2-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ- ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ / SHORT STORIES-2- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.

2-LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ-  ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ / SHORT STORIES-2- ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}

.
.
ΠΕΡΙ ΣΥΜΜΕΤΡΙΑΣ
.
-μια εικονα:[ο Αριστοτελης μια ζεστη ανοιξιατικη μερα ξυπναει
απο τη πνοη μιας πεταλουδας σιμα σ'ενα τριανταφυλλο ανθισμενο,
η πεταλουδα στεκεται στο τριανταφυλλο,απλωνει τα φτερα,ισορ-
ροπει,επιδεικνυει  τη Συμμετρια,μια Πραγματικοτητα οχι μια Ιδεα]
-μια εικονα:[ο Ευκλειδης μια ζεστη ανοιξιατικη μερα στην Ελληνιστικη
πρωτευουσα Αλεξανδρεια διατυπωνει τη μαθηματικη εννοια της
συμμετριας στο Βιβλιο Χ των Στοιχειων:Συμμετρα μεγεθη λεγεται
τα τω αυτω μετρω-συμμετρια ονομαζεται η ιδιοτητα μερικων γεωμε-
τρικων σχηματων στα οποια σε καθε σημειο του σχηματος  να αντι-
στοιχει ενα σημειο που ανηκει στο σχημα και το μεσο του ευθυγραμ-
μου τμηματος που τα συνδεει να ανηκει σε ενα στοιχειωδες γεωμε-
τρικο σχημα ,ενα σημειο,μια ευθεια,ενα επιπεδο ]
-μια εικονα:[η Μ.,πρωι,μια ανοιξιατικη ζεστη μερα,στο δωματιο της,
καθεται μπροστα στον καθρεφτη,χτενιζεται,σταματαει το χτενισμα,
κοιταζει την εικονα της,τη θεση που εχουν τα ματια της και η μυτη της,
τα χειλη της,το σχημα,παιρνει το κραγιον και τα βαφει ελαφρα ροζ,
κοιταζει,''η ομορφια οφειλεται στη συμμετρια'',σκεφτεται]
.
.
Λεοναρντο  Ντα Βιντσι-ζωγραφος
.
τελος Αυγουστου,πολυ ζεστη μερα,περιμενε τη κυρια για να
ποζαρει,απογευμα παντα την ιδια ωρα καθημερινα,λιγο πριν
επαιξε μια φουγκα του Μπαχ στο βιολι,ακουσε το σκυλι να
γαυγιζει φιλικα,ηρθε η κυρια,καθησε στη συνειθισμενη
σταση να ποζαρει,την κοιτουσε οσο δουλευε και προσπα-
θουσε να την καταλαβει,δεν ηταν ευκολο,η γυναικα ηταν
προσεκτικα οχυρωμενη,βεβαια δεν ειχε την επαρση της
εξουσιας,ουτε της υψηλης της ταξης,κατι αλλο ητανε,ισως
η μεταφυσικη της θηλυκοτητας,επρεπενα δωσει μια ερμηνεια
σ'αυτο,να το αποτυπωσει,''ενα χαμογελο'',σκεφτηκε,''ενα
αδιορατο χαμογελο'',η Μονα Λιζα με το αινιγματικο μειδιαμα,
''κι ισως εδω να υπαρξει σχεση με την αιωνιοτητα '',τα αρχε-
τυπα του Πλατωνα
.
.
 Το Facebook και το σωματιδιο του Higgs
.
(το σωματιδιο του Higgs ειναι ενα μποζονιο με σπιν 0,το
οποιο συγκροτει την υλη,προσδιδοντας μαζα)
Το facebook και το σωματιδιο του Higgs
(μια προσομοιωση)
φαντασθητε το οfacebook πως ειναι μια αιθουσα(ενας χωρος)
συγκεντρωσης ατομων-ανθρωπων και στο χωρο αυτο κανει
την εμφανιση του το facebook μιας γοητευτικης ομορφης
γυναικας τοτε οσοι αντρες τη πρωτοβλεπουν συνωστιζονται
σ'αυτη(κολλουν στο πεδιο-γοητεια της)και της κανουν αιτημα
φιλιας και εν συνεχεια likes και σχολια αποκτοντας απο αυτη
την επαφη με την γυναικα(σωματιδιο του Higgs) υπαρξη(μαζα
-υπαρξης)
-εν συνεχεια το ιδιο γινεται και με αλλη ομαδα ατομων -αντρων
του facebook συνωστιζονται γυρω απο τη γυναικα(το σωματιδιο
του Higgs)
κανοντας likes και σχολια αποκτοντας μαζα-υπαρξης
-επειτα αλλη ομαδα-αντρων...κ.ο.κ
.
.
Vincent Van Gogh-Βενσεντ Βαν Γκογκ.
.
Interaction
[τα ηλιοτροπια- η δημοπρασια]

Προβηγκια,Αυγουστος,1888,''πολυ ζεστη μερα,απραξια,τα μοντελα
ανεβαλαν τη ποζα'',επαρχια,αγροτικη ζωη,''ο αγροτης δενει,ενα με το
τοπιο'',τρια χρωματα κιτρινο,πρασινο,μπλε,''κιτρινο το ξερο χορτο'',
''πρασινο το φυλλο των θαμνων'',''μπλε ο ουρανος'',βαζο με
12 ηλιοτροπια,''γυριζει προς τον ηλιο στροβιλιζεται'',4 παραλλαγες
με τα ηλιοτροπια
Νεα Υορκη,Μανχαταν,2 Νοεμβριου 2013,21th Century Gallery,
10h at morning,δημοπρασια εργων τεχνης,καταμεστη η αιθουσα απο
πλειοδοτες,βαζο με 12 ηλιοτροπια ,εργο του 1888 του Βαν Γκογκ,τιμη
εκκινησης 10 εκατομυρια δολλαρια,''ακουω Κυριοι τις προσφορες'',
''Εγω'' ακουστηκε μια φωνη και μεσα απο το πληθος των παρευβρι-
σκομενων ξεχωρισε ενας αντρας που προχωρησε προς το μερος που
εκτειθονταν ο πινακας,οι αντρες της ασφαλειας κινητοποιηθηκαν
και ηταν σε ετοιμοτητα για παν ενδεχομενο,ηταν γνωστο και
το γεγονος της εξαφανισης του πινακα το 1948 απο μια εκθεση του
στο Οχαιο,ο κυριος απο μια πλαστικη τσαντα εβγαλε ενα βαζο με
ηλιοτροπια,''βαζο με 12 φυσικα ηλιοτροπια',ειπε,''αυτη ειναι η τιμη
που εγω προσφερω για τον πινακα'',''τη πραγματικοτητα'',συνεχισε,
αφησε το βαζο με τα ηλιοτροπια και γυρισε πισω στη θεση του,εξα-
φανιστηκε μεσα στο πληθος,''τρελος θα ειναι'',ειπε με χαμηλη φωνη
ενας κυριος στη κυρια διπλα του,''ειδες,το προσεξες,πως του ελειπε
το αριστερο αυτι;'',ειπε η κυρια με χαμηλη φωνη,''τι θελετε να πειτε,
πως ηταν ο Βαν Γκογκ;'',σχολιασε ειρωνικα ο κυριος,η κυρια μειδιασε
ελαφρα,''ποιος ξερει; ισως'',ανταπεδωσε την ειρωνια,
ο πινακας κατοχυρωθηκε τελικα για ενα πολυ μεγαλο ποσο σε εναν
γνωστο πολυεκατομυριουχο συλλεκτη.
μετα το τελος της δημοπρασιας κι αφου αδειασε η αιθουσα η καθα-
ριστρια μαζεψε το βαζο με τα ηλιοτροπια και τα πεταξε μεσα σε μια
μπλε σακουλα σκουπιδιων με κιτρινα δεσιματα μαζι με αλλα αχρηστα
.
.
fractal Text[to James Joyce's Ulysses]
.
Molly Bloom.Leopold what about word-Blaize
Leopold Bloom.blaize spelling.This.
Molly.I YES.
η Molly στον καναπε κοκκινο κραγιον στα χειλη ο Stephen
Dedalus γραφει η Molly απο το Gibraltar singerin στην ακρο-
γυαλια η Gerty white legs λαιμος κυκνου αφρος απο κυμα
στα δακτυλα των ποδιων η φωνη amore mio cries
Stephen Dedalus.The Hamlet's mother!Look at newspaper.
This photo at Lisbon port
Buck Mulligan.Molly and Blaize -Leopold and Martha.
Stephen.What is mother's job?
ηξερε για τη σχεση της Μολι με τον Μπλειζ ο Λεοπολντ
μια διμελης σχεση στη μαθηματικη λογικη {Α,Β}Α is MOLLY
b is Blaize,να μην ξυπνησουμε απο τον εφιαλτη της ιστοριας
nightmare of history cauchemar de l'histoire pesadilla de la
historia Alptraum der Geschichte nightmare de stair
visio rerum εβαλε το ποτηρι μπροστα απ'το χερι ειδε τη
διαθλαση του η Μολι ειπε η ενατη συμφωνια του Μπετοβεν
το presto what?okey ακουσε τον ηχο του αυτοκινητου
id est tacite format μια ιδεα ο χρονος ρωτησε κοιταξε
ο φανατισμος  τι απαισιο πραγμα sicut sol est calidus Molly
Stephen Dedalus.Tá an ghrian te lá atá inniu ann
Buck Mulligan.the rose is neuter nouns η Μolly κοκκινο
φορεμα τα χερια ασπρα λεπτα στο καθεφτη ειδε τον ασπρο
γλαρο φυσουσε κρυωνε λιγο αργει να ξημερωσει 12 το
μεσημερι γιατι ο α μισει τον β και αγαπα τον γ δεν ρωτησε
η αναπνοη του ανθρωπου απ νταουν οι μετοχες στο χρη-
ματιστηριο εχασαν απο την αξια τους -2%  saw his girlfriend
smiled cello heard the word music εκλεισε την τηλεοραση
Molly Bloom.Leopold what about word-Blaize
Leopold Bloom.blaize spelling.This.
Molly.I YES.
Molly the sofa in red lipstick on the lips Stephen
Dedalus writes the Molly from Gibraltar singerin in macro-
Glasses or Gerty white legs swan neck foam wave
toes the voice amore mio cries
Stephen Dedalus.The Hamlet's mother! Look at newspaper.
This photo at Lisbon port
Buck Mulligan.Molly and Blaize-Leopold and Martha.
Stephen.What is mother's job?
knew about her relationship with Just Blaze Leopold
a binary relations in mathematical logic { A , B } is MOLLY A
b is Blaize, can not wake up from the nightmare of history
nightmare of history cauchemar de l'histoire pesadilla de la
historia Alptraum der Geschichte nightmare de stair
visio rerum put the front glass of the AP'TO hand saw
Refraction of the just said Beethoven's Ninth Symphony
the presto what? okey hear the sound of a car
id est tacite format a year old asked me the idea LOOK
Fanaticism what awful thing sicut sol est calidus Molly
Stephen Dedalus.Tá an ghrian te lá atá inniu ann
Buck Mulligan.the rose is neuter nouns Molly the red
dress HANDS WHITE minutes in kathefti saw the white
Gulls blowing cools a bit slow to daylight 12
noon because the a hates the b and c loves without asking
the breath of the man from Down the shares on the stock -
stock exchange lost their value -2% saw his girlfriend
smiled cello heard the word music εκλεισε την τηλεοραση
Molly Bloom.Leopold cad faoi fhocal - Blaize
Leopold Bloom.blaize spelling.This .
Molly.I TÁ .
Molly ar an tolg i lipstick dearg ar na liopaí Stephen
Dedalus scríobhann an Molly ó Giobráltar singerin i macra -
Gloiní nó cosa bán Gerty eala tonn cúr muineál
toes an cries Mio amore guth
Máthair Stephen Dedalus.The Hamlet ar! Féach ar nuachtán .
Seo grianghraf ag calafort Liospóin
Buck Mulligan.Molly agus Blaize - Leopold agus Martha .
Is Stephen.What máthar post ?
Bhí a fhios mar gheall ar a gcaidreamh le Just Blaze Leopold
ar chaidreamh dénártha i loighic matamaiticiúla { A , B } Is MOLLY A
Is b Blaize Ní féidir , dúisigh ó an nightmare de stair
nightmare de stair cauchemar de l' histoire pesadilla de la
Historia Alptraum Geschichte der nightmare de staighre
rerum visio a chur ar an ghloine os comhair an lámh chonaic AP'TO
Athraonadh na díreach dúirt Beethoven Naoú Siansa
an presto cad é ? okey éisteacht leis an fuaim de ghluaisteán
id est bhformáid tacite bliana d'aois d'iarr mé ar an smaoineamh FÉACH
fanaticism rud cad uafásach sicut Sol est calidus Molly
Stephen Dedalus.Tá ar ghrian te Lá ATA inniu Ann
Tá Buck Mulligan.the ardaigh -ainmfhocal neodrach Molly an dearg
Lámha gúna nóiméad BÁN i kathefti chonaic an bán
Faoileáin séideadh cools le beagán mall a solas an lae 12
meán lae mar gheall ar fuath leis an ar an b agus c breá gan iarraidh
an anáil an fear as Dún na scaireanna ar an stoc -
stocmhalartán chaill a luach -2 chonaic % a chailín
dordveidhil aoibh chuala an ceol focal εκλεισε τη τηλεοραση
.
.
η Marilyn Monroe διαβαζει τον Οδυσσεα [Ulysses] του James Joyce
μια καταπληκτικη φωτογραφια
.
[ οι ανθρωποι[people]χωριζονται σε δυο μεγαλες κατηγοριες[sets συνολα]:
-εκεινοι που εχουν διαβασει τον Οδυσσεα [Ulysses] του James Joyce
THE BLOOM'S PEOPLE
- κι εκεινοι που δεν εχουν διαβασει τον Οδυσσεα [Ulysses] του James Joyce
THE NO BLOOM'S PEOPLE
Επομενως η Marilyn ανηκει στη πρωτη κατηγορια THE BLOOM'S PEOPLE.
i Love You Beauty Marilyn!
η Μεριλιν θα μπορουσε να ειχε παιξει τη Μολλι Μπλουμ[Molly Bloom]
η' την Γκερτυ[Gerty MacDowell]την ομορφη κοπελα που καθεται στην
ακρογυαλια και προκαλει ερωτικα απο αποσταση τον Λεοπολντ Μπλουμ
[Leopold Bloom]μεχρι κολασμου,μετα σηκωνεται περπαταει και φανε-
ρωνεται πως ειναι κουτση[permanent limp]
.
.
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
.
-η ηληθιοτητα δεν πληρωνεται οσο η εξυπναδα.
ειναι ακριβοτερη

-το facebook ειναι ενα παιγνιο[κοινωνικων σχεσεων]μη μηδενικου αθροισματος
δυο η' περισσοτερων παιχτων
Η ισορροπια Nash[το βελτιστο] σ'αυτο το παιγνιο ειναι οταν:
ουτε ο Α παιχτης κανει like στον Β παιχτη
ουτε και ο Β παιχτης κανει like στον Α παιχτη
Αναλυση [της κοινωνικης σχεσης του facebook]συμφωνα με τη θεωρια
του John Nash:
κανω like και δεν μου κανει like[απογοητευση-ενοχληση]
δεν κανω like και μου κανει like[ενοχληση-απογοητευση]
κανω like και μου κανει like[το ιδανικο-συναισθηματικη υπερενταση]
δεν κανω like και δεν μου κανει like[συμφεροτερο να μην
εχεις προσδοκιες][εχουμε και οι δυο την ησυχια μας]
.
.
ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ
[ LOGIC THEOREMS ]
.
.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Τα Θεωρηματα ειναι 3 κατηγοριων :

α] Αν Α , τοτε Β - [Θεωρηματα Αποδειξης ]

β] Αν Α , τοτε Β ;- [Θεωρηματα Ευρεσης ]

γ] Αν Α , τοτε ... - [Θεωρηματα Ανοιχτα ]

Ι
Μια αφηγηση ομοιαζει μιαν αλλη αφηγηση.Δομει-
ται σαν οργανισμος .
Απατηλη αφηγηση δεν ειναι η φαντασιακη [ η'
φανταστικη] αφηγηση αλλα η αφηγηση του
πραγματικου.
Τι σημαινει να αφηγησαι ''ετσι'' ; .Μηπως να απο-
φευγεις την ''αλλη'' αφηγηση ;


ΙΙ
Η Λογικη δια[χωριζει] τα νοηματα.
Το Νοημα ισοδυναμει [ ισοδυναμον ] της Λογικης.
Ενα ερωτημα δεν επιδεχεται οπωσδηποτε λογικη
απαντηση.
Οι απαντησεις κατασκευαζονται .
Οι ερωτησεις επιμενουν[ να ρωτουν ], ενω οι
απαντησεις ωχριαζουν [ ξεπερνιουνται ].
Να ρωτας το αυτονοητο ειναι ταυτολογια.


ΙΙΙ
''Να μιλας'': υπαρχει σκεψη ,που δεν-ειναι
σχετικη με τη γλωσσα ;
Τα στοιχεια [τα στοιχειωδη ] της σκεψης ειναι
μη-γλωσσικα.
Αυτο , δεν ειναι αντιφατικο.Η ''πραγματικοτητα''
φιλοσοφειται πανω στο ''αντιφατικο ''.Δομειται
αντιφατικα.


VI
Εστω Αr[x]B , οπου Α , Β , χ στοιχεια του Συνολου ''Ελλη-
νικο Λεξικο'' , και r[x] μια διμελης σχεση του Α και Β
διαμεσου του χ.
Δινοντας τυχαιες τιμες στα Α,Β,χ απο το Συνολο
''Ελληνικο Λεξικο '' μπορει να προκυψει
η ''Ομηρου Οδυσσεια'' απο μια σκεπτομενη
μηχανη ;
[ σε αλγοριθμικο [πραγματικο,μετρησιμο] χρονο ]

V
'' η ψυχολογια ποια δομη κοινωνιας εκφραζει;''
Ενα ερωτημα μετα-ψυχολογιας : να ρωτας την
ψυχολογια για την ιδια την ψυχολογια.
Μηπως η φρου'δικη θεωρια [καταληγει να]
ειναι ενα οικοδομημα [κατασκευασμα];
Αν ειναι ετσι, αυτο την εξουσιοδοτει να λεει:
τι μπορει η' τι νομιζεται οτι μπορει να λεχθει.
Ο Lacan εφυεστατα ψυχοαναλυσε τη ''Θεωρια
της Ψυχαναλυσης'' του Φρου'ντ.
Ψυχαναλυση δεν σημαινει αποκαλυψη [μιας
κρυμενης ] αληθειας , αλλα ανασκαφη της ,
[ οπως στην Αρχαιολογια ανασκαφουμε]

VI
η φιλοσοφια , που καποιος ασκει ειναι
ψυχοσωματικη.''Φιλοσοφω ετσι, επειδη ειμαι
ο ανθρωπος ,που ειμαι''.
Να φιλοσοφεις μπορει να σημαινει να επιβαλλεις
το εγω σου στις εννοιες του κοσμου.
Το ''φιλοσοφω''δεν ειναι κατ'αναγκη ''να εξουσια-
ζω'', μπορει να ειναι ''ψυχαναλυομαι''.
''Φιλοσοφω'' επειδη επιθυμω να αντιληφθω τον
κοσμο , που ρωτω ''αν υπαρχω''.
''Αν υπαρχω'' δεν σημαινει την αμφιβολια [ ''να
αμφιβαλω''],αλλα να μπορω ''να δημιουργησω''
τις αντιληψεις μου για τον κοσμο.
''Αντιλαμβανομαι, αρα υπαρχω''.
''Αντιλαμβανομαι'',οχι απλα αντιλαμβανομαι,
αλλα ''κατασκευαζω''σκεπτικα συστηματα
αντιληψης.

VII
Η ζωγραφικη ''μου'' τι εκφραζει; ''Τιποτα ''.
Μια λεξη σε εισαγωγικα δεν ειναι η ιδια
λεξη χωρις εισαγωγικα.
Ενα αντικειμενο αντιπροσωπευεται στο
ονομα του , ''αντιπροσωπευεται'' δεν σημαι-
νει ''ειναι''.
Τα ονοματα [οι λεξεις ] χρησιμευουν σ'ενα
αποδεικτικο συστημα για την αληθεια [η'
οχι] των αντικειμενων.

IIX
Μια προταση περιεχει [ εδραζεται] [σ]τον
πραγματικο κοσμο και [σ'] εναν συστημα-
τικο κοσμο.Π.χ '' το τριανταφυλλο ειναι
κοκκινο''.Πολυ δυσκολα να καθορισθουν
τα ποσοστα σ'αυτην των δυο κοσμων.
Το ''τριανταφυλλο '' στον πραγματικο
[ojective] κοσμο , το ''κοκκινο'' στη Θεωρια
[περι] των Χρωματων.

ΙΧ
''Τα αισθηματα δεν ειναι ιδεες. ειναι επιθυμιες''.
Η προταση αυτη [δεν] ειναι δυσκολη :ειναι
μη-αποδειξιμη.Μη-αποδειξιμη δεν σημαινει
μη-πραγματικη.
Ισως η ''πραγματικοτητα '' μας ειναι
μη-πραγματικη:η πραγματικοτητα ειναι
''συμβατικη''.
'' '' Ετσι'' μπορουμε να ζουμε'',δηλ. η ταξη[η κατα-
σταση] των πραγματων ειναι συμβολικη ;
Μαλλον θα πρεπει να σκεφτομαι [το] ''περισ-
σοτερο''.

Χ
Οι ανθρωποι μερικες φορες αισθανονται τις
λεξεις.
''Ο ανθρωπος ειναι οι λεξεις του''.Η παραγωγικη
διαδικασια των λεξεων διαμορφωνει την
ανθρωπινη πραγματικοτητα. ''Επεα πτεροεντα''
ο ανθρωπος.Λεξεις,ον,μη-ον,ειναι,μη-ειναι...:
Ανθρωποτητα λεκτικη.

ΧΙ
Τα μαθηματικα πηγαζουν απο το μυαλο μας η'
αντιστοιχουν στον μηχανισμο του;
Σωστοτερα θα ηταν να ρωτησουμε:Υπαρχουν
μαθηματικα περα-απο-αυτο;
Τα μαθηματικα του απειρου μας λενε για τα
μαθηματικα του ''περιορισμενου'' μ' εναν
μη-αλγοριθμικο [ μη-περιορισμενο] τροπο.
Στα μαθηματικα τιποτα δεν ειναι ''καθορι-
σμενο '' στο πως παραγονται, ειναι εκφραση
του ''μη-αληθινου''σαν αληθινου.
Καμια καταφαση , μοναχα ερωτηση.

ΧΙΙ
Στη μουσικη τι αναζηταμε;
Αν αντιστρεψουμε την ερωτηση σε απαντηση:
''''η μουσικη μας αναζηταει'', τοτε δεν αντιστρε-
φεται ο κοσμος;
Ομως ο κοσμος ηταν αντεστραμενος και στην
πρωτη περιπτωση , δηλ . ετσι κι αλλιως ο κο-
σμος ειναι αντεστραμενος.Να ζεις σημαινει
να ζεις σε κατοπτρο.
Να ρωτας , μην απαντας.
Οι απαντησεις μας κατασκευαζουν ''σαν
απαντηση''.

ΧΙΙΙ
Η Πραγματικοτητα δεν φαινεται, ειναι
μη-φαινομενο .Ζουμε στη αν-υπαρξια της.
Πλησιαζουμε οτι δεν -υπαρχει με τροπους
,που δεν-το-πλησιαζουν.
Η Πραγματικοτητα:η πολυ-τροπια μας,που
υπαρχει,οπου δεν-υπαρχει.
Η ''Πραγματικοτητα'' ενα προι'ον της εφευρε-
ικοτητας [η' της φιλοδοξιας] μας:να ''κυριαρ-
χισουμε''.
Ομως μας αντιστεκεται πληρως
το μη-κυριαρχουμενο .

ΧΙV
Ο Πολιτισμος τι ειναι;
Ειναι αντικειμενικοτητα η' συμβαση;
Αν ειναι αντικειμενικοτητα ,ποιες ειναι οι αρχες
στις οποιες βασιζεται; και τοτε τα περιεχομενα
τους ειναι ανθρωπολογικα
Αν ειναι συμβαση , ποιες ειναι οι συμβασεις
στις οποιες βασιζεται; και τοτε τα περιεχο-
μενα τους ειναι δυο φορες ανθρωπολογικα.
Ο Πολιτισμος μηπως ειναι η εξιδανικευμενη
ασκηση εξουσιας ;

XV
''Το μηνυμα κωδικοποιηται σε καποια γλωσσα
απο τον πομπο [ και μεσω καναλιου]μεταβιβαζε-
ται στον δεκτη , που το αποκωδικοποιει στην
αρχικη γλωσσα'':Μια προταση:Αρχη της
Θεωριας της Επικοινωνιας.
Καθε επικοινωνια βασιζεται στη κοινη γλωσσα
πομπου -δεκτη.
Στην Τεχνη ομως μπορει να υπαρχει μη-αντι-
στοιχια γλωσσων πομπου -δεκτη . εκει θεμελι-
ωνεται [ αρχιζει] η Τεχνη:''η γλωσσα ''μου''
δεν ειναι η γλωσσα ''σου'', που δεν ειναι η
γλωσσα ''μου'' ''....
''Μερος της γλωσσας ''μου'' ειναι μερος της
γλωσσας ''σου'', αλλα οχι με τον ιδια
ανα[μετα]μορφωτικη δραση [προβολη].
''Αν η γλωσσα ''μου ''ειναι αγνωστη σε σενα,
τοτε στη γλωσσα ''σου'' παραγεται '' η ποιη-
ση'' [ μου ] ''.
Οι προτασεις [τα Εργα] της Τεχνης ειναι οι
προτασεις[ τα μηνυματα] ενος ''μη- επικοι-
νωνιακου ''Συστηματος

XVI
Στο θεατρο ,στη σκηνη διαδραματιζεται η ιστορια
[η' η ουτοπια] ενος διαφορετικου κοσμου , οι ηθο-
ποιοι υποδυονται εναν ανθρωπινο κοσμο περα
απ'τα φαινομενα.Ποιες κοινωνιες δημιουργουν
θεατρο; η απαντηση μπορει να ειναι θεατρικη:
οι Οιδιποδειες :Θεατριζω σημαινει διαλευκανω.
Στην αιθουσα του Θεατρου οι θεατες δεν ειναι
οπως στο σπηλαιο του Πλατωνα , βλεπουν κατ'
ευθειαν στην ουτοπικη χωρα.Το θεατρο ειναι
συμβαση, η θεωρια του[ η οποιαδηποτε ] ειναι
συμβατικη [η ' ουτοπικη ;]

XVII
'' η συνειδηση του τρομου ανελισσεται στη ματαιο-
τητα του χρονου, το συναισθημα του προηγουμενου
στη βιωση του τωρα, μια αυταπατη: να ενωνεσαι
μεσα στη διαφορα.Η οραματικοτητα του Αλλου
δεν επιβαλεται , παραγει την τεχνη''

XIIX
Αν δεν υπηρχε η γλωσσα θα επρεπε να εφευρεθει,
οπως η μουσικη, ο κινηματογραφος.Η λογοτεχνια
υπαρχει περα απο τη γλωσσα,ενω δομειται πανω
[και με ] [σ]τη γλωσσα, ειναι α-γλωσσικη.
Θα μεινει η λογοτεχνια μετα τον ανθρωπο; Θα μει-
νει η λογοτεχνια, που δεν γραφτηκε [ η ' δεν προ-
φασε να γραφτει] ποτε.Μπορει η λογοτεχνια να
ειναι η ανθρωποτητα.

XIX
Η δυσκολια [ γενικα ] πρεπει να γινει αντικειμενο
της επιστημης [ τελως παντων καποιας επιστημης
η' φιλοσοφιας ]

XX
Η εννοια της συνεχειας διασαφηνιζει την πραγματι-
κοτητα.

XXI
α]Μπορει με την ασκηση να χειριζεσαι τελεια τη
γλωσσα;

β]Τι χρειαζεται για να καταλαβεις τη Μαθηματικη
Λογικη του Ρασσελ;

γ]Μια μηχανη , σαν τον ανθρωπο , ονειρευεται;

XXII
Ποια προταση ειναι προταση λογικης ; '' η λεξη
''Πλατων ''εχει τοσους φθογγους οσες [ σε αριθ-
μο] εχει ενα εξαγωνο γωνιες ''

XXIII
η αποδειξη προχωραει στη προταση P απο την
προταση Q .Ετσι η αποδειγμενη προταση p
απορρεει απο τις προτασεις p1,p2,p3,...,pν.
Πως ειναι σιγουρο οτι η σειρα ειναι ορθη [ η'
αληθης];.Και σε τι κοσμο αντιστοιχει η αρχικη
προταση[αξιωμα];.Δεχομενοι τις αποδειξεις
τα Μαθηματικα δημιουργουν [ επιβαλλουν ]
ουσια[essence] στον κοσμο [universe ].
Στην ερωτηση:''μα πως γινεται ;'' η απαντηση:
''ετσι πρεπει να ειναι '' δεν αποτελει ισχυρο
επιχειρημα.

XXIV
Στα μαθηματικα ισχυει:
1=1
2=1+[1]
3=1+[1+[1]]
4=1+[1+[1+[1]]]
5=1+[1+[1+[1+[1]]]]
.
.
.
Ετσι , ομοια και στη γλωσσα ;

XXV
5 Αξιωματα Για Μια Θεωρια

I : Η πραγματικοτητα ειναι μυθ[ι]στο[ρημα]τικη

II:Ο κοσμος[universe] ειναι α-τυπος:οι εικονες
[pictures] τον ταξι[θετουν].

III:Ο κυκλος ειναι το συμβολο των μυθο[λογιων]

IV:Η ποιηση των λεξεων ειναι η ποιηση των
πραγματων.

V:Η φιλοσοφια ειναι [image] του συμπαντος μας.

XXVI
- Η προταση ''P ειναι μη-αποδειξιμη '' ειναι απο-
δειξιμη.

XXVII
Για να παραδεχτεις μια αντιληπτικη εννοια πρεπει
να εφοδιαστεις με ολο το εκφραστικο της περιεχο-
μενο.Π.χ για την αντιληψη του νερου θα πρεπει
να αποκτησεις τις εννοιες του παγου, του νερου
στις πηγες ,ακομη και των βρωμονερων στους
υπονομους, ...

XXVIII
''αισθηση χιουμορ και τολμηρα χρωματα, που εξα-
πτουν τη φαντασια, απο ενα κραγιον ,το οποιο κα-
νει τα χειλη να χαμογελουν, οταν αφηνει πανω
τους το λαμπερο του αποτυπωμα''
:ενα ψυχαναλυτικο κειμενο της μετα-μοντερνας
πορνογραφιας.

XXIX
η τηλεοραση ειναι μια faux[ψευδης, απατηλη]
μασκα της πραγματικοτητας [ realite ].
Εκει κατασκευαζεται [made in ] η παρωδια των
συμβαντων[ facts ].
Ενα εργοστασιο του ομοιοτυπου [ simulacre ].
Η καινουργια [nouvelle ] η' η τελευταια[dernier]
συγχιση του ανθρωπου[ ; ].

XXX
Πως θα ηταν ο κοσμος αν δεν γινονταν καμια
εφευρεση και καμια αποκαλυψη;Μαθηματικη,
φυσικη ,θεωρητικη ανακαλυψη [ η'
και μεταφυσικη ].

ΧΧΧΙ
α]Ποια αληθεια εξαρταται απο την εμπειρια;

β]Η μη-λογικη επαγωγη μπορει να αποδειχθει
λανθασμενη;

γ]Το ''κανονικο'' δεν διαπραγματευεται με τον
ιδιο τροπο το '' ιδεατο''

XXXII
'' η '' η ιστορια της φιλοσοφιας '' ειναι αδυνατη
ιστορια: αποστερημενη απο τη λογο-τεχνια''

XXXIII
Τα φυσικα αντικειμενα συγχιζονται με τα ονοματα
τους .Η πραγματικη δομη του κοσμου ειναι γλωσσικη.
Η πληθωρικοτητα του κοσμου οφειλεται στο χειρισμο
του λεξικου , της γραμματικης , του συντακτικου.
Αυτος γραφει : το αντικειμενο π.χ δεντρο ανηκει
στην εννοια ''δεντρο'' και ειναι μια επεκταση της
εννοιας ''δεντρο''.Γι αυτο εννοιες οπως: '' δεντρο'',
''φυτο''δεν ειναι ταυτοσημες , αλλα διαφορετικα
νοηματα η' διαφορετικες ιδιοτητες .
Ποια η σχεση μεταξυ αντικειμενων και εννοιων
στην πραγματικοτητα ;

XXXIV
Ο Giotto ειχε μια ουμανιστικη αντιληψη , δεν ηταν
κατω απο την εξαρτηση της φυσης: ηταν μεσα στην
διανοητικη οργανωση του Συμβολικου: ο Giotto
χωρο-ποιησε τη σκεψη.

XXXV
Την παραδοχη οτι καθε απειρο συνολο πραγματικων
[αριθμων] ειναι ειτε αριθμησιμο ειτε εχει τη
πληθικοτητα του συνεχους, την ονομαζουμε:
'' η υποθεση του συνεχους '' του Cantor.

XXXVI
Η Τεχνη εχει γινει Μοδα : μια τροπη διαστροφικη:
'' συνειθιζω να πουλω τις ιδεες μου'' : η ιστορια
της Τεχνης δεν ειναι η ιστορια των Μουσειων.

XXXVII
Στα Μαθηματικα συμβαινει το παραξενο: το ενα
να ειναι τρια και αντιστροφα.Επρεπε να θεμελι-
ωθουν οι αριθμοι πανω σε μια λογικη.
.
.
η αποφαση
.
''ισως '' ,δεν συνεχισε τη σκεψη του.Ηταν πια
αργα,αυριο το πρωι θα αποφασιζε τι θα εκα-
νε.Ακουγε τ'αυτοκινητα να κυλανε στη λεωφο-
ρο.Ο θορυβος δεν τον ενοχλουσε.Κοιμηθηκε
ως το πρωι.Τον ξυπνησε το τηλεφωνο.Δεν προ-
λαβε να το σηκωσει,εκλεισαν.Σημερα θ'αλλαζε
τον συνειθισμενο ρυθμο του.Ξυριστηκε,ετοιμα-
σε κατι κι εφαγε.Ξανακτυπησε το τηλεφωνο.
Το σηκωσε,ακουσε τι του ειπαν.Το εκλεισε.
Τα αυτοκινητα επαναλμβαναν την πορεια
τους σε διαφορετικη συχνοτητα.Ειχε καιρο
να διαβασει δυο-τρεις σελιδες απο το μυ-
θιστορημα , που ειχε αρχισει .Διαβασε συ-
νολικα δεκα σελιδες.
Δεν εγιναν σοβαρες αλλαγες στην
ιστορια, ισως καποιες στη μορφη και στο
υφος της διηγησης.Κοιταξε το ρολοι' στον
τοιχο,ειχε περασει η ωρα.Βιαστηκε.Εκλεισε
τη πορτα πισω του , δεν πηρε το ασανσερ ,
κατεβηκε απο τις σκαλες, και βγηκε στο
δρομο.Σταματησε ενα ταξι,εδωσε μια διευ-
θυνση τυχαια κι εφυγαν.Οταν κατεβηκε
ηταν αποφασισμενος.Περιπλανηθηκε
ωρα στα στενα , μαλλον απομακρυνθηκε
μ'αυτον τον τροπο.Ειχε υπολογισει μεχρι
να μην επιστρεψει στο ιδιο μερος ,ειχε
ενοικιασει σε μια αλλη συνοικια ενα δια-
μερισμα.Τα παντα ηταν κανονισμενα
και στην παραμικροτερη λεπτομερεια ,
γι'αυτο δεν αισθανθηκε καθολου τυψεις
και ενοχες .
.
.
ΧΕΛΩΝΑ [ΤΟ ΕΚΚΡΕΜΕΣ ΤΗΣ ΧΕΛΩΝΑΣ]
ΤURTLE 'S PENDULUM
η χελωνα ακουει 2 ιστοριες
.
[στο κηπο κατω απ'την ελια , μηνας Δεκεμβριος,
ετοιμαζεται για τη χειμερια ναρκη ] την καθυστερη-
σαν οι ελιες ,που επεφταν και τις ετρωγε
[Μαχαιρα Ξηρομερου Ακαρνανιας ]
.
.
Καποτε στη Παναγια τη Λεσινιωτισα ,εκει στη πλαγια
κατω απ'τις ελιες βρηκαμε μια χελωνα , την πηραμε
μαζι μας , την βαλαμε σ'ενα μικρο κηπο , της
δωσαμε το ονομα Ιολη , γραψαμε πανω στο
καυκαλο της
κι εκεινη συνεχιζει σαν το εκρεμες τη
περιοδικη της κινηση
.
.
η χελωνα ακουει 2 ιστοριες:
.
- πως να πουμε στη χελωνα το παραδοξο του Ζηνωνα:
'' Ο Αχιλλεας ειναι 100 φορες ταχυτερος απο
απο τη χελωνα .Αν η χελωνα βρισκεται 100 μετρα
μπροστα απο τον Αχιλλεα οταν αρχιζουν να τρεχουν,
τοτε αν ο Αχιλλεας διανυσει 100 μετρα η χελωνα θα
βρισκεται μπροστα του 1 μετρο κι οταν ο Αχιλλεας
διανυσει 1 μετρο η χελωνα προηγειται 1 εκατοστο
του μετρου
...ετσι συνεχως η βραδυκινητη χελωνα θα βρισκεται
παντα μπροστα απ'τον ταχυτατο Αχιλλεα το 1 εκα-
τοστο της αποστασης , που διανυσε αυτος και δεν
θα τη φτασει ποτε
.
-και τελειωνοντας πως να της πουμε τον μυθο του
Αισωπου:
'' Η αλεπου για να διασκεδασουν τα ζωα και να
σπασουν πλακα κανονισε να παραβγουν στο
τρεξιμο η ... χελωνα με τον λαγο.Ετσι κι εγινε.
Ο λαγος εφυγε σαν ανεμος , η αργη χελωνα πη-
γαινε και πηγαινε .Φτανοντας κοντα στο τερμα
ο γρηγορος λαγος σταματησε το τρεξιμο και σι-
γουρος οπως ηταν για τη νικη του ,πηγε και
ξαπλωσε στον ισκιο μιας μεγαλης βελανιδιας
...κι εκει αποκοιμηθηκε.
Η χελωνα περασε σιγα -σιγα απο μπροστα του
...και τερματισε
Τον λαγο τον ξυπνησαν τα δυνατα γελια των
ζωων ,ετριψε τα ματια του κι ειδε τη χελωνα
να εχει τερματισει .Κι ετσι εχασε το στοιχημα
.
Αυτος ο μυθος θελει να μας πει πως αργα και
σταθερα κερδιζουμε τον αγωνα της ζωης
.
.
η χελωνα ,που ειδες στο κηπο ειναι η ιδια
χελωνα ,που παρατηρησε ο Αριστοτελης
στην Αττικη
.
.
Η Πολη ειναι
νερο ανθρωπων , που κυλλα σ'ενα τοπιο, στο
περασματα του χαραζει στο εδαφος τους δρο-
μους της , τα κτιρια , με τις πορτες και τα παρα-
θυρα , τα εμπορικα , τις πλατειες , τα κοινωνικα
συμβαντα , τις οικονομικες δοσοληψιες , τις
πολιτικες της ιδεες ...
κι αυτο συνεχιζεται χρονια αφηνοντας τα
επαλληλα στρωματα του
αν αρχισουμε να ξυνουμε στο παλιμψηστο
της θα βρουμε την ιστορια της
,
,
ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
[ΣΥΝ-ΖΕΥΞΕΙΣ]
.
Ξημερωνε .Τοτε γυρισε σπιτι.Το τρενο γεματο
εργατες.Κατεβηκε στην τριτη σταση,Ξεκλει-
δωσε τη πορτα του σπιτιου,ανεβηκε τη σκαλα,
μεσα ηταν αποπνικτικα ζεστα.Ξαπλωσε στο
κρεβατι το κουρασμενο κορμι του.Το κεφαλι
του γυριζε,ακομα ενιωθε μεθυσμενος.Εκεινη
κουλουριασμενη στην αλλη ακρη του κρεβα-
τιου με γυρισμενη τη πλατη προς αυτον
προσποιουνταν την κοιμισμενη.Ηξερε με
βεβαιοτητα τι σκεφτονταν.Η προδοσια.Γυ-
ρισε τα ματια του προς αυτο το σωμα και
τα καρφωσε πανω του.''Οπως μ'ολους τους
αλλους ''Ενας εγωιστικος κι αλλαζονικος
τυπος ανθρωπου.Τον φανταστηκε χωμενο
μεσα στους κολακες , ενα πρησμενο απ'το
λιπος κρεας.Ο Αντωνιος κοιμονταν , συρ-
θηκε κοντα του , τον αγκαλιασε και κοι-
μηθηκε μαζι του.
Το απογευμα δεν ξυπνησε,κλειδωθηκε στο
ονειρο της Κλεοπατρας
.
.
 ΗΡΑΚΛΗΣ ΚΑΙ ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ
[ ΣΥΝ - ΖΕΥΞΕΙΣ ]
.
Κανενας δεν γνωριζε τι της συνεβαινε.Αυτη κρα-
τουσε καλα το μυστικο της.Τ'απογευματα κατεβαι-
νε στη παραλια.Τις περισσοτερες φορες μονη της,
τις αλλες με τα παιδια της η' καποια στενη φιλη.
Αυτον τον συναντουσε στο δρομο της ,με τη χον-
δρη συζυγο,δεν ηταν ετσι στην αρχη,μετα απο την
εγκυμοσυνη παχυνε.Δεν του'ριχνε ουτε μια ματια
κατ'ευθειαν,παντα στα κλεφτα κοιτουσε.Κι αυτος
ειχε παχυνει και τα μαλλια του ειχαν αραιωσει
μπροστα.Ειχαν περασει τα χρονια απο τοτε μο-
νοτονα και καταθλιπτικα για κεινη.Ο αντρας της
ηταν νεος,μα ομως δεν της αρεσε.Επρεπε να το
κανει για την οικογενεια και τα παιδια, τρια απ'
τον πρωτο της γαμο.Μ'αυτον αποκτησε μια κορη,
δυο χρονων τωρα.Ομορφη σαν αυτη,της εμοιαζε.
Κρατουσε τη ζωη του στο χερι της,αυτη το ηξερε,
αυτος οχι.Θα το σχεδιαζε ετσι ωστε κανενας να
μην την υποψιαζονταν.Ο συλλογισμος ηταν α-
πλος:Αφου δεν υπηρχε στη ζωη του δεν υπηρχε
σε καμια ζωη.Δεν την ενοχλησε η ατελεια του:
πως αυτη η ανυπαρχτη γυναικα θα αφαιρεσει
καποιον απο την υπαρξη,αυτον η' οποιονδηπο-
τε αλλον;
Αυτο το ερωτημα ποσο θα ηθελε να τον βασα-
νιζει.Ομως δεν το διακινδυνευε να του το θε-
σει ευθεως.Ουτε και πλαγιως.Αν του τα'ριχνε
σιγουρα θα ειχε αποτελεσμα: η γοητεια της
ηταν τρομακτικη .Ετσι αρχισε να σχεδιαζε-
ται η πραξη.Αν και γνωριζε καλα πως στο
τελος της δεν θα ζουσε κανενας η' το χειρο-
τερο , θα ζουσε αυτη κυριολεκτικα μονη της.
.
.
ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ ΚΑΙ ΑΙΓΙΣΘΟΣ
[ ΣΥΝ - ΖΕΥΞΕΙΣ ]
. Η Κλυταιμνηστρα ειδε στον καθρεφτη τον αντρα
της ,κοιμονταν ησυχος.Βγηκε αθορυβα απ'το δω-
ματιο.Ο αλλος αντρας την περιμενε,επρεπε να
βιαστουν, δεν ειχαν πολυ χρονο στη διαθεση τους.
Το παιδι,ο Ορεστης θα ξυπνουσε , θα την αναζη-
τουσε να το βυζαξει , δεν θα την εβρισκε ,τοτε θα
εκλεγε και θα ξυπνουσε τον πατερα.
Εκεινον τον βρηκε στη μπανιερα , μεσα στ'αφρο-
λουτρα πνιγμενο.Λαχταρησε και γυρισε πισω
αναστατωμενη.Βρηκε τον Αγαμεμνονα να ται-
ζει το παιδι , του ειπε το συμβαν ,ο αλλος ουτε,
που το ακουσε ,συνεχισε να παιζει με το παιδι
Σε λιγο εφτασε μαντατοφορος με το μακα-
βριο κι αισχιστο νεο:Ο κυρ -Αιγισθος δολοφο-
νηθηκε.
Συγκρατηθηκε να μην ουρλιαξει , ζητησε τη
μικρη Ηλεκτρα , την φωναξαν , ελειπε. Οταν
γυρισε της ομολογησε το αμαρτημα της ,στο
τελος τη φιλησε στα μαγουλα κι αποσυρθηκε
στο εσωτερικο του σπιτιου.
Ολα εγιναν καθως πρεπει , με τους λογους,
τους ολοφυρμους και τα γογγυτα.Απο την ε-
πομενη μερα ολοι ηταν φιλικοι μαζι της ,
της εδειχναν μεγαλο σεβασμο.Αυτη προσποι-
ουνταν , υποκρινομενη , την ηρεμη , την αξι-
οπρεπη και τη νυχτα κρυφα κοιτουσε το ει-
δωλο της , τραβουσε τα μαλλια και ξεσκιζε
τα στηθη , στα βουβα.Ο Αγαμεμνονας ειχε
πεθανει , η μικρη αρραβωνιαστηκε κι ο
Ορεστης φανταρος , με λαχταρα τον περι-
μενει να ερθει στη πατριδα με αδεια
.
.
Μηδεια
.
Παρατημενη ,ατιμασμενη και διωγμενη η
Μηδεια μετα απο εκεινα τα αποτροπαια
γεγονοτα βρεθηκε στην Αθηνα .Για να ζησει
ειχε στησει ενα παγκο στην Αγορα και που-
λουσε φρουτα και λαχανικα.Σκεφτοταν:
''Ο ανθρωπος ενας λογος βαρυς η' ελαφρυς
στο στομα του αλλου ανθρωπου''
Παρα τα βασανα ηταν ομορφη,πυκνα σγουρα
μακρυα μαλλια, ματια μεγαλα μαυρα, λεπτο
και ψηλο κορμι, γυρω στα τριαντα τοτε.
Ζουσε μονη σ'ενα σπιτι κοντα στη θαλασσα.
Ανθρωπος δεν μπηκε στο σπιτι της.
Με τον καιρο μαθευτηκε πως γνωριζε τη τεχνη
της μαιας , κι ετρεχαν να την καλεσουν να
ξεγεννησει καποια εγγυο γυναικα. Δεν επαιρνε
αμοιβη . Ελεγαν :''Κριμα τετοια αγια γυναικα
να μην εχει αντρα και παιδια''
Οταν εφυγε απο' κεινα τα μερη για τη πατριδα
της ,ολοι στεναχωρηθηκαν πολυ.Κι οταν αργο-
τερα κυκλοφορησαν εκεινες οι φυλλαδες εκεινου
του αγυρτη αναστατωθηκαν ,ουτε ενας τον
πιστεψε και κανενας δεν πατησε στο θεατρο
να δει το εργο του.
.
.
Ο Ορεστης εκεινες τις μερες οργωνε το χωραφι κατω στον καμπο. Το μεσημερι του εφερε το φαγητο η αδερφη του η Ηλεκτρα . Στα χερια της η μικροτερη η Χρυσοθεμις. Στα κρυφα του ' πε για τη μανα και τον εραστη της τον Αιγισθο. Πως τον πατερα με δολο τον επνιξαν στο λουτρο. Τους ατιμασαν . Να εκδικηθουν. Αυτος διστασε , της ειπε πως ειναι αρραβωνιασμενος, πως σε λιγο , στην αρχη του θερους θα γινουν οι γαμοι. Θα αποκτησει παιδια , πολλα παιδια, θα ζησει ησυχα . Εκεινη οργιστηκε , τον φωναξε δειλο, πηρε τη μικρη κι εφυγε. Αυτος σταματησε το οργωμα , ξεζεψε τ ' αλογα , κατεβηκε στη θαλασσα .Περπατησε ωρες στη παραλια , περα - δωθε .Οταν νυχτωσε γυρισε στο σπιτι. Την αλλη μερα ξημερωνοντας ηρθαν οι χωροφυλακες και τον συνελλαβαν για διπλο φονο
.
.
[ στον Joyce ] μεσα σ 'ενα κηπο γεματο πουλια και δεντρα , πεφτοντας οι λεξεις αφηνουν στις θεσεις των πετρινα κεφαλια αγαλματων κι επειτα το μεσημερι ακουστηκε στο κοιλο του θεατρου '' ου διδασκω , αλλ 'απορειν '' καπου στον Μενωνα του Πλατωνα ο ηλιος στη δυση του κατακοκκινος , ενα πουλι ελαμψε για λιγο στα επουρανια - [ στο σημειο εκεινο η φωτογραφια με την πολαροιντ βγηκε καθαρη ] - οι ανθρωποι εκρυβαν τα προσωπα τους , ετσι κι αλλιως σημασια εχουν οι πραξεις τους - [ κατα καποια Θεωρια ] - σαν το σπιτι που γεννηθηκαμε η Γλωσσα , να , εκεινος ο ανθρωπος προχωρησε και μπηκε
.
.
12 ΜΙΚΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
.
Ι
Στο ονειρο ειδε μια αμυγδαλια,οταν ξυ-
πνησε δεν ειχε ξημερωσει ακομα.Απο-
κοιμηθηκε και ξαναειδε το ιδιο ονειρο
με την αμυγδαλια,θυμονταν ακομη την
αρχαια πολη,απο τις ακρες των κλαδι-
ων συμπερανε οτι φυσουσε.Δεν προσπα-
θησε να ξυπνησει.
.
.
ΙΙ
Η θαλασσα ηταν ηρεμη κι οι γλαροι ξεψα-
χνιζαν το σκελετο ενος μεγαλου ψαριου.
Λευκο με στιγματα κοκκινο.Αυτος εφτασε
με το ποδηλατο,αφησε τα πατηματα του
στην απαλη αμμο,το πρωι το κυμα θα τα
εχει γεμισει με νερο.Ξαπλωσε αντικρυ στον
ηλιο και περιμενε να'ρθει η σειρα του,κα-
θως ο ηλιος θα εξατμιζε το νερο θ'αφηνε
στη θεση του να λευκαζει τ'αλατι το αλλο
μεσημερι.
.
.
ΙΙΙ
Καθε μερα την ιδια ακριβως ωρα,στις 11:10'
το μεσημερι διεσχιζε,για συντομια,το παρκο.
Εκεινη τη μερα του τραβηξαν τη προσοχη
τα παπουτσια που προεξειχαν απο τα φυλ-
λωματα του θαμνου.Πλησιασε και με φρικη
αντικρισε απο κατω το πτωμα ενος νεου σε
ηλικια ανθρωπου.Τρομαξε και βιαστηκε να
φυγει.Σε κανεναν δεν τολμησε να το αναφε-
ρει.
Απο εκεινη τη μερα αρχισαν να του συμβαι-
νουν διαφορα παραξενα γεγονοτα:τα ονει-
ρα του ηταν εφιαλτικα ,του ηταν αδυνατο να
τα θυμηθει την αλλη μερα,στο σωμα του ενι-
ωθε μια αδικαιολογητη κουραση,συχνα ηταν
αφηρημενος σαν να ζουσε σ'αλλον κοσμο.
Σ'εναν απ'τους εφιαλτες που καταφερε να
θυμηθει,επειδη ηταν εντονες κι αποτροπαι-
ες οι εικονες του, ειδε πως αυτος ο ιδιος ηταν
εκεινος ο δολοφονημενος αντρας στο παρκο.
Την αλλη μερα μετα απ'αυτο,στις 12:10' ακρι=
βως,κανεις δεν τον ειδε να διασχιζει το παρκο.
.
.
ΙV
Λατρευε με παθος τη μουσικη.Σε καποιο κον-
τσερτο με εργα του Μπετοβεν αφησε τον εαυτο
του να παρασυρθει απ'τους ηχους της θεικης
μουσικης.Οταν τελειωσε η συναυλια βγηκε στο
δρομο.Ηταν Σαββατο βραδυ,πολυς κοσμος εξω,
στο κυνηγι της διασκεδασης.Εβρεχε.Περασε
διπλα του μια παρεα απο αντρες και γυναικες
χαχανιζοντας και χαθηκε στο βαθος του δρο-
μου.Βγηκε απ'την πολη και εφτασε στην ακρη
της , περπατουσε στην εξοχη.Δεν τον ενοιαζε
αν ειχε χαθει στα διαφορα μονοπατια που
ανοιγονταν μεσα στα δεντρα και την πυκνη
βλαστηση.Ειδε ενα φραχτη φορτωμενο με
κοκκινα τριανταφυλλα.Η ομορφια τους τον
γοητευσε ,σταματησε κι εκοψε ενα απ'αυτα.
Την επομενη μερα,οταν ξημερωσε,ο κηπου-
ρος του κηπου βρηκε πανω στο πρασινο
χορταρι ενα φρεσκοκομμενο τριανταφυλλο.
Εσκυψε και το πηρε στα χερια του,το παρα-
τηρησε :καποιες σταγονες απο αιμα πανω
στα φυλλα του τον παραξενεψαν,σχεδον
στο χρωμμα του τριανταφυλλου.
Τις νυχτες που ακολουθησαν εκει τριγυρω
καποιοι ακουγαν τους ηχους απο μια θεικη
μουσικη για πολυ καιρο.
.
.
V
Απο το ανοιχτο παραθυρο ,στον πανω οροφο
του σπιτιου,ειχε μια πανοραμικη θεα προς
το οικοπεδο.Εκει μερικα παιδια εκεινη την
ωρα παιζανε,οι φωνες εφθαναν χορευοντας
σαν μπαλλαρινες μεχρι το ανοιχτο παραθυρο.
Περα στο βαθος του οριζοντα οι λοφοι σβησμε-
νοι στη πλημμυρα του πρασινου κι ο ηλιος
ψηλα λαμπερο ματι τ'ουρανου.Οταν νυχτωσε
αρκετα ,εκλεισε το παραθυρο,το ασφαλισε
και δεν αναψε το ηλεκτρικο φως.Ξαπλωσε
στη πολυθρονα, εκλεισε τα ματια κι απομεινε
στο βαθυ σκοταδι ακινητος.Ξαφνικα ολο το
δωματιο γεμισε απο φωνες που τρεχανε σαν
το νερο,γεμισε απο χρωματα που κυματιζαν
σαν φρεσκοβαμμενες βαρκουλες κι ολα
λουστηκαν στο λαμπερο φως.Μεσα απο τη
καρδια του παρακαλεσε να μην ξημερωσει.
Και δεν ξημερωσε ποτε πια.
.
.
VI
Τα παιδικα του χρονια τα περασε σε μια φτωχη
γειτονια ,μεσα στην ανεχεια.Το χειμωνα με τα
νερα της βροχης τα σπιτια πλημμυριζαν κι οι
δρομοι γινονταν χειμμαροι λασπης.Τα καλο-
καιρια η ζεστη ανυποφορη τη μερα,ακομα και
τη νυχτα.Ηθελε γρηγορα να μεγαλωσει και
να φυγει μακρυα.Κι ηρθαν ετσι τα πραγματα
και καταφερε να φυγει.Δουλεψε σκληρα κι
εκανε περιουσια.Καποτε θελησε να γυρισει
πισω.Δυσκολευτηκε πολυ να ξαναβρει τη
παλια του γειτονια.Πολλες κατεδαφισεις
παλιων σπιτιων ειχαν συμβει,δωθηκαν
αντιπαροχη και στη θεση τους εχτισαν πα-
νυψηλα κτιρια.Ενιωσε πικρα.
Και τοτε με τα χερια ενος γιγαντα παραμερι-
σε αυτο το απανθρωπο τειχος κι αποκαλύψε
τη παλια γειτονια του.Βρηκε το σπιτι του,
βρηκε τη μανα και την μικρη αδερφη του,
οπως τις ειχε αφησει τοτε.Εκεινες δεν τον
αναγνωρισαν , τους ειπε ποιος ηταν,δεν
θυμονταν αν ειχαν ποτε γυιο κι αδερφο.
Προσπαθησε να τις κανει να θυμηθουν,
ανεφερε διαφορα γεγονοτα απο τη παι-
δικη του ηλικια.Ματαια,εκεινες του απαν-
τησαν πως δεν υπαρχουν ,πως δεν υπηρξαν
ποτε.Εφυγε, πηγε στο ξενοδοχειο που ειχε
πιασει δωματιο.
Γυρισε την αλλη μερα, ομως οσο κι αν εψα-
ξε εκεινη τη μερα και τις επομενες μερες
δεν ξαναβρηκε εκεινη τη γειτονια και
το σπιτι του.
.
.
VII
Αγαπουσε τις γατες κι ειδικα εκεινη τη συγκε-
κριμενη γατα.Τις νυχτες την επερνε κοντα της
στο κρεβατι,κι αυτη ξαπλωνε πανω στις κουβερ-
τες.Οταν ερχονταν απ'τη δουλεια η' τα ψωνια
την περιμενε στην εξωπορτα και της νιαουριζε.
Καποια μερα χαθηκαν και οι δυο ,πρωτα η
γατα και μετα η γυναικα,κανενας πια δεν τις
ξαναειδε.
.
.
ΙΙΧ
Παρεμεινε στο γραφειο μεχρι αργα το βραδυ.
Ισως στο σπιτι ν'ανησυχουσαν,παρ'ολ'αυτα
ομως δεν πηρε τηλεφωνο.Εβαλε να πιει ενα
ποτο.Το τηλεφωνο κουδουνισε πολλες φορες,
δεν το σηκωσε.Εκεινο σταματησε ,και μετα
απο λιγο ξαναχτυπησε γι'αρκετη ωρα.Ηταν
σιγουρος πως τον επερναν απ'το σπιτι.Το
ειχε αποφασισει.Για μερες εγραφε αυτα που
θ'ακολουθησουν η' καλυτερα θα ακολουθου-
σαν.''Ετσι κι αλλιως '' σκεφτηκε ''η διαφορα
βρισκεται,ειναι,στη γραμματικη:ζουμε δια-
φορα Εγω''.
Βγηκε εξω.Η πραξη ηταν ιδιαιτερως απο-
τροπαια [ κατ'αλλους ιδιαζοντως ειδεχθης ]
.
.
ΙΧ
Για να επιστρεψει στο σπιτι του επαιρνε το
δρομο πλαι στη θαλασσα.Εμενε ψηλα στο
λοφο κι απο κει αγναντευε το πελαγο.Συ-
χνα αναλογιζονταν τους ναυτικους,που με-
τρανε τις αποστασεις με τις μερες στη θα-
λασσα και το χρονο με τα πορτα ,που επι-
σκεφτονται.Καποια μερα,στη αρχη του
φθινοπωρου,εφτασαν τα νεα:πως τον μα-
χαιρωσαν στη πλατη και στη καρδια σ'ενα
μακρυνο λιμανι στις Νοτιες Θαλασσες
.
.
Χ
Την αγαπουσε παραφορα και τις νυχτες
παντα την ονειρευονταν:Ολες τις φορες
μεσα σ'ενα κηπο ανθισμενο και με τα
μαλλια λυτα σαν φραχτες με γιασεμια.Της
μιλουσε και του απαντουσε γλυκα.Μονο
μια φορα οσο κι αν την γυρεψε,δεν την
βρηκε,οσο κι αν την φωναξε δεν πηρε
καμια αποκριση.Ματαια την αναζητουσε
απεγνωσμενα τις επομενες νυχτες.Περα-
σαν τα χρονια του μονοτονα και δυστυχι-
σμενα.Και ξαφνικα ξαναγυρισαν τα ονει-
ρα,πιο λαμπερα,πιο εντονα:παντα σε
κηπο ανθισμενο και με τα μαλλια της
πλεχτα σαν τα γιασεμια στο φραχτη.
Της μιλουσε και εκεινη του απαντουσε
γλυκα:''Για Παντα Ηρθες Εδω''
.
.
ΧΙ
Αρχισε να γραφει ενα σεναριο για τον κι-
νηματογραφο:
''Κοντινο πλανο σε μια βαρκα.Φωνες παι-
διων [οφ]-Τραβελινκ σε μια προκυμαια με
παλια ψαραδικα σπιτια κατα μηκος της .
Στοπ.Και μεσο-αμερικανικο πλανο σ'ενα
ανθρωπο ηλικιωμενο :''Σημερα υπαρχουμε''
η τελευταια λεξη ακουγεται οφ μεσα στο
γκρο-πλανο μιας γυαλας με ψαρια'' .Στα-
ματησε να γραφει.Σκεφτηκε να τη βαλει
σ'ενα σπιτι με γαλαζια παραθυρα,ριγμενη
στο πατωμα με μια ανοιχτη πληγη στο
αριστερο στηθος.Ηξερε πως δεν του απομε-
νε τιποτα αλλο παρα να σαπισει στη φυλακη
.
.
ΧΙΙ
Του συνεβηκε η πιο αλλοκοτη ιστορια, σε
οσους την διηγηθηκε κανενας δεν τον πι-
στεψε.Γι'αυτο προσπαθησε να την απλο-
στευσει,να την κανει πιο πιστευτη.
Ολα αρχισαν μια Κυριακη πρωι:στη πετρι-
νη σκαλα εξω απ'το σπιτι βρηκε ενα σκοτω-
μενο περιστερι.Ανεξηγητα ενιωσε τρομο
και τυψεις.Οι γειτονες απο την αρχη τον
κατηγορουσαν ανοιχτα:πως η ζωη του
ηταν σκοτεινη και παραξενη.Αυτος σ'ολες
αυτες τις συκοφαντιες σιωπουσε.
Τις νυχτες,επειδη φοβονταν,ξενυχτουσε
με το φως της ηλεκτρικης λαμπας ανοι-
χτο μεχρι το πρωι.Του φαινονταν πως
ακουγε ακαθοριστους ,διαπεραστικους
θορυβους .Ομως παρ'ολ'αυτα οταν κα-
ποτε αποκοιμονταν απ'τη κουραση τα
ονειρα του ηταν ηρεμα,χωρις εφιαλτες.
Σκεφτηκε να φυγει απ'αυτο το σπιτι,
αλλα δεν ειχε που να παει αλλου,ουτε
ηξερε να ζει αλλιως.Ετσι αποφασισε να
μεινει.
Τις τρεις τελευταιες ημερες δεν ξανα-
βρηκε αλλα πουλια κομματιασμενα στη
σκαλα.Οι γειτονες ομως συνεχιζαν να
μιλουν με αποτροπιασμο για καποιο σκο-
τεινο πραγμα ,που βρωμουσε απαισια
τοσες μερες εκει.
Κατα περιεργο τροπο ,ξαφνικα,επαψαν
να ασχολουνται μ'αυτον και τις υποθεσεις
του
.
.
ΙΣΤΟΡΗΜΑΤΑ
.
Τεταρτη βραδυ 10:15 στο πανω δωματιο.
Στο τραπεζακι διπλα το τηλεφωνο.Μεταφραζει
απο τα ''Σημειοματαρια'' του Λεοναρντο
Ντα Βιντσι:''Απο τη ζωγραφικη,που υπηρετει
το ματι[την ευγενικοτερη αισθηση]προερχεται
η αρμονια των αναλογιων:ακριβως καθως πολ-
λες διαφορετικες φωνες ενωμενες μαζι και
τραγουδωντας ταυτοχρονα παραγουν μια αρμο-
νικη αναλογια,που δινει τετοια ικανοποιηση
στην αισθηση της ακοης,που οι ακροατες πα-
ραμενουν γοητευμενοι...''
''Ετσι κανει ο δικος μας Μποτιτσελι,που ειπε
οτι τετοιες σπουδες ειναι ματαιες:αφου μ'ενα
απλο πεταγμα ενος σφουγγαριου διαποτι-
σμενου με διαφορα χρωματα σ'ενα τοιχο ενας
λεκες σχηματιζεται μεσα απο τον οποιο ενα
ομορφο τοπιο μπορει να ξεχωρισει''.Θελει να
ζωγραφισει μια σειρα εργα εφαρμοζοντας
τη Θεωρια του Ντα Βιντσι για την Ζωγραφικη.
Μακρυα ακουγοντουσαν γαυγισματα σκυλων.
Μεταφραζει απο τον Βιτγκεσταιν:''στη φιλο-
σοφια ειναι παντοτε καλυτερα να θετεις μια
ερωτηση αντι μια απαντηση σε μια ερωτηση'',
''μια αποδειξη ειναι ενα οργανο-λεω''ενα
οργανο γλωσσας'';''.Απο μια προταση σε αλλη
προταση περναει ο χρονος.Η ωρα πηγε 11.
Ξυλο στη θαλασσα του κοσμου η προταση
του Βιτγκεσταιν.Εξω ,μεσα στη νυχτα,συμ-
φωνουν οι γρυλλοι.
.
[απο το μακρυνο 1997,Μαιος]
.
.
ΙΙΙ
''Να βλεπεις δεν ειναι το ιδιο με το να αναπαρι-
στας''εγραψε.''Να βρισκεις τις εικονες σου στα
χρωματα και οχι στην οραση''συνεχισε να γρα-
φει''να ζωγραφισω εναν πινακα τετοιο:''φαν-
ταζομαι το κοκκινο'' ''.
Σημειωσε ... ,επειτα συμπληρωσε: ...=5.Με τον
νου σχεδιασε μια βαρκα ,στην κοιλια της εναν
αχινο και τον ουρανο πανω σαν ενα τεραστιο
κιτρινο λουλουδι
.
.
ΙV
Ειχε γεννηθει στη πολη,τη φυση δεν την γνω-
ριζε.Τα Σαββατοκυριακα οι αλλοι εφευγαν για
την εξοχη.Γυριζαν την Κυριακη αργα το βραδυ.
Δεν τους ρωτουσε ποτε για την φυση.Αυτο συ-
νεβαινε σχεδον στη μιση του ζωη,μια μερα ευ-
χηθηκε να μην ξαναγυρισουν.Και δεν ξαναγυ-
ρισαν.Τα σπιτια ερειπωσαν,ουτε στιγμη δεν
σκεφτηκε να τους επαναφερει,τωρα δεν κιν-
δυνευε απο τη φυση.Οταν πια γερασε και
τα ματια του θαμπωσαν βγηκε στην εξοχη
κι εμεινε για παντα εκει.Τοτε οι αλλοι επε-
στρεψαν στη πολη.
.
.
V
Επρεπε να καταστρωσει ενα τελειο σχεδιο
για την ολοσχερη εξοντωση του.Μετα απο
ενα μηνα σχεδιασμων ηταν ετοιμος να το
εκτελεσει.Ολα εγιναν καθως τα'χε προσχε-
διασει.Οταν βρηκε στο σχεδιο του ενα τρωτο
σημειο , αρχισε να φοβαται στην αρχη,
υστερα του εγινε εμμονη ιδεα,πως θ'απο-
καλυφθει.Οι αλλοι ομως ειχαν τυφλωθει
απο την ,φαινομενικη, ακριβεια και τελει-
οτητα του σχεδιου,που δεν καταλαβαν το
παραμικρο.Αποφασισε να τα αποκαλυψει
ολα.Το εκανε,γελασαν μαζι του,κανεις δεν
τον πιστευε,πως ολα αυτα τα σχεδιασε ,να
τους εντυπωσιασει με τη δυναμη του ορθο-
λογισμου του.Περασαν πολλα χρονια για να
καταλαβει πως μ'αυτη τους τη σταση τον ει-
χαν στην κυριολεξια τιμωρησει:να μην μπο-
ρει να αποδειξει την ενοχη του.Φυλακισμενος
στην Αθωοτητα .Ετσι κι αλλιως αυτο ειχε επι-
διωξει απο την αρχη.
.
.
ViΜετα απο καποια ηλικια ειχε διαμορφωσει τη ζωη του
ετσι οπου κυριως τον απασχολουσε να ρωταει παρα
να απανταει.Αυτο στην αρχη τον εφερε μπροστα σε
ανυπερβλητες δυσκολιες,ομως με τον καιρο και με
πολυ σκληρη εργασια τα καταφερε καπως.Τον ενδιε-
εφερε να μην φαινεται αυτο,οι ερωτησεις να ειναι .
ανεπαισθητες.Επειδη δεν συνεβηκε καμια σημαντι-
κη αλλαγη στη ζωη του,περασε απο τις πλαδαρες κι
εκτετεμενες ερωτησεις σε περισσοτερο γενικες και
συντομες.Γρηγορα καταλαβε πως ολοι οι ανθρωποι
δεν ειναι καταλληλοι για ερωτησεις[η' για ορισμενου
ειδους ερωτησεις ]ετσι περιοριστικε μεχρι να κατα-
ληξει στα παιδια.Το προβλημα ηταν πως κι αυτα
ρωτουν.Οταν ρωτουσε π.χ '' τι ειναι χρωμα;''
επαιρνε την απαντηση-ερωτηση: '' τι εννοεις
με το ειναι;''.Σκεφτηκε οτι οι απαντησεις ειναι
αποσιωπημενες ερωτησεις,αρκει μια αλλαγη
στον τροπο της εκφρασης,απο καταφαση σε ερωτηση
Ξαναγυρισε απο εκει που ειχε αρχισει,ενιωσε μια
ανακουφιση που ξεμπερδεψε μια και καλη απο τις
απαντησεις.
.
.
VII
Ατενιζε τη δυση του ηλιου,τα χρωματα στα συννε-
φα κοκκινα.Γυρισε σπιτι.Ανοιξε το ραδιοφωνο.Ε-
τοιμασε κι εστρωσε για φαγητο.Κανενας δεν γνω-
ριζε για τη ζωη του κι ουτε κανενας μπορουσε να
μαθει.Οταν σηκωθηκε το πρωι ο ηλιος ειχε ανεβει
ψηλα στον οριζοντα.Τον επισκεφθηκε.Τον γνωρι-
σε αμεσως,δεν χρειαστηκε να του θυμησει τιποτα,
τα παραδεχτηκε ολα,του ειπε πως ηταν πολυ ε-
ξυπνο απο μερους του να εξαφανισθει τοσα χρο-
νια.Το μονο που του ζητησε ηταν να ζωγραφισει
μια κοκκινη κατακοκκινη δυση,το υποσχεθηκε.
Οταν αφηνε το σπιτι ο δρομος ηταν ερημικος,
περπατησε ως την προκυμαια,μπηκε σ'ενα μπαρ,
ηπιε ενα ποτο,σε καποιον που τον ρωτησε:''που
σε ξερω εσενα;''απαντησε:''θα μοιαζω με καποιον
γνωστο σου''.ηπιε αλλο ενα ποτο μονορουφι και
βγηκε εξω στην υγρασια και στην ομιχλη
.
.
VIIIΟση ωρα παρεδιδε πανω στη Φιλοσοφια του Αρι-
στοτελη και ειδικα στην ''Ποιητικη '' του,σ'ενα
ασφυχτικα γεματο αμφιθεατρο,αναποφευκτα
τον διαπερνουσαν διαφορες σκεψεις:
''Εσυ θελεις να πεις οτι καθε νεα αποδειξη αλ-
λαζει την αντιληψη της αποδειξης κατα καποιο
τροπο''
''Η αντιρρηση οτι''το ορισμενο δεν μπορει να
πιασει[αρπαξει] το αοριστο''ειναι πραγματικα
εναντια στην ιδεα της ψυχολογικης πραξης
του να καταλαβεις''
'' ''Καταλαβαινω'' ειναι μια ασαφης εννοια''
''Αυτη η προταση λεει οτι αυτος ο αριθμος δεν
μπορει να προκυψει απο αυτους τους αριθμους
μ'αυτο τον τροπο''
''Ο Godel λεει οτι ενας πρεπει να εμπιστευεται
μια αποδειξη οταν θελει να την πρακτικοποιηση''
Οι φοιτητες σηκωθηκαν απο τα εδρανα να
αναχωρησουν οταν τελειωσε την παραδοση για
τον Αριστοτελη.Μονο ενας φοιτητης που καθον-
ταν στη μεση σχεδον του αμφιθεατρου παρε-
μεινε στη θεση του.Τον ρωτησε:''Δεν θα φυγετε;''
,''Θελω να συνεχισετε'',''Μα τελειωσα'',''Οχι,μα
γι'αυτα που λεγατε για τον Godel και τα μαθη-
ματικα'',''Που ξερετε εσεις τι ελεγα;'',''Λεγατε:
'' ''Καταλαβαινω'' ειναι μια ασαφης εννοια'' ''.
Μαζεψε τα χαρτια του ,τα ταχτοποιησε στη
τσαντα του και βγηκε με γρηγορα βηματα απο
την αιθουσα
.
.
IX
''Η ομορφια εχει τα ορια της'' σταματησε να
γραφει,τα αυτοκινητα περνουσαν στο δρομο,
η πολη ειναι μακρυα.Αυτη την ωρα το φως
ειναι γλυκο,ενα συννεφο κατα τον βορια σαν
αιωρουμενο ορος.Ολη η φυση ξυπνα μεσα
στο ονειρο.Το νερο αναπηδαει στη φουγκα
του ανεμου.Παει καιρος που περασε το ελα-
φι,η πατημασια του απολιθωμενη.Το κυμα
ξεβραζει τα κοχυλια στην αμμουδια,περιτεχνα
σχηματα διπλα σε κοκκαλα ψαριων,η βαρκα
παρατημενη και τα σανιδια σαπιζουν.Εκει
πηγε να βρει αραγμα,ξαπλωσε στα χαλικια,
σταυρωσε τα χερια οπως οι αγαθοι ανθρω-
ποι,και περιμενε τα μυρμηγκια να τον απο-
σαρκωσουν,ενω τις νυχτες με γεματο φεγγα-
ρι το κυμα στην κορυφη του κουβαλαει το
ασημι του στην ακτη.Συνεχισε να γραφει:
''Η διηγηση δεν εχει τα ορια μου ''
.
.
XΚαθησε να διηγηθει στο παιδι ενα παραμυθι.
Αρχισε καπως τυχαια:''Μια φορα μια πεταλου-
δα πεταξε προς την αυγη.Αυτη της πηρε τα
χρωματα.Τοτε λυπηθηκε τοσο πολυ που ζητη-
σε τη βοηθεια της χελωνας,εφτιαξε απ'το κα-
βουκι της ενα αργαλειο κι εβαλε την αραχνη
να της υφανει τα πιο ομορφα φτερα.Αφου τα
φορεσε χαρουμενη και ξετρελαμενη ετρεξε
να συναντησει τον ηλιο που εκεινη την ωρα
εδυε.Κι η δυση της πηρε τα χρωματα.Τωρα
ομως δεν λυπηθηκε,στον αργαλειο της χελω-
νας εφτιαχνε τα πιο ομορφα φορεματα κι
τα μοιραζε σ'ανατολη και δυση απλοχερα''.
Οταν τελειωσε το παιδι τον κοιταξε και
του ειπε:''Αυτο δεν ειναι παραμυθι,αυτο
ειναι η αληθεια''.
.
.
XΙ
Πηγε στο μερος,που του ειπανε,κοντα στη
θαλασσα.Εβγαλε τα ρουχα του.τα διπλωσε
προσεκτικα και μπηκε στο νερο.Κολυμπησε
στην αρχη παραλληλα κατα μηκος της ακτης.
Επειτα ξεμακρυνε.Το τοπιο ηταν λιτο.Πανω
υψωνονταν το γρανιτενιο βουνο,στ'αριστερα
μονο ενα πευκο.Βραχια διασπαρτα παντου.
Ο ηλιος ηταν στο ζενιθ.Κολυμπησε για αρκετη
ωρα.Περασε πανω απο μια φυκαδα,κι εφτασε
στο μερος της αμμουδαριας,πατησε στην αμμο
που βουλιαζε ελαφρα,επαιξε για λιγο με τα
παιχνιδια της διαθλασης.Βγηκε απ'τη θαλασσα
και ξαπλωσε στον ηλιο που εκαιγε.Φαινεται
θ'αποκοιμηθηκε ωρα πολυ γιατι δεν κατα-
λαβε ποτε ηρθαν.Εκεινη ηταν μια γυναικα
γυρω στα τριαντα κι ο αντρας ειχε την ιδια
περιπου ηλικια .Σηκωθηκε,τους πλησιασε.
Συστηθηκαν.Τα ονοματα τους δεν του ελε-
γαν τιποτα.Ο αντρας πεταξε δυο τρια βο-
τσαλα στο νερο ,κι εφυγε.Η γυναικα ηταν
αδυνατη,τα μαλλια της βαμενα,στον καρπο
του αριστερου της χεριου φορουσε χρυση
αλυσιδα.Εβγαλε απ'την τσαντα της ενα
γυναικειο περιοδικο και το ξεφυλλιζε.Ειπε,
σαν ν'απευθυνονταν στον εαυτο της:''Κα-
νει ζεστη''κι εβγαλε τη μπλουζα της.Σηκω-
θηκε κι ανασηκωνοντας τη φουστα της
ως τα γονατα περπατησε στο νερο παραλ-
λα κατα μηκος της ακτης ,οπως χτυπουσε
το κυμα.Περασε αρκετη ωρα,επειτα καθισε
διπλα του.Αυτος ανασηκωθηκε,τον τυφλωνε
ο ηλιος.Μεσα στο εκτυφλωτικο φως ειδε
το προσωπο της και την ακουσε να του
λεει:''Τωρα,ειμαι ετοιμη''
.
.
XII
12.00.01.Κατασκευασα την οσφρηση στο
λουλουδι
12.οο.02.Κατασκευασα τα ματι στο φως
.
12,01.00.μ 'ολη την ελευθεριοτητα
.
12.ο2.02.για να φτασει σ'αυτο το σημειο
.
12.ο2.05.Η κουραση,που αισθανονταν να
μην εχει κοιμηθει την προηγουμενη μερα
12.02.15.Αυτος ο ηχος του εφερε στο μυαλο
τα κυματα
12.02.32.Πηρε μια καρεκλα και καθησε
πλαι μου
12.03.27.Το διπλανο σπιτι ειχε κηπο με δια-
φορα δεντρα:μηλιες,ροδιες,αμυγδαλιες
12.03.28.Αυτη η διηγηση εχει τελειωσει
.
.
XIIIΗταν νεα και δεν ξεπερνουσε τα εικοσι χρο-
νια.Πολυ γρηγορα εκανε δυο παιδια.Ο συ-
ζυγος ελειπε συχνα σε ταξιδια,αυτη τον πε-
ριμενε υπομονετικα,σπανια εβγαινε εξω.
Τωρα εδω και δυο χρονια δεν εχει μηνυμα
του.τα παιδια τον περιμενουν.Καποτε γυρι-
σε,δεν ειπε τιποτα,μονο τον φιλησε,του
ζεστανε νερο να πλυθει και του στρωσε να
κοιμηθει σε καθαρα σεντονια.Την αλλη
μερα οταν ξυπνησε,οσο κι αν την αναζητησε
δεν την βρηκε .Ουτε και τα παιδια.Ετσι τη
μερα ,που ξαναφυγε δεν υπηρχε να τον
αποχαιρετησει
.
.
XIV
''ο γλαρος κυνηγηθηκε αγρια απ'το ψαρι,
κατεφυγε λαχανιασμενος στη στερια,στα-
θηκε να ξεκουραστει σ'ενα δεντρο ,εκεινη
την ωρα ανετειλε ο ηλιος και τυφλωθηκε.
Μετα απο μεγαλη περιπλανηση κουρνιασε
σ'ενα καταρτι καραβιου χωρις να το γνωριζει.
Ενιωθε τοση ερημια ,που το νερο της θαλασ-
σας αποσυρθηκε και παρουσιαστηκε μια
απεραντη ερημος.Μετα απο πολλες μερες
και νυχτες που ξημερωθηκε και νυχτωθηκε
,αποκαμωμενος ξαποστασε στα κλαδια μιας
φοινικιας,κι αρχισε να ξαναβλεπει οταν το
παιδι τελειωσε το παραμυθι του''
.
.
XV
Στον υπογειο σταθμο του Μετρο ορμησε το
πληθος να καταλαβει τον κενο χωρο του
βαγονιου.Αυτος στριμωχτηκε ,για λιγο την
εχασε απ'τη θεα.Με κοπο μπορουσε να δει.
Αυτη η κατασταση συνεχιστηκε τρεις στα-
σεις ακομη.Τωρα ηταν πιο ελευθερα,ομως
οσο κι αν την αναζητησε με το βλεμμα του,
δεν την βρηκε.Πηγε και καθησε σε μια αδει-
ανη θεση.Οι διπλανοι του,ενα ηλικιωμενο
ζευγαρι,κατεβηκαν στον επομενο σταθμο.
Το τρενο ειχε ηδη φτασει στα προαστεια,
εδω υπηρχε πρασινο και μονοκατοικιες.
Αφηρημενος οπως ηταν απ'τις σκεψεις
του ,γυρω απο την κοινωνιολογια του
τοπιου,δεν προσεξε αμεσως την κυρια που
καθισε διπλα του.Το αρωμα της οπως και
η ανασα της ηταν βαρια,κατι ψιθυρισε,
στα χερια σε καθε δαχτυλο φορουσε δια-
φορα δαχτυλιδια,ανοιξε τη τσαντα της κι
εβγαλε ενα σημειωματαριο,σημειωσε κατι,
το μουτζουρωσε,ξαναγραψε κατι,το εσκισε.
Το τρενο σταματησε,ξαφνικα η γυναικα
πεταχτηκε και κατεβηκε απ'το τρενο.Αυτος
δεν μπορεσε ν'αντιδρασει,οι πορτες εκλεισαν
και το τρενο ξεκινησε.Ηταν σιγουρος,αυτη
ηταν, την ειχε αναγνωρισει η' ,καλυτερα, την
ειχε ξαναθυμηθει
.
.
XVI
Ζουσε μακρυα απο συγγενεις και δυσκολα
εκανε γνωριμιες.Ισως αυτο να το ειχε επι-
λεξει.Το φαγητο του ηταν παντα απλο και
λιτο.Επαιζε χαρτια.Στα χαρτια ζουσε μια
εγκεφαλικη και ταυτοχρονα μια σωματικη
περιπετεια.Ασκουσε ολες τις ικανοτητες του,
αντιπαθουσε τους μετριους και ηλιθιους παιχ-
τες.Τον γοητευε τρομερα η πιθανοτητα να
χασει η' να κερδισει.Αν και τα χρηματα δεν
τον ενδιεφεραν ,ζουσε απο τα χαρτια.Αλλαζε
συνεχως πολη και στην ιδια πολη συχνα
συνοικια.Γυρνουσε σπιτι κατα το ξημερωμα,
,εκανε ενα κρυο ντους,επινε ενα ποτηρι γαλα
και ξυπνουσε παντα αργα.Εβγαινε εξω στη
πολη και προτιμουσε να περπαταει στο
δρομο με τις λευκες ,εκεινη την ωρα ειχε
πολλα παιδια και τα χαζευε να παιζουν.Οταν
επεφτε το σκοταδι συνηθως δειπνουσε σ'ενα
ακριβο εστιατοριο.Αφηνε φιλοδωρημα στο
γκαρσονι κι εφευγε.Εκεινη τη βραδια δεν
πηγε στη χαρτοπαιχτικη λεσχη,εβγαλε ει-
σητηριο σ'ενα κεντρικο σινεμα και κατεβηκε
στην υπογεια αιθουσα προβολης,στα σκοτεινα
βρηκε μια κενη θεση και καθισε.Το εργο
ειχε ηδη αρχισει:ενα μεσο αμερικανικο πλα-
νο εδειχνε εναν ανθρωπο να παιζει χαρτια.
Στην εξελιξη της ταινιας εμαθε πως δεν
ειχε συγγενεις,ουτε εκανε γνωριμιες,συνε-
χως ταξιδευε και πως συχαινονταν τους
ηληθιους παιχτες.Σε καποιο σημειο της χα-
μογελασε βλεποντας ενα παιδι να ψαχνει
να βρει τη μπαλα που κυλησε και χαθηκε
πισω απ'τους θαμνους σ'εναν δρομο με λευ-
κες.Παρακατω σ'ενα εστιατοριο παραγγειλε
ακριβο κρασι,ειχε αρχισει να γραφει μια
μελετη με θεμα:''Θεωρια των Παιγνιων
και Φαντασιακη Σωματικοτητα'',τα πρωι-
να στο σπιτι εκανε παντα κρυο ντους κι
επινε ενα ποτηρι ζεστο γαλα
.
.
XVII
''Ειμαι μονη,η ωρα ειναι 5 και 10 [το απογευ-
μα ...[ Ομως ] παρακολουθω τ'αυτο[κινη]τ[α].
Αυτ[α] με πα[ρα]κο[λουθ]ουν; Παντως δεν ε-
χει σημασια.Σκυβω,οταν σκ[υβω] σκοτεινιαζει
γυρω [μο]υ σαν καπ[ο]ιος [να] μπαινει μπρο-
στα μου [ ].Πινακες [ ] εχουμε τα ματι[α ] μας
και συντροφια.Κοντευω να [δω] ονει[ρα]
[τω]ρα.Π.χ οτι βρισκομα[ι] στο κρεβατι κλει-
νω τα μ[ατια] μ[ου] και ολες οι πορτες κλει-
νουν.Τοποθετω το βαρυ κεφαλι στο μαξιλαρι,
ενω τα ποδια μου κανενα κρεβατι δεν τα
βαζει.Θελω [εσενα ].[ ]ομως πες [μου].
Τα ρουχα εξω της [ Στελλας ] απλωμενα τα
παιρνει ο αερας.[ ] .Αραγε τι να κανει;[ ].
[ ] . Ενα γλυκο γεια .[ ] Μπορω να ζωγρα-
φισω με τη σκεψη.Μπορω [να] κανω ονειρ[α]
[ ].Αυτο στ'αφιερωνω.[ ].''
.
.
ΧIIX
Εζησε τοσα χρονια απλα και ηρεμα,τις αγριες
και κρυες μερες του χειμωνα και τις ζεστες
και δροσερες νυχτες του καλοκαιριου.Ποτε
δεν θελησε ν'απομακρυνθει απ'τον τοπο του,
εβλεπε τα δεντρα ν'ανθιζουν και να καρπιζουν,
τα ζωα να γεννοβολουν .Ουτε καν ονειρευον-
ταν ,ισως επειδη η ζωη του ηταν ενα ονειρο.
Τον τελευταιο καιρο, οταν ειχε φεγγαρι
εβγαινε και περπατουσε σε μονοπατια
μ'ελιες στο πλαι ,μεσα στο σεληνοφωτο, κι
οταν ροδιζε η ωρα επερνε το δρομο της
επιστροφης.Το ειχε παρατηρησει πως μονο
τοτε εβλεπε ενα ονειρο,το ιδιο,ομως
καθε' φορα με παραλλαγες:Οδηγουσε
σε μια λεωφορο μιας μεγαλης πολης,βια-
ζονταν , καποιον πηγαινε να συναντησει,
αλλοτε τον συναντουσε κι αλλοτε σαν να
περιμενε αυτος να τον συναντησουν
.
.
ΧIX
Εκεινη τη μερα κατεβηκε στη θαλασσα,ελυ-
σε τη βαρκα,πηδησε μεσα της και κωπηλα-
τοντας απομακρυνθηκε απ'την ακτη.Στο
δρομο συναντησε τις αλλες βαρκες,ανταλ-
λαξαν χαιρετισμους.Οταν τους εχασε εψαξε
να βρει λιμανι.Στη παραλια ειχε υπολειματα
απο αστεριες κι αχινους.Εμεινε τη νυχτα εκει.
Η θαλασσα ξαφνικα τρικυμισε κι επεφτε με
μανια στα βραχια.Τα τεραστια κυματα θα
τον κομματιαζαν κι αυτον αν δεν ειχε τη
δυναμη να ξεφυγει και να κρυφτει στο δασος.
Εκει περιφερονταν σαν αγριο θεριο.Οταν
καποτε τελειωσε το δασος κι αρχισε η ερημος
δεν λιγοψυχισε κι ας ζεστενονταν κι ας διψουσε
πολυ.Σ'εκεινο το μερος ουτε ανετειλε ουτε
εδυε ο ηλιος,στεκονταν ακινητος ψηλα στο
ιδιο σημειο.Οταν περασε την ατελειωτη
σειρα απο αμμολοφους ολα αρχισαν ν'αλ-
λαζουν μπροστα στα ματια του:ασταματητες
βροχες κι ο ισχυρος ανεμος ξεριζωνε τα
παντα.Ο τοπος γυρω του πλημμυρισε ,και
θα πνιγονταν αν δεν προλαβαινε ν'αρπαχ-
τει απο εναν τεραστιο κορμο δεντρου που
επεπλεε στα τρικυμισμενα νερα.Μονο
στις αστραπες σχιζονταν το σκοταδι και
ξεχωριζε γυρω του.Δεινοπαθησε τοσο πο-
λυ που η ψυχη του στο τελος δειλιασε και
θα'βρησκε κακο τελος αν ολ'αυτα δεν
τελειωναν ξαφνικα.Απο εκεινη τη μερα
που ξημερωσε ορκιστηκε να μην ξανα-
κατεβει αλλη φορα στη θαλασσα.
.
.
ΠΕΡΙ ΤΟΝ ΘΕΟΦΙΛΟΝ ΧΑΤΖΗΜΙΧΑΗΛ
ΖΟΓΡΑΦΟΝ
.
''Τοτε εζουσα και ζωγραφιζα στο Πηλιο.Ενας αρ-
χοντας μ'ειχε περικαλεσει να του ζωγραφισω τους
τοιχους.Ο κυρ Γιαννης ητο ευγενικος ανθρωπος
και μου ητανε πολυ συμπαθης.Τον εκανα μια ει-
κονα καββαλαρης σε αλογο ,και μεσα στα δεντρα
μηλιες και τα λουλουδια και τα σπιτια.
Εφτιαξα κι αλλα .Τον Μεγα Αλεξανδρο με περι-
κεφαλαια να παλευει να μερωσει τον Βουκεφαλο.
Αυτο πολυ μου αρεσε .Και γω ντυνομουν Αλεξαν-
νδρος ,εντυνα και πολλα παιδια αρχαιους και
παεναμε στους δρομους.
Τοτε,αλλη φορα, σ'ενα καφενειο ειχα τελειωσει
μια ζωγραφια , ενα μερος στη θαλασσα ειχε και
τα βουνα .Κι ενας ντοπιος ανθρωπος μου'πε πως
ειχα κανει τα καραβια μικρα και τα ζωα μεγαλα,
και τα πουλια με χρωματα που δεν εχουν,και τις
μαργαριτες μεγαλυτερες απ'τα δεντρα,κι αλλα.
Τοτε εκεινοι που ηταν μεσα στο καφενειο γελα-
σαν,εγω δεν ειπα τιποτα ,μαζεψα τα πραγματα
μου και βγηκα εξω.Ειχε νυχτωσει .''
Εικονες πολλες,τον Ρωτοκριτο την Αρετουσα
τον πατερα του ηρωος Δυσσεα .Τα χρωμματα
τα παιρνα και τα βαζα κοντα να λενε την ιστο-
ρια,αν και γραμματα δεν ηξερα μητε πολλα
ουτε λιγα ειχα στο μπαουλο μου φυλλαδες με
ζωγραφιες και με γραμματα .Κι ηθελα να κανω
τον Καραισκακη σαν πρωτο ξαδερφο του Αχιλλε-
α που τα παλια χρονια σκοτωθηκε εξω απ'τους
πυργους της Τροιας ,να μοιαζουν.
Και τον Δυσσεα Αντρουτσο να 'ναι ,να μοια-
ζει στον Οδυσσεα ,αδερφος,τι εμεις οι Ελληνες
μια μαγια ειμαστε,οπως τα λενε οι γραμματι-
σμενοι.
Τα ψωμια οταν τα ξεφουρνιζει ο μαστορας ο
φουρναρης ηθελα να μπορουσα να τα'κανα
ετσι ν'αχνιζουν να τα κοψεις να τα μοιρασεις
στην φαμελια να χορτασει.Αυτο στο μυαλο
μου το ξεσηκωσα απο μια ιστορια που διαβασα.
Ητανε ενας αρχαιος ζωγραφος τοσο αξιος που
στο πανι ζωγραφισε κερασια τοοο αληθινα
που ξεγελαστηκαν τα πουλια και πηγαν να
τα τσιμπησουν.
Και τον Ιασωνα που λενε πως ειναι απο τουτα
τα μερη εκανα ,και τη γυναικα του τη Μηδεια,
και την αδελφη του Μεγαλεξανδρου τη Γοργο-
να μιση ψαρι κι απ'τη μεση κι απανω κοπελλα,
και τον Εχτορα παλικαρι και την Ανδρομαχη
ρουσα,να'χει και το παιδι μωρο στην αγγαλια,
και τη βασιλισσα την Κλειτεμνηστρα τον αν-
δρα της τον βασιλια τον Αγαμεμνονα να
πνιγουν στο λουτρο με τον Αιγισθο,και τις
μικρες μελλισσες στα ανθη ,και τις πεταλουδες
στα κρινα, τα προβατα τα γιδια τ'αλογα το
ψιλο το χορταρακι
''και τωρα πισω στη πατριδα που γεννηθηκα
ηρθε ο μεσιε Στρατης ανθρωπος καλος και
εξυπνος,ηθελε να δει εκεινα που εκανα ,μ'ε-
φερε πανια κολλες χαρτια χρωματα να κα-
τσω κατω να κανω ζωγραφιες.
Και να μην χαλασω το χατηρι σε τετοιο
καλο ανθρωπο του ζωγραφιζω .Και ντρε-
πομαι να τον πω πως τα βραδυα που
πεφτω να ξαποστασω και τωρα στα χρο-
νια που εχω δυσκολα ερχεται ο υπνος
φτιαχνω πολλες ζωγραφιες ,αυτες θελω
να κανω ,μα το ξημερωμα ,χανονται
απ'το νου μου, οπως ο καπνος διαλυονται.''
Εφερε στο σπιτι ανθρωπους γραμματισμε-
νους ποιητες συγγραφεις να με δουνε και
να με ρωτησουν.
Ενας απ'αυτους ειπε πως αυτες οι ζωγραφιες
μου ειναι οι τοποι μας οι ανθρωποι μας
τα ζωα και τα πουλια που πετουν πανω μας
τα δεντρα τα σπιτια μας τα ποταμια η θαλασ-
σα τα παραμυθια τα δικα μας οι ηρωες οι
παλιοι
Εγω σαν εφυγαν εκλεισα τα παραθυρα τη
πορτα κλειστηκα στο σκοταδι καθησα στην
ακρη του κρεβατιου εκλεισα τα ματια κι ειδα
μετα απο λιγο τη μανα μου και τον πατερα
μου σε φωτισμενη ακρογυαλια να με περιμε-
νουν.
.
.
 ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
[SHORT  STORIES]
.
1-2-3-4-5-6-7-8-9-10-11-12-13-14-15-16-17-18-19-20-21-...
.
1
Ειχε πολυ καιρο να την δει κι η αγωνια του ηταν
μεγαλη τωρα ,που πλησιαζε η ωρα να την συναν-
τησει.Στο τηλεφωνο του ειχε μιλησει τρυφερα.Α-
ναλογιστηκε τα χρονια που περασαν μαζυ,μπορει
και να την ειχε σκοτωσει,τα χρονια ,που ηρθαν σαν
να τα ζουσε ενας νεκρος,αδιαφορα.Αναρρωτηθηκε
αν ηταν ομορφη ακομα οπως τοτε.Δεν γνωριζε αν
την αγαπουσε η' αν ηθελε να εκδικηθει.Φοβονταν
πως συνεβαινε το πρωτο.Οταν τελικα ηρθε ειχε πα-
ρει την αποφαση του,αμετακλειτη,μονο που για
την εκτελεση της χρειαζονταν χρονος.
.
.
2
Μετα απο πολλα χρονια γυρισε στον τοπο ,που
γεννηθηκε.Κανενας απο εκεινους ,που μεγαλωσαν
μαζυ δεν ζουσε,και επιπλεον ειχαν συμβει τεραστι-
ες αλλαγες,σαν τα σπιτια με τα δεντρα μαζυ να
ειχαν αλλαξει τις θεσεις τους,εκεινες,που θυμον-
ταν.Προσπαθησε να βρει στους νεωτερους,αυτους
,που κατοικουσαν τωρα εκει ,σημαδια ,χαραχτη-
ριστικα των παλαιοτερων.Ματαια,σαν να μην τους
ενωνε κανενας δεσμος ,τιποτα .Η γλωσσα ,που
μιλουσαν του ηταν εντελως αγνωστη ,σαν να ηταν
περα απο την Ιστορια,καποια αρχαια γλωσσα.
Ουτε με χειρονομιες καταφερε να συνενοηθει και
να επικοινωνισει μαζυ τους,ουτε εδειξαν εστω
και καποιο ενδιαφερον για αυτο.Παραιτηθηκε
απο οποιαδηποτε προσπαθεια.Εμεινε στη πολη
μερικες μερες ακομη κι επειτα αναχωρησε.
.
.
3
Συζητουσαν.Σε καποιο σημειο της συζητησης τον
εκοψε.''Η ζωη δεν ειναι πιο ενδιαφερουσα απο τον
θανατο'' του ειπε.''Ομως ειναι η ζωη,που σου δινει
τη δυνατοτητα να το διατυπωνεις'' απαντησε ο αλ-
λος .''Εγω ζω στη ζωη μου νεκρος'' συνεχισε σαν
να μην ακουσε.''Αρα απο αλλη θεση,θες να πεις,
πως το διατυπωσες;''.Ο αλλος σαν να συνηλθε του
ειπε πως τον θαυμαζει για τον τροπο με τον οποιο
παντα συζηταει .
.
.
4
Ο πατερας του ,ναυτικος ,οταν γυρνουσε απ'τα μα-
κρυνα ταξιδια,τον επαιρνε,μικρο παιδι,στα διαφο-
ρα ταβερνεια που συχναζουν οι ναυτικοι,εκει επιναν
κι ελεγαν ιστοριες της θαλασσας.Οταν γυρνουσαν
σπιτι,η μανα ,παντα του'λεγε αυστηρα:''Τους ναυτι-
κους,να μην τους πιστευεις''κι επειτα γελωντας
''φτιαχνουν περιπετειες''.Εκεινος το'χε αποφασισει,
σαν μεγαλωσει θα μπει σε καραβι να ταξιδεψει.
Μετα το ναυαγιο και τον πνιγμο του πατερα τα-
ξιδεψε.Για να μην παραπονιεται η μανα και γκρι-
νιαζει της εστελνε συχνα γραμματα,και χρηματα
για το σπιτι.Καποτε σ'ενα πορτο,στο Μπουενος
Αιρες της Αργεντινης σ'ενα κακοφημο σπιτι μια
κοπελα ,που πηγε μαζυ της,του'πε πως εμοιαζε
πολυ με καποιον αλλον ,σαν να'ταν στενος συγ-
γενης του, και δε του πηρε χρηματα.Αυτος τα κα-
λαβε ολα.Και περιμενε να πληρωθουν με τη σει-
ρα ολα.Επειδη η μοιρα,το πεπρωμενο του ναυτι-
κου ειναι το στομα του καρχαρια,το καραβι του
βρεθηκε σ'αγρια θαλασσα και μετα απο ανιση
μαχη βουλιαξε,μαζυ με το καραβι κι ο ναυτης.
Οταν βρεθηκε στον βυθο ξαπλωσε χωρις παρα-
πονο,ηρεμος,αναμεσα στα κοραλλια και παρα-
καλεσε οταν εχει γαληνη ψηλα πανω ,στον ου-
ρανο να προβαλλει καθαρα αναμεσα στους αστε-
ρισμους η μικρη πολη,που γεννηθηκε με τη
θαλασσα της, τα σπιτια της ,το σπιτι του με τη
μανα και τ'αδερφια του.Και διπλα του κοντα
εβλεπε μεσα στα νερα και στα βραχια τον πατε-
ρα του σκεπασμενον με αστεριες κι αχινους.Κι
ηταν η καρδια του τοτε γεματη, πληρης.
.
.
5
Μιλαγε κι ο αλλος δεν καταλαβαινε τιποτα.Η' ετσι
τουλαχιστον φαινονταν.Του επαναλαμβανε τα λεγο-
μενα του, ομως χωρις ν'αλλαξει το παραμικρο.Αρχι-
σε ,υπομονετικα,να του διδασκει τη γλωσσα,απο την
αρχη.Επειδη παλι δεν ειχε κανενα αποτελεσμα αγα-
νακτησε,απειλησε πως ποτε δεν θα του ξαναμιλουσε.
Ο αλλος ακουγοντας εκεινο χαμογελασε ,επιδοκιμα-
στικα,σαν εκεινο να επεδιωκε.
.
.
6
Ενιωθε μεγαλη ευτυχια,που περασε τη ζωη του παρα-
τηρωντας τη θαλασσα.Νυχτες ολοκληρες περασε σε
κρυφες απομερες παραλιες βλεποντας το φως του φεγ-
γαριου, ασημι ,να το φερνει στις πλατες του το κυμα και
να το αφηνει στην λεπτη αμμο μπροστα στα ποδια του.
Φανταζονταν τον εαυτο του να τρυπωνει στη σπηλια
ενος κοχυλιου και να ζει σαν ερημιτης του .
.
.
7
Παρ'οτι δεν επεδιωξε το κακο,ηρθαν ετσι τα πραγματα,
που μπερδευτηκε ασχημα.Ξεφυγε,ποτε δεν τον επιασαν
κι αυτο το χρωστουσε στην εξυπναδα του,να κρυβει
καλα τις πραξεις του.Καποτε σταματησε αυτη τη ζωη,
και ζουσε σε μεγαλη εκτιμηση απο τους αλλους.Αργο-
τερα οταν αποκαλυφθηκαν τα εγγκληματα του,αλλαξαν
συμπεριφορα ,κι εγιναν πολυ σκληροι ,ανελεητοι..Ολους
τους απογονους του τους επιασαν , τους πηραν τις περι`-
ουσιες τους και τους εξολοθρευσαν.Σβηνοντας τα παντα
τελειωσαν.
.
.
8
Συχνα συγκεντρωνε το βλεμμα του σ'ενα αντικειμενο
π.χ σ'ενα μηλο,επειτα εκλεινε σφιχτα τα ματια του κι ο-
ταν μετα απο καποια ωρα τα ανοιγε το πραγματικο μηλο
ειχε εξαφανισθει.Αυτη η ικανοτητα του,η' τελος παντων
οτι ηταν,δεν ειχε καμια σχεση με μαγειες και θαυματα,
αυτο το γνωριζε καλα.Τις νυχτες ,μεσα στα ονειρα του,
ολα εκεινα τα αντικειμενα αναβιωναν,και κατειχαν πε-
ρισσοτερη πραγματικοτητα εκεινα τα ειδωλα.
.
.
9
Καποια μερα εφυγε,για πολυ καιρο περιπλανηθηκε,καποι-
ες φορες ενιωσε ευτυχισμενος.Οταν καποτε γυρισε πισω
ολα ειχαν αλλαξει,ματαια εψαχνε να ξαναβρει τα προσω-
πα,που ειχε εγκαταλειψει τοτε.Αποκαμε να ψαχνει,ισως
αυτη η τιμωρια ηταν η καταλληλη ,για την πραξη του.Τα
υπολοιπα χρονια της ζωης του τα περασε μονος,ερημος.
Οταν μετα απο χρονια τους συναντησε και παλι ,εκεινοι
τον συγχωρησαν και δεν του κρατησαν καμια κακια,ουτε
του ζητησαν να δικαιολογησει την συμπεριφορα του.
.
.
10
''Τι ειδος γνωση ειναι αυτη που εχουμε γι'αυτην -εδω-την
πραγματικοτητα;'',''Η εφευρεση η' η ευρεση νεων μορφων
αφηγησης εξυπερετει αισθητικες αναγκες;'',''Μπορει η
πραγματικοτητα να ειναι διατυπωμενη πανω στην εξαπα-
τηση των αισθησεων;''Αυτα ηταν τα ερωτηματα ,που τον
αποσχολουσαν ,οταν αισθανθηκε την αναγκη να την καλε-
σει να ερθει στο σπιτι.Την ειχε γνωρισει τυχαια,σε μια
κοινωνικη εκδηλωση,πριν λιγο καιρο.Ηταν ευγενικη και
πολυ ομορφη.Αποψε του φανηκε ανησυχη,σαν να την βα-
σανιζε κατι.Προσποιηθηκε πως δεν καταλαβε κατι,υστερα
δεν κρατηθηκε και την ρωτησε.Εκεινη του απαντησε,απλα,
πως δεν ειχε κατι ,που να αξιζει,να κρατηθει απο αυτο.
''Ετσι κι αλλιως πρεπει να κατασκευασουμε η' να εφευρου-
με τους λογους για να ζουμε.Κι ισως γι'αυτο βρισκομα-
στε εδω'' ειπε.Στη συνεχεια του αφηγηθηκε μια ιστορια,
αν και ηταν ενδιαφερουσα,του φανηκε φτιαχτη,κατασκευ-
ασμενη.Ενα δυο σημεια της ηταν σκοτεινα,απο πισω τους
διαισθανονταν μια τρομακτικη αληθεια.Λιγο μετα της εξι
το απογευμα εφυγε.Εκεινος μετα την αναχωρηση της σκε-
φτηκε μηπως ηταν καλυτερα να μην σιωπησει,να τρεξει
πισω της,να της πει πως εχει καταλαβει τι παει να κανει,και
να την συνεφερει.Ομως δεν το κουνησε απο τη θεση του.
Πηγε μονο στο παραθυρο και μολις που προλαβε να τη δει
να στριβει στη γωνια του δρομου κατω και να χανεται
.
.
11
Γνωριζε πολυ καλα την μεγαλη του αγαπη να
αφηγειται ιστοριες.Τον επισκεφθηκε στο σπιτι
του.Εκεινη τη μερα του αφηγηθηκε μια πραγματι-
κη ιστορια:
''Οι πληγες του ηταν ανοιχτες και αιμοραγουσαν,
τα αγρια κυνηγοσκυλα ειχαν εξαντληθει απο το
τρεξιμο και τον βασανιζε η σκεψη πως η αληθεια
ειναι απουσα''
Αργοτερα επεξεργασθηκε καλα ενα μυθο:
''Καποιος ειχε δολοφονησει τον πατερα του κι ειχε
παει με τη μανα του.Παιδια δεν αποκτησε μαζυ της.
Καλυτερα ετσι''Σταματησε την αφηγηση και ρωτησε:
''Ποιος γνωριζει,αυτο που ειναι ο ανθρωπος;''
Στη συνεχεια αναφερθηκε πως συνεβηκε το γεγο-
νος:''εκεινος εσπερνε το καμωμενο χωραφι,οταν
ξαφνικα ακουστηκε μεγαλη βουη απ'τον ουρανο και
χυμηξε μ'ανοιγμενα τα φτερα αετος και αφου τον αρ-
παξε στα νυχια του αναληφθηκε μαζυ του στον ουρα-
νο ψηλα''
Απο τον πατερα του ειχε κληρονομησει μεγαλη
περιουσια,η μητερα του τους ειχε εγκαταλειψει,
οταν ηταν ακομα μωρο παιδι,στη κουνια,και πο-
τε δεν εμαθαν τιποτα γι'αυτην.
Οταν ειχε αρχισει να νυχτωνει αναχωρησε,εκεινος
τον συνοδευσε ως την αυλοπορτα του σπιτιου.
''Ολοι οι ανθρωποι ειναι θνητοι,, ακουσε τα τελευ-
ταια του λογια.
Τις επομενες μερες χαθηκε μεσα σε ανοητες και
ασημαντες πραξεις,και δεν του εμεινε ,εστω κι ελα-
χιστος χρονος,να αντιληφθει την πραγματικη ουσια
των πραγματων,που τον περιτριγυριζουν.Δυστυχως,
καμια καινουργια ιδεα.
.
.
12
Δεν ενιωθε απο τη ζωη της ικανοποιημενη,
κατι την ανησυχουσε,ακαθοριστο.Ουτε η δου-
λεια ουτε ο αντρας της ουτε και τα παιδια της
της εδιναν πια χαρα.Αποφασισε να τα εγκατα-
λειψει ολα,οι δικοι της προσπαθησαν να την
μεταπεισουν.Ματαια.Παλεψε πολυ σκληρα με
τη δειλια της και τελικα νικησε τους φοβους
της.''Η αληθεια ,ειναι το αδυνατο'' εγραψε στο
σημειωμα ,που αφησε πισω της κι εφυγε.Πολυ
αργοτερα,αφου την εψαχναν παντου για πολυ
καιρο ,την βρηκαν να δουλευει σ'ενα απο τα
''σπιτια'' της πολης.
.
.
13
Στην αρχη και για πολυ καιρο τον εκμαλευτη-
καν πολυ σκληρα.Καταφερε και διχτυωθηκε
μεσα σ'αυτο το κυκλωμα.Ταυτοχρονα ανεβηκε
κοινωνικα κι ετσι αθορυβα απλωσε παντου τα
πλοκαμια των επιχειρησεων του.Οσοι διανοη-
θηκαν πως μπορουσαν να τον βγαλουν απ'τη
μεση απετυχαν.Η τιμωρια τους ηταν σκληροτα-
τη .Με κινησεις υπολογισμενες,και την καταλλη-
λη στιγμη αστραπιαιες οπως του φιδιου.Οταν
πια γερασε,αντι να καμφθει η ζωτικοτιτα του
δυναμωσε,συνδιασμενη με την εμπειρια και τη
σοφια,που αποκτησε τοσα χρονια.Ηταν παντο-
δυναμος.Καμια γυναικα ,απ'οσες εμπλεξε,δεν
παντρευτηκε.Συνειθιζε να λεει πως ο αντρας ,
που τον εχουν εκμεταλευτει,απεχθανεται ο ιδι-
ος να εκμεταλευεται αδυνατα ατομα.Τα παντα
λειτουργουσαν με αυστηρους απαραβατους
κανονες.Ενα τελειο συστημα.Ακομα και τον
θανατο του σχεδιασε αριστοτεχνικα στην ελα-
χιστη λεπτομερεια.Δολοφονηθηκε μεσα στο
γραφειο του την ωρα,που περα εξω απ'τ'ανοιχτο
παραθυρο κοκκινιζε τον μακρυνο οριζοντα η
δυση του ηλιου.
Ο δολοφονος του δεν βρεθηκε ποτε.
.
.
14
Τις νυχτες με φεγγαρι ανοιγε το παραθυρο.Αποψε
το φεγγαρι περνουσε ησυχο,σιωπηλο κι αγγιζε στις
ακρες τις μηλιες ,μαζευε το αρωμα τους και το περ-
νουσε μεσα στο σπιτι,που βουλιαζε μακαριο κι ευτυ-
χισμενο στο ονειρο.
Το πρωι ξυπνωντας βρηκε στη τραπεζαρια πανω στο
τραπεζι ενα κατακοκκινο μηλο.Το αλλο πρωι βρηκε
παλι δυο μηλα,κατακοκκινα,σε δυο διαφορετικα ση-
μεια του σπιτιου.Τις επομενες μερες γεμισε ολοκλη-
ρο το σπιτι με κατακοκκινα μηλα .Αργοτερα το μεση-
μερι εμαθε πως και σε αλλα σπιτια στη γειτονια εγιναν
τα ιδια.Το αλλο πρωι,απο νωρις,γεμισε το σπιτι με που-
λια ,που κελαηδουσαν.
.
.
15
Την επισκεπτονταν συχνα τα σαββατα στο σπιτι της
στην εξοχη.Πολλες φορες την ρωτουσε γιατι μια τοσο
ομορφη γυναικα ,που ειναι,να εχει απομονωθει στην
ερημια.Σ'εκεινες τις ερωτησεις δεν του απαντουσε,μο-
νο μια φορα του ειπε σοβαρα:''Εγω,δεν χρειαζομαι την
ομορφια για να πεθανω για παντα''.
Εμεναν ξενυχτωντας και συζητουσαν μεχρι το ξημε-
ρωμα,τοτε εκεινη σηκωνονταν πηγαινε στην θαλασσα,
που απλωνονταν ηρεμη μπροστα απο το σπιτι και κολυ-
μπουσε ωρα πολυ.
Οταν γυρνουσε τον ξυπνουσε,κι ετρωγαν φρεσκα φρου-
τα.Εφευγε παντα αργα την κυριακη.
Ενα σαββατο ,που την επισκεφθηκε δεν την βρηκε ουτε
αυτη ουτε το σπιτι.Ρωτησε τους γειτονους .Εκεινοι τον
κοιταξαν παραξενα και του απαντησαν πως στη θεση ε-
κεινη δεν υπηρξε ποτε σπιτι,και φυσικα ποτε καμια γυ-
ναικα δεν εζησε εκει.
.
.
16
Προχωρησε στο μονοπατι κατω απο τον ηλιο.Λεμονιες
και πορτοκαλιες αριστερα και δεξια του δρομου, αναμε-
σα τους εβρισκε ροδιες και συκιεςς.Πιο κατω συναντησε
την ευθεια των σιδερογραμμων του τρενου και την ακο-
λουθησε για λιγο,υστερα την αφησε και περνωντας ενα
δρομακι,που κουλουριαζονταν στη πλαγια του λοφου
κατεβηκε ως τη θαλασσα.Γαληνη.Ερημη ,ακυμαντη επι-
φανεια,ξαφνικα γλαροι πεταξαν τρομαγμενοι απο το
περασμα του τρενου ψηλοτερα στο λοφο.
Περασε η μερα , οι ισκιοι στη γη μακρυναν.Τοτε περασαν
βαρκες στα ανοιχτα,μια απ'αυτες ξεκοψε ,πλησιασε στην
ακτη,κατεβηκε ο ψαρας να γουλιασει στα βραχια τα χταπο-
δια,που επιασε,κι εκει βρηκε το σωμα εκεινου του ανθρω-
που .Εδιωξε τους γλαρους απο πανω του,το τραβηξε στη
θαλασσα κι αφου το καθαρισε με το αρμυρο νερο, εκει
διπλα στην αμμο το εθαψε.Σε λιγο θα νυχτωνε,πηδηξε στη
βαρκα κι ανοιχτηκε στη θαλασσα,γυριζοντας σπιτι του.
.
.
17
Διαλεξε τα πιο ομορφα λουλουδια,τα' βαλε στο βαζο και
μ'αυτα στολισε το τραπεζι.Μεσα στον καθρεφτη στο βαθος
του δωματιου ειδε το προσωπο της,καποτε οταν ηταν νεα ο-
μορφο,γερασμενο απο τα χρονια και τα βασανα της ζωης.
Το μεσημερι θα ερχονταν τα παιδια για φαγητο,αργοτερα το
απογευμα θα πηγαιναν στη θαλασσα για μπανιο.Τις ζεστες
νυχτες του καλοκαιριου εστρωναν στρωματα εξω στη λοντζα
και ξαπλωναν να κοιμηθουν εκει.Στο μικροτερο παιδι του
αρεσε να μετραει τα αστερια στον ουρανο,και να παραφυλαει
την ξαφνικη πτωση του μετεωριτη,ισα που προλαβαινε να τη
δει.Τοτε γυρνουσε σ'αυτη, την αγκαλιαζε και της ελεγε:''Πες
μου,μανουλα,κι εσυ θα γινεις αστερι;Ετσι δεν ειναι; Θα γι-
νεις'',της το'λεγε με τοσο σοβαρο υφος ,που της φαινονταν
κωμικο,εκεινη γελουσε κι επειτα το παρηγορουσε:''Ελα,
μικρο μου ,ησυχασε,παντα εδω θα μεινω ,διπλα σου,οσο
κοντα ειναι στο χερι τα δαχτυλακια σου το ενα με το αλλο''
Εκεινο ησυχασμενο κοιμονταν κι εκεινη σηκωνε τα ματια
της ψηλα στον ουρανο κι εψαχνε στα αστερια του το προ-
σωπο της.
.
.
18
Αν η πραγματικοτητα,κατα καποιο τροπο,ειναι αυθαιρετη,
τοτε μπορουσε να ενεργησει με πληρη ελευθερια.Το σπιτι
του συνορευε με το δασος.Γυρω γυρω απ'το σπιτι ειχε φυτε-
ψει πολλα δεντρα,και τα πουλια φωλιαζαν στα φυλλωματα
τους.Χωρις να το καταλαβει,ανεπαισθητα,το δασος σιγα-σι-
γα πλησιασε και σφιχταγκαλιασε τον χωρο του.Δεν του φανη-
κε παραξενη η ιδεα πως μπορει να βρισκονταν στο κεντρο
του δασους.Το σπιτι του ερειπωσε και στα χαλασματα φυ-
τρωσαν αγριοχορτα,τα δεντρα του κηπου αγριεψαν,τα που-
λια σκορπιστικαν στο αδιαπεραστο δασος.Ολα πια τελειω-
σαν.
.
.
19
Εκει μεσα στο λαβυρινθο,που σχηματιζαν τα σπαρτα χαθη-
κε μια μερα το μικρο παιδι.Η μανα του φτωχη γυναικα κι ο
πατερας ξενιτεμενος στα μακρυνα τα ξενα.Τριγυρνουσε σαν
τρελλη μεσα στα σπαρτα η μανα και τον ηλιο ψηλα ρωτουσε
που ολα τα βλεπει και τιποτα δεν του ξεφευγει κρυφο αν ειδε
το παιδι.Κι εκεινος μακρυα πολυ ηταν ,δεν την ακουγε ,και
τιποτα δεν της απαντουσε.Κι εκεινη τριγυρνουσε και τρι-
γυρνουσε κι οταν κατεβαινε χαμηλα το φεγγαρι πολλοι ακου-
γαν το παραπονο της και τους ραγιζονταν η καρδια:''Ορφανε-
μενο μου μικρο πουλακι,και που να σ'ανταμωσω η ερμη.
Μητε ο ηλιος μ'απαντα μητε το φεγγαρι μ'αποκρινεται.Κι
εσυ που μου παιζεις που μου χορευεις ερμο και μοναχουλι
και στην αυλιτσα μας δεν λουλουδιαδει μοσχος αφοτε εσυ
εδυσες αστερι της φτωχιας ζωης μου''
Τοσα χρονια πανε και τιποτα δεν βρεθηκε.
.
.
20
Οι τοιχογραφιες των αγιων μια -μια τελειωναν με τη σειρα:
η Γεννηση,η Βαπτιση,η Κοιμηση της Θεοτοκου,η Βαιφο-
ρος,η Σταυρωση,η Δευτερα Παρουσια,οι σειρες των Αγιων
και των Οσιων.Απομενε ψηλα στη μεση του τρουλου ο
Παντοκρατορας,ο αυστηρος Κριτης Των Παντων.Ψηλα στη
σκαλωσια ο αγιογραφος,τεχνιτης,αρχισε το εργο.Ολα στην αρ-
χη πηγαιναν καλα,ομως ξαφνικα τα χερια του δεν υπακουσαν,
ατεχνιες ,που ματαια προσπαθουσε να διορθωσει.Τις νυχτες
ηταν σκεπτικος και δεν εκλεινε ματι,οπως μαρτυρουν οι βοη-
θοι του,ανησυχουσε πολυ,πως ισως δεν θα προλαβαινε να
τελειωσει το εργο του.
Κανενας δεν καταλαβε πως εγινε η καταστροφη,η σκαλωσια
ξαφνικα καταρρευσε σαν χαρτινος πυργος και τον καταπλα-
κωσε πεφτοντας απο ψηλα.Τον τραβηξαν με δυσκολια μεσα
απο τα σπασμενα ξυλα πεθαμενον
.
.
21
Ο πατερας του τον επαιρνε συντροφια του οταν οργωνε τα
χωραφια.Το μικρο παιδι καθονταν παραμερα και θαυμαζε
τον πατερα του,μεσα στο φως της μερας ιδιος αγιος.Εκει
στην ακρη του χωραφιου ξεκουραζονταν ο πατερας και
ελεγε στο παιδι πως σαν μεγαλωσει θα το μαθει να ημερω-
σει αγριο αλογο και να το ζεψει στο αλετρι.Εκεινο χαρηκε
μεσα του βαθεια.
Κι ηρθαν οι χρονοι αλλιωτικα
Το παιδι αρρωστησε βαρεια για να πεθανει κι απομεινε
ο γερος του ερημος στον κοσμο μοναχος .
Τον μαυρο,που'χαν ταμενο στο παιδι ,αν θυμαμαι καλα,
δεν τον πουλησαν.τον κρατησαν
.
.
ΔΙΠΛΗ ΑΦΗΓΗΣΗ
.
.
Εκεινη τη μερα κι ο ολες τις αλλες , που ηρθανε η θαλασσα ητανε
ο δρομος για τα καραβια , τη μερα καθρεφτης για τον ηλιο και τη
νυχτα ελιωνε σ ' αυτη το φεγγαρι. Καποιες φορες φανταζοταν τα
συννεφα ν ' αρμενιζουν σαν αεροστατα και με κιτρινα σχοινια να
ανασηκωνουν τις βαρκες , αιωρουμενα σκαρια κι ανθρωποι ομοια-
ζαν με φτερωτα .Τα ψαρια κολυμπουσαν κατα ζευγη , κι αλλη ωρα
της μερας κατα σμηνη . Κατω στο βυθο βασιλευε το χταποδι κι
ο καβουρας στην αμμο ,Τα ματια του πλημμυρισαν απο φως κι η
ψυχη του χαρηκε , που ολα αυτα ομοιαζαν με το ονειρο του , που
εβλεπε συχνα .Μονο που στο ονειρο ο ηλιος ηταν κοκκινος , ο ου-
ρανος πρασινος κι η θαλασσα κιτρινη και τα ψαρια τραγουδουσαν,
 τραγουδοψαρα τα λεγανε .Απο μακρια φτανανε καραβια και
ξεφορτωνανε σιταρια και καλαμποκια , οι ναυτες τις νυχτες τα πι-
νανε στα ταβερνεια και που και που ακουγοντανε και το γελιο κα-
ποιας γυναικας . Τα πρωινα σωροι στη προκυμαια τα ξεψαρωμενα
διχτυα και στα βραχια εσκαζε το κυμα αφρους , ητανε η ωρα που
δειπνουνε οι πετραλιθρες .Στο ονειρο και στη φαντασια ειναι το ιδιο,
 κι ολα θρεφοπυνε και αναστενουνε μεσα στη ζωη , κι αυτη
ειναι οπως πεταλουδα , που γυρευει ν ' ανταμωσει τις αλλες πεταλουδες .
Εκλεισε τα ματια του κι εσυρε το μυαλο του σ' αλλες μερες , του ηρθε
να διηγηθει ενα παραμυθι . Το παιδι τον ακολουθουσε κι εφευρισκε χι-
λιους κι ενα τροπους να του το διηγηθει . Αυτος καποια στιγμη αρχισε .
μια φορα κι ενα καιρο πανω στη γη ζουσανε μονο παιδια κι ειχανε μπα-
λες και παιζανε , γυρω κι ολοτριγυρω ανθιζανε οι παπαρουνες και παν-
του αγριομαργαριτες, ζωυφια ητανε πολλα και περισσοτερες απ' ολα οι
μελισσες . Ο ηλιος ανεβαινε και κατεβαινε μεσα στα χρωματα και τα
παιδια δεν κλαιγανε ουτε για τις μαναδες κι ουτε για τροφη .Εκεινος
σταματησε το παραμυθι , το παιδι τον ρωτησε για τη συνεχεια . Αυτος
του' δειξε αριστερα στο αλωνι , που παιζανε παιδια , ενα εστειλε ψηλα
τη μπαλα στον ουρανο και πηρε τη θεση του ηλιου .Σταθηκανε να τους
χαιρετησουν και καλεσαν το παιδι να τους κανει παρεα , αυτο ετρεξε
κοντα τους κι οταν επεσε η μπαλα αρχισαν ξανα το παιχνιδι . Τους απο-
χαιρετησε κι εστριψε σ ' ενα δρομο , που κατηφοριζε μεσα στα περιβο-
λια και στους κηπους . Το παιδι του ελειψε , γυρισε και το αναζητησε .
Η τοποθεσια ηταν σπαρμενη στα λουλουδια και με πετρες στα σχηματα
των παιδιων .Ετσι μονος πορευτηκε . Συναντησε το λαγο στον υπνο του ,
και το ζαρκαδι να πινει νερο . Ολη τη μερα ηταν αγκυρωμενος στον ουρανο
ο ηλιος και τη νυχτα το φεγγαρι αυξανε και λιγοστευε . Με ανακατα συναι-
σθηματα κοιμονταν και ξυπνουσε . Οι ανθρωποι ειχανε κτισει πολιτειες
και παλευανε να στησουνε τις κοινωνιες τους . Ολα τα εβλεπε κι ολα τα
μαθαινε . Καμποσο καιρο τον φιλοξενησε ενας γεροντας και του διηγη-
θηκε πολλα και τον εμαθε πολλα .Αυτος ο γεροντας εκανε σκαλισματα
σε ξυλο και πετρα , ολα τα πουλια τα ειχε σκαλισμενα και περιφανευ-
ονταν πως γνωριζε καθενους ξεχωριστα την ομιλια ,τοτε αρχιζε να ψελνει
αργοσυρτα και σιγα - σιγα ο ο κοσμος θολωνε τον ουρανο και τα δεντρα
γινονταν καμπαναρια , οι λοφοι κοσμουσαν τη κεφαλη τους με εκκλησα-
κια , ασπρισμενα απο τους φτωχους και τους εσχατους . Και σε γιορτινες
μερες τα κουδουνια των ζωων κωδουνοχτυπουσαν κι ο ηλιος κηροκο-
λουσε την ατμοσφαιρα . Μιλησε στον γεροντα για το παιδι και ποσο
τον πονουσε η αναμνηση του , εκεινος του ζητησε σημαδια του κορμιου
και του τα 'δωσε . Τα συλλογιστηκε ολα αυτα και τη τριτη μερα τον φω-
ναξε να τον συνοδευσει . Περπατουσανε εφτα μερες κι εφτα νυχτες και
σαν γλυκανε ο καιρος και λαμπρυνε η μερα του ' δειξε τα παιδια . Αλλα
απο αυτα ηταν μεγαλα κι αλλα ηταν μικροτερα , ειχανε και διαφορα ονο-
ματα . Κωνσταντης , Γιαννακης ,Χρυσουλα , Νικος , , Μαρια , Ανδρονικος ,
Γιωργακης , κι αλλα . Και τα μαλλια τους καστανα , σγουρα , ξανθα και
μαυρα και τα ματια τους ειχανε χρωματα .'' Τα παιδια ειναι χρωματα '' ειπε
ο γεροντας . '' Ετσι ειναι και του ανθρωπου η ζωη χρωματα , σαν σ' ολη του
τη ζωη να ζωγραφιζεται και να ζωγραφιζει '' . Θυμηθηκε σαν ητανε κι αυτος
μικρος τη καταπρασινη σαυρα στον ηλιο κι οταν πλησιασε πως συρθηκε
στο πρασινο χορταρι .'' Και τα παιδια μας σαν σαυρες ειναι '' ξαναειπε .
Του εξομολογηθηκε πως κι αυτος ειναι εκει αναμεσα στα παιδια , του
εδειξε μαλιστα το πιο μικρο .Επειτα ανοιξε ο ουρανος κι επεσε το γαλα-
ζιο και μοιραστηκε αναμεταξυ τους δικαια , μερικα το ταιριαξανε με το
πρασινο στο χορταρι κι οταν φτιαξανε το κιτρινο το πεταξανε στον ουρα-
νο για τον ηλιο , ετσι ευχαριστησανε τον ουρανο για το δωρο του . Εκεινος
ειπε στον γεροντα πως κι αυτος πλαθει παραμυθια κι ιστοριες , και πως
τωρα , που ξαναβρηκε το παιδι η καρδια του ησυχασε κι η ψυχη του εφραν-
θηκε σφοδρα .Γυρισανε κι αφησε το γεροντα στο σπιτικο του . Οταν τον
αποχαιρετησε του το ειπε κι αυτο τον συγκινησε και του ' φερε δακρυα
στα ματια . πως θα ' ρθει μερα , που δεν θα βλεπει το φως της κι ωρα να
μην ακουει τα πουλια κι ευχηθηκε ,σαν ερθει εκεινη η στιγμη να πεταξει ,
να προφθασει μονο να λαξευσει ενα πουλι , που τον τυρανναει χρονια
τωρα.Οι ωρες κι οι καιροι τον φερανε σε παραξενα μερη , με παραξενα
κι αγνωστα φυτα κι ητανε ν ' απορει πολυ και λυσεις να μη βρισκει στα
πολλα ερωτηματα του . Παντα ομως ο ηλιος και ο ιδιος ουρανος , λιγοστο
γαλαζιο . Τοτε ειναι , που χρειαζεται ο φιλος να ανταλλαξεις μια κουβεντα
της καρδιας , μια λεξη να την πλεξεις μαζι με αλλες λεξεις . Ομως παρα-
ξενη η χωρα κι οι λογισμοι παραξενοι κι ειναι σαν κατι να σου λειπει ,
τα χερια δεν εχει , που να τα απλωσεις και που να τ' αφησεις .Του ηρ-
θανε επιμονα στο μυαλο καποιες ζωγραφιες , που ειδε καποτε σ' ενα
παλιο βιβλιο , με τον Πυργο της Βαβελ . θυμηθηκε οτι το παιδι καποτε
του ' χε ζωγραφισει παρομοια .Σκεφτηκε πως μπορει να πραγματοποι-
ουνται οι ιδεες των παιδιων , απομενει να αναζητησουμε τα εργα τους
και να τα αναγνωρισουμε.Ομοια κι απαραλαχτα οι ανθρωποι θα ξετε-
λειωσουν , εκεινο ετσι γινεται απο παλια , ν ' αλλαξει δεν γινεται . θυ-
μηθηκε τα λογια του γεροντα .Στους αστερισμους τη νυχτα πασχισε ,
στα σχεδια τους , ν ' αποκαλυψει τα εργα του..Σαν περασε ο καιρος
και ξεμπλεχτηκε απο την παραξενη χωρα , η γη απαλυνε και τα κοπα-
δια των προβατων διαδεχονταν αγελες μοσχαριων.Συναντουσε συχνα-
πυκνα συντροφιες χαροκοπων , που γιορταζαν κι εσερναν μαζι τους
ζωα φορτωμενα με καλαθια φρουτα κι ητανε πολυ γελαστοι ανθρωποι.
Σχεδιαζανε σαν βελη τα πουλια και τα λουλουδια σαν τις λαμπαδες
της Λαμπρης.Ενα πρασινο δεντρο κι ενας αντρας με καπελο του
εκανε εντυπωση.Τον πλησιασε κι ανταλλαξανε μερικες κουβεντες.
Κυτταξε ολογυρα .ενα τεραστιο πρασινο με δυο κιτρινα στιγματα
αντανακλουσε το τεραστιο γαλαζιο με το κιτρινο στιγμα πανω του .
Ενας απ'αυτους, φαινεται ηταν ο σοφος της φυλης, του ιστορησε
την αρχη των πραγματων . οι εικονες του αλλοτε ηταν τρομακτικες
κι αλλοτε γαληνιες, παρ' ολα αυτα του φανηκαν αστειες.Του εθεσε
διαφορες ερωτησεις , οι απαντησεις του ηταν αινιγματικες.Τον
ρωτησε τελευταια . ''Γιατι αυτο το πρασινο δεντρο ; , η απαντηση
του ξεδιπλωθηκε με αργοσυρτες λεξεις.''Το πεπρωμενο σε καθε
δεντρο ειναι το πρασινο χρωμα '', του συμπληρωσε πως ενα παιδι
ειχε φυτεψει αυτο το δεντρο .Αυτος αναρωτηθηκε αν ηταν το ιδιο
παιδι , ''ετσι κι αλλιως'' σκεφτηκε ''δεν εχει σημασια , ολα τα
παιδια ειναι τα ιδια ''Παρακατω το τοπιο ολο βελανιδιες και πιο
χαμηλα ευκαλυπτοι κι ιτιες.Πανε πολλα χρονια , που υπηρχανε
λυκοι κι ητανε πολλα πεινασμενοι. Ακομα περνουσαν τους αν-
θρωπους αλυσσοδεμενους με τα ρουχα τους κατασχιστα και
ραπισμενα τα κορμια τους .Ολοτριγυρω ανοιγονταν στη γης πηγα-
δια σαν στοματα , γεματα φιδια.Κι ολα εκεινα φτασανε ως εδω
σαν παραμυθια και μυθοι και φανταστικες ιστοριες.Σε καποια
μερη δειχνουν πετρες στα σχηματα των παιδιων.Τωρα γυρισε
να ατενισει τον ηλιο , δαχτυλιδι χρυσο στον ουρανο.Στη σκια
ενος δεντρου τα παιδια παιζανε θεατρο, τα δεντρα ειχανε το μποι
τους.Τα παιδια συλλαβιζανε στα αλφαβηταρια τους και με το
χρωμα κανανε σπιτακια οπως τα' χανε στο νου τους , τα πετρα-
δακια αναπαριστουσανε προβατακια και αλογα .Το παιδι ρωτησε
αν το γαλαζιο στον ουρανο δεν ειναι τπ γαλαζιο του χορταρι.Σε
λιγο τους ανθρωπους θα τους συντροφευαν τα ζωα και θα μοι-
ραζονταν τις εμπειριες τους.Θα ξενυχτουσε σημερα μαζι τους
και το ξημερωμα θα τραβουσε παλι τον δρομο του.Αποψε το
φεγγαρι βγηκε ολογιομο κι οπως του αρεσαν τα παραμυθια
του ηρθε η επιθυμια να αρχισει το παραμυθι.Μια φορα κι ενα
καιρο οταν τα βουνα δεν ειχαν εμφανισθει στη πλατη της γης
και τα δεντρα ηταν τεραστια κι αγγιζανε τα αστρα , τοτε οι αν-
θρωποι στα σιτια τους κρεμουσανε ηλιους να τους φωτιζουν.
Κι οι στεγες στα σπιτια τους εμοιαζαν με τριγωνα ισοσκελη και
τους κηπους τους ειχανε τειχισμενους με ξερολιθιες.Ο ηλιος
ειχε ματια κι εβλεπε τα καλα και τα κακα.Στα γαλαζια νερα
του ουρανου τα πουλια πλενανε τα φτερωματα τους.Σ' ολοκλη-
ρο τον κοσμο υπηρχε μονο ενα παιδακι, ηταν χαρουμενο κι αυ-
το κι αλλοι, που εμοιαζε με τα λουλουδια , που'χουνε κιτρινα
ανθη.Οι μεγαλοι το ρωτουσαν να παρουν συμβουλες, ποτε να
σπειρουν ποτε να θερισουν ποτε ν' ανοιχτουν για ψαρεμα και
ποτε να ζευγαρωσουν με τις γυναικες τους. Κι ολοι μεγαλωναν
κι αυτο δεν μεγαλωνε , για συντροφια του ειχε μια χηνα κατα-
σπρη . που την συνοδευε στη λιμνη να κολυμβησει. Κι αυτο
δεν εψαχνε τους γεννητορες , που δεν ειχε ,ουτε εμελλε ν ' αφη-
σει απογονους.Ολα θα ηταν σαν το μελι και το γαλα αν δεν αλ-
λαζε ο κοσμος.Οταν τελειωσε το παραμυθι ξημερωσε ο θεος τη
μερα του.Βραδυνε πολλες μερες και ξημερωσε πολλες νυχτες
μακρυα απο τη θαλασσα.Θαρρηνε οταν ανταμωσε ανθρωπο να
γνωριζει το κουπι στο ξυλο και το αλατισμενο ψωμι.Ητανε χαρας
ευαγγελια οταν αντικρυσε τα χρυσα ακρογυαλια, και τα ελιοφυτα
διαδεχονταν οι συκιες και στα ρεματα καλαμιες με αηδονια φωλε-
μενα.Περασαν τα σκαφη σημαιοστολιστα κι αφησαν μπαλονια να
ανεβουν στο στερεωμα.Σερνανε διχτυα γιομισμενα με ψαρια κι
αλλα τους ακολουθουσαν οπως το γραμμα γαμα το Ελληνικο.
Ενα παιδι σε μια βαρκουλα ξεδιπλωσε ενα χαρτι κι απαγγειλε
με τραγουδιστη φωνη.''Ταξιδευουμε τη χαρα μας στα καραβια''.
Το θεαμα συνεχιζονταν και δεν τελειωνε οσο ο ηλιος ταξιδευε.
Κι ενα ναυτακι στο πιο φηλο καταρτι εφερνε τα ματια γυρω του
κι εδειχνε με τα χερια του τα νησια , που πλεγανε και τους γλα-
ρους , που ασπρολευκαζανε τους ανεμους.Το παιδι απο κει ψη-
λα βουτηξε με μια περιτεχνη βουτια στη θαλασσα κι αναδυθηκε
μπροστα του .Του ειπε πως λυσανε τα μαγια καθως κυλησε ο και-
ρος κι οι πετρες με τα σχηματα των παιδιων σαρκωσανε με ζεστη
σαρκα.Χαρηκε πολυ κι οσο περνουσε η πομπη των καραβιων μα-
ζευε τις ανταυγειες τους στα νερα και τις αποτυπωνε στα κοχυλια
και στα στρειδια. Ητανε χαρουμενος με τη παρεα του παιδιου
και το'δειχνε και το 'πραττε.Ο ουρανος στον αργαλειο του χραμισε
του ηλιου τα χρωματα σ' ανατολη και δυση τα ιστωσε και κατω
χαμηλα σαι'τεψε το πρασινο.Και στους καιρους εκεινους κατε-
φθαναν αγιογραφοι να ιστορησουν τ' αη -Γιωργη το κατορθωμα
με τον δρακοντα , που φυλαγε το νερο ακυλιστο , κι ειχε την
κορη αιχμαλωτη.Και τους ακολουθουσαν απο πισω μαι'στροι
μεγαλοι , και μελωποιοι πληθος.Κι ο κοσμος ισσορροπησε με
την ομορφια και τη δικαιοσυνη.Τοτε τριτωσε η επιθυμια του για
 το παραμυθι. μια φορα κι ενα καιρο στον ουρανο βρισκονταν
τρεις ηλιοι , οταν ο πρωτος δουσε ο δευτερος αυγιζε κι ο τριτος
μεσορανουσε.Κανενας δεν εξηγουσε τιποτα , δεχοντουσαν τα
παντα σαν αυτονοητα.Τοτε ζητηθηκε απο το παιδι να ζωγραφισει
και πανω στις ζωγραφιες του να ιστορησουν.Κι αυτο καθησε κι
εκανε ζωγραφιες δεκα τον αριθμο , μεσα σ 'αυτες ηταν εκεινο ,
που ειχε ερθει , αυτο , που ηρθε κι εκεινο , που θα ερθει.Οταν
εφτασε το παραμυθι στο τελος ζητησε απο το παιδι να ζωγραφισει.
.
.
Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ
.
σε μια συναυλια συγχρονης μουσικης,στο Γκαιτε,
ο εκτελεστης χτυπουσε τα ξυλοφωνα χωρις να τα
αγγιξει,μια στιγμη πριν τα χτυπησει,μια στιγμη
πριν αναπηδησει απο μεσα τους ο ηχος,μια παρα-
σταση της μουσικης εργασιας,μετα-μουσικη,η χει-
ρονομια του δισταγμου,ηχος ηχηρος απο τα ανε-
παφα ξυλοφωνα,οι ακροατες,αρκετοι,αμυητοι στη
συγχρονη τεχνη,στριφογυριζαν στα καθισματα τους
ανησυχοι,μην μπορωντας να αντεξουν τη μη- μουσι-
κη της μουσικης,περα απο τα συντηρητικα γουστα
τους,τελικα σηκωθηκαν και βγηκαν απο την αιθου-
σα,υπεροπτες,στο φουαγιε ανταλλαξαν κοινοτυπιες
αερολογοντας για την παρακμη της τεχνης,πινοντας
κοκτειλς και φλερταροντας σαχλες γυναικες της τα-
ξης τους,μην κατανοωντας πως η συναυλια πετυχε
επειδη αυτο το αποτελεσμα επεδιωκε,να τους εκδιω-
ξει
.
.
ΙΣΤΟΡΙΕΣ
.
εμενε με τη μικρη κορη της στο μεταξουργειο,
σ'ενα παλιο σπιτι,με εσωτερικη αυλη και γυρω
γυρω τα δωματια,που τα νοικιαζαν διαφοροι αν-
θρωποι,φοιτητες απο την επαρχια,εργατες,και
αλλοι,ηταν χωρισμενη, η κορη της ηταν δεκατεσ-
σαρων χρονων,ο αντρας της τους ειχε παρατησει
πανω απο δεκα χρονια,δεν εδωσε σημεια ζωης,δεν
εμαθε,αν ζουσε η' πεθανε,,καποιος της ειπε πως ξε-
νιτευτηκε ,αλλος πως σε καυγα πανω καποιον μα-
χαιρωσε και σαπιζει στη φυλακη,εκεινη απροστα-
τευτη,νεα ακομα,επεσε στα χερια ενος παληαν-
θρωπου,αυτος την πουλουσε σε πλουσιους πελα-
τες,η μικρη εμενε μονη τα βραδυα,η μανα της
γυρνουσε το ξημερωμα μεθυσμενη και ξερνου-
σε στη τουαλετα,συχνα κουβαλουσε τους πελα-
τες στο σπιτι,και δεν μπορουσε να κοιμηθει απο
τα βλαστημια,τα δυνατα γελια και τις φωνες των
μεθυσμενων πελατων,ηταν και φορες που την
εδερναν και ουρλιαζε, η μικρη τρομαζε,ετρεμε
απο τον φοβο της,δεν διστασαν να της ζητησουν
τη μικρη στα βρωμικα παιχνιδια τους,εκεινη δεν
ηθελε φωναξε,την χτυπησαν ,εγινε αυτο,που θε-
λησαν,καποτε ξεσηκωθηκαν οι ενοικοι,πηγαν στην
αστυνομια ,ηρθαν και τις μαζεψαν μανα και κορη,
απο τοτε κανεις δεν εμαθε για κεινες τις ψυχες
.
τοτε δεκαπεντε χρονων,θυμαται καλα,εκανε δια-
φορες δουλειες ,απο το πρωι μεχρι ,που νυχτωνε,
γυριζε σπιτι,ετρωγε κατι,εκλεινε τα φωτα κι εμενε
κρυμμενος μεσα στο σκοταδι κοντα στο παραθυρο
και απο κει παρακολουθουσε τις σκιες στα φωτισμε-
να παραθυρα ,με τις σκιες και τις φωνες εκεινες απο-
κοιμιονταν,δεν τολμησε να εκμυστηρευτει σε κανε-
ναν τα μυστικα της καρδια του,αργοτερα η γυναικα
του αφεντικου του ,μια χοντρη γυναικα,του ριχτηκε,
αντεδρασε,τον απειλισε πως θα πει στον αντρα της
πως εκεινος της ριχτηκε,θα τον εδιωχνε,παραδωθηκε
για δυο ολοκληρα χρονια στις ορεξεις της,τελικα
καταφερε να ξεφυγει,γνωρισε μια κοπελλα ,την αγα-
πησε κι εκεινη το ιδιο,δεν παντρευτηκαν,εμαθε πως
εκεινη ατυχησε,χωρισε με τρια παιδια,ολα ειχαν τε-
λειωσει, δεν προσπαθησε να την συναντησει ξανα.
.
.
11 παραγοντικο ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ
[11! ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ]
.
.
[ αυτες οι 11 μικρες ιστοριες μπορει να διαβαστουν
με οποιαδηποτε σειρα ,καθε φορα κατασκευαζοντας
μια συνολικη ιστορια απο τις 11 ιστοριες.
Ο αριθμος τους ειναι 11 παραγοντικο =11!=
1.2.3.4.5.6.7.8.9.10.11=39916800 ιστοριες των 11 μικρων
ιστοριων ]
.
Ο ανεμος παρεσερνε τα συννεφα στον ουρανο,
και τα στοιβαζε μπροστα στον ηλιο,να σκοτει-
νιασει τη γη , την ανοιξη και το φθινοπωρο
απλωνουν πανω της κιτρινα καφετια χρωματα
και το λευκο σκαλωνει στις αμυγδαλιες απαλο,
φετος ο αριθμος των πουλιων λιγοστεψε,και
τα ψαρια στη θαλασσα ελαχιστα,απο τις μαρτυ-
ριες των ψαραδων,η καρδια του θλιβεται και
τα λογια του ματαια ,η πληγη του μολυνθηκε
και τον τυρανναει τις νυχτες.
.
οταν παντρευτηκε πηρε ομορφη γυναικα με
μαυρα μαλλια και ματια,ηρθαν αναποδοι και-
ροι,τα κακα πολλα,αδελφια πολεμουσαν αδελ-
φια,τα παιδια τους οσα εζησαν τα κυνηγησαν
οι νικητες,τα δικα του ξενιτευτηκαν,εκει δου-
λεψαν σκληρα προοδευσαν,τις ωρες ,που ζεστε-
νει το καλοκαιρι καθεται στον ισκιο της κλημα-
ταριας κι εκει τον φθανουν σαν δροσια φωνες
παιδιων, οταν ο αποσπεριτης δυσει αποτραβιεται
μεσα στο σπιτι να κρυφτει τη νυχτα.
.
οι κυνηγοι με δυνατες φωνες και τα αγρια αλυ-
χτισματα των σκυλιων τρομαξαν τα αλογα,
που'ναι ειρηνικα απο τη φυση τους,τοτε ετρεξε,
τους βγηκε μπροστα και τους φωναξε να παψουν,
να'ναι προσεκτικοι,εκεινοι τον περιφρονησαν
κι αφου τον περικυκλωσαν απ'ολες τις μεριες
εκαναν δηθεν στ'αστεια οτι τον σημαδευαν,ο-
ταν χορτασαν με τους απαισιους αστεισμους
τους τον σκοτωσαν.
.
τη μανα την εχασαν οταν ηταν μωρο η μικρη
του αδερφη,μετα χαθηκε ο πατερα,τα μεγαλυ-
τερα αδερφια ξενιτευτηκαν,αυτος απομεινε με
τη μικρη,δεν της ελειψε τιποτα,οσα στολιζουν
τα κοριτσια,κι εκεινη πολυ ασπρη κι ομορφη,
οταν ηρθε η σειρα της την ρωτησε ποιον θελει
η καρδια της να παρει για αντρα,εκεινη κοκκι-
νισε εσκυψε το κεφαλι,την ρωτησε παλι,κι εκει-
νη καταπιε τη ντροπη και με χαμηλα λογια ψιθυ-
ριστα του ειπε,εκεινον για αντρα της λαχταραει
κι ως τ'ακουσε πηρε μαχαιρι και την εσφαξε
σαν χηνα σαν παπια την περδικα.
.
Μετα απο το κακο ,που εκαμε δεινοπαθησε,και
σαν τον αρχαιο εκεινο γιγαντα,που τον εδεσαν
σε βραχο της ερημιας κι ερχονταν γυπας να τον
κατασπαραξει,βασανιστηκε,λυπηση δεν ειχε απο
κανεναν,κι ως επεθυμουσε τον θανατο δεν επεθυμισε
ποτε τη ζωη,περασε πολλα ,ταπεινωθηκε να καθαρι
σθει απο το κριμα του,περασαν καιροι ,αποκτησε
σοφια,οι ανθρωποι τον σεβονταν και μια μερα εφε-
ραν μπροστα του ενα αλυτη να τον δικασει,ταραχτη-
κε οταν εκεινος ο ελειηνος αγυρτης τον κοιταξε βα-
θεια στα ματια και του ειπε:''Ο αναμαρτητος πρωτος
τον λιθον βαλετω'',μετα απο εκεινο το συμβαν παραι
τηθηκε απο το αξιωμα του
.
η νυχτα με γεματο το φεγγαρι λαμπρο φως στη πλατη
της θαλασσας και τοτε αναπηδησε μεσα απ'τα νερα
δελφινι ευλιγιστο ,το σπιτι στο θαμπος του μεση-
μεριου με κηπο λουλουδια ανθισμενο μυρωδιες χιλιες
χρυσα φρουτα στα δεντρα πουλιων κελαηδισμοι,και
η βαρια καρδια του ελαφρωσε,τη νυχτα ξαναρθε γεμα-
το το φεγγαρι, κοιμηθηκε κι ονειρευτηκε πως ξυπνη-
σε σ'αυτον τον κοσμο,πολλες φορες στην ιδια πραγμα-
τικοτητα.
.
στην ατμοσφαιρα κυματισε το γελιο,επειτα διαλυθηκε
μεσα στο φως,ξεφλουδιζε το πορτοκαλι προσεκτικα
με το μαχαιρι να μην κοπει,πριν τελειωσει το παρατησε
στο τραπεζι διπλα στο κομμενο γαρυφαλο,τον πλησιασε
η φωνη της στα αυτια:''Ειναι λιγα τα πραγματα ,που
χρειαζονται οι ανθρωποι για να ευτυχισουν'',ακουσε,''πο-
τε τα γαρυφαλλα δεν ειχαν τοσο κοκκινο χρωμα μαζεψει'',
εξω περα στο δρομο περνουσε μια παρεα παιδιων με τις
φωνες τους.
.
εστρωσε ασπρο τραπεζομαντηλο,τα φαγητα σερβεριστικαν
με τη σειρα,ψαρι ψητο στη σχαρα ,σαλατες και κοκκινο
κατακοκκινο κρασι,πολλες μερες ειχαν να ανταλλαξουν
εστω και μια τυπικη ασημαντη κουβεντα,εκεινη τη μερα
το ειχε αποφασισει, εκεινη κατι διαισθανθηκε κι ηταν ανη-
συχη,εξω στα δεντρα γατζωμενα τα τζιτζικια σε ξεκουφεναν,
αν δεν γινει τωρα δεν θα γινει ποτε,σκεφτονταν,την παρα-
τηρησε,ειχε βγαλει αδεξια τις τριχες απο τα φρυδια της,
κι αυτα τα βαρια παλιομοδιτικα σκουλαρικια στ'αυτια
της τον νευριαζαν ,τα βυζια της πεσμενα,βαρια,τον αηδια-
ζαν,ολα ενα καλοστημενο σκηνικο για την πραξη του.
.
απομακρυνθηκε απο τα εγκοσμια ,με δυσκολια κοιμονταν,
σπανια πλησιαζε φαγητο,το τελος του ηταν κοντα,οι
δικοι του προσπαθησαν να τον μεταπεισουν,χωρις απο-
τελεσμα,εκεινος τους εδειξε τα πουλια στον ουρανο,που
ουτε σπερνουν ουτε θεριζουν,τον πηραν για τρελλο και
τον παρατησαν,εκεινος πηγαινε στους ανθρωπους,κι
επιανε το λογο να τους διδαξει να κανουν υπομονη να
αντεξουν τη ζωη,μερικοι τον ακολουθησαν,τον πηραν
για αγιο ανθρωπο,πολλοι ηταν εναντιον του,ενας τσαρ
λατανος ενας μαγος ηταν,τον κατηγορισαν και καταφε-
ραν να τον καταδικασουν ,τον πεταξαν στην φυλακη
να σαπισει με τα χρονια ,ξεχασμενος.
.
ενα σμηνος μελισσες αναληφθηκε μεσα απο τα λου-
λουδια στον καθαρο αερα ,και μετα απο καιρο απο
τον βορρα κατεφθασαν ανθρωποι πολλοι να μεινουν
σε τουτους τους τοπους,ποτε δεν μαθαμε για το λογο
της φυγης τους,εδω ιδρυσαν τις κοινωνιες τους,ηταν με-
τριοι στο αναστημα,με γερο κορμι,οι αντρες και λεπτη
μεση οι γυναικες ,τα βλεφαρα εβαφαν με γαλαζιο χρωμα,
ποτε κανενας δεν τους ακουσε να τραγουδουν,εμεις τους
σεβαστηκαμε,δεν τους πειραξαμε,με τα χρονια αναμει-
χτηκαμε μαζυ τους,πηραμε γυναικες απ'αυτους κι αυτοι
απο εμας,και πληθυναμε.
.
τα κοχυλια σωρους τα σωριαζε στη παραλια το κυμα,
βαδιζε στην αμμο,μαζευε τα κοχυλια,επαιρνε καποιο
στα χερια του και το εξεταζε,τον γοητευε η γεωμετρια
τους,απορροφημενος στην εξεταση του δεν προσεξε
τη κοπελλα,ποτε κατεβηκε στη παραλια,εκεινη τον
πλησιασε,ομορφη κοπελλα,και του μιλησε πρωτη,
ξεντυθηκε και μπηκε στη θαλασσα,τον φωναξε να
της κανει παρεα,στην αρχη αδιαφορισε,εκεινη επε-
μεινε,δεν αντισταθηκε αλλο στο καλεσμα της,την
ακολουθησε και καταστραφηκε η ζωη του,πολλα συ-
νεβησαν,κι οταν ξεμπλεξε επεστρεψε στη παραλια,
ο ηλιος την εκαιγε,ματαια εψαξε για κοχυλια,τα κο-
χυλια με τα σχηματα τους ειχαν εξαφανισθει.
.
.
ΜΑΓΝΗΤΟΤΑΙΝΙΑ
[ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ]-ΘΕΑΤΡΟ
.
.
η σκηνη στο σαλονι ενος διαμερισματος,τυ-
πικα μοντερνο,στον 10 ο οροφο μιας πολυ-
κατοικιας στη περιοχη του κεντρου μεγαλου-
πολης,ενας ανδρας γυρω στα 30 και μια γυναικα
γυρω στα 25,ο αντρας καθεται σ'ενα καναπε,δια-
βαζει εφημεριδα και η γυναικα καθαριζει τα ε-
πιπλα,το μεγαλο παραθυρο στον δυτικο τοιχο
ειναι ανοιχτο,κατω απο την τηλεοραση υπαρχει
ενα μαγνητοφωνο αντικα με τις παλιες μαγνη-
τοταινιες - μπομπινες.
ΑΝΤΡΑΣ:[αφηνει την εφημεριδα στο τραπεζι
μπροστα του]
Ακους;
[παιρνει το τηλεκοντρολ και ανοιγει την τηλεο-
ραση,την αφηνει για λιγο ανοιχτη κι επειτα
την κλεινει]
ΑΝΤΡΑΣ:Ακους;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ακουσα
ΑΝΤΡΑΣ:Τι θορυβος
ΓΥΝΑΙΚΑ:Δεν βλεπω τηλεοραση
ΑΝΤΡΑΣ:Ο θορυβος της πολης
[πηγαινει στο ανοιχτο παραθυρο,στεκεται,
κοιταζει] ενα μεγαφωνο θορυβου
ΓΥΝΑΙΚΑ:Τι να ετοιμασω για φαγητο;
ΑΝΤΡΑΣ:Εκει κατω δεν ειναι θορυβος,ειναι
συγγεκριμενοι ηχοι
[γυριζει προς τη γυναικα]Δεν τηλεφωνησε
ακομα;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Λες να μην ερθει;
ΑΝΤΡΑΣ:[φευγει απο το παραθυρο ,πη-
γαινει και καθεται στον καναπε,στον ιδιο που
ηταν πριν καθισμενος]
Και την αλλη φορα δεν ηρθε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Μας τηλεφωνησε πως κατι
του'τυχε
ΑΝΤΡΑΣ:Του'τυχε;τιποτα δεν του'τυχε,το'πε
ετσι,για ν'αποφυγει
ΓΥΝΑΙΚΑ:[παει στο παραθυρο]Εχεις δικιο
ΑΝΤΡΑΣ:[χωρις να γυρισει προς το μερος
της]Να δεις που ουτε σημερα θα'ρθει
ΓΥΝΑΙΚΑ:[φευγει απ'το παραθυρο και συ-
νεχιζει να καθαριζει το χωρο]
Τι θορυβος,και να σκεφτει κανεις πως καποιος
εκει μεσα ζει
ΑΝΤΡΑΣ:Κανε μπιφτεκια,και καμια σαλα-
τα,μπυρα εχει;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Εχω αποφασισει τι θα κανω
ΑΝΤΡΑΣ:Ποια ηληκια εχει,που δουλευει,
δεν ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Εχει τρεις μπυρες,θ'ανοιξουμε
και κρασι
ΑΝΤΡΑΣ:[σηκωνεται,πηγαινει στο παραθυ-
ρο,κοιταζει κατω]Να,λες να ειναι αυτος,εκει,
σαν κουκιδα απο δω φαινεται
ΓΥΝΑΙΚΑ:[ανοιγει την τηλεοραση,κατι λεει
που δεν ακουγεται]
ΑΝΤΡΑΣ:[χωρις να γυρισει,φωναζει]Τι κα-
νεις; εισαι ανοητη;
ΓΥΝΑΙΚΑ:[πηγαινει κοντα του στο παρα-
θυρο,κοιταζει]
Δεν ωφελει να περιμενεις,το ξερεις,δεν
σου κανει καλο
ΑΝΤΡΑΣ:[μετα απο μεγαλη σιωπη]
Ετσι ειναι,τοσα χρονια
ΓΥΝΑΙΚΑ:[αμεσως]Τι θ'αλλαξει αν ερθει;
ΑΝΤΡΑΣ:Θα ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Και τωρα ξερουμε
ΑΝΤΡΑΣ:Δεν ειμαστε βεβαιοι
ΓΥΝΑΙΚΑ;Κι αν αυτος ειναι ανικανος να
μας δωσει βεβαιοτητα;
ΑΝΤΡΑΣ:Δεν μπορει να γινει αυτο,επιλε-
χθηκε γι'αυτο
ΓΥΝΑΙΚΑ:Να βεβαιωθουμε η' να μην βε-
βαιωθουμε;
ΑΝΤΡΑΣ:Οτι και να ειναι θα 'ναι μια βε-
βαιωση
ΓΥΝΑΙΚΑ:Τι ωρα ειναι;
ΑΝΤΡΑΣ:[κοιταζει το ρολοι του]Περασε η
ωρα
ΓΥΝΑΙΚΑ:[φευγοντας απο κοντα του]Παω
στην κουζινα να ετοιμασω κατι
ΑΝΤΡΑΣ:[επιστρεφει στον καναπε,στον ιδιο]
Θα περιμενουμε ,ο θορυβος της πολης αυ-
ξηθηκε
[φωναζει]Μπορεις να μου φερεις λιγο νερο;
ΓΥΝΑΙΚΑ:[του φερνει ενα ποτηρι νερο]
Σε λιγο θα νυχτωσει
ΑΝΤΡΑΣ:[την κοιταζει]Αυριο,μπορει να
ερθει αυριο,η' μεθαυριο,εδω θα'μαστε,θα πε-
ριμενουμε
[παιρνει το νερο και το πινει]
ΓΥΝΑΙΚΑ: Εκανα λαθος,στο ψυγειο εχει μο-
νο μια μπυρα,και κρασι καθολου
ΑΝΤΡΑΣ:Μπορει να μην του αρεσει η μπυρα,
δεν πειραζει,μην ανησυχεις
ΓΥΝΑΙΚΑ:[στεκει ορθια κοντα στην πορτα
της κουζινας]Εχει σημασια,απο το γουστο
του στο ποτο,μπορει να εξαρταται η διαθεση
του
ΑΝΤΡΑΣ:Αν δεν του αρεσει ,να θυμωσει,να
συγχιστει,και να μην πει τιποτα
ΓΥΝΑΙΚΑ:Ετσι κι αλλιως δεν θα εχει τιπο-
τα να πει
ΑΝΤΡΑΣ:Πως το ξερεις;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Ειμαι βεβαιη,πως δεν εχει κρασι
ΑΝΤΡΑΣ:Αυτο ειναι τοτε αχρηστο,καταστρο-
φη
ΓΥΝΑΙΚΑ:Θα περιμενουμε,το κρσσι ειναι
βεβαιο πως δεν υπαρχει,για το αλλο δεν ξε-
ρουμε τιποτα
ΑΝΤΡΑΣ:Πρεπει να μαθουμε,δεν γινεται,κατι
θα ειναι,να ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:[τον πλησιαζει]Μα ξερουμε,αν
ερθει θα ξερουμε,κι αν δεν ερθει θα ξερουμε,
ειτε ετσι ειτε αλλιως θα ξερουμε[πηγαινει
στο παραθυρο και το κλεινει]
Μπιφτεκια θα κανω
ΑΝΤΡΑΣ:Ο θορυβος τωρα ελλατωθηκε,πε-
ρασε η ωρα,δεν θα'ρθει,δεν το συνειθιζει τε-
τοια ωρα
[περναει αρκετη ωρα χωρις να πει η' να κα-
νει κατι,επειτα ανοιγει την τηλεοραση,αλλα-
ζει συνεχως καναλια,την κλεινει]
ΓΥΝΑΙΚΑ:Θα φτιαξω σαλτσα με ντοματα
και κρεμυδια [ακουγεται η φωνη της απο την
κουζινα ]
ΑΝΤΡΑΣ:[σηκωνεται πηγαινει στο μερος
που ειναι η τηλεοραση και παει το στοπ στο
μαγνητοφωνο,η μαγνητοταινια σταματα να
γυριζει]
Τα φωτα χαμηλωνουν και ο χωρος τυλιγεται
στο σκοταδι
ΑΥΛΑΙΑ
.
.
ΑΘΗΝΑ.Αποπειρα Αφηγησης
.
.
Ζουσε σ'ενα διαμερισμα στα Κατω Πετραλωνα,
καθε μερα πηγαινε για πολλα χρονια στο κεντρο
της πολης,στην Ομονοια,γυρω-γυρω,στην Πανεπι-
στημιου,στα Χαυτεια,στην πλατεια Λαυριου,
στη Σταδιου,στην Κοραη,στην Κλαυθμωνος,
στου Καουφμαν,στη Πλατεια Καρυτση,στο Συν-
ταγμα,στη Πλακα,στην Κυδαθηναιων,στην Αν-
δριανου,στην Πανδροσου,στην Ηφαιστου,στην
Μητροπολεως,στην Ερμου,στην Αιολου,στην
Περικλεους,στην Αθηνας,στη Βαρβακειο Αγο-
ρα,στην Πλατεια Κοτζια,στην Πειραιως,στην
Αγιου Κωνσταντινου,στο Εθνικο Θεατρο,στην
Πλατεια Καραισκακη,στη Βαθης,στη Γ' Σεπτεμ=
βριου,στην Πατησιων,στα Εξαρχεια,στη Πλα-
τεια Καννιγγος,στην Ακαδημιας,στη Σολωνος,
στη Σινα,η ροη της Ιστοριας τον τυλιγε και τον
κουβαλουσε,στην αλλη Ελλαδα η Ιστορια βου-
λιαζε ,στο τελμα στην αδιαφορια,πολλαπλα
κοματια συγχρονης πραγματικοτητας εν-δυο
στα βηματα του,το παιδι που προλαβε να δει
καταλαβαινε και δεν καταλαβαινε,η γυναικα
που εστριψε στη γωνια του δρομου και χαθηκε,
και ποτε δεν την ξαναειδε,μεσα στους αλλους
ενας αλλος,στοματα που δεν ανοιξαν να του
φωναξουν,να του μιλησουν,αυτια να τον ακου-
σουν,χερια που δεν απλωσαν [και δεν απλωσε]
να χαιρετισουν,ματια που δεν ειδαν ,τιποτα,πι-
σω απο την ομιχλη της ανωνυμιας,και ποιος
ζει και ποιος δρα,και δεν το ξερεις,και δεν το
μαθαινεις δεν το αντιλαμβανεσαι αμεσα,χωρις
το ενδιαμεσο των εφημεριδων και της τηλεο-
ρασης,εκει στην Αιολου σ'ενα παγκακι καθεται
μια γυναικα,σακουλες ψωνια,και διπλα αριστερα
το παιδι της ,γυρω στα 7 χρονια,τρωει μια
τυροπιτα,οταν την τελειωνει σηκωνονται και
κατηφοριζουν το δρομο,στο βαθος της προοπτι-
κης η Ακροπολη δειχνει αχνη αδιαφορη υπερο-
πτικη σκια στην εκτυφλωτικη διαφανεια της
μερας,αλλοι ανηφοριζουν την Ερμου προς το
Συνταγμα ,μια αδεια λεξη κενη,τι ειναι ο αν-
θρωπος που κατανταει αγοων,ποιος αλλος πε-
ρασε διπλα του ;τι ειναι και τι σκεφτεται;κα-
πνος που διαλυθηκε σε public opinions,ενα ζε-
στο σωμα που παλλεται και αναπνεει ,σε κατα-
ναλωτικο χυλο αδιαφοριας πνιγεται ,βυθιζεται,
στην Ερμου καθε ανθρωπος και το κινητο του,
το φαναρι του Διογενη ,΄΄ψαχνω ενα ανθρωπο'',
να μια ιδεα για μια διαφημιση καποιας κινητης
τηλεφωνιας [του πλησιον οντος],ενα σκυλι ξα-
πλωμενο στο πεζοδρομιο γωνια Αθηνας και Ερ-
μου αδιαφορο απομακρο το διαγραφουν το πο-
δοπατουν σκιες πηγαινοερχομενων ανθρωπων,
ενα ερμαιο ζωης,που δεν χανεται εκει που επι-
κρατησαν οι ανθρωποι,οσο και ν' απομακρυνε-
ται στη κλιμακα και να ελαφραινει στο βαρος
της ζωης και να μην λογαριαζεται,εδω που λο-
γαριαζοντας καθημερινα με μηδενικα αθροιζου-
με αριθμους μη-υπαρξης,τουλαχιστον ας μας
θυμιζει το γαυγισμα,κατι ειναι κι αυτο,και ειναι
η πολη ενα ζωντανο σωμα που αλλαζει συνεχως,
ειναι και δεν ειναι,εκεινο το μαγαζι στο 12 της
Σολωνος δεν ειναι,εκλεισε,αλλαξαν στην Κλαυθ-
μωνος την πλακοστρωση,το μαγαζακι στη Πλα-
τεια Καρυτση που επερνε πιτσα εκλεισε κι αυτο,
στον Παρνασσο ειχε δει μια εκθεση ζωγραφικης με
εξωφυλλα δισκων του Καζαντζιδη,ποτε ο ανθρω-
πος που περνα στη Σταδιου η' στη Χρηστου Λαδα
η' στην Ερμου δεν ειναι ο ιδιος ,οπως το νερο του
Ηρακλειτου,κι ειναι θαυμα κι ανεξηγητο,ευτυχια να
γινεται να σε γνωριζω και να σε φερνω στο καφε-
νεδακι της Αιολου να σε κερασω καφε η' στη Πα-
νεπιστημιου κοντα στο Ρεξ να σε κατεβαζω στο
ημιυπογειο για λουκουμαδες,κατεβαινω τη Σολω-
νος/ανεβαινεις την Ακαδημιας,μια παροδος 20-
30 μετρα μας χωριζει,μια γεφυρα,ενα κλικ αρι-
στερα-αριστερα και συναντηθηκαμε,ισως και
οχι,να μην ειναι ο χρονος και η τυχη μας,με
απειρα ασυμπτωτα και με ελαχιστες συμπτωσεις
προχωρα η ζωη μας,το πριν και το μετα του τω-
ρα ,το εκειθε και το δωθε του εδω,ομως η Ιστο-
ρια συμβαινει,και τι ζηταει μια Μεγαλη Βρεττα-
νια σιο Συνταγμα;τωρα ειναι[και ταυτοχρονα δεν
ειναι] καιρος για ολα,και για τιποτα,στη Παλια
Βουλη ενδοξος καββαλαρης σε μας τους χορτα-
σμενους απο συμβολα και παραχαραξεις ιδεων
κατι μας δειχνει,καπου,και ποιος τυφλος να δει;
οταν τοσα χρονια[και προσφατα μαλιστα] τα πα-
ντα ειδαμε,κι ειναι δρομοι που αγαπουσε πιο πο-
λυ απ'τους αλλους,τη Σταδιου,απο την Ομονοια στο
Συνταγμα και αντιστροφα,απο το Συνταγμα στην
Ομονοια,την Αθηνας,τα φυστικια που αγορασε εκει,
το ροκ δισκαδικο στο υπογειο διπλα απ'το Δημαρ-
χειο,τις γυναικες που χαζεψε στην Αιολου και στην
Ερμου,τους δισκους τζαζ ,ροκ και μπλουζ που αγο-
ρασε στην Ηφαιστου στο Μοναστηρακι,και ακου-
σε τον Ηλεκτρικο απο την Στοα του Ατταλου να
σφυριζει την επαρση της Ακροπολης πιο πανω,
γυριζε τα παλαιοπωλεια,διαλεγε βιβλια περιοδικα,
1 ευρω 10 Ρομαντσα,στην Αθηνας δεν ειναι πια
το Ξενοδοχειον ''Η Ζακυνθος'',εκλεισε η εποχη
του περασε ,η κοπελα με τα κοκκινα χειλη και
το τσιγαρο στο στομα συνταξιοδοτηθηκε ,μα-
ταια αναζητηση της κιτς αθωοτητας,Πριν Ιντερ-
νετ,απο την Περικλεους στην Μητροπολη και
στη Πλακα στην Κυδαθηναιων στη πλατεια κα-
μακι σε τουριστριες με σανταλια ,και οι γερμανι-
δες στο Γκαιτε,πιο πανω οι γαλλιδουλες στο
Ινστιτουτο της Σινα,κατεβαινοντας σκαλια
κουλτουρας φτανεις στα Εξαρχεια,στο θερινο σι-
νεμα της Βαλτετσιου ,στην Πλατεια ανθρωποι,
να τους τσαλαπατησουν το μυαλο και τη σκεψη,
στη Πατησιων το Πολυτεχνειο,δεξια στριβωντας
το Μουσειο,αριστερα στριβωντας μερικα τετρα-
γωνα πιο κατω το Μινιον,στριβωντας και στρι-
βωντας δρομους να η Ομονοια πλατζ,γυρω -γυρω
η Πανεπιστημιου,εκει στη Στοα το δισκαδικο,μια
ξανθια ωραια γυναικα το ειχε,πισω απεναντι απο
τον Λαμπροπουλο το πορνο-σινεμα,το Μπαγκειον,
η Αθηνας,ο Μεγας Αλεξανδρος,η Πειραιως,το Χοτελ
Ομονοια,η Γ'Σεπτεμβριου,το Αττικον Φροντιστηρι-
ον,το Καφενειον 'Το Νεον'',τα σφαιριστηρια,η Στοα
με το Σουφλατζιδικο,πιο κατω η γουβα της Βαθης ,
το εστιατοριο του Θεμη,μεσα σε ποσα,απειρα,λεω-
φορεια,σε ποσα ταξι,σε ποσα τρολει και σε ποσα
αυτοκινητα περασαν ανθρωποι,και πισω απ'τα τζα-
μια ειδαν [και πολλες φορες δεν ειδαν]αλλους αν-
θρωπους να περνουν στους δρομους,ιδια μ'αυτους
ανωνυμοι,χωρις κανενα αποτυπωμα,ομως η πολη
υπαρχει,ειναι πραγματικη ,οπως το χερι σου που
πιανει τσιγαρο ν'αναψει,και στους λαβυρινθους της
ζουν ανεπαφοι,κοντινοι και ταυτοχρονα μακρι-
νοι,και η πολη δεν τελειωνει ουτε αρχιζει σε
καποια αφηγηση,ουτε σ'αυτη,κανενας ανθρωπος
δεν εξαντλειται στην ανωνυμια του, ανωνυμια
δεν σημαινει ανυπαρξια,αλλα μια αλλη μορφη
υπαρξης,της ελευθεριας,
.
.
ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΤΑ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ
.
.
Τα δυο ομοια γραμματα στα ονοματα μας ειναι μια καποια
επαφη,καθολου ασημαντο αν σκεφτει κανεις πως ο Παολο
και η Φραντζεσκα στον Δαντη γνωριστηκαν διαβαζοντας
ταυτοχρονα το ιδιο βιβλιο,τη ρομαντικη ιστορια του Lancelot
και της Guinevere,τελικα ολες οι ιστοριες καταληγουν σε κυκλο,
καθε σημειο του η αρχη και το τελος του,η σειρα μας ειναι να
εμφανισθουμε [η' να επαναεμφανισθουμε]
.
.
Στην Μαρια Μηδεια Τοσκα Νορμα
.
.
μετα τα αποτροπαια γεγονοτα η πριγκιπισσα Μηδεια παρουσιασθηκε στην Αγορα μπροστα στο λαο και ζητησε τους δικαστες να την καταδικασουν,εκεινοι τα ηξεραν ολα με την παραμικρη λεπτομερεια ,αν και με καποια υπερβαση ,απο τον ποιητη Ευριπιδη,την πηραν οι στρατιωτες στην αυλη του δικαστηριου,οι δικαστες συσκεφθηκαν,και με τρομο ανακαλυψαν πως δεν υπηρχαν νομοι για μια τετοια πραξη,για ενα τοσο ειδεχθες εγκλημα,ανησυχησαν για το κενο νομου,επειτα τα χρονια περασαν και βαραιναν στους ωμους και στη κριση τους,κι επειτα τι συμφερει τον αρχοντα ,το πιο συμφερον γι'αυτον ειναι που γλυτωσε απο τη βαρβαρη γυναικα και τα παιδια της,ηταν μια λυση αυτο,θα βρουν τροπο να την τιμωρησουν,δεν θα κωλισιεργησουν,ειναι ζητημα ωρων,εστω ημερων,οσο για κεινον τον αγυρτη τον ψευδοκαινοτομο ποιητη θα τον κανονισουν,του ετοιμαζουν,τι του ετοιμαζουν ;ηδη την εχουν ετοιμασει,την εξορια στη Μακεδονια,ας παει εκει να παιξει τα μοντερνα θεατρα του,εκει μπορει να τους ξεγελασει ετσι απολιτιστοι που ειναι,ενας λαος σε παρακμη ,χωρις προσωπο και μελλον στην ιστορια,ακους ο σαλτιμπαγκος ο αταλαντος να θελει να τους γελοιοποιησει,να βρουν τον μπελα τους,με κενα νομων,με οικογενειακα δικαια,με δικαιωματα γυναικων,καλα εχουν την ησυχια τους,ας παει αλλου να δοξασθει,κι αυτη τη φονισσα διεταξαν και την πηραν στρατιωτες και την πηγαν μακρυα στην ακρη του κοσμου σε πυκνο δασος που συνορευει με αποκρεμνους τοπους και πελωρια βραχια ως τη θαλασσα,να κλειστει εκει μεσα να μην ξεφυγει,κι ετσι εγινε κι οταν γινονταν νυχτα κι ειχε πανσεληνο τραγουδουσε η ερημη γυναικα και διαλυονταν η φωνη της στο φως του φεγγαριου σε χιλια κομματια πονου,κι οσα καραβια τ'ακουσαν πετρωσαν στο μεσο του ποντου κι οσοι παιδια ναυτικοι τ'ακουσαν χαθηκαν στα μαυρα νερα
.
.
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
[ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ]
ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΑΛΕΤΟ ΤΟΥ ΠΟΚΕΡ ΣΤΟ ΣΚΑΛΕΤΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
.
.
Ειναι τρεις,να πουμε,συνενες,λαμογια και ψαχνουνε για κοροιδο
να'χει παθος για το χαρτι,το τζογο και να'χει και χρημα,του την πε-
φτουν και κανουν σικε καρε,και στηνεται η μηχανη,του Σκαλετο,
απανωτα χτυπηματα,μπλοφαρισματα,μια απο δω μια απο κει,βανω
και ξαναβανω,ντακορδο και πασσο,του τα παιρνουν στο σιγανο και
ησυχο μεχρι σεντσι,τον αποψιλωνουν ,και το κοροιδο δεν την ψιλια-
ζεται τη φτιαξη,καθοτι δεν υποψιαζεται πως ειναι συνεργειο,συν-
εταιρεια να του τα μασησουν,αγνωστοι μεταξυ τους,δεν μιλιουνται,
βριζουντε συναμεταξυ τους,τσακωμος αδερφακι μου,ασε που οι δυο
απ'τους τρεις χασανε,ομοιοπαθεις,σου λεει,κι ειναι να τους κλενε οι
ρεγγες,που να ξερει τ'ανθρωπακι πως ολα αυτα ειναι θεατρο,κολπο,
να τον τυλιξουνε λαχανο ντολμα,να του τα φανε,μη γνωριζοντας πως
συναμεταξυ τους μετα το καρε, το σουφρωμα να πουμε,συνεδριαζουν
ησυχως και μοιραζουν δια του τρια ισοποσα τα λεφτα του κοροιδου,εις
υγεια του,εκτος κι αν υπαρχει αρχηγος,ο μεγαλος, και παιρνει αυτος
τη μεριδα του λεοντος,το ψαχνο, κι αι αλλοι αρκουνται στα νομιμα
ποσοστα,
ετσι και στη πολιτικη,στηνεται Σκαλετο εις βαρος ενος κοροιδου κι
αυτος ο εις ενας ειναι ο κοσμακης,ο απλος ανθρωπακος,ας τον πουμε
λαο,λαουτζικο,του την στηνουν το λοιπον τρεις συνενες,δηλαδη συν-
εργασιας,πονηροι,ας πεσουν στο τραπεζι ονοματα :κομματα,βουλευ-
ταδες και οι συναμεταξη τους συμετοχοι του υψηλοφρονως κεφαλαιου,
εγχωριου και ουνιβερσαλις κι απο δω τον εχουν ,απο κει τον εχουν ,του
περνουν και μετρα-ξεμετρα,κανουν και το παγωνι πως ταχα δεν τα βρι-
σκουν,πως ταχα-ταχα διαφωνουν,και στηνουν στο αβλεπι το γκροσο
κολπο και τον κουμαντερνουν τον κοσμακη αιωνιως και τυμπανιως
μεχρι τελικης πτωσεως,στο αμην τετελεσται κι αυτοι ,οι συνενες δηλα-
δη,ζησονται αει κερδοσκοπουντες πλουσιως, και ασυστολως
.
.
ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ
.
.
1.Αν τα Λογια σου Δεν Αγγιζουν Στη Πραγματικοτητα
Τοτε Ψευδεσαι
.
2.Αρσενικο/Θηλυκο:Συστημα Αμειωτων Ταλαντωσεων Ναρκισσισμου
.
3.Στα Κενα της Πραγματικοτητας Εμφανιζονται οι Ιδεες
.
4.Ποια Προταση Ειναι Περισσοτερο Αληθης;
''Κουραστηκα'' η' ''Μου βγηκε η ψυχη'';
.
5.Αν Καταργηθει η Γλωσσα Κομματια της Πραγματικοτητας
Καταργουνται[Εξαφανιζονται]
.
6.Για να Αναζητηθει η Αληθεια Πρεπει να ΠροΥπαρξει το Ψεμα
.
7.Η Απολυτη Αληθεια Δεν Επιτυχνανεται Ποτε Επειδη το Ψεμα,που
την Κρυβει Ειναι Παντα Πληθωριστικο
.
8.Το Πραγματικο:Υποσυνολο Λαβυρινθου Χρονου
.
.
[ΜΕΤΑΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ]Προσθεσης,Αφαιρεσης,Πολ/σμου,Διαιρεσης
ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ/ΕΤΕΡΟΚΡΙΤΙΚΗ-Σατυριζοντας
.
.
ΠΡΟΣΘΕΣΗ:προσθεταιος+προσθεταιος+αθροισμα
Σ'οτι[α] προσθετω στον κοσμο,ο κοσμος μου προσθετει
τιποτα[μηδεν]
Στο τιποτα του κοσμου [μηδεν] προσθετω κατι[α]
Και στις δυο προσθεσεις το αθροισμα ειναι αυτο,που εγω
προσθετω αζητητο,αχρειαστο για τον κοσμο
α+0=0+α=α[αντιμεταθετικη ιδιοτητα της επιδρασης]
[μηπως το μηδεν το προσθετω εγω κι ο κοσμος δεν προσθε-
τει μηδεν;]τοτε ειμαι...αχαριστος στον κοσμο μεσα
.
ΑΦΑΙΡΕΣΗ:μειωτεος-αφαιρετης=υπολοιπο
Σ'οτι [α] κανω, ο κοσμος το αφαιρει,και μενει υπολοιπο
τιποτα[μηδεν]α-α=0
[μηπως ,αν αλλαξουμε τους ορους της αφαιρεσης,ειναι αλ-
λιως τα πραγματα,
αν απο μειωτεος γινω αφαιρετης,κι ο κοσμος απο αφαιρετης
γινει μειωτεος,τοτε εγω αφαιρω τον κοσμο και γινεται
τιποτα[μηδεν],
δηλαδη ισως ευθυνομαι για την...απωλεια του κοσμου,και την
παρακμη του],για...την μειωση του,την...ζημειωση του
.
ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ:παραγων.παραγων=γινομενο
Σ'οτι[α] κανω εκεινο δεν πολλαπλασιαζεται στους ανθρωπους,
επομενως το γινομενο ειναι μηδεν[τιποτα],η δραση μηδενιζεται,
δεν εχει επιδραση
Στο τιποτα του κοσμου[το μηδεν] αν δρασω πολλαπλασιαστικα
δεν βγαινειτιποτα,το γινομενο ο,απροσβλητο το τιποτα του κοσμου
Μ'ενα λογο δεν ειμαι...παραγοντας του κοσμου
α.0=0.α=0
[μηπως ετσι... γλυτωνω,ανευθυνος γι'αυτα που δεν συμβαινουν
στον κοσμο]
.
ΔΙΑΙΡΕΣΗ:διαιρετεος:διαιρετης=πηλικο[τελεια διαιρεση]
Σ'οτι[α] κανω,δεν διαιρειται[δεν μοιραζεται]στον κοσμο,επει-
δη δεν παραουσιαζονται[δεν ενδιαφερονται]ανθρωποι να το μοι-
ραστουν,η πραξη αυτη ειναι αδυνατη[ως γνωστον τιποτα δεν μπο-
ρεις να μοιρασεις με καποιον,που δεν το θελει,η' το αγνοει]
α:0 [αδυνατη διαιρεση]
-Η αλλη περιπτωση διαιρεσης 0:α ειναι δυνατη,πραγματοποιειται,
ειναι τελεια διαιρεση,με πηλικο το μηδεν[το 0 εδω ειναι το
τιποτα[μηδεν]του κοσμου,και το α το πληθος των ανθρωπων.
Επομενως ο κοσμος στους ανθρωπους μοιραζει,πουλαει τιποτα.Κι
αυτο ειναι ...πασα πραγματικοτητα,αποδειγμενη.
Δυστυχως μηδεν,τιποτα...περνω κι εγω στα παντα[σαν ...φυσικο
και νομιμο μελος του κοσμου]
-Η τριτη περιπτωση διαιρεσης ειναι 0:0=οτι θελεις ειναι,γινεται
[απεριοριστα αποτελεσματα-επιδρασεις]
Το μηδεν[το τιποτα]του κοσμου οταν μοιραζεται απο το τιποτα
[το μηδεν]του κοσμου παραγει,εμφανιζει,πραγματοποιει τα παντα
Επομενως τιποτα δια του τιποτα ...τα παντα
[αρχαιστι:Εξ ουδενος δια του ουδενος το απαν γιγνεται]
Εγω,γι'αυτο το μηδεν [το τιποτα]του κοσμου δεν ευθυνομαι,αλλα
γι'αυτα που κανω πληρωνομαι με τιποτα...με μηδεν.
[μια απο τις λυσεις αυτης της διαιρεσης]
Αλλοι περνουν λεφτα,τιμες,φιλοφρονησεις,...αλλοιφτωχεια,ανε-
χεια,...αλλοι περνουν αλλους...στο λαιμο τους,...και ουτω
καθεξεις
Συμπερασμα:
Ο Καθενας την Τιμη του Εχει
.
.
Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ N.Y[THE NEW YORK'S LABYRINTH]
[ΕΝΑ ΤΗΛΕΓΡΑΦΗΜΑ ΑΠΟ ΤΗ N.Y]
.
.
η πολη αυτη ειναι ενας λαβυρινθος,το ξερεις, δεν το αγνοεις κι
αντιθετα,αντι να χανεσαι εκει μεσα βρισκεις ,σε βρισκουν σε ανα-
καλυπτουν και οι αλλοι,που ειναι εκει μεσα σαν εσενα
ενας δρομος σ'αυτη τη πολη δεν τελειωνει ,συνεχιζεται σ'εναν αλλο
δρομο,σε πολλους δρομους,οριζοντιους και καθετους,με ονοματα
αυξοντες αριθμους,1,2,3,4,5,...,ως το Απειρο,
συνεχιζεται και στα πανυψηλα κτιρια,φτανει στον ουρανο ανεβαι-
νοντας ατελειωτες σκαλες,γυαλινα κι ατσαλινα ασανσερ,διασχιζοντας
πολλους διαδρομους, εισερχοντας σε χιλιαδες γραφεια,δωματια κι
αιθουσες διαφορες
ενας καθετος πολυ-λαβυρινθος παραθυρων κι ενας οριζοντιος
πολυ-λαβυρινθος δρομων και λεωφορων
κι ενας ενδιαμεσος πολυ-λαβυρινθος ανθρωπων και ανθρωπινων δρα-
σεων
-εργασιας,πλουτου,φτωχειας,ανεχειας,φιλοδοξιων,ματαιοδοξιων,σκληρο-
τητας,τρυφεροτητας,παραιτησεων,φοβου,ελπιδας,ονειρων,ψευδαισθη-
σεων,καθημερινοτητας,αποθεωσης,...-
και μια βαβελ ειναι αυτη η πολη,που ομως αντιθετα,απο εκεινη τη παλια
βαβελ,δεν εγκαταλειφθηκε απ'τους ανθρωπους της ,αντιθετα πληθυνθηκε,
υπαρχει
κι επειτα ο λαβυρινθος της αποτελειται,εχει κατασκευασθει,απο τη πολυ-
γλωσσια,που ακους,απο τη πολυμορφια των ανθρωπων,που βλεπεις,απο
τη πολυ-τροπια των συμπεριφορων και των εκφρασεων τους,που αισθα-
νεσαι,που δρας και αντιδρας
κι ολους , κι ολα ,εκει μεσα στο λαβυρινθο της,μπορει να τα συναντησεις
και να σε συναντησουν,οποιαδηποτε στιγμη αυτο μπορει να συμβει ,οπως
κι οποιαδηποτε στιγμη να τα χασεις ολα,και να περασει καιρος,ισως πολυ
καιρος να τα συναντησεις,αν τα συναντησεις ποτε,
γιατι αυτος ο λαβυρινθος ειναι ενας Λαβυρινθος Πιθανοτητων,
Να Συμβει Αυτο/η'Να Μην Συμβει Αυτο,
Τωρα/η' Ποτε/η' Καποτε
και ποτε ενας λαβυρινθος δεν ειναι[δεν ηταν]τοσο ενδιαφερων,
[επειδη ο λαβυρινθος κατασκευαζεται[ειναι συμφυτος] με το ιδιο και το
παρομοιο,προκαλει την αδιαφορια,τον απροσανατολισμο,δεν προκαλει
με το διαφορετικο,υπνωτιζει,συγχιζει,-χανεσαι και δεν επανερχεσαι]
Αντιθετα εδω μεσα ο λαβυρινθος ειναι η Αποθεωση του Διαφορετικου,
η Υπερβολη της Αυτονομησης, ο Υπερ-Μεγεθης Ενθουσιασμος του
Ειναι
και του Δρω/Αντιδρω
-του Ειμαι και Πραττω-
Μια Υπερ-Γεωμετρια [Ενας Υπερ- Χωρος ]Πολλαπλων Τετραγωνισμων
Μια εκδηλωση[μια εκφανση,απο τις αμετρητες] αυτου του λαβυρινθου
ειναι κι αυτη:
βλεπεις εναν ανθρωπο,στιγμιαια η' μετα απο λιγο,οπως αιφνιδια εμφα-
νιζεται,το ιδιο αιφνιδια εξαφανιζεται,το ιδιο συμβαινει και σε σενα
γι'αυτον,
δεν θα τον ξαναβρεις/δεν θα σε ξαναβρει
Κι ειναι αυτος ο λαβυρινθος το Αντιθετο Ακρο της Μοναξιας
-ολοι οι ανθρωποι εκει, Παροντες/Αποντες ταυτοχρονα, διασχιζουν τη
Ζωη σου,
τον Εξωτερικο και Εσωτερικο σου Λαβυρινθο
Η Πολη Αυτη Ειναι Λαβυρινθος Που ΠροσΟμοιαζει στον Ανθρωπο/
Κατ'Εικονα  κι Ομοιωση του
Συμπερασμα:Ποιος ο Λογος να ψαχνεις να βρεις[να ανακαλυψεις η' να
κατασκευασεις] την Εξοδο απο Σενα τον Ιδιο;
Σ'αυτη τη πολη Ειμαι σε Λαβυρινθο,Το Γνωριζω και Δεν Θελω Να Βγω
.
.
 Αποκαλυπτοντας τις Διαστασεις της Αθηνας

DON'T TURN YOURSELF IN NO-ONESELF
.
.
ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ
[σtoν Αριστοτελη]
.
Διαδικτυωση Ανθρωπων [InterNet-Action]:
Εν Δυναμει-
α<->
1[α],2[α]<->
1[1[α]],2[1[α]]-1[2[α]],2[2[α]]<->
1[1[1[α]]],2[1[1[α]]]-1[2[1[α]]],2[2[1[α]]]-
1[1[2[α]]],2[1[2[α]]]-1[2[2[α]]],2[2[2[α]]]<->...
Εν Ενεργεια
.
Ανθρωπος[ΕΝΔΕΛΕΧΕΙΑ]Πολιτεια
.
.
 Γενικα[ Κειμενα Στιγμιοτυπα]

[οι ανθρωποι ειναι να συναντιωνται να χωριζουν
και παλι να συναντιωνται με αλλους,και παλι να
χωριζουν,ετσι κυλαει η ζωη τους,σαν ποταμι,που
δυο φορες δεν μπορεις να μπεις στα ιδια νερα,
αποδειξη η παλια πολη,η αρχαια αγορα,η ρωμαικη
αγορα,η συρροη των τουριστων,τα σου-βενιρς,η
οδος Ηφαιστου,τα παλαιοβιβλιοπωλεια,οι δισκοι
βινυλιου,ενας Καζαντζιδης 75 στροφων 3 ευρω,1,50
ευρω η Μαντουβαλα απ' τη μια πλευρα του δισκου
και 1,50 ευρω οι Φαμπρικες της Γερμανιας απ'την
αλλη ,μια Μαρια Πενταγιωτισσα λιθογραφια 7 ευρω,
μικρη τιμη για την αξια της,ενας ανθρωπος,διαφορα
ποσα,εξαρταται,καρτ ποσταλς ,διαλεξε,την αλληλο-
γραφια,απο μια μακρυνη εποχη ,που εγραφε γραμ-
ματα,επιβεβαιωνε η' ακυρωνε συναισθηματα,η πλα-
τεια του Σταθμου αλλαξε προσωπο,προσωπα,τοσα
ωστε τα ξεχασες,κι ας περνουσες απο κει για χρονια,
κι ακομα περνας,συνηθεια η' προθεση,ποιος θυμαται
λιγο πιο πανω,στην αρχη της Αθηνας,δεξια,το Ξενο-
δοχειον Ζακυνθος,και κυριως το περιεχομενο του,το
φθηνο μια αγορας,σβηστηκε,οπως τοσα σβηνονται,
και οι ανθρωποι,κυριως οι ανθρωποι,οπως εγω,
που γραφω  κι εσυ,που διαβαζεις,τοσα συνεβηκαν,
τοσες εμπειριες,κι ετσι ειναι,τι ξερεις ,αληθεια,για
εναν ανθρωπο,περα απο τα εξωτερικα του χαραχτηρι-
στικα,τι;τιποτα,απολυτως τιποτα αλλο,και τοτε σε βα-
σανιζει η σκεψη,οι ανθρωποι δεν ειναι μονο αυτοι,
που γνωριζεις και συναναστρεφεσαι,αλλα,κι αυτο
ειναι το σημαντικοτερο.ειναι κι αυτοι,που ποτε δεν
θα γνωρισεις,κι ας περασαν μια φευγαλεα στιγμη
διπλα σου,σαν σκιες και τους ειδες η' δεν τους ειδες,
ειδαν η' δεν σε ειδαν,και χαθηκαν,και χαθηκες,ο κο-
σμος ειναι ενα συνολο ανθρωπων,που δεν θα γνω-
ρισεις,παρ'ολ'αυτα υπαρχει,ειναι υπαρκτος και σε
επιρεαζει,δρα,ως απων,κι αντιδρας ως παρων,υπαρ-
χω υπαρχεις οταν αντιστοιχω αντιστοιχεις σ'εναν
ανθρωπο,το ελαχιστο,οταν,ομως,συνειδητοποιω
συνειδητοποιεις το πληθος τους τοτε υπαρχω υπαρ-
χεις πραγματικα,ειμαι εισαι ολοκληρωμενος ανθρω-
πος,στα κεντρικα σημεια της πολης συμβαινει να
ειμαι οταν δεν ειμαι,να εισαι οταν δεν εισαι,να συ-
νυπαρχω να συνυπαρχεις ανυπαρκτος,να συνυπολο-
γιζομαι να συνυπολογιζεσαι αν και απαρατηρητος,
στα κεντρικα σημεια συγκλινεις και αποκλινεις,συγ-
κλινεις και διαλυεσαι στην ολοτητα,στην ενοτητα,
αποκλινεις και αποκαλυπτεσαι στη μοναδικοτητα,
ατομο,αδιαιρετο,κι επειτα γιατι οι ανθρωποι συρρε-
ουν στα κεντρα,τι τους ελκυει ,ποια κοινωνικη δι-
κτυωση επιθυμουν να προκαλεσουν,συμβατες κι
ασυμβατες πορειες,ιστοριες,ενας λαβυρινθος αφη-
γησεων,ν'αρχισουμε απο τα ρουχα,απο τις κινησεις
του σωματος,απο τα βλεμματα,και να χαθουμε στις
σκεψεις,ενα παλιμψητο,ξυνεις το πανω στρωμα κι
αποκαλυπτεις το απο κατω,και ουτω καθεξεις,παρα-
τηρεις,σκεπτεσαι,συμπερενεις,μονο τα κτιρια διατη-
ρωνται,αν θεωρηθουν αξιοθεατα,οι ανθρωποι οχι,
οσο δεν θεωρουνται αξιοθεατα,δυσκολο να συμβει
αυτο,οι ανθρωποι δρουν ,αισθανονται,αντιδρουν,ειναι,
υπερσυνολα,ο α1 περιεχει τον α2 που περιεχει τον α3,
που περιεχειι τον α4,που...,να γνωριζεις,οσο αδυνατο
κι αν ειναι ,αυτο σε διδασκει η πολη,η μεγαλη πολη,
και τετοια μεγαλη πολη ειναι και η Αθηνα]
.
.
 1ο Κειμενο Στιγμιοτυπο¨
.
-''ποια ειναι η Οδος Σταδιου:''
-''Αυτη,που αρχιζει απο το Συνταγμα και τελειωνει
στην Ομονοια''
Αν ρωτουσε πολυ πιθανον να μην επαιρνε αυτη την
απαντηση  αλλωστε γνωριζε την Σταδιου,κι ως εκ
τουτου δεν θα ρωτουσε ποτε.
Λιγο πιο κατω εστριψε στη Χρηστου Λαδα, στη πλα-
τεια Καρυτση διαβασε το προγραμμα του Παρνασσου,
το πολυ σε δεκα λεπτα,αν βιαζονταν και δεν καθυστε-
ρουσε στις βιτρινες η' σε καποια απροοπτα,θα ηταν
στο Μοναστηρακι,ακολουθωντας ενα ζικ-ζακ δρομων
και καταληγωντας στην Ερμου,απο κει στην πλατεια
της Μητροπολεως,περνωντας την Πανδροσου,εφτα-
σε στη πλατεια του Σταθμου στο Μοναστηρακι,το
ρολοι του Σταθμου εδειχνε ακριβως 5 η ωρα,
απογευμα ποιου αιωνα;
.
.
.
[1,2,3,4,5,...1000,...,10000,...1000000,...]ανθρωποι<->η Πολη
.
.
Ο ΕΙΣ ΑΣΤΑΚΟΝ ΤΟΥ ΚΑΡΑΟΥ ΔΙΟΣ ΗΓΕΜΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 431-402 π.Χ
.
ηταν τα χρονια της χαλαρης,της σαθρης Νικιας Ειρηνης,μετα
το 415 π.Χ,περασαν απ'την πολη οι τρεις στρατηγοι της μεγα-
λης εν Σικελια εκστρατειας ο Νικιας,ο Λαμαχος και ο πολυς
Αλκιβιαδης,ενας αμοραλιστης,κι οπως αποδειχθηκε τυχοδιω-
κτης ,μετα τα Ερμαεικα πηγε στη Σπαρτη κι απο κει στους
Περσες, τον μεγαλο εχθρο ,εφυεστατος,να πιασουν το οχυρο
της Δεκελειας ,ειπε στους Σπαρτιατες,να αποκοψουν απο σιτη/
ρα και τροφιμα ζωικα την Αθηνα,και τους Περσες συμβουλεψε
να διαφθειρουν και τους μεν και τους δε με χρηματα,το διαιρειν
και βασιλευειν,κι αυτος τι να'κανε;και τωρα εκ των υστερων τον
κατηγορουν,επαιξε τη πολιτικη τους,αναλογα τις συγκαιριες,να
γινονται οι δουλειες της πολης,και με τους μεν και με τους δε,οι
Λακεδαιμονιοι ειναι σκληροι,και οι Αθηναιοι δεν πηγαινουν πισω
στην εκδικιση,το καλο της πολης πασχισε,και στα χρονια της δυ/
στυχιας δεν ελειψαν τα αναγκαια,εμεις συνεχιζαμε τις ασχολιες
μας,το εμποριο δεν καμφθηκε ,η οικονομια μας δεν βουλιαξε,
σ'αλλα μερη καταστραφηκαν,φτωχευσαν και πεινασαν,κι ανθρω/
ποι πολλοι χαθηκαν,σπιτια ερημωσαν,περιουσιες καηκαν,τα εχει
γραμμενα κατα πως συνεβηκαν μ'ακρα αντικειμενικοτητα ο Θου/
κυδιδης στην Ιστορια του,κι εκεινος θυμα της εποχης,εξοριστος
απο το πρωτο ετος με τα γεγονοτα της Αμφιπολης,περνωντας
για την Σικελια τον φιλοξενησαμε ενα βραδυ,και μας ειπε σοβαρα,
πως σαν αυτον τον πολεμο αλλος στην ανθρωποτητα δεν ξανα-
γινε,και πως αν δεν προσεξουν οι ανθρωποι θα γινουν στο μελ-
λον κι αλλοι,αυτη ειναι η φυση των ανθρωπων,λοιπον στειλαμε ,
αυτοι οι ιδιοι το θελησαν,30 ,για την ακριβεια 31 εθελοντες,στη
Σικελια,τα πραγματα ως γνωστον πηγαν κακως,πανολεθρια των
συμμαχων,χαθηκε ολο το Αθηναικο στρατευμα,και παρα πολλοι,
χιλιαδες,χαθηκαν στα ορυχεια,στις σκοτεινες στοες μεσα,κατα-
πλακωθηκαν απο τα χωματα,τοσα παιδια,αυτη ειναι η μοιρα των
μικρων και των αδυνατων,παιγνια στα χερια των μεγαλων και
ισχυρων,ο κοσμος ανω-κατω,σχεδον 30 χρονια,πως θα γλυτω-
ναμε;ο σωζων εαυτω σωθητω,η μανα παρατουσε το παιδι,το
σπλαχνο της,και το παιδι σκοτωνε τον ιδιο τον πατερα του,κι
αυτος,δεν λεμε,εκανε τα λαθη του,πολλα;λιγα;ποιος ειναι αλαν-
θαστος;αδικησε δικαιους,εκδιωξε αθωους,ακολουθησε πονη-
ρους,συμβουλευτηκε μ'αχρειους δημαγωγους,πολιτευτηκε
αλαζονικα,παραχαραξε το πολιτευμα,τη Δημο,κρατια,την με-
τετρεψε σε Τυραννια,κι οπως στον Αρχιδαμειο πολεμο πριν
ετσι και στον Δεκελεικο πολεμο μετα ηταν δινους,διπροσω-
πος, και ως εκ τουτου πληρωσε τα αδικηματα του,βρηκαν
την ευκαιρια οι αντιπαλοι του και στασιασαν,τον επιασαν,
οι δικοι του φοβηθηκαν,δεν αντισταθηκαν,κρυφθηκαν,πολ-
λοι εγιναν φανεροι κατηγοροι του,εμεινε ερμαιο στα χερια
τους,και μια ασεληνη σκοτεινη βραδυα,ο κοσμος κοιμον-
ταν,στρατιωτες τον εσυραν στα βραχια ,ακολουθουσαν και
πολλοι ανθρωποι εχθροι του,μεχρι τα ακρα τους του εγδα-
ραν το κορμι,ουρλιαζε σαν αγριμι,κανεις δεν τον ακουγε,χτυ-
πιονταν,φωναζε δυνατα :''ειμαι αθωος,οτι εκανα το'κανα για
το κοινον συμφερον της πολης'',κι εκει στο τερμα τον πε-
ταξαν στο σκοτεινο κενο και τσακιστηκαν τα κοκκαλα του
στα βραχια που ηταν κατω χαμηλα ,κανενας δεν τον ζητησε
και τον εφαγαν τα σκυλια και τα ορνια,ψοφιμι,και τιποτα
δεν εμεινε απο την εξουσια και την δυναμη του,και κανενας
δεν τολμησε να μιλησει,να διαμαρτυρηθει,να πει την αλλη
αποψη των πραγματων,ενω ηταν πολλοι που ειχαν διαφορε-
τικη γνωμη για τη ροη των γεγονοτων,κι ομως δεν μιλησαν,
μαλιστα βγηκαν στο δρομο και μεγαλο πληθος μαζευτηκε
στη παραλια και ζητωκραυγασε,γιορτασε για το πως απαλ-
λαχθηκαν και συναμα κολακευαν τους νυν ισχυρους,να
τ'χουν καλα μαζι τους,

κι εγω ειμαι απ'αυτους που απο την αρχη δεν ημουνα οπαδος
του
.
.
ΤΙΤΛΟΙ  ΖΩΓΡΑΦΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ -χ.ν.κουβελης
.
DADA  [ANTI] JOCODA
.
Μαχη Λαπιθων και Κενταυρων:[Ερμηνευτικη Χρωματικη]
Συσσωρευση στο ν-διαστατο Καρτεσιανο πολυπτυχο
[manifolds]
α. Το παιδι μαθαινει μονο να μιλα η' επισης και να σκεπτεται;
Μαθαινει την αισθηση του πολλαπλασιασμου πριν η' μετα
τη μαθηση του πολλαπλασιασμου;
β.Καθε ,κανουργια,νεο κατασκευαμενη γλωσσα διευρυνει
[μεταβαλλει]την εννοια της γλωσσας;
.
NI CRUSIFIXION
''LA TROISIEME  GUERRE MONDIALE  A  DEJA
EU  LIEU''- RESURECTION
.
Ασυμβιβαστο:μονο αυτο η' μονο εκεινο
.
FRAGMENTS  D'UN  DISCOURS  AMOUREUX
J'ai  un  rapport  vivant a la litterature
passee,parce que, justement,cet litterature
me fournit des images,me fournit un  bon
rapport a l'image
Αχελωου θυγατερ,
ποτν' ευπαρθενε Διρκα
συ γαρ εν σαις ποτε παγαις
το Διος...,ελαβες
.
ΑΦΑΙΡΕΣΗ:ΤΙΠΟΤΑ  ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙ  ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ
.
Πορτραιτο ενος Τοπολογου
.
Τον δ¨ημειβετ'επειτα περιφρων Πηνελοπεια:
''ξειν,η' τοι μεν εμην αρετην ειδος τε δεμας τε ωλεσαν αθανατοι,
οτε Ιλιον εισανεβαινον Αργειοι,μετα τοισι δ'εμος ποσις ηεν Οδυσσευς
.
Dans le tableau,l'artiste,nous disent certains
veut etre sujet,et l'art de la peinture se distingue
de tous les autres en ceci que dans l'oeuvre,
c'est comme sujet ,comme regard ,que l'artiste
entend a nous,s'imposer
.
Προκειται μαλλον για ηθελημενα  ''ονειρα'' που επιδιωκουν
οχι να σε κανουν να κοιμηθεις αλλα να ξυπνησεις
.
η ιμπεριαλιστικη ιδεα του πραγματικου περναει απο το ιδιο
το πραγματικο
.
SI VOUS DITES:JE VOUS AIME ,C'EST DEJA LE LANGAGE
QUE VOUS VOUS METTEZ A AIMER,C'EST DONC DEJA
UNE FORME DE RUPTURE ET D'INFIDELITE-SELO HEGEL,
''disant l'un A quant l'autre dit B quant l'adversaire dit A,
s'offrent ,par la contradiction  de chacun avec soi-meme,
le plaisir d'etre en contradiction l'un avec l'autre''
.
ΜΕΤΑ-ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ:Πραγματικα αντικειμενα και τρισδιαστατες
ενοτητες
.
-''Αυτο,που σημαινει'' αποτυπωνει το αντικειμενο
.η ''αναντιρρητη'' διαδικασια ειναι ''Γκεντελ[Godel]ιανα''
αναποφασιστη
.
- η διανοητικη αυστηροτητα και το ερευνητικο πνευμα
ενος φιλοσοφου
.Τις εικονες πρεπει κανεις να τις βλεπει οπως ακριβως ειναι
.Το μυαλο του ανθρωπου αγαπα το αγνωστο
.
MULTI-ART:Πως αναπτυσεται η πραγματικοτητα
και απο που προερχεται
.
Αναγραμματισμος:[Matisse]
.
η ξωγραφικη ειναι:να κανει ορατη την Ποιηση
του Κοσμου:η πρικλητικη αρετη
.
ΕΙΚΑΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ:Η μνημη ειναι πληθωριστικη:επαναλαμβανει
τα σημεια της για να αρχισει η εικονα να υπαρχει.
.Τα σημεια σχηματιζουν μια γλωσσα αλλα οχι αυτη που εσυ
πιστευεις οτι γνωριζεις.
.Η εικονα υπαρχει  και δεν εχει παρα ενα μυστικο:
δεν γνωριζει αναχωρησεις,δεν γνωριζει επιστροφες.
.Υπαρχει ενα πραγμα που δεν γνωριζεις.
Ιστορια:Ο Μαρκο Πολο περιγραφει μια γεφυρα,πετρα την
πετρα
-Αλλα ποια ειναι η πετρα που στηριζει τη γεφυρα;
ρωταει ο Κουμπλαι Χαν.
-Η γεφυρα δεν ειναι στηριγμενη σ'αυτη η' σ'εκεινη
την πετρα,απανταει ο Μαρκο Πολο,αλλα στη γραμμη
του  τοξου που αυτες ολες σχηματιζουν.
Ο Κουμπλαι Χαν μενει σιωπηλος,σκεφτεται.Υστερα
προσθετει:
-Γιατι μου μιλας για τις πετρες ;Ειναι το τοξο που μ'ενδιαφερει.
Ο Πολο απαντα:
-Χωρις τις πετρες δεν υπαρχει τοξο.
Συνεχεια:Ισως η εικονα να μην ειναι τιποτα αλλο παρα
μια φαντασμαγορια του πνευματος
.Οι επιθυμιες ειναι οι αναμνησεις.
Παραδοχη:''Εαν καθε πινακας ειναι μια παρτιδα σκακιου,
οταν θα εφτανε μια μερα να γνωριζεις ολους τους κανο-
νες...''
.
επει παθον αλγεα θυμω,
αιει εμην ψυχην παραβαλλομενος  πολεμιζειν,
ως δ'ορνις απτησι νεοσσοισι προφερησι
μαστακ',επει κε λαβησι,κακως δ'αρα πελει αυτη,
ως και εγω πολλας μεν αυπτους νυχτας ιαυον,
ηματα δ'αιματοεντα διεπρησσον πολεμιζων,
ανδρασι μαρναμενος οαρων ενεκα σφετεραων.
δωδεκα  δη εαν νηυσι πολεις αλαπαξ'ανθρωπων,
πεζος δ'ενδεκα φημι κατα Τροιην εριβωλον.
.
Τριπλη Συναντηση:[Μαθημα Κυβισμου]
.
Δια-γωνια γεωμετρικη αφαιρεση
.
ΟΙ ΔΥΟ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ:[ΚΕΙΜΕΝΑ]
.
Δια-κειμενο:η επιστροφη του Οδυσσεα
.
Αναγραμματισμος
.
ν-αδικες δομες:μετα-συστηματικη  επινοηση
.
Χαριζοντας ''μια δευτερη οραση''
.
α]δυο χερια ωραιας γυναικας που να'χουν εξοικιωθει
μ τ'αγριοπεριστερα
-κι μερα χωριζε απο το κορμι σου,ανεβαινε ,ανοιγε,μεγαλη
ευχη πανω στα ηλιοτροπια.
-Με την ηληκια της θαλασσας στα ματια
.
Γιατι αυτες οι εικονες;
Η ζωγραφικη απελευθερωμενη απο την  ποιηση
.
Μια προταση χωρις εφαρμογη[πχ '' το κοκκινο ειναι δραστηριο'']
ειναι μια προταση χωρις νοημα.
.
Δια-νοητικες αντιθεσεις:η αυθαιρετη δομη της γλωσσας:ο
αμφισημος και παραδοξος χαρακτηρας της πραγματικοτητας.
.
Ελευθερια:Σπουδη σε Ελληνα Δασκαλο
.
BAUHAUS-ISMUS
.
Πηλειδης δ'εξαυτις αταρτηροις επεεσσιν
.Ο αλλος διασκεδαζει τις κυριες με φρασεις
που ειχε μισησει.χτες εγινε υπουργος-
...θυμιζει το σωμα σου.
.
ΚΑΝΩ ΤΙΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΜΟΥ Σ'ΕΝΑ ΚΟΙΛΟ ΚΑΤΟΠΤΡΟ
.L'IDEOLOGIE EST LIEE A LA FORM ET NON AU CONTENU
.
NOUS YEUX SONT FAITS POUR VOIR LES FORMS SOUS LA LUMIERE
.
ARCHITECTURE OU REVOLUTION

.
Η ΑΓΟΡΑ,ΕΝΑ ΑΜΕΙΩΤΟ ΠΕΔΙΟ ΝΑΡΚΙΣΣΜΟΥ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
.
Στην Αγορα[στα καφενεια,στη πλατεια] οι ανθρωποι
επικοινωνουν σ'ενα Αμειωτο πεδιο Ναρκισσισμου:Κερνουν
ο ενας τον αλλον,Ευχονται,Ρωτουν,Μαθαινουν,Συζητουν,Κρινουν,
Ελεγχουν,Διαπιστωνουν,Διαλεγονται,Συμφωνουν,Διαφωνουν,Αντα-
γωνιζονται,Αμμιλωνται,Υποστηριζουν,Κατακρινουν,Ενωνονται,
Συγγενευουν,Χωριζουν,Διαμαρτυρονται,Συνενουν,Μαρτυρουν,
Αποκαλυπτουν,Κρυβουν,Εκδιωκουν,Αποδεχονται,Μεγαλωνουν,
Μυουνται,Διαπαιδαγωγουνται,Βλεπουν,Μιλουν,Ακουν,Αναπτυσονται,
Εξελισονται,Εχθρευονται,Συγχωρουν,Λογοδοτουν,Δικαζουν,
Απαλασουν,Γλεντουν,Χορευουν,Λυπουνται,Συμπασχουν,
Αποφασιζουν,Διατηρουν,Αλλαζουν,Συντηρουν,Ανατρεπουν,
Πειραζουν,Αστειευονται,Επιδεικνυονται,Μετριοφρονουν,
Περηφανευονται,Επιμενουν,Υποχωρουν,Δικαιωνουν,Αδικουν,
Φευγουν,Ερχονται,Γερνουν,Ανανεωνονται,...
.
''Δεν Ακουσα,Δεν Ειδα ,δεν Επιμενω''
[το Τριπτυχο Αυτο Αναπτυγμενης Επικοινωνιακης Δεοντολογιας
το ακουσα σε καφενειο της Μαχαιρας,η οποια παντα ειχε
πολυ μεγαλη παραδοση Αγορας]
.
συνειθισμενες εκφρασεις -''παω στην Αγορα''-''βγαινω στην Αγορα''-
''Τι θα πουνε στην Αγορα''-''θα με κουβεντιασουν στην Αγορα''-
''τι νεα απ'την Αγορα;''-...
.
.
ΚΥΡΙΑΚΗ,ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΚΛΕΙΣΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ
.
το ηλεκτρικο τρενο εφτασε στο σταθμο στο Φαληρο,
αριστερα το γηπεδο ,δεξια περα απ¨τη λεωφορο η
θαλασσα,πιο μπροστα νοτια ανατολικα η Καστελλα,
εκλεισαν οι πορτες το τρενο ξεκινησε,κατεβηκε στο
τερμα στον Πειραια,εστριψε δεξια στη παραλιακη,
εφτασε στη Γουναρη,μυριζε ο αερας ευχαριστα απο
τ'αλλαντικα,ακουσε τις φωνες των πωλητων,περασε
αναμεσα απ' τους ανθρωπους,ανεβηκε στη πλατεια,
απο το Θεατρο,κοιταξε τη εργο παιζονταν,ενα του Μπε-
κετ,''Περιμενοντας τον Γκοντο'',θα πηγαινε καποιο βραδυ
να το δει,προχωρησε δεξια,εστριψε αριστερα,κατεβηκε
την Σωτηρος Διος εφτασε στο λιμανι της Ζεας,το ονομα
το λιμανι λενε πως το πηρε απο'να ειδος σταριου ζεια ,
ασπροσιτι,που απο εκει διακινουνταν,ηταν απ'τ'αρχαια
χρονια αυτο το σιταρι και καταργηθηκε η καλλιεργεια του
με νομο απο το 1928 μεχρι το 1932 ,η' το ονομα πηρε απο'να
αρχαιο ιερο της Ζεας της Αρτεμιδας που βρισκονταν εκει τ'αρ-
χαια χρονια,πολλα κοτερα και πολυς κοσμος στις καφετεριες,
κυριως νεολαια βολταριζε,σε μια απ'αυτες τις καφετεριες κα-
θισε κι ηπιε καφε,εσπρεσο,μετα απο μια ωρα εφυγε,βαδισε
βορειο-ανατολικα,στα βραχια της Πειραικης κι εφτασε στο
Μικρολιμανο,στο Τουρκολιμανο στη Καστελλα,χαζεψε για
λιγο,εκει λεγανε πως τα βυζαντινα χρονια υπηρχε φαναρι,κι
ειχε το λιμανι αυτο το ονομα ,Φαναρι,τωρα δεν υπαρχει,γκρε-
μιστηκε,συνεχιζε,φανηκε η συνοικια του Νεου Φαληρου,η θα-
λασσα,στο βαθος βορεια η Αθηνα,ξεχωρισε μεσα στην ομιχλη
την Ακροπολη,τον Παρθενωνα,εφτασε στο σταθμο του ηλεκτρι-
κου,λιγος κοσμος στην αποβαθρα στη μερια προς την Αθηνα,απο
την αλλη μερια πολυς κοσμος κατεβηκε απ'το τρενο,που ειχε φτα-
σει και σταματησει,φιλαθλοι,με φανελες κοκκινες,σημαιες κοκκι-
νες,καπελα κοκκνα,χασκολ κοκκινα,φωναζαν ρυθμικα συνθηματα,
ειχαν σφυριχτρες και σφυριζαν,κυριως αντρες,νεαροι,και καποιες
κοπελες και μερικα παιδια ειδε,το ιδιο ντυμενα,κατεβηκαν τις
σκαλες,επειτα τους ειδε σαν χειμμαρος να ξεχυνονται απεναντι
στο χωρο εξω απ'το γηπεδο,εκει ενωθηκαν με αλλους φιλαθλους,
οι φωνες δυναμωσαν,Κυριακη,ειχε ματς εκεινη τη μερα,απ' το γη-
πεδο μεσα ακουγονταν οι ιαχες των φιλαθλων που ηταν στις εξε-
δρες,ηρθε κι αλλο τρενο απ'την Αθηνα,γεματο κι αυτο με φιλα-
θλους,φισκα,τα ιδια χρωματα,κοκκινα,τα ιδια συνθηματα:''Ολυ-
μπιακος.Θρυλος'',μετα απο λιγο ηρθε και το τρενο απ'τον Πειραια,
γεματα ,στοιβα,ο'ολα τα βαγονια απο φιλαθλους,ανοιξαν οι πορ-
τες,ορμησαν εξω με τα ιδια κοκκινα χρωματα ντυμενοι,με τις κοκ-
κινες σημαιες να τις ανεμιζουν,με τις ιδιες δυνατες φωνες,με τα
ιδια ρυθμικα συνθηματα,''Θρυλος.Ολε.ΟΛε.Θρυλος.Ολε.'',αδεια-
σαν τα βαγονια,μπηκε σ'ενα,καθισε αριστερα μπροστα,κοιτουσε
προς τα κατω,εκλεισαν οι πορτες ,το τρενο ξεκινησε ,τρεις ανθρω-
ποι μαζι μ'αυτον ολοι κι ολοι ηταν μεσα στο βαγονι,μια νεαρη κο-
πελα καθισμενη δεξια του προς το παραθυρο κι ενας μεσοκοπος
αντρας στο βαθος στα καθισματα δεξια,περασαν το Μοσχατο,τη
Καλλιθεα,τον Ταυρο,περασαν πανω απ'τη γεφυρα της Χαμοστερ-
νας,εφτασαν στα Κατω Πετραλωνα,σηκωθηκε απο τη θεση του,
σταματησε το τρενο,ανοιξαν οι πορτες,κατεβηκε,απο το δικο του
βαγονι κατεβηκε μονο αυτος,περασε τη γεφυρα πανω απ'τις γραμ-
μες,κι αλλο τρενο περασε με τρομερο θορυβο γεματο φιλαθλους
προς το Φαληρο,ακουσε τις φωνες τους μεχρι που χαθηκε νοτια,
πηρε το δρομο για το σπιτι του
.
.
Η ΜΕΓΑΛΗ  ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΥ
[ο  LEWIS CARROLL  στα Pillow Problems]- παρουσιαση  προβληματων
και υπευθυνος για την αγρυπνια-χ.ν.κουβελης
.
.
ο Λιουις Καρολ[1832-1898] ηταν Αγγλος μαθηματικος.συγγραφεας
και φωτογραφος,εγραψε το πασιγνωστο εργο ''Η Αλικη στη χωρα
των θαυματων''
στα Pillow Problems εγραψε:
Σχεδον ολα απο τα 72 προβληματα ειναι αληθινα Pillow Problems,
Προβληματα του Μαξιλαριου,λυμενα με το μυαλο,ενω βρισκομουν
αγρυπνος τη νυχτα.
Αισθανομαι οτι θα ηταν περισσοτερο ενδιαφερον να παρουσιασω
[καταθεσω set down]τι πραγματικα συνεβηκε στο μυαλο παρα να
προσφερω[πλημμυρισω supply]συντομοτερες η' καθαροτερες
λυσεις,που ισως θα ηταν πολυ δυσκολοτερο[hard}να το κανω
χωρις χαρτι.
A poor thing,Sir,but mine own!
The history of one is,to great extent,the history of all
Fragmenta[Αποσπασματα]:
για το Νο 63:
Αυτο αρχισε στη διαρκεια της νυχτας 3-4 Σεπτ. 1890 και τελει-
ωσε[πληρωθηκε completed]στη διαρκεια της επομενης νυχτας.
Η ιδεα που με κατειχε[με διετρεχε occured],λιγο χρονο πριν,ηταν
οτι κατι ενδιαφερον μπορουσε να βρεθει στο θεμα που μπορει
να καλεσω :''μερικως κανονικα στερεα''[partially regular solids]
...
No 63
Δινονται δυο ισα τετραγωνα,σε διαφορετικα οριζοντια επιπεδα,
που εχουν τα κεντρα τους στην ιδια κατακορυφη γραμμη,και ει-
ναι ετσι τοποθετημενα ωστε οι πλευρες του καθενος να ειναι
παραλληλες στις διαγωνιες του αλλου και σε τετοια διασταση
ωστε με τη συνδεση των γειτονικων κορυφων να σχηματιζον-
ται οκτω ισοπλευρα τριγωνα.Βρες τον ογκο του στερεου που
ετσι περικλεισθηκε.
.
ΚΑΛΗ ΑΓΡΥΠΝΙΑ!
ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΝΟ ΝΑ ΛΥΣΤΕ!
ΚΑΛΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΦΙΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ!
.
Σχολιο:
Η ΕΠΑΓΩΓΗ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΠΤΟ
[Ο ντεντεκτιβ Ντυπεν του Εντγκαρντ Αλαν Ποου στα Μαθηματικα]
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΓΡΥΠΝΕΣ ΝΥΧΤΕΣ
Οι σκεψεις που παρουσιαζουμε προσπαθουν να βρουν ομοιοτητα
με τους τροπους που σκεφτηκε στις αγρυπνες νυχτες του ο Lewis
Carroll.Σημεια για μεγαλυτερη αναπτυξη,αναλογικη με τα εργα
του Polya.Κατα καποιο τροπο δραματο-ποιουν τις νυχτες αγρυπνιας
ενος μεγαλου μαθηματικου.
Εμεις;
''Τι βρηκαμε μεσα στον καθρεφτη;''
Να θυμηθουμε την Αλικη.
.
Α-
α' σκεψη:τριγωνο
β' σκεψη:το ελαχιστο τριγωνο
γ' σκεψη:συνθηκες:μια κορυφη γνωστη,δυο κορυφες μεταβλητες
δ' σκεψη:η γνωστη κορυφη,η τομη δυο ευθειων στο επιπεδο,
οι δυο μεταβλητες κορυφες πανω στις δυο ευθειες
ε' σκεψη:οι δυο μεταβλητες κορυφες δημιουργουν  απειρα
ζευγη ακρων πλευρας σε τριγωνο
στ' σκεψη:ελαττωση ελευθεριας της πλευρας:να διερχεται σπο
σταθερο σημειο στη γωνια των δυο ευθειων
ζ' σκεψη:Διατυπωση του προβληματος Νο 62,-12/1876
Δινονται δυο ευθειες που συναντιονται σ'ενα σημειο,δινεται
κι ενα σημειο  που κειται μεσα στη γωνια ,που περιεχεται απο
αυτες.Συρε μια γραμμη  διαμεσου του δοσμενου σημειου και
σχηματισε  με τις δοσμενες ευθεις το ελαχιστο δυνατο τριγωνο.
.
α' σκεψη:απο το σημειο διερχονται απειρες ευθειες
β' σκεψη:το ελαχιστο δυνατο τριγωνο ειναι οριακο[κατω φραγμα
στο συνολο των τριγωνων]
γ' σκεψη:η ευθεια που διερχεται απο το σημειο και παραγει το
οριακο τριγωνο[το ελαχιστο]θα ειναι πιθανον οριακη
δ' σκεψη:μια οριακη της θεση ειναι να εχουν τα τμηματα που
αποκοπτονται απο τις ευθειες ως το σημειο καποιο[σταθερο]
λογο
ε' σκεψη:ο απλουστερος λογος ειναι 1:1
στ' σκεψη:λυση[υποθετικη]:Αν φερω αυτη την ευθεια με λογο
1:1 και μια οποιαδηποτε αλλη ,τοτε αν συγκρινω  τα σχηματιζο-
μενα τριγωνα τοτε ισως βρω [πιθανως] το ελαχιστο τριγωνο.
.
Αγαπητε αναγνωστη!Εμπρος,ξαγρυπνησε,να το λυσεις μονο με
το μυαλο σου χωρις μολυβι και χαρτι!
.
Β-
Σχολιο:
Is not Life itself a Paradox?
Look here,upon this structure,and on this.
-Lewis Carroll-
Πολλες φορες η διατυπωση[η λεξικοποιηση]εμπεριεχει κλειδια
για την αποκωδικοποιηση ενος μηνυματος.Δηλαδη η επιλυση
του ειναι εγγεγραμμενη στη μορφη του[σαν μαγικη εικονα].
Οπως η Φιλοσοφια θεμελιωνεται στο πως Ονοματισαμε.
Τα ονοματα παραγουν τα ερωτηματα.Και φυσικα τα ερωτηματα
επιζητουν απαντησεις.
Στη προταση:''οι κορυφες του ισαπεχουν απο  τις κορυφες του
τριγωνου'' τι αναλογο εχουμε;
Αμεση απαντηση:''το σημειο τομης των μεσοκαθετων στις πλευ-
ρες ενος τριγωνου ισαπεχει απο τις κορυφες του''.
THE END!
.
α' σκεψη:αν κατι εχει καποιες ιδιοτητες σε σχεση με τον περιγυρο
του τοτε αν μεταμορφωθει ισοτροπα και με ομοιογενεια ως προς
τον περιγυρω του θα διατηρησει καποιες απο τις αρχικες ιδιοτητες
του
β' σκεψη:ας ειναι αυτο το κατι ενα σημειο,ας ειναι αυτο το κατι με-
σα στο οποιο μεταμορφωνεται ενα τριγωνο κι ας ειναι αυτο το κατι
στο οποιο μεταμορφωνεται ενα τριγωνο.
γ' σκεψη:το σημειο ας γινει το σημειο τομης των μεσοκαθετων  στις
πλευρες του τριγωνου.Η βασικη του ιδιοτητα ειναι:ισαπεχει απο τις
κορυφες του τριγωνου.
δ' σκεψη:ας το τριγωνο στο οποιο μεταμορφωνεται,ισοτροπα και
με ομοιογενεια ,το σημειο διατηρει αυτη την ιδιοτητα του σημειου.
ε' σκεψη:ας καλυψουμε τα ιχνη:Το τριγωνο να ειναι ομοιο στο αρχικο
τριγωνο με λογο ομοιοτητος μικροτερο του 1,με παραλληλες πλευρες
στις πλευρες του αρχικου τριγωνου.
στ' σκεψη:Διατυπωση του προβληματος Νο 26-4/1889
Μεσα σ'ενα δοσμενο τριγωνο τοποθετησε ενα ομοιο τριγωνο
του οποιου το εμβαδον θα ειναι προς το εμβαδο του ενα δοσμε-
νο λογο μικροτερο  της μοναδας,του οποιου οι πλευρες θα ειναι
παραλληλες στις πλευρες του και του οποιου οι κορυφες θα
ισαπεχουν απο τις κορυφες του.
.
Αγαπητε Αναγνωστη,Εμπρος,παλι ξαγρυπνησε!Να το λυσεις
με το μυαλο σου!Μονο!
.
Γ-
Σχολιο:
Το fractal διατηρει την  ομοιοτητα,αυτοομοιοτητα,σε ολες
τις διαφορετικες κλιμακες μετρησης.
Αν διατηρησω την αναλογια και κανω μια παρακινδυνευμε-
νη μεταφορα,τοτε αυτο ειναι ενα προβλημα fractal.
.
α' σκεψη:η ομοιοτητα αναπαραγεται[διατηρειται]κατα δυο
κινησεις:κεντροφυγα και φυγοκεντρα
β'σκεψη:ενα σχημα που εμφανιζεται στο εσωτερικο ενος σχη-
ματος ομοιου
γ' σκεψη:το εξωτερικο σχημα ειναι εσωτερικο  ενος εξωτερικο-
τερου ομοιου σχηματος.
δ' σκεψη:αν το εσωτερικο κατασκευαστει στο εξωτερικο,τοτε
διατηρωντας την ομοιοτητα κατασκευαζουμε το εσωτερικο
ε' σκεψη:τριγωνο ομοιο σε τριγωνο
στ' σκεψη:πλευρες ,ανα δυο,στα τριγωνα παραλληλες
ζ' σκεψη:μεταξυ των πλευρων κατασκευαζουμε ορθογωνια
η' σκεψη:αν τα ορθογωνια γινουν τετραγωνα
θ' σκεψη:Διατυπωση του προβληματος Νο 57-27/1/1891
Σε ενα δοσμενο τριγωνο περιεγραψε τρια τετραγωνα,των
οποιων οι βασεις να κεινται κατα μηκος των πλευρων του
τριγωνου και των οποιων οι πανω πλευρες να σχηματιζουν
ενα τριγωνο
.
Εμπρος Φιλοι Αναγνωστες,Ξαγρυπνηστε και Λυστε το προβλη-
μα με τη δυναμη του μυαλο σας!Καλο ξημερωμα!
.
Δ-
Σχολιο:
Για να κρυψουμε κατι καλα χτιζουμε ενα οικοδομημα λαμπρο,
εκτυφλωτικο, με σβησμενες τις διαδικασιες κατασκευης.
Η Λογικη της αποδομησης κανοντας πισω-γυρισματα[flash back]
φτανει στη βαση του οικοδομηματος[structure]και φυσικα στο μυ-
στικο του[Solution].
Αυτο το προβλημα με μια παρακινδυνευμενη μεταφορα[παλι]
ειναι:''ενας χαρτης για την ανευρεση του χαμενου θησαυρου''
Καλη τυχη!
.
α' σκεψη:αν εχουμε δυο σχεσεις σε δυο ανεξαρτητους χωρους
[θεσεις]και με καποιες πραξεις[μεταθεση,στροφη,κλπ]τις προ-
σεγγισουμε [με επεκταση]στη συνθεση τους θα παρουσιαζεται
το αθροισμα των σχεσεων τους
β' σκεψη:ας εχουμε τις σχεσεις σε ομοιους σχηματισμους[π.χ
τριγωνα] και ομοιοτροπες
γ' σκεψη:λογος πλευρων 2:1,2':1'
δ' σκεψη:μετα την επεκταση στη συνθεση[συνενωση] θα εχουμε:
2:1+2':1'
ε' σκεψη:αν καποια απο τα τμηματα που δημιουργουν τους λογους
τα απομακρυνουμε[τα αποκρυψουμε]σε αλλα τμηματα
στ' σκεψη:η απομακρυνση μπορει να γινει με την παραλληλη μετα-
θεση
ζ' σκεψη:Διατυπωση του προβληματος Νο 30-15/3/1889
Σε ενα δοσμενο τριγωνο να τοποθετησεις μια γραμμη παραλληλη
προς τη βαση τετοια ωστε αν απο τα ακρα της  συρεις γραμμες
προς τη βαση παραλληλες προς τις πλευρες,αυτες θα ειναι μαζυ
το διπλασιο της γραμμης που τοποθετησες[εγραψες]
.
α' σκεψη:αντιστροφη πορεια στη παραγωγη[γεννηση]του προ-
βληματος
.
Φιλοι Αναγνωστες!Ξαγρυπνηστε!Να το λυστε με το μυαλο
σας μονο!
.
.
στη Πατρα,Οπως λεμε Πολη
.
η πολη ανοιγεται και κλεινει, σαν ακορντεον,
ανοιγεται και κλεινει ,σαν παραθυρο,
ακους,βλεπεις
ποσα ηταν και δεν υπαρχουν
ποσα δεν ηταν και εμφανισθηκαν
η πολη ΕΙΝΑΙ διακλαδωσεις Χωρου και Χρονου
Πολλαπλασιασμενα προσωπα/ατομα απο την ανωνυμια
στην οντοτητα,και αντιστροφα
παρον φαινομενο πραγματικοτητα
μια γραμμη ο ανθρωπος  σχεδιαζεται σβηνεται
και ξανασχεδιαζεται
εκκρεμες
περιοδικη κινηση
η ιστορια που χωραει και στοιβαζεται στη πολη
που χωριζει και ενωνει
θηλυκη η πολη που γενναει,συνεχως
ασυμπτωτα και εφαπτομενα
στρωματα σωματων και πραξεων
υλη και ψυχες,απειρο και στιγμη
.
.
ΜΑΣΚΕΣ ΜΑΣΚΕΣ ΜΑΣΚΕΣ!-χ.ν.κουβελης
.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΤΕ!ΜΑΣΚΑΡΕΥΤΗΤΕ!
.
-ενας ορισμος:μασκα,αυτο που ειναι μπροστα απο κατι και το
κρυβει,υλικο η' αυλο
-μασκα:αληθεια η' ψεμα;
-Η μασκα ενικος αριθμος,οι μασκες πληθυντικος αριθμος
-ρηματα-εκφρασεις:μασκαρευτηκε,ειναι μασκαρας,βγαλε τη
μασκα,πισω απο τη μασκα,επεσαν οι μασκες,φορεσε τη μασκα,
παιζει θεατρο φορεσε τη μασκα,μην εισαι ψευτρα διγνωμη μη
μου μιλας μς μασκα[παλιο λαικο ρεμπετικο  τραγουδι],
-ορατη η μασκα,αθεατη η μασκα
-ενας καταλογος μασκων 1:μασκα ειναι το χρημα,μασκα ειναι η
κοινωνικη θεση,μασκα ειναι η μορφωση,μασκα ειναι το υφος,
μασκα ειναι το στυλ,μασκα ειναι τα ρουχα,μασκα ειναι η ομιλια,
μασκα ειναι το μακιζιαζ,μασκα ειναι το περπατημα,μασκα ειναι το
βλεμμα
- μασκες που παραπλανουν με σκοπο το δολο,την ιδιοτελεια
να ξεγελασουν,να εξαπατησουν
-και μασκες να διασκεδασουν,να διακωμωδησουν,να ξεχαστουμε,
να παροδισουμε,να γελοιοποιησουμε,να ανατρεψουμε,να αναπο-
δογυρισουμε,να σατυρισουμε,να γελασουμε βρε αδερφε
-διαλογος 1:''φορας μασκα'',''να τη βγαλω'',''οχι,ετσι σ'αντιμετωπιζω
καλυτερα''
-διαλογος 2:''ποια μασκα προτιμας; την ορατη αυτη που φαινεται η'την
αορατη αυτη που δεν φαινεται;'',''καμια δεν προτιμω,αλλα αν ηταν να
προτιμησω καποια θα προτιμουσα απο την ορατη την αορατη''
-διαλογος 3:''ο ανθρωπος ειναι πολλα στρωματα απο μασκες,διαφορες
μασκες,ενα παλιμψηστο,απο φυσικη επιλογη και απο επιλογη συμπερι-
φορων'',
''συμφωνω''
-παρατηρηση 1:η μασκα σχετιζεται με το σχεδιο,με τον σχεδιασμο να γινει
κατι προς οφελος μας,να διευκολυνθουμε στο στοχο μας,να επιτυχουμε
-παρατηρηση 2:καμια ανθρωπινη σχεση,η' μονο ελαχιστες σχεσις,δεν πραγ-
ματοποιειται χωρις τη διαμεσολαβιση μασκας,παραπλανησης,με την καλη η'
οχι καλη εννοια
-ενας καταλογος μασκων 2:μασκα ειναι η τηλεοραση,μασκα ειναι τα γυαλια
ηλιου,μασκα ειναι η εφημεριδα,μασκα ειναι το βιβλιο,μασκα ειναι ο χορος,
μασκα ειναι το κινητο τηλεφωνο,μασκα ειναι το μηνυμα,μασκα ειναι η
φωτογραφια,μασκα ειναι το φαισμπουκ,μασκα ειναι το like,
μασκα ειναι η φωνη σου,μασκα το κραγιον τα εωρουχα η γραβατα
 το ρουζ το σεξ απηλ το σεξ  ο τουρισμος η γιουροβιζιον η real politic
το ΔΝΤ η Μερκελ ο Ομπαμα το πετρελαιο ο χρυσος το θεατρο Νο
ο Βουδας ο Χριστος ο Κουδας η λογοτεχνια  ο κινηματογραφος το σιριαλ
το φλερτ η ζωγραφικη ο Καραγκιοζης τα μαθηματικα ο Πλατων ο Αριστο-
τελης ο Καντ ο Βιτγκενσταιν ο Γκεντελ ο Μαρξ ο Εγγελς ο Νιτσε
ο Σοπενχαουερ ο Καφκα ο Μπορχες ο Ελυτης ο Σεφερης ο Καραισκακης
ο Σουρης  τα ονοματα Γιωργος Νικος Μαρια Ελενη Εγω Εσυ Εμεις οι ιδεες
Ειρηνη Πολεμος Ελευθερια Δημοκρατια Δικαιοσυνη μασκα ειναι το αυτο-
κινητο η Μερσεντες η Πορσε το Ατος ο Βεγγος η Μεριλιν Μονροε ο Ελβις
Πρισλει ο Μπαχ ο Μοτσαρτ το Ιντερνετ κτλ κτλ ολα μασκες
-θεατρο:ο ηθοποιο3ς,ποιω ηθος,φορουσε μασκα
-ηθικη:ηθικη,μασκαρευω,καλυπτω,εκφοβιζω,ακινητοποιω σε μια αυστη-
ρη μορφη την αδιακοπη κινηση μεταβολη των ανθρωπινων καταστασεων ,
των ελευθερων εκφρασεων,το παντου οπου θελει πνεει
-ανθρωπινη οντολογια:πολεμος μασκων η ανθρωποτητα,απο ανθρωπο
σε ανθρωπο,απο Εγω Εσυ,απο κοινωνια σε κοινωνια,απο πολιτισμο σε
πολιτισμο
Διαφοροι Μασκαρεμενοι Ορισμοι:
-Θεολογια:η Μασκα του Θεου
-Φιλοσοφια:η Μασκα του Ειναι
-Ποιηση:η Μασκα του Αρρητου
-Πολιτικη:η Μασκα της Εξουσιας-
-Ζωη:η Μασκα του Θανατου
-Ομιλι;α:η Μασκα της Σιωπης
-Γελιο:η Μασκα της Χαρας
-Μαθηματικα:η Μασκα της Λογικης
-Συμπαν:η Μασκα του Χωρου και του Χρονου
-Ανθρωπους:η Μασκα της Αιωνιοτητας
-διαλογος 4:''δεν σε πιστευω'',''γιατι;μιλαω αληθεια'',''κι εγω
μιλαω αληθεια'',''τοτε καποιος λεει ψεματα'',''και οι δυο λεμε
ψεματα'',''γιατι;'',''δεν ξερω,ισως για να διασκεδασουμε,να
μην πληξουμε,ειναι πιο καλα ετσι,ειμαστε,ειμαστε μαζι,ζουμε,
δρουμε'',''αληθεια ειναι ''
.
.
ΜΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΚΥΚΛΙΚΗ ΔΙΗΓΗΣΗ
.
ανοιξε την πορτα,στο δωματιο μια γυναικα κοιμονταν,εκλεισε
την πορτα,βγηκε εξω,η θαλασσα δεν ηταν μακρια,εφτασε εκει,
ερημια,χειμωνας,τα τουριστικα μαγαζια κλειστα,σχεδον ερειπια
απο τον ισχυρο αερα,στο βαθος ειδε εναν ανθρωπο,μια γυναικα,
ερχονταν προς το μερος του,πλησιασε,την ρωτησε πως ελεγαν
το μερος,δεν ηξερε,την ρωτησε αν υπαρχει ανοιχτο καποιο εστια-
ριο εκει κοντα στη περιοχη,του εδειξε,στο εστιατοριο ενας δυο
ανθρωποι,ενας αντρας και μια γυναικα,ηληκιωμενοι,καθησε να
φαει,ακουσε το δυνατο γελιο του αντρα,γυρισε,η γυναικα τον κοι-
ταξε,εσκυψε και κατι ειπε στον αντρα,εκεινος σταματησε το γελιο
και τον κοιταξε,σηκωσε το χερι και τον χαιρετησε,ανταπεδωσε τον
χαιρετισμο,οταν εφυγε εκεινοι ηταν ακομα εκει,εξω ειχε βγει ηλιος,
ο αερας ειχε σταματησει,γυρισε σπιτι,η γυναικα ακομα κοιμονταν
.
.
ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΜΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ
.
[δημοτικο τραγουδι]
στο παραθυρι στεκεται και πλεκει τα μαλλια της
πλεξτα Κωνσταντινια τα μαυρα τα μαλλια σου
κι εγω σου φερνω τα φλουρια και τα χρυσα τα τελια
.
η μερα ηταν λαμπρη,ζεστη,απαλη σαν χαδι,τετοιες μερες
οι Αλεξανδρινοι ξερουν να τις εκμεταλευονται,δεν χανουν
την ευκαιρια,ξεχυθηκαν στις παραλιες της Αλεξανδρειας
κι επειτα το απογευμα καθησαν στους δροσερους και
μυριστικους κηπους μεχρι αργα τη νυχτα που ειχε πανσε-
ληνο
.
.
η εικονα του Εζρα Παουντ οταν συνεληφθει 2 Μαιου
1945
.
Εζρα Παουντ,ποιητης,συνεργαζομενος με τον
Μουσολινι,συνεληφθει απο Ιταλους ανταρτες στις
2 Μαιου 1945,στις 3 Μαιου βρεθηκε στο αμερικα-
νικο στρατοπεδο της Πιζας και κλειστηκε σε ανοι-
κτο κλουβι,για 25 μερες,καθε νυχτα του εριχναν
ενα δυνατο προβολεα πανω του να του γδαρουν
το μυαλο,στη Πιζα ο ποιητης εγραψε το αριστουρ-
γημα -Τα Καντος της Πιζας-The Pisan Cantos-
ετσι συνεχισε τη μαχη του ο μεγαλυτερος ποιητης
του 20ου αιωνα εναντια στην απανθρωπη και εφια-
λτικη USURA των Τοκογλυφων των Μονεταρι-
στων και των Ισχυρων
.
.
ΑΝΤΙΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΚΙΤΡΙΝΟΥ ΣΤΟΝ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ
.
πλημμυριζει ο Ιουνης τα χωραφια,κιτρινα σταχια,
κιτρινος ηλιος κυλαει στους λοφους και το βραδυ
με το φως της λαμπας πανω απ'το ορθογωνιο τραπεζι
στο δωματιο,η ψαθινη καρεκλα ριχνει κιτρινη σκια
στα ξυλα του δαπεδου,απο το παραθυρο ο ουρανος
του απογευματος ,μια μερα ανοιξε κι εκλεισε,
αυριο η επαναληψη,ο γιατρος Γκασε προεβλεψε τη μερα
ζεστη,πρωι,το απογευμα θα επιστρεψει,το πορτρετο δεν
τελειωσε,ενα λουλουδι,ενα κιτρινο βιβλιο να προσθεσει,
απο το παραθυρο ο εναστρος ουρανος,οι δινες,εκεινη
τη μερα η' νυχτα απειλησε να σκοτωσει τον Πωλ,στην Αρλ,
το αριστερο αυτι τον ποναει,η υγρασια,κιτρινη,κοιταζει το
στηθος του,το παρατηρει,η περιοδικη κινηση της αναπνοης,
με τον δειχτη του δεξιου χεριου σχεδιαζει ενα μικρο κυκλο
πανω του,μια τρυπα,θυμαται τη μερα που πουλησε ενα πι-
νακα,το κοκκινο αμπελι,σ'ενα ονειρο,παντα στο Ζουντερτ,
βγαζει με γυμνα χερια απο το χωμα πατατες,πολλες κιτρι-
νες πατατες,απειρες,απο καθε μια φυτρωνει ηλιοτροπιο,
γεμιζει ο τοπος κιτρινο,
.
.
Η Μηδεια
Αποσπασματα ιστοριας
.
-σπιτι στη θαλασσα-ο αντρας ψαρας-απογευμα,ο ηλιος στη δυση-
κοκκινα χρωματα-το νησι στο βαθος νοτια διαλυμενο στο φως-
το ραδιοφωνο ,ενα λαικο-τα παιδια παιζουν ακομα στο κηπο-
ακουει τη φωνη τους -πιο δυνατη του αγοριου πιο χαμηλη του κο-
ριτσιου-κλεινει τ'αυτια της να μην ακουει-τα ματια κλεινει-ισως
ειναι ακομα χρονος να αλλαξει-οχι,ξερει δεν εχει θεληση-δεν
εχει δυναμη-ο αλλος τη περιμενει -οταν νυχτωσει θα φυγει
μαζι του-δεν ξερει για που-καπου μακρια-ισως ποτε να μην
ξαναδει τα παιδια-νυχτωνει-το δωματιο σκοτεινιαζει-βλεπει
στον καθρεφτη το σωμα της-το προσωπο της-το προσωπο μιας
αλλης γυναικας-παει να κλεισει το παραθυρο-δεν το κλεινει-
φοβαται το σκοταδι-βγαινει απ'το δωματιο-κατεβαινει γρηγορα
την εσωτερικη σκαλα-φτανει στη πορτα-βγαινει εξω απ'το
σπιτι-φευγει-κρυβεται στις σκιες-ο αλλος αντρας λιγο πιο
πανω τη περιμενει
.
.
Η εταιρα Ισοστασιον-(Αθηνα
.
Η εταιρα Ισοστασιον ηταν πραγματικα ισοβαρης,αναλογια
μεσης -γοφων 0,70,ομορφη εξυπνη εφυης,21 χρονων,δεν
ειχε αναγκη το ψιμυθιο,η επιδερμιδα της ηταν λευκοτατη,
ουτε κοκκιναδι μεταχειριζετο,τα μαγουλα της φρεσκα τριαν-
ταφυλλα,ουτε προσθετα στα στηθη και στους γλουτους,τα
φυσικα της ηταν πλουσια και θελτικοτατα,την πληρωναν
ακριβα να κανει συντροφια στους αντρες στα συμποσια τους,
τραγουδουσε πολυ ωραια κι επαιζε καλα κιθαρα,ειχε ωραια
φωνη κι απηγγειλε αισταντικως σαπφω και λυρικους,δεν ητο
μισητη στις συζυγους των αντρων αλλα αρεστη και ζηλευτη,
την θαυμαζαν για τους τροπους της και για την ομορφια της,
οταν μια μερα εθεαθη στην αγορα να διερχεται σαν θεα μια
των παρευρισκομενων γυναικων ανεφωνησε παραφραζοντας
τους στιχους του Ομηρου απο την Ιλιαδα ραψωδια γ' 156-158
''Ου Νεμεσις Αθηναιοι τοιηδ'αμφι γυναικι πολλαν καλλαν
Αινως αθανατησι θεης εις ωπα εοικεν''
που ειπε καποιος απο
τους Τρωες οταν φανηκε στα τειχη η ωραισ Ελενη,
το ιδιο και η ωραια Ισοστασιον χαρμα ιδεσθαι
Για την εταιρα Ισοστασιον εγραψε εργο ο πιο σημαντικος ποιη-
της της Μεσης Κωμωδιας ο Αλεξης απο τους Θουριους της Κατω
Ιταλιας(γεννηθηκε τη δεκσετια του 370 μ.Χ,εγραψε περιπου
245 εργα,και κερδισε στα Μεγαλα Διονυσια τουλαχιστον 2 φορες
και στα Ληναια 2-4 φορες)
.
.
Λουντβιχ Βαν Μπετοβεν.
.
Δευτερα 7 Μαιου 1824,το Κερντνερτεατερ στη Βιεννη γεματο,
ακουγεται η 9η Συμφωνια,η ανθρωποτητα αυτοσυνηδειτοποιηται,
ο Λουντιβιχ με γυρισμενη τη πλατη προς το κοινο,βλεπει μονο
τις κινησεις των μουσικων,δεν ακουει τιποτα,τελειως κουφος,
μεσα σε 6 χρονια την εγραψε,απο το 1818 που κουφαθηκε εντελως
μεχρι το 1824,τα προβληματα ακουης ειχαν αρχισει απο το 1794,
η ορχηστρα εφτασε στο τεταρτο μερος,ακουγονταν η Ωδη της
Χαρας του Σιλλερ,εκεινος ενιωσε μια λαμψη κι ακουσε τον ηχο,
πολλα χρονια αργοτερα τον 20ο αιωνα ετσι διευθυνε τη Συμφωνια
ο Αρτουρο Τοσκανινι να την ακουσει εκεινος,ο Λουντβιχ Βαν Μπε-
τοβεν και ολη η ανθρωποτητα
.
.
.Τζουλιο Καιμης-συγγραφεας-ζωγραφος.
.
1982,βρεθηκε σ'ενα δρομο της Ριζουπολης πεσμενος νεκρος ο παιδα-
ριογερων Τζουλιο Καιμης συγγραφεας και ζωγραφος,
φιλος και ομογαλακτος του Κοντογλου του Τσαρουχη του Πικιωνη
του Χατζηκυριακου Γκιγκα του Παπαλουκα
του Μπαρμπα Γιαννη Μπραχαλη του Αντωνη Μολλα του Καραγκιοζη
Καραγκιοζοπουλου κι εκει στο δρομο εκεινο βυθιστηκε στους ωραιους
και χρησιμους τοπους του οπου το Ολον στο Απλο κι  οπου ειναι Ου Τις \
και Πας Τις μεσα στη Παλιντονη Αρμονιη του Ηρακλειτου εκεινος ο
μη-εγωιστης ο αποσιωπημενος ο ανακουος ο μη ψογου και ο μη-
επαινου ζηλωτης ο φτωχος ηρωας του Παπαδιαμαντη ο εραστης
λιτου οικου μ'αυλη πλακοστρωτη και καρποφορα κληματαρια σε κηπο
ολογυρα ελληνικο με θαλασσα  και κυπαρισσια κι ελιες σε μετεωρα
βουνα
το ατομο ενος συνολου ο περιεχων των αντιφασεων της πραγματι-
κοτητας του πεπερασμενου και του απειρου του κινητου κσι του
ακινητου
του ηχηρου και της ησυχιας των αορατων και των ορατων του ου-
ρανου και της γης ετσι ετοιμος απο καιρο κεκυρομενος
κυλλησε στο χρονο αχρονος χρονιος ο φτωχος του κοσμου Τζουλιο
Καιμη πληρης Ελλην εν συνολω κοσμω ακακος
.
.
 Ο Ηρακλειτος-φιλοσοφος
.
Interaction
-αρμονιη αφανης φανερης κρειττων
-οδος ανω κατω μια και αυτη
-θαλασσα υδωρ καθαροτατον και μιαροτατον
ιχθυσι μεν ποτιμον και σωτηριον
ανθρωποις δε αποτον και ολεθριον
-ποταμους τους αυτους εμβενομεν τε και ουκ εμβενομεν
ειμεν τε και ουκ ειμεν
-ποταμου γαρ ουκ εστιν εμβεναι δις ταυτω
-τα παντα ρει
-ξυνον γαρ αρχη και περας επι κυκλω περιφερειας
-αιων παις εστι παιζων πεσσευων
παιδος η βασιλιη
-φυσις δε κρυπτεσθαι φιλει
.
.
ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΠΡΕΣΣΙΟΝΙΣΜΟ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
[αφορμη η εξπρεσσιονιστκη σχεδιαση του γυμνου σωματος
της Ελενης]
.
η Ελενη:ετσι με τον εξπρεσσιονισμο δεν θα μοιαζω,εννοω
δεν θα ειμαι αμεσως αντιληπτη,καποιος που με ξερει δεν
με γτννωρισει,θα εχει αμφιβολιες,π.χ αν με δει στο φεισμπουκ
δεν θα πει:να,η Ελενη γυμνη,ουτε θα πει:η Ελενη μοιαζει μ'αυτη
τη γυμνη γυναικα,ουτε θα πει:η γυμνη αυτη Ελενη ειναι η Ελενη
που γνωριζω,κι εγω,τωρα,που βλεπω την εικονα αυτη και το ειδωλο
μου ταυτοχρονα στον καθρεφτη δεν αναγνωριζω,δεν νομιζω, πως ειναι
το ιδιο σωμα,διαφορετικα σωματα ειναι,και μου φαινεται,κι αυτο ειναι
παραξενο,πως το σωμα που ειναι αναπαριστωμενο,ειναι πιο δικο μου,
πιο πραγματικο,δεν ξερω ειναι τα χρωματα; ειναι αυτα που πλα-
θουν την πραγματικη εικονα, ετσι που βλεπω το σωμα μου γυμνο,
ντρεπομαστε  να μας δουν γυμνους οι αλλοι,ο αλλος,,να βγαλουμε
τα ρουχα και να μας δουν ,εδω,ισως,παρεμβαλεται κατι αλλο,η τεχνη;
κατι αλλο;δεν ξερω τι,το νιωθω ομως πως κατι ειναι,τι ομως;,
στη συζητηση που καναμε πριν μου ειπες πως μ'αυτο το τροπο,το στυλ,
θα προυσιασθει το εδωτερικο του,τα ιχνη του,
Εγω:καπως σαν ψυχαναλυση θα ειναι το αποτελεσμα,και πως δεν υπαρχει
η κυριαρχικη θεση του υποκειμενου,του ζωγραφου,εμενα,πανω στο αντι-
κειμενο,το μοντελο,εσενα,αλλα το ενα επενεργει,δρα,πανω στο αλλο,μια
διαρκης εναλλαγη,το υποκειμενο γινεται το αντικειμενο και το αντιστροφο,
ο ενας μαθαινει ολοενα περισσοτερα για τον αλλον,αναδυεται το βαθος,μια
βαθια επικοινωνιακη σχεση,ουσιατικη και,βεβαια,αυτο το αναπαριστωμενο
σωμα ειναι η σχεση αυτων των δυο ανθρωπων,εμενα και εσενα,εδω,σ'αυτη
την εικονα αξεχωριστη,που τελειωνει ο ενας και που αρχιζει ο αλλος; επομε-
νως,γι'αυτο το λογο,ο ενας αναγνωριζει τον αλλον,στην εικονα,και μονον
αυτοιαναγνωριζουν ο ενας τον αλλο,κανενας αλλος,για τους αλλους,τους
ξενους,τους αλλοτροπους η εικονα ειναι αφασικη,δεν λεει απολυτως τιποτα,
απλα ειναι το''γυμνο σωμα μια γυναικας'',μονοτροπα ,μονοσημαντα,επιφα-
νειακα,χωριςκαρτεσιανες συντεταγμενες χωρου και καθορισμενο χρονο,
ενα χωρο-χρονο ασυμπτωτικο,ομως,ομως εμεις το νιωθουμε υπαρκτο και
εκδηλωσιμο,τοπληρες σωμα δυο ανθρωπων,το σωμα μας,διπολικο,μια
υπαρκτη,πραγματικη,διαδικη σχεση,αντιστοιχισημη ενα προς ενα και επι
.
.
Η ΕΛΕΝΗ ΚΑΙ Η ΠΑΛΙΝΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΤΗΣΙΧΟΡΟΥ-χ.ν.κουβελης

οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος λόγος οὗτος,
οὐδ᾽ ἔβας ἐν νηυσὶν εὐσέλμοις,
οὐδ᾽ ἵκεο Πέργαμα Τροίας·

δεν ειναι αληθεια αυτη η διαδοση
ποτε δεν μπηκες στα γερα καραβια
ποτε δεν πατησες την ακροπολη της Τροιας

Αυτη τη Παλινωδια[Αναιρεση] εκανε ο Στησιχορος ποιητης απο την
Ιμερα της Σικελιας,οταν τον τυφλωσε η Ελενη μετα τους υβριστικους
στιχους που εγραψε για αυτην,πως παρατησε τον αντρα της τον Μενελαο
στη Σπαρτη κι ακολουθησε τον εραστη της τον Παρι στη Τροια.
Ψεματα.Εκεινη πηγε στη Αιγυπτο και στην Τροια βρισκονταν το ειδωλο της,
ενα συννεφο,μια νεφελη[ενα πουκαμισο αδειανο για μιαν Ελενη,που γραφει
ο Γ.Σ.Σεφερης στο ποιημα του ''Ελενη'']
ΕΛΕΝΗ:
Ουκ ήλθον ες γην Τρωάδ' , αλλ'είδωλον ήν.
λεει η Ελενη στο εργο του Ευριπιδη ''Ελενη''
Αυτη την Παλινωδια[Αναιρεση] την αναφερει ο Πλατωνας στον διαλογο του
''Φαιδρος'':
[και ειναι το μοναδικο σωζομενο αποσπασμα της]
Σωκράτης
...ἔστιν δὲ τοῖς ἁμαρτάνουσι περὶ μυθολογίαν καθαρμὸς ἀρχαῖος, ὃν Ὅμηρος
μὲν οὐκ ᾔσθετο, Στησίχορος δέ. τῶν γὰρ ὀμμάτων στερηθεὶς διὰ τὴν Ἑλένης
κακηγορίαν οὐκ ἠγνόησεν ὥσπερ Ὅμηρος, ἀλλ᾽ ἅτε μουσικὸς ὢν ἔγνω
τὴν αἰτίαν,καὶ ποιεῖ εὐθὺς
οὐκ ἔστ᾽ ἔτυμος λόγος οὗτος,
οὐδ᾽ ἔβας ἐν νηυσὶν εὐσέλμοις,
[243b] οὐδ᾽ ἵκεο Πέργαμα Τροίας·
καὶ ποιήσας δὴ πᾶσαν τὴν καλουμένην Παλινῳδίαν παραχρῆμα ἀνέβλεψεν...
κι αφου ο Στησιχορος εκαμε την Παλινωδιαν αμεσως ξαναβρηκε το φως του
ενω ο Ομηρος που δεν συμμορφωθηκε εμεινε τυφλος
.
.
Vincent Van Gogh-Βενσεντ Βαν Γκογκ
.
Interaction
[τα ηλιοτροπια- η δημοπρασια]
.
Προβηγκια,Αυγουστος,1888,''πολυ ζεστη μερα,απραξια,τα μοντελα
ανεβαλαν τη ποζα'',επαρχια,αγροτικη ζωη,''ο αγροτης δενει,ενα με το
τοπιο'',τρια χρωματα κιτρινο,πρασινο,μπλε,''κιτρινο το ξερο χορτο'',
''πρασινο το φυλλο των θαμνων'',''μπλε ο ουρανος'',βαζο με
12 ηλιοτροπια,''γυριζει προς τον ηλιο στροβιλιζεται'',4 παραλλαγες
με τα ηλιοτροπια
Νεα Υορκη,Μανχαταν,2 Νοεμβριου 2013,21th Century Gallery,
10h at morning,δημοπρασια εργων τεχνης,καταμεστη η αιθουσα απο
πλειοδοτες,βαζο με 12 ηλιοτροπια ,εργο του 1888 του Βαν Γκογκ,τιμη
εκκινησης 10 εκατομυρια δολλαρια,''ακουω Κυριοι τις προσφορες'',
''Εγω'' ακουστηκε μια φωνη και μεσα απο το πληθος των παρευβρι-
σκομενων ξεχωρισε ενας αντρας που προχωρησε προς το μερος που
εκτειθονταν ο πινακας,οι αντρες της ασφαλειας κινητοποιηθηκαν
και ηταν σε ετοιμοτητα για παν ενδεχομενο,ηταν γνωστο και
το γεγονος της εξαφανισης του πινακα το 1948 απο μια εκθεση του
στο Οχαιο,ο κυριος απο μια πλαστικη τσαντα εβγαλε ενα βαζο με
ηλιοτροπια,''βαζο με 12 φυσικα ηλιοτροπια',ειπε,''αυτη ειναι η τιμη
που εγω προσφερω για τον πινακα'',''τη πραγματικοτητα'',συνεχισε,
αφησε το βαζο με τα ηλιοτροπια και γυρισε πισω στη θεση του,εξα-
φανιστηκε μεσα στο πληθος,''τρελος θα ειναι'',ειπε με χαμηλη φωνη
ενας κυριος στη κυρια διπλα του,''ειδες,το προσεξες,πως του ελειπε
το αριστερο αυτι;'',ειπε η κυρια με χαμηλη φωνη,''τι θελετε να πειτε,
πως ηταν ο Βαν Γκογκ;'',σχολιασε ειρωνικα ο κυριος,η κυρια μειδιασε
ελαφρα,''ποιος ξερει; ισως'',ανταπεδωσε την ειρωνια,
ο πινακας κατοχυρωθηκε τελικα για ενα πολυ μεγαλο ποσο σε εναν
γνωστο πολυεκατομυριουχο συλλεκτη.
μετα το τελος της δημοπρασιας κι αφου αδειασε η αιθουσα η καθα-
ριστρια μαζεψε το βαζο με τα ηλιοτροπια και τα πεταξε μεσα σε μια
μπλε σακουλα σκουπιδιων με κιτρινα δεσιματα μαζι με αλλα αχρηστα
.
.
Martin Heidegger Μαρτιν Χαιντεγκερ-φιλοσοφος
.
Interaction

πως καταλαβαινει το ον τον ιδιο τον εαυτο του;
καθε προταση για το ον ειναι πραγματικη;
τα ερωτηματα για το ον ειναι το ιδιο το ον;
ποια η οντοτητα του ειναι-εδω-τωρα;
ποσο μπορει ο Πλατων να συλλαβει το ον;
η διαφορα του οντος ενος φυτου απο το
ον του ανθρωπου ειναι οτι το ανθρωπινο ον
διερωταται για τον εαυτο του;
το ειναι ειναι η ουσια του οντος;
να γνωρισω σημαινει επαληθευω;
μια σαυρα σε τι ειναι υποδεεστερη;
η σκεψη ειναι προυποθεση η' απορροια του οντος;
η πραγματικοτητα του οντος υπαρχει η' δεν υπαρχει;
οι λεξεις των προσωκρατικων γιατι ειναι πλησιεστερα στο ον;
η γλωσσα ειναι μοχλος να ανακαλυψουμε την αληθεια;
σε ολα τα χωροχρονα το ον ειναι το ιδιο και το αυτο;
υπαρχουν διαφορετικα οντα στο ον;
το ειναι και τον ειναι διαφορετικα;
ο κοσμος ειναι ειναι η' ον;
τι σημασια[τι νοημα] εχουν τα ερωτηματα για το ειναι και το ον
αν ειναι αναπαντητα[μη-ειναι-απαντησιμα];
αν το ειναι μας ενδιαφερει γιατι μας ενδιαφερει;
ο χρονος ειναι προθυστερο του ειναι και του οντος;
το ειναι και το μη-ειναι ειναι το ειναι;
.
.
Paul Klee Παουλ Κλεε-ζωγραφος
.
Interaction

εστρωξε τη τεμπερα πανω στο γυαλι οταν στεγνωσε με τη βελονα
χαραξε ενα βιολι δεξια κι ενα πουλι[γενικα ενα πουλι]αριστερα πανω
χαρηκε για τα νεα του Der Blaute Reiter
για τον Βασιλι για τον Μακε για τον Μαρκ
εδω στο μετωπο χρωματιζει τα γερμανικα αεροπλανα
αυτος ο πολεμος,σκεφτεται,σκοτωσε τον Μακε και τον Μαρκ
χυθηκε το χρωμα του αιματος τους
ειμαι ζωγραφος δεν ειμαι πολεμοκαπηλος
στο Μπαχαους οι μορφες η απελευθερωση της δημιουργιας
στην Ιστορια η διωξη
μία αυτοπροσωπογραφία του με τον τίτλο Von der Liste gestrichten
[διαγραμμενος απο τη λιστα,των ναζιστων] ενα Χ στο προσωπο
οι πολιτικες και πολιτισμικες εκφρασεις του εργου του
''Ανοικω παντου''
.
.
Wassily Kandinsky Βασιλι Καντινσκι-ζωγραφος
.
Interaction

ενας αδειος λευκος μουσαμας,η πρωτη ευθεια γραμμη,δυτικα-βορεια,
χρωμα μαυρο,νοτια-ανατολικα κατω ενας κυκλος χρωμα μαυρο,η ζικ-
ζακ γραμμη στο κεντρο αριστερα,χρωμα κοκκινο,ενα ορθογωνιο τριγω-
νο διπλα,χρωμα μαυρο,ενας κυκλος τεμνει το τριγωνο στην ορθη
γωνια,κι ενας μικροτερος τεμνει το τριγωνο στην οξεια γωνια του
κατω,χρωμα γαλαζιο,ενα ορθογωνιο ανατολικα,χρωμα μαυρο,
στο κεντρο νοτια τρεις παραλληλες ισοπαχες ευθειες,χρωμα μαυρο,
μια ευθεια σε κλιση 60 μοιρες τις τεμνει,χρωμα κιτρινο,μια κλειστη
μη -κυρτη γραμμη,δυτικα,χρωμα μαυρο,ενα σκαληνο τριγωνο,γωνιες
120 μοιρων,40 μοιρων ,20 μοιρων,βορεια,χρωμα μαυρο,πεντε συγκλι-
νουσες ευθειες,σχετικες γωνιες  15 μοιρες,θεση βορειο ανατολικα,
διευθυνση βορειο-δυτικα,χρωμα μαυρο,ενας κυκλος ακτινας 10 εκ
τεμνει τις συγκλινουσες ευθειες,με κεντρο το σημειο συγκλισης τους,
χρωμα κοκκινο,ενας κυκλος ακτινας 5 εκ τεμνει τον κοκκινο κυκλο,
χρωμα κιτρινο,τελος του πινακα
-η μορφη και το χρωμα ειναι διακριτα,αλλα η συνθεση τους ειναι
μια νεα εικονα ,μια εσωτερικη αναγκαιοτητα του δημιουργου
-ωραιο ειναι αυτο που ειναι εσωτερικα ωραιο και αντιστροφα
-η δυναμικη της ευθειας,η εσωστρεφεια του κυκλου,η βαθυτητα
του μαυρου,το παθος του κοκκινου,η απειροτητα του γαλαζιου,
η ηρεμια του ορθογωνιου,η αντιπαλοτητα του τριγωνου
-εικονες που δεν υπαρχουν πουθενα,και εξαναγκαζουν την
εμφανιση τους,την ιδιαιτερη υπαρξη τους
-η ζωγραφικη μεχρι εδω εδειξε οτι ειναι εξωτερικα,τωρα ειναι
η ωρα να δειξει οτι ειναι εσωτερικα
-μια εικονα γεωμετρικων μορφων ειναι φαινομενικα ψυχρη,
εσωτερικα ειναι θερμη
-οι νομοι της τεχνης ητα απολυτοι απαραβιαστοι νομοι μεχρι τωρα,
απο εδω και περα δεν ισχυουν,καταργουνται
-το τριγωνο κατω απο μια οριζοντια ευθεια ειναι τελειως διαφο-
ρετικο απο το τριγωνο διπλα απο μια καθετη ευθεια
-η πραγματικοτητα και η φαντασια ειναι κατι αλλα δεν ειναι
το παν
-ενας πινακας με τιτλο''Η Αποδειξη του Ευκλειδη οτι οι Πρωτοι
Αριθμοι ειναι Απειροι''-να ενα παραδειγμα νεας εικονας
-η εικονα εχει συνεχως μεταβλητους αξονες θεασης,προς και που
να την κοιταξουμε
-αν αδυνατω να ερμηνευσω τον πινακα ειναι γιατι τον καταλαβαινω
-το εσωτερικο του χρωματος ειναι εξωτερικο της μορφης και
αντιστροφα το εσωτερικο της μορφης ειναι το εξωτερικο του χρω-
ματος
η δυναμικη τους ειναι ο πινακας
η αναγκαια εικονα
.
.
ΤςΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΑ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΣΤΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΟΥ
[Βιβλιο Β'-363b] ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ-Αποσπασματα απο τον ΗΣΙΟΔΟ
και τον ΟΜΗΡΟ- μεταφραση χ.ν.κουβελης
.
[για τους δικαιους]
.
ὥσπερ ὁ γενναῖος ῾Ησίοδός τε καὶ ῞Ομηρός φασιν, ὁ μὲν
τὰς δρῦς [363b] τοῖς δικαίοις τοὺς θεοὺς ποιεῖν
ἄκρας μέν τε φέρειν βαλάνους, μέσσας δὲ μελίσσας·
εἰροπόκοι δ’ ὄιες, φησίν, μαλλοῖς καταβεβρίθασι,

[το πρωτοτυπο κειμενο απο ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ του Ησιοδου,
στιχοι  232-237]:
   [τοῖσι φέρει μὲν γαῖα πολὺν βίον, οὔρεσι δὲ δρῦς
    ἄκρη μέν τε φέρει βαλάνους, μέσση δὲ μελίσσας·
    εἰροπόκοι δ᾽ ὄιες μαλλοῖς καταβεβρίθασιν·
    τίκτουσιν δὲ γυναῖκες ἐοικότα τέκνα γονεῦσιν·        235
    θάλλουσιν δ᾽ ἀγαθοῖσι διαμπερές· οὐδ᾽ ἐπὶ νηῶν
    νίσονται, καρπὸν δὲ φέρει ζείδωρος ἄρουρα.]

καὶ ἄλλα δὴ πολλὰ ἀγαθὰ τούτων ἐχόμενα. παραπλήσια
δὲ καὶ ὁ ἕτερος·
ὥς τέ τευ γάρ φησιν ἢ βασιλῆος ἀμύμονος ὅς τε θεουδὴς
εὐδικίας ἀνέχῃσι, φέρῃσι δὲ γαῖα μέλαινα
[363c] πυροὺς καὶ κριθάς, βρίθῃσι δὲ δένδρεα καρπῷ,
τίκτῃ δ’ ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δὲ παρέχῃ ἰχθῦς.

[το πρωτοτυπο κειμενο απο την ΟΔΥΣΣΕΙΑ του Ομηρου,
ραψωδια τ',στιχοι 109-114]:
[ὥς τέ τευ ἢ βασιλῆος ἀμύμονος, ὅς τε θεουδὴς
ἀνδράσιν ἐν πολλοῖσι καὶ ἰφθίμοισιν ἀνάσσων 110
εὐδικίας ἀνέχῃσι, φέρῃσι δὲ γαῖα μέλαινα
πυροὺς καὶ κριθάς, βρίθῃσι δὲ δένδρεα καρπῷ,
τίκτῃ δ᾿ ἔμπεδα μῆλα, θάλασσα δὲ παρέχῃ ἰχθῦς
ἐξ εὐηγεσίης, ἀρετῶσι δὲ λαοὶ ὑπ᾿ αὐτοῦ.]

τὴν μὲν κακότητα καὶ ἰλαδὸν ἔστιν ἑλέσθαι
[364d] ῥηϊδίως· λείη μὲν ὁδός, μάλα δ’ ἐγγύθι ναίει·
τῆς δ’ ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν
καί τινα ὁδὸν μακράν τε καὶ τραχεῖαν καὶ ἀνάντη·

[το πρωτοτυπο κειμενο απο ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ του Ησιοδου,
στιχοι 287-292]:
  [τὴν μέν τοι κακότητα καὶ ἰλαδόν ἐστιν ἑλέσθαι
    ῥῃδίως· λείη μὲν ὁδός, μάλα δ᾽ ἐγγύθι ναίει·
    τῆς δ᾽ ἀρετῆς ἱδρῶτα θεοὶ προπάροιθεν ἔθηκαν
    ἀθάνατοι· μακρὸς δὲ καὶ ὄρθιος οἶμος ἐς αὐτὴν        290
    καὶ τρηχὺς τὸ πρῶτον· ἐπὴν δ᾽ εἰς ἄκρον ἵκηται,
    ῥῃδίη δὴ ἔπειτα πέλει, χαλεπή περ ἐοῦσα].
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
[για τους δικαιους]
οπως και ο γενναιος Ησιοδος και ο Ομηρος λενε,
ο ενας
στους δικαιους τις βελανιδιες κανουν οι θεοι
να φερνουν στις ακρες των κλαδιων τους καρπους βελανιδια
και στα μεσα των κορμων τους μελισσια
τα πολυμαλλα προβατα στα μαλλια καταφορτωνουν

[το πρωτοτυπο κειμενο απο ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ του Ησιοδου,
στιχοι  232-237]:
[σ'αυτους η γη πολλα αγαθα φερνει,στα ορη οι βελανιδιες
να φερνουν στις ακρες των κλαδιων τους καρπους βελανιδια
και στα μεσα των κορμων τους μελισσια
τα πολυμαλλα προβατα στα μαλλια καταφορτωνονται
οι γυναικες παιδια γεννουν που μοιαζουν στους γονεις
βλασταινουν τ'αγαθα περα ως περα,ουτε με τα καραβια
θαλασσοδερνωνται,το καρπο τον φερνει η ζωοδοτρα γη]

και αλλα πολλα αγαθα ακολουθουν.παραπλησια κι ο αλλος
λεει
οπως για καποιον φρονιμο βασιλια που τους θεους φοβαται
και τη δικαιοσυνη υποστηριζει,η ευφορος γη φερνει σιταρια
και κριθαρια,τα δεντρα καρπους γεμιζουν,
στα μαντρια γεννιουντα αρνια,ψαρια η θαλασσα δινει

[το πρωτοτυπο κειμενο απο την ΟΔΥΣΣΕΙΑ του Ομηρου,
ραψωδια τ',στιχοι 109-114]:
οπως για καποιον φρονιμο βασιλια που τους θεους φοβαται
και σε πολλους ανθρωπους και γενναιους κυβερναει
και τη δικαιοσυνη υποστηριζει,η ευφορος γη φερνει
σιταρια και κριθαρια,τα δεντρα καρπους γεμιζουν,
στα μαντρια γεννιουνται αρνια,ψαρια η θαλασσα δινει
απ'τη καλη κυβερνηση,ευτυχουν οι λαοι στη πολιτεια του]

της κακιας τα εργα και αφθονα κι ευκολα ερχονται
επιπεδος ομαλος ο δρομος,πολυ κοντα βρισκεται
στην αρετη κοπο ιδρωτα εβαλαν μπροστα οι θεοι
και τον δρομο μακρυ και τραχυ κι ανηφορικο

[το πρωτοτυπο κειμενο απο ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ του Ησιοδου,
στιχοι 287-292]:
της κακιας τα εργα και αφθονα κι ευκολα ερχονται
επιπεδος ομαλος ο δρομος,πολυ κοντα βρισκεται
στην αρετη κοπο ιδρωτα εβαλαν μπροστα οι αθανατοι θεοι
μακρυς κι ανηφορικος ο δρομος γι'αυτην και τραχυς
στην αρχη,οταν ομως στη κορυφη φτασεις ευκολα
την αποκτας,αν κι ηταν δυσκολη κοπιαστικη]
.
.
Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΣ ΛΙΖΑΣ

''η νυχτα σε πλακωνει,σε κρυβει,ποιος να ενδιαφερθει
για σενα,αν υπαρχεις,αν εισαι,τι νοιωθεις,μηπως κι εσυ
ενδιαφερεσαι για τους αλλους'',σταματησε,ηπιε μπυρα
απ'το ποτηρι της,''ποσους απ'αυτους που ειναι γυρω μας
αυριο θα τους ξαναδεις;ποτε,κι αν τους ξαναδεις δεν θα
τους αναγνωρισεις πως ειναι αυτοι,ειμαστε αγνωστοι
εν μεσω αγνωστων'',με κοιταξε,ειδα το ανεπαισθητο
χαμογελο στα χειλη της,''να απο μενα τι ξερεις;οτι σου
λεω ξερεις,κι αν σου λεω ψεματα;ξερεις να ξεχωρισεις
την αληθεια απο το ψεμα;'',''την αληθεια;πως ξερουμε
τι ειναι αληθινο,πραγματικο;'',ειπα,''εγω ειμαι πραγματικη,
το σωμα μου,η φωνη μου,οτι ειμαι εδω,πραγματικο ειναι
πως εσυ,τωρα αυτη τη στιγμη,καθεσαι απεναντι μου και
συζηταμε,η αληθεια ομως τι ειναι;αυτο το ξερουμε;'',
''η' δεν εχει ενδιαφερον;και μονο το πραγματικο φτανει
να ειμαστε;'',με ρωτησε,''ποσο χρονων εισαι'',τη ρωτησα,
''τριαντα δυο,αληθεια'',''φαινεσαι μικροτερη'',''ειδα μια
εικονα σου'',συνεχισα,''ξερεις ποια;'',''ξερω'',το ιδιο ανε-
παισθητο χαμογελο,''πισω απο το παραθυρο φαινονταν
στο βαθος του οριζοντα αχνα τα βουνα,υποψιαζοσουν τα
βραχια'',''εισαι ομορφη''της ειπα,''ναι στην εικονα ειμαι
ομορφη'',''και στη πραγματικοτητα,εδω τωρα μπροστα μου,
εισαι ομορφη''της ειπα,''και η εικονα ειναι πραγματικοτητα
η' απατη;'',''δεν ξερω η' μαλλον ξερω'',απαντησε,''γι'αυτο
χαμογελας;'',δεν απαντησε,δεν επανελαβα την ερωτηση μου,
δεν επεμενα να παρω απαντηση,
.
.
HELEN'S POP MODE LOVE CASE[Fragment]-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Helen in hers salon is reading Woman's Face magazine,the mobile phone
is calling,''heloo,yes,my darling,in ten minutes'',a ferrari lubricant car F430
colour red,Jeff is kissing  hers soft- pinkish-colour lips,''o my great darling''
Helen is saying  passionately,the next hours together are beautifully going,
in Casablanca restaurant at Square Times they ate lobster with green fresh
vegetables and drank red wine with wonderful flavor,later they had fun time
in a jazz club at Broadway steet,he,whiskey and ice water and she,jin with
lemon ''O I love you Jeff'',Helen was very happy,after midnight in hers bed-
room is dreaming a very pleasant and happy future days
.
.
[ο Pablo Picasso κι Εγω]
η φανταστικη μου συναντηση με τον Pablo Picasso-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
-ο ταυρος ειναι συμβολο η' πραγματικο ον;
-[σκεφθηκα,συμβολο δυναμης,ορμης,αρσενικο ορμεμφυτο,φαλλος],
του εδειξα τη γυναικα που ζωγραφισα,την κοιταξε με προσοχη,γελασε,
-εγω ζωγραφισα τη Ντορα Μααρ απειρε φορες
η Ντορα Μααρ και  ο Μινωταυρος
η Ντορα  με πρασινα νυχια
το πορτρετο της Ντορα με στεφανι απο λουλουδια-
η Ντορα με ψαθινο καπελο,πολλους πινακες τις εκανα,
-τοτε το 37 με τη Γκερνικα τι εγινε;-
-οι φασιστες σκοτωσαν 1660 ανθρωπουςι και το 70 τοις εκατο της πολης
ισοπεδωθηκε ,οι δολοφονοι εριξαν 32 τονους εκρηκτικα,
[σταματησε να μιλαει]
να θυμηθω,να γυρισει πισω η μνημη,ο θυμος που ενιωσα,το αλογο,
ο ταυρος,η γυναικα που ουρλιαζει,το παιδι,τι σημαινουν;
σημερα τι σημαινουν;[με κοιταξε],κομματια,κοματιασμενα,κοματιαζω,
διαμαρτυρομαι,φωναζω,ποτε πια πολεμος,
η Ντορα φωτογραφιζε καθως σχεδιαζα τον πινακα,τα διαφορα σταδια
του
[ξανακοιταξε το σχεδιο της γυναικας που του εδωσα]
εγω  ζωγραφιζω τα αντικειμενα οπως τα φανταζομαι και οχι οπως τα βλεπω
οπως ειναι,
τωρα καποιοι πλουτιζουν απο τα εργα μου,οπως πλουτισα βεβαια κι εγω.
[Το έργο Dora Maar au chat[η Ντορα Μααρ στη καρεκλα]του 1941, πωλήθηκε
από τον Οίκο Sotheby’s  της Νέας Υόρκης το Μάιο του 2006 στην τιμή των
95.216.000 δολαρίων]
φαντασου τοσα λεφτα για μια φαντασια
[μου εδωσε το σχεδιο της γυναικας]εσυ τι φανταστηκες;
-τη φελιτσιτα,την ευτυχια[του απαντησα]
-σου ευχομαι να την πουλησεις παραπανω απο τη τιμη της Ντορας [γελασε],
αστειευομαι,μην την πουλησεις ποτε
-
Φελιτσιτα Φελιτσιτα
εισαι τρελα  εισαι γλυκα
το φιλι σου ειναι μελι
εισαι παιδι μου πλασμα
ονειρευτο
[τραγουδησε]
.
.
χερι  βιβλιο μολυβι σχεδιο σκακι-
The hand moving
.
γυρισε τη σελιδα.η εικονα μιας γατας.απο κατω εγραφε.
γ-γα-τα-γατα.
εκλεισε το βιβλιο.
ειδε τη γατα να κοιμαται στη καρεκλα.πηγε τη χαιδεψε.εκεινη
αναδευτηκε.ξυπνησε.επαιξε μαζι της.γελασε.
γ-γα-τα-γατα.ειπε
.
.
 Harold Pinter.
ΟΛΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ
Μονοπρακτο

(σε ενα δωματιο ενας αντρας και μια γυναικα.ο χωρος φωτιζεται απο τεχνητο
φωτισμο)
τι ωρα ειναι;-εχει ξημερωσει-εβαλες τη κασετα ;πατησε το πλει.-το μαγνητο-
φωνο δουλευει-τι θυμασαι.εκεινη τη μερα εβρεχε-εβρεχε.ειχα γινει μουσκεμα.
-τι εφαγες;-παπι ψητο με ρυζι σπυρωτο.-τι ανοησια.μην λες ψεματα.-αληθεια
-διαβασες εφημεριδες;τι εγραφαν στα πρωτοσελιδα-προπαγανδα.ποια δικαιο-
συνη.αθλιοτητες.δεν μιλας.-τι θελεις.για ολα εσυ φταις.-τωρα θελεις και ρεστα.
αχαριστια.-να σου καθαρισω ενα μηλο;-οχι.πορτοκαλι αν εχει-δεν εχει.μονο μηλα
-θα στο πω.φλυαρεις.-δεν ρωτησα τη γνωμη σου-ενα κι ενα ποσο κανει;-τρια-δυο
-ενα-προσεξε μη βουλωσει το μικροφωνο-ολα ενταξει ειναι-τι ιδεα εχεις για τον
ανθρωπο;-ον διπουν απτερον-η κοτα εχει δυο ποδια και φτερα-τι θες να πεις;-το
ειπα-ποιο;-ρωτας;-οχι απανταω-ποση ωρα διαρκει; μια ωρα;-μια ωρα ακριβως-σιωπη.θορυβος.-παιζεις.τα πραγματα ειναι πολυ σοβαρα.δεν το καταλαβες;-τα
ιδια λενε ολοι.εχουν συμφερον.-πιστευεις σε κατι;-παλια ναι.-ποσο παλια;-πριν
μια ωρα περιπου-τι αλλαξε απο τοτε;-η ανθρωποτητα-κοροιδευεις-φυσικα και
δεν κοροιδευω.μιλαω πολυ σοβαρα.-εγω δεν καταλαβαινω-δεν με νοιαζει τι κα-
ταλαβαινεις και τι δεν καταλαβαινεις.ζεις στον κοσμο σου.-ενω εσυ ζεις στο δικο
σου.-φυσικα στο δικο μου-μια ερωτηση.βρεχει;-κρατα ομπρελα να μην βραχεις
-θα βγεις εξω;-που;-πουθενα-ολα αυτα γραφονται κι ειναι εναντιον σου-αντιθετα.
εναντιον.σου ειναι.θα'ρθουν οπου να'ναι να σε συλλαβουν-εσυ με καταδοσες αντι-
σταθω-ματαια.εχουν στοιχεια ενσντιον σου-εσυ τα'δωσες-οχι.εμενα δεν μου πηραν
λεξη.εσυ τα ξερεσες ολα.-λες ψεματα-ψεματα αληθεια θα σε πιασουν.δεν γλυτω-
νεις.-τι θα κερδισεις.-τιποτα.απλα θα σε ξεφορτωθω.-τοσο πολυ με μισεις;-ακους
σε μισω;θα σε βολευε.απλως αδιαφορω.-αυτο λεγεται παλιανθρωπια-ετσι προο-
δευει η ανθρωποτητα.κι εμενα με ενδιαφερει η προοδος.-το κανεις για λεφτα.σι-
γουρα σε πληρωσανε-αρκετα.πατησε το στοπ.
(Τελος του μονοπρακτου.
ακουγεται το κλικ)
.
.
YVES KLEIN'S VOID TOUR
.
New York.Middle Manhattan.βροχερη μερα(rainibg day).Μαρτης Mars 8
 .2014.ωρα 11:26 hour πμ.ο Υβ Κλαιν(Yves Klein)οδηγει μια Porsche 911
( is driving a Porsche 911 autocar) και αντιγραφει (is recording)τη βροχη
(rain)σε ενα μουσαμα στην οροφη του αυτοκινητου(a recording rain Klein
painting)-την Ιδεα την αισθανεσαι και την καταλαβαινεις (the Idea is felt
and known)Saut dans le Vide Monotone Symphony.
11:40 hour κατω (down)απο το Empire State Building.Imagine an Anthro-
pometrie(Φανταζεται μια Ανθρωπομετρια)A Full Anthropou - A Void Ant-
hropou(Ενα Πληρες Ανθρωπου-Ενα Κενο Ανθρωπου)-Ενα Σκακι Ιδεων και
Αντιληψεων(A Chess Chase of Ideas and Perceptions)-hour 11:50 on Broad-
way highway- in a Piet Mondrian swing boogie boogie moving the Autopor-
trait of Yves Klein Spatial Void Manifesto
.
.
.

Το Μεγαλο Εργοστασιο-χ.ν.κουβελης

Ο Μηχανικος Λαβυρινθος

παντου η ιδια μηχανη.οσο λεπτομερειακα κι αν παρατηρουσε δεν βρηκε
την παραμικρη διαφορα.καθε μηχανη αποτελουσε ενα στοιχειο στη συνθεση
ενος συνολου.το συνολο,τι ειναι,του διεφευγε,.παραξενο,εναν ανθρωπο ,εργατη,
δεν ειδε να δουλευει σε καποια απο τις ,σχεδον απειρες ομοιες μηχανες.ακουγε,
ορισμενες φορες,τον ηχο μηχανων που δουλευουν αν και οι μηχανες που εβλεπε
ηταν ακινητες και αθορυβες.υποθεσε καποιον αυτοματο μηχανισμο που τις θετει
σε λειτουργια.ισως,η γενικη διευθυνση στο εργοστασιο,ειναι καποιο αυτοματο,ενα
ειδος εφυους ρομποτ.διαρωτηθηκε ποιος κατασκευασε αυτο τον τεραστιο μηχανισμο
και ποιος ο σκοπος του.ποια η παραγωγη του.σταδιακα εχασε τον ενδιαφερον του.
την περιεργεια διαδεχθηκε η αμηχανια.κοιτουσε μηχανικα.σε καποιους χωρους
του φανηκαν οι μηχανες πιο τεραστιες,μεγενθυμενες,σαν να αλλαζε η κλιμακα
μετρησης.σε αλλους χωρους ηταν σμικρυμενες,μινιατουρες,σαν παιδικα παιχνιδια.
ο φωτισμος ηταν παντου αναλοιωτος,χωρις μεταβολες στην ενταση του.σκεφτηκε ,
για να περναει η ωρα του,να σχεδιαζει.στην αρχη ξεκινησε σχεδιαζοντας απλα
εξαρτηματα των μηχανων,μετα πιο συνθετα τμηματα ,μεχρι, εφτασε να σχεδιαζει,
ολοκληρη τη μηχανη.οταν την τελειωσε παρατησε το χαρτι με το σχεδιο της μηχανης
σε καποιο χωρο.ποιο κατω,σε αλλο μερος η' μπορει να ηταν και στον ιδιο μερος,
δεν μπορουσε να ξεχωρισει,τετοια ηταν η συγχιση του αλλα και η συγχιση του
χωρου,βρηκε παλι το σχεδιο,το οποιο ειχε ,κατα καποιο τροπο,αυτονομηθει και ειχε
αντιγραφει ,αυτοπολλαπλασιασθει.ειδε σχεδιασμενες δυο μηχανες.αυτο παρακατω
επαναληφθηκε.οι σχεδιασμενες μηχανες ειχαν πολλαπλασιασθει,αυτοαναπαραχθει,
απειρες φορες.τοτε προσεξε,πως οι πραγματικες μηχανες εξαφανισθηκαν και τη
θεση τους πηραν οι σχεδιασμενες.ενιωσε τρομο,ανησυχησε,μηπως κι αυτος ,για
καποιον εξωτερικο παρατηρηρητη ,εχασε την υλικη,πραγματικη,υποσταση του.αν
ειχε συμβει αυτο δεν θα μπορουσε να το επαληθευσει,να το βεβαιωσει αφου υπηρχε
ολοκληρωτικη απουσια εξωτερικου παρατηρητη.περασε πολυς χρονος,δεν μπορουσε
να τον υπολογισει,που σε καποιο σημειο του σχεδιου ειδε ενα κειμενο.στο κειμενο
αυτο διαβασε το ονομα του σχεδιαστη.ηταν το δικο του.διαβασε,αλλα γρηγορα στα-
ματησε,την λεπτομερειακη περιγραφη της μηχανης,υλικα,χαραχτηριστικα υλικων,αν-
τοχη,ελαστικοτητα,κλπ,διαστασεις,ροπες,εφελκυσμοι,δυναμικη και κινητικη ενεργεια,
ισχυς,...σκεφτηκε,πως τα πραγματα εγιναν αντιστροφα,απο την συνειθισμενη ταξη,
πρωτα εγινε,κατασκευασθηκε το εργοστασιο με τις μηχανες κι επειτα σχεδιασθηκε.
το αντικειμενο πριν το σχεδιο του.το αιτιατο πριν το αιτιο.τοτε καταλαβε πως αυτη,
εν τελει,ηταν η πραγματικη ουσια,του εργοστασιου,του λαβυρινθου.η ιδεα μετα την
πραγματοποιηση της,και πως ειναι,θα ειναι,κλεισμενος σ'αυτον τον λαβυρινθο χωρις
την εξοδο του απ'αυτον
,
,
.

(Ανθρωπινα Εσωτερικα)
Η διαμονη στο δωματιο των συμμετριων-χ.ν.κουβελης
-Ενας Λαβυρινθος μιας Διμελους Σχεσης-
.
.
.
στο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.καθισε μπροστα στον καθρεφτη.εβαλε
απαλο ρουζ στα χειλη.φορουσε ενα ασπρο φουστανι.χτενισε τα μαλλια.
χαμογελασε.
στο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.φορεσε ενα μαυρο φουστανι.κοιταχτηκε
στον καθρεφτη.καθισε.χτενισε τα μαλλια.χαμογελασε.περασε τα χειλη
μ'ενα απαλο ρουζ.
καθισε μπροστα στον καθρεφτη.χαμηλος φωτισμος στο δωματιο.χτενισε
τα μαλλια.με το κραγιον εβαψε τα χειλη απαλο ρουζ..κοιταχτηκε.φορουσε
ασπρο φουστανι.φως στον αριστερο ωμο.χαμογελασε.
Στο αλλο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.η γυναικα καθισε μπροστα στον καθρε-
φτη.εβαλε απαλο ρουζ στα χειλη.φορουσε ενα ασπρο φουστανι.χτενισε τα
μαλλια.χαμογελασε.
Στο αλλο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.η γυναικα καθισε μπροστα στον καθρε-
φτη.χαμογελασε.φορουσε ενα μαυρο φουστανι.περασε απαλο ρουζ στα χειλη.
χτενισε τα μαλλια.
Στο αλλο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.η γυναικα καθισε μπροστα στον καθρε-
φτη.απαλο ρουζ στα χειλη με το κραγιον.φορουσε ενα ασπρο φουστανι.ο γυμνος
ωμος ειχε φως.χτενισε τα μαλλια.χαμογελασε.
στο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.καθισε μπροστα στον καθρεφτη.εβαλε
απαλο ρουζ στα χειλη.φορουσε ενα ασπρο φουστανι.χτενισε τα μαλλια.
χαμογελασε.γυρισε προς το μερος του αντρα.''σου αρεσει;''.ρωτησε.
στο δωματιο.χαμηλος φωτισμος.φορεσε ενα μαυρο φουστανι.κοιταχτηκε
στον καθρεφτη.καθισε.χτενισε τα μαλλια.χαμογελασε.περασε τα χειλη
μ'ενα απαλο ρουζ.γυρισε προς το μερος που καθονταν ο αντρας.''σου
αρεσει;''τον ρωτησε.''εισαι ομορφη''.της ειπε.
καθισε μπροστα στον καθρεφτη. απαλο ρουζ στα χειλη με το κραγιον.
χαμηλος φωτισμος στο δωματιο.χτενισε τα μαλλια.γυρισε και κοιταξε τον
αντρα.''εισαι ομορφη''.της ειπε.κοιταχτηκε.φορουσε ασπρο φουστανι.
φως στον  αριστερο ωμο.χαμογελασε.''σου αρεσει;''.τον ρωτησε.
.
.
.

-

.
.
.

Impasto-ing-Lucian Freud-painter-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
IMPASTO-ING A PORTRAIT OF A WOMAN-SITTER OF PAINTER LUCIAN
FREUD THICKLY-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

το κοκκινο.ενα ονειρο σ'ενα κοκκινο δωματιο.κιτρινο κρεβατι.μια γυναικα ξαπλω-
μενη κοιμαται.στον καθρεφτη αντανακλαται το δωματιο.χτυπαει το τηλεφωνο.
η γυναικα ξυπναει.το τηλεφωνο σταματαει..''εκεινη τη μερα ηταν εξαλλος.με εβρι-
σε.με εσπρωσε με πεταξε κατω στο πατωμα.επεσε πανω μου.εβαλε τα χερια του στο
λαιμο μου.τα εσφιγγε.πνιγομουν.του εκοψα μια κλωτσια στα γεννητικα του οργανα.
δυνατα .πολυ δυνατα.ουρλιαξε απ'τον πονο.μ'αφησε.τιναχτηκε.ανοιξε την πορτα κι
εφυγε.απο τοτε δεν τον ξαναδα''.
τα ματια.απο εκει ξεκιναω να ζωγραφιζω εναν ανθρωπο.αν δεν πετυχει το υφος ,σβη-
σιμο,και ξανα απ'την αρχη.η γυναικα,the sitter,μια γνωστη,περιπου 50 χρονων.σπου-
δασε λογοτεχνια.κιτρινο.''το παιδι,ηταν μωρο,4 μηνων ,το κρατουσα μπροστα στο καθρεφτη,θυμαμαι,αρχισε να κλαιει,εκανε ωρα να ησυχασει,ανησυχησα''.
κοιταξα το ρολοι.10.42 πμ.''ποσο χρονο με ζωγραφιζεις;'' ρωτησε.''νομιζω περιπου
1200 ωρες''.απαντησα.''δεν ειναι πολλες για ενα πορτρετο;''ρωτησε.''αν ειναι για εναν
ανθρωπο,ισως να ειναι πολυ λιγες''.απαντησα.ασπρο.impasto.''ο χρονος.τι ειναι ο χρο-
νος;για ενα ζωο ,για ενα φυτο,για μια πετρα;τι πραγματικα ειναι;για εναν συγκεκριμενο
ανθρωπο;η' για τον γαλαξια η' τι ειναι ο χρονος για το ασυνειδητο;ειναι η' δεν ειναι;''.
impastoing thickly ασπρο στη κοιλια.''στο δωματιο το πατωμα ηταν καλυμενο
απο ενα τεραστιο σκακι.με αυτοματο τροπο παιζονταν μια παρτιδα.εβλεπα τις κινησεις
των πιονιων.στον ενα τοιχο,στο βαθος,οπως εβλεπα ,ενας ορθογωνιος πινακας,σ'ολο το
μηκος του τοιχου,αναπαραστουσε μια μεγαλη κοκκινη ελλειψη με τρεις πλαγιες μαυρες
γραμμες να τον τεμνουν.πανω απο το σκακι ηταν ενα ορθογωνιο παραλληλεπιπεδο,μαρ-
μαρινο,και εκει ηταν ξαπλωμενος ενας ανθρωπος,ημιγυμνος απο τη μεση και πανω.
απο την οροφη του δωματιου αιωρουνταν ενα εκκρεμες,με μια χρυση σφαιρα στην
ακρη του.το εκκρεμες του Foucault.μετρησα τον χρονο ταλαντωσης του.16,4 δευτερο-
λεπτα.''το μηκος εξαρτησης ειναι 67 μετρα''.ακουσα διπλα μου μια ανδρικη φωνη.
σοβαρη.και αμεσως το γελιο μια γυναικας.εβλεπα τη σκια της αιωρησης πανω στη
κοιλια του μοντελου.παρατηρησα πως ανεπαισθητα μεταβαλονταν η προβολη της.
σαν να περιστρεφονταν το δωματιο η' να περιστρεφονταν το επιπεδο της αιωρησης.
''καθε 12 ωρες εχουμε μια πληρη περιστροφη.''ακουσα παλι την ιδια ανδρικη φωνη.
''αυτο στον βορειο πολο''διορθωσε.''σε οποιοδηποτε αλλο σημειο της γης μια πληρης
περιστροφη γινεται σε 12 ωρες δια το ημιτονο της γωνιας του γεωγραφικου πλατους
του τοπου οπου βρισκεται το σημειο''.τον ακουσα.''mon cheri'' ακουσα τη φωνη της
γυναικας τρυφερη.ακομα παρατηρησα πως η ανθρωπινη μορφη ,σταδιακα αλλαζε.
στο σχημα αλλου ανθρωπου.και μαλιστα ειδα γνωστους μου ανθρωπους.''μην σου
φαινεται παραξενο''.ακουσα να λεει η ανδρικη φωνη διπλα μου.''ενας προτζεκτορας
λειζερ προβαλει διαφορα ανθρωπινα σωματα.o φιλοδοξος στοχος ειναι να προβληθουν
ολοι οι ανθρωποι.καποια στιγμη θα δεις και τον εαυτο σου στη θεση του μοντελου''.
''e moi mon amour?''ακουστηκε χαριτωμενα η φωνη της γυναικας.''.με το χερι απλω-
σα το χρωμα στον αριστερο ωμο.διορθωσα λιγο τη σκια στο λαιμο.ασχοληθηκα με
το μετωπο.''η μανα μου ειχε ενα μεγαλο καθρεφτη,που σε εδειχνε ολοσωμη,την παρα-
κολουθουσα που εβαφε τα χειλη με το κραγιον.κοκκινα.ηταν ομορφη γυναικα τοτε.
οταν μεγαλωσε αλλαξε το σωμα της παραμορφωθηκε.παντα αναρωτιομουν,και τωρα αναρωτιεμαι,γιατι;ο χρονος; η' τι αλλο;''.
κοιταξα το ρολοι.11.39.''ας σταματησουμε τωρα.συνεχιζουμε το απογευμα''.''justly at
17.30''ειπε και γελασε.''ακριβως'' ειπα
.
.

ο Κουρος το Σκακι και το Εκκρεμες του Φουκω
-Ancient Kouros-Chess-and the  Foucault Pendulum
-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
-music-Sferi -Mars
.

.
.
.

Πορτραιτα-Αγαμεμνων Ατρειδης Μυκηναιος-χρυση προσωπιδα-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΜΥΚΗΝΑΙΟΥ ΑΤΡΕΙΔΗ ΑΓΑΜΕΜΝΩΝΑ-
χ.ν.κουβελης

την κοιταξε.το προσωπο της.κοιμονταν βαθεια.λιγο πριν ειχε ανατινα-
χθει στον υπνο της.αγρυπνουσε.τρεις ωρες.δεν την ξυπνησε.ο ωμος της φωτι-
ζονταν.λαμπερος.''φως απο το σεληνοφωτο''.σηκωθηκε.στο ανοιχτο
παραθυρο ειδε το τοπιο μεχρι περα λουσμενο στο σεληνοφωτο.ενα κυπα-
ρισσι ψηλο με σκοτεινο περιγραμμα στον νοτιο φραχτη του κηπου.ενα τριζο-
νι κρυμμενο στα χορτα σταματησε και ξαναρχισε μονοτονα.τρι τρι.θ'αργουσε
να ξημερωσει.στο κτιριο απεναντι ειδε μια σκια στο αμυδρο φως του παραθυ-
ρου.αδιορατη πισω απο τις τραβηγμενες κουρτινες.ακολουθησε μια δευτερη.
ηξερε.τι γινονταν.τι θα γινονταν μεχρι το απογευμα της μερας που θα ξημερω-
νε.αδυνατο να ξεφυγει.το αρχαιο διχτυ.παραιτηθηκε.ακουσε την κοπελα κατι
να λεει στον υπνο της.πηγε κοντα της.εκεινη συνεχιζε να παραμιλαει.ακαταλα-
βιστικα.σταματησε.ησυχασε και βυθιστηκε στον υπνο.''βλεπει αυτα που την
αλλη μερα θα συμβουν,αλλα οταν ξυπναει δεν τα θυμαται.''.το φως της σεληνης
περπατησε στο λαιμο και στο προσωπο της.''βελουδινα βλεφαρα.οταν αρχισε ο
πολεμος ηταν δεν ηταν εννια χρονων''.τωρα στα  δεκαεννια της ειναι φερμενη εδω
στις Μυκηνες αμοροζα του.''και θα'χει το ιδιο σκληρο τελος με μενα''.σκοτεινιασε
αποτομα.η σεληνη ειχε δυσει πισω απο το μεγαλο  βουνο.ακουστηκε το λαλημα
ενος πετεινου.απο το παραθυρο ειδε απεναντι σκοτεινο το σπιτι.ειχαν σβησει ολα
τα φωτα.ησυχια.μονο το τριζονι αρχιζε και ξαναρχιζε τρι τρι.μονοτονα.αναψε το
λαμπατερ.πηγε και καθισε στο πιανο.ανοιξε το τετραδιο με τις παρτιτουρες.διαλε-
ξε μια.αρχισε να παιζει τη Barcarole in F sharp major του Frédéric Chopin για σολο
πιανο.μετα τις πρωτες νοτες η Κασσανδρα  ξυπνησε.''σε ξυπνησα;'' της ειπε.''συνεχι-
ζε να παιζεις.μην σταματας''εκεινη του ειπε.ηξερε πως της αρεσε ιδιαιτερα αυτο το
κομματι.σκεφτηκε.η τελευταια μερα.το απογευμα θα τους σκοτωναν.και τους δυο.
χωρις να τους λυπηθουν.εκεινον δικαια.''εκεινη αδικα''.το μεγαλο,ασβηστο,μισος της
Κλυταιμνηστρας.τον κατηγορει πως ειναι υπευθυνος για το χαμο της κορης της.της
Ιφιγενειας στην Αυλιδα.κι απο τοτε καθημερινα σχεδιαζει την εκδικηση της.και τα
παιδια του τα παρεσυρε.να ειναι εναντιον του.τον Ορεστη και την Ηλεκτρα.η Χρυ-
σοθεμις ειναι μικρη,μωρο οταν εφυγε,δεν καταλαβαινει ακομα.τα ποτισε με το δηλη-
τηριο.να τον μισησουν  το ιδιο οπως κι αυτη τον μισει.''τι να πεις;πως να δικαιολογη-
σεις τις πραξεις σου,οσο σκληρες κι αν ειναι;''.οταν εισαι αρχηγος κρατους,ο πρωτος
λαων,τοτε ειναι διαφορετικα τα πραγματα.ειχε μεγαλη αμφισβητηση μεσα στο στρα-
τευμα .στους αλλους αρχηγους.εριδες.συνομοσιες.ενα βημα πριν τον εμφυλιο.την κα-
ταστροφη.Ο Παλαμηδης καιροφυλαχτουσε κι ειχε μαζι του τον δολοπλοκο Οδυσσεα.ε
πρεπε να δειξει πως αυτος ειναι ο αδιαφιλονικητος αρχηγος.''πως εγω ημουν ο κρατι-
στος''.και με τον μαντη Καλχα,πληρωμενο τσαρλατανο,σχεδιασε την,δηθεν,θυσια της Ιφιγενειας.ευκολοπιστοι  ηταν.προληπτικοι.πιστευαν στους μυθους.''η οργη της σεβα-
σμιας Αρτεμιδος Παρθενου για το ιερο ελαφι της που σκοτωσε στο κυνηγι''.απατη.
τελεια στηθηκε ολη η θεατρικη παρασταση  μπροστα στους Αχαιους.με υποκριτες.
ηθοποιους.ολα στην εντελεια''δεν το ηξεραν  η Κλυταιμνηστρα και η Ιφιγενεια.γυναι-
κες.''δεν  τους ειπε τιποτα.φοβοταν μηπως το μαρτυρησουν.οι γυναικες δεν κρατανε
μυστικα.''ευκολο ηταν.θορυβος απο τυμπανα και κροταλα.δυο τρια χρωματιστα κα-
πνογονα.κι αυτο ηταν''.τα υπολοιπα γνωστα.στη θεση της Ιφιγενειας θυσιαστηκε ενα
νεαρο θηλυκο ελαφι.κι η κοπελα φυγαδευτηκε σε ασφαλες μακρυνο μερος.''συμφω-
να με τους ακριβεις υπολογισμους των μετεωρολογων μου την αλλη μερα φυσηξε.'',
κι εφυγαν για τη Τροια.''εκει με τον Αχιλλεα το παρατραβηξα το σχοινι.επρεπε να
δειξω ποιος ειναι ο αρχηγος.ειχαν γινει κλικες.και συντομα,συμφωνα με τους πλη-
ροφοριοδοτες μου,θα ξεσπουσε επανασταση.επρεπε ν'αντιδρασω αμεσα.χωρις χρο-
νοτριβη.ενα παιδαρελι ηταν ο Αχιλλεας,ηθελα να τον εξευτελισω.και βρηκα την
ευκαιρια.''ειχε πεσει λιμος στο στρατευμα.παντου στη πεδιαδα  αταφα κορμια Αχαι-
ων.τροφη σκυλιων.και τα ορνια τους τρωγανε.''νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὄρσε κακήν,
ὀλέκοντο δὲ λαοί, οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα Ἀτρεΐδης αὐτοὺς δὲ ἑλώ-
ρια τεῦχε κύνεσσιν  οἰωνοῖσί τε πᾶσι''.εκμεταλευτηκε πως ,δηθεν,ειχε  θυμωσει ο
Απολλωνας κι ειχε στειλει θανατηφορο λιμο στο στρατο.''πληρωσα τον ιερεα του
Απολλωνα Χρυση να'ρθει να μου παρει την κορη του την Χρυσηιδα.που
ειχα αμοροζα στη σκηνη μου.την εδωσα,δηθεν,με δυσκολια.σαν να θυσιασθηκα.
υποχωρησα,δηθεν,για το κοινο καλο.και φυσικα,σαν αρχηγος ολων των Αχαιων,
ζητησα την κοπελα που ειχε για γυναικα του ο Αχιλλεας.την Βρισηιδα.''και την πηρε
δικια του.''μετα σιγα μην φοβηθηκα την μηνιν Αχιληος ουλομενην''.εφτανε που εδει-
ξε ποσο κρατερος και ισχυρος ηταν.ο αρχιστρατηγος.αφου μαλιστα τολμησε να τα
βαλει ανοιχτα με τον γενναιοτερο Αχαιο.οι αλλοι μαζευτηκαν.''αν ηθελε ο Αχιλλεας
γυναικα μπορουσα να στειλω τους αντρες μου στα γυρω χωρια τη νυχτα να του φε-
ρω αλλη και μαλιστα ομορφοτερη''.ηθελε μονο να του δειξει ποιος  κανει κουμαντο.
κι επειτα κι ολη η μεγαλη εκστρατεια ηταν δικο του σχεδιο,''και του αδελφου μου
του Μεναιλαου,για τα συμφεροντα μας'',με τη βοηθεια ολων των αλλων ''αφελων Ελ-
ληνων''να αρπαξουμε το χρυσο και τα πλουτη της Τροιας .να κυριαρχησουμε σ'ολο
τον κοσμο.''και τα περι αρπαγης της Ελενης μυθος.ουτε αρπαγη ουτε Ωραια ηταν.
μια συνειθισμενη γυναικα.ειχε χονδρυνει με πλαδαρο σωμα.και εμφανη σημαδια φλε-
βιτιδας.μεταξυ μας ο Μενελαος την ειχε βαρεθει.η δε αρπαγη σκηνοθετημενη.πλη-
ρωσαμε τον Παρι εναν υπερφυαλο κοσμοπολιτη τυχοδιωχτη,μπον-βιβερ''.στο σχεδιο
ηταν και η Ελενη.της αρεσε και ο Παρις.δεχτηκε.''Ο ΠΑΡΙΣ ΕΚΛΕΨΕ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ
ΕΛΕΝΗ''.7-στηλα Πρωτοσελιδα  στις εφημεριδες.συνεχεια εκτενη  ρεπορταζ για την
απαγωγη της Ωραιας απο πληρωμενους δημοσιογραφους.''Ο ΠΑΡΙΣ ΑΤΙΜΑΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΚΔΙΚΗΣΗ.ΕΛΛΗΝΕΣ''κι ετσι με απατη εγινε η εκστρα-
τεια.''πληρωσαμε ενα σωρο λεφτα πλαστικους  χειρουργους κι εγινε η Ελενη κουκλα.
πραγματικα Ωραια''.επαιξε τις τελευταιες νοτες της Βαρκαρολας.ξημερωνε.δροσισε
λιγο.σηκωθηκε.η κοπελα κοιμονταν.ειχε ξεσκεπαστει.πηγε και την  σκεπασε με το
σεντονι.εκεινη αναδευτηκε στον υπνο της .κατι ειπε.που δεν καταλαβε.''το απογευμα
τι θα απομεινει απ'αυτο το ζωντανο σωμα που ειναι τωρα εδω μπροστα μου;''.προσπα-
θησε να μην νοιωσει λυπη.ουτε τρομο.Ατρεας.Ατρομος..Αγαμεμνων.κοιταξε εξω.
ασπρογαλαζα τα βουνα στο βαθος του οριζοντα.το σπιτι απεναντι κλειστο.σαν να μην κατοικουνταν.απο χρονια πολλα.''ο Τανταλος παιδοκτονος.σκοτωσε τον γιο του Πε-
λοπα και τον εδωσε να τον φανε οι θεοι''.εκεινοι τον τιμωρησαν σκληρα και καταρα-
στηκαν τη γενια του.Ο αναστημενος Πελοπας σκοτωσε τον Μυρτιλο γιο του Ερμη.
''ο πατερας μου ο Ατρεας σκοτωσε τα παιδια του αδερφου του Θυεστη''.τα εβρασε
και του τα εδωσε να τα φαει.''να τον εκδικηθει που κοιμηθηκε με την γυναικα του''.
τοτε ο Θυεστης κοιμηθηκε με την κορη του,απο την αιμομιξια εκεινη γεννηθηκε
ο Αγισθος.''αυτος ο Αιγισθος που μαζι με την γυναικα μου τη Κλυταιμνηστρα σημε-
ρα το απογευμα με δολο θα με σκοτωσουν εμενα και την Κασσανδρα.Αυτος ο Αιγι-
σθος που σκοτωσε τον πατερα μου τον Ατρεα.''.κοιταξε το σπιτι απεναντι.το φωτιζε
το σκληρο πρωινο φως.ενα παραθυρο στον πανω οροφο ανοιξε.η αναπνοη της γυναι-
κας που κοιμονταν απαλη,ησυχη.''κι αυτους τους δυο ,μετα ,θα τους σκοτωσει ο Ορε-
στης μαζι με την Ηλεκτρα.σαν τραγια σαν κριαρια.''.καθισε στο πιανο να ξαναπαιξει
την Βαρκαρολα.ακουσε την Κασσανδρα που ξυπνησε.εξω στην αυλη η φωνη της μι-
κρης Χρυσοθεμις.ανιδεη
.
.
.   

Minimalism XVII-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Ο  ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΩΝ  ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ-χ.ν.κουβελης
THE LABYRINTH OF SENTENCES-c.n.couvelis


στο κτιριο μπηκε ακριβως 12 η ωρα το μεσημερι.η γραμματεας ,μια νεαρη
κοπελα,του ειπε να περιμενει.περιμενε 10 λεπτα.χτυπησε το τηλεφωνο.ακου-
σε τη γραμματεα να απαντα:''μαλιστα,ειναι εδω''.εκλεισε το τηλεφωνο.''Κυριε,
σας περιμενουν''.σηκωθηκε.τον συνοδευσε.η υπηρετρια χτυπησε την πορτα
και την ανοιξε.''περαστε,παρακαλω''του ειπε.περασε στην αιθουσα.η πορτα
εκλεισε πισω του.ηταν σκοτεινα.τα φωτα ανοιξαν ξαφνικα.εκτυφλωτικο φως.
με δυσκολια εβλεπε.ακουσε μια φωνη,αυτον που φωναξε,δεν τον ειδε.
''καθιστε στη καρεκλα''η φωνη ειχε τονο διαταγης.''μπροστα σας''.ειδε τη
καρεκλα.καθισε.αναψε μια οθονη.μεγαλη.ορθογωνια.πανω της προβαλλον-
ταν προτασεις.πολυ γρηγορα,δεν προλαβαινε να τις διαβασει.μετα απο λιγο
του φανηκαν ακατανοητες.ειχε την εντυπωση πως για κατι τον κατηγορουσαν.
ξαφνικα εσβησε η οθονη.''τωρα,καταλαβατε,μπορειτε να σηκωθητε απο τη
καρεκλα''ακουστηκε η ιδια φωνη.δυνατη.σαν να εβγαινε απο μεγαφωνα.
''ειστε ελευθερος να φυγεται''.σηκωθηκε.το φως στην αιθουσα εγινε κανο-
νικο.μπορουσε να δει.η αιθουσαν ηταν τεραστια.κανενα αλλο επιπλο ,εκτος
απο την καρεκλα,δεν υπηρχε σ'αυτον τον αχανη χωρο.του φανηκαν οι τοιχοι
του δωματιου πολυ απομακρυσμενοι απ'αυτον.ζαλιστηκε.''ελατε,κυριε''ακου-
σε τη φωνη της γραμματεας.βγηκε απο το δωματιο.''τι ωρα κλεινεται;''ρωτησε
τη γραμματεα.''σε λιγο''απαντησε εκεινη.''αλλωστε νυχτωσε.καθυστερησαμε
με τη περιπτωση σας''.βγηκε στη πολη.ερημια.αδειοι δρομοι.κοιταξε ψηλα
το ρολοι σε καποιο κτιριο.3.07 πμ.ενιωσε το πρωινο κρυο.ειχε υγρασια.κοι-
ταξε για ταξι.δυσκολα να βρει αυτη την ωρα.περιμενε.ακουσε το θορυβο
ενος αυτοκινητου.το αυτοκινητο ,ενα κοκκινο σπορ,σταματησε μπροστα του
κι ανοιξε η πορτα του συνοδηγου.''περαστε ,κυριε'',ειδε στη θεση του οδηγου
τη κοπελα του γραφειου που επισκεφθηκε το μεσημερι.''δυσκολα αυτη την
ωρα να βρητε ταξι.θα σας παω εγω στο σπιτι σας''.μπηκε στο αμαξι.αμιλητοι
στη διαδρομη.η κοπελα φαινεται να ηξερε τη διευθυνση ,δεν την καθοδηγησε.
οταν εφτασε μπροστα απο το σπιτι του σταματησε.''εδω ειμαστε''του ειπε ''κατε-
βητε.καληνυχτα''.κατεβηκε.ευχαριστησε την κοπελα κι εκλεισε τη πορτα.το
αυτοκινητο ξεκινησε.''αυριο,την ιδια ωρα σας περιμενουμε,μην καθυστερησετε''
ακουσε τη φωνη της γυναικας.γυρισε το κεφαλι να δει.η κοπελα αναπτυξε μεγαλη
ταχυτητα κι εξαφανισθηκε στη γωνια του δρομου.

.

.

.

Maurits Cornelis Escher-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.

moebius/labyrinth παρατηρηση in maze/Escher-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

...αναβαινει και κατεβαινει την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.απο εκει παρατηρει την πολη.
μεσα στην πολη παρατηρει,πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο που αναβαινει και κατεβαινει
την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.απο εκει παρατηρει την πολη.μεσα στην πολη παρατηρει,
πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο που αναβαινει και κατεβαινει την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.
απο εκει παρατηρει την πολη.μεσα στην πολη παρατηρει,πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο
που ...και σ'ενα δωματιο ενος σπιτιου της  πολης μια γυναικα καθεται σε μια καρεκλα
στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα καθρεφτη με πολλαπλες καμπυ-
λοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου σε 17 ομαδες συμμετριας επιπε-
δου και ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται σ'ενα δωματιο ενος σπιτιου της πολης
σε μια καρεκλα στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα καθρεφτη με πολ-
λαπλες καμπυλοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου σε 17 ομαδες συμ-
μετριας επιπεδου και ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται σ'ενα δωματιο ενος σπι-
τιου της πολης  σε μια καρεκλα στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα
καθρεφτη με πολλαπλες καμπυλοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου
 σε 17 ομαδες συμμετριας επιπεδου και  ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται...και
ενα παιδι σε εναν δημοσιο χωρο της πολης στεκεται ακινητο και παρατηρει χελωνες
που βγαζουν τα κεφαλια τους απο ενα δωδεκαεδρο λιγο πιο περα ενα αλλο παιδι βλε-
πει πουλια να πετουν στα νερα μιας λιμνουλας και ψαρια να κολυμπουν στον ουρανο.
ολα αυτα τα βλεπει την ωρα που
...αναβαινει και κατεβαινει την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.απο εκει παρατηρει την πολη.
μεσα στην πολη παρατηρει,πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο που αναβαινει και κατεβαινει
την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.απο εκει παρατηρει την πολη.μεσα στην πολη παρατηρει,
πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο που αναβαινει και κατεβαινει την ιδια σκαλα ταυτοχρονα.
απο εκει παρατηρει την πολη.μεσα στην πολη παρατηρει,πολυ καθαρα, εναν ανθρωπο
που ...και σ'ενα δωματιο ενος σπιτιου της  πολης μια γυναικα καθεται σε μια καρεκλα
στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα καθρεφτη με πολλαπλες καμπυ-
λοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου σε 17 ομαδες συμμετριας επιπε-
δου και ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται σ'ενα δωματιο ενος σπιτιου της πολης
σε μια καρεκλα στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα καθρεφτη με πολ-
λαπλες καμπυλοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου σε 17 ομαδες συμ-
μετριας επιπεδου και ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται σ'ενα δωματιο ενος σπι-
τιου της πολης  σε μια καρεκλα στο γεωμετρικο κεντρο του δαπεδου κρατωντας ενα
καθρεφτη με πολλαπλες καμπυλοτητες  εκει μεσα βλεπει το εσωτερικο του δωματιου
 σε 17 ομαδες συμμετριας επιπεδου και  ταυτοχρονα τον εαυτο της που καθεται...και
ενα παιδι σε εναν δημοσιο χωρο της πολης στεκεται ακινητο και παρατηρει χελωνες
που βγαζουν τα κεφαλια τους απο ενα δωδεκαεδρο λιγο πιο περα ενα αλλο παιδι βλε-
πει πουλια να πετουν στα νερα μιας λιμνουλας και ψαρια να κολυμπουν στον ουρανο.
ολα αυτα τα βλεπει την ωρα που

.

.

.

J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΕ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΕΩΝ-χ.ν.κουβελης

IN REFLECTIONS' LABYRINTH-c.n.couvelis

μπηκε στο δωματιο με τους καθρεφτες καθησε στη καρεκλα το φως χαμηλωσε
λευκο-γκριζο στους καθρεφτες εκλεισε τα ματια ισως κοιμηθηκε οταν τα ξανανοιξε
παλι το ιδιο λευκο-γκριζο στους καθρεφτες ελαχιστα πιο λευκο ακουσε ενα πιανο
κοιταξε προσεκτικα δεν ειδε τον πιανιστα το πιανο συνοδευε η φωνη μιας σοπρανο
τα λογια σε μια γλωσσα που δεν καταλαβαινε ειχε την αισθηση ομως μιας συμμετριας
που συνεχως  επαναλαμβανονταν τα ιδια μοτιβα πρεπει να τον υπνωτισε η μουσικη
γιατι οταν συνηλθε δεν την ακουγε ακουσε μια βρυση να σταζει και εναν ηχο
σαν καποιος ανθρωπος να επλενε το προσωπο του επειτα τα βηματα του τα μετρησε
100 βηματα σταματησαν επειτα ξαναρχισαν σε πιο μακρυνη αποσταση τα ακουγε
τα μετρησε 100 αυτο επαναληφθηκε πολλες φορες ποτε κοντα του ποτε μακρυα
παντα 100 στον αριθμο οταν ηταν μακρυα δεν ακουγε καλα και δυσκολευονταν
να τα μετρησει ηταν ομως σιγουρος πως ηταν παλι 100 περασε ωρα ετσι ποση
ακριβως δεν ηξερε ηταν λαθος του να μην παρει ρολοι αδυνατο να μετρησει
τον χρονο ηταν και ο υπνος που τον συγχυζε αν ειχαν  περασει δευτερολεπτα
η' καποια λεπτα η' καποιες ωρες η' μια αιωνιοτητα γελασε μια αιωνιοτητα γιατι οχι;
μια αιωνιοτητα οι αντανακλασεις στους καθρεφτες το ιδιο λευκο-γκριζο του ηρθε
μια ιδεα πρωτη φορα την εκανε μηπως ο χρονος δεν κινειτε και σταματησε
η' επαναλαμβανονταν αδυνατο να το αποδειξει αν καθε πραξη σκεφτηκε χρειαζεται
χρονο τοτε αν ο χρονος σταματησε ειναι αδυνατη η εξελιξη της αν επαναλαμβανεται
τοτε ειναι φαυλος κυκλος συνεχως συμβαινει δεν ηξερε ποιο απο τα δυο θα προτιμουσε
αυτος σαν εσωτερικος παρατηρητης ενσωματωμενος σ'αυτη τη κατασταση δεν μπορουσε
να συμπερανει ενας εξωτερικος παρατηρητης ισως να μπορουσε να το κανει αρκει
να ερθει ο Αλλος να τον αντικαταστησει του ειχαν πει πως δεν θ'αργησει και θα ερθει
ακριβως στην ωρα του ενιωθε ανησυχια τη διαδεχθηκε ανια σ'ενα δωματιο που εδω
και ωρα δεν συμβαινει τιποτα απολυτως παρατηρησε πως δεν εχει επακριβη μνημη
των γεγονοτων ουτε ποια εγιναν πριν και ποια επακολουθησαν και φυσικα ουτε
τη σημασια τους ποια η αιτια και ποιο το αποτελεσμα για να περασει την ωρα του
σκεφτονταν διαφορες ιστοριες σε διαφορα εκφραστικα στυλ ρεαλιστικο φανταστικο
ρομαντικο ποιητικο...καποιες ειχαν ενδιαφερον καποιες ηταν αδιαφορες ανιαρες
σε καποιες αλλαζε τα προσωπα τα κυρια τα  εκανε δευτερευοντα και αναπτυσε μ'αυτα
την αφηγηση η' σε καποιο μερος της αφηγησης εκανε τις πιθανες η' και τις απιθανες
 διακλαδωσεις της καΙ συνεχιζε ολες τις εκδοχες παραξενευτηκε που η μνημη του και
η υπολογιστικη του ικανοτητα εγιναν σχεδον απειρες αν αναπτυσε μια απο τις εκδοχες
σε καποια απο τις διακλαδωσεις σταματουσε την εξελιξη της ιστορια και επεστρεφε
να αναπτυξει μια αλλη εκδοχη  και μετα παλι σταματουσε και ειτε πηγαινε σε καποια
απο τις προηγουμενες να τη συνεχισει απο εκει που την αφησε μια απ'αυτες
τις διηγησεις ειχε μυθολογικο χαραχτηρα η Πασιφαη η βασιλισσα συζυγος του Μινωα
 της Κρητης ειχε κρυφα σμιξει με ενα ταυρο κι ειχε μεινει εγκυος κουραστηκε και
σταματησε τις ιστοριες κοιταξε οι αντανακλασεις στους καθρεφτες ειχαν γινει λευκες
αυτο τον αποκοιμησε τον ξυπνησαν βηματα απο πισω του κοιταξε στους καθρεφτες
μπροστα να δει το ειδωλο αυτου που πλησιαζε το ιδιο λευκο στους καθρεφτες
δεν καθαρισε τιποτα τα βηματα πλησιαζαν σκεφτηκε δυο εκδοχες η' ηταν ο Αλλος
που εχει ερθει να τον αντικαταστησει η' ηταν ο Μινωταυρος ο γιος της Πασιφαης
περιμενε να δει ποια απ'τις δυο ηταν μετρησε τα βηματα 100 βηματα
.
.
.     

Μεγας Αλεξανδρος-Great Alexander-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΤΙ ΕΣΥΝΕΒΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ -χ.ν.κουβελης

μετα απο δυο ημερας ηρθομεν εις τοπον ερημικον και πολλα πετρωδην.
ο Αλεξανδρος μας ειπεν να σταθμευσωμεν εις ετουτον τον ερημον τοπον.
πως ητον λεει ασφαλεστατος.κι ετσι εγεννετο.κατασκηνωσαμεν και.ως ημαστο
κατακοποι τοσας ημερας εκλειστηκανε οι οφθαλμοι μας.οτε εξυπνησαμε
παραξενευτηκαμε οτι ο ηλιος ητον εις τον ουρανον.εις το αυτον σημειον ως
τον ειχομεν ιδει προτερον.εις των επιστημονικων εταιρων ερωτηθεις περι
αυτου ουδεν εγνωριζεν να αποκριθη.και το πλεον παραξενον δεν ητο ετουτο.
αλλα αλλον .ηκουαμε λιαν καθαρως τις φωνες αλλων ανθρωπων και τις
φωνες ζωων.και πουλιων ηκουαμε.και του ανεμου το φυσητον.και απο τον.ηχο
φλοισβου νερων ενομισαμεν πως η θαλασσα ητο.επειδη και γλαρων φωνες
ακουαμε και κυματων χτυπους.σαν ο τοπος εκεινος να ητο παραθαλασσιος
αλλα ουδεν βλεπαμεν.ο.Αλεξανδρος τοτε συγκαλεσεν τους ειδικους να συσκε-
φθουν δια το συμβαν.τι ετουτο ητο.ο ηλιος δε εις το αυτον.σημειον του ουρανου
ακινητος.ειχαμε την αισθησιν.πως ουτε ο χρονος ετρεχε .καποιος εκ των σοφων
αποφανθη πως αληθως δεν εξυπνησαμεν εκ του υπνου και πως εις ονειρον εγκλει-
στοι ευρισκομεθα ετι και πως εαν κοιμηθουμεν  εις το ονειρον παλιν εις αλλον
ονειρον θα εξυπνησομεν. απο ονειρον εις ονειρον και πως ηδυνατο καποτε να επα-
νελθομεν εις την αρχην.και τουτο ο Αλεξανδρος το εδεχθει και προσταξεν ολο το
στρατευμα να κοιμηθει.κι ετσι εγεννετο.την επομενην δε φοραν ητο αλλως .τωρα
εβλεπαμε τους ανθρωπους αλλα δεν.ημπορουσαμε να τους ακουσουμε ουτε να
τους αγγιξουμε ως να μην ειχουν ουτε σαρκαν ουτε οστα.ως να ητο φασματα.αλλα
και εκεινοι εφαινετο να μην μας εκαταλαβαινουν.τους παρατηρουσαμε λεπτομερως,
αλλα ως να ειχαμε καταληφτει απαντες απο μιαν νοσον αμνησιας δεν ημπορουσαμε
να αφηγηθουμε εις τινα το παραμικρον.τοσον μεγαλη η ληθη η μας κατελαβεν.
εκοιμηθηκαμε και εις αλλο ονειρο οι αυτοι ανθρωποι.τωρα και τους εβλεπαμε και
τους ακουγαμε.εκεινοι ουτε μας εβλεπαν ουτε μας ακουγανε οπου φορες τους εφω-
ναζαμε.εφαινετο δε ωσαν να παρηλθεν χρονος πολυς ενδιαμεσως.ειχον αλλαξει
εις τας φυσιογνωμιας των.τινες των παλαιων δεν ειδομεν.και ειδομεν πρωτην αλλους
νεωτερους.εις των.αντρων μας ερωτευθει σφοδρα μια των γυναικων τους και την
ακολουθει οπου ευρισκετο.ο δυστυχος τοσον εχασεν τα μυαλα του δια δαυτην ωστε
αληθη την ενομιζετο και της εξεθετε τον.ερωτα του λαβρον και περιπαθην.και με
παθος της ομιλουσε.και αγριευε οταν του ελεγαμε την αληθεια και πως η γυναικα
ητο φασμα ονειρου.ουδεν ηθελεν ακουσει.και οταν την ειδε να συνευρισκεται με
εναν αντρα της κοινωνιας της τοτε πληρως αλλοφρονησεν και ητο να τον λυπασαι
τον δυσμοιρον και αδυνατο να τον συγκρατησεις εις τας φρενας.τον εβρηκαμε απο
υψηλο βραχο να εχει πηδηξει κατω και να συντριφτει ο δυσμοιρος.εις αλλον ονειρο
δεν τους ειδαμε εκεινους τους ανθρωπους ουτε τους ακουαμε.ομως ειχαμε εις την
μνημη μας ζωηρην την καθε εκδηλωση τους .τα παντα καθαροτατα τα ενθυμουμεθα
και καθεις του αλλου τα ανακαλουσε απο τη μνημη του.και τα αφηγουμεθα με πολλας
λεπτοερειες.πολλοι δε πολυλογουσανε ωρες.τινες δε τεχνικοτατοι οντες μυθολογουσαν.
εφευρισκαν ιδικα των συμβαντα και τα εννοουσαν ως αληθη και να εσυνεβησαν.εμας
αλλα μας ετερπανε και τα επαινουσαμε και αλλα τα κριναμε και τα ψεγαμε.εις επομενα
ονειρα τους βλεπαμε δια ολιγην ωραν και συνεχως ετουτο ελαττουτο μεχρι οπου τους
εχασαμε εντελως.εκεινος ο σοφος εσυμπερανε πως εις καποια αγνωστο εις εμας μηχανη
ωφειλετο αυτο .οτι τους επροβαλε εις τον τοπον ενω αυτοι δεν υφισταντο πλεον .πως
αυτη η αγνωστος μηχανη τους ειχε καταγραψει τις ζωες και τους επροβαλε δια παντος.
επ'απειρον.και πως εμεις εκοιμωμεθα κανονικα και κανονικα εξυπνουσαμε ουχι εις ονει-
ρον αλλα εις ετουτον τον ερημον.τοπον εδω οπου εξαρχης ευρεθηκαμεν και εγινομασταν
μαρτυρες του φαινομενου της προβολης.και πως ο ακινητος ηλιος οπου ειδαμεν εις τον
ουρανον ητο μια εικονα της προβολης αυτης.και εσυμπερανε πως αν μεινουμε εδω παλιν
θα τους ειδομε να προβαλλονται.κι ετσι εγεννετο.κοιμηθηκαμε και οταν ξυπνησαμε τους
ειδαμε παλιν.τους βλεπαμε αναμεσα μας και τους ακουγαμε αλλα παλιν δεν τους αγγιζαμε.
τοτε ητο οπου ειδαμε τον αδικοσκοτωμενο συντροφο μας.και μαλιστα τον ειδαμε εις ερω-
τικη συνομιλιαν με την γυναικα εκεινην και εγελουσαν.και εφαινοντο πολυ ευτυχισμενοι οι
δυο.και τοτε καποιος απο εμας του εφωναξε με δυνατη φωνη.συντροφε πως εφτασες ως
εδω;εμεις σε μαζεψαμε απο τα βραχια κατω ασυντριμενο το σωμα σου και με τιμες σε
θαψαμε και χωμα.σηκωσαμε και σημα πανω στησαμε το κονταρι σου.πες μας, αληθεια,πως
εφτασες ως εδω;εκεινος γυρισε προς το μερος μας σαν κατι φανηκε να ακουσε ειτε να
αιστανθηκε αλλα δεν απαντησε.τοτε ο Αλεξανδρος ειπε να συνελθουμε και την αλλη μερα
να κινησουμε ολο το στρατευμα προς τα ανατολικα μερη.κι ετσι εγεννετο
.
.
.

Τα Ημερολογια μου

Ημερολογιο 2015-Portraits Πορτραιτα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ημερολογιο 2015-Geometrical paintings χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΑΚΡΙΒΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΙΟ ΑΛΒΕΡΤΟ ΑΙΝΣΤΑΙΝ-χ.ν.κουβελης

THE PRECISE MEETING-TIME  WITH MY UNCLE ALBERT EINSTEIN-c.n.couvelis

-αναλογα το βαρυτικο πεδιο του ανθρωπου που συναναστρεφομαι ο Χρονος
-ο χρονος του τωρα[παρον] που συμβαινει[0]-ο χρονος του πριν [παρελθον]
που συνεβηκε[μνημη][-1]-ο χρονος του μετα[μελλον]που δεν συνεβει ακομα
[προσδοκια][+1]

-ο χρονος που διαστελεται[θεωρια σχετικοτητας]-ο απολυτος χρονος[νευτωνιος]
-ο χρονος που συστελεται[ψυχολογικος/ βιολογικος]

-''ο χρονος ειναι αυτος που μετραει το ρολοι'',μου ειπε ο θειος Αλβερτος,και το
αγαθο προσωπο του χαμογελασε,με νοημα μου'κλεισε το ματι,εγω κοιταξα το ρολοι
στο κινητο,''αυτη την ωρα δειχνει 2:19 ακριβως''.ειπα.με κοιταξε.''να διορθωσω''
συνεχισα,''με το δευτερολεπτο ως ο χρόνος 9 192 631 770 περιόδων ακτινοβολίας
από μετάπτωση μεταξύ των δύο επιπέδων ενέργειας του ατόμου του Καισίου-133.''
''κοιταξε τη θαλασσα'',μου ειπε,γυρισα κι ειδα τη θαλασσα,επαναληψη των κυματων,
''ετσι ειναι αν ετσι νομιζεις'',μου ειπε σαν να ειχε διαβασει τη σκεψη μου,
''και τωρα κοιταξε''συνεχισε,''εναν οποιοδηποτε ανθρωπο,να,εκεινον που περπαταει
στην παραλια'',τον κοιταξα,''και τωρα εκεινον που καθεται στο τραπεζι μπροστα
αριστερα με τη γυναικα και το παιδι'',κοιταξα,''αυτα που ειδες ειναι ταυτοχρονα;
η' δεν ειναι; κι αν δεν ειναι ταυτοχρονα,ποιο σε σχεση με το αλλο προηγειται η'
επεται;ποιο ειναι στο παρελθον του και ποιο ειναι στον μελλον του;''τον κοιταξα,
''αληθεια,δεν ξερω'',απαντησα,οι ανθρωποι θραυση συμμετριας,
''σκεφτεσαι δυσκολα,η' σκεφτεσαι με δυσκολια το πραγματικο,το πραγματικο που
δεν ετσι οπως ετσι το νομιζεις''.σχολιασε.''ναι ετσι ειναι.τοτε τι ειναι;''ρωτησα.
''ο Χρονος θα δειξει'' μου απαντησε,με το γοητευτικο τροπο που ειχε να χαριτολογει.
ακουσαμε τη φωνη ενος γλαρου.''να,με τον γλαρο ποτε δεν θα μαθουμε αν συμ-
φωνει μ'αυτα που συζηταμε ''.''τωρα'' συνεχισε,''αλλο χωροχρονο'',ειπα.
γελασε.''τι ωρα ειναι;''ρωτησε.''2:39''.απαντησα.''παρατηρησα πως σ'αυτον τον Χρονο
περασαν 20 λεπτα''.ειπε.με κοιταξε.''η' δεν περασαν;''.
''πρεπει να φυγω,ηδη αργησα''.σηκωθηκε με χαιρετησε κι εφυγε.τρεις λεξεις χρονου.φυγω.ηδη.αργησα.η γλωσσα μας δεν μπορει να αποφυγει το Χρονο
η' ο Χρονος ειναι προιον της γλωσσας;η' η υπαρξη της οφειλεται στον Χρονο;

-στον ηλεκτρικο απο την Ομονοια προς τα Κατω Πετραλωνα μια γυναικα νεαρη
καθεται απεναντι μου.στην αγκαλια της εχει ενα μικρο κοριτσακι.στα χερια του
το κοριτσακι κραταει σφιχτα μια κουκλα.στο σταθμο του Θησειου ακουω τη νεαρη
γυναικα να λεει στο κοριτσακι :''μαμα,τι μερα ειναι σημερα;''.''Πεμπτη'' απανταει
το κοριτσακι,''τι ωρα ειναι μαμα;''ρωταει το κοριτασκι.'',''2:56''απανταει η γυναικα
κοιτωντας το ρολοι του σταθμου.στα Πετραλωνα σηκωνομαι και κατεβαινω.η γυ-
ναικα με το παιδι συνεχιζουν.το τρενο γλυστραει στις ραγες κι αυξανοντας ταχυτη-
τα απομακρυνεται.κοιταζω το μεγαλο ρολοι του σταθμου.2:40.στο κινητο μου,για
να το τσεκαρω,2:57.
.
.
.

J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΟΙ ΓΡΑΠΤΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης

Ζουσε εδω και πολλα χρονια  σ'αυτη τη συνοικια,ποτε,δεν θυμαται,να εχει βγει
απ'τον κυκλο της.Το σπιτι του ,η δουλεια του στη βιβλιοθηκη,οι γνωστοι του,και
καποιοι απο τους συγγενεις του ηταν εδω.Οι συνηθειες του καθημερινα ηταν οι
ιδιες και τα ωραρια του προκαθορισμενα.Κατα καποιο τροπο ζουσε σ'ενα σταθε-
ρο κοσμο.Η  ωρα που ξυπνουσε,η ωρα που κοιμονταν,οι ωρες του γραφειου,
η ωρα για φαγητο,για καφε,οι βολτες του,η ωρα που διαβαζε,η ωρα που εγραφε.
ολα καθορισμενα.Απο μια εμφυτη περιεργεια παρακολουθουσε τα παντα γυρω του,
ανθρωπους και συμβαντα,αλλα και αψυχα πραγματα.Η μνημη του ηταν τερα-
στια ακομα και στις πιο μικρες λεπτομερειες.Εκεινος ο αντρας τι γραβατες φοραει;
εκεινη η γυναικα τι σκουλαρικια βαζει στ'αυτια της;Με πολλες λεπτομερειες για τις γραβατες,χρωμα,υφασμα,στυλ,..,και για τα σκουλαρικια,υλικο,σχηματα,....Ηξερε,ακρι-
βως,ποτε τη Δευτερα στις 2 Μαρτιου του 19...στο απεναντι σπιτι ανοιξε το δεξιο πα-
ραθυρο στον δευτερο οροφο και για ποσο χρονο εμεινε ανοιχτο.Ανοιξε στις 10:27πμ
και εμεινε ανοιχτο μεχρι τις 1:31μμ.Αυτες τις παρατηρησεις του τις κατεγραφε καθε
βραδυ,ειχε γεμισει χιλιαδες σελιδες,τις ειχε ταξινωμισει κατα κατηγοριες και υποκα-
τηγοριες και υποκατηγοριες υποκατηγοριων....Παρ'ολο τον τεραστιο ογκο τους τα
καταφερνε,σχεδον  ευκολα,να τις διαχειριζεται.Αν εκδιδονταν σε βιβλια,τα βιβλια του
θα ειχαν γεμισει τα ραφια μιας απεραντης βιβλιοθηκης.και συνεχεια θα χτιζονταν και
νουργιες αιθουσες για να χωρεσουν αυτα που συνεχεια εγραφε.
Εδω και τρεις μηνες ακριβως ολα ξαφνικα αλλαξαν.Εμφανισθηκαν καινουργιοι ανθρωποι,
σαν να ηρθαν απο αλλα μερη της πολης να μεινουν στη συνοικια,τελειως αγνωστοι σ'αυ-
τον.
Ευτυχως που ειχε παρει συνταξη και δεν χρειαζονταν να παει στη δουλεια του στη βιβλιο-
θηκη,θα ηταν μεγαλο προβλημα, γιατι κι αυτη ειχε χαθει απ'τη θεση της κι οσο κι αν εψα-
ξε δεν την βρηκε.Ολη η τοπογραφια της συνοικιας ειχε αλλαξει,διαβαζε ονοματα οδων
που ποτε πριν δεν τα ειχε διαβασει,λεωφοροι που πριν δεν υπηρχαν.
Καποια μερα,αφου ειχε περιπλανηθει πολλες ωρες,βρεθηκε σ'ενα σταθμο του μετρο,
κατεβηκε στο υπογειο του,πρωτη φορα τον εβλεπε.Σημειωσε ακριβως το μερος του.
Την αλλη μερα οσο κι αν εψαξε να τον βρει,δεν τον ξαναβρηκε.Και τα κτιρια ειχαν αλ-
λαξει,αλλα κτιρια ορθονωνταν στη θεση των κτιριων που τοσο καλα ηξερε.
Ουτε ξανασυναντησε κανεναν γνωστο του ουτε συγγενη,τους πηρε τηλεφωνο ,δεν
απαντουσαν,ουτε μπορεσε να βρει τα μερη που εμεναν τοσα χρονια.Παραξενο
ηταν που το σπιτι που εμενε,μια τετραοροφη πολυκατοικια,δεν ειχε αλλαξει θεση.
Αυτος εμενε σε διαμερισμα,ενα δυαρι στον τριτο οροφο.Κανεναν ενοικο δεν ειχε
συναντησει στην εξοδο και στην  εισοδο του στη πολυκατοικια.Χτυπησε στο διπλανο
διαμερισμα που καθονταν μια νεαρη χορευτρια,επεμενε,κανεις δεν του ανοιξε.Το
ιδιο και στον δευτερο οροφο που ζουσε ενας συνταξιουχος ηθοποιος με τη συζυγο
του.Εγραψε ενα σημειωμα και το πεταξε κατω απο την πορτα,οταν επιστρεψουν να
τον επισκεφθουν.Αυτα που παρατηρουσε πολυ προσεχτικα τα κατεγραφε τα βραδυα
μ'ολες τις λεπτομερειες.
Τον τελευταιο καιρο ειχαν γινει τρομαχτικες αλλαγες,τα παντα αλλαζαν με ασυλληπτη
ταχυτητα.Οι ανθρωποι οι δρομοι τα κτιρια δεν ηταν τα ιδια με την προηγουμενη μερα.
Μετα ουτε με την προηγουμενη ωρα,ουτε με τα προηγουμενα δεκα λεπτα.
Σε μια καφετερια,που πηγε να πιει καφε,αγορασε και μια εφημεριδσ τυχαια για να δια-
βασει,καθησε μιαμισυ ωρα περιπου.Ευτυχως,εκανε χιουμορ,που δεν αλλαξε το τραπεζι,
η καρεκλα,ο καφες σε τσαι,η καφετερια σε τρολει,κι αυτος σε καποιον αλλον.
Εκει,τοτε,για πρωτη φορα παρατηρησε πως δεν καταλαβαινε τι λεγανε οι ανθρωποι ,
σαν να μιλουσαν μια ξενη αγνωστη σ'αυτον γλωσσα.Προσπαθησε απο τις χειρονο-
μιες και απο τις εκφρασεις των προσωπων τους να καταλαβει το περιεχομενο των
συζητησεων τους και τις διαθεσεις τους.Στην εφημεριδα,ακομα τυπωμενη στη γλωσ-
σα του,δεν διαβασε κατι που να γραφει γι'αυτη την παραξενη κατασταση.Παρα τα
συνειθισμενα περι πολιτικης περι οικονομιας τα οποια παραβλεψε,διαβασε  τα αθλη-
τικα,καποιες ομαδες που ηξερε παιζαν ακομα.Σκεφτηκε,και γελασε,να παιζουν ποδο-
σφαιρο και καθε λιγο ν'αλλαζουν οι ομαδες,οι παιχτες,οι φιλαθλοι,το γηπεδο,....Κοι-
ταξε και στα κοινωνικα,καποια γνωστη του,συναδελφος στην βιβλιοθηκη παντρευτηκε .
Αυτο τον παραξενεψε γιατι γνωριζε πως ειχε παντρευτει πριν τρια χρονια και μαλιστα
ηταν και καλεσμενος στο γαμο της.Ξανακοιταξε το ονομα του γαμπρου,μηπως η κοπελ-
λα ξαναπαντρευτηκε,ηταν ακριβως το ιδιο,ενος υπαλληλου ασφαλιστικης εταιρειας.
Συγχισμενος κοιταξε στην πρωτη σελιδα της εφημεριδας,διαβασε την ημερομηνια εκδο-
σης της.Ηταν,γελασε,η σημερινη μερα,βεβαια κατα τους δικους του,σταθερους,υπολο-
γισμους.
Το βραδυ στο σπιτι,εφαγε κατι ελαφρυ ,εκλεισε ολα τα φωτα και καθησε στο σκοταδι
στη πολυθρονα στο σαλονι να συγκεντρωθει και να σκεφτει,τι συμβαινει;Αυτο ηταν
πολυ δυσκολο.
Μπορει και να ονειρευονταν,αυτο το απερριψε,το θεωρησε παιδαριωδες,αφελες.Μπο-
ρει να ζουσε σ'ενα κοσμο που συνεχως προβαλλονταν αλλοι κοσμοι.Πως ομως μπο-
ρουσε αυτο να γινει τεχνηταΤου φανηκε αδυνατο.Και φυσικα αυτο ολο να αφορα,και
να εχει γινει, μονο  γι'αυτον,να εχει αυτον αντικειμενο.Του φαινονταν πως ανθρωποι,
κτιρια,δρομοι,...,απ' τις αλλες συνοικιες της πολης εμφανισθηκαν στη δικια του συνοι-
κια που ζουσε τοσα χρονια εκει μονιμως,χωρις να βγει εξω απο τα ορια της.Και οχι,
μονο απο τη δικια του πολη, αλλα και απ' αλλες πολεις.Και,γενικα,απ' ολες τις πολεις
του κοσμου τωρα στο παρον,κι απ'αυτες που υπηρξαν πριν στο παρελθον,αλλα κι
απ'αυτες που θα υπαρξουν μετα στο μελλον.Αυτη η σκεψη τον τρομαξε,πως μεσα
σ'ολο αυτο υπαρχει;
Σηκωθηκε ανοιξε το φως και πηγε στο γραφειο που ειχε τα γραπτα των παρατηρησεων του,
πηρε στη τυχη εναν απ'τους φακελλους,τον ανοιξε,ξεφυλλισε,αγραφες σελιδες,του
εκανε εντυπωση,πηρε αλλον φακελλο,το ιδιο,συνεχισε,σε καποιον συναντησε μια γραμ-
μενη σελιδα,διαβασε την ημερομηνια καταγραφης,πριν εφτα χρονια,γυρισε στην επομε-
νη σελιδα,αγραφη,εψαξε και μπροστα και πισω στις σελιδες,μονο αγραφες βρηκε.
Παρατησε το ψαξιμο και τους φακελλους,αλλωστε η ωρα ηταν περασμενη,μετα τα μεσα-
νυχτα 12:23.Κοιμηθηκε βαθεια μεχρι το πρωι.
Ετοιμασθηκε και βγηκε εξω για τον καθημερινο περιπατο,9:11.Το ιδιο σκηνικο στην πολη,
η συνεχης αλλαγη.Θελησε να πλησιασει καποιον ανθρωπο ,να τον ρωτησει τι συμβαινει;
πως αυτος αντιλαμβανεται αυτα που συμβαινουν;Σταθηκε αδυνατο να επικοινωνισει
με καποιον,σαν να τον αγνοουσαν,να μην τον αισθανονταν,να ηταν αορατος γι'αυτους,
να τους εβλεπε και να μην τον εβλεπαν.
Καπου σ'ενα μερος της πολης σ'αυτη την αεναη μεταβολη ειδε το μοντερνο  μινιμαλι-
στικο ορθογωνιο κτιριο μιας βιβλιοθηκης.Βιαστηκε.Προλαβε και μπηκε μεσα,πριν ολα
αλλαξουν.
Βρεθηκε σε μια τεραστια αιθουσα,πουθενα δεν εβλεπε περατα,φωτισμενη απο ενα διαχυ-
το  λευκο φωτισμο,γεματη  ραφια ,σε παραλληλες και καθετες σειρες,ομοιομορφα,σχεδον
στο υψος ενος σχετικα ψηλου αντρα.Στην αιθουσα δεν ειδε,οσο τουλαχιστον μπορουσε
να δει,αλλον ανθρωπο εκτος απ'αυτον.Διαλεξε ενα βιβλιο,το ανοιξε ,ηταν ενα βιβλιο με
τις παρατηρησεις του,το αφησε στη θεση του,πηρε το διπλανο,παλι οι παρατηρησεις του.
Οσα βιβλια πηρε απ'αυτο το ραφι αλλα και απο τα αλλα ραφια ηταν βιβλια με τις παρα-
τηρησεις του.
Περιπλανηθηκε στην τεραστια βιβλιοθηκη με τα αμετρητα ραφια.Το ιδιο,βιβλια με τις
παρατηρησεις του.Η αιθουσα αν και ηταν πεπερασμενη του εδινε την εντυπωση πως
ηταν απειρη.Σαν συνεχως να προσθετονταν παραλληλες και καθετες σειρες-ραφια με
τα βιβλια του.Ενας λαβυρινθος.Ουτε και ειχε αισθηση του Χρονου που εμεινε εκει.
Πεπερασμενος η' Απειρος;
Καταφερε να βρει την εξοδο.Εξω ειχε νυχτωσει.Ηταν ζαλισμενος,ηθελε να γυρισει σπιτι
οσο γρηγορα γινονταν.Ακουσε το ονομα του.Γυρισε.Ειδε εναν γνωστο του απεναντι.
Εκεινος διασχιζοντας το δρομο τον πλησιασε.Τον ρωτησε τι κανει,αν ειναι καλα,που χαθη-
κε.Ειχαν ανησυχησει πολυ στη παρεα γι'αυτον.Τον καθησυχασε πως δεν συνεβαινε τιποτα
Κανονισαν ραντεβου για την επομενη μερα στο συνειθισμενο καφε στις 10 το πρωι.
Τοτε  παρατηρησε πως ολα γυρω του ηταν οπως πριν,οι ανθρωποι,τα κτιρια.Ολη η συ-
νοικια του ειχε επανελθει,σαν να μην ειχε συμβει τιποτα.Ολα ηταν τα ιδια.
Γυριζοντας σπιτι,πηγε στο γραφειο του.Εκει,οπως το περιμενε,δεν βρηκε τα γραπτα του.
Πεινουσε,ετοιμασε κατι προχειρο να φαει,ψωμι βουτυρο,μελι κι ενα ποτηρι παγωμενο
γαλα.
Αποφασισε πια να μην ξαναγραψει,να σταματησει να παρατηρει,και ν'αρχισει να βγαινει
απ' τον κλειστο κυκλο της συνοικιας του.Να γνωρισει και την αλλα πολη περα απ'αυτη,
ν'ανοιχτει στον ευρυτερο κοσμο.
.
.
.

Μηδεια και Ιασωνας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
ΜΗΔΕΙΑ ,ΠΡΙΝ ΤΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ-χ.ν.κουβελης

απο το μπαλκονι του σπιτιου της ειχε θεα στην Ακροπολη.αυτο το εκπληκτικο
φως της Αττικης.τρυπωνε στο εσωτερικο.σερνονταν στο πατωμα,ανεβαινε στις
καρεκλες.στοιβαζονταν στα τραπεζι.καρφιτσωνονταν στο κρυσταλλο του καθρε-
φτη.εκει στο βαθος που ηταν τα μαλλια της.ακουσε διαπεραστικη τη σειρηνα
της πυροσβεστικης η' ενος περιπολικου της αστυνομιας.η ακουη της ακολουθη-
σε τον επαναλαμβανομενο ηχο που απομακρυνομενος μειωθηκε κι εξαφανισθηκε.
διαλυθηκε μεσα στη ζωντανη τεραστια πολη.στο τραπεζι τα δυο εισητηρια για
το Ηρωδειο αποψε το βραδυ.στο σεικερ ανακατεψε ενα κοκτειλ.πορτοκαλι μηλο
ανανας ,δυο τρεις στογονες βοτκα και παγακια.δροσιστηκε.φορεσε το μαυρο
φορεμα που της πηγαινε,μαυρα παπουτσια με τακουνι.κοιταχτηκε στο καθρεφτη.
η κοκεταρια της αιωνιας γυναικας,σκεφτηκε και χαμογελασε.αμεσως μετα σοβα-
ρευτηκε.καθισε μπροστα στον καθρεφτη,χτενισε τα μαλλια της,εβαψε προσεχτι-
κα τα χειλη της κοκκινα.ακουσε το καναρινι στο μπαλκονι.σαν να κοιμονταν και
να ξυπνησε.βγηκε εξω και του εβαλε τροφη και νερο.εκεινο στην αρχη φοβηθηκε
τη παρουσια της και  μαζευτηκε,υστερα ξεθαρρεψε κι αρχισε το κελαηδημα.ειδε
τη πολη μεσα στη φωτεινη αχλυ της διαλυμενη.γυρισε στο βαθος του καθρεφτη.
ειδε τα πρασινα λιβαδια και τις αμμουδερες παραλιες της πατριδας της,κατω απ'
τον χρυσο ηλιο ,εκλεισε τα ματια,ακουσε τις φωνες του πατερα και της μανας της,
κατι της φωναζαν δεν ξεχωριζε τι λεγανε,σαν καποια ισχυρη δυναμη να την αρπαζε
σφιχτα και να την απομακρυνε,σ'εκεινη τη θαλασσα τα ψαρια ειχαν ανεβει στην
επιφανεια της και το'να ετρωγε τ'αλλο,και στ'αλλα που διαπραχτηκαν δεν ηξε-
ρε τι εκανε,αυτο την τραβουσε ανελεητα,δεν μπορουσε,και δεν ηθελε να  του
αντισταθει,εκουσια ολα εγιναν,τι σημασια εχει αν μετανοιωσε,εγιναν και δεν  αλ-
λαζουν,τα παιδια της ηταν πολυ ομορφα,ποσο αγαπουσε τη φωνουλα της μικρης,
και τη ζωηραδα τ'αγοριου της,σαν να'χαν παρει απ'τις δυο φυσεις της,την τρυφε-
ροτητα και την αγριαδα,ανοιξε τα ματια,αργησε να συνελθει ,της φανηκε πολυ πα-
ραξενο να βρισκεται σ'αυτον τον τοπο και να υπαρχει,σ'αυτο το δωματιο,σ'αυτη
τη πολη,αυτη και η μνημη της ολοκληρη,σκληρη σαν ατσαλι και πικρη,στον αντρα
της τα ειπε ολα,τιποτα δεν του εκρυψε,και στις ερωτησεις του απαντησε με ειλι-
κρινεια,αλλοτε εννοιωθε απεραντη ανακουφιση κι αλλοτε τρομερη στεναχωρια,
εκεινος την αγαπουσε και της συμπαρασταθηκε,μονολογουσε ακατασχετα χωρις
νοημα,ειχε ισχυρες εκρηξεις εσπαγε οτι βρισκονταν μπροστα της,τα κομματιαζε,
εκεινος ηταν διακριτικος μαζι της και υπομονετικος,επειτα βυθιζονταν στη σιωπη
της,εκανε μερες να βγει απο εκει,ξαπλωμενη ακινητη στο κρεβατι,σιγα σιγα περ-
νωντας ο καιρος συνηρθε,αρχισε να γελαει να χαιρετε,εκεινος ευτυχισμενος της
ειπε πως τωρα θυμαται μ'αλλον τροπο,το καταλαβε,γιατι ετσι ηταν,οτι ερχεται
στο μυαλο,στη σκεψη της ειναι σαν να'χει συμβει σ'εναν αλλον ανθρωπο,κι εκει-
νη να παρακολουθει τη ζωη του,σαν θεατης ,οπως στο θεατρο παρακολουθεις
μια παρασταση,μια μερα της ειπε πως ειναι ετοιμος να γραψει το εργο,συμφωνη-
σε,ωρες τον εβλεπε στο γραφειο να γραφει,πολλες φορες την φωναζε να καθισει`
κοντα του,τοτε της διαβαζε τι ειχε γραψει και της ζητουσε να κουβεντιασουν,
να κρινει και να προτεινει διορθωσεις,για ζητηματα υφους,πλοκης,γλωσσας,
περιστατικων,εβλεπε το εργο σιγα σιγα να χτιζεται να αποκτα οντοτητα,τα προ-
σωπα,οι πραξεις του,η δομη του,να τελειωνει, αυτο την εκανε να καταλαβει
πως η λογοτεχνια,κι αυτος ειναι ο στοχος της,μετασχηματιζει τη πραγματι-
κοτητα και δειχνει,αποκαλυπτει τις κρυμμενες πτυχες της,την αληθινη της
ουσια,''εισαι ετοιμη;'' ακουσε τη φωνη του,γυρισε και τον ειδε,θολα,σιγα σιγα
ξεκαθαρισαν τα ματια της,''ναι,ετοιμη,σε περιμενα''
.
.
.

Abstract in Reflexions-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

το Θεωρημα της Μη Πληροτητας του Πραγματικου(αναφορα στον Godel)-
χ.ν.κουβελης

εβλεπε ενα αποσπασμα του χωρου.στον καθρεφτη το δωματιο σε προοπτικη.
το δαπεδο τεραστια σκακιερα.ανθρωποι στη θεση των πιονιων.απο μεγαφωνα
ακουγονταν η 9η συμφωνια του Μπετοβεν.εγραψε την προταση:
Η ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ.
η παρτιδα στο σκακι εξελισσονταν.το προγραμμα εμφανισε: Georg Cantor
 "Über eine Eigenschaft des Inbegriffes aller reellen algebraischen Zahlen"[1874]
στη συνεχεια  Miguel de Cervantes Saavedra  ''El ingenioso hidalgo Don Quijote
de la Mancha'''[1605-1615 ]ακολουθησε Alain Robbe-Grillet ''L'Année dernière
à Marienbad''-ακουσε μια απαντηση σε μια ερωτηση που δεν εκανε:καὶ εἰ μέν γε
διδάσκαλοι εἶεν, διδακτὸν ἂν εἶναι, μὴ ὄντων δὲ οὐ διδακτόν[1].σχεδιασε ενα τε-
τραγωνο.ενεργοποιησε το προγραμμα.επελεξε εναν απο τους λαβυρινθους.σε
καθε τετραγωνο που βρισκονταν ο εγκλεισμενος στον λαβυρινθο βρισκονταν
εγκλεισμενος σε εναν πανομοιοτυπο λαβυρινθο.τυπωσε το Grundgesetze der
Arithmetik [vol. 2, 1903]του Gottlob Frege.και αποροφηθηκε παρακολουθων-
τας το σκακι:
14. Bg5 Re8 15. Qd2 b5 16. Rad1 Nd3 17. Nab1 h6 18. Bh4 b4 19. Na4 Bd6
20. Bg3 Rc8 21. b3 g5 22. Bd6 Qd6 23. g3 Nd7 24. Bg2 Qf6 25. a3 a5 26. ab4 ab4
27. Qa2 Bg6 28. d6 g4 29. Qd2 Kg7
τον διεκοψε το χτυπημα του τηλεφωνου,ηταν απο το γραφειο,τον περιμεναν ειχε καθυστερησει,12:35,στη 1 ηταν εκει,οι αλλοι ειχαν φυγει,του ειχαν αφησει κατι εγ-
γραφα,τους ερριξε μια ματια,ακουσε μια φωνη στο διπλανο γραφειο,ανοιξε τη πορ-
τα  και μπηκε,αδειο,ξαναγυρισε στο γραφειο του,παλι ακουσε τηυ φωνη,δεν εδωσε
σημασια.καθισε,πηρε ενα χαρτι και συμπληρωσε τη παρτιδα σκακιου:
την αρχη:
1. e4 c5 2. Nf3 e6 3. d4 cd4 4. Nd4 Nc6 5. Nb5 d6 6. c4 Nf6 7. N1c3 a6 8. Na3 d5
9. cd5 ed5 10. ed5 Nb4 11. Be2 Bc5 12. O-O O-O 13. Bf3 Bf5 [2]
και συνεχισε απο'εκει που τον διεκοψε το τηλεφωνο,η μνημη του ηταν αρκετα κα-
λη να την θυμαται:
 30. f3 Qd6 31. fg4 Qd4 32. Kh1 Nf6 33. Rf4 Ne4 34. Qd3 Nf2 35. Rf2 Bd3
36. Rfd2 Qe3
ακουσε παλι τη φωνη του ανθρωπου.του φανηκε σαν να φωναζε το ονομα του,να τον
καλουσε.σηκωθηκε και πηγε.κανενας δεν ηταν.ειδε πως το κουμπιουτερ ηταν ανοι-
χτο.πλησιασε.σε PDF αρχειο Franz Kafka:Das Schloß.κοιταξε απο το παραθυρο εξω.
το μεγαλο ρολοι στο απεναντι επιμηκες με δωρικου ρυθμου κιονες  κτιριο εδειχνε:
12:57.ενιωσε να πειναει.εφυγε απ'το γραφειο.οδηγωντας βγηκε εξω απο την πολη.
στη θαλασα σε καποιο εστιατοριο καθησε να φαει.παραγγειλε θαλασσινα με κοκκινο
κρασι.ο τυπος στο διπλανο τραπεζι εξηγουσε με δυνατη φωνη σε μια νεαρη μελαχροι-
νη κοπελα το μηχανισμο των λαβυρινθων.του ειχε γυρισμενη τη πλατη και δεν εβλε-
πε το προσωπο του.η κοπελα τον ακουγε με αμηχανια,σχεδον ζαλισμενη,ανημπορη να
παρακολουθησει τα μαθηματικα του.τον κοιταξε και χαμογελασε να ξεφυγει.ο αν-
τρας γυρισε να δει.αγνωστος.''α εσεις ειστε''του φωναξε με ενθουσιασμο.''ειμαι
πολυ χαρουμενος που σας γνωριζω'',και συνεχισε ''καταπληκτικος ο λαβυρινθος με
τα τετραγωνα που σχεδιασατε,εφυεστατος,οταν ησασταν στο γραφειο σας φωναξα
για να σας δωσω συγχαρητηρια''.τον ευχαριστησε για τα καλα του λογια κι επεστρε-
ψε στο φαγητο του κι ο αλλος συνεχισε τη συνομιλια του με τη κοπελα.αυτη τη φο-
ρα χαμηλωνοντας τη φωνη,δεν ακουγε τη λεγανε.οταν φυγανε τον χαιρετησαν κι
ο αντρας χαμογελωντας του ειπε:''καποια μερα να συνεχισουμε τη παρτιδα σκακι''.
η μερα ηταν πολυ ζεστη.σηκωθηκε και περπατησε στην παραλια,αυτη σαν μια ευθεια
γραμμη εκτεινονταν κι απο τις δυο πλευρες της,τα βηματα του πιεζαν τη λεπτη αμμο
και χαρασονταν πανω της,ενα αερακι φυσηξε και του δροσισε το προσωπο,κοιταξε το
ρολοι του 1:22.ο ηλιος ειχε χαμηλωσει.
συνεχισε το περπατημα
''στον απλο λαβυρινθο της ευθειας γραμμης οπως θα ελεγε κι ο φιλος στο εστιατοριο''
σκεφτηκε και χαμογελασε
.
.
σημειωσεις
-1-
[Πλατων Μενων
-2-Anatoly Karpov vs Garry Kasparov-1985[0-1]
1. e4 c5 2. Nf3 e6 3. d4 cd4 4. Nd4 Nc6 5. Nb5 d6 6. c4 Nf6 7. N1c3 a6 8. Na3 d5
9. cd5 ed5 10. ed5 Nb4 11. Be2 Bc5 12. O-O O-O 13. Bf3 Bf5 14. Bg5 Re8
15. Qd2 b5 16. Rad1 Nd3 17. Nab1 h6 18. Bh4 b4 19. Na4 Bd6 20. Bg3 Rc8
21. b3 g5 22. Bd6 Qd6 23. g3 Nd7 24. Bg2 Qf6 25. a3 a5 26. ab4 ab4 27. Qa2 Bg6
28. d6 g4 29. Qd2 Kg7 30. f3 Qd6 31. fg4 Qd4 32. Kh1 Nf6 33. Rf4 Ne4 34. Qd3 Nf2
35. Rf2 Bd3 36. Rfd2 Qe3 37. Rd3 Rc1 38. Nb2 Qf2 39. Nd2 Rd1 40. Nd1 Re1
.
.
.

οι λαβυρινθοι του J.L.Borges στη Κνωσο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Μαιος 31-1984 ο Μπορχες στην Κνωσο.μεσημερι.τον κραταει απο το μπρα-
τσο η Μαρια Κονταμα.ο οδηγος αρχαιολογος του περιγραφει την τοιχογραφια
των κροκοσυλλεκτριων."σ'ενα λιβαδι τρεις νεαρες γυναικες συλλεγουν".ενας
τυφλος ανθρωπος εισερχεται στον λαβυρινθο.τετραγωνα δωματια που
επαναλαμβανονται.εκει μεσα περιπλανιεται.αν εισαι σε ενα σημειο του ειναι
σαν να εισαι σε ολα τα σημεια του.για να διασκεδασει την ανια του σκεφτεται
διαφορους λαβυρινθους.της ερημου χωρις περατα.της ευθειας γραμμης.ενος
συστηματος καθρεφτων.της ταινιας του Mobious.δεν του φαινεται παραξενο
που μαλιστα πραγμοποιουνται.η γνωση των μαθηματικων τον βοηθα να φτασει
στο κεντρο του.εκει ειναι καθισμενος σε ενα γραφειο ο Αλλος Borges.πολυ νεω-
τερος στην ηληκια."σε περιμενα.θα με αντικαταστησεις.χρονια ειμαι βιβλιοθη-
καριος σ'αυτη την Βιβλιοθηκη.αποτελειται απο δυο αιθουσες.στη μια υπαρχουν
ολα τα αντιτυπα της Ιλιαδας του Ομηρου.το πιο αγαπημενο μου βιβλιο.και στην
αλλη ολα τα βιβλια,αυτα που γραφτηκαν,αυτα που θα γραφτουν,ακομα κι αυτα
που θα μπορουσαν να γραφτουν και δεν γραφτηκαν.και δεν θα γραφτουν.κι οσα
ηταν και ειναι αδυνατο να γραφτουν.και φυσικα η Ιλιαδα.σε μια απ'αυτες τις Βι-
βλιοθηκες μπορεις να μπεις.αν μπεις στη.μια αποκλειεσαι απο την αλλη.αποφα-
σισε σε ποια θελεις να εισαι.μετα δεν μπορεις να αλλαξεις.διαλεγεις η' τον απο-
λυτο θαυμασμο.η ' την απειρη ποικιλια.τωρα εγω πρεπει να φυγω.''.ο Αλλος ση-
κωθηκε απο το γραφειο.χαθηκε πισω απο ενα λευκο τοιχο.ο χωρικος λαβυρινθος
μεταμορφωθηκε σε ενα χρονικο λαβυρινθο.κυκλικος χρονος.σε καθε σημειο του
ηταν στην αρχη και ταυτοχρονα στο τελος.η περιπλανηση του αντιστοιχουσε σε
πληθικο αριθμο με τον πληθικο αριθμο των φυσικων αριθμων.Αλεφ-μηδεν αρι-
θμήσιμο απειρο.η' με το απειροελαχιστο μικρο ."ανθους κροκων."ακουσε τη φω-
νη του οδηγου."θαυμασια τοιχογραφια"συνεχισε."παρομοια τοιχογραφια με
κροκοσυλλεκτριες ειναι στο Ακρωτηρι της Σαντορινης.η Ποτνια Θηρων".τον ακου-
σε μηχανικα.σκεφτονταν τον Αλλο Borges στο κεντρο του λαβυρινθου.ποια απ'τις
δυο Βιβλιοθηκες διαλεξε;η πιθανοτητα ηταν 1/2.η' καθεται αναποφασιστος στον
προθαλαμο;ξερει πως αν.αυτος,εδω,αποφασισει τοτε ο Αλλος,εκει,θα υπακουσει.
ειναι βεβαιο αυτο;η' ο Αλλος εχει ανεξαρτοποιηθει και δεν θα υπακουσει;παλι η
πιθανοτητα για ενα απο αυτα τα ενδεχομενα ειναι 1/2.ενας λαβυρινθος του 1/2.
αν διαλεξει τη Βιβλιοθηκη με την Ιλιαδα .τοτε ο λαβυρινθος.του 1.αν διαλεξει την
αλλη Βιβλιοθηκη με ολα τα βιβλια.τοτε ο λαβυρινθος του απειρου.
"'οι βαφές προέρχονταν από φυτικές και ορυκτές ύλες και τα χρώματά τους περι-
ορίζονταν, όπως και στις θηραικες στο λευκό, το μαύρο, το κόκκινο, το μπλε και
το κίτρινο."συνεχιζε τη περιγραφη της τοιχογραφιας ο οδηγος αρχαιολογος.μι-
λουσε οσο πιο παραστατικα μπορουσε για τη μεταδωσει ζωντανη ορατη στον τυ-
φλο προσκεκλημενο.
"μεγάλη έπληξη προκαλεί στους επιστήμονες το γεγονός ότι με τη φασματοσκο-
πική μέθοδο ανακαλύφθηκε ότι το ιώδες χρώμα σε λεπτομέρειες της τοιχογρα-
φικής σύνθεσης είναι πορφύρα, πράγμα που αποδεικνύει ότι το επίπεδο τεχνο-
γνωσίας και πολιτισμού του νησιού ήταν ιδιαίτερα υψηλό."
.
.
.

Αριαδνη-Αριαγνη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η ΑΡΙΑΔΝΗ-ΑΡΙΑΓΝΗ ΣΤΟΝ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟ-χ.ν.κουβελης

Ητανε η μερα ζεστη,καλοκαιρι.Η Αριαδνη με δεχτηκε την καθορισμενη ωρα.
''Παμε να καθισουμε στη βεραντα,εκει εχει δροσια'' προτεινε.Καθισαμε.
Οι ελιες τ'αμπελια και το βουητο των μελισσων.Η θεα ως περα  στη θαλασσα.
Νομιζεις,σκεφτηκα, πως κολυμπωντας θα φτανε στην ακτη της Κνωσου το κα-
ραβι της Θηρας.Οι μαστοροι δουλευαν απ'το πρωι στο καινουργιο μεγαλο ανα-
κτορο που χτιζονταν.
Ο Δαιδαλος,μου ειπε,της εδειξε τα σχεδια.Πολυπλοκο κτιριο.Πολλες αιθουσες
σε διαφορα επιπεδα,υπνοδωματια,αιθουσα θρονου,αιθουσα
ευγενων,συνεδριασεων,αμφιθεατρο,ωδειο,βιβλιοθηκη,στοες,πομπικος
διαδρονος,αποθηκευτικοι χωροι,εσωτερικες  κανονικα πολυγωνες και κυκλικες
αυλες,ανοιχτες και στεγασμενες,θησαυροφυλακιο,υποστυλες κρυπτες,αιθουσα
διπλων πελεκων των λαβρυς,ξενωνες,ανισοπεδα κλιμακοστασια,ελικοειδεις
διαδρομοι,συγχρονο αποχετευτικο και υδρευτικο δικτυο,.
''Αυτος ειναι ο Λαβυρινθος'' του ειπε.Εκεινος δεν απαντησε,χαμογελασε μονο
αινιγματικα.
Ο Δαιδαλος ηταν δασκαλος της οταν ηταν παιδι αλλα κι αργοτερα οταν  μεγαλω-
σε,τον εφερε απ'την Αθηνα ο πατερας της ο Μινωας.Ευφυεστατος ανθρωπος,
μεγαλος τεχνιτης.
''Θυμαμαι,καποτε ο πατερας μου για να ελεγξει την ικανοτητα του του ζητησε να
περασει μια κλωστη μεσα απο ενα κοχυλι,τον κοχλια.Ολοι ειχαν μεγαλη  περιεργεια
να δουν πως θα το εκανε αυτο''.Απλο ηταν.Εδεσε τη κλωστη σ'ενα μερμυγκι κι εκει-
νο μπηκε μεσα στον κοχλια και βγηκε εξω.
''Τωρα τι θυμηθηκα; με τη κλωστη.Το μιτο.Μια επινοηση ηταν ο Μιτος της Αριαδνης.
Ο Λαβυρινθος μια πλανη.Και ο Μινωταυρος μια απατη των μυθογραφων.Τιποτα απ'
αυτα δεν ηταν πραγματικο.''.Ειχε διαδοθει σ'ολο τον κοσμο εξαιτιας μιας  πολιτικης
εντυπωσεων,πως στη Κνωσο υπαρχει ενας λαβυρινθος κατασκευασμενος απο τον Δαι-
δαλο τοσο πολυπλοκος,πολυδαιδαλος,που ειναι αδυνατο να μπει καποιος σ'αυτον
και να τα καταφερει να βρει την εξοδο του.
Ηρθαν εδω πολλοι να μπουν στον λαβυρινθο..Αντρες ριψοκινδυνοι,διψασμενοι για
περιπετεια.Ενας απ'αυτους ηταν και ο Θησεας.''Ομορφος αντρας.Ακομα τον θυμαμαι
κι ας εχουν περασει απο τοτε εφτα χρονια.Δεκαεφτα χρονων κοπελα ημουνα.Ξετρελ-
λαθηκα μαζι του.Κι εκεινος το ιδιο.Ηθελε να με παρει στην Αθηνα γυναικα του.Τοτε
ηταν ελευθερος''.
Ειχαμε μαθει τα τραγικα γεγονοτα με τον γιο του Ιππολυτο και τη γυναικα του τη
Φαιδρα.''Αυτη ητανε  θεια μου,αδερφη της μανας μου της Πασιφαης.''.Η αλλη η αδερ-
φη της ηταν η Κιρκη.
''Ο Ιππολυτος αρνηθηκε τον ερωτα της μητριας του,εκεινη τον συκοφαντησε στον πα-
τερα του κι εκεινος οργισμενος τον εδιωξε και σε ατυχημα σκοτωθηκε ο Ιππολυτος.
Τοτε η Φαιδρα αγρια κυνηγημενη απο τις τυψεις κρεμαστηκε.
''Δεν ηθελα ο Θησεας να χαθει οπως τοσοι αλλοι πολλοι.Του τα μαρτυρησα  ολα''.
Πως λαβυρινθος δεν υπηρχε στην πραγματικοτητα.Μια οφθαλμοπατη ηταν,μια
ψευδαισθηση.Μια τεραστια αιθουσα, σε σχημα ορθογωνιου  παραλληλεπιπεδου
κατασκευασε ο Δαιδαλος,τελειως αδεια κενη,χωρις ενδιαμεσα υποστυλωματα και
φανερα δοκαρια και στο κεντρο της ενα  δωματιο σε σχημα κυβου,που περιειχε τον
 θησαυρο.''Ουτε Μινωταυρος ουτε τιποτα αλλο''.
Καθε εναν που ερχονταν εδω για να μπει στον λαβυρινθο τον ποτιζαν μ'ενα φαρμακο
που ειχε παρασκευασει η θεια Κιρκη.''Καποια καλοκαιρια παιδι οταν δεν ειχα σχολειο,
με πηγαινε η μανα στη θεια Κιρκη'',στην Αιαια,''εκει στο νησι,με μαθαινε και μενα να
κανω φαρμακα,λυγρα φιλτρα τα ελεγε,μ'αυτα μας εφοδιαζε γιατι τα χρειαζομασταν για
τις διαφορες τελετουργιες,οπως  της γονιμοτητας''.
Οταν ο ποτισμενος αντρας εμπενε μεσα στην αδεια αιθουσα του υποτιθε-μενου λαβυ-
ρινθου υπο την ισχυρη επιρρεια του φαρμακου παθαινε αμνησια κι ειχε πολλες παραι-
σθησεις.Αλλοτε ακουγε διαφορες φωνες απο παντου,και θορυβους,κι αλλοτε δεν ακου-
γε καμια φωνη πληρη ησυχια επικρατουσε,ακινησια,κανενας ηχος,αλλοτε παλι ακουγε
βηματα,απο παντου στο χωρο  να  τον πλησιαζουν κι αλλοτε ν'απομακρυνονται,εβλεπε
δωματια με ανοιγματα,απ'τα οποια συνεχως εβγαινε κι εμπαινε σε αλλα δωματια,και πολ-
λους διαδρομους,που ελλισονταν πολυπλοκα που δεν οδηγουσαν πουθενα,ο χωρος
 συστελλονταν και διαστελλονταν συνεχως,πολλαπλασιαζονταν απειρα,το ιδιο συναντου-
σε σ'ολες τις κατευθυνσεις,ουτε ειχε αισθηση του χρονου,αν περασε μια στιγμη η' αιωνιο-
τητα .Ολ'αυτα επαναλαμβανονταν.
''Κανενας απ'αυτους που μπηκαν σ'εκεινη την αιθουσα δεν ξαναγυρισε,κανενας δεν αντε-
ξε.Τι συναντησε εκει μεσα,τι ειδε τα εικαζουμε απο την επιστημονικη ερευνα του φιλτρου
και των παρενεργειων του.''Αναλογα την ψυχοσυνθεση του ανθρωπου
δημιουργουσε'',προβαλλε,''αλλον λαβυρινθο'',εναν εικονικο λαβυρινθο.
''Ερωτευμενη καθως ημουν με τον Θησεα,του τα μαρτυρησα ολα.Του ειπα πως θα του
δωσω το μωλυ το αντιδοτο του φαρμακου.Το το'δωσα να το πιει πριν μπει΄΄Κι ετσι τιποτα
δεν επαθε και επεστρεψε.
''Μαλιστα μου εφερε κι αυτο το περιδεραιο απο τον θησαυρο'',σε κιτρινο σφυρηλα-
το χρυσο με ανθη κροκου,''να αυτο που φοραω''.πραγματικα κομσοτεχνημα.
Πολυ θαυμασαν τον Θησεα για το κατορθωμα του.Να μπει στον Λαβυρινθο και να βγει.
''Με ζητησε απ'τη μανα και τον πατερα μου για γυναικα του κι αυτοι δεχτηκαν.Εγω
χαρηκα παρα πολυ.'',σταματησε,κοιτουσε περα στη θαλασσα,μακρια.
''Μια μερα πριν φυγουμε ειδα στον υπνο μου ενα ονειρο,εμφανισθηκε στ'ονειρο
ο αδερφος μου ο Ανδρογεω κι ηταν πολυ λυπημενος,εγω του ειπα γιατι αδερφε
μου εισαι λυπημενος;κι εκεινος μου'πε πως ο γαμπρος θα με παρατησει σ'ενα
ερημο νησι και να μην φυγω μαζι του.Κι εγω τον ακουσα κι αλλαξα γνωμη και δεν
ακολουθησα τον Θησεα.Πολυ στεναχωρηθηκα,μου'ρχονταν να τρελλαθω,εκλαιγα
συνεχως,μετα σιγα σιγα με τον καιρο ξεχασα,αλαφρωσα''.
Εκεινη την Αιθουσα την κατεδαφισαν αφου λυθηκε ο λαβυρινθος και στη θεση του
χτιζουν αυτο το  Ανακτορο εδω,απεναντι.
''Εγω εγινα ιερεια,αλλαξα και τ'ονομα μου,απο Αριαδνη'',απο το αρι πολυ και
αδνη,ηδανω,γλυκαινω,Η Πολυ Γλυκεια,''σε Αριαγνη'',απο αρι και αγνη,Η Αγνο-
τατη.Παντρευτηκε,πριν δυο χρονια ''εναν ακροβατη στα ταυροκαθαψια,καλο παι-
δι'',εχουν και μια κορουλα,τη βαφτισαν Μελανθω,''αυτο το ονομα αρεσε στον αντρα
μου''.ειπε και χαμογελασε
Ξαφνικα ηρθε η μανα της και μας διεκοψε.Καθισε,ουτε που με προσεξε.Ητανε εξαλλη
με τον Μινωα τον αντρα της.''Παλι τα ιδια αρχισε.'',οι συνεχεις απιστιες του,''οχι,τωρα
τον παλιανθρωπο δεν τον συγχωρω'',τα ματια της εβγαζαν φλογες,''οχι,θα δεις τι θα
του κανω,δεν ντρεπεται ο ξεδιαντροπος να κανει τον καλο και τον δικαιο,θα του ριξω
βιτριολι στα ματια και σ'αυτον και στην ερωμενη του,να στραβωθουν''.
Σαν να συνηλθε,φανηκε να με προσεξε και  να ντραπηκε Σηκωθηκε αποτομα κι εφυγε
αναστατωμενη.
''Η μητερα δεν ειναι καλα,τα μυαλα της σαλεψαν,απο τοτε που εχασε τον Ανδρογεω
η καημενη τρελλαθηκε'',τον αγαπουσε πολυ,ηταν το αγαπημενο της παιδι,και ποτε δεν
συγχωρεσε τον αντρα της που τον εστελνε σε διαφορους αγωνες,για πολιτικες ματαιο-
δοξιας και προπαγανδας.Παντου νικουσε  και στην Αθηνα που πηγε κι εκει νικησε,
ανθρωποι ομως κακοι του φθονησαν τη δοξα και τη παλλικαρια και υπουλα τον
δολοφονησαν,
''την καταλαβαινω τη μανα,τη σκεφτομαι'',παραλογισμενη πηγε μ'αλλον αντρα για
να εκδικηθει τον Μινωα γι'αυτο και για τις ερωμενες του,νομιζοντας πως σαν αγελα-
δα εσμιξε με ταυρο,και για να πραγματοποιηθει αυτη η τρελλα της αναγκασε τον Δαι-
δαλο να την βοηθησει κατασκευαζοντας της  μια μεταλλικη αγελαδα και μεσα εκει να
μπει να τραβηξει τον ταυρο να ενωθει μαζι της,κι εμεινε εγκυος.
''απ'αυτη την ενωση γεννηθηκε ο Αστεριος,ο αδερφος μου,τ'ονομα του το πηρε απ'
τον παππου μου τον Αστεριωνα'',οι μυθογραφοι το ονομασαν Μινωταυρο,''ενα δυ-
στυχο και καθυστερημενο πλασμα ηταν'',
σταματησε,ενας κομπος ανεβηκε στο λαιμο της,
''ενα καιρο,ντρεπομασταν,τον ειχαμε κρυμενο,κλεισμενο μεσα σ'εκεινον τον λαβυ-
ρινθο μεχρι που χαθηκε''.
Τα τζιτζικια στα δεντρα δυναμωσαν τη φωνη τους,μεσημερι,η ζεστη ηταν αισθητη.
Οι εργατες σταματησαν την εργασια τους  στο Ανακτορο για να φανε και να
ξεκουραστουν.Ησυχια επικρατουσε.
Η Αριαγνη πηρε στα χερια της τα σχεδια μου για τις  τοιχογραφιες και τα κοιταζε,
''μ'αρεσει αυτο το γαλαζιο πουλι'',ειπε και μου το εδειξε,κουβεντιασαμε για τη σκη-
νη της ταυροκαθαψιας,συμφωνησαμε οι δυο γυναικες στη παρασταση θα ειναι δυο
φιλες της,η μια μπροστα θα κρατα τα κερατα του ταυρου,στη μεση ο αιωρουμενος
ορμητικος ταυρος,πανω του θα ισορροπει ο αντρα της και πισω του θα στεκεται η
αλλη φιλη της ορθια ετοιμη μ'ανοιχτα τα χερια να υποδεχθει τον ακροβατη,
''θελω να'χει κινηση η εικονα,να'ναι ζωντανη,σαν να συμβαινει αυτο εκεινη την ωρα
μπροστα σου'',
της εκανα και μερικα σχεδια πορτραιτα με νεροχρωματα για την τοιχογραφια της κομ-
σης νεαρης κυριας,και για μια απο τις ιερειες με τα φιδια;οταν τελειωσα φανηκε να
ειναι ικανοποιημενη,ηταν ωρα να φυγω,ετοιμασθηκα,μαζεψα τα σχεδια και τα χρω-
ματα μου,η Αριαδνη με συνοδευσε μεχρι την εξοδο,με ευχαριστησε,''αυριο την ιδια
ωρα παλι θα σε περιμενω'',μου ειπε
.
.

.

Ε.πορτραιτο γυναικας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ο Λαβυρινθος των Λεξεων-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Εγραφε ενα διηγημα.Ηταν πολυπλοκο στην αναπτυξη του χρονου και του χω-
ρου.Το Α και το Β γεγονος που σε μια κανονικη διηγηση θα ηταν ταυτοχρονα.
Εδω παντα δεν ειναι.Το Α η' προηγειται του Β,ειναι στο παρελθον του η'επεται,
ειναι στο μελλον του.Ο χωρος που εκτυλλισεται η ιστορια δεν ειναι Ευκλειδιος
αλλα Μη Ευκλειδιος.Το διηγημα διαφοροποιειται απο τρεις βασικους παραγον-
τες,απο τον αφηγητη-συγγραφεα,απο τους πρωταγωνιστες της ιστοριας,και απο
τον αναγνωστη.Καθε ενας συλλαμβανει,παρατηρει αλλη ιστορια.Καθε λεξη του
αποκτα ολο το βαρος της.Απο την πιθανη ετυμολογια της μεχρι τις χρησεις της,σε
ολα τα επιπεδα του λογου,προφορικο και γραπτο.Καθημερινο,Λογοτεχνικο,
Φιλοσοφικο,Επιστημονικο.Π.χ η λεξη 'ειναι' κατηγορημα στη γραμματικη και το
 'Ειναι' στη Φιλοσοφια του Χαιντεγκερ,η πραγματικοτητα αποκρυψη του Ειναι.
Η' η λεξη 'ποντος' στην Οδυσσεια του Ομηρου σε ολες τις εμφανισεις της.Εργο
του συγγραφεα,μελημα του,ειναι να ενεργοποιησει το λεξιλογιο του και οι χαραχτη-
ρες του διηγηματος του να κινουνται να ζουν σε ολο το νοηματικο του ευρος.
Κατα συνεπεια ο αναγνωστης να δημιουργει την δικη του αφηγηση,απο την μο-
νοσημαντη επιφανειακη,που η αναγνωση της διαρκει ορισμενο αριθμησιμο χρο-
νο εως την αναγνωση που διαρκει μη αριθμησιμο απειρο χρονο.Η ιστορια σε μια
Ευκλειδια προβολη της ειναι απλη.Μια γυναικα μετα τη δουλεια της επιστρεφει
με τον ηλεκτρικο σπιτι της.Ενα αποσπασμα απο το διηγημα:"...το προφιλ του αν-
τρα απεναντι της ειχε ενα οξυ περιγραμμα.Τον ρωτησε.''τι ωρα ειναι''.Χωρις να
γυρισει προς το μερος της της απαντησε."φυσουσε,λιγο μετα απο μενα ηρθες".
Ανοιξε το βιβλιο να συνεχισε το διαβασμα απο το σημειο που το αφησε,διαβα-
σε,γυρισε σελιδα,κενο,δεν ηταν γραμμενη,σκεφτηκε θα ειναι ελλατωματικο βι-
βλιο,λαθος της εκτυπωσης,γυρισε σελιδα,το ιδιο,μετα απο πεντε σελιδες ξανα-
βρηκε τη συνεχεια,συνεχισε το διαβασμα απροσκοπτα για τρεις σελιδες,στην
επομενη ηταν γραμμενη η ιδια φραση:" El jardin de senderos que se bifurcan",
στην επομενη σελιδα ηταν τυπωμενη η δευτερη σελιδα απο το διηγημα του J.L.
Borges: Tlon, Uqbar, Orbius Tertius απο εκδοση του 1944 των Ficciones του...".
Επισης θελησε στο διηγημα καθε αναγνωστης του να βρισκει βιογραφικα του
γεγονοτα,εκεινα που στο παρον του συμβαινουν,αλλα κι εκεινα που στο παρελ-
θον του συνεβηκαν  κι εκεινα που στο μελλον του θα συμβουν,ακομα κι εκεινα
που ειναι αδυνατο να συμβουν επειδη δεν πληρουνται οι καταλληλες προυπο-
θεσεις.Εκανε πολλες αλλαγες και διορθωσεις και κατεληξε σε ενα κειμενο δυο
σελιδων.Τελικα στον εκδοτικο οικο εδωσε για εκτυπωση μονο μια σελιδα κενη
με τον τιτλο:''Ο Λαβυρινθος των Λεξεων''.
.
.
.

ΣΥΝΙΖΗΣΕΙΣ-χ.ν.κουβελης

μιλουσε.την έβλεπε στον απέναντι καθρέφτη. καθισμένη σε μια κίτρινη καρέκλα
πίσω του. "μπορεί και να φλυαρω. ίσως τόσες λεπτομέρειες να μην.χρειαζονται.
το ένα παρασύρει το άλλο".δεν περίμενε απάντηση συνέχισε να μιλάει. το γεγονός
που διηγουνταν ήταν ψεύτικο. επειδή μια άλλη φορά το διηγήθηκε διαφορετικά.
δεν πρόσθεσε καινούργια στοιχεία.ουτε κάποια διόρθωσε. βέβαια,ηταν αδύνατο
να συμπεράνει ποιο απ'τα δύο ήταν αλήθεια. η' αν και τα δύο ήταν ψεύτικα. πάν-
τως η δεύτερη εκδοχή είχε πιο ενδιαφέρων. ήταν καλύτερα δομημενη σαν αφηγηση.
"αυτό που ζούμε έχει πολλούς τρόπους να εκφράσθει. εγώ δυσκολεύομαι να απο-
φασίσω ποιος με εκφράζει καλύτερα.εχεις αντίρρηση;το ψέμα δεν είναι ψέμα ούτε
η αλήθεια είναι αλήθεια.".και πάλι δεν απάντησε. έβλεπε ακίνητο το είδωλο της
στον καθρέφτη. σαν να μην υπήρχε. γύρισε το κεφάλι πίσω για βεβαιωθει. την είδε.
χαμογέλασε. "μην ανησυχείς.προκειται για απλές προτάσεις.αν και η πραγματικότη-
τα είναι οι προτάσεις που κάνουμε" .σταμάτησε σαν να σκέφτονταν αυτό που είπε.
"είναι κι άλλες παραλλαγές το ίδιο υπαρκτες".συνέχισε. "ισοδυναμες.το ψέμα ενός
ψέμα. η αλήθεια είναι αλήθεια. η αλήθεια είναι ψέμα.το ψέμα είναι αλήθεια".τρίτη
φορά επανέλαβε την ιστορία.με στοιχεία της πρώτης και της δεύτερης έκδοχης.πρε-
πει να κοιμήθηκε. όταν ξύπνησε η γυναίκα είχε φύγει. η κίτρινη καρέκλα ήταν άδεια.
.
.
 .

Το όνειρο της Κιρκης τη νύχτα πριν την άφιξη του Οδυσσεα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Είδε να πληθαίνουν τα γουρούνια στο στάβλο της.να τρώνε αχόρταγα τις τροφές
που συνέχεια τους πετούσαν οι υπηρέτες. Κι ένα γουρούνι το πιο άγριο.απ'όλα την
κυνήγησε και την πέταξε κάτω στη λάσπη κι άρχισε να της δαγκώνει τις μάλακες
σάρκες της και να την τρώει.εκεινη φώναζε μ'ολη τη φωνής της. ούρλιαζε δυνατά.
κάνεις άντρας δεν ήταν να την σώσει απ'τα κοφτερα δόντια του.μετάνιωσε που
κανέναν δεν λυπήθηκε κι όλους τους μεταμόρφωσε σε γουρούνια. Εκεί ξύπνησε
λουσμένη στον κρύο. ιδρώτα. Είχε ξημερωσει.Ενα σκληρό φως όρμησε μέσα στη
κάμαρα της. Μπήκε η δούλα της. "Ήρθαν ξένοι. Άραξαν τα καράβια τους στο λιμάνι.
"περίμενε να ακούσει τη κυρά της. Η Κιρκη σηκώθηκε απ'το κρεβατι πήγε και κάθι-
σε στον καθρεφτη.Κοιταξε το πρόσωπο της. Είπε στην υπηρετρια με σοβαρη βέβαι-
η φωνή. "πες στις φαρμακευτρες να μην ετοιμάσουν το φίλτρο.ολους να τους ποτί-
σουν με το μωλυ.ειναι διαταγή".η κοπελα έφυγε. Άκουσε τις φωνές των ανδρών εί-
χαν φτάσει στην αυλη της.φορεσε το πιο όμορφο ρούχο να τους υποδεχθει.
.
.
.

Η Κιρκη τη νύχτα πριν την αναχώρηση του Οδυσσεα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

"αποψε έχει πανσέληνο"πως αναπαύεται πάνω στα φύλλα των δέντρων. ήσυχο
φως. "εδώ στη κοιλιά μου κοιμάται. βάλε το χέρι σου να το σκεπάσεις".η ανα-
πνοή σου τις νύχτες θα λείπει. "λευκά σαν κρίνα τα πόδια σου".το ξέρω πως σ'
αρεσουν.το χρώμα τους ροδαλο."η φωνή σου".τι η φωνή μου;με δένει σφιχτά
μ'αλυτους κόμπους."το φεγγάρι στο φως του σε δειχνει διάφανη.σε διαλύει".
φοβάμαι.τι φοβάσαι;δεν ξέρω."πολλά τριζόνια απόψε.τι να λένε;".τ'ονομα σου.
"εκεί θα τ'ακους;".παντού τον ίδιο ήχο βγάζουν τα τριζόνια.και το φεγγάρι το
ίδιο θα είναι."κοίταξε". πανσέληνο.το ίδιο μέγεθος."με το στρογγυλό γόνατο
στ'αριστερό σου πόδι".αυτό που τώρα πιάνω. "με τα δάχτυλα μου αγγίζω"."
αργεί να ξημερώσει;"."ησύχασε.αργει".
.
.
.

Lewis Caroll and Alice in Wonderland-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΙΚΗ ΤΟΥ LEWIS CARROLL ΚΑΙ ΤΟΝ ΛΑΓΟ

Η Αλικη κοιταξε μεσα στον καθρεφτη τον κολυμβητη λαγο
πως επεσε με περιτεχνη βουτια απ'τον ψηλο βατηρα μεσα
στη πισινα-πλατς-περιμενε να αναδυθει μεσα απ'τα νερα
κι αρχισε να μετραει 1-2-3-4-5-...-99 πριν πει 100 ακουσε
μια φωνη πισω της:''ε εδω ειμαι''-γυρισε κι ειδε τον λαγο
-''βλεπεις ειμαι εξω ενω ημουνα μεσα''-γελασε-''η μερα μου
αρχισε με γριφους''-ο λαγος εβγαλε απ'την αριστερη τσεπη
του ενα πλαστικο ακκορντεον το φουσκωσε με το στομα
του κι αρχισε να παιζει ενα γνωστο λαικο τραγουδι:''ενα
νερο κυρα Βαγγελιω'' και με χορευτικη κινηση πηδηξε
μεσα στον καθρεφτη εκει πηρε τη θεση του ασπρου
αξιωματικου στη παρτιδα σκακιου που παιζονταν στο
σκακι δαπεδο του δωματιου-η Αλικη του φωναξε:''προσεξε!
σε απελει το αλογο''-ο λαγος αξιωματικος δεν ακουσε τι
του ειπε-εκανε χειρονομιες να τον καταλαβει-αυτος με μια
εξυπνη κινηση απεφυγε τον κινδυνο-κι ετρεξε στην πορτα
του βαθους την ανοιξε κι εξαφανισθηκε-''προς στιγμην''
σκεφτηκε η Αλικη-ακουσε τη πορτα πισω της να ανοιγει
στον καθρεφτη ειδε το ειδωλο του λαγου-γυρισε προς
το μερος του-εκεινος εβγαλε το ημιψηλο καπελο του
της εκανε μια βαθεια υποκλιση και πολυ σοβαρα της
απευθυνθηκε:''παρων!δεσποινις μου ειμαι στην απολυτη
διαθεση σας!''-εκεινο το ''στην απολυτη διαθεση σας''
το τονισε ιδιαιτερα με γαλικη προφορα-με το ασπρο παπιγιον
και τη μαυρη ρεντικοτα του φαινονταν πολυ αστειος κι
η Αλικη δεν κρατηθηκε και ξεσπασε σε δυνατα γελια
''φιλε μου εισαι πολυ αστειος!δεν μπορεις να φανταστεις
ποσο διασκεδαζω!-ο λαγος συνοφρυωθηκε σαν να
πειραχτηκε-''θα λεγα πως εισαι παρα πολυ χαριτωμενος!
φιλε μου!ειμαι πολυ ενθουσιασμενη μαζι σου''του φωναξε
η Αλικη-τοτε τα ματια του λαγου ελαμψαν απ'τη χαρα του

.

.

.

Autoportrait-αυτοπορτραιτο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Το Δίχτυ-χ.ν.κουβελης

Μια υλικη παγιδα, ένα οικοδομημα περιπλοκο, ένας τετοιος λαβυρινθος δεν θα
ήταν αποτελεσματικός για να την πιάσει, να την περιλάβει στο σχέδιο του,δυο μή-
νες σκέφτεται και σχεδιάζει αυτους τους λαβύρινθους,ο τελευταίος που σχεδιασε
ήταν μια πανέξυπνη μηχανή,ομως ,το διαισθονταν, δεν ηταν τέλειος, τέλειο δίχτυ.
Έτσι τον παράτησε.Πριν μια εβδομάδα περιπου τη νύχτα ξαγρυπνησε.Το πρωί
συνελαβε τη λύση,ενα τέλειο σχέδιο,αορατο.Αποτελουμενο από λέξεις,προτασεις,
ενα λεκτικό δίχτυ.Ενας Λαβυρινθος Γραφης.Αρχισε να γράφει προσεκτικά.Η κάθε
πρόταση ήταν στενά συνδεδεμένη με την προηγούμενη και την επομενη πρόταση.
Οι προτάσεις του και κατά συνέπεια το κείμενο του έπρεπε να εχει πολλαπλοτητα.
Το Α ειναι Β η' και Γ... Αδύνατο να ξεφυγει.Ανοιγονταν όλοι οι δρομοι.Η γραφή
αυτονομηθηκε και αναπτυσονταν σαν ζωντανός ευφυής οργανισμός. Στο κείμενο
του εμφανίζονταν όλες οι διαφορετικές εκδοχές αυτόματα. Ο Γλωσσικος Λαβύρινθος
του απλωνεται σαν ιστος αράχνης να την πιάσει. Χθες όμως παρατήρησε και σήμερα
του αποκαλύφθηκαν περισσότερες ενδείξεις πως σε κάποια σημεία του κειμένου δεν
ήταν αυτος ο συγγραφεας αλλά κάποιος άλλος, υποπτευθηκε,κι αυτό πρέπει να το
αποδειξει,πως ήταν εκείνη που έγραφε,ειχε διεισδυσει στον λαβύρινθο του και από
παθητικό αντικειμενο έγινε ενεργον υποκείμενο,καποιο λάθος στο σχέδιο του,μια
τρύπα, από την οποία διείσδυσε και είναι θέμα χρόνου, αν δεν αντιδράσει άμεσα να
αντιστραφουν οι ρολόι,απο πανοπτης παρατηρουμενος,πρέπει να προσέξει,να
ξεφυγει,πριν είναι πολύ αργά, οι προτάσεις του πρέπει να γίνουν περισσότερο αβε-
βαιες,διφορουμενες,να ελλατωθει η πιθανή επέμβαση,να γίνει αδύνατη η
παρεμβολή,πρεπει να βρει ακριβως τα σημεία που έγινε αυτό και αλλάζοντας κατάλ-
ληλα κάποιες λέξεις,μεταβαλοντας το συντακτικό τους και επιπροσθετα γράφοντας
τις δικιες του προτασεις να εξουδετερώνει την έπιδραση τους,πρεπει να προλάβει,
να μην χάσει χρονο, πριν ο ίδιος ο οργανισμός του γλωσσικου λαβύρινθου δράσει
αυτονομημενα στα συγκεκριμένα σημεία και τα πολλαπλασιασει και τότε είναι αδύ-
νατη πια οποιαδηποτε διόρθωση και επεμβαση
.
.
.

Ουρανοξυστης στην ερημο-χ.ν.κουβελης

"ο επιπεδος λαβυρινθος της ερημου απεραντο τιποτα" εγραψε στο ημερολογιο
του ο αρχιτεκτονας ημερομηνια 19 Σεπτεμβριου 2015 12:31-κοιταξε τα σχεδια
του-μια τελευταια ματια-τελεια-ενιωθε ικανοποιημενος-η κατασκευη ειχε εγκριθει-
στο κεντρο της απεραντης ερημου,οποιοδηποτε σημειο της ειναι γεωμετρικο
κεντρο της,υψωθηκε ενας πανυψηλος ουρανοξυστης με αεροδυναμικο σχημα-
ενας λαβυρινθος που συμπυκνωνε και ανεπτυσε τον απλο λαβυρινθο της ερημου-
εκει μεσα εξελισσονταν ολη η ιστορια του παρελθοντος του παροντος και μελ-
λοντος του ανθρωπου με τεραστια ακριβεια-το κτιριο εξελισσονταν -συνεχεια
προστιθονταν χωροι σ'αυτο μεγαλωνε και ψηλωνε-η φιλοδοξια του αρχιτεκτονα
ηταν να εξαπλωθει τοσο πολυ που να καλυψει την ερημο και ολο το συμπαν-η
ερημος ο φυσικος λαβυρινθος του Δημιουργου σταδιακα να αντικατασταθει
απο τον λαβυρινθο της Ιστοριας του Ανθρωπου-"ο λαβυρινθος της Ιστοριας
απεραντο τιποτα"εγραψε στο ημερολογιο του ο αρχιτεκτονας ημερομηνια
19 Σεπτεμβριου 2015 12:49
.
.
.

δια/τυπωσεις-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Ο Μηχανισμος-χ.ν.κουβελης

το ραντεβου με τον δικηγορο ειχε ορισθει στις10 η ωρα ακριβωςτο πρωι.μια περιπλοκη
νομικη υποθεση.στις 10 ακριβως χτυπησε το κουδουνι του γραφειου.του ανοιξαν.
κατευθυνθηκε στη γραμματεα μια νεαρη κοπελα.πριν προλαβει να μιλησει εκεινη του
ειπε πως ο δικηγορος λειπει για καποιες εκκρεμοτητες της υποθεσης του και να περιμενει.
του εδειξε εναν δερματινο καναπε στα αριστερα και καθησε.για να περασει ο χρονος
παρατηρησε το χωρο.σχεδον κυβος.απεναντι του διπλα απ'τη πορτα εισοδου -εξοδου
υπηρχε μια βιβλιοθηκη γεματη βιβλια,προφανως ολα νομικα.στους πλαινους τοιχους
ειχε δυο τετραγωνα παραθυρα.το μεγαλο υψος της θεσης του οροφου δεν επετρεπε
καποια θεα στη πολη η' σε διπλανα ψηλα κτιρια.μια απλανης ατμοσφαιρα κυριαρχουσε.
στον τοιχο πισω απο το γραφειο της γραμματεως ηταν κρεμασμενο ενα καδρο μεγαλων
διαστασεων με το πορτραιτο ενος υψηλου δικαστη καθισμενου σε πολυθρονα-θρονο.
το βλεμμα του αυστηρο διαπεραστικο εφερε γυαλια με λεπτο μεταλικο σκελετο.το στυλ
της αναπαραστασης ηταν ακρως ρεαλιστικο.η μορφη του δικαστη προβαλε εντονα φω-
τισμενη μπροστα απο το σκοτεινο βαθος.για καποια ωρα αφαιρεθηκε.τον εβγαλε απ'την
αφαιρεση του η φωνη της γραμματεως.μιλουσε στο τηλεφωνο.η φωνη της ηταν
απροσωπη,σχεδον μονοφωνικη.απο τις απαντησεις της,κυριως μονολεκτικες,δεν καταλα-
βαινε ποιο ηταν το περιεχομενο της συζητησης.η κοπελα εκλεισε το τηλεφωνο ,μαζεψε
καποια χαρτια πανω απο το γρσφειο της,τα εβαλε σε εναν φακελο και σηκωθηκε.του ειπε
πως πηγαινει σε μια συνεδριαση σε μια διπλανη αιθουσα και πως αυτος να καθισει και να
περιμενει τον κυριο δικηγορο.η γραμματεας εφυγε.εμεινε μονος του.κι ενιωσε να τον
πνιγει ο σιωπηλος κι ακινητος χωρος γυρω του.να περιστρεφεται ελλικοειδα και να τον
τυλιγει.δεν αντεξε,σηκωθηκε και περιεργαστηκε τα βιβλια της βιβλιοθηκης.πολυ παλαια
νομικα βιβλια,σπανιες εκδοσεις,αναμεσα τους ηταν και μια εκδοση του 17ου αιωνα των
Νομων του Πλατωνα.υπηρχαν και πολλα λογοτεχνικα βιβλια.φιλοσοφιας,μαθηματικων,
κυριως τοπολογιας και μαθηματικης λογικης,επισης βιβλια αρχιτεκτονικης και μηχανικων
κατασκευων.απο τη βιβλιοθηκη προχωρησε στο δεξιο τετραγωνο παραθυρο.απο εκει ειδε
κατω να απλωνεται η τεραστια πολη και να χανεται στη προοπτικη του αχανους βαθους
της.ενα τεραστιο επιπεδο χωρισμενο τελεια σε τετραγωνα και ορθογωνια,με ευθεις δρο-
μους παραλληλους και καθετους.απο το υψος που κοιτουσε εβλεπε μια απεραντη
ακινησια.τιποτα δεν αντιλαμβανονταν να κινηται να μεταβαλεται ουτε και καποιο ηχο
ακουγε.σαν να ηταν παρα πολυ απομακρυσμενος.απο τον πραγματικο κοσμο,σχολιασε
και γελασε.το ιδιο σχεδιο αντικρυσε κι απ'το αλλο παραθυρο,καμια διαφορα,πανομοι-
οτυπη αποψη.ξαναγυρισε στον καναπε και καθησε.κοιταξε το μεγαλο οβαλ ρολοι του
τοιχου πισω του.11 και 20.καθησε μεχρι τις 12 ακινητος,χωρις να σκεφτεται,μισοκοιμι-
σμενος.βαρεθηκε.αρκετα περιμενε.σηκωθηκε να φυγει.προχωρησε προς την πορτα.
δεν την βρηκε.δεν ηταν δυνατον,ηταν ακριβως,αυτο το ειχε υπολογισει στην ανια της
αναμονης,διπλα αριστερα απο την βιβλιοθηκη οπως καθονταν απεναντι.εσπρωξε την
επιφανεια σ'εκεινο το σημειο.δεν υποχωρησε.κοιταξε για τις δυο παραλληλες σχισμες
που θα οριοθετουσαν τη θεση του ορθογωνιου της.δεν υπηρχε καμια σχισμη.ουτε
κανεναν μηχανισμο βρηκε.του φανηκε παραξενο.ηξερε πολυ καλα πως εκει ηταν η
πορτα,σ'αυτη τη θεση ακριβως.απ'αυτη αυτος ο ιδιος ειχει εθσερθει στο εσωτερικο του
 γραφειου κι απ'αυτη την ιδια ειχε εξερθει και η γραμματεας.δεν μπορει να κανει λαθος.
κοιταξε πιο προσεκτικα.τιποτα διαφορετικο δεν ανακαλυψε.επεστρεψε στον καναπε και
καθησε να συνελθει και να σκεφτει.οταν συνηλθε απο την συγχιση αρχισε να σκεφτεται
διαφορες υποθεσεις.τι μπορει να συμβαινει.η πορτα ειναι ενα πραγματικο αντικειμενο
και σ'αυτον τον πραγματικο κοσμο ενα πραγματικο αντικειμενο δεν μπορει να εξαφανι-
στει.να μην ειναι απο τη στιγμη που ειναι.μπορει ομως να κρυφτει.αν κρυφτηκε,τοτε
πως κρυφτηκε;με ποιο τροπο;με ποιο μηχανισμο;αν ανακαλυψει τον τροπο και τον
μηχανισμο της αποκρυψης τοτε,σιγουρα, θα μπορεσει να επαναφερει το κρυμενο
αντικειμενο,στην.προκειμενη περιπτωση την πορτα.αν ομως εχει κρυφτει με πολλους
τροπους-μηχανισμους η' με εναν συνθετο συνδιασμο τροπων-μηχανισμων τοτε θα
πρεπει να τους αποκαλυψει εναν-εναν ολους ξεχωριστα.επειδη το ανθρωπινο μυαλο,
σκεφτηκε, δεν ειναι απειρο αλλα πεπερασμενο τοτε ο αριθμος των τροπων.που μπορει
να σκεφτει ειναι μετρησιμος,περατος,οσο μεγαλος κι αν ειναι.κι ο χρονος για να αποκα-
λυφτουν αυτοι οι τροποι ειναι κι αυτος πεπερασμενος και δεν ειναι απειρος.υπαρχει
ομως ενα βασικο προβλημα που προκυπτει απο τον βαθμο ευφυιας του ανθρωπου που
 σκεφτηκε και κατασκευασε τον μηχανισμο,η' τους μηχανισμους, αποκρυψης.αν ηταν
συνηθης η'υψηλος.κι επιπλεον απο την συναισθηματικη του συγκροτηση.αν ηταν αηθης
η' αγαθος.η χειροτερη εκδοχη θα ηταν ενας αηθης ευφυης μηχανικος.η ευκολοτερη για
τη λυση περιπτωση θα ηταν τον μηχανισμο να τον εμπνευστηκε ενας αγαθος με συνηθη
ευφυια ανθρωπος.πρεπει λοιπον να επεξεργαστει ολους τους δυνατους συνδιασμους.
απο τους ακραιους αηθης συνηθης-αηθης υψηλης-αγαθος συνηθης-αγαθος υψηλης
και τους ενδιαμεσους αηθης-αγαθος και συνηθης-υψηλη.εκεινη τη στιγμη του ηρθε
μια ιδεα πως ισως μεσα στα βιβλια της βιβλιοθηκης να ευρισκε τη λυση, η' εστω καποιες
ενδειξεις,για τη λυση του προβληματος.μεσα σε καποιο η' σε καποια απο τα βιβλια.ειτε
και της λογοτεχιας ειτε και της φιλοσοφιας ειτε και των μαθηματικων ,τοπολογιας και
λογικης, ειτε και της αρχιτεκτονικης και των κατασκευων.μπορει,σκεφτηκε,π.χ
να εχει κατασκευαστει ενας μηχανισμος τετοιος ωστε εσωτερικα του τοιχου να ολισθαι-
νει περιστροφικα η ελαστικη επιφανεια τετραγωνης κατοψης των τοιχων.να ρεει.και μαζι
της να περιστρεφεται και η πορτα.για τον ακριβη χρονο της επαναεμφανισης της πορτας
στην προηγουμενη θεση της,αν αυτος πραγματι ειναι ο μηχανισμος,χρειαζεται να υπολογι-
στει επακριβως ο χρονος περιστροφης.βεβαια αποκλειεται η περιπτωση να ειναι
απειρος.επειδη το απειρο εχει οντοτητα μονο στη σκεψη του ανθρωπου.επομενως θα
ειναι πεπερασμενος.βεβαια το περασμενο ειναι ενα δεκατο του δευτερολεπτου εως ενα
δισεκατομυρια χρονια.στην πρωτη περιπτωση,λιγο μεγαλης ταχυτητας περιστροφης, δεν
προλαβαινει να εντοπισει την πορτα στη θεση της και στην δευτερη περιπτωση ,λογω
τεραστιου χρονου,ειναι αδυνατον αυτο να συμβει στην περιπτωση πεπερασμενων χρονικα
οντων οπως ο ανθρωπος.επομενως σ'αυτες τις περιπτωσεις χρονικης περιοδου.πολυ μικρης -
πολυ μεγαλης,κι αυτες ειναι απειρες ,δεν θα εντοπισει την πορτα και θα μεινει κλεισμενος
στην αιθουσα.στον χωρο της.απ'αυτες τις δυνατοτητες προσπαθησε να μην πανικοβληθει
κι ευχηθηκε ο χρονος της περιοδου να ειναι στα πραγματικα μετρα της αντιληψης και της
ζωης του ανθρωπου.αποφασισε να σηκωθει και να ψαξει στη βιβλιοθηκη.εκεινη ακριβως
την ωρα ανοιξε η πορτα ακριβως απεναντι του και μπηκε η νεαρη γραμματεας που με την
ιδια απροσωπη και μονοτονη φωνη τον πληροφορησε πως αδικα περιμενει,ο κυριος δικη-
γορος ειναι πολυ αποσχολημενος στη συνεδριαση οπου το θεμα της συζητησης ειναι η
δικη του υποθεση και πως αυτο εκ των πραγματων θα διαρκεσει πολυ χρονο και πως μπο-
ρει,αν θελει,να φυγει και να περιμενει να του τηλεφωνισουν για να οριστει η ακριβης
ημερομηνια της επομενης επισκεψης του.βγηκε απο το γραφειο κι η γραμματεας πισω
του εκλεισε την πορτα .κατεβηκε απο το κτιριο και βγηκε στη μεγαλη λεωφορο μπροστα.
η κυκλοφορια σ'αυτη εκεινη την ωρα ηταν μεγαλη.κοιταξε το ρολοι του.εδειχνε ακριβως
10 και 7 λεπτα.δεν παραξενευτηκε.το ιδιο συνεβηκε και τις αλλες φορες,σκεφτηκε.ειδε
ενα ταξι σηκωσε το χερι του και το σταματησε.ανοιξε την πισω πορτα μπηκε μεσα και
καθησε.ειπε στον οδηγο την διευθυνση προορισμου, ενος γνωστου κοσμικου ρεστοραν.
εκει θα γευματιζε πρωτα και μετα θα επεστρεφε,το απογευμα σπιτι του.μεσα απ'το
τζαμι του αυτοκινητου εβλεπε τα αυτοκινητα τα κτιρια και τους ανθρωπους να ρεουν
μεσα στο εσωτερικο της πολης.
.
.
.

J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
J.L.BORGES' POEMAS
[μεταφραση traducción c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]

LA  LUNA
[a Maria Kodama]

Hay tanta soledad en ese oro.
La luna de las noches no es la luna
que vio el primer Adán. Los largos siglos
de la vigilia humana la han colmado
de antiguo llanto. Mírala. Es tu espejo

Η ΣΕΛΗΝΗ

υπαρχει τοση μοναξια σ'αυτο το χρυσαφι
η σεληνη τις νυχτες δεν ειναι η σεληνη
που ειδε ο πρωτος ανθρωπος.Οι ατελειωτοι αιωνες
της ανθρωπινης αγρυπνιας την εχουν γεμισει
απο αρχαιο θρηνο.Κοιταξε την.Ειναι ο καθρεφτης σου
.
LA  LLUVIA

Bruscamente la tarde se ha aclarado
Porque ya cae la lluvia minuciosa.
Cae o cayó. La lluvia es una cosa
Que sin duda sucede en el pasado.

Quien la oye caer ha recobrado
El tiempo en que la suerte venturosa
Le reveló una flor llamada rosa
Y el curioso color del colorado.

Esta lluvia que ciega los cristales
Alegrará en perdidos arrabales
Las negras uvas de una parra en cierto

Patio que ya no existe. La mojada
Tarde me trae la voz, la voz deseada,
De mi padre que vuelve y que no ha muerto.

Η ΒΡΟΧΗ

ξαφνικα το απογευμα εχει καθαρισει
επειδη ηδη πεφτει η βροχη επιμονη
πεφτει η' επεφτε.Η βροχη ειναι ενα πραγμα
που χωρις αμφιβολια συμβαινει στο παρελθον

οποιος την ακουει να πεφτει εχει επαναφερει
τον χρονο οπου τυχη ευτυχης
του αποκαλυψε ενα ανθος ονομασμενο ροδο
και το ξεχωριστο χρωμα του λιγο η' πιο κοκκινου

αυτη η βροχη που τυφλωνει τα κρυσταλλα
θα ζωντανεψει σε εξαφανισμενα προαστια
τα μαυρα σταφυλια μιας κληματαριας στερεας

αυλη που πια δεν υπαρχει .Το μουσκεμενο
απογευμα μου φερνει τη φωνη,την επιθυμητη φωνη
απ'τον πατερα μου που γυριζει η' που δεν εχει πεθανει
.
EL ENAMORADO

Lunas, marfiles, instrumentos, rosas,
lámparas y la línea de Durero,
las nueve cifras y el cambiante cero,
debo fingir que existen esas cosas.

Debo fingir que en el pasado fueron
Persépolis y Roma y que una arena
sutil midió la suerte de la almena
que los siglos de hierro deshicieron.

Debo fingir las armas y la pira
de la epopeya y los pesados mares
que roen de la tierra los pilares.

Debo fingir que hay otros. Es mentira.
Sólo tú eres. Tú, mi desventura
y mi ventura, inagotable y pura.

Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ

φεγγαρια,ελεφαντοδοντα,εργαλεια,ροδα,
λαμπες και η γραμμη του Ντυρερ
τα εννεα ψηφια και το μεταβλητο μηδεν
πρεπει να υποκριθω πως υπαρχουν αυτα τα πραγματα

πρεπει να υποκριθω πως στο παρελθον υπηρξαν
η Περσεπολη η Ρωμη και πως μια αμμος
λεπτη μετρησε την τυχη της επαλξης
που οι αιωνες του σιδηρου διελυσαν

πρεπει να υποκριθω τα αρματα και τη φωτια
της εποποιιας και τις βαριες θαλασσες
που ροκανιζουν της γης τις κολωνες

πρεπει να υποκριθω πως υπαρχουν αλλοι.Ειναι ψεμμα.
Μονο εσυ εισαι.Εσυ,η δυστυχια μου
και η ευτυχια μου,ανεξαντλητη και καθαρη
.
.

Los dos Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.

EL BISONTE

Montañoso, abrumado, indescifrable,
rojo como la brasa que se apaga,
anda fornido y lento por la vaga
soledad de su páramo incansable.

El armado testuz levanta. En este
antiguo toro de durmiente ira,
veo a los hombres rojos del Oeste
y a los perdidos hombres de Altamira.

Luego pienso que ignora el tiempo humano,
cuyo espejo espectral es la memoria.
El tiempo no lo toca ni la historia

de su decurso, tan variable y vano.
Intemporal, innumerable, cero,
es el postrer bisonte y el primero.

O ΒΙΣΟΝΑΣ

ορεσιβιο,καταπιεσμενο,ανεξιχνιαστο,
κοκκινο οπως το καρβουνο που  λιγοστευει,
προχωραει ρωμαλαιο κι αργο μεσ΄στην ακαθοριστη
μοναξια της ερημιας του ακουραστο

το αρματωμενο μετωπο ορθωνεται.Σ'αυτον
τον αρχαιο ταυρο της κοιμισμενης βιας ,
βλεπω στους κοκκινους ανθρωπους της Δυσης
και στους χαμενους ανθρωπους της Αλταμιρας

επομενως σκεφτομαι πως αγνοει τον ανθρωπινο χρονο
του οποιου καθρεφτης φασματικος ειναι η μνημη,
ο χρονος δεν το αγγιζει ουτε η ιστορια

της διαδρομης του,τοσο μεταβλητο και ματαιο,
αχρονο,αμετρητο,μηδεν,
ειναι ο τελευταιος βισωνας κι ο πρωτος
.

.

ΟΙ ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΙ ΜΟΥ-MY LABYRINTHS-Dedicated to J.L.Borges
.-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης1
.
.
LOS BORGES

Nada o muy poco sé de mis mayores
portugueses, los Borges: vaga gente
que prosigue en mi carne, oscuramente,
sus hábitos, rigores y temores.

Tenues como si nunca hubieran sido
y ajenos a los trámites del arte,
indescifrablemente forman parte
del tiempo, de la tierra y del olvido.

Mejor así. Cumplida la faena,
son Portugal, son la famosa gente
que forzó las murallas del Oriente

y se dio al mar y al otro mar de arena.
Son el rey que en el místico desierto
se perdió y el que jura que no ha muerto

ΟΙ ΜΠΟΡΧΕΣ

τιποτα η' πολυ λιγα γνωριζω απο τους προγονους μου
πορτογαλους,τους Μπορχες.ακαθοριστη γεννια
που συνεχιζει μεσα στη σαρκα μου,σκοτεινα,
τις συνηθειες της,τις αντοχες η' τους φοβους της

διαφανοι οπως σαν καθολου να εχουν υπαρξει
και ξενοι στις διαδικασιες της τεχνης,
ανεξιχνιαστα σχηματιζουν μερος
του χρονου,της γης και της ληθης

καλυτερα ετσι.Πληρης ο κοπος,
ειναι η Πορτογαλια,ειναι η φημισμενη γεννια
που πιεσε με δυναμη τα τειχη της Ανατολης

και διεσχισε τη θαλασσα και την αλλη θαλασσα της αμμου
ειναι ο βασιλιας που στην μυστικη ερημο
χαθηκε κι αυτος που ορκιζεται πως δεν εχει πεθανει
.
.

J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
Quince monedas-εντεκα νομισματα-
poemas de Jorge Luis Borges [La rosa profunda (1975)]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

A Alicia Jurado

Un poeta oriental

Durante cien otoños he mirado
tu tenue disco.
Durante cien otoños he mirado
tu arco sobre las islas.
Durante cien otoños mis labios
no han sido menos silenciosos.

ενας ποιητης της ανατολης

στη διαρκεια εκατο φθινοπωρων εχω κοιταξει
τον λεπτο δισκο σου
στη διαρκεια εκατο φθινοπωρων εχω κοιταξει
το τοξο σου πανω απο τα νησια
στη διαρκεια εκατο φθινοπωρων τα χειλη
δεν εχουν υπαρξει λιγοτερο σιωπηλα
.
 El desierto

El espacio sin tiempo.
La luna es del color de la arena.
Ahora, precisamente ahora,
mueren los hombres del Metauro y de Tannenberg.


 η ερημος

ο χωρος χωρις χρονο
η σεληνη εχει το χρωμα της αμμου
τωρα,ακριβως τωρα,
πεθαινου οι σνθρωποι του Μεταουρο και του Τανενμπεργκ
.
LLueve

¿En qué ayer, en qué patios de Cartago,
cae también esta lluvia?

βρεχει

σε ποιο χθες;σε ποιες αυλες της Καρχηδονας
πεφτει ακομα αυτη η βροχη;
.
Asterión

El año me tributa mi pasto de hombres
y en la cisterna hay agua.
En mí se anudan los caminos de piedra.
¿De qué puedo quejarme?
En los atardeceres
me pesa un poco la cabeza de toro.

Αστεριων

το ετος μου πληρωνει φορο τη βοσκη μου ανθρωπων
και στη στερνα εχει νερο
σε μενα συγκλινουν τα πετρινα μονοπατια.
για ποιο πρεπει να παραπονεθω;
τα βραδια
με βαραινει λιγο το κεφαλι ταυρου
.
Un poeta menor

La meta es el olvido.
Yo he llegado antes.

ενας ποιητης ελασσων

το τελος ειναι η ληθη
εγω εχω φτασει πριν
.
Génesis, IV, 8

Fue en el primer desierto.
Dos brazos arrojaron una gran piedra.
No hubo un grito. Hubo sangre.
Hubo por vez primera la muerte.
Ya no recuerdo si fui Abel o Caín.

Γεννεσις, IV, 8

ηταν στην πρωτη ερημο
δυο χερια εριξαν μια μεγαλη πετρα
δεν υπηρξε μια κραυγη.δεν υπηρξε αιμα
υπηρξε για πρωτη φορα ο θανατος.
ακομα δεν θυμαμαι αν ημουν ο Αβελ η' ο Καιν.
.
Nortumbria, 900 A.D.

Que antes del alba lo despojen los lobos;
la espada es el camino más corto.

Νορτουμπρια 900 μ.Χ

ποιο πριν την αυγη αυτο που διωχνει τους λυκους;
το ξιφος ειναι ο δρομος ο πιο συντομος
.
Miguel de Cervantes

Crueles estrellas y propicias estrellas
presidieron la noche de mi génesis;
debo a las últimas la cárcel
en que soñé el Quijote

Μιγκουελ δε Θερβαντες

αδυσωπητα αστερια η' ευνοικα αστερια
προιστανταν τη νυχτα της γεννησης μου
οφειλω στα τελευταια το κελλι
στο οποιο ονειρευτηκα τον Κιχωτη
.
El Oeste

El callejón final con su poniente.
Inauguración de la pampa.
Inauguración de la muerte.

Η Δυση

το τελευταιο περασμα με τη δυση του
η εναρξη της παμπας
η εναρξη του θανατου
.
 Estancia El Retiro

El tiempo juega un ajedrez sin piezas
en el patio. El crujido de una rama
rasga la noche. Fuera la llanura
leguas de polvo y sueño desparrama.
Sombras los dos, copiamos lo que dictan
otras sombras: Heráclito y Gautama.

Αγροκτημα Η Απομονωση

ο χρονος παιζει ενα σκακι χωρις πιονια
στην αυλη.το τριξιμο ενος κλαδιου
σχιζει τη νυχτα.εξω περα η πεδιαδα
λευγες απο σκονη και ονειρο διασκορπισμενα
σκιες οι δυο,αντιγραφουμε αυτο που υπαγορευουν
αλλες σκιες:ο Ηρακλειτος η' ο Γκαουταμα
.
El prisionero

Una lima.
La primera de las pesadas puertas de hierro.
Algún día seré libre.

ο φυλακισμενος

μια λιμα.
η πρωτη απο τις βαριες πορτες απο σιδερο
καποια μερα θα ειμαι ελευθερος.
.
Macbeth

Nuestros actos prosiguen su camino,
que no conoce término.
Maté a mi rey para que Shakespeare
urdiera su tragedia.

Μακβεθ

οι πραξεις μας συνεχιζουν τη πορεια τους
που δεν γνωριζει τερμα
σκοτωσα τον βασιλια μου ωστε ο Σεξπηρ
να εμπνευστει την τραγωδια του
.
Eternidades

La serpiente que ciñe el mar y es el mar,
el repetido remo de Jasón, la joven espada de Sigurd.
Sólo perduran en el tiempo las cosas
que no fueron del tiempo.

Αιωνιοτητες

το ερπετο που περισφιγγει τη θαλασσα και ειναι η θαλασσα,
το επαναλαμβανομενο κουπι του Ιασωνα,το νεαρο σπαθι του Σιγκουρντ.
μοναχα διαρκουν στο χρονο τα πραγματα
που δεν υπηρξαν στον χρονο
.
E. A. P.

Los sueños que he soñado. El pozo y el péndulo.
El hombre de las multitudes. Ligeia…
Pero también este otro.

E. A. P.
τα ονειρα που εχω ονειρευτει.το πηγαδι και το εκκρεμες.
ο ανθρωπος του πληθους.η Λιγεια...
αλλα επισης κι αυτο το αλλο
.
El espía

En la pública luz de las batallas
otros dan su vida a la patria
y los recuerda el mármol.
Yo he errado oscuro por ciudades que odio.
Le di otras cosas.
Abjuré de mi honor,
traicioné a quienes me creyeron su amigo,
compré conciencias,
abominé del nombre de la patria,
me resigné a la infamia.

ο κατασκοπος

στο δημοσιο φως των μαχων
αλλοι δινουν της ζωη τους στη πατριδα
και τους μνημονευει το μαρμαρο.
εγω εχω περιπλανηθει αορατος μεσα σε πολεις που μισω.
σ'αυτη εδωσα αλλα πραγματα.
αρνηθηκα την τιμη μου
προδωσα εκεινους που με πιστεψαν φιλο τους,
αγορασα συνειδησεις,
περιφρονησα  το ονομα της πατριδας,
εμενα παραχωρεσα στην ατιμια
.
.

.
Un sueño
-Jorge Luis Borges-
[μεταφραση  traduccion  c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]

En un desierto lugar del Irán hay una no muy alta torre de piedra, sin puerta ni ventana.
En la única habitación (cuyo piso es de tierra y que tiene la forma del círculo) hay una
mesa de madera y un banco. En esa celda circular, un hombre que se parece a mí escribe
en caracteres que no comprendo un largo poema sobre un hombre que en otra celda
circular escribe un poema sobre un hombre que en otra celda circular... El proceso no tiene
fin y nadie podrá leer lo que los prisioneros escriben.

Ενα ονειρο

σε ενα ερημικο τοπο του Ιραν υπαρχει ενας οχι πολυ ψηλος πυργος,χωρις πορτα
ουτε παραθυρο.Στο μοναδικο δωματιο[του οποιου το δαπεδο ειναι απο χωμα και
που εχει το σχημα του κυκλου]υπαρχει ενα τραπεζι απο ξυλο κι ενα σκαμνι.Σ'αυτο
το κυκλικο κελι,ενας ανθρωπος που μου μοιαζει γραφει σε χαραχτηρες που δεν
καταλαβαινω ενα μακρυ ποιημα προς εναν ανθρωπο που σε ενα αλλο κελι κυκλικο
γραφει ενα ποιημα προς εναν ανθρωπο που σε ενα αλλο κελι κυκλικο...Αυτη η
ακολουθια  δεν εχει τελος και κανενας δεν θα μπορεσει να διαβασει αυτο που οι
φυλακισμενοι γραφουν
.
.

Descartes
- Jorge Luis Borges-
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Soy el único hombre en la tierra y acaso no haya tierra ni hombre.
Acaso un dios me engaña.
Acaso un dios me ha condenado al tiempo, esa larga ilusión.
Sueño la luna y sueño mis ojos que perciben la luna.
He soñado la tarde y la mañana del primer día.
He soñado a Cartago y a las legiones que desolaron Cartago.
He soñado a Lucano.
He soñado la colina del Gólgota y las cruces de Roma.
He soñado la geometría.
He soñado el punto, la línea, el plano y el volumen.
He soñado el amarillo, el azul y el rojo.
He soñado mi enfermiza niñez.
He soñado los mapas y los reinos y aquel duelo en el alba.
He soñado el inconcebible dolor.
He soñado mi espada.
He soñado a Elizabeth de Bohemia.
He soñado la duda y la certidumbre.
He soñado el día de ayer.
Quizá no tuve ayer, quizá no he nacido.
Acaso sueño haber soñado.
Siento un poco de frío, un poco de miedo.
Sobre el Danubio está la noche
Seguiré soñando a Descartes y la fe de sus padres.

Καρτεσιος

ειμαι ο μοναδικος ανθρωπος στη γη κι ισως δεν υπαρχει γη ουτε ανθρωπος
ισως ενας θεος μ'απατα
ισως ενας θεος μ'εχει καταδικασει στον χρονο,αυτην τη μεγαλη ψευδαισθηση
ονειρευομαι τη σεληνη και ονειρευομαι τα ματια μου που αντιλαμβανονται τη σεληνη
εχω ονειρευτει το βραδυ και το πρωι της πρωτης μερας
εχω ονειρευτει την Καρχηδονα και τις λεγεωνες που κατεστρεψαν την Καρχηδονα
εχω ονειρευτει τον Λουκανο
εχω ονειρευτει το λοφο του Γολγοθα και τα σταυροδρομια της Ρωμης
εχω ονειρευτει την γεωμετρια
εχω ονειρευτει το σημειο,τη γραμμη,το επιπεδο και τον ογκο
εχω ονειρευτει το κιτρινο,το γαλαζιο και το κοκκινο
enfermiza niñez. εχω ονειρευτει την ασθενικη παιδικη μου ηλικια
εχω ονειρευτει τους χαρτες και τα βασιλεια κι εκεινη τη μονομαχια στην αυγη
εχω ονειρευτει τον ακατανοητο πονο
εχω ονειρευτει το ξιφος μου
εχω ονειρευτει την Ελιζαμπεθ  της Βοημιας
εχω ονειρευτει την αμφριβολια και την βεβαιοτητα
εχω ονειρευτει την χθεσινη μερα
ισως δεν υπηρξε αυριο ,ισως δεν εχω γεννηθει
ισως ονειρευομαι να εχω ονειρευτει.
αισθανομαι λιγη ψυχρα,λιγη αγωνια
πανω απ'τον Δουναβη ειναι η νυχτα
συνεχισα να ονειρευομαι τον Καρτεσιο και την πιστη των προγονων του
.
.
.

Borges Labyrinth-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

προχωρησε στο ταμειο και πληρωσε το εισιτηριο του λαβυρινθου,100 ευρω,
η ταμιας μια νεαρη κοπελα με ενα αινιγματικο χαμογελο στα χειλη,αυτο του
φανηκε σαν ενα μονιμο τικ στα χαραχτηριστικα του προσωπο της,του εδωσε το
εισιτηριο,στο πισω μερος του εισιτηριου διαβασε:
-Borges Labyrinth -16 m μετρα ακτινα-7 min λεπτα διαρκεια-
κοιταξε το ρολοι του: 09:40:00 πμ,ακολουθησε ενα πετρινο διαδρομο,περιπου 1μ
πλατους,που κυκλωνε,οι δυο τοιχοι αριστερα και δεξια που τον περιεβαλαν ειχαν
υψος περιπου 2,5μ,στο ανοιγμα τους ψηλα πανω εβλεπε τη φωτεινη γαλαζια
λωριδα του ουρανου,εφτασε στο κεντρου του λαβυρινθου,ενας κενος κυκλικος
χωρος,ακτινας 2μ περιπου,κοιταξε το ρολοι του: 09:43:30,συνεχισε τον διαδρομο
προς την εξοδο του λαβυρινθου,εφτασε σε αδιεξοδο,γυρισε πισω,δεν βρηκε το
κυκλικο δωματιο,εφτασε παλι σε αδιεξοδο,σκεφτηκε πως μαλλον κλειστηκε σε
εναν κλειστο κι απο τα δυο ακρα του διαδρομο,ενα κλειστο καμπυλο τμημα,
γυρισε πισω,παρατηρησε πως το υψος των τοιχων ειχε μεταβληθει,ειχε παρα πολυ
μεγαλωσει και το ανοιγμα τους προοπτικα ηταν μια γραμμη,μια σκοτεινη σχισμη,
σαν να συνεκλιναν στο απειρο οι δυο τοιχοι,επισης το δαπεδο τωρα ηταν χωματινο
και ο διαδρομος φωτιζονταν απο ενα αμυδρο φως,χωρις να μπορει να προσδιορισει
την πηγη του,εφτασε σε ενα κυκλικο δωματιο,υποθεσε σε ενα δευτερο κεντρο,
κοιταξε το ρολοι του:09:47:00,σε μια μεταλλικη πλακα εγραφε:
Κυκλος-μηκος ακτινας 3μ,
πανω σε ενα τραπεζι ηταν ενα ανοιχτο βιβλιο,οι δυο σελιδες του ηταν κενες,πηρε το
βιβλιο στα χερια του και γυρισε σελιδα,εκει υπηρχε γραμμενη μονο μια προταση:
Un laberinto de símbolos –corrigió–. Un invisible laberinto de tiempo.
στην επομενη σελιδα κενο,στις επομενες σελιδες 10 σελιδες ηταν τυπωμενη η Ιλιαδα
του Ομηρου,αρχιζοντας απο τη ραψωδια Ι':
απο:Ὣς οἳ μὲν Τρῶες φυλακὰς ἔχον· αὐτὰρ Ἀχαιοὺς  1
εως:κτήμασι τέρπεσθαι τὰ γέρων ἐκτήσατο Πηλεύς·   400
γυριζοντας σελιδα εκει βρηκε τυπωμενο το διηγημα:Tlön, Uqbar, Orbis Tertius
του J.L.Borges
η πρωτη σελιδα μεχρι τη γραμμη:
El examen estéril de uno de los atlas de Justus Perthes fortaleció mi duda.
στο κειμενο παρατηρησε μια τυπογραφικη αβλεψια,ελειπε στον 11ο στιχο η λεξη:
espejo
εβγαλε απο την τσεπη του ενα στυλο και συμπληρωσε τη προταση:
Desde el fondo remoto del corredor, el espejo nos acechaba.
μετα θελησε να διαβασει την επομενη σελιδα,κενο,τιποτα τυπωμενο,επεστρεψε
στην προηγουμενη,η ιδια σελιδα,μονο που η λεξη 'espejo' που συμπληρωσε ελει-
πε,κοιταξε τον αριθμο της σελιδας:537,γυρισε στην επομενη,ο αριθμος σελιδας
ηταν:341,και υπηρχε μια σελιδα απο το εργο:Tractatus. Logico-Philosophicus.
του Ludwig Wittgenstein,πρωτη εκδοση του Kegan Paul (London), 1922 :
3.318 GER [→OGD | →P/M]
Den Satz fasse ich—wie Frege und Russell—als Funktion der in ihm enthaltenen
Ausdrücke auf.
3.32 GER [→OGD | →P/M]
Das Zeichen ist das sinnlich Wahrnehmbare am Symbol.
...
γυρισε στην προηγουμενη, αριθμος σελιδας:141,εδω ηταν τυπωμενοι αριθμοι μονο,
στην επικεφαλιδα της σελιδας εγραφε:
ΤΑ ΑΠΕΙΡΑ ΔΕΚΑΔΙΚΑ ΨΗΦΙΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΟΥ ΑΡΙΘΜΟΥ π,
εκλεισε το βιβλιο και το ξανανοιξε,αδυνατο να βρει γραμμενη σελιδα,το βαρος του ειχε
αυξηθει παρα πολυ κι ηταν αδυνατο να το κρατησει στα χερια,σαν το υλικο του να ειχε
αποκτησει μεγαλη,απειρη, πυκνοτητα,και το παρατησε πανω στο τραπεζι ανοιχτο σε
κενες σελιδες,
βγηκε απο το κυκλικο δωματιο,τωρα ο διαδρομοι ειχαν μεγαλυτερη καμπυλοτητα,
εκτεινονταν,και στο χασμα ψηλα εβλεπε τις επιφανειες αγνωστων πλανητων σε δια-
φορες κλιμακες,εφτασε στο κεντρο:Κυκλος-μηκος ακτινας 5μ,κοιταξε το ρολοι του,
δεν ξαφνιαστηκε,09:50:30,εκει σε μια στηλη στο κεντρο του κυκλου υπηρχε ενα
ηλιακο ρολοι,ειδε την ωρα:09:50:30,αμεσως μετα αλλαξε,13:01:27,08:57:03,21:17:19,
00:00:01,..,σκεφτηκε,αστειευομενος,ποια ημερομηνια;ποιον μηνα;ποιο ετος,ποιον αι-
ωνα;
προχωρησε στο διαδρομο,μεγαλυτερης καμπυλοτητας,απο το χασμα ψηλα ακουγονταν
η 9η Συμγωνια του Μπετοβεν σε διαφορετικες εκτελεσεις,στο κυκλικο κεντρο ακτινας 8μ,
κενο,στις επομενες διαδρομες μεσα στον λαβυρινθο απολυτη σιωπη,και στα κεντρα
ακτινας:13μ,21μ,34μ,55μ,89μ-144μ-,...,σκεφτηκε πως αυτοι ειναι αριθμοι της σειρας
Fibonacci,η επομενη ακτινα θα ηταν:89+144=233μ
οι βαθμοι καμπυλοτητας στους διαδρομους ειχαν αυξηθει τεραστια,τεινοντας στο
απειρο,οι διαδρομοι ευθειοποιουνταν,
μετα τη μεγαλη,απειρη σχεδον,σειρα των κενων κεντρων,τα οποια αποκτουσαν
πολυγωνικο περιγραμμα,αρχιζοντας απο απειρων πλευρων  κανονικο πολυγωνο,...,
κανονικο 19000-γωνο,..,3333-γωνο,...,τωρα στη μεταλλικη πλακα εκτος απο τον αριθμο
του μηκους της ακτινας του εγγεγραμμενου κυκλου αναγραφονταν και ο αριθμος του
πληθους των εφαπτομενων πλευρων του κανονικου πολυγωνου,
εφτασε στο κεντρο με μηκος ακτινας εναν απειρο αριθμο Fibonacci,που ειναι αδυνατον
να γραφει εδω,και 200001001 ηταν ο αριθμος των πλευρων του κανονικου πολυγωνου,το
ρολοι του εδειχνε:09:40:00,εκει ηταν ενα ξυλινο τραπεζι και σ'ενα  σκαμνι καθονταν ενας
 ανθρωπος,με τον οποιο εμοιαζε καταπληκτικα,που εγραφε,οπως ειδε πλησιαζοντας,ενα
μακρυ ποιημα,αυτο το υπεθεσε απο τη στοιβα των χαρτιων διπλα,εκεινος συνεχιζοντας να
γραφει και χωρις να σηκωσει το κεφαλι του ειπε πως γραφει προς καποιον J.L.Borges,και
του ειπε,πως μπορει αν θελει να δει τι γραφει.
η σελιδα που εγραφε,διαβασε,αρχιζε ετσι:
Bruscamente la tarde se ha aclarado
porque ya cae la lluvia minuciosa.
Cae o cayó. La lluvia es una cosa
que sin duda sucede en el pasado.
τον χαιρετισε κι εφυγε,παρατηρησε πως συναντουσε μονο σε κεντρα που ο αριθμος
Fibonacci ηταν πρωτος αριθμος, εναν αλλον ανθρωπο,που παντα,ομως,του εμοιαζε
καταπληκτικα,που παντα εγραφε το ιδιο μακρυ ποιημα προς καποιον J.L.Borges,
ακομα,πολλες φορες συναντησε αυτον τον ιδιο τον ανθρωπο J.L.Borges να γραφει το
ιδιο μακρυ ποιημα προς  αυτους ολους,
σε καποιο κεντρο,δεν γραφω πια τους αριθμους ακτινας Fibonacci,ειναι αρκετα μεγαλοι
να γραφτουν,9876543210-γωνο,εκει ολοι οι 9876543210 τοιχοι ηταν καλυμμενοι με
καθρεφτες,σταθηκε στη μεση του απειρου δωματιου και το ειδωλο του εμφανισθηκε
απειρα,το ειδωλο του ειδωλου το ειδωλο του ειδωλου το ειδωλο,...,αυτο το παρομοια-
σε με το συμπαν,με την υπαρξη,με το θεο,με τη μνημη,η μνημη λειτουργει σαν ενας
πολυπλοκος μηχανισμος ειδωλων-παρελθοντων,κοιταξε το ρολοι του,09:43:30,
οι διαδρομοι τωρα ειχαν γινει σχεδον ευθεια,
βρεθηκε σε πολλα κεντρα,συνεχως,αλλα και ασυνεχως,οπου τον περιμενε υπομονετικα
ενας ανθρωπος να τελειωσει μαζι του μια παρτιδα σκακι,και με μια η'με δυο η' με τρεις
κινησεις να κανει ματ,πολλες φορες αυτο να γινει ηταν ευκολο και το παιχνιδι διαρκουσε
πολυ λιγο,πολλες φορες ομως ηταν αρκετα δυσκολο,επρεπε για να κανει κινηση να
σκεφτει πολυ και ετσι χρειαζονταν πολυς χρονος να το τελειωσει,
σε καποιο κεντρο,ενας υπολογιστης περιειχε ολη τη γνωση της ανθρωποτητας,π.χ αν
εκανες αναζητηση λογοτεχνια θα σου παρουσιαζε οτι εχει γραφει,κατα λογοτεχνη,
τα εργα του,ολες τις εκδοσεις τους,-ολα τα προβληματα των μαθηματικων λυμενα αν
λυνονται κι αν δεν λυνονται γιατι δεν λυνονται-ακομα για καθε ανθρωπο,που εζησε,
ολες τις πληροφοριες,με την παραμικρη λεπτομερεια,γι'ἀυτον-τις ιδιαιτερες φωνες
τους,ολες τις συνομιλιες τους-
βρηκε,για τον εαυτο του,τον J.L.Borges ολη τη πορεια του μεσα σ'αυτον τον λαβυρινθο,
-επισης ο υπολογιστης δινει αποτελεσματα για ολα οσα δεν εχουν γινει ακομα,για οσα
μπορουσαν να γινουν και δεν εγιναν,για οσα δεν μπορουν να γινουν,σε ολους τους το-
μεις του κοσμου, ...λογοτεχνια,φιλοσοφια,μαθηματικα,κοινωνια,,ιστορια,φυσικη,φυση,
συμπαν,..,
σε καποιο κεντρο που δεν εχει την αναμνηση του στο κρεβατι που ηταν εκει ξαπλωσε
και κοιμηθηκε και το ονειρο που ειδε δεν το θυμαται,
ξυπνησε και συνεχισε τη πορεια του μεσα στο λαβυρινθο,...,τα κεντρα 8-7-6-5-γωνο ηταν
κενα,ειχαν ομως αποκτησει τεραστιες διαστασεις χωρου,και μετα απο εναν  μακρυ,σχεδον,
υπολογισε,απειρο σε μηκος ευθυ διαδρομο εφτασε στο κεντρο, ενα απειρο τετραγωνο,
μια ερημος,περπατουσε χωρις προσανατολισμο στο εσωτερικο της,γυρω απο καθε σημειο
της,καθε θεση,που βρισκονταν ο χωρος ηταν απειρος,κι αυτο παντου,κι ολες οι διευθυν-
σεις ηταν ιδιες,
προς ολες τις κατευθυνσεις απλωνονταν αχανεις εκτασεις ακινητης αμμου,αισθανθηκε
πως ηταν ενα συγκεκριμενο ατομο αλλα και μια σειρα ατομων,διακριτα η'ταυτοχρονα,
ηταν ο J.L.Borges αλλα ηταν κι ο αλλος Borges,
ηταν ο ανθρωπος που σχεδιασε τον λαβυρινθο της Πυλου σε πηλο και αλλα ηταν κι ο
ανθρωπος,ο αρχαιολογος,που τον αποκαλυψε,
ηταν ο Δαιδαλος αλλα ηταν και ο Μινωταυρος,ο Αστεριων,
ηταν ο εμπορος που το 400 π.Χ εκανε τις συναλλαγες με το ασημενιο νομισμα της
Κνωσσου με το σχεδιο  του λαβυρινθου εκτυπο στη μια οψη του,
ηταν κι ο τεχνιτης που τον Μεσαιωνα σχεδιαζε λαβυρινθους σε αυλες μοναστηριων
και σε κηπους αρχοντικων,
ηταν ο επισημος γραφεας που χαραξε με συμβολα της Γραμμικης Β την επιγραφη στην
πηλινη πινακιδα ΚΝ Gg 702 ερμηνευμενη ως:
da-pu-ri-to-jo,po-ti-ni-ja λαβυρινθοιο ποτνια-κυρια του λαβυρινθου-,
ηταν κι ο Σωκρατης που στον διαλογο του Πλατωνα ''Ευθυδημος'' λεει για τον λαβυριν-
θο στη λογικη:
ἐνταῦθα ὥσπερ εἰς λαβύρινθον ἐμπεσόντες, οἰόμενοι ἤδη ἐπὶ τέλει εἶναι, περικάμψαν-
τες πάλιν ὥσπερ ἐν ἀρχῇ τῆς [291c] ζητήσεως ἀνεφάνημεν ὄντες καὶ τοῦ ἴσου δεόμενοι
ὅσουπερ ὅτε τὸ πρῶτον ἐζητοῦμεν.
ηταν ο Ηροδοτος που στο δευτερο βιβλιο των Ιστοριων του περιγραφει ενα μεγαλειωδες
κτιριο-λαβυρινθο στην αρχαια Αιγυπτο κοντα στη πολη των Κορκοδειλων,
ηταν κι ο φαραω Αμενοφις ο Τριτος που εζησε σ'ἀυτον τον λαβυρινθο-παλατι ,
'ισως η αμμος που παταει να ειναι απο τα ερειπια αυτου του λαβυρινθου,ισως να ειναι
 κι απο τα ερειπια του λαβυρινθου της Λημνου,
κι αυτος ειναι ο Πλινιος ο Πρεσβυτερος που εγραψε στη Φυσικη Ιστορια του γι'ἀυτον
τον λαβυρινθο κι ο μυθικος αρχιτεκτονας Σμιλις και ο Ροικος και ο Θεοδωρος ο Σαμιος,
αρχιτεκτονες και γλυπτες που τον 6ο αιωνα π.Χ εκτισαν τον λαβυρινθο της Λημνου,
ηταν και ενας επισκεπτης που περπατησε τον λαβυρινθο στον καθεδρικο ναο του Σαρτρ,
ηταν αυτος που επινοησε και σχεδιασε τα δημοφιλη ηλεκτρονικα games Labyrinth I-II-III,
ισως η αμμος ειναι ο αριθμος των ατομων του Συμπαντος,
κι αυτος ηταν ο θεος του Λαιμπνιτζ ,η λογικη αναγκαιοτητα της υπαρξης του κοσμου,
ειναι και ο Νευτων που νοιωθει πως για να κατανοηθει ο απειροστικος λογισμος του ,
η θεωρια που επινοησε,και βρισκεται στο εργο του:Mathematica Principia  ειναι απα-
ραιτητος ο απειροστικος λογισμος που επινοησε ο Λαιμπνιτζ,
ισως ειναι,αυτο αισθανεται,ολοι οι ανθρωποι,που υπηρξαν,ειναι και θα υπαρξουν,κι
αυτοι που δεν θα υπαρξουν ποτε,απο τον πιο απλο κι ασημαντο ανθρωπο εως τον πιο
συνθετο και σημαντικο ανθρωπο,ειναι ο πραγματικος αλλα κι ο μη-πραγματικος,ο μυ-
θικος,ο επινοημενος,οπως οι ηρωες μυθιστορηματων,
...ο Κ. της Δικης και του Πυργου του Καφκα,ο επισκεπτης στη Βιβλιοθηκη της Βαβελ του
Μπορχες,ο Μαρκο Πολο στις Αορατες Πολεις του Ιταλο Καλβινο,...
προχωραει συνεχεια στην απεραντη επικρατεια της αμμου και νιωθει να ειναι και να ζει
αυτη την απειρη πολλαπλοτητα προσωπων,
να ειναι ενας πωλητης εφημεριδων στην Αθηνα,ενας γκανγκστερ στο Σικαγο στο κραχ του
1929,ενας πολωνος διπλος κατασκοπος στον β' παγκοσμιο πολεμο,
ο ποιητης Εζρα Παουντ στην Ιταλια κρατουμενος,ο Εζρα Παουντ που γραφει The Pisan
Cantos  LXXIV - LXXXIV κι αυτος που διαβαζει την πρωτη εκδοση τους στη Νεα Υορκη απο
τις New Directions το 1948 κι ο Orson Wells που απαγγελει:
The enormous tragedy of the dream in the peasant's bent
shoulders
Manes!Manes was tanned and stuffed,
Thus Ben and la Clara a Milano
That maggots shd/eat the dead bullock
DIGONOS,Διγονος,but the twice crucified
................................where in history will you find it?
απο το LXXIV Cantos
πανω απο την ερημο στον απεραντο ουρανο σ'ολο το μηκος και το πλατος του
λαμπυριζουν οι αστερισμοι,του Ωριωνα,της Μεγαλης και της Μικρης Αρκτου,του
Σειριου,της Ανδρομεδας,των Πλειαδων,της Κασσιοπης,του Κενταυρου,της Υδρας,...,
και στροβιλιζονται οπως στον πινακα ''ἐναστρη νυχτα'' του βαν Γκογκ,περιστρεφο-
μενες ελικοειδεις δινες
κι αυτος ειναι ο Κεπλερ που τους παρατηρει και υπολογιζει τις κινησεις τους αλλα
ειναι κι ο σκληρος φανατικος δογματικος δικαστης που δικαζει τον Γαλιλαιο το 1633
στη Ρωμη,αλλα ειναι κι ο Γαλιλαιος που ψιθυριζει απο δειλια  να μην τον ακουσουν:
''και ομως κινειται'',
σαν να πυκνωσε ο χωρος,μεγαλωσε η δυναμη της βαρυτητας,προχωρουσε δυσκολα,
φοβηθηκε μηπως ο χωρος μεταβληθει σε μια μαυρη τρυπα,σταθηκε τυχερος γιατι
η πυκνωση αυτη της υλης τον εφερε μπροστα απο την εισοδο ενος διαδρομου,μπηκε
στον διαδρομο,εδω οι βαρυτικες συνθηκες ηταν κανονικες,ο διαδρομος ηταν μια τελεια
ευθεια,αριστερα και δεξια οι τοιχοι ειχαν περιπου 2,5μ υψος,στο ανοιγμα πανω εβλεπε
τον ουρανο,καθαρο γαλαζιο,δεν ειχε την παραμικρη αισθηση του περασματος του χρο-
νου ουτε του χωρου,εφτασε χωρις να το καταλαβει σε ενα ανοιχτο μερος,κοιταξε το ρο-
λοι του 09:47:00,
προχωρησε στο ταμειο και πληρωσε το εισιτηριο του λαβυρινθου,100 ευρω,
η ταμιας μια νεαρη κοπελα με ενα αινιγματικο χαμογελο στα χειλη,αυτο του
φανηκε σαν ενα μονιμο τικ στα χαραχτηριστικα του προσωπο της,του εδωσε το
εισιτηριο,στο πισω μερος του εισιτηριου διαβασε:
-Borges Labyrinth -16 m μετρα ακτινα-7 min λεπτα διαρκεια-
κοιταξε το ρολοι του: 09:40:00 πμ,ακολουθησε ενα πετρινο διαδρομο,περιπου 1μ
πλατους,που κυκλωνε,οι δυο τοιχοι αριστερα και δεξια που τον περιεβαλαν ειχαν
υψος περιπου 2,5μ,στο ανοιγμα τους ψηλα πανω εβλεπε τη φωτεινη γαλαζια
λωριδα του ουρανου,...
.
.
.

M.C.Escher-Ascending and Descending-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

M. C. Escher-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ESCHER'S BUILDING
ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΟΥ ESCHER-χ.ν.κουβελης

βρισκομουνα σε ενα πολυοροφο πολυκαταστημα στην αρχη δεν το καταλαβα,αφηρημε-
νος οπως  ημουν, ενω βρισκομουν σε διαφορετικα επιπεδα απο τα παραθυρα εβλεπα την
ιδια εικονα της πολης,σε μια θεση σταματησα να την περιεργαστω,σε αυτη την εικονα εβλε-
πα αναμεσα στα κτιρια της πολης και το κτιριο του πολυκαταστηματος στο οποιο βρισκο-
ομουν και μαλιστα διεκρινα καθαρα το παραθυρο ακριβως στη θεση που ημουνα,αυτο
παρατηρηθηκε σε πολλα παραθυρα,κατα καποιο τροπο μου φανηκαν να ειναι απειρα,μετα
σταδιακα αυτο αλλαξε,διαπιστωσα μια ανεπαισθητη σταδιακη μεταμορφωση,πληθυναν οι
ιδιες ταυτοσημες αποψεις της πολης σε διαφορετικες κλιμακες που ειτε απο το ορθογωνιο
συνοθουνταν κυκλικοειδως,θα ελεγα,συνεκλιναν προς το κεντρο του,μια tessalation ,
συνεχομενα μοτιβα χωρις επικαλυψεις και κενα, μεχρι που γινονταν δισδιακριτα,ειτε
απο το κεντρο πολλαλασιασμενα απεκλιναν προς την περιφερεια του ορθογωνιου
απειρως,θελησα να μαθω τι ακριβως συνεβαινε και σταματησα εναν ανθρωπο
που κατεβαινε τη σκαλα που εγω ανεβαινα,μου απαντησε  με ενα αινιγματικο χαμογελο,
''δεν γνωριζω κυριε'', κοιταξα το ρολοι μου,12:05,τον ιδιο ανθρωπο τον ξανασυναντησα
να ανεβαινει την ιδια σκαλα που εγω κατεβαινα,δεν φανηκε να με γνωρισε,και σε κα-
ποιο παραθυρο που σταθηκα,ειχα πια χασει τον αριθμο των οροφων που ανεβηκα και
κατεβηκα,και το κτιριο μου εδωνε την εντυπωση πως ειχε απειρο αριθμο οροφων,απο
εκει ειδα παλι την απειρα επαναλβανομενη και συρικνωμενη ειτε προς το κεντρο ειτε
προς τα ορια tessalation των αποψεων της πολης και στα κτιρια του πολυκαταστηματος
κι ειδα εμενα και τον ανθρωπο που συναντησα τρεις σκαλες πιο κατω να κατεβαινει ενω
εγω ανεβαινα,σε αλλο τον ειδα μια σκαλα πανω να ανεβαινει ενω εγω κατεβαινα,σε ενα
τριτο εικοσιενα σκαλες,μετρησα ακριβως,πιο κατω να ανεβαινει ενω εγω ανεβαινα,σε
αλλο στην ιδια σκαλα αυτος κατεβαινε ενω εγω ανεβαινα, και σε παρα πολλα κτιρια του
πολυκαταστηματος ειδα τις σχετικες μας θεσεις στο κτιριο,και μαλιστα κατεγραψα
στη μνημη μου τις διευθυνσεις κινησης μας,μου περασε μια ιδεα και θελησα
να την επαληθευσω,ο χρονος που εδειχνε το ρολοι μου ηταν παντοτε 12:05,συνεχισα
την περιλανηση  μου,την εβλεπα σαν παιχνιδι,σαν διασκεδαση,σε ενα κτιριο προς το
κεντρο του ορθιογωνιου ειδα τον ανθρωπο δυο σκαλες πανω απο μενα να κατεβαινει
εγω κατεβαινα ,γυρισα να ανεβω,και επιβεβαιωθηκε ο συλλογισμος μου,τον συναντησα
ακριβως στην επομενη σκαλα,αυτος την κατεβαινε κι εγω την ανεβαινα,με γνωρισε και
με χαιρετησε με ενα κουνημα του κεφαλιου,με εκεινο το αινιγματικο χαμογελο που το
θυμομουν,κοιταξα το ρολοι μου:12:05,δεν νομιζω να μην με γνωρισε και να με χαιρετησε
απο φιλοφροσηνη σαν καποιον αγνωστο,κι αλλες φορες τον συναντησα,η' και επιδιωξα
να τον συναντησω,υπολογιζοντας εακριβως τις σχετικες θεσεις στα εαναλαμβανομενα
κυκλοειδη μοτιβα,ανεβαινε η 'κατεβαινε κι εγω επισης ανεβαινα η'κατεβαινα,
με ολους τους συνδιασμους των,αλλοτε με γνωριζε και με χαιρετουσε,παντα με το ιδιο
αινιγματικο χαμογελο,κι αλλοτε φαινονταν να μην με αναγνωριζει,κι εγω η΄τον εβλεπα
για πρωτη φορα η' τον θυμομουνα η' μου ηταν εντελως αγνωστος,η ωρα στο ρολοι μου
ηταν παντα 12:05,αυτο συνεβηκε πολλες φορες,ισως απειρες,σκεφτηκα πως αυτες οι
συναντησεις μας ειτε εχουν συμβει στο παρελθον ειτε συμβαινουν στο παρον ειτε θα
συμβουν στο μελλον μας,γι'αυτο,μαλλον,ο χρονος ηταν παντα ο ιδιος,σε ενα μοτιβο
της πολης συμπιεσμενο στο αριστερο οριο του ορθογωνιου διεκρινα το σχεδον ελαχι-
στων διαστασεων κτιριο του πολυκαταστηματος και σε μια αιθουσα τρεις σκαλες πανω
απο τη σκαλα που κατεβαινα να βρισκεται ο ανθρωπος μου,γυρισα κι ανεβηκα γρηγορα
τις σκαλες,βρεθηκα στην εισοδο της αιθουσας ,πανω της διαβασα την επιγραφη της:
M.C.Escher's Gallery,μπηκα στην αιθουσα ,γεματη με πινακες και χαρακτικα του Escher,
ακουγονταν  η Tocata y fuga en re menor BWV 565 του Johann Sebastian Bach,την ηξερα
πολυ καλα σαν φανατικος λατρης του Bach,σε ενα τραπεζι καθονταν εκεινος ο ανθρωπος
και σχεδιαζε,δεν φαινεται να με προσεξε,πλησιασα στο τραπεζι και ειδα να σχεδιαζει ενα
χερι που σχεδιαζε ενα αλλο χερι,ταυτοσημο,αυτο γινονταν,αυτη την εντυπωση σου
εδινε,ταυτοχρονα,δεν μπορουσες να πεις ποιο πρωτο σχεδιαζει ποιο,απο την θεση
που τον κοιτουσα μου θυμησε,καταληκτικη ομοιοτητα ειχε με ενα πορτραιτο απο μια
φωτογραφια του Escher που εκανα μια μερα πριν,ιδιος αυτος ο ανθρωπος με την εικονα,
ο ιδιος ο Escher,επισης στο τραπεζι διπλα του,δεξια,υπηρχε ενα βιβλιο του Karl Friedrich
Gauss- Μη Ευκλειδια Γεωμετρια-εκδοση του 1813,καποια στιγμη με αντιληφθηκε και
σηκωσε το κεφαλι προς το μερος μου,με χαιρετισε,παντα το ιδιο αινιγματικο χαμογελο,
και μου ειπε,''στην ηλεκτρονικη οθονη με αριθμο 231 μπορει να δειται αν θελετε,κυριε,
ενα βιντεο σχετικο με το κτιριο του πολυκαταστηματος μεσα στο οποιο βρισκομαστε'',
μου εδειξε προς τα που να κατευθυνθω,''19η σειρα,αριστερα'',τον ευχαριστησα και πηγα
στη σειρα 231 και βρηκα την οθονη 231,πατησα το play κι αρχισε να παιζει το βιντεο,στην
αρχη υπηρχαν πολλα πληροφοριακα στοιχεια σχετικα με την κατασκευη του κτιριου,
επειτα ακολουθουσε περιηγηση ανα οροφο,μετα απο καποια ωρα παρακολουθησης
βαρεθηκα,ημουν ετοιμος να πατησω το stop,οταν ειδα τον εαυτο μου να στεκεται
μπροστα στο ορθογωνιο ενος παραθυρου,η καμερα εκανε ζουμ και ειδα την tessalation
τα μοτιβα της ιδιας αποψης της πολης χωρις επικαλυψεις και κενα,κυκλικοειδως συγκλι-
νοντα προς το κεντρο του ορθογωνιου,αναμεσα στα κτιρια της πολης υπηρχε και το κτι-
ριο του πολυκαταστηματος,σε ολα τα μοτιβα,και φυσικα ο ανθρωπος μου να κατεβαινει
η' να ανεβαινει κι αυτος ο ιδιος να ανεβαινει η' να κατεβαινει και ειτε να τον εχω
συναντησει ειτε να τον συναντω ειτε να προκειται να τον συναντησω,κοιταξα την ωρα:
12:05,ημουν σιγουρος γι'αυτο,συνεχισα να παρακολουθω το βιντεο με τις απειρα
επαναλαμβανομενες σειρες του ανεβασματος η' του κατεβασματος και των σχετικων
συναντησεων,ειδα,στην αρχη δεν το συνειδητοποιησα απορροφημενος οπως ημουν
απο το βιντεο,να ακολουθω μια διαδρομη και στο τελος της να εξερχομαι απο το
πολκυκαταστημα,εκανα stop στο βιντεο και backward να ξαναβρω την αρχη της δια-
δρομης,δεν την βρηκα,προσπαθησα παρα πολλες φορες ,αποτυχια,τυχαια την ξανα-
ειδα απο καποιο σημειο μεχρι την εξοδο,εκανα προσεχτικα γυρισμα προς τα πισω,
βρεθηκα στην αιθουσα της γκαλερι,εκανα play το βιντεο,αν αυτη ηταν η διαδρομη,
πραγματικα αυτη ηταν,κατεληξε στη εξοδο του πολυκαταστηματος,ξαναγυρισα το
βιντεο στην αιθουσα της γκαλερι,ξαναειδα τη διαδρομη πολλες φορες μεχρι που μου
εντυπωθηκε με ακριβεια στη μνημη μου,εκλεισα την οθονη και αποφασισα πως ημουν
ετοιμος να την ακολουθησω,στο τραπεζι δεν βρηκα τον ανθρωπο,το σχεδιο με τα χερια
που το ενα σχεδιαζει το αλλο και το βιβλιο της Μη Ευκλειδιας Γεωμετριας ηταν εκει,
κοιταξα το ρολοι μου,12:05,βγηκα απο την πορτα της αιθουσας της γκαλερι και ακολου
θησα με προσοχη τη διαδρομη,τελικα οπως ηταν αναμενομενο εφτασα στην εξοδο του
πολυκαταστηματος,βγηκα εξω,η ωρα ηταν,κοιταζοντας το ρολοι μου,12:05.
.
.
.

λαβυρινθος βιβλιοθηκη σκακι-labyrinthus Bibliothiki Chess-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ-χ.ν.κουβελης

Αυτο που συνεβαινε στη Μεγαλη Βιβλιοθηκη δεν μπορουσε να το εξηγησει.Εξαφανι-
ζονταν τα βιβλια.Στη οθονη του κεντρικου υπολογιστη με τον καταλογο των βιβλιων
εμφανιζονταν με γρηγορο ρυθμο ο τιτλος του βιβλιου,ο αριθμος της καταταταξης του,
ο χαρτης της θεσης του στη βιβλιοθηκη,με ολα τα στοιχεια θεσης του,στους διαδρομους
και στα ραφια της,η  περιληψη του θεματος του,και αναβοσβηνε η λεξη DELETE με κοκκινα
γραμματα.Σαν καποιος η' καποιοι να τα εκλεβαν.Ηταν ο  γενικος διευθυντης της
βιβλιοθηκης,μια δεκαετια,αυτο δεν ξανα ειχε συμβει.Οι καμερες παρακουλουθησης
σαρωναν το χωρο ακαταπαυστα 24 ωρες το 24ωρο,ηταν αδυνατο καποιος να αφαιρεσει
ενα βιβλιο και να το βγαλει εξω απο τη βιβλιοθηκη.
Αυτη η βιβλιοθηκη ηταν δικη του επινοηση,γι'αυτο και υπερηφανευονταν.Δημιουργησε
ενα χωρο οπου ολα τα βιβλια που εχουν γραφτει,που γραφονται και θα γραφτουν να
περιεχονται σ'αυτη.Η Μεγαλη Βιβλιοθηκη.Τεραστια στις διαστασεις,σχεδον απεραντη.
Μονο οι υπαλληλοι-βιβλιοθηκαριοι της εισερχονταν στον κυριο χωρο της βιβλιοθηκης
με τα βιβλια.
Τους ενημερωσε τι συνεβαινε και συζητησαν πως μπορουσε να λυθει το προβλημα.Οι δια
γραφες των βιβλιων συνεχιζονταν,ενα μηνα,με συνεχως αυξανομενο ρυθμο.Ειχαν
διαγραφει πανω απο 500.000 βιβλια.
Ενα πρωι,ακριβως 10 η ωρα,χτυπησε η πορτα του γραφειου του και μπηκε ενας
υπαλληλος,του εδειξε ενα ειστημονικο περιοδικο,το TRACTATUS και του ειπε:ειναι
το τελευταιο τευχος και περιεχει ενα αρθρο που διαισθανονταν πως ισως εχει ενδια-
φερον για την περιπτωση  της διαγραφης των βιβλιων.Το ανοιξε στη σελιδα του αρθρου
και του το εδωσε.Το διαβασε.
Εγραφε για εναν υπολογιστη τεραστιας τεχνητης εφυιας που σε αυτον ενα γλωσσικο
προγραμμα μπορει να παραγει με τρομακτικα γρηγορο  ρυθμο κειμενα και τα συγκρινει
με τα βιβλια που εχουν γραφτει και βρισκονται αποθηκευμενα στον τεραστιο χωρο
μνημης του.Αρχιζοντας απο τα απλα γραμματα δημιουργει ολα τα κειμενα,λογοτεχνικα,
ποιησης,φιλοσοφιας,μαθηματικων,επιστημης,ολα τα βιβλια,κι αυτα που γραφονται
τωρα,αλλα κι αυτα που θα γραφτουν στο μελλον,ακομα κι αυτα που δεν γραφτηκαν η'
δεν θα γραφτουν ποτε.Αναφερε ενδεικτικα καποιους τιτλους βιβλιων.
Σταματησε το διαβασμα.Μαλλον  καποιος απατεωνας ειναι,ειπε στον υπαλληλο,κι εκλεισε το περιοδικο.Ο υπαλληλος εφυγε.
Η οθονη μπροστα του εδειχνε συνεχως τα βιβλια που διαγραφονταν.Τον επιασε  μεγαλη
απελπισια.Ζαλιστηκε απο τον τεραστιο αριθμο κοκκινων DELETE.Οταν συνηρθε φοβηθηκε
μηπως διαγραφει και το συγκεκριμενο περιοδικο,η' το αρθρο.Ανοιξε με αγωνια το περιο-
δικο,ευτυχως βρηκε το αρθρο και σημειωσε το ονομα του συγγραφεα και την διευθυνση
του.
Την αλλη μερα πηγε στην περιοχη της διευθυνσης,στο κεντρο της πολης,ανεβηκε στον
τριτο οροφο μιας 7οροφης πολυκατοικιας.Βρηκε το ονομα και χτυπησε τη πορτα.Του ανοι-
ξαν,μπηκε.
Στο γραφειο ηταν η γραμματεας ,μια νεαρη κοπελα.Της ειπε πως θελει να δει τον
διευθυντη της.Εκεινη πηρε τηλεφωνο και του ειπε να περασει στο επομενο γραφειο,
τον περιμενει.
Εκει τον υποδεχτηκε ενας αντρας μετριου αναστηματος περιπου πενηντα χρονων
καθισμενος σ'ενα γραφειο.Του ειπε πως ειναι ο διευθυντης της Μεγαλης Βιβλιο-
θηκης,ειδε ενα αδιορατο μειδιαμα στα χειλη του αλλου,και διαβασε το αρθρο του στο
περιοδικο και τον επισκεφτηκε γιατι τον ενδιαφερει πολυ το θεμα,πως μπορει ενας ο
υπολογιστης σαν αυτον να ενταχθει στη βιβλιοθηκη.
Εκεινος ευγενικα  του ειπε πως ειναι στη διαθεση του.Σηκωθηκε και πηγαν στο διπλανο
δωματιο,ενας χωρος σχεδον κυβικος οπως και ο προηγουμενος.Εκει μεσα ηταν ο
υπολογιστης και του εδειξε την οθονη του.
Εκει καθε φορα που παραγονταν ενα βιβλιο,γραφονταν ο τιτλος του,o συγγραφεας του,
η ημερομηνια εκδοσης του κι ο εκδοτικος οικος,το θεμα του,SAVE και EDIT.Ο επιστημονας
του ειπε πως καθε φορα παραγεται,πιστοποιημενα,ενα βιβλιο,εκεινο αποθηκευεται στην
τεραστια μνημη του υπολογιστη και εκτυπωνεται πανομοιοτυπα με την πρωτη εκδοση του
και το τυπωμενο βιβλιο αυτοματα παιρνει τη θεση του στη βιβλιοθηκη που ειναι στο
αλλο δωματιο.
Τοτε του περασε η ιδεα,κι ισως ετσι εξηγειται η εξαφανιση των βιβλιων της Μεγαλης
Βιβλιοθηκης.Καθε φορα που ο υπολογιστης αυτος παραγει ενα βιβλιο και το κανει SAVE
και EDIT τοτε ταυτοχρονα στην Μεγαλη Βιβλιοθηκη γινεται DELETE του βιβλιου.
Δεν του φανερωσε τη σκεψη του.Περασαν στον χωρο της βιβλιοθηκης,αυτος ηταν
τεραστιων διαστασεων,και τον περιηγησε μεσα σ'αυτον.Του εδειχνε με υπερηφανεια το
κατορθωμα του.
Περπατουσαν στους  διαδρομους της αναμεσα στα ραφια πολυ ωρα,του φανηκε ο χρονος
απειρος,το ιδιο και ο χωρος.Εβρισκε καταληκτικη ομοιοτητα με την δικη  του Βιβλιοθηκη,
σαν να ηταν η ιδια Μεγαλη Βιβλιοθηκη,μονο που στη δικη του εξαφανιζονταν συνεχως τα
βιβλια της ενω σ'αυτη εμφανιζονταν τα βιβλια της.Η δικη του αδειαζε κι αυτη γεμιζε.
Του φανηκε,τον κοιταξε καλυτερα να βεβαιωθει,πως αυτος ο ανθρωπος του εμοιαζε,αν
τους εβλεπε μαζι ενας τριτος ανθρωπος,η'και χωριστα εναν-εναν,δεν θα ξεχωριζε ποιος
ειναι ο ενας και ποιος ο αλλος.
Επεστρεψαν στον υπολογιστη,του ειπε πως αν θελει μπορει να καθησει να παρατηρησει με
την ησυχια του τη λειτουργια του προγραμματος του υπολογιστη κι αν θελει,αυτο το
τονισε,να εκτυπωσει για οποιδηποτε  χρηση οποιοδηοτε βιβλιο ηθελε,αυτος εχει
μια πολυ επιγουσα υποθεση και πρεπει να φυγει.Τον χαιρετησε κι εφυγε.
Εμεινε μονος του στο δωματιο με τον υπολογιστη.
Μετα απο ωρα θελησε να φυγει και πηγε προς το πρωτο γραφειο που βρισκονταν η
γραμματεας.
Βρεθηκε σ'ενα χωρο κυβικο αδειο με οχτω ανοιχτες  πορτες,οι τεσσερες μια στη μεση
καθε τοιχου κι οι αλλες τεσσερες στις τεσσερες γωνιες του.Περασε απο μια,ο επομενος
χωρος πανομοιοτυπος με τον προηγουμενο,κυβικος,αδειος,με οχτω ανοιχτες πορτες.
Περασε στον επομενο,παλι το ιδιο δωματιο.Συνεχισε,ολα τα δωματια ιδια.
Του φανηκε πως ηταν απειρος ο αριθμος των δωματιων και απειρος ο χρονος της
διαδρομης του εκει .Εγκλωβισμενος σ'εναν λαβυρινθο αδειων κυβικων δωματιων,
κατασκευασμενον ισως απο αυτον τον επιστημονα.Στο κεντρο του λαβυρινθου ειναι,
σιγουρα,η Μεγαλη Βιβλιοθηκη.
Σε καποιο απ'αυτα τα δωματια παρατηρησε,για πρωτη φορα το δαπεδο,ηταν μαυρο,ενω
ολων των προηγουμενων μεχρι εκεινη τη στιγμη ηταν ασπρο.Περασε απο μια απο τις
πορτες των τοιχων στο αλλο,το δαπεδο ηταν ασπρο,περασε στο αλλο,μαυρο το δαπεδο,
μια συνεχης εναλλαγη μαυρων-ασπρων δαπεδων.Οταν ομως περνουσε απο μια απο τις
πορτες των γωνιων στο αλλο τοτε,αναλογα,αν βρισκονταν σε δωματιο με ασπρο δαπεδο
εβρισκε δωματιο με ασπρο δαπεδο,αν ηταν σε μαυρο εβρισκε μαυρο.Ενας λαβυρινθος-
Σκακι,σκεφτηκε και χαμογελασε.
Οταν βρεθηκε σε μαυρο-ασπρα δωματια με τρεις πορτες απο μια σε τρεις τοιχους του
και αναμεσα στις δυο με την τριτη στη μεση δυο πορτες απο μια στις δυο συνεχομενες
γωνιες,και δωματια με δυο πορτες απο μια σε δυο τοιχους του και μια στην γωνια που
ενωνονται αυτοι οι δυο τοιχοι,επιβεβαιωθηκε.Ηταν μεσα στα 8χ8,64 τετραγωνα ενος
σκακιου.Αυτα τα δωματια ηταν στη περιφερεια του,28 συνολικα,24 στις 4 πλευρες,ανα
6,και 4 στις 4 γωνιες του.Ενα σκακι εγκυβωτισμενο μεσα στον Λαβυρινθο.
Τοτε καταλαβε πως ο αλλος ηθελε να παιξει μαζι του μια παρτιδα σκακι κι οποιος εκανε
ματ θα ηταν ο νικητης,αν εχανε θα εμενε κλεισμενος μεσα στον λαβυρινθο των αδειων
κυβικων δωματιων με τη Μεγαλη Βιβλιοθηκη στο κεντρο του,αν κερδισε θα εβγαινε εξω
απ'αυτον.Επρεπε,τοτε,ν'αρχισει το παιχνιδι.
Αγνοουσε ποιο πιονι ηταν,ενα απλο πιονι απο τα 8,η' ενας πυργος  απο τους 2 η' ενα αλογο
απο τα 2 η' ενας αξιωματικος απο τους 2,η' η βασιλισσα η' ο βασιλιας,αν ηταν ασρο η'
μαυρο πιονι,και πως να κινηθει,αναλογα,ενα τετραγωνο μπροστα και πλαγια,καθετα και
οριζοντια,σε γαμμα γυρω του,διαγωνια στο χρωμα του,παντου προς ολες τις διευθυνσεις,
γυρω απο τον εαυτο του ενα τετραγωνο,η' ηταν περισσοτερα απο ενα πιονι,δυο,τρια,η
και ολα μαζι,ποιο απ'αυτα συνεβαινε και για ποσο χρονικο διαστημα,πως θα το
καταλαβαινε,αφου δεν ειχε ορατοτητα των κινησεων του αντιπαλου,ισως απο τα
συναισθηματα του,ικανοποιηση η' απογοητευση απο τις κινησεις του,να καταλαβαινε
τη ροη του αιχνιδιου,να συμπερανε τις κινησεις του αλλου και να κατεστρωνε τη
στρατηγικη κινησεων του,επισης δεν γνωριζε αν το παιχνιδι τους ηταν οριτζιναλ η'
συνεχιζαν μια παρτιδα,απο  ενα σημειο και μετα,δυο παγκοσμιων μαιτρ του σκακιου
η' την παρτιδα δυο αρχαριων παιχτων,ακομα αν επαιζαν μια και μοναδικη παρτιδα
η' ενα ορισμενο σερι,αριθμησιμο, η' και απειρο,μη απαριθμησιμο,αριθμο παρτιδων η'
και αν επαναλαμβαναν τις ιδιες παρτιδες με την ιδια η' τυχαια σειρα με συγκεκριμενο
η' απειρο αριθμο επαναληψεων .η' αν επαιζαν ταυτόχρονα σε πολλαπλές σκακιέρες
πολλαπλά παιχνίδια.
Επρεπε,να συγκεντρωθει,να υποθεσει,να υπολογισει,να σκεφτει,να επινοησει,να
σχεδιασει με ακριβεια  το παιχνιδι,η καθε κινηση του σε λογικα αυστηρη σχεση συναρτηση
ανταπαντηση στη καθε κινηση του αλλου.Το παθος που ειχε για το σκακι ισως τον
βοηθουσε.
Σκεφτηκε μηπως ο αντιπαλος παιχτης ειναι ο υπολογιστης,με την τεραστια αλγοριθμικη
νοημοσυνη και τον τεραστιο  αριθμο αποθηκευμενων σκακιστικων παρτιδων.
Αρχισε πρωτος-η' επαιξε δευτερος.Εκανε μια κινηση,βρεθηκε σε ασπρο τετραγωνο -
δωματιο,περιμενε,μετα συνεχισε,...
.
.
.

Πυθαγόρειο Θεώρημα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Κρίσιμη Σκέψη-χ.ν.κουβελης

Συνάντησα εκείνον τον άνθρωπο. Μεσημέρι. Καθησα στο τραπέζι του. Απέναντι.Φανηκε
να μην με αντιλήφθηκε. Τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.Περασμένα χιαστί τα δάχτυλα.
Δίπλα ένα μήλο απείραχτο. Ένα κόκκινο στερεο μήλο.Ουτε αισιοδοξία ούτε απαισιοδοξία
έδειχνε η εκφραση του προσώπου του. Θέλησα να του κάνω μια ερώτηση. Έτσι κάτι να
πω. Όχι κάτι συγκεκριμενο.Μια πρόταση για τον καιρο.Η' μια κρίση για την πολιτική. Η'
πως αναπαράγονται οι γλάροι κι αν αλλάζει ο τρόπος πτήσης των. Δεν πρόλαβα. Μίλησε
αυτός. "Τι θα ωφελησει τους ανθρώπους και τώρα και πάντα να μάθουν πως σε κάθε
ορθογωνιο τρίγωνο το άθροισμα των τετραγώνων των καθετων πλευρών του είναι ισο
με το τετράγωνο της υποτεινουσας του; ".Με κοιταξε.Και συνέχισε ο Πυθαγορας. "Και
τι επίσης θα τους ωφελήσει το αντίστροφο του;".Δεν του απάντησα. Πίσω του έβλεπα
τους τουριστες με τα κινητά τους να τραβούν αναμνηστικά βιντεα και φωτογραφίες τον
 αρχαίο ναό με τις δωρικες κολόνες. Ένα έξοχο έργο αρχιτεκτονικής. "Πρόσεξες" είπε
"δεν παραλειπουν πότε να φωτογραφιζουν μαζί μ'αυτά και τους εαυτούς των"."Να
τους αποθανατιζουν"σχολιασα.Γελασε."Όπως αυτή τη στιγμή που είμαστε εδώ τωρα"
ειπε.
Ολο το γκρουπ των τουριστών ήρθε κι έπιασε τα τραπέζια γύρω μας.Γιαπωνεζοι.Αυτοι
οι αναλαφροι ευχάριστοι ευγενικοι άνθρωποι.
.
.
.

ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ του Giorgio de Chirico-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΤΟ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΕΝΟΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ GIORGIO DE CHIRICO-χ.ν.κουβελης-

απο το μεγαλο ανατολικο παραθυρο του πρωτου οροφου εβλεπε τη πλακο-
στρωτη πλατεια,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια
παραλληλεπιπεδα κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητη-
σης προς το αριστερο κτιριο,φαινονταν ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,
στο βαθος,σ'ενα χαμηλωτερο επιπεδο η θαλασσα,εβλεπε τις ακρες των καταρτιων
καραβιων με τ'ασπρα πανια τους,ακουστηκε απο καπου ο χτυπος ενος ρολογιου,
μετρησε,11 η ωρα,παντα,οταν τ'ακουγε,αυτος ηταν ο αριθμος,11,τοτε εμφανιζον-
ταν ενα κοριτσι μ'ενα τσερκι παιζοντας  και με μια χορευτικη κινηση ακινητοποιουν-
ταν,κατι θυμηθηκε,γυρισε κι ειδε πανω στο τραπεζι δυο αγκιναρες,το στρογκυλο ρολοι
στον τοιχο εδειχνε 1 και 27 ακριβως,σταθερα,ησυχασε,η ωρα που περναει το τρενο,
σκεφτηκε,ειδε τον καπνο του στον γαλαζιο ουρανο,ενα τεραστιο πορτοκαλι πλαστικο
γαντι ηταν κρεμασμενο στον απεναντι τοιχο,απο κατω ενα τοπι απο πρασινο υφασμα,
φοβηθηκε μηπως δεν ηταν εκει,ανοιξε τη πορτα και μπηκε στο δωματιο της μητερας,
τη βρηκε να κοιμαται μεσα στα κατασπρα σεντονια της,ελαφρα γυρισμενη προς
το μερος του μ'ελαχιστα λυγισμενα τα ποδια της,τ'αριστερο χερι της κατω απ'το
κεφαλι της το στηριζε,και το δεξιο σε τριγωνο πανω αγγιζε τα σγουρα μαλλια της
πισω,του αρεσε αυτη η σταση,ακουσε τον ηχο νερου που χυνεται,''αυτο καθε μερα
την ιδια παντα ωρα '',σκεφτηκε,ανεβηκε στον πανω οροφο,ειδε στην μεγαλη ορθογω-
νια παραλληλεπιπεδη αιθουσα τη λιμνουλα στο κεντρο της,μεσα στα γαλαζω-
πα νερα της επεπλεαν δυο χαρτινα καραβακια,σαν αυτα που του αρεσαν να κανει
οταν ηταν μικρο παιδι,εσκυψε κι εβαλε μεσα στο νερο τον δειχτη του δεξιου χεριου του
και τον κουνησε ελαφρα,τα κυματα που προκαλεσε διαδωθηκαν κυκλικα αλλα δεν
εφθασαν στα καραβακια,σαν να βρισκονταν σε απειρη αποσταση,επανελαβε,περιμενε,
το ιδιο αποτελεσμα,ακουσε γελιο πισω του,σηκωθηκε και γυρισε να δει,ηταν ενα ζευγαρι,
ο αντρας φορουσε ενα λευκο κουστουμι με κιτρινη γραβατα,στα χερια του κρατουσε ενα
διαβητη κι ενα ορθογωνιο τριγωνο και κατι ελεγε σε μια γυναικα μ'ενα κατακοκκινο ολο-
σωμο φορεμα,πλησιασε ν'ακουσει,δεν ακουγε καμια λεξη,ξαφνικα ακουσε παλι το γελιο
της γυναικας,τοτε προσεξε τα προσωπα τους,ηταν προσωπα κουκλας σε βιτρινα,ο αντρας
του εδωσε ενα διπλωμενο χαρτι,το ανοιξε,εκει ειδε το σχεδιο μιας πολης,αναγνωρισε τη
πολη του,ειδε τη πλατεια και σε μια πλευρα της να υψωνεται ο κυλινδρικος πυργος
στον οποιο μενει,σ'ενα απο τα δωματια του το πατωμα ηταν κατασκευασμενο απο
ξυλινες σανιδες,απο τον τροπο που συνεκλιναν οι παραλληλες ευθειες των συμπερανε
πως ο χωρος ηταν απειρος,απο τα μεγαλα πλευρικα ανοιγματα εβλεπε τα ορθογωνια
κτιρια,και στο ανοιγμα του βαθους στη κιτρινη επιφανεια μιας ερημου υπηρχε ενα
τεραστιο εργοστασιο με τις καμιναδες του,παλι ακουστηκε ο χτυπος του ρολογιου,
11,ενα κοριτσι μ'ενα ποδηλατο περασε μπροστα του και κουδουνισε,το ειδε να προ-
χωραει στο βαθος της προοπτικης του δωματιου κι εκει ν'ακινητοποιειται σε μια
χορευτικη κινηση απλωνοντας τα χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια
γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπωντας στο ποδηλατο,απο το μεγεθος και τη
κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος ηταν πισω της κι εριχνε τις ακτινες
του σε γωνια 30 μοιρων,διπλωσε το σχεδιο και το ξαναδωσε στον ασπροντυμενο
αρχιτεκτονα,η γυναικα τον ειχε πιασμενο αγκαζε μ'ενα ανεπαισθητο χαμογελο στα
χειλη της,η γυναικα τον κοιταξε,''ειμαι η Αριαδνη'',ειπε,΄'δεν με θυμασαι;πηγαιναμε
μαζι στο δημοτικο σχολειο'',την κοιταξε,ναι,εκεινη ηταν,''απο 'δω ο αντρας μου ο
Εκτορας'' τον συστησε,εκεινος εκανε μια υποκλιση,σαν να παιζανε σε θεατρο,''θυμα-
σαι τις μπανανες που μας μοιραζανε στο σχολειο;''.γελασε,''μου αρεσαν τοσο πολυ,
ειχαν τοσο ωραιο κιτρινο χρωμα,κι εσυ μου χαριζες και τη δικη σου'',τη θυμηθηκε
να παιζει συνεχεια μ'ενα τσερκι στη πλατεια μπροστα απο τον σιδηροδρομικο σταθμο,
''απο τοτε μικρη μου αρεσε ο χορος κι οταν μεγαλωσα σπουδασα κλασσικο χορο'',
αυτο το ειπε κανοντας μια χορευτικη κινηση γυρω απ'τον αντρα της που ολη αυτη
την ωρα καθονταν αμιλητος και ακινητος,''ελα,Ανδρομαχη,σοβαρεψου,παμε να
φυγουμε''της ειπε,στη φωνη του διεκρινε αυστηροτητα,διπλωσε το σχεδιο και του
το εδωσε,κατεβηκε στον οροφο της μητερας του,τη βρηκε να καθεται στον καναπε
μπροστα στον καθρεφτη με το ασπρο νυχτικο της και να χτενιζει τα μαλλια της,σταθη-
κε πισω της,''ποσο ομορφη εισαι μαμα'' της ειπε,εκεινη γελασε με φιλαρεσκεια,''οταν
ησουνα μικρος ερχοσουνα στο κρεβατι  τις νυχτες,χωνοσουνα διπλα μου κατω απο τις
ζεστες κουβερτες κι εγω για να σε κοιμησω σου ελεγα αλλη μια φορα τις ιστοριες που
σ'αρεσανε,για μυθικα πλασματα,μισους ανθρωπους και μισους αλογα,για σφιγγες,με
σωμα λιονταριου και με κορμο και κεφαλι γυναικας,σαν εκεινη της Θηβας τοτε'',ειπε,
''οταν σ'επαιρνε ο υπνος σε σηκωνα  αγκαλια στα χερια μου και σε πηγαινα στο κρεβατι
σου'',φανηκε σαν να βυθιστηκε βαθεια στις αναμνησεις της,ανοιξε το συρταρι του κομο-
δινου διπλα κι εβγαλε ενα κοκκινο χασκολ και το τυλιξε σφιχτα γυρω απο τον λαιμο της,
''μεθαυριο  ειναι η πρεμιερα στο θεατρο'',του ειπε κοιταζοντας τον καθαρα μεσα
στον καθρεφτη,''ναι,μητερα,το ξερω,δεν το ξεχασα'',απαντησε εκεινος βλεποντας το
θολο ειδωλο της,''γιατι βλεπουμε την πραγματικοτητα σε αντανακλαση;''την ακουσε
να λεει,''στο θεατρο συμβαινει αυτο'',εκεινη την ωρα ακουστηκαν οι 11 χτυποι του
ρολογιου,''παλι χυνουν νερα πανω,ολοι τη νυχτα αφηνουν τις βρυσες ανοιχτες να τρε-
χουν,θα πλημυρισουμε'',γυρισε εντρομη προς το μερος του,''πηγαινε αμεσως να τους
πεις να σταματησουν'',ανεβηκε γρηγορα την ορθογωνια σκαλα και χτυπησε τη πορτα,
''σταματηστε με τα νερα'' φωναξε''ενοχλητε τη μητερα'',δεν ακουστηκε απαντηση,επιασε
το πομολο της πορτας ν'ανοιξει,ανοιξε και μπηκε μεσα στο δωματιο,ηταν αδειο και τερα-
στιο,πηγε στο μεγαλο ανατολικο παραθυρο,απο εκει εβλεπε τη πλακοστρωτη πλατεια
κατω,αριστερα και δεξια πλαισιωμενη απο δυο επιμηκη ορθογωνια παραλληλεπιπεδα
κτιρια με στοα απο κολονες,δυο ανθρωποι σε σταση συζητησης προς το αριστερο
κτιριο,ενας αντρας με ασπρο κουστουμι και μια γυναικα με κοκκινο φορεμα,φαινονταν
ακινητοποιημενοι,οι σκιες τους αριστερα,το βαθος της πλατειας κλεινονταν απο
το ορθογωνιο του σιδηροδρομικου σταθμου,μεσα απο τα αψιδωτα ανοιγματα της προ-
ψης του φαινονταν σταματημενο το τρενο,το στρογγυλο ρολοι στον κεντρικο πυργο
του σταθμου εδειχνε 1 και 27 ακριβως,ξεδιπλωνοντας το σχεδιο που του αφησε ο
αρχιτεκτονας επιβεβαιωθηκε,αριστερα κατω μπροστα ειδε τη φιγουρα ενος κοριτσιου
μ'ενα τσερκι να παιζει και σε μια χορευτικη κινηση ν'ακινητοποιειται απλωνοντας τα
χερια σε τοξο κυκλου και λυγιζοντας σε αμβλεια γωνια τ'αριστερο της ποδι ισορροπων-
τας,απο το μεγεθος και τη κατευθυνση της σκιας της υπολογισε πως ο ηλιος  ηταν πισω της
κι εριχνε τις ακτινες του σε γωνια 30 μοιρων
.
.
.

J.L.Borges-χ.ν.κουβεληςc.n.couvelis

.

.

ΣΤΟΝ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΗ ΤΟΥ J.L.BORGES-χ.ν.κουβελης

Ειδε εναν ακριβως ανθρωπο και τον πολλαπλασιασε,ενα δεντρο μοναχα χρειαστηκε 

και δημιουργησε ολη την ποικιλια των φυτων και το δασος,τα τριανταφυλλα,τα κρινα,

και τις μελισσες που τα τριγυριζουν,και τα ζωα στα λιβαδια,τη τιγρη με ολες λεπτομερως

σχεδιασμενες τις κιτρινες γραμμες της,και τη σεληνη να νανουριζει την απειροτητα 

της γατας στο κατωφλι,τη φωνη τ'αηδονιου στ'αυτι ενος μικρου κοριτσιου,τη βροχη

πανω στον τσιγκο κι ακομη το στοιβαγμα του χρονου στους κοκκους της αμμου,και

το βιβλιο που περιεχει ολα τα βιβλια,και τις ερωτησεις και τις αβεβαιες απαντησεις,

και τον υπνο του ψαριου στον λευκο ισκιο του γλαρου,τον Αστεριωνα να στεριωνει

το κεφαλι του ταυρου στο αδυνατο σωμα του κι ακομα τα βηματα που ολο τον

πλησιαζουν κι ολο απομακρυνονται μεσ'απο πανομοιοτυπες τετραγωνες αιθουσες,

εγραψε και τα μαθηματικα του Cantor,κι εναν ανθρωπο να τον ονειρευεται που τον ονει-

ρευεται να τον ονειρευεται,και τον ιδιο δημιουργησε που αυτα δημιουργει πανω

στην τυφλη επιφανεια του αμφιβληστροειδη του  J.L.Borges 

.

.

.

ενα κουνελακι για ενα μικρο κοριτσακι-χ.ν.κουβελης

Η ΑΛΙΚΗ ΤΟ ΚΟΥΝΈΛΙ ΚΑΙ Η ΠΑΡΤΙΔΑ ΧΑΡΤΙΩΝ-χ.ν.κουβελης
[-HOMAGE TO LEWIS CARROLL-]

το κουνελι καθισε στο τραπεζι απεναντι απο την Αλικη ηταν πολυ αστειο με το κιτρινο ημιψηλο καπελο και το πρασινο παπιγιον.''Θελεις να παιξουμε μια παρτίδα χαρτια;''ειπε στην Αλικη.''Δεν ξερω καποιο παιχνιδι''απαντησε η Αλικη ''και θα με κερδισεις''.''Δεν πειραζει ''ειπε το κουνελι και χαμογελασε''ετσι κι αλλιως σε καθε παιχνιδι καποιος χανει και κάποιος κερδίζει","μα δεν γνωρίζω τους κανόνες του παιχνιδιου"απαντησε η Αλικη,"δεν υπάρχει πρόβλημα"γελασε το κουνελι και ίσιωσε το πράσινο παπιγιόν "σ'αυτό το παιχνιδι δεν υπάρχουν κανονες, κάθε παίχτης μπορεί να παίξει όπως θέλει, με τους δικούς του κανόνες","πως;"ρώτησε η Αλικη, "να"απαντησε το κουνέλι"παραδειγμα,καθε μικρότερο χαρτί κερδίζει το αμέσως μεγαλύτερο του, το 5 το 6 η' τους διαιρετες του, το 8 το 1 το 2 το 4 το 8 η' τα πολλαπλάσια του, το 3 το 3 το 6 το 9 η' τον αφαιρετεο και τον μειωτεο του, το 2 το 7 και το 5 ,του ίδιου χρώματος η' διαφορετικου,καρο με καρό, καρό με κούπα","και ποιος κερδίζει;" ρώτησε η Αλικη που άρχισε να διακεδαζει την όλη υποθεση,"όποιος πάρει τα λιγότερα χαρτιά"απαντησε σοβαρό το κουνέλι, "παράξενο,μα εγώ ξέρω πως κερδίζει αυτός που παίρνει τα περισσοτερα"ειπε και γέλασε η Αλικη, "εδώ γίνεται το αντίθετο"χαμογελασε το κουνέλι"κερδιζει αυτός που παίρνει τα λιγοτερα,αυτη είναι και η ουσία του παιχνιδιού, ενάντια στους νόμους του εμπορίου","και τι κερδίζω;"ρώτησε η Αλικη που τώρα πραγματικά το διασκεδαζε ,"κερδίζεις χάνοντας τον χώρο-χρόνο σου"απαντησε πολυ αινιγματικα το κουνέλι που φάνηκε πολύ αστείο, "άλλο παράξενο κι αυτό"ειπε η Αλικη"να κερδίζεις χάνοντας"και γέλασε"ας αρχίσουμε το παιχνίδι ανυπομονώ",το κουνελι σήκωσε το κιτρινο ημιψηλο καπέλο του κι έβγαλε από μέσα του μια τράπουλα κάνοντας μια κίνηση ταχυδαχτυλουργου ,την ανακάτεψε, "κόψε"ειπε στην Αλικη, η Αλικη έκοψε και το κουνέλι ρώτησε"θελεις ν'αρχισουμε με πρώτο αριθμό η ' με άρτιο αριθμό χαρτιων η' εσύ να πάρεις  πρωτο κι εγώ τετράγωνο αριθμό ,τι προτιμάς;","προτιμώ κυβικό αριθμό"απαντησε χαριτολογοντας η Αλικη, το κουνέλι της μοίρασε 8 φύλλα, "κι εγώ διαλέγω 2,άρτιο" και πήρε δύο χαρτιά, η Αλικη τα είδε στον καθρέφτη που ήταν πίσω του, το 2 και το 7,"α! ξέχασα να σου πω"της είπε το κουνελι"θελεις να παίξεις με μένα εδώ η' με το είδωλο μου στον καθρεφτη;","και το ρωτάς;μα φυσικα με το είδωλο σου στον καθρεφτη" απάντησε γελωντας η Αλικη"χαρα μου είναι",σοβαρο σηκώθηκε το κουνέλι πήρε τη θέση του μέσα στον καθρέφτη κι από εκεί της φώναξε "εσύ αρχίζεις πρώτη, ρίξε χαρτί",η Αλικη έκλεισε τα χαρτιά, διάλεξε ένα στη τύχη και το έριξε στο τραπέζι,8,"οχτω"ειπε το κουνέλι κάι το πήρε με το 7 απλώνοντας το χέρι του κι έριξε το 2 καρο ,η Αλικη το πήρε με το 6 σπαθί,το κουνέλι ίσιωσε το πράσινο παπιγιόν του κι ανασηκωνοντας το ημιψηλο κίτρινο καπέλο του πήρε πέντε φύλλα κι έριξε δύο απ'αυτά στο τραπέζι, το 3 μπαστούνι και το 7 κούπα, η Αλικη ερριξε το 10 κούπα, "γιατί δεν τα παίρνεις;"αντέδρασε το κουνέλι"εφτα και τρία κάνουν δέκα","σωστα "απάντησε η Αλικη"αλλα και 7 μειον 3 κάνουν  4 ,και 4 δεν έχω"και γελώντας συνέχισε"οπως και 3 μείον 7 κάνουν μείον 4 και δεν έχω ουτε -4 κι εξάλλου δεν θέλω να χάσω τον χωροχρόνο μου"
.
.
.

Ο Αυτοκρατορας των Ήχων-χ.ν.κουβελης χ.ν.κουβελης

μαγνητοφωνουσε ήχους. χωρίς διάκριση.σε ανθρώπινα και φυσικά περιβάλλοντα.εκτισε
ένα κυλινδρικο κτίριο και σ'αυτό ένα εγγεγραμμένο κανονικο οκταπλευρο πρισμα.στους
οκτώ τοίχους εντοιχισε οκτώ ηχεια υψηλής ευαισθησιας.τα οποία αναπαρηγαγαν τους μαγνητοφωνημενους ηχους με το ηλεκτρονικό πρόγραμμα που επινοησε και εγκατεστησε.
οταν συνελεξε το σύνολο των ηχων κλείστηκε στο οκταπλευρο δωμάτιο.καθησε στο κέντρο
του.μεσα σε άπλετο φως. ενεργοποίησε το σύστημα.άκουγε τους ήχους.διακριτους και κατά σύνολα.ειχε στην απόλυτη διάθεση του ολους τους ηχους.ανθρωπινους και φυσικούς. όλος
ο κόσμος με τους ηχους του.πρώτα αδυνατησε η οραση του μέχρι που τυφλώθηκε και μετά
έχασε την ακουη του παντελώς.περικλεισμενος μέσα στο υπερφωτισμενο οκταπλευρο δωμα-
τιο δεν άκουγε τους ήχους που αναπαραγονταν από τα ηχεία. ο κάτοχος των ήχων του κόσμου.
οταν τελικα,οπως το περίμενε, εξωτερικά ο κόσμος εξαφανισθηκε μετά από την υπεξαίρεση
των ήχων του τότε συνέβαινε μονο στη σκέψη αυτού του κουφού ανθρώπου.
.
.
.

Paolo e Francesca de Dante-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

"η ώρα είναι 9:41 έπρεπε να είχε ερθει"ανοιξε το ραδιόφωνο,ενα ρετρό τραγούδι, "μην τον κοιτάς τον ουρανό" με την Μαιρη Λω, "θα έχει μεγάλη κυκλοφορία",έβαλε απαλό κόκκινο ρουζ στα χείλη, "δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνουν όλοι αυτοί και γυρίζουν κι ολο γυρίζουν κλεισμένοι μέσα στ'αυτοκίνητα μονάχοι με τα τζάμια κλεισμένα και το αίρ κοντίσιον στο φουλ μ'αυτη την αφόρητη ζέστη'γέλασε"μοντερνα ζωή θα πούνε"σοβαρευτηκε"ηληθια ανιαρή ζωή,απεραντη ερημια" η φωνή της Ελιζα Μαρελλι-"Ας ερχόσουν για λίγο"-άκουσε ένα θόρυβο, γύρισε το κεφάλι, η γάτα έπαιζε με τον ίσκιο της στο πάτωμα, χαμογέλασε, "η σταματημένη αιωνιότητα της γάτας",δώρο στα γενέθλια της περισυ,"ο χρόνος, τι είναι;",κοίταξε στον καθρέφτη μπροστά της το δωμάτιο, "το δωμάτιο μου μ'αγκαλιαζει με τις ανοιχτές σελίδες του",σαν βιβλίο,σκεφτηκε,"Έλα γι'απόψε"τραγουδαει η Δαναη, "απόψε βρέθηκα νωρίς-νωρίς στην καμαρούλα μου μην απορείς και τι περίεργο δεν θα το πεις μου'λειπες τόσο- έξω βοριά χαλαζια κεραυνοί βροχή που λες άνοιξαν οι ουρανοί και στα σκοτάδια ελπίδα φωτεινή να σ'ανταμωσω"το ξερω χάθηκες- αρκεί γι'απόψε μεσ'τη συννεφια να κρατήσεις λίγο συντροφια,ελα γι'απόψε μόνο απόψε λιγην ώρα-έξω φυσάει κι είναι κρύο κι είναι μπόρα,μα εδώ μέσα ένα ζεστά κι είναι τα ξωφυλλα κλειστά κι είναι τα φώτα λιγοστά μισοσβηστα-"πως με ζεστενει αυτή η αναπνοή στο μάγουλο μου"δεν τόλμησε να γυρίσει το πρόσωπο μην χαθει η αίσθηση "η ' η πραγματικότητα" , -έλα γι'απόψε κι αύριο φύγε και μην γυρίσεις-"ακούγοντας το ίδιο τραγούδι πόσο όμοια αισθανόμαστε"κοιταξε βαθιά μέσα στα νερά του καθρέφτη, τα είδε να περιστρέφονται σε αέναες δίνες κι έκλεισε τα μάτια της, άκουσε τη φωνή της ψιθυριστή"θα μείνουμε αγρυπνοι και σιωπηλοί χωρίς αγκάλισμα κι ούτε φιλί",το ζεστό αίμα του έσταξε στο μπράτσο της, φωτιά, την εκαψε,ανατιναχτηκε, ούρλιαξε, έσπασε η καρδιά της,εχασε τις αισθήσεις της-κι ονειρεύτηκε πως ήταν σ'ένα τρένο και ταξίδευε, το τρένο μπήκε σ'ένα τούνελ μ'αμυδρο φως και βγήκε,επειτα σ'ένα άλλο και σ'ένα άλλο, φοβήθηκε πως πότε δεν θα τελειώσουν τα τούνελ και το ταξίδι,την ξύπνησε η γάτα που πήδησε στα πόδια της, τη χάιδεψε, το τριχωμα της ήταν απαλο και λείο ,στ'αυτιά της άκουσε το τραγούδι από το ραδιοφωνο-"Απόψε σωπα οι δυο μας μονάχοι να κλαίει θ'ακούμε απ'οξω τη βροχή κι άκουσε πόσα έχει να μας πει η σιωπη"-της φάνηκε πως η μελωδία δεν ακούγονταν από το δωμάτιο αλλά πως έρχονταν από καπου αλλού, πότε την ακουγε πολύ μακριά και ποτέ πολύ κοντά, σηκώθηκε και πήγε στο παράθυρο,,το άνοιξε και την χτύπησε η εκλωβισμενη ζέστη της πόλης, μια γυναίκα στο μπαλκόνι στην απέναντι πολυκατοικία απλώνε ρούχα να στεγνώσουν,απο εκεί άκουγε το τραγούδι, έκλεισε το παράθυρο και γύρισε στον καθρέφτη,,"έπρεπε να είχε έρθει",κοίταξε το ρολόι, 9:41,
.
.
.

 Ludwig  Wittgenstein  Isaac Newton και το πρασινο μηλο του Rene Magritte

-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

στην  αριστερη  σελιδα 17 διαβασε:

1.1 Μια προταση αντιστοιχει στα γεγονοτα.

1.2 Οι λεξεις αντιστοιχουν στα πραγματα

1.3 Η γλωσσα προσδιδει το νοημα

1.4 Καθε γλωσσα εχει τις προτασεις της

1.5 Η προταση ειναι κατασκευαστικη μορφη ζωης

1.6 Με τη γλωσσα μπορουμε να πουμε οσα μπορουμε να πουμε

1.7 Για οσα δεν μπορουμε να πουμε δεν υπαρχουν προτασεις

στην δεξια σελιδα 18 ηταν το σχεδιο ενος κυβου,σε μια θεαση η πλευρα α ηταν μπροστα

και σε μια αλλη θεαση ηταν πισω

αυτο το συσχετισε με μια εικονα του 1964,Le fils de l'homme, του βελγου ζωγραφου Rene 

Magritte,ενα αυτοπορτραιτο ,με κουστουμι,κοκκινη γραβατα και πλατυγυρο καπελο,με τα 

χερια κολλημενα,πισω ειναι η θαλασσα,μπροστα στο προσωπο του ενα πρασινο μηλο,

πηρε ενα στυλο κι εγραψε κατω απο το σχεδιο του κυβου:

1.1το μηλο ειναι σταματημενο

1.2 το μηλο δεν πεφτει

1.3 αυτο στη γλωσσα της φυσικης ειναι αντιφατικο,αδυνατο

1.4 αυτο στη γλωσσα της ζωγραφικης ειναι αληθες,δυνατο

2.1 το μηλο  σε μια στιγμιαια θεση 

2.2 το μηλο πεφτει

2.3.η ζωγραφικη γλωσσα αντιστοιχει στη φυσικη γλωσσα

2.4 η εικονα ειναι αληθης,δυνατη

3.1.το μηλο κρυβει το προσωπο

3.2 το ορατο που ειναι κρυμενο [λιγο] πριν   

3.3 το ορατο που ειναι παρων [λιγο] μετα

αυτες οι σκεψεις του επανεφεραν το προβλημα που τον απασχολουσε τον τελευταιο

καιρο.τωρα αντιλαμβανονταν τη λυση του,

''το μηλο πεφτει,υποθετω ολα τα αντικειμενα πεφτουν,το α πεφτει στο β,δεν υπαρχει

προτιμηση,αλλα αμοιβαιοτητα ,τοτε και το β πεφτει στο α,αν αντικαταστησω τη λεξη 

''πεφτω'' με τη λεξη ''ελκυω'',τοτε εχω την προταση:'το α και το β αμοιβαια ελκυονται'',

η οποια αντιστοιχει στον κοσμο,''τα αντικειμενα αμοιβαια ελκυονται'',το μηλο ελκυεται

απο τη γη ,αλλα και η γη ελκυεται απο το μηλο,επειδη αντιλαμβανομαι  μονο την κινηση, 

πτωση,του μηλου και δεν αντιλαμβανομαι την κινηση,πτωση,της γης τοτε συμπεραινω πως 

αυτη η αμοιβαια δυναμη ελξης ειναι αρκετα μεγαλη για να κινησει το μηλο αλλα αρκετα

μικρη για να καταφερει να κινησει αισθητα τη γη,τα διαφορα αντικειμενα κατεχουν δια-

φορετικη ποσοτητα υλης,μαζα,επομενως η δυναμη της αμοιβαιας ελξης τους θα ειναι

ευθεως αναλογη της υλης των ,του γινομενου των μαζων τους,λογω του δυισμου της

σχεσης,και λογικο ειναι να εξαρταται απο την μεταξυ τους αποσταση,τοτε αυτα που 

βρισκονται σε μικροτερη αποσταση αισθανονται μεγαλυτερη ελξη απ'αυτα που ειναι σε 

μεγαλυτερη,και το μεγεθος της ελξης τους θα ειναι αντιστροφως αναλογη του τετραγωνου 

της σχετικης αποστασης τους,το τετραγωνο λογω της δυικη φυσης της ελξης,επι την

φυσικη σταθερα της αναλογικοτητας,σταθερη στον χωρο και στον χρονο,

επομενως η προταση:

''τα αντικειμενα αμοιβαια ελκονται με δυναμη που ειναι αναλογη του γινομενου των 

μαζων τους και αντιστροφως αναλογη τους τετραγωνου της αποστασης των.

Κι Αυτος ειναι ενας  Νομος της Παγκοσμιας Ελξης''

Σταματησε να γραφει και διαβασε στην αριστερη σελιδα:

1.1 Μια προταση αντιστοιχει στα γεγονοτα.

''εχει δικιο'' σκεφτηκε '' η προταση μου αντιστοιχει στα γεγονοτα.Το μηλο πεφτει,η Ηλιος

ελκυει τη Γη και η Γη περιστρεφεται πεφτοντας,η Γη ελκυει τη Σεληνη,το Συμπαν  ελκυει

τα μερη του,και τα μερη ελκυουν το ολον.''

διαβασε και την επομενη προταση:

1.4 Καθε γλωσσα εχει τις προτασεις της.

''και καθε προταση τα γεγονοτα της'' συμπληρωσε''μεχρι να εμφανισθει μια αλλη γλωσσα

με αλλα  γεγονοτα,τα δικα της,και τοτε η δικη μου προταση δεν θα ισχυει απολυτα''

.

.

.

J.L.Borges and The Mersenne Prime Number-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ-χ.ν.κουβελης

μπηκε σε μια τεραστια ορθογωνια αιθουσα,με κατασπρους τοιχους και οροφη,χωρις
κανενα παραθυρο,ο φωτισμος ηταν εκτυφλωτικος,απο το κεντρο της οροφης ενα εκκρεμες
με μεταλικη σφαιρα ταλαντευονταν,μετρησε,1-2-3,το πλατος της ταλαντωσης του,
προχωρησε και μπηκε στη δευτερη αιθουσα,ο ιδιος χωρος,εδω στη μεση του δαπεδου υπηρχε
ενα ενυδρειο,πλησιασε και παρατηρησε τα ψαρια,σαν υπνωτισμενα κολυμπουσαν,η επομενη
ορθογωνια αιθουσα ηταν κενη,το ιδιο και οι επομενες τεσσερες,στην πεμπτη στο κεντρο της
πανω σ'ενα τετραγωνο κρυσταλλινο τραπεζι υπηρχε ανοιγμενο ενα βιβλιο,οι δυο σελιδες ηταν
κενες,γυρισε σελιδα,κενο,γυρισε σελιδες στη τυχη,κενο,στις επομενες κενες αιθουσες παρατη-
ρησε μια ανεπαισθητη αλλαγη στις διαστασεις τους ,μεχρι που εγιναν κυβικες,υπεθεσε πως
ισως συνεβαινε και μια βαθμιαια καμπυλωση στην αρχικη ευθειακη διευθετηση τους,απο
καποια αιθουσα αρχισε να τις αριθμει ,αιθουσα 1,αιθουσα 2,...,στην αιθουσα 91 στο κεντρο
της ηταν ενας αμφιπλευρος καθρεφτης με υψος μεχρι την οροφη,σταθηκε μπροστα
του,παραξενο δεν ειδε το ειδωλο του,το ιδιο κι απο την αλλη πλευρα του,εστριψε να
φυγει απο αυτη την αιθουσα κι ακουσε πισω απο την  πλατη του τη φωνη ενος παιδιου,
γυρισε το κεφαλι αμεσως και ειδε φευγαλεα,δεν ηταν σιγουρος αν ηταν μεσα στον καθρε-
φτη,τη σιλουετα ενος παιδιου πανω σ'ενα ποδηλατο,ουτε  ηταν σιγουρος απο την αποσταση
που το ειδε αν ηταν αγορι η' κοριτσι,συνεχισε στις επομενες κενες κυβικες αιθουσες,τωρα
ειχε μεγαλυτερη αισθηση της περιστροφικης μετατοπισης τους,για να διασκεδασει παρατησε
την αριθμιση των αιθουσων με τους φυσικους αριθμους και διαλεξε για την αριθμηση τους
τους πρωτους αριθμους,ξεκινησε απο την αιθουσα 17,μετα την αιθουσα 19,την αιθουσα
23,...,στην αιθουσα 911 σκεφτηκε να μην ακολουθει την αυστηρη ακολουθια της σειρας
των αλλα να την αλλαζει,με τυχαιο τροπο,η' εσκεμμενα,η επομενη αιθουσα εγινε η 5,η αλλη
η 577,μετα η 353,ακολουθησαν οι 773,η 41,η 103,...,ολοι οι πρωτοι αριθμοι μεχρι το
1.000,συνεχισε με τον πρωτο αριθμο μετα το 1.000,τον τριτο  μετα το 10.000,τον πεμπτο
μετα το 100.000,τον εβδομο μετα το 1.000.000,...,στην αιθουσα με πρωτο αριθμο τον
αριθμο Mersenne που ανακαλυφθηκε απο το GIMPS (Great Internet Mersenne Prime Search)
τον Μαρτιο του 2016,2 εις την 74.207.281 μειον 1,τον μεγαλυτερο μεχρι τωρα γνωστο πρωτο
αριθμο,με 22 εκατομυρια 338 χιλιαδες 618 ψηφια,αν υποθεσουσε πως για την προφορα καθε
ψηφιου χρειαστηκε 1 δευτερολεπτο τοτε συνολικα για τον αριθμο αυτο χρειαστηκε 22.338.618
δευτερολεπτα,κι επειδη η 1 ωρα εχει 3600 δευτερολεπτα τοτε χρειαστηκε χρονο 6.205
ωρες περιπου,η' 258 μερες και μισυ περιπου η' 8 μηνες και 18 μερες,μεσα σ'αυτη την κυβικη
αιθουσα  βρηκε παλι στο κεντρο της το κρυσταλλινο τραπεζι με το ανοιχτο βιβλιο,στην δεξια
του κενη σελιδα βγαζοντας ενα στυλο εγραψε:
ΚΑΘΕ ΑΡΤΙΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΟΥ 2 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΣΑΝ ΑΘΡΟΙΣΜΑ
ΔΥΟ ΠΡΩΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
γυριζοντας σελιδα ηταν σιγουρος για αυτο που θα εβλεπε γραμμενο:
Goldbach's Second Conjecture
Es scheinet wenigstens,dass eine jede Zahl,die grosser ist als 5,
ein aggregntum trium numerorum primorum sey
απο κατω εγραψε τη μεταφραση:
ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΚΟΛΝΤΜΠΑΧ
ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΤΤΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΟΥ 5 ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΤΕΙ ΣΑΝ ΑΘΡΟΙΣΜΑ
ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ
σκεφτηκε τον αριθμο 5,τοτε 1+1+1+3,γυρισε 1 σελιδα χωρις να κοιταξει ,αλλη 1 σελιδα
και ακολουθως 3 σελιδες,τοτε ειδε την σελιδα 5 της 5ης ραψωδιας της Οδυσσειας του
Ομηρου,σε αγγλικη μεταφραση Alexander Pope εκδοση του 1713,μετα το ιδιο εκανε με
τον αριθμο 7,1+3+3,βρηκες την 7η σελιδα του Πυργου[Das Schloß] του Καφκα,εκδοση του
1926,υστερα αναλυοντας ενα περιττο αριθμο σε τρεις πρωτους αριθμους απο τους οποιους
ο ενας ηταν ο πρωτος αριθμος-Mersenne ,2 εις την 74.207.281 μειον 1,με τα 22 εκατομυρια
338 χιλιαδες 618 ψηφια,και γυριζοντες τις αντιστοιχες σ'αυτους τους αριθμους σελιδες βρηκε
στη σελιδα αυτου του αριθμου τυπωμενο το Tlön, Uqbar, Orbis Tertius του J.L.Borges μερος
της ισπανοφωνης εκδοσης του 1941 της συλλογης των ιστοριων με τιτλο El jardín de senderos
 que se bifurcan[ο κηπος με τα μονοπατια που διακλαδιζωνται],συνεχισε την αναποδραστη
πορεια στις αιθουσες επιστρεφοντας στην αριθμιση τους με τους  φυσικους αριθμους,στο
κεντρο της αιθουσας 1001 ηταν εγκατεστημενη μια ηλεκτρονικη οθονη που σε καποια
κλασματικη[fractal] κλιμακα αναπαριστανε  το σχεδιο της κατοψης του αρχιτεκτονηματος των
αιθουσων στο οποιο ηταν κλεισμενος,ενα φωτεινο σημα αναβοσβηνοντας εδειχνε ακριβως
τη θεση στην οποια βρισκονταν εκεινη τη χρονικη στιγμη,επιβεβαιωθηκε πως η πορεια του
ηταν πραγματι ελικοειδης και μαλιστα αυτος βρισκονταν προς τος μερος της θεωρητικης αρχης
της ελικας,συνεχισε ν'αλλαζει τους αριθμους,χρησιμοποιωντας αλλοτε φυσικους,και
αλλοτε πρωτους,παντα εμπενε σε κενες αιθουσες,σε καποια θεση αναλυσε τον αριθμο 9
συμφωνα με την δευτερη εικασια του Γκολντμπαχ,7+1+1,και μπηκε στην αιθουσα 7,στην
αιθουσα 1 βρεθηκε σε μια τεραστια ορθογωνια αιθουσα,με κατασπρους τοιχους και
οροφη,χωρις κανενα παραθυρο,ο φωτισμος ηταν εκτυφλωτικος,απο το κεντρο της οροφης
ενα εκκρεμες με μεταλικη σφαιρα ταλαντευονταν,μετρησε,1-2-3,το πλατος της ταλαντωσης
του και προχωροντας μπηκε και στην αιθουσα 1,εκει μεσα βρεθηκε σε απολυτο σκοταδι,
ακουγε,καθαρα,μονο την ησυχη αναπνοη ενος ανθρωπου,κανονικη οπως ο χτυπος
ρολογιου,εβγαλε τον αναπτηρα απο την τσεπη του σακκακιου του που ειχε για τα τσιγαρα
και τον αναψε,τοτε στο τρεμουλιαστο φως του ειδε στο κεντρο της αιθουσας εναν ανθρωπο
να κοιμαται πανω  σε ενα μεταλλικο κρεβατι,πλησιασε χωρις να κανει θορυβο και τον
ξυπνησει,κοιταξε προσεκτικα τον ανθρωπο,φαινονταν να κοιμαται πολυ βαθεια,
το στηθος του ανεπαισθητα ανεβοκατεβαινε στον ησυχο ρυθμο της αναπνοης του,σηκωσε
τον αναπτηρα και περιφεροντας τον κοιταξε τους τοιχους γυρω γυρω,δεν ειδε κανενα
πουθενα ανοιγμα,καποια πορτα,''οταν σταματησει αυτος ο ανθρωπος να ονειρευεται'',
σκεφτηκε,''τοτε θα βγω μεσα απο αυτον εδω το χωρο''
.
.
.

Books of Books- Jonathan Wolstenholme

Ο ΤΟΠΟΣ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ-χ.ν.κουβελης

Απο μικρο παιδι ειχε μεγαλο κι ακορεστο παθος με τα βιβλια.Οποιοδηοτε ειδους βιβλιου
τον γοητευε.
Αγοραζε συνεχως βιβλια και τα διαβαζε δυο και τρεις φορες.Αυτο τον μαγευε,
γιατι καθε φορα,καταλαβανε και αισθανονταν διαφορετικα το βιβλιο.
Σπουδασε Αρχιτεκτονικη και Πολεοδομια.Το Γραφειο του αναλαμβανε να εκτελεσει εργα
σε ολο τον κοσμο.Στο Buenos Aires σχεδιασε μια πολη των 7 εκατομυριων ανθρωπων,
εφαρμοζοντας πλεγματα  Λαβυρινθων.στο συνολο της πολης αλλα και μερικα,σε παρκα,σε
οικοδομηματα,σε οικοδομικα τετραγωνα,σε δικτυα δρομων,συνδιαζοντας το μυστηριο με
τη διασκεδαση.
Το παθος για τα βιβλια δεν εξασθενισε αλλα ολο και πιο πολυ μεγαλωνε.
Εκτισε μια τεραστια βιβλιοθηκη πολλων κτιριων με κλασικη αλλα και με μοντερνα αρχιτε-
κτονικη,σε στυλ Bauhaus,φουτουριστικο,υπερεαλιστικο,μεταμοντερνο,υλοποιωντας ιδεες
μαθηματικων, τη θεωρια συνολων του Cantor,τη Λογικη του Tarski,του Godel,τα fractals,
απο τη κβαντομηχανικη,τα κβαντικα δυικα κτιρια,απο τη θεωρια της σχετικοτητας,τα
σχετιστικα κτιρια,απο τη φιλοσοφια,κτιρια με αναφορα στην Πολιτεια του Πλατωνα ,στα
Πολιτικα του Αριστοτελη,στο Tractatus Logico-Philosophicus του Wittgenstein,σε εργα
λογοτεχνιας,στον Καφκα,στον Borges,στα χαρακτικα εργα του Escher.
Ο αριθμος των βιβλιων σε αυτη τη Βιβιβλιοθηκη ηταν πραγματικα τεραστιος.Ειχε δωσει
εντολη να αγοραζονται συνεχως βιβλια.Φιλοδοξουσε,οπως ελεγε,και χαμογελουσε
αινιγματικα,ο αριθμος των να ειναι το αλεφ το Cantor.Προσελαβε τους πιο καλλιτερους
επιστημονικα εξιδικευμενους βιβλιοθηκαριους απ'ολο τον κοσμο για την αψογη οργανωση
της βιβλιοθηκης.Ηθελε να καταστει η Απολυτη Παγκοσμια Βιβλιοθηκη.
Δεν τον ενδιεφερε το χρημα,οσο αστρονομικο κι αν ηταν, που θα χρειαζονταν γι'αυτο τον
σκοπο.
Αυτος αποφασισε οχι απο καποια ιδιοτροπεια αλλα απο καθαρη θεληση να μην πισκετεται
την Βιβλιοθηκη.Ηθελε να λειτουργησει η Βιβλιοθηκη σαν Αυτονομος Οργανισμος.Ενα
Δοχειο Ζωης,σκεφτονταν.Επειδη, οπως συνειθιζε παντα να  λεει,τα βιβλια ειναι Δοχεια
Ζωης.Κι ακομα ελεγε,'πες μου τι βιβλιο διαβαζεις για να σου πω τι ανθρωπος εισαι'.
Παρα τις πολυαριθμες και επιτακτικες επαγγελματικες ασχολιες του παντα εβρισκε
χρονο να διαβαζει μεσημεριανες και βραδυνες ωρες.Στα διαφορα γραφεια του ανα το
κοσμο αλλα και στα διαμερισματα που εμενε ειχε μια βιβλιοθηκη.Επαιρνε ενα βιβλιο και
καθονταν στον καναπε και διαβαζε.
Με τον καιρο απεκτησε διαφορες συνηθειες στο διαβασμα.Διαβαζε διαφορα βιβλια,
λογοτεχνικα,ποιησης,τεχνης,φιλοσοφιας,επιστημονικα,μελετες,αστυνομικα,εγκυκλοπαι-
διες,τα ολοκληρωνε  η' τα διαβαζε αποσπασματικα.
Τον τελευταιο καιρο επαιρνε απο τα ραφια των βιβλιοθηκων στη τυχη διαφορα βιβλια και
διαβαζε παλι στη τυχη διαφορες σελιδες η' μερος μιας σελιδας,η' μια προταση,ακομα και
μια λεξη μιας προτασης.
Στην αρχη δεν το συνειδητοποιησε,του φανηκε λογικο,φυσικο,αυτο να γινεται.Οταν
διαβαζε σ'ενα βιβλιο,που ειχε ξαναδιαβασει,σε μια σελιδα μια λεξη σε μια προταση του
ερχονταν στο νου,στη μνημη,ολες οι προτασεις του βιβλιου που περιειχαν αυτη τη
λεξη.Αυτο συνεβαινε ανεξαιρετως μ'ολες τις λεξεις και οχι με μια συγκεκριμενη.
Αργοτερα αυτο συνεβαινε με ολα τα βιβλια που ειχε διαβασει.Επιλεγοντας μια λεξη
καποιας προτασης σε καποια σελιδα καποιου που διαβασε ερχονταν στη μνημη του
ολες οι προτασεις με αυτη τη λεξη απο ολα τα βιβλια που ειχε διαβασει.Τιτλος Βιβλιου,
ονομα συγγραφεας,ετος εκδοσης,εκδοτικος οικος,αριθμος κεφαλαιου,αριθμος σελιδας,
αριθμος γραμμης προτασης στη σελιδα ,αριθμος λεξης στη σελιδα,το αρχικο νοημα της
λεξης και της προτασης,οταν ειχε πρωτοδιαβασει το βιβλιο,ποτε,που,και ταυτοχρονα ολα
τα αλλα νοημα απο τις μεταγενεστερες αναγνωσεις των βιβλιων,μαζι με το νοημα 'τωρα
που διαβαζει'.
Αυτο του αρεσε πολυ,τον εκανε ευτυχισμενο.Ζουσε την Ουτοπια του.Να ζει μεσα στον
Κοσμο των Βιβλιων.Να περιεχεται σ'αυτον.Να ειναι εγκλεισμενος στον Λαβυρινθο
τους.
Σε σχετικο λιγο χρονικο διαστημα αρχισε η λεξη που διαβαζε να εχει σχεση οχι μονο με τα
βιβλια που ειχε διαβασει αλλα και με βιβλια που δεν ειχε διαβασει.Αυτο το διαπιστωσε
στελνωντας στη Βιβλιοθηκη και δινοντας στοιχεια.Πραγματικα,παιρνοντας την εμπεριστα-
τωμενη απαντηση,η λεξη αντιστοιχουσε στο βιβλιο στη σελιδα στη προταση.
Οταν οι λεξεις ειχαν σχεση με βιβλια που στη Βιβλιοθηκη αδυνατουσαν να τα εντοπισουν
διαισθανθηκε πως τα βιβλια αυτα δεν ειχαν γραφει ακομα η' και δεν γραφτηκαν και δεν θα
γραφτουν ποτε.
Τοτε αυτη τη χρονικη στιγμη ξαφνικα η οραση του εξασθενισε,οι γιατροι δεν μπορουσαν
να βρουν την αιτια και ηταν βεβαιο αποφανθηκαν πως πολυ γρηγορα θα τυφλωνονταν.
Δεν λυπηθηκε,ουτε τρομοκρατηθηκε απο αυτη την εκβαση,μαλλον χαρηκε.
Οταν χειροτερευσε η κατασταση των ματιων του παραχωρησε την διευθυνση του Αρχιτε-
κτονικου Γραφειου στους συνεργατες  του.Και για πρωτη φορα ζητησε να επισκεφθει την
Βιβλιοθηκη.
Μισοτυφλος με τη συνοδεια μιας νεαρης κοπελας περιηγηθηκε σε ολους τους χωρους
της Βιβλιοθηκης.Ο διευθυντης,ενας σοβαρος κι ευγενικος κυριος,τον ξεναγουσε και
απαντουσε διεξοδικα σε ολες τις ερωτησεις του.
Την αλλη  μερα αποφασισε να εγκατασταθει μονιμα στη Βιβλιοθηκη σ'ενα καταλληλα
διαμορφωμενο χωρο,ζητησε μαλιστα να ειναι στο θεωρητικο κεντρο της .
Εκει μεσα κλεισμενος περνουσε πολλες ωρες περιφερομενος στις αμετρητες αιθουσες.
Ζητουσε απο τη κοπελα να παρει ενα συγκεκριμενο η' ενα στη τυχη βιβλιο και να το ανοιξει
σε μια συγκεκριμενη η' μια στη τυχη σελιδα και να του διαβασει μια λεξη,την πρωτη,η'
την δευτερη,η' την τριτη,...,η' καποια στη τυχη στην πρωτη η' στην δευτερη η' στη τριτη,...,
η' σε καποια στη τυχη προταση της σελιδας.
Εβρισκε αυτη τη λεξη παντου.Στα Βιβλια.Χαιρονταν,ενιωθε τεραστια ηδονη.
Οταν εχασε τελειως το φως του, ολα τα αντικειμενα απομακρυνθηκαν και χαθηκαν.
Οι σωματικες δυναμεις του βαθμιαια εξασθενισαν και με μεγαλη δυσκολια μπορουσε
να σταθει στα ποδια του και να περπατησει.
Δεν θεωρησε αυτη την ασχημη σωματικη κατασταση δυστυχια,αλλα ευτυχια,Μεγιστο
Δωρο,κι αποφασισε να μεινει μονιμα κλεισμενος μεσα στο δωματιο του.Στο Κεντρο
της Βιβλιοθηκης.
Εκει μεσα στο αδιαπεραστο σκοταδι αγρυπνος  καθονταν στον καναπε και στοχαζονταν
αδιακοπα λεξεις.Κι απο τις λεξεις τις προτασεις και τα βιβλια που τις περιειχαν.
Ενιωθε πολυ ευτυχισμενος στον Παραδεισο των Βιβλιων,Αυτων που γραφτηκαν,Αυτων
που δεν γραφτηκαν ακομα κι Αυτων που δεν θα γραφτουν ποτε.
Η Βιβλιοθηκη του Ειναι ολες οι Βιβλιοθηκες του Κοσμου,περασμενες,τωρινες και
μελλοντικες κι αυτη ακομα την Απολυτη Βιβλιοθηκη που Αυτος εκτισε,δημιουργησε.
.
.
.

Τετρακτυς Πυθαγορα-Αυτος Εφα-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ-χ.ν.κουβελης
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

ΑΥΤΟΣ ΕΦΑ-χ.ν.κουβελης

νυχτα περασμενη στο σπιτι του στην Αλεξανδρεια,ξαπλωμενος στο κρεβατι δεν τον
αφηνουν οι πληγες στη πλατη να κοιμηθει,πονουν εντονα και τον ενοχλουν,κλεινει
για μια στιγμη τα ματια και βλεπει ζωντανο εφιαλτη,τα παραμορφωμενα προσωπα των
φανατισμενων βασανιστων του,αγρια λυσσασμενα,πολυ κοντα στο δικο του προσωπο,
τα στοματα τους βρωμουν,τα ματια τους φουσκωμενα βγαζουν φλογες,τον ραπιζουν
αλυπητα στον γυμνωμενο κορμο τεσσαρακοντα και μια μετραει,λυποθυμαει,σωριαζεται
κατω και  του ριχνουν καταπανω του παγωμενο νερο,συνερχεται και τον μαστιγωνουν
παλι τεσσαρακοντα και μια μετραει,και παλι λυποθυμαει και παλι τεσσαρακοντα και μια
μετραει κι αυτο το ιδιο τρομαχτικο επαναλαμβανεται συνεχως,''ες αειν'' σκεφτεται,
το πρωι τον παιρνει εξαντλημενον ο υπνος,βαθυς υπνος,τοτε ησυχαζει η ταραγμενη ψυχη
του,σ'εναν ελευθερον αιθερα εχει ερθει,εκει βλεπει κι ακουει καθαρα,αυτος κι οι αλλοι
αγαπημενοι συμαθητες του,κι οι δασκαλοι τους πραοι και ησυχοι,''Το Λογικο ειναι πιο
σπουδαιοτερο απο το Θυμικο και το Επιθυμητο'' ακουει,''Η Αρετη ειναι ο μονος δρομος
προς την Αληθεια'',''Το Εν Ειναι το Υπερουσιον'' ακουει ''Εκ του Ενος Νους τε Ψυχη τε'',
''Η Δημιουργια του Κοσμου Δεν Ειναι Ασυνεχης'',''Η Μερικη Ατομικη Ψυχη Εις το Ολικον
Εν '',''Η Υψιστη Τριαδικοτητα-Σωμα-Υλη-Ψυχη'',ακουει,και μαζι με αλλους συνοπαδους
ειναι σ'ενα δωματιο και βλεπει πολυ αχνα το ειδωλο του Δασκαλου πισω απο παραπε-
σμα ακουει τα λογια του μαγνητισμενος και μαθαινει να σιωπα,τοτε του ηρθε η ιδεα
στο νου για το ταξιδι,επιτακτικη αναγκη αυτο οπωσδηποτε να γινει,στο ιδιο καραβι απο
την Αλεξανδρεια προς το Βυζαντιο μαζι του συνταξιδευαν ο Αμμωνιος Σακκας,ο Ωριγενης,
ο Ερρενιος,ο Λογγινος,ο Πλωτινος,ο Πορφυριος,ο Ψευδο-Διονυσιος ο Αρεοπαγιτης,
ο Μιχαηλ Ψελλος,ο Γεωργιος Γεμιστος η' Πληθων,ο δασκαλος του Πλουταρχος,και οι
μαθητες του Αινειας απο τη Γαζα και Θεοσεβιος,συγκεντρωνονταν στο σαλονι και
συζητουσαν με τις ωρες,ο Πλωτινος και ο Πορφυριος αποβιβαστηκαν στη Σαλαμινα
της Κυπρου,ο Αμμωνιος Σακκας και ο Γεωργιος Γεμιστος Πληθων κατεβηκαν στο λιμανι
της Σμυρνης,αυτος και ο Μιχαηλ Ψελλος κατεβηκαν στην Πολη,οι υπολοιποι αλλος θα
ταξιδευε προς τη Θεσσαλονικη,αλλος στις πολεις του Ποντου,αλλος δυτικα με προορισμο
Γαληνοτατη Βενετια,αλλος στην Οδησσο της Μαυρης Θαλασσας,αλλος στη  περιοχη
της Καππαδοκιας,ειχαν φτασει πρωι,κατελυσε σ'ενα φτηνο ξενοδοχειο στη συνοικια
Ταταυλα,επονομαζομενη Κουρτουλούς,οπως τον πληροφορησε η ευγενικη νεαρη
τουρκαλα ρεσεψιονιστα,κοιμηθηκε να ξεκουραστει κι οταν ξυπνησε αργα το απογευμα
βγηκε και περιηγηθηκε στη πολη,το βραδυ εφαγε σ'ενα εστιατοριο στο Περαν,
''Η Ωραια του Περαν'',Γεμιστα Πολιτικα,γεμιστες ντοματες και πιπεριες με πολυ
κρεμμυδι,διαβασε στο μενου,ρυζι, κουκουναρι και σταφιδες,επι πλεον σερβεριστηκε
κι ενα ροφημα γιαουρτιου,το Αιρανι,την αλλη μερα ξεκινησε τα μαθηματα σ'ενα
μοντερνο κτιριο συνεδριασεων με αμφιθεατρο κοντα στον Ιπποδρομο,το ακροατηριο
το αποτελουσαν  κυριως νεαρα ατομα  και των δυο φυλων,εφηβοι,και θα διαρκουσαν
τεσσερις ωρες ,απο τις 9 η ωρα το πρωι μεχρι τις 1 η ωρα το μεσημερι,παντα αρχιζε το
μαθημα με τη φραση,''Αυτος Εφα'',συγκινημενος,και  στην παρουσιαση των θεματων του
θα ακολουθουσε την Τετρακτυν,
αυτο ηταν το προγραμμα που ανακοινωθηκε:
 Μαθημα 1:
-κανε φιλο οποιον στην αρετη ειναι αριστος
 Μαθημα 2:
-στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
-να μην εχθρευεσαι φιλο σου για  μικρο λαθος του
 Μαθημα 3:
-να συγκρατησε στο φαι και στο υπνο και στη λαγνεια και στο θυμο
-μην κανεις κακο εργο  μητε μ'αλλον μητε μονος σου
-απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
Μαθημα 4:
-ν'ασκεις την δικαιοσυνη και μ'εργο και με λογο
-να μην εισαι αλογιστα με τιποτα εθισμενος
-να σ'αρεσει ν'αποκτας πραγματα αλλα να ξερεις και να τα χανεις
-στα λογια των ανθρωπων συνυπαρχουν αναξια και καλα
και θα συνεχιζε ,επανερχομενος στην Τετρακτυν:
Μαθημα 5:
-το ψευδος ν'αντιμετωπιζεις με ηρεμια
Μαθημα 6:
-να μην επιτρεψεις κανεναν να σε παραπλανησει
-να μην πραξεις μητε να πεις ο,τι δεν ειναι το καλλιτερο για σενα
Μαθημα 7:
-να σκεφτεσαι πριν ενεργησεις,μηπως ανοητα πραξεις
-να πραττεις αυτο που δεν  θα στεναχωρησει καποιον και σενα
-να μην πραττεις αυτα που δεν εχεις αναγκη αλλα οσα χρειαζεσαι
Μαθημα 8
-να μην αμελεις την  υγεια του σωματος
-μετρο ειναι αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
-η διατροφη σου να'ναι καθαρη ανεπεξεργαστη λιτη
-να μην τραβας τον φθονο των αλλων με τον τροπο που ζεις
και παλι:
Μαθημα 9:
-να μην σπαταλας
Μαθημα 10:
-να μην εισαι φιλοχρηματος
-το μετρο σε ολα ειναι αριστο
Μαθημα 11:
-πραξε οσα δεν θα σε βλαψουν ουτε σενα ουτε τους αλλους
-καθε νυχτα πριν κοιμηθεις εξετασε τρις φορες τις πραξεις της μερας
ρωτωντας:
που παρελειψα;
τι εκανα;
τι επρεπε να κανω και δεν εκανα;
-μαθε να βλεπεις και ν'ακους
δεν προλαβε,στο τριτο μαθημα,στις 10 η ωρα και μισυ ακριβως περικυκλωθηκε το κτιριο
του αμφιθεατρου απο πανοπλους αστυνομικους κι απο τον φανατισμενο οχλο που
ουρλιαζε:Αρον Αρον Αυτον,εισηρθε  ο εισαγγελεας με την συνοδεια του στην  αιθουσα,
διεταξαν την εκκενωση της  απο τους Ακροατες και τον συνελαβαν Επ Αυτοφορω οπως
επισημα του ανακοινωσαν,του εβαλαν χειροπεδες,τον εμπασαν γρηγορα σε περιπολικο
να μην τον λυντσαρει το εξαγριωμενο πληθος και τον φυγαδεψαν προς αγνωστη
κατευθυνση,,τον κρατησαν ολη την νυχτα σε καποιο αυστηρα φρορουμενο αστυνομικο
κτιριο και  την αλλη μερα πολυ  πρωι με την διαδικασια του Αυτοφορου τον
μετεφεραν  στα δικαστηρια,εκει κεκλεισμενων των θυρων τον καταδικασαν σε
τασσαρακοντα και μια μαστιγωσεις,''επι της πλατης τουτου του πλανου'' οπως σχολα-
στικα καταγραφτηκε στα πρακτικα της Δικης,οπως και η ακριβης κατηγορια:
''Ο Ιεροκλης εξ Αλεξανδρειας εν τη Αιγυπτω Αυτοαποκαλουμενος Νεοπλατωνιστης
Φιλοσοφος ερχομενος ες την Βασιλιδα των Πολεων Πολιν την Ημετεραν αρξασθε
Παρα τω Νομω διδασκων και διαδιδων Κενα Δαιμονια  εις τους ημετερους νεους
Ενος Υμιν Αγνωστου Αυτος Εφα επικαλουμενος γελοιως  του μαλα μωρου προσχηματος
ως τουτα τα πονηρα και φαυλα στενως συναδουν μετα της Ιερης και Πανσεπτου
Ημων Θρησκειας'',τον εσυραν στη φυλακη,εκει μεσα στο μισοσκοταδο της τεραστιας
Αιθουσας των Βασανιστηριων  τον γυμνωσαν απο τη μεση και πανω,του τεντωσαν τα
χερια ψηλα και τα εδεσαν σταυρωτα σε μια μεταλλικη κολωνα που εκτεινονταν σε
τεραστιο υψος στο κεντρο του δεσμωτηριου και 10 αντρες θα τον μαστιγωναν με τη
σειρα,εφαρμοζοντας για να τον εξεφτευλισουν πληρως την δικη του μεθοδο,
''Την Σοι Υμετεραν Τετρακτυν'',οπως κοροιδευτηκα ειπαν αρχαιστι και γελασαν
δυνατα,ξεκινησε το μαρτυριο του μαστιγωματος ο πρωτος  με 1 χτυπημα,
ακολουθησαν οι  δυο  με  2 χτυπηματα απο ενα ο καθενας,μετα οι αλλοι τρεις με 3
χτυπηματα απο ενα ο καθενας, μετα οι αλλοι τεσσερις με 4 χτυπηματα απο ενα ο
καθενας,
''Το Συνολον Δεκα''
αναφωνησε με απροσωπη φωνη κι εγραψε στα πρακτικα του ο ξερακιανος γραμματεας
της φυλακης,οι μαστιγωσεις συνεχιστηκαν με την ιδια Τετρακτυν Μεθοδον,
απλα και για να διακεδασουν και να μην πληξουν οι 10 βασανιστες εναλλασσονταν στις
τεσσερις ομαδες των 1,3,3,4 εκτελεστων της τιμωριας,σε καθε γυρω ο γραμματεας φωναζε
κι εγραφε:
''Το Συνολον Εικοσιν'',
''Το Συνολον Τριακοντα'',
''Το Συνολον Τεσσαρακοντα'',
για την επιπλεον 'μιαν' ερριξαν κληρο,
τοτε ο γραμματεας με θριαμβευτικη φωνη αναφωνησε και εγραψε:
''Το Συνολον Τεσσαρακοντα και Μιαν''
''Τετελεσται''
και συνεχισε με το ιδιο υφος
''Εγω Εφα'',
και εκλεισε το βιβλιο του,αυτο ακουγωντας γελασαν κοροιδευτικα οι 10 δεσμωτες,
ξυπνησε αργα,οι ακτινες του ηλιου εμπαιναν απ'το παραθυρο στο δωματιο του ζεστες
κι εκτυφλωτικες,
σηκωθηκε απ'το κρεβατι,κατα περιεργο τροπο σημερα δεν αισθανονταν τις φοβερες
ενοχλησεις ψηλα στη πλατη που αισθανονταν το τελευταιο τριμηνο,σαν να τον ειχαν
χαραξει βαθεια πολλες φορες εκει με αιχμηρο μαχαιρι κι ενιωθε οξυτατο πονο,
περασαν οπως ηρθαν,σκεφτηκε χαμογελωντας,
εκανε ενα δροσερο ντους και ξυριστηκε,επειτα ανοιξε το ψυγειο πηρε ενα μπουκαλι με
κρυο γαλα,το αδειασε και γεμισε ενα ποτηρι,το ηπιε σχεδον μονορουφι,
πηγε στο γραφειο του,απο το μεγαλο παραθυρο δυτικα ειχε μια ευρυγωνια απoψη της
πολης,που αυτην την ωρα ωρα αχνιζε χρυση πολυβουη πολυπροσωπη,ανοιξε το
ραδιοφωνο,βρηκε ενα τζαζ σταθμο και το αφησε εκει,Miles Davis In Blue Green,
καθισε στο γραφειο κι εβγαλε απ'το συρταρι αριστερα τα χειρογραφα,το κοιταξε
προσεκτικα,εκανε μια δυο διορθωσεις,τωρα ηταν ενταξει,ετοιμα,και τηλεφωνησε
στον εκδοτη του,
τον βρηκε,του ειπε να τον περιμενει,θα περνουσε σε λιγονα του παραδωσει τα χειρο-
γραφα,ειχε τελειωσει,και να συζητησουν καποιες λεπτομερειες της τελικης εκδοσης τους,
συμφωνησαν κι εκλεισε το τηλεφωνο,
σε μια ωρα ακριβως ηταν στον εκδοτη,του ζητησε ν'αλλαξουν τον τιτλο του βιβλιου απο
Χρυσα Επη σε Αυτος Εφα,ο εκδοτης πηγε ν'αντιδρασει,θα του ελεγε τα γνωστα περι
ευπωλητου βιβλιου κοστους κερδους κτλ,ειδε ομως το αναντιρρητο υφος στα ματια του
και δεν τολμησε να πει τιποτα.
.
Αυτο ειναι το Κειμενο των Χειρογραφων που παραδωθηκε στον Αλεξανδρινο εκδοτη
τη εικοστη πρωτη Μαιω το σωτηριον ετος  450
παρα του Ιεροκλεους εξ Αλεξανδρειας Νεοπλατωνικου Φιλοσοφου

Αυτός έφα
[ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ  ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ] Υποτιτλος

Ἀθανάτους μὲν πρῶτα θεούς, νόμωι ὡς διάκεινται,
τίμα καὶ σέβου ὅρκον. ἔπειθ' ἥρωας ἀγαυούς
τούς τε καταχθονίους σέβε δαίμονας ἔννομα ῥέζων
τούς τε γονεῖς τίμα τούς τ' ἄγχιστ' ἐγγεγαῶτας.
τῶν δ' ἄλλων ἀρετῆι ποιοῦ φίλον ὅστις ἄριστος.
πραέσι δ' εἶκε λόγοισ' ἔργοισί τ' ἐπωφελίμοισι.
μηδ' ἔχθαιρε φίλον σὸν ἁμαρτάδος εἵνεκα μικρῆς,
ὄφρα δύνῆι, δύναμις γὰρ ἀνάγκης ἐγγύθι ναίει.
Ταῦτα μὲν οὕτως ἴσθι, κρατεῖν δ' εἰθίζεο τῶνδε
γαστρὸς μὲν πρώτιστα καὶ ὕπνου λαγνείης τε
καὶ θυμοῦ. πρήξηις δ' αἰσχρόν ποτε μήτε μετ' ἄλλου
μήτ' ἰδίηι, πάντων δὲ μάλιστ' αἰσχύνεο σαυτόν.
εἶτα δικαιοσύνην ἀσκεῖν ἔργωι τε λόγωι τε,
μηδ' ἀλογίστως σαυτὸν ἔχειν περὶ μηδὲν ἔθιζε,
ἀλλὰ γνῶθι μέν, ὡς θανέειν πέπρωται ἅπασιν,
χρήματα δ' ἄλλοτε μὲν κτᾶσθαι φιλεῖ, ἄλλοτ' ὀλεσθαι.
ὅσσα δὲ δαιμονίαισι τύχαις βροτοὶ ἄλγε' ἔχουσιν,
ἣν ἂν μοῖραν ἔχηις, ταύτην φέρε μὴδ' ἀγανάκτει.
ἰᾶσθαι δὲ πρέπει καθ' ὅσον δύνηι, ὧδε δὲ φράζευ
οὐ πάνυ τοῖς ἀγαθοῖς τούτων πολὺ Μοῖρα δίδωσιν.
Πολλοὶ δ' ἀνθρώποισι λόγοι δειλοί τε καὶ ἐσθλοί
προσπίπτουσ', ὧν μήτ' ἐκπλήσσεο μήτ' ἄρ' ἐάσηις
εἴργεσθαι σαυτόν. ψεῦδος δ' ἤν πέρ τι λέγηται,
πράως εἶχ'. ὃ δέ τοι ἐρέω, ἐπὶ παντὶ τελείσθω
μηδεὶς μήτε λόγωι σε παρείπηι μήτε τι ἔργωι
πρῆξαι μηδ' εἰπεῖν, ὅ τί τοι μὴ βέλτερόν ἐστιν.
Βουλεύου δὲ πρὸ ἔργου, ὅπως μὴ μωρὰ πέληται
δειλοῦ τοι πράσσειν τε λέγειν τ' ἀνόητα πρὸς ἀνδρός.
ἀλλὰ τάδ' ἐκτελέειν, ἅ σε μὴ μετέπειτ' ἀνιήσει.
πρᾶσσε δὲ μηδὲ ἓν ὧν μὴ ἐπίστασαι, ἀλλὰ διδάσκευ
ὅσσα χρεών, καὶ τερπνότατον βίον ὧδε διάξεις.
οὐ δ' ὑγιείας τῆς περὶ σῶμ' ἀμέλειαν ἔχειν χρή,
ἀλλὰ ποτοῦ τε μέτρον καὶ σίτου γυμνασίων τε
ποιεῖσθαι. μέτρον δὲ λέγω τόδ', ὃ μή σ' ἀνιήσει.
εἰθίζου δὲ δίαιταν ἔχειν καθάρειον ἄθρυπτον
καὶ πεφύλαξο τοιαῦτα ποιεῖν, ὁπόσα φθόνον ἴσχει.
μὴ δαπανᾶν παρὰ καιρὸν ὁποῖα καλῶν ἀδαήμων
μηδ' ἀνελεύθερος ἴσθι. μέτρον δ' ἐπὶ πᾶσιν ἄριστον.
πρᾶσσε δὲ ταῦθ', ἅ σε μὴ βλάψει, λόγισαι δὲ πρὸ ἔργου.
Μὴ δ' ὕπνον μαλακοῖσιν ἐπ' ὄμμασι προσδέξασθαι,
πρὶν τῶν ἡμερινῶν ἔργων τρὶς ἕκαστον ἐπελθεῖν
«πῆι παρέβην; τί δ' ἔρεξα; τί μοι δέον οὐκ ἐτελέσθη;»
ἀρξάμενος δ' ἀπὸ πρώτου ἐπέξιθι καὶ μετέπειτα
δειλὰ μὲν ἐκπρήξας ἐπιπλήσσεο, χρηστὰ δὲ τέρπευ.
Ταῦτα πόνει, ταῦτ' ἐκμελέτα, τούτων χρὴ ἐρᾶν σε
ταῦτά σε τῆς θείης Ἀρετῆς εἰς ἴχνια θήσει
ναὶ μὰ τὸν ἁμετέραι ψυχᾶι παραδόντα τετρακτύν,
παγὰν ἀενάου φύσεως. ἀλλ' ἔρχευ ἐπ' ἔργον
θεοῖσιν ἐπευξάμενος τελέσαι. Τούτων δὲ κρατήσας
γνώσεαι ἀθανάτων τε θεῶν θνητῶν τ' ἀνθρώπων
σύστασιν, ἧι τε ἕκαστα διέρχεται, ἧι τε κρατεῖται,
γνώσηι δ', ἣ θέμις ἐστί, φύσιν περὶ παντὸς ὁμοίην,
ὥστε σε μήτε ἄελπτ' ἐλπίζειν μήτε τι λήθειν.
γνώσηι δ' ἀνθρώπους αὐθαίρετα πήματ' ἔχοντας
τλήμονας, οἵτ' ἀγαθῶν πέλας ὄντων οὔτ' ἐσορῶσιν
οὔτε κλύουσι, λύσιν δὲ κακῶν παῦροι συνιᾶσιν.
τοίη μοῖρ' αὐτῶν βλάπτει φρένας. ὡς δὲ κύλινδροι
ἄλλοτ' ἐπ' ἄλλα φέρονται ἀπείρονα πήματ' ἔχοντες.
λυγρὰ γὰρ συνοπαδὸς Ἔρις βλάπτουσα λέληθεν
σύμφυτος, ἣν οὐ δεῖ προάγειν, εἴκοντα δὲ φεύγειν.
Ζεῦ πάτερ, ἦ πολλῶν κε κακῶν λύσειας ἅπαντας,
εἰ πᾶσιν δείξαις, οἵωι τῶι δαίμονι χρῶνται.
ἀλλὰ σὺ θάρσει, ἐπεὶ θεῖον γένος ἐστὶ βροτοῖσιν,
οἷς ἱερὰ προφέρουσα φύσις δείκνυσιν ἕκαστα.
 Ὧν εἴ σοί τι μέτεστι, κρατήσεις ὧν σε κελεύω
ἐξακέσας, ψυχὴν δὲ πόνων ἀπὸ τῶνδε σαώσεις.
ἀλλ' εἴργου βρωτῶν ὧν εἴπομεν ἔν τε Καθαρμοῖς
ἔν τε Λύσει ψυχῆς, κρίνων καὶ φράζευ ἕκαστα
ἡνίοχον γνώμην στήσας καθύπερθεν ἀρίστην.
ἢν δ' ἀπολείψας σῶμα ἐς αἰθέρ' ἐλεύθερον ἔλθηις,
ἔσσεαι ἀθάνατος, θεός ἄμβροτος, οὐκέτι θνητός.
.
.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]

Τους αθανατους θεους,στο νομο οπως οριζεται,
τιμα και σεβασου τον ορκο,επειτα τους λαμπρους ηρωες
και τους καταχθονιους να σεβεσαι δαιμονες τα εννομα πραττωντας
και τους γονεις σου τιμα και τους εξ'αγχιστειας συγγενεις
απ'τους αλλους στην αρετη κανε φιλο οποιος αριστος
στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
μητε να εχθρευεσαι φιλο σου λογω παραπτωματος μικρου
οσον δυνασαι.επειδη η δυναμη στην αναγκη κοντα διαμενει
Τουτα μεν ετσι να τα γνωριζεις,να συγκρατησε δε συνειθισε σε τουτα εδω:
της κοιλιας πρωτα-πρωτα και του υπνου και της λαγνειας
και του θυμου.μην πραξεις δ'αισχρο ποτε μητε μ'αλλον
μητε με σενα τον ιδιο.απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
Επειτα την διακαιοσυνη ν'ασκεις και μ'εργο και με λογο
μητ'αλογιστα τον εαυτο σου να'χεις για τιποτα εθισμενο
αλλα γνωρισε,πως να πεθαινουν ειναι το πεπρωμενο σ'ολους
πραγματα δε αλλοτε μεν ν'αποκτας ν'αγαπας,αλλοτε να τα χανεις
Οσα δε απ'τις δαιμονιακες τυχες οι θνητοι αλγη εχουν
οποια κι αν μοιρα να'χεις,αυτη να φερεις διχως ν'αγανακτεις
να θεραπευεις δε πρεπει καθ'οσον το δυνεσαι,αυτο εδω να'χεις υπ'οψιν
οχι σε παρα πολλους απ'τους αγαθους απ'αυτα πολυ μεριδιο δινουν
Πολλοι δε στους ανθρωπους  λογοι και αναξιοι και καλοι
συνυπαρχουν,γι'αυτους μητε να απορριπτεις μητε να στεναχωριεσαι
ν'ασκεις τον εαυτο σου.ψευδος δε αν για κατι λεγεται,
πραως να μενεις,αυτο δε που θα σου πω,στα παντα να το εκτελεσεις.
κανεις μητε με λογο να σε παραπλανησει μητε με καποιο εργο
να πραξεις μητε να πεις,ο,τι για σενα δεν ειναι το καλλιτερο.
Να διαλογιζεσαι δε πριν το εργο,οπως μη μωρα πραξεις .
αναξιου ανδρα σε σενα και να πραττει και να λεει τ'ανοητα,
αλλ'αυτα να εκτελεις,αυτα που σενα μετεπειτα να μην στεναχωρησουν.
Να μην πραττεις δε μητ'ενα απ'αυτα που δεν γνωριζεις,αλλα να διδασκεσαι
οσα χρειαζεσαι,και πιο τερπνοτερο βιο ετσι θα περασεις
Ουτε δε της υγειας του σωματος αμελεια πρεπει να'χεις
αλλα και του ποτου μετρο και φαγητου και γυμναστικη
να κανεις.μετρο δε λεω τουτο εδω,αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
Συνειθιζε δε να'χεις διαιτα καθαρη αθραυστη
και να προφυλαγεσαι τετοια να κανεις,απ'οσα τον φθονο τραβουν.
να μη δαπανας παρακαιρα τα οποια απο τα καλα σαν τους αδαεις
μητε φιλοχρηματος να εισαι.το μετρο δε σε ολα αριστο.
Πραξε δε τουτα,αυτα που δεν θα σε βλαψουν,υπολογισε δε πριν το εργο
Μητε υπνο μαλακο πανω στα ματια να καλοδεχτεις,
πριν των ημερινων εργων τρις φορες καθ'ενα διελθεις
''που παρεβη;τι δε επραξα;τι σε μενα πρεπον δεν εκτελεσα;''
αρχιζοντας δε απ'το πρωτο να επεκτεινεσαι και στα μετεπειτα
για τ'αναξια που διεπραξες να επιπλητεσαι,για τα χρηστα να τερπεσαι
Τουτα μοχθησε,τουτα ασκησε,τουτων πρεπει ν'αγαπας
τουτα εσενα στα ιχνη της θειας Αρετης θα σε θεσουν
ναι μα τον παραδιδοντα στις δικιες μας ψυχες την τετρακτυν
πηγην αεναου φυσεως.αλλ'ελα στο εργο
στους θεους προσευχομενος να εκτελεσεις,τουτων δε τηρωντας
θα γνωρισεις και των αθανατων θεων και των θνητων ανθρωπων
τη συσταση,και πως σε καθενα διερχεται,και πως συγκρατειται,
θα γνωρισεις,αν θεμιτο ειναι,τη φυση για τα παντα ομοια,
ωστε εσυ μητε απελπιδα να ελπιζεις μητε κατι να σου ξεφευγει
θα γνωρισεις δε ανθρωπους απο μονοι τους βασανα εχοντες
ταλαιπωρους,οτι τ'αγαθα διπλα τους οντας ουτε τα βλεπουν
ουτε τ'ακουν,τη λυση δε των κακων λιγοι συνειδητοποιουν.
η τετοια μοιρα αυτων βλαπτει τα φρενα.οπως κυλινδροι
απ'αλλο σ'αλλο φερονται ατελειωτα βασανα εχοντες,
επειδη ολεθρια συνοδος η Ερις που τους βλαπτει το'χουν ξεχασει
πως συμφυτος ειναι ,αυτη δεν πρεπει να καλλιεργεις,να της μοιασεις δε ν'αποφευγεις
Ζευ πατερα,που απο πολλα και κακα δυνασαι να λυσεις απαντας,
εαν σ'ολους δειξεις,ενας μονος του ποιο δαιμονα εχει αναγκη.
Αλλα εσυ να'χεις πιστη,επειδη θεικο ειναι το γενος στους θνητους,
σ'αυτους η ιερη αποκαλυτικη φυση δειχνει το καθενα.
Αυτων εαν εσυ μετεχεις,κρατησεις αυτα που σε παροτρυνω
να εξασκησεις,την ψυχη δε απ'τους πονους αυτους εδω θα σωσεις,
αλλ'απεφυγε των βρωσιμων αυτων που ειπαμε και στους Καθαρμους
και στη Λυτρωση της ψυχης,κρινοντας και να σκεπτεσαι το καθενα
ηνιοχο τη γνωμη να στησεις που απο πανω ερχεται την αριστη.
οταν δε εγκαταλειψεις το σωμα στον ελευθερο αιθερα θα ελθεις,
θα εισαι αθανατος,θεος αμβροτος αφθαρτος,καθολου πια θνητος
.
.
ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΕΤΡΑΚΤΥΝ ΜΑΘΗΜΑΤΑ
1
-κανε φιλο οποιον στην αρετη ειναι αριστος
2
-στα πραα να μετεχεις λογια και στα εργα τα επωφελη
-να μην εχθρευεσαι φιλο σου για  μικρο λαθος του
3
-να συγκρατησε στο φαι και στο υπνο και στη λαγνεια και στο θυμο
-μην κανεις κακο εργο  μητε μ'αλλον μητε μονος σου
-απ'ολα δε πιο πολυ να ντρεπεσαι τον εαυτο σου
4
-ν'ασκεις την δικαιοσυνη και μ'εργο και με λογο
-να μην εισαι αλογιστα με τιποτα εθισμενος
-να σ'αρεσει ν'αποκτας πραγματα αλλα να ξερεις και να τα χανεις
-στα λογια των ανθρωπων συνυπαρχουν αναξια και καλα
1
-το ψευδος ν'αντιμετωπιζεις με ηρεμια
2
-να μην επιτρεψεις κανεναν να σε παραπλανησει
-να μην πραξεις μητε να πεις ο,τι δεν ειναι το καλλιτερο για σενα
3
-να σκεφτεσαι πριν ενεργησεις,μηπως ανοητα πραξεις
-να πραττεις αυτο που δεν  θα στεναχωρησει καποιον και σενα
-να μην πραττεις αυτα που δεν εχεις αναγκη αλλα οσα χρειαζεσαι,
4
-να μην αμελεις την  υγεια του σωματος
-μετρο ειναι αυτο που δεν θα σε στεναχωρηρει.
-η διατροφη σου να'ναι καθαρη ανεπεξεργαστη λιτη
-να μην τραβας τον φθονο των αλλων με τον τροπο που ζεις
1
-να μην σπαταλας
2
-να μην εισαι φιλοχρηματος
-το μετρο σε ολα ειναι αριστο
3
-πραξε οσα δεν θα σε βλαψουν ουτε σενα ουτε τους αλλους
-καθε νυχτα πριν κοιμηθεις εξετασε τρις φορες τις πραξεις της μερας
ρωτωντας:
που παρελειψα;
τι εκανα;
τι επρεπε να κανω και δεν εκανα;
-μαθε να βλεπεις και ν'ακους

.

.
.

Escher's Mobious Strip-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Ή ταινία του Mobious-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

4ος όροφος,ακολουθησε τον διάδρομο αριστερά,καμπυλη γραμμή,οι πόρτες αριστερά και
δεξιά ακριβώς απέναντι είχαν αυξοντες αριθμούς,4-1,4-2,...,κοίταξε το ρολόι του,11:35,
εφθασε στη πόρτα με νούμερο 4-101,χτυπησε,του ανοιξαν αμέσως,μπηκε στο χώρο,μια
τεραστια ορθογώνια αίθουσα,στις δύο μεγαλύτερες της πλευρές παράθυρα όσο το μήκος
των,προχωρησε,στο κέντρο της μία σκακιέρα,πατησε στο Α3Β1 μαύρο τετράγωνο,"είμαι το
άσπρο άλογο",χαμογέλασε,"σ'αυτη τη παρτίδα σκάκι",και για να διασκεδάσει έκανε μία
κινηση στο Α4Β3 άσπρο τετράγωνο,"τώρα ποιο πιόνι απειλω;η' ποιο με απειλεί;η' θα ήταν
μία σχεδιασμένη κινηση αν έβλεπα τα αντιπαλα πιόνια",επέστρεψε στη θέση του,"μηπως
υπάρχουν παίχτες που δεν τους βλεπω όπως κι εκείνοι δεν με βλέπουν;η' με βλέπουν κι
εγω δεν τους βλέπω;είμαι ένα πιόνι η' περισσότερα πιόνια;ένας παίχτης η' περισσότεροι
παίχτες;ή παρτιδα η' οι παρτίδες είναι στην αρχή,σε κάποιο ενδιάμεσο σημείο,η' στο
τέλος;",προχώρησε στην αίθουσα,η πόρτα στην απέναντι πλευρά ήταν ανοιχτή,μπηκε σε
μία πολύ μικρότερη αίθουσα από τη προηγούμενη,κυβικη,χωρις παράθυρα,αμυδρα
φωτισμένη,οι πλευρές αριστερα και δεξιά ήταν οθόνες τετράγωνες σκακιού σε προοπτική,
παρατηρησε,και στις δύο διεξάγονταν δύο διαφορετικές παρτίδες σκάκι,δεν έβλεπε τους
παίχτες,μονο τις κινήσεις των πιονιών,ο αριστερος παίχτης στο αριστερό σκάκι έκανε μία
λάθος κίνηση κι έχασε τον άσπρο αξιωματικό του από το μαύρο άλογο του αντίπαλο του,
υπολογισε πως μετά από τρεις κινήσεις θα του έκανε ματ,στο δεξι σκάκι ή παρτιδα
εξελλισονταν πιο αργά,δεν είδε καμιά κίνηση,στο αριστερό σκάκι με μία επιδέξια κίνηση
ο απειλούμενος παίχτης απέφυγε τον κινδυνο,κοιταξε το ρολόι του,12:14,προχώρησε,
χτηπησε την απέναντι πόρτα,του ανοιξαν,μια τεραστια ορθογώνια αίθουσα,επιμηκη
παράθυρα στις δύο μεγαλες πλευρές,απο εκεί είδε τη πόλη,σε κατοψη, από μεγαλύτερο
ύψος μάλλον από το ύψος του 4ου οροφου,,οι δρόμοι οριζόντιοι και κάθετοι σχημάτιζαν
έναν τεραστιο λαβύρινθο,"αυτη είναι ή μελλοντική πόλη που σχεδιαζεται",άκουσε τη φωνή
της γραμματέας,μια νεαρή κοπέλα,"σας περίμεναν,το ραντεβού ήταν στις 2:30,καθυστερη-
σατε,δεν μπορούσαν άλλο οι κύριοι να περιμένουν κι εφυγαν",είπε ή κοπέλα,"θα σας
τηλεφωνήσουν για να ορισθει το επομενο ραντεβού",είπε"συγνώμη",και γύρισε να φύγει,
"όχι από εκεί,κυριε"τον σταμάτησε ή κοπέλα,"από εδώ θα βγείτε,απο την απέναντι πόρτα",
και τον συνόδευσε,βγηκε,η πόρτα εκλεισε,κοιταξε το νούμερο 4-101,προχωρησε στον
καμπύλο  διαδρομο,η ώρα ήταν 11:35
.
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 1

Συν/Τομες-χ.ν.κουβελης

1
Άνοιξε το παράθυρο.Βγηκε έξω.Οταν επέστρεψε το δωμάτιο είχε γεμισει δέντρα
και πουλια,ακουγε νερά να κυλούν κι ενα αεράκι δροσερό φυσουσε
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 2

Συν/Τομες-χ.ν.κουβελης

2
Διάβασε τον Δον Κιχωτη.Τοτε τα αυτοκίνητα και οι πολυκατοικίες του φάνηκαν
ανεμόμυλοι.Πριν τους επιτεθεί και γινει επικινδυνος έκαψε το βιβλίο
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 3

Συν/Τομες-χ.ν.κουβελης

3
Οι ταυτοχρονες παραλλαγες-χ.ν.κουβελης

Στην Αθηνα ενας άνθρωπος έγραφε ένα βιβλίο,στο Λονδινο ένας άλλος άνθρωπος έγραφε
μία παραλλαγή του βιβλίου που έγραφε ο άνθρωπος στην Αθηνα,στο Παρισι ένας
άνθρωπος έγραφε μία παραλλαγη του βιβλίου που έγραφε ο άνθρωπος της Αθηνας
και του Λονδινου,ταυτοχρονα ένας άνθρωπος στο Τοκυο γράφει μία παραλλαγή του
βιβλίου που εγραφαν οι άνθρωποι της Αθηνας του Λονδινου και του Παρισιου,επισης ένας
άνθρωπος στο Μπουενος Άιρες βιβλιοθηκάριος της Εθνικής Βιβλιοθήκης με σοβαρα
προβλήματα όρασης έγραφε,η' μάλλον υπαγόρευε στη μητέρα του Λεονορα,μια
παραλλαγή του βιβλίου που έγραφε ο άνθρωπος στην Αθηνα στο Λονδινο στο Παρισι
στο Τοκυο,σε αυτή τη παραλλαγή του ενας συγγραφέας,ελληνικης καταγωγης,στο
Μανχαταν,στη Νέα Υορκη,εγραφε μία παραλλαγή του δικού του βιβλίου,
Εγω με μεγάλη περιέργεια αναμενω την έκδοση και την κυκλοφορία στα βιβλιοπωλεια
αυτών των βιβλιων
.
.
.

SynTomes-2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 4

Διακλαδιζοντας τον Χρονο-χ.ν.κουβελης

Ο Yu Tsun κινέζος πράκτορας των γερμανών ξεφεύγοντας πρόσκαιρα τον θανάσιμο κλοιό
του Richard Madden ιρλανδου πράκτορα των αγγλων κατέφυγε στο σπίτι του σινολογου
Stephen A!bert με αναπόφευκτη πρόθεση να τον σκοτώσει και με τη δημοσιοποίηση της
δολοφονίας του στις εφημερίδες να κοινοποιήσει στους γερμανούς boss του την πόλη
Albert της βόρειας Γαλλιας με την αγγλική βάση πυρομαχικών που έπρεπε να βομπαρδι-
σουν.
Ο Albert λίγο πριν την άφιξη του Yu Tsun είχε ενημερωθει από τον Madden με τηλεφώνημα
του για τον ρόλο του Tsun και να τον κρατήσει στο σπίτι του όσο γίνεται περισσότερο
χρονο.Για να μην υποψιασθεί και να τον καθυστερησει μηχανευτηκε μία παγιδα.Του είπε
πολλούς μήνες τελευταία τον απασχολούσε ο πρόγονος του Ts'ui Pen.Το τεράστιο βιβλίο
που ήθελε να γράψει αλλά και ο λαβύρινθος που ήθελε να κατασκευάσει από τον οποιο
κανένας δεν θα μπορούσε να βγει.Και τα δύο έργα δεν πρόλαβε να τα τελειώσει επειδή
δολοφονήθηκε.Του έδειξε κάποιες διάσπαρτες αποσπασματικες σημειώσεις του Ts'ui
Pen,δυσκολονοητες,ομως με επιμονή εργασία μερα και νύχτα εφτασε σε κάποια
αυμπεράσματα για το είδος των δύο ατελειωτων έργων του.Το βιβλίο και ο λαβυρινθος
ήταν ένα και το αυτό.Ο λαβύρινθος δεν ήταν υλικός αλλά χρονικός.Σε κάθε σημείο του
είχαμε άπειρες διακλαδώσεις.Ολα μπορούσαν να προκυψουν.Να συμβούν.Π. χ εσύ ο Yu
Tsun να μην είσαι ο Yu Tsun κι εγώ ο Stephen A!bert να είμαι ο Stephen Albert η' να είσαι
ο Yu Tsun κι εγώ να μην είμαι ο Stephen Albert η' εσύ να είσαι ο Yu Tsun κι εγώ ο Stephen
Albert,να είμαστε φίλοι η' εχθροί,αυτο να συμβαίνει τώρα αυτή τη στιγμή η' να έχει σμμβεί
στο παρελθόν η' να συμβεί στο μέλλον,επισης...Ο Stephen Albert συνέχισε να μιλαει
διακλαδιζοντας τα συμπερασματα του για τον λαβυρινθο.Τοτε ο Yu Tsun,διασκεδαζοντας,
αντεστρεψε την αρχική πρόθεση,την διακλαδώσε.Να μην δολοφονήσει τον Albert αλλά να
τον δολοφονήσει ο Albert.Ετσι,σ'αυτη τή διακλαδωση,θα εκδικηθεί τον διώκτη του
Madden και θα του στερήσει τη δόξα για τη σύλληψη η' τη δολοφονία του μετά από
αντίσταση.Πηρε την τελική απόφαση.Κοιταξε ψυχρά τον Stephen Albert,εκανε επιδεικτική
κίνηση για να τραβήξει το περίστροφο από την τσέπη του παντελονιού του ,ο άλλος έπεσε
στη παγίδα,ορμησε πάνω του,τον έριξε στο πατωμα,παλαιψε υποκριτικά και τον άφησε
να του πάρει το όπλο και να τον πυροβολήσει,αισθανθηκε ένα δυνατό κάψιμο στο μέρος
της καρδιάς,πονο δεν ένιωσε,λιγο πριν χάσει τελειως τις αισθήσεις του πρόλαβε να
σκεφτεί πώς σε μία άλλη διακλάδωση του λαβύρινθου του πρόγονο του Ts'ui Pen δεν θα
είναι πράκτορας των γερμανών αλλά θα ζει ερηνικα σε κάποια μακρυνη απόμερη επαρχία
της Κινας και θα καλλιεργεί ρύζι,σ'αυτη όμως που συνέβηκε τώρα,οπως και στην άλλη που
την αντικατέστησε μ'αυτη,ο στόχος του επιτεύχθηκε πληρως,αυριο από τις εφημεριδες οι
γερμανοί boss του θα διαβάσουν πως ο γνωστος σινολογος Stephen Albert δολοφονήσε
τον δοκτορ Yu Tsun πρωην δασκαλο της αγγλικής στο Tsingtao Hochschule, από εκεί θα
εικασουν ακριβως την πόλη Albert της Γαλλιας με την αγγλική βάση που θα  βομπαρδι-
σουν,το δεύτερο μέρος αυτής της πρότασης το συνεχισε στη διακλάδωση του λαβύρινθου
μετα τη βύθιση του στο απολυτο σκοταδι
(Τα γεγονότα αυτά συνέβησαν στην διακλάδωση του α' παγκόσμιου πολέμου 28 Ιουλιου
1916)

.

.
.

Vincent van Gogh-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Vincent van Gogh Museum-χ.ν.κουβελης

είχε μία εμμονη με τον Βαν Γκογκ,ηταν πάμπλουτος μεγιστάνας με επιχειρήσεις και στις
πέντε ηπείρους,κάλεσε στο γραφείο του έναν έμπειρο αρχιτέκτονα και του ανεθεσε την
ανέγερση ενός ουρανοξύστη 600 μ ύψους,την τελευταία λέξη του μοντέρνου,ηθελε ένα
μουσείο του Βαν Γκογκ,το απόλυτο μουσείο,οπου να περιέχει πινακες του,ολους,γνησιους
και πλαστους,βιβλια,μελετες,βιντεα,οτιδηποτε έχει σχεση με τον βαν Γκογκ,όταν ο
ουρανοξύστης τελειωσε,ενα κυριολεκτικά εντυπωσιακό μοντέρνο κατασκεύασμα,το
απόλυτο μουσείο του Βαν Γκογκ ,το άφησε άδειο και έτσι το έκλεισε,μαλιστα
απαγορεύτηκε αυστηρά ή είσοδος σ'αυτο σε οποιονδήποτε και σ'αυτον τον ίδιο ακόμα,οι
κάτοικοι της μεγαλούπολης και τα εκατομύρια των επισκεπτων της
.
.
.

Μπαρουχ Σπινοζα-Barouch Spinoza-φιλοσοφος(1632-1677)

B.S als Barouch Spinoza-χ.ν.κουβελης

(27 Ιουλιου 1656) εβηξε,ο βήχας δεν τον άφησε να κοιμηθεί,τον είχε επηρεάσει και ή
σύντομη,αγωνιωδης,affectio,συναντηση με την Κλάρα,ανοιξε το παράθυρο να αερισθει
το δωμάτιο,ειδε μέσα από τα δέντρα τα νερά του ποταμού Αμστελ,ξαναδιαβασε το
έγγραφο,χαμογελασε,αιτιο αιτιατό,αυστηρη στη διατύπωση γλώσσα,μια καρικατούρα
απομίμησης της μαθηματικης γλωσσας,να μην τον συναναστρέφονται,να μη του μιλουν,
να ξεχαστεί,να σηκωθεί να φύγει από το Αμστερνταμ,διορια εφτά ημερων,ειναι επικίνδυνος,
αποσυναγωγος,θυμηθηκε τους δικούς του, από την Εσπινοζα της Ισπανιας στη Πορτογαλια,
διωξεις,απο εκεί στη Ναντ της Γαλλιας,και τελικά εδώ στην κοσμοπολίτικη και εμπορικη
Ολλανδια,στο Αμστερνταμ,επιχειρηση οικογενειακή εισαγωγών εξαγωγών,αρχισε,πριν δύο
μέρες,να γράφει το πέμπτο μέρος της Ηθικης,για τη δύναμη του Νου,τις δύο μέρες που τον
επισκέφτηκε ο Λαιμπνιτς συζητησανε διάφορα θέματα,για το αποδεικτικό σύστημα των
Στοιχείων του Ευκλειδη,για το Principia Philosophiae του Καρτεσιου,το Cogito ergo sum,για
το δικό του Deus sive Naturae,αργοτερα,το αογευμα,θα του έγραφε ένα γράμμα,δεν θα του
έλεγε για το περιστατικό του φανατικού που του επιτέθηκε με μαχαίρι,δεν ήθελε να τον
ανησυχήσει,χθες του ήρθε πρόταση να διδάξει στο πανεπιστήμιο της Χαιδελβεργης,θα
αρνηθεί,θα συνεχίσει την εργασία του με τους φακούς,θα τελειοποιήσει το μικροσκόπιο,
φανταστηκε το όμορφο κομσο χεράκι της Κλάρας στο μικροσκόπιο,ποσο αμορφο,
δεν στενοχωριόταν που θα'φευγε απ'τη πόλη,ο κόσμος είναι παντού,ενα αποτέλεσμα
ορίζεται από την αιτία του,μια άπειρη αιτία θα ορίζει ένα άπειρο αποτέλεσμα,σε σκεψη
και έκταση,ο κόσμος είναι αυτός ίδιος,ενεχει την υπαρξη του,διαλογιζεται την ουσία
του,εβηξε,πονεσε το στήθος του,ισως καλυτερα ν'αλλαξει κλίμα,εδω κοντά στον ποταμό έχει
υγρασία,"να μην ξεχάσω να παρω μαζί μου την Αριθμητική του Διοφαντου και τη Γεωμετρία
του Καρτεσιου",πήρε τη σφραγίδα του και σφράγισε το γράμμα της αλληλογραφίας του με τον
γραμματέα της Βασιλικής Εταιρείας του Λονδινου Χενρι Ολτενμπουργκ,κοιταξε,ενα τριαντά-
φυλλο και ή λατινική λέξη caute,προσεχε,
καθόλου παράξενο δεν του φάνηκε οι προτεστάντες,η Καθολικοί,η εβραϊκή κοινότητα και οι
ολλανδικές αρχές να απαγορεύσουν την κυκλοφορια της Ηθικης,τυπωμενης μόνο με τα αρχικά
του B.S,γνωρίζει πως στο τελος από το πεπερασμένο κάτι αιώνιο θα μεινει,πνευματική
ελευθερία,η ύπαρξη του ανθρώπου μέσα στον κόσμο ελευθερη,
πηρε ενα λευκό χαρτί,θα το αφηνε πανω στο τραπεζι οταν θα'φευγε,κι έγραψε:
αν το τρίγωνο είχε την ικανότητα να μιλησει θα έλεγε,και θα το υποστήριζε με τον ίδιο
τροπο,πως ο θεός  είναι τριγωνικός,
Sub specie aeternitatis να σκέφτεσαι από τη μεριά της αιωνιοτητας ,
ο κόσμος δεν χρειάζεται ούτε δούλους,ουτε τυράννους,ουτε φιλεύσπλαχνος,χρειαζεται
ελεύθερη γνώση
Υπέγραψε
Barouch de Espinoza
Χαγη Ολλανδια
(21 Φεβρουαριου 1677)
.
.
.

Labyrinth's  Conjecture-c.n.couvelis
Λαβυρινθος Εικασια-χ.ν.κουβελης

ενα βασιλιας ειχε μια πολυ μεγαλη φιλοδοξια,να χτισει τον πιο μεγαλο και πιο τελειο
λαβυρινθο στον κοσμο,που ολοι στην αιωνιοτητα να θαυμαζουν,
καλεσε τον πιο ικανο αρχιτεκτονα του,του ειπε:''θελω να μου χτισεις τον μεγαλο
και πιο τελειο λαβυρινθο στον κοσμο,που αλλος τετοιος να μην υπαρχει,να ξεπερναει
ολους τους προηγουμενους στο παρελθον,και του σημερινους και στο μελλον κανενας
να μην χτιστει σαν αυτον,κι οποιος μπει μεσα σε αυτον καποια φορα να μην μπορει να
βγει ποτε'',του ειπε ακομα οτι δεν τον  ενδιαφερει το κοστος κατασκευης του,οσα χρηματα
κι αν χρειασθουν,
ο αρχιτεκτονας μετα απο ενα χρονο ακριβως το επισκεφθηκε και του ανακοινωσε:
''Μεγαλειοτατε,ο Λαβυρινθος Σας ειναι ετοιμος,μπορειτε να τον επισκεφθητε'',
ο βασιλιας την αλλη μερα με μεγαλη συνοδεια ακολουθησε τον αρχιτεκτονα,μετα απο
πορεια εφτα ημερων σταματησαν''Μεγαλειοτατε,φτασαμε,να ο λαβυρινθος Σας''
του ειπε ο αρχιτεκτονας,
κοιταζει ο βασιλιας,κι απορημενος λεει,''μα,Εξοχοτατε,δεν βλεπω τιποτα,κανεναν
λαβυρινθο,μονο  ερημο βλεπω'',''Μεγαλειοτατε,η ερημος ειναι ο λαβυρινθος Σας''του
απαντησε ο αρχιτεκτονας,
ο βασιλιας συγκρατηθηκε να μην θυμωσει,του ειπε ''Εξοχοτατε,θα διαταξω αυτη τη
στιγμη να μπει μεσα στον λαβυρινθο που μου χτισατε ενας απο τους δουλους μου''
και συνεχισε με σοβαρη φωνη τονιζοντας μια-μια τις λεξεις του''κι αν,Εξοχοτατε,καταφερει
να βγει απο εκει μεσα θα σας κοψω το κεφαλι'',
κι ετσι εγινε,διεταξε ενα δουλο να μπει,
στην αρχικη ιστορια μας ο δουλος δεν βγηκε ποτε και το κεφαλι του αρχιτεκτονα
στεκει ακομα στον λαιμο του
σε μια αλλη διασκευη της ιστοριας ο βασιλιας εστειλε τον πρωθυπουργο του στην
ερημο,στον λαβυρινθο του,για τιμωρια επειδη ηταν αρχηγος μιας συνομωσιας εναντιον
του
σε αλλη διασκευη,πληρωμενοι κολακες επεισαν τον βασιλια αυτος ο ιδιος να μπει στον
λαβυρινθο για να αποδειξει στον λαο του ποσο γενναιος ειναι,
εκεινος,μωροφιλοδοξος,πεισθηκε και μπηκε ,πιστευοντας πως ο λαβυρινθος-ερημος ηταν
μια ανοησια του αρχιτεκτονα,και δεν βγηκε ποτε,
εγινε πραξικοπημα και ανεβηκε στην εξουσια ο πρωθυπουργος,ο αρχηγος της πλεκτανης
 και τον συνεργο του αρχιτεκτονα διορισε υπουργο των Δημοσιων Εργων
ακομη σε μια αλλη παραλλαγη της ιστοριας ο βασιλιας εβαλε τον πιο ευφυη μαθηματικο
του Πανεπιστημιου του να μπει στον λαβυρινθο του,
ο μαθηματικος μετα απο εφτα μερες βγηκε,
οταν τον ρωτησε απορημενος ο βασιλιας πως τα καταφερε και βγηκε του απαντησε
''πολυ απλα ,βασιλια μου,στριβοντας συνεχεια δεξια'',
''δηλαδη,Εξοχοτατε,πως;'' ρωτησε περισσοτερο απορημενος ο βασιλιας,
''Μεγαλειοτατε,να πως,απλα,
την κλειστη και συμπαγη επιφανεια της ερημου την ισομορφισα με ενα δενδρικο
σχεδιαγραμμα δρομων'' ,
μετα απο αυτη την εξοδο του μαθηματικου απο το λαβυρινθο δεν εστεκε καλα το κεφαλι
του αρχιτεκτονα στη θεση του
σε μια αλλη διασκευη,ο βασιλιας φιλευσπλαχνος οπως ηταν δεν αποκεφαλισε τον
αρχιτεκτονα,αλλα τον καλεσε και τον ρωτησε,μισο ειρωνικα μισο σοβαρα,αν ο ευφυ-
εστατος και πρωτοτυπος λαβυρινθος του ειχε καποιο κεντρο,
''μα φυσικα ,βασιλια μου,κανενας λαβυρινθος δεν νοηται χωρις κεντρο''απαντησε
ο αρχιτεκτονας,
''και ο δικος μου,Εξοχοτατε'',ρωτησε ο βασιλιας παλι με το ιδιο υφος,''εχει στο κεντρο
του τον Μινωταυρο;'',
''μπορει,βασιλια μου,να εχει και τον Μινωταυρο'',απαντησε ο αρχιτεκτονας και συνεχισε
με ενα αινιγματικο χαμογελο,''αλλα και απειρα αλλα κεντρα'',
οταν ο βασιλιας τον ρωτησε επιμονα και με αγωνια να μαθει ποια ειναι αυτα ο αρχιτεκτο-
νας του απαντησε ''αληθεια,Μεγαλειοτατε,δεν ξερω''
ο βασιλιας ρωτησε τον μαθηματικο για το κεντρο του λαβυρινθου,αφου ειχε μπει μεσα,δεν
μπορει σιγουρα,θα το ειδε,
''ποιο ηταν το κεντρο του λαβυρινου που ειδατε ,Εξοχοτατε;'
''εγω,βασιλια μου,ακολουθησα μια κβαντικη διακυμανση της ερημου που δεν ειχε κανενα
κεντρο'' απαντησε σοβαρος ο μαθηματικος,
''ναι αλλα δεν νοηται λαβυρινθος χωρις κεντρο'',επεμενε ο βασιλιας,''ετσι δεν ειναι;'',
''φυσικα,ετσι ειναι βασιλια μου,μονο που στον λαβυρινθο που εγω βρεθηκα,το κεντρο του
ηταν -η ανυπαρξια κεντρου-'', απαντησε ο μαθηματικος,
''αυτο τι σημαινει;''αντεδρασε ο βασιλιας,''ανυπαρξια κεντρου συνεπαγεται ανυπαρξια
λαβυρινθου,επομενως δεν μπηκατε σε λαβυρινθο'',
''βασιλια μου,οτι μπηκα σε λαβυρινθο ειναι σιγουρο,οπως με βλεπεται και σας βλεπω''
απαντησε ο μαθηματικος και συνεχισε ''απλα το κεντρο του ειναι το μη-κεντρο'',
''παραλογο,Εξοχοτατε''αντεδρασε ο βασιλιας ,
''παραλογο,Μεγαλειοτατε,αλλα οχι και αντιφατικο''ειπε και χαμογελασε ο μαθηματικος
σε μια ακομα παραλλαγη,ο βασιλιας ρωταει τον μαθηματικο για τα πιθανα,συμφωνα με τη
Λογικη,κεντρα που ο λαβυρινθος του μπορει να εχει,
''Εξοχοτατε,ποσα και ποια κεντρα;''
''βασιλια μου,το κεντρο σε εναν λαβυρινθο ειναι μια ιδιαιτεροτητα,μια ιδιομορφια του,για
αυτη δυσκολα μπορουμε να μιλησουμε,να υποθεσουμε μονο μπορουμε,
αν την παρατηρησουμε ειναι αδυνατο να την περιγραψουμε,
εξω απο αυτη,αν καταφερουμε να βρεθουμε εκτος της,να αποδρασουμε,χανεται η
πληροφορια της,''και συνεχισε απαρθμωντας στον βασιλια πιθανα κεντρα του λαβυρινθου,
''αυτα τα κεντρα μπορει να ειναι, ο θεος του Σπινοζα,μια μαυρη τρυπα,ενα tesselation του
Penrose,το συνεχες απειρο του Cantor,ενα αλυτο μαθηματικο προβλημα π.χ η εικασια του
Goldbach,το μυαλο the brain ενος μαθηματικου π.χ το μυαλο του Gregorij Perelman,
καποιο fractal π.χ ενα fractal του Mandelbrot η' το fractal του Sierpinski,the Sierpinski
triangle,η' το Julia Set,οπως ενα θεωρημα,π.χ το Banach-Tarski Theorem'',
''δηλαδη,Εξοχοτατε;'',τον διεκοψε ο βασιλιας,
''να, σε αυτη την ιδιαιτεροτητα,σε αυτο το ιδιομορφο κεντρο,Μεγαλειοτατε,μπορουμε
να χωρισουμε την ερημο σε διαφορα μερη και μετα μονο με στροφες και μεταφορες
αυτων των μερων  να δημιουργησουμε δυο ισες ερημους με αυτη'',
''απο εναν λαβυρινθο δυο λαβυρινθους ισους με αυτον''αντεδρασε θαυμαζοντας ο
βασιλιας,
''σωστα,βασιλια μου'',
''συνεχιστε,Εξοχοτατε,''ειπε ο βασιλιας ''με τα πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μου'',
και συνεχισε ο μαθηματικος να απαριθμει:
''ενα κεντρο,μια ιδιομορφια,ειναι το βιβλιο ολων των βιβλιων,οσα βιβλια εχουν γραφτει κι
οσα θα γραφτουν,ακομα οσα δεν θα γραφτουν ποτε,δηλαδη αυτα που ειναι δυνατον να
γραφτουν αλλα δεν θα γραφτουν ποτε,αλλα και αυτα που ειναι αδυνατον να γραφτουν
ποτε,
αλλο κεντρο μπορει να ειναι...'',
εκει ο βασιλιας τον διεκοψε
''αυτο το κεντρο βιβλιο των βιβλιων μου εδωσε μια ιδεα''
τον κοιταξε
''κεντρο να ειναι οι Χιλιες και Μια Νυχτες της Σεχραζατ'',
ο μαθηματικος ακουγωντας αυτο θορυβηθηκε,γιατι καταλαβε τη σκεψη του βασιλια,
αν σταματησει την απαριθμηση των κεντρων του λαβυρινθου θα του εκοβε το κεφαλι,
αν ηθελε να το σωσει επρεπε να συνεχισει
σε αυτη τη παραλλαγη ο μαθηματικος συνεχιζει και σωζει το κεφαλι,
γιατι ειναι απειρη η απεικονιση 'ενα προς ενα' του συνολου των κεντρων με τα
αντικειμενα,υλικα και ιδεατα,
πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μπορουν να ειναι γραμματα,απο ολες τις γλωσσες,
επισης λεξεις,κειμενα,μουσικες νοτες,η 9η Συμφωνια του Μπετοβεν,
τα μορια της θαλασσας,τα ψαρια,τα μερη τους,βραγχια,λεπια,
οι κοκκοι της αμμου,τα υποσωματιδια της υλης,πρωτονια,ηλεκτρονια,νετρονια,
νετρινα,κουαρκς,μποζονια,
τα χρωματα του ουρανιου τοξου,οι κιτρινες λωριδες στο δερμα της τιγρης,καθε
λεξη του Ομηρου,καθε λεξη αυτου του κειμενου που αυτη τη στιγμη γραφεται,αλλα
και το κειμενο αυτο οταν γραφτει,
το συνεχες διαστημα των πραγματικων αριθμων απο το 0 εως το 1,
καθε ενα απο τα απειρα ψηφια του π,
τα iq- Gauss [IQ=195], Euler [IQ=195], Goethe (IQ=230),Henri Poincaré (IQ=195),
Empedocles (IQ=190) ,Nash at the IQ=200+
καθε ενας αλλα κι ολοι οι υπερβατικοι αριθμοι,και ολα τα υποσυνολα διαταξεων των
ψηφιων τους,
ακομα και το συνολο ολων των συνολων του Russell
του Αρχιμηδη το 'μή μου τοὺς κύκλους τάραττε-Noli turbare circulos meos'
-βλεπεις,βασιλια μου,και μην σου κανει εντυπωση,εγω σαν μαθηματικος εφαρμοζω,
η' αντιλαμβανομαι σαν πιθανα κυριως μαθηματικα κεντρα,πιθανως σε αλλον ανθρω-
πο θα αντιστοιχουσαν αλλα-'',
''αυτο το καταβαινω πληρως,εξοχοτατε,μπορειτε να συνεχιστε;''
''συνεχιζω,Μεγαλειοτατε,
πιθανα κεντρα του λαβυρινθου μπορουν να ειναι ολα τα  ονειρα του J.L.Borges,
καθε σταγονα αιματος απο τη μαστιγωση της Jean d'Ark,ο πινακας 'Εναστρη Νυχτα'
του Βαν Γκογκ,
καθε λεξη της αποδειξης της Poincare Conjecture του Perelman,
καθε παραθυρο στο Empire Building,
καθε ανοδος και πτωση στο Χρηματιστηριο της Νεας Υορκης σημερα 15 Σεπτεμβριου
2016,...,τα ονοματα ολων των ανθρωπων,...
και ως το απειρο συνεχιζεται η απαριθμηση των κεντρων του λαβυρινθου,κατα συνεπεια
παραγωντας και ενα απειρο κειμενο,μια απειρη ιστορια,
σε μια αλλη παραλλαγη της ιστοριας ο βασιλιας μην αντεχοντας αυτην την απειρη
απεικονιση των κεντρων διακοπτει τον μαθηματικο και διαταζει τον αποκεφαλισμο του,
παραταει την εξουσια και το βασιλειο και κλεινεται μεσα στον λαβυρινθο του,
σε μια παραλλαγη αυτης της παραλαγης ψαχνει να βρει μεσα σε αυτη την απειροτητα των
κεντρων,και των απειροελαχιστων  πιθανοτητων,το μοναδικο κεντρο που βαθεια επιθυμει,
αυτο που αντιστοιχει στον θεο του Σπινοζα
σε μια αλλη,δικαια τιμωρειται για τη δολοφονια του μαθηματικου να μην βρει ποτε κανενα
κεντρο,το κεντρο του λαβυρινθου ειναι το μη-κεντρο

.

.
.

Ο Ευκλειδης και η ζ function of Riemann-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Η προταση κ'.του βιβλιου θ' των Στοιχειων του Ευκλειδη,Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροι,
το Biblio του Paul Erdos, the Total Proof of the Riemann Conjecture by c.n.c και
The c.n.c Conjecture-c.n.couvelis

Η προταση κ' του βιβλιου θ' του Ευκλειδη,Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροιτο Βιβλιο
του Πωλ Ερντος,η Ολοκληρωτικη Αποδειξη της Εικασιας του Ριμαν απο τον c.n.c και
Η c.n.c Εικασια-χ.ν.κουβελης
.
Στο Biblio του Paul Erdos με τι πιο ευφυεις αποδειξεις των Μαθηματικων στη πρωτη σελιδα
οπως ηταν φυσικα αναμενομενο βρηκα την κομση και λιτη αποδειξη του Ευκλειδη οτι:
Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροι,
[απο τα Στοιχεια του Ευκλειδη,βιβλιο θ',προταση κ':
Οἱ πρῶτοι ἀριθμοὶ πλείους εἰσὶ παντὸς τοῦ προτεθέντος πλήθους πρώτων ἀριθμῶν].
Αξεπεπεραστη!Καταπληκτικης Ομορφιας!
Περιττο να σημειωσω πως ολα τα Στοιχεια του Ευκλειδη περιεχονται στο Απολυτο Biblio
του Erdos.
Διαβαζοντας το Biblio στη σελιδα 1729[αυτος ειναι ο αριθμος Hardy-Ramanujantaxi-cab,
και ειναι ο μικροτερος ακεραιος αριθμος που μπορει να εκφρασθει σαν αθροισμα δυο
κυβων με δυο διαφορετικους τροπους]εκει σ'αυτη τη σελιδα βρηκα την αποδειξη του Euler
οτι:
Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροι,απο την αποκλιση της σειρας του αθροισματων των αντι-
στροφων των πρωτων αριθμων:S[p]=1/2 + 1/3 + 1/5 + 1/7 + ...+  1/p + ...,και p οσο γινεται
μεγαλος πρωτος αριθμος
Συνεσχισα το ξεφυλλισμα του Βιβλιου και  στην σελιδα με αριθμο:τον πρωτο [2 εις την
74.207.281]-1,που ειναι ο 49ος Αριθμος Mersenne  με 22.338.618 ψηφια και ημερομηνια
ανακαλυψης 27 Ιανουαριου 2016,απο τον Curtis Cooper,καθηγητου στο University of
Central Missouri στο  Department of Mathematics και Computer Science,με το ειδικο
software απο το GIMPS project]εκει βρηκα την τελικη αποδειξη της Εικασιας του Ριμαν
[Riemann Conjecture]:
The real part of every non-trivial zero of the Riemann zeta function is 1/2
δηλαδη:
Της ζ συναρτησης του Riemann:ζ[s]=Σ[1/n εις την s],με n 1,2,3,..=1/1' s + 1/2' s +1/3' s
+1/4' s +1/5' s +...,οπου το s ανηκει στο συνολο των Μιγαδικων Αριθμων C,και
s=a+bi,a>1, το πραγματικο μερος καθε μη-τετριμμενης ριζας  της ειναι 1/2
με τον Γενικο Τιτλο:
THE TOTAL PROOF OF RIEMANN'S CONJECTURE
By c.n.c
[entry's date 29 September 2015]
και ακολουθουσε η αποδειξη,η οποια ,διαβαζοντας την ,εκτεινονταν σε  Αλεφ[Alef]
σελιδες.
Εδω θα τολμησω μια Εικασια την οποια θα ονομασω:
c.n.c CONJECTURE:
IS N0 OR N1 THE CARDINAL NUMBER OF PAGES OF THE TOTAL PROOF
OF RIEMANN'S CONJECTURE BY c.n.c IN THE BIBLIO OF PAUL ERDOS ?
μεταφραζω:
c.n.c ΕΙΚΑΣΙΑ:
ΕΙΝΑΙ ΑΛΕΦ 0 Η' ΑΛΕΦ 1 Ο ΠΛΗΘΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΣΕΛΙΔΩΝ ΤΗΣ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗΣ ΤΗΣ ΕΙΚΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΡΙΜΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ  c.n.c
ΣΤΟ BIBLIO ΤΟΥ ΠΩΛ ΕΡΝΤΟΣ;
Σημειωση:
1.Αλεφ 0 Ν0 ειναι ο πληθικος αριθμος του Συνολου των Φυσικων Αριθμων Ν,απειρα
αριθμησιμου συνολου
2.Αλεφ 1 Ν1 ειναι ο πληθικος αριθμος του Συνολου των Πραγματικων Αριθμων R,απειρα
μη αριθμησιμου συνολου
Αυτη την c.n.c Εικασια την εγραψα με μολυβι στο δεξιο περιθωριο της σελιδας με αριθμο
τον 48ο  Αριθμο Mersenne M57.885.161,[2 εις την 57.885.101]-1,ημερομηνια ανακαλυψης
απο των Cooper 25 Ιανουαριου 2013,με 17.425.170 ψηφια
Μετα απ'αυτο εκλεισα το BIBLIO,
και ασχοληθηκα με την μεταφραση της προτασης κ' του βιβλιου θ' των Στοιχειων του
Ευκλειδη
την οποια και καταγραφω κατωθι:
.
.
Ευκλειδη Στοιχεια,βιβλιο θ',προταση κ'.Οἱ πρῶτοι ἀριθμοὶ πλείους εἰσὶ παντὸς τοῦ
προτεθέντος πλήθους πρώτων ἀριθμῶν-Οι Πρωτοι Αριθμοι ειναι Απειροι
[μεταφραση-σχολια-χ.ν.κουβελης]

κ΄. Οἱ πρῶτοι ἀριθμοὶ πλείους εἰσὶ παντὸς τοῦ προτεθέντος πλήθους πρώτων ἀριθμῶν

Ἔστωσαν οἱ προτεθέντες πρῶτοι ἀριθμοὶ οἱ Α, Β, Γ· λέγω, ὅτι τῶν Α, Β, Γ πλείους εἰσὶ
πρῶτοι ἀριθμοί.
Εἰλήφθω γὰρ ὁ ὑπὸ τῶν Α, Β, Γ ἐλάχιστος μετρούμενος καὶ ἔστω ὁ ΔΕ, καὶ προσκείσθω τῷ
ΔΕ μονὰς ἡ ΔΖ. ὁ δὴ ΕΖ ἤτοι πρῶτός ἐστιν ἢ οὔ. ἔστω πρότερον πρῶτος· εὑρημένοι ἄρα εἰσὶ
πρῶτοι ἀριθμοὶ οἱ Α, Β, Γ, ΕΖ πλείους τῶν Α, Β, Γ.
Ἀλλὰ δὴ μὴ ἔστω ὁ ΕΖ πρῶτος· ὑπὸ πρώτου ἄρα τινὸς ἀριθμοῦ μετρεῖται. μετρείσθω ὑπὸ
πρώτου τοῦ Η· λέγω, ὅτι ὁ Η οὐδενὶ τῶν Α, Β, Γ ἐστιν ὁ αὐτός. εἰ γὰρ δυνατόν, ἔστω. οἱ δὲ Α,
Β, Γ τὸν ΔΕ μετροῦσιν· καὶ ὁ Η ἄρα τὸν ΔΕ μετρήσει. μετρεῖ δὲ καὶ τὸν ΕΖ· καὶ λοιπὴν τὴν
ΔΖ μονάδα μετρήσει ὁ Η ἀριθμὸς ὤν· ὅπερ ἄτοπον. οὐκ ἄρα ὁ Η ἑνὶ τῶν Α, Β, Γ ἐστιν ὁ αὐτός.
καὶ ὑπόκειται πρῶτος. εὑρημένοι ἄρα εἰσὶ πρῶτοι ἀριθμοὶ πλείους τοῦ προτεθέντος
πλήθους τῶν Α, Β, Γ οἱ Α, Β, Γ, Η· ὅπερ ἔδει δεῖξαι.
,
[μεταφραση-χ.ν.κουβελης]

κ'.Οι πρωτοι αριθμοι περισοτεροι ειναι παντος προτεθεντος πληθους πρωτων αριθμων

Ας ειναι οι προτεθεντες πρωτοι αριθμοι οι Α,Β,Γ,λεγω,οτι των Α,Β,Γ περισοτεροι ειναι
πρωτοι αριθμοι.
Ας εχει ληφθει λοιπον ο υπο των Α,Β,Γ ελαχιστος μετρουμενος[αριθμος][βιβλιο ζ', λϛ΄],
και εστω ο ΔΕ [αριθμος]
κι ας εχει προστεθει στον ΔΕ μοναδα η ΔΖ,ο ΕΖ τωρα λοιπον πρωτος ειναι η' οχι,
εστω κατα πρωτον πρωτος.
ευρεμενοι επομενως ειναι πρωτοι αριθμοι οι Α,Β,Γ,ΕΖ περισοτεροι των Α,Β,Γ.
Αλλα τωρα ας μην ειναι ο ΕΖ πρωτος.[συνθετος]
υπο πρωτου επομενως καποιου αριθμου μετρειται [βιβλιο ζ',λα΄],
ας μετριεται υπο πρωτου του Η,
λεγω,οτι ο Η με κανενα των Α,Β,Γ δεν ειναι ο ιδιος.
ειναι τοτε δυνατον,να ειναι.οι δε Α,Β,Γ τον ΔΕ μετρουν,και ο Η επομενως τον ΔΕ θα
μετρησει,μετραει δε και τον ΕΖ,και την λοιπη την ΔΖ μοναδα θα μετρησει ο Η αριθμος
οντας,
το οποιο ατοπο,
επομενως ο Η δεν ειναι με ενα των Α,Β,Γ ο ιδιος.και υποτεθηκε πρωτος,
ευρημενοι επομενως ειναι πρωτοι αριθμοι περισοτεροι του προτεθεντος πληθους
των Α,Β,Γ οι Α,Β.Γ.Η.
ὅπερ ἔδει δεῖξαι.
αυτο το οποιο επρεπε να δειχθει.
.
.
Σχολια
οι προτασεις των Στοιχειων του Ευκλειδη που χρησιμοποιηθηκαν για την αποδειξη ειναι
απο το βιβλιο ζ':

Ευκλειδη Στοιχεια,βιβλιο ζ', προταση λϛ΄:
Τριῶν ἀριθμῶν δοθέντων εὑρεῖν, ὃν ἐλάχιστον μετροῦσιν ἀριθμόν.
Τριων δοθεντων αριθμων να βρεθει ο ελαχιστος αριθμος τον οποιο μετρουν
[προκειται για το Ελαχιστο Κοινο Πολλαπλασιο τους,ΕΚΠ]
.
Ευκλειδη Στοιχεια,βιβλιο ζ',προταση λα΄:
 Ἅπας σύνθετος ἀριθμὸς ὑπὸ πρώτου τινὸς ἀριθμοῦ μετρεῖται
Καθε συνθετος αριθμος υπο καποιου πρωτου αριθμου μετρειται
[Καθε συνθετος αριθμος κατα ενα και μοναδικο τροπο αναλυεται σε γινομενο πρωτων
παραγοντων]
.
.
.

Εριφιλη , φιλολογος στη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το 265 π.Χ-χ.ν.κουβελης c. n. couvelis

η Αλεξάνδρινη φιλολογος Εριφιλη επιμελήθηκε τον φίλολογικό σχολιασμό των
Αργοναυτικων του Απολλωνιου, επικεντρωθηκε στην ομοιοτητα και διαφορά με
τον Ομηρο, ήταν μια εργασία κατά παραγγελία του Καλλιμαχου, '' ίσως ήθελε να
επανορθωσει για την σκληρή κριτική του στον Απολλωνιο που ήταν η αιτια να
αυτοεξορισθει στη Ροδο",οι νεότεροι μαχονταν, εχθρευονταν, την παράδοση,
εικάζεται η Εριφιλη να συνδεονταν με ερωτική σχέση με τον Απολλωνιο η οποία
τερματισθηκε με την αυτοεξορια του, επίσης είχε την επιμέλεια και τον σχολιασμό
της τραγωδίας Τραχινιες του Σοφοκλη, έγραψε κι ένα ψυχογραφικο κείμενο για την
Δηιάνειρα, την Αιτωλη γυναίκα του Ηρακλή, η ευγενική γυναίκα που παλεύει με το
ερωτικό πάθος, ο Ηρακλής ερωτεύτηκε μια νεότερη, την Ιολη, κι αυτό την τρέλανε,
ήξερε πως το φιαλίδιο που γέμισε με το αίμα του Νεσσου ήταν δηλητήριο, οι κενταυροι
είχαν σπουδάσει ιατρική, αν ποτισει το πουκάμισο του το ισχυρό οξύ θα του κάψει το
κορμί θα κολλήσει στη πλάτη στα πλευρά του στη κοιλιά, δεν τον λυπάται, δεν φοβάται
να την κατηγορησουν για φονισα,πόσο καταλαβαίνει τη Μήδεια, την πήρε απ'το σπίτι της
κι εδώ στον ξένο τόπο στη Τραχινια την άτιμαζει προδινοντας την, εκείνη η Μήδεια μια
βαρβαρη κι αυτή η Δηιάνειρα μια ελληνιδα, μια πολιτισμενη, ίδια μοίρα στα χέρια ανδρών,
οι γυναίκες σκλαβες των ανδρών, παρατημενες ατιμασμενες, η γυναίκα είναι πανουργα
απ'τη φύση της, θα κρυφθει δεν θα δείχνει, θα τον αποκοιμησει, θα του μιλήσει γλυκά
να μην καταλάβει, αυτό τ'ασπρο πουκάμισο είναι τ'αγαπημενο του, το σιδερωνει με
προσοχή, το βάζει στη πλάτη της καρεκλας, φανταζεται το γερό σώμα του να τυλιγεται
στο ρούχο, γιατί τα χερια της τρέμουν; όχι, δεν πρέπει να δeiλιασει, γιατί η καρδιά της
πάει να σπάσει; όχι έλεος, αυτή αν πονάει κι αν σπαραζει ποιος την νοιασθηκε; ανοίγει
το φιαλίδιο και ραντιζει το ύφασμα, όταν θα σηκωθεί απ'τον ύπνο θα το φορέσει, θα
κοιταχθει στον καθρέφτη, αυτόν εδώ, και πολύ θα κολακευθει απ'το ωραίο είδωλο του,
έτσι είναι οι άντρες σαν παιδιά, ναρκισσοι, σ'αυτη την Ιολη βλέπει τον εαυτό του, τον
 υπεροπτικο εγωισμο του, τώρα σ'αυτη πριν αλίμονο σ'εκεινη, την Δηιάνειρα του που
έλεγε, κι εκείνη ήταν ευτυχισμένη, δεν θέλει να δει τι θα γίνει, το ξέρει καλά μ'ολες τις
λεπτομέρειες, θα καεί θα πονάει αφορητα θα ξεσκιζει το ρούχο μαζί με τις σαρκες του,
θα παρακαλαει να τον σκοτώσουν, θα ουρλιαζει και θα φωνάζει τ'ονομα της να τον σώσει,
μα πια είναι αργά, θα γίνουν όλα όπως πρέπει να γίνουν με αναποτρεπτο τρόπο, κι εκεινη
ακριβώς εκείνη την ώρα της κρίσης θα'βρίσκεται στη θάλασσα αμαχη στ'αγριεμενα κύματα
της, πολύ μακριά και πολύ κοντά του, ολομοναχη
.
.
.

Mark Rothko-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Mark Rothko red painting

On Mark Rothko-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Επιλεκτικα-χ. ν. κουβελης .

Χαιρε
τα Ισοφωνα και τα Ετεροφωνα των Ανθρώπων

The Red Ultra Changing of Mark Rothko-χ.ν.κουβελης .

ο Mark Rothko painter LetonoAmerican δειπνουσε στο restaurant Four Seasons, 375 Park
Avenue, Seagram Building, οι φλέβες στο αριστερό χέρι του χτυπουσαν 19:18 h at evening,
25 February, το menu αστακος and red wine,απέναντι ένα τεράστιο κόκκινο ορθογώνιο και
στο εσωτερικο του μια σχεδόν οριζόντια κίτρινη γραμμή, η εντύπωση τελείως διαφορετική
από τον πίνακα no. 3 στο παρεκκλησι Rothko στο Χιούστον, δεν πρόσεξε, το μαχαίρι κόβει
σαν ξυραφι,μια αμυχη στο δείκτη του αριστερου χεριού,στη Πομπηια η κόκκινη τεφρα είχε
καλύψει τα πάντα, τοιχογραφιες και εφημερες στάσεις ανθρώπων, ο ηλιος είχε μια απαλή
αιχμηροτητα, το ίδιο και μετά από λίγες μέρες στον αρχαιολογικό χώρο των Ετρουσκων,
σε ένα περιοδικό τέχνης Arting κατά τη διάρκεια μιας έκθεσης του το 1958 χαρακτηριστηκε
ως 'ο Οξυθυμος' The Irascible. mister Mark Rothko και αναφέρθηκε η σχέση του με τον Nitsche,
τότε ήταν που τον επισκέφθηκε ο αρχιτέκτονας Philipp Johnson για την παραγγελία τοιχογρα-
φιων στο Four Seasons, 35.000 $, δέχτηκε, στο εργαστήριο, ένα ενοικιασμενο γήπεδο μπάσκετ
θέλησε να καταστρέψει το Rich Bitch Appetite, σκούρα χρώματα, περιγραμματα εγκλεισμου,
καμία διαφυγη, το glamorous αντιμέτωπο με την irae, το αρχαίο ελληνικό τετραπλο σχήμα:
υβρις-ατη-νεμεσις-τισις, αποφάσισε να αθετησει τη συμφωνία,εξάλλου την 25 Φεβρουαρίου,
μάλλον πιθανόν το 1970, τότε ζωγράφισε τον τεραστιου μεγέθους κόκκινο πίνακα του, με το
ξυραφι στα χέρια του, 20:31h at evening βγήκε και κατευθυνθηκε προς τη Times Square,όταν
για πρώτη φορά 10 χρόνων μαζί με την αδερφή του ήρθαν από τη Λετονία στη Νέα Υόρκη για
να βρουν τον πατέρα και τη μάνα τους μέσα στον λαβύρινθο του Μανχάταν περιφερονταν,
αντιμετωπιζοντας το απροσωπο, κι έπειτα όπως πάντα at midnight lately επιστρεφει στο
L'Atelier Rouge του Matisse και στο pick up βάζει το δίσκο της Symphony No 40 in G minor,
KV. 550 του Mozart, Now the Symphony is Ever Playing
.
.
.

Alberto Giacometti-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Chez Alberto Giacometti men-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

Chez Alberto Giacometti-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

σηκωθηκε,πηγε στο παραθυρο δυτικα και κοιταξε εξω,γυρισε και καθησε στον καναπε,
''στο Παρισι σ'ενα εμπορικο κεντρικο δρομο ειδα μια γυναικα να περπαταει στο απεναντι
πεζοδρομιο ,την ακολουθησα μεχρι που χαθηκε,ασημαντο ειναι ποτε,που,ποια,τι ηληκια
ειχε,τι υψος,τι χρωμα μαλλια,τι φορουσε,το σημαντικο ειναι οτι υπηρξε η' δεν υπηρξε,να
αυτη ειναι''ειπε κι απλωσε το χερι του κι αναμεσα απο τις μικροσκοπικες μπρουτζινες φι-
γουρες στο γυαλινο τραπεζι μπροστα σηκωσε μια,περιπου 7εκ, και μου την δειξε,''κοιτα-
ξε,τι μπορεις να πεις για αυτον τον ανθρωπο;''ξανατοποθετησε το γλυπτο στη θεση του,
''πολλα,η' μαλλον τιποτα'',
εδειξε μια αλλη φιγουρα ''αυτος ειναι ενας ηθοποιος,τον γνωρισα στη Γενευη,πριν η' μετα
τον πολεμο,νομιζω ηταν Γαλλος,με προσκαλεσε στη παρασταση του Αμλετ  του Σεξπηρ
στην οποια πρωταγωνιστουσε'',γελασε,κοιταξε το ρολοι του,''αν θελετε τωρα να σας
δειξω το εργαστηριο μου''
σηκωθηκε  και τον ακολουθησα,μπηκαμε σε μια μεγαλη,τεραστια,ορθογωνια αιθουσα,το
δαπεδο της ηταν γεματο με χιλιαδες μικροσκοπικες μπρουτζινες φιγουρες,βαδισαμε ανα-
μεσα τους σαν γιγαντες σε σχεση με το μικρο μεγεθος τους,
''ελαχιστοποιω αρα υπαρχω'' σχολιασε,''αν δεν σας πειραζει να σας αφησω μονο σας μεσα
σ'αυτες τις φιγουρες''γελασε'' η' μαλλον πανω τους,πρεπει να συνεχισω το πορτραιτο
του Ντιεγκο,με περιμενει'' και διασχιζωντας την τεραστια αιθουσα με τα μικροσκοπικα
γλυπτα εξαφανισθηκε στην απεναντι πορτα στο βαθος,
εμεινα μονος,απολυτη σιωπη,
ξαφνικα ακουσα φωνες,μη διακριτες,οπως σε μια συγκεντρωση ανθρωπων σε μια πλα-
τεια,η' ,πιο βεβαια,φωνες ανθρωπων σε καποιο στρατοπεδο συγκεντρωσης,βηματα,μια
κραυγη,σιωπη,μια αλλη κραυγη ακουστηκε,ψιθυροι,αναπνοες και ξαφνικα σταματησαν,
σιωπη,
ακουστηκαν οι χτυποι ενος ρολογιου,4 η ωρα,πμ η' μμ;,
υστερα ακουσα καθαρα τη συνομιλια δυο ανθρωπων,ενος αντρα και μιας γυναικας ,ο αν-
τρας μιλουσε λιγοτερο,
''με συγχωρειτε,που σας αφησα μονο σας'' ακουσα τη φωνη του πισω μου,γυρισα και τον
ειδα,ερχονταν απ'το βαθος της αιθουσας,μου φανηκε το ιδιο μικροσκοπικος οπως οι φι-
γουρες του,οταν με πλησιασε απεκτησε το κανονικο μεγεθος του,''τελειωσα σημερα με τον
Ντιεγκο,αργοτερα θα'ρθει η Καρολιν'',
συνεχισαμε στην επομενη αιθουσα,σχεδον κυβικη,εδω τα λιποσαρκα μπρουτζινα γλυπτα
ηταν τεραστια,το ποδι τους στο υψος μας,ημασταν νανοι αναμεσα σε γιγαντες,
μπηκαμε στην αιθουσα των πορτραιτων,''να ο αδελφος μου ο Ντιεγκο'' και μου εδειξε 20
γλυπτα σε διαφορες διαστασεις,''αυτη ειναι η Ανετ η γυναικα μου''και μου εδειξε τα γλυ-
πτα της,
''εχετε ποτε''τον ρωτησα''κανει το πορτραιτο της Κικι ντε Μονπαρνας;'',''οχι'' απαντησε
αμεσως ''αλλωστε η Κικι ειναι στην καλλιτεχνικη ιδιοκτησια του Μαν Ρει'' γελασε''ενα
μουσικο οργανο,ενα θαυμασιο βιολι'',και συνεχισε''αν θελετε κερναω ποτο στο Chez Kiki
στο καμπαρε της Κικι αποψε το βραδυ'',
δεχτηκα,
το βραδυ στο Chez Kiki η Κικι ισορροπουσε πανω ψηλα σ'ενα τεντωμενο σχοινι,''η Κικι
ειναι θαυμασια ακροβατις,απο εκει ψηλα πανω,ολους αυτους γυρω,τους βλεπει μικρο-
σκοπικους''και σκυβωντας στο αυτι μου,ψιθυρισε''κι αυτοι προσπαθουν να δουν κατω
απο τη φουστα της''γελασε και φωναζοντας τη γκαρσονα παραγγειλε τα δευτερα ποτα
.
.
.

THE TRANSCENDENTAL' S NUMBER AND PLATON CANONICAL SOLIDS INFINITY BUILDING
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ο βασιλιας θελησε να δοξασθει αιωνια αυτος ο ιδιος και  το βασιλειο του και καλεσε ολους
τους καλλιτεχνες της χωρας του να εργασθουν γι'αυτο το μεγαλεπιβουλο 'Σχεδιο της Αιω-
νιοτητας',
στη μουσικη να γραφτει το πιο μεγαλοπρεπ μουσικο εργο,συμφωνια η' οπερα,στη γλυπτικη
μια λαμπρη θριαμβευτικη ανεπαναληπτη συνθεση,στη  ζωγραφικη ενα εξαισιο αριστουργη-
μα,στην Αρχιτεκτονικη το πιο μεγαλο σε μεγεθος και το πιο αξιοθαυμασιο σε εμπευση κτι-
ριο,
περασε ενας χρονος κι ηρθε ο Αρχιτεκτονας στον βασιλια και του εδειξε το σχεδιο του,ενα
αρχιτεκτονικο συγκροτημα,ισοδυναμο στο απειρο,μια υλοποιηση του υπερβατικου αριθμου
του Liouville,
ο βασιλιας ζητησε πληροφοριες γι'αυτον τον αριθμο,
''Μεγαλειοτατε''του αποκριθηκε  Αρχιτεκτονας ,''οι υπερβατικοι αριθμοι ειναι οι πραγματικοι
αριθμοι που δεν ειναι αλγεβρικοι αριθμοι,δηλαδη η ριζα,η λυση,καποιας αλγεβρικης εξισωσης
πολυωνυμου με ρητους συντελεστες,αυτοι οι υπερβατικοι αριθμοι ειναι απειρως απειροι'',
''Αυτο Κυριε ειναι Θαυμα''του ειπε φανερα ενθουσιασμενος ο βασιλιας ''Συνεχιστε για το
Κτιριο'',
''ο μαθηματικος Joseph Liouville το 1844 απεδειξε την υπαρξη των transcendental numbers,των
υπερβατικων αριθμων,και μαλιστα κατασκευασε τον πρωτο υπερβατικο αριθμο,τον Liouville
number,με αυτον τον τροπο,σε καθε θεση n!,ν παραγοντικο ειναι το γινομενο ολων των φυσι-
κων αριθμων εως και το ν,εκει εθετε το ψηφιο 1 ,στα αλλα το 0,κι ετσι κατασκευσθηκε ο υπερ-βατικος αριθμος Liouville:
0.110001000000000000000001000 ... ,
τωρα το αρχιτεκτονικο συγκροτημα που εχω συλλαβει και exv σχεδιασει θα αποτελειται απο
απειρως απειρες αιθουσες,και  καθε μια θα αντιστοιχει στα ψηφια  του αριθμου αυτου,οι
αιθουσες πουθα αντιστοιχουν στο 0 θα ειναι κυβικες και κενες,κι αυτες που θα αντιστοιχουν
στο 1 θα ειναι οικοδομηματα εφαρμοζμενα στις απειρες παραλλαγες των πεντε πλατωνικων
κανονικων στερεων,στο κανονικο τετραεδρο,στον κυβο εξαεδρο,στο κανονικο οκταεδρο,στο
κανονικο δωδεκαεδρο και στο κανονικο εικοσαεδρο,και θα περιεχουν καθε ενα τη γλυπτικη η'
τη μουσικη η' τη κινηματογραφικη η' τη χορογραφικη η' τη ζωγραφικη εκφραση καποιου απο
απειρως απειρους υπερβατικους αριθμους'',
''Μα αυτο Κυριε ειναι Το Τελειο Απειρο Εργο! ''αναφωνησε κατευνθουσιασμενος ο βασιλιας
''Ενας Λαβυρινθος του Απειρως Απειρου των Υπερβατικων Αριθμων !'',
''Βεβαιοτατα,Μεγαλειοτατε''απαντησε ο Αρχιτεκτονας,
και συνεχισε''σε καποιο απο αυτα τα πλατωνικα στερεα θα ειναι ο αριθμος π=3,1415..., που ο
 μαθηματικος Lindeman το 1882 απεδειξε πως ειναι υπερβατικος,και εκει μεσα σε αυτο το
κτιριο θα ακουγεται η μουσικη συνθεση
''Ants and Transcendental Numbers''[Μυρμηγκια και Υπερβατικοι Αριθμοι]
συνολικης διαρκειας 1 λεπτο της ωρας,με εκτελεστες-τραγουδιστες απειρα μυρμηγκια,οπου
το καθενα,με διαφορες φωνες,αλτο,μετζο,κοντραλτο σοπρανο,τενορου,μεσοφωνου,βαρυ-
τονου,θα τραγουδα,αρια η' ρετσιτατιβο,το καθε ψηφιο του π με τη σειρα,το 3,το 1,το 4,το 1,
το 6,κλπ, με χρονο εκφορας του ψηφιου καθε φορα το μισο απο το χρονο εκφορας του προη-
γουμενου ψηφιου,ο χρονος,λογω της φυσικης ιδιομορφιας της στοματικης κολοτητας του
μυρμηγκιου και της αναπνοης του,για το πρωτο ψηφιο,το 3,θα διαρκει 30 δευτερολεπτα,του
επομενου 15 δευτ,και ουτω καθεξης εως το απειρο,για ενα και μοναδικο λεπτο.Φανταστητε
το!'',
''και πως,Εξοχοτατε, θα συμβει αυτο απειρες συνεχομενες φωνες να ακουστουν μεσα σε ενα
λεπτο της ωρας;''ρωτησε απορωντας ο βασιλιας,
''Μεγαλειοτατε,αυτο ετσι ακριβως θα συμβει,ενα απειρο θα διαρκεσει σε μια στιγμη,οι μαθη-
ματικοι γνωριζουν πως η απειροσειρα 1/2   +   1/4   +  1/8  +  1/16  +  .... συγκλινει στο 1,εχει
οριο το 1,επειδη η σειρα των χρονων των φωνων των μυρμηγκιων θα ειναι αυτη'',
για να γινει πιο καταληπτος ο Αρχιτεκτονας σ'ενα χαρτι εγραψε:
30'' + 30''/2  +  30''/4  + 30''/8  +  30''/16  +  ... =30''[ 1 + 1/2   +   1/4   +  1/8  +  1/16  +  .... ]
=30''[1+1]=30''.2=60'' =1',1 λεπτο της ωρας
''οπερ εδει δειξε''
''Υπεροχο!Καταπληκτικο!Θαυμασιο!''αναφωνησε ενθουσιασμενος ο βασιλιας ''Συνεχιστε,Εξο-
χοτατε με τα επομενα''
''σε ενα απο τα απειρα εικοδαεδρα πλατωνικα  κανονικα στερεα'' συνεχισε την αναφορα του ο
Αρχιτεκτονας ''θα εκτελειται η χορογραφια του υπερβατικου αριθμου του  Chapernowne''και
σ'ενα αλλο φυλλο χαρτιου εγραψε:
Chapernowne's number
0.12345678910111213141516171819202122232425...
πρωτη σειρα ψηφιων:
0123456789
δευτερη σειρα ψηφιων :
10 11 12 13 14 15 16 17 18 19
τριτη σειρα ψηφιων:
20 21 22 23 24 25 26 27 28 29
...............................................
κ.ο.κ
''ετσι με αυτη τη συνεχη περιοδικη διαδικασια κατασκευαζεται ο υπερβατικος αριθμος του
Chapernowne και πανω ακριβως σ'αυτη τη δομη εκτυλλισονται τα βηματα και οι κινησεις
των χορευτων του χοροδραματος :The Chapernowne's  Trancendal Number Chrodrama''
επισης σε ενα πλατωνικο κανονικο εξαεδρο Bauhaus Stil Cube προβαλεται το ολογραφικο
φιλμ-ντοκυμαντερ Hilbert's 7th Problem,βασισμενο στο εβδομο προβλημα που διατυπωθηκε
το 1900 απο τον Γερμανο μαθηματικο David Hilbert''
παλι σ'ενα χαρτι εγραψε:
Hilbert's 7th Problem
1.In an isosceles triangle, if the ratio of the base angle to the angle at the vertex is algebraic
but not rational, is then the ratio between base and side always transcendental?
2.Is a^b  always transcendental, for algebraic  a not in{0,1} and irrational algebraic b?
εδωσε το χαρτι στον βασιλια,''Οριστε,Μεγαλειοτατε,το εβδομο προβλημα του Χιλμπερτ'',
ο βασιλιας τον κοιταξε συγχιζμενος,
''ο Χιλμπερτ αυτα ζητηεε,Μεγαλειοτατε,
πρωτον:
 σε ενα ισοσκελες τριγωνο αν ο λογος της γωνιας της βασης προς τη γωνια της κορυφης
ειναι αλγεβρικος αλλα οχι ρητος ,τοτε ο λογος της βασης προς τη πλευρα ειναι παντοτε
υπερβατικος;
και δευτερον:
ειναι η δυναμη 'α εις την β' παντοτε υπερβατικος αριθμος,για αλγεβρικο αριθμο α ,οχι 1 και
οχι 0,και αρρητο αλγεβρικο αριθμο β;
αυτο το δευτερο ερωτημα ειναι μια γενικευση του αρχικου ερωτηματος του Χιλμπερτ:
ο αριθμος '2 εις την τετραγωνικη ριζα του 2'' ειναι υπερβατικος αριθμος;
και η γενικευση του εγινε το 1935 κι ειναι γνωστη σαν το  Gelfond-Schneider theorem'',
''Εξοχοτατε,εχει αποδειχθει αυτο το προβλημα η' ακομα μεχρι σημερα παραμενει αλυτο;''
ρωτησε τον Αρχιτεκτονα ο βασιλιας
''Σας βεβαιω,Μεγαλειοτατε ,πως εχει λυθει το 1934 απο τον Aleksandr Gelfond''
''Λαμπρο επιτευγμα''θαυμασε  ο βασιλιας ''Συνεχιστε,Εξοχοτατε Κυριε την περιγραφη του
 οικοδηματος σας''
''Φυσικα σε καποιο φουτουριστικο κανονικο δωδεκαεδρο πλατωνικο στερεο οικοδομημα
θα υπαρχει μια εξοχη εγκατασταση πολυμεσων,multimedia installation ,γλυπτικη,χορος,
φως,θεατρο,με θεμα αυτον τον υπερβατικο αριθμο του Χιλμπερτ,2 εις την τετραγωνικη ριζα
του 2''
2^sqr2  Manifold Multimedia Show,εγραψε στο χαρτι
''το i ''συνεχισε ''ειναι η τετραγωνικη ριζα του -1,και επειδη ειναι αλγεβρικος αριθμος ,η λυση
της αλγεβρικης εξισωσης 'χ εις την 2 συν + 1 ισον = 0' και αρρητος τοτε απο το γενικευμενο
θεωρημα,το  Gelfond-Schneider theorem'',ο αριθμος ' i εις την i' ειναι υπερβατικος και φυσικα
υλοποιειται σε ενα alla Gaundi Platon Canonical Oktaedron Building,και στις οκτω ισοπλευρα
τριγωνα εδρες του ο υπερβατικος του αριθμος i^i=0.207879576...in full color leiser light
projection
' i εις την i' ισον 0.207879576...''
''αυτο το συμβολο''γραφει ^ στο χαρτι και δειχνει στο βασιλια''σημαινει 'εις την δυναμην',
και συνεχιζει γραφοντας:
τυπος de Moivre,cos συνιμητονο ,sin ημιτονο
e^[ix]=cos[x] + i sin[]x
αν θεσω χ=π/2
τοτε e^[iπ/2]=cos[π/2]+i sin[π/2]=0+i .1=i
υψωνοντας την εξισωση  e^[iπ/2]=i εις την i
εχουμε:[e^[iπ/2]]^i=i^i
τοτε i^i=e^[i.i π/2]=e^[-π/2]=0.207879576...
''Και φυσικα απο το THE TRANSCENDENTAL' S NUMBER AND PLATON CANONICAL SOLIDS INFINITY BUILDING δεν ειναι δυνατον,Μεγαλειοτατε,να λειπει ο αριθμος του Euler
e,ο οποιος αποδειχθηκε το 1873 απο  τον Charles Hermite οτι ειναι υπερβατικος αριθμος,σε ενα
κτιριο συνδιασμο και των πεντε πλατωνικων στερεων,οπου αναπτυσεται με πολυεκφραστικους
τροπους η απειροσειρα:
1 + 1/1  +  1/1.2  + 1/1.2.3 + ... +  1/ n! + ... της οποιας ο υπερβατικος αριθμος e ειναι το
οριο της,σ'αυτο το κτιριο θα υπαρχει μια βιβλιοθηκη με τεραστιο αριθμο βιβλιων οσο ο
αριθμος e σε μη δεκαδικη μορφη''
εγραψε τον αριθμο στο χαρτι
''εδω γραφω 50 δεκαδικα ψηφια του e''
2,71828182845904523536028747135266249775724709369995...
''επισης ενα μερος του Building θα ειναι και το Hilbert's Hotel  με τα απειρα δωματια οπου θα
επαληθευεται με τους απειρους επισκεπτες του το 'Hat Check Problem' του Jacob Bernoulli και
του Pierre Raymond de Montmort ,
οι απειροι ανθρωποι θα πηγαινουν στο ρεστωραν του Hilbert's Hotel και θα αφηνουν τα καπε-
λα τους στη ρεσεψιον,τα οποια θα ανακατευονται,ποσοι απο αυτους θα παρουν τα καπελα τους δινεται απο την πιθανοτητα 1/e''
''αρκετα,νομιζω,διασκεδαστικη επαληθευση''αντεδρασε ο βασιλιας γελωντας
''εχουμε.Μεγαλειοτατε,στο σχεδιο συμπεριλαβει και απειρα ,ακομα,κανονικα πλατωνικα
στερεα κτιρια,που  ονομαζονται ''Τα Αβεβαια'', γιατι για καποιους αριθμους δεν μπορουμε
να αποφανθουμε αν ειναι η' οχι υπερβατικοι αριθμοι''αναφερθηκε αρκετα σκεπτικος ο
Αρχιτεκτονας
''ποιοι ειναι αυτοι οι αριθμοι,Εξοχοτατε;'' ρωτησε με ενδιαφερον ο βασιλιας
''οι π+e , π-e ,π.e ειναι καποιοι απο αυτους''απαντησε ο Αρχιτεκτονας
''γιατι δεν ειμαστε βεβαιοι;''ρωτησε επιμονα ο βασιλιας
''ας δουμε''ειπε ο Αρχιτεκτονας,'' τους  π+e ,π-e το ημισυ τους αθροισματος τους ειναι π, ο
οποιος ειναι υπερβατικος αιθμος,αρα ενας απο τους δυο πρεπει οπωσδηποτε να ειναι υπερ
βατικος αριθμος''
''καταλαβα''αποκριθηκε ο βασιλιας
''τελος,ξεχασα να σας αναφερω ,Μεγαλειοτατε, πως καποιο απο τα απειρα κτιρια ειναι αφιε-
ρωμενο  στην αδυνατοτητα του τετραγωνισμου του κυκλου''
''Α,αλλο τεραστιο προβλημα αυτο,Εξοχοτατε''ειπε ο βασιλιας και συνεχισε,''να εκτελεσθει
αμεσως το Σχεδιο της Αιωνιοτητας,χωρις καθυστερησει,τα οικονομικα του βασιλειου ειναι
ειναι εξ ολοκληρου διαθεσιμα γι'αυτο το Εργο''
Το Σχεδιο της Αιωνιοτητητας  THE TRANSCENDENTAL' S NUMBER AND PLATON CANONICAL SOLIDS INFINITY BUILDING εκτελεσθηκε στο ακεραιο,για να δοξασθει
ο Μεγας Βασιλιας,
ο οποιος κλειστηκε εκει μεσα για δοξα η' τιμωρια

.
.

Chess Epiphenomena-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης1

Chess Epiphenomena-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης2

Οι δυο σκακιστες-the two chess players-χ.ν.κουβελης


το σκάκι ήταν στο κέντρο μιας κυβιστικης αιθουσας,οι τοίχοι χωρίς παράθυρα,τεχνητό
φως,αυτος έκανε τη πρώτη κίνηση,μετακίνησε ένα μαυρο πιόνι,ο άλλος το λευκο
άλογο,είχε καταπληκτική τεχνική,τον παρέσυρε σε λανθασμένους υπολογισμούς και
κινήσεις,ματ,ο άλλος ήταν νικητής αλλά αγνοουσε πως αυτός τον ονειρεύονταν και πως
όταν ξυπνούσε η νίκη του δεν θα είχε καμία αξία,στη δεύτερη παρτίδα κέρδισε αυτός,τότε
φοβήθηκε μηπως ήταν ο άλλος που τον ονειρεύονταν κι επομένως δεν υπήρχε,στη τρίτη
παρτίδα παλι κέρδισε,τώρα είχε την αίσθηση πως ήταν και οι δυο στην πραγματικότητα,
στη τεταρτη που έχασε τότε διαισθάνθηκε πως ίσως και οι δυο ονειρεύονται,ήξερε πως
αυτός ονειρεύτηκε αυτες τις τέσσερις παρτίδες κι όπως εξελιχθηκαν,ο άλλος όμως ποιές
παρτίδες ονειρεύτηκε;τις ίδιες η' διαφορετικές;"ξέρετε"του ειπε" γιατί σας άφησα να με
κερδίσετε;",αν και δεν αιφνιδιασθηκε απ'αυτη την ερώτηση δεν απάντησε,ο άλλος
συνέχισε "επειδή έτσι έμαθα καλυτερα τον τρόπο με τον οποίο παιζετε",τότε κατάλαβε το
σχέδιο του,ότι εκείνος στις παρτιδες που τον ονειρεύτηκε τον νίκησε,στην πέμπτη παρτίδα
δεν ήταν συγκεντρωμένος εκανε πολλά, και μαλιστα,απλοϊκά λάθη ,στη κίνηση 33. Bb3!
βρεθηκε σε zugzwang αναγκαστικα μειονεκτική θεση ,αν μετακινήσει τον βασιλιά τότε ο
άλλος θα παιξει Rb8 κερδίζοντας ένα πιόνι ...Rxc7 Rxf8,αν κινήσει τον πυργο 33...Ra8 η'
Re8, τοτε 34.c8=Q+ και ο μαύρος πύργος θα είναι χαμένος  μετά από τις κινησεις35.Qxa8,
35.Qxe8 η' 35.Rxe7+,αν μετακινήσει το αλογο,η κινηση Be6 θα κερδισει τον πύργο του,
αναγκαστικά η παρτίδα εξελίχθηκε έτσι:.33...a5 -34.a4 h6-35.h3 g5-36.g4 fxg4-37.hxg4 1–0,
στην έκτη παρτίδα και στις δύο επόμενες έχασε εύκολα,αρχισε να ανησυχεί, έπρεπε οπωσ-
δήποτε να ξυπνήσει,ώστε να πάψει να ονειρεύεται τον άλλον,αν όμως ο άλλος συνεχιζε να
τον ονειρευεται;αυτος όμως γνωρίζει πως είναι πραγματικός,ξαφνικά άρχισε να αμφιβαλει,
ήταν αλήθεια πραγματικός;αν αυτός δεν ηταν πραγματικός και ο άλλος ήταν πραγματικός;
τοτε ο αλλος τον ονειρεύεται κι αν ξυπνήσει δεν θα υπαρχει,στην άλλη περίπτωση,ούτε
αυτός ούτε ο άλλος να είναι πραγματικό ον,τοτε κάποιος τρίτος τους ονειρεύεται κι αν
 ξυπνήσει τότε αυτός και ο αλλος δεν θα υπαρχουν,κι αν αυτον που τους ονειρεύεται τον
ονειρευεται κάποιος άλλος; κι αυτόν κάποιος άλλος,κι αυτόν κάποιος αλλος,...,τότε
ποιος υπάρχει στο τέλος αυτής της ακολουθίας;η' δεν υπάρχει τέλος,αρχή; ποιος παίζει
αυτο το παιχνίδι και για ποιο σκοπό; η'' μήπως κάτι άλλο συμβαίνει;και είναι ικανός να το
αντιληφθεί;
συνεχισε το αναγκαστικό zugzwang παιχνίδι,
στην ενατη παρτίδα κέρδισε πολύ δυσκολα,στη δέκατη και στην εντεκατη εύκολα,παρατή-
ρησε πως η δωδέκατη παρτίδα εξελίχθηκε όπως η πέμπτη,σε zugzwang θέση ο άλλος,αυτή
η σύμπτωση και εναλλαγη συνέβηκε και σε άλλες παρτίδες,την τριακοστη και την έβδομη-
κοστη πρωτη,την τριακοστη εκτη και την διακοστη όγδοη,και συνεχίστηκε,
σκεφθηκε πως αυτός και ο άλλος δεν διέφεραν,πως ήταν το ίδιο και το αυτό πρόσωπο,και
πως αυτος που τους ονειρεύονταν και αυτοί που ονειρεύονταν ο ένας τον άλλον δεν ήταν
παρά ένας,αυτοί οι δύο,και πως όλοι αυτοί αν ξυπνήσουν πάλι στο όνειρό τους θα ξυπνή-
σουν,επομένως δεν υπάρχουν πάρα σε όνειρο,κι αυτή είναι η πραγματικότητα τους,κι αυτό
το σκάκι είναι πραγματικο

.

.
.

Kurt Godel-mathematician,philosopher,logician-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

[A Non Completeness'text for Godel][Ενα κειμενο Μη Πληροτητας για τον Godel]
THE PARADOX OF GODEL-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

1.Αν φάω,θα δηλητηριαστω
2.Αν δεν φάω,κινδυνεύω από ασιτία

Τι διάλεξε ο Godel;
(απάντηση) 2.

Και η 1η(δηλητηρίαση) και η 2η(ασιτία) περιπτωση έχουν το ίδιο αποτέλεσμα,το τέλος
του Godel
Ομως διαφέρουν ποιοτικά,
-η 1η η δηλητηρίαση είναι πιθανοκρατικη,υπάρχει πιθανότητα να συμβεί οπως και
πιθανοτητα να μην συμβει
(να πληρωθεί η' να μην πληρωθεί)
-η 2η η ασιτία είναι βεβαιότητα
Γιατί ο Godel ο Μεγάλος Λογικός διάλεξε τη 2η περίπτωση,τη βεβαιοτητα,από την 1η που
είχε σχέση με την Μη Πληροτητα;
Εδώ,στην απόφαση του,ισως,να εφαρμοσε το θεώρημα του 'Της Μη Πληροτητας':
κάθε αξιωματικό λογικό συστημα όσο συνεπές και να ειναι(δεν έχει αντιφάσεις,μία
πρόταση του δεν είναι ταυτόχρονα και ψευδης και αληθης) δεν μπορεί να είναι
και πληρες(όλες του οι προτάσεις είτε αληθεις είτε ψευδείς,αποδειξιμες),
δηλαδή,σε κάθε συνεπές λογικό σύστημα θα υπάρχει μία πρόταση την οποία δεν θα
μπορουμε να αποδείξουμε αληθή η' ψευδή
Και αυτό το θεώρημα της μη πληρότητας το απέδειξε το 1931 ο 25 χρόνος Godel
με ευφυέστατο και αναντιρητο τρόπο και έθεσε τελος στην φιλόδοξη επιθυμία
της Λογικής να εξηγησει και να θεμελιώσει να πάντα
Δεν υπάρχει Γνώση για κάθε τι,
δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τα πάντα,πάντα θα υπάρχει κάτι που για να γνωριστει θα
χρειάζεται ένα ευρύτερο αξιωματικά λογικό σύστημα,και σε αυτό θα υπάρχει κάτι που
για να γνωριστει θα χρειάζεται ένα άλλο ευρύτερο,και γι'αυτό ένα άλλο ευρύτερο,και
γι'αυτό  ένα άλλο ευρυτερο,....
Τοτε
Εγώ,ως Λογικο Συνεπες Σύστημα Godel,εμπεριέχω μία προταση η οποία δεν μπορεί να
αποδειχθεί ούτε αληθής ούτε ψευδής
(Θεωρημα της μη πληρότητας του Godel),
η πρόταση αυτή ειναι:
'ο λογικός Godel είναι παρανοικος'
Αφού είναι λογικός,επομένως δεν είναι παρανοικος,
Όμως,συμφωνα με τη πρόταση είναι παρονοικος,επομενως δεν είναι λογικός,
Παράδοξο,
Τότε
η εμμονή του ότι οι τροφές έχουν μικρόβια και άρνηση του να φαει γιατι θα δηλητηριασθει
για να εξηγηθεί θα πρέπει να εξετασθει σε κάποιο ευρύτερο σύστημα
Πάντως ο αγαθός λογικός καλός του φίλος Αλβέρτος Αϊνστάιν απολαμβανε τη παρεα μαζί
του και τον θαύμαζε,έλεγε πως η δουλεια πια δεν ήταν σημαντική γι'αυτον και στο Ινστι-
τουτο Πρινστον πήγαινε για τον περίπατο με τον Κουρτ Γκεντελ,
Ο Αϊνστάιν ήταν καλοζωιστης,του αρεσε το καλό φαγητό και το απολάμβανε με τη μπύρα
και ο Κουρτ Γκεντελ ηταν λιτοδιαιτος λιποσαρκος
Στους περιπάτους τους συζητούσαν για τον φιλόσοφο Λαιμπνιτς και τη συνωμοσία να
αποκρυφθει το έργο,για τις παράδοξες λύσεις της Θεωρίας της Σχετικότητας,
ο Αϊνστάιν με το χωροχρόνο του και ο Γκεντελ με τα περιστρεφόμενα σύμπαντα-κοσμους
του,οπου απουσιάζει,δεν υπάρχει,ο χρόνος,
επομένως και στον δικό μας κόσμο,
Ίσως,τότε,σε εκείνο το συμπαν-κόσμο ο υποσιτισμός του δεν συνέβηκε επειδή χρειαζεται
χρονο για να συμβεί,όμως συνέβηκε,
Αυτό είναι Παράδοξο,
όπως με το παράδοξο της γάτας του Schrodinger,
η γάτα είναι κλεισμένη σε ένα κουτί όπου θα έχουμε έκλυση δηλητηριώδους αερίου,όμως
δεν μπορούμε με βεβαιότητα να αποφασίσουμε αν είναι η' ζωντανή η' μη ζωντανή,
μετά τη παρατήρηση,,αφού ανοίξουμε το κουτί, διαπιστώνεται, έχουμε βεβαιότητα,του
ενος η' του άλλου συμβαντος,
έτσι και στη περίπτωση του Godel,
αν κάνουμε τη παρατήρηση μας στον κόσμο μας,τοτε ο Godel διάλεξε την ασιτία,παρά να
δηλητηριαστεί τρώγοντας
Συμπέρασμα:
η Γνώση μας για τον Godel έχει όρια,
δεν μπορεί να γνωρίσουμε το καθετί γι'αυτον,
ακόμα και για το πραγματικό γεγονός της επιλογής της ασιτίας από τη δηλητηρίαση

Αν ετρωγε,μπορεί να μην πάθαινε δηλητηριαση
Αν δεν έτρωγε,σίγουρα θα πάθαινε ασιτια

Για την βεβαιότητα,
ο Κουρτ Γκεντελ από την άρνηση τροφής κατέληξε 30 κιλά και στις 14 Ιανουαρίου του 1978
το πιστοποιητικό θανάτου του το οποιο εκδόθηκε από το Νοσοκομείο του Πρινστον
έγραφε:'αιτια ο υποσιτισμός και η εξάντληση από τη διαταραχή προσωπικοτητας' του
Κουρτ Γκεντελ
Του Μεγάλου Λογικού Godel

Godel the Great Logician
.
.
.

Lewis Caroll and Alice in Wonderland-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

ALICE IN THE WONDERLAND,THE HARE, AND THE CARD GAME 'EVEN UNEVEN'-c.n.couvelis
Η ΑΛΙΚΗ Ο ΛΑΓΟΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΤΙΔΑ ΧΑΡΤΙΩΝ 'ΑΡΤΙΟΣ  ΠΕΡΙΤΤΟΣ'-χ.ν.κουβελης

ηλιολουστη μερα,πρωινη ωρα στο κηπο,η Αλικη μ'ενα ασπρο φουστανι καθονταν σε μια
ψαθινη καρεκλα μπροστα απο εναν μεγαλο οβαλ καθρεφτη στημενο στο εδαφος,
''μια παγιδα για τον πονηρο λαγο'' σκεφτηκε ''δεν μπορει θα περασει θα τον δω'',
πανω στο τραπεζι διπλα εβαλε τη τραπουλα,
της αρεσε πολυ στο κηπο ,τα λουλουδια ολα ανθισμενα,κιτρινα,μπλε,κοκκινα,ασπρα,
ροζ,πορτοκαλι χρωματα, οι μελισσες ζουζουνιζαν,τα πουλια πετουσαν χαριτωμενα απο
κλαδι σε κλαδι κι απο δεντρο σε δεντρο,το χορταρακι χλωρο πρασινο με δροσια που
πανω του ελαμπε,
το φως του ηλιου τη ζαλισε γλυκα,εκλειναν τα ματια της,
πρεπει να κοιμηθηκε για λιγο γιατι την ξυπνησε ενας θορυβος,''να'μαι κι εγω''ακουσε μια
χαρουμενη φωνη,κι ειδε τον λαγο να πηδαει μεσα απο τον καθρεφτη και να προσγειωνεται
μπροστα της,κανωντας μια υποκλιση,φορουσε ενα κιτρινο κουστουμι με γαλαζιες οριζοντιες
ριγες,ειχε ασπρο κολαρο,στο κεφαλι ενα γαλαζιο ημιψηλο καπελο,και στο χερι ενα γυαλι-
στερο μαυρο μπαστουνι,ηταν πολυ αστειος,
''χα! χα! εισαι πολυ αστειος!''γελασε η Αλικη,υστερα σοβαρευτηκε ''ελα,που σε γυρευα απ'
το πρωι να παιξουμε'',''τι να παιξουμε;''ρωτησε ο λαγος ''δεν ειμαστε και παιδια''συνεχισε
περιπαιχτικα ''αλλωστε δεν εχω απειρο χρονο,σε ειδα εξω απ'το καθρεφτη κι ηρθα μονο και
μονο να σου πω μια καλημερα''ειπε κι ετοιμαστηκε να πηδησει μεσα στον καθρεφτη,
''ε,που πας;''του φωναξε η Αλικη ''μου υποσχεθηκες πως  θα παιξουμε μια παρτιδα
χαρτια,δεν θυμασαι;'',''για να σου υποσχεθηκα σιγουρα θα σου υποσχεθηκα αν και δεν το
θυμαμαι''της απαντησε ο λαγος ''αλλ'ομως πως σου υποσχεθηκα αφου δεν ξερω να παιζω
χαρτια,ουτε,βεβαια,ξερω και τι ειναι τα χαρτια,αληθεια πως μπορει να παιξει καποιος κατι
που δεν το ξερει πως να το παιξει; '',''ασε τις φλυαριες και τις παραδοξολογιες,η φιλοσοφια
ειναι γι'αλλη ωρα,αν δεν ξερεις ,φιλε μου,δεν υπαρχει προβλημα,κι οπως ξερεις 'καθε
προβλημα εχει τη λυση του''αποκριθηκε η Αλικη,
'' τωρα,αγαπητη μου,εσυ μου φαινεται φιλοσοφεις''απαντησε γελωντας ο λαγος ,
''οχι,κανεις μεγαλο λαθος''τον διεκοψε η Αλικη ''η φιλοσοφια ειναι αλλο πραγμα,
και η πρακτικη αλλο'',''δηλαδη;''αντεδρασε ο λαγος,''πολυ απλο ειναι,το  παιχνιδι με τα
χαρτια ειναι πρακτικο,μαθαινεται,εχει κανονες,ενα δυο τρια,κανουμε αυτο κανουμε
εκεινο''ανταπαντησε η Αλικη,''κι αν δεν ξερεις να παιζεις,μην σε νοιαζει εγω θα σε μαθω'',
''γιατι θελεις σωνει και καλα θελεις να χαρτοπαιξεις με καποιον που δεν εχει ιδεα τι ακριβως
ειναι η χαρτοπαιξια,ουτε και τι ακριβως ειναι τα χαρτια;''ειπε ο λαγος
-''θελω να παιξουμε γιατι βρηκα ενα καινουργιο παιχνιδι με τα χαρτια και θελω να το δοκιμα-
σω μαζι σου στη πραξη''
-''και βρηκες εμενα τον καταλληλο,που δεν ξερω,να το δοκιμασεις,ωραια εκλογη,και σε
διαβεβαιω πως πολυ γρηγορα θα απογοητευτεις''
-''ελα,ασε τις υπεκφυγες,δεν ειναι καθολου δυσκολο,καθησε απεναντι μου στο τραπεζι κι εχε
υπομονη να μαθεις κι αμα μαθεις''
-''θα παιξω''
-''πολυ σωστα ,φιλε μου,το καταλαβες''
ο λαγος καθησε στο τραπεζι απεναντι της
-''ειμαι ετοιμος,ολο αυτια''
-''ας αρχισουμε απο τα βασικα''ειπε η Αλικη παιρνωντας τη τραπουλα ''εγω θα στα δειξω
ολα,με τη σειρα,σαφη και κατανοητα,μην ανησυχεις''
κι αρχισε να του δειχνει ενα ενα τα χαρτια ανοιγωντας τα πανω στο τραπεζι
''πρωτα πρωτα χωριζονται σε τεσσερις ομαδες,τεσσερα χρωματα,τα μπαστουνια,να αυτα,τα
σπαθια,αυτα,τα καρο,αυτα,και τελος οι κουπες,αυτα
καθε ομαδα οπως βλεπεις,αποτελειται απο δεκατρια χαρτια,οριστε,μετρησε,
ενα ο Ασσος,δυο τρια τεσσερα πεντε εξι εφτα οχτω εννια δεκα εντεκα βαλες δωδεκα η νταμα
δεκατρια ο ρηγας,τα τρια αυτα με τις  ζωγραφισμενες φιγουρες,
το συνολο πενηντα δυο χαρτια
τωρα αν συνδιασουμε ομαδα,χρωμα και αριθμο ενα χαρτι ονοματιζεται απο αυτα τα δυο,
ας παρω ενα,αυτο ειναι το εφτα κουπα,αυτο ειναι το δεκα σπαθι,αυτο η νταμα κουπα,
απλο δεν ειναι;το καταλαβες;για πες μου κι εσυ,να αυτο το φυλλο ποιο ειναι;
-''ο Ασσος καρο''
-''μπραβο!αυτο;''
-''ο Ρηγας κουπα''
-''περιφημα τα πας!κι αυτο;
-''το εννια σπαθι''
-''μπραβο!τελεια!πιο τελεια δεν γινεται!''αναφωνησε ενθουσιασμενη η Αλικη
-''μην ξεχνας μονο οτι ξεχναω και μπορει να ξεχασω''την προσγειωσε ο λαγος
-''δεν θελω ν'ακουω ανοησιες,να δεις που ολα θα ξετυλιχτουν εξαιρετικα,ομαλα''αντα-
παντησε η Αλικη
''και τωρα ηρθε η ωρα των κανονων,α ξεχασα να σου πω πως το νεο μας παιχνιδι που
βρηκα ονομαζεται 'ΑΡΤΙΟΣ ΠΕΡΙΤΤΟΣ'
-''τι αρτιος και περιττος;σαν κινεζικα μου ακουγωνται,αν δεν ειναι κι ολας''αντεδρασε
ρωτωντας ο λαγος
-''αρτιοι αριθμοι,φιλε μου,ειναι οι φυσικοι αριθμοι που διαιρουνται ακριβως με το δυο
και περιττοι οι υπολοιποι,δηλαδη αυτοι που δεν διαιρουνται ακριβως με το δυο,
παραδειγμα,το 2,το 4,το 6, το 8,το 10,το 12 ειναι αρτιοι,το 1,το 3,το 5,το 7,το 9,11,το 13
ειναι αρτιοι''του εξηγησε η Αλικη
-''σιγα σιγα''την διεκοψε ο λαγος''ενα ενα,να τα χωνεψω,πρωτον ,τι ειναι αριθμος;δευτε-
ρον,τι ειναι φυσικος αριθμος; και τριτον,τι ειναι 'διαιρω ακριβως''; κι αλλα πολλα πιθανως
σιγουρα που θα βρω να απορισω''
-''θα σου εξηγησω οσο απλα γινεται''κι αρχισε η Αλικη να του εξηγει
''πρωτα οι αριθμοι,ας δουμε τις καρτες''ξεχωρισε μια καρτα ''αυτη λεμε ειναι μια καρτα,
ο αριθμος ενα,αν τωρα βαλουμε και αλλη καρτα,δηλαδη αλλη μια καρτα,εχουμε δυο
καρτες,ο αριθμος δυο,επομενως ενα και ενα ισον δυο,αν τωρα σ'αυτες τις καρτες προσθεσω
και αλλη μια καρτα,τοτε εχω τρεις καρτες,το αριθμο τρια,δυο και ενα ισον τρια,αν ετσι
συνεχισω ως το απειρο σχηματιζω,χτιζω,ολους τους απειρους αριθμους,το 4,το 5,το 6,
το 7,το 8,το,9,το 10 και λοιπα,
τωρα γιατι λεγονται αυτοι οι αριθμοι 1,2,3,4,5,6,7,...και λοιπα φυσικοι αριθμοι;η απαντηση
ειναι πως ετσι οριζονται γιατι αντιστοιχουν σε φυσικα,πραγματικα,ολοκληρα πραγματα,
αντικειμενα,οχι σε κλασματα,τμηματα τους,π.χ το μισο,το ενα τριτο,κλπ,
ουτε σε σχεσεις τους,οπως αυτο απεχει τοσο προς τα δεξια η' προς τα αριστερα ενος σταθε-
ρου σημειου αναφορας ,να οπως εμεις τωρα ειμαστε μπροστα απο τον καθρεφτη,συν,ενω εσυ
πριν λιγο ησουνα μεσα στον καθρεφτη,πλην''
-''δεν σου ειπα γω,παλι ακαταλαβιστικα'' την διεκοψε διασκεδαζοντας ο λαγος ''εμπρος,
συνεχισε και με τα αλλα κινεζικα σου''
-''απορω,αγαπητε μου,τι δεν καταλαβαινεις;''απορησε η Αλικη και συνεχισε σοβαρα ''η πραξη
'διαιρει ακριβως' σημαινει πως 'ενας αριθμος  διαιρει,χωριζει,εναν αλλο αριθμο σε ακεραια
ακριβως μερη,χωρις να αφηνει υπολοιπα  τμηματα,
παραδειγμα,το 2 διαιρει το 6 σε δυο ακριβως ακεραια μερη ,3 και 3,
ενω το 2  το 9 σε δυο μερη 4 και 4 και αφηνει υπολοιπο 1,το 2 δεν διαιρει ακριβως το 9,
αλλο παραδειγμα,το 3 διαιρει ακριβως το 9 σε  τρια 3 ,
ενω στη διαιρεση του 11 με το 3 εχουμε υπολοιπο 2,το 3 δεν διαιρει ακριβως το 11
-''στοπ με τις διαιρεσεις,γιατι παει διαιρεθηκε το μυαλο μου,με υπολοιπο ακαταλαβιστικο,
εκει που καταλαβαινω δεν καταλαβαινω,ας τελειωνουμε με τις διαιρεσεις που δεν ξερω να
κανω κι ας αρχισει το παιχνιδι,κι αν εμαθα εμαθα,κι αν δεν εμαθα δεν εμαθα,αλλωστε ενα παιχνιδι ειναι,οπως λες,κι ας παιξω οπως παιξω,τι υπολοιπο θα χασω;ας διακεδασω γιατι τα
παιχνιδια εναι για να διασκεδαζεις,νομος''της απαντησε χαρουμενος ο λαγος
-''ωραια τοτε,ας αρχισουμε με τους κανονες,για τι οπως ξερεις,κι αν δε το ξερεις μαθε το
'καθε παιχνιδι εχει κανονες' που πρεπει να τηρουνται αυστηρως και αμετακλητως και φυσικα
και το δικο μου παιχνιδι 'ΑΡΤΙΟΣ ΠΕΡΙΤΤΟΣ' δεν ειναι εξαιρεση του κανονα.
Ας τους απαριθμισω εναν εναν:
1.τραβουμε απο το πακετο της τραπουλας ενα φυλλο ο καθενας,αυτος που θα τραβηξει τον μεγα-
λυτερο αριθμο μοιραζει τα φυλλα και παιζει δευτερος
2.τραβουμε ενα φυλλο ο καθενας,οποιος τραβηξει φυλλο με  αρτιο αριθμο θα παιξει τους
αρτιους αριθμους,οποιος φυλλο περιττο τους περιττους,αν και οι δυο τραβηξουν αρτιους θα
παιξουν αρτιους,αν περιττους τοτε περιττους
3.ανακατευεται η τραπουλα κι αυτος που παιζει πρωτος κοβει την  τραπουλα,ο αλλος μοιραζει
τα φυλλα κρυμμενα ανα δυο με τη σειρα ,συνολικα εξι στον καθενα αντιπαλο,και σκαει,βγαζει,
ειτε απο πανω ειτε απο κατω της τραπουλας τεσσερα χαρτια ανοιγωντας τα,φανερωνοντας τα
4.στοχος του παιχνιδιου ειναι να μαζεψεις οσα περισσοτερα φυλλα και ποντους μπορεις στο
τελος καθε παρτιδας,
οι ποντοι και η αξια των φυλλων ειναι αυτη:
τα πιο πολλα φυλλα εχουν 5 βαθμους,το δυο σπαθι 2,το δεκα καρο 3 βαθμους,στο χρωμα
κουπες τα περισσοτερα χαρτια εχουν 4 βαθμους,δηλαδη 2 και 3 και 4 και 5 συνολο 14
βαθμους,και κερδιζει ο παιχτης που θα φτασει πρωτος  στους 61 βαθμους
5.τωρα πως παιζουμε;θα σου πω,
καθε χαρτοπαιχτης οταν ειναι η σειρα του προσπαθει σε καποιο ανοιχτο χαρτι που ειναι
κατω να πεταξει ενα χαρτι πανω του και να δημιουργησει αριθμο αρτιο αν ειναι αρτιος η'
περιττο αν ειναι περιττος ,ασχετου χρωματος,
δηλαδη αν κατω ειναι το 3 σπαθι τοτε με τον Ασσο,το 3,το 5,το 7,το 9,το βαλε,το ρηγα,ασχε-
του,επαναλαμβανω,χρωματος φτιαχνουμε τους αρτιους αριθμους,4,6,8,10,12,14,16,
το ιδιο κανουμε αν ειμαστε περιττοι,σ'αυτη τη περιπτωση κατασκευαζουμε περιττους,
επισης αρτιους η' περιττους μπορουμε να κανουμε κι απο περισσοτερα απο ενα πεταμενα
κατω  φυλλα,
δηλαδη αν ειναι 3 και 7  τοτε με το 1 κανουμε τον περιττο αριθμο 11 αν ειμαστε περιττοι
κι αν ειμαστε αρτιοι τον αρτιο 20 με το 10,ασχετου χρωματος,επαναλαμβανω,φυλλα
κι οπως θα καταλαβες οι δυο αντιπαλοι προσεχουν τι χαρτι θα πεταξουν κατω αν δεν πιανουν,
τι θα σηκωσουν απο κατω αν πιανουν ,για να δυσκολεψουν τον αντιπαλο,να μαντεψουν τις
τις μελλοντικες κινησεις και τα φυλλα του κι ετσι να τον κερδισουν,βασει παντα σχεδιου και
φυσικα,οπως σ'ολα τα τυχερα παιχνιδια,με συμμαχο τη τυχη
και 6.στο τελος της παρτιδας τα φυλλα που μενουν κατω τα παιρνει αυτος που πηρε χαρτια,
χαρτωσια,τελευταιος''
-''εμενα σε ολα αυτα τα κινεζικα επι κινεζικα φυλλα τα μονα φυλλα που με ενδιαφερουν
ειναι τα τρυφερα δροσερα πρασινα φυλλα του μαρουλιου''μονολογησε ο λαγος
-''Ας αρχισει,λοιπον, το παιχνιδι''αναφωνησε ζωηρα και πανηγυρικα η Αλικη
Τραβηξαν χαρτι,η Αλικη νταμα κουπα,ο λαγος 2 καρο,η νταμα 12 μεγαλυτερη απο το 2,
''μοιραζω εγω''ειπε η Αλικη,''εχω ατου,πλεονεκτημα,παιζεις εσυ πρωτος''
τραβουν ξανα,10 καρο ο λαγος,3 μπαστουνι η Αλικη,αρτιος η Αλικη περιττος ο λαγος,
κοβει τα χαρτια ο λαγος,μοιραζει ανα δυο εξι χαρτια η Αλικη στον καθεναν,και βγαζει
απο κατω και τα σκαζει φανερα τεσσερα φυλλα,Ασσος κουπα,νταμα κουπα,3 σπαθι και
5 καρο,''παιξε,εισαι περιττος''του λεει η Αλικη,ο λαγος φαινεται προβληματισμενος τι να
παιξει,εντελει ετοιμαζεται να ριξει ενα φυλλο,
εκεινη τη στιγμη ακουγεται ενα δυνατος θορυβος,η Αλικη ξυπναει τρομαγμενη κι ανοιγωντας
τα ματια βλεπει τα τραπουλοχαρτα να τα εχει σηκωσει απο το τραπεζι και να τα εχει σκορπισει
στον αερα ενα ξαφνικο ρευμα  και στο βαθος του καθρεφτη βλεπει το λαγο να περνα τρεχον-
τας και να την χαιρετα σηκωνοντας το χερι,ισα που προλαβαινει να του φωναξει
.
.
.

Χάινριχ φον Κλαιστ και Ενριεττα Φογκελ-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

 21 Νοεμβριου 1811 Πενθεσιλεια-Χαινριχ φον Κλαιστ και Εριετα Φογκελ-χ.ν.κουβελης
 21 November 1811 Penthesilea-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel-c.n.couvelis
.
πανδοχειο Stimming εξω απο το Βερολινο στη μικρη λιμνη Wannsee περνωντας τη γεφυρα
απο τη μεγαλη λιμνη,
 "Χαινριχ φον Κλαιστ, ποιητης",έγραψε στο βιβλίο ο πανδοδοχος, κοίταξε τη γυναίκα και
ρωτησε" το όνομα της κυρίας;", "Πενθεσιλεια" απάντησε, ο πανδοδοχος έγραψε το όνομα
της γυναίκας και συμπλήρωσε 20 Νοεμβρίου 1811,"πόσες διανυκτερευσεις, κύριε; ",
κοίταξε τη γυναίκα," μια", "εντάξει, καλή διαμονή, η λίμνη Βανζεε αυτή την εποχή είναι
θαυμασια", τον ευχαρίστησαν κι ανέβηκαν στο δωματιο,
"Ενριεττα δεν σε πειράζει που έδωσα το Πενθεσιλεια;", "καθόλου, ίσα ίσα που μου αρέσει,
Πενθεσιλεια,ελληνικο ονομα δεν ειναι;''ρωτησε η γυναικα,κουνησε καταφατικα το κεφαλι,
εκεινη πηγε στο παραθυρο και το ανοιξε,''καταπληκτικη θεα στη λιμνη''αναφωνησε ενθου-
σμενη,γυρισε προς το μερος του λεγοντας ''bei dir Ewiglich sein'',πηγε και καθισε στο πιανο
''ηταν καλη η ιδεα να ζητησεις δωματιο με πιανο'',τα δαχτυλα της κινηθηκαν πανω στ'ασ-
προμαυρα πληκτρα,επαιζε  το τραγουδι 'Wo die Berge so blau' του Μπετοβεν,ορθιος πισω
 της,ακουσε τη φωνη της,εκλεισε τα ματια,
Wo die Berge so blau Dort im ruhigen Tal Schweigen Schmerzen und Qual Wo im Gestein
Still die Primel dort sinnt,Weht so leise der Wind,Möchte ich sein!
Hin zum sinnigen Wald Drängt mich Liebesgewalt,Innere Pein
Ach, mich zög's nicht von hier,Könnt ich, Traute, bei dir Ewiglich sein!
ανοιξε τα ματια ''bei dir Ewiglich sein΄΄επανελαβε ''με σενα αιωνια να'μαι'' εκεινη χαμογε-
λασε,
ειχε νυχτωσει,κατεβηκαν για φαγητο,φρεσκα ψαρια της λιμνης,αγρια χορτα,και κοκκινο
κρασι,
βγηκαν εξω,αν και χειμωνας δεν εκανε κρυο,τ'αστερια στον ουρανο ελαμπαν,ησυχια,περ-
πατησαν στο δρομακι διπλα στη λιμνη,του επιασε το χερι,εκεινη μιλησε πρωτη,''Χαινριχ
δεν φοβαμαι'',βγηκε το φεγγαρι τεραστιο,γεματο,σταματησαν,η επιφανεια της λιμνης
αστραφτε,κοιταξε το προσωπο της,''εισαι ομορφη Ενριεττα'' της ειπε,εκεινη γελασε,ετρεξε
σαν κοριτσακι και φωναξε ''πιασε με,πιασε με'',τη βρηκε κρυμενη πισω απο τα καλαμια,
''δεν σου φαινεται η Αιωνιοτητα να ειναι;''του ειπε,
γυρισαν στο δωματιο του πανδοχειου,εκεινη καθισε στον καθρεφτη,αυτος πισω της στην
καρεκλα,την εβλεπε να βαφεται,κοκκινο κραγιον στα χειλη,μπλε μολυβι στα ματια,''μια
μασκα,η Πενθεσιλεια'' σκεφτηκε,''ο γιατρος ειπε πως ανηκω στον τυπο  Sanguino Chole-
ricus''της ειπε,εκεινη τον ρωτησε στρεφοντας το κεφαλι προς το μερος του ''ποια ειναι
αυτη η Πενθεσιλεια;'',''η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων,στο Τρωικο πολεμο
συμμαχησε με τους Τρωες εναντιον των Ελληνων,στη μονομαχια με τον Αχιλλεα εσπασε
το κονταρι της κι αφοπλιστηκε,εκεινος της τρυπησε το στηθος με το σπαθι του,της εβγα-
λε τη μασκα και βλεποντας τ'ομορφο προσωπο της την ερωτευθηκε κι εσκυψε και τη φιλη-
σε με παθος στα χειλη κι εκεινη ξεψυχησε στην αγκαλια του'',
''συγκινητικη,ρομαντικη ιστορια''σχολιασε εκεινη,γυρισε το προσωπο της στον καθρεφτη,
αρχισε να ξεβαφεται ''ο Λουντβιχ,ο αντρας μου,δεν παιρνει σοβαρα  τη κατασταση μου,
λεει για ιατρικο λαθος,τη μικρη μου Βιολεττα τη λατρευω,θελεις να σου τραγουδισω παλι
 το ''Wo die Berge so blau'',κουνησε καταφατικα το κεφαλι,το ειδε στο καθρεφτη,
''bei dir Ewiglich sein'',τελειωσε,''ο απολυτος τρομος της μουσικης''ειπε και συνεχισε ''κα-
ποτε εγραψα μια ιστορια με ηρωα ενα χιλιανο τον Χερωνυμο Ρουγκερα,το 1647 στο σει-
σμο  της Χιλης φυλακισμενος για φονο στεκονταν μπροστα σ'ενα στυλο του κελιου,με τη
προθεση να κρεμαστει,το οτι το ανεβαλλε δεν σημαινε πως ειχε μετανιωσει,απλα ηθελε
να σκεφτει ολη του την  ζωη,αυτη που εζησε,αυτη που θα μπορουσε να ζησει κι αυτη
που δεν θα ζουσε,θυμαμαι τον Μιχαηλ Κολχαας εναν φανατικο ιδεοληψια,θρησκοληπτο,
παρανοικο,που βαζει φωτια στο ιδιο του το σπιτι,απο διαστροφικη αποψη για τη δικαιο-
συνη,απ'το φοβο εξαγριωμενος,δεν σου κρυβω πως μου αρεσε ο Θερβαντες και ο Μον-
ταιν,τρομερη,και γελοια η υποκρισια της χωρας μου,δεν μπορει να αντεξει μια ιστορια,
οπου καποια Μαρκησια Ο. ειναι εγκυος και δεν ξερει πως και με ποιον,οταν ολη τη θρη-
σκεια της την εχει θεμελειωμενη σε κατι τετοιο αναλογο,απογοητευομαι και αγανακτω,
ποσο αμορφωτοι μπορει να ειναι;τι καταλαβε ο ολυμπιος Γκαιτε απο τις Μαριονετες;
οταν εστειλα το θεατρικο εργο 'Ο Πριγκιπας του Χομπουργκ'στη πριγκιπισα της Πρωσιας
Μαριαννα απογονο των Χομπουργκ εκεινη εφριξε,ντροπη ενας πριγκιπας να δηλειαζει και
να τρεμει τον θανατο,στο τελος του 16ου αιωνα την εποχη της εικονομαχιας  και του αντι-
παπισμου τεσσερα αδερφια ακουγωντας ενα ορατοριο τρελλαθηκαν κι ηθελαν να καψουν
το μοναστηρι της Αγιας Καικιλιας προστατριας της μουσικης,κλεισμενοι σε τρελλοκομειο
εβλεπαν σαν να'ναι πραγματικοτητα εναν νεκρο καββαλαρη μεσα στην αγρια νυχτα να
συνοδευει εναν ζωντανο,κι ενας αγνωστος ρωσος κομης Φ. παρουσιαζεται στην εγκυο
μαρκησια Ο. και τη ζηταει σε γαμο,ο Γκαιτε συμφωνησε ν'ανεβασει τη 'Σπασμενη σταμνα',
μεγαλη αποτυχια στο θεατρο της Βαιμαρης,για την 'Πενθεσιλεια' διαφωνησε,παψαμε,
οπως καταλαβαινεις,να'χουμε πλεον σχεσεις,την ιδεα για το θεατρικο εργο 'Η σπασμενη
σταμνα' την πηρα απο μια χαλκογραφια,εργο μεγαλου Ολλανδου ζωγραφου,που ειδα στην
Ελβετια,ενας σοβαρος δικαστης στην εδρα του,μπροστα του μια γρια με μια σπασμενη
σταμνα,ενας νεαρος κατηγορειται γι'αυτο,ο δικαστης φαινονταν να πιστευει την ενοχη
του,ο νεαρος δεν την δεχονταν,μια νεαρη κοπελα αναμεσα στη μανα και το πατεραπ κατε-
θετε και κουνουσε τα ποδια της,ο γραμματεας του δικαστηριου κοιτουσε δυσπιστα τον
δικαστη,οπως ο Κρεοντας τον Οιδιποδα για το ερωτημα'ποιος σκοτωσε τον Λαιο;' αυτο
το εργο το'γραψα δυο φορες'',σταματησε,η Ενριεττα ειχε ξαναβαψει το προσωπο της,
εγραφε,''γραφω στον αντρα μου'',''μετα το φιλι του Αχιλλεα''συνεχισε ο Χαινριχ ''η Πεν-
θεσιλεια καταληφθηκε απο σφοδρη ερωτικη μανια και αφου αγρια κατασπαραξε τον
Αχιλλεα το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της εφαγε τα κομματια του  και μετα αυτο-
κτονησε'',του εδωσε να διαβασει το γραμμα που εγραψε,
''η ξαδερφη μου Μαρι φον  Κλαιστ δεν δεχτηκε τη συμφωνια'' της ειπε,εκεινη τον κοιταξε
μεσα απο τον καθρεφτη,σταθερο αποφασιστικο το βλεμμα της,
''Εγω συμφωνω,bei dir Ewiglich sein'',γελασε,
''ας ολα λοιπον εξελιχθουν σαν μια θεατρικη πραξη''της απαντησε,
ξενυχτησαν κουβεντιαζοντας,κατεβηκαν για πρωινο φαγητο,σερβιριστηκαν
φρυγανιες,μαρμελαδα,βουτυρο,αυγο,γαλα,
ανεβηκαν στο δωματιο και του επαιξε στο πιανο παλι το 'Wo die Berge so blau',
τους ειδαν ολη τη μερα,στις 21 Νοεμβριου του 1811, να τριγυρνουν στα περιχωρα της
λιμνης Wannsee,
μολις νυχτωσε,σταθηκαν,
αυτος απεναντι της βγαζει το πιστολι και την σημαδευει,πυροβολει,η γυναικα τρανταζεται
και πεφτει κατω,παει κοντα της,γονατιζει,της πιανει το κεφαλι,βλεπει το ομορφο προσωπο
της,κοκκινα χειλη,με μπλε μολυβι τονισμενα τα ματια,εκεινη ανοιγει το στομα της
''Πενθεσιλεια bei dir Ewiglich sein'' λεει και ξεψυχαει,
μετα εκεινος ακουμπα το πιστολι στον κροταφο του,πυροβολει,
πεφτει ''Ενριεττα bei dir Ewiglich sein'' τα τελευταια λογια του
.
.
.

Η Βιβλιοθήκη της μνημης-χ.ν.κουβελης

χτύπησε την πόρτα ακριβώς τήν ώρα πού είχε ορισθεί το ραντεβού,του άνοιξαν,ένας
διάδρομος,προχώρησε,καμια πόρτα δεν υπήρχε,ο διάδρομος ατελειωτος,είδε στο βάθος
έναν άνθρωπο να βγαίνει και να μπαίνει καπου, επιταχυνε το βήμα του,όταν έφθασε στο
σημείο πού ειδε τόν άνθρωπο δεν υπήρχε κανένα άνοιγμα,ηταν άσκοπο να προχωρήσει,
η' κάποιοι έπαιζαν μαζί του,η' αυτός έκανε λάθος,λάθος όμως δεν μπορεί να'κανε,
η συνοικία,ο δρόμος,ο αριθμός του κτιρίου ήταν αυτά που του είπαν, τότε έπαιζαν,
γύρισε πίσω να φύγει,στο βάθος του διαδρόμου είδε μία πόρτα,όταν έφθασε εκεί
ο αριθμός αυτός που ζητούσε,χτύπησε το κουδούνι,δεν του απάντησαν,ξαναχτύπησε,
το ίδιο,εσπρωξε τη πόρτα,άνοιξε,μπήκε σε μία αίθουσα βιβλιοθηκης,ο μοναδικός
υπάλληλος,ένας ηλικιωμένος άντρας,του είχε γυρισμένη τη πλάτη,του φώναξε,εκεινος
δεν απάντησε,πήγε κοντά του,τρόμαξε,του είπε ποιος ήταν,ο άλλος τον κοιτούσε χωρίς
να καταλαβαινει,ήταν κουφός,πήρε ένα χαρτί κι εγραψε τ'ονομα του και του το έδωσε,
το διάβασε και εξαφανίσθηκε πισω απ'τα ραφια της βιβλιοθηκης,όταν εμφανισθηκε του
έδωσε το βιβλίο που κρατούσε,ένα βιβλίο εκμάθησης σκακιου,ο άλλος έφυγε από την
αιθουσα , τώρα ήταν μόνος,κατάλαβε,και περίμενε να χάσει την ομιλία του και την ακουη
του,όμως ταυτόχρονα η μνήμη του έγινε τεράστια,όταν εμφανίσθηκε ένας άγνωστος
άνθρωπος ηξερε ποιος ήταν και γιατί είχε έρθει,του παραχωρησε τη θέση του και βγήκε
απ'τη βιβλιοθήκη,περπάτησε στο διάδρομο,δεν υπήρχαν πορτες αριστερά και δεξιά,
ο διάδρομος του φάνηκε ατελειωτος,στο βάθος του διαδρομου είδε κάποιον ανθρωπο να
βγαίνει από κάπου και να μπαίνει,σε μία τεράστια αίθουσα όπως διαπιστωσε όταν έφθασε
εκεί,η αίθουσα ήταν άδεια,ο άνθρωπος τον χαιρέτησε,είπε πως σ'αυτη την άδεια αιθουσα
εργάζεται είκοσι χρόνια,''μ'αυτη η αίθουσα είναι αδεια' του απάντησε,"δεν είναι έτσι
ακριβώς''αντεδρασε ο άλλος,''καθένας,που εργάζεται εδώ,κι είναι πάντα μοναδικός,
καταγράφει τη μνήμη του,αυτη εδώ η αιθουσα είναι κατασκευασμένη από τη μνήμη,εσύ
έχεις η δική μου μνήμη κι όλων των προηγουμενων εργατών από μενα'',''μα' γω''τον
διέκοψε''δεν θυμάμαι τίποτα",''κανεις λάθος''ειπε ο αλλος''και μόνο που θυμήθηκες τη
συνοικία,το δρόμο και τον αριθμό του κτιρίου αυτό είναι ενδειξη για το αντιθετο'',έφυγε,
ο διάδρομος τον έβγαλε στην έξοδο,βγήκε,νύχτωνε,πήρε ένα ταξί και γύρισε σπίτι του,
διαβασε μερικές σελίδες από το βιβλίο του σκακιού και κοιμήθηκε
.
.
.

in red black and J.L.Borges-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

υπογραψε:Emma Zunz de J.L.Borges-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

η ιστορια αυτη διαδραματιζεται η' διακλαδιζεται σε διαφορα χρονικα διαστηματα,
το 1922,το 1948,το 1949,και πριν απο δεκα χρονια,και σε διαφορους τοπους,Αργεντινη,
Βραζιλια,Γερμανια,Αγγλια,Ελλαδα,ενα μερος της,προς το τελος,στην Ισπανια,
αφηγειται την ιστορια της Ε.,23 χρονων,τον Μαρτιο εως τελος Απριλιου,το Ε. μπορει να
ειναι το αρχικο γραμμα του γυναικειου ονοματος Εμμα,
απ'ολες τις δυνατες αφηγησεις θα προτιμηθει η γραμμικη εξιστορηση των γεγονοτων,
αλλωστε προκειται για ενα τυπικο αστυνομικο διηγημα,
η Ε.ηταν γερμανικης καταγωγης,απο το μερος της μητερας της ενας μακρυνος συγγενης
ηταν ενας τυφλος ποιητης συγγραφεας,στη πολη που κατοικουσε οι γονεις της ειχαν
μεταναστευσει οταν ηταν μικρη,δουλευε εργατρια σε εργοστασιο υφαντουργικης,
εκει ο πατερας ηταν επιστατης,εμενε μονη της σε διαμερισμα που ειχε ενοικιασει,
συνεβηκαν καποια περιεργα  γεγονοτα,Ha ocurrido una cosa que es increíble,κι ο πατερας
της κατηγορηθηκε για καταχρηση και μετατεθηκε δυσμενως στο εργοστασιο της textile
company  στη Βραζιλια;η' σε καποια αλλη χωρα,
στις 4 Μαρτιου,πρωι,η' μεσημερι,η' απογευμα ,η' νυχτα,η Ε.ελαβε ενα γραμμα απο τη μη-
τερα της,η' ενα τηλεφωνημα,η' της τηλεφωνησε,και την πληροφορουσε πως ο πατερας της
αυτοκτονησε με υπερβολικη δοση βερονιλ,
κατερρευσε,δεν πηγε στη δουλεια,τηλεφωνησε πως ειναι αρρωστη,κλειστηκε στο διαμερι-
σμα στο απολυτο σκοταδι,για τρεις μερες δεν αγγιξε τροφη,στην αρχη εκλαψε,μετα βουβα-
θηκε,εξαντλημενη κοιμονταν το πρωι,
την τριτη μερα στις 7 ,η' 8 Μαρτιου,αναψε το φως και καθησε μπροστα στον καθρεφτη,απο
το συρταρι του κομοδινου εβγαλε το γραμμα και το εσχισε,επειτα μακιγιαριστικε,με κοκκι-
νο κραγιον εβαψε τα χειλη,κολλησε ψευτικες βλεφαριδες,μαυρο μολυβι στα ματια,στη
ντουλαπα βρηκε μια ξανθια περουκα κι αφου τη χτενισε  τη φορεσε,διαλεξε ενα μαυρο
στενο κοντο φουστανι και κοκκινα ψηλοτακουνα,
βγηκε,εξω ειχε νυχτωσει,καλεσε ενα ταξι και την πηγε στο κεντρο,
μπηκε σ'ενα μπαρ,παραγγειλε ουισκι,η' βοτκα με λεμονι,η' τζιν σκετο,την πλησιασε μια
κοπελα και με βραχνη φωνη της ζητησε τσιγαρο,ηταν μεθυσμενη,δεν ειχε φωτια,της
αναψε,την ρωτησε πως τη λενε,της ειπε 'Εμμανουελα'η' Λιντα,η γυναικα γελασε,
'καινουργια;'ρωτησε κι απομακρυνθηκε τρεκλιζοντας και καθισε σ'ενα τραπεζι με τρεις
αντρες,
η Ε.την παρακολουθουσε,κατεγραφε τις κινησεις τους σωματος της,των χεριων,του κεφα-
λιου,των ποδιων,τις γκριματσες της,απορροφηθηκε,
'please ,baby',ακουσε,ενας νεαρος ναυτης της χαμογελουσε,'I wanna drink a drink with
you,do you want?' ,'Sí, lo haré' απαντησε μιμουμενη τον τονο της φωνης της αλλης γυναι-
κας,η' Sim, eu vou η' Ja, ich werde η' ναι,θελω,ο ναυτης δεν καταλαβαινε τη γλωσσα της,
η Ε.κουνησε το κεφαλι 'ναι',
η γκαρσονα εφερε δυο ουισκι με παγο,ο νεαρος ηταν συμπαθητικος,οταν ακουστηκε το
Gloomy Sunday της Billie Holiday,ο νεαρος της ζητησε να χορεψουν 'dance,baby,dance?,
δεχτηκε,σηκωθηκαν να χορεψουν,την εσφιγγε,η ατμοσφαιρα και η μουσικη την ζαλισαν,
Sunday is gloomy /My hours are slumberlessdearest the shadows/I live with are numberles
'θελω να περασουμε τη νυχτα μαζι' της ψιθυρισε στ'αυτι,ανατριχιασε,η αναπνοη του την
εκαιγε,οταν συνηρθε του αρνηθηκε ,'no' ,ο νεαρος απογοητευτηκε,του εξηγησε σε σπαστα
μισοεγγλεζικα μισο ιρλανδεζικα πως ειναι αγκαζε με αλλον,ο αλλος καταλαβε,
τελειωσε το τραγουδι και καθησε στη θεση της στο μπαρ,ηπιε απ'το ουισκι,ειχε μισοζαλι-
στει,οχι,δεν επρεπε να παει με τον Ιρλανδο ναυτη,δεν ηθελε κανενα συναισθηματικο δεσι-
μο,ηταν πολυ επικινδυνο για το σχεδιο της,
αργοτερα διαλεξε,η' διαλεχτηκε απο,εναν αδιαφορο αντρα,πηγαν σ'ενα φθηνο ξενοδοχειο
εκει γυρω σε καποια παροδο του κεντρου,ο αγνωστος αντρας μυριζε οινοπνευμα,το πρωι
που ξυπνησε εκεινος  ειχε φυγει,ειδε τα λεφτα στο κρεββατι,πηρε τα χαρονομισματα στα
χερια της και τα μετρησε,ακριβως οσα ειχανε συμφωνησει,τα εσχισε και τα πεταξε,τα
κομματια σκορπισαν στα σεντονια και κατω στο δαπεδο,επειτα καθησε στον καθρεφτη,
κοιταχτηκε,κυριως ειδε τα ματια της,εξευτελισμος η' θριαμβος victorious,
οι επομενες μερες κυλησαν βασει του σχεδιου της,
επρεπε ο εργοδοτης της να τιμωρηθει για την δολοφονια,και οχι αυτοκτονια,του πατερα
της,πληροφορηθηκε,γι'αυτον,τις συνηθειες,τις ιδεες του,πως και που δεν εχει σημασια για
τη πλοκη της ιστοριας να επεκταθουμε σ'αυτο,
εμενε σ'ενα κτιριο καστρο,με αγρια σκυλια  να τον φυλανε απο τους ληστες,το σπιτι ηταν
κυριολεκτικα λαβυρινθος,η' μπορουσε να γινει,συρομενα  διαχωριστικα το μετετρεπαν σε
λαβυρινθο δωματιων και διαδρομων,εμαθε επισης για το βιτσιο του να πληρωνει κοινες
γυναικες που τον επισκεπτονταν στο διαμερισμα του μυστικα,
βρηκε το γραφειο που του προμηθευε γυναικες,κι οπως ηταν ομορφη και θελκτικη δεν δυ-
σκολευτηκε να την προσλαβουν,ηταν πλεον θεμα χρονο να την καλεσουν να του προσφε-
ρει τις υπηρεσιες της,
σε αλλα εκδοχη της ιστοριας η Ε. ενηργησε μονη της,του τηλεφωνησε,η' με γραμμα,η'
με καποιο αλλο τροπο,τον πληροφορησε πως στο εργοστασιο καποια ομαδα εργατριων
ετοιμαζει σαμποταζ και τον προειδοποιουσε πως τα πραγματα ειναι σοβαρα,
παντως και στις δυο περιπτωσεις,την ερωτικη και την συνομωτικη,ηξερε πως στο συρταρι
του γραφειου του ο Α.[το ονομα του μαλλον ηταν Ααρων]ειχε κρυμμενο ενα γεματο περι-
στροφο,
τα γεγονοτα πρεπει να επισπευσθηκαν,στις 17 Μαρτιου,και οχι τελος Απριλιου,και να
συνεβηκαν αυτα,
ας εχουμε,πρωτα,τη περιπτωση της ερωτικης συναντησης:
η Ε.εφτασε με αυτοκινητο του γραφειου,τα σκυλια ηταν δεμενα και φιμωμενα γι'αυτο το
λογο να μην κανουν θορυβο,χτυπησε  το κουδουνι,της ανοιξε,ανεβηκε τη μαρμαρινη σκα-
λα,τον βρηκε στο σαλονι,ενας χοντρος με αραια μαλλια ψηλος αντρας ,γυρω στα πενηντα,
ειδε αμεσως στα ματια του πως του εκανε αμεσως εντυπωση,ηταν σχολαστικα μακιγιαρι-
σμενη,κοκκινο κραγιον στα χειλη,ψευτικες  εντυπωσιακες βλεφαριδες,μαυρο μολυβι στα
ματια, ξανθια περουκα,μαυρο στενο κοντο φουστανι και κοκκινα ψηλοτακουνα,
καθησε στον καναπε,σταυρωσε προκλητικα τα ποδια,εκεινος την ετρωγε με τα ματια
του,την ρωτησε αν θελει ποτο,'βοτκα με οραντζ και παγο' του ειπε με επιτηδες  βραχνη
φωνη,
εκεινος πηγε στο μπαρ,με γυρισμενη τη πλατη ετοιμαζε τα ποτα,τοτε εκεινη ανοιξε το
συρταρι αθορυβα,τραβηξε το περιστροφο,οταν εκεινος γυρισε με τα ποτα τον πυροβο-
λησε στη καρδια,εκεινος κανοντας μια θεαματικη περιστροφη με το σωμα του σωριαστηκε
στο δαπεδο,τα ποτα κυλησαν απο τα χερια του,χυθηκαν και σπαζοντας σκορπιστηκαν τα
κρυσταλλα τους,αυτο μπορει να εγινε και μετα την ερωτικη πραξη,
αλλα και στην εκδοχη,διακλαδωση,της ιστοριας με την αποκαλυψη των ονοματων των
συνομοτριων παλι ετσι συνεβηκε το γεγονος του πυροβολισμου,
παντως και στις δυο περιπτωσεις δεν προλαβε,επειδη ο αντρας πεθανε ακαριαια,να του
πει το λογο της πραξης της,πως τον εκδικειται ως υπαιτιο της αυτοκτονιας του πατερα της
 η' ως υπαιτιο της ατιμωτικης εκπορνευσης της η' ως υπαιτιο και των δυο,
στην αστυνομια και στις δυο περιπτωσεις θα πει πως την ειχε καλεσει στο διαμερισμα να
συζητησουν για επαγγελματικους λογους κι εκεινος της επιτεθηκε να την βιασει,κι εκεινη
σε αμυνα τον πυροβολησε,
ηθελε το εγκλημα της,οπως το σχεδιασε,να ειναι τελειο,οπως ηθελε και ο Ρασκολνικωφ
στο Εγκλημα και Τιμωρια του Ντοστογιεφσκι,βεβαια με αντιστροφο τροπο,επρεπε για
να το εκτελεσει να νιωσει κατωτερος ανθρωπος
οταν ξαναβαλε το περιστροφο στη θεση του στο συρταρι τοτε ειδε τη φωτογραφια,
αυτο συνεβηκε στην πριν δεκα χρονια ιστορια,
πηρε τη φωτογραφια στα χερια της,αναγνωρισε το πατερα της,η γυναικα διπλα,με την
οποια ηταν αγκαλιασμενοι,ηταν η γυναικα του ανθρωπου που σκοτωσε,του εργοδοτη
τους Α.,την γνωρισε,την ειχε δει μια φορα σε καποια κοσμικη συναντηση της textile
company,την θυμαται,της ειχε κανει εντυπωση,δεν κανει λαθος,η γυναικα στη φωτογρα-
φια χαμογελουσε,ηταν ομορφη γυναικα κι ο  πατερας της ηταν ομορφος αντρας,φαινονταν
ευτυχισμενοι,
γυρισε τη φωτογραφια,πισω εγραφε Εμμανουηλ και Αλις,τα ονοματα τους,[της γυναικας
δεν ηξερε το ονομα],ξαναβαλε τη φωτογραφια στη θεση της κι απο πανω τοποθετησε το
περιστροφο,
στη διακλαδωση της ιστοριας του 1949,οπου δεν αναφερεται η φωτογραφια,στο συρταρι
ειδε το βιβλιο του Arthur Schopenhauer Die Welt als Wille und Vorstellung[The World as
Will and Representation]στην εκδοση του 1948 Zurich Classen in einer gekürzten Fassung
 dargeboten απο τον Thomas Mann,
ο σελιδοδεικτης ηταν στο THIRD BOOK-THE WORLD AS REPRESENTATION-SECOND ASPECT,
εκει διαβασε:
The Representation Independent of the Principle of Sufficient Reason:
The Platonic Idea: The Object of Art

τί τὸ ὂν ἀεί, γένεσιν δὲ οὐκ ἔχον;καὶ τί τὸ γιγνόμενον μὲν καὶ
ἀπολλύμενον, ὄντως δὲ οὐδέποτε ὄν; Plato [Timaeus, 27 D].

("What is that which eternally is, which has no origin? And what
is that which arises and passes away, but in truth never is?" [Tr.J]
[τι ειναι αυτο που παντα ειναι, που γεννηση δεν εχει;και τι ειναι αυτο
που γινεται και χανεται,αλλ'ουδεποτε πραγματικα ειναι; ]
στη διακλαδωση του διηγηματος το 1948,η Εμμα,περιμενοντας την αστυνομια, στο
περιθωριο της σελιδας σημειωσε με κοκκινο στυλο:
 La historia era increíble, en efecto, pero se impuso a todos, porque sustancialmente
era cierta. Verdadero era el tono de Emma Zunz, verdadero el pudor, verdadero el
odio. Verdadero también era el ultraje que había padecido; sólo eran falsas las
circunstancias, la hora y uno o dos nombres propios.
και υπογραψε:Emma Zunz de J.L.Borges
οταν ηρθε η αστυνομια ειπε:
Ha ocurrido una cosa que es increíble... El señor Loewenthal me hizo venir con el
pretexto de la huelga... Abusó de mí, lo maté...
.
.
.

Φιοντορ Μιχαηλοβιτς  Ντοστογιεφσκι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Φιοντορ Μιχαηλοβιτς Ρασκολνικωφ Ντοστογιεφσκι-χ.ν.κουβελης
Fyodor Mikhailovich Raskolnikov Dostoyevsky-c.n.couvelis

'Εγω ο Ρασκολνικωφ σκοτωσα τη γριά και την εκλεψα' Μάρτης 1879 στην Οδό Κουζνέτσνυ
αριθ. 5 Αγία Πετρούπολη 'τον Απρίλιο του 1849 μας συνέλαβαν για εσχατη προδοσία κατά
του τσάρου Νικολάου του Α' , ήμουν μέλος της οργάνωσης του Πετρασεφσκι'
ο Ρασκολνικωφ φοιτητής της Νομικής, η μάνα του, η αδελφή του Ντουνια, η Σονια, το
άρθρο του για τους 'Εξαιρετους' και τους 'Κοινους', ο ντετέκτιβ Πορφυρης Πέτροβιτς, 'εκει
στο Ομσκ της Σιβηρίας συχνά θυμομουν τις εικονικες εκτελέσεις πριν την εξορια, η κρίσεις
ήταν πιο συχνές και διαρκούσαν περισσότερο χρόνο' η πορνεια της Σονιας, ο Ρασκολνικωφ
έλεγε πως για τη φτώχεια και την εξαθλίωση κάποιοι φταίνε, κι ήξερε ακριβώς ποιοι φταίνε
'ο πατέρας μου,ένας Rasnotchinzen, γιατρός σε πτωχοκομειο της Μόσχας το 1839 δολοφο-
νήθηκε από χωρικούς, αιτια ο αυταρχικός χαρακτηρας' ο Ρασκολνικωφ μπήκε στο καζίνο,
Βισμπάντεν Γερμανία 1863,'εχεις ένα φιορινι; 'είχε, του έδωσε' δεν νομίζω να'ναι από τα
λεφτά της γριάς; ', γέλασε,'οι κύριοι παίζουν για την ευχαρίστηση τους' πόνταρε τρία
φιορινια 'για το γούστο τους,η ιδεοληψια του κέρδους και της ζημιας, να σκοτώσουν την
ώρα τους' έχασε 'η πλεμπαγια το σκυλολοι τρέμει μη χάσει ένα φιορινι' πόνταρε 10 φιορι-
νια 'εδω στο Ρουλετεμπουργκ εγώ βλέπω βρομιά και όχι πολυτέλεια, εδώ οι άνθρωποι δεν
κάνουν τίποτα άλλο παρά να κλέβουν ο ένας τον αλλο', η μπίλια στο 7,εχασε,'το τελευταίο
φιορινι'εβαλε στο 2,'ενα φιορινι ', 'τι μικρή πλεονεξια!' σχολιασε ενας χοντρός κύριος πλαι
του, τον άκουσε, ' η ρουλετα γύρισε, 'κύριε η πλεονεξια και η μεγάλη και η μικρή ίδια ειναι'
η μπίλια στάθηκε στο 2,ο Αλεξέι Ιβανοβιτς κερδισε 70 φιορινια, τα πήρε, κράτησε 1 και τα
69 τα έδωσε στον Ρασκολνικωφ, η Πωλινα Σουσλοβα απέναντι χασκογελουσε με κάποιο
κύριο μ'άσπρο παπιγιον και μαύρο κουστουμι, 'Αύριο πάλι', στο δρόμο ο Ρασκολνικωφ
ήταν σοβαρός, 'θα πω στη Σονια για το φόνο της γριάς,μπορει να μας στείλουν στο Ομσκ'
πριν δύο μέρες είχε μια κρίση, η Άννα Γρηγορεβνα ήταν κοντά του, 'Αννια' της είπε, 'δεν θ'
αλλάξει τίποτα το τελος', την κοίταξε 'Εγω ο Ρασκολνικωφ σκοτωσα τη γριά και την εκλεψα '
.
.
.

The portrait of poet Comte de Lautréamont Isidore-Lucien Ducasse -2μ χ 3μ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont Oedipus Rex-χ.ν.κουβελης

- ο Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont μετά τη παράσταση του Οιδίπους
Τύραννος του Σοφοκλή όταν γυρισε στο hotel in the Rue Notre-Dame-des-Victoires,που
εμενε απο διετιας και πλεον,κάθησε στο πιάνο,έπαιζε όλη τη νύχτα,οι ενοικοι στην αρχή
αγανακτησμενοι χτυπουσαν την πορτα και φώναζαν,θα σπάσουν τη πορτα,θα καλέσουν
την αστυνομία αν δεν σταματήσει,πως ειναι τρελός,απροσαρμοστος,μισάνθρωπος,οι ήχοι
ακούγονταν πιο οξείς,τελείως επιθετικοί, αδύνατο ν'αντεξει ανθρώπινο αυτι να τους
ακούσει,μία γυναίκα είχε επιληπτική κρίση,ένας άντρας έβγαλε ένα πιστόλι,φοβήθηκαν
πυροβολήσει,αυτος όμως γελούσε καθώς τ'ακουμπησε στον κρόταφο του,η μουσική
καθως απ'το δωμάτιο ξεχύνονταν έξω ορμητικός χείμαρρος καλυπτε τα πάντα,κάποιος
είχε περιέργεια να δει τι συνέβηκε με τον άντρα,τον βρήκε να ερωτοτροπεί με μία
γυναίκα,τη γνωρισε,ήταν αυτή με την κρίση,τελικά ήρθε η αστυνομία,έσπασαν τη πορτα,
μπήκαν στο διαμέρισμά,η μουσικη σταμάτησε ξαφνικα,στο πιάνο δεν καθονταν κανένας,
βρήκαν τον Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont να κοιμάται στο κρεβατι,του
τραβηξαν βιαια τα σκεπάσματα και τα πέταξαν,'ξυπνα ρε'δεν ξυπνούσε,κάποιος είπε
'πεθανε',του'ριξαν κρύο νερό,ξυπνησε,'τι θέλετε;'φωναξε,'ποιοι είστε,αυτό που κάνετε
είναι παράνομο,θα διαμαρτυρηθώ, είμαι πολιτης;','εισαι ο Isidore-Lucien Ducasse Comte
de Lautréamont κάθαρμα;'ουρλιαξαν,'No señor estás equivocado, mi nombre es Edipo Rey
Maldoror,οι βολβοί των ματιών μου είναι πάνω στο πιάνο,απ'το αριστερό μάτι στη si diesis
κι απ'το δεξί στη mi bemolle','παψε να κοροϊδεύεις παλιανθρωπε'φωναξε ένας βετεράνος
μποξέρ και κινήθηκε απειλητικά εναντιον του,τον απομάκρυναν γρηγορα οι αστυνομικοί,
'αφηστε τον να του δείξει του απατεωνα' τσιριξε η γυναίκα που πριν ερωτοτροπουσε,ο
υπεύθυνος αστυνομικός,πολύ αδύνατος,σαν καρικατούρα φαίνονταν μέσα στη στολή του
φορτωμένη παρασημα, φώναξε 'ησυχια,παρακαλώ,να γίνει ησυχια' ολοι υπάκουσαν,
'ο κύριος αυτος' και έδειξε τον Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont 'ειναι θεα-
τρικός συγγραφέας και ηθοποιος,ενός μοντέρνου θεάτρου,σήμερα όλοι παιξαμε στο έργο
του,La siege de Montevideo, κι όπως φαίνεται παίξαμε πολύ καλά,καταπληκτικά θα ελεγα',
'κυριε,μπορείς αυτό να το αποδειξεις;''διαμαρτυρηθηκε ο άντρας με το περίστροφο,'φυσι-
κα,και μπορώ'απαντησε ατάραχος ο αστυνομικός,'αποδειξη πως δεν αυτοκτονησες,,και
μάλιστα αντ'αυτου ασελγησες δημοσίως,το οποίο έπρεπε να γνωρίζεις πως τιμωρείται
αυστηρως και παραδειγματικως υπό του νομου',καποιοι χειροκροτησαν,'λοιπον το συμβάν
θεωρείται ληξαν'ειπε αυστηρα ο αστυνομικός,'εμπρος διαλυθειται',όταν το διαμέρισμα
άδειασε τότε απευθυνόμενος στον Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont ειπε,
'κυριε Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont αν θέλετε παίξτε μου στο πιανο αυτό
που παίζατε πριν και σας διακοψαμε'
.
.
.

Αθηνα Συνταγμα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

ο ανθρωπος που κοιμονταν στη σκαλα στο Συνταγμα-χ.ν.κουβελης

ο ανθρωπος κοιμονταν στη σκαλα στο Συνταγμα εν αιθρια Δημοκρατιας,στο δεξι του χερι
περασμενη μια πλαστικη σακουλα,πιθανο περιεχομενο,ενα κρουασαν με κερασι,ενα μπου-
καλακι νερο κι ενα μηλο,ισως κι ενα περιστροφο,τοτε ,ως εκ τουτου,ειναι λιαν επικινδυνος,
ο καθενας κινδυνευει,ισως,ομως,κι αυτο εξ υποθεσεως,το περιστροφο να προοριζεται
γι'αυτον και μονο τον ιδιο,ενα εκκοφαντικο μπαμ στο Συνταγμα,με τις καταλληλες συμβο-
λικες προεκτασεις,'ενας αστεγος φτωχος τελειωσε τη ζωη του στο Συνταγμα',αυτο θα ηταν,
βεβαια,συμφερον και ωφελιμο,οι τουριστες θα αποθανατισουν το γεγονος,μαλιστα θα'χει
στη σακουλα και το τελειωτικο σημειωμα,'τελικα σας φτυνω',τοσο προκλητικος,θα φορτω-
σει το θανατο του στους αλλους,'ειναι πεθαμενος'φωναξε καποιος,κανενας ομως δεν ειχε
χρονο να σπαταλισει για ν'αποδειξει αυτη τη δηλωση,αν δηλαδη θα ξυπνουσε κι ησυχα
θα'τρωγε το κρουασαν με το κερασι,κι ισως μ'αυτο να ταιζε και τα περιστερια,η' αν θα'βγαζε
το περιστροφο και στοχευε καποιον η' ολους,'ειναι πονηρος,υπουλος,προσποιειται πως
κοιμαται και μια στιγμη ξαφνικα ολα θα γινουν΄φωναξε καποιος σχεδον τρομαγμενος,'οχι,δεν
βλεπετε πως ειναι ηθοποιος'αντεδρασε καποιος'βαλτος απ'το συστημα,η' απ'τα ΜΜΕ,και
παιζει μαλιστα αριστα το ρολο του',τοτε ενας τον πλησιασε και του'ριξε ενα πενταευρω,
'το εισιτηριο του θεατρου'ειπε και γελασε,μια γυναικα που μιλουσε στο τηλεφωνο κατεβαι-
νοντας τη σκαλα πατησε το χαρτονομισμα,''προσεξε,κυρα μου''της φωναξε ξυπνωντας ο κοιμι-
σμενος κι αρπαζοντας το χαρτονομισμα το'χωσε στη σακουλα του και συνεχισε τον υπνο,τοτε
ενας φωναξε 'εχει λεφτα,η σακουλα ειναι γεματη λεφτα,τη νυχτα θα τον ληστεψουν',ακουγων-
ντας αυτο ενας αλλος φωναξε'ενα τσεκουρι,ποιος εχει ενα τσεκουρι;'ακουστηκε τρομερη η
φωνη του,ολοι παγουσαν,'να του κοψουμε το χερι',χυμηξε πανω του κι αρπαζοντας τη σακου
λα την τιναξε,επεσαν κατω ενα μισοφαγωμενο κρουασαν με κερασι,ενα μπουκαλακι νερο κι
ενα κοκκινο μηλο,το χαρτονομισμα των πεντε ευρω η' αλλα χαρονομισματα δεν επεσαν,'ειναι
απατεωνας'ουρλιαξε 'ενας αθλιος ταχυδακτυλουργος,που'ναι τα λεφτα;ειναι σπιουνος,καθε-
ται εδω,δηθεν κοιμισμενος,και μας κατασκοπευει ','ενα ρουφιανος'απαντησ'ενας αλλος,'ουτε
και περιστροφο υπαρχει,ειναι και δειλος,μας κοροιδευει',εκεινη τη στιγμη ακουστηκε ενας
πυροβολισμος,ολοι τρομαξαν,καποιοι ετρεξαν προς το μερος της πλατειας που ακουστηκε,
επιστρεφοντας στους αλλους τους πληροφορησαν πως δεν ειδαν τιποτα,'κοιτα χαμογελαει'
ενας ειπε,πραγματι στα χειλη του κοιμισμενου ανθρωπου ειχε σχηματισθει ενα χαμογελο,
'κλωτσηστε τον,να ξυπνησει,η' τελοσπαντων να σταματησει να χαμογελα,αυτο ειναι αβα-
σταχτο,προκληση'ουρλιαξε στους αλλους ο ιδιος ανθρωπος,κανενας δε τολμησε να το κανει,
εκεινος μονο ο κοιμισμενος ανθρωπος ηξερε,κι αυτην ηταν η αιτια του χαμογελου του,πως
ο πυροβολισμος στο μερος της πλατειας που ακουστηκε ηταν η αντηχηση του δικου του
πυροβολισμου
.
.

.

Frédéric Chopin in repeating A flat-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

''δυο μερες βρεχει ασταματητα,κολαση'',στο κελλι 4 του μοναστηριου Valldemosssa στη
Majorca,το αριστερο χερι στο πιανο επαναλαμβανοντας τη νοτα A-flat,''η Aurore με τα
παιδια ειναι στη Palma,πως θα γυρισουν με τετοιο διαολεμενο καιρο:'',ενα ζευγαρι
γιαπωνεζoi,τουριστες,μπηκε στο κελι,εκεινη τη στιγμη μια αστραπη φωτισε εκτυφλω-
τικα το δωματιο,εκλεισαν τις χρωματιστες ομπρελες,η κοπελα χαμογελασε,ο Frédéric Chopin
σταματησε να παιζει,''μου αρεσε πολυ κυριε Chopin αυτη η A-flat,η βροχη;σαν τις σταγονες
της βροχης,επαναλαμβανομενη,ρυθμικη,σπουδαζω  κλασικη μουσικη στο Paris και μαλιστα
ετοιμαζω μια εργασια για τα 24 Prelude Op. 28 και ιδιαιτερα για το No. 15 in D-flat major αυτο
που μολις τωρα παιζατε'',''θελετε να πειτε πως μολις τωρα,αυτη τη στιγμη,συνθετω''της απαν-
τησε χαμογελωντας,''ναι,αληθεια ειναι,και θελω να σας ρωτησω γι'αυτο''ειπε η γιαπωνεζα
σπουδαστρια,''ευχαριστως''της απαντησε ευγενικα ''καθιστε''το ζευγαρι καθησε απεναντι του,
''η εμπνευση μου γι'αυτα τα 24 Preludes op.28 ειναι το Well-Tempered Clavier του Bach,το
εργο το εχει παραγγειλει ο Camille Pleyel,κατασκευαστης πιανων κι εκδοτης μουσικων εργων,
για 2.000 francs,οπως ξερετε ζω απο τα μαθηματα πιανου και απο τις εκδοσεις των εργων
μου'',η βροχη δυναμωσε,''τι κολαση,τι κολαση βροχης'',εβηξε,εβγαλε ενα ασπρο μαντηλι και
σκουπηστηκε,''καποια μερα,το ξερω,θα ειναι κοκκινο,ενα ωραιο κοκκινο τριανταφυλλο αιμα''
γελασε,''και το αφιερωνω στον  γερμανο πιανιστα και συνθετη Joseph Christoph Kessler,ο
οποιος δεκα χρονια πριν,το 1938,μου ειχε αφιερωσει τα δικα του 24 Preludes, Op. 31, zu
Chopin,εγραφε'',εβαλε τα δαχτυλα στο πιανο,''συνθετω για τους μαθητες μου,πρεπει να
δοκιμαζω διαφορες δακτυλοθεσιες,τα κοντσερτα δεν μ'ενδιαφερουν καθολου,η μουσικη
γινεται,εκτελειται ,με τη καρδια''εδειξε τη καρδια του,''18 χρονια στο Παρισι 19 ρεσιταλς,
αρκετα για μενα'',αρχισε να παιζει,η A-flat,ξανα η A-flat,επιμονη,το αιμα που σταζει,17 Οκτω-
βριου 1849,ακουγεται η C sharp minor ,''μη φοβαστε'',τα νερα της λιμνης φθανουν στο στη-
θος του,τον πιεζουν,το νερο γινεται αιμα,σκουρο κοκκινο πηχτο αιμα''θα πνιγω,πνιγομαι''
ουρλιαζει,και συνεχιζει στη D flat major,22 Φεβρουαριου η' 1 Μαρτιου 1810,Πολωνια,
στη Żelazowa Wola Duchy of Warsaw,ο πατερας Nicolas Chopin γαλλοπολωνος αριστο-
κρατης επαιζε φλαουτο,η μητερα Justyna Krzyżanowska απο τη φτωχη ταξη επαιζε πιανο,
οι αδελφες  Ludwika ,Izabela ,Emilia,ο Τσεχος δασκαλος του πιανου Wojciech Żywny,
το 1817 ,7 χρονων ,''οι δυο μου polonaises σε G minor και B-flat major'',στο Warsaw
Conservatory  ο δασκαλος Józef Elsner απο τη Silesia,μαθηματα music theory, figured bass
και composition,in May 1825 Warsaw concert before Tsar Alexander I, present a diamond
ring,10 June 1825  Rondo Op. 1,the first Chopin's work,''τον Νοεμβριο του 1830 βρισκομου
στη Βιεννη,τοτε στη Βαρσοβια ξεσπασε η εξεγερση κατα της τσαρικης εξουσιας,που κατα
πνιγηκε στο αιμα,πια ειμαι εξοριστος απο την αγαπημενη μου Πολωνια'',ξανα η A-flat,δοκιμες
στη C sharp minor,η Aurore δεν γυρισε ακομα,η βροχη δεν λεει να σταματησει,ανελεητη,ο
αερας λιγοστευει,μια τρομερη υγρη Raindrop Hell in repeating A-flat,''Εγω ο Frédéric Chopin
ειμαι ενας  Πολωνος,η καρδια μου ειναι στη Πολωνια'',τελος Σεπτεμβριου 1831 στο Παρισι
ενας Πολωνος εμιγκρες,η C sharp minor,ξανα και ξανα η A-flat,η D flat major,επανελαβε την
A-flat,σταματησε,''αν θελεις''ειπε στην γιαπωνεζα τουριστρια,''μπορεις να καθισεις στο πιανο
να παιξεις το πρελουδιο'',σηκωθηκε απο το πιανο,''σε λιγο θα ρθει η Λουκρητια Φλοριανι,
ξερετε ειναι ηθοποιος,την περιμενω πολυ ωρα,η καταιγιδα την εχει καθυστερησει'',
ανησυχουσε πολυ για την Aurore,η γιαπωνεζα μουσικος επαιζε στο πιανο,A-flat,A-flat,σκοντα-
ψαν μεσα στο αδιαπεραστο σκοταδι,επεσαν στις λασπες,στο βουρκο,δεν μπορουν να σηκω-
θουν,κολλησαν,η βροχη A-flat A-flat A-flat συνεχως,τρομερο,η γιαπωνεζα παιζει C sharp minor,
βηχει,πνιγεται,''πνιγονται η Aurore ο Maurice και η Solange,τα παιδια,ακουτε πνιγονται,τους
βλεπω,οχι δεν ειναι εφιαλτης,ειναι πραγματικοτητα'',A-flat A-flat C sharp minor A-flat A-flat ,
κοκκινες σταγονες βροχης,κοκκινα νερα λιμνης,''κανενας δεν ειναι να τους βοηθησει,κανενας,
οι χωρικοι τη μισουν,δεν τους θελουν,γυναικα και φοραει παντελονια,καπνιζει,εχει ονομα
αντρα,George,George Sand,λατρευει τον Rousseau,τις σοσιαλιστικες ιδεες του,ερωμενη
τοσων και  συγγραφεων και μουσικων,τωρα εχει καποιο Frédéric Chopin ενα Πολωνο εμιγκρε
καχεκτικο,μας κουβαληθηκαν εδω στη Μαγιορκα,τι αντιπαθητικη αυτη η Γεωργια Σανδη,
αληθεια,ειναι γυναικα;'',η σπουδαστρια τωρα επαιζε D flat major,το 1936 σ'ενα παρτι της
Countess Marie d'Agoult ερωμενης του Franz Liszt composer ο Frédéric Chopin γνωρισε
την French Romantic writer Amandine Aurore Lucie Dupin, πρωην Baroness Dudevant, τωρα
με το ψευδωνυμο George Sand,'Quelle personne peu attrayante la Sand est. Est-elle vraiment
une femme?μονολογησα,ποτε δεν την φωναξα George ,παντα Aurore,κι η Aurore μου με φωνα
ζει χαιδευτικα Fryk Fryk''η γιαπωνεζα in A-flat,''φρικιαστικη η ζωη μας εδω στη Μαγιορκα,
τη μισω  την Aurore,τη ζηλευω παθιασμενα,καποιον εραστη συναντησε,το ξερω,δεν την εμπι-
στευομαι,ολα τα ξερω,τον βαρωνο Casimir Dudevant τον παντρευτηκε 18 χρονων,το 1822,και
τον χωρισε το 1831,αιτια δυο μοιχειες,μετα ηρθε η σειρα,Jules Sandeau (1831), Prosper
Mérimée, Alfred de Musset (summer 1833 – March 1835), Louis-Chrysostome Michel, Pierre-
François Bocage, Charles Didier, Félicien Mallefille, Louis Blanc, και τωρα εγω ο Frédéric Chopin
(1837–1847),ο αρρωστος Ανατολικοευρωπαιος πριγκιπας Καρολ,εκεινη η ηθοποιος Lucrezia
Floriani ,6 χρονια μεγαλυτερη μου,το 1847 δεν ειναι μακρια,ισως η σημερινη μερα η' εστω η
αυριανη,ενας φοβερος καυγας,δηθεν για τους αρραβωνες της Solange,ο χωρισμος και το
τελος'',τα αντιθετα δεν μπορει να ενωθουν για πολυ χρονο αρμονικα,A-flat A-flat C sharp minor
A-flat A-flat στο πιανο η γιαπωνεζα πιανιστρια,η βροχη ασταματητη,''απο το κελλι αυτο τους
ακουω,τις βαριες ψαλμωδιες τους,καθε βραδυ,μ'αυτες οι μοναχοι του μοναστηριου συνοδευ-
ουν καποιο μοναχο που πεθανε''σταματησε,A-flat A-flat C sharp minor A-flat A-flat συνεχιζει η
γιαπωνεζα,''κι ολο βηχουν,ποσο διαπεραστικα βηχουν,δεν μπορεις να φανταστεις''A-flat A-flat
C sharp minor A-flat A-flat ''ολοι τους μια μερα θα πνιγουν,ο ενας μετα τον αλλον,ολοι,A-flat A-
flat C sharp minor A-flat A-flat,μια κολαση ασυνενοησιας και πνιγνων'',η αστραπη φωτιζει εκτυ-
φλωτικα το κελλι,δεν βλεπει τη σπουδαστρια,ακουει ομως το πιανο A-flat A-flat C sharp minor
A-flat A-flat ,πηχτο αδιαλυτο σκοταδι γυρω απο τα απροστατευτα κορμακια τους,της Aurore
του Maurice της Solange,τα γλυφει το νερο τα τρυπαει τα διαλυει,η ανυπαρξια,A-flat A-flat
C sharp minor A-flat A-flat  ''να ανοιγει η πορτα'' στη D flat major τα χερια της γιαπωνεζας
τουριστριας στο πιανο,''μπαινει η Aurore μου,η Αυγη μου,και με φωναξει,τ'ακουω καθαρα,
in A-flat,Fryk Fryk μου κι εγω για πρωτη φορα ακουω τη φωνη μου να τη φωναζει George μου,
Γεωργια μου,in continuous repeating A flat''

η μουσικη μελετη για τα 24 Prelude Op. 28 ,No. 15 in D-flat major της  γιαπωνεζας Aki Atsuko
απο το Tokyo σπουδαστριας μουσικης στο Paris Music Conservatory εκδοθηκε τον Απριλιο
του 2017 στο Παρισι,Γαλλια,απο τον εκδοτικο οικο Gallimard,à Mirande,με τον τιτλο:
Frédéric Chopin and George Sand in repeating A flat

Aki Atsuko,écrivain
Frédéric Chopin and George Sand in repeating A flat
Éditions Gallimard,Paris,France
April 2017
pages 217
.
.
.

Ambrose Bierce-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

An Occurrence on the Mystic Disappearance of Ambrose Bierce-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

τελευταια φορα που καποιος ειδε τον Ambrose Bierce,αμερικανο συγγραφεα και δημοσιο-
γραφο,ηταν το 1914 στη περιοχη της Chihuahua,στο Μεξικο,
ενας μεξικανος χωρικος,ονοματι Carlos Fuentes,ετων 36,το 1964,ειδε τον Gringo Viejo τα
μεσανυχτα μπροστα του σ'ενα δρομο φωτισμενο απ'το φως του φεγγαριου,
στην αρχη ξαφνιαστηκε,φοβηθηκε και τον περασε για φαντασμα,μονολογουσε,
'Catherine Larue' ξεχωρισε να λεει,
στο λαιμο του διεκρινε σημαδια στραγγαλισμου,δεν του μιλησε,'λενε πως σε υπνοβατες δεν
πρεπει να μιλουν,να μην τους ξυπνησουν,ειναι κακο' αυτα δηλωσε στον αμερικανο ανακριτη
που πηγε στο Μεξικο για την εξαφανιση του αμερικανου πολιτη Ambrose Bierce,
εκτοτε κανενα στοιχειο δεν βρεθηκε για τη διαλευκανση της υποθεσης,ετσι ο φακελλος
εκλεισε:
Ambrose Gwinnett Bierce June 24,1842– circa Disappeared 1914]
Journalist ,Writer,notable works:Chickamauga,An Occurrence at Owl Creek Bridge.
The Death of Halpin Frayser,The Moonlit Road,The Devil's Dictionary

στις 23 Νοεμβριου 1913,κοντα στη Ciudad Juárez του Μεξικου,ο Ambrose Bierce συζητουσε
με τον revolucionista capitán Francisco Pancho Villa πριν την Battle of Tierra Blanca,οπου
σ'αυτη τη μαχη οι contra Bandidos  του Pancho Villa νικησαν το στρατο του José Inés Salazar

-Pancho Villa:amigo compañero Ambrose Bierce,εχω τις πληροφοριες μου για σε,καθε
επανασταση,το γνωριζεις,δεν βασιζεται στη τυχη,σχεδιαζεται μεθοδικα και εκτελειται
παση θυσια,θα'θελα να μου απαντησεις σε καποιες ερωτησεις,
κατἀρχην τι ειναι επαναστατης;
-Ambrose Bierce:Επαναστατης ειναι ο μελλοντικος Συντηρητικος
-Pancho Villa:[γελασε]και το Μεξικο τι ειναι;
-Ambrose Bierce:[σοβαρα]Μεξικο,η' του Pancho Villa η' του Salazar
-Pancho Villa:Θεος,τι ειναι Θεος;
-Ambrose Bierce:[χαμογελασε]Θεος,εκεινο το ον που με την ανυπαρξια βεβαιωνει
την υπαρξη του
-Pancho Villa:τι ειναι αυτοκτονια:
-Ambrose Bierce:Αυτοκτονια,δολοφονια που αχρηστευει τον ντετεκτιβ
-Pancho Villa:Μοιχεια;
-Ambrose Bierce:Μοιχεια,η Mollie Day Bierce
-Pancho Villa:και τωρα τι ειναι δειλος;
-Ambrose Bierce:Δειλος,αυτος που σε μια επικινδυνη κατασταση σκεφτεται με τα
ποδια του
-Pancho Villa:Εξαφανιση;
-Ambrose Bierce:Εξαφανιση,μορφη υπαρξης

τον Οκτωβριο του 1913 ο Ambrose Bierce εφυγε απο τις Ηνωμενες Πολιτειες για το
Μεξικο να ενταχθει στο στρατο του Pancho Villa,εκει εξαφανισθηκε,
καποιοι λενε πως στα 71 του χρονια  επελεξε ενα  θριαμβευτικο θανατο,μια κυριολεκτικη
αποθεωση,παρα το στραγγαλισμο της Mollie Day,της γυναικας του,και την συνακολουθη
αυτοχειρια του,
λενε πως πιαστηκε στα χερια με καποιον μεξικανο contrabandido του Pancho,τον
κατηγορησε για δειλο και μοιχο,εβγαλε μαχαιρι και τον σκοτωσε,αλλοι πως ο contra
bandido τον μαχαιρωσε,
αυτος εστειλε τα ερωτικα γραμματα στη Mollie κι αυτος ηταν ο λογος που πηγε στο Μεξικο,
για να τον βρει και να λογαριστει μαζι του,
αλλοι λενε πως ποτε δεν πηγε στο Μεξικο στον Pancho Villa αλλα αυτοκτονησε πεφτοντας
απο την  Owl Creek Bridge,μια σιδηροδρομικη γεφυρα στην Αλαμπαμα,
απ'αυτο το γεγονος ο συγγραφεας J.L.Borges εδωσε την εξης ερμηνεια:
An Occurrence at Owl Creek Bridge,
οταν ο Ambrose Bierce επεφτε απο τη γεφυρα στη λιμνη τοτε σταματησε ο χρονος,κι
ενας αλλος παραλληλος χρονος εξελλιχθηκε,
ο Ambrose Bierce πηγε στο Mexico,εκει συναντησε τον revolucionista capitán Francisco
Pancho Villa,στις 23 Νοεμβριου εγινε η Battle of Tierra Blanca,της οποιας εκανε εκτενες
ρεπορταζ,και μετεπειτα το 1914 εντοπισε τον contra bandido,εραστη της γυναικας του Mollie,
και τον μαχαιρωσε,επειδη ηταν δειλος στον πραγματικο χρονο να τον σκοτωσει,
την ιδια ακριβως στιγμη στον παραλληλο χρονο που εγινε η Occurrence του μαχαιρωματος,
την ιδια ακριβως στιγμη στον πραγματικο χρονο ο Ambrose Bierce επεφτε στα νερα και
πνιγονταν,
ο c.n.c,ενας αλλος συγγραφεας,εγραψε τη δικη του εκδοχη:
An Occurrence on the Mystic Disappearance of Ambrose Bierce:
ο  Ambrose Bierce πραγματικα πηγε τον Οκτωβριο του 1913 στο Μεξικο,η γυναικα του
Mollie Day ειχε πεθανει το 1904,εκει διαφωνησε με τις τακτικες των επαναστατων και
αποχωρησε,κι ειναι αληθης η μαρτυρια του μεξικανου χωρικου Carlos Fuentes πως το
1914,τα μεασνυχτα,τον ειδε μπροστα του σἐνα Moonlit Road,
ετσι εξηγειται και το ονομα που ακουσε να λεει,'Catherine Larue',μαλλον εγκλωβιστηκε
στο διηγημα,"The Death of Halpin Frayser",
η' και στο διηγημα του The Moonlit Road,μια γυναικα στραγγαλιστηκε και οι τρεις εμφανισεις
της σἐνα Moonlit Road,
ετσι σταματησε ο πραγματικος χρονος,
ισως,και γι'αυτο υπαρχει τεκμηριο κατα τον c.n.c,μια αλλη διακλαδωση του χρονου,σταμα
τωντας τον πραγματικο χρονο να ενεργοποιηθηκε ο παραλληλος χρονος της εξαφανισης του
για να συμπληρωσει,να συμπληρωνει σωστοτερα,το εργο του The Devil's Dictionary,εκδομενο
το 1911,
μεσα στις σελιδες του The Devil's Dictionary ο c.n.c βρηκε τις εξης προσθηκες:

-Revolutionary is the prospective Conservative
-Mexico,either of the Pancho Villa or of Salazar
-God,that being which with its absence  affirms its existence
-Suicide,murder which disables the Detective
-Adultery,the Mollie Day Bierce
-Disappearance, existence form

οταν,καποτε,σταματησει αυτος ο παραλληλος χρονος τοτε θα ξαναεμφανισθει στον
πραγματικο χρονο ο Ambrose Bierce,
The Occurrence of the Mystic Appearance of Bitter Bierce
.
.
,

labyrinth-City-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

labyrinth-City-Η ΥΠΟΘΕΣΗ-THE CASE OF-χ.ν.κουβελης

κοίταξε το ρολοι του,7:51,είχε αργήσει, κατεβηκε στη σταση,μεγαλη η κίνηση στη λεωφόρο,
έστριψε στο δρόμο που ήταν τα γραφεία της εταιρείας που δούλευε, δεν βρήκε το κτίριο,
ένιωθε γελοίος να ρωτήσει, τι είχε συμβεί, πήρε τηλέφωνο, του είπαν πως άργησε κι ένας
πελάτης τον περιμένει για πολύ σοβαρή νομική του υπόθεση, η φωνη του φάνηκε αυστηρή
και επικριτική, πιο κάτω βρήκε το κτίριο, σαν να είχε μετακινηθεί στο χώρο, δεν είχε χρόνο
να ασχοληθεί μ'αυτο, ανέβηκε,άνοιξε τη πόρτα του ασανσέρ να βγει, ένας άντρας ψηλός γύρω
στα 50 αγνωστος περίμενε να μπει στο ασανσέρ, αυτός διέσχισε το διάδρομο, στο γραφείο
αρ.37 έσπρωξε τη πόρτα και μπήκε, βρήκε τη καθαρίστρια, μια μεσοκοπη χοντρή γυναικα,
τι ώρα είναι; είδε το ρολοι του τοίχου,5:41,η γυναίκα του είπε πως ο πελάτης κάθησε μέχρι
τώρα αργά να τον περιμένει, μόλις πριν λίγο έφυγε,κι άφησε ένα φάκελο στο γραφείο του,
πήρε τον φάκελο και τον άνοιξε, από τα λίγα που ειδε η υπόθεση πραγματικά ήταν σοβαρή
και επείγουσα,δεν άφησε τηλέφωνο ρώτησε τη γυναίκα, όχι, είπε πως θα έρθει άλλη ώρα,
απάντησε εκείνη και γέλασε, ολοι, συνέχισε, το ίδιο κάνουν, είναι πολύ ενοχλητικοί, και στο
τέλος εξαφανιζονται αφού σ'εχουν βάλει σε μεγάλη φασαρία να ασχολησε με τη δικογραφία
τους για χρόνια, οι περισσότερες περιπτώσεις αποδεικνύονται ασήμαντες και γελοίες, η κούφια ματαιοδοξία τους τις επινοεί,η γυναίκα τακτοποιουσε το γραφείο του, εσύ πως τα ξέρεις ολ'αυτα;
τη ρώτησε, από έναν υψηλό νομικο, απάντησε εκεινη, τώρα έχει αποσυρθεί,αν, οριστικά, βέβαια αποσύρεται κάποιος,ήταν κάποτε εραστής μου, αυτός μου τα έλεγε, το δωμάτιο του ήταν γεμάτο,
να σκάσεις, από τέτοιους αχρηστους φακελους, του έλεγα γιατί δεν τους πετάει στα σκουπίδια,
γιατί δεν τους καίει, μου απαντούσε πως οι υποθέσεις δεν έχουν κλείσει,ότι ποτέ δεν κλείνουν κι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να ξανανοίξουν και μάλιστα να είναι σε τέτοιο κρίσιμο σημείο που
να έχει χαθεί τελειωτικα η υποθεση, πολλοί πελάτες μετά από χρόνια έχουν καταδικαστει, η
αδράνεια είναι φαινομενική, αυτό ακριβώς έλεγε ο νομικός, ο φίλος μου, πήγε στο παράθυρο,
το άνοιξε να πάρει αέρα,μην σου φαίνεται παράξενο που χρησιμοποιώ αυτη την ειδική γλώσσα,η συναναστροφη μου χρόνια μ'εκεινον τον νομικο μου την έμαθε,ο θορυβος της πόλης ανέβαινε υποκουφος, αύριο ίσως ξαναερθει, αυνεχισε η γυναίκα, πάντως όπως και να'χει, πρέπει να
περιμένεις, να έχεις υπομονή, έλεγε ο φίλος μου, αυτή είναι η υπόθεση σου, εσύ την έχεις
αναλάβει, εσένα αφορά, δεν παίζει κανείς με τέτοια ζητήματα,δεν επιτρέπεται να αμελήσεις η'
να αδιαφορήσεις,ενιωσε κρύο ιδρώτα στο μέτωπο του, θα λιποθύμουσε, ζήτησε λίγο νερό,
η γυναίκα του έφερε, συνήλθε,πήρε τον φάκελο μαζί του να τον μελετήσει στο σπίτι, κατέβηκε
στο δρόμο,έστριψε στο λεωφόρο, κοίταξε το ρολοι του, 7:51,δεν περίμενε το λεωφορείο,
ξαναγύρισε στο δρόμο, ανέβηκε στο γραφείο του, εκεί τον περίμενε ένας άγνωστος άντρας καθισμένος στον καναπε μ'ενα ογκώδη φάκελο στα χέρια του, από τη στάση του κεφαλιού του, γερμενό στον ώμο, φαίνονταν να'χε αποκοιμηθει περιμένοντας, η είσοδος του στο γραφείο τον ξύπνησε, πεταχτηκε πάνω, ζητησε συγνώμη, η ζέστη,ειπε, ο άγνωστος άντρας ήταν ψηλός γύρω
στα 50,του είπε πως ήρθε για μια υπόθεση του, και του έδωσε το φάκελο του να τον μελετήσει,
εκείνη τη στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο του άντρα, ο άντρας ακουγε κι απαντούσε μονολεκτικά,
ναι, όχι, το πρόσωπό του ήταν σοβαρό, νόμισε πως είδε φόβο, ίσα που πρόλαβε να ανοίξει το
φάκελο και να του ρίξει μια γρήγορη ματιά, ο άντρας τελειώνοντας το τηλέφωνο του ζήτησε το φάκελο, συγνώμη, αλλά η υπόθεση μου είναι για άλλον νομικό, τώρα με ειδοποίησαν, έκανα λαθος,μεγάλο λάθος είπαν, του έδωσε το φάκελο, ο άντρας έφυγε, έμεινε μόνος στο γραφείο,
η ζέστη ήταν αποπνικτική, πήγε στο παράθυρο και το άνοιξε, ο υποκουφος θορυβος της πόλης ανεβηκε, κοίταξε το ρολοι του τοίχου, 8:37,ενιωθε αδιαθεσία, αποφάσισε να γυρίσει σπίτι, έξω
έιχε νυχτώσει, μέχρι να κοιμηθει, ξαπλωμένος στο κρεβάτι, μελέτησε το φάκελο που του άφησε
ο πελάτης του, παρατήρησε πως ο φάκελος αυτός με το φάκελο του αγνώστου άντρα είχαν τρομακτική ομοιοτητα, σαν να επρόκειτο για την ίδια υπόθεση,σκέφτηκε πως μάλλον αυτό
ήταν φαινομενικά λόγω της αδιαθεσίας του η', ίσως, ηταν επειρεασμενος από τα λόγια
της καθαρίστριας, τα μάτια του έκλειναν, παράτησε το φάκελο, έκλεισε το φως, μετάνιωσε
το ξανάνοιξε, και κοιμηθηκε
.
.
.

Countess Giulietta Guicciardi

Beethoven Piano Sonata No. 14 Moonlight - Adagio sostenuto-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis

η Piano Sonata No. 14 Moonlight - Adagio sostenuto του Beethoven του εξασκουσε
τεραστια ελξη,καθονταν ωρες στο πιανο και επαιζε, first movement, σε C♯ minor, στο
αριστερο χερι μια οκταβα και μια triplet figuration στο δεξι,ειχε ανοιχτο το παραθυρο
και το φως του φεγγαριου ησυχα ξαπλωνε πανω στα πληκτρα του πιανου,Quasi una
fantasia,κοιταξε τη μινιατουρα της Countess Giulietta Guicciardi.μια ομορφη κοπελα
20 χρονων το 1802,τοτε της αφιερωσε τη σονατα,διαβασε το γραμμα που της εστειλε
στις 6 Ιουλιου του 1801,αγγελε μου,ολοκληρη δικη μου ολοκληρος δικος σου,κοιταξε την
ηρεμια της φυσης,ο ερωτας τα θελει ολα,η καρδια μου ειναι γεματη απο παρα πολλα
πραγματα που θελω να σου πω,υπαρχουν στιγμες που αισθανομαι πως τα λογια ειναι
χωρις δυναμη,εισαι ο θησαυρος μου,ολα εισαι εσυ,τοποθετησε το δεξι και αριστερο χερι
πανω στο πιανο,στα πληκτρα του το φως του φεγγαριου,κι επαιξε,η ζωη μου ειναι καπως
πιο ευχαριστη,βγαινω εξω κι ειμαι παλι μ'ανθρωπους,δεν μπορεις να νιωσεις ποσο ερημη
ποσο καταθλιπτικη ηταν η ζωη μου τα τελευταια δυο χρονια,εγραψε στο γραμμα της 16
Νοεμβριου του 1801 στον φιλο του Franz Gerhard Wegeler.diese Veränderung hat ein
liebes zauberisches Mädchen hervorgebracht, die mich liebt, und die ich liebe,αυτη η
αλλαγη οφειλεται σ'ενα γλυκο,γοητευτικο κοριτσι,που μ'αγαπα και τ'αγαπω,στο δεξι χερι
η triplet figuration,es sind seit 2 Jahren wieder einige seelige Augenblicke,μετα απο δυο
χρονια απολαμβανω καποιες στιγμες ευτυχιας, επαιζε pianissimo πολυ ησυχα,και μετα
mezzo forte ηπια ηχηρα, τοτε για πρωτη φορα αισθανθηκε πως δεν ακουγε,για λιγα
δευτερολεπτα ηταν τελειως κουφος,υστερα επανηλθε η ακοη του,επανελαβε το μερος,
τωρα ακουγε πολυ καθαρα,μεχρι και το ανεπαισθητο συρσιμο του φεγγαριου στον ουρα-
νο,ξαναπαιξε,αν και περασμενη η νυχτα,ολη τη σονατα απ'την αρχη,ενιωσε,φαντασθηκε,
Quasi una fantasia,πως ειχε χασει την ακοη του και δεν ακουγε τιποτα,πως πραγματικα
δεν ακουγε,κι οι ηχοι ηταν τωρα στο μυαλο του μεσα,pianissimo πολυ ησυχα και μετα
mezzo forte ηπια ηχηρα,η Giulietta στις 14 Νοεμβριου του 1803 ειχε παντρευτει τον Count
von Gallenberg εναν ερασιτεχνη συνθετη,
σκεφτηκε να αναβαλει τη συναυλια,να προβαλει καποια ξαφνικη αδιαθεσια,ενα κρυωμα
η' μια πολυ σοβαρη υπερκοπωση των δαχτυλων
τελικα η συναυλια δοθηκε στις 4 Ιουνιου του 2017,η αιθουσα ηταν καταμεστη απο κοσμο,
καθησε στο πιανο κι επαιζε το κοντσερτο,first movement, σε C♯ minor, στο αριστερο χερι
μια οκταβα και μια triplet figuration στο δεξι,pianissimo πολυ ησυχα και μετα mezzo forte
ηπια ηχηρα,ηξερε πως δεν ακουγε τιποτα
.
.
.

Moritz Schlick-philosopher-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης

The Chess and The Murder of Philosopher Moritz Schlick on June 22, 1936 at 9.20 a.m
- c.n.couvelis
Το Σκακι και η Δολοφονια του Φιλοσοφου Moritz Schlick on June 22, 1936 at 9.20 a.m
-χ.ν.κουβελης

ο καθηγητης Moritz Schlick,το σκακι,κι απεναντι ο σπουδαστης Johann Nelböck,ο σπουδαστης
κινει το μαυρο αλογο,ο καθηγητης τον ασπρο πυργο,σε τρεις κινησεις ειναι βεβαιο το ματ,
'σε τρεις κινησεις κανει βεβαιο ματ ο καθηγητης Moritz Schlick' σκεφτεται ο σπουδαστης,στο
ψυχιατρικο ασυλο οι τοιχοι του δωματιου ειναι βαμενοι κατασπροι,μια νοσοκομα την μπερ-
δεψε με την Sylvia Borowicka,'τη φωναξα ,Sylvia,εκεινη δεν μ'ακουσε η',αυτο ειναι,επιδεικτικα
εκανε πως δεν μ'ακουσε',
ο  καθηγητης Moritz Schlick γελασε,'ναι,την θυμαμαι,η Sylvia Borowicka,πολυ γοητευτικη
κοπελα',ο σπουδαστης Johann Nelböck ταραχτηκε,κινησε νευρικα το μαυρο αλογο δυο θεσεις
δεξια και πισω,'φορουσε ενα ασπρο φορεμα'ειπε,
'στις 22 Ιουνιου 1936,9:20 π.μ η Sylvia Borowicka φορουσε ενα ασπρο φορεμα;'ρωτησε ο
Moritz Schlick 'να μια μη-απαντησιμη ερωτηση',και κινησε το ασπρο αξιωματικο εφτα θεσεις,
'παλι βεβαιο ματ σε τρεις κινησεις,αλλα διαφορετικο απο πριν'σκεφτεται compos mentis ο
σπουδαστης,
'υπαρχουν πολλες,απειρες,ερωτησεις που καμια ανθρωπινη υπαρξη δεν μπορει ν'απαντησει'
ειπε ο καθηγητης,'οπως' συνεχισε'τι εκανε στις 8 η ωρα το πρωι ο Πλατωνας τη μερα των 54ων
γενεθλιων του;η' ποσο ζυγιζε ο Ομηρος οταν εγραφε τον εβδομο στιχο της Ιλιαδας;',
'γιατι δεν προχωρα στο ματ;'σκεφτεται θυμωμενος ο  Johann Nelböck 'γιατι συνεχως αλλαζει;
ειναι η δεκατη φορα που το κανει,τι επιδιωκει;α!αυτο ειναι,θελει να μ'εξεφτυλισει,να δειξει
την απαισια ηθικη και φιλοσοφικη του ανωτεροτητα',
κινει τη βασιλισσα,'τους ξερω καλα αυτους τους παρακμιακους του Κυκλου της Βιεννης,
ο σχιζοφρενικος Kurt Gödel,ολοι παρανοικα σχιζοφρενεις ο Rudolf Carnap,ο Herbert Feigl,
ο Otto Neurath,ο  Friedrich Waismann',ηταν μετα το τριτο ηλεκτροσοκ,εξουθενωμενος,εβλεπε
 καθαρα τη σκαλα στο School of Philosophy της Βιεννης που οδηγουσε στην αιθουσα διδασκα-
λιας,ευλυγιστη,ερπουσα,σκεκονταν ορθιος  compos mentis σχιζοντας τις σελιδες της εργασιας
του 'The Importance of Logic in Empirism and Positivism' και σκορπωντας τες στον αερα,τις
παρατηρουσε που σφηνωνονταν στα σκαλια,ακουσε τους 4 πυροβολισμους,
'εμεις γνωριζουμε το νοημα μιας προτασης 'τον διεκοψε ο καθηγητης'εαν εμεις γνωριζουμε
τις συνθηκες κατω απ'τις οποιες η προταση ειναι αληθης η' ψευδης',
'του τσακισα τα ποδια'δηλωσε στο δικαστηριο ο Johann Nelböck,αμετανοητος,'πολλες φορες
τον απειλησα',ο καθηγητης φιλοσοφιας Moritz Schlick κινησε το ασπρο αλογο αριστερα και
πανω,'οπως':'συνεχισε χαμογελωντας'η προταση:στις 9:20 π.μ ,22 Ιουνιου 1936,ενας αυστρια-
κος υπηκοος,πτυχιουχος Φιλοσοφιας, compos mentis δολοφονησε γνωστο γερμανο καθηγητη
φιλοσοφιας πυροβολοντας τον 4 φορες στα ποδια με ενα 6σφαιρο περιστροφο 35mm καθως
ο καθηγητης ανεβαινε τη σκαλα προς την αιθουσα διδασκαλιας στο School of Philosophy της
Βιεννης',για 11η φορα βεβαιο,διαφορετικο,ματ με τρεις κινησεις,επρεπε να κανει τη κινηση,
ποσο αποδοκιμαστικα τον κοιτουσε η Sylvia,'εισαι δειλος,ενας αθλιος ευνουχισμενος κρετινος'
την ακουσε να του φωναζει δυνατα μεσα στ'αυτι καθως τον τρυπουσε τον ωμο με τη συριγγα,
οιδιποδειο συμπλεγμα,ποσο μισουσε τον Freud και τους αλλους,'γουρουνια' ουρλιαξε,την ειδε
να απομακρυνεται,ηταν σιγουρα η Sylvia Borowicka,φορουσε παντα εκεινο τ'ασπρο φορεμα,
'κεντρικη θεση στον Logical positivism and logical empiricism,τον neopositivism'τον ακουσε
απεναντι του στο σκακι ηρεμα να λεει 'εχει η επαληθευση,μονο οι προτασεις που ειναι επαλη-
θευσιμες διαμεσου της εμπειρικης παρατηρησης εχουν γνωστικο νοημα',τον Johann Nelböck
πιεζε αφανταστα το βεβαιο,αιωνια βασανιστικα επαναλαμβανομενο,ματ,κοιταξε τον καθηγητη
Moritz Schlick απεναντι του στο σκακι και compos mentis του ειπε:
'ιδου,κυριε καθηγητα η επαληθευση της προτασης σας'και τραβωντας απ'τη τσεπη του παντε-
λονιου του ενα 6σφαιρο περιστοφο 35 mm τον πυροβολησε 4 φορες,ηταν 22 Ιουνιου 1936,
9:20 π.μ,τα εμπειρικα δεδομενα,the empirical conditions
.
.
The Murder of Philosopher Moritz Schlick on June 22, 1936 at 9.20 a.m
-painting c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
https://youtu.be/qlfdg_oPxmw

.

.
.