.
fishes-pop art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
synthesis-pop art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Σιγουρα η αισθητικη θα εκδικηθει τους καιροσκοπους-1
.
μια βαρκα βουλιαζει στο γαλαζιο
να δεις απ'το παραθυρο τον κηπο γεματο μηλιες
ενα βελος ειναι η αληθεια
πεφτοντας οι λεξεις /ενα πουλι ελαμψε για λιγο
στη ακρη της θαλασσας το φως /και μαθε πως η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι
εγραψε με ελληνικα γραμματα
Εξ Ισορροπου Φωτος Πλασμενη
σε γαλαζια νερα κρεμασμενες λεξεις
ενα πουλι συλλεγει ερωτηματα στη γλωσσα μας
δεν απορεις που η μερα εχει φως/με συμμετρια τα σχηματα μας
τα δεντρα σε καθετη σταση
και με ονειρα τα περιστερια πεταξαν κι επεστρεψαν την ωραιοτητα
ακουσε τη μουσικη των συλλαβων σου
με λευκοτητα εναρμονια
εδω ν'αναπαυθεις στους μενεξεδες/εδω υπακουν οι λεξεις
μοιραστηκε η ψυχη τους τα σεντονια της θαλασσας
μεσα στο περιβολι ποτιζες με χρωματα τα λουλουδια
αυτη η γυναικα φυτευε κρινους στα αυτια της
η λαμπροτητα της αθωοτητας
αυτο το τοπιο πλασθηκε απο τη ψυχη τους
η μυρωδια των μελισσων ανθοφορει κρινους/αποκαλυπτεται η αληθεια
ευτυχως ευαναγνωστη
περα ο αερας χαραζει αναγλυφους κηπους στους αγρους των ουρανων
οι ταπεινοι εχοντες την τελειοτητα
μαρτυρας η αγρια μεντα και τα πορφυρα βατομουρα
ερριξε τα διχτυα των λογων του να πιασει πουλια
στον παροντα και στον μελλοντα χρονο των φυκιων
ενα υπεροχο αισθημα η γλυκυτητα του μηλου
κλινει ελαφρια προς τα δεξια
το περιγραμμα του σωματος το στηθος και η κοιλια
ριχνοντας ενα ανθος γιασεμιου
και οι γλουτοι -
η ακτινοβολια του χιονιου
η ακρη του λαιμου γεμιζει το φεγγαρι
εκεινο το σωμα εκανε μια συσπαση πουλιου κι ανθισαν λευκοι οι κρινοι του
η οραση της φωνης /η πρωτη ιδεα της ομορφιας
και τη νυχτα ονειρευτηκε την ανασα του δελφινιου χρωματισμενη
το περιστερι τ'ουρανου το φεγγαρι
λευκαινει τα σπιτια τους και τα συκα φουσκωνουν χυμους
πως να ερμηνευσουμε τη ρυθμικοτητα της Ανοιξης στα φυλλα
αναρριχωμενη συμπλεκομενη
με τα χερια ανακατεψαμε τα νερα των γαλαξιων
τους σταλαγμιτες των ερωδιων
στα κυκλαμινα εισακουσθηκαν οι προσευχες μας
απο που προερχεται η ελξη μας
ζηλευω τους κοκκινους κρυσταλλους στα τριανταφυλλα
ευωδια ,καιρος να εξαπλωθει η ωραιοτητα στα κυκλαμινα και τα γιουλια
τα τρεμουλιασματα στα λογια
ακουσαμε τον κελαηδισμο των νερων στα νουφαρα
και τα πουλια εχουν τα σπιτια τους στα δεντρα
η μερα γεμισμενη με τις φωνες των τζιτζικιων
το ψαρι κουβαλαει το ασημι του φεγγαριου στη πλατη του
κιτρινη πεταλουδα στ'ανθη λουσθηκε
.
.
.
DIA-FORMS DERIVATIONS-2μ χ 4μ-x c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Τωρα μπορουμε να πουμε:'' Εμεις θελουμε κατι που σιγουρα να μας λεει την αληθεια ''
.
Χαιρε Δροσοσταλιδα της Φωνης
ολη τη νυχτα η πυγολαμπιδα σε φωτιζε
ασπρο εσκασε το κυμα στην αμμο/κυλλησε
το ποδι φτερουγισε απαλα στον αστραγαλο
ενα σμηνος απο πεταλουδες ανθιζε κατω απο τον ουρανο
του αρεσαν τα τριανταφυλλα το φως
της αρεσε να ταιζει με βερυκοκκα τ'αγριοπεριστερα
στη μυρωδια του γιασεμιου το γιασεμι ειναι
το ονειρο ας ειναι η γλωσσα μας
Χαιρε Υπερ Ολων Ωραιοτητα
το κυμα το ραγισμα του ψαριου στα νερα
η αηχη πανσεληνος το ανθος του στρειδιου
θροισμα χλοης πεταλουδα
η φωνη της θαλασσας
το πεπρωμενο της εισαι εσυ
η φωνη η φωνη σου η αρμυρα στο κορμι
στα πρασινα δεντρα συρθηκε το φως στις ακρες
Χαιρτε Γαλαζιο των Χρωματων
βελος ψυχης ματι
μια διαφανη λεξη σε φυλλο λεμονιας
πλησιασε το ματι στη χλοη ανεβασε το χερι στη κοιλια
κιτρινο ψαρι ζεστη αμμος ανθος των ποδιων
ελεγε:''η σοφια ειναι πεταγμα γλαρου ''
ελεγε.''συμφωνα μ'αυτο που ειμαστε αγαπαμε''
σ'αυτη την αποικια των γλαρων
σπιτια στους λοφους δεντρα στον ουρανο γαλαζιο το περασμα της σφυριδας
στερια χτισμενη στα ψαρια θαλασσα των ηχων
τιποτα αχρηστο
Χαιρε η Ενοραση των Γλαρων
και θαυμαζε γυρνωντας το βλεμμα του παντου
κοιμηθηκαν μαζι στο κυμα
σκεπαστηκε με φυλλα στον υπνο της
πρασινο βουνο στο ενυδρειο του ηλιου
εδειξε.''ενα ψαρι ακολουθει εναν ανθρωπο''ειπε
Εγω διαλεγω Εσενα
''Εγω θελω αυτο'' πως κοιταζει το ξημερωμα η αμυγδαλια
οι φθογγοι του στοματος ''συμφωνω να συμφωνει ο ενας με τον αλλον ''
ποσες πολλες ταλαντωσεις αυτη η νοτα το δακτυλο μου
τα κουπια εξαφανιστηκαν μεσα στα ροδα
το τοπιο : δυο δεντρα στο απλετο στο αμωμο φως
το τοπιο : ο ποταμος της νυχτας κυλουσε το ασημι του φεγγαριου
το τοπιο :το μουσικο ειδωλο του πουλιου
και υστερα η ιδεα της ψυχης
Τωρα μπορουμε να πουμε:'' Εμεις θελουμε κατι που σιγουρα να μας λεει την αληθεια''
η φαντασια ενας ορισμενος τροπος ελκυσης χταποδιων
Φαντασου
στο χερι του τυλιχτηκε το πρωτο πλοκαμι του χταποδιου
ξημερωσε/τη φωνη τ' αηδονιου τη λευκανε η δροσουλα
αποψε κοιμηθηκε στα γαλαζια οστρακα των ρομβων
οτι εμεις εχουμε ειναι η φαντασια
Χαιρε Κοκκινο του Μηλου
Χαιρε Πρασινο της Χλοης
στα δυτικα η σταμνα του ηλιου γεμιζε αγριοπεριστερα
και το δελφινι καρφιτσωθηκε στα μαλλια της
ακουστηκε να επαναλάμβανει
Ειναι το μηλο που πρεπει να αποδωσω ορατο
ολα εξαρτωνται με τον τροπο που καποιος επιθυμει
κι ο ανεμος, που φυσηξε γυρισε τις πλατες των φυλλων προς την αθωοτητα
κι ειχε τα ματια κερηθρα μελι
οτι εμεις αντιλαμβανομαστε ειναι η πραγματικοτητα
ειμαστε τυχεροι εδω που ζουμε οι αποικιες των μελισσων στ'ανθη
κατεβαινουν στη θαλασσα
Τιποτα δεν ειναι των ανθρωπων αδυνατο
τα περιττα πραγματα ν'αποβαλλεις
εκεινη την ωρα τα νερα της θαλασσας διεσχισαν ισχυρα βελη ψαριων
Χαιρε Γλωσσα Τεχνη των Παντων
Εγω ο Ισορροπιστης των Απειρων Κοκκων του Χρονου
ποιος ξερει σε ποια φαντασια ειμαι υπηρξα θα ειμαι
το μεσημερι ο ηλιος στοιβαχτηκε στις ελιες
στο εσωτερικο των κοχυλιων μεκινηθηκαν οι στεριες κι ακουσαμε
τον ηχο των κουπιων
πως τα πουλια κωπηλατουσαν στα νερα τ'ουρανου
παιρνοντας το νερο με τις χουχτες το κυλουσε στη κοιλια της,παρακατω τρυπωνε χρωματιστο στα φυκια
τοτε το ψαρι χωθηκε στη κρυψωνα του με τα φορτια των νερων που πιαστηκαν στα διχτυα του
εξω απ'τ'ανατολικο παραθυρο βολταριζε η σεληνη την ηχηρη σιωπη της
το πρωι οι βαρκες διαλυθηκαν στο γαλαζιο
Χαιρε η Αορατη των Λογισμων
Χαιρε η Επιστροφη της Ευτυχιας
Χαιρε η Πολυανθουσα τα Εγκοσμια
Αληθεια,πως να ονειρευεται στο θαλασσιο υπνο του βυθισμενο το ευτυχισμενο ψαρι;
πεταλουδα στο μεσο των αορατων
παπιες κολυμπανε γαληνιες στα ονειρα των κυκνων
μεγαλωσα εκατομυρια χρονια αναμεσα στα πολυκλαδα
ανοιγοκλεινοντας τα βελουδινα βλεφαρα πληθαινεις τη μνημη μας
ακους το αεικινητο περπατημα του αερα
βλεπεις το πρασινο να υπερηφανευεται στα αγκαλιασματα των δεντρων
γλυκεια η ωρα που ξυπνησες κι ημουν εκει
με το δακτυλο διεγραψε στην ακρη του το κλαδι του φρυδιου της
μεσα στα ρουχα κρατουσε τη δροσια των νερων της
ποιος ρυθμος συγκρατει την ανασα σου
τ' ασπρα ποδια σου θα μου ξεφυγουν σαν τ' αγριοπεριστερα
οταν θα σ' αγγιξω στον υπνο σου
Χαιρε Δωρο Ωραιοτητος
βλεμμα που υποχωρει απαλο οταν αισθανεται
τ'απογευματα οι γλαροι ξεφορτωνουν φορτια λευκων κρινων
με γελια περιφεραμε τα γυμνα ποδια μας στο γυαλο η μυρωδια μας εξαισια
σε ποια γλωσσα θα μιλησουμε για το μελλον μας;
η ψυχη μας ευκολα δεν συνειθιζει τη μετριοτητα/αντιστεκεται
η γλωσσα μας μ'αυτα τα μικρα αποσπασματα των λεξεων
ροδακινο απ'την ανασα σου
απ'το ανοιχτο παραθυρο ορμησαν μεσα στο δωματιο πουλια σε σχηματα αρπας
στο σχημα των χειλιων σχεδιασε το εψιλον ε,πανευτυχης για την εφευρεση
λατρευει τον δεικτη και τον παραμεσο,καθως προσαρμοζεται στα λογια της
που οσο την κοιταζω τοσο ομορφαινει,συλλογιστηκα:
'' Ειναι η ματια μας που ομορφαινει τον αλλον.Φυσικα αυτη η ευκαιρια
μας δινεται πολυ σπανια ''
τη γλωσσα αυτη προτιμω που βρισκεται η αληθεια
Εγω καλλιεργητης τριανταφυλλων
Εγω μηχανευομαι πολλουςς .τροπους να συλλαμβανω πουλια στους κηπους σου
το γελιο σου εψαχνε το μπρατσο μου
η ανασα του ταυρου .πυρωμενη την εκαιγε στο λαιμο
οπως ο καυτος λιβας κατακαιει τα δεντρα
σαν τη παπια κολυμπαγε
σαν τη χηνα φτερουγιζε
σαν τη βιολα μυρωδιζε
σαν το ροδο κοκκινιζε
για πρωτη φορα φορα εμφανισθηκε η Εννοια της Ευτυχιας
το μεσημερι τα τζιτζικια στοιβαζουν φωνες
ειναι και τα πουλια που απεχθανονται τα τετριμμενα
Χαιρε Εσυ η Πιο Ομορφη Απ 'Ολες Οσες Ειδα ως Τωρα
''Εγω ειμαι η Γλωσσα που θα ορμησει στην ωραιοτητα σου ''
αυτος ο κοσμος αξιζει το καλυτερο
.
.
.
η ποιητρια Σαπφω-τα γραμματοσημα μου-2014-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΣΑΠΦΩ-χ.ν.κουβελης
-...χρυση μελισσα
στ'αυτι της σκουλαρικι...
-...δεν κοιμαμαι,η μνημη με παιδευει...
-...απ'το τριανταφυλλο πιο τριανταφυλλενια
κι απ'το κρινο λευκοτερη...
-...η σεληνη στ'απαλο μετωπο σου
λαμπει...
-...ωραια μαλλια...
-..γλυκεια η φωνη σου...
τα λογια σου δροσια...
-...λειπεις και χαρα δεν εχω...
-...λουζεσαι...με αρωματα...πανεμορφη...
-...τα μελη μου διαλυει ο ερωτας
κι ο ποθος με κυβερναει...
-...να φιλησω...απαλο ευωδιαστο...
.
.
.
sea sand αμμος θαλασσα-μονοχρωμιες-μικτη τεχνικη[χρωμα -αμμος]-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
.
ειδε πολλα βοτσαλα στη παραλια
τα ματια τους στο φθαρτο δεν κουραστηκε
στο χερι μου το ξυπνημα της θαλασσας
και το κρινακι λευκοτατο πνεει τον υπνο των βραχων
με τα υπαρχοντα των πουλιων φυτεψαμε πρασινα δεντρα
το πνευμα της πεταλουδας σιμα στ'αγριολουλουδα
το αρχαικο μειδιαμα των νερων
τη νυχτα στα πληκτρα τ'ουρανου χτενιστηκε η σεληνη
απο ευστροφο πηλο τα σωματα μας
και αγγελος με ψηφιδωτο δελφινι φωτογραφιζεται
ακουσε να λεει:Ειμαι μια ευθεια ακρογυαλια ακονισμενη στο κυμα
ειπε:το κοχυλι ιδιωματικη συλλαβη απο χρωμα γαλαζιο
ειναι τα λογια σου η υπαρξη σου
τη νυχτα τυλιχτηκε η σεληνη στα μαλλια σου
την αυγη στον ουρανο κολυμπουσαν γαλαζια ψαρια
η εννοια της αγαπης ειναι η χαρα
''οι πιο ομορφες στιγμες της ζωης της''
η θαλασσινη αυρα παρασερνε τα φυκια προς το φεγγαρι
την απαλοτητα στα χρωματα την αγγιξαμε σημερα στα δεντρα
ευτυχισμενα τα πλασματα που .ονειρευτηκαν στον ισκιο της τριανταφυλλιας
ευτυχισμενη η στιγμη της συγκομιδης στα δεντρα
ευτυχισμενη η ωρα της διαφανειας των αισθητων
ξεφυγε η σκεψη μου στα εσχατα της αληθειας
επεστρεψε η μελισσα κι αποτυπωσε στο μελι το ταξιδι της
θαυμασιο οραμα το βουητο της
η ωραιοτητα των αφθαρτων τον καθηλωσε
κοιταξε τα κοχυλια στο φως της σεληνης στην αμετρητη αμμο
η ιδεα του Χρονου
ενα δεντρο αντανακλα τη γυμνοτητα του νερου στους κυκλους του κορμου του
με το βαθυ βλεμμα και τη ψυχη τους η σπειροειδης εξελιξη του σωματος τους
''και η ψυχη τους;'' εφταχορδη λυρα
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
δεν εχω να παω παρα τριγυρω απο αυτο το''αποσπασμα''
κι απο αυτη την ''ιδεα'
.
.
.
woman and man-2μ χ 4μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
.
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
το παθος που λατρευουμε
ζωη αναλογα με τα ποσοστα φωτος και χρωματων
ανθιζει πανεμορφη και αληθινη
με γαλαζια λογια κωπηλατουν δυο πουλια
το κιτρινο τεμαχιστηκε με ελικοειδες υφος
λυγιζε φωτεινος ο ανεμος
''Κοιταξε,ο ουρανος κοπηκε στα πεντε δακτυλα σου''
ενα δεντρο αισθητο γλυπτο
στις αγριοπαπιες λογοδοτησε το νερο
μιμηθηκε η περκα το κυμα και πληθυνθηκε
το διαφανο υφασμα της
και ο ευρυχωρος χρονος της ορμης του
δυο βραχοι στ'ανοιχτα της αρμονιας
η χλοη που υφανε τα ορυκτο των κρυσταλλων της
το φως στα σμαραγδια της ιδεας
και τα αλανθαστα επιφωνηματα στην αναδυση της αληθειας
ακουαν τα πουλια να δραπετευουν στα δεντρα
ηξεραν πως η αληθεια αγαπαει τα λογια
αναρωτηθηκαν ποση αληθεια δικαιουται ο ανθρωπος
αναλαφρα συρθηκαν τα δεντρα στα φυλλα
το νερο στις πετρες μετεφερνε πρασινα τα λογια μας
απλα τα λογια της αληθειας
τα ταξιδια των συννεφων ονειρευονται τα συννεφα
τη νυχτα εδειξε την αρετη
ειπε:στα λουλουδια τρεφει τις μελισσες η γυρι
στο κηπο καρποφορων πυγολαμπιδων τα δεντρα τους
η βαρκα ερριξε τα διχτυα στα συννεφα και την αγκυρα στη λευκοτητα
πληθος οστρακων σχηματιζε το προσωπο τους
ειπε:η ωραιοτητα ανηκει στο απεριττο
ροδινη εσπασε η αυγη στ'ακροδαχτυλα των δεντρων
σχηματα πουλιων και αντικατοπτρισμοι νερων στο λευκο
και ντυσανε τον υπνο τους με ρυθμους γλαρων
και τα πουλια μπορει να'ναι τα ψαρια τ'ουρανου,ειπε
τα πουλια Μαγνητικα Πεδια Λευκοτητας
εδειξε γυρω
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως
σηκωνοντας τις πετρες ανακαλυψε τετραγωνα γαλαζιο
ηξερε πως τα πουλια ηταν υπευθυνα γι'αυτο
μετρησε τις Ιδεες
ανοιγοντας τη χουχτα του ειπε: ''Να,δεστε,σας εφερα Γαλαζιο,μοιραστητε το''
και στα χρωματα των φυλλων στοιβαχτηκε ο χρονος
τρεξαμε να πιασουμε το φως μιας κιτρινης πεταλουδας
''Κοιταξε,τα φυλλα της ελιας ξεφυλλιζει ο ηλιος''
στον υπνο του ψαριου γαληνη
Σκεφτηκε,''τωρα η φωνη μας πυγολαμπιδα στο φως του φεγγαριου''
ο αερας χτενιζει τα συννεφα
καθως προχωρουσε η μερα το γαλαζιο κερδιζε τη θεση του στον ουρανο
με ελαχιστα λογια αυτοι οι ανθρωποι ντυνουν τα συναισθηματα τους
ουτε θελουν στα εργα τους να αποτυπωνεται η ματαιοδοξια
στο φως ειμαστε πιο φωτεινοι
.
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
η Νοσσις [Νοσσιδα] ηταν αρχαια ελληνιδα ποιητρια [τελος του 4ου αιωνα- αρχες
3ου αιωνα π.Χ]απο τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Ιταλίας.
[ετυμολογια ονοματος:Νοσσις<νεοσσίς[νεοσσός]-μικρη-νεαρη]
ανηκε σε αρχοντικη οικογενεια,ηταν συγχρονη της ποιητριας Ανυτης απο την Τεγεα,
το ονομα της μανα της ηταν Θεοφιλις και της γιαγιας της[απο τη μερια της μανας της]
Κλεοχα,γυρω της υπηρχε ενας κυκλος γυναικων ,στα επιγραμματα που εγραψε φιλικα
γι'αυτες σωζονται τα ονοματα της Αλκετις,της
Σαμυτας,της Μελλινας,της Σαβαιθίδος,της Πολυαρχὶς,της Θαυμαρέτας,της Καλλω,ενας
κυκλος γυναικων παρομοιος με αυτον της Σαπφους,τα επιγραμματα ειναι αφιερωματικα
απο τις γυναικες στην Αρτεμη,στην Ηρα,στην Αφροδιτη,για τον γαμο,για τον τοκετο,για
τον ερωτα,τα 12 επιγραμματα της Νοσσιδας τα συμπεριελαβε στον Στεφανο του[στεφανι ,
μπουκετο,απο ανθη-ποιηματα]ο Μελεαγρος απο τα Γαδαρα της Συριας[περιπου το 70 π.Χ],
[Ο Στεφανος του Μελεαγρου ηταν ενας απ'αυτους στους οποιους στηριχθηκε η συνταξη
της Παλατινης Ανθολογιας αργοτερα[τον 10ο αιωνα μ.Χ]],ο Μελεαγρος καθε ποιητη που
ανθολογουσε τον παρομοιαζε με ενα ανθος,την Νοσσιδα την παραμοιασε με Ιριδα[Ιρις]:
[...] σὺν δ᾽ ἀναμὶξ πλέξας μυρόπνουν εὐάνθεμον ἶριν
Νοσσίδος, ἧς δέλτοις κηρὸν ἔτηξεν Ἔρως·
(Μελεαγρος απο τα Γαδαρα Παλατινη Ανθολογια IV, 1 9-10)
[μαζι με τ'αλλα εχω αναμιξει πλεκοντας το ευωδιαστο κι ωραιο ανθος της Ιριδας
της Νοσσιδας,στους πινακες της που εγραφε το κερι το ελιωσε ο Ερωτας]
.
ο επιγραμματοποιος Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς [αρχες του 1ου αιωνα μ.Χ]
την ποιητρια Νοσσιδα την ονομαζει θηλυγλωσσον[γλωσσα-φωνη των γυναικων]
και την θεωρει Νοσσιδα μια απο τις εννεα γηινες Μουσες σε αντιδιαστολη με τις
εννεα ουρανιες Μουσες:
.
[Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς Παλατινη Ανθολογια IX, 26]
Τάσδε θεογλώσσους Ἑλικὼν ἔθρεψε γυναῖκας
ὕμνοις, καὶ Μακεδὼν Πιερίας σκόπελος,
Πρήξιλλαν, Μοιρώ, Ἀνύτης στόμα, θῆλυν Ὅμηρον,
Λεσβιάδων Σαπφὼ κόσμον ἐυπλοκάμων,
Ἤρινναν, Τελέσιλλαν ἀγακλέα, καὶ σέ, Κόριννα,
θοῦριν Ἀθηναίης ἀσπίδα μελψαμέναν,
Νοσσίδα θηλύγλωσσον, ἰδὲ γλυκυαχέα Μύρτιν,
πάσας ἀενάων ἐργάτιδας σελίδων.
Ἐννέα μὲν Μούσας μέγας Οὐρανός, ἐννέα δ᾽ αὐτὰς
γαῖα τέκεν, θνατοῖς ἄφθιτον εὐφροσύναν.
τετοιες γυναικες με θεικες γλωσσες εθρεψε ο Ελικωνας
μ'υμνους και η κορυφη των Μακεδονικων Πιεριων
τη Πρηξιλλα,τη Μοιρω,το στομα της Ανυτης,την θηλυκη Ομηρο,
την Σαπφω το κοσμημα τω γυναικων της Λεσβου με τα ομορφα μαλλια,
την Ηριννα,την φημισμενη Τελεσιλλα,και σενα,Κοριννα,
που τραγουδησες τη τρομερη πολεμικη ασπιδα της Αθηνας,
τη Νοσσιδα με τη γλωσσα των γυναικων,και τη γλυκοηχη Μυρτη
ολες δημιουργοι αιωνιων σελιδων
Εννεα Μουσες ο Μεγας Ουρανος,κι εννεα Μουσες
γεννησε η γη,αφθαρτη ευχαριστηση στους θνητους
.
.
[απο τη Βικιπαιδεια]
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας
στην χερσόνησο της Καλαβρίας, βορειοδυτικά του Ρήγιου. Ιδρύθηκε κατά
τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό από Λοκρούς, από τους οποίους πήρε και
το όνομά της. Σήμερα στην περιοχή της αρχαίας πόλης βρίσκεται χτισμένη
η Ιταλική κωμόπολη Λόκρι (Locri).
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ιδρύθηκαν γύρω στο 680 με 670 π.Χ., στην περιοχή
της νότια Καλαβρίας από Λοκρούς προερχόμενους και από την Οπούντια
και από την Οζολία Λοκρίδα. Ο προσδιορισμός «Επιζεφύριοι» προέρχεται
από τον δυτικό άνεμο Ζέφυρο, όνομα το οποίο έδωσαν και στο γειτονικό
ακρωτήριο. Η κοινωνία τους ήταν μητριαρχική.
Η πόλη ήταν από τις πιο σημαντικές και εύπορες της Μεγάλης Ελλάδας.
ον 4ο αιώνα π.Χ. συμμάχησε με τις Συρακούσες (επί Διονυσίου του Α').
Όταν ο Διονύσιος ο Β' νικήθηκε από τον θείο του Δίων, κατέφυγε στους
Λοκρούς. Εκεί εγκαθιστά τυραννίδα στην πόλη, αλλά τελικά ο Τιμολέων
ελευθερώνει τις πόλεις που βρίσκονταν κάτω από την τυραννία του. Ο Πλά-
τωνας, ο οποίος ζούσε τότε στην αυλή του Διονυσίου του Α', την αποκα-
λούσε Άνθος της Ιταλίας εξαιτίας των ομορφιάς των κατοίκων της.
Ο Ζαλευκος ηταν νομοθετης στους Λοκρους,γι'αυτον γραφει ο Αριστοτε-
λης:
Αριστοτέλης, Πολιτικά - Βιβλίο Δεύτερο, 1274a, 20 - «...νομοθέται δ' ἐγέ-
νοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος
τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν...»
.
.
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΣΙΔΑΣ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο V - 170)
῞Αδιον οὐδὲν ἔρωτος· ἃ δ' ὄλβια, δεύτερα πάντα
ἐστίν· ὰπὸ στόματος δ' ἔπτυσα καὶ τὸ μέλι.
Τοῦτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ' ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν,
οὐκ οἶδεν κήνα γ' ἅνθεα ποῖα ῥόδα.
.
τιποτα πιο γλυκο απ'τον ερωτα δεν ειναι και καθε αλλη χαρα
δευτερη ειναι,ακομα και το μελι πικρο στο στομα και το'φτυσα
αυτα τα λεει η Νοσσιδα κι οποιον δεν τον αγαπησε η Κυπριδα
δεν ξερει τι ειδος ροδα ειναι τ'ανθη της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 132)
Ἔντεα Βρέττιοι ἄνδρες ἀ π' αἰνομόρων βάλον ὤμων
θεινόμενοι Λοκρῶν χερσὶν ὑπ' ὠκυμάχων,
ὧν ἀρετὰν ὑμνεῦωτα θεῶν ὑπ' ἀνάκτορα κεῖνται,
οὐδὲ ποθεῦντι κακῶν πάχεας, οὓς ἔλιπον.
αυτα τ'αρματα απ'τους δυσμοιρους ωμους των Βρεττιοι αντρες τα πεταξαν
πληγομενοι απ'τα χερια των Λοκρων που'ναι πολυ ορμητικοι στη μαχη
τουτων την αρετη υμνουν τωρα εδω που βρισκονται στ'ανακτορα των θεων
και καθολου δεν νοσταλγουν τα χερια των δειλων που τα παρατησαν
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 265)
῞Ηρα τιμήεσσα, Λακίνιον ἃ τὸ θυῶδες
πολλάκις οὐρανόθεν νεισομένα κατορῇς,
δέξαι βύσσινον εἷμα, τό τοι μετὰ παιδὸς ἀγαυὰ
Νοσσίδος ὕφανεν Θευφιλὶς ἁ Κλεόχας.
Ηρα τιμημενη που πολλες φορες κατεβαινεις απ'τον ουρανο
για να δεις τον ευωδιαστο σου ναο στο Λακινιο
δεξου το λινο υφασμα που μαζι με την ευγενικη κορη της
τη Νοσσιδα υφανε η Θεοφιλις της Κλεοχας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 273)
῎Αρτεμι, Δᾶλον ἔχουσα καὶ ᾽Ορτυγίαν ἐρόεσσαν,
τόξα μὲν εἰς κόλπους ἅγυ᾽ ἀπόθου Χαρίτων,
λοῦσαι δ᾽ ᾽Ινωπῷ καθαρὸν χρόα, βᾶθι δ᾽ ἐς οἴκους
λύσουσ᾽ ὠδίνων ᾽Αλκέτιν ἐκ ἐρόεσσαν
Αρτεμι που τη Δηλο κατεχεις και την ομορφη Ορτυγια
βαλε τα τοξα στις αγκαλιες των Χαριτων και τρεξε μακρια
λουσαι και καθαρισε στον Ινοπα το σωμα σου κι ελα στο σπιτι
να'λευτερωσεις την Αλκετιν απ'τους δυσκολους πονους της γεννας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 275)
Καίροισάν τοι ἔοικε κομᾶν ἄπο τὰν ᾽Αφροδίταν
ἄνθεμα κεκρύφαλον τόνδε λαβεῖν Σαμύτας·
δαιδαλέος τε γάρ ἐστι, καὶ ἁδύ τι νέκταρος ὄσδει,
τοῦ, τῷ καὶ τήνα καλὸν ῎Αδωνα χρίει.
μ'ευχαριστηση φαινεται η Αφροδιτη να δεχεται
απ'τη Σαμυτα δωρο τουτο το μαντηλι των μαλλιων της
περιτεχνο ειναι και γλυκα σαν το νεκταρ ευωδιαζει
μ'αυτο και η ιδια τον ωραιο Αδωνη αλειφει
,
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 353)
Αὐτομέλιννα τέτυκται· ἴδ', ὡς ἀγανὸν τὸ πρόσωπον
ἁμὲ ποτοπτάζειν μειλιχίως δοκέει·
ὡς ἐτύμως θυγάτηρ τᾷ ματέρι πάντα ποτῴκει.
ἦ καλόν, ὅκκα πέλῃ τέκνα γονεῦσιν ἴσα.
η ιδια η Μελλινα καμωμενη,δες ποσο καθαρο το προσωπο
με γλυκυτητα και ηρεμια φαινεται να μας παρατηρει
ποσο αληθεια η κορη στη μανα της σ'ολα της μοιαζει
ειναι ωραιο οταν τα παιδια με τους γονεις ειναι ομοια
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 354)
Γνωτὰ καὶ τηνῶθε Σαβαιθίδος εἴδεται ἔμμεν
ἅδ' εἰκὼν μορφᾷ καὶ μεγαλοφροσύνᾳ.
θάεο· τὰν πινυτὰν τό τε μείλιχον αὐτόθι τήνας
ἔλπομ' ὁρῆν· χαίροις πολλά, μάκαιρα γύναι.
να καταλαβεις κι απο δω περα μπορεις πως η εικονα αυτη
ειναι της Σαβαιθιδος απο τη μορφη και απο τη μεγαλοπρεπεια
παρατηρησε τη σοφια και τη γλυκυτητα της απο δω ελπιζω
να τα βλεπεις.Πολλα να χαρεις,ευτυχισμενη γυναικα
.
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 414)
Καὶ καπυρὸν γελάσας παραμείβεο καὶ φίλον εἰπὼν
ῥῆμ' ἐπ' ἐμοί. ῾Ρίνθων εἴμ' ὁ Συρακόσιος,
Μουσάων ὁλίγη τις ἀηδονίς· ἀλλὰ φλυάκων
ἐκ τραγικῶν ἴδιον κισσὸν ἐδρεψάμεθα.
και γελωντας σαρκαστικα προσπερασε και μου απηυθυνε
φιλικο λογο:ο Ριθμων ειμαι ο Συρακουσιος
των Μουσων ενα καποιο ασημαντο αηδονακι αλλα
απ'τους τραγικους φλυακες κισσο δικο μου εδρεψα
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 718)
Ὦ Ξεῖν', εἰ τύ γε πλεῖς ποτὶ καλλίχορον Μιτυλάναν
τᾶν Σαπφοῦς χαρίτων ἄνθος ἐωαυσόμενος,
εἰπειν, ὡς Μούσαισι φίλαν τήνα τε Λοκρὶς γᾶ
τίκτε μ' ἴσαν χὤς μοι τοὔνομα Νοσσίς, ἴθι.
ξενε,αν πλευσεις προς την Μυτιλινη με τους ωραιους χορους
να ευχαριστηθεις απ'το ανθος των χαριτων της Σαπφους
πες πως ειμαι των Μουσων αγαπητη και η γη των Λοκρων
μ'εγεννησε ισαξια και πως τ'ονομα μου Νοσσιδα.Τωρα πηγαινε
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 332)
'Ελτοῖσαι ποτὶ ναὸν ἰδώμεθα τᾶς Ἀφροδίτας
τὸ βρέτας, ὡς χρυσῷ δαιδαλόεν τελέθει.
εἵσατό μιν Πολυαρχὶς ἐπαυρομένα μάλα πολλὰν
κτῆσιν ἀπ' οἰκείου σώματος ἀγλαίας.
ας παμε προς το ναο να δουμε της Αφροδιτης
το ξοανο ποσο περιτεχνο με χρυσο εγινε
το προσφερε η Πολυαρχις π'απεκτησε τεραστια
περιουσια απ'την ωραιοτητα του σωματος της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 604)
Θαυμαρέτας μορφὰν ὁ πίναξ ἔχει· εὖ γε τὸ γαῦρον
τεῦξε τό θ' ὡραῖον τᾶς ἀγανοβλεφάρου.
σαίνοι κέν σ' ἐσιδοῖσα καὶ οἰκοφυλαξ σκυλάκαινα
δέσποιναν μελάθρων οἰομένα ποθορῆν.
τη μορφη της Θαυμαρετης ο πινακας εχει. με τεχνη
αναπαριστα την αγερωχη οψη και την ομορφια της γλυκοβλεφαρης
ακομα και το σκυλι ο φυλακας του σπιτιου αν σε κοιταζε
θα κουνουσε την ουρα πιστευοντας την κυρα του σπιτιου πως βλεπει
.
(PALAT. ANT. BOOK IX - 605)
Τὸν πίνακα ξανθᾶς Καλλὼ δόμον εἰς Ἀφροδίτας
εἰκονα γραψαμένα πάντ' ἀνέθηκεν ἴσαν.
ὡσ ἀγανῶς ἕστακεν· ἴδ', ἁ χάρις ίκον ἀντεῖ.
χαιρέτω· οὔ τινα γὰρ μέμψιν ἔχει βιοτᾶς.
στον ναο της ξανθης Αφροδιτης η Καλλω αυτον τον πινακα
αφιερωσε με την εικονα της ζωγραφισμενη σ'ολα ιδια
ποσο ομορφα σταθηκε.δες,ποση χαρι τη διαπερνα.
να χαιρεται.καμια κατηγορια δεν εχει στη ζωη της
.
.
.
Αγαμεμνονας και Κλυταιμνηστρα-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Κλυταιμνηστρα
.
''δεν φυσαει''ζεστη
δεν μπορει ν'ανασανει
ακουει το γελιο εκεινης της ξενης
''ξεδιαντροποι που'ναι οι σκλαβοι''
ο Αιγισθος κοιμαται,τον βλεπει,αναισθητο κουφαρι
κοιταζει στο καθρεφτη,μια ξενη
κοιταζει τον Αιγισθο,ροχαλιζει
ακουει το γελιο της ξενης
''η Κασσανδρα'' κορη του βασιλια Πριαμου
σκλαβα ειναι,ουρλιαξε,φωνη δεν βγηκε
κοιταζει στον καθρεφτη,κενο
δεν φυσαει,''γιατι δεν φυσαει;''
ακουει το γελιο της ξενης,''που'ναι η κορη μου;''
ο Αγισθος κοιμαται,σε διχτυ θα τον τυλιξουν
κοιταζει στον καθρεφτη,τι περιμενει;ακινητη
σαν να την εχουν σφιχτα δεμενη
κλοτσαει τα ποδια το κορμι τιναζεται σπαρταραει
''γεννησα κορη και παιδι δεν εχω''προδοτη
''γιατι δεν φυσαει;να φυγουν τα πλοια''
ακουει το γελιο της σκλαβας,τον αλλο δεν τον ακουει
σαν να'ναι πεθαμενος σαν να τον εχουν τωρα δολοφονησει
ουρλιαχτο.''γιατι δεν τον αφανιζεις τι περιμενεις αλλο να κανει;''
η φωνη του Ορεστη,στον καθρεφτη
ο Αιγισθος κοιμαται,αδιαφορος ησυχος κοιμαται
τι να περιμενει απ'αυτον;την εξουσια ηθελε
τη γυναικα του Αγαμεμνονα πηρε,τ'αλλα ειναι φασαριες
δεν μπορει ν'ανασανει.
ζεστη ''δεν φυσαει.γιατι δεν φυσαει;'' Ηλεκτρα
.
.
.
ελληνικο τοπιο greek landscape -2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΕ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟ ΥΦΟΣ
τα πετρωματα περιειχαν στο εσωτερικο τους το απολιθωμενο σωμα
του αρχαιου περιηγητη σε σταση κοιμισμενου οντος
απο αυτη τη θεση ανακαλυπτω τη πετρα στον ισκιο της αγριελιας
τα βοτανια και τα παιχνιδια της κομσοτητας των δεντρων
μεσα σ'ενα προσωκρατικο περιβαλλον τα πρωτα αναγκαια
ταυτοχρονα το κυπαρισσι με τις ελιες ανεβαινουν στο στηθος του στρειδιου
καθαροτητα και το ιδιο τις αλλες μερες ξημερωνε
στη φαντασια του εικονες ισοδυναμες της απλοτητας
τυλιγμενος στ'αορατα των λεξεων προχωρουσε ο Ελληνας Ηρακλειτος
το γαλαζιο φτερουγισε επιστρεφοντας στην αιωνιοτητα
η μνημη πνεει σαν ανεμος εδω που ο Εμπεδοκλης αγορευει ''Περι το Μη-Αδικειν''
Το Ανοητον Νοητον εγεννηθει
Το Ακαταληπτον Καταληπτον εγεννετο
ενα φυλλο γαλαζιο ο ουρανος
εδω μπορω να δω τ'αλατι π'αφηνει ο ηλιος στα δεντρα
εκτυφλωτικος
την ηληκια των θαυματων
εδω μπορω να βλεπω την ωραιοτητα
.
.
.
butterfly πεταλουδα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Symmetry's Realizations
Butterfly
σε συμμετρια ησυχου υπνου
πεταλουδα
.
.
.
Miles Davis-Great Cool jazzman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
the Miles Davis' Cool Effect-χ.ν.κουβελης
.
walk-into-outs wayward
persistent sketches of quiet night sextets
big red cool autumn escapes
people in southside street all world
in morning mist a cry about no-man
I got blues rhythm
moving kind of blue trumpet
shake lady once I loved you
I swing for sale
what is that thing called poverty
I'll remember the feeling of jazz in April
say it over and over again my foolish heart
subconscious sax jazz trumpet suite to be
the birth of the cool blue symphony of moon dreams indroitus
enfant picolo pesos 'n' boogie conception
the say it's wonderful in a sentimental mood
epistrophy in suburban raggy waltz
strange fruit rockin' in rhythm
just jazz Friday Freedom swing low my heart
chord-change freebob miles fusion modals
now know it's big biggest orange coolin' time
you can see 'n' feel
quintet sounds for man winds
we walking miles
.
.
.
Ελληνικο Γαλαζιο[καραβι]-χ.ν.κουβελης
.
.
Αληθεια τι θα κανουμε στο παραδεισο της Γλωσσας μας
.
ειμαστε το εργαλειο των ονειρων μας
''με το γαλαζιο να ποτισεις τις γλαστρες'' τον ακουσε
η θαλασσα του εντυπωνε την ιδεα της ωραιοτητος
τα πουλια πως σκεφτονται το φως τα κυριευει
κι εμεις εχουμε το φως κρυμμενο στις λεξεις μας
κοιταξα τη διαφανη μερα
χορευτικα ξαπλωθηκε η θαλασσα στ'αγγιγματα του ανεμου
να λεω την Αληθεια,θ'ακουσεις
οι αμυγδαλιες μ'ανθη θα νικησουν το σκοταδι
εκει απεναντι το γαλαζιο, λιτο και ελαχιστο
να δουμε το φως ,αγνοωντας το περιττο
Να λετε την Αληθεια , εχει Ενδιαφερον
το εναρμονιο μερος των λεξεων , και οι γραμμες των ηχων με φως στις ακρες
κι ενας ηχος διαφανος αφησε στο γαλαζιο το νοημα του .
εγραψα:Αισθανομαι,αρα Ευτυχω
το μετρο ενος ανθρωπου ειναι ο ανθρωπος που σταθηκε καποια στιγμη διπλα του
ο Ανθρωπος περιεχει τις Λεξεις του
μεσημερι,η αιωρηση του κιτρινου στη λεμονια
αυθορμητα ρωτησε που κατασκηνωνουν τα γιουλια τετοια εποχη
το δαχτυλο απεκτησε το σχημα του δειχνοντας
μπορει να βλεπει την ωραιοτητα
η ανασα των κοχυλιων
το ωμεγα των κρινων
και το τανγκο των πουλιων
.
.
.
.
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ ΓΡΑΝΑΖΙΑ Σ' ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΕΝΝΟΙΩΝ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΙΣΟΝΟΜΙΑ
.
.
.
greek blue ελληνικο γαλαζιο-3μ χ 4.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
[Απο το Ημερολογιο του Οδυσσεα]Voice Poems-η θαλασσα
ΣΥΝΤΟΜΑ-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα
κι υστερα περασαμε τ'ακρωτηρι
οι γλαροι μας ακολουθουσαν
κι ηταν η θαλασσα
δικη μας
.
.
voice poems
ΣΥΝΤΟΜΑ-απο το ημερολογιο του Οδυσσεα -η θαλασσα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Karlheinz Stockhausen Kreuzspiel
.
.
.
.
.
προς τη Βιτσι-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΥΝΤΟΜΑ
Εντοπογραφιες
ειδα,η πετρα του βουνου,
σαν πλανητης δυει η' ανατελει,
αναλογα,
το φεγγαρι η' η Αφροδιτη
.
.
.
ISOTROPISMOI- ΙΣΟΤΡΟΠΙΣΜΟΙ-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
-in -out-η λεξη -
τετραγωνο-φωτοσκιαση του ρο
true trueless αποσπασματα ανθρωπου
στο ασανσερ της ιστοριας the World Bill Payments
silence η σιωπη in Pavarotti voice trumpet
ενα παιδι κρατουσε ενα κιτρινο ψαρι με κοκκινες ριγες
a while later human bodies
το χερι fragments νερων κυκνοι
κυκλοι η πολη is a full of sounds
στο μουσειο η κορη του Ευθυδικου δινει διαλεξη
περι Προσωκρατικων
Υπερ του Εμπεδοκλη και Φιλιας και Νεικος Εμπειρικου
μια φραση μας εκανε μεγαλη εντυπωση
''γνωριζουμε τα ομοια μεσω των ομοιων''
πληθωρισμος ομοιων ανομοιων ο ανθρωπος
''συμφιλιωση ανθεων και πορφυρων χειλεων αιδοιου''
All the World spread out into Ιδεες
αφου ο Ορεστης κερδισε τη παρτιδα σκακι
γυρισε στη πατριδα την εποχη που ανθιζαν κοκκινες παπαρουνες
κι ο χρονος ενα αινιγμα που σπαει τα ρο του
L.v.Beethoven - Cello Sonata in F, Op.5, No.1 - 1.Adagio sostenuto-2.Allegro.
ησυχαστε,φως
αναβει μια-μια τις λεξεις
απο τον Αριστοτελη μαθαμε παντες ανθρωποι
του ειδεναι ορεγονται φυσει
ειδα εκεινον τον ανθρωπο,δεν εχει σημασια ενας απο μας ηταν,
στον ηλεκτρικο Ομονοια-Πειραια,ηξερα για τον εξοστρακισμο του
και σ'εκεινη τη σκια screaming words σαν πετρες βαρυναν
from inside here there is no place
that I does not see you
eventful history
.
.
.
η Κορη Φρασικλεια[550-540 π.Χ]Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηναι-
αιθουσα 11-αριθμος 4889
η Κορη Φρασικλεια[550-540 π.Χ]και ο Κουρος -φωτο 18 Μαιου 1972-Μερεντα
Αττικης-Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηνα
στη νεκροπολη του δημου Μυρρινουντος[σημερα Μερεντα]της Αττικης βρεθηκαν στις
18 Μαιου 1972 απο τον αρχαιολογο Ευθυμιο Μαστροκωστα θαμμενοι σε βαθος 40 εκ
μια Κορη κι ενας Κουρος διπλα,η κορη ειναι η Φρασικλεια συμφωνα με την επιγραφη της:
ΣΕΜΑΦΡΑΣΙΚΛΕΙΑΣ
ΚΟΡΕΚΕΚΛΕΣΟΜΑΙ
ΑΙΕΙΑΝΤΙΓΑΜΟ
ΠΑΡΑΘΕΟΝΤΟΥΤΟ
ΛΑΧΟΣΟΝΟΜΑ
ΑΡΙΣΤΙΩΝΠΑΡΙΟΣΜΕΠ[Ο[Ε]ΣΕ
.
στο ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ-ΑΘΗΝΑ η Φρασικλεια εκτιθεται στην
αιθουσα 11 με αριθμο 4889 και ο Κουρος με αριθμο 4890
.
.
ΦΡΑΣΙΚΛΕΙΑ ΛΑΧΟΣ'ΟΝΟΜΑ-χ.ν.κουβελης
μ'ενα λουλουδι του Μαγιου
μενα μ'αρραβωνιασανε
στα χερια ειχε πουλια τ'αφηνε στον ουρανο
νερα κυλουσαν στα κλαρια αηδονια
χρυσες μελισσουλες βουιζαν στ'αυτια
λευκα κρινα στο κηπο κοκκινα τριανταφυλλα
ηταν ωραια η Φρασικλεια αυτη που φυλαει τη καλη γνωμη
με τον φαλλικο λωτο στο χερι
ετσι την φωτογραφισα εκεινη τη μερα
τ'αμυγδαλωτα ματια τα γαιτανοφρυδα τα ηδυπαθη χειλη
τ'αρχαιο μειδιαμα τα βοστρυχωτα μαλλια
ουρλιαξε το πληρωμενο και φανατισμενο πληθος νυχτα
''θανατος στη πουτανα''
να τεμαχισθει με τσεκουρι εκρινε καποιος Ορεστης
την διεταξαν να γδυθει εκεινη ουρλιαζε εκλιπαρουσε
παρακαλουσε να την λυπηθουν
''γδυσου''τρομακτικη η φωνη
γυμνη αδυνατη εξετευλισμενη μπροστα σε λακκο
καποιος Μακαρωνας της αδειασε μια -μια τις σφαιρες στο κεφαλι
το μυαλο διαλυθηκε
κι εκεινοι οι αχρειοι εκτελεστες μοιρασαν τα υπαρχοντα της
ο Ορεστης πηρε τη γουνα της προς μεγαλη ζηλια των αλλων
μετα σκοτωσαν κι ενα παιδι και σα σκυλι το πεταξαν διπλα της
στον εμφυλιο ολοκληρη η Ελλαδα.Με ποιους εισαι;Πυρ.
Με ποιους εισαι;Πυρ.
Χρονια τωρα οι δολοφονημενοι ταξιδευουν στην Ελλαδα
εβδομηντα εκατοστα κατω απ'το χωμα
σεμα Φρασικλειας κορε κεκλεσομαι αιει
αντι γαμο παρα θεον τουτο λαχοσ'ονομα
Αριστιων Παριος μ'επ]ο[ε]σε
[το μνημειο ειμαι της Φρασικλειας για παντα θα μ'αποκαλουν κορη
αντι για γαμο αυτο τ'ονομα μ'ορισαν οι δυνατοι
ο Αριστιωνας απο το Παρο το'φτιαξε]
.
.
.
what are you thinking of-2μχ3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΕΣ
.1+1=2
.βλεπω
η θαλασσα ο οριζοντας
.η ιταλικη γλωσσα του Σολωμου
στον Υμνο
.ο χρονος
η ανασα της αιωνιοτητος
.το χρημα υπαρχει
η' δεν υπαρχει
.ο Οιδιποδας πινει το ουζακι του
στο ουζερι ''Η ΩΡΑΙΑ ΘΗΒΑ''στον Κολωνο
.τοσα πολλα προσωπα εχει η απατη
.πισω απ'το λοφο εκει δυτικα ειναι η θαλασσα
.Αθηνα,Ομονοια,ανεβηκε τη σκαλα απο τον υπογειο
ηλεκτρικο,κατεβηκε την Αθηνας
.τοπιο per oboe e archi in si bemolle Magg. No.5
.οι μελισσες γυριζουν
με τα αρωματα των λουλουδιων
.ενας ανθρωπος
στην ορχηστρα ενος αρχαιου θεατρου
σαν κορμος δεντρου ελιας
η επιμονη της μνημης
που βαραινει
.η σιωπη του νερου
ο μυστικος υπνος των νουφαρων
.η Ασια και η Ινδια τελικα αποδειχτηκαν ανοησια,
σκεφτηκε ο Αλεξανδρος,μια κουφια ματαιοδοξια
.πριν απο καθε ταξιδι ο Οδυσσεας γεμιζε τις τσεπες του
με ψαρια,''πρεπει να γινουν φιλοι μας'' ελεγε
.το σπιτι κοντα στη θαλασσα
ανοιχτο το παραθυρο το φεγγαρι ξαπλωνει στο κρεβατι
της Ελενης
[φλας μπακ]στις Σκαιες Πυλες μολις εμφανισθηκε η Ελενη καποιος
γηραιος συμβουλος του Πριαμου αναφωνησε με θαυμασμο:
Ου Νέμεσις Τρώας και ευκνήμιδας Αχαιούς
τοιήδ' αμφί γυναικί πολύν χρόνον άλγεα πάσχειν.
Αινώς αθανάτησι θεής εις ώπα έοικε
.
.
.
ο Χαραξος αδελφος της Σαπφως και η εταιρα Ροδωπη εις αναμνηστικην
φωτογραφιαν εις την Ναυκρατιν της Αιγυπτου το 601 π.Χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΣΑΠΦΩ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΩΡΙΧΑΣ Η' ΡΟΔΩΠΗΣ ΕΤΑΙΡΑΣ
ΕΙΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ-χ.ν.κουβελης
καθολου δεν ντραπηκε η Σαπφω και παρατησε
τη μελιχροα ποιηση της και τα οτωι τις εραται
τα έγω δε φίλημμ' αβροσύναν τα Έρος δ' ετίναξέ μοι φρένας
τα δαύοις απάλας ετάρας εν στήθεσιν τι ανοησιες
και μεταχειρισθηκε λογια της αγορας του λιμανιου
να περιλαβει τη Ροδωπη μια κοινη γυναικα
απ'αυτες τις πολλες εταιρες,τις πουτανες δηλαδη,
που ελευθεριαζουν στη Ναυκρατη της Αιγυπτου
που ξεμυαλισε εκεινον τον ανοητο τον αδερφο της τον Χαραξο
και θα του φαει ολα τα λεφτα και θα τον αφησει στον ασσο
στα λουσα και χρυσαφικα και περιδεραια και μπιζου και αρωματα ακριβα
και μεταξωτα εσωρουχα,σιγα τη ροδομαγουλη τη ροδωπη μια Δωριχα ειναι,
κοινο τοις πασι πως οι τετοιες βαζουν ψιμυθι στα μαγουλα
και τα χρωματιζουν και στα βυζια βαζουν προσθετα να τα μεγαλωσουν
να γινουν θελκτικες στους αντρες,α η Δωριχα κι εχει πληρωσει αταλαντους
ποιητεςμυθογραφους να διαδωσουν το δηθεν μπανιο της τα χρυσα σανδαλια
τον αετο που τ'αρπαξε και τα πεταξε στα ποδια του φαραω Ψαμμητιχου
κι εκεινος την εψαξε σ'ολη την Αιγυπτο κι οταν την βρηκε θαμπωθηκε
και την παντρευτηκε και της εχτισε μαλιστα μια πυραμιδα,
ενα μεγαλο κι ασυστολο ψεμα,ακους προς τιμη αυτης της ξεβρακωτης
μια πυραμιδα,
α την πουτανα που θα της χαριζονταν,ας πει ο Χαραξος οτι θελει
κι ας θυμωσει κι ας την κατακρινουν οι κριτικοι,δεν τη νοιαζει
και ας της παρουν πισω τον τιτλο της ενατης μουσας ,δεν τον θελει
κι ας της πουν πως ξεχασε τα δικα της, για τις αγαπες με τον Αλκαιο
για το ξεμυαλισμα με τον Φαων και να ξερουν
πως πια δεν την ενδιαφερουν οι φιλες της ουτε η Ατθιδα
ουτε η Αριγνωτα ουτε η Τελεσιππα ουτε η Μεγαρα ουτε η Μνασιδικα
καμια
εδω το σπιτι της καιγεται
.
.
.
in abstract circles-2μ χ 2.50μ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ-FROM THOUGHTS OF
the life with an idiot idea
Money Capital Bills
a Gloomy Suday Comes Rain
ALL WE KNOW IS NOTHING
a moonlight in your room
the little cat is sleeping
silence
YOU NEVER CAN TELL THE TRUTH
Al otro Lado del Espejo is a J.L.Borges' Labyrinth
the tigre is in eternite of yellow strips
Beauty is a Bach-fuga
Call Me Irresponsible and idiot in Now-World
Antes portas the Barbarism
the Frog's Floating Forms
Flamengo Sketches
La Lontananza Nostalgica Utopica of Time
.
.
.
Fragments from ARCHILOCHUS -Αποσπασματα του Αρχιλοχου
-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Απόσπασμα που βρίσκεται σήμερα στην συλλογή παπύρων στην Κολωνία
της Γερμανίας. (P. Köln II 58)
.
.
Αποσπασματα του Αρχιλοχου-μεταφραση χ.ν.κουβελης
Fragments from ARCHILOCHUS -translation c.n.couvelis
[το αποσπασμα αυτο το διασωζει ο Αριστοτελης,
ειναι η αρχη ενος ιαμβου,που ο Αρχιλοχος[680πΧ-630πΧ]βαζει στο στομα ενος
αλλου του τεχνιτη ξυλουργου Χαρωνα λογια εναντια στη κουφια ματαιοδοξια
και τα πλουτη των ισχυρων
και ο Πλουταρχος περαθετει στο Περὶ εὐθυμίας 470b 11-c 3: τους 4 στιχους αλλα
δεν αναφερει το ονομα του ποιητη
επισης ο Ηροδοτος στο Α' Βιβλιο των Ιστοριων του στη νουβελα του Κανδαυλη
και της γυναικας του μνημονευει το ποιημα ιαμβο του Αρχιλοχου για τον Γυγη
237 I 12.5-9: Καὶ μετὰ ταῦτα ἀναπαυομένου Κανδαύλεω ὑπεκδύς τε καὶ ἀποκτεί-
νας αὐτὸν ἔσχε καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν βασιληίην Γύγης˙ τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ὁ
Πάριος, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γενόμενος, ἐν ἰάμβῳ τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη.
.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 17. – Απόσπασμα 19 West
οὔ μοι τὰ Γύγεω τοῦ πολυχρύσου μέλει,
οὐδ᾽ εἷλέ πώ με ζῆλος, οὐδ᾽ ἀγαίομαι
θεῶν ἔργα, μεγάλης δ᾽ οὐκ ἐρέω τυραννίδος·
ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν.
τα πλουτη του πολυχρυσου Γυγη δεν με νοιαζουν
ουτε ποτε μ'επιασε ζηλια ουτε θαμπωνομαι
απ'των θεων τα εργα ουτε μεγαλη θελω εξουσια
περα μακρυα απ'τα ματια μου αυτα'ναι
.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 18. – Απόσπασμα 114 West
οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
δεν γουσταρω μεγαλοσωμο στρατηγον αλυγιστον
ουτε καμαρωτον για τριχες κατσαρες ουτε κοντρα ξυρισμενον
αλλ'εγω γουσταρω μικροσωμος να'ναι και στραβοκανης ας ειναι
μα στερεα να παταει στα ποδια και να το λεει η καρδια του.
.
απόσπασμα (frag.) 2011 in M.L. West (ed.), lamp et Elegi Graeci, Vol. I
(Oxford, 1971)
πόλλ΄ οἶδε ἀλώπηξ,
ἀλλ΄ ἐχῖνος ένα μέγα
πολλα γνωριζ'η αλεπου
αλλ'ομως ο σκαντζοχοιρος ενα μονο μεγαλο
[εννοει τη προβλεψη της εκλειψης ηλιου στις 6 Απριλιου το 648πΧ]
.
ἑπτὰ γὰρ νεκρῶν πεσόντων, οὓς ἐμάρψαμεν ποσίν,
χείλιοι φονῆές εἰμεν.
επτα επεσαν νεκροι που με τα ποδια τους πατησαμε
χιλιαδες φονιαδες ειμαστε
.
νῦν δὲ Λεώφιλος μὲν ἄρχει, Λεωφίλου δ᾽ ἐπικρατεῖν,
Λεωφίλωι δὲ πάντα κεῖται, Λεώφιλον δ᾽ ἀκούετε.
τωρα ο Λεωφιλος κυβερνα,ο Λεωφιλος κυριαρχει
στον Λεωφιλον τα παντα ανηκουν,τον Λεωφιλον υπακουτε
.
Ἐν δορὶ μὲν μοι μᾶζα μεμαγμένη,
ἐν δορὶ δ' οἶνος Ἰσμαρικός,
πίνω δ' ἐν δορὶ κεκλιμένος.
με το κονταρι βγαζω το ψωμι μου
με το κονταρι το κρασι απ'την Ισμαρο
και στο κονταρι μου γερμενος πινω
.
Ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἥν παρὰ θάμνῳ
ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων·
αὐτὸν δ' ἔκ μ' ἐσάωσα· τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη;
Ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω
την ασπιδα μου καποιος απ'τους Σαιους τη χαιρετε που σε θαμνο
μεσα τη πεταξα απειραχτη αψογη χωρις να το θελω
τον εαυτο μου ομως εσωσω τι με νοιαζει εκεινη η ασπιδα
Ας παει στα κομματια γρηγορα μια καλυτερη θ'αποκτησω
.
[ειναι γνωστη η ερωτικη απογοητευση του Αρχιλοχου για τη κορη
του Λυκαμβη τη Νεοβουλη που του την ταξανε για γυναικα κι επειτα
τον γελασαν δινοντας την σε αλλον
Τοσο πολυ πικραθηκε και θυμωσε ο Αρχιλοχος που επιτεθηκε σε
πατερα και κορες με πολυ καυστικους και σκληρους στιχους]
Νεοβούλην
ἄλλος ἀνὴρ ἐχέτω·
την Νεοβουλην
αλλος ανδρας τη γλεντα
ἄνθος δ᾽ ἀπερρύηκε παρθενήϊον
το ανθος της παρθενιας της μαδησε
παρθένον δ᾽ ἐν ἄνθεσιν
τηλεθάεσσι λαβὼν
ἔκλινα· μαλθακῆι δέ μιν
χλαίνηι καλύψας, αὐχέν᾽ ἀγκάληις ἔχων,
δείματι παυσαμένην
τὼς ὥστε νεβρὸν...
μαζῶν τε χερσὶν ἠπίως ἐφηψάμην
ἧι παρέφηνε νέον
ἥβης ἐπήλυσιν χρόα
ἅπαν τε σῶμα καλὸν ἀμφαφώμενος
θερμὸν ἀφῆκα μένος
ξανθῆς ἐπιψαύων τριχός.
τη παρθενα κοπελα αφου την αγκαλιασα
στ'ανθισμενα λουλουδια την ξαπλωσα
και με την απαλη χλαινη μου την εκρυψα
το λαιμο της αγκαλιασμενο ειχα
και το κορμι της χαιδεψα μεχρι τους γοφους
τοτε εκεινη παλι σπαραζε
και το εφηβικο της χρωμα χυθηκε
σ'ολο τ'ομορφο κορμι της παντου χαιδευοντας
μεχρι που τη καυτη ορμη μου
πανω στο ξανθο αφησα τριχωμα της τριβωντας
.
Πάτερ Λυκάμβα, ποῖον ἐφράσω τόδε;
τίς σὰς παρήειρε φρένας,
ἧις τὸ πρὶν ἠρήρεισθα; νῦν δὲ δὴ πολύς
ἀστοῖσι φαίνεαι γέλως.
γερο Λυκαμβη,πως μιλας ετσι;
ποιος σου πηρε τα μυαλα;
εσυ που πριν τα΄χες τετρακοσια και τωρα
μεσα στη πολη καταντησες πολυ γελειος
.
τοῖος γὰρ φιλότητος ἔρως ὑπὸ καρδίην ἐλυσθείς
πολλὴν κατ᾽ ἀχλὺν ὀμμάτων ἔχευεν,
κλέψας ἐκ στηθέων ἁπαλὰς φρένας.
τετοιος ποθος του ερωτα απ'τη καρδια κατρακυλησε
π'απλωσε πυκνη ομιχλη στα ματια μπροστα
ξεριζωνοντας απ'τα στηθια τα τρυφερα πνευμονια
.
δύστηνος ἔγκειμαι πόθωι
ἄψυχος
δυστυχισμενος
καταντησα απο'τον ποθο
αψυχος
.
.
ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΛΟΧΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΝΟΥΜΕΡΟ
-ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΦΕΙΣΜΠΟΥΚΦΟΥΣΚΙΖωΝΤΑ=χ.ν.κουβελης
διαπλοκη-αόρατο πλέγμα συμφερόντων, η αλληλοσύνδεση συμφερόντων
με σκοπό το παράνομο όφελος και την εξυπηρέτηση εκείνων που μετέχουν
στο σχήμα αυτό
ΑΠΟΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟΥΣ
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 18. – Απόσπασμα 114 West
οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
δε γουσταρω μεγα νουμερο φεισμπουκΦουσκιΖωντα
αδιαντροπο διαπλεκομενο το λεω δεν τον παω αυτον
κι ας εχει κεφαλη μετα τριχων λιαν επιμηκων δεν το λαικαρω
κι ας εχει και μυστακα θρασυτατον αξυριστον λαιφστυλατον
γιατι σε μενα αρεσει ανθρωπος ταπεινος και ανιδεοτελης
αυτονε που στα δικα του ποδια στεκει πολυ τον παω
κι ειναι στα λογια του βαρομετρο και παλλικαρι στη καρδια
.
.
.
Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ
ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
..
Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ
ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ-χ.ν.κουβελης
η διαφανη γαληνη των συμφωνων και φωνηεντων
που ανταλλαξαμε
τι ειναι η ευτυχια;
λογια απαλλαγμενα απο το βαρος τους
κι ο αερας ειναι γεματος απο ανθη της αμυγδαλιας
τι νοημα εχει το γελιο αν δεν προοριζεται για εναν ανθρωπο;
η μνημη αντεξε κι εφτασε ως εδω ακεραια
αληθεια ειναι:
φαντασου μια εικονα[σαν ονειρο]:
κολυμπαμε στη θαλασσα [που μ'αρεσει πολυ],τρωμε π.χ αστακο,
μιλαμε,κοιμομαστεμ'ανοιχτο το παραθυρο[ειναι καλοκαιρι ζεστη
νυχτα],
τι ησυχια κραταει το φεγγαρι
τοσο απλη και ομορφη συνδιαλλαγη
και η φωνη στη θαλασσα:''γυρισε''
ειδες το φεγγαρι;
το ειδα,ειναι το προσωπο σου
ρωταω:
μεσα σε ποση σιωπη ζησαμε;
η αμυγδαλια.
πως υποχωρει ο χειμωνας
πρεπει να γνωριζεις το φως
το βελος του
ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ
να προσεχεις τους κολακες που σε περιτριγυριζουν
σε αφηνουν στασιμο
Colors Composition
What is the color
a number?
ο κυκνος λευκος ρομβος
η' μια λεξη του Ηρακλειτου
-κινεειν ο λογος αιαν-
1+1=2
a blue bird in green interaction with trees
το φως
που απλωνει το χταποδι
τα νερα ευρυγωνιοι καθρεφτες
in silence of the history
telling
.
.
.
MoneyIng Man-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
ωρα Ελλαδος οι φωνες οι εκκοφαντικες φωνες
.
κοιταξα,ωρα 11πμ,ανθρωποι νομισματα,
στην Αιολου,
ανθρωποι εμπορευματα,στην Ερμου,ωρα 11:25πμ,
τι ειναι και τι δεν ειναι
λογαριαζω,μηδεν μηδεν μηδεν ισον τιποτα
δουναι και λαβειν μειον
συν πληθορισμος βαρβαροτητας
κλινε επι της Σταδιου κλινε επι της Πανεπιστημιου
κλινε επι της Αθηνας κλινε επι της Γ' Σεπτεμβριου
κλινε επι της Πειραιως κλινε επι της Πατησιων
ωρα 12:05πμ τι ισχυει και τι ειναι ψεματα
σε τι διαφερεις σε τι διαφερω σε τι διαφερουμε
σε τι ομοιαζουμε
ποιος που ποτε πουθενα
κανεις καμια κανενα
ανουσιοτητα ον τι μη-ον
ωρα 12:17πμ Ομονοια σκιες επι σκιων νεκυια
νεκυια Νεα Σμυρνη
νεκυια Κατω Πετραλωνα
νεκυια Πλατεια Βικτωριας
νεκυια Εξαρχεια
οπισθεν του Συνταγματος οπισθεν της Βουλης
οπισθεν Θουκυδιδου οπισθεν Μακρυγιαννη
τα Κερκυραικα η Εκστρατεια στη Σικελια
οι φωνες οι φωνες οι εκκοφαντικες φωνες των εμφυλιων
ωρα 12:31πμ ειμαστε και δεν ειμαστε
παιγνια αθυρματα χαρτοπαιγνια
ιστοριας
.
.
.
Ανθρωποι που δεν υπηρξαν-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μια εικονα ανθρωπου.σκληρη δουλεια.σκληρη κοινωνια.τα παιδια
το σπιτι.η εκδρομη που θυμαται στη θαλασσα.ποσο γελασε εκεινη
τη μερα.αλλη φορα δεν θυμαται να χαρηκε τοσο οσο εκεινη τη μερα.
ο ηλιος ζεστος το αερακι δροσιζε η γαληνη του νερου.δυο τρια πραγ-
ματα κι απλη πολυ απλη η ζωη.η ευτυχια.να τη παιξεις.να την κουνη-
σεις στον καθαρο αερα οπως κουνας μικρο παιδι κι εκεινο γελαει.η
ζωη κυλησε..σε τοσες εγνοιες.τι χαρηκαμε.λιγοστα πραγματα.παλε-
ψαμε .νικηθηκαμε και δεν νικηθηκαμε.αν ξαναζουσαμε αν ξεκινου-
σαμε τη ζωη μας απ'την αρχη παλι ετσι το ιδιο θα θελαμε να ηταν.
θυμαται το πρωτο παιχνιδι που του χαρισαν.ενα μουσικο κουτι που
το κουρδιζες κι επαιζε μουσικη.μαγευτικη μουσικη.τελειωνε και το
ξανακουρδιζε.ακουγε τη μουσικη.δεν τον κουραζε.ετσι απο εκει εμα-
θε η ζωη δεν τον κουραζε.δεν υπηρξε κατι.κανεις αυτο του ταιριαζε.
καλυτερα.δεν αδικησε δεν εβλαψε.θυμαται μια μερα το ειδε να κυ=
νηγουν εναν ανθρωπο να τον πιανουν να τον ριχνουν κατω να τον
κλωτσουν.νιωθει ντροπη που δεν τολμησε δειλιασε να ορμησει πα-
νω τους να τον σωσει.ποσους ανθρωπους μπορουσε να σωσει και
δεν εσωσε.δεν φωναξε.γιατι δεν φωναξε.δολοφονοι.τι φοβηθηκε.
γιατι αφηνουμε τους χειροτερους να ' χουν λογο στη ζωη μας.εξου=
σια.σιγουρα οι αλλοι θα πουν τι εκανε και τι δεν εκανε.θα κριθει.οι
ανθρωποι σκεφτεται δεν γεραζουν μαζι.χανονται πιο πριν.υπηρξαν
και δεν υπαρχουν.ειναι τα ονειρα.το πρωι διαλυονται.ξεχνας δεν
θυμασαι.το φως απ' το φεγγαρι κυλουσε στο περιγραμμα των δεν-
τρων επειτα πηδησε στην αμμο της παραλιας εδειξε λευκο το γυμνο
ωμο κι απο ' κει με εξοχη βουτια βουτηξε στη θαλασσα σπαζοντας
το νερο σε χιλιαδες λαμψεις.η νυχτα που ειμασταν μαζι.και δεν ξε-
χασαμε ποτε.
.
.
.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
φαγιουμ Fayum -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΝ ΤΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ-χ.ν.κουβελης
μετα το 323 εμεις οι Πτολεμαιοι της Αλεξανδρειας και οι επιλοιποι
Επιγονοι
Σευλεκιδες της Συριας Ατταλιδες τηε Μικρασιας Αντιγονιδες της Πελλας
πολυ υπερεχομεν εις τον κοσμον εις πολιτισμον εζοχον
και εις πλουτον αμυθητον εις εμπορεια και εις πολυανθρωπους πολεις
Ελληνες Αιγυπτιοι Ιουδαιοι Εβραιοι Λιβυοι Αφρικανοι Ρωμαιοι ουδενος
εξαιρουμενου ελληνιζοντες
εγω ο Δημητριος εδω εις την συνοικιαν Βρουχειον διαχειριζομαι τα οικονομικα
της μεγαλης εν Αλεξανδρεια Βιβλιοθηκης και με εσταλει σημερον επισημον
εγγραφον
και να προσεξω πρεπει πως απαγορευεται αυστηρως η εξαγωγη παπυρων
μετρον λιαν απαραιτητον για να κατασταλει ο αθεμιτος ανταγωνισμος
της βιβλιοθηκης της Περγαμου
πολιτικη προπαγανδα των Σελευκιδων
αυτο εχω να επιμεληθω
εργον πολυ βαρυτατον και με μεγαλας επιπτωσεις
για την Μεγαλην Βιβλιοθηκην που ο Δημητριος ο Φαληρευς εισηγηθει
εις τον Πτολεμαιον τον Α' την ιδρυση της
ο Φαληρευς ηταν μαθητης του Αριστοτελη και του Θεοφραστου
κι ειχε βαθεια εις τον νου του την Πολιτεια του Πλατωνα
υπαρχει εις το αρχειον και η επιστολη του Πτολεμαιου του Γ' προς ολους
τους ηγεμονας του κοσμου
οι Αθηναιοι εστειλαν Ασχυλο Σοφοκλη και Ευριπιδη
στα ερμαρια της ειναι τα Στοιχεια του Ευκλειδη οι Αριθμοι του Ευδοξου του Κνιδιου
το κοσκινο του Ερατοσθενη τα ημικυκλια του Παππου τα Σχολια της Υπατιας
οι χαρτες των αστερισμων του Ιππαρχου η τριγωνομετρια και το ηλιοκεντρικο
συστημα του Αρισταρχου του Σαμιου οι χαρτες και τα επικυκλια συστηματα
του Πτολεμαιου τα κωνικα του Απολλωνιου τα μηχανικα του Αρχιμηδη
τα Πνευματικα του Ηρωνα η ερευνα εις τον Ιπποκρατην του Ηροφιλου
τα περι νοησεως πορισματα του Ερασιστρατου και τα δεκαπεντε βιβλια του Γαληνου
περι ανατομιας και ιατρικης
αυτος ο μεγας εγκεφαλος της παγκοσμιας γνωσης καταστραφηκε
ο Σενέκας εις το De tranquillitate animi ΙΧ πιστοποιει την πρωτη καταστροφη
επι Ιουλιου Καισαρα που καηκε το Βρουχειον
επειτα καποιος Καρακαλλας ρωμαιος αυτοκρατορας δεν χωνευε τους Αλεξανδρινους
γιατι τον ειρωνευονταν και του ειχαν μπει στη μυτη
Και δη τους φιλοσόφους, τους Αριστοτελικούς ονομαζόμενους, τα τε άλλα δεινώς
εμίσει, ώστε και τα βιβλία αυτού (του Αριστοτέλη) κατακαύσαι εθελήσαι
α εν τη Αλεξανδρεία είχον,
τα του Καρακαλλα τα αναφερει ο Διων Κσσσιος
το 391 παει και το Σεραπειον επι Θεοδοσιου
επειτα ηρθε εις το προσκηνιον καποιος ο Ιωάννης Φιλόπονος βιβλιόφιλος
αυτος δεν καταφερε να σωσει τα βιβλια
''η' ειναι περιττα η' ειναι επιζημια'' του ειπαν
κι εγιναν καυσιμη υλη να ζεσταθουν τα πολυαριθμα λουτρα της πολης
λιαν χρησιμοτατα εχρησιμευσαν
τοσα μεθυστικα αρωματα κι αλοιφες να παγουν χαμενα για τις ερασμιες
κυριες της Αλεξανδρειας να μην επαλοιφθουν τα ηδυπαθη σωματα
για τες αισθητικες των απολαυσεις;
και τωρα η ερημος εις την συνοικιαν αυτη
.
.
.
Greek Geometricous Abstract-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Ιδεων υποστυλωματα
.
ενα πουλι σε λιβαδι
Ιδεων υποστυλωματα
ενα σπιτι στην ακρη της θαλασσας
η ιστορια ο χρονος της αμμου στα χερια
η φωνη των γλαρων
η ησυχια των ψαριων
και τ'αλογα βοσκουν σε τοπο ελευθερο
κοκκινες παπαρουρες και κιτρινες μαργαριτες
απο τον ουρανο φυσαει αερακι
και τρεμει η μικρη ελαχιστη χλοη
αυριο η λευκοτητα των κρινων
νυν η καθαροτητα των νερων
.
.
Columns of Ideas
.
A bird in a meadow
columns of ideas
a house on the edge of the seashore
the history the time of the sand
the voice of seagulls
the calm the fishes
and horses are grazing in place of free
red poppies and yellow daisies
from the sky. breeze and tremble
at the small minimum cloe
tomorrow the whiteness of the lilies
now the purity of waters
.
.
.
Simple Composition- flower and glass-1.50μ χ 2μ-pop art-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
What is the Beauty
What is Beauty?δεν ξερω.
blue waters in sea.μια σταγονα νερου
σε κοκκινο τριανταφυλλο.
a word like bach's fuga.ενα πουλι κοιμαται
στον ανθεστηρα της Ανοιξης.
What is Beauty?
.
.
.
Κουρος και Κορη ζευγος-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Παραφραζοντας στιχους [15 εως 276]απο την Οδυσσεια του Ομηρου
ραψωδια ζ' -χ.ν.κουβελης
μπηκε στη στολισμενη καμαρα οπου εκει κοιμονταν
η πανεμορφη κορη Ναυσικα
και σαν πνοη ανεμου ανασηκωσε τα σκεπασματα της κορης
που η ωρα του γαμου της πλησιαζει
και για πολυ δεν θα'ναι πια παρθενα
οταν ξημερωσε και ξυπνησε η Ναυσικα με τ'ασπρα μπρατσα
θαμπωμενη απο'κεινο τ'ονειρο αρχισε να τραγουδα
μολις ο Οδυσσεας ξυπνησε κι ειδε τη κορη με τα ομορφα ματια
αμεσως γλυκα της μιλησε
γονατιζω μπροστα σου βασιλισσα μου,θεα η ' θνητη να'σαι;
κι ο πιο ευτυχεστερος απ'ολους τους αντρες θα'ναι εκεινος ο αντρας
που στο σπιτι του θα σε φερει και στο κρεβατι του γυναικα του θα σ'εχει
ποτε δεν ειδαν τα ματια μου τετοια ομορφια
ποτε τετοιο λουλουδι δεν ανθισε απο κλαρακι της γης
κι οι κοπελες τον πηγαν να λουστει σε μερος που δεν το πιανει
αερας
κοπελες αναμεριστε μονος μου θα πλυθω να βγαλω την αρμυρα
απ'τους ωμους και ν'αλοιφτω με λαδι στο κορμι
παει πολυς καιρος που δεν αλοιψτηκα με λαδι
κι εγω μπροστα σας δεν πρεπει να λουστω
ντρεπομαι να γυμνωθω σε κορες με τα ομορφα μαλλια
κι επειτα αφου λουστηκε πηγε και καθισε στ'ακρογυαλι
μακρια
απ' ομορφια κι απο χαρη λαμπωντας
κι οταν ετσι τον ειδε θαμπωσε η κοπελα
ποιος ειναι αυτος ο ξενος αντρας που πισω ακολουθει
τη Ναυσικα
ομορφος φαινεται και δυνατος,
που τον ηβρε; κι αντρα της θα τον κανει
15 βῆ δ᾿ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη
κοιμᾶτ᾿ ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,Ναυσικάα
20 ἡ δ᾿ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης
σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν
ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι
αὐτίκα δ᾿ Ἠὼς ἦλθεν ἐύθρονος, ἥ μιν ἔγειρε
Ναυσικάαν ἐύπεπλον: ἄφαρ δ᾿ ἀπεθαύμασ᾿ ὄνειρον,
τῇσι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς
ὡς Ὀδυσεὺς ἔγροιτο, ἴδοι τ᾿ ἐυώπιδα κούρην
αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον φάτο μῦθον.
«γουνοῦμαί σε, ἄνασσα: θεός νύ τις, ἦ βροτός ἐσσι;
κεῖνος δ᾿ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,
ὅς κέ σ᾿ ἐέδνοισι βρίσας οἶκόνδ᾿ ἀγάγηται.
160 οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν,
οὔτ᾿ ἄνδρ᾿ οὔτε γυναῖκα: σέβας μ᾿ ἔχει εἰσορόωντα.
ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης,
λούσατέ τ᾿ ἐν ποταμῷ, ὅθ᾿ ἐπὶ σκέπας ἔστ᾿ ἀνέμοιο.
«ἀμφίπολοι, στῆθ᾿ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ᾿ ἐγὼ αὐτὸς
ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι, ἀμφὶ δ᾿ ἐλαίῳ
220 χρίσομαι: ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή.
ἄντην δ᾿ οὐκ ἂν ἐγώ γε λοέσσομαι: αἰδέομαι γὰρ
γυμνοῦσθαι κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών.»
ἕζετ᾿ ἔπειτ᾿ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων: θηεῖτο δὲ κούρη.
276 τίς δ᾿ ὅδε Ναυσικάᾳ ἕπεται καλός τε μέγας τε
ξεῖνος; ποῦ δέ μιν εὗρε; πόσις νύ οἱ ἔσσεται αὐτῇ.
.
.
.
ROMANCO montly magazine-March 2014-issue 417-pages 190-Love Stories-
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
[Απο τα περιεχομενα του τευχους]-χ.ν.κουβελης
Παραφραζοντας ποιηματα της Σαπφους-σελιδα 97
.
σε ζηταω αποψε
ποσους ποθους αγιατρευτους σκορπας
τ'ασπρο σα γαλα σωμα σου
ομορφια μου και πεθαινω
.
σαν τον δυνατο αερα
που στα βουνα τρανταζει τα δεντρα
μου ταραξε τα μυαλα ο ερωτας
.
Γυρισες
τοσο πολυ σ'ηθελα
σε λαχταρουσα
και το κορμι μου δροσισες
που το'καψε ο ποθος
.
απ'το κρινο πιο λευκη
κι απ'το νερο πιο δροσερη
κι απ'τη χλοη πιο απαλη
.
απ'το χρυσαφη πιο χρυση
κι απ'το μελι πιο γλυκια
κι απ'τη κιθαρα πιο μουσικη η φωνη σου
.
τυχερος μου φαινεται πως ειμαι
που απεναντι σου καθομαι
κι η γλυκα της φωνης σου με τρελενει
και το γελιο σου με ξελογιαζει
λιωνει στα στηθια η καρδια μου
σε κοιταζω και μου κοβεται η μιλια
κι η γλωσσα μου μπερδευεται
πυρετος μου καιει το κορμι για σενα
κλεινουν τα ματια μου θολωνουν
τ'αυτια μου βουιζουν δεν ακουω
το κορμι μου ιδρωτας το λουζει
τρεμω ολοκληρος και χλωμιαζω περισσοτερο
απ'το ξερο φυλλο ετοιμο απ'τα κλαρια να πεσει
κι η ψυχη μου κοντευει να βγει
.
το μυαλο της εδω γυριζει
σε μενα
οταν εδω ζουσαμε μαζι
κι εμοιαζε σα θεα
κι η πιο μεγαλη χαρα μου
το τραγουδι της ηταν
και το γελιο της
.
κι αναμεσα στις αλλες γυναικες
η ομορφια της ξεχωριζει
οπως οταν ο ηλιος δυσει
και το λαμπρο φως της σεληνης
ολα τ'αλλα αστρα σκοτεινιαζει
ετσι και κεινη λαμπει αναμεσα
στις αλλες γυναικες και ξεχωριζει
.
κι οταν εισαι εσυ σιμα μου
τα τριανταφυλλα μοσχοβολουν
και τα γιοσεμια ολουθε ανθιζουν
.
σε ζηταω
κι η καρδια μου τρεμει
.
πανω στ'απαλα σεντονια ξαπλωμενη
κοιμοσουν
κι εγω το κεφαλι μου ακουμπουσα
στα τρυφερα κι ευωδιαστα στηθια σου
να'τανε εκεινη η νυχτα να βαστουσε αιωνια
.
πως περασε η ωρα
νυχτα περασμενα μεσανυχτα
το φεγγαρι χαθηκε κι η Πουλια
κι εγω κοιμαμαι εδω μοναχη
κι ερημη
κι ο ερωτας μ'αρπαξε και με τρανταξε
οπως δυνατος αερας
απ'τα βουνα χυμαει πανω στα δεντρα
και τα ξεριζωνει
.
.
.
Ομηρου Ιλιαδα
[Αποσπασματα]
-μεταφραση αποδοση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
- Ραψωδια Ζ'
ποιμαίνων δ᾽ ἐπ᾽ ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, 25
ἣ δ᾽ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε.
[εκει που εβοσκε τα προβατα εσμιξε με την αγαπημενη γυναικα
κι εκεινη γκαστρωθηκε και γεννησε παιδια διδυμα]
.
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
Φύλλα τὰ μέν τ᾽ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ᾽ ὕλη
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίγνεται ὥρη·
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ᾽ ἀπολήγει.
[ομοια με τα φυλλα τετοια ειναι η γενια των ανθρωπων
αλλα απο τα φυλλα ο ανεμος κατω τα ριχνει κι αλλα
φυτρωνουν κι αυξανουν γεματα καρπους οπως της ανοιξης
ερχεται η ωρα ετσι και των ανθρωπων η γεννια η μια φυτρωνει
κι η αλλη μαραινεται]
.
τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο. 195
Ἣ δ᾽ ἔτεκε τρία τέκνα
[του εδωσαν το καλλιτερο περιβολι
ομορφο με πολλα δεντρα και χωραφι να το καλλιεργει
κι η γυναικα του γεννησε τρια παιδια]
.
Ἕκτωρ δ᾽ ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν,
ἀμφ᾽ ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρες
εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τε ἔτας τε
καὶ πόσιας
[Ο Εκτορας φτανει στις Σκαιες Πυλες στο καστρο
και τρεχοντας τον περιτριγυριζουν των Τρωων οι γυναικες
κι οι θυγατερες ρωτωντας για τα παιδια τους και τ'αδερφια
και για τους συγγενεις και για τους αντρες τους ]
.
ὸν δ᾽ Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι·
δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης,
ὥς μ᾽ ὄφελ᾽ ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ
οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα
εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,
ἔνθά με κῦμ᾽ ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι.
[στον Εκτορα με πολυ σεβασμο μιλησε η Ελενη
αδερφε του αντρα μου εμενα την καταραμενη τη φριχτη σκυλα
ας ηταν τη μερα που με γεννησε η μανα να μ'αρπαζε αγρια ανεμοθυελλα
και να μ'εριχνε στα βουνα η' στα κυματα τρικυμισμενης θαλασσας
και στα κυματα να πνιγω μεσα πριν ετουτα τα κακα να γινουν]
.
.
.
Abstract 1-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Παρηχησεις Πραγματικου
.
Ποιηση about what
μια θαλασσα μ'ακρωτηρια και νησια my landscape wordslike
και τα ρηματα του Ηρακλειτου all is ever moving φιλοτητα και νεικος
εδω η Ανοιξη ξαναγεννιεται απο τα δικα μας ειδωλια
τα αιδοια και τους φαλλους μας
waters drops in εαρ butterflyes χλωρη χλοη τ'απαλο αερακι is springing
η Ιστορια
τα συμβαντα των εμφυλιων
στο αρχαιο θεατρο ηθοποιοι υποκρινονται ηρωες και δολοφονους
greek voices to hear clearly you
Οδυσσεα
.
.
.
pop art woman-2μ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερωτικο
[απο το ROMANCO-σελιδα 17]-χ.ν.κουβελης
.
γλυκεια μου γυναικα ονειρο μου
τι ονειρο μας συνδεει
σε γνωριζω χιλιαδες χρονια ομορφια μου
τρωγοντας το κορμι σου σε λατρευω
ολη τη νυχτα θα κοιταζω το φως
που κοιμαται στη κοιλια σου
και τι σημαινει ν'ακουω τη μουσικη της φωνης σου
κι ο ερωτας για σενα με κυριεψε
και σε κοιταξα σαν να'μαι εγω
μεσα στα δαχτυλα σου τα δικα μου δαχτυλα
οταν εδω εισαι ολοκληρη δικη μου
το τριανταφυλλο σου μου φωτιζει το κορμι
ο πανεμορφος κηπος που εχεις αναμεσα στα ποδια σου
ακουω την ανασα σου αγαπη μου
γυναικα μου καρδια μου με διελυσε ο ποθος για σενα
σε χαιδευω και με τρανταζει ο ερωτας
εχω μια πανεμορφη αγαπη που την αγαπω πιο πολυ απ'ολα
μου λειπεις πολυ και σε λσχταραω
ηρθες ομορφια μου ονειρο μου
το απαλο κορμι σου στο κορμι μου ενωμενο ενα
με αρωματισμενο το κορμι σου μ'αναβεις το ποθο
και τα λογια σου με τρελενουν
σ'αγαπω σ'αγαπω
οταν ο ερωτας θα φουσκωνει τα σωματα μας
και θα μας πλημμυριζει
αγαπη μου εχω εσενα που λαχταρουσα
τα χειλη σου καυτα μ'αγγιζουν και δεν μπορω ν'αντεξω
τα ποδια σου με τυλιξαν και μ'εσφιξαν.
ποσο γλυκα με μεθυσε τ'αρωμα σου
εχω το τριανταφυλλο σου στο στομα μου
τι ομορφη που εισαι αγαπη μου
ακουω τη φωνη σου γλυκεια ζεστη
σ'αγαπαω
τι ομορφη που εισαι
θελω το στομα σου θελω τα χερια σου
θελω το στηθος σου θελω τα ποδια σου
θελω το προσωπο σου θελω τη φωνη σου
θελω τα χειλη σου καυτα φωτια να με καψει
φιλα με να ξεχυθουν οι ευωδιες σου
φιλα με μην σταματας μην σταματας
τα χερια μου σε ψαχνουν
μια καυτη λαβα η γυναικα μου θα με καψει
με πλησιαζεις το τριανταφυλλο σου με χαιδευει
ανοιγει με παιρνει μεσα του με κλεινει
νιωθω τη φλογα σου και σ' αγαπαω
και σ'ακουω να λες αγαπα με
σ'αγαπαω σου λεω σ'αγαπαω
ειμαι για παντα δικος σου
αγαπη μου κοιμασαι κι εγω κοιμαμαι βαθεια μεσα σου
εσυ τριανταφυλλο της αγαπης μου πανεμορφο
σ'ονειρο σε κλεινω και σε κραταω για παντα
σ'αγαπαω
αγαπη μου
.
.
.
Αρετουσα-pop art-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
απο το ROMANCO-σελιδα 47
Η ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ
Ήρχισε και μεγάλωνε το δροσερό κλωνάρι,
και πλήθαινε στην ομορφιά, στη γνώση, και στη χάρη.
Εγίνηκεν τόσο γλυκειά, που πάντοθ' εγρικήθη
πως για να το'χου' θάμασμα στον Κόσμον εγεννήθη.
Και τ' όνομά τση το γλυκύ το λέγαν Αρετούσα, 61
οι ομορφιές τση ή[σα]ν πολλές, τα κάλλη τση ήσαν πλούσα.
Χαριτωμένο θηλυκό τως το'καμεν η Φύση,
και σαν αυτή δεν ήτονε σ' Ανατολή και Δύση.
Όλες τσι χάρες κι αρετές ήτονε στολισμένη, 65
ευγενική και τακτική, πολλά χαριτωμένη.
.
.
.
Abstract XIX-Minimal Art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
στη Ποιηση
να ειναι
το πολυλογο λιγολογο
και αντιστροφα
το λιγολογο πολυλογο
.
.
.
Κορη -Ελληνικο αρχαικο-2μ χ 2.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ
.
μια λεξη ,κατι ειπες,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρου-
φουσε ο χρονος,ενα κοχυλι στα χερια,να
τα εργα της θαλασσας,ειπες,
.
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε
.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνε,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
.
το προσωπο,ενας κηπος ματια,εκει ονειρευοσουν
.
.
.
woman in blue room-2μ χ 4μ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
η γυναικα κοιταζει τη καρεκλα
''η σκια της'' μονολογει -τι εγινε η σκια της;-
στο τραπεζι το ασπρο τραπεζομαντηλο
το ποτηρι με τα κοκκινα τρανταφυλλα
''στο καθρεφτη'' χτενιζει τα μαλλια της
εισαι ομορφη,ακουει
το σπιτι βουλιαζει στη μνημη
το σπιτι
θυμαται τους αντρες της τον Αιαντα τον Αχιλλεα
τον Αγαμεμνονα καποιον Κωστα εναν αλλον απο το Βολο
ανοιγει τη ντουλαπα,ψαχνει στα ρουχα
''αυτο το λευκο κομπινεζον''εκεινος της το χαρισε
το'θελε διαφανο να βλεπει,δεν του χαλασε χατιρι
βουλιαζει στη μνημη οπως φαλλος σε αιδοιο αρσενικο σε θηλυκο
βουλιαζει στη μνημη
''η σκια'' η σκια μου,μονολογει
εκεινη τη μερα στη θαλασσα φορουσε ενα κοκκινο μαγιο
καθονταν στον ισκιο κατω απο μια κιτρινη ομπρελα
καποιος την πλησιασε και την ρωτησε τη ωρα ειναι,απαντησε 12 και 10,
τη θυμαται καθαρα την ωρα ακριβως,τωρα το ρολοι στο τοιχο δειχνει
12 και 10,ποσοι αιωνες περασαν; η' δεν περασε στιγμη;
''ποια αιωνιοτητα'' μας κλεινει
εκεινος ο αντρας απο που ηρθε και τι ρωτησε
ποιο ειναι τ'ονομα σου
τον βλεπει στον καθρεφτη να γδυνεται,θελει να γυρισει να δει,
γυριζει,τον βλεπει
''πως ηρθες ως εδω;''
σκια,πως ηρθες ως εδω;
οταν γεννησε τον Ορεστη ο αντρας της ελειπε
οταν γυρισε το παιδι δεν τον γνωριζε
''μανα ποιος ειναι αυτος ο ξενος;''τι θελει στο κρεβατι σου
δεκα χρονων ηταν δεν ηταν
αν του εξηγουσα δεν θα καταλαβαινε
''Ορεστη,μη,ειμαι η μανα σου'' αυτη που σε γεννησε
τι ζουμε και τι μας συμβαινει και τι δεν μας συμβαινει
και τι δεν ζουμε
ειχανε στο πατρικο σπιτι μια συκια και μια στερνα
το καλοκαιρι η συκια εκανε μεγαλα γλυκα συκα
''στη στερνα ειχα ριξει χρυσοψαρα και τα ταιζα
τους εριχνα αποφλοιωμενο αρακα και βρασμενες πατατες''
τα εβαζε στο μπλεντερ και τα εκανε μικρα κομματακια,
''τα χρυσοψαρα μου ηταν Καράσσιος ο χρυσόχρους ο χρυσόχρους
και ανήκαν στην οικογένεια Κυπρινίδες''
''κοιταξε ποσο ομορφο πορτοκαλοκοκκινο χρωμα εχουν''
βουλιαζει στη μνημη
''εφερε τη Κασσανδρα'',η' δεν θυμαμαι καλα και την ελεγαν Ελενη,
μπορει να την ελεγαν Κασσανδρα η' Ελενη,
γρηγορα κυλησε στις σκιες,εκεινη κι ο αντρας
σκιες,
''το δωματιο γεμισε σκιες'' γεμιζει,αλλες καθονται απεναντι της στον καναπε
αμιλητες,αλλες κρεμουν τα ρουχα τους στις κρεμαστρες,σαν δερματα ζωων
που σφαχτηκαν,αλλες στεκονται ορθιες σκοτεινες,δεν ξερεις τι θελουν
''εχει φεγγαρι '' πανσεληνο αποψε
φταιει το φεγγαρι το φως του
για τις σκιες
.
.
.
pop art woman-2μ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερωτικο
[απο το ROMANCO-σελιδα 17]-χ.ν.κουβελης
.
γλυκεια μου γυναικα ονειρο μου
τι ονειρο μας συνδεει
σε γνωριζω χιλιαδες χρονια ομορφια μου
τρωγοντας το κορμι σου σε λατρευω
ολη τη νυχτα θα κοιταζω το φως
που κοιμαται στη κοιλια σου
και τι σημαινει ν'ακουω τη μουσικη της φωνης σου
κι ο ερωτας για σενα με κυριεψε
και σε κοιταξα σαν να'μαι εγω
μεσα στα δαχτυλα σου τα δικα μου δαχτυλα
οταν εδω εισαι ολοκληρη δικη μου
το τριανταφυλλο σου μου φωτιζει το κορμι
ο πανεμορφος κηπος που εχεις αναμεσα στα ποδια σου
ακουω την ανασα σου αγαπη μου
γυναικα μου καρδια μου με διελυσε ο ποθος για σενα
σε χαιδευω και με τρανταζει ο ερωτας
εχω μια πανεμορφη αγαπη που την αγαπω πιο πολυ απ'ολα
μου λειπεις πολυ και σε λσχταραω
ηρθες ομορφια μου ονειρο μου
το απαλο κορμι σου στο κορμι μου ενωμενο ενα
με αρωματισμενο το κορμι σου μ'αναβεις το ποθο
και τα λογια σου με τρελενουν
σ'αγαπω σ'αγαπω
οταν ο ερωτας θα φουσκωνει τα σωματα μας
και θα μας πλημμυριζει
αγαπη μου εχω εσενα που λαχταρουσα
τα χειλη σου καυτα μ'αγγιζουν και δεν μπορω ν'αντεξω
τα ποδια σου με τυλιξαν και μ'εσφιξαν.
ποσο γλυκα με μεθυσε τ'αρωμα σου
εχω το τριανταφυλλο σου στο στομα μου
τι ομορφη που εισαι αγαπη μου
ακουω τη φωνη σου γλυκεια ζεστη
σ'αγαπαω
τι ομορφη που εισαι
θελω το στομα σου θελω τα χερια σου
θελω το στηθος σου θελω τα ποδια σου
θελω το προσωπο σου θελω τη φωνη σου
θελω τα χειλη σου καυτα φωτια να με καψει
φιλα με να ξεχυθουν οι ευωδιες σου
φιλα με μην σταματας μην σταματας
τα χερια μου σε ψαχνουν
μια καυτη λαβα η γυναικα μου θα με καψει
με πλησιαζεις το τριανταφυλλο σου με χαιδευει
ανοιγει με παιρνει μεσα του με κλεινει
νιωθω τη φλογα σου και σ' αγαπαω
και σ'ακουω να λες αγαπα με
σ'αγαπαω σου λεω σ'αγαπαω
ειμαι για παντα δικος σου
αγαπη μου κοιμασαι κι εγω κοιμαμαι βαθεια μεσα σου
εσυ τριανταφυλλο της αγαπης μου πανεμορφο
σ'ονειρο σε κλεινω και σε κραταω για παντα
σ'αγαπαω
αγαπη μου
.
.
.
Abstract XIX-Minimal Art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
στη Ποιηση
να ειναι
το πολυλογο λιγολογο
και αντιστροφα
το λιγολογο πολυλογο
.
.
.
Κορη -Ελληνικο αρχαικο-2μ χ 2.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ
.
μια λεξη ,κατι ειπες,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρου-
φουσε ο χρονος,ενα κοχυλι στα χερια,να
τα εργα της θαλασσας,ειπες,
.
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε
.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνε,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
.
το προσωπο,ενας κηπος ματια,εκει ονειρευοσουν
.
.
.
woman in blue room-2μ χ 4μ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
η γυναικα κοιταζει τη καρεκλα
''η σκια της'' μονολογει -τι εγινε η σκια της;-
στο τραπεζι το ασπρο τραπεζομαντηλο
το ποτηρι με τα κοκκινα τρανταφυλλα
''στο καθρεφτη'' χτενιζει τα μαλλια της
εισαι ομορφη,ακουει
το σπιτι βουλιαζει στη μνημη
το σπιτι
θυμαται τους αντρες της τον Αιαντα τον Αχιλλεα
τον Αγαμεμνονα καποιον Κωστα εναν αλλον απο το Βολο
ανοιγει τη ντουλαπα,ψαχνει στα ρουχα
''αυτο το λευκο κομπινεζον''εκεινος της το χαρισε
το'θελε διαφανο να βλεπει,δεν του χαλασε χατιρι
βουλιαζει στη μνημη οπως φαλλος σε αιδοιο αρσενικο σε θηλυκο
βουλιαζει στη μνημη
''η σκια'' η σκια μου,μονολογει
εκεινη τη μερα στη θαλασσα φορουσε ενα κοκκινο μαγιο
καθονταν στον ισκιο κατω απο μια κιτρινη ομπρελα
καποιος την πλησιασε και την ρωτησε τη ωρα ειναι,απαντησε 12 και 10,
τη θυμαται καθαρα την ωρα ακριβως,τωρα το ρολοι στο τοιχο δειχνει
12 και 10,ποσοι αιωνες περασαν; η' δεν περασε στιγμη;
''ποια αιωνιοτητα'' μας κλεινει
εκεινος ο αντρας απο που ηρθε και τι ρωτησε
ποιο ειναι τ'ονομα σου
τον βλεπει στον καθρεφτη να γδυνεται,θελει να γυρισει να δει,
γυριζει,τον βλεπει
''πως ηρθες ως εδω;''
σκια,πως ηρθες ως εδω;
οταν γεννησε τον Ορεστη ο αντρας της ελειπε
οταν γυρισε το παιδι δεν τον γνωριζε
''μανα ποιος ειναι αυτος ο ξενος;''τι θελει στο κρεβατι σου
δεκα χρονων ηταν δεν ηταν
αν του εξηγουσα δεν θα καταλαβαινε
''Ορεστη,μη,ειμαι η μανα σου'' αυτη που σε γεννησε
τι ζουμε και τι μας συμβαινει και τι δεν μας συμβαινει
και τι δεν ζουμε
ειχανε στο πατρικο σπιτι μια συκια και μια στερνα
το καλοκαιρι η συκια εκανε μεγαλα γλυκα συκα
''στη στερνα ειχα ριξει χρυσοψαρα και τα ταιζα
τους εριχνα αποφλοιωμενο αρακα και βρασμενες πατατες''
τα εβαζε στο μπλεντερ και τα εκανε μικρα κομματακια,
''τα χρυσοψαρα μου ηταν Καράσσιος ο χρυσόχρους ο χρυσόχρους
και ανήκαν στην οικογένεια Κυπρινίδες''
''κοιταξε ποσο ομορφο πορτοκαλοκοκκινο χρωμα εχουν''
βουλιαζει στη μνημη
''εφερε τη Κασσανδρα'',η' δεν θυμαμαι καλα και την ελεγαν Ελενη,
μπορει να την ελεγαν Κασσανδρα η' Ελενη,
γρηγορα κυλησε στις σκιες,εκεινη κι ο αντρας
σκιες,
''το δωματιο γεμισε σκιες'' γεμιζει,αλλες καθονται απεναντι της στον καναπε
αμιλητες,αλλες κρεμουν τα ρουχα τους στις κρεμαστρες,σαν δερματα ζωων
που σφαχτηκαν,αλλες στεκονται ορθιες σκοτεινες,δεν ξερεις τι θελουν
''εχει φεγγαρι '' πανσεληνο αποψε
φταιει το φεγγαρι το φως του
για τις σκιες
.
.
.
Παλατινη Ανθολογια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ [αποσπασματα]-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
V.115.ΦΙΛΟΔΗΜΟΥ
Ἠράσθην Δημοῦς Παφίης γένος· οὐ μέγα θαῦμα·
καὶ Σαμίης Δημοῦς δεύτερον· οὐχὶ μέγα·
καὶ πάλιν Ὑσιακῆς Δημοῦς τρίτον· οὐκέτι ταῦτα
παίγνια· καὶ Δημοῦς τέτρατον Ἀργολίδος.
αὐταί που Μοῖραί με κατωνόμασαν Φιλόδημον͵
ὡς αἰεὶ Δημοῦς θερμὸς ἔχοι με πόθος
.
ερωτευθηκα τη Δημω απο γεννια της Παφου
καθολου παραξενο
και τη Δημω απ'τη Σαμο δευτερη
ουτε κι αυτο ειναι παραξενο
και τριτη φορα παλι Δημω απ' την Υσια
δεν ειναι καθολου αστειο
και τη Δημω τεταρτη απ'την Αργολιδα
γι'αυτες μ'ονομασαν Φιλοδημο οι Μουσες
για παντα θερμος ποθος για τις Δημω
να με κατεχει
.
.
V.33 ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΟΣ
Ὁ Ζεύς τήν Δανάην χρυσοῦ, κἀγώ δέ σέ χρυσοῦ·
πλείονα γάρ δοῦναι τοῦ Διός οὐ δύναμαι
.
Ο Διας τη Δαναη με χρυσο την εριξε.κι εγω εσενα με χρυσο.
ομως περισσοτερα απ'το Δια δεν μπορω να δωσω
.
.
V.34 ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΟΣ
Καί πενίη καί ἔρως δύο μοι κακά· καί τό μέν οἴσω κούφως,
πῦρ δέ φέρειν Κύπριδος οὐ δύναμαι
.
Κι η φτωχεια κι ο ερωτας για μενα τα δυο κακα.
κι αν τη φτωχεια την υποφερω ευκολα
τη φωτια ομως που φερνει ο ερωτας δεν μπορω
.
.
V 55. ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ
Δωρίδα τὴν ῥοδόπυγον ὑπὲρ λεχέων διατείνας
ἄνθεσιν ἐν χλοεροῖς ἀθάνατος γέγονα.
Ἡ γὰρ ὑπερφυέεσσι μέσον διαβᾶσά μὲ ποσσὶν
ἤνυεν ἀκλινέως τὸν Κύπριδος δόλιχον,
ὄμμασι νωθρὰ βλέπουσα· τὰ δ’ , ἠύτε πνεύματι φύλλα,
ἀμφισαλευομένης ἔτρεμε πορφύρεα,
μέχρις ἀπεσπείσθη λευκὸν μένος ἀμφοτέροισιν,
καὶ Δωρὶς παρέτοις ἐξεχύθη μέλεσι
.
Τη ροδοκαπουλη Δωριδα πανω στη χλοη τη ξαπλωσα
μεσα στα δροσερα ανθη πιο δυνατος εγινα
με τα πανυψηλα ποδια της μου'σφιξε τη μεση
του ερωτα το μακρυ αγωνισμα διανυοντας
τα ματια της θολωσαν. οπως τα φυλλα που αερακι φυσσαει
σπαραζε κι ετρεμε απ'τη φωτια πορφυρη
μεχρι που ξεσπασε η λευκο ορμη και στους δυο μας
και η Δωριδα αναστατωμενη εχυσε τη γλυκα της
.
.
V 60. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Παρθένος ἀργυρόπεζος ἐλούετο, χρύσεα μαζῶν
χρωτὶ γαλακτοπαγεῖ μῆλα διαινομένη·
πυγαὶ δ’ ἀλλήλαις περιηγέες εἱλίσσοντο,
ὕδατος ὑγροτέρῳ χρωτὶ σαλευόμεναι·
τὸν δ’ ὑπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χεὶρ
οὐχ ὅλον Εὐρώταν, ἀλλ’ ὅσον ἠδύνατο.
.
παρθενα με λαμπερα ποδια λουζονταν,σπαραζαν
στ'ασπρο σα γαλα σωμα της τα χρυσα μηλα των βυζιων της
τα καπουλια της το ενα μ'αλλο τριβωνταν χορευοντας
πιο υγροτερα απ'το νερο σπαραζανε
την φουσκωμενη ηβη της ολη δεν τη σκεπαζε τ'απλωμενο
χερι μπροστα της,μονο οσο μπορουσε
.
.
V 70. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Κάλλος ἔχεις Κύπριδος, Πειθοῦς στόμα, σώματος ἀκμὴν
εἰαρινὼν Ὡρῶν, φθέγμα δὲ Καλλιόπης,
νοῦν καὶ σωφροσύνην Θέμιδος καὶ χεῖρας Ἀθήνης·
σὺν σοὶ δ’ αἱ Χάριτες τέσσαρες εἰσι, Φίλη
.
την ομορφια εχεις της Αφροδιτης,το στομα να πειθεις της Πειθως
το θαλλερο σωμα της Ανοιξης τη γλυκεια φωνη της Καλλιοπης
το νου και τη σωφροσυνη της Θεμις και τα επιδεξια χερια της Αθηνας
μαζι με σενα τεσσερες οι Χαριτες ειναι,Αγαπημενη
.
.
V 73. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Δαίμονες, οὐκ ᾔδειν, ὅτι λούεται ἡ Κυθέρεια,
χερσὶ καταυχενίους λυσαμένη πλοκάμους.
Ἱλήκοις, δέσποινα, καὶ ὄμμασιν ἡμετέροισι
μήποτε μηνίσῃς θεῖον ἰδοῦσι τύπον.
Νῦν ἔγνων· Ῥοδόκλεια, καὶ οὐ Κύπρις. Εἶτα τὸ κάλλος
τοῦτο πόθεν; σύ, δοκῶ, τὴν θεὸν ἐκδέδυκας.
.
θε μου ,δεν ηξερα,πως λουζεται η Αφροδιτη
που με τα χερια ελυσε τα μαλλια και χυθηκαν στις πλατες
λυπησουμε,κυρα,και μην οργισθεις με τα ματια μου
και τα τυφλωσεις που'δαν το θεικο κορμι σου.
Τωρα καταλαβα.Η Ροδοκλεια ειναι κι οχι η Αφροδιτη.
επομενως απο που'ναι αυτη η ομορφια;εσυ,νομιζω,
πως τη θεα εχεις ξεγυμνωσει.
.
.
V 74. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Πέμπω σοι, Ῥοδόκλεια, τόδε στέφος, ἄνθεσι καλοῖς
αὐτὸς ἐφ’ ἡμετέραις πλεξάμενος παλάμαις.
Ἔστι κρίνον, ῥοδέη τε κάλυξ νοτερὴ τ’ ἀνεμώνη
καὶ νάρκισσος ὑγρὸς καὶ κυαναυγὲς ἴον.
Ταῦτα στεψαμένη, λῆξον μεγάλαυχος ἐοῦσα·
ἀνθεῖς καὶ λήγεις καὶ σὺ καὶ ὁ στέφανος.
.
σου στελνω,Ροδοκλεια,αυτο το στεφανι που μ'ομορφα
λουλουδια το πλεξανε τα δικα μου χερια
ειναι κρινο ροδο κι ανεμωνη με καλυκα δροσερο
και ναρκισσος υγρος και λαμπερο γαλαζωπο ιον
οταν αυτα στεφανωθεις παψε να περηφανευεσαι
ανθιζεις και μαραινεσαι κι εσυ και το στεφανι
.
.
V 81. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΦΙΣΤΟΥ
Ἡ τὰ ῥόδα, ῥοδόεσσαν ἔχεις χάριν. Ἀλλὰ τὶ πωλεῖς;
Σαυτὴν ἢ τὰ ῥόδα ἠὲ συναμφότερα;
.
ροδα εχεις,του ροδιου εχεις τη χαρη.Αλλα τι πουλας;
Τον εαυτο σου η ' τα ροδα η' και τα δυο μαζι;
.
.
V 83. ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Εἲθ’ ἄνεμος γενόμην, σύ δ’ ἐπιστείχουσα παρ’ αὐγάς
στήθεα γυμνώσαις, καὶ με πνέοντα λάβοις.
.
να'ταν αερας να γινομουν εσενα να πλησιασω το ξημερωμα
τα στηθια σου να ξεγυμνωσω και μενα να παρεις ν'αναπνευεις
.
.
V 128. ΜΑΡΚΟΥ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙΟΥ
Στέρνα περὶ στέρνοις, μαστῷ δ’ ἔπι μαστὸν ἐρείσας
χείλεά τε γλυκεροῖς χείλεσι συμπιέσας
Ἀντιγόνης καὶ χρῶτα λαβὼν πρὸς χρῶτα, τὰ λοιπὰ
σιγῶ, μάρτυς ἐφ’ οἷς λύχνος ἐπεγράφετο.
.
το στερνο μου στο στερνο της,το στηθος μου πανω
στο στηθος της ακουμπωντας
τα χειλια μου πανω στα γλυκα χειλια της πιεζοντας
της Αντιγονης και το κορμι μου ποτισμενο απ'το κορμι της
τα υπολοιπα δεν τα αποκαλυπτω,αυτα το λυχναρι μαρτυρας
τα σημειωνει
.
.
V 168. ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Καὶ πυρὶ καὶ νιφετῷ με καί, εἰ βούλοιο, κεραυνῷ
βάλλε, καὶ εἰς κρημνοὺς ἕλκε καὶ εἰς πελάγη.
Τὸν γὰρ ἀπαυδήσαντα πόθοις καὶ Ἔρωτι δαμέντα
οὐδὲ Διὸς τρύχει πῦρ ἐπιβαλλόμενον.
.
ριξε μου φωτια και χιονι κι αν θελεις κεραυνο
πετα και σε γκρεμους συρε με και σε πελαγη
τον απελπισμενο απ'το ποθο κι απ'τον ερωτα ερμαιο
δεν τον κανει σταχτη ουτε η φωτια που ριχνει ο Διας
.
.
V 210. ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ
Τῷ θαλλῷ Διδύμη μὲ συνήρπασεν· ὤμοι, ἐγὼ δὲ
τήκομαι, ὡς κηρὸς πὰρ πυρί, κάλλος ὁρῶν.
Εἰ δὲ μέλαινα, τὶ τοῦτο; καὶ ἄνθρακες· ἀλλ’ ὅτε
κείνους θάλψωμεν,λάμπουσ’ ὡς ῥόδεαι κάλυκες
.
μ'εν'ανθος η Διδυμη μ'αναστατωσε,αλιμονο,
λιωνω,σαν το κερι στη φωτια,την ομορφια βλεποντας
κι αν ειναι μαυρη μελαχροινη,τι μ'αυτο;και τα καρβουνα
αν τα πυρωσουμε σαν τα ροδα λαμπουν
.
.
V 252. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ
Ῥίψωμεν, χαρίεσσα,τὰ φάρεα, γυμνὰ δὲ γυμνοῖς
ἀμπελάσῃ γυίοις γυῖα περιπλοκάδην·
μηδὲν ἔοι τὸ μεταξύ· Σεμιράμιδος γὰρ ἐκεῖνο
τεῖχος ἐμοὶ δοκέει λεπτὸν ὕφασμα σέθεν·
στήθεα δ’ ἐζεύχθω,τά τε χείλεα· τἄλλα δὲ σιγῇ
κρυπτέον· ἐχθαίρω τὴν ἀθυροστομίην.
.
ας πεταξουμε,χαριτωμενη μου,τα ρουχα
γυμνο το δικο μου σωμα το δικο σου ν'αγκαλιασει
τιποτα να μην ειναι μεταξυ μας.
σαν της Σεμιραμις το τειχος μου φαινεται το λεπτο σου
ρουχο,
τα στηθη να ζευγαρωθουν και τα χειλη να ενωθουν
τ'αλλα ας τα κρυψει η σιωπη,απεχθανομαι τ'ασεμνα λογια
.
.
V 258. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ
Πρόκριτός ἐστι,Φίλιννα, τεὴ ῥυτὶς ἤ ὀπὸς ἥβης
πάσης· ἱμείρω δ’ ἀμφὶς ἔχειν παλάμαις
μᾶλλον ἐγὼ σέο μῆλα καρηβαρέοντα κορύμβοις
ἢ μαζὸν νεαρὴς ὄρθιον ἡλικίης.
Σὸν γὰρ ἔτι φθινόπωρον ὑπέρτερον εἴαρος ἄλλης,
χεῖμα σὸν ἀλλοτρίου θερμότερον θέρεος.
.
προτιμω,Φιλιννα,τις ρυτιδες σου παρα τους χυμους
των κοριτσιων.ερωτικα ποθω να'χω στα χερια μου
πιο πολυ τα μηλα σου με τις πεσμενες ρογες
παρα το στητο βυζι νεαρης.
Το φθινοπωρο σου ακομη ειναι πιο καλλιτερο
απ'την ανοιξη αλλης,
κι ο χειμωνας σου πιο θερμοτερος απ'το θερος
καποιας αλλης
.
.
.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ODYSSEAS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ακουσαμε τον Οδυσσεα
.
ειπε:
με το χταποδι παιδι εμαθα να μετρω τους αριθμους το οχτω
απο τον αχινο μεγαλος εμαθα τη σφαιρικη γεωμετρια το απειρο
απο την αμμο τους μικροσκοπικους κοκκους εμαθα το χρονο
με το λαβρακι και τις μαριδες ταξιδεψα
εγραψε:
ΟΔΥΣΣΕΙ
.
.
.
Optical Illusions Abstract-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
υπερθεσεις συλλογισμων
an Idea about curb lines is a picture for Thought of
[ μια σειρα κυματα αποθετουν 24 ελληνικα γραμματα ]
αργα το απογευμα τα μαζεψε ο Ομηρος
[ αυριο θα αναρτηθουν στις κολωνες δωδεκα Λογοι
Περι του Δικαιου
[ now is a test for nothing
να πληρωθει τη δολιοτητα ενας - ενας .
Εμπρος
.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ
ΣΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ -ραψωδια Ζ'-στιχοι 368-502
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
ο Ομηρος με μεγαλη δεξιοτεχνια περιγραφει τη συναντηση του Εκτορα
με την Ανδρομαχη,συγκινητικες στιγμες απο το μεγαλειο των ανθρωπινων
συναισθηματων-πολυ τρυφερη ειναι η σκηνη με το μωρο παιδι τον Αστυ-
ανακτα οταν παει ο πατερας του να το παρει να τ'αγκαλιασει κι εκεινο τρο-
μαζοντας απο τη λαμψη της περικεφαλαιας του κλαιει δυνατα
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια Ζ'-στιχοι 368-502-μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας, 370
οὐδ' εὗρ' Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν,
ἀλλ' ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ
πύργῳ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε.
Ἕκτωρ δ' ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν
ἔστη ἐπ' οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ἔειπεν·
εἰ δ' ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα μυθήσασθε·
πῇ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο;
ἠέ πῃ ἐς γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων
ἢ ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται; 380
Τὸν δ' αὖτ' ὀτρηρὴ ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
Ἕκτορ ἐπεὶ μάλ' ἄνωγας ἀληθέα μυθήσασθαι,
οὔτέ πῃ ἐς γαλόων οὔτ' εἰνατέρων ἐϋπέπλων
οὔτ' ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται,
ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη μέγαν Ἰλίου, οὕνεκ' ἄκουσε
τείρεσθαι Τρῶας, μέγα δὲ κράτος εἶναι Ἀχαιῶν.
ἣ μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγομένη ἀφικάνει
μαινομένῃ ἐϊκυῖα· φέρει δ' ἅμα παῖδα τιθήνη.
Ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δ' ἀπέσσυτο δώματος Ἕκτωρ 390
τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις ἐϋκτιμένας κατ' ἀγυιάς.
εὖτε πύλας ἵκανε διερχόμενος μέγα ἄστυ
Σκαιάς, τῇ ἄρ' ἔμελλε διεξίμεναι πεδίον δέ,
ἔνθ' ἄλοχος πολύδωρος ἐναντίη ἦλθε θέουσα
Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος
Ἠετίων ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ
Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσ' ἄνδρεσσιν ἀνάσσων·
τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθ' Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ.
ἥ οἱ ἔπειτ' ἤντησ', ἅμα δ' ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ
παῖδ' ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσ' ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως 400
Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ,
τόν ῥ' Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
Ἀστυάνακτ'· οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ.
ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ·
Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα,
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδ' ἐλεαίρεις
παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμ' ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη
σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ
πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη 410
σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλη
ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς
ἀλλ' ἄχε'· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.
ἤτοι γὰρ πατέρ' ἁμὸν ἀπέκτανε δῖος Ἀχιλλεύς,
ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν
Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δ' ἔκτανεν Ἠετίωνα,
οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
ἀλλ' ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν
ἠδ' ἐπὶ σῆμ' ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν
νύμφαι ὀρεστιάδες κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. 420
οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν
οἳ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι Ἄϊδος εἴσω·
πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
βουσὶν ἐπ' εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς ὀΐεσσι.
μητέρα δ', ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ,
τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρ' ἤγαγ' ἅμ' ἄλλοισι κτεάτεσσιν,
ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσι' ἄποινα,
πατρὸς δ' ἐν μεγάροισι βάλ' Ἄρτεμις ἰοχέαιρα.
Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης· 430
ἀλλ' ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμν' ἐπὶ πύργῳ,
μὴ παῖδ' ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα·
λαὸν δὲ στῆσον παρ' ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα
ἀμβατός ἐστι πόλις καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος.
τρὶς γὰρ τῇ γ' ἐλθόντες ἐπειρήσανθ' οἱ ἄριστοι
ἀμφ' Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα
ἠδ' ἀμφ' Ἀτρεΐδας καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν·
ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐῢ εἰδώς,
ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
Τὴν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· 440
ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς
αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,
αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο·
οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς
αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι
ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ' ἐμὸν αὐτοῦ.
εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
ἀλλ' οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, 450
οὔτ' αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος
οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ
ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ' ἀνδράσι δυσμενέεσσιν,
ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας·
καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις,
καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης
πόλλ' ἀεκαζομένη, κρατερὴ δ' ἐπικείσετ' ἀνάγκη·
καί ποτέ τις εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν·
Ἕκτορος ἧδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι 460
Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο.
ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δ' αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος
χήτεϊ τοιοῦδ' ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ.
ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι
πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς σοῦ θ' ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι.
Ὣς εἰπὼν οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαίδιμος Ἕκτωρ·
ἂψ δ' ὃ πάϊς πρὸς κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνης
ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς
ταρβήσας χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην,
δεινὸν ἀπ' ἀκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας. 470
ἐκ δ' ἐγέλασσε πατήρ τε φίλος καὶ πότνια μήτηρ·
αὐτίκ' ἀπὸ κρατὸς κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ,
καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν·
αὐτὰρ ὅ γ' ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσὶν
εἶπε δ' ἐπευξάμενος Διί τ' ἄλλοισίν τε θεοῖσι·
Ζεῦ ἄλλοι τε θεοὶ δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι
παῖδ' ἐμὸν ὡς καὶ ἐγώ περ ἀριπρεπέα Τρώεσσιν,
ὧδε βίην τ' ἀγαθόν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν·
καί ποτέ τις εἴποι πατρός γ' ὅδε πολλὸν ἀμείνων
ἐκ πολέμου ἀνιόντα· φέροι δ' ἔναρα βροτόεντα 480
κτείνας δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ.
Ὣς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε
παῖδ' ἑόν· ἣ δ' ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ
δακρυόεν γελάσασα· πόσις δ' ἐλέησε νοήσας,
χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ·
οὐ γάρ τίς μ' ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει·
μοῖραν δ' οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
ἀλλ' εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ' αὐτῆς ἔργα κόμιζε 490
ἱστόν τ' ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε
ἔργον ἐποίχεσθαι· πόλεμος δ' ἄνδρεσσι μελήσει
πᾶσι, μάλιστα δ' ἐμοί, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν.
Ὣς ἄρα φωνήσας κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ
ἵππουριν· ἄλοχος δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει
ἐντροπαλιζομένη, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα.
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας
Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δ' ἔνδοθι πολλὰς
ἀμφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν.
αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ· 500
οὐ γάρ μιν ἔτ' ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο
ἵξεσθαι προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
αφου ετσι μιλησε αναχωρησε ο Εκτορας με τη λαμπερη περικεφαλαια
και σε λιγο εφτασε στο καλοχτισμενο σπιτι του
εκει μεσα στ'αρχοντικο δεν βρηκε την Ανδρομαχη με τ'ασπρα μπρατσα
γιατι αυτη με το παιδι και την υπηρετρια με τ'ομορφο λεπτο φορεμα
ψηλα στο πυργο εστεκε θρηνωντας και κλαιγοντας
τοτε ο Εκτορας οταν μεσα δεν βρηκε την ευγενικη γυναικα του
σταθηκε στην εξωπορτα και ρωτησε τις αιχμαλωτες σκλαβες να του πουν
ελατε σκλαβες πεστε μου με ασφαλτα λογια
που πηγε η Ανδρομαχη με τ'ασπρα μπρατσα φευγοντας απ'το απιτι,
μηπως πηγε σε καποια απ'τις συνυφαδες της η' πηγε σε καποια
απ'τις κουνιαδες της με τα ομορφα λεπτα φορεματα
η' βγηκε για να παει στο ναο της Αθηνας οπου μαζι με τις αλλες
Τρωαδιτισες με τα ομορφα μαλλια την τρομερη θεα να παρακαλεσουν
σ'αυτον απαντησε η πανεξυπνη οικονομα του σπιτιου κι ειπε:
Εκτορα αφου με διεταξες ,να πω ολη την αληθεια
δεν πηγε σε καποια απ'τις συνυφαδες της ουτε πηγε σε καποια
απ'τις κουνιαδες της με τα ομορφα λεπτα φορεματα
ουτε βγηκε για να παει στο ναο της Αθηνας οπου μαζι με τις αλλες
Τρωαδιτισες με τα ομορφα μαλλια την τρομερη θεα να παρακαλεσουν
αλλα στον ψηλο πυργο ανεβηκε του Ιλιου οταν ακουσε
πως κατατροπωθηκαν οι Τρωες και τεραστια η επικρατηση των Αχαιων
εκεινη τρεχοντας φθανει στο τειχος σαν τρελλη ομοια κουβαλωντας
μαζι και το παιδι η παραμανα
ετσι του μιλησε η οικονομα κι απ'το σπιτι εξω ορμησε ο Εκτορας
στην ιδια στρατα που'χε περασει πριν στους στερεους δρομους
κι οταν εφτασε στις Σκαιες Πυλες διασχιζοντας τη μεγαλη πολιτεια
κι απο κει περνωντας θα'βγαινε στη πεδιαδα ειδε απεναντι του
να'ρχεται τρεχοντας η πολυακριβη γυναικα του η Ανδρομαχη
η κορη του μεγαλοκαρδου Ηετιωνα που κατω απο την δασωδη
Πλακα κατοικει της Θηβας και στους ανδρες της Υποπλακιας της Κιλικιας
βασιλευει
εκεινη απεναντι του σταθηκε και μαζι η υπηρετρια ηρθε εχοντας
στην αγκαλια τ'αθωο μωρο τ'αγαπημενο παιδι του τον Εκτοριδη
παρομοιο με πανεμορφο αστερι που ο Εκτορας το φωναζε Σκαμανδριο
κι οι αλλοι Αστυανακτα γιατι ο Εκτορας εσωζε το Ιλιο τη πολη
κι αυτος χαμογελασε οταν ειδε το παιδι δεν ειπε λεξη
κι η Ανδρομαχη σταθηκε κοντα του χυνοντας δακρυα
και του'σφιξε το χερι και του μιλησε κι αυτα τα λογια του'πε
γενναιε μου θα σ'αφανισει η μεγαλη σου ορμη κι αντρεια
δεν λυπασαι το μωρο ετουτο παιδι κι εμενα την αμοιρη που γρηγορα
θα μεινω χηρα σου γιατι γρηγορα θα σε κατασπαραξουν οι Αχαιοι
ολοι ορμωντας καταπανω σου.σε μενα ποιο το οφελος θα'ναι αν σε χασω
προτιμω να μπω στο χωμα δεν θα'ναι αλλη θαλπωρη για μενα
γιατι αν εχεις τετοια τυχη θα'χω μοναχα μεγαλα βασανα
και δεν εχω ουτε τον πατερα μου ουτε την σεβαστη μου μανα
τον πατερα μου τον σκοτωσε ο θεικος Αχιλλεας
οταν πηρε τη πολη των Κιλικων την πλουσια Θηβα την Υψιπυλον
σκοτωσε τον Ηετριωνα
ομως δεν τον εγδυσε,στην καρδια του βαθεια τον σεβαστηκε
με τα περιτεχνα οπλα του τον εκαψε και σηκωσε μνημα
και γυρω φυτεψαν φτελιες οι νυμφες του βουνου οι κορες του Δια
που ριχνει τις καταιγιδες
και τα εφτα αδερφια μου,χαρα στο σπιτι μου,ολα την ιδια μερα κατεβηκαν
στον Αδη,ολα τα σκοτωσε ο Αχιλλεας που'ναι στα ποδια γρηγορος
μεσα στα βαριοποδα βοδια και στ'ασπρα προβατα τα βρηκε
και τη μητερα που βασιλευε στη κατω Πλακα τη δασωδη εδω την εφερε
μαζι μ'αλλα λαφυρα κι αφου την απελευθερωσε παιρνωντας αμετρητα
λυτρα στο σπιτι του πατερα την σημαδεψε και τη σκοτωσε η τοξευτρα Αρτεμη
Εκτορα τωρα εσυ'σαι ο πατερας μου κι η σεβαστη μου μανα
κι αδερφος,εσυ κι ο δυνατος συντροφος στο κρεβατι
ελα λυπησου μας τωρα κι εδω μεινε στο πυργο και μην αφησεις το παιδι
ορφανο και χηρα τη γυναικα και το στρατο κρατησε τον κοντα στην αγριοσυκια
εκει που'ναι η πολη περισσοτερο διαβατη κι ευκολα περνιεται το τειχος
τρεις φορες ηρθαν κι απο'κει δοκιμασαν ν'ανεβουν οι πιο αντρειωμενοι
οι δυο οι Αιαντες κι ο πολυδοξασμενος Ιδομενεας και οι δυο γιοι του Ατρεα
και του Τυδεα ο σκληροτραχηλος γιος
η' τους το φανερωσε καποιος που ξερει καλα τους χρησμους των θεων
η' τους παροτρυνει η ισχυρη ορμη τους και τους καθοδηγει
και της αποκριθηκε ο ανδρειος Εκτορας με τη λαμπερη περικεφαλαια
κι εμενα ολ'αυτα με νοιαζουν γυναικα αλλα ντρεπομαι τρομερα τους Τρωες
και τις Τρωαδιτισες με τα μακρια λεπτα φορεματα να απομακρυνομαι απ'τον πολεμο
σαν τιποτενιος
μητε η καρδια μου το οριζει επειδη εμαθα να'μαι γενναιος παντοτε
και με τους πρωτους απ'τους Τρωες να μαχομαι και να επιθυμω τη μεγαλη δοξα
του πατερα μου μα και τη δικη μου
γιατι πολυ καλα το ξερω και στο μυαλο και στη καρδια πως καποτε θα'ρθει μερα
που θα χαθει η Τροια το ιερο Ιλιο κι ο Πριαμος ο αξιος ακοντιστης
κι ο ολος ο λαος του
αλλα δεν με νοιαζει τοσο για τα βασανα που θα'ρθουν στους Τρωες
ουτε γι'αυτη την Εκαβη ουτε για τον βασιλια Πριαμο ουτε για τ'αδερφια
οπου πολλοι κι αντρειοι θα κυλιστουν στη σκονη απο αντρες εχθρους
οσο για σενα οταν καποιος απ'τους Αχαιους με τα χαλκινα οπλα
σου στερησει την ελευτερια και σε συρει μακρια δακρυσμενη
και στο Αργος εισαι και σε ξενης αφεντρας τον αργαλειο υφαινεις
και νερο κουβαλας απ'τη Μεσσηιδα η' απ'την Υπερεια χωρις να θελεις
πανισχυρος να σε βαραινει εξαναγκασμος
και καποτε καποιος να πει βλεποντας σε να χυνεις δακρυα
για δεστε τη γυναικα του Εκτορα που'ταν στη μαχη ο πρωτος αναμεσα
στους Τρωες τους αλογοδαμαστες οταν το Ιλιον πολιορκουσαν
ετσι θα πει καποτε καποιος και μεσα σου θ'αναψει καινουργιος πονος
για κεινον τον αντρα που θα'μποδιζε τη σκλαβια σου
καλυτερα πεθαμενος να μη ζω να 'μαι στη γη χωμενος
προτου ακουσω τη κραυγη σου οταν με βια θα σε σερνουν
ετσι ειπε και το παιδι λαχταρισε να παρει στα χερια του ο λαμπερος Εκτορας
το παιδι εσκουξε και χωθηκε τρομασγμενο να κρυφτει στο στηθος της παραμανας
με την ομορφη ζωνη οταν ειδε την οψη τ'αγαπητου πατερα
φοβηκε απ'τον χαλκο που'χε κι απ'την αλογισια χαιτη που σειστηκε απ'τη κορυφη
της περικεφαλαιας
μ'αυτο γελασε ο αγαπητος πατερας κι η σεβαστη μανα
κι αμεσως απ'το κεφαλι εβγαλε τη περικεφαλαια ο λαμπερος Εκτορας
και την ακουμπησε στο χωμα οπου λαμποκοπουσε
κι επειτα στα χερια του παιρνει τ'αγαπητο παιδι το φιλησε κι ειπε ευχομενος
στο Δια στους αλλους θεους
Δια κι οι αλλοι θεοι δωστε και σε τουτο το παιδι μου οπως κι εγω
να γινει ξεχωριστος αναμεσα στους Τρωες
δωστε του ζωη ευτυχισμενη και κραταιως το Ιλιο να κυβερνησει
και καποτε καποιος να πει
ετουτος πολυ ανωτερος απ'τον πατερα του
οταν απ'τον πολεμο ανεβαινοντας φερνει λαφυρα αιματωβαμενα
αρματα του εχθρου που σκοτωσε κι η μανα βαθεια μεσα της να χαιρεται
ετσι ειπε και στα χερια της αγαπημενης γυναικας αφησε το παιδι
κι αυτη το δεχτηκε στο ευωδιασμενο στηθος της γελωντας και κλαιγοντας
ο αντρας της οταν αυτο ειδε την συμπονεσε και με το χερι του τη χαιδεψε
κι αυτα τα λογια της ειπε
καλη μου μη μου τοσο στη καρδια πικραινεσαι γιατι κανενας ανθρωπος
δεν θα με στειλει στον Αδη πριν να'ρθει η ωρα μου
σου λεω πως απ'τη μοιρα του κανεις απ'τους ανθρωπους δεν μπορει να ξεφυγει
ειτε δειλος ειτε αντρειος επειδη ετσι ειναι απ'τη πρωτη φορα που γεννηθηκαν
ελα στο σπιτι πηγαινε και για τις δουλειες σου φροντιζε
τον αργαλειο και τη ροκα και τις υπηρετριες διαταζε να δουλευουν
ο πολεμος ειναι μελημα των αντρων ολων,και περισσοτερο εμενα,
οσων μεσα στο Ιλιο γεννηθηκαν
ετσι αφου μιλησε ο λαμπερος Εκτορας σηκωσε απ'το χωμα την αλογισια
περικεφαλαια και η αγαπημενη γυναικα τραβηξε για το σπιτι συχνα γυρνωντας πισω
το κεφαλι και χυνωντας δακρυα
σε λιγο επειτα εφτασε στο καλοχτισμενο αρχοντικο του αντροφονια Εκτορα
εκει μεσα βρηκε τις πολλες υπηρετριες και τις διεταξε θρηνο ολες να σηκωσουν
ετσι θρηνουσαν ακομα ζωντανο τον Εκτορα στο σπιτι του μεσα
γιατι πια δεν ελπιζαν να τον δουν απ'τον πολεμο να γυριζει ξεφευγοντας
απ'τη μανια κι απ'τα χερια των Αχαιων
.
.
.
Ηριννα αρχαια ποιητρια-το ποιημα Αλακαταν-Ηλακατην-μεταφραση-_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η Ηριννα και η Βαυκις-_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ηριννα αρχαια ποιητρια_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΗΡΙΝΝΑ Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ [4ος αιωνας π.Χ] και το ποιημα της ''Ηλακατη''
-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
ΗΡΙΝΝΑ
Αρχαια Ελληνιδα ποιητρια απο την Τηλο[4ος αιωνας π.χ]
[Ηριννα>Εαρ>Ανοιξιατικη]
γραφει το Λεξικο της Σουδας για την Ηριννα:
Ηριννα Τεια[an Τηνια]η' Λεσβια,ως λεγουσι δε αλλοι ,
Τηλια[Τηλος δε εστι νησιδιον εγγυς Κνιδου].τινες δε και
Ροδιαν αυτην εδοξασαν.ην δε εποποιος.εγραψεν Ηλακατην.
ποιημα δε εστιν αιολικη και δωριδι διαλεκτω.επων τ'.
εποιησε δε και επιγραμματα.τελευτα παρθενος εννιακαιδεκετις.
οι δε στιχοι αυτης εκριθησαν ισοι Ομηρου.ην δε εταιρα Σαπφους
και ομοχρονος.
[η Ηριννα ηταν απο την Τηνο η' τη Λεσβο,οπως λενε αλλοι
ηταν απο τη Τηλο[η Τηλος ειναι ενα νησακι κοντα στη Κνιδο]
καποιοι πιστευουν πως ηταν απο τη Ροδο.ηταν ποιητρια,
εγραψε την Ηλακατην.το ποιημα ειναι γραμμενο στην αιολικη
και στη δωρικη διαλεκτο.και επη.εγραψε και επιγραμματα.
πεθανε παρθενος δεκαενια χρονων.οι στιχοι της κριθηκαν
ισαξιοι με τους στιχους του Ομηρου.ηταν φιλη της Σαπφους
και εζησε στα ιδια χρονια μ'αυτην]
κατα το λεξικο της Σουδας η Ηριννα ηταν φιλη και συγχρονη της Σαπφως.
η Σαπφω εζησε τον 7ο αιωνα-[630 -570 π.Χ]
ομως κατα τον εκκλησιαστικο συγγραφεα Ευσεβιο της Καισαρειας στο καταλογο
των Χρονικων του η Ηριννα εζησε στην εποχη της 107ης Ολυμπιαδος,το 352 π.χ
πεθανε 19 χρονων
εγραψε την Αλακαταν[Ηλακατην]ενα ποιημα αποτελουμενο απο 300 εξαμετρους
στιχους,εχουν διασωθει σε αποσπασματικη κατασταση μονο 54 στιχοι,σε έναν
πάπυρο,περιπου τον 2ο αιώνα μ.Χ. που βρέθηκε το 1928. ο πάπυρος βρίσκεται
στην Biblioteca Medicea Laurenziana.
-η ποιηση της Ηριννας θαυμαζονταν πολυ
-ενα επιγραμμα αγνώστου για την Ηριννα απο την Παλατινή Ανθολογία, ΙΧ 190:
οἱ δὲ στίχοι αὐτῆς ἐκρίθησαν ἐνάμιλλοι τοῖς Ὁμήρου.
ἀπῆλθε δὲ ἐννεακαιδεκέτις.
Δήλωσις δὲ τῶν ῥηθέντων καὶ τὸ εἰς αὐτὴν ἐπίγραμμα τοῦτο·
«Λέσβιον Ἠρίννης τόδε κηρίον, ἁδὺ τὸ μικρόν,
ἀλλ' ὅλον ἐκ Μουσέων κιρνάμενον μέλιτι. οἱ δὲ
τριηκόσιοι αὐτῆς στίχοι ἶσοι Ὁμήρῳ τῆς καὶ
παρθενικῆς ἐννεακαιδεκάτευς,...
[οι στιχοι της κριθηκαν ισαξιοι των Ομηρικων
εφυγε απ'τη ζωη δεκαεννια χρονων
Αποδειξη γι'αυτα που λεω το επιγραμμα που γραφτηκε γι'αυτην:
Αυτη ειναι της Ηριννας η Λεσβιακη κερηθρα,μικρη γλυκεια,
γεματη ολη απ'το μελι των Μουσων.κι οι τριακοσιοι στιχοι της
ισαξιοι των στιχων του Ομηρου και σε παρθενικη ηληκια πεθανε
μολις δεκαεννια χρονων]
η μητερα της Ηριννας ηταν πολυ αυταρχικη και την εξαναγκαζε
συνεχεια να γνεθει στη ροκα[ηλακατη]και να υφαινει.στον αργαλειο
εκεινες τις ωρες της κοπιαστικης εξαναγκαστικης δουλειας η μικρη κι ευαισθητη
ποιητρια εμπνεονταν τους τρυφερους λυρικους της στιχους [κατεχομενη πλη-
ρως απ'τις Μουσες]
....ἣ καὶ ἐπ' ἠλακάτῃ μητρὸς φόβῳ καὶ ἐφ' ἱστῷ
ἑστήκει Μουσῶν λάτρις ἐφαπτομένη.
-στο ποιημα Αλακαταν [Ηλακατην] περιγραφει με θαυμαστο λυρικο τροπο γεματο
ευγενικα συναισθηματα και μεγαλη συγκινηση τη νοσταλγια της για τη παιδικη
της ζωη με τις αλλες κοπελλες και τα παιχνιδια τους.
-αναφερεται ιδιαιτερα στην αγαπημενη της φιλη Βαυκιδα που παντρευτηκε και
πεθανε στο ανθος της ηληκιας της 19 χρονων.
και πως της απαγορευθηκε,δεν επιτρεπονταν,να παραβρεθει στη κηδεια της Βαυ-
κιδας να θρηνησει να κλαψει να τραβηξει τα μαλλια της για την αγαπημενη φιλη
κι ηταν κλεισμενη στο δωματιο της πολυ λυπημενη και απελπισμενη
[μια αρχαια δεισιδαιμονια που κρατησε μεχρι τα νεωτερα χρονια.να μην επιτρεπεται
σε μικρα και νεαρα ανυπαντρα κοριτσια να παραβρισκονται σε κηδειες].
-ενα παιδικο παιχνιδι που επαιζαν τα κοριτσια ηταν η Χελωνα[Χελυννη].
το αρχαιο παιχνιδι της Χελωνας:
χαραζανε στο χωμα ενα κυκλο και μεσα καθονταν ενα κοριτσι.
τ'αλλα κοριτσια ετρεχαν γυρω-γυρω στο κυκλο εξωτερικα και
ρωτουσαν διαφορα το κοριτσι-Χελωνα κι εκεινη απαντουσε,
ταυτοχρονα προσπαθουσε να πιασει καποια απ'τα κοριτσια,
αν επιανε καποια τοτε εκεινη εκανε τη χελωνα,και το παιχνιδι
συνεχιζονταν με χαρα και ξεγνοισια
-τα κοριτσια ρωτουσαν τη χελωνα:
χελύννη-χελύννη, τι ποιείς εν τω μέσω;
[χελώνα-χελώνα, τι κάνεις εκει μεσα;]
κι εκεινη απαντούσε:
έρια μαρύομαι και κρόκην Μιλησίαν
μαλλία γνεθω κι απ'τη Μιλητο νημα βαμμενο κροκο
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
σ'επιασα φωναζωντας ''χελωνα''
και γυροφερνες με μεγαλα πηδηματα πανω στο μαλακο
χορταρι της αυλης-
-θυμαται και τη Μορμω,το Μπαμπουλα,ποσο πολυ τρομαζε ολα τα παιδια
με τα τεραστια αυτια στο κεφαλι της που περπατουσε με τα τεσσερα ποδια
κι αλλαζε συνεχεια μορφη τη μια μετα την αλλη
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν
.
οι 54 αποσπασματικα σωζομενοι στιχοι του ποιηματος:
ΑΛΑΚΑΤΑΝ
τουτόθεν εἰς Ἀίδαν κενεὰ διανήχεται ἀχώ·
σιγὰ δ' ἐν νεκύεσσι, τὸ δὲ σκότος ὄσσε κατέρρει
col I huius columnae perierunt sex uersus.
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] ἐοίσ̣[α]ς-
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]ε κώρας
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]σ̣ι νύμφαι·
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]ελάννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χε]λ̣ύννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]α φύλλοις
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μ]α̣λάσσ̣ει·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σε]λ̣άνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἀμ]νίδ̣α πέξα[ι]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἐς βαθ]ὺ̣ κῦμα
col. II
1b.15
[λε]υκᾶν μαινομέν[οισιν ἐσάλατο π]ο̣σ̣σ̣ὶ̣ν̣ ἀφ' ἵ[π]π̣ω̣[ν]·’
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
[τα]ῦ̣τά τῠ, Βαυκὶ τάλαι[να, βαρὺ στονα]χεῖσα γόημ[ι]·
[τα]ῦτά μοι ἐν κρα[δίαι ⏔ –⏔] παίχνια κεῖται
1b.20
θέρμ' ἔτι· τῆν[α δὲ τοῖσιν ἀθ]ύ̣ρ̣ομες ἄνθρακες ἤδη,
δαγύ[δ]ων τε χ̣[ ⏑ –⏔ – ]ί̣δε̣ς ἐν θαλάμοισι
νύμ[φαι]σιν [⏔ –⏔ – ]έες· ἅ τε πὸτ ὄρθρον
μάτηρ ἀε̣[ίδοισα ⏑ –⏔ ]οισιν ἐρεί̣θο̣ις
τ̣ήνας ἦλθ[ε ⏑ –⏔ – μέ]ν̣α ἀμφ' ἁλίπαστον,
1b.25
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν.
ἁνίκα δ' ἐς [λ]έχος [ἀνδρὸς ἔβας, τ]ό̣κα πάν̣τ̣' ἐλέλασο,
ἅσσ' ἔτι̣ νηπιάσα̣[σα] τ[εᾶς παρὰ] ματρὸς ἄκουσας,
1b.30
[Β]αυκὶ φίλα· λάθα[ν...] ε[ (–)⏔ –] Ἀφρο[δ]ίτα.
τῷ τῠ κατακλαίοισα τα̣[ –⏔ – ].... λείπω·
ο̣ὐ̣ [γ]άρ μοι πόδες [ἐντὶ λιπῆν] ἄ̣π̣ο δῶμα βέβαλοι,
οὐ̣δ̣' ἐσιδῆν φαέε[σσι θέλω νέ]κυν, οὐδὲ γοᾶσαι
γυμναῖσιν χαίταισιν, [ἐπεὶ φο]ινίκεος αἰδώς
col. III
1b.35
δρύπτε[ι] μ' ἀμφι̣[χ]υ[θεῖσα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰε̣[ὶ] δὲ προπάροιθ[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἐννεα[και]δέκατος [⏔ –⏔ – ἐνιαυτός]
Ἠρ̣ίνν̣α̣[ι τ]ε φίλᾱι π[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀλακάταν ἐ[ς]ορεῖ̣[σα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
γνῶθ' ὅτι τοι κ[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀμφ[έ]λ̣ικε̣ς γελ̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ταῦτ' αἰδώς μ' [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παρθε̣[ν]ίοισι̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δερκομένα δ' ἐγ̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
καὶ χαίταν̣ αν̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πραϋλόγοι πο̣[⌊λιαί, ταὶ γήραος ἄνθεα θνατοῖς⌋]·
τῷ̣ τῠ, φίλα, φο̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκί, κατακλα̣[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
ἃν φλόγα μι̣ν τ̣[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ὠρυγᾶς ἀΐοισα̣ ο[ (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ὦ πολλὰν Ὑμέν̣[αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πολλὰ δ' ἐπιψαύ[οισα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰαῖ, Βαυκὶ τάλαιν[α, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
.
ΗΛΑΚΑΤΗ
.
απο'δω πανω φτανει στην ερημια του Αδη κατω ο αντιλαλος
αλλα δεν μιλουν οι νεκροι και το σκοταδι πεφτει στα ματια
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –εμοιαζες
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]κοριτσια
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]νυφες
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελωνα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]σεληνη
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χελωνα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]στα φυλλα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μαλακωνει
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σεληνη
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ σφαζει την αρναδα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ στο βαθυ κυμα
col. II
1b.15.
με ποση ορμη στα ποδια πηδηξες απ'τ'ασπρα τ'αλογα .
σ'επιασα φωναζοντας ''χελωνα''
και γυροφερνες με μεγαλα πηδηματα πανω στο μαλακο
χορταρι της αυλης
αυτα Βαυκιδα κακοτυχη με κανουν βαρια ν'αναστεναζω
να θρηνω
αυτα βαθεια μεσ'τη καρδια μου παραμενουν χαραγμενα
1b.20
ακομα ειναι ζεστα,τωρα πια ολα αυτα εγιναν σταχτη
χωρις εγνοιες με τις κουκλες στα χερια μας παιζαμε
μεσα στα δωματια
σαν νυφες
και με το ξημερωμα ερχονταν η μανα φωναζοντας
να μοιρασεις το μαλλι στις υφαντρες
και σου φωναζε και το παστο το κρεας να μοιρασεις
1b.25
αχ μικρες θυμασαι ποσο φοβομασταν τη Μορμω
που'χε μεγαλα στο κεφαλι αυτια και με τα τεσσερα ποδια
περπατουσε κι αλλαζε τη μια μετα την αλλη μορφη στην οψη
μα οταν πανω σε κρεβατι αντρα ανεβηκες τα παντα ξεχασες
οσ' απο μικρη μωρο απ'τη μανα σου ακουσες
1b.30
αγαπημενη μου Βαυκιδα σου πηρε τα μυαλα η Αφροδιτη
γι'αυτο και κλαιω πικρα δεν ειμαι στη κηδεια σου
τα ποδια μου δεν ειναι ελευθερα να φυγω απ'το δωματιο
ουτε να δω μπορω το νεκρο σου σωμα ουτε να θρηνησω
λυνοντας τα μαλλια μου
κοκκινιζω δεν μ'αφηνει η ντροπη
col. III
1b.35
απολαμβανει να ξεχυλιζει ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παντοτε στα περασμενα[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δεκατος εννατος [⏔ –⏔ – χρονος]
Ηριννα αγαπημενη[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
τη ροκα ψαχνει ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
να ξερεις οτι[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
γυροφερνουν[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
αυτα η ντροπη εμενα [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
στις παρθενες[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
βλεπουν καθαρα[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
και τα μαλλια[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[γυναικες]με γριζα μαλλια,στα γεραματα,ανθη στους θνητους⌋]·
και συ αγαπημενη[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκίδα,κλαιω πικρα[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
η φωτια[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ουρλιαχτα,ακουγοντας (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
Ὑμέν̣αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
συχνα αγγιζουν ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αχ, Βαυκὶδα,κακοτυχη ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
.
.
.
Collage painting-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Πολυπτυχο -χ.ν.κουβελης
Do.I can it.Liberty.In human conditions.to be .look at .the university.
- moonlight in lightin waters-a fish is moving into sea's word-ελληνικα θαλασσα-
Do it.one I.two you.all.ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
-ενα ελαχιστο τοπιο .ανθρωπου.Ο ΧΡΟΝΟΣ
.Do.You can it.ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
.
.
.
Αιτωλικο-περιμενοντας-χ.ν.κουβελης
η λιμνοθαλασσα.μεσα στη σιωπη της .το παθος.
ηρθε.απλα.κοιταξε τη γαληνη.γοητευθηκε.
ενιωσε.το απειρο.χαρηκε.
''κοιταξε''.εδειξε.''η αντανακλαση τ'ουρανου''.
ενα.ενωμενο.
γαληνη.ομορφια.
.
.
Στον Αστακο.θαλασσα στην ανατολη του ηλιου.-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα .το ονομα της.βρηκαν τη βαρκα με τ'ονομα της.
σαν θαυμα.θαλασσα.χαραξε στην αμμο.το κυμα ηρθε.
κυλησε τα χαλικια.γεμισε με τα γραμματα.
τα ψαρια.τα χταποδια.τα οστρακα.
''δες.το ονομα γαλαζιο''.απεραντο
.
.
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-C.N.COUVELIS
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ
.
.
ΜΕΡΟΣ 28
PART 28
.
.
.
-Εντυπωσεις στη λιμνοθαλασσα-
-λιμνοθαλασσα Μεσολογγιου-
.
.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
λιμνοθαλασσα Μεσολογγιου-χ.ν.κουβελης
.
.
Εντυπωσεις στη λιμνοθαλασσα
αλς αλατι φως σε κρυσταλλα το βελος του κεφαλου η αναπαιστη
γαληνη η πνοη τ'αερα ψιθυρος ο βομβος της κιτρινης πεταλουδας
αιωρηση πανσεληνου φεγγαριου στα φυκια φωνη του γριλλου
σ'ονειρο και σε μαγεμα το ηρεμο περασμα του χρονου αλς αλος
[ουδενα πλεον αληθινον και θαυμα παρεξ η φυσις και ο ανθρωπος]
.
.
.
ελληνικο τοπιο Greek Landscape-χ ν κουβελης c n couvelis
.
.
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΓΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ
.
το νερο
περιβαλλεται καραβια
κι ανθρωποι σε σχηματα βραχων σκαλισμενοι
εχτισαν τα σπιτια τους
αρχιζοντας απ'το γυαλο μεχρι ψηλα το λοφο
ελιες κι ενδιαμεσα εποπτευοντα κυπαρισσια
τη χερσονησο
και το ιδιο επαναληφθηκε
ελαχιστο
.
.
GREEK POETRY
POETRY-C.N.COUVELIS
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-Χ.Ν.ΚΟΥΒΕΛΗΣ
.
.
ΜΕΡΟΣ 28
PART 28
.
.
.
-Εντυπωσεις στη λιμνοθαλασσα-
-λιμνοθαλασσα Μεσολογγιου-
.
.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
λιμνοθαλασσα Μεσολογγιου-χ.ν.κουβελης
.
.
Εντυπωσεις στη λιμνοθαλασσα
αλς αλατι φως σε κρυσταλλα το βελος του κεφαλου η αναπαιστη
γαληνη η πνοη τ'αερα ψιθυρος ο βομβος της κιτρινης πεταλουδας
αιωρηση πανσεληνου φεγγαριου στα φυκια φωνη του γριλλου
σ'ονειρο και σε μαγεμα το ηρεμο περασμα του χρονου αλς αλος
[ουδενα πλεον αληθινον και θαυμα παρεξ η φυσις και ο ανθρωπος]
.
.
.
ελληνικο τοπιο Greek Landscape-χ ν κουβελης c n couvelis
.
.
ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΓΜΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΟΠΙΟΥ
.
το νερο
περιβαλλεται καραβια
κι ανθρωποι σε σχηματα βραχων σκαλισμενοι
εχτισαν τα σπιτια τους
αρχιζοντας απ'το γυαλο μεχρι ψηλα το λοφο
ελιες κι ενδιαμεσα εποπτευοντα κυπαρισσια
τη χερσονησο
και το ιδιο επαναληφθηκε
ελαχιστο
.
.
.
ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ ΓΡΑΝΑΖΙΑ Σ' ΑΤΜΟΜΗΧΑΝΗ ΕΝΝΟΙΩΝ
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΙΣΟΤΗΤΑ ΙΣΟΝΟΜΙΑ
.
.
.
greek blue ελληνικο γαλαζιο-3μ χ 4.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
[Απο το Ημερολογιο του Οδυσσεα]Voice Poems-η θαλασσα
ΣΥΝΤΟΜΑ-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα
κι υστερα περασαμε τ'ακρωτηρι
οι γλαροι μας ακολουθουσαν
κι ηταν η θαλασσα
δικη μας
.
.
ΣΥΝΤΟΜΑ-απο το ημερολογιο του Οδυσσεα -η θαλασσα
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-music Karlheinz Stockhausen Kreuzspiel
.
.
.
.
.
προς τη Βιτσι-Μαχαιρα-χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΥΝΤΟΜΑ
Εντοπογραφιες
ειδα,η πετρα του βουνου,
σαν πλανητης δυει η' ανατελει,
αναλογα,
το φεγγαρι η' η Αφροδιτη
.
.
ISOTROPISMOI- ΙΣΟΤΡΟΠΙΣΜΟΙ-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
-in -out-η λεξη -
τετραγωνο-φωτοσκιαση του ρο
true trueless αποσπασματα ανθρωπου
στο ασανσερ της ιστοριας the World Bill Payments
silence η σιωπη in Pavarotti voice trumpet
ενα παιδι κρατουσε ενα κιτρινο ψαρι με κοκκινες ριγες
a while later human bodies
το χερι fragments νερων κυκνοι
κυκλοι η πολη is a full of sounds
στο μουσειο η κορη του Ευθυδικου δινει διαλεξη
περι Προσωκρατικων
Υπερ του Εμπεδοκλη και Φιλιας και Νεικος Εμπειρικου
μια φραση μας εκανε μεγαλη εντυπωση
''γνωριζουμε τα ομοια μεσω των ομοιων''
πληθωρισμος ομοιων ανομοιων ο ανθρωπος
''συμφιλιωση ανθεων και πορφυρων χειλεων αιδοιου''
All the World spread out into Ιδεες
αφου ο Ορεστης κερδισε τη παρτιδα σκακι
γυρισε στη πατριδα την εποχη που ανθιζαν κοκκινες παπαρουνες
κι ο χρονος ενα αινιγμα που σπαει τα ρο του
L.v.Beethoven - Cello Sonata in F, Op.5, No.1 - 1.Adagio sostenuto-2.Allegro.
ησυχαστε,φως
αναβει μια-μια τις λεξεις
απο τον Αριστοτελη μαθαμε παντες ανθρωποι
του ειδεναι ορεγονται φυσει
ειδα εκεινον τον ανθρωπο,δεν εχει σημασια ενας απο μας ηταν,
στον ηλεκτρικο Ομονοια-Πειραια,ηξερα για τον εξοστρακισμο του
και σ'εκεινη τη σκια screaming words σαν πετρες βαρυναν
from inside here there is no place
that I does not see you
eventful history
.
.
η Κορη Φρασικλεια[550-540 π.Χ]Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηναι-
αιθουσα 11-αριθμος 4889
η Κορη Φρασικλεια[550-540 π.Χ]και ο Κουρος -φωτο 18 Μαιου 1972-Μερεντα
Αττικης-Εθνικο Αρχαιολογικο Μουσειο-Αθηνα
στη νεκροπολη του δημου Μυρρινουντος[σημερα Μερεντα]της Αττικης βρεθηκαν στις
18 Μαιου 1972 απο τον αρχαιολογο Ευθυμιο Μαστροκωστα θαμμενοι σε βαθος 40 εκ
μια Κορη κι ενας Κουρος διπλα,η κορη ειναι η Φρασικλεια συμφωνα με την επιγραφη της:
ΣΕΜΑΦΡΑΣΙΚΛΕΙΑΣ
ΚΟΡΕΚΕΚΛΕΣΟΜΑΙ
ΑΙΕΙΑΝΤΙΓΑΜΟ
ΠΑΡΑΘΕΟΝΤΟΥΤΟ
ΛΑΧΟΣΟΝΟΜΑ
ΑΡΙΣΤΙΩΝΠΑΡΙΟΣΜΕΠ[Ο[Ε]ΣΕ
.
στο ΕΘΝΙΚΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ-ΑΘΗΝΑ η Φρασικλεια εκτιθεται στην
αιθουσα 11 με αριθμο 4889 και ο Κουρος με αριθμο 4890
.
.
ΦΡΑΣΙΚΛΕΙΑ ΛΑΧΟΣ'ΟΝΟΜΑ-χ.ν.κουβελης
μ'ενα λουλουδι του Μαγιου
μενα μ'αρραβωνιασανε
στα χερια ειχε πουλια τ'αφηνε στον ουρανο
νερα κυλουσαν στα κλαρια αηδονια
χρυσες μελισσουλες βουιζαν στ'αυτια
λευκα κρινα στο κηπο κοκκινα τριανταφυλλα
ηταν ωραια η Φρασικλεια αυτη που φυλαει τη καλη γνωμη
με τον φαλλικο λωτο στο χερι
ετσι την φωτογραφισα εκεινη τη μερα
τ'αμυγδαλωτα ματια τα γαιτανοφρυδα τα ηδυπαθη χειλη
τ'αρχαιο μειδιαμα τα βοστρυχωτα μαλλια
ουρλιαξε το πληρωμενο και φανατισμενο πληθος νυχτα
''θανατος στη πουτανα''
να τεμαχισθει με τσεκουρι εκρινε καποιος Ορεστης
την διεταξαν να γδυθει εκεινη ουρλιαζε εκλιπαρουσε
παρακαλουσε να την λυπηθουν
''γδυσου''τρομακτικη η φωνη
γυμνη αδυνατη εξετευλισμενη μπροστα σε λακκο
καποιος Μακαρωνας της αδειασε μια -μια τις σφαιρες στο κεφαλι
το μυαλο διαλυθηκε
κι εκεινοι οι αχρειοι εκτελεστες μοιρασαν τα υπαρχοντα της
ο Ορεστης πηρε τη γουνα της προς μεγαλη ζηλια των αλλων
μετα σκοτωσαν κι ενα παιδι και σα σκυλι το πεταξαν διπλα της
στον εμφυλιο ολοκληρη η Ελλαδα.Με ποιους εισαι;Πυρ.
Με ποιους εισαι;Πυρ.
Χρονια τωρα οι δολοφονημενοι ταξιδευουν στην Ελλαδα
εβδομηντα εκατοστα κατω απ'το χωμα
σεμα Φρασικλειας κορε κεκλεσομαι αιει
αντι γαμο παρα θεον τουτο λαχοσ'ονομα
Αριστιων Παριος μ'επ]ο[ε]σε
[το μνημειο ειμαι της Φρασικλειας για παντα θα μ'αποκαλουν κορη
αντι για γαμο αυτο τ'ονομα μ'ορισαν οι δυνατοι
ο Αριστιωνας απο το Παρο το'φτιαξε]
.
.
.
what are you thinking of-2μχ3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΕΣ
.1+1=2
.βλεπω
η θαλασσα ο οριζοντας
.η ιταλικη γλωσσα του Σολωμου
στον Υμνο
.ο χρονος
η ανασα της αιωνιοτητος
.το χρημα υπαρχει
η' δεν υπαρχει
.ο Οιδιποδας πινει το ουζακι του
στο ουζερι ''Η ΩΡΑΙΑ ΘΗΒΑ''στον Κολωνο
.τοσα πολλα προσωπα εχει η απατη
.πισω απ'το λοφο εκει δυτικα ειναι η θαλασσα
.Αθηνα,Ομονοια,ανεβηκε τη σκαλα απο τον υπογειο
ηλεκτρικο,κατεβηκε την Αθηνας
.τοπιο per oboe e archi in si bemolle Magg. No.5
.οι μελισσες γυριζουν
με τα αρωματα των λουλουδιων
.ενας ανθρωπος
στην ορχηστρα ενος αρχαιου θεατρου
σαν κορμος δεντρου ελιας
η επιμονη της μνημης
που βαραινει
.η σιωπη του νερου
ο μυστικος υπνος των νουφαρων
.η Ασια και η Ινδια τελικα αποδειχτηκαν ανοησια,
σκεφτηκε ο Αλεξανδρος,μια κουφια ματαιοδοξια
.πριν απο καθε ταξιδι ο Οδυσσεας γεμιζε τις τσεπες του
με ψαρια,''πρεπει να γινουν φιλοι μας'' ελεγε
.το σπιτι κοντα στη θαλασσα
ανοιχτο το παραθυρο το φεγγαρι ξαπλωνει στο κρεβατι
της Ελενης
[φλας μπακ]στις Σκαιες Πυλες μολις εμφανισθηκε η Ελενη καποιος
γηραιος συμβουλος του Πριαμου αναφωνησε με θαυμασμο:
Ου Νέμεσις Τρώας και ευκνήμιδας Αχαιούς
τοιήδ' αμφί γυναικί πολύν χρόνον άλγεα πάσχειν.
Αινώς αθανάτησι θεής εις ώπα έοικε
.
.
.
ο Χαραξος αδελφος της Σαπφως και η εταιρα Ροδωπη εις αναμνηστικην
φωτογραφιαν εις την Ναυκρατιν της Αιγυπτου το 601 π.Χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΣΑΠΦΩ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΩΡΙΧΑΣ Η' ΡΟΔΩΠΗΣ ΕΤΑΙΡΑΣ
ΕΙΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΝ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ-χ.ν.κουβελης
καθολου δεν ντραπηκε η Σαπφω και παρατησε
τη μελιχροα ποιηση της και τα οτωι τις εραται
τα έγω δε φίλημμ' αβροσύναν τα Έρος δ' ετίναξέ μοι φρένας
τα δαύοις απάλας ετάρας εν στήθεσιν τι ανοησιες
και μεταχειρισθηκε λογια της αγορας του λιμανιου
να περιλαβει τη Ροδωπη μια κοινη γυναικα
απ'αυτες τις πολλες εταιρες,τις πουτανες δηλαδη,
που ελευθεριαζουν στη Ναυκρατη της Αιγυπτου
που ξεμυαλισε εκεινον τον ανοητο τον αδερφο της τον Χαραξο
και θα του φαει ολα τα λεφτα και θα τον αφησει στον ασσο
στα λουσα και χρυσαφικα και περιδεραια και μπιζου και αρωματα ακριβα
και μεταξωτα εσωρουχα,σιγα τη ροδομαγουλη τη ροδωπη μια Δωριχα ειναι,
κοινο τοις πασι πως οι τετοιες βαζουν ψιμυθι στα μαγουλα
και τα χρωματιζουν και στα βυζια βαζουν προσθετα να τα μεγαλωσουν
να γινουν θελκτικες στους αντρες,α η Δωριχα κι εχει πληρωσει αταλαντους
ποιητεςμυθογραφους να διαδωσουν το δηθεν μπανιο της τα χρυσα σανδαλια
τον αετο που τ'αρπαξε και τα πεταξε στα ποδια του φαραω Ψαμμητιχου
κι εκεινος την εψαξε σ'ολη την Αιγυπτο κι οταν την βρηκε θαμπωθηκε
και την παντρευτηκε και της εχτισε μαλιστα μια πυραμιδα,
ενα μεγαλο κι ασυστολο ψεμα,ακους προς τιμη αυτης της ξεβρακωτης
μια πυραμιδα,
α την πουτανα που θα της χαριζονταν,ας πει ο Χαραξος οτι θελει
κι ας θυμωσει κι ας την κατακρινουν οι κριτικοι,δεν τη νοιαζει
και ας της παρουν πισω τον τιτλο της ενατης μουσας ,δεν τον θελει
κι ας της πουν πως ξεχασε τα δικα της, για τις αγαπες με τον Αλκαιο
για το ξεμυαλισμα με τον Φαων και να ξερουν
πως πια δεν την ενδιαφερουν οι φιλες της ουτε η Ατθιδα
ουτε η Αριγνωτα ουτε η Τελεσιππα ουτε η Μεγαρα ουτε η Μνασιδικα
καμια
εδω το σπιτι της καιγεται
.
.
.
in abstract circles-2μ χ 2.50μ -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ-FROM THOUGHTS OF
the life with an idiot idea
Money Capital Bills
a Gloomy Suday Comes Rain
ALL WE KNOW IS NOTHING
a moonlight in your room
the little cat is sleeping
silence
YOU NEVER CAN TELL THE TRUTH
Al otro Lado del Espejo is a J.L.Borges' Labyrinth
the tigre is in eternite of yellow strips
Beauty is a Bach-fuga
Call Me Irresponsible and idiot in Now-World
Antes portas the Barbarism
the Frog's Floating Forms
Flamengo Sketches
La Lontananza Nostalgica Utopica of Time
.
.
.
Fragments from ARCHILOCHUS -Αποσπασματα του Αρχιλοχου
-μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Απόσπασμα που βρίσκεται σήμερα στην συλλογή παπύρων στην Κολωνία
της Γερμανίας. (P. Köln II 58)
.
.
Αποσπασματα του Αρχιλοχου-μεταφραση χ.ν.κουβελης
Fragments from ARCHILOCHUS -translation c.n.couvelis
[το αποσπασμα αυτο το διασωζει ο Αριστοτελης,
ειναι η αρχη ενος ιαμβου,που ο Αρχιλοχος[680πΧ-630πΧ]βαζει στο στομα ενος
αλλου του τεχνιτη ξυλουργου Χαρωνα λογια εναντια στη κουφια ματαιοδοξια
και τα πλουτη των ισχυρων
και ο Πλουταρχος περαθετει στο Περὶ εὐθυμίας 470b 11-c 3: τους 4 στιχους αλλα
δεν αναφερει το ονομα του ποιητη
επισης ο Ηροδοτος στο Α' Βιβλιο των Ιστοριων του στη νουβελα του Κανδαυλη
και της γυναικας του μνημονευει το ποιημα ιαμβο του Αρχιλοχου για τον Γυγη
237 I 12.5-9: Καὶ μετὰ ταῦτα ἀναπαυομένου Κανδαύλεω ὑπεκδύς τε καὶ ἀποκτεί-
νας αὐτὸν ἔσχε καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν βασιληίην Γύγης˙ τοῦ καὶ Ἀρχίλοχος ὁ
Πάριος, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον γενόμενος, ἐν ἰάμβῳ τριμέτρῳ ἐπεμνήσθη.
.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 17. – Απόσπασμα 19 West
οὔ μοι τὰ Γύγεω τοῦ πολυχρύσου μέλει,
οὐδ᾽ εἷλέ πώ με ζῆλος, οὐδ᾽ ἀγαίομαι
θεῶν ἔργα, μεγάλης δ᾽ οὐκ ἐρέω τυραννίδος·
ἀπόπροθεν γάρ ἐστιν ὀφθαλμῶν ἐμῶν.
τα πλουτη του πολυχρυσου Γυγη δεν με νοιαζουν
ουτε ποτε μ'επιασε ζηλια ουτε θαμπωνομαι
απ'των θεων τα εργα ουτε μεγαλη θελω εξουσια
περα μακρυα απ'τα ματια μου αυτα'ναι
.
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 18. – Απόσπασμα 114 West
οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
δεν γουσταρω μεγαλοσωμο στρατηγον αλυγιστον
ουτε καμαρωτον για τριχες κατσαρες ουτε κοντρα ξυρισμενον
αλλ'εγω γουσταρω μικροσωμος να'ναι και στραβοκανης ας ειναι
μα στερεα να παταει στα ποδια και να το λεει η καρδια του.
.
απόσπασμα (frag.) 2011 in M.L. West (ed.), lamp et Elegi Graeci, Vol. I
(Oxford, 1971)
πόλλ΄ οἶδε ἀλώπηξ,
ἀλλ΄ ἐχῖνος ένα μέγα
πολλα γνωριζ'η αλεπου
αλλ'ομως ο σκαντζοχοιρος ενα μονο μεγαλο
[εννοει τη προβλεψη της εκλειψης ηλιου στις 6 Απριλιου το 648πΧ]
.
ἑπτὰ γὰρ νεκρῶν πεσόντων, οὓς ἐμάρψαμεν ποσίν,
χείλιοι φονῆές εἰμεν.
επτα επεσαν νεκροι που με τα ποδια τους πατησαμε
χιλιαδες φονιαδες ειμαστε
.
νῦν δὲ Λεώφιλος μὲν ἄρχει, Λεωφίλου δ᾽ ἐπικρατεῖν,
Λεωφίλωι δὲ πάντα κεῖται, Λεώφιλον δ᾽ ἀκούετε.
τωρα ο Λεωφιλος κυβερνα,ο Λεωφιλος κυριαρχει
στον Λεωφιλον τα παντα ανηκουν,τον Λεωφιλον υπακουτε
.
Ἐν δορὶ μὲν μοι μᾶζα μεμαγμένη,
ἐν δορὶ δ' οἶνος Ἰσμαρικός,
πίνω δ' ἐν δορὶ κεκλιμένος.
με το κονταρι βγαζω το ψωμι μου
με το κονταρι το κρασι απ'την Ισμαρο
και στο κονταρι μου γερμενος πινω
.
Ἀσπίδι μὲν Σαΐων τις ἀγάλλεται, ἥν παρὰ θάμνῳ
ἔντος ἀμώμητον κάλλιπον οὐκ ἐθέλων·
αὐτὸν δ' ἔκ μ' ἐσάωσα· τί μοι μέλει ἀσπὶς ἐκείνη;
Ἐρρέτω· ἐξαῦτις κτήσομαι οὐ κακίω
την ασπιδα μου καποιος απ'τους Σαιους τη χαιρετε που σε θαμνο
μεσα τη πεταξα απειραχτη αψογη χωρις να το θελω
τον εαυτο μου ομως εσωσω τι με νοιαζει εκεινη η ασπιδα
Ας παει στα κομματια γρηγορα μια καλυτερη θ'αποκτησω
.
[ειναι γνωστη η ερωτικη απογοητευση του Αρχιλοχου για τη κορη
του Λυκαμβη τη Νεοβουλη που του την ταξανε για γυναικα κι επειτα
τον γελασαν δινοντας την σε αλλον
Τοσο πολυ πικραθηκε και θυμωσε ο Αρχιλοχος που επιτεθηκε σε
πατερα και κορες με πολυ καυστικους και σκληρους στιχους]
Νεοβούλην
ἄλλος ἀνὴρ ἐχέτω·
την Νεοβουλην
αλλος ανδρας τη γλεντα
ἄνθος δ᾽ ἀπερρύηκε παρθενήϊον
το ανθος της παρθενιας της μαδησε
παρθένον δ᾽ ἐν ἄνθεσιν
τηλεθάεσσι λαβὼν
ἔκλινα· μαλθακῆι δέ μιν
χλαίνηι καλύψας, αὐχέν᾽ ἀγκάληις ἔχων,
δείματι παυσαμένην
τὼς ὥστε νεβρὸν...
μαζῶν τε χερσὶν ἠπίως ἐφηψάμην
ἧι παρέφηνε νέον
ἥβης ἐπήλυσιν χρόα
ἅπαν τε σῶμα καλὸν ἀμφαφώμενος
θερμὸν ἀφῆκα μένος
ξανθῆς ἐπιψαύων τριχός.
τη παρθενα κοπελα αφου την αγκαλιασα
στ'ανθισμενα λουλουδια την ξαπλωσα
και με την απαλη χλαινη μου την εκρυψα
το λαιμο της αγκαλιασμενο ειχα
και το κορμι της χαιδεψα μεχρι τους γοφους
τοτε εκεινη παλι σπαραζε
και το εφηβικο της χρωμα χυθηκε
σ'ολο τ'ομορφο κορμι της παντου χαιδευοντας
μεχρι που τη καυτη ορμη μου
πανω στο ξανθο αφησα τριχωμα της τριβωντας
.
Πάτερ Λυκάμβα, ποῖον ἐφράσω τόδε;
τίς σὰς παρήειρε φρένας,
ἧις τὸ πρὶν ἠρήρεισθα; νῦν δὲ δὴ πολύς
ἀστοῖσι φαίνεαι γέλως.
γερο Λυκαμβη,πως μιλας ετσι;
ποιος σου πηρε τα μυαλα;
εσυ που πριν τα΄χες τετρακοσια και τωρα
μεσα στη πολη καταντησες πολυ γελειος
.
τοῖος γὰρ φιλότητος ἔρως ὑπὸ καρδίην ἐλυσθείς
πολλὴν κατ᾽ ἀχλὺν ὀμμάτων ἔχευεν,
κλέψας ἐκ στηθέων ἁπαλὰς φρένας.
τετοιος ποθος του ερωτα απ'τη καρδια κατρακυλησε
π'απλωσε πυκνη ομιχλη στα ματια μπροστα
ξεριζωνοντας απ'τα στηθια τα τρυφερα πνευμονια
.
δύστηνος ἔγκειμαι πόθωι
ἄψυχος
δυστυχισμενος
καταντησα απο'τον ποθο
αψυχος
.
.
ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΡΧΙΛΟΧΟ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΝΟΥΜΕΡΟ
-ΤΟΝ ΜΕΓΑ ΦΕΙΣΜΠΟΥΚΦΟΥΣΚΙΖωΝΤΑ=χ.ν.κουβελης
διαπλοκη-αόρατο πλέγμα συμφερόντων, η αλληλοσύνδεση συμφερόντων
με σκοπό το παράνομο όφελος και την εξυπηρέτηση εκείνων που μετέχουν
στο σχήμα αυτό
ΑΠΟΚΑΛΥΨΤΕ ΤΟΥΣ
ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ: 18. – Απόσπασμα 114 West
οὐ φιλέω μέγαν στρατηγὸν οὐδὲ διαπεπλιγμένον
οὐδὲ βοστρύχοισι γαῦρον οὐδ᾽ ὑπεξυρημένον,
ἀλλά μοι σμικρός τις εἴη καὶ περὶ κνήμας ἰδεῖν
ῥοικός, ἀσφαλέως βεβηκὼς ποσσί, καρδίης πλέως.
δε γουσταρω μεγα νουμερο φεισμπουκΦουσκιΖωντα
αδιαντροπο διαπλεκομενο το λεω δεν τον παω αυτον
κι ας εχει κεφαλη μετα τριχων λιαν επιμηκων δεν το λαικαρω
κι ας εχει και μυστακα θρασυτατον αξυριστον λαιφστυλατον
γιατι σε μενα αρεσει ανθρωπος ταπεινος και ανιδεοτελης
αυτονε που στα δικα του ποδια στεκει πολυ τον παω
κι ειναι στα λογια του βαρομετρο και παλλικαρι στη καρδια
.
.
.
Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ
ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
..
Η ΔΙΑΦΑΝΗ ΓΑΛΗΝΗ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΩΝ ΚΑΙ ΦΩΝΗΕΝΤΩΝ
ΠΟΥ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ-χ.ν.κουβελης
η διαφανη γαληνη των συμφωνων και φωνηεντων
που ανταλλαξαμε
τι ειναι η ευτυχια;
λογια απαλλαγμενα απο το βαρος τους
κι ο αερας ειναι γεματος απο ανθη της αμυγδαλιας
τι νοημα εχει το γελιο αν δεν προοριζεται για εναν ανθρωπο;
η μνημη αντεξε κι εφτασε ως εδω ακεραια
αληθεια ειναι:
φαντασου μια εικονα[σαν ονειρο]:
κολυμπαμε στη θαλασσα [που μ'αρεσει πολυ],τρωμε π.χ αστακο,
μιλαμε,κοιμομαστεμ'ανοιχτο το παραθυρο[ειναι καλοκαιρι ζεστη
νυχτα],
τι ησυχια κραταει το φεγγαρι
τοσο απλη και ομορφη συνδιαλλαγη
και η φωνη στη θαλασσα:''γυρισε''
ειδες το φεγγαρι;
το ειδα,ειναι το προσωπο σου
ρωταω:
μεσα σε ποση σιωπη ζησαμε;
η αμυγδαλια.
πως υποχωρει ο χειμωνας
πρεπει να γνωριζεις το φως
το βελος του
ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΙ
να προσεχεις τους κολακες που σε περιτριγυριζουν
σε αφηνουν στασιμο
Colors Composition
What is the color
a number?
ο κυκνος λευκος ρομβος
η' μια λεξη του Ηρακλειτου
-κινεειν ο λογος αιαν-
1+1=2
a blue bird in green interaction with trees
το φως
που απλωνει το χταποδι
τα νερα ευρυγωνιοι καθρεφτες
in silence of the history
telling
.
.
.
MoneyIng Man-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
ωρα Ελλαδος οι φωνες οι εκκοφαντικες φωνες
.
κοιταξα,ωρα 11πμ,ανθρωποι νομισματα,
στην Αιολου,
ανθρωποι εμπορευματα,στην Ερμου,ωρα 11:25πμ,
τι ειναι και τι δεν ειναι
λογαριαζω,μηδεν μηδεν μηδεν ισον τιποτα
δουναι και λαβειν μειον
συν πληθορισμος βαρβαροτητας
κλινε επι της Σταδιου κλινε επι της Πανεπιστημιου
κλινε επι της Αθηνας κλινε επι της Γ' Σεπτεμβριου
κλινε επι της Πειραιως κλινε επι της Πατησιων
ωρα 12:05πμ τι ισχυει και τι ειναι ψεματα
σε τι διαφερεις σε τι διαφερω σε τι διαφερουμε
σε τι ομοιαζουμε
ποιος που ποτε πουθενα
κανεις καμια κανενα
ανουσιοτητα ον τι μη-ον
ωρα 12:17πμ Ομονοια σκιες επι σκιων νεκυια
νεκυια Νεα Σμυρνη
νεκυια Κατω Πετραλωνα
νεκυια Πλατεια Βικτωριας
νεκυια Εξαρχεια
οπισθεν του Συνταγματος οπισθεν της Βουλης
οπισθεν Θουκυδιδου οπισθεν Μακρυγιαννη
τα Κερκυραικα η Εκστρατεια στη Σικελια
οι φωνες οι φωνες οι εκκοφαντικες φωνες των εμφυλιων
ωρα 12:31πμ ειμαστε και δεν ειμαστε
παιγνια αθυρματα χαρτοπαιγνια
ιστοριας
.
.
.
Ανθρωποι που δεν υπηρξαν-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
μια εικονα ανθρωπου.σκληρη δουλεια.σκληρη κοινωνια.τα παιδια
το σπιτι.η εκδρομη που θυμαται στη θαλασσα.ποσο γελασε εκεινη
τη μερα.αλλη φορα δεν θυμαται να χαρηκε τοσο οσο εκεινη τη μερα.
ο ηλιος ζεστος το αερακι δροσιζε η γαληνη του νερου.δυο τρια πραγ-
ματα κι απλη πολυ απλη η ζωη.η ευτυχια.να τη παιξεις.να την κουνη-
σεις στον καθαρο αερα οπως κουνας μικρο παιδι κι εκεινο γελαει.η
ζωη κυλησε..σε τοσες εγνοιες.τι χαρηκαμε.λιγοστα πραγματα.παλε-
ψαμε .νικηθηκαμε και δεν νικηθηκαμε.αν ξαναζουσαμε αν ξεκινου-
σαμε τη ζωη μας απ'την αρχη παλι ετσι το ιδιο θα θελαμε να ηταν.
θυμαται το πρωτο παιχνιδι που του χαρισαν.ενα μουσικο κουτι που
το κουρδιζες κι επαιζε μουσικη.μαγευτικη μουσικη.τελειωνε και το
ξανακουρδιζε.ακουγε τη μουσικη.δεν τον κουραζε.ετσι απο εκει εμα-
θε η ζωη δεν τον κουραζε.δεν υπηρξε κατι.κανεις αυτο του ταιριαζε.
καλυτερα.δεν αδικησε δεν εβλαψε.θυμαται μια μερα το ειδε να κυ=
νηγουν εναν ανθρωπο να τον πιανουν να τον ριχνουν κατω να τον
κλωτσουν.νιωθει ντροπη που δεν τολμησε δειλιασε να ορμησει πα-
νω τους να τον σωσει.ποσους ανθρωπους μπορουσε να σωσει και
δεν εσωσε.δεν φωναξε.γιατι δεν φωναξε.δολοφονοι.τι φοβηθηκε.
γιατι αφηνουμε τους χειροτερους να ' χουν λογο στη ζωη μας.εξου=
σια.σιγουρα οι αλλοι θα πουν τι εκανε και τι δεν εκανε.θα κριθει.οι
ανθρωποι σκεφτεται δεν γεραζουν μαζι.χανονται πιο πριν.υπηρξαν
και δεν υπαρχουν.ειναι τα ονειρα.το πρωι διαλυονται.ξεχνας δεν
θυμασαι.το φως απ' το φεγγαρι κυλουσε στο περιγραμμα των δεν-
τρων επειτα πηδησε στην αμμο της παραλιας εδειξε λευκο το γυμνο
ωμο κι απο ' κει με εξοχη βουτια βουτηξε στη θαλασσα σπαζοντας
το νερο σε χιλιαδες λαμψεις.η νυχτα που ειμασταν μαζι.και δεν ξε-
χασαμε ποτε.
.
.
.
φαγιουμ Fayum -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Η ΜΕΓΙΣΤΗ ΕΝ ΤΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ-χ.ν.κουβελης
μετα το 323 εμεις οι Πτολεμαιοι της Αλεξανδρειας και οι επιλοιποι
Επιγονοι
Σευλεκιδες της Συριας Ατταλιδες τηε Μικρασιας Αντιγονιδες της Πελλας
πολυ υπερεχομεν εις τον κοσμον εις πολιτισμον εζοχον
και εις πλουτον αμυθητον εις εμπορεια και εις πολυανθρωπους πολεις
Ελληνες Αιγυπτιοι Ιουδαιοι Εβραιοι Λιβυοι Αφρικανοι Ρωμαιοι ουδενος
εξαιρουμενου ελληνιζοντες
εγω ο Δημητριος εδω εις την συνοικιαν Βρουχειον διαχειριζομαι τα οικονομικα
της μεγαλης εν Αλεξανδρεια Βιβλιοθηκης και με εσταλει σημερον επισημον
εγγραφον
και να προσεξω πρεπει πως απαγορευεται αυστηρως η εξαγωγη παπυρων
μετρον λιαν απαραιτητον για να κατασταλει ο αθεμιτος ανταγωνισμος
της βιβλιοθηκης της Περγαμου
πολιτικη προπαγανδα των Σελευκιδων
αυτο εχω να επιμεληθω
εργον πολυ βαρυτατον και με μεγαλας επιπτωσεις
για την Μεγαλην Βιβλιοθηκην που ο Δημητριος ο Φαληρευς εισηγηθει
εις τον Πτολεμαιον τον Α' την ιδρυση της
ο Φαληρευς ηταν μαθητης του Αριστοτελη και του Θεοφραστου
κι ειχε βαθεια εις τον νου του την Πολιτεια του Πλατωνα
υπαρχει εις το αρχειον και η επιστολη του Πτολεμαιου του Γ' προς ολους
τους ηγεμονας του κοσμου
οι Αθηναιοι εστειλαν Ασχυλο Σοφοκλη και Ευριπιδη
στα ερμαρια της ειναι τα Στοιχεια του Ευκλειδη οι Αριθμοι του Ευδοξου του Κνιδιου
το κοσκινο του Ερατοσθενη τα ημικυκλια του Παππου τα Σχολια της Υπατιας
οι χαρτες των αστερισμων του Ιππαρχου η τριγωνομετρια και το ηλιοκεντρικο
συστημα του Αρισταρχου του Σαμιου οι χαρτες και τα επικυκλια συστηματα
του Πτολεμαιου τα κωνικα του Απολλωνιου τα μηχανικα του Αρχιμηδη
τα Πνευματικα του Ηρωνα η ερευνα εις τον Ιπποκρατην του Ηροφιλου
τα περι νοησεως πορισματα του Ερασιστρατου και τα δεκαπεντε βιβλια του Γαληνου
περι ανατομιας και ιατρικης
αυτος ο μεγας εγκεφαλος της παγκοσμιας γνωσης καταστραφηκε
ο Σενέκας εις το De tranquillitate animi ΙΧ πιστοποιει την πρωτη καταστροφη
επι Ιουλιου Καισαρα που καηκε το Βρουχειον
επειτα καποιος Καρακαλλας ρωμαιος αυτοκρατορας δεν χωνευε τους Αλεξανδρινους
γιατι τον ειρωνευονταν και του ειχαν μπει στη μυτη
Και δη τους φιλοσόφους, τους Αριστοτελικούς ονομαζόμενους, τα τε άλλα δεινώς
εμίσει, ώστε και τα βιβλία αυτού (του Αριστοτέλη) κατακαύσαι εθελήσαι
α εν τη Αλεξανδρεία είχον,
τα του Καρακαλλα τα αναφερει ο Διων Κσσσιος
το 391 παει και το Σεραπειον επι Θεοδοσιου
επειτα ηρθε εις το προσκηνιον καποιος ο Ιωάννης Φιλόπονος βιβλιόφιλος
αυτος δεν καταφερε να σωσει τα βιβλια
''η' ειναι περιττα η' ειναι επιζημια'' του ειπαν
κι εγιναν καυσιμη υλη να ζεσταθουν τα πολυαριθμα λουτρα της πολης
λιαν χρησιμοτατα εχρησιμευσαν
τοσα μεθυστικα αρωματα κι αλοιφες να παγουν χαμενα για τις ερασμιες
κυριες της Αλεξανδρειας να μην επαλοιφθουν τα ηδυπαθη σωματα
για τες αισθητικες των απολαυσεις;
και τωρα η ερημος εις την συνοικιαν αυτη
.
.
.
Greek Geometricous Abstract-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Ιδεων υποστυλωματα
.
ενα πουλι σε λιβαδι
Ιδεων υποστυλωματα
ενα σπιτι στην ακρη της θαλασσας
η ιστορια ο χρονος της αμμου στα χερια
η φωνη των γλαρων
η ησυχια των ψαριων
και τ'αλογα βοσκουν σε τοπο ελευθερο
κοκκινες παπαρουρες και κιτρινες μαργαριτες
απο τον ουρανο φυσαει αερακι
και τρεμει η μικρη ελαχιστη χλοη
αυριο η λευκοτητα των κρινων
νυν η καθαροτητα των νερων
.
.
Columns of Ideas
.
A bird in a meadow
columns of ideas
a house on the edge of the seashore
the history the time of the sand
the voice of seagulls
the calm the fishes
and horses are grazing in place of free
red poppies and yellow daisies
from the sky. breeze and tremble
at the small minimum cloe
tomorrow the whiteness of the lilies
now the purity of waters
.
.
.
.
Simple Composition- flower and glass-1.50μ χ 2μ-pop art-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
What is the Beauty
What is Beauty?δεν ξερω.
blue waters in sea.μια σταγονα νερου
σε κοκκινο τριανταφυλλο.
a word like bach's fuga.ενα πουλι κοιμαται
στον ανθεστηρα της Ανοιξης.
What is Beauty?
.
.
.
Κουρος και Κορη ζευγος-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Παραφραζοντας στιχους [15 εως 276]απο την Οδυσσεια του Ομηρου
ραψωδια ζ' -χ.ν.κουβελης
μπηκε στη στολισμενη καμαρα οπου εκει κοιμονταν
η πανεμορφη κορη Ναυσικα
και σαν πνοη ανεμου ανασηκωσε τα σκεπασματα της κορης
που η ωρα του γαμου της πλησιαζει
και για πολυ δεν θα'ναι πια παρθενα
οταν ξημερωσε και ξυπνησε η Ναυσικα με τ'ασπρα μπρατσα
θαμπωμενη απο'κεινο τ'ονειρο αρχισε να τραγουδα
μολις ο Οδυσσεας ξυπνησε κι ειδε τη κορη με τα ομορφα ματια
αμεσως γλυκα της μιλησε
γονατιζω μπροστα σου βασιλισσα μου,θεα η ' θνητη να'σαι;
κι ο πιο ευτυχεστερος απ'ολους τους αντρες θα'ναι εκεινος ο αντρας
που στο σπιτι του θα σε φερει και στο κρεβατι του γυναικα του θα σ'εχει
ποτε δεν ειδαν τα ματια μου τετοια ομορφια
ποτε τετοιο λουλουδι δεν ανθισε απο κλαρακι της γης
κι οι κοπελες τον πηγαν να λουστει σε μερος που δεν το πιανει
αερας
κοπελες αναμεριστε μονος μου θα πλυθω να βγαλω την αρμυρα
απ'τους ωμους και ν'αλοιφτω με λαδι στο κορμι
παει πολυς καιρος που δεν αλοιψτηκα με λαδι
κι εγω μπροστα σας δεν πρεπει να λουστω
ντρεπομαι να γυμνωθω σε κορες με τα ομορφα μαλλια
κι επειτα αφου λουστηκε πηγε και καθισε στ'ακρογυαλι
μακρια
απ' ομορφια κι απο χαρη λαμπωντας
κι οταν ετσι τον ειδε θαμπωσε η κοπελα
ποιος ειναι αυτος ο ξενος αντρας που πισω ακολουθει
τη Ναυσικα
ομορφος φαινεται και δυνατος,
που τον ηβρε; κι αντρα της θα τον κανει
15 βῆ δ᾿ ἴμεν ἐς θάλαμον πολυδαίδαλον, ᾧ ἔνι κούρη
κοιμᾶτ᾿ ἀθανάτῃσι φυὴν καὶ εἶδος ὁμοίη,Ναυσικάα
20 ἡ δ᾿ ἀνέμου ὡς πνοιὴ ἐπέσσυτο δέμνια κούρης
σοὶ δὲ γάμος σχεδόν ἐστιν
ἐπεὶ οὔ τοι ἔτι δὴν παρθένος ἔσσεαι
αὐτίκα δ᾿ Ἠὼς ἦλθεν ἐύθρονος, ἥ μιν ἔγειρε
Ναυσικάαν ἐύπεπλον: ἄφαρ δ᾿ ἀπεθαύμασ᾿ ὄνειρον,
τῇσι δὲ Ναυσικάα λευκώλενος ἤρχετο μολπῆς
ὡς Ὀδυσεὺς ἔγροιτο, ἴδοι τ᾿ ἐυώπιδα κούρην
αὐτίκα μειλίχιον καὶ κερδαλέον φάτο μῦθον.
«γουνοῦμαί σε, ἄνασσα: θεός νύ τις, ἦ βροτός ἐσσι;
κεῖνος δ᾿ αὖ περὶ κῆρι μακάρτατος ἔξοχον ἄλλων,
ὅς κέ σ᾿ ἐέδνοισι βρίσας οἶκόνδ᾿ ἀγάγηται.
160 οὐ γάρ πω τοιοῦτον ἴδον βροτὸν ὀφθαλμοῖσιν,
οὔτ᾿ ἄνδρ᾿ οὔτε γυναῖκα: σέβας μ᾿ ἔχει εἰσορόωντα.
ἐπεὶ οὔ πω τοῖον ἀνήλυθεν ἐκ δόρυ γαίης,
λούσατέ τ᾿ ἐν ποταμῷ, ὅθ᾿ ἐπὶ σκέπας ἔστ᾿ ἀνέμοιο.
«ἀμφίπολοι, στῆθ᾿ οὕτω ἀπόπροθεν, ὄφρ᾿ ἐγὼ αὐτὸς
ἅλμην ὤμοιιν ἀπολούσομαι, ἀμφὶ δ᾿ ἐλαίῳ
220 χρίσομαι: ἦ γὰρ δηρὸν ἀπὸ χροός ἐστιν ἀλοιφή.
ἄντην δ᾿ οὐκ ἂν ἐγώ γε λοέσσομαι: αἰδέομαι γὰρ
γυμνοῦσθαι κούρῃσιν ἐυπλοκάμοισι μετελθών.»
ἕζετ᾿ ἔπειτ᾿ ἀπάνευθε κιὼν ἐπὶ θῖνα θαλάσσης,
κάλλεϊ καὶ χάρισι στίλβων: θηεῖτο δὲ κούρη.
276 τίς δ᾿ ὅδε Ναυσικάᾳ ἕπεται καλός τε μέγας τε
ξεῖνος; ποῦ δέ μιν εὗρε; πόσις νύ οἱ ἔσσεται αὐτῇ.
.
.
.
ROMANCO montly magazine-March 2014-issue 417-pages 190-Love Stories-
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
[Απο τα περιεχομενα του τευχους]-χ.ν.κουβελης
Παραφραζοντας ποιηματα της Σαπφους-σελιδα 97
.
σε ζηταω αποψε
ποσους ποθους αγιατρευτους σκορπας
τ'ασπρο σα γαλα σωμα σου
ομορφια μου και πεθαινω
.
σαν τον δυνατο αερα
που στα βουνα τρανταζει τα δεντρα
μου ταραξε τα μυαλα ο ερωτας
.
Γυρισες
τοσο πολυ σ'ηθελα
σε λαχταρουσα
και το κορμι μου δροσισες
που το'καψε ο ποθος
.
απ'το κρινο πιο λευκη
κι απ'το νερο πιο δροσερη
κι απ'τη χλοη πιο απαλη
.
απ'το χρυσαφη πιο χρυση
κι απ'το μελι πιο γλυκια
κι απ'τη κιθαρα πιο μουσικη η φωνη σου
.
τυχερος μου φαινεται πως ειμαι
που απεναντι σου καθομαι
κι η γλυκα της φωνης σου με τρελενει
και το γελιο σου με ξελογιαζει
λιωνει στα στηθια η καρδια μου
σε κοιταζω και μου κοβεται η μιλια
κι η γλωσσα μου μπερδευεται
πυρετος μου καιει το κορμι για σενα
κλεινουν τα ματια μου θολωνουν
τ'αυτια μου βουιζουν δεν ακουω
το κορμι μου ιδρωτας το λουζει
τρεμω ολοκληρος και χλωμιαζω περισσοτερο
απ'το ξερο φυλλο ετοιμο απ'τα κλαρια να πεσει
κι η ψυχη μου κοντευει να βγει
.
το μυαλο της εδω γυριζει
σε μενα
οταν εδω ζουσαμε μαζι
κι εμοιαζε σα θεα
κι η πιο μεγαλη χαρα μου
το τραγουδι της ηταν
και το γελιο της
.
κι αναμεσα στις αλλες γυναικες
η ομορφια της ξεχωριζει
οπως οταν ο ηλιος δυσει
και το λαμπρο φως της σεληνης
ολα τ'αλλα αστρα σκοτεινιαζει
ετσι και κεινη λαμπει αναμεσα
στις αλλες γυναικες και ξεχωριζει
.
κι οταν εισαι εσυ σιμα μου
τα τριανταφυλλα μοσχοβολουν
και τα γιοσεμια ολουθε ανθιζουν
.
σε ζηταω
κι η καρδια μου τρεμει
.
πανω στ'απαλα σεντονια ξαπλωμενη
κοιμοσουν
κι εγω το κεφαλι μου ακουμπουσα
στα τρυφερα κι ευωδιαστα στηθια σου
να'τανε εκεινη η νυχτα να βαστουσε αιωνια
.
πως περασε η ωρα
νυχτα περασμενα μεσανυχτα
το φεγγαρι χαθηκε κι η Πουλια
κι εγω κοιμαμαι εδω μοναχη
κι ερημη
κι ο ερωτας μ'αρπαξε και με τρανταξε
οπως δυνατος αερας
απ'τα βουνα χυμαει πανω στα δεντρα
και τα ξεριζωνει
.
.
.
Ομηρου Ιλιαδα
[Αποσπασματα]
-μεταφραση αποδοση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
- Ραψωδια Ζ'
ποιμαίνων δ᾽ ἐπ᾽ ὄεσσι μίγη φιλότητι καὶ εὐνῇ, 25
ἣ δ᾽ ὑποκυσαμένη διδυμάονε γείνατο παῖδε.
[εκει που εβοσκε τα προβατα εσμιξε με την αγαπημενη γυναικα
κι εκεινη γκαστρωθηκε και γεννησε παιδια διδυμα]
.
οἵη περ φύλλων γενεὴ τοίη δὲ καὶ ἀνδρῶν.
Φύλλα τὰ μέν τ᾽ ἄνεμος χαμάδις χέει, ἄλλα δέ θ᾽ ὕλη
τηλεθόωσα φύει, ἔαρος δ᾽ ἐπιγίγνεται ὥρη·
ὣς ἀνδρῶν γενεὴ ἣ μὲν φύει ἣ δ᾽ ἀπολήγει.
[ομοια με τα φυλλα τετοια ειναι η γενια των ανθρωπων
αλλα απο τα φυλλα ο ανεμος κατω τα ριχνει κι αλλα
φυτρωνουν κι αυξανουν γεματα καρπους οπως της ανοιξης
ερχεται η ωρα ετσι και των ανθρωπων η γεννια η μια φυτρωνει
κι η αλλη μαραινεται]
.
τέμενος τάμον ἔξοχον ἄλλων
καλὸν φυταλιῆς καὶ ἀρούρης, ὄφρα νέμοιτο. 195
Ἣ δ᾽ ἔτεκε τρία τέκνα
[του εδωσαν το καλλιτερο περιβολι
ομορφο με πολλα δεντρα και χωραφι να το καλλιεργει
κι η γυναικα του γεννησε τρια παιδια]
.
Ἕκτωρ δ᾽ ὡς Σκαιάς τε πύλας καὶ φηγὸν ἵκανεν,
ἀμφ᾽ ἄρα μιν Τρώων ἄλοχοι θέον ἠδὲ θύγατρες
εἰρόμεναι παῖδάς τε κασιγνήτους τε ἔτας τε
καὶ πόσιας
[Ο Εκτορας φτανει στις Σκαιες Πυλες στο καστρο
και τρεχοντας τον περιτριγυριζουν των Τρωων οι γυναικες
κι οι θυγατερες ρωτωντας για τα παιδια τους και τ'αδερφια
και για τους συγγενεις και για τους αντρες τους ]
.
ὸν δ᾽ Ἑλένη μύθοισι προσηύδα μειλιχίοισι·
δᾶερ ἐμεῖο κυνὸς κακομηχάνου ὀκρυοέσσης,
ὥς μ᾽ ὄφελ᾽ ἤματι τῷ ὅτε με πρῶτον τέκε μήτηρ
οἴχεσθαι προφέρουσα κακὴ ἀνέμοιο θύελλα
εἰς ὄρος ἢ εἰς κῦμα πολυφλοίσβοιο θαλάσσης,
ἔνθά με κῦμ᾽ ἀπόερσε πάρος τάδε ἔργα γενέσθαι.
[στον Εκτορα με πολυ σεβασμο μιλησε η Ελενη
αδερφε του αντρα μου εμενα την καταραμενη τη φριχτη σκυλα
ας ηταν τη μερα που με γεννησε η μανα να μ'αρπαζε αγρια ανεμοθυελλα
και να μ'εριχνε στα βουνα η' στα κυματα τρικυμισμενης θαλασσας
και στα κυματα να πνιγω μεσα πριν ετουτα τα κακα να γινουν]
.
.
.
Abstract 1-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Παρηχησεις Πραγματικου
.
Ποιηση about what
μια θαλασσα μ'ακρωτηρια και νησια my landscape wordslike
και τα ρηματα του Ηρακλειτου all is ever moving φιλοτητα και νεικος
εδω η Ανοιξη ξαναγεννιεται απο τα δικα μας ειδωλια
τα αιδοια και τους φαλλους μας
waters drops in εαρ butterflyes χλωρη χλοη τ'απαλο αερακι is springing
η Ιστορια
τα συμβαντα των εμφυλιων
στο αρχαιο θεατρο ηθοποιοι υποκρινονται ηρωες και δολοφονους
greek voices to hear clearly you
Οδυσσεα
.
.
.
pop art woman-2μ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερωτικο
[απο το ROMANCO-σελιδα 17]-χ.ν.κουβελης
.
γλυκεια μου γυναικα ονειρο μου
τι ονειρο μας συνδεει
σε γνωριζω χιλιαδες χρονια ομορφια μου
τρωγοντας το κορμι σου σε λατρευω
ολη τη νυχτα θα κοιταζω το φως
που κοιμαται στη κοιλια σου
και τι σημαινει ν'ακουω τη μουσικη της φωνης σου
κι ο ερωτας για σενα με κυριεψε
και σε κοιταξα σαν να'μαι εγω
μεσα στα δαχτυλα σου τα δικα μου δαχτυλα
οταν εδω εισαι ολοκληρη δικη μου
το τριανταφυλλο σου μου φωτιζει το κορμι
ο πανεμορφος κηπος που εχεις αναμεσα στα ποδια σου
ακουω την ανασα σου αγαπη μου
γυναικα μου καρδια μου με διελυσε ο ποθος για σενα
σε χαιδευω και με τρανταζει ο ερωτας
εχω μια πανεμορφη αγαπη που την αγαπω πιο πολυ απ'ολα
μου λειπεις πολυ και σε λσχταραω
ηρθες ομορφια μου ονειρο μου
το απαλο κορμι σου στο κορμι μου ενωμενο ενα
με αρωματισμενο το κορμι σου μ'αναβεις το ποθο
και τα λογια σου με τρελενουν
σ'αγαπω σ'αγαπω
οταν ο ερωτας θα φουσκωνει τα σωματα μας
και θα μας πλημμυριζει
αγαπη μου εχω εσενα που λαχταρουσα
τα χειλη σου καυτα μ'αγγιζουν και δεν μπορω ν'αντεξω
τα ποδια σου με τυλιξαν και μ'εσφιξαν.
ποσο γλυκα με μεθυσε τ'αρωμα σου
εχω το τριανταφυλλο σου στο στομα μου
τι ομορφη που εισαι αγαπη μου
ακουω τη φωνη σου γλυκεια ζεστη
σ'αγαπαω
τι ομορφη που εισαι
θελω το στομα σου θελω τα χερια σου
θελω το στηθος σου θελω τα ποδια σου
θελω το προσωπο σου θελω τη φωνη σου
θελω τα χειλη σου καυτα φωτια να με καψει
φιλα με να ξεχυθουν οι ευωδιες σου
φιλα με μην σταματας μην σταματας
τα χερια μου σε ψαχνουν
μια καυτη λαβα η γυναικα μου θα με καψει
με πλησιαζεις το τριανταφυλλο σου με χαιδευει
ανοιγει με παιρνει μεσα του με κλεινει
νιωθω τη φλογα σου και σ' αγαπαω
και σ'ακουω να λες αγαπα με
σ'αγαπαω σου λεω σ'αγαπαω
ειμαι για παντα δικος σου
αγαπη μου κοιμασαι κι εγω κοιμαμαι βαθεια μεσα σου
εσυ τριανταφυλλο της αγαπης μου πανεμορφο
σ'ονειρο σε κλεινω και σε κραταω για παντα
σ'αγαπαω
αγαπη μου
.
.
.
Αρετουσα-pop art-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
απο το ROMANCO-σελιδα 47
Η ΑΡΕΤΟΥΣΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ
Ήρχισε και μεγάλωνε το δροσερό κλωνάρι,
και πλήθαινε στην ομορφιά, στη γνώση, και στη χάρη.
Εγίνηκεν τόσο γλυκειά, που πάντοθ' εγρικήθη
πως για να το'χου' θάμασμα στον Κόσμον εγεννήθη.
Και τ' όνομά τση το γλυκύ το λέγαν Αρετούσα, 61
οι ομορφιές τση ή[σα]ν πολλές, τα κάλλη τση ήσαν πλούσα.
Χαριτωμένο θηλυκό τως το'καμεν η Φύση,
και σαν αυτή δεν ήτονε σ' Ανατολή και Δύση.
Όλες τσι χάρες κι αρετές ήτονε στολισμένη, 65
ευγενική και τακτική, πολλά χαριτωμένη.
.
.
.
Abstract XIX-Minimal Art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
στη Ποιηση
να ειναι
το πολυλογο λιγολογο
και αντιστροφα
το λιγολογο πολυλογο
.
.
.
Κορη -Ελληνικο αρχαικο-2μ χ 2.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ
.
μια λεξη ,κατι ειπες,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρου-
φουσε ο χρονος,ενα κοχυλι στα χερια,να
τα εργα της θαλασσας,ειπες,
.
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε
.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνε,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
.
το προσωπο,ενας κηπος ματια,εκει ονειρευοσουν
.
.
.
woman in blue room-2μ χ 4μ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
η γυναικα κοιταζει τη καρεκλα
''η σκια της'' μονολογει -τι εγινε η σκια της;-
στο τραπεζι το ασπρο τραπεζομαντηλο
το ποτηρι με τα κοκκινα τρανταφυλλα
''στο καθρεφτη'' χτενιζει τα μαλλια της
εισαι ομορφη,ακουει
το σπιτι βουλιαζει στη μνημη
το σπιτι
θυμαται τους αντρες της τον Αιαντα τον Αχιλλεα
τον Αγαμεμνονα καποιον Κωστα εναν αλλον απο το Βολο
ανοιγει τη ντουλαπα,ψαχνει στα ρουχα
''αυτο το λευκο κομπινεζον''εκεινος της το χαρισε
το'θελε διαφανο να βλεπει,δεν του χαλασε χατιρι
βουλιαζει στη μνημη οπως φαλλος σε αιδοιο αρσενικο σε θηλυκο
βουλιαζει στη μνημη
''η σκια'' η σκια μου,μονολογει
εκεινη τη μερα στη θαλασσα φορουσε ενα κοκκινο μαγιο
καθονταν στον ισκιο κατω απο μια κιτρινη ομπρελα
καποιος την πλησιασε και την ρωτησε τη ωρα ειναι,απαντησε 12 και 10,
τη θυμαται καθαρα την ωρα ακριβως,τωρα το ρολοι στο τοιχο δειχνει
12 και 10,ποσοι αιωνες περασαν; η' δεν περασε στιγμη;
''ποια αιωνιοτητα'' μας κλεινει
εκεινος ο αντρας απο που ηρθε και τι ρωτησε
ποιο ειναι τ'ονομα σου
τον βλεπει στον καθρεφτη να γδυνεται,θελει να γυρισει να δει,
γυριζει,τον βλεπει
''πως ηρθες ως εδω;''
σκια,πως ηρθες ως εδω;
οταν γεννησε τον Ορεστη ο αντρας της ελειπε
οταν γυρισε το παιδι δεν τον γνωριζε
''μανα ποιος ειναι αυτος ο ξενος;''τι θελει στο κρεβατι σου
δεκα χρονων ηταν δεν ηταν
αν του εξηγουσα δεν θα καταλαβαινε
''Ορεστη,μη,ειμαι η μανα σου'' αυτη που σε γεννησε
τι ζουμε και τι μας συμβαινει και τι δεν μας συμβαινει
και τι δεν ζουμε
ειχανε στο πατρικο σπιτι μια συκια και μια στερνα
το καλοκαιρι η συκια εκανε μεγαλα γλυκα συκα
''στη στερνα ειχα ριξει χρυσοψαρα και τα ταιζα
τους εριχνα αποφλοιωμενο αρακα και βρασμενες πατατες''
τα εβαζε στο μπλεντερ και τα εκανε μικρα κομματακια,
''τα χρυσοψαρα μου ηταν Καράσσιος ο χρυσόχρους ο χρυσόχρους
και ανήκαν στην οικογένεια Κυπρινίδες''
''κοιταξε ποσο ομορφο πορτοκαλοκοκκινο χρωμα εχουν''
βουλιαζει στη μνημη
''εφερε τη Κασσανδρα'',η' δεν θυμαμαι καλα και την ελεγαν Ελενη,
μπορει να την ελεγαν Κασσανδρα η' Ελενη,
γρηγορα κυλησε στις σκιες,εκεινη κι ο αντρας
σκιες,
''το δωματιο γεμισε σκιες'' γεμιζει,αλλες καθονται απεναντι της στον καναπε
αμιλητες,αλλες κρεμουν τα ρουχα τους στις κρεμαστρες,σαν δερματα ζωων
που σφαχτηκαν,αλλες στεκονται ορθιες σκοτεινες,δεν ξερεις τι θελουν
''εχει φεγγαρι '' πανσεληνο αποψε
φταιει το φεγγαρι το φως του
για τις σκιες
.
.
.
pop art woman-2μ 3μ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ερωτικο
[απο το ROMANCO-σελιδα 17]-χ.ν.κουβελης
.
γλυκεια μου γυναικα ονειρο μου
τι ονειρο μας συνδεει
σε γνωριζω χιλιαδες χρονια ομορφια μου
τρωγοντας το κορμι σου σε λατρευω
ολη τη νυχτα θα κοιταζω το φως
που κοιμαται στη κοιλια σου
και τι σημαινει ν'ακουω τη μουσικη της φωνης σου
κι ο ερωτας για σενα με κυριεψε
και σε κοιταξα σαν να'μαι εγω
μεσα στα δαχτυλα σου τα δικα μου δαχτυλα
οταν εδω εισαι ολοκληρη δικη μου
το τριανταφυλλο σου μου φωτιζει το κορμι
ο πανεμορφος κηπος που εχεις αναμεσα στα ποδια σου
ακουω την ανασα σου αγαπη μου
γυναικα μου καρδια μου με διελυσε ο ποθος για σενα
σε χαιδευω και με τρανταζει ο ερωτας
εχω μια πανεμορφη αγαπη που την αγαπω πιο πολυ απ'ολα
μου λειπεις πολυ και σε λσχταραω
ηρθες ομορφια μου ονειρο μου
το απαλο κορμι σου στο κορμι μου ενωμενο ενα
με αρωματισμενο το κορμι σου μ'αναβεις το ποθο
και τα λογια σου με τρελενουν
σ'αγαπω σ'αγαπω
οταν ο ερωτας θα φουσκωνει τα σωματα μας
και θα μας πλημμυριζει
αγαπη μου εχω εσενα που λαχταρουσα
τα χειλη σου καυτα μ'αγγιζουν και δεν μπορω ν'αντεξω
τα ποδια σου με τυλιξαν και μ'εσφιξαν.
ποσο γλυκα με μεθυσε τ'αρωμα σου
εχω το τριανταφυλλο σου στο στομα μου
τι ομορφη που εισαι αγαπη μου
ακουω τη φωνη σου γλυκεια ζεστη
σ'αγαπαω
τι ομορφη που εισαι
θελω το στομα σου θελω τα χερια σου
θελω το στηθος σου θελω τα ποδια σου
θελω το προσωπο σου θελω τη φωνη σου
θελω τα χειλη σου καυτα φωτια να με καψει
φιλα με να ξεχυθουν οι ευωδιες σου
φιλα με μην σταματας μην σταματας
τα χερια μου σε ψαχνουν
μια καυτη λαβα η γυναικα μου θα με καψει
με πλησιαζεις το τριανταφυλλο σου με χαιδευει
ανοιγει με παιρνει μεσα του με κλεινει
νιωθω τη φλογα σου και σ' αγαπαω
και σ'ακουω να λες αγαπα με
σ'αγαπαω σου λεω σ'αγαπαω
ειμαι για παντα δικος σου
αγαπη μου κοιμασαι κι εγω κοιμαμαι βαθεια μεσα σου
εσυ τριανταφυλλο της αγαπης μου πανεμορφο
σ'ονειρο σε κλεινω και σε κραταω για παντα
σ'αγαπαω
αγαπη μου
.
.
.
Abstract XIX-Minimal Art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
στη Ποιηση
να ειναι
το πολυλογο λιγολογο
και αντιστροφα
το λιγολογο πολυλογο
.
.
.
Κορη -Ελληνικο αρχαικο-2μ χ 2.50μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑΜΕ
.
μια λεξη ,κατι ειπες,η θαλασσα,ο ηλιος
ζεστος,στην αμμο το μεσημερι σε ρου-
φουσε ο χρονος,ενα κοχυλι στα χερια,να
τα εργα της θαλασσας,ειπες,
.
στο καθρεφτη,το δωματιο,τα λουλουδια
στο τραπεζι,κοκκινα και ασπρα τριανταφυλλα,
στο παραθυρο το φως κοιτουσε
.
η φωνη,συμφωνα και φωνηεντα κοκκινες
παπαρουνε,φυσουσε ελαφρο αερακι,η φωνη
.
το προσωπο,ενας κηπος ματια,εκει ονειρευοσουν
.
.
.
woman in blue room-2μ χ 4μ--c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΓΑΛΑΖΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
η γυναικα κοιταζει τη καρεκλα
''η σκια της'' μονολογει -τι εγινε η σκια της;-
στο τραπεζι το ασπρο τραπεζομαντηλο
το ποτηρι με τα κοκκινα τρανταφυλλα
''στο καθρεφτη'' χτενιζει τα μαλλια της
εισαι ομορφη,ακουει
το σπιτι βουλιαζει στη μνημη
το σπιτι
θυμαται τους αντρες της τον Αιαντα τον Αχιλλεα
τον Αγαμεμνονα καποιον Κωστα εναν αλλον απο το Βολο
ανοιγει τη ντουλαπα,ψαχνει στα ρουχα
''αυτο το λευκο κομπινεζον''εκεινος της το χαρισε
το'θελε διαφανο να βλεπει,δεν του χαλασε χατιρι
βουλιαζει στη μνημη οπως φαλλος σε αιδοιο αρσενικο σε θηλυκο
βουλιαζει στη μνημη
''η σκια'' η σκια μου,μονολογει
εκεινη τη μερα στη θαλασσα φορουσε ενα κοκκινο μαγιο
καθονταν στον ισκιο κατω απο μια κιτρινη ομπρελα
καποιος την πλησιασε και την ρωτησε τη ωρα ειναι,απαντησε 12 και 10,
τη θυμαται καθαρα την ωρα ακριβως,τωρα το ρολοι στο τοιχο δειχνει
12 και 10,ποσοι αιωνες περασαν; η' δεν περασε στιγμη;
''ποια αιωνιοτητα'' μας κλεινει
εκεινος ο αντρας απο που ηρθε και τι ρωτησε
ποιο ειναι τ'ονομα σου
τον βλεπει στον καθρεφτη να γδυνεται,θελει να γυρισει να δει,
γυριζει,τον βλεπει
''πως ηρθες ως εδω;''
σκια,πως ηρθες ως εδω;
οταν γεννησε τον Ορεστη ο αντρας της ελειπε
οταν γυρισε το παιδι δεν τον γνωριζε
''μανα ποιος ειναι αυτος ο ξενος;''τι θελει στο κρεβατι σου
δεκα χρονων ηταν δεν ηταν
αν του εξηγουσα δεν θα καταλαβαινε
''Ορεστη,μη,ειμαι η μανα σου'' αυτη που σε γεννησε
τι ζουμε και τι μας συμβαινει και τι δεν μας συμβαινει
και τι δεν ζουμε
ειχανε στο πατρικο σπιτι μια συκια και μια στερνα
το καλοκαιρι η συκια εκανε μεγαλα γλυκα συκα
''στη στερνα ειχα ριξει χρυσοψαρα και τα ταιζα
τους εριχνα αποφλοιωμενο αρακα και βρασμενες πατατες''
τα εβαζε στο μπλεντερ και τα εκανε μικρα κομματακια,
''τα χρυσοψαρα μου ηταν Καράσσιος ο χρυσόχρους ο χρυσόχρους
και ανήκαν στην οικογένεια Κυπρινίδες''
''κοιταξε ποσο ομορφο πορτοκαλοκοκκινο χρωμα εχουν''
βουλιαζει στη μνημη
''εφερε τη Κασσανδρα'',η' δεν θυμαμαι καλα και την ελεγαν Ελενη,
μπορει να την ελεγαν Κασσανδρα η' Ελενη,
γρηγορα κυλησε στις σκιες,εκεινη κι ο αντρας
σκιες,
''το δωματιο γεμισε σκιες'' γεμιζει,αλλες καθονται απεναντι της στον καναπε
αμιλητες,αλλες κρεμουν τα ρουχα τους στις κρεμαστρες,σαν δερματα ζωων
που σφαχτηκαν,αλλες στεκονται ορθιες σκοτεινες,δεν ξερεις τι θελουν
''εχει φεγγαρι '' πανσεληνο αποψε
φταιει το φεγγαρι το φως του
για τις σκιες
.
.
.
Παλατινη Ανθολογια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ [αποσπασματα]-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
V.115.ΦΙΛΟΔΗΜΟΥ
Ἠράσθην Δημοῦς Παφίης γένος· οὐ μέγα θαῦμα·
καὶ Σαμίης Δημοῦς δεύτερον· οὐχὶ μέγα·
καὶ πάλιν Ὑσιακῆς Δημοῦς τρίτον· οὐκέτι ταῦτα
παίγνια· καὶ Δημοῦς τέτρατον Ἀργολίδος.
αὐταί που Μοῖραί με κατωνόμασαν Φιλόδημον͵
ὡς αἰεὶ Δημοῦς θερμὸς ἔχοι με πόθος
.
ερωτευθηκα τη Δημω απο γεννια της Παφου
καθολου παραξενο
και τη Δημω απ'τη Σαμο δευτερη
ουτε κι αυτο ειναι παραξενο
και τριτη φορα παλι Δημω απ' την Υσια
δεν ειναι καθολου αστειο
και τη Δημω τεταρτη απ'την Αργολιδα
γι'αυτες μ'ονομασαν Φιλοδημο οι Μουσες
για παντα θερμος ποθος για τις Δημω
να με κατεχει
.
.
V.33 ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΟΣ
Ὁ Ζεύς τήν Δανάην χρυσοῦ, κἀγώ δέ σέ χρυσοῦ·
πλείονα γάρ δοῦναι τοῦ Διός οὐ δύναμαι
.
Ο Διας τη Δαναη με χρυσο την εριξε.κι εγω εσενα με χρυσο.
ομως περισσοτερα απ'το Δια δεν μπορω να δωσω
.
.
V.34 ΠΑΡΜΕΝΙΩΝΟΣ
Καί πενίη καί ἔρως δύο μοι κακά· καί τό μέν οἴσω κούφως,
πῦρ δέ φέρειν Κύπριδος οὐ δύναμαι
.
Κι η φτωχεια κι ο ερωτας για μενα τα δυο κακα.
κι αν τη φτωχεια την υποφερω ευκολα
τη φωτια ομως που φερνει ο ερωτας δεν μπορω
.
.
V 55. ΔΙΟΣΚΟΡΙΔΟΥ
Δωρίδα τὴν ῥοδόπυγον ὑπὲρ λεχέων διατείνας
ἄνθεσιν ἐν χλοεροῖς ἀθάνατος γέγονα.
Ἡ γὰρ ὑπερφυέεσσι μέσον διαβᾶσά μὲ ποσσὶν
ἤνυεν ἀκλινέως τὸν Κύπριδος δόλιχον,
ὄμμασι νωθρὰ βλέπουσα· τὰ δ’ , ἠύτε πνεύματι φύλλα,
ἀμφισαλευομένης ἔτρεμε πορφύρεα,
μέχρις ἀπεσπείσθη λευκὸν μένος ἀμφοτέροισιν,
καὶ Δωρὶς παρέτοις ἐξεχύθη μέλεσι
.
Τη ροδοκαπουλη Δωριδα πανω στη χλοη τη ξαπλωσα
μεσα στα δροσερα ανθη πιο δυνατος εγινα
με τα πανυψηλα ποδια της μου'σφιξε τη μεση
του ερωτα το μακρυ αγωνισμα διανυοντας
τα ματια της θολωσαν. οπως τα φυλλα που αερακι φυσσαει
σπαραζε κι ετρεμε απ'τη φωτια πορφυρη
μεχρι που ξεσπασε η λευκο ορμη και στους δυο μας
και η Δωριδα αναστατωμενη εχυσε τη γλυκα της
.
.
V 60. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Παρθένος ἀργυρόπεζος ἐλούετο, χρύσεα μαζῶν
χρωτὶ γαλακτοπαγεῖ μῆλα διαινομένη·
πυγαὶ δ’ ἀλλήλαις περιηγέες εἱλίσσοντο,
ὕδατος ὑγροτέρῳ χρωτὶ σαλευόμεναι·
τὸν δ’ ὑπεροιδαίνοντα κατέσκεπε πεπταμένη χεὶρ
οὐχ ὅλον Εὐρώταν, ἀλλ’ ὅσον ἠδύνατο.
.
παρθενα με λαμπερα ποδια λουζονταν,σπαραζαν
στ'ασπρο σα γαλα σωμα της τα χρυσα μηλα των βυζιων της
τα καπουλια της το ενα μ'αλλο τριβωνταν χορευοντας
πιο υγροτερα απ'το νερο σπαραζανε
την φουσκωμενη ηβη της ολη δεν τη σκεπαζε τ'απλωμενο
χερι μπροστα της,μονο οσο μπορουσε
.
.
V 70. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Κάλλος ἔχεις Κύπριδος, Πειθοῦς στόμα, σώματος ἀκμὴν
εἰαρινὼν Ὡρῶν, φθέγμα δὲ Καλλιόπης,
νοῦν καὶ σωφροσύνην Θέμιδος καὶ χεῖρας Ἀθήνης·
σὺν σοὶ δ’ αἱ Χάριτες τέσσαρες εἰσι, Φίλη
.
την ομορφια εχεις της Αφροδιτης,το στομα να πειθεις της Πειθως
το θαλλερο σωμα της Ανοιξης τη γλυκεια φωνη της Καλλιοπης
το νου και τη σωφροσυνη της Θεμις και τα επιδεξια χερια της Αθηνας
μαζι με σενα τεσσερες οι Χαριτες ειναι,Αγαπημενη
.
.
V 73. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Δαίμονες, οὐκ ᾔδειν, ὅτι λούεται ἡ Κυθέρεια,
χερσὶ καταυχενίους λυσαμένη πλοκάμους.
Ἱλήκοις, δέσποινα, καὶ ὄμμασιν ἡμετέροισι
μήποτε μηνίσῃς θεῖον ἰδοῦσι τύπον.
Νῦν ἔγνων· Ῥοδόκλεια, καὶ οὐ Κύπρις. Εἶτα τὸ κάλλος
τοῦτο πόθεν; σύ, δοκῶ, τὴν θεὸν ἐκδέδυκας.
.
θε μου ,δεν ηξερα,πως λουζεται η Αφροδιτη
που με τα χερια ελυσε τα μαλλια και χυθηκαν στις πλατες
λυπησουμε,κυρα,και μην οργισθεις με τα ματια μου
και τα τυφλωσεις που'δαν το θεικο κορμι σου.
Τωρα καταλαβα.Η Ροδοκλεια ειναι κι οχι η Αφροδιτη.
επομενως απο που'ναι αυτη η ομορφια;εσυ,νομιζω,
πως τη θεα εχεις ξεγυμνωσει.
.
.
V 74. ΡΟΥΦΙΝΟΥ
Πέμπω σοι, Ῥοδόκλεια, τόδε στέφος, ἄνθεσι καλοῖς
αὐτὸς ἐφ’ ἡμετέραις πλεξάμενος παλάμαις.
Ἔστι κρίνον, ῥοδέη τε κάλυξ νοτερὴ τ’ ἀνεμώνη
καὶ νάρκισσος ὑγρὸς καὶ κυαναυγὲς ἴον.
Ταῦτα στεψαμένη, λῆξον μεγάλαυχος ἐοῦσα·
ἀνθεῖς καὶ λήγεις καὶ σὺ καὶ ὁ στέφανος.
.
σου στελνω,Ροδοκλεια,αυτο το στεφανι που μ'ομορφα
λουλουδια το πλεξανε τα δικα μου χερια
ειναι κρινο ροδο κι ανεμωνη με καλυκα δροσερο
και ναρκισσος υγρος και λαμπερο γαλαζωπο ιον
οταν αυτα στεφανωθεις παψε να περηφανευεσαι
ανθιζεις και μαραινεσαι κι εσυ και το στεφανι
.
.
V 81. ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΦΙΣΤΟΥ
Ἡ τὰ ῥόδα, ῥοδόεσσαν ἔχεις χάριν. Ἀλλὰ τὶ πωλεῖς;
Σαυτὴν ἢ τὰ ῥόδα ἠὲ συναμφότερα;
.
ροδα εχεις,του ροδιου εχεις τη χαρη.Αλλα τι πουλας;
Τον εαυτο σου η ' τα ροδα η' και τα δυο μαζι;
.
.
V 83. ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Εἲθ’ ἄνεμος γενόμην, σύ δ’ ἐπιστείχουσα παρ’ αὐγάς
στήθεα γυμνώσαις, καὶ με πνέοντα λάβοις.
.
να'ταν αερας να γινομουν εσενα να πλησιασω το ξημερωμα
τα στηθια σου να ξεγυμνωσω και μενα να παρεις ν'αναπνευεις
.
.
V 128. ΜΑΡΚΟΥ ΑΡΓΕΝΤΑΡΙΟΥ
Στέρνα περὶ στέρνοις, μαστῷ δ’ ἔπι μαστὸν ἐρείσας
χείλεά τε γλυκεροῖς χείλεσι συμπιέσας
Ἀντιγόνης καὶ χρῶτα λαβὼν πρὸς χρῶτα, τὰ λοιπὰ
σιγῶ, μάρτυς ἐφ’ οἷς λύχνος ἐπεγράφετο.
.
το στερνο μου στο στερνο της,το στηθος μου πανω
στο στηθος της ακουμπωντας
τα χειλια μου πανω στα γλυκα χειλια της πιεζοντας
της Αντιγονης και το κορμι μου ποτισμενο απ'το κορμι της
τα υπολοιπα δεν τα αποκαλυπτω,αυτα το λυχναρι μαρτυρας
τα σημειωνει
.
.
V 168. ΑΝΩΝΥΜΟΥ
Καὶ πυρὶ καὶ νιφετῷ με καί, εἰ βούλοιο, κεραυνῷ
βάλλε, καὶ εἰς κρημνοὺς ἕλκε καὶ εἰς πελάγη.
Τὸν γὰρ ἀπαυδήσαντα πόθοις καὶ Ἔρωτι δαμέντα
οὐδὲ Διὸς τρύχει πῦρ ἐπιβαλλόμενον.
.
ριξε μου φωτια και χιονι κι αν θελεις κεραυνο
πετα και σε γκρεμους συρε με και σε πελαγη
τον απελπισμενο απ'το ποθο κι απ'τον ερωτα ερμαιο
δεν τον κανει σταχτη ουτε η φωτια που ριχνει ο Διας
.
.
V 210. ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ
Τῷ θαλλῷ Διδύμη μὲ συνήρπασεν· ὤμοι, ἐγὼ δὲ
τήκομαι, ὡς κηρὸς πὰρ πυρί, κάλλος ὁρῶν.
Εἰ δὲ μέλαινα, τὶ τοῦτο; καὶ ἄνθρακες· ἀλλ’ ὅτε
κείνους θάλψωμεν,λάμπουσ’ ὡς ῥόδεαι κάλυκες
.
μ'εν'ανθος η Διδυμη μ'αναστατωσε,αλιμονο,
λιωνω,σαν το κερι στη φωτια,την ομορφια βλεποντας
κι αν ειναι μαυρη μελαχροινη,τι μ'αυτο;και τα καρβουνα
αν τα πυρωσουμε σαν τα ροδα λαμπουν
.
.
V 252. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ
Ῥίψωμεν, χαρίεσσα,τὰ φάρεα, γυμνὰ δὲ γυμνοῖς
ἀμπελάσῃ γυίοις γυῖα περιπλοκάδην·
μηδὲν ἔοι τὸ μεταξύ· Σεμιράμιδος γὰρ ἐκεῖνο
τεῖχος ἐμοὶ δοκέει λεπτὸν ὕφασμα σέθεν·
στήθεα δ’ ἐζεύχθω,τά τε χείλεα· τἄλλα δὲ σιγῇ
κρυπτέον· ἐχθαίρω τὴν ἀθυροστομίην.
.
ας πεταξουμε,χαριτωμενη μου,τα ρουχα
γυμνο το δικο μου σωμα το δικο σου ν'αγκαλιασει
τιποτα να μην ειναι μεταξυ μας.
σαν της Σεμιραμις το τειχος μου φαινεται το λεπτο σου
ρουχο,
τα στηθη να ζευγαρωθουν και τα χειλη να ενωθουν
τ'αλλα ας τα κρυψει η σιωπη,απεχθανομαι τ'ασεμνα λογια
.
.
V 258. ΠΑΥΛΟΥ ΣΙΛΕΝΤΙΑΡΙΟΥ
Πρόκριτός ἐστι,Φίλιννα, τεὴ ῥυτὶς ἤ ὀπὸς ἥβης
πάσης· ἱμείρω δ’ ἀμφὶς ἔχειν παλάμαις
μᾶλλον ἐγὼ σέο μῆλα καρηβαρέοντα κορύμβοις
ἢ μαζὸν νεαρὴς ὄρθιον ἡλικίης.
Σὸν γὰρ ἔτι φθινόπωρον ὑπέρτερον εἴαρος ἄλλης,
χεῖμα σὸν ἀλλοτρίου θερμότερον θέρεος.
.
προτιμω,Φιλιννα,τις ρυτιδες σου παρα τους χυμους
των κοριτσιων.ερωτικα ποθω να'χω στα χερια μου
πιο πολυ τα μηλα σου με τις πεσμενες ρογες
παρα το στητο βυζι νεαρης.
Το φθινοπωρο σου ακομη ειναι πιο καλλιτερο
απ'την ανοιξη αλλης,
κι ο χειμωνας σου πιο θερμοτερος απ'το θερος
καποιας αλλης
.
.
.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ODYSSEAS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ακουσαμε τον Οδυσσεα
.
ειπε:
με το χταποδι παιδι εμαθα να μετρω τους αριθμους το οχτω
απο τον αχινο μεγαλος εμαθα τη σφαιρικη γεωμετρια το απειρο
απο την αμμο τους μικροσκοπικους κοκκους εμαθα το χρονο
με το λαβρακι και τις μαριδες ταξιδεψα
εγραψε:
ΟΔΥΣΣΕΙ
.
.
.
Optical Illusions Abstract-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
υπερθεσεις συλλογισμων
an Idea about curb lines is a picture for Thought of
[ μια σειρα κυματα αποθετουν 24 ελληνικα γραμματα ]
αργα το απογευμα τα μαζεψε ο Ομηρος
[ αυριο θα αναρτηθουν στις κολωνες δωδεκα Λογοι
Περι του Δικαιου
[ now is a test for nothing
να πληρωθει τη δολιοτητα ενας - ενας .
Εμπρος
.
.
.
Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ
ΣΤΗΝ ΙΛΙΑΔΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ -ραψωδια Ζ'-στιχοι 368-502
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
ο Ομηρος με μεγαλη δεξιοτεχνια περιγραφει τη συναντηση του Εκτορα
με την Ανδρομαχη,συγκινητικες στιγμες απο το μεγαλειο των ανθρωπινων
συναισθηματων-πολυ τρυφερη ειναι η σκηνη με το μωρο παιδι τον Αστυ-
ανακτα οταν παει ο πατερας του να το παρει να τ'αγκαλιασει κι εκεινο τρο-
μαζοντας απο τη λαμψη της περικεφαλαιας του κλαιει δυνατα
[Ομηρου Ιλιαδα-ραψωδια Ζ'-στιχοι 368-502-μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
ἄρα φωνήσας ἀπέβη κορυθαίολος Ἕκτωρ·
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας, 370
οὐδ' εὗρ' Ἀνδρομάχην λευκώλενον ἐν μεγάροισιν,
ἀλλ' ἥ γε ξὺν παιδὶ καὶ ἀμφιπόλῳ ἐϋπέπλῳ
πύργῳ ἐφεστήκει γοόωσά τε μυρομένη τε.
Ἕκτωρ δ' ὡς οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν
ἔστη ἐπ' οὐδὸν ἰών, μετὰ δὲ δμῳῇσιν ἔειπεν·
εἰ δ' ἄγε μοι δμῳαὶ νημερτέα μυθήσασθε·
πῇ ἔβη Ἀνδρομάχη λευκώλενος ἐκ μεγάροιο;
ἠέ πῃ ἐς γαλόων ἢ εἰνατέρων ἐϋπέπλων
ἢ ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται; 380
Τὸν δ' αὖτ' ὀτρηρὴ ταμίη πρὸς μῦθον ἔειπεν·
Ἕκτορ ἐπεὶ μάλ' ἄνωγας ἀληθέα μυθήσασθαι,
οὔτέ πῃ ἐς γαλόων οὔτ' εἰνατέρων ἐϋπέπλων
οὔτ' ἐς Ἀθηναίης ἐξοίχεται, ἔνθά περ ἄλλαι
Τρῳαὶ ἐϋπλόκαμοι δεινὴν θεὸν ἱλάσκονται,
ἀλλ' ἐπὶ πύργον ἔβη μέγαν Ἰλίου, οὕνεκ' ἄκουσε
τείρεσθαι Τρῶας, μέγα δὲ κράτος εἶναι Ἀχαιῶν.
ἣ μὲν δὴ πρὸς τεῖχος ἐπειγομένη ἀφικάνει
μαινομένῃ ἐϊκυῖα· φέρει δ' ἅμα παῖδα τιθήνη.
Ἦ ῥα γυνὴ ταμίη, ὃ δ' ἀπέσσυτο δώματος Ἕκτωρ 390
τὴν αὐτὴν ὁδὸν αὖτις ἐϋκτιμένας κατ' ἀγυιάς.
εὖτε πύλας ἵκανε διερχόμενος μέγα ἄστυ
Σκαιάς, τῇ ἄρ' ἔμελλε διεξίμεναι πεδίον δέ,
ἔνθ' ἄλοχος πολύδωρος ἐναντίη ἦλθε θέουσα
Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος
Ἠετίων ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ
Θήβῃ Ὑποπλακίῃ Κιλίκεσσ' ἄνδρεσσιν ἀνάσσων·
τοῦ περ δὴ θυγάτηρ ἔχεθ' Ἕκτορι χαλκοκορυστῇ.
ἥ οἱ ἔπειτ' ἤντησ', ἅμα δ' ἀμφίπολος κίεν αὐτῇ
παῖδ' ἐπὶ κόλπῳ ἔχουσ' ἀταλάφρονα νήπιον αὔτως 400
Ἑκτορίδην ἀγαπητὸν ἀλίγκιον ἀστέρι καλῷ,
τόν ῥ' Ἕκτωρ καλέεσκε Σκαμάνδριον, αὐτὰρ οἱ ἄλλοι
Ἀστυάνακτ'· οἶος γὰρ ἐρύετο Ἴλιον Ἕκτωρ.
ἤτοι ὃ μὲν μείδησεν ἰδὼν ἐς παῖδα σιωπῇ·
Ἀνδρομάχη δέ οἱ ἄγχι παρίστατο δάκρυ χέουσα,
ἔν τ' ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
δαιμόνιε φθίσει σε τὸ σὸν μένος, οὐδ' ἐλεαίρεις
παῖδά τε νηπίαχον καὶ ἔμ' ἄμμορον, ἣ τάχα χήρη
σεῦ ἔσομαι· τάχα γάρ σε κατακτανέουσιν Ἀχαιοὶ
πάντες ἐφορμηθέντες· ἐμοὶ δέ κε κέρδιον εἴη 410
σεῦ ἀφαμαρτούσῃ χθόνα δύμεναι· οὐ γὰρ ἔτ' ἄλλη
ἔσται θαλπωρὴ ἐπεὶ ἂν σύ γε πότμον ἐπίσπῃς
ἀλλ' ἄχε'· οὐδέ μοι ἔστι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ.
ἤτοι γὰρ πατέρ' ἁμὸν ἀπέκτανε δῖος Ἀχιλλεύς,
ἐκ δὲ πόλιν πέρσεν Κιλίκων εὖ ναιετάουσαν
Θήβην ὑψίπυλον· κατὰ δ' ἔκτανεν Ἠετίωνα,
οὐδέ μιν ἐξενάριξε, σεβάσσατο γὰρ τό γε θυμῷ,
ἀλλ' ἄρα μιν κατέκηε σὺν ἔντεσι δαιδαλέοισιν
ἠδ' ἐπὶ σῆμ' ἔχεεν· περὶ δὲ πτελέας ἐφύτευσαν
νύμφαι ὀρεστιάδες κοῦραι Διὸς αἰγιόχοιο. 420
οἳ δέ μοι ἑπτὰ κασίγνητοι ἔσαν ἐν μεγάροισιν
οἳ μὲν πάντες ἰῷ κίον ἤματι Ἄϊδος εἴσω·
πάντας γὰρ κατέπεφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεὺς
βουσὶν ἐπ' εἰλιπόδεσσι καὶ ἀργεννῇς ὀΐεσσι.
μητέρα δ', ἣ βασίλευεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ,
τὴν ἐπεὶ ἂρ δεῦρ' ἤγαγ' ἅμ' ἄλλοισι κτεάτεσσιν,
ἂψ ὅ γε τὴν ἀπέλυσε λαβὼν ἀπερείσι' ἄποινα,
πατρὸς δ' ἐν μεγάροισι βάλ' Ἄρτεμις ἰοχέαιρα.
Ἕκτορ ἀτὰρ σύ μοί ἐσσι πατὴρ καὶ πότνια μήτηρ
ἠδὲ κασίγνητος, σὺ δέ μοι θαλερὸς παρακοίτης· 430
ἀλλ' ἄγε νῦν ἐλέαιρε καὶ αὐτοῦ μίμν' ἐπὶ πύργῳ,
μὴ παῖδ' ὀρφανικὸν θήῃς χήρην τε γυναῖκα·
λαὸν δὲ στῆσον παρ' ἐρινεόν, ἔνθα μάλιστα
ἀμβατός ἐστι πόλις καὶ ἐπίδρομον ἔπλετο τεῖχος.
τρὶς γὰρ τῇ γ' ἐλθόντες ἐπειρήσανθ' οἱ ἄριστοι
ἀμφ' Αἴαντε δύω καὶ ἀγακλυτὸν Ἰδομενῆα
ἠδ' ἀμφ' Ἀτρεΐδας καὶ Τυδέος ἄλκιμον υἱόν·
ἤ πού τίς σφιν ἔνισπε θεοπροπίων ἐῢ εἰδώς,
ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμὸς ἐποτρύνει καὶ ἀνώγει.
Τὴν δ' αὖτε προσέειπε μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ· 440
ἦ καὶ ἐμοὶ τάδε πάντα μέλει γύναι· ἀλλὰ μάλ' αἰνῶς
αἰδέομαι Τρῶας καὶ Τρῳάδας ἑλκεσιπέπλους,
αἴ κε κακὸς ὣς νόσφιν ἀλυσκάζω πολέμοιο·
οὐδέ με θυμὸς ἄνωγεν, ἐπεὶ μάθον ἔμμεναι ἐσθλὸς
αἰεὶ καὶ πρώτοισι μετὰ Τρώεσσι μάχεσθαι
ἀρνύμενος πατρός τε μέγα κλέος ἠδ' ἐμὸν αὐτοῦ.
εὖ γὰρ ἐγὼ τόδε οἶδα κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν·
ἔσσεται ἦμαρ ὅτ' ἄν ποτ' ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρὴ
καὶ Πρίαμος καὶ λαὸς ἐϋμμελίω Πριάμοιο.
ἀλλ' οὔ μοι Τρώων τόσσον μέλει ἄλγος ὀπίσσω, 450
οὔτ' αὐτῆς Ἑκάβης οὔτε Πριάμοιο ἄνακτος
οὔτε κασιγνήτων, οἵ κεν πολέες τε καὶ ἐσθλοὶ
ἐν κονίῃσι πέσοιεν ὑπ' ἀνδράσι δυσμενέεσσιν,
ὅσσον σεῦ, ὅτε κέν τις Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων
δακρυόεσσαν ἄγηται ἐλεύθερον ἦμαρ ἀπούρας·
καί κεν ἐν Ἄργει ἐοῦσα πρὸς ἄλλης ἱστὸν ὑφαίνοις,
καί κεν ὕδωρ φορέοις Μεσσηΐδος ἢ Ὑπερείης
πόλλ' ἀεκαζομένη, κρατερὴ δ' ἐπικείσετ' ἀνάγκη·
καί ποτέ τις εἴπῃσιν ἰδὼν κατὰ δάκρυ χέουσαν·
Ἕκτορος ἧδε γυνὴ ὃς ἀριστεύεσκε μάχεσθαι 460
Τρώων ἱπποδάμων ὅτε Ἴλιον ἀμφεμάχοντο.
ὥς ποτέ τις ἐρέει· σοὶ δ' αὖ νέον ἔσσεται ἄλγος
χήτεϊ τοιοῦδ' ἀνδρὸς ἀμύνειν δούλιον ἦμαρ.
ἀλλά με τεθνηῶτα χυτὴ κατὰ γαῖα καλύπτοι
πρίν γέ τι σῆς τε βοῆς σοῦ θ' ἑλκηθμοῖο πυθέσθαι.
Ὣς εἰπὼν οὗ παιδὸς ὀρέξατο φαίδιμος Ἕκτωρ·
ἂψ δ' ὃ πάϊς πρὸς κόλπον ἐϋζώνοιο τιθήνης
ἐκλίνθη ἰάχων πατρὸς φίλου ὄψιν ἀτυχθεὶς
ταρβήσας χαλκόν τε ἰδὲ λόφον ἱππιοχαίτην,
δεινὸν ἀπ' ἀκροτάτης κόρυθος νεύοντα νοήσας. 470
ἐκ δ' ἐγέλασσε πατήρ τε φίλος καὶ πότνια μήτηρ·
αὐτίκ' ἀπὸ κρατὸς κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ,
καὶ τὴν μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὶ παμφανόωσαν·
αὐτὰρ ὅ γ' ὃν φίλον υἱὸν ἐπεὶ κύσε πῆλέ τε χερσὶν
εἶπε δ' ἐπευξάμενος Διί τ' ἄλλοισίν τε θεοῖσι·
Ζεῦ ἄλλοι τε θεοὶ δότε δὴ καὶ τόνδε γενέσθαι
παῖδ' ἐμὸν ὡς καὶ ἐγώ περ ἀριπρεπέα Τρώεσσιν,
ὧδε βίην τ' ἀγαθόν, καὶ Ἰλίου ἶφι ἀνάσσειν·
καί ποτέ τις εἴποι πατρός γ' ὅδε πολλὸν ἀμείνων
ἐκ πολέμου ἀνιόντα· φέροι δ' ἔναρα βροτόεντα 480
κτείνας δήϊον ἄνδρα, χαρείη δὲ φρένα μήτηρ.
Ὣς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε
παῖδ' ἑόν· ἣ δ' ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ
δακρυόεν γελάσασα· πόσις δ' ἐλέησε νοήσας,
χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ' ἔφατ' ἔκ τ' ὀνόμαζε·
δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ·
οὐ γάρ τίς μ' ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει·
μοῖραν δ' οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν, ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
ἀλλ' εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ' αὐτῆς ἔργα κόμιζε 490
ἱστόν τ' ἠλακάτην τε, καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε
ἔργον ἐποίχεσθαι· πόλεμος δ' ἄνδρεσσι μελήσει
πᾶσι, μάλιστα δ' ἐμοί, τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν.
Ὣς ἄρα φωνήσας κόρυθ' εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ
ἵππουριν· ἄλοχος δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει
ἐντροπαλιζομένη, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα.
αἶψα δ' ἔπειθ' ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας
Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο, κιχήσατο δ' ἔνδοθι πολλὰς
ἀμφιπόλους, τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν.
αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ᾧ ἐνὶ οἴκῳ· 500
οὐ γάρ μιν ἔτ' ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο
ἵξεσθαι προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
αφου ετσι μιλησε αναχωρησε ο Εκτορας με τη λαμπερη περικεφαλαια
και σε λιγο εφτασε στο καλοχτισμενο σπιτι του
εκει μεσα στ'αρχοντικο δεν βρηκε την Ανδρομαχη με τ'ασπρα μπρατσα
γιατι αυτη με το παιδι και την υπηρετρια με τ'ομορφο λεπτο φορεμα
ψηλα στο πυργο εστεκε θρηνωντας και κλαιγοντας
τοτε ο Εκτορας οταν μεσα δεν βρηκε την ευγενικη γυναικα του
σταθηκε στην εξωπορτα και ρωτησε τις αιχμαλωτες σκλαβες να του πουν
ελατε σκλαβες πεστε μου με ασφαλτα λογια
που πηγε η Ανδρομαχη με τ'ασπρα μπρατσα φευγοντας απ'το απιτι,
μηπως πηγε σε καποια απ'τις συνυφαδες της η' πηγε σε καποια
απ'τις κουνιαδες της με τα ομορφα λεπτα φορεματα
η' βγηκε για να παει στο ναο της Αθηνας οπου μαζι με τις αλλες
Τρωαδιτισες με τα ομορφα μαλλια την τρομερη θεα να παρακαλεσουν
σ'αυτον απαντησε η πανεξυπνη οικονομα του σπιτιου κι ειπε:
Εκτορα αφου με διεταξες ,να πω ολη την αληθεια
δεν πηγε σε καποια απ'τις συνυφαδες της ουτε πηγε σε καποια
απ'τις κουνιαδες της με τα ομορφα λεπτα φορεματα
ουτε βγηκε για να παει στο ναο της Αθηνας οπου μαζι με τις αλλες
Τρωαδιτισες με τα ομορφα μαλλια την τρομερη θεα να παρακαλεσουν
αλλα στον ψηλο πυργο ανεβηκε του Ιλιου οταν ακουσε
πως κατατροπωθηκαν οι Τρωες και τεραστια η επικρατηση των Αχαιων
εκεινη τρεχοντας φθανει στο τειχος σαν τρελλη ομοια κουβαλωντας
μαζι και το παιδι η παραμανα
ετσι του μιλησε η οικονομα κι απ'το σπιτι εξω ορμησε ο Εκτορας
στην ιδια στρατα που'χε περασει πριν στους στερεους δρομους
κι οταν εφτασε στις Σκαιες Πυλες διασχιζοντας τη μεγαλη πολιτεια
κι απο κει περνωντας θα'βγαινε στη πεδιαδα ειδε απεναντι του
να'ρχεται τρεχοντας η πολυακριβη γυναικα του η Ανδρομαχη
η κορη του μεγαλοκαρδου Ηετιωνα που κατω απο την δασωδη
Πλακα κατοικει της Θηβας και στους ανδρες της Υποπλακιας της Κιλικιας
βασιλευει
εκεινη απεναντι του σταθηκε και μαζι η υπηρετρια ηρθε εχοντας
στην αγκαλια τ'αθωο μωρο τ'αγαπημενο παιδι του τον Εκτοριδη
παρομοιο με πανεμορφο αστερι που ο Εκτορας το φωναζε Σκαμανδριο
κι οι αλλοι Αστυανακτα γιατι ο Εκτορας εσωζε το Ιλιο τη πολη
κι αυτος χαμογελασε οταν ειδε το παιδι δεν ειπε λεξη
κι η Ανδρομαχη σταθηκε κοντα του χυνοντας δακρυα
και του'σφιξε το χερι και του μιλησε κι αυτα τα λογια του'πε
γενναιε μου θα σ'αφανισει η μεγαλη σου ορμη κι αντρεια
δεν λυπασαι το μωρο ετουτο παιδι κι εμενα την αμοιρη που γρηγορα
θα μεινω χηρα σου γιατι γρηγορα θα σε κατασπαραξουν οι Αχαιοι
ολοι ορμωντας καταπανω σου.σε μενα ποιο το οφελος θα'ναι αν σε χασω
προτιμω να μπω στο χωμα δεν θα'ναι αλλη θαλπωρη για μενα
γιατι αν εχεις τετοια τυχη θα'χω μοναχα μεγαλα βασανα
και δεν εχω ουτε τον πατερα μου ουτε την σεβαστη μου μανα
τον πατερα μου τον σκοτωσε ο θεικος Αχιλλεας
οταν πηρε τη πολη των Κιλικων την πλουσια Θηβα την Υψιπυλον
σκοτωσε τον Ηετριωνα
ομως δεν τον εγδυσε,στην καρδια του βαθεια τον σεβαστηκε
με τα περιτεχνα οπλα του τον εκαψε και σηκωσε μνημα
και γυρω φυτεψαν φτελιες οι νυμφες του βουνου οι κορες του Δια
που ριχνει τις καταιγιδες
και τα εφτα αδερφια μου,χαρα στο σπιτι μου,ολα την ιδια μερα κατεβηκαν
στον Αδη,ολα τα σκοτωσε ο Αχιλλεας που'ναι στα ποδια γρηγορος
μεσα στα βαριοποδα βοδια και στ'ασπρα προβατα τα βρηκε
και τη μητερα που βασιλευε στη κατω Πλακα τη δασωδη εδω την εφερε
μαζι μ'αλλα λαφυρα κι αφου την απελευθερωσε παιρνωντας αμετρητα
λυτρα στο σπιτι του πατερα την σημαδεψε και τη σκοτωσε η τοξευτρα Αρτεμη
Εκτορα τωρα εσυ'σαι ο πατερας μου κι η σεβαστη μου μανα
κι αδερφος,εσυ κι ο δυνατος συντροφος στο κρεβατι
ελα λυπησου μας τωρα κι εδω μεινε στο πυργο και μην αφησεις το παιδι
ορφανο και χηρα τη γυναικα και το στρατο κρατησε τον κοντα στην αγριοσυκια
εκει που'ναι η πολη περισσοτερο διαβατη κι ευκολα περνιεται το τειχος
τρεις φορες ηρθαν κι απο'κει δοκιμασαν ν'ανεβουν οι πιο αντρειωμενοι
οι δυο οι Αιαντες κι ο πολυδοξασμενος Ιδομενεας και οι δυο γιοι του Ατρεα
και του Τυδεα ο σκληροτραχηλος γιος
η' τους το φανερωσε καποιος που ξερει καλα τους χρησμους των θεων
η' τους παροτρυνει η ισχυρη ορμη τους και τους καθοδηγει
και της αποκριθηκε ο ανδρειος Εκτορας με τη λαμπερη περικεφαλαια
κι εμενα ολ'αυτα με νοιαζουν γυναικα αλλα ντρεπομαι τρομερα τους Τρωες
και τις Τρωαδιτισες με τα μακρια λεπτα φορεματα να απομακρυνομαι απ'τον πολεμο
σαν τιποτενιος
μητε η καρδια μου το οριζει επειδη εμαθα να'μαι γενναιος παντοτε
και με τους πρωτους απ'τους Τρωες να μαχομαι και να επιθυμω τη μεγαλη δοξα
του πατερα μου μα και τη δικη μου
γιατι πολυ καλα το ξερω και στο μυαλο και στη καρδια πως καποτε θα'ρθει μερα
που θα χαθει η Τροια το ιερο Ιλιο κι ο Πριαμος ο αξιος ακοντιστης
κι ο ολος ο λαος του
αλλα δεν με νοιαζει τοσο για τα βασανα που θα'ρθουν στους Τρωες
ουτε γι'αυτη την Εκαβη ουτε για τον βασιλια Πριαμο ουτε για τ'αδερφια
οπου πολλοι κι αντρειοι θα κυλιστουν στη σκονη απο αντρες εχθρους
οσο για σενα οταν καποιος απ'τους Αχαιους με τα χαλκινα οπλα
σου στερησει την ελευτερια και σε συρει μακρια δακρυσμενη
και στο Αργος εισαι και σε ξενης αφεντρας τον αργαλειο υφαινεις
και νερο κουβαλας απ'τη Μεσσηιδα η' απ'την Υπερεια χωρις να θελεις
πανισχυρος να σε βαραινει εξαναγκασμος
και καποτε καποιος να πει βλεποντας σε να χυνεις δακρυα
για δεστε τη γυναικα του Εκτορα που'ταν στη μαχη ο πρωτος αναμεσα
στους Τρωες τους αλογοδαμαστες οταν το Ιλιον πολιορκουσαν
ετσι θα πει καποτε καποιος και μεσα σου θ'αναψει καινουργιος πονος
για κεινον τον αντρα που θα'μποδιζε τη σκλαβια σου
καλυτερα πεθαμενος να μη ζω να 'μαι στη γη χωμενος
προτου ακουσω τη κραυγη σου οταν με βια θα σε σερνουν
ετσι ειπε και το παιδι λαχταρισε να παρει στα χερια του ο λαμπερος Εκτορας
το παιδι εσκουξε και χωθηκε τρομασγμενο να κρυφτει στο στηθος της παραμανας
με την ομορφη ζωνη οταν ειδε την οψη τ'αγαπητου πατερα
φοβηκε απ'τον χαλκο που'χε κι απ'την αλογισια χαιτη που σειστηκε απ'τη κορυφη
της περικεφαλαιας
μ'αυτο γελασε ο αγαπητος πατερας κι η σεβαστη μανα
κι αμεσως απ'το κεφαλι εβγαλε τη περικεφαλαια ο λαμπερος Εκτορας
και την ακουμπησε στο χωμα οπου λαμποκοπουσε
κι επειτα στα χερια του παιρνει τ'αγαπητο παιδι το φιλησε κι ειπε ευχομενος
στο Δια στους αλλους θεους
Δια κι οι αλλοι θεοι δωστε και σε τουτο το παιδι μου οπως κι εγω
να γινει ξεχωριστος αναμεσα στους Τρωες
δωστε του ζωη ευτυχισμενη και κραταιως το Ιλιο να κυβερνησει
και καποτε καποιος να πει
ετουτος πολυ ανωτερος απ'τον πατερα του
οταν απ'τον πολεμο ανεβαινοντας φερνει λαφυρα αιματωβαμενα
αρματα του εχθρου που σκοτωσε κι η μανα βαθεια μεσα της να χαιρεται
ετσι ειπε και στα χερια της αγαπημενης γυναικας αφησε το παιδι
κι αυτη το δεχτηκε στο ευωδιασμενο στηθος της γελωντας και κλαιγοντας
ο αντρας της οταν αυτο ειδε την συμπονεσε και με το χερι του τη χαιδεψε
κι αυτα τα λογια της ειπε
καλη μου μη μου τοσο στη καρδια πικραινεσαι γιατι κανενας ανθρωπος
δεν θα με στειλει στον Αδη πριν να'ρθει η ωρα μου
σου λεω πως απ'τη μοιρα του κανεις απ'τους ανθρωπους δεν μπορει να ξεφυγει
ειτε δειλος ειτε αντρειος επειδη ετσι ειναι απ'τη πρωτη φορα που γεννηθηκαν
ελα στο σπιτι πηγαινε και για τις δουλειες σου φροντιζε
τον αργαλειο και τη ροκα και τις υπηρετριες διαταζε να δουλευουν
ο πολεμος ειναι μελημα των αντρων ολων,και περισσοτερο εμενα,
οσων μεσα στο Ιλιο γεννηθηκαν
ετσι αφου μιλησε ο λαμπερος Εκτορας σηκωσε απ'το χωμα την αλογισια
περικεφαλαια και η αγαπημενη γυναικα τραβηξε για το σπιτι συχνα γυρνωντας πισω
το κεφαλι και χυνωντας δακρυα
σε λιγο επειτα εφτασε στο καλοχτισμενο αρχοντικο του αντροφονια Εκτορα
εκει μεσα βρηκε τις πολλες υπηρετριες και τις διεταξε θρηνο ολες να σηκωσουν
ετσι θρηνουσαν ακομα ζωντανο τον Εκτορα στο σπιτι του μεσα
γιατι πια δεν ελπιζαν να τον δουν απ'τον πολεμο να γυριζει ξεφευγοντας
απ'τη μανια κι απ'τα χερια των Αχαιων
.
.
.
Ηριννα αρχαια ποιητρια-το ποιημα Αλακαταν-Ηλακατην-μεταφραση-_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η Ηριννα και η Βαυκις-_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ηριννα αρχαια ποιητρια_χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΗΡΙΝΝΑ Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΙΗΤΡΙΑ [4ος αιωνας π.Χ] και το ποιημα της ''Ηλακατη''
-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
ΗΡΙΝΝΑ
Αρχαια Ελληνιδα ποιητρια απο την Τηλο[4ος αιωνας π.χ]
[Ηριννα>Εαρ>Ανοιξιατικη]
γραφει το Λεξικο της Σουδας για την Ηριννα:
Ηριννα Τεια[an Τηνια]η' Λεσβια,ως λεγουσι δε αλλοι ,
Τηλια[Τηλος δε εστι νησιδιον εγγυς Κνιδου].τινες δε και
Ροδιαν αυτην εδοξασαν.ην δε εποποιος.εγραψεν Ηλακατην.
ποιημα δε εστιν αιολικη και δωριδι διαλεκτω.επων τ'.
εποιησε δε και επιγραμματα.τελευτα παρθενος εννιακαιδεκετις.
οι δε στιχοι αυτης εκριθησαν ισοι Ομηρου.ην δε εταιρα Σαπφους
και ομοχρονος.
[η Ηριννα ηταν απο την Τηνο η' τη Λεσβο,οπως λενε αλλοι
ηταν απο τη Τηλο[η Τηλος ειναι ενα νησακι κοντα στη Κνιδο]
καποιοι πιστευουν πως ηταν απο τη Ροδο.ηταν ποιητρια,
εγραψε την Ηλακατην.το ποιημα ειναι γραμμενο στην αιολικη
και στη δωρικη διαλεκτο.και επη.εγραψε και επιγραμματα.
πεθανε παρθενος δεκαενια χρονων.οι στιχοι της κριθηκαν
ισαξιοι με τους στιχους του Ομηρου.ηταν φιλη της Σαπφους
και εζησε στα ιδια χρονια μ'αυτην]
κατα το λεξικο της Σουδας η Ηριννα ηταν φιλη και συγχρονη της Σαπφως.
η Σαπφω εζησε τον 7ο αιωνα-[630 -570 π.Χ]
ομως κατα τον εκκλησιαστικο συγγραφεα Ευσεβιο της Καισαρειας στο καταλογο
των Χρονικων του η Ηριννα εζησε στην εποχη της 107ης Ολυμπιαδος,το 352 π.χ
πεθανε 19 χρονων
εγραψε την Αλακαταν[Ηλακατην]ενα ποιημα αποτελουμενο απο 300 εξαμετρους
στιχους,εχουν διασωθει σε αποσπασματικη κατασταση μονο 54 στιχοι,σε έναν
πάπυρο,περιπου τον 2ο αιώνα μ.Χ. που βρέθηκε το 1928. ο πάπυρος βρίσκεται
στην Biblioteca Medicea Laurenziana.
-η ποιηση της Ηριννας θαυμαζονταν πολυ
-ενα επιγραμμα αγνώστου για την Ηριννα απο την Παλατινή Ανθολογία, ΙΧ 190:
οἱ δὲ στίχοι αὐτῆς ἐκρίθησαν ἐνάμιλλοι τοῖς Ὁμήρου.
ἀπῆλθε δὲ ἐννεακαιδεκέτις.
Δήλωσις δὲ τῶν ῥηθέντων καὶ τὸ εἰς αὐτὴν ἐπίγραμμα τοῦτο·
«Λέσβιον Ἠρίννης τόδε κηρίον, ἁδὺ τὸ μικρόν,
ἀλλ' ὅλον ἐκ Μουσέων κιρνάμενον μέλιτι. οἱ δὲ
τριηκόσιοι αὐτῆς στίχοι ἶσοι Ὁμήρῳ τῆς καὶ
παρθενικῆς ἐννεακαιδεκάτευς,...
[οι στιχοι της κριθηκαν ισαξιοι των Ομηρικων
εφυγε απ'τη ζωη δεκαεννια χρονων
Αποδειξη γι'αυτα που λεω το επιγραμμα που γραφτηκε γι'αυτην:
Αυτη ειναι της Ηριννας η Λεσβιακη κερηθρα,μικρη γλυκεια,
γεματη ολη απ'το μελι των Μουσων.κι οι τριακοσιοι στιχοι της
ισαξιοι των στιχων του Ομηρου και σε παρθενικη ηληκια πεθανε
μολις δεκαεννια χρονων]
η μητερα της Ηριννας ηταν πολυ αυταρχικη και την εξαναγκαζε
συνεχεια να γνεθει στη ροκα[ηλακατη]και να υφαινει.στον αργαλειο
εκεινες τις ωρες της κοπιαστικης εξαναγκαστικης δουλειας η μικρη κι ευαισθητη
ποιητρια εμπνεονταν τους τρυφερους λυρικους της στιχους [κατεχομενη πλη-
ρως απ'τις Μουσες]
....ἣ καὶ ἐπ' ἠλακάτῃ μητρὸς φόβῳ καὶ ἐφ' ἱστῷ
ἑστήκει Μουσῶν λάτρις ἐφαπτομένη.
-στο ποιημα Αλακαταν [Ηλακατην] περιγραφει με θαυμαστο λυρικο τροπο γεματο
ευγενικα συναισθηματα και μεγαλη συγκινηση τη νοσταλγια της για τη παιδικη
της ζωη με τις αλλες κοπελλες και τα παιχνιδια τους.
-αναφερεται ιδιαιτερα στην αγαπημενη της φιλη Βαυκιδα που παντρευτηκε και
πεθανε στο ανθος της ηληκιας της 19 χρονων.
και πως της απαγορευθηκε,δεν επιτρεπονταν,να παραβρεθει στη κηδεια της Βαυ-
κιδας να θρηνησει να κλαψει να τραβηξει τα μαλλια της για την αγαπημενη φιλη
κι ηταν κλεισμενη στο δωματιο της πολυ λυπημενη και απελπισμενη
[μια αρχαια δεισιδαιμονια που κρατησε μεχρι τα νεωτερα χρονια.να μην επιτρεπεται
σε μικρα και νεαρα ανυπαντρα κοριτσια να παραβρισκονται σε κηδειες].
-ενα παιδικο παιχνιδι που επαιζαν τα κοριτσια ηταν η Χελωνα[Χελυννη].
το αρχαιο παιχνιδι της Χελωνας:
χαραζανε στο χωμα ενα κυκλο και μεσα καθονταν ενα κοριτσι.
τ'αλλα κοριτσια ετρεχαν γυρω-γυρω στο κυκλο εξωτερικα και
ρωτουσαν διαφορα το κοριτσι-Χελωνα κι εκεινη απαντουσε,
ταυτοχρονα προσπαθουσε να πιασει καποια απ'τα κοριτσια,
αν επιανε καποια τοτε εκεινη εκανε τη χελωνα,και το παιχνιδι
συνεχιζονταν με χαρα και ξεγνοισια
-τα κοριτσια ρωτουσαν τη χελωνα:
χελύννη-χελύννη, τι ποιείς εν τω μέσω;
[χελώνα-χελώνα, τι κάνεις εκει μεσα;]
κι εκεινη απαντούσε:
έρια μαρύομαι και κρόκην Μιλησίαν
μαλλία γνεθω κι απ'τη Μιλητο νημα βαμμενο κροκο
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
σ'επιασα φωναζωντας ''χελωνα''
και γυροφερνες με μεγαλα πηδηματα πανω στο μαλακο
χορταρι της αυλης-
-θυμαται και τη Μορμω,το Μπαμπουλα,ποσο πολυ τρομαζε ολα τα παιδια
με τα τεραστια αυτια στο κεφαλι της που περπατουσε με τα τεσσερα ποδια
κι αλλαζε συνεχεια μορφη τη μια μετα την αλλη
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν
.
οι 54 αποσπασματικα σωζομενοι στιχοι του ποιηματος:
ΑΛΑΚΑΤΑΝ
τουτόθεν εἰς Ἀίδαν κενεὰ διανήχεται ἀχώ·
σιγὰ δ' ἐν νεκύεσσι, τὸ δὲ σκότος ὄσσε κατέρρει
col I huius columnae perierunt sex uersus.
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] ἐοίσ̣[α]ς-
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]ε κώρας
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]σ̣ι νύμφαι·
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελύνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]ελάννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χε]λ̣ύννα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]α φύλλοις
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μ]α̣λάσσ̣ει·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σε]λ̣άνναν
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἀμ]νίδ̣α πέξα[ι]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ ἐς βαθ]ὺ̣ κῦμα
col. II
1b.15
[λε]υκᾶν μαινομέν[οισιν ἐσάλατο π]ο̣σ̣σ̣ὶ̣ν̣ ἀφ' ἵ[π]π̣ω̣[ν]·’
’[..]λ̣ισχ̣ω’ μ̣έγ̣' ἄϋσα· φ[ ⏑ –⏔ –⏑] χ̣ελύννα
[ἁλ]λ̣ομένα μεγάλασ̣ [μαλακὸν περὶ] χορτίον αὐλᾶς.
[τα]ῦ̣τά τῠ, Βαυκὶ τάλαι[να, βαρὺ στονα]χεῖσα γόημ[ι]·
[τα]ῦτά μοι ἐν κρα[δίαι ⏔ –⏔] παίχνια κεῖται
1b.20
θέρμ' ἔτι· τῆν[α δὲ τοῖσιν ἀθ]ύ̣ρ̣ομες ἄνθρακες ἤδη,
δαγύ[δ]ων τε χ̣[ ⏑ –⏔ – ]ί̣δε̣ς ἐν θαλάμοισι
νύμ[φαι]σιν [⏔ –⏔ – ]έες· ἅ τε πὸτ ὄρθρον
μάτηρ ἀε̣[ίδοισα ⏑ –⏔ ]οισιν ἐρεί̣θο̣ις
τ̣ήνας ἦλθ[ε ⏑ –⏔ – μέ]ν̣α ἀμφ' ἁλίπαστον,
1b.25
ἇι̣ μικρᾶι στ[ ⏔ –⏔ – ]ν̣ φόβον ἄ̄γαγε Μο[ρ]μώ,
[τᾶ]σ̣ ἐν μὲν κο[ρυφᾶι μεγάλ' ὤ]ατα, ποσσὶ δὲ φοιτῆι
[τέ]τ̣ρ̣[α]σιν· ἐκ δ' [ἑτέρας ἑτέραν] μετεβάλλετ' ὀπωπάν.
ἁνίκα δ' ἐς [λ]έχος [ἀνδρὸς ἔβας, τ]ό̣κα πάν̣τ̣' ἐλέλασο,
ἅσσ' ἔτι̣ νηπιάσα̣[σα] τ[εᾶς παρὰ] ματρὸς ἄκουσας,
1b.30
[Β]αυκὶ φίλα· λάθα[ν...] ε[ (–)⏔ –] Ἀφρο[δ]ίτα.
τῷ τῠ κατακλαίοισα τα̣[ –⏔ – ].... λείπω·
ο̣ὐ̣ [γ]άρ μοι πόδες [ἐντὶ λιπῆν] ἄ̣π̣ο δῶμα βέβαλοι,
οὐ̣δ̣' ἐσιδῆν φαέε[σσι θέλω νέ]κυν, οὐδὲ γοᾶσαι
γυμναῖσιν χαίταισιν, [ἐπεὶ φο]ινίκεος αἰδώς
col. III
1b.35
δρύπτε[ι] μ' ἀμφι̣[χ]υ[θεῖσα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰε̣[ὶ] δὲ προπάροιθ[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἐννεα[και]δέκατος [⏔ –⏔ – ἐνιαυτός]
Ἠρ̣ίνν̣α̣[ι τ]ε φίλᾱι π[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀλακάταν ἐ[ς]ορεῖ̣[σα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
γνῶθ' ὅτι τοι κ[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
ἀμφ[έ]λ̣ικε̣ς γελ̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ταῦτ' αἰδώς μ' [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παρθε̣[ν]ίοισι̣[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δερκομένα δ' ἐγ̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
καὶ χαίταν̣ αν̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πραϋλόγοι πο̣[⌊λιαί, ταὶ γήραος ἄνθεα θνατοῖς⌋]·
τῷ̣ τῠ, φίλα, φο̣[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκί, κατακλα̣[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
ἃν φλόγα μι̣ν τ̣[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ὠρυγᾶς ἀΐοισα̣ ο[ (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
ὦ πολλὰν Ὑμέν̣[αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
πολλὰ δ' ἐπιψαύ[οισα ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αἰαῖ, Βαυκὶ τάλαιν[α, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
.
ΗΛΑΚΑΤΗ
.
απο'δω πανω φτανει στην ερημια του Αδη κατω ο αντιλαλος
αλλα δεν μιλουν οι νεκροι και το σκοταδι πεφτει στα ματια
1b.1
[ ].κ[ ]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –εμοιαζες
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]κοριτσια
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]νυφες
1b.5
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ] χελωνα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ς]σεληνη
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ χελωνα·
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]τ̣ε̣ λῆς[⏒]
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ ]ώ̣ι̣κ̣ει·
1b.10
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ ]στα φυλλα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ μαλακωνει
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ –⏑ σεληνη
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ σφαζει την αρναδα
[–⏔ –⏔ –⏔ –⏔ στο βαθυ κυμα
col. II
1b.15.
με ποση ορμη στα ποδια πηδηξες απ'τ'ασπρα τ'αλογα .
σ'επιασα φωναζοντας ''χελωνα''
και γυροφερνες με μεγαλα πηδηματα πανω στο μαλακο
χορταρι της αυλης
αυτα Βαυκιδα κακοτυχη με κανουν βαρια ν'αναστεναζω
να θρηνω
αυτα βαθεια μεσ'τη καρδια μου παραμενουν χαραγμενα
1b.20
ακομα ειναι ζεστα,τωρα πια ολα αυτα εγιναν σταχτη
χωρις εγνοιες με τις κουκλες στα χερια μας παιζαμε
μεσα στα δωματια
σαν νυφες
και με το ξημερωμα ερχονταν η μανα φωναζοντας
να μοιρασεις το μαλλι στις υφαντρες
και σου φωναζε και το παστο το κρεας να μοιρασεις
1b.25
αχ μικρες θυμασαι ποσο φοβομασταν τη Μορμω
που'χε μεγαλα στο κεφαλι αυτια και με τα τεσσερα ποδια
περπατουσε κι αλλαζε τη μια μετα την αλλη μορφη στην οψη
μα οταν πανω σε κρεβατι αντρα ανεβηκες τα παντα ξεχασες
οσ' απο μικρη μωρο απ'τη μανα σου ακουσες
1b.30
αγαπημενη μου Βαυκιδα σου πηρε τα μυαλα η Αφροδιτη
γι'αυτο και κλαιω πικρα δεν ειμαι στη κηδεια σου
τα ποδια μου δεν ειναι ελευθερα να φυγω απ'το δωματιο
ουτε να δω μπορω το νεκρο σου σωμα ουτε να θρηνησω
λυνοντας τα μαλλια μου
κοκκινιζω δεν μ'αφηνει η ντροπη
col. III
1b.35
απολαμβανει να ξεχυλιζει ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
παντοτε στα περασμενα[ε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
δεκατος εννατος [⏔ –⏔ – χρονος]
Ηριννα αγαπημενη[ ⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
τη ροκα ψαχνει ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.40
να ξερεις οτι[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
γυροφερνουν[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
αυτα η ντροπη εμενα [⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
στις παρθενες[ ⏑ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
βλεπουν καθαρα[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.45
και τα μαλλια[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[γυναικες]με γριζα μαλλια,στα γεραματα,ανθη στους θνητους⌋]·
και συ αγαπημενη[ (⏑) –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
Βαυκίδα,κλαιω πικρα[ί –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒],
η φωτια[ ⏔ –⏔ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
1b.50
ουρλιαχτα,ακουγοντας (⏑) –⏔ –⏑⏑ –⏒].
Ὑμέν̣αιε ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
συχνα αγγιζουν ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
[π]ά̣νθ̣' ἑνός, ὦ Ὑμ[έναιε, ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒]
αχ, Βαυκὶδα,κακοτυχη ⏑ –⏔ –⏑⏑ –⏒].
.
.
.
Collage painting-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Πολυπτυχο -χ.ν.κουβελης
Do.I can it.Liberty.In human conditions.to be .look at .the university.
- moonlight in lightin waters-a fish is moving into sea's word-ελληνικα θαλασσα-
Do it.one I.two you.all.ΠΟΛΙΤΕΙΑ.
-ενα ελαχιστο τοπιο .ανθρωπου.Ο ΧΡΟΝΟΣ
.Do.You can it.ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
.
.
.
Αιτωλικο-περιμενοντας-χ.ν.κουβελης
η λιμνοθαλασσα.μεσα στη σιωπη της .το παθος.
ηρθε.απλα.κοιταξε τη γαληνη.γοητευθηκε.
ενιωσε.το απειρο.χαρηκε.
''κοιταξε''.εδειξε.''η αντανακλαση τ'ουρανου''.
ενα.ενωμενο.
γαληνη.ομορφια.
.
.
Στον Αστακο.θαλασσα στην ανατολη του ηλιου.-χ.ν.κουβελης
η θαλασσα .το ονομα της.βρηκαν τη βαρκα με τ'ονομα της.
σαν θαυμα.θαλασσα.χαραξε στην αμμο.το κυμα ηρθε.
κυλησε τα χαλικια.γεμισε με τα γραμματα.
τα ψαρια.τα χταποδια.τα οστρακα.
''δες.το ονομα γαλαζιο''.απεραντο
.
.
.
synthesis-pop art-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Σιγουρα η αισθητικη θα εκδικηθει τους καιροσκοπους-1
.
μια βαρκα βουλιαζει στο γαλαζιο
να δεις απ'το παραθυρο τον κηπο γεματο μηλιες
ενα βελος ειναι η αληθεια
πεφτοντας οι λεξεις /ενα πουλι ελαμψε για λιγο
στη ακρη της θαλασσας το φως /και μαθε πως η θαλασσα ειναι οι γαλαζιοι κηποι
εγραψε με ελληνικα γραμματα
Εξ Ισορροπου Φωτος Πλασμενη
σε γαλαζια νερα κρεμασμενες λεξεις
ενα πουλι συλλεγει ερωτηματα στη γλωσσα μας
δεν απορεις που η μερα εχει φως/με συμμετρια τα σχηματα μας
τα δεντρα σε καθετη σταση
και με ονειρα τα περιστερια πεταξαν κι επεστρεψαν την ωραιοτητα
ακουσε τη μουσικη των συλλαβων σου
με λευκοτητα εναρμονια
εδω ν'αναπαυθεις στους μενεξεδες/εδω υπακουν οι λεξεις
μοιραστηκε η ψυχη τους τα σεντονια της θαλασσας
μεσα στο περιβολι ποτιζες με χρωματα τα λουλουδια
αυτη η γυναικα φυτευε κρινους στα αυτια της
η λαμπροτητα της αθωοτητας
αυτο το τοπιο πλασθηκε απο τη ψυχη τους
η μυρωδια των μελισσων ανθοφορει κρινους/αποκαλυπτεται η αληθεια
ευτυχως ευαναγνωστη
περα ο αερας χαραζει αναγλυφους κηπους στους αγρους των ουρανων
οι ταπεινοι εχοντες την τελειοτητα
μαρτυρας η αγρια μεντα και τα πορφυρα βατομουρα
ερριξε τα διχτυα των λογων του να πιασει πουλια
στον παροντα και στον μελλοντα χρονο των φυκιων
ενα υπεροχο αισθημα η γλυκυτητα του μηλου
κλινει ελαφρια προς τα δεξια
το περιγραμμα του σωματος το στηθος και η κοιλια
ριχνοντας ενα ανθος γιασεμιου
και οι γλουτοι -
η ακτινοβολια του χιονιου
η ακρη του λαιμου γεμιζει το φεγγαρι
εκεινο το σωμα εκανε μια συσπαση πουλιου κι ανθισαν λευκοι οι κρινοι του
η οραση της φωνης /η πρωτη ιδεα της ομορφιας
και τη νυχτα ονειρευτηκε την ανασα του δελφινιου χρωματισμενη
το περιστερι τ'ουρανου το φεγγαρι
λευκαινει τα σπιτια τους και τα συκα φουσκωνουν χυμους
πως να ερμηνευσουμε τη ρυθμικοτητα της Ανοιξης στα φυλλα
αναρριχωμενη συμπλεκομενη
με τα χερια ανακατεψαμε τα νερα των γαλαξιων
τους σταλαγμιτες των ερωδιων
στα κυκλαμινα εισακουσθηκαν οι προσευχες μας
απο που προερχεται η ελξη μας
ζηλευω τους κοκκινους κρυσταλλους στα τριανταφυλλα
ευωδια ,καιρος να εξαπλωθει η ωραιοτητα στα κυκλαμινα και τα γιουλια
τα τρεμουλιασματα στα λογια
ακουσαμε τον κελαηδισμο των νερων στα νουφαρα
και τα πουλια εχουν τα σπιτια τους στα δεντρα
η μερα γεμισμενη με τις φωνες των τζιτζικιων
το ψαρι κουβαλαει το ασημι του φεγγαριου στη πλατη του
κιτρινη πεταλουδα στ'ανθη λουσθηκε
.
.
.
DIA-FORMS DERIVATIONS-2μ χ 4μ-x c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Τωρα μπορουμε να πουμε:'' Εμεις θελουμε κατι που σιγουρα να μας λεει την αληθεια ''
.
Χαιρε Δροσοσταλιδα της Φωνης
ολη τη νυχτα η πυγολαμπιδα σε φωτιζε
ασπρο εσκασε το κυμα στην αμμο/κυλλησε
το ποδι φτερουγισε απαλα στον αστραγαλο
ενα σμηνος απο πεταλουδες ανθιζε κατω απο τον ουρανο
του αρεσαν τα τριανταφυλλα το φως
της αρεσε να ταιζει με βερυκοκκα τ'αγριοπεριστερα
στη μυρωδια του γιασεμιου το γιασεμι ειναι
το ονειρο ας ειναι η γλωσσα μας
Χαιρε Υπερ Ολων Ωραιοτητα
το κυμα το ραγισμα του ψαριου στα νερα
η αηχη πανσεληνος το ανθος του στρειδιου
θροισμα χλοης πεταλουδα
η φωνη της θαλασσας
το πεπρωμενο της εισαι εσυ
η φωνη η φωνη σου η αρμυρα στο κορμι
στα πρασινα δεντρα συρθηκε το φως στις ακρες
Χαιρτε Γαλαζιο των Χρωματων
βελος ψυχης ματι
μια διαφανη λεξη σε φυλλο λεμονιας
πλησιασε το ματι στη χλοη ανεβασε το χερι στη κοιλια
κιτρινο ψαρι ζεστη αμμος ανθος των ποδιων
ελεγε:''η σοφια ειναι πεταγμα γλαρου ''
ελεγε.''συμφωνα μ'αυτο που ειμαστε αγαπαμε''
σ'αυτη την αποικια των γλαρων
σπιτια στους λοφους δεντρα στον ουρανο γαλαζιο το περασμα της σφυριδας
στερια χτισμενη στα ψαρια θαλασσα των ηχων
τιποτα αχρηστο
Χαιρε η Ενοραση των Γλαρων
και θαυμαζε γυρνωντας το βλεμμα του παντου
κοιμηθηκαν μαζι στο κυμα
σκεπαστηκε με φυλλα στον υπνο της
πρασινο βουνο στο ενυδρειο του ηλιου
εδειξε.''ενα ψαρι ακολουθει εναν ανθρωπο''ειπε
Εγω διαλεγω Εσενα
''Εγω θελω αυτο'' πως κοιταζει το ξημερωμα η αμυγδαλια
οι φθογγοι του στοματος ''συμφωνω να συμφωνει ο ενας με τον αλλον ''
ποσες πολλες ταλαντωσεις αυτη η νοτα το δακτυλο μου
τα κουπια εξαφανιστηκαν μεσα στα ροδα
το τοπιο : δυο δεντρα στο απλετο στο αμωμο φως
το τοπιο : ο ποταμος της νυχτας κυλουσε το ασημι του φεγγαριου
το τοπιο :το μουσικο ειδωλο του πουλιου
και υστερα η ιδεα της ψυχης
Τωρα μπορουμε να πουμε:'' Εμεις θελουμε κατι που σιγουρα να μας λεει την αληθεια''
η φαντασια ενας ορισμενος τροπος ελκυσης χταποδιων
Φαντασου
στο χερι του τυλιχτηκε το πρωτο πλοκαμι του χταποδιου
ξημερωσε/τη φωνη τ' αηδονιου τη λευκανε η δροσουλα
αποψε κοιμηθηκε στα γαλαζια οστρακα των ρομβων
οτι εμεις εχουμε ειναι η φαντασια
Χαιρε Κοκκινο του Μηλου
Χαιρε Πρασινο της Χλοης
στα δυτικα η σταμνα του ηλιου γεμιζε αγριοπεριστερα
και το δελφινι καρφιτσωθηκε στα μαλλια της
ακουστηκε να επαναλάμβανει
Ειναι το μηλο που πρεπει να αποδωσω ορατο
ολα εξαρτωνται με τον τροπο που καποιος επιθυμει
κι ο ανεμος, που φυσηξε γυρισε τις πλατες των φυλλων προς την αθωοτητα
κι ειχε τα ματια κερηθρα μελι
οτι εμεις αντιλαμβανομαστε ειναι η πραγματικοτητα
ειμαστε τυχεροι εδω που ζουμε οι αποικιες των μελισσων στ'ανθη
κατεβαινουν στη θαλασσα
Τιποτα δεν ειναι των ανθρωπων αδυνατο
τα περιττα πραγματα ν'αποβαλλεις
εκεινη την ωρα τα νερα της θαλασσας διεσχισαν ισχυρα βελη ψαριων
Χαιρε Γλωσσα Τεχνη των Παντων
Εγω ο Ισορροπιστης των Απειρων Κοκκων του Χρονου
ποιος ξερει σε ποια φαντασια ειμαι υπηρξα θα ειμαι
το μεσημερι ο ηλιος στοιβαχτηκε στις ελιες
στο εσωτερικο των κοχυλιων μεκινηθηκαν οι στεριες κι ακουσαμε
τον ηχο των κουπιων
πως τα πουλια κωπηλατουσαν στα νερα τ'ουρανου
παιρνοντας το νερο με τις χουχτες το κυλουσε στη κοιλια της,παρακατω τρυπωνε χρωματιστο στα φυκια
τοτε το ψαρι χωθηκε στη κρυψωνα του με τα φορτια των νερων που πιαστηκαν στα διχτυα του
εξω απ'τ'ανατολικο παραθυρο βολταριζε η σεληνη την ηχηρη σιωπη της
το πρωι οι βαρκες διαλυθηκαν στο γαλαζιο
Χαιρε η Αορατη των Λογισμων
Χαιρε η Επιστροφη της Ευτυχιας
Χαιρε η Πολυανθουσα τα Εγκοσμια
Αληθεια,πως να ονειρευεται στο θαλασσιο υπνο του βυθισμενο το ευτυχισμενο ψαρι;
πεταλουδα στο μεσο των αορατων
παπιες κολυμπανε γαληνιες στα ονειρα των κυκνων
μεγαλωσα εκατομυρια χρονια αναμεσα στα πολυκλαδα
ανοιγοκλεινοντας τα βελουδινα βλεφαρα πληθαινεις τη μνημη μας
ακους το αεικινητο περπατημα του αερα
βλεπεις το πρασινο να υπερηφανευεται στα αγκαλιασματα των δεντρων
γλυκεια η ωρα που ξυπνησες κι ημουν εκει
με το δακτυλο διεγραψε στην ακρη του το κλαδι του φρυδιου της
μεσα στα ρουχα κρατουσε τη δροσια των νερων της
ποιος ρυθμος συγκρατει την ανασα σου
τ' ασπρα ποδια σου θα μου ξεφυγουν σαν τ' αγριοπεριστερα
οταν θα σ' αγγιξω στον υπνο σου
Χαιρε Δωρο Ωραιοτητος
βλεμμα που υποχωρει απαλο οταν αισθανεται
τ'απογευματα οι γλαροι ξεφορτωνουν φορτια λευκων κρινων
με γελια περιφεραμε τα γυμνα ποδια μας στο γυαλο η μυρωδια μας εξαισια
σε ποια γλωσσα θα μιλησουμε για το μελλον μας;
η ψυχη μας ευκολα δεν συνειθιζει τη μετριοτητα/αντιστεκεται
η γλωσσα μας μ'αυτα τα μικρα αποσπασματα των λεξεων
ροδακινο απ'την ανασα σου
απ'το ανοιχτο παραθυρο ορμησαν μεσα στο δωματιο πουλια σε σχηματα αρπας
στο σχημα των χειλιων σχεδιασε το εψιλον ε,πανευτυχης για την εφευρεση
λατρευει τον δεικτη και τον παραμεσο,καθως προσαρμοζεται στα λογια της
που οσο την κοιταζω τοσο ομορφαινει,συλλογιστηκα:
'' Ειναι η ματια μας που ομορφαινει τον αλλον.Φυσικα αυτη η ευκαιρια
μας δινεται πολυ σπανια ''
τη γλωσσα αυτη προτιμω που βρισκεται η αληθεια
Εγω καλλιεργητης τριανταφυλλων
Εγω μηχανευομαι πολλουςς .τροπους να συλλαμβανω πουλια στους κηπους σου
το γελιο σου εψαχνε το μπρατσο μου
η ανασα του ταυρου .πυρωμενη την εκαιγε στο λαιμο
οπως ο καυτος λιβας κατακαιει τα δεντρα
σαν τη παπια κολυμπαγε
σαν τη χηνα φτερουγιζε
σαν τη βιολα μυρωδιζε
σαν το ροδο κοκκινιζε
για πρωτη φορα φορα εμφανισθηκε η Εννοια της Ευτυχιας
το μεσημερι τα τζιτζικια στοιβαζουν φωνες
ειναι και τα πουλια που απεχθανονται τα τετριμμενα
Χαιρε Εσυ η Πιο Ομορφη Απ 'Ολες Οσες Ειδα ως Τωρα
''Εγω ειμαι η Γλωσσα που θα ορμησει στην ωραιοτητα σου ''
αυτος ο κοσμος αξιζει το καλυτερο
.
.
.
η ποιητρια Σαπφω-τα γραμματοσημα μου-2014-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΣΑΠΦΩ-χ.ν.κουβελης
-...χρυση μελισσα
στ'αυτι της σκουλαρικι...
-...δεν κοιμαμαι,η μνημη με παιδευει...
-...απ'το τριανταφυλλο πιο τριανταφυλλενια
κι απ'το κρινο λευκοτερη...
-...η σεληνη στ'απαλο μετωπο σου
λαμπει...
-...ωραια μαλλια...
-..γλυκεια η φωνη σου...
τα λογια σου δροσια...
-...λειπεις και χαρα δεν εχω...
-...λουζεσαι...με αρωματα...πανεμορφη...
-...τα μελη μου διαλυει ο ερωτας
κι ο ποθος με κυβερναει...
-...να φιλησω...απαλο ευωδιαστο...
.
.
.
sea sand αμμος θαλασσα-μονοχρωμιες-μικτη τεχνικη[χρωμα -αμμος]-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
.
ειδε πολλα βοτσαλα στη παραλια
τα ματια τους στο φθαρτο δεν κουραστηκε
στο χερι μου το ξυπνημα της θαλασσας
και το κρινακι λευκοτατο πνεει τον υπνο των βραχων
με τα υπαρχοντα των πουλιων φυτεψαμε πρασινα δεντρα
το πνευμα της πεταλουδας σιμα στ'αγριολουλουδα
το αρχαικο μειδιαμα των νερων
τη νυχτα στα πληκτρα τ'ουρανου χτενιστηκε η σεληνη
απο ευστροφο πηλο τα σωματα μας
και αγγελος με ψηφιδωτο δελφινι φωτογραφιζεται
ακουσε να λεει:Ειμαι μια ευθεια ακρογυαλια ακονισμενη στο κυμα
ειπε:το κοχυλι ιδιωματικη συλλαβη απο χρωμα γαλαζιο
ειναι τα λογια σου η υπαρξη σου
τη νυχτα τυλιχτηκε η σεληνη στα μαλλια σου
την αυγη στον ουρανο κολυμπουσαν γαλαζια ψαρια
η εννοια της αγαπης ειναι η χαρα
''οι πιο ομορφες στιγμες της ζωης της''
η θαλασσινη αυρα παρασερνε τα φυκια προς το φεγγαρι
την απαλοτητα στα χρωματα την αγγιξαμε σημερα στα δεντρα
ευτυχισμενα τα πλασματα που .ονειρευτηκαν στον ισκιο της τριανταφυλλιας
ευτυχισμενη η στιγμη της συγκομιδης στα δεντρα
ευτυχισμενη η ωρα της διαφανειας των αισθητων
ξεφυγε η σκεψη μου στα εσχατα της αληθειας
επεστρεψε η μελισσα κι αποτυπωσε στο μελι το ταξιδι της
θαυμασιο οραμα το βουητο της
η ωραιοτητα των αφθαρτων τον καθηλωσε
κοιταξε τα κοχυλια στο φως της σεληνης στην αμετρητη αμμο
η ιδεα του Χρονου
ενα δεντρο αντανακλα τη γυμνοτητα του νερου στους κυκλους του κορμου του
με το βαθυ βλεμμα και τη ψυχη τους η σπειροειδης εξελιξη του σωματος τους
''και η ψυχη τους;'' εφταχορδη λυρα
''να σωσω τουλαχιστον κατι,εστω και το ελαχιστο''
δεν εχω να παω παρα τριγυρω απο αυτο το''αποσπασμα''
κι απο αυτη την ''ιδεα'
.
.
.
woman and man-2μ χ 4μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
.
ολα οσα αγαπαω συνεχεια της απεραντης φυσης
το παθος που λατρευουμε
ζωη αναλογα με τα ποσοστα φωτος και χρωματων
ανθιζει πανεμορφη και αληθινη
με γαλαζια λογια κωπηλατουν δυο πουλια
το κιτρινο τεμαχιστηκε με ελικοειδες υφος
λυγιζε φωτεινος ο ανεμος
''Κοιταξε,ο ουρανος κοπηκε στα πεντε δακτυλα σου''
ενα δεντρο αισθητο γλυπτο
στις αγριοπαπιες λογοδοτησε το νερο
μιμηθηκε η περκα το κυμα και πληθυνθηκε
το διαφανο υφασμα της
και ο ευρυχωρος χρονος της ορμης του
δυο βραχοι στ'ανοιχτα της αρμονιας
η χλοη που υφανε τα ορυκτο των κρυσταλλων της
το φως στα σμαραγδια της ιδεας
και τα αλανθαστα επιφωνηματα στην αναδυση της αληθειας
ακουαν τα πουλια να δραπετευουν στα δεντρα
ηξεραν πως η αληθεια αγαπαει τα λογια
αναρωτηθηκαν ποση αληθεια δικαιουται ο ανθρωπος
αναλαφρα συρθηκαν τα δεντρα στα φυλλα
το νερο στις πετρες μετεφερνε πρασινα τα λογια μας
απλα τα λογια της αληθειας
τα ταξιδια των συννεφων ονειρευονται τα συννεφα
τη νυχτα εδειξε την αρετη
ειπε:στα λουλουδια τρεφει τις μελισσες η γυρι
στο κηπο καρποφορων πυγολαμπιδων τα δεντρα τους
η βαρκα ερριξε τα διχτυα στα συννεφα και την αγκυρα στη λευκοτητα
πληθος οστρακων σχηματιζε το προσωπο τους
ειπε:η ωραιοτητα ανηκει στο απεριττο
ροδινη εσπασε η αυγη στ'ακροδαχτυλα των δεντρων
σχηματα πουλιων και αντικατοπτρισμοι νερων στο λευκο
και ντυσανε τον υπνο τους με ρυθμους γλαρων
και τα πουλια μπορει να'ναι τα ψαρια τ'ουρανου,ειπε
τα πουλια Μαγνητικα Πεδια Λευκοτητας
εδειξε γυρω
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως
σηκωνοντας τις πετρες ανακαλυψε τετραγωνα γαλαζιο
ηξερε πως τα πουλια ηταν υπευθυνα γι'αυτο
μετρησε τις Ιδεες
ανοιγοντας τη χουχτα του ειπε: ''Να,δεστε,σας εφερα Γαλαζιο,μοιραστητε το''
και στα χρωματα των φυλλων στοιβαχτηκε ο χρονος
τρεξαμε να πιασουμε το φως μιας κιτρινης πεταλουδας
''Κοιταξε,τα φυλλα της ελιας ξεφυλλιζει ο ηλιος''
στον υπνο του ψαριου γαληνη
Σκεφτηκε,''τωρα η φωνη μας πυγολαμπιδα στο φως του φεγγαριου''
ο αερας χτενιζει τα συννεφα
καθως προχωρουσε η μερα το γαλαζιο κερδιζε τη θεση του στον ουρανο
με ελαχιστα λογια αυτοι οι ανθρωποι ντυνουν τα συναισθηματα τους
ουτε θελουν στα εργα τους να αποτυπωνεται η ματαιοδοξια
στο φως ειμαστε πιο φωτεινοι
.
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
η Νοσσις [Νοσσιδα] ηταν αρχαια ελληνιδα ποιητρια [τελος του 4ου αιωνα- αρχες
3ου αιωνα π.Χ]απο τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Ιταλίας.
[ετυμολογια ονοματος:Νοσσις<νεοσσίς[νεοσσός]-μικρη-νεαρη]
ανηκε σε αρχοντικη οικογενεια,ηταν συγχρονη της ποιητριας Ανυτης απο την Τεγεα,
το ονομα της μανα της ηταν Θεοφιλις και της γιαγιας της[απο τη μερια της μανας της]
Κλεοχα,γυρω της υπηρχε ενας κυκλος γυναικων ,στα επιγραμματα που εγραψε φιλικα
γι'αυτες σωζονται τα ονοματα της Αλκετις,της
Σαμυτας,της Μελλινας,της Σαβαιθίδος,της Πολυαρχὶς,της Θαυμαρέτας,της Καλλω,ενας
κυκλος γυναικων παρομοιος με αυτον της Σαπφους,τα επιγραμματα ειναι αφιερωματικα
απο τις γυναικες στην Αρτεμη,στην Ηρα,στην Αφροδιτη,για τον γαμο,για τον τοκετο,για
τον ερωτα,τα 12 επιγραμματα της Νοσσιδας τα συμπεριελαβε στον Στεφανο του[στεφανι ,
μπουκετο,απο ανθη-ποιηματα]ο Μελεαγρος απο τα Γαδαρα της Συριας[περιπου το 70 π.Χ],
[Ο Στεφανος του Μελεαγρου ηταν ενας απ'αυτους στους οποιους στηριχθηκε η συνταξη
της Παλατινης Ανθολογιας αργοτερα[τον 10ο αιωνα μ.Χ]],ο Μελεαγρος καθε ποιητη που
ανθολογουσε τον παρομοιαζε με ενα ανθος,την Νοσσιδα την παραμοιασε με Ιριδα[Ιρις]:
[...] σὺν δ᾽ ἀναμὶξ πλέξας μυρόπνουν εὐάνθεμον ἶριν
Νοσσίδος, ἧς δέλτοις κηρὸν ἔτηξεν Ἔρως·
(Μελεαγρος απο τα Γαδαρα Παλατινη Ανθολογια IV, 1 9-10)
[μαζι με τ'αλλα εχω αναμιξει πλεκοντας το ευωδιαστο κι ωραιο ανθος της Ιριδας
της Νοσσιδας,στους πινακες της που εγραφε το κερι το ελιωσε ο Ερωτας]
.
ο επιγραμματοποιος Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς [αρχες του 1ου αιωνα μ.Χ]
την ποιητρια Νοσσιδα την ονομαζει θηλυγλωσσον[γλωσσα-φωνη των γυναικων]
και την θεωρει Νοσσιδα μια απο τις εννεα γηινες Μουσες σε αντιδιαστολη με τις
εννεα ουρανιες Μουσες:
.
[Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς Παλατινη Ανθολογια IX, 26]
Τάσδε θεογλώσσους Ἑλικὼν ἔθρεψε γυναῖκας
ὕμνοις, καὶ Μακεδὼν Πιερίας σκόπελος,
Πρήξιλλαν, Μοιρώ, Ἀνύτης στόμα, θῆλυν Ὅμηρον,
Λεσβιάδων Σαπφὼ κόσμον ἐυπλοκάμων,
Ἤρινναν, Τελέσιλλαν ἀγακλέα, καὶ σέ, Κόριννα,
θοῦριν Ἀθηναίης ἀσπίδα μελψαμέναν,
Νοσσίδα θηλύγλωσσον, ἰδὲ γλυκυαχέα Μύρτιν,
πάσας ἀενάων ἐργάτιδας σελίδων.
Ἐννέα μὲν Μούσας μέγας Οὐρανός, ἐννέα δ᾽ αὐτὰς
γαῖα τέκεν, θνατοῖς ἄφθιτον εὐφροσύναν.
τετοιες γυναικες με θεικες γλωσσες εθρεψε ο Ελικωνας
μ'υμνους και η κορυφη των Μακεδονικων Πιεριων
τη Πρηξιλλα,τη Μοιρω,το στομα της Ανυτης,την θηλυκη Ομηρο,
την Σαπφω το κοσμημα τω γυναικων της Λεσβου με τα ομορφα μαλλια,
την Ηριννα,την φημισμενη Τελεσιλλα,και σενα,Κοριννα,
που τραγουδησες τη τρομερη πολεμικη ασπιδα της Αθηνας,
τη Νοσσιδα με τη γλωσσα των γυναικων,και τη γλυκοηχη Μυρτη
ολες δημιουργοι αιωνιων σελιδων
Εννεα Μουσες ο Μεγας Ουρανος,κι εννεα Μουσες
γεννησε η γη,αφθαρτη ευχαριστηση στους θνητους
.
.
[απο τη Βικιπαιδεια]
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας
στην χερσόνησο της Καλαβρίας, βορειοδυτικά του Ρήγιου. Ιδρύθηκε κατά
τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό από Λοκρούς, από τους οποίους πήρε και
το όνομά της. Σήμερα στην περιοχή της αρχαίας πόλης βρίσκεται χτισμένη
η Ιταλική κωμόπολη Λόκρι (Locri).
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ιδρύθηκαν γύρω στο 680 με 670 π.Χ., στην περιοχή
της νότια Καλαβρίας από Λοκρούς προερχόμενους και από την Οπούντια
και από την Οζολία Λοκρίδα. Ο προσδιορισμός «Επιζεφύριοι» προέρχεται
από τον δυτικό άνεμο Ζέφυρο, όνομα το οποίο έδωσαν και στο γειτονικό
ακρωτήριο. Η κοινωνία τους ήταν μητριαρχική.
Η πόλη ήταν από τις πιο σημαντικές και εύπορες της Μεγάλης Ελλάδας.
ον 4ο αιώνα π.Χ. συμμάχησε με τις Συρακούσες (επί Διονυσίου του Α').
Όταν ο Διονύσιος ο Β' νικήθηκε από τον θείο του Δίων, κατέφυγε στους
Λοκρούς. Εκεί εγκαθιστά τυραννίδα στην πόλη, αλλά τελικά ο Τιμολέων
ελευθερώνει τις πόλεις που βρίσκονταν κάτω από την τυραννία του. Ο Πλά-
τωνας, ο οποίος ζούσε τότε στην αυλή του Διονυσίου του Α', την αποκα-
λούσε Άνθος της Ιταλίας εξαιτίας των ομορφιάς των κατοίκων της.
Ο Ζαλευκος ηταν νομοθετης στους Λοκρους,γι'αυτον γραφει ο Αριστοτε-
λης:
Αριστοτέλης, Πολιτικά - Βιβλίο Δεύτερο, 1274a, 20 - «...νομοθέται δ' ἐγέ-
νοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος
τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν...»
.
.
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΣΙΔΑΣ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο V - 170)
῞Αδιον οὐδὲν ἔρωτος· ἃ δ' ὄλβια, δεύτερα πάντα
ἐστίν· ὰπὸ στόματος δ' ἔπτυσα καὶ τὸ μέλι.
Τοῦτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ' ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν,
οὐκ οἶδεν κήνα γ' ἅνθεα ποῖα ῥόδα.
.
τιποτα πιο γλυκο απ'τον ερωτα δεν ειναι και καθε αλλη χαρα
δευτερη ειναι,ακομα και το μελι πικρο στο στομα και το'φτυσα
αυτα τα λεει η Νοσσιδα κι οποιον δεν τον αγαπησε η Κυπριδα
δεν ξερει τι ειδος ροδα ειναι τ'ανθη της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 132)
Ἔντεα Βρέττιοι ἄνδρες ἀ π' αἰνομόρων βάλον ὤμων
θεινόμενοι Λοκρῶν χερσὶν ὑπ' ὠκυμάχων,
ὧν ἀρετὰν ὑμνεῦωτα θεῶν ὑπ' ἀνάκτορα κεῖνται,
οὐδὲ ποθεῦντι κακῶν πάχεας, οὓς ἔλιπον.
αυτα τ'αρματα απ'τους δυσμοιρους ωμους των Βρεττιοι αντρες τα πεταξαν
πληγομενοι απ'τα χερια των Λοκρων που'ναι πολυ ορμητικοι στη μαχη
τουτων την αρετη υμνουν τωρα εδω που βρισκονται στ'ανακτορα των θεων
και καθολου δεν νοσταλγουν τα χερια των δειλων που τα παρατησαν
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 265)
῞Ηρα τιμήεσσα, Λακίνιον ἃ τὸ θυῶδες
πολλάκις οὐρανόθεν νεισομένα κατορῇς,
δέξαι βύσσινον εἷμα, τό τοι μετὰ παιδὸς ἀγαυὰ
Νοσσίδος ὕφανεν Θευφιλὶς ἁ Κλεόχας.
Ηρα τιμημενη που πολλες φορες κατεβαινεις απ'τον ουρανο
για να δεις τον ευωδιαστο σου ναο στο Λακινιο
δεξου το λινο υφασμα που μαζι με την ευγενικη κορη της
τη Νοσσιδα υφανε η Θεοφιλις της Κλεοχας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 273)
῎Αρτεμι, Δᾶλον ἔχουσα καὶ ᾽Ορτυγίαν ἐρόεσσαν,
τόξα μὲν εἰς κόλπους ἅγυ᾽ ἀπόθου Χαρίτων,
λοῦσαι δ᾽ ᾽Ινωπῷ καθαρὸν χρόα, βᾶθι δ᾽ ἐς οἴκους
λύσουσ᾽ ὠδίνων ᾽Αλκέτιν ἐκ ἐρόεσσαν
Αρτεμι που τη Δηλο κατεχεις και την ομορφη Ορτυγια
βαλε τα τοξα στις αγκαλιες των Χαριτων και τρεξε μακρια
λουσαι και καθαρισε στον Ινοπα το σωμα σου κι ελα στο σπιτι
να'λευτερωσεις την Αλκετιν απ'τους δυσκολους πονους της γεννας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 275)
Καίροισάν τοι ἔοικε κομᾶν ἄπο τὰν ᾽Αφροδίταν
ἄνθεμα κεκρύφαλον τόνδε λαβεῖν Σαμύτας·
δαιδαλέος τε γάρ ἐστι, καὶ ἁδύ τι νέκταρος ὄσδει,
τοῦ, τῷ καὶ τήνα καλὸν ῎Αδωνα χρίει.
μ'ευχαριστηση φαινεται η Αφροδιτη να δεχεται
απ'τη Σαμυτα δωρο τουτο το μαντηλι των μαλλιων της
περιτεχνο ειναι και γλυκα σαν το νεκταρ ευωδιαζει
μ'αυτο και η ιδια τον ωραιο Αδωνη αλειφει
,
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 353)
Αὐτομέλιννα τέτυκται· ἴδ', ὡς ἀγανὸν τὸ πρόσωπον
ἁμὲ ποτοπτάζειν μειλιχίως δοκέει·
ὡς ἐτύμως θυγάτηρ τᾷ ματέρι πάντα ποτῴκει.
ἦ καλόν, ὅκκα πέλῃ τέκνα γονεῦσιν ἴσα.
η ιδια η Μελλινα καμωμενη,δες ποσο καθαρο το προσωπο
με γλυκυτητα και ηρεμια φαινεται να μας παρατηρει
ποσο αληθεια η κορη στη μανα της σ'ολα της μοιαζει
ειναι ωραιο οταν τα παιδια με τους γονεις ειναι ομοια
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 354)
Γνωτὰ καὶ τηνῶθε Σαβαιθίδος εἴδεται ἔμμεν
ἅδ' εἰκὼν μορφᾷ καὶ μεγαλοφροσύνᾳ.
θάεο· τὰν πινυτὰν τό τε μείλιχον αὐτόθι τήνας
ἔλπομ' ὁρῆν· χαίροις πολλά, μάκαιρα γύναι.
να καταλαβεις κι απο δω περα μπορεις πως η εικονα αυτη
ειναι της Σαβαιθιδος απο τη μορφη και απο τη μεγαλοπρεπεια
παρατηρησε τη σοφια και τη γλυκυτητα της απο δω ελπιζω
να τα βλεπεις.Πολλα να χαρεις,ευτυχισμενη γυναικα
.
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 414)
Καὶ καπυρὸν γελάσας παραμείβεο καὶ φίλον εἰπὼν
ῥῆμ' ἐπ' ἐμοί. ῾Ρίνθων εἴμ' ὁ Συρακόσιος,
Μουσάων ὁλίγη τις ἀηδονίς· ἀλλὰ φλυάκων
ἐκ τραγικῶν ἴδιον κισσὸν ἐδρεψάμεθα.
και γελωντας σαρκαστικα προσπερασε και μου απηυθυνε
φιλικο λογο:ο Ριθμων ειμαι ο Συρακουσιος
των Μουσων ενα καποιο ασημαντο αηδονακι αλλα
απ'τους τραγικους φλυακες κισσο δικο μου εδρεψα
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 718)
Ὦ Ξεῖν', εἰ τύ γε πλεῖς ποτὶ καλλίχορον Μιτυλάναν
τᾶν Σαπφοῦς χαρίτων ἄνθος ἐωαυσόμενος,
εἰπειν, ὡς Μούσαισι φίλαν τήνα τε Λοκρὶς γᾶ
τίκτε μ' ἴσαν χὤς μοι τοὔνομα Νοσσίς, ἴθι.
ξενε,αν πλευσεις προς την Μυτιλινη με τους ωραιους χορους
να ευχαριστηθεις απ'το ανθος των χαριτων της Σαπφους
πες πως ειμαι των Μουσων αγαπητη και η γη των Λοκρων
μ'εγεννησε ισαξια και πως τ'ονομα μου Νοσσιδα.Τωρα πηγαινε
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 332)
'Ελτοῖσαι ποτὶ ναὸν ἰδώμεθα τᾶς Ἀφροδίτας
τὸ βρέτας, ὡς χρυσῷ δαιδαλόεν τελέθει.
εἵσατό μιν Πολυαρχὶς ἐπαυρομένα μάλα πολλὰν
κτῆσιν ἀπ' οἰκείου σώματος ἀγλαίας.
ας παμε προς το ναο να δουμε της Αφροδιτης
το ξοανο ποσο περιτεχνο με χρυσο εγινε
το προσφερε η Πολυαρχις π'απεκτησε τεραστια
περιουσια απ'την ωραιοτητα του σωματος της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 604)
Θαυμαρέτας μορφὰν ὁ πίναξ ἔχει· εὖ γε τὸ γαῦρον
τεῦξε τό θ' ὡραῖον τᾶς ἀγανοβλεφάρου.
σαίνοι κέν σ' ἐσιδοῖσα καὶ οἰκοφυλαξ σκυλάκαινα
δέσποιναν μελάθρων οἰομένα ποθορῆν.
τη μορφη της Θαυμαρετης ο πινακας εχει. με τεχνη
αναπαριστα την αγερωχη οψη και την ομορφια της γλυκοβλεφαρης
ακομα και το σκυλι ο φυλακας του σπιτιου αν σε κοιταζε
θα κουνουσε την ουρα πιστευοντας την κυρα του σπιτιου πως βλεπει
.
(PALAT. ANT. BOOK IX - 605)
Τὸν πίνακα ξανθᾶς Καλλὼ δόμον εἰς Ἀφροδίτας
εἰκονα γραψαμένα πάντ' ἀνέθηκεν ἴσαν.
ὡσ ἀγανῶς ἕστακεν· ἴδ', ἁ χάρις ίκον ἀντεῖ.
χαιρέτω· οὔ τινα γὰρ μέμψιν ἔχει βιοτᾶς.
στον ναο της ξανθης Αφροδιτης η Καλλω αυτον τον πινακα
αφιερωσε με την εικονα της ζωγραφισμενη σ'ολα ιδια
ποσο ομορφα σταθηκε.δες,ποση χαρι τη διαπερνα.
να χαιρεται.καμια κατηγορια δεν εχει στη ζωη της
.
.
.
Αγαμεμνονας και Κλυταιμνηστρα-2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Κλυταιμνηστρα
.
''δεν φυσαει''ζεστη
δεν μπορει ν'ανασανει
ακουει το γελιο εκεινης της ξενης
''ξεδιαντροποι που'ναι οι σκλαβοι''
ο Αιγισθος κοιμαται,τον βλεπει,αναισθητο κουφαρι
κοιταζει στο καθρεφτη,μια ξενη
κοιταζει τον Αιγισθο,ροχαλιζει
ακουει το γελιο της ξενης
''η Κασσανδρα'' κορη του βασιλια Πριαμου
σκλαβα ειναι,ουρλιαξε,φωνη δεν βγηκε
κοιταζει στον καθρεφτη,κενο
δεν φυσαει,''γιατι δεν φυσαει;''
ακουει το γελιο της ξενης,''που'ναι η κορη μου;''
ο Αγισθος κοιμαται,σε διχτυ θα τον τυλιξουν
κοιταζει στον καθρεφτη,τι περιμενει;ακινητη
σαν να την εχουν σφιχτα δεμενη
κλοτσαει τα ποδια το κορμι τιναζεται σπαρταραει
''γεννησα κορη και παιδι δεν εχω''προδοτη
''γιατι δεν φυσαει;να φυγουν τα πλοια''
ακουει το γελιο της σκλαβας,τον αλλο δεν τον ακουει
σαν να'ναι πεθαμενος σαν να τον εχουν τωρα δολοφονησει
ουρλιαχτο.''γιατι δεν τον αφανιζεις τι περιμενεις αλλο να κανει;''
η φωνη του Ορεστη,στον καθρεφτη
ο Αιγισθος κοιμαται,αδιαφορος ησυχος κοιμαται
τι να περιμενει απ'αυτον;την εξουσια ηθελε
τη γυναικα του Αγαμεμνονα πηρε,τ'αλλα ειναι φασαριες
δεν μπορει ν'ανασανει.
ζεστη ''δεν φυσαει.γιατι δεν φυσαει;'' Ηλεκτρα
.
.
.
ελληνικο τοπιο greek landscape -2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΣΕ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΟ ΥΦΟΣ
τα πετρωματα περιειχαν στο εσωτερικο τους το απολιθωμενο σωμα
του αρχαιου περιηγητη σε σταση κοιμισμενου οντος
απο αυτη τη θεση ανακαλυπτω τη πετρα στον ισκιο της αγριελιας
τα βοτανια και τα παιχνιδια της κομσοτητας των δεντρων
μεσα σ'ενα προσωκρατικο περιβαλλον τα πρωτα αναγκαια
ταυτοχρονα το κυπαρισσι με τις ελιες ανεβαινουν στο στηθος του στρειδιου
καθαροτητα και το ιδιο τις αλλες μερες ξημερωνε
στη φαντασια του εικονες ισοδυναμες της απλοτητας
τυλιγμενος στ'αορατα των λεξεων προχωρουσε ο Ελληνας Ηρακλειτος
το γαλαζιο φτερουγισε επιστρεφοντας στην αιωνιοτητα
η μνημη πνεει σαν ανεμος εδω που ο Εμπεδοκλης αγορευει ''Περι το Μη-Αδικειν''
Το Ανοητον Νοητον εγεννηθει
Το Ακαταληπτον Καταληπτον εγεννετο
ενα φυλλο γαλαζιο ο ουρανος
εδω μπορω να δω τ'αλατι π'αφηνει ο ηλιος στα δεντρα
εκτυφλωτικος
την ηληκια των θαυματων
εδω μπορω να βλεπω την ωραιοτητα
.
.
.
butterfly πεταλουδα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Symmetry's Realizations
Butterfly
σε συμμετρια ησυχου υπνου
πεταλουδα
.
.
.
Miles Davis-Great Cool jazzman-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
the Miles Davis' Cool Effect-χ.ν.κουβελης
.
walk-into-outs wayward
persistent sketches of quiet night sextets
big red cool autumn escapes
people in southside street all world
in morning mist a cry about no-man
I got blues rhythm
moving kind of blue trumpet
shake lady once I loved you
I swing for sale
what is that thing called poverty
I'll remember the feeling of jazz in April
say it over and over again my foolish heart
subconscious sax jazz trumpet suite to be
the birth of the cool blue symphony of moon dreams indroitus
enfant picolo pesos 'n' boogie conception
the say it's wonderful in a sentimental mood
epistrophy in suburban raggy waltz
strange fruit rockin' in rhythm
just jazz Friday Freedom swing low my heart
chord-change freebob miles fusion modals
now know it's big biggest orange coolin' time
you can see 'n' feel
quintet sounds for man winds
we walking miles
.
.
.
Ελληνικο Γαλαζιο[καραβι]-χ.ν.κουβελης
.
.
Αληθεια τι θα κανουμε στο παραδεισο της Γλωσσας μας
.
ειμαστε το εργαλειο των ονειρων μας
''με το γαλαζιο να ποτισεις τις γλαστρες'' τον ακουσε
η θαλασσα του εντυπωνε την ιδεα της ωραιοτητος
τα πουλια πως σκεφτονται το φως τα κυριευει
κι εμεις εχουμε το φως κρυμμενο στις λεξεις μας
κοιταξα τη διαφανη μερα
χορευτικα ξαπλωθηκε η θαλασσα στ'αγγιγματα του ανεμου
να λεω την Αληθεια,θ'ακουσεις
οι αμυγδαλιες μ'ανθη θα νικησουν το σκοταδι
εκει απεναντι το γαλαζιο, λιτο και ελαχιστο
να δουμε το φως ,αγνοωντας το περιττο
Να λετε την Αληθεια , εχει Ενδιαφερον
το εναρμονιο μερος των λεξεων , και οι γραμμες των ηχων με φως στις ακρες
κι ενας ηχος διαφανος αφησε στο γαλαζιο το νοημα του .
εγραψα:Αισθανομαι,αρα Ευτυχω
το μετρο ενος ανθρωπου ειναι ο ανθρωπος που σταθηκε καποια στιγμη διπλα του
ο Ανθρωπος περιεχει τις Λεξεις του
μεσημερι,η αιωρηση του κιτρινου στη λεμονια
αυθορμητα ρωτησε που κατασκηνωνουν τα γιουλια τετοια εποχη
το δαχτυλο απεκτησε το σχημα του δειχνοντας
μπορει να βλεπει την ωραιοτητα
η ανασα των κοχυλιων
το ωμεγα των κρινων
και το τανγκο των πουλιων
.
.
.
Flower-3μ χ 6μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ασυμφορα
-Νικος Εγγονοπουλος
ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ
-Ενεστως Ελλαδος η Γλωσσα
-Ισοχρονοι Ανθρωπος Αιωνιοτητα
-Ο Ουρανος Μεταφυσικη Πουλιων
-Το Γεγονος Τι Δεν Ειναι Ιστορια
-Η Ευθεια Γραμμη τα Μαθηματικα του Χρονου
-Μαρτυρειτε Ελαχιστον Πλατωνα και Πτωχοπροδρομον
-Ασυμμετριες Ιδεων η Ανθρωποτητα
-Η Αληθεια Ψεμα Αντιστροφο
-Το Αρμυρο Διπλο Σιγμα της Θαλασσας
-Το Εξαιρετον Υφος του Απεριττου
-Η Βαρβαροτητα Antes Portas
.
.
.
Αλκαίος και Σαπφώ-ΑΛΚΑΙΟΣ -ΣΑΦΟ-ερυθρόμορφος κάλαθος-470 π.Χ-
του Βρύγου-ύψος 19,7 εκ., διάμ. 14,2 εκ.-Κρατική αρχαιολογική
συλλογή Μονάχου-Αριθμός καταλόγου 2416
.
.
ΕΛΛΗΝΙΚΑ Η ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ
Αλκαιος ο Μυτιληναιος -ποιηματα-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αλκαιος,αρχαιος Ελληνας ποιητης απο τη Λεσβο[γεννηθηκε περιπου το
620 π.Χ]-συγχρονος της Σαπφους
.
[ΑΛΚΑΙΟΣ]ΓΙΑ ΤΗ ΣΑΠΦΩ-χ.ν.κουβελης
κοπελα με τα ροδαλα μαγουλα
ο ποθος τα στηθια σου βαραινει
και τις νυχτες δεν σ'αφηνει να κοιμηθεις
ν'ανασανεις
.
.
ΑΛΚΑΙΟΣ -ΠΟΙΗΜΑΤΑ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
οὐ χρῆ κάκοισι θῦμον ἐπιτρέπην,
προκόψομεν γὰρ οὐδὲν ἀσάμενοι,
ὦ Βύκχι, φαρμάκων δ' ἄριστον
οἶνον ἐνεικαμένοις μεθύσθην
δεν πρεπει τις στενοχωριες ν'αφησουμε να μας βαριοκαρδιζουν
δεν θ'απολαυσουμε τιποτα βαριαστεναζοντας
κοπελα μου γλυκεια του Βακχου,φερνε το κρασι για να μεθυσουμε
το πιο καλο'ναι γιατρικο
.
.
.
dimensions-Abstract XXVII-2μ Χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
μετραει ποσες λεξεις αποσταση ο ανθρωπος
ξυπνησαν με σωματα περιστεριων ασπρα στο καθρεφτη ο ουρανος
μια λεξη αποσταση το διαφανο χωρισαν τα χρωματα συμφωνα
με τις πραξεις τους το χερι ξεφυλλιζει το χρονο αδειαζει το απειρο
σε ενα ποτηρι ποτιζει τα πουλια στο κιτρινο δωματιο ενα παιδι
καρφωνει δεντρα στους τοιχους ριχνωντας ζαρια υπολογιζει
τα περιγραμματα των λοφων με πετρες θεμελιωνει το κυλισμα
του νερου στα κρυσταλλα του ελαχιστου πανω σε ενα χαλκινο
ποδηλατο στο αρχαιο θεατρο υποκρινεται τον Οιδιποδα οι θεατες
με κεφαλια ασπρων περιστεριων χειροκροτουν η θαλασσα ξυπνησε
τους γλαρους σε κηπους ιδεων ο ανθρωπος μετραει ποσες λεξεις
αποσταση η ποιηση
.
.
.
Αρχαικο-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Με Υλη το Φως οι Λεξεις μου
.
πηραμε το Φως και προχωρησαμε
στοιβαζοντας γαλαζιο μερες ανοιχτηκαμε
η φωνη
η φωνη σου ακουστηκε
ακουσα το νερο να περπαταει στα χαλικια
στην ακτη το κυλισμα της θαλασσας φορτωθηκε φωνες
τουτη, ακριβως,η εικονα ορμησε να σε βρει
ενα πουλι ενα φτερουγισμα
ενα ραγισμα ουρανου
ενα κυματισμα ενα τρικυμισμα
στον αερα
λοφοι και σπιτια μεχρι τις αντηχησεις των νερων
μεχρι τον ουρανο ο αργαλειος των δεντρων
στο γαλαζιο της εδω,υψωθηκε η θαλασσα
τα δεντρα ταιριαζουν στα χερια σου,ανοιγοντας τη χουφτα γεμιζουν πουλια .
Και τι επιθυμεις; Και τι μου ζητας για να ευτυχισεις για παντα;
Την παρουσια σου,απαντησε
Ειδε ενα περιστερι ανεβασμενο σ'ενα συννεφο
να ριχνει κατω λευκα κομματια ασβεστη
Ακουστηκε παλι η φωνη
''Κοιταξε το πουλι στον ουρανο
ανοιγει πορτες και παραθυρα''
και το κρινακι λευκοτατο ανασαινει τον υπνο του στους βραχους,σκεφτηκε
η πεταλουδα σχεδιασε τη μερα της στα ανθη
με τα φτερα των πουλιων αποκτουμε την ιδεα της ανυψωσης
στο χορταρι αναμεσα στις πετρες πνεει την υπαρξη του ο κοσμος
ποση απο τη συμμετρια της μαργαριτας αγγιζει τον αερα
το φως που ελαμψε το ορυκτο της μερας
Μπορει να βλεπει την Ωραιοτητα
η ανωση των ψαριων χαραζεται στον ρυθμο των κυματων
πουλια ανεβαζουν με σκαλες λοφων τη θαλασσα
τοσα πολλα σχηματα φυλλων και τοσα ειδη φυτων στο φως.
η Υπαρξη
και με τη γλωσσα του ειπε:''.ενα νευμα η ευτυχια''
ενα σημειο προσθετωντας, απο Εδω η Αιωνιοτητα
εχτισα το σπιτι μας
να'ναι κοκκινο στ'ανεβασμα του ηλιου
να'ναι πορτοκαλι στο κατεβασμα του ηλιου
να'ναι το σπιτι μας σε γαλαζια περιγιαλια
με κηπο ολογυρα φυτα και δεντρα
να'ναι με ηχους πουλιων
να'ναι στο φως
εχτισα το σπιτι μας
να κοιμηθουμε κλεισμενοι στα ροδα
πανω στ'ανοιχτο πελαγο με μικρες βαρκουλες αυλακωνουμε το ταξιδι μας
παφλασμοι κυματων και αερα στροβιλισμοι
τρεις ωρες αιωνιοτητα κι ενα τεταρτο η ευτυχια
βοτσαλα ηλιου ταξιδευουν μαζι μας
λαμπρα ηλιοτροπια τα προσωπα μας
Ποιο παιδι ταξιδευει μαζι μας και μεγαλωνει;
ενα ροδο και δυο μαργαριτες κιτρινες αθροιζουν το απειρο
κοχυλι εκλεισε τη θαλασσα και τη χυνει γαληνια στην αιωνιοτητα
με τοση ευνοια της Ανοιξης να περηφανευομαστε
και σε σενα απευθυνουμαι:
''Με τι ρυθμο να συνεχισεις να αναπνεεις το φως''
και τοτε θα καθισω μαζι σου
να φαμε τα συμφωνα μας
στις ελιες το φως χτενιζει τα μαλλια της μερας
στην επιφανεια του κρινου χαραζει η μερα λευκη
η μορφη σου
ενα πληρες αιωνιοτητας
τεραστιο
Καθενας αναλογα μες την Αληθεια του
Εγω εντολοδοχος λουλουδιων διαιρω το λεξιλογιο μου
σε μονοκοτυληδωνα και δικοτυληδωνα
μνημη της παπαρουνας το Κοκκινο
υποσημειωση νερου η περκα
τα πουλια κυματισμα πτησεων τ' ουρανου
να πληρωθει το Χρωμα κατα την Αξια του
με τον ηχο των λεξεων και τον ρυθμο μοιρασε το φως
κρεμασε στα δεντρα το φως του νερου
οικοδομηματα χρωματων ομοιοκαταληκτα
Με Υλη το Φως οι Λεξεις μου
.
.
.
Woman in blue-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εικονα[κρινου λευκοτερη η ευτυχια]
ο ηχος των νερων του χρονου/τα ισοσκελη πουλια
μια προπαραληγουσα ουρανου
εικονα[χλοης χλωροτερα η ευτυχια]
.
.
.
abstract geometricous XXIX-2 μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΠΑΡΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΑΚΗ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟ
Το Ψεμμα κατασκευασε αυτον τον κοσμο
Χρονια στην Ελλαδα ταξιδευουμε με τους δολοφονους
.
.
abstract geometricous XXI-2 μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
''Ποσειδωνιαται''
γυρισαμε,
εμας φωναζαν;ποιοι ηταν αυτοι;
τι σχεση εχουμε με τετοιους;
βαρβαρους η' οτι τελοσπαντων ηταν
Και τι αχρειοι ηταν να
μας ειρωνευτουν η'
και να μας προσβαλουν οι αχρειεστατοι
Α,να πανε,ποιος νοιαζεται
τα Παρελθοντα παρελθοντα
Τελος,
να ξεμπερδευουμε με δαυτα
.
.
abstract geometricous XXVII-2 μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΣ.ΟΥΔΕΜΙΑΝ ΕΥΘΗΝΗΝ ΦΕΡΕΙΣ
γυρισε και μας κοιταξε,
γιατι
αποφυγαμε το βλεμμα του;
με ποια αχαριστια τον πληρωσαμε;
κλωτσωντας τη μερα σαν μπαλα
ποδοσφαιρου
την ανεβασε στον ουρανο.
Μην πεις τιποτα.
Συνεχισε τη ζωη σου.Ιδια.
Σιγα το προτυπο,που ηταν αυτος
ο ανθρωπος.
Χωρις επαρση πορευτηκε.
Και μεις θελουμε κερδος,
Οτιδηποτε βρε αδερφε.Να κερδισουμε.
Αυριο ποιος θα γραψει για μας και
τι καναμε;
Με αλλα γινεται η Ιστορια.
Τοσα χρονια[τι τοσα χρονια;αιωνες]κανεις
δεν αλλαξε τιποτα[η' μηπως αλλαξε;]
κι εμεις στις χρηματαγορες των Ιδεων
παζαρευουμε ειδικα τετοιους ανθρωπους.
Δεν ειναι λιγο,σε μια τετοια εποχη,να'χεις
πετυχει π.χ στον οικονομικο τομεα
και σε τοσους αλλους,περιττο να τους αναφερω.
Α.Προπαντων τυψεις να μην εχεις.
Καθενας διαλεγει τον δρομο του.
Εμεις δεν κερδισαμε,αλλα και δεν χασαμε.Δεν
ειναι λιγο αυτο.
Επειτα ποσοι ανθρωποι σαν αυτον υπηρξαν
στον κοσμο,απο αιωνες;Δυο-τρεις.Στα
δαχτυλα μετρημενοι.
Εχουμε παιδια εμεις,εχουμε γυναικες
εχουμε ευθηνη,η ανθρωποτητα απο μας
πληθαινει.
Θα μου πεις:Ετσι;
Ναι.Ετσι.Ειναι μια καποια θεση,εστω.
Και
που να τρεχουμε πισω απο την Αληθεια;δεν
λενε,και δεν ειναι ψεμμα,πως η αληθεια ειναι σκια;
και
πως κατω απο την αληθεια υπαρχει αλλη αληθεια;
Μια χαρα μας βολευουν τα ψεματα,[οχι τα λαθη,
αυτο ειναι διαφορετικη υποθεση].
Το Ψεμμα κατασκευασε αυτον τον κοσμο,
και τον αλλο τον προηγουμενο,και
φυσικα τον επομενο.Θα κατασκευασει.
Παρε την Ποιηση[κι αυτη εδω] .Μια Αυταπατη.
Ασχολια Ματαιοδοξων.Μη επικερδης.
Και κεινοι οι Ποιητες ;μηπως ειναι ποιητες;
Ριμαδοροι,φλυαροι προχειρολογοι,ου γαρ
οιδασι τι ποιουσιν,
και ο Εμπειρικος;
και ο Καλβος;
ο Σινοπουλος;ο Σαχτουρης;ο Εγγονοπουλος;
ο Σολωμος;
ο Αναγνωστακης;ο Κατσαρος;
ο Αλεξανδρου,ο Πατρικιος;
και ο Παλαμας;
και... [Φτανει μακρια τα χερια απ'αυτους.Θα
στα κοψω]
Ειπαμε.Δεν εισαι ελευθερος να κατουρας
οπου να'ναι.
Να,ας πουμε ,κατουρα το προσωπο σου και
των ομοιων σου τα προσωπα.
Τι θελεις;Εκεινοι σου φωναξαν
Να μην προδωσεις.Και προδωσες.
Να μην Αμελησεις.Κι αδιαφορησες.
Ν'Αντισταθεις.Και παραδωθηκες.
Τωρα τι θελεις;Κοιμου εν Ειρηνη.Και ασ'τους.
Μη φοβασαι.Η Ημερα της Κρισης ενα φριχτο
Επινοημα.Δεν εχεις να δωσεις σε Κανεναν Λογαριασμο.
ΟΙ ΦΤΩΧΕΥΣΑΝΤΕΣ ΦΤΩΧΕΥΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ
ΟΙ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝΤΕΣ ΠΛΟΥΤΙΣΑΝΤΕΣ.
Μην Ανησυχεις.Ουδεμιαν ευθηνην φερεις.
Γυρισε και σε κοιταξε;Απεστρεψον το προσωπο σου.
Και συνεχισε τις προσφιλεις ασχολιες σου.
Χρονια ταξιδευουμε με τους δολοφονους,και
τα παμε μια χαρα.Ποιοι οι Αμνοι,ποιοι
οι Λυκοι;Τωρα,που να ξεχωριζουμε;
PAX CRIMINALS
ΤΕΤΕΛΕΣΤΑΙ
Και η Ποιηση;Τι η Ποιηση;Ειναι
Να Πραγματοποιειται Να Μην Πραγματοποιειται.
Οπως τοσα στη ζωη σου.
Σκεψου.Ολο και κατι θα βρεις.
Να σε βασανιζει.
Το σαπιο δοντι που ποναει και δεν σ'αφηνει
να κοιμηθεις.
Το ενοικιο που δεν καταφερες να μαζεψεις
η' τη δοση του δανειου.
Το αυτοκινητο που λαχταρησες και δεν το αποκτησες
η' τη γυναικα που δεν εριξες στο κρεβατι σου,
Και τοσα αλλα,μια
απειρη σειρα Ηττες.
Νικησες με Ηττες.Προπαντων
Νικησες την Ποιηση.Και
Ηττηθηκες απο την Ποιηση.
Τι βαραινει περισσοτερο ;Εσυ να μου απαντησεις.
Με το χερι στη καρδια.Να απαντησεις.
Για κεινο ηταν που γυρισε
και σε κοιταξε.Τιποτα αλλο δεν εχει να
μοιρασει μαζι σου.
Απαντησε.Οχι με υπεκφυγες.
Απαντησε.Καθαρα.
Θα περιμενω.
.
.
.
Abstract Geometricous XXV-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Αφορισμοι
-αφου τοσα εχεις προδωσει μην παραπονιεσαι
που σ'εχουν χεσμενο
-το χρημα αγοραζει τα παντα ακομα και μενα
-αντι να σε κυβερναει ο Πλατωνας και ο Αριστοτελης εσυ διαλεγεις
να σε διοικει το Καθε Λαμογιο.του Κερατα
-μη βασιζεσε σε ιδεες αυτες ειναι που σε ξεπουλησαν
-η' Νεοπλουτος η' Νεοφτωχος η Ιδια Ξεφτιλα
-τα Περιττα ηθελες για τα Αναγκαια αδιαφορεσες
-ποσοι λαιφστυλικοι αφησες να σε εκπροσωπουν να σε χειριζονται σαν
ανδρεικελο;
Εσυ ξερεις
-σκεφτηκες ποτε κατι που να ωφελει τον.αλλον και να μην τον ζημιωνει;
Παρα μονο οσα σε εξυπηρετουν
-Εγωιστης Εγω Εγωιστης Εσυ Φυσικα Εγωιστικη Κοινωνια
-ευκολσ Υψωθηκες ευκολα Γκρεμιζεσαι
.
.
.
η Ιθακη δεν υπαρχει
Τοτε γιατι ταξιδευουμαι;
.
.
Abstract Geometricous XXVI-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Παρενθεσεις
(η ευρυθμη θαλασσα η ηχοεσσα μερα(η αμειωτη γευση του ροδακινου
(το εκτυφλωτικο ξεσπασμα του τριανταφυλλου(χρυσα πορτοκαλια αναπνεει
ο αερας(μια φωνη αναβει τις κοκκινες παπαρουνες(και το διαφανο του νερου
ησυχαζει στον υπνο του(μια πυγολαμπιδα τονιζει τις λεξεις ακεραιες(χωρις
κενα συνεχιζεται ο κοσμος(
.
.
.
.
.
Εις Παρθενον ο Μεγας Στιλβων Τραγος Αλαλαζων Ιμεροεντας Παιανας
Α ο θειος Τραγος του Εμπειρικου ο Μεγας Ψωλος μου εις εκτυφλωτικον ροδον
αιδοιου παρθενος πλεων περιπαθως λαμνοντας αλαλαζων ιμεροντας παιανας
εμπροσθωχωρησας λιαν ευμεγεθους ελευθεριας
μετα θερμοτατων εκπυρσοκροτησεων λευκοτατων πυροτεχνηματων
Ω Μεγα Ψωλε Τραγε Φαλε Πανυπερτε ος μυστικους κορφους κορασιδος
υγρους διαρρυγνυεις και διαστελεις
Εν Ελευθερια Νικηφορος
Εν Λαγνεια Υπεροπτης
Ο Μη Αιδους Αιχμαλωτισθεις
Ο Ασυστολος Ο Απροσμενως Επιπεσων
Ως καυτος Λιβας Καβλος Επερχομενος εις τους ευανθηρους και ευοσμους
λειμωνας παγκαλλου κορης μελαχροης η' ξανθιης χλοης εν τω μεσω
απαλοτατων μηρων ροδαλουντων εκπορθων Μεγας Πριαμος Απαστραπτων
.
.
.
Sea Shells.Paintings-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Sea is.timing reality appearances
about symmetry
.
.
Ταυρος-χ.ν.κουβελης
Ο ταυρος του Πικασο ορμησε
στο λιβαδι
εσπασε ο καθρεφτης
μαζεψαμε τσ κομματια του
Το σωμα συναρμολογησαμε
του δολοφονημενου Φρεντερικο Γκαρθια Λορκα
.
.
.
circles lines rythms-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
με ποσες λεξεις εκφραζουμε το ψεμα;
σπαταληθηκαμε σε ρητορειες κενων λογων
αγνωμωνες και αμνημωνες
ειμαστε τα περττωματα των Ιδεων
ανοητα μειρακια του αιωνα
με πομπωδη αλαζονεια
οι δημαγωγοι του ψευδους
ακουστηκε
Πυρ: Αληθεια
Ελευθερια:Πυρ
Χαιρε Ψευδος
και η ερημια ,αυτη η κυνικη αντανακλαση του μηδενος
''Ιτε παιδες Ελληνων'' Ποιας Δημοκρατιας
ακουστηκε
''ψεματα,λενε ψεματα'' ,κουφια λογια
Ως ποτε τα αδικα επι των δικαιων
Ως ποτε η δυναστεια των αδικοπραχτων
ποσοι ανθρωποι χρειαζονται τη Δημοκρατια του Κλεισθενη;
Ισως,ειμαστε τα ανθρωπαρια των δυνατων
ειμαστε τα λεπιδοπτερα του κυνισμου
εγχρωμα μαλακια φωσφωριζοντα
Εμεις οι Δημοκρατικοι της Αρμονιας
αρνουμαστε να ζησουμε δυστυχισμενα
ας τ'ακουσουν καλα οι αχρειοι του παροντος και του μελλοντος αιωνα
Αυριο,θα εκδικηθουμε το αιμα των αθωων
με ποσες λεξεις εκφραζουμε το ψεμα;
Αραγε θα επανελθουν οι αντρειωμενοι;
.
.
.
Κατερινα Γωγου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
στη Κατερινα Γωγου
Μαγκες
Επανασταση δεν υπαρχει
ψεματα μας ειπαν
Διαλυθητε
Μπουρναζι Κατω Πατησια Κουκακι
γαμημενα Πετραλωνα
δεν αντεχετε η μοναξια
.
.
.
θαλασσα-κοχυλια -sea shells-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ισως στη πραγματικοτητα να συναντηθουμε γρηγοροτερα
Πανω σε καθρεφτες νερων νανουριστηκε με γαλαζιο ο υπνος του κυκνου
και σε λευκοτητα ξυπνησαν τα φτερα του
στρωματα θαλασσας κανονιζουν τους ρυθμους μου
Νερα που ρεουν σαν τις λεξεις που ανταλλαζουμε οταν κουβεντιαζουμε ηρεμα
MARE NOSTRUM θαλασσα μου ηχηεσων παφλασμων σε μεσημερια πετρας
πολλαπλασιαστικοι πληθωρισμοι φωτος στα δαχτυλα του χεριου σου
ανθη
τι εισαι τι δεν εισαι,
π.χ οταν χτενιζεις τα μαλλια
η' οταν προσμενεις το αγνωστο,
διαδρομη σ'ενα ουρανο που βουλιαζει γαλαζιος
σταζει το φυλλο,ακους;καθετες διαδρομες του νερου,
ειναι πολλοι οι δρομοι να φτασει το ποταμι στη θαλασσα και σε σενα εγω.
Πραξη Τρυφεροτητας. Πνεουσα χρωματοφορα ρηματα γεωγραφιας βλεφαρων
η φευγουσα γλωσσα των κρινων
το χερι μου ομοια σεληνοφωτο σε κλαδι αμυγδαλιας γλιστραει στο σωμα σου
και σκεπαζει τον υπνο σου
Ελαχιστοποιω την αποσταση
εκει στη ρεουσα σκια της βαρκας προβαλει το φεγγαρι
στο γλυκο ριγος της λεξης σου απαλο στομα
αγγιγμα εσωτερικο του ονειρου
εγγυτατα πνεουν τα λογια μου στην ανασα σου
φωνη
δαχτυλα ανασηκωνουν τα λευκα σεντονια της σαρκας σου
κοκκινο μηλο φωτια που δαγκωσαν χειλη
γεμισα τις τσεπες μου νερο, και σε χρονο τρεχουμενο το αδειασα
σε περισπωμενες ψαριων
στειλε μηνυμα
να μαθω για σενα,θα περιμενω
υγρος ανεμος φεγγαριου ανοιγει το παραθυρο.
ενα ασπρο συννεφο περασε πανω απ'τον ωμο σου
λαμπερη λευκοτητα
θυμασαι το σπιτι μας;
να υπαρχει αραγε η συκια κοντα στη στερνα;
Ωρα με την ωρα η νυχτα αποψε προχωραει φωτεινη γαληνη
Το δερμα της μερας κυματιζει τεντωμενο στα δεντρα,
ενα χερι ανοιξε τα δαχτυλα σου και πεταξαν φρρ πουλια
Απο τα φυλλα προερχεται η λεπτη καθαροτητα σου
μεσα στο δεντρο ενα πουλι ξυπνησε και πεταξε μεσα στις λεξεις πρασινα φυλλα
ακους ενα ζευγαρι ασπροι κυκνοι να συνομιλουν
τα σωματα τους συνδεσμοι νερων και βλαστων
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ,μπορεις ν'αναπνευσεις βαθεια μεσα σου
εδω γυρω η ζωη παραγει ζωη
ΣΕ ΣΕΝΑ Μιλω ο Εαυτος σου Ειναι Ο Κοσμος μου ο Εαυτος μου
πανω σε σιωπηλες αντανακλασεις νερων
οταν ο κυκλος του φεγγαριου κυλαει με λαμπερες φωνες
πως εφτασες εως εδω;ακεραιη ομορφια
στη θαλασσα σκαρφαλωνει ενας κελαηδισμος πουλιου σαν μια βαρκα φορτωμενη ηλιοτροπια
πανω κατω πανω κατω
εξισορροποντας περιστρεφομενους κωνους απελευθερωνεται ενα τοπιο θεμελιωμενο
σε γλαρους
τρεχοντας στα κρυσταλλα ενος δικυκλου ηλιου κατηφοριζοντας και συνεχως ανηφοριζοντας
στην κουπαστη της σεληνης υπερδιπλασιασμενα ανθη σε τοιχογραφια με διαφανα δελφινια
πανω σε λεπια νησιων
φυσαει φεγγαρι ατοφιο ασημι καληνυχτα
σαν η φωνη σου ακουσθει καθαρα σε κυκλους λεξεων ορατων και αορατων
ειναι αναλογα τα ποσοστα διαφανειας που προχωρει ο ανθρωπος απο ανθρωπο
σε ανθρωπο
Ποια εισαι; Ποια εισαι εσυ,που διαβαζεις αυτες τις λεξεις αυτην ακριβως τη στιγμη;
η νυχτα αποψε περπαταει στη γαληνη
κανενας ηχος εδω δεν ακουγεται,δεν φτανει να ταραξει τα νερα του αερα,
να τιναξει τα κλαδια της σιωπης,
πανω ψηλα κυλαει το φεγγαρι στα λευκα διαφανα σεντονια των συννεφων,
μια κρυβεται μια φαινεται,οπως παιδι που παιζει στα πρωτα τα μικρα χρονια του
με τη μανα του και δεν φοβαται,
κρυβομαι-βρες με,
τοσο κοντα η ευτυχια ,ενα βημα,να την μοιραστεις ,
οπως ζεστο ψωμι με αγαπημενο συντροφο, που ηρθε απο μακρυνο ταξιδι χρονια
στη ξενιτια,
το φεγγαρι αποψε κυλαει απαλα σ'ολους τους ουρανους,
σηκωσε ψηλα τα ματια να δεις,
πως ετσι ειναι, μηνυμα δυο ανθρωπων
σε σενα που καποια μερα θα σε φερω σ'αυτα εδω τα μερη τηε θαλασσας
της θαλασσας που δεν εξαντλειτε,
οπως η δροσια σου,κι οπως το ακαταπαυστο κυλισμα των ονειρων σου,
εκει στη χρυση αμμο στη δαντελα της ακτης στη γειτονια των γλαρων θα γραψω
το ονομα σου χρυσο.
Ειναι γιατι '' σ'αγαπω'' που μεταχειριζομαι αυτα τα ιδεογραμματα των εικονων,
γλωσσα να σε τυλιξει οπως η θαλασσα μας τυλιγει και παμε,
εδω που ειμαι,εκει που εισαι,παντου. .
τωρα απογευμα πεφτει ο ηλιος και το γαλαζιο απλωμενο να στεγνωσει στο συρμα
το ονομα σου
Ο ανεμος απ'τα μερη σου εδω εφτασε
και διακλαδωσε τη γραμματικη σου στα δεντρα του κηπου μου
και ανθισαν οι λεξεις,
τωρα συλλαβιζω το πρωτο γραμμα
η πρωτη λεξη ειναι τρισυλλαβη ,πεταξε πουλι και την σφυριξε τραγουδι
η δευτερη λεξη,χρωμα το ονομα σου,
απαλα πεταλουδα τρυφερη επνευσε σε ταπεινο χορταρι,
κι ο ισκιος της περισπωμενη αποψε σκεπασε τον υπνο σου,
ισως στο ονειρο να συναντηθουμε γρηγοροτερα
.
.
.
Ελληνικο τοπιο-Greek Landscape-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Υπερβατον Ελληνικο Τοπιο
Η πατριδα μου
Φως
Τα δεντρα με τα σχηματα των πουλιων
Η ανωση του αερα
Το βλεμμα των λεξεων
Το απεριττο
Μια απειρη κινηση προς τον Χρονο
Το Ελληνικο Τοπιο
Η Θαλασσα Ειναι του Ανθρωπου
Η Συμμετρια
Light
Trees in forming birds' emotions
Air
Seeing the thoughts of
A infinity motion wards time
Greek Topos
Sea about man's arounds
My Own Country
.
.
.
woman in dream scene-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
η μερα μας εξαρταται απ'το φως
εξω πανσεληνος λαμπερη
γαληνη αποψε σαν νερο
απεραντη
θα'ρθει η μερα η ωρα να ξημερωσουν οι λεξεις των δεντρων
με τι ρυθμο να συνεχισεις να αναπνεεις το φως
σ'εναν ασπρο καμπο θαλασσας με λεπτομερειες φεγγαριου ονειρευτηκες
ησυχη και γαληνια φωνη απεραντη μεγαλη ελαχιστη ζωη
η ζωη μας
απαλη σκια πουλιου θρυματισε τη σταμνα του ηλιου
απο τις πρασινες αρτηριες των δεντρων
ο ανεμος ακουμπουσε τις ακρες των κυπαρισσιων κι απο κει χαμηλωνοντας
στις ελιες ξεφευγε κι εφθανε στη θαλασσα
ηταν η φυση υπεροχη και η θεα καταπληκτικη στη θαλασσα
περα στα νησια στους γυρω λοφους
ποικιλα χρωματα και καθαρη γαλαζια ατμοσφαιρα
δεντρα κυριως πευκα και ελιες και παπαρουνες ,κοκκινες παπαρουνες παντου
ενα λιγο ο ανθρωπος και συναντα το απειρο
στο κρυσταλλο ενος αλατιου η θαλασσα
η θαλασσα μας
σε θηλυκο σωμα οφειλονται οι εκκλειψεις μου
στο δικο σου
Το ειδαμε. δεν ηταν κινημα του νου ηταν η πραγματικοτητα
να χτισεις τη φωνη σου σαν σπιτι να χωρεσω μεσα
με σχηματα θαλασσας με μορφες κηπων και φωνες εγχρωμου αερα
μ'ενα λ ηλιου χρυσο
σε καθε λεμονια στη ριζα της σκαψε να με βρεις
και σε κηπο να διαβεις και να'χει βιολες κι ανθη να μοσχομυριστεις
να'χει και γελαστα νερα να'χει και μηλα στις μηλιες
και με τ'αηδονια τα πουλια να κρυφοκουβεντιασεις
να'χει ποικιλα ανθη
υακινθους και πληθωρα ασπρους κρινους
να σημειωνουν την αθωοτητατα της υπαρξης σου
το ανιδιοτελες το θαυμασιο
και η φωνη σου εναρμονια στην ωραιοτητα
αυτο ακουσθηκε καθαρο και λαμπρο και αιθεριο
ειναι το πεπρωμενο των ανθρωπων η συμμετρια
κι ως ανεμος σηκωσε και πηρε τα σκεπασματα της,εγω,
και την ειδε ροδο αμαραντο ασπρα βοτσαλα τα στηθη της
και ειδα,εγω,αναμεσα στα ποδια μεσα σε πυκνο φυλλωμα αναπνεε δοχειο καλλους
ν'ακουσω
ολοκληρο τ'ονομα σου να προφερεις μ'ολα τα φωνηεντα κι ολα τα συμφωνα σου
καθαρα
ο ανεμος σπρωχνει τα νερα της θαλασσας
και ανθρωπινες φωνες μας ξυπνουν ,οι φωνες μας,
και η μερα γελαστο φως
οι ελιες σε κινηση αριστερα δεξια προς τα πανω προς τα κατω
πουλια
πουλια
πουλια
ο χρονος μας
στη διαφανη αφη ανεμου
ξερουμε πως κανενα νομισμα δεν εξαγοραζει την αληθεια
''ακου τα τζιτζικια''την ακουσα να λεει,με χαμηλη φωνη,ψιθυριστη,
εσυ εσυ εσυ
επειτα σηκωσε το δεξι της χερι και με τον δειχτη διεγραψε τη τροχια ενος γλαρου
εγω
κρυβονταν κι εκει ζουσαν μαζι
''εγω''-''εσυ''
''παντα
ομορφια, η αποδειξη του θεου
ανα φυτο τα ανθη και τα φυλλα
ανα πτηνο τα φτερα και η φωνη
ανα ουρανο το φως
η μερα μας εξαρταται απ'το φως
εγω, το συμμετρικο του εσυ
εσυ,η αθωα δυναμη των λεξεων μου
στα ρουχα του αερα σκεπασθηκαν οι ψυχες να επιστρεψουν
οι ψυχες μας
ανοιξε η μελισσα τη σιωπη του ανθους σου
.
.
.
JAZZ SAX MAN -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
JAZZ moving in COLORS BLUEING BLUES jing booming awards to heaven
ZiggZAGing a voiced EMOTIONAL crying and laughing arounds bodies
HEARTS you I swing away
From moneyless life lives
LIKES no-ones beings
Human forming sax mouths
Phonografy run into souls
Boom booming rhythms
RHYTHMING TIME towards
Back to forwards music
FUGA Spaceing letters simpling a sample cool hot
Condintions all OVER LEVELS
raw ripping up down run flights sostenuto landscape
ADAGIO jazz jazzed jazzing
VOICED JAZZ
.
.
.
YOU ARE NO ONE-μικτη τεχνικη ξυλο και κοκκινο φως neon -3μ χ 4.50μ-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ελλαδα 31 Μαιου 2014 μ.Χ
Εξανθρωπισμος
Ξερεις τι σημαινει εξανθρωπισμος;
Σε σενα μιλαω που ανεβαινεις στο τρολει στο Συνταγμα
Ωρα 21:41 Ελλαδος μωρε
Κατεβηκα την Ερμου στα κωλοχανεια του μοδερνισμου
Αριστεροθεν Δεξιοθεν
ΓΡΑΦΙΚΟΤΗΣ ΗΛΗΘΙΟΤΗΣ
Δολοφονημενοι Ελληνες στην Ομονοια και στα περιξ
Κατουρα Σκατα Απελπισια
Μοναξια ρε
Φωναζει
Δεν την ακους;
Η φωνη σου
Ποιος ειναι ο Κωστας ποιος ειναι ο Γιωργος ποια η Μαρια;
Γιατι ειναι πεθαμενοι;
Μερες μηνες τωρα
Στον Υπονομο της Ιστοριας μας
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου