7-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ /SHORT STORIES-7- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis

 

 .

.

7-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-  

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ /SHORT STORIES-7-

ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

δεν θα τελειώσει ποτέ αυτή η σιωπή

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

από το παράθυρο στο βάθος μέσα στα δέντρα είδε το τρένο,

μετά από λίγο ηρθε η γυναίκα,είχε μια μεγάλη βαλίτσα,

-ειναι πολύ βαριά,είπε,την άνοιξε,ήταν άδεια,-το κενο,είπε,

έχει τεράστιο βάρος,-το ψαράκι είναι νεκρό,πόσες μέρες έχει

να φάει;πήγε στο ενυδρείο,-ειναι ακίνητο,έβαλε το χέρι να το 

πιάσει,εκείνο διαλύθηκε,άφησε ένα κίτρινο ίχνος στα δάκτυλα

της,-κοιταξε,του είπε,πόσο κίτρινο ήταν το ψαράκι μου,

-εμενα,ειπε εκείνος,όλη τη νύχτα με πονούσαν οι πατούσες

μου,δεν κοιμήθηκα,κοίταξε πόσο φουσκωμένα είναι τα πόδια μου,

-καημενε,Οιδίποδα,σε καταλαβαίνω,του είπε εκείνη,θα ετοιμάσω

μια λεκάνη ζεστό νερό να σου κάνω μασαζ,έχει τόσο υγρασία,εδώ

μέσα μυρίζει μούχλα,θα πνιγώ,δεν ανοίγεις τα παράθυρα,

εκείνος γέλασε,-ενας τυφλός τι χρειάζεται τα ανοιχτά παράθυρα;,

το φως;,-με συγχωρείς,του απάντησε εκεινη,,το ξέχασα,

εκείνη τη στιγμή ακούστηκε μια φοβερή  έκρηξη,η γυναίκα τρόμαξε,

-τι είναι;,-μην ανησυχείς,απάντησε εκείνος,εδω είναι καθημερινό 

συμβάν,είναι τύχη που δεν σκοτώθηκαν ακόμα,κάποια μέρα όμως,

-ο θάνατος δεν είναι το τέλος,απάντησε η γυναίκα,-για κάθε 

άνθρωπο,όμως,είναι το τέλος,είπε εκείνος,δεν είχε λύπη στη 

φωνήτου,μάλλον χαίρονταν,-ετσι,συνέχισε,θα εκδικηθώ,-τι;,την αιωνιότητα,

ακούστηκε το σφύριγμα του τρένου,

κοίταξε το ρολόι,-ακριβως,όπως πάντα,το ψαράκι στο ενυδρείο

κιτρινιζε,-η αδιαφορία της ζωής,είπε,ριξ'του τροφή,έκλεισε

την βαλίτσα,-αν την ξανανοιξω πάλι άδεια θα είναι,-ειναι μια

πιθανότητα,απάντησε,ίσως όμως να είναι γεμάτη με πράσινες

σαύρες,η' μικρά βατραχακια,γέλασε,-εικασιες μιας πραγματικότητας,

αδύνατης,έσκυψε και του έβαλε τα πόδια μέσα στη λεκάνη με

το χλιαρό νερό,του έκανε μασάζ,-τωρα δεν τα νιώθεις καλλίτερα;

δεν χαλάρωσαν;-πώς κάθεσε μαζί μου;πως με ανεχεσε;έναν κουτσό,

ανάπηρο;-ησυχασε,το ξέρεις,-θα μπορούσες να με σκοτώσεις στον 

ύπνο μου,δεν το σκέφτηκες;,-πρεπει να πάρεις το χάπι σου,

-το ψαράκι εγώ το φαρμακωσα,-εισαι τυφλός,δεν μπορείς να 

το κάνεις,-για να κάνεις κάτι δεν χρειάζονται μάτια,ακούστηκε 

το σφύριγμα του τρένου που περνουσε,-θα φύγω το πρωί,είπε 

η γυναίκα,θέλω να περάσω τη νύχτα μαζί σου,- η νύχτα μας 

περιμένει,είπε εκείνος,άνοιξε τη βαλίτσα κι έβαλε ένα διάφανο  

μεταξωτό μαυρο κομπινεζον,-σου αρέσει;,έδειξε και τις μαύρες 

κάλτσες,-τα μαλλιά μου είναι μαύρα,-εχεις όμορφο λαιμό,της είπε,

αν στον σφίξω μηνουρλιαξεις,-δεν θα το κάνεις,χρόνια η ίδια απειλή,

ο ίδιος φόβος,φόρεσε το κομπινεζον ύστερα τις κάλτσες,-δεν θα 

το κάνεις,δεναπάντησε,το κίτρινο ψαράκι αεικίνητο μέσα στο 

νερό του ενυδρείου,-ουτε την ομορφιά ξέρει ούτε την ασχήμια,

είπε η γυναίκα,-μονο ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος γι'αυτό,

να ξεχωρίζει,είπε εκείνος,όλο το δωμάτιο το φώτιζε η λάμψη 

από το κίτρινο του ψαριού,

-δεν θ'αργησει να ξημερώσει,είπε η γυναίκα,θα φύγω,για πάντα,

-δεν θα ξημερώσει ποτέ,αυτό για πάντα,είπε εκείνος,-ομως θα

ξημερώσει και θα φύγω,είπε η γυναίκα,ακούστηκε το σφύριγμα

του τρένου,-ηρθε το τρένο,σε λίγο θα είμαι στο σταθμό,θα φύγω,

-ειναι σκοτάδι ακόμα,είπε εκείνος,και ποτέ δεν θα γίνει φως,

άπλωσε τα χέρια του αποφασιστικά,την άγγιξε,εκείνη δεν αντέδρασε,

-να γίνει αυτό,του είπε,τώρα,πέρασε η ώρα,το κολύμπι του ψαριού

στη γυάλα,το σφύριγμα της αναχώρησης του πλοίου,άκουσε τα

βήματα της,-ξεχασα τη βαλίτσα είπε,-,τι τη θέλεις;,αφού άδεια είναι,

είπε εκείνος,-άδειο τίποτα δεν είναι,απάντησε εκείνη,ποτέ πουθενά,

έπειτα σιωπή,-δεν θα τελειωσει ποτέ αυτή η σιωπή,φώναξε, ποτέ

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

3 σκηνές

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

σκηνή 1:

ο Σέρλοκ Χολμς ανέλαβε την υποθεση της εξαφάνισης της γυναίκας,

η γυναίκα ήταν εικαστικός,μπήκε στο εργαστήριο της,ένας μεγαλος 

αριθμος καθρεφτών,ήταν το έργο που δούλευε τελευταία,ο Σέρλοκ 

είδε τα πολλαπλά είδωλα,-τίποτα πιο απατηλό,είπε,από το προφανές,

περιφερθηκε μέσα στους καθρέφτες,ήταν σκεφτικός,στο τέλος

είπε,-αλλο ένα απλό στη λογική του έγκλημα,οι καθρέφτες,εγγραφουν

μια ιστορία,τη διαδρομή ενός συμβάντος,

-και τι συμπερανες από αυτο;ρώτησε ο Γουατσον,

-τον δολοφόνο της γυναίκας,απάντησε ανάβοντας την πίπα του

σκηνή 2:

είχαν καταγράψει σε ηχογραφήσεις πολλές συνομιλίες τους,

βιντεοεγραψαν συναντήσεις τους,φωτογραφίες πολλές, 

αυτά ήταν μέσα σε μπαούλα κλεισμένα,όταν τα βρήκαν

οι ήχοι και οι εικόνες είχαν σβηστεί,τίποτα δεν έμεινε,

να τους θυμίζει,καμιά πραγματικότητα,

σκηνή 3:

στη σκηνή μια γυναίκα στο πατωμα με μακρύ μαύρο φόρεμα,

ακίνητη,

σιγα-σιγα τα φώτα χαμηλώνουν,σκοτάδι,

οι θεατές της παράστασης χειροκροτούν ενθουσιασμένοι,

ήξεραν ότι η γυναίκα ήταν νεκρή,

.

.

.

 

Ιοκάστη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ιοκάστη,(η τραγωδία αρχιζει)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

της είπαν για τον άνθρωπο που έλυσε το αίνιγμα της Σφίγγας,

ένας νεαρός Κορίνθιος,γερος  άντρας αλλά κουτσός,πάσχει

από μια σπάνια αρρώστια στα πόδια,είναι φουσκωμένα τα 

πέλματα του,τον λένε Οιδίποδα, προσωνυμιο από αυτο το

ελάττωμα,η καρδιά της σφίχτηκε,θυμηθηκε το παιδί που

γέννησε,που ο Λαιμός ο άντρας της δεν ήθελε,γιατί είχε πάρει 

χρησμό,πώς το παιδί αυτό θα τον σκοτώσει όταν μεγαλώσει,

θα παρει τη βασιλεία κι εκείνη γυναίκα,πόσο τον παρακάλεσε,

να μην πειράξει το παιδί της,να μην πιστεύει τις αγυρτιες τών

μαντειων,όμως ήταν τρομερή η δυσεδαιμονια του,κι αυτός σκληρος

κι αγύριστο κεφάλι,το έδωσε το παιδί να το θανατώσουν,πόσο

έκλαψε,πόσο πόνεσε,εκείνον τον μίσησε,δεν το συγχώρεσε,

δεν ξάπλωσε ποτέ πια μαζί του στο ίδιο κρεβάτι,τώρα,το ξέρει,

αυτός ο άντρας είναι το παιδί της,ήρθε,αθώος,δεν ξέρει,άγνωστος,

θα την πάρει γυναίκα του,ως ορίζεται,θα αγκαλιαστει μαζί του 

ερωτικά,δεν θα μιλήσει,θα προσέξει μην της ξεφύγει φωνή,και το

φωνάξει παιδί μου,ξέρει πως αυτος ο γαμος είναι ανούσιος,

απαγορευμένος,όμως η μοίρα της είναι αυτή,αν το μαρτυρήσει 

ο χαμένος γιος της,που τόσο πόνεσε κι υποφερε τόσα χρόνια 

γι'αυτόν,και τοση ενοχή ένιωθε,αν το μάθει δεν θ'αντεξει,θα 

σκοτωθεί,πως σκότωσε τον πατέρα και κοιμήθηκε με την

μάνα του,την τρομερή πατροκτονια και αιμομιξία,φοβάται τον 

αδελφό της τον  Κρέοντα,άνθρωπο φιλόδοξο,αλαζονα,τρελλο

για εξουσία,παθιασμένο,θα βάλει τον άνθρωπο του,τον μάντη 

Τειρεσία,σπιουνο του,να ψάξει,το παρελθόν του ξένου,θα βρει 

ποιος αλήθεια είναι,και τότε θα συμβεί η τραγωδία,κανείς δεν 

ξεφεύγει απ' τη μοίρα του,κι ούτε κι εκεινη θα ξεφυγει,όμως το 

ξέρει,δεν θ'αντεξει τη ντροπή του παιδιού της,όταν όλα θα 

αποκαλυφτούν,ξέρει τι θα κάνει να μην τον αντικρύσει,είναι

αποφασισμένη,αυτό το σχοινί θα το κρύψει,κι όταν έρθει η ώρα 

θα το κρεμασει,να κρεμαστεί,τώρα ας χαρεί,πικρή χαρά,τον ερχομό 

του,ο γάμος ας γίνει,αρκει το παιδί της να μην ξαναπάθει κακό,

και να'ναι για δεύτερη φορά αιτία εκείνη,η τραγωδία της αρχίζει,

θα είναι καλή ηθοποιος,

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma Odysseus Penelope Circe 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Οι φωτογραφίσεις του Οδυσσέα με την Πηνελόπη και την Κίρκη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μετά την επιστροφή του αποκαλύφθηκαν οι έρωτες της Πηνελόπης,

ομολόγησε πως είχε πολλούς εραστές,το διαζύγιο βγήκε γρήγορα

με συνοπτικές διαδικασίες, συναινετικό,ήταν ελεύθερος,

τα χρόνια βέβαια είχαν περάσει,για την Πηνελόπη δεν στεναχωρήθηκε,

μια ώριμη βαρετή γυναίκα ήταν,όλα ψεύτικα πάνω της,απανωτά

μποτοξ,υαλουρονικα,πρόσθετα,σιλικόνες,η Κίρκη ήταν ερωτευμένη 

μαζί του,τον δέχτηκε,νεαρή κοπέλα,η διαφορά ηλικίας δεν την ενδιέφερε,

εκείνος ήταν γοητευμένος με εκείνη,την θαύμαζε,εξαίρετη πιανίστρια,

μια τελευταία οριστική πλέον περιπέτεια

.

.

.

 .

.

Φωτογράφιση(εικόνες της Κλυταιμνήστρας)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η επιστροφή της Κλυταιμνήστρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

μετά την επιστροφή κλείστηκε στο σπίτι,έσπασε όλους τους

καθρέφτες,τα παράθυρα είπε να μην ξανανοίξουν,δεν ήθελε να δει 

κανέναν,πέρασαν δέκα μέρες,αδυνατισμένη,αμίλητη,,είδε τα παιδιά της,

την Χρυσοθεμη,την Ηλέκτρα,τον Ορέστη,-λειπει η Ιφιγένεια μου,

τους είπε,ακούτε λείπει η Ιφιγένεια μου,ούρλιαξε,ο μικρός Ορέστης

τρόμαξε από τη φωνή κι έβαλε τα κλάματα,-ελα εδώ,του είπε η Ηλέκτρα,

δεν την αντέχω,πήρε το παιδί κι έφυγε,η Χρυσοθεμη έτρεμε,

-τι θα κάνουμε μάνα,μόνες μας,εκείνη την κοίταξε στα μάτια,-ειμαι

αποφασισμένη,θα'ρθει η ώρα να γίνει,το βράδυ κάλεσε τον Αίγισθο 

στη κρεβατοκάμαρα της,κλείδωσε τη πόρτα,-φοβαμαι τη μικρή

την Ηλέκτρα,με μισεί,του είπε,γδυθηκε,-τωρα αγκαλιασεμε,του είπε,

αυτο τόσα χρόνια περίμενες,σβήσε το φως,ξαπλώσανε στο κρεβάτι,

-οταν έρθει η ώρα,του είπε το πρωί,θα κάνεις αυτό που θα σου πω,

τώρα φύγε,ξεκλείδωσε τη πόρτα,-προσεξε μην σε δει η Ηλέκτρα,

έμεινε στο μισοσκόταδο,ακίνητη,έκλεισε τα μάτια,άκουσε τη φωνή 

της Ιφιγένειας,-μανα,που είσαι;,έπειτα το κλάμα της,-μανα, γιατί είμαι 

μόνη;,ζαλίστηκε κι έπεσε στο πάτωμα,-τα ξέρω όλα,είδε το πρόσωπο 

της Ηλέκτρας,ακουμπούσε το δικό της,τα μάτια της άγρια,-κοιμηθηκες 

με κείνον,σε σιχαίνομαι,τον είδαμε με τον Ορέστη να βγαίνει απ' τη 

κρεβατοκάμαρα του πατέρα μας,τα μάτια της φωτιά,φίδι αν την 

τσιμπούσε θα την πονούσε λιγότερο,μαχαίρι αν την έσφαζε,-θα 

πληρώσεις γι'αυτό,είδε και το παιδί στη πόρτα,η Ηλέκτρα πήρε 

το παιδί κι έφυγε,δεν την ένοιαζε,ότι να γίνει,στην Αυλίδα χάθηκε 

η Ιφιγένεια,στις Μυκήνες ας χαθεί κι αυτή,πρώτα όμως εκείνος,

ο φονιάς του παιδιού της

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma of Mona Lisa Joconda

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Μόνα Λίζα Τζοκόντα

(Mona Lisa Joconda)

(Ιδιότροποι Έρωτες)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η γυναίκα έμοιαζε στην Μόνα Λίζα,της είπε:-ειστε όμοια η Μόνα Λίζα,

-δεν είμαι όμοια,είμαι η Μόνα Λίζα,απάντησε με χαμόγελο,-να θεωρήσω,

της είπε,το χαμόγελο σας αινιγματικό;,-ακριβως,απάντησε η Μόνα Λίζα,

έτσι άρχισε η γνωριμία τους,παντρεύτηκαν,την ζωγράφιζε συνέχεια,

έκανε μια έκθεση με τα έργα,μεγάλη επιτυχία,η γυναίκα του δεν θέλησε

να εμφανισθεί στην αίθουσα της έκθεσης,όλοι,επισκέπτες,αγοραστές,

κριτικοι είχαν την εντύπωση πως το πρότυπο,το μοντέλο του,ήταν

το πορτραίτο της Τζοκόντα του Λεονάρντο ντα Βίντσι,τον παραξενεψε

όμως που δεν έβλεπαν την γυναίκα του αφού την είχαν δει μαζί του,

σε κοινωνικές εκδηλώσεις,ούτε και οι κοινοί φίλοι που την ήξεραν

καλα,της το είπε,εκείνη φάνηκε να στεναχωρήθηκε,-ισως πιστεύουν,

νομίζουν,την καθησύχασε,πως καμιά γυναίκα δεν μπορεί να μοιάζει 

στη Μόνα Λίζα,-μα εγώ,του είπε και η φωνή της έτρεμε,είμαι η Μόνα 

Λίζα,δεν είμαι άλλη,ξέρεις τι σημαίνει αυτό;

μετά από εκείνη τη μέρα η συμπεριφορά της άλλαξε,αμίλητη,σκεπτική,

κάτι σοβαρό την βασάνιζε,δεν δέχτηκε να πάει σε ψυχίατρο,τις νύχτες

έμενε άγρυπνη,κοιμόνταν τη μέρα σχεδόν όλη τη μερα,έτρωγε ελάχιστα,

αδυνάτισε,

πέρασαν τρεις μήνες,του ζήτησε να πάνε να φάνε έξω,εκεί του είπε:

-κοιταξε με,τώρα πια δεν είμαι η Μόνα Λίζα,πραγματικά είχε χαθεί

και η παραμικρή ομοιότητα,τίποτα δεν θυμιζε την Μόνα Λίζα,-ειμαι

μια άλλη γυναίκα,αυτή η γυναίκα που βλέπεις ακριβως αυτή τη στιγμή

μπροστά σου,κι αυτό δεν με φοβίζει,του είπε,εκείνος την αγκάλιασε,

-κι εγώ σ' αγαπώ,της είπε,μόνο το χαμόγελο της παρέμενε το ίδιο

αινιγματικό,ομοιο

.

.

.

Εικόνες της κρίσης της Κασσάνδρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Το παραληρημα της Κασσάνδρας 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Αγαμεμνων Αισχύλου,στίχοι 1085-87,1090-92,1095-97,1100-04,

1107-11,1114-18,1125-29,1136-39,1146-49)

μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

Το παραληρημα της Κασσάνδρας 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έφτασαν σήμερα το μεσημέρι στις Μυκήνες,ζεστη,καύσωνας,τα

τζιτζίκια σε έκρηξη στα δέντρα,άκουγε τα λόγια της στον Αγαμέμνονα,

η γυναίκα που τιμάει τον άντρα της κι άλλον δεν βάζει στο κρεβατι

της,υποκρισία,πως δεν άντεχε να ακούει τα κακά νέα του πολέμου,

και τρελονταν μήπως εκεί σκοτώνονταν,τώρα ήρθε και τους 

περιμένουν ευτυχισμένες μέρες,τα αγαπημένα παιδιά τους,η Χρυσοθεμη,

ο Ορέστης,και η...,εκεί άλλαξε η φωνή της,..η Ηλέκτρα μας,το 'μας'

το τονισε με ένα παράξενο τρόπο,εκείνος την πίστεψε,γελούσε μάλιστα 

ικανοποιημένος,κι αυτή,την κοίταξε,αν και βαρβαρική είναι γερή

κοπέλα για δούλα μας,ένιωσε την ειρωνία,τη ζήλεια της να την

τρώει,ήρθε κι ο ξάδερφος ο Αίγισθος τον φίλησε σταυρωτά,φιλί

φιδιού,όλα τα έβλεπε καθαρά,τη νύχτα αφού τον ναρκωνε θα'βγαινε

στον κήπο να τον συναντήσει,στο σκοτάδι θα αγκαλιάζονταν,

και μετά εκείνος θα της έδινε το δίκτυ,με αυτό θα τον τύλιγε μέσα

στο λουτρό,σαν ψάρι,και με το μαχαίρι εκείνος θα τον έσφαζε,

έπειτα θα έρχονταν η σειρά της,της ήρθε στο νου η πόλη της,

ο πατέρας,η μάνα,τ'αδελφια,όλα κάηκαν,αφανίστηκαν,ζαλίστηκε

έπεσε στο χώμα,το κορμί της ταράζονταν,από το στόμα της έβγαζε

αφρούς,έσχιζε τα ρούχα της,μαζεύτηκαν γύρω της,αφήστε την,

φώναξε η Κλυταιμνήστρα,επιληπτικη είναι,θα της περάσει,

ο Αίγισθος κοιτούσε τα γυμνωμενα πόδια της,όταν ηρέμησε,μαξεψτε

την είπε η Κλυταιμνήστρα και κλειδώστε την στο δωμάτιο,

ξύπνησε μέσα στη νύχτα,σκοτάδι,ακουσε ένα τριζόνι στο δωμάτιο,

περασε ώρα,άπειρη ώρα,ξαφνικά μέσα στη νύχτα μια κραυγη,

το ουρλιαχτό ενός ζώου που το σφάζουν,έγινε,τελείωσε,άκουσε

το κλειδί στη πόρτα,μια σκιά στη πόρτα,την πλησίασε,άκουσε την

βαριά ανάσα,μην φοβασε,εγώ είμαι,ήταν ο Αίγισθος,την αρπαξε,

μου αρέσεις,της είπε,βρωμουσε κρασί,έβαλε το χέρι του δυνατά

πάνω στο στόμα της,μην φωνάξεις,δεν θα πετύχεις τίποτα,κανένας

δεν θα σε πιστέψει,μια πόρνη,μια αμοροζα,μια βάρβαρη ξένη,

τον έσπρωξε,με τα νύχια τον έσχισε,εκείνος ήταν πιο δυνατός,

ένοιωσε το σπέρμα του στον κόλπο της σαν δηλητήριο φιδιού,

όταν έφυγε ήταν μισολιποθυμη,σύρθηκε ως τη πόρτα,σηκώθηκε,

βρέθηκε σε ενα σκοτεινό δωμάτιο,σκόνταψε σε κάτι,είδε μια

πήλινη κούκλα σπασμένη,έπειτα βρέθηκε σε άλλο σκοτεινό δωμάτιο,

δεν έκλαιγε,μόνο κρύωνε πολυ,έπειτα σε άλλο σκοτεινό δωματιο,

ήξερε πως σε κάποιο θα την περίμεναν αυτοί δυο να την σκοτώσουν,

άκουγε τα γέλια τους,άνοιξε τη πόρτα και τους είδε,η Κλυταιμνήστρα

φορούσε ένα μακρύ μαύρο φόρεμα κι ο Αίγισθος ένα μαύρο κοστούμι,

την έπιασαν,την ακινητοποίησαν,τα χέρια τους στο λαιμό της,είδε τη 

λάμψη του μαχαιριού,έπειτα τίποτα,για πάντα τίποτα,

.

.

Το παραληρημα της Κασσάνδρας 

(Αγαμεμνων Αισχύλου)

μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

Κασσάνδρα

Απολλονα προστάτη των δρόμων,

αφανιστη μου,που μ'εφερες;

σε ποιο σπιτι;

σπίτι μισητό στους θεούς,που πολλά ξέρει 

φονικά συγγενών,λαιμών θηλιές,

ανθρώπων σφαγείο,και χώμα μ'αιμα ραντισμενο

γιατί σ'αυτες εδώ τις μαρτυριες πιστεύω,

βρέφη που σφάζονται και κλαίνε,

και σάρκες ψημενες που ο πατέρας τις έχει φαγωμενες

αλιμονο,άραγε τι να σχεδιάζει;

ποια η νέα μεγάλη συμφορά;

το μεγάλο κακό που μεσα σ'αυτο σχεδιάζεται το σπίτι,

δυσβάσταχτο στους φίλους,αγιατρευτο,

και γλυτωμος δεν ειναι 

καταραμένη,τι πας να κάνεις;

τον άντρα του κρεβατιού σου 

που μέσα στο λουτρό καθαρίζεις,

πώς να πω το τέλος;

γιατί αυτό γρήγορα θα γινει,

να τεντώνει το'να χέρι

και τ'αλλο χέρι απλώνει 

τι'ναι αυτό που βλεπω;

όχι δίκτυ του Άδη,

αλλά η γυναίκα του δίκτυ παγίδα,

αυτή η αιτία του φόνου,

η αχόρταγη κατάρα ας ουρλιάξει

το θρήνο για τον άδοξο θανατο

και να,δες,δες,μακριά βαστα την αγελάδα

απ' τον ταύρο,στα ρούχα αρπάζοντας

μαχαίρι με λαβή μαυροκερατη τον χτυπα,

κι εκείνος πέφτει μέσα στα νερά,

της φονικής λεκάνης σας λέω τα συμβαντα

δυστυχία μου,κακοτυχια μου,

γιατί κι η δική μου συμφορά με πνίγει

γιατί εδώ πέρα τη δυστυχη μ'εφερες;

για τίποτα άλλο παρά να πεθάνουμε μαζί,

γιατί άλλο;

ω μοίρα της γλυκοφωνης αηδονας,

γιατι αυτη οι θεοί την φτερωσαν

και μια γλυκειά ζωή της έδωσαν 

χωρίς κλάματα,και σε μένα μένει

με δίκοπο μαχαιρι να με σχισουν

.

.

Κασσάνδρα 

 Ἄπολλον· Ἄπολλον· [ἀντ. β] 1085

ἀγυιᾶτ᾽, ἀπόλλων ἐμός.

ἆ ποῖ ποτ᾽ ἤγαγές με; πρὸς ποίαν στέγην;

 

μισόθεον μὲν οὖν· πολλὰ συνίστορα, [στρ. γ] 1090

αὐτόφονα, †κακὰ καρτάναι†

ἀνδρὸς σφαγεῖον καὶ πέδον ῥαντήριον.

μαρτυρίοισι γὰρ τοῖσδ᾽ ἐπιπείθομαι· [ἀντ. γ] 1095

κλαιόμενα τάδε βρέφη σφαγὰς

ὀπτάς τε σάρκας πρὸς πατρὸς βεβρωμένας

ἰὼ πόποι, τί ποτε μήδεται; [στρ. δ] 1100

τί τόδε νέον ἄχος μέγα;

μέγ᾽ ἐν δόμοισι τοῖσδε μήδεται κακόν,

ἄφερτον φίλοισιν, δυσίατον· ἀλκὰ δ᾽

ἑκὰς ἀποστατεῖ

ἰὼ τάλαινα, τόδε γὰρ τελεῖς; [ἀντ. δ]

τὸν ὁμοδέμνιον πόσιν

λουτροῖσι φαιδρύνασα—πῶς φράσω τέλος;

τάχος γὰρ τόδ᾽ ἔσται· προτείνει δὲ χεὶρ ἐκ 1110

χερὸς ὀρεγομένα.

ἒ ἔ, παπαῖ παπαῖ, τί τόδε φαίνεται; [στρ. ε]

ἦ δίκτυόν τί γ᾽ Ἅιδου.1115

ἀλλ᾽ ἄρκυς ἡ ξύνευνος, ἡ ξυναιτία

φόνου. στάσις δ᾽ ἀκόρετος γένει

κατολολυξάτω θύματος λευσίμου

ἆ ἆ, ἰδοὺ ἰδού· ἄπεχε τῆς βοὸς [ἀντ. ε] 1125

τὸν ταῦρον· ἐν πέπλοισιν

μελαγκέρῳ λαβοῦσα μηχανήματι

τύπτει· πίτνει δ᾽ ‹ἐν› ἐνύδρῳ τεύχει.

δολοφόνου λέβητος τύχαν σοι λέγω

ἰὼ ἰὼ ταλαίνας κακόποτμοι τύχαι· [στρ. ζ]1136

τὸ γὰρ ἐμὸν θροῶ πάθος ἐπεγχέασα.

ποῖ δή με δεῦρο τὴν τάλαιναν ἤγαγες;

οὐδέν ποτ᾽ εἰ μὴ ξυνθανουμένην. τί γάρ

 

ἰὼ ἰὼ λιγείας μόρον ἀηδόνος· [ἀντ. ζ]1146

πτεροφόρον γάρ οἱ περὶ δέμας βάλοντο

θεοὶ γλυκύν τ᾽ ἀγῶνα κλαυμάτων ἄτερ·

ἐμοὶ δὲ μίμνει σχισμὸς ἀμφήκει δορί.

.

.

,

 

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

2 or 3 things of about her

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

στο καφέ,μουσική Dave Brubeck Take Five, εσπρέσσο εγώ και καπουτσίνο η Α,

Α.λατρευω τη τζαζ,ειδικά το Take Five,

κοίταξε το ρολόι της

Α.ο χρόνος περνάει,ας μιλήσουμε,

χαμογέλασε,βέβαια όσο περισσότερο μιλάμε τόσο οι λέξεις χάνουν το νόημα τους,

ένα πινγκ-πονγκ ασυνεννοησίας,

θυμάμαι ένα φιλμ όπου η πρωταγωνιστρια βλέπει τον φίλο της στο βάθος να πέφτει 

στις ρόδες ενός αυτοκινήτου,έμεινε ακίνητη,'ετσι έγινε,αυτό έτσι το ειδα' ψιθυρισε,

Α.κανένας έρωτας δεν είναι αληθινός,και δεν πρέπει να είναι,

για τίποτα νομίζω δεν είμαστε υπεύθυνοι,αυτό δεν είναι μηδενιστικό,είναι η

 πραγματικότητα,προτιμώ την αυταπάτη της πραγματικότητας από την πραγματικοτητα,

σκεψου ένα νυχτερινό του Σοπέν,έχει σχέση με τη νύχτα; η' τη Γεωργία Σάνδη; η' τη

 μοναξιά του;

σηκώνω το χέρι μου,γι'αυτό μόνο είμαι σίγουρη,τηλεφωνώ,αυτό συμβαίνει,

καπνίζω,κλείνω τα μάτια μου,αυτό

-εισαι όμορφη,της είπα

Α.κατα κάποια έννοια το καθετί είναι όμορφο,

και οι πίνακες του Andy Warhol,και του Jackson Pollack,τα φιλμ του Bergaman,

του Godard,

είμαστε ελεύθεροι,αυτό είναι,η ζωή είναι ζωή,οκ.

έβγαλε από τη τσάντα της ένα βιβλίο,

Α.θα σου διαβάσω από τον Ulysses του Joyce, it's funny!

η αρχή:

Stately, plump Buck Mulligan came from the stairhead, bearing a bowl of lather on 

which a mirror and a razor lay crossed. A yellow dressinggown, ungirdled, was 

sustained gently behind him on the mild morning air. He held the bowl aloft and 

intoned:

—Introibo ad altare Dei.

το τελος:

and I thought well as well him as another and then I asked him with my eyes to ask 

again yes and then he asked me would I yes to say yes my mountain flower and first 

I put my arms around him yes and drew him down to me so he could feel my breasts 

all perfume yes and his heart was going like mad and yes I said yes I will Yes.

και ενδιάμεσα μια μέρα,ένας λαβύρινθος,

με κοίταξε,

Α.γιατι πρέπει να μιλάμε;έτσι και όχι αλλιώς;τι μας συνδέει;γιατί δεν προτιμάμαι 

τη σιωπή;τα συναίσθηματα είναι λαβύρινθος,και η γλώσσα χάνεται,αδύνατη,

ατελης έκφραση,

με κοίταξε:

Α.σ'αγαπω

με κοίταξε:

Α.σε μισώ

με κοίταξε:

Α.αδιαφορω

στη μουσική η Billie Holiday A strange Fruit

Α.ξαφνικα δεν ξέρω τι να πω,

Α.ένας άνθρωπος κρεμασμένος σε ένα δέντρο,εσύ,σκοτεινή νύχτα,απέραντη ερημιά,

(σιωπή)

από τότε ζω στην μοναξιά,

(σιωπή)

στον καθρέφτη το αδειο δωμάτιο

(σιωπή)

-ποιος είναι εκεί μέσα;

Α.δεν μπορείς να διαχωρίσεις τίποτα από τις λεξεις

έξω νύχτωσε,η φωτισμένη πόλη στο κέντρο,

Α.ποσοι άνθρωποι στη πόλη αγνοούνται

ακουστηκε ενας δυνατός θόρυβος φρεναρίσματος

Α.ο φίλος μου στο φιλμ

Α.τι σκέφτεσαι;

-για να σκεφτουμε χρειαζόμαστε λέξεις,

απάντησα,αν ξαφνικά σταματούσα να μιλάω,τι θα συνέβαινε;

Α.εσυ δεν γνωρίζεις,εσύ δεν θα γνωρίσεις

τη νύχτα,στο hotel,διαμέρισμα 3,όροφος 7ος

Α.τι αγαπάς σε μένα;

-εσενα,ολόκληρη

Α.τι σου αρέσει σε μένα;

-τα πόδια σου

Α.γυμνά;

-γυμνά 

Α αυτό θέλω

ξαπλώνει στο κρεβάτι,

στο ημίφως,απλώνει τα χέρια

Α.αυτο θέλω,να σε προκαλώ

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Elektra

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ηλέκτρα Ηλέκτρα Σοφοκλη,στίχοι 92-106

(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

Η κρίση της Ηλέκτρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.όλη τη νύχτα άκουγαν το μοιρολόγι της,

τὰ δὲ παννυχίδων κήδη στυγεραὶ 

ξυνίσασ᾽ εὐναὶ μογερῶν οἴκων,

ὅσα τὸν δύστηνον ἐμὸν θρηνῶ

πατέρ᾽, ὃν κατὰ μὲν βάρβαρον αἶαν 95

φοίνιος Ἄρης οὐκ ἐξένισεν,

μήτηρ δ᾽ ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς

Αἴγισθος, ὅπως δρῦν ὑλοτόμοι

σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει.

κοὐδεὶς τούτων οἶκτος ἀπ᾽ ἄλλης 100

ἢ ᾽μοῦ φέρεται, σοῦ, πάτερ, οὕτως

αἰκῶς οἰκτρῶς τε θανόντος.

ἀλλ᾽ οὐ μὲν δὴ

λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων,

ἔστ᾽ ἂν παμφεγγεῖς ἄστρων105

ῥιπάς, λεύσσω δὲ τόδ᾽ ἦμαρ,

.μετά τη κριση άλλαξε τελείως,έκοψε συριζα τα μαλλια,

ντύθηκε στα μαύρα,γυρνουσε νύχτες στις ερημιές,

-είναι τρελή,λέγανε,θα κρεμαστεί σε δέντρο η' σε πηγάδι θα πεσει

.έπαψε να τρώει,δεν έπινε νερό,-θα πεθάνει,η δυστυχη,πόσο άλλο

θα αντέξει

.είδε το νερό στη λεκάνη,κοκκίνιζε,η μάνα της κι ο Αίγισθος γελαγαν,

-ειναι το αίμα του πατέρα μου,ούρλιαξε,τον σκοτώσατε,δολοφόνοι,

ξύπνησε,

είδε τις νοσοκόμες από πάνω της,μια με χοντρά γυαλιά της έκανε μια 

ενεση στο μπράτσο,

κοιμήθηκε

.ηταν μεσάνυχτα,άγρυπνη,ο μικρός Ορέστης στο διπλανό κρεβατι κοιμόνταν,

τον ξυπνησε-ελα Ορέστη,μη μιλάς,μη μας ακούσουν,τον έπιασε από το χερι

βγήκαν έξω,είχε αστροφεγγια,εκεί πάνω στις πλάκες τήςβαυλής ήταν

δυο ξαπλωμένα σώματα,ακίνητα,-η μανα,είπε το παιδί,τι έπαθε;εκείνη

δεν είπε τιποτα,σήκωσε το φουστάνι της και κατούρησε πάνω στα νεκρά 

σώματα τους,-αθλια εζησαν,άθλια και στο θάνατο τους πρέπει,ειπε

.στο ψυχιατρειο,στο πρόγραμμα της αποθεραπείας των ασθενών,είχαν

συστήσει θεατρική ομάδα,εκείνη ζήτησε να συμμετάσχει απαγγέλλοντας 

από από την Ηλέκτρα του Σοφοκλή τους στίχους 92-106

.μέρα πολύ ζεστη,μεσημέρι,το πέτρινο θέατρο,όπως τα αρχαία ελληνικά,

αμφιθεατρικό,γεμάτο από τους τροφιμους και τους νοσηλευτές τού 

ψυχιατρειου,

βγήκε στη σκηνή,φορούσε μαύρο μακρύ φόρεμα,ακίνητη,αμίλητη έμεινε,

δεν ακούστηκε στον αέρα ο θρήνος της,οι θεατές μέσα τους βαθειά

άκουσαν το πικρό κλάμα της

οι άγρυπνες θλιβερές νύχτες στο άθλιο 

κρεβάτι τού καταραμένου σπιτιου ξέρουν

πόσο το δύστυχο μου πατέρα θρηνω,

τον πατέρα που σε βάρβαρη ξένη γη

ο φονιάς του πολέμου Άρης θανατωνοντας τον

δεν δέχτηκε,αλλά η μάνα μου με τον Αιγισθο

που μοιράζει το κρεβάτι,όπως δέντρο 

οι ξυλοκόποι το κεφάλι με φονικό πελεκι 

σχιζουν,και κανένας άλλος από μένα λύπη 

δεν ένιωσε,για σένα,πατέρα,που τόσο

σκληρα και οικτρά πέθανες,αλλά ποτέ 

δεν θα σταματήσω πικρα εγώ να μοιρολογω,

όσο ακόμα τ'αστρα λαμπυρίζουν κι όσο αυτη

εδώ τη μέρα αντικριζω

.

.

.

Τα 12 πορτραίτα της Mona Lisa Joconda

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

είχε σχεδιάσει την ιστορία του:ο ηρωας της ιστορίας έμπαινε στον λαβύρινθο,ο οποίος

 ήταν έλικας,σε φράκταλ διάσταση,κάθε σημείο του ήταν όμοιο,καταφερε να φτάσει στο

 κέντρο του και να επιστρεψει στην αρχή του με το πορτραίτο μια γυναίκας,με

 αινιγματικό χαμόγελο,πολλοί δεν τον πίστεψαν,τον θεώρησαν απατεώνα,πως λαβύρινθος

 δεν υπήρχε,ούτε έφτασε στο κέντρο του,ούτε εκεί υπήρχε κάποια γυναίκα που την

 ζωγράφισε,άλλοι θεώρησαν ότι λέει αλήθεια,πως βρήκε στο κέντρο μια γυναίκα,

η ιστορία του ήταν ακόμα ατελής,θα την επεξεργάζονταν,έπρεπε να είναι λογικοφανης,

είχε περάσει η νύχτα,κοιμήθηκε,

το πρωί τον ξύπνησε το τηλέφωνο,ήταν ένας γνωστός του αντικερ,αλλά και

 παραχαράκτης, έργων τέχνης,του είπε, παίρνοντας αυστηρες προφυλάξεις,να τον

 επισκεπτει οπωσδήποτε όσο γρηγοτερα γινεται,

σε μια ώρα ήταν εκεί,ο έμπορος ήταν πολύ σοβαρός,ξεκλείδωσε και άνοιξε μια

 πόρτα,μπήκαν σε μια αίθουσα γεμάτη με  έργα τέχνης,έπειτα σε άλλη,και σε αλλη,είχε

 ζαλιστεί,στην έκτη η' έβδομη εκεί είδε μια γυναίκα,ο αντικερ τον σύστησε στην κυρια,

γνωστή ηθοποιος,η γυναίκα του είπε πως κάποιος την πλησίασε στο καμαρίνι της και της

 είπε πως έχει στη κατοχή του 12  αυθεντικούς πίνακες της Τζοκόντας,εκείνη δεν ήθελε να

 έχει δοσοληψίες με κλέφτη και του είπε να φύγει,πριν καλέσει την αστυνομία,εκείνος

 επέμενε,της είπε πως ο λόγος που απευθύνθηκε σε αυτή ειναι γιατί έχει τρομερή

 ομοιότητα με Τζοκόντα,πραγματικά,την κοίταξε,είχε καταπληκτική ομοιότητα,η τιμή για

 τα πορτραίτα που μου ζήτησε,συνέχισε η γυναίκα,δεν ήταν αρκετά μεγάλη,ο άνθρωπος

 της είπε πως είναι κληρονόμος των έργων και όχι κάποιος κλέφτης,κι όταν τον ρώτησε

 πως ξέρει πως είναι έργα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι,απάντησε πως δεν θα της

 αποκαλύψει τη πηγή του,αποφάσισε να αγοράσει τους πίνακες,ζήτησε να τους δει,την

 άλλη μέρα,νυχτωνοντας,πήγε με το αμάξι της στο ερημικό μέρος που είχαν

 συμφωνήσει,τους είδε,12 πίνακες πορτραίτα της Μόνα Λίζα,του έδωσε το ποσό και ο

 άνθρωπος εξαφανίστηκε, γύρισε σπίτι της,όμως μετάνιωσε και ήθελε να απαλλαχθεί από

τους πίνακες,της θύμιζαν μια πολύ άσχημη ψυχολογικά περίοδο της ζωής της,ο πρώτος

 σύζυγος της,εκμυστηρεύθηκε,ήταν ζωγράφος,και την έβαζε να ποζαρει,όλα τα πορτραίτα

 της ήταν όμοια με την Τζοκόντα του  Ντα Βίντσι,και είναι αυτά που της πούλησε ο

 άνθρωπος,τα αναγνώρισε,

ο άντρας της σχεδιαζε να τα παρουσιάσει σε έκθεση,όμως στη σχέση τους είχαν.προκυψει 

 σοβαρά προβλήματα,και όταν χώρισαν εκείνος πήρε και τα πορτραίτα μαζί του,μια μέρα

 που έλειπε εκείνη από το σπίτι,από τον δικηγόρο της έμαθε πως έφυγε με άλλη γυναίκα

 για την Ιταλία,η' για την Γαλλία,άγνωστο,δεν είχε νέα του,εξαφανίστηκε,και τωρα της τον

 θύμισε ο άνθρωπος με τα πορτραίτα,

όσο είχε στο σπίτι της τα έργα ενιωθε αναστατωμενη,κι είχε τη νύχτα τον ίδιο

 εφιάλτη:ήταν κλεισμένη σε ένα άδειο ημιφωτισμενο δωμάτιο,καθισμένη σε μια

 καρεκλα,ούτε ηξερε πόσο χρόνο,και ξαφνικά άνοιγε η πόρτα και έμπαινε μέσα στο χώρο 

ο άντρας της,της έλεγε πως την έχει κλεισμένη σε λαβύρινθο,πως αν δεν καθίσει να την

 ζωγραφίσει,ποτέ δεν θα την βγάλει από αυτόν,

εκεί σε εκείνο το σημείο ξυπνούσε,

αποφασισε να απαλλαχτεί από τους πίνακες,έτσι ήρθε σε επαφή με τον κύριο,έδειξε τον

 αντικερ,και είναι εδώ,-κι εγώ με σας,του είπε εκείνος,

η τιμή πώλησης ήταν καλή,στη προώθηση του βιβλίου,σκέφτηκε,με τον λαβύρινθο θα

εμφάνιζε και τα έργα,σίγουρα θα συνεργουσαν στην επιτυχία του,

την άλλη μέρα πήγε στον αντικερ,η ηθοποιός έλειπε,και αγόρασε τα έργα,

ο αντικερ χαμογέλασε,αυθεντικά έργα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι,του είπε,

για αρκετό καιρό τα είχε κρυμμένα,κλειδωμένα σε ένα δωματιο,σπίτι του,άλλωστε το

 βιβλίο του,για διάφορους επαγγελματικούς λόγους, το παραμέλησε,όταν το

 ξανάρχισε,θυμηθηκε τους πίνακες,κι  έφερε στο σπίτι έναν ειδικό,αυθεντία,για να

εξετάσει την γνησιότητα των πορτραίτων,

εκείνος τα πήρε στο εργαστήριο του,σε τρεις μήνες του απαντησε:πως ναι,πραγματικά

 είναι γνησια έργα του Ντα Βίντσι,όλες οι συγκριτικές του μελέτες με τα έργα αυτό

 έδειξαν,επίσης με  υπεριώδεις ακτίνες ειδε την υπογραφή του Λεονάρντο Ντα Βίντσι 

σε όλα τα έργα,

όταν εκείνος του είπε πως η ηθοποιός,αυτή είναι το μοντέλο και είναι σύγχρονη,και δεν

 είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά,ο μελετητής χαμογέλασε,μην ξεχνάτε,του είπε,την

 ήξερε,πως μοιάζει καταπληκτικά με την Τζοκόντα,και κυρίως η ιστορία σας,αυτή που μου

 διηγηθηκατε,είναι ακριβώς ο εφιάλτης της,

παντως για να τελειώνουμε,αυτα είναι 12 έργα του Ντα Βίντσι,πορτραιτα της

Τζοκόντας,με μοντέλο,σταμάτησε και τον κοίταξε,την ηθοποιό, την πρώην γυναικα σου,

εκείνος δεν του είπε πως ποτέ δεν είχε φύγει για το εξωτερικό,πως  σκηνοθέτησε την

 εξαφάνιση του,αλλάζοντας το παρουσιαστικό του,και πως αυτός έδωσε,χωρίς

 αντίτιμο,τους πίνακες στον άνθρωπο,τον δήθεν κλέφτη,πληρώνοντας τον να πλησιασει 

 την πρώην γυναίκα και να τους πουλήσει σ'αυτη,

όταν έφυγε ο ειδικός τηλεφώνησε στον άνθρωπο του,πως μπορεί να έρθει να πάρει τους

πίνακες,και  εκτελέσει αυτό που συμφωνησαν

.

.

.

Mona Lisa Joconda Enigma of vast desert 

 -mise en scene χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η Mona Lisa Joconda,Θηβαϊκή Σφιγγα στην ερημο

η Θηβαϊκή Σφιγγα στην έρημο

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

αιώνες στην απεραντη έρημο,δεν έχει μνήμη της αρχής,ο ήλιος τη μέρα κατακαίει,

η νύχτα παγώνει,αγνοεί τη μορφή έχει,καμια αντανάκλαση της να δείξει τι είναι,πως

 είναι,,ούτε σε άλλου μάτια να δει την αντίδραση του,τρόμο φόβο η' αν είναι όμορφη,

η' άσχημο πλάσμα,ο δυνατός αέρας μετακινεί  συνέχεια την άμμο και τη σωριαζει άλλου

και αλλού,είναι παράξενο που δεν την έχει σκεπασει,να μην μπορεί να αναπνεύσει να

πνιγει,τι τρομερή μοναξιά,τις νύχτες στις μεγάλες αγρυπνιες της ακούει ήχους,φωνές

ανθρώπων,καλπασμό αλόγων,τα βήματα ενός ανθρώπου που την πλησιάζει,γιατί δεν την

φτάνει;που χάνεται;αυτή τον περιμενει,αν και ξέρει πως αυτό θα είναι το τέλος της,πόσο

ποθεί να χαθεί,την ανυπαρξία,σταμάτησε να μετρά το χρόνο,κανένα παρελθόν κανενα

παρόν κανένα μέλλον,ποτέ δεν μίλησε,σε ποια γλώσσα;

όμως,έχει διαίσθηση,πως κάποια ερώτηση θα είναι η αιτία του θανάτου της,

πότε;σε ποιον θα μιλήσει;

απόψε η νύχτα είναι αλλιωτικη πολύ σκοτεινή,

ούτε αστέρια ούτε φεγγάρι,ούτε φυσάει,μια νεκρή  επιφανεια γύρω της,όταν ξημέρωσε

είδε έναν άνθρωπο μπροστά της,τον γνώρισε αμέσως,

αυτός είναι ο λυτρωτής της,το τέλος της αιωνιότητας της,άκουσε τη φωνή της,τι είναι

αυτό που ρωτούσε;,δεν ήξερε,

σαν άλλος με τη φωνή της να μιλούσε,ο άντρας απάντησε,άγνωστη η γλώσσα του,τι

είπε;όμως εκείνη ένιωσε χαρά,πρώτη φορά,θα τελείωνε επιτέλους η τρομερή αιωνιότητα

της,η απέραντη έρημος γύρω της θα εξαφανίζονταν μαζί της,είδε τον άνθρωπο να

απομακρύνεται,όταν χάθηκε από τα μάτια της δεν υπήρχε πια, ποτέ πια

.

.

.

 .

(Εγκατασταση Installation)

Οι φωτογραφίσεις της Ηλέκτρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(στίχοι από τις Χοηφόρες του Αισχύλου

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)

σκοτάδι,

ακούγεται η φωνή της Ηλεκτρας

Ηλέκτρα 

λέγω καλοῦσα πατέρ᾽· Ἐποίκτιρόν τ᾽ ἐμέ,130

φίλον τ᾽ Ὀρέστην φῶς ἄναψον ἐν δόμοις.

πεπραμένοι γὰρ νῦν γέ πως ἀλώμεθα

πρὸς τῆς τεκούσης, ἄνδρα δ᾽ ἀντηλλάξατο

Αἴγισθον, ὅσπερ σοῦ φόνου μεταίτιος.

κἀγὼ μὲν ἀντίδουλος· ἐκ δὲ χρημάτων 135

φεύγων Ὀρέστης ἐστίν, οἱ δ᾽ ὑπερκόπως

ἐν τοῖσι σοῖς πόνοισι χλίουσιν μέγα

φωνάζω τον πατέρα,βοηθησε κι εμε

και τον αγαπημένο σου Ορέστη,

να σώσουμε το σπίτι,γιατί τώρα 

σαν πουλημένοι γυρίζουμε εξοριστοι

απ'αυτή που μας γέννησε,που τον άντρα της

με τον Αιγισθο ανταλλαξε,που'ναι στο φόνο σου

επαιτιος,κι εγώ'μαι δούλα,κι ο Ορέστης

απ' τη περιουσία του διωγμένος,ενώ εκείνοι 

ξεδιάντροπα με τα πλούτη σου γλεντοκοπουν

στον ημιφωτισμενο χώρο,η Ηλέκτρα όρθια ακίνητη,με μαύρο μακρύ

φόρεμα,

ακούγεται το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής,

ταυτόχρονα πίσω της σε μια οθόνη παρουσιάζεται η φωτογράφιση της,

αυτό επαναλαμβανεται

σκοτάδι,

ακουγεται η φωνή της Ηλεκτρας

Ηλεκτρα

 ἰὼ ἰὼ δαΐα [στρ. θ]

πάντολμε μᾶτερ, δαΐαις ἐν ἐκφοραῖς 430

ἄνευ πολιτᾶν ἄνακτ᾽,

ἄνευ δὲ πενθημάτων

ἔτλης ἀνοίμωκτον ἄνδρα θάψαι

δολοφονισσα,

αδιαντροπη μάνα,τον σφαγμένο του 

βασιλιά  ο λαος στη κηδεία του

δεν ακολουθησαι,

χωρίς να τον πενθησουν,σκληρα

τον άντρα σου αθρηνητο εθαψες

στην οθόνη πίσω,γράφεται:

Αστυνομικό ανακοινωθέν:

η Ηλέκτρα,του Αγαμεμνωνα και της Κλυταιμνήστρας,ετών 21 

με συνεργό τον αδελφό της Ορέστη,ετών 18,σήμερον,κατά

την μεσημβρινήν ώραν,διέπραξεν διπλό φόνο,σκότωσε τη μάνα της 

Κλυταιμνήστρα,ετών 45, μαχαιρωνοντας την στον στήθος και τον

συντροφο της Αίγισθο,ετών 40,μαχαιρωνοντας στον λαιμό,

η δραστης παρουσιάστηκε αυτοβούλως στο αστυνομικό 

τμήμα,ομολόγησε την αποτροπαια πράξη της,κρατήτε στο 

κρατητήριο,και αύριο στις 9 το πρωί θα παρουσιασθεί στον 

ανακριτή,

ο συνεργός της Ορέστης διέφυγε τη σύλληψη προς άγνωστη 

κατεύθυνση

στον ημιφωτισμενο χώρο,η Ηλέκτρα όρθια ακίνητη,με μαύρο μακρύ

φόρεμα,

ακούγεται το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής,

ταυτόχρονα πίσω της σε μια οθόνη παρουσιάζεται η φωτογράφιση της,

αυτό επαναλαμβανεται

σκοτάδι,

ακούγεται η φωνή της Ηλέκτρας και του Ορεστη

Ορέστης

μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθης, πάτερ.492

Ηλέκτρα 

μέμνησο δ᾽ ἀμφίβληστρον ὡς ἐκαίνισαν—

θυμήσου πατέρα τα λουτρά που σ'εσφαξαν

θυμήσου το δίχτυ που σε τυλιξαν

σκοτάδι,

ακούγεται η κραυγή μιας γυναίκας

στον ημιφωτισμενο χώρο,η Ηλέκτρα όρθια ακίνητη,με μαύρο μακρύ

φόρεμα,

ακούγεται το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής,

ταυτόχρονα πίσω της σε μια οθόνη παρουσιάζεται η φωτογράφιση της,

αυτό επαναλαμβανεται

εμφανίζονται,ένας ένας,διάφοροι άνθρωποι,άντρες και γυναίκες,

οι γυναίκες φορούν μαύρο φόρεμα,οι άντρες μαύρο κουστούμι,

στέκονται όρθια δίπλα στην Ηλέκτρα,

κάθε ένας λέει κάτι:

-η Ηλέκτρα από μικρή ήταν παράξενη,έσπαζε και ακρωτηρίαζε τις

κούκλες της,όταν μεγάλωσε νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρείο

-λενε πως έφηβη την βίασε ο Αίγισθος,όταν το είπε στη μάνα της,

εκείνη την κατηγορισε πως λέει ψέματα,γιατί την μισεί,πως

θέλει να την χωρίσει από τον Αίγισθο,να τον έχει δικό της

-εγω είμαι η αδελφή της η Χρυσοθεμη,ημαστε με τη Ηλεκτρα 

αντίθετοι χαρακτήρες,εγώ είμαι κοινωνικη,ενώ εκείνη όχι,

δεν είχε φίλους,εμένα μου άρεσε η διασκέδαση στα κλαμπ,

το φλερτ με νεαρούς,εκείνη όχι,ήταν σοβαρή,φοβόνταν την

ερωτική επαφή με άντρα,όμως την αγαπάω

-ειμαι η δασκάλα της στο πιάνο,μεγάλο ταλέντο,εξαιρετική δεξιοτέχνης,

λάτρευε τον Σοπέν,και τον Μπετόβεν,

-καθε βράδυ την άκουγα να παίζει τη Σονάτα του Σεληνόφωτος τού

Μπετόβεν,και μετά ένα νοτουρνο τού Σοπέν,

-οταν σκότωσαν τον πατέρα της,ούρλιαξε,εσύ τον σκότωσες,μάνα,με τον  

εραστή σου,και θα πληρώστε,χυμηξε πάνω της,την έπιασαν,την έκλεισαν 

τρεις μέρες

-παρουσιασαν το θάνατο του Αγαμέμνονα ως ατύχημα,μεθυσμένος μετά από γλέντι 

με την Κασσάνδρα μπήκε στο μπάνιο,γλυστρησε στο μάρμαρο,χτύπησε 

στο κεφάλι,έχασε τις αισθήσεις του,και πνίγηκε στο νερό

-η Ηλέκτρα μετά από αυτά τα γεγονότα ήταν αμίλητη,τις νύχτες περιπλανιονταν στις

ερημιες,την άκουγαν να μιλάει δυνατά,ακατανόητα λόγια,να κλαιει,να γελάει,

να ουρλιάζει,

στον ημιφωτισμενο χώρο,η Ηλέκτρα όρθια ακίνητη,με μαύρο μακρύ

φόρεμα,

ακούγεται το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής,

ταυτόχρονα πίσω της σε μια οθόνη παρουσιάζεται η φωτογράφιση της,

αυτό επαναλαμβανεται

σκοτάδι,

ακούγεται η φωνή της Ηλεκτρας

μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθης, πάτερ.492

μέμνησο δ᾽ ἀμφίβληστρον ὡς ἐκαίνισαν

σκοτάδι,

όλα τελειώνουν στο σκοτάδι

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings and Photos-Enigma of L.

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιότροποι έρωτες)

το διηγημα prenom L.

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

έκανε τη φωτογράφιση για ένα περιοδικό μόδας,εκεί την γνώρισε,ήταν μοντέλο,του έκανε

εντυπωση η ομορφιά της,κι εκείνη έδειξε αμέσως ενδιαφέρον,ερωτεύτηκαν και

παντρεύτηκαν,εκτός από μοντέλο εκείνη είχε κάνει σπουδές κλασικής μουσικής και

τραγουδιού,ήταν δεξιοτέχνης στο πιάνο και καταπληκτική σοπράνο,εκεινος άλλαξε

εντελώς τη ζωή του,αφιερωθηκε σε αυτήν,εκείνης της άρεσε αυτό,είχε σταματήσει τη 

μόδα,την ειχε κουράσει,ότι δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα,του είπε,δεν με

ενδιαφέρει,θέλω να ζήσω όχι να σπαταλήσω,

άρχισε να την φωτογραφίζει και να την ζωγραφίζει,εκείνη έβλεπε τα έργα και ήταν

 ενθουσιασμένη,

οι άνθρωποι υπάρχουν μέσα σε αυτές τις πραγματικοτητες,του είπε,είναι θαυμασιο,

όταν της είπε ότι σκέφτονταν να τα εκθεσει είδε το πρόσωπο της να σοβαρευει,

δεν απάντησε,τι έχεις;της είπε,

τίποτα,απάντησε εκείνη,μια μικρή ζαλάδα,

εκείνη τη νύχτα τον αγκάλιασε και του είπε,φοβάμαι,

η έκθεση έγινε,τεράστια επιτυχία,όλα τα έργα πουλήθηκαν,εκείνη δεν

την επισκέφτηκε,ενιωθε αδυναμία,ζαλίζονταν,ήταν ξαπλωμένη συνέχεια 

στο κρεβάτι,ελάχιστα έτρωγε,είχε αδυνατίσει,

όταν τελείωσε η έκθεση,εκείνη είχε αναρρωσει,όμως,εκεινος,κατάλαβε,

πως δεν ήταν όπως πριν,ήταν συνέχεια αφηρημένη,έβγαινε μόνη της

από το σπίτι,έρχονταν μετά από πολλές ώρες,εκείνος ανησυχούσε,

της είπε να επισκεφτούν ψυχολόγο,εκείνη αρνήθηκε,αυτό θα συμβεί,

του απάντησε,

σε λίγες μέρες είχε αλλάξει εντελώς,ένιωθε ότι ήταν μια άλλη γυναίκα,

μια ξένη,παρ'ολαυτα ήταν ερωτευμένος μαζί της,την ρώτησε αν υπάρχει

καποιος άλλος άντρας στη ζωή της,εκείνη του απάντησε αόριστα,κανένας

πια,του ερχονταν να τρελαβει,

εκείνη όλη τη νύχτα έμεινε ξάγρυπνη,

την άκουγε να αυτοσχεδιάζει στο πιάνο,οι ήχοι ήταν παράξενοι,

τη μέρα,κουρασμένη,κοιμόνταν πολλές ώρες,βαθειά,σχεδόν αναίσθητη,

εκείνος φοβονταν για κείνη,πως θα πέθαινε,θα την έχανε,

τώρα έλειπε όλη τη μέρα από το σπίτι και γυρνούσε αργά τη νύχτα,

ξάπλωνε στο κρεβάτι,μέσα στο σκοτάδι άκουγε την αναπνοή της,και

μετά τίποτα,την έπιανε,ήταν παγωμένη,όπως νεκρή,εκείνη ξυπνούσε

και του ελεγε,πάντα το ίδιο,πάντα το ίδιο,

επειτα σταμάτησε να βγαίνει έξω,έγινε όπως πριν,επανήλθε η ομορφιά 

της,γελούσε,του έλεγε πόσο ευτυχισμένη ήταν μαζί του,πως δεν θα

τον αφήσει ποτέ,τον λάτρευε,

πέρασαν έτσι τρεις μήνες ευτυχίας,

μια μέρα,είχε νυχτώσει,όταν επέστρεψε από τη φωτογράφιση στο σπίτι,

εκείνη δεν ήταν στη πόρτα,όπως συνειθιζε,να τον προϋπαντήσει,την

φώναξε,δεν άκουσε απάντηση,πήγε στην κρεβατοκάμαρα μήπως κοιμόνταν,

δεν ήταν εκεί,

τότε πάνω στο κρεβάτι είδε ένα ανοικτό βιβλίο,το πήρε, Διηγήματα

του Edgar Allan Poe,

ανοιγμένο στη σελίδα με το διήγημα Ligeia,

διάβασε:

LIGEIA

And the will therein lieth, which dieth not. Who knoweth the mysteries of the

will, with its vigor? For God is but a great will pervading all things by nature of

its intentness. Man doth not yield himself to the angels, nor unto death utterly,

save only through the weakness of his feeble will.

Joseph Glanvill

I CANNOT, for my soul, remember how, when, or even precisely where, I first

became acquainted with the lady Ligeia. Long years have since elapsed, and my

memory is feeble through much suffering. Or, perhaps, I cannot now bring these

points to mind, because, in truth, the character of my beloved, her rare learning,

her singular yet placid cast of beauty, and the thrilling and enthralling eloquence

of her low musical language, made their way into my heart by paces so steadily

and stealthily progressive that they have been unnoticed and unknown.

...

...

...

And the cheeks-there were the roses as in her noon of life —yes, these

might indeed be the fair cheeks of the living Lady of Tremaine. And the chin,

with its dimples, as in health, might it not be hers? —but had she then grown

taller since her malady? What inexpressible madness seized me with that

thought? One bound, and I had reached her feet! Shrinking from my touch, she

let fall from her head, unloosened, the ghastly cerements which had confined it,

and there streamed forth, into the rushing atmosphere of the chamber, huge

masses of long and dishevelled hair; it was blacker than the raven wings of the

midnight! And now slowly opened the eyes of the figure which stood before me.

“Here then, at least,” I shrieked aloud, “can I never —can I never be mistaken —

these are the full, and the black, and the wild eyes —of my lost love —of the

lady —of the LADY LIGEIA.”

έκλεισε το βιβλίο,

της χαμένης μου αγάπης,ψιθύρισε,

.

.

.

Η μοναξιά του Μαθηματικού

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

από τα 60 του χρόνια άρχισαν τα συμπτώματα της αρρωστιας του,

ελλατωματικη μνήμη,μειωμένη αντίληψη,συγχιση λογικής,διαγνώστηκε 

να πάσχει από τη νοσο του Αλτσχάιμερ,

ήταν επιτυχημένος επιχειρηματίας,σταμάτησε την εργασία,

καμία θεραπεία δεν είχε αποτελέσματα,πολύ γρήγορα επιδεινώθηκε 

η κατάσταση του,η οικογένεια,η γυναίκα τα παιδιά ήταν πολύ

κοντά του,δεν τους γνώριζε πια,δεν μιλούσε,καμιά επαφή με το 

περιβαλλον,είχε νεκρωθεί εντελώς,

τον έβλεπαν να κάθεται ακίνητος στον καναπέ,να κοιμάται ώρες,

του είχαν βάλει νοσοκόμα να τον φροντιζει,

είχε φτάσει στα 65,

τότε τον είδαν να γράφει στον αέρα,σαν να υπήρχε ένα τετράδιο και

να έγραφε σε αυτό,πολλές ώρες,και την νύχτα ξύπναγε και συνέχιζε

να γράφει,

φαίνονταν να είναι σε ένταση,κάτι συνέβαινε,αλλά δεν μπορούσαν

να το μάθουν,ο γιατρός είπε,πως οι άνθρωποι που πάσχουν από

Αλτσχάιμερ μπορεί να ζουν άλλες ζωές,που ποτέ δεν θα εμφανισθουν,

στη επιφάνεια,θα μείνουν για πάντα άγνωστες,

στα  67 του χρόνια πέθανε,μέχρι τη τελευταία στιγμή έγραφε,

τυχαία,αργότερα μετά το θάνατο του,βρέθηκε στη βιβλιοθήκη 

ένα βιβλίο,με τίτλο ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΜΟΥ,με συγγραφέα

εκεινον,στην αρχική σελίδα έγραφε:

μέσα στη μοναξιά μου ανακάλυψα αυτα τα Μαθηματικά,

που έγραψα εδώ,

οι σελίδες του βιβλίου ήταν γεμάτες με μαθηματικά,σχήματα,σύμβολα,

ακατανόητα,

έδωσαν το βιβλίο σε μαθηματικούς καθηγητες του Πανεπιστημίου να 

το εξετάσουν,

εκείνοι μετά από τρεις μήνες σχολαστικη εργασία τους απάντησαν,πως 

είναι καταπληκτικα τα μαθηματικά που αποκαλύπτει ο συγγραφέας,

με τρομερή λογική συνεκτικότητα και συνεπεια,γραμμένο από μια 

μεγαλοφυια,και δεν θα ήταν καθόλου βλασφημία αν υποστήριζαν

αυτή του Θεού,

όμως,μετά την εξέταση του,όταν το ξανανοιξαν,στο βιβλίο δεν υπήρχε 

τίποτα,σαν να είχαν σβηστεί οι σελίδες του,ένα άγραφο βιβλίο,ότι

ήταν εκεί γραμμένο χάθηκε για πάντα,

όπως συμβαίνει σε μια μαύρη τρύπα,

τότε κατάλαβαν πως όταν εκείνος έγραφε στον αέρα,έγραφε στο

βιβλίο την μαθηματική θεωρία του,

στην αρρώστια του Αλτσχάιμερ,στη μαύρη τρύπα του Αλτσχάιμερ, από επιχειρηματίας

 που ήταν πριν ειχε μεταβληθεί σε ένα ευφυή Μαθηματικό,

που μέσα στην βαθειά μοναξιά τού Μαθηματικού ανακάλυπτε κι έγραφε 

το Βιβλίο του,

τα μαθηματικά του,

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma of desert 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η ιστορία των πινάκων

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο ζωγράφος τελείωσε τους πίνακες,τους είδε,θαυμάσιοι είπε,συμφώνησαν

στη τιμή αγοράς,ένα πολύ μεγάλο ποσό,

σε μια μεγάλη αίθουσα στο τεράστιο κτίριο που είχε  κτισει έβαλε  τους

πίνακες,

επικοινώνησε με 10 διάσημους συγγραφείς,με κάθε έναν ξεχωριστά,χωρίς 

να αναφέρει τους άλλους,

τους πρότεινε να δουν τους πίνακες,και να γράψουν μια ιστορία εμπνευσμενη

από αυτούς,

το ποσό που θα πληρωνονταν  ήταν δελεαστικο,αρκετά μεγάλο,με τηνσυμφωνία:

κανένας άλλος να μην μάθει γι'αυτό,

έδωσε στον καθένα ακριβείς φωτογραφίες των πινάκων,

κάθε συγγραφέας είχε στη διάθεσή του ένα μήνα για να γράψει την ιστορια,

και να του τη στειλουν υπογεγραμμένη,

όταν τελείωσε ο μήνας ο πολυεκατομμυριούχος έλαβε τους φακέλους με

τις 10 ιστορίες,

θα διάβαζε μια κάθε μέρα, ,

άνοιξε ένα φάκελο,50 σελίδες,και διάβασε την ιστορία,

ενθουσιάστηκε,ακριβώς όπως ήθελε,

την άλλη μέρα,άνοιξε άλλο φάκελο,ίδιος αριθμός σελίδων,50,και ακριβώς η

ίδια ιστορία

την επόμενη μέρα,ο φάκελος είχε 50 σελίδες,με την ίδια ακριβώς ιστορία

την τεταρτη μέρα ακριβώς η ίδια ιστορια

και η πέμπτη,και η έκτη,και η έβδομη,και η όγδοη,και η ένατη,και η δέκατη,

η ίδια ακριβώς ιστορία,

του φάνηκε πολύ παράξενο,αφού η πιθανότητα να συμβεί αυτό ήταν μηδενική,

δεν υπηρχε περίπτωση να είχαν συννενοηθει και οι δέκα,το απέκλεισε,αφού

είχε βάλει ανθρώπους επί 24 ώρες να τους παρακολουθούν,και όλες τις

επικοινωνίες τους με οποιοδηποτε μέσο,

αποφάσισε να τους συναντήσει και τους δέκα μαζί,

επικοινώνησε μαζί τους,όριστηκε το ραντεβού στην αίθουσα των πινάκων,

και να φέρει ο  κάθενας την πρωτότυπη ιστορία που εγραψε,

όταν συναντήθηκαν έδωσε στον καθένα την ιστορία που είχε στείλει και

να την συγκρίνει με την πρωτοτυπη που είχε γράψει,

όλοι οι συγγραφεις ένιωσαν έκπληξη,η ιστορία δεν ήταν αυτή που είχαν 

γράψει,

δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως αυτό έγινε,και ήθελαν να το διορθώσουν

αφήνοντας του τις ιστοριες που πραγματικά είχαν γράψει,

έφυγαν αφήνοντας τις ιστορίες τους,

διάβασε τις 10 ιστορίες,όλες ολοκληρωτικά διαφορετικές,και δεν είχαν καμία

σχέση με τις ίδιες 10 ιστορίες που είχαν σταλεί,

όμως καμία από τις 10 διαφορετικες ιστορίες δεν έφτανε σε τελειότητα και

έμπνευση με αυτή,την ίδια ιστορία,

επέστρεψε τις 10 διαφορετικες ιστορίες στον κάθε ένα συγγραφεα,

δεν του προξενούσαν κανένα ενδιαφέρον,μπορούσαν αν θέλουν να τις

εκδώσουν,με τον όρο να μην αναφέρουν την πηγή έμπνευσης και τι συνέβηκε,

για εκεινον αυτή η ίδια 10 φορές ιστορία ήταν το απόλυτα τέλειο,

κάθε μέρα κλείνονταν μέσα στην μεγάλη αίθουσα με τους πίνακες και τη

διάβαζε,οι πίνακες κάθε φορά τού φαίνονταν διαφορετικοί,

σταμάτησε να ασχολειται προσωπικα με τις επιχειρήσεις του,μεταφέροντας

τη διοίκηση και τη διαχειριση τους σε έμπιστους ανθρώπους του,

τον απορρόφησε κυριολεκτικά το πάθος του για την 10 φορές ίδια ιστορία

των πινακων,

κλεισμένος μέσα στη μεγάλη αιθουσα των πινακων να διαβάζει συνέχεια

την ίδια ιστορια,

βλέποντας διαφορετικά τους πινακες

,

.

.

 

Το κβαντικό φαινόμενο του φόνου

(Αφιερωμα στον Sherlock Holmes )

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis  

The quantum phenomenon of murder

 (Dedication to Sherlock Holmes)

 c.n. couvelis χ.ν.κουβελης 

πήγε στο διαμέρισμα που δολοφονήθηκε η νεαρή γυναίκα,25 χρ,πιανίστρια,ηθοποιός,

περιεργάστηκε το χώρο,

μετά από δύο μέρες του έφεραν στοιχεία,του θύματος, και του περιβάλλοντος της,

είχε μια διαίσθηση πως η υπόθεση ήταν πολύ δύσκολη,

όμως είχε μια αρχή:κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο,

υπάρχει ένα όριο λάθους,θυμήθηκε το χόμπι του της κβαντικής φυσικής,πέρα από το

 οποίο είναι αδύνατο να το ξεπεράσει  και να το μηδενίσει,

οι έρευνες που έκαναν δεν είχε κανένα αποτέλεσμα,

σκοτάδι στο σκοτάδι,του είπαν,

τη νύχτα πήγε σε ένα μπαρ,κάλεσε μια γυναίκα στο τραπέζι,φυσική ξανθια,όμορφη,όλο

 μιλούσε και γελούσε,

πάντα,κι αυτό αρχή του ήταν,μια ομορφη άγνωστη γυναίκα ενεργοποιεί τα φαια κυτταρα,

κοιμήθηκαν ξημερώνοντας σε ενα ξενοδοχειο,

βραδυαζοντας περιπλανήθηκε στους κεντρικούς δρόμους,

πρέπει να φανταστώ πως εγώ θα έκανα αυτο το έγκλημα,να ταυτιστώ με τον δολοφόνο,

αυτή είναι η αρχή της διδυμιας,πάλι η κβαντική φυσική:,δυο σωματίδια που στην αρχή

τους ήταν ενωμένα όταν διαχωριστούν όσο απομακρυσμένα να είναι ότι επηρεάζει το

ένα επηρεαζει και το άλλο,

αυτή η ενότητα  υπαρχει συνεχώς αδιαταρακτη:με αυτόν τον ντετέκτιβ και τον

δολοφονο,ο δολοφόνος και ο ντετέκτιβ που θα τον αποκαλύψει είναι αναγκαίες και

ικανές συνυπάρξεις,

σε ένα τοίχο διάβασε ένα γκράφιτι:ο δολοφόνος σου εισαι εσύ,

γέλασε,

όλα τα ανθρώπινα έχουν λογική επεξεργασία,πόσο μάλλον ο σχεδιασμένος να είναι

τέλειος φόνος,

η λογική του ντετεκτιβ πρέπει να διανύσει  συνεχώς διακλαδισμενες λογικες ακολουθιες, 

στο μπαρ βρήκε τη γυναίκα,αυτή τη φορα φορούσε μαύρη περούκα,

η ομορφιά,σκέφτηκε,είναι προσποιηση ομορφιάς,της το ειπε,εκείνη γέλασε με κοκεταρια,

η κοπέλα του είπε πως το χόμπι της είναι τα αστυνομικα μυθιστορήματα,και μάλιστα στη

τσάντα μου,του ειπε,εχω ένα,αν με δολοφονήσουν,γέλασε,

απο αυτό να βρουν το δολοφόνο μου,

-μου το δανείζεις να το διαβάσω; της ζήτησε ο ντετέκτιβ,

ευχαρίστως,απάντησε γυναίκα,

στο ξενοδοχείο η γυναικα του ψιθύρισε πως ήταν ερωτευμένη μαζί του,

εκεινος γελασε,το τέλειο ψέμα της γυναικας,είπε,

την άλλη μερα διάβασε το αστυνομικό μυθιστόρημα,

κοιμήθηκε,

ξύπνησε,έκανε μπάνιο και ξυρίστηκε,

πήρε το αυτοκίνητο και οδήγησε βγαίνοντας έξω από την πόλη,βγηκε εξω από το

 αυτοκίνητο και περπάτησε στην ερημιά,

-τελικα αυτό είναι το λάθος,που δεν μπόρεσε κβαντικά να περασει ο δολοφόνος,

χτύπησε το τηλεφωνο του τρεις φορές,ήταν η κοπέλα του μπαρ,δεν απάντησε,

αρχή του:η δέσμευση σε αποσταθεροποιει,

κοιμήθηκε νωρις σπίτι του,

την αλλη μερα πήγε στην διεύθυνση που κατεγραψε,σε μια περιοχή λαβυρινθωδη 

της πoλης,

ο λαβυρινθος ενα κβαντικο φαινόμενο-κατασκευασμα σύμφυσης,διδυμιας,της εισοδου-

αρχης του και της εξοδου-τελος του,

είδε το όνομα του συγγραφέα στην είσοδο της πολυκατοικίας,

ανέβηκε στον πέμπτο όροφο,του άνοιξε μια νεαρή κοπέλα,

ο συγγραφέας;ρωτησε,

είμαι η γραμματέας,του είπε,ο κύριος είναι στο γραφείο του,

τον οδήγησε στο γραφείο,ένας άντρας περίπου 45 χρ,

έβγαλε το βιβλίο το άφησε στο γραφείο μπροστα του,

ο συγγραφέας τον κοίταξε παράξενα,τι θελεται;

ο ντετέκτιβ χαμογέλασε,

αυτό,εκεί μέσα,είναι το τέλειο έγκλημα σας,

σας κατηγορώ για τη δολοφονια της πιανιστριας-ηθοποιου,

τη νύχτα στο μπαρ επέστρεψε το βιβλίο στη κοπέλα,

μην φοβάσαι,της είπε,χαμογελωντας αινιγματικά,η δολοφονία έχει γινει

.

.

.

The quantum phenomenon of murder

 (Dedication to Sherlock Holmes)

 c.n. couvelis χ.ν.κουβελης

 

he went to the apartment where the young woman was murdered, 25 years old, 

pianist, actress,

explored the space,

after two days they brought him evidence of the victim and her surroundings,

he had an intuition that the case was very difficult,

but he had a principle: no crime is perfect, there is a margin of error, he recalled from 

his hobby of quantum physics, beyond which it is impossible to cross it and zero it out,

the investigations they made had no results,

darkness in darkness, they told him,

at night he went to a bar, invited a woman to the table, natural blonde, beautiful, 

all talking and laughing,

always, and this was his principle, a beautiful unknown woman activates the gray cells,

 they slept at dawn in a hotel,

 in the evening he wandered the main streets,

 I have to imagine that I would commit this crime, to identify with the murderer,

 this is the principle of twinning, again quantum physics: two particles that were initially

 united when they are separated no matter how far apart they are that it affects one

 affects the other,

 this unity constantly exists undisturbed: with this detective and the murderer, the

 murderer and the detective who will uncover him are necessary and capable

 coexistences,

 on a wall he read a graffiti: your killer is you,

 laughed,

 all human things are rationally processed, let alone the planned perfect murder,

 the logic of the detective must continuously traverse branching logical sequences,

 at the bar he found the woman, this time she was wearing a black wig,

 beauty, he thought, is a pretense of beauty,

 he told her, she laughed coquettishly,

the girl told him that her hobby is detective novels, and in my bag, she told him, 

I have one, if they kill me, she laugh,from this to find my murderer,

 -can you lend it to me to read?  the detective asked her,

 welcome, woman answered,

 at the hotel the woman whispered that she was in love with him,

 he laughed, the woman's perfect lie, he said,

 the other day he read the crime novel,

 he slept

 he woke up, took a bath and shaved,

 he got the car and drove out of the city, got out of the car and walked into a

desertly area,

 - after all, this is the mistake that the killer could not overcome quantumly,

 rang his phone three times, it was the bar girl, he didn't answer,

 his principle of: commitment destabilizes you,

 he slept early at home,

 the other day he went to the address he wrote down, in a labyrinthine area of ​​the city,

 the labyrinth is  a quantum phenomenon-construction of symbiosis, binary, its entrance-

beginning and its exit-end,

 he saw the author's name at the entrance to the apartment building,

 he went up to the fifth floor, a young lady opened the door for him,

 the author? he asked,

 I am the secretary, she told him, the gentleman is in his office,

she led him to the office,

 a man about 45 years old,

 he took out the book and left it on the desk in front of him,

 the author looked at him strangely, what does you want?

 the detective smiled,

 this, in there, is your perfect crime,

 I accuse you of murdering the pianist-actress,

 at night in the bar he returned the book to the girl,

 don't be afraid, he told her, smiling enigmatically, the murder is done

 .

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings -Enigma-16-

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

My own Empire of Hyperrealistic Paintings -Enigma-

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 Ο Θησέας στο λαβύρινθο

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelid

η Αριάδνη ξενάγησε τον Αθηναίο  Θησέα στις πολεις της Κρήτης,

Φαιστό Κνωσο Γορτυνα,Ελεύθερνα, Φαλάσαρνα,δεν το έκρυβε πως ήταν ερωτευμένη 

μαζι του,κι εκείνον τον γοήτευσε η ομορφιά της,

κι ήθελε να γνωρίσει τον Δαίδαλο,τόσα διαδίδονταν γι'αυτον,τις ιδιοφυεις κατασκευές

 του,

τον έφερε σε επαφή με τον μεγαλοφυη αρχιτέκτονα,μηχανικό και εφευρετη,

ήταν σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση μετά το χαμό του Ίκαρου,

τίποτα πια δεν τον ενδιέφερε,-ματαιοτητα τα πάντα,του είπε,και πικρα

χαμογέλασε,επίσης είπε πως θα τον αρραβωνιαζε με την Αριάδνη,όμως

ο θάνατος,ο καταλύτης των πάντων,το ματαίωσε,

ο Θησέας του είπε πως στην Αθήνα κινδυνεύουν στο σπιτι,φοβάται 

εξέγερση,οι λαοπλανοι ξεσηκώνουν τον κόσμο,πρέπει το ταξίδι του

στη Κρήτη να είναι επιτυχημένο,να κάνει κάτι θεαματικό,

ο Δαίδαλος,τον κοίταξε,μοιάζεις του είπε με τον Ίκαρο μου,κι εκείνος

ήθελε να ξεπεράσει τα όρια του,να φτάσει τον ήλιο,δεν μ'ακουσε,ανεβηκε

να περάσει τον ήλιο σε ύψος,το κερί που ήταν κολλημένα τα φτερά του 

έλιωσε,κι έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε,στο Ικάριο πελαγο,

οι νέοι τόσο φιλόδοξοι και τόσο άμυαλοι είναι από τη φύση τους,

αν θέλεις κάτι να σου συμβεί ζήτησε από τον Μίνωα να μπεις στον

λαβύρινθο που του έκτισα για να κλείσει μέσα σ' αυτόν τον Μινώταυρο,

γιατί ήθελε να κρύψει τη ντροπή του,επειδή η γυναίκα του η Πασιφάη 

ερωτεύτηκε ένα ταύρο και έσμιξε μαζί του,εγώ,αφού με παρακάλεσε πολυ,

και την λυπήθηκα να υποφέρει τοσο,κατασκεύασα την ιδιαίτερη κατασκευη

να γίνει αυτό,μια πανομοιοτυπη αγελαδα να μπει μέσα, κι έτσι να ξεγελαστει 

ταυρος,κι ο καρπός αυτής της ενωσης ηταν ο Μινώταυρος,ένα πλάσμα με 

κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρωπου,

τον λένε και Αστέριο,όμως θέλω να μου υποσχεθείς πως δεν θα κάνεις

κακό στο άτυχο πλάσμα,θα σου έχω ετοιμάσει ένα πανομοιότυπο προσομοιωμα του

 κεφαλιού του να το δείξεις όταν βγεις,πρόσεξε όμως,δεν θέλω

να έχεις ψευδαισθήσεις, ο λαβύρινθος είναι πολύπλοκος,μπορεί να μην βγεις ποτέ,

η Αριάδνη φοβήθηκε με αυτά που άκουσε,όχι,μην μπεις,φοβάμαι,θα

φύγουμε κρυφά,θα πάμε στη Νάξο,εκεί υπάρχουν άνθρωποι δικοί μου

που με αγαπούν,εκεί να ζήσουμε,

ο Θησέας δεν την άκουσε,μπήκε στο Λαβύρινθο,χάθηκε μέσα του,ποτέ

δεν βρήκε τον Μινώταυρο,

οι μέρες,οι μήνες περνούσαν,

η Αριάδνη τρελάθηκε,

ο Θησέας ποτε δεν θα έβγαινε από τον λαβύρινθο ,

ο Δαίδαλος τότε τη λυπήθηκε και κρυφά στο εργαστήριο του κατασκεύασε 

ένα ρομπότ πανομοιότυπο στα πάντα με τον Θησέα,σώμα πρόσωπο εκφραση

ομιλία,

και μια μέρα ο Θησέας βγήκε θριαμβευτής με το κεφάλι του Μινώταυρου

μέσα από τον λαβυρινθο,

πήρε στο ταξίδι του για την Αθήνα και την Αριάδνη,και την αδελφή της Φαίδρα,

ενδιάμεσα στο ταξίδι κατέβηκαν από το καράβι στη Νάξο,

από εκεί έφυγε κρυφά εγκαταλείποντας στο νησί την Αριάδνη,

η Φαίδρα είχε ερωτευτεί παράφορα τον Θησέα,κι επειδή γνώριζε τα βότανα,

από τη θεία της τη Κίρκη,αδελφή της μάνας της Πασιφάης,,τον πότιζε

με αυτά τα ερωτοβοτανα και του γύρισε το μυαλο,να μη θέλει την Αριάδνη,

τόσο πολύ συγχισμενος ήταν που δεν αλλαξε τα μαυρα πανια στο καράβι

τού  γυρισμού με τα άσπρα,

κι όταν είδε ο πατέρας του ο Αιγέας από το ακρωτηρι του Σουνίου να 

επιστρέφει το καραβι με μαύρα πανιά,πάει ο γιος μου,ούρλιαξε απελπισμενος,

κι έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε,στο Αιγαίο πέλαγο,

.

.

.

 

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιότροποι έρωτες)

3 εκλεκτικές συμπτώσεις

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

3 γυναίκες,που κάθε μία αγνοούσε την ύπαρξη τής άλλης,και τις 

φωτογράφισα,μου διηγήθηκαν τη ζωη τους,

τις ηχογραφισα,

ήταν απίστευτο,μου την περιέγραψαν με τα ίδια λόγια,

δεν θα την δημοσιεύσω,

αλλά στη θέση τους θα επινοήσω 3 άλλες διαφορετικές:

1η γυναικα:

παντρευτηκα από έρωτα,ο άντρας μου ήταν επιχειρηματίας,είχα ένα

ανατομικό πρόβλημα στα γεννητικά μου όργανα και δεν είχαμε παιδιά,

του πρότεινα να χωρίσουμε,αρνήθηκε,

όμως εγώ ένιωθα άσχημα,άλλαξα,δεν τον αγαπούσα,υπέκυψα στο φλερτ

ενός άντρα,γίναμε εραστές,

έπειτα χωρισαμε,γνωρισα δεύτερο,έπειτα τρίτο,

έλεγα ψέματα,αυτό με έκανε να τον μισώ πιο πολύ,

τον εγκατέλειψα με έναν τέταρτο εραστή,

έμεινα μαζί του δύο χρόνια,

ζηλευει,με κακοποιει,με απειλει πως θα με σκοτώσει αν τον άφησω,

2η γυναικα:

δεν παντρεύτηκα από έρωτα,ο άντρας μου ειναι δικηγόρος,δεν ήθελα

να κάνω παιδιά μαζί του,με βόλευε οικονομικά και δεν ήθελα να

χωρίσω,

έμαθα,τυχαία,πως είχε ερωμένη,με πείραξε πολύ,ζήλεψα,

είδα φωτογραφίες τους,ήταν πολύ όμορφη,

μου ζήτησε να χωρίσουμε,αρνήθηκα,θα τρελαθώ αν με αφήσεις,του είπα,

μετά από ένα μήνα χώρισε με τη γυναίκα εκείνη,

τώρα τον σιχαινομουν,

δεν μιλαμε,έρχεται νύχτα σπιτι,εχει μου λεει πολύ δουλειά,

ξερω πως λεει ψέματα,γυρναει στα μπαρ,πίνει

3η γυναικα:

εχω εραστή,του είπα,

γέλασε,

έφυγε από το σπίτι,εξαφανίστηκε,δεν μπορουσα να τον βρω,

ζήτησα από τον εραστή να χωρίσουμε,

το δέχτηκε πολύ εύκολα,

χθες ο άντρας μου γύρισε,

χώρισα,μου είπε,είχα τρία χρόνια ερωμένη,με παράτησε για κάποιον

άλλον άντρα,

.

.

.

 

η Επίσκεψη του Paul Erdos και το θεώρημα του

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

χτύπησε το κουδούνι της πόρτας μου,άνοιξα,ένας άγνωστος άντρας,κοντός στο

 ανάστημα,με μυωπικα γυαλιά,κρατούσε μια βαλίτσα και μια σακούλα,

-εδω είμαι,μου είπε γελώντας,το μυαλό μου είναι ανοικτό,

-περαστε μέσα,του είπα,

πέρασε,κάθησε σε μια πολυθρόνα,

-να συστηθω,συνέχισε με το ίδιο ανάλαφρο τρόπο,είμαι ο Erdos number 0,

και φυσικά εσεις θα γίνεται ο Erdos number 1,

-καφε;του πρότεινα

-οπωσδηποτε,απάντησε σταυρώνοντας τα πόδια του και ανοίγοντας διαπλατα τα χέρια

 του,εγώ είμαι μια καφετερια που κάνει τον καφέ θεωρήματα,δεν θα χάσουν τα

 μαθηματικά μια μέρα,

-ζαχαρη; ρώτησα

-σκετος,για τα φαιά κύτταρα,απάντησε,

ήπιε από τον καφέ,

-μου αρέσουν,είπε,τα μαθηματικά,που λύνονται μέσα σε μια μέρα,αν χρειάζονται

 περισσότερο χρόνο δεν με ενδιαφέρουν αρκετά,

λοιπόν το πρόβλημα μας είναι αυτό:

ανάμεσα σε έναν αριθμό (n(και στον διπλάσιο του (2n) υπάρχει τουλάχιστον ένας πρώτος

 αριθμός,

-οπως,είπα,3 στο 2 και 4,5 στο 3 και 6,

-ακριβως,στοπ όμως,γιατί αν συνεχίσουμε έτσι,μου θα χρειαστουμε πάνω από ένα

 δισεκατομμύριο χρόνια  για να το αποδείξουμε,ακριβέστερα το άπειρο,

εγώ θέλω να το λύσουμε ακούγοντας την 9η Σύμφωνια του Μπετοβεν,στα 72 λεπτά που

 διαρκει,επιλέγω την 9η γιατί είναι όμορφη, όπως όμορφοι είναι οι αριθμοί,αν δεν ήταν

 ήταν,θα ήταν ένα τιποτα,

και κάτι άλλο,προτείνω,να  κάνουμε την απόδειξη με έναν αντισυμβατικό τρόπο,να

 συζητάμε,συμφωνείς;

συμφώνησα,

-αν ένα πρόβλημα μπορεί να λυθεί,τότε γιατί δεν θα λυθεί;δεν αρκεί να είναι κάποιος στο

 σωστό χρόνο  και μέρος,αλλά πρέπει επίσης να είναι και το σωστό άτομο,

θυμάσαι τον Αρχιμήδη,

δός μοι πᾷ στῶ καί τάν γᾶν κινήσω,

χτύπησε το τηλέφωνο μου,ήταν η Ελένη,

μετά από λίγο ήρθε,

-ο μαθηματικός Paul Erdos,η Ελένη,έκανα τις συστασεις,

-ομορφη,είπε,όπως τα Μαθηματικά,οι γυναίκες είναι η μουσική των ανδρών,και τα

 Μαθηματικα η  μουσική της λογικής,

η Ελένη γίνεται και αυτή Erdos number 1,

- η Ελένη,είπα,σπούδασε Μαθηματικά,και τώρα κανει διδακτορικο πάνω στο Βιβλίο 

του Paul Erdos,

ο Paul Erdos,γέλασε,

-ευχαριστώ πολυ,τιμή μου,

τότε αφού υπάρχει και τρίτος αριθμός Erdos να αποδειξουμε τώρα,ταυτόχρονα,και την

 Υπόθεση του  Riemann,

πως οι μη τετριμμένες ρίζες της συνάρτησης ζήτα του Ρίμαν, έχουν όλες πραγματικό

 μέρος 1/2,

αν είναι αληθής,τότε η απόδειξη θα είναι εύκολη,

-ομως είναι άλυτη πάνω από 150 χρόνια,είπε η Ελένη,

-ακριβως γι'αυτό ήρθε η ώρα να λυθει,τα μαθηματικά δεν είναι ένα θεαματικό

 άθλημα,πρεπει να βουτήξεις βαθειά και να βγεις λερωμένος,

έπειτα δεν χρειάζεται,με τον συμβατικό τροπο να αποδείξουμε το κάθε τι,μερικές φορές

είναι αρκετό να έχουμε την ενόραση της αποδειξης,

η 9η του Μπετόβεν ήταν στο χορωδιακό,Ode an die Freunde 

-μια fractal σύνθεση,από τα Μαθηματικά του Mandelbrot,ακούστε τις κλασματικές

 διαστάσεις των φωνών,ιδιοφυές,σχολίασε

έκλεισε τα μάτια,

-συνεχιστε τις αποδείξεις,

το συνεχές ταξίδι της ανακάλυψης,το Βιβλίο του SF(Supreme Fascist),του Θεού όπως τον

 ονομαζω χαριτολογωντας και όχι,είναι πλήρες τελειων αποδείξεων,αν και δεν πιστεύω

 στην ύπαρξη του,

όμως πιστεύω στην ύπαρξη του Βιβλίο,

είπε 

και συνέχισε,

-ο θεος αν υπάρχει μας δημιούργησε για να χαίρεται με τα βάσανα μας,γι'αυτό όσο

 γρηγοτερα πεθάνουμε τόσο γρηγορότερα θα ακυρώσουμε το σχέδιο του,

τα μαθηματικά είναι ό πιο σίγουρος δρόμος για την αθανασία,αν κάνεις μια μεγάλη

 ανακάλυψη στα μαθηματικά τοτε θα σε θυμούνται,ενώ οποιοσ δηποτε άλλος θα είναι

 ξεχασμένος,φαίνεται εγωιστικό,αλλά δεν είναι,σε ένα κόσμο που εξαθλιωνει τους

 ανθρώπους,απάνθρωπο,

αυτό πρέπει να τελειώσει,

άλλωστε θα υπαρχει άπειρος χρόνος να αναπαύεσαι στο τάφο σου,

κι αυτό σε μένα θα γίνει το 1996,η' έγινε το 1996,για να μιλήσουμε συμφωνα με τη θεωρία

σχετικότητας του Einstein Erdos number απροσδιόριστος,

-Ελένη,για να είμαστε ακριβής Ελένη Erdos number 1, απευθύνθηκε στην Ελενη,ας

 υποθέσουμε ένα σενάριο επιστημονικης φαντασίας,

όπου εξωγήινοι εισβάλουν στην γη και απειλούν να την καταστρεψουν μέσα σε ένα χρόνο

 εκτός αν οι άνθρωποι μπορέσουν να βρουν τον  Ramsey number για red 5  και blue 5,αν

 βάλουμε τα καλύτερα μυαλά και τα ταχύτερα κομπιουτερς να δουλέψουν μέσα σε ενα

 χρόνο υπάρχει πιθανότητα να τον βρουν,αν όμως ζητήσουν τον Ramsey number για red

 6 και blue 6,τότε θα έχουμε καμια τύχη,

ας λοιπόν τώρα,εμείς οι Erdos number 0,1,1 στο χρόνο,που απομενει να τελειώσει η

 9η,γιατί πάντα με ενδιαφέρει ο χρόνος της αποδειξης,να προσπαθήσουμε να βρούμε τον

 Ramsey number για red 6 και blue 6 και να σώσουμε την ανθρωπότητα,

(Ramsey's theorem states that there exists a least positive integer R(r, s) for which every

 blue-red edge colouring of the complete graph on R(r, s) vertices contains a blue clique

 on r vertices or a red clique on s vertices)

-δηλαδη,είπε η Ελένη,μπορεί,είναι πιθανόν,να τους απαντησουμε,αν 5 άτομα σε ένα πάρτι

 γνωρίζονται η' δεν γνωρίζονται και να σωθούμε,

ενώ αν μας ζητήσουν για 6 άτομα...

-τοτε,απάντησε χαμογελώντας ο Paul Erdos,αγαπητή μου Ελένη Erdos number 1,δεν μένει

 παρά να τους επιτεθουμε εμείς πρωτοι,

η μουσική τελείωσε,

-οι αποδειξεις μας επισης τελείωσαν,είπε ο Paul Erdos Erdos number 0,

μάζεψε τις σημειώσεις του,τις έβαλε στη σακούλα του,

σηκώθηκε από την πολυθρόνα,

-ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία,

τώρα,είπε,πρέπει να φύγω,με περιμένει ένα άλλο υποψήφιο Erdos number 1,εσείς από

 εδώ και πέρα θα δημιουργησεται τους διάφορους Erdos numbers,2,3,4,...,απόστασης από

τον Paul Erdos,που δεν συναντήθηκαν με τον Paul Erdos αλλά  συναντήθηκαν με εσάς

 που συναντηθήκατε με τον Paul Erdos,

ο κόσμος είναι γεμάτος μυστήρια,συνεχίστε να τα ξεδυαλυνεται,

ο σκοπός της ζωής είναι να υποθέτουμε και να αποδεικνυουμαι,

δεν υπάρχουν άσχημα πρόβλημα,αλλά άσχημες αποδείξεις,η γοητεία στα μαθηματικά

είναι η απλότητα τους,

πήρε τη βαλίτσα του και τη σακούλα του,

-η περιουσία είναι μια ενόχληση,είπε και χαμογέλασε αινιγματικά,

στη πόρτα μας είπε για τελευταία φορά,

-τώρα φεύγω,δεν θα είμαι εδώ,όμως το μυαλό μου ανοικτό

.

.

.

My own Empire of Hyperrealistic Paintings -Enigma

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

1+1 εικόνες

1-

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

1.η έρημος απέραντη γύρω του,ένας τεράστιος καθρέφτης μπροστά του,

και μέσα σ' αυτόν μια γυναίκα με μαύρο μακρύ φόρεμα έρχονταν από το βάθος 

του καθρέφτη προς το μέρος του,προχώρησε προς τον καθρέφτη,οσο προχωρούσε τόσο 

ο καθρέφτης με την γυναίκα απομακρύνονταν,

συνέχεια,ο χρόνος κυλούσε άπειρος,όπως η έρημος γύρω του απλώνονταν

άπειρη,κατάλαβε πως ποτέ δεν θα τον έφτανε,η γυναίκα πάντα από το βάθος

του καθρέφτη έρχονταν στο μέρος του,όμως συνέχιζε να προχωράει και

ποτέ να μην την συναντάει

2.καθονταν σε μια καρέκλα στο ημιφωτισμενο δωμάτιο,απέναντι του η

γυάλα με το ψαράκι φωσφωριζε,,ήταν σε υπερένταση,είχε μια προαισθηση 

πως κάτι θα συμβεί,πέρασε ώρα,έκλειναν τα μάτια του από την κούραση,τότε είδε το

 ψαράκι να πηδά απ' τη γυάλα,και να πέφτει στο δαπεδο,για λίγο να

σπαρταραει και μετά ακίνητο,ούρλιαξε,μια γυναίκα με μαύρο μακρύ

φόρεμα μπήκε μέσα στο δωμάτιο,προσπάθησε να της φωνάξει,δεν 

μπορουσε να βγάλει φωνή,είδε τη γυναίκα να σκύβει και να μαζεύει

το ψαράκι,κι έπειτα να το βάζει στο στόμα της και να το τρώει,τότε

είδε τη κοιλιά της να φουσκώνει,όπως έγκυας γυναίκας,και να κάθεται

κάτω στο δαπεδο με ανοικτά τα πόδια,σε λίγο άκουσε το κλάμα

του μωρού που γέννησε

.

.

.

 

My Own Empire of Hyperrealistic Paintings-Enigma 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

1+1 εικονες

-2-

-χ.ν.κουβελης

c.n.couvelis 

1.τον είδαμε να ξαπλώνει στο χώμα και να σταυρώνει τα χέρια του στο στήθος,

απορησαμε,τι θέλει να μας δείξει;τι σημαίνει αυτό;δεν ήμασταν συνειθισμενοι στα

παράξενα,τα ακατανόητα,τότε είδαμε ένα κίτρινο πουλί να κατεβαίνει και να κάθεται

πάνω στο πρόσωπο του,πλησιάσαμε κοντά,του έτρωγε τους βολβούς ματιών,εκείνος

 ακίνητος δεν αντιδρούσε,κάποιος φώναξε να το διώξει,μην το τρομαζεται,είπε,αυτή 

είναι η τροφή του,αιώνες με αυτή τρέφεται,θα σε τυφλώσει,του είπε ένας από μας,

πρώτα ήμουνα τυφλός,τώρα θα βλέπω καθαρά,είπε,απομακρυνθηται,αφήστε το στην

ησυχία του,εγώ εχω τη τροφή τα μάτια μου,

απομακρυνθηκαμε

2.σκοτεινη νύχτα,σε μια κλειστή στροφή,είδε μια μαύρη σκιά να πεφτει μπροστά 

στις ρόδες του αυτοκινήτου της,τρανταχτηκε,πάτησε φρένο,το αυτοκίνητο στριγγλισε 

και κάνοντας ένα  ζιγκ-ζακ ελιγμό βγήκε έξω από το δρόμο,εκεί ακινητοποιήθηκε στο

πλαι,

βγήκε εξω τρομαγμένη,είδε τον άνθρωπο ξαπλωμένο στην άσφαλτο,έτρεξε για

βοήθεια,είστε καλά;φώναξε,δεν πήρε απάντηση,ήταν πεσμένος μπρούμυτα,έσκυψε 

και με δυσκολία τον γύρισε,

τρόμαξε με το θέαμα,το πρόσωπο του δεν υπήρχε,ουτε ματια,μύτη,στομα,αυτιά,

πήρε αμέσως τηλέφωνο τις πρώτες βοήθειες,σε λίγο ήρθαν,τους είπε τι συνέβηκε,

την πήραν για ανάκριση,

μετά από τρεις ώρες της ανακοίνωσαν πως ο ιατροδικαστής από την εξέταση που 

έκανε στο θύμα του τροχαίου διαπίστωσε πως αυτός ο άνθρωπος ποτέ δεν είχε

προσωπο,

αφού δεν ευθυνονταν για το ατυχημα την άφησαν ελεύθερη

,

,

,

 

Φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(a short movie)

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

plan 1

τραβελινγκ στην άμμο

ήχος νοτουρνο Σοπέν

plan 2 

η γυναίκα γκρο πλάνο,φωνή άντρα off από αριστερα

From now on he had to face nothingness.

His defeat is complete.

σιωπη

βηματα

η φωνή του άντρα από δεξια

From now on he had to face nothingness.

His defeat is complete.

σιωπή

The words fell apart.

Impossible to assemble after that.

plan 3

η γυναίκα κάθεται σε μια καρέκλα με τα χέρια σταυρωμενα,

φοράει μακρύ μαύρο φόρεμα,σε ένα ημιφωτισμενο δωμάτιο,

από το παράθυρο η φωτεινη επιγραφή που αναβοσβυνει

αντανακλά πάνω στο σωμα της,

ακούγεται,μπροστά, μια πόρτα που ανοίγει κι έπειτα κλίνει

σιωπή

ακούγεται,στο βάθος, μια πόρτα που ανοίγει κι έπειτα κλίνει

σιωπη

plan 4

σκοτάδι

σιωπή

φωτογραφικό κλικ

η φωτογραφία της γυναικας

σκοτάδι 

σιωπη

plan 5

η φωτογραφία της γυναίκας

φωτογραφικό κλικ

φλου

η γυναίκα στη στάση της φωτογραφίας χαμογελαει

φωτογραφικό κλικ

το γέλιο της γυναικας

σκοταδι

η φωνή του άντρα off

His voice has no words.

He doesn't know any language

plan 6

η γυναίκα γκρο πλάνο,

ανοίγει το πλάνο,ημιφωτισμενο δωμάτιο,

στο πιάνο ένας άντρας με μαύρο κουστούμι κάθεται

στο πιανο και παίζει 

νοτουρνο τού Σοπεν

κλείνει το πλάνο

η γυναίκα γκρο πλάνο

φλου στο πρόσωπο της

plan 7

ακίνητο πλάνο στην άμμο

σιωπή

φλου

end

.

.

.

 

περίπου η Ingeborg Bachmann 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το τσιγάρο στα χείλη,βλέπει τη καφτρα του,ησυχία,τι περιμένει;

έξω από το δωμάτιο,ξαφνικά ακούγονται να παρελάσουν,τι θα

συμβεί;γιατί φοβάμαι;σηκώνεται ανοίγει το παράθυρο,βλέπει

τον πατέρα να χάνεται μέσα στο πλήθος που βροντονάζει,

τι λένε;μυρίζει κάτι καμένο,βλέπει το τσιγάρο της στο πάτωμα,

είχε πιάσει φωτιά το ξύλο και καίγονταν,τρόμαξε,το έσβησε

με γυμνό πέλμα,πόνεσε,ούρλιαξε,ξάπλωσε στο κρεβάτι,άναψε

ένα άλλο τσιγαρο,το τσιγάρο στα χείλη,βλέπει τη καφτρα του,

ότι,σκέφτεται,δεν μπορεί να εκφραστεί με λέξεις δεν υπάρχει,

όμως όλα αυτά πρέπει να εκφραστούν,μισώ και λατρευω αυτή

τη γλώσσα που μιλώ,η παρέλαση τελείωσε,ησυχία,μια γυναίκα

με μακρύ μαύρο φόρεμα μπαίνει στο δωμάτιο,της φωνάζει,

ποια είσαι;εκείνη δεν απαντάει,κάθεται σε μια καρέκλα,τη

κοιτάζει,κάτι της λέει,δεν ακούει,τι λες;φώναξε το δυνατά,

κλείνουν τα μάτια της,η μυρωδιά καμένου την ξυπνάει,βλέπει

τη γυναίκα στη καρέκλα να καίγεται,τώρα καταλαβαίνει,

αυτή είμαι εγώ,το αναμενο τσιγάρο στο σεντόνι του κρεβατιού,

τόσες γυναίκες πριν από μένα,απάτη εγκατάλειψη,απογοητευση,

über Ingeborg Bachmann

- c.n. couvelis χ.ν.κουβελης

 die Zigarette auf ihren Lippen,

 Sie sieht die Zigarettenkippe,

 Ruhe, 

worauf wartest du noch?

 Außerhalb des Zimmers Sie hört  plötzlich Menge zu marschieren,

 Was wird passieren? Warum habe ich Angst?

 Sie steht auf und öffnet das Fenster,

 Sie sieht wie der Vater in der fanatischen Menge der laut schreit

zu verschwindet,

 was sagen Sie?

 Sie riecht etwas Verbranntes

 Sie sieht ihre Zigarette auf dem Boden,

 das Holz hatte Feuer gefangen und brannte,

 Sie bekam Angst

 Sie drückte mit ihrer nackten Sohle die Zigarette aus,

 Sie tat weh, Sie schrie,

 Sie lag auf dem Bett, sie zündete sich eine weitere Zigarette an,

 die Zigarette auf ihren Lippen, Sie sieht die Zigarettenkippe,

 das, denkt Sie, das nicht in Worte gefasst werden kann, existiert nicht,

 aber das alles muss zum Ausdruck gebracht werden,

 Ich hasse und liebe meine Sprache, die ich spreche

 Die Parade ist vorbei, 

 Ruhe

 eine Frau in einem langen schwarzen Kleid betritt den Raum,

 Sie schreit ihr zu,

 Welche bist du;

 Sie antwortet nicht

 die Frau sitzt auf einem Stuhl,

 Sie sieht Sie an

 Sie Frau sagt etwas zu ihr,

 Sie hört nicht zu

 Was sagst du? Schrei es laut

 Sie schließe ihre Augen

 der brennende Geruch weckt Sie,

 Sie sieht die Frau auf dem Stuhl brennen,

 jetzt Sie versteht 

 Das bin ich,

 die Zigarette brennt auf dem Bettlaken,

 so viele Frauen vor mir

 Betrug, Verlassenheit, Enttäuschung,

 .

 .

 .

Some Photos about her

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

οι γείτονες στον όροφο ανοησυχησαν με τη μυρωδιά καπνού

που έβγαινε από το διαμέρισμα της γυναίκας,

χτύπησαν την πόρτα της,

φωναξαν,δεν πήραν απάντηση,

η πορτα ήταν κλειδωμενη,

κάλεσαν την αστυνομία,

εκείνοι έσπασαν τη πόρτα και βρήκαν τη γυναίκα μέσα στους καπνούς 

αναίσθητη στο πάτωμα,το κρεβάτι της είχε πιάσει φωτιά,παντού 

στο πάτωμα τσιγάρα,

κάλεσαν αμεσως ασθενοφόρο,

πήραν την γυναίκα,

έβαλε φωτιά να καει,είπε ο αστυνομικος,δεν φαίνεται για ατύχημα

και ρώτησε τους ενοικους της πολυκατοικίας αν ήξεραν η' είχαν 

αντιληφθεί κάτι παράξενο στη συμπεριφορά της γυναίκας,

για την γυναίκα δεν ήξερε κανενας τίποτα,άγνωστη,

πριν ένα μήνα είχε ενοικιασει το διαμέρισμα,

η γυναικά αφού συνήλθε στο νοσοκομείο,δεν μιλούσε,

στην ψυχιατρική κλινική που την μετέφεραν έπαθε κρίση,

μετά από δύο μήνες βγήκε από το ψυχιατρείο

δεν θυμόνταν τίποτα από αυτό που είχε συμβεί,δεν είχε καμια

εικόνα του,

στο διαμέρισμα εκείνο δεν ξαναπηγε

.

.

.

Το Pillow Problem που είπε το ασπρο γουρουνάκι στην Αλίκη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η Αλίκη διάβαζε στο δωμάτιο της ένα βιβλίο,

το πέταξε,

-τι βαρετή ιστορία,

είδε τον λαγό μεσα στον καθρέφτη,φορούσε ένα κίτρινο ημίψηλο

καπέλο,έκανε χειρονομίες προς το μέρος της,κάτι της ελεγε,

αλλά δεν μπορούσε να καταλάβει,

σηκώθηκε από τον καναπέ,πέρασε μέσα στον καθρέφτη,

-πολύ εύκολα περνάω τώρα τελέυταια,ένα παιχνιδακι,κάτι άλλαξε

στην φυσική μου κατασταση,

ένα καταπράσινο λιβάδι,ο ήλιος έλαμπε ψηλά,ένα συντριβάνι 

πότιζε με τα νερά του ένα κήπο με καρποφόρα δέντρα,μηλιές,αχλαδιές,

κερασιές,και άλλα πολλά,

-τι όμορφα,είπε,υπέροχα,εδώ δεν βαριέσαι,αντίθετα νιωθεις ανάλαφρα,

να πετάξεις,

δες τις πεταλούδες πως πετάνε,έτσι,

-Αλικη,έλα δω,άκουσε μια φωνή πίσω της,

ήταν ο λαγός με το ημίψηλο κίτρινο καπέλο,σε περιμενουμε,αργήσαμε,

τον ακολούθησε,

κάτω από ένα φουντωτό δέντρο,πάνω στο πράσινο χορτάρι κάθονταν 

οι γνωστοί της,κι από άλλη ιστορία,

η χελώνα,το άσπρο γουρουνάκι,και το γατάκι

-αυτή όμως είναι άλλη ιστορία σιγουρα,σκέφτηκε,

να δούμε πως θα εξελιχθει,

-γεια σου Αλίκη,σε περιμέναμε,μας έλειψες,καθησε στη παρέα μας,

-σημερα ,είπε η χελώνα,το θέμα της συζήτησης μας είναι τα μαθηματικα,

-πολυ ωραία,είπε και γέλασε η Αλίκη,ο αγαπημένος μου φίλος,σε άλλη 

φυσική  διασταση μου, είναι ένας μαθηματικός,ο Κάρολ,

-τοτε,είπε το άσπρο γουρουνάκι,θα σου πω ένα πρόβλημα,

όμως θέλω,αυστηρή απαίτηση είναι,όχι παίξε γελασε, να το λύσεις με το 

μυαλό,χωρίς χαρτί και μολύβι,βοήθεια τέτοια μηδέν,απαράδεκτη,

η πιο κατάλληλη ώρα  γι'αυτό είναι όταν έχεις αϋπνία,

αντί να μετράς προβατακια άσπρα και παχια,η' απειρα τρέχουμενα 

μυρμηγκακια,

γι'αυτό αυτά τα προβλήματα,κι έχω εφεύρει πολλά,και συνεχώς εφευρω,

μια μηχανή αϋπνίας,τα λέω Προβλήματα του Μαξιλαριου

-θαυμασια,είπε η Αλίκη,τα Pillow Problems,θα έλεγε και ο  φίλος μου Κάρολ,μεγάλος

 μαθηματικος επαναλαμβάνω και ας γίνομαι κουραστικη,

λοιπόν ακούω το πρόβλημα του μαξιλαριού και είμαι ξύπνια,

-σε ένα τρίγωνο,

είπε το γουρουνάκι με σοβαρό επίσημο πρόσωπο,

τόσο αστείο σε ένα κανονικό φυσιολογικό γουρουνάκι,που της ήρθε 

της Αλίκης να γελάσει,αλλά κρατήθηκε,να μην ρίξει το επιστημονικό

επίπεδο της συζήτησης,

-να φέρεις μια παράλληλη ευθεια σε μια πλευρά του ώστε το άθροισμα 

των τμηματων που τέμνει τις δύο άλλες πλευρές και είναι είναι προσκείμενα 

σε αυτή τη πλευρά να είναι ίσο με αυτή τη πλευρα,

το'χουμε;είπε και γέλασε

-το'χουμε,απάντησε η Αλίκη

από εκεί και πέρα ακολούθησε η επαναλαμβανομενη στην ειδική περίπτωση

της Αλίκης φυσική διαδοχή των καταστάσεων και η Αλίκη πέρασε από την 

άλλη πλευρά του καθρέφτη και βρέθηκε στο δωμάτιο της

νύχτα,και η Αλίκη είχε αϋπνία,πήρε ένα βιβλίο να διαβάσει,

σε λίγο το πέταξε,

-παλι η ιδια ιστορία,τι βαρετή ιστορία,είπε,

είδε τον καθρέφτη απέναντι,

τότε θυμήθηκε το πρόβλημα που της είπε να λύσει στο μαξιλάρι της 

το άσπρο γουρουνάκι,

το πρόβλημα του μαξιλαριού,

έκλεισε τα μάτια για να συγκεντρωθεί καλύτερα,έτσι λειτουργούν στο 

φουλ

τα φαιά κύτταρα,

-ας πούμε πως λύθηκε,

είπε με το μυαλό της,

τότε το παράλληλο τμήμα στη τρίτη πλευρα  του τριγώνου τέμνει τις 

δυο άλλες πλευρες σε προσκείμενα τμήματα σε αυτη που έχουν αθροισμα 

ίσο με αυτή τη πλευρά,

χωρίζω,

είπε με το μυαλό της,πάντα με το μυαλό της,αλλιώς δεν πιάνεται 

η λυση,

αυτή τη πλευρά σε δύο τμήματα αντίστοιχα ίσα με αυτά τα τμήματα,

τότε έχω δύο ισοσκελή τρίγωνα,

στα ισοσκελή αυτά τρίγωνα έχω ίσες τις γωνιες της βάσης 

και λόγω της παραλληλιας  των ευθειών τις εναλλάξ γωνιες,

γνωστό από τον Ευκλείδη,όλα γνωστά από αυτόν τον  Έλληνα,

επομένως οι ευθείες που ενώνουν τα σημεία που τέμνει η παράλληλη 

ευθεια

η' το παράλληλο ευθύγραμμο τμήμα,

ας το πούμε κι έτσι,δεν θα χάσουμε τώρα την αϋπνία μας,

είπε με το μυαλό της,πάντα με το αυπνο μυαλό της,

τις πλευρές με το σημείο της βάσης που χωρισα,προηγούμενα,για να 

μην χαθούμε στον λαβύρινθο του χρονου,

είναι  οι διχοτομοι των εξωτερικών γωνιών στο τρίγωνο πάνω από την παράλληλη,

δηλαδή το σημείο που χώρισα είναι το σημείο τομης των τριών διχοτομων αυτού 

του τριγωνου,όχι του αρχικού να μην ξεχνιόμαστε,του πάνω από

την παράλληλο,

άλλωστε δεν πάσχουμε από Αλτσχάιμερ,έχουμε ακόμα το μυαλό μας,

κι αυτό ξύπνιο στην αϋπνία λέει,η' μάλλον σκέφτεται αυτά,

τα προηγουμενα

και τα επόμενα,

συνεχίζω,από εκεί που σταμάτησα,

και το κέντρο του εγγεγραμμένου εξωτερικά κύκλου σε αυτό το τριγωνο,

αυτό μάλλον είναι περιττό,αλλά ας προσθέσω κάτι περιττο,άλλωστε 

η απαρίθμηση περιττών κάνει την διαφορά στην εντύπωση,

είναι εντυπωσιακά,

εντυπωσιάζεις  τον αλλον,κάτι σαν τα λαμπερά φο-μπιζου,

τον θαμπώνεις,

τότε εχω την διχοτομο του αρχικού τριγώνου που αντιστοιχεί στη βάση

του τρίγωνο,

ο νόμων νοειτω,

συνεχισε να σκέφτεται με το μυαλό της,πάντα με το μυαλό της

τώρα θα κάνω την αντίστροφη πορεία,

φέρνω την διχοτομο μιας γωνιας του αρχικού τριγωνου,

αυτή χωρίζει την απέναντι πλευρά σε δύο τμήματα,

και

φέρνω από το σημείο της διχοτομου στη βάση κάθετα τμήματα σε αυτά 

τα τμήματα αντίστοιχα,

τοτε αυτά είναι ίσα,ιδιότητα της διχοτομου γωνίας,γνωστή από τον 

Ευκλείδη,

επίσης φέρνω κάθετο τμήμα στο σημείο που χώρισα τη βάση ίσο με

τα καθετα τμήματα,

και σε αυτό κάθετη ευθεία στο άκρο του,

και αυτή είναι η παράλληλος ευθεία που ζητούσα,

τέλος του προβλήματος,

τέλος της αϋπνίας,

κλείνουν τα μάτια μου,

ας βυθιστω στο μαλακό μαξιλάρι μου να κοιμηθώ,

το μυαλό μου έκλεισε λόγω της αυπνιας

την άλλη μέρα πριν το μεσημέρι η Αλίκη συνάντησε τον φίλο της μαθηματικό

Κάρολ,

κάθισαν σε ένα καφέ,ζεστή μέρα,κόσμος στις καρέκλες γύρω τους,

-βαρετες ιστορίες,η' ενδιαφέρουσες,είμαστε;ρώτησε η Αλίκη

--αναλογα τις φυσικές μας καταστάσεις,απάντησε ο Κάρολ,

-κι αν έχουν καθρέφτες στα δωμάτια τους,είπε γελώντας η Αλίκη

και βιβλία με βαρετές ιστορίες,

του είπε το πρόβλημα,και τη λύση του

-ακριβως την άυπνη,στο μαξιλάρι που λένε,

εκεινος χαμογέλασε,

-ενδιαφερουσα ιστορία,είπε,

ιδιοφυής μαθηματικός το άσπρο  γουρουνάκι σου,

πές του,όταν το συναντήσεις,αν δεν έχει πρόβλημα,κοπι ράιτ και λοιπά, 

να συμπεριλάβω το πρόβλημα του στο καινούργιο βιβλίο που ετοιμάζω,

The Pillow Problems of Lewis Carroll,

-τι σύμπτωση πνευμάτων και αϋπνίας στο μαξιλαρι των προβλημάτων,

-ειπε η Αλίκη,

και συ Αλίκη,συνεχισε ο Lewis Carroll,να συνεχίσεις να περνάς μέσα από 

τον καθρέφτη,για να συνεχίσω κι εγώ με τη σειρά μου να γράφω την  

ιστορία: Alice Through the Looking Glass

η Αλίκη στο δωμάτιο της διάβαζε ένα βιβλίο,

το πέταξε,

-τι βαρετή ιστορία,

είδε τον λαγό μεσα στον καθρέφτη,φορούσε ένα κίτρινο ημίψηλο

καπέλο,

σηκώθηκε και πέρασε τον καθρεφτη,

κάτω από τη σκιά του δέντρου είδε τη παρέα,

τον λαγό,τη χελώνα,το άσπρο γουρουνάκι,το γατάκι

κάθησε,

-τελικα τι έγινε,αυπνισες η' κοιμήθηκες;,ρώτησε το γουρουνάκι,

-και αυπνισα και ελυσα το pillow problem σου

είπε τη λύση,

μόνο το άσπρο γουρουνάκι την κατάλαβε,

οι άλλοι τρεις της παρεας,ο λαγός,η χελώνα,το γατάκι ζαλίστηκαν 

από τις γραμμές τις γωνίες τις κάθετες και ανοίγοντας το στόμα 

χασμουριονταν έτοιμα να κοιμηθουν

-εμείς,μας συγχωρείτε,δεν είμαστε μαθηματικά μυαλά,τι να καταλάβουμε,

είπε το γατακι,

για μαθηματικό λογαριασμό της χελωνας και του λαγου

-δεν πειράζει,είπε γελώντας η Αλίκη,

γι'αυτό είναι η φίλοι,για να μοιράζονται εμπειρίες μέσα από διάφορες 

φυσικές καταστάσεις,

όλα είναι ζήτημα καθρεφτων,Through the Looking Glass

αύριο θα σας φέρω να διαβασουμε το βιβλίο του φίλου μου Lewis Carroll,

Alice Through the Looking Glass

.

.

.

toward LVB 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

είχε χάσει εντελως την ακοή του,και αποφάσισε να μην ξαναμιλήσει,

κάθισε στο πιάνο να παίξει,

σε ένα χαρτί έγραψε και μου το εδωσε:

toward LVB

ήξερα το πάθος του για τον Ludwig van Beethoven,

καταλάβαινα πως ένιωθε ευτυχισμένος που και αυτός είχε χάσει την 

ακοή του όπως κι εκείνος,

άκουγα τη μουσική του,

την αγωνία του να βρει τον Beethoven,

όταν τελείωσε έγραψε σε ένα χαρτί,μου το έδωσε και διαβασα:

Η ύπαρξη του Θεού 

αποδεικνύεται με την ύπαρξη του Μπετόβεν,

.

.

Toward LVB

-piano composition 

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

.

.

.

Enigma 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το δωμάτιο,οι τοίχοι το δάπεδο και η οροφή,επενδεδυμένo με κόκκινη

μοκέτα,ένα παλιό γραμμόφωνο στη μέση,στο δίσκο ακούγεται η φωνή 

του Ιταλού τενόρου Καρούζο,o sole mio,το φως χαμηλώνει,σκοτάδι,

ακούγεται μια πόρτα που ανοίγει,το κλάμα ενός μωρού,έπειτα ησυχία,

η φωνή μια γυναίκας,-που είσαι;δεν βλέπω,τότε ξαφνικά ανοίγουν

τα φώτα,μια γυναίκα ξαπλωμένη με μακρύ μαύρο φορεμα στο δαπεδο,

τα ποδια της μεχρι ψηλά γυμνωμενα,σηκώνεται,βγαίνει από το δωμάτιο,

ακούγεται το γέλιο της,το δωματιο σιγα-σιγα σκοτεινιάζει

.

.

.

Κίρκη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η επιστροφή του Οδυσσέα στη Κίρκη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ήρθε αργά το απόγευμα,τώρα κοιμάται,γερασμένος,της είπε τα γεγονότα,

η Πηνελόπη τον απατούσε με τους μνηστήρες,μια γριά γυναίκα,τη σιχαθηκε,

φοβήθηκε πως θα τον έσφαζαν στον ύπνο,

τώρα κοιμάται στο κρεβάτι,αδύναμος,απελπισμένος,ένας άντρας χωρίς γοητεία,

τον μισεί,

σκότωσε με πονηριά τον Ελπηνορα,κι είπε ψέματα πως ήταν μεθυσμενος 

και παραπάτησε κι έπεσε από τη ταράτσα και τσακιστηκε,όχι,εκείνος τον εσπρωξε 

μέσα στη νύχτα,τον ζήλευε,ήταν νέος όμορφος,

φόρεσε ένα διάφανο μαύρο κομπινεζον,είχε σχέδιο,θα τον αποπλανιζε,

με το κορμί της και τον έρωτα θα τον τρέλανε,ύστερα θα τον εξευτελιζε,

σκυλάκι της θα τον μεταμόρφωνε,είχε τα φάρμακα βότανα,μέσα στο γλυκό κρασί,

αρωματισε το κορμί,έβαψε κόκκινα τα χείλη,με το γαλάζιο μολύβι τόνισε τα μάτια της,

το δίχτυ της γοητείας θα τον τυλίξει,τώρα,απόψε,

ξάπλωσε στο κρεβάτι,

τον άγγιξε,εκείνος ξύπνησε,

υπέκυψε στον ερεθισμό του,στον πόθο του γι'αυτη,

εκείνη θα τον δηλητηριαζε με τον έρωτα,

όλη τη νύχτα,

μεχρι το τέλος του

.

.

.

 

Η Θηβαια Σφιγγα 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 

Η Θηβαια Σφιγγα και ο Οιδίποδας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

γύρω απέραντη έρημος,ο ήλιος καυτός,η σκόνη ο αέρας,ούτε νύχτωνε ούτε ξημέρωνε,

η Νύχτα δεν γεννούσε τη Μέρα ούτε η Μέρα τη Νύχτα,η εφταπυλη Θήβα άφαντη, 

χωμένη βαθειά μέσα σε πανάρχαια στρωματα άμμου,

τότε την είδε,

-σταματα,μην πεις το αίνιγμα,της φώναξε,ξέρω τη λύση του,και θα καταστραφείς,

εκείνη είπε:-αυτη είναι η κοινή μας μοίρα να συναντηθούμε και να καταστραφουμε,

εγώ σκόρπια γυμνά κόκκαλα στην έρημο κι εσύ τυφλός πατροκτόνος και αιμομικτης 

στη Θήβα,

λοιπόν,Τί εστιν ό μίαν έχον φωνήν τετράπουν και δίπουν και τρίπουν γίνεται;

.

.

.

Φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

η γυναίκα στον καθρέφτη

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

τον ξύπνησε ένας θόρυβος,σαν κάποιος να είχε μπει μέσα στο δωμάτιο,

στο ημίφως είδε τη γυναίκα,μέσα στον καθρέφτη,για πρώτη φορά,

μετά άκουσε το άνοιγμα και το κλεισιμο μιας πόρτας,

περίμενε,

η γυναίκα δεν ξαναεμφανισθηκε,

μετά από δύο μέρες,τη νυχτα,την ξαναείδε,αυτή τη φορά δεν κοιμόνταν και ξύπνησε,

του φάνηκε πως μιλούσε με κάποιον αριστερά της,που δεν φαίνονταν,

αυτό κράτησε περίπου τρία λεπτά,

μετα εξαφανίστηκε,

από εκείνη τη μέρα την έβλεπε ακριβώς κάθε νύχτα την ίδια ώρα,

όλο και περισσότερο χρόνο αυτό διαρκούσε,

μέχρι που δύο μήνες την εβλεπε συνεχώς όλο το εικοσιτετραωρο,

ένιωθε έρωτα γι'αυτη,

δεν ηξερε πως μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της,

ούτε το εξομολογήθηκε πουθενά,φοβόνταν μήπως τον χαρακτηρίσουν τρελο,

εκείνη την νυχτα,πριν εξαφανισθεί για πάντα,έχουν.περασει από τότε δέκα χρόνια,

η γυναίκα του καθρέφτη γδυθηκε,τον προκαλούσε,ήταν φανερό,να κάνουν έρωτα,

για πρώτη φορά,και τελευταία,άκουσε τη φωνή της,σε μια άγνωστη γλώσσα,σίγουρα 

ήταν  ερωτικά τα λόγια της,

ένιωθε στο κορμί του το άγγιγμα της,την ανάσα της στο πρόσωπο του,το κορμί της 

στα χέρια του,

όλη τη νύχτα,μέχρι που ξημέρωσε

.

.

.

 

Η ανάγνωση του βιβλίου

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

είχε δημιουργήσει πολύ μεγάλη περιουσία από τις επιχειρήσεις του σε όλο το κόσμο,

ήταν φανατικός βιβλιόφιλος,αγόρασε μια τεράστια έκταση και απευθύνθηκε σέ έναν

 ιδιοφυή αρχιτέκτονα να του σχεδιασει και να του κτίσει εκει μια βιβλιοθήκη σύμφωνα 

με την επιθυμία του:μια υπέργεια κυκλικη με μια κυβικη στο κέντρο της,και τρεις

 υπόγειες:η πρώτη κανονικό εξάγωνο,η δεύτερη κανονικό επταγωνο,η τρίτη κανονικό

 οκτάγωνο,κάθε μία εγγεγραμμενη σε κύκλο ίσο με τον υπερκείμενο, 

ο υπόλοιπος χώρος της έκτασης φυτευτηκε  με κάθε είδος δέντρο,οι δρόμοι του 

δημιουργούσαν έναν λαβύρινθο,τη βιβλιοθήκη γέμισε με όλα τα βιβλία που είχαν 

εκδοθεί και εκδίδονταν,

όταν τελείωσε το έργο,παραιτήθηκε από τις επιχειρήσεις του,αφήνοντας την διεύθυνση

 τους στα παιδιά του,και αποσύρθηκε με τη σύντροφό του,μια νεαρή γυναίκα,στη

 πολυτελή βίλα που έκτισε σε εκείνη την έκταση,

κάθε μέρα την ίδια ώρα επισκέπτονταν την τεράστια βιβλιοθήκη,πρώτα κατέβαινε στην

 οκτάγωνη,μετά ανέβαινε στην επταγωνη,μετά στην εξαγωνη,και σε κάθε μία κάθονταν

 στο κέντρο της σε ένα καναπέ που περιστρέφονταν σε χρόνο  μισής ώρας,

τέλος ανέβαινε στην υπέργεια κυκλικη,εκεί στο κέντρο της κυβικής κάθονταν στο

 περιστρεφόμενο καναπέ και για δύο ώρες διάβαζε το ίδιο βιβλίο,

όταν το τελείωνε,μετά από τρεις μέρες,ξανάρχιζε το διάβασμα του,

αυτό δεν το γνώριζε κανένας,ούτε και η γυναίκα του,κατά τα άλλα η ζωή του ήταν

κανονικη,φυσιολογικη

.

.

.

 

Φωτογράφιση

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η φωτογράφιση της γυναικας Φαίδρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η γυναίκα,από την αγγελία,ηρθε,του έκανε εντύπωση,

-σε θέλω,της είπε,για τη φωτογράφιση της Φαίδρας,

εκείνη χαμογέλασε αμήχανα,

-ποια είναι η Φαίδρα; ρώτησε

-η Φαίδρα,ήταν γυναίκα του Θησέα,βασιλιά της Αθήνας,και ερωτεύθηκε τον γιο του

 Ιππόλυτο,από την αμαζονα Ιππολύτη,

εκείνος όμως δεν ανταποκρίθηκε,κι εκείνη τον κατηγορησε στον Θησέα,

ότι προσπάθησε να την βιάσει,ο Θησέας θύμωσε και παρακάλεσε τον Ποσειδώνα να 

τον τιμωρήσει,τότε ένας άγριος ταύρος επετέθηκε στα άλογα που έσερναν το άρμα 

του Ιππολύτου,εκείνα τρόμαξαν κι αναποδογύρισε το άρμα,και σκοτώθηκε ο Ιππόλυτος

-τραγικη ιστορία,είπε η γυναίκα,

-εγω,της είπε,θέλω να σε φωτογραφίσω πριν γίνουν όλα αυτά,όταν ένιωσες έρωτα για 

τον Ιππόλυτο,και ήθελες να τον γοητευσεις 

η γυναίκα χαμογέλασε,

-μια προκλητική γυναίκα,είπε

-ακριβως,της είπε,προκλητική,

κανόνισαν να αρχίσουν  την φωτογράφιση την άλλη μέρα το απόγευμα

στο σπίτι της γυναίκας,

ζούσε μόνη της,εκείνο το διάστημα δεν είχε σχέση

με κάποιον άντρα,

πήγε στο σπίτι της,

άρχισε να την φωτογραφίζει,

κάποια στιγμή η γυναίκα του είπε:

-εσενα θέλω να προκαλώ,

δεν είμαι η Φαίδρα,είμαι γυναίκα και μου αρέσεις,

τώρα θα πάρω την πιο προκλητική στάση,κοίταξε,

όλες θα είναι για σένα,

εκείνη τη νύχτα κοιμήθηκε σπίτι της,

την  επόμενη μέρα συνεχίστηκε η φωτογράφιση,

-ας ξεχάσουμε τι έγινε χθες,του είπε,αυτό είναι το μυστήριο μιας γυναίκας και ενός

 άντρα,τώρα,και μέχρι να τελειώσουν οι φωτογραφίσεις,θα είμαι η Φαίδρα,

όταν ετοίμασε την έκθεση φωτογραφίας με τιτλο:Η γυναίκα Φαίδρα,

της τηλεφώνησε να την προσκαλέσει,

εκείνη του είπε:-προτιμω να μην έρθω,στις φωτογραφίες είναι η Φαίδρα,όχι εγώ,

εγώ είμαι αυτή η γυναίκα που σε προκάλεσε εκείνο το βράδυ,κι αυτό θέλω να θυμάμαι,

κι εσύ αυτό να θυμάσαι,την προκλητική γυναίκα εκείνης της νύχτας,

.

.

.

My own Empire of Hyperrealist Enigma Paintings

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

1,2 τελικά παράλληλα

χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

1.

κοιμήθηκε βαριά,στο διάστημα αυτό ο κόσμος καταστράφηκε,

δεν υπήρχε πλέον το σύμπαν,

ξύπνησε κι ήταν σαν να μην συνέβηκε τίποτα,ούτε κατάλαβε κάτι,

συνέχισε να ζει όπως πριν

2.

πέθανε στον ύπνο του,

δεν υπήρχε πλέον,

όταν ξύπνησε ήταν σαν να μην συνέβηκε τίποτα,

ούτε κατάλαβε κάτι,συνέχισε να ζει όπως πριν

.

.

.

Φωτογράφιση 

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

(Ιδιοτροποι Έρωτες)

Η αιώνια τιμωρία

-χ.ν.κουβελης c n couvelis

ακολούθησε τη γυναίκα,ημιφωτισμενος δρόμος,εκείνη γύρισε και τον κοίταξε,

σταμάτησε μπροστά από ένα παλιό σπίτι,ανοιξε και μπήκε μεσα,

οταν έφτασε στη πορτα άκουσε τη φωνή της σιγανη,-ελα,μην κάνεις θόρυβο,θα σε

ακούσουν,θα ξυπνήσουν,

μπήκε μέσα στο σπίτι,σκοτάδι,όταν συνειθισε στο φως είδε τη γυναίκα ψηλά στη 

ξύλινη σκάλα,επειτα την εχασε,ανέβηκε τη σκάλα,άκουγε τα βήματα της

ψηλότερα,ανέβαινε,υπολόγισε τέσσερις ορόφους,βρέθηκε σε ένα μακρύ

 διάδρομο,αριστερά και δεξια της σκάλας,η γυναίκα στο βάθος αριστερά,η σκάλα 

συνέχιζε πιο ψηλά,ο διάδρομος είχε πόρτες κλειστές αριστερά και δεξιά,προχωρησε,

-ελα,μέσα,άκουσε τη φωνή της γυναίκας,μπήκε,-κλείσε τη πορτα,ειπε η γυναίκα,το

 δωμάτιο ημιφωτισμενο,ένα τραπέζι,τεσσερις καρεκλες γύρω του,ένας καναπές,ένα

 κρεβάτι,η γυναίκα ξάπλωσε στο κρεβάτι, έβλεπε τα πόδια της γυμνά,-τι περιμένεις;

του είπε,έλα,δεν έχουμε χρόνο,μπορεί να έρθουν από στιγμή σε στιγμή,

πήγε στο κρεβάτι,η γυναικα γυμνωσε το στήθος της,έπιασε το χέρι του,-εδω,του είπε

 ψιθυριστά,-ανάμεσα στα πόδια μου,ακούστηκαν βήματα στο διάδρομο,

τραβήχτηκε,-οχι,μη φοβάσαι,δεν είναι αυτοί,συμφωνήσαμε να έρθουν όταν τελειώσουμε,

η γυναίκα σηκώθηκε από το κρεβάτι,κάθησε στον καναπέ,από εκεί τον προκαλούσε,την

 άρπαξε,την έρριξε στο πάτωμα,

τους ξυπνησαν οι φωνές τους,ήταν τρεις,δυο άντρες και μια γυναίκα,τους είχαν

 περικυκλωμένους,-η αμαρτία,είπε ο ένας άντρας,είναι θέμα προοπτικής,ο άλλος γέλασε,

-και θεμα τιμωρίας,είπε η γυναίκα,τι αποφασίζουμε;

-την αιώνια τιμωρία,είπε ο πρώτος άντρας,-αιωνια τιμωρία,αντέδρασε η γυναίκα,

σημαινει και αιώνια ζωή,

-σηκωθείτε και ντυθητε,διέταξε ο δεύτερος άντρας,

ντύθηκαν,

-εσυ,ειπε η γυναίκα στον άντρα,είσαι ελεύθερος να φύγεις,πριν όμως θα φύγουμε

 εμείς,και μην διανοηθεις,πρόσεξε,να ξεφύγεις από την τιμωρια σου,

οι τρεις έφυγαν,

η γυναικα ετρεμε,-δεν θέλω να σε χάσω,του είπε,τον αγκάλιασε,έκλαιγε,

τότε κατάλαβε την τιμωρια του,

ο έρωτας εκείνης της γυναικας,

έφυγε,

κατέβηκε τη σκάλα,

έξω είχε νυχτώσει,

περιπλανήθηκε σε ένα λαβύρινθο δρόμων,

δυσκολεύθηκε να βγει,

ήξερε ότι εκει στο κέντρο του ήταν εκείνη,

όσες φορές προσπάθησε μετα να φτάσει εκεί δεν τα κατάφερε,

αυτή ήταν η αιώνια τιμωρια τους,

ο έρωτας για εκείνη τη γυναικα

.

.

.

 

εικόνες της Ηλέκτρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το ματ της Ηλέκτρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ηλεκτρα Σοφοκλή,στίχοι 86-120

-Μονολογος

-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

το ματ της Ηλέκτρας

-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

-σου ετοιμάζει παγιδα,μην παιξεις μαζι της,τον προειδοποιησε η Κλυταιμνήστρα,

ο Αιγισθος γέλασε,-ελα τα παραλες,ένα αφελές κοριτσάκι είναι,τι θα μου κάνει;

-αφελες,αλλά όχι αθώο,πρόσεξε,πονηρό και σκληρό,είναι παιδί μου,το ξέρω,αντέδρασε

 εκείνη,

η Ηλέκτρα έκανε την κινηση

-ματ,κύριε Αιγισθε,

τη νύχτα εκείνη ξάγρυπνη σε,το φως της πανσεληνου στο δωμάτιο της,

ησυχία,

οι Μυκήνες βυθισμένες στη σιωπή

εμείς οι θεατές,απογευμα, καθισμένοι στο αμφιθεατρο την είδαμε,

να εκδικείται το θάνατο

του Αγαμεμνωνα,

-του πατέρα μου,ούρλιαξε,

το πρωί ήρθαν τρεις χωροφυλάκοι,την βρήκαν,

στο κρεβάτι της με τα ρουχα,δεν αντιστάθηκε,

-ειμαι έτοιμη,τους είπε,σας περίμενα,την συνέλαβαν,

για διπλό φόνο,

-εγω σκότωσα τη μάνα και τον εραστή της

την ανεκριναν,

-στο λουτρό τύλιξαν τον πατέρα και τον έπνιξαν  αυτη η μάνα μου η μοιχαλίδα 

κι ο εραστής της,

ομολόγησε

το άλογο,να φοβάσαι,τον προειδοποίησε η Κλυταιμνήστρα,οι κινησεις του είναι 

το δυνατό της σημείο στο σκάκι,

την άκουγαν να κάνει πρόβα στον μονόλογο,της τραγωδίας του Σοφοκλή Ηλέκτρα,

-μεσημερι και δεν ησυχαζει,είπε η Κλυταιμνήστρα,τι σχεδιάζει;φοβαμαι

μήτηρ δ᾽ ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς

Αἴγισθος, ὅπως δρῦν ὑλοτόμοι

σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει.

-φοβάμαι,Αιγισθε,την ακούς;

ο φόνος με φόνο 

η φωνή της,ακους

ὦ δῶμ᾽ Ἀίδου καὶ Περσεφόνης,

ὦ χθόνι᾽ Ἑρμῆ καὶ πότνι᾽ Ἀρά,

σεμναί τε θεῶν παῖδες Ἐρινύες,

αἳ τοὺς ἀδίκως θνῄσκοντας ὁρᾶθ᾽,

αἳ τοὺς εὐνὰς ὑποκλεπτομένους,

115ἔλθετ᾽, ἀρήξατε, τείσασθε πατρὸς

φόνον ἡμετέρου,

τους είδε στο κήπο,στο μεγάλο τραπέζι,να παίζουν σκάκι,μέσα Ιούλη,καυτή μερα,

τα τζιτζίκια στα δεντρα ξεκουφαιναν,

-η βασίλισσα κινδυνεύει,

ακούστηκε η φωνή της,

σκληρή,

-προσεξε το άλογο,απειλεί τον βασιλιά σου,φώναξε στον Αίγισθο η Κλυταιμνήστρα,

-ο βασιλιάς είναι νεκρός,

πνιγμένος στο λουτρο,

είπε η Ηλέκτρα,

τον είδα με τα ίδια μου τα μάτια,

είδα και τους δολοφόνους μάνα,

-εισαι τρελή,αντέδρασε η Κλυταιμνήστρα,

τέρμα η παρωδία,άρπαξε τη σκακιέρα και την πέταξε,τα πιονια  σκόρπισαν,

-και συ,είπε στον Αίγισθο,τι ανοησία να παίζεις με μια ψυχασθενή,

η Ηλέκτρα σηκώθηκε και σκύβοντας μάζεψε τα πιονια και τη σκακιέρα,

έπειτα ηρεμα

την τοποθέτησε στο τραπέζι,και τα πιόνια στη θέση που ήταν πριν,

καθισε

-ελα,ειπε στον Αίγισθο,να συνεχίσουμε το παιχνίδι των Ατρεα και του Θυέστη,

όταν μέσα στη νύχτα άκουσε τον πυροβολισμό και ξύπνησε ήταν σίγουρη:

-σκοτωσε τον Αιγισθο,

κι επειτα σε λίγο ο δεύτερος πυροβολισμός

-τωρα η μάνα είχε σειρά

περίμενε ξάγρυπνη,το πρωί θα την συνελαμβαναν ως συνενοχο του αδελφού της 

για διπλό φόνο

-θεε μου,τι ευτυχισμένη ειμαι

στο θέατρο σε έναν ημιφωτισμενο χώρο,μια νεαρή γυναίκα όρθια με μακρύ μαύρο

 φόρεμα,

ακούγεται η φωνή της:

ω εσύ αγνό φως κι εσύ 

στη γη ισότιμε αερα, 

τις πολλές ακούτε θρηνωδιες μου,

και τα πολλά βροντερά χτυπηματα

στα ματωμένα στηθη

όταν η ζοφερή νύχτα αποχωρει,

και την νυχτερινή μου θλίψη

τ'αθλιο ξέρει κρεβάτι μου

μέσ'στο καταραμένο σπιτι,

πόσο τον δύστυχο θρηνω πατέρα μου,

που στη βάρβαρη ξενη γη

ο Άρης ο φονιας θάνατο δεν εδωσε,

αλλά η μάνα μου κι ο εραστής της 

στο κρεβάτι Αιγισθος,

όπως δέντρο ξυλοκόποι το κεφάλι 

σχίζουν με φονικό πελεκι,

και κανένας από μένα άλλος 

δεν λυπηθηκε,πατέρα,

για τον σκληρό κι οικτρο σου θανατο,

αλλά ποτέ δεν θα πάψω  να θρηνω 

θλιβερα και να βογγω,

όσο τ'αστρα θα φεγγοβολουν,

κι αυτό το φως θα βλέπω της μέρας,

όπως η Αηδόνα που'χασε το παιδί της 

ο θρήνος μου ακαταπαυστα

σ'αυτες εδώ τις πατρικές πόρτες

παντού θ'αντηχει,

ω σπίτι τ'Αδη και της Περσεφόνης,

ω του κάτω κόσμου Ερμή

και σεβάσμια κυρά Αρά 

και σεμνές κόρες των θεών Ερινύες,

που βλέπετε όσους αδικα πεθαίνουν,

κι οσους τα κρεβάτια κρυφά κλεβουν,

ελάτε,βοηθήστε,

τιμωρήστε του πατέρα μου τον φόνο,

και στείλτε μου τον αδελφό μου,

γιατί μόνη δεν έχω πια τη δύναμη

να σηκώνω της λύπης και να ισορροπω 

το ενάντιο φορτίο 

ὦ φάος ἁγνὸν

καὶ γῆς ἰσόμοιρ᾽ ἀήρ, ὥς μοι

πολλὰς μὲν θρήνων ᾠδάς,

πολλὰς δ᾽ ἀντήρεις ᾔσθου

90στέρνων πλαγὰς αἱμασσομένων,

ὁπόταν δνοφερὰ νὺξ ὑπολειφθῇ·

τὰ δὲ παννυχίδων κήδη στυγεραὶ

ξυνίσασ᾽ εὐναὶ μογερῶν οἴκων,

ὅσα τὸν δύστηνον ἐμὸν θρηνῶ

95πατέρ᾽, ὃν κατὰ μὲν βάρβαρον αἶαν

φοίνιος Ἄρης οὐκ ἐξένισεν,

μήτηρ δ᾽ ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς

Αἴγισθος, ὅπως δρῦν ὑλοτόμοι

σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει.

100κοὐδεὶς τούτων οἶκτος ἀπ᾽ ἄλλης

ἢ ᾽μοῦ φέρεται, σοῦ, πάτερ, οὕτως

αἰκῶς οἰκτρῶς τε θανόντος.

ἀλλ᾽ οὐ μὲν δὴ

λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων,

105ἔστ᾽ ἂν παμφεγγεῖς ἄστρων

ῥιπάς, λεύσσω δὲ τόδ᾽ ἦμαρ,

μὴ οὐ τεκνολέτειρ᾽ ὥς τις ἀηδὼν

ἐπὶ κωκυτῷ τῶνδε πατρῴων

πρὸ θυρῶν ἠχὼ πᾶσι προφωνεῖν.

110ὦ δῶμ᾽ Ἀίδου καὶ Περσεφόνης,

ὦ χθόνι᾽ Ἑρμῆ καὶ πότνι᾽ Ἀρά,

σεμναί τε θεῶν παῖδες Ἐρινύες,

αἳ τοὺς ἀδίκως θνῄσκοντας ὁρᾶθ᾽,

αἳ τοὺς εὐνὰς ὑποκλεπτομένους,

115ἔλθετ᾽, ἀρήξατε, τείσασθε πατρὸς

φόνον ἡμετέρου,

καί μοι τὸν ἐμὸν πέμψατ᾽ ἀδελφόν.

μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ

120λύπης ἀντίρροπον ἄχθος.

το χέρι της  σηκώνει να κινήσει το μαύρο άλογο,

ακούγεται η φωνή της:

-ματ

.

.

.