.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
.
η Ελλη ,29 ετων,στο δωματιο στο σπιτι-χ.ν.κουβελης
.
.
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ
[Καποια ιεροδουλη θυμαται απο τη ζωη της]
.
[με δεχτηκε στο σπιτι της]αρχισε να μιλαει
''δεν ειναι ευκολο καποιος να σου πει τη ζωη του,πως ν'αρχισει,
απο που,καοι τι,απο τα παιδικα χρονια η' αργοτερα,τοσα εγιναν,
που να τα θυμασαι,κι ουτε τα περιμενες,επειτα αν τα θυμασαι δεν
ξερεις αν ειναι αληθεια αυτα που θυμασαι,αν εγιναν ετσι η' αλλιω-
τικα,και παρα πολλα ξεχασθηκαν,η' γιατι ηταν ασημαντα,η' γιατι
διαλεγεις να τα διαγραψεις,σαν ποτε να μην εγιναν,καταλαβαινεις,
κι υστερα δεν εχεις σχεδιασει καποτε να τα θυμηθεις για καποιο
σκοπο,και να τα γραφεις τακτικα,καπου να τα σημειωνεις,να κρα-
τας,και πως να τα γραψεις αν δεν ξερεις να γραφεις,δεν εχεις σπου-
δασει,ειναι πολυ δυσκολο,δεν συμφωνεις;μου φαινεται πως αυτο
που γραφεις δεν ειναι ακριβως αυτο που εγινε,που εζησες,η γλωσ-
σα το παραμορφωνει,το κανει αλλο,γιατι μπαινουν μεσα κι αλλα
πραγματα,να φανερωσεις οσα σε συμφερειξερεις,τ'αλλα να τα κρυ-
ψεις,να γινεις αρεστος σ'αυτοους που θα τα διαβασουν η' θα τ'α-
κουσουν, εκεινα που περασαν τα βλεπεις τωρα διαφορετικα,αυτα
που σε πονεσαν,γιατρευτηκαν δεν σ'αγγιζουν πια με τον ιδιο τρο-
πο που σ'αγγιξαν παλια,ανθρωποι που γνωρισες και καταστασεις
που περασες σου φαινονται ξενα απο σενα,σαν να μην ηταν ποτε,
η' μπορει και να μεγαλωσαν και να τα περνας για σπουδαια,δεν ει-
ναι ευκολο καθολου να θυμηθεις,ειναι πολυ δυσκολο,αυτα που θυ-
μηθηκες,να τα πεις σε καποιον,δεν ξερεις τι συμβαινει,αν σωστα
θυμασαι και με σειρα,γιατι αλλα μπορει να τα βαλεις αλλου,να τα
μπερδευεις,κι υστερα δεν θυμασαι ουτε ημερομηνιες,ουτε τοπο-
θεσιες,ουτε και τα ονοματα,εδω χθεσινα και δεν τα θυμασαι,πως
να θυμηθεις και να πεις τα περασμενα,[αναβει τσιγαρο],ας ειναι,
[σιωπη]
μικρη,πολυ μικρη,στα δεκαξι ημουνα δεν ημουνα,ηρθα στην
Αθηνα να μεινω και να δουλεψω,ημουνα η μεγαλυτερη απ'τ'α-
δερφια μου,τρια αλλα κοριτσια,ειχα κατι θειους απο τη μανα μου,
στην αρχη,κανα χρονο,εμενα σπιτι τους,με φιλοξενουσαν,επιασα
δουλεια σε εργοστασιο,ηλεκτρικα ειδη εκανε,στο Μοσχατο,εκει
γνωρισα ενα παιδι,τα φκιαξαμε,δυο χρονια με περναγε,απο δω Αθη-
ναιος ητανε,στα Κατω Πετραλωνα εμενε με τους δικους του,εμα-
θα για το δεσμο μας,δεν με ηθελαν,ημουνα φτωχη και μικρη,το ιδιο
δεν θελανε και οι θειοι μου,κακο ,φασαρια,αποφασισαμε να νοικια-
σουμε ενα σπιτι να μεινουμε οι δυο μας,βρηκαμε ενα στον Ταυρο,
τοτε η περιοχη ηταν γεματη με παλια σπιτια,τα περνουσαμε
καλα,συνενοουμασταν,κανενα προβλημα,κομμενες ομως οι σχεσεις
με τους συγγενεις,τους δικους του και τους δικους μου,αλλα δεν
μας ενοιαζε,περασε ο καιρος,ενας χρος περιπου,ηρθε να παει φαντα-
ρος,μου εστελνε καθε μερα γραμματα,σε καποια αδεια,που ηρθε,
του ειπα,σε γραμμα δεν του το'γραψα, πως μαλλον ημουνα εγκυος,
δεν μου'πε κουβεντα,τιποτα,καμια λεξη,μου φανηκε πως στεναχωρε-
θηκε,ξαναπηγε στο στρατο,τωρα αργουσε να μου γραφει,και στα
γραμματα λιγα εγραφε,για το στρατο,τα συνειθισμενα,και σ'ενα γραμ-
μα μου γραψε να παω να το ριξω το παιδι,εγω του'γραψα πως δεν
ποτε θα το κανω αυτο,αρνιομουνα,μου εστειλε αλλο γραμμα και
μ'εβριζε,με βαριες κουβεντες,πως θελω να τον μπλεξω,και πως γι'αυ-
το δεν θελει να με ξαναδει ποτε πια,πως χωρισαμε,τελος,και να το
παρω αποφαση,και τα πραγματα του θα στειλει να τα παρουν απ'το
σπιτι,να μην τον λογαριαζω πια στη ζωη μου,,ετσι εγινε,αδειασε το
σπιτι απο τα πραγματα του,κι απο κεινον,εγω στεναχωρηθηκα πολυ,
εκλαιγα συνεχεια,δεν ετρωγα,δεν κοιμομουνα τα βραδυα,ειχα αδυ-
νατισει,και μια μερα στο εργοστασιο ενιωσα μεγαλη ζαλη ,επεσα
κατω και λιποθυμησα,οταν συνηλθα ημουν στο νοσοκομειο,κοντα
μου ηταν μια φιλη μου απο το εργοστασιο,ρωτησα για το παιδι,στην
αρχη δεν ηθελε να μου'πει,αποφευγε,εγω επεμενα,τοτε μου'πε πως
αποβαλα,ενιωσα το δωματιο να γυριζει ,σαν τα τα'χασα ολα,εκλαψα,
ουρλιαξα,μετα απο μερικες μερες βγηκα απ'το νοσοκομειο,δεν πηγαινα
στο εργοστασιο για δουλεια,ερχονταν στο σπιτι η φιλη μου,μετα που
σχολουσε,και με φροντιζε,μου'φερνε φαγητο,φρουτα,να δυναμωσω,
συνηλθα,το πηρα πανω μου,ομως στο εργοστασιο δεν ηθελα να ξανα-
παω πια,ειχα αλλαξει μεσα μου,ενας αλλος ανθρωπος,η φιλη μου εν
τω μεταξυ παντρευτηκε και χαθηκαμε,σχεση δεν ηθελα να κανω,ειχα
κανει οικονομιες και περνουσα μ'αυτες,μια μερα ξυπνησα και μετα
απο πολυ καιρο ενιωθα πολυ ηρεμη,δεν ξερω πως τ'αποφασισα,πηρα
τον ηλεκτρικο κι ανεβηκα στην Ομονοια εκει κοντα στην Ζηνωνος
σ'ενα σπιτι,δεν ντραπηκα καθολου,βρηκα τη γυναικα που το ειχε,της
ειπα,χωρις καθυστερηση,πως θελω να δουλεψω στο σπιτι,με κοιταξε,
της αρεσα,ημουνα πολυ ομορφη,μου ειπε αν το σκεφτηκα καλα,κι
αν ξανα'χω δουλεψει σε σπιτι,ειπε πως δεν ηθελε μπλεξιματα,της ειπα
πως δεν υπαρχει κανενα προβλημα,επειτα δεν ημουν πια ανηλικη,κανο-
νιζα εγω τον ευατο μου και πως θα ζω,μου ειπε πως εγω αποφασιζω,
η δουλεια ειναι αυτη,ωραριο,πελατες,τοσο η πληρωμη τοσο το ποσο-
στο,συμφωνησαμε,την αλλη μερα με πηρε και πηγαμε να περασω
απο γιατρους,ημουνα καθαρη,υγιης,και με δηλωσε στην αστυνομια,
πηρα το χαρτι,μου πηρε και ρουχα και καθισα σ'αυτο το σπιτι ενα εξα-
μηνο,ηταν κι αλλες κοπελες εκειε,πειτα εφυγα,ν'αλλαξω, και πηγα σ'αλλο
σπιτι,γυρισα πολλα σπιτια,τωρα ειμαι,εφτασα,στα εικοσιενια,[σιωπη],
εικοσιενια χρονων[σιωπη],τωρα πρεπει να διακοψουμε τη κουβεντα,
[χαμογελαει]να ετοιμαστω,πρεπει να φυγω να παω στη δουλεια,αυριο
τα ξαναλεμε,θα συνεχισουμε,
[την χαιρετησα κι εφυγα,εξω ειχε αρχισει να νυχτωνει]
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
.
η Ελλη ,29 ετων,στο δωματιο στο σπιτι-χ.ν.κουβελης
.
.
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ
[Καποια ιεροδουλη θυμαται απο τη ζωη της]
.
[με δεχτηκε στο σπιτι της]αρχισε να μιλαει
''δεν ειναι ευκολο καποιος να σου πει τη ζωη του,πως ν'αρχισει,
απο που,καοι τι,απο τα παιδικα χρονια η' αργοτερα,τοσα εγιναν,
που να τα θυμασαι,κι ουτε τα περιμενες,επειτα αν τα θυμασαι δεν
ξερεις αν ειναι αληθεια αυτα που θυμασαι,αν εγιναν ετσι η' αλλιω-
τικα,και παρα πολλα ξεχασθηκαν,η' γιατι ηταν ασημαντα,η' γιατι
διαλεγεις να τα διαγραψεις,σαν ποτε να μην εγιναν,καταλαβαινεις,
κι υστερα δεν εχεις σχεδιασει καποτε να τα θυμηθεις για καποιο
σκοπο,και να τα γραφεις τακτικα,καπου να τα σημειωνεις,να κρα-
τας,και πως να τα γραψεις αν δεν ξερεις να γραφεις,δεν εχεις σπου-
δασει,ειναι πολυ δυσκολο,δεν συμφωνεις;μου φαινεται πως αυτο
που γραφεις δεν ειναι ακριβως αυτο που εγινε,που εζησες,η γλωσ-
σα το παραμορφωνει,το κανει αλλο,γιατι μπαινουν μεσα κι αλλα
πραγματα,να φανερωσεις οσα σε συμφερειξερεις,τ'αλλα να τα κρυ-
ψεις,να γινεις αρεστος σ'αυτοους που θα τα διαβασουν η' θα τ'α-
κουσουν, εκεινα που περασαν τα βλεπεις τωρα διαφορετικα,αυτα
που σε πονεσαν,γιατρευτηκαν δεν σ'αγγιζουν πια με τον ιδιο τρο-
πο που σ'αγγιξαν παλια,ανθρωποι που γνωρισες και καταστασεις
που περασες σου φαινονται ξενα απο σενα,σαν να μην ηταν ποτε,
η' μπορει και να μεγαλωσαν και να τα περνας για σπουδαια,δεν ει-
ναι ευκολο καθολου να θυμηθεις,ειναι πολυ δυσκολο,αυτα που θυ-
μηθηκες,να τα πεις σε καποιον,δεν ξερεις τι συμβαινει,αν σωστα
θυμασαι και με σειρα,γιατι αλλα μπορει να τα βαλεις αλλου,να τα
μπερδευεις,κι υστερα δεν θυμασαι ουτε ημερομηνιες,ουτε τοπο-
θεσιες,ουτε και τα ονοματα,εδω χθεσινα και δεν τα θυμασαι,πως
να θυμηθεις και να πεις τα περασμενα,[αναβει τσιγαρο],ας ειναι,
[σιωπη]
μικρη,πολυ μικρη,στα δεκαξι ημουνα δεν ημουνα,ηρθα στην
Αθηνα να μεινω και να δουλεψω,ημουνα η μεγαλυτερη απ'τ'α-
δερφια μου,τρια αλλα κοριτσια,ειχα κατι θειους απο τη μανα μου,
στην αρχη,κανα χρονο,εμενα σπιτι τους,με φιλοξενουσαν,επιασα
δουλεια σε εργοστασιο,ηλεκτρικα ειδη εκανε,στο Μοσχατο,εκει
γνωρισα ενα παιδι,τα φκιαξαμε,δυο χρονια με περναγε,απο δω Αθη-
ναιος ητανε,στα Κατω Πετραλωνα εμενε με τους δικους του,εμα-
θα για το δεσμο μας,δεν με ηθελαν,ημουνα φτωχη και μικρη,το ιδιο
δεν θελανε και οι θειοι μου,κακο ,φασαρια,αποφασισαμε να νοικια-
σουμε ενα σπιτι να μεινουμε οι δυο μας,βρηκαμε ενα στον Ταυρο,
τοτε η περιοχη ηταν γεματη με παλια σπιτια,τα περνουσαμε
καλα,συνενοουμασταν,κανενα προβλημα,κομμενες ομως οι σχεσεις
με τους συγγενεις,τους δικους του και τους δικους μου,αλλα δεν
μας ενοιαζε,περασε ο καιρος,ενας χρος περιπου,ηρθε να παει φαντα-
ρος,μου εστελνε καθε μερα γραμματα,σε καποια αδεια,που ηρθε,
του ειπα,σε γραμμα δεν του το'γραψα, πως μαλλον ημουνα εγκυος,
δεν μου'πε κουβεντα,τιποτα,καμια λεξη,μου φανηκε πως στεναχωρε-
θηκε,ξαναπηγε στο στρατο,τωρα αργουσε να μου γραφει,και στα
γραμματα λιγα εγραφε,για το στρατο,τα συνειθισμενα,και σ'ενα γραμ-
μα μου γραψε να παω να το ριξω το παιδι,εγω του'γραψα πως δεν
ποτε θα το κανω αυτο,αρνιομουνα,μου εστειλε αλλο γραμμα και
μ'εβριζε,με βαριες κουβεντες,πως θελω να τον μπλεξω,και πως γι'αυ-
το δεν θελει να με ξαναδει ποτε πια,πως χωρισαμε,τελος,και να το
παρω αποφαση,και τα πραγματα του θα στειλει να τα παρουν απ'το
σπιτι,να μην τον λογαριαζω πια στη ζωη μου,,ετσι εγινε,αδειασε το
σπιτι απο τα πραγματα του,κι απο κεινον,εγω στεναχωρηθηκα πολυ,
εκλαιγα συνεχεια,δεν ετρωγα,δεν κοιμομουνα τα βραδυα,ειχα αδυ-
νατισει,και μια μερα στο εργοστασιο ενιωσα μεγαλη ζαλη ,επεσα
κατω και λιποθυμησα,οταν συνηλθα ημουν στο νοσοκομειο,κοντα
μου ηταν μια φιλη μου απο το εργοστασιο,ρωτησα για το παιδι,στην
αρχη δεν ηθελε να μου'πει,αποφευγε,εγω επεμενα,τοτε μου'πε πως
αποβαλα,ενιωσα το δωματιο να γυριζει ,σαν τα τα'χασα ολα,εκλαψα,
ουρλιαξα,μετα απο μερικες μερες βγηκα απ'το νοσοκομειο,δεν πηγαινα
στο εργοστασιο για δουλεια,ερχονταν στο σπιτι η φιλη μου,μετα που
σχολουσε,και με φροντιζε,μου'φερνε φαγητο,φρουτα,να δυναμωσω,
συνηλθα,το πηρα πανω μου,ομως στο εργοστασιο δεν ηθελα να ξανα-
παω πια,ειχα αλλαξει μεσα μου,ενας αλλος ανθρωπος,η φιλη μου εν
τω μεταξυ παντρευτηκε και χαθηκαμε,σχεση δεν ηθελα να κανω,ειχα
κανει οικονομιες και περνουσα μ'αυτες,μια μερα ξυπνησα και μετα
απο πολυ καιρο ενιωθα πολυ ηρεμη,δεν ξερω πως τ'αποφασισα,πηρα
τον ηλεκτρικο κι ανεβηκα στην Ομονοια εκει κοντα στην Ζηνωνος
σ'ενα σπιτι,δεν ντραπηκα καθολου,βρηκα τη γυναικα που το ειχε,της
ειπα,χωρις καθυστερηση,πως θελω να δουλεψω στο σπιτι,με κοιταξε,
της αρεσα,ημουνα πολυ ομορφη,μου ειπε αν το σκεφτηκα καλα,κι
αν ξανα'χω δουλεψει σε σπιτι,ειπε πως δεν ηθελε μπλεξιματα,της ειπα
πως δεν υπαρχει κανενα προβλημα,επειτα δεν ημουν πια ανηλικη,κανο-
νιζα εγω τον ευατο μου και πως θα ζω,μου ειπε πως εγω αποφασιζω,
η δουλεια ειναι αυτη,ωραριο,πελατες,τοσο η πληρωμη τοσο το ποσο-
στο,συμφωνησαμε,την αλλη μερα με πηρε και πηγαμε να περασω
απο γιατρους,ημουνα καθαρη,υγιης,και με δηλωσε στην αστυνομια,
πηρα το χαρτι,μου πηρε και ρουχα και καθισα σ'αυτο το σπιτι ενα εξα-
μηνο,ηταν κι αλλες κοπελες εκειε,πειτα εφυγα,ν'αλλαξω, και πηγα σ'αλλο
σπιτι,γυρισα πολλα σπιτια,τωρα ειμαι,εφτασα,στα εικοσιενια,[σιωπη],
εικοσιενια χρονων[σιωπη],τωρα πρεπει να διακοψουμε τη κουβεντα,
[χαμογελαει]να ετοιμαστω,πρεπει να φυγω να παω στη δουλεια,αυριο
τα ξαναλεμε,θα συνεχισουμε,
[την χαιρετησα κι εφυγα,εξω ειχε αρχισει να νυχτωνει]
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου