.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
η Νοσσις [Νοσσιδα] ηταν αρχαια ελληνιδα ποιητρια [τελος του 4ου αιωνα- αρχες
3ου αιωνα π.Χ]απο τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Ιταλίας.
[ετυμολογια ονοματος:Νοσσις<νεοσσίς[νεοσσός]-μικρη-νεαρη]
ανηκε σε αρχοντικη οικογενεια,ηταν συγχρονη της ποιητριας Ανυτης απο την Τεγεα,
το ονομα της μανα της ηταν Θεοφιλις και της γιαγιας της[απο τη μερια της μανας της]
Κλεοχα,γυρω της υπηρχε ενας κυκλος γυναικων ,στα επιγραμματα που εγραψε φιλικα
γι'αυτες σωζονται τα ονοματα της Αλκετις,της
Σαμυτας,της Μελλινας,της Σαβαιθίδος,της Πολυαρχὶς,της Θαυμαρέτας,της Καλλω,ενας
κυκλος γυναικων παρομοιος με αυτον της Σαπφους,τα επιγραμματα ειναι αφιερωματικα
απο τις γυναικες στην Αρτεμη,στην Ηρα,στην Αφροδιτη,για τον γαμο,για τον τοκετο,για
τον ερωτα,τα 12 επιγραμματα της Νοσσιδας τα συμπεριελαβε στον Στεφανο του[στεφανι ,
μπουκετο,απο ανθη-ποιηματα]ο Μελεαγρος απο τα Γαδαρα της Συριας[περιπου το 70 π.Χ],
[Ο Στεφανος του Μελεαγρου ηταν ενας απ'αυτους στους οποιους στηριχθηκε η συνταξη
της Παλατινης Ανθολογιας αργοτερα[τον 10ο αιωνα μ.Χ]],ο Μελεαγρος καθε ποιητη που
ανθολογουσε τον παρομοιαζε με ενα ανθος,την Νοσσιδα την παραμοιασε με Ιριδα[Ιρις]:
[...] σὺν δ᾽ ἀναμὶξ πλέξας μυρόπνουν εὐάνθεμον ἶριν
Νοσσίδος, ἧς δέλτοις κηρὸν ἔτηξεν Ἔρως·
(Μελεαγρος απο τα Γαδαρα Παλατινη Ανθολογια IV, 1 9-10)
[μαζι με τ'αλλα εχω αναμιξει πλεκοντας το ευωδιαστο κι ωραιο ανθος της Ιριδας
της Νοσσιδας,στους πινακες της που εγραφε το κερι το ελιωσε ο Ερωτας]
.
ο επιγραμματοποιος Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς [αρχες του 1ου αιωνα μ.Χ]
την ποιητρια Νοσσιδα την ονομαζει θηλυγλωσσον[γλωσσα-φωνη των γυναικων]
και την θεωρει Νοσσιδα μια απο τις εννεα γηινες Μουσες σε αντιδιαστολη με τις
εννεα ουρανιες Μουσες:
.
[Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς Παλατινη Ανθολογια IX, 26]
Τάσδε θεογλώσσους Ἑλικὼν ἔθρεψε γυναῖκας
ὕμνοις, καὶ Μακεδὼν Πιερίας σκόπελος,
Πρήξιλλαν, Μοιρώ, Ἀνύτης στόμα, θῆλυν Ὅμηρον,
Λεσβιάδων Σαπφὼ κόσμον ἐυπλοκάμων,
Ἤρινναν, Τελέσιλλαν ἀγακλέα, καὶ σέ, Κόριννα,
θοῦριν Ἀθηναίης ἀσπίδα μελψαμέναν,
Νοσσίδα θηλύγλωσσον, ἰδὲ γλυκυαχέα Μύρτιν,
πάσας ἀενάων ἐργάτιδας σελίδων.
Ἐννέα μὲν Μούσας μέγας Οὐρανός, ἐννέα δ᾽ αὐτὰς
γαῖα τέκεν, θνατοῖς ἄφθιτον εὐφροσύναν.
τετοιες γυναικες με θεικες γλωσσες εθρεψε ο Ελικωνας
μ'υμνους και η κορυφη των Μακεδονικων Πιεριων
τη Πρηξιλλα,τη Μοιρω,το στομα της Ανυτης,την θηλυκη Ομηρο,
την Σαπφω το κοσμημα τω γυναικων της Λεσβου με τα ομορφα μαλλια,
την Ηριννα,την φημισμενη Τελεσιλλα,και σενα,Κοριννα,
που τραγουδησες τη τρομερη πολεμικη ασπιδα της Αθηνας,
τη Νοσσιδα με τη γλωσσα των γυναικων,και τη γλυκοηχη Μυρτη
ολες δημιουργοι αιωνιων σελιδων
Εννεα Μουσες ο Μεγας Ουρανος,κι εννεα Μουσες
γεννησε η γη,αφθαρτη ευχαριστηση στους θνητους
.
.
[απο τη Βικιπαιδεια]
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας
στην χερσόνησο της Καλαβρίας, βορειοδυτικά του Ρήγιου. Ιδρύθηκε κατά
τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό από Λοκρούς, από τους οποίους πήρε και
το όνομά της. Σήμερα στην περιοχή της αρχαίας πόλης βρίσκεται χτισμένη
η Ιταλική κωμόπολη Λόκρι (Locri).
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ιδρύθηκαν γύρω στο 680 με 670 π.Χ., στην περιοχή
της νότια Καλαβρίας από Λοκρούς προερχόμενους και από την Οπούντια
και από την Οζολία Λοκρίδα. Ο προσδιορισμός «Επιζεφύριοι» προέρχεται
από τον δυτικό άνεμο Ζέφυρο, όνομα το οποίο έδωσαν και στο γειτονικό
ακρωτήριο. Η κοινωνία τους ήταν μητριαρχική.
Η πόλη ήταν από τις πιο σημαντικές και εύπορες της Μεγάλης Ελλάδας.
ον 4ο αιώνα π.Χ. συμμάχησε με τις Συρακούσες (επί Διονυσίου του Α').
Όταν ο Διονύσιος ο Β' νικήθηκε από τον θείο του Δίων, κατέφυγε στους
Λοκρούς. Εκεί εγκαθιστά τυραννίδα στην πόλη, αλλά τελικά ο Τιμολέων
ελευθερώνει τις πόλεις που βρίσκονταν κάτω από την τυραννία του. Ο Πλά-
τωνας, ο οποίος ζούσε τότε στην αυλή του Διονυσίου του Α', την αποκα-
λούσε Άνθος της Ιταλίας εξαιτίας των ομορφιάς των κατοίκων της.
Ο Ζαλευκος ηταν νομοθετης στους Λοκρους,γι'αυτον γραφει ο Αριστοτε-
λης:
Αριστοτέλης, Πολιτικά - Βιβλίο Δεύτερο, 1274a, 20 - «...νομοθέται δ' ἐγέ-
νοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος
τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν...»
.
.
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΣΙΔΑΣ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο V - 170)
῞Αδιον οὐδὲν ἔρωτος· ἃ δ' ὄλβια, δεύτερα πάντα
ἐστίν· ὰπὸ στόματος δ' ἔπτυσα καὶ τὸ μέλι.
Τοῦτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ' ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν,
οὐκ οἶδεν κήνα γ' ἅνθεα ποῖα ῥόδα.
.
τιποτα πιο γλυκο απ'τον ερωτα δεν ειναι και καθε αλλη χαρα
δευτερη ειναι,ακομα και το μελι πικρο στο στομα και το'φτυσα
αυτα τα λεει η Νοσσιδα κι οποιον δεν τον αγαπησε η Κυπριδα
δεν ξερει τι ειδος ροδα ειναι τ'ανθη της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 132)
Ἔντεα Βρέττιοι ἄνδρες ἀ π' αἰνομόρων βάλον ὤμων
θεινόμενοι Λοκρῶν χερσὶν ὑπ' ὠκυμάχων,
ὧν ἀρετὰν ὑμνεῦωτα θεῶν ὑπ' ἀνάκτορα κεῖνται,
οὐδὲ ποθεῦντι κακῶν πάχεας, οὓς ἔλιπον.
αυτα τ'αρματα απ'τους δυσμοιρους ωμους των Βρεττιοι αντρες τα πεταξαν
πληγομενοι απ'τα χερια των Λοκρων που'ναι πολυ ορμητικοι στη μαχη
τουτων την αρετη υμνουν τωρα εδω που βρισκονται στ'ανακτορα των θεων
και καθολου δεν νοσταλγουν τα χερια των δειλων που τα παρατησαν
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 265)
῞Ηρα τιμήεσσα, Λακίνιον ἃ τὸ θυῶδες
πολλάκις οὐρανόθεν νεισομένα κατορῇς,
δέξαι βύσσινον εἷμα, τό τοι μετὰ παιδὸς ἀγαυὰ
Νοσσίδος ὕφανεν Θευφιλὶς ἁ Κλεόχας.
Ηρα τιμημενη που πολλες φορες κατεβαινεις απ'τον ουρανο
για να δεις τον ευωδιαστο σου ναο στο Λακινιο
δεξου το λινο υφασμα που μαζι με την ευγενικη κορη της
τη Νοσσιδα υφανε η Θεοφιλις της Κλεοχας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 273)
῎Αρτεμι, Δᾶλον ἔχουσα καὶ ᾽Ορτυγίαν ἐρόεσσαν,
τόξα μὲν εἰς κόλπους ἅγυ᾽ ἀπόθου Χαρίτων,
λοῦσαι δ᾽ ᾽Ινωπῷ καθαρὸν χρόα, βᾶθι δ᾽ ἐς οἴκους
λύσουσ᾽ ὠδίνων ᾽Αλκέτιν ἐκ ἐρόεσσαν
Αρτεμι που τη Δηλο κατεχεις και την ομορφη Ορτυγια
βαλε τα τοξα στις αγκαλιες των Χαριτων και τρεξε μακρια
λουσαι και καθαρισε στον Ινοπα το σωμα σου κι ελα στο σπιτι
να'λευτερωσεις την Αλκετιν απ'τους δυσκολους πονους της γεννας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 275)
Καίροισάν τοι ἔοικε κομᾶν ἄπο τὰν ᾽Αφροδίταν
ἄνθεμα κεκρύφαλον τόνδε λαβεῖν Σαμύτας·
δαιδαλέος τε γάρ ἐστι, καὶ ἁδύ τι νέκταρος ὄσδει,
τοῦ, τῷ καὶ τήνα καλὸν ῎Αδωνα χρίει.
μ'ευχαριστηση φαινεται η Αφροδιτη να δεχεται
απ'τη Σαμυτα δωρο τουτο το μαντηλι των μαλλιων της
περιτεχνο ειναι και γλυκα σαν το νεκταρ ευωδιαζει
μ'αυτο και η ιδια τον ωραιο Αδωνη αλειφει
,
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 353)
Αὐτομέλιννα τέτυκται· ἴδ', ὡς ἀγανὸν τὸ πρόσωπον
ἁμὲ ποτοπτάζειν μειλιχίως δοκέει·
ὡς ἐτύμως θυγάτηρ τᾷ ματέρι πάντα ποτῴκει.
ἦ καλόν, ὅκκα πέλῃ τέκνα γονεῦσιν ἴσα.
η ιδια η Μελλινα καμωμενη,δες ποσο καθαρο το προσωπο
με γλυκυτητα και ηρεμια φαινεται να μας παρατηρει
ποσο αληθεια η κορη στη μανα της σ'ολα της μοιαζει
ειναι ωραιο οταν τα παιδια με τους γονεις ειναι ομοια
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 354)
Γνωτὰ καὶ τηνῶθε Σαβαιθίδος εἴδεται ἔμμεν
ἅδ' εἰκὼν μορφᾷ καὶ μεγαλοφροσύνᾳ.
θάεο· τὰν πινυτὰν τό τε μείλιχον αὐτόθι τήνας
ἔλπομ' ὁρῆν· χαίροις πολλά, μάκαιρα γύναι.
να καταλαβεις κι απο δω περα μπορεις πως η εικονα αυτη
ειναι της Σαβαιθιδος απο τη μορφη και απο τη μεγαλοπρεπεια
παρατηρησε τη σοφια και τη γλυκυτητα της απο δω ελπιζω
να τα βλεπεις.Πολλα να χαρεις,ευτυχισμενη γυναικα
.
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 414)
Καὶ καπυρὸν γελάσας παραμείβεο καὶ φίλον εἰπὼν
ῥῆμ' ἐπ' ἐμοί. ῾Ρίνθων εἴμ' ὁ Συρακόσιος,
Μουσάων ὁλίγη τις ἀηδονίς· ἀλλὰ φλυάκων
ἐκ τραγικῶν ἴδιον κισσὸν ἐδρεψάμεθα.
και γελωντας σαρκαστικα προσπερασε και μου απηυθυνε
φιλικο λογο:ο Ριθμων ειμαι ο Συρακουσιος
των Μουσων ενα καποιο ασημαντο αηδονακι αλλα
απ'τους τραγικους φλυακες κισσο δικο μου εδρεψα
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 718)
Ὦ Ξεῖν', εἰ τύ γε πλεῖς ποτὶ καλλίχορον Μιτυλάναν
τᾶν Σαπφοῦς χαρίτων ἄνθος ἐωαυσόμενος,
εἰπειν, ὡς Μούσαισι φίλαν τήνα τε Λοκρὶς γᾶ
τίκτε μ' ἴσαν χὤς μοι τοὔνομα Νοσσίς, ἴθι.
ξενε,αν πλευσεις προς την Μυτιλινη με τους ωραιους χορους
να ευχαριστηθεις απ'το ανθος των χαριτων της Σαπφους
πες πως ειμαι των Μουσων αγαπητη και η γη των Λοκρων
μ'εγεννησε ισαξια και πως τ'ονομα μου Νοσσιδα.Τωρα πηγαινε
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 332)
'Ελτοῖσαι ποτὶ ναὸν ἰδώμεθα τᾶς Ἀφροδίτας
τὸ βρέτας, ὡς χρυσῷ δαιδαλόεν τελέθει.
εἵσατό μιν Πολυαρχὶς ἐπαυρομένα μάλα πολλὰν
κτῆσιν ἀπ' οἰκείου σώματος ἀγλαίας.
ας παμε προς το ναο να δουμε της Αφροδιτης
το ξοανο ποσο περιτεχνο με χρυσο εγινε
το προσφερε η Πολυαρχις π'απεκτησε τεραστια
περιουσια απ'την ωραιοτητα του σωματος της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 604)
Θαυμαρέτας μορφὰν ὁ πίναξ ἔχει· εὖ γε τὸ γαῦρον
τεῦξε τό θ' ὡραῖον τᾶς ἀγανοβλεφάρου.
σαίνοι κέν σ' ἐσιδοῖσα καὶ οἰκοφυλαξ σκυλάκαινα
δέσποιναν μελάθρων οἰομένα ποθορῆν.
τη μορφη της Θαυμαρετης ο πινακας εχει. με τεχνη
αναπαριστα την αγερωχη οψη και την ομορφια της γλυκοβλεφαρης
ακομα και το σκυλι ο φυλακας του σπιτιου αν σε κοιταζε
θα κουνουσε την ουρα πιστευοντας την κυρα του σπιτιου πως βλεπει
.
(PALAT. ANT. BOOK IX - 605)
Τὸν πίνακα ξανθᾶς Καλλὼ δόμον εἰς Ἀφροδίτας
εἰκονα γραψαμένα πάντ' ἀνέθηκεν ἴσαν.
ὡσ ἀγανῶς ἕστακεν· ἴδ', ἁ χάρις ίκον ἀντεῖ.
χαιρέτω· οὔ τινα γὰρ μέμψιν ἔχει βιοτᾶς.
στον ναο της ξανθης Αφροδιτης η Καλλω αυτον τον πινακα
αφιερωσε με την εικονα της ζωγραφισμενη σ'ολα ιδια
ποσο ομορφα σταθηκε.δες,ποση χαρι τη διαπερνα.
να χαιρεται.καμια κατηγορια δεν εχει στη ζωη της
.
.
.
.
GREEK POETRY
POETRY-c.n.couvelis-ΠΟΙΗΜΑΤΑ-χ.ν.κουβελης
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΝΟΣΣΙΣ-ΝΟΣΣΙΔΑ-Αρχαια Ποιητρια[4ος αιωνας π.Χ]
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ-μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
η Νοσσις [Νοσσιδα] ηταν αρχαια ελληνιδα ποιητρια [τελος του 4ου αιωνα- αρχες
3ου αιωνα π.Χ]απο τους Επιζεφύριους Λοκρούς της Ιταλίας.
[ετυμολογια ονοματος:Νοσσις<νεοσσίς[νεοσσός]-μικρη-νεαρη]
ανηκε σε αρχοντικη οικογενεια,ηταν συγχρονη της ποιητριας Ανυτης απο την Τεγεα,
το ονομα της μανα της ηταν Θεοφιλις και της γιαγιας της[απο τη μερια της μανας της]
Κλεοχα,γυρω της υπηρχε ενας κυκλος γυναικων ,στα επιγραμματα που εγραψε φιλικα
γι'αυτες σωζονται τα ονοματα της Αλκετις,της
Σαμυτας,της Μελλινας,της Σαβαιθίδος,της Πολυαρχὶς,της Θαυμαρέτας,της Καλλω,ενας
κυκλος γυναικων παρομοιος με αυτον της Σαπφους,τα επιγραμματα ειναι αφιερωματικα
απο τις γυναικες στην Αρτεμη,στην Ηρα,στην Αφροδιτη,για τον γαμο,για τον τοκετο,για
τον ερωτα,τα 12 επιγραμματα της Νοσσιδας τα συμπεριελαβε στον Στεφανο του[στεφανι ,
μπουκετο,απο ανθη-ποιηματα]ο Μελεαγρος απο τα Γαδαρα της Συριας[περιπου το 70 π.Χ],
[Ο Στεφανος του Μελεαγρου ηταν ενας απ'αυτους στους οποιους στηριχθηκε η συνταξη
της Παλατινης Ανθολογιας αργοτερα[τον 10ο αιωνα μ.Χ]],ο Μελεαγρος καθε ποιητη που
ανθολογουσε τον παρομοιαζε με ενα ανθος,την Νοσσιδα την παραμοιασε με Ιριδα[Ιρις]:
[...] σὺν δ᾽ ἀναμὶξ πλέξας μυρόπνουν εὐάνθεμον ἶριν
Νοσσίδος, ἧς δέλτοις κηρὸν ἔτηξεν Ἔρως·
(Μελεαγρος απο τα Γαδαρα Παλατινη Ανθολογια IV, 1 9-10)
[μαζι με τ'αλλα εχω αναμιξει πλεκοντας το ευωδιαστο κι ωραιο ανθος της Ιριδας
της Νοσσιδας,στους πινακες της που εγραφε το κερι το ελιωσε ο Ερωτας]
.
ο επιγραμματοποιος Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς [αρχες του 1ου αιωνα μ.Χ]
την ποιητρια Νοσσιδα την ονομαζει θηλυγλωσσον[γλωσσα-φωνη των γυναικων]
και την θεωρει Νοσσιδα μια απο τις εννεα γηινες Μουσες σε αντιδιαστολη με τις
εννεα ουρανιες Μουσες:
.
[Αντιπατρος ο Θεσσαλονικευς Παλατινη Ανθολογια IX, 26]
Τάσδε θεογλώσσους Ἑλικὼν ἔθρεψε γυναῖκας
ὕμνοις, καὶ Μακεδὼν Πιερίας σκόπελος,
Πρήξιλλαν, Μοιρώ, Ἀνύτης στόμα, θῆλυν Ὅμηρον,
Λεσβιάδων Σαπφὼ κόσμον ἐυπλοκάμων,
Ἤρινναν, Τελέσιλλαν ἀγακλέα, καὶ σέ, Κόριννα,
θοῦριν Ἀθηναίης ἀσπίδα μελψαμέναν,
Νοσσίδα θηλύγλωσσον, ἰδὲ γλυκυαχέα Μύρτιν,
πάσας ἀενάων ἐργάτιδας σελίδων.
Ἐννέα μὲν Μούσας μέγας Οὐρανός, ἐννέα δ᾽ αὐτὰς
γαῖα τέκεν, θνατοῖς ἄφθιτον εὐφροσύναν.
τετοιες γυναικες με θεικες γλωσσες εθρεψε ο Ελικωνας
μ'υμνους και η κορυφη των Μακεδονικων Πιεριων
τη Πρηξιλλα,τη Μοιρω,το στομα της Ανυτης,την θηλυκη Ομηρο,
την Σαπφω το κοσμημα τω γυναικων της Λεσβου με τα ομορφα μαλλια,
την Ηριννα,την φημισμενη Τελεσιλλα,και σενα,Κοριννα,
που τραγουδησες τη τρομερη πολεμικη ασπιδα της Αθηνας,
τη Νοσσιδα με τη γλωσσα των γυναικων,και τη γλυκοηχη Μυρτη
ολες δημιουργοι αιωνιων σελιδων
Εννεα Μουσες ο Μεγας Ουρανος,κι εννεα Μουσες
γεννησε η γη,αφθαρτη ευχαριστηση στους θνητους
.
.
[απο τη Βικιπαιδεια]
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ήταν αρχαία ελληνική αποικία της Κάτω Ιταλίας
στην χερσόνησο της Καλαβρίας, βορειοδυτικά του Ρήγιου. Ιδρύθηκε κατά
τον δεύτερο ελληνικό αποικισμό από Λοκρούς, από τους οποίους πήρε και
το όνομά της. Σήμερα στην περιοχή της αρχαίας πόλης βρίσκεται χτισμένη
η Ιταλική κωμόπολη Λόκρι (Locri).
Οι Επιζεφύριοι Λοκροί ιδρύθηκαν γύρω στο 680 με 670 π.Χ., στην περιοχή
της νότια Καλαβρίας από Λοκρούς προερχόμενους και από την Οπούντια
και από την Οζολία Λοκρίδα. Ο προσδιορισμός «Επιζεφύριοι» προέρχεται
από τον δυτικό άνεμο Ζέφυρο, όνομα το οποίο έδωσαν και στο γειτονικό
ακρωτήριο. Η κοινωνία τους ήταν μητριαρχική.
Η πόλη ήταν από τις πιο σημαντικές και εύπορες της Μεγάλης Ελλάδας.
ον 4ο αιώνα π.Χ. συμμάχησε με τις Συρακούσες (επί Διονυσίου του Α').
Όταν ο Διονύσιος ο Β' νικήθηκε από τον θείο του Δίων, κατέφυγε στους
Λοκρούς. Εκεί εγκαθιστά τυραννίδα στην πόλη, αλλά τελικά ο Τιμολέων
ελευθερώνει τις πόλεις που βρίσκονταν κάτω από την τυραννία του. Ο Πλά-
τωνας, ο οποίος ζούσε τότε στην αυλή του Διονυσίου του Α', την αποκα-
λούσε Άνθος της Ιταλίας εξαιτίας των ομορφιάς των κατοίκων της.
Ο Ζαλευκος ηταν νομοθετης στους Λοκρους,γι'αυτον γραφει ο Αριστοτε-
λης:
Αριστοτέλης, Πολιτικά - Βιβλίο Δεύτερο, 1274a, 20 - «...νομοθέται δ' ἐγέ-
νοντο Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος
τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν...»
.
.
ΤΑ 12 ΣΩΖΩΜΕΝΑ ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΝΟΣΣΙΔΑΣ
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο V - 170)
῞Αδιον οὐδὲν ἔρωτος· ἃ δ' ὄλβια, δεύτερα πάντα
ἐστίν· ὰπὸ στόματος δ' ἔπτυσα καὶ τὸ μέλι.
Τοῦτο λέγει Νοσσίς· τίνα δ' ἁ Κύπρις οὐκ ἐφίλασεν,
οὐκ οἶδεν κήνα γ' ἅνθεα ποῖα ῥόδα.
.
τιποτα πιο γλυκο απ'τον ερωτα δεν ειναι και καθε αλλη χαρα
δευτερη ειναι,ακομα και το μελι πικρο στο στομα και το'φτυσα
αυτα τα λεει η Νοσσιδα κι οποιον δεν τον αγαπησε η Κυπριδα
δεν ξερει τι ειδος ροδα ειναι τ'ανθη της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 132)
Ἔντεα Βρέττιοι ἄνδρες ἀ π' αἰνομόρων βάλον ὤμων
θεινόμενοι Λοκρῶν χερσὶν ὑπ' ὠκυμάχων,
ὧν ἀρετὰν ὑμνεῦωτα θεῶν ὑπ' ἀνάκτορα κεῖνται,
οὐδὲ ποθεῦντι κακῶν πάχεας, οὓς ἔλιπον.
αυτα τ'αρματα απ'τους δυσμοιρους ωμους των Βρεττιοι αντρες τα πεταξαν
πληγομενοι απ'τα χερια των Λοκρων που'ναι πολυ ορμητικοι στη μαχη
τουτων την αρετη υμνουν τωρα εδω που βρισκονται στ'ανακτορα των θεων
και καθολου δεν νοσταλγουν τα χερια των δειλων που τα παρατησαν
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 265)
῞Ηρα τιμήεσσα, Λακίνιον ἃ τὸ θυῶδες
πολλάκις οὐρανόθεν νεισομένα κατορῇς,
δέξαι βύσσινον εἷμα, τό τοι μετὰ παιδὸς ἀγαυὰ
Νοσσίδος ὕφανεν Θευφιλὶς ἁ Κλεόχας.
Ηρα τιμημενη που πολλες φορες κατεβαινεις απ'τον ουρανο
για να δεις τον ευωδιαστο σου ναο στο Λακινιο
δεξου το λινο υφασμα που μαζι με την ευγενικη κορη της
τη Νοσσιδα υφανε η Θεοφιλις της Κλεοχας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 273)
῎Αρτεμι, Δᾶλον ἔχουσα καὶ ᾽Ορτυγίαν ἐρόεσσαν,
τόξα μὲν εἰς κόλπους ἅγυ᾽ ἀπόθου Χαρίτων,
λοῦσαι δ᾽ ᾽Ινωπῷ καθαρὸν χρόα, βᾶθι δ᾽ ἐς οἴκους
λύσουσ᾽ ὠδίνων ᾽Αλκέτιν ἐκ ἐρόεσσαν
Αρτεμι που τη Δηλο κατεχεις και την ομορφη Ορτυγια
βαλε τα τοξα στις αγκαλιες των Χαριτων και τρεξε μακρια
λουσαι και καθαρισε στον Ινοπα το σωμα σου κι ελα στο σπιτι
να'λευτερωσεις την Αλκετιν απ'τους δυσκολους πονους της γεννας
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 275)
Καίροισάν τοι ἔοικε κομᾶν ἄπο τὰν ᾽Αφροδίταν
ἄνθεμα κεκρύφαλον τόνδε λαβεῖν Σαμύτας·
δαιδαλέος τε γάρ ἐστι, καὶ ἁδύ τι νέκταρος ὄσδει,
τοῦ, τῷ καὶ τήνα καλὸν ῎Αδωνα χρίει.
μ'ευχαριστηση φαινεται η Αφροδιτη να δεχεται
απ'τη Σαμυτα δωρο τουτο το μαντηλι των μαλλιων της
περιτεχνο ειναι και γλυκα σαν το νεκταρ ευωδιαζει
μ'αυτο και η ιδια τον ωραιο Αδωνη αλειφει
,
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 353)
Αὐτομέλιννα τέτυκται· ἴδ', ὡς ἀγανὸν τὸ πρόσωπον
ἁμὲ ποτοπτάζειν μειλιχίως δοκέει·
ὡς ἐτύμως θυγάτηρ τᾷ ματέρι πάντα ποτῴκει.
ἦ καλόν, ὅκκα πέλῃ τέκνα γονεῦσιν ἴσα.
η ιδια η Μελλινα καμωμενη,δες ποσο καθαρο το προσωπο
με γλυκυτητα και ηρεμια φαινεται να μας παρατηρει
ποσο αληθεια η κορη στη μανα της σ'ολα της μοιαζει
ειναι ωραιο οταν τα παιδια με τους γονεις ειναι ομοια
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VI - 354)
Γνωτὰ καὶ τηνῶθε Σαβαιθίδος εἴδεται ἔμμεν
ἅδ' εἰκὼν μορφᾷ καὶ μεγαλοφροσύνᾳ.
θάεο· τὰν πινυτὰν τό τε μείλιχον αὐτόθι τήνας
ἔλπομ' ὁρῆν· χαίροις πολλά, μάκαιρα γύναι.
να καταλαβεις κι απο δω περα μπορεις πως η εικονα αυτη
ειναι της Σαβαιθιδος απο τη μορφη και απο τη μεγαλοπρεπεια
παρατηρησε τη σοφια και τη γλυκυτητα της απο δω ελπιζω
να τα βλεπεις.Πολλα να χαρεις,ευτυχισμενη γυναικα
.
( Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 414)
Καὶ καπυρὸν γελάσας παραμείβεο καὶ φίλον εἰπὼν
ῥῆμ' ἐπ' ἐμοί. ῾Ρίνθων εἴμ' ὁ Συρακόσιος,
Μουσάων ὁλίγη τις ἀηδονίς· ἀλλὰ φλυάκων
ἐκ τραγικῶν ἴδιον κισσὸν ἐδρεψάμεθα.
και γελωντας σαρκαστικα προσπερασε και μου απηυθυνε
φιλικο λογο:ο Ριθμων ειμαι ο Συρακουσιος
των Μουσων ενα καποιο ασημαντο αηδονακι αλλα
απ'τους τραγικους φλυακες κισσο δικο μου εδρεψα
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο VII - 718)
Ὦ Ξεῖν', εἰ τύ γε πλεῖς ποτὶ καλλίχορον Μιτυλάναν
τᾶν Σαπφοῦς χαρίτων ἄνθος ἐωαυσόμενος,
εἰπειν, ὡς Μούσαισι φίλαν τήνα τε Λοκρὶς γᾶ
τίκτε μ' ἴσαν χὤς μοι τοὔνομα Νοσσίς, ἴθι.
ξενε,αν πλευσεις προς την Μυτιλινη με τους ωραιους χορους
να ευχαριστηθεις απ'το ανθος των χαριτων της Σαπφους
πες πως ειμαι των Μουσων αγαπητη και η γη των Λοκρων
μ'εγεννησε ισαξια και πως τ'ονομα μου Νοσσιδα.Τωρα πηγαινε
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 332)
'Ελτοῖσαι ποτὶ ναὸν ἰδώμεθα τᾶς Ἀφροδίτας
τὸ βρέτας, ὡς χρυσῷ δαιδαλόεν τελέθει.
εἵσατό μιν Πολυαρχὶς ἐπαυρομένα μάλα πολλὰν
κτῆσιν ἀπ' οἰκείου σώματος ἀγλαίας.
ας παμε προς το ναο να δουμε της Αφροδιτης
το ξοανο ποσο περιτεχνο με χρυσο εγινε
το προσφερε η Πολυαρχις π'απεκτησε τεραστια
περιουσια απ'την ωραιοτητα του σωματος της
.
(Παλατινη Ανθολογια-βιβλιο IX - 604)
Θαυμαρέτας μορφὰν ὁ πίναξ ἔχει· εὖ γε τὸ γαῦρον
τεῦξε τό θ' ὡραῖον τᾶς ἀγανοβλεφάρου.
σαίνοι κέν σ' ἐσιδοῖσα καὶ οἰκοφυλαξ σκυλάκαινα
δέσποιναν μελάθρων οἰομένα ποθορῆν.
τη μορφη της Θαυμαρετης ο πινακας εχει. με τεχνη
αναπαριστα την αγερωχη οψη και την ομορφια της γλυκοβλεφαρης
ακομα και το σκυλι ο φυλακας του σπιτιου αν σε κοιταζε
θα κουνουσε την ουρα πιστευοντας την κυρα του σπιτιου πως βλεπει
.
(PALAT. ANT. BOOK IX - 605)
Τὸν πίνακα ξανθᾶς Καλλὼ δόμον εἰς Ἀφροδίτας
εἰκονα γραψαμένα πάντ' ἀνέθηκεν ἴσαν.
ὡσ ἀγανῶς ἕστακεν· ἴδ', ἁ χάρις ίκον ἀντεῖ.
χαιρέτω· οὔ τινα γὰρ μέμψιν ἔχει βιοτᾶς.
στον ναο της ξανθης Αφροδιτης η Καλλω αυτον τον πινακα
αφιερωσε με την εικονα της ζωγραφισμενη σ'ολα ιδια
ποσο ομορφα σταθηκε.δες,ποση χαρι τη διαπερνα.
να χαιρεται.καμια κατηγορια δεν εχει στη ζωη της
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου