.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Giorgio de Chirico-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΧΡΟΝΟΥ-ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΧΩΡΟΥ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΙ
[ΜΕ ΤΟΝ DE CHIRICO]
Βρεθηκε στον σιδηροδρομικο σταθμο μιας μεγαλης πολιτειας.Μεσημερι.
Σκληρες και αιχμηρες οι σκιες των κτιριων εκεινη την ωρα σαν ξιφη.
Ειχε χρονο στη διαθεση του ,ετσι καθισε να περιεργαστει το χωρο γυρω του.
Η πρωτη εντυπωση ηταν πως προκειται για μια περιεργη αρχιτεχτονικη.
Το κεντρικο κτιριο του σταθμου ,ενα τεραστιο ορθογωνιο παραλληλεπιπεδο.
Μια μεγαλη σειρα πετροχτιστα τοξα στην προσοψη της εισοδου.Πανω,
ακριβως,απ'το κεντρικο τοξο,μεγαλοπρεπες στην απλοτητα του, υψωνονταν
ενας τετραγωνισμενος στην κατοψη πυργος μ'ενα στρογγυλο ρολοι με λατι-
νικους αριθμους για τις ωρες.Διαβασε την ωρα του χρονου,που'ναι ακινητος
για τον ανθρωπο.Σκεφτηκε πως ετσι πρεπει να'ναι.Γιατι στην αντιθετη περιπτωση
αν υπηρχε η κινηση του ο ανθρωπος θ'αποκαλυπτε το πριν και το μετα του,που
τοσο απεγνωσμενα, κι ισως οπως φαινεται ως τα τωρα [αλλα ποιος ξερει αν
δεν ειναι ζητημα χρονου]χωρις την παραμικρη ελπιδα,ψαχνει με τη φιλοσοφια.
Ο Χρονος γυριζει σ'ενα Φαυλο Κυκλο.Τα κτιρια ,στο δεξιο και στο αριστερο ακρο
του μεγαλου κεντρικου κτιριου,ηταν τελειοι κυβοι.Ψηλα στην προσοψη τους,υπηρ-
χε μια σειρα απο μικρα παραθυρα,σε ορθογωνια σχηματα, και με την οριζοντια
γραμμη της στεγης σχηματιζαν μια παραλληλη ζωνη.Εκεινη την ωρα,ακριβως μεση-
μερι, ενα τρενο ηταν σταματημενο στο σταθμο.Η προοπτικη του χωρου ειχε τετοια
γεωμετρια που δημιουργουσε στον θεατη την εντυπωση πως ο αριθμος των βαγο-
νιων ,που εσερνε η μεγαλη ατμομηχανη ,ηταν απειρος.Η πλατεια μπροστα απο τα
κτιρια ειχε σχημα τετραγωνου.Ηταν στρωμενη με λευκες κι ασπρες τετραγωνες
πλακες.Μια τεραστια σκακιερα.Στο κεντρο της υψωνονταν ενα μνημειακο μπρουτζι-
νο αγαλμα.Η μορφη μιας ξαπλωμενης γυναικας ελαφρα ανασηκωμενης.Πανω στην
επιφανεια της πλατειας διεκρινε στο φως εκεινης της ωρας διαφορες ψηλολιγνες
ανθρωπινες μορφες, διασπαρτες σε διαφορα σημεια της.Φιγουρες μοναχικες , απο-
λυτα ακινητοποιημενες ,με σκληρες αιχμηρες σκιες,σαν σκοτεινα αποτυπωματα
στην αιωνιοτητα αυτης της παραδοξης γεωμετριας.Σ'οποιο εσωτερικο της σημειο
και να βρισκοσουν ενιωθες πως ο χωρος που σε περιβαλλει ηταν απεραντος και
πως καμπυλωνε βαθμιαια ως το απειρο.Ψηλα στον καθαρο γαλαζιο ουρανο αιω-
ρουνταν επιμηκη ,με συστρεφωμενα σχηματα, συννεφα απομειναρια μιας αχρονης
νεροποντης που συνεβηκε [η' θα συμβει] η ' απο τον καπνο που δραπετευσε απο
τα φουγαρα των τρενων.Το τελικο αισθημα ,που του προκαλουσε εκεινο το λιτο
γεωμετρικο σκηνικο ηταν δεος ,που το αισθανονταν κυριως στο πνευμα κι οχι
στη καρδια.Εδινε σ'αυτο διαφορες ερμηνειες.Παντα ομως του ξεφευγε η απολυ-
τη αληθεια των πραγματων.
Εψαχνε μεσα στη Μεγαλη Αβεβαιοτητα
.
.
.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Giorgio de Chirico-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΚΑΚΙΕΡΑ ΧΡΟΝΟΥ-ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΧΩΡΟΥ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΙ
[ΜΕ ΤΟΝ DE CHIRICO]
Βρεθηκε στον σιδηροδρομικο σταθμο μιας μεγαλης πολιτειας.Μεσημερι.
Σκληρες και αιχμηρες οι σκιες των κτιριων εκεινη την ωρα σαν ξιφη.
Ειχε χρονο στη διαθεση του ,ετσι καθισε να περιεργαστει το χωρο γυρω του.
Η πρωτη εντυπωση ηταν πως προκειται για μια περιεργη αρχιτεχτονικη.
Το κεντρικο κτιριο του σταθμου ,ενα τεραστιο ορθογωνιο παραλληλεπιπεδο.
Μια μεγαλη σειρα πετροχτιστα τοξα στην προσοψη της εισοδου.Πανω,
ακριβως,απ'το κεντρικο τοξο,μεγαλοπρεπες στην απλοτητα του, υψωνονταν
ενας τετραγωνισμενος στην κατοψη πυργος μ'ενα στρογγυλο ρολοι με λατι-
νικους αριθμους για τις ωρες.Διαβασε την ωρα του χρονου,που'ναι ακινητος
για τον ανθρωπο.Σκεφτηκε πως ετσι πρεπει να'ναι.Γιατι στην αντιθετη περιπτωση
αν υπηρχε η κινηση του ο ανθρωπος θ'αποκαλυπτε το πριν και το μετα του,που
τοσο απεγνωσμενα, κι ισως οπως φαινεται ως τα τωρα [αλλα ποιος ξερει αν
δεν ειναι ζητημα χρονου]χωρις την παραμικρη ελπιδα,ψαχνει με τη φιλοσοφια.
Ο Χρονος γυριζει σ'ενα Φαυλο Κυκλο.Τα κτιρια ,στο δεξιο και στο αριστερο ακρο
του μεγαλου κεντρικου κτιριου,ηταν τελειοι κυβοι.Ψηλα στην προσοψη τους,υπηρ-
χε μια σειρα απο μικρα παραθυρα,σε ορθογωνια σχηματα, και με την οριζοντια
γραμμη της στεγης σχηματιζαν μια παραλληλη ζωνη.Εκεινη την ωρα,ακριβως μεση-
μερι, ενα τρενο ηταν σταματημενο στο σταθμο.Η προοπτικη του χωρου ειχε τετοια
γεωμετρια που δημιουργουσε στον θεατη την εντυπωση πως ο αριθμος των βαγο-
νιων ,που εσερνε η μεγαλη ατμομηχανη ,ηταν απειρος.Η πλατεια μπροστα απο τα
κτιρια ειχε σχημα τετραγωνου.Ηταν στρωμενη με λευκες κι ασπρες τετραγωνες
πλακες.Μια τεραστια σκακιερα.Στο κεντρο της υψωνονταν ενα μνημειακο μπρουτζι-
νο αγαλμα.Η μορφη μιας ξαπλωμενης γυναικας ελαφρα ανασηκωμενης.Πανω στην
επιφανεια της πλατειας διεκρινε στο φως εκεινης της ωρας διαφορες ψηλολιγνες
ανθρωπινες μορφες, διασπαρτες σε διαφορα σημεια της.Φιγουρες μοναχικες , απο-
λυτα ακινητοποιημενες ,με σκληρες αιχμηρες σκιες,σαν σκοτεινα αποτυπωματα
στην αιωνιοτητα αυτης της παραδοξης γεωμετριας.Σ'οποιο εσωτερικο της σημειο
και να βρισκοσουν ενιωθες πως ο χωρος που σε περιβαλλει ηταν απεραντος και
πως καμπυλωνε βαθμιαια ως το απειρο.Ψηλα στον καθαρο γαλαζιο ουρανο αιω-
ρουνταν επιμηκη ,με συστρεφωμενα σχηματα, συννεφα απομειναρια μιας αχρονης
νεροποντης που συνεβηκε [η' θα συμβει] η ' απο τον καπνο που δραπετευσε απο
τα φουγαρα των τρενων.Το τελικο αισθημα ,που του προκαλουσε εκεινο το λιτο
γεωμετρικο σκηνικο ηταν δεος ,που το αισθανονταν κυριως στο πνευμα κι οχι
στη καρδια.Εδινε σ'αυτο διαφορες ερμηνειες.Παντα ομως του ξεφευγε η απολυ-
τη αληθεια των πραγματων.
Εψαχνε μεσα στη Μεγαλη Αβεβαιοτητα
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου