.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-POETRY-ΠΟΙΗΣΗ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Αδωνις και Αφροδιτη,οι Γαμοι-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης
.
.
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ-Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΑΔΩΝΙ-
ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΤΑ ΑΔΩΝΙΑ-Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ-χ.ν.κουβελης
.
.
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Επιλογη-χ.ν.κουβελης
.
τρια πουλακια κελαηδουν
πανω στα δωματα μας
και λενε καλοριζικα
στα στεφανωματα μας
.
νυφη μου κει που καθεσε
εχει κι αλλες κοντα σου
εσυ'σαι η μοσκοκαρφια
κι οι αλλες τα κλωνια σου
.
η ταμπακερα του πασα
ηταν αυτη η κορη
ουτ'ανεμος τη φυσηξε
ουτ'ηλιος την εθωρει
.
-σφηνω γεια μανουλα μου
-ωρα καλη σου ματια μου
-αφηνω γεια πατερα μου
-ωρα καλη σου ματια μου
-αφηνω γεια γειτονισσες
-για δεστηνε πως περπατει
σαν αγγελος με το χρυσο σπαθι
.
ελα η ωρα η καλη
μπροστα στης νυφης την αυλη
να τους παραξυπνησουμε
μπας και βαροκοιμηθησαν
ξυπνα νιε και νιογαμπρε
ξυπνα και ξημερωσε
ξυπνα και τη περδικα σου
που'χεις μεσ'την αγκαλια σου
τα πουλακια καλαηδουνε
και τους νιογαμπρους ξυπνουνε
.
ν'ανεβω θελω σε βουνο
να κατεβασω το νερο
να πινει η νυφη κι ο γαμπρος
κι η πεθερα κι ο πεθερος
.
μερα μερωσε τωρα η αυγη χαραζει
τωρα τα πουλια τωρα τα χελιδονια
τωρα οι περδικες τωρα οι περδικοπουλες
τωρα κελαηδουν
.
.
Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΑΔΩΝΙ-χ.ν.κουβελης
.
κατθνα<ί>σκει, Κυθέρη', ἄβρος Ἄδωνις· τί κε θεῖμεν;
καττύπτεσθε, κόραι, καὶ κατερείκεσθε κίθωνας
[πεθαινει,Κυθερεια,ο ευγενικος Αδωνις,και τι θα κανουμε;
χτυπηστε τα στηθια σας,κοριτσια,και καταξεσχιστε τα ρουχα σας]
Σαπφω
.
σε δυνατο πελωριο κορμι βουητο ζωης
μπηχτηκαν και το τρυπησαν βαθια
τα δοντια του καπρου
κι αναπηδησε ζεστο το αιμα κοκκινο
κι επηξε ακινητο σκοτεινο
και το ουρλιαχτο της φωνης
τρανταξε συνθεμελα τα βουνα
με τα φωνηεντα του
κι επεσαν τα φυλλα απ'τα κλαρια
βουβαθηκαν τα πουλια
κι επεσαν βαρια θεωρατα τα βραχια
της σιωπης
''Πεθανε ο Αδωνις''
κι οσα φωναζουν στη μερα δεν ακουγονται
κι οσα υπαρχουν στη γη μαραζωνουν
''Αναστηθηκε ο Αδωνις''
κι οσα βλασταινουν ξαναβλαστησαν
κι οσα πουλια τραγουδουν ξανατραγουδησαν
.
.
ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΤΑ ΑΔΩΝΙΑ-Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ-χ.ν.κουβελης
.
τα παλαιοτατα χρονια τα αρχαια εις την γλυκειαν κι ακριβην
πατριδα Κυπρον ρε και ρηγας ηταν ο λεγομενος Κινυρας τι-
μιωτατος κι αξιωτατος αρχοντας,φιλτατος του λαου,κι ειχεν
μια θυγατερα την λεγομενην Σμυρνα ,Μυρρα,πολλα ομορφη
πολλα ασπρη πολλα χαριτωμενη,μηδ'ο αερας τη φυσηξε,μηδ'
ο ηλιος τη μαυρισε κι εκεινη η κορη η πριντσιπα εκαυχηθη την
πολλην ομορφια της,πως ηταν πλεον ομορφοτερη της ντιας
Αφροδιτης,πλεον σουπερτια σε χαρη,κι οντας τ'ακουσε η ντια
πολυ της κακοφανει,εθυμωσε κι εχολωθει και με βαρυ λογο
την καταραστηκε,και της πριντσιπας της Σμυρνας ευθυς εψη-
λωσεν ο νους κι αμοραθει σφοδρα τον κυρης της τον ρε Κινυρα
τον αποπλανεσεν και τον εκλεισεν στην καμαρα της,τρεις μερες
και τρεις νυχτες τον εμεθυεν κι εσμιγε μαζι του ερωτικα,και τελει-
ωντας η τριτη νυχτα ο Κινυρας ηρθε στον νου του,ντραπηκε πολυ
για τ'απρεπα και τ'ανομα που πραχτηκαν με τη θυγατερα του
την πριντσιπα,εθυμωσεν πολυ και κινησε να τη σκοτωσει κι εκεινη
φοβισμενη ξεφυγε και την κυνηγησε στα ορη στα βουνα,και
θα την σκοτωνε εκει στην ερημια που την εφτασε αγριεμενος
ο κυρης της,,αν δεν την λυπονταν οι ντιοι,που τα παντα βλεπουν,
και δεν την εκαμναν Σμυρνα το φυτο,Μυρτια,και τα δακρυα της
μυρουδια αρωμα της μυρτιας,και μεσ' απ'τα κλαδια της μυρτιας
ξεπεταχτηκε ο ανομος καρπος της κοιλιας της,ενα ομορφο μωρο,
ο Αδωνις,τοτε πηρε το παιδι η ντια Αφροδιτη,το 'βαλε μεσα σε
λαρνακα,απο εκεινη βγηκε το ονομα της πολεως Λαρνακα,και το'
δωκε να φυλαγει και να το αναστησει η ντια Περσεφωνη,κι ως
μεγαλωνε το παιδι μεγαλωνε κι η ομορφια κι η χαρι του κι η ντια
Περσεφωνη ηταν σφοδρα αμουρε με τον ομορφο Αδωνι,και
πισω δεν τον εδωνε στη ντια Αφροδιτη,οπως ειχαν συμφωνη-
μενα,και σφοδρα μαχονταν οι δυο ντιες κι ειχαν πολλην εχθροτητα
η μια την αλλην για το πια να'χει τον Αδωνι ολοδικο της,και τοτες
οι ντιοι συναχτηκαν και δικασαν το καζο κι εκριναν,το ενα τριτο του
χρονου ο Αδωνις να το περναει με τη ντια Περσεφωνη,το αλλο τριτο
με τη ντια Αφροδιτη και το λοιπον τριτο του χρονου να'ναι ελευθερος
να το περναει οπου αυτος θελησει,και θελησε να το περναει με τη
ντια Αφροδιτη,τεσσερους μηνους με τη ντια Περσεφωνη κι οχτω μη-
νους με τη ντια Αφροδιτη,κι εδιαβαινεν ο καιρος με το μελι με το γαλα,
με τα γλεντια με τα τραγουδια,με χαρες,και πολυ εζηλεψε το αμουρε
ζευγαρι ο σκληρος Αρης,που'ταν πριν αμουρε της ντιας Αφροδιτης
και τωρα εκεινη τον απαρνηθηκε γι' αλλον αντρα,να παρει εκδι-
κηση και να καταστρεψει την ευτυχια του ζευγαριου θελησε,τοτε
πηρε τη μορφη καπρου αγριοχοιρου θεριου πολυ αγριου και σε
μια βαθια ρεματια ,γυρω -γυρω βραχια και δεντρα, εκλεισε τον
Αδωνι,που'χε σε κυνηγι βγει,χυμηξε πανω του μ'ορμη και με το
πολυ πεζος του κορμιου του τον γκρεμισε και με τα δυνατα του
δοντια τον καταξεσκισε,κι ετσι κοματια τις σαρκες του τον εσυρε
με τα δοντια του πανω σε πρασινο λιβαδι κι εκει τον παρατησε
ετοιμοθανατο και σαν τ'ακουσε το φοβερο μαντατο η ντια Αφρο-
διτη ετρεξε κοντα του ξεμαλλιασμενη κι επεσε με δακρυα κι ουρλια-
χτα πανω στον πεσμενο Αδωνι και του σηκωσε το ματωμενο κορμι
στην αγκαλια,το κρατησε σφιχτα ,τον κοιταξε στα ματια,και τα ματια
του εσβησαν και ξεψυχησε,και τοτε η ντια Αφροδιτη εβγαλε φωνη
μεγαλη κι ουρλιαχτο που τρυπουσε τον αερα και τα ψηλα βουνα
ξεθεμελιωνε και τη θαλασσα σκοτεινιαζε:''Πεθανε ο Αδωνις''και
τραβουσε τα ομορφα μαλλια της να τα μαδησει,κι εγδερνε με τα
νυχια τα μαγουλα της και χτυπουσε το στηθος της με τις γροθιες
της να το σπασει να πεταχτει η καρδια της που πονουσε και τα
ρουχα της ξεσκιζε ,τοσο μεγαλος ηταν ο πονος της,κι απ'το κοκκι-
νο αιμα του Αδωνι που χυθηκε στο χωμα φυτρωσαν κοκκινα ρο-
δα τριανταφυλλα,πρωτη φορα στον κοσμο,κι απ'τα δακρυα της
ντιας Αφροδιτης ,που κυλησαν κι επεσαν στο χωμα φυτρωσαν οι
ανεμωνες,κι εμεινε ο Αδωνις στον κατω κοσμο μεσα στα παλατια
της ντιας Περσεφωνης και στον απανω κοσμο εμεινε λυπημενη
κι απαρηγορητη η ντια Αφροδιτη και τοτε οι ντιος,που ολα τα βλε-
πουν κι ολα τα κανονιζουν,συναχτηκαν και κανονισαν τους εξι
μηνους να'ναι ο Αδωνις αφανισμενος μεσα στη γη χωμενος στα
σκοταδια,στη ντια Περσεφωνη και τους αλλους εξι μηνους του
χρονου να'ναι πανω στη γη,στο φως να βρισκεται,στη ντια Αφρο-
διτη κι ετσι εγινε ισορροπια και κανονιστηκε ο κοσμος,ν'αναπαυ-
εται και ν'ανασταινεται,κυκλος παναρχαιος αιωνιος,
κι απο τοτε ο κοσμος οι ανθρωποι για να τα θυμουνται ολ'αυτα
και να τους ωφελουν κανουν γιορτες στις αρχες της Ανοιξης,τα
Αδωνια,κοπελες περιφερουν ομοιωματα ειδωλια κερινα και πη-
λινα του Αδωνι,και πανω σε δυο ξυλοκρεβατα εχουν ξαπλωμενα
τα ομοιωματα του Αδωνι και της Αφροδιτης,και γυρω-γυρω οι
κοπελες κλαινε θρηνουν κι οδυρονται ,τραβουν τα μαλλια γδερ-
νουν τα μαγουλα ,χτυπουν το στηθος ξεσκιζουν τα ρουχα τους ,
για τρεις μερες γινονται αυτα, κι εχουν καλαθια με χωμα και με-
σα σπαρμενα φυτα φακη βρωμη κριθαρι μαραθο,αυτα που βλα-
σταινουν γρηγορα,τα καλαθια αυτα ειναι οι κηποι του Αδωνι,και
μετα την τριτη ημερα του αφανισμου του,γιορταζουν την ευρεσι
του,ανασταινεται ο Αδωνις κι ολοι γιορταζουν κι ολοι χαιρονται
και χορευουν,μετα το μαρασμο της η γη ξαναβλαστησε καινουρ-
για κι ετσι θα κυλησει και θα κυλαει ο τροχος ο κυκλος της φυσης
και της ζωης,αιωνια
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-POETRY-ΠΟΙΗΣΗ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Αδωνις και Αφροδιτη,οι Γαμοι-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης
.
.
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ-Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΑΔΩΝΙ-
ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΤΑ ΑΔΩΝΙΑ-Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ-χ.ν.κουβελης
.
.
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Επιλογη-χ.ν.κουβελης
.
τρια πουλακια κελαηδουν
πανω στα δωματα μας
και λενε καλοριζικα
στα στεφανωματα μας
.
νυφη μου κει που καθεσε
εχει κι αλλες κοντα σου
εσυ'σαι η μοσκοκαρφια
κι οι αλλες τα κλωνια σου
.
η ταμπακερα του πασα
ηταν αυτη η κορη
ουτ'ανεμος τη φυσηξε
ουτ'ηλιος την εθωρει
.
-σφηνω γεια μανουλα μου
-ωρα καλη σου ματια μου
-αφηνω γεια πατερα μου
-ωρα καλη σου ματια μου
-αφηνω γεια γειτονισσες
-για δεστηνε πως περπατει
σαν αγγελος με το χρυσο σπαθι
.
ελα η ωρα η καλη
μπροστα στης νυφης την αυλη
να τους παραξυπνησουμε
μπας και βαροκοιμηθησαν
ξυπνα νιε και νιογαμπρε
ξυπνα και ξημερωσε
ξυπνα και τη περδικα σου
που'χεις μεσ'την αγκαλια σου
τα πουλακια καλαηδουνε
και τους νιογαμπρους ξυπνουνε
.
ν'ανεβω θελω σε βουνο
να κατεβασω το νερο
να πινει η νυφη κι ο γαμπρος
κι η πεθερα κι ο πεθερος
.
μερα μερωσε τωρα η αυγη χαραζει
τωρα τα πουλια τωρα τα χελιδονια
τωρα οι περδικες τωρα οι περδικοπουλες
τωρα κελαηδουν
.
.
Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΕΣΙΣ ΤΟΥ ΑΔΩΝΙ-χ.ν.κουβελης
.
κατθνα<ί>σκει, Κυθέρη', ἄβρος Ἄδωνις· τί κε θεῖμεν;
καττύπτεσθε, κόραι, καὶ κατερείκεσθε κίθωνας
[πεθαινει,Κυθερεια,ο ευγενικος Αδωνις,και τι θα κανουμε;
χτυπηστε τα στηθια σας,κοριτσια,και καταξεσχιστε τα ρουχα σας]
Σαπφω
.
σε δυνατο πελωριο κορμι βουητο ζωης
μπηχτηκαν και το τρυπησαν βαθια
τα δοντια του καπρου
κι αναπηδησε ζεστο το αιμα κοκκινο
κι επηξε ακινητο σκοτεινο
και το ουρλιαχτο της φωνης
τρανταξε συνθεμελα τα βουνα
με τα φωνηεντα του
κι επεσαν τα φυλλα απ'τα κλαρια
βουβαθηκαν τα πουλια
κι επεσαν βαρια θεωρατα τα βραχια
της σιωπης
''Πεθανε ο Αδωνις''
κι οσα φωναζουν στη μερα δεν ακουγονται
κι οσα υπαρχουν στη γη μαραζωνουν
''Αναστηθηκε ο Αδωνις''
κι οσα βλασταινουν ξαναβλαστησαν
κι οσα πουλια τραγουδουν ξανατραγουδησαν
.
.
ΑΔΩΝΙΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΔΙΤΗ-ΤΑ ΑΔΩΝΙΑ-Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ-χ.ν.κουβελης
.
τα παλαιοτατα χρονια τα αρχαια εις την γλυκειαν κι ακριβην
πατριδα Κυπρον ρε και ρηγας ηταν ο λεγομενος Κινυρας τι-
μιωτατος κι αξιωτατος αρχοντας,φιλτατος του λαου,κι ειχεν
μια θυγατερα την λεγομενην Σμυρνα ,Μυρρα,πολλα ομορφη
πολλα ασπρη πολλα χαριτωμενη,μηδ'ο αερας τη φυσηξε,μηδ'
ο ηλιος τη μαυρισε κι εκεινη η κορη η πριντσιπα εκαυχηθη την
πολλην ομορφια της,πως ηταν πλεον ομορφοτερη της ντιας
Αφροδιτης,πλεον σουπερτια σε χαρη,κι οντας τ'ακουσε η ντια
πολυ της κακοφανει,εθυμωσε κι εχολωθει και με βαρυ λογο
την καταραστηκε,και της πριντσιπας της Σμυρνας ευθυς εψη-
λωσεν ο νους κι αμοραθει σφοδρα τον κυρης της τον ρε Κινυρα
τον αποπλανεσεν και τον εκλεισεν στην καμαρα της,τρεις μερες
και τρεις νυχτες τον εμεθυεν κι εσμιγε μαζι του ερωτικα,και τελει-
ωντας η τριτη νυχτα ο Κινυρας ηρθε στον νου του,ντραπηκε πολυ
για τ'απρεπα και τ'ανομα που πραχτηκαν με τη θυγατερα του
την πριντσιπα,εθυμωσεν πολυ και κινησε να τη σκοτωσει κι εκεινη
φοβισμενη ξεφυγε και την κυνηγησε στα ορη στα βουνα,και
θα την σκοτωνε εκει στην ερημια που την εφτασε αγριεμενος
ο κυρης της,,αν δεν την λυπονταν οι ντιοι,που τα παντα βλεπουν,
και δεν την εκαμναν Σμυρνα το φυτο,Μυρτια,και τα δακρυα της
μυρουδια αρωμα της μυρτιας,και μεσ' απ'τα κλαδια της μυρτιας
ξεπεταχτηκε ο ανομος καρπος της κοιλιας της,ενα ομορφο μωρο,
ο Αδωνις,τοτε πηρε το παιδι η ντια Αφροδιτη,το 'βαλε μεσα σε
λαρνακα,απο εκεινη βγηκε το ονομα της πολεως Λαρνακα,και το'
δωκε να φυλαγει και να το αναστησει η ντια Περσεφωνη,κι ως
μεγαλωνε το παιδι μεγαλωνε κι η ομορφια κι η χαρι του κι η ντια
Περσεφωνη ηταν σφοδρα αμουρε με τον ομορφο Αδωνι,και
πισω δεν τον εδωνε στη ντια Αφροδιτη,οπως ειχαν συμφωνη-
μενα,και σφοδρα μαχονταν οι δυο ντιες κι ειχαν πολλην εχθροτητα
η μια την αλλην για το πια να'χει τον Αδωνι ολοδικο της,και τοτες
οι ντιοι συναχτηκαν και δικασαν το καζο κι εκριναν,το ενα τριτο του
χρονου ο Αδωνις να το περναει με τη ντια Περσεφωνη,το αλλο τριτο
με τη ντια Αφροδιτη και το λοιπον τριτο του χρονου να'ναι ελευθερος
να το περναει οπου αυτος θελησει,και θελησε να το περναει με τη
ντια Αφροδιτη,τεσσερους μηνους με τη ντια Περσεφωνη κι οχτω μη-
νους με τη ντια Αφροδιτη,κι εδιαβαινεν ο καιρος με το μελι με το γαλα,
με τα γλεντια με τα τραγουδια,με χαρες,και πολυ εζηλεψε το αμουρε
ζευγαρι ο σκληρος Αρης,που'ταν πριν αμουρε της ντιας Αφροδιτης
και τωρα εκεινη τον απαρνηθηκε γι' αλλον αντρα,να παρει εκδι-
κηση και να καταστρεψει την ευτυχια του ζευγαριου θελησε,τοτε
πηρε τη μορφη καπρου αγριοχοιρου θεριου πολυ αγριου και σε
μια βαθια ρεματια ,γυρω -γυρω βραχια και δεντρα, εκλεισε τον
Αδωνι,που'χε σε κυνηγι βγει,χυμηξε πανω του μ'ορμη και με το
πολυ πεζος του κορμιου του τον γκρεμισε και με τα δυνατα του
δοντια τον καταξεσκισε,κι ετσι κοματια τις σαρκες του τον εσυρε
με τα δοντια του πανω σε πρασινο λιβαδι κι εκει τον παρατησε
ετοιμοθανατο και σαν τ'ακουσε το φοβερο μαντατο η ντια Αφρο-
διτη ετρεξε κοντα του ξεμαλλιασμενη κι επεσε με δακρυα κι ουρλια-
χτα πανω στον πεσμενο Αδωνι και του σηκωσε το ματωμενο κορμι
στην αγκαλια,το κρατησε σφιχτα ,τον κοιταξε στα ματια,και τα ματια
του εσβησαν και ξεψυχησε,και τοτε η ντια Αφροδιτη εβγαλε φωνη
μεγαλη κι ουρλιαχτο που τρυπουσε τον αερα και τα ψηλα βουνα
ξεθεμελιωνε και τη θαλασσα σκοτεινιαζε:''Πεθανε ο Αδωνις''και
τραβουσε τα ομορφα μαλλια της να τα μαδησει,κι εγδερνε με τα
νυχια τα μαγουλα της και χτυπουσε το στηθος της με τις γροθιες
της να το σπασει να πεταχτει η καρδια της που πονουσε και τα
ρουχα της ξεσκιζε ,τοσο μεγαλος ηταν ο πονος της,κι απ'το κοκκι-
νο αιμα του Αδωνι που χυθηκε στο χωμα φυτρωσαν κοκκινα ρο-
δα τριανταφυλλα,πρωτη φορα στον κοσμο,κι απ'τα δακρυα της
ντιας Αφροδιτης ,που κυλησαν κι επεσαν στο χωμα φυτρωσαν οι
ανεμωνες,κι εμεινε ο Αδωνις στον κατω κοσμο μεσα στα παλατια
της ντιας Περσεφωνης και στον απανω κοσμο εμεινε λυπημενη
κι απαρηγορητη η ντια Αφροδιτη και τοτε οι ντιος,που ολα τα βλε-
πουν κι ολα τα κανονιζουν,συναχτηκαν και κανονισαν τους εξι
μηνους να'ναι ο Αδωνις αφανισμενος μεσα στη γη χωμενος στα
σκοταδια,στη ντια Περσεφωνη και τους αλλους εξι μηνους του
χρονου να'ναι πανω στη γη,στο φως να βρισκεται,στη ντια Αφρο-
διτη κι ετσι εγινε ισορροπια και κανονιστηκε ο κοσμος,ν'αναπαυ-
εται και ν'ανασταινεται,κυκλος παναρχαιος αιωνιος,
κι απο τοτε ο κοσμος οι ανθρωποι για να τα θυμουνται ολ'αυτα
και να τους ωφελουν κανουν γιορτες στις αρχες της Ανοιξης,τα
Αδωνια,κοπελες περιφερουν ομοιωματα ειδωλια κερινα και πη-
λινα του Αδωνι,και πανω σε δυο ξυλοκρεβατα εχουν ξαπλωμενα
τα ομοιωματα του Αδωνι και της Αφροδιτης,και γυρω-γυρω οι
κοπελες κλαινε θρηνουν κι οδυρονται ,τραβουν τα μαλλια γδερ-
νουν τα μαγουλα ,χτυπουν το στηθος ξεσκιζουν τα ρουχα τους ,
για τρεις μερες γινονται αυτα, κι εχουν καλαθια με χωμα και με-
σα σπαρμενα φυτα φακη βρωμη κριθαρι μαραθο,αυτα που βλα-
σταινουν γρηγορα,τα καλαθια αυτα ειναι οι κηποι του Αδωνι,και
μετα την τριτη ημερα του αφανισμου του,γιορταζουν την ευρεσι
του,ανασταινεται ο Αδωνις κι ολοι γιορταζουν κι ολοι χαιρονται
και χορευουν,μετα το μαρασμο της η γη ξαναβλαστησε καινουρ-
για κι ετσι θα κυλησει και θα κυλαει ο τροχος ο κυκλος της φυσης
και της ζωης,αιωνια
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου