυρισα απο την Οβερ-σιρ-Ουαζ,
τελειωσα το πορτραιτο του γιατρου Γκασε,πολυ καλος ανθρωπος ποσο
με καταλαβαινει,τι μερα ειναι σημερα;με ρωτησε,26 Ιουλιου,απαντησα
κοιταζοντας το ρολοι μου,αυριο θα ειναι 27 Ιουλιου,τον ακουσα να ψι-
θυριζει
.
.
ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
GUESS STUDIES ON THE SHOES OF VINCENT VAN GOGH-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
τα παπουτσια τοποθετημενα διπλα-διπλα,κατω απ'το κρεβατι,
ενας ανθρωπος κοιμαται,κουρασμενος μετα τη δουλεια,απο-
γευμα,η' περασμενη νυχτα,οι ισκιοι των πραγματων επιμηκυνον-
ται την ωρα που ειναι να δυσει ο ηλιος,ο υπνος του ανθρωπου δεν
εχει ονειρα,η' εχει ονειρα,λασπωμενο το χωμα,βροχη απ'το
πρωι,ποτε δυνατη,ποτε αδυνατη,τα πνευμονια των παπουτσιων
δυσκολευονται να αναπνευσουν με τοση υγρασια,ο ανθρωπος
τ'ακουει να βηχουν,επειτα σταματουν,φαινεται να ησυχαζουν,μετα
παλι αρχιζουν,ενας αγωνας η ζωη,τα ποδια του,η σαρκα τους,ειναι
ακομα μεσα στα παπουτσια,τα κορδονια ωστοσο λυμενα,μια μικρη
κινηση και βγαινουν,ζεστα,η' κρυα,η λασπη σταδιακα χανει την υγρα-
σια και ξηρενεται,αποκτουν το αναγλυφο της πορειας,απο μια αλλη
αποψη θεασης τα παπουτσια του αποκτουν τα ιδιαιτερα χαραχτηριστι-
κα του ανθρωπου που τα φοραει,ειναι το ιδιο του το προσωπο,το εγω
του,αναδευονται τα παπουτσια μεσα στον υπνο τους,ταυτοχρονα ανα-
δευεται και ο ανθρωπος που κοιμαται στο κρεβατι,αλλαζει πλευρο,ανε-
βαινουν τα παπουτσια στο κρεβατι,μπαινουν στα ποδια,δενουν τα κορ-
δονια,τα ποδια τωρα περπατουν,ο δρομος εχει λακουβες γεματες νερο,η
λασπη μαλακια υποχωρει κατω απο το βαρος των παπουτσιων,απο το βα-
ρος του ανθρωπου,εκεινος παει να ξυπνησει,δεν ξυπναει,συνεχιζει να ερ-
γαζεται,ποιος ξερει τι τυπος ανθρωπου ειναι,της υπαιθρου η' της πολης,
επιστρεφει στο σπιτι του η' απομακρυνεται απο το σπιτι του,
οταν ξυπναει ,πρωι η' μολις νυχτωνει,τα βρισκει να τον περιμενουν υπο-
μονετικα στην ιδια παντα θεση,ο ανθρωπος ειναι οι συνηθειες του ,ειναι
τα πραγματα του,και αντιστροφα,τα πραγματα ειναι οι ανθρωποι που
τα χρησιμοποιουν
.
.
η θλίψη θα διαρκέσει για πάντα[het verdriet zal eeuwig duren]
-ενα γραμμα του Vincent van Gogh-χ.ν.κουβελης
Οβερ-σιρ-Ουαζ Σαββατο 26 Ιουλιου 1890
Auvers-sur-Oise Zaterdag 26 July 1890
Mijn beste vriend
αγαπητε μου φιλε,
σημερα η μερα ειναι ζεστη και πολυ λαμπερη,εχω νοικιασει ενα δωματιο
στο καφενειο Ραβου,περιπλανιεμαι στην εξοχη,τελειωσα,χθες,τον πινακα
με το σιταροχωραφο και τα κορακια,στο Παρισι συναντησα τον μπαρμπα-
Τανγκυ,πολυ χαρηκα που τον ξαναειδα,μου χαρισε χρωματα,με συγκινησε,
ο Τεο εχει πολλα οικονομικα προβληματα αυτη την εποχη,εδω κανω παρεα
με τον ντοκτορ τον γιατρο Πωλ Γκασσε,καλοψυχος ανθρωπος,αλλα μου φαι-
νεται λυπημενος κι ανησυχος,μου λεει συνεχεια να ζωγραφιζω,να μην σταμα-
τησω,θυμαμαι μικρο παιδι στο Zundert μαζευα φωλιες πουλιων,μια απ'αυτες
τη χαρισα στον μικρο αγαπημενο μου Βινσεντ του Τεο,πως αστραψαν απο
χαρα τα ματια του παιδιου,ολα γυρω μου αλλαζουν συνεχεια,σε καθε στιγμη
αλλες φορμες παιρνουν,ισως ειναι επειδη τα δεντρα τα φυτα απο τη φυση τους
εσωτερικα μεταβαλονται,ειναι και το φως που αλλαζει θεση και ενταση και
χρωματισμο,ειναι και η ατμοσφαιρα,ο αερας,που τα κινει,σαν να κυματιζουν,
κι ο ουρανος,αν κοιταξεις καλα,το ξερεις,στοβιλιζεται,σε δινες τα αστερια,αυτο
ειναι πολυ ενδιαφερον,πρεπει να προφθασω να το αποτυπωσω,
αν και φτιάχνω τοπία, υπάρχουν πάντα μέσα τους ίχνη προσώπων.
hoewel ik maak landschappen, er zijn altijd mensen in hun sporen
αυτα ειχα να σου γραψω.
η θλίψη θα διαρκέσει για πάντα.
het verdriet zal eeuwig duren
σε χαιρετω
greet thee
ο Vincent Van Gogh
.
.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
πλημμυριζει ο Ιουνης τα χωραφια,κιτρινα σταχια,
κιτρινος ηλιος κυλαει στους λοφους και το βραδυ
με το φως της λαμπας πανω απ'το ορθογωνιο τραπεζι
στο δωματιο,η ψαθινη καρεκλα ριχνει κιτρινη σκια
στα ξυλα του δαπεδου,απο το παραθυρο ο ουρανος
του απογευματος ,μια μερα ανοιξε κι εκλεισε,
αυριο η επαναληψη,ο γιατρος Γκασε προεβλεψε τη μερα
ζεστη,πρωι,το απογευμα θα επιστρεψει,το πορτρετο δεν
τελειωσε,ενα λουλουδι,ενα κιτρινο βιβλιο να προσθεσει,
απο το παραθυρο ο εναστρος ουρανος,οι δινες,εκεινη
τη μερα η' νυχτα απειλησε να σκοτωσει τον Πωλ,στην Αρλ,
το αριστερο αυτι τον ποναει,η υγρασια,κιτρινη,κοιταζει το
στηθος του,το παρατηρει,η περιοδικη κινηση της αναπνοης,
με τον δειχτη του δεξιου χεριου σχεδιαζει ενα μικρο κυκλο
πανω του,μια τρυπα,θυμαται τη μερα που πουλησε ενα πι-
νακα,το κοκκινο αμπελι,σ'ενα ονειρο,παντα στο Ζουντερτ,
βγαζει με γυμνα χερια απο το χωμα πατατες,πολλες κιτρι-
νες πατατες,απειρες,απο καθε μια φυτρωνει ηλιοτροπιο,
γεμιζει ο τοπος κιτρινο,
.
.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙΣ ΕΣΥ,ΕΣΕΝΑ ΔΕΙΧΝΩ,
Μ'ΕΝΑ ΒΑΖΟ ΜΕ 12 ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ
ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
.
right yellow to win a prostitude woman
is a ingenious idea to loss anything idiot thing
ενα ηλιοτροπιο γυριζει αριστεροστροφα
τις θηλες του στηθους σου,ορυκτα σκοτεινων ορυχειων
εκει τον ειδαμε στην κιτρινη καρεκλα να καθεται ο φτωχος Βικεντιος
δυο χρονια πριν την απειροτητα
glass with roses σε καθρεφτη που εσωτερικα αιωρουνταν ακινητες
πεταλουδες,σε δακτυλο ευθεια εδειξε the head of a peasant λοφου
με ασπρο καπελο ,I,a visitor for insights in this goghian tapestry
Αυτος Orphan Man in enormous eternity closed
εγραψε με charcoal and crayon on cream wove paper
'' η γυναικα με τα χειλη περισπωμενη'' και το ιωτα της μυτης της
με φοξ-τροτ κινησεις,υπολοιπα κοκκεταριας αρχαιας οσο το χορτο
κιτρινο μεσα σε δωματια συλλογισμων
I've seen far him not drawing a garden but εσενα
με κιτρινο καπελο στην πατριδα σου a poor unemployed noone being
με hyperlinks στον Ρεμπραντ
πατατοφαγοι της κιτρινης ιστοριας [ναι,με γιωτα μικρο]
la tristesse durera toujours,Theo
Εγω ο Βαν Γκογκ πουλησα εν ζωη μονο ενα πινακα
το κοκκινο αμπελι
για να πλουτισεις εσυ,εσενα δειχνω,μ'ενα βαζο με 12 ηλιοτροπια
του Van Gogh
.
.
VINCENT VAN GOGH
.
Νυν των Χρωματων
ετσι μιλω για σενα Βικεντιε
.
.
Με ποσο ηλιοτροπιο αιμα Βαν Γκογκ θα ξεπληρωσουμε τα κριματα μας;
.
Με ποσο ηλιοτροπιο αιμα Βαν Γκογκ
θα ξεπληρωσουμε τα κριματα μας;
μεσα σε μια απ'τις παραγκες του κοσμου
τον φιλοξενησαν γυρω απ'το ξυλινο τραπεζι
κατω απ'το φως μιας λαμπας πετρελαιου
η Ελενη ο Κωστας η Φωτεινη η Ευφροσυνη
ο Γιωργος η μικρη Μαρια 7 χρονων
εφαγε απ'τις πατατες που ολη τη μερα μαζευουν
σκυμενοι τη ζωη τους
κι επειτα στο Μποριναζ στα ορυχεια
σκιες αχθος αρουρης
εγω εσυ εμεις
αχρηστοι ανθρωποι
Τους σταματησε εκει και ειδανε την εικονα τους
επειτα με λειψο αυτι αφουγκραστηκε
στην εναστρη νυχτα και
τους καρφιτσωσε αστερισμους σ'ελικοειδη κινηση
εναν-εναν στην ακριβη θεση του
χειμωνα ανοιξη
θερος φθινοπωρο
σε κηπο ηλιοτροπιων εβλεπε το δωματιο στην Αρλ
στο τραπεζι με το κιτρινο τραπεζομαντηλο
το φρεσκο γραμμα του Τεο,
ο Βιντσεντ αιωρειται στην αιωνιοτητα 3 μμ
27 Ιουλιου η ακριβης ημερομηνια
μια μερα στην Αρλ:κιτρινοι χαμηλοι λοφοι,
πουλια στον αερα,φυσαει ελαφρα απο τα δυτικα,
τα κυπαρισσια λυγιζουν,
τοτε ταισε τη μερα πηλινο χρωμα
και χορτασε
Κατα τον Πωλ Γκασε η σημερινη μας ενδεια
να οφειλεται στα ηλιοτροπια του
Πως αποφασισα να γραψω για τον φιλο μου Βικεντιο,
μηπως ν'αναφερω εμμεσως τον ευγενη Κωστα Καρυωτακη
η' τον μαστορα αρχιτεκτονα Αρη Κωνσταντινιδη
η' εκεινον τον ευπατριδη πολιτη Νικο Πουλαντζα
ωρα γης.αιωνιοτητα-
.
.
.
Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Het verdriet zal eeuwig duren.
Η θλιψη θα διαρκεσει για παντα-χ.ν.κουβελης
Η Sien στο πατωμα διπλωμενη πονουσε το στομαχι της απο το πρωι .την εβλεπε να
σφιγγει τα χειλη της να μην φωναξει.η αναπνοη της βαρεια.ακουγε την βουβη θλιψη
της.ηθελε να την πλησιασει ν'αγγιξει με συμπονια το βλογιοκομενο προσωπο της.να
το χαιδεψει τρυφερα.μια νεα γυναικα τριανταδυο χρονων εγκυος με μια πενταχρονη
κορη μονη ερημη περιπλανιονταν στους σκοτεινους δρομους της Χαγης.το ποτο το
αφροδισιο.η τρελλα.η εγκαταλειψη.την μαζεψε.ποσο μοιαζανε.αυτος κι η Σιεν του
.οσο βραδιαζε το κιτρινο επικρατουσε στο δωματιο.η αδεια καρεκλα.η γιαπωνεζικη
εσταμπα στη κορνιζα.το στροβιλωδες κοκκινο.στους τοιχους.στο ταβανι.οι πινελιες
στη μυτη.στα μαγουλα η σαρκα του χρωματος.κραυγη ενος ανθρωπου.μιας γυναικας
με αρχεγονη μασκα.απ'αυτες που συνειθανε να φορανε οι γυναικες της Αβινιον οταν
στηνονται μπροστα στις πορτες των σπιτιων τη νυχτα.στο Σεν Ρεμι εκανε τη προσω-
πογραφια ενος ασθενους στο νοσοκομειο.τα ματια το ακανονιστο σχεδιασμενο στο-
μα η φωνη του μυαλου.δυσνοητος κοσμος.ιχνη ανθρωπων.θυμαται πως αντεδρασε
η καημενη η Ρειτσελ οταν ορμησε σπιτι της και της προσφερε το κομμενο αυτι του.
ουτε τρομος ουτε περιεργεια.γυρισε στο σπιτι κι αποκοιμηθηκε στη πλημμυρα του
κοκκινου χρωματος.δεν ηξερε. η σφαιρα θα σφηνωθει στην Αρλ.με την καλη του
Σιεν περασε τις πιο ευτυχισμενες μερες της ζωης του.πολυ αναστατωμενος ο ταυρος
μεσα του.σε αναταραχη turbulence.η Σιεν αποκοιμηθηκε αποκαμωμενη στο πατωμα.
εξαντλημενη.η φουσκωμενη κοιλια της ανεβοκατεβαινει με την αναπνοη της.Sorrow.
ποσο ομορφη ηταν.οπως ελαφρο αερακι στα ηλιοτροπια..δεν την ξυπνησε.πηρε μια
κουβερτα και την σκεπασε.εκλεισε τα ματια.ξανα αλλη μια φορα ειδε το 1882 το
κιτρινο σιταροχωραφο με τα κορακια το 1890.δεν φοβηθηκε.ενιωθε ανακουφιση.
γαληνη.καμια θλιψη στο μικρο κι ασημαντο Ζουντερτ.27 Ιουλιου Κυριακη αυτοπρο-
σωπογραφια με ακρωτηριασμενο αυτι. ''Αυτον τον πινακα" εγραψε σε σημειωμα
που αφησε στο κιτρινο δωματιο του και το βρηκε ο δοκτορ Γκασε " να τον δωσουν
στον χρωματοεμπορα τον καλο μου μπαρμπα Τανγκι".
.
Vincent Van Gogh-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ-χ.ν.κουβελης
NOTES OF VINCENT VAN GOGH-c.n.couvelis
στο κιτρινο δωματιο εδω στην Αρλ,στη ψαθινη καρεκλα διπλα τα παπουτσια που μου
χαρισε ενας ανθρακωρυχος,του εκανα το πορτραιτο,ηθελε χρωματα γης,το φως στο
μετωπο,στη γραμμη της μυτης,λιποσαρκος ανθρωπος,πρεπει,αν θελω να μαθω ανατομια,
να τον βρω και να τον ξαναζωγραφισω,σημερα δεν εφαγα τιποτα,καθισα ακινητος στο
κρεβατι να σκεφτω,δεν φοβαμαι την ανεχεια,την ανεχεια του μυαλου φοβαμαι,πρεπει
οπωσδηποτε να προμηθευτω γκραβουρες του Ρεμπραντ,θα γραψω στον Τεο να μου
στειλει,οι χωρικοι πυροβολανε τα πουλια να τα διωξουν απ'τα σπαρμενα χωραφια,
τους ακουω, γεμιζει ο ουρανος απ'αυτα,και στροβιλιζουν πανω απ'τα κιτρινα σταχυα,
η Σιεν δεν γυρισε,ανησυχω,η καημενη ειναι αρρωστη και με το παιδι στη κοιλια,αν ενας
ανθρωπος δεν θελει να σωθει,κανεις δεν μπορει να τον σωσει,φοβαμαι μην επαθε κατι
κακο,καθε μερα παιρνω τα δρομακια μεσα στα χωραφια και παρατηρω το τοπιο,στις
εικονες που κανω βαζω,πιο πολυ,δικα μου χρωματα,μου φαινονται πιο αληθινα,πιο
πραγματικα,ενα κιτρινο διπλα σ'ενα γαλαζιο διπλα σ'ενα πρασινο,βλεπω το φως
τους,απο'κει ειναι αυτα τα ηλιοτροπια στο βαζο πανω στο γαλαζιο τραπεζι,θα τα στειλω
στον Τεο,μηπως μπορεσει και τα πουλησει,μου ερχεται μια μυρωδια απο τηγανισμενες
πατατες,χθες τελειωσα το μυθιστορημα του Ζολα La Joie de vivre,τριτη φορα που το
διαβαζω,θυμωνω παρα πολυ οταν σκεφτομαι πως τον Πωλ τον ενοιαζε μονο να αναδει-
χθει και να ξεφυγει απ'τη πεινα και τις αρρωστειες του,προλαβε κι εφυγε,εκεινη τη βραδυα
κοιμηθηκε σε ξενοδοχειο,το αυτι το παρεδωσα σ'εκεινη τη γυναικα,γιατι,επιτελους,δεν
γυριζει η Σιεν;δεν θελω να μεινω μονος μου
.
.
.
flowers-homage to Vincent Van Gogh-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
to Vincent Van Gogh-χ.ν.κουβελης
the bee in flower's circles
κιτρινης κοκκινης λευκης συμμετριας
flights
ηλιου σε βαθος
deeper in sun
light
.
.
.
Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Vincent van Gogh Museum-χ.ν.κουβελης
είχε μία εμμονη με τον Βαν Γκογκ,ηταν πάμπλουτος μεγιστάνας με επιχειρήσεις και στις
πέντε ηπείρους,κάλεσε στο γραφείο του έναν έμπειρο αρχιτέκτονα και του ανεθεσε την
ανέγερση ενός ουρανοξύστη 600 μ ύψους,την τελευταία λέξη του μοντέρνου,ηθελε ένα
μουσείο του Βαν Γκογκ,το απόλυτο μουσείο,οπου να περιέχει πινακες του,ολους,γνησιους
και πλαστους,βιβλια,μελετες,βιντεα,οτιδηποτε έχει σχεση με τον βαν Γκογκ,όταν ο
ουρανοξύστης τελειωσε,ενα κυριολεκτικά εντυπωσιακό μοντέρνο κατασκεύασμα,το
απόλυτο μουσείο του Βαν Γκογκ ,το άφησε άδειο και έτσι το έκλεισε,μαλιστα
απαγορεύτηκε αυστηρά ή είσοδος σ'αυτο σε οποιονδήποτε και σ'αυτον τον ίδιο ακόμα,οι
κάτοικοι της μεγαλούπολης και τα εκατομύρια των επισκεπτων της
.
.
.
Vincent van Gogh - c. n. couvelis χ.ν.κουβελης
The Sien's Case of Vincent Van Gogh-c.n.couvelis
Η περίπτωση της Σιεν του Βινσεντ βαν Γκογκ-χ. ν. κουβελης
στο άσυλο της Σαιν Ρεμυ, "στην Αρλ είχα ένα κίτρινο δωμάτιο, πάνω από το κρεββάτι
μια κινεζική ένσταμπα, είχα γυρίσει από την καθημερινή μου επίσκεψη στον δοκτορα
Γκασε, βρήκα τη Σιεν στη καρέκλα, αδυνατισμενη, τη ρώτησα που έλειπε τόσες μέρες,
εκλαιγε, μου είπε πως έχασε το παιδί, κινδυνεψε να πεθάνει, από σηψαιμια που της
προκάλεσε η αποβολή, ήρθε η αστυνομία, την ανεκριναν για πορνεια αλητεία κι αλκο-
ολισμο, με κοίταξε,τα μάτια της διεσταλμενα από τη πείνα και την αϋπνία, μαύροι
κύκλοι, "η λύπη δεν θα περάσει ποτε", μου είπε με σιγανη φωνή που ετρεμε, la sorrow,
"εκεί στο σανατοριο στο διπλανό κρεββάτι ήταν μια γυναίκα, μου ειπε πως ήταν από το
Μποριναζ και σε γνώριζε, ο άντρας της παραλυτος, έχασε το'να του πόδι όταν πλακωθηκε
στο ορυχειο",θυμήθηκα το Μποριναζ και τους ανθρωπους του και σφιχτηκε η καρδιά μου,
" να δω τ'αυτι σου, τι έπαθες;", το'πιάσε, σαν να το χαιδευε,απαλά, '' λείπει κομματι", την
έπιασε κρίση, εκλαιγε με λυγμους, "τι σου κάνανε; ποιος;," κανείς, εγώ μόνος μου " της
είπα," ησυχασε, δεν είναι τίποτα "," δεν έπρεπε να σ'αφησω μόνο σου, που'μουνα εγώ; ",
" γύριζα " της είπα" όλα τα σπίτια, ρωτούσα για σένα, δεν σε βρηκα", νυχτωνε, τ'αστερια στροβιλιζονταν στον ουρανό,η εναστρη νυχτα,"μια μικρή ασημαντη στιγμή στην αιωνιότητα
η μικρή μου Σιεν" σκέφτηκα, πήρα μια κουβέρτα και την σκεπασα, "σήμερα εστειλε χρήμα-
τα ο Τεο, πουλησα και τον πίνακα το κόκκινο αμπέλι, μπορείς να μείνεις εδώ όσο θέλεις,
κανείς δεν θα σε πειράξει", ήταν πολύ ζεστη μέρα η 27 Ιουλίου εδώ στην Οβερ συρ Ουαζ
κι η Σιεν κρυωνε στο στήθος πάνω απ'τη κοιλια"
.
.
.
My own van Gogh-ism - c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
My own friend Vincent van Gogh is saying-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ο φίλος μου Vincent is saying:
-συχνα σκέφτομαι πως η νύχτα είναι πολυ πιο ζωντανή και πολυ πιο πλούσια χρωματικά
από τη μέρα
-ονειρευομαι τον πίνακα και μετά ζωγραφίζω το όνειρο μου
-δεν υπάρχει γαλάζιο χωρίς κίτρινο και πορτοκαλι
-αισθανομαι πως δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινά καλλιτεχνικό από το να αγαπάς τους
ανθρωπους
-απο τη μεριά μου δεν γνωρίζω τίποτα με κάποια βεβαιότητα,αλλά η θέαση των αστεριών
με κάνει να ονειρευομαι
-οι ψαράδες γνωρίζουν πως η θάλασσα είναι επικίνδυνη και η θύελλα τρομερή,αλλά αυτοί
δεν βρίσκουν ποτέ αυτους τους κινδύνους επαρκείς λόγους για να παραμείνουν στη στερια
-οταν εχω μία φοβερή ανάγκη,θα πω τη λέξη,της θρησκείας,τότε βγαίνω έξω και ζωγραφί-
ζω τ'αστερια
- ο τρόπος να γνωρίσεις τη ζωή είναι ν'αγαπας πολλα πραγματα
-οι ζωγραφιες έχουν μία ζωή δικη τους που προέρχεται από τη ψυχή του ζωγραφου
-η ζωγραφική είναι μία πίστη,κι αυτό επιβάλει το καθήκον να μην υπολογιζεις τη κοινή γνωμη
-βλεπω σχέδια και εικόνες στις πιο φτωχές καλύβες και στις πιο βρώμικες γωνιες
-ειμαι ακόμα μακρυά να είμαι από ότι εγώ θέλω να είμαι,αλλά με τη βοήθεια του θεού θα
το επιτυχω
-αν ακούς μια φωνή μέσα σου να λέει ' εσύ δεν μπορεις να ζωγραφισεις',τότε μ'ολα τα
μεσα ζωγράφισε κι εκείνη η φωνή θα σιωπησει
-μην σβήνεται την έμπνευση και τη φαντασία σας,μην γίνεστε σκλάβοι του μοντέλου σας
-οτι είναι το χρώμα σε μία εικόνα,είναι ο ενθουσιασμός στη ζωή
-θσυμασε τόσα πολλά όσα μπορείς,οι πιο πολλοι άνθρωποι δεν θαυμάζουν αρκετα
-ακομη και η γνώση της πτώσης μου δεν μπορεί να με κρατήσει από το να κάνω λάθη.
Μονο όταν πέφτω μπορώ να ξανασηκωθω
-τι θα ήταν η ζωή αν δεν είχαμε καθόλου κουράγιο να προσπαθήσουμε οτιδήποτε;
-αν δεν έχεις ένα σκύλο,τουλάχιστον έναν,δεν υπάρχει απαραίτητα κάτι λάθος με σένα,
αλλά εκει μπορεί να υπάρχει κάτι λάθος με τη ζωή σου
-εβαλα τη καρδιά και τη ψυχή μου μέσα στο έργο μου κι έχω χάσει το μυαλό μου στη
πορεια
-δεν είναι η γλώσσα των ζωγράφων αλλά η γλώσσα της φύσης που θα πρέπει ένας ν'ακου-
σει,το αίσθημα για τα πράγματα τα ίδια,για τη πραγματικότητα είναι πιο σπουδαίο παρά
το αίσθημα για τις εικονες
-μια καλη εικόνα είναι ισοδύναμη σε μια καλή πραξη
-ενας πρέπει να εργάζεται και να τολμά αν θέλει πραγματικά να ζεί
-αυτοι οι Ολλανδοί ζωγράφοι δεν έχουν σχεδόν καμία φαντασία η ' ενόραση, αλλ'ομως η
καλή τους αίσθηση και η επιστημονικη τους γνώση ήταν τεραστια
-εχω τη φύση και τη τέχνη και τη ποίηση,κι αν εκείνο δεν είναι αρκετό,τότε τι είναι αρκετό;
-η κανονικότητα είναι ένας πλακοστρωμενος δρόμος,άνετος να περπατήσεις,αλλά κανένα
λουλούδι δεν αναπτύσεται πανω του
-η τέχνη είναι να παρηγορεί εκείνους που είναι διασπασμένοι από τη ζωη
-το κοιταγμα των πραγμάτων για περισσότερο χρονο σε ωριμάζει και σου δίνει ένα βαθύ-
τερο νοημα
-υπερτονισε το ουσιαστικό,άφησε το προφανες αοριστο
- η επιτυχία είναι μερικές φορές το αποτέλεσμα μιας ολόκληρης σειράς αποτυχιων
-αν είμαι άξιος για καθετι αργότερα,είμαι άξιος για κάτι τώρα.Γιατι το στάρι είναι στάρι
ακόμη κι αν οι άνθρωποι νομιζουν πως είναι ένα χόρτο στην αρχη
-ειναι κριμα ότι,καθώς ενας σταδιακά κερδίζει εμπειρία,χανει τη νεότητα του
-θελω ν'αγγιξω τους ανθρώπους με την τέχνη μου,θέλω αυτοί να πουν "αυτός αισθάνεται
βαθειά,αυτός αισθάνεται τρυφερα"
-παντοτε κάνω ότι δεν μπορώ να κάνω ακόμη,με τη πρόθεση να μάθω πώς να το κανω
-αλλα για την υγεία κάποιου καθώς λες,είναι πολύ απαραίτητο να εργαστείς στον κήπο και
να βλέπεις τα λουλούδια να μεγαλωνουν
-με το διάβασμα των βιβλίων είναι το ίδιο όπως με το κοιταγμα των εικόνων,κάποιος πρέ-
πει,χωρίς αμφιβολία,χωρίς δισταγμο,με σιγουριά,να θαυμάσει αυτό που είναι ομορφο
-μια μεγάλη φωτιά καίει μέσα μου ,αλλά κανένας δεν σταματά να ζεσταθεί σ'αυτη, κι οι
περαστικοί βλέπουν μόνο μια τουφα καπνου
-νομιζω ότι το'χω ακόμα αυτό στη καρδιά μου κάποια μέρα να ζωγραφίσω ένα βιβλιοπω-
λείο με την προσωψη κίτρινη και πορφυρή το βραδυ...σαν ένα φώς στη μέση του σκοτα-
διού
-εγω δεν θα'χα ακριβώς διαλέξει τη τρέλα αν είχε υπάρξει κάποια εκλογή,αλλά μιας και
τέτοιο πράγμα σ'εχει αρπάξει δεν μπορείς ευκολα να απαλλαχτείς απ'αυτο
-ειναι καλό ν'αγαπας πολλα πραγματα γιατί μέσα εκεί βρίσκεται η αληθινη δύναμη,κι
οποιοσδήποτε αγαπά πολύ καταφέρνει πολλα,και μπορεί να εκπληρώσει πολλά,κι ότι είναι
καμωμένο είναι καλα καμωμενο
-υπαρχει ειρήνη ακόμη και στη θυελλα
-τον μόνο χρόνο που αισθάνομαι ζωντανός είναι όταν ζωγραφιζω
-επιθυμω να με δεχτούν όπως ειμαι
-ξοδευουμε ολόκληρη τη ζωή μας στην ασυνείδητη άσκηση της τέχνης να εκφράζουμε τις
σκέψεις μας με τη βοήθεια των λέξεων
-να υποφερουμε χωρίς παράπονο είναι το μόνο μάθημα πού πρέπει να μάθουμε σ'αυτη τη
ζωή
-δεν μπορω ν'αλλαξω το γεγονός ότι οι ζωγραφικές μου δεν πουλιούνται,όμως θα έρθει ο
καιρός όταν οι άνθρωποι θα αναγνωρίσουν ότι αυτες αξίζουν πιο πολύ από τη τιμή των
μπογιων που χρησιμοποιουνται στην εικονα
-εκεινοι που ονειρεύονται τη μέρα είναι γνωστες πολλών πραγμάτων τα οποία διαφεύγουν
από εκείνους που ονειρευονται μόνο τη νυχτα
-προσπαθω ολοένα και περισσότερο να είμαι ο εαυτός μου,φροντίζοντας σχετικά λίγο αν
οι άνθρωποι εγκρίνουν η' απορριπτουν
-αναζητω,αγωνιζομαι,είμαι μέσα σ'αυτο μ'ολοκληρη τη καρδιά μου
-αν αγαπάς αληθινά τη φύση,θα βρεις την ομορφιά παντου
Στις 27 Ιουλίου το 1890 ο φίλος μου Vincent van Gogh πραγματοποίησε τις επιθυμίες του
Η θλιψη θα διαρκέσει για παντα
Ειπε
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ON VINCENT VAN GOGH-ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ
ΒΕΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Vincent Van Gogh-Βενσεντ Βαν Γκογκ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ON VINCENT VAN GOGH-χ.ν.κουβελης
[ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΒΕΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ]
.
ΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΣΤΟΝ VINCENT WILLEM van GOGH
σχολιαζοντας το κιτρινο-ο ηλιος μια ωρα στο δυτικο παραθυρο-
εξω τα σταχυα χρυσο κιτρινο-η νυχτα αναψε τα αστερια της με
κιτρινο φως-στο τεχνητο φως του στενομακρου δωματιου ειδε
τη κιτρινη καρεκλα -λιγο αριστερα απο το ξυλινο κρεββατι-πανω
της αναπαυονταν τα ρουχα του-το παντελονι η μπλουζα στη γωνια
της πορτας τα παπουτσια-περασμενη ωρα-γιατι δεν αναπαυεται
η ψυχη του-μια απειρη αγωνια-τι ειναι το χρωμα-υλη η' τιποτα αλλο
ανωτερο;-στο καδρο του τοιχου μια γιαπωνεζικη εσταμπα-το
Κιλιμαντζαρο χιονισμενο κι απο κατω δυναμικο αφρισμενο κυμα-
ενοτητα-αιωνιο και φευγαλεο-το φωτεινο το σκοτεινο-τι εκφραζει
η ζωγραφικη-του-κανενα πινακα δεν πουλησε-πινελιες,ολοι μπορει
να τις κανουν,λενε-γιατι ομως δεν τις κανουν;θα κοιμηθει,κλεινουν
τα ματια του-κιτρινα,συνεχως ,κιτρινα ονειρα-καθε νυχτα,που το
πρωι ξυπνωντας δεν θυμαται-γιατι επιμενουν να θυμουνται τα
ονειρα; -ξυπνησε,ο κιτρινος ηλιος στο ανατολικο παραθυρο-το θυμαται
το σπιτι στην Αρλ-ο καλος αγαθος Πωλ Γκασε ο γιατρος ποζαρει-στροβι-
λισμενες πινελιες χρωματος-κιτρινο κασκετο κιτρινο προσωπο κιτρινα
χερια κιτρινα βιβλια-μεταφυσικο φως-ο φτωχος Βενσεντ-σημερα
27 Ιουλιου 1890-
αυτοπυροβοληθηκε-κιτρινη εκρηξη ουσιας στο τιποτα
.
.
Interaction [on Vincent Van Gogh]
[τα ηλιοτροπια- η δημοπρασια]
Προβηγκια,Αυγουστος,1888,''πολυ ζεστη μερα,απραξια,τα μοντελα
ανεβαλαν τη ποζα'',επαρχια,αγροτικη ζωη,''ο αγροτης δενει,ενα με το
τοπιο'',τρια χρωματα κιτρινο,πρασινο,μπλε,''κιτρινο το ξερο χορτο'',
''πρασινο το φυλλο των θαμνων'',''μπλε ο ουρανος'',βαζο με
12 ηλιοτροπια,''γυριζει προς τον ηλιο στροβιλιζεται'',4 παραλλαγες
με τα ηλιοτροπια
Νεα Υορκη,Μανχαταν,2 Νοεμβριου 2013,21th Century Gallery,
10h at morning,δημοπρασια εργων τεχνης,καταμεστη η αιθουσα απο
πλειοδοτες,βαζο με 12 ηλιοτροπια ,εργο του 1888 του Βαν Γκογκ,τιμη
εκκινησης 10 εκατομυρια δολλαρια,''ακουω Κυριοι τις προσφορες'',
''Εγω'' ακουστηκε μια φωνη και μεσα απο το πληθος των παρευβρι-
σκομενων ξεχωρισε ενας αντρας που προχωρησε προς το μερος που
εκτειθονταν ο πινακας,οι αντρες της ασφαλειας κινητοποιηθηκαν
και ηταν σε ετοιμοτητα για παν ενδεχομενο,ηταν γνωστο και
το γεγονος της εξαφανισης του πινακα το 1948 απο μια εκθεση του
στο Οχαιο,ο κυριος απο μια πλαστικη τσαντα εβγαλε ενα βαζο με
ηλιοτροπια,''βαζο με 12 φυσικα ηλιοτροπια',ειπε,''αυτη ειναι η τιμη
που εγω προσφερω για τον πινακα'',''τη πραγματικοτητα'',συνεχισε,
αφησε το βαζο με τα ηλιοτροπια και γυρισε πισω στη θεση του,εξα-
φανιστηκε μεσα στο πληθος,''τρελος θα ειναι'',ειπε με χαμηλη φωνη
ενας κυριος στη κυρια διπλα του,''ειδες,το προσεξες,πως του ελειπε
το αριστερο αυτι;'',ειπε η κυρια με χαμηλη φωνη,''τι θελετε να πειτε,
πως ηταν ο Βαν Γκογκ;'',σχολιασε ειρωνικα ο κυριος,η κυρια μειδιασε
ελαφρα,''ποιος ξερει; ισως'',ανταπεδωσε την ειρωνια,
ο πινακας κατοχυρωθηκε τελικα για ενα πολυ μεγαλο ποσο σε εναν
γνωστο πολυεκατομυριουχο συλλεκτη.
μετα το τελος της δημοπρασιας κι αφου αδειασε η αιθουσα η καθα-
ριστρια μαζεψε το βαζο με τα ηλιοτροπια και τα πεταξε μεσα σε μια
μπλε σακουλα σκουπιδιων με κιτρινα δεσιματα μαζι με αλλα αχρηστα
.
.
εγω ο Βινσεντ Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
[ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ]
[THOUGHTS ON THE VAN GOGH'S CASE]-c.n.couvelis
I Vincent Van Gogh am not The Vincent Van Gogh
το κιτρινο που εχω στη τσεπη του παντελονιου μου το βγαζω και το κραταω
στα χερια μου.το κοιταζω.το αισθανομαι λαμπερο.ακτινοβολο.το κολλαω
με μια ξαφνικη κινηση στα σταχια.ζωντανευουν φως.
εδω στην Αρλ το φως ειναι διαφορετικο απ'οτι ειναι στην Ελλαδα το φως.
εκει ξαπλωνεις στο χωμα και κοιμασαι.το χωμα εκει ειναι ζεστο.σε ζεσταινει.
ο ουρανος ειναι ενα ακινητο γαλαζιο.το δικο μου γαλαζιο στροβιλιζεται.
εκεινα τα ηλιοτροπια τα ζωγραφισα για τους μελλοντικους εμπορους.
προς πλουτισμο δηλαδη.κατα καποιο τροπο τους απατω.τους αιχμαλωτιζω
σε εναν φαυλο κυκλο.την αλλη μερα αφου σαπισαν τα λουλουδια στο
ανθοδοχειο και μυριζαν απαισια τα πεταξα εξω απ'το παραθυρο στον κηπο.
ο καλος μου ντοκτορ Gachet μου συνεστησε να προσεχω,να φροντιζω τον
εαυτο μου.σημερα νιωθω οργη θυμο και συναμα απελπισια.δεν ξερω τι
φταιει.δεν το θελω.ειμαι φυλακισμενος σε εναν κυκλο.αρχη τελος αρχη.
τι να καταλαβω απο αυτο που βλεπω;το δωματιο η καρεκλα το καδρο στον
τοιχο το παραθυρο ο δρομος εξω τα σπιτια οι ανθρωποι,ποσοι ειδων ανθρωποι
υπαρχουν;το μονοπατι αναμεσα στα οργωμενα χωραφια,τα πουλια στον
αερα ερχονται να τσιμπησουν σπορους,μια αναληψη βλαστησης,η μερα,
η μερα που νυχτωνει,η νυχτα,ο ουρανος πανω ,κατω απ'τους στροβιλισμους
των αστερισμων,αεικινητο τιποτα
σκληρη ,πολυ σκληρη,η ζωη των χωρικων.ανυποφορη.πως την αντεχουν;
πινακα δεν πουλησα,και πειναω,λιγα francs εχω στη τσεπη μου,
κιτρινα
γινομαι καθε μερα,καθε ωρα καθε λεπτο,ξενος προς τον εαυτο μου
τι αλλο μπορει καποιος να κανει;
σιωπη;
η'
ροχαλισμα;
καθως εγω δεν υπαρχω οπως τα πουλια δεν υπαρχουν
κατανοω τον κοσμο σημαινει τον φτυνω
ο κοσμος εχει τους Νομους του εγω τους Αγνοω
εγω ο Βενσεν Βαν Γκογκ δεν ειμαι ο Vincent Van Gogh
ειμαι σκυμενος και σκαβω να βρω
le jaune Je ai en la poche de mon pantalon, enlever et tenir
dans mes mains.
Je le regarde
Je le sente glamour.
rayonnement.
Je le colle
avec un mouvement brusque dans le ble.
se réanimer la lumière.
Ici, à Arles lumière est différente
que dans le Grèce la lumière
il allonge dans la sol et se endormirent.
Le sol y est chaud.
en chaleur.
Le ciel est une sans mouvement bleu tourbillonne.
Ces tournesols les peindre pour les marchants futurs.
ce est à dire à l'enrichissement.
Je quelque sorte les trompe
les capture dans un cercle vicieux.
Le lendemain, après avoir pourri fleurs
dans un vase
et sentait mauvais jeté dehors de la fenêtre dans le jardin.
Mon bon docteur Gachet
recommander
Prenez garde, prendre soin de moi.
Aujourd'hui je me sens la fureur la colère et le désespoir encore.
Je ne sais pas quel est le problème.
Je ne veux pas la
Je suis un prisonnier dans un cercle.
commence end commence
que Je comprenez de ce que vous voyez?
la chambre ou le cadre de la chaise dans mur de la fenêtre
de la rue à l'extérieur des maisons du peuple, combien de sortes de gens
le chemin de là
travers un champ labouré,
les oiseaux
en air viennent picorer les graines, une ascension de végétationt, jour,
Le jour commence à faire sombre, la nuit, le ciel au-dessus,
au-dessous tourbillon du constellations,
en infini mouvement rien
dur, très dur, la vie des paysans.
insupportable.
comment résister?
Je
ne pas vendre une table,et Je ai faim, je ai peu francs dans ma poche,
jaune
je serai chaque jour, chaque heure chaque minute,
étranger à moi-même
quoi d'autre que peut-on faire?
silence?
ou
ronflement?
comme je ne exist pas en tant que les oiseaux ne existent pas
comprendre le monde/signifie la cracher
Le monde a ses lois Je ignore ca
Je Vincent Van Gogh ne suis pas la producton Vincent Van Gogh
je suis voûtee
et creuser pour trouver
.
.
ΣΤΟ ΚΙΤΡΙΝΟ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
σταχυα κιτρινα και περα σπιτι
με κοκκινα κεραμιδια
''ειναι θλιμενη η καρδια μου''
μονος καταμοναχος μεσα σε κηπο
ηλιοτροπιων
.
.
Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
Τι περιμενεις;
να περασει το κιτρινο συννεφο
που;
οπου να'ναι στο μυαλο μου
.
.
Ο Vincent van.Gogh.και η συζητηση.μας για το κιτρινο-χ.ν.κουβελης
οταν οι πατατες τηγανιζονται απο ασπρες γινονται κιτρινες,αυτο ο
Βινσεντ το παρατηρησε την εποχη που συναναστρεφοντον με τους
ταπεινους πατατοεργατες στην Ολλανδια,το 1885 ζωγραφισα τους πα-
τατοφαγους,τωρα ζωγραφιζω τις καρεκλες στο δωματιο μου κιτρινες
εδω στην Αρλ και στους ουρανους τα αστερια στροβιλιζονται κιτρινα,
την εναστρη νυχτα τη ζωγραφισα το 1889,η ζωγραφικη ειναι το χρωμα,
μου ειπε ο Βινσεντ και συνεχισε,και τα σταχια στα σιταροχωραφα μου
ειναι κιτρινα ωριμα για το θερος,το κιτρινο για μενα ειναι ο ηλιος,η ζε-
στασια,η ευτυχια,πηρε με το πινελο κιτρινο χρωμα,οι πρωτες πινελιες
στον λευκο μουσαμα ,με το κιτρινο χρωμα θα κανω το αυτοπορτραιτο
μου,χαμογελασε,μονο μια κοκκινη πινελια θα βαλω στο αυτι,εκει που
η μνημη αιμορραγει,ποσο φοβηθηκε τοτε η καημενη η Ρασελ.γελασε,
σταματησε να μιλαει,ζωγραφιζε,χωρις να με κοιταει τον ακουσα να
μου λεει,η ζωγραφικη να το ξερεις,μην το ξεχνας αυτο ποτε,δεν ειναι
ευκολη υποθεση,σε πολλους εχει σχεση με τη ζωη τους,ειναι το ιδιο
ζωη και ζωγραφικη,σε μενα ισχυει,χθες γυρισα απο την Οβερ-σιρ-Ουαζ,
τελειωσα το πορτραιτο του γιατρου Γκασε,πολυ καλος ανθρωπος ποσο
με καταλαβαινει,τι μερα ειναι σημερα;με ρωτησε,26 Ιουλιου,απαντησα
κοιταζοντας το ρολοι μου,αυριο θα ειναι 27 Ιουλιου,τον ακουσα να ψι-
θυριζει
.
.
ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΟΥ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
GUESS STUDIES ON THE SHOES OF VINCENT VAN GOGH-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
τα παπουτσια τοποθετημενα διπλα-διπλα,κατω απ'το κρεβατι,
ενας ανθρωπος κοιμαται,κουρασμενος μετα τη δουλεια,απο-
γευμα,η' περασμενη νυχτα,οι ισκιοι των πραγματων επιμηκυνον-
ται την ωρα που ειναι να δυσει ο ηλιος,ο υπνος του ανθρωπου δεν
εχει ονειρα,η' εχει ονειρα,λασπωμενο το χωμα,βροχη απ'το
πρωι,ποτε δυνατη,ποτε αδυνατη,τα πνευμονια των παπουτσιων
δυσκολευονται να αναπνευσουν με τοση υγρασια,ο ανθρωπος
τ'ακουει να βηχουν,επειτα σταματουν,φαινεται να ησυχαζουν,μετα
παλι αρχιζουν,ενας αγωνας η ζωη,τα ποδια του,η σαρκα τους,ειναι
ακομα μεσα στα παπουτσια,τα κορδονια ωστοσο λυμενα,μια μικρη
κινηση και βγαινουν,ζεστα,η' κρυα,η λασπη σταδιακα χανει την υγρα-
σια και ξηρενεται,αποκτουν το αναγλυφο της πορειας,απο μια αλλη
αποψη θεασης τα παπουτσια του αποκτουν τα ιδιαιτερα χαραχτηριστι-
κα του ανθρωπου που τα φοραει,ειναι το ιδιο του το προσωπο,το εγω
του,αναδευονται τα παπουτσια μεσα στον υπνο τους,ταυτοχρονα ανα-
δευεται και ο ανθρωπος που κοιμαται στο κρεβατι,αλλαζει πλευρο,ανε-
βαινουν τα παπουτσια στο κρεβατι,μπαινουν στα ποδια,δενουν τα κορ-
δονια,τα ποδια τωρα περπατουν,ο δρομος εχει λακουβες γεματες νερο,η
λασπη μαλακια υποχωρει κατω απο το βαρος των παπουτσιων,απο το βα-
ρος του ανθρωπου,εκεινος παει να ξυπνησει,δεν ξυπναει,συνεχιζει να ερ-
γαζεται,ποιος ξερει τι τυπος ανθρωπου ειναι,της υπαιθρου η' της πολης,
επιστρεφει στο σπιτι του η' απομακρυνεται απο το σπιτι του,
οταν ξυπναει ,πρωι η' μολις νυχτωνει,τα βρισκει να τον περιμενουν υπο-
μονετικα στην ιδια παντα θεση,ο ανθρωπος ειναι οι συνηθειες του ,ειναι
τα πραγματα του,και αντιστροφα,τα πραγματα ειναι οι ανθρωποι που
τα χρησιμοποιουν
.
.
η θλίψη θα διαρκέσει για πάντα[het verdriet zal eeuwig duren]
-ενα γραμμα του Vincent van Gogh-χ.ν.κουβελης
Οβερ-σιρ-Ουαζ Σαββατο 26 Ιουλιου 1890
Auvers-sur-Oise Zaterdag 26 July 1890
Mijn beste vriend
αγαπητε μου φιλε,
σημερα η μερα ειναι ζεστη και πολυ λαμπερη,εχω νοικιασει ενα δωματιο
στο καφενειο Ραβου,περιπλανιεμαι στην εξοχη,τελειωσα,χθες,τον πινακα
με το σιταροχωραφο και τα κορακια,στο Παρισι συναντησα τον μπαρμπα-
Τανγκυ,πολυ χαρηκα που τον ξαναειδα,μου χαρισε χρωματα,με συγκινησε,
ο Τεο εχει πολλα οικονομικα προβληματα αυτη την εποχη,εδω κανω παρεα
με τον ντοκτορ τον γιατρο Πωλ Γκασσε,καλοψυχος ανθρωπος,αλλα μου φαι-
νεται λυπημενος κι ανησυχος,μου λεει συνεχεια να ζωγραφιζω,να μην σταμα-
τησω,θυμαμαι μικρο παιδι στο Zundert μαζευα φωλιες πουλιων,μια απ'αυτες
τη χαρισα στον μικρο αγαπημενο μου Βινσεντ του Τεο,πως αστραψαν απο
χαρα τα ματια του παιδιου,ολα γυρω μου αλλαζουν συνεχεια,σε καθε στιγμη
αλλες φορμες παιρνουν,ισως ειναι επειδη τα δεντρα τα φυτα απο τη φυση τους
εσωτερικα μεταβαλονται,ειναι και το φως που αλλαζει θεση και ενταση και
χρωματισμο,ειναι και η ατμοσφαιρα,ο αερας,που τα κινει,σαν να κυματιζουν,
κι ο ουρανος,αν κοιταξεις καλα,το ξερεις,στοβιλιζεται,σε δινες τα αστερια,αυτο
ειναι πολυ ενδιαφερον,πρεπει να προφθασω να το αποτυπωσω,
αν και φτιάχνω τοπία, υπάρχουν πάντα μέσα τους ίχνη προσώπων.
hoewel ik maak landschappen, er zijn altijd mensen in hun sporen
αυτα ειχα να σου γραψω.
η θλίψη θα διαρκέσει για πάντα.
het verdriet zal eeuwig duren
σε χαιρετω
greet thee
ο Vincent Van Gogh
.
.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
πλημμυριζει ο Ιουνης τα χωραφια,κιτρινα σταχια,
κιτρινος ηλιος κυλαει στους λοφους και το βραδυ
με το φως της λαμπας πανω απ'το ορθογωνιο τραπεζι
στο δωματιο,η ψαθινη καρεκλα ριχνει κιτρινη σκια
στα ξυλα του δαπεδου,απο το παραθυρο ο ουρανος
του απογευματος ,μια μερα ανοιξε κι εκλεισε,
αυριο η επαναληψη,ο γιατρος Γκασε προεβλεψε τη μερα
ζεστη,πρωι,το απογευμα θα επιστρεψει,το πορτρετο δεν
τελειωσε,ενα λουλουδι,ενα κιτρινο βιβλιο να προσθεσει,
απο το παραθυρο ο εναστρος ουρανος,οι δινες,εκεινη
τη μερα η' νυχτα απειλησε να σκοτωσει τον Πωλ,στην Αρλ,
το αριστερο αυτι τον ποναει,η υγρασια,κιτρινη,κοιταζει το
στηθος του,το παρατηρει,η περιοδικη κινηση της αναπνοης,
με τον δειχτη του δεξιου χεριου σχεδιαζει ενα μικρο κυκλο
πανω του,μια τρυπα,θυμαται τη μερα που πουλησε ενα πι-
νακα,το κοκκινο αμπελι,σ'ενα ονειρο,παντα στο Ζουντερτ,
βγαζει με γυμνα χερια απο το χωμα πατατες,πολλες κιτρι-
νες πατατες,απειρες,απο καθε μια φυτρωνει ηλιοτροπιο,
γεμιζει ο τοπος κιτρινο,
.
.
ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΟΥΤΙΣΕΙΣ ΕΣΥ,ΕΣΕΝΑ ΔΕΙΧΝΩ,
Μ'ΕΝΑ ΒΑΖΟ ΜΕ 12 ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ
ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
.
right yellow to win a prostitude woman
is a ingenious idea to loss anything idiot thing
ενα ηλιοτροπιο γυριζει αριστεροστροφα
τις θηλες του στηθους σου,ορυκτα σκοτεινων ορυχειων
εκει τον ειδαμε στην κιτρινη καρεκλα να καθεται ο φτωχος Βικεντιος
δυο χρονια πριν την απειροτητα
glass with roses σε καθρεφτη που εσωτερικα αιωρουνταν ακινητες
πεταλουδες,σε δακτυλο ευθεια εδειξε the head of a peasant λοφου
με ασπρο καπελο ,I,a visitor for insights in this goghian tapestry
Αυτος Orphan Man in enormous eternity closed
εγραψε με charcoal and crayon on cream wove paper
'' η γυναικα με τα χειλη περισπωμενη'' και το ιωτα της μυτης της
με φοξ-τροτ κινησεις,υπολοιπα κοκκεταριας αρχαιας οσο το χορτο
κιτρινο μεσα σε δωματια συλλογισμων
I've seen far him not drawing a garden but εσενα
με κιτρινο καπελο στην πατριδα σου a poor unemployed noone being
με hyperlinks στον Ρεμπραντ
πατατοφαγοι της κιτρινης ιστοριας [ναι,με γιωτα μικρο]
la tristesse durera toujours,Theo
Εγω ο Βαν Γκογκ πουλησα εν ζωη μονο ενα πινακα
το κοκκινο αμπελι
για να πλουτισεις εσυ,εσενα δειχνω,μ'ενα βαζο με 12 ηλιοτροπια
του Van Gogh
.
.
VINCENT VAN GOGH
.
Νυν των Χρωματων
ετσι μιλω για σενα Βικεντιε
.
.
Με ποσο ηλιοτροπιο αιμα Βαν Γκογκ θα ξεπληρωσουμε τα κριματα μας;
.
Με ποσο ηλιοτροπιο αιμα Βαν Γκογκ
θα ξεπληρωσουμε τα κριματα μας;
μεσα σε μια απ'τις παραγκες του κοσμου
τον φιλοξενησαν γυρω απ'το ξυλινο τραπεζι
κατω απ'το φως μιας λαμπας πετρελαιου
η Ελενη ο Κωστας η Φωτεινη η Ευφροσυνη
ο Γιωργος η μικρη Μαρια 7 χρονων
εφαγε απ'τις πατατες που ολη τη μερα μαζευουν
σκυμενοι τη ζωη τους
κι επειτα στο Μποριναζ στα ορυχεια
σκιες αχθος αρουρης
εγω εσυ εμεις
αχρηστοι ανθρωποι
Τους σταματησε εκει και ειδανε την εικονα τους
επειτα με λειψο αυτι αφουγκραστηκε
στην εναστρη νυχτα και
τους καρφιτσωσε αστερισμους σ'ελικοειδη κινηση
εναν-εναν στην ακριβη θεση του
χειμωνα ανοιξη
θερος φθινοπωρο
σε κηπο ηλιοτροπιων εβλεπε το δωματιο στην Αρλ
στο τραπεζι με το κιτρινο τραπεζομαντηλο
το φρεσκο γραμμα του Τεο,
ο Βιντσεντ αιωρειται στην αιωνιοτητα 3 μμ
27 Ιουλιου η ακριβης ημερομηνια
μια μερα στην Αρλ:κιτρινοι χαμηλοι λοφοι,
πουλια στον αερα,φυσαει ελαφρα απο τα δυτικα,
τα κυπαρισσια λυγιζουν,
τοτε ταισε τη μερα πηλινο χρωμα
και χορτασε
Κατα τον Πωλ Γκασε η σημερινη μας ενδεια
να οφειλεται στα ηλιοτροπια του
Πως αποφασισα να γραψω για τον φιλο μου Βικεντιο,
μηπως ν'αναφερω εμμεσως τον ευγενη Κωστα Καρυωτακη
η' τον μαστορα αρχιτεκτονα Αρη Κωνσταντινιδη
η' εκεινον τον ευπατριδη πολιτη Νικο Πουλαντζα
ωρα γης.αιωνιοτητα-
.
.
.
Vincent van Gogh
Βενσεντ βαν Γκογκ-Δημοπρασια εργων-Τεραστιες Google τιμες-"ευγενικε μου
Ντοκτορ Γκασε τι λες για ολα αυτα;" ρωτησε ο Βενσαν-"Εσυ μην πουλησεις
καμμια σου πινελια οσα λεφτα και να σου δωσουν" απαντησε ο ντοκτορ Γκασε
.
.
.
Βενσεντ βαν Γκογκ-Δημοπρασια εργων-Τεραστιες Google τιμες-"ευγενικε μου
Ντοκτορ Γκασε τι λες για ολα αυτα;" ρωτησε ο Βενσαν-"Εσυ μην πουλησεις
καμμια σου πινελια οσα λεφτα και να σου δωσουν" απαντησε ο ντοκτορ Γκασε
.
.
.
Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Het verdriet zal eeuwig duren.
Η θλιψη θα διαρκεσει για παντα-χ.ν.κουβελης
Η Sien στο πατωμα διπλωμενη πονουσε το στομαχι της απο το πρωι .την εβλεπε να
σφιγγει τα χειλη της να μην φωναξει.η αναπνοη της βαρεια.ακουγε την βουβη θλιψη
της.ηθελε να την πλησιασει ν'αγγιξει με συμπονια το βλογιοκομενο προσωπο της.να
το χαιδεψει τρυφερα.μια νεα γυναικα τριανταδυο χρονων εγκυος με μια πενταχρονη
κορη μονη ερημη περιπλανιονταν στους σκοτεινους δρομους της Χαγης.το ποτο το
αφροδισιο.η τρελλα.η εγκαταλειψη.την μαζεψε.ποσο μοιαζανε.αυτος κι η Σιεν του
.οσο βραδιαζε το κιτρινο επικρατουσε στο δωματιο.η αδεια καρεκλα.η γιαπωνεζικη
εσταμπα στη κορνιζα.το στροβιλωδες κοκκινο.στους τοιχους.στο ταβανι.οι πινελιες
στη μυτη.στα μαγουλα η σαρκα του χρωματος.κραυγη ενος ανθρωπου.μιας γυναικας
με αρχεγονη μασκα.απ'αυτες που συνειθανε να φορανε οι γυναικες της Αβινιον οταν
στηνονται μπροστα στις πορτες των σπιτιων τη νυχτα.στο Σεν Ρεμι εκανε τη προσω-
πογραφια ενος ασθενους στο νοσοκομειο.τα ματια το ακανονιστο σχεδιασμενο στο-
μα η φωνη του μυαλου.δυσνοητος κοσμος.ιχνη ανθρωπων.θυμαται πως αντεδρασε
η καημενη η Ρειτσελ οταν ορμησε σπιτι της και της προσφερε το κομμενο αυτι του.
ουτε τρομος ουτε περιεργεια.γυρισε στο σπιτι κι αποκοιμηθηκε στη πλημμυρα του
κοκκινου χρωματος.δεν ηξερε. η σφαιρα θα σφηνωθει στην Αρλ.με την καλη του
Σιεν περασε τις πιο ευτυχισμενες μερες της ζωης του.πολυ αναστατωμενος ο ταυρος
μεσα του.σε αναταραχη turbulence.η Σιεν αποκοιμηθηκε αποκαμωμενη στο πατωμα.
εξαντλημενη.η φουσκωμενη κοιλια της ανεβοκατεβαινει με την αναπνοη της.Sorrow.
ποσο ομορφη ηταν.οπως ελαφρο αερακι στα ηλιοτροπια..δεν την ξυπνησε.πηρε μια
κουβερτα και την σκεπασε.εκλεισε τα ματια.ξανα αλλη μια φορα ειδε το 1882 το
κιτρινο σιταροχωραφο με τα κορακια το 1890.δεν φοβηθηκε.ενιωθε ανακουφιση.
γαληνη.καμια θλιψη στο μικρο κι ασημαντο Ζουντερτ.27 Ιουλιου Κυριακη αυτοπρο-
σωπογραφια με ακρωτηριασμενο αυτι. ''Αυτον τον πινακα" εγραψε σε σημειωμα
που αφησε στο κιτρινο δωματιο του και το βρηκε ο δοκτορ Γκασε " να τον δωσουν
στον χρωματοεμπορα τον καλο μου μπαρμπα Τανγκι".
.
.
.
Vincent Van Gogh-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ-χ.ν.κουβελης
NOTES OF VINCENT VAN GOGH-c.n.couvelis
στο κιτρινο δωματιο εδω στην Αρλ,στη ψαθινη καρεκλα διπλα τα παπουτσια που μου
χαρισε ενας ανθρακωρυχος,του εκανα το πορτραιτο,ηθελε χρωματα γης,το φως στο
μετωπο,στη γραμμη της μυτης,λιποσαρκος ανθρωπος,πρεπει,αν θελω να μαθω ανατομια,
να τον βρω και να τον ξαναζωγραφισω,σημερα δεν εφαγα τιποτα,καθισα ακινητος στο
κρεβατι να σκεφτω,δεν φοβαμαι την ανεχεια,την ανεχεια του μυαλου φοβαμαι,πρεπει
οπωσδηποτε να προμηθευτω γκραβουρες του Ρεμπραντ,θα γραψω στον Τεο να μου
στειλει,οι χωρικοι πυροβολανε τα πουλια να τα διωξουν απ'τα σπαρμενα χωραφια,
τους ακουω, γεμιζει ο ουρανος απ'αυτα,και στροβιλιζουν πανω απ'τα κιτρινα σταχυα,
η Σιεν δεν γυρισε,ανησυχω,η καημενη ειναι αρρωστη και με το παιδι στη κοιλια,αν ενας
ανθρωπος δεν θελει να σωθει,κανεις δεν μπορει να τον σωσει,φοβαμαι μην επαθε κατι
κακο,καθε μερα παιρνω τα δρομακια μεσα στα χωραφια και παρατηρω το τοπιο,στις
εικονες που κανω βαζω,πιο πολυ,δικα μου χρωματα,μου φαινονται πιο αληθινα,πιο
πραγματικα,ενα κιτρινο διπλα σ'ενα γαλαζιο διπλα σ'ενα πρασινο,βλεπω το φως
τους,απο'κει ειναι αυτα τα ηλιοτροπια στο βαζο πανω στο γαλαζιο τραπεζι,θα τα στειλω
στον Τεο,μηπως μπορεσει και τα πουλησει,μου ερχεται μια μυρωδια απο τηγανισμενες
πατατες,χθες τελειωσα το μυθιστορημα του Ζολα La Joie de vivre,τριτη φορα που το
διαβαζω,θυμωνω παρα πολυ οταν σκεφτομαι πως τον Πωλ τον ενοιαζε μονο να αναδει-
χθει και να ξεφυγει απ'τη πεινα και τις αρρωστειες του,προλαβε κι εφυγε,εκεινη τη βραδυα
κοιμηθηκε σε ξενοδοχειο,το αυτι το παρεδωσα σ'εκεινη τη γυναικα,γιατι,επιτελους,δεν
γυριζει η Σιεν;δεν θελω να μεινω μονος μου
.
.
.
flowers-homage to Vincent Van Gogh-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
to Vincent Van Gogh-χ.ν.κουβελης
the bee in flower's circles
κιτρινης κοκκινης λευκης συμμετριας
flights
ηλιου σε βαθος
deeper in sun
light
.
.
.
.
Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Vincent van Gogh Museum-χ.ν.κουβελης
είχε μία εμμονη με τον Βαν Γκογκ,ηταν πάμπλουτος μεγιστάνας με επιχειρήσεις και στις
πέντε ηπείρους,κάλεσε στο γραφείο του έναν έμπειρο αρχιτέκτονα και του ανεθεσε την
ανέγερση ενός ουρανοξύστη 600 μ ύψους,την τελευταία λέξη του μοντέρνου,ηθελε ένα
μουσείο του Βαν Γκογκ,το απόλυτο μουσείο,οπου να περιέχει πινακες του,ολους,γνησιους
και πλαστους,βιβλια,μελετες,βιντεα,οτιδηποτε έχει σχεση με τον βαν Γκογκ,όταν ο
ουρανοξύστης τελειωσε,ενα κυριολεκτικά εντυπωσιακό μοντέρνο κατασκεύασμα,το
απόλυτο μουσείο του Βαν Γκογκ ,το άφησε άδειο και έτσι το έκλεισε,μαλιστα
απαγορεύτηκε αυστηρά ή είσοδος σ'αυτο σε οποιονδήποτε και σ'αυτον τον ίδιο ακόμα,οι
κάτοικοι της μεγαλούπολης και τα εκατομύρια των επισκεπτων της
.
.
.
Vincent van Gogh - c. n. couvelis χ.ν.κουβελης
The Sien's Case of Vincent Van Gogh-c.n.couvelis
Η περίπτωση της Σιεν του Βινσεντ βαν Γκογκ-χ. ν. κουβελης
στο άσυλο της Σαιν Ρεμυ, "στην Αρλ είχα ένα κίτρινο δωμάτιο, πάνω από το κρεββάτι
μια κινεζική ένσταμπα, είχα γυρίσει από την καθημερινή μου επίσκεψη στον δοκτορα
Γκασε, βρήκα τη Σιεν στη καρέκλα, αδυνατισμενη, τη ρώτησα που έλειπε τόσες μέρες,
εκλαιγε, μου είπε πως έχασε το παιδί, κινδυνεψε να πεθάνει, από σηψαιμια που της
προκάλεσε η αποβολή, ήρθε η αστυνομία, την ανεκριναν για πορνεια αλητεία κι αλκο-
ολισμο, με κοίταξε,τα μάτια της διεσταλμενα από τη πείνα και την αϋπνία, μαύροι
κύκλοι, "η λύπη δεν θα περάσει ποτε", μου είπε με σιγανη φωνή που ετρεμε, la sorrow,
"εκεί στο σανατοριο στο διπλανό κρεββάτι ήταν μια γυναίκα, μου ειπε πως ήταν από το
Μποριναζ και σε γνώριζε, ο άντρας της παραλυτος, έχασε το'να του πόδι όταν πλακωθηκε
στο ορυχειο",θυμήθηκα το Μποριναζ και τους ανθρωπους του και σφιχτηκε η καρδιά μου,
" να δω τ'αυτι σου, τι έπαθες;", το'πιάσε, σαν να το χαιδευε,απαλά, '' λείπει κομματι", την
έπιασε κρίση, εκλαιγε με λυγμους, "τι σου κάνανε; ποιος;," κανείς, εγώ μόνος μου " της
είπα," ησυχασε, δεν είναι τίποτα "," δεν έπρεπε να σ'αφησω μόνο σου, που'μουνα εγώ; ",
" γύριζα " της είπα" όλα τα σπίτια, ρωτούσα για σένα, δεν σε βρηκα", νυχτωνε, τ'αστερια στροβιλιζονταν στον ουρανό,η εναστρη νυχτα,"μια μικρή ασημαντη στιγμή στην αιωνιότητα
η μικρή μου Σιεν" σκέφτηκα, πήρα μια κουβέρτα και την σκεπασα, "σήμερα εστειλε χρήμα-
τα ο Τεο, πουλησα και τον πίνακα το κόκκινο αμπέλι, μπορείς να μείνεις εδώ όσο θέλεις,
κανείς δεν θα σε πειράξει", ήταν πολύ ζεστη μέρα η 27 Ιουλίου εδώ στην Οβερ συρ Ουαζ
κι η Σιεν κρυωνε στο στήθος πάνω απ'τη κοιλια"
.
.
.
My own van Gogh-ism - c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
My own friend Vincent van Gogh is saying-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ο φίλος μου Vincent is saying:
-συχνα σκέφτομαι πως η νύχτα είναι πολυ πιο ζωντανή και πολυ πιο πλούσια χρωματικά
από τη μέρα
-ονειρευομαι τον πίνακα και μετά ζωγραφίζω το όνειρο μου
-δεν υπάρχει γαλάζιο χωρίς κίτρινο και πορτοκαλι
-αισθανομαι πως δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινά καλλιτεχνικό από το να αγαπάς τους
ανθρωπους
-απο τη μεριά μου δεν γνωρίζω τίποτα με κάποια βεβαιότητα,αλλά η θέαση των αστεριών
με κάνει να ονειρευομαι
-οι ψαράδες γνωρίζουν πως η θάλασσα είναι επικίνδυνη και η θύελλα τρομερή,αλλά αυτοί
δεν βρίσκουν ποτέ αυτους τους κινδύνους επαρκείς λόγους για να παραμείνουν στη στερια
-οταν εχω μία φοβερή ανάγκη,θα πω τη λέξη,της θρησκείας,τότε βγαίνω έξω και ζωγραφί-
ζω τ'αστερια
- ο τρόπος να γνωρίσεις τη ζωή είναι ν'αγαπας πολλα πραγματα
-οι ζωγραφιες έχουν μία ζωή δικη τους που προέρχεται από τη ψυχή του ζωγραφου
-η ζωγραφική είναι μία πίστη,κι αυτό επιβάλει το καθήκον να μην υπολογιζεις τη κοινή γνωμη
-βλεπω σχέδια και εικόνες στις πιο φτωχές καλύβες και στις πιο βρώμικες γωνιες
-ειμαι ακόμα μακρυά να είμαι από ότι εγώ θέλω να είμαι,αλλά με τη βοήθεια του θεού θα
το επιτυχω
-αν ακούς μια φωνή μέσα σου να λέει ' εσύ δεν μπορεις να ζωγραφισεις',τότε μ'ολα τα
μεσα ζωγράφισε κι εκείνη η φωνή θα σιωπησει
-μην σβήνεται την έμπνευση και τη φαντασία σας,μην γίνεστε σκλάβοι του μοντέλου σας
-οτι είναι το χρώμα σε μία εικόνα,είναι ο ενθουσιασμός στη ζωή
-θσυμασε τόσα πολλά όσα μπορείς,οι πιο πολλοι άνθρωποι δεν θαυμάζουν αρκετα
-ακομη και η γνώση της πτώσης μου δεν μπορεί να με κρατήσει από το να κάνω λάθη.
Μονο όταν πέφτω μπορώ να ξανασηκωθω
-τι θα ήταν η ζωή αν δεν είχαμε καθόλου κουράγιο να προσπαθήσουμε οτιδήποτε;
-αν δεν έχεις ένα σκύλο,τουλάχιστον έναν,δεν υπάρχει απαραίτητα κάτι λάθος με σένα,
αλλά εκει μπορεί να υπάρχει κάτι λάθος με τη ζωή σου
-εβαλα τη καρδιά και τη ψυχή μου μέσα στο έργο μου κι έχω χάσει το μυαλό μου στη
πορεια
-δεν είναι η γλώσσα των ζωγράφων αλλά η γλώσσα της φύσης που θα πρέπει ένας ν'ακου-
σει,το αίσθημα για τα πράγματα τα ίδια,για τη πραγματικότητα είναι πιο σπουδαίο παρά
το αίσθημα για τις εικονες
-μια καλη εικόνα είναι ισοδύναμη σε μια καλή πραξη
-ενας πρέπει να εργάζεται και να τολμά αν θέλει πραγματικά να ζεί
-αυτοι οι Ολλανδοί ζωγράφοι δεν έχουν σχεδόν καμία φαντασία η ' ενόραση, αλλ'ομως η
καλή τους αίσθηση και η επιστημονικη τους γνώση ήταν τεραστια
-εχω τη φύση και τη τέχνη και τη ποίηση,κι αν εκείνο δεν είναι αρκετό,τότε τι είναι αρκετό;
-η κανονικότητα είναι ένας πλακοστρωμενος δρόμος,άνετος να περπατήσεις,αλλά κανένα
λουλούδι δεν αναπτύσεται πανω του
-η τέχνη είναι να παρηγορεί εκείνους που είναι διασπασμένοι από τη ζωη
-το κοιταγμα των πραγμάτων για περισσότερο χρονο σε ωριμάζει και σου δίνει ένα βαθύ-
τερο νοημα
-υπερτονισε το ουσιαστικό,άφησε το προφανες αοριστο
- η επιτυχία είναι μερικές φορές το αποτέλεσμα μιας ολόκληρης σειράς αποτυχιων
-αν είμαι άξιος για καθετι αργότερα,είμαι άξιος για κάτι τώρα.Γιατι το στάρι είναι στάρι
ακόμη κι αν οι άνθρωποι νομιζουν πως είναι ένα χόρτο στην αρχη
-ειναι κριμα ότι,καθώς ενας σταδιακά κερδίζει εμπειρία,χανει τη νεότητα του
-θελω ν'αγγιξω τους ανθρώπους με την τέχνη μου,θέλω αυτοί να πουν "αυτός αισθάνεται
βαθειά,αυτός αισθάνεται τρυφερα"
-παντοτε κάνω ότι δεν μπορώ να κάνω ακόμη,με τη πρόθεση να μάθω πώς να το κανω
-αλλα για την υγεία κάποιου καθώς λες,είναι πολύ απαραίτητο να εργαστείς στον κήπο και
να βλέπεις τα λουλούδια να μεγαλωνουν
-με το διάβασμα των βιβλίων είναι το ίδιο όπως με το κοιταγμα των εικόνων,κάποιος πρέ-
πει,χωρίς αμφιβολία,χωρίς δισταγμο,με σιγουριά,να θαυμάσει αυτό που είναι ομορφο
-μια μεγάλη φωτιά καίει μέσα μου ,αλλά κανένας δεν σταματά να ζεσταθεί σ'αυτη, κι οι
περαστικοί βλέπουν μόνο μια τουφα καπνου
-νομιζω ότι το'χω ακόμα αυτό στη καρδιά μου κάποια μέρα να ζωγραφίσω ένα βιβλιοπω-
λείο με την προσωψη κίτρινη και πορφυρή το βραδυ...σαν ένα φώς στη μέση του σκοτα-
διού
-εγω δεν θα'χα ακριβώς διαλέξει τη τρέλα αν είχε υπάρξει κάποια εκλογή,αλλά μιας και
τέτοιο πράγμα σ'εχει αρπάξει δεν μπορείς ευκολα να απαλλαχτείς απ'αυτο
-ειναι καλό ν'αγαπας πολλα πραγματα γιατί μέσα εκεί βρίσκεται η αληθινη δύναμη,κι
οποιοσδήποτε αγαπά πολύ καταφέρνει πολλα,και μπορεί να εκπληρώσει πολλά,κι ότι είναι
καμωμένο είναι καλα καμωμενο
-υπαρχει ειρήνη ακόμη και στη θυελλα
-τον μόνο χρόνο που αισθάνομαι ζωντανός είναι όταν ζωγραφιζω
-επιθυμω να με δεχτούν όπως ειμαι
-ξοδευουμε ολόκληρη τη ζωή μας στην ασυνείδητη άσκηση της τέχνης να εκφράζουμε τις
σκέψεις μας με τη βοήθεια των λέξεων
-να υποφερουμε χωρίς παράπονο είναι το μόνο μάθημα πού πρέπει να μάθουμε σ'αυτη τη
ζωή
-δεν μπορω ν'αλλαξω το γεγονός ότι οι ζωγραφικές μου δεν πουλιούνται,όμως θα έρθει ο
καιρός όταν οι άνθρωποι θα αναγνωρίσουν ότι αυτες αξίζουν πιο πολύ από τη τιμή των
μπογιων που χρησιμοποιουνται στην εικονα
-εκεινοι που ονειρεύονται τη μέρα είναι γνωστες πολλών πραγμάτων τα οποία διαφεύγουν
από εκείνους που ονειρευονται μόνο τη νυχτα
-προσπαθω ολοένα και περισσότερο να είμαι ο εαυτός μου,φροντίζοντας σχετικά λίγο αν
οι άνθρωποι εγκρίνουν η' απορριπτουν
-αναζητω,αγωνιζομαι,είμαι μέσα σ'αυτο μ'ολοκληρη τη καρδιά μου
-αν αγαπάς αληθινά τη φύση,θα βρεις την ομορφιά παντου
Στις 27 Ιουλίου το 1890 ο φίλος μου Vincent van Gogh πραγματοποίησε τις επιθυμίες του
Η θλιψη θα διαρκέσει για παντα
Ειπε
.
.
.
Vincent van Gogh
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η λύπη του Βαν Γκογκ θα διαρκέσει
-χ.ν.κουβελης
σήμερα στο κίτρινο σπίτι στην Αρλ λογομαχισα έντονα με τον Πολ Γκωγκέν,με θεωρεί
τρελό,ένας εγωιστής είναι,θα τον σκότωνα,
δεν το έκανα,πήρα ένα ξυράφι κι έκοψα το αυτι μου,το πήρα και το πήγα σε μια πόρνη,
που επισκέπτομαι συχνά,χτύπησα τη πόρτα,εκείνη μετά από λίγο άνοιξε,ημίγυμνη,
έχω πελάτη μου είπε,της έδωσα το αυτί τυλιγμένο σε μια εφημερίδα,το δώρο σου,της
είπα,το άνοιξε,μόλις το είδε,τρόμαξε,έβγαλε μια κραυγή και λιγοθυμισε,σωριάστηκε
κάτω,την παράτησα κι έφυγα,πόση λύπη θα με βαραίνει πάνω σ'αυτον τον κόσμο; ,δεν
γύρισα στο κίτρινο σπίτι,περιπλανήθηκα στα χωράφια,κίτρινα στάχυα παντού σε
απέραντη εκταση,σηκώθηκαν στον αέρα μαύρα πουλιά,κοράκια ήταν,ο ουρανός πάνω
στροβιλίζονταν,μετά το θόρυβο των πουλιών απόλυτη ησυχία,τότε ξαφνικά ακούστηκε
ένας πυροβολισμός,δεν ταράχτηκα,καμία περιέργεια δεν είχα,κάποιος κυνηγος,η' κάποιος
αυτοπυροβολήθηκε,και τα δυο ίδια αδιάφορα,
γύρισα το απόγευμα στο κίτρινο σπίτι,άδειο,έρημος τοπος για έναν άνθρωπο,ξάπλωσα
στο κρεβάτι,ευχήθηκα να μην ξυπνήσω
.
.
.
Vincent Van Gogh Βικεντ Βαν Γκογκ
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
κίτρινα στάχυα
ένα κοράκι του Poe
στον ουρανό νότια
σκοτεινή νύχτα στην Αρλ
η Σιέν εξαφανισμένη
η πληγή του αυτιού
σκάνδαλο της αιωνιότητας
τα χρυσάνθεμα πλουτίζουν
σε ένα κόσμο προκλητικής
φτώχειας
ο αθώος μπάρμπα Τανγκι
-η ηρεμία της Ιαπωνίας θα με γιατρέψει,
σκέφτεται
όμως παρ'ολ'αυτα
η πτήση του κορακιου νότια
η σφαίρα στο στομάχι του
αναποφευκτη
αόρατοι θλιμμένοι Βαν Γκογκ
στον κόσμο μας
.
.
.
Αναφορές του Vincent van Gogh για τον Dr Gachet στα γραμματα του στον
αδελφό του Teo
-μεταφραση χνκουβελης cncouvelis
Auvers-sur-Oise
μετά τον αυτοπυροβολισμο
του Vincent van Gogh,27 Ιουλιου 1890
η θλίψη αιώνια
του Dr Gachet η μοναξιά
στο ατελές σκίτσο του Θεού
Vincent, Sometimes I feel like a motherless child
far away from home
Aujourd'hui j'ai revu le Dr Gachet et je vais peindre chez lui mardi matin puis je dinerais avec lui et après il viendrait voir ma peinture
(Σήμερα θα ξαναδώ τον Dr Gachet και θα πάω να ζωγραφίσω σπίτι του τη τρίτη το πρωί,ύστερα θα φάω μαζι του και μετά αυτός θα'ρθει να δει τη ζωγραφιά μου)
J'ai vu M. le Dr Gachet qui a fait sur moi l'impression d'être assez excentrique mais son expérience de docteur doit le tenir luimême en équilibre en combattant le mal nerveux duquel certes il me parait attaqué au moins aussi gravement que moi. [...]
(είδα τον Dr Gachet που μου εκανε την εντύπωση πως είναι αρκετά παραξενος,αλλά η εμπειρία του γιατρου πρεπει να τον ισορροπισε
στον αγώνα του με τα κακά του νεύρα από τα οποία μου φαίνεται να υποφέρει τουλάχιστον τόσο σοβαρά όσο κι εγώ)
Il me parait certes aussi malade et ahuri que toi ou moi et il est plus agé et il a perdu il y a quelques années sa femme mais il est très médecin et son métier et sa foi le tiennent pourtant. Nous sommes déjà très amis
(μου φαίνεται σίγουρα τόσο άρρωστος και συγχισμενος όπως εσύ η' εγώ κι είναι πολύ ηλικιωμένος κι έχει χάσει κάποια χρόνια πριν τη γυναίκα του αλλά είναι πολύ καλός γιατρός και το επάγγελμα του κι η πίστη του παρόλαυτά τον κρατουν.Ειμαστε ήδη πολύ καλοί φίλοι)
Puis j'ai trouvé dans le Dr Gachet un ami tout fait et quelque chôse comme un nouveau frère serait tellement nous ressemblons physiquement et moralement aussi.
J'ai fait son portrait l'autre jour et vais peindre aussi celui de sa fille qui a 19 ans
(ύστερα έχω βρει μέσα στον Dr Gachet ένα φίλο τέλειο,και κατα κάποιο τροπο ένα νέο αδερφο που να μοιάζουμε φυσικά και συναισθηματικά επισης
έχω κάνει το πορτραιτο του πριν λίγες μερες και θα ζωγραφίσω επίσης αυτο της κόρης του που είναι 19 χρόνων)
.
.
.
Το κίτρινο του Βίνσεντ Βαν Γκογκ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
γιατί είναι τόσο πολύ κίτρινο το δωμάτιο;ρώτησε η Σιέν,το κίτρινο είναι χρώμα,
απαντησε,αρέσει και στον ντοκτορ Γκασε,ετοιμάζει μια εργασία γι'αυτό,ένας
μεθυσμένος με πλησίασε στο πάρκο,άκουσε την Σιέν,πήγα μαζί του,με πλήρωσε
καλά,αυτός μόνο,φαντάσου ένας μόνο,τόση ερημιά,θα τον σκότωνα τον Πωλ,για τον
Πωλ Γκωγκέν λέω,το απόγευμα πήγα μια βόλτα,νυχτωσα,όλος ο ουρανός γέμισε αστέρια,
ένιωσα ότι ο κύκλος κλείνει,σε λίγο,κάπου κοντά,εγώ τι θα κάνω;ακούστηκε τρομαγμένη
η φωνή της,
αν φύγεις;ησύχασε,τώρα είμαι εδώ,σε σχεδιάζω,
η κοιλιά σου φούσκωσε,
ένα παιδί θα γεννηθεί,
ακουσε το κλάμα της,
καλέ μου Βίνσεντ,
άκουγε την αναπνοή της,κοιμόνταν,κάτι φώναξε στον ύπνο της,
την άλλη μέρα δεν επέστρεψε,την περίμενε,ούτε την άλλη,
η πληγή στο αυτί του τον πονούσε,η Σιέν μπορεί να μαχαιρώθηκε,μπορεί να πνιγηκε
στο ποτάμι,το δωμάτιο στην Αρλ κιτρινισε εντελώς,γράφει στον Τεο,ζωγραφίζω και
καταρρέω,συντρίβομαι,
αύριο θα είναι η μέρα,
πάντα αύριο είναι η μέρα,
.
.
.
My Friend Vincent van Gogh
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μου είπε:'αυτή η ιστορία με τα ηλιοτρόπια πρέπει να σταματήσει,όσο είμαστε
στην εποχή των πατατοφαγων',
ένιωσα τη θλίψη του,
'είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας',
διάβασε στην εφημεριδα:νεαρή γυναίκα βρέθηκε να επιπλέει στα βρώμικα νερά
του Σηκουάνα,το σώμα της ήταν φουσκωμένο από το νερό,άλλο ένα θύμα
της πορνείας και του αλκοολισμού,αποκλείεται το έγκλημα,μάλλον αυτοκτονία
'ειναι η Σιέν μου' τον άκουσα να ψιθυρίζει
είχε νυχτώσει,-'το ακρωτηριασμένο μου αυτί με πονάει κάτω από τον έναστρο
ουρανό',
το πρωί έγραψε στον Τεο:
στη ζωγραφική μου διακινδυνεύω τη ζωή μου,το λογικό μου βουλιάζει μέσα
σ' αυτή
mon travail à moi, j'y risque ma vie et ma raison y a fondrée à moitié
με κοίταξε,-'οπως η μικρή μου Σιεν στον βούρκο του ποταμού',
το απόγευμα τον είδα να χάνεται μέσα στα απέραντα κίτρινα σιταροχωραφα,
-'ο Βίνσεντ,αυτοπυροβολήθηκε',με πληροφορεσε ο δόκτωρ Γκασε,
είχε το δεξι χέρι ακουμπισμένο σε ένα κόκκινο τραπέζι και κρατουσε το κεφάλι,
δυο κίτρινα βιβλία,και ένα ιατρικό μωβ βότανο,δακτυλιτις η πορφυρα,digitalis purpurea
-αυτο,δόκτωρ',του είπα,'ειναι το πορτρέτο σας'
-'ακριβως αυτο',απάντησε,
'για να διαρκέσει η θλίψη για πάντα'
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου