LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΜΟΥ- MY LABYRINTHS- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΜΟΥ-
MY LABYRINTHS-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΜΟΥ-MY LABYRINTHS.-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΜΟΥ-χ.ν.κουβελης
MY LABYRINTHS-c.n.couvelis
.
ο Λαβυρινθος
.
σχεδιασε ενα ευθυγραμμο τμημα με το χαρακα , μετα με το
ορθογωνιο τριγωνο συνεχισε καθετα με ευθυγραμμο τμημα διπλασιου
μεγεθους , και συνεχισε , αλλαζοντας διευθυνσεις εγραφε ευθυγραμμα
ακολουθοντας καθε φορα διαφορετικα συνολα αριθμων , πρωτους αριθ-
μους 1,3,5,7,11,13,17,19,..., αριθμους Fibbonaci 1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,...
πυθαγορειες τριαδες 3,4,5\ 6,8,10,\...ακομα και τη σειρα 1,-1,1,-1,1,-1,1,-1,1,-1,...
μετα απο καποιο μετρησιμο χρονο κλειστηκε στον λαβυρινθο που εκτισε απο
εκεινα τα σχεδια , μεχρι αυτη την ωρα δεν εφτασε στην εξοδο του , αν και
πολλες φορες περασε ελαχιστους τοιχους διπλα, ετσι για να διασκεδασει
τη μοναξια του στις επιφανειες των τοιχων σχεδιαζε αντικειμενα , μια κα-
ρεκλα , ενα αυτοκινητο , ενα δεντρο , ... κι αλλοτε τεραστιες συνθεσεις ,
πολεις με τα κτιρια τους , τους δρομους ,τα καταστηματα , τους ανθρω-
πους στα λεωφορεια,... κι αλλες φορες μυθικους ηρωες προσωπα των πα-
ραμυθιων , ...κι αυτα οχι απαραιτητα μ ' αυτη τη σειρα πραγματοποιουνταν
στον κοσμο που ζουσε πριν μπει και κλειστει στο λαβυρινθο...[ Σημειωση.
Καποιος εγραψε ενα κειμενο σε μια εγκριτη εφημεριδα και αναφερει πως
σε ονειρο του που επαναλαμβανεται καθε νυχτα σχεδον ακουει καθαρα
βηματα που ποτε πλησοιαζουν και ποτε απομακρυνονται , κι επειτα σε
διαφορες αποστασεις παλι , και πως παντα ξυπναει μεσα σ' αυτο το ονειρο
και ειναι κλεισμενος σε δωματια διαφορων διαστασεων η' με τις ιδιες δια-
στασεις περιπλανομενος για παρα πολυ χρονο με τους τοιχους καταγραφους
απο φωτογραφιες της πραγματικοτητας ,και πως στην αγωνια του να φτασει
καπου που δεν μπορει να προσδιορισει συναντα τυχαια ενα χαρτι του κτιριου ,
σχεδιασμενο με διαφορα ισα η' ανισα ευθυγραμμα τμηματα σε διευθυνσεις
που συνεχως αλλαζουν , καθε φορα εφαρμοζει μια στρατηγικη δρασης , υπο-
θετει ενα κατασκευαστικο σχεδιο και πρασπαθει να το επαληθευσει ,μεχρι
τωρα χωρις αποτελεσμα .Παντως το θεωρει πολυ παραξενο που αποδρα
απο τα ονειρα, , και μαλιστα εγραψε αυτο το κειμενο στην εφημεριδα , που
διαβασαμε και γραψαμε εδω την περιληψη του ]
.
.
Το Βιβλιο
[στον Χορχε Λουις Μπορχες]
The Book
[to J.L.Borges]
.
.
Τον τελευταιο καιρο συχναζε στην κεντρικη Βιβλιοθηκη . Ηταν εκει καθημερινα στις 1 μμ ακριβως κι εφευγε στις 4 μμ .Μεχρι να φτασει ακολουθουσε την ιδια διαδρομη με ελαχιστες παραλλαγες .Παρατηρησε πως συναντουσε πολλες φορες τους ιδιους ανθρωπους,ηταν ξενος , και κανενας δεν τον γνωριζε να τον χαιρετησει η ' να σταματησει και ν ' ανταλλαξει μαζυ του μια κουβεντα. Αλλωστε η δουλεια του ηταν στην αλλη πλευρα της πολης . Δουλευε σε μια πολυεθνικη τραπεζα , και το ποστο του ηταν τετοιο που δεν ερχονταν σ ' επαφη με τους πελατες , μονο με τους υψηλα ισταμενους υπαλληλους .
Στη Βιβλιοθηκη συνηθως διαλεγε απο τα πρωτα ραφια τυχαια ενα βιβλιο . Ετσι κι αλλιως ο λογος που συχναζε στη Βιβλιοθηκη ηταν να μελετησει τους ανθρωπους που συχναζουν εκει , σε ποιες θεσεις καθονται , σε ποια σταση κρατουν την σπονδυλικη τους στηλη , ποσο χρονο παραμενουν σε μια σελιδα , αν προτιμουν η ' αποφευγουν να καθησουν κοντα σε καποιυς ανθρωπους , αν τους πιανουν τη κουβεντα , και τι ειδος κουβεντα , αν φευγουν μαζυ , αν καποιοι απ 'αυτους συσχετιζονται , ...Ειναι απειρος ο καταλογος ολων των παρατηρησεων που μπορει να κανει . Για παραδειγμα αν ξεκινησει απο το βιβλιο που καποιος διαβαζει , μετα θα περασει να παρατηρει αν εχει χρωματιστο εξωφυλλο , αν το χρωματιστο εξωφυλλο εχει εικονα , αν η εικονα ειναι φωτογραφια , αν η φωτογραφια δειχνει καποιο ανθρωπο , αν ο ανθρωπος που δειχνει ειναι αντρας η γυναικα , αν ειναι γυναικα τι ηληκια εχει , ...Κι αν σκεφτουμε οτι εχουμε συνδιασμους παρατηρησεων στο ιδιο ατομο , αλλα και σε διαφορετικα ατομα , αυτο το παιχνιδι , γιατι για παιχνιδι προκειται, τον διατηρει σε πολυ υψηλη διανοητικη κατασταση.
Περασε σχεδον ενας χρονος μεσα σ' αυτη την κατασταση.
Μια μερα αποφασισε να σταματησει, και μαλιστα να μην πηγαινει στη Βιβλιοθηκη , παρα μονο μια φορα το μηνα , να διαλεγει παλι στη τυχη ενα βιβλιο , και στο διαμερισμα του να το μελετα με την ησυχια του .Αυτο το εφαρμοσε για αρκετο καιρο.
Για να βρισκει ενδιαφερον καθε μηνα ακολουθουσε και διαφορετικο σχεδιο.Τον τελευταιο καιρο κατεγραφε τους αριθμους που αντιστοιχουν στις λεξεις ολων των σελιδων του βιβλιου. Δηλαδη αν το εφαρμοσουμε για το κειμενο που γραφουμε απ ' την αρχη του θα εχουμε 3 9 5 7 1 3 8 10 4 ...Μετα εξεταζε τη συχνοτητα των πρωτων αριθμων , η' αν οι αρτιοι αριθμοι για ενα μεγαλο αριθμο σελιδων ακολουθουν την κανονικη κατανομη , η' αν μια ακολουθια αυτων των αριθμων ειναι ταυτοσημη στο ιδιο μηκος με τη δεκαδικη αναπτυξη του αριθμου π η' του e, σε καποιο τμημα τους , η' αν εφαρμοζοντας τις τεσσερις πραξεις τις Αριθμητικης , προσθετοντας , αφαιροντας , πολλαπλασιαζοντας , διαιρ0ντας , με ενα πολυπλοκο προγραμμα συνδιασμων πραξεων αν μπορει να προκυψουν σειρες Fibonaci , πυθαγορειες τριαδες , η ' λυσεις Διοφαντικων εξισωσεων ...
Το βιβλιο που διαλεξε εκεινο τον μηνα με εκπληξη του παρατηρησε ξεφυλλιζοντας το αρκετες φορες πως δεν ειχε τυπωμενες σελιδες , σαν να ηταν αγραφο η ' ειχε γινει λαθος στην εκδοση του και κανενας δεν το προσεξε , αφου το εξωφυλλο του καλα τυπωμενο , με ευαναγνωστο το ονομα του συγγραφεα , αγνωστος δεν τον γνωριζε , ο δε τιτλος του ηταν μονο τρια κεφαλαια γραμματα με δυο τελειες να τα διαχωριζουν .M . L . C
Επισης οσες φορες και να μετρησε σχολαστικα τις σελιδες του δεν βρηκε ποτε τον ιδιο αριθμο , σαν καθε φορα να προστιθονταν σελιδες η ' να αφαιρουνταν. Γεμισε ενα τετραδιο με τους αριθμους τον σελιδων που καταμετρουσε , προσπαθησε να ανακαλυψει καποιο σχεδιο στο πως εναλλασονται οι αριθμοι των σελιδων του βιβλιου. Ματαια , μετα απο πολυ κοπο εφτασε στο συμπερασμα οτι δεν προκειται να καταληξει πουθενα , και μαλιστα παρα τη συνηθεια του αποφασισε να το επιστρεψει στη Βιβλιοθηκη , αν και υπολειπονταν ακομα εφτα ημερες για το τελος του μηνα
Πριν βγει εξω για να το παραδωσει ,του εριξε μια τελευταια αδιαφορη ματια . Οπως ηταν αφηρεμενος στην αρχη δεν το προσεξε , επανελαβε το ξεφυλλισμα , σε καποιες εσωτερικες σελιδες του βιβλιου συναντησε καποιες τυπωμενες σελιδες , του φανηκε πως ονειρευεται , ισως εφτεγε η κουραση των τελευταιων ημερων. Γρηγορα συνηλθε , τιποτα απ ' αυτο δεν συνεβαινε . Πραγματι υπηρχε κειμενο , που αρχιζε απο την ιδια παντα σελιδα , και στις αλλες σελιδες παρατηρησε αποσπασματα φρασεων η ' λεξεων στην αρχαια Ελληνικη Γλωσσα .Αποφασισε να μη γυρισει πισω το βιβλιο , και μαλιστα επισκεφτηκε τη Βιβλιοθηκη να ανανεωσει για αλλον ενα μηνα το δανεισμο του
Επειδη φοβηθηκε τη παραξενη ιδιοτροπια του βιβλιου κατεγραψε το κειμενο που βρηκε , και ενα μεγαλο αριθμο απο τα αποσπασματα στα αρχαια ελληνικα , πριν αλλαξουν ολα
Το κειμενο ηταν αυτο . '' Στους Αρχαιους Βαβυλωνιους ηταν γνωστη η μεθοδος να προσεγγισουν οσο γινεται πιο πολυ τη τετραγωνικη ριζα οποιοδηποτε αριθμου .Αν θελουμε να βρουμε την τετραγωνικη ριζα του αριθμου Ν , βρισκουμε ενα αριθμο κ ωστε το τετραγωνο του να πλησιαζει τον αριθμο Ν και να ειναι μικροτερο του . Τοτε το τετραγωνο του αριθμου Ν / κ πλησιαζει τον αριθμο Ν και ειναι μεγαλυτερο του. Ας παρω τον μεσο ορο αυτων των δυο αριθμων κ+Ν/κ / 2 και ας τον ονομασω κ1 . Το τετραγωνο του κ1 πλησιαζει περισσοτερο τον Ν απ' οτι το τετραγωνο του κ . Αν για αυτον τον αριθμο κ1 εφαρμοσω ξανα την παραπανω διαδικασια , θα βρω εναν αριθμο κ2 , και συνεχιζοντας εναν κ3 , κ4 , κ5 . .... κν .Αυτη η ακολουθια των αριθμων συγκλινει στην τετραγωνικη ριζα του αριθμου Ν . '' Απλο και κατανοητο
Και μερικα απο τα αποσπασματα . '' ...σημειο δε εστι ... , ...ευ..ει. ,...τεμν...ννα..., ....ο.θη .... ων......,
Πολλες μερες ηταν με μπερδεμενες σκεψεις , πως να βρει μια ακρη , πως να αντιδρασει , πολλες φορες λιγοψυχισε , να τα παρατησει .Στη δουλεια του δεν απεδειδε οπως πριν , μια μερα ο διευθυντης τον καλεσε στο γραφειο του , του μιλησε αυστηρα πως δεν ειναι ευχαριστημενος μαζυ του τελευταια και να συμμορφωθει .Τις νυχτες δεν κοιμοταν καλα, υποφερε απο αυπνιες . Τα ονειρα του ηταν κι αυτα ανησυχα . Σ ' εναν απο τους εφιαλτες του περνουσαν απο μπροστα του παρα πολλοι ανθρωποι , διαφορων ηληκιων και εθνικοτητων , παιδια, αντρες , γυναικες , γεροι και του μιλουσαν σε διαφορες αγνωστες γλωσσες σ ' αυτον , η ' στη δικια του γλωσσα αλλα με ακατανοητο τροπο . Απο το υφος τους καταλαβαινε οτι του απηφθηναν ερωτησεις .Ετσι για να τους ερωνευτει τους εδωνε απαντησεις χωρις να νοιαζεται ιδιαιτερα για το περιεχομενο τους .Σε καποιο σημειο αυτου του εφιαλτη ξυπνουσε καταιδρωμενος , παρατηρουσε οτι το ρολοι' του τοιχου εδειχνε παντα 4.33 το πρωι
Ειχε μερες να πιασει το βιβλιο στα χερια του , παρατημενο πανω σ ' ενα τραπεζακι , διπλα στο γραφειο του . Εκεινη τη μερα πηγε στο διευθυντη και ζητησε αδεια . Εκεινος του εδωσε δεκα μερες να ξεκουραστει . Γυρισε νωρις σπιτι . Ετοιμασε κατι προχειρο για φαγητο . Εφαγε. Πηγε στο γραφειο , καθησε . Απο το διπλανο τραπεζακι πηρε το βιβλιο και το ανοιξε στη πρωτη σελιδα . Και σαν να ηξερε καλα τι ηθελε να κανει πηρε ενα στυλο και αρχισε να γραφει χωρις διακοπη
Την πρωτελευταια μερα της αδεια του ειχε τελειωσει με το γραψιμο . Σηκωθηκε την αλλη μερα πολυ πρωι και επισκεφτηκε την Βιβλιοθηκη , μολις ειχαν ανοιξει. Πηγε αμεσως στον αρμοδιο υπαλληλο και του παρεδωσε το βιβλιο . Εκεινος ευγενικα τον ρωτησε αν εμεινε ευχαριστημενος απο το βιβλιο , δεν του απαντησε γι' αυτο .Του ειπε πως την αλλη φορα που θα επισκεφθει την Βιβλιοθηκη να του φερει το ιδιο το βιβλιο .
Μετα απο πολυ καιρο επισκεφτηκε ξανα την Βιβλιοθηκη , ο υπαλληλος τον γνωρισε αμεσως κι ετρεξε να του φερει το βιβλιο.Αυτος το ανοιξε , ολα ηταν ενταξει , οι σελιδες ολες γραμμενες , ο αριθμος των σελιδων σταθερος . Ηταν ετοιμος να σηκωθει να φυγει οταν ακουσε απο διπλα του καποιον να του απευθυνει το λογο . Γυρισε να δει . Ηταν ενας νεαρος φοιτητης , που παλιοτερα τον παρατηρουσε για μια βδομαδα συνεχεια .
- '' Βλεπω Κυριε πως τωρα ενδιαφερεσθε για βιβλια της Γεωμετριας , και μαλιστα στο πρωτοτυπο κειμενο ''
Τον κοιταξε αδιαφορα , δεν του απαντησε . Και κλεινοντας το βιβλιο πριν παει να το παραδωσει διαβασε ηρεμα στο εξωφυλλο του. '' Τα Στοιχεια του Ευκλειδη ''
.
.
ΘΕΩ [ ΡΗΜΑ ]
.
Ο χωρος ηταν ενα τεραστιο ορθογωνιο παραλληλεπιπεδο .
Στη πλευρα του με το μεγαλυτερο μηκος σε υψος εβδομηντα
εκατοστων απο το δαπεδο ανα δυο μετρα υπηρχαν , εξελλισο-
μενα σε σειρα , μακροστενα παραθυρα.Περασε απο μπροστα
τους , σε καθε ενα απ'αυτα τα παραθυρα σταματουσε για λιγο
και παρατηρουσε τι εβλεπε απο εκει: στην αρχη εβλεπε τη κοι-
λαδα , πιο κατω τις πρωτες συνοικιες ,υστερα τη πυκνη μαζα
της πολης, κατοπιν τις ακραιες συνοικιες,και στα τελευταια
παραθυρα παλι τη κοιλαδα.Μετα πηγε απεναντι στην αλλη
πλευρα του χωρου ,κι εκει υπηρχε πανομοιοτυπη σειρα παρα-
θυρων : σ'εκεινα η θεα του τοπιου ηταν διαφορετικα συμμε-
τρικη στη σειρα :πρωτα μερος της πολης , μετα οι συνοικιες ,
στη μεση η κοιλαδα , μετα οι συνοικιες, στο τελος παλι μερος
της πολης.
Η περιπλανηση στα παραθυρα τον απορροφησε και ξεχαστηκε
πληρως , οταν συνηλθε πηγε προς το ανοιγμα , απ'το οποιο μπηκε
στο εσωτερικο εκεινου του χωρου και βγηκε στον εξωτερικο του
χωρο .Κατεβηκε μια μεγαλη μαρμαρινη επιβλητικη σκαλα,στο τε-
λος της εστριψε αριστερα , και ξανα αριστερα στους δενδρικους
διαδρομους με τα ρομβοειδη σχηματα στο δαπεδο τους , ολα ομοια,
με μικρες παραλλαγες καποιοι ρομβοι , κι ετσι συνεχιζοντας να
στριβει παντα αριστερα εφτασε σε μια εξισου επιβλητικη με την
πρωτη μαρμαρινη σκαλα , που ανεβαινε .Την ανεβηκε γρηγορα ,
στο κεφαλοσκαλο βρεθηκε μπροστα σε μια κλεισμενη πορτα ,
την ανοιξε και βρεθηκε στο ορθογωνιο παλληλεπιπεδο δωματιο
με τη σειρα των μακροστενων παραθυρων στις δυο μεγαλυτερες
πλευρες του .
Πηγε παλι στα παραθυρα . Η πολη , οι συνοικιες , η κοιλαδα ειχαν
εξαφανισθει .
Συνεχισε να περιφερεται στο χωρο για πολυ ωρα σε μια επαναλαμ-
βανομενη κυκλικη επιμονη παρατηρηση .Η αρχικη εικονα δεν επα-
νηλθε .
Τελικα αποφασισε να σταματησει την κυκλικη περιηγηση , βγηκε
απο τον χωρο απο την ιδια πορτα , που μπηκε.Κατεβηκε την ιδια
σκαλα ,που ανεβηκε: τωρα στους δενδρικους διαδρομους με τα
ρομβοειδη σχηματα στο δαπεδο τους εστριβε συνεχως δεξια , οταν
εφτασε στην μαρμαρινη σκαλα την ανεβηκε , μπηκε ξανα μεσα
στον ορθογωνιο χωρο , πηγε στα παραθυρα : εκει εμφανιστηκε η
προηγουμενη θεα :μερος της πολης, οι συνοικιες , στη μεση η κοι-
λαδα,οι συνοικιες ,η πολη , οι συνοικιες , η κοιλαδα.
'' Εδω ειναι το κεντρο '' ακουσε μια φωνη και γυρνωντας ειδε εναν
ανθρωπο , σχετικα νεο , καπως ψηλο κι αδυνατο να στεκει ορθιος
στη μεση του δωματιου.
''Ποιανου πραγματος το κεντρο;'' ρωτησε με απορια
''Μα , στο ορθογωνιο το κεντρο του ειναι εκεινο το σημειο ,στο
οποιο τεμνονται οι διαγωνιοι του '' του απαντησε , σχεδον του
φωναξε απο το σημειο ,που βρισκονταν , ο αλλος.
Η απαντηση δεν τον διαφωτισε καθολου , σκεφτηκε πως ισως
ο αλλος τον περιγελουσε με ανοητες εκφρασεις.Αν αδιαφορουσε
θα ηταν καλυτερα γι'αυτον.Ταυτοχρονα ενιωσε πολυ ισχυρη
την επιθυμια να απαλλαχτει απ' αυτον τον παρεισαχτο .
Βγηκε γρηγορα εξω απ 'τον χωρο , κατεβηκε τη σκαλα και στρι-
βοντας συνεχως αριστερα εφτασε στη σκαλα , την ανεβηκε και
ξαναμπηκε στο χωρο με μεγαλη αποφασιστικοτητα .
Η θεα οπως το περιμενε χαθηκε απο τα μακροστενα παραθυρα ,
ομως ο ανθρωπος ηταν στη μεση και τον ρωτησε :'' Γνωριζεις
οτι το σημειο ειναι αχωρο και αδιαστατο ; '', θυμωσε ,αλλα δεν
του απαντησε.''Θα επιμεινω '' μονολογησε.
Βγηκε , εκανε το γυρο ξανα , ο ανθρωπος εκει , στη μεση , ακι-
νητος , με μια αλλη ηληθια ερωτηση .Επανελαβε τη κινηση .
Συνεβηκε παλι το ιδιο .Φοβηθηκε πως ισως ποτε δεν θα ξεφευγε
απ'αυτη την παγιδα , η ' την πλεκτανη .Θυμηθηκε :'' Η Λογικη
δεν ειναι το πεπρωμενο του ανθρωπου ''.Στον φαυλο κυκλο
της συνεχους επαναληψης ευχηθηκε να τα καταφερει να ξεφυγει .''
Κατ'εικονα και καθ'ομοιωσιν '' .
Οταν δεν βρηκε τον αλλον στο δωματιο πηγε αυτος και στηθηκε
στη μεση του ορθογωνιου :στο σημειο ακριβως , που τεμνονται
οι διαγωνιοι του.Ο αλλος τιμωρηθηκε να επαναλαμβανει , αεναα,
σαν παιδικο τρενακι την ιδια απαραλλαχτη διαδρομη μπροστα
του .Η μοναδικη αλλαγη ηταν πως δεν του απηφθηνε την παρα-
μικρη ερωτηση , η' το ελαχιστο σχολιο .Τον εβλεπε απο τη θεση
του ακινητος απεγνωσμενο να μπαινει μεσα το χωρο , δεν κοι-
τουσε καν τη θεα στα παραθυρα , γρηγορα εβγαινε εξω κι υ-
στερα απο καποια ωρα να ξαναεμφανιζεται στο χωρο και παλι
γρηγορα να εξαφανιζεται απ'αυτον .
Παρ'ολ'αυτα ειχε ενα μικρο φοβο , που μεγαλωνε συνεχεια μεσα
του : τι θα συμβει αν καποια στιγμη θελησει να του παρει τη θεση.
Να την αρπαξει .Ηξερε , το διαισθανονταν , πως αυτο θα συνεβαινε,
αργα η γρηγορα, καποια στιγμη , κι ας ηταν η θεση '' αχωρη και αδι-
αστατη '' , κατα την εκφραση του .Μπορει την επομενη φορα να συμ-
βει.Αγγιξε ενστικτωδικα το μικρο μαχαιρι στη δεξια τσεπη του παντε-
λονιου του . Ενιωσε σιγουρια και περιμενε.
Ο αλλος δεν εμφανιστηκε , περναγε ο χρονος και δεν εμφανιζονταν.
Καποια φορα ακουγε τα βηματα του να πλησιαζουν απο μπροστα του
κι αργοτερα ακουγε ν' απομακρυνονται απο πισω του . Υστερα
τιποτα.Ησυχια.Σαν να χαθηκε . Δεν ειχε την υπομονη να τον περιμε-
νει εκει.Φοβηθηκε πως ο αλλος , πονηρος οπως ηταν , θα τον
αιφνιδιαζε με καποιο πανουργο σχεδιο , που ειχε καταστρωσει .
Αφησε τη θεση του αποφασισμενος να τον αντιμετωπισει.
Βγηκε , κατεβηκε τη μεγαλη μαρμαρινη σκαλα , εστριβε στη τυχη ,
ποτε αριστερα , ποτε δεξια : δεν ξαναβρηκε τη σκαλα , που ανεβαινει
στο ορθογωνιο δωματιο.Οτι κι αν εκανε πια δεν θα εβρισκε ξανα το
δωματιο . Το ηξερε καλα. Τον επιασε απελπισια οταν σκεφτηκε
πως ο αλλος τον εμπλεξε στο διχτυ του .Απο στιγμη σε στιγμη θα
τον αιφνιδιαζε .
Κατα τυχη στη φυγη του ειδε τη σκαλα μπροστα του , την ανεβηκε
γρηγορα , μπηκε στο ορθογωνιο δωματιο σιγουρος πως θα τον εβρι-
σκε εκει μεσα . Πραγματικα τον βρηκε .Ηταν πεσμενος μπρουμητα
μ ' ενα μικρο μαχαιρι καρφωμενο στη πλατη του , αριστερα, κοντα
στον λαιμο του . Εκει πανω στο σημειο , που τεμνονται οι διαγωνιοι
του ορθογωνιου .
Δεν τον γυρισε αναποδα , δεν ηθελε να δει το προσωπο του , ουτε
και στα παραθυρα πλησιασε , βγηκε εξω απ' το χωρο με σκοπο να
ξεχασει οτι συνεβηκε .
Τωρα ηταν μονος και δεν θα ' ταν δυσκολο να ζησει ετσι .
.
.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
THE BOOK OF THE TIME
.
.
Ειδε ενα περιστερι ανεβασμενο σ'ενα συννεφο
να ριχνει κατω λευκα κομματια ασβεστη.Τοτε
ανοιγοντας το παραθυρο ειδε τους απεναντι λο-
φους,τις πετρες και τα δεντρα.Μια μορφη απο
εκει τον χαιρετησε και τον καλεσε να βγει εξω.
Γυρνωντας,μεσα στον μεγαλο καθρεφτη στον
απεναντι τοιχο ειδε το ιδιο τοπιο πιο καθαρα.
Ακουστηκε παλι η φωνη.Δεν γυρισε το κεφαλι
πισω και προχωρησε μεσα στον καθρεφτη.
Εκει μεσα,ξαφνικα,ολα αλλαξαν,χαθηκε το τοπι-
ο με τους λοφους ,τις πετρες και τα δεντρα.Βρε-
θηκε σ'εναν ανυδρο τοπο,μια ερημο,η σκια του
σκληρη πανω στην αμμο,πουθενα δεν δροσιζε.
Το φως αμεταβλητο,εκτυφλωτικο,σαν η ωρα να
μην αλλαζε,η μερα η' οτι αλλο ηταν το μετρημα
του Χρονου.
Ζαλισμενος εφτασε χωρις να το καταλαβει,μπρο-
στα σε μια πορτα στη μεση της ερημου.Η πορτα
ηταν μισανοιχτη,ετριζε απο καποια πνοη.Στην αρχη
διστασε να την ανοιξει,μετα θελησε να την προσπε-
ρασει.Απο την αριστερη της πλευρα ηταν αδυνατο,
σαν η ατμοσφαιρα να ειχε πυκνωσει απειρα και να
ηταν αδιαπεραστος τοιχος,χωρις να χασει τη διαφα-
νεια.Εβλεπε καθαρα ως περα την απεραντη επιφα-
νεια της αμμου.
Και απο την δεξια πλευρα της πορτας οταν προ-
σπαθησε αντιμετωπισε το ιδιο εμποδιο.Δεν του
εμενε παρα ν'ανοιξει την πορτα.Την ανοιξε και
και περασε μεσα της.
Βρεθηκε σε μια αιθουσα,αδεια,κανενα επιπλο και
καμια ανθρωπινη παρουσια δεν ειδε.Στους τοιχους
της αιθουσας δεν υπηρχε κανενα παραθυρο,ομως ηταν
πολυ καλα φωτισμενη,ομοιομορφα.Προσεξε πως
το δαπεδο της αιθουσας ηταν χωρισμενο σε τετρα-
γωνα ασπρα και μαυρα.Τα μετρησε.64 τετραγωνα.
Ξανα τα μετρησε,64,δεν εκανε λαθος,ηταν μια σκα-
κιερα.''Ενα Σκακι'' μονολογησε με χαμηλη φωνη.
Δεν προλαβε να τελειωσει τη φραση του κι ειδε
να γεμιζουν τα τετραγωνα της σκακιερας με 4 αλο-
γα πραγματικα,με 16 πραγματικους ζωντανους
στρατιωτες πιονια,με 4 αξιωματικους,με 4 ψηλους
πυργους και με δυο βασιλισσες και δυο βασιλιαδες.
Ολα τα πιονια στηθηκαν στις προκαθορισμενες
θεσεις του παιχνιδιου.
Ακουσε μια φωνη απο απεναντι,ακαμπτη στην αρθρω-
ση,να του φωναζει πως αυτος κανει την πρωτη κινηση
στην παρτιδα,αρχιζοντας το παιχνιδι..
Υπακουσε,και σκεφτηκε την πρωτη κινηση που θα εκα-
νε.Διαταξε εναν στρατιωτη,εκεινον μπροστα απο το
αριστερο αλογο να μετακινηθει στον αξονα του δυο
θεσεις μπροστα.Ο αντιπαλος απαντησε αμεσως βγα-
ζοντας το δεξι αλογο του μπροστα.Αυτος συνεχισε
με αλλο πιονι απο την δεξια πλευρα της σκακιερας,
ο αλλος απαντησε παλι γρηγορα.
Η παρτιδα προχωρουσε.Αυτος ηταν αδυνατο να μετρη-
σει ποσο χρονο επαιζε.Μπορει ο χρονος να ηταν δυο-
τρεις ωρες,η' μια μερα,η' μια -δυο μερες,η' μια εβδομα-
δα,η' ενας μηνας,η' ενας χρονος,η' πολλα χρονια ,η' αι-
ωνες,η' μια αιωνιοτητα,η' και μια απειροελαχιστη στιγ-
μη.
Τον αντιπαλο του στη διαρκεια του παιχνιδιου ποτε δεν
τον ειδε.Η' ηταν πολυ μακρια απεναντι και δεν τον ξεχω-
ριζε η' ηταν ενα πολυ μικροσκοπικος,ενα σημειο,η ' ηταν
τεραστιος κι αυτο που εβλεπε δεν ηταν παρα ενα ασημαντο
τμημα του,η' ηταν ενα ον που το σωμα του ηταν πολλων
διαστασεων και δεν μπορουσε να το αντιληφθει,η' ηταν
απων και εκανε τις κινησεις με τον τηλε-μεταχειρισμο
καποιας παιχνιδομηχανης,η' ειχε απεναντι του για αντι-
παλο εναν εφυη Ηλεκτρονικο Υπολογιστη.Σ'οποιαδηπο-
τε περιπτωση οι κινησεις του ηταν παντα γρηγορες,και
ισοχρονες,ενω αυτος οσο το παιχνιδι προχωρουσε τοσο
περισσοτερο καθυστερουσε στην επομενη κινηση.
Καταφερε να κερδισει τη παρτιδα κανοντας ματ,εκεινη
τη στιγμη ειχε 5 πιονια κι ο αντιπαλος του ειχε 7 πιονια.
Τοτε ακουσε την ακαμπτη φωνη του αντιπαλου του.Πως
για επαθλο της νικης του μπορουσε ,αν ηθελε,να διαλε-
ξει τους 16 στρατιωτες,τα 4 αλογα και τους 4 αξιωματι-
κους και να κυριαρχησει στον κοσμο ολοκληρο.Η' να
του δωρισει ενα βιβλιο που ηταν το ισοδυναμο του
Χρονου.
Διαλεξε το δευτερο.Τοτε εξαφανισθηκαν τα πιονια ,η
αιθουσα παρεμεινε η ιδια οπως στην αρχη οταν περασε
την πορτα και μπηκε μεσα,αδεια.Το δαπεδο της ομως
πια δεν ειχε τετραγωνα ασπρα και μαυρα,χαθηκαν.
Στο κεντρο του δαπεδου της αιθουσας ειδε το βιβλιο.
Προχωρησε να το παρει.Αν και η αποσταση απ'αυτο
του φανηκε στην αρχη μικρη,οσο προχωρουσε ομως
δεν το πλησιαζε.Οχι δεν απομακρυνονταν το βιβλιο
απο τη θεση του.Φαινονταν να ειναι στο ιδιο παντα
σημειο,ακινητο,αλλα δεν το εφτανε.Ουτε η πορεια
του προς αυτο καμπυλωνε,ηταν ευθυγραμμη.Παρα
τη μεγαλη προσπαθεια ηταν αδυνατο να το φθασει.
Αποφασισε να γυρισει πισω,φοβηθηκε μηπως ειχε
απομακρυνθει πολυ και δε τα καταφερνε να βρεθει
στην αρχη.
Γυρισε πισω.Παραξενο,βρεθηκε γρηγορα στην πορτα,
την περασε και βγηκε εξω στην ερημο.Ακριβως μπρο-
στα στα ποδια του ηταν το βιβλιο.Εσκυψε το πηρε στα
χερια του και το ανοιξε.
Οι σελιδες που αντικρυσε ηταν γραμμενες.Πιο κατω
στο ξεφυλισμα του συναντησε αγραφες σελιδες.
Συνεχισε να γυριζει τις σελιδες του,απειρες σελιδες
αγραφες.Σε καποια σελιδα ειδε ενα γραμμα.Ηταν σε
τετοια συγχιση που γυρισε τη σελιδα,μια αγραφη σελιδα.
Γυρισε τη σελιδα πισω να δει το γραμμα.Αγραφη σελιδα,
γυρισε και αλλες σελιδες ,βρηκε μονο αγραφες.
Γυρισε τις σελιδες μπροστα,απειρες αγραφες σελιδες.
Καπου συναντουσε μια μονο λεξη,η' πολλες λεξεις,
σε αγνωστες γλωσσες αλλα και σε γνωστες γλωσσες.
Σε καποια γνωστη γλωσσα που θελησε να διαβασει
το κειμενο ηταν αδυνατο να προχωρησει απο μια λε-
ξη στην επομενη λεξη,που την εβλεπε καθαρα.Ενδια-
μεσα συνεχως παρεμβαλονταν καινουργιες λεξεις.
Γυριζε σελιδες.Αγραφες σελιδες,συνεχως εναλλασομενες
με γραμμενες σελιδες,σε διαφορους αριθμους σελιδων.
Αν και το μεγεθος του βιβλιου φαινονταν να αποτε-
λειται απο συγκεκριμενο αριθμο σελιδων δεν εφτανε
στο τελος του,προσθετονταν συνεχως νεες σελιδες.
Καποιες φορες συναντησε το ιδιο κειμενο,ειχαν ομως
ελλατωθει οι σελιδες του.Επειτα βρηκε σελιδες με
λεξεις αναμειγμενες,σαν ολα τα κειμενα του βιβλιου
να ειχαν ανακατευθει διαλυθει το ενα μεσα στο αλλο.
Τοτε ειχε εντονη την εντυπωση πως το βιβλιο εφθα-
νε στο τελος του.
Καποιες σελιδες πριν το τελος του,παλι κενες σελιδες,
επειτα στη σειρα ακολουθουσαν γραμμενες,ενα μονο
γραμμα,δυο γραμματα,μια μονο λεξη,δυο λεξεις,ενα
κειμενο μικρο,ενα περισσοτερο εκτεταμενο,ενα τερα-
στιο,απειρο.Κι ενδιαμεσα καμια λεξη ως το απειρο.
Ποσος χρονος περασε σ'αυτο το ξεφυλλισμα του βι-
βλιου δεν μπορουσε να υπολογισει.
Αποφασισε να σταματησει το ξεφυλλισμα του βιβλιου.
Ανοιξε την πορτα,η ιδια αιθουσα,αδεια,πεταξε το βι-
βλιο μεσα οσο πιο μακρα μπορουσε κι εκλεισε την
πορτα.Τ'ακουσε που επεσε καπου ,επειτα ησυχια.
Το τοπιο της ερημου αμεταβλητο γυρω του.Απο την
αριστερη πλευρα της πορτας η ατμοσφαιρα αραιωσε
και δεν ηταν πια εμποδιο.Περασε και βρεθηκε στην
αποβαθρα ενος υπογειου σιδηροδρομικου σταθμου,
ανθρωποι γυρω του περιμεναν το τρενο.Ηταν στο
σταθμο του Μετρο μιας αγνωστης πολης.Αυτο το
συμπερανε επειδη οι ανθρωποι μιλουσαν μια αγνω-
στη γλωσσα.Ακουσε το τρενο,σε λιγο εφθασε στο
σταθμο και σταματησε.Ανοιξαν οι πορτες και μπηκε
σ'ενα βαγονι.
Το τρενο ξεκινησε.Μετα το τουνελ το τρενο βγηκε
στο φως της μερας και διεσχιζε μια αγνωστη πολη.
Επειτα χωθηκε σ'ενα τουνελ,οταν βγηκε στο φως
η πολη που διεσχιζε του φανηκε γνωστη,σαν καπο-
τε να ειχε κανει την ιδια διαδρομη,να ειχε ζησει εκει.
Δεν προλαβε να δει περισσοτερα,το τρενο βυθιστηκε
παλι σε τουνελ.Συνεχιστηκε η ιδια διαδρομη.Η πολη
ποτε του ηταν αγνωστη και ποτε ηταν γνωστη.
Σ'εναν υπογειο σταθμο κατεβηκε,κι αλλοι ανθρωποι
κατεβηκαν.Ανεβηκε την κυλιομενη σκαλα.Στην κορυ-
φη της τον περιμενε μια γνωστη του γυναικα.
Πηγαν και καθησαν σε μια καφετερια.Εξω εβρεχε.Εκει-
νη του ειπε πως εβρεχε,με μικρα διαλειματα,δυο με-
ρες συνεχεια.Δεν του φανηκε παραξενο,της ειπε πως
και την αλλη φορα εβρεχε συνεχως.Εκεινη φανηκε να
μη καταλαβαινει.Τον ρωτησε για τη δουλεια του,της
απαντησε πως τιποτα δεν αλλαξε,ολα τα ιδια.Εκεινη
του ειπε πως αν δεν ειχε που να παει μπορουσε να τον
φιλοξενισει στο σπιτι της,αν ηθελε.Δεχθηκε.Του εδωσε
την διευθυνση και το κλειδι του σπιτιου.
Εκεινη θα εφευγε πρωτη,επρεπε να γυρισει στο γραφειο
της,εκει γυρω κοντα,ειχε δουλεια,δεν ειχε τελειωσει ακο-
μα.Εφυγε και την ειδε να χανεται μεσα στη βροχη.
Αργοτερα εκεινος πηρε ενα ταξι και πηγε στην διευθυν-
ση που του εδωσε.Το σπιτι ηταν μονοκατοικια,δεν θυμον-
ταν να ειχε μεινει εκει αλλοτε.Η γυναικα δεν ειχε επι--
στρεψει ακομα,ηταν απογευμα,η μερα ειχε ακομα φως.
Πηγε στο παραθυρο,κοιταξε εξω,μετα τη βροχη φυσου-
σε.Στ'αυτια του εφτανε η βοη της πολης.
Τοτε ανοιγοντας το παραθυρο ειδε τους απεναντι λοφους,
τις πετρες και τα δεντρα.Ξεχαστηκε.Και τον επανεφερε
η φωνη της γυναικας που ειχε μπει στο σπιτι.
.
.
ΣΕ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ 2 ΕΙΣ ΤΗΝ 24η ΤΑΞΗΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΙΚΟ
ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΑΥΤΟ
.
.
ενας απλος λαβυρινθος ,χωρις να απαιτειται η ιδιαιτερη εφυια
του αρχιτεκτονα,θα ηταν ο λαβυρινθος που θα αποτελουνταν απο
ολα,μα ολα τα κειμενα που μπορει να γραφτουν απο τα 24 γραμ-
ματα του Ελληνικου Αλφαβητου,απο ενα γραμμα,απο δυο γραμ-
ματα,κ.ο.κ,τα επη του Ομηρου,ο ''Δωδεκαλογος του Γυφτου ''
του Παλαμα,το Συνταγμα της Τροιζηνας,τα Πτωχοπροδρομικα
Ποιηματα,οι συνταγες μαγειρικης,ολα,οσα γραφτηκαν[κι οσα μπο-
ρουν να γραφτουν,κι οσα δεν θα γραφτουν ποτε],ακομα κι αυτο
το κειμενο που γραφεται τωρα,αυτη τη στιγμη,και στο κεντρικο
δωματιο του λαβυρινθου των γραμματων,αυτος που εισερχεται
σ'αυτον τον ιδιοτυπο λαβυρινθο,σαν βραβειο εκει θα τον περιμενει
το κειμενο με το δικο του εργο,που θα τον κανει σπουδαιο,και θα
κερδισει την αιωνιοτητα,αδιαφορο αν δεν εχει το ταλεντο να γρα-
ψει,εγω αν μπω ποτε [αν μου επιτραπει ,γιατι δεν επιτρεπεται
σε ολους η εισοδος ,καποιοι ειναι τυχεροι]επιθυμω,και το ξερω
καλα πως αυτο επιθυμω,να βρω οχι ενα δικο μου κειμενο,μια
κουφια ματαιοδοξια ξερω πως αυτο ειναι παραβαση του κανο-
νισμου,μια υβρις,αλλα αυτο θελω[γι'αυτο αλλωστε εκτισα αυτο
τον λαβυρινθο],να βρω εκει μεσα το κειμενο που εσυ εγραψες
για μενα,χωρις μισολογα και υπεκφυγες,εστω συντομο,μα να
περιεχει οτι ησουν οτι εισαι και οτι θα εισαι,τα παντα,ξεροντας
πως αν μου δωθει αυτη η χαρι,στην εξοδο απ'τον λαβυρινθο,
αυτο ειναι βεβαιο,θα τιμωρηθω με πληρη αμνησια τι διαβασα
σ'εκεινο το κειμενο,ετσι χωρις να φοβασαι πως θα κοινοποιηθει
το κειμενο σου αρχισε απ'αυτη τη στιγμη να το γραφεις, απο
στιγμη σε στιγμη ειμαι ετοιμος να περασω την εισοδο,να περασα
στο εσωτερικο του λαβυρινθου,αδυνατο να κανω πισω,σε οποιο-
δηποτε σημειο,θεση,του λαβυρινθου,περιβαλεσε απο ενα εξισου
πολυπλοκο λαβυρινθο,αυτο ειναι η μεγαλη του ιδιομορφια,δεν
με πειραζει,ειμαι αποφασισμενος, αν περασουν μηνες ,χρονια η'
και αιωνες ακομη μεχρι να συναντησω το κειμενο,βεβαια αυτο
το αιωνιο της αναζητησης κατα καποιο τροπο ειναι συμφερον για
σενα,θα ζεις αιωνια,τωρα υπαρχει μια πιθανοτητα,μικρη αλλα
υπαρκτη,να μην υπαρχει κειμενο,παρα μια λευκη σελιδα,αγραφη,
ουτε ενα σημαδακι,αν το σκεφτω καλυτερα ,αυτο μπορει να ση-
μαινει πως τοτε θα μπορω να φανταστω το κειμενο,οπως θελω
εγω,και μπορει να τολμησω μια σκεψη,αφου μπορω να φαντα-
στω το κειμενο σου,αρα μπορω να το γραψω εγω,αρα εγω ειμαι
εσυ,προς το παρον ειμαι στον λαβυρινθο που κατασκευασα για
να μαθω[να ρισκαρω να μαθω] τις σκεψεις σου,αν εσυ νιωσεις,
σπ'αυτη τη στιγμη που διαβαζεις αυτο το κειμενο μια μεγαλη
ελευθερια,μια εκπληκτικη ανεση, στο χειρισμο των 24 ελληνικων
γραμματων,αυτο σημαινει πως καποια στιγμη θα γραψεις αυτο το
κειμενο η ' και να αποφασισεις να μην το γραψεις,παντως να ξερεις
πως οπως ειμαστε και οι δυο μεσα στον λαβυρινθο,παρα πολυ πιθα-
νον ειναι,να διαβαζουμε το ιδιο κειμενο αυτη τη στιγμη,2:23 μμ πχ τη
γυναικα της ζακυθος του Σολωμου,η' μια σημειωση στο facebook
ενος κοινου φιλου,η' αυτο που διαβασες τωρα εσυ να το διαβασω
εγω μετα απο καποιο χρονο,η'αμεσως μετα[ενα δευτερολεπτο μετα
],η ' μετα απο χρονια,και ισως αιωνες,η' τιποτα να μη γινει,ποτε
να μην διαβασουσε το ιδιο κειμενο,καμια συμπτωση,αδυμπτωτη
η πορεια μας,βλεπεις[το καταλαβες] πως αυτος ο λαβυρινθος δια-
κλαδιζεται συνεχως,και μαλιστα σαν ζωντανος οργανισμος ανα-
πτυσεται ολο και πιο πολυπλοκος,και αν δεν αποφασισω να στα-
ματησω να γραφω,αυτο το αεικινητο πολλαπλασιασμα του θα συ-
νεχισθει, εσυ μην τρομαζεις μεχρι να σε συναντησω,δηλαδη να
συναντησω το κειμενο σου,κοιταξε μεσα στον λαβυρινθο να περνας
καλα,διασκεδασε,διαβασε ευχαριστα κειμενα,αυτα που σου αρε-
σουν,συνεχισε να γραφεις αυτα που θελεις,αλλωστε εχουμε απειρο
χρονο μεχρι την αιωνιοτητα,εγω για να κανω πιο συντομο το ταξιδι,
[αστειευομαι με το αδυνατο]θα παραλειψω τα κειμενα με τονους,
βαρειες ,περισπωμενες,ψιλες και δασειες,ισως συντομευσω το δρομο
μου και σε συναντησω,το κειμενο που εισαι,απο τα 24 ελληνικα γραμ-
ματα,επειτα ειναι και μια υποθεση που πρεπει να επιβεβαιωσω[να επα-
ληθευσω]:πως στον λαβυρινθο ενας μονο ανθρωπος εισερχεται και
ενας μονο ανθρωπος εξερχεται,χωρις τη μνημη ολων αυτων που συ-
ναντησε στο εσωτερικο του.Και μια λογικη συνεπαγωγη:σε καθε
γνησιο λαβυρινθο,κι αυτος ειναι ενας γνησιος λαβυρινθος.καθε
σημειο του ειναι κεντρικο σημειο.Επομενως μολις εισερχεσαι
αμεσως εξερχεσαι,χωρις την αναμνηση του κειμενου που δια-
βασες σ'εκεινη τη θεση.Αν συνυπολογισει κανεις ποσο αδυνατο
ειναι να σου επιτραπει η εισοδος στο λαβυρινθο[ποσο μαλλον
δευτερη φορα],τοτε καταλαβαινει κανεις γιατι ειμαστε τελειως
αγνωστοι[χωρις αυτη τη δυνατοτητα γνωριμιας στο εσωτερικο
του λαβυρινθου ,της πραγματικοτητας] .
.
.
Η ΑΝΑΧΩΡΗΣΗ ΚΑΙ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
.
.
Κατεβηκε με το λεωφορειο στο κεντρο.Στις 11:20 δυτικα της πλατειας,
απο το μερος της Αγιου Κωνσταντινου,κατεβηκε απο τις κυλιομενες
σκαλες στον υπογειο σταθμο του Μετρο στην Ομονοια.Εφτασε στην
Κηφισια.
Πηρε ενα ταξι και μετα απο 30 λεπτα περιπου διαδρομη το σταματησε
πληρωσε και κατεβηκε.
Προχωρησε στο δρομο καμια εκατοστι μετρα βορεια,κι αφηνοντας το
δρομο,απο τα δεξια του,μπηκε στα χωραφια.Κυριως πευκα ,λιγοστες
ελιες,καπου -καπου αμπελια,και σκορπιες συκιες στο τοπιο.Ηταν μεση-
μερι,η ατμοσφαιρα εκαιγε.Εβγαλε ενα μαντηλι και σκουπισε τον ιδρωτα
στο μετωπο του
Περπατησε αρκετη ωρα.Συνεχεια προς τα ανατολικα.Συναντησε τον μι-
κρο χωματινο δρομο.Τον ακολουθησε προς τα βορεια.Καπου πεντακοσια
μετρα πιο πανω ο δρομος εστρεφε με μεγαλη στροφη προς τα ανατολικα.
Πιο περα ενα χιλιομετρο προς αυτη τη κατευθυνση με πολυ κλειστη στροφη
εστριβε βορειο δυτικα.Μετα απο πορεια σαραντα λεπτων εστριβε με πολυ
κλειστη γωνια προς τα ανατολικα.
Παρατηρησε πως καθε 500-600 μετρα,εστριβε συνεχως καθετα στη
διευθυνση που περπατουσε .Στην αρχη προς τα βορεια,επειτα προς τα
δυτικα,επειτα παλι βορεια ,παλι δυτικα ,επειτα νοτια,προς τα δυτικα,προς
τα βορεια,προς τα νοτια ,προς τα ανατολικα ,επειτα προς τα δυτικα.προς
τα βορεια,προς τα ανατολικα,προς τα νοτια.
Ετσι συνεχιστηκε ο δρομος του.Το τοπιο γυρω του ηταν σχεδον επιπεδο.
Λιγα δεντρα σε μακρινες αποστασεις το ενα απο το αλλο,και πουθενα δεν
συναντησε κτισματα.
Οταν εφτασε στο σπιτι ,ενα σχεδον κυβικο σπιτι,με ασπρους τοιχους,
διπατο,κοιταξε το ρολοι του.Η ωρα ηταν 5 και 10 λεπτα το απογευμα.
Το σπιτι ηταν 30-40 μετρα μακρια απο το δρομο μεσα στο οικοπεδο.
Δεν ηταν περιφραγμενο.Στην προσοψη του ειχε στο ισογειο τη κεν-
τρικη εισοδο στη μεση ακριβως και δυο παραθυρα σε συμμετρικες
θεσεις .Στον πανω οροφο ηταν επισης δυο παραθυρα,ακριβως πανω
απο τα κατω παραθυρα.Τα τεσσερα παραθυρα και η πορτα ηταν βα-
μενα σκουρο γαλαζιο.Το κτιριο φαινονταν να ειναι συγχρονο, χτι-
σμενο την τελευταια διετια.
Πλησιασε.Εφτασε στη πορτα και χτυπησε.Περιμενε απαντηση.Ξανα-
χτυπησε.Καμια απαντηση.Εσπρωξε και η πορτα ανοιξε .Μπηκε μεσα .
Βρεθηκε στο χωλ,για το μεγεθος του σπιτιου του φανηκε τεραστιο.
Στο βαθος του ειδε σ'εναν μεγαλο καθρεφτη τη μορφη του.
Γυρισε και εκλεισε τη πορτα.Αναψε το ηλεκτρικο φως.Ενας πολυ=
ελαιος αναψε απο πανω του κρεμασμενος στο κεντρο της οροφης.
Ακριβως απο κατω του υπηρχε ενα κυκλικο τραπεζι.Αν και στο χω-
ρο δεν υπηρχαν πολλα επιπλα,δεν εδωνε την εντυπωση πως κατι
λειπει.
Στο μεσο του αριστερου τοιχου ηταν ενα ανοιγμα.Πλησιασε.Ειδε
μια σκαλα που κατεβαινε στο υπογειο.Ακριβως απεναντι δεξια,
ηταν η εσωτερικη σκαλα που ανεβαινε στον πανω χωρο.
Στον αλλο τοιχο ηταν δυο πορτες.Ανοιξε την αριστερη και μπηκε
στον εσωτερικο χωρο.Αναψε το φως.Ελαχιστα επιπλα υπηρχαν.
Πουθενα δεν ειδε παραθυρο.Ουτε καποια σκαλα να ανεβαινει η'
να κατεβαινει.Στον τοιχο απεναντι του δυο πορτες.
Ανοιξε παλι την αριστερη πορτα και βρεθηκε σ'ενα μακρυ δια-
δρομο.Δεν χρειασθηκε να αναψει φως γιατι φωτιζονταν,απο ενα
φωτισμο φυσικο,αν και αυτο του φανηκε παραξενο,αφου κανενα
παραθυρο δεν υπηρχε στους κατα μηκους τοιχους του,ουτε καποιο
ανοιγμα στην οροφη του.
Ο διαδρομος ειχε μηκος περιπου 100 μετρα.Προχωρησε ατο διαδρομο.
Στο τελος του ανοιξε τη πορτα και μπηκε στον επομενο χωρο.Και εκει
ηταν φωτισμενα,με φυσικο φωτισμο της ιδιας εντασης.
Σ'αυτο το δωματιο υπηρχαν τρεις πορτες στους τρεις τοιχους του.Δια-
λεξε τη πορτα στα δεξια του,την ανοιξε και βρεθηκε σε δυο καθετους
επιμηκεις διαδρομους.
Ο ενας οπως μπηκε του φανηκε μακρυτερος γιατι ισα που διακρινον-
ταν θολα το τελος του.
Πηρε τον μικροτερο διαδρομο και μπηκε σ'ενα τεραστιο φωτισμενο
δωματιο απο οκτω παραθυρα ανοικτα.Ανα δυο σε καθεναν απο τους τεσ-
σερις τοιχουςτου.Στο χωρο υπηρχαν πολλα επιπλα,χωρις  ομως την
εντυπωση του υπερφορτωμενου.
Πλησιασε το πιο κοντινο του παραθυρο,στα αριστερα.Απο εκει ειδε ενα
κομματι του κηπου.Ειχε πορτοκαλιες,αχλαδιες,και δυο κυπαρισσια στο
βαθος του,.Πηγε απο το παραθυρο αυτο διαγωνια στο παραθυρο του απε-
ναντι τοιχου .Εκει ειδε μια σχεδον απεραντη ειφανεια,με ελαχιστα δεν-
τρα.Καθισε ωρα και παρατηρουσε την ακινησια της.Αυτη η ακινησια
του εδωσε την εντυπωση του χρονου,οπως θα τον παρατηρουσε ενα
υπερτατο ον.Ακινητο στην απειροτητα του.Εφυγε απο το παραθυρο
αυτο και πηγε παλι στο πρωτο παραθυρο.Ειδε τον ιδιο κηπο.Μονο που
τωρα του φανηκε πως τον εβλεπε απο το υψος των ματιων του.
Παρατηρουσε πισω απο τους κορμους των δεντρων.Του φανηκε πως
ειδε τη μορφη μιας γυναικας να περναει πισω απο τους κορμους
των δεντρων,ποτε να απομακρινεται και ποτε να πλησιαζει.Του φανηκε
πως ακουσε και τις φωνες και το γελιο ενος παιδιου.
Μετα απο 10 λεπτα ολα σταματησαν.Για 20 λεπτα δεν ξαναειδε τη
γυναικα ουτε ξανακουσε τις φωνες του παιδιου.
Πηγε στο δευτερο παραθυρο.Εδω η εικονα δεν ειχε αλλαξει.Το απε-
ραντο ακινητο τοπιο.
Διαλεξε στη τυχη ενα απο τα αλλα παραθυρα.Σε οποιο πηγαινε εβλε-
πε,ενα κομματι απο τον γυρω χωρο του σπιτιου.
Οταν πηγε στο αρχικο παραθυρο ειδε τον κηπο.Ειδε και το παιδι,την
γυναικα δεν την ειδε.Στο αλλο παραθυρο το ιδιο ακινητο απεραντο
τοπιο.
Εφυγε απο το παραθυρο ,και τοτε παρατηρησε πως δεν υπηρχε καμια
αλλη πορτα στο δωματιο,εκτος απο αυτη,που μπηκε μεσα.Βγηκε απο
αυτη τη πορτα.
Βρεθηκε στον διαδρομο.Μετα απο 100 μετρα περιπου συναντησε ενα
αλλο διαδρομο καθετα.Ο διαδρομος ηταν καλα φωτισμενος.Στο βαθος
του ειδε την πορτα.
Συνεχισε στον διαδρομο του.Πιο κατω παλι 100 μετρα περιπου,ανοιγε
καθετα ενας διαδρομος αριστερα του.Ηταν κι αυτος φωτισμενος.Σ'αυτον
φαινονταν πιο μακρια η πορτα του.Συνεχισε στον αρχικο διαδρο .Στο
τελος του ηταν η πορτα εξοδου ,αλλα και καθετα ενας αλλος διαδρομος.
Αποφασισε να ακολουθησει αυτον τον διαδρομο.Περπατησε σ'αυτον
τον διαδρομο,χωρις παραθυρα,αλλα πολυ καλα φωτισμενο,με φυσικο
φως.Ειχε απομακρυνθει αρκετα σ'αυτον τον διαδρομο και δεν εφτανε
στο τελος του.Σταματησε και γυρισε πισω να δει την αποσταση.
Ειδε μονο 100 μετρα περιπου ενω κατα τους υπολογισμους του ειχε
διανυσει πολυ περισσοοτερα.Σαν η γραμμη του διαδρομου να καμπυ-
λωνε.Μπροστα ο διαδρομος του εδωνε την εντυπωση της ευθειας
γραμμης.Συνεχισε.Το ιδιο διαπιστωσε σε διαφορες θεσεις του.
Οταν βρηκε στα δεξια του εναν καθετο διαδρομο εκανε παρακαμψη .
Ο διαδρομος ηταν μικρος,περιπου 20 μετρα,Αμοιξε τη πορτα και
βρεθηκε σ'ενα τεραστιο τετραγωνο χωρο.Ενας κυβικος χωρος.Στις
τεσσερις πλευρες του απο το δαπεδο εως πανω την οροφη του ηταν
ραφια γεματα με βιβλια.
Παρατηρησε.Ο τεραστιος εσωτερικος χωρος της βιβλιοθηκης ηταν
αδειος,χωρις τραπεζια,καρεκλες,χωρις επιπλα.
Για να ανεβει και να φτασει κανεις στα πολυ ψηλα ραφια τα βιβλια,
υπηρχαν μεταλλικες σκαλες που εφαπτονταν κατακορυφα στα ρα-
φια και καποιος θα επρεπε να αναρριχηθει για να φτασει καποιο βι-
βλιο.
Η Βιβλιοθηκη ειχε παρα πολλα βιβλια.Απειρα βιβλια.Αυτο το ειδε
με τα ματια του αλλα και το διαπιστωσςε παιρνωντας στα χερια του
τυχαια ενα βιβλιο.
Το ανοιξε .Εκει αναγραφονταν ο αριθμος των βιβλιων.Μια σελιδα
γεματη με ψηφια αριθμων απο το 0 εως το 9: 8900612344321000123487699987675646123456789098765432
123123445566778899000999888777666555513579357911131
719...,το ιδιο και στην επομενη σελιδα συνεχιζονταν ο αριθμος
των βιβλιων.Ξαναγυρισε τη σελιδα ,δεν βρηκε τους ιδιους αριθμους.
Γυριζοντας τη σελιδα προς τα πισω δεν βρηκε οσο κι αν προσπαθησε
την αρχικη σελιδα του βιβλιου
Ξεφυλλιζε τυχαια,σε καποια σελιδα ειδε τα ψηφια του υπερβατικου
αριθμου π: 314159265358979323846264338​3...,επισης ειδε τα ψηφια
του υπερβατικου αριθμου e :271828182845904523536028747​135...,
Ξεφυλλιζοντας μπροστα η' πισω το βιβλιο βρηκε σελιδες με τους
τιτλους βιβλιων,στην ελληνικη γλωσσα αλλα και σε ξενες γλωσσες.
Τιτλοι ποιηματων,μυθιστορηματων,ιστοριων,εγκυκλοπαιδειες,τιτλοι
εργων φιλοσοφιας,επιστημονικων,...
Ξεφυλλιζοντας συνεχως ,παλι μπροστα η' πισω,εβρισκε και διαφορα κειμενα,ποιηση,διηγημα,ιστορια,επιστημονικα,...
Σε μια σελιδα βρηκε βρηκε την αρχικη σελιδα του διηγηματος ''Αλεφ''
του Μπορχες σε αγγλικη μεταφραση,γυριζοντας σελιδα για να διαβα-
σει τη συνεχεια του διηγηματος,βρεθηκε στην 9η σελιδα της ''Γενικης
Θεωριας της Σχετικοτητας ''του Αινσταιν,γυριζοντας πισω τη σελιδα
αντι να βρεθει στην 8η σελιδα βρεθηκε στην 121 σελιδα του 5ου το-
μου της εγκυγκλοπαιδειας της Μπριττανικα σε γαλλικη εηκδοση
του 1950,,...
Εκλεισε το βιβλιο και το εβαλε στη θεση του.Πηρε το διπλανο βιβλιο
και το ανοιξε σε καποια εσωτερικη σελιδα του.Επεσε στην 121 σελι-
δα του 5ου τομου της εγκυκλοπαιδειας της Μπριττανικα σε γερμανι-
κη εκδοση του 2002,
Γυρισε σελιδα ,η σελιδα ηταν γεματη αριθμους ,γυριζε συνεχεια σε-
λιδες ,συνεχεια αριθμοι,...
Σε καποια σελιδα διαβασε ενα αποσπασμα απο το Canto XX
του Ezra Pound.
Εκλεισε το βιβλιο και το εβαλε στη θεση του.Επειτα πηρε αλλο,το
ιδιο αντιμετωπισε.
Ανεβηκε μια σκαλα στα ραφια,σταματησε σε μια θεση.Πηρε ενα βιβλιο το
ανοιξε,το ιδιο.Συνεχισε παιρνωντας στη τυχη απο βιβλια απο διαφορες
θεσεις της βιβλιοθηκης ,χαμηλα και ψηλα στους τεσσερις τοιχους της.Το
ιδιο.Σαν να υπηρχε στα ραφια της Βιβλιοθηκης μονο ενα βιβλιο.Σε απειρο
αριθμο.
Σ'ενα απο αυτα τα βιβλια που πηρε απο τον αριστερο τοιχο ακριβως στο ση-
μειο,στη θεση,που τεμνονται οι νοητες ευθειες των διαγωνιων του τε-
τραγωνου του τοιχου,ξεφυλλιζοντας το σε διαφορες θεσεις με αριθμο
σελιδων κατα σειρα:1,1,2,4,7,13,24,44,81,...διαβασε στην πρωτη σελιδα
την αρχη ενος διηγηματος ,που στις επομενες σελιδες εξελισσονταν.
Αυτο διαβασε;
''Κατεβηκε με το λεωφορειο στο κεντρο.Στις 11:20 δυτικα της πλατειας,
απο το μερος της Αγιου Κωνσταντινου,κατεβηκε απο τις κυλιομενες
 σκαλες στον υπογειο σταθμο του Μετρο στην Ομονοια.Εφτασε στην
 Κηφισια.
Πηρε ενα ταξι και μετα απο 30 λεπτα περιπου διαδρομη το σταματησε
πληρωσε και κατεβηκε''
Δεν υπηρχε καμια αμφιβολια πως ενα μοναδικο βιβλιο υπηρχε στη
βιβλιοθηκη σε απειρες κοπιες.Αυτο θα μπορουσε να εξηγηθει μονο
αν υποθεσει κανεις πως οι αναγνωστες της βιβλιοθηκης ειναι απειροι,
ωστε σε καθεναν αναγνωστη να αντιστοιχει ενα ακριβως βιβλιο.Οση
ωρα ηταν στη βιβλιοθηκη αλλος ανθρωπος απο αυτον δεν υπηρχε
εκει μεσα,ουτε καποιος αλλος μπηκε μεσα.Σηκωσε το κεφαλι να παρα-
τηρησει την οροφη της βιβλιοθηκης.Ηταν επενδυμενη απο διαφορα
τμηματα καθρεφτων,σε διαφορα σχηματα,και σε διαφορες κλισεις
προσαρμοσμενα,και με διαφορες καμπυλωτητες.Επιπεδοι καθρε-
φτες ,αλλακαι κοιλοι και κυρτοι καθρεφτες υπηρχαν.
Σταθηκε σε διαφορες θεσεις κατω στο δαπεδο της βιβλιοθηκης,και ειδε το
ειδωλο του στους καθρεφτες.Σε διαφορες θεσεις εβλεπε μονο ενα ειδωλο,
οπως ειναι,αλλου το εβλεπε παραμορφωμενο αναλογα με την καμπυλοτητα
των καθρεφτων.Αλλου το ειδωλο του πολλαπλασιαζονταν σε διαφορες θε-
σεις στην επιφανεια της οροφης και σε διαφορες μορφες,
Μετρουσε το πληθος των ειδωλων:1,2,3,4,5,6,....,
89006123443210001234876999876756461234567890987654321231
23445566778899000999888777666555513579357911131719...
271828182845904523536028747​135...,
1,1,2,4,7,13,24,44,81,...
314159265358979323846264338​3...,
Σε διαφορες θεσεις που στεκονταν στο δαπεδο της βιβλιοθηκης
ηταν αδυνατο να υπολογισει το πληθος των ειδωλων.Απειρο
Σε καποιες θεσεις δεν υπηρχε κανενα ειδωλο,αριθμος ο.Αν μετα-
κινουνταν ελαχιστα τοτε πλημμυριζε η οροφη των καθρεφτων με
ειδωλα,ειτε με απαριθμησιμο πληθος,ειτε με μη -απαριθμισιμο .
Ηταν και καποιες φορες που οσο και να μετακινουνταν σε δια-
φορες αποστασεις,αποκλισεις,απο θεση 0,δεν εβλεπε κανενα
ειδωλο στους καθρεφτες.Αυτο τον ανησυχησε πολυ.
Αποφασισε να βγει απο τη μοναδικη πορτα της αιθουσας της βι-
βλιοθηκης.Βρεθηκε σ'ενα τεραστιο χωλ.Στο βαθος του υπηρχε
ενας μεγαλος καθρεφτης .Εκει ειδε το ειδωλο του.
Διπλα στο καθρεφτη υπηρχε μια πορτα.Πλησιασε και ανοιξε την πορτα.
Βρεθηκε στο εξωτερικο του κυβικου σπιτιου.Ο ηλιος εκαιγε .
Κοιταξε το ρολοι του 5 η ωρα και 9 λεπτα το απογευμα.Κατεβηκε το δρομο
προς τα νοτια.Το τοπιο σχεδον επιπεδο με λιγοστα δεντρα.
Μετα απο 20 λεπτα πεζοδρομια βρεθηκε σε εναν ασφαλτοστρωμενο δρομο,
λιγο πιο κατω συναντησε τα πρωτα σπιτια.
Ειδε ενα ταξι να περναει στον καθετο δρομο.Φωναξε .Το ταξι σταματησε.
Ετρεξε ,εφθασε στο ταξι,ανοιξε την πισω δεξια πορτα και μπηκε μεσα,
καθησε και εκλεισε τη πορτα.Ειπε στον οδηγο να τον παει στον σταθμο
του ηλεκτρικου της Κηφισιας.
Μετα απο ενα τεταρτο εφτασαν στον σταθμο.
Ανεβηκε στην αποβαθρα του σταθμου. Σε λιγο ηρθε το τρενο.Ανοιξαν οι
πορτες και οι επιβατες κατεβηκαν.Διαλεξε ενα κεντρικο βαγονι και μπηκε.
Ηταν αδειο.Καθισε δεξια,προς το μερος του παραθυρου.Μετα απο λιγο μπηκε
και μια νεα γυναικα μ'ενα μικρο παιδι.Καθησαν στη ιδια πλευρα του τρενου,
στο καθισμα μπροστα του απ'την αλλη πλευρα της πορτας.Του ειχαν γυρι-
σμενη τη πλατη.Μετα απο λιγο οι πορτες εκλεισαν.Το τρενο ξεκινησε
Εφθασαν στην πλατεια Βικτωριας.Στην Ομονοια θα κατεβαινε.
.
.
ΚΑΘΕΤΗ   ΔΙΑΔΡΟΜΗ.
.
Εφτασε με τρενο ,κατεβηκε,κοιταξε το μεγαλο ρολοι
του σταθμου,ενα κτιριο με συνεχη τοξα συμμετρικα σε
τρια επιπεδα,με τραπεζοειδη κατοψη,η ωρα ηταν 12:15 το
μεσημερι ,πηγε στο ξενοδοχειο,ανεβηκε στο δωματιο,βγηκε
στο μπαλκονι,απο εκει ειχε θεα της κωμοπολης δυτικα,πρα-
σινο με κοκκινες στεγες μεχρι την σειρα των χαμηλων λοφων
στο βαθος του οριζοντα διαλυμενους στο εκτυφλωτικο φως
της ζεστης μερας,μπηκε στο δωματιο,τραβηξε τις κουρτινες
και κοιμηθηκε μεχρι το απογευμα,βγηκε εξω,περπατησε στον
κεντρικο δρομο,ειχε δροσισει λιγο,επεστρεψε μολις νυχτωσε
στο ξενοδοχειο να δειπνισει,ειδε τηλεοραση στο σαλονι,και
στις 10 η ωρα ανεβηκε να κοιμηθει,την αλλη μερα σηκωθηκε
πρωι,σερβερισθηκε πρωινο,ενα ποτηρι κρυο γαλα,μελι βουτυρο
και φρυγανιες,αφησε το κλειδι στη ρεσεψιον,τον ρωτησαν αν θα
κρατησει το δωματιο,απαντησε,πως θα μεινει αλλη μια μερα,ρω-
τησε για τον μεγαλο δρομο προς τα νοτια,ο υπαλληλος του ειπε,
και πολυ διακριτικα του ειπε πως αν ψαχνει για αγορα οικοπε-
δου,εχει καποιον δικο του μεσιτη,θα του κανει καλη τιμη,τον
ευχαριστησε και βγηκε,λιγο πιο κατω βρηκε το δρομο ,οπως
του ειπανε,ευθεια προς τα νοτια,τα σπιτια σιγα-σιγα αραιωσαν,
τα δεντρα πυκνωσαν,ελιες ,πορτοκαλιες,περιβολια,παραλληλα
κυλουσε ενα ποταμι,πιο κατω το ποταμι εστριβε προς τα δεξια,
μεχρι που χαθηκε απο τα δεντρα,ο ηλιος ανεβηκε στον οριζοντα
και εκαιγε,ο δρομος μπροστα του μια μεγαλη ευθεια,χανονταν στο
βαθος του τοπιου,μετα απο καποιο σημειο τα δεντρα αραιωσαν,
ο δρομος μια γραμμη μικρα χαλικια,προχωρουσε,η ζεστη ανυπο-
φορη,κανενα δεντρο οσο και να κοιτουσε μακρια γυρω του,μια
ερημος,προχωρουσε,τα ποδια του τον πονουσαν,εβλεπε τον ισκιο
του να μετακινειται αργα απο τα δεξια του στα αριστερα του και
να μακραινει,ο ηλιος χαμηλωσε στον οριζοντα,και εκτυφλωτικος
χαθηκε στο δυτικο ακρο του χωρου,γρηγορα σκοτεινιασε,δεν στα-
ματησε να περπαταει,εβλεπε τον δρομο στο φως των αστρων,αργο-
τερα βγηκε το φεγγαρι φωτεινο ,πανσεληνος,τωρα εβλεπε σε μεγα-
λη αποσταση,η επιφανεια επιπεδη,χωρις μια ελαχιστη καμπυλη
αμμου,η πορεια του μονοτονη,σαν το περασμα του χρονου,απο
τη κινηση του φεγγαριου πανω του υπολογιζε τον χρονο που περ-
νουσε,του φανηκε απειρος,οταν το φεγγαρι εδυσε αυτο του φανηκε
αδυνατο ,σκοταδι παλι,με το φως των αστεριων εβλεπε την ευθεια
του δρομου,περπατουσε συνεχεια,η κουραση του ειχε φυγει,περπα-
τουσε συνεχεια,το σκοταδι σιγα-σιγα διαλυθηκε και αρχισε να φεγ-
γει,τωρα εβλεπε καθαρα την απεραντη εκταση της αμμου γυρω του,
ο ηλιος ανατειλε εκτυφλωτικος απο τα αριστερα του,πιο κατω ειδε
καποια δεντρα,παραπερα τα δεντρα πυκνωσαν,ελιες,πορτοκαλιες πε-
ριβολια,και παρακατω μεσα απο τα δεντρα αριστερα του εμφανι-
σθηκε η κοιτη ενος ποταμου,που συνεχισε να κυλαει παραλληλα με
τον δρομο του,εφθασε στα πρωτα σπιτια,πιο κατω πυκνωσαν,μπηκε
στη πολη,εφτασε στο ξενοδοχειο,μπηκε μεσα ,καλημερισε τον υπαλ-
ληλο στην ρεσεψιον,ο ιδιος υπαλληλος,αυτος τον ρωτησε διακριτικα
πως περασε,αν διασκεδασε,η πολη εχει καλη νυχτερινη ζωη,του ειπε,
απαντησε καταφατικα μ'ενα κουνημα του κεφαλιου,πηρε το κλειδι
του δωματιου και ανεβηκε,βγηκε στο μπαλκονι ειδε τη θεα της κωμο-
πολης να χανεται στα δυτικα,πρασινο με κοκκινες στεγες ως τη σειρα
των χαμηλων λοφων διαλυμενους στη πρωινη φωτεινη διαχυση μιας
ζεστης μερας,κατεβηκε στη ρεσεψιον,παρεδωσε τα κλειδια,ο υπαλ-
ληλος τον ρωτησε αν βρηκε καποιο οικοπεδο της αρεσκειας του,τον
ευχαριστησε για το ενδιαφερον του και βγηκε εξω,εφθασε στον σιδη-
ροδρομικο σταθμο,ενα κτιριο με τριοροφη τραπεζοειδη κατοψη με
συμμετρικα τοξα,στο κεντρικο τοξο του κοιταξε την ωρα στο μεγα-
λο ρολοι,ηταν 12:15 το μεσημερι,εβγαλε εισιτηριο,το τρενο ηταν
στην αποβαθρα σταθμευμενο,ανεβηκε στο βαγονι του και καθησε
στη θεση του,σε λιγο το τρενο ξεκινησε.
.
.
Οι προτασεις στο Tractatus Logico-Philosophicus
του Ludwig Wittgenstein.
.
.
Λιγο πριν ειχε τελειωσει το διαβασμα της τελευταιας
σελιδας του Tractatus Logico-Philosophicus του Ludwig
Wittgenstein με εισαγωγη του Bertrand Russell,η τελευ-
ταια προταση του εργου ηταν:
Wovon man nicht sprechen kann, darόber muί man
schweigen
[σε αγγλικη μεταφραση :Whereof one cannot speak,
thereof one must be silent.]
[οπου καποιος δεν μπορει να μιλησει εκει πρεπει να
σιωπαινει]
και η πρωτη προταση ηταν:
Die Welt ist alles, was der Fall ist.
[The world is everything that is the case.]
[ο κοσμος ειναι ολο εκεινο που συμβαινει]
[ο κοσμος ειναι ολα,που το συμβαν ειναι].
Μετα απο ενα μηνα πηρε το βιβλιο απο την βιβλιο-
θηκη ,το ανοιξε σε μια σελιδα,τυχαια,στην 23 και
εγραψε στο αριστερο περιθωριο της σελιδας απο
κατω προς τα πανω:
η γλωσσικη εκφραση ενος πραγματος ειναι το ιδιο το
πραγμα.
Στην επομενη σελιδα,την 24,παλι στο αριστερο καθετο πε-
ριθωριο εγραψε:
φυσηξε ο ανεμος κι επεσαν τα ξερα φυλλα του δεντρου
στον κηπο.
Εκλεισε το βιβλιο και το τοποθετησε στη βιβλιοθηκη
στη θεση του.
Την αλλη μερα πηγε στον κηπο.Κατω απο καθε δεντρο
υπηρχαν ξερα φυλλα.Σκεφτηκε τη φραση του στο βιβλιο.
Ηταν σωστη.Ειχε φυσηξει και ειχαν πεσει τα φυλλα.
Συνεχισε με αλλες προτασεις που εγραψε στα αριστερα
καθετα περιθωρια διαφορων σελιδων του βιβλιου.
Οπως π.χ:αυριο το μεσημερι 12 και τεταρτο ακριβως
θα τηλεφωνησει ο Α,-η Μ. στη ταβερνα που θα πανε για
φαγητο θα πιει κοκκινο κρασι,-την Τεταρτη θα βρεξει για
2 ωρες και 20 λεπτα αρχιζοντας απο τις 9 η ωρα και 11
λεπτα το πρωι,-
Παντα,ολα οσα εγραφε συνεβαιναν.
Δοκιμασε και με προτασεις να συμβουν φανταστικα πραγμα-
τα η' αδυνατα στην πραγματικοτητα.
Π.χ να μεταφερθουν σημερα,οποιαδηποτε ωρα,τα κτιρια της
συνοικιας Α μαζι με τους ανθρωπους της στη θεση της συνοι-
κιας Β,που θα μεταφερθει στη θεση της Α.
Ευτυχως,αυτο δεν συνεβηκε.Φανταστηκε την τρομακτικη ανα-
στατωση που θα εφερνε στη πολη.Να αλλαζει η αποσταση απο
τις δουλειες τους,να χανουν τον προσανατολισμο τους,βεβαια
ολα αυτα τα παραξενα στον εξωτερικο τους χωρο,γιατι στον
εσωτερικο χωρο δεν θα υπαρχει αλλαγη,το σουπερ μαρκετ ει-
ναι στη θεση του,το σχολειο το ιδιο,η τραπεζα το ιδιο,οι γειτο-
νες οι ιδιοι,οι ιδιες ονομασιες των δρομων,μονο η κινηση στους
δρομους θα αλλαζε,στις στασεις δεν θα σταματουσαν τα λεω-
φορεια που περιμεναν,θα αλλαζε τελειως ο προσανατολισμος
τους,η ανατολη θα γινονταν δυση η' νοτος η' βορας.Θα
επικρατουσε μεγαλη συγχυση και θα χρειαζονταν πολυς
χρονος μεχρι να συνηθισουν στις νεες συνθηκες.
Μια αλλη αδυνατη προταση,που εγραψε ηταν : στα νερα
του ουρανου κολυμπουσαν κοκιννα και κιτρινα ψαρια.
Ορισε την μερα ,την ωρα και τον τοπο επακριβως.Βρεθηκε
εκεινη τη μερα σ'εκεινο το μερος εκεινη την ωρα.Τιποτα
δεν συνεβηκε.
Καμια απο εκεινες τις φανταστικες,τις αδυνατες,προτασεις
που εγραψε στο βιβλιο δεν πραγματοποιηθηκε.
Σκεφτηκε πως επρεπε να τις διατυπωσει διαφορετικα.Παλι
δεν ειχε κανενα αποτελεσμα.Τις εγραψε σε διαφορετικες θε-
σεις,αλλαξε περιθωρια,εκτος απο αριστερα,δεξια,πανω,κα-
τω.Παλι χωρις επιτυχια.Αλλαξε τα γραμματα σε κεφαλαια,
χρησιμοποιησε γραφη σε διαφορες ξενες γλωσσες,ξοδευον-
τας πολλα λεφτα για τις μεταφρασεις των προτασεων.Τιπο-
τα.
Σταματησε να γραφει τυχαια,εγραφε μονο στις σελιδες με αρ-
τιο αριθμο,η' με περιττο,η' σε ακολουθια ανα 3,ανα 4,ανα 5,
...,εξαντλησε ολους τους συνδιασμους.Και αντιστροφα τις
σελιδες ,απο το τελος στην αρχη.Εγραψε προτασεις να αρχι-
ζουν με συγκεκριμενο γραμμα η' συγκεκριμενη συλλαβη,
,η' με συγκεκριμενη λεξη.Επεξεργαστηκε προτασεις να εχουν
ορισμενο αριθμο γραμματων,η' ενος γραμματος,η' δυο γραμ-
των,...,το ιδιο δοκιμασε και με ορισμενες συλλαβες.Αποτυ-
χια.
Στην απελπισια του ανοιγε τυχαια διαφορα βιβλια και αντεγρα-
φε διαφορα τμηματα διαφορων προτασεων.Επειτα αυτες τις προ-
τασεις τις εγραφε στο βιβλιο,αλλα παλι τιποτα δεν καταφερε.
Εγραφε και προτασεις χωρις κανενα νοημα ανακατευοντας δια-
φορες τυχαιες λεξεις απο διαφορα πεδια,επιστημης,φιλοσοφιας,
λογοτεχνιας,αρχαιες,νεοτερες,νεολογισμους,μαζι με ξενες λεξεις
χωρις γραμματικη,χωρις συντακτικο και χωρις ορθογραφια.
Καμια απο αυτες τις προτασεις δεν πραγματοποιηθηκε.
Αντιθετα ολες οι δυνατες προτασεις που εγραφε,σ'οποιαδηποτε
θεση,και σ'οποιαδηποτε γλωσσα πραγματοποιουνταν.Βεβαιο-
νονταν αμεσα για τις προτασεις που συνεβαιναν στην περιοχη
του.Ενω γι'αυτες που εγραφε για τοπους που δεν μπορουσε να
ειναι εκει ,απλα εικαζε την πραγματοποιηση τους η' πληροφο-
ρουνταν εμμεσα απο τις εφημεριδες,την τηλεοραση και το δια-
δικτιο την πραγματοποιηση τους.
Χρησιμοποιησε κι αλλα βιβλια,τυχαια επιλογη,η' τα επελεγε με
καποιο σκεπτικο,που συνεχως αλλαζε,κι εκει εγραφε.Τωρα παρα-
τηρησε πως καμια προταση δεν πραγματοποιουνταν.Εκτος απο
τις αδυνατες η' τις φανταστικες δεν πραγματοποιουνταν ουτε οι
δυνατες.
Εγραψε και σε διαφορα αγραφα χαρτια.Τιποτα.
Επεστρεψε στο αρχικο βιβλιο του Wittgenstein.Αν και εγραφε,
αρκετο καιρο,προτασεις δυνατες να πραγματοποιηθουν,καμια
πια δεν πραγματοποιουνταν.
Κουρασθηκε και παρατησε την προσπαθεια.Δεν ξανανοιξε το
βιβλιο εκεινο,ουτε και κανενα αλλο βιβλιο να γραψει.
Μετα απο πολυ καιρο καποια μερα του ηρθε στο μυαλο μια δια-
σημη προταση:
Πως ολα θα καταληξουν σ'ενα βιβλιο.
Του εδωσε μια ιδεα.Αυτο μπορει να σημαινε πως ολα δυνατα
και αδυνατα μπορει να γραφουν σ'ενα βιβλιο...
Πηγε αμεσως στη βιβλιοθηκε,πηρε το βιβλιο του Wittgenstein,
καθισε στο γραφειο του,το ανοιξε σε καποια σελιδα και ηρεμα
εγραψε μια προταση,το εκλεισε,σηκωθηκε,πηγε στη βιβιβλιο-
θηκη και το τοποθετησε στη θεση του παλι.
Συνεχισε να γραφει στο βιβλιο,οποτε ηθελε και ειχε διαθεση,
χωρις να τον ενδιαφερει αν αυτα που εγραφε πραγματοποιουν-
ταν η' οχι.
.
.
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΕ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ,
ΠΟΥ ΔΙΑΚΛΑΔΙΖΩΝΤΑΙ
[Αφιερωμενο στον Χορχε Λουις Μπορχες]
EL BOOK DE PAGES QUE SE BIFURCAN
[Dedicated to Jorge Luis Borges]
.
.
Ο Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo
δουλευε σαν βιβλιοθηκαριος στην Δημοτικη Βι-
βλιοθηκη του Μπουενος Αιρες στο παραρτημα
Μιγκελ Κανα,σε μια εργατικη περιοχη,καταλογογρα-
φουσε βιβλια,μεχρι 100,τελειωνε γρηγορα ,μεσα σε
μια ωρα περιπου,για να περασει την υπολοιπη ωρα
περιφερονταν στους διαδρομους της βιβλιοθηκη,κατε-
βαινε και στο υπογειο,επαιρνε βιβλια απο τα ραφια,δια-
βαζε πρωτα τον τιτλο στο εξωφυλλο και το ονομα του
συγγραφεα,την ημερομηνια της εκδοσης,ποιος ηταν ο
εκδοτικος οικος, επειτα το ανοιγε σε καποια σελιδα και
διαβαζε καποιες γραμμες του κειμενου,συνεχιζε στην
επομενη σελιδα η' σε καποια αλλη,πιο μπροστα η' πιο
πισω,πολλες φορες πηγαινε στις τελευταιες σελιδες του
βιβλιου και διαβαζε την βιβλιογραφια,αν υπηρχε,και τις
αλλες εκδοσεις του συγγραφεα,σημειωνε καποια εργα και
επειτα εψαχνε στη βιβλιοθηκη να τα βρει,τα εβρισκε και
ακολουθουσε την ιδια τακτικη,απο αυτα εβρισκε αλλα,
του εκανε εντυπωση πως ενω η βιβλιοθηκη περιειχε συγ-
κεκριμενο,πεπερασμενο, αριθμο βιβλων,που συνεχως εμ-
πλουτιζονταν με καινουργια,πεπερασμενου αριθμου βι-
βλια,πως εβρισκε οποιο βιβλιο αναζητουσε και μαλιστα
το εβρισκε σ'ολες τις εκδοσεις του,στη γλωσσα που γρα-
φτηκε του,αλλα και σ'ολες τις ξενογλωσσες εκδοσεις του,
στις μεταφρασεις του, εβρισκε ακομα ολα τα βιβλια που
γραφτηκαν γι'αυτο,ολες τις κριτικες,ολες τις μελετες,γενι-
κα καθε βιβλιο που εχει προελθει απο αυτο το εργο,με το
περασμα του χρονου η βιβλιοθηκη του φανηκε πως μεγα-
λωσε απειρα τις διαστασεις της,ισοδυναμουσε με το συμ-
παν,το περιειχε,εκεινος κυκλοφορουσε μεσα σ'αυτον τον
τεραστιο χωρο σαν να κυκλοφορουσε μεσα σε εναν
πολυπλοκο λαβυρινθο,ατελειωτο,σ'αυτο τον λαβυριν-
θο παντα ερχονταν αντιμετωπος με διαφορα παραξενα
και παραδοξα,ανακαλυπτε εργα που ειχαν ημερομηνια
εκδοσης σε χρονο μελλοντικο,μαλιστα πολλα χρονια
μετα,υπηρχαν εργα συγγραφεων που ποτε δεν τα εγρα-
ψαν,δεν υπαρχουν στην επισημη βιβλιογραφια τους,πολ-
λα απο αυτα τα εργα ειναι ασημαντα,πολλα ειναι πολυ
ανωτερα απο τα βεβαιωμενα εργα του συγγραφεα,βρηκε,
και συνεχως βρισκει,εργα συγγραφεων που ποτε δεν
υπηρξαν στη ζωη,ανυπαρκτων,και το παραξενο ειναι
πως υπαρχουν υπαρκτα βιβλια,τα βρηκε,υπαρκτων
συγγραφεων που αναφερονται σ'αυτα,και μαλιστα
εμπεριστατωμενες μελετες γι'αυτα τα εργα,παραξενα
εβρισκε συνεχεια στη βιβλιοθηκη,στην Ιλιαδα του Ομη-
ρου,εκδοση Οξφορδης,1954,ανακαλυψε ενα λαθος,μια
παρατυπια της εκδοσης,απο τον στιχο 101 της θ' ραψω-
διας σταματαει η διηγηση του επους κι αρχιζει
η τραγωδια ''Αμλετ'' του Σαιξπηρ,απο τη σελιδα 35,
εκδοσης 1845,London,Artificial Works,στη σελιδα 101
η τραγωδια συνεχιζεται απο το Canto I του Ezra Pound,
εκδοση 1971,New York's Letters,αρχιζοντας απο τους
στιχους:
And then went down to the ship
Set keel to breakers,forth on the godly sea,and
We set up mast and sail on that swart ship,
μεχρι τους στιχους:
And he strong with the blood,said then:''Odysseus
Shalt return through spiteful Neptune,over dark seas,
Lose all companions''Then Anticlea came
Lie quiet Divus,I mean,that is Andreas Divus,
In officina Wechell,1538,out of Homer
And he sailed,by Sirens and thence outwards and away
And unto Crice,
Venerandam,
In the Cretan's phrase,with the golden crown,Aphrodite,
Cypri munimenta sortita est,mirthful,oricalchi,with golden
Girdle and breat bands,thou with dark eylinds
Bearing the golden bough of Argicidia,So that:
και συνεχιζε με τον ''Δον Κιχωτη''του Θερβαντες,απο τη
σελιδα 237,Αργεντινικη εκδοση το 1932 του λογοτεχνικου
περιοδικου Sur σε επιμελεια της Βικτοριας Οκαμπο,και
του ιδιου του Borges,στη σελιδα 344 συνεχιζε απο τον 102
στιχο της θ' ραψωδιας της Ιλιαδας:
ω γερον η' μαλα δη σε νεοι τειρουσι μαχηται,
ση δε βιη λελυται,χαλεπον δε σε γηρας οπαζει,
ηπεδανος δε νυ τοι θεραπων,βραδεες δε τοι ιπποι
εκλεισε το βιβλιο σ'εκεινο το σημειο,κοιταξε το μεγαλο
ρολοι στο τοιχο,ειχε ακριβως 2 ωρες και 10 λεπτα μεχρι
να σχολασει,κατεβηκε στο υπογειο της βιβλιοθηκης
καθισε σ'ενα γραφειο και σ'ενα λευκο χαρτι αρχιζε
να γραφει,εγραφε διαφορες σελιδες,και τις αφηνε εκει
στο συρταρι,οπως εκανε καθε μερα,μια μερα ανοιξε ενα
βιβλιο με τις ''Χιλιες και μια Νυχτες ,της Σεχραζατ'',Αγγλικη
Εκδοση,1941,σε μεταφραση του Πιτσαρντ Φρανσις Μπαρτον ,
στα περιεχομενα διαβασε πως περιεχει ανατυπωμενα τα χειρο-
γραφα της πρωτης εκδοσης της Καλκουτας με τίτλο The Ara-
bian Nights Entertainments in the Original Arabic (1814-1818),
την πρώτη έκδοση του Μπουλάκ (1251/1835) στα αραβικά,
την δεύτερη τετράτομη έκδοση της Καλκούτας με τίτλο The
Alif Laila of the Book of the Thousand Nights and one Night
Commonly known as "The Arabian Nights Entertainments"
(1839-42), την έκδοση του Βρότσλαβ Tausend und Eine Nacht
einer Handschrift aus Tunis heraus gegeben (1825-43), καθώς
και τις μεταγενέστερες εκδόσεις του Μπουλάκ (δεύτερο μισό
19ου αι.) και του Καΐρου (1302/1910) που αποτέλεσαν τη βά-
ση για μεταγενέστερες εκδόσεις και μεταφράσεις κατά το 19ο
και 20ό αιώνα.
στην αρχη ξεφυλλιζοντας με σειρα και προσεχτικα το βιβλιο
βρηκε και την παρτιτουρα της συμφωνικης σουιτας''Σεχρα-
ζαντ'' του Νικολαι Ριμσκυ Κορσακοφ,εκδοση 1888,Αγια Πε-
τρουπολη,γυριζε τις σελιδες,του φανηκε πως το βιβλιο
αυξανε σε σελιδες,χωρις ταυτοχρονα να μεγαλωνει το
βαρος του,μεσα στις σελιδες του βρηκε πολλα βιβλια,που
τα ειχε συναντησει στα ραφια της βιβλιοθηκης,κι επειδη
τα βιβλια της βιβλιοθηκης ειχαν γινει απειρα σε αριθμο,
το βιβλιο αυτο,που κρατουσε στα χερια του του φαινονταν
κατα συνεπεια πως περιειχε απειρα βιβλια,οσα εχουν εκδοθει,
αλλα και οσα δεν εχουν εκδοθει,και θα εκδοθουν στο μελλον,
απο υπαρκτους και απο ανυπαρκτους συγγραφεις,υπαρκτα
και ανυπαρκτα βιβλια,γυριζε μπροστα και πισω τις σελιδες,
ιδια απειροτητα,τυχαινε ενα βιβλιο να το βρισκει το ιδιο ακρι-
βως σε διαφορες θεσεις,σαν να περιεχονταν εκτος απο το βι-
βλιο και ολα τα βιβλια της ιδιας εκδοσης,συναντουσε και
μεγαλο,απειρο αριθμο,αγραφων σελιδων,γυριζοντας μια
αγραφη σελιδα πισω εβρισκε απειρες,σχεδον,γραμμενες σε-
λιδες,απο τη στιγμη που ανακαλυψε αυτο το βιβλιο,καθε
μερα,που πηγαινε στη βιβλιοθηκη το αναζητουσε και το
ξεφυλλιζε,μια μερα στη σελιδα 18991986 ειδε ενα εργο,ο
τιτλος του ηταν :Histotia universal de la Infinity,εκδοση Sur,
Buenos Aires,Argentine,1944,στο ονομα του συγγραφεα δια-
βασε το δικο του ονομα:Jorge Luis Borges,το εργο περιειχε
ολα τα κειμενα που εγραφε καθημερινα στο υπογειο της βι-
βλιοθηκης,σε καποια αλλη σελιδα βρηκε ενα διηγημα,με τι-
τλο:El Book de Pages que se bifurcan[Ο κηπος με τις Σελιδες,
που Διακλαδιζωνται],χωρις αλλες πληροφοριες,εκδοσης και
συγγραφεα,εκλεισε το βιβλιο,κοιταξε το μεγαλο ρολοι στον
τοιχο,με δυσκολια ξεχωρισε την ωρα,τελευταια ειχε μειωθει
αρκετα η οραση του,ειχε μιση ωρα στη διαθεση του να γρα-
ψει,κατεβηκε προσεκτικα τη σκαλα στο υπογειο,καθισε στη
συνηθισμενη θεση του,πηρε ενα λευκο χαρτι και πανω του
εγραψε αργα,προσεχοντας τα γραμματα του να ειναι οσο το
δυνατον ευαναγνωστα:
Nadie rebaje a lagrima o reproche esta declarasion de la
maestria de Dios,que con magnifica ironia me dio a la vez
los libros y la noche
[Κανενας δεν θα πρεπει να διαβασει μοιρολατρικα η' προσ-
βλητικα αυτη την εκδηλωση του μεγαλειου του Θεου,που με
τοση λαμπρη ειρωνια μου χαρισε ταυτοχρονα τα βιβλια και
τη νυχτα]
με την τελευταια λεξη noche[νυχτα] εννοουσε την τυφλωση
[blindness],αυτη ηταν η τελευταια φραση που εγραψε και ειδε,
πριν κλειστει στον λαβυρινθο των βιβλιων και της νυχτας,ηταν
το 1958,20 χρονια ειχαν περασει απο το 1938 π0υ χτυπησε
σοβαρα στο κεφαλι σε ατυχημα στο Νοτο[El Sur],μια ιστορια
[ficcion]που τον ακολουθουσε απο παλια,οταν πριν το 1914,
ο πατερας του Χορχε Γκιγερμο Μπορχες,αναγκασθηκε να
εγκαταλειψει το επαγγελμα του δικηγορου,που εξασκουσε
εξαιτιας της σταδιακης τυφλωσης,
ο κυκλος εκλεισε,σκεφτηκε,για να ξαναρχισει,ατερμονα,
οταν σχολασε απ'τη δουλεια στη βιβλιοθηκη βγηκε στο δρομο,
οπως καθε μερα θα επερνε το τραμ για το σπιτι,στις 3:15 μμ
ακριβως,τωρα συνεχως η μετακινηση του δυσκολευε,ηταν
το ετος 1946,τα πολιτικα πραγματα αλλαξαν,στην εξουσια
ανεβηκε καποιος δικτατορας,δεν τον ονοματισε,να μην μει-
νει το ονομα του στη ιστορια,να ξεχασθει μαζι με την κο-
πρια του,το ξερει,σε λιγο καιρο θα τον απολυσουν απ'τη θε-
ση στη βιβλιοθηκη,αν φυσικα μπορεσουν αυτοι οι ηλιθιοι να
τον βρουν μεσα στον λαβυρινθο των βιβλιων και της νυχτας,
μεσα στο τραμ που τον μετεφερνε στον λαβυρινθο του Μπου-
νος Αιρες σκεφτηκε για τις δικτατοριες:
Οι δικτατοριες τρεφουν την καταπιεση,οι δικτατοριες τρεφουν
την δουλικοτητα,οι δικτατοριες τρεφουν την σκληροτητα,ακομα
ποιο απεχθες ειναι το γεγονος πως τρεφουν την ηλιθιοτητα.
Σε λιγο θα εφτανε σπιτι,τωρα γνωριζε πολυ καλα ,πως μην
μπορωντας να διαβασει και να γραψει πια,θα ανοιγε τον κυ-
κλο του,να κλεισει και να περιστρεψει ατερμονα ολες τις α-
πειρες αφηγησεις[ficciones],που διακλαδιζωνται στο χωρο και
στον χρονο,πριν τωρα μετα
στον κυκλο του Borges,The Borgesian Cyclopaedia
.
.
Η ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΑΧΙΛΗΙΔΑΣ ΜΕΣΑ
ΣΤΗΝ ΑΠΕΙΡΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Αχιλληιδα,βυζαντινο μυθιστορημα,χειρογραφο Ν
C.Hesseling εκδοση.Achilleide Byzantine
Αμστερνταμ 1919
Εκφραση κορης
.
Φεγγαρομεγαλόφθαλμος ήταν η κόρη εκείνη
μέσα από τα ομμάτια της οι έρωτες δοξεύουν·
τα φρύδια της καμαρωτά, έμορφα εγερμένα
και κοκκινοπλουμόχειλη, σελήνης λαμπροτέρα,
μαρμαροχιονόδοντος, γλυκοστοματοβρύσις,
ασπροκοκκινομάγουλη, γέννημα των χαρίτων,
κρυσταλλοχιονοτράχηλος, υπερανασταλμένη,
στρογγυλοεμορφοπούγουνη και κάλλος είχε ξένον.
.
Η Αχιληιδα ειναι βυζαντινο μυθιστορημα του 14ου ,ο
συγγραφεας ειναι ανωνυμος,την εποχη των Παλαιολο-
γων,με ιαμβικους 15συλλαβους στιχους,πολιτικους.
.
Η ιστορια του σε περιληψη ειναι η εξης:ο βασιλιας
των Μυρμιδονων ηθελε γιο διαδοχο κι η βασιλισα δεν
εκανε,αποφασισε να τη διωξει και τοτε εμεινε εγκυος
κι εκανε αγορι,το ονομασαν Αχιλλεα,απο τα 4 μεχρι
τα 8 εμαθε ολες τις επιστημες,στα 8 ηξερε τα στρατιωτικα,
στα 13 ηταν πολυ ομορφο και πολυ δυνατο παλλικαρι,
ξεχωριζε,κρυμενος πισω απο μια ασπιδα νικησε σε μονο-
μαχια ολους τους αντιπαλους του,ο πατερας του ενθουσια-
στηκε και θελησε να του δωσει το θρονο,εκεινος δεν δε-
χθηκε,παρα του ζητησε να του δωσει 12 παλλικαρια συν-
τροφους να συνεχισει την εκπαιδευση στα στρατιωτικα,
του εδωσε τα παλλικαρια,μεσα στους στρατιωτες ηταν κι
ο Πατροκλος,τοτε επιτεθηκε στη χωρα ενας ξενος βασιλιας
με τον στρατο του,ο Αχιλλεας τον κατανικησε και τον κατα-
διωξε στο παλατι του,εκει στους κηπους του ειδε την κορη
του εχθρου βασιλια που ηταν πολυ ομορφη οσο κι αυτος
και την ερωτευτηκε,εκεινη ηταν σκληρη κι ακαταδεκτη,
τοτε ο Αχιλλεας της εστελνε ερωτικα  γραμματα και της
τραγουδουσε ερωτικα τραγουδια,χωρις αποτελεσμα ολ'αυ-
τα,και τοτε επεμβηκε ο ιδιος ο Ερωτας κι εκανε την κορη
ν'αλλαξει τη διαθεση απεναντι  του και τον ερωτευτηκε
οσο κι αυτος αυτη,την απηγαγε και τ'αδερφια της τον κυ-
νηγησαν και τα νικησε,τοτε συμφιλιωθηκαν κι εγιναν
οι γαμοι τους και γιορτασαν,εξι χρονια εζησαν πολυ ευτυ-
χισμενα με πολλα ερωτικα παιχνιδια και χαρες,κι ο Αχιλ-
λεας εκανε και πολλα ανδραγαθηματα,τα'βαλε με φραγκους
ιππεις κονταριστες και τους νικησε, πιαστηκε,και με αγριο
λιονταρι,το πολεμησε και το νικησε,κι αλλες πολλες ηρω-
ικες πραξεις εκανε,και πανω στον εκτο χρονο ηρθε δυσεχτος
ο καιρος και μεγαλο κακο επεσε κι αρρωστησε βαρια η κορη
και πεθανε,κι ο Αχιλλεας απο το βαρυ καημο του για τον
θανατο της γυναικας του μαραζωσε και πεθανε κι αυτος,
τον πηρε ο Χαρος.
.
Το μυθιστορημα αυτο δεν εχει ευτυχισμενο τελος σε αντι-
θεση με τα τρια αλλα μυθιστορηματα:του Καλλιμαχου και
της Χρυσορροης,του Βελθανδρου και της Χρυσαντζας,
του Λιβυστρου και της Ροδαμνης που ειχαν  happy end.
Στην Αχιλληιδα ο ηρωας ειναι ο ομηρικος Αχιλλεας αλλα
δεν γινετ;αι καμια αναφορα στην συμμετοχη του στον
πολεμο της Τροιας.
Σε μια παραλαγη,μετα το θανατο της γυναικας του δεν πε-
θαινει,πηγαινει στη Τροια και με τη δυναμη και τη παλλικα-
ρια του προξενει στους Τρωες  μεγαλες συμφορες,τοτε ο Παρις
για να τον αποδυναμωσει σκεπτεται να του προτεινει να τον
παντρεψει με την αδερφη του,ο Αχιλλεας δεχθηκε,γινανε οι
πολεμικες συνθηκολογησεις και τοτε βρηκε την ευκαιρια ο
Δηιφοβος και τον σκοτωσε,
μετα οι Ελληνες πηρανε τελικα την Τροια
.
Εκεινο το καιρο ασχολουνταν γενικα με το βυζαντινο μυθι-
στορημα,αγοραζε πολλα σχετικα βιβλια,αναζητουσε αρθρα
που γραφτηκαν γι¨αυτο το θεμα,ειχε αλληλογραφια με δια-
φορους μελετητες κι εδω και στο εξωτερικο,επισκεφτονταν
βιβλιοθηκες,την Εθνικη Βιβλιοθηκη και τις  Πανεπιστημιακες
Βιβλιοθηκες,και φυσικα εψαχνε και στο ιντερνετ,
εμαθε απο εναν φιλο του, που του ανεφερε το ενδιαφερον του
για τα βυζαντινα μυθιστορηματα πως ενας θειος του απο τη με-
ρια της μητερας του, χρονια Καθηγητης της Ευρωπαικης  Κλα-
σικς και Συγχρονης Λογοτεχνιας  στην Οξφορδη,συνταξιουχος
πια,ειχε επιστρεψει κι εμενε στην Αθηνα,του ειπε πως ειχε παρα
πολλα βιβλια,μεγαλη βιβλιοθηκη,την εβλεπε οταν πηγαινε επι-
σκεψη στο σπιτι του θειου,αλλα δεν εχει σχεση με βιβλια και
ποτε δεν ασχοληθηκε για να του πει λεπτομερειες,αν θελει
ομως μπορει να τον φερει σ'επαφη με τον θειο του,θα του ζη-
ησει να τον αφησει να δει τη βιβλιοθηκη,κι ειναι σιγουρος,
επειδη ο θειος του επειδη του εχει αδυναμια ,δεν θα του το
αρνηθει,
ετσι εγινε,μεσα σε λιγες μερες τον εφερε σ'επαφη με τον θειο,
του εκανε εντυπωση,ηταν καλοστεκουμενος παρα την ηληκια
του,ψηλη λεπτη φυσιογνωμια,προσεχε ,του ειπε,τη διατροφη
του,και περπατουσε δυο ωρες τη καθε μερα να διατηρησει την
ευεξια του,ηταν εφυεστατος και πολυ καλος συζητητης,απλος,
ευγενικος,χωρις αλλαζονια,οταν του ειπε τον λογο για τον οποιο
θελει να κοιταξει στη βιβλιοθηκη του,το βυζαντινο μυθιστορη-
μα,ο καθηγητης χαμογελασε,δεν ηξερε αλλα του φανηκε καπως
αινιγματικο το χαμογελο του,του ειπε πως η βιβλιοθηκη ειναι
στη διαθεση του για οσο καιρο θελει,απο οσο θυμαται,του ειπε,
υπαρχουν πολλα σχετικα βιβλια με το θεμα του,κανονισαν να πη-
γαινει στο σπιτι καθε μερα ,στις 9 η ωρα το πρωι και να μενει
οσες ωρες θελει στο χωρο που ηταν τα βιβλια,εκεινος δεν θα τον
ενοχλουσε,στο ψυγειο θα ηταν φρουτα ,γαλα,χυμοι ,ολα τα αναγ-
καια και να μην δισταζει να τον ρωτησει για οτι ηθελε,με χαρα
θα τον βοηθουσε στην ερευνα του
καθε μερα στις 9 η ωρα το πρωι πηγαινε στο σπιτι του Καθηγη-
τη και καθονταν πολλες ωρες να μελετησει,μεχρι που νυχτωνε,
τον απορροφουσε ο ζηλος του και ξεχνιονταν,η βιβλιοθηκη ηταν
μεγαλη,ειχε πολλα σχετικα βιβλια,και στα ελληνικα και ξενο-
γλωσσα,ηξερε αγγλικα και γαλικα και τα καταλαβαινε,τα βιβλια
στις αλλες γλωσσες δεν ηταν προβλημα γιατι υπηρχαν και οι μετα-
φρασεις τους στις γλωσσες που ηξερε,ακομα εβρισκε και ολα τα
βιβλια που υπηρχαν στις βιβλιογραφιες τους ,αλλα και ολα τα βι-
βλια στις βιβλιογαφιες αυτων των βιβλιων,και τα βιβλια στις βι-
βλιογραφιες αυτων των βιβλιων,και ουτω καθεξης,
του εδωσε την εντυπωση η βιβλιοθηκη πως ειναι απειρη,απειρος
ανυπολογιστος ο αριθμος των βιβλιων της,παρ¨οτι ο χωρος που
τα περιειχε ηταν συγκεκριμενος,μετρησιμος,ο κυβικος χωρος ενος
δωματιου 8μ πλατος  επι 10μ μηκος επι 4μ υψος,
υπηρχαν και πολλες σπανιες εκδοσεις,ανυπολογιστες σε αξια και
αριθμο.
εκανε παρατηρησεις στα βιβλια,περα απο το ειδικο θεμα του,και
συμπερανε πως σε ολα τα τα θεματα,Μαθηματικα,Λογοτεχνια,
Επιστημη,Ιστορια,Φιλοσοφια,και αλλου,τα βιβλια ηταν μαλλον
απειρα,σαν ολα τα βιβλια,που εχουν γραφει απο τοτε που ο ανθρω-
πος εγραψε,ειτε σε περγαμηνες,ειτε σε παπυρους,ειτε σε χειρογρα-
φα,ειτε αντιγραφα,ειτε τυπωμενα,υπηρχαν,ακομη κι ολες οι εκδο-
σεις τους, ολες οι μεταφρασεις τους,ολες οι μελετες τους,σ' ολες
τις γλωσσες του κοσμους,
ενιωθε πως οταν επερνε ενα βιβλιο απο το ραφι σαν να ανοιγε ο
χωρος τις διαστασεις του να χωρεσουν ολα τα σχετικα βιβλια κι
επειτα να συμπυκνωνονταν,
το ιδιο ενιωθε οταν επανατοποθετουσε το βιβλιο στη θεση του.
πολλες φορες συζητουσε με τον καθηγητη για να διαλευκανει
καποιο ζητημα,να τον βοηθησει με τη εμπειρια και τη γνωση
του,
μια μερα του ειπε πως τα βιβλια ειναι στη βιβλιοθηκη του σχεδον
ολα,οχι σχεδον,ολα ειναι,οσα εχουν γραφτει απο καταβολης
κοσμου,κι εκεινος του απαντησε:''αληθεια,οντως ειναι ολα''.
δεν το θεωρησε ευγενικο να τον ρωτησει πως ειναι δυνατον
να γινεται αυτο,για να ειναι ετσι,φαινεται πως μπορει να γι-
νει.
τον τελευταιο καιρο,ακριβως 15 μερες, μια ωρα πριν να φυ-
γει απο τη βιβλιοθηκη επαιρνε διαφορες εκδοσεις της Ιλιαδας
τις ξεφυλλιζε ειτε κατα επιλογη,ειτε τυχαια,χωρις σειρα,
ειτε με καποιο προγραμμα,π.χ μονο τις σελιδες αρτιου αριθ-
μου,2,4,6,8,10,...,η' περιττου 1,3,5,7,9,...,η' πρωτου αριθμου
2,3,5,7,11,...,η'  τα πολλαπλασια ενος αριθμου π.χ του 5:5,10,
15,...,η¨ αν η πρωτη λεξη της σελιδας αρχιζει απο συγκεκρι-
μενο γραμμα,π.χ απο το α,η' απο το ε,εφαρμοζε και συνθετες
μεθοδους,οπως ,αν διαβαζε τις αρτιες σελιδες,να διαβαζε κατα
αυξοντα σειρα περιττο αριθμο γραμμων,πχ στην 2η σελιδα 1
γραμμη,στην 4η σελιδα 3 γραμμες,στην 6η σελιδα 5 γραμμες,
κλπ,ακολουθουσε και πιο πολυπλοκα σχεδια
σημερα ξεφυλλισε κατα σειρα τις εξης εκδοσεις;
-Homer. The Iliad. Richmond Lattimore, translator. Chicago:
περιπου ενα τεταρτο
University of Chicago Press (1951)  Rouse, W.H.D. The Iliad
(1938)
περιπου 10 λεπτα
-Homer: Iliad Books 1-12, & 13-24, ed. by Monro, 3rd Ed.:
© Oxford Univ. Press 1902,
περιπου 12 λεπτα
και μετα την
-Iliad,Greek manuscript, late 5th, early 6th centuries AD
στη χειρογραφη Ιλιαδα την οποια ανοιγε κατα τυχη,για 10 λεπτα ,
διαβαζε ενα οποιονδηποτε στιχο,
στην ψ'ραψωδια βρηκε ενα διπλωμενο χαρτι,το ανοιξε,ηταν γραμ-
μενο με το χερι και απο τις δυο μεριες με γαλαζιο στυλο στην μια
πλευρα του ηταν αντεγραμμενοι οι ομηρικοι στιχοι 54-98 της ψ'ρα-
ψωδιας :
.
 Ὣς ἔφαθ', οἳ δ' ἄρα τοῦ μάλα μὲν κλύον ἠδὲ πίθοντο.
ἐσσυμένως δ' ἄρα δόρπον ἐφοπλίσσαντες ἕκαστοι
δαίνυντ', οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.
αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,
οἳ μὲν κακκείοντες ἕβαν κλισίην δὲ ἕκαστος,
Πηλεΐδης δ' ἐπὶ θινὶ πολυφλοίσβοιο θαλάσσης
κεῖτο βαρὺ στενάχων πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν        60
ἐν καθαρῷ, ὅθι κύματ' ἐπ' ἠϊόνος κλύζεσκον·
εὖτε τὸν ὕπνος ἔμαρπτε λύων μελεδήματα θυμοῦ
νήδυμος ἀμφιχυθείς· μάλα γὰρ κάμε φαίδιμα γυῖα
Ἕκτορ' ἐπαΐσσων προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν·
ἦλθε δ' ἐπὶ ψυχὴ Πατροκλῆος δειλοῖο
πάντ' αὐτῷ μέγεθός τε καὶ ὄμματα κάλ' ἐϊκυῖα
καὶ φωνήν, καὶ τοῖα περὶ χροῒ εἵματα ἕστο·
στῆ δ' ἄρ' ὑπὲρ κεφαλῆς καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν·
εὕδεις, αὐτὰρ ἐμεῖο λελασμένος ἔπλευ Ἀχιλλεῦ.
οὐ μέν μευ ζώοντος ἀκήδεις, ἀλλὰ θανόντος·        70
θάπτέ με ὅττι τάχιστα πύλας Ἀΐδαο περήσω.
τῆλέ με εἴργουσι ψυχαὶ εἴδωλα καμόντων,
οὐδέ μέ πω μίσγεσθαι ὑπὲρ ποταμοῖο ἐῶσιν,
ἀλλ' αὔτως ἀλάλημαι ἀν' εὐρυπυλὲς Ἄϊδος δῶ.
καί μοι δὸς τὴν χεῖρ'· ὀλοφύρομαι, οὐ γὰρ ἔτ' αὖτις
νίσομαι ἐξ Ἀΐδαο, ἐπήν με πυρὸς λελάχητε.
οὐ μὲν γὰρ ζωοί γε φίλων ἀπάνευθεν ἑταίρων
βουλὰς ἑζόμενοι βουλεύσομεν, ἀλλ' ἐμὲ μὲν κὴρ
ἀμφέχανε στυγερή, ἥ περ λάχε γιγνόμενόν περ·
καὶ δὲ σοὶ αὐτῷ μοῖρα, θεοῖς ἐπιείκελ' Ἀχιλλεῦ,        80
τείχει ὕπο Τρώων εὐηφενέων ἀπολέσθαι.
ἄλλο δέ τοι ἐρέω καὶ ἐφήσομαι αἴ κε πίθηαι·
μὴ ἐμὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι ὀστέ' Ἀχιλλεῦ,
ἀλλ' ὁμοῦ ὡς ἐτράφημεν ἐν ὑμετέροισι δόμοισιν,
εὖτέ με τυτθὸν ἐόντα Μενοίτιος ἐξ Ὀπόεντος
ἤγαγεν ὑμέτερον δ' ἀνδροκτασίης ὕπο λυγρῆς,
ἤματι τῷ ὅτε παῖδα κατέκτανον Ἀμφιδάμαντος
νήπιος οὐκ ἐθέλων ἀμφ' ἀστραγάλοισι χολωθείς·
ἔνθά με δεξάμενος ἐν δώμασιν ἱππότα Πηλεὺς
ἔτραφέ τ' ἐνδυκέως καὶ σὸν θεράποντ' ὀνόμηνεν·        90
ὣς δὲ καὶ ὀστέα νῶϊν ὁμὴ σορὸς ἀμφικαλύπτοι
χρύσεος ἀμφιφορεύς, τόν τοι πόρε πότνια μήτηρ.
Τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·
τίπτέ μοι ἠθείη κεφαλὴ δεῦρ' εἰλήλουθας
καί μοι ταῦτα ἕκαστ' ἐπιτέλλεαι; αὐτὰρ ἐγώ τοι
πάντα μάλ' ἐκτελέω καὶ πείσομαι ὡς σὺ κελεύεις.
ἀλλά μοι ἆσσον στῆθι· μίνυνθά περ ἀμφιβαλόντε
ἀλλήλους ὀλοοῖο τεταρπώμεσθα γόοιο.
.
γυρισε το χαρτι απο την αλλη πλευρα,εκει ηταν γραμμενοι οι
εξης στιχοι;
.
κι εκυκλωσεν η πεθυμια της κορης τ'ομορφον παλλικαριν
κι επαλεβεν νυχταν και μεραν να απαλλαγει της γοησας
αλλον ποτε στρατον κι οχτρον πλεον κανεναν δεν εφοβειθει
τα καλλια της τα μαθια του δεν εσφαλουσαν σ'υπνον γλυκυν
κι οντας επεσεν μ'ορμην και με σπαθιν απανω σ'αγριο λιοντα
η' για να χαθει η' για να νικησει και το γραπωσεν απο την κεφαλην
η καρδια της κορης ετρεμεν μην τυχει κι ο λιοντας τονε φαει
τοτες ητονε οπου η αγαπη της ριζες απλωσεν κι εστεριωσεν
 .
με την σημειωση:στιχοι απο την Αχιλληιδα
οχι πολυ επιτυχεις
.
πηρε χαρτι και σημειωσε τους στιχους,ηταν σιγουρος,πως
αυτοι οι στιχοι δεν υπηρχαν στην Αχιλληιδα,δεν τους ειχε
ξαναδιαβασει,δεν μπορει να υπηρχαν και να μην τους ειχε
δει,αδιανοητο του φανηκε,
αφησε το βιβλιο ανοιχτο στο φυλλο,που βρηκε το χαρτι,πηρε
το χαρτι που αντεγραψε τους στιχους κι ετρεξε να φωναξει
τον καθηγητη, να του δειξει το ευρημα του,
τον βρηκε καθισμενον  στο σαλονι,του ειπε το συμβαν και
του εδειξε το χαρτι ,ο καθηγητης πηρε το χαρτι,εβαλε τα γυα-
λια του ,και το διαβασε,χαμογελασε,παλι ξαναειδε εκεινο το
ιδιο αινιγματικο χαμογελο,του το εδωσε και σηκωθηκε απ'τον
καναπε,πηγαν στο δωματιο της βιβλιοθηκης,
ειδαν το χειρογραφο βιβλιο,δεν ηταν στη σελιδα που το ειχε
αφησει,ειχαν γυρισει σελιδες,καταλαβε τι εγινε,απο το ανοι-
χτο παραθυρο και την πορτα που ανοιξε για να φωναξει τον
καθηγητη δημιουργηθηκε ρευμα αερα και γυρισαν οι  σελι-
δες,
το πηρε στα χερια του ,εψαξε και βρηκε την ψ' ραψωδια,την
αρχη τηςδεν βρηκε το χαρτι ,
ξεφυλλισε ολη την ραψωδια ,δεν το βρηκε,
ξεφυλλισε και ολο το βιβλιο πολλες φορες ,πουθενα δεν το
βρηκε,εξαφανισθηκε,
εψαξε παντου στο δωματιο,πουθενα,
βγηκε εξω στον  κηπο μηπως το παρεσυρε ο αερας και βγη-
κε απ¨τα'ανοιχτο  παραθυρο κι επεσε εκει,δεν το βρηκε,αφαν-
το,
κοιταξε το ρολοι στο χερι του,ειχε περασει η ωρα,νυχτωσε,εβα-
λε τα βιβλια στη θεση τους στο ραφι,καληνυχτησε τον καθηγη-
τη κι εφυγε
στο σπιτι μεχρι αργα τη νυχτα,σκεφτονταν αυτο που ανακα-
λυψε μια στιγμη κι υστερα χαθηκε,ευτυχως που το αντεγραψε,
και το-χει,
σκεφτηκε πως,ισως,και σε αλλα βιβλια μεσα στις σελιδες τους
να υπαρχουν παρομοια χαρτια με αγνωστους στιχους της Αχιλ-
ληιδας,και το συνολο τους να αποτελουν μια καινουργια παραλ-
λαγη της,αγνωστη και ανεκδοτη,
απο αυριο αυτος θα ειν;αι ο μοναδικος του στοχος ,ν'ανακαλυ-
ψει αυτην την αλλη Αχιλληιδα και να την καταγραψει,
ισως να ανακαλυψει παραλλαγες και αλλων  εργων,π.χ του Δον
Κιχωτη,η' της Βιβλιοθηκης της Βαβελ του Μπορχες,η'της Θειας
Κωμωδιας του Δαντη,η' των εργων του Σεκσπιρ,η' της Ριμαδας
του Μεγαλεξανδρου,
σιγουρα αυτη η απειρη βιβλιοθηκη του καθηγητη θα περιεχει
εκτος απο ολα τα βιβλια που εχουν γραφτει και τα βιβλια που
αυτη τη στιγμη ακριβως γραφονται,και αυτα που θα γραφουν
στο μελλον,αλλα και επιπλεον τα βιβλια που δεν θα γραφτουν
ποτε,
αλλα βιβλια που γραφτηκαν ομως εμειναν χειρογραφα στα
συρταρια των συγγραφεων τους ,παρατημενα  και δεν εκδοθη-
καν ποτε ,
και αλλα βιβλια που θα μπορουσαν να γραφτουν και δεν γρα-
φτηκαν,ειτε εμειναν στη σκεψη,ειτε στη φαντασια του συγγρα-
φεα,ειτε δεν τολμησε για διαφορους λογους να γραψει π.χ πολι-
τικους,ιδεολογικους,θρησκευτικους
και αλλα βιβλια που δεν θα ηταν δυνατον να γραφτουν,τα αδυνα-
τα βιβλια,τα απραγματοποιητα,τα εκτος ανθρωπινων δυνατοτη-
των,τα ουτοπικα,
μενει να ψαξει,κι αυτο εξονυχιστκα θα κανει απο αυριο στη βι-
βλιοθηκη,τιποτα αλλο,
μ'αυτη τη σκεψη ησυχος αποκοιμηθηκε,
.
.
Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΓΩΝΙΩΝ ΔΩΜΑΤΙΩΝ
ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
.
γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια μετα το μεσημερι η μητερα
του του ειπε,πως το πρωι στις 10 ηρθαν τρεις κυριοι και τον
ζητουσαν,καθισαν μια ωρα και τον περιμεναν,τους ρωτησε
τι τον ηθελαν ,αλλα δεν της ειπαν,εφυγαν κι ειπαν πως θα τον
παρουν τηλεφωνο,της ειπε να τους περιγραψει,δεν τον διαφω-
τισε η περιγραφη ποιοι ηταν,εφαγε κι επεσε και κοιμηθηκε,
τον ξυπνησε το τηλεφωνο,το σηκωσε,καποια αγνωστη φωνη του
ειπε πως περασαν απο το σπτι και δεν τον βρηκαν,και την επο-
μενη μερα,ακριβως στις 11 το πρωι,να ερθει στο γραφειο,ειπε
τη διευθυνση,την περιοχη,την οδο ,τον αριθμο,τον οροφο και
τον αριθμο του διαμερισματος,και τον προειδοποιησε,η φωνη
ηταν σοβαρη,να μην διανοηθει να τους ξεγελασει και να μην πα-
ει,
την αλλη μερα πηγε στη περιοχη κι ακριβως 11 η ωρα χτυπησε
το κουδουνι του διαμερισματος,η πορτα ανοιξε αυτοματα,μπηκε
στο δωματιο,ενα μεγαλο ορθογωνιο ,στη μεση ειχε ενα τραπεζι
εκει καθονταν μια νεαρη κοπελλα,η γραμματεας σκεφθηκε,προ-
χωρησε προς την κοπελλα,εκεινη εγραφε στην γραφομηχανη,ακου-
γονταν ο χτυπος της ,η κοπελλα δεν σηκωσε το κεφαλι της να τον
δει,δεν υπηρχε αλλη καρεκλα να καθισει,
της ειπε πως ηρθε στο ραντεβου και να ειδοποιησει,η κοπελλα του
ειπε να περιμενει,
δεν ειχε τι να κανει και για να περασει η ωρα περιεργαστηκε οτι
εβλεπε γυρω του,οι τεσσερις τοιχοι του δωματιου ηταν κατασ-
προι, αδειοι,και χωρις παραθυρα,το μονο ανοιγμα ηταν η πορτα,που
μπηκε,το δωματιο του φανηκε τεραστιο,
περασε πολυ ωρα,η κοπελλα κοιταξε το ρολοι της,σηκωθηκε,περα-
σε απο μπροστα του και του ειπε,να περιμενει κι εκεινη εφυγε απο
το γραφειο,
πηγε στο τραπεζι,καθισε στη καρεκλα της κοπελλας,κοιταξε τα
χαρτια της,λογιστικα και νομικα χαρτια,τα παρατησε,ενιωσε κουρα-
ση,τα ματια του εκλειναν,κοιμηθηκε λιγο,δεν μπορουσε να μεινει
αλλο,κανεις δεν φανηκε,σηκωθηκε κι εφυγε,
εξω ειχε νυχτωσει,γυρισε σπιτι,η μητερα του ειχε κοιμηθει,
χτυπησε το τηλεφωνο,η ιδια ακαμπτη φωνη που ειχε ακουσει
την προηγουμενη μερα του ειπε με αυστηρο τονο,πως ηταν
πολυ ανοητο εκ μερους του να φυγει απο το γραφειο,και πολυ
περιεργος να κοιταξει τα απορρητα εγγραφα πανω στο γραφειο
της γραμματεας,αυτο να μην επαναληφθει,ολοι ηταν πολυ θυμω-
μενοι μαζι του,
το επομενο ραντεβου θα ηταν για την μεθεπομενη μερα την ιδια
ακριβως ωρα,στις 11 το πρωι,στο ιδιο μερος και να περιμενει,
αυτο το τελευταιο του το τονισε ιδιαιτερα,κι εκλεισε αποτομα το
τηλεφωνο,
κοιμηθηκε,ειχε υπνο ανησυχο,ειδε εναν εφιαλτη,βαδιζε σε μια
τεραστια πολη,σ'εναν λαβυρινθο δρομων,ειχε χαθει,κατεβηκε στον
υπογειο σταθμο του ηλεκτρικου,κανενας επιβατης δεν ηταν στην
αποβαθρα,ερημια,ηρθε το τρενο,ανοιξαν οι πορτες του ,κανεις
δεν κατεβηκε,ηταν αδειο,μπηκε και καθισε σ'ενα βαγονι,οι πορ-
τες εκλεισαν,το τρενο αναχωρησε,τοτε ειδε απο το παραθυρο εναν
αγνωστο ανθρωπο να τρεχει προς το κινουμενο τρενο να το προλα-
βει,ακουσε τη φωνη του ανθρωπου,του φανηκε πως ακουσε να
φωναζει το ονομα του,επειτα το τρενο μπηκε μεσα στο τουνελ,
εγινε σκοταδι και ξυπνησε ιδρωμενος,κοιταξε το ρολοι του,3 η
ωρα το πρωι,
εκεινη τη μερα δεν πηγε στη δουλεια,τους τηλεφωνησε πως ενι-
ωθε αδιαθετος,
τηλεφωνησε στη φιλη του πως ηταν διαθεσιμος για ολη τη μερα,η
κοπελλα ηρθε στο σπιτι,βοηθησε τη μητερα του να μαγειρεψουν,
το μεσημερι εφαγαν και οι τρεις μαζι,καθισαν αρκετη ωρα στο τρα-
πεζι και κουβεντιαζαν ,η ατμοσφαιρα ηταν ευχαριστη,
το απογευμα επισκεφθηκαν την αδερφη της κοπελλας,αργοτερα πη-
γαν σινεμα,η  ταμιας του φανηκε να εχει μεγαλη ομοιοτητα με την
κοπελλα του γραφειου που ειχε επισκεφθει,σκεφθηκε να την ρωτη-
σει αν ηταν η ιδια ,αλλα κρατηθηκε,στην φιλη του δεν ειχε πει τι-
ποτα σχετικο,και δεν ηθελε να την ανησυχησει,
μετα το σινεμα πηγαν σ'ενα κεντρο διασκεδασης ,εφαγαν και χορε-
ψαν,τη νυχτα η κοπελλα κοιμηθηκε στο σπιτι του,
οταν το πρωι εφυγε η κοπελλα κοιμονταν ακομη,δεν την ξυπνησε,
στην μητερα του ειπε πως θα παει στη δουλεια,πηρε τον ηλεκτρικο,
κατεβηκε στο κεντρο,στην περιοχη αυτη ηταν το γραφειο του ραντε-
βου,ειχε χρονο μεχρι της 11,ηταν 9,περιπλανηθηκε στους δρο-
μους,
σ'ενα κεντρικο βιβλιοπωλειο αγορασε ενα βιβλιο,ηπιε ενα καφε εσ-
πρεσσο σ'ενα φαστ-φουντ,κι ακριβως 11 η ωρα χτυπουσε τη πορτα
του γραφειου,η πορτα ανοιξε αυτοματα,μπηκε μεσα,
η ιδια κοπελα καθονταν στο τραπεζι στη μεση του μεγαλου αδειου
ορθογωνιου δωματιου σκημενη πανω στα χαρτια της,χωρις να τον κοι-
ταξει του ειπε να περιμενει,
θυμηθηκε τη κοπελα στο ταμειο του σινεμα,της ειπε πως του φανηκε
πως την ειδε στο ταμειο του σινεμα,η κοπελλα σηκωσε το κεφαλι της ,
τον κοιταξε,ειχε ομορφα μεγαλα μαυρα ματια,χαμογελασε,και του ειπε
πως δουλευει στο σινεμα τα βραδυα πεντε χρονια περιπου να συμπλη-
ρωσει το εισοδημα της,και του ζητησε συγνωμη που ηταν αφηρημενη
και δεν τον γνωρισε,
τον ρωτησε αν του αρεσε το εργο,της ειπε πως ηταν καλο,την ρωτησε
αν ηταν παντρεμενη,του ειπε πως ηταν χωρισμενη μ'ενα κοριτσακι 7
ετων και ζει με τη μητερα της,εδω σ'αυτη τη δουλεια δουλευει απο τα
20 χρονια της,με τα λογιστικα και τα νομικα της εταιρειας ,την ρωτησε
ποιο ειναι η δραστηριοτητα  της εταιρειας,αρχιτεκτονικη κατασκευα-
στικη εταιρεια,του ειπε,
περασε ωρα χωρις να πουν τιποτα αλλο,η κοπελλα κοιταξε το ρολοι της,
ετοιμασθηκε να φυγει,σηκωθηκε ,περασε απο μπροστα του,του ειπε να
περιμενει ,τον χαιρετησε κι εφυγε ,
ενιωσε μεγαλη κουραση σπο την ορθοστασια,ζαλιστηκε,δεν τολμησε
να καθισει στο τραπεζι,πηγε στον απεναντι τοιχο,του φανηκε η αποστα-
ση πολυ μεγαλη,απεραντη,γυρισε πισω,κοιταξε το ρολοι του,
ηταν σταματημενο στις 11 και μιση,το εβαλε στο αυτι του,δεν το ακου-
σε να δουλευει,
ειπε,θα μετρησω μεχρι το χιλια κι αν δεν ερθει κανεις θα φυγω,
μετρησε μεχρι το χιλια,κανεις δεν φανηκε,
περιμενε αλλο λιγο,κανεις,
αποφασισε να φυγει,ανοιξε τη μοναδικη πορτα κι αντι να βρεθει στον
διαδρομο του οροφου βρεθηκε σ'ενα μεγαλο ομοιο ορθογωνιο δω-
ματιο,γυρισε στο δωματιο απ'οπου ηρθε,δεν ειχε αλλαξει τιποτα,
το ιδιο κλειστο δωματιο,
ξαναβγηκε στο δωματιο,που ηταν αντι του διαδρομου,στο βαθος
του στον απεναντι τοιχο ,ακριβως στην μεση του,ηταν μια πορτα,
προχωρησε στο χωρο εφτασε εκει και την ανοιξε βρεθηκε παλι
σ'ενα πανομοιοτατο μεγαλο ορθογωνιο δωματιο,με τη διαφορα
τωρα η πορτα εξοδου δεν ηταν απεναντι,αλλα στον δεξιο τοιχο
ακριβως στη μεση του,πηγε εκει κι ανοιξε την πορτα,παλι βρε-
θηκε σε ιδιο μεγαλο ορθογωνιο δωματιο ,η πορτα ηταν παλι στον
δεξιο τοιχο,
συνεχεια εμπενε σε παρομοια μεγαλα ορθογωνια δωματια,με την
πορτα εξοδου ποτε ακριβως απεναντι,ποτε αριστερα και ποτε δεξια,
περιπλανηθηκε πολυ ωρα,μαλλον πολλες ωρες,του φανηκε η περι-
πλανηση του να εχει διαρκεσει,απειρο χρονο,
παντα εμπενε σε ιδια δωματια,
καποιες φορες,αραια στην αρχη ,ολο και πιο συχνα τωρα,μπενει
και σε δωματια που δεν εχουν ανοιγμα και σε καποια απ'αυτα βρι-
σκει στη μεση ενα  τραπεζι κι εκει να καθεται μια κοπελλα να
δουλευει,ποτε οι κοπελλες,αυτο το παρατηρησε καλα,δεν ηταν η
μια ιδια με την αλλη,και φυσικα δεν ξαναδε την πρωτη κοπελλα,
που ειχε δει,
καμια κουβεντα δεν αλλαζε μαζι τους,και γυριζε πισω,και παντα
ευρισκε το δωματιο να εχει σε διαφορετικο τοιχο απο πριν την
πορτα,
ισως,σκεφθηκε,αυτοι οι ανθρωποι καπου τον περιμενουν,σε κα-
ποιο απο τα απειρα δωματια να τους συναντησει στο ραντεβου,
ισως,κι αυτο ειναι πολυ πιθανον,να διασκεδαζουν  μαζι του,να
περιπλανιεται ασκοπα,ισως κι αυτοι συνεχεια να κινουνται,κι αν
καποτε συναντηθουν να ειναι στη τυχη,ισως να ειναι στο διπλανο
δωματιο,και μολις αυτος μπαινει εκεινοι να βγαινουν,η' οταν αυ-
τος εξερχεται απο ενα δωματιο αυτοι να εισερχονται σ'εκεινο,
ετσι εξηγουνται οι φωνες και το κλεισιμο πορτας που ακουει πότε
ακριβως μπροστα του και ποτε ακριβως πισω του,
αλλες φορες ακουει θορυβο μακρια,υποκοφα,να αδυνατιζει σαν να
απομακρυνεται η πηγη,που τον παραγει,
κι αλλοτε να δυναμωνει σαν  να πλησιαζει η πηγη που τον παραγει,
πολλες φορες ετρεξε ν'ανοιξει γρηγορα την πορτα μπροστα του για
να τους αιφνιδιασει,αλλα δεν ειδε τιποτα,
το ιδιο γρηγορα ανοιξε και την πορτα,που μολις εκλεισε πισω του,
ομως τιποτα δεν ειδε,
ισως,ολα αυτα να τα φαντασθηκε,πως συνεβαιναν ετσι,και τιποτα
να μην ευσταθουσε,αλλη,πολυ διαφορετικη να ηταν η καταστα-
ση,
το μυαλο του ,στη μεγαλη αυτη περιπλανηση,και απο αποψη χωρου
και χρονου, δημιουργουσε διαφορες υποθεσεις,για τις οποιες  σπατα-
λουσε πολυ χρονο να τις συλλαβει και να επαληθευσει μετα,χωρις να
τα καταφερνει,
πολλες απ'αυτες τις υποθεσεις ηταν πολυ ευφανταστες για να πραγμα-
τοποιηθουν,
τον τελευταιο καιρο,που τον φαινεται  χωρις αμφιβολια μεγαλο χρονι-
κο διαστημα,το ρολοι του ειναι σταματημενο και δεν μπορει να υπολο-
γισει τον χρονο,βρισκει μεσα στα δωματια ακριβως στη μεση τους
καποια χαρτια,
στην αρχη ηταν αγραφα,μετα ειχαν ενα-ενα τα εικοσιτεσσερα γραμματα
του αλφαβητου,και μαλιστα με τη σειρα,αυτη η συμπτωση του φανηκε
πολυ περιεργη,α,β,γ,...,ω,μετα βρηκε σημεια της γραφης, τονους ,οξεια, περισπωμενη,δασεια,ψιλη,ερωτηματικο;,θαυμαστικο!,ανω-κατω τελεια:
τελεια,κλπ,
ευρισκε και συλλαβες,ρο,λα,κα,...κλπ,και λεξεις,σημερα,σεληνη,δρομος,
...
και μετα φρασεις:το αυτοκινητο ξεκινησε με μεγαλη ταχυτητα,η λεμονια
ανθισε,...
αργοτερα βρηκε διαφορα κειμενα,
σ'ενα δωματιο βρηκε τον Αμλετ του  Σαιξπηρ,αγγλικη εκδοση του 2011 ,
σ'ενα αλλο τη Ρητορικη του,Αριστοτελη,εκδοση Βενετιας του 1498,το
Αλεφ του Μπορχες γαλλικη εκδοση του 1954 ,τα Στοιχεια του Ευκλειδη
γερμανικη εκδοση του 1788,τη Δικη και τον Πυργο του Καφκα σε ελλη-
νικη εκδοση του 1995,την ιαπωνικη εκδοση του 1923 του Δον Κιχωτη,
και αλλα πολλα λογοτεχνικα και επιστημονικα βιβλια,
και συνεχεια βρισκει,βιβλια,εφημεριδες,περιοδικα,μεχρι αφισες, εισιτη-
ρια λεωφορειων,και πολλα αλλα,
περιμενει να βρει οτιδηποτε εχει γραφτει,κι ακομα,αυτο το πιστευει,
να βρει ενα κειμενο που να γραφει τι θελουν αυτοι οι ανθρωποι απ'αυ-
τον,
φοβαται μονον,κι αυτο ειναι μεσα στις πιθανοτητες,μπορει να συμβει
ολα αυτα να παψουν,να μην βρισκει κειμενα,
και συνεχιζει να  εισερχεται και να εξερχεται απο δωματια,η' ακομα
κι αυτο να παυσει,και η' να μεινει κλεισμενος αιωνια σ'ενα δωματιο,
η'να βρεθει στον διαδρομο του οροφου κι απο εκει στο σπιτι του ,στη
μητερα του,στη φιλη του,στη δουλεια του,και τιποτα πια να μην θυμα-
ται,
η' παλι ολα να ξαναρχισουν,με ολο και πιο απομακρυσμενες επισ-
τροφες,μεχρι να μεινει κλεισμενος για παντα στην περιπλανηση
του,
ποιος ξερει τι θα συμβει;ολα τα περιμενει,και πολλα αλλα που δεν
τα φανταζεται,
σημερα στο δωματιο,που μπηκε βρηκε αυτο το κειμενο:
γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια μετα το μεσημερι η μητερα
του του ειπε,πως το πρωι στις 10 ηρθαν τρεις κυριοι και τον
ζητουσαν,καθισαν μια ωρα και τον περιμεναν,τους ρωτησε
τι τον ηθελαν ,αλλα δεν της ειπαν,εφυγαν κι ειπαν πως θα τον
παρουν τηλεφωνο,της ειπε να τους περιγραψει,...
...
η' παλι ολα να ξαναρχισουν,με ολο και πιο απομακρυσμενες επισ-
τροφες,μεχρι να μεινει κλεισμενος για παντα στην περιπλανηση
του,
ποιος ξερει τι θα συμβει;ολα τα περιμενει,και πολλα αλλα που δεν
τα φανταζεται,
σημερα στο δωματιο,που μπηκε βρηκε αυτο το κειμενο:
γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια μετα το μεσημερι η μητερα
του του ειπε,πως το πρωι στις 10 ηρθαν τρεις κυριοι και τον
ζητουσαν,καθισαν μια ωρα και τον περιμεναν,τους ρωτησε
τι τον ηθελαν ,αλλα δεν της ειπαν,εφυγαν κι ειπαν πως θα τον
παρουν τηλεφωνο,της ειπε να τους περιγραψει,...
...
η' παλι ολα να ξαναρχισουν,με ολο και πιο απομακρυσμενες επισ-
τροφες,μεχρι να μεινει κλεισμενος για παντα στην περιπλανηση
του,
ποιος ξερει τι θα συμβει;ολα τα περιμενει,και πολλα αλλα που δεν
τα φανταζεται,
σημερα στο δωματιο,που μπηκε βρηκε αυτο το κειμενο:
γυριζοντας σπιτι απο τη δουλεια μετα το μεσημερι η μητερα
του του ειπε,πως το πρωι στις 10 ηρθαν τρεις κυριοι και τον
ζητουσαν,καθισαν μια ωρα και τον περιμεναν,τους ρωτησε
τι τον ηθελαν ,αλλα δεν της ειπαν,εφυγαν κι ειπαν πως θα τον
παρουν τηλεφωνο,της ειπε να τους περιγραψει,...
.
.
ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΜΟΥ-MY LABYRINTHS-LDedicated to J.L.Borges.-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης-μερος 2
Η ΡΟΔΩΠΙ Η ΒΕΡΕΝΙΚΗ ΚΙ Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ-χ.ν.κουβελης
.
η Βερενικη ηταν 17 χρονων οταν γνωρισε την Ροδωπι,
σ'εκεινο το περιφημο διοροφο σπιτι με τους βαμενους
με ωχρα τοιχους,εταιρα ηταν η Ροδωπι,22 χρονων,και μα-
λιστα η πιο ομορφη απ'ολες τις αλλες κοπελες κι η πιο μορ-
φωμενη,ειχε τριανταφυλλενιο χρωμα το κορμι της,ροδινο,
μαυρα μακρια μαλλια και μαυρα μεγαλα ματια,λεπτη και
ψηλη, την προτιμουσαν ολοι οι αντρες στην Ναυκρατι,ειχαν
πολλους πελατες κι απο την Μεμφιδα,απο την Βουβαστη,
απο την Ηλιουπολη,απο την Κροκοδειλουπολη,απο τις Θηβες,
κι απ'ολους τους οικισμους στις δυο οχθες του Νειλου,
συχνα με τις κοπελες πηγαιναν να κολυμπησουν στα νερα
του Νειλου και στη λιμνη Μοιρις,προσεχανε πολυ τα νερα
εκει που λουζονταν,γιατι υπηρχαν πολλοι κροκοδειλοι μεσα ,
παιζανε με το τοπι στην αμμουδια, αρωματιζαν τα κορμια
τους και τ'αλοιφαν με αιθερια λαδια να γυαλιζουν,
εκει στο σπιτι γνωρισε και τον Μυρωνα,ηταν τοτε 20 χρονων
κι εκεινος 25,ερχονταν με τον Χαραξο,τον φιλο της Ροδωπις,
εναν νεαρο εμπορο απο τη Μυτηλινη,
ο Χαραξος ητανε αδερφος της ποιητριας Σαπφως,πολυ γνωστης
σ'ολη την Ελλαδα,αυτη η Σαπφω δεν την χωνευε καθολου την
Ροδωπι,και στα ποιηματα της την εβριζε πολυ σκληρα,πως ξελο-
γιασε τον αδερφος της και του'τρωγε τα λεφτα και θα τον αφηνε
καποια μερα ρεστο,την ειχε βγαλει Δωριχα,αχορταγη για δωρα,
αυτη η κατασταση πολυ την στεναχωρουσε την Ροδωπι,γιατι τον
Χαραξο τον αγαπουσε αληθινα και τον προτιμουσε απ' ολους τους
αλλους,
μια μερα,νυχτα ηταν ,πηγε στη καμαρα της ,επεσε στην αγκαλια της
κι εκλαιγε μ'αναφυλητα,''τι της εκανα και τοσο με μισει'',
πολυ δυσκολα την παρηγορησε,να αδιαφορισει,δεν την ειχε
καμια αναγκη,
τοτε εβγαλε απ'τη τσεπη της ενα γραμμα που της ειχε στειλει η
Σαπφω,''διαβασε,να δεις τι γραφει,ειναι αδικο'',
το πηρε και διαβασε:
Δωριχα,πουτανα,που'φαγες τ' αδερφου μου τα λεφτα
κι αυτος ο ανοητος και βλακας σε λατρευει σαν θεα
''αστην να γραφει και να λεει,θα της περασει,θελει δεν θελει'',
της ειπε,
της εστρωσε να κοιμηθει εκει μαζι της,κοιμηθηκε ως το πρωι,
ησυχασε,
με τον Μυρωνα παντρευτηκαν σε τρεις μηνες και την πηρε μαζι
του στην Αρσινοη, στην Κροκοδειλουπολη,εκει ειχε τις εμπορι-
κες του επιχειρησεις,εμπορευονταν αρωματα, αιθερια λαδια και
πολυτιμους λιθους,πολυ μεγαλη περιουσια ειχε,
εμειναν σ'ενα πολυτελες διαμερισμα στον μεγαλο λαβυρινθο της
πολης,ο λαβυρινθος αυτος ειχε πολλες στοες,τρεις χιλιαδες διαμε-
ρισματα,χιλιαπεντακοσια υπογεια και χιλιαπεντακοσια ανωγεια,οι
γονεις του Μυρωνα με τ'αλλα αδερφια του εμεναν εξω απ'τη πολη
σ'ενα εξοχικο σπτι κοντα στις οχθες του Νειλου ,σ'ενα καταπρασι-
νο λιβαδι με πολλα δεντρα ,λουλουδια και πολλα νερα,με τεχνητους
πιδακες,
συχνα τους επισκεπτονταν,ετρωγαν ολοι μαζι εξω στην πρασιναδα
και κοιμοντουσαν ενα-δυο βραδυα,
πολυ γρηγορα κινησε εγκυος και γεννησε ενα χαριτωμενο κοριτσακι,
το βαφτισαν Αρσινοη,
αυτα τα δυο χρονια,που περασαν,δεν ειχε κανενα νεο απο τη φιλε-
ναδα της την Ροδωπι,ουτε ενα γραμμα,αν και με τον Μυρωνα μαζι,
αλλα και μονη της πηγαινε στη Ναυκρατι για ψωνια,ομως για ευνοη-
τους λογους δεν περνουσε απ'το σπιτι να δει τη Ροδωπι και τις
αλλες κοπελες,ειχε αλλαξει κοινωνικη ταξη,δεν ηταν πρεπον να επι-
σκεπτεται τετοια κοκοφημα μερη και να συναναστρεφεται τετοιου
ειδους ανθρωπους,
μια μερα εστειλε την υπηρετρια εξω να της αγορασει ενα απο τα πε#
ριοδικα ποικιλης υλης που επαιρνε συχνα καθε βδομαδα και διαβα-
ζε για να διασκεδασει τη πληξη ,που ενιωθε κλεισμενη  μεσα στον λα-
βυρινθο,
η υπηρετρια της εφερε το περιοδικο,το πηρε στα χερια της και καθισε
στο σαλονι στον καναπε να το ξεφυλλισει,με εκπληξη και χαρα ειδε
στο εξωφυλλο,τη φωτογραφια της Ροδωπις,και διαβασε τον τιτλο,
''Το σανδαλι της Ωραιας Εταιρας Ροδωπις'',
πραγματικα ηταν πολυ ομορφη,τα μαλλια της πιασμενα ψηλα,με
χρυσο στεμμα,χρυσα  σκουλαρικια με πετραδια,και τρεις σειρες κορα-
λια στο λαιμο της,τα χειλια της κοκκινα,τα ματια μεγαλα,ομορφα,σε
κοιτουσαν κατευθειαν στα ματια,ροδινο το χρωμα του προσωπου,
μια θεα,
ανοιξε το περιοδικο,διαβασε τη εγραφε για την ΡοδωπΙ:
μια μερα που κολυμπουσε κι οι υπηρτριες της φυλαγαν τα ρουχα
της στην ακτη,ενας αητος με μεγαλες φτερουγες χυμηξε απ'τα ου-
ρανια ξαφνικα και πριν προλαβουν ν'αντιδρασουν τα κοριτσια ,
που πολυ τρομαξαν απ'τον αητο και κρυφτηκαν στα καλαμια,αρ-
παξε  το'να απ'τα σανταλια της,και σηκωθηκε με μεγαλο θορυβο
στον ουρανο ,πεταξε και χαθηκε,
κι εφτασε στη Μεμφιδα πανω απ'την αυλη,που δικαζε ο βασιλιας
κι αφησε το σανδαλι να πεσει μπροστα στα ποδια του,εκεινος εσκυ-
ψε και το σηκωσε,και θαυμασε τοσο πολυ την ομορφια του,την πο-
λυ λεπτοτητα του,που αμεσως φωναξε  τους ανθρωπους του να ψα-
ξουν μεσα σ'ολη την Αιγυπτο να βρουν τη κορη που της ανοικει αυ-
το το σανδαλι,να μην αφησουν θηλυκο για θηλυκο να μην δοκιμα-
σουν το σανδαλι,αν ταιριαζει στο ποδι,κι οταν βρουν την κοπελα να
την φερουν μπροστα του να την παρει για γυναικα του.
Ετσι εγινε εψαξαν μεσα σ'ολη την Αιγυπτο,δοκιμασαν το σανδαλι
σε πολλες ,κι αυτο ταιριαξε στο λεπτο ποδι της Ροδωπις.
Σαν Παραμυθι.
Εκει τελειωνε το κειμενο,
''Σαν Παραμυθι'',μονολογησε,εκλεισε το περιοδικο και τ'αφησε
πανω στο τραπεζακι μπροστα,''Πραγματικα,Σαν Παραμυθι'',επανε-
λαβε,
εμεινε στον καναπε,εκλεισε τα ματια της,εφερε στη μνημη της ολες
τις ωρες που'χε περασει στο σπιτι στη Νσυκρατι με τη Ροδωπι,και
τις αναπολισε με συγκινηση,
αποκοιμηθηκε για λιγο,
την ξυπνησαν,της εφεραν το παιδι,
μετα απο δυο μερες απ'αυτο το περιστατικο με το περιοδικο,ηταν
λιγο μετα το πρωι η υπηρετρια και της εδωσε ενα σημειωμα,
''Κυρια,ειναι για σας,το εφερε ενα παιδι'',
το ανοιξε και το διαβασε:
''Βερενικη,καλημερα ,ειμαι η Ρποδωπι,ηρθα για λιγες ωρες στη πολη,
αν μπορεις ελα να σε δω,θα ειμαι στο ''Πορτραιτον'',θα χαρω παρα
πολυ να σε δω,πολλα φιλια η Ροδωπις'',
εσπασε η καρδια της απο την χαρα και τη λαχταρα να τη δει,ετοιμα-
σθηκε να βγει,εδωσε οδηγιες στη υπηρετρια για το σπιτι οσο θα λει-
πει,
στο ''Πορτραιτον'' τη βρηκε,αγκαλιαστηκαν ,φιληθηκαν,η Ροδωπι τη
ρωτησε τα δικα της πως  τα περναει,της ειπε,
καλα,δεν εχει παραπονο απο τον αντρα της,την προσεχει,εχει και το
παιδι τωρα,το αγαπαει το λατρευει,αλλα ειναι στιγμες που νιωθει με-
γαλη μελαγχολια,σαν κατι πολυ δυνατο να της λειπει,σαν καποτε να
γνωρισε την ευτυχια και να την εχασε,ειναι στιγμες που νιωθει  μεγα-
λη πληξη,αν δεν ηταν τοσο καλος ο αντρας της ,και δεν ηταν και το
παιδι,θα τα παρατουσε ολα και θα'φευγε,δεν ξερει για που,
αφου τελειωσε ρωτησε τη Ροδωπι για τα δικα της,
εκεινη την κοιταξε στα ματια,ποσο ομορφη ηταν,υστερα εσκυψε το
κεφαλι,και την ακουσε να της λεει,της φανηκε πως ειχε βαθεια λυπη
η φωνη της:
''παει ενας χρονος,που χωρισα με τον Χαραξο,με παρατησε και γυρισε
στην Μυτηληνη,εγινε η θεληση της αδερφης του,κερδισε,τρελλαθηκα
οταν εγινε αυτο,δεν ειχα υπνο,παραλογουσα,εκλαιγα ολη μερα,τιποτα
δεν με παρηγορουσε,ουτε οι πολλοι αντρες που μ'ηθελαν,ουτε η φημη
μου,ουτε η ομορφια μου,σε τι με ωφελησε αφου εχασα εκεινον π'αγα-
πουσα,αρχισα να πινω να τον ξεχασω,αδιαφορουσα για τη δουλεια,πολ-
λους πελατες τους δυσαρεστησα και δεν ξαναπατησαν στο σπιτι,αλλους
τους εδιωξα εγω η ιδια,ημουνα ψυχικο και σωματικο ρακος,πονουσα κι
ουρλιαζα τις νυχτες ,τον ζητουσα ,τον εψαχνα παντου,σκεφτηκα να βα-
λω τερμα στην κακοτυχη ζωη μου,να ησυχασω,να πνιγω στα νερα του
Νειλου,να μου φανε το κορμι οι κροκοδειλοι,να μην μεινει κομματι απο
μενα,τιποτα που να  θυμιζει πως περασα πανω σε τουτη τη γη και σ'αυ-
τον τον ψευτικο κοσμο'',
σταματησε να μιλαει,σιωπη,
μετα σηκωσε το κεφαλι της,την κοιταξε στα ματια,χαμογελασε:
''ο χρονος ειναι'',συνεχισε,'' που τα γιατρευει ολα ,και περνανε τα
βασανα των ανθρωπων και ξεχνιουνται,,σιγα-σιγα συνηλθα,βρηκα
παλι τον εαυτο μου,γεμισε το σπιτι απο αντρες,απ'ολα τα μερη,
και καποιος απο τους θαυμαστες μου,παρα πολυ φανατικος φαινε-
ται,συγγραφεας το επαγγελμα,μυθογραφος σαν τον Αισωπο,τον
θυμασαι το Αισωπο;''
κουνησα το κεφαλι καταφατικα,βεβαια τον θυμομουν τον Αισωπο,
μου'χε αναφερει γι'αυτον,οταν ηταν δουλοι και οι δυο στη Θρακη
στον ιδιο δουλεμπορο κι αυτη την ειχε εξαγορασει στην Αιγυπτο
ο  Χαραξος,ο καημενος ο Αισωπος,μαλιστα,την ειχε ερωτευθει,αλ-
λα ηταν μαυρος και πολυ ασχημος,
''αυτος ο συγγραφεας,μου εστειλε ενα ζωγραφο και με ζωγραφισε,
κι εγραψε,διεδωσε μια ιστορια,πως κολυμπουσα κι ενας αητος αρ-
παξε το σανδαλι μου,το πεταξε στην αυλη του βασιλια,κι εκεινος το-
σο θαμπωθηκε απ'το σανδαλι που'στειλε να ψαξουν σ'ολη την Αιγυ-
πτο να βρουν σε ποια ανηκει,κι αυτη θα παντρευτει.Κι εψαξαν και
βρηκαν τη Ροδωπι'',γελασε,''δηλαδη εμενα''
σταματησε για λιγο,επειτα συνεχισε,η φωνη της ηταν σταθερη:
''Ενα Παραμυθι.Ο συγγραφεας αυτος τοσο πολυ με θαυμαζε που επι-
νοησε ολο αυτο το παραμυθι.Κι ολος κοσμος το πιστεψε.Με επισκε-
φτηκαν δημοσιοφραφοι να με ρωτησουν,μαλιστα ενα περιοδικο με
ειχε και εξωφυλλο,πριν λιγες μερες κυκλοφορισε,με την ιστορια.Κα-
θε μερα αυτο γινονταν.Εγω αρνιομουν να τους δεχτω.Δεν ηθελα
να κουβεντιασω για ψευτιες και παραμυθια.Μου ηταν πολυ ενο-
χλητικο.Δεν βασταξα αλλο,απαγορευσα να με πλησιασουν δημο-
σιογραφοι,η' οποιοδηποτε αλλοι,και ζητησα να δω η ιδια τον συγ-
γραφεα στο σπιτι,
ηρθε,τον ρωτησα επιμονα γιατι το εκανε αυτο,μου ειπε πως τον πλη-
ρωσε ο Αρτεμιδωρος,τον ξερεις, αυτον που εχει φορτηγα και επιβα-
τικα καραβια στο  Νειλο και στη θαλασσα,ηθελε να μου κανει διαφη-
μιση,γνωριζε τον μεγαλο θαυμασμο που ετρεφε ο συγγραφεας για
μενα  και δεν θα'φερνε καμια αντιρρηση στο σχεδιο του,και σκεφτη-
κε αυτον τον τροπο,να με μυθοποιησει,
τον ευχαριστησα κι εφυγε,
αυτος ο Αρτεμιδωρος,θυμασαι,μ'ηθελε απο παλια για γυναικα του,
αλλα εγω τοτε αγαπουσα τον Χαραξο κι αρνιομουν,τον καταλαβα
γιατι εκανε αυτο,
σκεφτηκα πως αξιζε να του δωσω περισσοτερο ενδιαφερον,κι ετσι
αρχισα να κανω πιο  στενη παρεα μαζι του,τον συμπαθησα,μαλι-
στα ,πριν δυο βδομαδες αρραβωνιαστηκαμε και ζουμε μαζι''
χαμογελασε,
η Βερενικη της ευχηθηκε:''Με το καλο'',και τη φιλησε,
''ευχαριστω πολυ'',της αποκριθηκε η Ροδωπι,και τη φιλησε κι'αυτη,
''Οτι επιθυμεις''
Της ειπε να πανε στο σπιτι,να δει το παιδι,και τον Μυρωνα,να μει-
νει και μια βραδια να την φυλοξενησουν,
την ευχαριστησε,''οχι,δεν θα μεινω,σε λιγο θα φυγω,αλλωστε το
ξερεις πως δεν μ'αρεσουν οι λαβυρινθοι και μου χαλενε τη δια-
θεση',ειπε με σοβαρο υφος,κι αμεσως την αγκαλιασε τρυφερα
και της ειπε γελωντας:
''Ελα,ετσι το ειπα για να σε πειραξω.Η ζωη μας ειναι λαβυρινθος
και μεσα εκει ζουμε μαζι μ'αλλους ανθρωπους,και ποιος ο λογος,
οπωσδηποτε,να βγουμε απ'αυτον,αφου σε αλλον λαβυρινθο συνε-
χομενο θα μπουμε αμεσως ,κι ισως πιο μεγαλυτερο και πιο πολυ-
πλοκο.Ολοι και ολα σε συνεχεις λαβυρινθους ειναι,πριν τωρα μετα ,
παντα.Ολα αρχισαν και θα τελειωσουν μεσα σε λαβυρινθο και
παλι μεσα σε λαβυρινθο θα ξαναρχισουν''
Της ζητησε να την συνοδευσει στο σταθμο απ'οπου θα φυγει,εκει-
νη δεχτηκε,οταν αποχαιρετισθηκαν της ειπε:
''Σε περιμενω,οποτε μπορεσεις,να ρθεις στη Ναυκρατι στο σπιτι.
Στον λαβυρινθο του''
Εφυγε
.
.
Η Βιβλιοθηκη του Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo
The Library of  Jorge Francisco Isidoro Luis Borges Acevedo
[Ενα διηγημα του Φανταστικου]-χ.ν.κουβελης
.
.
σε μια τεραστια αιθουσα βιβλιοθηκης εργαζεται ενας
ανθρωπος,το ονομα του ειναι Χορχε Λουις Μπορχες,
Αργεντινος,κατοικος του Μπουενος  Αιρες,περιπου 60
χρονων,τυφλος,καθε μερα ανοιγει τη βιβλιοθηκη στις 8πμ
ακριβως και την κλεινει το απογευμα στις 8 ακριβως,τον
συνοδευει μια γυναικα,γευματιζει σ'ενα ρεστοραν  στην
οδο Αλφονσο Ρεγες στον αριθμο 17 ,στη βιβλιοθηκη υπαρ-
χει μονο ενα βιβλιο,κανενα αλλο,οταν ηταν νεος,και πριν χα-
σει εντελως την οραση του,περιμενοντας να ερθει καποιος
 αναγνωστης στη βιβλιοθηκη για να περναει την ωρα του
επερνε το  μοναδικο βιβλιο και το ξεφυλλιζε με τις ωρες,πολλα
χρονια,ποτε δεν μπηκε ενας επισκεπτης να τον διακοψει,απο την
αρχη το βιβλιο του φανηκε πως ηταν παραξενο,βεβαια τον
προβληματισε που ενα μονο βιβλιο περιειχε αυτη η τεραστια βι-
βλιοθηκη,το θεωρησε καποια ιδιορυθμια,παραξενια,του ιδιοκτη-
τη και δεν του επεφτε λογος,αυτος πληρωνονταν να κανει τη δου-
λεια του,ειτε μ'ενα βιβλιο,ειτε με πολλα,απειρα,ειτε και με κανενα,
μεσα στο βιβλιο εβρισκε μεγαλο αριθμο σελιδων αγραφες,
λευκο χαρτι,μαλιστα  υποθεσε πως ηταν απειρες,ενω το βιβλιο
ειχε συγκεκριμενο μεγεθος και συγκεκριμενο βαρος για να περιε-
χει απειρες αγραφες σελιδες μαζι με τις γραμμενες,ακομα εβρι-
σκε σελιδες με καταλογραφημενες λεξεις,π.χ ν'αρχιζουν απο
το γραμμα α,σ'ολες τις γλωσσες,και για μια λεξη σε ποια εργα
υπαρχειν,σε ποιες προτασεις των εργων,σε ποιους συγγραφεις,
σε ποιες  εκδοσεις,και για ολες τις λεξεις η ιδια λεπτομερεστατη
αναφορα,επισης εβρισκε στις σελιδες του τα εργα του Σεξπιρ,σε
πολλες εκδοσεις,τα εργα του Θερβαντες,του Αριστοτελη,του Αβερ-
ροη,του Τζοις,του Προυστ,του Εκο,του Μπεκετ,του Τολστοι,του
Αδολφο Μπιοι Κασαρες,του Πλωτινου,του Παουντ,δεν υπηρχε ερ-
γο,λογοτεχνικο,η'οποιοδηποτε αλλο να μην υπηρχε στις σελιδες
του,μαθηματικο,τα Στοιχεια του Ευκλειδη,του Διοφαντου,του Καν-
τορ,του Ταρσκι,ολα,εργα Φιλοσοφιας,του Νιτσε,του Χαιντεγκερ,
του Καντ,του Σοπενχαουερ,του Βιτγκενσταιν,ολα,ολες οι εκδοσεις
τους,σ'ολες τις γλωσσες,οσο περνουσαν τα χρονια εβρισκε συνε-
χεια,κι οπως κανενας αναγνωστης δεν επισκεφτονταν τη βιβλιο-
θηκη,ειχε χρονο,απειρο χρονο ,σκεφτηκε ειρωνικα,να ασχολειται
με το βιβλιο,εκει μεσα βρηκε εφημεριδες,απ'ολο τον κοσμο,πα-
λιες και νεες,περιοδικα,φυλλαδες,πολλα,τα τελευταια πεντε χρο-
νια,γυριζοντας σελιδα εβρισκε τη σελιδα απο αλλο εργο,απο τον
Ομηρο  η επομενη σελιδα ηταν στους Ταιμς της Νεας Υορκης,
29 Μαρτιου 1954,επισης αλλαζε και η αριθμηση των σελιδων,απο
τη σελιδα με αριθμο 45 ,γυριζε στη σελιδα με αριθμο 297,ηταν δυ-
σκολο να ξαναβρει την  ιδια σελιδα,και πολυ δυσκολοτερο να βρει
το ιδιο εργο,στη τυχη μονο το εβρισκε,αν το εβρισκε ποτε,τα τε-
λευταια δυο χρονια η οραση του αρχισε να ελαττωνεται σοβαρα,
φοβονταν πως γρηγορα και τον επιασε μια αγωνια να προλαβει να
δει οσα περισσοτερα γινεται απ'το βιβλιο,ζητησε απο τη διευθυν-
ση της βιβλιοθηκης να μενει στη βιβλιοθηκη  και μετα το κλεισιμο
της,του δωσανε αδεια,εμενε ως αργα τη νυχτα,στην αρχη γυριζε στο
σπιτι να κοιμηθει,μετα επαυσε να γυριζει στο σπιτι,κοιμονταν στη
βιβλιοθηκη,πολυ λιγη ωρα πριν πιασει δουλεια,η'και- δεν κοιμονταν
καθολου,συντομευσε και τον χρονο  που γευματιζε,σταματησε ολες
τις κοινωνικες του επαφες για να εχει περισσοτερο χρονο στη διαθε-
ση του γτα το βιβλιο,μια μερα,Κυριακη ηταν,μολις ειχε τελειωσει τη
δουλεια κι ειχε κλεισει τη βιβλιοθηκη,ανοιξε το βιβλιο κι ευρισκε τα
εργα ενος μονο συγγραφεα,και τις αλλες μερες το ιδιο,η'ενα μονο εργο
του,η' απο ενα μονο ειδος,λογοτεχνια,ποιηση,επιστημη,αστυνομικα,
δοκιμια,εφημεριδες,για πολλες μερες,
μια νυχτα,θυμαται λιγο πριν ξημερωσει, αρχισε να βρισκει τα εργα
ενος συγγραφεα που ειχε το ιδιο ονομα μ'αυτον.Χορχε Λουις Μπορχες,
Αργεντινος,γεννημενος στο Μπουενος Αιρες στις 24 Αυγουστου το 1899,
γιος του Χορχε Γκιγερμο Μπορχες Ασλαμ δικηγορου και δασκαλου ψυχο-
λογιας εν μερει Ισπανος,Πορτογαλος,Βρετανος,και της Λεονορ Ασεβεδο
Σουαρες, με καταγωγη απο την Ουραγουαη,την Πορτογαλια και την Ισπα-
νια,ζουσαν στη συνοικια Παλερμο,στο σπιτι μιλουσαν ισπανικα και αγ-
γλικα,ο μικρος Χορχε Λουις στα δωδεκα του διαβαζε Σεξπιρ στα αγγλικα,
στο σπιτι ειχαν μια μεγαλη βιβλιοθηκη,το πληρες ονομα του ηταν Χορχε
Φρανσισκο Ισιδορο Μπορχες Ασεβεδο,Jorge Francisco Isidoro Luis
Borges Acevedo,εμαθε γαλλικα και γερμανικα, το 1937 επιασε δουλεια
σαν βοηθος βιβλιοθηκαριος στη Δημοτικη Βιβλιοθηκη του Μπουενος
Αιρες στο παραρτημα Μιγκελ Κανε,η δουλεια του ηταν να καταλογογρα-
φει μεχρι 100 βιβλια,ο Χορχε Λουις Μπορχες μεσα σε μια ωρα τα τελει-
ωνε και τον υπολοιπο χρονο μεχρι να σχολασει τον περνουσε στο υπο-
γειο της Βιβλιοθηκες γραφοντας αρθρα και διηγηματα,
μεσα στις σελιδες του βιβλιου βρηκε ολες τις μερες και τις νυχτες
που επακολουθησαν  ολα τα εργα του,τη Βιβλιοθηκη της Βαβελ,
El libro de los seres imaginarios (Το Βιβλίο των Φανταστικών
Όντων, 1967, μαζί με τη Μαργαρίτα Γκερρέρο),
El informe de Brodie (Η Έκθεση του Μπρόντι, 1970), El libro
de arena (Το Βιβλίο της Άμμου, 1975). Siete noches (Εφτά Νύχτες) ,
 Nueve ensayos dantescos (Εννιά δαντικά δοκίμια).την Ιστορια
του Ταγκο.Historia universal de la infamia (Παγκόσμια Ιστορία
της Ατιμίας).,Φιουνες ο μνημων,το Αλεφ,,Golem,ο Νοτος,
El jardín de senderos que se bifurcan (Ο Κήπος με τα Μονοπάτια
που Διακλαδώνονται)1941.Χουαν Μουρανια,Εβαριστο Καριεγο,
Η νυχτα των Δωρων,Ο Νεκρος,Ficciones (Μυθοπλασίες, 1944,
El Aleph (Το Άλεφ, 1949),Pierre Menard, Author of The Quixote
Ficciones, Labyrinths,Tlön, Uqbar, Orbis Tertius,
A New Refutation of Time[63] ,
The Circular Ruins,The Secret Miracle,
The Two Kings and the Two Labyrinths,The House of Asterion,
The Immortal,The Garden of Forking Paths,The Library of Babel,
Funes, the Memorious,Η ζωή του Ταδέο Ισίδορο Κρους,
Ο νεκρός,Αβελίνο Αρεδόντο,Ο Στρατηγός Κιρόγα οδεύει προς
τον θάνατο με άμαξα,Emma Zunz,το ποίημα "Μια σελίδα στη
μνήμη του Συνταγματάρχη Σουάρες, νικητή στο Χουνίν''
γραμμενο για τον προπαπου του,τις συνεργασιες με το περιοδικο
Sur της Βικτορια Οκαμπο απο το 1931,τα κυκλικα ερειπια,
Τλον Ουκμπαρ Ορμπις Τερτιους,Νεα διαψευση του Χρονου,
,διηγηματα,ποιηση,δοκιμια,σεναρια,το απειρο,οι καθρεφτες,
οι λαβυρινθοι,οι διαφορες πραγματικοτητες,οι ταυτοτητες,η
θεολογια,τα μαθηματικα,η λογοτεχνια,η παραποιηση της πραγμα'
τικοτητας,η απατη,οι γκαουτσος,οι μιλονγκες,οι ντετεκτιβς,
τα εργα που εγραψε μαζι με τον Αδολφο Μπιοι Κασαρες,με
διαφορα ψευδωνυμα,οπως Μπουστος Ντομεκ,H. Bustos Domecq,
Έξι προβλήματα για τον Δον Ισίδρο Παρόδι,που το εγραψε
με τον Αδόλφο Μπιόι Κασάρες
Martín Fierro,Death and the Compass,History of the Tango,
Inscriptions on Horse Wagons,Juan Muraña,Night of the Gifts,
The Argentine Writer and Tradition,Almafuerte,Evaristo Carriego,
Celebration of The Monster,Hurry, Hurry,he Mountebank,
Pedro Salvadores,τα συγραμματα με τα οποια ασχοληθηκε ,
αργεντίνικα, ισπανικά, βορειοαμερικανικά, αγγλικά, γαλλικά,
γερμανικά, ιταλικά και βορειοευρωπαϊκά/ισλανδικά ,
Μεσης και Απω Ανατολης,τις μεταφρασεις που εκανε στους
 Όσκαρ Ουάιλντ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Φραντς Κάφκα,
Έρμαν Έσσε, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ, Χέρμαν Μέλβιλ,
Αντρέ Ζιντ, Γουίλιαμ Φόκνερ, Γουόλτ Γουίτμαν,
Βιρτζίνια Γουλφ,Τόμας Μπράουν και Γ. Κ. Τσέτσερτον,
τα βιβλια που γραφτηκαν για το εργο του,σ'ολο τον κο-
σμο,
Jorge Luis Borges (Bloom's BioCritiques) / Bloom, Harold.,
2004 Jorge Luis Borges as writer and social critic / Racz,
Gregary Joseph., 2003 The lesson of the master: on Borges
and his work / Di Giovanni, Norman Thomas., 2003 Borges,
 the passion of an endless quotation / Block de Behar, Lisa.,
2003 Jorge Luis Borges (Bloom's Major Short Story
Writers) / Bloom, Harold., 2002 Invisible work: Borges
and translation / Kristal, Efraín., 2002-Borges and his
fiction: a guide to his mind and art / Bell-Villada, Gene.,
1999 Jorge Luis Borges: thought and knowledge in the
XXth century / Toro, Alfonso de., 1999 The secret of
Borges: a psychoanalytic inquiry into his work /
Woscoboinik, Julio., 1998 Borges and Europe revisited /
Fishburn, Evelyn., 1998 Nightglow: Borges' poetics of
blindness / Yudin, Florence., 1997 The Borges tradition /
Di Giovanni, Norman Thomas., 1995 Signs of Borges /
Molloy, Sylvia., 1994-Cervantes and the modernists: the
question of influence / Williamson, Edwin., 1994 Out of
context: historical reference and the representation of reality
in Borges / Balderston, Daniel., 1993 Jorge Luis Borges:
a writer on the edge / Sarlo, Beatriz., 1993 Borges' Narra-
tive Strategy / Shaw, Donald L., 1992 Borges revisited /
Stabb, Martin S., 1991 The contemporary praxis of the
fantastic: Borges and Cortázar / Rodríguez-Luis, Julio.,
1991-Borges and his successors: the Borgesian impact
on literature and the arts / Aizenberg, Edna., 1990 Jorge
Luis Borges: a study of the short fiction / Lindstrom, Naomi
., 1990 Borges and the Kabbalah: and other essays on his
fiction and poetry / Alazraki, Jaime., 1988 The meaning
of experience in the prose of Jorge Luis Borges / Agheana,
Ion Tudro., 1988 Critical essays on Jorge Luis Borges /
Alazraki, Jaime., 1987 Jorge Luis Borges (Modern Criti-
cal Views) / Bloom, Harold., 1986-Jorge Luis Borges,
life, work, and criticism / Yates, Donald A., 1985 -The
prose of Jorge Luis Borges: existentialism and the
dynamics of surprise / Agheana, Ion Tudro., 1984 -The
aleph weaver: biblical, kabbalistic and Judaic elements
in Borges / Aizenberg, Edna., 1984 -Borges and his -fiction:-
a guide to his mind and art / Bell-Villada, Gene H., 1981-
Jorge Luis Borges / McMurray, George R., 1980-
Paper tigers: the ideal fictions of Jorge Luis Borges /
 Sturrock, John., 1977 -The Cardinal points of Borges /
Dunham, Lowell., 1971-El informe de Brodie (Η αναφορά
του Μπρόντι κ.α. 1970, ) ― ελλην. μετάφρ. Νταβέλη &
Τσαμαδού, "ΕΞΑΝΤΑΣ"-Ficciones (Μυθοπλασίες, 1944)
 ― ΥΨΙΛΟΝ 1990(Περιέχει τις συλλογές Ο κηπος με τα
διακλαδωτά μονοπάτια και Τεχνάσματα) -El Aleph (Το
Άλεφ, 1949) ― ΥΨΙΛΟΝ 1991 -διάφορα πεζά ― ελλην.
μετάφρ. Κ.Γουϊλσον, "ΕΡΜΗΣ"-La Violence de Jorge
Luis Borges ou L'Epreuve du photomontage / Christian
NICAISE, Rouen, Ed. L'Instant perpétuel, 1995 -La
Bibliothèque totale de Jorge Luis Borges / Christian
NICAISE, Rouen, Ed. L'Instant perpétuel, 1990
Other books such as The Unimaginable Mathematics
of Borges' Library of Babel by William Goldbloom
Bloch (2008) and Unthinking Thinking: Jorge Luis
Borges, Mathematics, and the New Physics by Floyd
Merrell (1991) also explore this relationship.
το 1955 διοριστηκε επικεφαλης της Εθνικης Βιβλιοθηκης,
τυφλωθηκε,το 1973 με το Περον στην εξουσια παραιτη-
8θηκε απο τη θεση του,λιγο πριν πεθανει στη Γενευη της
Ελβετιας στις 14 Ιουνιου 1986 παντρευτηκε τη Μαρια
Κοδαμα,με καταγωγη απο την Αργεντινη,την Ιαπωνια και
την Γερμανια,,ποτε δεν εμαθε το συστημα γραφης Μπραιγ,
ζουσε με τη μητερα του, που τον βοηθουσε μεχρι που πεθανε
στα 99 το 1975,στην Αργεντινη μετα την ανεαρτησιαζ
ήρθαν πολλοί μετανάστες από Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία,
Γερμανία, Ρωσία, Συρία και Λίβανο (τότε μέρη της
Οθωμανικής Αυτοκρατορίας), Ηνωμένο Βασίλειο,
Αυστρο-Ουγγαρία, Πορτογαλία, Πολωνία, Ελβετία,
Γιουγκοσλαβία, Βόρεια Αμερική, Βέλγιο, Δανία, Ολλανδία,
Σουηδία και Κίνα, με τους Ιταλους και τους Ισπανους
να υπερτερουν
.
η κατασταση των ματιων του ειχε παρα πολυ επιδεινωθει,
ηταν τυφλος,δυσκολα μπορουσε να ανταπεξελεθει στα
καθηκοντα του,και η υγεια του δεν ηταν καλη,τα ξε-
νυχτια,ο εγκλεισμος,η ελλειπης διατροφη,η υπερενταση,
ειχαν εξαντλησει το σωμα του,η διευθυνση της βιβλιοθη-
κης αποφασισε να τον συνταξιοδοτησει,χωρις αντιδραση
υπακουσε και δεχτηκε την αποφαση,
τη μερα που ηταν η τελευταια του στη βιβλιοθηκη,ζητησε
να του φερουν το βιβλιο,του το εφεραν,το αγγιξε με τα χερια
του και το ανοιξε σε διαφορες σελιδες,ζητησε ενα στυλο να
γραψει,του εδωσαν,
εγραψε στη σελιδα:
 -ο Θεός μου έδωσε ταυτόχρονα τα βιβλία και τη νύχτα-
και το εκλεισε,
τους εδωσε το βιβλιο,
τους ρωτησε αν εχουν βρει αντικαταστατη του,του απαντησαν
πως δεν θα χρειαστει,γιατι η βιβλιοθηκη θα κλεισει,ηταν κατα-
σκευασμενη μοναχα γι¨αυτον,για κανεναν αλλον και δεν εχει
πια κανεναν λογο υπαρξης,
''και το βιβλιο;'',τους ρωτησε
κι αυτο,ηταν γραμμενο μοναχα γι'αυτον,του απαντησαν,
ουτε κι αυτο χωρις αυτον εχει λογο υπαρξης,
ειχε περασει η ωρα,τους ευχαριστησε και με τη βοηθεια
της γυναικας γυρισε σπιτι του
.
.
ΟΙ ΔΥΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ-χ.ν.κουβελης
.
καποτε ενας βασιλιας απο μια μακρυνη χωρα προσκαλεσε στο
βασιλειο του εναν αλλο βασιλια απο μια μακρυνη χωρα,την τε-
λευταια μερα ηθελε να του δειξει ενα μεγαλο οικοδομημα που
ειχε χτισει,το καυχημα του,κι αυτος θα ηταν ο πρωτος επισημος
ανθρωπος που θα εμπενε μεσα,τον οδηγησαν  στο εσωτερικο
του οικοδομηματος ,πραγματικα ηταν εντυπωσιακο,αιθουσες
περιτεχνες,θαυμαστες διακοσμησεις,αγαλματα,γλυπτα ,αριστουρ-
γηματα ,τοιχογραφιες οπου υπηρχαν  αναπαραστασεις φανταστι-
κων και μυθικων σκηνων μεγαλης δεξιοτεχνιας,
με καποιο προσχημα τον παρατησαν και παρεσυραν την ακο-
λουθια του.κι ο βασιλιας βρεθηκε κλεισμενος μεσα στο τεραστιο
οικοδομημα,εναν πολυπλοκο λαβυρινθο,παντου σ'ολες τις διευ-
θυνσεις δωματια,ομοιοι διαδρομοι,οριζοντια και καθετα,σε πολλα
επιπεδα,πανω και κατω,και απειρα αδιεξοδα,ενα διχτυ χωρου πλεγ-
μενο πανομοιοτυπα που τον επιασε,δυσκολα να ξεφυγει,
ο βασιλιας πολυ χρονο ταλαιπωρηθηκε χωρις να βρει τη λυση του
λαβυρινθου,την εξοδο του,απελπιστηκε,αισθανθηκε χαμενος,τοτε
καταλαβε το σχεδιο,τη παγιδα,του αλλου βασιλια,να κατασκευασει
αυτη τη μηχανη ιστο της αραχνης να τον συλλαβει,να τον εξαφα-
νισει και να του παρει το βασιλειο,
ο αιχμαλωτισμενος βασιλιας παρακαλεσε τον θεο του να τον βοηθη-
σει ,να βγει απ'τον λαβυρινθο και ο θεος του τον ακουσε,του εδειξε
την εξοδο και βγηκε απ'τον λαβυρινθο,
στον πονηρο βασιλια δεν εδειξε τη δυσαρεσκεια του,κρυφτηκε,αντιθετα
τον ευχαριστησε για τη φιλοξενια του και πως το οικοδομημα του που
επισκεφθηκε  ηταν μεγαλοφυες,και τον προσκαλε να ερθει στο δικο του
βασιλειο να τον φιλοξενησει με τη σειρα του,
μεσα σ'ενα χρονο τον επισκεφθηκε ,την τελευταια μερα του ειπε πως
θελει να του δειξει το πιο εντυπωσιακο μερος του βασιλειο του,τον οδη-
γησαν σ'εκεινο το μερος,σε μια ερημο,μπηκαν βαθια στο εσωτερικο της
κι εκει τον παατησαν κι αυτον και την ακολουθια του,
μεσα στην τεραστια εκεινη εκταση χαθηκαν οι ανθρωποι του,εμεινε μονος ,
περιπλανιονταν χωρις να βρισκει ακρη,απεραντη επιφανεια αμμου παντου,
απολυτα επιπεδη,και σ'οποιοδηποτε  σημειο της  βρισκονταν στο κεντρο
της,σαν να μην μετακινουνταν ,
ομως περπατουσε συνεχεια,αισθανονταν μεγαλη κουραση,ο ηλιος βρισκον-
ταν παντα στο ιδιο σημειο ψηλα στη μεση του ουρανου,ξεραθηκε το κορμι
του,ειχε χασει τον προσανατολισμο, δεν υπηρχαν διευθυνσεις στο χωρο,
νοτια,βορια,ανατολικα,δυτικα,ο χωρος ηταν σε συνεχη περιστροφη,συνε-
χεια προσθετονταν καινουργιος χωρος,ηταν αδυνατο να ξεφυγει απο αυτη
την ανοιχτη φυλακη,και τιποτα δεν δηλωνε το περασμα του χρονου,ουτε
νυχτα ουτε μερα,καμια αλλαγη στο φως,ενα ακινητο σκληρο λευκο φως,
κυριαρχο,
καταλαβε πως αυτος ο επιπεδος λαβυρινθος ηταν η τιμωρια του να προσβα-
λει εναν ξενο φιλοξενουμενο βασιλια  και να θελησει να τον γελοιοποιησει
και  με δολο να του αρπαξει το βασιλειο
.
.
Λεοναρντο Ντα Βιντσι-ζωγραφος
.
τελος Αυγουστου,πολυ ζεστη μερα,περιμενε τη κυρια για να
ποζαρει,απογευμα παντα την ιδια ωρα καθημερινα,λιγο πριν
επαιξε μια φουγκα του Μπαχ στο βιολι,ακουσε το σκυλι να
γαυγιζει φιλικα,ηρθε η κυρια,καθησε στη συνειθισμενη
σταση να ποζαρει,την κοιτουσε οσο δουλευε και προσπα-
θουσε να την καταλαβει,δεν ηταν ευκολο,η γυναικα ηταν
προσεκτικα οχυρωμενη,βεβαια δεν ειχε την επαρση της
εξουσιας,ουτε της υψηλης της ταξης,κατι αλλο ητανε,ισως
η μεταφυσικη της θηλυκοτητας,επρεπενα δωσει μια ερμηνεια
σ'αυτο,να το αποτυπωσει,''ενα χαμογελο'',σκεφτηκε,''ενα
αδιορατο χαμογελο'',η Μονα Λιζα με το αινιγματικο μειδιαμα,
''κι ισως εδω να υπαρξει σχεση με την αιωνιοτητα '',τα αρχε-
τυπα του Πλατωνα
.
.
.ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΤΟΥ ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ-χ.ν.κουβελης
THE JORGE LUIS BORGES LABYRINTHS -c.n.couvelis

καθε νυχτα ονειρευομαι εναν λαβυρινθο,περιπλανιεμαι στους πετρι-
νους διαδρομους του,και καθε φορα σε καποιο κελι του συναντω εναν
εγκλειστο σαν εμενα στον λαβυρινθο που παντα τον ρωταω που βρι-
σκομαι κι εκεινος παντα μου απαντα με την ιδια λογια:
''ο λαβυρινθος αυτος βρισκεται στο Μπουενος Αιρες και κατασκευα-
στης του ειναι καποιος Χορχε Λουις Μπορχες βιβλιοθηκαριος στην
Εθνικη Βιβλιοθηκη της Αργεντινης στην οδο H. Bustos Domecq αριθμος
17 και μεσα σ'αυτον τον λαβυρινθο εκτος απο εμας του δυο υπαρχουν
και αλλοι πολλοι,τους υπολογιζω εκατομυρια,μην απορεις που δεν εχεις
συναντησει κανεναν απ'αυτους,αυτο ειναι παρα πολυ δυσκολο να συμβει
επειδη ο λαβυρινθος ειναι απειρα εκτεταμενος και ισως καλυπτει ολο το
συμπαν,κυριολεκτικα ολα τα συμπαντα και οπως καταλαβαινεις ειναι απει-
ρα τα στοιχεια του,οι διαδρομοι και τα κελια του,υπαρχουν μεγαλες επι-
φανειες του που ολα εκει ειναι ιδια,σ'αλλες επιφανειες ολα ειναι διαφο-
ρετικα,οι διαστασεις των διαδρομων και των κελιων διαφερουν,υπαρ-
χουν κελια στη κατοψη τετραγωνα,τριγωνα,πενταγωνα,εξαγωνα,εφτα-
γωνα,οχταγωνα,και ουτω καθεξης,κανονικα και μη κανονικα,σε αλλες
βρισκεις μονο ενα σχημα σε αλλες συνδιασμο απο διαφορα σχηματα,
η πιθανοτητα να συναντησεις κατι διαφορετικο απ'αυτο που βρισκε-
σαι ειναι μηδενικη,θα ελεγα ανυπαρκτη,υπαρχουν και περιοχες που κα-
ταλληλα τοποθετημενοι καθρεφτες δημιουργουν εκει το λαβυρινθο ,
εκει αν ποτε φτασεις ,που δεν το πιστευω και μην το ελπιζεις,θα δεις
τον εαυτο σου να πολλαπλασιαζεται σε απειρα ειδωλο,και θα εχεις την
εντυπωση,και δεν ειναι ψευδαισθηση,πως αλλα προηγουνται στο χρο-
νο,εχουν υπαρξει και αλλα επονται,δεν εχουν υπαρξει ακομα,υπαρχει
και χωρος που ειναι απολυτα αδειος,κενος,δεν υπαρχει τιποτα,εκει ισως
δεν θα φτασεις ποτε για να εχεις την εμπειρια του,επισης κομματια
του λαβυρινθου επαναλαμβανονται ,οπως αυτο εδω το μερος που εμεις
βρισκομαστε ακριβως αυτη τη στιγμη,και σε καθε ενα τετοιο πανομοι-
οτυπο μερος εμεις οι δυο παλι συναντιομαστε κι εγω σου λεω τα ιδια
που σου λεω τωρα,και ολοκληρος ο λαβυρινθος επαναλαμβανεται απει-
ρες φορεςς,και παλι η επαναληψη του επαναλαμβανεται ως το απειρο,
οι διαστασεις του ποικιλουν,μπορει ο λαβυρινθος αυτος να ειναι ενα
ελαχιστο ,ενα σημειο,οπως μπορει και να μην υπαρχει,να ειναι ανυπαρ-
κτος,να τον ονειρευεσαι,οπως επισης να τον ονειρευεσαι που τον ονει-
ρευεσαι,και ουτω καθεξης,παρ'ολ'αυτα δεν ειναι ανυπαρκτος,ειναι παν-
του πραγματικος,σε καποιους τοιχους του μπορει να βρεις πανω τους
διαφορα γραμμενα,απο ανουησιες μεχρι σοφα λογια,σε καποιο τοιχο,
που εγω ειδα,καποιος εγραψε,κομπαζοντας,πως εφτασε στο κεντρο
του λαβυρινθου που δεν ειναι τιποτα αλλο απο ενα βιβλιο,φαινεται σαν
ενα κανονικο συνειθισμενο βιβλιο,οταν ομως το ανοιξεις τοτε κατα-
λαβαινεις πως ειναι ενας λαβυρινθος,οι σελιδες του ειναι απειρες,
υπαρχουν σελιδες κενες,απειρες,αλλες με ενα γραμμα μονο,κι αυτες
απειρες,αλλες με μια λεξη ,με δυο,με τρεις,κι αυτες απειρες σελιδες
με την ιδια λεξη η' γραμμα η' κειμενο,σε ολες τις γλωσσες του κοσμου,
ειναι και γλωσσες νεκρες,που πια δεν μιλιουνται και αλλες αγνωστες
που δεν εχουν υπαρξει ακομα κι ισως να μην υπαρξουν ποτε,σε καποιες
σελιδες βρισκεις ολα τα κειμενα που γραφτηκαν,λογοτεχνικα,πολιτικα,
οικονομικα,ολα οσα τελος παντων εχει γραφτει και θα γραφτουν,βρι-
σκεις τα εργα του Αριστοτελη,του Πλατωνα,του Καντ,του Σεκσπιρ,
την Ιλιαδα,την Οδυσσεια,τον Δον Κιχωτη του Θερβαντες,τα απαντα
του Μπορχες,τα Καντος του Εζρα Παουντ,τη Θεια Κωμωδια του Δαντη,
ολα εκει μεσα βρισκονται,οτι εχει γραφτει και θα γραφτει,αρθρα ,με-
λετες,μεταφρασεις σ'ολες τις γλωσσες,ολες οι εφημεριδες,ενας λαβυ-
ρινθος λεξεων,αν ξεφυλλισεις το βιβλιο ποτε δεν ξερεις σε ποια σε σε-
λιδα θα βρεθεις και σε ποιο εργο,π.χ αν εισαι στη σελιδα 120 του Πο-
λεμος και Ειρηνη του Τολστοι γυριζοντας σελιδα μπορει να βρεθεις σε
μια σελιδα απο το Κλεμμενο Γραμμα του Ποε η' σε μια απειρη σειρα
κενων σελιδων,πολλα εγραψε εκεινος ο ανθρωπος στο τοιχο,ανακα-
λυψα πως δεν ειχαν τελειωμο,σ'εκεινο τον σχετικα μικρο χωρο ειχε
χωρεσει ενα τεραστιο κειμενο ,θα ελεγα πως ειναι ενας αλλος λαβυ-
ρινθος,σαν δικτυωτα μονοπατια ειναι το κειμενο του,1 ,2,4,8,16,...και
ουτω καθεξης,σαν αυτος που το'γραψε να'θελε να διακωμωδησει το
λαβυρινθο,να τον χλευασει,η' μπορει να τρελλαθηκε,γραφει,και να τον
πιστεψουμε, πως ειδε το εξωφυλλο του βιβλιου στο κεντρο και γραφει
τον τιτλο του Labyrinth ,το ονομα του συγγραφεα,μονο τα αρχικα του
ονοματος του,J.L.B,το ετος εκδοσης 194i,τη πολη η' τη χωρα Tlön Uqbar
Orbis Tertius,τον εκδοτικο οικο Library of Babel,το περιεργο ειναι πως
κι αυτος που εγραψε στο τοιχο υπογραφει με τα ιδια αρχικα J.L.B,και αφου
ο λαβυρινθος επαναλαμβανεται απειρα ,τοτε,σκεψου,υπαρχει απειρες
φορες το κεντρο του μ'εκεινο το βιβλιο,οπως κι εκεινος ο τοιχος,που εγω
διαβασα αυτα,και που απειρες φορες διαβαζω το απειρο κειμενο του,
βεβαια καποιος θα ρωτησει,σ'αυτη την τεραστια κατασκευη υπαρχει
εξοδος; εγω λεω πως οπωσδηποτε υπαρχει,αφου υπαρχει εισοδος,εξ
ορισμου καθε γνησιος λαβυρινθος εχει εισοδο-κεντρο-εξοδο,μια εξοδος
του ειναι να ξυπνησεις,και τοτε ξαναβρισκεσαι στο κρεβατι σου,
στο δωματιο σου,στο σπιτι σου,στη συνοικια σου, στη πολη σου,στην
επαρχια σου,στη χωρα σου,ετσι δεν ειναι:βρισκεσαι στη συνειθισμε-
νη πραγματικοτητα,ομως ,σου λεω να ξερεις κατι,πως ολο και πιο
δυσκολα θα βρισκεις καθε φορα την εξοδο,δηλαδη θα ξυπνας,καπο-
τε δεν θα βρεις την εξοδο,δεν θα ξυπνησεις,και θα περιπλανιεσαι στον
λαβυρινθο αιωνια,εγω,να σου εκμυστερευθω κατι ειμαι υπαλληλος
στον λαβυρινθο και η εργασια μου ειναι μια και μοναδικη να με συ-
ναντας η' να σε συναντω σ'αυτο το μερος και να σου λεω αυτα που
σου λεω,για σημερα,γι'αποψε τελειωσα,αυριο παλι,αν βεβαια υπαρχει
αυριο,το ονομα μου ειναι Jorge Luis Borges,εις το επανιδειν'',
εκεινος ο ανθρωπος κινηθηκε προς τα αριστερα και γρηγορα τον εχασα
απ'τα ματια μου,περιττο να πω πως καθε φορα με κουραζει ολο και
περισσοτερο η φλυαρια του,σιγουρα κανει επιδειξη λογου,δυσκολα να
τον αποφυγω,καθε νυχτα ακολουθω αλλη διαφορετικη διαδρομη,σχε-
διαζω την κινηση μου στον λαβυρινθο οταν ειμαι ξυπνιος,υ,στην αρχη
ηταν απλοικο το σχεδιο μου,εστριβα συνεχεια αριστερα η' συνεχεια
δεξια,η' μια φορα δεξιακαι μια φορα αριστερα,η μια δεξια και δυο
αριστερα,τωρα επεξεργαζομαι πολυπλοκοτερα συστηματα π.χ εφαρ-
μοζοντας την ακολουθια Fibonacci 1,1,2,3,5,8,13,21,...,,η' τους αριθ-
μους που αντιστοιχουν σε καθε γραμμα μια τυχαιας ,η' επιλεγμενης,
ελληνικης λεξης,χθες διαλεξα τη λεξη λαβυρινθος,δεν μπορεσα να τον
αποφυγω,δεν ξερω μετα απο ποσο χρονο μετα απο τη συναντηση
μ'εκεινο τον ανθρωπο ξυπνησα,παντως τον πραγματικο χρονο του
υπνου μου τον σημειωνω καθε μερα,κοιταζω το ρολοι ποια ωρα
κοιμαμαι και ποια ωρα ξυπναω,χθες κοιμηθηκα 12 και 20 τα μεσα-
νυχτα και ξυπνησα 8 και 10 το πρωι,δηλαδη κοιμηθηκα 7 ωρες και
50 πρωτα λεπτα,πολυ μικρος χρονος για διαμονη σ'εναν απειρο
λαβυρινθονα αστειεψω,τωρα 1 και 25 λεπτα καθομαι στο γραφειο μου
κι εχω μπροστα μου διαφορα βιβλια του Χορχε Λουις Μπορχες που
βρηκα και αγορασα στα βιβλιοπωλεια και συγκεκριμενα στο βιβλιο
Ficciones εκδοση του 1944 προσπαθω να βρω το διηγημα Labyrinth
που διαβασα χθες,που ηταν τα λογια εκεινου του ανθρωπου στο
νυχτερινο ονειρο μου,τα ιδια ακριβως,τοσες φορες τα ακουσα που
τα ξερω απεξω,δεν εχω καταφερει να το βρω,σταματησα το ψαξιμω
για να ξεκουρασθω και να φαω,και στο διαλειμα γραφω αυτα,στα πε-
ριεχομενα του βιβλιου το διηγημα ηταν αναμεσα απο τα διηγηματα
The Library of Babel (1941) και The Garden of Forking Paths (1941),
βρηκα τη Library of Babel ,ξεφυλλισα προσεκτικα αλλα στην επομενη
σελιδα μετα το τελος του διηγηματος δεν ηταν το Labyrinth που περι-
μενα αλλα το διηγημα Pierre Menard, Author of the Quixote (1939)
το τριτο διηγημα,συμφωνα με τα περιεχομενα, στο Part One: The Gar-
den of Forking Paths,οσο και να'ψαξα δεν βρηκα τιποτα,θα συνεχισω
αργοτερα,παντως του ανθρωπου εκεινου δεν του ανεφερα τιποτα για
το διηγημα,θα του το αποκρυψω
.
.
ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΜΟΥ-MY LABYRINTHS-LDedicated to J.L.Borges.-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης-
μερος 3
Η ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ

στον αριθμο 17 χτυπησε το κουδουνι,περιμενε μετα απο λιγο
του ανοιξαν,μπηκε μεσα,εκλεισε πισω του τη πορτα,ανεβηκε
τη σκαλα,ειδε τη πορτα,''ειναι ανοιχτα,περαστε''ακουσε μια
γυναικεια φωνη,μπηκε στο δωματιο, δεν ειδε τη γυναικα,
την ακουσε να μιλαει στο τηλεφωνο,σε καποιο δωματιο πισω,
την περιμενε να τελειωσει ορθιος,η γυναικα γελουσε,περιερ-
γαστηκε το δωματιο,μοντερνα επιπλωση,του εκανε εντυπωση
ενας πινακας στον τοιχο αριστερα,ηταν μεγαλων διαστασεων,
λευκος,μια καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη
γραμμη στο κατω ενα τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγω-
νο στο ακρο του μεσαιου τριτου,''ενας λαβυρινθος''ακουσε
τη φωνη της γυναικας διπλα του,γυρισε,''τον αγορασα σε μια
εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',του
ειπε να καθισει,εκεινη καθισε απεναντι του,''φαντασου ενα λα-
βυρινθο μια απλη επιφανεια,ενα επιπεδο χωρις καμπυλοτητα''
συνεχισε η γυναικα,''σε καθε σημειο το ιδιο'',''θελεις να σου
δειξω το σπιτι;'',η γυναικα σηκωθηκε,την ακολουθησε,περασαν
στο αλλο δωματιο,ακουστηκε το τηλεφωνο,''τηλεφωνο''ειπε η
γυναικα,''με συγχωρειτε',γυρισε στο πρωτο δωματιο,ακουγε
τη φωνη της γυναικας,στην αρχη την ακουγε καθαρα,μετα σαν
να ελλατωθηκε η ενταση της,την ακουγε πολυ αδυνατη,μεχρι
που δεν την ακουγε πια,κοιταξε το ρολοι του,ειχε περασει αρκετη
ωρα να την περιμενει,πηγε στο δωματιο που μιλουσε η γυναικα,
δεν ηταν εκει,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε
και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ανη-
συχησε, ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε
σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινη-
θηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε
εκει ηταν η γυναικα,το ιδιο συνεχιστηκε για ωρα,δεν μπορουσε
να υπολογισει το χρονο,''απειρος η' μια στιγμη;'',''τι συμβαινει;'',
αρχισε να παρατηρει,ιδια ολα τα δωματια,σαν αντιγραφα,η πορτα
στη ιδια θεση,''απειρα η' ενα ;'',''ενας λαβυρινθος,το ιδιο δωματιο
επαναλαμβανομενο απειρα'',''και η γυναικα και το δωματιο με τον
πινακα;'',''η γυναικα ,το δωματιο με τον πινακα και το τηλεφωνο,
ειναι το διαφορετικο στο ιδιο'',''η εξοδος η' το κεντρο του λαβυρινθου;'',
αναρωτηθηκε ποιος ο λογος του λαβυρινθου,ποιο σκοπο εχει,και
τι ρολο παιζει αυτος,''ειναι μονο αυτος η' ειναι κι αλλοι;'',μεχρι τωρα
δεν συναντησε κανεναν αλλο,ουτε καποια φωνη ακουσε,ισως στο μελ-
λον συναντησει,''στο μελλον η' στο παρελθον;'',γελασε με τη σκεψη,
σοβαρευτηκε,''αν στο τωρα εδω μεσα δεν υπαρχει ουτε μελλον ουτε
παρελθον;πως μπορει να συμβει αυτο;καθε στιγμη-τωρα τη διαδεχε-
ται μια στιγμη-μετα,αυτο ειναι μελλον,κι εκεινη γινεται μια στιγμη-πριν,
παρελθον,αν ομως εχει καταργηθει ο χρονος;τοτε δεν εχει εννοια  ο
διαχωρισμος του σε παρελθον-τωρα και μελλον'',κι αυτο το επιβεβαι-
ωνε,ο φωτισμος στο χωρο,ηταν ο ιδιος,αδιαφοροποιητος,΄προσπαθησε
να θυμηθει γιατι επισκεφτηκε εκεινο το σπιτι,δεν μπορουσε να θυμη-
θει,ουτε μπορουσε να θυμηθει τα  ιδιαιτερα χαραχτηριστικα της γυναι-
κας,το χρωμα των μαλλιων η' των ματιων, ''μαυρα ματια'',αμφεβαλλε,
''ο πινακας η' δεν υπηρχε πινακας;'',σαν να τα επινοησε,το δωματιο,τον
πινακα,τη γυναικα,το τηλεφωνο,τα δωματια,''οταν επινοεις δεν χρεια-
ζεται αυτο που επινοεις  να ανηκει στο χρονο'',αυτη σκεψη του εδωσε
μια ιδεα,''επομενως μπορω να επινοησω τον χρονο,οποιοδηποτε ειδος
χρονου,γραμμικο,σπειροειδες,κυκλικο,αντιστρεπτο,συμμετρικο,κλπ και
φυσικα τους χωρους που σε καθε ενα απο αυτους τους χρονους αντιστοι-
χουν,τοτε σε καποιον χρονο απο αυτους  θα καταργησω τον λαβυρινθο'',
το προβλημα ηταν με ποια μεθοδο να επινοησει,να κατασκευασει,εκεινο
τον χρονο,αντιληφθηκε πως υπαρχουν απειροι χρονοι,ποια η πιθανοτητα
να κατασκευασει τον σωστο;αυτον που να αντιστοιχει στο χωρο που βρι-
σκεται,ποιος ειναι αυτος;''μηπως η επινοηση του χρονου ειναι κι αυτη
 κι αυτη η ιδια ενας λαβυρινθος ,επινοωντας ενα χρονο επινοεις  και τον
αντιστοιχο του λαβυρινθο στο χωρο'',σκεφθηκε,η γυναικα υπηρξε η' επι-
νοηθηκε;ειναι σε λαβυρινθο η' επινοηθηκε ο λαβυρινθος,καταλαβαινε πως
οι συλλογισμοι του ηταν αντιφατικοι η' φαυλοι κυκλοι,αν το Α υπηρξε
γιατι να μην υπαρξει η συνεπεια του Β;αν το Α υπηρξε γιατι η συνεπεια
του Β ειναι επινοημα;η' αν το Α ειναι επινοημα γιατι η υποθετικη συνε-
πεια του Β ειναι πραγματικη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο
δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,
την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο'',''αυτη η ατερμονη σειρα προ-
τασεων ειναι ενας λαβυρινθος'',ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''αν υποθεσουμε πως σ'αυτον τον λαβυρινθο το κεντρο η' εξοδος του ειναι
στην αρχη του  και μαλιστα αν  η εξοδος του ταυτιζεται με το κεντρο του πως
μπορει να βρεθουμε σ'αυτη τη εξοδο;'',θυμηθηκε τον πινακα, λευκος,μια
καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη γραμμη στο κατω ενα
τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγωνο στο ακρο του μεσαιου τριτου,
''λαβυρινθος;'',η γυναικα ειπε,ακριβως το θυμαται,''ενας λαβυρινθος,
τον αγορασα σε μια εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',
ο λαβυρινθος θελει απειρη εκταση να δημιουργηθει,οι διαστασεις του
πινακα ειναι περιορισμενες,σκεφτηκε,επομενως ο ζωγραφος ηταν ενας
απατεωνας και η γυναικα τον αγορασε εν γνωσει της απατης,ισως με
το σκοπο να προκαλεσει τους θεατες του,τωρα αυτος ο χωρος ειναι πραγ-
ματικα λαβυρινθος η' απατη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοι-
ξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,
κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,αυτο
πιστοποει πως ειναι λαβυρινθος,συμφωνα με τον ορισμο του λαβυριν-
θου,λαβύρινθος ειναι  οικοδόμημα με πολύπλοκους διαταξη παρομοιων
χωρων που κάνουν δύσκολη ή αδύνατη την έξοδο από αυτό,αν εβρισκε
αλλους ανθρωπους  η' τη γυναικα;μηπως ομως κι αυτοι ειναι συστατικα
στοιχεια του λαβυρινθου; αν  ο ανθρωπους που θα συναντησει του
δωσει π.χ ανακριβη η' ελλειπη στοιχεια;αν η γυναικα τον εισαγει σ'ενα
φαυλο επαναληψεων,σαν αυτον;
στον αριθμο 17 χτυπησε το κουδουνι,περιμενε μετα απο λιγο
του ανοιξαν,μπηκε μεσα,εκλεισε πισω του τη πορτα,ανεβηκε
τη σκαλα,ειδε τη πορτα,''ειναι ανοιχτα,περαστε''ακουσε μια
γυναικεια φωνη,μπηκε στο δωματιο, δεν ειδε τη γυναικα,
την ακουσε να μιλαει στο τηλεφωνο,σε καποιο δωματιο πισω,
την περιμενε να τελειωσει ορθιος,η γυναικα γελουσε,περιερ-
γαστηκε το δωματιο,μοντερνα επιπλωση,του εκανε εντυπωση
ενας πινακας στον τοιχο αριστερα,ηταν μεγαλων διαστασεων,
λευκος,μια καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη
γραμμη στο κατω ενα τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγω-
νο στο ακρο του μεσαιου τριτου,''ενας λαβυρινθος''ακουσε
τη φωνη της γυναικας διπλα του,γυρισε,''τον αγορασα σε μια
εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',του
ειπε να καθισει,εκεινη καθισε απεναντι του,''φαντασου ενα λα-
βυρινθο μια απλη επιφανεια,ενα επιπεδο χωρις καμπυλοτητα''
συνεχισε η γυναικα,''σε καθε σημειο το ιδιο'',''θελεις να σου
δειξω το σπιτι;'',η γυναικα σηκωθηκε,την ακολουθησε,περασαν
στο αλλο δωματιο,ακουστηκε το τηλεφωνο,''τηλεφωνο''ειπε η
γυναικα,''με συγχωρειτε',γυρισε στο πρωτο δωματιο,ακουγε
τη φωνη της γυναικας,στην αρχη την ακουγε καθαρα,μετα σαν
να ελλατωθηκε η ενταση της,την ακουγε πολυ αδυνατη,μεχρι
που δεν την ακουγε πια,κοιταξε το ρολοι του,ειχε περασει αρκετη
ωρα να την περιμενει,πηγε στο δωματιο που μιλουσε η γυναικα,
δεν ηταν εκει,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε
και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ανη-
συχησε, ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε
σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινη-
θηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε
εκει ηταν η γυναικα,το ιδιο συνεχιστηκε για ωρα,δεν μπορουσε
να υπολογισει το χρονο,''απειρος η' μια στιγμη;'',''τι συμβαινει;'',
αρχισε να παρατηρει,ιδια ολα τα δωματια,σαν αντιγραφα,η πορτα
στη ιδια θεση,''απειρα η' ενα ;'',''ενας λαβυρινθος,το ιδιο δωματιο
επαναλαμβανομενο απειρα'',''και η γυναικα και το δωματιο με τον
πινακα;'',''η γυναικα ,το δωματιο με τον πινακα και το τηλεφωνο,
ειναι το διαφορετικο στο ιδιο'',''η εξοδος η' το κεντρο του λαβυρινθου;'',
αναρωτηθηκε ποιος ο λογος του λαβυρινθου,ποιο σκοπο εχει,και
τι ρολο παιζει αυτος,''ειναι μονο αυτος η' ειναι κι αλλοι;'',μεχρι τωρα
δεν συναντησε κανεναν αλλο,ουτε καποια φωνη ακουσε,ισως στο μελ-
λον συναντησει,''στο μελλον η' στο παρελθον;'',γελασε με τη σκεψη,
σοβαρευτηκε,''αν στο τωρα εδω μεσα δεν υπαρχει ουτε μελλον ουτε
παρελθον;πως μπορει να συμβει αυτο;καθε στιγμη-τωρα τη διαδεχε-
ται μια στιγμη-μετα,αυτο ειναι μελλον,κι εκεινη γινεται μια στιγμη-πριν,
παρελθον,αν ομως εχει καταργηθει ο χρονος;τοτε δεν εχει εννοια  ο
διαχωρισμος του σε παρελθον-τωρα και μελλον'',κι αυτο το επιβεβαι-
ωνε,ο φωτισμος στο χωρο,ηταν ο ιδιος,αδιαφοροποιητος,΄προσπαθησε
να θυμηθει γιατι επισκεφτηκε εκεινο το σπιτι,δεν μπορουσε να θυμη-
θει,ουτε μπορουσε να θυμηθει τα  ιδιαιτερα χαραχτηριστικα της γυναι-
κας,το χρωμα των μαλλιων η' των ματιων, ''μαυρα ματια'',αμφεβαλλε,
''ο πινακας η' δεν υπηρχε πινακας;'',σαν να τα επινοησε,το δωματιο,τον
πινακα,τη γυναικα,το τηλεφωνο,τα δωματια,''οταν επινοεις δεν χρεια-
ζεται αυτο που επινοεις  να ανηκει στο χρονο'',αυτη σκεψη του εδωσε
μια ιδεα,''επομενως μπορω να επινοησω τον χρονο,οποιοδηποτε ειδος
χρονου,γραμμικο,σπειροειδες,κυκλικο,αντιστρεπτο,συμμετρικο,κλπ και
φυσικα τους χωρους που σε καθε ενα απο αυτους τους χρονους αντιστοι-
χουν,τοτε σε καποιον χρονο απο αυτους  θα καταργησω τον λαβυρινθο'',
το προβλημα ηταν με ποια μεθοδο να επινοησει,να κατασκευασει,εκεινο
τον χρονο,αντιληφθηκε πως υπαρχουν απειροι χρονοι,ποια η πιθανοτητα
να κατασκευασει τον σωστο;αυτον που να αντιστοιχει στο χωρο που βρι-
σκεται,ποιος ειναι αυτος;''μηπως η επινοηση του χρονου ειναι κι αυτη
 κι αυτη η ιδια ενας λαβυρινθος ,επινοωντας ενα χρονο επινοεις  και τον
αντιστοιχο του λαβυρινθο στο χωρο'',σκεφθηκε,η γυναικα υπηρξε η' επι-
νοηθηκε;ειναι σε λαβυρινθο η' επινοηθηκε ο λαβυρινθος,καταλαβαινε πως
οι συλλογισμοι του ηταν αντιφατικοι η' φαυλοι κυκλοι,αν το Α υπηρξε
γιατι να μην υπαρξει η συνεπεια του Β;αν το Α υπηρξε γιατι η συνεπεια
του Β ειναι επινοημα;η' αν το Α ειναι επινοημα γιατι η υποθετικη συνε-
πεια του Β ειναι πραγματικη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο
δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,
την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο'',''αυτη η ατερμονη σειρα προ-
τασεων ειναι ενας λαβυρινθος'',ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''αν υποθεσουμε πως σ'αυτον τον λαβυρινθο το κεντρο η' εξοδος του ειναι
στην αρχη του  και μαλιστα αν  η εξοδος του ταυτιζεται με το κεντρο του πως
μπορει να βρεθουμε σ'αυτη τη εξοδο;'',θυμηθηκε τον πινακα, λευκος,μια
καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη γραμμη στο κατω ενα
τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγωνο στο ακρο του μεσαιου τριτου,
''λαβυρινθος;'',η γυναικα ειπε,ακριβως το θυμαται,''ενας λαβυρινθος,
τον αγορασα σε μια εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',
ο λαβυρινθος θελει απειρη εκταση να δημιουργηθει,οι διαστασεις του
πινακα ειναι περιορισμενες,σκεφτηκε,επομενως ο ζωγραφος ηταν ενας
απατεωνας και η γυναικα τον αγορασε εν γνωσει της απατης,ισως με
το σκοπο να προκαλεσει τους θεατες του,τωρα αυτος ο χωρος ειναι πραγ-
ματικα λαβυρινθος η' απατη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοι-
ξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,
κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,αυτο
πιστοποει πως ειναι λαβυρινθος,συμφωνα με τον ορισμο του λαβυριν-
θου,λαβύρινθος ειναι  οικοδόμημα με πολύπλοκους διαταξη παρομοιων
χωρων που κάνουν δύσκολη ή αδύνατη την έξοδο από αυτό,αν εβρισκε
αλλους ανθρωπους  η' τη γυναικα;μηπως ομως κι αυτοι ειναι συστατικα
στοιχεια του λαβυρινθου; αν  ο ανθρωπους που θα συναντησει του
δωσει π.χ ανακριβη η' ελλειπη στοιχεια;αν η γυναικα τον εισαγει σ'ενα
φαυλο επαναληψεων,σαν αυτον;
στον αριθμο 17 χτυπησε το κουδουνι,περιμενε μετα απο λιγο
του ανοιξαν,μπηκε μεσα,εκλεισε πισω του τη πορτα,ανεβηκε
τη σκαλα,ειδε τη πορτα,''ειναι ανοιχτα,περαστε''ακουσε μια
γυναικεια φωνη,μπηκε στο δωματιο, δεν ειδε τη γυναικα,
την ακουσε να μιλαει στο τηλεφωνο,σε καποιο δωματιο πισω,
την περιμενε να τελειωσει ορθιος,η γυναικα γελουσε,περιερ-
γαστηκε το δωματιο,μοντερνα επιπλωση,του εκανε εντυπωση
ενας πινακας στον τοιχο αριστερα,ηταν μεγαλων διαστασεων,
λευκος,μια καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη
γραμμη στο κατω ενα τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγω-
νο στο ακρο του μεσαιου τριτου,''ενας λαβυρινθος''ακουσε
τη φωνη της γυναικας διπλα του,γυρισε,''τον αγορασα σε μια
εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',του
ειπε να καθισει,εκεινη καθισε απεναντι του,''φαντασου ενα λα-
βυρινθο μια απλη επιφανεια,ενα επιπεδο χωρις καμπυλοτητα''
συνεχισε η γυναικα,''σε καθε σημειο το ιδιο'',''θελεις να σου
δειξω το σπιτι;'',η γυναικα σηκωθηκε,την ακολουθησε,περασαν
στο αλλο δωματιο,ακουστηκε το τηλεφωνο,''τηλεφωνο''ειπε η
γυναικα,''με συγχωρειτε',γυρισε στο πρωτο δωματιο,ακουγε
τη φωνη της γυναικας,στην αρχη την ακουγε καθαρα,μετα σαν
να ελλατωθηκε η ενταση της,την ακουγε πολυ αδυνατη,μεχρι
που δεν την ακουγε πια,κοιταξε το ρολοι του,ειχε περασει αρκετη
ωρα να την περιμενει,πηγε στο δωματιο που μιλουσε η γυναικα,
δεν ηταν εκει,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε
και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ανη-
συχησε, ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε
σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινη-
θηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε
εκει ηταν η γυναικα,το ιδιο συνεχιστηκε για ωρα,δεν μπορουσε
να υπολογισει το χρονο,''απειρος η' μια στιγμη;'',''τι συμβαινει;'',
αρχισε να παρατηρει,ιδια ολα τα δωματια,σαν αντιγραφα,η πορτα
στη ιδια θεση,''απειρα η' ενα ;'',''ενας λαβυρινθος,το ιδιο δωματιο
επαναλαμβανομενο απειρα'',''και η γυναικα και το δωματιο με τον
πινακα;'',''η γυναικα ,το δωματιο με τον πινακα και το τηλεφωνο,
ειναι το διαφορετικο στο ιδιο'',''η εξοδος η' το κεντρο του λαβυρινθου;'',
αναρωτηθηκε ποιος ο λογος του λαβυρινθου,ποιο σκοπο εχει,και
τι ρολο παιζει αυτος,''ειναι μονο αυτος η' ειναι κι αλλοι;'',μεχρι τωρα
δεν συναντησε κανεναν αλλο,ουτε καποια φωνη ακουσε,ισως στο μελ-
λον συναντησει,''στο μελλον η' στο παρελθον;'',γελασε με τη σκεψη,
σοβαρευτηκε,''αν στο τωρα εδω μεσα δεν υπαρχει ουτε μελλον ουτε
παρελθον;πως μπορει να συμβει αυτο;καθε στιγμη-τωρα τη διαδεχε-
ται μια στιγμη-μετα,αυτο ειναι μελλον,κι εκεινη γινεται μια στιγμη-πριν,
παρελθον,αν ομως εχει καταργηθει ο χρονος;τοτε δεν εχει εννοια  ο
διαχωρισμος του σε παρελθον-τωρα και μελλον'',κι αυτο το επιβεβαι-
ωνε,ο φωτισμος στο χωρο,ηταν ο ιδιος,αδιαφοροποιητος,΄προσπαθησε
να θυμηθει γιατι επισκεφτηκε εκεινο το σπιτι,δεν μπορουσε να θυμη-
θει,ουτε μπορουσε να θυμηθει τα  ιδιαιτερα χαραχτηριστικα της γυναι-
κας,το χρωμα των μαλλιων η' των ματιων, ''μαυρα ματια'',αμφεβαλλε,
''ο πινακας η' δεν υπηρχε πινακας;'',σαν να τα επινοησε,το δωματιο,τον
πινακα,τη γυναικα,το τηλεφωνο,τα δωματια,''οταν επινοεις δεν χρεια-
ζεται αυτο που επινοεις  να ανηκει στο χρονο'',αυτη σκεψη του εδωσε
μια ιδεα,''επομενως μπορω να επινοησω τον χρονο,οποιοδηποτε ειδος
χρονου,γραμμικο,σπειροειδες,κυκλικο,αντιστρεπτο,συμμετρικο,κλπ και
φυσικα τους χωρους που σε καθε ενα απο αυτους τους χρονους αντιστοι-
χουν,τοτε σε καποιον χρονο απο αυτους  θα καταργησω τον λαβυρινθο'',
το προβλημα ηταν με ποια μεθοδο να επινοησει,να κατασκευασει,εκεινο
τον χρονο,αντιληφθηκε πως υπαρχουν απειροι χρονοι,ποια η πιθανοτητα
να κατασκευασει τον σωστο;αυτον που να αντιστοιχει στο χωρο που βρι-
σκεται,ποιος ειναι αυτος;''μηπως η επινοηση του χρονου ειναι κι αυτη
 κι αυτη η ιδια ενας λαβυρινθος ,επινοωντας ενα χρονο επινοεις  και τον
αντιστοιχο του λαβυρινθο στο χωρο'',σκεφθηκε,η γυναικα υπηρξε η' επι-
νοηθηκε;ειναι σε λαβυρινθο η' επινοηθηκε ο λαβυρινθος,καταλαβαινε πως
οι συλλογισμοι του ηταν αντιφατικοι η' φαυλοι κυκλοι,αν το Α υπηρξε
γιατι να μην υπαρξει η συνεπεια του Β;αν το Α υπηρξε γιατι η συνεπεια
του Β ειναι επινοημα;η' αν το Α ειναι επινοημα γιατι η υποθετικη συνε-
πεια του Β ειναι πραγματικη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο
δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,
την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο'',''αυτη η ατερμονη σειρα προ-
τασεων ειναι ενας λαβυρινθος'',ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την
ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια
πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,
''αν υποθεσουμε πως σ'αυτον τον λαβυρινθο το κεντρο η' εξοδος του ειναι
στην αρχη του  και μαλιστα αν  η εξοδος του ταυτιζεται με το κεντρο του πως
μπορει να βρεθουμε σ'αυτη τη εξοδο;'',θυμηθηκε τον πινακα, λευκος,μια
καθετη μαυρη γραμμη και μια οριζοντια κοκκινη γραμμη στο κατω ενα
τριτο της καθετης,κι ενα μαυρο τετραγωνο στο ακρο του μεσαιου τριτου,
''λαβυρινθος;'',η γυναικα ειπε,ακριβως το θυμαται,''ενας λαβυρινθος,
τον αγορασα σε μια εκθεση μοντερνας ζωγραφικης στη Νεα Υορκη το 2005'',
ο λαβυρινθος θελει απειρη εκταση να δημιουργηθει,οι διαστασεις του
πινακα ειναι περιορισμενες,σκεφτηκε,επομενως ο ζωγραφος ηταν ενας
απατεωνας και η γυναικα τον αγορασε εν γνωσει της απατης,ισως με
το σκοπο να προκαλεσει τους θεατες του,τωρα αυτος ο χωρος ειναι πραγ-
ματικα λαβυρινθος η' απατη;ειδε μια πορτα,κινηθηκε προς τα εκει,την ανοι-
ξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,ουτε εκει ηταν η γυναικα,ειδε μια πορτα,
κινηθηκε προς τα εκει,την ανοιξε και μπηκε σε ενα αλλο δωματιο,αυτο
πιστοποει πως ειναι λαβυρινθος,συμφωνα με τον ορισμο του λαβυριν-
θου,λαβύρινθος ειναι  οικοδόμημα με πολύπλοκους διαταξη παρομοιων
χωρων που κάνουν δύσκολη ή αδύνατη την έξοδο από αυτό,αν εβρισκε
αλλους ανθρωπους  η' τη γυναικα;μηπως ομως κι αυτοι ειναι συστατικα
στοιχεια του λαβυρινθου; αν  ο ανθρωπους που θα συναντησει του
δωσει π.χ ανακριβη η' ελλειπη στοιχεια;αν η γυναικα τον εισαγει σ'ενα
φαυλο επαναληψεων,σαν αυτον;
....................................................................................................................
...........
.
.

Ο ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΚΑΘΡΕΦΤΩΝ
-χ.ν.κουβελης
J.L.BORGES AND THE LABYRINTH OF THE MIRRORS
-c.n.couvelis

Νεα Υορκη Μεσο Μανχατταν,Φεβρουαριος 1981,στις 5μμ ειχε
ορισθει το ραντεβου,στις 5 ακριβως χτυπησα το κουδουνι του
διαμερισματος,μου ανοιξε η Μαρια Κονταμα,με οδηγησε στο
σαλονι,σ'εναν μαυρο δερματινο καναπε καθονταν ο Χορχε Λουις
Μπορχες,αψογα ντυμενος,μαυρο κουστουμι με γκρι ριγες και
κοκκινη γραβατα,ακουμουσε στο ασπρο μπαστουνι του,τον
χαιρετησα,με ευγενικη φωνη μου ειπε να καθισω,η Μαρια Κον-
ταμα μου εφερε ενα χυμο πορτοκαλι,''naranja τα λενε στη
πατριδα,orange στα Αγγλικα,laranja στα πορτογαλικα ,oranje
στα Ολλανδικα,arancione στα Ιταλικα,aurantiaco στα Λατινικα,
oraiste  στα Ιρλανδικα,Μηλο των Εσπεριδων στα Ελληνικα,porto-
gallo πορτοκαλι απο την Πορτογαλια,καθε γλωσσα και μια λεξη
για ενα αντικειμενο'',με κοιταξε,ηξερα πως ηταν πια τυφλος,
''πορτοκαλι,μια σφαιρα,ενα τελειο στερεο,η Πλατωνικη Ιδεα'',
η Μαρια Κονταμα καθισε διπλα του,''παντα αγαπουσα τους καθρε-
φτες,στο σπιτι η μητερα ειχε ενα καθρεφτη με ξυλογλυπτο πλαι-
σιο,τη παρακολουθουσα,μικρο παιδι,που χτενιζε τα μαλια της,εβα-
φε τα χειλη κοκκινα,γινονταν διαφορετικη,ομορφη,στεκομουν
πολλες φορες μπροστα του,εβλεπα το ειδωλο μου,και μου αρεσε
να παιζω,οπως ειχα δει στο θεατρο,ποτε ελεςγα πως ημουνα
εγω ο ιδιος και ποτε ενας αλλος,με γοητευε,με μαγνητιζε,η απει-
κονιση του χωρου σ'αυτον,η προεκταση του σ'αυτον, ενας αλλος
κοσμος,παραλληλος με τον δικο μας πραγματικο κοσμο,απ'τον
οποιο μπορουσε να ξεπηδησει οτιδηποτε,να συμβει οτιδηποτε,
οπως στην Αλικη Μεσα Απο το Καθρεφτη,Διαμεσου του Καθρεφτη,
π.χ ενα κουνελι μ'ενα ημιψηλο καπελο να κανει μια βαθια υπο-
κλιση και να παιξει μιλονγκα,τοτε πρεπει να ηταν που αρχισα να κα-
νω,να φανταζομαι,διαφορες ιστοριες με τους καθρεφτες,ειχα ανα-
πτυξει και μια πρωιμη εξοικιωση με τη Λογικη,να πολλαπλασιασω
τα ειδωλα,μεχρι το απειρο,να τα αφαιρεσω ,να τα εξαλειψω, να τα
εξαφανισω,η πρωτη γνωση της Γεωμετριας στο σχολειο μου εδωσε
καποιες ιδεες,το ιδιο και η Φιλοσοφια,ενας καθρεφτης σχηματιζει
ενα ειδωλο ενος αντικειμενου,δυο καθρεφτες σε μια σχετικη μεταξυ
τους γωνια ποσα ειδωλα σχηματιζουν ενος αντικειμενου;ας ονομα-
σουμε Α το αντικειμενο και Κ1,Κ2 τους δυο καθρεφτες,Α1-Κ1[1-συντο-
μευμενα]το ειδωλο του Α στον Κ1 και Α2-Κ2[2] το ειδωλο του στον Κ2,
τοτε το Α1-Κ1[1]  και το Α2-Κ2[2] σχηματιζουν νεα ειδωλα,το Α3-Κ2[3]
στον Κ2 το Α4-Κ1[4]  στον Κ1,τοτε με τη σειρα τους αυτα τα ειδωλα σχη-
ματιζουν νεα ειδωλα,ετσι σχηματιζεται η σειρα ειδωλων:1-2-3-4-...
,το ΑπειροΣυνολο των Φυσικων Αριθμων,Απειρα Ειδωλα,τα πραγματα
φυσικα γινονται πολυ περισσοτερο πολυπλοκα αν εχουμε περισσοτερα
απο ενα αρχικα αντικειμενα και περισοτερους απο δυο καθρεφτες και
σε διαφορες σχετικες θεσεις,τοτε παλι το Συνολο των Ειδωλων  αντιστοι-
χει στο Συνολο των Φυσικων Αρθμων,με τον ιδιο πληθικο αριθμο,Απει-
ροσυνολα,φαντασου να αντικειμενα να μην ειναι στασιμα και να κινουν-
ται,οπως και οι καθρεφτες να μην ειναι σταθερα τοποθετημενοι αλλα
να μεταβαλεται η θεση τους,τωρα απο την Αποψη της Φιλοσοφιας,το
Ιδιο πολλαπλασιαζομενο απειρα,και αν φαντασθουμε τον Δημιουργο
αυτης της Κατασκευης με τους Καθρεφτες τοτε μπορουμε να υποθεσου-
με τις ενεργειες,σαν παιχνιδι,να προσθετει και να αφαιρει αντικειμενα,
τοτε προσθετει και αφαιρει ειδωλα,να προσθετει και να αφαιρει καθρε-
φτες,και να αλλαζει τις θεσεις τους,τοτε προσθετει και αφαιρει ειδωλα
και αλλαζει τη σχετικη θεση τους,βεβαια ο πληθικος αριθμος τους ειναι
απειρος,καρντιναλ N0,Αλεφ Μηδεν,φαντασου αυτος ο Παντοδυμος Δη-
μιουργος να κανει τους καθρεφτες απο διαφανη υλη,μη ορατους,και να
συνυπαρχουν σε εναν ενιαιο χωρο ολα τα απειρα ειδωλα,χωρις ορατα
ορια,περιορισμενα  ,χωρις να το διαισθανονται ,στη γεωμετρια των καθ-
ρεφτων,θα μπορουσε ακομα να αλλαξει το χρονο που βιωνει ενα αντι-
κειμενο και κατα συνεπεια το ειδωλο του,π.χ να συνυπαρχει το ειδωλο
σαν μικρο παιδι και σαν ενηλικας,το ειδωλο του πριν μια πραξη,ενα γε-
γονος,στο Παρελθον,το ειδωλο του ταυτοχρονο της πραξης,στο Παρων,
και το ειδωλο του μετα τη πραξη,στο Μελλον,π.χ ενας ανθρωπος πριν
γινει δολοφονος,να πραττει ιη δολοφονια και στη φυλακη μετα τη δολο-
φονια,να συνυπαρχουν και οι τρεις χρονικες καταστασεις,και σε ορισμε-
νες συνθηκες να μπορει να ενεργησει  αντιστροφα,να γυρισει το χρονο
πισω και να αλλαξει τα γεγονοτα,π.χ  ο δολοφονος να μην προβει στη
δολοφονια,,οπως καποιος αλλος να κανει κατι ,που δηλιασε πριν να κα-
νει,φαντασου,αυτο να ειναι μεσα στις δυνατοτητες αυτης της Κατασκευ-
ης να ειναι η Πραγματικοτητα ο Κοσμος των Ειδωλών και Φανταστικος,
Επινοηση,ο Κοσμος των Αντικειμενων,και αντιθετα απο το φυσικο νο-
μο απο τα Ειδωλα να προερχονται τα Αντικειμενα,να παραγονται απο
αυτα,και μια αλλη δυνατοτητα να  αποσυνδεθουν τα ειδωλα απο τα
αντικειμενα,να ανεξαρτοποιηθουν και να εχουν ιδιαιτερη και διακριτη
υπαρξη,απειρες δυνατοτητες υπαρχουν,αυτη η εμμονη με τους καθρε-
φτες με ακολουθησε σε ολη τη ζωη μου,εγινα συλλεκτης καθρεφτων,απο
αντικες μεχρι μοντερνους,στη βιβλιοθηκη που εργαζομουν διαβασα ολα
τα βιβλια Περι Οπτικης,στις διαφορες πολεις που επισκεφτηκα στον κοσμο
επισκεφτηκα τα μουσεια Καθρεφτων,σε αρχαιολογικα μουσεια ειδα και
περιεργαστηκα αρχαιους καθρεφτες,οπως τους αρχαιους ελληνικους,
και σε μουσεια τεχνης  μελετησα στους πινακες ζωγραφικης τους καθρε-
φτες που απεικονιζαν,οπως τον πινακα,τον θυμαμαι καλα γιατι πολλες
φορες τον ειδα,Η Αφροδίτη κοιτάζεται στον καθρέφτη,Αφροδίτη Rokeby,
του Ντιέγκο Βελάσκεθ, λάδι σε μουσαμά, διαστασεις 122,5-177εκατοστα,
περιπου το 1651,στην  Εθνική Πινακοθήκη του Λονδινου,ενας Ερωτας-παι-
δι κραταει ενα καθρεφτη και σ'αυτον καθρεφτιζεται η Αφροδιτη ξαπλω-
μενη γυμνη,μια ολοκληρη ζωη εζησα μεσα στους καθρεφτες και στις
ανανακλασεις τους,και τις ιστοριες που εγραψα,τις ficciones μου,και τα
ποιηματα μου με αυτη τη λογικη τα κατασκευασα,των Καθρεφτων,και τω-
ρα που ειμαι πια,και αμετακλητα τυφλος,παντα καθομαι μπροστα σ'ενα
καθρεφτη,αυτο το φροντιζει η Μαρια,σ'ενα μονο Καθρεφτη να ειμαι
Εγω και Αλλος,αρκετα σε κουρασα,τωρα,στο τελος,θελω να σου  δειξω
μια Κατασκευη που εκανα με Καθρεφτες,Μαρια σε παρακαλω βοηθησε με,
εκεινη τον βοηθησε να σηκωθει και τον επιασε αγκαζε να περπατησει,
εγω ακολουθουσα απο πισω,διασχισαμε εναν διαδρομο,καπου εικοσι
μετρα μηκος,το δαπεδο με ασπρα και μαυρα τετραγωνα,''σαν πιονια σε
σκακι κινουμαστε,η' ποιοι μας κινουν;'',τον ακουσα να λεεει και να γελα-
ει,κανενα ανοιγμα δεν υπηρχε στους λευκους τοιχους,ο φωτισμος ηταν
εσωτερικος αλλα αθεατος,φτασαμε σ'ενα καθετο διαδρομο ,ο Χορχε Λουις
Μπορχες και η Μαρια Κονταμα εστριψαν δεξια,ειδα μια σειρα πορτες
στο διαδρομο,ο Μπορχες ανοιξε τη πρωτη πορτα,διαβασα τον αριθμο της,
no.1,μπηκαν μεσα,ακολουθησα κι εγω,ημασταν σε μια αιθουσα με καθρεφτες,
παραξενευτηκα που δεν ειδα τα ειδωλα μας,''σου φαινεται πα-
ραξενο'',ακουσα τη φωνη του,''καθρεφτες που δεν σχηματιζουν ειδωλα'',
γελασε,''αυτο το δωματιο ειναι μια Μηχανη Κειμενων,γι'αυτο δεν βλεπεις
τα ειδωλα μας,ενεργοποιειται μονο οταν το αντικειμενο ειναι λεξη,χρειατη-
κα πολυ χρονο να τον κατασκευασω,να τοποθετησω τους καθρεφτες,να υπο-
λογισω τον αριθμο τους,τις σχετικες τους γωνιες,τους μηχανισμους κινησεων
τους,το προγραμμα -αλγοριθμος με το οποιο λειτουργει,ενδιαφερθηκα και
να αυτενεργει,να αυτοοργανωνεται,ενας ζωντανος οργανισμος,να ειναι αυτο-
ματον,δεν ειναι δυσκολο να φαντασθεις πως λειτουργει αυτη η Μηχανη Κει-
μενων,η ιδεα ειναι πολυ απλη,λεξεις-αντικειμενα που σχηματιζουν τα ειδωλα
τους,σαν αντικειμενα μπορεις να τοποθετησεις ολες τις λεξεις απο το λεξικο
μιας γλωσσας,π.χ της Ελληνικης,της Ισπανικης,της Αγγλικης,της Ινδικης,ολα τα
λεξικα,ξεχωριστα και μαζι,τοτε σχηματιζονται τα απειρα ειδωλα τους,Αλεφ
Μηδεν,N0,και φυσικα,οπως καταλαβαινεις,στα απειροσυνολα των ειδωλων
μπορει να παρουσιαστουν ολα τα κειμενα που γραφτηκαν,που γραφονται,που
θα γραφουν,ολων των συγγραφεων,ολα τα βιβλια,και σε ολες τις γλωσσες,οτι-
δηποτε εχει γραφτει,οτιδηποτε θα μπορουσε να γραφτει και δεν εχει γραφτει,
οτιδηποτε θα γραφτει,σε γνωστες γλωσσες και σε γλωσσες αγνωστες ,αλλα και
σε γλωσσες που θα κατασκευασθουν,ολα,και το Συστημα -Μηχανισμος ειναι
τοσο Εφυες που ειναι υπερανω της Πραγματικοτητας ,την  περιεχει και την προ-
βλεπει,π.χ μπορει να κατασκευασει ολες τις γλωσσες, ολα τα ιδιωματα,ολες τις
αργκο,ολα μπορει να τα κατορθωσει,ενα Πανοπτικον,μπορει να συνθεσει την
Ιλιαδα και την Οδυσσεια του Ομηρου,τα απαντα του Αριστοτελη και του Πλα-
τωνα,τα εργα του Σεξπιρ,τα Cantos του Παουντ,το Εγκλημα και Τιμωρια και
τον Ηληθιο του Ντοστογιεφσκι,τον Δον Κιχωτη του Θερβαντες,το Tractatus
Logico-Philosophicous του Βιτγκενσταειν,το Tlön Uqbar Orbis Tertius απο τις
Ficciones του J.L.Borges  μια αγγλικη εκδοση του 1983 σχεδιασμενη απο
τον Rikki Ducornet,μπορει ολα τα κειμενα να τα κατασκευασει αυτη η μηχανη,λογοτεχνικα,επιστημονικα,αρθρα,εφημεριδες,τα παντα,ακομα και
αφισες,προγραμματα θεατρων,εισιτηρια του μετρο,ολα οτι μπορεις να φαν-
ταστεις,ακομα και τα κειμενα που θα μπορουσε να γραψει καποιος και δεν
τα εγραψε ποτε,εχει και τη δυνατοτητα να τυπωθει,οπως βεβαια ολα τα κει-
μενα,Μαρια σε παρακαλω δειξε'',η Μαρια Κονταμα πηγε σε μια μηχανη,''γρα-
ψε[θεατρικο εργο του Σεξπιρ που δεν εγραψε,το δευτερο απο αυτα]'',
η Μαρια Κονταμα πληκτρολογισε και αμεσως σχεδον αρχισε να τυπωνονται
οι σελιδες,σε λιγοτερο απο μισο λεπτο τυπωθηκε το βιβλιο,μου το εδωσε,ενα
βιβλιο τυπωμενο με τον τροπο της εποχης του 17ου αιωνα,διαβασα στο εξω-
φυλλο:
WILLIAM  SHAKESPEARE
HERCULES AND DEIANEIRA
LONDON
Edited  by Isaac Laggard and Ed.Blount,1623
''μπορεις να το κρατησεις αν θελεις ,σου το χαριζω''-''ευχαριστω παρα πολυ''
ειπα,
''τωρα θα δεις ,θα εχεις κυριολεκτικα στα χερια σου ,το διηγημα που θα
γραψεις'',
μετα απο λιγο η Μαρια Κονταμα μου εδωσε τις τυπωμενες σελιδες,διαβα-
σα:
Ο ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ ΚΑΙ Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΚΑΘΡΕΦΤΩΝ
-χ.ν.κουβελης
J.L.BORGES AND THE LABYRINTH OF THE MIRRORS
-c.n.couvelis
πηγα να γυρισω τη σελιδα,''αυτομαν εχεις την ευχαριστηση,μπορεις,αν
θελεις,να μου το χαρισεις'',τον ακουσα,-''πολυ ευχαριστως'' του ειπα,του
εδωσα τις τυπωμενες σελιδες,''ευχαριστω,η Μαρια θα μου το διαβασει και
μαλιστα αποψε,πριν κοιμηθω'',
γυρισαμε στο σαλονι,ειχε περασει η ωρα,τους ευχαριστησα για τη φιλο-
ξενια,εφυγα,εξω ειχε νυχτωσει,πηγα με τα ποδια στη Times Square,δει-
πνισα στο Casablanca Restaurant,μετα γυρισα στο Hotel,εκανα ενα ζεστο
ντους,ξαπλωσα,πριν κοιμηθω ξεφυλλισα το βιβλιο που μου χαρησε,ειχε
μια χαλκογραφια-πορτραιτο του Σεξπιρ απο τον Martin Droeshout,τη
σχεδιασα με μολυβι σε χαρτι,τηνη πετυχα,διαβασα λιγο,ηταν αγγλικα επο-
χης,δεν μπορουσα να καταλαβω πολυ ,απο μια συντομη περιληψη στην αρ-
χη του βιβλιου,το θεμα της τραγωδιας ηταν το εξης:
η Δηιανειρα υποπτευθηκε πως ο Ηρακλης ερωτευθηκε την Ιολη,τρελλη
απο τη ζηλια της με το δηλητηριασμενο αιμα του κενταυρου Νεσσου αλοιψε
το ρουχο του Ηρακλη,πιστευοντας πως θα τον ξαναφερει κοντα της,τοτε ο Ηρα-
κλης ενιωσε  πολυ δυνατους πονους στο κορμι του και μην αντεχοντας μαζεσε
ξυλα σε σωρο στο βουνο Οιτη ,ανεβηκε πανω και παρακαλεσε τον  Φιλοκτητη
να αναψει φωτια να καει,οταν εμαθε η Δηιανειρα  πως  ο Ηρακλης καηκε
αυτοκτονησε
[εδω η αγγλικη περιληψη]
Deianeira suspected that Hercules fell in love with Iole, crazy
from jealousy  with the poisoned blood of Nessos ointmented the
garment of Hercules, believing that it will bring him back near to
her, then Hercules  felt very strong pains in the his corp and not
withstanding  collected woods in a heap on the mountain Iti, rise
above and begged from Philoctetes to light a fire to burn him, when
Deianeira  learned that Hercules blazed committed suicide
η ωρα 12 και 43 μετα τα μεσανυχτα,εκλεισα το βιβλιο,το αφησα πανω
στο γραφειακι διπλα στο κρεβατι,,εσβησα το λαμπατερ και μετα απο
λιγο κοιμηθηκα
.
.
ΑΝΑΠΤΥΧΩΣΗ
.
.
Η ζωη της εδω και χρονια κατεστραμενη.Παντρευ-
τηκε απο συμφερον.Τα παιδια εχουν μεγαλωσει κι
εφυγαν .Τελευταια δεν υπηρχε φιλικο προσωπο
ν'ανταλλαξει μαζυ του μια τυπικη κουβεντα.Τα
πρωινα ψωνιζε,γυριζε σπιτι και μαγειρευε,τα με-
σημερια κοιμονταν μεχρι τ'απογευμα.Ο υπνος της
ηταν ταραγμενος,παντα εβλεπε τον ιδιο εφιαλτη.
Ενα τεραστιο αδειο δωματιο,και στην αλλη ακρη
του χτυπουσε ενα τηλεφωνο εκκοφαντικα.Ετρεχε
να το σηκωσει,μολις σηκωνε το ακουστικο εκλει-
νε.Ξαφνικα βρισκονταν σ'ενα χωρο γεματο κα-
θρεφτες , σ'αυτους εβλεπε τα ειδωλα διαφορων
ανθρωπων, οι περισσοτεροι αγνωστοι,σε διαρκη
κινηση.Καποιος μεσ'άπ'αυτο το πληθος της εγνε-
φε,κατι της ελεγε,ομως δεν τ' ακουγε.Εκει ,σ'ε-
κεινο το σημειο του εφιαλτη ξυπνουσε,ανησυχη,
τυλιγμενη στον ιδρωτα.
Εκεινο το απογευμα την ξυπνησε το κουδουνι-
σμα του τηλεφωνου.Δεν κουνηθηκε,το τηλεφωνο
σταματησε,μετα απο λιγο επεμενε.Αναγκασθηκε
να σηκωσει το ακουστικο.Ειπε ''Εμπρος''.Απο την
αλλη μερια της γραμμης μια αγνωστη φωνη της
αποκριθηκε:οτι αποψε το βραδυ θα τη σκοτωσει,
κι αποτομα εκλεισε.Εκεινη ταραχτηκε,οταν συ-
νηλθε κατεβασε το ακουστικο,και ξαπλωσε στον
καναπε.Σκεφτονταν πως στη ζωη της δεν ειχε
ποτε αποκτησει εχθρους..Ισως καποιος κακοηθης
εκανε φαρσα.Ομως η φωνη του αντρα ,που ακου-
σε ηταν αποφασιστικη,κοφτη και σκληρη.
Απο το παραθυρο ειδε εξω να νυχτωνει.Ενιωσε
το κορμι της να τρεμει.Ετρεξε κι εκλεισε ολα τα
παραθυρα και τ'ασφαλισε απο μεσα,επισης την
πορτα στο μπαλκονι και την πορτα της εισοδου.
Μεσα στο σκοταδι,δε τολμησε ν'ανοιξει φως.
Εκει στην απομερη συνοικια που ζουσε,στην
ερημια,υπηρχε ησυχια,κανενας εξωτερικος
θορυβος,καπου -καπου ακουγονταν η φωνη
καποιου σκυλου ,μακρυα.Περασε πολυ ωρα
,ισως η αιωνιοτητα,χωρις κατι να συμβει .Αν-
ναρωτηθηκε αν αυτο που συνεβαινε ηταν
στη πραγματικοτητα η ' στη φαντασια της.
Καποια στιγμη μεσα στην αφορητη ησυχια,
ακουσε ξαφνικα καποιο θορυβο.Τεντωσε
τ'αυτια της,η καρδια της χτυπουσε ,πηγαινε
να σπασει.Ακουσε βηματα,αργα αλλα σταθερα
ν'ανεβαινουν την σκαλα.Τα βηματα σταματησαν
ακριβως μπροστα στη πορτα της εισοδου.Με-
χρι ν'ακουσει το χτυπημα στη πορτα της φανηκε
πως περασαν αιωνες.Ακουστηκε το χτυπημα,
σταματησε , μετα απο λιγο ακουστηκε παλι.
Εκεινη ακινητη.Επειτα ακουσε τη φωνη:''Ανοι-
ξε .Εγω ειμαι''.Δεν κουνηθηκε,περιμενε,''Ανοι-
ξε.Εγω ειμαι'' επανελαβε η φωνη.Εκεινη συνηλ-
θε ,αναγνωρισε τη φωνη του αντρα της.Εβγαλε
ενα αναστεναγμο ανακουφισης κι ετρεξε ν'ανοι-
ξει τη πορτα ξεκλειδονοντας την.Εκεινος μπη-
κε μεσα στο σπιτι,την κυτταξε εξεταστικα και
της ειπε:''Μα τι επαθες,τοση ωρα χτυπουσα,δεν
ακουγες;''.Εκεινη αναγκαστηκε να του αποκα-
λυψει τους φοβους της,τι της συνεβαινε:
το απειλιτικο τηλεφωνημα και την αγνωστη
φωνη του αντρα.Εκεινος την ακουγε προσεχτι-
κα.Αφου τ'ακουσε ολα,απομακρυνθηκε απο
κοντας της,σταθηκε,ορθιος με τη πλατη γυρι-
σμενη προς αυτην.
''Εγω ημουν αυτος στο τηλεφωνο''της ειπε
και, ταυτοχρονα, γυρνωντας το σωμα του
προς αυτην την πυροβολησε με περιστρο-
φο κατευθειαν στο στηθος.Εκεινη τρανταχτηκε
απ'το ισχυρο χτυπημα,και τη στιγμη που επεφτε
στο πατωμα προλαβε ν'ακουσει το τηλεφωνο,
που χτυπουσε επιμονα στην ακρη του δωματι-
ου.Πολυ γρηγορα την εγκατελειψαν οι δυ-
ναμεις της.Ο αλλος ξαφνιαστηκε οταν ειδε
πως βρισκονταν σ'ενα τεραστιο δωματιο γε-
ματο καθρεφτες,σε διαρκη κινηση ο ενας
με τον αλλον , απο καποιο κρυφο μηχανι-
σμο.Οταν την ειδε,στην αρχη,δεν την ανα-
γνωρισε αμεσως,ειδωλο και πραγματικη
μορφη αξεχωριστα Της φωναξε μ'ολη τη
δυναμη της φωνης του:''Εγω ,ειμαι εδω.
Νεκρος,Ακους;''.Απο την εκφραση του προ-
σωπου της κι απο τις κινησεις του σωματος
της καταλαβε πως δεν τον ακουγε καθολου.
Της ξαναφωναξε το ιδιο ,επειτα παλι πιο δυ-
νατα.Την ειδε να κανει απελπιδες προσπα-
θειες να τον καταλαβει ,χωρις ομως να τα
καταφερνει κι υστερα την ειδε καθαρα να
τον προσπερνα,μπροστα του ακριβως,και
να χανεται στο βαθος των πολλαπλων και
απειρων αντανακλασεων στα κατοπτρα,με
πληθος ειδωλων ανθρωπων να εμφανιζονται
και να χανονται .
Τοτε καταλαβε το σχεδιο της εκδικησης της
,τελειο και πανουργο,αιωνια παγιδα.
.
.
ΕΓΚΛΕΙΣΤΗ ΑΦΗΓΗΣΗ
.
.
Οση ωρα καθονταν στην καφετερια κι επινε τον
καφε ,ενα μετριο εσπρεσσο, ο ανθρωπος ,που του
ειπαν να παρακολουθει ,καθονταν μερικα τραπε-
ζια αριστερα και μπροστα του και διαβαζε την
εφημεριδα του.Για να περασει την ωρα του παρα-
τηρουσε τους θαμωνες γυρω του,κι εστηνε αυτι
ν'ακουσει τι λεγανε.Διαφορες ανουσιες φλυαριες
για σταρ της τηλεορασης και μοντελα.Εστιασε
την προσοχη του σ'ενα ζευγαρι απεναντι του.
Η γυναικα γελουσε μ'ενα προσποιητο,ψευτικο,τρο-
πο καθε φορα που εσκυβε προς το μερος της ο
κυριος διπλα της,ενας σοβαρος τυπος,και κατι
της ψιθυριζε στ'αυτι.Επισης προσεξε τον επιδει-
κτικο τροπο με τον οποιο στραβωνε τις μακριες
γαμπες της .Ενταθηκε η προσοχη οταν η γυναικα
σηκωθηκε και πλησιασε το τραπεζι του ανθρω-
που, που τον ενδιεφερε.Την ακουσε να ζηταει
την αδεια να καθησει,εκεινος της εγνεψε κατα-
φατικα κι εκεινη καθησε.Προσπαθησε ,αλλα η-
ταν αδυνατο στο θορυβο της αιθουσας,ν'ακουσει
τι λεγανε.Ουτε κι απ'τις κινησεις των χειλιων και
τις εκφρασεις των προσωπων μπορεσε να συμπερα-
ρανει κατι για το περιεχομενο της συζητησης.Με-
τα απο λιγη ωρα σηκωθηκε,και περνωντας αναμε-
σα απ'τα τραπεζια και της καρεκλες κουνωντας
προκλητικα το ελκυστικο σωμα της ,φτανοντας
στο τραπεζ ιης χωρις να καθησει ειπε στον συνοδο
της να πληρωσει και να φυγουν.Ο αλλος ,ξανα-
πιασε την εφημεριδα ,και κρυφτηκε απο πισω .
της.Σε λιγο επεστρεψε η κυρια,σηκωθηκε ο ανθρω-
πος του κι εφυγαν μαζι.Πεταχτηκε ,βιαστηκε να
τους προλαβει,πριν τους χασει.Εξω εριχνε ψιλη
βροχη,ο δρομος γλυστρουσε.Τους ειδε στη γω-
νια του δρομου,σταματησαν ενα ταξι,μπηκαν με-
σα .Εκεινος γρηγορα χωρις καθυστερηση στα-
ματησε το αμεσως επομενο ταξι,μπηκε μεσα κι
ειπε στον οδηγο ν'ακολουθησει οσο γινεται απο
κοντα αλλα και διακριτικα το προπορευομενο
αυτοκινητο.Παρατηρησε πως ο οδηγος του τα-
ξι,ενας νεαρος,φορουσε κοκκινο πουκαμισο κι
ειχε τα κοντα μαλλια του χτενισμενα προς τα
πισω, και μπριγιαντισμενα.Η παρακολουθηση
ηταν δυσκολη και λογω της βροχης αλλα και
γιατι η πολη σ'εκεινο το σημειο ,που εφτασαν
ηταν παραξενα δομημενη,με δρομους που καμ-
πυλωναν αποτομα κι ελισονταν συνεχως.Η συνε-
νεπεια ηταν να τους χασουν εντελως απ'τα ματια
τους,και σταθηκε αδυνατο να τους ξαναβρουν ο-
ση ωρα και να προσπαθησαν.Τελικα σταματησε
το ταξι,το πληρωσε και κατεβηκε στο δρομο.Πε-
ριπλανηθηκε πολυ ωρα,οι δρομοι ηταν ασχημοι,
,λιγοστηασφαλτος,με λακκουβες,γεματες νερο
απ'τη βροχη.Σ'εκεινη τη συνοικια διαισθανθηκε
πως επικρατουσε μια αοριστη παραδοξοτητα.
Ετσι για να διασκεδασει την ωρα του,αποφασι-
σε να στριβει στις γωνιες των δρομων συνεχεια
προς τ'αριστερα.Πολυ γρηγορα διαπιστωσε πως
τιποτα δεν αλλαζε στο χωρο,στα σπιτια,ακομα
και στον χρωματισμο τους,και πουθενα δεν συ-
ναντησε μια ανθρωπινη φιγουρα.Μονο καπου-
-καπου εβλεπε καποιο σκυλο να τεμπελιαζει
ξαπλωμενος μπροστα σε καποια πορτα.Οταν α-
ποφασισε να στριβει αντιθετα,προς τα δεξια,δεν
ειδε καμια διαφορα,τιποτα δεν αλλαξε:τα ιδια
χαμηλα σπιτια,το ιδιο αχρωμα,πουθενα ανθρω-
ιπος και σκυλια να τεμπελιαζουν στις πορτες.Με-
τα απ'αυτο συνεχισε το παιχνιδι,ποτε εστριβε δε-
ξια ποτε αριστερα,χωρις να περιμενει να συμβει
κατι αλλο διαφορετικο.Σιγα-σιγα αρχισε ν'αντι-
λαμβανεται περισσοτερα.Ο φωτισμος του χωρου
ηταν σταθερος ,αναλλοιωτος,τεχνητος ,σαν το
φωτισμο θεατρικου σκηνικου.Ο αερας σ'εκεινο
το μερος μυριζε μουχλα,και υγρασια.Ξαφνικα,με-
τα απο πολλες ωρες ατελειωτης περιπλανησης
διεκρινε στο βαθος του δρομου τη ψιλη φιγου-
ρα ενος ανθρωπου,να διασχιζει το καθετα το
δρομο,που περπατουσε εκεινη την ωρα κι ακου-
σε την ιδια στιγμη καποιο ρολοι καπου να χτυ-
πα.Μετρησε τους χτυπους:δεκα η ωρα.Νομισε
πως γνωρισε τον ανθρωπο κι ετρεξε να τον
προλαβει.Ο θορυβος που εκαναν τα τακουνια
του στον αδειο δρομο ηταν εκκοφαντικος.Φθα-
νοντας στη γωνια εστριψε.Επιτελους βρεθηκε
σε μια απο τις πιο πολυσυχναστες λεωφορους
της πολης.Αν και στα γρηγορα παρατηρησε κα-
ποιες αλλαγες,δεν ειχε το χρονο να τις επιβεβαι-
ωσει.Ο ανθρωπος ,που ειχε ακολουθησει,ηταν
ο σοβαρος κυριος της καφετεριας ,με την
ομορφη κυρια με το ψευτικο χαμογελο.Τον πα-
ρακολουθουσε,σταματησε διπλα του ενα αυτοκι-
νητο,ανοιξε η πορτα,χωθηκε μεσα γρηγορα,την
εκλεισε δυνατα με θορυβο κι εφυγε με μεγαλη
ταχυτητα τ'αυτοκινητο.Ισα που προλαβε να δει,
στη θεση του οδηγου η κυρια,με κοκκινα γαντια.
Οπως ηταν κουρασμενος ,συγχισμενος διεσχισε
αφηρημενος τη λεωφορο,χωρις να προσεξει, με-
σα στις βρισιες των οδηγων και στα δυνατα
κορναρισματα των αυτοκινητων.Οταν καταφερε
να φτασει στο απεναντι πεζοδρομιο και συνηλθε
κοιταξε το ρολοι στο χερι του:η ωρα ηταν 11:15.
Το ραντεβου για δωσει την αναφορα του ηταν κα-
νονισμενο για τις 11:30.Ειχε ακριβως 15 λεπτα και-
ρο για να παρουσιαστει.Βρισκονταν εκει κοντα
κι αποφασισε να παει με τα ποδια.Εφτασε στο
κτιριο.Χτυπησε το κουδουνι του γραφειου απο
την εξωπορτα.Του ανοιξαν αμεσως.Στο ασανσερ
πατησε το κουμπι του β'οροφου,του ειχαν πει
πως ηταν το 5ο γραφειο αριστερα στο διαδρομο.
Ακριβως 11:30 χτυπησε την πορτα,δεν πηρε κα-
μια απαντηση.Περιμενε.Ξαναχτυπησε,το ιδιο,πα-
λι καμια απαντηση.Αποφασισε,εσπρωξε την πορ-
τα,εκεινη ανοιξε τριζοντας ελαφρα.Μπηκε .Το
δωματιο,που αντικρυσε μπροστα του,ηταν τερα-
στιο με χαμηλη οροφη,αδειο ,χωρις παραθυρα,
σε καποιο τοιχο του,μοναχα στον αριστερο τοι-
χο υπηρχαν τρεις πορτες και στο τοιχο του βα-
θους ειχε αλλες δυο.Προχωρησε στο δωματιο
μεσα και χωρις να διστασει χωθηκε στη μεσαια
απ'τις τρεις πορτες .Το γραφειο εδω στη κατοψη
του σχεδον τετραγωνο,με πολυ ψηλη οροφη,βα-
μενο λευκο,χωρις ανοιγματα στους τοιχους.Προ-
σεξε καλυτερα,μια καθετη ραγισματια σ'ενα τοι-
χο του δηλωνε τη πιθανη θεση μιας πορτας.Πλη-
σιασε προς τη ραγισματια,εσπρωξε κι ανοιξε
τη πορτα.Τωρα βρεθηκε σ'ενα γραφειο, επιμη-
κυσμενο μεχρι εκει ,που φτανει το ματι.Στον
τοιχο ,δεξια του,ειχε μια μεγαλη σειρα, σχεδον
ατερμονη, απο παραθυρα.Πλησιασε στο πρωτο
παραθυρο.Ειδε απο κει την πολη ,τεραστια,
απλωμενη περα μακρυα ως τους μακρυνους
λοφους,που την εκλειναν.Στα επομενο παραθυρο
και στ'αλλα η θεα της πολης αλλαζε συνεχως.
Σαν απο παραθυρο σε παραθυρο να μην υπηρχε
συνεχεια στο χωρο.Διαφορετικα αποσπασματα
της πολης, αλλα απο ψηλα ,αλλα απο χαμηλα,
συνεχης αλλαγη,και πολλες φορες μιξη των
εικονων.Στα τελευταια παραθυρα της σειρας,
ζαλισμενος,ειδε,ξετυλιχθηκε, μια περιοχη της
πολης με χαμηλα σπιτια,αχρωμα ,με αδειους
δρομους.Τελειωνοντας με τα παραθυρα ανοιξε
στον τοιχο ,που εφτασε, μια πορτα στη τυχη.
Βρεθηκε σ'ενα διαδρομο ,εκτυφλωτικα φωτι-
σμενο απο πολυελαιους στην οροφη του,και
στους δυο παραπλευρους τοιχους του υπηρχαν
ζωγραφικοι πινακες με πορτρετα διαφορων αν-
θρωπων.Στην ακρη του η πορτα ηταν ανοιχτη,
και ακουγε ολο και πιο δυνατα τους ηχους φω-
νων ανθρωπων,που κουβεντιαζαν εντονα.Πλη-
σιασε τη πορτα διστακτικα.Τελικα την περασε,
ο ιδρωτας ελουζε το μετωπο του.Η πορτα ανοι-
γε σ'ενα αλλο δωματιο με εκτυφλωτικο διαχυτο
φωτισμο,δεν μπορεσε να εντοπισει τη πηγη του.
Και παλι στους τοιχους ζωγραφικοι πινακες με
πορτρετα.Βαδιζε σ'αυτο το δωματιο χωρις τελει-
ωμο.Η επιφανεια του δαπεδου καπυλωνε ανεπαι-
σθητα,το ιδιο και οι τοιχοι ακολουθωντας αναλο-
γικα εκεινη τη γεωμετρια.Αναρωτηθηκε με δεος
αν η εκεινη η καμπυλη εκλεινε,τερματιζε,τελικα,
σε μια κλειστη γραμμη[π.χ κυκλο],χωρις αρχη
και τελος,οπου καθε σημειο της ειναι αρχη και
τελος της ταυτοχρονα η' μηπως ηταν απειρα ανοι-
χτη συνεχως. Οποιαδηποτε απαντηση σ'εκεινο
το ερωτημα η' την υποθεση δεν ειχε νοημα, την
εβγαλε απ'το μυαλο του οταν στην ακρη του ε-
κανε στροφη 90 μοιρων και μετα απο εναν δια-
δρομο 40 με 50 μετρα μηκος συναντουσε μια σκα-
λα,με διαφορετικο αριθμο σκαλοπατιων καθε φο-
ρα,που ειτε ανεβαινε απο το επιπεδο ,που βρισκο-
νταν ,ψηλοτερα ,ειτε κατεβαινε χαμηλωτερα.
Εκει σε καθε μια σκαλα ψηλα υπηρχε παραθυρο,
απο κει πανω εβλεπε ενα τμημα τ'ουρανου,αλλο-
τε γαλαζιο ,φωτεινο,κι αλλοτε σκοτεινο,με αστρα.
Ανεβαινε και κατεβαινε σκαλες συνεχως,μετρων-
τας τον αριθμο τους ,που το μεγεθος του ηταν
τρομακτικο.Πηρε την αποφαση να σταματησει
το μετρημα και τοτε μετα απο μερικα ανεβοκατε-
βασματα στις σκαλες εφτασε σ'εναν τοιχο με
δυο πορτες,ανοιξε τη μια απ'αυτες και μπηκε
σ'ενα δωματιο με κανονικες διαστασεις.Στη μεση
του δωματιου ηταν μια καρεκλα και πανω στο
καθισμα της ενα λευκο τηλεφωνο.Γυρισε πισω κι
ανοιξε τη δευτερη πορτα.Τοτε εκει μεσα ειδε ενα
πολυ φωτισμενο χωρο ,που τον πονουσαν τα μα-
τια , στη μεση ενα τραπεζι,πλησιασε να δει καλυ-
τερα,πανω του ενα κατακοκκινο μηλο.Το δωματιο
ηταν κλειστο απο τις αλλες πλευρες του.Ακουσε
το τηλεφωνο να χτυπαει στο διπλανο δωματιο.Δεν
βιαστηκε,τ'αφησε να χτυπαει,γυρισε αργα,εκεινο
σταματησε.Οταν ξαναχτυπησε σηκωσε το ακουστι-
κο κι ειπε :''Εμπρος''.Απ'την αλλη πλευρα του απαν-
τησαν ψυχρα .Πως δεν ηταν καθολου ευχαριστημενοι
μαζυ του , κι εκλεισαν τη γραμμη.Αφησε το ακουστι-
κο να κρεμεται,χωρις να το τοποθετησει παλι πανω
στη συσκευη και βγηκε απο τη μοναδικη πορτα ,που
υπηρχε στο δωματιο απεναντι,εξω στο δρομο.Ειδε
και τους δυο,τον αντρα και τη γυναικα, να στριβουν
στη γωνια.Ορμησε απο πισω τους να τους προλαβει.
Εκεινοι σταματησαν ενα ταξι,χωθηκαν γρηγορα με-
σα κι εφυγαν.Την ιδια σχεδον στιγμη εκεινος στα-
ματησε το αμεσως διερχομενο ταξι κι ειπε στον οδη-
γο ν'ακολουθησει οσο γινεται απο κοντα και διακρι-
τικα το προπορευομενο αυτοκινητο.Παρατηρησε πως
ο οδηγος του ταξι,ενας νεαρος,φορουσε κοκκινο
πουκαμισο κι ειχε τα κοντα μαλλια του χτενισμενα
προς τα πισω, και μπριγιαντισμενα.
.
.
Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ N.Y[THE NEW YORK'S LABYRINTH]
[ΕΝΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗ N.Y]
.
.
η πολη αυτη ειναι ενας λαβυρινθος,το ξερεις, δεν το αγνοεις κι
αντιθετα,αντι να χανεσαι εκει μεσα βρισκεις ,σε βρισκουν σε ανα-
καλυπτουν και οι αλλοι,που ειναι εκει μεσα σαν εσενα
ενας δρομος σ'αυτη τη πολη δεν τελειωνει ,συνεχιζεται σ'εναν αλλο
δρομο,σε πολλους δρομους,οριζοντιους και καθετους,με ονοματα
αυξοντες αριθμους,1,2,3,4,5,...,ως το Απειρο,
συνεχιζεται και στα πανυψηλα κτιρια,φτανει στον ουρανο ανεβαι-
νοντας ατελειωτες σκαλες,γυαλινα κι ατσαλινα ασανσερ,διασχιζοντας
πολλους διαδρομους, εισερχοντας σε χιλιαδες γραφεια,δωματια κι
αιθουσες διαφορες
ενας καθετος πολυ-λαβυρινθος παραθυρων κι ενας οριζοντιος
πολυ-λαβυρινθος δρομων και λεωφορων
κι ενας ενδιαμεσος πολυ-λαβυρινθος ανθρωπων και ανθρωπινων δρα-
σεων
-εργασιας,πλουτου,φτωχειας,ανεχειας,φιλοδοξιων,ματαιοδοξιων,σκληρο-
τητας,τρυφεροτητας,παραιτησεων,φοβου,ελπιδας,ονειρων,ψευδαισθη-
σεων,καθημερινοτητας,αποθεωσης,...-
και μια βαβελ ειναι αυτη η πολη,που ομως αντιθετα,απο εκεινη τη παλια
βαβελ,δεν εγκαταλειφθηκε απ'τους ανθρωπους της ,αντιθετα πληθυνθηκε,
υπαρχει
κι επειτα ο λαβυρινθος της αποτελειται,εχει κατασκευασθει,απο τη πολυ-
γλωσσια,που ακους,απο τη πολυμορφια των ανθρωπων,που βλεπεις,απο
τη πολυ-τροπια των συμπεριφορων και των εκφρασεων τους,που αισθα-
νεσαι,που δρας και αντιδρας
κι ολους , κι ολα ,εκει μεσα στο λαβυρινθο της,μπορει να τα συναντησεις
και να σε συναντησουν,οποιαδηποτε στιγμη αυτο μπορει να συμβει ,οπως
κι οποιαδηποτε στιγμη να τα χασεις ολα,και να περασει καιρος,ισως πολυ
καιρος να τα συναντησεις,αν τα συναντησεις ποτε,
γιατι αυτος ο λαβυρινθος ειναι ενας Λαβυρινθος Πιθανοτητων,
Να Συμβει Αυτο/η'Να Μην Συμβει Αυτο,
Τωρα/η' Ποτε/η' Καποτε
και ποτε ενας λαβυρινθος δεν ειναι[δεν ηταν]τοσο ενδιαφερων,
[επειδη ο λαβυρινθος κατασκευαζεται[ειναι συμφυτος] με το ιδιο και το
παρομοιο,προκαλει την αδιαφορια,τον απροσανατολισμο,δεν προκαλει
με το διαφορετικο,υπνωτιζει,συγχιζει,-χανεσαι και δεν επανερχεσαι]
Αντιθετα εδω μεσα ο λαβυρινθος ειναι η Αποθεωση του Διαφορετικου,
η Υπερβολη της Αυτονομησης, ο Υπερ-Μεγεθης Ενθουσιασμος του
Ειναι
και του Δρω/Αντιδρω
-του Ειμαι και Πραττω-
Μια Υπερ-Γεωμετρια [Ενας Υπερ- Χωρος ]Πολλαπλων Τετραγωνισμων
Μια εκδηλωση[μια εκφανση,απο τις αμετρητες] αυτου του λαβυρινθου
ειναι κι αυτη:
βλεπεις εναν ανθρωπο,στιγμιαια η' μετα απο λιγο,οπως αιφνιδια εμφα-
νιζεται,το ιδιο αιφνιδια εξαφανιζεται,το ιδιο συμβαινει και σε σενα
γι'αυτον,
δεν θα τον ξαναβρεις/δεν θα σε ξαναβρει
Κι ειναι αυτος ο λαβυρινθος το Αντιθετο Ακρο της Μοναξιας
-ολοι οι ανθρωποι εκει, Παροντες/Αποντες ταυτοχρονα, διασχιζουν τη
Ζωη σου,
τον Εξωτερικο και Εσωτερικο σου Λαβυρινθο
Η Πολη Αυτη Ειναι Λαβυρινθος Που ΠροσΟμοιαζει στον Ανθρωπο/
Κατ'Εικονα  κι Ομοιωση του
Συμπερασμα:Ποιος ο Λογος να ψαχνεις να βρεις[να ανακαλυψεις η' να
κατασκευασεις] την Εξοδο απο Σενα τον Ιδιο;
Σ'αυτη τη πολη Ειμαι σε Λαβυρινθο,Το Γνωριζω και Δεν Θελω Να Βγω
.
.
Ο Μηχανικος Λαβυρινθος

παντου η ιδια μηχανη.οσο λεπτομερειακα κι αν παρατηρουσε δεν βρηκε
την παραμικρη διαφορα.καθε μηχανη αποτελουσε ενα στοιχειο στη συνθεση
ενος συνολου.το συνολο,τι ειναι,του διεφευγε,.παραξενο,εναν ανθρωπο ,εργατη,
δεν ειδε να δουλευει σε καποια απο τις ,σχεδον απειρες ομοιες μηχανες.ακουγε,
ορισμενες φορες,τον ηχο μηχανων που δουλευουν αν και οι μηχανες που εβλεπε
ηταν ακινητες και αθορυβες.υποθεσε καποιον αυτοματο μηχανισμο που τις θετει
σε λειτουργια.ισως,η γενικη διευθυνση στο εργοστασιο,ειναι καποιο αυτοματο,ενα
ειδος εφυους ρομποτ.διαρωτηθηκε ποιος κατασκευασε αυτο τον τεραστιο μηχανισμο
και ποιος ο σκοπος του.ποια η παραγωγη του.σταδιακα εχασε τον ενδιαφερον του.
την περιεργεια διαδεχθηκε η αμηχανια.κοιτουσε μηχανικα.σε καποιους χωρους
του φανηκαν οι μηχανες πιο τεραστιες,μεγενθυμενες,σαν να αλλαζε η κλιμακα
μετρησης.σε αλλους χωρους ηταν σμικρυμενες,μινιατουρες,σαν παιδικα παιχνιδια.
ο φωτισμος ηταν παντου αναλοιωτος,χωρις μεταβολες στην ενταση του.σκεφτηκε ,
για να περναει η ωρα του,να σχεδιαζει.στην αρχη ξεκινησε σχεδιαζοντας απλα
εξαρτηματα των μηχανων,μετα πιο συνθετα τμηματα ,μεχρι, εφτασε να σχεδιαζει,
ολοκληρη τη μηχανη.οταν την τελειωσε παρατησε το χαρτι με το σχεδιο της μηχανης
σε καποιο χωρο.ποιο κατω,σε αλλο μερος η' μπορει να ηταν και στον ιδιο μερος,
δεν μπορουσε να ξεχωρισει,τετοια ηταν η συγχιση του αλλα και η συγχιση του
χωρου,βρηκε παλι το σχεδιο,το οποιο ειχε ,κατα καποιο τροπο,αυτονομηθει και ειχε
αντιγραφει ,αυτοπολλαπλασιασθει.ειδε σχεδιασμενες δυο μηχανες.αυτο παρακατω
επαναληφθηκε.οι σχεδιασμενες μηχανες ειχαν πολλαπλασιασθει,αυτοαναπαραχθει,
απειρες φορες.τοτε προσεξε,πως οι πραγματικες μηχανες εξαφανισθηκαν και τη
θεση τους πηραν οι σχεδιασμενες.ενιωσε τρομο,ανησυχησε,μηπως κι αυτος ,για
καποιον εξωτερικο παρατηρηρητη ,εχασε την υλικη,πραγματικη,υποσταση του.αν
ειχε συμβει αυτο δεν θα μπορουσε να το επαληθευσει,να το βεβαιωσει αφου υπηρχε
ολοκληρωτικη απουσια εξωτερικου παρατηρητη.περασε πολυς χρονος,δεν μπορουσε
να τον υπολογισει,που σε καποιο σημειο του σχεδιου ειδε ενα κειμενο.στο κειμενο
αυτο διαβασε το ονομα του σχεδιαστη.ηταν το δικο του.διαβασε,αλλα γρηγορα στα-
ματησε,την λεπτομερειακη περιγραφη της μηχανης,υλικα,χαραχτηριστικα υλικων,αν-
τοχη,ελαστικοτητα,κλπ,διαστασεις,ροπες,εφελκυσμοι,δυναμικη και κινητικη ενεργεια,
ισχυς,...σκεφτηκε,πως τα πραγματα εγιναν αντιστροφα,απο την συνειθισμενη ταξη,
πρωτα εγινε,κατασκευασθηκε το εργοστασιο με τις μηχανες κι επειτα σχεδιασθηκε.
το αντικειμενο πριν το σχεδιο του.το αιτιατο πριν το αιτιο.τοτε καταλαβε πως αυτη,
εν τελει,ηταν η πραγματικη ουσια,του εργοστασιου,του λαβυρινθου.η ιδεα μετα την
πραγματοποιηση της,και πως ειναι,θα ειναι,κλεισμενος σ'αυτον τον λαβυρινθο χωρις
την εξοδο του απ'αυτον
,
,
Η διαμονη στο δωματιο των συμμετριων-χ.ν.κουβελης
-Ενας Λαβυρινθος μιας Διμελους Σχεσης-
.
.
.
στο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.καθισε μπροστα στον καθρεφτη.εβαλε
απαλο ρουζ στα χειλη.φορουσε ενα ασπρο φουστανι.χτενισε τα μαλλια.
χαμογελασε.
στο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.φορεσε ενα μαυρο φουστανι.κοιταχτηκε
στον καθρεφτη.καθισε.χτενισε τα μαλλια.χαμογελασε.περασε τα χειλη
μ'ενα απαλο ρουζ.
καθισε μπροστα στον καθρεφτη.χαμηλος φωτισμος στο δωματιο.χτενισε
τα μαλλια.με το κραγιον εβαψε τα χειλη απαλο ρουζ..κοιταχτηκε.φορουσε
ασπρο φουστανι.φως στον αριστερο ωμο.χαμογελασε.
Στο αλλο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.η γυναικα καθισε μπροστα στον καθρε-
φτη.εβαλε απαλο ρουζ στα χειλη.φορουσε ενα ασπρο φουστανι.χτενισε τα
μαλλια.χαμογελασε.
Στο αλλο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.η γυναικα καθισε μπροστα στον καθρε-
φτη.χαμογελασε.φορουσε ενα μαυρο φουστανι.περασε απαλο ρουζ στα χειλη.
χτενισε τα μαλλια.
Στο αλλο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.η γυναικα καθισε μπροστα στον καθρε-
φτη.απαλο ρουζ στα χειλη με το κραγιον.φορουσε ενα ασπρο φουστανι.ο γυμνος
ωμος ειχε φως.χτενισε τα μαλλια.χαμογελασε.
στο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.καθισε μπροστα στον καθρεφτη.εβαλε
απαλο ρουζ στα χειλη.φορουσε ενα ασπρο φουστανι.χτενισε τα μαλλια.
χαμογελασε.γυρισε προς το μερος του αντρα.''σου αρεσει;''.ρωτησε.
στο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.φορεσε ενα μαυρο φουστανι.κοιταχτηκε
στον καθρεφτη.καθισε.χτενισε τα μαλλια.χαμογελασε.περασε τα χειλη
μ'ενα απαλο ρουζ.γυρισε προς το μερος που καθονταν ο αντρας.''σου
αρεσει;''τον ρωτησε.''εισαι ομορφη''.της ειπε.
καθισε μπροστα στον καθρεφτη. απαλο ρουζ στα χειλη με το κραγιον.
χαμηλος φωτισμος στο δωματιο.χτενισε τα μαλλια.γυρισε και κοιταξε τον
αντρα.''εισαι ομορφη''.της ειπε.κοιταχτηκε.φορουσε ασπρο φουστανι.
φως στον  αριστερο ωμο.χαμογελασε.''σου αρεσει;''.τον ρωτησε.
.
.
Ο  ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ  ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ-χ.ν.κουβελης
THE LABYRINTH OF SENTENCES-c.n.couvelis


στο κτιριο μπηκε ακριβως 12 η ωρα το μεσημερι.η γραμματεας ,μια νεαρη
κοπελα,του ειπε να περιμενει.περιμενε 10 λεπτα.χτυπησε το τηλεφωνο.ακου-
σε τη γραμματεα να απαντα:''μαλιστα,ειναι εδω''.εκλεισε το τηλεφωνο.''Κυριε,
σας περιμενουν''.σηκωθηκε.τον συνοδευσε.η υπηρετρια χτυπησε την πορτα
και την ανοιξε.''περαστε,παρακαλω''του ειπε.περασε στην αιθουσα.η πορτα
εκλεισε πισω του.ηταν σκοτεινα.τα φωτα ανοιξαν ξαφνικα.εκτυφλωτικο φως.
με δυσκολια εβλεπε.ακουσε μια φωνη,αυτον που φωναξε,δεν τον ειδε.
''καθιστε στη καρεκλα''η φωνη ειχε τονο διαταγης.''μπροστα σας''.ειδε τη
καρεκλα.καθισε.αναψε μια οθονη.μεγαλη.ορθογωνια.πανω της προβαλλον-
ταν προτασεις.πολυ γρηγορα,δεν προλαβαινε να τις διαβασει.μετα απο λιγο
του φανηκαν ακατανοητες.ειχε την εντυπωση πως για κατι τον κατηγορουσαν.
ξαφνικα εσβησε η οθονη.''τωρα,καταλαβατε,μπορειτε να σηκωθητε απο τη
καρεκλα''ακουστηκε η ιδια φωνη.δυνατη.σαν να εβγαινε απο μεγαφωνα.
''ειστε ελευθερος να φυγεται''.σηκωθηκε.το φως στην αιθουσα εγινε κανο-
νικο.μπορουσε να δει.η αιθουσαν ηταν τεραστια.κανενα αλλο επιπλο ,εκτος
απο την καρεκλα,δεν υπηρχε σ'αυτον τον αχανη χωρο.του φανηκαν οι τοιχοι
του δωματιου πολυ απομακρυσμενοι απ'αυτον.ζαλιστηκε.''ελατε,κυριε''ακου-
σε τη φωνη της γραμματεας.βγηκε απο το δωματιο.''τι ωρα κλεινεται;''ρωτησε
τη γραμματεα.''σε λιγο''απαντησε εκεινη.''αλλωστε νυχτωσε.καθυστερησαμε
με τη περιπτωση σας''.βγηκε στη πολη.ερημια.αδειοι δρομοι.κοιταξε ψηλα
το ρολοι σε καποιο κτιριο.3.07 πμ.ενιωσε το πρωινο κρυο.ειχε υγρασια.κοι-
ταξε για ταξι.δυσκολα να βρει αυτη την ωρα.περιμενε.ακουσε το θορυβο
ενος αυτοκινητου.το αυτοκινητο ,ενα κοκκινο σπορ,σταματησε μπροστα του
κι ανοιξε η πορτα του συνοδηγου.''περαστε ,κυριε'',ειδε στη θεση του οδηγου
τη κοπελα του γραφειου που επισκεφθηκε το μεσημερι.''δυσκολα αυτη την
ωρα να βρητε ταξι.θα σας παω εγω στο σπιτι σας''.μπηκε στο αμαξι.αμιλητοι
στη διαδρομη.η κοπελα φαινεται να ηξερε τη διευθυνση ,δεν την καθοδηγησε.
οταν εφτασε μπροστα απο το σπιτι του σταματησε.''εδω ειμαστε''του ειπε ''κατε-
βητε.καληνυχτα''.κατεβηκε.ευχαριστησε την κοπελα κι εκλεισε τη πορτα.το
αυτοκινητο ξεκινησε.''αυριο,την ιδια ωρα σας περιμενουμε,μην καθυστερησετε''
ακουσε τη φωνη της γυναικας.γυρισε το κεφαλι να δει.η κοπελα αναπτυξε μεγαλη
ταχυτητα κι εξαφανισθηκε στη γωνια του δρομου.
.
.
moebius/labyrinth παρατηρηση in maze/Escher-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

...αναβαινει και κατεβαινει την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.απο εκει παρατηρει την πολη.
μεσα στην πολη παρατηρει,πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο που αναβαινει και κατεβαινει
την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.απο εκει παρατηρει την πολη.μεσα στην πολη παρατηρει,
πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο που αναβαινει και κατεβαινει την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.
απο εκει παρατηρει την πολη.μεσα στην πολη παρατηρει,πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο
που ...και σ'ενα δωματιο ενος σπιτιου της  πολης μια γυναικα καθεται σε μια καρεκλα
στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα καθρεφτη με πολλαπλες καμπυ-
λοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου σε 17 ομαδες συμμετριας επιπε-
δου και ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται σ'ενα δωματιο ενος σπιτιου της πολης
σε μια καρεκλα στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα καθρεφτη με πολ-
λαπλες καμπυλοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου σε 17 ομαδες συμ-
μετριας επιπεδου και ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται σ'ενα δωματιο ενος σπι-
τιου της πολης  σε μια καρεκλα στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα
καθρεφτη με πολλαπλες καμπυλοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου
 σε 17 ομαδες συμμετριας επιπεδου και  ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται...και
ενα παιδι σε εναν δημοσιο χωρο της πολης στεκεται ακινητο και παρατηρει χελωνες
που βγαζουν τα κεφαλια τους απο ενα δωδεκαεδρο λιγο πιο περα ενα αλλο παιδι βλε-
πει πουλια να πετουν στα νερα μιας λιμνουλας και ψαρια να κολυμπουν στον ουρανο.
ολα αυτα τα βλεπει την ωρα που
...αναβαινει και κατεβαινει την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.απο εκει παρατηρει την πολη.
μεσα στην πολη παρατηρει,πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο που αναβαινει και κατεβαινει
την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.απο εκει παρατηρει την πολη.μεσα στην πολη παρατηρει,
πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο που αναβαινει και κατεβαινει την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.
απο εκει παρατηρει την πολη.μεσα στην πολη παρατηρει,πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο
που ...και σ'ενα δωματιο ενος σπιτιου της  πολης μια γυναικα καθεται σε μια καρεκλα
στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα καθρεφτη με πολλαπλες καμπυ-
λοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου σε 17 ομαδες συμμετριας επιπε-
δου και ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται σ'ενα δωματιο ενος σπιτιου της πολης
σε μια καρεκλα στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα καθρεφτη με πολ-
λαπλες καμπυλοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου σε 17 ομαδες συμ-
μετριας επιπεδου και ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται σ'ενα δωματιο ενος σπι-
τιου της πολης  σε μια καρεκλα στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα
καθρεφτη με πολλαπλες καμπυλοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου
 σε 17 ομαδες συμμετριας επιπεδου και  ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται...και
ενα παιδι σε εναν δημοσιο χωρο της πολης στεκεται ακινητο και παρατηρει χελωνες
που βγαζουν τα κεφαλια τους απο ενα δωδεκαεδρο λιγο πιο περα ενα αλλο παιδι βλε-
πει πουλια να πετουν στα νερα μιας λιμνουλας και ψαρια να κολυμπουν στον ουρανο.
ολα αυτα τα βλεπει την ωρα που
.
.
ΣΕ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΩΝ-χ.ν.κουβελης

IN REFLECTIONS' LABYRINTH-c.n.couvelis

μπηκε στο δωματιο με τους καθρεφτες καθησε στη καρεκλα το φως χαμηλωσε
λευκο-γκριζο στους καθρεφτες εκλεισε τα ματια ισως κοιμηθηκε οταν τα ξανανοιξε
παλι το ιδιο λευκο-γκριζο στους καθρεφτες ελαχιστα πιο λευκο ακουσε ενα πιανο
κοιταξε προσεκτικα δεν ειδε τον πιανιστα το πιανο συνοδευε η φωνη μιας σοπρανο
τα λογια σε μια γλωσσα που δεν καταλαβαινε ειχε την αισθηση ομως μιας συμμετριας
που συνεχως  επαναλαμβανονταν τα ιδια μοτιβα πρεπει να τον υπνωτισε η μουσικη
γιατι οταν συνηλθε δεν την ακουγε ακουσε μια βρυση να σταζει και εναν ηχο
σαν καποιος ανθρωπος να επλενε το προσωπο του επειτα τα βηματα του τα μετρησε
100 βηματα σταματησαν επειτα ξαναρχισαν σε πιο μακρυνη αποσταση τα ακουγε
τα μετρησε 100 αυτο επαναληφθηκε πολλες φορες ποτε κοντα του ποτε μακρυα
παντα 100 στον αριθμο οταν ηταν μακρυα δεν ακουγε καλα και δυσκολευονταν
να τα μετρησει ηταν ομως σιγουρος πως ηταν παλι 100 περασε ωρα ετσι ποση
ακριβως δεν ηξερε ηταν λαθος του να μην παρει ρολοι αδυνατο να μετρησει
τον χρονο ηταν και ο υπνος που τον συγχυζε αν ειχαν  περασει δευτερολεπτα
η' καποια λεπτα η' καποιες ωρες η' μια αιωνιοτητα γελασε μια αιωνιοτητα γιατι οχι;
μια αιωνιοτητα οι αντανακλασεις στους καθρεφτες το ιδιο λευκο-γκριζο του ηρθε
μια ιδεα πρωτη φορα την εκανε μηπως ο χρονος δεν κινειτε και σταματησε
η' επαναλαμβανονταν αδυνατο να το αποδειξει αν καθε πραξη σκεφτηκε χρειαζεται
χρονο τοτε αν ο χρονος σταματησε ειναι αδυνατη η εξελιξη της αν επαναλαμβανεται
τοτε ειναι φαυλος κυκλος συνεχως συμβαινει δεν ηξερε ποιο απο τα δυο θα προτιμουσε
αυτος σαν εσωτερικος παρατηρητης ενσωματωμενος σ'αυτη τη κατασταση δεν μπορουσε
να συμπερανει ενας εξωτερικος παρατηρητης ισως να μπορουσε να το κανει αρκει
να ερθει ο Αλλος να τον αντικαταστησει του ειχαν πει πως δεν θ'αργησει και θα ερθει
ακριβως στην ωρα του ενιωθε ανησυχια τη διαδεχθηκε ανια σ'ενα δωματιο που εδω
και ωρα δεν συμβαινει τιποτα απολυτως παρατηρησε πως δεν εχει επακριβη μνημη
των γεγονοτων ουτε ποια εγιναν πριν και ποια επακολουθησαν και φυσικα ουτε
τη σημασια τους ποια η αιτια και ποιο το αποτελεσμα για να περασει την ωρα του
σκεφτονταν διαφορες ιστοριες σε διαφορα εκφραστικα στυλ ρεαλιστικο φανταστικο
ρομαντικο ποιητικο...καποιες ειχαν ενδιαφερον καποιες ηταν αδιαφορες ανιαρες
σε καποιες αλλαζε τα προσωπα τα κυρια τα  εκανε δευτερευοντα και αναπτυσε μ'αυτα
την αφηγηση η' σε καποιο μερος της αφηγησης εκανε τις πιθανες η' και τις απιθανες
 διακλαδωσεις της καΙ συνεχιζε ολες τις εκδοχες παραξενευτηκε που η μνημη του και
η υπολογιστικη του ικανοτητα εγιναν σχεδον απειρες αν αναπτυσε μια απο τις εκδοχες
σε καποια απο τις διακλαδωσεις σταματουσε την εξελιξη της ιστορια και επεστρεφε
να αναπτυξει μια αλλη εκδοχη  και μετα παλι σταματουσε και ειτε πηγαινε σε καποια
απο τις προηγουμενες να τη συνεχισει απο εκει που την αφησε μια απ'αυτες
τις διηγησεις ειχε μυθολογικο χαραχτηρα η Πασιφαη η βασιλισσα συζυγος του Μινωα
 της Κρητης ειχε κρυφα σμιξει με ενα ταυρο κι ειχε μεινει εγκυος κουραστηκε και
σταματησε τις ιστοριες κοιταξε οι αντανακλασεις στους καθρεφτες ειχαν γινει λευκες
αυτο τον αποκοιμησε τον ξυπνησαν βηματα απο πισω του κοιταξε στους καθρεφτες
μπροστα να δει το ειδωλο αυτου που πλησιαζε το ιδιο λευκο στους καθρεφτες
δεν καθαρισε τιποτα τα βηματα πλησιαζαν σκεφτηκε δυο εκδοχες η' ηταν ο Αλλος
που εχει ερθει να τον αντικαταστησει η' ηταν ο Μινωταυρος ο γιος της Πασιφαης
περιμενε να δει ποια απ'τις δυο ηταν μετρησε τα βηματα 100 βηματα
.
.
ΟΙ ΓΡΑΠΤΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης

Ζουσε εδω και πολλα χρονια  σ'αυτη τη συνοικια,ποτε,δεν θυμαται,να εχει βγει
απ'τον κυκλο της.Το σπιτι του ,η δουλεια του στη βιβλιοθηκη,οι γνωστοι του,και
καποιοι απο τους συγγενεις του ηταν εδω.Οι συνηθειες του καθημερινα ηταν οι
ιδιες και τα ωραρια του προκαθορισμενα.Κατα καποιο τροπο ζουσε σ'ενα σταθε-
ρο κοσμο.Η  ωρα που ξυπνουσε,η ωρα που κοιμονταν,οι ωρες του γραφειου,
η ωρα για φαγητο,για καφε,οι βολτες του,η ωρα που διαβαζε,η ωρα που εγραφε.
ολα καθορισμενα.Απο μια εμφυτη περιεργεια παρακολουθουσε τα παντα γυρω του,
ανθρωπους και συμβαντα,αλλα και αψυχα πραγματα.Η μνημη του ηταν τερα-
στια ακομα και στις πιο μικρες λεπτομερειες.Εκεινος ο αντρας τι γραβατες φοραει;
εκεινη η γυναικα τι σκουλαρικια βαζει στ'αυτια της;Με πολλες λεπτομερειες για τις γραβατες,χρωμα,υφασμα,στυλ,..,και για τα σκουλαρικια,υλικο,σχηματα,....Ηξερε,ακρι-
βως,ποτε τη Δευτερα στις 2 Μαρτιου του 19...στο απεναντι σπιτι ανοιξε το δεξιο πα-
ραθυρο στον δευτερο οροφο και για ποσο χρονο εμεινε ανοιχτο.Ανοιξε στις 10:27πμ
και εμεινε ανοιχτο μεχρι τις 1:31μμ.Αυτες τις παρατηρησεις του τις κατεγραφε καθε
βραδυ,ειχε γεμισει χιλιαδες σελιδες,τις ειχε ταξινωμισει κατα κατηγοριες και υποκα-
τηγοριες και υποκατηγοριες υποκατηγοριων....Παρ'ολο τον τεραστιο ογκο τους τα
καταφερνε,σχεδον  ευκολα,να τις διαχειριζεται.Αν εκδιδονταν σε βιβλια,τα βιβλια του
θα ειχαν γεμισει τα ραφια μιας απεραντης βιβλιοθηκης.και συνεχεια θα χτιζονταν και
νουργιες αιθουσες για να χωρεσουν αυτα που συνεχεια εγραφε.
Εδω και τρεις μηνες ακριβως ολα ξαφνικα αλλαξαν.Εμφανισθηκαν καινουργιοι ανθρωποι,
σαν να ηρθαν απο αλλα μερη της πολης να μεινουν στη συνοικια,τελειως αγνωστοι σ'αυ-
τον.
Ευτυχως που ειχε παρει συνταξη και δεν χρειαζονταν να παει στη δουλεια του στη βιβλιο-
θηκη,θα ηταν μεγαλο προβλημα, γιατι κι αυτη ειχε χαθει απ'τη θεση της κι οσο κι αν εψα-
ξε δεν την βρηκε.Ολη η τοπογραφια της συνοικιας ειχε αλλαξει,διαβαζε ονοματα οδων
που ποτε πριν δεν τα ειχε διαβασει,λεωφοροι που πριν δεν υπηρχαν.
Καποια μερα,αφου ειχε περιπλανηθει πολλες ωρες,βρεθηκε σ'ενα σταθμο του μετρο,
κατεβηκε στο υπογειο του,πρωτη φορα τον εβλεπε.Σημειωσε ακριβως το μερος του.
Την αλλη μερα οσο κι αν εψαξε να τον βρει,δεν τον ξαναβρηκε.Και τα κτιρια ειχαν αλ-
λαξει,αλλα κτιρια ορθονωνταν στη θεση των κτιριων που τοσο καλα ηξερε.
Ουτε ξανασυναντησε κανεναν γνωστο του ουτε συγγενη,τους πηρε τηλεφωνο ,δεν
απαντουσαν,ουτε μπορεσε να βρει τα μερη που εμεναν τοσα χρονια.Παραξενο
ηταν που το σπιτι που εμενε,μια τετραοροφη πολυκατοικια,δεν ειχε αλλαξει θεση.
Αυτος εμενε σε διαμερισμα,ενα δυαρι στον τριτο οροφο.Κανεναν ενοικο δεν ειχε
συναντησει στην εξοδο και στην  εισοδο του στη πολυκατοικια.Χτυπησε στο διπλανο
διαμερισμα που καθονταν μια νεαρη χορευτρια,επεμενε,κανεις δεν του ανοιξε.Το
ιδιο και στον δευτερο οροφο που ζουσε ενας συνταξιουχος ηθοποιος με τη συζυγο
του.Εγραψε ενα σημειωμα και το πεταξε κατω απο την πορτα,οταν επιστρεψουν να
τον επισκεφθουν.Αυτα που παρατηρουσε πολυ προσεχτικα τα κατεγραφε τα βραδυα
μ'ολες τις λεπτομερειες.
Τον τελευταιο καιρο ειχαν γινει τρομαχτικες αλλαγες,τα παντα αλλαζαν με ασυλληπτη
ταχυτητα.Οι ανθρωποι οι δρομοι τα κτιρια δεν ηταν τα ιδια με την προηγουμενη μερα.
Μετα ουτε με την προηγουμενη ωρα,ουτε με τα προηγουμενα δεκα λεπτα.
Σε μια καφετερια,που πηγε να πιει καφε,αγορασε και μια εφημεριδσ τυχαια για να δια-
βασει,καθησε μιαμισυ ωρα περιπου.Ευτυχως,εκανε χιουμορ,που δεν αλλαξε το τραπεζι,
η καρεκλα,ο καφες σε τσαι,η καφετερια σε τρολει,κι αυτος σε καποιον αλλον.
Εκει,τοτε,για πρωτη φορα παρατηρησε πως δεν καταλαβαινε τι λεγανε οι ανθρωποι ,
σαν να μιλουσαν μια ξενη αγνωστη σ'αυτον γλωσσα.Προσπαθησε απο τις χειρονο-
μιες και απο τις εκφρασεις των προσωπων τους να καταλαβει το περιεχομενο των
συζητησεων τους και τις διαθεσεις τους.Στην εφημεριδα,ακομα τυπωμενη στη γλωσ-
σα του,δεν διαβασε κατι που να γραφει γι'αυτη την παραξενη κατασταση.Παρα τα
συνειθισμενα περι πολιτικης περι οικονομιας τα οποια παραβλεψε,διαβασε  τα αθλη-
τικα,καποιες ομαδες που ηξερε παιζαν ακομα.Σκεφτηκε,και γελασε,να παιζουν ποδο-
σφαιρο και καθε λιγο ν'αλλαζουν οι ομαδες,οι παιχτες,οι φιλαθλοι,το γηπεδο,....Κοι-
ταξε και στα κοινωνικα,καποια γνωστη του,συναδελφος στην βιβλιοθηκη παντρευτηκε .
Αυτο τον παραξενεψε γιατι γνωριζε πως ειχε παντρευτει πριν τρια χρονια και μαλιστα
ηταν και καλεσμενος στο γαμο της.Ξανακοιταξε το ονομα του γαμπρου,μηπως η κοπελ-
λα ξαναπαντρευτηκε,ηταν ακριβως το ιδιο,ενος υπαλληλου ασφαλιστικης εταιρειας.
Συγχισμενος κοιταξε στην πρωτη σελιδα της εφημεριδας,διαβασε την ημερομηνια εκδο-
σης της.Ηταν,γελασε,η σημερινη μερα,βεβαια κατα τους δικους του,σταθερους,υπολο-
γισμους.
Το βραδυ στο σπιτι,εφαγε κατι ελαφρυ ,εκλεισε ολα τα φωτα και καθησε στο σκοταδι
στη πολυθρονα στο σαλονι να συγκεντρωθει και να σκεφτει,τι συμβαινει;Αυτο ηταν
πολυ δυσκολο.
Μπορει και να ονειρευονταν,αυτο το απερριψε,το θεωρησε παιδαριωδες,αφελες.Μπο-
ρει να ζουσε σ'ενα κοσμο που συνεχως προβαλλονταν αλλοι κοσμοι.Πως ομως μπο-
ρουσε αυτο να γινει τεχνηταΤου φανηκε αδυνατο.Και φυσικα αυτο ολο να αφορα,και
να εχει γινει, μονο  γι'αυτον,να εχει αυτον αντικειμενο.Του φαινονταν πως ανθρωποι,
κτιρια,δρομοι,...,απ' τις αλλες συνοικιες της πολης εμφανισθηκαν στη δικια του συνοι-
κια που ζουσε τοσα χρονια εκει μονιμως,χωρις να βγει εξω απο τα ορια της.Και οχι,
μονο απο τη δικια του πολη, αλλα και απ' αλλες πολεις.Και,γενικα,απ' ολες τις πολεις
του κοσμου τωρα στο παρον,κι απ'αυτες που υπηρξαν πριν στο παρελθον,αλλα κι
απ'αυτες που θα υπαρξουν μετα στο μελλον.Αυτη η σκεψη τον τρομαξε,πως μεσα
σ'ολο αυτο υπαρχει;
Σηκωθηκε ανοιξε το φως και πηγε στο γραφειο που ειχε τα γραπτα των παρατηρησεων του,
πηρε στη τυχη εναν απ'τους φακελλους,τον ανοιξε,ξεφυλλισε,αγραφες σελιδες,του
εκανε εντυπωση,πηρε αλλον φακελλο,το ιδιο,συνεχισε,σε καποιον συναντησε μια γραμ-
μενη σελιδα,διαβασε την ημερομηνια καταγραφης,πριν εφτα χρονια,γυρισε στην επομε-
νη σελιδα,αγραφη,εψαξε και μπροστα και πισω στις σελιδες,μονο αγραφες βρηκε.
Παρατησε το ψαξιμο και τους φακελλους,αλλωστε η ωρα ηταν περασμενη,μετα τα μεσα-
νυχτα 12:23.Κοιμηθηκε βαθεια μεχρι το πρωι.
Ετοιμασθηκε και βγηκε εξω για τον καθημερινο περιπατο,9:11.Το ιδιο σκηνικο στην πολη,
η συνεχης αλλαγη.Θελησε να πλησιασει καποιον ανθρωπο ,να τον ρωτησει τι συμβαινει;
πως αυτος αντιλαμβανεται αυτα που συμβαινουν;Σταθηκε αδυνατο να επικοινωνισει
με καποιον,σαν να τον αγνοουσαν,να μην τον αισθανονταν,να ηταν αορατος γι'αυτους,
να τους εβλεπε και να μην τον εβλεπαν.
Καπου σ'ενα μερος της πολης σ'αυτη την αεναη μεταβολη ειδε το μοντερνο  μινιμαλι-
στικο ορθογωνιο κτιριο μιας βιβλιοθηκης.Βιαστηκε.Προλαβε και μπηκε μεσα,πριν ολα
αλλαξουν.
Βρεθηκε σε μια τεραστια αιθουσα,πουθενα δεν εβλεπε περατα,φωτισμενη απο ενα διαχυ-
το  λευκο φωτισμο,γεματη  ραφια ,σε παραλληλες και καθετες σειρες,ομοιομορφα,σχεδον
στο υψος ενος σχετικα ψηλου αντρα.Στην αιθουσα δεν ειδε,οσο τουλαχιστον μπορουσε
να δει,αλλον ανθρωπο εκτος απ'αυτον.Διαλεξε ενα βιβλιο,το ανοιξε ,ηταν ενα βιβλιο με
τις παρατηρησεις του,το αφησε στη θεση του,πηρε το διπλανο,παλι οι παρατηρησεις του.
Οσα βιβλια πηρε απ'αυτο το ραφι αλλα και απο τα αλλα ραφια ηταν βιβλια με τις παρα-
τηρησεις του.
Περιπλανηθηκε στην τεραστια βιβλιοθηκη με τα αμετρητα ραφια.Το ιδιο,βιβλια με τις
παρατηρησεις του.Η αιθουσα αν και ηταν πεπερασμενη του εδινε την εντυπωση πως
ηταν απειρη.Σαν συνεχως να προσθετονταν παραλληλες και καθετες σειρες-ραφια με
τα βιβλια του.Ενας λαβυρινθος.Ουτε και ειχε αισθηση του Χρονου που εμεινε εκει.
Πεπερασμενος η' Απειρος;
Καταφερε να βρει την εξοδο.Εξω ειχε νυχτωσει.Ηταν ζαλισμενος,ηθελε να γυρισει σπιτι
οσο γρηγορα γινονταν.Ακουσε το ονομα του.Γυρισε.Ειδε εναν γνωστο του απεναντι.
Εκεινος διασχιζοντας το δρομο τον πλησιασε.Τον ρωτησε τι κανει,αν ειναι καλα,που χαθη-
κε.Ειχαν ανησυχησει πολυ στη παρεα γι'αυτον.Τον καθησυχασε πως δεν συνεβαινε τιποτα
Κανονισαν ραντεβου για την επομενη μερα στο συνειθισμενο καφε στις 10 το πρωι.
Τοτε  παρατηρησε πως ολα γυρω του ηταν οπως πριν,οι ανθρωποι,τα κτιρια.Ολη η συ-
νοικια του ειχε επανελθει,σαν να μην ειχε συμβει τιποτα.Ολα ηταν τα ιδια.
Γυριζοντας σπιτι,πηγε στο γραφειο του.Εκει,οπως το περιμενε,δεν βρηκε τα γραπτα του.
Πεινουσε,ετοιμασε κατι προχειρο να φαει,ψωμι βουτυρο,μελι κι ενα ποτηρι παγωμενο
γαλα.
Αποφασισε πια να μην ξαναγραψει,να σταματησει να παρατηρει,και ν'αρχισει να βγαινει
απ' τον κλειστο κυκλο της συνοικιας του.Να γνωρισει και την αλλα πολη περα απ'αυτη,
ν'ανοιχτει στον ευρυτερο κοσμο.
.
.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ[REALITE]ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ[LABYRINTHS]
[INSTALLATIONS-ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-αιθουσα γεματη με χαρτια τουαλετας σκορπια ενα ενα η' περισσο-
τερα[αλλα ξετυλιγμενα και αλλα οχι].Επισης και σε συσκευασιες η μια
πανω στην αλλη στοιβες.Ενδιαμεσα υπαρχουν σκορπισμενα διαφορα
εντυπα[εφημεριδες-περιοδικα-cd-...] ανοιγμενα η' σε στοιβες.Ακου-
μουσικη πανκ που εναλλασεται με ηχο με μαγνητοφωνημενων εκπομπων
τηλεορασης[διαφημιση,πολιτικη,ριαλιτι,...]

-αιθουσα γεματη με ασπρα σεντονια,κατω απο τα σεντονια βρισκονται
σκεπασμενα  ραδιοφωνα που εκπεμπουν σε ολα τα μηκη κυματων και
σε ολες τις γλωσσες,και στημενες κουκλες[ βιτρινας] ανθρωπων[ολων
των ηλικιων].Καθε 5 λεπτα ακριβως επικρατει πληρη απουσια ηχου για
5 λεπτα ακριβως με την ταυτοχρονη ακινητοποιηση των τυχων θεατων
[ακροατων] στις θεσεις που βρισκονται στην αιθουσα εκεινη την ωρα.
[απεριοριστη χρονικη διαρκεια εγκαταστασης]

-αιθουσα γεματη με ιδιους καθρεφτες και μπροστα σε καθε καθρεφτη
κουκλες[βιτρινας]ανθρωπων σε ομαδες-πληθους κατα τη σειρα Fibonacci
 [1,1,2,3,5,8,13,21,34...]-με συνεχεις επαναληψεις ορων-.Ακουγονται
στον χωρο φωνες ανθρωπων[σε  διαφορετικες εντασεις απο ψιθυροι εως
κραυγες -και διαφορετικης συναισθηματικης εκφρασης-μια φωνη εως πληθος
φωνων].Καθε θεατης μπορει να επιλεξει σε ποιο γκρουπ ανθρωπων θα σταθε[
[και σε οποια θεση θελει σε σχεση με αυτους]για 5 λεπτα.Μετα απο αυτο πρε-
πει να βγει απο την αιθουσα.
[απεριοριστη χρονικη διαρκεια επισκεψης της εγκαταστασης]

-μια ομαδα[link]μεγαλουπολεων[Megacities][Αθηνα,Νεα Υορκη,Βερολινο,
Τοκυο,Παρισι,Ριο Τζανειρο,Πεκινο,Λονδινο,...].Σε καθε μια ξεχωριστα[η' ανα
ομαδες η'  σε ολες]ολοι οι κατοικοι μια συγκεκριμενη ημερομηνια και ωρα[μερα-
μηνας-ετος- ωρα π.χ 2:55μμ]για 5 λεπτα να ακινητοποιηθουν οπου κι αν βρι-
σκονται[στο δρομο,στο σπιτι,στην εργασια,στο αυτοκινητο,στο μετρο,...-
το ιδιο και τα αυτοκινητα να ακινητοποιηθουν]
.
.
.

Abstract in Reflexions-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

το Θεωρημα της Μη Πληροτητας του Πραγματικου(αναφορα στον Godel)-
χ.ν.κουβελης

εβλεπε ενα αποσπασμα του χωρου.στον καθρεφτη το δωματιο σε προοπτικη.
το δαπεδο τεραστια σκακιερα.ανθρωποι στη θεση των πιονιων.απο μεγαφωνα
ακουγονταν η 9η συμφωνια του Μπετοβεν.εγραψε την προταση:
Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ.
η παρτιδα στο σκακι εξελισσονταν.το προγραμμα εμφανισε: Georg Cantor
 "Über eine Eigenschaft des Inbegriffes aller reellen algebraischen Zahlen"[1874]
στη συνεχεια  Miguel de Cervantes Saavedra  ''El ingenioso hidalgo Don Quijote
de la Mancha'''[1605-1615 ]ακολουθησε Alain Robbe-Grillet ''L'Année dernière
à Marienbad''-ακουσε μια απαντηση σε μια ερωτηση που δεν εκανε:καὶ εἰ μέν γε
διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν ἂν εἶναι, μὴ ὄντων δὲ οὐ διδακτόν[1].σχεδιασε ενα τε-
τραγωνο.ενεργοποιησε το προγραμμα.επελεξε εναν απο τους λαβυρινθους.σε
καθε τετραγωνο που βρισκονταν ο εγκλεισμενος στον λαβυρινθο βρισκονταν
εγκλεισμενος σε εναν πανομοιοτυπο λαβυρινθο.τυπωσε το Grundgesetze der
Arithmetik [vol. 2, 1903]του Gottlob Frege.και αποροφηθηκε παρακολουθων-
τας το σκακι:
14. Bg5 Re8 15. Qd2 b5 16. Rad1 Nd3 17. Nab1 h6 18. Bh4 b4 19. Na4 Bd6
20. Bg3 Rc8 21. b3 g5 22. Bd6 Qd6 23. g3 Nd7 24. Bg2 Qf6 25. a3 a5 26. ab4 ab4
27. Qa2 Bg6 28. d6 g4 29. Qd2 Kg7
τον διεκοψε το χτυπημα του τηλεφωνου,ηταν απο το γραφειο,τον περιμεναν ειχε καθυστερησει,12:35,στη 1 ηταν εκει,οι αλλοι ειχαν φυγει,του ειχαν αφησει κατι εγ-
γραφα,τους ερριξε μια ματια,ακουσε μια φωνη στο διπλανο γραφειο,ανοιξε τη πορ-
τα  και μπηκε,αδειο,ξαναγυρισε στο γραφειο του,παλι ακουσε τηυ φωνη,δεν εδωσε
σημασια.καθισε,πηρε ενα χαρτι και συμπληρωσε τη παρτιδα σκακιου:
την αρχη:
1. e4 c5 2. Nf3 e6 3. d4 cd4 4. Nd4 Nc6 5. Nb5 d6 6. c4 Nf6 7. N1c3 a6 8. Na3 d5
9. cd5 ed5 10. ed5 Nb4 11. Be2 Bc5 12. O-O O-O 13. Bf3 Bf5 [2]
και συνεχισε απο'εκει που τον διεκοψε το τηλεφωνο,η μνημη του ηταν αρκετα κα-
λη να την θυμαται:
 30. f3 Qd6 31. fg4 Qd4 32. Kh1 Nf6 33. Rf4 Ne4 34. Qd3 Nf2 35. Rf2 Bd3
36. Rfd2 Qe3
ακουσε παλι τη φωνη του ανθρωπου.του φανηκε σαν να φωναζε το ονομα του,να τον
καλουσε.σηκωθηκε και πηγε.κανενας δεν ηταν.ειδε πως το κουμπιουτερ ηταν ανοι-
χτο.πλησιασε.σε PDF αρχειο Franz Kafka:Das Schloß.κοιταξε απο το παραθυρο εξω.
το μεγαλο ρολοι στο απεναντι επιμηκες με δωρικου ρυθμου κιονες  κτιριο εδειχνε:
12:57.ενιωσε να πειναει.εφυγε απ'το γραφειο.οδηγωντας βγηκε εξω απο την πολη.
στη θαλασα σε καποιο εστιατοριο καθησε να φαει.παραγγειλε θαλασσινα με κοκκινο
κρασι.ο τυπος στο διπλανο τραπεζι εξηγουσε με δυνατη φωνη σε μια νεαρη μελαχροι-
νη κοπελα το μηχανισμο των λαβυρινθων.του ειχε γυρισμενη τη πλατη και δεν εβλε-
πε το προσωπο του.η κοπελα τον ακουγε με αμηχανια,σχεδον ζαλισμενη,ανημπορη να
παρακολουθησει τα μαθηματικα του.τον κοιταξε και χαμογελασε να ξεφυγει.ο αν-
τρας γυρισε να δει.αγνωστος.''α εσεις ειστε''του φωναξε με ενθουσιασμο.''ειμαι
πολυ χαρουμενος που σας γνωριζω'',και συνεχισε ''καταπληκτικος ο λαβυρινθος με
τα τετραγωνα που σχεδιασατε,εφυεστατος,οταν ησασταν στο γραφειο σας φωναξα
για να σας δωσω συγχαρητηρια''.τον ευχαριστησε για τα καλα του λογια κι επεστρε-
ψε στο φαγητο του κι ο αλλος συνεχισε τη συνομιλια του με τη κοπελα.αυτη τη φο-
ρα χαμηλωνοντας τη φωνη,δεν ακουγε τη λεγανε.οταν φυγανε τον χαιρετησαν κι
ο αντρας χαμογελωντας του ειπε:''καποια μερα να συνεχισουμε τη παρτιδα σκακι''.
η μερα ηταν πολυ ζεστη.σηκωθηκε και περπατησε στην παραλια,αυτη σαν μια ευθεια
γραμμη εκτεινονταν κι απο τις δυο πλευρες της,τα βηματα του πιεζαν τη λεπτη αμμο
και χαρασονταν πανω της,ενα αερακι φυσηξε και του δροσισε το προσωπο,κοιταξε το
ρολοι του 1:22.ο ηλιος ειχε χαμηλωσει.
συνεχισε το περπατημα
''στον απλο λαβυρινθο της ευθειας γραμμης οπως θα ελεγε κι ο φιλος στο εστιατοριο''
σκεφτηκε και χαμογελασε
.
.
σημειωσεις
-1-
[Πλατων Μενων
-2-Anatoly Karpov vs Garry Kasparov-1985[0-1]
1. e4 c5 2. Nf3 e6 3. d4 cd4 4. Nd4 Nc6 5. Nb5 d6 6. c4 Nf6 7. N1c3 a6 8. Na3 d5
9. cd5 ed5 10. ed5 Nb4 11. Be2 Bc5 12. O-O O-O 13. Bf3 Bf5 14. Bg5 Re8
15. Qd2 b5 16. Rad1 Nd3 17. Nab1 h6 18. Bh4 b4 19. Na4 Bd6 20. Bg3 Rc8
21. b3 g5 22. Bd6 Qd6 23. g3 Nd7 24. Bg2 Qf6 25. a3 a5 26. ab4 ab4 27. Qa2 Bg6
28. d6 g4 29. Qd2 Kg7 30. f3 Qd6 31. fg4 Qd4 32. Kh1 Nf6 33. Rf4 Ne4 34. Qd3 Nf2
35. Rf2 Bd3 36. Rfd2 Qe3 37. Rd3 Rc1 38. Nb2 Qf2 39. Nd2 Rd1 40. Nd1 Re1
.
.
.

οι λαβυρινθοι του J.L.Borges στη Κνωσο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μαιος 31-1984 ο Μπορχες στην Κνωσο.μεσημερι.τον κραταει απο το μπρα-
τσο η Μαρια Κονταμα.ο οδηγος αρχαιολογος του περιγραφει την τοιχογραφια
των κροκοσυλλεκτριων."σ'ενα λιβαδι τρεις νεαρες γυναικες συλλεγουν".ενας
τυφλος ανθρωπος εισερχεται στον λαβυρινθο.τετραγωνα δωματια που
επαναλαμβανονται.εκει μεσα περιπλανιεται.αν εισαι σε ενα σημειο του ειναι
σαν να εισαι σε ολα τα σημεια του.για να διασκεδασει την ανια του σκεφτεται
διαφορους λαβυρινθους.της ερημου χωρις περατα.της ευθειας γραμμης.ενος
συστηματος καθρεφτων.της ταινιας του Mobious.δεν του φαινεται παραξενο
που μαλιστα πραγμοποιουνται.η γνωση των μαθηματικων τον βοηθα να φτασει
στο κεντρο του.εκει ειναι καθισμενος σε ενα γραφειο ο Αλλος Borges.πολυ νεω-
τερος στην ηληκια."σε περιμενα.θα με αντικαταστησεις.χρονια ειμαι βιβλιοθη-
καριος σ'αυτη την Βιβλιοθηκη.αποτελειται απο δυο αιθουσες.στη μια υπαρχουν
ολα τα αντιτυπα της Ιλιαδας του Ομηρου.το πιο αγαπημενο μου βιβλιο.και στην
αλλη ολα τα βιβλια,αυτα που γραφτηκαν,αυτα που θα γραφτουν,ακομα κι αυτα
που θα μπορουσαν να γραφτουν και δεν γραφτηκαν.και δεν θα γραφτουν.κι οσα
ηταν και ειναι αδυνατο να γραφτουν.και φυσικα η Ιλιαδα.σε μια απ'αυτες τις Βι-
βλιοθηκες μπορεις να μπεις.αν μπεις στη.μια αποκλειεσαι απο την αλλη.αποφα-
σισε σε ποια θελεις να εισαι.μετα δεν μπορεις να αλλαξεις.διαλεγεις η' τον απο-
λυτο θαυμασμο.η ' την απειρη ποικιλια.τωρα εγω πρεπει να φυγω.''.ο Αλλος ση-
κωθηκε απο το γραφειο.χαθηκε πισω απο ενα λευκο τοιχο.ο χωρικος λαβυρινθος
μεταμορφωθηκε σε ενα χρονικο λαβυρινθο.κυκλικος χρονος.σε καθε σημειο του
ηταν στην αρχη και ταυτοχρονα στο τελος.η περιπλανηση του αντιστοιχουσε σε
πληθικο αριθμο με τον πληθικο αριθμο των φυσικων αριθμων.Αλεφ-μηδεν αρι-
θμήσιμο απειρο.η' με το απειροελαχιστο μικρο ."ανθους κροκων."ακουσε τη φω-
νη του οδηγου."θαυμασια τοιχογραφια"συνεχισε."παρομοια τοιχογραφια με
κροκοσυλλεκτριες ειναι στο Ακρωτηρι της Σαντορινης.η Ποτνια Θηρων".τον ακου-
σε μηχανικα.σκεφτονταν τον Αλλο Borges στο κεντρο του λαβυρινθου.ποια απ'τις
δυο Βιβλιοθηκες διαλεξε;η πιθανοτητα ηταν 1/2.η' καθεται αναποφασιστος στον
προθαλαμο;ξερει πως αν.αυτος,εδω,αποφασισει τοτε ο Αλλος,εκει,θα υπακουσει.
ειναι βεβαιο αυτο;η' ο Αλλος εχει ανεξαρτοποιηθει και δεν θα υπακουσει;παλι η
πιθανοτητα για ενα απο αυτα τα ενδεχομενα ειναι 1/2.ενας λαβυρινθος του 1/2.
αν διαλεξει τη Βιβλιοθηκη με την Ιλιαδα .τοτε ο λαβυρινθος.του 1.αν διαλεξει την
αλλη Βιβλιοθηκη με ολα τα βιβλια.τοτε ο λαβυρινθος του απειρου.
"'οι βαφές προέρχονταν από φυτικές και ορυκτές ύλες και τα χρώματά τους περι-
ορίζονταν, όπως και στις θηραικες στο λευκό, το μαύρο, το κόκκινο, το μπλε και
το κίτρινο."συνεχιζε τη περιγραφη της τοιχογραφιας ο οδηγος αρχαιολογος.μι-
λουσε οσο πιο παραστατικα μπορουσε για τη μεταδωσει ζωντανη ορατη στον τυ-
φλο προσκεκλημενο.
"μεγάλη έπληξη προκαλεί στους επιστήμονες το γεγονός ότι με τη φασματοσκο-
πική μέθοδο ανακαλύφθηκε ότι το ιώδες χρώμα σε λεπτομέρειες της τοιχογρα-
φικής σύνθεσης είναι πορφύρα, πράγμα που αποδεικνύει ότι το επίπεδο τεχνο-
γνωσίας και πολιτισμού του νησιού ήταν ιδιαίτερα υψηλό."
.
.
.

Αριαδνη-Αριαγνη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΑΡΙΑΔΝΗ-ΑΡΙΑΓΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ-χ.ν.κουβελης

Ητανε η μερα ζεστη,καλοκαιρι.Η Αριαδνη με δεχτηκε την καθορισμενη ωρα.
''Παμε να καθισουμε στη βεραντα,εκει εχει δροσια'' προτεινε.Καθισαμε.
Οι ελιες τ'αμπελια και το βουητο των μελισσων.Η θεα ως περα  στη θαλασσα.
Νομιζεις,σκεφτηκα, πως κολυμπωντας θα φτανε στην ακτη της Κνωσου το κα-
ραβι της Θηρας.Οι μαστοροι δουλευαν απ'το πρωι στο καινουργιο μεγαλο ανα-
κτορο που χτιζονταν.
Ο Δαιδαλος,μου ειπε,της εδειξε τα σχεδια.Πολυπλοκο κτιριο.Πολλες αιθουσες
σε διαφορα επιπεδα,υπνοδωματια,αιθουσα θρονου,αιθουσα
ευγενων,συνεδριασεων,αμφιθεατρο,ωδειο,βιβλιοθηκη,στοες,πομπικος
διαδρονος,αποθηκευτικοι χωροι,εσωτερικες  κανονικα πολυγωνες και κυκλικες
αυλες,ανοιχτες και στεγασμενες,θησαυροφυλακιο,υποστυλες κρυπτες,αιθουσα
διπλων πελεκων των λαβρυς,ξενωνες,ανισοπεδα κλιμακοστασια,ελικοειδεις
διαδρομοι,συγχρονο αποχετευτικο και υδρευτικο δικτυο,.
''Αυτος ειναι ο Λαβυρινθος'' του ειπε.Εκεινος δεν απαντησε,χαμογελασε μονο
αινιγματικα.
Ο Δαιδαλος ηταν δασκαλος της οταν ηταν παιδι αλλα κι αργοτερα οταν  μεγαλω-
σε,τον εφερε απ'την Αθηνα ο πατερας της ο Μινωας.Ευφυεστατος ανθρωπος,
μεγαλος τεχνιτης.
''Θυμαμαι,καποτε ο πατερας μου για να ελεγξει την ικανοτητα του του ζητησε να
περασει μια κλωστη μεσα απο ενα κοχυλι,τον κοχλια.Ολοι ειχαν μεγαλη  περιεργεια
να δουν πως θα το εκανε αυτο''.Απλο ηταν.Εδεσε τη κλωστη σ'ενα μερμυγκι κι εκει-
νο μπηκε μεσα στον κοχλια και βγηκε εξω.
''Τωρα τι θυμηθηκα; με τη κλωστη.Το μιτο.Μια επινοηση ηταν ο Μιτος της Αριαδνης.
Ο Λαβυρινθος μια πλανη.Και ο Μινωταυρος μια απατη των μυθογραφων.Τιποτα απ'
αυτα δεν ηταν πραγματικο.''.Ειχε διαδοθει σ'ολο τον κοσμο εξαιτιας μιας  πολιτικης
εντυπωσεων,πως στη Κνωσο υπαρχει ενας λαβυρινθος κατασκευασμενος απο τον Δαι-
δαλο τοσο πολυπλοκος,πολυδαιδαλος,που ειναι αδυνατο να μπει καποιος σ'αυτον
και να τα καταφερει να βρει την εξοδο του.
Ηρθαν εδω πολλοι να μπουν στον λαβυρινθο..Αντρες ριψοκινδυνοι,διψασμενοι για
περιπετεια.Ενας απ'αυτους ηταν και ο Θησεας.''Ομορφος αντρας.Ακομα τον θυμαμαι
κι ας εχουν περασει απο τοτε εφτα χρονια.Δεκαεφτα χρονων κοπελα ημουνα.Ξετρελ-
λαθηκα μαζι του.Κι εκεινος το ιδιο.Ηθελε να με παρει στην Αθηνα γυναικα του.Τοτε
ηταν ελευθερος''.
Ειχαμε μαθει τα τραγικα γεγονοτα με τον γιο του Ιππολυτο και τη γυναικα του τη
Φαιδρα.''Αυτη ητανε  θεια μου,αδερφη της μανας μου της Πασιφαης.''.Η αλλη η αδερ-
φη της ηταν η Κιρκη.
''Ο Ιππολυτος αρνηθηκε τον ερωτα της μητριας του,εκεινη τον συκοφαντησε στον πα-
τερα του κι εκεινος οργισμενος τον εδιωξε και σε ατυχημα σκοτωθηκε ο Ιππολυτος.
Τοτε η Φαιδρα αγρια κυνηγημενη απο τις τυψεις κρεμαστηκε.
''Δεν ηθελα ο Θησεας να χαθει οπως τοσοι αλλοι πολλοι.Του τα μαρτυρησα  ολα''.
Πως λαβυρινθος δεν υπηρχε στην πραγματικοτητα.Μια οφθαλμοπατη ηταν,μια
ψευδαισθηση.Μια τεραστια αιθουσα, σε σχημα ορθογωνιου  παραλληλεπιπεδου
κατασκευασε ο Δαιδαλος,τελειως αδεια κενη,χωρις ενδιαμεσα υποστυλωματα και
φανερα δοκαρια και στο κεντρο της ενα  δωματιο σε σχημα κυβου,που περιειχε τον
 θησαυρο.''Ουτε Μινωταυρος ουτε τιποτα αλλο''.
Καθε εναν που ερχονταν εδω για να μπει στον λαβυρινθο τον ποτιζαν μ'ενα φαρμακο
που ειχε παρασκευασει η θεια Κιρκη.''Καποια καλοκαιρια παιδι οταν δεν ειχα σχολειο,
με πηγαινε η μανα στη θεια Κιρκη'',στην Αιαια,''εκει στο νησι,με μαθαινε και μενα να
κανω φαρμακα,λυγρα φιλτρα τα ελεγε,μ'αυτα μας εφοδιαζε γιατι τα χρειαζομασταν για
τις διαφορες τελετουργιες,οπως  της γονιμοτητας''.
Οταν ο ποτισμενος αντρας εμπενε μεσα στην αδεια αιθουσα του υποτιθε-μενου λαβυ-
ρινθου υπο την ισχυρη επιρρεια του φαρμακου παθαινε αμνησια κι ειχε πολλες παραι-
σθησεις.Αλλοτε ακουγε διαφορες φωνες απο παντου,και θορυβους,κι αλλοτε δεν ακου-
γε καμια φωνη πληρη ησυχια επικρατουσε,ακινησια,κανενας ηχος,αλλοτε παλι ακουγε
βηματα,απο παντου στο χωρο  να  τον πλησιαζουν κι αλλοτε ν'απομακρυνονται,εβλεπε
δωματια με ανοιγματα,απ'τα οποια συνεχως εβγαινε κι εμπαινε σε αλλα δωματια,και πολ-
λους διαδρομους,που ελλισονταν πολυπλοκα που δεν οδηγουσαν πουθενα,ο χωρος
 συστελλονταν και διαστελλονταν συνεχως,πολλαπλασιαζονταν απειρα,το ιδιο συναντου-
σε σ'ολες τις κατευθυνσεις,ουτε ειχε αισθηση του χρονου,αν περασε μια στιγμη η' αιωνιο-
τητα .Ολ'αυτα επαναλαμβανονταν.
''Κανενας απ'αυτους που μπηκαν σ'εκεινη την αιθουσα δεν ξαναγυρισε,κανενας δεν αντε-
ξε.Τι συναντησε εκει μεσα,τι ειδε τα εικαζουμε απο την επιστημονικη ερευνα του φιλτρου
και των παρενεργειων του.''Αναλογα την ψυχοσυνθεση του ανθρωπου
δημιουργουσε'',προβαλλε,''αλλον λαβυρινθο'',εναν εικονικο λαβυρινθο.
''Ερωτευμενη καθως ημουν με τον Θησεα,του τα μαρτυρησα ολα.Του ειπα πως θα του
δωσω το μωλυ το αντιδοτο του φαρμακου.Το το'δωσα να το πιει πριν μπει΄΄Κι ετσι τιποτα
δεν επαθε και επεστρεψε.
''Μαλιστα μου εφερε κι αυτο το περιδεραιο απο τον θησαυρο'',σε κιτρινο σφυρηλα-
το χρυσο με ανθη κροκου,''να αυτο που φοραω''.πραγματικα κομσοτεχνημα.
Πολυ θαυμασαν τον Θησεα για το κατορθωμα του.Να μπει στον Λαβυρινθο και να βγει.
''Με ζητησε απ'τη μανα και τον πατερα μου για γυναικα του κι αυτοι δεχτηκαν.Εγω
χαρηκα παρα πολυ.'',σταματησε,κοιτουσε περα στη θαλασσα,μακρια.
''Μια μερα πριν φυγουμε ειδα στον υπνο μου ενα ονειρο,εμφανισθηκε στ'ονειρο
ο αδερφος μου ο Ανδρογεω κι ηταν πολυ λυπημενος,εγω του ειπα γιατι αδερφε
μου εισαι λυπημενος;κι εκεινος μου'πε πως ο γαμπρος θα με παρατησει σ'ενα
ερημο νησι και να μην φυγω μαζι του.Κι εγω τον ακουσα κι αλλαξα γνωμη και δεν
ακολουθησα τον Θησεα.Πολυ στεναχωρηθηκα,μου'ρχονταν να τρελλαθω,εκλαιγα
συνεχως,μετα σιγα σιγα με τον καιρο ξεχασα,αλαφρωσα''.
Εκεινη την Αιθουσα την κατεδαφισαν αφου λυθηκε ο λαβυρινθος και στη θεση του
χτιζουν αυτο το  Ανακτορο εδω,απεναντι.
''Εγω εγινα ιερεια,αλλαξα και τ'ονομα μου,απο Αριαδνη'',απο το αρι πολυ και
αδνη,ηδανω,γλυκαινω,Η Πολυ Γλυκεια,''σε Αριαγνη'',απο αρι και αγνη,Η Αγνο-
τατη.Παντρευτηκε,πριν δυο χρονια ''εναν ακροβατη στα ταυροκαθαψια,καλο παι-
δι'',εχουν και μια κορουλα,τη βαφτισαν Μελανθω,''αυτο το ονομα αρεσε στον αντρα
μου''.ειπε και χαμογελασε
Ξαφνικα ηρθε η μανα της και μας διεκοψε.Καθισε,ουτε που με προσεξε.Ητανε εξαλλη
με τον Μινωα τον αντρα της.''Παλι τα ιδια αρχισε.'',οι συνεχεις απιστιες του,''οχι,τωρα
τον παλιανθρωπο δεν τον συγχωρω'',τα ματια της εβγαζαν φλογες,''οχι,θα δεις τι θα
του κανω,δεν ντρεπεται ο ξεδιαντροπος να κανει τον καλο και τον δικαιο,θα του ριξω
βιτριολι στα ματια και σ'αυτον και στην ερωμενη του,να στραβωθουν''.
Σαν να συνηλθε,φανηκε να με προσεξε και  να ντραπηκε Σηκωθηκε αποτομα κι εφυγε
αναστατωμενη.
''Η μητερα δεν ειναι καλα,τα μυαλα της σαλεψαν,απο τοτε που εχασε τον Ανδρογεω
η καημενη τρελλαθηκε'',τον αγαπουσε πολυ,ηταν το αγαπημενο της παιδι,και ποτε δεν
συγχωρεσε τον αντρα της που τον εστελνε σε διαφορους αγωνες,για πολιτικες ματαιο-
δοξιας και προπαγανδας.Παντου νικουσε  και στην Αθηνα που πηγε κι εκει νικησε,
ανθρωποι ομως κακοι του φθονησαν τη δοξα και τη παλλικαρια και υπουλα τον
δολοφονησαν,
''την καταλαβαινω τη μανα,τη σκεφτομαι'',παραλογισμενη πηγε μ'αλλον αντρα για
να εκδικηθει τον Μινωα γι'αυτο και για τις ερωμενες του,νομιζοντας πως σαν αγελα-
δα εσμιξε με ταυρο,και για να πραγματοποιηθει αυτη η τρελλα της αναγκασε τον Δαι-
δαλο να την βοηθησει κατασκευαζοντας της  μια μεταλλικη αγελαδα και μεσα εκει να
μπει να τραβηξει τον ταυρο να ενωθει μαζι της,κι εμεινε εγκυος.
''απ'αυτη την ενωση γεννηθηκε ο Αστεριος,ο αδερφος μου,τ'ονομα του το πηρε απ'
τον παππου μου τον Αστεριωνα'',οι μυθογραφοι το ονομασαν Μινωταυρο,''ενα δυ-
στυχο και καθυστερημενο πλασμα ηταν'',
σταματησε,ενας κομπος ανεβηκε στο λαιμο της,
''ενα καιρο,ντρεπομασταν,τον ειχαμε κρυμενο,κλεισμενο μεσα σ'εκεινον τον λαβυ-
ρινθο μεχρι που χαθηκε''.
Τα τζιτζικια στα δεντρα δυναμωσαν τη φωνη τους,μεσημερι,η ζεστη ηταν αισθητη.
Οι εργατες σταματησαν την εργασια τους  στο Ανακτορο για να φανε και να
ξεκουραστουν.Ησυχια επικρατουσε.
Η Αριαγνη πηρε στα χερια της τα σχεδια μου για τις  τοιχογραφιες και τα κοιταζε,
''μ'αρεσει αυτο το γαλαζιο πουλι'',ειπε και μου το εδειξε,κουβεντιασαμε για τη σκη-
νη της ταυροκαθαψιας,συμφωνησαμε οι δυο γυναικες στη παρασταση θα ειναι δυο
φιλες της,η μια μπροστα θα κρατα τα κερατα του ταυρου,στη μεση ο αιωρουμενος
ορμητικος ταυρος,πανω του θα ισορροπει ο αντρα της και πισω του θα στεκεται η
αλλη φιλη της ορθια ετοιμη μ'ανοιχτα τα χερια να υποδεχθει τον ακροβατη,
''θελω να'χει κινηση η εικονα,να'ναι ζωντανη,σαν να συμβαινει αυτο εκεινη την ωρα
μπροστα σου'',
της εκανα και μερικα σχεδια πορτραιτα με νεροχρωματα για την τοιχογραφια της κομ-
σης νεαρης κυριας,και για μια απο τις ιερειες με τα φιδια;οταν τελειωσα φανηκε να
ειναι ικανοποιημενη,ηταν ωρα να φυγω,ετοιμασθηκα,μαζεψα τα σχεδια και τα χρω-
ματα μου,η Αριαδνη με συνοδευσε μεχρι την εξοδο,με ευχαριστησε,''αυριο την ιδια
ωρα παλι θα σε περιμενω'',μου ειπε
.
.

.

Autoportrait-αυτοπορτραιτο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Το Δίχτυ-χ.ν.κουβελης

Μια υλικη παγιδα, ένα οικοδομημα περιπλοκο, ένας τετοιος λαβυρινθος δεν θα
ήταν αποτελεσματικός για να την πιάσει, να την περιλάβει στο σχέδιο του,δυο μή-
νες σκέφτεται και σχεδιάζει αυτους τους λαβύρινθους,ο τελευταίος που σχεδιασε
ήταν μια πανέξυπνη μηχανή,ομως ,το διαισθονταν, δεν ηταν τέλειος, τέλειο δίχτυ.
Έτσι τον παράτησε.Πριν μια εβδομάδα περιπου τη νύχτα ξαγρυπνησε.Το πρωί
συνελαβε τη λύση,ενα τέλειο σχέδιο,αορατο.Αποτελουμενο από λέξεις,προτασεις,
ενα λεκτικό δίχτυ.Ενας Λαβυρινθος Γραφης.Αρχισε να γράφει προσεκτικά.Η κάθε
πρόταση ήταν στενά συνδεδεμένη με την προηγούμενη και την επομενη πρόταση.
Οι προτάσεις του και κατά συνέπεια το κείμενο του έπρεπε να εχει πολλαπλοτητα.
Το Α ειναι Β η' και Γ... Αδύνατο να ξεφυγει.Ανοιγονταν όλοι οι δρομοι.Η γραφή
αυτονομηθηκε και αναπτυσονταν σαν ζωντανός ευφυής οργανισμός. Στο κείμενο
του εμφανίζονταν όλες οι διαφορετικές εκδοχές αυτόματα. Ο Γλωσσικος Λαβύρινθος
του απλωνεται σαν ιστος αράχνης να την πιάσει. Χθες όμως παρατήρησε και σήμερα
του αποκαλύφθηκαν περισσότερες ενδείξεις πως σε κάποια σημεία του κειμένου δεν
ήταν αυτος ο συγγραφεας αλλά κάποιος άλλος, υποπτευθηκε,κι αυτό πρέπει να το
αποδειξει,πως ήταν εκείνη που έγραφε,ειχε διεισδυσει στον λαβύρινθο του και από
παθητικό αντικειμενο έγινε ενεργον υποκείμενο,καποιο λάθος στο σχέδιο του,μια
τρύπα, από την οποία διείσδυσε και είναι θέμα χρόνου, αν δεν αντιδράσει άμεσα να
αντιστραφουν οι ρολόι,απο πανοπτης παρατηρουμενος,πρέπει να προσέξει,να
ξεφυγει,πριν είναι πολύ αργά, οι προτάσεις του πρέπει να γίνουν περισσότερο αβε-
βαιες,διφορουμενες,να ελλατωθει η πιθανή επέμβαση,να γίνει αδύνατη η
παρεμβολή,πρεπει να βρει ακριβως τα σημεία που έγινε αυτό και αλλάζοντας κατάλ-
ληλα κάποιες λέξεις,μεταβαλοντας το συντακτικό τους και επιπροσθετα γράφοντας
τις δικιες του προτασεις να εξουδετερώνει την έπιδραση τους,πρεπει να προλάβει,
να μην χάσει χρονο, πριν ο ίδιος ο οργανισμός του γλωσσικου λαβύρινθου δράσει
αυτονομημενα στα συγκεκριμένα σημεία και τα πολλαπλασιασει και τότε είναι αδύ-
νατη πια οποιαδηποτε διόρθωση και επεμβαση
.
.
.

Ουρανοξυστης στην ερημο-χ.ν.κουβελης

"ο επιπεδος λαβυρινθος της ερημου απεραντο τιποτα" εγραψε στο ημερολογιο
του ο αρχιτεκτονας ημερομηνια 19 Σεπτεμβριου 2015 12:31-κοιταξε τα σχεδια
του-μια τελευταια ματια-τελεια-ενιωθε ικανοποιημενος-η κατασκευη ειχε εγκριθει-
στο κεντρο της απεραντης ερημου,οποιοδηποτε σημειο της ειναι γεωμετρικο
κεντρο της,υψωθηκε ενας πανυψηλος ουρανοξυστης με αεροδυναμικο σχημα-
ενας λαβυρινθος που συμπυκνωνε και ανεπτυσε τον απλο λαβυρινθο της ερημου-
εκει μεσα εξελισσονταν ολη η ιστορια του παρελθοντος του παροντος και μελ-
λοντος του ανθρωπου με τεραστια ακριβεια-το κτιριο εξελισσονταν -συνεχεια
προστιθονταν χωροι σ'αυτο μεγαλωνε και ψηλωνε-η φιλοδοξια του αρχιτεκτονα
ηταν να εξαπλωθει τοσο πολυ που να καλυψει την ερημο και ολο το συμπαν-η
ερημος ο φυσικος λαβυρινθος του Δημιουργου σταδιακα να αντικατασταθει
απο τον λαβυρινθο της Ιστοριας του Ανθρωπου-"ο λαβυρινθος της Ιστοριας
απεραντο τιποτα"εγραψε στο ημερολογιο του ο αρχιτεκτονας ημερομηνια
19 Σεπτεμβριου 2015 12:49
.
.
.

δια/τυπωσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ο Μηχανισμος-χ.ν.κουβελης

το ραντεβου με τον δικηγορο ειχε ορισθει στις10 η ωρα ακριβωςτο πρωι.μια περιπλοκη
νομικη υποθεση.στις 10 ακριβως χτυπησε το κουδουνι του γραφειου.του ανοιξαν.
κατευθυνθηκε στη γραμματεα μια νεαρη κοπελα.πριν προλαβει να μιλησει εκεινη του
ειπε πως ο δικηγορος λειπει για καποιες εκκρεμοτητες της υποθεσης του και να περιμενει.
του εδειξε εναν δερματινο καναπε στα αριστερα και καθησε.για να περασει ο χρονος
παρατηρησε το χωρο.σχεδον κυβος.απεναντι του διπλα απ'τη πορτα εισοδου -εξοδου
υπηρχε μια βιβλιοθηκη γεματη βιβλια,προφανως ολα νομικα.στους πλαινους τοιχους
ειχε δυο τετραγωνα παραθυρα.το μεγαλο υψος της θεσης του οροφου δεν επετρεπε
καποια θεα στη πολη η' σε διπλανα ψηλα κτιρια.μια απλανης ατμοσφαιρα κυριαρχουσε.
στον τοιχο πισω απο το γραφειο της γραμματεως ηταν κρεμασμενο ενα καδρο μεγαλων
διαστασεων με το πορτραιτο ενος υψηλου δικαστη καθισμενου σε πολυθρονα-θρονο.
το βλεμμα του αυστηρο διαπεραστικο εφερε γυαλια με λεπτο μεταλικο σκελετο.το στυλ
της αναπαραστασης ηταν ακρως ρεαλιστικο.η μορφη του δικαστη προβαλε εντονα φω-
τισμενη μπροστα απο το σκοτεινο βαθος.για καποια ωρα αφαιρεθηκε.τον εβγαλε απ'την
αφαιρεση του η φωνη της γραμματεως.μιλουσε στο τηλεφωνο.η φωνη της ηταν
απροσωπη,σχεδον μονοφωνικη.απο τις απαντησεις της,κυριως μονολεκτικες,δεν καταλα-
βαινε ποιο ηταν το περιεχομενο της συζητησης.η κοπελα εκλεισε το τηλεφωνο ,μαζεψε
καποια χαρτια πανω απο το γρσφειο της,τα εβαλε σε εναν φακελο και σηκωθηκε.του ειπε
πως πηγαινει σε μια συνεδριαση σε μια διπλανη αιθουσα και πως αυτος να καθισει και να
περιμενει τον κυριο δικηγορο.η γραμματεας εφυγε.εμεινε μονος του.κι ενιωσε να τον
πνιγει ο σιωπηλος κι ακινητος χωρος γυρω του.να περιστρεφεται ελλικοειδα και να τον
τυλιγει.δεν αντεξε,σηκωθηκε και περιεργαστηκε τα βιβλια της βιβλιοθηκης.πολυ παλαια
νομικα βιβλια,σπανιες εκδοσεις,αναμεσα τους ηταν και μια εκδοση του 17ου αιωνα των
Νομων του Πλατωνα.υπηρχαν και πολλα λογοτεχνικα βιβλια.φιλοσοφιας,μαθηματικων,
κυριως τοπολογιας και μαθηματικης λογικης,επισης βιβλια αρχιτεκτονικης και μηχανικων
κατασκευων.απο τη βιβλιοθηκη προχωρησε στο δεξιο τετραγωνο παραθυρο.απο εκει ειδε
κατω να απλωνεται η τεραστια πολη και να χανεται στη προοπτικη του αχανους βαθους
της.ενα τεραστιο επιπεδο χωρισμενο τελεια σε τετραγωνα και ορθογωνια,με ευθεις δρο-
μους παραλληλους και καθετους.απο το υψος που κοιτουσε εβλεπε μια απεραντη
ακινησια.τιποτα δεν αντιλαμβανονταν να κινηται να μεταβαλεται ουτε και καποιο ηχο
ακουγε.σαν να ηταν παρα πολυ απομακρυσμενος.απο τον πραγματικο κοσμο,σχολιασε
και γελασε.το ιδιο σχεδιο αντικρυσε κι απ'το αλλο παραθυρο,καμια διαφορα,πανομοι-
οτυπη αποψη.ξαναγυρισε στον καναπε και καθησε.κοιταξε το μεγαλο οβαλ ρολοι του
τοιχου πισω του.11 και 20.καθησε μεχρι τις 12 ακινητος,χωρις να σκεφτεται,μισοκοιμι-
σμενος.βαρεθηκε.αρκετα περιμενε.σηκωθηκε να φυγει.προχωρησε προς την πορτα.
δεν την βρηκε.δεν ηταν δυνατον,ηταν ακριβως,αυτο το ειχε υπολογισει στην ανια της
αναμονης,διπλα αριστερα απο την βιβλιοθηκη οπως καθονταν απεναντι.εσπρωξε την
επιφανεια σ'εκεινο το σημειο.δεν υποχωρησε.κοιταξε για τις δυο παραλληλες σχισμες
που θα οριοθετουσαν τη θεση του ορθογωνιου της.δεν υπηρχε καμια σχισμη.ουτε
κανεναν μηχανισμο βρηκε.του φανηκε παραξενο.ηξερε πολυ καλα πως εκει ηταν η
πορτα,σ'αυτη τη θεση ακριβως.απ'αυτη αυτος ο ιδιος ειχει εθσερθει στο εσωτερικο του
 γραφειου κι απ'αυτη την ιδια ειχε εξερθει και η γραμματεας.δεν μπορει να κανει λαθος.
κοιταξε πιο προσεκτικα.τιποτα διαφορετικο δεν ανακαλυψε.επεστρεψε στον καναπε και
καθησε να συνελθει και να σκεφτει.οταν συνηλθε απο την συγχιση αρχισε να σκεφτεται
διαφορες υποθεσεις.τι μπορει να συμβαινει.η πορτα ειναι ενα πραγματικο αντικειμενο
και σ'αυτον τον πραγματικο κοσμο ενα πραγματικο αντικειμενο δεν μπορει να εξαφανι-
στει.να μην ειναι απο τη στιγμη που ειναι.μπορει ομως να κρυφτει.αν κρυφτηκε,τοτε
πως κρυφτηκε;με ποιο τροπο;με ποιο μηχανισμο;αν ανακαλυψει τον τροπο και τον
μηχανισμο της αποκρυψης τοτε,σιγουρα, θα μπορεσει να επαναφερει το κρυμενο
αντικειμενο,στην.προκειμενη περιπτωση την πορτα.αν ομως εχει κρυφτει με πολλους
τροπους-μηχανισμους η' με εναν συνθετο συνδιασμο τροπων-μηχανισμων τοτε θα
πρεπει να τους αποκαλυψει εναν-εναν ολους ξεχωριστα.επειδη το ανθρωπινο μυαλο,
σκεφτηκε, δεν ειναι απειρο αλλα πεπερασμενο τοτε ο αριθμος των τροπων.που μπορει
να σκεφτει ειναι μετρησιμος,περατος,οσο μεγαλος κι αν ειναι.κι ο χρονος για να αποκα-
λυφτουν αυτοι οι τροποι ειναι κι αυτος πεπερασμενος και δεν ειναι απειρος.υπαρχει
ομως ενα βασικο προβλημα που προκυπτει απο τον βαθμο ευφυιας του ανθρωπου που
 σκεφτηκε και κατασκευασε τον μηχανισμο,η' τους μηχανισμους, αποκρυψης.αν ηταν
συνηθης η'υψηλος.κι επιπλεον απο την συναισθηματικη του συγκροτηση.αν ηταν αηθης
η' αγαθος.η χειροτερη εκδοχη θα ηταν ενας αηθης ευφυης μηχανικος.η ευκολοτερη για
τη λυση περιπτωση θα ηταν τον μηχανισμο να τον εμπνευστηκε ενας αγαθος με συνηθη
ευφυια ανθρωπος.πρεπει λοιπον να επεξεργαστει ολους τους δυνατους συνδιασμους.
απο τους ακραιους αηθης συνηθης-αηθης υψηλης-αγαθος συνηθης-αγαθος υψηλης
και τους ενδιαμεσους αηθης-αγαθος και συνηθης-υψηλη.εκεινη τη στιγμη του ηρθε
μια ιδεα πως ισως μεσα στα βιβλια της βιβλιοθηκης να ευρισκε τη λυση, η' εστω καποιες
ενδειξεις,για τη λυση του προβληματος.μεσα σε καποιο η' σε καποια απο τα βιβλια.ειτε
και της λογοτεχιας ειτε και της φιλοσοφιας ειτε και των μαθηματικων ,τοπολογιας και
λογικης, ειτε και της αρχιτεκτονικης και των κατασκευων.μπορει,σκεφτηκε,π.χ
να εχει κατασκευαστει ενας μηχανισμος τετοιος ωστε εσωτερικα του τοιχου να ολισθαι-
νει περιστροφικα η ελαστικη επιφανεια τετραγωνης κατοψης των τοιχων.να ρεει.και μαζι
της να περιστρεφεται και η πορτα.για τον ακριβη χρονο της επαναεμφανισης της πορτας
στην προηγουμενη θεση της,αν αυτος πραγματι ειναι ο μηχανισμος,χρειαζεται να υπολογι-
στει επακριβως ο χρονος περιστροφης.βεβαια αποκλειεται η περιπτωση να ειναι
απειρος.επειδη το απειρο εχει οντοτητα μονο στη σκεψη του ανθρωπου.επομενως θα
ειναι πεπερασμενος.βεβαια το περασμενο ειναι ενα δεκατο του δευτερολεπτου εως ενα
δισεκατομυρια χρονια.στην πρωτη περιπτωση,λιγο μεγαλης ταχυτητας περιστροφης, δεν
προλαβαινει να εντοπισει την πορτα στη θεση της και στην δευτερη περιπτωση ,λογω
τεραστιου χρονου,ειναι αδυνατον αυτο να συμβει στην περιπτωση πεπερασμενων χρονικα
οντων οπως ο ανθρωπος.επομενως σ'αυτες τις περιπτωσεις χρονικης περιοδου.πολυ μικρης -
πολυ μεγαλης,κι αυτες ειναι απειρες ,δεν θα εντοπισει την πορτα και θα μεινει κλεισμενος
στην αιθουσα.στον χωρο της.απ'αυτες τις δυνατοτητες προσπαθησε να μην πανικοβληθει
κι ευχηθηκε ο χρονος της περιοδου να ειναι στα πραγματικα μετρα της αντιληψης και της
ζωης του ανθρωπου.αποφασισε να σηκωθει και να ψαξει στη βιβλιοθηκη.εκεινη ακριβως
την ωρα ανοιξε η πορτα ακριβως απεναντι του και μπηκε η νεαρη γραμματεας που με την
ιδια απροσωπη και μονοτονη φωνη τον πληροφορησε πως αδικα περιμενει,ο κυριος δικη-
γορος ειναι πολυ αποσχολημενος στη συνεδριαση οπου το θεμα της συζητησης ειναι η
δικη του υποθεση και πως αυτο εκ των πραγματων θα διαρκεσει πολυ χρονο και πως μπο-
ρει,αν θελει,να φυγει και να περιμενει να του τηλεφωνισουν για να οριστει η ακριβης
ημερομηνια της επομενης επισκεψης του.βγηκε απο το γραφειο κι η γραμματεας πισω
του εκλεισε την πορτα .κατεβηκε απο το κτιριο και βγηκε στη μεγαλη λεωφορο μπροστα.
η κυκλοφορια σ'αυτη εκεινη την ωρα ηταν μεγαλη.κοιταξε το ρολοι του.εδειχνε ακριβως
10 και 7 λεπτα.δεν παραξενευτηκε.το ιδιο συνεβηκε και τις αλλες φορες,σκεφτηκε.ειδε
ενα ταξι σηκωσε το χερι του και το σταματησε.ανοιξε την πισω πορτα μπηκε μεσα και
καθησε.ειπε στον οδηγο την διευθυνση προορισμου, ενος γνωστου κοσμικου ρεστοραν.
εκει θα γευματιζε πρωτα και μετα θα επεστρεφε,το απογευμα σπιτι του.μεσα απ'το
τζαμι του αυτοκινητου εβλεπε τα αυτοκινητα τα κτιρια και τους ανθρωπους να ρεουν
μεσα στο εσωτερικο της πολης.
.
.
.

.

Borges Labyrinth-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

προχωρησε στο ταμειο και πληρωσε το εισιτηριο του λαβυρινθου,100 ευρω,
η ταμιας μια νεαρη κοπελα με ενα αινιγματικο χαμογελο στα χειλη,αυτο του
φανηκε σαν ενα μονιμο τικ στα χαραχτηριστικα του προσωπο της,του εδωσε το
εισιτηριο,στο πισω μερος του εισιτηριου διαβασε:
-Borges Labyrinth -16 m μετρα ακτινα-7 min λεπτα διαρκεια-
κοιταξε το ρολοι του: 09:40:00 πμ,ακολουθησε ενα πετρινο διαδρομο,περιπου 1μ
πλατους,που κυκλωνε,οι δυο τοιχοι αριστερα και δεξια που τον περιεβαλαν ειχαν
υψος περιπου 2,5μ,στο ανοιγμα τους ψηλα πανω εβλεπε τη φωτεινη γαλαζια
λωριδα του ουρανου,εφτασε στο κεντρου του λαβυρινθου,ενας κενος κυκλικος
χωρος,ακτινας 2μ περιπου,κοιταξε το ρολοι του: 09:43:30,συνεχισε τον διαδρομο
προς την εξοδο του λαβυρινθου,εφτασε σε αδιεξοδο,γυρισε πισω,δεν βρηκε το
κυκλικο δωματιο,εφτασε παλι σε αδιεξοδο,σκεφτηκε πως μαλλον κλειστηκε σε
εναν κλειστο κι απο τα δυο ακρα του διαδρομο,ενα κλειστο καμπυλο τμημα,
γυρισε πισω,παρατηρησε πως το υψος των τοιχων ειχε μεταβληθει,ειχε παρα πολυ
μεγαλωσει και το ανοιγμα τους προοπτικα ηταν μια γραμμη,μια σκοτεινη σχισμη,
σαν να συνεκλιναν στο απειρο οι δυο τοιχοι,επισης το δαπεδο τωρα ηταν χωματινο
και ο διαδρομος φωτιζονταν απο ενα αμυδρο φως,χωρις να μπορει να προσδιορισει
την πηγη του,εφτασε σε ενα κυκλικο δωματιο,υποθεσε σε ενα δευτερο κεντρο,
κοιταξε το ρολοι του:09:47:00,σε μια μεταλλικη πλακα εγραφε:
Κυκλος-μηκος ακτινας 3μ,
πανω σε ενα τραπεζι ηταν ενα ανοιχτο βιβλιο,οι δυο σελιδες του ηταν κενες,πηρε το
βιβλιο στα χερια του και γυρισε σελιδα,εκει υπηρχε γραμμενη μονο μια προταση:
Un laberinto de símbolos –corrigió–. Un invisible laberinto de tiempo.
στην επομενη σελιδα κενο,στις επομενες σελιδες 10 σελιδες ηταν τυπωμενη η Ιλιαδα
του Ομηρου,αρχιζοντας απο τη ραψωδια Ι':
απο:Ὣς οἳ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς  1
εως:κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς·   400
γυριζοντας σελιδα εκει βρηκε τυπωμενο το διηγημα:Tlön, Uqbar, Orbis Tertius
του J.L.Borges
η πρωτη σελιδα μεχρι τη γραμμη:
El examen estéril de uno de los atlas de Justus Perthes fortaleció mi duda.
στο κειμενο παρατηρησε μια τυπογραφικη αβλεψια,ελειπε στον 11ο στιχο η λεξη:
espejo
εβγαλε απο την τσεπη του ενα στυλο και συμπληρωσε τη προταση:
Desde el fondo remoto del corredor, el espejo nos acechaba.
μετα θελησε να διαβασει την επομενη σελιδα,κενο,τιποτα τυπωμενο,επεστρεψε
στην προηγουμενη,η ιδια σελιδα,μονο που η λεξη 'espejo' που συμπληρωσε ελει-
πε,κοιταξε τον αριθμο της σελιδας:537,γυρισε στην επομενη,ο αριθμος σελιδας
ηταν:341,και υπηρχε μια σελιδα απο το εργο:Tractatus. Logico-Philosophicus.
του Ludwig Wittgenstein,πρωτη εκδοση του Kegan Paul (London), 1922 :
3.318 GER [→OGD | →P/M]
Den Satz fasse ich—wie Frege und Russell—als Funktion der in ihm enthaltenen
Ausdrücke auf.
3.32 GER [→OGD | →P/M]
Das Zeichen ist das sinnlich Wahrnehmbare am Symbol.
...
γυρισε στην προηγουμενη, αριθμος σελιδας:141,εδω ηταν τυπωμενοι αριθμοι μονο,
στην επικεφαλιδα της σελιδας εγραφε:
ΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΔΕΚΑΔΙΚΑ ΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ π,
εκλεισε το βιβλιο και το ξανανοιξε,αδυνατο να βρει γραμμενη σελιδα,το βαρος του ειχε
αυξηθει παρα πολυ κι ηταν αδυνατο να το κρατησει στα χερια,σαν το υλικο του να ειχε
αποκτησει μεγαλη,απειρη, πυκνοτητα,και το παρατησε πανω στο τραπεζι ανοιχτο σε
κενες σελιδες,
βγηκε απο το κυκλικο δωματιο,τωρα ο διαδρομοι ειχαν μεγαλυτερη καμπυλοτητα,
εκτεινονταν,και στο χασμα ψηλα εβλεπε τις επιφανειες αγνωστων πλανητων σε δια-
φορες κλιμακες,εφτασε στο κεντρο:Κυκλος-μηκος ακτινας 5μ,κοιταξε το ρολοι του,
δεν ξαφνιαστηκε,09:50:30,εκει σε μια στηλη στο κεντρο του κυκλου υπηρχε ενα
ηλιακο ρολοι,ειδε την ωρα:09:50:30,αμεσως μετα αλλαξε,13:01:27,08:57:03,21:17:19,
00:00:01,..,σκεφτηκε,αστειευομενος,ποια ημερομηνια;ποιον μηνα;ποιο ετος,ποιον αι-
ωνα;
προχωρησε στο διαδρομο,μεγαλυτερης καμπυλοτητας,απο το χασμα ψηλα ακουγονταν
η 9η Συμγωνια του Μπετοβεν σε διαφορετικες εκτελεσεις,στο κυκλικο κεντρο ακτινας 8μ,
κενο,στις επομενες διαδρομες μεσα στον λαβυρινθο απολυτη σιωπη,και στα κεντρα
ακτινας:13μ,21μ,34μ,55μ,89μ-144μ-,...,σκεφτηκε πως αυτοι ειναι αριθμοι της σειρας
Fibonacci,η επομενη ακτινα θα ηταν:89+144=233μ
οι βαθμοι καμπυλοτητας στους διαδρομους ειχαν αυξηθει τεραστια,τεινοντας στο
απειρο,οι διαδρομοι ευθειοποιουνταν,
μετα τη μεγαλη,απειρη σχεδον,σειρα των κενων κεντρων,τα οποια αποκτουσαν
πολυγωνικο περιγραμμα,αρχιζοντας απο απειρων πλευρων  κανονικο πολυγωνο,...,
κανονικο 19000-γωνο,..,3333-γωνο,...,τωρα στη μεταλλικη πλακα εκτος απο τον αριθμο
του μηκους της ακτινας του εγγεγραμμενου κυκλου αναγραφονταν και ο αριθμος του
πληθους των εφαπτομενων πλευρων του κανονικου πολυγωνου,
εφτασε στο κεντρο με μηκος ακτινας εναν απειρο αριθμο Fibonacci,που ειναι αδυνατον
να γραφει εδω,και 200001001 ηταν ο αριθμος των πλευρων του κανονικου πολυγωνου,το
ρολοι του εδειχνε:09:40:00,εκει ηταν ενα ξυλινο τραπεζι και σ'ενα  σκαμνι καθονταν ενας
 ανθρωπος,με τον οποιο εμοιαζε καταπληκτικα,που εγραφε,οπως ειδε πλησιαζοντας,ενα
μακρυ ποιημα,αυτο το υπεθεσε απο τη στοιβα των χαρτιων διπλα,εκεινος συνεχιζοντας να
γραφει και χωρις να σηκωσει το κεφαλι του ειπε πως γραφει προς καποιον J.L.Borges,και
του ειπε,πως μπορει αν θελει να δει τι γραφει.
η σελιδα που εγραφε,διαβασε,αρχιζε ετσι:
Bruscamente la tarde se ha aclarado
porque ya cae la lluvia minuciosa.
Cae o cayó. La lluvia es una cosa
que sin duda sucede en el pasado.
τον χαιρετισε κι εφυγε,παρατηρησε πως συναντουσε μονο σε κεντρα που ο αριθμος
Fibonacci ηταν πρωτος αριθμος, εναν αλλον ανθρωπο,που παντα,ομως,του εμοιαζε
καταπληκτικα,που παντα εγραφε το ιδιο μακρυ ποιημα προς καποιον J.L.Borges,
ακομα,πολλες φορες συναντησε αυτον τον ιδιο τον ανθρωπο J.L.Borges να γραφει το
ιδιο μακρυ ποιημα προς  αυτους ολους,
σε καποιο κεντρο,δεν γραφω πια τους αριθμους ακτινας Fibonacci,ειναι αρκετα μεγαλοι
να γραφτουν,9876543210-γωνο,εκει ολοι οι 9876543210 τοιχοι ηταν καλυμμενοι με
καθρεφτες,σταθηκε στη μεση του απειρου δωματιου και το ειδωλο του εμφανισθηκε
απειρα,το ειδωλο του ειδωλου το ειδωλο του ειδωλου το ειδωλο,...,αυτο το παρομοια-
σε με το συμπαν,με την υπαρξη,με το θεο,με τη μνημη,η μνημη λειτουργει σαν ενας
πολυπλοκος μηχανισμος ειδωλων-παρελθοντων,κοιταξε το ρολοι του,09:43:30,
οι διαδρομοι τωρα ειχαν γινει σχεδον ευθεια,
βρεθηκε σε πολλα κεντρα,συνεχως,αλλα και ασυνεχως,οπου τον περιμενε υπομονετικα
ενας ανθρωπος να τελειωσει μαζι του μια παρτιδα σκακι,και με μια η'με δυο η' με τρεις
κινησεις να κανει ματ,πολλες φορες αυτο να γινει ηταν ευκολο και το παιχνιδι διαρκουσε
πολυ λιγο,πολλες φορες ομως ηταν αρκετα δυσκολο,επρεπε για να κανει κινηση να
σκεφτει πολυ και ετσι χρειαζονταν πολυς χρονος να το τελειωσει,
σε καποιο κεντρο,ενας υπολογιστης περιειχε ολη τη γνωση της ανθρωποτητας,π.χ αν
εκανες αναζητηση λογοτεχνια θα σου παρουσιαζε οτι εχει γραφει,κατα λογοτεχνη,
τα εργα του,ολες τις εκδοσεις τους,-ολα τα προβληματα των μαθηματικων λυμενα αν
λυνονται κι αν δεν λυνονται γιατι δεν λυνονται-ακομα για καθε ανθρωπο,που εζησε,
ολες τις πληροφοριες,με την παραμικρη λεπτομερεια,γι'ἀυτον-τις ιδιαιτερες φωνες
τους,ολες τις συνομιλιες τους-
βρηκε,για τον εαυτο του,τον J.L.Borges ολη τη πορεια του μεσα σ'αυτον τον λαβυρινθο,
-επισης ο υπολογιστης δινει αποτελεσματα για ολα οσα δεν εχουν γινει ακομα,για οσα
μπορουσαν να γινουν και δεν εγιναν,για οσα δεν μπορουν να γινουν,σε ολους τους το-
μεις του κοσμου, ...λογοτεχνια,φιλοσοφια,μαθηματικα,κοινωνια,,ιστορια,φυσικη,φυση,
συμπαν,..,
σε καποιο κεντρο που δεν εχει την αναμνηση του στο κρεβατι που ηταν εκει ξαπλωσε
και κοιμηθηκε και το ονειρο που ειδε δεν το θυμαται,
ξυπνησε και συνεχισε τη πορεια του μεσα στο λαβυρινθο,...,τα κεντρα 8-7-6-5-γωνο ηταν
κενα,ειχαν ομως αποκτησει τεραστιες διαστασεις χωρου,και μετα απο εναν  μακρυ,σχεδον,
υπολογισε,απειρο σε μηκος ευθυ διαδρομο εφτασε στο κεντρο, ενα απειρο τετραγωνο,
μια ερημος,περπατουσε χωρις προσανατολισμο στο εσωτερικο της,γυρω απο καθε σημειο
της,καθε θεση,που βρισκονταν ο χωρος ηταν απειρος,κι αυτο παντου,κι ολες οι διευθυν-
σεις ηταν ιδιες,
προς ολες τις κατευθυνσεις απλωνονταν αχανεις εκτασεις ακινητης αμμου,αισθανθηκε
πως ηταν ενα συγκεκριμενο ατομο αλλα και μια σειρα ατομων,διακριτα η'ταυτοχρονα,
ηταν ο J.L.Borges αλλα ηταν κι ο αλλος Borges,
ηταν ο ανθρωπος που σχεδιασε τον λαβυρινθο της Πυλου σε πηλο και αλλα ηταν κι ο
ανθρωπος,ο αρχαιολογος,που τον αποκαλυψε,
ηταν ο Δαιδαλος αλλα ηταν και ο Μινωταυρος,ο Αστεριων,
ηταν ο εμπορος που το 400 π.Χ εκανε τις συναλλαγες με το ασημενιο νομισμα της
Κνωσσου με το σχεδιο  του λαβυρινθου εκτυπο στη μια οψη του,
ηταν κι ο τεχνιτης που τον Μεσαιωνα σχεδιαζε λαβυρινθους σε αυλες μοναστηριων
και σε κηπους αρχοντικων,
ηταν ο επισημος γραφεας που χαραξε με συμβολα της Γραμμικης Β την επιγραφη στην
πηλινη πινακιδα ΚΝ Gg 702 ερμηνευμενη ως:
da-pu-ri-to-jo,po-ti-ni-ja λαβυρινθοιο ποτνια-κυρια του λαβυρινθου-,
ηταν κι ο Σωκρατης που στον διαλογο του Πλατωνα ''Ευθυδημος'' λεει για τον λαβυριν-
θο στη λογικη:
ἐνταῦθα ὥσπερ εἰς λαβύρινθον ἐμπεσόντες, οἰόμενοι ἤδη ἐπὶ τέλει εἶναι, περικάμψαν-
τες πάλιν ὥσπερ ἐν ἀρχῇ τῆς [291c] ζητήσεως ἀνεφάνημεν ὄντες καὶ τοῦ ἴσου δεόμενοι
ὅσουπερ ὅτε τὸ πρῶτον ἐζητοῦμεν.
ηταν ο Ηροδοτος που στο δευτερο βιβλιο των Ιστοριων του περιγραφει ενα μεγαλειωδες
κτιριο-λαβυρινθο στην αρχαια Αιγυπτο κοντα στη πολη των Κορκοδειλων,
ηταν κι ο φαραω Αμενοφις ο Τριτος που εζησε σ'ἀυτον τον λαβυρινθο-παλατι ,
'ισως η αμμος που παταει να ειναι απο τα ερειπια αυτου του λαβυρινθου,ισως να ειναι
 κι απο τα ερειπια του λαβυρινθου της Λημνου,
κι αυτος ειναι ο Πλινιος ο Πρεσβυτερος που εγραψε στη Φυσικη Ιστορια του γι'ἀυτον
τον λαβυρινθο κι ο μυθικος αρχιτεκτονας Σμιλις και ο Ροικος και ο Θεοδωρος ο Σαμιος,
αρχιτεκτονες και γλυπτες που τον 6ο αιωνα π.Χ εκτισαν τον λαβυρινθο της Λημνου,
ηταν και ενας επισκεπτης που περπατησε τον λαβυρινθο στον καθεδρικο ναο του Σαρτρ,
ηταν αυτος που επινοησε και σχεδιασε τα δημοφιλη ηλεκτρονικα games Labyrinth I-II-III,
ισως η αμμος ειναι ο αριθμος των ατομων του Συμπαντος,
κι αυτος ηταν ο θεος του Λαιμπνιτζ ,η λογικη αναγκαιοτητα της υπαρξης του κοσμου,
ειναι και ο Νευτων που νοιωθει πως για να κατανοηθει ο απειροστικος λογισμος του ,
η θεωρια που επινοησε,και βρισκεται στο εργο του:Mathematica Principia  ειναι απα-
ραιτητος ο απειροστικος λογισμος που επινοησε ο Λαιμπνιτζ,
ισως ειναι,αυτο αισθανεται,ολοι οι ανθρωποι,που υπηρξαν,ειναι και θα υπαρξουν,κι
αυτοι που δεν θα υπαρξουν ποτε,απο τον πιο απλο κι ασημαντο ανθρωπο εως τον πιο
συνθετο και σημαντικο ανθρωπο,ειναι ο πραγματικος αλλα κι ο μη-πραγματικος,ο μυ-
θικος,ο επινοημενος,οπως οι ηρωες μυθιστορηματων,
...ο Κ. της Δικης και του Πυργου του Καφκα,ο επισκεπτης στη Βιβλιοθηκη της Βαβελ του
Μπορχες,ο Μαρκο Πολο στις Αορατες Πολεις του Ιταλο Καλβινο,...
προχωραει συνεχεια στην απεραντη επικρατεια της αμμου και νιωθει να ειναι και να ζει
αυτη την απειρη πολλαπλοτητα προσωπων,
να ειναι ενας πωλητης εφημεριδων στην Αθηνα,ενας γκανγκστερ στο Σικαγο στο κραχ του
1929,ενας πολωνος διπλος κατασκοπος στον β' παγκοσμιο πολεμο,
ο ποιητης Εζρα Παουντ στην Ιταλια κρατουμενος,ο Εζρα Παουντ που γραφει The Pisan
Cantos  LXXIV - LXXXIV κι αυτος που διαβαζει την πρωτη εκδοση τους στη Νεα Υορκη απο
τις New Directions το 1948 κι ο Orson Wells που απαγγελει:
The enormous tragedy of the dream in the peasant's bent
shoulders
Manes!Manes was tanned and stuffed,
Thus Ben and la Clara a Milano
That maggots shd/eat the dead bullock
DIGONOS,Διγονος,but the twice crucified
................................where in history will you find it?
απο το LXXIV Cantos
πανω απο την ερημο στον απεραντο ουρανο σ'ολο το μηκος και το πλατος του
λαμπυριζουν οι αστερισμοι,του Ωριωνα,της Μεγαλης και της Μικρης Αρκτου,του
Σειριου,της Ανδρομεδας,των Πλειαδων,της Κασσιοπης,του Κενταυρου,της Υδρας,...,
και στροβιλιζονται οπως στον πινακα ''ἐναστρη νυχτα'' του βαν Γκογκ,περιστρεφο-
μενες ελικοειδεις δινες
κι αυτος ειναι ο Κεπλερ που τους παρατηρει και υπολογιζει τις κινησεις τους αλλα
ειναι κι ο σκληρος φανατικος δογματικος δικαστης που δικαζει τον Γαλιλαιο το 1633
στη Ρωμη,αλλα ειναι κι ο Γαλιλαιος που ψιθυριζει απο δειλια  να μην τον ακουσουν:
''και ομως κινειται'',
σαν να πυκνωσε ο χωρος,μεγαλωσε η δυναμη της βαρυτητας,προχωρουσε δυσκολα,
φοβηθηκε μηπως ο χωρος μεταβληθει σε μια μαυρη τρυπα,σταθηκε τυχερος γιατι
η πυκνωση αυτη της υλης τον εφερε μπροστα απο την εισοδο ενος διαδρομου,μπηκε
στον διαδρομο,εδω οι βαρυτικες συνθηκες ηταν κανονικες,ο διαδρομος ηταν μια τελεια
ευθεια,αριστερα και δεξια οι τοιχοι ειχαν περιπου 2,5μ υψος,στο ανοιγμα πανω εβλεπε
τον ουρανο,καθαρο γαλαζιο,δεν ειχε την παραμικρη αισθηση του περασματος του χρο-
νου ουτε του χωρου,εφτασε χωρις να το καταλαβει σε ενα ανοιχτο μερος,κοιταξε το ρο-
λοι του 09:47:00,
προχωρησε στο ταμειο και πληρωσε το εισιτηριο του λαβυρινθου,100 ευρω,
η ταμιας μια νεαρη κοπελα με ενα αινιγματικο χαμογελο στα χειλη,αυτο του
φανηκε σαν ενα μονιμο τικ στα χαραχτηριστικα του προσωπο της,του εδωσε το
εισιτηριο,στο πισω μερος του εισιτηριου διαβασε:
-Borges Labyrinth -16 m μετρα ακτινα-7 min λεπτα διαρκεια-
κοιταξε το ρολοι του: 09:40:00 πμ,ακολουθησε ενα πετρινο διαδρομο,περιπου 1μ
πλατους,που κυκλωνε,οι δυο τοιχοι αριστερα και δεξια που τον περιεβαλαν ειχαν
υψος περιπου 2,5μ,στο ανοιγμα τους ψηλα πανω εβλεπε τη φωτεινη γαλαζια
λωριδα του ουρανου,...
.
.
.

M.C.Escher-Ascending and Descending-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

M. C. Escher-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ESCHER'S BUILDING
ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ESCHER-χ.ν.κουβελης

βρισκομουνα σε ενα πολυοροφο πολυκαταστημα στην αρχη δεν το καταλαβα,αφηρημε-
νος οπως  ημουν, ενω βρισκομουν σε διαφορετικα επιπεδα απο τα παραθυρα εβλεπα την
ιδια εικονα της πολης,σε μια θεση σταματησα να την περιεργαστω,σε αυτη την εικονα εβλε-
πα αναμεσα στα κτιρια της πολης και το κτιριο του πολυκαταστηματος στο οποιο βρισκο-
ομουν και μαλιστα διεκρινα καθαρα το παραθυρο ακριβως στη θεση που ημουνα,αυτο
παρατηρηθηκε σε πολλα παραθυρα,κατα καποιο τροπο μου φανηκαν να ειναι απειρα,μετα
σταδιακα αυτο αλλαξε,διαπιστωσα μια ανεπαισθητη σταδιακη μεταμορφωση,πληθυναν οι
ιδιες ταυτοσημες αποψεις της πολης σε διαφορετικες κλιμακες που ειτε απο το ορθογωνιο
συνοθουνταν κυκλικοειδως,θα ελεγα,συνεκλιναν προς το κεντρο του,μια tessalation ,
συνεχομενα μοτιβα χωρις επικαλυψεις και κενα, μεχρι που γινονταν δισδιακριτα,ειτε
απο το κεντρο πολλαλασιασμενα απεκλιναν προς την περιφερεια του ορθογωνιου
απειρως,θελησα να μαθω τι ακριβως συνεβαινε και σταματησα εναν ανθρωπο
που κατεβαινε τη σκαλα που εγω ανεβαινα,μου απαντησε  με ενα αινιγματικο χαμογελο,
''δεν γνωριζω κυριε'', κοιταξα το ρολοι μου,12:05,τον ιδιο ανθρωπο τον ξανασυναντησα
να ανεβαινει την ιδια σκαλα που εγω κατεβαινα,δεν φανηκε να με γνωρισε,και σε κα-
ποιο παραθυρο που σταθηκα,ειχα πια χασει τον αριθμο των οροφων που ανεβηκα και
κατεβηκα,και το κτιριο μου εδωνε την εντυπωση πως ειχε απειρο αριθμο οροφων,απο
εκει ειδα παλι την απειρα επαναλβανομενη και συρικνωμενη ειτε προς το κεντρο ειτε
προς τα ορια tessalation των αποψεων της πολης και στα κτιρια του πολυκαταστηματος
κι ειδα εμενα και τον ανθρωπο που συναντησα τρεις σκαλες πιο κατω να κατεβαινει ενω
εγω ανεβαινα,σε αλλο τον ειδα μια σκαλα πανω να ανεβαινει ενω εγω κατεβαινα,σε ενα
τριτο εικοσιενα σκαλες,μετρησα ακριβως,πιο κατω να ανεβαινει ενω εγω ανεβαινα,σε
αλλο στην ιδια σκαλα αυτος κατεβαινε ενω εγω ανεβαινα, και σε παρα πολλα κτιρια του
πολυκαταστηματος ειδα τις σχετικες μας θεσεις στο κτιριο,και μαλιστα κατεγραψα
στη μνημη μου τις διευθυνσεις κινησης μας,μου περασε μια ιδεα και θελησα
να την επαληθευσω,ο χρονος που εδειχνε το ρολοι μου ηταν παντοτε 12:05,συνεχισα
την περιλανηση  μου,την εβλεπα σαν παιχνιδι,σαν διασκεδαση,σε ενα κτιριο προς το
κεντρο του ορθιογωνιου ειδα τον ανθρωπο δυο σκαλες πανω απο μενα να κατεβαινει
εγω κατεβαινα ,γυρισα να ανεβω,και επιβεβαιωθηκε ο συλλογισμος μου,τον συναντησα
ακριβως στην επομενη σκαλα,αυτος την κατεβαινε κι εγω την ανεβαινα,με γνωρισε και
με χαιρετησε με ενα κουνημα του κεφαλιου,με εκεινο το αινιγματικο χαμογελο που το
θυμομουν,κοιταξα το ρολοι μου:12:05,δεν νομιζω να μην με γνωρισε και να με χαιρετησε
απο φιλοφροσηνη σαν καποιον αγνωστο,κι αλλες φορες τον συναντησα,η' και επιδιωξα
να τον συναντησω,υπολογιζοντας εακριβως τις σχετικες θεσεις στα εαναλαμβανομενα
κυκλοειδη μοτιβα,ανεβαινε η 'κατεβαινε κι εγω επισης ανεβαινα η'κατεβαινα,
με ολους τους συνδιασμους των,αλλοτε με γνωριζε και με χαιρετουσε,παντα με το ιδιο
αινιγματικο χαμογελο,κι αλλοτε φαινονταν να μην με αναγνωριζει,κι εγω η΄τον εβλεπα
για πρωτη φορα η' τον θυμομουνα η' μου ηταν εντελως αγνωστος,η ωρα στο ρολοι μου
ηταν παντα 12:05,αυτο συνεβηκε πολλες φορες,ισως απειρες,σκεφτηκα πως αυτες οι
συναντησεις μας ειτε εχουν συμβει στο παρελθον ειτε συμβαινουν στο παρον ειτε θα
συμβουν στο μελλον μας,γι'αυτο,μαλλον,ο χρονος ηταν παντα ο ιδιος,σε ενα μοτιβο
της πολης συμπιεσμενο στο αριστερο οριο του ορθογωνιου διεκρινα το σχεδον ελαχι-
στων διαστασεων κτιριο του πολυκαταστηματος και σε μια αιθουσα τρεις σκαλες πανω
απο τη σκαλα που κατεβαινα να βρισκεται ο ανθρωπος μου,γυρισα κι ανεβηκα γρηγορα
τις σκαλες,βρεθηκα στην εισοδο της αιθουσας ,πανω της διαβασα την επιγραφη της:
M.C.Escher's Gallery,μπηκα στην αιθουσα ,γεματη με πινακες και χαρακτικα του Escher,
ακουγονταν  η Tocata y fuga en re menor BWV 565 του Johann Sebastian Bach,την ηξερα
πολυ καλα σαν φανατικος λατρης του Bach,σε ενα τραπεζι καθονταν εκεινος ο ανθρωπος
και σχεδιαζε,δεν φαινεται να με προσεξε,πλησιασα στο τραπεζι και ειδα να σχεδιαζει ενα
χερι που σχεδιαζε ενα αλλο χερι,ταυτοσημο,αυτο γινονταν,αυτη την εντυπωση σου
εδινε,ταυτοχρονα,δεν μπορουσες να πεις ποιο πρωτο σχεδιαζει ποιο,απο την θεση
που τον κοιτουσα μου θυμησε,καταληκτικη ομοιοτητα ειχε με ενα πορτραιτο απο μια
φωτογραφια του Escher που εκανα μια μερα πριν,ιδιος αυτος ο ανθρωπος με την εικονα,
ο ιδιος ο Escher,επισης στο τραπεζι διπλα του,δεξια,υπηρχε ενα βιβλιο του Karl Friedrich
Gauss- Μη Ευκλειδια Γεωμετρια-εκδοση του 1813,καποια στιγμη με αντιληφθηκε και
σηκωσε το κεφαλι προς το μερος μου,με χαιρετισε,παντα το ιδιο αινιγματικο χαμογελο,
και μου ειπε,''στην ηλεκτρονικη οθονη με αριθμο 231 μπορει να δειται αν θελετε,κυριε,
ενα βιντεο σχετικο με το κτιριο του πολυκαταστηματος μεσα στο οποιο βρισκομαστε'',
μου εδειξε προς τα που να κατευθυνθω,''19η σειρα,αριστερα'',τον ευχαριστησα και πηγα
στη σειρα 231 και βρηκα την οθονη 231,πατησα το play κι αρχισε να παιζει το βιντεο,στην
αρχη υπηρχαν πολλα πληροφοριακα στοιχεια σχετικα με την κατασκευη του κτιριου,
επειτα ακολουθουσε περιηγηση ανα οροφο,μετα απο καποια ωρα παρακολουθησης
βαρεθηκα,ημουν ετοιμος να πατησω το stop,οταν ειδα τον εαυτο μου να στεκεται
μπροστα στο ορθογωνιο ενος παραθυρου,η καμερα εκανε ζουμ και ειδα την tessalation
τα μοτιβα της ιδιας αποψης της πολης χωρις επικαλυψεις και κενα,κυκλικοειδως συγκλι-
νοντα προς το κεντρο του ορθογωνιου,αναμεσα στα κτιρια της πολης υπηρχε και το κτι-
ριο του πολυκαταστηματος,σε ολα τα μοτιβα,και φυσικα ο ανθρωπος μου να κατεβαινει
η' να ανεβαινει κι αυτος ο ιδιος να ανεβαινει η' να κατεβαινει και ειτε να τον εχω
συναντησει ειτε να τον συναντω ειτε να προκειται να τον συναντησω,κοιταξα την ωρα:
12:05,ημουν σιγουρος γι'αυτο,συνεχισα να παρακολουθω το βιντεο με τις απειρα
επαναλαμβανομενες σειρες του ανεβασματος η' του κατεβασματος και των σχετικων
συναντησεων,ειδα,στην αρχη δεν το συνειδητοποιησα απορροφημενος οπως ημουν
απο το βιντεο,να ακολουθω μια διαδρομη και στο τελος της να εξερχομαι απο το
πολκυκαταστημα,εκανα stop στο βιντεο και backward να ξαναβρω την αρχη της δια-
δρομης,δεν την βρηκα,προσπαθησα παρα πολλες φορες ,αποτυχια,τυχαια την ξανα-
ειδα απο καποιο σημειο μεχρι την εξοδο,εκανα προσεχτικα γυρισμα προς τα πισω,
βρεθηκα στην αιθουσα της γκαλερι,εκανα play το βιντεο,αν αυτη ηταν η διαδρομη,
πραγματικα αυτη ηταν,κατεληξε στη εξοδο του πολυκαταστηματος,ξαναγυρισα το
βιντεο στην αιθουσα της γκαλερι,ξαναειδα τη διαδρομη πολλες φορες μεχρι που μου
εντυπωθηκε με ακριβεια στη μνημη μου,εκλεισα την οθονη και αποφασισα πως ημουν
ετοιμος να την ακολουθησω,στο τραπεζι δεν βρηκα τον ανθρωπο,το σχεδιο με τα χερια
που το ενα σχεδιαζει το αλλο και το βιβλιο της Μη Ευκλειδιας Γεωμετριας ηταν εκει,
κοιταξα το ρολοι μου,12:05,βγηκα απο την πορτα της αιθουσας της γκαλερι και ακολου
θησα με προσοχη τη διαδρομη,τελικα οπως ηταν αναμενομενο εφτασα στην εξοδο του
πολυκαταστηματος,βγηκα εξω,η ωρα ηταν,κοιταζοντας το ρολοι μου,12:05.
.
.

λαβυρινθος βιβλιοθηκη σκακι-labyrinthus Bibliothiki Chess-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ-χ.ν.κουβελης

Αυτο που συνεβαινε στη Μεγαλη Βιβλιοθηκη δεν μπορουσε να το εξηγησει.Εξαφανι-
ζονταν τα βιβλια.Στη οθονη του κεντρικου υπολογιστη με τον καταλογο των βιβλιων
εμφανιζονταν με γρηγορο ρυθμο ο τιτλος του βιβλιου,ο αριθμος της καταταταξης του,
ο χαρτης της θεσης του στη βιβλιοθηκη,με ολα τα στοιχεια θεσης του,στους διαδρομους
και στα ραφια της,η  περιληψη του θεματος του,και αναβοσβηνε η λεξη DELETE με κοκκινα
γραμματα.Σαν καποιος η' καποιοι να τα εκλεβαν.Ηταν ο  γενικος διευθυντης της
βιβλιοθηκης,μια δεκαετια,αυτο δεν ξανα ειχε συμβει.Οι καμερες παρακουλουθησης
σαρωναν το χωρο ακαταπαυστα 24 ωρες το 24ωρο,ηταν αδυνατο καποιος να αφαιρεσει
ενα βιβλιο και να το βγαλει εξω απο τη βιβλιοθηκη.
Αυτη η βιβλιοθηκη ηταν δικη του επινοηση,γι'αυτο και υπερηφανευονταν.Δημιουργησε
ενα χωρο οπου ολα τα βιβλια που εχουν γραφτει,που γραφονται και θα γραφτουν να
περιεχονται σ'αυτη.Η Μεγαλη Βιβλιοθηκη.Τεραστια στις διαστασεις,σχεδον απεραντη.
Μονο οι υπαλληλοι-βιβλιοθηκαριοι της εισερχονταν στον κυριο χωρο της βιβλιοθηκης
με τα βιβλια.
Τους ενημερωσε τι συνεβαινε και συζητησαν πως μπορουσε να λυθει το προβλημα.Οι δια
γραφες των βιβλιων συνεχιζονταν,ενα μηνα,με συνεχως αυξανομενο ρυθμο.Ειχαν
διαγραφει πανω απο 500.000 βιβλια.
Ενα πρωι,ακριβως 10 η ωρα,χτυπησε η πορτα του γραφειου του και μπηκε ενας
υπαλληλος,του εδειξε ενα ειστημονικο περιοδικο,το TRACTATUS και του ειπε:ειναι
το τελευταιο τευχος και περιεχει ενα αρθρο που διαισθανονταν πως ισως εχει ενδια-
φερον για την περιπτωση  της διαγραφης των βιβλιων.Το ανοιξε στη σελιδα του αρθρου
και του το εδωσε.Το διαβασε.
Εγραφε για εναν υπολογιστη τεραστιας τεχνητης εφυιας που σε αυτον ενα γλωσσικο
προγραμμα μπορει να παραγει με τρομακτικα γρηγορο  ρυθμο κειμενα και τα συγκρινει
με τα βιβλια που εχουν γραφτει και βρισκονται αποθηκευμενα στον τεραστιο χωρο
μνημης του.Αρχιζοντας απο τα απλα γραμματα δημιουργει ολα τα κειμενα,λογοτεχνικα,
ποιησης,φιλοσοφιας,μαθηματικων,επιστημης,ολα τα βιβλια,κι αυτα που γραφονται
τωρα,αλλα κι αυτα που θα γραφτουν στο μελλον,ακομα κι αυτα που δεν γραφτηκαν η'
δεν θα γραφτουν ποτε.Αναφερε ενδεικτικα καποιους τιτλους βιβλιων.
Σταματησε το διαβασμα.Μαλλον  καποιος απατεωνας ειναι,ειπε στον υπαλληλο,κι εκλεισε το περιοδικο.Ο υπαλληλος εφυγε.
Η οθονη μπροστα του εδειχνε συνεχως τα βιβλια που διαγραφονταν.Τον επιασε  μεγαλη
απελπισια.Ζαλιστηκε απο τον τεραστιο αριθμο κοκκινων DELETE.Οταν συνηρθε φοβηθηκε
μηπως διαγραφει και το συγκεκριμενο περιοδικο,η' το αρθρο.Ανοιξε με αγωνια το περιο-
δικο,ευτυχως βρηκε το αρθρο και σημειωσε το ονομα του συγγραφεα και την διευθυνση
του.
Την αλλη μερα πηγε στην περιοχη της διευθυνσης,στο κεντρο της πολης,ανεβηκε στον
τριτο οροφο μιας 7οροφης πολυκατοικιας.Βρηκε το ονομα και χτυπησε τη πορτα.Του ανοι-
ξαν,μπηκε.
Στο γραφειο ηταν η γραμματεας ,μια νεαρη κοπελα.Της ειπε πως θελει να δει τον
διευθυντη της.Εκεινη πηρε τηλεφωνο και του ειπε να περασει στο επομενο γραφειο,
τον περιμενει.
Εκει τον υποδεχτηκε ενας αντρας μετριου αναστηματος περιπου πενηντα χρονων
καθισμενος σ'ενα γραφειο.Του ειπε πως ειναι ο διευθυντης της Μεγαλης Βιβλιο-
θηκης,ειδε ενα αδιορατο μειδιαμα στα χειλη του αλλου,και διαβασε το αρθρο του στο
περιοδικο και τον επισκεφτηκε γιατι τον ενδιαφερει πολυ το θεμα,πως μπορει ενας ο
υπολογιστης σαν αυτον να ενταχθει στη βιβλιοθηκη.
Εκεινος ευγενικα  του ειπε πως ειναι στη διαθεση του.Σηκωθηκε και πηγαν στο διπλανο
δωματιο,ενας χωρος σχεδον κυβικος οπως και ο προηγουμενος.Εκει μεσα ηταν ο
υπολογιστης και του εδειξε την οθονη του.
Εκει καθε φορα που παραγονταν ενα βιβλιο,γραφονταν ο τιτλος του,o συγγραφεας του,
η ημερομηνια εκδοσης του κι ο εκδοτικος οικος,το θεμα του,SAVE και EDIT.Ο επιστημονας
του ειπε πως καθε φορα παραγεται,πιστοποιημενα,ενα βιβλιο,εκεινο αποθηκευεται στην
τεραστια μνημη του υπολογιστη και εκτυπωνεται πανομοιοτυπα με την πρωτη εκδοση του
και το τυπωμενο βιβλιο αυτοματα παιρνει τη θεση του στη βιβλιοθηκη που ειναι στο
αλλο δωματιο.
Τοτε του περασε η ιδεα,κι ισως ετσι εξηγειται η εξαφανιση των βιβλιων της Μεγαλης
Βιβλιοθηκης.Καθε φορα που ο υπολογιστης αυτος παραγει ενα βιβλιο και το κανει SAVE
και EDIT τοτε ταυτοχρονα στην Μεγαλη Βιβλιοθηκη γινεται DELETE του βιβλιου.
Δεν του φανερωσε τη σκεψη του.Περασαν στον χωρο της βιβλιοθηκης,αυτος ηταν
τεραστιων διαστασεων,και τον περιηγησε μεσα σ'αυτον.Του εδειχνε με υπερηφανεια το
κατορθωμα του.
Περπατουσαν στους  διαδρομους της αναμεσα στα ραφια πολυ ωρα,του φανηκε ο χρονος
απειρος,το ιδιο και ο χωρος.Εβρισκε καταληκτικη ομοιοτητα με την δικη  του Βιβλιοθηκη,
σαν να ηταν η ιδια Μεγαλη Βιβλιοθηκη,μονο που στη δικη του εξαφανιζονταν συνεχως τα
βιβλια της ενω σ'αυτη εμφανιζονταν τα βιβλια της.Η δικη του αδειαζε κι αυτη γεμιζε.
Του φανηκε,τον κοιταξε καλυτερα να βεβαιωθει,πως αυτος ο ανθρωπος του εμοιαζε,αν
τους εβλεπε μαζι ενας τριτος ανθρωπος,η'και χωριστα εναν-εναν,δεν θα ξεχωριζε ποιος
ειναι ο ενας και ποιος ο αλλος.
Επεστρεψαν στον υπολογιστη,του ειπε πως αν θελει μπορει να καθησει να παρατηρησει με
την ησυχια του τη λειτουργια του προγραμματος του υπολογιστη κι αν θελει,αυτο το
τονισε,να εκτυπωσει για οποιδηποτε  χρηση οποιοδηοτε βιβλιο ηθελε,αυτος εχει
μια πολυ επιγουσα υποθεση και πρεπει να φυγει.Τον χαιρετησε κι εφυγε.
Εμεινε μονος του στο δωματιο με τον υπολογιστη.
Μετα απο ωρα θελησε να φυγει και πηγε προς το πρωτο γραφειο που βρισκονταν η
γραμματεας.
Βρεθηκε σ'ενα χωρο κυβικο αδειο με οχτω ανοιχτες  πορτες,οι τεσσερες μια στη μεση
καθε τοιχου κι οι αλλες τεσσερες στις τεσσερες γωνιες του.Περασε απο μια,ο επομενος
χωρος πανομοιοτυπος με τον προηγουμενο,κυβικος,αδειος,με οχτω ανοιχτες πορτες.
Περασε στον επομενο,παλι το ιδιο δωματιο.Συνεχισε,ολα τα δωματια ιδια.
Του φανηκε πως ηταν απειρος ο αριθμος των δωματιων και απειρος ο χρονος της
διαδρομης του εκει .Εγκλωβισμενος σ'εναν λαβυρινθο αδειων κυβικων δωματιων,
κατασκευασμενον ισως απο αυτον τον επιστημονα.Στο κεντρο του λαβυρινθου ειναι,
σιγουρα,η Μεγαλη Βιβλιοθηκη.
Σε καποιο απ'αυτα τα δωματια παρατηρησε,για πρωτη φορα το δαπεδο,ηταν μαυρο,ενω
ολων των προηγουμενων μεχρι εκεινη τη στιγμη ηταν ασπρο.Περασε απο μια απο τις
πορτες των τοιχων στο αλλο,το δαπεδο ηταν ασπρο,περασε στο αλλο,μαυρο το δαπεδο,
μια συνεχης εναλλαγη μαυρων-ασπρων δαπεδων.Οταν ομως περνουσε απο μια απο τις
πορτες των γωνιων στο αλλο τοτε,αναλογα,αν βρισκονταν σε δωματιο με ασπρο δαπεδο
εβρισκε δωματιο με ασπρο δαπεδο,αν ηταν σε μαυρο εβρισκε μαυρο.Ενας λαβυρινθος-
Σκακι,σκεφτηκε και χαμογελασε.
Οταν βρεθηκε σε μαυρο-ασπρα δωματια με τρεις πορτες απο μια σε τρεις τοιχους του
και αναμεσα στις δυο με την τριτη στη μεση δυο πορτες απο μια στις δυο συνεχομενες
γωνιες,και δωματια με δυο πορτες απο μια σε δυο τοιχους του και μια στην γωνια που
ενωνονται αυτοι οι δυο τοιχοι,επιβεβαιωθηκε.Ηταν μεσα στα 8χ8,64 τετραγωνα ενος
σκακιου.Αυτα τα δωματια ηταν στη περιφερεια του,28 συνολικα,24 στις 4 πλευρες,ανα
6,και 4 στις 4 γωνιες του.Ενα σκακι εγκυβωτισμενο μεσα στον Λαβυρινθο.
Τοτε καταλαβε πως ο αλλος ηθελε να παιξει μαζι του μια παρτιδα σκακι κι οποιος εκανε
ματ θα ηταν ο νικητης,αν εχανε θα εμενε κλεισμενος μεσα στον λαβυρινθο των αδειων
κυβικων δωματιων με τη Μεγαλη Βιβλιοθηκη στο κεντρο του,αν κερδισε θα εβγαινε εξω
απ'αυτον.Επρεπε,τοτε,ν'αρχισει το παιχνιδι.
Αγνοουσε ποιο πιονι ηταν,ενα απλο πιονι απο τα 8,η' ενας πυργος  απο τους 2 η' ενα αλογο
απο τα 2 η' ενας αξιωματικος απο τους 2,η' η βασιλισσα η' ο βασιλιας,αν ηταν ασρο η'
μαυρο πιονι,και πως να κινηθει,αναλογα,ενα τετραγωνο μπροστα και πλαγια,καθετα και
οριζοντια,σε γαμμα γυρω του,διαγωνια στο χρωμα του,παντου προς ολες τις διευθυνσεις,
γυρω απο τον εαυτο του ενα τετραγωνο,η' ηταν περισσοτερα απο ενα πιονι,δυο,τρια,η
και ολα μαζι,ποιο απ'αυτα συνεβαινε και για ποσο χρονικο διαστημα,πως θα το
καταλαβαινε,αφου δεν ειχε ορατοτητα των κινησεων του αντιπαλου,ισως απο τα
συναισθηματα του,ικανοποιηση η' απογοητευση απο τις κινησεις του,να καταλαβαινε
τη ροη του αιχνιδιου,να συμπερανε τις κινησεις του αλλου και να κατεστρωνε τη
στρατηγικη κινησεων του,επισης δεν γνωριζε αν το παιχνιδι τους ηταν οριτζιναλ η'
συνεχιζαν μια παρτιδα,απο  ενα σημειο και μετα,δυο παγκοσμιων μαιτρ του σκακιου
η' την παρτιδα δυο αρχαριων παιχτων,ακομα αν επαιζαν μια και μοναδικη παρτιδα
η' ενα ορισμενο σερι,αριθμησιμο, η' και απειρο,μη απαριθμησιμο,αριθμο παρτιδων η'
και αν επαναλαμβαναν τις ιδιες παρτιδες με την ιδια η' τυχαια σειρα με συγκεκριμενο
η' απειρο αριθμο επαναληψεων .η' αν επαιζαν ταυτόχρονα σε πολλαπλές σκακιέρες
πολλαπλά παιχνίδια.
Επρεπε,να συγκεντρωθει,να υποθεσει,να υπολογισει,να σκεφτει,να επινοησει,να
σχεδιασει με ακριβεια  το παιχνιδι,η καθε κινηση του σε λογικα αυστηρη σχεση συναρτηση
ανταπαντηση στη καθε κινηση του αλλου.Το παθος που ειχε για το σκακι ισως τον
βοηθουσε.
Σκεφτηκε μηπως ο αντιπαλος παιχτης ειναι ο υπολογιστης,με την τεραστια αλγοριθμικη
νοημοσυνη και τον τεραστιο  αριθμο αποθηκευμενων σκακιστικων παρτιδων.
Αρχισε πρωτος-η' επαιξε δευτερος.Εκανε μια κινηση,βρεθηκε σε ασπρο τετραγωνο -
δωματιο,περιμενε,μετα συνεχισε,...
.
.
.

ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ του Giorgio de Chirico-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ GIORGIO DE CHIRICO-χ.ν.κουβελης-

απο το μεγαλο ανατολικο παραθυρο του πρωτου οροφου εβλεπε τη πλακο-
στρωτη πλατεια,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια
παραλληλεπιπεδα κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητη-
σης προς το αριστερο κτιριο,φαινονταν ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,
στο βαθος,σ'ενα χαμηλωτερο επιπεδο η θαλασσα,εβλεπε τις ακρες των καταρτιων
καραβιων με τ'ασπρα πανια τους,ακουστηκε απο καπου ο χτυπος ενος ρολογιου,
μετρησε,11 η ωρα,παντα,οταν τ'ακουγε,αυτος ηταν ο αριθμος,11,τοτε εμφανιζον-
ταν ενα κοριτσι μ'ενα τσερκι παιζοντας  και με μια χορευτικη κινηση ακινητοποιουν-
ταν,κατι θυμηθηκε,γυρισε κι ειδε πανω στο τραπεζι δυο αγκιναρες,το στρογκυλο ρολοι
στον τοιχο εδειχνε 1 και 27 ακριβως,σταθερα,ησυχασε,η ωρα που περναει το τρενο,
σκεφτηκε,ειδε τον καπνο του στον γαλαζιο ουρανο,ενα τεραστιο πορτοκαλι πλαστικο
γαντι ηταν κρεμασμενο στον απεναντι τοιχο,απο κατω ενα τοπι απο πρασινο υφασμα,
φοβηθηκε μηπως δεν ηταν εκει,ανοιξε τη πορτα και μπηκε στο δωματιο της μητερας,
τη βρηκε να κοιμαται μεσα στα κατασπρα σεντονια της,ελαφρα γυρισμενη προς
το μερος του μ'ελαχιστα λυγισμενα τα ποδια της,τ'αριστερο χερι της κατω απ'το
κεφαλι της το στηριζε,και το δεξιο σε τριγωνο πανω αγγιζε τα σγουρα μαλλια της
πισω,του αρεσε αυτη η σταση,ακουσε τον ηχο νερου που χυνεται,''αυτο καθε μερα
την ιδια παντα ωρα '',σκεφτηκε,ανεβηκε στον πανω οροφο,ειδε στην μεγαλη ορθογω-
νια παραλληλεπιπεδη αιθουσα τη λιμνουλα στο κεντρο της,μεσα στα γαλαζω-
πα νερα της επεπλεαν δυο χαρτινα καραβακια,σαν αυτα που του αρεσαν να κανει
οταν ηταν μικρο παιδι,εσκυψε κι εβαλε μεσα στο νερο τον δειχτη του δεξιου χεριου του
και τον κουνησε ελαφρα,τα κυματα που προκαλεσε διαδωθηκαν κυκλικα αλλα δεν
εφθασαν στα καραβακια,σαν να βρισκονταν σε απειρη αποσταση,επανελαβε,περιμενε,
το ιδιο αποτελεσμα,ακουσε γελιο πισω του,σηκωθηκε και γυρισε να δει,ηταν ενα ζευγαρι,
ο αντρας φορουσε ενα λευκο κουστουμι με κιτρινη γραβατα,στα χερια του κρατουσε ενα
διαβητη κι ενα ορθογωνιο τριγωνο και κατι ελεγε σε μια γυναικα μ'ενα κατακοκκινο ολο-
σωμο φορεμα,πλησιασε ν'ακουσει,δεν ακουγε καμια λεξη,ξαφνικα ακουσε παλι το γελιο
της γυναικας,τοτε προσεξε τα προσωπα τους,ηταν προσωπα κουκλας σε βιτρινα,ο αντρας
του εδωσε ενα διπλωμενο χαρτι,το ανοιξε,εκει ειδε το σχεδιο μιας πολης,αναγνωρισε τη
πολη του,ειδε τη πλατεια και σε μια πλευρα της να υψωνεται ο κυλινδρικος πυργος
στον οποιο μενει,σ'ενα απο τα δωματια του το πατωμα ηταν κατασκευασμενο απο
ξυλινες σανιδες,απο τον τροπο που συνεκλιναν οι παραλληλες ευθειες των συμπερανε
πως ο χωρος ηταν απειρος,απο τα μεγαλα πλευρικα ανοιγματα εβλεπε τα ορθογωνια
κτιρια,και στο ανοιγμα του βαθους στη κιτρινη επιφανεια μιας ερημου υπηρχε ενα
τεραστιο εργοστασιο με τις καμιναδες του,παλι ακουστηκε ο χτυπος του ρολογιου,
11,ενα κοριτσι μ'ενα ποδηλατο περασε μπροστα του και κουδουνισε,το ειδε να προ-
χωραει στο βαθος της προοπτικης του δωματιου κι εκει ν'ακινητοποιειται σε μια
χορευτικη κινηση απλωνοντας τα χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια
γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπωντας στο ποδηλατο,απο το μεγεθος και τη
κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος ηταν πισω της κι εριχνε τις ακτινες
του σε γωνια 30 μοιρων,διπλωσε το σχεδιο και το ξαναδωσε στον ασπροντυμενο
αρχιτεκτονα,η γυναικα τον ειχε πιασμενο αγκαζε μ'ενα ανεπαισθητο χαμογελο στα
χειλη της,η γυναικα τον κοιταξε,''ειμαι η Αριαδνη'',ειπε,΄'δεν με θυμασαι;πηγαιναμε
μαζι στο δημοτικο σχολειο'',την κοιταξε,ναι,εκεινη ηταν,''απο 'δω ο αντρας μου ο
Εκτορας'' τον συστησε,εκεινος εκανε μια υποκλιση,σαν να παιζανε σε θεατρο,''θυμα-
σαι τις μπανανες που μας μοιραζανε στο σχολειο;''.γελασε,''μου αρεσαν τοσο πολυ,
ειχαν τοσο ωραιο κιτρινο χρωμα,κι εσυ μου χαριζες και τη δικη σου'',τη θυμηθηκε
να παιζει συνεχεια μ'ενα τσερκι στη πλατεια μπροστα απο τον σιδηροδρομικο σταθμο,
''απο τοτε μικρη μου αρεσε ο χορος κι οταν μεγαλωσα σπουδασα κλασσικο χορο'',
αυτο το ειπε κανοντας μια χορευτικη κινηση γυρω απ'τον αντρα της που ολη αυτη
την ωρα καθονταν αμιλητος και ακινητος,''ελα,Ανδρομαχη,σοβαρεψου,παμε να
φυγουμε''της ειπε,στη φωνη του διεκρινε αυστηροτητα,διπλωσε το σχεδιο και του
το εδωσε,κατεβηκε στον οροφο της μητερας του,τη βρηκε να καθεται στον καναπε
μπροστα στον καθρεφτη με το ασπρο νυχτικο της και να χτενιζει τα μαλλια της,σταθη-
κε πισω της,''ποσο ομορφη εισαι μαμα'' της ειπε,εκεινη γελασε με φιλαρεσκεια,''οταν
ησουνα μικρος ερχοσουνα στο κρεβατι  τις νυχτες,χωνοσουνα διπλα μου κατω απο τις
ζεστες κουβερτες κι εγω για να σε κοιμησω σου ελεγα αλλη μια φορα τις ιστοριες που
σ'αρεσανε,για μυθικα πλασματα,μισους ανθρωπους και μισους αλογα,για σφιγγες,με
σωμα λιονταριου και με κορμο και κεφαλι γυναικας,σαν εκεινη της Θηβας τοτε'',ειπε,
''οταν σ'επαιρνε ο υπνος σε σηκωνα  αγκαλια στα χερια μου και σε πηγαινα στο κρεβατι
σου'',φανηκε σαν να βυθιστηκε βαθεια στις αναμνησεις της,ανοιξε το συρταρι του κομο-
δινου διπλα κι εβγαλε ενα κοκκινο χασκολ και το τυλιξε σφιχτα γυρω απο τον λαιμο της,
''μεθαυριο  ειναι η πρεμιερα στο θεατρο'',του ειπε κοιταζοντας τον καθαρα μεσα
στον καθρεφτη,''ναι,μητερα,το ξερω,δεν το ξεχασα'',απαντησε εκεινος βλεποντας το
θολο ειδωλο της,''γιατι βλεπουμε την πραγματικοτητα σε αντανακλαση;''την ακουσε
να λεει,''στο θεατρο συμβαινει αυτο'',εκεινη την ωρα ακουστηκαν οι 11 χτυποι του
ρολογιου,''παλι χυνουν νερα πανω,ολοι τη νυχτα αφηνουν τις βρυσες ανοιχτες να τρε-
χουν,θα πλημυρισουμε'',γυρισε εντρομη προς το μερος του,''πηγαινε αμεσως να τους
πεις να σταματησουν'',ανεβηκε γρηγορα την ορθογωνια σκαλα και χτυπησε τη πορτα,
''σταματηστε με τα νερα'' φωναξε''ενοχλητε τη μητερα'',δεν ακουστηκε απαντηση,επιασε
το πομολο της πορτας ν'ανοιξει,ανοιξε και μπηκε μεσα στο δωματιο,ηταν αδειο και τερα-
στιο,πηγε στο μεγαλο ανατολικο παραθυρο,απο εκει εβλεπε τη πλακοστρωτη πλατεια
κατω,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια παραλληλεπιπεδα
κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητησης προς το αριστερο
κτιριο,ενας αντρας με ασπρο κουστουμι και μια γυναικα με κοκκινο φορεμα,φαινονταν
ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,το βαθος της πλατειας κλεινονταν απο
το ορθογωνιο του σιδηροδρομικου σταθμου,μεσα απο τα αψιδωτα ανοιγματα της προ-
ψης του φαινονταν σταματημενο το τρενο,το στρογγυλο ρολοι στον κεντρικο πυργο
του σταθμου εδειχνε 1 και 27 ακριβως,ξεδιπλωνοντας το σχεδιο που του αφησε ο
αρχιτεκτονας επιβεβαιωθηκε,αριστερα κατω μπροστα ειδε τη φιγουρα ενος κοριτσιου
μ'ενα τσερκι να παιζει και σε μια χορευτικη κινηση ν'ακινητοποιειται απλωνοντας τα
χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπων-
τας,απο το μεγεθος και τη κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος  ηταν πισω της
κι εριχνε τις ακτινες του σε γωνια 30 μοιρων
.
.
.

J.L.Borges-χ.ν.κουβεληςc.n.couvelis

.

.

ΣΤΟΝ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΗ ΤΟΥ J.L.BORGES-χ.ν.κουβελης

Ειδε εναν ακριβως ανθρωπο και τον πολλαπλασιασε,ενα δεντρο μοναχα χρειαστηκε 

και δημιουργησε ολη την ποικιλια των φυτων και το δασος,τα τριανταφυλλα,τα κρινα,

και τις μελισσες που τα τριγυριζουν,και τα ζωα στα λιβαδια,τη τιγρη με ολες λεπτομερως

σχεδιασμενες τις κιτρινες γραμμες της,και τη σεληνη να νανουριζει την απειροτητα 

της γατας στο κατωφλι,τη φωνη τ'αηδονιου στ'αυτι ενος μικρου κοριτσιου,τη βροχη

πανω στον τσιγκο κι ακομη το στοιβαγμα του χρονου στους κοκκους της αμμου,και

το βιβλιο που περιεχει ολα τα βιβλια,και τις ερωτησεις και τις αβεβαιες απαντησεις,

και τον υπνο του ψαριου στον λευκο ισκιο του γλαρου,τον Αστεριωνα να στεριωνει

το κεφαλι του ταυρου στο αδυνατο σωμα του κι ακομα τα βηματα που ολο τον

πλησιαζουν κι ολο απομακρυνονται μεσ'απο πανομοιοτυπες τετραγωνες αιθουσες,

εγραψε και τα μαθηματικα του Cantor,κι εναν ανθρωπο να τον ονειρευεται που τον ονει-

ρευεται να τον ονειρευεται,και τον ιδιο δημιουργησε που αυτα δημιουργει πανω

στην τυφλη επιφανεια του αμφιβληστροειδη του  J.L.Borges 

.

.

.

J.L.Borges and The Mersenne Prime Number-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ-χ.ν.κουβελης

μπηκε σε μια τεραστια ορθογωνια αιθουσα,με κατασπρους τοιχους και οροφη,χωρις
κανενα παραθυρο,ο φωτισμος ηταν εκτυφλωτικος,απο το κεντρο της οροφης ενα εκκρεμες
με μεταλικη σφαιρα ταλαντευονταν,μετρησε,1-2-3,το πλατος της ταλαντωσης του,
προχωρησε και μπηκε στη δευτερη αιθουσα,ο ιδιος χωρος,εδω στη μεση του δαπεδου υπηρχε
ενα ενυδρειο,πλησιασε και παρατηρησε τα ψαρια,σαν υπνωτισμενα κολυμπουσαν,η επομενη
ορθογωνια αιθουσα ηταν κενη,το ιδιο και οι επομενες τεσσερες,στην πεμπτη στο κεντρο της
πανω σ'ενα τετραγωνο κρυσταλλινο τραπεζι υπηρχε ανοιγμενο ενα βιβλιο,οι δυο σελιδες ηταν
κενες,γυρισε σελιδα,κενο,γυρισε σελιδες στη τυχη,κενο,στις επομενες κενες αιθουσες παρατη-
ρησε μια ανεπαισθητη αλλαγη στις διαστασεις τους ,μεχρι που εγιναν κυβικες,υπεθεσε πως
ισως συνεβαινε και μια βαθμιαια καμπυλωση στην αρχικη ευθειακη διευθετηση τους,απο
καποια αιθουσα αρχισε να τις αριθμει ,αιθουσα 1,αιθουσα 2,...,στην αιθουσα 91 στο κεντρο
της ηταν ενας αμφιπλευρος καθρεφτης με υψος μεχρι την οροφη,σταθηκε μπροστα
του,παραξενο δεν ειδε το ειδωλο του,το ιδιο κι απο την αλλη πλευρα του,εστριψε να
φυγει απο αυτη την αιθουσα κι ακουσε πισω απο την  πλατη του τη φωνη ενος παιδιου,
γυρισε το κεφαλι αμεσως και ειδε φευγαλεα,δεν ηταν σιγουρος αν ηταν μεσα στον καθρε-
φτη,τη σιλουετα ενος παιδιου πανω σ'ενα ποδηλατο,ουτε  ηταν σιγουρος απο την αποσταση
που το ειδε αν ηταν αγορι η' κοριτσι,συνεχισε στις επομενες κενες κυβικες αιθουσες,τωρα
ειχε μεγαλυτερη αισθηση της περιστροφικης μετατοπισης τους,για να διασκεδασει παρατησε
την αριθμιση των αιθουσων με τους φυσικους αριθμους και διαλεξε για την αριθμηση τους
τους πρωτους αριθμους,ξεκινησε απο την αιθουσα 17,μετα την αιθουσα 19,την αιθουσα
23,...,στην αιθουσα 911 σκεφτηκε να μην ακολουθει την αυστηρη ακολουθια της σειρας
των αλλα να την αλλαζει,με τυχαιο τροπο,η' εσκεμμενα,η επομενη αιθουσα εγινε η 5,η αλλη
η 577,μετα η 353,ακολουθησαν οι 773,η 41,η 103,...,ολοι οι πρωτοι αριθμοι μεχρι το
1.000,συνεχισε με τον πρωτο αριθμο μετα το 1.000,τον τριτο  μετα το 10.000,τον πεμπτο
μετα το 100.000,τον εβδομο μετα το 1.000.000,...,στην αιθουσα με πρωτο αριθμο τον
αριθμο Mersenne που ανακαλυφθηκε απο το GIMPS (Great Internet Mersenne Prime Search)
τον Μαρτιο του 2016,2 εις την 74.207.281 μειον 1,τον μεγαλυτερο μεχρι τωρα γνωστο πρωτο
αριθμο,με 22 εκατομυρια 338 χιλιαδες 618 ψηφια,αν υποθεσουσε πως για την προφορα καθε
ψηφιου χρειαστηκε 1 δευτερολεπτο τοτε συνολικα για τον αριθμο αυτο χρειαστηκε 22.338.618
δευτερολεπτα,κι επειδη η 1 ωρα εχει 3600 δευτερολεπτα τοτε χρειαστηκε χρονο 6.205
ωρες περιπου,η' 258 μερες και μισυ περιπου η' 8 μηνες και 18 μερες,μεσα σ'αυτη την κυβικη
αιθουσα  βρηκε παλι στο κεντρο της το κρυσταλλινο τραπεζι με το ανοιχτο βιβλιο,στην δεξια
του κενη σελιδα βγαζοντας ενα στυλο εγραψε:
ΚΑΘΕ ΑΡΤΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΟΥ 2 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΣΑΝ ΑΘΡΟΙΣΜΑ
ΔΥΟ ΠΡΩΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
γυριζοντας σελιδα ηταν σιγουρος για αυτο που θα εβλεπε γραμμενο:
Goldbach's Second Conjecture
Es scheinet wenigstens,dass eine jede Zahl,die grosser ist als 5,
ein aggregntum trium numerorum primorum sey
απο κατω εγραψε τη μεταφραση:
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛΝΤΜΠΑΧ
ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΤΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΟΥ 5 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΣΑΝ ΑΘΡΟΙΣΜΑ
ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
σκεφτηκε τον αριθμο 5,τοτε 1+1+1+3,γυρισε 1 σελιδα χωρις να κοιταξει ,αλλη 1 σελιδα
και ακολουθως 3 σελιδες,τοτε ειδε την σελιδα 5 της 5ης ραψωδιας της Οδυσσειας του
Ομηρου,σε αγγλικη μεταφραση Alexander Pope εκδοση του 1713,μετα το ιδιο εκανε με
τον αριθμο 7,1+3+3,βρηκες την 7η σελιδα του Πυργου[Das Schloß] του Καφκα,εκδοση του
1926,υστερα αναλυοντας ενα περιττο αριθμο σε τρεις πρωτους αριθμους απο τους οποιους
ο ενας ηταν ο πρωτος αριθμος-Mersenne ,2 εις την 74.207.281 μειον 1,με τα 22 εκατομυρια
338 χιλιαδες 618 ψηφια,και γυριζοντες τις αντιστοιχες σ'αυτους τους αριθμους σελιδες βρηκε
στη σελιδα αυτου του αριθμου τυπωμενο το Tlön, Uqbar, Orbis Tertius του J.L.Borges μερος
της ισπανοφωνης εκδοσης του 1941 της συλλογης των ιστοριων με τιτλο El jardín de senderos
 que se bifurcan[ο κηπος με τα μονοπατια που διακλαδιζωνται],συνεχισε την αναποδραστη
πορεια στις αιθουσες επιστρεφοντας στην αριθμιση τους με τους  φυσικους αριθμους,στο
κεντρο της αιθουσας 1001 ηταν εγκατεστημενη μια ηλεκτρονικη οθονη που σε καποια
κλασματικη[fractal] κλιμακα αναπαριστανε  το σχεδιο της κατοψης του αρχιτεκτονηματος των
αιθουσων στο οποιο ηταν κλεισμενος,ενα φωτεινο σημα αναβοσβηνοντας εδειχνε ακριβως
τη θεση στην οποια βρισκονταν εκεινη τη χρονικη στιγμη,επιβεβαιωθηκε πως η πορεια του
ηταν πραγματι ελικοειδης και μαλιστα αυτος βρισκονταν προς τος μερος της θεωρητικης αρχης
της ελικας,συνεχισε ν'αλλαζει τους αριθμους,χρησιμοποιωντας αλλοτε φυσικους,και
αλλοτε πρωτους,παντα εμπενε σε κενες αιθουσες,σε καποια θεση αναλυσε τον αριθμο 9
συμφωνα με την δευτερη εικασια του Γκολντμπαχ,7+1+1,και μπηκε στην αιθουσα 7,στην
αιθουσα 1 βρεθηκε σε μια τεραστια ορθογωνια αιθουσα,με κατασπρους τοιχους και
οροφη,χωρις κανενα παραθυρο,ο φωτισμος ηταν εκτυφλωτικος,απο το κεντρο της οροφης
ενα εκκρεμες με μεταλικη σφαιρα ταλαντευονταν,μετρησε,1-2-3,το πλατος της ταλαντωσης
του και προχωροντας μπηκε και στην αιθουσα 1,εκει μεσα βρεθηκε σε απολυτο σκοταδι,
ακουγε,καθαρα,μονο την ησυχη αναπνοη ενος ανθρωπου,κανονικη οπως ο χτυπος
ρολογιου,εβγαλε τον αναπτηρα απο την τσεπη του σακκακιου του που ειχε για τα τσιγαρα
και τον αναψε,τοτε στο τρεμουλιαστο φως του ειδε στο κεντρο της αιθουσας εναν ανθρωπο
να κοιμαται πανω  σε ενα μεταλλικο κρεβατι,πλησιασε χωρις να κανει θορυβο και τον
ξυπνησει,κοιταξε προσεκτικα τον ανθρωπο,φαινονταν να κοιμαται πολυ βαθεια,
το στηθος του ανεπαισθητα ανεβοκατεβαινε στον ησυχο ρυθμο της αναπνοης του,σηκωσε
τον αναπτηρα και περιφεροντας τον κοιταξε τους τοιχους γυρω γυρω,δεν ειδε κανενα
πουθενα ανοιγμα,καποια πορτα,''οταν σταματησει αυτος ο ανθρωπος να ονειρευεται'',
σκεφτηκε,''τοτε θα βγω μεσα απο αυτον εδω το χωρο''
.
.
.

Books of Books- Jonathan Wolstenholme

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ-χ.ν.κουβελης

Απο μικρο παιδι ειχε μεγαλο κι ακορεστο παθος με τα βιβλια.Οποιοδηοτε ειδους βιβλιου
τον γοητευε.
Αγοραζε συνεχως βιβλια και τα διαβαζε δυο και τρεις φορες.Αυτο τον μαγευε,
γιατι καθε φορα,καταλαβανε και αισθανονταν διαφορετικα το βιβλιο.
Σπουδασε Αρχιτεκτονικη και Πολεοδομια.Το Γραφειο του αναλαμβανε να εκτελεσει εργα
σε ολο τον κοσμο.Στο Buenos Aires σχεδιασε μια πολη των 7 εκατομυριων ανθρωπων,
εφαρμοζοντας πλεγματα  Λαβυρινθων.στο συνολο της πολης αλλα και μερικα,σε παρκα,σε
οικοδομηματα,σε οικοδομικα τετραγωνα,σε δικτυα δρομων,συνδιαζοντας το μυστηριο με
τη διασκεδαση.
Το παθος για τα βιβλια δεν εξασθενισε αλλα ολο και πιο πολυ μεγαλωνε.
Εκτισε μια τεραστια βιβλιοθηκη πολλων κτιριων με κλασικη αλλα και με μοντερνα αρχιτε-
κτονικη,σε στυλ Bauhaus,φουτουριστικο,υπερεαλιστικο,μεταμοντερνο,υλοποιωντας ιδεες
μαθηματικων, τη θεωρια συνολων του Cantor,τη Λογικη του Tarski,του Godel,τα fractals,
απο τη κβαντομηχανικη,τα κβαντικα δυικα κτιρια,απο τη θεωρια της σχετικοτητας,τα
σχετιστικα κτιρια,απο τη φιλοσοφια,κτιρια με αναφορα στην Πολιτεια του Πλατωνα ,στα
Πολιτικα του Αριστοτελη,στο Tractatus Logico-Philosophicus του Wittgenstein,σε εργα
λογοτεχνιας,στον Καφκα,στον Borges,στα χαρακτικα εργα του Escher.
Ο αριθμος των βιβλιων σε αυτη τη Βιβιβλιοθηκη ηταν πραγματικα τεραστιος.Ειχε δωσει
εντολη να αγοραζονται συνεχως βιβλια.Φιλοδοξουσε,οπως ελεγε,και χαμογελουσε
αινιγματικα,ο αριθμος των να ειναι το αλεφ το Cantor.Προσελαβε τους πιο καλλιτερους
επιστημονικα εξιδικευμενους βιβλιοθηκαριους απ'ολο τον κοσμο για την αψογη οργανωση
της βιβλιοθηκης.Ηθελε να καταστει η Απολυτη Παγκοσμια Βιβλιοθηκη.
Δεν τον ενδιεφερε το χρημα,οσο αστρονομικο κι αν ηταν, που θα χρειαζονταν γι'αυτο τον
σκοπο.
Αυτος αποφασισε οχι απο καποια ιδιοτροπεια αλλα απο καθαρη θεληση να μην πισκετεται
την Βιβλιοθηκη.Ηθελε να λειτουργησει η Βιβλιοθηκη σαν Αυτονομος Οργανισμος.Ενα
Δοχειο Ζωης,σκεφτονταν.Επειδη, οπως συνειθιζε παντα να  λεει,τα βιβλια ειναι Δοχεια
Ζωης.Κι ακομα ελεγε,'πες μου τι βιβλιο διαβαζεις για να σου πω τι ανθρωπος εισαι'.
Παρα τις πολυαριθμες και επιτακτικες επαγγελματικες ασχολιες του παντα εβρισκε
χρονο να διαβαζει μεσημεριανες και βραδυνες ωρες.Στα διαφορα γραφεια του ανα το
κοσμο αλλα και στα διαμερισματα που εμενε ειχε μια βιβλιοθηκη.Επαιρνε ενα βιβλιο και
καθονταν στον καναπε και διαβαζε.
Με τον καιρο απεκτησε διαφορες συνηθειες στο διαβασμα.Διαβαζε διαφορα βιβλια,
λογοτεχνικα,ποιησης,τεχνης,φιλοσοφιας,επιστημονικα,μελετες,αστυνομικα,εγκυκλοπαι-
διες,τα ολοκληρωνε  η' τα διαβαζε αποσπασματικα.
Τον τελευταιο καιρο επαιρνε απο τα ραφια των βιβλιοθηκων στη τυχη διαφορα βιβλια και
διαβαζε παλι στη τυχη διαφορες σελιδες η' μερος μιας σελιδας,η' μια προταση,ακομα και
μια λεξη μιας προτασης.
Στην αρχη δεν το συνειδητοποιησε,του φανηκε λογικο,φυσικο,αυτο να γινεται.Οταν
διαβαζε σ'ενα βιβλιο,που ειχε ξαναδιαβασει,σε μια σελιδα μια λεξη σε μια προταση του
ερχονταν στο νου,στη μνημη,ολες οι προτασεις του βιβλιου που περιειχαν αυτη τη
λεξη.Αυτο συνεβαινε ανεξαιρετως μ'ολες τις λεξεις και οχι με μια συγκεκριμενη.
Αργοτερα αυτο συνεβαινε με ολα τα βιβλια που ειχε διαβασει.Επιλεγοντας μια λεξη
καποιας προτασης σε καποια σελιδα καποιου που διαβασε ερχονταν στη μνημη του
ολες οι προτασεις με αυτη τη λεξη απο ολα τα βιβλια που ειχε διαβασει.Τιτλος Βιβλιου,
ονομα συγγραφεας,ετος εκδοσης,εκδοτικος οικος,αριθμος κεφαλαιου,αριθμος σελιδας,
αριθμος γραμμης προτασης στη σελιδα ,αριθμος λεξης στη σελιδα,το αρχικο νοημα της
λεξης και της προτασης,οταν ειχε πρωτοδιαβασει το βιβλιο,ποτε,που,και ταυτοχρονα ολα
τα αλλα νοημα απο τις μεταγενεστερες αναγνωσεις των βιβλιων,μαζι με το νοημα 'τωρα
που διαβαζει'.
Αυτο του αρεσε πολυ,τον εκανε ευτυχισμενο.Ζουσε την Ουτοπια του.Να ζει μεσα στον
Κοσμο των Βιβλιων.Να περιεχεται σ'αυτον.Να ειναι εγκλεισμενος στον Λαβυρινθο
τους.
Σε σχετικο λιγο χρονικο διαστημα αρχισε η λεξη που διαβαζε να εχει σχεση οχι μονο με τα
βιβλια που ειχε διαβασει αλλα και με βιβλια που δεν ειχε διαβασει.Αυτο το διαπιστωσε
στελνωντας στη Βιβλιοθηκη και δινοντας στοιχεια.Πραγματικα,παιρνοντας την εμπεριστα-
τωμενη απαντηση,η λεξη αντιστοιχουσε στο βιβλιο στη σελιδα στη προταση.
Οταν οι λεξεις ειχαν σχεση με βιβλια που στη Βιβλιοθηκη αδυνατουσαν να τα εντοπισουν
διαισθανθηκε πως τα βιβλια αυτα δεν ειχαν γραφει ακομα η' και δεν γραφτηκαν και δεν θα
γραφτουν ποτε.
Τοτε αυτη τη χρονικη στιγμη ξαφνικα η οραση του εξασθενισε,οι γιατροι δεν μπορουσαν
να βρουν την αιτια και ηταν βεβαιο αποφανθηκαν πως πολυ γρηγορα θα τυφλωνονταν.
Δεν λυπηθηκε,ουτε τρομοκρατηθηκε απο αυτη την εκβαση,μαλλον χαρηκε.
Οταν χειροτερευσε η κατασταση των ματιων του παραχωρησε την διευθυνση του Αρχιτε-
κτονικου Γραφειου στους συνεργατες  του.Και για πρωτη φορα ζητησε να επισκεφθει την
Βιβλιοθηκη.
Μισοτυφλος με τη συνοδεια μιας νεαρης κοπελας περιηγηθηκε σε ολους τους χωρους
της Βιβλιοθηκης.Ο διευθυντης,ενας σοβαρος κι ευγενικος κυριος,τον ξεναγουσε και
απαντουσε διεξοδικα σε ολες τις ερωτησεις του.
Την αλλη  μερα αποφασισε να εγκατασταθει μονιμα στη Βιβλιοθηκη σ'ενα καταλληλα
διαμορφωμενο χωρο,ζητησε μαλιστα να ειναι στο θεωρητικο κεντρο της .
Εκει μεσα κλεισμενος περνουσε πολλες ωρες περιφερομενος στις αμετρητες αιθουσες.
Ζητουσε απο τη κοπελα να παρει ενα συγκεκριμενο η' ενα στη τυχη βιβλιο και να το ανοιξει
σε μια συγκεκριμενη η' μια στη τυχη σελιδα και να του διαβασει μια λεξη,την πρωτη,η'
την δευτερη,η' την τριτη,...,η' καποια στη τυχη στην πρωτη η' στην δευτερη η' στη τριτη,...,
η' σε καποια στη τυχη προταση της σελιδας.
Εβρισκε αυτη τη λεξη παντου.Στα Βιβλια.Χαιρονταν,ενιωθε τεραστια ηδονη.
Οταν εχασε τελειως το φως του, ολα τα αντικειμενα απομακρυνθηκαν και χαθηκαν.
Οι σωματικες δυναμεις του βαθμιαια εξασθενισαν και με μεγαλη δυσκολια μπορουσε
να σταθει στα ποδια του και να περπατησει.
Δεν θεωρησε αυτη την ασχημη σωματικη κατασταση δυστυχια,αλλα ευτυχια,Μεγιστο
Δωρο,κι αποφασισε να μεινει μονιμα κλεισμενος μεσα στο δωματιο του.Στο Κεντρο
της Βιβλιοθηκης.
Εκει μεσα στο αδιαπεραστο σκοταδι αγρυπνος  καθονταν στον καναπε και στοχαζονταν
αδιακοπα λεξεις.Κι απο τις λεξεις τις προτασεις και τα βιβλια που τις περιειχαν.
Ενιωθε πολυ ευτυχισμενος στον Παραδεισο των Βιβλιων,Αυτων που γραφτηκαν,Αυτων
που δεν γραφτηκαν ακομα κι Αυτων που δεν θα γραφτουν ποτε.
Η Βιβλιοθηκη του Ειναι ολες οι Βιβλιοθηκες του Κοσμου,περασμενες,τωρινες και
μελλοντικες κι αυτη ακομα την Απολυτη Βιβλιοθηκη που Αυτος εκτισε,δημιουργησε.
.
.
.

Jonathan Wolstenholme-books of books

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ THE Case OF,97 σελιδες-χ.ν.κουβελης

Το βιβλιο μια εκδοση αγγλικη του 1991 με τιτλο THE Case OF το αγορασε απο ενα
παλαιοβιβλιοπωλειο στο Μοναστηρακι,το ειχε στις προσφορες,3e οποιοδηποτε βιβλιο
αγοραζες,πριν εναν χρονο περιπου,του εκανε εντυπωση  γιατι ονομα συγγραφεα δεν
αναγραφονταν ουτε στο εξωφυλλο ουτε πουθενα αλλου σε καποια εσωτερικη σελιδα
του,ειχε 97 σελιδες,
το διαβασε σε μια βραδυα μετα απο δυο μερες που το αγορασε,μια αστυνομικη ιστορια
αρκετα καλογραμμενη,του αρεσε παρα πολυ και το ξαναδιαβασε το καλοκαιρι στις
διακοπες του στη Λευκαδα,
απο τη πρωτη σελιδα διαπιστωσε με εκπληξη πως διαβαζε ενα διαφορετικο βιβλιο,ενα
αλλο απο αυτο που ηξερε και το θυμονταν αρκετα πολυ καλα,αυτο συνεχιστηκε μεχρι
το τελος του βιβλιου,μια διαφορετικη αστυνομικη ιστορια,με στοιχεια φανταστικου και
φανερες επιρροες απο τον Poe και τον Borges,
το συστησε σε μια φιλη του και της το δανεισε,
την αλλη μερα του το επεστρεψε με την παρατηρηση πως αν δεν ειχε διαβασει ολα τα εργα
του Kafka θα νομιζε πως ηταν ενα δικο του εργο,συμφωνα με την ομοιοτητα του υφους,
την ρωτησε για το περιεχομενο,του ειπε για καποιον Κ. που βαθμιαια εγκλειστηκε
σε μια περιοχη μιας μεγαλουπολης και εντελει στο εσωτερικο μιας πολυκατοικιας
ψαχνοντας εναν ανθρωπο ενοικο  που ειχε στην κατοχη του καποια ενοχοποιητικα χαρτια
γι'αυτον,
της ζητησε να μην του πει το τελος της ιστοριας,και το ιδιο βραδυ,απο τις 11
μεχρι τις 2 διαβασε το βιβλιο,οπως το περιμενε διαβασε μια διαφορετικη ιστορια,
επιστημονικης φαντασιας,ενας φιλοσοφος στο πολυ μακρινο μελλον μετα απο μια
ολοκληρωτικη καταστροφη στο διαστημικο σταθμο που διεφυγε μαζι με μια 10μελη
ομαδα επιστημονων απο ενα μικρο αποσπασμα που διεσωσε του Tractatus Logico
Philosophicus του Ludwich Wittgenstein προσπαθει να ανασυνθεσει ολοκληρο
το πρωτοτυπο εργο,μια ιστορια μνημης,λογικης,φιλοσοφιας,στο τελος τα καταφερνει,
και το παραξενο ειναι πως το παραθετει αυτουσιο χωρις αυξηση του αριθμου 97
των σελιδων του βιβλιου,
καθε μερα αποφασισε να βρισκει χρονο να διαβαζει το βιβλιο,ετσι κι αλλιως,εκτος απο
την περιεργεια,αυτο τον διασκεδαζε γιατι ηταν σαν καθε φορα να διαβαζε ενα αλλο
βιβλιο,συνολικα το ξαναδιαβασε 3 φορες,σωστοτερα θα επρεπε να πει διαβασε 3 διαφο-
ρετικα βιβλια,
το 1ο ηταν μια ποιητικη συλλογη πολυ μοντερνα, το 2ο θεατρικο εργο στο στυλ του
Beckett,το 3ο μια φιλοσοφικη διατριβη στο εργο Heidegger,
επιστρεφοντας απο τις διακοπες την αλλη μερα το πρωι επισκεφτηκε ενα φωτοτυπειο
και ζητησε να του αντιγραψουν το βιβλιο σελιδα-σελιδα 10 φορες,
το απογευμα περασε και πηρε τα αντιγραφα,
τις επομενες μερες τα διαβασε,και τα 10 αφηγουνταν την ιδια αστυνομικη ιστορια που ειχε
πρωτοδιαβασει οταν αγορασε το βιβλιο,τα ξαναδιαβασε στη τυχη,τιποτα δεν αλλαξε,
εβαλε μια αγγελια σε μια εφημεριδα μεγαλης κυκλοφοριας ζητωντας  ενα ατομο η' ατομα
για φιλολογικη εργασια ενος μηνα καλα πληρωμενη,την αλλη μερα χτυπησε στις 10
ακριβως,οπως εγραφε η αγγελια μετα τις 10 το πρωι,το κουδουνι στο διαμερισμα
του,ανοιξε,ηταν μια νεαρη κοπελα,3ετης φοιτητρια της φιλολογιας οπως του ειπε,
της ζητησε να  αντιγραψει σελιδα-σελιδα το βιβλιο οσες αντιγραφες μπορεσει να κανει
σε ενα μηνα,
η κοπελα πηρε το βιβλιο κι εφυγε,ακριβως μετα απο ενα μηνα του εφερε τις αντιγραφες
και πληρωθηκε για την σχολαστικη εργασια της,
1 σελιδα ανα 10 λεπτα ,επομενως για καθε αντιγραφη του βιβλιου χρειαστηκαν 970 λεπτα,
σε ωρες 16 ωρες και 10 λεπτα,περιπου 3 μερες,10 αντιγραφα το μηνα,
το βραδυ διαβασε το 1ο αντιγραφο,περιειχε την ιστορια που εμοιαζε του  Καφκα,
ξενυχτησε,το ξαναδιασε,παλι η ιδια ιστορια,
το 2ο ειχε το θεατρικο αλλα στιλ Μπεκετ,το 3ο την αστυνομικη ιστορια  με τις επιρροες
του Poe και Borges,το 4ο τη φιλοσοφικη διατριβη για τον Heidegger,το 5ο την ποιητικη
συλλογη,το 6ο την επιστημονικη φαντασια του Tractatus του Wittgenstein,το 7ο του
Καφκα,το 8ο του Heidegger,το 9ο του Ποε και Μπορχες,το 10ο του Μπεκετ,
τα ξαναδιασε παλι με την ιδια σειρα η ιδια ακριβως ιστορια,
καποιες επιγουσες επαγγελματικες και οικογενειακες υποθεσεις τον απομακρυναν για ενα
τριμηνο περιπου απο το βιβλιο,
οταν ξεμπερδεξε μ'αυτες ξαναπηρε το βιβλιο,
ηταν μετα τις 11 το βραδυ,στη πρωτη σελιδα διαβασε:
Το βιβλιο μια εκδοση αγγλικη του 1991 με τιτλο THE Case OF το αγορασε απο ενα
παλαιοβιβλιοπωλειο στο Μοναστηρακι,το ειχε στις προσφορες,3e οποιοδηποτε βιβλιο
αγοραζες,πριν εναν χρονο περιπου,του εκανε εντυπωση  γιατι ονομα συγγραφεα δεν
αναγραφονταν ουτε στο εξωφυλλο ουτε πουθενα αλλου σε καποια εσωτερικη σελιδα
του,ειχε 97 σελιδες,
αυτο δεν τον παραξενεψε καθολου,ηταν αναμενομενο,και συνεχισε να διαβαζει:
το διαβασε σε μια βραδυα μετα απο δυο μερες που το αγορασε,μια αστυνομικη ιστορια
αρκετα καλογραμμενη,του αρεσε παρα πολυ και το ξαναδιαβασε το καλοκαιρι στις
διακοπες του στη Λευκαδα,
απο τη πρωτη σελιδα διαπιστωσε με εκπληξη πως διαβαζε ενα διαφορετικο βιβλιο,ενα
αλλο απο αυτο που ηξερε και το θυμονταν αρκετα πολυ καλα,αυτο συνεχιστηκε μεχρι
το τελος του βιβλιου,μια διαφορετικη αστυνομικη ιστορια,με στοιχεια φανταστικου και
φανερες επιρροες απο τον Poe και τον Borges,...
εκεινη τη νυχτα διαβασε 50 σελιδες,το εκλεισε και κοιμηθηκε,
την αλλη μερα παλι την ιδια ωρα συνεχισε το βιβλιο,και τις επομενες μερες,
διαβασε μεσα στο βιβλιο ολοκληρωμενες τις ιστοριες που ειχε διαβασει,του Ποε,Μπορχες,
Καφκα,Μπεκετ,Βιτγκενσταιν,Χαιντεγκερ,τη μοντερνα ποιηση,και πολλες αλλες ιστοριες
και κειμενα σε διαφορα ειδη του λογου,συνεχως παρεμβαλλονταν νεες ,
αποφασισε να μεταπουλησει το βιβλιο,ενα πρωι επισκεφθηκε το ιδιο παλαιοβιβλιο-
πωλειο  στο Μοναστηρακι κι εδωσε το βιβλιο,παλαιοπωλης το πηρε στα χερια του,το
ζυγισε,το ανοιξε να δει αν εχει σχισμενες σελιδες,και του ειπε με πολυ χαμηλη φωνη,
εκανε μεγαλη προσπαθεια να τον ακουσει:
-'τι να σου δωσω,μικρο βιβλιο ειναι,97 σελιδες μονο,δεν γραφει και ονομα συγγραφεα,
δεν ειναι κανενος επωνυμου,επειτα δεν διαβαζει ο κοσμος βιβλια,δεν αγοραζει κανενας,
γεμισαμε βιβλια απουλητα,στοιβες,να,τις βλεπεις θα μας πλακωσουν καμια ωρα,τι να σου
πω τωρα;,αν θες αστο,1e''
το αφησε κι εφυγε
.
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 4

Διακλαδιζοντας τον Χρονο-χ.ν.κουβελης

Ο Yu Tsun κινέζος πράκτορας των γερμανών ξεφεύγοντας πρόσκαιρα τον θανάσιμο κλοιό
του Richard Madden ιρλανδου πράκτορα των αγγλων κατέφυγε στο σπίτι του σινολογου
Stephen A!bert με αναπόφευκτη πρόθεση να τον σκοτώσει και με τη δημοσιοποίηση της
δολοφονίας του στις εφημερίδες να κοινοποιήσει στους γερμανούς boss του την πόλη
Albert της βόρειας Γαλλιας με την αγγλική βάση πυρομαχικών που έπρεπε να βομπαρδι-
σουν.
Ο Albert λίγο πριν την άφιξη του Yu Tsun είχε ενημερωθει από τον Madden με τηλεφώνημα
του για τον ρόλο του Tsun και να τον κρατήσει στο σπίτι του όσο γίνεται περισσότερο
χρονο.Για να μην υποψιασθεί και να τον καθυστερησει μηχανευτηκε μία παγιδα.Του είπε
πολλούς μήνες τελευταία τον απασχολούσε ο πρόγονος του Ts'ui Pen.Το τεράστιο βιβλίο
που ήθελε να γράψει αλλά και ο λαβύρινθος που ήθελε να κατασκευάσει από τον οποιο
κανένας δεν θα μπορούσε να βγει.Και τα δύο έργα δεν πρόλαβε να τα τελειώσει επειδή
δολοφονήθηκε.Του έδειξε κάποιες διάσπαρτες αποσπασματικες σημειώσεις του Ts'ui
Pen,δυσκολονοητες,ομως με επιμονή εργασία μερα και νύχτα εφτασε σε κάποια
αυμπεράσματα για το είδος των δύο ατελειωτων έργων του.Το βιβλίο και ο λαβυρινθος
ήταν ένα και το αυτό.Ο λαβύρινθος δεν ήταν υλικός αλλά χρονικός.Σε κάθε σημείο του
είχαμε άπειρες διακλαδώσεις.Ολα μπορούσαν να προκυψουν.Να συμβούν.Π. χ εσύ ο Yu
Tsun να μην είσαι ο Yu Tsun κι εγώ ο Stephen A!bert να είμαι ο Stephen Albert η' να είσαι
ο Yu Tsun κι εγώ να μην είμαι ο Stephen Albert η' εσύ να είσαι ο Yu Tsun κι εγώ ο Stephen
Albert,να είμαστε φίλοι η' εχθροί,αυτο να συμβαίνει τώρα αυτή τη στιγμή η' να έχει σμμβεί
στο παρελθόν η' να συμβεί στο μέλλον,επισης...Ο Stephen Albert συνέχισε να μιλαει
διακλαδιζοντας τα συμπερασματα του για τον λαβυρινθο.Τοτε ο Yu Tsun,διασκεδαζοντας,
αντεστρεψε την αρχική πρόθεση,την διακλαδώσε.Να μην δολοφονήσει τον Albert αλλά να
τον δολοφονήσει ο Albert.Ετσι,σ'αυτη τή διακλαδωση,θα εκδικηθεί τον διώκτη του
Madden και θα του στερήσει τη δόξα για τη σύλληψη η' τη δολοφονία του μετά από
αντίσταση.Πηρε την τελική απόφαση.Κοιταξε ψυχρά τον Stephen Albert,εκανε επιδεικτική
κίνηση για να τραβήξει το περίστροφο από την τσέπη του παντελονιού του ,ο άλλος έπεσε
στη παγίδα,ορμησε πάνω του,τον έριξε στο πατωμα,παλαιψε υποκριτικά και τον άφησε
να του πάρει το όπλο και να τον πυροβολήσει,αισθανθηκε ένα δυνατό κάψιμο στο μέρος
της καρδιάς,πονο δεν ένιωσε,λιγο πριν χάσει τελειως τις αισθήσεις του πρόλαβε να
σκεφτεί πώς σε μία άλλη διακλάδωση του λαβύρινθου του πρόγονο του Ts'ui Pen δεν θα
είναι πράκτορας των γερμανών αλλά θα ζει ερηνικα σε κάποια μακρυνη απόμερη επαρχία
της Κινας και θα καλλιεργεί ρύζι,σ'αυτη όμως που συνέβηκε τώρα,οπως και στην άλλη που
την αντικατέστησε μ'αυτη,ο στόχος του επιτεύχθηκε πληρως,αυριο από τις εφημεριδες οι
γερμανοί boss του θα διαβάσουν πως ο γνωστος σινολογος Stephen Albert δολοφονήσε
τον δοκτορ Yu Tsun πρωην δασκαλο της αγγλικής στο Tsingtao Hochschule, από εκεί θα
εικασουν ακριβως την πόλη Albert της Γαλλιας με την αγγλική βάση που θα  βομπαρδι-
σουν,το δεύτερο μέρος αυτής της πρότασης το συνεχισε στη διακλάδωση του λαβύρινθου
μετα τη βύθιση του στο απολυτο σκοταδι
(Τα γεγονότα αυτά συνέβησαν στην διακλάδωση του α' παγκόσμιου πολέμου 28 Ιουλιου
1916)

.

.
.

Labyrinth's  Conjecture-c.n.couvelis
Λαβυρινθος Εικασια-χ.ν.κουβελης

ενα βασιλιας ειχε μια πολυ μεγαλη φιλοδοξια,να χτισει τον πιο μεγαλο και πιο τελειο
λαβυρινθο στον κοσμο,που ολοι στην αιωνιοτητα να θαυμαζουν,
καλεσε τον πιο ικανο αρχιτεκτονα του,του ειπε:''θελω να μου χτισεις τον μεγαλο
και πιο τελειο λαβυρινθο στον κοσμο,που αλλος τετοιος να μην υπαρχει,να ξεπερναει
ολους τους προηγουμενους στο παρελθον,και του σημερινους και στο μελλον κανενας
να μην χτιστει σαν αυτον,κι οποιος μπει μεσα σε αυτον καποια φορα να μην μπορει να
βγει ποτε'',του ειπε ακομα οτι δεν τον  ενδιαφερει το κοστος κατασκευης του,οσα χρηματα
κι αν χρειασθουν,
ο αρχιτεκτονας μετα απο ενα χρονο ακριβως το επισκεφθηκε και του ανακοινωσε:
''Μεγαλειοτατε,ο Λαβυρινθος Σας ειναι ετοιμος,μπορειτε να τον επισκεφθητε'',
ο βασιλιας την αλλη μερα με μεγαλη συνοδεια ακολουθησε τον αρχιτεκτονα,μετα απο
πορεια εφτα ημερων σταματησαν''Μεγαλειοτατε,φτασαμε,να ο λαβυρινθος Σας''
του ειπε ο αρχιτεκτονας,
κοιταζει ο βασιλιας,κι απορημενος λεει,''μα,Εξοχοτατε,δεν βλεπω τιποτα,κανεναν
λαβυρινθο,μονο  ερημο βλεπω'',''Μεγαλειοτατε,η ερημος ειναι ο λαβυρινθος Σας''του
απαντησε ο αρχιτεκτονας,
ο βασιλιας συγκρατηθηκε να μην θυμωσει,του ειπε ''Εξοχοτατε,θα διαταξω αυτη τη
στιγμη να μπει μεσα στον λαβυρινθο που μου χτισατε ενας απο τους δουλους μου''
και συνεχισε με σοβαρη φωνη τονιζοντας μια-μια τις λεξεις του''κι αν,Εξοχοτατε,καταφερει
να βγει απο εκει μεσα θα σας κοψω το κεφαλι'',
κι ετσι εγινε,διεταξε ενα δουλο να μπει,
στην αρχικη ιστορια μας ο δουλος δεν βγηκε ποτε και το κεφαλι του αρχιτεκτονα
στεκει ακομα στον λαιμο του
σε μια αλλη διασκευη της ιστοριας ο βασιλιας εστειλε τον πρωθυπουργο του στην
ερημο,στον λαβυρινθο του,για τιμωρια επειδη ηταν αρχηγος μιας συνομωσιας εναντιον
του
σε αλλη διασκευη,πληρωμενοι κολακες επεισαν τον βασιλια αυτος ο ιδιος να μπει στον
λαβυρινθο για να αποδειξει στον λαο του ποσο γενναιος ειναι,
εκεινος,μωροφιλοδοξος,πεισθηκε και μπηκε ,πιστευοντας πως ο λαβυρινθος-ερημος ηταν
μια ανοησια του αρχιτεκτονα,και δεν βγηκε ποτε,
εγινε πραξικοπημα και ανεβηκε στην εξουσια ο πρωθυπουργος,ο αρχηγος της πλεκτανης
 και τον συνεργο του αρχιτεκτονα διορισε υπουργο των Δημοσιων Εργων
ακομη σε μια αλλη παραλλαγη της ιστοριας ο βασιλιας εβαλε τον πιο ευφυη μαθηματικο
του Πανεπιστημιου του να μπει στον λαβυρινθο του,
ο μαθηματικος μετα απο εφτα μερες βγηκε,
οταν τον ρωτησε απορημενος ο βασιλιας πως τα καταφερε και βγηκε του απαντησε
''πολυ απλα ,βασιλια μου,στριβοντας συνεχεια δεξια'',
''δηλαδη,Εξοχοτατε,πως;'' ρωτησε περισσοτερο απορημενος ο βασιλιας,
''Μεγαλειοτατε,να πως,απλα,
την κλειστη και συμπαγη επιφανεια της ερημου την ισομορφισα με ενα δενδρικο
σχεδιαγραμμα δρομων'' ,
μετα απο αυτη την εξοδο του μαθηματικου απο το λαβυρινθο δεν εστεκε καλα το κεφαλι
του αρχιτεκτονα στη θεση του
σε μια αλλη διασκευη,ο βασιλιας φιλευσπλαχνος οπως ηταν δεν αποκεφαλισε τον
αρχιτεκτονα,αλλα τον καλεσε και τον ρωτησε,μισο ειρωνικα μισο σοβαρα,αν ο ευφυ-
εστατος και πρωτοτυπος λαβυρινθος του ειχε καποιο κεντρο,
''μα φυσικα ,βασιλια μου,κανενας λαβυρινθος δεν νοηται χωρις κεντρο''απαντησε
ο αρχιτεκτονας,
''και ο δικος μου,Εξοχοτατε'',ρωτησε ο βασιλιας παλι με το ιδιο υφος,''εχει στο κεντρο
του τον Μινωταυρο;'',
''μπορει,βασιλια μου,να εχει και τον Μινωταυρο'',απαντησε ο αρχιτεκτονας και συνεχισε
με ενα αινιγματικο χαμογελο,''αλλα και απειρα αλλα κεντρα'',
οταν ο βασιλιας τον ρωτησε επιμονα και με αγωνια να μαθει ποια ειναι αυτα ο αρχιτεκτο-
νας του απαντησε ''αληθεια,Μεγαλειοτατε,δεν ξερω''
ο βασιλιας ρωτησε τον μαθηματικο για το κεντρο του λαβυρινθου,αφου ειχε μπει μεσα,δεν
μπορει σιγουρα,θα το ειδε,
''ποιο ηταν το κεντρο του λαβυρινου που ειδατε ,Εξοχοτατε;'
''εγω,βασιλια μου,ακολουθησα μια κβαντικη διακυμανση της ερημου που δεν ειχε κανενα
κεντρο'' απαντησε σοβαρος ο μαθηματικος,
''ναι αλλα δεν νοηται λαβυρινθος χωρις κεντρο'',επεμενε ο βασιλιας,''ετσι δεν ειναι;'',
''φυσικα,ετσι ειναι βασιλια μου,μονο που στον λαβυρινθο που εγω βρεθηκα,το κεντρο του
ηταν -η ανυπαρξια κεντρου-'', απαντησε ο μαθηματικος,
''αυτο τι σημαινει;''αντεδρασε ο βασιλιας,''ανυπαρξια κεντρου συνεπαγεται ανυπαρξια
λαβυρινθου,επομενως δεν μπηκατε σε λαβυρινθο'',
''βασιλια μου,οτι μπηκα σε λαβυρινθο ειναι σιγουρο,οπως με βλεπεται και σας βλεπω''
απαντησε ο μαθηματικος και συνεχισε ''απλα το κεντρο του ειναι το μη-κεντρο'',
''παραλογο,Εξοχοτατε''αντεδρασε ο βασιλιας ,
''παραλογο,Μεγαλειοτατε,αλλα οχι και αντιφατικο''ειπε και χαμογελασε ο μαθηματικος
σε μια ακομα παραλλαγη,ο βασιλιας ρωταει τον μαθηματικο για τα πιθανα,συμφωνα με τη
Λογικη,κεντρα που ο λαβυρινθος του μπορει να εχει,
''Εξοχοτατε,ποσα και ποια κεντρα;''
''βασιλια μου,το κεντρο σε εναν λαβυρινθο ειναι μια ιδιαιτεροτητα,μια ιδιομορφια του,για
αυτη δυσκολα μπορουμε να μιλησουμε,να υποθεσουμε μονο μπορουμε,
αν την παρατηρησουμε ειναι αδυνατο να την περιγραψουμε,
εξω απο αυτη,αν καταφερουμε να βρεθουμε εκτος της,να αποδρασουμε,χανεται η
πληροφορια της,''και συνεχισε απαρθμωντας στον βασιλια πιθανα κεντρα του λαβυρινθου,
''αυτα τα κεντρα μπορει να ειναι, ο θεος του Σπινοζα,μια μαυρη τρυπα,ενα tesselation του
Penrose,το συνεχες απειρο του Cantor,ενα αλυτο μαθηματικο προβλημα π.χ η εικασια του
Goldbach,το μυαλο the brain ενος μαθηματικου π.χ το μυαλο του Gregorij Perelman,
καποιο fractal π.χ ενα fractal του Mandelbrot η' το fractal του Sierpinski,the Sierpinski
triangle,η' το Julia Set,οπως ενα θεωρημα,π.χ το Banach-Tarski Theorem'',
''δηλαδη,Εξοχοτατε;'',τον διεκοψε ο βασιλιας,
''να, σε αυτη την ιδιαιτεροτητα,σε αυτο το ιδιομορφο κεντρο,Μεγαλειοτατε,μπορουμε
να χωρισουμε την ερημο σε διαφορα μερη και μετα μονο με στροφες και μεταφορες
αυτων των μερων  να δημιουργησουμε δυο ισες ερημους με αυτη'',
''απο εναν λαβυρινθο δυο λαβυρινθους ισους με αυτον''αντεδρασε θαυμαζοντας ο
βασιλιας,
''σωστα,βασιλια μου'',
''συνεχιστε,Εξοχοτατε,''ειπε ο βασιλιας ''με τα πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μου'',
και συνεχισε ο μαθηματικος να απαριθμει:
''ενα κεντρο,μια ιδιομορφια,ειναι το βιβλιο ολων των βιβλιων,οσα βιβλια εχουν γραφτει κι
οσα θα γραφτουν,ακομα οσα δεν θα γραφτουν ποτε,δηλαδη αυτα που ειναι δυνατον να
γραφτουν αλλα δεν θα γραφτουν ποτε,αλλα και αυτα που ειναι αδυνατον να γραφτουν
ποτε,
αλλο κεντρο μπορει να ειναι...'',
εκει ο βασιλιας τον διεκοψε
''αυτο το κεντρο βιβλιο των βιβλιων μου εδωσε μια ιδεα''
τον κοιταξε
''κεντρο να ειναι οι Χιλιες και Μια Νυχτες της Σεχραζατ'',
ο μαθηματικος ακουγωντας αυτο θορυβηθηκε,γιατι καταλαβε τη σκεψη του βασιλια,
αν σταματησει την απαριθμηση των κεντρων του λαβυρινθου θα του εκοβε το κεφαλι,
αν ηθελε να το σωσει επρεπε να συνεχισει
σε αυτη τη παραλλαγη ο μαθηματικος συνεχιζει και σωζει το κεφαλι,
γιατι ειναι απειρη η απεικονιση 'ενα προς ενα' του συνολου των κεντρων με τα
αντικειμενα,υλικα και ιδεατα,
πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μπορουν να ειναι γραμματα,απο ολες τις γλωσσες,
επισης λεξεις,κειμενα,μουσικες νοτες,η 9η Συμφωνια του Μπετοβεν,
τα μορια της θαλασσας,τα ψαρια,τα μερη τους,βραγχια,λεπια,
οι κοκκοι της αμμου,τα υποσωματιδια της υλης,πρωτονια,ηλεκτρονια,νετρονια,
νετρινα,κουαρκς,μποζονια,
τα χρωματα του ουρανιου τοξου,οι κιτρινες λωριδες στο δερμα της τιγρης,καθε
λεξη του Ομηρου,καθε λεξη αυτου του κειμενου που αυτη τη στιγμη γραφεται,αλλα
και το κειμενο αυτο οταν γραφτει,
το συνεχες διαστημα των πραγματικων αριθμων απο το 0 εως το 1,
καθε ενα απο τα απειρα ψηφια του π,
τα iq- Gauss [IQ=195], Euler [IQ=195], Goethe (IQ=230),Henri Poincaré (IQ=195),
Empedocles (IQ=190) ,Nash at the IQ=200+
καθε ενας αλλα κι ολοι οι υπερβατικοι αριθμοι,και ολα τα υποσυνολα διαταξεων των
ψηφιων τους,
ακομα και το συνολο ολων των συνολων του Russell
του Αρχιμηδη το 'μή μου τοὺς κύκλους τάραττε-Noli turbare circulos meos'
-βλεπεις,βασιλια μου,και μην σου κανει εντυπωση,εγω σαν μαθηματικος εφαρμοζω,
η' αντιλαμβανομαι σαν πιθανα κυριως μαθηματικα κεντρα,πιθανως σε αλλον ανθρω-
πο θα αντιστοιχουσαν αλλα-'',
''αυτο το καταβαινω πληρως,εξοχοτατε,μπορειτε να συνεχιστε;''
''συνεχιζω,Μεγαλειοτατε,
πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μπορουν να ειναι ολα τα  ονειρα του J.L.Borges,
καθε σταγονα αιματος απο τη μαστιγωση της Jean d'Ark,ο πινακας 'Εναστρη Νυχτα'
του Βαν Γκογκ,
καθε λεξη της αποδειξης της Poincare Conjecture του Perelman,
καθε παραθυρο στο Empire Building,
καθε ανοδος και πτωση στο Χρηματιστηριο της Νεας Υορκης σημερα 15 Σεπτεμβριου
2016,...,τα ονοματα ολων των ανθρωπων,...
και ως το απειρο συνεχιζεται η απαριθμηση των κεντρων του λαβυρινθου,κατα συνεπεια
παραγωντας και ενα απειρο κειμενο,μια απειρη ιστορια,
σε μια αλλη παραλλαγη της ιστοριας ο βασιλιας μην αντεχοντας αυτην την απειρη
απεικονιση των κεντρων διακοπτει τον μαθηματικο και διαταζει τον αποκεφαλισμο του,
παραταει την εξουσια και το βασιλειο και κλεινεται μεσα στον λαβυρινθο του,
σε μια παραλλαγη αυτης της παραλαγης ψαχνει να βρει μεσα σε αυτη την απειροτητα των
κεντρων,και των απειροελαχιστων  πιθανοτητων,το μοναδικο κεντρο που βαθεια επιθυμει,
αυτο που αντιστοιχει στον θεο του Σπινοζα
σε μια αλλη,δικαια τιμωρειται για τη δολοφονια του μαθηματικου να μην βρει ποτε κανενα
κεντρο,το κεντρο του λαβυρινθου ειναι το μη-κεντρο

.

.
.

Ο Ευκλειδης και η ζ function of Riemann-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η προταση κ'.του βιβλιου θ' των Στοιχειων του Ευκλειδη,Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροι,
το Biblio του Paul Erdos, the Total Proof of the Riemann Conjecture by c.n.c και
The c.n.c Conjecture-c.n.couvelis

Η προταση κ' του βιβλιου θ' του Ευκλειδη,Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροιτο Βιβλιο
του Πωλ Ερντος,η Ολοκληρωτικη Αποδειξη της Εικασιας του Ριμαν απο τον c.n.c και
Η c.n.c Εικασια-χ.ν.κουβελης
.
Στο Biblio του Paul Erdos με τι πιο ευφυεις αποδειξεις των Μαθηματικων στη πρωτη σελιδα
οπως ηταν φυσικα αναμενομενο βρηκα την κομση και λιτη αποδειξη του Ευκλειδη οτι:
Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροι,
[απο τα Στοιχεια του Ευκλειδη,βιβλιο θ',προταση κ':
Οἱ πρῶτοι ἀριθμοὶ πλείους εἰσὶ παντὸς τοῦ προτεθέντος πλήθους πρώτων ἀριθμῶν].
Αξεπεπεραστη!Καταπληκτικης Ομορφιας!
Περιττο να σημειωσω πως ολα τα Στοιχεια του Ευκλειδη περιεχονται στο Απολυτο Biblio
του Erdos.
Διαβαζοντας το Biblio στη σελιδα 1729[αυτος ειναι ο αριθμος Hardy-Ramanujantaxi-cab,
και ειναι ο μικροτερος ακεραιος αριθμος που μπορει να εκφρασθει σαν αθροισμα δυο
κυβων με δυο διαφορετικους τροπους]εκει σ'αυτη τη σελιδα βρηκα την αποδειξη του Euler
οτι:
Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροι,απο την αποκλιση της σειρας του αθροισματων των αντι-
στροφων των πρωτων αριθμων:S[p]=1/2 + 1/3 + 1/5 + 1/7 + ...+  1/p + ...,και p οσο γινεται
μεγαλος πρωτος αριθμος
Συνεσχισα το ξεφυλλισμα του Βιβλιου και  στην σελιδα με αριθμο:τον πρωτο [2 εις την
74.207.281]-1,που ειναι ο 49ος Αριθμος Mersenne  με 22.338.618 ψηφια και ημερομηνια
ανακαλυψης 27 Ιανουαριου 2016,απο τον Curtis Cooper,καθηγητου στο University of
Central Missouri στο  Department of Mathematics και Computer Science,με το ειδικο
software απο το GIMPS project]εκει βρηκα την τελικη αποδειξη της Εικασιας του Ριμαν
[Riemann Conjecture]:
The real part of every non-trivial zero of the Riemann zeta function is 1/2
δηλαδη:
Της ζ συναρτησης του Riemann:ζ[s]=Σ[1/n εις την s],με n 1,2,3,..=1/1' s + 1/2' s +1/3' s
+1/4' s +1/5' s +...,οπου το s ανηκει στο συνολο των Μιγαδικων Αριθμων C,και
s=a+bi,a>1, το πραγματικο μερος καθε μη-τετριμμενης ριζας  της ειναι 1/2
με τον Γενικο Τιτλο:
THE TOTAL PROOF OF RIEMANN'S CONJECTURE
By c.n.c
[entry's date 29 September 2015]
και ακολουθουσε η αποδειξη,η οποια ,διαβαζοντας την ,εκτεινονταν σε  Αλεφ[Alef]
σελιδες.
Εδω θα τολμησω μια Εικασια την οποια θα ονομασω:
c.n.c CONJECTURE:
IS N0 OR N1 THE CARDINAL NUMBER OF PAGES OF THE TOTAL PROOF
OF RIEMANN'S CONJECTURE BY c.n.c IN THE BIBLIO OF PAUL ERDOS ?
μεταφραζω:
c.n.c ΕΙΚΑΣΙΑ:
ΕΙΝΑΙ ΑΛΕΦ 0 Η' ΑΛΕΦ 1 Ο ΠΛΗΘΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΤΗΣ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΡΙΜΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ  c.n.c
ΣΤΟ BIBLIO ΤΟΥ ΠΩΛ ΕΡΝΤΟΣ;
Σημειωση:
1.Αλεφ 0 Ν0 ειναι ο πληθικος αριθμος του Συνολου των Φυσικων Αριθμων Ν,απειρα
αριθμησιμου συνολου
2.Αλεφ 1 Ν1 ειναι ο πληθικος αριθμος του Συνολου των Πραγματικων Αριθμων R,απειρα
μη αριθμησιμου συνολου
Αυτη την c.n.c Εικασια την εγραψα με μολυβι στο δεξιο περιθωριο της σελιδας με αριθμο
τον 48ο  Αριθμο Mersenne M57.885.161,[2 εις την 57.885.101]-1,ημερομηνια ανακαλυψης
απο των Cooper 25 Ιανουαριου 2013,με 17.425.170 ψηφια
Μετα απ'αυτο εκλεισα το BIBLIO,
και ασχοληθηκα με την μεταφραση της προτασης κ' του βιβλιου θ' των Στοιχειων του
Ευκλειδη
την οποια και καταγραφω κατωθι:
.
.
Ευκλειδη Στοιχεια,βιβλιο θ',προταση κ'.Οἱ πρῶτοι ἀριθμοὶ πλείους εἰσὶ παντὸς τοῦ
προτεθέντος πλήθους πρώτων ἀριθμῶν-Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροι
[μεταφραση-σχολια-χ.ν.κουβελης]

κ΄. Οἱ πρῶτοι ἀριθμοὶ πλείους εἰσὶ παντὸς τοῦ προτεθέντος πλήθους πρώτων ἀριθμῶν

Ἔστωσαν οἱ προτεθέντες πρῶτοι ἀριθμοὶ οἱ Α, Β, Γ· λέγω, ὅτι τῶν Α, Β, Γ πλείους εἰσὶ
πρῶτοι ἀριθμοί.
Εἰλήφθω γὰρ ὁ ὑπὸ τῶν Α, Β, Γ ἐλάχιστος μετρούμενος καὶ ἔστω ὁ ΔΕ, καὶ προσκείσθω τῷ
ΔΕ μονὰς ἡ ΔΖ. ὁ δὴ ΕΖ ἤτοι πρῶτός ἐστιν ἢ οὔ. ἔστω πρότερον πρῶτος· εὑρημένοι ἄρα εἰσὶ
πρῶτοι ἀριθμοὶ οἱ Α, Β, Γ, ΕΖ πλείους τῶν Α, Β, Γ.
Ἀλλὰ δὴ μὴ ἔστω ὁ ΕΖ πρῶτος· ὑπὸ πρώτου ἄρα τινὸς ἀριθμοῦ μετρεῖται. μετρείσθω ὑπὸ
πρώτου τοῦ Η· λέγω, ὅτι ὁ Η οὐδενὶ τῶν Α, Β, Γ ἐστιν ὁ αὐτός. εἰ γὰρ δυνατόν, ἔστω. οἱ δὲ Α,
Β, Γ τὸν ΔΕ μετροῦσιν· καὶ ὁ Η ἄρα τὸν ΔΕ μετρήσει. μετρεῖ δὲ καὶ τὸν ΕΖ· καὶ λοιπὴν τὴν
ΔΖ μονάδα μετρήσει ὁ Η ἀριθμὸς ὤν· ὅπερ ἄτοπον. οὐκ ἄρα ὁ Η ἑνὶ τῶν Α, Β, Γ ἐστιν ὁ αὐτός.
καὶ ὑπόκειται πρῶτος. εὑρημένοι ἄρα εἰσὶ πρῶτοι ἀριθμοὶ πλείους τοῦ προτεθέντος
πλήθους τῶν Α, Β, Γ οἱ Α, Β, Γ, Η· ὅπερ ἔδει δεῖξαι.
,
[μεταφραση-χ.ν.κουβελης]

κ'.Οι πρωτοι αριθμοι περισοτεροι ειναι παντος προτεθεντος πληθους πρωτων αριθμων

Ας ειναι οι προτεθεντες πρωτοι αριθμοι οι Α,Β,Γ,λεγω,οτι των Α,Β,Γ περισοτεροι ειναι
πρωτοι αριθμοι.
Ας εχει ληφθει λοιπον ο υπο των Α,Β,Γ ελαχιστος μετρουμενος[αριθμος][βιβλιο ζ', λϛ΄],
και εστω ο ΔΕ [αριθμος]
κι ας εχει προστεθει στον ΔΕ μοναδα η ΔΖ,ο ΕΖ τωρα λοιπον πρωτος ειναι η' οχι,
εστω κατα πρωτον πρωτος.
ευρεμενοι επομενως ειναι πρωτοι αριθμοι οι Α,Β,Γ,ΕΖ περισοτεροι των Α,Β,Γ.
Αλλα τωρα ας μην ειναι ο ΕΖ πρωτος.[συνθετος]
υπο πρωτου επομενως καποιου αριθμου μετρειται [βιβλιο ζ',λα΄],
ας μετριεται υπο πρωτου του Η,
λεγω,οτι ο Η με κανενα των Α,Β,Γ δεν ειναι ο ιδιος.
ειναι τοτε δυνατον,να ειναι.οι δε Α,Β,Γ τον ΔΕ μετρουν,και ο Η επομενως τον ΔΕ θα
μετρησει,μετραει δε και τον ΕΖ,και την λοιπη την ΔΖ μοναδα θα μετρησει ο Η αριθμος
οντας,
το οποιο ατοπο,
επομενως ο Η δεν ειναι με ενα των Α,Β,Γ ο ιδιος.και υποτεθηκε πρωτος,
ευρημενοι επομενως ειναι πρωτοι αριθμοι περισοτεροι του προτεθεντος πληθους
των Α,Β,Γ οι Α,Β.Γ.Η.
ὅπερ ἔδει δεῖξαι.
αυτο το οποιο επρεπε να δειχθει.
.
.
Σχολια
οι προτασεις των Στοιχειων του Ευκλειδη που χρησιμοποιηθηκαν για την αποδειξη ειναι
απο το βιβλιο ζ':

Ευκλειδη Στοιχεια,βιβλιο ζ', προταση λϛ΄:
Τριῶν ἀριθμῶν δοθέντων εὑρεῖν, ὃν ἐλάχιστον μετροῦσιν ἀριθμόν.
Τριων δοθεντων αριθμων να βρεθει ο ελαχιστος αριθμος τον οποιο μετρουν
[προκειται για το Ελαχιστο Κοινο Πολλαπλασιο τους,ΕΚΠ]
.
Ευκλειδη Στοιχεια,βιβλιο ζ',προταση λα΄:
 Ἅπας σύνθετος ἀριθμὸς ὑπὸ πρώτου τινὸς ἀριθμοῦ μετρεῖται
Καθε συνθετος αριθμος υπο καποιου πρωτου αριθμου μετρειται
[Καθε συνθετος αριθμος κατα ενα και μοναδικο τροπο αναλυεται σε γινομενο πρωτων
παραγοντων]
.
.
.

THE TRANSCENDENTAL' S NUMBER AND PLATON CANONICAL SOLIDS INFINITY BUILDING
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ο βασιλιας θελησε να δοξασθει αιωνια αυτος ο ιδιος και  το βασιλειο του και καλεσε ολους
τους καλλιτεχνες της χωρας του να εργασθουν γι'αυτο το μεγαλεπιβουλο 'Σχεδιο της Αιω-
νιοτητας',
στη μουσικη να γραφτει το πιο μεγαλοπρεπ μουσικο εργο,συμφωνια η' οπερα,στη γλυπτικη
μια λαμπρη θριαμβευτικη ανεπαναληπτη συνθεση,στη  ζωγραφικη ενα εξαισιο αριστουργη-
μα,στην Αρχιτεκτονικη το πιο μεγαλο σε μεγεθος και το πιο αξιοθαυμασιο σε εμπευση κτι-
ριο,
περασε ενας χρονος κι ηρθε ο Αρχιτεκτονας στον βασιλια και του εδειξε το σχεδιο του,ενα
αρχιτεκτονικο συγκροτημα,ισοδυναμο στο απειρο,μια υλοποιηση του υπερβατικου αριθμου
του Liouville,
ο βασιλιας ζητησε πληροφοριες γι'αυτον τον αριθμο,
''Μεγαλειοτατε''του αποκριθηκε  Αρχιτεκτονας ,''οι υπερβατικοι αριθμοι ειναι οι πραγματικοι
αριθμοι που δεν ειναι αλγεβρικοι αριθμοι,δηλαδη η ριζα,η λυση,καποιας αλγεβρικης εξισωσης
πολυωνυμου με ρητους συντελεστες,αυτοι οι υπερβατικοι αριθμοι ειναι απειρως απειροι'',
''Αυτο Κυριε ειναι Θαυμα''του ειπε φανερα ενθουσιασμενος ο βασιλιας ''Συνεχιστε για το
Κτιριο'',
''ο μαθηματικος Joseph Liouville το 1844 απεδειξε την υπαρξη των transcendental numbers,των
υπερβατικων αριθμων,και μαλιστα κατασκευασε τον πρωτο υπερβατικο αριθμο,τον Liouville
number,με αυτον τον τροπο,σε καθε θεση n!,ν παραγοντικο ειναι το γινομενο ολων των φυσι-
κων αριθμων εως και το ν,εκει εθετε το ψηφιο 1 ,στα αλλα το 0,κι ετσι κατασκευσθηκε ο υπερ-βατικος αριθμος Liouville:
0.110001000000000000000001000 ... ,
τωρα το αρχιτεκτονικο συγκροτημα που εχω συλλαβει και exv σχεδιασει θα αποτελειται απο
απειρως απειρες αιθουσες,και  καθε μια θα αντιστοιχει στα ψηφια  του αριθμου αυτου,οι
αιθουσες πουθα αντιστοιχουν στο 0 θα ειναι κυβικες και κενες,κι αυτες που θα αντιστοιχουν
στο 1 θα ειναι οικοδομηματα εφαρμοζμενα στις απειρες παραλλαγες των πεντε πλατωνικων
κανονικων στερεων,στο κανονικο τετραεδρο,στον κυβο εξαεδρο,στο κανονικο οκταεδρο,στο
κανονικο δωδεκαεδρο και στο κανονικο εικοσαεδρο,και θα περιεχουν καθε ενα τη γλυπτικη η'
τη μουσικη η' τη κινηματογραφικη η' τη χορογραφικη η' τη ζωγραφικη εκφραση καποιου απο
απειρως απειρους υπερβατικους αριθμους'',
''Μα αυτο Κυριε ειναι Το Τελειο Απειρο Εργο! ''αναφωνησε κατευνθουσιασμενος ο βασιλιας
''Ενας Λαβυρινθος του Απειρως Απειρου των Υπερβατικων Αριθμων !'',
''Βεβαιοτατα,Μεγαλειοτατε''απαντησε ο Αρχιτεκτονας,
και συνεχισε''σε καποιο απο αυτα τα πλατωνικα στερεα θα ειναι ο αριθμος π=3,1415..., που ο
 μαθηματικος Lindeman το 1882 απεδειξε πως ειναι υπερβατικος,και εκει μεσα σε αυτο το
κτιριο θα ακουγεται η μουσικη συνθεση
''Ants and Transcendental Numbers''[Μυρμηγκια και Υπερβατικοι Αριθμοι]
συνολικης διαρκειας 1 λεπτο της ωρας,με εκτελεστες-τραγουδιστες απειρα μυρμηγκια,οπου
το καθενα,με διαφορες φωνες,αλτο,μετζο,κοντραλτο σοπρανο,τενορου,μεσοφωνου,βαρυ-
τονου,θα τραγουδα,αρια η' ρετσιτατιβο,το καθε ψηφιο του π με τη σειρα,το 3,το 1,το 4,το 1,
το 6,κλπ, με χρονο εκφορας του ψηφιου καθε φορα το μισο απο το χρονο εκφορας του προη-
γουμενου ψηφιου,ο χρονος,λογω της φυσικης ιδιομορφιας της στοματικης κολοτητας του
μυρμηγκιου και της αναπνοης του,για το πρωτο ψηφιο,το 3,θα διαρκει 30 δευτερολεπτα,του
επομενου 15 δευτ,και ουτω καθεξης εως το απειρο,για ενα και μοναδικο λεπτο.Φανταστητε
το!'',
''και πως,Εξοχοτατε, θα συμβει αυτο απειρες συνεχομενες φωνες να ακουστουν μεσα σε ενα
λεπτο της ωρας;''ρωτησε απορωντας ο βασιλιας,
''Μεγαλειοτατε,αυτο ετσι ακριβως θα συμβει,ενα απειρο θα διαρκεσει σε μια στιγμη,οι μαθη-
ματικοι γνωριζουν πως η απειροσειρα 1/2   +   1/4   +  1/8  +  1/16  +  .... συγκλινει στο 1,εχει
οριο το 1,επειδη η σειρα των χρονων των φωνων των μυρμηγκιων θα ειναι αυτη'',
για να γινει πιο καταληπτος ο Αρχιτεκτονας σ'ενα χαρτι εγραψε:
30'' + 30''/2  +  30''/4  + 30''/8  +  30''/16  +  ... =30''[ 1 + 1/2   +   1/4   +  1/8  +  1/16  +  .... ]
=30''[1+1]=30''.2=60'' =1',1 λεπτο της ωρας
''οπερ εδει δειξε''
''Υπεροχο!Καταπληκτικο!Θαυμασιο!''αναφωνησε ενθουσιασμενος ο βασιλιας ''Συνεχιστε,Εξο-
χοτατε με τα επομενα''
''σε ενα απο τα απειρα εικοδαεδρα πλατωνικα  κανονικα στερεα'' συνεχισε την αναφορα του ο
Αρχιτεκτονας ''θα εκτελειται η χορογραφια του υπερβατικου αριθμου του  Chapernowne''και
σ'ενα αλλο φυλλο χαρτιου εγραψε:
Chapernowne's number
0.12345678910111213141516171819202122232425...
πρωτη σειρα ψηφιων:
0123456789
δευτερη σειρα ψηφιων :
10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
τριτη σειρα ψηφιων:
20 21 22 23 24 25 26 27 28 29
...............................................
κ.ο.κ
''ετσι με αυτη τη συνεχη περιοδικη διαδικασια κατασκευαζεται ο υπερβατικος αριθμος του
Chapernowne και πανω ακριβως σ'αυτη τη δομη εκτυλλισονται τα βηματα και οι κινησεις
των χορευτων του χοροδραματος :The Chapernowne's  Trancendal Number Chrodrama''
επισης σε ενα πλατωνικο κανονικο εξαεδρο Bauhaus Stil Cube προβαλεται το ολογραφικο
φιλμ-ντοκυμαντερ Hilbert's 7th Problem,βασισμενο στο εβδομο προβλημα που διατυπωθηκε
το 1900 απο τον Γερμανο μαθηματικο David Hilbert''
παλι σ'ενα χαρτι εγραψε:
Hilbert's 7th Problem
1.In an isosceles triangle, if the ratio of the base angle to the angle at the vertex is algebraic
but not rational, is then the ratio between base and side always transcendental?
2.Is a^b  always transcendental, for algebraic  a not in{0,1} and irrational algebraic b?
εδωσε το χαρτι στον βασιλια,''Οριστε,Μεγαλειοτατε,το εβδομο προβλημα του Χιλμπερτ'',
ο βασιλιας τον κοιταξε συγχιζμενος,
''ο Χιλμπερτ αυτα ζητηεε,Μεγαλειοτατε,
πρωτον:
 σε ενα ισοσκελες τριγωνο αν ο λογος της γωνιας της βασης προς τη γωνια της κορυφης
ειναι αλγεβρικος αλλα οχι ρητος ,τοτε ο λογος της βασης προς τη πλευρα ειναι παντοτε
υπερβατικος;
και δευτερον:
ειναι η δυναμη 'α εις την β' παντοτε υπερβατικος αριθμος,για αλγεβρικο αριθμο α ,οχι 1 και
οχι 0,και αρρητο αλγεβρικο αριθμο β;
αυτο το δευτερο ερωτημα ειναι μια γενικευση του αρχικου ερωτηματος του Χιλμπερτ:
ο αριθμος '2 εις την τετραγωνικη ριζα του 2'' ειναι υπερβατικος αριθμος;
και η γενικευση του εγινε το 1935 κι ειναι γνωστη σαν το  Gelfond-Schneider theorem'',
''Εξοχοτατε,εχει αποδειχθει αυτο το προβλημα η' ακομα μεχρι σημερα παραμενει αλυτο;''
ρωτησε τον Αρχιτεκτονα ο βασιλιας
''Σας βεβαιω,Μεγαλειοτατε ,πως εχει λυθει το 1934 απο τον Aleksandr Gelfond''
''Λαμπρο επιτευγμα''θαυμασε  ο βασιλιας ''Συνεχιστε,Εξοχοτατε Κυριε την περιγραφη του
 οικοδηματος σας''
''Φυσικα σε καποιο φουτουριστικο κανονικο δωδεκαεδρο πλατωνικο στερεο οικοδομημα
θα υπαρχει μια εξοχη εγκατασταση πολυμεσων,multimedia installation ,γλυπτικη,χορος,
φως,θεατρο,με θεμα αυτον τον υπερβατικο αριθμο του Χιλμπερτ,2 εις την τετραγωνικη ριζα
του 2''
2^sqr2  Manifold Multimedia Show,εγραψε στο χαρτι
''το i ''συνεχισε ''ειναι η τετραγωνικη ριζα του -1,και επειδη ειναι αλγεβρικος αριθμος ,η λυση
της αλγεβρικης εξισωσης 'χ εις την 2 συν + 1 ισον = 0' και αρρητος τοτε απο το γενικευμενο
θεωρημα,το  Gelfond-Schneider theorem'',ο αριθμος ' i εις την i' ειναι υπερβατικος και φυσικα
υλοποιειται σε ενα alla Gaundi Platon Canonical Oktaedron Building,και στις οκτω ισοπλευρα
τριγωνα εδρες του ο υπερβατικος του αριθμος i^i=0.207879576...in full color leiser light
projection
' i εις την i' ισον 0.207879576...''
''αυτο το συμβολο''γραφει ^ στο χαρτι και δειχνει στο βασιλια''σημαινει 'εις την δυναμην',
και συνεχιζει γραφοντας:
τυπος de Moivre,cos συνιμητονο ,sin ημιτονο
e^[ix]=cos[x] + i sin[]x
αν θεσω χ=π/2
τοτε e^[iπ/2]=cos[π/2]+i sin[π/2]=0+i .1=i
υψωνοντας την εξισωση  e^[iπ/2]=i εις την i
εχουμε:[e^[iπ/2]]^i=i^i
τοτε i^i=e^[i.i π/2]=e^[-π/2]=0.207879576...
''Και φυσικα απο το THE TRANSCENDENTAL' S NUMBER AND PLATON CANONICAL SOLIDS INFINITY BUILDING δεν ειναι δυνατον,Μεγαλειοτατε,να λειπει ο αριθμος του Euler
e,ο οποιος αποδειχθηκε το 1873 απο  τον Charles Hermite οτι ειναι υπερβατικος αριθμος,σε ενα
κτιριο συνδιασμο και των πεντε πλατωνικων στερεων,οπου αναπτυσεται με πολυεκφραστικους
τροπους η απειροσειρα:
1 + 1/1  +  1/1.2  + 1/1.2.3 + ... +  1/ n! + ... της οποιας ο υπερβατικος αριθμος e ειναι το
οριο της,σ'αυτο το κτιριο θα υπαρχει μια βιβλιοθηκη με τεραστιο αριθμο βιβλιων οσο ο
αριθμος e σε μη δεκαδικη μορφη''
εγραψε τον αριθμο στο χαρτι
''εδω γραφω 50 δεκαδικα ψηφια του e''
2,71828182845904523536028747135266249775724709369995...
''επισης ενα μερος του Building θα ειναι και το Hilbert's Hotel  με τα απειρα δωματια οπου θα
επαληθευεται με τους απειρους επισκεπτες του το 'Hat Check Problem' του Jacob Bernoulli και
του Pierre Raymond de Montmort ,
οι απειροι ανθρωποι θα πηγαινουν στο ρεστωραν του Hilbert's Hotel και θα αφηνουν τα καπε-
λα τους στη ρεσεψιον,τα οποια θα ανακατευονται,ποσοι απο αυτους θα παρουν τα καπελα τους δινεται απο την πιθανοτητα 1/e''
''αρκετα,νομιζω,διασκεδαστικη επαληθευση''αντεδρασε ο βασιλιας γελωντας
''εχουμε.Μεγαλειοτατε,στο σχεδιο συμπεριλαβει και απειρα ,ακομα,κανονικα πλατωνικα
στερεα κτιρια,που  ονομαζονται ''Τα Αβεβαια'', γιατι για καποιους αριθμους δεν μπορουμε
να αποφανθουμε αν ειναι η' οχι υπερβατικοι αριθμοι''αναφερθηκε αρκετα σκεπτικος ο
Αρχιτεκτονας
''ποιοι ειναι αυτοι οι αριθμοι,Εξοχοτατε;'' ρωτησε με ενδιαφερον ο βασιλιας
''οι π+e , π-e ,π.e ειναι καποιοι απο αυτους''απαντησε ο Αρχιτεκτονας
''γιατι δεν ειμαστε βεβαιοι;''ρωτησε επιμονα ο βασιλιας
''ας δουμε''ειπε ο Αρχιτεκτονας,'' τους  π+e ,π-e το ημισυ τους αθροισματος τους ειναι π, ο
οποιος ειναι υπερβατικος αιθμος,αρα ενας απο τους δυο πρεπει οπωσδηποτε να ειναι υπερ
βατικος αριθμος''
''καταλαβα''αποκριθηκε ο βασιλιας
''τελος,ξεχασα να σας αναφερω ,Μεγαλειοτατε, πως καποιο απο τα απειρα κτιρια ειναι αφιε-
ρωμενο  στην αδυνατοτητα του τετραγωνισμου του κυκλου''
''Α,αλλο τεραστιο προβλημα αυτο,Εξοχοτατε''ειπε ο βασιλιας και συνεχισε,''να εκτελεσθει
αμεσως το Σχεδιο της Αιωνιοτητας,χωρις καθυστερησει,τα οικονομικα του βασιλειου ειναι
ειναι εξ ολοκληρου διαθεσιμα γι'αυτο το Εργο''
Το Σχεδιο της Αιωνιοτητητας  THE TRANSCENDENTAL' S NUMBER AND PLATON CANONICALSOLIDS INFINITY BUILDING εκτελεσθηκε στο ακεραιο,για να δοξασθει ο
Μεγας Βασιλιας,
ο οποιος κλειστηκε εκει μεσα για δοξα η' τιμωρια

.
.

Chess Epiphenomena-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης1

Chess Epiphenomena-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης2

Οι δυο σκακιστες-the two chess players-χ.ν.κουβελης


το σκάκι ήταν στο κέντρο μιας κυβιστικης αιθουσας,οι τοίχοι χωρίς παράθυρα,τεχνητό
φως,αυτος έκανε τη πρώτη κίνηση,μετακίνησε ένα μαυρο πιόνι,ο άλλος το λευκο
άλογο,είχε καταπληκτική τεχνική,τον παρέσυρε σε λανθασμένους υπολογισμούς και
κινήσεις,ματ,ο άλλος ήταν νικητής αλλά αγνοουσε πως αυτός τον ονειρεύονταν και πως
όταν ξυπνούσε η νίκη του δεν θα είχε καμία αξία,στη δεύτερη παρτίδα κέρδισε αυτός,τότε
φοβήθηκε μηπως ήταν ο άλλος που τον ονειρεύονταν κι επομένως δεν υπήρχε,στη τρίτη
παρτίδα παλι κέρδισε,τώρα είχε την αίσθηση πως ήταν και οι δυο στην πραγματικότητα,
στη τεταρτη που έχασε τότε διαισθάνθηκε πως ίσως και οι δυο ονειρεύονται,ήξερε πως
αυτός ονειρεύτηκε αυτες τις τέσσερις παρτίδες κι όπως εξελιχθηκαν,ο άλλος όμως ποιές
παρτίδες ονειρεύτηκε;τις ίδιες η' διαφορετικές;"ξέρετε"του ειπε" γιατί σας άφησα να με
κερδίσετε;",αν και δεν αιφνιδιασθηκε απ'αυτη την ερώτηση δεν απάντησε,ο άλλος
συνέχισε "επειδή έτσι έμαθα καλυτερα τον τρόπο με τον οποίο παιζετε",τότε κατάλαβε το
σχέδιο του,ότι εκείνος στις παρτιδες που τον ονειρεύτηκε τον νίκησε,στην πέμπτη παρτίδα
δεν ήταν συγκεντρωμένος εκανε πολλά, και μαλιστα,απλοϊκά λάθη ,στη κίνηση 33. Bb3!
βρεθηκε σε zugzwang αναγκαστικα μειονεκτική θεση ,αν μετακινήσει τον βασιλιά τότε ο
άλλος θα παιξει Rb8 κερδίζοντας ένα πιόνι ...Rxc7 Rxf8,αν κινήσει τον πυργο 33...Ra8 η'
Re8, τοτε 34.c8=Q+ και ο μαύρος πύργος θα είναι χαμένος  μετά από τις κινησεις35.Qxa8,
35.Qxe8 η' 35.Rxe7+,αν μετακινήσει το αλογο,η κινηση Be6 θα κερδισει τον πύργο του,
αναγκαστικά η παρτίδα εξελίχθηκε έτσι:.33...a5 -34.a4 h6-35.h3 g5-36.g4 fxg4-37.hxg4 1–0,
στην έκτη παρτίδα και στις δύο επόμενες έχασε εύκολα,αρχισε να ανησυχεί, έπρεπε οπωσ-
δήποτε να ξυπνήσει,ώστε να πάψει να ονειρεύεται τον άλλον,αν όμως ο άλλος συνεχιζε να
τον ονειρευεται;αυτος όμως γνωρίζει πως είναι πραγματικός,ξαφνικά άρχισε να αμφιβαλει,
ήταν αλήθεια πραγματικός;αν αυτός δεν ηταν πραγματικός και ο άλλος ήταν πραγματικός;
τοτε ο αλλος τον ονειρεύεται κι αν ξυπνήσει δεν θα υπαρχει,στην άλλη περίπτωση,ούτε
αυτός ούτε ο άλλος να είναι πραγματικό ον,τοτε κάποιος τρίτος τους ονειρεύεται κι αν
 ξυπνήσει τότε αυτός και ο αλλος δεν θα υπαρχουν,κι αν αυτον που τους ονειρεύεται τον
ονειρευεται κάποιος άλλος; κι αυτόν κάποιος άλλος,κι αυτόν κάποιος αλλος,...,τότε
ποιος υπάρχει στο τέλος αυτής της ακολουθίας;η' δεν υπάρχει τέλος,αρχή; ποιος παίζει
αυτο το παιχνίδι και για ποιο σκοπό; η'' μήπως κάτι άλλο συμβαίνει;και είναι ικανός να το
αντιληφθεί;
συνεχισε το αναγκαστικό zugzwang παιχνίδι,
στην ενατη παρτίδα κέρδισε πολύ δυσκολα,στη δέκατη και στην εντεκατη εύκολα,παρατή-
ρησε πως η δωδέκατη παρτίδα εξελίχθηκε όπως η πέμπτη,σε zugzwang θέση ο άλλος,αυτή
η σύμπτωση και εναλλαγη συνέβηκε και σε άλλες παρτίδες,την τριακοστη και την έβδομη-
κοστη πρωτη,την τριακοστη εκτη και την διακοστη όγδοη,και συνεχίστηκε,
σκεφθηκε πως αυτός και ο άλλος δεν διέφεραν,πως ήταν το ίδιο και το αυτό πρόσωπο,και
πως αυτος που τους ονειρεύονταν και αυτοί που ονειρεύονταν ο ένας τον άλλον δεν ήταν
παρά ένας,αυτοί οι δύο,και πως όλοι αυτοί αν ξυπνήσουν πάλι στο όνειρό τους θα ξυπνή-
σουν,επομένως δεν υπάρχουν πάρα σε όνειρο,κι αυτή είναι η πραγματικότητα τους,κι αυτό
το σκάκι είναι πραγματικο

.

.
.

Η Βιβλιοθήκη της μνημης-χ.ν.κουβελης

χτύπησε την πόρτα ακριβώς τήν ώρα πού είχε ορισθεί το ραντεβού,του άνοιξαν,ένας
διάδρομος,προχώρησε,καμια πόρτα δεν υπήρχε,ο διάδρομος ατελειωτος,είδε στο βάθος
έναν άνθρωπο να βγαίνει και να μπαίνει καπου, επιταχυνε το βήμα του,όταν έφθασε στο
σημείο πού ειδε τόν άνθρωπο δεν υπήρχε κανένα άνοιγμα,ηταν άσκοπο να προχωρήσει,
η' κάποιοι έπαιζαν μαζί του,η' αυτός έκανε λάθος,λάθος όμως δεν μπορεί να'κανε,
η συνοικία,ο δρόμος,ο αριθμός του κτιρίου ήταν αυτά που του είπαν, τότε έπαιζαν,
γύρισε πίσω να φύγει,στο βάθος του διαδρόμου είδε μία πόρτα,όταν έφθασε εκεί
ο αριθμός αυτός που ζητούσε,χτύπησε το κουδούνι,δεν του απάντησαν,ξαναχτύπησε,
το ίδιο,εσπρωξε τη πόρτα,άνοιξε,μπήκε σε μία αίθουσα βιβλιοθηκης,ο μοναδικός
υπάλληλος,ένας ηλικιωμένος άντρας,του είχε γυρισμένη τη πλάτη,του φώναξε,εκεινος
δεν απάντησε,πήγε κοντά του,τρόμαξε,του είπε ποιος ήταν,ο άλλος τον κοιτούσε χωρίς
να καταλαβαινει,ήταν κουφός,πήρε ένα χαρτί κι εγραψε τ'ονομα του και του το έδωσε,
το διάβασε και εξαφανίσθηκε πισω απ'τα ραφια της βιβλιοθηκης,όταν εμφανισθηκε του
έδωσε το βιβλίο που κρατούσε,ένα βιβλίο εκμάθησης σκακιου,ο άλλος έφυγε από την
αιθουσα , τώρα ήταν μόνος,κατάλαβε,και περίμενε να χάσει την ομιλία του και την ακουη
του,όμως ταυτόχρονα η μνήμη του έγινε τεράστια,όταν εμφανίσθηκε ένας άγνωστος
άνθρωπος ηξερε ποιος ήταν και γιατί είχε έρθει,του παραχωρησε τη θέση του και βγήκε
απ'τη βιβλιοθήκη,περπάτησε στο διάδρομο,δεν υπήρχαν πορτες αριστερά και δεξιά,
ο διάδρομος του φάνηκε ατελειωτος,στο βάθος του διαδρομου είδε κάποιον ανθρωπο να
βγαίνει από κάπου και να μπαίνει,σε μία τεράστια αίθουσα όπως διαπιστωσε όταν έφθασε
εκεί,η αίθουσα ήταν άδεια,ο άνθρωπος τον χαιρέτησε,είπε πως σ'αυτη την άδεια αιθουσα
εργάζεται είκοσι χρόνια,''μ'αυτη η αίθουσα είναι αδεια' του απάντησε,"δεν είναι έτσι
ακριβώς''αντεδρασε ο άλλος,''καθένας,που εργάζεται εδώ,κι είναι πάντα μοναδικός,
καταγράφει τη μνήμη του,αυτη εδώ η αιθουσα είναι κατασκευασμένη από τη μνήμη,εσύ
έχεις η δική μου μνήμη κι όλων των προηγουμενων εργατών από μενα'',''μα' γω''τον
διέκοψε''δεν θυμάμαι τίποτα",''κανεις λάθος''ειπε ο αλλος''και μόνο που θυμήθηκες τη
συνοικία,το δρόμο και τον αριθμό του κτιρίου αυτό είναι ενδειξη για το αντιθετο'',έφυγε,
ο διάδρομος τον έβγαλε στην έξοδο,βγήκε,νύχτωνε,πήρε ένα ταξί και γύρισε σπίτι του,
διαβασε μερικές σελίδες από το βιβλίο του σκακιού και κοιμήθηκε
.
.
.

in red black and J.L.Borges-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

υπογραψε:Emma Zunz de J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

η ιστορια αυτη διαδραματιζεται η' διακλαδιζεται σε διαφορα χρονικα διαστηματα,
το 1922,το 1948,το 1949,και πριν απο δεκα χρονια,και σε διαφορους τοπους,Αργεντινη,
Βραζιλια,Γερμανια,Αγγλια,Ελλαδα,ενα μερος της,προς το τελος,στην Ισπανια,
αφηγειται την ιστορια της Ε.,23 χρονων,τον Μαρτιο εως τελος Απριλιου,το Ε. μπορει να
ειναι το αρχικο γραμμα του γυναικειου ονοματος Εμμα,
απ'ολες τις δυνατες αφηγησεις θα προτιμηθει η γραμμικη εξιστορηση των γεγονοτων,
αλλωστε προκειται για ενα τυπικο αστυνομικο διηγημα,
η Ε.ηταν γερμανικης καταγωγης,απο το μερος της μητερας της ενας μακρυνος συγγενης
ηταν ενας τυφλος ποιητης συγγραφεας,στη πολη που κατοικουσε οι γονεις της ειχαν
μεταναστευσει οταν ηταν μικρη,δουλευε εργατρια σε εργοστασιο υφαντουργικης,
εκει ο πατερας ηταν επιστατης,εμενε μονη της σε διαμερισμα που ειχε ενοικιασει,
συνεβηκαν καποια περιεργα  γεγονοτα,Ha ocurrido una cosa que es increíble,κι ο πατερας
της κατηγορηθηκε για καταχρηση και μετατεθηκε δυσμενως στο εργοστασιο της textile
company  στη Βραζιλια;η' σε καποια αλλη χωρα,
στις 4 Μαρτιου,πρωι,η' μεσημερι,η' απογευμα ,η' νυχτα,η Ε.ελαβε ενα γραμμα απο τη μη-
τερα της,η' ενα τηλεφωνημα,η' της τηλεφωνησε,και την πληροφορουσε πως ο πατερας της
αυτοκτονησε με υπερβολικη δοση βερονιλ,
κατερρευσε,δεν πηγε στη δουλεια,τηλεφωνησε πως ειναι αρρωστη,κλειστηκε στο διαμερι-
σμα στο απολυτο σκοταδι,για τρεις μερες δεν αγγιξε τροφη,στην αρχη εκλαψε,μετα βουβα-
θηκε,εξαντλημενη κοιμονταν το πρωι,
την τριτη μερα στις 7 ,η' 8 Μαρτιου,αναψε το φως και καθησε μπροστα στον καθρεφτη,απο
το συρταρι του κομοδινου εβγαλε το γραμμα και το εσχισε,επειτα μακιγιαριστικε,με κοκκι-
νο κραγιον εβαψε τα χειλη,κολλησε ψευτικες βλεφαριδες,μαυρο μολυβι στα ματια,στη
ντουλαπα βρηκε μια ξανθια περουκα κι αφου τη χτενισε  τη φορεσε,διαλεξε ενα μαυρο
στενο κοντο φουστανι και κοκκινα ψηλοτακουνα,
βγηκε,εξω ειχε νυχτωσει,καλεσε ενα ταξι και την πηγε στο κεντρο,
μπηκε σ'ενα μπαρ,παραγγειλε ουισκι,η' βοτκα με λεμονι,η' τζιν σκετο,την πλησιασε μια
κοπελα και με βραχνη φωνη της ζητησε τσιγαρο,ηταν μεθυσμενη,δεν ειχε φωτια,της
αναψε,την ρωτησε πως τη λενε,της ειπε 'Εμμανουελα'η' Λιντα,η γυναικα γελασε,
'καινουργια;'ρωτησε κι απομακρυνθηκε τρεκλιζοντας και καθισε σ'ενα τραπεζι με τρεις
αντρες,
η Ε.την παρακολουθουσε,κατεγραφε τις κινησεις τους σωματος της,των χεριων,του κεφα-
λιου,των ποδιων,τις γκριματσες της,απορροφηθηκε,
'please ,baby',ακουσε,ενας νεαρος ναυτης της χαμογελουσε,'I wanna drink a drink with
you,do you want?' ,'Sí, lo haré' απαντησε μιμουμενη τον τονο της φωνης της αλλης γυναι-
κας,η' Sim, eu vou η' Ja, ich werde η' ναι,θελω,ο ναυτης δεν καταλαβαινε τη γλωσσα της,
η Ε.κουνησε το κεφαλι 'ναι',
η γκαρσονα εφερε δυο ουισκι με παγο,ο νεαρος ηταν συμπαθητικος,οταν ακουστηκε το
Gloomy Sunday της Billie Holiday,ο νεαρος της ζητησε να χορεψουν 'dance,baby,dance?,
δεχτηκε,σηκωθηκαν να χορεψουν,την εσφιγγε,η ατμοσφαιρα και η μουσικη την ζαλισαν,
Sunday is gloomy /My hours are slumberlessdearest the shadows/I live with are numberles
'θελω να περασουμε τη νυχτα μαζι' της ψιθυρισε στ'αυτι,ανατριχιασε,η αναπνοη του την
εκαιγε,οταν συνηρθε του αρνηθηκε ,'no' ,ο νεαρος απογοητευτηκε,του εξηγησε σε σπαστα
μισοεγγλεζικα μισο ιρλανδεζικα πως ειναι αγκαζε με αλλον,ο αλλος καταλαβε,
τελειωσε το τραγουδι και καθησε στη θεση της στο μπαρ,ηπιε απ'το ουισκι,ειχε μισοζαλι-
στει,οχι,δεν επρεπε να παει με τον Ιρλανδο ναυτη,δεν ηθελε κανενα συναισθηματικο δεσι-
μο,ηταν πολυ επικινδυνο για το σχεδιο της,
αργοτερα διαλεξε,η' διαλεχτηκε απο,εναν αδιαφορο αντρα,πηγαν σ'ενα φθηνο ξενοδοχειο
εκει γυρω σε καποια παροδο του κεντρου,ο αγνωστος αντρας μυριζε οινοπνευμα,το πρωι
που ξυπνησε εκεινος  ειχε φυγει,ειδε τα λεφτα στο κρεββατι,πηρε τα χαρονομισματα στα
χερια της και τα μετρησε,ακριβως οσα ειχανε συμφωνησει,τα εσχισε και τα πεταξε,τα
κομματια σκορπισαν στα σεντονια και κατω στο δαπεδο,επειτα καθησε στον καθρεφτη,
κοιταχτηκε,κυριως ειδε τα ματια της,εξευτελισμος η' θριαμβος victorious,
οι επομενες μερες κυλησαν βασει του σχεδιου της,
επρεπε ο εργοδοτης της να τιμωρηθει για την δολοφονια,και οχι αυτοκτονια,του πατερα
της,πληροφορηθηκε,γι'αυτον,τις συνηθειες,τις ιδεες του,πως και που δεν εχει σημασια για
τη πλοκη της ιστοριας να επεκταθουμε σ'αυτο,
εμενε σ'ενα κτιριο καστρο,με αγρια σκυλια  να τον φυλανε απο τους ληστες,το σπιτι ηταν
κυριολεκτικα λαβυρινθος,η' μπορουσε να γινει,συρομενα  διαχωριστικα το μετετρεπαν σε
λαβυρινθο δωματιων και διαδρομων,εμαθε επισης για το βιτσιο του να πληρωνει κοινες
γυναικες που τον επισκεπτονταν στο διαμερισμα του μυστικα,
βρηκε το γραφειο που του προμηθευε γυναικες,κι οπως ηταν ομορφη και θελκτικη δεν δυ-
σκολευτηκε να την προσλαβουν,ηταν πλεον θεμα χρονο να την καλεσουν να του προσφε-
ρει τις υπηρεσιες της,
σε αλλα εκδοχη της ιστοριας η Ε. ενηργησε μονη της,του τηλεφωνησε,η' με γραμμα,η'
με καποιο αλλο τροπο,τον πληροφορησε πως στο εργοστασιο καποια ομαδα εργατριων
ετοιμαζει σαμποταζ και τον προειδοποιουσε πως τα πραγματα ειναι σοβαρα,
παντως και στις δυο περιπτωσεις,την ερωτικη και την συνομωτικη,ηξερε πως στο συρταρι
του γραφειου του ο Α.[το ονομα του μαλλον ηταν Ααρων]ειχε κρυμμενο ενα γεματο περι-
στροφο,
τα γεγονοτα πρεπει να επισπευσθηκαν,στις 17 Μαρτιου,και οχι τελος Απριλιου,και να
συνεβηκαν αυτα,
ας εχουμε,πρωτα,τη περιπτωση της ερωτικης συναντησης:
η Ε.εφτασε με αυτοκινητο του γραφειου,τα σκυλια ηταν δεμενα και φιμωμενα γι'αυτο το
λογο να μην κανουν θορυβο,χτυπησε  το κουδουνι,της ανοιξε,ανεβηκε τη μαρμαρινη σκα-
λα,τον βρηκε στο σαλονι,ενας χοντρος με αραια μαλλια ψηλος αντρας ,γυρω στα πενηντα,
ειδε αμεσως στα ματια του πως του εκανε αμεσως εντυπωση,ηταν σχολαστικα μακιγιαρι-
σμενη,κοκκινο κραγιον στα χειλη,ψευτικες  εντυπωσιακες βλεφαριδες,μαυρο μολυβι στα
ματια, ξανθια περουκα,μαυρο στενο κοντο φουστανι και κοκκινα ψηλοτακουνα,
καθησε στον καναπε,σταυρωσε προκλητικα τα ποδια,εκεινος την ετρωγε με τα ματια
του,την ρωτησε αν θελει ποτο,'βοτκα με οραντζ και παγο' του ειπε με επιτηδες  βραχνη
φωνη,
εκεινος πηγε στο μπαρ,με γυρισμενη τη πλατη ετοιμαζε τα ποτα,τοτε εκεινη ανοιξε το
συρταρι αθορυβα,τραβηξε το περιστροφο,οταν εκεινος γυρισε με τα ποτα τον πυροβο-
λησε στη καρδια,εκεινος κανοντας μια θεαματικη περιστροφη με το σωμα του σωριαστηκε
στο δαπεδο,τα ποτα κυλησαν απο τα χερια του,χυθηκαν και σπαζοντας σκορπιστηκαν τα
κρυσταλλα τους,αυτο μπορει να εγινε και μετα την ερωτικη πραξη,
αλλα και στην εκδοχη,διακλαδωση,της ιστοριας με την αποκαλυψη των ονοματων των
συνομοτριων παλι ετσι συνεβηκε το γεγονος του πυροβολισμου,
παντως και στις δυο περιπτωσεις δεν προλαβε,επειδη ο αντρας πεθανε ακαριαια,να του
πει το λογο της πραξης της,πως τον εκδικειται ως υπαιτιο της αυτοκτονιας του πατερα της
 η' ως υπαιτιο της ατιμωτικης εκπορνευσης της η' ως υπαιτιο και των δυο,
στην αστυνομια και στις δυο περιπτωσεις θα πει πως την ειχε καλεσει στο διαμερισμα να
συζητησουν για επαγγελματικους λογους κι εκεινος της επιτεθηκε να την βιασει,κι εκεινη
σε αμυνα τον πυροβολησε,
ηθελε το εγκλημα της,οπως το σχεδιασε,να ειναι τελειο,οπως ηθελε και ο Ρασκολνικωφ
στο Εγκλημα και Τιμωρια του Ντοστογιεφσκι,βεβαια με αντιστροφο τροπο,επρεπε για
να το εκτελεσει να νιωσει κατωτερος ανθρωπος
οταν ξαναβαλε το περιστροφο στη θεση του στο συρταρι τοτε ειδε τη φωτογραφια,
αυτο συνεβηκε στην πριν δεκα χρονια ιστορια,
πηρε τη φωτογραφια στα χερια της,αναγνωρισε το πατερα της,η γυναικα διπλα,με την
οποια ηταν αγκαλιασμενοι,ηταν η γυναικα του ανθρωπου που σκοτωσε,του εργοδοτη
τους Α.,την γνωρισε,την ειχε δει μια φορα σε καποια κοσμικη συναντηση της textile
company,την θυμαται,της ειχε κανει εντυπωση,δεν κανει λαθος,η γυναικα στη φωτογρα-
φια χαμογελουσε,ηταν ομορφη γυναικα κι ο  πατερας της ηταν ομορφος αντρας,φαινονταν
ευτυχισμενοι,
γυρισε τη φωτογραφια,πισω εγραφε Εμμανουηλ και Αλις,τα ονοματα τους,[της γυναικας
δεν ηξερε το ονομα],ξαναβαλε τη φωτογραφια στη θεση της κι απο πανω τοποθετησε το
περιστροφο,
στη διακλαδωση της ιστοριας του 1949,οπου δεν αναφερεται η φωτογραφια,στο συρταρι
ειδε το βιβλιο του Arthur Schopenhauer Die Welt als Wille und Vorstellung[The World as
Will and Representation]στην εκδοση του 1948 Zurich Classen in einer gekürzten Fassung
 dargeboten απο τον Thomas Mann,
ο σελιδοδεικτης ηταν στο THIRD BOOK-THE WORLD AS REPRESENTATION-SECOND ASPECT,
εκει διαβασε:
The Representation Independent of the Principle of Sufficient Reason:
The Platonic Idea: The Object of Art

τί τὸ ὂν ἀεί, γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον;καὶ τί τὸ γιγνόμενον μὲν καὶ
ἀπολλύμενον, ὄντως δὲ οὐδέποτε ὄν; Plato [Timaeus, 27 D].

("What is that which eternally is, which has no origin? And what
is that which arises and passes away, but in truth never is?" [Tr.J]
[τι ειναι αυτο που παντα ειναι, που γεννηση δεν εχει;και τι ειναι αυτο
που γινεται και χανεται,αλλ'ουδεποτε πραγματικα ειναι; ]
στη διακλαδωση του διηγηματος το 1948,η Εμμα,περιμενοντας την αστυνομια, στο
περιθωριο της σελιδας σημειωσε με κοκκινο στυλο:
 La historia era increíble, en efecto, pero se impuso a todos, porque sustancialmente
era cierta. Verdadero era el tono de Emma Zunz, verdadero el pudor, verdadero el
odio. Verdadero también era el ultraje que había padecido; sólo eran falsas las
circunstancias, la hora y uno o dos nombres propios.
και υπογραψε:Emma Zunz de J.L.Borges
οταν ηρθε η αστυνομια ειπε:
Ha ocurrido una cosa que es increíble... El señor Loewenthal me hizo venir con el
pretexto de la huelga... Abusó de mí, lo maté...
.
.

.

labyrinth-City-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

labyrinth-City-Η ΥΠΟΘΕΣΗ-THE CASE OF-χ.ν.κουβελης

κοίταξε το ρολοι του,7:51,είχε αργήσει, κατεβηκε στη σταση,μεγαλη η κίνηση στη λεωφόρο,
έστριψε στο δρόμο που ήταν τα γραφεία της εταιρείας που δούλευε, δεν βρήκε το κτίριο,
ένιωθε γελοίος να ρωτήσει, τι είχε συμβεί, πήρε τηλέφωνο, του είπαν πως άργησε κι ένας
πελάτης τον περιμένει για πολύ σοβαρή νομική του υπόθεση, η φωνη του φάνηκε αυστηρή
και επικριτική, πιο κάτω βρήκε το κτίριο, σαν να είχε μετακινηθεί στο χώρο, δεν είχε χρόνο
να ασχοληθεί μ'αυτο, ανέβηκε,άνοιξε τη πόρτα του ασανσέρ να βγει, ένας άντρας ψηλός γύρω
στα 50 αγνωστος περίμενε να μπει στο ασανσέρ, αυτός διέσχισε το διάδρομο, στο γραφείο
αρ.37 έσπρωξε τη πόρτα και μπήκε, βρήκε τη καθαρίστρια, μια μεσοκοπη χοντρή γυναικα,
τι ώρα είναι; είδε το ρολοι του τοίχου,5:41,η γυναίκα του είπε πως ο πελάτης κάθησε μέχρι
τώρα αργά να τον περιμένει, μόλις πριν λίγο έφυγε,κι άφησε ένα φάκελο στο γραφείο του,
πήρε τον φάκελο και τον άνοιξε, από τα λίγα που ειδε η υπόθεση πραγματικά ήταν σοβαρή
και επείγουσα,δεν άφησε τηλέφωνο ρώτησε τη γυναίκα, όχι, είπε πως θα έρθει άλλη ώρα,
απάντησε εκείνη και γέλασε, ολοι, συνέχισε, το ίδιο κάνουν, είναι πολύ ενοχλητικοί, και στο
τέλος εξαφανιζονται αφού σ'εχουν βάλει σε μεγάλη φασαρία να ασχολησε με τη δικογραφία
τους για χρόνια, οι περισσότερες περιπτώσεις αποδεικνύονται ασήμαντες και γελοίες, η κούφια ματαιοδοξία τους τις επινοεί,η γυναίκα τακτοποιουσε το γραφείο του, εσύ πως τα ξέρεις ολ'αυτα;
τη ρώτησε, από έναν υψηλό νομικο, απάντησε εκεινη, τώρα έχει αποσυρθεί,αν, οριστικά, βέβαια αποσύρεται κάποιος,ήταν κάποτε εραστής μου, αυτός μου τα έλεγε, το δωμάτιο του ήταν γεμάτο,
να σκάσεις, από τέτοιους αχρηστους φακελους, του έλεγα γιατί δεν τους πετάει στα σκουπίδια,
γιατί δεν τους καίει, μου απαντούσε πως οι υποθέσεις δεν έχουν κλείσει,ότι ποτέ δεν κλείνουν κι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να ξανανοίξουν και μάλιστα να είναι σε τέτοιο κρίσιμο σημείο που
να έχει χαθεί τελειωτικα η υποθεση, πολλοί πελάτες μετά από χρόνια έχουν καταδικαστει, η
αδράνεια είναι φαινομενική, αυτό ακριβώς έλεγε ο νομικός, ο φίλος μου, πήγε στο παράθυρο,
το άνοιξε να πάρει αέρα,μην σου φαίνεται παράξενο που χρησιμοποιώ αυτη την ειδική γλώσσα,η συναναστροφη μου χρόνια μ'εκεινον τον νομικο μου την έμαθε,ο θορυβος της πόλης ανέβαινε υποκουφος, αύριο ίσως ξαναερθει, αυνεχισε η γυναίκα, πάντως όπως και να'χει, πρέπει να
περιμένεις, να έχεις υπομονή, έλεγε ο φίλος μου, αυτή είναι η υπόθεση σου, εσύ την έχεις
αναλάβει, εσένα αφορά, δεν παίζει κανείς με τέτοια ζητήματα,δεν επιτρέπεται να αμελήσεις η'
να αδιαφορήσεις,ενιωσε κρύο ιδρώτα στο μέτωπο του, θα λιποθύμουσε, ζήτησε λίγο νερό,
η γυναίκα του έφερε, συνήλθε,πήρε τον φάκελο μαζί του να τον μελετήσει στο σπίτι, κατέβηκε
στο δρόμο,έστριψε στο λεωφόρο, κοίταξε το ρολοι του, 7:51,δεν περίμενε το λεωφορείο,
ξαναγύρισε στο δρόμο, ανέβηκε στο γραφείο του, εκεί τον περίμενε ένας άγνωστος άντρας καθισμένος στον καναπε μ'ενα ογκώδη φάκελο στα χέρια του, από τη στάση του κεφαλιού του, γερμενό στον ώμο, φαίνονταν να'χε αποκοιμηθει περιμένοντας, η είσοδος του στο γραφείο τον ξύπνησε, πεταχτηκε πάνω, ζητησε συγνώμη, η ζέστη,ειπε, ο άγνωστος άντρας ήταν ψηλός γύρω
στα 50,του είπε πως ήρθε για μια υπόθεση του, και του έδωσε το φάκελο του να τον μελετήσει,
εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο του άντρα, ο άντρας ακουγε κι απαντούσε μονολεκτικά,
ναι, όχι, το πρόσωπό του ήταν σοβαρό, νόμισε πως είδε φόβο, ίσα που πρόλαβε να ανοίξει το
φάκελο και να του ρίξει μια γρήγορη ματιά, ο άντρας τελειώνοντας το τηλέφωνο του ζήτησε το φάκελο, συγνώμη, αλλά η υπόθεση μου είναι για άλλον νομικό, τώρα με ειδοποίησαν, έκανα λαθος,μεγάλο λάθος είπαν, του έδωσε το φάκελο, ο άντρας έφυγε, έμεινε μόνος στο γραφείο,
η ζέστη ήταν αποπνικτική, πήγε στο παράθυρο και το άνοιξε, ο υποκουφος θορυβος της πόλης ανεβηκε, κοίταξε το ρολοι του τοίχου, 8:37,ενιωθε αδιαθεσία, αποφάσισε να γυρίσει σπίτι, έξω
έιχε νυχτώσει, μέχρι να κοιμηθει, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, μελέτησε το φάκελο που του άφησε
ο πελάτης του, παρατήρησε πως ο φάκελος αυτός με το φάκελο του αγνώστου άντρα είχαν τρομακτική ομοιοτητα, σαν να επρόκειτο για την ίδια υπόθεση,σκέφτηκε πως μάλλον αυτό
ήταν φαινομενικά λόγω της αδιαθεσίας του η', ίσως, ηταν επειρεασμενος από τα λόγια
της καθαρίστριας, τα μάτια του έκλειναν, παράτησε το φάκελο, έκλεισε το φως, μετάνιωσε
το ξανάνοιξε, και κοιμηθηκε
.
.
.

Η ΕΡΗΜΙΑ ΤΟΥ FACEBOOK ΣΟΥ-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis

THE ENORMOUS LABYRINTH OF FACEBOOK -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αν 1 facebook friend μας έχει τουλάχιστον 100 facebook friends τότε από αυτόν ερχόμαστε
σε επαφή in link με 100 facebook friend men φίλους ανθρώπους, αν τώρα ακολουθήσουμε
τους 100 facebook friends των 100 facebook friends του τοτε μπορούμε να έρθουμε σε επαφή
με 100χ100 facebook friend men φίλους ανθρώπους κι αν κι αυτων ακολουθήσουμε τους 100 facebook friends τότε ερχόμαστε σε επαφή με 100χ100χ100 facebook friend men φίλους
ανθρωπους, αν αυτό το συνεχίσουμε 100 φορές τότε θα έρθουμε σε επαφή με δυναμη του
100 εις την 100 δηλαδή 1000...000...0 (ένας τεράστιος αριθμός με 100 μηδενικά)facebook
friend men φιλους ανθρώπους,
αυτο είναι παράδοξο(The Facebook Paradox), αφού αυτός ο αριθμός(του 1 με 100 μηδενικά)facebook friend men είναι υπερπλασιος από τα 7 δισεκατομυρια(το 7 με 9 μόνο
μηδενικά) men ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη γη planet earth,
αυτή η παραδοξοτητα(The Facebook Paradox) μπορεί να λυθεί αν στον αριθμό '100 εις την
100' συνυπολογισθουν τα fake profils(τα πλαστά) και τα διαφορα(various profils) τα οποία
δυνητικά μπορούν να ξεπεράσουν οποιονδήποτε πολύ μεγάλο αριθμό(Grand Number)αφού
[απειρως in Infinity] μπορούν να κατασκευασθουν made out,
τώρα now αν κάποιος από μας τους facebook friend men ασχολούνταν τουλάχιστον 1 min
λεπτό με κάθε εναν facebook riend man  από τους '100 εις την 100' θα ήθελε '100 εις την
100'min λεπτά δηλαδή '100 εις την 100' min δια 60min -hours ώρες, η' (' 100 εις την 100' δια 60)hours δια 24 hours- days μερες η' αυτόν τον τεράστιο αριθμό days δια 365 days-years χρόνια,
η' δια 100 years- εναν τεράστιο αριθμό αιώνων centuries,
φανταστείτε, κάποιος από μας τους Facebook friend men να ήθελε να create δημιουργήσει ένα μυθιστόρημα με αυτούς τους '100 εις την 100' facebook friend men- ηρωες,
επομένως 'the Facebook is not something meanless but an Enormous Labyrinth'
.
.
.

3 lines-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Geometry-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Τα κυβικα δωματια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

συνεληφθει για εσχατη προδοσια,συνομωσια κατα της αρχης,καταδικασθηκε και κλεισθηκε
σ'ενα δωματιο,το οποιο φωτιζονταν απο ενα μικρο παραθυρο ψηλα στην οροφη,μεσα στο
δωματιο υπηρχε κρεβατι,τροφη σε κονσερβες,φιαλες νερου,μια χημικη τουαλετα,και σε
καποια κρυπτη το κλειδι της πορτας του δωματιου,αν εβρισκε το κλειδι μπορουσε ν'ανοιξει
τη πορτα και να βγει,μετα απο πολλες μερες και νυχτες βρηκε το κλειδι,ανοιξε και βρεθηκε
σ'ενα αλλο δωματιο,το ιδιο με το προηγουμενο,παλι εψαξε για το κλειδι,σ'αυτο το βρηκε
σε πολυ  λιγοτερο χρονο,το επομενο δωματιο ηταν κι αυτο ακριβως το ιδιο,περνουσε απο
δωματιο σε δωματιο,σε καποιο εκανε παρα πολυ χρονο να βρει το κλειδι,του φανηκε πως
περασαν χρονια,πως ειχε γερασει,η' πως περασαν αιωνες,κι ισως να ειχε πεθανει,και να νομιζε
πως ζουσε,μια παραισθηση,σε καποιο δωματιο που βρεθηκε κλεισμενος ακουσε εξω θορυβο,
εβαλε τ'αυτι στο τοιχο,ακουσε καθαρα,ηχος κτισιματος,καταλαβε,ακριβως διπλα εκτιζαν ιδιο
δωματιο,το δωματιο της φυλακης του,βιασθηκε να βρει γρηγορα το κλειδι,ν'ανοιξει και να
προλαβει τους κτιστες,οταν το βρηκε κι ανοιξε ηταν αργα,το δωματιο ειχε κτισθει,ουτε ακουσε
θορυβο,απολυτη ησυχια,φαινεται ειχαν απομακρυνθει αρκετα κτιζοντας πολλα,ιδια,δωματια,
επρεπε να τους φθασει,γι'αυτο ελαττωσε το χρονο του υπνου,του φαγητου,αδυνατισε,ζαλι-
ζονταν,εσερνε τα ποδια του,μερα και νυχτα εψαχνε το κλειδι,τη νυχτα κοιμονταν ελαχιστα,μετα
καθολου,τη νυχτα και τη μερα την καταλαβαινε απ'την αλλαγη του φωτισμου στο μικρο παρα-
θυρο ψηλα,καποτε ακουσε θορυβο μερικα δωματια μπροστα,αλλη φορα,κι αυτο τον παραξε-
νεψε,ακουσε το θορυβο ακριβως πισω απ'το δωματιο,σκεφθηκε πως ηταν παραισθηση απ'τη
σωματικη και πνευματικη του αδυναμια,επρεπε,οπωσδηποτε,ν'ανακτησει τις δυναμεις του,
τωρα κοιμονταν κι ετρωγε κανονικα,δεν βιαζονταν να βρει το κλειδι,σε λιγο καιρο ενιωσε πιο
δυνατος,υποθεσε πως η φυλακη του,τα δωματια,εκτεινονταν η'  σε ευθεια γραμμη, η' σε ευθεια
γραμμη που στρεφονταν προς αντιθετη κατευθυνση και συνεχιζε παραλληλη  ευθεια και παλι
στρεφονταν,η'  σε ελικοειδη γραμμη,υπολογισε,απ'το μεγαλο αριθμο δωματιων,απειρα,τολμη-
σε να σκεφθει,που με το συνεχες κτισιμο προστιθονταν,πως θα καλυπτονταν ολος ο χωρος,
ετσι,κατα συνεπεια,αυτος σε σχεση με τους κτιστες της φυλακης του ειχε ενα σημαντικο πλεο-
νεκτημα,τον χρονο,ο χρονος ειναι αυλος και εκτεινεται μπροστα απειρα,ειναι απεριοριστος,ενω
οι κτιστες μειονεκτουσαν στον χωρο,ο χωρος ειναι υλικος και επομενως περιορισμενος,καποια
χρονικη στιγμη θα καλυφθει πληρως και τοτε δεν θα ειναι δυνατο να κτισθει ουτε ενα δωματιο,
κι ετσι εχοντας στη διαθεση του τον απειρο χρονο καποτε θα φθασει στο τελευταιο δωματιο,
θα βρει το κλειδι,θα ανοιξει τη πορτα του και θα βρεθει εξω απ'τη φυλακη στην ελευθερια,
οσο,σκεφθηκε,και να πυκνωσουν τις γραμμες,οσο και να μικρινουν το μεγεθος των δωματιων
θα ερθει,τελικα,η χρονικη στιγμη που θα καλυφθει ολος ο χωρος,μ'αυτη τη προοπτικη ησυχα-
σε,τωρα του αφηναν χαρτια και μολυβια κι αρχισε σε καθε δωματιο να γραφει και ν'αφηνει
διαφορα κειμενα,οπως ενα ειδος ημερολογιου,αναμνησεις  πριν τη φυλακιση του,βεβαια,τωρα,
πολυ δυσκολα θυμονταν την προηγουμενη ζωη του,εγραφε επισης φιλοσοφικα,πολιτικα,οικο-
νομικα,μαθηματικα,επιστημονικα εργα,φανταστικες ιστοριες,καταγραφη φανταστικων ζωων και
φυτων,για φανταστικους,ανυπαρκτους,πολιτισμους,χωρες,πολεις,ιστοριες,πολιτευματα,επιστη-
μες,εργα τεχνης,κατασκευαζε γλωσσες,τα γραμματα,το λεξικο,τους γραμματικους και συντακτι-
κους  κανονες τους και  σ'αυτες εγραφε λογοτεχνια,ιστορια,φιλοσοφια,μετεφραζε τον Ομηρο,
τον Πλατωνα,τον Αριστοτελη,τον Καφκα,τον Μπεκετ,τον Σεξπιρ,την Κριτικη του Καθαρου Λογου
 του Καντ,τον Εκο,τον Σοπενχαουερ,τον  Ποου,τον Βιτγενσταιν,την αποδειξη του Θεωρηματος
της Μη-Πληροτητας του Γκεντελ,την Ηθικη του Σπινοζα,τον Μπορχες,την Αινειαδα του Βιργιλι-
ου,τον Θερβαντες,τον Πεσοα,τα Καντος του Παουντ,την Ερημη Χωρα του Ελιοτ,τον Σενεκα,την
Θεωρια Σχετικοτητας του Αινσταιν,τον Αισχυλο,τον Αριστοφανη,...,αυτο το καταφερε,πιστευον-
τας πως οι κτιστες-φυλακες ειχαν επιβλεψη των δωματιων που ανοιγε,αφηνοντας σε καποια
δωματια καταλογους με τα βιβλια που ηθελε να του προμηθευσουν για μεταφραση,κι αυτο
επιβεβαιωθηκε,πραγματι τα διαβαζαν και στα επομενα δωματια αφηναν τα βιβλια,τα κειμενα
που αφηνε τα εβρισκαν,και η' τα επαιρναν, η',πραγμα πιο λογικο,τα παρατουσαν κλειδωμενα
στα δωματια,φοβουμενοι τις ιδεες τους,και κατα καποιο τροπο επεκτεινοντας την τιμωρια του,
αυτο,δωματια,κειμενα,συνεχισθηκε,χρονια η' αιωνες,δεν μπορουσε να υπολογισει,τοτε αρχισε
ν'αμφιβαλει αν ο χωρος ειναι  περιορισμενος η'απεριοριστος,αν ο χρονος ειναι απεριοστος και
δεν ειναι περιορισμενος,η' ενα απειροσυνολο λιγοτερο πυκνο απ'το απειροσυνολο του χωρου,
οπως ειναι το συνολο των φυσικων αριθμων λιγοτερο πυκνο  απ'το συνολο των πραγματικων
αριθμων,η' ο χρονος και ο χωρος ειναι μια οντοτητα,χωροχρονο,κι επειδη ο χρονος ειναι απει-
ρος τοτε και ο συνδεδεμενος μ'αυτον χωρος ειναι κι αυτος απειρος,σε καποιο δωματιο που
βρεθηκε κι εγραφε μια Αστυνομικη Ιστορια στη κατασκευασμενη Γλωσσα αρ.10010,ακουσε,
μετα απο πολυ καιρο,ακριβως εξω το θορυβο του κτισιματος,σταματησε το γραψιμο,ακουγε
 τον ρυθμικο χτυπο,δεν πηγε να ψαξει για το κλειδι,ν'ανοιξει τη πορτα και να βρεθει απεναντι
τους,τοτε σκεφθηκε,κι ηταν μεγαλη η πιθανοτητα να συμβαινει αυτο,πως η φυλακη του αποτε-
λουνταν μονο απο δυο δωματια,αυτο που βρισκονταν και το αλλο που θα εμπαινε αν εβρισκε
το κλειδι της πορτας,ονοματισε τα δωματια δ1,δ2,στην αρχη ηταν στο δ1 μετα στο δ2 μετα στο
δ1 μετα στο δ2 μετα στο δ1,...,κι ετσι δεν παραβιαζονταν ουτε η απειροτητα του χρονου αλλ'
ουτε και η μη-απειροτητα,η' απειροτητα,του χωρου,οσο για το θορυβο του κτισιματος δεν ηταν
αλλο παρα ενα τεχνασμα των φυλακων του,μαγνητοφωνημενος, μεταβαλοντας την ενταση του
ηχου στα μεγαφωνα,ποτε την ανεβαζαν ν'ακουγεται πολυ δυνατα  να φαινεται πως ακριβως εξω
κτιζουν,,ποτε την χαμηλωναν να φαινεται πως χτιζουν περα μακρια και ποτε εκλειναν τον ηχο να
φανει πως κτιζουν παρα πολυ μακρια γι'αυτο δεν ακουγεται τιποτα,ετσι,τωρα,εξηγειτε,ο θορυ-
βος πισω,μετεφερναν το μαγνητοφωνο πισω απ'το δωματιο που ηταν πριν,κι επειδη τα δωμα-
τια δ1,δ2 ειναι κυβοι,ο ενας κυβος συνεχομενος με τον αλλον,η πορεια του σ'αυτα  ειναι δ1 δ2
δ1 δ2 δ1 δ2 δ1 δ2 δ1 δ2 δ1...,κι αυτο γεωμετρικα συμβαινει σε ευθεια,πρεπει τα δωματια  να
μεταφερονται και να περιστρεφονται,αν βρισκεται στο δ2 τοτε αυτο  απομακρυνεται απ'το δ1
 και περιστρεφεται, επειτα πλησιαζει και συναρμοζεται στο δ1,ολες οι κινησεις συναρμογης
εκτελουνται με αυτοματο μηχανισμο υψηλης ακριβειας,αθορυβα,και μεσα στα δωματια δεν
γινεται αντιληπτη η κινηση,,επειδη η μεταφορα και η περιστροφη γινονται με πολυ μικρη γραμ-
μικη και γωνιακη ταχυτητα αντιστοιχα κι επισης δεν υπαρχει ορατη σχετικη κινηση προς καποιο
εξωτερικο σταθερο σημειο,αφου απ' το μοναδικο ανοιγμα του παραθυρου ψηλα  φαινεται μο-
νο  ενα πολυ μικρο αδιαφορο κομματι ουρανου, δεν γινεται αντιληπτη η περιστροφη,...,'υπαρ-
χουν' εγραψε ' μονο δυο δωματια φυλακη,το δ1,δ2,στην αρχη ημουν στο δ1,βρηκα το κλειδι και
μπηκα στο δ2,τοτε το δ2,μεσω του αυτοματου μηχανισμου,αθορυβα μεταφερεται μπροστα απο
το δ1 αποσταση ιση με:α επι [ριζα 2 μειον 1] δια 2,οπου α το μηκος της ακμης του κυβου δ2,κι
αφου περιστραφει,μεταφερεται την ιδια αποσταση πισω στο δ1,τοτε τα δ1,δ2 συναρμοζονται,κι
οταν βρω το κλειδι και μπω στο δ1,το ιδιο,μεταφορα/περιστροφη/μεταφορα συμβαινει στο δ1,
κι αυτο το ιδιο,απαραλλακτα,επαναλαμβανεται απειρες,μαλλον,φορες',επεσε να κοιμηθει,οταν
ξυπνησε  μετα απο ωρες ενιωθε ξεκουραστος κι ευδιαθετος,ανοιξε μια κονσερβα μοσχαρισιο
κρεας με λαδερες μπαμιες κι εφαγε,ηπιε νερο,επειτα σηκωσε ψηλα το κεφαλι και κοιταξε το
μικρο ασημαντο γαλαζιο κομματι τ'ουρανου,σκεφθηκε πως ολ'αυτα τα ονειρευεται και πως
καποια στιγμη θα ξυπνησει και θα βρισκεται κλεισμενος σ'ενα συνειθισμενο κελι φυλακης ,
περιμενοντας την εκτελεση του,η'  θα ξυπνησει στο δωματιο δ1,η' στο δ2 της φυλακης των
δυο αει περιστρεφομενων δωματιων δ1δ2, η' στο δωματιο δν της ευθυγραμμης φυλακης,
οπου ν ενας πολυ μεγαλος,σχεδον απειρος,αριθμος,η' της συνεχως στρεφομενης παραλληλα
ευθειας η' της ελικοειδους γραμμης και θα'χει αφησει το κειμενο αυτο,η' ισως να ξυπνησει
στο δωματιο του σπιτιου του στην εξοχη,και στο τραπεζι του κηπου,στη σκια κατω απ'τα
δεντρα,με τ'ασπρο τραπεζομαντηλο και το γυαλινο ανθοδοχειο με κοκκινα τριανταφυλλα,θα
βρει τη γυναικα του να τον περιμενει κι απ'ολ'αυτα τιποτα να μην θυμαται
.
.
. 

4 ΜΙΚΡΕΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
[ΟΙ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ-ΕΠΙΛΟΓΗ -ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ-ΝΟΜΟΣ,ΙΣΤΑΡ 1987-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

1
ΟΙ ΔΙΑΚΛΑΔΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Αγορασε σ'ενα παλαιοπωλειο διαφορα βιβλια,ενα απ'αυτα ηταν η αστυνομικη νουβελα
The Case of E.A.P,του Albert Cowell,εκδοση 1937,Suspense Books,London,121 σελιδες.
Τυπικη αστυνομικη ιστορια.Ο  δολοφονημενος μυστυριωδως αντρας στη βιλλα του στα
περιχωρα του Λονδινου,πιθανοι ενοχοι,πιθανα αιτια,οι ερευνα και οι λογικες επαγωγες
του ευφυους ντετεκτιβ Alan Compte.Τριτοπροσωπη αφηγηση,κοφτη,σχεδον κινηματογρα-
φικη.
Στη σελιδα 80  ο ντετεκτιβ εχει φτασει στη διελευκανση του φονου την οποια εκθετει,με
θριαμβευτικο κι αναντιρρητο τροπο, στον φιλο του Tom Berkley καθηγητη στο Καιμπριτζ,
μαθηματικο και φιλοσοφο της Λογικης,οπου διαφαινονται καποια ιχνη αλαζονιας.
Απο εκεινο το σημειο,τη σελιδα 81 και μετα,ο καθηγητης διακρινει αλλες πτυχες της ιστο-
ριας,οι οποιες διακλαδιζονται και συνεχως ανατροφοδοτουν αλλες.
Η α1 την α11 και α12 ,
η α11 την α111 και α112
και η α12 την α121 και α122
τοτε η α111 την α1111 και α1112
και η α112 την α1121 και α1122
η α121 την α1211 και α1212
και η α122 την α1221 και α1222
τοτε η α1111 την α11111 και α11112
και η  α1112 την α11121...et cetera.
Μερικες σε καποιο σταδιο τερματιζονταν,αλλες συνεχιζαν.
Παρατηρησε,κατα συνεπεια,πως ο αριθμος των σελιδων που παρεμβαλονταν εσωτερικα,στις
121 σελιδες του βιβλιου,ηταν τρομακτικος,σχεδον απειρος.Ομως,παραξενο,τα εξωτερικα μεγε-
θη του βιβλιου,ογκος,βαρος δεν αλλαξαν.Ουτε θα μπορουσε,ισως,ποτε να φτασει στη τελευ-
ταια του σελιδα αρ.121.

2
ΕΠΙΛΟΓΗ

Καταδικαστηκε ισοβια,του δωθηκε αυτος να διαλεξει τη φυλακη του:θαλασσα η' ερημος.
Προτιμησε απο τον απεραντο κινουμενο λαβυρινθο της θαλασσας τον απεραντο ακινητο-
ποιημενο της ερημου

3
ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ

Ο Α πιαστηκε για το φονο του Β.Στον ανακριτη επικαλεστηκε το χωροχρονο.
Ο φονος του Β εγινε στον χρονο tΒ,ο χρονος ο δικος του ηταν tΑ.
Ομως ο χρονος tΑ και tΒ δεν ταυτιζονται.Ο χρονος ο δικος του tΑ ειναι παρελθον στο χρονο
του φονου tΒ.Ο ανακριτης τον κοιτουσε κατω απο τα μυωπικα του γυαλια ανεκφραστος.
Καποια στιγμη του εδωσε την εντυπωση πως κοιμονταν βαθεια και δεν τον ακουγε.
'Αλλος χωροχρονος'σκεφτηκε
Παρ'ολ'αυτα συνεχισε.Η' χρονος του φονου tΑ προηγηθηκε του δικου του χρονου tΑ,που ειναι
στο μελλον.Τοτε σ'οποιαδηποτε περιπτωση δεν εχει διαπραξει το φονο,γιατι η' ο φονος δεν
εχει συμβει οταν ηταν,η' θα συμβει οταν δεν θα'ναι.Επομενως δεν ειναι ο δολοφονος.
'Ομως' ξυπνησε ο ανακριτης 'εμεις ειμαστε ακριβως τωρα'ειπε με ακαμπτη σταθερη φωνη και
συνεχισε'ολα τ'αλλα ειναι ακριβως λογοτεχνια η' 'χαμογελασε 'αφου σας αρεσουν οι δυισμοι,
ειναι ακριβως επιστημη'.
Τελικα στο δικαστηριο καταδικαστηκε ο Α για τον φονο του Β.

4
ΝΟΜΟΣ,ΙΣΤΑΡ 1987

Η ευγενικη Ισταρ τρια χρονια,το 1669 π.Χ,εβλεπε στη κεντρικη πλατεια της Βαβυλωνας τη στηλη
του μαυρου βαλσατη με τα 282 αρθρα του Κωδικα του Χαμουραμπι,δεν τολμουσε να πλησιασει
και να διαβασει,μεσα σ'αυτα,το ηξερε,ηταν και το δικο της,'αν παντρεμενη γυναικα σκοτωσει
τον νομιμο αντρα της για ξενο αντρα τοτε τιμωρειται με ποινη θανατου',δικαιος,σκεφτονταν
κλεισμενη στη καμαρα της κι ετρεμε,ο νομος του δικαιου βασιλια Χαμουραμπι που παρελαβε
απο τον θεο Βελ τον αυστηρο κριτη του συμπαντος,ομως η θεα Ισταρ την κρατουσε δεσμια με
τον ερωτα του Ασναμιρ,ενος νεαρου Ασσυριου κτιστη,οσο κι αν την παρακαλεσε δεν ξεφυγε και
μια σκοτεινη νυχτα σκοτωσε με τον εραστη τον αντρα της στο κρεβατι που κοιμονταν βαθεια,
τον τυλιξαν στο ματωμενο σεντονι,εσκαψαν και τον εθαψαν στο κηπο,πανω φυτεψαν αγριο-
τριανταφυλλιες που εκρυψαν τον τοπο και θεριεψαν,παραξενο,κι εγιναν δεντρα με κατακοκκινα
μικρα τριανταφυλλα κρεμασμενα σαν σταγονες αιμα.Τρια χρονια ακουγε,ποτε δεν τολμησε να
παει στο θεαμα,πως μοιχες γυναικες,καποιες απ'αυτες ηταν γνωστες,του κυκλου της,παλουκω-
νονταν σε δημοσια τελετη για παραδεισματισμο,τις διαπερνουσαν με σκληρο ξυλινο παλουκι
απο το αιδοιο μεχρι το στηθος,αλλες απο τον πρωκτο μεχρι το στομα,αλλες τις τσιγκελωναν
απ'το ενα βυζι,η' τη κοιλια η' το αιδοιο η' το πρωκτο  και τις κρεμουσαν  απο κλαρια δεντρων
για ωρες,μερες  και νυχτες,να βασανιζονται,να αιωρουνται σαν αγρια φρουτα,υστερα οταν
πεθαιναν τις πετουσαν εξω μακρυα στα χωραφια να τις φανε τα σκυλια,τα κορακια και τ'αγρια
θηρια η' τις πετουσαν στα νερα του ποταμου τροφη τα ψαρια.Τρια χρονια αγωνια και τρομο.
Ο Ασναμιρ δεν αντεξε,κρεμαστηκε σ'ενα δεντρο.Τη νυχτα κλεινει καλα τις πορτες,μενει αγρυ-
πνη περιμενωντας ν'ακουσει τα βαρια τους βηματα καθως ερχονται να την συλλαβουν,οταν
κοντα στο πρωι την παιρνει ο υπνος τιναζεται απο τον εφιαλτη,της φερνουν μια γυναικα
στο κελι,ειναι τρελη,φωναζει πως τη λενε Ισταρ,σκιζει τα ρουχα της και δειχνει τις φοβερες
πληγες στο κορμι της,στο στηθος ψηλα στη κοιλια κατω τρυπημενη,σαν να της δαγκωσαν
κομματια σαρκα αγρια σκυλια,υστερα πεφτει σε ληθαργο,δεν ξερεις αν ζει η' αν εχει πεθα-
νει,οταν ξυπναει τη βριζει και χυμαει πανω της να τη ξεσχισει με τα νυχια της,οι φυλακες
βλεπουν και γελουν δυνατα,και μια μερα σε μια τεραστια πλατεια γεματη κοσμο βλεπει,
την εφεραν δεμενη χωρις θελει,τη καταδικη της,ο δημιος διαβαζει δυνατα ν'ακουσει το
πληθος απο ενα εγγραφο:
'Την 19ην Απριλιου του 1987 φονευσες τον νομιμον συζυγον σου με τον εραστη σου.
Ως εκ τουτου βαση του νομου περι μοιχειας και αφαιρεσης ζωης καταδικαζεσε εις θανατον
δια ανασκολωπισμου'
εκει χανει τις αισθησεις και σωριαζεται,της πετουν κουβαδες κρυο νερο στο προσωπο να
συνερθει και της κρατουν ανοιχτα τα ματια να δει,η γυναικα παλουκωνεται απο το αιδοιο
μεχρι το στηθος,
ξυπναει,βλεπει θολα,δεν ακουει,τιποτα δεν ξερει που βρισκεται,δεν μπορει να κινηθει,πνιγε-
ται στο στηθος,ποναει φοβερα κατω στη κοιλια,σιγα σιγα συνερχεται,ο αντρας διπλα της
κοιμαται,τον κοιταζει,χαμογελαει,του χαιδευει το λαιμο,δεν το ξυπναει,εκεινη σηκωνεται
απ'το κρεβατι,ανοιγει το παραθυρο,το φως ορμαει μεσα,πηγαινει στη κουζινα,ετοιμαζει
γαλα,καθεται στο τραπεζι και το πινει,της ερχεται η μυρωδια απο τα κοκκινα αγριτριανταφυλ-
λα στο πορσελανινο ανθοδοχειο διπλα,κοιταζει τη πορτα,κλειστη,γιατι δεν τους συλλαμβανουν;
σκεπτεται,τρια χρονια,σημερα 19 Απριλιου 1990,ισως,αυτο ειναι,ποτε δεν θα τους πιασουν,
ξερουν αλλα δεν θα τους πιασουν ποτε,θα τους αφησουν καταδικασμενους να φοβουνται,
να τρεμουν καθε ωρα,καθε στιγμη αυτη ειναι τιμωρια τους κι αυτη θα ειναι και αιωνια.
.
.

.

Absolute White-3μ χ 4.5μ--χ,ν,κουβελης c.n.couvelis

ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΙΕΣ-χ,ν,κουβελης c.n.couvelis

Πεμπτη,στο Διαφημιστικο Γραφειο του,λιγο πριν ειχε φυγει ενας πελατης,ωρα 11:15 πμ η γραμ-
ματεας τον ειδοποιησε:'κυριε,δυο κυριοι ειναι εδω στο προθαλαμο και ζητουν να σας δουν',
'τι θελουν;'τη ρωτησε,'λενε πως ειναι ακρως εμπιστευτικο και επειγον'απαντησε η κοπελα,
'οκει' ειπε'να περασουν',
ειδε δυο αγνωστους αντρες,η ακρα αντιθεση μορφων,ο ενας πολυ ψηλος αδυνατος με μακρυ
λαιμο,φορουσε πρασινο σκουρο κουστουμι με γαλαζια ανοιχτη γραβατα,ο αλλος κοντος χον-
τρος με  χοντρο κοντο λαιμο,φορουσε γαλαζιο ανοιχτο κοστουμι με πρασινη σκουρα γραβατα,
'τι θελετε;'ρωτησε,:'σας ειδοποιουμε,κυριε'μιλησε ο κοντος αντρας με πολυ σοβαρη φωνη 'πως
πρεπει να παρουσιαστητε για αυστηρως',τονισε το αυστηρως,'προσωπικη σας υποθεση στον
ανακριτη,την ερχομενη Κυριακη,ωρα 10 και μιση ακριβως,'εδω ειναι η διευθυνση' μιλησε ο ψη-
λος αδυνατος,με ψιλη φωνη,κι αφησε πανω στο τραπεζι του γραφειου μια καρτα,'περιοχη,οδος,
αριθμος,οροφος,αριθμος διαμερισματος',
εστρεψαν ταυτοχρονα,αυτοματοποιημενα,και οι δυο να φυγουν,στη πορτα ο χοντρος γυρισε
και ειπε αυστηρα:'μην αδιαφορησετε,κυριε,η υποθεση σας ειναι σοβαρη',
γελασε,'κι εγω,κυριοι,σοβαρα,σας προτεινω'τους φωναξε 'μια διαφημιση μπυρας',
εφυγαν,η γραμματεας εκλεισε τη πορτα,
πηρε τη καρτα,και χωρις να της δωσει σημασια,ανοιξε ενα συρταρι και την πεταξε μεσα,'γεμισε
ο κοσμος τρελους' σκεφτηκε 'και ενοχλητικους' ειπε δυνατα,
στην αρχη διασκεδασε με το γεγονος,υστερα παραξενευτηκε,και στο τελος απο απλη περιεργει-
α πηγε στο ραντεβου,
η περιοχη ηταν υποβαθμισμενη,οι δρομοι σε αθλια κατασταση.γεματοι λακουβες με νερα,πολυ
στενοι,νομιζες πως θα συνθλιβεις αναμεσα στα σπιτια,εστρεφαν συνεχως σε ατελειωτες καμπυ-
λες γραμμες,,λακουβες και νερα,τα σπιτια πανομοιοτυπα,ετοιμορροπα,πολυοροφα,πνιγερη
ατμοσφαιρα,κανενας θορυβος,πληρης ακινησια,πουθενα δεν ειδε ανθρωπινη μορφη,φοβηθηκε
πως θα χαθει μεσα σ'αυτον τον αρχιτεκτονικο λαβυρινθο,
ευτυχως,σταθηκε τυχερος,επεσε πανω στην οδο,στον αριθμο 41 μπηκε στο κτιριο,ανεβηκε τις
σκαλες στον 3ο οροφο,ελαχιστος αερας και φως,ζαλιστηκε,στο διαδρομο χτυπησε τη πορτα στο
διαμερισμα αριθμος 7,που του ειπαν,η ταμπελα εγραφε 'Μαρκο Τζιανινι,ζωγραφος',περιμενε,
ξαναχτυπησε,η πορτα μισανοιξε,ενας χλωμος νεαρος μ'ενα αραιο ξανθο γενακι και μυωπικα
γυαλια,στο βαθος,πισω,ισα που προλαβε,γιατι μπηκε μπροστα το σωμα του νεαρου,να δει μια
κοπελα,που εστρεψε το προσωπο της,μολις τον ειδε,να κρυφτει,
'ποιος ειστε;τι θελετε;'ρωτησε ο νεαρος,φανερα ενοχλημενος,
'τον κυριο ανακριτη' του ειπε,
'παλι τα ιδια,ειστε ο εικοστος,φτανει πια',φωναξε  ο ζωγραφος και του εκλεισε τη πορτα κατα-
μουτρα,και αμεσως ακουσε το τραβηγμα του συρτη,
εκεινη τη στιγμη ανοιξε η πορτα απ'το απεναντι διαμερισμα,γυρισε και ειδε μια γυναικα,εκεινη
του εκανε νοημα να μπει,'ελατε μεσα'του ειπε πολυ σιγα,'καντε γρηγορα,μη σας δει'
μπηκε στο διαμερισμα της γυναικας,σκοτεινα,
'ακουσα το θορυβο'ειπε η γυναικα 'τι αγενης,τι αγροικος'
η γυναικα τραβηξε τις κουρτινες στο παραθυρο να μπει λιγο φως,'καθηστε' του ειπε,'θελετε
καφε;',σκεφτηκε ν'αρνηθει και να φυγει,υστερα αλλαξε γνωμη,'αν δεν σας πειραζει'
'απο μια αποψη εχει δικιο,εικοσι ανθρωποι τη τελευταια εβδομαδα ηρθαν και ζητησαν τον
ανακριτη'του ειπε η γυναικα σερβιροντας του τον καφε και καθησε απεναντι του στον κανα-
πε,ηταν περιπου στα σαραντα,'το διαμερισμα του ηταν ξενοικιαστο,τουλαχιστον εδω εφτα
χρονια που μενω εγω εδω,αυτος το νοικιασε πριν ενα μηνα',
ειδε το δεξι της χερι,ο δειχτης με τον μεσο ηταν κολλημενοι,'με συγχωρητε'αντεδρασε η γυναι-
κα,σαν να ντραπηκε,και τραβηξε το χερι,'σας καταλαβαινω' δικαιολογηθηκε 'ειναι απαισιο θεα-
μα,ενα τερατουργημα της φυσης,κατι ζωωδες' και το εκρυψε μεσα σ'ένα μαυρο γαντι,τον κοι-
ταξε,τα ματια της εκαιγαν,γελασε 'η' σας αρεσει; στους πελατες μου αρεσει,το περιεργαζονται,
το χαιδευουν,το φιλουν,δεν ξερω γιατι τους αναστατωνει τοσο,καποιος ερχεται,ετσι μου λεει,
μονο γι'αυτο',το κοιτουσε,δεν μπορουσε ν'αντισταθει,'θελετε να βγαλω το γαντι;'του ειπε η
γυναικα  με φωνη που ετρεμε,ηταν ετοιμος ν'απαντησει ναι,να την παρακαλεσει,συγκρατηθηκε
κι απαντησε :'οχι',
'η κοπελα,που ειδατε στο ζωγραφο'αλλαξε θεμα η γυναικα 'ειναι κορη μου,μολις δεκατρισημισυ
χρονων,αρκετα αναπτυγμενη για την ηλικια της,μη βαζετε,ομως,κατι πονηρο στο μυαλο σας,πη-
γαινει στον Μαρκο και ποζαρει,τους πινακες τους πουλαει σε πλουσιους',σταματησε,'κανα δυο'
συνεχισε'δε λεω,τις εκαναν προτασεις να παει μαζι τους,δεν δεχτηκε,πρεπει και μεις καπως να
ζησουμε,ο πατερας της,ενας μεθυστακας,μας παρατησε οταν ακομα μωρο,εξαφανιστηκε,σχεδον
θα'λεγες ανοιξε η γης και τον καταπιε'  φωνη της δεν ειχε παραπονο,ουτε μισος,'λενε'τον κοιτα-
ξε 'πως δουλευει για το δικαστηριο,ειναι βασανιστης η' ρουφιανος η' δημιος,δεν ξερω',
'τι,πραγματικα υπαρχει δικαστηριο;'αντεδρασε,'και βεβαια'σοβαρεψε η γυναικα' με ανακριτες,
με φακελους,με δικαστες,με δικες,να εδω'ανοιξε ενα φακελο,'φωτογραφιες των ενοχων',
πηρε το φακελλο στα χερια του,κοιταξε μια-μια τις φωτογραφιες,αγνωστα προσωπα,ξαφνικα σε
καποια ειδε το προσωπο του,δεν ειπε τιποτα στη γυναικα,προσπαθησε να μην δειξει ταραγμε-
νος,κοιταξε και τις αλλες φωτογραφιες σαν να μην συνεβαινε τιποτα,της εδωσε το φακελο,
'ποιος σας εδωσε το φακελο;' τη ρωτησε,η γυναικα χαμογελασε 'ο ανακριτης,καποιος τελος
παντων απ'ολους αυτους τους ανακριτες,ειναι πελατης μου,και μαλιστα φανατικος,εραστης
μου,αν θελεις',την κοιταξε με αγωνια 'παρακαλω,συνεχιστε','ερχεται τακτικα εδω'συνεχιζει η
γυναικα,'μενει τη νυχτα και μεχρι αργα μελεταει τους φακελους των υποθεσεων,ετσι αφησε
αυτες τις φωτογραφιες,μαλιστα,τωρα τον περιμενω,οπου να'ναι θα χτυπησει','τι;,τωρα;'λεει
με αγωνια,'τωρα σε λιγο' απαντα η γυναικα 'και μια υποθεση'ανοιγει το φακελο και ψαχνει
'να αυτης της φωτογραφιας',του δειχνει τη φωτογραφια του 'ειναι παρα πολυ σοβαρη,η πιο
δυσκολη μου ειπε',
η γυναικα τον κοιταξε βαθεια στα ματια  'αν θελετε μπορω να τον ρωτησω για την υποθεση
σας'και βγαζοντας αργα-αργα το μαυρο γαντι απ' το δεξι της χερι συνεχισε 'και μαλιστα να τον
επηρεασω για χαρι σας',εκεινος δεν μπορουσε να τραβηξει τα ματια του απ'τα δυο κολλημενα
δαχτυλα,'απο σας εξαρταται'
ακουσε τη γυναικα,'πρεπει να σας πω'συνεχισε,'πως οι πινακες με τη κορη μου πουλιωνται,απο-
κλειστικα στους ανακριτες και στους δικαστες,ο ζωγραφος δεν το υποψιαζεται,λοιπον,δεν εχετε
χρονο,σας εκλιπαρω,αποφασιστε',
ακουστηκαν δυο σιγανα χτυπηματα στη πορτα και σε λιγο ενα ,'το συνθηματικο του'ψιθυρισε η
γυναικα ,'γρηγορα κρυφτητε στ'άλλο δωματιο,και μη κανετε τον παραμικρο θορυβο'
κλειστκε στο δωματιο,
μιλουσαν ψιθυριστα,μετα κατι ακαθοριστοι θορυβοι,στο σκοταδι και στη πνιγερη ατμοσφαιρα
του δωματιου ζαλιστηκε κι αποκοιμηθηκε,
τον ξυπνησε η γυναικα,'ελατε,εφυγε',
'με λενε Λενι'του ειπε 'η μικρη θ'αργησει να'ρθει',καθησε διπλα του,τον αγγιζε με το σωμα της,
'θελεις να μου βγαλεις το γαντι',κουνησε το κεφαλι ναι,η Λενι του εδωσε το χερι,αργα αργα το
εβγαλε,χαιδεψε τα δυο κολλημενα δαχτυλα 'ποσο ομορφα ειναι'ψιθυρισε,
ξεχασε να τη ρωτησει τι της ειπε ο ανακριτης,δεν τον ενοιαζε,
μετα απο ωρα σηκωθηκε να φυγει,
ανοιγωντας τη πορτα  επεσε πανω του η κοπελα  βγαινοντας ορμητικα απ'το διαμερισμα του
ζωγραφου,
'μπαρντον,κυριε'γελασε η μικρη,
εξω ειχε νυχτωσει,σ'αυτη την παραξενη ερημια της περιοχης ηταν ακαθοριστη η ωρα πριν η' με-
τα τα μεσανυχτα,χαθηκε στον λαβυρινθο των δρομων,
την αλλη μερα,ακριβως στις 11:15 πμ στο Διαφημιστικο Γραφειο του ξαναεμφανισθηκαν οι δυο
τυποι,ο κοντοχοντρος με πολυ αυστηρη φωνη του ειπε:
'κυριε,το χθεσινο να μην επαναληφθει,δεν θα υπαρξει καμια επιεικεια'
πετωντας του τη καρτα με το ραντεβου,σχεδον απειλητικα,πανω στο τραπεζι,'την επομενη Κυ-
ριακη'
φευγωντας ο ψηλος αδυνατος με το πρασινο σκουρο κουστουμι και τη γαλαζια ανοιχτη γραβα-
τα,γυρισε και του ειπε 'οσο γι'αυτους του δυο τιμωρηκαν παραδειγματικα'
μεχρι τη Κυριακη οι μερες περασαν ανησυχες,τη νυχτα ξαγρυπνουσε,στον λιγο υπνο τον βασα-
νιζαν εφιαλτες,στο Γραφειο δεν ξαναπηγε
την Κυριακη,ωρα 10 και μιση ακριβως,παρουσιαστηκε στο μερος που του ειχαν ορισει,
ενα μπελ εποκ κτιριο στο κεντρο της πολης,τον οδηγησαν σ'ενα τεραστιο αμφιθεατρο,και τον
καθησαν στη τελευταια σειρα,στην αιθουσα ημιφως,στο βαθος,λογω της μεγαλης αποστασης
και του υψους που βρισκονταν δυσκολα μπορουσε να δει καθαρα τι συνεβαινε,
ενας διπλα του του ψιθυρισε χωρις να τον κοιταξει,'παλια ημουνα στις πρωτη σειρα,εκει υπαρ-
χει μια θεατρικη σκηνη κι οι δικαστες σαν να παιζουν καποιο θεατρικο εργο εκδικαζουν τις δια-
φορες υποθεσεις',ο αντρας μιλουσε με δυσκολια,λαχανιαζε,'καποιες διευθετουνται γρηγορα
και ο κατηγορουμενος απαλλασεται,καποιες αλλες ομως'εδω η φωνη του ετρεμε'σαν τη δικη
μου συνεχως περιπλεκονται,γινονται αλυτες,ατελειωτες,θα'λεγα αιωνιες,και ο κατηγορουμενος
απο συνεδριαση σε συνεδριαση μετατιθεται ολο και περισσοτερο πισω,στο βαθος,με τη προ-
οπτικη της τειωτικης αθωωσης του να εξαφανιζεται',
'δηλαδη,εγω'τολμησε να του ψιθυρισει 'που απ'την αρχη βρισκομαι στη τελευταια σειρα,δεν
εχω καμια ελπιδα;',ο αλλος σαν να μην τον ακουσε δεν του απαντησε,αλλα ουτε και του ξανα-
μιλησε,σαν να μην υπηρχε και να μην ηταν διπλα του,
δεν εβλεπε ουτε ακουγε τι γινονταν κατω στη σκηνη και μεαα στο υπνωτικο ημιφως της τερα-
στιας αιθουσας αποκοιμηθηκε,μεχρι που τον ξυπνησαν τα μεγαφωνα:
'Κυριοι,η συνεδριαση ελαβε τελος.Αναμενετε μεχρι την επομενη ανακληση σας'
κοιταξε,δεν ειδε τον ανθρωπο διπλα του,
καποιος στα σκοτεινα τον σκουντησε ψιθυριζοντας του'Τον καταδικασαν και τον πηραν για
εκτελεση',
στη συγχιση του νομισε πως ηταν ιδια η φωνη,
περασε πολυς καιρος χωρις να τον ξαναενοχλησουν,σχεδον ξεχασε την υποθεση,ζουσε κανονι-
κα τη καθημερινοτητα,οι διαφημισεις πηγαιναν παρα πολυ καλα,
μια Κυριακη,για να αστειευθει,ωρα 10 και μιση ακριβως,πηγε στην περιοχη που εμενε η Λενι,
ανεβηκε στον 3ο οροφο,χτυπησε τη πορτα της,δεν πηρε απαντηση,ξαναχτυπησε τιποτα,τοτε
χτυπησε τη πορτα του ζωγραφου,ουτε κι αυτος ηταν εκει,τοτε θυμηθηκε τα λογια του ψηλου
αδυνατου αντρα στο Γραφειο του τη τελευταια φορα που τους ειδε:
'οσο γι'αυτους του δυο τιμωρηκαν παραδειγματικα'
'τι εννουσε 'σκεφτηκε ' η Λενι με το ζωγραφο; η' ' τρομαξε 'η Λενι με τη μικρη;'
'επομενως ο ζωγραφος' συμπερανε με οργη 'ηταν ρουφιανος του ανακριτη,πληρωμενος ανθρω-
πος των δικαστων,και μαρτυρησε πως ηταν εκει με τη Λενι',
την Πεμπτη,ακριβως στις 11:15 πμ στο Διαφημιστικο Γραφειο του ξαναεμφανισθηκαν οι δυο
τυποι,ο κοντοχοντρος με το γαλαζιο ανοιχτο κοστουμι και τη πρασινη σκουρα γραβατα του
ειπε:
'κυριε,ειμαστε ετοιμοι για τη διαφημιση μπυρας',
γελασε:'πολυ ευχαριστως,κυριοι,την ερχομενη Κυριακη',
φευγωντας ο ψηλος αδυνατος με το πρασινο σκουρο κουστουμι και τη γαλαζια ανοιχτη γραβα-
τα,γυρισε και του ειπε με πολυ σοβαρη φωνη:
'ακριβως εκει,κυριε,ειναι η επομενη συνεδρια'
.
.
.

ΤΑ 11 ΒΙΒΛΙΑ-THE 11 BOOKS-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

την ιδια μερα στις 2 Ιουλιου 2018 σε 11 διαφορετικες χωρες Αγγλια,ΗΠΑ,Γαλλια,Γερμανια,
Ισπανια,Πορτογαλια,Αργεντινη,Ιταλια,Ελλαδα,Σουηδια,Τσεχια και σε 9 διαφορετικες γλωσσες
απο 11 διαφορετικους συγγραφεις εκδοθηκαν 11 βιβλια,τα οποια,συμφωνα με τη κριτικη,
προκειται για το ιδιο ακριβως βιβλιο,211 σελιδων,η πλοκη του ειναι λαβυρινθωδης,σε καθε
σημειο του η αφηγηση διακλαδιζεται,η λεπτομερης αναλυση του θα ηταν ενα ογκωδεστερο
βιβλιο απο αυτο και για το λογο αυτο εδω παραλειπεται,διατυπωθηκαν για το γεγονος
διαφορες γνωμες ,θεωριες,απο την πιο αφελη εως τη πιο ευφυη,πως προκειται για καποιο
λογοτεχνικο αστειο,οι 11 συγγραφεις αποτελουν μια κλειστη λογοτεχνικη ομαδα που
αποφασισε το βιβλιο που θα γραψει ενα μελος της ,μετα απο κληρωση,το οποιο ουδεποτε θα
κατονομασθει,να το μεταφρασουν στις γλωσσες τους ολοι οι υπολοιποι και να το εκδοσουν
την ιδια μερα,2 Ιουλιου 2018,ειτε μεσα στην απειρη διασταση του χρονου συνεβει,
πραγματοποιηθηκε η τρομακτικα μικρη πιθανοτητα,σε 11 χωρες 11 συγγραφεις απολυτως
αγνωστοι μεταξυ τους και σε 9 γλωσσες να γραψουν το ιδιο βιβλιο των 211 ακριβως σελιδων
και να το εκδοσουν την ιδια μερα,
ακολουθει πληρης καταλογος:
ονομα συγγραφεα,χωρα,τιτλος βιβλιου,εκδοτικος οικος
1.Sherlock Wells,England,The Others Tilings,Bloomsbury Publishing plc London
2.Nathaniel Poe,USA,The Others Tilings,Random House New York City
3.Philippe Grillet,France,Les autres pavages,Éditions Gallimard Paris
4.Wolfgang Grass,Germany,Die anderen Tilings,Rowohlt Verlag books‎ Hamburg
5.Miguel de Buñuel,Spain,Los otros Tilings,Grupo Planeta Madrid
6.Ricardo Pessoa,Portugal,Os Outros Tilings,Ullyses Iivros Lisbon
7.Julio Adolfo Borges,Argentina,Los otros Tilings,Alef Publish Co. Buenos Aires
8.Umberto Baudolino,Italy,Gli altri tasselli,Bompiani Milan
9.c.n.couvelis,Greece,Τα Αλλα Μοτιβα,Infinty Books Co.Athens
10.August Bergman,Sweden,De andra Tilings,Albert Bonniers Förlag Stockholm
11.Franz Kundera, Czech Republic,Ostatní výkřiky,Mladá Fronta  Inc.Praha

γι'αυτους τους 11,εκτος απο τα ληξιαρχικα,ετος και τοπος γεννησης,γονεις,σπουδες,δεν ειναι
γνωστο τιποτα αλλο,και οι 11 αρνουνται συνεντευξεις,εμφανισεις στη τηλεοραση,οποιαδηποτε
δημοσιοποιηση,
τα βιβλια ειναι τα πρωτα τους ,κι ισως θα ειναι τα μοναδικα τους

ενα αποσπασμα του βιβλιου απο την σελιδα 97
[ελληνικα]
μπηκε στο κτιριο ,το ασανσερ δεν δουλευε,ανεβηκε πεντε οροφους με τις σκαλες,απο
τα παραθυρα εβλεπε τη πολη,στο διαδρομο βρηκε τη πορτα με τον αριθμο 17,χτυπησε,
του ανοιξε μια νεαρη γυναικα,του ειπε να καθησει,περιεργαστηκε το γραφειο,ενας τεραστιος
καθρεφτης καλυπτε εναν τοιχο,ακριβως απεναντι του μια βιβλιοθηκη,χτυπησε το τηλεφωνο,
μιλησε η κοπελα,του ειπε πως τον περιμενουν στο διπλανο δωματιο,χτυπησε και ανοιξε τη
πορτα,ενα λευκο αδειο δωματιο,ψωρις παραθυρα,γυρισε πισω ,'δεν ειναι κανενας εκει'ειπε
η κοπελα επαιζε στο πιανο,περιμενε να τελειωσει,'Bach,The Goldberg Variations BMV 998'
λεει η κοπελα'εγω,τωρα θα φυγω,αν θελετε μπορειτε να παιξτε στο πιανο,καθως θα
περιμενετε,η' να διαλεξτε απο τη βιβλιοθηκη ενα βιβλιο  και να διαβαστε',η κοπελα μπηκε
στο δωματιο που εκεινος ειχε παει,ακουσε συνομιλια,αλλα δεν ξεχωριζε τι λεγανε,διαλεξε στη
τυχη ενα βιβλιο:Allain Robbe Grillet Les Gommes,ανοιξε και διαβασε :
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
στο οπισθοφυλλο διαβαζει:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire,  il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
 mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Περαστε κυριε'τον διακοπτει μια φωνη,σηκωνει το κεφαλι,στο ανοιγμα της πορτας βλεπει τη
φιγουρα ενος ψηλου αντρα ,περιπου στα σαραντα,με μαυρο κουστουμι και κοκκινη γραβατα,
αφηνει το βιβλιο στο τραπεζακι μπροστα,σηκωνεται και μπαινει στο δωματιο,δεν βλεπει τη
κοπελα,ο αντρας με το τηλεκοντρολ ανοιγει την οθονη στον απεναντι τοιχο,κανει πλοηγηση
'αυτη ειναι η περιοχη,αυτος ειναι ο ανθρωπος μας,αυτον θα παρακολουθησεις,ολα τα στοιχεια
ειναι εδω μεσα στο φακελλο',του δινει το φακλλο,εκεινη τη στιγμη,ενα κοντινο πλανο,εκεινος ο
ανθρωπος ηταν αυτος ο ιδιος,ο αντρας εκλεισε την οθονη,δεν του ειπε τιποτα κι εφυγε

[English]
he went in the building, the elevator did not work, he ascended five ceilings with the stairs,
the windows saw the city, on the corridor he found the door with the number 17, hit,
opened a young woman, she told him to sit down, he examined the office, a huge a mirror
covered a wall, just opposite a library, hit the phone,the girl talked, told him that they
were waiting for him in the next room,he  knocked and opened door,a white empty room,
without windows, he turn back, 'no one is there'he said,the girl was playing on the piano,
he waited for she to finish, 'Bach, The Goldberg Variations BMV 998'the girl says,'now I'm
going to go, you,if will,can play at the piano as you will wait,or to select a book from the library
to read it', the girl was gone in the room this he had been to, he heard conversations, but he
did not could hear clearly what they are saying, he chose a book: Allain Robbe Grillet Les
Gommes,
he opened it and read:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
on the back cover he reads:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire,  il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Come on,mister'a voice interrupts him, he lifts the head,at the opening of the door he sees
the a figure of a tall man, about a forty old years,he is dressed  in a black suit and red tie,
he leaves the book on the front table, he gets up and walks into the room, he does not see
the girl,the man with the remote control opens the monitor to the opposite wall, he makes
navigation,'this is the area, this is our man, you will watch him, all the facts is here in the
envelope ',he gives the envelope to him, at that moment, a near plan, that one man was
the same as herself, the man shut down the screen, he told him nothing and left
'
[Francais]
il est allé dans le bâtiment, l'ascenseur n'a pas fonctionné, il est monté cinq plafonds avec les
escaliers,les fenêtres ont vu la ville, dans le couloir, il a trouvé la porte avec le numéro 17,
frappé,ouvrit une jeune femme, elle lui dit de s'asseoir, il examina le bureau, un énorme miroir
couvert un mur, juste en face d'une bibliothèque, a frappé le téléphone, la fille a parlé, lui a dit
qu'ils l'attendaient dans la pièce voisine, il frappa et ouvrit la porte, une pièce blanche et vide,
sans fenêtres, il se retourne, "personne n'est là" dit-elle, la fille jouait au piano,il attendit qu'elle
finisse, 'Bach, The Goldberg Variations BMV 998' la fille dit, 'maintenant je suis aller, vous
pouvez, si vous voulez, jouer au piano en attendant, ou sélectionner un livre de la bibliothèque
pour le lire, la fille était partie dans la chambre où il était allé, il entendait des conversations,
mais il n'a pas pu entendre clairement ce qu'ils disent, il a choisi un livre: Allain Robbe Grillet
Les Gommes,
il l'ouvrit et lut:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
sur la couverture arrière, il lit:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire,  il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
 mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
«Allons,monsieur' une voix  l'interrompt, il lève la tête, à l'ouverture de la porte qu'il voit
la figure d'un grand homme, âgé d'une quarantaine d'années, vêtu d'un costume noir et d'une
cravate rouge,il laisse le livre sur la table, il se lève et entre dans la pièce, il ne voit pas
la fille, l'homme avec la télécommande ouvre le moniteur sur le mur opposé, il fait
navigation, 'c'est la zone, c'est notre homme, vous le regarderez, tous les faits sont ici dans le
enveloppe », il lui donne l'enveloppe, à ce moment-là, un plan proche, qu'un homme
était la même chose qu'elle-même, l'homme a fermé l'écran, il ne lui a rien dit et a quitté

[German]
er ging in das Gebäude, der Fahrstuhl funktionierte nicht, er stieg fünf Stockwerke hoch mit der
Treppe,Die Fenster sahen die Stadt, auf dem Flur fand er die Tür mit der Nummer 17, getroffen,
öffnete eine junge Frau, sie sagte ihm, er solle sich setzen, er untersuchte das Büro, einen
riesigen Spiegel eine Wand bedeckt, direkt gegenüber einer Bibliothek, schlug das Telefon, das
Mädchen redete, sagte ihm, dass sie im Nebenzimmer auf ihn warteten, klopfte er und öffnete
die Tür, ein weißer leerer Raum,ohne Fenster dreht er sich um, "niemand ist da" sagte er, das
Mädchen spielte auf dem Klavier,er wartete, bis sie fertig war. »Bach, die Goldberg-Variationen
BMV 998«, sagt das Mädchen, »jetzt ich werde gehen, Sie, wenn Sie wollen, können Sie am
Klavier spielen, während Sie warten, oder ein Buch aus der Bibliothek auswählen um es zu
lesen ", das Mädchen war in dem Raum gegangen, in dem er gewesen war, er hörte Gespräche,
aber er Ich konnte nicht klar verstehen, was sie sagten, er wählte ein Buch: Allain Robbe Grillet
Les Gommes,
er öffnete es und las:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
auf der Rückseite liest er:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire,  il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
 mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
"Komm schon, Herr' Stimme unterbricht ihn, er hebt den Kopf, beim Öffnen der Tür sieht er
die Gestalt eines großen Mannes, ungefähr vierzig Jahre alt, er trägt einen schwarzen Anzug
und eine rote Krawatte,er lässt das Buch auf dem Tisch liegen, steht auf und geht ins Zimmer,
er sieht es nicht das Mädchen, der Mann mit der Fernbedienung öffnet den Monitor an der
gegenüberliegenden Wand, macht er Navigation, "das ist der Bereich, das ist unser Mann, Sie
werden ihn beobachten, alle Fakten sind hier in derUmschlag ", er gibt ihm den Umschlag,
in diesem Moment, ein naher Plan, dass ein Mann war Genau wie sie selbst, der Mann
schaltete den Bildschirm aus, er sagte ihm nichts und ging

[Spanish]
entró al edificio, el ascensor no funcionó, ascendió a cinco techos con las escaleras,
las ventanas vieron la ciudad, en el corredor encontró la puerta con el número 17, golpe,
abrió una mujer joven, ella le dijo que se sentara, examinó la oficina, un enorme espejo
cubrió una pared, justo enfrente de una biblioteca, golpeó el teléfono, la chica habló, le dijo
que lo estaban esperando en la habitación contigua, llamó y abrió la puerta, una habitación
blanca y vacía,sin ventanas, regresa, "no hay nadie allí", dijo, la niña estaba tocando el piano,
esperó a que terminara, "Bach, The Goldberg Variations BMV 998", la niña dice, "ahora estoy
va a ir, usted, si lo hará, puede tocar el piano mientras espera, o seleccionar un libro de la
biblioteca para leerlo ', la niña se había ido a la habitación en la que había estado, escuchó
conversaciones, pero él no pudo escuchar claramente lo que están diciendo, eligió un libro:
Allain Robbe Grillet Les Gommes,
él lo abrió y leyó:
Dans la pénombre de la salle de café le patron dispose les tables et les chaises, les cendriers,
les siphons d’eau gazeuse ; il est six heures du matin.Il n’a pas besoin de voir clair, il ne sait
même pas ce qu’il fait. Il dort encore. De très anciennes lois règlent le détail de ses gestes,
sauvés pour une fois du flottement des intentions humaines ; chaque seconde marque un
pur mouvement : un pas de côté, la chaise à trente centimètres, trois coups de torchon,
demi-tour à droite, deux pas en avant, chaque seconde marque, parfaite, égale, sans bavure.
Trente et un. Trente-deux. Trente-trois. Trente-quatre. Trentecinq.Trente-six. Trente-sept.
Chaque seconde à sa place exacte.Bientôt malheureusement le temps ne sera plus le maître.
Enveloppés de leur cerne d’erreur et de doute,les événements de cette journée, si minimes...
en la contraportada él lee:
Le personnage principal est Wallas, qui joue le rôle du détective.
Dupont est la victime, on le saura qu’à la fin du récit mais c’est le père de Wallas.
Garinati et Bona sont les premiers tueurs.
Le patron, est le chef du café des alliés, il hébergera Wallas.
Laurent est le commissaire,  il donnera des informations à Wallas, et fera de son côté une
petite enquête aussi.
Docteur Juard, est celui qui a établi le certificat de décès de Dupont.
L’ivrogne, souvent présent au café des alliés donnera des informations à Wallas, tout comme
Mme Bax, dont la fenêtre donne sur la maison de Dupont.
Anna Smite est la bonne de Dupont, et Evelyne sa femme.
Le livre est en fait une enquête policière, un meurtre a été commis pour une question politique,
 mais le personnage devant être tué, Dupont, n’est pas mort. Il a juste été blessé, mais pour ne
pas risquer une autre tentative de meurtre, il demande à son médecin de lui faire un certificat
de décès…tout le monde croit alors qu’il est mort.
'Vamos, señor ' una voz lo interrumpe, levanta la cabeza, en la apertura de la puerta que ve
la figura de un hombre alto, de unos cuarenta años de edad, está vestido con un traje negro
y corbata roja,deja el libro en la mesa del frente, se levanta y entra a la habitación, no ve
la chica, el hombre con el control remoto abre el monitor a la pared opuesta, él hace
navegación, 'esta es el área, este es nuestro hombre, lo verán, todos los hechos están aquí en
el sobre, le da el sobre, en ese momento, un plan cercano, ese hombre era al igual que ella,
el hombre cerró la pantalla, no le dijo nada y se fue
.
.
.

proclus-chart-1-thomas-m-johnson

πολυαιτιοτητα και συναιτιοτητα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ενας Λαβυρινθος ΜεταΦρασεων

στο κεντρο ενος κανονικου δωδεκαπλευρου ειδε τον τεραστιο πυργο,αποτελουμενο απο
κολουρους κωνους,ο ενας πανω στον αλλον,απειρους,με αυξομειουμενη ακτινα,αριστερα
η πλατια ηρεμια του ποταμου,
βρεθηκε σ'εναν ετυφλωτικα φωτισμενο διαδρομο που ελλισονταν ανεβαινοντας,δεξια κι
αριστερα υπηρχαν πορτες με αριθμους,σε τριαδες,αυτο το διαισθανθηκε,3,4,5,-5,12,13,
-7,24,25,-9,40,41,-11,60,61,-...,1001,501000,501001,..,
ανεβαινε συνεχεια,
σε καποια τριαδα,μια πορτα ηταν ανοιχτη,'ελα μεσα'ακουσε μια φωνη,μπηκε στην αιθουσα,
ειδε εναν αντρα καθισμενο,μπροστα του ενα τραπεζι με βιβλια και χαρτια,και πισω μια τεραστια
βιβλιοθηκη, 
'πάντα ἐν πάσιν, ἀλλ' οἰκείως' ειπε ο αντρας γελωντας,του εδειξε τη καρεκλα να καθισει,
'οι πυθαγορειες τριαδες,οι αριθμοι στις πορτες',και συνεχισε, 'καθε περιττος αριθμος,
με το τετραγωνο του ελλαττουμενο κατα μια μοναδα και διαιρουμενο με το 2,και το
τετραγωνο του προσαυξειμενο κατα μια μοναδα και  διαιρουμενο με το δυο,αποτελουν
μια πυθαγορεια τριαδα',τον κοιταξε,'Εν,Νους,Ψυχη η πρωτη τριαδα,το Υπερουσιον Εν
το Αιδιον Αιωνιο Αναλοιωτο,η μονη,απορρεει,η προοδος,στο Νου,τη Γνωση,απο εκει
στη Ψυχη,κατεβαινοντας στον αισθητο υλικο κατωτερο κοσμο,κι επειτα η επιστροφη,
η αντιστροφη πορεια,προς το Ανωτατο Εν,την Πρωτη Αρχη,την Ενθεωση',
καταλαβε,' Ο Προκλος ειστε,ο μαθητης του Συριανου στην Αθηνα',
'αυτος,κι αυτο το καιρο σχολιαζω το πρωτο βιβλιο των Στοιχειων του Ευκλειδη,καταπληκτικη,
και μαλιστα δικη του,η αποδειξη του Πυθαγορειου θεωρηματος,την προταση μζ΄:
ἐν τοῖς ὀρθογωνίοις τριγώνοις τὸ ἀπὸ τῆς τὴν ὀρθὴν γωνίαν ὑποτεινούσης πλευρᾶς
τετράγωνον ἴσον ἐστὶ τοῖς ἀπὸ τῶν τὴν ὀρθὴν γωνίαν περιεχουσῶν πλευρῶν τετραγώνοις.
η Υπερβαση του Νου,ενα θαυμασιο παραδειγμα της επιστροφης στο Εν Τελειο',
ανοιξε ενα βιβλιο,ξεφυλλησε,
'ειμαστε στον αισθητο κοσμο κατωτερα οντα,νοσουντα,εδω σ'αυτο το Υπομνημα ερμηνευω
τον μυθο της Κιρκης στην Οδυσσεια,ο Ομηρος,και συμφωνει ο Πλατωνας,ειναι θεοπνευστος
ποιητης,κι οι μυθοι του εχουν βαθυ μυστικο νοημα,που δεν μπορει ν'ανακαλυψει ο ανιδεος
αναγνωστης,
ἐν δέ σφιν τυρόν τε καὶ ἄλφιτα καὶ μέλι χλωρὸν
οἴνῳ Πραμνείῳ ἐκύκα· ἀνέμισγε δὲ σίτῳ
φάρμακα λύγρ', ἵνα πάγχυ λαθοίατο πατρίδος αἴης.
αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον, αὐτίκ' ἔπειτα
ῥάβδῳ πεπληγυῖα κατὰ συφεοῖσιν ἐέργνυ.
οἱ δὲ συῶν μὲν ἔχον κεφαλὰς φωνήν τε τρίχας τε
καὶ δέμας, αὐτὰρ νοῦς ἦν ἔμπεδος ὡς τὸ πάρος περ. 240
η Κιρκη με τον κυκεωνα,το φαρμακι της,μεταμορφωσε τους συντροφους του Οδυσσεα
σε βρωμικα γουρουνια,που ομως εχουν συνειδηση το τι ηταν πριν,και κλαινε κι οδυρονται
για τη καταντια τους,ομως ο Οδυσσεας με τη βοηθεια του Ερμη και το μωλυ δεν κατεπεσε
στη γοητεια της, 
αὐτὰρ ἐπεὶ δῶκέν τε καὶ ἔκπιον οὐδέ μ' ἔθελξε 318
οπως ολες οι ψυχες,που επιδιωκουν το Αγαθον,και ποθουν απο τα κατωτερα γηινα να υψω-
θουν στα ανωτερα και να ενωθουν με το Απολυτο Εν,τον Αιωνα'
εκει,σ'αυτο το σημειο,ξυπνησε το 766 μ.Χ  ο Αραβας μαθηματικος Tabit ben Qurra και θυμη-
θηκε πως ειχε ακροαση στις 10 η ωρα αυτο το πρωι  απο τον Χαλιφη της Βαγδατης al Mansur
να του ζητησει να παρει ως λαφυρα απο τον Βυζαντινο Αυτοκρατορα τα Στοιχεια του Ευκλειδη
για να τα μεταφρασει,
εκει ακριβως το 801 μ.Χ  ξυπνησε απο τον μεσημεριανο του υπνο ο al Hajjaj ibn Yusuf Ibn
Matar,αραβας μαθηματικος,για να συνεχισει τη πρωτη μεταφραση του στα αραβικα των
Στοιχειων του Ευκλειδη με την Υψηλη προτροπη του Χαλιφη Harum al Rashid
εκει στο μεσο της νυχτας το 835 μ.Χ ξυπναει ο al Hajjaj κι αρχιζει τη δευτερη μεταφραση των 
Στοιχειων του Ευκλειδη,την επονομαζομενη Mamunian,αφιερωμενη στον Χαλιφη al Mamun,
κι εκει ακριβως,το 901 μ.Χ, ξυπνησε ο αραβας μαθηματικος και ιστορικος των αραβικων μαθη-
ματικων Thabit ibn Qurra al Harrani,σε μια ωρα ειχε ραντεβου στον μεγαλο πυργο με εναν
μεγαλο Ελληνα νεοπλατωνιστη φιλοσοφο και μαθηματικο,τον Προκλο τον Διαδοχο,που αυτες
τις μερες ειχε ερθει επισημος προσκεκλειμενος του Χαλιφη στη Βαγδατη απο την Αθηνα,
θα συζητουσε μαζι του για το φιλοδοξο σχεδιο του να αναθεωρησει και να συμπληρωσει την
επιτυχημενη μεταφραση του Ishag ibn Hunayn των Στοιχειων του Ευκλειδη,
εκει,βλεποντας τον Thabit ibn Qurra al Harrani να μπαινει στον μεγαλο πυργο των απανωτων
κουλουρων κωνων, ξυπνησε,τρεις ωρες πριν ξημερωσει,ο Ishag ibn Hunayn,
πανω στο τραπεζι ειδε τα χειρογραφα της μεταφρασης των Στοιχειων του Ευκλειδη να φωτιζον-
ται μεσα στη ζεστη νυχτα απ'το λαμπερο φως του γεματου φεγγαριου,που εμπαινε απ'τ'ανοιχτο
παραθυρο,
δεν ξανακοιμηθηκε,οταν φωτισε η μερα καθισε στο τραπεζι και συνεχισε τη μεταφραση,
ειχε ανεβει ο ηλιος οταν  απ΄το παραθυρο ειδε εναν ανθρωπο να βαδιζει προς τον μεγαλο
πυργο και να μπαινει μεσα,ξεκουρασε για λιγο τα ματια του κοιταζοντας την πλατια ηρεμια
του ποταμου,
υστερα ξαναγυρισε στα γραπτα του,ειχε φτασει στη προταση μζ',του Πυθαγορειου θεωρημα-
τος,κι αυτη τωρα θα μετεφραζε 
.
,
.

Μεταβολή-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ην πρώτη αλλαγή παρατήρησε στη στάση του λεωφορείου,οι άνθρωποι δεν ήταν αυτοί που περίμεναν το λεωφορείο εκείνη την ώρα κάθε μέρα,η ηλικιωμενη κυρία με το κόκκινο φόρεμα έλειπε,ο ψηλος νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι απών,δεν έδωσε σημασία,,σκέφτηκε μέσα στις πιθανότητες ήταν να συμβεί κάποια φορά κι αυτό,επισης το λεωφορείο έφτασε με καθυστέρηση
δέκα λεπτών,εκείνη τη μέρα δεν έπεσε στην σντιληψη του κάτι άλλο παρσξενο,την άλλη μέρα
τα συνηθισμένα πρόσωπα στη στάση,το λεωφορείο ακριβώς στην ώρα,όμως ακολούθησε μια καινούργια διαδρομή,οι δρόμοι απ'τους οποίους περνούσε ήταν άγνωστοι, ντράπηκε να ρωτήσει
τον οδηγό η' κάποιο συνεπιβάτη τι συνέβαινε,ευτυχώς πέρασε από το δρόμο του και κατέβηκε,
κοίταξε το ρολόι,καθυστέρησε είκοσι λεπτά,ανέβηκε στο γραφείο,ο διευθυντής τον κοίταξε επιπληκτικα,ψέλλισε μια δικαιολογία,'αυτο να μην ξανασυμβεί'τον έκοψε με αυστηρή φωνή
ο διευθυντής,το απόγευμα που επέστρεψε το δρομολόγιο ήταν κανονικό,η κυρία με κόκκινο
φόρεμα μπήκε στη τρίτη σταση μετά απ' αυτόν,ο νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι όταν σηκώθηκε
να κατέβει τον είδε στις πίσω θέσεις,το βράδυ συναντήθηκε με την Ελένη και δειπνισαν σ'ενα
ακριβό εστιατόριο,δεν της ανάφερε τίποτα,ήταν τόσο χαρούμενη,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε
σπίτι του,όταν έφυγε για το γραφείο δεν την ξύπνησε, έφυγε,δυσκολεύτηκε να βρει τη στάση,περιπλανήθηκε αρκετή ώρα,όταν τελικά τη βρήκε δεν υπήρχε άνθρωπος να περιμένει,
κοίταξε το ρολόι,είχαν περάσει σαρανταπέντε λεπτά,σε δεκα λεπτά ήρθε το λεωφορείο,
ανέβηκε,άδειο,κάθισε στη τρίτη πίσω από τον οδηγό θέση,ο οδηγός ήταν κάποιος άλλος,πρώτη
φορά τον έβλεπε,'σημερα δεν έχει κινηση'σχολιασε,ο οδηγός αμίλητος,η διαδρομή ήταν η ίδια,
σε καμία στάση δεν ανέβηκε κάποιος άνθρωπος,ήταν ο μοναδικός επιβάτης,κατέβηκε στη
σταση του,κοίταξε το ρολόι,είχε φτάσει ένα τέταρτο νωρίτερα,περπατούσε πέρα δώθε στο πεζοδρόμιο να περάσει η ώρα,ξαφνικά γυρίζοντας βλέπει τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα να
μπαινει στο κτίριο,έτρεξε να τη προλάβει,είδε το ασανσέρ ν'ανεβαινει και να σταματά στον
τέταρτο όροφο,εκεί που ήταν το γραφείο του,στο γραφείο ο διευθυντής κάτω απ' τα μυωπικα του γυαλιά τον κοίταζε εξεταστικα,'τι σου συμβαίνει;πάλι άργησες είκοσι λεπτά','μα έφτασα πριν ένα τεταρτο'δικαιολογηθηκε,'παντως,η κυρία,είναι δεύτερη φορά που έρχεται και δεν σας βρίσκει,η υπόθεση της είναι πολύ σοβαρή,αυτό να μην επαναληφθεί,τώρα μπορείτε να φύγετε',κατέβηκε,
πήρε το λεωφορείο,δεν τον ενδιέφερε που περνούσε από αγνώστους δρόμους,άνθρωποι ανέβαιναν και κατέβαιναν στις στάσεις,ανάμεσα τους ξεχώρισε τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα,σηκώθηκε
από τη θέση του,την πλησίασε και της είπε,'με συγχωρητε κυρια',εκείνη τον κοίταξε μ'απορια,'δεν καταλαβαίνω,κυριε'απαντησε,'μα δεν είστε εσείς στο γραφείο;'ειπε,'μαλλον κάποιο λάθος κάνετε κυριε'απαντησε η κυρία και γύρισε το κεφάλι της αλλού,τώρα παρατήρησε πως το δρομολόγιο
του λεωφορείου είχε επανέλθει,κατέβηκε δύο στάσεις πριν τη δική του,ο νεαρός με το ξυρισμενο κεφαλι σχεδόν τον έσπρωξε για ν'ανεβει στο λεωφορείο,τον άκουσε να βρίζει,όταν μπήκε στο διαμέρισμα η Ελένη είχε σηκωθεί κι επινε καφέ στο τραπεζάκι της κουζίνας,'πως πήγε η δουλειά;'
τον ρώτησε,'εχω μαγειρέψει, μακαρόνια με κιμά,να βάλω να φαμε;',κάθησαν να φάνε,η Ελένη
του μίλησε για τα εφηβικά της χρόνια,ήταν χαριτωμένη,,'το βράδυ'του πρότεινε η κοπελα' θα
σου κάνω εγώ το τραπέζι έξω,και θα πάμε για ποτό σε καποιο μπαρ',τη νύχτα στο μπαρ σ'ενα
ραπέζι στο βάθος είδε μέσα στο χαμηλό φωτισμό,δεν έκανε λάθος,τη κυρία με το κόκκινο φόρεμα
να κάθεται μαζί με τον νεαρό με το ξυρισμενο κεφαλι,ο νεαρός τον είδε και κάτι ψιθύρισε στη κυρία,εκείνη γύρισε το κεφάλι και τον κοίταξε,εκείνος έσκυψε το κεφάλι κι είπε στην Ελένη
πως ζαλίστηκε,ήταν κουρασμένος,να φύγουν,εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε στο σπίτι της Ελενης
.
.
.

.

Monsieur le Président Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΩΝ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

συνεληφθει με την  κατηγορια της κατασκοπιας,πως ειχε παραδωσει στον εχθρο απορρητα
κρατικα εγγραφα,η δικη ηταν μια παρωδια,καθοδηγουμενοι μαρτυρες,επικαλεστηκαν,ως
αποδειτικα επιβαρυντικα στοιχεια τις ψυχολογικες  παρεκλισεις του,π.χ την εσωστρεφεια του,
επισης,επιδεικνυοντας ρατσισμο,και την καταγωγη του απο μια υποπτη και ακρως επικινδυνη
για τον πολιτισμο και το κρατος τους εθνοτικη ομαδα,στα σημειωματα που ανταλλαξε με τον
αντιπαλο πρακτορα,τα οποια βρεθηκαν σχισμενα σε πολλα κοματια απο την ηλικιωμενη καθα-
ριστρια του γραφειου του,μια δικη τους πρακτορα,στο καλαθι των απορριματων,ηταν σημειω-
μενο ενα τεραστιο  ποσο πληρωμης,το οποιο θα επερνε για τις προδοτικες υπηρεσιες του,
ο κρατικος εγκριτος γραφολογος που επιστρατευτηκε για την συγκριτικη εξεταση του κειμενου
του σημειωματος με τον γραφικο χαραχτηρα του κατηγορουμενου εβγαλε το τελικο πορισμα
πως  ο κατηγουμενος εγραψε το σημειωμα,η  υπερασπιση αντεδρασε δειχνοντας φτιαχτες
ομοιοτητες αλλα και κραυγαλεες ανομοιοτητες,οι κατηγοροι της απαντησαν ειρωνικα πως
προκειται περι 'αυτοπλαστογραφιας','ο ιδιος  ο κατηγορουμενος πλαστογραφησε ευφυως,
κυριοι,τον εαυτο του,αυτο και τιποτα αλλο',η κοινη γνωμη διχαστηκε,αθωος η' ενοχος,προ-
δοτης,τελικα κηρυχτηκε κεκλεισμενων των θυρων παμψηφει ενοχος εσχατης προδοσιας
με θανατικη ποινη,ξεσπασε μεγαλος σαλος,εγιναν επεισοδια,σε μια εφημεριδα,μαλιστα,
μεγαλης  κυκλοφοριας δημοσιευτηκε στη πρωτη σελιδα ενα κειμενο υπερασπισης καποιου
συγγραφεα με τιτλο'Κατηγορω', ο συγγραφεας συνεληφθει και δικαστηκε με συνοπτικες
διαδικασιες ως επικινδυνος υποκινητης  κατασκοπιας και κλειστηκε στη φυλακη,αυτη ηταν ενας
στενος,ευθεια γραμμη,τοιχισμενος διαδρομος,με ψηλη οροφη,ανα τακτα διαστηματα,εικοσι
μετρων,υπηρχαν γυαλινοι φεγγιτες,που εβλεπαν στον ουρανο,κλειδωσαν την βαρια μπρουτζινη
πορτα εισοδου και τον παρατησαν εκει μεσα,μην εχοντας τι αλλο να κανει περπατουσε συνεχως
μεσα στον ευθυ διαδρομο,οταν κουραζονταν ξαπλωνε στο πετρινο δαπεδο,κι εκει τον επαιρνε
κι ο υπνος,οταν ξυπνουσε συνεχιζε το περπατημα,απο το διερχομενο φως ψηλα στον φεγγιτη
καταλαβαινε τις αλλαγες της μερας,ποτε ξημερωνε και ποτε βραδυαζε,αλλα και τις κλιματικες
αλλαγες,αν ειχε ηλιοφανεια η' συννεφια,αν εβρεχε,απο τις σταγονες στο τζαμι,αν ειχε φεγγαρι,
απο το φως τη νυχτα,βεβαια καμια απ'αυτες τις αλλαγες,ζεστη,κρυο,δεν επειρεαζαν την κατα-
σταση μεσα στον διαδρομο,η οποια με καποιο μηχανισμο διατηρουνταν σταθερη,μια ηπια ζε-
στη επικρατουσε,οταν βραδυαζε μια απροσωπη φωνη,απο καποιο μεγαφωνο ψηλα στην οροφη
που δεν μπορουσε να εντοπισει,τον πληροφορουσε πως μετα απο 50 φεγγιτες,1000 μετρα,θα
βρει φαγητο,νερο,και κουβερτες να σκεπαστει αν κρυωνε τη νυχτα,στην αρχη μετρουσε τις με-
ρες,,ειχαν περασει ακριβως,219,7 μηνες και 9 μερες,για να ειναι υποφερτη η διαμονη του εκει
μεσα  καθε μερα σκεφτονταν ενα θεμα,και μ'αυτο την ονοματιζε,παραδειγμα,η 14η,θυμαται,
ηταν ημερα Σοπενχαουερ,η 57η ημερα Καντ,η 61η ημερα Θερβαντες,η 93η ημερα Σεξπηρ,η 121η
ημερα Μπετοβεν,..,καποιες ηταν υποδιαιρεσεις ενος γενικου θεματος,παραδειγμα,η 187η
η κριτικη του Χεγκελ στον Καντ,η 123η  η 17η παραλλαγη σ'ενα θεμα του Ντιαμπελι του
Μπετοβεν,...,μετα οταν ο αριθμος των ημερων εγινε τεραστιος,σταματησε την καταμετρηση,
αλλωστε θα ηταν αδυνατο αφου ο αριθμος των θα κατεληγε απειρος,σε μια απ'αυτες τις,χωρις
αριθμο,μερες,ασχοληθηκεμε την υποθεση για την οποια καταδικαστηκε,θα μπορουσε,αν δεν
ειχε συμβει πραγματικα αυτη η στημενη δικαστικη πλανη να την ειχε φανταστει,να την ειχε
επινοησει,ενα μυθιστορημα η' ενα θεατρικο εργο,ετσι ολοι οι πρωταγωνιστες της ιστοριας να
ηταν λογοτεχνικα φαντασματα,τοτε και η τιμωρια του θα ηταν φανταστικη,ο διαδρομος αυτος
φανταστικος ,η παρουσια του εδω μεσα φανταστικη,κι αυτος ενα φανταστικο προσωπο,
'προσοχη,προσοχη'ακουσε τη φωνη στο μεγαφωνο 'μετα απο 50 φεγγιτες θα βρειτε φαγητο,
νερο,και κουβερτες',το αστειο ηταν οτι,παρ'ολ'αυτα, υπηρχε ποικιλια στο φαγητο,καποιος
θορυβος τον ξυπνησε τη νυχτα,σαν καποιος να περασε διπλα του,ακουγε τα βηματα του,
καπου 20 φεγγιτες πιο πισω του,μετρησε την αποσταση,σηκωθηκε,'ποιος εισαι;'φωναξε,
περιμενε,'ποιος εισαι;'ξαναφωναξε,δεν πηρε απαντηση,μεσα στο σκοταδι δεν εβλεπε,αργοτε-
ρα τη μερα ασχοληθηκε με τη Μη Ευκλειδια Γεωμετρια,τη νυχτα κοιτουσε ψηλα στο φεγγιτη το
φως του φεγγαριου,σκεφτηκε,και δεν του φανηκε παραξενο,αν ειχε γεννηθει κι ειχε μεγαλωσει
μεσα στον διαδρομο,με την αυταρκεια τροφης και στεγης,θα αγνοουσε το φεγγαρι,και,γενικα,
ολον τον εξωτερικο κοσμο,την πραγματικοτητα,αυτο μεσα στον διαδρομο θα ηταν γι'αυτον
η  πραγματικοτητα,και φυσικα θα ειχε αγνοια της δικης και της ποινης του,τοτε για πρωτη φορα
ακουσε καθαρα ακριβως κατω απο το δαπεδο του διαδρομου που ηταν ξαπλωμενος πανω στη
κουβερτα  βηματα,καποιος περπατουσε ακριβως απο κατω του,επομενως υπηρχε ενας αλλος
διαδρομος,παραλληλος με τον δικο του η' που τον ετεμνε,αυτος ο ανθρωπος μπορει να'ναι
οπως κι αυτος καταδικασμενος για καποια υποθεση,η',σκεφτηκε,και δεν του φανηκε καθολου
παραξενο,για την ιδια υποθεση που καταδικαστηκε κι αυτος,και ισως,γιατι οχι,να ειναι πολλοι
για την ιδια υποθεση καταδικασμενοι,μπορει και απειροι,μια αλλη περιπτωση ειναι κατα
καποιο  τροπο ολοι αυτοι οι αλλοι διαδρομοι να ειναι μια αντανακλαση του δικου του,και ολοι
αυτοι οι καταδικασμενοι εκει μεσα ανθρωποι να ειναι αυτος,η' με ενα υψηλης τεχνολογιας
μηχανισμο οι δικαστες  του να το προκαλουν αυτο,μ'αυτες τις σκεψεις κοιμηθηκε,οταν ξυπνη-
σε  απ'τις σταγονες στον φεγγιτη ψηλα εβγαλε το συμπερασμα πως εξω,αυτο που ηταν γι'αυτον
καποτε το εξω,βρεχει εντονα,μπορει αυτο το εξω,μετα απο τοσο απειρο σχεδον χρονο που ειναι
στον διαδρομο κλεισμενος να μην υπαρχει,να εχει καταστραφει,και τοτε αυτος ειναι η μοναδικη
υπαρξη,και ισως ο μοναδικος μαρτυρας αυτου του κοσμου,και στην απολυτη  διαθεση του ειναι
να τον επιβεβαιωσει,με τις μαρτυριες και τη μνημη του,η' να τον αποσιωπησει,εξαφανιζοντας
τον,αν ποτε υπηρξε,ομως,κι εδω ειναι το λαθος του,υπαρχουν αυτοι που τον τρεφουν,η φωνη
 το φαγητο το νερο οι κουβερτες αποδεικνυουν την υπαρξη τους,ισως ομως ολο αυτο να ειναι
ενσωματωμενο στο τελειο συστημα του διαδρομου,πριν απο την αποσταση των 50 φεγγιτων
να ενεργοποιηται η ιδια απροσωπη φωνη στο μεγαφωνο και στην ορισμενη θεση να βρισκει το
φαγητο,το νερο,τις κουβερτες που ηταν απο πριν,απο παντα,αν περπατουσε προς τα πισω θα
εβρισκε τα δοχεια που περιειχαν το φαγητο και το νερο και φυσικα τις κουβερτες,τωρα τον
εβαλε σε μεγαλη σκεψη πως ποτε απο τοτε που κλειστηκε εδω μεσα δεν ενιωσε τις φυσικες
αναγκες της ουρησης και της αφοδευσης,επομενως αυτος ηταν ενας αλλος κοσμος,εξω απο τα
ανθρωπινα μετρα,την αλλη μερα αποφασισε να περπατησει προς τα πισω,να παει προς τα κει
απ'οπου ηρθε,δεν διαπιστωσε ομως καμια αλλαγη,κανενα ιχνος  που να  δειχνει πως απο εκει
περασε,ουτε υπολειματα τροφης,νερου και κουβερτες,παντα η ιδια φωνη τον ειδοποιουσε,
φαγητο νερο κουβερτες μετα απο 50 φεγγιτες,επεστρεψε στην αρχικη πορεια του,μια νυχτα
ξυπνησε,νομιζε πως ακουγε ακριβως διπλα του την αναπνοη ενος ανθρωπου που κοιμονταν,
απ'τον φεγγιτη ψηλα το φεγγαρι φωτιζε,αν γυριζε το κεφαλι θα τον εβλεπε,αν απλωνε το χερι
θα τον αγγιζε,διστασε,ο αλλος συνεχιζε ν'αναπνεει,τον ακουγε καθαρα,τελικα πηρε το θαρρος
να κοιταξει,ειχε το προσωπο του σκεπασμενο με την κουβερτα,η καρδια του χτυπουσε δυνατα,
απλωσε το χερι του,επιασε τη κουβερτα και την τραβηξε,απο κατω δεν υπηρχε τιποτα,ενα κενο,
οταν το πρωι ξυπνησε,ο ουρανος πανω ηταν φωτεινος,εφαγε το υπολοιπο φαγητο κι ηπιε το
νερο που ειχε μεινει,κοιταξε τον διαδρομο σ'ολο το μηκος του,κι απ'τις δυο μεριες του,μια
τεραστια ευθεια γραμμη,'ο λαβυρινθος μου'σκεφτηκε 'μια απειρη ευθεια γραμμη',περπατησε,
'σημερα'φωναξε,'αυτη η μερα ειναι αφιερωμενη στον λαβυρινθο μου,αυτο ειναι το σημερινο
μου θεμα,ο λαβυρινθος μου,μονο,ειναι ευθεια γραμμη,η' αποτελειται απο τεραστιου μηκους
παραλληλα ευθυγραμμα τμηματα που ενωνονται στα ακρα τους με καμπυλες απειρης καμπυ-
λοτητας ,οι οποιες δινουν την εντυπωση ευθειας κι ετσι ολο αυτο φαινεται μια ευθεια γραμμη,
η' αυτο το τεραστιο συστημα ευθυγραμμων τμηματων και καμπυλων κατροπτιζεται και ενω-
νετα σε μια τεραστια συμμετρικη κλειστη γραμμη,κι εγω μεσα σ'αυτη γυριζω επιστρεφωντας
αιωνια,η' ο λαβυρινθος μου ειναι μια τεραστια περιφερεια κυκλου,με απειρη ακτινα,που μου
δινει την εντυπωση ευθειας',,'προσοχη,προσοχη'ακουσε τη φωνη στο μεγαφωνο 'μετα απο 50
φεγγιτες θα βρητε φαγητο,νερο,και κουβερτες',εφαγε ηπιε νερο και ξαπλωσε,κοιμηθηκε ηρε-
μος,στο ονειρο ειδε εναν ανθρωπο σκυμενο σ'ενα γραφειο να γραφει,οταν εκεινος ο ανθρωπος
βγηκε απ'το γραφειο πηγε να διαβασει τι εγραφε,συνεχεια διαβαζε το ιδιο κειμενο,οταν ξυπνη-
σε δεν θυμονταν τι ειχε διαβασει,αηκωθηκε να περπατησει στο διαδρομο οπως καθε μερα,
σκεφτηκε πως αυτη η φυλακη ειναι δικη του επινοηση,η δικη τους φυλακη,αυτων που τον
δικασαν,ηταν η συνειθισμενη,ενα κελι 2 επι 2 σκοτεινο,η δικη του ομως φυλακη ειναι ο τοπος,
κι αυτη εντελει ειναι η εκδικηση του,η δικαιοσυνη του,οπου αιωνια θα περιφερεται ωστε ποτε
να μην ξεχαστει εκεινη η αδικια τοτε σ'εκεινον τον,εσωστρεφη οπως τον ειπαν,ανθρωπο,τον
αθλιο προδοτη,'γι'αυτο,κυριοι,αυτη την αλεφ αριθμο μερα την αφιερωνω στο Κατηγορω του
Εμιλ Ζολα για την Υποθεση Ντρειφους δημοσιευμενο στην εφημεριδα Ορορ 13 Ιανουαριου το
1898',
κι αμεσως αρχιζει περπατωντας μεσα στον διαδρομο να αγορευει:
J'Accuse! par Emil Zola
Monsieur le Président,
Me permettez-vous, dans ma gratitude pour le bienveillant accueil que vous m'avez fait
un jour, d'avoir le souci de votre juste gloire et de vous dire que votre étoile,si heureuse
jusqu'ici, est menacée de la plus honteuse, de la plus ineffaçable des tâches?
Vous êtes sorti sain et sauf des basses calomnies, vous avez conquis les coeurs.
....
Je n'ai qu'une passion, celle de la lumière, au nom de l'humanité qui a tant souffert et qua
droit au bonheur.
Ma protestation enflammée n'est que le cri de mon âme.Qu'on ose donc me traduire en
cour d'assises et que l'enquête ait lieu au grand jour!
J'attends.
Veuillez agréer, monsieur le Président, l'assurance de mon
profond respect
το βραδυ εμεινε ξαγρυπνος,περιμενε,
τοτε,καποια στιγμη,ακουσε καθαρα ολους τους ιδιους μ'αυτον ανθρωπους,τους κλεισμενους
μεσα στους λαβυρινθους των μεσα στον μεγαλο δικο του λαβυρινθο να φωναζουν δυνατα:
'Κατηγορω'
.
.

J'Accuse par Emil Zola
.
.
LABYRINTHUS-animations and music c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 2
https://youtu.be/ULn34At9GCE


.
.
.

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τους περιμενε,ηρθαν ακριβως ωρα μετα απο εφτα μερες,πεμπτη φορα θα τον μετεφερναν
σε σλλο κελι,παντα δυο,οι ιδιοι,η' ετσι του φαινονταν,αμιλητοι,η διαδρομη που ακολουθου-
σαν καθε φορα ηταν η ιδια,εξω στο διαδρομο εστριβαν αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη
σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον
διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο
κανω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κανω εστρι-
βαν παλι αριστερα,επειτα στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν
αριστερα,στο τελος του ανεβαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν παλι αριστερα,
στο τελος του κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κατω εστριβαν παλι αριστερα,στο τελος του
κατεβαιναν τη σκαλα.στον διαδρομο κατω εστριβαν παλι αριστερα,επειτα στο τελος του ανε-
βαιναν τη σκαλα,στον διαδρομο πανω εστριβαν αριστερα,συνεχιζαν ετσι,ζαλιζονταν απο ενα
σημειο και μετα και δεν μπορουσε να καταγραψει τη διαδρομη,ειχε την αισθηση πως διαρκου-
σε απειρο χρονο,καποτε εφταναν σε ενα  κελι,αμιλητοι τον εκλειναν μεσα κι εφευγαν,ακουγε τα
βηματα τους μεχρι που εσβηναν στο χωρο,σε αλλες εφτα μερες θα ξαναρθουν,το κελι ηταν
ακριβως το ιδιο με το προηγουμενο,αλλα και με το αρχικο,κυβικο,4χ4χ4,λευκοι τοιχοι χωρις
παραθυρο,φωτισμος απο δυο παραλληλους ραβδους αεριου στο ταβανι,ενα κρεβατι,δυο
κουβερτες,ενα μεταλικο τετραγωνο τραπεζι,μια μεταλικη  καρεκλα,μαυρα βαμενα,η θερμοκρα-
σια σταθερα προς ζεστη,καθε μερα ενας φυλακας,ισως ο ιδιος,του αφηνε νερο και φαγητο,
κρεας,μακαρονια,πατατες,ρυζι,κρεας, μακαρονια,πατατες,στη σειρα,καθε δευτερη,τεταρτη,εκτη
μερα φρουτο,1 αχλαδι,1 μηλο,1 πορτοκαλι κι ενα ποτηρι κοκκινο κρασι,αυτο του φανηκε παρα-
ξενο,καταδικασμενος ηταν,και μαλιστα ισοβια,οχι καποιος ευνοημενος φιλοξενουμενος,μηπως,
σκεφτηκε,ηταν πειραματοζωο καποιου πειραματος,οπως και να ειναι αυτον αυτο τον διασκεδα-
ζε,σε αλλες εφτα μερες θα ξαναρθουν,ισως,αστειευτηκε,να μην ηταν ενας και μοναδικος κατα-
δικος αλλα να αλλαζε σε πολλους αλλους,να τους αντιπροσωπευε ολους,και αντι για ενα αδικη-
μα να καταδικαζονταν,καθε φορα,σε καθε διαδρομη,σε αλλα,σε αυτα που εκεινοι εκαναν,αυτες
οι μεταφορες συνεχιστηκαν,δεν θυμονταν πια τον αριθμο τους,και δεν ειχε γι'αυτον καμια ση-
μασια,ενας απειρος αριθμος μεσα σε ενα απειρο χωρο και απειρο χρονο,για να περναει την ωρα
του σκεφτονταν διαφορα αδικηματα για τα οποια ειχε καταδικαστει,επινοουσε διαφορα εγκλη-
ματα,ανθρωποκτονιες,πολιτικα,οικονομικα,θρησκευτικα,καποια ηταν απλα,καποια ειχαν περι-
πλοκη υποθεση,παρατηρησε πως σε κανενα κελι δεν υπηρχε καποιος καθρεφτης,να μπορει να
δει το προσωπο του,να ταυτιστει με καποια μορφη,ειχε ξεχασει πως ηταν,αρχισε να αποκτα
προσωπα αλλων,φανταστικα,επινοημενα μεχρι και την παραμικρη λεπτομερεια,εκεινες τις εφτα
μερες σκεφτηκε ενα τελειο εγκλημα,καποιος διασημος συγγραφεας αστυνομικων ιστοριων γρα-
φει ενα διηγημα,σχεδιαζει τον δολοφονο και το εγκλημα του,στη πορεια ομως της γραφης νιω-
θει να κινδυνευει,ενας αντρας τον σταματαει στο δρομο,εχει ακριβως τα χαραχτηριστικα του
δραστη που σχεδιασε,του ζηταει απειλιτικα να σταματησει να γραφει και εξαφανιζεται στη γω-
νια του δρομου,αυτος αυτο το θεωρει μια φαρσα και συνεχιζει το διηγημα,θα το ολοκληρωσει
στο επομενο κελι γιατι ηρθαν οι δυο αμιλητοι αντρες να τον μεταφερουν,βγαινουν και τρεις
απο το κελι,εξω στο διαδρομο εστριψαν αριστερα,στο τελος του ανεβηκαν τη σκαλα,στον
διαδρομο πανω εστριψαν παλι αριστερα,στο τελος του ανεβηκαν τη σκαλα,..,η ιδια διαδρομη
οπως τοσες,απειρες φορες,εφτασαν στο κελι,ανοιξαν τη πορτα,εκει μεσα βρηκαν εναν ανθρωπο
ξαπλωμενο στο κρεβατι,ο ενας απο τους δυο αντρες τον ξυπνησαν,'ελα,σηκω,ετοιμασου' για
πρωτη φορα ακουσε τη φωνη του,φωνη μπασου,'θα φυγουμε,ειναι η εβδομη μερα' προσθεσε ο
αλλος,κι αυτου η φωνη φωνη μπασου,ο αντρας σηκωθηκε,τοτε ειδε το προσωπο του,ηταν ο
δολοφονος που ειχε σχεδιασει στην ιστορια του συγγραφεα με το διηγημα του με το τελειο
εγκλημα,δεν εκανε λαθος,αυτος ηταν,'σκοτωσε εναν συγγραφεα' ακουσε να τον πληροφορει
η μια απο τις μπασες φωνες,'και καταδικαστησε σε ισοβια',ακουστηκε η αλλη,τον πηραν,εκλει-
σαν την πορτα,εμεινε μονος,περιμενε να περασουν οι εφτα μερες για την μεταφορα του,περα-
σαν,δεν ηρθαν,περασαν αλλες εφτα μερες και παλι δεν ηρθαν,τοτε παρατηρησε το κελι, ηταν το
ιδιο κελι ακριβως που ηταν στην αρχη,πριν αρχισουν να τον μεταφερουν,τωρα,σκεφτηκε,και γε-
λασε,θα μεταφερουν τον αλλον,τον δολοφονο του,μεχρι να τον αταματησουν με τη μεταφορα
του δολοφονου του,και παλι αυτον σταματωντας με την νεα μεταφορα του δολοφονου του,
και παλι...,ζαλιστηκε,κοιμηθηκε πολλες ωρες,η' με οποια μοναδα εδω μεσα μετριεται ο χρονος,
ξυπνησε,βρηκε το νερο και το φαγητο,κρεας με μακαρονια κι ενα μηλο,εφαγε,καθησε στη μαυ-
ρη  μεταλικη καρεκλα,κοιταξε το τετραγωνο μεταλικο τραπεζι,η απολυτη ομοιοτητα,οπως και να
το κοιταξεις ιδιο ειναι,τοτε του ηρθε η ιδεα πως να σταματησει αυτη την απειρη μεταφορα των
δολοφονων του,εισχωρωντας στο διηγημα του συγγραφεα του να γινει ο δολοφονος του δολο-
φονου του,κι αυτο τελικα ειναι το τελειο εγκλημα,ο δολοφονος που δολοφονει τον δολοφονο
του,μετα απο αυτο θα περιμενει εως και απειρο χρονο μεχρι να επιστρεψει στο κελι του ο δο-
λοφονος του,και τοτε να αρχισει η δικη του μεταφορα,κι ισως,σκεφτεται χαμογελωντας αινιγμα-
τικα,αυτο να εχει συμβει ηδη πολλες φορες,απειρες,

.

.
.

Arthur Schopenhauer-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΡΘΟΥΡ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ ΣΤΟΝ ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ
ΜΠΟΡΧΕΣ
- Arthur Schopenhauer and J.L.Borges-
- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ακουσε τη πορτα που ανοιξε,'εχει πανσεληνο αποψε' μιλησε ο επισκεπτης,φανταστηκε
το φωτεινο ειδωλο της σεληνης στα νερα  του ελους να ταραζει την ακινησια τους,
'οταν ο ανθρωπος ειναι μονος τοτε ειναι ο εαυτος του'συνεχισε ο επισκεπτης του,
'αν δεν αγαπα τη μοναξια,δεν αγαπα την ελευθερια','ειναι θεμα επιλογης;'τον ρωτησε,
'ακριβως,της θελησης,γιατι μονο οταν ο ανθρωπος ειναι μονος τοτε ειναι πραγματικα
ελευθερος',ειδε τη γατα κουλουριασμενη πλαι του,'ειμαστε ηλιθιοι να νομιζουμε πως
τα ζωα δεν εχουν δικαιωματα,απατωμαστε πως η συμπεριφορα μας απεναντι τους
ειναι ηθικα αδιαφορη,αυτο ειναι παραδειγμα της βαρβαροτητας μας,για να ξεφυγουμε
απο την  κατωτεροτητα μας και  την απελπιστικη ανια καταφευγουμε σε φανατικους
πατριωτισμους,καταναλωνουμε περιττα πραγματα',
ακολουθησε σιωπη,αισθανθηκε πως σταματησε ο χρονος,'μια ιδεα ο χρονος'σκεφτηκε,
'Der Mensch kann tun was er will; er kann aber nicht wollen was er will' τον ακουσε
να λεει,φανταστηκε το τεραστιο τοπιο κατω απο την εκτυφλωτικη πιεση της σεληνης,
'θα ηταν καλυτερα αν δεν υπηρχε απολυτως τιποτα',το ειδωλο ενος τυφλου ανθρωπου
στον καθρεφτη,'αυτος ο αλλος εκει  ειμαι εγω εδω' σκεφτηκε,'υπαρχει περισσοτερη
δυστυχια απο ευτυχια στον κοσμο' ακουσε τη φωνη του,'καινουργιες επιθυμιες δημι-
ουργουν καινουργιες απογοητευσεις,η αγωνια του ζωου που κατασπαραζεται ειναι
πολυ μεγαλυτερη απο την απολαυση του ζωου που το κατασπαραζει',
υποθεσε πως πηγε στο παραθυρο,γυρω και περα η απεραντη ερημος,ο επαναλαμ-
βανομενος ηχος του γρυλου,'ο ηχος του γρυλου σημαδευει τον χρονο,τον κανει
υπαρκτο,ενω ειναι μια ιδεα'τον ακουσε να λεει,'ποσο υπεροχα αποψε φωτιζει
η σεληνη το τοπιο',υπεθεσε πως γυρισε στον καθρεφτη,μετα απο λιγο τον ακουει
να λεει, 'ισως,εγω και συ,ειμαστε μεσα σε καθρεφτη,ειδωλα,οτι συμβαινει συμβαινει
στον καθρεφτη,ξερω οτι σε γοητευουν οι καθρεφτες','αυτο ειναι αληθεια,με γοητευουν
αλλα και με τρομαζουν'του απαντησε,'ποιος εκτισε αυτο το σπιτι που μενεις;' τον ρωτησε
ο αλλος,'αυτος ειναι ο Stephen Dedalus'απαντησε,'νιωθω πως ειμαι ο Μινωταυρος και
κλεισμενος εδω μεσα,τυφλος,περιμενω να'ρθει απο στιγμη σε στιγμη καποιος να με
σκοτωσει',ο αλλος γελασε,'κι αυτος νομιζεις πως ειμαι εγω;','δεν εχει σημασια τι νομιζω,
μπορει να το φανταζομαι,ισως να΄ναι φαντασια μου που μιλαμε'απαντησε 'το ιδιο και η
απεραντη ερημος γυρω και περα και η σεληνη πανω της που τη φωτιζει τοσο μαγικα,
η',καλυτερη εκφραση,αινιγματικα,ξερεις,η ανυπαρξια της ορασης δεν μ'εμποδιζει να
βλεπω',τον ρωτησε για Χεγκελ ,εκεινος του διηγηθηκε τη διαφωνια τους,και κατεληξε:
'στην πραγματικοτητα ο Χεγκελ δεν ειναι γνησιος φιλοσοφος',΄μαλλον,αυτο θελετε'
απαντησε,'οπως κι εγω θελησα αυτον τον λαβυρινθο,στο κεντρο του οποιου βρισκομα-
στε,για να με επισκεφτεις,τωρα αφου αυτο εγινε,θα τον καταστρεψω',ο αλλος γελασε
'αυτο ειναι αδυνατο να γινει επειδη θελω να μη γινει αυτο,ουτε φυσικα θα σου κοψω το
κεφαλι,αλλωστε αυτο θα ηταν θεατρικο,μια τραγωδια',τον φανταστηκε να εξερχεται απ'το
βαθος του καθρεφτη και να πηγαινει προς τη πορτα για να φυγει,τον φανταζεται ν'ανοιγει
τη πορτα,τωρα θα βρεθει σ'ενα πανομοιοτατο δωματιο,επειτα σε αλλο ιδιο,συνεχεια σε
ιδια δωματια,καποια φορα θα ανοιξει τη πορτα και θα μπει στο δωματιο που βρισκεται,
ιοως,ακριβως,αυτη τη στιγμη,σηκωνεται απ'το καθισμα,αυτος εξω απ'το παραθυρο ψηλα
βλεπει τη σεληνη και κατω,γυρω και περα,την απεραντη ερημο,
'ναι,θελω να τα βλεπω ολα αυτα' ψιθυρισε
.
.
.

CIRCLE

Η ΥΠΌΘΕΣΗ ΤΟΥ Humphrey Bogart

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έπινε τον καφέ του,η Λωριν είχε φύγει πριν ξυπνήσει,

ειχε γύρισμα στο στούντιο,

έβλεπε στο βάθος το Empire State Building

σκέφτηκε,πόσοι υποψήφιοι να δολοφονήσουν και να δολοφονηθούν,

χτύπησε το τηλέφωνο,

-Humphrey,κάνε γρήγορα,μια υπόθεση για σένα,

έγραψε τη διεύθυνση,

ντύθηκε κατέβηκε,

οδήγησε στο μέρος που του είπαν,

ανέβηκε στον τρίτο όροφο,τον περίμεναν,

ένας άντρας περίπου 40 χρονών ανάσκελα πυροβολημένος στη καρδιά,

-βρήκαμε αυτό πάνω στο τραπέζι,του είπε ο επικεφαλής

ένα βιβλίο με κίτρινο εξώφυλλο χωρίς τίτλο και συγγραφέα κλεισμένο

σε ζελετινα,και ένα σημείωμα με δακτυλογραφημενα γράμματα:

ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΝΗΚΕΙ  ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΣΤΟΝ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ 

HUMPHREY BOGART,

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ 

ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ

η Λωριν είχε γυρίσει και κοιμόνταν,

κάθισε στον καναπέ,το Empire State Building απέναντι στο βάθος,

έβγαλε το βιβλίο από τη ζελετινα,το άνοιξε,

διάβασε στη πρώτη σελίδα:

σε αυτό βιβλίο είναι γραμμένη όλη η υπόθεση του φόνου και η διελευκανση

του φόνου

γύρισε σελίδα,κενή,

όλες οι υπόλοιπες κενες

-διάβολε,η υπόθεση έχει ενδιαφέρον,ειπε δυνατα

-ειπες κάτι;ακουσε τη φωνή της Λωριν,

-οχι,κοιμήσου

το απόγευμα πήγε στο τμήμα,από έρευνα το θύμα είχε εγκατασταθει εδώ και τρία χρόνια στη Νέα Υόρκη,πριν δέκα χρόνια ζούσε στη Βραζιλία στο Ρίο ντε Τζανέιρο,

κανένα στοιχείο,δεν προεκειψε,για τα προηγούμενα χρόνια μέχρι τώρα,

το όνομα του,μάλλον πλαστό,John Parker,ετών 43,

ζούσε με τα χρήματα που είχε φέρει από τη Βραζιλία,τεράστιες καταθέσεις

στη τράπεζα,

συνδέονταν,από την εποχή της Βραζιλίας,ερωτικά με μια βραζιλιάνα χορεύτρια του καμπαρε,όνομα Arukia da Silva,ετών 34,

δουλεύει στο Samba Cabaret,44th Str.,

περίμενε τη βραζιλιανα να τελειώσει το σόου της,

πήγε στο καμαρίνι της,η αρτιστα ήταν στη τουαλέτα και ξεβαφονταν,

μόλις τον είδε,ξαφνικά,τρόμαξε,

έβαλε τα χέρια της μπροστά να κρύψει τα μισογυμνα στήθη της,

της είπε πως είναι για την υπόθεση του John,John Parker,εκείνη ξέσπασε 

σε κλάματα,

όταν ηρέμησε,του είπε πως τον γνώρισε πριν 7 χρόνια στο καμπαρέ που

δούλευε στο Ρίο ντε Τζανέιρο,ήταν τακτικός πελάτης,της έκανε κορτε,

βγήκαν να φάνε,έπειτα κατέληξαν σπίτι του,

δεν ξέρει πολλά πράγματα γι'αυτόν,δεν της έλεγε για το παρελθόν του,

-όταν τον γνώρισα είχε ήδη 6 χρόνια στη Βραζιλία,δεν έκανε κάποιο επάγγελμα,

είχε χρήματα στη τράπεζα κι αυτά ξόδευε,ζούσε πλούσια,είχε νοικιάσει

ένα πολυτελες οροφοδιαμερισμα 150 τμ στη πλουσια συνοικια Ipanema,

5ος όροφος,με καταπληκτική θέα στον ωκεανό,οδηγούσε σπορ αυτοκίνητα,

ντύνονταν με ρούχα της τελευταίας μόδας,φανατικος χειμερινος κολυμβητής στη Κοπακαμπανα,έκανε σέρφιν,στο διαμέρισμα είχε γυμναστήριο και γυμνάζονταν καθημερινά,και ένα Home Cinema ,όπου έβλεπε μόνο αμερικανικά film noir,

η χορεύτρια ,έκανε παύση,έβαλε σε ένα ποτήρι ουίσκι κι ηπιε,δεν πρέπει να 

ήταν το πρώτο,

θέλεις; του είπε,

-οχι,ευχαριστώ,δεν συνειθιζω τέτοια ώρα,της είπε,

-δεν συζουσαμε,εμενα όταν είχα ρεπό στο σπίτι του,συνέχισε η χορεύτρια,

ανέβαινε συχνά,στο λόφο Corcovado,εκεί κάτω από το άγαλμα του Cristo

Redetor κοιτούσε τη πόλη,

εδώ,κάποια φορά μου είπε,νιώθω την επιθυμία να πετάξω και να χαθώ 

στο βάθος του ωκεανού,

την τελευταία φορά που γύρισε από το Corcovado,εγώ έτυχε να ειμαι σπίτι 

του,ηταν αλλαγμενος,εγώ το κατάλαβα,αλλά δεν τόλμησα να τον ρωτήσω,

είμαι κουρασμένος,μου είπε,και πήγε στη κρεβατοκαμαρα κλείνοντας τη 

πορτα,

έφυγα πήγα σπιτι μου,

από εκείνη τη μέρα άλλαξαν όλα,ήταν σκεπτικός,σιωπηλός,σταμάτησε να 

βγαίνει έξω,σαν να'θελε από κάτι να κρυφτεί,να ξεφύγει,

πέρασε ένας μήνας,

μου τηλεφώνησε ένα πρωί,μόλις είχα γυρίσει από το καμπαρέ,

-παρε ταξί κι έλα,μου είπε,

πήγα

-φευγουμε για τη Νέα Υόρκη,παρατατα όλα,θα δουλέψεις εκεί,

Μηδέν είχα χρόνο να αντιδράσω,

έβγαλε τα διαβατήρια,σε μια βδομάδα φύγαμε,

νοίκιασε αυτό το διαμέρισμα που βρέθηκε δολοφονημένος,εγώ έπιασα 

δουλειά στο καμπαρέ,

δεν συζουσαμε,πάλι είχε κλειστεί μέσα,τρία χρόνια,όλα γίνονταν με 

παραγγελιες,

ήξερα ότι κάτι φοβόνταν,αλλά δεν μου έλεγε τίποτα,νόμιζα πως είχε

αρρωστήσει,

κάποιες φορα,τον άκουσα να μιλάει,και ήταν σαν να μιλούσε στον εαυτό του:

'ολα θα πληρωθούν,τίποτα δεν θα μείνει αξεχρεωτο,ο κλοιος στενεύει,

ακούω τα βήματα στη σκάλα,ανεβαίνει,είναι στη πόρτα,η πόρτα είναι ανοικτή,

τον περιμένω,οι τροχιές μας σμιξανε,ο κύκλος εκλεισε λέει, βλέπω τη λάμψη,

νιώθω ένα δυνατό κάψιμο στη καρδια,η λύτρωση'

τον τελευταίο χρόνο άλλαξε,έβγαινε κάθε νύχτα έξω στη πόλη,επέστρεφε 

μετά από ώρες,

σαν κάποιον να ήθελε να συναντήσει,

τη βραδιά που έγινε ο φόνος,ήμουνα σπίτι του

'ηρθε η ωρα,αποψε' μου είπε,

και μου ζήτησε να πάω σπίτι μου 

'ισως για παντα',και μου χάιδεψε τα μαλλιά,

η χορεύτρια ξέσπασε σε κλάματα,

χτύπησε το καμπανάκι,'με συγχωρείτε σε λίγο πρέπει να βγω για το σοου'

έφυγε

περιπλανήθηκε στο νυχτερινό Μαναχαταν,,έφτασε στη περιοχή του Empire

State Building,

η χορεύτρια,σκέφτηκε,θα μπορούσε να τον είχε δολοφονήσει,ζήλεια πως υπαρχει άλλη γυναίκα,

όμως το βιβλίο απορρίπτει αυτό το σενάριο,κάτι άλλο συμβαίνει,

σίγουρα ο δολοφόνος ειναι ο συγγραφέας του βιβλίου,

μπήκε σε ένα bar στο Μπρόντγουεϊ, παράγγειλε Macalan Whiskey 1950,

Charlie Parker Jazz,

μια ξανθιά τρία σκαμπό πιο πέρα τον κάρφωνε,την αγνόησε,

σίγουρα ο δολοφόνος ειναι ο συγγραφέας του βιβλίου,συνεχισε τη σκέψη

του,και τον συνδέει μυστική στενή σχέση με το θύμα,

τα χρήματα που ο δολοφονημένος ο John Parker είχε στη Βραζιλία τα 10 

χρόνια αλλά και τα 3 τελευταία στη Νέα Υόρκη,έχουν σχέση με την αιτία 

του φόνου,

,κατά πάσα πιθανότητα,δύο συνεργάτες που ο ένας έριξε τον άλλον,

τα χρήματα ηταν προϊόν παράνομης πράξης,

το θύμα πήρε τα χρήματα και εξαφανιστηκε στην Βραζιλία,άλλαξε το 

όνομα σεJohn Parker,έκανε πλαστική εγχείριση και ζούσε σαν 

εκατομμυριούχος,

σε αυτές τις χώρες δεν τους ενδιαφέρει τι είναι ποιος,

η επιλογή σαν ερωμένης της χορεύτριας του καμπαρε Arukia da Silva,

είναι ενδειξη της προηγούμενης ζωής του,συναναστροφες με πόρνες,

χορεύτριες,

στο Ρίο ντε Τζανέιρο μεταμορφώθηκε μεγιστανα,

το ανέβασμα του στο λόφο Corcovado κάτω από τον Cristo Redetor τον 

έκανε να συνειδητοποιήσει πως ο άλλος δεν ξέχασε,κι έψαχνε να τον

βρει παντου,γι'αυτό ήθελε να πετάξει να ξεφύγει,

όμως,την τελευταία φορά που ανέβηκε,κατάλαβε πως δεν θα ξέφευγε 

από τον αλλο ποτε,

και αποφάσισε να τον βρει  αυτός,να φανερωθεί μπροστά του,

γι'αυτό γύρισε στη Νέα Υόρκη,

εκεί ήταν μεγάλη πιθανότητα να τον συναντήσει,

έβγαινε καθε νύχτα στη πόλη,καπου θα τον έβλεπε,θα γίνονταν ορατος,

μια νύχτα,τη νύχτα του φόνου,τον είδε στη γωνία,ακίνητο,η σκιά του σκληρή 

στην άσφαλτο

τον πλησίασε,στάθηκε μπροστά του,

εγώ είμαι,του είπε,

ο άλλος τον ακολούθησε,

άκουγε τα βήματα του πίσω του,

ανέβηκε στο διαμέρισμα του,

άφησε τη πόρτα ανοιχτή για να μπει,περιμενε,

ο άλλος μπήκε και τον πυροβόλησε στη καρδια,

δεν είχε αμφιβολία πως έτσι έγινε ο φόνος,όμως λείπει ο δολοφόνος 

με σάρκα και οστά να κλείσει η υπόθεση

πρωί την άλλη μέρα,η Λωριν δεν είχε ξυπνήσει,πήγε στο κτίριο της 

εγκληματολογικης υπηρεσίας,

ζήτησε το φάκελο με τις ληστείες στη Νέα Υορκη τον τελευταίο μηνα 

πριν από δεκατρία χρόνια,

από τις 17 δύο ειχαν μείνει ανεξιχνίαστες,

η μία με την άλλη απείχαν μεταξύ τους 20 μέρες,

επέλεξε αυτή στο τέλος του μήνα,

διάβασε το ένα σύντομο περιλιπτικο της:

ληστεία σε διεθνή τράπεζα,οι δραστες,τουλάχιστον δύο,εισχωρησαν με 

ριφιφιαπό την διπλανο εγκαταλελειμμενο κτίριο,και αφού πρώτα στόχευσαν 

με διόπτρα και σιγαστήρα τις κάμερες ασφαλείας,αιφνιδίασαν τον φρουρό,

τον έδεσαν και με οξυγονοκόλληση διέρρηξαν το χρηματοκιβώτιο και 

αφαίρεσαν όλα τα χαρτονομίσματα,συνολικά δέκα εκατομμύρια δολάρια,

ύστερα παίρνοντας τα κλειδιά του φύλακα,άνοιξαν την κεντρική εισοδο 

της τράπεζας και εφυγαν μέσα στη νύχτα,παρά τις εξονυχιστικές έρευνες

δεν εντοπίσθηκαν,και παραμένουν ασύλληπτοι

γύρισε σπίτι το μεσημέρι,

στο χρηματοκιβώτιο βρήκε ένα φάκελο,χωρίς αποστολέα,

στον Humphrey Bogart,έγραφε,

κατάλαβε,

ανέβηκε στο διαμέρισμα του,η Λωριν δεν είχε γυρίσει,

άνοιξε το φάκελο,

μέσα ήταν ένα βιβλίο,με εξώφυλλο κίτρινο,χειροποίητο,είχε όνομα 

συγγραφέα Aldo Torreli, και τίτλο CIRCLE

το άνοιξε,διάβασε:

έπινε τον καφέ του,η Λωριν είχε φύγει πριν ξυπνήσει,

ειχε γύρισμα στο στούντιο,

έβλεπε στο βάθος το Empire State Building

σκέφτηκε,πόσοι υποψήφιοι να δολοφονήσουν και να δολοφονηθούν,

χτύπησε το τηλέφωνο,

-Humphrey,κάνε γρήγορα,μια υπόθεση για σένα,

έγραψε τη διεύθυνση,

ντύθηκε κατέβηκε,

οδήγησε στο μέρος που του είπαν,

ανέβηκε στον τρίτο όροφο,τον περίμεναν,

ένας άντρας περίπου 40 χρονών ανάσκελα πυροβολημένος στη καρδιά,

-βρήκαμε αυτό πάνω στο τραπέζι,του είπε ο επικεφαλής

ένα βιβλίο με κίτρινο εξώφυλλο χωρίς τίτλο και συγγραφέα κλεισμένο

σε ζελετινα,και ένα σημείωμα με δακτυλογραφημενα γράμματα:

ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΝΗΚΕΙ  ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΣΤΟΝ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ 

HUMPHREY BOGART,

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ 

ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ

η Λωριν είχε γυρίσει και κοιμόνταν,

κάθισε στον καναπέ,το Empire State Building απέναντι στο βάθος,

έβγαλε το βιβλίο από τη ζελετινα,το άνοιξε,

διάβασε στη πρώτη σελίδα:

σε αυτό βιβλίο είναι γραμμένη όλη η υπόθεση του φόνου και η διελευκανση

του φόνου

γύρισε σελίδα,κενή,

όλες οι υπόλοιπες κενες

-διάβολε,η υπόθεση έχει ενδιαφέρον,ειπε δυνατα

-ειπες κάτι;ακουσε τη φωνή της Λωριν,

-οχι,κοιμήσου

το απόγευμα πήγε στο τμήμα,από έρευνα το θύμα είχε εγκατασταθει εδώ και τρία χρόνια στη Νέα Υόρκη,πριν δέκα χρόνια ζούσε στη Βραζιλία στο Ρίο ντε Τζανέιρο,

κανένα στοιχείο,δεν προεκειψε,για τα προηγούμενα χρόνια μέχρι τώρα,

το όνομα του,μάλλον πλαστό,John Parker,ετών 43,

ζούσε με τα χρήματα που είχε φέρει από τη Βραζιλία,τεράστιες καταθέσεις

στη τράπεζα,

συνδέονταν,από την εποχή της Βραζιλίας,ερωτικά με μια βραζιλιάνα χορεύτρια του καμπαρε,όνομα Arukia da Silva,ετών 34,

δουλεύει στο Samba Cabaret,44th Str.,

περίμενε τη βραζιλιανα να τελειώσει το σόου της,

πήγε στο καμαρίνι της,η αρτιστα ήταν στη τουαλέτα και ξεβαφονταν,

μόλις τον είδε,ξαφνικά,τρόμαξε,

έβαλε τα χέρια της μπροστά να κρύψει τα μισογυμνα στήθη της,

της είπε πως είναι για την υπόθεση του John,John Parker,εκείνη ξέσπασε 

σε κλάματα,

όταν ηρέμησε,του είπε πως τον γνώρισε πριν 7 χρόνια στο καμπαρέ που

δούλευε στο Ρίο ντε Τζανέιρο,ήταν τακτικός πελάτης,της έκανε κορτε,

βγήκαν να φάνε,έπειτα κατέληξαν σπίτι του,

δεν ξέρει πολλά πράγματα γι'αυτόν,δεν της έλεγε για το παρελθόν του,

-όταν τον γνώρισα είχε ήδη 6 χρόνια στη Βραζιλία,δεν έκανε κάποιο επάγγελμα,

είχε χρήματα στη τράπεζα κι αυτά ξόδευε,ζούσε πλούσια,είχε νοικιάσει

ένα πολυτελες οροφοδιαμερισμα 150 τμ στη πλουσια συνοικια Ipanema,

5ος όροφος,με καταπληκτική θέα στον ωκεανό,οδηγούσε σπορ αυτοκίνητα,

ντύνονταν με ρούχα της τελευταίας μόδας,φανατικος χειμερινος κολυμβητής στη Κοπακαμπανα,έκανε σέρφιν,στο διαμέρισμα είχε γυμναστήριο και γυμνάζονταν καθημερινά,και ένα Home Cinema ,όπου έβλεπε μόνο αμερικανικά film noir,

η χορεύτρια ,έκανε παύση,έβαλε σε ένα ποτήρι ουίσκι κι ηπιε,δεν πρέπει να 

ήταν το πρώτο,

θέλεις; του είπε,

-οχι,ευχαριστώ,δεν συνειθιζω τέτοια ώρα,της είπε,

-δεν συζουσαμε,εμενα όταν είχα ρεπό στο σπίτι του,συνέχισε η χορεύτρια,

ανέβαινε συχνά,στο λόφο Corcovado,εκεί κάτω από το άγαλμα του Cristo

Redetor κοιτούσε τη πόλη,

εδώ,κάποια φορά μου είπε,νιώθω την επιθυμία να πετάξω και να χαθώ 

στο βάθος του ωκεανού,

την τελευταία φορά που γύρισε από το Corcovado,εγώ έτυχε να ειμαι σπίτι 

του,ηταν αλλαγμενος,εγώ το κατάλαβα,αλλά δεν τόλμησα να τον ρωτήσω,

είμαι κουρασμένος,μου είπε,και πήγε στη κρεβατοκαμαρα κλείνοντας τη 

πορτα,

έφυγα πήγα σπιτι μου,

από εκείνη τη μέρα άλλαξαν όλα,ήταν σκεπτικός,σιωπηλός,σταμάτησε να 

βγαίνει έξω,σαν να'θελε από κάτι να κρυφτεί,να ξεφύγει,

πέρασε ένας μήνας,

μου τηλεφώνησε ένα πρωί,μόλις είχα γυρίσει από το καμπαρέ,

-παρε ταξί κι έλα,μου είπε,

πήγα

-φευγουμε για τη Νέα Υόρκη,παρατατα όλα,θα δουλέψεις εκεί,

Μηδέν είχα χρόνο να αντιδράσω,

έβγαλε τα διαβατήρια,σε μια βδομάδα φύγαμε,

νοίκιασε αυτό το διαμέρισμα που βρέθηκε δολοφονημένος,εγώ έπιασα 

δουλειά στο καμπαρέ,

δεν συζουσαμε,πάλι είχε κλειστεί μέσα,τρία χρόνια,όλα γίνονταν με 

παραγγελιες,

ήξερα ότι κάτι φοβόνταν,αλλά δεν μου έλεγε τίποτα,νόμιζα πως είχε

αρρωστήσει,

κάποιες φορα,τον άκουσα να μιλάει,και ήταν σαν να μιλούσε στον εαυτό του:

'ολα θα πληρωθούν,τίποτα δεν θα μείνει αξεχρεωτο,ο κλοιος στενεύει,

ακούω τα βήματα στη σκάλα,ανεβαίνει,είναι στη πόρτα,η πόρτα είναι ανοικτή,

τον περιμένω,οι τροχιές μας σμιξανε,ο κύκλος εκλεισε λέει, βλέπω τη λάμψη,

νιώθω ένα δυνατό κάψιμο στη καρδια,η λύτρωση'

τον τελευταίο χρόνο άλλαξε,έβγαινε κάθε νύχτα έξω στη πόλη,επέστρεφε 

μετά από ώρες,

σαν κάποιον να ήθελε να συναντήσει,

τη βραδιά που έγινε ο φόνος,ήμουνα σπίτι του

'ηρθε η ωρα,αποψε' μου είπε,

και μου ζήτησε να πάω σπίτι μου 

'ισως για παντα',και μου χάιδεψε τα μαλλιά,

η χορεύτρια ξέσπασε σε κλάματα,

χτύπησε το καμπανάκι,'με συγχωρείτε σε λίγο πρέπει να βγω για το σοου'

έφυγε

περιπλανήθηκε στο νυχτερινό Μαναχαταν,,έφτασε στη περιοχή του Empire

State Building,

η χορεύτρια,σκέφτηκε,θα μπορούσε να τον είχε δολοφονήσει,ζήλεια πως υπαρχει άλλη γυναίκα,

όμως το βιβλίο απορρίπτει αυτό το σενάριο,κάτι άλλο συμβαίνει,

σίγουρα ο δολοφόνος ειναι ο συγγραφέας του βιβλίου,

μπήκε σε ένα bar στο Μπρόντγουεϊ, παράγγειλε Macalan Whiskey 1950,

Charlie Parker Jazz,

μια ξανθιά τρία σκαμπό πιο πέρα τον κάρφωνε,την αγνόησε,

σίγουρα ο δολοφόνος ειναι ο συγγραφέας του βιβλίου,συνεχισε τη σκέψη

του,και τον συνδέει μυστική στενή σχέση με το θύμα,

τα χρήματα που ο δολοφονημένος ο John Parker είχε στη Βραζιλία τα 10 

χρόνια αλλά και τα 3 τελευταία στη Νέα Υόρκη,έχουν σχέση με την αιτία 

του φόνου,

,κατά πάσα πιθανότητα,δύο συνεργάτες που ο ένας έριξε τον άλλον,

τα χρήματα ηταν προϊόν παράνομης πράξης,

το θύμα πήρε τα χρήματα και εξαφανιστηκε στην Βραζιλία,άλλαξε το 

όνομα σεJohn Parker,έκανε πλαστική εγχείριση και ζούσε σαν 

εκατομμυριούχος,

σε αυτές τις χώρες δεν τους ενδιαφέρει τι είναι ποιος,

η επιλογή σαν ερωμένης της χορεύτριας του καμπαρε Arukia da Silva,

είναι ενδειξη της προηγούμενης ζωής του,συναναστροφες με πόρνες,

χορεύτριες,

στο Ρίο ντε Τζανέιρο μεταμορφώθηκε μεγιστανα,

το ανέβασμα του στο λόφο Corcovado κάτω από τον Cristo Redetor τον 

έκανε να συνειδητοποιήσει πως ο άλλος δεν ξέχασε,κι έψαχνε να τον

βρει παντου,γι'αυτό ήθελε να πετάξει να ξεφύγει,

όμως,την τελευταία φορά που ανέβηκε,κατάλαβε πως δεν θα ξέφευγε 

από τον αλλο ποτε,

και αποφάσισε να τον βρει  αυτός,να φανερωθεί μπροστά του,

γι'αυτό γύρισε στη Νέα Υόρκη,

εκεί ήταν μεγάλη πιθανότητα να τον συναντήσει,

έβγαινε καθε νύχτα στη πόλη,καπου θα τον έβλεπε,θα γίνονταν ορατος,

μια νύχτα,τη νύχτα του φόνου,τον είδε στη γωνία,ακίνητο,η σκιά του σκληρή 

στην άσφαλτο

τον πλησίασε,στάθηκε μπροστά του,

εγώ είμαι,του είπε,

ο άλλος τον ακολούθησε,

άκουγε τα βήματα του πίσω του,

ανέβηκε στο διαμέρισμα του,

άφησε τη πόρτα ανοιχτή για να μπει,περιμενε,

ο άλλος μπήκε και τον πυροβόλησε στη καρδια,

δεν είχε αμφιβολία πως έτσι έγινε ο φόνος,όμως λείπει ο δολοφόνος 

με σάρκα και οστά να κλείσει η υπόθεση

πρωί την άλλη μέρα,η Λωριν δεν είχε ξυπνήσει,πήγε στο κτίριο της 

εγκληματολογικης υπηρεσίας,

ζήτησε το φάκελο με τις ληστείες στη Νέα Υορκη τον τελευταίο μηνα 

πριν από δεκατρία χρόνια,

από τις 17 δύο ειχαν μείνει ανεξιχνίαστες,

η μία με την άλλη απείχαν μεταξύ τους 20 μέρες,

επέλεξε αυτή στο τέλος του μήνα,

διάβασε το ένα σύντομο περιλιπτικο της:

ληστεία σε διεθνή τράπεζα,οι δραστες,τουλάχιστον δύο,εισχωρησαν με 

ριφιφιαπό την διπλανο εγκαταλελειμμενο κτίριο,και αφού πρώτα στόχευσαν 

με διόπτρα και σιγαστήρα τις κάμερες ασφαλείας,αιφνιδίασαν τον φρουρό,

τον έδεσαν και με οξυγονοκόλληση διέρρηξαν το χρηματοκιβώτιο και 

αφαίρεσαν όλα τα χαρτονομίσματα,συνολικά δέκα εκατομμύρια δολάρια,

ύστερα παίρνοντας τα κλειδιά του φύλακα,άνοιξαν την κεντρική εισοδο 

της τράπεζας και εφυγαν μέσα στη νύχτα,παρά τις εξονυχιστικές έρευνες

δεν εντοπίσθηκαν,και παραμένουν ασύλληπτοι

γύρισε σπίτι το μεσημέρι,

στο χρηματοκιβώτιο βρήκε ένα φάκελο,χωρίς αποστολέα,

στον Humphrey Bogart,έγραφε,

κατάλαβε,

ανέβηκε στο διαμέρισμα του,η Λωριν δεν είχε γυρίσει,

άνοιξε το φάκελο,

μέσα ήταν ένα βιβλίο,με εξώφυλλο κίτρινο,χειροποίητο,είχε όνομα 

συγγραφέα Aldo Torreli, και τίτλο CIRCLE

το άνοιξε,διάβασε:

έπινε τον καφέ του,η Λωριν είχε φύγει πριν ξυπνήσει,

ειχε γύρισμα στο στούντιο,

έβλεπε στο βάθος το Empire State Building

-διάβολε,ξανά απ'την αρχή,το βιβλίο είναι λαβύρινθος,πρέπει να βγω

από αυτον,να φτάσω στην έξοδο του,

  

έψαξε να βρει το τέλος,

ξεφύλλιζε,ξεφύλλιζε,και δεν τελείωνε,

σαν οι σελίδες του να ήταν άπειρες,

το βάρος και το μέγεθος του όμως δεν άλλαζε

απελπίστηκε,

μια τελευταία προσπάθεια είπε,

έκλεισε τα ματια,ξεφύλλιζε,

τα άνοιξε,

είδε τη σελίδα,τη γύρισε δεν υπήρχε άλλη,

επιτέλους,η τελευταία σελίδα!φώναξε ανακουφισμένος

διαβάζει:

εγώ ο Aldo Torreli,Σικελός μετανάστης,με τον φίλο μου Antonito Navara

Σικελό μετανάστη,με ριφιφι από διπλανό εγκαταλελειμμένο κτίριο

εισχωρησαμε στη τράπεζα,στοχευσαμε τις κάμερες,αιφνιδιασαμε και δέσαμε

τον φύλακα,και με οξυγονοκοληση διαρρηξαμε το χρηματοκιβώτιο,αφαιρώντας

όλο τα χαρτονομίσματα,σύνολο δέκα εκατομμύρια δολάρια,και με τα κλειδιά 

του φύλακα,ανοίξαμε τη κεντρική είσοδο της τράπεζας και φύγαμε,

φαίνεται πως είχαμε γίνει αντιληπτοί,όταν βγηκαμε,από από κάποιο παράνομο 

ζευγαράκι σε σταθμευμένο αυτοκίνητο,που ειδοποίησε την αστυνομία,

ακούγαμε τις σειρήνες των πυροβολισμών να πλησιάζουν επικίνδυνα,

θα μας περικύκλωναν,

έπρεπε γρήγορα να ξεφύγουμε,

εκεί χαθήκαμε,δεν είναι εύκολο να ξαναβρεθείς στον λαβύρινθο της Νέας 

Υόρκης,

έφτασα σπίτι,κλείδωσα,περίμενα τον Antonito,περνούσε βασανιστικα

η ώρα αργά αργά,μου φάνηκε αιωνιότητα,

μέχρι που ξημερωσε δεν εμφανίσθηκε,

η' κάπου κρύβεται,σκέφθηκα,η' τον έπιασαν,

θα τον βασανίσουν,θα με μαρτυρήσει,

τώρα θα'ρθουν να πιάσουν και μένα,

τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως αυτός είχε τα χρήματα,

αν δεν τον έπιασαν,...,όχι δεν θα το κάνει αυτό,κάπου κρύβεται

εκείνη τη μέρα έμεινα κλεισμένος στο σπίτι,ξάγρυπνος,

ούτε ο Antonito γύρισε,ούτε ήρθε η αστυνομία να με συλλάβει,

ησύχασα,κάπου κρύβεται,

την άλλη μέρα πρωί πρωί,βγήκα με προφυλάξεις,και αγόρασα εφημερίδα,

πρωτοσέλιδο είχε τη ληστεία,

οι δραστες της ληστείας στη τράπεζα για δεύτερη μέρα,έγραφε,

παραμένουν ασύλληπτοι,

και τις επόμενες τρεις μέρες:

εξακολουθούν  οι δραστές να είναι άγνωστοι,

τότε,κατάλαβα πως ο Antonito Navara,ο φίλος το'χε σκάσει με τα δεκα 

εκατομμύρια,

ούρλιαξα,έσπασα ότι υπήρχε στο δωμάτιο,έκαψα τις φωτογραφίες του,

κατούρησα τα ρούχα του,

κι όταν μετά από πολύ ώρα συνήλθα,

ορκιστηκα εκδίκηση,

σε όλη μου τη ζωή θα τον ψάχνω,

περιπλανιομουν στη πόλη κάθε νύχτα να τον πετύχω,

πέρασαν δεκατρία χρόνια,χωρίς αποτέλεσμα,

μας χώριζε αυτός ο αδιαπέραστος λαβυρινθος της Νέας Υόρκης,

επέμενα,

κάποτε θα φτάσω στην άκρη του,

κι εκείνη τη νυχτα με πλησίασε ένας άντρας και μου είπε:

-Εγώ είμαι,

ήταν ο Antonito Navara,τον γνώρισα από τη φωνή,το πρόσωπο ήταν άλλο,

τον ακολούθησα,

ο λαβύρινθος των δρόμων ξετυλίγονται και τερμάτιζε,

ανέβηκα στο κτίριο που μπήκε,

άκουσα τη πόρτα που άνοιξε,

προχώρησα στον ημιφωτισμενο διαδρομο

είχε τη πόρτα ανοιχτή,μπήκα

-Aldo,μου είπε,ο κύκλος εκλεισε,

άρχισε από τη Νέα Υόρκη και κλείνειστη Νέα Υόρκη,

τον πυροβόλησα στη καρδιά,

σωριάστηκε στο πάτωμα

και πάνω στο τραπέζι,έβαλα τη ζελετινα με το κίτρινο βιβλίο,

το οποίο είχα προετοιμάσει από πριν,και το κουβαλούσα πάνω μου,

γιατί ήξερα πως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα

ΑΥΤΗ Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΝΗΚΕΙ  ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΆ ΣΤΟΝ ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ 

HUMPHREY BOGART,

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΟΙΞΕΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ 

ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΤΟΥ

τώρα κάθομαι στο Rabbit Cafe,34th Str,έχω θέα στο Empire State Building,

φοράω λευκό κουστούμι,λευκο σκληρό καπέλο με μαύρη κορδέλα,

γραβατα κίτρινη,πίνω φρέντο εσπρέσσο,

και περιμένω από ώρα σε ώρα τον ντετεκτιβ Humphrey Bogart

εκεί τελείωνε το βιβλίο,

πήγε στο Rabbit Cafe,34th Str.,μπήκε μεσα,

τον είδε,φορουσε λευκό κουστούμι,λευκό σκληρό καπέλομε μαύρη 

κορδέλα,γραβατα κίτρινη,

πήγε στο τραπέζι του

-ντετεκτιβ Humphrey Bogart είμαι ο Aldo Torreli,

στη διάθεσή σας,

ο Κύκλος έκλεισε και η υπόθεση σας,

-κύριε,είπε ο ντετέκτιβ,έκανα λάθος,σας πέρασα για κάποιον άλλον,

και έκανε μεταβολή

βγήκε έξω,

το Empire State Building μεγαλόπρεπο,

γύρισε σπίτι,η Λωριν κοιμόνταν,

έκρυψε το βιβλίο στο ντουλάπι του κομοδίνου κλειδωνοντας το και 

ξάπλωσε δίπλα της προσέχοντας να μην κάνει θόρυβο και την ξυπνήσει

.

.

.

ΟΙ ΔΥΟ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο μεγιστάνας R. φανατικός λάτρης των λαβυρινθων από τον λαβύρινθο 

της Κνωσού του Δαιδαλου μέχρι και τον θαμνώδη λαβύρινθο στην ταινία 

The Shining(1980) του Stanley Kubrick,ανέθεσε στον Καθηγητή Μαθηματικων 

του Πανεπιστημίου LW την μελέτη και στον Καθηγητή της Σχολή της Αρχιτεκτονικής 

LC την κατασκευή λαβυρίνθου,

για την υλοποίηση αυτού του σκοπου αγόρασε μια τεράστια έκταση,

θέλω,και αυτό να έχετε υπόψιν σας,τους είπε,και δεν με ενδιαφέρει οποιοδήποτε 

και να είναι το κόστος,όσο μεγάλο,ο λαβύρινθος μου

να είναι πρωτότυπος,και δεν είναι παράνοια να πω,μοναδικός στον κόσμο,

ο Μαθηματικός LW σκέφτηκε πως ο λαβύρινθος πρέπει να έχει συνεχή 

μεταβλητότητα,στους κλασσικούς λαβυρινθους έχουμε τους τετράγωνους

χώρους με τις 4,3,2,1 πόρτες που ανοίγουν σε άλλους χώρους με 4,3,2,1 

πόρτες η' σε χώρους χωρίς πόρτες,σε αδιέξοδο.

ο λαβύρινθος θα έχει περισσότερες επιλογές,αν δεν έχει τετράγωνους

χώρους αλλά χώρους κανονικά εξάγωνα,τα οποία προσαρμόζονται το

ένα δίπλα στο άλλο,σε κάθε εξάγωνο 6 πόρτες στις 6 πλευρές του,

ο επισκέπτης του λαβυρινθου σε κάθε χώρο θα έχει μόνο μια επιλογή 

με βέλος η οποία θα δείχνει σε ποιο χώρο θα μετακινηθεί,και αυτόματα 

στο χώρο που άφησε η επιλογή θα αλλάζει κατά περιστροφη δεξιόστροφη

του βελους κατά 60 μοίρες,

αυτό θα δείχνεται με ένα μικρό κύκλο στο κέντρο του εξαγωνικου χώρου,

με σημειωμένο βέλος πάνω σε αυτόν,το οποίο αφού ο επισκέπτης βγει

από αυτό το εξαγωνο θα περιστρέφει δεξιόστροφα κατά γωνία 60 μοίρες,

αν επιστρέψει σε αυτό το εξαγωνο πρέπει να ακολουθήσει τη νέα διεύθυνση,

αυτό το μεταβλητο  μοτίβο εφαρμοζεται σε όλα τα εξαγωνα,

στο άλλο άκρο του λαβυρίνθου από αυτό του εξαγωνου εισόδου βρίσκεται 

το εξάγωνο εξοδου,του τέλους του λαβυρίνθου,

ο λαβύρινθος είναι όπως ένας ζωντανός οργανισμός,οι αρτηρίες του είναι

τα εξαγωνα,ο επισκέπτης είναι το αίμα του που κυκλοφορεί και όταν

φτάσει στο τέρμα,τότε τελειώνει αυτή η ζωή,

τελειωντας την μελέτη του λαβυρινθου επισκέφθηκε τον Αρχιτέκτονα LC 

και του την παρέδωσε και μιλήσανε διεξοδικά για την κατασκευή του,

ο Αρχιτέκτονας LC στο σχεδιαστήριο του σχεδίασε κύκλο ακτίνας R=4μ 

και σε αυτόντο εγγεγραμμένο κανονικο εξάγωνο,

τότε πλευρά s=4,απόστημα d=(R√3)/2,

και εμβαδό Ε=4.1/2.d.s,=4.1/2.(4√3)/2.4=16√3=27,70 τμ περίπου,

ο λαβύρινθος θα έχει τετραγωνο σχήμα με 10 σειρές συναρμοσμενα

κανονικά εξάγωνα,με αριθμό εξαγωνων ανά σειρά:

1η-9,2η-10,3η-9,4η-10,5η-9,6η-10,7η-9,8η-10,9η-9,10η-10

95 εξάγωνα,συν το εξάγωνο εξόδου,σύνολο 96

κάθε εξάγωνο θα έχει πλευρά 4 μ, σε κάθε πλευρά του μια πόρτα στη μέση πλάτους 

1,20 μ,σε μια πλευρά του αριστερά της πόρτας ένα εντοιχισμενο κρεβάτι το οποίο 

θα ανοίγει,με κλινοσκεπασματα και ρούχα ενδυσης,

και δεξιά,εσωτερικά στο εξάγωνο,χώρο τουαλέτας διαστάσεων κατοψης

1,20μ.1.40μ και  με τα είδη υγιεινής,

και για τους 96 ορθούς εξαπλευρους κυλινρους με βάση αυτό το κανονικό εξάγωνο κατασκευαστικό υλικό το μπετόν,επενδεδυμένους με λευκό μάρμαρο,

το εξάγωνο δάπεδο με πορσελάνινα  λευκά πλακάκια σχήματος κανονικού εξαγώνου,

στο κεντρικό εξάγωνο πλακάκι στο κέντρο του,θα προσαρμοσθει μαύρος κύκλος, 

εγγεγραμμένος στο εξάγωνο, με σχεδιασμένο λευκό βέλος,

ο κύκλος κάθε φορά που βγαίνει  ο επισκέπτης του λαβυρίνθου με αισθητήρα 

στην πόρτα εξόδου θα περιστρέφεται δεξιόστροφα κατά 60 μοίρες,στη νέα κατεύθυνση,

το ύψος του εξαπλευρου κυλίνδρου θα είναι 4μ,και η οροφή του  θα είναι καλυμμένη 

με ημιδιάφανο πλέξιγκλας,σχήματος κανονικου εξάγωνου,

και στο κέντρο της άνοιγμα κανονικού εξαγώνου,πλευράς 0,70μ, και εμβαδού 1,27 τμ 

περίπου,το οποίο θα καλύπτεται με το αναλογου σχηματος πλέξιγκλας,

το άνοιγμα αυτό είναι για την επαφή του επισκέπτη με τους επόπτες του λαβυρίνθου,

για προμήθειες,τρόφιμα νερό,και για βοήθεια πρώτης ανάγκης,

η επικοινωνία θα γίνεται μέσω ηλεκτρονικής καμερας,οι εποπτες σε μόνιτορς στο 

ΚΕΛ(Κέντρο Εποπτείας Λαβυρίνθου) επί 24ωρου θα παρακολουθούν την κίνηση  

του επισκέπτη μέσα στον λαβύρινθο,ανά πάσα στιγμή θα ξέρουν σε ποιο εξάγωνο

βρίσκεται,

ένα ειδικα κατασκευασμένος τηλεκατευθυνομενος μεταφορεας θα οδηγειται

στον εξαπλευρο  κύλινδρο  του επισκέπτη,θα αιωρείται πάνω από αυτόν 

ισορροπωντας και με φερομαγνητισμό θα ανοίγει το κάλυμμα της οροφής και 

θα κατεβάζει με άγκιστρο τις προμήθειες,και ότι άλλο έχει ζητήσει ο επισκέπτης,

και θα ανεβάζει πάνω αυτά που ο επισκέπτης έχει προς απομάκρυνση,

σε περίπτωση ανάγκης πρώτων βοηθειών θα κατέρχονται γιατρός και νοσοκόμοι,

και αν χρειάσθει  θα τον μεταφέρουν σε νοσοκομείο και μετά το τελος της νοσηλείας 

θα τον επαναφέρουν στον εξαπλευρο  κύλινδρο από τον οποίο τον παρέλαβαν,

ο χώρος θα εξαεριζετε με αεραγωγούς στις 6 πλευρες της εξαγώνου οροφής και την

 θερμοκρασία θα την κανονίζει ο επισκέπτης με τηλεκοντρόλ στα αιρκοντισιον,

τα οποία λειτουργούν με ηλιακη ενέργεια,συνδεδεμένα στα ηλιακα πάνελ

 τοποθετημένα πάνω από την οροφή του λαβυρίνθου,στο κέντρο του

επίσης θα υπάρχει δίκτυο παροχής κρύου και ζεστού νερού,απο ηλιακη ενέργεια,

με αυτές τις προδιαγραφές κατασκευάσθηκαν οι 96 εξαπλευροι κύλινδροι 

με βάση κανονικό εξάγωνο,με τις αρχικές διεύθυνσεις των βελών στο σχέδιο

που δόθηκε,

και συναρμοσθηκαν εξωτερικα οι 95 εξαπλευροι κύλινδροι στις 10 σειρές ,των 9 

και 10 ενναλαξ,συν τον εξαπλευρο κύλινδρο της εξόδου,δημιουργώντας τον λαβύρινθο,

ο μεγιστάνας R. ενθουσιάστηθε με το έργο,

ο μαθηματικός τον πληροφόρησε ότι μάλλον ο λαβύρινθος είναι αδιέξοδος,

και πρόσθεσε,σε χρόνο ανθρώπου,

ίσως να χρειασθεί άπειρος χρόνος για βγει κάποιος από εκεί,και ίσως

ποτέ

Καταπληκτικό! Αναφώνησε ο μεγιστάνας,

όμως παρακαλώ να μην διαρρεύσει τίποτα,έπειτα νομίζω πως ξερεται τη λύση του,

ο μαθηματικός δεν απάντησε,χαμογέλασε αινιγματικά

την άλλη μέρα σε όλα τα μέσα,τηλεοπτικά και media ανακοινώθηκε πως μεγάλο

 χρηματικό έπαθλο θα δωθεί από τον μεγιστάνα R  σε όποιον θα εισέλθει στον λαβύρινθο 

που κατασκεύασε και θα εξέλθει,

σαν δοκιμασια σε παραμύθι μου φαίνεται είπε ο CNC πτυχιουχος Φιλοσοφίας

με διδακτορικό πάνω στην Ηθική του Barouch Spinoza,με έμφαση στο Deus sive Natura,

βλέποντας την ανακοίνωση στην τηλεόραση,

αυτήν την εποχή ήταν άνεργος,δύσκολα τα έβγαζε πέρα,έιχε απλήρωτα 2 ενοίκια,

κινδυνευε με έξωση,το ηλεκτρικό και νερό όπου να'ναι θα τακόψουν,έχει χωρίσει 

με την D.,

πήρε τηλέφωνο αμέσως,

Είστε ο πρώτος,του είπαν,δεν θα δεχθούμε αλλον,

έδωσε τα στοιχεία του,

θα έρθει αυτοκίνητο να σας μεταφέρει από το σπίτι σας στον λαβύρινθο,

αύριο στις 10η ώρα το πρωι να είστε ετοιμος

την άλλη μέρα,

ετοιμάστηκε και εβαλε στη τσάντα του την Ηθική του Σπινόζα,

τους περιμενε,

το αυτοκίνητο ήρθε ακριβώς 10 η ώρα

τον μετέφεραν στο κτήμα με τον λαβύρινθο,

ενιωσε δέος,

Deus sive Labyrinthus,ψιθύρισε,παραφράζοντας το Deus sive Natura 

του Σπινοζα,

τον υποδέχθηκαν σε ένα πολυτελεστατο γραφείο στο γυάλινο Μεγαρο του Λαβυρινθου 

ο μαθηματικός και ο αρχιτέκτονας,

τον ενημέρωσαν διεξοδικά για τον λαβύρινθο και τον μηχανισμό του,τις συνεχείς

μεταβολές των βελων κατευθύνσης,αλλά και πως θα χρησιμοποιήσει τον λαβύρινθο,

για πρώτες ανάγκες,τροφή,νερό,και ιατρική βοήθεια,

του είπαν πως είναι δύσκολο εγχείρημα και να σκεφθεί καλά πριν αποφασίσει,

σκέφτηκε το μεγάλο έπαθλο και τα χρέη,τι να σκεφθεί άλλο;

δέχθηκε,και υπεγραψε το κοντρακτο συμφωνίας

την άλλη μέρα το πρωί στις 9 η ώρα  θα εισέρχονταν στον λαβύρινθο,

μέχρι τότε μπορούσε να αναπαυθεί στον ξενώνα,να παραγγείλει φαγητο ποτό 

και της αρεσκείας του,να δει στο βιντεογουολ μια ταινία με την ιστορία 

των λαβυρινθων από τα αρχαία χρόνια

στις 9 η ώρα την άλλη μέρα,έχοντας μαζί του την Ηθική του Σπινόζα,

εισηρθε στον λαβύρινθο,

μπαίνοντας στο εξάγωνο της εισόδου,ένιωσε ότι αποκόπτεται από τον 

γνωστό του συνειθισμενο κόσμο,και εισερχεται σε έναν άλλο χώρο και 

χρόνο,

ακολούθησε κατά γράμμα τα λευκα βέλη κατεύθυνσης και πολύ γρήγορα 

βρέθηκε στο αρχικό εξάγωνο,

το λευκό βελος είχε δεξιόστροφα μετακινηθεί κατά 60 μοίρες,

ακολούθησε τη νέα διεύθυνση των βελών,

λόγω της ομοιότητας των εξαγωνων δεν μπορούσε να συμπεράνει αν είχε κινηθεί 

σε διαφορετικά εξαγωνα η' επέστρεφε στο ίδιο,

το φως από το πλέξιγκλας μειώθηκε,νυχτωνε,

σταμάτησε τη διαδρομή στο τρίτο από τα τρία επόμενα εξάγωνα,

άναψε το φως,έσυρε από τον τοίχο το κρεβάτι,έρριξε νερό στο πρόσωπο του 

στη τουαλέτα,

σε λίγο άνοιχτηκε απο το τηλεκατευθυνόμενο το καλλυμα της οροφης και του

 κατεβασαν φαγητό και νερό,

έπειτα έκλεισε,

ξεστενονταν,χαμηλωσε τη θερμοκρασία στο αιρκοντισιον

ξάπλωσε,

πριν κοιμηθεί διάβασε από την Ηθική,

τον πήρε ο ύπνος με ανοικτό το φως,

το πρωί συνέχισε τη διαδρομη,χωρίς να φθάσει στην έξοδο,

αυτό συνέβηκε πολλές φορές,

δεν απογοητευτηκε,αντίθετα μάλιστα,ήταν ενθουσιασμένος,

άλλωστε,σκέφθηκε,τι λαβύρινθος θα ήταν να έφθανα γρήγορα στο τέρμα του;

πάντα πριν κοιμηθεί διάβαζε την Ηθική

και πάντα ανοίγονταν μπροστά του καινούργια πράγματα,ένας άλλος

λαβύρινθος,

το επόμενο μεγάλο χρονικό διάστημα είχε το ίδιο αποτέλεσμα,

από ένα σημείο και πέρα έχασε την αίσθηση του χρόνου,

νόμιζε πως είχε περάσει άπειρος χρόνος,

εκείνη τη νύχτα συνειδητοποιησε πως έπρεπε να τιθασεύσει το άπειρο,και πολύ

καλή άσκηση γι'αυτό θα ήταν η Ηθική με την μαθηματική της δομή,όπως τα 

Στοιχεία του Ευκλείδη,ορισμοί,αιτηματα,κοινές εννοιες,αποδειξεις,

και ο επόμενος χρονος πέρασε,χωρίς,αποτέλεσμα,

και άπειρος,είπε,και γέλασε

τότε ήταν που έκανε αυτόν τον συλλογισμό:

αν άπειρες φορές επιστρέφω σε ένα εξάγωνο,τότε,λόγω της μεταβολής των βελών,

άπειρες φορές εισερχομαι και στα γειτονικά εξαγωνα,και άπειρες φορές στα γειτονικά

 αυτων,και άπειρες φορές στα γειτονικά αυτων,και άπειρες...

άρα κάποια φορά θα εισερθω στο γειτονικό του εξαγώνου εξόδου,

και τότε έξοδος από τον λαβύρινθο,

είπε έξοδος από τον λαβύρινθο και τρόμαξε,

τι να κάνει στον έξω κόσμο,δεν έχει κανέναν,εδώ έχει την Ηθική του Σπινόζα,

άσε που με την διελεύση άπειρου χρόνου δεν θα υφίσταται κανένας κόσμος,

τι άπειρα μπορεί να υπάρχει;

μόνο Deus sive Natura,είπε,

το οποίο τώρα θέλω να γίνει Deus sive Labyrinthus

την άλλη μέρα μπήκε στο εξάγωνο εξόδου,

δεν βγήκε,

γύρισε πίσω,

άκουσε από την καμερα να τον φωνάζουν από το ΚΕΛ(Κέντρο Εποπτείας

Λαβυρινθου):

Ήσασταν στο εξάγωνο της εξόδου,γιατί δεν βγήκατε;

Έχω αποφασίσει,τους απάντησε με σταθερή φωνή, να μην βγω ποτέ από 

τον λαβύρινθο,όπως και από τον λαβύρινθο του Σπινόζα

και συνέχισε επ'απειρον τις διαδρομές του στον λαβύρινθο των εξαγωνων

και στον άλλον λαβύρινθο

.

.

.

 

(THE CITIES)ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ

Η ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΥ FIBONACCI

THE CITY OF FIBONACCI LABYRINTH

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η πόλη αυτή εχει πληθυσμό περίπου 17 εκατομμύρια,διασχίζεται από ένα πλατύ ποτάμι που ελίσσεται σε όλη την έκταση της,με πολλες γέφυρες και νησάκια, πολυτελή ποταμόπλοια τον διασχιζουν,η πόλη έχει τεράστια εμπορική δραστηριότητα,χτιστικε στις αρχές του 7ου αιώνα,και εκτοτε επεκτάθηκε συνεχώς,στον πυρήνα της διατηρούνται οι no παλιές πόλεις,σε ομόκεντρους κύκλους,και μετά η υπερσύγχρονη πόλη,με τις μεγάλες λεωφόρους,τα πάρκα,τους γυαλινους ουρανοξυστες,

σε αυτή την πόλη έχει την έδρα των επιχειρήσεων του ο μεγιστάνας Κ..Μια από τις κερδοφόρες επιχειρήσεις του είναι το τεράστιο συγκρότημα του λαβυρίνθου που έχει κατασκευάσει.Φανατικος των Μαθηματικών και της Λογικής ήταν όνειρο,σκοπός,της ζωής του.Σε αυτόν τον λαβύρινθο οι σχεδόν  άπειροι κυβικοι χώροι που τον συγκροτούν είναι 

τυχαία αριθμισμενοι,με απειρες επαναλήψεις,με τους φυσικούς αριθμούς 0,1,2,3,....,με τον αριθμό ανεγραμμενο στο κέντρο του τετραγωνου δαπέδου.Η επιχείρηση ονομάζεται: LABYRINTH FIBONACCI BET. Οποιοσδηποτε μπορεί να παίξει σε αυτό το παιχνίδι-πονταρισματος ανάλογα το ποσό που διαθέτει ,το κέρδος είναι πολλαπλάσιο,από ένα μικρό ποσό έως ένα μυθικό,η ζημιά είναι ακριβώς το ποσό που ποντάρισε.Το παιχνίδι Κέρδος/Ζημια εχει ως εξής:Ο παίχτης Α πονταρει ένα ποσό Χ σε ορισμένο χρονικό διάστημα να περάσει από έναν προκαθορισμένο αριθμό κυβικών χωρών που να είναι συνεχόμενοι όροι της ακολουθίας Fibonacci.Δηλαδη από:0,1,1,2,3,5,8,13,21,34,55,89,...(στην ακολουθία Fibonacci κάθε επόμενος όρος της γίνεται από το άθροισμα των δύο προηγούμενων όρων).

Πχ ο Α πονταρει το ποσό 1000 ευρώ να φτάσει σε χρόνο 2 ωρών στον 21ο όρο της ακολουθίας Fibonacci,το κέρδος είναι σε περίπτωση επιτυχίας 5000 ευρώ,άλλος μπορεί να ποντάρει για πολύ μεγαλύτερο κέρδος να φτάσει σε 8ωρες η' 10 ώρες ,κλπ. στον 200ο η' και πολύ παραπάνω αριθμό Fibonacci,επίσης μπορεί να γίνουν διάφοροι συνδυασμοί πχ για πόσο 1000 ευρώ σε χρόνο 3 ώρες να φτασει 2 φορές η' 3 φορές,κλπ,στον 15ο αριθμό Fibonacci,η' σε 3 διαφορετικούς,της επιλογής του,τότε το ποσό είναι 3 φορές πολλαπλάσιο,και παρα πολλοι επιλέγουν,δυσκολότερες και σε πολύ μεγαλύτερο χρόνο διαδρομές,έχουν ανοίξει μάλιστα και γραφεία στοιχημάτων αν θα το

επιτύχει,στη περίπτωση αυτη του μεγάλου χρόνου 

όταν έχουν ανάγκη ανάπαυσης,ύπνου,φαγητού,και άλλων φυσικών αναγκών,τους καθοδηγούν μέσω ηλεκτρονικών χαρτών στα κατάλληλα σημεία,όταν έχει τελειώσει ο χρόνος,είτε έχουν αποτύχει είτε έχουν πετύχει,πάλι τους καθοδηγούν σε έξοδο,ο ετήσιος τζίρος της

επιχείρησης LABYRINTH FIBONACCI BET τον περασμένο χρόνο ήταν 91 δισεκατομμύρια ευρώ,υπάρχει μεγάλος τουριστων, εκατομμυρίων, που επισκεφτονται την πόλη για να παιξουν,ο μέγιστος αριθμός των παιχτών ταυτόχρονα είναι σχεδόν άπειρος,

Επισκέφτηκα κι εγώ ως τουρίστας  την πόλη και ποντάρισα 100.000 ευρώ να φτάσω σε 3 μήνες στον 101ο αριθμο 3 φορές,στον 1001ο 3φορες και στον 701ο 5 φορές,μέσα σε 35 μέρες κατάφερα 2 φορές να φτασω μέχρι τον 101ο,3φορές μέχρι τον 1001ο,και καμια μέχρι τον 701ο,το κέρδος αν επιτύχω τους 3 στοχους θα είναι 1 δισεκατομυριο ευρώ,

αυτή τη στιγμή, έιναι μεσημερι και έφτασα στον 357ο αριθμό,ζήτησα να βρεθώ για μια ώρα ακριβώς σε μια βιβλιοθήκη,όπως το συνειθιζω κάθε μέρα,εκεί διαβάζω κάποια βιβλία που επιλέγω,ιστορικά,επιστημονικά,λογοτεχνικα,μαθηματικών,φιλοσοφικα,αστυνομικά,κλπ,

σήμερα επέλεξα το βιβλίο MY LABYRINTHS του C.N.C

.

.

.

Abstract Labyrinth-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Αυτή η ιστορία δεν είναι εύκολο να γραφτει,ούτε αυτό που θα γραφτει 

είναι η πραγματικότητα,τι ακριβώς έχει συμβεί,

εντοπίστηκε ο ταξιτζής,που τον μετέφερε σε εκείνο το κτίριο,

'με ειδοποίησαν από το γραφείο για την κούρσα,πήγα στη διεύθυνση,

εκεί με περίμενε ένας σχετικά ψηλός,αδύνατος άντρας,με σκούρο

κουστούμι και γραβάτα,μου είπε τη διεύθυνση προορισμού,εγώ είχα

άγνοια,με καθοδήγησε,κατά τα άλλα αμίλητος,βγήκαμε έξω από την 

πόλη,φτάσαμε σε ένα κτίριο,μου είπε να τον περιμένω,ένα τέταρτο

το πολύ είκοσι λεπτά,μην έχοντας τι να κάνω περιεργάστηκα το

κτίριο,ήταν ορθογώνιο,κανονικό σε ύψος,μου έκανε εντύπωση η απουσία

παράθυρων,πέρασαν τα είκοσι λεπτά και δεν εμφανίστηκε ο κύριος,

περίμενα,στα σαράντα λεπτά αποφάσισα να μπω μέσα στο κτίριο,

η πόρτα δεν ήταν κλειστεί,έσπρωξα και μπήκα,μια εκτυφλωτικα

φωτισμένη αίθουσα,άδεια από οποιαδήποτε επίπλωση,τα μάτια μου 

ξεχώρισαν αριστερά στο βάθος μια νεαρή γυναίκα,όρθια,την πλησίασα

και ρώτησα για τον κύριο,δεν αντέδρασε,σαν να μην με άκουσε,επανέλαβα

την ερώτηση,τότε είδα τα σβησμένα μάτια της,ήταν τυφλή,ντράπηκα,

ζήτησα συγνώμη,προχωρησα στο χώρο,δεν πρόκειται να ανακαλύψεις

τίποτα,μου φώναξε,δεν την πήρα υπ'οψιν μου,συνέχισα ,ο χώρος μου

φάνηκε σαν να μεγαλωνε,απαγοητευτικα,κουραστικα,παράτησα την

έρευνα,η γυναίκα στην ίδια θέση,την χαιρέτησα,δεν μου απάντησε,βγήκα,

έξω,δεν ασχολήθηκα άλλο με το θέμα,αν και μου φάνηκε,πολύ παράξενο,

ούτε το σχολίασα με άλλους,συναδέλφους και τη γυναίκα μου,στις

εφημερίδες την άλλη μέρα διάβασα στην πρώτη σελίδα,ότι ο κύριος,

που ήταν καθηγητής πανεπιστημίου,είχε εξαφανισθεί,μιλούσαν ίσως

για εγκληματική ενέργεια,φοβήθηκα πως έμπλεξα,ήξερα και θα μου

κλείνανε το στόμα,κάθε άτομο που έπαιρνα στο ταξί μου φαίνονταν

ο πιθανός δολοφόνος μου,δεν κοιμόμουν τις νύχτες,κι όταν κοιμόμουν

έβλεπα εφιάλτες,εκείνη τη γυναίκα να με παρασύρει στο κτίριο αυτό

σε ένα δωμάτιο,όλα τα δωμάτια είναι ίδια,μου έλεγε,ποτέ δεν θα μπορέσεις

να βγεις,κι εξαφανίζονταν,σταμάτησα,δεν άντεχα άλλο το άγχος,να δουλεύω το ταξί,κλείστηκα στο σπίτι,η γυναίκα μου έλεγε τρελλαθηκα,ψυχίατρο αντιδρούσα δεν ήθελα να δω,μέχρι που με ζητήσατε εσείς'

ο εξαφανισμένος αντρας ήταν καθηγητής αρχιτεκτονικής,43 χρόνων,πρώην παντρεμένος,εκείνο τον καιρό είχε σχέση με μια νεαρή δικηγόρο,παράλληλα

ήταν ηθοποιός,η κοπέλα ήξερε ελάχιστα,ούτε υποψιάστηκε τίποτα,η σχέση 

τους ήταν κανονική,δεν είχαν πρόβλημα,ήταν ευχαριστος άνθρωπος με λεπτή αίσθηση του χιούμορ,του άρεσε ο παλιός κλασσικός κινηματογράφος,λάτρευε ιδιαιτερα την ταινία Citizen Kane του Orson Welles,την Jazz μουσική,τον Μπαχ,

τον Μπετόβεν,

στο σπίτι του,δική του αρχιτεκτονική υπερμοντερνα κατασκευή,είχε 

τεράστια βιβλιοθήκη,με την φίλη του μιλούσαν νομικά κυρίως θέματα,

του άρεσε να ακούει για τις δικες και τους νόμους,από τα χρόνια του

Χαμουραμπί έως σήμερα,

πανω στο γραφείο βρέθηκαν τα τελευταία σχέδια του,σε μελέτη από ειδικούς

αρχιτέκτονες φάνηκε πως τον απασχολούσε ένα φιλόδοξο έργο,η κατασκευή

ενός ιδιοφυούς κτιρίου,κάποιος συμπέρανε έναν λαβύρινθο,

έγιναν υποθέσεις,ότι προχώρησε στην υλοποίηση του έργου του,και ήταν εκείνο

το κτίριο,που ανέφερε ο ταξιτζής,και ότι πριν την εξαφάνιση του το είχε επισκεφτεί αρκετές φορές,

βέβαια,η έρευνα έδειξε,ότι το κτίριο είχε κατασκευασθεί πάνω από 100 χρόνια

πριν,από κάποιον παράξενο πλούσιο μεγιστάνα,λάτρη της όπερας του

Μπερλιόζ,μετά το θάνατο του πουλήθηκε σε κάποιον Ιάπωνα ηθοποιό του

Καμπούκι,μετά από αυτόν εγκαταλείφθηκε μέχρι τις μέρες μας,

ίσως ο καθηγητής ήθελε να το αγοράσει και να το ανακαινίσει σύμφωνα

με το σχέδιο του,

κάποιος είχε μια τολμηρή σκέψη,μάλλον τα σχέδια στο γραφείο του καθηγητή

δεν είναι πρωτότυπα,αλλά αντιγραφή των παλαιών σχεδίων που ανακάλυψε

στο εγκαταλελειμμένο κτίριο,

τώρα όσο για την τυφλή γυναικα στο κτίριο,είναι φαντασία της προιουσης

σχιζοφρένειας του ταξιτζή

ο ντετέκτιβ που ανέλαβε την υπόθεση επισκέφτηκε το κτίριο,η αίθουσα

ήταν σκοτεινή και μύριζε μούχλα,ο χώρος δεν του φάνηκε παράξενος,ούτε

κάποια τυφλή γυναίκα συνάντησε,του έκανε εντύπωση πως για έναν

σχεδόν περιορισμένο τετράγωνο ενδιαφέρθηκε ο καθηγητής,έψαξε, εξονυχιστικά για κρυφά άνοιγματα στους τοίχους και στο δαπεδο,δεν βρήκε,

όμως εκεί μέσα ο κύριος καθηγητής είχε εξαφανισθεί,μυστήριο άλυτο,

η' όπως όλα τα μυστήρια,με τη δύναμη της λογικής,θα λυθεί;

για τη λύση του,κατά αρχήν,δεν απέκλεισε την παρουσία της γυναίκας,και 

την ύπαρξη,σύμφωνα με το όνειρο,εφιάλτη,του ταξιτζή,ενός λαβυρίνθου,

πως όμως εκτυλίσσεται αυτός ο λαβύρινθος;

η δικηγόρος,ηθοποιός,φίλη του καθηγητή,του εκμυστηρεύτηκε,ότι πολλές

φορές την έπαιρνε μαζί του στο κτίριο,συγκεκριμενη ώρα της μερας,5 το απόγευμα και την εκπαίδευε στον ρόλο της όρθια αμίλητης τυφλής γυναίκας,

στην ερώτηση της τι σημαίνει αυτό,εκείνος χαμογελούσε αινιγματικά,

Η Σφίγγα;του έλεγε,

κι εκείνος της απαντούσε μονολεκτικά:Ίσως

ψάχνοντας ο ντετέκτιβ στα άπειρα σχεδόν βιβλία της βιβλιοθήκης στάθηκε τυχερός και βρήκε ένα βιβλίο με τον τίτλο,Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ,όνομα συγγραφέα

δεν υπήρχε,ούτε που εκδόθηκε και πότε,

το άνοιξε,

όλες οι σελίδες του ήταν κενές,

υπέθεσε,ότι σε αυτό θα περιεγραφε κάποια στιγμη τον λαβύρινθο που επινόησε,

η' ίσως να μετανιωσε και να μην έγραφε ποτέ,

πρέπει να ανακαλύψει πως ένας λαβύρινθος,και ποιος,εγκλωβίζεται μέσα

σε αυτό το μονοδιάστατο,ακίνητο,παγωμένο,κτίριο,

η δικηγορος-ηθοποιος,αργότερα,του είπε,πως αυτή ήταν η τυφλή γυναίκα

που συνάντησε ο ταξιτζής στο κτίριο εκείνη τη μέρα της εξαφάνισης και 

πως ο ταξιτζης ήταν πάντα ο ίδιος που τον μετέφερε εκεί,κάποια φορά 

και τους δυο τους,και τον ξαναφερνε,

σίγουρα το κτίριο,αν ληφθεί σοβαρά η παρατήρηση του ταξιτζή,ήταν πολύ

μεγαλύτερο απ' ότι φαίνονταν,

μεγάλωνε άπειρα και μέσα σ'αυτη την αναπτυσσόμενη απειροτητα εξαφανίστηκε

ο καθηγητής,

βέβαια,σκέφτηκε ο ντετέκτιβ,μια υπόθεση για να είναι αλήθεια πρέπει να

αποδειχθει.

.

.

.

μετα την καταστροφή -χ.ν.κουβελης c n.couvelis 

μετά την καταστροφή,ένιωθε ένα μεγάλο κενό μέσα του, απύθμενο,ο κόσμος είχε απομακρυνθεί,ερημιά,έπειτα σκοτάδι,και τότε εμφανίστηκε ότι χάθηκε,με την παραμικρή λεπτομέρεια,τα πάντα,η μελαγχολία τον κυρίεψε,ένας τεράστιος λαβύρινθος,κι αυτός γυρνούσε μέσα του,χωρίς έξοδο,η μνήμη δυνατή,οδυνηρή,ήθελε να μην είχε ζήσει τίποτα,όμως όλα αυτά συνέβηκαν,τον πνίγουν,ξέρει,δεν μπορεί,να ξεφύγει,σ'αυτο το χώρο ήταν εκείνο,στον άλλο άλλο,όλοι οι χώροι γεμάτοι από αυτά που συνέβησαν,πράξεις και συναισθήματα,έντονα επίμονα επαναλαμβανόμενα,μετά από,άπειρη,περιπλάνηση έφτασε στο κέντρο του λαβυρινθου του,μια τεράστια κυβικη λευκη αίθουσα,κενή,στο κέντρο της ξάπλωσε,σταύρωσε τα χέρια,έκλεισε τα μάτια,το τέλος του,η αιωνιότητα της ηττας του 

.

.

.

Η παραίτηση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μπήκε σε μια τεράστια αίθουσα,υπερφωτισμενη,στο κέντρο της ένα τηλεφωνο,άκουσε 

να χτυπάει,το σήκωσε,μια γυναικεία φωνή του είπε αυστηρα,πως καθυστερησε,πήγε 

να δικαιολογηθεί,το τηλέφωνο έκλεισε αποτομα,βγήκε από την αίθουσα,ένας μακρυς

 διάδρομος,προχώρησε μέσα σ'αυτον,αριστερά και δεξιά καμια πόρτα,του φάνηκε

 ατελείωτος,άπειρος,γύρισε πίσω,είδε αριστερά του μια πόρτα,την άνοιξε,μέσα στο

 ημιφωτισμενο,σχεδόν σκοτεινό δωμάτιο,είδε μια γυναίκα ξαπλωμένη με τα ρούχα 

στο κρεβάτι,η γυναίκα τον είδε και σηκώθηκε,θα σε τιμωρήσουν,του είπε,γιατί δεν

 υπακούς,είναι πολύ ισχυροί,ποιοι είναι;τη ρώτησε,τους γνωρίζεις,κανείς δεν τους

 γνωρίζει,του απαντησε η γυναίκα,έγινα,επίτηδες ερωμένη,ενός δικηγόρου,να μάθω,

τον περιμένω,νόμισα πως ήταν αυτός,φύγε,άκουσε τη φωνή της γυναίκας φοβισμένη,

δεν πρέπει να σε βρει εδώ,θα επιβαρύνεις τη θέση σου,είδε το αριστερό της χέρι,

ο δείκτης και το μέσο δάκτυλο ήταν ενωμένα,εκείνη γέλασε,αυτό,του είπε,εκείνου 

του φαίνεται πολύ ερωτικό,ακούστηκε μια πόρτα να ανοίγει και βήματα,φύγε σου

 λέω,είναι αυτός,από εκεί και του έδειξε μια πόρτα,μπήκε πάλι σε ένα ημιφωτισμενο 

άδειο δωμάτιο,επειτα σε ένα άλλο ίδιο,και σε άλλο ίδιο,άπειρα,ειρωνεύτηκε,ίδια 

δωμάτια τους κρύβουν,η' τους προστευουν,σε ενα πριν ανοίξει άκουσε έναν

πυροβολισμό,άνοιξε τη πόρτα,είδε το σώμα ενός άντρα ξαπλωμένου στο δαπεδο,

πλησίασε,ήταν νεκρός,στο δεξί του χέρι κρατούσε το πιστόλι,άκουσε βήματα,γύρισε,

είδε τη γυναίκα με ένα άντρα,ο δικηγόρος ήταν,πάλι τα ίδια,είπε ο άντρας,δεν

αντέχουν,αυτός ταλαιπωρούνταν πολλά χρόνια,δεν είχε καταφέρει τίποτα,ελάχιστα

προχώρησε η υποθεση του,και μάλιστα χειροτέρευσε,η καταδίκη του,αυτοί λένε η

τιμωρία,ήταν προδεδικασμενη,η γυναίκα πίσω από τον δικηγόρο του έκανε νοήματα,

δεν καταλάβαινε,έφυγαν πρώτοι,έφυγε κι αυτός,βρέθηκε στο διάδρομο,σε κάποιον,

υπέθεσε από όλους τους άπειρους διαδρόμους,αυτού του λαβυρίνθου,πίσω του άνοιξε 

μια πόρτα,γύρισε,είδε τη γυναίκα,του έκανε νόημα να πάει εκεί,πήγε,η γυναίκα 

κλείδωσε τη πόρτα,το δωμάτιο ημιφωτισμενο,εκείνη κάθισε μπροστά στον καθρέφτη,

φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον, εβαφε τα χείλη της,έγινε έξαλλος,του είπε,που σε 

βρήκε εδώ μαζί μου,ζηλεύει παθολογικά,όμως εγώ τον σιχαίνομαι,

σηκώθηκε,έλα να ξαπλώσουμε,ακούστηκαν χτυπήματα στη πόρτα,άνοιξε,πουτανα,

θα σπάσω τη πόρτα,άκουσαν την άγρια φωνή του δικηγόρου,η γυναίκα πήγε στη

 πόρτα,φύγε,του φώναξε,αλλιώς δεν θα σε ξαναδεχτω,ησυχία,ακούστηκαν τα βήματα 

του που απομακρύνονταν,τώρα είμαστε ήσυχοι,του είπε η γυναίκα,έλα να ξαπλώσουμε

στο κρεβάτι,τον αγκάλιασε,του έδειξε τα κολλημένα δάχτυλα,χαμογέλασε,σου

αρέσουν,μην το κρύβεις,φίλησε τα,του ψιθύρισε,

τον ξύπνησε ένας θόρυβος,ένας άλλος,του είπε η γυναίκα,αυτοπυροβολήθηκε,μην

 τρομαζεις,όλα θα δεις θα είναι εύκολα,

έχεις δίκιο,της απάντησε,πρέπει κάποια φορά να τελειώσει όλη αυτή η παράνοια,

όταν ξύπνησε η γυναίκα δίπλα του κοιμόνταν ακόμη,δεν την ξύπνησε,βγήκε στο

 διάδρομο,προχώρησε, σχεδον άπειρο χρόνο,χαμογέλασε,άνοιξε αριστερά του μια

 πόρτα,μπήκε στο δωμάτιο,σχεδόν σκοτεινό,έκλεισε τη πόρτα,ήταν σίγουρος πως

κάποιος θα ακούσει τον πυροβολισμό του,από παραίτηση,από αηδία,

.

.

.

Η εκτέλεση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τον ξύπνησε το τηλέφωνο,μια γυναικεία φωνή του είπε:-σημερα είναι το ραντεβού,11 

η ώρα πριν το μεσημέρι,του έδωσε τη διεύθυνση,

έπρεπε όλο αυτό,μια κακη φάρσα έτσι την έλεγε,να τελειώσει,αρκετά τα δυο

 χρόνια,αναμονής,στην αρχή το πήρε αδιάφορα,όμως σιγά σιγά αρχισε να ανησυχει,και 

να τον εκνευρίζει,ποιοι ήταν αυτοι; τι ήθελαν ;,σε τι τον ενοχοποιουσαν;

έφτασε στο κτίριο,ανέβηκε μια ελικοειδή σκάλα,προχώρησε στον διάδρομο,μια πόρτα

 ήταν μισάνοιχτη,μπήκε μέσα σε  μια κυβική αίθουσα,εκεί ήταν μπρούτζινα μοντέρνα

 αγάλματα πετριγυρισμενα από ορθογώνιους καθρέφτες,μέσα σε αυτούς είδε το είδωλο

 του άπειρα καθρεφτιζομενο,ζαλίστηκε,-οχι δεν θα συγχιστω,σκέφτηκε,αυτός είναι 

ο σκοπός τους,να με κάνουν υποχείριο,

-ειναι κανείς εδώ μεσα; φώναξε,καμία απάντηση,ξαναφωναξε,μια νεαρή γυναίκα

 εμφανίσθηκε,κοίταξε το ρολόι της,-ακριβως ήρθατε,είπε,εγώ σας τηλεφώνησα,οι κύριοι

 δεν θα σας δεχτούν,αναβάλλεται η συνάντηση,ήθελαν να δουν αν είστε συνεπής,

-υπακουος,θελεται να πείτε,αντέδρασε νευριασμένος εκείνος,-κυριε,απάντησε η

 κοπέλα,αν θελεται να έχεται καλη εξελιξη στην υπόθεση σας,θα πρέπει να είστε πιο

 συγκρατημένος,

η γυναίκα εξαφανίστηκε μέσα στους καθρέφτες,

-θα σας τηλεφωνήσω για το επόμενο ραντεβού,την άκουσε πο ένα ακαθόριστο βάθος,

βγήκε από την αίθουσα,προχώρησε στο διάδρομο,οχι,δεν το έβαζε κάτω,θα τους

 φανέρωνε,αρθστερα είδε μια ελικοειδή σκάλα,την ανέβηκε,έπειτα προχώρησε σε ένα

 διάδρομο,πάλι αριστερα μια ελικοειδή σκαλα,την ανέβηκε,

αυτό το ίδιο: ελικοειδή σκάλα,διάδρομος, ελικοειδή σκάλα,επαναλαμβάνονταν,

αποφάσισε να κατέβει,

του φάνηκε φάνηκε πως δεν θα εύρισκε ποτέ την έξοδο,η κάθοδος ήταν άπειρη,από

 ελικοειδεις σκάλες,

σε ένα διάδρομο άκουσε πίσω του μια γυναικεία φωνή:-ελα εδώ,

σταμάτησε,γύρισε και είδε τη νεαρή γυναίκα της αίθουσας με τους καθρέφτες,μπήκε στο

 δωμάτιο της,μισό φωτισμένο,εκείνη φορούσε ένα μαύρο κομπινεζον,-απο στιγμή σε

 στιγμή θα έρθει ένας από αυτούς,είναι εραστής μου,ζηλεύει πολύ,θα του ξεφύγω και θα

 ερθω στο σπίτι σου όταν νυχτώσει,τώρα φύγε να προλάβεις,αλλιώς θα επιβαρύνεις τη

 θέση σου,κι ίσως χάσεις την υπόθεση,και σε καταδικάσουν,

έφυγε,άκουσε βήματα,στην ελικοειδή σκάλα,κάποιος κατέβαινε,πρόλαβε και κρύφτηκε

 στην άλλη σκάλα,είδε ένα άντρα να μπαίνει στο δωμάτιο της κοπέλας,σκέφτηκε να

 ορμήσει στο δωμάτιο,να τον αρπάξει και να τον απειλήσει,όμως συγκρατήθηκε,

φοβήθηκε,όλα τότε γι'αυτόν θα τελείωναν,αυτοί είναι πολλοί,

κατέβηκε τις ελικοειδεις σκάλες,τώρα βρήκε την έξοδο του κτιρίου,βγήκε στο δρόμο,

είχε νυχτώσει,

η συνοικία φαίνονταν ακατοίκητη,γύρισε σπίτι,δεν είχε όρεξη να φαει,έπεσε στο κρεβάτι

 με τα ρούχα,τον ξύπνησε το χτύπημα στη πόρτα,σηκώθηκε κι άνοιξε,ήταν εκείνη,

η κοπέλα μπήκε,κλείδωσε τη πόρτα,-ξεφυγα,του είπε,ήθελα να σε δω,μου αρεσεις,αυτόν

 τον σιχαίνομαι,πήγα μαζί του,για να τον επειρεασω για την υπόθεση σου,

ήξερε πως η κοπέλα έλεγε ψέματα,προσποιούνταν,ήθελαν να μάθουν τι σκέφτεται,από 

την απειθαρχία του κινδύνευαν,ήξερε πως τελικά αυτός μόνο ήταν ο κατηγορούμενος τους,δεν είχαν άλλον,αυτόν ειχαν διαλεξει,κι αν δεν υπακούε θα τους κατάστρεφε,δεν 

θα είχαν λογο ύπαρξης,

η γυναίκα δίπλα του, παρ'όλ'αυτά τον ελκυε ερωτικά,την αγκάλιασε,εκείνη έτρεμε,την

 ερριξε στο κρεβάτι,

το πρωί του είπε,πως τη νύχτα πάλι θα ,έρθει,

περίμενε,εκείνη τη νύχτα δεν ήρθε,ούτε και την επόμενη,απελπίστηκε ποτέ δεν θα

 ξανάρχονταν,

αποφάσισε να πάει να τη βρει,

όσο κι αν έψαξε μέσα στην άδεια συνοικία δεν βρήκε το κτίριο,

τη νύχτα πήγε σε ένα μπαρ,αφαιρεθηκε,πέρασε ώρα,κάποια στιγμή μέσα στο μισοσκόταδο

 διέκρινε την κοπέλα με ένα άντρα να κάθονται σε ένα τραπέζι,τους είδε να τον κοιτάνε,

η κοπέλα αγκάλιασε τον άντρα και γελούσαν,ένιωσε εξευτελισμενος,θύμωσε,

αν είχε πιστόλι θα τους εκτελούσε,

ειχε αναστάτωση,ήπιε τρία ποτά μονορουφι,ήταν μεθυσμένος,η κοπέλα σηκώθηκε πέρασε

 δίπλα του,-φυγε,κινδυνεύεις,του ψιθύρισε,όχι δεν θα έφευγε,δεν θα έδειχνε πως τους

 φοβόταν,

η κοπέλα με τον άντρα της συμμορίας είχαν φύγει,η αίθουσα ήταν άδεια,η καθαρίστρια

 καθαριζε,

βγήκε έξω στο δρόμο,κάλεσε ένα ταξί,

δεν πήγε σπίτι,αλλά στη παραλία,είχε πανσέληνο,η φωτισμένη μακρυά παραλία έμοιαζε

 με ακονισμένο μαχαίρι,όταν τους είδε δεν τρόμαξε,ήταν τρεις άντρες,τον πλησίασαν,δεν

 αντιστάθηκε,-οι εκτελεστές μου σκέφτηκε,τον έπιασαν σφιχτά,τον ξάπλωσαν κάτω στην

 άμμο,το κεφάλι του ακινητοποιημένο πάνω σε μια πέτρα,,ένιωσε το παγωμένο μαχαίρι

 στο λαιμό,μια απότομη κινηση,

το φεγγάρι θόλωσε και έσβησε

.

.