LITTERATURE- ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]

.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis]
.
. 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ-χ.ν.κουβελης
.
.
-τι να γραψω που να περιεχει εναν ανθρωπο,να τον
περιγραφει οπως περιγραφεις ενα πρωινο κοντα
στη θαλασσα,η' οπως ενα κηπο μ'ολα τα δεντρα του
κι ολα τα λουλουδια του.Να περιεχει οτι ειναι ,οσα
επιθυμει,κι οτι σκεφτεται.
-αυτες τις μερες εβρεχε συνεχεια.Η βροχη ξεκινησε
απο πολυ μακρια κι ηρθε.Μονο εγω ηξερα το νοημα
της
-Εικονα μεσα στο σπιτι.Νυχτα.Πανσεληνος.Η γυναικα
ξαπλωμενη στο κρεβατι κοιμονταν.Παντα κοιμονταν
νωρις.Ζεστη νυχτα.Καλοκαιρι.Τα δυο παραθυρα νοτια
ανοιχτα.Η ωμοπλατη στο φως.Λευκη.Η αναπνοη του υπνου
της ακουγονταν απαλη και ησυχη.
-Πριν ξημερωσει πηρα το δρομο πλαι στη θαλασσα.Ηχοι
απο τα κυματα.Και χρωματα που αλλαζαν.Λιγο μετα την
ανατολη του ηλιου επεστρεψα σπιτι.
-Να μιλας απλα,οχι με συμβολα και ιδεες.Να μην εξαπατας.
-''Σου μιλω για τα κοχυλια''.
Πως οι ανθρωποι μπορουν να ζουν χωρις να μιλουν αυτη
τη γλωσσα;
-Ακους το λαλημα ενος πουλιου.Και ποτε δεν το ξεχνας.Γιατι;
-Τα λογια,οι λεξεις,να βρισκουν τα σωματα.
-Δεν ξερω ολες τις ιστοριες του κοσμου.Ειναι παραξενος
ο κοσμος .
-τη νυχτα περπατησα στο κηπο,παντου πυγολαμπιδες.Συνεχως
κινουμενα φωτακια.Ψυχουλες.
-Εναν ανθρωπο τον θυμασαι απο το χαμογελο του,η' απο τη
λυπη του η' απο το πως κουνουσε τα χερια του καθως μιλουσε,
κι απο τη σιωπη του, η' πως προφερε τη λεξη ''ανθρωπος'',η'
''ευτυχια'',η'  την εκφραση ''τι κανεις;''
-Σημερα φυσαει.Σιγα σιγα τα συννεφα εκρυψαν τον ηλιο.
-ποση αρμυρα ,ποσο αλατι,ετριψε τις πετρες κι εδωσε αυτα τα
σχηματα στα βοτσαλα,ολοστρογγυλα,λεια;Ποσοι αιωνες εργαστη-
καν γι' αυτο;Και μεις σπαταλαμε το χρονο σε ανοησιες.
-Χτυπησε το τηλεφωνο.Τιποτα σημαντικο.
-Τα ονειρα που βλεπουμε,τα σκεφτομαστε;
-η ριζα του φυτου εχει το νου της στα φυλλα ,και το αντιστροφο,
τα φυλλα εχουν το νου τους στη ριζα
-περιμενεις μια λεξη και δεν την ακους.
-απεναντι οι λοφοι ειναι γεματοι απο σχιναρια κι αγριελιες.Να και
κατι που ξεφυγε απο την επεμβαση του ανθρωπου.
Μια εικονα:Η Μονα Λιζα ντι Τζοκοντα κραταει στα χερια της ενα
μωρο.Ετσι εξηγειται το χαμογελο της.
-Ακουγα τα τριζονια .τρι τρι τρι.Τριπουσαν υπομονετικα τη νυχτα.
.
.
.