LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ON MONA LISA- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-ON MONA LISA-
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.

MONA LISA -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ON MONA LISA-χ.ν.κουβελης
.
.
[MONA LISA'S PORTRAIT]ΜΙΑ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ ΤΖΟΚΟΝΤΑ-χ.ν.κουβελης.

Καθε μερα ερχονταν να ποζαρει συγκεκριμενη ωρα,
το πρωι,10 η ωρα,δυο ωρες και το απογευμα,5 ηωρα,
το ιδιο.Ηταν μια χοντρη υπερβαρη γυναικα,ο χρονος
εδειχνε τα σημαδια του στο προσωπο και στο σωμα της,
Τα ματια της ηταν μελαγχολικα.Την εβαζε να καθισει
σε μια καρεκλα δυο μετρα πισω και πλαγια αριστερα
απο το καβαλετο,να τη βλεπει καθαρα,διπλα στο παρα-
θυρο.Σ'αυτη τη θεση δεν μπορουσε να καθισει ακινητη
παραπανω απο εικοσι λεπτα,πιανονταν η μεση της και
την πονουσε,ηταν τα αρθριτικα,δεν βοηθουσε ο καιρος,
υγρασια μεγαλη,Σηκωνονταν και εκανε βολτες στο
δωματιο,τοτε μονο κουβεντιαζαν ,ποτε κατα τη διαρκεια
της ζωγραφικης.Παντα τα ιδια του ελεγε,με τα ιδια κυρια
προσωπα,με μικρες αλλαγες,καθε φορα προσθετε και
καινουργια δευτερευοντα προσωπα,και καποιες λεπτομε-
ρειες.Του ελεγε για τον αντρα της,εναν πλουσιο εμπορο
εισαγωγων-εξαγωγων,ειχε κανει τεραστια περιουσια,με
πολλα γραφεια σε πολλες πολεις εδω αλλα και στο εξωτε-
ρικο.Δεν ελεγε ποτε το ονομα του,ελεγε παντα:''εκεινος''.
Ειχαν τρια παιδια,δυο γιους και μια κορη,ο μεγαλυτερος
γιος και η κορη ηταν παντρεμενοι.Ο μικροτερος γιος σπου-
δαζει οικονομικα στο πανεπιστημιο.Ο γαμπρος της ειναι
επιτυχημενος χρηματιστης και η νυφη της ειναι κορη ενος
γνωστου παμπλουτου τραπεζιτη.Ειχε και τρια εγγονακια,
ενα απο τον γιο και δυο οπο την κορη.Δεν εμεναν κοντα
τους,οταν το επετρεπε η κατασταση της υγειας της και ο
καιρος πηγαινε να τους δει,συνηθως καθονταν μια εβδομα-
δα,ευτυχως που και τα δυο παιδια ηταν στην ιδια πολη.
Λιγο πριν καθισει στη καρεκλα,μετα απο ενα τεταρτο,
τοσο διαρκουσε η διακοπη,πηγαινε και στεκονταν μπρο-
στα απο τον ατελειωτο πινακα και τον κοιτουσε σιωπηλη
δυο-τρια λεπτα.Αυτος απο το πλαι,ενα-δυο μετρα αριστε-
ρα της στην ιδια ευθεια την εβλεπε σοβαρη και σκεπτι-
κη.
Αυτο συνεχιστηκε για ενα μηνα περιπου,χωρις διακοπη.
Μια μερα δεν ηρθε,ουτε και τις επομενες μερες.Δεν την
ενοχλησε,ηξερε τις παραξενιες των πλουσιων.Ανησυχια
οικονομικη δεν υπηρχε,του ειχε δωσει μια αρκετα μεγαλη
προκαταβολη.
Μετα απο δυο μηνες απουσιας επαναεμφανισθηκε,στην
αρχη της Ανοιξης.Του φανηκε αλλιωτικη.Δεν του ειπε
τιποτα για την αιτια της απουσιας ,ουτε κι αυτος την ρω-
τησε.
Τωρα καθονταν ακινητη περισσοτερη ωρα και ποζαρε,
μςχρι που και τις δυο ωρες δεν σηκωνονταν καθολου,
σαν να ειχε γιατρευτει απο τη μεση και δεν την πονουσε.
Σταματησε και να κουβεντιαζει μαζι του.
Πριν φυγει πηγανε παντα στο καβαλετο και στεκονταν
δυο-τρια λεπτα μπροστα απο την εικονα της.Αυτος την
εβλεπε απο μπροστα,λιγο στο πλαι,αριστερα.Κοιτουσε
σοβαρη και σκεπτικη ,επειτα λιγο πριν το τελος χαμογε-
λουσε,ενα αδιορατο χαμογελο σχηματιζονταν στα χει-
λη της κι εκει παγωνε ,ακινητο.
Επειτα σαν να συνερχονταν και να εβγαινε απο εναν
βαθυ και μυστικο κοσμο,γυρνουσε προς το μερος του
και του ελεγε:''για σημερα τελειωσαμε,αυριο παλι συνε-
χιζουμε''.
Εσερνε με μεγαλη δυσκολια το χοντρο υπερβαρο σωμα
της στο δωματιο,επαιρνε τα πραγματα της,τον καληνυχτι-
ζε κι εφευγε.
Δεν την συνοδευε,δεν ηθελε,τα καταφερνε μονη της,
του ειπε,επειτα στην αυλοπορτα εξω την περιμεναν να την
παρουν με το αυτοκινητο
.
.
η Μονα Λιζα και η παρτιτα για βιολι σε σι ελασσονα
BWV 1002 του Μπαχ-χ.ν.κουβελης
.
για πεπτη φορα ηρθε να ποζαρει,συχνα καθε εικοσι λεπτα
με διεκοπτε,κουραζονταν στην  ιδια θεση ακινητη,συζητου-
σαμε,κυριως ρωτουσε για τη ζωγραφικη,για τα χρωματα,πως
γινεται το σχεδιο,τα σταδια του,εκεινη τη μερα ειχε φερει
το βιολι της,επαιζε μουσικη,ερασιτεχνικα,μου ειχε πει,ανοιξε
τη θηκη κι εβγαλε το βιολι,το κουρντισε,τοποθετησε μπροστα της
τις παρτιτουρες,''θα παιξω τη  παρτιτα για βιολι σε σι ελασ-
σονα BWV 1002 του Μπαχ '',μου ειπε,''ο εκτελεστης ειναι ο
μεσαζων  αναμεσα στον μουσικο και στον ακροατη,πρεπει να
προσπαθησει να μεταφερει τα νοηματα του συνθετη στον
ακροατη,να τα αφηγηθει,οπως και ο ζωγραφος,ειναι ο μεσαζων
αναμεσα στο μοντελο του και στον θεατη,να αποδωσει το εσω-
τερικο και το εξωτερικο του μοντελου,να το αναπαραστησει'',
χαμογελασε,συμφωνησα για την αναλογια της μουσικης με τη
ζωγραφικη,επαιξε τη παρτιτα καταπληκτικα,οταν τελειωσε την
ευχαριστησα για το ακουσμα,επειτα καθισε να ποζαρει
.
.
 Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ,ΜΑΙΟΣ 2012,
ΚΑΤΩ ΠΕΤΡΑΛΩΝΑ,ΟΔΟΣ ΗΟΥΣ-χ.ν.κουβελης
.
στα Κατω Πετραλωνα στην οδο Ηους κοντα στη πλατεια της Αγιας
Αικατερινης εμενε η Μονα Λιζα,17 Μαιου 2012 απογευμα 6 και μι-
ση την επισκεφτηκα,χτυπησα το κουδουνι της στην εξωπορτα της πολυ-
κατοικιας,μου ανοιξε,καλεσα το ασανσερ,στον τριτο οροφο δευτερη
πορτα αριστερα χτυπησα το κουδουνι της πορτας του διαμερισματος
της,μου ανοιξε,ομορφη γυναικα,γοητευτικη,καθισαμε στο σαλονι,μον-
τερνα επιπλωμενο,μου προσφερε ενα ποτηρι χυμο πορτοκαλαδα,καθον-
ταν στον καναπε απεναντι μου,η τηλεοραση δεξια ηταν ανοικτη με κλει-
στο τον ηχο,''ειμαι 29 χρονων'',μου ειπε και χαμογελασε,'μου αρεσει,
λατρευω τη φωνη της Μαριας Καλλας'',με το τηλεκοντρολ εκλεισε την τη-
λεοραση,πηρε ενα αλλο τηλεκοντρολ και απο το στερεοφωνικο cd player
ακουστηκε η Casta Diva απο τη  Norma  του Bellini με τη φωνη της Μαριας Καλλας,συγκλονιστικη,θεια ερμηνεια,ακουγαμε σιωπηλοι,οταν τελειωσε
η αρια,''μια γυναικα στα ακρα,απελπισμενη,προδομενη,ερωτευμενη'',
σχολιασε,μου εδειξε πισω μου,''το πορτραιτο μου'',γυρισα το κεφαλι ,
ειδα την εικονα της,''σου μοιαζει πολυ'',της ειπα,''τοτε ημουν 20 χρονων'',
μου ειπε,''ζουσαμε στη Φλωρεντια οταν εγινε,αργοτερα οταν χωρισα ενα
διαστημα εζησα στη Ναπολι'',χαμογελασε,το ιδιο χαμογελο του πινακα,
''τωρα ολα εχουν αλλαξει εντελως,η ζωη μου ειναι διαφορετικη'',δεν την
ρωτησα γιατι δεν ξαναπαντρευτηκε,καταλαβε και μου απαντησε χωρις να
τη ρωτησω,''ο ανθρωπος ειναι να ζει ελευθερος,να μην εξαρτιεται απο
τιποτα και κανεναν,δεν συμφωνεις;'',συμφωνησα,σηκωθηκε ,''ελα να σου
δειξω το διπλανο δωματιο'',την ακολουθησα,ανοιξε τη πορτα,μπηκαμε
στο δωματιο,χαμηλο φως,ενα διπλο κρεβατι και στη κορυφη του το περι-
στοιχιζαν 5 ορθογωνιοι καθρεφτες,περιπου 2 μετρα υψοε,συνδεμενοι,
η γυναικα ξαπλωσε στο κρεβατι,απο τη θεση που σταθηκα εβλεπα τα
ειδωλα της στους καθρεφτες,απειρα πολλαπλασιασμενα,ζαλιστικα,ακου-
σα τη φωνη της σιγανη να με φωναζει να πλησιασω,πλησιασα,ειδα και το
δικο μου ειδωλο να πολλαπλασιαζεται απειρα συνδεδεμενο με το δικο
της,
μετα απο μια βδομαδα,στις 24 Μαιου ξαναπηγα,παλι την ιδια ωρα,απο-
γευμα 6 και μιση,δεν βρηκα το ονομα της στο κουδουνι της εξωπορτας
της πολυκατοικιας,χτυπησα ενα κουδουνι στη τυχη,μου ανοιξαν,ανεβηκα
στον τριτο οροφο,χτυπησα τη δευτερη πορτα αριστερα,μου ανοιξαν,ηταν
μια ηλικιωμενη γυναικα,νομισα πως ηταν η υπηρετρια η' καποια συγγενης,
τη ρωτησα για τη Μονα Λιζα,δεν γνωριζε το ονομα,μου ειπε πως πριν 4
μερες νοικιασε το δωματιο,''τον προηγουμενο ενοικιαστη,τη γυναικα που
λετε,δεν την γνωρισα,δεν βρηκα κανεναν,ειχε αδειασει το δωματιο και ειχε
φυγει'', ευχαριστησα τη γυναικα,της ζητησα συγνωμη για την ενοχληση και
εφυγα,
μεχρι τωρα δεν εχω καμια πληροφορια για εκεινη τη γυναικα που τοτε
συναντησα και γνωρισα
.
.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΣ ΛΙΖΑΣ-χ.ν.κουβελης

''η νυχτα σε πλακωνει,σε κρυβει,ποιος να ενδιαφερθει
για σενα,αν υπαρχεις,αν εισαι,τι νοιωθεις,μηπως κι εσυ
ενδιαφερεσαι για τους αλλους'',σταματησε,ηπιε μπυρα
απ'το ποτηρι της,''ποσους απ'αυτους που ειναι γυρω μας
αυριο θα τους ξαναδεις;ποτε,κι αν τους ξαναδεις δεν θα
τους αναγνωρισεις πως ειναι αυτοι,ειμαστε αγνωστοι
εν μεσω αγνωστων'',με κοιταξε,ειδα το ανεπαισθητο
χαμογελο στα χειλη της,''να απο μενα τι ξερεις;οτι σου
λεω ξερεις,κι αν σου λεω ψεματα;ξερεις να ξεχωρισεις
την αληθεια απο το ψεμα;'',''την αληθεια;πως ξερουμε
τι ειναι αληθινο,πραγματικο;'',ειπα,''εγω ειμαι πραγματικη,
το σωμα μου,η φωνη μου,οτι ειμαι εδω,πραγματικο ειναι
πως εσυ,τωρα αυτη τη στιγμη,καθεσαι απεναντι μου και
συζηταμε,η αληθεια ομως τι ειναι;αυτο το ξερουμε;'',
''η' δεν εχει ενδιαφερον;και μονο το πραγματικο φτανει
να ειμαστε;'',με ρωτησε,''ποσο χρονων εισαι'',τη ρωτησα,
''τριαντα δυο,αληθεια'',''φαινεσαι μικροτερη'',''ειδα μια
εικονα σου'',συνεχισα,''ξερεις ποια;'',''ξερω'',το ιδιο ανε-
παισθητο χαμογελο,''πισω απο το παραθυρο φαινονταν
στο βαθος του οριζοντα αχνα τα βουνα,υποψιαζοσουν τα
βραχια'',''εισαι ομορφη''της ειπα,''ναι στην εικονα ειμαι
ομορφη'',''και στη πραγματικοτητα,εδω τωρα μπροστα μου,
εισαι ομορφη''της ειπα,''και η εικονα ειναι πραγματικοτητα
η' απατη;'',''δεν ξερω η' μαλλον ξερω'',απαντησε,''γι'αυτο
χαμογελας;'',δεν απαντησε,δεν επανελαβα την ερωτηση μου,
δεν επεμενα να παρω απαντηση,
.
.
Λεοναρντος Ντα Βιντσι-ζωγραφος-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
τελος Αυγουστου,πολυ ζεστη μερα,περιμενε τη κυρια για να
ποζαρει,απογευμα παντα την ιδια ωρα καθημερινα,λιγο πριν
επαιξε μια φουγκα του Μπαχ στο βιολι,ακουσε το σκυλι να
γαυγιζει φιλικα,ηρθε η κυρια,καθησε στη συνειθισμενη
σταση να ποζαρει,την κοιτουσε οσο δουλευε και προσπα-
θουσε να την καταλαβει,δεν ηταν ευκολο,η γυναικα ηταν
προσεκτικα οχυρωμενη,βεβαια δεν ειχε την επαρση της
εξουσιας,ουτε της υψηλης της ταξης,κατι αλλο ητανε,ισως
η μεταφυσικη της θηλυκοτητας,επρεπενα δωσει μια ερμηνεια
σ'αυτο,να το αποτυπωσει,''ενα χαμογελο'',σκεφτηκε,''ενα
αδιορατο χαμογελο'',η Μονα Λιζα με το αινιγματικο μειδιαμα,
''κι ισως εδω να υπαρξει σχεση με την αιωνιοτητα '',τα αρχε-
τυπα του Πλατωνα
.
.
.

 

(περισσότερες φωτογραφίες στο Facebook μου: Christos Couvelis)

playing

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Mona Lisa Joconda in a Big City

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Η φωτογράφιση της Μόνα Λίζα Τζοκοντα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήρθε το μοντέλο,του άρεσε,υπεγραψαν τη συμφωνία,

την άλλη μερα άρχισε η φωτογραφιση στη πόλη,

σε μια εβδομάδα τελείωσαν,

όταν άνοιξε η έκθεση του με τις φωτογραφίες της έστειλε πρόσκληση,

εκείνη ήρθε την δεύτερη μέρα,πρωί,ήταν πολύ όμορφη,

κοίταξε τις φωτογραφίες

-αυτη δεν είμαι εγώ,είναι η Τζοκόντα,του είπε

-ακριβώς,της απάντησε,η Μόνα Λίζα Τζοκοντα

η κοπέλα τον κοίταξε αινιγματικα

-εσεις,της είπε,ήσασταν το μέσο για την φωτογράφιση της

.

.

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Mona Lisa Joconda in Metro Train

 Station

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης 

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η φωτογράφιση της Ελσας καθώς Μόνα Λίζα Τζοκόντα

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η φωτογράφιση τώρα συνεχίστηκε στο Μετρό,η Έλσα,αυτό ήταν το όνομα 

τουμοντέλου,ήταν ενθουσιασμένη,του ζήτησε να επισκεφτούν το Λούβρο,στο Παρίσι,

να δει την Τζοκόντα,

εκεί μπροστα στον πίνακα της Τζοκόντας τον αιφνιδίασε:-με ποια είστε ερωτευμένος,

με την Τζοκόντα η' μένα;

εκείνος γέλασε,-μα φυσικά με σένα,και την αγκάλιασε,

τη νύχτα στο hotel,βγαίνοντας απ'το μπανιο,η κοπέλα του είπε:

-τωρα εξηγείται το αινιγματικό της χαμόγελο,

προεικαζει αυτό που συνέβηκε με μας,

στάθηκε από πάνω του με τα πόδια ανοιχτά,

-τι είναι η ομορφιά;,τον ρώτησε με ψιθυριστά φωνή,

-οτι βλέπω αυτή τη στιγμή,απαντησε,

η έκθεση με τις φωτογραφίες της είχε μεγάλη επιτυχία,

όταν τελείωσε χώρισαν

.

.

.

 (περισσότερες φωτογραφίες στο Facebook μου: Christos Couvelis)

My Own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma Elsa-Joconda's City

-cncouvelis χνκουβελης

(My Cities)

Οι πόλεις μου

Elsa-Joconda's City

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σχεδίασε αυτή την τεράστια πόλη για την φωτογράφιση,

οταν τελείωσε και ήταν έτοιμη,τηλεφώνησε στην Έλσα,

εκείνη πήρε το αεροπλάνο και την άλλη μέρα το μεσημέρι

συναντήθηκαν,είχαν περάσει τρία χρόνια,ήταν πιο όμορφη,

παντρεύτηκε,του είπε,και χώρισε,παράτησε τη μόδα,

δεν την ενδιέφερε αυτός ο fake lifestyle κόσμος,σπούδασε

Ιστορία της Τέχνης,με διδακτορικό πάνω στην Μόνα Λίζα 

Τζοκόντα,επίσης δουλεύει επαγγελματικά ως πιανίστρια

και συνθέτρια,το τελευταίο έργο της έχει θέμα τη Τζοκόντα,

-και σένα,του είπε και χαμογέλασε,

τη φιλοξένησε στο σπίτι του,κοιμήθηκαν στο ίδιο κρεβάτι,

-ειμαι ερωτευμένη μαζί σου,του ψιθύρισε,σαν Έλσα,αλλά

και σαν Μόνα Λίζα,

μετά απο δύο μέρες έφυγαν,

η πόλη ήταν εντυπωσιακή,ένα θαύμα αρχιτεκτονικής,

καθρέφτες και νερά αντανακλούσαν  τους ουρανοξύστες της,

-θελω η φωτογραφιση σου να έχει μεταφυσική έκφραση,της είπε,

ένα μήνα διηρκεσε η φωτογράφιση,

η έκθεση της είχε τεράστια επιτυχία,

η Έλσα ταυτόχρονα έπαιζε στο πιάνο τη σύνθεση της,

όταν τελείωσε,τη ρώτησε,αν ήθελε να μείνουν για πάντα σε αυτή

τη πόλη,

εκείνη απάντησε αμέσως,-ναι,χαμογελώντας αινιγματικα,

-μεσα σε ένα λαβύρινθο ολογραμματων μου

σε όλη την άπειρη έκταση της πόλης 

.

.

 

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma of Mona Lisa Joconda

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Μόνα Λίζα Τζοκόντα

(Mona Lisa Joconda)

(Ιδιότροποι Έρωτες)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η γυναίκα έμοιαζε στην Μόνα Λίζα,της είπε:-ειστε όμοια η Μόνα Λίζα,

-δεν είμαι όμοια,είμαι η Μόνα Λίζα,απάντησε με χαμόγελο,-να θεωρήσω,

της είπε,το χαμόγελο σας αινιγματικό;,-ακριβως,απάντησε η Μόνα Λίζα,

έτσι άρχισε η γνωριμία τους,παντρεύτηκαν,την ζωγράφιζε συνέχεια,

έκανε μια έκθεση με τα έργα,μεγάλη επιτυχία,η γυναίκα του δεν θέλησε

να εμφανισθεί στην αίθουσα της έκθεσης,όλοι,επισκέπτες,αγοραστές,

κριτικοι είχαν την εντύπωση πως το πρότυπο,το μοντέλο του,ήταν

το πορτραίτο της Τζοκόντα του Λεονάρντο ντα Βίντσι,τον παραξενεψε

όμως που δεν έβλεπαν την γυναίκα του αφού την είχαν δει μαζί του,

σε κοινωνικές εκδηλώσεις,ούτε και οι κοινοί φίλοι που την ήξεραν

καλα,της το είπε,εκείνη φάνηκε να στεναχωρήθηκε,-ισως πιστεύουν,

νομίζουν,την καθησύχασε,πως καμιά γυναίκα δεν μπορεί να μοιάζει 

στη Μόνα Λίζα,-μα εγώ,του είπε και η φωνή της έτρεμε,είμαι η Μόνα 

Λίζα,δεν είμαι άλλη,ξέρεις τι σημαίνει αυτό;

μετά από εκείνη τη μέρα η συμπεριφορά της άλλαξε,αμίλητη,σκεπτική,

κάτι σοβαρό την βασάνιζε,δεν δέχτηκε να πάει σε ψυχίατρο,τις νύχτες

έμενε άγρυπνη,κοιμόνταν τη μέρα σχεδόν όλη τη μερα,έτρωγε ελάχιστα,

αδυνάτισε,

πέρασαν τρεις μήνες,του ζήτησε να πάνε να φάνε έξω,εκεί του είπε:

-κοιταξε με,τώρα πια δεν είμαι η Μόνα Λίζα,πραγματικά είχε χαθεί

και η παραμικρή ομοιότητα,τίποτα δεν θυμιζε την Μόνα Λίζα,-ειμαι

μια άλλη γυναίκα,αυτή η γυναίκα που βλέπεις ακριβως αυτή τη στιγμή

μπροστά σου,κι αυτό δεν με φοβίζει,του είπε,εκείνος την αγκάλιασε,

-κι εγώ σ' αγαπώ,της είπε,μόνο το χαμόγελο της παρέμενε το ίδιο

αινιγματικό,ομοιο

.

.

.

Τα 12 πορτραίτα της Mona Lisa Joconda

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

είχε σχεδιάσει την ιστορία του:ο ηρωας της ιστορίας έμπαινε στον λαβύρινθο,ο οποίος

 ήταν έλικας,σε φράκταλ διάσταση,κάθε σημείο του ήταν όμοιο,καταφερε να φτάσει στο

 κέντρο του και να επιστρεψει στην αρχή του με το πορτραίτο μια γυναίκας,με

 αινιγματικό χαμόγελο,πολλοί δεν τον πίστεψαν,τον θεώρησαν απατεώνα,πως λαβύρινθος

 δεν υπήρχε,ούτε έφτασε στο κέντρο του,ούτε εκεί υπήρχε κάποια γυναίκα που την

 ζωγράφισε,άλλοι θεώρησαν ότι λέει αλήθεια,πως βρήκε στο κέντρο μια γυναίκα,

η ιστορία του ήταν ακόμα ατελής,θα την επεξεργάζονταν,έπρεπε να είναι λογικοφανης,

είχε περάσει η νύχτα,κοιμήθηκε,

το πρωί τον ξύπνησε το τηλέφωνο,ήταν ένας γνωστός του αντικερ,αλλά και

 παραχαράκτης, έργων τέχνης,του είπε, παίρνοντας αυστηρες προφυλάξεις,να τον

 επισκεπτει οπωσδήποτε όσο γρηγοτερα γινεται,

σε μια ώρα ήταν εκεί,ο έμπορος ήταν πολύ σοβαρός,ξεκλείδωσε και άνοιξε μια

 πόρτα,μπήκαν σε μια αίθουσα γεμάτη με  έργα τέχνης,έπειτα σε άλλη,και σε αλλη,είχε

 ζαλιστεί,στην έκτη η' έβδομη εκεί είδε μια γυναίκα,ο αντικερ τον σύστησε στην κυρια,

γνωστή ηθοποιος,η γυναίκα του είπε πως κάποιος την πλησίασε στο καμαρίνι της και της

 είπε πως έχει στη κατοχή του 12  αυθεντικούς πίνακες της Τζοκόντας,εκείνη δεν ήθελε να

 έχει δοσοληψίες με κλέφτη και του είπε να φύγει,πριν καλέσει την αστυνομία,εκείνος

 επέμενε,της είπε πως ο λόγος που απευθύνθηκε σε αυτή ειναι γιατί έχει τρομερή

 ομοιότητα με Τζοκόντα,πραγματικά,την κοίταξε,είχε καταπληκτική ομοιότητα,η τιμή για

 τα πορτραίτα που μου ζήτησε,συνέχισε η γυναίκα,δεν ήταν αρκετά μεγάλη,ο άνθρωπος

 της είπε πως είναι κληρονόμος των έργων και όχι κάποιος κλέφτης,κι όταν τον ρώτησε

 πως ξέρει πως είναι έργα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι,απάντησε πως δεν θα της

 αποκαλύψει τη πηγή του,αποφάσισε να αγοράσει τους πίνακες,ζήτησε να τους δει,την

 άλλη μέρα,νυχτωνοντας,πήγε με το αμάξι της στο ερημικό μέρος που είχαν

 συμφωνήσει,τους είδε,12 πίνακες πορτραίτα της Μόνα Λίζα,του έδωσε το ποσό και ο

 άνθρωπος εξαφανίστηκε, γύρισε σπίτι της,όμως μετάνιωσε και ήθελε να απαλλαχθεί από

τους πίνακες,της θύμιζαν μια πολύ άσχημη ψυχολογικά περίοδο της ζωής της,ο πρώτος

 σύζυγος της,εκμυστηρεύθηκε,ήταν ζωγράφος,και την έβαζε να ποζαρει,όλα τα πορτραίτα

 της ήταν όμοια με την Τζοκόντα του  Ντα Βίντσι,και είναι αυτά που της πούλησε ο

 άνθρωπος,τα αναγνώρισε,

ο άντρας της σχεδιαζε να τα παρουσιάσει σε έκθεση,όμως στη σχέση τους είχαν.προκυψει 

 σοβαρά προβλήματα,και όταν χώρισαν εκείνος πήρε και τα πορτραίτα μαζί του,μια μέρα

 που έλειπε εκείνη από το σπίτι,από τον δικηγόρο της έμαθε πως έφυγε με άλλη γυναίκα

 για την Ιταλία,η' για την Γαλλία,άγνωστο,δεν είχε νέα του,εξαφανίστηκε,και τωρα της τον

 θύμισε ο άνθρωπος με τα πορτραίτα,

όσο είχε στο σπίτι της τα έργα ενιωθε αναστατωμενη,κι είχε τη νύχτα τον ίδιο

 εφιάλτη:ήταν κλεισμένη σε ένα άδειο ημιφωτισμενο δωμάτιο,καθισμένη σε μια

 καρεκλα,ούτε ηξερε πόσο χρόνο,και ξαφνικά άνοιγε η πόρτα και έμπαινε μέσα στο χώρο 

ο άντρας της,της έλεγε πως την έχει κλεισμένη σε λαβύρινθο,πως αν δεν καθίσει να την

 ζωγραφίσει,ποτέ δεν θα την βγάλει από αυτόν,

εκεί σε εκείνο το σημείο ξυπνούσε,

αποφασισε να απαλλαχτεί από τους πίνακες,έτσι ήρθε σε επαφή με τον κύριο,έδειξε τον

 αντικερ,και είναι εδώ,-κι εγώ με σας,του είπε εκείνος,

η τιμή πώλησης ήταν καλή,στη προώθηση του βιβλίου,σκέφτηκε,με τον λαβύρινθο θα

εμφάνιζε και τα έργα,σίγουρα θα συνεργουσαν στην επιτυχία του,

την άλλη μέρα πήγε στον αντικερ,η ηθοποιός έλειπε,και αγόρασε τα έργα,

ο αντικερ χαμογέλασε,αυθεντικά έργα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι,του είπε,

για αρκετό καιρό τα είχε κρυμμένα,κλειδωμένα σε ένα δωματιο,σπίτι του,άλλωστε το

 βιβλίο του,για διάφορους επαγγελματικούς λόγους, το παραμέλησε,όταν το

 ξανάρχισε,θυμηθηκε τους πίνακες,κι  έφερε στο σπίτι έναν ειδικό,αυθεντία,για να

εξετάσει την γνησιότητα των πορτραίτων,

εκείνος τα πήρε στο εργαστήριο του,σε τρεις μήνες του απαντησε:πως ναι,πραγματικά

 είναι γνησια έργα του Ντα Βίντσι,όλες οι συγκριτικές του μελέτες με τα έργα αυτό

 έδειξαν,επίσης με  υπεριώδεις ακτίνες ειδε την υπογραφή του Λεονάρντο Ντα Βίντσι 

σε όλα τα έργα,

όταν εκείνος του είπε πως η ηθοποιός,αυτή είναι το μοντέλο και είναι σύγχρονη,και δεν

 είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά,ο μελετητής χαμογέλασε,μην ξεχνάτε,του είπε,την

 ήξερε,πως μοιάζει καταπληκτικά με την Τζοκόντα,και κυρίως η ιστορία σας,αυτή που μου

 διηγηθηκατε,είναι ακριβώς ο εφιάλτης της,

παντως για να τελειώνουμε,αυτα είναι 12 έργα του Ντα Βίντσι,πορτραιτα της

Τζοκόντας,με μοντέλο,σταμάτησε και τον κοίταξε,την ηθοποιό, την πρώην γυναικα σου,

εκείνος δεν του είπε πως ποτέ δεν είχε φύγει για το εξωτερικό,πως  σκηνοθέτησε την

 εξαφάνιση του,αλλάζοντας το παρουσιαστικό του,και πως αυτός έδωσε,χωρίς

 αντίτιμο,τους πίνακες στον άνθρωπο,τον δήθεν κλέφτη,πληρώνοντας τον να πλησιασει 

 την πρώην γυναίκα και να τους πουλήσει σ'αυτη,

όταν έφυγε ο ειδικός τηλεφώνησε στον άνθρωπο του,πως μπορεί να έρθει να πάρει τους

πίνακες,και  εκτελέσει αυτό που συμφωνησαν

.

.

.

Mona Lisa Joconda Enigma of vast desert 

 -mise en scene χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Mona Lisa Joconda,Θηβαϊκή Σφιγγα στην ερημο

η Θηβαϊκή Σφιγγα στην έρημο

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αιώνες στην απεραντη έρημο,δεν έχει μνήμη της αρχής,ο ήλιος τη μέρα κατακαίει,

η νύχτα παγώνει,αγνοεί τη μορφή έχει,καμια αντανάκλαση της να δείξει τι είναι,πως

 είναι,,ούτε σε άλλου μάτια να δει την αντίδραση του,τρόμο φόβο η' αν είναι όμορφη,

η' άσχημο πλάσμα,ο δυνατός αέρας μετακινεί  συνέχεια την άμμο και τη σωριαζει άλλου

και αλλού,είναι παράξενο που δεν την έχει σκεπασει,να μην μπορεί να αναπνεύσει να

πνιγει,τι τρομερή μοναξιά,τις νύχτες στις μεγάλες αγρυπνιες της ακούει ήχους,φωνές

ανθρώπων,καλπασμό αλόγων,τα βήματα ενός ανθρώπου που την πλησιάζει,γιατί δεν την

φτάνει;που χάνεται;αυτή τον περιμενει,αν και ξέρει πως αυτό θα είναι το τέλος της,πόσο

ποθεί να χαθεί,την ανυπαρξία,σταμάτησε να μετρά το χρόνο,κανένα παρελθόν κανενα

παρόν κανένα μέλλον,ποτέ δεν μίλησε,σε ποια γλώσσα;

όμως,έχει διαίσθηση,πως κάποια ερώτηση θα είναι η αιτία του θανάτου της,

πότε;σε ποιον θα μιλήσει;

απόψε η νύχτα είναι αλλιωτικη πολύ σκοτεινή,

ούτε αστέρια ούτε φεγγάρι,ούτε φυσάει,μια νεκρή  επιφανεια γύρω της,όταν ξημέρωσε

είδε έναν άνθρωπο μπροστά της,τον γνώρισε αμέσως,

αυτός είναι ο λυτρωτής της,το τέλος της αιωνιότητας της,άκουσε τη φωνή της,τι είναι

αυτό που ρωτούσε;,δεν ήξερε,

σαν άλλος με τη φωνή της να μιλούσε,ο άντρας απάντησε,άγνωστη η γλώσσα του,τι

είπε;όμως εκείνη ένιωσε χαρά,πρώτη φορά,θα τελείωνε επιτέλους η τρομερή αιωνιότητα

της,η απέραντη έρημος γύρω της θα εξαφανίζονταν μαζί της,είδε τον άνθρωπο να

απομακρύνεται,όταν χάθηκε από τα μάτια της δεν υπήρχε πια, ποτέ πια

.

.

.