.
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
.
LITTERATURE-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
ΘΕΑΤΡΟ-ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ
THEATER MONOPRAKTA
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Θεατρικα Μονοπρακτα Theater Monoprakta-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΘΕΑΤΡΟ-ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ
THEATER MONOPRAKTA
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΜΑΓΝΗΤΟΤΑΙΝΙΑ
[ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ]-ΘΕΑΤΡΟ
.
η σκηνη στο σαλονι ενος διαμερισματος,τυ-
πικα μοντερνο,στον 10 ο οροφο μιας πολυ-
κατοικιας στη περιοχη του κεντρου μεγαλου-
πολης,ενας ανδρας γυρω στα 30 και μια γυναικα
γυρω στα 25,ο αντρας καθεται σ'ενα καναπε,δια-
βαζει εφημεριδα και η γυναικα καθαριζει τα ε-
πιπλα,το μεγαλο παραθυρο στον δυτικο τοιχο
ειναι ανοιχτο,κατω απο την τηλεοραση υπαρχει
ενα μαγνητοφωνο αντικα με τις παλιες μαγνη-
τοταινιες - μπομπινες.
ΑΝΤΡΑΣ:[αφηνει την εφημεριδα στο τραπεζι
μπροστα του]
Ακους;
[παιρνει το τηλεκοντρολ και ανοιγει την τηλεο-
ραση,την αφηνει για λιγο ανοιχτη κι επειτα
την κλεινει]
ΑΝΤΡΑΣ:Ακους;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ακουσα
ΑΝΤΡΑΣ:Τι θορυβος
ΓΥΝΑΙΚΑ:Δεν βλεπω τηλεοραση
ΑΝΤΡΑΣ:Ο θορυβος της πολης
[πηγαινει στο ανοιχτο παραθυρο,στεκεται,
κοιταζει] ενα μεγαφωνο θορυβου
ΓΥΝΑΙΚΑ:Τι να ετοιμασω για φαγητο;
ΑΝΤΡΑΣ:Εκει κατω δεν ειναι θορυβος,ειναι
συγγεκριμενοι ηχοι
[γυριζει προς τη γυναικα]Δεν τηλεφωνησε
ακομα;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Λες να μην ερθει;
ΑΝΤΡΑΣ:[φευγει απο το παραθυρο ,πη-
γαινει και καθεται στον καναπε,στον ιδιο που
ηταν πριν καθισμενος]
Και την αλλη φορα δεν ηρθε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Μας τηλεφωνησε πως κατι
του'τυχε
ΑΝΤΡΑΣ:Του'τυχε;τιποτα δεν του'τυχε,το'πε
ετσι,για ν'αποφυγει
ΓΥΝΑΙΚΑ:[παει στο παραθυρο]Εχεις δικιο
ΑΝΤΡΑΣ:[χωρις να γυρισει προς το μερος
της]Να δεις που ουτε σημερα θα'ρθει
ΓΥΝΑΙΚΑ:[φευγει απ'το παραθυρο και συ-
νεχιζει να καθαριζει το χωρο]
Τι θορυβος,και να σκεφτει κανεις πως καποιος
εκει μεσα ζει
ΑΝΤΡΑΣ:Κανε μπιφτεκια,και καμια σαλα-
τα,μπυρα εχει;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Εχω αποφασισει τι θα κανω
ΑΝΤΡΑΣ:Ποια ηληκια εχει,που δουλευει,
δεν ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Εχει τρεις μπυρες,θ'ανοιξουμε
και κρασι
ΑΝΤΡΑΣ:[σηκωνεται,πηγαινει στο παραθυ-
ρο,κοιταζει κατω]Να,λες να ειναι αυτος,εκει,
σαν κουκιδα απο δω φαινεται
ΓΥΝΑΙΚΑ:[ανοιγει την τηλεοραση,κατι λεει
που δεν ακουγεται]
ΑΝΤΡΑΣ:[χωρις να γυρισει,φωναζει]Τι κα-
νεις; εισαι ανοητη;
ΓΥΝΑΙΚΑ:[πηγαινει κοντα του στο παρα-
θυρο,κοιταζει]
Δεν ωφελει να περιμενεις,το ξερεις,δεν
σου κανει καλο
ΑΝΤΡΑΣ:[μετα απο μεγαλη σιωπη]
Ετσι ειναι,τοσα χρονια
ΓΥΝΑΙΚΑ:[αμεσως]Τι θ'αλλαξει αν ερθει;
ΑΝΤΡΑΣ:Θα ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Και τωρα ξερουμε
ΑΝΤΡΑΣ:Δεν ειμαστε βεβαιοι
ΓΥΝΑΙΚΑ;Κι αν αυτος ειναι ανικανος να
μας δωσει βεβαιοτητα;
ΑΝΤΡΑΣ:Δεν μπορει να γινει αυτο,επιλε-
χθηκε γι'αυτο
ΓΥΝΑΙΚΑ:Να βεβαιωθουμε η' να μην βε-
βαιωθουμε;
ΑΝΤΡΑΣ:Οτι και να ειναι θα 'ναι μια βε-
βαιωση
ΓΥΝΑΙΚΑ:Τι ωρα ειναι;
ΑΝΤΡΑΣ:[κοιταζει το ρολοι του]Περασε η
ωρα
ΓΥΝΑΙΚΑ:[φευγοντας απο κοντα του]Παω
στην κουζινα να ετοιμασω κατι
ΑΝΤΡΑΣ:[επιστρεφει στον καναπε,στον ιδιο]
Θα περιμενουμε ,ο θορυβος της πολης αυ-
ξηθηκε
[φωναζει]Μπορεις να μου φερεις λιγο νερο;
ΓΥΝΑΙΚΑ:[του φερνει ενα ποτηρι νερο]
Σε λιγο θα νυχτωσει
ΑΝΤΡΑΣ:[την κοιταζει]Αυριο,μπορει να
ερθει αυριο,η' μεθαυριο,εδω θα'μαστε,θα πε-
ριμενουμε
[παιρνει το νερο και το πινει]
ΓΥΝΑΙΚΑ: Εκανα λαθος,στο ψυγειο εχει μο-
νο μια μπυρα,και κρασι καθολου
ΑΝΤΡΑΣ:Μπορει να μην του αρεσει η μπυρα,
δεν πειραζει,μην ανησυχεις
ΓΥΝΑΙΚΑ:[στεκει ορθια κοντα στην πορτα
της κουζινας]Εχει σημασια,απο το γουστο
του στο ποτο,μπορει να εξαρταται η διαθεση
του
ΑΝΤΡΑΣ:Αν δεν του αρεσει ,να θυμωσει,να
συγχιστει,και να μην πει τιποτα
ΓΥΝΑΙΚΑ:Ετσι κι αλλιως δεν θα εχει τιπο-
τα να πει
ΑΝΤΡΑΣ:Πως το ξερεις;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Ειμαι βεβαιη,πως δεν εχει κρασι
ΑΝΤΡΑΣ:Αυτο ειναι τοτε αχρηστο,καταστρο-
φη
ΓΥΝΑΙΚΑ:Θα περιμενουμε,το κρσσι ειναι
βεβαιο πως δεν υπαρχει,για το αλλο δεν ξε-
ρουμε τιποτα
ΑΝΤΡΑΣ:Πρεπει να μαθουμε,δεν γινεται,κατι
θα ειναι,να ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:[τον πλησιαζει]Μα ξερουμε,αν
ερθει θα ξερουμε,κι αν δεν ερθει θα ξερουμε,
ειτε ετσι ειτε αλλιως θα ξερουμε[πηγαινει
στο παραθυρο και το κλεινει]
Μπιφτεκια θα κανω
ΑΝΤΡΑΣ:Ο θορυβος τωρα ελλατωθηκε,πε-
ρασε η ωρα,δεν θα'ρθει,δεν το συνειθιζει τε-
τοια ωρα
[περναει αρκετη ωρα χωρις να πει η' να κα-
νει κατι,επειτα ανοιγει την τηλεοραση,αλλα-
ζει συνεχως καναλια,την κλεινει]
ΓΥΝΑΙΚΑ:Θα φτιαξω σαλτσα με ντοματα
και κρεμυδια [ακουγεται η φωνη της απο την
κουζινα ]
ΑΝΤΡΑΣ:[σηκωνεται πηγαινει στο μερος
που ειναι η τηλεοραση και παει το στοπ στο
μαγνητοφωνο,η μαγνητοταινια σταματα να
γυριζει]
Τα φωτα χαμηλωνουν και ο χωρος τυλιγεται
στο σκοταδι
ΑΥΛΑΙΑ
.
.
ΑΛΜΠΟΥΜ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
[ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ][Μονοπρακτο]-Αποσπασμα
.
[Στο σαλονι ενος αστικα επιπλωμενου διαμερισματος]
Αλικη:η ωρα περασε[κοιταζει το ρολοι]4 και εικοσι,στις 3
και τεταρτο γυριζει.Ποτε δεν συνειθιζει ν'αργει.Παντα στην
ωρα του.
[σωπαινει για λιγο]
Αν συνεβαινε κατι σοβαρο θα'περνε τηλεφωνο.Τι συνεβει;
Γιατι δεν πηρε τηλεφωνο;
[ακουγονται κλειδια στη πορτα και μπενει ο Γιωργος,η Αλικη
τρεχει κοντα του]
Αλικη:Τι εγινε;Γιατι αργησες;Ανησυχησα
Γιωργος:Ξερεις πως ειναι η κινηση αυτη την ωρα.Επειτα με το
παραμικρο διαδηλωνουν και κλεινουν τους δρομους.Τι μοδα
κι αυτη.Γεμισαμε επαναστατες
Αλικη:Εχω στρωμενο το τραπεζι να φας.Εκανα κοτοπουλο
ψητο με πατατες.
Γιωργος:Δεν θα φαω.Τσιμησα κατι στο γραφειο.Επειτα ολη
αυτη η αναστατωση μου εκοψε την ορεξη.Θα κανω ενα μπα-
νιο και θα ξαπλωσω .Ειμαι κουρασμενος.
[Μπενει στο μπανιο.Η Αλικη μαζευει το τραπεζι.Ακουγεται το
νερο στο μπανιο.Ανοιγει την τηλεοραση.Διαλεγει ενα καναλι.
Σ'ενα απογευματινο ρεαλιτι.Πηγαινει στη κουζινα.Ακουγεται
ο ηχος απο πιατα,που πλενονται]
[ο Γιωργος βγαινει απ'το μπανιο,ακουγεται η φωνη του]
Γιωργος:Χαμηλωσε την τηλεοραση.
[ακουγεται ηχος πορτας,που κλεινει.
Εμφανιζεται η Αλικη στο σαλονι.Περνει το τηλεκοντρολ και
κλεινει τη φωνη.Επιστρεφει στη κουζινα.Ελαχιστα ακουγεται
τι κανει.Ερχεται στο σαλονι και καθεται στον καναπε.Παρακο-
λουθει την βωβη τηλεοραση.Οταν γινεται διακοπη για διαφη-
μησεις την κλεινει.Σηκωνεται,βρισκει ενα περιοδικο,ξαπλωνει
στον καναπε και το ξεφυλλιζει.Χτυπαει χαμηλα το κινητο.Το
σηκωνει.Μιλαει σιγανα,σχεδον ψιθυριστα]
Αλικη:Εσυ;Αργησε.Τωρα κοιμαται.
[ακουει]Δεν μπορω.Αν ξυπνησει και δεν με βρει;Τι θα πω;
[ακουει]Μην το λες αυτο.Ξερεις ποσο θελω να σε δω.
[ακουει]Θα φυγεις;Δεν ειπες πως θα φυγεις αυριο;
[ακουει]Σε μιαμιση ωρα;Γιατι,δεν μενεις κι αποψε;
Δεν γινεται να μεινεις;Θελω να σε δω,τωρα.Ελα.
[ακουει]Δεν με νοιαζει.Ας ξυπνησει.Θα πω πως φευγεις
εκτακτως και περασες να μας αποχαιρετησεις
[ακουει]Τι ειπες;Δεν ακουσα καλα.Ξαναπεστο.
[ακουει]Εισαι εδω κοντα;Σ'ενα τεταρτο θα εισαι εδω;Θα
σε περιμενω.Μην αργησεις.Την εκτυπωσες τη φωτογραφια,
που βγαλαμε χθες στο δωματιο του ξενοδοχειου;Την εχεις
μαζι σου;Ενταξει.Σ'ενα τεταρτο.Θα σε περιμενω.Γεια
[κλεινει το τηλεφωνο]
.
.
Ανθρωπινα Εσωτερικα[Human Interiors]
OH,JEFF,I LOVE YOU,TOO...BUT...
.
Helen is phoning[saying and hearing]
I didn't have time.I tried my best ...I don't know.Let's see what
that means...It was very exciting and very,very interesting.But...
I haven't the slightest idea what it is...Yes...Yes...So you see...
Look at...I noticed something about this.The differance is
...So I tried to explain.Now look at those things.What's the diffe-
rance?...I asked him.He said me:''That's right''...Well...Well...
OK.But...Oh!Yes.I didn't feel good.As we walked from his
working -office,we talked about you...He,said me,have a lovegirl
named Maria...Well,of course...What's the matter?I 've been
listening to all these stories,and now I don't know,of all the things
he told me,which were true,and which were not true....All right!
...When I went at my home it was dark...No!...No!...What do you
mean?....Not,at all!...It's reasonable!Your reaction....Please.Hear
me.Forget who said it you.And look at what I am saying you,now.
...Yes.He just said me it straightly.I said him No....Don't doubt...
Is there two sides in that?How can you deduce it?...Yes,he gave
me a gift.Golden earings.That was the only thing i...You must
be sure.I'm sorry to hear it....Because we have made a speak
...No.No.That's is childish.Don't reverse all...No.No...Hear.How
can you say and do such thing?...Please.One moment.Wait.Don't
close the phone...Don't close the phone....Please,don't close...
[the pnone is closing]...Don't close it
.
.
.
[Silence]
.
.
-το ειναι [τι ειναι,πως συμπεριφερεται,πως λειτουργει,πως
αντιδρα]-
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
WOMAN ON PHONING
.
Eleni on phone,11 in the evening
[hearing]
No,I want...
[hearing]
What is this meaning?I haven't the slightest idea what is it?
Truely.Yes,I know it.
[hearing]
How did you learn it?.Please,
Tell me.
[hearing]
I believe,that's unright.
[hearing]
Yes,I have met him yesterday in the evening in a party with
friends
[hearing]
Yes,he is here for business.
[hearing]
No.No.I don't know.
[hearing]
Please,listen a moment
[hearing]
Please,listen
[hearing,silence]
Not,at all
[hearing]
What do you mean?It is not reasonable.I don't know,how can
you deduce it?
[hearing]
What?How can that be.A moment,please,don't close
[hearing]
Please,don't close.
No...No.No...
[pnoning is ended]
No....No.No
.
.
Στον Σαμουελ Μπεκετ:
Η ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΜΑΓΝΗΤΟΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ Mr KRAPP
To Samuel Beckett:
THE ENDLESS TAPE OF Mr KRAPP
.
Η σκηνη σ'ενα γραφειο,δυο αντρες,,σε μια μεγαλουπολη,
μινιμαλιστικη επιπλωση.Ο Mr Krapp καθεται στο γραφειο,
μπροστα του ενα μαγνητοφωνο,απο τα παλια,με τις μπο-
μπινες.Ο αλλος αντρας ειναι ορθιος και πηγαινοερχεται στο
χωρο,ορισμενες φορες στεκεκεται ακινητος.
Κ-τι ωρα εχεις;
σιωπη
Α-δεν θα'ρθει
σιωπη
Α-ειναι βεβαιο
Κ-ολη τη μερα εβρεχε
Α-την συναντησα στο δρομο πριν δυο μηνες
σιωπη
ο Α στεκεται ακινητος,συνεχιζει να κινειται
Α-δεν με γνωρισε
Κ-στο ψυγειο εχει μπυρα
Α-ενα σκυλι με κυνηγησε το πρωι
σιωπη,στεκεται ακινητος,κινειται,στεκεται ακινητος
Α-καμια εκατοστη μετρα περιπου απο'δω
σιωπη
Κ-η προταση ''το μηλο ειναι ενα φρουτο'',ειναι αληθης
και δεν χρειαζεται γι'αυτο απαραιτητα να υπαρχει το μηλο
για να διατυπωθει
Α-Τα καταγραφεις στο μαγνητοφωνο;
σιωπη,στεκεται ακινητος,ακουγεται κλικ,και το γυρισμα
της μαγνητοταινιας,ακινητος,κινειται
Κ-στον τοιχο ,μαλλον,ταιριαζε ενας πινακας του Πικασο
Ο Α στεκεται ακινητος,σιωπη,ακουγεται η ταινια
Α-στον ηλεκτρικο επιασαν μια γρια χωρις εισητηριο
συνεχιζει να κινειται
Κ-τρεις η ωρα
ακουγεται ενα κλικ,η μαγνητοταινια δεν ακουγεται,σιωπη,
μετα απο λιγο ακουγεται παλι ενα κλικ και το γυρισμα της
μαγνητοταινιας,ο Α συνεχιζει να κινειται και να σταματα.
Ακουγεται ο ηχος της ταινιας.
.
Κ-τι ωρα εχεις;
σιωπη
Α-δεν θα'ρθει
σιωπη
Α-ειναι βεβαιο
Κ-ολη τη μερα εβρεχε
Α-την συναντησα στο δρομο πριν δυο μηνες
σιωπη
Α-δεν με γνωρισε
Κ-στο ψυγειο εχει μπυρα
Α-ενα σκυλι με κυνηγησε το πρωι
σιωπη
Α-καμια εκατοστη μετρα περιπου απο'δω
σιωπη
Κ-η προταση ''το μηλο ειναι ενα φρουτο'',ειναι αληθης
και δεν χρειαζεται γι'αυτο απαραιτητα να υπαρχει το μηλο
για να διατυπωθει
Α-Τα καταγραφεις στο μαγνητοφωνο;
σιωπη,ακουγεται κλικ,και το γυρισμα
της μαγνητοταινιας
Κ-στον τοιχο ,μαλλον,ταιριαζε ενας πινακας του Πικασο
σιωπη,ακουγεται η ταινια
Α-στον ηλεκτρικο επιασαν μια γρια χωρις εισητηριο
Κ-τρεις η ωρα
ακουγεται ενα κλικ,η μαγνητοταινια δεν ακουγεται,σιωπη,
μετα απο λιγο ακουγεται παλι ενα κλικ και το γυρισμα της
μαγνητοταινιας
Ακουγεται ο ηχος της ταινιας
.
Κ-τι ωρα εχεις;
σιωπη
Α-δεν θα'ρθει
σιωπη
Α-ειναι βεβαιο
Κ-ολη τη μερα εβρεχε
Α-την συναντησα στο δρομο πριν δυο μηνες
σιωπη
Α-δεν με γνωρισε
Κ-στο ψυγειο εχει μπυρα
Α-ενα σκυλι με κυνηγησε το πρωι
σιωπη
Α-καμια εκατοστη μετρα περιπου απο'δω
σιωπη
Κ-η προταση ''το μηλο ειναι ενα φρουτο'',ειναι αληθης
και δεν χρειαζεται γι'αυτο απαραιτητα να υπαρχει το μηλο
για να διατυπωθει
Α-Τα καταγραφεις στο μαγνητοφωνο;
σιωπη,ακουγεται κλικ,και το γυρισμα
της μαγνητοταινιας
Κ-στον τοιχο ,μαλλον,ταιριαζε ενας πινακας του Πικασο
σιωπη,ακουγεται η ταινια
Α-στον ηλεκτρικο επιασαν μια γρια χωρις εισητηριο
Κ-τρεις η ωρα
ακουγεται ενα κλικ,η μαγνητοταινια δεν ακουγεται,σιωπη,
μετα απο λιγο ακουγεται παλι ενα κλικ και το γυρισμα της
μαγνητοταινιας
Ακουγεται ο ηχος της ταινιας
.
.
To Samuel Beckett:
THE ENDLESS TAPE OF Mr KRAPP
.
The scene in a office-room, two men, in a megacity
minimalist furniture. Mr Krapp is sitting in the office,
in front of a tape recorder, from the old models, with
the bobines.the other man is upright and is moving in
space, sometimes is standing motionless.
K-what time is it?
Silence
A- she will not come
Silence
A-this is certain
K-it rained all day
A-I met her on the road two months ago
Silence
A is standing motionless, is moving
A-she did not know me
K-in refrigerator has beer
A-an dog chased me in the morning
silence, standing motionless, moving, standing still
A a hundred-meter about from here
Silence
K-the proposition '' The apple is a fruit,'' is true
this does not need necessarily to be present the apple
in existence In order to be formulated
A-Are you recording them in the tape recorder?
silence, standing motionless, a click sounds, and
tape-turning sounds,motionless,moving
K-on the wall will suit a table of Picasso
A stands still, silence, sounds of the tape
A-in metro they have grabbed an old woman without
ticket of train
continues to move
K-three o'clock
an sound of a click, the tape does not sound, silence,
after some time the clicking sounds again and the turn-
ing of tape is sounding,,A is keeping moving and stoping.
The sound of the tape-recorder
.
K-what time is it?
Silence
A- she will not come
Silence
A-this is certain
K-it rained all day
A-I met her on the road two months ago
Silence
A-she did not know me
K-in refrigerator has beer
A-an dog chased me in the morning
silence
A a hundred-meter about from here
Silence
K-the proposition '' The apple is a fruit,'' is true
this does not need necessarily to be present the apple
in existence In order to formulate
A-Are you recording them in the tape recorder?
silence,a click sounds, and tape-turning sounds
K-on the wall will suit a table of Picasso
silence, sounds of the tape
A-in metro they have grabbed an old woman without
ticket of train
K-three o'clock
an sound of a click, the tape does not sound, silence,
after some time the clicking sounds again and the turn-
ing of tape is sounding,
The sound of the tape-recorder
.
K-what time is it?
Silence
A- she will not come
Silence
A-this is certain
K-it rained all day
A-I met her on the road two months ago
Silence
A-she did not know me
K-in refrigerator has beer
A-an dog chased me in the morning
silence
A a hundred-meter about from here
Silence
K-the proposition '' The apple is a fruit,'' is true
this does not need necessarily to be present the apple
in existence In order to formulate
A-Are you recording them in the tape recorder?
silence,a click sounds, and tape-turning sounds
K-on the wall will suit a table of Picasso
silence, sounds of the tape
A-in metro they have grabbed an old woman without
ticket of train
K-three o'clock
an sound of a click, the tape does not sound, silence,
after some time the clicking sounds again and the turn-
ing of tape is sounding,
The sound of the tape-recorder
.
.
WOMAN ON PHONE .
...
WHAT?I KNOW
PLEASE.A MOMENT.
....
NO.I DON'T SAY IT.
...
REMEMBER.MAYBE.
...
I PHONED YOU MANY
TIMES.CONTINUOUS.
FROM YESTERDAY.
...
MY THOUGHTS?
...
NO.IT IS NOT SO.
TRUE.IT'S TRUE.
...
HEAR ME.HEAR.
...
HEAR.DON'T CLOSE.
PLEASE
[THE PHONE IS CLOSED] .
.
.
[στον Σαμουελ Μπεκετ]
ΤΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
[Μονοπρακτο]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
[η Μ. καθεται μπροστα στον καθρεφτη,ενα μινιμαλιστικα επι-
πλωμενο δωματιο,η τηλεοραση ανοιχτη,ο ηχος της κλειστος,
τεχνητος φωτισμος,η Ε. καθεται στον καναπε ξαπλωμενη και
διαβαζει ενα βιβλιο.]
Μ:τι ωρα ειναι;
Ε.δεν εχει σημασια.
Μ.περασαν τρια δευτερολεπτα.
Ε.το νοημα;γιατι ,οπωσδηποτε,καποιο νοημα;
Μ.κυκλος-αρχη και τελος καθε σημειο του.τι λεει
αυτος στη τηλεοραση;
[παυση].το σχημα των κραγιονς.
Ε.ομοια.[παυση].
Μ.σ'αρεσει η μουσικη;
Ε.εξαρταται;
Μ.απο τι εξαρταταις
Μ.απο την ισοδυναμια ευρω δολαριου
Ε.ο χρονος ποσες συλλαβες εχει;
[παυση]
Ε.χθες συναντησα τον Ν.
[παυση]
Ε.πατησε το ρεκορντ στο μαγνητοφωνο
Μ.ποιος αριθμος ειναι μεγαλυτερος το 1 η' το 2;
[παυση]
Μ.η Αλικη ειχε δικιο.αυριο η μερα θα'ναι ζεστη
Ε.χθες η μερα ηταν λιγοτερο ζεστη.
Μ.η ερωτηση τι ανοησια!γελασα
[παυση]
Μ.στη σελιδα 321 θα χωρισειπ
[η Ε. κλεινει το βιβλιο και σηκωνεται απο τον καναπε
πλησιαζει τη Μ. και στεκεται ορθια πισω της]
Μ.ξερεις τι μου ειπε ο προισταμενος;[γελαει δυνατα]
[η Ε. γυριζει ,βρισκει το τηλεκοντρολ και κλεινει τη
τηλεοραση,ξαναπηγαινει στον καναπε,ξαπλωνει κι
ανοιγει το βιβλιο]
[παυση[
Μ.προτιμας τη δικαιοσυνη η' μια παστα σοκολατα;
[παυση]
Ε.στα σουπερ μαρκετ πουλανε οδοντοκρεμες
Μ.με γευση μεντας
Μ.ποση ωρα εισαι στο καθρεφτη;
Ε.οσο χρονο κρατα η διαφημιση.7 δευτερολεπτα.
[παυση]
Ε.ακριβως;
Μ.ακριβως.
Ε.τι σπαταλη
Μ.σε ποση ωρα διαβαζεις μια σελιδα;
Ε.σε πολυ περισοτερο χρονο απ'οσο ολοκληρο το
βιβλιο
Μ.[κοιταζει στο καθρεφτη]ο χρονος δεν ειναι παντου ο ιδιος
[παυση]
Μ.[γυριζει προς το μερος της Ε.]τι διαβαζεις αληθεια;
[παυση]
Ε.ηθελε να με κερασει καφε.
Μ.σωθηκε το κραγιον
Μ.[γυριζει προς το μερος της Ε.][παυση]
Ε.φαντασου ενα δωματιο με πεντε τοιχους
[παυση]
Ε.μια σκαλα που μονο να την κατεβεις η' να την ανεβειςι
μπορεις,η' το ενα η' το αλλο
Ε.[κλεινει το βιβλιο]ζευγαρια χορευον βαλς η' ταγκο,
η το ενα η ' το αλλο,αυτοι που χορευουν βαλς γνωριζουν
μονο αυτους που χορευον ταγκο,αυτοι που χορευουν βαλς
η' ταγκο δεν γνωριζονται
[παυση]
[ανοιγει το βιβλιο]
Μ.δεν θυμαμαι ποτε τον γνωρισα
[παυση]
Ε.οτι γνωριζουμε,πραγματικα το γνωριζουμε;
Μ.εγω γνωριζω πως εγω ειμαι εγω.
Ε.εσυ δεν ειμαι εγω
Μ.ολες οι προτασεις δεν ειναι αληθινες
Ε.αν αυτη η προταση ειναι αληθινη,τοτε ειναι ψευτικη.
κι αν ειναι ψευτικη,τοτε ειναι αληθινη
Μ.στα εικοσι μου χωρισα
[παυση]
Μ.τρια δευτερολεπτα θα περασουν
[παυση]
[χαμηλωνει ο φωτισμος]
[τελος]
.
.
[to Samuel Beckett]
Interaction
(Monopracto)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
K.the Beauty?
(pause)
C.about the summer sea
K.an answer is a language
(pause)
(K. is moving in the office room)
(K.is stopping moving)
C.my opinion is that
K.my idea is not this
C.what is money?
(pause)
K.a crime?remember.what is true false or
false true?
C.a letter disyllabic
K.''cat'',''chair'' are monosyllabic objects
(pause)
(C. is sitting)
C.nonsense
K.a bird is fligting
(C. is standing up)
(pause)
K.a car is roaring
C.stop.with the reality
K.E. is phoning me,tommorow.at 12:10
C.justly
(C. is watching his clock)now is now
K.at memory
(pause)
C.yes.I am in office.95 percent.sure.very sure.
K.sure.sincerly sure.no uncertain.certain
(pause)
(the lights is downing)
(end)
.
.
THE PHONE CALL OF WOMAN
.
[the woman is phoning]
[...]
oh yes.sure?hear [...]
it's truth [...]Don't you believe me? [...]
What? [...]I don't know.Some times [...] I don't remember[...]
My job day was difficult one.very busy.I'm tired [...]
[...]What do you say? I didn't hear it clearly [...]
[... ]No.It is not so [...]Hear [...]I love you[...]Hear.
A moment[...]Don't close the phone.Hear me.Please.
No.No.Stay a moment.Please.No.
[the phone call is closed]
.
.
to Harold Pinter.
ΟΛΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ
Μονοπρακτο
(σε ενα δωματιο ενας αντρας και μια γυναικα.ο χωρος φωτιζεται απο τεχνητο
φωτισμο)
τι ωρα ειναι;-εχει ξημερωσει-εβαλες τη κασετα ;πατησε το πλει.-το μαγνητο-
φωνο δουλευει-τι θυμασαι.εκεινη τη μερα εβρεχε-εβρεχε.ειχα γινει μουσκεμα.
-τι εφαγες;-παπι ψητο με ρυζι σπυρωτο.-τι ανοησια.μην λες ψεματα.-αληθεια
-διαβασες εφημεριδες;τι εγραφαν στα πρωτοσελιδα-προπαγανδα.ποια δικαιο-
συνη.αθλιοτητες.δεν μιλας.-τι θελεις.για ολα εσυ φταις.-τωρα θελεις και ρεστα.
αχαριστια.-να σου καθαρισω ενα μηλο;-οχι.πορτοκαλι αν εχει-δεν εχει.μονο μηλα
-θα στο πω.φλυαρεις.-δεν ρωτησα τη γνωμη σου-ενα κι ενα ποσο κανει;-τρια-δυο
-ενα-προσεξε μη βουλωσει το μικροφωνο-ολα ενταξει ειναι-τι ιδεα εχεις για τον
ανθρωπο;-ον διπουν απτερον-η κοτα εχει δυο ποδια και φτερα-τι θες να πεις;-το
ειπα-ποιο;-ρωτας;-οχι απανταω-ποση ωρα διαρκει; μια ωρα;-μια ωρα ακριβως-σιωπη.θορυβος.-παιζεις.τα πραγματα ειναι πολυ σοβαρα.δεν το καταλαβες;-τα
ιδια λενε ολοι.εχουν συμφερον.-πιστευεις σε κατι;-παλια ναι.-ποσο παλια;-πριν
μια ωρα περιπου-τι αλλαξε απο τοτε;-η ανθρωποτητα-κοροιδευεις-φυσικα και
δεν κοροιδευω.μιλαω πολυ σοβαρα.-εγω δεν καταλαβαινω-δεν με νοιαζει τι κα-
ταλαβαινεις και τι δεν καταλαβαινεις.ζεις στον κοσμο σου.-ενω εσυ ζεις στο δικο
σου.-φυσικα στο δικο μου-μια ερωτηση.βρεχει;-κρατα ομπρελα να μην βραχεις
-θα βγεις εξω;-που;-πουθενα-ολα αυτα γραφονται κι ειναι εναντιον σου-αντιθετα.
εναντιον.σου ειναι.θα'ρθουν οπου να'ναι να σε συλλαβουν-εσυ με καταδοσες αντι-
σταθω-ματαια.εχουν στοιχεια ενσντιον σου-εσυ τα'δωσες-οχι.εμενα δεν μου πηραν
λεξη.εσυ τα ξερεσες ολα.-λες ψεματα-ψεματα αληθεια θα σε πιασουν.δεν γλυτω-
νεις.-τι θα κερδισεις.-τιποτα.απλα θα σε ξεφορτωθω.-τοσο πολυ με μισεις;-ακους
σε μισω;θα σε βολευε.απλως αδιαφορω.-αυτο λεγεται παλιανθρωπια-ετσι προο-
δευει η ανθρωποτητα.κι εμενα με ενδιαφερει η προοδος.-το κανεις για λεφτα.σι-
γουρα σε πληρωσανε-αρκετα.πατησε το στοπ.
(Τελος του μονοπρακτου.
ακουγεται το κλικ)
.
.
Woman in phone -CALL ME
Oh!yes
Are you busy?ok!
A moment!ok?
Yesrerday night I saw a dream.I was in a lubricant modern car like ferarri,
I thing.I was driving with high velocity.The city was a mix cities New York
Los Angeles Paris and an unknown futurist big city.I was searching you
and you was'not nowhere.I was very very anxious.And in this mix city others
men were not.Nobody human being!It was strange.I wake up very excited!
Are you laughing?I adore you!
What?a moment.
Are you busy?well!
Okey!
I phone you later.
Buy.I kiss you my darling.
I love you!
(The woman phoning is ended)
.
.
.
Ingmar Bergman-scenes from a marriage-Liv Ullmann and Erland Josephson
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΑΜΟ-χ.ν.κουβελης
-Τι συμβαινει;
-Το Τελος
-Πως το λες με τετοια ευκολια;
-Ηταν απο την Αρχη
-Τοτε γιατι ενωθηκαμε;
-Δεν μπορουσαμε να το αποφυγουμε
-Τωρα δεν μπορουμε να το αποφυγουμε;
-Οχι.Δεν μπορουμε.Ειναι Αδυνατο.
-Γιατι;
-Δεν ξερω.
-Λες ψεματα.Ξερεις.Υπαρχουν συγκεκριμενα πραγματα που τα κρυβεις
-Ειναι καιρος που δεν σ'αγαπαω
-Γιατι δεν το ελεγες;Γιατι το λες τωρα;
-Δισταζα.Να μη σε στεναχωρησω.
-Και προτιμουσες να υποκρινεσαι.Εχεις σχεση με αλλη γυναικα;
-Ναι.
-Την αγαπας;
-Δεν ξερω.
-Λες ψεματα.Πως γινεται να μην την αγαπας και να εχεις σχεση μαζι της;
Λες ψεματα
-Δεν εχει σημασια.Αν την αγαπαω η' δεν την αγαπαω.
-Θελεις να ζησεις μαζι της;
-Μη με ρωτας.
-Γιατι δεν απαντας;
-Δεν θελω.Σταματα.
-Κι εγω πηγα με αλλον αντρα.Θελεις να σου πω;
-Δεν θελω.Σταματα.Λες ψεματα
-Οχι.Αληθεια.Πριν τρια χρονια.
-Σταματα.
-Τον γνωρισα ,θυμασαι,στις διακοπες που καναμε το καλοκαιρι
εκεινο στην Ισπανια.
-Ειναι Ισπανος;
-Οχι.Αμερικανος.
-Τον βλέπεις;
-Μιλαμε στο τηλέφωνο.Ερχεται εδω για δουλειες,συναντιομαστε
-Σε ξενοδοχεια;
-Μην γινεσαι χυδαιος
-Τοση υποκρισια
-Τοση υποκρισια.Εσυ που συναντιεσαι;
-Φτανει πια.Σταματα
-Οχι.Εισαι εγωιστης.
-Καποτε μ'αγαπουσες και μου ορκιζοσουν αιωνια αγαπη
-Δεν ηξερα
-Ελεγες ψεματα
-Δεν ελεγα.Αληθεια ηταν.
-Τι συμβαινει;Γιατι;
-Δεν ξερω
.
.
.
Samuel Beckett-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ
[LIKE AN OLD OLD SHORT SONG]
ΘΕΑΤΡΟ-THEATRE -[ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ]-χ.ν.κουβελης
[δωματιο.χαμηλος φωτισμος.σχεδον αδειο απο επιπλα..τρεις καρεκλες σε
ισοσκελη τριγωνικη διαταξη .δυο αντρες [Α-Β]και μια γυναικα[Γ].ακαθοριστης
ηληκιας.ο ενας αντρας [Α]καθεται στην καρεκλα της κορυφης του ισοσκελους.
σχεδον ακινητος,σιωπηλος,κοιταζει κατευθειαν μπροστα,καθ'ολη τη διαρ-
κεια της σκηνης.ο αλλος αντρας[Β] και η γυναικα[Γ] καθονται στις αλλες δυο
καρεκλες .τις εναλλασουν η' στεκοντανται και οι δυοι ορθιοι η' μονο ο ενας
ειναι καθισμενος και ο αλλος ειναι ορθιος.κινουνται γυρω -γυρω απο τον ακι-
νητο αμιλητο ανθρωπο[Α].μιλουν συνεχως σ'αυτον,μην κοιταζοντας ο ενας
τον αλλο.[Αυτος ειναι ενας τριτος ξενος ανθρωπος η' εχουν καποια σχεση μαζυ
του]συγγενικη] η' ειναι η προβολη του ενος η' ειναι η προβολη και των δυο η'
η προβολη καποιας κοινης καταστασης τους]
Β:Λες να σκεφτεται;
Γ:Αποκλειεται να μην σκεφτεται
Β:Τι σκεφτεται τοτε;
Γ:Τιποτα
Β:Δεν εχεις αδικο.Σκεφτεται Τιποτα .Αρα Υπαρχει
Γ:Ακριβως
[σιωπη]
Β:Μια μερα,πρωι
Γ:Δεν ηταν πρωι,μεσημερι ηταν.Τεταρτη.ωρα 10:41 π.μ
Β:Α.Δεν την αντεχω την ακριβολογια σου.την ευαισθησια σου σε ανου-
σιες λεπτομερειες.
Γ:Μιλας αοριστα.Παντα σ'αρεσει να μιλας αοριστα.Γιατι;Να σου πω εγω
γιατι;
Β:Γιατι;
Γ:Για να φαινεσαι σπουδαιος.Καποιος.Ενω εισαι ενα στρογγυλοτατο μηδεν
[γελαει]Σαν το αυγο της κοτας.Οριστε εκφραση.[ειρωνικα]''Μια μερα,πρωι''.
Μια ηληθια Ακριβολογια.Να τη χεσω αγαπητε μου
Β:Παντα τα ιδια.
Γ:Φυσικα.Ο ανθρωπος δεν πρεπει να εκπλησει.Εχει ενα κεφαλι εχει δυο ματια
δυο χερια μια κοιλια δυο ποδια
Β:[με ενταση]Σκασε.Κι ενα βρωμοστομο.
Γ:Λοιπον εκεινο το μεσημερι .10:54 πμ και οχι 10:41.Τριτη και οχι Τεταρτη
Β:Πεμπτη ηταν.Ειμαι σιγουρος
Γ:Η σιγουρια σου.Οπως τοτε.Τι ηληθιος που ησουν.Θυμασαι;
Β:Σημασια εχει που θυμαμαι.Θυμαμαι .Αρα Υπαρχω
Γ:[Γελαει]Κι εγω Κατουραω .Αρα Υπαρχω
Β:Ηταν ζεστο το χερι.Μετρησα τα δαχτυλα του.Πεντε.Ακριβως πεντε.
[σιωπη]
Γ:Σ'αρεσει η μουσικη;
Β:Ναι.Μπορει ν'απαντουσα και οχι.Δεν νομιζεις;
Γ:Παντως σ'αρεσει.Ναι;
Β:Παντα φλυαρεις.Περισσοτερες λεξεις.Κι ολες ,μα ολες,ασχετες.
Γ:Ασχετες η' αστοχες;
Β:Και τα δυο.Αστοχες και ασχετες
Γ:Ποτε λες την Αληθεια;
Β:Παντα οταν λεω Ψεματα
Γ:Δηλαδη τωρα λες Αληθεια
Β:Οχι λεω Ψεματα.Αληθεια
Γ:Δεν Συμφωνω
Β:[περιπαιχτικα].Δεν Συμφωνω.Αρα Υπαρχω.Παντα το ιδιο τροπαριο.Βαρεθηκα
Γ:Βαρεθηκες.Γιατι τοτε δεν φευγεις;Σε σιχαινομαι
Β:Δεν εχω που να παω.Αλλωστε εσενα δεν σ'αγαπαω
Γ:Καποτε μ'αγαπουσες
Β:Λες Τωρα
Γ:Ναι λεω Τωρα
Β:Για ποιο πραγμα λες Τωρα;
[σιωπη]
Γ:Δεν ξερω
Β:Καταλαβα.Cogito.Ergo Sum
Γ:Δεν καταλαβες.Εισαι,ησουν Ισχυρογνωμων.Θα Εισαι
Β:Λες ν'ακουει;
Γ:Φυσικα και Ακουει
Β:Ομως.Φυσικα και δεν Ακουει
Γ:Αν ομως Ακουει;
Β:Δεν με Ενδιαφερει
Γ:Θα' ταν Τρομερο
Β:Αυτο με διασκεδαζει
Γ:Τι σε διασκεδαζει;
Β:Το Νοημα.Με κεφαλαια γραμματα.ΤΟ ΝΟΗΜΑ.Δεν ειναι γελοιο;
Γ:Με ρωτας;
Β:Απανταω.Τι Νοημα εχει αν απανταω η' ρωταω.Αφου παντα στο ιδιο
καταληγουμε.Μην πεις που;
Γ:Μην πεις που;Μην εισαι ολη την ωρα κουραστικος
Β:Γιατι τι ειπα;
Γ:Θα ελεγες.Η' για να ειμαι δικαιη μαζι σου.Δεν θα ελεγες
Β:Ομως μπορω να πω η' δεν μπορω
Γ:Εξαρταται
Β:Απο τι;
Γ:Απ'το Αν κλανει το παπι
Β:Το γατι ειναι το σωστο.Μην γινεσαι χυδαιος
Γ:Εγω χυδαιος;Ποτε δεν ειμαι χυδαιος.Ποτε δεν Υπηρξα.
Β:Συμφωνω
Γ:Συμφωνεις σ'Αυτο η' στο Αλλο;
Β:Συμφωνω και σ'Αυτο και στο Αλλο
Γ:Αρα Αντιφασκεις
Β:Εσυ Δεν Αντιφασκεις.Αρα Υπαρχεις
Γ:π.χ Το Δεντρο Ανεβαινει στον Ουρανο η' Κατεβαινει στη Γη;
Β:Να σου Απαντησω.Εκεινη τη μερα
Γ:Σημερα
Β:Μην διακοπτεις.Τι παιδικη συνηθεια κι αυτη.Να διακοπτεις τον Αλλον
οταν εχει κατι να πει.Συνεχιζω.Εκεινη τη μερα ειχα γυρισει απ'τη δουλεια
νωρις
Γ:Σε ειχαν απολυσει.''Με απελυσαν,τα καθικια''ειπες
Β:Οχι.Αυτο ειχε γινει την προηγουμενη μερα.Τοτε,λοιπον,σε βρηκα,σε εκανα
τσακωτη,να ακριβολογω,στο κρεβατι μ'εκεινον τον ηληθιο
Γ:Λες Ψεματα
Β:Κι αν λεω Ψεματα Αληθεια λεω
Γ:Λες Ψεματα ομως
Β:Κι Αν λεω Ψεματα Εχει Καμια Σημασια.Εχει;Πες μου Εχει;
Γ:Τι θες να πεις;
Β:Πως Εγω απολυθηκα κι Εσυ εβγαζες τα ματια σου
Γ:Με την τσουλα που γνωρισες;
Β:Αυτη ειναι αλλη περιπτωση.Διαφερει
Γ:Σε Τι Διαφερει;
Β:Α.Ολα θελεις να τα ξερεις.Ολα σε πειραζουν.Ασχοληθηκα εγω με
τα σκατοπραγματα σου
Γ:Η Αληθεια ειναι πως ποτε δεν ασχοληθηκες.Δεν ειχες χρονο.Ησουνα
χωμενος μεχρι το στομα στα σκατα σου.Μεχρι τη μυτη
Β:Διασκεδαζα
[σιωπη]
Γ:Ο Χρονος
Β:365 μερες 8.760 ωρες 525.600 λεπτα 3.153.600 δευτερολεπτα 315.360.000 δεκατα
του δευτερολεπτου
Β:Τεραστιος Αριθμος ο Χρονος
Γ:Και το ωραιο ειναι πως δεν Υπαρχει.Ειναι Ανυπαρχτος
Β:Για να το λες Εσυ που Ξερεις ετσι θα ειναι
Γ:Με ειρωνευεσαι
Β:Για να το λες ετσι ειναι
Γ:Το βλεπεις παλι με ειρωνευεσαι
Β:Αυτο το ειπες Πριν
Γ:Δεν εχω αδικο.Πραγματικα με ειρωνευεσαι
Β:Εχεις Αποδειξεις;
Γ:Και βεβαια εχω.Ατρανταχτες
Β:Κουνησου απ'τη θεση σου.Φεξε μου να μην σκονταψω
Β:Ειπες Πριν Τωρα Μετα
Γ:Και τι μ'Αυτο; Το Ξαναλεω.Σιγα τ'αυγα μην σπασουν.ΤΩΡΑ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ.
Ξερω κι ενα τραγουδακι μ'αυτο το θεμα.[Το τραγουδαει]
Σημερα Αυριο και Χτες
που'ναι οι σουπιες φτηνες
Β:Σκασε.Δεν Ειναι Αστειο.ΟΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ
Γ:ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Β:ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ
Γ:ΓΟΥΣΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΕΛΛΟ ΜΟΥ
Β:Μηπως και για το Αλλο εχεις Αποδειξεις;
Γ:Για την τσουλα;Και φυσικα εχω και παραεχω
Β:Μην ξεφευγεις.Ξερεις ποιο Αλλο
Γ:Μα το Θεο δεν ξερω
Β:Ξερεις και παραξερεις.Τι κανει νιαου στα κεραμμυδια
Γ:Η Γατα
Β:Επομενως το Αλλο Ειναι Γατα στα κεραμυδια
Γ:Και Γιατι να μην Ειναι;Και τι να ειναι;
Β:Ικανοποιηθηκες δηλαδη που Ειναι Γατα στα Κεραμυδια
Γ:Και τι με νοιαζει εμενα;Ας Ειναι και Αλεπου στο Κοτετσι.Εστω κι Ετσι Υπαρχει.
Καλλυτερα ειναι απ'το να Ειναι Ανυπαρχτος
Β:Τοτε Αλλαζει το Πραγμα
Γ:Τοτε Συμφωνουμε Πως ο Ορισμος του Αλλου Ειναι Θεμα Προοπτικης.
Απο ποια θεση το προσεγγιζουμε
Β:Ποιος σου ειπε Πως Συμφωνω
Γ:Μολις Τωρα το Ειπες
Β:Τι Ειπα;
Γ:Αυτο που Ειπες Δεν Ειναι Αυτο που Ειπα
Β:Τοτε τι Ειπες;
Γ:Αυτο που Ειπα και δεν ειναι Αυτο που δεν Ειπα
Β:Αρα Ειπες Αυτο που δεν Ειπες
Γ:Ακριβως.Ακριβεστατα.
Β:Τωρα μιλας Σωστα
Γ:Και Πριν μιλουσα Σωστα
Β:Τι Ελεγες;
[σιωπη]
Πραγματικα Τι Ελεγες Σωστα;
Γ:Ξερεις,τοτε
Β:Τοτε Ξερω
Γ:Ξερεις
Β:Τη Τυφλα μου
Γ:Εισαι Εγωιστης
Β:Κι εσυ Ισχυρογνωμων
Γ:Μου το ειπες και Πριν
Β:Δηλαδη θελεις να μου πεις πως Επαναλαμβανομαι
Γ:ΕπαναλαμβανεσαιΑρα Υπαρχεις
Β:Μ'αρεσει που κι ετσι υπαρχω.βηχω.φταρνζομαι.κλανω.
[σιωπη]
Βηχω.Φταρνιζομαι.ΚλανωΑρα Υπαρχω
Ειναι Ωραιο Να Υπαρχω
Γ:Ναι Ειναι Ωραια
Β:Ναι Ειναι Ωραια Κι Ετσι.Ειμαι Πραγματικα Ευτυχισμενος.
Δεν Εχω Να Κανω Κατι Καλυτερο.Σπουδαιοτερο
Γ:Τι θα εκανες δηλαδη;
Β:Τιποτα
Γ:ΤΙΠΟΤΑ
Β:Τιποτα
Γ:Και τωρα τι κανουμε κανοντας Τιποτα;
Β:Παλι Τιποτα
Γ:Δεν μπορουμε να ξεφυγουμε απο το Τιποτα.Ειναι Πραγματικο
Β:Βεβαια Πραγματικο.Οπως μια τρυπα στο νερο
Γ:Σωστα.Αυτο ειναι το Τιποτα μια Τρυπα στο Νερο
Β:Σωστα το Τιποτα Ειναι οπως ενας κωλος που χεζει.
ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΩΛΟΣ ΠΟΥ ΧΕΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.
Μυριζει κι ετσι το καταλαβαινουμε
[σιωπη]
Γ:Χεζει.Δηλαδη Θελεις να πεις Δημιουργει
Β:Ναι.Θελω να πω.Αρα Υπαρχω.Υπαρχεις.Υπαρχει
Γ:Τι;
Β:Παλι απ'την Αρχη.Φαυλος Κυκλος
Γ:Αλλα μην φλυαρεις
Β:Ειναι Αδυνατο
Γ:Τι ειναι Αδυνατο;
Β:Πως ειναι Δυνατον τοση ωρα να μην μιλαει και να μην ακουει;
Γ:Εγω λεω πως δεν ακουει γι'αυτο δεν μιλαει
Β:Κι εγω λεω πως ακουει και δεν μιλαει
Γ:Κοιταξε να Δεις Δεν θα περασουμε ολη την ωρα μας μ'αυτο το θεμα.
Αν ακουει.Ας Ακουει
Β:Κι Αν Δεν Ακουει Ας Μην Ακουει
[σιωπι]
Γ:Κι Αν Δεν Μιλαει Ας Μην Μιλαει
Β:Αν Μιλαει.Ας Μιλαει
Γ:Σαν παλιο παλιο τραγουδακι
[σιωπη]
[και οι 3 ανθρωποι ακινητοι καθισμενοι στις καρεκλες στις κορυφες του
ισοσκελους τριγωνου]
[χαμηλωνουν τα φωτα]
Τελος του Μονοπρακτου
.
.
.
Frida Kahlo-Diego Rivera-painters-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ FRIDA KAHLO-χ.ν.κουβελης
THE LAST ONE-PLAY IN BED OF FRIDA KAHLO-c.n.couvelis
[ΘΕΑΤΡΟ-THEATRE-ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ-ONE-PLAY]
Λιγο να σηκωθω στα μαξιλαρια.Να βλεπω καλυτερα το προσωπο μου
στον καθρεφτη.Ποναω σημερα λιγοτερο.Ας μην χαιρομαι.Περιμενω
την Κριστινα να μου φερει τους δυο παπαγαλους που της παραγγειλα.
Η καημενη.Κατι την βασανιζει.Πολυ σκεφτικη μου φαινεται το τελευταιο
καιρο.Οταν την ρωταω τι εχει αποφευγει να μου απαντησει.Μισολογα.
Δεν με κοιταζει κατευθειαν στα ματια.Και ποσο κοκκινιζει το ομορφο
προσωπακι της μικρης μου αγαπημενης αδελφουλας.Ποσο την αγαπαω.
Κι ο Ντιεγο ποσο την αγαπαει κι αυτος.Να μακιγιαρω τα φρυδια μου.Πιο
σμιχτα.Τα θελω πιο ινδιανικα.Η μαμα ηταν ινδιανα.ο μπαμπας γερμανοε-
βραιος.Κι εγω γεννηθηκα μεξικανα επαναστατρια.[γελαει]7 Ιουλιου 1910
τοτε που αρχισε η επανασταση.Τοσα μουραλς γι'αυτη εχει κανει ο Ντιεγο.
Ποσο τον θαυμαζω και ποσο τον θαυμαζει ο κοσμος.Ειναι σπουδαιος
μεγαλος ζωγραφος.Ποσο ομως με νευριαζει και με κανει δυστυχισμενη
που τον κυνηγουν λυσασμενα οι γυναικες.Θα τις ξεμαλλιαζα.Ν'αφησουν
ησυχο τον Ντιεγο.Τον δικο μου ελεφαντα Ντιεγο.Νομιζω πως θα ταιριαζε
να ζωγραφισω λουλουδια στα μαλλια μου.Θα'ταν ωραια η εικονα μου.
[σιωπη]Δεν θελω να'ναι ωραια η εικονα μου.Εκεινος ο απαισιος δολο-
φονος μαχαιρωσε τη γυναικα του με 16 μαχαιριες και στο δικαστηριο
ειπε ''Μερικες Καποιες Μαχαιριες''.16 μαχαιριες στο αδυνατο ευθραυστο
σωμα της μερικες καποιες μαχαιριες.Χθες ειχα νεα απο τη Ζοζεφιν.Μου
γραφει πως στο Παρισι ειναι ξετρελαμενοι με το τραγουδι και το χορο της.
Αυτη ξερει τι θελει.Αν κι ειναι ενα μονο χρονο μεγαλυτερη μου.Αυτη γεν-
νηθηκε το 1906 κι εγω το 1907.[γελαει]Ειναι τολμηρη και ατιθαση.Ανεξαρτητη.
Ακριβως οτι θελει η Επανασταση μας.Θυμαμαι την τελευταια φορα που την ειδα
που τραγουδησε για μενα το ''Yes, We Have No Bananas ''μεσ'
στα αυτια μου το ψιθυρισε.Ποσο πολυ με τρελλανε η λαυτρευτη μου Ζοζεφιν.
Πραγματικη Μαυρη Αφροδιτη.Τη λατρευω.Ο Ντιεγο θελει να του λεω για'κεινη.
Με βαζει να του αφηγουμε τις συναντησεις μας και πολυ τον διασκεδαζει αυτο.
Τ'αλλα ομως τον οργιζουν.Νευριαζει παρα πολυ.Ελεφαντας.Ολα θα τα γκρεμισει.
Με βριζει χυδαια.Κολαση.Βγαζει τα σπασμενα γιατι κι εγω για τα δικα του,που
δεν ειναι λιγα αλλα παρα πολλα,του ορμαω σαν αγριεμενη υαινα και του χωνω
τα νυχια στα ματια και στο προσωπο να τον ξεσχισω.Θα'θελα να τον κλωτσισω
αλλα τα ποδια μου δεν εχουν τη δυναμη.Ουτε μπορω να τον ριξω κατω να τον
πατησω.Αργησε η Κριστινα.Που να ξεχασθηκε;Ο παπαγαλος θα ταιριαζε σ'εκει-
νο το σημειο.Κιτρινο πρασινο κοκκινο χρωμα.Θα του αρεσε και του Ντιεγο.Πολυ
μου αρεσει το βλεμμα του οταν κοιταζει τους πινακες μου.Αν και τους βρισκει
ξενους απ'τους δικους τους.Τον γοητευουν ,μου λεει και με φιλαει τρυφερα στο
δεξι μαγουλο.Αν και αριστερος,μου λεει γελαστος,σε σενα Φριδα μ'αρεσουν ολα
τα δεξια σου.Κι εγω παντα,δηθεν σοβαρα του λεω,μηπως εννοεις το μικρο μου
δεξι ποδι.Ποσο τον αγαπαω ποσο τον λατρευω.Πριν λιγες μερες τελειωσα εναν
πινακα με μια ελαφινα να τρεχει στο δασος και το προσωπο της να ειναι το δικο
μου προσωπο.Η Φριδα πληγωμενη ελαφινα.Δεν ζωγραφιζω ονειρα ουτε εφιαλτες
αλλα την πραγματικη μου ζωη.Την δυστυχισμενη πραγματικη μου ζωη.Την 17 Σε-
πτεμβριου του 1925 που επεσε το λεωφορειο πανω στο τραμ και τσακισα πλευρα
σπονδυλικη στηλη λεκανη ωμο.Και εντεκα ραγισματα στο δεξι μου ποδι.Φαντα-
σθητε εντεκα ραγισματα στο μικρο δεξι μου ποδι.Να σ'αυτο το μικρο μου ποδι.
Και στα 6 μου αρρωστησα.Ειπαν οι γιατροι.Spina bifida αναπτυξιακη διαταραχη
της σπονδυλικης στηλης και των ποδιων.Σπασμενη κολωνα.Τοτε σ'εκεινο το ατυ-
χημα ενας μεταλλικος λεβιες μου τρυπησε τη μητρα.Χωρις Ελπιδα.Απελπισμενη.
Δεν μ'ενοιαζε να χασω τη ζωη μου.Στο νοσοκομειο Χενρι Φορντ εκανα το Ιπταμενο
κρεβατι.Τρεις αποβολες.Οχι μια.Τρεις.Ποσο υπεφερα.Ποσο ηθελα τα μωρα μου.
Να εχω τα δικα μου μωρα Τα μωρα του Ντιεγο μου.Ο Ντιεγο μου ειναι η Τροφος μου
με κραταει προστατευτικα στα δυνατα του μπρατσα και με τρεφει.Η Ζοζεφιν μου
μου γραφει πως εχει υιοθετησει και το 12δεκατο παιδι της.Ποσο τη ζηλευω.Αυτη
ειναι υγιης.Κι εγω κρυβω τα αναπηρα ποδια με μακριες πολυχρωμες ινδιανικες
φουστες.Εγω η Φριδα ειμαι μια κορδελα τυγιγμενη γυρω απο μια χειρομπομπι-
δα.Να σκασω.Ο κακομοιρος ο Λεον,τον λυπομουν,γλυτωσε απο τις γελοιες εκεινες
δικες ,μου εστελνε ραβασακια,λιγο ντροπαλος,τα κρυβε μεσα σε βιβλια,να μη κατα-
αβει η γυναικα του.Διαρκης Επανασταση.Σχολαστικος ανθρωπος.Μια -δυο φορες
ηταν η σχεση μας,δεν θυμαμαι.Το προσωπο μου.Στον καθρεφτη,εδω μπροστα μου,
απεναντι μου,το προσωπο μου.Ολοκληρο..Νοιωθω τοση μοναξια.Σαν ολα να απο-
μακρυνθηκαν απο μενα,να ξεριζωθηκαν και να αιωρουνται απο πανω μου.Τα πνευ-
μονια μου η καρδια μου το στομαχι μου το συκωτι μου η κοιλια μου τα εντερα μου
η μητρα μου οι ωοθηκες μου οι σαλπιγγες μου .Ολα κρεμασμενα απο πανω μου και
να σταζουν.Ειναι ωρα να παρω το φαρμακο μου.Ποσο θα ηθελα να εφευγα χαρουμε-
να και να μην ξαναγυριζα ποτε.Αργει η Κριστινα.Γιατι αργει τοσο;Τι να συμβαινει;
Που ειναι ο Ντιεγο μου;Νοιωθω τοση μοναξια.Το προσωπο μου.Ο εαυτος μου.Τοσες
φορες τον ζωγραφισα,που νοιωθω πως ειναι το μοναδικο ατομο που γνωριζω καλυ-
τερα.Αρχιζει να με ποναει το ποδι.Και στη μεση ποναω.Ποσο θα ηθελα τωρα να κλεισω
τα ματια και να κοιμηθω.
.
.
.
THEATER MONOPRAKTA
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΕΙΜΕΝΑ-TEXTS-Χ.Ν.Κουβελης[C.N.Couvelis}
.
.
Θεατρικα Μονοπρακτα Theater Monoprakta-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΘΕΑΤΡΟ-ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ
THEATER MONOPRAKTA
c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΜΑΓΝΗΤΟΤΑΙΝΙΑ
[ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ]-ΘΕΑΤΡΟ
.
η σκηνη στο σαλονι ενος διαμερισματος,τυ-
πικα μοντερνο,στον 10 ο οροφο μιας πολυ-
κατοικιας στη περιοχη του κεντρου μεγαλου-
πολης,ενας ανδρας γυρω στα 30 και μια γυναικα
γυρω στα 25,ο αντρας καθεται σ'ενα καναπε,δια-
βαζει εφημεριδα και η γυναικα καθαριζει τα ε-
πιπλα,το μεγαλο παραθυρο στον δυτικο τοιχο
ειναι ανοιχτο,κατω απο την τηλεοραση υπαρχει
ενα μαγνητοφωνο αντικα με τις παλιες μαγνη-
τοταινιες - μπομπινες.
ΑΝΤΡΑΣ:[αφηνει την εφημεριδα στο τραπεζι
μπροστα του]
Ακους;
[παιρνει το τηλεκοντρολ και ανοιγει την τηλεο-
ραση,την αφηνει για λιγο ανοιχτη κι επειτα
την κλεινει]
ΑΝΤΡΑΣ:Ακους;
ΓΥΝΑΙΚΑ: Ακουσα
ΑΝΤΡΑΣ:Τι θορυβος
ΓΥΝΑΙΚΑ:Δεν βλεπω τηλεοραση
ΑΝΤΡΑΣ:Ο θορυβος της πολης
[πηγαινει στο ανοιχτο παραθυρο,στεκεται,
κοιταζει] ενα μεγαφωνο θορυβου
ΓΥΝΑΙΚΑ:Τι να ετοιμασω για φαγητο;
ΑΝΤΡΑΣ:Εκει κατω δεν ειναι θορυβος,ειναι
συγγεκριμενοι ηχοι
[γυριζει προς τη γυναικα]Δεν τηλεφωνησε
ακομα;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Λες να μην ερθει;
ΑΝΤΡΑΣ:[φευγει απο το παραθυρο ,πη-
γαινει και καθεται στον καναπε,στον ιδιο που
ηταν πριν καθισμενος]
Και την αλλη φορα δεν ηρθε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Μας τηλεφωνησε πως κατι
του'τυχε
ΑΝΤΡΑΣ:Του'τυχε;τιποτα δεν του'τυχε,το'πε
ετσι,για ν'αποφυγει
ΓΥΝΑΙΚΑ:[παει στο παραθυρο]Εχεις δικιο
ΑΝΤΡΑΣ:[χωρις να γυρισει προς το μερος
της]Να δεις που ουτε σημερα θα'ρθει
ΓΥΝΑΙΚΑ:[φευγει απ'το παραθυρο και συ-
νεχιζει να καθαριζει το χωρο]
Τι θορυβος,και να σκεφτει κανεις πως καποιος
εκει μεσα ζει
ΑΝΤΡΑΣ:Κανε μπιφτεκια,και καμια σαλα-
τα,μπυρα εχει;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Εχω αποφασισει τι θα κανω
ΑΝΤΡΑΣ:Ποια ηληκια εχει,που δουλευει,
δεν ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Εχει τρεις μπυρες,θ'ανοιξουμε
και κρασι
ΑΝΤΡΑΣ:[σηκωνεται,πηγαινει στο παραθυ-
ρο,κοιταζει κατω]Να,λες να ειναι αυτος,εκει,
σαν κουκιδα απο δω φαινεται
ΓΥΝΑΙΚΑ:[ανοιγει την τηλεοραση,κατι λεει
που δεν ακουγεται]
ΑΝΤΡΑΣ:[χωρις να γυρισει,φωναζει]Τι κα-
νεις; εισαι ανοητη;
ΓΥΝΑΙΚΑ:[πηγαινει κοντα του στο παρα-
θυρο,κοιταζει]
Δεν ωφελει να περιμενεις,το ξερεις,δεν
σου κανει καλο
ΑΝΤΡΑΣ:[μετα απο μεγαλη σιωπη]
Ετσι ειναι,τοσα χρονια
ΓΥΝΑΙΚΑ:[αμεσως]Τι θ'αλλαξει αν ερθει;
ΑΝΤΡΑΣ:Θα ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:Και τωρα ξερουμε
ΑΝΤΡΑΣ:Δεν ειμαστε βεβαιοι
ΓΥΝΑΙΚΑ;Κι αν αυτος ειναι ανικανος να
μας δωσει βεβαιοτητα;
ΑΝΤΡΑΣ:Δεν μπορει να γινει αυτο,επιλε-
χθηκε γι'αυτο
ΓΥΝΑΙΚΑ:Να βεβαιωθουμε η' να μην βε-
βαιωθουμε;
ΑΝΤΡΑΣ:Οτι και να ειναι θα 'ναι μια βε-
βαιωση
ΓΥΝΑΙΚΑ:Τι ωρα ειναι;
ΑΝΤΡΑΣ:[κοιταζει το ρολοι του]Περασε η
ωρα
ΓΥΝΑΙΚΑ:[φευγοντας απο κοντα του]Παω
στην κουζινα να ετοιμασω κατι
ΑΝΤΡΑΣ:[επιστρεφει στον καναπε,στον ιδιο]
Θα περιμενουμε ,ο θορυβος της πολης αυ-
ξηθηκε
[φωναζει]Μπορεις να μου φερεις λιγο νερο;
ΓΥΝΑΙΚΑ:[του φερνει ενα ποτηρι νερο]
Σε λιγο θα νυχτωσει
ΑΝΤΡΑΣ:[την κοιταζει]Αυριο,μπορει να
ερθει αυριο,η' μεθαυριο,εδω θα'μαστε,θα πε-
ριμενουμε
[παιρνει το νερο και το πινει]
ΓΥΝΑΙΚΑ: Εκανα λαθος,στο ψυγειο εχει μο-
νο μια μπυρα,και κρασι καθολου
ΑΝΤΡΑΣ:Μπορει να μην του αρεσει η μπυρα,
δεν πειραζει,μην ανησυχεις
ΓΥΝΑΙΚΑ:[στεκει ορθια κοντα στην πορτα
της κουζινας]Εχει σημασια,απο το γουστο
του στο ποτο,μπορει να εξαρταται η διαθεση
του
ΑΝΤΡΑΣ:Αν δεν του αρεσει ,να θυμωσει,να
συγχιστει,και να μην πει τιποτα
ΓΥΝΑΙΚΑ:Ετσι κι αλλιως δεν θα εχει τιπο-
τα να πει
ΑΝΤΡΑΣ:Πως το ξερεις;
ΓΥΝΑΙΚΑ:Ειμαι βεβαιη,πως δεν εχει κρασι
ΑΝΤΡΑΣ:Αυτο ειναι τοτε αχρηστο,καταστρο-
φη
ΓΥΝΑΙΚΑ:Θα περιμενουμε,το κρσσι ειναι
βεβαιο πως δεν υπαρχει,για το αλλο δεν ξε-
ρουμε τιποτα
ΑΝΤΡΑΣ:Πρεπει να μαθουμε,δεν γινεται,κατι
θα ειναι,να ξερουμε
ΓΥΝΑΙΚΑ:[τον πλησιαζει]Μα ξερουμε,αν
ερθει θα ξερουμε,κι αν δεν ερθει θα ξερουμε,
ειτε ετσι ειτε αλλιως θα ξερουμε[πηγαινει
στο παραθυρο και το κλεινει]
Μπιφτεκια θα κανω
ΑΝΤΡΑΣ:Ο θορυβος τωρα ελλατωθηκε,πε-
ρασε η ωρα,δεν θα'ρθει,δεν το συνειθιζει τε-
τοια ωρα
[περναει αρκετη ωρα χωρις να πει η' να κα-
νει κατι,επειτα ανοιγει την τηλεοραση,αλλα-
ζει συνεχως καναλια,την κλεινει]
ΓΥΝΑΙΚΑ:Θα φτιαξω σαλτσα με ντοματα
και κρεμυδια [ακουγεται η φωνη της απο την
κουζινα ]
ΑΝΤΡΑΣ:[σηκωνεται πηγαινει στο μερος
που ειναι η τηλεοραση και παει το στοπ στο
μαγνητοφωνο,η μαγνητοταινια σταματα να
γυριζει]
Τα φωτα χαμηλωνουν και ο χωρος τυλιγεται
στο σκοταδι
ΑΥΛΑΙΑ
.
.
ΑΛΜΠΟΥΜ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ
[ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΟ][Μονοπρακτο]-Αποσπασμα
.
[Στο σαλονι ενος αστικα επιπλωμενου διαμερισματος]
Αλικη:η ωρα περασε[κοιταζει το ρολοι]4 και εικοσι,στις 3
και τεταρτο γυριζει.Ποτε δεν συνειθιζει ν'αργει.Παντα στην
ωρα του.
[σωπαινει για λιγο]
Αν συνεβαινε κατι σοβαρο θα'περνε τηλεφωνο.Τι συνεβει;
Γιατι δεν πηρε τηλεφωνο;
[ακουγονται κλειδια στη πορτα και μπενει ο Γιωργος,η Αλικη
τρεχει κοντα του]
Αλικη:Τι εγινε;Γιατι αργησες;Ανησυχησα
Γιωργος:Ξερεις πως ειναι η κινηση αυτη την ωρα.Επειτα με το
παραμικρο διαδηλωνουν και κλεινουν τους δρομους.Τι μοδα
κι αυτη.Γεμισαμε επαναστατες
Αλικη:Εχω στρωμενο το τραπεζι να φας.Εκανα κοτοπουλο
ψητο με πατατες.
Γιωργος:Δεν θα φαω.Τσιμησα κατι στο γραφειο.Επειτα ολη
αυτη η αναστατωση μου εκοψε την ορεξη.Θα κανω ενα μπα-
νιο και θα ξαπλωσω .Ειμαι κουρασμενος.
[Μπενει στο μπανιο.Η Αλικη μαζευει το τραπεζι.Ακουγεται το
νερο στο μπανιο.Ανοιγει την τηλεοραση.Διαλεγει ενα καναλι.
Σ'ενα απογευματινο ρεαλιτι.Πηγαινει στη κουζινα.Ακουγεται
ο ηχος απο πιατα,που πλενονται]
[ο Γιωργος βγαινει απ'το μπανιο,ακουγεται η φωνη του]
Γιωργος:Χαμηλωσε την τηλεοραση.
[ακουγεται ηχος πορτας,που κλεινει.
Εμφανιζεται η Αλικη στο σαλονι.Περνει το τηλεκοντρολ και
κλεινει τη φωνη.Επιστρεφει στη κουζινα.Ελαχιστα ακουγεται
τι κανει.Ερχεται στο σαλονι και καθεται στον καναπε.Παρακο-
λουθει την βωβη τηλεοραση.Οταν γινεται διακοπη για διαφη-
μησεις την κλεινει.Σηκωνεται,βρισκει ενα περιοδικο,ξαπλωνει
στον καναπε και το ξεφυλλιζει.Χτυπαει χαμηλα το κινητο.Το
σηκωνει.Μιλαει σιγανα,σχεδον ψιθυριστα]
Αλικη:Εσυ;Αργησε.Τωρα κοιμαται.
[ακουει]Δεν μπορω.Αν ξυπνησει και δεν με βρει;Τι θα πω;
[ακουει]Μην το λες αυτο.Ξερεις ποσο θελω να σε δω.
[ακουει]Θα φυγεις;Δεν ειπες πως θα φυγεις αυριο;
[ακουει]Σε μιαμιση ωρα;Γιατι,δεν μενεις κι αποψε;
Δεν γινεται να μεινεις;Θελω να σε δω,τωρα.Ελα.
[ακουει]Δεν με νοιαζει.Ας ξυπνησει.Θα πω πως φευγεις
εκτακτως και περασες να μας αποχαιρετησεις
[ακουει]Τι ειπες;Δεν ακουσα καλα.Ξαναπεστο.
[ακουει]Εισαι εδω κοντα;Σ'ενα τεταρτο θα εισαι εδω;Θα
σε περιμενω.Μην αργησεις.Την εκτυπωσες τη φωτογραφια,
που βγαλαμε χθες στο δωματιο του ξενοδοχειου;Την εχεις
μαζι σου;Ενταξει.Σ'ενα τεταρτο.Θα σε περιμενω.Γεια
[κλεινει το τηλεφωνο]
.
.
Ανθρωπινα Εσωτερικα[Human Interiors]
OH,JEFF,I LOVE YOU,TOO...BUT...
.
Helen is phoning[saying and hearing]
I didn't have time.I tried my best ...I don't know.Let's see what
that means...It was very exciting and very,very interesting.But...
I haven't the slightest idea what it is...Yes...Yes...So you see...
Look at...I noticed something about this.The differance is
...So I tried to explain.Now look at those things.What's the diffe-
rance?...I asked him.He said me:''That's right''...Well...Well...
OK.But...Oh!Yes.I didn't feel good.As we walked from his
working -office,we talked about you...He,said me,have a lovegirl
named Maria...Well,of course...What's the matter?I 've been
listening to all these stories,and now I don't know,of all the things
he told me,which were true,and which were not true....All right!
...When I went at my home it was dark...No!...No!...What do you
mean?....Not,at all!...It's reasonable!Your reaction....Please.Hear
me.Forget who said it you.And look at what I am saying you,now.
...Yes.He just said me it straightly.I said him No....Don't doubt...
Is there two sides in that?How can you deduce it?...Yes,he gave
me a gift.Golden earings.That was the only thing i...You must
be sure.I'm sorry to hear it....Because we have made a speak
...No.No.That's is childish.Don't reverse all...No.No...Hear.How
can you say and do such thing?...Please.One moment.Wait.Don't
close the phone...Don't close the phone....Please,don't close...
[the pnone is closing]...Don't close it
.
.
.
[Silence]
.
.
-το ειναι [τι ειναι,πως συμπεριφερεται,πως λειτουργει,πως
αντιδρα]-
[ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ]
WOMAN ON PHONING
.
Eleni on phone,11 in the evening
[hearing]
No,I want...
[hearing]
What is this meaning?I haven't the slightest idea what is it?
Truely.Yes,I know it.
[hearing]
How did you learn it?.Please,
Tell me.
[hearing]
I believe,that's unright.
[hearing]
Yes,I have met him yesterday in the evening in a party with
friends
[hearing]
Yes,he is here for business.
[hearing]
No.No.I don't know.
[hearing]
Please,listen a moment
[hearing]
Please,listen
[hearing,silence]
Not,at all
[hearing]
What do you mean?It is not reasonable.I don't know,how can
you deduce it?
[hearing]
What?How can that be.A moment,please,don't close
[hearing]
Please,don't close.
No...No.No...
[pnoning is ended]
No....No.No
.
.
Στον Σαμουελ Μπεκετ:
Η ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ ΜΑΓΝΗΤΟΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ Mr KRAPP
To Samuel Beckett:
THE ENDLESS TAPE OF Mr KRAPP
.
Η σκηνη σ'ενα γραφειο,δυο αντρες,,σε μια μεγαλουπολη,
μινιμαλιστικη επιπλωση.Ο Mr Krapp καθεται στο γραφειο,
μπροστα του ενα μαγνητοφωνο,απο τα παλια,με τις μπο-
μπινες.Ο αλλος αντρας ειναι ορθιος και πηγαινοερχεται στο
χωρο,ορισμενες φορες στεκεκεται ακινητος.
Κ-τι ωρα εχεις;
σιωπη
Α-δεν θα'ρθει
σιωπη
Α-ειναι βεβαιο
Κ-ολη τη μερα εβρεχε
Α-την συναντησα στο δρομο πριν δυο μηνες
σιωπη
ο Α στεκεται ακινητος,συνεχιζει να κινειται
Α-δεν με γνωρισε
Κ-στο ψυγειο εχει μπυρα
Α-ενα σκυλι με κυνηγησε το πρωι
σιωπη,στεκεται ακινητος,κινειται,στεκεται ακινητος
Α-καμια εκατοστη μετρα περιπου απο'δω
σιωπη
Κ-η προταση ''το μηλο ειναι ενα φρουτο'',ειναι αληθης
και δεν χρειαζεται γι'αυτο απαραιτητα να υπαρχει το μηλο
για να διατυπωθει
Α-Τα καταγραφεις στο μαγνητοφωνο;
σιωπη,στεκεται ακινητος,ακουγεται κλικ,και το γυρισμα
της μαγνητοταινιας,ακινητος,κινειται
Κ-στον τοιχο ,μαλλον,ταιριαζε ενας πινακας του Πικασο
Ο Α στεκεται ακινητος,σιωπη,ακουγεται η ταινια
Α-στον ηλεκτρικο επιασαν μια γρια χωρις εισητηριο
συνεχιζει να κινειται
Κ-τρεις η ωρα
ακουγεται ενα κλικ,η μαγνητοταινια δεν ακουγεται,σιωπη,
μετα απο λιγο ακουγεται παλι ενα κλικ και το γυρισμα της
μαγνητοταινιας,ο Α συνεχιζει να κινειται και να σταματα.
Ακουγεται ο ηχος της ταινιας.
.
Κ-τι ωρα εχεις;
σιωπη
Α-δεν θα'ρθει
σιωπη
Α-ειναι βεβαιο
Κ-ολη τη μερα εβρεχε
Α-την συναντησα στο δρομο πριν δυο μηνες
σιωπη
Α-δεν με γνωρισε
Κ-στο ψυγειο εχει μπυρα
Α-ενα σκυλι με κυνηγησε το πρωι
σιωπη
Α-καμια εκατοστη μετρα περιπου απο'δω
σιωπη
Κ-η προταση ''το μηλο ειναι ενα φρουτο'',ειναι αληθης
και δεν χρειαζεται γι'αυτο απαραιτητα να υπαρχει το μηλο
για να διατυπωθει
Α-Τα καταγραφεις στο μαγνητοφωνο;
σιωπη,ακουγεται κλικ,και το γυρισμα
της μαγνητοταινιας
Κ-στον τοιχο ,μαλλον,ταιριαζε ενας πινακας του Πικασο
σιωπη,ακουγεται η ταινια
Α-στον ηλεκτρικο επιασαν μια γρια χωρις εισητηριο
Κ-τρεις η ωρα
ακουγεται ενα κλικ,η μαγνητοταινια δεν ακουγεται,σιωπη,
μετα απο λιγο ακουγεται παλι ενα κλικ και το γυρισμα της
μαγνητοταινιας
Ακουγεται ο ηχος της ταινιας
.
Κ-τι ωρα εχεις;
σιωπη
Α-δεν θα'ρθει
σιωπη
Α-ειναι βεβαιο
Κ-ολη τη μερα εβρεχε
Α-την συναντησα στο δρομο πριν δυο μηνες
σιωπη
Α-δεν με γνωρισε
Κ-στο ψυγειο εχει μπυρα
Α-ενα σκυλι με κυνηγησε το πρωι
σιωπη
Α-καμια εκατοστη μετρα περιπου απο'δω
σιωπη
Κ-η προταση ''το μηλο ειναι ενα φρουτο'',ειναι αληθης
και δεν χρειαζεται γι'αυτο απαραιτητα να υπαρχει το μηλο
για να διατυπωθει
Α-Τα καταγραφεις στο μαγνητοφωνο;
σιωπη,ακουγεται κλικ,και το γυρισμα
της μαγνητοταινιας
Κ-στον τοιχο ,μαλλον,ταιριαζε ενας πινακας του Πικασο
σιωπη,ακουγεται η ταινια
Α-στον ηλεκτρικο επιασαν μια γρια χωρις εισητηριο
Κ-τρεις η ωρα
ακουγεται ενα κλικ,η μαγνητοταινια δεν ακουγεται,σιωπη,
μετα απο λιγο ακουγεται παλι ενα κλικ και το γυρισμα της
μαγνητοταινιας
Ακουγεται ο ηχος της ταινιας
.
.
To Samuel Beckett:
THE ENDLESS TAPE OF Mr KRAPP
.
The scene in a office-room, two men, in a megacity
minimalist furniture. Mr Krapp is sitting in the office,
in front of a tape recorder, from the old models, with
the bobines.the other man is upright and is moving in
space, sometimes is standing motionless.
K-what time is it?
Silence
A- she will not come
Silence
A-this is certain
K-it rained all day
A-I met her on the road two months ago
Silence
A is standing motionless, is moving
A-she did not know me
K-in refrigerator has beer
A-an dog chased me in the morning
silence, standing motionless, moving, standing still
A a hundred-meter about from here
Silence
K-the proposition '' The apple is a fruit,'' is true
this does not need necessarily to be present the apple
in existence In order to be formulated
A-Are you recording them in the tape recorder?
silence, standing motionless, a click sounds, and
tape-turning sounds,motionless,moving
K-on the wall will suit a table of Picasso
A stands still, silence, sounds of the tape
A-in metro they have grabbed an old woman without
ticket of train
continues to move
K-three o'clock
an sound of a click, the tape does not sound, silence,
after some time the clicking sounds again and the turn-
ing of tape is sounding,,A is keeping moving and stoping.
The sound of the tape-recorder
.
K-what time is it?
Silence
A- she will not come
Silence
A-this is certain
K-it rained all day
A-I met her on the road two months ago
Silence
A-she did not know me
K-in refrigerator has beer
A-an dog chased me in the morning
silence
A a hundred-meter about from here
Silence
K-the proposition '' The apple is a fruit,'' is true
this does not need necessarily to be present the apple
in existence In order to formulate
A-Are you recording them in the tape recorder?
silence,a click sounds, and tape-turning sounds
K-on the wall will suit a table of Picasso
silence, sounds of the tape
A-in metro they have grabbed an old woman without
ticket of train
K-three o'clock
an sound of a click, the tape does not sound, silence,
after some time the clicking sounds again and the turn-
ing of tape is sounding,
The sound of the tape-recorder
.
K-what time is it?
Silence
A- she will not come
Silence
A-this is certain
K-it rained all day
A-I met her on the road two months ago
Silence
A-she did not know me
K-in refrigerator has beer
A-an dog chased me in the morning
silence
A a hundred-meter about from here
Silence
K-the proposition '' The apple is a fruit,'' is true
this does not need necessarily to be present the apple
in existence In order to formulate
A-Are you recording them in the tape recorder?
silence,a click sounds, and tape-turning sounds
K-on the wall will suit a table of Picasso
silence, sounds of the tape
A-in metro they have grabbed an old woman without
ticket of train
K-three o'clock
an sound of a click, the tape does not sound, silence,
after some time the clicking sounds again and the turn-
ing of tape is sounding,
The sound of the tape-recorder
.
.
WOMAN ON PHONE .
...
WHAT?I KNOW
PLEASE.A MOMENT.
....
NO.I DON'T SAY IT.
...
REMEMBER.MAYBE.
...
I PHONED YOU MANY
TIMES.CONTINUOUS.
FROM YESTERDAY.
...
MY THOUGHTS?
...
NO.IT IS NOT SO.
TRUE.IT'S TRUE.
...
HEAR ME.HEAR.
...
HEAR.DON'T CLOSE.
PLEASE
[THE PHONE IS CLOSED] .
.
.
[στον Σαμουελ Μπεκετ]
ΤΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ
[Μονοπρακτο]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
[η Μ. καθεται μπροστα στον καθρεφτη,ενα μινιμαλιστικα επι-
πλωμενο δωματιο,η τηλεοραση ανοιχτη,ο ηχος της κλειστος,
τεχνητος φωτισμος,η Ε. καθεται στον καναπε ξαπλωμενη και
διαβαζει ενα βιβλιο.]
Μ:τι ωρα ειναι;
Ε.δεν εχει σημασια.
Μ.περασαν τρια δευτερολεπτα.
Ε.το νοημα;γιατι ,οπωσδηποτε,καποιο νοημα;
Μ.κυκλος-αρχη και τελος καθε σημειο του.τι λεει
αυτος στη τηλεοραση;
[παυση].το σχημα των κραγιονς.
Ε.ομοια.[παυση].
Μ.σ'αρεσει η μουσικη;
Ε.εξαρταται;
Μ.απο τι εξαρταταις
Μ.απο την ισοδυναμια ευρω δολαριου
Ε.ο χρονος ποσες συλλαβες εχει;
[παυση]
Ε.χθες συναντησα τον Ν.
[παυση]
Ε.πατησε το ρεκορντ στο μαγνητοφωνο
Μ.ποιος αριθμος ειναι μεγαλυτερος το 1 η' το 2;
[παυση]
Μ.η Αλικη ειχε δικιο.αυριο η μερα θα'ναι ζεστη
Ε.χθες η μερα ηταν λιγοτερο ζεστη.
Μ.η ερωτηση τι ανοησια!γελασα
[παυση]
Μ.στη σελιδα 321 θα χωρισειπ
[η Ε. κλεινει το βιβλιο και σηκωνεται απο τον καναπε
πλησιαζει τη Μ. και στεκεται ορθια πισω της]
Μ.ξερεις τι μου ειπε ο προισταμενος;[γελαει δυνατα]
[η Ε. γυριζει ,βρισκει το τηλεκοντρολ και κλεινει τη
τηλεοραση,ξαναπηγαινει στον καναπε,ξαπλωνει κι
ανοιγει το βιβλιο]
[παυση[
Μ.προτιμας τη δικαιοσυνη η' μια παστα σοκολατα;
[παυση]
Ε.στα σουπερ μαρκετ πουλανε οδοντοκρεμες
Μ.με γευση μεντας
Μ.ποση ωρα εισαι στο καθρεφτη;
Ε.οσο χρονο κρατα η διαφημιση.7 δευτερολεπτα.
[παυση]
Ε.ακριβως;
Μ.ακριβως.
Ε.τι σπαταλη
Μ.σε ποση ωρα διαβαζεις μια σελιδα;
Ε.σε πολυ περισοτερο χρονο απ'οσο ολοκληρο το
βιβλιο
Μ.[κοιταζει στο καθρεφτη]ο χρονος δεν ειναι παντου ο ιδιος
[παυση]
Μ.[γυριζει προς το μερος της Ε.]τι διαβαζεις αληθεια;
[παυση]
Ε.ηθελε να με κερασει καφε.
Μ.σωθηκε το κραγιον
Μ.[γυριζει προς το μερος της Ε.][παυση]
Ε.φαντασου ενα δωματιο με πεντε τοιχους
[παυση]
Ε.μια σκαλα που μονο να την κατεβεις η' να την ανεβειςι
μπορεις,η' το ενα η' το αλλο
Ε.[κλεινει το βιβλιο]ζευγαρια χορευον βαλς η' ταγκο,
η το ενα η ' το αλλο,αυτοι που χορευουν βαλς γνωριζουν
μονο αυτους που χορευον ταγκο,αυτοι που χορευουν βαλς
η' ταγκο δεν γνωριζονται
[παυση]
[ανοιγει το βιβλιο]
Μ.δεν θυμαμαι ποτε τον γνωρισα
[παυση]
Ε.οτι γνωριζουμε,πραγματικα το γνωριζουμε;
Μ.εγω γνωριζω πως εγω ειμαι εγω.
Ε.εσυ δεν ειμαι εγω
Μ.ολες οι προτασεις δεν ειναι αληθινες
Ε.αν αυτη η προταση ειναι αληθινη,τοτε ειναι ψευτικη.
κι αν ειναι ψευτικη,τοτε ειναι αληθινη
Μ.στα εικοσι μου χωρισα
[παυση]
Μ.τρια δευτερολεπτα θα περασουν
[παυση]
[χαμηλωνει ο φωτισμος]
[τελος]
.
.
[to Samuel Beckett]
Interaction
(Monopracto)-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
K.the Beauty?
(pause)
C.about the summer sea
K.an answer is a language
(pause)
(K. is moving in the office room)
(K.is stopping moving)
C.my opinion is that
K.my idea is not this
C.what is money?
(pause)
K.a crime?remember.what is true false or
false true?
C.a letter disyllabic
K.''cat'',''chair'' are monosyllabic objects
(pause)
(C. is sitting)
C.nonsense
K.a bird is fligting
(C. is standing up)
(pause)
K.a car is roaring
C.stop.with the reality
K.E. is phoning me,tommorow.at 12:10
C.justly
(C. is watching his clock)now is now
K.at memory
(pause)
C.yes.I am in office.95 percent.sure.very sure.
K.sure.sincerly sure.no uncertain.certain
(pause)
(the lights is downing)
(end)
.
.
THE PHONE CALL OF WOMAN
.
[the woman is phoning]
[...]
oh yes.sure?hear [...]
it's truth [...]Don't you believe me? [...]
What? [...]I don't know.Some times [...] I don't remember[...]
My job day was difficult one.very busy.I'm tired [...]
[...]What do you say? I didn't hear it clearly [...]
[... ]No.It is not so [...]Hear [...]I love you[...]Hear.
A moment[...]Don't close the phone.Hear me.Please.
No.No.Stay a moment.Please.No.
[the phone call is closed]
.
.
to Harold Pinter.
ΟΛΑ ΕΝΤΑΞΕΙ ΕΙΝΑΙ
Μονοπρακτο
(σε ενα δωματιο ενας αντρας και μια γυναικα.ο χωρος φωτιζεται απο τεχνητο
φωτισμο)
τι ωρα ειναι;-εχει ξημερωσει-εβαλες τη κασετα ;πατησε το πλει.-το μαγνητο-
φωνο δουλευει-τι θυμασαι.εκεινη τη μερα εβρεχε-εβρεχε.ειχα γινει μουσκεμα.
-τι εφαγες;-παπι ψητο με ρυζι σπυρωτο.-τι ανοησια.μην λες ψεματα.-αληθεια
-διαβασες εφημεριδες;τι εγραφαν στα πρωτοσελιδα-προπαγανδα.ποια δικαιο-
συνη.αθλιοτητες.δεν μιλας.-τι θελεις.για ολα εσυ φταις.-τωρα θελεις και ρεστα.
αχαριστια.-να σου καθαρισω ενα μηλο;-οχι.πορτοκαλι αν εχει-δεν εχει.μονο μηλα
-θα στο πω.φλυαρεις.-δεν ρωτησα τη γνωμη σου-ενα κι ενα ποσο κανει;-τρια-δυο
-ενα-προσεξε μη βουλωσει το μικροφωνο-ολα ενταξει ειναι-τι ιδεα εχεις για τον
ανθρωπο;-ον διπουν απτερον-η κοτα εχει δυο ποδια και φτερα-τι θες να πεις;-το
ειπα-ποιο;-ρωτας;-οχι απανταω-ποση ωρα διαρκει; μια ωρα;-μια ωρα ακριβως-σιωπη.θορυβος.-παιζεις.τα πραγματα ειναι πολυ σοβαρα.δεν το καταλαβες;-τα
ιδια λενε ολοι.εχουν συμφερον.-πιστευεις σε κατι;-παλια ναι.-ποσο παλια;-πριν
μια ωρα περιπου-τι αλλαξε απο τοτε;-η ανθρωποτητα-κοροιδευεις-φυσικα και
δεν κοροιδευω.μιλαω πολυ σοβαρα.-εγω δεν καταλαβαινω-δεν με νοιαζει τι κα-
ταλαβαινεις και τι δεν καταλαβαινεις.ζεις στον κοσμο σου.-ενω εσυ ζεις στο δικο
σου.-φυσικα στο δικο μου-μια ερωτηση.βρεχει;-κρατα ομπρελα να μην βραχεις
-θα βγεις εξω;-που;-πουθενα-ολα αυτα γραφονται κι ειναι εναντιον σου-αντιθετα.
εναντιον.σου ειναι.θα'ρθουν οπου να'ναι να σε συλλαβουν-εσυ με καταδοσες αντι-
σταθω-ματαια.εχουν στοιχεια ενσντιον σου-εσυ τα'δωσες-οχι.εμενα δεν μου πηραν
λεξη.εσυ τα ξερεσες ολα.-λες ψεματα-ψεματα αληθεια θα σε πιασουν.δεν γλυτω-
νεις.-τι θα κερδισεις.-τιποτα.απλα θα σε ξεφορτωθω.-τοσο πολυ με μισεις;-ακους
σε μισω;θα σε βολευε.απλως αδιαφορω.-αυτο λεγεται παλιανθρωπια-ετσι προο-
δευει η ανθρωποτητα.κι εμενα με ενδιαφερει η προοδος.-το κανεις για λεφτα.σι-
γουρα σε πληρωσανε-αρκετα.πατησε το στοπ.
(Τελος του μονοπρακτου.
ακουγεται το κλικ)
.
.
Woman in phone -CALL ME
Oh!yes
Are you busy?ok!
A moment!ok?
Yesrerday night I saw a dream.I was in a lubricant modern car like ferarri,
I thing.I was driving with high velocity.The city was a mix cities New York
Los Angeles Paris and an unknown futurist big city.I was searching you
and you was'not nowhere.I was very very anxious.And in this mix city others
men were not.Nobody human being!It was strange.I wake up very excited!
Are you laughing?I adore you!
What?a moment.
Are you busy?well!
Okey!
I phone you later.
Buy.I kiss you my darling.
I love you!
(The woman phoning is ended)
.
.
.
Ingmar Bergman-scenes from a marriage-Liv Ullmann and Erland Josephson
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΚΗΝΕΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΓΑΜΟ-χ.ν.κουβελης
-Τι συμβαινει;
-Το Τελος
-Πως το λες με τετοια ευκολια;
-Ηταν απο την Αρχη
-Τοτε γιατι ενωθηκαμε;
-Δεν μπορουσαμε να το αποφυγουμε
-Τωρα δεν μπορουμε να το αποφυγουμε;
-Οχι.Δεν μπορουμε.Ειναι Αδυνατο.
-Γιατι;
-Δεν ξερω.
-Λες ψεματα.Ξερεις.Υπαρχουν συγκεκριμενα πραγματα που τα κρυβεις
-Ειναι καιρος που δεν σ'αγαπαω
-Γιατι δεν το ελεγες;Γιατι το λες τωρα;
-Δισταζα.Να μη σε στεναχωρησω.
-Και προτιμουσες να υποκρινεσαι.Εχεις σχεση με αλλη γυναικα;
-Ναι.
-Την αγαπας;
-Δεν ξερω.
-Λες ψεματα.Πως γινεται να μην την αγαπας και να εχεις σχεση μαζι της;
Λες ψεματα
-Δεν εχει σημασια.Αν την αγαπαω η' δεν την αγαπαω.
-Θελεις να ζησεις μαζι της;
-Μη με ρωτας.
-Γιατι δεν απαντας;
-Δεν θελω.Σταματα.
-Κι εγω πηγα με αλλον αντρα.Θελεις να σου πω;
-Δεν θελω.Σταματα.Λες ψεματα
-Οχι.Αληθεια.Πριν τρια χρονια.
-Σταματα.
-Τον γνωρισα ,θυμασαι,στις διακοπες που καναμε το καλοκαιρι
εκεινο στην Ισπανια.
-Ειναι Ισπανος;
-Οχι.Αμερικανος.
-Τον βλέπεις;
-Μιλαμε στο τηλέφωνο.Ερχεται εδω για δουλειες,συναντιομαστε
-Σε ξενοδοχεια;
-Μην γινεσαι χυδαιος
-Τοση υποκρισια
-Τοση υποκρισια.Εσυ που συναντιεσαι;
-Φτανει πια.Σταματα
-Οχι.Εισαι εγωιστης.
-Καποτε μ'αγαπουσες και μου ορκιζοσουν αιωνια αγαπη
-Δεν ηξερα
-Ελεγες ψεματα
-Δεν ελεγα.Αληθεια ηταν.
-Τι συμβαινει;Γιατι;
-Δεν ξερω
.
.
.
Samuel Beckett-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΠΑΛΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ
[LIKE AN OLD OLD SHORT SONG]
ΘΕΑΤΡΟ-THEATRE -[ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ]-χ.ν.κουβελης
[δωματιο.χαμηλος φωτισμος.σχεδον αδειο απο επιπλα..τρεις καρεκλες σε
ισοσκελη τριγωνικη διαταξη .δυο αντρες [Α-Β]και μια γυναικα[Γ].ακαθοριστης
ηληκιας.ο ενας αντρας [Α]καθεται στην καρεκλα της κορυφης του ισοσκελους.
σχεδον ακινητος,σιωπηλος,κοιταζει κατευθειαν μπροστα,καθ'ολη τη διαρ-
κεια της σκηνης.ο αλλος αντρας[Β] και η γυναικα[Γ] καθονται στις αλλες δυο
καρεκλες .τις εναλλασουν η' στεκοντανται και οι δυοι ορθιοι η' μονο ο ενας
ειναι καθισμενος και ο αλλος ειναι ορθιος.κινουνται γυρω -γυρω απο τον ακι-
νητο αμιλητο ανθρωπο[Α].μιλουν συνεχως σ'αυτον,μην κοιταζοντας ο ενας
τον αλλο.[Αυτος ειναι ενας τριτος ξενος ανθρωπος η' εχουν καποια σχεση μαζυ
του]συγγενικη] η' ειναι η προβολη του ενος η' ειναι η προβολη και των δυο η'
η προβολη καποιας κοινης καταστασης τους]
Β:Λες να σκεφτεται;
Γ:Αποκλειεται να μην σκεφτεται
Β:Τι σκεφτεται τοτε;
Γ:Τιποτα
Β:Δεν εχεις αδικο.Σκεφτεται Τιποτα .Αρα Υπαρχει
Γ:Ακριβως
[σιωπη]
Β:Μια μερα,πρωι
Γ:Δεν ηταν πρωι,μεσημερι ηταν.Τεταρτη.ωρα 10:41 π.μ
Β:Α.Δεν την αντεχω την ακριβολογια σου.την ευαισθησια σου σε ανου-
σιες λεπτομερειες.
Γ:Μιλας αοριστα.Παντα σ'αρεσει να μιλας αοριστα.Γιατι;Να σου πω εγω
γιατι;
Β:Γιατι;
Γ:Για να φαινεσαι σπουδαιος.Καποιος.Ενω εισαι ενα στρογγυλοτατο μηδεν
[γελαει]Σαν το αυγο της κοτας.Οριστε εκφραση.[ειρωνικα]''Μια μερα,πρωι''.
Μια ηληθια Ακριβολογια.Να τη χεσω αγαπητε μου
Β:Παντα τα ιδια.
Γ:Φυσικα.Ο ανθρωπος δεν πρεπει να εκπλησει.Εχει ενα κεφαλι εχει δυο ματια
δυο χερια μια κοιλια δυο ποδια
Β:[με ενταση]Σκασε.Κι ενα βρωμοστομο.
Γ:Λοιπον εκεινο το μεσημερι .10:54 πμ και οχι 10:41.Τριτη και οχι Τεταρτη
Β:Πεμπτη ηταν.Ειμαι σιγουρος
Γ:Η σιγουρια σου.Οπως τοτε.Τι ηληθιος που ησουν.Θυμασαι;
Β:Σημασια εχει που θυμαμαι.Θυμαμαι .Αρα Υπαρχω
Γ:[Γελαει]Κι εγω Κατουραω .Αρα Υπαρχω
Β:Ηταν ζεστο το χερι.Μετρησα τα δαχτυλα του.Πεντε.Ακριβως πεντε.
[σιωπη]
Γ:Σ'αρεσει η μουσικη;
Β:Ναι.Μπορει ν'απαντουσα και οχι.Δεν νομιζεις;
Γ:Παντως σ'αρεσει.Ναι;
Β:Παντα φλυαρεις.Περισσοτερες λεξεις.Κι ολες ,μα ολες,ασχετες.
Γ:Ασχετες η' αστοχες;
Β:Και τα δυο.Αστοχες και ασχετες
Γ:Ποτε λες την Αληθεια;
Β:Παντα οταν λεω Ψεματα
Γ:Δηλαδη τωρα λες Αληθεια
Β:Οχι λεω Ψεματα.Αληθεια
Γ:Δεν Συμφωνω
Β:[περιπαιχτικα].Δεν Συμφωνω.Αρα Υπαρχω.Παντα το ιδιο τροπαριο.Βαρεθηκα
Γ:Βαρεθηκες.Γιατι τοτε δεν φευγεις;Σε σιχαινομαι
Β:Δεν εχω που να παω.Αλλωστε εσενα δεν σ'αγαπαω
Γ:Καποτε μ'αγαπουσες
Β:Λες Τωρα
Γ:Ναι λεω Τωρα
Β:Για ποιο πραγμα λες Τωρα;
[σιωπη]
Γ:Δεν ξερω
Β:Καταλαβα.Cogito.Ergo Sum
Γ:Δεν καταλαβες.Εισαι,ησουν Ισχυρογνωμων.Θα Εισαι
Β:Λες ν'ακουει;
Γ:Φυσικα και Ακουει
Β:Ομως.Φυσικα και δεν Ακουει
Γ:Αν ομως Ακουει;
Β:Δεν με Ενδιαφερει
Γ:Θα' ταν Τρομερο
Β:Αυτο με διασκεδαζει
Γ:Τι σε διασκεδαζει;
Β:Το Νοημα.Με κεφαλαια γραμματα.ΤΟ ΝΟΗΜΑ.Δεν ειναι γελοιο;
Γ:Με ρωτας;
Β:Απανταω.Τι Νοημα εχει αν απανταω η' ρωταω.Αφου παντα στο ιδιο
καταληγουμε.Μην πεις που;
Γ:Μην πεις που;Μην εισαι ολη την ωρα κουραστικος
Β:Γιατι τι ειπα;
Γ:Θα ελεγες.Η' για να ειμαι δικαιη μαζι σου.Δεν θα ελεγες
Β:Ομως μπορω να πω η' δεν μπορω
Γ:Εξαρταται
Β:Απο τι;
Γ:Απ'το Αν κλανει το παπι
Β:Το γατι ειναι το σωστο.Μην γινεσαι χυδαιος
Γ:Εγω χυδαιος;Ποτε δεν ειμαι χυδαιος.Ποτε δεν Υπηρξα.
Β:Συμφωνω
Γ:Συμφωνεις σ'Αυτο η' στο Αλλο;
Β:Συμφωνω και σ'Αυτο και στο Αλλο
Γ:Αρα Αντιφασκεις
Β:Εσυ Δεν Αντιφασκεις.Αρα Υπαρχεις
Γ:π.χ Το Δεντρο Ανεβαινει στον Ουρανο η' Κατεβαινει στη Γη;
Β:Να σου Απαντησω.Εκεινη τη μερα
Γ:Σημερα
Β:Μην διακοπτεις.Τι παιδικη συνηθεια κι αυτη.Να διακοπτεις τον Αλλον
οταν εχει κατι να πει.Συνεχιζω.Εκεινη τη μερα ειχα γυρισει απ'τη δουλεια
νωρις
Γ:Σε ειχαν απολυσει.''Με απελυσαν,τα καθικια''ειπες
Β:Οχι.Αυτο ειχε γινει την προηγουμενη μερα.Τοτε,λοιπον,σε βρηκα,σε εκανα
τσακωτη,να ακριβολογω,στο κρεβατι μ'εκεινον τον ηληθιο
Γ:Λες Ψεματα
Β:Κι αν λεω Ψεματα Αληθεια λεω
Γ:Λες Ψεματα ομως
Β:Κι Αν λεω Ψεματα Εχει Καμια Σημασια.Εχει;Πες μου Εχει;
Γ:Τι θες να πεις;
Β:Πως Εγω απολυθηκα κι Εσυ εβγαζες τα ματια σου
Γ:Με την τσουλα που γνωρισες;
Β:Αυτη ειναι αλλη περιπτωση.Διαφερει
Γ:Σε Τι Διαφερει;
Β:Α.Ολα θελεις να τα ξερεις.Ολα σε πειραζουν.Ασχοληθηκα εγω με
τα σκατοπραγματα σου
Γ:Η Αληθεια ειναι πως ποτε δεν ασχοληθηκες.Δεν ειχες χρονο.Ησουνα
χωμενος μεχρι το στομα στα σκατα σου.Μεχρι τη μυτη
Β:Διασκεδαζα
[σιωπη]
Γ:Ο Χρονος
Β:365 μερες 8.760 ωρες 525.600 λεπτα 3.153.600 δευτερολεπτα 315.360.000 δεκατα
του δευτερολεπτου
Β:Τεραστιος Αριθμος ο Χρονος
Γ:Και το ωραιο ειναι πως δεν Υπαρχει.Ειναι Ανυπαρχτος
Β:Για να το λες Εσυ που Ξερεις ετσι θα ειναι
Γ:Με ειρωνευεσαι
Β:Για να το λες ετσι ειναι
Γ:Το βλεπεις παλι με ειρωνευεσαι
Β:Αυτο το ειπες Πριν
Γ:Δεν εχω αδικο.Πραγματικα με ειρωνευεσαι
Β:Εχεις Αποδειξεις;
Γ:Και βεβαια εχω.Ατρανταχτες
Β:Κουνησου απ'τη θεση σου.Φεξε μου να μην σκονταψω
Β:Ειπες Πριν Τωρα Μετα
Γ:Και τι μ'Αυτο; Το Ξαναλεω.Σιγα τ'αυγα μην σπασουν.ΤΩΡΑ ΑΥΡΙΟ ΚΑΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ.
Ξερω κι ενα τραγουδακι μ'αυτο το θεμα.[Το τραγουδαει]
Σημερα Αυριο και Χτες
που'ναι οι σουπιες φτηνες
Β:Σκασε.Δεν Ειναι Αστειο.ΟΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΤΕΙΑ
Γ:ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΤΟ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΩ ΜΕ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ
Β:ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ
Γ:ΓΟΥΣΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΚΑΠΕΛΛΟ ΜΟΥ
Β:Μηπως και για το Αλλο εχεις Αποδειξεις;
Γ:Για την τσουλα;Και φυσικα εχω και παραεχω
Β:Μην ξεφευγεις.Ξερεις ποιο Αλλο
Γ:Μα το Θεο δεν ξερω
Β:Ξερεις και παραξερεις.Τι κανει νιαου στα κεραμμυδια
Γ:Η Γατα
Β:Επομενως το Αλλο Ειναι Γατα στα κεραμυδια
Γ:Και Γιατι να μην Ειναι;Και τι να ειναι;
Β:Ικανοποιηθηκες δηλαδη που Ειναι Γατα στα Κεραμυδια
Γ:Και τι με νοιαζει εμενα;Ας Ειναι και Αλεπου στο Κοτετσι.Εστω κι Ετσι Υπαρχει.
Καλλυτερα ειναι απ'το να Ειναι Ανυπαρχτος
Β:Τοτε Αλλαζει το Πραγμα
Γ:Τοτε Συμφωνουμε Πως ο Ορισμος του Αλλου Ειναι Θεμα Προοπτικης.
Απο ποια θεση το προσεγγιζουμε
Β:Ποιος σου ειπε Πως Συμφωνω
Γ:Μολις Τωρα το Ειπες
Β:Τι Ειπα;
Γ:Αυτο που Ειπες Δεν Ειναι Αυτο που Ειπα
Β:Τοτε τι Ειπες;
Γ:Αυτο που Ειπα και δεν ειναι Αυτο που δεν Ειπα
Β:Αρα Ειπες Αυτο που δεν Ειπες
Γ:Ακριβως.Ακριβεστατα.
Β:Τωρα μιλας Σωστα
Γ:Και Πριν μιλουσα Σωστα
Β:Τι Ελεγες;
[σιωπη]
Πραγματικα Τι Ελεγες Σωστα;
Γ:Ξερεις,τοτε
Β:Τοτε Ξερω
Γ:Ξερεις
Β:Τη Τυφλα μου
Γ:Εισαι Εγωιστης
Β:Κι εσυ Ισχυρογνωμων
Γ:Μου το ειπες και Πριν
Β:Δηλαδη θελεις να μου πεις πως Επαναλαμβανομαι
Γ:ΕπαναλαμβανεσαιΑρα Υπαρχεις
Β:Μ'αρεσει που κι ετσι υπαρχω.βηχω.φταρνζομαι.κλανω.
[σιωπη]
Βηχω.Φταρνιζομαι.ΚλανωΑρα Υπαρχω
Ειναι Ωραιο Να Υπαρχω
Γ:Ναι Ειναι Ωραια
Β:Ναι Ειναι Ωραια Κι Ετσι.Ειμαι Πραγματικα Ευτυχισμενος.
Δεν Εχω Να Κανω Κατι Καλυτερο.Σπουδαιοτερο
Γ:Τι θα εκανες δηλαδη;
Β:Τιποτα
Γ:ΤΙΠΟΤΑ
Β:Τιποτα
Γ:Και τωρα τι κανουμε κανοντας Τιποτα;
Β:Παλι Τιποτα
Γ:Δεν μπορουμε να ξεφυγουμε απο το Τιποτα.Ειναι Πραγματικο
Β:Βεβαια Πραγματικο.Οπως μια τρυπα στο νερο
Γ:Σωστα.Αυτο ειναι το Τιποτα μια Τρυπα στο Νερο
Β:Σωστα το Τιποτα Ειναι οπως ενας κωλος που χεζει.
ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΩΛΟΣ ΠΟΥ ΧΕΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.
Μυριζει κι ετσι το καταλαβαινουμε
[σιωπη]
Γ:Χεζει.Δηλαδη Θελεις να πεις Δημιουργει
Β:Ναι.Θελω να πω.Αρα Υπαρχω.Υπαρχεις.Υπαρχει
Γ:Τι;
Β:Παλι απ'την Αρχη.Φαυλος Κυκλος
Γ:Αλλα μην φλυαρεις
Β:Ειναι Αδυνατο
Γ:Τι ειναι Αδυνατο;
Β:Πως ειναι Δυνατον τοση ωρα να μην μιλαει και να μην ακουει;
Γ:Εγω λεω πως δεν ακουει γι'αυτο δεν μιλαει
Β:Κι εγω λεω πως ακουει και δεν μιλαει
Γ:Κοιταξε να Δεις Δεν θα περασουμε ολη την ωρα μας μ'αυτο το θεμα.
Αν ακουει.Ας Ακουει
Β:Κι Αν Δεν Ακουει Ας Μην Ακουει
[σιωπι]
Γ:Κι Αν Δεν Μιλαει Ας Μην Μιλαει
Β:Αν Μιλαει.Ας Μιλαει
Γ:Σαν παλιο παλιο τραγουδακι
[σιωπη]
[και οι 3 ανθρωποι ακινητοι καθισμενοι στις καρεκλες στις κορυφες του
ισοσκελους τριγωνου]
[χαμηλωνουν τα φωτα]
Τελος του Μονοπρακτου
.
.
.
Frida Kahlo-Diego Rivera-painters-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΤΗΣ FRIDA KAHLO-χ.ν.κουβελης
THE LAST ONE-PLAY IN BED OF FRIDA KAHLO-c.n.couvelis
[ΘΕΑΤΡΟ-THEATRE-ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ-ONE-PLAY]
Λιγο να σηκωθω στα μαξιλαρια.Να βλεπω καλυτερα το προσωπο μου
στον καθρεφτη.Ποναω σημερα λιγοτερο.Ας μην χαιρομαι.Περιμενω
την Κριστινα να μου φερει τους δυο παπαγαλους που της παραγγειλα.
Η καημενη.Κατι την βασανιζει.Πολυ σκεφτικη μου φαινεται το τελευταιο
καιρο.Οταν την ρωταω τι εχει αποφευγει να μου απαντησει.Μισολογα.
Δεν με κοιταζει κατευθειαν στα ματια.Και ποσο κοκκινιζει το ομορφο
προσωπακι της μικρης μου αγαπημενης αδελφουλας.Ποσο την αγαπαω.
Κι ο Ντιεγο ποσο την αγαπαει κι αυτος.Να μακιγιαρω τα φρυδια μου.Πιο
σμιχτα.Τα θελω πιο ινδιανικα.Η μαμα ηταν ινδιανα.ο μπαμπας γερμανοε-
βραιος.Κι εγω γεννηθηκα μεξικανα επαναστατρια.[γελαει]7 Ιουλιου 1910
τοτε που αρχισε η επανασταση.Τοσα μουραλς γι'αυτη εχει κανει ο Ντιεγο.
Ποσο τον θαυμαζω και ποσο τον θαυμαζει ο κοσμος.Ειναι σπουδαιος
μεγαλος ζωγραφος.Ποσο ομως με νευριαζει και με κανει δυστυχισμενη
που τον κυνηγουν λυσασμενα οι γυναικες.Θα τις ξεμαλλιαζα.Ν'αφησουν
ησυχο τον Ντιεγο.Τον δικο μου ελεφαντα Ντιεγο.Νομιζω πως θα ταιριαζε
να ζωγραφισω λουλουδια στα μαλλια μου.Θα'ταν ωραια η εικονα μου.
[σιωπη]Δεν θελω να'ναι ωραια η εικονα μου.Εκεινος ο απαισιος δολο-
φονος μαχαιρωσε τη γυναικα του με 16 μαχαιριες και στο δικαστηριο
ειπε ''Μερικες Καποιες Μαχαιριες''.16 μαχαιριες στο αδυνατο ευθραυστο
σωμα της μερικες καποιες μαχαιριες.Χθες ειχα νεα απο τη Ζοζεφιν.Μου
γραφει πως στο Παρισι ειναι ξετρελαμενοι με το τραγουδι και το χορο της.
Αυτη ξερει τι θελει.Αν κι ειναι ενα μονο χρονο μεγαλυτερη μου.Αυτη γεν-
νηθηκε το 1906 κι εγω το 1907.[γελαει]Ειναι τολμηρη και ατιθαση.Ανεξαρτητη.
Ακριβως οτι θελει η Επανασταση μας.Θυμαμαι την τελευταια φορα που την ειδα
που τραγουδησε για μενα το ''Yes, We Have No Bananas ''μεσ'
στα αυτια μου το ψιθυρισε.Ποσο πολυ με τρελλανε η λαυτρευτη μου Ζοζεφιν.
Πραγματικη Μαυρη Αφροδιτη.Τη λατρευω.Ο Ντιεγο θελει να του λεω για'κεινη.
Με βαζει να του αφηγουμε τις συναντησεις μας και πολυ τον διασκεδαζει αυτο.
Τ'αλλα ομως τον οργιζουν.Νευριαζει παρα πολυ.Ελεφαντας.Ολα θα τα γκρεμισει.
Με βριζει χυδαια.Κολαση.Βγαζει τα σπασμενα γιατι κι εγω για τα δικα του,που
δεν ειναι λιγα αλλα παρα πολλα,του ορμαω σαν αγριεμενη υαινα και του χωνω
τα νυχια στα ματια και στο προσωπο να τον ξεσχισω.Θα'θελα να τον κλωτσισω
αλλα τα ποδια μου δεν εχουν τη δυναμη.Ουτε μπορω να τον ριξω κατω να τον
πατησω.Αργησε η Κριστινα.Που να ξεχασθηκε;Ο παπαγαλος θα ταιριαζε σ'εκει-
νο το σημειο.Κιτρινο πρασινο κοκκινο χρωμα.Θα του αρεσε και του Ντιεγο.Πολυ
μου αρεσει το βλεμμα του οταν κοιταζει τους πινακες μου.Αν και τους βρισκει
ξενους απ'τους δικους τους.Τον γοητευουν ,μου λεει και με φιλαει τρυφερα στο
δεξι μαγουλο.Αν και αριστερος,μου λεει γελαστος,σε σενα Φριδα μ'αρεσουν ολα
τα δεξια σου.Κι εγω παντα,δηθεν σοβαρα του λεω,μηπως εννοεις το μικρο μου
δεξι ποδι.Ποσο τον αγαπαω ποσο τον λατρευω.Πριν λιγες μερες τελειωσα εναν
πινακα με μια ελαφινα να τρεχει στο δασος και το προσωπο της να ειναι το δικο
μου προσωπο.Η Φριδα πληγωμενη ελαφινα.Δεν ζωγραφιζω ονειρα ουτε εφιαλτες
αλλα την πραγματικη μου ζωη.Την δυστυχισμενη πραγματικη μου ζωη.Την 17 Σε-
πτεμβριου του 1925 που επεσε το λεωφορειο πανω στο τραμ και τσακισα πλευρα
σπονδυλικη στηλη λεκανη ωμο.Και εντεκα ραγισματα στο δεξι μου ποδι.Φαντα-
σθητε εντεκα ραγισματα στο μικρο δεξι μου ποδι.Να σ'αυτο το μικρο μου ποδι.
Και στα 6 μου αρρωστησα.Ειπαν οι γιατροι.Spina bifida αναπτυξιακη διαταραχη
της σπονδυλικης στηλης και των ποδιων.Σπασμενη κολωνα.Τοτε σ'εκεινο το ατυ-
χημα ενας μεταλλικος λεβιες μου τρυπησε τη μητρα.Χωρις Ελπιδα.Απελπισμενη.
Δεν μ'ενοιαζε να χασω τη ζωη μου.Στο νοσοκομειο Χενρι Φορντ εκανα το Ιπταμενο
κρεβατι.Τρεις αποβολες.Οχι μια.Τρεις.Ποσο υπεφερα.Ποσο ηθελα τα μωρα μου.
Να εχω τα δικα μου μωρα Τα μωρα του Ντιεγο μου.Ο Ντιεγο μου ειναι η Τροφος μου
με κραταει προστατευτικα στα δυνατα του μπρατσα και με τρεφει.Η Ζοζεφιν μου
μου γραφει πως εχει υιοθετησει και το 12δεκατο παιδι της.Ποσο τη ζηλευω.Αυτη
ειναι υγιης.Κι εγω κρυβω τα αναπηρα ποδια με μακριες πολυχρωμες ινδιανικες
φουστες.Εγω η Φριδα ειμαι μια κορδελα τυγιγμενη γυρω απο μια χειρομπομπι-
δα.Να σκασω.Ο κακομοιρος ο Λεον,τον λυπομουν,γλυτωσε απο τις γελοιες εκεινες
δικες ,μου εστελνε ραβασακια,λιγο ντροπαλος,τα κρυβε μεσα σε βιβλια,να μη κατα-
αβει η γυναικα του.Διαρκης Επανασταση.Σχολαστικος ανθρωπος.Μια -δυο φορες
ηταν η σχεση μας,δεν θυμαμαι.Το προσωπο μου.Στον καθρεφτη,εδω μπροστα μου,
απεναντι μου,το προσωπο μου.Ολοκληρο..Νοιωθω τοση μοναξια.Σαν ολα να απο-
μακρυνθηκαν απο μενα,να ξεριζωθηκαν και να αιωρουνται απο πανω μου.Τα πνευ-
μονια μου η καρδια μου το στομαχι μου το συκωτι μου η κοιλια μου τα εντερα μου
η μητρα μου οι ωοθηκες μου οι σαλπιγγες μου .Ολα κρεμασμενα απο πανω μου και
να σταζουν.Ειναι ωρα να παρω το φαρμακο μου.Ποσο θα ηθελα να εφευγα χαρουμε-
να και να μην ξαναγυριζα ποτε.Αργει η Κριστινα.Γιατι αργει τοσο;Τι να συμβαινει;
Που ειναι ο Ντιεγο μου;Νοιωθω τοση μοναξια.Το προσωπο μου.Ο εαυτος μου.Τοσες
φορες τον ζωγραφισα,που νοιωθω πως ειναι το μοναδικο ατομο που γνωριζω καλυ-
τερα.Αρχιζει να με ποναει το ποδι.Και στη μεση ποναω.Ποσο θα ηθελα τωρα να κλεισω
τα ματια και να κοιμηθω.
.
.
.
Modern Pop Romanco-2μ χ 3μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[homage on Roy Lichtenstein]
.
.
-1-
MODERN POP ROMANCO-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Σαπφω
ἦλθες, †καλ’† ἐπόησας, ἔγω δέ σ’ ἐμαιόμαν,
ὂν δ’ ἔψυξας ἔμαν φρένα καιομέναν πόθῳ.
[μεταφραση -χ.ν.κουβελης]
ηρθες,καλα που'καμες,εγω για σενα πονουσα,
δροσισες τα μυαλα μου που τα'καιγε ο ποθος
.
looking at mirror.''my beautIful face''.the ear-ring withcold bees.
the mobile phone is calling.''Yes.Darling.in ten minutes.ok.I love you''.
sweet smiling.the red mini skirt is very nice.senseous.She is closing her
eyes.Dreaming.''oh!I am very happy''.music.the moonlight sonata for
piano of Beethoven.the moonlight tonight is silver.fills the room.pale
red crayon on lips.''even 3 minutes''.the heart in chest is going to break.
''oh!my hands will embrace him after two months of separation.oh!my
love forever''.30 seconds.Looking at mirror.''my hairs.ok''.20 seconds.
the moonlight soft and appealing.10 seconds.the music is playing.
happiness.the heart is beating.now,she is hearing the knock on door
.
.
.
woman' s portrait-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Ηλεκτρα
ΘΈΑΤΡΟ-THEATRE
Μονόλογος Κλυταιμνηστρας-χ.ν.κουβελης
Πριν όταν ήταν παιδί δεν ήταν έτσι μιλούσε πολύ γελούσε συχνά ήταν ευτυχισμένη
τώρα το βλέπω το νιώθω είναι δυστυχισμένη κλείστηκε στον εαυτό της φοβάμαι
για κείνη φοβάμαι το ξεσπάσματα της σαν ξαφνικη καταιγίδα θα ξεσπάσει σαν άνε-
μος και θα ξεριζώσει τα πάντα στη δύναμη του σαν ορμητικός χειμμαρος θα παρα-
σύρει τα πάντα στο περάσματα του τι κρύβει βαθεια μέσα της;τι την πονάει;τι την
αγριεύει;τι την εξοργίζει;ολα κάποτε μου τα 'λέγε μαζί τα κουβεντιαζαμε τώρα μ'
αποφεύγει ο πατέρας τη;ς λείπει σχεδόν δέκα χρόνια εκεί πέρα ειναι η αδερφη της
η Ιφιγενεια χάθηκε αδοξα η Χρυσοθεμις είναι πολυ μικρή δεν καταλαβαίνει τον Αιγι-
σθο τον αποφεύγει δεν ξέρω τον ζηλεύει τον μισεί του μιλάει απότομα τον προσ-
βάλει μπροστά μου κι αυτός είναι τόσο καλός μαζί της νοιάζεται γι'αυτήν γιατί δεν
καταλαβαίνει;γιατι δεν θέλει να καταλάβει;η ζωή είναι δύσκολη το σπίτι έχει προ-
βλήματα μια γυναίκα θέλει έναν άντρα δίπλα της να βασίζεται σ'αυτον να στηρίζε-
ται γιατί δεν καταλαβαίνει πόσο πολυ πονέσα πόσο έκλαψα κι ακόμα τωρα κλαίω
και σκίζεται χιλια κομμάτια η καρδιά μου για την αδικη μοίρα της αδερφής της εκεί-
νο το είδε με τα ίδια της τα μάτια την είχα πάρει μαζί μου στην Αυλιδα όλα τα είδε
όλα τα άκουσε πως ούρλιαξα πως συγκρούστηκα με τον άσπλαχνο πατερα της σαν
λύκαινα όρμηξα πάνω του να τον μεταπεισω να του αλλαξω τη σκληρή αποφαση
για το άμοιρο παιδί μου η δυστυχη μάνα που χάνει το παιδί της κι εκείνον τον ένοι-
αζε μοναχα η κουφια φιλοδοξία του τι θα πουν οι άλλο τι τους ένοιαζε εκείνους
παιδι δικό τους θα θυσιαζονταν;το συμφερον τους να γίνει ηθελαν με ξεγέλασε
πως δήθεν για γάμο να φέρω την Ιφιγενεια κι εγώ η ανόητη η ανήξερη η ίδια πήγα
με τα χερια μου το παιδί μου για σφαξιμο γιατι η Ηλεκτρα μου δεν με καταλαβαίνει;
έχασα το παιδί μου τη κόρη μου εξαιτίας του τον μισώ όσο τίποτα στον κόσμο δεν
κοιμόμουν τις νύχτες ούτε και τώρα κοιμαμαι καθόμουν ώρες μέχρι να ξημερωσει
στον καθρέφτη μπροστά άυπνη μέσα στην άδεια. σκοτεινή καμαρα μου κι έχωνα
βαθεια τα νύχια μου στα μάγουλα να τα ξεσχισω στις σάρκες μου να τις ματώσω
τόσο μεγάλος κι αφόρητος ήταν ο πόνος κι είναι τα ξέρει αυτα η Ηλεκτρα;τη μέρα
έκανα δύναμη να μην φαίνομαι να κρύβομαι στα παιδιά μου μπροστά και στον
κόσμο να μην δείχνω τι βαρύ περνάω να μπορέσω να σταθώ στα πόδια μου που
έτρεμαν και δεν με βαστουσαν το σπίτι θέλει φροντίδα αλλιώς θα πέσει θα κατα-
στραφεί αυτό θέλουν οι εχθροί μας να επωφεληθούν απ'την.αδυναμια.μας να πέ-
σουμε πάνω μας να μας εξοντώσουν να μας διαλύσουν τι ξερει αυτή για μυστικές
κινήσεις για κρυφές πράξεις συνομοτων τις αγνοεί παντελως την έχει τυφλώσει
το ασιγαστο μίσος της για μένα και για τον άντρα μου τον Αιγισθο φοβάμαι πως
θα ποτίσει μ'αυτό το μίσος με το δηλητήριο της και τον Ορεστη κι είναι πολύ
μικρό παιδί και δεν είναι ικανό να κρίνει την βλέπω τώρα τελευταια όλο και πιο
συχνά να τον απομονωνει και κάτι να του λέει ώρα πολύ με ψιθυριστή φωνή κι
εκείνο με σκυμμένο. το κεφάλι την ακούει συλλογισμενο και το παρασέρνει στις
ερημιές στη θαλασσα και του βάζει λόγια σήμερα την πρόλαβα στο διάδρομο
της εφραξα το δρομο να μην ξεφύγει την έπιασα απ'τον ώμο προσπάθησε να
ξεφύγει την έσφιξα την κράτησα με δύναμη την κοιταξα κατευθείαν μέσα στα
ματια. της είπα γιατί τα κάνει όλα αυτά;τι φταίω;γιατι με μισεί;πως θα τρελαθώ
δεν απάντησε τα μάτια της μεγάλα διεσταλμενα με κοίταξαν σκληρά σαν να με
μαχαίρωναν δεν είπε λέξη κατερρεύσα την άφησα να φύγει έτρεξε και μπήκε
στην κάμαρα της την άκουσα να την κλειδώνει πήγα στη πόρτα τη χτύπησα
να μ'ανοιξει την παρακάλεσα να μιλήσουμε καμία απάντηση απέραντη. σιωπή
έφυγα απελπισμένη από τότε είναι εκεί μέσα κλεισμένη έδιωξε την υπηρετρια
δεν δέχτηκε ούτε νερό ούτε τροφή φοβάμαι πολύ γι'αυτή είμαι ολομόναχη
λείπει κι ο Αιγισθος γία υποθέσεις του κράτους φοβάμαι φοβαμαι τι θα γίνει
τώρα; αύριο;ενα πυκνό σκοτάδι με τυλιγει σκιές με περιτριγυρίζουν με πλησιά-
ζουν όλο και με πλησιαζουν να με πνίξουν βλέπω τα χερια τους τεντωμένα να
μ'αρπαξουν θέλω να φωνάξω δυνατά να ουρλιάξω αλλά δεν βγαίνει φωνή απ'το
στόμα μου
.
.
.
Εκζητησεις- πορτραιτα-μονοχρωμιες-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis 4
.
.
(Ανθρώπινα Εσωτερικα)
Απεραντα αδιαφορο-χ.ν.κουβελης
''να,σ'αυτη τη φωτογραφια ειμαι,η τριτη απο αριστερα,με το ασπρο φουστανι'',μου
εδωσε τη φωτογραφια,την κοιταξα,''ειμαι 17 χρονων'',γελασε,''παραξενη που ειναι η
φωτογραφια,δεν ειναι;σε τι μοιαζω μ'αυτη τη κοπελα;'',ηπιε απο το χυμο της,αναψε
τσιγαρο και συνεχισε''αληθεια σε τι μοιαζουμε;στις ιδεες;στα ονειρα;'',σταματησε,
''πρεπει να θυμηθω'',''γιατι δεν θυμαμαι;'',''μηπως ειμαστε,γινομαστε ξενοι μ'αυτα που
ζησαμε,το 'εγω τωρα' δεν ειναι το ιδιο με το 'εγω πριν',ομως,τωρα το σκεφτομαι,πρεπει
να ειμαστε ολα αυτα τα διαφορετικα εγω'',''ενας μονολογος πολυφωνικων εγω,ειναι
πολυ παραξενο που οι αλλοι παρ'ολ'αυτα μας αναγνωριζουν σαν ιδιους,λενε 'αυτος τωρα'
ειναι ο ιδιος μ'εκεινον πριν' και θα ειναι και μ'αυτον μετα',στη φωτογραφια που σου'δει-
ξα,μια σχολικη εκδρομη,με το αγορι διπλα μου,δεξια, ειχαμε σχεση κι αργοτερα
παντρευτηκαμε,τωρα ειμαστε χωρισμενοι'',παραγγειλε μια δευτερη μπυρα,''παγωμενη,
παρακαλω'',ειπε στο γκαρσονι,εσβησε το τσιγαρο της,''τι σημαινει 'σχεση τοτε' και
'χωρισμενοι τωρα';απομακρα μου φαινονται,σαν να μην σχετιζονται αυτα τα δυο,σαν να
ανηκουν σε δυο διαφορετικα εγω,ανθρωπους'',σερβερισθηκε η μπυρα,γεμισε το ποτηρι
της,το εφερε στα χειλη της,''εκεινου του αρεσε να πινει μπυρα,εμενα οχι,μεθουσε και
μυριζε,μια φορα,αυτο το θυμαμαι καλα,ειχε πιει τοσο πολυ,που δεν αντεξε,σταματησε
το αυτοκινητο στην ερημια,βγηκε εξω στο σκοταδι και τον ακουγα που ξερνουσε στα
χωραφια,ακομα ακουω στ'αυτια μου εκεινον τον απαισιο ηχο,τοτε,θυμαμαι,εκλεισα
τ'αυτια μου με τα χερια μου δυνατα να μην ακουω,οταν γυρισε μεχρι το σπιτι δεν
αλλαξαμε κουβεντα,για πρωτη φορα δεν κοιμηθηκαμε μαζι,πηγα και ξαπλωσα στο σαλονι
στον καναπε,μετα την δουλεια δεν γυρισα σπιτι,εκλεισα το τηλεφωνο,εφαγα σε καποιο
εστιατοριο,δεν θυμαμαι τι,μετα πηγα σ'ενα ξενοδοχειο και κοιμηθηκα,την αλλη μερα δεν
πηγα στη δουλεια,τηλεφωνησα πως ειχα αρρωστησει,ανοιξα το τηλεφωνο,με πηρε,μου
ειπε που ημουνα ,μ'εψαχνε,του ειπα πως νοικιασα καποιο διαμερισμα,φωναξε,με
παρακαλεσε,επειτα μ'εβρισε,ζητουσε επιμονα να μαθει που βρισκομουν,του'πα να μην
τολμησει να'ρθει στη δουλεια να με βρει και του'κλεισα το τηλεφωνο'',σταματησε,''τι
σχεση εχει εκεινη η κοπελα της φωτογραφιας μ'αυτη τη γυναικα που βλεπεις μπροστα
σου;'',ρωτησε,ηπιε απο το ποτηρι της,πηρε τσιγαρο,''εχουν περασει απο τοτε 11
χρονια'',της προσφερα φωτια,''ευχαριστω'',χαμογελασε,''γιατι θυμαμαι πραγματα που
ανηκουν σε μια αλλη κι οχι σε μενα;'',κοιταξε τα νυχια του δεξιου χεριου της,τα αναση-
κωσε ενα-ενα,σαν να τα μετρουσε,''πεντε δαχτυλα'',ειπε,''γι'αυτα ειμαι σιγουρη,για τ'αλλα
δεν ξερω,αν θυμαμαι πραγματικα γεγονοτα η' επινοημενα'',πηρε τη φωτογραφια,
''απο το ξενοδοχειο που μεναμε εβλεπα τη θαλασσα,ενα απεραντο γαλαζιο ακινητο,
αδιαφορο'',με κοιταξε,''τωρα ξερω πως δεν ηταν ετσι,συμφωνεις;'',δεν της απαντησα,
''πως μπορεις να ξερεις πως αυτα που σου ειπα δεν ειναι παραποιημενα,και δεν εγιναν
ετσι,αν βεβαια εγιναν και δεν τα επινοησα,η' ισως συνεβησαν σε αλλη,διαφορετικη,
περιπτωση,με αλλον ανθρωπο,η' και,ισως,πολυ πιθανο,να μην συνεβησαν καθολου
και να συμβουν στο μελλον,μολις εμφανισθει ο καταλληλος ανθρωπος,αληθεια,τωρα
που το σκεφτομαι,δεν ξερω τι ακριβως συμβαινει,το μονο σιγουρο ειναι πως η
φωτογραφια ειναι αληθινη,η τριτη κοπελα απ'τ'αριστερα ειμαι εγω'',με κοιταξε,χαμο-
γελασε,''δεν με κολακευει πολυ αυτο τ'ασπρο φουστανι;δεν σε γοητευει;ελα,δεν
μπορεις ν'αντισταθεις στη γοητεια του,το ειδα στα ματια σου καθαρα χθες οταν μου
τραβουσες τη φωτογραφια στο ξενοδοχειο,εγω ποζαρα στο μπαλκονι,και πισω μου,
ετσι ειπες,το υπεροχο απεραντο ακινητο γαλαζιο'',την κοιταξα στα ματια,''ναι'',ειπα,
''απεραντα αδιαφορο'',
.
.
.
.
Η Μακρά Αναμονή-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Η Μακρά Αναμονή-χ.ν.κουβελης
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)
την έκλεισα τη βρυση.πρεπει να την έκλεισα. παλιά δεν ξεχνουσα.τώρα θυμάμαι
ασήμαντα πράγματα. εκείνη την κόκκινη δερμάτινη τσάντα. τα πρώτα μου σκουλαρίκια.
πρέπει να έκλεισα τη βρύση. θα πλημμυρίσει η αυλή. όπως την άλλη φορά. εκείνα τα
σκουλαρικια ήταν χρυσές μελισουλες. η μαμά μου τ'αγορασε.ηταν καλοκαίρι. πρέπει
να'μουνα δεκαπέντε χρόνων. το τρύπημα των αυτιών δεν με πόνεσε. δυο ώρες μάζευα
το νερό. με πόνεσε η μέση. από τοτε προσέχω. σίγουρα την έκλεισα.στη κόκκινη τσάντα
είχα το ροζ κραγιόν. ένα καθρεφτάκι. μια φιλντισενια χτένα. ένα τσιμπιδάκι φρυδιών. ένα
σετ μεικτά απ.τα μολύβια για τα μάτια. πιο πολύ χρησιμοποιούσα το γαλάζιο. με πονάει
λίγο ο ωμός και τ'αριστερό χέρι.ειδικά με την αλλαγή του καιρού.περασε η ώρα. θα
γυρίσουν τα παιδιά στο σπίτι. θα ανησυχισουν.και θα πεινάνε. θα δουν και θα κλείσουν
τη βρύση.αυτή τη γυναίκα απέναντι μου κάπου την έχω ξαναδεί.δεν θυμάμαι που.ίσως
εδώ μια άλλη προηγούμενη επίσκεψη.ουτε μια φορά δεν διασταυρωθηκαν τα μάτια
μας.καθεμια κλεισμένη. στον εαυτό της. φοβάται ν'ανοιχτει. άλλωστε τι να πεις.
μεγαλώσαμε.κι όλο προβλήματα.νομίζω πως την έχω συναντήσει πολλές φορές στη
λαϊκή.αραγε να έχει οικογένεια;σιγουρα θα έχει. είναι νεώτερη από μένα. η'
ετσι τουλαχιστον δείχνει.για να μην με πάρουν τηλέφωνο δεν θα υπάρχει κανένα
πρόβλημα στο σπίτι. αλλιώς θα με περνάνε. πέρασαν σαράντα λεπτά από τότε που
ήρθα. δεν περνάει η ώρα.και δεν μπορώ να κοιτάξω τηλεόραση.δεν έχει τίποτα.και
στο σπίτι τη βαριέμαι. πέφτω νωρίς και κοιμαμαι.τη νύχτα ξυπνάω πολλές φορές κι
αργεί να με πάρει ο ύπνος.τοτε ξεχνιέμαι με τις σκέψεις. η γυναίκα απέναντι μου
μιλάει στο κινητό της με πολύ σιγανη φωνή.δεν ακούω τη λέει.να τώρα γέλασε.πιο
πολύ μιλάει παρά ακούει.με το δεξί χέρι κάνει χειρονομίες τονίζοντας τα λόγια της.
με τ'αριστερό χέρι κρατάει το κινητό. φοράει δαχτυλιδι.κανει ζέστη εδώ μέσα. τα
παπούτσια με στενεύουν. έπρεπε να φορέσω τα στρωτα κι όχι αυτά με το τακούνι.
χτυπάει το κινητό μου.που είναι;μεσα στη τσάντα.
.
.
.
Vincent Van Gogh-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΝΣΕΝΤ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ-χ.ν.κουβελης
NOTES OF VINCENT VAN GOGH-c.n.couvelis
στο κιτρινο δωματιο εδω στην Αρλ,στη ψαθινη καρεκλα διπλα τα παπουτσια που μου
χαρισε ενας ανθρακωρυχος,του εκανα το πορτραιτο,ηθελε χρωματα γης,το φως στο
μετωπο,στη γραμμη της μυτης,λιποσαρκος ανθρωπος,πρεπει,αν θελω να μαθω ανατομια,
να τον βρω και να τον ξαναζωγραφισω,σημερα δεν εφαγα τιποτα,καθισα ακινητος στο
κρεβατι να σκεφτω,δεν φοβαμαι την ανεχεια,την ανεχεια του μυαλου φοβαμαι,πρεπει
οπωσδηποτε να προμηθευτω γκραβουρες του Ρεμπραντ,θα γραψω στον Τεο να μου
στειλει,οι χωρικοι πυροβολανε τα πουλια να τα διωξουν απ'τα σπαρμενα χωραφια,
τους ακουω, γεμιζει ο ουρανος απ'αυτα,και στροβιλιζουν πανω απ'τα κιτρινα σταχυα,
η Σιεν δεν γυρισε,ανησυχω,η καημενη ειναι αρρωστη και με το παιδι στη κοιλια,αν ενας
ανθρωπος δεν θελει να σωθει,κανεις δεν μπορει να τον σωσει,φοβαμαι μην επαθε κατι
κακο,καθε μερα παιρνω τα δρομακια μεσα στα χωραφια και παρατηρω το τοπιο,στις
εικονες που κανω βαζω,πιο πολυ,δικα μου χρωματα,μου φαινονται πιο αληθινα,πιο
πραγματικα,ενα κιτρινο διπλα σ'ενα γαλαζιο διπλα σ'ενα πρασινο,βλεπω το φως
τους,απο'κει ειναι αυτα τα ηλιοτροπια στο βαζο πανω στο γαλαζιο τραπεζι,θα τα στειλω
στον Τεο,μηπως μπορεσει και τα πουλησει,μου ερχεται μια μυρωδια απο τηγανισμενες
πατατες,χθες τελειωσα το μυθιστορημα του Ζολα La Joie de vivre,τριτη φορα που το
διαβαζω,θυμωνω παρα πολυ οταν σκεφτομαι πως τον Πωλ τον ενοιαζε μονο να αναδει-
χθει και να ξεφυγει απ'τη πεινα και τις αρρωστειες του,προλαβε κι εφυγε,εκεινη τη βραδυα
κοιμηθηκε σε ξενοδοχειο,το αυτι το παρεδωσα σ'εκεινη τη γυναικα,γιατι,επιτελους,δεν
γυριζει η Σιεν;δεν θελω να μεινω μονος μου
.
.
.
Samuel Beckett-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΤΟ ΕΊΝΑΙ ΤΟΥ ΤΊΠΟΤΑ-χ.ν.κουβελης
Μονοπρακτο
(σαλόνι μινιμαλιστικα επιπλωμενο)
προσωπα:αντρας Α-γυναίκα Γ
(η. γυναίκα όρθια κινείται σε διάφορες θέσεις στο δωμάτιο-ο άντρας καθισμένος
στον. καναπέ)
Γ. τι σκέφτεσαι;
Α.Το αχρηστο
Γ. Το νερό ζεστάθηκε
Α.Πριν ήταν παγωμενο
Γ. Πως μπορεί να'σαι σίγουρος;
Α. Επειδη ξέρω πως δεν αμφιβαλω
Γ. Δεν υπάρχει άλλο κριτήριο;
Α.Υπαρχει
Γ. Ποιο;
Α. Δεν ξερω
Γ. Πως υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις;
Α. Με το ίδιο τροπο που υπάρχει κάτι που ξερεις
Γ. Και κατά λογική συνέπεια.
Δεν υπαρχει κατι που ξέρεις.
Δεν υπάρχει κάτι που δεν ξερεις
Α. Εξαρτάται
Γ. Τι;Δεν υπάρχει λογική συνέπεια;
Α.Αυτο δεν είναι αναγκαίο.
Γ. Τότε;Τι σημαίνει αυτο;
Α. Το νερό πάγωσε ενώ πριν ηταν ζεστο
Γ. Αυτό είναι ορθο
Α. Ακριβώς. Μια ορθή πρόταση.
Γ. Οι ορθές προτάσεις δεν αντιστοιχούν σε ορθά γεγονότα;
Α. Ορθές προτάσεις αντιστοιχούν σε λάθος γεγονότα.
Και λάθος προτάσεις αντιστοιχούν σε ορθά γεγονοτα
Γ. Πως αυτό το εννοείς;το νερό πάγωσε -η ορθή πρόταση.
Και το νερό ζεστάθηκε-το ορθό γεγονος
Α. Ακριβώς.
Γ. Πως είναι ένα γεγονός να είναι ορθό η' λάθος;Μονο ορθό μπορεί να είναι.
Α. Και η πρόταση;Μονο ορθή.
Γ. Γιατί συζητάμε;Για το ορθό η' για το λάθος;η' και για τα δύο;
Α. Ούτε για το ένα ούτε για το άλλο και φυσικά ούτε για τα δύο μαζι
Γ. Τότε;Γιατι;
Α. Για το Είναι του Τίποτα.
Γ. Και τι σημαίνει αυτό;
Α. Να γνωρίζεις απολυτα
Γ. Το νερό τώρα θα πρέπει να κρυώσε.
Α. Δεν.πειραζει.Ετσι κι αλλιώς δεν θα συνέβαινε τιποτα
.
.
.
Paolo e Francesca de Dante-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
"η ώρα είναι 9:41 έπρεπε να είχε ερθει"ανοιξε το ραδιόφωνο,ενα ρετρό τραγούδι, "μην τον κοιτάς τον ουρανό" με την Μαιρη Λω, "θα έχει μεγάλη κυκλοφορία",έβαλε απαλό κόκκινο ρουζ στα χείλη, "δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνουν όλοι αυτοί και γυρίζουν κι ολο γυρίζουν κλεισμένοι μέσα στ'αυτοκίνητα μονάχοι με τα τζάμια κλεισμένα και το αίρ κοντίσιον στο φουλ μ'αυτη την αφόρητη ζέστη'γέλασε"μοντερνα ζωή θα πούνε"σοβαρευτηκε"ηληθια ανιαρή ζωή,απεραντη ερημια" η φωνή της Ελιζα Μαρελλι-"Ας ερχόσουν για λίγο"-άκουσε ένα θόρυβο, γύρισε το κεφάλι, η γάτα έπαιζε με τον ίσκιο της στο πάτωμα, χαμογέλασε, "η σταματημένη αιωνιότητα της γάτας",δώρο στα γενέθλια της περισυ,"ο χρόνος, τι είναι;",κοίταξε στον καθρέφτη μπροστά της το δωμάτιο, "το δωμάτιο μου μ'αγκαλιαζει με τις ανοιχτές σελίδες του",σαν βιβλίο,σκεφτηκε,"Έλα γι'απόψε"τραγουδαει η Δαναη, "απόψε βρέθηκα νωρίς-νωρίς στην καμαρούλα μου μην απορείς και τι περίεργο δεν θα το πεις μου'λειπες τόσο- έξω βοριά χαλαζια κεραυνοί βροχή που λες άνοιξαν οι ουρανοί και στα σκοτάδια ελπίδα φωτεινή να σ'ανταμωσω"το ξερω χάθηκες- αρκεί γι'απόψε μεσ'τη συννεφια να κρατήσεις λίγο συντροφια,ελα γι'απόψε μόνο απόψε λιγην ώρα-έξω φυσάει κι είναι κρύο κι είναι μπόρα,μα εδώ μέσα ένα ζεστά κι είναι τα ξωφυλλα κλειστά κι είναι τα φώτα λιγοστά μισοσβηστα-"πως με ζεστενει αυτή η αναπνοή στο μάγουλο μου"δεν τόλμησε να γυρίσει το πρόσωπο μην χαθει η αίσθηση "η ' η πραγματικότητα" , -έλα γι'απόψε κι αύριο φύγε και μην γυρίσεις-"ακούγοντας το ίδιο τραγούδι πόσο όμοια αισθανόμαστε"κοιταξε βαθιά μέσα στα νερά του καθρέφτη, τα είδε να περιστρέφονται σε αέναες δίνες κι έκλεισε τα μάτια της, άκουσε τη φωνή της ψιθυριστή"θα μείνουμε αγρυπνοι και σιωπηλοί χωρίς αγκάλισμα κι ούτε φιλί",το ζεστό αίμα του έσταξε στο μπράτσο της, φωτιά, την εκαψε,ανατιναχτηκε, ούρλιαξε, έσπασε η καρδιά της,εχασε τις αισθήσεις της-κι ονειρεύτηκε πως ήταν σ'ένα τρένο και ταξίδευε, το τρένο μπήκε σ'ένα τούνελ μ'αμυδρο φως και βγήκε,επειτα σ'ένα άλλο και σ'ένα άλλο, φοβήθηκε πως πότε δεν θα τελειώσουν τα τούνελ και το ταξίδι,την ξύπνησε η γάτα που πήδησε στα πόδια της, τη χάιδεψε, το τριχωμα της ήταν απαλο και λείο ,στ'αυτιά της άκουσε το τραγούδι από το ραδιοφωνο-"Απόψε σωπα οι δυο μας μονάχοι να κλαίει θ'ακούμε απ'οξω τη βροχή κι άκουσε πόσα έχει να μας πει η σιωπη"-της φάνηκε πως η μελωδία δεν ακούγονταν από το δωμάτιο αλλά πως έρχονταν από καπου αλλού, πότε την ακουγε πολύ μακριά και ποτέ πολύ κοντά, σηκώθηκε και πήγε στο παράθυρο,,το άνοιξε και την χτύπησε η εκλωβισμενη ζέστη της πόλης, μια γυναίκα στο μπαλκόνι στην απέναντι πολυκατοικία απλώνε ρούχα να στεγνώσουν,απο εκεί άκουγε το τραγούδι, έκλεισε το παράθυρο και γύρισε στον καθρέφτη,,"έπρεπε να είχε έρθει",κοίταξε το ρολόι, 9:41,
.
.
.
Μηδεια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
στη Κορινθο ήρθαμε για λιγο και καθισαμε τρία χρόνια,εγω καλά καλά δεν ήξερα
τη γλώσσα,μιξοβαρβαριζα,εβλεπα πως με κοιτούσαν οι άλλες γυναίκες,θα'λεγα
πως πιο πολύ με φοβόντουσαν παρά με περιφρονούσαν,ειχε διαδωθει ή φήμη
πως ημουνα μία φαρμακις,πως κατείχα τα βοτανα,πως μ'αυτα είχα τη δύναμη να
θεραπευσω αλλά και να φαρμακωσω,με φώναζαν στις δύσκολες γέννες κι
όταν καμιά λεχώνα δεινοπαθουσε τη λυτρωνα,εγω και τα δύο παιδιά μου τα
γέννησα με φριχτούς πόνους,δεν ήθελα ηρεμιστικά,ηθελα να νιώσω τον μεγάλο
ανυπόφορο πονο της ζωής που ερχεται,οταν μου τα φέρανε και τα βαλανε στο
στήθος μου ηταν τόσο αδύνατα τόσο ανυπεράσπιστα που τρομαξα,εκεινα ήσυχα
και ανυποψίαστα εψαχναν τη θηλή στο φουσκωμενη από το γάλα βυζι μου
να θηλάσουν,αχορταγα για ζωη,το γάλα παχύ άσπρο ξεχυλιζε απ'τα στόματα τους,
οταν χορτασαν μία νεαρη νοσοκόμα ήρθε και τα σήκωσε με δυσκολία,ηταν γατζωμενα
πάνω μου,γελασε και μου ευχήθηκε,"να σου ζησουν",τώρα ξέρω γιατί δεν χαρηκα,γιατι
ενιωσα λύπη κι απελπισία,μου'ρχωνταν να κλαψω,να ουρλιαξω,τωρα το απυθμενο μίσος
μου όλα τα κάνει καθαρά,το μάτι μου στρογγυλό έντονα μακιγιαρισμενο εκεί στο βάθος
του καθρέφτη,μια σκοτεινη δίνη με παρασέρνει,θολωνει το μυαλό μου,τα γεγονότα ήταν
αναποτρεπτα,δεν δικαιολογούμαι,στην Αθηνα εδώ κρύβομαι,μία ξένη μεταναστις,
ανυπαντρη άπατρις απαιδος
.
.
.
Καλυδωνιες γυναίκες το 31 π.Χ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
άλλοι νύχτα έφτασαν στο Κρυονερι, με τις γυναίκες και τα παιδιά μισοκοιμισμενα, πήραν ότι μπόρεσαν, με βάρκες πέρασαν στην απέναντι ακτη, πολλοί κινδυνεψαν να πνίγουν και πολλοί πνίγηκαν, εκεί όσοι σώθηκαν σκορπιστηκαν στα χωριά της Αχαΐας, εμείς οι γυναίκες υπηρετριες στα πλούσια σπίτια της Πάτρας, οι άντρες εργάτες στο λιμάνι, άλλοι δουλεύουν στα χωράφια, κάποιοι είχαμε συγγενείς από τα χρονια του Αχαΐκου Κοινού,δύσκολα να παρηγορηθουμε, στη μνήμη ζωντανή η χαμένη πατρίδα μας, αβάσταχτος οδυνηρος καημός,στρεφαμε τα μάτια σαν βράδυαζε βόρεια πέρα απ'τη θάλασσα και κοιτούσαμε τη Βαρασοβα, πόσο μας πλακωνε τη ψυχή η σκοτεινή σκιά της, και δάκρυα τρέχανε απ'τα μάτια μας,
το παιδί γύρισε μια μέρα από το σχολείο και με ματιά γελαστα ανοίγοντας το βιβλίο του μου έδειξε, "μάνα, κοίτα τι μάθαμε σημερα" κι άρχισε να μου διαβάζει με δυνατή φωνη:
Αἰτωλῶν δ' ἡγεῖτο Θόας Ἀνδραίμονος υἱός,
οἳ Πλευρῶν' ἐνέμοντο καὶ Ὤλενον ἠδὲ Πυλήνην
Χαλκίδα τ' ἀγχίαλον Καλυδῶνά τε πετρήεσσαν· 640
οὐ γὰρ ἔτ' Οἰνῆος μεγαλήτορος υἱέες ἦσαν,
οὐδ' ἄρ' ἔτ' αὐτὸς ἔην, θάνε δὲ ξανθὸς Μελέαγρος·
τῷ δ' ἐπὶ πάντ' ἐτέταλτο ἀνασσέμεν Αἰτωλοῖσι·
τῷ δ' ἅμα τεσσαράκοντα μέλαιναι νῆες ἕποντο.
η πετρήεσσαν Καλυδών μου στη ραψωδια β' της Ιλιάδας του Ομήρου στους στίχους 638-644,
τη νύχτα, πριν κοιμηθεί, ξαπλώσα στο κρεβάτι μαζί του και το νανουρισα με τις αρχαίες ιστορίες, εκείνη του άγριοχοιρου με τον Μελέαγρο και την όμορφη Άταλαντη μου ζήτησε να του την ξαναπώ, πολύ του άρεσε, δεν του χαλασά το χατιρι,
μια μέρα με ρώτησε γιατί με λένε Δηιανειρα και τον πατέρα Ύλλα,, "άλλη φορά θα σου πω, όταν μεγαλώσεις και καταλαβεις", δεν επέμενε, μόνο μ'αγκαλιασε και με φίλησε, "δεν πειράζει μάνα, θέλω να'σαι καλα",
σκέφτομαι τι θα ωφελουσαν ένα νέο άνθρωπο ν'ακουσει αυτα που συνέβησαν ανάμεσα σε μένα και τον πατέρα του,
ερωτεύτηκαμε όταν ήρθε στη πόλη, ξένος ήταν,
στο πέρασμα του Εύηνου εκείνος ο βαρκαρης ο Νεσσος μ'αρπαξε να με βιασει, τον σκότωσε, αργότερα όταν στη Τραχινα που εγκατάσταθηκαμε τα'φτιάξε με την Ιολη τρελάθηκα από τη ζήλια μου, θυμήθηκα τα λόγια του κένταυρου και τον φαρμακωσα με το αίμα του,
προτιμώ να πω για κείνο το κόκκινο φουστανι που τόσο ξετρέλανε τον Ύλλα στα Λάφρια στη γιορτή της Ελαφιας της Ελαφριας Αρτέμιδας, είχε ο πατέρας ένα ωραίο σπίτι, χτισμένο ψηλά στο λόφο με τις ελιές, κλεισμενο στο κήπο με πολλά δέντρα, από εκεί έβλεπες τη θάλασσα κάτω ως τη Ζάκυνθο έφτανε το μάτι,το σπίτι είχε και μια μεγάλη αίθουσα χορού, με ψηφίδωτα στο δάπεδο,ήταν
ο μπαμπάς ήταν πλούσιος έμπορος, τη μαμά μου την έλεγαν Αλθαια, από αρχοντικό σπίτι, είχα και δύο αδέρφια, τον Τύδεα, παντρεμένο στο Άργος, και τον Μελέαγρο, αυτός χάθηκε όταν ο Φίλιππος ο Ε' έκαψε τη πόλη μας, ήταν σπουδαίος άνθρωπος, βουλευτής στην Αιτωλικη Συμπολιτεια, τον θαύμαζα όταν αγόρευε στο Βουλευτηριο, δεινος ρητορας,
το Βουλευτηριο αργότερα έγινε θέατρο, εκεί έπαιξα, νεαρή ηθοποιός, στη παράσταση της Αντιγόνης του Σοφοκλή στο χορό, πως φωτίζε εκείνη τη. νύχτα το φεγγάρι τον λαιμό μου, "σαν τον άσπρο λαιμό κυκνου"μου είχε ψιθύρισει γλυκά στ''αυτί ο Ύλλας μου,
τις δύο αδερφές μου τη Μελεαγρις και τη Φίλομηλα τις πήραν στη Νικοπολι τότε με τον μεγάλο ξεσηκωμο, μας ξεχώρισαν, δεν εχω νέα τους, πόσο μου λείπουν,
στο σχολείο ο Μελέαγρος έμαθε για τις φραγκοκότες και θέλει να του πάρω, "είναι ωραία πουλιά, μαμά, μεγαλύτερες απ'τις κότες, έχουν κι ωραία χρώματα, με δυνατά φτερά και πετάνε πολύ γρήγορα, κάνουν νοστιμότατα αβγά κι είναι οι καλύτεροι φυλακές στο κοτετσι, το προστατεύουν με τις κραυγές τους και δεν πλησιάζει τίποτα, ούτε αλεπού ούτε κουναβι ούτε κανένας άλλος εχθρος",
μου έδειξε και φωτογραφίες, ήταν πολύ εντυπωσιασμενος
το πρωί συνάντησα στη λαϊκή τη Πρόκνη παιδική μου φίλη από τη Καλυδωνα, κάναμε πολύ παρέα μεγαλώσαμε μαζί, είχα καιρό να τη δω,κάθισαμε για καφέ είπαμε τα δικά μας, η Πρόκνη σπούδασε φιλολογια, τώρα είναι ανεργη πολύ καιρό, μου είπε πως στο μουσείο είδε το άγαλμα της Λάφριας που είχαμε στο σπίτι, κι αν θέλω κάποια μέρα να παμε μαζί να το δούμε,
και φυσικά ήθελα, ο πατέρας το είχε ανάθεσει στον Μεναιχμο και τον Σοιδα γλυπτες απ'τη Ναυπάκτο, αριστούργημα, η Άρτεμις είχε το δεξί χέρι πάνω απ'τον ώμο για να τραβήξει βέλος απ'τη φαρετρα, και στο δεξί κρατάει τόξο που καταλήγει σε κεφαλή κύκνου, φοράει κοντό χιτωνα με ιματιο δεμένο με ζώνη και στα πόδια δερματινες μπότες,τα μαλλιά τα έχει χωρισμένα στη μέση και πιασμενα πίσω,
"ευπλοκαμος" είπε η Πρόκνη, "εσενα είχαν για μοντέλο,,ήσουν 17 χρονων πολύ ομορφη και ντρεποσουνα", "και τώρα ντρέπομαι, Πρόκνη, και σε παρακαλώ πολύ μην πεις σε κανένα πως εγώ ήμουν το μοντελο", γέλασε, κανονίσαμε να επισκεφθούμε το μουσείο την ερχόμενη Κυριακή
.
.
.
Ερμιονη Ελενης Μενελαου-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ερμιονη Ελενης Μενελαου Αναμονη-χ.ν.κουβελης
Γαμος Ερμιονης της Ελενης και του Μενελαου
[Ομηρου Οδυσσεια ραψωδια δ' στιχοι 1-19]
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Οἱ δ' ἷξον κοίλην Λακεδαίμονα κητώεσσαν,
πρὸς δ' ἄρα δώματ' ἔλων Μενελάου κυδαλίμοιο.
τὸν δ' εὗρον δαινύντα γάμον πολλοῖσιν ἔτῃσιν
υἱέος ἠδὲ θυγατρὸς ἀμύμονος ᾧ ἐνὶ οἴκῳ.
τὴν μὲν Ἀχιλλῆος ῥηξήνορος υἱέϊ πέμπεν·
ἐν Τροίῃ γὰρ πρῶτον ὑπέσχετο καὶ κατένευσε
δωσέμεναι, τοῖσιν δὲ θεοὶ γάμον ἐξετέλειον·
τὴν ἄρ' ὅ γ' ἔνθ' ἵπποισι καὶ ἅρμασι πέμπε νέεσθαι
Μυρμιδόνων προτὶ ἄστυ περικλυτόν, οἷσιν ἄνασσεν.
υἱέϊ δὲ Σπάρτηθεν Ἀλέκτορος ἤγετο κούρην, 10
ὅς οἱ τηλύγετος γένετο κρατερὸς Μεγαπένθης
ἐκ δούλης· Ἑλένῃ δὲ θεοὶ γόνον οὐκέτ' ἔφαινον,
ἐπεὶ δὴ τὸ πρῶτον ἐγείνατο παῖδ' ἐρατεινήν,
Ἑρμιόνην, ἣ εἶδος ἔχε χρυσῆς Ἀφροδίτης.
ὣς οἱ μὲν δαίνυντο καθ' ὑψερεφὲς μέγα δῶμα
γείτονες ἠδὲ ἔται Μενελάου κυδαλίμοιο,
τερπόμενοι· μετὰ δέ σφιν ἐμέλπετο θεῖος ἀοιδὸς
φορμίζων· δοιὼ δὲ κυβιστητῆρε κατ' αὐτοὺς
μολπῆς ἐξάρχοντες ἐδίνευον κατὰ μέσσους.
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
αυτοι στη Λακεδαιμονα με τις βαθειες χαραδρες φτασαν,
και προς τ'ανακτορα τραβωντας του δοξαστου Μενελαου,
τον ηβραν να κανει τραπεζι γαμου με πολλους συγγενεις
του γιου και μαζι της αψεγαδιαστης θυγατερας μεσ'στο σπιτι,
αυτη στο γιο τ'ορμητικου Αχιλλεα με πομπη εστελνε,
αφου στη Τροια πρωτα την υποσχεθηκε και συναινεσε
να δωσει,σ'αυτους οι θεοι το γαμο ξετελειωναν,
αυτη εκει μ'αλογα κι αμαξια εστελνε με πομπη να μεινει
στων Μυρμιδονων τη φημισμενη πολι,που σ'αυτους βασιλευε.
στο γιο απ'τη Σπαρτη του Αλεκτορα εφερε τη κορη,10
αυτος εδω ο χαιδεμενος λεβεντης Μεγαπενθης εγινε
απο δουλα,στην Ελενη οι θεοι γονο δεν εφεραν στο φως
αφοτου πρωτα γεννησε παιδουλα χαριτωμενη,
την Ερμιονη,που την οψη της χρυσης ειχε Αφροδιτης .
ετσ'αυτοι τραπεζονονταν στο υψηλοροφο ανακτορο
οι γειτονες μαζι με τους συγγενεις του δοξαστου Μενελαου
τερπομενοι,και μ'αυτους τραγουδουσε θειος αοιδος
παιζοντας τη φορμιγγα,ενω δυο επιδεξιοι χορευτες απ'τον εαυτο τους
στο ρυθμο του τραγουδιου βγαινοντας μπροστα στροφογυριζαν στη μεση
.
.
ετσι γινηκαν οι γαμοι μου με τον Νεοπτολεμο,η θεληση του πατερα μου,υπακουσα,
η γνωμη της μητερας επιπολαια ως συνηθως δεν εισακουσθηκε,ο πατερας με ειχε
ταξει σ'αυτον για να παρουν τη πολη,ημουνα εννια χρονων οταν εφυγαν για κεινον
τον μακρινο πολεμο,πριν η μητερα ειχε φυγει μ'εκεινον τον ξενο ανθρωπο,εμενα μου
το κρυψαν,πως πηγε ταξιδι και γρηγορα θα γυρισει,εγω ομως ηξερα,παραμονευα εξω
απ'τη καμαρα της και κρυφακουγα τους ψιθυρους τους,την ζηλευα,ελεγαν πως της
εμοιαζα,η μητερα ηταν παρα πολυ ομορφη,οταν εφυγε κλειστηκα στον εαυτο μου,δεν
ηθελα να μιλησω σε κανεναν,ημουν ανεκφραστη,δεν ετρωγα,αδυνατησα πολυ,ανη-
συχουσαν για μενα,τις νυχτες δεν κοιμομουν,ξαγρυπνουσα,ακουγα καθαρα στ'αυτια
μου τα λογια τους και τα πνιχτα γελια τους,φοβουμουν πως τρελλαθηκα,και μια μερα
ξυπνησα και δεν θυμομουν τιποτα,ολα ειχαν ξεχαστει,ετρωγα,γελουσα,επαιζα και
χαιρομουνα με τ'αλλα κοριτσι τις φιλες μου,μεγαλωσα κι εγινα αυτο που λενε
καλλικομος,καλλιπαρηος,λευκωλενος, τανυπεπλος,τοτε με ειδε μ'ερωτευθηκε και
μ'εκλεψε ο Ορεστης,τον αγαπησα κι εγω και παντρευτηκαμε κρυφα,οταν γυρισε ο πατερας
και θελησε να με παντρεψει με τον Νεοπτολεμο φοβηθηκα να του φανερωσω το γαμο μου
με τον Ορεστη,δεν ξερω,τον λυπηθηκα,ολ'αυτα που εγιναν με τη μανα τον πικραναν
πολυ,την ξαναφερε αλλα ποτε,το ξερω καλα,δεν την συγχωρεσε,τη μερα για τα ματια του
κοσμου ηταν ζευγαρι,αλλα τις νυχτες δεν κοιμοντουσαν μαζι στο κρεβατι,καποιοι κολακες
για να κερδισουν την ευνοια του,με θεσεις και αξιωματα,για τα συμφεροντα τους,πληρω-
σαν διαφορους αταλαντους ποιητες να γραψουν πως η Ελενη ποτε δεν πηγε στη Τροια,εκει
ηταν μοναχα το ειδωλο της,κι αυτη η ιδια ηταν σ'ενα νησι απεναντι απ'το Σουνιο,ενα
μακρονησι που το ονομασαν Ελενης Νησος,κι αλλοι εγραψαν πως πηγε στην Αιγυπττο,
εγω ποτε δεν τα πιστεψα αυτα τα παραμυθια,στην Τροια ηταν και μετα τη πτωση της
εφυγε με καποιο εραστη και πηγε σε κεινη τη Μακρονησο και μετα στην Αιγυπτο,ο
Νεοπτολεμος μετα το γαμο με πηρε με πολλα προικια και μ'εφερε στη Θεσσαλια στη
Φθια,στη Φθιωτιδα,εκει ειχε κι αλλη γυναικα,τη χηρα του Εχτορα την Αδρομαχη κι ειχε
κανει μαλιστα και παιδι μαζι της τον Μολοσσο,αυτης της Ανδρομαχης,οταν οι Ελληνες
μπηκαν μεσα στη πολη κρυμμενοι στη κοιλια τ'αλογου,της ειχε αρπαξει το γιο βρεφος
απ'τα χερια της τον Αστυανακτα και τον ειχε πεταξει πανω απ'τα τειχη κατω στα βραχια να
τσακιστει,ο Ορεστης δεν με παρατησε κι ας εγω τον προδωσα,ουτε με κατηγορησε,ποσο
δειλη ημουν,δεν επρεπε τοτε να δεχτω εκεινο το γαμο,ποσο στεναχωρησα τον Ορεστη
μου,ο Ορεστης ηρθε στη Φθια,νοικιασε ενα σπιτι και βλεπομασταν κρυφα,δεν μπορουσα
χωρις αυτον ουτε κι αυτος χωρις εμενα,και μια μερα αποφασισαμε και φυγαμε,ο Ορεστης,
τ'ορκιζομαι,δεν πειραξε τον Νεοπτολεμο,αν και του αξιζε η τιμωρια,δεν τον δολοφονησε
αυτος,ηταν ατυχημα ο θανατος του, μας κυνηγησαν,εξουθενωμενους μας επιασαν στη
Θηβα ,μας πηγαν στην Αθηνα και μας δικασαν,εμενα μου βρηκαν ελαφρυντικα και με
αθωωσαν,τον Ορεστη ομως τον καταδικασαν τριαντα χρονια φυλακη,κλειστηκε στις
φυλακες στο Ναυπλιο,μου εγραφε τακτικα,πηγαινα και τον εβλεπα,του πηγαινα να δει και
το παιδι μας,τον Τισαμενο,παντα χαμογελαστος,οταν μ'εβλεπε αστραφτε το προσωπο
του,ηξερα πως ηταν στεναχωρημενος,αντι εγω να τον παρηγορω με παρηγορουσε εκεινος,
δεν τον προδωσα μ'αλλον αντρα κι ας με κοτσομπολεψαν με τον Διομηδη,με φλερταρε
επιμονα αλλα εγω δεν τα'φκιαξα μαζι του,δεν εκανα μαζι του τιποτα,τωρα εχουν περασει
τριαντα χρονια,εγω ξερω ποσο δυσκολα και οδυνηρα περασαν,ειμαι σαρανταεννια
χρονων,σημερα αποφυλακισθηκε ο Ορεστης,σε λιγη ωρα θα φτασει με το τρενο στο
σταθμο,θα ειναι στο σπιτι του,στο σπιτι μας,οσο πλησιαζει η ωρα να τον δω τοσο τρεμω
απ'τη χαρα,μου'ρχεται να βαλω τα κλαματα,συγκρατιεμαι να μην με δει κλαμενη,ακουω
το σφυριγμα του τρενου,σε λιγο θα μπει στην αποβαθρα,θα σταματησει,θ'ανοιξουν οι
πορτες,θα'βγει ο Ορεστης μου,θα τον αγκαλιασω,θα αγκαλιαστουμε,
.
.
.
.
Grigori Perelman Conjecture-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ο Grisha εβαλε ενα δισκο στο πικ απ,''μου αρεσει πολυ η οπερα,απο παιδι'',ακουστηκε η
μουσικη,χαμογελασε,''δισκος του 1946,με την Alicia Albanese στη La Traviata του
Βερντι'',γυρισε προς τη μητερα του,''αρεσει και της μαμας'',χτυπησε το κινητο τηλεφωνο,
το ανοιξε,''δεν μιλουν,παιρνουν και δεν μιλουν,με παρακολουθουν,απο τοτε που ειπα,
αφου μπορω να κυβερνησω τον κοσμο γιατι να τρεξω πισω απο ενα εκατομυριο δολαρια'',
ξαναχτυπησε,απαντησε,''μην μ'ενοχλειτε μαζευω μανιταρια'',το εκλεισε,''δημοσιογραφοι'',
γελασε,''τι να πεις με τους δημοσιογραφους;τι θα καταλαβουν;τους νοιαζει μονο να
μαθουν αν πασχω απο το συνδρομο του Asperger,αν ειμαι αυτιστικος η'σχιζοφρενης,
το Princeton και το Stanford μου ζητησαν CV curriculum vitae πιστοποιητικο νοητικων
ικανοτητων,φυσικα και αρνηθικα θεση στα πανεπιστημια τους,δεν ειμαι κανενα
πειραματοζωο,ουτε δεξιοτητες εχω,ουτε μαθηματικος ειμαι,το 1993 απεδειξα
την Soul conjecture,οτι απο μια μικρη περιοχη,την ψυχη,ενος μαθηματικου αντικειμενου
μπορει να συναγεις τις ιδιοτητες του,ηξεραν πως το 1982 στη Διεθνη Μαθηματικη
Ολυμπιαδα 16 χρονων πηρα χρυσο μεταλιο,τι αλλο ηθελαν; εγω ξερω πολυ καλα τι γινεται,
χρειαστηκαν τεσσερα χρονια να ελεγξουν την αποδειξη,473 σελιδες και με τις συμπλη-
ρωσεις 1000,ειναι γνωστη και η κινεζικη ιστορια με τους Zhu και Cao,εγω χρειασθηκα
στη Ρωσια στην Αγια Πετρουπολη εφτα χρονια εργασιας,απο το 1995 που εγκατελειψα
την Αμερικη μεχρι το 2002,τελικα στο σαιτ http://arxiv.org/ ελευθερης διακινησης
επιστημονικων αρθρων του πανεπιστημιου Κορνελ στην Αμερικη δημοσιευσα την
αποδειξη,σε τρια μερη σαν να ηταν ενα θεατρικο εργο,σε τρεις πραξεις:
πρωτη πραξη:The entropy formula for the Ricci flow and its geometric applications
δευτερη πραξη: Ricci flow with surgery on three-manifolds
τριτη πραξη:Finite extinction time for the solutions to the Ricci flow on certain three-
manifolds
και Ευρηκα την Poiincare Conjecture,καθε συμπαγης και κλειστη πολλαπλοτητα ειναι
ομοιομορφη με σφαιρα,
θυμηθηκα τον Αρχιμηδη κι οταν μου προσφεραν το Medal Fields σκεφτηκα το ''μη μου
τους κυκλους ταραττε''Noli turbare circulos meos,και το αρνηθηκα μαζι με τα χρηματα,
και σκεφθηκα Transire suum pectus mundoque potiri δηλαδη Ξεπερνα τα ορια σου να
κατακτισεις τον κοσμο,δηλαδη το ρητο που μαζι με την εικονα του Αρχιμηδη ειναι πανω
στο μεταλιο,τωρα αν ειμαι the smartest man of the world alive;‘I don’t know, you’ll have
to ask Richard Hamilton',αρνηθηκα το Clay Millenium Prize,one millions dollars,επειδη
ελυσα ενα απο τα εφτα αλυτα προβληματα της χιλιετιας,για μενα αυτο μαθηματικα ειναι
πολυ σπουδαιο,ισως να μαθουμε τη μορφη εχει το συμπαν,το αλλο ειναι απλα ενα
οικονομικο μεγεθος,το θεωρω ασημαντο και καθολου δεν με απασχολει'',χτυπαει το
τηλεφωνο,δεν απαντα,''αυτοι ειναι παλι'',ξαναχτυπα,απαντα,''μην μ'ενοχλειται μαζευω
μανιταρια'',γελαει,''φυσικα και δεν με πιστευουν,ισως θελουν να παιξουν μαζι μου,να με
εκδικηθουν'',σοβαρευει,''θελουν να μαθουν τι κανω τωρα'',κοιταζει προς το μερος που
καθεται η μητερα του,''ετσι δεν ειναι μαμα;'',εκεινη κουναει καταφατικα το κεφαλι,
''συμφωνα με τον Πλατωνα ''συνεχισε ''θυμηθηκα την αποδειξη της Εικασιας του
Πουανκαρε,εγω ημουνα ο ευνοουμενος της'',χαμογελασε αινιγματικα,''ισως να ειμαι
ευνοουμενος και για καποιο αλλο,μια αποδειξη Millenium Prove η' μια εικασια ,The
Perelman Conjecture'',κοιταξε το ρολοι στον τοιχο,''ωρα για φαγητο,η μητερα μαγειρεψε
μανιταρια με κρεμμυδια,θα καθισετε να φαμε μαζι;'',''πολυ ευχαριστως'' ειπα,
ο δισκος στο πικ απ εφτασε στο τερμα,απ'το παραθυρο εμπαινε υποκουφος ο θορυβος
της συνοικιας
.
.
.
.
Evariste Galois,Mathematician-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Evariste Galois-Στην ερωτηση σας ετσι σας απαντω-χ.ν.κουβελης
Στην ερωτηση σας ετσι σας απαντω,ειπα,και του πεταξα το σφουγγαρι στα μουτρα,φυσικα
και με απερριψαν,το ξερω,μια κοινωνια απορριψης ειναι για ολα τα εκλεκτα μυαλα στην
επιστημη στη πολιτικη,παντου,εξαναγκασαν τον πατερα μου ενα δικαιο ανθρωπο,δημο-
κρατη να αυτοκτονισει,προσποιηθηκαν πως δεν καταλαβαινουν τα μαθηματικα μου,ειναι
ασαφη,ειπαν,δεν εχουν συστημα,η επιστημη θελει αυστηροτητα οχι νοητικες αυθαιρεσιες,
ειπαν,
ειναι καινουργια μαθηματικα,αχρειοι,η θεωρια ομαδων μου,οι επεκτασεις σωματων.
τερμα οι πεμπτοβαθμιες εξισωσεις δεν λυνονται με τις γνωστες μεθοδους,θα κανω
μεταθεση των παντων,εγω ο Εβαριστ Γκαλουα 21 χρονων μαθηματικος το δηλωνω,
αυτη τη στιγμη γραφω,κι αυτα σκεφτομαι,
σε λιγο θα ξημερωσει,πρεπει να προλαβω να τελειωσω το εργο μου,πριν την γελοια
τελετουργια της μονομαχιας,
τη μονομαχια τη δεχτηκα απο ανια,μια κρισιμη μεταθεση ας πουμε,ειμαι γενναιος ,ολοι
στην οικογενειας ηταν γενναιοι,θα αφησω ο αντιπαλος μου να με σημαδεψει πρωτος,δεν
θα στρεψω στο πλαι,θα'μαι ολος γυρισμενος προς το μερος του,καθαρος στοχος,ελπιζω
να μην αποτυχει,δεν εχω ορεξη να τον σημαδεψω μετα εγω και να τον σκοτωσω,
τους βαριεμαι,αυτους τους μιζερους,τους αντιπαθω,ξερω οτι κι αυτοι με αντιπαθουν,
λιγο μ'ενδιαφερει,εμπρος φιλε μην τρεμεις σταθερα ψυχραιμα σημαδεψε με στη
καρδια,οχι στη κοιλια,μην νομισεις οτι θα με τραυματισεις και σαν δειλος θα ζητησω
να νοσηλευτω για να γλυτωσω,οχι,κανεις λαθος,σημαδεψε και τελος,ειμαι σιγουρος,
αν σας αρεσει διαδωστε πως αυτο εγινε για τη Στεφανι,ερωτικη προσβολη κλπ,πολυ λιγο
με νοιαζει τωρα που τελειωνω τη θεωρια μου,
Κυριοι,σας αρεσει δεν σας αρεσει το πολυωνυμο 5ου βαθμου δεν λυνεται με ριζικα,τερμα,
αυτο ειναι.
Evariste Galois-Στην ερωτηση σας ετσι σας απαντω
.
.
.
.
.
woman - 2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Παρακλαυσιθυρον Μονοπρακτον Μονολογον Μελοδραματιον
-παρακλαυσιθυρος μεταφραση και παρακλαυσιθυρα σχολια χ.ν.κουβελης-
.
παρακλαυσιθηρον,παρα+κλαυμα+θυρα,παρα τη θυρα κλαιω,κλαιω και παρακαλω στη
πορτα σου,
παρακλαυσιθηρον,αρχαιο ελεγειακο ποιημα,[αλλα και συγχρονο,τα λεγομενο
''καψουρικο'' τραγουδι],το απαγγελνε,κλαιγοντας,παρακαλοντας ο[η] απαρνημενος[η]
στη πορτα του[της] σκληρου[ης] κι ανενδοτου[ης] απαρνητη[τριας] του ερωτα του[της],
Παρακλαυσιθυρος[η],δηλαδη:αυτος[η] που ''πηρε πορτα'',''ειδε πορτα'',''τον[την]
πεταξαν εξω απ'τη πορτα'',
τα παρακλαυσιθυρα ποιηματα [παλαιως και συγχρονως διαχρονικα κλαψουρικα
καψουρικα ασματα] τα εγραφε ο[η] ιδιος[α] ο[η] πασχων[σχουσα] με πολυ κλαμα,αλλα
και τα παραγγελνε σε επαγγελματια ποιητη,αν δεν τον[την] καταλαμβανε ο ποιητικος
οιστρος παρα μονο ο ερωτικος οιστρος,
.
Παρακλαυσιθυρων Παραδειγματα:
[για το αληθες του κλαυματος]
Απο την Παλατινη Ανθολογια τα κλαυσι-επιγραμματα:
.Ρουφινου-V-103
Μέχρι τίνος͵ Προδίκη͵ παρακλαύσομαι; ἄχρι τίνος σε γουνάσομαι͵ στερεή͵μηδὲν ἀκουόμενος;
ἤδη καὶ λευκαί σοι ἐπισκιρτῶσιν ἔθειραι͵ καὶ τάχα μοι δώσεις ὡς Ἑκάβη Πριάμῳ.
μεχρι ποτε,Προδικη,θα κλαιω για σε στη πορτα σου;ως ποτε για σε στα γονατα σου θα
πεφτω;σκληρη,καθολου να μην μ'ακους;
αλλ'ηδη κι ασπρα ξεφυτρωνουν τα μαλλια σου,και γρηγορα θα μου δωθεις οπως στον Πριαμο
η Εκαβη
.
.κι αλλο κλαμα για την κυρια,
του Καλλιμαχου-V-23-
και τι ονομα αυτης να σου πετυχει! Κωνωπιον!
[Κουνουπι ο ερως επιμονον και επιπονον!]
Οὕτως ὑπνώσαις Κωνώπιον, ὡς ἐμὲ ποιεῖς κοιμᾶσθαι ψυχροῖς τοῖσδε παρὰ προθύροις.
οὕτως ὑπνώσαις ἀδικωτάτη, ὡς τὸν ἐραστήν κοιμίζεις, ἐλέου δ᾽ οὐδ᾽ ὄναρ ἠντίασας.
γείτονες οἰκτείρουσι, σὺ δ᾽ οὐδ᾽ ὄναρ. ἡ πολιὴ δέ αὐτίκ᾽ ἀναμνήσει ταῦτά σε πάντα κόμη.
ετσι να κοιμασαι κι εσυ,Κωνωπια,οπως εμενα μ'εχεις να κοιμαμαι στη παγωνια εξω
απ'τη πορτα σου,ετσι να κοιμασαι σκληρη καρδια,οπως το θυμα σου το ερωτικο κοιμιζεις,
ελεος ουτε στ'ονειρο δεν εχεις,οι γειτονες λυπουνται,συ ουτε στ'ονειρο,σε λιγο τ'ασπρα
θα σου θυμησουν ολ'αυτα μαλλια
.
.κι ενα ρεμπετικο παρακλαυσιθυρο τραγουδι:
του Βασιλη Τσιτσανη
Ζητιανος της αγαπης[1946]
τραγουδισμενο απο την Ιωαννα Γεωργακοπουλου
ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 1946
https://youtu.be/hBjuBRZVP_M
Καθημερνώς στην πόρτα σου
θα σου χτυπώ ν' ανοίξεις
είμαι ζητιάνος και γιαυτό
μη με παραξηγήσεις
Και μη μου δώσεις πρόσεξε
ό,τι κι αν σου γυρεύω
κλείσε την πόρτα σου καλά
κι εγώ ας ζητιανεύω
Κι ένα πρωί στην πόρτα σου
θα μ' εύρει ο σκουπιδιάρης
δε θα σου ζητιανεύω πια
στο κάρο θα με βάλεις
Το ξέρω, αφιλότιμη
θα χύσεις μαύρο δάκρυ
να είσαι πάντα σ' εύχομαι
ζητιάνα στην αγάπη
.
και τωρα εδω ειναι το ζουμι,το νεροζουμι,υποθεση του κλαματος απο μια αρχαια
μαινουσα ερωτος κυρια παρα την θυραν κλαυθυριζων ενος αρχαιου στεραιου τον
θυμον Κυριου,
τα παλαια ντερτια κι οι καημοι!
ΠΑΡΑΚΛΑΥΣΙΘΥΡΟΝ
[ειτε το εποιησε αυτη ειτε το εποιησε ετερος τις ποιητης η' εταιρα επιτηδεια τινα[η' η Λαις
η' η Θαις η' η Φρυνη η' η Χλωρις η' η Ψαπφα,η' η...] προς χρειαν αυτης οπου δει αυτη η
ιδια παντως μαινεουσα τε και κατακαιομενη παρακλαυσιθυρει παρα στεραιου
φαλλοκρατους Κυριου]
εικασεσθαι τα 3 Μελοδραματα:
1.αυτη ειναι κατωτερας κοινωνικης σταθμης κι αυτος Κυριος της ανωτερας
υποσταθμης
[φτωχη και πλουσιος]
2.και αυτος κι αυτη μελη αμφω δυοιν της κοινωνικης υπερσταθμης
[πλουσια και πλουσιος]
3.αυτη κατωτερο γενος κι αυτος κατωτατο γενος
[φτωχη και ρεμαλι,εκμεταλευτης,νταβατζης]
[και τωρα ας μεταφρασουμε σοβαρως στεραιως το παρακλαυσιθυρον κλαμα,
αν και μπορουμε να το μεταφρασουμε παντοιοτροπως,με κατανοηση,με
συμπονοια,ειτε και διακωμωδιζωντας το ειτε μεταφραζοντας το λυγμικως αυτολεξι
λεξη λεξη κλαμα κλαμα]
.
.
Ἐξ ἀμφοτέρων γέγονεν αἵρεσις·
ἐζευγίσμεθα· τῆς φιλίης Κύπρις
ἔστ’ ἀνάδοχος· ὀδύνη μ’ ἔχει,
ὅταν ἀναμνησθῶ
ὡς κατεφίλει ‘πιβούλως μέλλων (5)
με καταλιμπάνειν
ἀκαταστασίης εὑρετὴς
χὠ τὴν φιλίην ἐκτικώς.
Ἔλαβέ μ’ ἔρως,
οὐκ ἀπαναίνομαι. (10)
Ἄστρα φίλα καὶ πότνια Νὺξ συνερῶσά μοι
παράπεμψον ἔτι με νῦν πρὸς ὃν Κύπρις
ἔκδοτον ἄγει με χὠ
πολὺς Ἔρως παραλαβών.
Συνοδηγὸν ἔχω τὸ πολὺ πῦρ (15)
τοὐν τῇ ψυχῇ μου καιόμενον.
Ταῦτά μ’ ἀδικεῖ, ταῦτά μ’ ὀδυνᾷ
ὁ φρεναπάτης,
ὁ πρὸ τοῦ μέγα φρονῶν, †καὶ ὁ τὴν Κύ[ριν οὐ
φάμενος εἶναί μοι τοῦ ‘ρᾶν αἰτίαν, (20)
οὐκ ἤνεγκε νῦν
τὴν τυχοῦσαν ἀδικίην.†
Μέλλω μαίνεσθαι· ζῆλος γάρ μ’ ἔχει,
καὶ κατακαίομαι καταλελειμμένη.
Αὐτὸ δὲ τοῦτό μοι τοὺς στεφάνους βάλε, (25)
οἷς μεμονωμένη χρωτισθήσομαι.
Κύριε, μή μ’ ἀφῇς ἀποκεκλειμένην·
δέξαι μ’· εὐδοκῶ ζηλῶ δουλεύειν.
Ἐπιμανῶς ἐρᾶν μέγαν ἔχει πόνον,
ζηλοτυπεῖν γὰρ δεῖ, στέγειν, καρτερεῖν· (30)
ἂν δ’ ἑνὶ προσκαθῇ, μόνον ἄφρων ἔσει,
ὁ γὰρ μονιὸς ἔρως μαίνεσθαι ποιεῖ.
Γίνωσχ’ ὅτι θυμὸν ἀνίκητον ἔχω,
ὅταν ἔρις λάβῃ με· μαίνομαι
εἰ μονοκοιτήσω, (35)
σὺ δὲ χρωτίζεσθ’ ἀποτρέχεις,
Νῦν δ’ ἂν ὀργισθῶμεν, εὐθὺ δεῖ
καὶ διαλύεσθαι.
Οὐχὶ διὰ τοῦτο φίλους ἔχομεν
οἳ κρινοῦσι τίς ἀδικεῖ; (40)
νῦν ἂν μὴ ἐπι[
ἐρῶ, κύριε, τὸν [
Νῦν μὲν οὔθ’ ε[
πλύτης ο[
δυνήσομαι. (45)
Κοίτασον, ἧς ἔχ[εις
ἱκανῶς σοῦ ἐν [
κύριε, [
πῶς μ’ ἀ[φῇς
πρῶτός μ’ ἐπείρ[ασας (50)
κύρι’, ἂν ἀτυχ[ῇ]ς, οὐ [
ὀπυασώμεθα· ἐμῶν ..εδε[…. ἐπι-]
τηδείως αἰσθέσθω μ..ταν [
Ἐγὼ δὲ μέλλω ζηλοῦν τω [
δουλ….. τ’ ἄν· διαφοροῦ· ἢ (55)
ἀνθρ[ώπου]ς ἀκρίτως θαυμάζεις
με[ ]φ[ο]ρη· προσίκου δ’ ὠ[
θαυ[μα ὠ]χρίην κατεῖδον ὁ
σχω[ ]τῳ τοιντα η ετυ[
κου[ ἐ]νόσησα νηπία· σὺ δέ, κύρ[ιε, (60)
καὶ [ ] [καταλελει]μμέν[ην] [ ]
λελάλ[ηκ’ ἐγὼ πε]ρὶ ἐμὴν [ ψυχήν.
.
-παρακλαυσιθυρος μεταφραση χ.ν.κουβελης-
[προς την θυρα παρακλαυσιθυρων]
και των δυο μας ηταν θεληση,
και ξευγαρωσαμε,τ'ερωτα η Κυπριδα
ειν'εγγυητρια.πονος με πιανει
οταν θυμαμαι
πως με καταφιλουσε κι επιβουλα σχεδιαζοντας
να μ'εγκαταλειψει
της αναστατωσης υποκινητης
και τ'ερωτα υπαιτιος
Μ'αρπαξ'ο ερωτας
δεν τ' απαρνουμαι
[προς τ'αστρα και την Νυχτα παρακλαυσιθυρων]
Αστρα αγαπητα και σεβαστη Νυχτα στον ερωτα μου συνεργος 10
στειλε με συνοδεια τωρα σ'αυτον που η Κυπριδα
παραδομενη με τραβα εκει
κι ο πολυς Ερωτας ολη αρπαζοντας
[προς την θυρα παρακλαυσιθυρων]
Παρεα εχω τη μεγαλη φωτια
που την ψυχη μου κατακαιει
Ετσι με βασανιζει,ετσι με πονα
αυτος του μυαλου μου ο πλανευτης
αυτος που πρωτα πολλα'λεγε λογια,[και την Κυπριδα
δεν ελεγε πως ειναι τ'ερωτα μου η αιτια;
δεν αντεξε τωρα 20
τη απαρνηση που την βρηκε]
Θα τρελλαθω,η ζηλεια με κατεχει
και κατακαιομαι εγκαταλειμενη
Κι αυτο ακομα,βαλε μου τα στεφανια
μ'αυτα μαζι ολομοναχη να βρισκομαι
[προς τον Κυριον παρακλαυσιθυρων]
Κυριε,μην μ'αφηνεις αποκλεισμενη
δεξε με,καταδεχομαι με παθος να σ'υπηρετω
[προς εαυτον φιλοσοφικως παρακλαυσιθυρων]
Τρελλα να ερωτευεσαι παρα πολυ μεγαλο εχει πονο
γιατι σε τρωει η ζηλεια,βογγας,ταπεινωνεσαι,
αν σ'εναν προσκολληθεις,μονος αφρονας θα'σαι, 30
γιατι ο απ'τη μια μερια ερωτας να τρελλενεσαι σε κανει,
[προς τον Κυριον παρακλαυσιθυρων]
Να ξερεις πως καρδια ανικητη εχω,
οταν η εριδα μ'αρπαξει,τρελλαινομαι
αν μονη κοιμηθω ,
εσυ δ'αλλου να συνευβρεθεις τρεχεις μακρυα,
Τωρα αν μαλλωνουμε,γρηγορα πρεπει
και να ξεχωρισουμε
Γι'αυτο τους φιλους δεν εχουμε
να κρινουν ποιος φταιει;
[προς τον Κυριον παρακλαυσιθυρωνμε λυγμους]
τωρα [ θ'αποτρελλαθω 40
ειμ'ερωτευμενη,κυριε,[μαζι σου
τωρα ουτε[να κανω πισω μπορω
πλύτης ο[να σου πλυνω τα ποδια γονατιστη
δυναμαι [μπορω κι αυτο ακομα να κανω
Ξαπλωσε στο κρεββατι ,αυτης πο'χ[εις [για φιλεναδα τωρα
αρκετα μαζι σου[ασχοληθηκα
κύριε, [γιατι πως μπορεις
πως μ'α[φηνεις
εσυ πρωτος με μεταχειριστηκες[και γυναικα μ'εκανες
κυριε,αν δυστηχησεις,μ'εκεινη μη[διστασεις να'ρθεις κοντα μου 50
ας παντρευτουμαι,των δικων μου [παθων να λυξει ο πονος
με την πειρα του ας μ'αισθανθει[κανε με δικη σου οπως εσυ καλα ξερεις
κι απολαυσε με
Θα ζηλευω τις
δουλες ...μοιρασε με[μ'αυτες δεν νοιαζει αρκει και δικος μου να'σαι
[φιλοσοφικως παρακλαυσιθυρων]
ανθρωπους χωρις κριση θαυμαζεις[στον ερωτα ποιον ερωτευεσαι δεν εχεις κριση
[προς τον Κυριον παρακλαυσιθυρων]
εδω ελα[σε μενα παλι
θαυμαστος μ'απαλο χρωμα σ'ειδα[ωραιος μ'απαλο χρωμα οταν σε πρωτοειδα
κι αρρωστησα η μωρη,εσυ δε,κυριε[κι αρρωστη τρελλη απ'ερωτα για σενα
μονη κι εγκαταλειμενη μ'αφηνεις 60
[προς εαυτον,τους θεατας του θεατρου και την θυρα παρακλαυσιθυρων]
ετσ'εχω εγω για την ψυχη μου μιλησει
.
.
κι ετσι πρωτοτυπα και προσθετα παρακλασιθυριζοντας φτασαμε στο τελος του
Παρακλαυσιθυρου Μονοπρακτου Μονολογου Μελοδραματος
.
.
και σημερα ποσα παρακλασιθυρα μονια ερωτα γινονται σε θυρες διαμερισματων,
σε mobile phones,σε TV Realities,σε internet Wiber,messenger,skype,likes Facebook,
THE PARAKLAYSINTERNET EROS!
.
.
.
.
.
.
.
.
woman - 2μ χ 3μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Παρακλαυσιθυρον Μονοπρακτον Μονολογον Μελοδραματιον
-παρακλαυσιθυρος μεταφραση και παρακλαυσιθυρα σχολια χ.ν.κουβελης-
.
παρακλαυσιθηρον,παρα+κλαυμα+θυρα,παρα τη θυρα κλαιω,κλαιω και παρακαλω στη
πορτα σου,
παρακλαυσιθηρον,αρχαιο ελεγειακο ποιημα,[αλλα και συγχρονο,τα λεγομενο
''καψουρικο'' τραγουδι],το απαγγελνε,κλαιγοντας,παρακαλοντας ο[η] απαρνημενος[η]
στη πορτα του[της] σκληρου[ης] κι ανενδοτου[ης] απαρνητη[τριας] του ερωτα του[της],
Παρακλαυσιθυρος[η],δηλαδη:αυτος[η] που ''πηρε πορτα'',''ειδε πορτα'',''τον[την]
πεταξαν εξω απ'τη πορτα'',
τα παρακλαυσιθυρα ποιηματα [παλαιως και συγχρονως διαχρονικα κλαψουρικα
καψουρικα ασματα] τα εγραφε ο[η] ιδιος[α] ο[η] πασχων[σχουσα] με πολυ κλαμα,αλλα
και τα παραγγελνε σε επαγγελματια ποιητη,αν δεν τον[την] καταλαμβανε ο ποιητικος
οιστρος παρα μονο ο ερωτικος οιστρος,
.
Παρακλαυσιθυρων Παραδειγματα:
[για το αληθες του κλαυματος]
Απο την Παλατινη Ανθολογια τα κλαυσι-επιγραμματα:
.Ρουφινου-V-103
Μέχρι τίνος͵ Προδίκη͵ παρακλαύσομαι; ἄχρι τίνος σε γουνάσομαι͵ στερεή͵μηδὲν ἀκουόμενος;
ἤδη καὶ λευκαί σοι ἐπισκιρτῶσιν ἔθειραι͵ καὶ τάχα μοι δώσεις ὡς Ἑκάβη Πριάμῳ.
μεχρι ποτε,Προδικη,θα κλαιω για σε στη πορτα σου;ως ποτε για σε στα γονατα σου θα
πεφτω;σκληρη,καθολου να μην μ'ακους;
αλλ'ηδη κι ασπρα ξεφυτρωνουν τα μαλλια σου,και γρηγορα θα μου δωθεις οπως στον Πριαμο
η Εκαβη
.
.κι αλλο κλαμα για την κυρια,
του Καλλιμαχου-V-23-
και τι ονομα αυτης να σου πετυχει! Κωνωπιον!
[Κουνουπι ο ερως επιμονον και επιπονον!]
Οὕτως ὑπνώσαις Κωνώπιον, ὡς ἐμὲ ποιεῖς κοιμᾶσθαι ψυχροῖς τοῖσδε παρὰ προθύροις.
οὕτως ὑπνώσαις ἀδικωτάτη, ὡς τὸν ἐραστήν κοιμίζεις, ἐλέου δ᾽ οὐδ᾽ ὄναρ ἠντίασας.
γείτονες οἰκτείρουσι, σὺ δ᾽ οὐδ᾽ ὄναρ. ἡ πολιὴ δέ αὐτίκ᾽ ἀναμνήσει ταῦτά σε πάντα κόμη.
ετσι να κοιμασαι κι εσυ,Κωνωπια,οπως εμενα μ'εχεις να κοιμαμαι στη παγωνια εξω
απ'τη πορτα σου,ετσι να κοιμασαι σκληρη καρδια,οπως το θυμα σου το ερωτικο κοιμιζεις,
ελεος ουτε στ'ονειρο δεν εχεις,οι γειτονες λυπουνται,συ ουτε στ'ονειρο,σε λιγο τ'ασπρα
θα σου θυμησουν ολ'αυτα μαλλια
.
.κι ενα ρεμπετικο παρακλαυσιθυρο τραγουδι:
του Βασιλη Τσιτσανη
Ζητιανος της αγαπης[1946]
τραγουδισμενο απο την Ιωαννα Γεωργακοπουλου
ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 1946
https://youtu.be/hBjuBRZVP_M
Καθημερνώς στην πόρτα σου
θα σου χτυπώ ν' ανοίξεις
είμαι ζητιάνος και γιαυτό
μη με παραξηγήσεις
Και μη μου δώσεις πρόσεξε
ό,τι κι αν σου γυρεύω
κλείσε την πόρτα σου καλά
κι εγώ ας ζητιανεύω
Κι ένα πρωί στην πόρτα σου
θα μ' εύρει ο σκουπιδιάρης
δε θα σου ζητιανεύω πια
στο κάρο θα με βάλεις
Το ξέρω, αφιλότιμη
θα χύσεις μαύρο δάκρυ
να είσαι πάντα σ' εύχομαι
ζητιάνα στην αγάπη
.
και τωρα εδω ειναι το ζουμι,το νεροζουμι,υποθεση του κλαματος απο μια αρχαια
μαινουσα ερωτος κυρια παρα την θυραν κλαυθυριζων ενος αρχαιου στεραιου τον
θυμον Κυριου,
τα παλαια ντερτια κι οι καημοι!
ΠΑΡΑΚΛΑΥΣΙΘΥΡΟΝ
[ειτε το εποιησε αυτη ειτε το εποιησε ετερος τις ποιητης η' εταιρα επιτηδεια τινα[η' η Λαις
η' η Θαις η' η Φρυνη η' η Χλωρις η' η Ψαπφα,η' η...] προς χρειαν αυτης οπου δει αυτη η
ιδια παντως μαινεουσα τε και κατακαιομενη παρακλαυσιθυρει παρα στεραιου
φαλλοκρατους Κυριου]
εικασεσθαι τα 3 Μελοδραματα:
1.αυτη ειναι κατωτερας κοινωνικης σταθμης κι αυτος Κυριος της ανωτερας
υποσταθμης
[φτωχη και πλουσιος]
2.και αυτος κι αυτη μελη αμφω δυοιν της κοινωνικης υπερσταθμης
[πλουσια και πλουσιος]
3.αυτη κατωτερο γενος κι αυτος κατωτατο γενος
[φτωχη και ρεμαλι,εκμεταλευτης,νταβατζης]
[και τωρα ας μεταφρασουμε σοβαρως στεραιως το παρακλαυσιθυρον κλαμα,
αν και μπορουμε να το μεταφρασουμε παντοιοτροπως,με κατανοηση,με
συμπονοια,ειτε και διακωμωδιζωντας το ειτε μεταφραζοντας το λυγμικως αυτολεξι
λεξη λεξη κλαμα κλαμα]
.
.
Ἐξ ἀμφοτέρων γέγονεν αἵρεσις·
ἐζευγίσμεθα· τῆς φιλίης Κύπρις
ἔστ’ ἀνάδοχος· ὀδύνη μ’ ἔχει,
ὅταν ἀναμνησθῶ
ὡς κατεφίλει ‘πιβούλως μέλλων (5)
με καταλιμπάνειν
ἀκαταστασίης εὑρετὴς
χὠ τὴν φιλίην ἐκτικώς.
Ἔλαβέ μ’ ἔρως,
οὐκ ἀπαναίνομαι. (10)
Ἄστρα φίλα καὶ πότνια Νὺξ συνερῶσά μοι
παράπεμψον ἔτι με νῦν πρὸς ὃν Κύπρις
ἔκδοτον ἄγει με χὠ
πολὺς Ἔρως παραλαβών.
Συνοδηγὸν ἔχω τὸ πολὺ πῦρ (15)
τοὐν τῇ ψυχῇ μου καιόμενον.
Ταῦτά μ’ ἀδικεῖ, ταῦτά μ’ ὀδυνᾷ
ὁ φρεναπάτης,
ὁ πρὸ τοῦ μέγα φρονῶν, †καὶ ὁ τὴν Κύ[ριν οὐ
φάμενος εἶναί μοι τοῦ ‘ρᾶν αἰτίαν, (20)
οὐκ ἤνεγκε νῦν
τὴν τυχοῦσαν ἀδικίην.†
Μέλλω μαίνεσθαι· ζῆλος γάρ μ’ ἔχει,
καὶ κατακαίομαι καταλελειμμένη.
Αὐτὸ δὲ τοῦτό μοι τοὺς στεφάνους βάλε, (25)
οἷς μεμονωμένη χρωτισθήσομαι.
Κύριε, μή μ’ ἀφῇς ἀποκεκλειμένην·
δέξαι μ’· εὐδοκῶ ζηλῶ δουλεύειν.
Ἐπιμανῶς ἐρᾶν μέγαν ἔχει πόνον,
ζηλοτυπεῖν γὰρ δεῖ, στέγειν, καρτερεῖν· (30)
ἂν δ’ ἑνὶ προσκαθῇ, μόνον ἄφρων ἔσει,
ὁ γὰρ μονιὸς ἔρως μαίνεσθαι ποιεῖ.
Γίνωσχ’ ὅτι θυμὸν ἀνίκητον ἔχω,
ὅταν ἔρις λάβῃ με· μαίνομαι
εἰ μονοκοιτήσω, (35)
σὺ δὲ χρωτίζεσθ’ ἀποτρέχεις,
Νῦν δ’ ἂν ὀργισθῶμεν, εὐθὺ δεῖ
καὶ διαλύεσθαι.
Οὐχὶ διὰ τοῦτο φίλους ἔχομεν
οἳ κρινοῦσι τίς ἀδικεῖ; (40)
νῦν ἂν μὴ ἐπι[
ἐρῶ, κύριε, τὸν [
Νῦν μὲν οὔθ’ ε[
πλύτης ο[
δυνήσομαι. (45)
Κοίτασον, ἧς ἔχ[εις
ἱκανῶς σοῦ ἐν [
κύριε, [
πῶς μ’ ἀ[φῇς
πρῶτός μ’ ἐπείρ[ασας (50)
κύρι’, ἂν ἀτυχ[ῇ]ς, οὐ [
ὀπυασώμεθα· ἐμῶν ..εδε[…. ἐπι-]
τηδείως αἰσθέσθω μ..ταν [
Ἐγὼ δὲ μέλλω ζηλοῦν τω [
δουλ….. τ’ ἄν· διαφοροῦ· ἢ (55)
ἀνθρ[ώπου]ς ἀκρίτως θαυμάζεις
με[ ]φ[ο]ρη· προσίκου δ’ ὠ[
θαυ[μα ὠ]χρίην κατεῖδον ὁ
σχω[ ]τῳ τοιντα η ετυ[
κου[ ἐ]νόσησα νηπία· σὺ δέ, κύρ[ιε, (60)
καὶ [ ] [καταλελει]μμέν[ην] [ ]
λελάλ[ηκ’ ἐγὼ πε]ρὶ ἐμὴν [ ψυχήν.
.
-παρακλαυσιθυρος μεταφραση χ.ν.κουβελης-
[προς την θυρα παρακλαυσιθυρων]
και των δυο μας ηταν θεληση,
και ξευγαρωσαμε,τ'ερωτα η Κυπριδα
ειν'εγγυητρια.πονος με πιανει
οταν θυμαμαι
πως με καταφιλουσε κι επιβουλα σχεδιαζοντας
να μ'εγκαταλειψει
της αναστατωσης υποκινητης
και τ'ερωτα υπαιτιος
Μ'αρπαξ'ο ερωτας
δεν τ' απαρνουμαι
[προς τ'αστρα και την Νυχτα παρακλαυσιθυρων]
Αστρα αγαπητα και σεβαστη Νυχτα στον ερωτα μου συνεργος 10
στειλε με συνοδεια τωρα σ'αυτον που η Κυπριδα
παραδομενη με τραβα εκει
κι ο πολυς Ερωτας ολη αρπαζοντας
[προς την θυρα παρακλαυσιθυρων]
Παρεα εχω τη μεγαλη φωτια
που την ψυχη μου κατακαιει
Ετσι με βασανιζει,ετσι με πονα
αυτος του μυαλου μου ο πλανευτης
αυτος που πρωτα πολλα'λεγε λογια,[και την Κυπριδα
δεν ελεγε πως ειναι τ'ερωτα μου η αιτια;
δεν αντεξε τωρα 20
τη απαρνηση που την βρηκε]
Θα τρελλαθω,η ζηλεια με κατεχει
και κατακαιομαι εγκαταλειμενη
Κι αυτο ακομα,βαλε μου τα στεφανια
μ'αυτα μαζι ολομοναχη να βρισκομαι
[προς τον Κυριον παρακλαυσιθυρων]
Κυριε,μην μ'αφηνεις αποκλεισμενη
δεξε με,καταδεχομαι με παθος να σ'υπηρετω
[προς εαυτον φιλοσοφικως παρακλαυσιθυρων]
Τρελλα να ερωτευεσαι παρα πολυ μεγαλο εχει πονο
γιατι σε τρωει η ζηλεια,βογγας,ταπεινωνεσαι,
αν σ'εναν προσκολληθεις,μονος αφρονας θα'σαι, 30
γιατι ο απ'τη μια μερια ερωτας να τρελλενεσαι σε κανει,
[προς τον Κυριον παρακλαυσιθυρων]
Να ξερεις πως καρδια ανικητη εχω,
οταν η εριδα μ'αρπαξει,τρελλαινομαι
αν μονη κοιμηθω ,
εσυ δ'αλλου να συνευβρεθεις τρεχεις μακρυα,
Τωρα αν μαλλωνουμε,γρηγορα πρεπει
και να ξεχωρισουμε
Γι'αυτο τους φιλους δεν εχουμε
να κρινουν ποιος φταιει;
[προς τον Κυριον παρακλαυσιθυρωνμε λυγμους]
τωρα [ θ'αποτρελλαθω 40
ειμ'ερωτευμενη,κυριε,[μαζι σου
τωρα ουτε[να κανω πισω μπορω
πλύτης ο[να σου πλυνω τα ποδια γονατιστη
δυναμαι [μπορω κι αυτο ακομα να κανω
Ξαπλωσε στο κρεββατι ,αυτης πο'χ[εις [για φιλεναδα τωρα
αρκετα μαζι σου[ασχοληθηκα
κύριε, [γιατι πως μπορεις
πως μ'α[φηνεις
εσυ πρωτος με μεταχειριστηκες[και γυναικα μ'εκανες
κυριε,αν δυστηχησεις,μ'εκεινη μη[διστασεις να'ρθεις κοντα μου 50
ας παντρευτουμαι,των δικων μου [παθων να λυξει ο πονος
με την πειρα του ας μ'αισθανθει[κανε με δικη σου οπως εσυ καλα ξερεις
κι απολαυσε με
Θα ζηλευω τις
δουλες ...μοιρασε με[μ'αυτες δεν νοιαζει αρκει και δικος μου να'σαι
[φιλοσοφικως παρακλαυσιθυρων]
ανθρωπους χωρις κριση θαυμαζεις[στον ερωτα ποιον ερωτευεσαι δεν εχεις κριση
[προς τον Κυριον παρακλαυσιθυρων]
εδω ελα[σε μενα παλι
θαυμαστος μ'απαλο χρωμα σ'ειδα[ωραιος μ'απαλο χρωμα οταν σε πρωτοειδα
κι αρρωστησα η μωρη,εσυ δε,κυριε[κι αρρωστη τρελλη απ'ερωτα για σενα
μονη κι εγκαταλειμενη μ'αφηνεις 60
[προς εαυτον,τους θεατας του θεατρου και την θυρα παρακλαυσιθυρων]
ετσ'εχω εγω για την ψυχη μου μιλησει
.
.
κι ετσι πρωτοτυπα και προσθετα παρακλασιθυριζοντας φτασαμε στο τελος του
Παρακλαυσιθυρου Μονοπρακτου Μονολογου Μελοδραματος
.
.
και σημερα ποσα παρακλασιθυρα μονια ερωτα γινονται σε θυρες διαμερισματων,
σε mobile phones,σε TV Realities,σε internet Wiber,messenger,skype,likes Facebook,
THE PARAKLAYSINTERNET EROS!
.
.
.
.
.
.
.
Κασσανδρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΣΤΙΣ ΜΥΚΗΝΕΣ-χ.ν.κουβελης
[Αισχυλου Αγαμεμνων,αποσπασματα-μεταφραση χ.ν.κουβελης]
γιατι μ'εφερε εδω;για ποιο σκοπο;
μια παρακοπαν παραξενη πραξη βεβαια ειναι
κλεισμενη σ'ενα σκοτεινο δωματιο γεματο καθρεφτες
το ειδωλο του,το ειδωλο μου,ποια ειναι πραγματικα;
αυτος;εγω;τα ειδωλα μας;
ακουω τον αερα στο παραθυρο,παλευει να ορμησει μεσα,
δεν φοβαμαι πια τη δινη του,θα'λεγα την περιμενω απαθης,
σκλαβα απατρις ξεριζωμενη
κοιμαται,ειναι ζωντανος;τον σκοτωσαν η΄ θα τον σκοτωσουν
η' τωρα τον σκοτωνει στο λουτρο τυλιγμενον στο διχτυ
σηκωνοντας στυγερον τε φασγανον και κατεβαζοντας το
αν πεσει το μαυρο αιμα ανθρωπου στο χωμα δεν μπορεις
να τ'αναστησεις
ηθελε,μου το επεβαλε,να φορω ετουτο το αγρηνον φορεμα,του αρεσει,λεει,
να βλεπει μεσα απ'το δικτυωτο ρουχο τα ποδια μου τη κοιλια μου γυμνη
και τ'ασπρα στηθη μου,σαν γυπαετος λαφινα
δεν θελω πια μαντικα να μιλαω,εδω προκειται για την Ιστορια,για τοσα γεγονοτα
τὸν πάθει ου μάθος,τα ελληνικα ξερω καλα,αυτος δεν εμαθε απ'τα παθηματα του,
ουτε του ζοφερου κυκλου του Θυεστη και του Ατρεα εχει μνημη,και πως ο Αιγισθος
ο γονος αιαζει εκδικησιν
ουτε θυμαται,ουτε και βεβαια λυπαται τον Τανταλο σφαζοντας τον αυτον και
το βρεφος κι αρπαζοντας την γυναικα του Κλυταιμηστρα γυναικα του
για αρπαγες γυναικων δεν γινονται οι πολεμοι;δεν το ξερει;ξεχνα την ἑλέναυ ἕλανδρον
και ἑλέπτολιν Ελενην;
κι εγω,σε τι υπαιτια ειμαι,να μου βαλουν με τη βια το κεφαλι στο ἐπίξηνον
και με τσεκουρι να μου κοψουν το λαιμο; ὓβρις ἂτη νέμεσις τίσις
ποσο απαλος λεπτος ειναι ο λαιμος μου! ''σαν του κυκνου ομορφος'' ακουσα καποτε
ενα στομα πανω του να ψιθυριζει
κοιμαται,οχι δεν κοιμαται,ξυπνιος ειναι,και η ἀνδρόβουλος κέαρ γυναικός
Κλυταιμνηστρα με ρητορειες και πλανα λογια τον πλανευει και τον στηνει κλυτον
τροπαιοφορον ανδρα πανω σε πορφυρα χαλια για να μη φανει το κοκκινο αιμα
της σφαγης του που σταζει
''Ιδου ο Εξοχοτατος ο Μεγας Αγαμεμνων!''
και τρομαζει τα παιδια,τον Ορεστη και την Ηλεκτρα,ιδιαιτερα την Ηλεκτρα,
κι αυτη η δυνατη ατελειωτη μουσικη,εκοφαντικη,διθυραμβοι και παιανιζοντες λογοι
εγω σιγῶ· βοῦς ἐπὶ γλώσσῃ μέγας βέβηκεν
ξερω τα ελληνικα καλα,γιατι δεν μιλω;τι φοβαμαι; η' μηπως εκδικουμαι το εαλω
της πολις μου;
αν θελησω να μιλησω σ'αυτους που ξερουν δεν θα μ'ακουσουν
ουτε κι αυτοι που δεν ξερουν θα θελησουν να μ'ακουσουν
ὡς ἑκὼν ἐγὼ
μαθοῦσιν αὐδῶ κοὐ μαθοῦσι λήθομαι.
οἶκος δ᾽ αὐτός, εἰ φθογγὴν λάβοι,
σαφέστατ᾽ ἂν λέξειεν·
αυτο το σπιτι,αν αποκτησει φωνη
πολυ καθαρα θα τα πει
εγω'μαι ξενη,μια βαρβαρη,ας γινουν τοτε ολα συμφωνα με τους νομους τους,
την αναγκη της Ατης η' οπως αλλιως ονομαζουν τη Δικη
να πληρωσουν να ξεπληρωσουν στους δικηφορους ανθρωπους η' δαιμονες
ξημερωσε,ακουγονται η ηχοι της μερας,το πρωτο αυτοκινητο που περασε,
καθε μερα ακριβως στις οκτω και πεντε,
κοιταζω το ειδωλο του στον καθρεφτη,καθαρο,σε μια μεγαλη πλακοστρωτη αυλη
ασπρα μαυρα τετραγωνα πλακακια σαν τεραστια σκακιερα κινειται προσπαθει
να ξεφυγει απο κατι,δεν ξεχωριζω,ανθρωπο η' ζωο,ουρλιαζει,τον βλεπω αλλα
δεν τον ακουω,παλευει με κατι,ισα που βλεπω τα ποδια του,αυτος η' αυτο
με το οποιο μαχεται τον εξσφεντονιζει πανω στο μεγαλο κρεβατι του δωματιου,
ακουω το τρανταγμα,γυριζω και τον βλεπω,
κοιμαται
τωρα εκεινος κοιμαται κι ειναι σφαγιασμενος
ανδρας απ'τη γυναικα του
τωρα εκεινη κομπαζει κι ειναι δολοφονημενη
μανα απ'τα παιδια της
εγω αναμεσα τους ερμαια,ονομα η Κασσανδρα,
υποκριτια στη παρασταση του Αγαμεμνωνα του Αισχυλου το 558 π.Χ στο θεατρο
του Διονυσου κατω απο την Ακροπολη της Αθηνας και κοντα στον Αρειο Παγο
ενα φεγγαρι λειψο μου γρατζουναει τα μαλλια
ολη τη νυχτα
προχθες πηρα τον μικρο Ορεστη και πηγαμε στο Αργος,ψωνισαμε στη λαικη αγορα
καρπουζια και μυρωδικα πεπονια,κοκκινες ντοματες,
ανοιξαμε ενα καρπουζι,κατακοκκινη μεσα η σαρκα του,το κοψαμε με το μαχαιρι
και καθισαμε στο παρκο να το φαγαμε,
το παιδι δαγκωνοντας τη φετα το'τρωγε,γελουσε,τι ξερουν,αληθεια τα παιδια
για τους μεγαλους;
με τα κουκουτσια ταισαμε τις παπιες στη λιμνουλα,
επειτα πηγαμε κουκλοθεατρο,
ξερεις ελληνικα; με ρωτησε,θελω να μου εξηγεις,
τωρα τι λεει ακριβως αυτη η γυναικα;
–ταῦτ' ἀπάγγειλον πόσει·
ἥκειν ὅπως τάχιστ' ἐράσμιον πόλει· 605
γυναῖκα πιστὴν δ' ἐν δόμοις εὕροι μολὼν
οἵανπερ οὖν ἔλειπε, δωμάτων κύνα,
ἐσθλὴν ἐκείνῳ, πολεμίαν τοῖς δύσφροσιν,
καὶ τἄλλ' ὁμοίαν πάντα, σημαντήριον
οὐδὲν διαφθείρασαν ἐν μήκει χρόνου. 610
οὐδ' οἶδα τέρψιν οὐδ' ἐπίψογον φάτιν
ἄλλου πρὸς ἀνδρὸς μᾶλλον ἢ χαλκοῦ βαφάς.
αυτα λεει
–τουτα ν'αναγγειλεις στον συζυγο.
να'ρθει οσο πιο γρηγορα στην λατρεμενη πολι. 605
γυναικα πιστη στο σπιτι θα'βρει ερχομενος
ιδια οπως την αφησε,του σπιτιου φυλακας σκυλα,
αξια σ'εκεινον,πολεμια σ'οσους εχθρικα σκεφτονται,
και στ'αλλα ιδια παντα,σφραγιδα
καμια δεν κατεστρεψε στο περασμα του χρονου.610
ουτε γνωρισα ηδονη ουτ'ατιμωτικο λογο
απ'αλλον αντρα,πιο πολυ απ'του χαλκου τη βαφη.
οταν γυρνουσαμε αργα τ'απογευμα σπιτι με το λεωφορειο μου ειπε
τοιόσδ' ὁ κόμπος, τῆς ἀληθείας γέμων,
οὐκ αἰσχρὸς ὡς γυναικὶ γενναίᾳ λακεῖν
τρομαξα που καταλαβε το παιδι,κοιταξα τον ηλιο στη δυση του,κοκκινος
εκαιγε τ'αμπελια και τα ελαιοδεντρα του Αργους μια πυρκαγια
τετοιος κομπασμος,γεματος αληθεια,
ντροπη δεν ειναι απ'το στομα γυναικας ευγενικης γενιας να ξεφευγει
αυτο ''τῆς ἀληθείας γέμων'',σκεφτομαι,καθως τον κοιταζω τωρα να κοιμαται,
εγινε η' θα γινει η' τωρα τωρα ακριβως γινεται
το τῆς ἀληθείας γέμων
.
.
.
Vincent van Gogh - c. n. couvelis χ.ν.κουβελης
The Sien's Case of Vincent Van Gogh-c.n.couvelis
Η περίπτωση της Σιεν του Βινσεντ βαν Γκογκ-χ. ν. κουβελης
στο άσυλο της Σαιν Ρεμυ, "στην Αρλ είχα ένα κίτρινο δωμάτιο, πάνω από το κρεββάτι
μια κινεζική ένσταμπα, είχα γυρίσει από την καθημερινή μου επίσκεψη στον δοκτορα
Γκασε, βρήκα τη Σιεν στη καρέκλα, αδυνατισμενη, τη ρώτησα που έλειπε τόσες μέρες,
εκλαιγε, μου είπε πως έχασε το παιδί, κινδυνεψε να πεθάνει, από σηψαιμια που της
προκάλεσε η αποβολή, ήρθε η αστυνομία, την ανεκριναν για πορνεια αλητεία κι αλκο-
ολισμο, με κοίταξε,τα μάτια της διεσταλμενα από τη πείνα και την αϋπνία, μαύροι
κύκλοι, "η λύπη δεν θα περάσει ποτε", μου είπε με σιγανη φωνή που ετρεμε, la sorrow,
"εκεί στο σανατοριο στο διπλανό κρεββάτι ήταν μια γυναίκα, μου ειπε πως ήταν από το
Μποριναζ και σε γνώριζε, ο άντρας της παραλυτος, έχασε το'να του πόδι όταν πλακωθηκε
στο ορυχειο",θυμήθηκα το Μποριναζ και τους ανθρωπους του και σφιχτηκε η καρδιά μου,
" να δω τ'αυτι σου, τι έπαθες;", το'πιάσε, σαν να το χαιδευε,απαλά, '' λείπει κομματι", την
έπιασε κρίση, εκλαιγε με λυγμους, "τι σου κάνανε; ποιος;," κανείς, εγώ μόνος μου " της
είπα," ησυχασε, δεν είναι τίποτα "," δεν έπρεπε να σ'αφησω μόνο σου, που'μουνα εγώ; ",
" γύριζα " της είπα" όλα τα σπίτια, ρωτούσα για σένα, δεν σε βρηκα", νυχτωνε, τ'αστερια στροβιλιζονταν στον ουρανό,η εναστρη νυχτα,"μια μικρή ασημαντη στιγμή στην αιωνιότητα
η μικρή μου Σιεν" σκέφτηκα, πήρα μια κουβέρτα και την σκεπασα, "σήμερα εστειλε χρήμα-
τα ο Τεο, πουλησα και τον πίνακα το κόκκινο αμπέλι, μπορείς να μείνεις εδώ όσο θέλεις,
κανείς δεν θα σε πειράξει", ήταν πολύ ζεστη μέρα η 27 Ιουλίου εδώ στην Οβερ συρ Ουαζ
κι η Σιεν κρυωνε στο στήθος πάνω απ'τη κοιλια"
.
.
.
red-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[Ανθρωπινα Εσωτερικα]
Κοκκινο θεατρο-χ.ν.κουβελης
ξεχνουσε τα λογια,λιγο πριν βγει στη σκηνη,μετα το ΄΄εσυ΄'δεν θυμονταν,επρεπε να κανει
τρια βηματα προς το μερος του,να σταθει πισω του και να πει,γιατι δεν θυμονταν;ο ρολος ,
αυτο το ηξερε,ειχε στοιχεια απο τη ζωη της,μια συγκεκριμενη ωρα,οταν μετα απο χρονια
τον συναντησε,ηθελε πολλα να του πει,να φανει τολμηρη,απο τα λογια της θα τον εκανε να
καταλαβει τι αισθανεται,πηρε το ρολο και τον διαβασε,δεν προλαβε ,ηταν η ωρα να βγει,
ετρεμαν τα ποδια της,η καρδια της πηγαινε να σπασει,τελικα βγηκε στη σκηνη,εκεινος ηταν
εκει,πρωτη φορα βρεθηκαν μονοι,τον πλησιασε,τρια βηματα προς το μερος του,αρχισε να
του μιλα,εκεινος την ακουγε,ηταν σιγουρη πως την ακουγε,ακουγε τη σιωπη της,η σιωπη
της μετεφερε σ'εκεινον τον ανθρωπο τα συναισθηματα της,οσο μπορουσε πιο πολυ
ευγλωττη,αλλη ευκαιρια δε θα ειχε να του μιλησει ,τοσο κοντα οι δυο τους,σχεδον αγγι-
ζονταν,αυτο το ανεπαισθητο αγγιγμα ηταν τα λογια τους,μια ορμη να ορμηξει ο ενας πανω
στον αλλο,μεσα στον αλλον,να τους κατασπαραξει ο ποθος,η ελξη τους,κι εκεινος δεν ειπε
λεξη,σιωπη,οι σιωπες τους τους χωριζαν,φοβηθηκε,δειλιασε,ειπε μοναχα ''εσυ'',επανελαβε
''εσυ'',τρομαξε,εκεινος την κοιταξε,το βλεμμα του,αυτο ηταν που ηθελε να δει,βαθυ,διαπε-
ραστικο,επιμονο,ψιθυρισε ''εσυ'',της ηρθε να κλαψει,αυτο ηταν τα καταφερε,εκεινος τωρα
ηξερε,την ηθελε,θυμηθηκε το ρολο της,μετα το ''εσυ'',ολο το ρολο της,ποσο ασημαντος
ηταν,τα λογια ποσο ασημαντα ηταν,δεν χρειαζονταν,θα ηταν καταστροφη,απομακρυνθηκε
απο κοντα του,δεν ηταν μονη,ειχε το αγγιγμα του,ζωντανο,τη πιεζε,την εξουθενωνε,δεν
αντεχε μακρυα του,αρχισε να του μιλα,ηθελε να καταστρεψει την ελξη,την ελξη τους,φλυ-
αρουσε,γελουσε,χειρονομουσε,αλλαζε τους τροπους της εκφρασης της,το κενο μεγαλωσε
μεταξυ τους,μεχρι το τελος της πραξης,στο καμαρινι μονη μπροστα στον καθρεφτη,ηταν
μια ξενη,ποια ηταν η αληθινη και ποια η ψευτικη,''εσυ'' ψιθυρισε,ενιωσε το χερι του στο
χερι της,σιωπη,τα δαχτυλα του περασαν δυνατα στα δικα της,τα αρπαξαν,τυλιχτηκαν,
σφιχτηκαν μαζι,ενα τεραστιο κοκκινο συναισθημα την κυριεψε,αυτο καθε μερα,καθε φορα,
ενα κοκκινο θεατρο σιωπης,το θεατρο της,''εσυ''
.
.
.
Χάινριχ φον Κλαιστ και Ενριεττα Φογκελ-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel-
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
21 Νοεμβριου 1811 Πενθεσιλεια-Χαινριχ φον Κλαιστ και Εριετα Φογκελ-χ.ν.κουβελης
21 November 1811 Penthesilea-Heinrich von Kleist and Henriette Vogel-c.n.couvelis
.
πανδοχειο Stimming εξω απο το Βερολινο στη μικρη λιμνη Wannsee περνωντας τη γεφυρα
απο τη μεγαλη λιμνη,
"Χαινριχ φον Κλαιστ, ποιητης",έγραψε στο βιβλίο ο πανδοδοχος, κοίταξε τη γυναίκα και
ρωτησε" το όνομα της κυρίας;", "Πενθεσιλεια" απάντησε, ο πανδοδοχος έγραψε το όνομα
της γυναίκας και συμπλήρωσε 20 Νοεμβρίου 1811,"πόσες διανυκτερευσεις, κύριε; ",
κοίταξε τη γυναίκα," μια", "εντάξει, καλή διαμονή, η λίμνη Βανζεε αυτή την εποχή είναι
θαυμασια", τον ευχαρίστησαν κι ανέβηκαν στο δωματιο,
"Ενριεττα δεν σε πειράζει που έδωσα το Πενθεσιλεια;", "καθόλου, ίσα ίσα που μου αρέσει,
Πενθεσιλεια,ελληνικο ονομα δεν ειναι;''ρωτησε η γυναικα,κουνησε καταφατικα το κεφαλι,
εκεινη πηγε στο παραθυρο και το ανοιξε,''καταπληκτικη θεα στη λιμνη''αναφωνησε ενθου-
σμενη,γυρισε προς το μερος του λεγοντας ''bei dir Ewiglich sein'',πηγε και καθισε στο πιανο
''ηταν καλη η ιδεα να ζητησεις δωματιο με πιανο'',τα δαχτυλα της κινηθηκαν πανω στ'ασ-
προμαυρα πληκτρα,επαιζε το τραγουδι 'Wo die Berge so blau' του Μπετοβεν,ορθιος πισω
της,ακουσε τη φωνη της,εκλεισε τα ματια,
Wo die Berge so blau Dort im ruhigen Tal Schweigen Schmerzen und Qual Wo im Gestein
Still die Primel dort sinnt,Weht so leise der Wind,Möchte ich sein!
Hin zum sinnigen Wald Drängt mich Liebesgewalt,Innere Pein
Ach, mich zög's nicht von hier,Könnt ich, Traute, bei dir Ewiglich sein!
ανοιξε τα ματια ''bei dir Ewiglich sein΄΄επανελαβε ''με σενα αιωνια να'μαι'' εκεινη χαμογε-
λασε,
ειχε νυχτωσει,κατεβηκαν για φαγητο,φρεσκα ψαρια της λιμνης,αγρια χορτα,και κοκκινο
κρασι,
βγηκαν εξω,αν και χειμωνας δεν εκανε κρυο,τ'αστερια στον ουρανο ελαμπαν,ησυχια,περ-
πατησαν στο δρομακι διπλα στη λιμνη,του επιασε το χερι,εκεινη μιλησε πρωτη,''Χαινριχ
δεν φοβαμαι'',βγηκε το φεγγαρι τεραστιο,γεματο,σταματησαν,η επιφανεια της λιμνης
αστραφτε,κοιταξε το προσωπο της,''εισαι ομορφη Ενριεττα'' της ειπε,εκεινη γελασε,ετρεξε
σαν κοριτσακι και φωναξε ''πιασε με,πιασε με'',τη βρηκε κρυμενη πισω απο τα καλαμια,
''δεν σου φαινεται η Αιωνιοτητα να ειναι;''του ειπε,
γυρισαν στο δωματιο του πανδοχειου,εκεινη καθισε στον καθρεφτη,αυτος πισω της στην
καρεκλα,την εβλεπε να βαφεται,κοκκινο κραγιον στα χειλη,μπλε μολυβι στα ματια,''μια
μασκα,η Πενθεσιλεια'' σκεφτηκε,''ο γιατρος ειπε πως ανηκω στον τυπο Sanguino Chole-
ricus''της ειπε,εκεινη τον ρωτησε στρεφοντας το κεφαλι προς το μερος του ''ποια ειναι
αυτη η Πενθεσιλεια;'',''η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων,στο Τρωικο πολεμο
συμμαχησε με τους Τρωες εναντιον των Ελληνων,στη μονομαχια με τον Αχιλλεα εσπασε
το κονταρι της κι αφοπλιστηκε,εκεινος της τρυπησε το στηθος με το σπαθι του,της εβγα-
λε τη μασκα και βλεποντας τ'ομορφο προσωπο της την ερωτευθηκε κι εσκυψε και τη φιλη-
σε με παθος στα χειλη κι εκεινη ξεψυχησε στην αγκαλια του'',
''συγκινητικη,ρομαντικη ιστορια''σχολιασε εκεινη,γυρισε το προσωπο της στον καθρεφτη,
αρχισε να ξεβαφεται ''ο Λουντβιχ,ο αντρας μου,δεν παιρνει σοβαρα τη κατασταση μου,
λεει για ιατρικο λαθος,τη μικρη μου Βιολεττα τη λατρευω,θελεις να σου τραγουδισω παλι
το ''Wo die Berge so blau'',κουνησε καταφατικα το κεφαλι,το ειδε στο καθρεφτη,
''bei dir Ewiglich sein'',τελειωσε,''ο απολυτος τρομος της μουσικης''ειπε και συνεχισε ''κα-
ποτε εγραψα μια ιστορια με ηρωα ενα χιλιανο τον Χερωνυμο Ρουγκερα,το 1647 στο σει-
σμο της Χιλης φυλακισμενος για φονο στεκονταν μπροστα σ'ενα στυλο του κελιου,με τη
προθεση να κρεμαστει,το οτι το ανεβαλλε δεν σημαινε πως ειχε μετανιωσει,απλα ηθελε
να σκεφτει ολη του την ζωη,αυτη που εζησε,αυτη που θα μπορουσε να ζησει κι αυτη
που δεν θα ζουσε,θυμαμαι τον Μιχαηλ Κολχαας εναν φανατικο ιδεοληψια,θρησκοληπτο,
παρανοικο,που βαζει φωτια στο ιδιο του το σπιτι,απο διαστροφικη αποψη για τη δικαιο-
συνη,απ'το φοβο εξαγριωμενος,δεν σου κρυβω πως μου αρεσε ο Θερβαντες και ο Μον-
ταιν,τρομερη,και γελοια η υποκρισια της χωρας μου,δεν μπορει να αντεξει μια ιστορια,
οπου καποια Μαρκησια Ο. ειναι εγκυος και δεν ξερει πως και με ποιον,οταν ολη τη θρη-
σκεια της την εχει θεμελειωμενη σε κατι τετοιο αναλογο,απογοητευομαι και αγανακτω,
ποσο αμορφωτοι μπορει να ειναι;τι καταλαβε ο ολυμπιος Γκαιτε απο τις Μαριονετες;
οταν εστειλα το θεατρικο εργο 'Ο Πριγκιπας του Χομπουργκ'στη πριγκιπισα της Πρωσιας
Μαριαννα απογονο των Χομπουργκ εκεινη εφριξε,ντροπη ενας πριγκιπας να δηλειαζει και
να τρεμει τον θανατο,στο τελος του 16ου αιωνα την εποχη της εικονομαχιας και του αντι-
παπισμου τεσσερα αδερφια ακουγωντας ενα ορατοριο τρελλαθηκαν κι ηθελαν να καψουν
το μοναστηρι της Αγιας Καικιλιας προστατριας της μουσικης,κλεισμενοι σε τρελλοκομειο
εβλεπαν σαν να'ναι πραγματικοτητα εναν νεκρο καββαλαρη μεσα στην αγρια νυχτα να
συνοδευει εναν ζωντανο,κι ενας αγνωστος ρωσος κομης Φ. παρουσιαζεται στην εγκυο
μαρκησια Ο. και τη ζηταει σε γαμο,ο Γκαιτε συμφωνησε ν'ανεβασει τη 'Σπασμενη σταμνα',
μεγαλη αποτυχια στο θεατρο της Βαιμαρης,για την 'Πενθεσιλεια' διαφωνησε,παψαμε,
οπως καταλαβαινεις,να'χουμε πλεον σχεσεις,την ιδεα για το θεατρικο εργο 'Η σπασμενη
σταμνα' την πηρα απο μια χαλκογραφια,εργο μεγαλου Ολλανδου ζωγραφου,που ειδα στην
Ελβετια,ενας σοβαρος δικαστης στην εδρα του,μπροστα του μια γρια με μια σπασμενη
σταμνα,ενας νεαρος κατηγορειται γι'αυτο,ο δικαστης φαινονταν να πιστευει την ενοχη
του,ο νεαρος δεν την δεχονταν,μια νεαρη κοπελα αναμεσα στη μανα και το πατεραπ κατε-
θετε και κουνουσε τα ποδια της,ο γραμματεας του δικαστηριου κοιτουσε δυσπιστα τον
δικαστη,οπως ο Κρεοντας τον Οιδιποδα για το ερωτημα'ποιος σκοτωσε τον Λαιο;' αυτο
το εργο το'γραψα δυο φορες'',σταματησε,η Ενριεττα ειχε ξαναβαψει το προσωπο της,
εγραφε,''γραφω στον αντρα μου'',''μετα το φιλι του Αχιλλεα''συνεχισε ο Χαινριχ ''η Πεν-
θεσιλεια καταληφθηκε απο σφοδρη ερωτικη μανια και αφου αγρια κατασπαραξε τον
Αχιλλεα το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της εφαγε τα κομματια του και μετα αυτο-
κτονησε'',του εδωσε να διαβασει το γραμμα που εγραψε,
''η ξαδερφη μου Μαρι φον Κλαιστ δεν δεχτηκε τη συμφωνια'' της ειπε,εκεινη τον κοιταξε
μεσα απο τον καθρεφτη,σταθερο αποφασιστικο το βλεμμα της,
''Εγω συμφωνω,bei dir Ewiglich sein'',γελασε,
''ας ολα λοιπον εξελιχθουν σαν μια θεατρικη πραξη''της απαντησε,
ξενυχτησαν κουβεντιαζοντας,κατεβηκαν για πρωινο φαγητο,σερβιριστηκαν
φρυγανιες,μαρμελαδα,βουτυρο,αυγο,γαλα,
ανεβηκαν στο δωματιο και του επαιξε στο πιανο παλι το 'Wo die Berge so blau',
τους ειδαν ολη τη μερα,στις 21 Νοεμβριου του 1811, να τριγυρνουν στα περιχωρα της
λιμνης Wannsee,
μολις νυχτωσε,σταθηκαν,
αυτος απεναντι της βγαζει το πιστολι και την σημαδευει,πυροβολει,η γυναικα τρανταζεται
και πεφτει κατω,παει κοντα της,γονατιζει,της πιανει το κεφαλι,βλεπει το ομορφο προσωπο
της,κοκκινα χειλη,με μπλε μολυβι τονισμενα τα ματια,εκεινη ανοιγει το στομα της
''Πενθεσιλεια bei dir Ewiglich sein'' λεει και ξεψυχαει,
μετα εκεινος ακουμπα το πιστολι στον κροταφο του,πυροβολει,
πεφτει ''Ενριεττα bei dir Ewiglich sein'' τα τελευταια λογια του
.
.
.
Έκτορας και Ανδρομαχη σε αναμνηστική φωτογραφία-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
"εδώ στο φως μπροστά να σταθούμε"είπε η γυναίκα
"τι φοβάσαι ;" ο Έκτορας έπιασε το χέρι της Ανδρομάχης
"Έκτορα,το κεφάλι σου μου βαραίνει τα χέρια στη ραψωδία Ω
στους στίχους 725-745"
εκεινος γέλασε,πόσο αγαπούσε το γέλιο του,από τότε που την πήρε
από την Υποπλακια Θηβα γυναίκα του
"εδώ στο φως να σταθώ μπροστά σου πριν το σκοτάδι"και παίρνοντας
τη στάση ηθοποιού απηγγειλε
Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο κάρη μετὰ χερσὶν ἔχουσα·
στα χέρια μου το κεφάλι τ'Εκτορα έχω που νέος χαθηκε
ἆνερ ἀπ' αἰῶνος νέος ὤλεο, κὰδ δέ με χήρην
λείπεις ἐν μεγάροισι· πάϊς δ' ἔτι νήπιος αὔτως
κι απ'το σπίτι μας λείπεις και μένα μ'αφησες μόνη και το παιδί
θα σε ζηταει
ὃν τέκομεν σύ τ' ἐγώ τε δυσάμμοροι, οὐδέ μιν οἴω
ἥβην ἵξεσθαι· πρὶν γὰρ πόλις ἧδε κατ' ἄκρης
πέρσεται· ἦ γὰρ ὄλωλας ἐπίσκοπος, ὅς τέ μιν αὐτὴν
ῥύσκευ, ἔχες δ' ἀλόχους κεδνὰς καὶ νήπια τέκνα, 730
αἳ δή τοι τάχα νηυσὶν ὀχήσονται γλαφυρῇσι,
καὶ μὲν ἐγὼ μετὰ τῇσι· σὺ δ' αὖ τέκος ἢ ἐμοὶ αὐτῇ
ἕψεαι, ἔνθά κεν ἔργα ἀεικέα ἐργάζοιο
εμας τις γυναίκες θα σύρουν στα πλοία σκλάβες να μας πάρουν
ντροπιασμένες κι ατιμασμενες μαζί και το παιδί αν πριν
δεν το πετάξει καποιος ψηλα απ' τα τείχη στα βράχια να τσακίσει
τ'αδυναμο κορμάκι του ως είναι χωρίς εσένα στηριγμα
όταν η πόλις ξεθεμελιωθεί απ'ακρη σ'ακρη
ἀθλεύων πρὸ ἄνακτος ἀμειλίχου, ἤ τις Ἀχαιῶν
ῥίψει χειρὸς ἑλὼν ἀπὸ πύργου λυγρὸν ὄλεθρον
χωόμενος, ᾧ δή που ἀδελφεὸν ἔκτανεν Ἕκτωρ
ἢ πατέρ' ἠὲ καὶ υἱόν, ἐπεὶ μάλα πολλοὶ Ἀχαιῶν
Ἕκτορος ἐν παλάμῃσιν ὀδὰξ ἕλον ἄσπετον οὖδας.
τι ανδρείος ήσουνα στο πόλεμο κι από σένα πολλοί χάσανε
κι αδερφό και πατέρα και γιο
θα θρηνήσει για σέ ο κόσμος όλος κι οι γονείς σου θα κλάψουν
πικρα
οὐ γὰρ μείλιχος ἔσκε πατὴρ τεὸς ἐν δαῒ λυγρῇ·
τὼ καί μιν λαοὶ μὲν ὀδύρονται κατὰ ἄστυ, 740
ἀρητὸν δὲ τοκεῦσι γόον καὶ πένθος ἔθηκας
κι η λύπη για μέ θα'ναι αμιλητη
γιατι,ακριβε μου, αν πέθανες στο κρεβάτι θα μου'πιανες το χερι
τρυφερο λόγο θα μου'λεγες νύχτα και μέρα να τον θυμάμαι
και δάκρυα να χυνω
Ἕκτορ· ἐμοὶ δὲ μάλιστα λελείψεται ἄλγεα λυγρά.
οὐ γάρ μοι θνῄσκων λεχέων ἐκ χεῖρας ὄρεξας,
οὐδέ τί μοι εἶπες πυκινὸν ἔπος, οὗ τέ κεν αἰεὶ
μεμνῄμην νύκτάς τε καὶ ἤματα δάκρυ χέουσα.
στη Φθία αμοροζα του Αχιλλειδη Νεοπτόλεμου κι ύστερα του Ελενου
στους Μολοσσούς
"Εδώ στο φως μπροστα ας σταθούμε για πάντα"της είπε
και την αγκαλιασε
.
.
.
Φιοντορ Μιχαηλοβιτς Ντοστογιεφσκι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Φιοντορ Μιχαηλοβιτς Ρασκολνικωφ Ντοστογιεφσκι-χ.ν.κουβελης
Fyodor Mikhailovich Raskolnikov Dostoyevsky-c.n.couvelis
'Εγω ο Ρασκολνικωφ σκοτωσα τη γριά και την εκλεψα' Μάρτης 1879 στην Οδό Κουζνέτσνυ
αριθ. 5 Αγία Πετρούπολη 'τον Απρίλιο του 1849 μας συνέλαβαν για εσχατη προδοσία κατά
του τσάρου Νικολάου του Α' , ήμουν μέλος της οργάνωσης του Πετρασεφσκι'
ο Ρασκολνικωφ φοιτητής της Νομικής, η μάνα του, η αδελφή του Ντουνια, η Σονια, το
άρθρο του για τους 'Εξαιρετους' και τους 'Κοινους', ο ντετέκτιβ Πορφυρης Πέτροβιτς, 'εκει
στο Ομσκ της Σιβηρίας συχνά θυμομουν τις εικονικες εκτελέσεις πριν την εξορια, η κρίσεις
ήταν πιο συχνές και διαρκούσαν περισσότερο χρόνο' η πορνεια της Σονιας, ο Ρασκολνικωφ
έλεγε πως για τη φτώχεια και την εξαθλίωση κάποιοι φταίνε, κι ήξερε ακριβώς ποιοι φταίνε
'ο πατέρας μου,ένας Rasnotchinzen, γιατρός σε πτωχοκομειο της Μόσχας το 1839 δολοφο-
νήθηκε από χωρικούς, αιτια ο αυταρχικός χαρακτηρας' ο Ρασκολνικωφ μπήκε στο καζίνο,
Βισμπάντεν Γερμανία 1863,'εχεις ένα φιορινι; 'είχε, του έδωσε' δεν νομίζω να'ναι από τα
λεφτά της γριάς; ', γέλασε,'οι κύριοι παίζουν για την ευχαρίστηση τους' πόνταρε τρία
φιορινια 'για το γούστο τους,η ιδεοληψια του κέρδους και της ζημιας, να σκοτώσουν την
ώρα τους' έχασε 'η πλεμπαγια το σκυλολοι τρέμει μη χάσει ένα φιορινι' πόνταρε 10 φιορι-
νια 'εδω στο Ρουλετεμπουργκ εγώ βλέπω βρομιά και όχι πολυτέλεια, εδώ οι άνθρωποι δεν
κάνουν τίποτα άλλο παρά να κλέβουν ο ένας τον αλλο', η μπίλια στο 7,εχασε,'το τελευταίο
φιορινι'εβαλε στο 2,'ενα φιορινι ', 'τι μικρή πλεονεξια!' σχολιασε ενας χοντρός κύριος πλαι
του, τον άκουσε, ' η ρουλετα γύρισε, 'κύριε η πλεονεξια και η μεγάλη και η μικρή ίδια ειναι'
η μπίλια στάθηκε στο 2,ο Αλεξέι Ιβανοβιτς κερδισε 70 φιορινια, τα πήρε, κράτησε 1 και τα
69 τα έδωσε στον Ρασκολνικωφ, η Πωλινα Σουσλοβα απέναντι χασκογελουσε με κάποιο
κύριο μ'άσπρο παπιγιον και μαύρο κουστουμι, 'Αύριο πάλι', στο δρόμο ο Ρασκολνικωφ
ήταν σοβαρός, 'θα πω στη Σονια για το φόνο της γριάς,μπορει να μας στείλουν στο Ομσκ'
πριν δύο μέρες είχε μια κρίση, η Άννα Γρηγορεβνα ήταν κοντά του, 'Αννια' της είπε, 'δεν θ'
αλλάξει τίποτα το τελος', την κοίταξε 'Εγω ο Ρασκολνικωφ σκοτωσα τη γριά και την εκλεψα '
.
.
.
The portrait of poet Comte de Lautréamont Isidore-Lucien Ducasse -2μ χ 3μ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont Oedipus Rex-χ.ν.κουβελης
- ο Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont μετά τη παράσταση του Οιδίπους
Τύραννος του Σοφοκλή όταν γυρισε στο hotel in the Rue Notre-Dame-des-Victoires,που
εμενε απο διετιας και πλεον,κάθησε στο πιάνο,έπαιζε όλη τη νύχτα,οι ενοικοι στην αρχή
αγανακτησμενοι χτυπουσαν την πορτα και φώναζαν,θα σπάσουν τη πορτα,θα καλέσουν
την αστυνομία αν δεν σταματήσει,πως ειναι τρελός,απροσαρμοστος,μισάνθρωπος,οι ήχοι
ακούγονταν πιο οξείς,τελείως επιθετικοί, αδύνατο ν'αντεξει ανθρώπινο αυτι να τους
ακούσει,μία γυναίκα είχε επιληπτική κρίση,ένας άντρας έβγαλε ένα πιστόλι,φοβήθηκαν
πυροβολήσει,αυτος όμως γελούσε καθώς τ'ακουμπησε στον κρόταφο του,η μουσική
καθως απ'το δωμάτιο ξεχύνονταν έξω ορμητικός χείμαρρος καλυπτε τα πάντα,κάποιος
είχε περιέργεια να δει τι συνέβηκε με τον άντρα,τον βρήκε να ερωτοτροπεί με μία
γυναίκα,τη γνωρισε,ήταν αυτή με την κρίση,τελικά ήρθε η αστυνομία,έσπασαν τη πορτα,
μπήκαν στο διαμέρισμά,η μουσικη σταμάτησε ξαφνικα,στο πιάνο δεν καθονταν κανένας,
βρήκαν τον Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont να κοιμάται στο κρεβατι,του
τραβηξαν βιαια τα σκεπάσματα και τα πέταξαν,'ξυπνα ρε'δεν ξυπνούσε,κάποιος είπε
'πεθανε',του'ριξαν κρύο νερό,ξυπνησε,'τι θέλετε;'φωναξε,'ποιοι είστε,αυτό που κάνετε
είναι παράνομο,θα διαμαρτυρηθώ, είμαι πολιτης;','εισαι ο Isidore-Lucien Ducasse Comte
de Lautréamont κάθαρμα;'ουρλιαξαν,'No señor estás equivocado, mi nombre es Edipo Rey
Maldoror,οι βολβοί των ματιών μου είναι πάνω στο πιάνο,απ'το αριστερό μάτι στη si diesis
κι απ'το δεξί στη mi bemolle','παψε να κοροϊδεύεις παλιανθρωπε'φωναξε ένας βετεράνος
μποξέρ και κινήθηκε απειλητικά εναντιον του,τον απομάκρυναν γρηγορα οι αστυνομικοί,
'αφηστε τον να του δείξει του απατεωνα' τσιριξε η γυναίκα που πριν ερωτοτροπουσε,ο
υπεύθυνος αστυνομικός,πολύ αδύνατος,σαν καρικατούρα φαίνονταν μέσα στη στολή του
φορτωμένη παρασημα, φώναξε 'ησυχια,παρακαλώ,να γίνει ησυχια' ολοι υπάκουσαν,
'ο κύριος αυτος' και έδειξε τον Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont 'ειναι θεα-
τρικός συγγραφέας και ηθοποιος,ενός μοντέρνου θεάτρου,σήμερα όλοι παιξαμε στο έργο
του,La siege de Montevideo, κι όπως φαίνεται παίξαμε πολύ καλά,καταπληκτικά θα ελεγα',
'κυριε,μπορείς αυτό να το αποδειξεις;''διαμαρτυρηθηκε ο άντρας με το περίστροφο,'φυσι-
κα,και μπορώ'απαντησε ατάραχος ο αστυνομικός,'αποδειξη πως δεν αυτοκτονησες,,και
μάλιστα αντ'αυτου ασελγησες δημοσίως,το οποίο έπρεπε να γνωρίζεις πως τιμωρείται
αυστηρως και παραδειγματικως υπό του νομου',καποιοι χειροκροτησαν,'λοιπον το συμβάν
θεωρείται ληξαν'ειπε αυστηρα ο αστυνομικός,'εμπρος διαλυθειται',όταν το διαμέρισμα
άδειασε τότε απευθυνόμενος στον Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont ειπε,
'κυριε Isidore-Lucien Ducasse Comte de Lautréamont αν θέλετε παίξτε μου στο πιανο αυτό
που παίζατε πριν και σας διακοψαμε'
.
.
.
Frédéric Chopin in repeating A flat-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
''δυο μερες βρεχει ασταματητα,κολαση'',στο κελλι 4 του μοναστηριου Valldemosssa στη
Majorca,το αριστερο χερι στο πιανο επαναλαμβανοντας τη νοτα A-flat,''η Aurore με τα
παιδια ειναι στη Palma,πως θα γυρισουν με τετοιο διαολεμενο καιρο:'',ενα ζευγαρι
γιαπωνεζoi,τουριστες,μπηκε στο κελι,εκεινη τη στιγμη μια αστραπη φωτισε εκτυφλω-
τικα το δωματιο,εκλεισαν τις χρωματιστες ομπρελες,η κοπελα χαμογελασε,ο Frédéric Chopin
σταματησε να παιζει,''μου αρεσε πολυ κυριε Chopin αυτη η A-flat,η βροχη;σαν τις σταγονες
της βροχης,επαναλαμβανομενη,ρυθμικη,σπουδαζω κλασικη μουσικη στο Paris και μαλιστα
ετοιμαζω μια εργασια για τα 24 Prelude Op. 28 και ιδιαιτερα για το No. 15 in D-flat major αυτο
που μολις τωρα παιζατε'',''θελετε να πειτε πως μολις τωρα,αυτη τη στιγμη,συνθετω''της απαν-
τησε χαμογελωντας,''ναι,αληθεια ειναι,και θελω να σας ρωτησω γι'αυτο''ειπε η γιαπωνεζα
σπουδαστρια,''ευχαριστως''της απαντησε ευγενικα ''καθιστε''το ζευγαρι καθησε απεναντι του,
''η εμπνευση μου γι'αυτα τα 24 Preludes op.28 ειναι το Well-Tempered Clavier του Bach,το
εργο το εχει παραγγειλει ο Camille Pleyel,κατασκευαστης πιανων κι εκδοτης μουσικων εργων,
για 2.000 francs,οπως ξερετε ζω απο τα μαθηματα πιανου και απο τις εκδοσεις των εργων
μου'',η βροχη δυναμωσε,''τι κολαση,τι κολαση βροχης'',εβηξε,εβγαλε ενα ασπρο μαντηλι και
σκουπηστηκε,''καποια μερα,το ξερω,θα ειναι κοκκινο,ενα ωραιο κοκκινο τριανταφυλλο αιμα''
γελασε,''και το αφιερωνω στον γερμανο πιανιστα και συνθετη Joseph Christoph Kessler,ο
οποιος δεκα χρονια πριν,το 1938,μου ειχε αφιερωσει τα δικα του 24 Preludes, Op. 31, zu
Chopin,εγραφε'',εβαλε τα δαχτυλα στο πιανο,''συνθετω για τους μαθητες μου,πρεπει να
δοκιμαζω διαφορες δακτυλοθεσιες,τα κοντσερτα δεν μ'ενδιαφερουν καθολου,η μουσικη
γινεται,εκτελειται ,με τη καρδια''εδειξε τη καρδια του,''18 χρονια στο Παρισι 19 ρεσιταλς,
αρκετα για μενα'',αρχισε να παιζει,η A-flat,ξανα η A-flat,επιμονη,το αιμα που σταζει,17 Οκτω-
βριου 1849,ακουγεται η C sharp minor ,''μη φοβαστε'',τα νερα της λιμνης φθανουν στο στη-
θος του,τον πιεζουν,το νερο γινεται αιμα,σκουρο κοκκινο πηχτο αιμα''θα πνιγω,πνιγομαι''
ουρλιαζει,και συνεχιζει στη D flat major,22 Φεβρουαριου η' 1 Μαρτιου 1810,Πολωνια,
στη Żelazowa Wola Duchy of Warsaw,ο πατερας Nicolas Chopin γαλλοπολωνος αριστο-
κρατης επαιζε φλαουτο,η μητερα Justyna Krzyżanowska απο τη φτωχη ταξη επαιζε πιανο,
οι αδελφες Ludwika ,Izabela ,Emilia,ο Τσεχος δασκαλος του πιανου Wojciech Żywny,
το 1817 ,7 χρονων ,''οι δυο μου polonaises σε G minor και B-flat major'',στο Warsaw
Conservatory ο δασκαλος Józef Elsner απο τη Silesia,μαθηματα music theory, figured bass
και composition,in May 1825 Warsaw concert before Tsar Alexander I, present a diamond
ring,10 June 1825 Rondo Op. 1,the first Chopin's work,''τον Νοεμβριο του 1830 βρισκομου
στη Βιεννη,τοτε στη Βαρσοβια ξεσπασε η εξεγερση κατα της τσαρικης εξουσιας,που κατα
πνιγηκε στο αιμα,πια ειμαι εξοριστος απο την αγαπημενη μου Πολωνια'',ξανα η A-flat,δοκιμες
στη C sharp minor,η Aurore δεν γυρισε ακομα,η βροχη δεν λεει να σταματησει,ανελεητη,ο
αερας λιγοστευει,μια τρομερη υγρη Raindrop Hell in repeating A-flat,''Εγω ο Frédéric Chopin
ειμαι ενας Πολωνος,η καρδια μου ειναι στη Πολωνια'',τελος Σεπτεμβριου 1831 στο Παρισι
ενας Πολωνος εμιγκρες,η C sharp minor,ξανα και ξανα η A-flat,η D flat major,επανελαβε την
A-flat,σταματησε,''αν θελεις''ειπε στην γιαπωνεζα τουριστρια,''μπορεις να καθισεις στο πιανο
να παιξεις το πρελουδιο'',σηκωθηκε απο το πιανο,''σε λιγο θα ρθει η Λουκρητια Φλοριανι,
ξερετε ειναι ηθοποιος,την περιμενω πολυ ωρα,η καταιγιδα την εχει καθυστερησει'',
ανησυχουσε πολυ για την Aurore,η γιαπωνεζα μουσικος επαιζε στο πιανο,A-flat,A-flat,σκοντα-
ψαν μεσα στο αδιαπεραστο σκοταδι,επεσαν στις λασπες,στο βουρκο,δεν μπορουν να σηκω-
θουν,κολλησαν,η βροχη A-flat A-flat A-flat συνεχως,τρομερο,η γιαπωνεζα παιζει C sharp minor,
βηχει,πνιγεται,''πνιγονται η Aurore ο Maurice και η Solange,τα παιδια,ακουτε πνιγονται,τους
βλεπω,οχι δεν ειναι εφιαλτης,ειναι πραγματικοτητα'',A-flat A-flat C sharp minor A-flat A-flat ,
κοκκινες σταγονες βροχης,κοκκινα νερα λιμνης,''κανενας δεν ειναι να τους βοηθησει,κανενας,
οι χωρικοι τη μισουν,δεν τους θελουν,γυναικα και φοραει παντελονια,καπνιζει,εχει ονομα
αντρα,George,George Sand,λατρευει τον Rousseau,τις σοσιαλιστικες ιδεες του,ερωμενη
τοσων και συγγραφεων και μουσικων,τωρα εχει καποιο Frédéric Chopin ενα Πολωνο εμιγκρε
καχεκτικο,μας κουβαληθηκαν εδω στη Μαγιορκα,τι αντιπαθητικη αυτη η Γεωργια Σανδη,
αληθεια,ειναι γυναικα;'',η σπουδαστρια τωρα επαιζε D flat major,το 1936 σ'ενα παρτι της
Countess Marie d'Agoult ερωμενης του Franz Liszt composer ο Frédéric Chopin γνωρισε
την French Romantic writer Amandine Aurore Lucie Dupin, πρωην Baroness Dudevant, τωρα
με το ψευδωνυμο George Sand,'Quelle personne peu attrayante la Sand est. Est-elle vraiment
une femme?μονολογησα,ποτε δεν την φωναξα George ,παντα Aurore,κι η Aurore μου με φωνα
ζει χαιδευτικα Fryk Fryk''η γιαπωνεζα in A-flat,''φρικιαστικη η ζωη μας εδω στη Μαγιορκα,
τη μισω την Aurore,τη ζηλευω παθιασμενα,καποιον εραστη συναντησε,το ξερω,δεν την εμπι-
στευομαι,ολα τα ξερω,τον βαρωνο Casimir Dudevant τον παντρευτηκε 18 χρονων,το 1822,και
τον χωρισε το 1831,αιτια δυο μοιχειες,μετα ηρθε η σειρα,Jules Sandeau (1831), Prosper
Mérimée, Alfred de Musset (summer 1833 – March 1835), Louis-Chrysostome Michel, Pierre-
François Bocage, Charles Didier, Félicien Mallefille, Louis Blanc, και τωρα εγω ο Frédéric Chopin
(1837–1847),ο αρρωστος Ανατολικοευρωπαιος πριγκιπας Καρολ,εκεινη η ηθοποιος Lucrezia
Floriani ,6 χρονια μεγαλυτερη μου,το 1847 δεν ειναι μακρια,ισως η σημερινη μερα η' εστω η
αυριανη,ενας φοβερος καυγας,δηθεν για τους αρραβωνες της Solange,ο χωρισμος και το
τελος'',τα αντιθετα δεν μπορει να ενωθουν για πολυ χρονο αρμονικα,A-flat A-flat C sharp minor
A-flat A-flat στο πιανο η γιαπωνεζα πιανιστρια,η βροχη ασταματητη,''απο το κελλι αυτο τους
ακουω,τις βαριες ψαλμωδιες τους,καθε βραδυ,μ'αυτες οι μοναχοι του μοναστηριου συνοδευ-
ουν καποιο μοναχο που πεθανε''σταματησε,A-flat A-flat C sharp minor A-flat A-flat συνεχιζει η
γιαπωνεζα,''κι ολο βηχουν,ποσο διαπεραστικα βηχουν,δεν μπορεις να φανταστεις''A-flat A-flat
C sharp minor A-flat A-flat ''ολοι τους μια μερα θα πνιγουν,ο ενας μετα τον αλλον,ολοι,A-flat A-
flat C sharp minor A-flat A-flat,μια κολαση ασυνενοησιας και πνιγνων'',η αστραπη φωτιζει εκτυ-
φλωτικα το κελλι,δεν βλεπει τη σπουδαστρια,ακουει ομως το πιανο A-flat A-flat C sharp minor
A-flat A-flat ,πηχτο αδιαλυτο σκοταδι γυρω απο τα απροστατευτα κορμακια τους,της Aurore
του Maurice της Solange,τα γλυφει το νερο τα τρυπαει τα διαλυει,η ανυπαρξια,A-flat A-flat
C sharp minor A-flat A-flat ''να ανοιγει η πορτα'' στη D flat major τα χερια της γιαπωνεζας
τουριστριας στο πιανο,''μπαινει η Aurore μου,η Αυγη μου,και με φωναξει,τ'ακουω καθαρα,
in A-flat,Fryk Fryk μου κι εγω για πρωτη φορα ακουω τη φωνη μου να τη φωναζει George μου,
Γεωργια μου,in continuous repeating A flat''
η μουσικη μελετη για τα 24 Prelude Op. 28 ,No. 15 in D-flat major της γιαπωνεζας Aki Atsuko
απο το Tokyo σπουδαστριας μουσικης στο Paris Music Conservatory εκδοθηκε τον Απριλιο
του 2017 στο Παρισι,Γαλλια,απο τον εκδοτικο οικο Gallimard,à Mirande,με τον τιτλο:
Frédéric Chopin and George Sand in repeating A flat
Aki Atsuko,écrivain
Frédéric Chopin and George Sand in repeating A flat
Éditions Gallimard,Paris,France
April 2017
pages 217
.
.
.
Pablo Picasso-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Women's portraits-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Pablo Picasso's Les Demoiselles d'Avignon,1907
on Pablo Picasso's Les Demoiselles d'Avignon-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αβινιόν Γαλλία,η κοπέλα έτρωγε ένα μήλο,τα δόντια της εσχιζαν την σάρκα του,άκουγε τον
ήχο,ξύπνησε,την είδε στο καθρέφτη'σ'αρεσει αυτή η μάσκα;'τον ρώτησε γυρίζοντας το
πρόσωπό της,'με τρoμαζoυν,πάντα απο παιδι με τρομαζαν'απαντησε,η κοπέλα έβγαλε τη
μάσκα,'ουτε αυτές στις απόκριες;'ξαναρωτησε 'ουτε,δεν ξέρεις ποιός είναι απο πίσω της,
με τι μοιαζει'απαντησε,'εδω μας τις επιβάλουν οι πελατες,κάθε πελάτης προτιμά να φορά-
με τη μάσκα που θέλει,εγώ έχω μία μεγάλη ποικιλία απ'αυτες',του είπε η γυναίκα και γύρισε
στον καθρέφτη,την είδε που μακιγιαριζονταν,'το 1348 στην Αβινιόν έπεσε πανουκλα'της
είπε,'λες "έπεσε"σαν να'ναι τιμωρια'του ειπε,'απ'την αρρώστια τα πρόσωπα παραμορφώθη-
καν,γέμισαν πληγές,ήταν απαίσια,φοβοσουν,τότε χρησιμοποιούσαν μασκες να τα κρυψουν,
κυρίως φορούσαν μάσκες οι κοπέλες του επαγγέλματος σου',η κοπέλα γέλασε,γυρισε το
πρόσωπό της μακιγιαρισμενο,'σ'αρεσει αυτή η μάσκα;'τον ρωτησε'την έκανα για σένα,πρώτη
φορα','ακομα κι όταν πέρασε η επιδημία τις φορουσαν'εκεινος συνεχισε' που ηταν αδύνατο
να καταλάβεις αν φορουσαν η' όχι μασκα',η κοπέλα του έδειξε μια'αυτη είναι αφρικανικη'την
έβαλε στο πρόσωπο της'αυτη μου την δώρισε ένας πελατης,μου'πε πως είναι τοτέμ,μ'αυτες
κάνουν μαγικα'εβγαλε τη μάσκα,'δες,τώρα το πρόσωπό μου δεν είναι λιγότερο αποτροπια-
στικο;'πηρε το μήλο στο χέρι της 'μικρη νόμιζα πως δεν έχουμε κάθε μέρα τα ίδιο προσωπο'
έφερε το μήλο στο στόμα της'τωρα πιστεύω πως κάθε στιγμή αλλάζει,γίνεται αλλο' τα δόντια
της εσχιζαν τη σάρκα του,ακουγε τον ήχο,'σαν τρωκτικό'σκεφτηκε
.
.
.
.
.
.
Φαίδρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Φαίδρα-[Θεατρο Μονοπρακτο]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αποκριες αύριο,έχω διαλέξει τη μάσκα, στη Κρήτη μικρή είχα δει τις ιερεες των φιδιών, πόσο
μ'εντυπωσίαζαν οι ισορροπιστες πάνω στους ταύρους, το γράμμα το έχω γραμμενο,[το ξαναδια-βαζει] μια λέξη μου φαίνεται άκυρη, δεν εκφράζει το παθος μου,[την σβήνει], στη θέση
της μια άλλη, αποτυχία,[σχίζει το γράμμα],μια ρυτίδα στην άκρη του στόματος μου, χθες δεν
υπήρχε, μια νύχτα φθάνει να γεράσω, τρομερό,δεν ντράπηκα, έδειξα το στήθος μου,εκείνος είδε
μια γερασμένη γυναίκα, η μάνα μου σε μια τέτοια περίπτωση θα'στέλνε τα φίδια της,σε μενα το
φίδι μοιάζει με σχοινί,συστρεφεται σαν θηλεια,το ξέρω πως θα με πιστέψει,εύκολο το θέατρο
στις γυναίκες, κοιμόμουν,έκανε ζέστη, μεσημέρι, μπήκε κρυφά στο δωματιο, έσχισε τα ρούχα μου,
δεν ήθελα,να,αυτά τα σημάδια δείχνουν τη πάλη,[γδαρθηκε με τα νύχια της],[κοιτάζει το λαιμό
της]καποτε μου άρεσε, τώρα ευχάριστα θα τον εσφιγγα με τα χερια μου,αύριο αποκριες,έχω
διαλέξει τη μάσκα που θα φορέσω,ο Ιππολυτος ο Θησέας θα φορούν τη δική τους,νυχτώνει στη πραγματικότητα, αυτή είναι η λέξη, αυτή θα πω μπροστά στους θεατες'γυναικα', 'είμαι ακριβώς
μια γυναικα'
.
.
.
Φαίδρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Φαίδρα-[Θεατρο Μονοπρακτο]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
αποκριες αύριο,έχω διαλέξει τη μάσκα, στη Κρήτη μικρή είχα δει τις ιερεες των φιδιών, πόσο
μ'εντυπωσίαζαν οι ισορροπιστες πάνω στους ταύρους, το γράμμα το έχω γραμμενο,[το ξαναδια-βαζει] μια λέξη μου φαίνεται άκυρη, δεν εκφράζει το παθος μου,[την σβήνει], στη θέση
της μια άλλη, αποτυχία,[σχίζει το γράμμα],μια ρυτίδα στην άκρη του στόματος μου, χθες δεν
υπήρχε, μια νύχτα φθάνει να γεράσω, τρομερό,δεν ντράπηκα, έδειξα το στήθος μου,εκείνος είδε
μια γερασμένη γυναίκα, η μάνα μου σε μια τέτοια περίπτωση θα'στέλνε τα φίδια της,σε μενα το
φίδι μοιάζει με σχοινί,συστρεφεται σαν θηλεια,το ξέρω πως θα με πιστέψει,εύκολο το θέατρο
στις γυναίκες, κοιμόμουν,έκανε ζέστη, μεσημέρι, μπήκε κρυφά στο δωματιο, έσχισε τα ρούχα μου,
δεν ήθελα,να,αυτά τα σημάδια δείχνουν τη πάλη,[γδαρθηκε με τα νύχια της],[κοιτάζει το λαιμό
της]καποτε μου άρεσε, τώρα ευχάριστα θα τον εσφιγγα με τα χερια μου,αύριο αποκριες,έχω
διαλέξει τη μάσκα που θα φορέσω,ο Ιππολυτος ο Θησέας θα φορούν τη δική τους,νυχτώνει στη πραγματικότητα, αυτή είναι η λέξη, αυτή θα πω μπροστά στους θεατες'γυναικα', 'είμαι ακριβώς
μια γυναικα'
.
.
.
Sylvia Plath-poet-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
SYLVIA PLATH'S END-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
'εφαρμοζουν τα ηλεκτροδια στο αριστερο μερος του κεφαλιου μου,And here you
come, with a cup of tea Wreathed in steam,πολυ το διασκεδασα,το αυτοκινητο βγηκε
με ταχυτητα εξω απ'το δρομο και βουτηξε μεσα στα νερα του ποταμου,βουλιαγμενο,
οι αστυνομικοι σοβαροι,ο Ted αμιλητος,ως The Colossus,''εισασταν πολυ τυχεροι κυρια
μου,που δεν πνιγηκατε''μου ειπε ο επικεφαλης αστυνομικος ''πως εγινε;',εγω τοτε
γελασα,γελασα πολυ δυνατα,'απλα,ηταν suicide'μια αυτοκτονια επανελαβα,Suicidal, at
one with the drive Into the red,το ηλεκτρικο ρευμα διαπερασε το μυαλο μου,σαν τρυπανι
το τρυπησε,θυμαμαι καλα αυτο που ειχα διαβασει σε μια εγκυκλοπαιδεια,Καταθλιπτικη
διαταραχη,αυτη συχνα συνοδευεται απο χαμηλη αυτο-εκτιμηση,ελλειψη ενδιαφεροντος
για τις απλες καθημερινες ασχολιες,με πτωση ενεργετικοτητας,αισθημα πονου χωρις φανερη
αιτια,οι πασχοντες βλεπουν η' ακουν πραγματα που οι αλλοι δεν βλεπουν ουτε ακουν,
το 2 με 7% των αρρωστων φτανει στην αυτοκτονια,εκεινον ο χειμωνας του '63 ηταν πολυ
κρυος,οι σωληνες του νερου εσπαγαν,στο σπιτι, at 23 Fitzroy Road,κοντα στην Chalcot
Square,δεν ειχαμε τηλεφωνο,τα παιδια, η Frieda,2 ετων,και ο Nicholas,9 μηνων,κρυωναν
κι ηταν αρρωστα,τη σομπα γκαζιου την ειχα συνεχεια αναμενη,η γκοβερναντα των παιδιων
θα ερχονταν σε λιγο,στις 9 η ωρα το πρωι,The blood jet is poetry,There is no stopping it.You
hand me two children, two roses.αυτο το εγραψα πριν 10 μερες,την 1 Φεβρουαριου 1963,
το ξερω δεν ειμαι τοσο ομορφη οσο ομορφος ειναι ο Ted μου,ουτε τοξο εξυπνη και ταλαν-
τουχα,αυτος υπερτερει σε ολα,ο Ted ειναι θαυμασιος,το ειδα στα ματια της Asia,Ιουλιος
του '62,οχι ,δεν φταιει ο Ted,μην κατηγορισει κανεις τον Ted,'η Assia Wevill συντροφος του
Lauret Poet Ted Hughes αυτοκτονησε αφου πρωτα σκοτωσε την 4 χρονη κορη της'εγραψαν
οι εφημεριδες το 1969,το Σεπτεμβριο του '62 χωρισαμε με τον Ted,μετα απο 6 χρονια και 7
μηνες ακριβως απο την πρωτη συναντηση μας 25 Φεβρουαριου το '56 σ'ενα παρτυ στο
Cambridge,πιστευαμε και οι δυο πως η σχεση μας θα διαρκουσε για παντα,ειπα στον
δημοσιογραφο του BBC το 1961,ειχα καταρρευσει,τις νυχτες δεν μπορουσα να κοιμηθω,
χθες 11 Φεβρουαριου τη νυχτα,εξαντλημενη απο την αυπνια αποκοιμηθηκα με το κεφαλι μου
ακουμπησμενο πανω στη σομπα,ξυπνησα πνιγμενη απο τις αναθυμιασεις του αεριου,εβηχα
συνεχεια.κοιταξα το ρολοι του τοιχου,4:30 ξημερωματα,παραξενο δεν ενοιωσα αγωνια,ουτε
τρομο,αλλα αντιθετα μια απεραντη ακακουφιση,οπως τωρα με το ηλεκτροσοκ,οπως τοτε,
τελος Αυγουστου το '53,που ειχα καταπιει ολα τα υπνοτικα χαπια της μαμας,κι επισης οπως
τοτε παλιοτερα το '50 που γυριζα στο Horse Tavern και στο Chelsea Hotel δυο μερες,με την
ελπιδα να συναντησω τον Dylan Thomas,απετυχα,και ξυραφιασα τα ποδια μου,τα ποδια μου,
τα ποδια του μικρου μου Nicholas αιωρουνταν καθως ηταν κρεμασμενος τον Μαρτιο του 2009
στο σπιτι του,οχι,δεν φταιει ο Ted,δεν λεω,καποιες φορες ηταν βιαιος,με χτυπησε εγκυο κι
εχασα το παιδι,εφταιγα κι εγω με την αρρωστημενη ζηλεια μου,ξερω πως γαμψα νυχια
κουκουβαγιας ξεσκιζουν την καρδια μου,εχω κλεισει καλα τις πορτες,τα παιδια ειναι ασφα-
λισμενα,δεν ειμαι η Μηδεια,στις χαραμαδες εχωσα υγρες πετσετες και πανια να μην περασει
το γκαζ στο δωματιο τους,ακουω το σφυριγμα του αεριου,απεναντι μου βλεπω τον Ted
ν'ανοιγει ενα βιβλιο και να διαβαζει με ησυχη απαλη φωνη,σαν να απαγγελει ποιημα:
Even amidst fierce flames the golden lotus can be planted.
[ακομα κι αναμεσα σ'αιχμηρες φλογες ο χρυσος λωτος μπορει να φυτευτει],
ο Ted εκλεισε το βιβλιο,ακουμπησα το κεφαλι πανω στη σομπα,ησυχη,γαληνια,τον ακουσα
να λεει,'αυτο ειναι απο το Bhagavad Gita ενα ινδικο κειμενο,η' απο την βουδιστικη νουβελα
του 16ου αιωνα Journey to the West του Wu Cheng'en,τις τελευταιες λεξεις τις ακουσα σαν
πετρες που κυλανε,το στομα μου ανοιχτο ρουφουσε λαιμαργα το αεριο,Eye, the cauldron of
morning.,το εκρηκτικο σοκ του ηλεκτρικου ρευματος,And I Am the arrow,4:30 ξημερωματα
11 Φεβρουαριου 1963 η ποιητρια Sylvia Plath 30 ετων sorrow Took its place among the
elements.'
.
.
.
SYLVIA PLATH'S END-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
'εφαρμοζουν τα ηλεκτροδια στο αριστερο μερος του κεφαλιου μου,And here you
come, with a cup of tea Wreathed in steam,πολυ το διασκεδασα,το αυτοκινητο βγηκε
με ταχυτητα εξω απ'το δρομο και βουτηξε μεσα στα νερα του ποταμου,βουλιαγμενο,
οι αστυνομικοι σοβαροι,ο Ted αμιλητος,ως The Colossus,''εισασταν πολυ τυχεροι κυρια
μου,που δεν πνιγηκατε''μου ειπε ο επικεφαλης αστυνομικος ''πως εγινε;',εγω τοτε
γελασα,γελασα πολυ δυνατα,'απλα,ηταν suicide'μια αυτοκτονια επανελαβα,Suicidal, at
one with the drive Into the red,το ηλεκτρικο ρευμα διαπερασε το μυαλο μου,σαν τρυπανι
το τρυπησε,θυμαμαι καλα αυτο που ειχα διαβασει σε μια εγκυκλοπαιδεια,Καταθλιπτικη
διαταραχη,αυτη συχνα συνοδευεται απο χαμηλη αυτο-εκτιμηση,ελλειψη ενδιαφεροντος
για τις απλες καθημερινες ασχολιες,με πτωση ενεργετικοτητας,αισθημα πονου χωρις φανερη
αιτια,οι πασχοντες βλεπουν η' ακουν πραγματα που οι αλλοι δεν βλεπουν ουτε ακουν,
το 2 με 7% των αρρωστων φτανει στην αυτοκτονια,εκεινον ο χειμωνας του '63 ηταν πολυ
κρυος,οι σωληνες του νερου εσπαγαν,στο σπιτι, at 23 Fitzroy Road,κοντα στην Chalcot
Square,δεν ειχαμε τηλεφωνο,τα παιδια, η Frieda,2 ετων,και ο Nicholas,9 μηνων,κρυωναν
κι ηταν αρρωστα,τη σομπα γκαζιου την ειχα συνεχεια αναμενη,η γκοβερναντα των παιδιων
θα ερχονταν σε λιγο,στις 9 η ωρα το πρωι,The blood jet is poetry,There is no stopping it.You
hand me two children, two roses.αυτο το εγραψα πριν 10 μερες,την 1 Φεβρουαριου 1963,
το ξερω δεν ειμαι τοσο ομορφη οσο ομορφος ειναι ο Ted μου,ουτε τοξο εξυπνη και ταλαν-
τουχα,αυτος υπερτερει σε ολα,ο Ted ειναι θαυμασιος,το ειδα στα ματια της Asia,Ιουλιος
του '62,οχι ,δεν φταιει ο Ted,μην κατηγορισει κανεις τον Ted,'η Assia Wevill συντροφος του
Lauret Poet Ted Hughes αυτοκτονησε αφου πρωτα σκοτωσε την 4 χρονη κορη της'εγραψαν
οι εφημεριδες το 1969,το Σεπτεμβριο του '62 χωρισαμε με τον Ted,μετα απο 6 χρονια και 7
μηνες ακριβως απο την πρωτη συναντηση μας 25 Φεβρουαριου το '56 σ'ενα παρτυ στο
Cambridge,πιστευαμε και οι δυο πως η σχεση μας θα διαρκουσε για παντα,ειπα στον
δημοσιογραφο του BBC το 1961,ειχα καταρρευσει,τις νυχτες δεν μπορουσα να κοιμηθω,
χθες 11 Φεβρουαριου τη νυχτα,εξαντλημενη απο την αυπνια αποκοιμηθηκα με το κεφαλι μου
ακουμπησμενο πανω στη σομπα,ξυπνησα πνιγμενη απο τις αναθυμιασεις του αεριου,εβηχα
συνεχεια.κοιταξα το ρολοι του τοιχου,4:30 ξημερωματα,παραξενο δεν ενοιωσα αγωνια,ουτε
τρομο,αλλα αντιθετα μια απεραντη ακακουφιση,οπως τωρα με το ηλεκτροσοκ,οπως τοτε,
τελος Αυγουστου το '53,που ειχα καταπιει ολα τα υπνοτικα χαπια της μαμας,κι επισης οπως
τοτε παλιοτερα το '50 που γυριζα στο Horse Tavern και στο Chelsea Hotel δυο μερες,με την
ελπιδα να συναντησω τον Dylan Thomas,απετυχα,και ξυραφιασα τα ποδια μου,τα ποδια μου,
τα ποδια του μικρου μου Nicholas αιωρουνταν καθως ηταν κρεμασμενος τον Μαρτιο του 2009
στο σπιτι του,οχι,δεν φταιει ο Ted,δεν λεω,καποιες φορες ηταν βιαιος,με χτυπησε εγκυο κι
εχασα το παιδι,εφταιγα κι εγω με την αρρωστημενη ζηλεια μου,ξερω πως γαμψα νυχια
κουκουβαγιας ξεσκιζουν την καρδια μου,εχω κλεισει καλα τις πορτες,τα παιδια ειναι ασφα-
λισμενα,δεν ειμαι η Μηδεια,στις χαραμαδες εχωσα υγρες πετσετες και πανια να μην περασει
το γκαζ στο δωματιο τους,ακουω το σφυριγμα του αεριου,απεναντι μου βλεπω τον Ted
ν'ανοιγει ενα βιβλιο και να διαβαζει με ησυχη απαλη φωνη,σαν να απαγγελει ποιημα:
Even amidst fierce flames the golden lotus can be planted.
[ακομα κι αναμεσα σ'αιχμηρες φλογες ο χρυσος λωτος μπορει να φυτευτει],
ο Ted εκλεισε το βιβλιο,ακουμπησα το κεφαλι πανω στη σομπα,ησυχη,γαληνια,τον ακουσα
να λεει,'αυτο ειναι απο το Bhagavad Gita ενα ινδικο κειμενο,η' απο την βουδιστικη νουβελα
του 16ου αιωνα Journey to the West του Wu Cheng'en,τις τελευταιες λεξεις τις ακουσα σαν
πετρες που κυλανε,το στομα μου ανοιχτο ρουφουσε λαιμαργα το αεριο,Eye, the cauldron of
morning.,το εκρηκτικο σοκ του ηλεκτρικου ρευματος,And I Am the arrow,4:30 ξημερωματα
11 Φεβρουαριου 1963 η ποιητρια Sylvia Plath 30 ετων sorrow Took its place among the
elements.'
.
.
.
Σεμέλη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ἣ δὲ Διώνυσον Σεμέλη τέκε χάρμα βροτοῖσιν
[Ομηρου Ιλιαδα ραψωδια Ξ' στιχος 325]
χτενιζε τα μαλλια της στον καθρεφτη,τοτε την ειδε πισω της,τρομαξε,'πως μπηκες;
δεν σε ακουσα' της ειπε ,η αλλη γυναικα δεν μιλησε,την πλησιαζε,σταθηκε πισω
της,ακουγε την αναπνοη της βαρια,απλωσε τα χερια της κι εβαλε τα δαχτυλα της
πανω στα ματια της,'τι κανεις;'της φωναξε,εκεινη τα πιεζε δυνατα,'τα ματια μου'
ουρλιαξε,η αλλη γυναικα τα πιεζε ολο και πιο δυνατα,τα τρυπουσε με τα νυχια
της,'δεν βλεπω,ειναι τρομερο',εκεινη ανελεητη συνεχιζε,
ξυπνησε τρομαγμενη απο τις φωνες της,'ονειρο ηταν,παλι το ιδιο ονειρο',ο ηλιος απ'το
παραθυρο την τυφλωνε,φοβηθηκε,'το παιδι',εβαλε το χερι της πανω στη κοιλια της,'το
μικρο μου παιδι'
.
.
στη θυμελη του αρχαιου θεατρου η κορυφαια του χορου και γυρω οι βακχες γυναικες
του Διονυσου
[μεταφραση χ.ν.κουβελης]
Χορος
[Ησιοδος,Θεογονια,στιχοι 940-942]
Καδμείη δ᾽ ἄρα οἱ Σεμέλη τέκε φαίδιμον υἱὸν 940
μιχθεῖσ᾽ ἐν φιλότητι, Διώνυσον πολυγηθέα,
ἀθάνατον θνητή· νῦν δ᾽ ἀμφότεροι θεοί εἰσιν
[επειτα του Καδμου η Σεμελη γεννησε λαμπρο γιο 940
σμιχθεισα μ'ερωτα,τον Διονυσο τον πολυχαριτωμενο,
αθανατο θνητη,τωρα κι οι δυο θεοι ειναι]
[Σεμελη[Θεμελη,Θυμελη,βωμος θυσιαστηριου στο αρχαιο θεατρο]
[Σεμελη,το ονομα της ως θνητης και Θυωνη,το ονομα της ως αθανατης]
Κορυφαια Χορου
[Ορφικος Υμνος Σεμελης]
Κικλήσκω κούρην Καδμηίδα παμβασίλειαν, εὐειδῆ Σεμέλην,
ἐρατοπλόκαμον, βαθύκολπον, μητέρα θυρσοφόροιο Διωνύσου
πολυγηθοῦς, ἣ μεγάλας ὠδῖνας ἐλάσσατο πυρφόρωι αὐγῇ
[επικαλουμαι την κορη του Καδμου των παντων βασιλισα,την ομορφη Σεμελη,
με τις εξαισιες πλεξουδες,αυτη με τα πλουσια στηθη,την μητερα του Διονυσου
του πολυχαριτωμενου που τον θυρσον κρατα,αυτη που περασε μεγαλες ωδινες
στην πορφυρη οταν γεννησε αυγη]
Χορος
[Ευριπιδη Βακχαι,στιχοι 274-280, 286-297]
δύο γάρ, ὦ νεανία,
τὰ πρῶτ᾽ ἐν ἀνθρώποισι· Δημήτηρ θεά— 275
Γῆ δ᾽ ἐστίν, ὄνομα δ᾽ ὁπότερον βούληι κάλει·
αὕτη μὲν ἐν ξηροῖσιν ἐκτρέφει βροτούς·
ὃς δ᾽ ἦλθ᾽ ἔπειτ᾽, ἀντίπαλον ὁ Σεμέλης γόνος
βότρυος ὑγρὸν πῶμ᾽ ηὗρε κἀσηνέγκατο
θνητοῖς, 280
καὶ καταγελᾷς νιν, ὡς ἐνεῤῥάφη Διὸς
μηρῷ; διδάξω σ᾽ ὡς καλῶς ἔχει τόδε.
ἐπεί νιν ἥρπασ᾽ ἐκ πυρὸς κεραυνίου
Ζεύς, ἐς δ᾽ Ὄλυμπον βρέφος ἀνήγαγεν θεόν,
Ἥρα νιν ἤθελ᾽ ἐκβαλεῖν ἀπ᾽ οὐρανοῦ· 290
Ζεὺς δ᾽ ἀντεμηχανήσαθ᾽ οἷα δὴ θεός.
ῥήξας μέρος τι τοῦ χθόν᾽ ἐγκυκλουμένου
αἰθέρος, ἔθηκε τόνδ᾽ ὅμηρον ἐκδιδούς,
Διόνυσον Ἥρας νεικέων· χρόνῳ δέ νιν
βροτοὶ ῥαφῆναί φασιν ἐν μηρῷ Διός, 295
ὄνομα μεταστήσαντες, ὅτι θεᾷ θεὸς
Ἥρᾳ ποθ᾽ ὡμήρευσε, συνθέντες λόγον.
[γιατι δυο,νεαρε,
τα πρωτα στους ανθρωπους,η Δημητρα η θεα, 275
η Γη ειναι,μ'ονομα οποιο απ'τα δυο θελεις καλεσε,
αυτη με τα ξηρα τρεφει τους θνητους,
αυτος δε ηρθ'επειτα,το ισοδυναμο της Σεμελης ο γονος
του σταφυλιου το υγρο πιομα ηυρε κι επροσφερε
στους θνητους 280
και περιγελας αυτον,πως μεσα ραφτηκε στου Δια
το μηρο,θα σου εξηγησω πως ορθως εγιν'αυτο,
οταν αυτον αρπαξ'απ'τη φωτια του κεραυνου
ο Ζευς,στον Ολυμπο το βρεφος ανεβασε θεο,
η Ηρα αυτον ηθελε να πεταξει, απ'τον ουρανο, 290
ο Ζευς αντιδρωντας μηχανευτηκε οπως θεος,
αποσπωντας καποιο μερος τ'αιθερα που κυκλωνει
τη γη,τ'ομοιωμα αυτο ομηρο εδωσε,
προστατευοντας τον Διονυσον απ'της Ηρας την εχθρα,με τον χρονο
αυτος οι θνητοι πως ραφτηκε λενε στον μηρο του Δια,295
τ'ονομα μεταβαλοντες,οτι στη θεα Ηρα ο θεος
καποτ'ομηρος κρατηθηκε,συνταιριαξαν τον μυθο
.
Κορυφαια Χορου
[Ορφικος Υμνος Διονυσου]
Κικλήσκω Διόνυσον ἐρίβρομον, εὐαστῆρα, πρωτόγονον, διφυῆ, τρίγονον,
Βακχεῖον ἄνακτα, ἄγριον, ἄρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον, κισσόβρυον,
ταυρωπόν, Ἀρήιον, εὔιον, ἁγνόν, ὠμάδιον, τριετῆ, βοτρυοτρόφον, ἐρνεσίπεπλον.
[Επικαλουμαι τον Διονυσον τον βροντωδην,τον κραυγαζωντα ευοι,τον πρωτογενην,
τον δυο φυσεις εχοντα,τον τρις γεννηθεντα,τον Βακχον βασιλεα,τον εις τους
αγρους διαμενοντα,τον δια λογου ανεκφραστον,τον αποκρυφον,τον με δυο
κερατα,τον δυο μορφας εχοντα,τον με κισσον περισκεπαστον,τον εχοντα
οψιν ταυρου,τον αριον πολεμικον,τον Ευιον Βακχον,τον αγνον,τον ωμοφαγον,
τον τριετην εορταζοντα,τον τρεφοντα σταφυλους,τον βλαστους πεπλοφεροντα]
.
.
.
Arshile Gorky-painter-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Arshile Gorky on Damnatio Memoriae- the artist and his mother
- c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Arshile Gorky-the-artist with his mother-1936
Arshile Gorky-the-artist with his mother-1936
Arshile Gorky [Vostanik Manoug Adoian] 21 July 1948
[INTERACTIONS on Arshile Gorky painter]-c.n.couvelis
-Arshile Gorky on Non Damnatio Memoriae-
θυμαμαι τη μανα,τα χερια της,'εχεις φαει;'τη ρωτησα,γυρισε το κεφαλι της αλλου,
κοιταξα προς τα'κει,ειδα εναν ανθρωπο να πεφτει,δεν ξανασηκωθηκε,'μανα,τι επαθε
αυτος ο ανθρωπος;'παλι δεν ακουσα τη φωνη της,τρομαξα,την ειδα χλωμη,'γιατι τα
χερια σου λιωνουν,μανα,γιατι δεν τρως;',πριν φυγει απ'το σπιτι η Agnes της ειχα πει
να βαζουμε ενα πιατο φαγητο καθε μερα για τη μανα πανω στο τραπεζι,'εχεις εμμο-
νες'αντεδρασε,ηξερα ειχε εραστη,τον ζωγραφο Matta,'μανα,καταλαβα'της ειπα'μας
διωχνουν,που θα βρουμε αλλη πατριδα;που θα ησυχασουμε;','ησυχασε'ακουσα τη φωνη
της,'δωσ'μου το σχοινι',εγω το κρατουσα γερα,δεν τ'αφηνα,'τι πας να κανεις;'ενιωσα τη
λυπη στη φωνη της,θυμαμαι την Αρμενια,δεν ξεχασα ποτε,τα νερα της λιμνης Βαν,
τις τρεις αδελφες μου,επειτα,πως αληθεια φτασαμε στο Ερεβαν στη Ρωσια;και το καραβι
που μας εφερε,εκτος τη μανα,εδω στην Αμερικη,τη ρωταω'μανα,τη φωτογραφια,που'μαστε
οι δυο μας,εγω κι εσυ,που την στειλαμε στην Αμερικη την πηρε ο πατερας;',σιωπη,'γιατι δεν
απαντησε;μας παρατησε',ακουσα την αναπνοη της βαρια,'σαν την Agnes','μη λες τετοια',
την ακουσα,ισα που ακουγονταν η φωνη της,αδυνατη με δυσκολια,'ειστε ολοι πολυ
αγαπημενοι',της ειπα για τη γυναικα στη Νεα Υορκη που μου ειπε οταν θελησα να σπουδα-
σω ζωγραφικη,'οι Ρωσοι,μαλιστα, ζωγραφοι,καλλιτεχνες,εσεις οι Αρμενιοι ειστε μονο μετα-
ναστες,τιποτα αλλο,',ηθελα να εκφρασω τις ιδεες της εποχης μου,κι αυτη η γλωσσα της ζωγρα-
φικης μου ταιριαζε,μερικες φορες ζωγραφιζω δεκαπεντε η' κι οι εικοσι εικονες ταυτοχρο-
να,αυτο το κανω γιατι θελω ν'αλλαζω τη κατασταση του μυαλου μου,να'μαι στην αρχη,ποτε
να μην τελειωσει η action της ζωγραφικης,ο φιλος μου ο Willem [de Kooning],οταν το μαθει ,
θα στεναχωρεθει,το δεξι μου χερι με ποναει,το αισθανομαι παραλυτο,'απο τοτε που κρατησε
το αψυχο βαρος της μανας παρελυσε' του ειπα,εχανε βαρος,'μανα αδυνατισες,γιατι δεν τρως;',
δεν μου απαντησε,'στη πατριδα ειχαμε να φαμε'ειπα,η Agnes ηταν εικοσι χρονων οταν παν-
τρευτηκαμε,εγω τριαντα εφτα,τωρα ειμαι σαραντα τεσσερα,απο το 1915 στην Αρμενια περα-
σαν ακριβως 33 χρονια,η' δεν περασαν ποτε,η αιωνιοτητα,βασανιστικη,απο την απογαλακτιση
της μανας,'η μανα μου πεθανε απο ασιτια',απαντησα στην Agnes,'αυτο ειναι πραγματικοτητα,
δεν ξεφευγεις ευκολα απ'αυτη',αν ο πινακας που ζωγραφισα μου ταιριαζει,μ'αρεσει,αν δεν
μ'ευχαριστει δεν μ'ενδιαφερει καθολου πως θα τον εκτιμησουν η' αν θα τον αγορασουν,
'μανα,ειμαι μονος μεσα στο σπιτι,μην ανησυχεις,το σχοινι ειναι γερο θ'αντεξει,ενα ελαχιστο
μας χωριζει',στην Αφαιρετικη ζωγραφικη καποιος βλεπει με το μυαλο οτι δεν μπορει με φυσι-
κο τροπο να δει με τα ματια,συλλαμβανεις πραγματα περα απ'το αισθητο,συρεις το απειρο
απο το πεπερασμενο,ειναι μια εκτιναξη σε αγνωστες περιοχες,'δεν το ξερεις μανα,αλλαξα
ονομα εγινα Arshile [Αχιλλεας] Gorky,γεωργιανης ευγενικης καταγωγης και συγγενης του
ρωσου συγγραφεα Maxim Gorky και σημερα,21 Ιουλιου του 1948 ξαναγινομαι αυτος που
ηξερες,ο μικρος σου Ոստանիկ Մանուկ Ատոյեան [Vostanik Manoug Adoian]'
.
.
.
.
Heinrich von Kleist and Henriette Vogel Αχιλλεας και Πενθεσιλεια,αμφορεας,535-530 π.Χ,
εργο του Εξηκια,Βρετανικο Μουσειο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΝΘΕΣΙΛΕΙΑΣ HENRIETTE VOGEL ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ HEINRICH
VON KLEIST ΣΤΗ ΤΡΟΙΑ WANNSEE 12ος αιωνας π.Χ 21 Νοεμβριου 1811
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
την ακουσε,κοιμονταν διπλα του,'So! So! So! So! Und wieder!',δεν ενοιωθε τρομο,η μερα
ζεστανε,ανασηκωσε και κοιταξε το προσωπο της,πρωτη φορα το εβλεπε,θυμαται τον
περιπατο τους στη λιμνη,'οι αγριοπαπιες'του ειπε,ακουσε το φτερουγισμα τους,του εδωσε
το γραμμα,του ειπε να το διαβασει οταν θα ειναι μοναχος στο δωματιο,υπογραφε
'Πενθεσιλεια Ενριεττα Φογκελ'.'η ψυχη μου σου ανηκει'ξυπνησε,'Meine Seele gehört dir
zu,επαναλαβε το'της ειπε,'nein, ich will nicht' αρνηθηκε,την αρπαξε απ'το λαιμο,την πο-
νουσε,εκεινη τον εσπρωξε,'Bist du verrückt? Es tut weh' αντεδρασε,'τρελος,ναι,ειμαι
τρελος'της φωναξε,τραβηξε με δυναμη το ασπρο σεντονι απο πανω της,'κρυωνω'του
φωναξε,επειτα ηρεμησε,'ολοενα και πιο πολυ κρυωνω,τα ματια μου θολωνουν,ομως δεν
φοβαμαι',επιασε το προσωπο της στα χερια του,'πες μου τι βλεπεις;'η φωνη της πολυ
απαλη,της περιεγραψε τα ματια,το τοξο των φρυδιων,'τα χειλια σου ροδα',μυρισε τα μαλ-
λια της,ακουμπησε το προσωπο της στο στηθος του,η αναπνοη της καυτη τον πιεζε,ενιωσε
τα δοντια της,γελασε 'εχεις κοφτερα δοντια','πονας;'τον ρωτησε,'οχι,συνεχισε'της απαντη-
σε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε,'So! So! So! So! Und wieder!',ενα αγριο ζωο
που ξεσχιζε το θηραμα του χωρις ελεος,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,
τις σαρκες του,'η καρδια σου,πως φουσκωνει απ'το κοκκινο αιμα!',ο ηλιος χυμησε απ'το
παραθυρο με κοφτερο σαν μαχαιρι φως ,τον πληγωνε,στο προσωπο στη κοιλια στα ποδια,
'Ενριεττα'της ειπε,'εδω σ'αυτη τη θεση της λιμνης,δεκα μετρα αποσταση ο ενας απ'τον αλ-
λον,πρωτα εσυ,μετα εγω','Χαινριχ,μου το υποσχεσε οτι δεν θα δειλιασεις;'ειπε η γυναικα
σηκωνοντας το κεφαλι,δεν εκλεισε τα ματια,'βλεπεις οτι δεν δειλιαζω,αντεχω να δω',
'σ'αγαπω'ουρλιαξε εκεινη και συνεχισε παθιασμενα στα χειλια του,'σε λιγο θα'σαι τα παν-
τα για μενα'ακουσε τη φωνη της 'μεσα μου,ολοκληρος στο στομαχι μου δικος μου',εβλεπε
θολα,το σωμα του κυλουσε σαν ορμητικο ποταμι μεσα της,σε λιγο θα εχανε της αισθησεις
του,ενιωθε ευτυχια,μια απεραντη απολυτη ευχαριστηση,ακουσε τον οξυ κροτο του πυρο-
βολισμου,τρανταχτηκε,'So! So! So! So! Und wieder!',την ακουσε να φωναζει,γελουσε,'So!
So! So! So!Und wieder!',τωρα ακουγε καθαρα το ψιθυρο της φωνης της 'Mein Heinrich,
mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein Morgen- und Abendrot,
meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein Schoßkindchen, mein liebstes Herz,
meine Freude im Leid,meine Wiedergeburt, meine Freiheit, meine Fessel,η μαγευτικη φωνη
της, meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein teurer Sünder, mein Gewünschtes hier
und jenseit,...,ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον,
ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς,η φωνη της,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte und zu Erdenkende
lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben.στη Τροια Wannsee η ψυχη μου,της Henriette
Πενθεσιλειας,σου ανηκει Αχιλλεα Heinrich κι ως το τελος της γης θα σ΄'αγαπω,'So! So! So!
So!Und wieder!'
.
.
Σημειωσεις και μεταφρασεις traductions -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Πενθεσιλεια και Αχιλλεας
[Μυθολογια]
η Πενθεσιλεια ηταν βασιλισα των Αμαζονων και μετα το θανατο του Εκτορα οι Τρωες
την καλεσαν σε βοηθεια κατα των Ελληνων,οι Αμαζονες και η Πενθεσιλεια ηταν ορμη-
τικοτατες πολεμιστριες πανω στ'αλογα αξιες αντιανειρες τοξοτριες κι ακοντιστριες,οι
Ελληνες ειχαν μεγαλες απωλειες στις μαχες,τοτε ηρθε ο Αχιλλεας αντιμετωπος με την
Πενθεσικλεια,εκεινη τον ακοντισε δυνατα αλλα το κονταρι δεν τρυπησε τη θεικη ασπι-
δα του κι εσπασε,τοτ'εκεινος με το σπαθι του βυθιζοντας το στη καρδια της την σκοτωσε,
και τραβωντας τη μασκα απο το προσωπο της αντικρυζοντας την απαραμμιλη ομορφια
της θαμπωθηκε και την ερωτευτηκε δυνατα ακριβως εκεινη τη στιγμη,το ιδιο βαθεια
κι η Πενθεσιλεια ερωτευτηκε τον Αχιλλεα ακριβως εκεινη τη στιγμη που ξεφυχισε
Heinrich von Kleist και Henritte Vogel
ο θεατρικος συγγραφεας και ποιητης Heinrich von Kleist[1777-1811]και η φιλη του Henritte
Vogel[1780-1811]αποφασισαν να αυτοκτονησουν μαζι,στις 21 Νοεμβριου το 1811 στη λιμ-
νη Wannsee στα περιχωρα Βερολινου αυτος αφου την πυροβολει μετα αυτοπυροβολειται
Penthesilea,θεατρικο εργο του Heinrich von Kleist
στο θεατρικο εργο αυτο ο Αχιλλεας γινεται με τη θεληση του στην κυριολεξια ερωτικο
κτημα της Πενθεσιλειας η οποια καταλαμβανεται απο ερωτικη μανια και κατασπαραζοντας
το σωμα του,το ερωτικο αντικειμενο του ποθου της,το τρωει κι υστερα αυτοκτονει
So! So! So! So!Und wieder!'
ετσι!ετσι!ετσι!και ξανα!
[απο το θεατρικο εργο 'Πενθεσιλεια ,Penthesilea του Heinrich von Kleist]
Meine Seele gehört dir zu
η ψυχη μου σου ανηκει
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
nein, ich will nicht
οχι,δεν θελω
Bist du verrückt? Es tut weh
εισαι τρελλος;με πονας!
[οι μαχες των Αμαζονων και της βασιλισας τους Πενθεσιλειας ,στο πλευρο των Τρωων,με
του Ελληνες περιγραφονται στον Α' Λογο του επικου ποιηματος 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι'
του Κοιντου του Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
ὡς ἴδε Πενθεσίλειαν ἀνὰ στρατὸν ἀΐσσουσαν
355λαίλαπι κυανέῃ ἐναλίγκιον, ἥ τ᾽ ἐνὶ πόντῳ
μαίνεθ᾽, ὅτ᾽ αἰγοκερῆι συνέρχεται ἠελίου ἴς
[Α' Λογος,στιχοι 354-6,απο το επικο ποιημα 'Οι Μεθ'Ομηρου Λογοι',Κοιντου του
Σμυρναιου,περιπου 3ος αιωνας μ.Χ]
σαν ειδε την Πενθεσιλεια στο στρατο ν'ορμαει
355 μαυρη με λαιλαπα παρομοια,που στο ποντο
μαινεται,οταν με τον αιγοκερο συνερχεται ο ηλιος
[απο το γραμμα της Henriette Vogel στον Heinrich von Kleist]
Mein Heinrich, mein Süßtönender, mein Hyazinthenbeet, mein Wonnemeer, mein
Morgen- und Abendrot, meine Äolsharfe, mein Tau, mein Friedensbogen, mein
Schoßkindchen, mein liebstes Herz, meine Freude im Leid, meine Wiedergeburt,
meine Freiheit, meine Fessel,...meine Luft, meine Wärme, mein Gedanke, mein
teurer Sünder, mein Gewünschtes hier und jenseit,...,mein tausend
Wunderwerke, mein Lehrer und mein Schüler, wie über alles Gedachte
und zu Erdenkende lieb ich dich.Meine Seele sollst du haben
Henriette
Χαινριχ μου,γλυκεια μου αρμονια,υακινθων ανθωνα μου,της ευτυχιας θαλασσα μου,
πρωινο και βραδυνο μου πορφυρο,αρπα μου αιολικη,δροσια μου,τοξο μου ουρανιο,
παιδικη αγκαλια μου,καρδια μου πολυαγαπημενη,χαρα στη στεναχωρια μου,αναγεννηση
μου,ελευθερια μου,δεσμα μου,...,αερα μου,ξεστασια μου,σκεψη μου,ακριβη μου
αμαρτια,οι επιθυμιες μου κι εδω και στο υπερπεραν,...,χιλιαδες μου θαυματα,δασκαλε
μου και μαθητη μου,πανω απο ολα σκεψη κι ως το τελος της γη εγω θα σ'αγαπω.
Η ψυχη μου σου ανηκει
Ενριεττα
.
.
.
Niccolo Mackiavelli il principe
Εγω ο Niccolo Mackiavelli γραφω το il principe ως μεσο-χ.ν.κουβελης
ημουν κλεισμενος σ'εναν λαβυρινθο-φυλακη για μια απατη,δεν θυμαμαι αν ηταν εις βαρος
ατομου η' του κρατους,ολες οι αιθουσες του λαβυρινθου ηταν κυβικες και μισοσκοτεινες,
εικαζω οτι ηταν λαβυρινθος απο το πληθος των ομοιων τμηματων,σε μια απο αυτες βρηκα
ξαπλωμενο σ'ενα κρεβατι εναν ανθρωπο απροσδιοριστης ηλικιας,του συστηθηκα σαν
Τζιρολαμο Σαβοναρολα,ο αντρας γελασε,'η απατη η αιτια της καταδικης σου'ειπε,ξυπνησα,
δεν ειχε ακομα ξημερωσει,σηκωθηκα,στο παραθυρο διεκρινα στο ημιφως τη φιγουρα του
φρουρου,με πονουσε αφορητα το στομαχι,σιγουρα στις τροφες ριχνουν καποιο δηλητηριο,
αυτοι οι Μεδικοι με φοβουνται,καλυτερα να με φοβουνται παρα να μ' αγαπουν,εκεινος ο
Λορεντζος τους ειναι νεαρος απειρος αφελης ματαιοδοξος,και μελλοντικος Ηγεμων της
Φλωρεντιας, αυτος ειναι ο Δουρειος Ιππος μου για να επανελθω στην πολιτικη και διπλωμα-
τικη δραση,τον ισχυρο,και μαλιστα τον φιλοδοξο,πρεπει να του φαινεσαι,κι οχι οπωσδηποτε
να εισαι,ωφελιμος και τοτε,λογικα,θα σ'εχει αναγκη στην εκπληρωση των σχεδιων του,βεβαια,
οι Μεδικοι ειναι καχυποπτοι,το 1494 τους εδιωξαν απο τη Φλωρεντια,κι επανηλθαν ,πριν ενα χρονο,το 1512,με την υποστηρηξη του Φερδινανδου της Ισπανιας,αλλα τιποτα δεν ειναι αμετα-βλητο,μια ανεπαισθητη αλλαγη κι ολα ανατρεπονται ξαφνικα,αν θελωι να φυγω απ'την απομο-
νωση του πατρικου μου κτηματος στο Σαντ'Αντρεα και να ξαναδω τις αυλες της Ευρωπης,τον
Λουδοβικο ΙΒ' της Γαλλιας,τον παπα Ιουλιο Β',τον Μαξιμιλιανο Α' της Αγιας Ρωμαικης Αυτο-
κρατοριας και τους αλλους ισχυρους και,φυσικα, την Λουκρητια,πρεπει να συνεχισω της επι-
στολες μου στον il principe Lorenzo di Medici,εχει φωτισει η μερα,ακουω τα πουλια στα δεν-
τρα του κηπου,ελευθερα,ο φρουρος εβηξε μια φορα κι αμεσως συνεχομενα δυο φορες,ηξερε,
πως ετσι μου τονιζει την ακοιμητη παρουσια του,'ειμαι εδω ετοιμος και μην διανοηθεις ν'απο-
δρασεις',γι'αυτο αποφασισα η αποδραση μου να ειναι διανοητικη,παντα για καθε δραση
υπαρχει η αντιδραση,και πρεπει να ειναι αποτελεσματικη,ειμαι 44 χρονων αδυνατον να εξου-
δετερωσω με τη σωματικη δυναμη εναν νεαρο φρουρο 21 χρονων,ομως η δυναμη του νου
ειναι ισχυροτερη απο τη δυναμη του σωματος,διαλεξα,επιτηδες,την αποσπασματικη,επιστο-
λογραφικη,συγγραφη του il principe,για να φουντωσω την αναγκη της στον μελλοντικο
Ηγεμωνα της Φλωρεντιας,απο τις ακριβεις και σχολαστικες παρατηρησεις μου στους διαφο-
ρους ισχυρους,που περιβαλλουν το μικρο κρατος της Φλωρεντιας,τους οποιους συχνα επισκε-
πτομουν στις διπλωματικς αποστολες,απο το 1498 εως το 1512 που καταληθηκε η Δημοκρατια
των σινιορων κι επανηρθαν οι Μεδικοι καταργωντας με κι αφου με βασανισαν με φυλακισαν,
γνωριζω με επιστημονικο τροπο,πως το κακο το πραττεις αμεσως,να αιφνιδιασεις και να δει-
ξεις,ταυτοχρονα,ακαριαια,την ακαμπτη δυναμη και θεληση σου και να μην δωσεις στον αντι-
λο κανενα περιθωριο ν'αντιδρασει,και το καλο να το προσφερεις με δοσεις,ωστε να φανεις
αγαθοεργος του και να προκαλεσεις την αναγκη του,ωστε να ωφεληθεις πιο σταθερα και με
ελαχιστοποιημενο τον κινδυνο για σενα,καθησα στη καρεκλα μπροστα στο τραπεζι που γρα-
φω,η ωρα,ακριβως 7 το πρωι,εσυρα λιγο τη καρεκλα για ν'ακουσει το θορυβο ο φρουρος,
αυτους τους ευχαριστει η ταξη,η απαρεγκλιτη συνηθεια,αυτο σημαινει πως ολα ειναι υπο την
εποπτεια τους,κι αυτο τους υπνωτιζει και δεν βλεπουν την υπογεια δραση εναντιον τους,
παιρνω την πενα κι αρχιζω να γραφω:
Εγω ο Niccolò di Bernardo dei Machiavelli πολιτης Φλωρεντιας προς τον Εκλαμπροτατον
Λορεντζο των Μεδικων δουκα του Ουρμπινο τον il principe γραφω τη VIII Επιστολη:
De his qui per scelsera ad principatum pervenere
[Di quelli che per scelleratezze sono venuti al principato]
Ma perche di privato si diventa principe ancora in dua modi,il che non si puo al
tutto o alla fortuna o alla virtu attribuire,nom mi pare da lasciarli indrieto,ancora
che dell'uno si possa piu diffusamente ragionare dove si trattassi delle repubbliche
...
στις 10 ακριβως μου εφεραν ενα ποτηρι γαλα και φρυγανιες με βουτυρο,εφαγα,'οι ανθρωποι'
σκεφθηκα' οταν εχουν ωφελη απ'αυτους που πιστευουν οτι θα τους ζημιωσουν τοτε δεσμευ-
ονται πιο πολυ με τους ευεργετες τους' και συνεχισα το γραψιμο:
E perche li uomini,quando hanno bene da chi credevano avere male,si obbligano
piu al beneficatore loro
...
στις 12 ακριβως σερβερισθηκα το μεσημεριανο γευμα,κοτοπουλο ψητο με πατατες και
κοκκινο κρασι
και στις 3 διεκοψα το γραψιμο για τον 2ωρο απογευματινο υπνο
καθε μερα εκτελω ακριβως στην ωρα του αυτο το προγραμμα,ωστε να αδρανοποιηθει ο
φρουρος και οι αναφορες στους ανωτερους για την συμπεριφορα μου να ειναι ευνοικες
για μενα
'ο σκοπος αγιαζει τα μεσα' ακουσα,ξαφνιαστηκα,μεσα στο μισοσκοταδο ξεχωριζω τη φιγουρα
του ξαπλωμενου αντρα,πλησιαζω,αναγνωρισα τον Καισαρα Βοργια,'Εσεις;'λεω,'Εγω,ο Cesare
Borgia δουκας της Ρωμανιας'απαντησε ο αντρας,σαν να ηταν ηθοποιος κι επαιζε το ρολο του
σε καποιο θεατρικο εργο,'λιγα πραγματα θα καταφερεις με τον Ηγεμωνα σου,μια αχαρη θεση
ιστορικου της Φλωρεντιας ως τις 21 Ιουνιου το 1527 και την πτωση των Μεδικων',δεν αντε-
δρασα,βγηκα απ'την αιθουσα και περιπλανιεμαι στον λαβυρινθο,χωρις να ενδιαφερομαι για
την εξοδο του
.
.
.
Niccolo Mackiavelli il principe
Εγω ο Niccolo Mackiavelli γραφω το il principe ως μεσο-χ.ν.κουβελης
ημουν κλεισμενος σ'εναν λαβυρινθο-φυλακη για μια απατη,δεν θυμαμαι αν ηταν εις βαρος
ατομου η' του κρατους,ολες οι αιθουσες του λαβυρινθου ηταν κυβικες και μισοσκοτεινες,
εικαζω οτι ηταν λαβυρινθος απο το πληθος των ομοιων τμηματων,σε μια απο αυτες βρηκα
ξαπλωμενο σ'ενα κρεβατι εναν ανθρωπο απροσδιοριστης ηλικιας,του συστηθηκα σαν
Τζιρολαμο Σαβοναρολα,ο αντρας γελασε,'η απατη η αιτια της καταδικης σου'ειπε,ξυπνησα,
δεν ειχε ακομα ξημερωσει,σηκωθηκα,στο παραθυρο διεκρινα στο ημιφως τη φιγουρα του
φρουρου,με πονουσε αφορητα το στομαχι,σιγουρα στις τροφες ριχνουν καποιο δηλητηριο,
αυτοι οι Μεδικοι με φοβουνται,καλυτερα να με φοβουνται παρα να μ' αγαπουν,εκεινος ο
Λορεντζος τους ειναι νεαρος απειρος αφελης ματαιοδοξος,και μελλοντικος Ηγεμων της
Φλωρεντιας, αυτος ειναι ο Δουρειος Ιππος μου για να επανελθω στην πολιτικη και διπλωμα-
τικη δραση,τον ισχυρο,και μαλιστα τον φιλοδοξο,πρεπει να του φαινεσαι,κι οχι οπωσδηποτε
να εισαι,ωφελιμος και τοτε,λογικα,θα σ'εχει αναγκη στην εκπληρωση των σχεδιων του,βεβαια,
οι Μεδικοι ειναι καχυποπτοι,το 1494 τους εδιωξαν απο τη Φλωρεντια,κι επανηλθαν ,πριν ενα χρονο,το 1512,με την υποστηρηξη του Φερδινανδου της Ισπανιας,αλλα τιποτα δεν ειναι αμετα-βλητο,μια ανεπαισθητη αλλαγη κι ολα ανατρεπονται ξαφνικα,αν θελωι να φυγω απ'την απομο-
νωση του πατρικου μου κτηματος στο Σαντ'Αντρεα και να ξαναδω τις αυλες της Ευρωπης,τον
Λουδοβικο ΙΒ' της Γαλλιας,τον παπα Ιουλιο Β',τον Μαξιμιλιανο Α' της Αγιας Ρωμαικης Αυτο-
κρατοριας και τους αλλους ισχυρους και,φυσικα, την Λουκρητια,πρεπει να συνεχισω της επι-
στολες μου στον il principe Lorenzo di Medici,εχει φωτισει η μερα,ακουω τα πουλια στα δεν-
τρα του κηπου,ελευθερα,ο φρουρος εβηξε μια φορα κι αμεσως συνεχομενα δυο φορες,ηξερε,
πως ετσι μου τονιζει την ακοιμητη παρουσια του,'ειμαι εδω ετοιμος και μην διανοηθεις ν'απο-
δρασεις',γι'αυτο αποφασισα η αποδραση μου να ειναι διανοητικη,παντα για καθε δραση
υπαρχει η αντιδραση,και πρεπει να ειναι αποτελεσματικη,ειμαι 44 χρονων αδυνατον να εξου-
δετερωσω με τη σωματικη δυναμη εναν νεαρο φρουρο 21 χρονων,ομως η δυναμη του νου
ειναι ισχυροτερη απο τη δυναμη του σωματος,διαλεξα,επιτηδες,την αποσπασματικη,επιστο-
λογραφικη,συγγραφη του il principe,για να φουντωσω την αναγκη της στον μελλοντικο
Ηγεμωνα της Φλωρεντιας,απο τις ακριβεις και σχολαστικες παρατηρησεις μου στους διαφο-
ρους ισχυρους,που περιβαλλουν το μικρο κρατος της Φλωρεντιας,τους οποιους συχνα επισκε-
πτομουν στις διπλωματικς αποστολες,απο το 1498 εως το 1512 που καταληθηκε η Δημοκρατια
των σινιορων κι επανηρθαν οι Μεδικοι καταργωντας με κι αφου με βασανισαν με φυλακισαν,
γνωριζω με επιστημονικο τροπο,πως το κακο το πραττεις αμεσως,να αιφνιδιασεις και να δει-
ξεις,ταυτοχρονα,ακαριαια,την ακαμπτη δυναμη και θεληση σου και να μην δωσεις στον αντι-
λο κανενα περιθωριο ν'αντιδρασει,και το καλο να το προσφερεις με δοσεις,ωστε να φανεις
αγαθοεργος του και να προκαλεσεις την αναγκη του,ωστε να ωφεληθεις πιο σταθερα και με
ελαχιστοποιημενο τον κινδυνο για σενα,καθησα στη καρεκλα μπροστα στο τραπεζι που γρα-
φω,η ωρα,ακριβως 7 το πρωι,εσυρα λιγο τη καρεκλα για ν'ακουσει το θορυβο ο φρουρος,
αυτους τους ευχαριστει η ταξη,η απαρεγκλιτη συνηθεια,αυτο σημαινει πως ολα ειναι υπο την
εποπτεια τους,κι αυτο τους υπνωτιζει και δεν βλεπουν την υπογεια δραση εναντιον τους,
παιρνω την πενα κι αρχιζω να γραφω:
Εγω ο Niccolò di Bernardo dei Machiavelli πολιτης Φλωρεντιας προς τον Εκλαμπροτατον
Λορεντζο των Μεδικων δουκα του Ουρμπινο τον il principe γραφω τη VIII Επιστολη:
De his qui per scelsera ad principatum pervenere
[Di quelli che per scelleratezze sono venuti al principato]
Ma perche di privato si diventa principe ancora in dua modi,il che non si puo al
tutto o alla fortuna o alla virtu attribuire,nom mi pare da lasciarli indrieto,ancora
che dell'uno si possa piu diffusamente ragionare dove si trattassi delle repubbliche
...
στις 10 ακριβως μου εφεραν ενα ποτηρι γαλα και φρυγανιες με βουτυρο,εφαγα,'οι ανθρωποι'
σκεφθηκα' οταν εχουν ωφελη απ'αυτους που πιστευουν οτι θα τους ζημιωσουν τοτε δεσμευ-
ονται πιο πολυ με τους ευεργετες τους' και συνεχισα το γραψιμο:
E perche li uomini,quando hanno bene da chi credevano avere male,si obbligano
piu al beneficatore loro
...
στις 12 ακριβως σερβερισθηκα το μεσημεριανο γευμα,κοτοπουλο ψητο με πατατες και
κοκκινο κρασι
και στις 3 διεκοψα το γραψιμο για τον 2ωρο απογευματινο υπνο
καθε μερα εκτελω ακριβως στην ωρα του αυτο το προγραμμα,ωστε να αδρανοποιηθει ο
φρουρος και οι αναφορες στους ανωτερους για την συμπεριφορα μου να ειναι ευνοικες
για μενα
'ο σκοπος αγιαζει τα μεσα' ακουσα,ξαφνιαστηκα,μεσα στο μισοσκοταδο ξεχωριζω τη φιγουρα
του ξαπλωμενου αντρα,πλησιαζω,αναγνωρισα τον Καισαρα Βοργια,'Εσεις;'λεω,'Εγω,ο Cesare
Borgia δουκας της Ρωμανιας'απαντησε ο αντρας,σαν να ηταν ηθοποιος κι επαιζε το ρολο του
σε καποιο θεατρικο εργο,'λιγα πραγματα θα καταφερεις με τον Ηγεμωνα σου,μια αχαρη θεση
ιστορικου της Φλωρεντιας ως τις 21 Ιουνιου το 1527 και την πτωση των Μεδικων',δεν αντε-
δρασα,βγηκα απ'την αιθουσα και περιπλανιεμαι στον λαβυρινθο,χωρις να ενδιαφερομαι για
την εξοδο του
.
.
.
ΤΡΙΑ ΔΙΠΛΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
[Τριπλο Μονοπρακτο]-χ.ν.κουβελης
[Σκηνικο:αστικο σαλονι,χωρις ανοιγματα,τρεις καρεκλες τοποθετημενες σε σχημα ισοπλευρου
τριγωνου,σ'αυτες καθονται τρεις γυναικες,οι οποιες φορουν τα ιδια ρουχα,η Γυναικα Α στην
αριστερη καρεκλα γυρισμενη προς το μερος των θεατων,η Γυναικα Β στη μεσαια καρεκλα
γυρισμενη πλατη,η Γυναικα Γ στην δεξια καρεκλα γυρισμενη προφιλ,σε καθε μια γυναικα
στεκεται ορθιος απο ενας αντρας,ο Αντρας Α στη Γυναικα Α,ο Αντρας Β στη Γυναικα Β,
ο Αντρας Γ στη Γυναικα Γ,οι τρεις αντρες φορουν τα ιδια ρουχα,ο φωτισμος του δωματιου
αλλαζει αναλογα ποιο ζευγαρι μιλαει]
Γυναικα Α:δεν μ'ενδιαφερει η γνωμη σου
Αντρας Α:αν δεν εισαι τρελλη τοτε εισαι στα προθυρα της τρελας
Γυναικα Α :σε μισω,εσυ φταις,εσυ μ'εκλεισες εδω μεσα
Αντρας Α:για το καλο σου,για την υγεια σου,μιλησα με το γιατρο σε λιγες μερες θα βγεις
απο το σανατοριο
Γυναικα Α:ψευτη,ειναι η τεταρτη φορα που μου το λες,παψε,δεν σε πιστευω πια
Αντρας Β :απ'τη μερα που γυρισαμε εδω εχει καταρρευσει,κλαιει χωρις λογο,περναει πολλες
ωρες καθισμενη στη καρεκλα ακινητη,βουβη
Γυναικα Β:οταν ηταν παιδι η ζωη της ηταν βασανιστικη,ανυποφορη,την τυραννουσαν εμμονες
ιδεες,νομιζε πως η μητερα της την μισουσε,ο πατερας καυγαδιζε συχνα με τη μητερα,καποιες
φορες τη χτυπουσα,εκλεινα τ'αυτια μου να μην ακουω
Αντρας Γ:τι σημασια εχει τινος ειναι το παιδι δικο μου η' του εραστη σου,μου περασε η
ιδεα να σ'εκδικηθω,
Γυναικα Γ:γιατι δεν το'κανες;γιατι δεν το κανεις; τι περιμενεις;φοβασαι,ναι φοβασαι,
εισαι ενας δειλος,παντα ησουνα δειλος,ναι,το λαθος ειναι ολοτελα δικο μου,επρεπε...
Αντρας Γ :επρεπε να με χωρισεις,πεστο,ομως δεν το'κανες,δεν σε συνεφερε,οι εραστες σου
ειναι αδεκαροι,ενω ο ηλιθιος συζυγος πλουσιος,και συ βλεπεις εχεις καλομαθει στη πολυ-
τελεια
Γυναικα Γ:στη πολυτελεια μιας ανιαρης ζωης,σαχλες κοσμικες παρεες,βαρετες μεχρι θανατου
διακοπες σε τουριστικα θερετρα,ενα θεατρο σαπισμενης ζωης η ζωη μου,βαλτωμενη,τρελα
Αντρας Β:ολ'αυτα τα βγαζεις απ'τ'αρρωστο μυαλο σου
Γυναικα Β:εισαι απαισια τιποτενιος,δεν σε φοβαμαι,επαψα καιρο να σε φοβαμαι,ελα σπρωξε
με απ'τη καρεκλα,δειξε την δυναμη σου,επιβλησου,βλεπεις ποσο ηρεμη ειμαι,γαληνια,
περιμενω,ελα απλωσε το χερι,ελα,αφου αυτο θελεις γιατι δεν το κανεις;να τελειωνουμε
Αντρας Β:οχι,οχι,δεν θα σε βοηθησω εγω στην αυτοκτονια σου,αυτο ζητας,εμενα,οχι
Γυναικα Β:αν σου πω οτι σ'αγαπαω με παθος θα το πιστευες;
Αντρας Β:οχι δεν το πιστευω,ξερω καλα τι εγωιστρια εισαι
Γυναικα Β:σ'αγαπαω,σ'αγαπαω σαν τρελη
Αντρας Α:θα σου διηγηθω μια ιστορια,πραγματικο γεγονος,ενας αντρας εκλεισε για σαραντα
χρονια μια γυναικα μεσα σ'ενα πυργο,ξερεις γιατι;
Γυναικα Α:σε παρακαλω,βγαλε με απο'δω,δεν αντεχω αλλο
Αντρας Α:για να την εκδικηθει
Γυναικα Α:δεν μ'ακους;σε παρακαλω,βγαλε με απο'δω μεσα
Αντρας Α:επειδη δεν τον αγαπουσε
Γυναικα Α:ποναω,τρεμω απ'το κρυο
Αντρας Α:οταν πεθανε ο αντρας την βρηκανε μισοπεθαμενη,τρελη
Γυναικα Γ:εκει απεναντι θα'θελα ενα παραθυρο με τριανταφυλλα,ωραια κοκκινα
τριανταφυλλα
Αντρας Γ:ειμαι σιγουρος,τον συναντας εδω μεσα,πισω απ'τη πλατη μου
Γυναικα Γ:να,και το πιανο
Αντρας Γ:λοιπον,μαθε πως κι εγω εχω ερωμενη,και μαλιστα ειναι πιο νεα και πιο ομορφη
απο σενα
Γυναικα Γ:μια πουτανα ειναι,και σου τρωει τα λεφτα
Αντρας Γ:ειμαι ερωτευμενος μαζι της
Γυναικα Γ:σε κοροιδευει,γελαει μαζι σου,παλιανθρωπε
Αντρας Α:δεν ξερω,αλλα εχεις ομορφα ματια
Γυναικα Α:ξερεις καποτε αγαπουσα εναν αντρα παθιασμενα,τωρα δεν θυμαμαι ουτε ποιο
ειναι τ'ονομα του
Αντρας Α:το ειχα καταλαβει
Γυναικα Α:καθονταν στο πιανο κι επαιζε κι εγω τραγουδουσα
Αντρας Α:αληθεια,ειχες ωραια φωνη;
Γυναικα Α:δεν θυμασαι;αληθεια,γιατι δεν θυμαται κανεις;
Αντρας Β:κλαις;
Γυναικα Β:εχεις δικιο ποτε δεν σ'αγαπησα,σταθηκε αδυνατο να σ'αγαπησω
Αντρας Β:το ξερω
Γυναικα Β:προσποιουμουν πως σ'αγαπουσα
Αντρας Β:απ'την αρχη το ηξερα
Γυναικα Β:σε μισουσα,και τωρα,φοβαμαι πως σε μισω πιο πολυ,οχι μη φωναξεις,μη βρισεις,
και μην κρυβεσαι,και συ,το ξερω,με μισεις
Αντρας Α:γιατι διαλεξες εμενα;
Γυναικα Α:γιατι διαλεξες εμενα;
Αντρας Α:ολα ειναι πιθανα ολα ειναι δυνατα
.
.
.
[Τριπλο Μονοπρακτο]-χ.ν.κουβελης
[Σκηνικο:αστικο σαλονι,χωρις ανοιγματα,τρεις καρεκλες τοποθετημενες σε σχημα ισοπλευρου
τριγωνου,σ'αυτες καθονται τρεις γυναικες,οι οποιες φορουν τα ιδια ρουχα,η Γυναικα Α στην
αριστερη καρεκλα γυρισμενη προς το μερος των θεατων,η Γυναικα Β στη μεσαια καρεκλα
γυρισμενη πλατη,η Γυναικα Γ στην δεξια καρεκλα γυρισμενη προφιλ,σε καθε μια γυναικα
στεκεται ορθιος απο ενας αντρας,ο Αντρας Α στη Γυναικα Α,ο Αντρας Β στη Γυναικα Β,
ο Αντρας Γ στη Γυναικα Γ,οι τρεις αντρες φορουν τα ιδια ρουχα,ο φωτισμος του δωματιου
αλλαζει αναλογα ποιο ζευγαρι μιλαει]
Γυναικα Α:δεν μ'ενδιαφερει η γνωμη σου
Αντρας Α:αν δεν εισαι τρελλη τοτε εισαι στα προθυρα της τρελας
Γυναικα Α :σε μισω,εσυ φταις,εσυ μ'εκλεισες εδω μεσα
Αντρας Α:για το καλο σου,για την υγεια σου,μιλησα με το γιατρο σε λιγες μερες θα βγεις
απο το σανατοριο
Γυναικα Α:ψευτη,ειναι η τεταρτη φορα που μου το λες,παψε,δεν σε πιστευω πια
Αντρας Β :απ'τη μερα που γυρισαμε εδω εχει καταρρευσει,κλαιει χωρις λογο,περναει πολλες
ωρες καθισμενη στη καρεκλα ακινητη,βουβη
Γυναικα Β:οταν ηταν παιδι η ζωη της ηταν βασανιστικη,ανυποφορη,την τυραννουσαν εμμονες
ιδεες,νομιζε πως η μητερα της την μισουσε,ο πατερας καυγαδιζε συχνα με τη μητερα,καποιες
φορες τη χτυπουσα,εκλεινα τ'αυτια μου να μην ακουω
Αντρας Γ:τι σημασια εχει τινος ειναι το παιδι δικο μου η' του εραστη σου,μου περασε η
ιδεα να σ'εκδικηθω,
Γυναικα Γ:γιατι δεν το'κανες;γιατι δεν το κανεις; τι περιμενεις;φοβασαι,ναι φοβασαι,
εισαι ενας δειλος,παντα ησουνα δειλος,ναι,το λαθος ειναι ολοτελα δικο μου,επρεπε...
Αντρας Γ :επρεπε να με χωρισεις,πεστο,ομως δεν το'κανες,δεν σε συνεφερε,οι εραστες σου
ειναι αδεκαροι,ενω ο ηλιθιος συζυγος πλουσιος,και συ βλεπεις εχεις καλομαθει στη πολυ-
τελεια
Γυναικα Γ:στη πολυτελεια μιας ανιαρης ζωης,σαχλες κοσμικες παρεες,βαρετες μεχρι θανατου
διακοπες σε τουριστικα θερετρα,ενα θεατρο σαπισμενης ζωης η ζωη μου,βαλτωμενη,τρελα
Αντρας Β:ολ'αυτα τα βγαζεις απ'τ'αρρωστο μυαλο σου
Γυναικα Β:εισαι απαισια τιποτενιος,δεν σε φοβαμαι,επαψα καιρο να σε φοβαμαι,ελα σπρωξε
με απ'τη καρεκλα,δειξε την δυναμη σου,επιβλησου,βλεπεις ποσο ηρεμη ειμαι,γαληνια,
περιμενω,ελα απλωσε το χερι,ελα,αφου αυτο θελεις γιατι δεν το κανεις;να τελειωνουμε
Αντρας Β:οχι,οχι,δεν θα σε βοηθησω εγω στην αυτοκτονια σου,αυτο ζητας,εμενα,οχι
Γυναικα Β:αν σου πω οτι σ'αγαπαω με παθος θα το πιστευες;
Αντρας Β:οχι δεν το πιστευω,ξερω καλα τι εγωιστρια εισαι
Γυναικα Β:σ'αγαπαω,σ'αγαπαω σαν τρελη
Αντρας Α:θα σου διηγηθω μια ιστορια,πραγματικο γεγονος,ενας αντρας εκλεισε για σαραντα
χρονια μια γυναικα μεσα σ'ενα πυργο,ξερεις γιατι;
Γυναικα Α:σε παρακαλω,βγαλε με απο'δω,δεν αντεχω αλλο
Αντρας Α:για να την εκδικηθει
Γυναικα Α:δεν μ'ακους;σε παρακαλω,βγαλε με απο'δω μεσα
Αντρας Α:επειδη δεν τον αγαπουσε
Γυναικα Α:ποναω,τρεμω απ'το κρυο
Αντρας Α:οταν πεθανε ο αντρας την βρηκανε μισοπεθαμενη,τρελη
Γυναικα Γ:εκει απεναντι θα'θελα ενα παραθυρο με τριανταφυλλα,ωραια κοκκινα
τριανταφυλλα
Αντρας Γ:ειμαι σιγουρος,τον συναντας εδω μεσα,πισω απ'τη πλατη μου
Γυναικα Γ:να,και το πιανο
Αντρας Γ:λοιπον,μαθε πως κι εγω εχω ερωμενη,και μαλιστα ειναι πιο νεα και πιο ομορφη
απο σενα
Γυναικα Γ:μια πουτανα ειναι,και σου τρωει τα λεφτα
Αντρας Γ:ειμαι ερωτευμενος μαζι της
Γυναικα Γ:σε κοροιδευει,γελαει μαζι σου,παλιανθρωπε
Αντρας Α:δεν ξερω,αλλα εχεις ομορφα ματια
Γυναικα Α:ξερεις καποτε αγαπουσα εναν αντρα παθιασμενα,τωρα δεν θυμαμαι ουτε ποιο
ειναι τ'ονομα του
Αντρας Α:το ειχα καταλαβει
Γυναικα Α:καθονταν στο πιανο κι επαιζε κι εγω τραγουδουσα
Αντρας Α:αληθεια,ειχες ωραια φωνη;
Γυναικα Α:δεν θυμασαι;αληθεια,γιατι δεν θυμαται κανεις;
Αντρας Β:κλαις;
Γυναικα Β:εχεις δικιο ποτε δεν σ'αγαπησα,σταθηκε αδυνατο να σ'αγαπησω
Αντρας Β:το ξερω
Γυναικα Β:προσποιουμουν πως σ'αγαπουσα
Αντρας Β:απ'την αρχη το ηξερα
Γυναικα Β:σε μισουσα,και τωρα,φοβαμαι πως σε μισω πιο πολυ,οχι μη φωναξεις,μη βρισεις,
και μην κρυβεσαι,και συ,το ξερω,με μισεις
Αντρας Α:γιατι διαλεξες εμενα;
Γυναικα Α:γιατι διαλεξες εμενα;
Αντρας Α:ολα ειναι πιθανα ολα ειναι δυνατα
.
.
.
4 THEATRAL INTERMEZZOS-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
[Προσωπα Α,Β]
1 INTERMEZZO
Ας αρχισουμε!
Α-τι;
Β-που;
Α-ποτε;
Β-πως;
Α-οταν
Ξανα!
Α-τι;
Β-που;
Α-ποτε;
Β-πως;
Α-οταν
Stop!
Α-τι;
Β-που;
Α-ποτε;
Β-πως;
Α-οταν
2 INTERMEZZO
Α-εχω ρωτησει
Β-απαντησα ακριβως
Α-μα εγω δεν ρωτησα ακριβως
Β-η κυβερνηση θα πεσει τωρα
Α-ειλικρινα;
Β-ακουσες;
Α-κινω τον πυργο και ματ!
3 ITERMEZZO
Α-για ποιο λογο κοιταζει;
Β-ειδικα οι γυναικες
Α-τα δυο προσωπα γινονται τρια
Β-τι ξερεις;
Α-αυτα συμβαινουν
Β-ταισες το ψαρι;
Α-ηθικη controversia
Β-για τελευταια φορα ψυχολογια
Zum letztemal Psychologie
4 INTERMEZZO
Α-Ο Paul Celan δραπετευσε απο ναζιστικο στρατοπεδο
Β-εσυ εχεις ενα κεφαλι και μια καρδια
Α-Du hast einen Kopf und ein Herz
Β-Papa ist im Krieg.
Α-οχι!
Β-ομως μιλα!
Α-μια προταση την κατανοουμε αν την αντικαταστησουμε με μια αλλη που λεει το ιδιο
Β-perceptio,percapere
Α-επειδη,ομως
Β-Kein Wort, kein Ding
Α-papa mama
Β-νερο l'eau
.
.
.
[Προσωπα Α,Β]
1 INTERMEZZO
Ας αρχισουμε!
Α-τι;
Β-που;
Α-ποτε;
Β-πως;
Α-οταν
Α-τι;
Β-που;
Α-ποτε;
Β-πως;
Α-οταν
Α-τι;
Β-που;
Α-ποτε;
Β-πως;
Α-οταν
Α-εχω ρωτησει
Β-απαντησα ακριβως
Α-μα εγω δεν ρωτησα ακριβως
Β-η κυβερνηση θα πεσει τωρα
Α-ειλικρινα;
Β-ακουσες;
Α-κινω τον πυργο και ματ!
3 ITERMEZZO
Α-για ποιο λογο κοιταζει;
Β-ειδικα οι γυναικες
Α-τα δυο προσωπα γινονται τρια
Β-τι ξερεις;
Α-αυτα συμβαινουν
Β-ταισες το ψαρι;
Α-ηθικη controversia
Β-για τελευταια φορα ψυχολογια
Zum letztemal Psychologie
4 INTERMEZZO
Α-Ο Paul Celan δραπετευσε απο ναζιστικο στρατοπεδο
Β-εσυ εχεις ενα κεφαλι και μια καρδια
Α-Du hast einen Kopf und ein Herz
Β-Papa ist im Krieg.
Α-οχι!
Β-ομως μιλα!
Α-μια προταση την κατανοουμε αν την αντικαταστησουμε με μια αλλη που λεει το ιδιο
Β-perceptio,percapere
Α-επειδη,ομως
Β-Kein Wort, kein Ding
Α-papa mama
Β-νερο l'eau
.
.
.
Samuel Beckett-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
THIS IS NOT ENDED
-Μονοπρακτο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[ενας αντρας και μια γυναικα μεσα σ'ενα δωματιο,
εργατες μπαινουν και βγαινουν αδειαζοντας το δωματιο απο τα επιπλα,
το δωματιο δεν εχει παραθυρα]
α.[χτυπαει στο πατωμα το δεξι του ποδι]οταν κοιτας τι σκεφτεσαι;
[σιωπη]
γ.το αντικειμενο που βλεπω
α.[απομακρυνεται απ'αυτη]εμενα με βλεπεις;
γ.αναλογα την αποσταση
α.[τρεχει προς το μερος της,την αρπαζει απ'το λαιμο]τι εννοεις;[γελαει]δεν μπορει
κατι θα εννοεις,παντα εσυ κατι εννοεις,και τωρα εννοεις
[σιωπη]
γ.[του τραβαει το χερι απ'το λαιμο]μη φωναζεις,σ'ακουνε
α.ποιος μας ακουει,ειναι αυτο αδυνατο
γ.παντα καποιος ακουει,εγω ας πουμε
α.γιατι δεν αφησανε εστω μια καρεκλα,αληθεια τι σχημα εχει μια καρεκλα;
γ.στην αρχη η' στο τελος;
α.ανοησιες,αρχη τελος αρχη,κυκλος
γ.θα ησυχασεις,δεν σ'αντεχω αλλο,εισαι...ξερεις τι εισαι;
[σιωπη]
α.γιατι δεν σφιγγω το χερι μου στο λαιμο σου;
γ.παντα ησουν δειλος.θυμασαι εκεινη τη μερα;ποσο αστειος ησουν,ετρεμες
α.τωρα
[σιωπη]
γ.θα τα πουλησουν
α.ηταν παλια,δεν αξιζουν δεκαρα
γ.τα ξεφορτωθηκαμε
[σιωπη]
α.για ποσο καιρο ακομα;
γ.εξαρταται,απο σενα
α.απο μενα;[σιωπη]τι δεν εκανα καλα;ξερω,ξερω τι συμβαινει
γ.με παρακολουθεις;
α.ειπα,ξερω πολυ καλα τι συμβαινει
γ.τοτε με παρακολουθεις
[σιωπη]
α.το δωματιο μυριζει,μουχλα,
[σιωπη]
γ.σκοτεινιαζει
[σιωπη]
α.φοβασαι
γ.αν υπηρχε,εστω,καθρεφτης
α.τι βλεπεις;
γ.εσενα εδω,κι αυτο ειναι τρομερο
α.μιλας,δεν ακουω,δεν αντιδρω
γ.κι ομως,παρ'ολ'αυτα,υπαρχεις
α.χωρις αμφιβολια,νομιζεις
[σιωπη]
γ.ξαναφερνουν τα επιπλα
α.που;εδω;
γ.εδω
α.αδυνατο να κανουμε κατι
[σιωπη]
γ.τι αλλαξε;τι δεν αλλαξε;και τι δεν θ'αλλαξει;
[με αγωνια]αργουν,επρεπε να'χαν φτασει
α.κατι τους ετυχε
γ.μα,παντα ειναι στην ωρα τους
α.[ειρωνικα]απο τι συμπεραινεις πως παντα ειναι στην ωρα τους
γ.επειδη,αυτο συμβαινει
α.τωρα,ομως,αυτο δεν συμβαινει
γ.[νευριασμενα]δεν καταλαβαινεις;
α.τι;
γ.[νευριασμενα]τι,ρωταει τι;ηταν στη συμφωνια
α.ποιος συμφωνησε;
γ.[νευριασμενα]σκασε,
α.[γελαει]παντα το ιδιο,σιγουρα καποιος συμφωνησε,οχι ομως εγω
γ.οχι,δεν ησουν εσυ,αυτο το ξερω
[σιωπη]
α.ξερεις δεν ξερεις ξερεις δεν ξερεις ξερεις
γ.ειμαι,σιγουρη,πως δεν ξερω
[σιωπη[
α.αυτο,δεν σημαινει απολυτως τιποτα
[χτυπαει στο πατωμα το δεξι του ποδι]
[εργατες μπαινουν και βγαινουν γεμιζοντας το δωματιο με επιπλα]
Τελος Μονοπρακτου
.
.
.
Samuel Beckett-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Samuel Beckett-En attendant Godot-Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
και Intermetzo- En attendant Quelqu'Un-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
Samuel Beckett-En attendant Godot
Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
Acte premier/Πραξη πρωτη
Route à la campagne, avec arbre.
δρομος στην εξοχη,με δεντρο
Βραδυ
Soir.
Estragon, assis sur une pierre, essaie d'enlever sa chaussure.
ο Εστραγκον καθισμενος σε μια πετρα προσπαθει να βγαλει την αρβυλα του
Il s'y acharne des deux mains, en ahanant. Il s'arrête, à bout de forces, se repose
en haletant, recommence.
αγωνιζεται με τα δυο χερια του,λαχανιαζοντας.Σταματα,εξουθενωμενος,ξεκουραζεται
κοντανασαινοντας,ξαναρχιζει.
Même jeu.
Entre Vladimir.
το ιδιο παιχνιδι
μπαινει ο Βλαντιμιρ
EsTRAGON (renonçant à nouveau). - Rien à faire.
[εγκαταλειπωντας εκ νεου]τιποτα δεν γινεται
VLADIMIR (s'approchant à petits pas raides, les
jambes écartées). - Je commence à le croire.
[πλησιαζοντας με μικρα βηματα κοφτα,τα ποδια ανοιχτα]
αρχιζω σ'αυτο να πιστευω
(Il s'immobilise.) J'ai longtemps résisté à cette pensée, en me disant, Vladimir, sois
raisonnable.tu n'as pas enc ore tout essayé. Et je reprenais le c ombat. (Il se recueille,
songeant au combat.
A Estragon.) - Alors, te revoilà, toi.
[ακινητοποιειται] για πολυ καιρο αντιστεκομουν σ'αυτη τη σκεψη,λεγοντας,Βλαδιμιρ,
να'σαι λογικος,δεν τα εχεις ακομα ολα προσπαθησει.Και ξαναπιανα τη μαχη[συμμαζευεται,αναλογιζομενος τη μαχη .
Στον Εστραγκον] λοιπον,ξαναγυρισες,εσυ
EsTRAGON. - Tu crois ? πιστευεις;
VLADIMIR. - Je suis content de te revoir. Je te croyais parti pour toujours.
ειμαι χαρουμενος που σε ξαναβλεπω.Πιστευα πως αναχωρησες για παντα
EsTRAGON. - Moi aussi. Κι εγω επισης
VLADIMIR - Que faire pour fêter cette réunion? (Il réfléchit.) Lève-toi que je
t'embrasse.(Il tend la main à Estragon.)
τι να κανουμε για να γιορτασουμε αυτη την επανενωση;[σκεφτεται]σηκω να σ'αγκαλιασω
[τεινει το χερι στον Εστραγκον]
ESTRAGON (avec irritation). - Tout à l'heure,tout à l'heure.
[με εκνευρισμο]αργοτερα,αργοτερα
Silence.
σιωπη
VLADIMIR (froissé. froidement). Peut-on savoir où monsieur a passé la nuit?
[ενοχλημενος,ψυχρα]μπορει καποιος να μαθει που ο κυριος περασε τη νυχτα;
EsTRAGON. - Dans un fossé.
μεσα σ'ενα χαντακι
VLADIMIR (épaté). - Un fossé! Où ça ?
[εντυπωσιασμενος]ενα χαντακι.Που αυτο;
ESTRAGON (sans geste). - Par là.
[χωρις χειρονομια] Περα εκει.
VLADIMIR. - Et on ne t'a pas battu?
και δεν σ'εχει χτυπησει καποιος;
ESTRAGON - Si... Pas trop.
Ναι...Οχι αρκετα
VLADIMIR. - Toujours les mêmes?
παντοτε οι ιδιοι;
ESTRAGON. - Les mêmes ? Je ne sais pas.
οι ιδιοι;δεν ξερω
Silence.
σιωπη
.
.
Intermetzo- En attendant quelqu'un-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
.
.
'αυτος πρεπει να ειναι;'ειδε τον αλλον κυριο,'δεν πρεπει να κανω λαθος;',μπροστα στο
σκακι,'κανω λαθος;,κυριε','α,μην ανησυχειται,μπορουσατε να κανετε το σωστο','υπαρχει
διαφορα,νομιζω','νομιζεται;αν νομιζεται','εχετε ωρα εδω;','φυσικα,περιμενα','μα,δεν αργη-
σα',κοιταζει την ωρα στο ρολοι του'να ηρθα ακριβως στην ωρα που ορισθηκε','εσεις,οχι,στην
ωρα σας,δεν εχει να σας κατηγορησει κανεις',καθετε απεναντι του,'αρχιζεται;με τα λευκα',
'απαντω οχι στην ερωτηση σας,και ναι,τα λευκα',κινει το αλογο,'δεν συμφωνω','αν συμφω-
νουσαμε ολοι τοτε η ζωη θα ηταν πραγματικη κολαση','σωστα,αν εστω κι ενα δευτερολεπτο αργουσατε θα ειχα σηκωθει να φυγω','αγνοοντως,φυσικα,τις σοβαροτατες συνεπειες,τοσο
ανοητος ειστε','εσεις,ο φανατικοτατος λογικος,το λετε αυτο;',ειρωνικα,' αλλα τι μπορουμε
να κανουμε;','τιποτα','τιποτα,δεν ειναι λυση',κινει τον μαυρο αξιωματικο,'κινδυνευεις','και
την αλλη φορα το ιδιο εγινε','μπορει καποιος να γνωρισει,να γνωριζει,γιατι γινεται αυτο;',
'εγω το διαισθανομαι','αυτο,ειναι τελειως κατι αλλο',σταματα'χωρις να σας προσβαλω θα
ελεγα ασχετο',σκεφτετε,'ανεπικαιρο;','βεβαια,αυτο ειναι',φωναζει δυνατα,'Α ΝΕ ΠΙ ΚΑΙ ΡΟ',
'σιγα,θα σας ακουσουν','ποιοι;'κοιταζει γυρω του'αυτοι οι δυο κυριοι;στο βαθος;',γελαει,
'αυτοι νομιζω περιμενουν το ιδιο','απο που το συμπεραινετε,μηπως κουβεντιασατε','δεν χρειαζεται,κυριε,φαινεται,αυτο ειναι',θριαμβευτικα'δεν μπορει να'ναι τιποτα αλλο','παντα εγωιστης',βαζει τα γυαλια του,'κοιταξτε,τους πλησιαζει ενα παιδι,κατι τους λεει,κατι το ρω-
τανε,το παιδι φευγει,δεν καταλαβαινετε τι εγινε;',πειραγμενος, 'και πολυ καλα μαλιστα,αν
εννοειτε αυτο','αυτο ακριβως,κυριε','και τωρα τι θα γινει;',γελαει ειρωνικα, 'ρωτατε τι θα
γινει;δεν ειστε αφελης,δεν ξερετε τι εγινε χθες η' και προχθες η' και παραπροχθες;το ιδιο που
θα γινει αυριο,η' μεθαυριο η' παραμεθαυριο','κινωντας το αλογο με δυο κινησεις θα μου
κανατε ματ,ειστε γενναιοδωρος η' αφηρημενος,συγχισμενος ισως;','αν τελειωσει το παιχνιδι,
εχουμε την υπομονη,νομιζεις,την δυναμη να περιμενουμε','επομενως ολα εξαρτωνται απο το παιχνιδι','κοιταξτε αυτους τους δυο αθλιους εκει περα,κλοουν η' σαλτιπαγκοι,δεν βλεπω
ν'αντεξουν για πολυ','μην το λετε,εμεις γιατι αντεξαμε;',σιωπη,'γιατι αντεχουμε;θελετε να
πειτε',σιωπη,'θα χτυπησει ο ενας τον αλλον','οχι,χορευουν',με αγωνια,'χορευουν;τι ορευουν;',
'παντως,χορευουν','λαθος','ετσι ειναι','ξανα λαθος','παλι ετσι ειναι','ξανα ξανα ξανα,λαθος λαθος λαθος','γιατι δεν σηκωνομαστε να φυγουμε;'σιωπη,'γιατι δεν ηρθαμε;','μηπως παρουσιαστει αυτος',σιωπη,'απο που να παρουσιαστει;','μαλλον απο καπου,ξερω γω,απο πουθενα',σιωπη,'απο πουθενα,απ'το τιποτα;','μιλατε σιγα,ο ενας,εκεινος ο αθλιος,ο κοντος και χοντρος,ο στρογγυλος
σαν μπαλονι,ακουσε,μιλησε στον αλλον,τον αδυνατο,με τα γυαλια,αν αγριεψουν και μας επιτεθουν,νομιζω πως ο αδυνατος ειναι ο κυριος του χοντρου,δολοφονοι ειναι','παντα οι ιδιες υπερβολες,ανθρωπακια',σαρκαστικα,'ελατε,παραδεχτητε το,ομοιοι σαν εμας',πειραγμενος,κινει
τον πυργο,'σας το απαγορευω αυτο ρητως,δεν εχετε το δικαιωμα','ειμαι ελευθερος να λεω οτι θελω,για οτιδηποτε και για οποιονδηποτε','νομιζεις',σιωπη,υπολογιζει,'εχετε δικιο,με τρεις
κινησεις ματ,το αλογο εδω,η βασιλισσα εκει,παλι το αλογο','αυτο πολυ πριν','τωρα','πριν',τωρα',
'πριν','ανοησιες,πριν,τωρα,μετα',σιωπη,'ξερετε τι σχημα εχει αυτο το κτιριο;','κυβικο','οχι,κανο-
νικο δωδεκαπλευρο','ας ειναι ,σας πιστευω','αλλαξα,κανονικο εικοσαπλευρο ειναι','εχετε
γνωσεις αρχιτεκτονικης;',φιλοσοφια σπουδασα','αρα,δεν ειστε αρχιτεκτονας','και σεις δεν
ειστε μαθηματικος;',σιωπη,'ειμαι;τι σημασια εχει να ειμαι;',κινει τον λευκο πυργο πεντε
τετραγωνο,'βγαζει την αρβυλα;','απο τοση αποσταση δεν βλεπω καθαρα','λες να'ναι κακο-
ποιοι;ληστες;σιγουρα ειναι απατεωνες',σιωπη,κινει το μαυρο αλογο,'απατεωνες;','απατεωνες,
θα ελεγα','αυτο το κτιριο,εχει κι αλλα δωματια','το ξερω,απειρα',σιωπ,'λετε αυτο να μην ειναι
το καταλληλο δωματιο;','πως μπορει να το μαθουμε;,υπαρχει τροπος;'',κινειτε ο πυργος,'εγω
λεω δεν υπαρχει','εσεις το λετε,και γι'αυτο,δεν ισχυει παντα',κοιταζει περα,'το παιδι μας κανει νοημα','οχι σε μας',ειστε σιγουρος;', 'και την αλλη φορα το ιδιο εγινε','τωρα δεν ειναι το ιδιο',
'απο που το γνωριζουμε;','απο τα γεγονοτα','ποια γεγονοτα;',σιωπη,γελαει'ποια γεγονοτα;δεν συμβαινει τιποτα','δεν ειστε σιγουρος;',εκανε με το χερι μια αποτομη κινηση να φυγει το παιδι,
'κι αν θυμωσει;','ειμαι σιγουρος','αμφιβαλω','κι αν οι αλλοι,αυτοι οι δυο,ευνοηθουν',γελασε,
ειρωνικα,'να ευνοηθουν;πλακα εχει,να ευνοηθουν','ομως δεν ειστε σιγουρος;','ουτε εσεις,ουτε εσεις;','επρεπε ν'αλλαξουμε δωματιο,ισως εκει να'ναι εντελως διαφορετικα','μην το ελπιζετε',
'δεν το ελπιζω,το επιθυμω',σιωπη,'μετα απο την κινηση αυτη θα σας κανω ματ','δεν θα τολμη-σετε,σας προειδοποιω,θα τα καταστρεψετε ολα',σιωπη,'αυτο δεν θελω;','δεν ξερω','τοτε τι θελω;','αυτο','αν κανω αυτο τοτε αποκλειεται να συμβει αυτο','μην ειστε τοσο αισιοδοξος,
τοσο απολυτος','ειμαστε πολυ ωρα εδω;','μολις ηρθαμε','οι αλλοι,δυο;εφυγαν','αυτο επρεπε
να κανουν,ειναι η σειρα μας',σιωπη,'ελατε,η δικη σας σειρα ειναι',σιωπη,
'αυτοι πρεπει να'ναι;'δεν πρεπει να κανω λαθος;'μην ανησυχεις,αυτοι','μπορουσαν να'ναι κι
αλλοι','υπαρχει,νομιζω,διαφορα','νομιζεις;εχουν ωρα εδω;','φυσικα,περιμενουν',σιωπη,'εμεις;',
'μα,δεν αργησα','δεν εχεις ρολοι,ηλιθιε,πως ξερεις το χρονο;,'το χρονο;το χωρο;','τοτε;','να ηρθα ακριβως την ωρα που ητανε','φυσικα,κανενας,δεν θα σε κατηγορησει','δεν απαντω οχι στην
ερωτηση σου','ναι,τοτε' ,'δεν συμφωνω','αν συμφωνουσαμε ολα στη ζωη θα ηταν τελεια κολαση','σωστα','γιατι δεν φευγουμε;δεν τα παραταμε','αγνοωντως,φυσικα,τις συνεπειες,τοσο ανοητος,'εσυ,ο μυαλωμενος;'ειρωνικα,' αλλα τι μπορουμε να κανουμε;','τιποτα','τιποτα;δεν
ειναι λυση αυτη','μπορει καποιος να ξερει,να ξερει τωρα,γιατι γινεται αυτο;',' το μυριζομαι',
'αυτο,δεν ειναι περα για περα κατι αλλο;',σταματα'χωρις να προσβαλω,την εξοχοτητα σου',σκε-
φτετε,'ανεπικαιρο;','βεβαια,αυτο ειναι',φωναζει δυνατα, 'Α ΝΕ ΠΙ ΚΑΙ ΡΟ ','σιγα,θα σ'ακου-
σουν','ποιοι;'κοιταζει γυρω του'αυτοι οι δυο κυριοι;στο βαθος;',γελαει,'αυτοι νομιζω ειναι
βουτηγμενοι με τα μουτρα στο σκακι τους','πως ξερεις πως παιζουν σκακι;','τι αλλο θα μπο-
ρουσαν να παιζουν εδω,αλλωστε περιμενουν το ιδιο','εισαι μαγος;','δεν ειναι αναγκη,βλακα,
φαινεται',θριαμβευτικα'δεν μπορει να'ναι τιποτα αλλο',βαζει τα γυαλια του,'κοιταξε,τους πλη-
σιαζει ενα παιδι,κατι τους λεει,δεν τολμουν να το διωξουν,κατι ρωτανε,το παιδι απανταει,
καταλαβαινεις τι εγινε;',πειραγμενος,'και πολυ καλα μαλιστα,αν εννοεις αυτο','αυτο ακριβως,
κυριε','και τωρα τι θα γινει;',γελαει ειρωνικα, 'ρωτας,εισαι ξεδιαντροπος,τι θα γινει;βλακα,
τι εγινε χτες η' και προχτες η' και παραπροχτες;το ιδιο, αυριο,η' μεθαυριο η' παραμεθαυριο',
'συγχισμενος,'ταραζεσε,δεν εισαι στα καλα σου;','τι σε νοιαζει,καθαρμα','να τελειωνει το παιχνιδι,τελος η υπομονη','δεν εχεις δυναμη,κοιτα αυτους τους δυο εκει περα,υπομονετικοι,
φιλοσοφοι,υπολογιστες','δεν τους βλεπω ν'αντεξουν για πολυ','λες,αλλα κανεις λαθος,δες',
'εσυ δεν βλεπεις τη μυτη σου,στραβουλιακα',με θυμο,ετοιμος να ορμηξει,'και εσυ'σαι θεοκουφος,αλληθωρος και κεκιζεις,χαζε',,σιωπη,'γιατι αντεχουμε;',σιωπη,'στοιχηματιζω ποιος
θα κερδισει','σιγα,μην χαλας τα λεφτα σου,μυλορδε',με αγωνια,'τελειωνουν;θα τελειωσουν;',
'παντως,δεν τους συμφερει','λαθος','ετσι ειναι','ξανα λαθος','παλι ετσι ειναι','ξανα ξανα ξανα,
λαθος λαθος λαθος','θα σου σπασω το κεφαλι,ανοητε,σκασε',σιωπη,'γιατι δεν φευγουμε;'σιωπη,
'γιατι δεν ηρθαμε;','ποτε','καποτε;','θα παρουσιαστει αυτος',σιωπη,γελαει'αστειο,γελασα,απο
που να παρουσιαστει;','απο καπου,ξερω γω',σιωπη,'απ'το τιποτα;','ηλιθιε,μιλα σιγα,ο ενας,
εκεινος ο φιλοσοφος,ο κοντος και χοντρος,ο στρογγυλος σαν μπαλονι,ακουσε,μιλησε στον
αλλον,τον αδυνατο,τον γυαλακια,τον λογιστη,αν θυμοσουν και μας καταγγειλουν;, ο αδυ-
νατος ειναι το αφεντικο,αυτος κανει κουμαντο,συμφεροντολογοι ειναι','παντα,φουσκωμενα λογια,ανθρωπαρια',σαρκαστικα,'σκουληκια,ιδιοι με μας',πειραγμενος,'στ'απαγορευω αυτο,
με ποιο δικαιωμα','ειμαι ελευθερος να πω οτι θελω,και να πραξω',σιωπη,υπολογιζει,'να θε-
λεις,να πραξεις,εχεις λαθος,βλακειες,ελευθερια,ελευθερη βουληση,χαζομαρες',σιωπη,'
τωρα','πριν',τωρα','πριν','ανοησιες,πριν,τωρα,μετα',σιωπη,'ξερεις πως να'ναι αυτο το κτιριο;','καλυβα','οχι,κανονικη σπηλια','δεν πα να'ναι και σκουπιδοτενεκες βρωμερος,σε πιστευω,βουλωστο','αλλαξα γνωμη,πολυκατοικια ειναι',ειρωνικα'μπραβο,εχεις γνωσεις
μαστορικης,τεμπελη;','λαχαναγοριτης σπουδασα',' και δεν εισαι κλεφτοκοτας','το βρηκες,
και κερδιζεις χρυσουν ωρολογιον δια το εξυπνον','ενας παλιομπατιρης χαμενος εισαι',
σιωπη,'ειμαι;τι σημασια εχει να ειμαι;'του βγαζει τη γλωσσα,σιωπη,'βγαζω την αρβυλα;',
'βρωμαει,ειναι μακρια,δεν θα σε δουν,ανωμαλε επιδειξια,δειξε το κωλο σου καλλιτερα,
ανηθικο τερας','λες να'ναι ασυνειδητοι απατεωνες','και να κανουν τους ψευτοεπιστημονες;',
'ναι,αυτο ειναι,απατεωνες','αθλιοι απατεωνες,σου λεω','αυτο το σπιτι ,να'χει αλλα δωματια;',
'πολλα,αμετρητα',σιωπη,'σιγουρα,ειμαστε σε λαθος δωματιο;','πρεπει,μπορει να το μαθου-με;,'υπαρχει τροπος;'',αγανακτισμενα,'εγω λεω δεν υπαρχει','το λες,αλλα δεν ειναι ετσι',
'γουσταρεις να με κοντραρεις,ουτε εχτρος',κοιταζει περα,'το παιδι μας κανει νοημα','οχι
σε μας','εισαι σιγουρος;', 'και την αλλη φορα το ιδιο εγινε','τωρα δεν ειναι το ιδιο',
'γιατι αλλαξε;βλεπεις ν'αλλαξε τιποτα;','που το ξερουμε;','απ'αυτα που'γιναν;λες την
αρβυλα','αλλα εγιναν','εγιναν;μυστηριο',γελαει,',σιωπη,γελαει'ποια εγιναν,ολη τη νυχτα ροχαλιζεις,ξεψυριαζεσε ολη τη μερα,αυτα γινονται','δεν γινεται τιποτα','δεν εισαι σιγουρος;',
εκανε με το χερι μια αποτομη κινηση να φυγει το παιδι,'κι αν τσαντιστει;και μας ρουφιανε-
ψει;','ειμαι σιγουρος','αμφιβαλω','κι αν οι αλλοι,αυτοι οι δυο,κερδισουν και μεις χασουμε;',
γελασε,ειρωνικα,'να κερδισουν;πλακα εχει,να κερδισουν,σιγα το κερδος και τη ζημια','το
βλεπω,δεν εισαι σιγουρος;','ουτ'εσυ,ουτ'εσυ;','επρεπε να παμε σ'αλλο δωματιο,εκει θα'ταν αλλιωτικα','να μην το ελπιζεις,γελιεσε','δεν ελπιζω,το θελω',σιωπη,'σηκωνουμε να φυγω',τον απειλει,μπαινει μπροστα του να τον εμποδισει,'μη,δεν θα τολμησεις,ηλιθιε,θελεις,τωρα,να τα χαλασεις ολα,ουτε βημα,σκουληκι,σε σκοτωσα',σιωπη,'αυτο δεν θελω;','δεν ξερω','τοτε τι θελω;','αυτο','αν κανω αυτο τοτε δεν μπορει να γινει αυτο','μην το βαζεις τοσο κατω','ειμα-
στε πολυ ωρα εδω;','μολις ηρθαμε','οι αλλοι,δυο;εφυγαν','επρεπε ετσι να κανουν,ειναι
η σειρα μας',σιωπη,'ελα,η δικη μας σειρα ειναι',
.
.
Samuel Beckett-En attendant Godot
Σαμουελ Μπεκετ-Περιμενοντας τον Γκοντο
Acte deuxième
Πραξη δευτερη
Entre à droite le garçon de la veille. Il s'arrête.
μπαινει απο δεξια το αγορι της αναμονης,σταματα
Silence.
σιωπη
GARÇON. - Monsieur . . . ( Vladimir se retourne.)Monsieur Albert . .
Κυριε...[ο Βλαντιμιρ γυριζει] Κυριε Αλμπερτ .
VLADIMIR. - Reprenons . (Un temps. Au garçon .) Tu ne me reconnais pas ?
εις επαναληψιν [Καποιος χρονος.Στο αγορι]Δεν με γνωριζεις;
GARÇON. -- Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - C'est toi qui es venu hier ?
εισαι δυ που ηρθες χθες;
GARÇON. - Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - C'est la première fois que tu viens ?
ειναι η πρωτη φορα που'ρχεσε;
GARÇON. - Oui , monsieur.
ναι,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - C'est de la part de monsieur Godot ?
ερχεσαι εκ μερους κυριου Γκοντο
GARÇON. - Oui, monsieur.
ναι,κυριε
VLADIMIR. - Il ne viendra pas ce soir.
αυτος δεν θα'ρθει αυτο το βραδυ
GARÇON. - Non , monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - Mais il viendra demain.
αλλ'αυτος θα'ρθει αυριο
GARÇON. - Oui , monsieur.
ναι, κυριε
VLADIMIR. - Sûrement.
σιγουρα
GARÇON. - Oui, monsieur.
ναι,κυριε
Silence.
VLADIMIR. - Est-ce que tu as rencontré quelqu'un?
εχεις συναντησει καποιον ;
GARÇON. - Non monsieur.
οχι,κυριε
VLADIMIR. - Deux autres (il hésite) . . . hommes.
δυο αλλους[δισταζει]...ανθρωπους
GARÇON. - Je n'ai vu personne, monsieur.
δεν εχω δει προσωπο,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMI R. - Qu'est-ce qu'i l fait, monsieur Godot ? ( Un temps.) Tu entends ?
τι'ναι αυτο που κανει,ο κυριος Γκοντο;[καποιο χρονο]Ακους;
GARÇON. - Oui monsieur.
ναι ,κυριε
VLADIMIR. - Et alors ?
και τοτε;
GARÇON. - Il ne fait rien, monsieur.
δεν κανει τιποτα,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Comment va ton frère ?
πως παει ο αδελφος σου;
GARÇON. - Il est malade, monsieur.
ειναι αρρωστος,κυριε
VLADIMIR - C'est peut-être lui qui est venu hier.
ισως αυτος ειναι που'ρθε χθες;
GARÇON. - Je ne sais pas, monsieur.
δεν ξερω ,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Il a une barbe, monsieur Godot ?
εχει ενα μουσι,ο κυριος Γκοντο
GARÇON. - Oui monsieur.
ναι,κυριε
VLADIMIR. - Blonde ou. .. (il hésite) . . . ou noire ?
ξανθο η'...[δισταζει]...η μαυρο;
GARÇON (hésitant) . - Je crois qu'elle est blanche, monsieur.
πιστευω πως ειναι ασπρο,κυριε
Silence.
σιωπη
VLADIMIR. - Miséricorde.
Ελεος
Silence.
σιωπη
GARÇON. - Qu'est-ce que je dois dire à monsieur Godot, monsieur ?
τι ειν'αυτο που πρεπει να πω στον κυριο Γκοντο,κυριε;
VLADIMIR. - Tu lui diras - (il s'interrompt)- tu lui diras que tu m'as vu et que - (il
réfléchit) - que tu m'as vu. (Un temps. Vladimir s'avance, le garçon recule, Vladimir
s'arrête,le garçon s'arrête.) Dis, tu es bien sûr de m'avoir vu, tu ne vas pas me dire
demain que tu ne m'as jamais vu ?
να του πεις...[διακοπτεται]να του πεις οτι μ'εχεις δει κι οτι[συλλογιζεται]οτι μ'εχεις δει.
[Καποιος χρονος.Ο Βλαντιμιρ προχωραει,το αγορι υποχωρει.Ο Βλαντιμιρ σταματα,
το αγορι σταματα] πες,οτι'ναι πολυ σιγουρο να μ'εχεις δει,δεν θα'ρθεις να μου πεις
αυριο πως δεν μ'εχεις ποτε δει;
Silence.
σιωπη
Vladimir fait un soudain bond en avant, le garçon se sauve comme une flèche.
ο Βλαντιμιρ κανει ενα ξαφνικο πηδημα μπροστα,το αγορι σωζεται οπως ενα
Silence.
σιωπη
.
.
.
Interior -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΤΟ ΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
'το θεατρο,το παν ειναι το θεατρο'αναφωνησε με παθος'αυτο ειναι η Θεμελιωδης Αρχη',
και συνεχισε 'η σκηνοθεσια,η οργανωση των ρολων,ενας τελειος μηχανισμος αναπαρα-
στασης,και πραξης,φυσικα η Ηδονη η κινητηρια Δυναμη,απ'αυτη συνεπαγονται τα παντα',
οι δυο νεαρες κοπελλες ενιωσαν φοβο,'φοβασαι,αρα υπαρχεις'ειπε θριαμβευτικα,'να το
εχετε υπ'οψιν,τα υπερτερα συναισθηματα δημιουργουνται απο την διεγερση του φοβου,
και τωρα ας μοιρασουμε τους ρολους,εσυ εισαι η Juliette,και συ η Justine',της εδωσε
ενα βιβλιο,'ο ρολος σου ειναι να διαβαζεις αυτο το βιβλιο,εσυ'ειπε στην Juliette 'θα ακους,
και θα αντιδρας σωματικα,ας αρχισουμε την αναγνωση απο αυτο το σημειο,παραλειπον-
τας τον φιλοσοφικο προλογο,εμπρος',
η Justine διαβασε:
Mme la comtesse de Lorsange était une de ces prêtresses de Vénus dont la fortune
est l'ouvrage d'une jolie figure et de beaucoup d'inconduite, et dont les titres, quelque
pompeux qu'ils soient, ne se trouvent que dans les archives de Cythère,forgés par
l'impertinence qui les prend, et soutenus par la sotte crédulité qui les donne : brune,
une belle taille, des yeux d'une singulière expression ; ,1
της εδειξε τις καρφιτσες,'σ'αυτο το σημειο,ελα,χαλαρωσε',η Juliette πηγε να φωναξει,την
κοιταξε αυστηρα,συγκρατηθηκε,εβαλε τη δευτερη'πως αισθανεσαι; δεν ειναι υπεροχο;',
τα ματια του διαπεραστικα,η κοπελλα ηταν ετοιμη να λιποθυμησει,'για να απολαυσουμε
πολυ πρεπει να υποφερουμε πολυ,και το αντιστροφο',τα χερια του την πονουσαν,'η ζωη
μας,η προσωπικη,η ατομικη,ειναι μια ασημαντοτητα,μια ηλιθια ανθρωπινη ματαιοδοξια',
si ce n'est par l'abandon de tout ce qu'on exige de son corps ?– Oh ! monsieur, répondis-
je le cœur gros de soupirs, il n'y a donc plus ni honnêteté ni bienfaisance chez les hommes?,2
της διηγηθηκε μια ιστορια,'προσεξε,η ιστορια ειναι πραγματικη,ημουνα παρων,το δωματιο
ηταν θεοσκοτεινο,ακουγα τις κραυγες της,εκλαιγε,παρακαλουσε,ο αλλος η' οι αλλοι δεν
εδειχναν ελεος,μεσα στο απολυτο σκοταδι δεν μπορουσα να διακρινω τιποτα,ανοιξαν το
φως και την ειδα,ειδα κι αυτους'
'κοιταξε 'μου ειπαν 'ποσο απεραντα,απεριγραπτα ,ευτυχισμενη ειναι,τωρα οτι της κανεις
το θελει παρα πολυ,παθιασμενα το ζηταει,χωρις αναβολη'
Puis il m'ordonne de me relever, de reprendre mes vêtements et de quitter au plus tôt cet
endroit.,3
'σταματα'φωναξε στην Justine,'πραξη,δραση',
'ας σκηνοθετησουμε τις επιθυμιες μας',εδειξε στην Justine τι να κανει,η Juliette αντεδρασε,
'επαναλαβε το' ειπε,η Justine το επαναλαβε,η Juliette συνεργαστηκε,τραβουσε φωτογρα-
φιες,''η φωτογραφια εξαπτει τη φαντασια',εδωσε τις καρφιτσες στην Juliette,'θελω εδω'της
ειπε δειχνοντας στο σωμα της Justine,'κι εδω,α,δεν ειναι,αγγελε μου,αριστουργημα;',
'σταματηστε,εσυ Justine διαβασε,οση ωρα εμεις ειμαστε απασχολημενοι σ'αυτο το κατα-
πληκτικο εργο,
La quatrième avait vingt-six ans ; elle était faite comme Vénus ; des formes cependant un
peu trop prononcées ; une blancheur éblouissante ; la physionomie douce, ouverte et
riante,de beaux yeux, la bouche un peu grande, mais admirablement meublée, et de
superbes cheveux blonds,4
ποσο υπεροχη εισαι,τι απολαυστικη,ειμαστε ακομα στην αρχη,δεν εχουμε εξαντλησει
ολους τους συνδιασμους,ο χρονος ειναι συμμαχος μας,η ελευθερια μας ειναι απειρη,
νομος,υπερτατος,η φυση,μιμουμαστε τη φυση,αρα υπαρχουμε'
.
.
[1,2,3,4 αποσπασματα απο την Justine ou Les Malheurs de la vertu του Marquis de Sade]
.
.
.
ΤΡΙΠΛΟ ΘΕΑΤΡΟ [TRIPLE THEATRE]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
εφθασα στην οδο και στον αριθμο του κτιριου,χτυπησα και μου ανοιξαν,βρεθηκα σε μια,
σχετικα μεγαλη,αιθουσα θεατρου,αδεια απο θεατες,στη σκηνη δυο ηθοποιοι,μια γυναικα
κι ενας αντρας επαιζαν,δεν φαινεται να αντιληφθηκαν την παρουσια μου,καθησα στα πισω
καθισματα
Α.Es importante recoger toda la información necesaria.
Γ.¿Puedes venir a recogerme al aeropuerto el próximo domingo?
Α.¿Cuándo es el mejor momento para recoger fresas?
Γ.Necesito un despertador para recordarme a tiempo.
Α.ese pintor recuerda a Picasso
Γ.Llevaba una blusa amarilla a la fiesta.
Α.El amarillo es mi color favorito.
Γ.¿te acuerdas de Emma?, ¡sí, mujer, nuestra compañera de clase!
Α.Pásame la mantequilla, por favor.
Γ.Afortunadamente no pasó nada malo.
Se me pasó comprar la comida del perro.
Α.Esta mantequilla ya está para tirar. Se ha pasado.
¡No te pases con el azúcar!
Γ.Lo siento, me pasé con la pimienta.I'm sorry.
Emma se pasa de amable; siempre quiere ayudar a la gente.
Α.Se puede ganar un montón de dinero al invertir sabiamente.
¿cuánto es en dinero finlandés?
Γ.el dinero lo puede todo
Estos políticos corruptos están robando el dinero del país.
Α.Hay un hombre mirándote.
Γ.¡Deja de mirarme todo el tiempo!
Α.Los enamorados se miraron y declararon su amor.
Γ.¡mira qué cuadro tan bonito!
mira mucho todos los detalles
Α.La casa se desordenó después de la fiesta y quedó cubierta de basura.
Ella decidió llevar una falda azul con lunares blancos a la fiesta.
Γ.Mucho me temo, mi querido,que casi todas sus conclusiones son falsas.
hay que darle un poco más cuerpo a la salsa
Α.Parte de mi rutina de todas las mañanas es tomar café.
¿Cómo es tu rutina diaria?
απο μια πορτα στο βαθος της αιθουσας,αριστερα της σκηνης,μπηκε καποιος ηλικωμενος αντρας
και μου εκανε νοημα να παω εκει,κατεβηκα,περασαμε σ'ενα μακρυ διαδρομο,'το εργο'μου ειπε
'δεν ξερω ουτε καν σε ποιο σημειο ειναι,καθε μερα το ιδιο,μια φορα καθησα να το δω,βαρεθη-
κα κι εφυγα,λενε πως οι ηθοποιοι αλλοτε ειναι ενας αντρας και μια γυναικα κι αλλοτε δυο γυ-
ναικες,η δουλεια μου εδω ειναι γενικων καθηκοντων,φθασαμε,αυτη ειναι η πορτα',ο αντρας
γυρισε πισω,ανοιξα την πορτα και μπηκα,ενα δωματιο,μου εδωσε την εντυπωση ενος σαλονιου,
μοντερνα επιπλωμενο,ενας αντρας και μια γυναικα καθονταν σε απεναντι καναπεδες,ο αντρας
μου εδειξε μια καρεκλα ,σχεδον σε ιση αποσταση απο τους δυο τους να καθισω,καθισα,'ειμα-
στε ηθοποιοι',μου ειπε η γυναικα,'εγω και ο κυριος',γελασε,'μην φαντασθεις πως ειμαστε ζευ-
γαρι,ανδρογυνο,πως εχουμε καποια ερωτικη σχεση',ξαναγελασε,'αν και δεν λοιπον τα κουτσο-
μπολια',σοβαρεψε,'βεβαια για να πω την αληθεια,πριν δυο χρονια,δυο χρονια δεν ειναι;'ρωτη-
σε τον αντρα,εκεινος δεν αντεδρασε'ειχαμε δεσμο,ημασταν παντρεμενοι δεκα χρονια,ενα συμ-
βατικο ζευγαρι','σταματα'την διεκοψε ο αντρας 'ο κυριος δεν εχει καμια ορεξη ν'ακουσει τις
ανοητες ιστοριες σου','μα δεν του ειπα τιποτα'αντεδρασε η γυναικα ',σαν να μην σε ξερω,ετοι-
μη εισαι,ν'αραδιασεις τις φαντασιωσεις σου,τις ιδιες που'χω ακουσει απειρες φορες μεχρι τω-
ρα','βλεπεις,αυτος εισαι,θελεις να προκαταλαβεις τον ανθρωπο'απαντησε η γυναικα'θελεις να
παρει τη θεση σου,φοβασαι,μην αποκαλυφθει ποιος πραγματικα εισαι','ο κυριος δεν ειναι
δικαστης,δεν τον καλεσαμε γι'αυτο,απλως,ενας θεατης ειναι,ο μοναδικος μαλιστα,κι εμεις δυο
ηθοποιοι που θα παιξουμε μπροστα του το εργο μας,το ρεαλιστικο μας εργο 'ειπε ο αντρας,
'ας αρχισουμε,αρκετα καθυστερησαμε με την φλυαρια σου'
Α.It is important to gather all the necessary information
Γ.Would you be able to pick me up at the airport next Sunday?
Α.When is the best time to pick strawberries?
Γ.I need an alarm clock to wake up on time.
Α.that painter is reminiscent of Picasso
Γ.She wore a yellow blouse to the party.
Yellow is my favorite color.
do you remember Emma ? you know, she was at school with us!
Α.Pass me the butter, please.
Fortunately, nothing bad happened.
Γ.I forgot to buy dog food.
Α.This butter can be thrown away. It's gone off.
Don't put too much sugar in it!
Γ.I overdid it with the pepper.
Emma's far too kind; she always wants to help people.
Α.One can make a lot of money by investing wisely
Γ.how much is that in Finnish money?;
Α.money can do anything;
These corrupt politicians are stealing the country's money.
There is a man looking at you.
Γ.Stop watching me all the time!
Α.The lovers looked at each other and declared their love.
.look, what a pretty painting!
Γ.she pays great attention to details
Α.The house got untidy after the party and was covered in trash.
She decided to wear a blue skirt with white polka dots to the party.
Γ.I am afraid, my dear , that most of your conclusions were erroneous.
Α.the sauce needs thickening a bit more;
Drinking coffee is part of my morning routine.
Γ.What is your daily routine like?
παιξανε το εργο τρεις φορες εναλλασοντας τους ρολους,αλλαζοντας τα λογια,λεγοντας περισ
σοτερα η' λιγοτερα,κι επισης αλλαζοντας τη θεση τους
οταν επεστρεψα στη θεατρικη αιθουσα,παλι ηταν αδεια,στην σκηνη το ιδιο ζευγαρι ηθοποιων
επαιζε,'ε κυριε,κυριε' ακουσα μια ψιθυριστη φωνη να με φωναζει,μεσα στο μισοσκοταδο,στην
τριτη σειρα θεσεων ,περιπου στη μεση,διεκρινα τον ηληκιωμενο υπαλληλο των γενικων καθη-
κοντων,'ελατε εδω',προχωρησα εκει,'καθιστε,το εργο δεν εχει πολυ ωρα που εχει αρχισει,εχει
ενδιαφερον'τον ακουσα να μου λεει μια χαμηλη φωνη,καθισα,τοτε ειδα πως οι δυο ηθοποιοι
ηταν ο αντρας και η γυναικα του σαλονιου,η γυναικα με χαιρετησε κουνωντας το δεξι χερι της,
ο αντρας την κοιταξε αυστηρα,'μην δινεις σημασια'μου ψιθυρισε ο υπαλληλος διπλα μου,'η
δουλεια μου,τωρα,ειναι ν'ακουσω ολοκληρο το εργο να γραψω μια κριτικη'
Α.Ειναι σπουδαιο να συλλεξεις ολη την απαραιτητη πληροφορια
Γ.Μπορεις να'ρθεις να με παρεις απ'το αεροδρομιο την επομενη Κυριακη;
Α.ποτε ειναι καταλληλη εποχη να μαζεψεις φραουλες;
Γ.χρειαζομαι ενα ξυπνητηρι να ξυπνω στην ωρα
Α.εκεινος ο ζωγραφος θυμιζει Πικασο
Γ.αυτη φορουσε μια κιτρινη μπλουζα στο παρτι,
το κιτρινο ειναι το αγαπημενο μου χρωμα
θυμασαι την Εμμα;ξερεις,αυτη ηταν συμαθητρια μας!
Α.δωσε μου το βουτυρο,παρακαλω
Γ.ευτυχως,δεν εχει συμβει τιποτα δυσαρεστο
Α.ξεχασα ν'αγορασω σκυλοτροφη
Γ.αυτο το βουτυρο πρεπει να πεταχτει,ειναι ληγμενο
Α.μην βαλεις πολυ σαχαρι!
Γ.συγνωμη,το παρακανα με το πιπερι
η Εμμα ειναι πολυ αγαπητη,της αρεσει να βοηθα ανθρωπους
Α.καποιος μπορει να κερδισει χρηματα επενδυοντας εξυπνα
Γ.ποσο πολλα ειναι σε φιλανδικο νομισμα;
Α.το χρημα μπορει να κανει οτιδηποτε,
αυτοι οι διαφθαρμενοι πολιτικοι εχουν κλεψει τα λεφτα της χωρας,
εκεινος ο αντρας σε κοιταζει
Γ.σταματα να με κοιτας ολη την ωρα!
Α.οι εραστες κοιταζουν ο ενας τον αλλον και εκφραζουν τον ερωτα τους.
κοιταξε,τι θαυμασιος πινακας,
αυτη δινει μεγαλη προσοχη στις λεπτομερειες
Γ.το σπιτι μετα το παρτι ειναι αναστατωμενο και γεματο σκουπιδια
Α.αυτη αποφασισε να φορεσει μια γαλαζια φουστα μ'ασπρες πουα βουλες στο παρτι
Γ.φοβαμαι,αγαπητε μου,πως τα περισσοτερα απο τα συμπερασματα σας ειναι λανθασμενα
Α.η σαλτσα χρειαζεται να γινει λιγο πιο πηχτη,
το να πινεις καφε ειναι μερος της πρωινης ρουτινας
πως ειναι η καθημερινη σου ρουτινα;
.
.
.
Woman And Man- 2μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
10 ΛΕΠΤΑ
(Μονόπρακτο) -χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Α-άντρας, Γ-γυναίκα
- Α.Κανει κρύο. Κλείσε τη πόρτα
- Γ. Τώρα το χειμώνα τα τουριστικά μαγαζιά είναι κλειστά,σχεδόν ερείπια, ερημια
- Α.μα έχει μπει η Ανοιξη
- Γ. Αυτό δεν έχει καμία σημασία. Θυμάσαι την τελευταία φορά που πήγαμε;
- Α. Φυσούσε τρομερά. Ο αερας σου πήρε το καπέλο
- Γ. Εσύ γελούσες, είσαι απαίσιος
- Α. Μα ήταν πολύ αστείο
- Γ. είσαι τέρας
- Α.Μια γυναίκα χωρίς καπέλο δεν είναι καθολου γοητευτικό θεαμα
- Γ.οπως πάντα ειρωνεύεσαι
- Α. Όπως πάντα είμαι λογικός
- Γ. Όπως πάντα με λάθος τρόπο. Τι ναρκισσισμος!
- Α. Δεν υπάρχει διαφορά.
- Γ. Εγωισμός. Απέραντη μοναξιά. Ανία
- Α. έπειτα καθησαμε και φάγαμε
- Γ. ψάρια, κρασί, γαληνη. Μια φαντασίωση γαλήνης
- Α. Έπιασες κουβέντα με εκείνο το ηλικιωμένο ζευγάρι
- Γ. Α! τι συμπαθητικοι άνθρωποι.Ποσο δεν μας έμοιαζαν
- Α. Είσαι άδικη. Η γυναίκα ήταν φλυαρη
- Γ. κι ο άντρας στενομυαλος
- Α. Ακριβώς έτσι. Μια απελπισία
- Γ. Έχεις άδικο. Επίτηδες το κάνεις για να μην συμφωνήσεις μαζί μου
- Α. Άνοιξε τη πόρτα, έξω βρέχει
- Γ. Πάντα βρέχει τέτοια εποχή,ωραία είναι όταν βρέχει, οι σταγόνες της βροχης είναι σαν λαμπερά διαμάντια
- Α. Έχεις ωραία μάτια, ο λαιμός σου είναι τέλειος
- Γ. Και συ δυνατά χέρια. Σαν γίγαντας είσαι
- Α.Φοβάσαι;
- Γ. Όχι, δεν σε φοβάμαι, άλλωστε δεν φοβάμαι πια τίποτα
- Α.Τίποτα;
- Γ. Τιποτα
.
.
.
William Shakespeare-first edition1623
William Shakespeare-Macbeth,first folio,1623
Theodore Chasseriau- ο Macbeth με τις τρεις μαγισσες,1855,Μουσειο Ορσε, Παρισι
Lady Macbeth and Duncan
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
Theodore Chasseriau-ο Macbeth βλεπει το φαντασμα του Banquo,1854
MACBETH AND LADY MACBETH-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τον ακουγε,ολη τη νυχτα,δεν κοιμονταν,'Χαιρε,βασιλια',γελουσε δυνατα.'Εσυ,τωρα βασιλευ-
εις',εκλεινε τ'αυτια,φρικη,τα χερια της εσταζαν αιμα,ζεστο πηχτο,κοιταζε στον καθρεφτη,
ποια ειν'αυτη εκει μεσα;'Ποια εισαι;Γιατι δεν απαντας;',τα ματια διασταλμενα,το στομα
ανοιγμενο σε φοβερη κραυγη,ακοταδι,'Κοιταξτε το κεφαλι του Μακβεθ!',τον ακουσε να ουρ-
λιαζει,'οχι,κανενας που γεννηθηκε απο γυναικα δεν μπορει να με σκοτωσει',το κορμι της
ετρεμε,'τ'ακους Λαιδη Μακβεθ;',ησυχια,συρθηκε ως τη πορτα,τον ειδε,ενα παγιδευμενο αγριο
ζωο,εκλεισε τα ματια,την ειδε,γελασε 'ποιον τωρα θα με βαλεις να σκοτωσω;πες μου ονοματα;
ολους τους σκοτωσαμε,τον βασιλια εξαδελφο μου Ντανκαν,τον φιλο μου Μπανκο,τωρα θα
μας σκοτωσουν,σαν ηθοποιοι παιξαμε τους ρολους μας πανω στη σκηνη,κομπαζοντας,φου-
σκομενοι αλλαζονεια,ειπαμε τ'ανοητα λογια μας,και τωρα η αυλαια πεφτει,και στο σκοταδι
επιστρεφουμε,την ανυπαρξια',του εδειξε τα χερια,'Μυριζει το αιμα,ακριβε μου Μακβεθ,
κανενα αρωμα της Αραβιας δεν θα καλυψει τη μυρωδια του',σωριαστηκε στο πατωμα,το κορμι
της εκανε τρομερες συσπασεις,τεντωνονταν σαν να'ταν να διαλυθει,το στομα της εβγαζε
αφρους κι ακαταληπτους ηχους,εκεινος φοβηθηκε,'γυναικα μου,τι εχεις',την σηκωσε με
δυσκολια και την ξαπλωσε με προσοχη στο κρεβατι,'οι φονοι μας,Μακβεθ',ψιθυριζε,ισα που
ακουγε τη φωνη της,εβαλε τ'αυτι του πανω στο στομα της,παραληρουσε,'καλλιτερα να μην
σ'ειχα γεννησει,μικρο μου μωρο,το αιμα ζηταει αιμα',κοιταξε στο παραθυρο,νυχτα,πυκνο
σκοταδι,ο ανεμος φυσουσε δυνατα,'θα ξεριζωσει τα δεντρα απ'το Μπιρναμ',σκεφτηκε,
'θα τα συρει ως εδω στην Δουνσινανη και θα τα ριξει με τρομερη ανελεητη δυναμη πανω στο
σπιτι συντριβωντας το',της επιασε το προσωπο,'οχι δεν ειμαστε δειλοι,μοιασαμε στη φρικη,
ενωμενοι κι οι δυο,Μακβεθ και φρικη,κανεις πια ποτε δεν θα μας ξεχωρισει','θα πεθανω',του
ειπε,'Αυριο,αυριο,αυριο,τοτε ειναι η ωρα,να σβησει το κερι σου,η ζωη μικρη κι οι ανθρωπος
σκια που χανεται',ανοιξε τα ματια και τον κοιταξε,'τωρα ειμαι,ακους;,ο Μακβεθ και συ η Λαιδη
Μακβεθ,ο βασιλιας κι η βασιλισσα της Σκωτιας,κι αυριο ειμαστε σκονη,κι εμεις κι ο Μακνταφ
κι ο Μαλκολμ,τωρα κοιμησου,εγω θα καθησω αγρυπνος κοντα σου και θα σε φυλαω,το Σκω-
τσεζικο εργο μας,ησυχασε,θα τελειωσει',ακουγε την αναπνοη της,'ποσο ασπρη ειναι,ποσο
σκοτεινη ειναι',ψιθυρισε,
την αλλη μερα το πρωι τον βρηκε στο σαλονι,διαβαζε εφημεριδα,η μερα ηταν ζεστη κι ειχε
ηλιο,'καλημερα'του ειπε',εκεινος γυρισε το κεφαλι,χαμογελασε,'καλημερα',κι επειτα γυριζον-
τας στην εφημεριδα της ειπε,'να,εδω γραφει,εχει ολοκληρο ρεπορταζ για μια θεατρικη παρα-
σταση που δωθηκε χθες την Κυριακη,Απριλιος 1611,στο θεατρο Γκλομπ του Στρατφορντ,στην
νοτια οχθη του ποταμου Ταμεση,το θεατρο ηταν καταμεστο απο θεατες,τιτλος του εργου :
'Μακβεθ',γραμμενο μεταξυ το 1603 με 1606,απο τον Ουλλιαμ Σεξπηρ,καποιον ασημαντο
ηθοποιο και συγγραφεα,μαλλον απατεωνα,γιατι οπως εχω πληροφορηθει πολλα εργα του
ανηκουν στον Σερ Φράνσις Μπέικον, Υποκόμη του Σαιντ Ώλμπανς,,συγγραφεα,φιλοσοφο,
πολιτικο,και επιστημονα και στον θεατρικο συγγραφεα και ποιητη Κρίστοφερ Μάρλοου που
μαχαιρωθηκε σε ταβερνα στο Νντεπτφορντ το 1593 λογω της αθειας και του επικουρισμου
του',πεταξε την εφημεριδα,αυτη προσγειωθηκε στο πατωμα σαν αψυχο σωμα,σηκωθηκε
αποτομα,την ποδοπατησε,'ενας πληρωμενος παλιατσος απο τον αθλιο Μακνταφ,που'ναι
στην Αγγλια και τον Μαλκολμ,μας διασυρουν,συμφεροντα,αν μας βγαλει απ'τη μεση θ'ανεβει
στο θρονο της Σκωτιας ο Μαλκολμ ο γιος του Ντανκαν',εκεινη ηταν στο παραθυρο,ακινητη,
'θυμασαι τον Ντανκαν,τον πρωτο μας φονο,ο βασιλιας της Σκωτιας και πρωτος εξαδελφος μου
ξαπλωμενος στο κρεβατι,κοιμαται,ανιδεος,προβατον επι σφαγη,η Κλυταιμνηστρα κι ο Αιγισθος
τυλιξανε τον Αγαμεμνωνα στο λουτρο με διχτυ και τον επνιξαν,εμεις ειχαμε μεθυσει τους φυ-
λακες,μπηκαμε κρυφα στην καμαρα και τον μαχαιρωσαμε,ειπαμε πως το εκαμαν οι φρουροι
και τους κρεμασαμε,υστερα ηρθε η σειρα του φιλου μου Μπανκο,να μην βγει ο λογος των
τριων μαγισσων πως απογονοι του θα βασιλεψουν,υστερα ηρθαν κι αλλοι κι αλλοι φονοι,
οποιος ηταν απεναντι μας επρεπε να εξοντωθει,το καλο φερνει κακο και το κακο το καλο',
'Μακβεθ' την ακουσε,'εμενα δεν μπορει να με σκοτωσει ανθρωπος που γεννηθηκε απο
γυναικα,παρα μονο θεος','Μακβεθ' την ακουσε παλι,'ξερουμε πως η μητερα του Μακνταφ
ηταν νεκρη οταν της εσχισαν τη κοιλια κι εβγαλαν ζωντανο το παιδι',γυρισε προς το μερος της
τρομαγμενος,'τι θες να πεις' φωναξε 'πως δεν γεννηθηκε απο γυναικα;','Μακβεθ' την ακουσε
παλι 'εξω γεμισε δεντρα,τεραστια πρασινα δεντρα,ολο το δασος του Μπιρναμ περπατησε ως
εδω,στην Δουνσινανη',γυρισε προς το μερος του 'και πισω απο καθε δεντρο κι ενας στρατιω-
της του Μακνταφ κρυβεται','Οχι,Οχι,αυτο ειναι αδυνατο' ουρλιαξε ο Μακβεθ,βουλιαξε στην
πολυθρονα,εκεινη τον πλησιασε,'να το αιμα',τεντωσε τα χερια της δειχνοντας,'το αιμα',σωρια-
στηκε στο πατωμα,μια λιμνη αιμα την περικυκλωσε και την επνιξε,'φιλε μου Μακβεθ'.ακουσε
τη φωνη του Μπανκο,σηκωσε το κεφαλι,τον ειδε λυπημενο στον απεναντι τοιχο,'ηξερα,φιλε
μου Μπανκο,πως δεν θα με ξεχασεις'του φωναξε' και την τελευταια ωρα θα ερθεις',χαμογελα-
σε,'χρειαζομαστε εναν θεατη',ο αλλος στεκονταν ακινητος,μια σκια,αυτος βουλιαζε στο σκοτα-
δι,μια ηδονη γαληνης,'η βασιλισσα,Κυριε,πεθανε' ακουσε τη φωνη του υπηρετη του Σειτον,
ανοιξε τα ματια,το θεατρο καταμεστο,βρισκονταν στην Σκηνη Ε' της Πεμπτης Πραξης:
SEYTON
The queen, my lord, is dead.
MACBETH
She should have died hereafter;
There would have been a time for such a word.
To-morrow, and to-morrow, and to-morrow,
Creeps in this petty pace from day to day
To the last syllable of recorded time,
And all our yesterdays have lighted fools
The way to dusty death. Out, out, brief candle!
Life's but a walking shadow, a poor player
That struts and frets his hour upon the stage
And then is heard no more: it is a tale
Told by an idiot, full of sound and fury,
Signifying nothing.
.
.
MACBETH 1978 | Ian McKellen | Judi Dench
https://youtu.be/YpKWWK0Pj34
.
.
MACBETH / Verdi / Thomas Hampson & Paoletta Marrocu
https://youtu.be/znFIV33RTXI
.
.
.
ΘΕΑΤΡΟ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ - THEATER INSTALLATION-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
θεατρο,στα καθισματα αμφιθεατρικα καθονται οι θεατες,
αγνωστα:συγγραφεας,τιτλος εργου,συγγραφεας,σκηνοθετης,ηθοποιοι,σκηνογραφος,
μουσικος,ενδυματολογος,φωτιστης,..
την ωρα της εναρξης της παραστασης ανοιγει η αυλαια και εμφανιζεται μια κυρια ντυμενη με
ενα μαυρο ολοσωμο φορεμα και ανακοινωνει με απροσωπη φωνη:
'Κυριες και Κυριοι για τεχνικους λογους η παραστασις θα αρχισει σε λιγα λεπτα'
στους θεατες[οχι σε ολους] μοιραζονται 1-3 σελιδες απο διαφορα θεατρικα και λογοτεχνικα
εργα[Μπεκετ[πχ Περιμενοντας τον Γκοντο],Ιονεσκο[πχ Η Φαλακρη Τραγουδιστρια],Ιψεν
[Βρυκολακες],Στριντμπεργκ[Δεσποινις Τζουλια],Σαιξπηρ,Πιντερ,Νταριο Φο,Αισχυλο,Σοφοκλη,
Ευριπιδη,Αριστοφανη,Λορκα,Ντοστογιεφσκι,Καφκα,Μπορχες,Εκο,Ποε,...]
οι σελιδες που μοιραζονται ειναι οι ιδιες η' διαφορετικες,
καθε θεατης αφου διαβασει τη σελιδα[η' τις σελιδες]την δινει[τις δινει] σε καποιον αλλο θεατη
να τη[να τις] διαβασει,ετσι ωστε ολοι οι θεατες στο θεατρο να διαβασουν καποια σελιδα,
καθε δεκα λεπτα εμφανιζεται η ιδια κυρια στη σκηνη και ανακοινωνει με απροσωπη φωνη:
'Κυριες και Κυριοι για τεχνικους λογους η παραστασις θα αρχισει σε λιγα λεπτα'
και ξαναμοιραζονται στους θεατες σελιδες απο θεατρικα και λογοτεχνικα εργα,
αυτο συμβαινει 6 φορες συνολικα
την 7η φορα η ιδια κυρια ανακοινωνει με απροσωπη φωνη:
'Κυριες και Κυριοι η παραστασις που παρακολουθησατε εχει τελειωσει'
και κλεινει η αυλαια
[διαρκεια 60 λεπτα]
.
.
.
ΜΙΚΡΟ ΘΕΑΤΡΟ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Α αντρας,Γ γυναικα,εσωτερικο σπιτιου,μοντερνα επιπλωμενο,η γυναικα καθε στον κανα-
πε,ο αντρας στεκεται ορθιος απεναντι της,ειναι ακινητοι,μερικες φορες ακουγεται πιανο,
η Variation 31 Largo, molto espressivo απο τις 33 Variations on a waltz by Anton Diabelli,
Op. 120 του Beethoven]
Α.Κυρια μου,ειτε το θελουμε ειτε δεν το θελουμε ειμαστε μελη μιας σπαταλης κοινωνιας
Γ.Κλειδωσες τη πορτα;
Α.Δυο νεκροι απο την ανατιναξη του αυτοκινητου με εμπρηστικο μηχανισμο
Γ.Το φαγητο στο ψυγειο ειναι πεντε μερες,θα το πεταξω
Α.Ποσο πληρωνεις για το μασαζ ποδιων;
Γ.Μου εκανε προσφορα,για τρεις μηνες,1000 ευρω.Εσυ θα γραφτεις,τελικα,στα μαθηματα
τοξοβολιας;Α,μην ξεχασεις,οταν κατεβεις να πεταξεις τα σκουπιδια,βρωμανε
Α.Βλεπεις,πες μου,κανενα κρατους δικαιου;'Συμπραξη Ειρηνης'!λεει,κοροιδιες!
Γ.Ασε με ησυχη
Α.Τι επαθες;
Γ.Οι ανθρωποι αιχμαλωτιζονται απο τις τηλεοπτικες εικονες
Α.Χρησιμοποιωντας μοντελα προσομοιωσεις αστρων μπορουν οι αστροφυσικοι να υπολογι-
σουν αν δυο αστρα θα συγκρουσθουν
Γ.Πολεμος των Αστρων!
Α.Ακριβως.Ξερεις,τα κατωτερα ενστικτα ειναι περιτυλιγμενα με ψεματα
Γ.Θελεις να ψησω λουκανικα τυλιγμενα στη ζυμη;
Α.με τηγανιτες πατατες
Γ.θυμασαι εκεινον,που ειχε μπλεχτει στο σκανδαλο με τη τραπεζα;
Α.ναι,δεν τον ξεχασα
Γ.τον χωρισε η γυναικα του,εχουν τρια παιδια
Α.δυο κοριτσια 7,9 χρονων κι ενα αγορακι 2
Γ.μαζι της επαιζα τενις,ηταν ευχαριστος τυπος.Δεν νομιζεις;
Α.Φυσικα,φυσικα!δεν αντιλεγω
Γ.κοιμονταν μ'αλλες γυναικες
Α.το καθαρμα!
Γ.η Κλαρα εχει εραστη
Α.Εσυ που το ξερεις;
Γ.ξαπλωνει μ'εναν βλακα!
Α.Τον ξερεις;
Γ.Το υποπτευομαι
Α.Η επιδοτηση θα κυμανθει στο 41%,ζητουν συγκεκριμενα σχεδια,ετησιους προυπολογι-
σμους,εσωτερικα προγραμματα εργασιας,
Γ.υπαρχει κατι που πρεπει να μαθω
Α.τελικα,δεν ξερω πως θ'αποφυγουμε τη συγχιση
Γ.εβγαλες εισιτηρια για το θεατρο;
Α.νανοτεχνολογια,το νεο τεχνολογικο φρουτο!
Γ.λατρευω τη πληξη!
Α.σ'αγαπω
[το ιδιο επαναλαμβανεται]
Α.Κυρια μου,ειτε το θελουμε ειτε δεν το θελουμε ειμαστε μελη μιας σπαταλης κοινωνιας
Γ.Κλειδωσες τη πορτα;
Α.Δυο νεκροι απο την ανατιναξη του αυτοκινητου με εμπρηστικο μηχανισμο
Γ.Το φαγητο στο ψυγειο ειναι πεντε μερες,θα το πεταξω
Α.Ποσο πληρωνεις για το μασαζ ποδιων;
Γ.Μου εκανε προσφορα,για τρεις μηνες,1000 ευρω.Εσυ θα γραφτεις,τελικα,στα μαθηματα
τοξοβολιας;Α,μην ξεχασεις,οταν κατεβεις να πεταξεις τα σκουπιδια,βρωμανε
Α.Βλεπεις,πες μου,κανενα κρατους δικαιου;'Συμπραξη Ειρηνης'!λεει,κοροιδιες!
Γ.Ασε με ησυχη
Α.Τι επαθες;
Γ.Οι ανθρωποι αιχμαλωτιζονται απο τις τηλεοπτικες εικονες
Α.Χρησιμοποιωντας μοντελα προσομοιωσεις αστρων μπορουν οι αστροφυσικοι να υπολογι-
σουν αν δυο αστρα θα συγκρουσθουν
Γ.Πολεμος των Αστρων!
Α.Ακριβως.Ξερεις,τα κατωτερα ενστικτα ειναι περιτυλιγμενα με ψεματα
Γ.Θελεις να ψησω λουκανικα τυλιγμενα στη ζυμη;
Α.με τηγανιτες πατατες
Γ.θυμασαι εκεινον,που ειχε μπλεχτει στο σκανδαλο με τη τραπεζα;
Α.ναι,δεν τον ξεχασα
Γ.τον χωρισε η γυναικα του,εχουν τρια παιδια
Α.δυο κοριτσια 7,9 χρονων κι ενα αγορακι 2
Γ.μαζι της επαιζα τενις,ηταν ευχαριστος τυπος.Δεν νομιζεις;
Α.Φυσικα,φυσικα!δεν αντιλεγω
Γ.κοιμονταν μ'αλλες γυναικες
Α.το καθαρμα!
Γ.η Κλαρα εχει εραστη
Α.Εσυ που το ξερεις;
Γ.ξαπλωνει μ'εναν βλακα!
Α.Τον ξερεις;
Γ.Το υποπτευομαι
Α.Η επιδοτηση θα κυμανθει στο 41%,ζητουν συγκεκριμενα σχεδια,ετησιους προυπολογι-
σμους,εσωτερικα προγραμματα εργασιας,
Γ.υπαρχει κατι που πρεπει να μαθω
Α.τελικα,δεν ξερω πως θ'αποφυγουμε τη συγχιση
Γ.εβγαλες εισιτηρια για το θεατρο;
Α.νανοτεχνολογια,το νεο τεχνολογικο φρουτο!
Γ.λατρευω τη πληξη!
Α.σ'αγαπω
.
.
,
[Α αντρας,Γ γυναικα,εσωτερικο σπιτιου,μοντερνα επιπλωμενο,η γυναικα καθε στον κανα-
πε,ο αντρας στεκεται ορθιος απεναντι της,ειναι ακινητοι,μερικες φορες ακουγεται πιανο,
η Variation 31 Largo, molto espressivo απο τις 33 Variations on a waltz by Anton Diabelli,
Op. 120 του Beethoven]
Α.Κυρια μου,ειτε το θελουμε ειτε δεν το θελουμε ειμαστε μελη μιας σπαταλης κοινωνιας
Γ.Κλειδωσες τη πορτα;
Α.Δυο νεκροι απο την ανατιναξη του αυτοκινητου με εμπρηστικο μηχανισμο
Γ.Το φαγητο στο ψυγειο ειναι πεντε μερες,θα το πεταξω
Α.Ποσο πληρωνεις για το μασαζ ποδιων;
Γ.Μου εκανε προσφορα,για τρεις μηνες,1000 ευρω.Εσυ θα γραφτεις,τελικα,στα μαθηματα
τοξοβολιας;Α,μην ξεχασεις,οταν κατεβεις να πεταξεις τα σκουπιδια,βρωμανε
Α.Βλεπεις,πες μου,κανενα κρατους δικαιου;'Συμπραξη Ειρηνης'!λεει,κοροιδιες!
Γ.Ασε με ησυχη
Α.Τι επαθες;
Γ.Οι ανθρωποι αιχμαλωτιζονται απο τις τηλεοπτικες εικονες
Α.Χρησιμοποιωντας μοντελα προσομοιωσεις αστρων μπορουν οι αστροφυσικοι να υπολογι-
σουν αν δυο αστρα θα συγκρουσθουν
Γ.Πολεμος των Αστρων!
Α.Ακριβως.Ξερεις,τα κατωτερα ενστικτα ειναι περιτυλιγμενα με ψεματα
Γ.Θελεις να ψησω λουκανικα τυλιγμενα στη ζυμη;
Α.με τηγανιτες πατατες
Γ.θυμασαι εκεινον,που ειχε μπλεχτει στο σκανδαλο με τη τραπεζα;
Α.ναι,δεν τον ξεχασα
Γ.τον χωρισε η γυναικα του,εχουν τρια παιδια
Α.δυο κοριτσια 7,9 χρονων κι ενα αγορακι 2
Γ.μαζι της επαιζα τενις,ηταν ευχαριστος τυπος.Δεν νομιζεις;
Α.Φυσικα,φυσικα!δεν αντιλεγω
Γ.κοιμονταν μ'αλλες γυναικες
Α.το καθαρμα!
Γ.η Κλαρα εχει εραστη
Α.Εσυ που το ξερεις;
Γ.ξαπλωνει μ'εναν βλακα!
Α.Τον ξερεις;
Γ.Το υποπτευομαι
Α.Η επιδοτηση θα κυμανθει στο 41%,ζητουν συγκεκριμενα σχεδια,ετησιους προυπολογι-
σμους,εσωτερικα προγραμματα εργασιας,
Γ.υπαρχει κατι που πρεπει να μαθω
Α.τελικα,δεν ξερω πως θ'αποφυγουμε τη συγχιση
Γ.εβγαλες εισιτηρια για το θεατρο;
Α.νανοτεχνολογια,το νεο τεχνολογικο φρουτο!
Γ.λατρευω τη πληξη!
Α.σ'αγαπω
[το ιδιο επαναλαμβανεται]
Α.Κυρια μου,ειτε το θελουμε ειτε δεν το θελουμε ειμαστε μελη μιας σπαταλης κοινωνιας
Γ.Κλειδωσες τη πορτα;
Α.Δυο νεκροι απο την ανατιναξη του αυτοκινητου με εμπρηστικο μηχανισμο
Γ.Το φαγητο στο ψυγειο ειναι πεντε μερες,θα το πεταξω
Α.Ποσο πληρωνεις για το μασαζ ποδιων;
Γ.Μου εκανε προσφορα,για τρεις μηνες,1000 ευρω.Εσυ θα γραφτεις,τελικα,στα μαθηματα
τοξοβολιας;Α,μην ξεχασεις,οταν κατεβεις να πεταξεις τα σκουπιδια,βρωμανε
Α.Βλεπεις,πες μου,κανενα κρατους δικαιου;'Συμπραξη Ειρηνης'!λεει,κοροιδιες!
Γ.Ασε με ησυχη
Α.Τι επαθες;
Γ.Οι ανθρωποι αιχμαλωτιζονται απο τις τηλεοπτικες εικονες
Α.Χρησιμοποιωντας μοντελα προσομοιωσεις αστρων μπορουν οι αστροφυσικοι να υπολογι-
σουν αν δυο αστρα θα συγκρουσθουν
Γ.Πολεμος των Αστρων!
Α.Ακριβως.Ξερεις,τα κατωτερα ενστικτα ειναι περιτυλιγμενα με ψεματα
Γ.Θελεις να ψησω λουκανικα τυλιγμενα στη ζυμη;
Α.με τηγανιτες πατατες
Γ.θυμασαι εκεινον,που ειχε μπλεχτει στο σκανδαλο με τη τραπεζα;
Α.ναι,δεν τον ξεχασα
Γ.τον χωρισε η γυναικα του,εχουν τρια παιδια
Α.δυο κοριτσια 7,9 χρονων κι ενα αγορακι 2
Γ.μαζι της επαιζα τενις,ηταν ευχαριστος τυπος.Δεν νομιζεις;
Α.Φυσικα,φυσικα!δεν αντιλεγω
Γ.κοιμονταν μ'αλλες γυναικες
Α.το καθαρμα!
Γ.η Κλαρα εχει εραστη
Α.Εσυ που το ξερεις;
Γ.ξαπλωνει μ'εναν βλακα!
Α.Τον ξερεις;
Γ.Το υποπτευομαι
Α.Η επιδοτηση θα κυμανθει στο 41%,ζητουν συγκεκριμενα σχεδια,ετησιους προυπολογι-
σμους,εσωτερικα προγραμματα εργασιας,
Γ.υπαρχει κατι που πρεπει να μαθω
Α.τελικα,δεν ξερω πως θ'αποφυγουμε τη συγχιση
Γ.εβγαλες εισιτηρια για το θεατρο;
Α.νανοτεχνολογια,το νεο τεχνολογικο φρουτο!
Γ.λατρευω τη πληξη!
Α.σ'αγαπω
.
.
,
αρχαιο σκηνικο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΜΙΑ ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΣΤΙΣ ΧΟΗΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΥΛΟΥ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Χοηφοροι Αισχυλου,Αποσπαματα
[μεταφραση translation c.n.couvelis χ.ν.κουβελης]
μοιρασε τους ρολους
'εσυ ο Ορεστης εσυ η Κλυταιμνηστρα εσυ ο Αιγισθος'
εβαλε τη προσωπιδα 'Εγω η Ηλεκτρα'
το φεγγαρι αγγιζε το σπαθι του κυπαρισσιου
'αγρυπναω και δεν κοιμαμαι τις νυχτες
βρισκομαι σε πυκνο δασος και με κυνηγανε αγρια σκυλια'
ακουσε ψιθυρους,κοιταξε μεσα στον καθρεφτη,
'οι φονιαδες μοιχοι,ξεδιαντροπα γελανε,ως ποτε;'
πόροι τε πάντες ἐκ μιᾶς ὁδοῦ 72
<προ>βαίνοντες τὸν χερομυσῆ
φόνον καθαίροντες ἴθυσαν μάταν
και να ξεσπασουν ποταμια νερα
να καθαρισουν δεν θα μπορεσουν
τα λερωμενα του φονια χερια
ενιωσε το ψυχρο φως της μερας,ο καμπος ακινητος,
πορτοκαλιες λεμονιες αποσαρκωμενα δεντρα
εστριψε τον αντιχειρα να τον σπασει,
δεν πονουσε,
τοῖς αἰτίοις νῦν τοῦ φόνου μεμνημένη 117
τους φονιαδες τωρα μην ξεχνας
το θεατρο κατω απ'την ισχυρη πιεση του ηλιου
πνιγονταν,δεν ανεπνεε,'σβηστε το φως'ουρλιαξε,
ησυχια,μια πρασινη σαυρα κρυφτηκε στις πετρες,
ξαπλωσε στην ορχηστρα και κοιμηθηκε
αὐτῇ τέ μοι δὸς σωφρονεστέραν πολὺ 140
μητρὸς γενέσθαι χεῖρά τ᾽ εὐσεβεστέραν.
απ'τη μανα μου κανε με φρονιμοτερη
και τα χερια μου καθαροτερα
'Ιφιγενεια'ειπε'προσεξε αναμεσα στους πελατες σου
μπορει να'ναι κι ο Ορεστης,μην ξαπλωσεις μαζι του'
'εδω στη Μασσαλια,αδελφη μου Ηλεκτρα,φθανουν ναυτικοι
ξενοι πολλοι,πως να τους ξεχωρισεις;'
και τοτε της εδωσε πλεξουδα απ'τα μαλλια του,'να η πλεξουδα του'
τοὺς φιλτάτους γὰρ οἶδα νῷν ὄντας πικρούς.234
οι πιο δικοι μας,το ξερω,εχτροι μας ειναι
σε χαρτι εγραψε τα ονοματα τους,Κλυταιμνηστρα Αιγισθος,
και του'βαλε φωτια
τα γραμματα τα ειδε να λιωνουν,Κ λ υ τ α ι μ ν η σ τ ρ α Α ι γ ι σ θ ο ς
και σταχτη να πεφτουν
οὓς ἴδοιμ᾽ ἐγώ ποτε 267
θανόντας ἐν κηκῖδι πισσήρει φλογός.
αμποτε να τους δω
στη πισσα να λιωνουν και στη φωτια
καθησε σ'ενα καφε στο Αργος,'Πολυχρυσαι Μυκηναι',
οδος Θυεστου αριθμος 11,'εσπρεσο'ειπε στο γκαρσονι,
τουριστες στο απεναντι σουβενιρ μαγαζι 'Η Κλυταιμνηστρα'
'Πολυδακρυαι,μαλλον, Μυκηναι'ειρωνευτηκε,
στο τραπεζι διπλα ενας νεαρος λοχιας μιλαγε στο κινητο,
ξεχασθηκε,
σαρκῶν ἐπαμβατῆρας ἀγρίαις γνάθοις 280
λειχῆνας ἐξέσθοντας ἀρχαίαν φύσιν·
λευκὰς δὲ κόρσας τῇδ᾽ ἐπαντέλλειν νόσῳ·
σαρκες απ'αγρια δοντια ξεσκισμενες
το κορμι λεπρα να κατατρωει
κι ασπρες πανω στη πληγη τριχες να φυτρωνουν
'Ορεστη' ξυπνησε,
ηταν τ'ονομα του λοχια,καποιος φιλος τον φωναξε
απ'το βαθος των γεγονοτων
τοὔργον ἔστ᾽ ἐργαστέον. 298
πολλοὶ γὰρ εἰς ἓν συμπίτνουσιν ἵμεροι
ο φονος θα γινει
ολη σ'αυτο η θεληση μου
ο δικηγορος της μιλησε με την τυπικη γλωσσα της επιστημης του,
για το α ο νομος β λεει αυτο,για το γ ο νομος δ προβλεπει αυτο,
'η αυτοδικια,κυρια μου,απαγορευεται απ'τον νομο και τιμωρειται'
νομοτεχνικη φλυαρια,πληρωσε την επισκεψη κι εφυγε
ἀντὶ μὲν ἐχθρᾶς γλώσσης ἐχθρὰ
γλῶσσα τελείσθω· τοὐφειλόμενον 310
πράσσουσα Δίκη μέγ᾽ ἀυτεῖ·
ἀντὶ δὲ πληγῆς φονίας φονίαν
πληγὴν τινέτω. δράσαντι παθεῖν,
τριγέρων μῦθος τάδε φωνεῖ.
μ'εχτρα πληρωνεται η εχτρα
το χρεος να ξοφθληθει η Δικη φωναζει
με φονο ο φονος τιμωριεται
κι αυτος που'κανε κακο κακο ιδιο θα παθει
ο αρχαιος νομος αυτο προσταζει
το φεγγαρι κυλουσε στον σκοτεινο ουρανο
ευθυ σκληρο το σπαθι του κυπαρισσιου
'αγρυπναω και δεν κοιμαμαι'
κατεβηκε στην αυλη,σε καποιο παραθυρο ειδε φως,
μετα απο λιγο εσβησε,κρυβονται και παραφυλανε,
η νυχτα την εσφιγγε στο λαιμο
τί τῶνδ᾽ εὖ, τί δ᾽ ἄτερ κακῶν;338
οὐκ ἀτρίακτος ἄτα;
τι χειροτερα κακα θα γινουν;
πως η καταστροφη θα παψει;
'προβα'φωναξε
μαζευτηκαν γυρω οι ηθοποιοι
'το συναισθημα θελω,αυτουσιο' ειπε,'καταλαβατε;'ρωτησε
οι αλλοι εσκυψαν τα κεφαλια,'αυτο,ακριβως,θελω'φωναξε
ἐφυμνῆσαι γένοιτό μοι πυκά- [στρ. ε’ 385
εντ᾽ ὀλολυγμὸν ἀνδρὸς
θεινομένου, γυναικός τ᾽
ὀλλυμένας·
να χαρω που πανω σε σφαγμενο αντρα
σφαγμενη γυναικα φρικτα σφαδαζει
η γλωσσα συρραξεις εμπολεμων λεξεων και ιδεων
Αυτο ειναι το γεγονος
το νερο στο μπανιο ηταν ζεστο,σαν αγκαλια μανας,
ενας κτυπος στη πορτα,
το νερο στροβιλλισε με σφυριχτο θορυβο στο σιφωνι
δίκαν δ᾽ ἐξ ἀδίκων ἀπαιτῶ.398
τιμωρια για τ'αδικα ζητω
lux in tenebris,το μαθημα των λατινικων,πρωι,Παρασκευη,
αργοτερα το μαθημα του πιανου,Frederic Chopin prelude no. 5
ο δωρικος χρωματισμος της γλωσσας,το μαθημα των Ελληνικων
ἴδεσθ᾽ Ἀτρειδᾶν τὰ λοίπα' 407
εμεις,δεστε,απ'τους Ατρειδες μειναμε
ο λοχιας Ορεστης απολυθηκε απ'το στρατο
'καλως πολιτης' υποκριτικα του ευχονταν,
οταν βρεθηκαν μονοι του ειπε 'δεν βλεπεις πως σε κοροιδευουν,
να γινεις δικος τους θελουν,να παρεις το μερος τους'
'προδοτης εγω δεν γινομαι'της απαντησε
ἔπειτ᾽ ἐγὼ νοσφίσας ὀλοίμαν.438
θα τη σφαξω κι ας χαθω
διαβασαν στις εφημεριδες της Τιρυνθας,πρωτοσελιδο
'ΜΑΝΙΑ ΚΑΤΕΛΑΒΕ ΤΗΝ ΛΥΣΙΠΠΗ ΤΗΝ ΙΦΙΑΝΑΣΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΦΙΝΟΗ
ειχαν και τις φωτογραφιες τους
'προσεξες,Ορεστη,η Ιφιανασσα,ποσο μοιαζει στην Ιφιγενεια μας'
την αλλη μερα στην εφημεριδα ΤΑ ΝΕΑ του Αργους εγραφαν στη πρωτη σελιδα
'ο γνωστος ψυχαναλυτης Μελαμποδας,μαθητης του Freud στη Βιεννη,
ανελαβε τη θεραπεια των Προιτιδων'
μουγκριζουν σαν αγελαδες διαδοθηκαν φημες
'και τοτε,Ορεστη,θυμασαι το πρωτοσελιδο; 'ΕΜΑΣΧΑΛΙΣΘΗ Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ'
ἐμασχαλίσθη δέ γ᾽,439
τον κομματιασε,και τα κομματια κατ'απ'τη μασχαλη εβαλε
ν'αποτρεψει,η ατιμη,την εκδικηση
'Η τανιφυλλος ψυχη μου'
'υλακτεει η φωνη μου'
'αζυγος εγω'
τοιαῦτ᾽ ἀκούων ἐν φρεσὶν γράφου <υ ->. 450
μην ξεχνας τιποτα απ'αυτα π'ακους
Θεατρο,Αργιτισσες χορους ισταν γυναικων
τωρα με σμερδαλεαν φωναν
Ὀρέστης
μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθης, πάτερ.491
θυμησου το λουτρο που σ'εσφαξαν ,πατερα
Ἠλέκτρα
μέμνησο δ᾽ ἀμφίβληστρον ὡς ἐκαίνισαν.492
θυμησου το διχτυ που σ'αδειασαν και τυλιξαν μεσα
Ὀρέστης
πέδαις δ᾽ ἀχαλκεύτοις ἐθηρεύθης, πάτερ.493
στο δοκανο πιαστηκες σαν θηριο,πατερα
κνυο και αλφο το προσωπο τους
'καλυψτε το με λασπες'
το φεγγαρι καθησε στα τελευταια καθισματα του θεατρου
η μεταμορφωση
εβγαλε τη μασκα
Ὀρέστης
ἔσται 514
τὰ πάντα γάρ τις ἐκχέας ἀνθ᾽ αἵματος 520
ἑνός, μάτην ὁ μόχθος·
να γινει
οτι να κανεις το αιμα του φονου δεν ξεπλενεται
'ο μυθος λεκτικοποιει απωθημενους ασυνειδητους φοβους'
σχολιασε ο ψυχαναλυτης
'κι εδω συγκεκριμενα το φοβο της κυησης'
Ὀρέστης
ἦ καὶ πέπυσθε τοὔναρ; 526
ξερεις τ'ονειρο να πεις;
Χορός
τεκεῖν δράκοντ᾽ ἔδοξεν, ὡς αὐτὴ λέγει 527
οπως λεει,της φανηκε πως φιδι γεννησε
ἐν [ι] παιδὸς ὁρμίσαι δίκην. 529
σαν να'ταν μωρο το φροντισε
αὐτὴ προσέσχε μαζὸν ἐν τὠνείρατι. 531
η ιδια στο στηθος το βυζαξε
ὥστ᾽ ἐν γάλακτι θρόμβον αἵματος σπάσαι. 533
κι αυτο γαλα κοκκινο αιμα ρουφηξε
ἡ δ᾽ ἐξ ὕπνου κέκλαγγεν ἐπτοημένη. 535
τοτ'αυτη ξυπνησε ουρλιαζοντας τρομαγμενη
'και με την εμφανιση του στο φως διαλυεται ο φοβος'
ἐκδρακοντωθεὶς δ᾽ ἐγὼ
κτείνω νιν, 550
δρακο με γεννησε να τη σκοτωσω
'γυρω απ'το σπιτι της Ιφιγενειας'διηγηθηκε' ηταν χερσα χωραφια,
κατι κοτες εκει τσιμπολογουσαν,μια δυο λευκες ξεφλουδισμενες,
στη πορτα μια ζωγραφισμενη καρδια τρυπημενη μ'ενα βελος,οταν
ανοιξε η πορτα ετριζε'
'σε γνωρισε;'τον ρωτησε με αγωνια
διστασε
'οχι'της απαντησε
πρὶν αὐτὸν εἰπεῖν “ποδαπὸς ὁ ξένος;” νεκρὸν 575
θήσω,
πριν προφτασει να πει 'απο πουθε ειναι ο ξενος;'
θα τον σφαξω
ο αλλος κοιταξε με απορια,αυτος ενα κενο,
αδιαπεραστος,μια γατα πηδηξε τρομαγμενη απ'το κρεβατι,
καταλαβε,σκεφτηκε το σφιξιμο της θηλιας,
αυτος το τραβηγμα της σκανδαλης
αυτο,κυριοι,εγινε
κι ακουστηκε
Αἴγισθος
ἒ ἔ, ὀτοτοτοῖ. 869
ωχ!
κι ειπαμε
μάχης γὰρ δὴ κεκύρωται τέλος. 874
τελειωσε,τον σκοτωσε
και διαδοθηκε
Αἴγισθος οὐκέτ᾽ ἔστιν 877
παει ο Αιγισθος
οι τοιχοι του σπιτιου καταρρεουν,η βρυση στο μπανιο χαλασε,
πλημμυρισε νερα το δωματιο,
΄θα πνιγω'ουρλιαξε και βγηκε στην αυλη
'ποιος ειν'αυτος εδω μπροστα μου;τι θελει;
γιατι μου κλεινει το δρομο;'
σηκωνει τα ματια,βλεπει,'ελεος,παιδι μου
ἐπίσχες, ὦ παῖ, τόνδε δ᾽ αἴδεσαι, τέκνον, 896
μαστόν, πρὸς ᾧ σὺ πολλὰ δὴ βρίζων ἅμα
οὔλοισιν ἐξήμελξας εὐτραφὲς γάλα
μη,παιδι μου,αυτο σεβασου το μαστο,
νυσταζαν τα ματακια σου κι ομως
με τα χειλακια σου ρουφαγες το παχυ γαλα
φυλλα κιτρινα,σπασμενα ροδια,το τρυπανι του ηλιου ανοιγει τρυπες
στη κοιλια της,η κινηση της καρδιας και του χεριου
οὐδὲν σεβίζῃ γενεθλίους ἀράς, τέκνον
δεν φοβασαι τις καταρες της μανας,παιδι μου; 912
'μην ξεχνας πως ειμαστε ανθρωπινα πλασματα'
Κλυταιμνήστρα
ἄλγος γυναιξὶν ἀνδρὸς εἴργεσθαι, τέκνον. 920
τη θλιψη στη γυναικα ο αντρας διωχνει,παιδι μου
'καποτε,μωρο ησουνα,επαιζες μ'ενα γυαλινο μπαλακι,
το πηρες για καραμελα και το'βαλες στο στομα σου,
το καταπιες,κι εβηχες,εγω τρομαξα,θα πνιγοσουν,
σε κτυπησα στη πλατη με τη παλαμη μου,μια δυο τρεις
φορες,τρανταχτηκες και ξερασες το μπαλακι,σωθηκες'
σιωπη,σαν να'σβησε ο χρονος,
'τωρα ομως
Κλυταιμνήστρα
κτενεῖν ἔοικας, ὦ τέκνον, τὴν μητέρα.922
θα σκοτωσεις,παιδι μου,τη μανα
Ὀρέστης
σύ τοι σεαυτήν, οὐκ ἐγώ, κατακτενεῖς 923
εσυ η ιδια,οχι εγω,τον εαυτο σου σκοτωνεις
κραυγη
ὅρα, φύλαξαι μητρὸς ἐγκότους κύνας.924
ομως,φυλαξου απ'τ'αγρια της μανας σκυλια
οἲ ᾽γὼ τεκοῦσα τόνδ᾽ ὄφιν ἐθρεψάμην 928
αλι μου,τετοιο φιδι που γεννησα κι εθρεψα
αυτα,κυριοι,ειναι μαγνητοφωνημενα σε κασετα
υπαρχει,βεβαια,μια ακουσια αλλοιωση της φωνης
ἴδεσθε χώρας τὴν διπλῆν τυραννίδα 976
πατροκτόνους τε δωμάτων πορθήτορας
δεστε της χωρας τους δυο τυραννους
τους πατροκτονους και του σπιτιου ληστες
παρατηρουμε,επισης,υφολογικη ταλαντωση απο δικαστικο σε ποιητικο λεξιλογιο
ο Αιγισθος πληρωσε κατα τον νομο το αισχος της μοιχειας
αυτη ομως,μύραινά γ᾽ εἴτ᾽ ἔχιδν᾽ ἔφυ 994
σήπειν θιγοῦσ᾽
σμερνα η' φιδι που αν σε δαγκωσει σαπιζεις
πως να την πεις;
δίκτυον μὲν οὖν,
ἄρκυν τ᾽ ἂν εἴποις καὶ ποδιστῆρας πέπλους.
διχτυ,αραχνη,θηλια
και η εμμονη,κυριοι,ακουστε,σε μια ρητορικη
ἕως δ᾽ ἔτ᾽ ἔμφρων εἰμί 1026
οσο ακομα δεν τρελαθηκα
κτανεῖν τέ φημι μητέρ᾽ οὐκ ἄνευ δίκης, 1027
πατροκτόνον μίασμα
σκοτωσα τη μανα,οχι αδικα,
τη φονισσα του πατερα,μιασμα
και τωρα οι εσωτερικες φωνες
ἐγὼ δ᾽ ἀλήτης τῆσδε γῆς ἀπόξενος, 1042
ζῶν καὶ τεθνηκὼς τάσδε κληδόνας λιπών.
περιπλανωμενος απ'αυτη τη γη διωγμενος
ζωντανος και πεθαμενος αυτο τ'ονομα αφηνωντας
γυναικες με φιδισια μαλλια ορμουν καταπανω μου
οὐκέτ᾽ ἂν μείναιμ᾽ ἐγώ. 1050
να φυγω,να μεινω δεν μπορω
ποταίνιον γὰρ αἷμά σοι χεροῖν ἔτι· 1055
φρεσκο το αιμα στα χερια σου ακομα
αἵδε πληθύουσι δή, 1057
κἀξ ὀμμάτων στάζουσιν αἷμα δυσφιλές.
πως πληθαινουν
κι απ'τα ματια τους σταζει αιμα μισος
ὑμεῖς μὲν οὐχ ὁρᾶτε τάσδ᾽, ἐγὼ δ᾽ ὁρῶ·1061
ἐλαύνομαι
δεν τις βλεπετε,ομως εγω τις βλεπω,
να φυγω να φυγω
το διφορουμενο φεγγαρι αγγιζει το κυπαρισσι
βγαζει τη προσωπιδα,η Ηλεκτρα τον ξεβαφει,'ονειρο
δεν ηταν'του λεει,'οι Ελληνες ενθαρρυνουν του διαλογους'
δειχνει το θεατρο,'ειμαστε simulacrum,
Ecce Amlet'
Χορός
ὅδε τοι μελάθροις τοῖς βασιλείοις 1065
τρίτος αὖ χειμὼν
πνεύσας γονίας ἐτελέσθη.
παιδοβόροι μὲν πρῶτον ὑπῆρξαν
μόχθοι τάλανές [τε Θυέστου]·
δεύτερον ἀνδρὸς βασίλεια πάθη· 1070
λουτροδάικτος δ᾽ ὤλετ᾽ Ἀχαιῶν
πολέμαρχος ἀνήρ·
νῦν δ᾽ αὖ τρίτος ἦλθέ ποθεν σωτήρ,
ἢ μόρον εἴπω;
ποῖ δῆτα κρανεῖ, ποῖ καταλήξει 1075
μετακοιμισθὲν μένος ἄτης;
το τριτο ξεσπασε κακο στο σπιτι
το πρωτο το Θυεστιο γευμα των παιδιων
η σφαγη στο λουτρο τ'Αχαιου Αγαμεμνωνα το δευτερο
τωρα το τριτο,σωτηρια η' ολεθρο,ειμαρμενη,πως να το πεις,
που θα τελειωσει,που θα καταληξει το μενος της ατης
.
.
.
ΔΙΑΛΟΓΟΙ DIALOGOI-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:[με στομφο]Το ξερω
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:[γελαει δυνατα]Το ξερω Εστραγκον
ο πληθωρισμος,το νομισματικο συστημα καταρρεει [παυση]
καλοκαιρι 1941,ο γερμανικος στρατος πολιορκει το Λενινγκραντ
καλοκαιρι 1942,πολιορκια του Σταλινγκραντ
τα λεκτικα ατοπηματα της Γλωσσας,της Ιστοριας της Ιδεολογιας
[παυση]
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:φιλοσοφεις Εστραγκον
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:ποιος μου το απαγορευει; Εσυ;
διαβαζει:
Και μας πήραν και μας πήγαν στην Άνω Τούμπα. Στην Άνω Τούμπα μας έβαλαν μέσα
σε στρατιωτικούς θαλάμους. Λοιπόν, είκοσι οικογένειες, τριάντα οικογένειες, αναλόγως
το θάλαμο
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:ποτε;
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:ρωτας;
συνεχιζει:
Η Εθνική Σημαία της Ελλάδος αποτελείται από εννέα ίσου πλάτους οριζόντιες,
παράλληλες γραμμές, πέντε κυανές και τέσσερις λευκές, σε διαδοχή,έτσι ώστε
η πρώτη και η τελευταία να είναι κυανές.
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:λοιπον;
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:αυτο ειναι ολο
1952,οι γυναικες αποκτουν δικαιωμα ψηφου
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:[του δειχνει νομισματα:
1 λεπτο Αθηναικη τριηρης 5ος αι, π.Χ
2 λεπτα Κορβετα 19ος αι ,5 λεπτα δεξαμενοπλοιο 21ος αι.
10 λεπτα Ρηγας Φεραιος 1757-1798
20 λεπτα Ιωαννης Καποδιστριας 1776-1831
50 λεπτα Ελευθεριος Βενιζελος 1864-1836
1 ευρω Αθηναικο Τετραδραχμο 5ος αι. π.Χ
2 ευρω Η αρπαγη της Ευρωπης απο τον Δια
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:τι;
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:[προσπαθει να βγαλει την αρβυλα του].Να παρει!
του δινει ενα αποκομμα μια συναυλιας
Η Μαρία Κάλλας τραγούδησε στη Σκάλα του Μιλάνου, στη Μητροπολιτική Όπερα
της Νέας Υόρκης, στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού στην Αθήνα, στο Αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου,
στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο, στην Όπερα του Παρισιού.
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:30 Ιανουαριου 1933 ο Ezra Pound συναντησε τον Mussolini
'Ma questo e divertente'[
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:'Ma questo e divertente'[επαναλαμβανει]Θαυμασιο!
Canto XLI
MA QUESTO''
said the Boss,''e divertemente''
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:And the Boss said but what will you
DO with that money?
''Popolo'' said Cicci ''ignorante''
Don't waste time having ideas
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:[επιτελους καταφερνει να βγαλει την αρβυλα]
'Sure they want war,'' said Bill Yeats
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:[βηχει]
National property being increased
must furnish adequate representation
all imported commodities are raised about 50 percent
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:[επιτελους καταφερνει να βγαλει και την αλλη αρβυλα]
'Sure they want war,''
[σιωπη]
μας δώσανε από μια κάρτα, βγήκε κάποιος στο εκεί βαγόνι και είπε όποιος
έχει αυτό το νούμερο θα 'ρθει δεξιά
.................................Χωρα...............Αττικη
προσφυγες 1928.....1.221.849..........360.175
εντοπιοι 1928.....4.982.835..........801.892
πληθυσμος 1928.....6.204.684.......1.162.067
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:σταματηστε αμεσως να πυροβολειτε
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:[βαζει το δεξι του χερι μπροστα στο προσωπο]
ποιος πυροβολει;
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:3 Δεκεμβριου 1944,Αθηνα,23 νεκροι 140 τραυματιες
[σιωπη]
ΕΣΤΡΑΓΚΟΝ:δεν ηρθε
[σιωπη]
ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ:αυριο;τωρα ειναι αργα
.
.
.
Αρχαιο Θεατρο-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Κλυταιμνηστρα Αιγισθος Κασσανδρα Αγαμεμνων -c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΑΤΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
.
.
Αισχύλου Ἀγαμέμνων
[ edition. G. Murray, Aeschyli tragoediae, 2nd edn. Oxford: Clarendon Press,
1955 (repr. 1960): 207-274.]
Κασσανδρα[στιχοι 1215-1241]
μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κασσανδρα
ἰοὺ ἰού, ὢ ὢ κακά.
ὑπ' αὖ με δεινὸς ὀρθομαντείας πόνος 1215
στροβεῖ ταράσσων φροιμίοις .....
ὁρᾶτε τούσδε τοὺς δόμοις ἐφημένους
νέους, ὀνείρων προσφερεῖς μορφώμασιν;
παῖδες θανόντες ὡσπερεὶ πρὸς τῶν φίλων,
χεῖρας κρεῶν πλήθοντες οἰκείας βορᾶς· 1220
σὺν ἐντέροις τε σπλάγχν', ἐποίκτιστον γέμος,
πρέπουσ' ἔχοντες, ὧν πατὴρ ἐγεύσατο.
ἐκ τῶνδε ποινάς φημι βουλεύειν τινά,
λέοντ' ἄναλκιν, ἐν λέχει στρωφώμενον
οἰκουρόν, οἴμοι, τῷ μολόντι δεσπότῃ– 1225
ἐμῷ· φέρειν γὰρ χρὴ τὸ δούλιον ζυγόν·
νεῶν τ' ἄπαρχος Ἰλίου τ' ἀναστάτης
οὐκ οἶδεν οἵα γλῶσσα, μισητῆς κυνὸς
λείξασα κἀκτείνασα φαιδρὸν οὖς δίκην,
ἄτης λαθραίου τεύξεται κακῇ τύχῃ. 1230
τοιάδε τόλμα· θῆλυς ἄρσενος φονεύς·
ἔστιν–τί νιν καλοῦσα δυσφιλὲς δάκος
τύχοιμ' ἄν; ἀμφίσβαιναν, ἢ Σκύλλαν τινὰ
οἰκοῦσαν ἐν πέτραισι, ναυτίλων βλάβην,
† θύουσαν Ἅιδου μητέρ' † ἄσπονδόν τ' Ἄρη 1235
φίλοις πνέουσαν; ὡς δ' ἐπωλολύξατο
ἡ παντότολμος, ὥσπερ ἐν μάχης τροπῇ.
δοκεῖ δὲ χαίρειν νοστίμῳ σωτηρίᾳ.
καὶ τῶνδ' ὅμοιον εἴ τι μὴ πείθω· τί γάρ;
τὸ μέλλον ἥξει. καὶ σύ μ' ἐν τάχει παρὼν 1240
ἄγαν γ' ἀληθόμαντιν οἰκτίρας ἐρεῖς.
Κασσανδρα
ωι ωι ω ω κακα
ξανα μενα φοβερη της ορθης μαντειας ωδινη 1215
στριφτογυριζει και με προμηνυματα ταραζει
κοιταξτε αυτους εδω μπροστα στο σπιτι καθισμενους
νεους,που μ'ονειρα παρομοιοι ειναι στις μορφεςι,
παιδια που σαν να'ναι απο δικους τους σκοτωμενα,
με τα χερια γεματα κρεατα απ'τις σαρκες τους 1220
μαζι εντερα και σπλαχνα, αξιολυπητο φορτιο,
φαινεται καθαρα να'χουν,π'ο πατερας γευτηκε.
γι'αυτα'δω εκδικηση σου λεω πως καποιος σχεδιαζειστ'αυτι ,
λιονταρι αδυναμο,που σε κρεβατια στριφογυρνα
στο σπιτι κρυμμενο,ωιμε,στον αφεντη που'θα'ρθει 1225
τον δικο μου,γιατι να φερνω πρεπει της δουλειας το ζυγο ,
και των καραβιων ο αρχηγος και του Ιλιου ο ξεθεμελιωτης
δεν ξερει ποια γλωσσα η μοχθηρη σκυλα
γλυφοντας απλωνει ευχαριστη στ'αυτι να μοιαζει , ·
ολεθρο κρυφο ετοιμαζοντας κακης μοιρας 1230
τετοια τολμαει,θηλυκο τ'αρσενικου φονιας,
με τι να καλεσω αυτο το μισητο αγριο θηριο
ταιριαζει αμφισβαινα,η Σκυλλα μηπως
που μεσ'στις πετρες κατοικει,συμφορα των ναυτικων,
τ'Αδη εξοντωντρια μανα π'αδιαλλακτη εχθρα 1235
στους δικους της πνεει,κι ετσι θριαμβευτικα ουρλιαξε
η στα παντα αψηφητη,σαν σε μαχη τρεπεται,
και φαινεται να χαιρεται με τον σωτηριο γυρισμο,
και γι'αυτα δω το ιδιο ειναι κι αν κι αν δεν πεισω,τι λοιπον;
οτ'ειναι να'ρθει θα'ρθει,και συ μενα παρων εδω 1240
γρηγορα με πολυ μεγαλη λυπη αληθη μαντισα θα πεις
.
.
ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΑΤΗ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
με κοιταξε,ξερω τι σκεφτηκε,'σαν τον σγουρο βασιλικο μυριζει το κορμι της,ειναι νεα,ομορφη',
την αλλη μερα με φωναξε,ηθελε να παμε οι δυο μας στο Αργος,καθησα διπλα της στο διθεσιο
κοκκινο καμπριο αυτοκινητο της,στο Αργος μου ψωνισε καινουργια ρουχα,με πηγε και στο
κομμωτηριο,υστερα καθησαμε σ'ενα κεντρικο ζαχαροπλαστειο,σταματησαν δυο γνωστες της
κυριες και την χαιρετησαν,'Κλυταιμνηστρα μου,τι κανεις;',φιληθηκαν σταυρωτα,ρωτησαν 'η
κοπελα;',γελασε,'Η Αλεξανδρα ειναι η νεα γυναικα του αντρα μου,δασκαλα πιανου','τι γυρισε
ο Αγαμεμνονας;',ρωτησε η ψηλοτερη με το κιτρινο καπελο,'ποτε;','χθες' απαντησε η Κλυται-
μνηστρα,με κοιταξαν,'μα αυτη ειναι κουκλα,και δεν φοβασαι τον Αιγισθο,μηπως τσιμπηθει μαζι
της; ξερουμε τι γυναικας ειναι',οταν εφυγαν οι κυριες ειπε,'κουτσομπολες και φαντασμενες,να
σκεφτεις εχουν κανει τρεις γαμους,η ψηλη χωρισε κι απ'τον τριτο αντρα και συζει μ'εναν πολυ
νεωτερο της',ηταν ζεστη μερα,παρα πολυς κοσμος γυρω μας,φορεσε τα μαυρα γυαλια της,'ο
Αγαμεμνονας,καποτε,πριν παει εκει' μου ειπε,'εφτιαξε σ'εναν γλυπτη χρυσοχοο μια χρυση
μασκα,το προσωπο του',εβγαλε τα γυαλια της,ειδα το προσωπο της σκληρο,'τι εγωιστης,χρυσο
το προσωπο του',ξαναβαλε τα γυαλια της,'ο χρυσος,μου ειπε οταν μου την εδειξε,δεν σκουρια-
ζει',εβγαλε απ'τη τσαντα της ενα καθρεφτακι και το κραγιον,εβαψε τα χειλη της κοκκινα,'εκεινη
η χρυση προσωπιδα,Κασσανδρα,χαθηκε',εβαλε το καθρεφτακι και το κραγιον στη τσαντα,'δεν
ξερω πως',την κοιταξε,'μου τη ζητησε,του ειπα την αληθεια,δεν ερω,επεμενε,φωναζε,φαινονταν
πολυ αναστατωμενος,σαν να'σαι συ κανεις και να χαθηκες του ειπα,με κατηγορησε πως εγω
φταιω,του φωναξα κι εγω,θα μας ακουσες,σηκωσε το χερι να με χτυπησει,μ'αρπαξε απ'το λαιμο,
θα μ'επνιγε',τραβηξε το μεταξωτο κοκκινο μαντηλι που'χε δεμενο στο λαιμο,μου 'δειξε τα μαυ-
ρα σημαδια,ευτυχως μπηκε στο δωματιο η Ηλεκτρα,ντραπηκε και μ'αφησε',κοιταξε το ρολοι
της,'εσυ ξερεις που ειναι η μασκα;'με ρωτησε,'πες του την αληθεια,την ωμη αληθεια,ειτε σε
πιστεψει ειτε οχι,απ'αυτη κανενας μας δεν θα ξεφυγει',εκεινη την ωρα οι δυο κυριες ξαναπε-
ρασαν,φορτωμενεςς με σακουλες ψωνια,αυτη τη φορα καθησαν μαζι μας,εμενα μου αρεσε
πολυ η φλυαρια τους,ηταν ευχαριστη,μου ελαφρυνε τη καρδια,ειπαν για το εγκλημα,πριν δυο
μερες,που ταραξε τη κοινωνια του Αργους,γνωστος επιχειρηματιας του Αργους,ειπαν το ονομα
του,δολοφονηθηκε απο τον εραστη της γυναικας του,με την συνεργεια της,τον αιφνιδιασαν
στο μπανιο και τον επνιξαν,διαβασαν στη πρωτη σελιδα της εφημεριδας τα νεα της υποθεσης,
οι δραστες της δολοφονιας συνεληφθηκαν στον Ισθμο της Κορινθου καθως διεφευγαν,ανακρι-
θηκαν στην ασφαλεια και ομολογησαν το εγκλημα,ειχαν τις φωτογραφιες τους,ειδα και τη
φωτογραφια του δολοφονημενου,'σαν να τον ξερω ειπα','μα πως;ειναι αδυνατο' αναφωνησαν
μ'ενα στομα απορημενες οι δυο κυριες,'μια ξενη,μολις χθες ηρθες',καταλαβα το λαθος μου,
ειδα την Κλυταιμνηστρα να χαμογελα,εφυγαν οι δυο κυριες και γυρισαμε στις Μυκηνες,
μετα απο λιγο μπηκε στο δωματιο μου,με βρηκε μπροστα στον καθρεφτη να ξεβαφομε,
σταθηκε ακριβως πισω μου,'σιγουρα η χρυση μασκα',ειπε,προσπαθησα να δικαιολογηθω,
'ο αντρας εμοιαζε,ετσι νομισα,με τον Αιαντα τον Λοκρο',εσκυψα το κεφαλι,πηγα να βαλω
τα κλαματα,εκεινη με κοιτουσε μεσα στον καθρεφτη και δεν μιλουσε,'ηταν φοβερο,φρικτο'
της ειπα,η φωνη μου ετρεμε,'ποτε δεν θα το ξεπερασω,ειχα αγκαλιασει το ξοανο της θεας
κι εκεινος με τραβουσε με δυναμη,δεν αντεξα,τα χερια μου ξεκολλησαν,μ'ερριξε κατω,εγω
ουρλιαζα,τον δαγκωνα στα χερια στο λαιμο στον ωμο,φωναζα να μ'αφησει,του ξεριζωνα τα
μαλλια,τα νυχια μου χωθηκαν στις πλατες του,τον ξεσχισα,ηταν πολυ δυνατος','ησυχασε,μωρο
μου,τωρα αυτο περασε',η φωνη της γλυκεια,τρυφερη,φιλης η' μανας,μου'πιασε το χερι και μου
το χαιδεψε,ακουσαμε βηματα,η Κλυταιμνηστρα τραβηχτηκε απο κοντα μου,'ετοιμασε το μπα-
νιο μου' ακουσαμε τη φωνη του Αγαμεμνονα να προσταζει τη δουλα,'το μπανιο' ψιθυρισα ,'το
μπανιο',ειδα τη Κλυταιμνηστρα να φευγει και να κλεινει τη πορτα,ειχε αρχισει να νυχτωνει,σε
λιγο νυχτωσε,βγηκα και καθησα στο μπαλκονι,το φεγγαρι,πανσεληνο,ανεβηκε απ'τον απεναντι
λοφο ανατολικα,ο ηχος ενος τριζονιου,εκλεισα τα ματια,περασε ωρα,ακουσα θορυβο,ανοιξα τα
ματια,το φεγγαρι ειχε ανεβει ψηλα,σαν μερα ηταν φωτισμενα,τοτε κατω στην αυλη ειδα πρωτα
τη σκια του Αιγισθου,μετα τη σκια της Κλυταιμνηστρας,εκεινη κατι του ειπε κι εκεινος σηκωσε
το κεφαλι προς το μερος μου,σιγουρα με ειδε,δεν προλαβα να κρυφτω,επειτα χαθηκαν στη σκο-
τεινη στοα,δεν μ'ενοιαζε αν μ'ειδε,'κρυφο τιποτα δεν μενει'σκεφτηκα,στο κρεβατι αφησα χωρο
για τον Αγαμεμνονα να ξαπλωσει οταν γυρισει,η δευτερη νυχτα μου στις Μυκηνες,κοιμηθηκα,
ξυπνησα κι ειδα κατω απο τη πορτα να μπαινει κατι κοκκινο στο δωματιο,νερο,κοκκινο νερο,το
ειδα να κυλαει στο ξυλινο πατωμα,τρομαξα και φωναξα,'Αγαμεμνων,ξυπνα,θα πνιγουμε',δεν
ακουσα αποκριση,ο Αγαμεμνων δεν κοιμονταν διπλα μου,η σταθμη του νερου ανεβαινε,πετα-
χτηκα απ'το κρεβατι,η πορτα απ'τη ορμη του νερου ειχε ανοιξει,παραξενο αλλα εξω απ'το δω-
ματιο στο διαδρομο δεν υπηρχε νερο,ειδα τη πορτα της κρεβατοκαμαρας της Κλυταιμνηστρας
μισανοικτη,μπηκα διστακτικα,προχωρησα και τοτε μεσα στο αμυδρο φως ειδα τα γυμνα κορμια
της Κλυταιμνηστρας και του Αιγισθου ξαπλωμενα στο κρεβατι και δυο φιδια να τους τρωνε το
προσωπο,ανοιξα το στομα να τους φωναξω,'μην τους ξυπνας',ακουσα μια φωνη πισω μου,γυρι-
σα και ξεχωρισα μεσα στο λιγοστο φως την Ηλεκτρα με τον Ορεστη,'δεν βλεπεις πως κοιμουν-
ται αγκαλιασμενοι οπως ηθελαν,ευτυχισμενοι',κοιταξα τον Ορεστη,γονατισα,του επιασα το
προσωπο,'ποσο,μικρο μου,μοιαζεις στον αδελφο μου Ελενο',τον αγκαλιασα,,'ησυχασε,μωρο
μου,η μαμα θα γυρισει,δεν μας ξεχασε',τον φιλουσα,'θα μας παρει,θα μας βγαλει απο δω',
'ελα,Ορεστη,παμε' ακουστηκε αυστηρη η φωνη της Ηλεκτρας και τραβηξε τον Ορεστη,εμεινα
μονη μου στο δωματιο,απο το παραθυρο δυτικα εμπαινε το δυνατο φως του φεγγαριου,στο
κρεβατι,ειδα,κατω απ'τ'ασπρο σεντονι κοιμονταν βαθεια ο Αιγισθος και η Κλυταιμνηστρα,
γυρισα στη κρεβατοκαμαρα μου,ο Αγαμεμνονας ειχε γυρισει,καθονταν στον καναπε και καπνι-
ζε,'που ησουνα,ανησυχησα',μου ειπε μολις με ειδε,'δεν ειχα υπνο'του απαντησα,'εκανε ζεστη,
και μπηκα στο μπανιο να δροσιστω και να χαλαρωσω',με κοιταξε δυσπιστα,'βγηκα και στο κηπο'
συμπληρωσα,'καταλαβαινω,ελα τωρα να κοιμηθουμε',μου ειπε,'αυριο θα ειναι αλλη μερα',
ξυπνησα,ο Αγαμεμνονας ελειπε,ειχε πει πως θα παει για δουλειες στο Αργος,τραπεζα,εφορια,
δικηγορο,ακουσα το αυτοκινητο της Κλυταιμνηστρας,βγηκα στο μπαλκονι,με ειδε,σηκωσε το
χερι και με χαιρετησε,'Καλημερα,παω τα παιδια σχολειο,δεν θ'αργησω', ετοιμαστηκα,φορεσα
ενα απο τα ρουχα που ψωνισαμε,μια μαυρη στενη φουστα λιγο κατω απ'το γονατα κι ενα κοκ-
κινο μπλουζακι,οταν επεστρεψε και με ειδε αναφωνησε με θαυμασμο,'Ποσο κομση εισαι,
αγαπη μου',με καλεσε στο δωματιο της,'δεν σε πειραζει που θα βαφομε' μου ειπε,'οχι,καθολου'
της απαντησα,'μ'ενδιαφερει να δω την τεχνικη και την αισθητικη του μακιγιαρισματος σου΄,
χαμογελασε,'το μακιγιαζ ειναι μια μασκα,οχι βεβαια χρυση,αλλα εφημερη',ειπε,και συμφωνησα,
οταν τελειωσε το μακιγιαζ ειπε,'τωρα εγινα η Κλυταιμνηστρα',με κοιταξε,'θελεις και συ ,καλη
μου,να γινεις η Κασσανδρα;',δεν αντεδρασα,ειπα ναι,μ'εβαφε,παρακολουθησα σταδιακα στον
καθρεφτη την μεταμορφωση μου,'Η Κασσανδρα' ειπε,'αυτη,εγω η Κλυταιμνηστρα,οι αλλοι δυο
ο Αγαμεμνονας κι ο Αιγισθος',μ'αγκαλιασε και κοιταχτηκαμε στον καθρεφτη,'ποσο ομορφη
εισαι' μου ψιθυρισε και μ'εσφιξε,μ'αφησε,'η Ελενη ηταν μια ναρκισσος',η φωνη της σκληρη,
'δεκα χρονια μικροτερη μου,κακομαθημενη,ανοητη,καποτε ειχε ξετρελαθει μ'εναν αλητη κι
εφυγε μαζι του,αναστατωθηκαμε,οταν επεστρεψε η μητερα κι ο πατερας οχι μονο δεν την
φωναξαν αλλα την συγχωρεσαν και την αφησαν ελευθερη να κανει οτι θελει,τον καημενο
Μενελαο,τον λυπαμε,τωρα εμαθα πως βρισκετε με καποιον αλλον εραστη στην Αιγυπτο',
καθησε στο κρεβατι,'λενε πως μονο το πουκαμισο της ητανε στη Τροια',γελαει,'ενα ασπρο
μεταξωτο διαφανο κομπινεζον',γελαει δυνατα,'κι εσυ,φυσικα,εκει θα την ειδες,ζωντανη ζεστη
καυτη σαρκα΄,τρανταζεται,σηκωνεται,'για μια πουτανα',ουρλιαζει,'εγω εχασα την Ιφιγενεια μου,
το παιδι μου,την μικρη μου Ιφι,για μια πουτανα Ελενη',και τοτε χωνει το χερι στο στηθος της
και βγαζει μια φωτογραφια,'να',μου δειχνει,'η Ιφι μου',και κλαιει 'η μικρη μου Ιφιανασσα',
φιλαει τη φωτογραφια,καθεται μπροστα στον καθρεφτη,ξεβαφεται,'τα παιδια,η Ηλεκτρα κι ο
Ορεστης δεν καταλαβαινουν,θρησκεια τους ειναι ο πατερας,η μανα,εγω,ενα βρωμερο σκουλη-
κι,μια μυσερη σκυλα,μια αδιαντροπη μοιχαλιδα,που ντροπιαζει τον πατερα τους',ξεκλειδωνει
ενα συρταρι κι απο μεσα βγαζει μια χρυση προσωπιδα,τη κρατα μπροστα στο προσωπο της,'η
χρυση μασκα του Αγαμεμνονα' λεει,'τωρα εγινα εγω Αγαμεμνονας κι η μασκα του κι αν ειναι
χρυση σιδηρος θα γινει και θα σκουριασει γρηγορα',γελαει,τραβαει τη μασκα απ'το προσωπο
της και τη ξανακλεινει στο συρταρι,'εδω στον Οικο των Ατρειδων ολα θα σκουριασουν',την
παρακολουθουσα να ξαναβαφεται,τωρα φαινοταν πιο ησυχη,'ο Τανταλος θελοντας να κοροι-
δεψει τη σοφια των Ολυμπιων θεων κομματιασε το γιο του Πελοπα ,τον εβρασε και τους εδωσε
τα κομματια του να γευματισουν κι εκεινοι εκτος απ'τηυ Δημητρα το καταλαβαν και καταραστη-
καν τη γενια του,κι ο Πελοπας,το παιδι του,αφου με δολο κερδισε τον Οινομαο σ'αρματοδρο-
μια,χαλωντας το αρμα του με τη βοηθεια του ηνιοχοου του Μυρτιλου,πηρε γυναικα του την
κορη του Ιπποδαμεια και ξεγελασε στη μοιρασια του βασιλειου τον Μυρτιλο,και τα παιδια του
Πελοπα ο Ατρεας κι ο Θυεστης φαγωθηκαν καταραμενοι οπως ηταν για τη βασιλεια των Μυκη-
νων,κι ο Ατρεας για να εκδικηθει τον Θυεστη,εραστη της γυναικας του Αεροπης,εσφαξε τα
παιδια του,τα'βρασε και του τα'προσφερε φρικτο φαγητο να τα φαει,κι υστερα τον εξορισε
στην Ηπειρο κι εκει ο Θυεστης αιμομικτησε με την κορη του Πελοπια και βγηκε αυτος εδω ο
Αιγισθος,κι ο Αιγισθος ηρθε κι εκδικηθηκε σκοτωνοντας τον Ατρεα,κι απ'αυτον ο γιος του
Ατρεα ο Αγαμεμνονας αρπαξε τη βασιλεια,και τωρα,αλιμονο,που γυρισε απ'τη Τροια ο Αιγισθος
ειναι συντροφος μου στο κρεβατι και στην εξουσια',με κοιταξε μεσα στον καθρεφτη,'τωρα εσυ
η αθωα πριγκιπισα της Τροιας Κασσανδρα,η' Αλεξανδρα,του Πριαμου και της Εκαβης ξερεις τι
θα γινει', πηγα ν'ανοιξω το στομα μου,με προλαβε,'μην πεις,κανεις δεν θα σε πιστεψει',κοιτα-
χτηκε στον καθρεφτη,'τελειωσα,τωρα ειμαι ετοιμη'μου ειπε,σηκωθηκε,αλλαξε διαθεση,'ελα να
παμε μια βολτα,να ξεσκασουμε',πηγαμε στο Αργος,φωνισαμε ρουχα και καλλυντικα,υδατικες
κρεμες,μασκες προσωπου,αρωματα,εκεινη αγορασε ενα μαργαριταρενιο περιδαιρεο κι εγω
σκουλαρικια,χρυσες σπειρες,επειτα καθισαμε στο ιδιο ζαχαροπλαστειο,περασαν παλι οι δυο
κυριες,'δεν σου αρπαξε ακομα τον Αιγισθο,η κουκλα;'αστειευτηκε η ψηλη,Μαρσηππα την
λεγανε,το ονομα της αλλης ηταν Λιζα,' δεν ειναι αυτος ο ρολος της' απαντησε αινιγματικα η
Κλυταιμνηστρα,'θα τους εκτελεσουν τους δυο μοιχους',θυμηθηκε την δολοφονια του επιχει-
ρηματια η Μαρσηππα,'πρεπει καποτε να καταργηθει η θανατικη ποινη'σχολιασε η Λιζα κοιτων-
τας την Κλυταιμνηστρα 'ειναι βαρβαρο εθιμο,δεν συμφωνεις Κλυταιμνηστρα;',η Κλυταιμνηστρα
δεν απαντησε αμεσως,με κοιταξε και ειπε,'εξαρταται',στη συνεχεια οι δυο γυναικες,αρκετα
ενημερωμενες,κουτσομπολεψαν τους ανθρωπους τους θεαματος,ηθοποιους και τραγουδιστες,
στο τελος η Λιζα εκανε την προταση,'το Σαββατο θα παμε θεατρο στην Επιδαυρο,αν θελεις
Κλυταιμνηστρα ελα και συ,μπορεις να παρεις και την Αλεξανδρα,να δει κι αυτη θεατρο,ο σκηνο-
θετης ειναι καποιος Αγγλος,δεν απομνημονευω ονοματα,η' καποιος Γερμανος', η Λιζα και η
Μαρσηππα σηκωθηκαν,μας φιλησαν σταυρωτα κι εφυγαν,πριν επιστρεψουμε στις Μυκνηνες
αγορασαμε μαγιο,εγω λευκο μπικινι κι η Κλυταιμνηστρα μαυρο ολοσωμο και πηγαμε στο Τολο
στη θαλασσα για μπανιο,η Κλυταιμνηστρα ηταν δεινη κολυμβητρια,αλοιψε η μια την αλλη με
αντηλιακο και ξαπλωνοντας ωρες στον ηλιο πηραμε χρωμα,οταν επιστρεψαμε στις Μυκηνες
βρηκαμε στο τραπεζι του κηπου να καθονται ο Αγαμεμνονας κι ο Αιγισθος,μολις μας ειδαν
σηκωθηκαν και προσποιουμενοι επιγουσα δουλεια χωριστηκαν,οταν βραδυασε μαζευτηκαμε
στο σαλονι,η Κλυταιμνηστρα,τα παιδια,η Ηλεκτρα,ο Ορεστης,η Χρυσοθεμις,και τους επαιξα
πιανο,τη Σονατα του Σεληνοφωτος του Μπετοβεν,στο τελος με χειροκροτησαν θερμα,
η Ηλεκτρα μαλιστα μου ζητησε να της κανω μαθηματα,της απαντησα ναι για να μην την απογο-
ητευσω,αργοτερα ηρθε στο δωματιο μου η Κλυταιμνηστρα και μου εδειξε φωτογραφιες,'εγω με
την αδελφη μου Ελενη,μαθητρια της ε' δημοτικου,στην Πλευρωνα στον παππου μας Θεστιο',
'σ'αυτη εδω η μανα μας Ληδα καθιστη αναμεσα στ'αδελφια μας Καστορα και Πολυδευκη',
'εδω η Ελενη νυφη με τον Μενελαο','δεν αλλαξε,ιδια ειναι' της ειπα,η Κλυταιμνηστρα δεν σχο-
λιασε και συνεχισε,'η γαμηλια μας,εγω κι ο Αγαμεμνονας',σε μια φωτογραφια σταματησε,
η φωνη της ετρεμε,'εδω η Ιφι μου στην Αυλωνα,με φοντο τα καραβια,κοιτα ποσο γλυκεια ειναι,
ενα περιστερακι',προσπερασε καποιες φωτογραφιες,'εδω ειμαι στο Αργος με τον Αιγισθο',
η φωνη σταθερη,ο Αιγισθος την κρατουσε αγκαλια απ'τη μεση,'ταιριαστο ζευγαρι'σχολιασα,
'εως το Σαββατο'ειπε,παλι η φωνη της σταθερη, εκλεισε το αλμπουμ,'καποια αλλη φορα τις
αλλες',με κοιταξε,'ισως', ακουσαμε τη φωνη του Αγαμεμνονα,'ετοιμασε το μπανιο μου',
εγω ειχα κοιμηθει οταν ξαπλωσε διπλα μου,με ξυπνησε,'αυτος ο βρωμιαρης ο Αιγισθος σε
γλυκοκοιταζει και θα του σπασω τα μουτρα','ιδεα σου ειναι' τον καθησυχασα,μ'αρεσε που
ζηλευε εμενα κι οχι την Κλυταιμνηστρα,το σχεδιο μου αρχισε να λειτουργει,να βγει απ'τη μεση
ο Αιγισθος κι η Κλυταιμνηστρα,δεν ειχα υπνο,βγηκα στο μπαλκονι,το φεγγαρι σχεδον πανσελη-
νο φωτιζε σαν μερα τη νυχτα,κατω στη αυλη ειδα τον Αιγισθο με την Κλυταιμνηστρα,η Κλυται-
μνηστρα κατι ειπε στον Αιγισθο κι εκεινος γυρισε το κεφαλι και κοιταξε πανω,αυτη τη φορα
προλαβα και κρυφτηκα πισω απ'τη κουρτινα,επρεπε να ενεργησω πριν απ'αυτους,να μην
υποψιαστουν το σχεδιο μου,ξαπλωσα και κοιμηθηκα,με ξυπνησε ενας θορυβος,ετρεξα στο
μπανιο,γεματη μεχρι πανω αιμα η μπανιερα ξεχυλιζε,ουρλιαξα,ξυπνησαν η Κλυταιμνηστρα κι ο
Αιγισθος,με κοιτουσαν απορημενοι,'τι του κανατε δολοφονοι;' φωναξα,'τον σκοτωσατε',γελα-
σαν και οι δυο,'εισαι τρελη,ο Αγαμεμνονας κοιμαται στο κρεβατι σου',ετρεξα εκει,τον βρηκα να
κοιμαται βαθεια,ξαπλωσα και κοιμηθηκα,ξυπνησα παλι,καποιοι ψιθυριζαν εκει μεσα στο δωμα-
τιο,σηκωθηκα,κι ειδα τον Αιγισθο και την Κλυταιμνηστρα να σερνουν ενα σακι,'τι κανετε εδω;'
φωναξα,με κοιταξαν,εβαλαν το δακτυλο μπροστα στομα,'μη,θα ξυπνησεις τον Αγαμεμνονα',
'Παιδοκτονοι'ουρλιαξα,'εκει μεσα εχετε κομματιασμενα τα παιδια',γελασαν,'εισαι τρελη,δεν θα
σε πιστεψει κανεις' φωναξαν,τους αρπαξα με δυναμη το σακι,εκεινοι το αφησαν,αδειο ηταν,
'κοιτατε να με ξεγελαστε,δολοφονοι,μαγοι' κι ετρεξα στο δωματιο των παιδιων,μεσα στο αμυ-
δρο φως τα ειδα να κοιμουνται ησυχα,οταν βγηκα στο διαδρομο σκονταψα πανω σε κατι,επε-
σα,κι ειδα με τρομο τον Αγαμεμνονα αιμοφυρτο τυλιγμενο σε διχτυ,επρεπε αμεσως να φυγω
απ'αυτο το σπιτι,που ομως να παω;.'στους Λοκρους',ακουσα μια φωνη πισω μου,με δυσκολια
γυρισα το κεφαλι κι ειδα τον Αιαντα τον Λοκρο να κραταει το ξοανο της θεας,τεντωσε το χερι,
'παρ'το θα σε βοηθησει',λιποθυμισα,οταν συνηλθα ημουνα ξαπλωμενη στο κρεβατι,διπλα ο
Αγαμεμνονας μου κρατουσε το χερι,ορθιοι πανω απ'το κεφαλι μου ο Αιγισθος και η Κλυταιμνη-
στρα,'ξυπνησαμε,απ'τις φωνες σου,σηκωθηκαμε και σε βρηκαμε πεσμενη στο διαδρομο μπρο-
στα στη πορτα των παιδιων λιποθυμη,ελα ησυχασε',η Κλυταιμνηστρα μου αλλαξε την υγρη
κομπρεσα στο μετωπο,εξαντλημενη οπως ημουνα τα ματια μου εκλεισαν και κοιμηθηκα,ξυπνη-
σα αργα,εκεινη τη μερα καθησα ξαπλωμενη στο κρεβατι,με περιποιουνταν αποκλειστικα η
Κλυταιμνηστρα,τη αλλη μερα Σαββατο,ενιωθα καλυτερα,και κατεβηκαμε στο Αργος,ψωνισαμε
και καθησαμε στο ιδιο ζαχαροπλαστειο,δεν ειδαμε τη Λιζα και τη Μαρπησσα,με την Κλυταιμνη-
στρα συζητησαμε κυριως για τα προβληματα των παιδιων,'την Ηλεκτρα κατι την βασανιζει,
απομονωνεται στο δωματιο της,δεν εχει ορεξη,αδυνατισε,κλειστη δεν μιλαει,τον Αιγισθο
φαινεται να τον μισει,ο Ορεστης της εχει μεγαλη αδυναμια,φοβαμαι πως θα τον παρασυρει,
ολη τη νυχτα του ψιθυριζει,,πολλες φορες εβαλα τ'αυτι στη πορτα ν'ακουσω,αλλα δεν κατα-
λαβα τους ψιθυρους της,δεν λεω ειναι στη εφηβεια,εχει ειδωλο τον πατερα,αν ερωτευτει,αν
παει με αντρα ισως ξεχασει,αλλαξει',μιλουσε με κατεβασμενο κεφαλι κι εσφιγγε τα χερια της,
'δεν ξερω τι να κανω,καποιος ψυχολογος ισως μπορει να βοηθησει,με καποιον που μιλησα
ειπε νευρωση,μανιοκαταθλιψη,αλλα πρεπει να την δει για να γνωματευσει',για ν'αλλαξω θεμα
'στο θεατρο θα παμε;'τη ρωτησα,σοβαρεψε,'δεν εχω ορεξη,το θεωρω βαρετο,η πραγματικοτη-
τα ειναι πιο ενδιαφερουσα,το θεατρο ειναι μια μιμηση,μια κατασκευη,απατη',την υπολοιπη
ωρα μεχρι να ξαναγυρισουμε στις Μυκηνες την περασαμε κολυμπωντας στο Τολο,η Κλυταιμνη-
στρα μου εκανε,μαλιστα,και μαθηματα κολυμβησης,'στο υπτιο μαλλον εχεις ταλεντο' μου ειπε
κολακευτικα,το βραδυ στο σαλονι εκανα μαθηματα πιανου στην Ηλεκτρα,τρελαθηκε με τα
νοτουρνα του Σοπεν,ο Αγαμεμνονας θα διανυκτερευε στο Αργος,θα συναντουσε καποιους
παλιους φιλους και θα δειπναγαν μαζι,ετσι κοιμηθηκα μονη μου,το μεσημερι φαγαμε ολοι,
μαζι και τα παιδια,στο τραπεζι του κηπου,συζητησαμε εγκαρδια ,τραγουδησαμε,χορεψαμε βαλς
και ταγκο,,εγω και η Κλυταιμνηστρα,εναλλαξ,με τον Αιγισθο και τον Αγαμεμνονα,τα παιδια το
καταδιασκεδασαν,ακομα και η Ηλεκτρα,μετα το γευμα τα παιδια κι οι αντρες αποσυρθηκαν για
υπνο,μειναμε εμεις οι γυναικες,'θελεις να παμε στην Επιδαυρο,στο θεατρο;' μου προτεινε η
Κλυταιμνηστρα,'και βεβαια θελω,και το ρωτας;'της απαντησα με ενθουσιασμο,μπηκαμε στο
αυτοκινητο και πηγαμε στο θεατρο,'αυτο ειναι το κοιλο,το αμφιθεατρο,εδω καθονται οι θεατες'
μου εδειξε η Κλυταιμνηστρα,'αυτη εδω ειναι η ορχηστρα,η σκηνη που παιζουν οι υποκριτες,οι
ηθοποιοι',μου ειπε να παω καθησω στο κεντρο του θεατρου στη δεκατη σειρα,'απο εκει θα
βλεπεις και θ'ακους καλυτερα',καθησα εκει που ειπε,εκεινη στη ορχηστρα εκανε διαφορες κινη-
σεις,οι οποιες,οπως καταλαβαινα,μιμουνταν καποιες πραξεις,μετα απο ωρα στεκωντας ορθια
στο κεντρο της σκηνης φωναξε:'Εγω η Κλυταιμνηστρα,Εσυ' ,μ'εδειξε,'η Κασσανδρα,κι Εσεις',
εδειξε με το χερι της πανω απο μενα,'ο Αγαμεμνονας και ο Αιγισθος',και με τελετουργικο τροπο
αναφωνησε:'Να γινει τωρα η Ολη Πραξις',ολα θα συνεβαιναν οπως τα ειχα προβλεψει,το σχεδιο
μου τελειωθηκε,η Αλωση της Πολης μου εφερε την Ατην και τελος την Τισιν,και δεν μ'ενδιαφε-
ρει καθολου αν ποτε γινω πιστευτη,και προπαντως τωρα ξερω πως εκεινη πανω στη Πραξη
σκεφτεται ,'ειναι νεα,ομορφη,σαν τον σγουρο βασιλικο μυριζει το κορμι της'
.
.
.
Medea Μηδεια-2μ χ 4μ -ακρυλικο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μήδεια, μονόλογος-χ.ν..κουβελης c.n.couvelis
έφυγε απ' το πρωί,γυρνάει στ'ακρογυαλια,όπως κάθε μέρα,επιστρεφει τ'απογευμα λίγο πριν βυθιστεί ο ήλιος στη θάλασσα,κλείνεται στη καμαρα μέχρι αργά,τον ακούω που πηγαινοερχεται,τον πρώτο καιρό τον ρωτουσα τι συμβαίνει,μου 'απαντουσε δύσκολα,με μισολογα,μετά σταμάτησε ν'απαντάει,είναι πολύς καιρός που κι εγώ δεν τον ρωτάω πια τίποτα,του αφήνω το φαγητό στο τραπέζι, ελάχιστα το αγγίζει,κουράστηκα,θα πάθουν τα νεύρα μου,αν θέλει να φύγει να φύγει,δεν μπορείς να κρατήσεις ένα άνθρωπο με το ζορι αν δε θέλει,ένα φίλτρο στο φαγητό του και θα τον εκανα ότι ήθελα,δεν το κρύβω έχω πάθος γι'αυτον,τρελενομαι με τη σκέψη πως δεν του αρέσω πια,
κι αυτός είναι ο λόγος της απομάκρυνσης του,αυτά περί νόστου δεν τα πιστεύω,έργα ραψωδων,
φαντασιοπληξιες,σκευωρία πονηρών,,να κολακευουν ματαιοδοξους για να κερδίζουν,υφαίνουν περίτεχνα περιπέτειες και τους τυφλώνουν,Σηρεινες, Λαιστρυγόνες,Κύκλωπες,Ιθακες,μου κουβαλούσε συχνα, εδώ στο σπίτι κατι αγύρτες τυφλούς ποιητες με φορμιγγες μαζί με τους αχρειους ακόλουθους τους.κι ήμουνα υποχρεωμένη να μαγειρεύω να τους ταιζω,δεν μπορείτε να φανταστητε πόσο έτρωγαν κι έπιναν,να μέχρι να σκάσουν και ξερνοβολουσαν,κι αυτός αισθάνονταν απεραντη ικανοποίηση ν'ακουει σε μια ακαταλαβιστικη γλώσσα γελοίους ύμνους,επη μωρολογιες,μια μερα δεν αντεξα ξέσπασα και του τα είπα,σε γελουνε,πρόσεξε,σε περιπαίζουν,στην αρχή αντέδρασε,με έβρισε,μάγισσα,πόρνη,τι ξέρω εγώ γυναίκα δειλή και πονηρή από πραγματικούς άντρες,ούτε πολυμήχανος Οδυσσέας είσαι,του φώναξα,ούτε πολύτροπος,ενας φαντασμενος είσαι,κι αυτοί οι δολοπλοκοι θα σε καταστρέψουν αφού πρώτα καλά σ'εξευτελισουν,κι αν θέλεις να μάθεις πόσο αφελης κι ανόητος είσαι με καλοβλεπουν και μου ρίχνονται,αλλά εσύ που να καταλάβεις,ζεις στο κόσμο σου,κι εκείνος,τώρα μπορώ επιτέλους να στο πω,ο Ελπηνορας ,που τον είχες για αθωο,ένα άθλιο ρεμαλι ήταν,ένας μεθύστακας,κρυφά μου τα έριχνε ξεδιαντροπα,πως είσαι γερος,ξεμωραμενος,
κι εκείνος νεαρός,δυνατός εραστής,και πως,μου'λεγε,μια όμορφη γυναίκα,,χαραμιζομαι μαζί σου,τόλμησε ακόμα να μου πει να σε βγαλουμε απ'τη μέση,ένα φαρμάκι μου δυνατό στο κρασί σου και τέλος,κι ύστερα να σε πετάξουμε στη θάλασσα,κι από 'κει να επιστρέψει στη πατρίδα που τόσο ποθει, μου είπε,και γελούσε,εγω τον φοβομουνα,πως θα το κάνει,εσένα σ'αγαπουσα,και μια μέρα βραδυαζοντας δήθεν πως δέχτηκα τον έρωτα του τον παρεσυρα στη ταράτσα,τον άφησα να μ'αγκαλιασει κι αρχίσαμε να χορεύουμε,σιγά σιγά τον έφερα στην άκρη της ταράτσας,του χαμογέλασα και τον έσπρωξα και τσακίστηκε στις πλάκες της αυλής,και γρήγορα η μιαρη ψυχή του έφτασε στ'ασφοδιλια,εκείνος τότε ακούγοντας αυτά ταράχτηκε,έσφιξε τις γροθιές του,άνοιξε τη πόρτα και πετάχτηκε σαν τρελός εξω,γύρισε πολύ αργά τη νύχτα,μπήκε στη κρεβατοκάμαρα και ξάπλωσε στο κρεβάτι δίπλα μου,προσποιήθηκα τη κοιμισμένη,άκουγα την αναπνοή του στο σκοταδι,πέρασε έτσι πολύ ώρα,κάποια στιγμή ένιωσα να μ'αγγιζει στο πρόσωπο,τα δάχτυλα του στα χείλια μου,άνοιξα τα ματια,δεν κοιμόμουνα,του είπα,σε περίμενα,ανησύχησα για σένα,χαμογελασε γλυκά,μετά από πάρα πολύ καιρό,σήκωσα το χέρι κι αγκάλιασα το κεφάλι του,σ'αγαπω,του ψιθύρισα,εκείνη τη νύχτα κοιμηθήκαμε μαζι
.
.
.
The Enigma-1,2-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Dialogoi-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Mann,Frau,im Zimmer]
-Die Zeit war ideal
-ok
-eine Geschichte
-so klein
-ein Korper
-Ich bin Ich bin
-egal was kommt
-Ich erzahlte aus einem Buch
-Es bewegt mich
-Ich habe mit dir gesprochen
-Ich weiss nicht,warum wir so weit gegangen sind
-seines Zimmer,das Licht,I hore deinen Schritt,die Tur offnet
-Ich Angst habe,Ich habe immer Angst
-Ich warte and immer warte,Ich schliesse meine augen um nicht zu sehen
-die Dunkelheit,Ich blind wurde,
-wir reden miteinander,Heute weiss Ich nicht,das ist die Wahrheit.,in der tiefsten Stille,
in der Erinnerung
-das ist Labyrinth,es ist nicht leight auszudrucken ,
-es war nicht so.
-Lange war der Sommer.Aber wer bist du?
-Wir erinnern uns
-Ich offne das Fenster.Licht.von meinem Korper.unsere menschliche Welt.
-Ich weiss gut.Ich weiss gut.
-Ich versuche nicht zu erkennen,wer Ich bin
-Ich liebe das Licht,es Hoffnung gibt
Διαλογοι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[Αντρας,Γυναικα,στο δωματιο]
-ο χρονος ηταν ιδανικος
-οκει
-μια ιστορια
-τοσο μικρη
-ενα σωμα
-εγω ειμαι εγω ειμαι
-δεν εχει σημασια τι
-διηγουμαι απο ενα βιβλιο
-αυτο με συγκινει
-εγω μαζι σου μιλαω
-δεν γνωριζω,γιατι τοσο μακρυα απομακρυνθηκαμε
-το δωματια σου,το φως,ακουσα το βημα σου,η πορτα ανοιξε
-ανησυχω,παντα ανησυχω
-περιμενω και παντα περιμενω,κλεινω τα ματια μου για να μη βλεπω
-το σκοταδι,θα τυφλωθω
-εμεις μιλαμε ο ενας στον αλλον,σημερα εγω δεν γνωριζω τιποτα,αυτο ειναι η αληθεια
στην πιο βαθεια σιωπη,στη μνημη
-αυτο ειναι λαβυρινθος,δεν ευκολο να το εκφρασεις
-δεν ηταν ετσι
-μακρυ ηταν το καλοκαιρι.Αλλα ποιος εισαι;
-εμεις θυμομαστε εμας
-ανοιγω το παραθυρο.φως.απο το κορμη μου.ο δικος μας ανθρωπινος κοσμος.
-γνωριζω καλα.γνωριζω καλα
-δεν ζητω να μαθω,ποιος ειμαι
-αγαπω το φως,αυτο ελπιδα δινει
.
.
.
Κλυταιμνηστρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ηλεκτρα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Εξ Αφορμης Λογοι
-στιχοι 607-630,Ευριπίδη, Ιφιγένεια εν Αυλίδι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[μεταφραση translation χ.ν.κουβελης c.n.couvelis]
ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ
ὄρνιθα μὲν τόνδ᾽ αἴσιον ποιούμεθα,
τὸ σόν τε χρηστὸν καὶ λόγων εὐφημίαν·
ἐλπίδα δ᾽ ἔχω τιν᾽ ὡς ἐπ᾽ ἐσθλοῖσιν γάμοις
πάρειμι νυμφαγωγός. ἀλλ᾽ ὀχημάτων 610
ἔξω πορεύεθ᾽ ἃς φέρω φερνὰς κόρῃ,
καὶ πέμπετ᾽ εἰς μέλαθρον εὐλαβούμενοι.
σὺ δ᾽, ὦ τέκνον μοι, λεῖπε πωλικοὺς ὄχους,
ἁβρὸν τιθεῖσα κῶλον ἀσθενές θ᾽ ἅμα.
ὑμεῖς δέ, νεάνιδές, νιν ἀγκάλαις ἔπι 615
δέξασθε καὶ πορεύσατ᾽ ἐξ ὀχημάτων.
κἀμοὶ χερός τις ἐνδότω στηρίγματα,
θάκους ἀπήνης ὡς ἂν ἐκλίπω καλῶς.
αἳ δ᾽ εἰς τὸ πρόσθεν στῆτε πωλικῶν ζυγῶν·
φοβερὸν γὰρ ἀπαράμυθον ὄμμα πωλικόν· 620
καὶ παῖδα τόνδε, τὸν Ἀγαμέμνονος γόνον,
λάζυσθ᾽, Ὀρέστην· ἔτι γάρ ἐστι νήπιος.
τέκνον, καθεύδεις πωλικῷ δαμεὶς ὄχῳ;
ἔγειρ᾽ ἀδελφῆς ἐφ᾽ ὑμέναιον εὐτυχῶς·
ἀνδρὸς γὰρ ἀγαθοῦ κῆδος αὐτὸς ἐσθλὸς ὢν 625
λήψῃ, κόρης Νηρῇδος ἰσόθεον γένος.
ἑξῆς κάθησο δεῦρό μου ποδός, τέκνον·
πρὸς μητέρ᾽, Ἰφιγένεια, μακαρίαν δέ με
ξέναισι ταῖσδε πλησία σταθεῖσα δός,
καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630
ΚΛΥΤΑΙΜΗΣΤΡΑ
για καλο σημαδι παιρνω αυτο εδω
και την καλοσυνη σου και τα καλα λογια
ελπιζω πως για λαμπρο γαμο εχω ερθει
της νυφης συνοδος,ελατε,απ'την αμαξα 610
εξω βγαλτε τα προικια της κορης που φερνω,
και τραβατε τα μεσ'στη σκηνη προσεκτικα,
εβγα και συ,παιδι μου,απ'την αμαξα που σερνουν
τα πουλαρια,ελα κουνα τ'απαλο και μουδιασμενο ποδι,
και σεις,κοπελες,στην αγκαλια μεσα αυτη 615
δεχτητε και κατεβαστε απ'την αμαξα,και σε μενα
το χερι μια να δωσει στηριγμα,ν'αφησω το καθισμα
της τετρατροχης αμαξας μ'ασφαλεια,οι αλλες
μπροστα σταθητε στους ζυγους των πουλαριων,
γιατι των πουλαριων φοβερα δυστροπουν τα ματια 620
κι αυτο δω το παιδι ,τ'Αγαμεμνονα το γονο,
πιαστε,τον Ορεστη,γιατι μωρο'ναι ακομα,
παιδι μου,κοιμασαι σε ζαλισε το κουνημα της αμαξα;
ελα,σηκω για της αδελφης τον ευτυχισμενο γαμο,
γιατι σ'ανδρα απο καλη γεννια συγγενης γενναιου 625
θα γινεις,απ'της Νηρηιδος κορης το ισοθεο γενος,
[απευθυνεται στη κοπελα υπηρετρια]
ελα,βγαλτο το παιδι και καθισ'το εδω στα ποδια μου,
και στη μητερα Ιφιγενεια,στασου κοντα καλοτυχη
ποσο ειμαι σ'αυτες εδω τις ξενες να με δειξεις,
και-να'τος εδω-τον αγαπητο σου πατερα χαιρετησε 620
ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑΣ
να μην ξεστομιζα αυτο το λογο 'καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον' 630
καλλιτερα να σου φωναζα 'ειναι φιδι,προφυλαξου',θα σ'εσωνα,παιδι μου,
ομως δεν ηξερα,ειχα τυφλωθει απ'τους λαμπρους γαμους που μου'ταξε,
τωρα ξερω,ειναι πια αργα,και τι φριχτα θα συμβουν ξερω,κι ειμαι προετοιμασμενη,
γι'αυτο φορω μαυρα,για να μην φανει το αιμα μαυρο κοκκινο οταν χυθει,
σφιγγω,δες,τα χερια μου,σαν να θελω να πνιξω καποιον,οχι,ξερω τι θα πεις,αυτον,
ειναι καλλιτερα να μην ξερω,θελω να κοιμηθω,να'ταν μην ξυπνησω ποτε,
σε σενα μιλω,η γλωσσα μου δεν ειναι ξενη,οι λεξεις μου θα'ναι αυτες που αρμοζουν,
την Ηλεκτρα τοτε την αφησα στις Μυκηνες,με τον Αιγισθο,να τη φροντιζει,ειναι απο
παιδι αρρωστη,βλεπει πραγματα που κανενας αλλος δεν βλεπει,κι ακουει αυτα που κανενας
αλλος δεν ακουει,λατρευει τον Αιγισθο,βλεπω ποσο με μισει,δεν αντεχει που τον εχω δικο μου,
θα προτιμουσε,ειναι φανερο,να μας δει σκοτωμενους,ετσι θ'απαλλαχθει,ειναι αρρωστο
το μυαλο της,φοβαμαι για τον Ορεστη,σιγα σιγα θα τον παρει με το μερος της,πειθηνιο
οργανο των σχεδιων της,πρεπει να κλεισθει σε ψυχιατρειο,ο πατερας της επρεπε να τιμωρηθει,
καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,αυτο παρακινησα τη κορη μου να τον
χαιρετησει σαν φιλο,το φιδι,δεν θα συγχωρεσω ποτε τον εαυτο μου,Ορεστη,ελα,μην δισταζεις,
καρφωσε το μαχαιρι βαθεια στο στηθος που σε βυζαξε,το αιμα φωναζει τ'αλλο αιμα,εκδικηση,
την Ηλεκτρα τη λυπαμαι,οχι,τη μισω,ειδα στο ιδρυμα να την αγγιζουν με τα ηλεκτροδια,ποση
ηδονη,αληθεια,ενιωσα,το γυμνο της σωμα συσπασθηκε,τρανταχτηκε,κυρτωθηκε τοξο,οπως
σε οργασμο,ουρλιαζε,επειτα χαλαρωσε,και κοιμηθηκε ωρες,να'ταν,ευχηθηκα,να μην ξυπνουσε,
οταν ξυπνησε ειχε ενα απλανες βλεμμα στα ματια κι ενα ηλιθιο χαμογελο στο στομα,φυτο θα
ειχε πιο ζωη απ'αυτη,μας ειπαν θα χρειασθει νοσηλεια τουλαχιστον ενα εξαμηνο,τωρα την
ακουω στη κρεβατοκαμαρα της να γελαει,γελαει,γελαει,κλεινω τ'αυτια μου,δεν την υποφερω,
ξερω ακριβως τι κανει,δεν το υποθετω,το ξερω,πως,με τι τροπο,τι φαντασιωνει,τι παθος την
τρελενει,η πληγη στο στηθος με ποναει οταν ο καιρος αλλαζει,με την υγρασια επιδεινωνεται,
ο Αιγισθος,κι αυτος,τωρα,εχει αλλαξει,αμιλητος,αν τον αγγιξεις θα διαλυθει,σαν να μην ειναι
σωμα,σωρος σκονη,σκια,τι γυρευει εδω;,γιατι δεν εξαφανιζεται; γιατι δεν γυρναει εκει περα;,
εκεινη,ξερω,προσποιειται πως τον εχει κλεισμενο δικο της μεσα στο δωματιο της τις νυχτες,
την ακουω να του μιλαει,λογια παθους,η ξεδιαντροπη,δεν αντεξα,εσπασα τη πορτα,κρυφτηκε
κατω απ'τα σεντονια,ορμησα και τραβηξα τα σεντονια,τον ειδα γυμνο,'έισαι τρελη' της φωναξα,
'κοιμασαι μ'ενα πεθαμενο',εκεινη με κοιταξε με μισος,το'δα φριχτο στα ματια της,'ειναι
ζωντανος,ζηλευεις,εσυ'σαι νεκρη',χυμηξε πανω μου,'να το μαχαιρι στο στηθος σου','εσυ'σαι
νεκρη,νεκρη,νεκρη'ουρλιαξε,γελουσε,'εισαι νεκρη μητερα,ακους;νεκρη',απο εκεινο το συμβαν
εκανε μια βδομαδα να βγει απ'το δωματιο της,η' και περισσοτερο,δεν ξερω,δεν μ'ενδιεφερε,
ουτε φωναξα τους γιατρους να την μαζεψουν,τοσες φορες την εκλεισαν και δεν καταφεραν
τιποτα,τωρα,απο τοτε που βγηκε,αλλαξε,δειχνει να ενδιαφερεται για μενα,μου λεει ιστοριες,
παιζει στο πιανο,τραγουδαει,κανει εκδρομες με τους φιλους της,ειναι ενθουσιασμενη με την
κανουργια της ζωη,ντυνεται μοντερνα,περιποιειται τα μαλλια της,βαζει κραγιον στο στομα,
βαφει τα νυχια της,προσεχει το σωμα της,εχασε βαρος,γυμναζεται,οχι,δεν νιωθω ζηλεια,
πως σου περασε απ'το μυαλο αυτο,θεατρο παιζει,καταλαβαινω το σχεδιο της,μενω απαθης,
σαν να μην υπαρχει,η' σαν να μην υπαρχω εγω,κοιταζω τις παλιες φωτογραφιες,ο Αγαμεμνονας,
οι γαμοι μας,η Ιφιγενεια μωρο στην αγκαλια μου,φορουσα ενα λευκο φορεμα,τα δυο παιδια
μαζι με τον Αιγισθο,ο Αιγισθος στη μεση χαμογελαστος,δεξια του με ναυτικο φανελακι ο
Ορεστης,η Ηλεκτρα αριστερα του τον κραταει αγκαλιασμενο,εχει,τωρα το βλεπω,σκοτεινο
βλεμμα,τοτε ημουνα εγκυος στην Χρυσοθεμη,εγω ανιδεα,να,δες,η αναμνηστικη φωτογραφια
μας στην Αυλιδα,τα προσωπα κινουνται,στην απνοια το σκηνικο,το φιδι βγαζει το καινουργιο
του πουκαμικο,καὶ —δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,ακουω τη φωνη μου,καὶ —
δεῦρο δὴ— πατέρα πρόσειπε σὸν φίλον 630,'μητερα,τι μονολογεις;'σηκωνω το κεφαλι,κοντρα
στο εκτυφλωτικο φως του ηλιου βλεπω τη μαυρη σκια της Ηλεκτρας,'μητερα,σε ποια γλωσσα
μιλας;',ολα γυρω μου σ'αυτο το σκληρο φως διαλυονται,τι συμβαινει;που ειμαι;ποιο ρολο
παιζω,σε ποιο θεατρο;,ποια εισαι συ απεναντι μου που μ'ακους;'εγω μητερα ειμαι η Ηλεκτρα'
ακουω την Ηλεκτρα,'κι εσυ μητερα εισαι η βασιλισα Κλυταιμνηστρα','νεκρη;'ρωταω,'ναι,νεκρη,
μητερα'
.
.
.
Logico Geometricous 3μ χ 4μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ελαχιστη πρωτοτυπια αυτη η συζητηση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
[ενας αντρας και μια γυναικα συζητουν στο σαλονι ενος αστικου σπιτιου]
Α.αυτο ειναι συνεπεια της πληξης
Β.ποιο;
Α.η αισθηση του πραγματικου
Β.πως το εξηγεις;
Α.αδυνατο να το εξηγησω
Β.αποφευγεις
Α.μαλλον θα προτιμουσες μια λεπτη και περιτεχνη ευγλωτια
Β.εμαθα νεα της,ερωτευτηκε εναν τυχοδιωκτη τυπο
Α.το ξερω καιρο
Β.γιατι δεν μου ειπες;
Α.νομιζα πως δεν σ'ενδιαφερει
Β.ουτε τωρα δεν μ'ενδιαφερει,επρεπε ομως να μου πεις
Α.θα γελουσες,θα ειρωνευοσουν
Β.εχεις,μου φαινεται,εξημμενη φαντασια
Α.ο ανθρωπος αυτος διεπραξε ενα εγκλημα
Β.ειναι ματαιο,δεν το βλεπεις;
Α.προσποιησαι,κρυβεσαι,
Β.κανεις λαθος
Α.εμεινε εγκυος
Β.επιμενεις,συνεχισε
Α.ζηλια,προδοσια,χωρισμος
Β.τη σκοτωσε,γιατι δε λες αυτο;
Α.δεν ηξερα αν ηθελες να το ακουσεις
Β.ψεματα,ειναι ψεματα,δεν εγιναν ετσι
Α.εχεις δικιο,τη παντρευτηκες,πριν εναν χρονο
Β.η επιθυμια αφαιρει την ελευθερια,μια θλιβερη συμβαση
Α.μελοδραματισμος
Β.ο ανθρωπος συνηθιζει
Β.αληθεια,τι σε τρομαζει και τι σε γοητευει;
Α.η φαντασια
Β.ναρκισσισμος
Α.διεστραμενη και νοσηρη ιδεοληψια
Β.ειρωνευεσαι
Α.καθε αλλο,σοβαρολογω
Β.τι πιστευεις;πως τετοιες ιστοριες ειναι πληκτικες σημερα;
Α.ακριβως,ανιαρες
Β.θελεις να παιξεις κατι στο πιανο;
Α.βρισκω ομοιοτητα με την Εμμα Μποβαρυ και την Εντα Γκαμπλερ,καμια αμφιβολια,
Β.η σφαιρα στον κροταφο της Εντα Γκαμπλερ εγωκεντρισμος
Α.να μην κατορθωνεις αυτο που θελεις
Β.τι σημαινει θελω;,αυτο που ακριβως θελω;
Α.τι λες για τον Μακβεθ;
Β.ενας φαντασιοπληκτος,δειλος
Α.ελαχιστη πρωτοτυπια αυτη η συζητηση,ανοητη,κωμικη,πληκτικη
.
.
.
.
woman-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΚΕΝΑ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τωρα ξερω τι εγινε,δεν εχω πια αμφιβολιες,παλιοτερα,δεν λεω,με βασανιζαν,οχι,δεν ειναι
φαντασια μου,
σας ζητησε χρηματα; ναι,του δωσατε;,οχι,
καλεσατε την αστυνομια;
με υποψιαζεσθε; οχι,πως σας περασε η ιδεα,αληθεια,ποσο χρονων ησασταν τοτε;
εικοσι εξι
μια ερωτηση,εχετε καποια περιουσια;
ο μπαμπας ειναι πλουσιος
εχετε ωραια θεα απο αυτο το παραθυρο,ειστε ομορφη
καποτε ναι ημουνα πολυ ομορφη,ξερετε ποσο παραξενη ειναι καμια φορα η ομορφια;
θελω
τι θελεις;μηγ μου κρυβεις τιποτα
ποσο θα το ηθελα
τι σ'εμποδιζει;
ζουσαμε σ'ενα μικρο διαμερισμα ενοικιασμενο,οχι,μην επιμενεις,ειναι μια πληκτικη
ιστορια,δεν μπορω να πω τιποτα τωρα,
σας παρακαλω,συνεχιστε
νομιζω οτι δεν ειστε τοσο αφελης ν'ακουστε ψεματα
παψε,ξερω την αληθεια,
μην γινεσαι γελοιος.προσποιησε πως εχει σημασια για σενα,σε σιχαινομαι
μια μοναχα λεξη,μια λεξη
ναι,ομορφη,πολυ μαλιστα
γιατι ειστε τοσο δυστυχισμενη;τι ειναι αυτο;
αρκετα φλυαρισαμε,ευτυχισμενη;δυστυχισμενη;σας διαβεβαιω πως κανετε λαθος,απλα,
και μονο,τον λυπηθηκα,φυγετε
πως;
φυγετε τωρα
τωρα,λοιπον,εξηγειτε,λετε ψεματα,μιλειστε
ναι,εχεις δικιο,αποψε,φλυαρησα λιγο περισσοτερο,ποσα θελετε;
οσα ακριβως ζητησα
ω μα αυτο ειναι πολυ υπεροχο,ολα τελειωσαν
.
.
.
4.5.Συνθεσεις-3μ χ 4.5μ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ελενης Μονολογος-χ.ν.κουβελης c .n.couvelis
ειμαι μονη,το δωματιο τεραστιο,στο τραπεζι υπολειματα φαγητου,το πιανο
ξεκουρδιστο,ακουω τη βροχη,αληθεια,δεν νοσταλγω τιποτα,ουτε τα κοκκινα
χειλη,ουτε τη λεπτη απαλη λευκη επιδερμιδα,φοβαμαι,οχι δεν φοβαμαι,τα
χορτα ψηλα αδηφαγα πολιορκουν το σπιτι,δεν σ'εδιωξα,εφυγες,στοιβαξες
τα πραγματα σου στις βαλιτσες,δυο βαλιτσες γεματες ετοιμες να εκραγουν,
τον πρωτο καιρο σκεφτομουν,οι ανθρωποι ξαναγυριζουν,τωρα πια δεν πιστευω
τιποτα,κοιμαμαι παντα κουλουριασμενη στο κρεβατι,δεν μιλαω σε κανεναν,
ειμαι αδεια απο λεξεις,θυμαμαι,οχι δεν θυμαμαι,θελω να μην θυμαμαι,
οταν επιθυμουμε πιστευουμε πως ειμαστε ευτυχισμενοι,τιμωρηθηκα γι'αυτο,
βραδυαζει,ειναι γυμνα,ερημα,τα χερια μου,οχι δεν νιωθω μοναξια,καθε αλλο,
τι θεωρω μιζερη,περιττη,απανθρωπη,ντυνομαι συνεχεια χρονο,η σιωπη
μου ζηταει χρηματα,να πληρωθει,για τους σκωρους της απουσιας,
γρηγορα,χωρις τυψεις,γδυνομαι τις ωραιες φωτογραφιες μου,τι
θορυβο που κανει το κοκκινο ψαρακι στη γυαλα,ζηταει νερο,διψαει,
δεν υπηρξα υποταγμενη,ουτε και τωρα,φυτρωνει η ανασα μου,
.
.
.
.
ΜΑΤ-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
οι 1. και 2. παιζουν σκακι
1.αν και ξερω πως θα μου κανεις ματ,ομως παρ'ολ'αυτα παιζω μαζι σου
2.αν ομως παιξω διαφορετικα δεν θα σου κανω ματ
1.τοτε κι εγω θα παιξω διαφορετικα για να μου κανεις ματ
2.τοτε κι εγω θα παιζω διαφορετικα
1.και στο τελος δεν θ'αποφυγεις να μου κανεις
2.μα καποτε πρεπει να τελειωσουμε,εχουμε κι αλλες αναγκες
1.κι αλλες αναγκες;τι εννοεις;
2.να φαμε,να κοιμηθουμε,να διαβασουμε,να μιλησουμε,να...
1.αυτες δεν ειναι αναγκες,ειναι συνηθειες
2.ματ
1.επιτελους,τωρα πια αναγκη σου θα ικανοποιησεις πρωτη;
2.να μιλησουμε
1.εμεις οι δυο;αυτο εννοεις;
2.μα φυσικα,τι αλλο;
1.και το βρισκεις αυτο ενδιαφερον;
2.θα το ελεγα μαλλον πληκτικο
1.μαλλον; δηλαδη δεν εισαι σιγουρος
2.για τιποτα,νομιζω,δεν μπορει καποιος να ειναι σιγουρος
1.αυτο το νομιζω κανει τη προταση σου αμβιβολη,επομενως αυτο που ειπες δεν εχει
καμια μα καμια αξια
2.ας το πω ετσι,για τιποτα δεν μπορει καποιος να ειναι σιγουρος
1.επομενως ουτε κι εσυ γι'αυτο που μολις ειπες
2.ναι,βεβαιως,το παραδεχομαι
1.επομενως ειπες πως ισχυει κατι που δεν ισχυει
2.ακριβως
1.επομενως ειναι αδυνατο να συζητησουμε
2.πρεπει ομως να συζητησουμε
1.να περασει η ωρα
2.πεσ'το κι ετσι
1.η διαπιστωση μου ειναι λογικη,ειπες το Α και συμπερανα το Β,δεν ειναι αυθαιρετη,δεν
βασιζεται στο τι θελω,κι ουτε γινεται συμφωνα με τη προσωπικη μου επιθυμια
2.τοτε ειναι αδυνατο να συζητησουμε
1.καθε αλλο,η συζητηση δεν ειναι ποτε αδυνατη,αλλωστε αυτο κανουμε τωρα,και μπορει
να συνεχιστει οσο χρονο θελουμε
2.οι συζητησεις δηλαδη μονο διακοπτονται
1.ακριβως
2.παιζουμε αλλη μια παρτιδα σκακι;θελεις;
1.θελω,και θα περιμενω να μου κανεις ματ
2.πως ξερεις,πως εισαι σιγουρος,οτι εγω θα σου κανω ματ;κι οχι εσυ;
1.επειδη αυτο θα επιδιωξω
2.αλλ'ομως εγω θα τ'αποφυγω
1.το σκακι τελειωνει με ματ,επομενως καποιος θα κανει ματ,κι αυτος θα εισαι εσυ
2.τοτε γιατι παιζουμε αφου το αποτελεσμα ειναι προδιαγεγραμμενο;
1.για να επιβεβαιωθω
2.αν παιξω πιο κακα απο σενα δεν θα κερδισω εγω αλλα εσυ,και τοτε δεν θα επιβεβαιωθεις
1.ξερω πως δεν θα θελησεις να με απογοητευσεις
2.αν δεν γινει ετσι και θελησω;
1.σ'αυτη τη περιπτωση απεφυγες να κερδισεις για να με διαψευσεις
2.αρχιζω με το αλογο
1.απαντω με αλογο
2.δεν θελω να παιξω,ειναι γελοιο αυτο το παιχνιδι
1.ολα τα παιχνιδια μας ηταν γελοια,ποτε μεχρι τωρα δεν αρνηθηκες το παιχνιδι,
τωρα τι σ'επιασε;
2.δεν μ'αρεσει να με καθοδηγουν,δεν ειμαι μαριονετα,θελω να'μαι ελευθερος,
απροβλεπτος
1.πριν τι ησουν;προτου σου το πω;ελευθερος;απροβλεπτος;
2.αυτο ημουν
1.για μενα,το καταλαβαινεις,δεν ησουν
2.φτανει που ημουν για μενα
1.ναι,αλλα δεν ησουν μονος,ειμαι κι εγω
2.α,τοτε θα αντιστρεψω τη κατασταση,θα λεω πως εσυ παιζεις ετσι για να σου κανω
εγω παντα ματ
1.δεν αλλαζει τιποτα
2.γιατι;πως;
1.ειδες,δεν μπορεις να σκεφτεις
2.δεν πειραζει,ας ακουσω λοιπον τι σκεφτεσαι εσυ
1.στο σκακι παιζουν δυο,απ'τους οποιους ο ενας κερδιζει
2.κι ο αλλος χανει
1.ακριβως,εσυ εισαι ο νικητης,εγω ο χαμενος
2.ομως εσυ το προαποφασιζεις
1.ακριβως
2.αν ομως σταματησω να παιζω σκακι μαζι σου,τοτε θα σταματησει κι αυτο,ετσι
δεν ειναι;
1.ακριβως,ομως δεν θα το σταματησεις,γιατι σ'αρεσει να κερδιζεις
2.θα το σταματησω
1.τοτε δεν θα'χει κανενα μα κανενα νοημα η ζωη σου
2.ενα ανοητο νοημα
1.ακριβως,ενα ηλιθιο ανοητο νοημα,γι'αυτο κανε την επομενη κινηση
2.ματ
.
.
.
Τι ωρα ειναι;-[Μονοπρακτο]-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ενας αντρας,Α,και μια γυναικα,Γ,μεσα σε μια λευκη αιθουσα με καθετα λευκα
χωρισματα
Α.με ρωτησες τι ωρα ειναι;
[σιωπη]
Γ.δεν θυμαμαι,γιατι ρωταμε την ωρα;
Α.ετσι υπαρχουμε,μετρω το χρονο αρα υπαρχω
Γ.ο χρονος,τι απαισιο πραγμα,δεν περνουσε,ειχα τρεις πελατες,
Α.ειναι,ομως,ενδιαφερουσα εργασια
Γ.σαραντα πεντε λεπτα,ψυχαναλυση,μια νευρωση,μια παρανοια,μια μανιοκαταθλιψη,
επι τρια εκατο ευρω,δυο γυναικες ενας αντρας,η μια γυναικα ηταν ηθοποιος,πασχει
απο εντονη ψευδολογια
Α.το γνωριζει;
Γ.μαλλον το αγνοει
Α.εσυ γενικα λες ψεματα;
Γ.σε σενα λεω ψεματα
Α.τωρα;
Γ.σε σενα παντα λεω ψεματα,η γυναικα δεν ηταν ηθοποιος ουτε μανιοκαταθλιπτικη
υστερικη ηταν,η δευτερη γυναικα ηταν,ο αντρας ηταν ο συζυγος μιας τριτης γυναικας
Α.κι απο τι πασχει αυτη;
Γ.ειρωνευεσε; εισαι απαισιος
Α.καθολου
Γ.αυτη φοβαται πως ο αντρας της θα τη δολοφονησει
Α.α βλεπω η ιστορια εχει επιστημονικο και ατυνομικο ενδιαφερον,τι την συμβουλεψε
η επιστημονας;
Γ.συνεχιζεις την ειρωνια,να τον σκοτωσει αυτη
Α.δηλαδη η ψυχαναλυτρια ηθικος αυτουργος
Γ.κανεις λαθος αγαπητε μου,αυτη θα τον δολοφονησει
Α.ποσο σε πληρωσε;
Γ.αφιλοκερδως
Α.εισαι κυνικη
Γ.κι εγω σε μισω θανασιμα
Α.τι σου συμβαινει;
Γ.η πρωτη γυναικα ειναι συγγραφεας,το τελευταιο μυθιστορημα της εχει θεμα αυτο
Α.τη δολοφονια μιας γυναικας απο τον αντρας της για ερωτικους λογους,πολυ πρωτοτυπο
Γ.μην κανεις τον εξυπνο,οχι αυτο,αυτο που εμεις κανουμε
Α.με μπερδευεις,θες να πεις αυτο που συμβαινει τωρα;μα πως το ξερει; α καταλαβα,την
ενημερωνεις εσυ
Γ.δεν καταλαβες,εγω γραφω το βιβλιο,μην ξεχνας πως ειμαι συγγραφεας
Α.και φυσικα κινδυνευεις
Γ.καθολου,αγαπητε μου,εσυ κινδυνευεις,μπορω,αν θελω,να αλλαξω τη πλοκη
Α.τοτε,αν συμβει,θα κατηγορηθεις για φονο και θα καταδικαστεις
Γ.εισαι ηλιθιος,κανενας δεν καταδικαζεται για μυθιστορηματικο φονο
Α.παιζουμε καποιο παιχνιδι;
Γ.χρονια παιζουμε παιχνιδι,τωρα καποιος αλλος ειναι το θυμα και καποιος αλλος
ειναι ο θυτης
Α.σοβαρολογεις;δεν μπορει να κανεις αυτο,ειναι τρελα,εισαι τρελη;μ'αγαπουσες
Γ.σ'αγαπουσα,ετσι φανταζεσε,σε μισω,οχι δεν σε μισω,αδιαφορω
Α.λες ψεματα,δεν λες αληθεια
Γ.δεν λεω ψεματα,την αληθεια λεω,ενα παιχνιδι ειναι,αχ ποσο με διασκεδαζει,δεν φανταζεσε,
Α.θεατρο;
Γ.ναι,ακριβως,ενα θεατρο
[σιωπη]
τι ωρα ειναι;
.
.
.
Στιγμιοτυπα-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Μονόπρακτο)
(Άντρας και γυναίκα σε λευκό δωμάτιο,κενο,όρθιοι)
Α.τι συμβαίνει;
Η.αυτο
Α.δεν καταλαβαίνω
Η.αδυνατον
Α.τι είναι αδύνατον;
Γ.αυτο
Α.αστειευεσαι
Γ.αυτο νομίζεις
Α.ξερεις ότι είμαστε απομονωμένοι
Γ.το ξέρω,όπως ξέρω ότι με απειλεί
Α.δεν φοβάσαι;
Γ.οχι,είσαι δειλός,όπως και την άλλη φορά
Α.τοτε ήταν άλλη φορά
Γ.τοτε,περιμένω
Α.καποια στιγμή θα συμβεί,να'σαι σίγουρη
Γ.ας υποθέσουμε ότι το έχεις κάνει,εντάξει;
Α.ενταξει.συμφωνω
Γ.πως αισθάνεσαι;
Α.ευτυχισμενος,θα περίμενες να σου πω απελπισμένος,όχι νιώθω ευχαρίστηση
Γ.εισαι ανόητος,δεν βλέπεις ότι κρατάω μαχαίρι
Α.λες ψέματα,δεν θα το κάνεις
Γ.θα το κάνω σε ένα λεπτό ακριβως,αρχίζω την αντίστροφη μέτρηση
(Σιωπή)
Α.καν'το,επιτέλους
Γ.ηδη το έχω κάνει,αυτό έχει γίνει
Α.ψεματα
Γ.απλα δεν μπορείς να το δεις,είσαι τυφλός,τώρα θα ανοίξω τη πόρτα και θα σ' αφήσω
μόνο σου
Α.οχι,όχι,δεν μπορείς αυτο να το κανείς
Γ.τι θα μ'εμποδισει να κάνω αυτό;
Α.ειναι αδύνατον,δεν υπάρχουν πόρτες,είμαστε οι δυο μας εδώ μέσα κλεισμένοι
Γ.θα φωνάξω,θα ούρλιαξω,να έτσι(ουρλιάζει)ε είναι κανείς έξω εκεί;
Α.(γελάει)κανείς κανείς μόνο εμείς
Γ..είσαι απαίσιος,θέλεις να με γελοιοποιήσεις,να με ταπεινώσεις,να νιώθω μηδενικό
Α.νομιζω,όχι ξέρω καλά,πως αυτό ήταν το σχέδιο σου
Γ.εισαι σκληρός,αδίστακτος,σταματά
Α.εγω ένα όργανο σου,με χρησιμοποίησες
Γ.λες ανοησιες,πάψε,δεν έχεις το δικαίωμα
Α.ενας ηλίθιος υπηρέτης των φαντασιώσεων σου,πειθήνιος δούλος,παραδεξου το,έπαιξες
κι έχασες
Γ.παψε,θα σε σκοτώσω
Α.βλεπω το χέρι σου τρεμει
Γ.ποσο θα'θελα να πέσει σκοτάδι,να σκοτεινιάσουν όλα,να διαλυθούν,κι όταν ξαναφωτισει
να μην υπάρχεις
Α.παντα σε γοήτευε η ανυπαρξία,γι'αυτό ακριβώς σ' ερωτεύτηκα
Γ.τωρα όχι;
Α.σε μισώ
Γ.κι εγώ σε σιχαινομαι
Α.ολα,τα πάντα,θα τελειώσουν σε μια μεγάλη,πολύ μεγαλη,σιχαμερά,εγώ,εσύ,ο κόσμος
Γ.θες να σ'αγκαλιασω;
Α.οχι,μην πλησιάζεις
Γ.κι όμως ένα τόσο δα βήμα είναι
Α.δεν θέλω
Γ.ουτε εγώ θέλω
(σιωπή)
Α.που είσαι,γιατί δεν μιλας,;
(σιωπή)
Γ.ποτε δεν θα ξαναμιλησω
(σιωπή)
Α.εστω κι έτσι,αυτό είναι ένα είδος ύπαρξη
Γ.κανεις λάθος,αυτό είναι υπαρξη
.
.
.
.
.
Abstract Geometricous 3μ χ 4,5μ-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
Αντιστιξεις-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
στο φως του φεγγαριου τα δεντρα
η νύχτα έτριψε τριζόνια
τυλίχτηκε με κρινους να κοιμηθεί την
ξυπνησαν το πρωί μια χρυσή προσωπιδα,
τον γνώρισε, κομμάτια διχτυ στο στόμα του
'τραβηξτε το, να μιλησει' φώναξε κάποιος και
γέλασε κοίταξαμε ήταν ο Αιγισθος, σε μια
γωνιά σκοτεινό το πρόσωπο της Ηλεκτρας
το τραβηξαν, η Κλυταιμνηστρα ξύπνησε, ο
Ορέστης ξερίζωνε τους κρινους 'μην
με ξυπνάς'του φώναξε της πεταξε
χώματα στο προσωπο, 'η μάσκα μου είναι χρυση'
ούρλιαξε ακούστηκε το νερό να
ποτιζει ρίζες ραδικιων στη κοιλιά της
'μάνα,κλείνω τη βρύση του φεγγαριου να μην
πινεις' 'θα διψασω αιωνιοτητα' η
σειρά της στη σκηνή 'θα διψασω αιωνιοτητα' οι
θεατές χειροκροτησαν στ'αυτια της
το ποδοβολητο της αναπνοής του,' έλιωσα τη
χρυσή προσωπιδα κι έκανα αυτά τα χρυσά
δοντια' έδειξε το κενό τους στη σκοτεινή
γωνιά η Ηλέκτρα παραμονευε δειπνιζοντας
φωνες γρυλων το φεγγάρι ανέβηκε
στον απέναντι λόφο, ενας ισχυρός άνεμος
φυσηξε αγριοσυκια ύστερα απλώθηκε
ησυχία σαν λαδι ' διψαω' ακούστηκε,
το χόρτο ανέπνεε, 'διψαω'
κρίνοι την τυλιξαν σεντόνι, 'στον ύπνο δεν
κινδυνευει' μίλησε ο Ορέστης
το ειναι ερωτηση υποδεεστερη του φαινεσθαι
πραγματικο το τριανταφυλλο στη τριανταφυλλια
μ'ενα ποδηλατο ξεφυγε ο αερας
το βλεμμα μου εχω ιδιολεκτο
η αποσταση του χρονου μεγαλωνει σπο το σωμα μου
και η απωλεια της λαμψης στη κοιλια σου
ακινητο το δεντρο μουχλιασμενο νερο
την ανοιξη θα ισορροπησω τη σιωπη ,ειπε,
τη μελαγχολια της αληθειας θελω για να επιζησω
στο κενο της Ιστοριας ανταλλαζουμε λεξεις
πως φαινεται το ειναι να ειναι
it is a very important thing to do so that can be found in the mirror glass of being body just
like a messing factor for face not only in the skin of plastic zones or the surrounding area
of plants together especially when it comes to quiet water on the surface of beauty into
the wind garden and has a very nice light air wind void voice view every time since it's
the first one up high down during searching a new place to be found on the dewy side
of the body - event eventually with the prime units that are available in the same area as
the infinite causes of the event would world to get the most out of the way body itself it is
not as simple as the infinite causes of world for giving it to different cultures going through
the same thing language onto the same at every single time point in the game through the
same story rather rapidly to make jokes about how to use it rarely in a fashion future fun
drying time until the next geometricous message has been built to the yellow screen before
the new law is incomplete mode moving moon like line full screen of the body map zoom
in which the image will appear on the right side of the event code at the bottom of various
text drawing however like this one version of default parameter to display the image with
the following information on the brewery free frequency which is not as visible as the infinite
quantity of the body information contained within this kind of data system so that a certain
amount of transactions will be made by the following node numbers specified in each category
defined by default Kant which is the result displayed in error be added to the list of selected
mistakes that are made by seeing the water drops several times a focused activity can be found
in the area of the sea or by using the same color as the infinite size of desired material body
ηλιος ὀλοοίτροχος στα δεντρα,
πορτοκαλιες και λεμονιες ανθισμενες
μ'ενα συνεχες a-ke a-ke οδηγω οδηγω
κυματιζουν τον αερα τα τζιτζικια
FολοFο- στροφή, γύρισμα,στρογγυλο βοτσαλο στα νερα
συναντησαμε,μεσημερι,καποιο Μοψο Λαπιθη
δειπνουσε στο παραλιακο κεντρο 'Οι Γλαροι',λιαστο χταποδι
μας συστησε τη γυναικα του,'απο'δω η Μυρινη' ειπε
'μην ανησυχειται δεν θα βρεξει σημερα ,απολαυστε τη θαλασσα'
εδειξε τον καθρεφτη της θαλασσας,χαλκοργειο ψαριων
'ονομαζομε -z-t-w-d ειμαι d-n-n-y-m,απογονος του M-p-š'
των Δαναων ειπαμε,τοτε καταλαβαμε,Αχαιος ,
κατοικος της μυκηναικης αποικιας στη Μικρα Ασια
μας εδειξε φωτογραφιες,μια χαμογελαστη κοπελα,'η Ιπποδαμεια,
η κορη μας,18 χρονω,στη Σμυρνη της Ιωνιας σχολικη εκδρομη,ετος μετα 1922',
μας κερασε δροσερη μπιρα
Ελλαδαν οἰκεῖτε καὶ ὀφρυόεντα Γλωτταν,σχολιασε.
την αλλη μερα,νομιζω,στο μουσειο ειδαμε το μεγαλο μελανομορφο αγγειο
'ενας κρατηρας'μας εξηγησε η ξεναγος,μια νεαρη ιταλιδα,'Κρατηρας του Κλειτια,
questo è stato usato per mescolare il vino con l'acqua,opera nel 570 AC'
το βραδυ στο αρχαιο θεατρο παρακολουθησαμε το χοροδραμα'Θησεας και Αριαδνη'
μας πιεζε απο ψηλα η πανσεληνος,Ποτνια Θηρων Κραταια
και τη νυχτα ακουσαμε απ'τ'ανοιχτο παραθυρο τη συριγγα του ωμηστη Πανα
επειτα ενα ποδοβολητο αλογων
ενας Αιαντας ,καπου μεσα στην ιστορια μας,μεταφερνει το νεκρο σωμα του Αχιλλεα
μ'ενα συνεχες a-ke a-ke πορευομαστε
σε ὀφρυόεντα Γλωτταν
I heard them talking there "What time was this?"
"Who else was here at the time?" But what is a Turing Machine?
Man Universe Puramente Novelistico
8. We have a 102 x 102 sheet of graph paper and a connected gure
of unknown shape consisting of 101 squares. What is the smallest
number of copies of the gure which can be cut out of the square?
Artemis Αγροτερα τε και Ημερα τα δεντρα με σμερδαλεαν φωναν
κατά δάσκιον ύλαν
απεναντι η Τενεδος βουλιαγμενη στο φεγγαρι
quae tanta insania, cives? γλιστραει στη θαλασσα
insequitur commixta grandine nimbus,
et Tyrii comites passim et Troiana iuventus
Τα Περγαμα ποιος παλι θα ξαναχτισει;
το βραδυ της επιστροφης στις Μυκηνες το μικρο κιτρινο ψαρι
πηδηξε απ'τη γυαλα
Carthago delenda est στο καθρεφτη
τα χρυσα σκουλαρικια με τους ροδακες το κοκκινο κραγιον
ακουσε τη πορτα ν'ανοιγει,ο ανεμος
τη μερα εκεινη η Κλεοπατρα παρακαλει τον Μελεαγρο να γυρισει στη μαχη
ο Αιας ο Κωστας ο Γιωργος υψωμα 1630 [Παπακωστα η' Χορμοβα]22/01/1941
Τρωαδες μητερα Εκαβη αδελφη Καλλιοπακι νυφη Ελενη γυναικα Ανδρομαχη
γιοι Νικος Αστυανακτας κορη Λαοδικη
κεφαλήν δ’‘ο γε κόψατο χερσιν στη Σκαμανδρια Σμυρνη
η φωνη της γυναικας
αὐτίκα δ᾽ ἀργεννῇσι καλυψαμένη ὀθόνῃσιν
ὁρμᾶτ᾽ ἐκ θαλάμοιο τέρεν κατὰ δάκρυ χέουσα,[Γ',141-142]
τους ειδε η Ελενη,ενας εδειξε τα χερια του,'που ειναι τα χερια μου;'
ενας αλλος ερριξε τα ματια του στο ποτηρι με το νερο
'αν ποτε καποιος διψασει να πιει' ειπε
Ελληνες Αχαιοι βορεια της Λαρισσας 1947
Ὣς ἄρ᾽ ἐφώνησεν, καὶ ἀπὸ ἕθεν ὑψόσ᾽ ἀείρας 465 θῆκεν ἀνὰ μυρίκην·
ρητινοφορες μελισσες κοντα η θαλασσα σε θαμνους μυρικη βρεχει τα ποδια της
με καταπρασινα φυλλα
δέελον δ᾽ ἐπὶ σῆμά τ᾽ ἔθηκε συμμάρψας δόνακας μυρίκης τ᾽ ἐριθηλέας ὄζους,
kai μ'ενα οστρακο κοβει βλαστους
μὴ λάθοι αὖτις ἰόντε θοὴν διὰ νύκτα μέλαιναν.τα νησια γρηγορα κωπηλατουσαν
προς τη δυση,οι γλαροι ακολουθουσαν τὼ δὲ βάτην προτέρω διά τ᾽ ἔντεα καὶ μέλαν αἷμα,
αἶψα δ᾽ ἐπὶ Θρῃκῶν ἀνδρῶν τέλος ἷξον ἰόντες. 470 εστειλε τοτε γυναικες,
η μια με πλυμενα ρουχα,η αλλη φρουτα,η τριτη ζεστο ψωμι και κοκκινο κρασι
Ομηρου Οδυσσεια,ν' 66-,στη Τραχινα ορισθηκε να πληρωσει ο Ηρακλης
μελος του ΔΣΕ απο φανατισμενους πραιτοριανους,μια ομαδα Χ ανοιξε πυρ,
ακολουθησαν τα Δεκεμβριανα,33 ακριβως μερες,οἱ δ᾽ εὗδον καμάτῳ ἀδηκότες,
ητανε κι οι κλεφτες Κερκωπες ο Σιλλος κι ο Τριβαλλος οι απατεωνες
ἔντεα δέ σφιν καλὰ παρ᾽ αὐτοῖσι χθονὶ κέκλιτο εὖ κατὰ κόσμον τριστοιχί· παρὰ
δέ σφιν ἑκάστῳ δίζυγες ἵπποι.τα οπλα παρα ποδας,'τ'αλογα του Ρησου'ακουγεται
μια φωνη τη νυχτα Ῥῆσος δ᾽ ἐν μέσῳ εὗδε, παρ᾽ αὐτῷ δ᾽ ὠκέες ἵπποι
η γυναικα κοιμονταν,τ'αλογα εβοσκαν τ'απογευμα,'τι κανεις;' του φωναξε
'θα ξυπνησει',αδιαφορισε
κανενας δεν ηξερε τ'ονομα της κορης της Ιππολεχους Δημητρας
ἐξ ἐπιδιφριάδος πυμάτης ἱμᾶσι δέδεντο. 475 σ΄ενα παπυρο του 1931 η Κορινθια εταιρα
Πασιφιλη καταγραφονταν ως μοναχη στο κοπτικο μοναστηρι Καρπου και Παπυλου
στην Αιγυπτο,
καποιοι το εκριναν ρητορικο γυμνασμα σοφιστου,
η Φιλαινιδα ζουσε τοτε στην Αθηνα Δαιδαλιδων 47 Κατω Πετραλωνα ,Κεκροπιδα,
ο πατερας της ειχε Οινομαγειρειον ,αμοροζα απο διετιας ενος Κροκαλου,κορη του
η Αρπαγη,ερωμενη του Πασωνα του Κυδαθηναιου,το ρημα 'αλφανω' κερδιζω,ηταν
ανδρας αλφηστης,δραστηριος επιχειρηματιας
τὸν δ᾽ Ὀδυσεὺς προπάροιθεν ἰδὼν Διομήδεϊ δεῖξεν·
«οὗτός τοι Διόμηδες ἀνήρ, οὗτοι δέ τοι ἵπποι,
στο γραμμα εφραφε νεα για την Ακκω,τη Σισυμβρυα,τη Μαλθακη,τη Ναννιω,τη Γλυκερα ,
'ο Αλιτυρος εκανε καλαυσιθυρον στην Δαμασανδρα'
οὓς νῶϊν πίφαυσκε Δόλων ὃν ἐπέφνομεν ἡμεῖς.'πουλησε ολα τα χτηματα του στη Σικυωνα'
'πρωι 7 Ιουνιου πηραμε τη διαταγη να προχωρησουμε,ενωπιος ενωπιω πλεον,
ενας απο μας,καποιος Θωμας,τρελλαθηκε,τον παρατησαμε '
συνεληφθει τον Νοεμβριο το 1949,βασανιστηκε και φυλακιστηκε,το 1953 με τα μετρα
αμνηστειας αποφυλακιστηκε
ἀλλ᾽ ἄγε δὴ πρόφερε κρατερὸν μένος· οὐδέ τί σε χρὴ
ἑστάμεναι μέλεον σὺν τεύχεσιν, ἀλλὰ λύ᾽ ἵππους· 480 'στην Ακροκορινθο ειδα τη Μυριανθη'
ενας Εφεσιος τον Μαρτιο του 335 π.Χ πληρωσε το φορο στους Περσες,ενα τετραδραχμο
της Ιωνιας με αναγλυφο χαρτη της Εφεσου
στη Κυπρο οι Αχαιοι εφτασαν το 2ο μισο της 2ης χιλιετιας π.Χ
αὐτὰρ ἔμ' ἐς Κύπρον ξείνῳ δόσαν ἀντιάσαντι,
Δμήτορι Ἰασίδῃ, ὃς Κύπρου ἶφι ἄνασσεν.
ἔνθεν δὴ νῦν δεῦρο τόδ' ἵκω πήματα πάσχων.
[Ντοκουμεντο,Ομηρου Οδυσσεια ρ',442-444]
μετα το χαλασμο των συντροφων στην Αιγυπτο απ'την ανοησια τους
μ'εδωσαν στον Δμητορα του Ιασου,ισχυρο της Κυπρου βασιλια,
που'ταν φιλος,κι απο'κει τωρα εδω γεματος συμφορες εφτασα
ἠὲ σύ γ᾽ ἄνδρας ἔναιρε, μελήσουσιν δ᾽ ἐμοὶ ἵπποι.»
Λιτοχωρο 31 Μαρτιου Δεσκατη 21 Σεπτεμβριου Ναουσα 30 Σεπτεμβριου 1946
Γραμμος 1949
λευκη αιωνιοτητα τρεφεται ο κυκνος
κι οι διαφανες πραξεις της σεληνης
νερα που βοσκουν τα ψαρια
αντιλογια λεξεων ειναι η αληθεια
το εκκρεμες του αερα /το απειρο πληθος του χρονου
κοκκοι πρωτων αριθμων η ελληνικη αμμος
ας,τωρα,επιτευχθει η αυτονομια της Ιστοριας
η ευφυια του πρασινου δεντρου,ακριβως,μεσημερι
παφλασμοι κοχυλιων αγγιζουν αφροεντα ανθη
στα συρματα στεγνωνει ο ηλιος,απογευμα,
τα σταχυα ντυνονται τις περισπωμενες του κιτρινου,καλοκαιρι,
εκτυφλωτικο εμφυλιο φως λεξεων
το ι το υ το η
το ο το ω
το ε
το α
το σ ,η σι διεση της φωνης σου
μ'ηχο νερων τα πουλια μιλανε
η ασυληπτη βεβαιοτητα του σωματος
υπεροπτικο αλατι,η εξατμιση της σιωπης του
η τρυφερη γραμματικη της πεταλουδας στο χορταρι
η αντιθετος διαγωνιος των ψιθυρων
η ορμη του ειναι
οι πραξεις
»Ich weiß«
Ich weiß nicht
no-one will drive us out of Tarski’s truththeoretic paradise
[35a] τῆς ἀμερίστου καὶ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ
ἐχούσης οὐσίας καὶ τῆς αὖ περὶ τὰ σώματα γιγνομένης μεριστῆς τρίτον ἐξ ἀμφοῖν
ἐν μέσῳ συνεκεράσατο οὐσίας εἶδος,
Πλατων Τιμαιος
denken Sie daran
And he to me: “O creatures imbecile,
And he to me: “Thy city, which is full
Of envy
His
inability to construct a narrative suggests the ideological bankruptcy of his age.
αυτοχθονες
ανακαλυψαν τη φωτια το χαλκο το σιδερο
εξημερωσαν αγρια ζωα
ο Δωριεας Αστεριος εσμιξε με την Τυρια Ευρωπη
ballet
Apparition de la lune
ο αντρας κοιμαται η γυναικα στον καθρεφτη
μια σαυρα στη κοιλια του
η γυναικα βαφει τα χειλη της
η σαυρα στο στηθος της
La lune disparaît à son tour
στην Αλωση της Μιλητου
στα προσφυγικα της Νεας Σμυρνης ο Μινωας Σαρπηδονας ειχε
παντοπωλειο,η γυναικα του Κυβελη γεννησε διδυμα
τ'απογευματα ακουγαμε απ'το σπιτι τους κροτους,κυμβαλα,
τυμπανα και κλαγγη οπλων
την δ’(Άρτεμη ελεγαν Εφεσίαν και Κρησίαν
και λιμην κλειστος προς Βορεαν ελεγαν
σταδιους ρ’ πόλις εστίν έχει λιμένα και ύδωρ
εξαιτιας αυτων η Αλωσις του Ιλιου,στο γραμμοφωνο
το σπιτι,το εσωτερικο του σπιτιου,τα καδρα,οι καρεκλες,
εξω η αυλη,τα πλακακια,ο κηπος,τα τζιτζικια στα δεντρα
και πιο περα το κλειδι της θαλασσας
το καλοκαιρι εβαζαν σ'ενα πιατακι ζαχαρωμενο νερο να πιασουν τις μυγες
τη νυχτα η γυναικα τραγουδουσε ρεμπετικα
ψυχομαχω.ο γαρ α[λ]εκτωρ ηστοχηκε μου
και θακαθαλπαδος ερασθεις εμεν εγκατελιπε
αλλ'επιθεις λιθον εμαυτου επι την καρδιαν
καθ[η]συχασομαι
'¿Tenés hambre?'preguntó,
'Esta noche vas a cenar muy liviano', dijo ella,
'¿Cómo te llaman en tu casa?'
'Me llamo Pablo'
'Pablo es un bonito nombre'
επιστροφη επιμονη στην Ελένη
το περιοδικό μόδας στο τραπεζι η γυάλα με το ψαρι το πορσελανινο ανθοδοχειο
ο καθρεφτης έδειχνε μια γυναικα μια άγνωστη σκέφτηκε έδειχνε τα χερια της
χρυσα δαχτυλίδια γελουσε ένα μαργαριταρενιο κολιέ στο λαιμό γαμήλιο δώρο στη Λισαβόνα
η' στη Ρώμη, πέρασαν από τότε χρόνια στην ιστορία,
στρατιώτες,φωτογραφία σε εφημερίδα, στα καράβια ανέβαιναν στην πάνω Ελλάδα ένα
παιδί τη φωνάζει μάνα ' μάνα που μας πάνε; ' δεν πρόλαβε να του μιλήσει βραδυασε την
απομακρυναν μαζί με τους άλλους
ανθρωπος μακραίνει από άνθρωπο κενό δωματιο το φεγγάρι εισβάλει απ' το
παραθυρο βουλιαζει στο κρεβάτι το σωμα της, τι λένε; γιατί δεν ακουει; ' η Ελένη ειμαι'
'ποια; ' ντράπηκε να επαναλάβει ενας αντρας , ιδιος, οξυγονοκολλουσε σιδερα
για να κοιμηθεί βγάζει το κεφαλι της τα χερια της τα πόδια της κλειδώνει τη πόρτα, να μη τη
δουν, αφήνει ανοικτό το φως,
ακούει το σφύριγμα ενός τρένου, ο πατερας, τότε, είχε ελιες κι αμπέλια, ο ηλιος τους έκαιγε,
αργότερα θα έρθει η μοδίστρα, βαριέται τις πρόβες,ότι είναι να γίνει ας γίνει γρήγορα, γιατί
τόσο θέατρο; ποιανού ματαιοδοξία εξυπηρετει;
ένα κίτρινο φύλλο αιωρείται στον αέρα, σε λίγο θ'αγγιξει το εδαφος, το αγγίζει τώρα,
ο άντρας απέναντι της μιλάει, σε κάποια άλλη γυναίκα, αφηγείται μια ιστορία, την ίδια την
άκουσε πολλές φορές, από ευγένεια δεν του το λέει, και πάντα αλλάζει το τέλος,
'ηρθε η μοδιστρα' της λένε, σηκωνεται, πάντα έχει μεγάλη αγωνία μην δεν βρει τα μέλη της,
ευτυχώς όλα είναι στη θέση τους, από μικρή την διδαξαν να μην προκαλεί,σε φθονουν άμα
ξεχωρίζεις,
το φεγγάρι τραβήχτηκε απο πάνω της, έμεινε μόνο η δαγκωματια του στο λαιμό της,
έδεσε ένα πορτοκαλι μαντηλι γυρω να την κρύψει, άνοιξε τη πόρτα και βγήκε,
την είδε στον καθρέφτη 'η Ελένη είσαι;' τη ρώτησε, 'ναι' απάντησε, και για να μην υπαρχει
αμφιβολία προσθεσε 'ναι εγώ ή Ελενη'
know /look at
a flesh of water sea
radiant earth/waves
moon illuminates
forever /mountain
shoulders of horses
swiftly/westward
together glittering
rocks/field going
silence trace charm
fishes/watery boats
circling aenigma
know/tell now
ρυτιδες της πολης οι δρομοι
οι ανθρωποι τα εντομα που την κατατρωνε
περιττη αθλια δοξα
η συντριβη
ενας δυνατος αερας χαρτονομισματων
νοημα η' μη νοημα
η ποιηση το γκριζο τους
εκει στη κολαση η Αννα Αχματοβα με μινι ζιπ
αποπλανα τον Αμεντεο Μοντιλιανι
αυτος ο Βλαντιμιρ Μαγιακοφσκι δεν νιωθει φοβο
με μεσαιωνικο φοντο η ιστορια ερπει
συνομιλωντας με τον Αρθουρ Σοπενχαουερ
τιποτα δεν δικαιολογειται
Opposite me
against true,the real
any
reason
'Do you remember it?'
'How could I forget it'
everything
cruelty Mankind Universe History
one thought
one sensation
all mockery
all illusions
Madame!
Don't you know me yet?
Yes
she increases his desire
in accordance
'I cannot deny'
Matiere Into Time Reflexion
Indeed
meat and soft-boiled eggs/ took one of /them 'Just wait!'
lay down theories 'Why not' to be 'Strange maxims!'
no false read and write /a bird hover among the trees
and seems to bathe in moonlight / a screen illumination
the atmosphere what solemnity with the odor of flowers
a mirror,again,'How, so?' how did you arrive at these
conclusions? Watch out 'Not only that''What is it?'
τι σημαινει αντιλεγω
το πρωι εκσφενδονισμενα πουλια στον αερα
αναδυεται επιδεξια η θαλασσα
κι ανθη,ακριβως,οστρακων στον καθρεφτη/ο χρονος
ματαιοδοξια γεγονοτων ο ανθρωπος
δικαιολογια επαναστασης
εμεις,κληρονομοι τοκογλυφων ιστοριας
εδω,πηλινα δεντρα σ'εγχρωμο αερα/τα βλεμματα
χρησμους σε χρυσα πορτοκαλια μοιραζουμε
ονοματα σε μνημη εμφυλιου πριν την απειροτητα
το κοκκινο καρπουζι το κιτρινο πεπονι
μια πλημμυρα αφανων στο θεατρο κατω απ'τον ηλιο
αυτη η εγχαρακτη διαφανεια συνεχως
προβαλει το φεγγαρι/ενα μπρουτζινο φωνηεν
ροδια σε λαμψεις νερου
οι ρητορειες δημαγωγων τα συμφεροντα μας
ιδιοτελεις αγριοχηνες χαρτοπαιζουν με τη βροχη
τινος ο κοσμος αισχρο γευμα
voices about what?
he came forward
the surrounding land,then
his arms
at the light
................. the mirror
.... watching
—Tell me
Come and look/a body odour
liquid voice I’m not joking —Look at
'a basic obstacle to an adequate definition of truth'
-The truth of a sentence consists in its conformity with the reality
false/not true in Aristotle's Metaphysics:
να πεις τι ειναι εκεινο που δεν ειναι
η' τι δεν ειναι εκεινο που ειναι,is false
ενω να πεις τι ειναι εκεινο που ειναι
η' τι δεν ειναι εκεινο που δεν ειναι,is true
-and what is your own idea of realism?
in old-time photos:the nostalgia
-is Photography a means of communication?
το λευκο σωμα ενος κυκνου στα νερα
τα χρωματα της φωνης του αερα
Οδυσσεια φ 393-5 ὁ δ' ἤδη τόξον ἐνώμα πάντῃ ἀναστρωφῶν, πειρώμενος ἔνθα καὶ ἔνθα,
μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν
—Tell me
.... watching
................. the mirror
at the light
his arms
the surrounding land,then
he came forward
in roots of Platon in ads world
in money praxis in encircling interests
στο βορρά η αρκούδα
οἴη δ' ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο
Θρηικιος άνεμος ξεριζώνει ιτιές και φτελιες
ἧχι ῥοὰς Σιμόεις συμβάλλετον ἠδὲ Σκάμανδρος
η Κασσάνδρα στις Μυκήνες πρώτο πρωινό
χρυσές μέλισσες βομβιζουν στ'αυτια της
ένα Σαββάτο βραδυ
μια Κυριακή πρωί
μπηκα στο Γιουλ μπαξέ
η ασκαυλος των τζιτζικιών στη μουριά
φρέσκα σύκα στο τραπεζι
οἴκαδ' ἴμεν, Τροίῃ δὲ πεφήσεται αἰπὺς ὄλεθρος
Μαλαγματενιο αργαλειό κ'ελεφαντενιο κτένι
κ'ενα κορμι αγγελικό κάθεται κι υφαινει
Αδεται εν Συνασω-κυκλιος χορός
η Ελενη κτένιζεται στον μεγάλο καθρέφτη
κόκκινιζει τα χείλη της
μια φλέβα κύκνου στ'αριστερο χέρι της
'που'ναι η μάσκα μου;δεν τη βρισκω'
Ἕκτωρ, ἡμῖν δ' αὖτ' ἀναφαίνεται αἰπὺς ὄλεθρος
η Σμύρνη φωτογραφία αναμνηστικη
της έφεραν τη μάσκα
βάλε στα μαλλιά σου λάδι
στα μάγουλα σου κοκκιναδι
την φώναξαν Ρουμπαλια
Γαρουφαλιά που σε τριγυρνουνε τα πουλια
a tree sound is
the green
between
waters
προβλημα αβεβαιοτητας η φιλοσοφια
αμηχανια λεξεων στον Thomas De Quincey
What man How that face
η παρακμη του απειρου στη γευση μηλου
κοκκινη δυση just when
στο χρυσο κοσμημα παριστανωνται δυο μελισσες
στην Ιστορια η Τροια καηκε το 1922
η απεραντη λυπη του Οβιδιου στην Κωνσταντζα
en la terre et les pierres imaginaire
η αγρια πτωση του Αιαντα Τελαμωνιου
απο αγανακτικον ηθος η αναγνωση του Πλατωνο
στο κενο της ψυχης
δεινοτατον αλλοτριον σωμα
η εμμονη στην ακαμψια του Celan 'Κυριοι για τελευταια φορα
προγευματιζω Freud'
χλευαζει γελειοποιει:FRANKFURT,Es ist alles andese
αντιπαλοτητα πραξεων το Ειναι,μιστερ
φορεσε,ενσυνειδητα,την πανοπλια Ηθικα Νικομαχεια του Αριστοτελη
πραγματι docta ignorantia η γνωση
λεω,παντα,την αδυνατη αληθεια
Eine Maschine,die nicht im Arbeitsprozess dient,ist nuzlos
μια λεξη αν δεν χρησιμοποιηται,δεν ειναι αχρηστη
π.χ μίστυλλόν
μίστυλλόν τ᾽ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ᾽ ὀβελοῖσιν ἔπειραν, 465
ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα.
κι επειτα τ'αλλα λειανιζουν κρεατα και τα περνουν στις σουβλες
κι αφου πολυ προσεκτικα τα ψησαν ολ'απ'τη φωτια τραβηξαν
[Ομηρου Ιλιαδα ραψωδια Α',465-466]
π.χ ανθρωπον
μίστυλλόν ανθρωπον
Was kann ich wissen?
Was soll ich tun?
Was darf ich hoffen?
Was ist der Mensch?
Her face was flushed with pleasure
être bien dans sa peau
The actors had to play in intense heat
Αγαμεμνων. τη ξενη αυτη καλα να την δεχτεις
Κλυταιμνηστρα.τη θαλασσα ποιος τωρα μπορει να ηρεμισει;
Κασσανδρα. καραραμενο σπιτι,ποσα πολλα ξερεις,
φονικα απο συγγενων χερια
και τωρα που τον αντρα με γλυκολογα σερνεις στο λουτρο
πως το τελος να πω;
The walls were painted with intense vibrant colors.
The corset girdled the woman's torso tightly.
El bajo cantó un dúo con la soprano.
Εισαι τριανταφυλλιά μου,στη
φωνή μου πεταλούδα κίτρινη,
το βλέμμα
στο φως το σωμα λυγισε
υπεροπτικο η ρητορικη της σεληνης
τυλιχτηκε στα τριανταφυλλα
μορφες προιστορικων κυκνων στα πετρωματα του χρονου
το βαθυ βλεμμα του καθρεφτη στο δωματιο
το διαφανες κρυσταλλο της παιδικης ηλικιας ενα
απροοπτο κιτρινο του βαν Γκογκ
το κοκκινο πορφυρο της σιωπης
ασβεστολιθικα πουλια και φυτα
ειμαστε
η γλωσσα,τουλαχιστον,να σωθει,ειπε
φυκια ανθρωπων στο κηπο
χρωματιστα δεντρα αγγιζουμε και στη αγορα
μ'επιδεξιες κινησεις ενας αρλεκινος Οιδιποδας παιζει στα ζαρια
τα ματια του
η' κατ'αλλους,πλεον ειδημονες,πουλαει τα Απαντα του Φρουντ
ενας Οδυσσεας,τον ειδαμε,κωπηλατουσε στα νερα του καθρεφτη
ο Ελπηνορας ταιζε το κιτρινο ψαρακι στο γυαλινο ενυδρειο
'κραυγες Ιστοριας τα ταξιδια μας' εγραψε
κανενας δεν ειμαι,φωναξε,και μαζεψε τη ματαιοδοξια του
τι αρμυρα εχει η μεταφυσικη
ο Αριστοτελης ο Πλατωνας η Πολιτεια το Συζυγες του Ανθρωπου
ενα δεντρο η θαλασσα τα βραχια το βλεμμα μας
η' το ταγκο της γαληνης του φεγγαριου αποψε
τα λουλουδια τα νουφαρα τα κυπαρισσια
στο μεταλλο του ηλιου μυθολογια
κυριως,αμφισημα σχηματιζουμε τις προτασεις μας
στη πραγματικοτητα με λεξεις ταξιδευουμε
καθε Οιδιποδας και το Αινιγμα του
η επιθυμια της Αληθειας απ'τα κοκκαλα βγαλμενη
.
.
.
Δηιανειρα-σε διάφορες ηλικιες-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Το Βαλς της Δηιανειρας-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
δήϊος
δήϊος
Grammatical information: adj.
Meaning: `inimical, terrible', of πῦρ, also of πόλεμος, ἀνήρ (Il.), (cf. below); through false
connection with δαῆναι `able, experienced' (APl.).
Dialectal forms: Dor. δάϊος, δᾳ̃ος
Derivatives: δηϊοτής, -τῆτος f.
Δηιανειραα~δηιος +ανηρ~αυτη που αφανίζει[ πυρπολεί ]τους ανδρες
Τα τελευταία δύο χρόνια μένω στην Καλυδωνα,δεν λέω συνειθισα,συμβιβαστηκα,,μετά
τα γεγονότα,ο άντρας είναι δυνατός,εξουσιαστής,με κοίταξε,ένα άγριο ζώο,η γυναίκα απαλή,πειθήνια,μαλακή,εγώ τέτοια ήμουνα,η Δηιάνειρα γελάει,όχι δεν είμαι τρελή,σηκώνεται,κάθεται μπροστά στον μεγάλο ορθογώνιο καθρέφτη,εδώ στολίστηκα νυφη,
χρυσό στεφάνη στα μαλλιά,χρυσα άνθη λεμονιάς,και διάφανο πέπλο,τωρα;όλα αναμνήσεις,
θα νομίζεις πικρές;,όχι καθόλου,παίρνει τη χρυσή μάσκα,τη βάζει στο πρόσωπο,τώρα είμαι
η Δηιάνειρα,στις Τραχινες,ακούω τη νυχτα τα άλογα να ζευγαρώνουν με τις φοράδες,η Ιόλη
χορεύει βαλς με κάποιον,βλέπω τις σκιές τους στη κόκκινη κουρτίνα,μισώ αυτή τη γυναίκα,
είμαι ερωτευμένη μ'εκεινον τον άγνωστο άντρα,εγώ με τα ίδια μου τα χέρια του φόρεσα το πουκάμισο,το γλυστρισα στη σάρκα του,κούμπωσα τα κουμπιά,αργότερα ήρθαν και μου είπαν
τι έγινε,δολοφονα,φώναξαν,τον σκότωσες,
αρνήθηκα,δεν σας πιστεύω,ούρλιαξα,η Δηιάνειρα βγάζει τη μάσκα,φαντασιώσεις,από την Καλυδωνα,δεν έφυγα ποτέ,μένω κλεισμένη μέσα σ' αυτό το δωμάτιο,γέλασε,ποιος πιστεύει
τα παραμύθια;ποταμός άνθρωπος με κεφάλι ταύρου,και φίδι,εσύ τα πιστεύεις;
γύρισε και με κοίταξε,και άλογα με κεφάλι ανθρώπου,αρέσουν τα παραμύθια στους ανθρώπους,
εξηγουν,ερμηνεύουν τα πράγματα,
η πραγματικότητα,όμως,είναι άλλη,η μητέρα απατούσε τον πατέρα,εκείνος ήταν αλκοολικός,
βίαιος,τη χτυπούσε,ο αδελφός μισούσε τη μάνα,εγώ ανάμεσα στους τρεις,άβουλη,αδυναμη,
θέλησαν να με παντρέψουν,αρνήθηκα,για τιμωρία μ'εκλεισαν μέσα σ' αυτό το σπίτι,όχι δεν είναι
κλειστές οι πόρτες,μπορώ να φύγω,μα που να πάω;γι'αυτό σου ειπα πως συμβιβαστηκα,σηκώθηκε από τον καθρέφτη,θέλεις να χορέψουμε ένα βαλς;,ας κάνουμε πως είμαστε αυτή εγώ κι εσυ εκείνος,ήταν ακόμα όμορφη γυναίκα,δεν αντιστάθηκα,πρόσεξε,είπε,θεωρηται τολμηρός χορός,προκλητικός,έβαλε το δίσκο στο πικ απ,Johann Strauss Loreley-Rhein klänge, Walzer Op. 154,Vienna ,την τράβηξα σφιχτά πάνω μου και της ψιθυρισα στο αυτι,ειδα το χαμόγελο στα κατακόκκινα χείλη της,Vienna Philharmoniker Orchestra με διεύθυνση του Zubin Mehta,29 Μαϊου,1999,την άκουσα να λεει,στροβιλίζοντας γύρω μου
.
.
Johann Strauss - Loreley-Rhein-Klänge, Waltz (Vienna Philharmonic Orchestra, Zubin Mehta)
https://youtu.be/EXbQFeUkt5E
.
.
.
Julliette de Castelnau-σε ωριμη ηλικια-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
The Romanco of Julliette de Castelnau-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ας διαβάσουμε τι γράφεται για σας στο βιβλίο των καταχωρησεων,είπε ο κύριος με τα χοντρά μετωπικά γυαλιά στο νεαρό κοριτσι
Juliette de Castelnau, âgée de vingt ans, était l'image de Bellone; grande, faite comme les Grâces,
Η φωνή του ψευδιζε καθώς διαβαζε,ήταν αστείο,της ηρθε να γελάσει,κρατηθηκε
les traits nobles, les plus beaux cheveux bruns, de grands yeux noirs pleins d'éloquence et de vivacité,
Ο κύριος σταμάτησε το διάβασμα
Αν κρίνω από αυτό που βλέπω,αλλά και από αυτό,κυρίως από αυτό,που φαντάζομαι,πληρειται τις προϋποθέσεις μας,η κυρία,δείχνει τη κυρία,αυτή στο πιάνο,θα σας αναλάβει,τα μαθήματα της χρειάζονται την ακραία υποταγή,τότε σύντομα θα φτάσουμε,προς απόλαυση όλων μας,στο στόχο μας,τι λέτε;συμφωνηται;
Η κοπέλα κούνησε το κεφάλι,συμφωνώ κύριε,
Ας εκτελεσθεί το προκαταρκτικό μέρος,η φωνή του ακούστηκε προστακτική,ας ενεργοποιηθεί αμέσως ο μηχανισμός,αγαπητη μου κυρία,απευθύνθηκε αριστερά στη κυρία του πιάνο,εμπρός,πιάνο αριθμός 1,
Η κυρία άρχισε να παίζει,τα φώτα στη μεγάλη αίθουσα χαμήλωσαν,,
Από το βάθος είδε δύο ώριμες κυριες,ντυμένες με κόκκινο η μια και μαύρο ολόσωμο φόρεμα η άλλη,την πλησίασαν σαν να επιτελούσαν καποια μυστικη ιεροτελεστια
Μη φοβάσαι,η φωνή του κυρίου,αντίθετα πρέπει να χαίρεσαι,όλα όσα θα συμβούν είναι οι απόλυτες επιλογές της φύσης,,αποκήρυξε κάθε ενδοιασμό και υποταξου στους νομούς της,
Η κυρία με το κόκκινο φόρεμα κρατούσε ένα μέτρο και τη μετρούσε,η άλλη με το μαύρο κατέγραφε τις μετρήσεις και αναφωνουσε.Τελειο!Τέλειο!
Χτύπησε το τηλέφωνο,άκουσε τον κύριο Marquis de Sade να μιλάει,
Κύριε,είναι ακριβώς αυτό που θελεται,σε λίγο καιρό θα είναι τέλεια εκπαιδευμένη να εκπληρώσει, κατά γράμμα,ολοκληρωτικά,τις επιθυμίες σας
Μετά τη μέτρηση την πήγαν σε μια τεράστια αίθουσα πνιγμένη σε ένα κόκκινο φωτισμό,
Εκεί την ανέλαβε μια άλλη κυρία,το άρωμα της μύριζε πολύ βαριά,της ήρθε να λιποθυμισει,η κυρία την κράτησε από το μπράτσο,
Εδω,αγαπητή μου,θα παρακολουθήσουμε μονο ,ότι θα δεις με όλες σου τις αισθήσεις κατέγραψε το,πρόσεξε όμως,απαγορεύεται αυστηρά να θελήσεις να φύγεις,όπως και να επιθυμησεις να συμμετάσχεις,η τιμωρία θα είναι αδυσώπητη,
Φαντάσου,της είπε,πως είσαι σε θέατρο,
Σιγά σιγά,είπε,συνειθισαν τα μάτια μου στο κόκκινο φως και έβλεπα καθαρά,άκουγα τις φωνές,ψίθυροι,άλλες όπως κραυγές ζώων,δύσκολα ξεχώριζα αν προέρχονταν από απόλαυση η' από βασανιστήριο,μάλλον ήταν αναμειγμενα και τα δύο,τρόμαξα,αλλά ταυτόχρονα κάτι μέσα μου υποχώρησε,μαγνητιστηκα,
όμως,αγαπητέ μου φίλε,τώρα θα διακοψω,αύριο θα συνεχίσω τις αφηγήσεις μου.με περισσότερες λεπτομέρειες,αλλωστε η αναβολή εξάπτει τη φαντασια,L'Histoire de Juliette ou les Prospérités du vice,
τώρα θα φάμε,το άφθονο και εκλεκτό φαγητό και ποτό είναι απαραίτητο,συνεργό,σε αυτές τις υποθέσεις,ας μην αρνηθούμε αυτή τη δυνατότητα,ας υπακούσουμε σε αυτή την αδηριτη οικονομια
Η κυρία Julliette τον κοίταξε,διαπεραστικό βαθύ βλέμμα,υγρό,επιτακτικό,
Δεν συμφωνείς,αγαπητέ μου;
.
.
.
on C W Eckersberg 1841 Kvinde foran et spejl and Picasso-Dora Maar-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Αντικατοπτρισμοι-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοιταχτηκε στον καθρέφτη,πίσω άνοιξε η πόρτα,ποια είν' αυτή;αναρωτήθηκε,η γυναίκα μπήκε
στο δωμάτιο,κάθησε στη καρέκλα δεξιά,χτύπησε το τηλέφωνο,μιλούσε στο τηλέφωνο,έκλεισε
το τηλέφωνο,τι ανόητες συζητήσεις,την άκουσε,πως σε λένε;ρώτησε το όνομα της,το είπε,
η γυναίκα χαμογέλασε,σηκώθηκε,την πλησίασε,τις έδειξε φωτογραφίες,είδε μια μια τις φωτογραφίες,τώρα αμφιβάλεις;τη ρώτησε,δεν ξέρω,απάντησε,είναι παράξενο,τι είναι παράξενο;είπε,θα συνηθίσεις,στην αρχή όλα είναι παράξενα,σαν να συμβαίνουν σε άλλους
και όχι σε μας,της διηγήθηκε μια ιστορία,έχει πολλά φανταστικά στοιχεία,σχολίασε,δεν
μπορεί να τα γνωρίζεις,μπορω,απάντησε,να τα υποθέσω,ανακάτεψε τις φωτογραφίες,τις
άνοιξε σαν βεντάλια,κοίταξε,τώρα είναι άλλη η ιστορία,ναι,απάντησε,μια ιστορία που έχει
συμβεί,η' θα συμβει,η γυναίκα χαμογέλασε,η' τώρα συμβαίνει,γιατί δεν βγάζεις τη μάσκα,
ρωτάει,είναι αδύνατον,απαντάει,πίσω της δεν ξέρω τι υπάρχει και φοβάμαι,τι φοβασαι;τη ρωτάει,ίσως κενό,η'ενα άλλο,διαφορετικό πρόσωπο,λέει,όχι το δικό μου,γιατί όχι,απαντάει,
πως το ξέρεις,δοκίμασε,βγάζει τη μάσκα,είδες,λέει,δεν ήταν κάτι το τρομερό,ένα συνηθισμένο πρόσωπο,θα μπορούσε να ήταν το δικό σου,η' μαλλον,για να δω,το δικό σου είναι,ξαναβάζει
τη μάσκα, όλες οι ιστορίες,λέει, έχουν αρχη,μέση και τέλος,κι αυτή δεν ξέρω αν είναι στην
αρχή η' στη μέση η' στο τέλος,σύγχιση,ασάφεια,τη θεωρείς ανόητη;,αντιδρά,όχι δεν εννοούσα αυτό,δικαιολογηται,αν ξέραμε τα πάντα τίποτα δεν θα είχε ενδιαφέρον,απαντάει,δεν πλήττεις
πολλές φορές;θα'θελε ν'απαντησει ναι,είπε ψέματα,όχι,τι ώρα είναι;ρωτησε,περασε η ώρα,
της έδωσε τις φωτογραφίες,κοιταχτηκε στον καθρέφτη,η γυναίκα βγήκε απ'το δωμάτιο,
πίσω της έκλεισε η πόρτα,φόρεσε τη μάσκα της
.
.
.
Friedrich Nietzsche,Was mich nicht umbringt, macht mich stärker-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
πάθηση του αμφιβληστροειδούς,αυτό τυφλώνει,όμως ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό, Βαϊμάρη 1900,η Ελίζαμπετ αλλάζει λέξεις στα γραφτά μου,σβήνει λέξεις,λέει είμαι τρελός,
επιβάλει τη δύναμη της θέλησης της,εγώ στο κρεβάτι,σχεδόν παράλυτος στο σώμα,και στο μυαλό,ένας γελοίος κλόουν με σημαδεύει με το πιστόλι,Είμαι ο Übermensch,ουρλιάζει,
ένας γελοίος πίθηκος είσαι,του απαντάω,ούτε πίθηκος,ένας παλιάνθρωπος,mein Feind,τον
σερβίρουν μπύρα,ein klein Mensch της μπυραρίας,μην ειρωνευεσε Φριντριχ,Nietzsche ist tot,
φωνάζει η Ελίζαμπετ,δεν αντέχω,θέλω να παίξω στο πιάνο,χωρίς τη μουσική η ζωή θα ήταν
ένα τραγικό λάθος,Schweine-Deutsch Man!,πάντα τους ελκύουν τα σκοτάδια και όχι το άπλετο φως,πάντα ο ψεύτης ψευδετε μπροστά σε άλλους,η φραου Ελίζαμπετ παραμορφώνει τον Νίτσε,
ένα άλογο,το βλέπω,εδώ μέσα στο δωμάτιο μου το μαστιγώνουν,ε τι του κάνεις;φωνάζω,
παράτησε το,δεν μ'ακουει συνεχίζει να χτυπάει,είναι ο Affe ο πίθηκος της μπυραρίας,μεθυσμένος,
τραγουδάει από το Parsifal,είσαι τρελός του φωνάζω,γελάει,κι ο Βάγκνερ,απανταει, είναι δικός
μας όπως κι εσύ Φριντριχ Νίτσε,νιώθω να αντιπαθώ τον φίλο μου Βάγκνερ,είναι έγκλημα,αυτό
που γίνεται,το άλογο καταρρέει,επίδειξη θέλησης δύναμης,σας το λέω,είσαι τρελός φωνάζει η αδελφή μου και κλείνει το φως,σκοτάδι,η ' τυφλωθηκα,η' η τρομερή ημικρανία,βλέπω ζωντανο φωτεινό το άλογο να καλπαζει ανεβαίνοντας τα βουνά της αλήθειας,τελικά Was mich nicht
umbringt, macht mich stärker ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατο
,
,
,
Η Περίπτωση της Ινγκεμποργκ Μπαχμαν
Der Fall Ingeborg Bachmann-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σ'αυτο εδώ το δωμάτιο μ'εχει κλεισμένη,σκοτάδι,σ'ενα δωμάτιο μ'ειχε κλεισμενη,ήρθε
κι άναξε το φως,έτρεμα,τράβηξε μια κουρτίνα,άνοιξε ένα ντουλάπι,βλέπεις;,μου ειπε,
ξερεις τι είναι αυτες οι τρύπες,τις είδα,από δω,κοριτσάκι μου,θα μπει το αέριο στο δωμάτιο
σου,μη μπαμπά,φώναξα,σε παρακαλώ ,δεν θα σε καταδωσω,δεν θα πω τίποτα,φοβομουνα το αέριο,αυτή την απάνθρωπη τέχνη θανάτου,τι τρομερό να εισπνέεις το δηλητήριο,να πνίγεσαι,
τον μισούσα,θυμάμαι το 38 στο Κλαγκενφουρτ ήμουνα δώδεκα χρονών έβλεπα την
στρατιωτική εισβολή των ναζι,ο πατέρας όρθιος δίπλα μου χειροκροτούσε με ενθουσιασμό,
τα τανκς ήρθαν καταπάνω μου με πάτησαν,αυτός συνέχισε να χειροκροτεί το φόνο μου,
γιατί ήταν φόνος,από τότε με δολοφονούν,είμαι η Φαννυ Γκόλντμαν,κοιτάζω στο καθρέφτη,
είμαι γριά,άσχημη,εκείνος νέος,δυνατός,με εξεφτελιζει,γιατί δεν μπορώ να ξεφύγω;το σώμα
μου είναι δέσμιο,το απαιχθανομαι,είμαι η Ινγκεμποργκ, Μαλινα μια γυναίκα μπροστά σου καίγεται,Μαξ σβηστην,,είναι φόνος,μην την αφήνεις αβοήθητη,κάθε γυναίκα,μου απαντά,
είναι απλά μια άλλη γυναίκα,ανάβω τσιγάρο,απόψε είναι 25 Σεπτεμβρίου,αύριο θα είναι
26 Σεπτεμβρίου 1973,ακομα.μια τέλεια διάψευση,έχω ακόμα μισό κουτί χάπια,τα βαρβιτουρικα
είναι μια λύση,και το αλκοόλ,η Φράντσα μου έφερε δύο μπουκάλια βότκα,κάθησε μαζί μου
όλο το απόγευμα,καταλαβαίνεις είμαι το πειραματόζωο του άντρα μου,τι απαίσιο για μια γυναίκα,έπεσε το τσιγάρο στο σεντόνι,αν είχα ανοίξει το γκάζι,τρελάθηκες,ούρλιαξε η Φράντσα,
θα καεις,μη φοβάσαι της είπα,κανένας νεκρός δεν πεθαίνει,πόσο μάλλον να καει,ξέρεις,ο Παουλ,
μου είπε μια ιστορία,αν θέλεις την πιστεύεις,πάντως είναι πραγματική,ο πατέρας του πέθαινε από τυφο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και η μητέρα του πυροβολήθηκε,εκείνος έπεσε στον Σηκουάνα από τη γέφυρα του Μιραμπω,όλοι θα πέσουμε κάποτε,αργά η' γρήγορα σε κάποιο Σηκουάνα,η' σε κάποιο διαμέρισμα,ας πούμε στη Ρώμη,θα καουμε,δεν είναι,αν το δεις από άλλη σκοπιά,και τόσο τρομερό,φυσικά και δεν είναι το κρεματόριο,το οποίο ξεχάσαμε,χτυπάει το τηλέφωνο,ακούω τη φωνή του Μαλινα ν'απαντα:αφού σου είπα,Ινγκε,δεν υπάρχει καμία γυναίκα εδώ μέσα,και κλείνει
το τηλεφωνο,ακούς αναιδεια,λέει,να ζητούν μια γυναίκα,γράφω,έγραψα,στον Παουλ Τσελαν,πριν την Todesfuga του στον Σηκουάνα,ο Μαξ είναι σειριαλ κίλερ γυναικών,εγώ δεν είμαι γυναίκα,όπως εσύ δεν είσαι,κατά την Κλαιρ Γκολ,ποιητής,θέλω ένα παιδί που να είναι κυριολεκτικά παιδί μου,έπειτα είδα,δεν είναι ψέματα,να χαιρετά ναζιστικά ο Μάρτιν Χάιντεγκερ,το απανθρωπο τέλος ήρθε στο κόσμο,ο πατέρας ανοίγει τη στρόφιγγα,το αέριο είναι άοσμο,ο άντρας της Φραντσα παρακολουθεί στην οθόνη τις αντιδράσεις μου και τις σχολιάζει στους φοιτητές του,τώρα,να,θα ανάψει το τσιγάρο,θα το αφήσει να πέσει στο σεντόνι,αυτή κοιμάται,τα βαρβιτουρικα φέρνουν υπνηλία,ήρθε
η μέρα,είμαι πλέον σκιά σε ξένη χώρα,όπως εσύ Παουλ σε ξένα νερά,ακούω ένα ήχο μόνο,το χειροκρότημα του πατέρα μου,η' του Μαλινα,η' του Ιβάν,η' του Μαξ,δεν τελειώνει,δεν θα τελειώσει ποτέ,το 1938,το τσιγάρο μεταδίδει τη φωτιά στο σεντόνι του κρεβατιού,εγώ η Ινγκε κοιμάται,ακούει τη φωνή του Μαλινα,ξυπνάει,ο Μαλινα λέει,τι είναι ζωή;είναι αυτό που δεν μπορεί να ζήσει κανείς,απαντάω,η Φαννυ στο νοσοκομείο,δίπλα μου,έπρεπε να τον σκοτώσω,να τον πυροβολησω στο κεφάλι,το έκανα,η' γιατί δεν έκανα:ένα είδος τεχνης του θανάτου η ζωή,αυτό ίναι,είπα,είπε,
αυτός ο αστυνομικός μου ζητάει στοιχεία,ποιος είχε λόγο να βάλει πυρκαγιά,ήταν ατύχημα;φόνος;
η' αυτοκτονία,δεν μπορεί,του απαντάω,να είναι και τα τρια,;ατύχημα φόνος αυτοκτονία,αλλά γιατί; ρωτάει,ξέρεις,λέω,το Κλαγκενφουρτ της Αυστριας;όχι,το 1938 τη ναζιστική εισβολή;,όχι,τον ναζιστή πατέρα μου;οχι,τον Παουλ Τσελαν,τον Ιβάν,τον Μαλινα,τη περίπτωση της Φραντσα,το ρέκβιεμ για τη Φαννυ Γκολντμαν;όχι,ποιος έβαλε τη φωτιά,εγώ η γυναίκα Ινγκεμποργκ Μπαχμαν έβαλα τη φωτιά στον κόσμο,σημάδι πως και μετά το Άουσβιτς γράφεται ποίηση,αφήνω τωρα το αναμμένο τσιγάρο να πεσει στο.κρεβατι
.
.
.
Enigma-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Μονόπρακτο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ανθρώπινα Εσωτερικά)
(ανοίγουν σιγά σιγα τα φώτα μέχρι που εμφανίζεται εκτυφλωτικά φωτισμένη η σκηνή,
ένας άντρας και μια γυναίκα στο κέντρο ενός άδειου κυβικού λευκού δωματίου,όρθιοι,σε απόσταση περίπου δύο μέτρων,ακίνητοι σε όλη τη διάρκεια της παράστασης,ο άντρας κοιτάζει προς το μέρος της γυναίκας και η γυναίκα είναι γυρισμένη προς τη πλατεία του θεάτρου)
Άντρας:τα χρήματα εξαγοράζουν,κάθε τι έχει την τιμή του
Γυναίκα:κοινοτυπια
Α:να δω τα δάκτυλα σου
Γ:(δείχνει)
Α:ωραίο σχέδιο
Γ:μια παγίδα είναι,περιμένει υπομονετικά το θύμα της
Α:αν νομίζεις ότι θα πιάσεις εμένα γελιεσαι
Γ:έχεις μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου
Α:πόσο στοίχισε;
Γ:μόνη μου τα έκανα
Α:έχεις ταλέντο
Γ:ποτέ δεν το πρόσεξες
Α:κι είναι αυτός λόγος να μου κρατάς κακία;
Γ:φυσικά και όχι
Α:τότε;
Γ:δεν θέλω να ξαναμιλήσω γι'αυτό
Α:είσαι εγωιστρια,και ξέρεις ότι αυτό το αντιπαθώ
Γ:αδιαφορώ,γενικά αδιαφορώ για το τι νομίζεις
Α:θα βρέξει
Γ:πάρε ομπρέλα,όταν φτάσεις τηλεφώνησε μου
Α:μα ποτέ δεν μου τηλεφώνησες
Γ:μπορεί τώρα
Α:θα ήταν έκπληξη
Γ:τότε δεν θα σου τηλεφωνήσω
Α:θα το ήθελα όμως
Γ:τότε θα σου τηλεφωνήσω
Α:αυτό σαν παιχνίδι είναι
Γ:πολύ σοβαρό η'
Α:τι η';
Γ:η' πολύ γελοίο
Α:τελικά αποφάσισα να μην βγω
Γ:δεν θα αλλάξει τίποτα
Α:ήταν όμως μια ευκαιρία
Γ:πάντα είναι μια ευκαιρία
Α:θέλεις να βγούμε μαζί,να πάμε για φαγητό;
Γ:δεν έχω τη δύναμη να αρνηθώ,περίμενε να ετοιμασθω
(χαμηλώνουν σιγά σιγά τα φώτα μέχρι που η σκηνή σκοτεινιάζει και χάνεται)
.
.
.
Honoré Daumier -Οδυσσέας και Πηνελόπη- 1841 - 1843
Οδυσσέα,η Πηνελόπη πλέον έπαυσε να είναι πιστη-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η Πηνελόπη πλέον δεν κοιμάται,υπνον ελαφρη,πάει ο καιρός που η γυναίκα ήταν στην
ηλακατη,στον αργαλειό,κι ύφαινε και ξυφαινε,στη κουζίνα να μαγειρεύει και να πλένει πιάτα
στον νεροχύτη,να πλένει στη σκάφη,και να ξεσκατιζει παιδιά,γενικά να υπηρετει,σκλάβα
και σκεύος ηδονής,
ξύπνησε Οδυσσέα μου,απόκτησε δικαιώματα ίσα με τον άντρα, ισότιμος και ισονομος ,με βούλευμα δημοσίευμα στο ΦΕΚ,δεν είναι πια ασθενές φυλο,και να μην σκαιως ειρωνεύσαι,φεμινίστρια του κώλου και τέτοια σουφραζετιστικα τερτιπια,και από απειλές δεν χαμπαριαζει,,θα τη σκίσω τη γάτα,,εγώ είμαι αφεντης του σπίτιου,αυτά να τα πεις στη μάνα σου,θα'χεις να κάνεις με τον άτεγκτο νομο,φαίνεται δεν έχεις ακουστα το νομο περί κακοποιημένων γυναικών,αρκετά τα παραμύθια σου,
τα ψέματα κι οι πονηριές,δεν τα χάυει η Πηνελόπη,δέκα χρόνια λέει θαλασσοδερνοσουν,σε Κύκλωπες μονόφθαλμους,και προσποιουσουν τον Ουτις,σε δήθεν ,Λαιστρυγόνες,βόδια του Ήλιου,στα άδυτα κι αραχνα του Άδη πως πηγές κι είδες ένδοξους νέκυς,Ηρακλείδες,Αχιλλεηδες,Ατρείδες,
Κλυταιμνήστρες,Αίαντες,,τι Σκύλες και Χάρυβδες, για βόδια του Ήλιου μας πέρασες να τα χάψουμε,
ενώ ,καλοπερνουσες στον Αίολο με την όμορφη πιτσιρίκα του την Πολυμηλη ,η Κίρκη σε σπιτωσε,κουραφεξουλα τα περί μαγείας,βοτάνων φαρμακων και μεταμορφώσεων σε γουρούνια,δεν λές καλλίτερα,βρωμογουρουνάκι μου, για ελιξίρια του έρωτα και λοιπά αναγερτικα του πεσμένου ηθικού σου,,μετά κυλιστηκες,η αθώα περιστερα, στα κρεβάτια της Καλυψώς,αυτής της παλιομιλφαρας ,και μας λές πως,δήθεν,από τη μεγάλη ι αβάσταχτη νοσταλγια κατέβαινες στη θάλασσα,παρά θιν άλλος,κι εκλαιγες,παλιοψευτη,ώρες για τη γυναίκα σου τη πίστη Πηνελοπη το μονακριβο παιδί σου,Τηλέμαχο, και τη γλυκειά πατρίδα,Ιθάκη,αλλα να εύχεσαι να'ναι μακρύς ο δρομος για την Ιθακη ,αλλά λόγια ν'αγαπιομαστε,ποιητικά,άσε ο μεγαλος σου πόνος και καημός για τον γέρο πατέρα σου Λαέρτη και τη γριά μάνα σου Αντικλεια,υποκρισίες,αυτά τα έκανες για την έχεις υπό,να φοβάται η πουτανα πως θα φύγεις και θα της παρατήσει,την καγκουρω,κι όταν βαρέθηκε τις κλάψεις σου,και κατάντησες μια γυναικούλα,της δεκάρας,σε ξαποστειλε,αλλά και στο νησί των Φαιάκων,τη Σχερία,τη Κέρκυρα,την Κόρφου,όπως θέλεις πεσ'την,έκανες τον τουρισμό σου,ξελόγιασες το νυμφίδιο,μη πω καμία χειρότερη λέξη,του εφοπλιστή Αλκίνοου,την Ναυσικά,και ζούσες σαν σταρ του σινεμά,power money girls,εξουσία λεφτά γκόμενες σε άπταιστα ελληνικά,πλέι μπόι,σε πολυτελέστατα Γκραντ Χοτελς,Καζίνα,γιώτ,κρουαζιέρες,μπαρ,κωλ γκερλς και δεν συμμαζευεται,αφού κάποτε σε ξαποστειλαν οι εφοπλιστές Φαιακες διακριτικά κι άκρως διπλωματικά με ώρα,να'χουν,αδερφέ,συμμαχίες,επισφαλής
γαρ η θαλασσοκρατιες,δεν ξέρεις τι γίνεται,το νου μας να'χουμε,,τωρα για την μυξοπαρθενια της Ναυσικάς θα νοιαστουμε,έφτασες εδώ,που να μην γινοταν να' φτανες,και τα'βαλες με τους μνηστήρες,
πως θα σου'παιρναν τη γυναίκα,ακούς πράματα,τη γυναίκα,ποια γυναίκα,μια γριά δηλαδης,και τους εδιωξες,βέβαια διαδίδεις θριαμβευτικά πως τα σκότωσες,παινέματα και κούφιες καυχησιες,και θέλεις να κοροϊδεύψεις τους πάντες, για αφελείς φαίνεται ψάχνεις που τρώνε κουτοχορτο,
πως η Πηνελόπη ήταν πιστη και σένα περίμενε,είκοσι χρόνια,και μοναχή τα βράδυα ξάπλωνε στο κρύο κρεβάτι,να σ'ονειρευεται και να αναστεναζει απ'τον μεγάλο πόθο για σενα,κούνια που σε κουνάτε,ασε να πιστεύεις αυτα,γιατί να'ναι πίστη η γυναίκα,τι ηλίθιες ηθικές είναι αυτές,τι φαλλοκρατιες ξεπερασμένες,είναι αυτεξουσιο ον κι ότι γουστάρει κάνει,θέλει αυτόν τον έχει θέλει τον άλλον τον έχει,όποιον θέλει παίρνει κι όποιον θέλει διώχνει,λογαριασμό θα δώσει,ακούς ύφαινει και ξυφανει,κι οι κότες γελάνε με τις αντρικές αφέλειες,να'ξερες κακομοίρη μου τις θερμές νύχτες η πίστη σου Πηνελόπη τι ύφαινε και ξυφαινε,τώρα θα πεις περασμενη είναι στα χρόνια πούρο,όμως η γριά κότα έχει το ζουμί,κι εγώ έχω ακόμα,αν θες να ξέρεις,πολύ μα πολύ ζουμι,και να τώρα ήρθε απ' την Ήπειρο και το μουλικό σου της Ευιππης ο Ευρυαλος να ζητήσει,τι άλλο;,διατροφή,έφερε μαζί του και πιστοποιητικο εξέτασης DNA,με τη δελτο,τη βούλα θέλω να πω, μπασταρδο δικό σου,αδιάσειστη απόδειξη με πολύ θράσος είπε,σχεδόν διέταξε να του τ'αγκουμπισουμε ανυπερθετως,ειδάλλως στα δικαστήρια οικογενειακού δικαίου,μπελαλιδικο πράμα,όπως βλέπεις εμείς θα ζήσουμε τις πουτανες σου,όμως,να' σαι βέβαιος αυτόν τον Ευρυαλο θα τον κανονίσω ανυπερθετως,θα τον φάει το μαύρο σκοτάδι κι η μάνα του θα φορέσει τις πλερεζες,μετά απ'ολα αυτά δεν πάει να τρωθεις,θα το ευχαριστηθω από καμια θαλάσσια τρυγονα,δηλαδή ένα σαλάχι να σε τσιμπήσει,να σε δηλητηριάσει
να τελειώσει ο Καζανοβας,ο Δον Ζουάν,και τ'αλλα:πως η Πηνελόπη παντρεύτηκε τον Τηλέγονο παιδί της Κίρκης και του Οδυσσέα και η Κίρκη παντρεύτηκε τον Τηλέμαχο παιδί της Πηνελόπης και του Οδυσσέα,μύλος,βέρα Δυναστεία δηλαδή,είναι μυθογραφιες fake news,δημοσιογραφικές ψεύτικες των MASS MEDIA,τους τραβάς τώρα καμία μηνυσαρα και αγωγή πολλών εκατομμυρίων για ασυστολη διασπορά ψευδών ειδήσεων,κατάφορη παραβιαση των ευαίσθητων προσωπικών δεδομενων,αισχρή σπιλωση αξιοπρέπειας,για ανεικεστη πρόκληση ψυχολογικών τραυμάτων,κ.α,λοιπόν ας μας αφησετε όλοι σας ήσυχους στις απιστίες μας,κυριολεκτικά αυτό εννοείται,έχουμε αναφαιρετο δικαίωμα, τέρμα οι πίστεις,and now bye bye my own friends
.
.
.
Henri Rousseau(1844-1910)-painting χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Henri Rousseau The Sleeping Gypsy (1897)
Henri Rousseau The Dream (1910),
Δύο εικόνες με τον Henri Rousseau
Deux imagees avec Henri Rousseau-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
1:
πρέπει ν'ανοιξω το παράθυρο,όλη αυτή η ενέργεια να βγει έξω,να εκτονωθεί,η τίγρη καιρο-
φυλαχτει κρυμμένη στα φύλλωματα,στην αντιλόπη θα χυμηξει το λιοντάρι,να τώρα,οι πίθηκοι,
τους βλέπω,είναι τρομαγμένοι,σε λίγο θα ξεσπάσει καταιγίδα,δεν αντέχει τόση πολύ ζούγκλα
το δωμάτιο μου,ο Πικάσσο είναι εξπερ στα αφρικανικά,τα αιγυπτιακά κι εγώ στα μοντέρνα,εμείς είμαστε οι μεγαλύτεροι ζωγράφοι,Pablo Picasso et Henri Rousseau,le Dauanier ,ο Τελώνης,,θα με ρωτήσει για την κοιμισμένη γυναίκα,όνειρο η' πραγματικότητα;αν όνειρο ποιος το ονειρεύτηκε;
εγώ;το λιοντάρι;,η γυναίκα το ονειρευτηκε;,η' κάπου αλλού το άκουσα;αυτό,είμαι σίγουρος,δεν
το άκουσα,μια γυναίκα ξαπλωμενη στο χώμα κοιμάται,δίπλα το λαγούτο κι η στάμνα με νερό,
πάνω της το λιοντάρι με σηκωμένη την ουρά,απειλή η' κάτι άλλο;ποιος ξέρει;,δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι ο άνθρωπος,τι επιθυμεί;,τι φοβάται να αποκαλύψει;πάντως κάτι σκοτεινό συμβαίνει,κοιτάζω τον πίνακα και νιώθω,όχι άγχος,δεν ξέρω πως να το πω,αν η γυναίκα ξυπνουσε
θα τρόμαζε,θα φώναζε;η' το λιοντάρι θα εξαφανίζονταν και δεν θα'βλεπε τίποτα,παρα ένα συνειθισμενο τοπίο;ίσως να είχε ακόμα πανσέληνο,η πανσέληνος είναι αυτή που αποθεώνει το θέαμα,μεσα στο αργυρό φως,όχι στον εκτυφλωτικό φωτισμό του ήλιου,δεν ξέρω αν το λιοντάρι
απ'τη φύση του είναι ικανό να ονειρεύεται τέτοιες εικόνες;μάλλον γι'αυτό μια τέτοια συνάντηση
είναι εντελώς πραγματική,κι ούτε ξέρω αν επιθυμώ το ζώο να καταβροχθίσει τη γυναίκα,δηλαδή
η φύση τον άνθρωπο;αυτά είναι φιλοσοφίες,η ζωγραφική δεν έχει την ανάγκη της φιλοσοφίας,
όμως τι μπορεί να είναι;,η σηκωμένη ουρά τι να σημαίνει; κι αυτή η απόλυτη παραίτηση της ξαπλωμενης γυναίκας στον ύπνο,η' ίσως να προσποιείται την κοιμισμένη,σε τι βαθειά μέσα της αποσκοπεί;,ειναι τρομακτική σκηνή η' όμορφη,σαγηνευτική;νομίζω και τα δύο,οι σπουδαγμένοι
δεν με θεωρούν ικανό για μια τέτοια εικόνα,ο Πικάσο μου είπε πως όταν αγόρασε ένα πίνακα μου
ο αντικερ του είπε πως μπορεί να ζωγραφίσει πάνω του,αλήθεια αν συμβεί αυτό κανένας πίνακας
μου δεν θα μείνει,μου φαίνεται τώρα πως το δωμάτιο άδειασε απ'την ενέργεια,θα κλείσω το δωμάτιο,γιωθω τη ψυχρα του Παρισιου
2:
18 Μαρτιου-1 Μαϊου 1910,η έκθεση στο Σαλόνι των Ανεξαρτήτων (Salon des Indépendants),
εκεί θα εκθέσω αυτόν εδώ τον πίνακα,είναι έτοιμος,τον ονομάζω Le Rêve(Το Όνειρο),
η Yadwigha,η Jadwiga η μικρή μου Πολωνέζα ξαπλωμένη γυμνή στο ντιβάνι,ονειρεύεται,
πως είναι στη ζούγκλα,βλεπεις τα πολύχρωμα φύλλωματα,τους λωτους,τα πουλιά,τους πίθηκους,
έναν ελέφαντα,ένα λιοντάρι και μια λιοντάρινα,ένα φίδι,και τον μαυρο γοητα των φιδιών κάτω
απ'το αμυδρό φως της πανσέληνος να παίζει αυλό,ένα φίδι με ροζ κοιλιά να σερνεται,σε αντιστοιχία με τη καμπύλη του σωματοςτης γυναίκας,
εγραψα κι ένα ποίημα:
Yadwigha dans un beau rêve
S'étant endormie doucement
Entendait les sons d'une musette
Dont jouait un charmeur bien pensant.
Pendant que la lune reflète
Sur les fleuves [or fleurs], les arbres verdoyants,
Les fauves serpents prêtent l'oreille
Aux airs gais de l'instrument.
(σ' ένα όμορφο η Yadwigha όνειρο
γλυκά ήταν αποκοιμισμένη
τους ήχους ενός αυλου ακούγοντας
από έναν αγαθό γοητα παιγμενους
την ώρα π'αντανακλούσε το φεγγάρι
στα ποτάμια πάνω(η' τα λουλούδια)τα πράσινα δέντρα
τ'αυτι τ'αγρια ερπετά τεντώνουν
στη χαρωπή του οργάνου μελωδία]
ποτέ δεν πήγα στη ζούγκλα,την φανταστηκα πηγαίνοντας συχνά στο Μουσείο
Φυσικής Ιστορίας και στον Βοτανικό Κήπο του Παρισιού,
έβλεπα την Jadwiga ξαπλωμένη γυμνή στο ντιβάνι,μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού,να κοιμάται,
και την φανταστηκα ( ίσως και να μου το ειπε)να ονειρεύεται έναν παράδεισο,που να ακτινοβολεί
από ομορφιά,αναμφισβήτητη,που κανένας να μην μπορεί να περιγελασει,να αδιαφορισει,όπως ακριβώς αναφώνησε ο Guillaume Apollinaire:
L'image rayonne de beauté, c'est indiscutable. Je crois que personne ne rira cette année
(η εικόνα ακτινοβολεί από ομορφιά,αυτό είναι αναμφισβήτητο.Πιστευω ότι κανένας δεν θα
γελάσει φέτος,ειρωνικά)
μια Αφροδίτη η Jadwiga μου,όπως η Venus of Urbino του Τισιανου(1538),και η Olymbia
του Manet(1863),
ο Πικάσο θα γελάσει,'ξεχασες,Ανρί,την πωλήτρια σου',την Leonie εννοούσε,
τώρα,πως θα ερμηνευτεί ο πίνακας μου;δεν ξέρω,
εγώ ένας ταπεινός Τελώνης είμαι,un Dauanier, της ζωγραφικης,
ας ανοίξω το παράθυρο να εκτονωθεί η ενεργεια
.
,
enigma on Rousseau 1 χ ν κουβελης c n couvelis
https://youtu.be/O2ul8aODErc
<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/O2ul8aODErc" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>
.
enigma on Rousseau 2 χ ν κουβελης c n couvelis
https://youtu.be/FVjXNvytb5c
<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/FVjXNvytb5c" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>
.
enigma on Rousseau 3 χ ν κουβελης c n couvelis
https://youtu.be/tz-g6b3ueT4
<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/tz-g6b3ueT4" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>
.
enigma on Rousseau 4 χ ν κουβελης c n couvelis
https://youtu.be/ouqQmqke-lw
<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/ouqQmqke-lw" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>
.
.
.
Friedrich Hölderlin by Franz Carl Hiemer [de], 1792
Hölderlin's state-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
κοίταξε απ'τό παράθυρο τα νερά του Neckar,ακίνητα,εκεί μέσα βρίσκεται η Διοτίμα του,
αν απλώσει το χέρι του αυτό θα επιμηκυνθει και θα αγγίξει το σώμα της Σουζετε, βυθισμένο
στα νερά,πόσο όμορφη είναι,ένα καλοκαίρι έμενε στην Κόρινθο αρραβωνιασμένη με κάποιον σταφιδεμπορο Υπερίωνα,αυτή η φωτογραφια είναι στο Σούνιο,στο βάθος ο ναός,η άρπα των κιόνων στον θαλάσσιο ανεμο,ο ήλιος έδυε,της άρεσε η μυρωδιά του θυμαριού,έκοψε ένα κλωναρακι,άφησε
τη φωτογραφία να πέσει,το νερό σιγά σιγά τη διαποτισε,βούλιαξε,λένε πως η τρέλα είναι βουλιαγμα των αισθήσεων,διάλυση του πραγματικού,Ich,Meine Liebe,bin Yperion γράφει,Ich bin nicht Friedrich Hölderlin,άκουσε μια κραυγή: Εμπεδοκλέα!,
η φωνή της,καθώς έπεφτε μέσα στις φλόγες της Αιτνας,ήταν με τον άντρα της,
η λάβα τον έκαψε,Πόσο χρόνο,του είπε η Διοτίμα,θα ζήσω χωρίς ένα σημάδι σου;,
κύριε,άκουσε,στο δωμάτιο δύο επισκέπτες,ένα ζευγάρι Ιταλών,να κάνουν μια ερώτηση;ποια είναι
η Sussete Gontard;τι συνέβηκε το 1798;το 1802;τι το 1806;,Pallaksch Pallaksch ,τους απάντησε,
σηκώθηκαν να φύγουν,ήταν δική μου και δική μου θα μεινει,
ο Ερνστ Τσίμερ,εκτελεί εθελοντικά χρέη γραμματέα μου,πόσο καλός και φιλάνθρωπος είναι,έχει κανονίσει το εβδομαδιαίο πρόγραμμα μου:
Δευτέρα:10-12 πμ συνάντηση εδώ στον πύργο με τον Hegel:
Συζήτηση:Wissenschaft der Logik
Einheit des Seins und Nichts
Das reine Sein und das reine Nichts ist also dasselbe. Was die Wahrheit ist, ist weder das Sein noch
das Nichts, sondern daß das Sein in Nichts und das Nichts in Sein
Τετάρτη:10-12 πμ συνάντηση εδώ στον πύργο με τον Kant:
Συζήτηση:Kritik der reinen Vernunft
Πέμπτη:10-12 πμ η Sussete -Diotima διαβαζει από το Συμπόσιο του Πλάτωνα
τη θέση της Διοτίμας,ο Holderlin-εγω παίζω στο πιάνο την Bagatelle No. 25 in A minor ,Für Elise
του Ludwig van Beethoven,σύνθεση του 1810
η Σουζετε κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο,ησυχία,απ'τό παράθυρο του βλέπει,
Ihr Städte des Euphrats! Ihr Gassen von Palmyra! Ihr Säulenwälder in der Ebne der Wüste,Was seid ihr?Εδώ κάθομαι κάτω από τα σύννεφα(καθένα με τη δική του ησυχία)και ξένα και νεκρωμενα μου φαίνονται τα πνεύματα των μακαριων,
η Σουζετε ξύπνησε,δεν μου φαίνεται παράξενο και παράλογο,κάθεται στο πιάνο,έτοιμοι λέει,η Σουζετε διαβάζει,εκείνος παίζει:
XXII. [201d] Καὶ σὲ μέν γε ἤδη ἐάσω· τὸν δὲ λόγον τὸν περὶ τοῦ Ἔρωτος, ὅν ποτ᾽ ἤκουσα γυναικὸς Μαντινικῆς Διοτίμας, ἣ ταῦτά τε σοφὴ ἦν καὶ ἄλλα πολλά , καὶ Ἀθηναίοις ποτὲ θυσαμένοις πρὸ τοῦ λοιμοῦ δέκα ἔτη ἀναβολὴν ἐποίησε τῆς νόσου, ἣ δὴ καὶ ἐμὲ τὰ ἐρωτικὰ ἐδίδαξεν
Σουζετε,την διακόπτω,η Ελίζα μπορεί να είναι η Therese Malfatti η,' η Elisabeth Röckel, η'
η Elise Barensfeld.
ακούω τον Kant:αναλυτική πρόταση είναι εκείνη της οποίας η κατηγορηματική έννοια περιέχεται στην υποκείμενη έννοια πχ 'ολοι οι ανύπαντροι δεν είναι παντρεμενοι' η' 'ολα τα σώματα καταλαμβάνουν χωρο'
'είναι τρελός,έχει εμμονες ιδέες'υπογραφουν οι γιατροί τη γνωμάτευση της ασθένειας του,
'υποστηριζει πως είναι ο Hyperion; oder, Der Eremit in Griechenland'
ο Immanuel Kant συνεχίζει:συνθετική πρόταση είναι εκείνη της οποίας η κατηγορηματική έννοια δεν περιέχεται στην υποκειμενική έννοια πχ ' όλοι οι ανύπαντροι είναι μονοι' η' 'ολα τα σώματα έχουν βαρος'
πρέπει να γράψει την επιστολή στον Bellarmin και στην -Diotima,να προλάβει η καρδιά της είναι αδύνατη,στις 5-7 Ιουλίου 1770 θα γίνει η Ναυμαχια του Τσεσμε,ανάμεσα Ανατόλια και Χίο μεταξύ Οθωμανικου και Ρωσικού Στόλου,
'Η ενοτητα του Είναι και του Τιποτα' λέει ο Hegel,και συνεχίζει:το καθαρό Είναι και το καθαρό Τίποτα είναι το ίδιο,αυτό που η Αλήθεια είναι,δεν είναι ούτε το Είναι ούτε το Τίποτα,αλλά ότι το Είναι στο Τίποτα και το Τίποτα στο Ειναι,
Είμαι καθαρός Έλληνας,απαντάει,δέστε την ομορφιά,την ομορφιά μου,
Τι ωραία που διαβάζεις Σουζετε:
ἅτε οὖν Πόρου καὶ Πενίας ὑὸς ὢν ὁ Ἔρως ἐν τοιαύτῃ τύχῃ καθέστηκεν. πρῶτον μὲν πένης ἀεί ἐστι, καὶ πολλοῦ δεῖ ἁπαλός τε καὶ καλός, οἷον οἱ πολλοὶ οἴονται, ἀλλὰ σκληρὸς [203d] καὶ αὐχμηρὸς καὶ ἀνυπόδητος καὶ ἄοικος, χαμαιπετὴς ἀεὶ ὢν καὶ ἄστρωτος, ἐπὶ θύραις καὶ ἐν ὁδοῖς ὑπαίθριος κοιμώμενος, τὴν τῆς μητρὸς φύσιν ἔχων, ἀεὶ ἐνδείᾳ ξύνοικος. κατὰ δὲ αὖ τὸν πατέρα ἐπίβουλός ἐστι τοῖς καλοῖς καὶ τοῖς ἀγαθοῖς, ἀνδρεῖος ὢν καὶ ἴτης καὶ σύντονος, θηρευτὴς δεινός, ἀεί τινας πλέκων μηχανάς, καὶ φρονήσεως ἐπιθυμητὴς καὶ πόριμος, φιλοσοφῶν διὰ παντὸς τοῦ βίου, δεινὸς γόης καὶ φαρμακεὺς καὶ σοφιστής· καὶ οὔτε ὡς [203e] ἀθάνατος πέφυκεν οὔτε ὡς θνητός, ἀλλὰ τοτὲ μὲν τῆς αὐτῆς ἡμέρας θάλλει τε καὶ ζῇ, ὅταν εὐπορήσῃ, τοτὲ δὲ ἀποθνῄσκει, πάλιν δὲ ἀναβιώσκεται διὰ τὴν τοῦ πατρὸς φύσιν, τὸ δὲ ποριζόμενον ἀεὶ ὑπεκρεῖ· ὥστε οὔτε ἀπορεῖ Ἔρως ποτὲ οὔτε πλουτεῖ, σοφίας τε αὖ καὶ ἀμαθίας ἐν μέσῳ ἐστίν. [204a] ἔχει γὰρ ὧδε. θεῶν οὐδεὶς φιλοσοφεῖ οὐδ᾽ ἐπιθυμεῖ σοφὸς γενέσθαι· ἔστι γάρ· οὐδ᾽ εἴ τις ἄλλος σοφός, οὐ φιλοσοφεῖ· οὐδ᾽ αὖ οἱ ἀμαθεῖς φιλοσοφοῦσιν οὐδ᾽ ἐπιθυμοῦσι σοφοὶ γενέσθαι· αὐτὸ γὰρ τοῦτό ἐστι χαλεπὸν ἀμαθία, τὸ μὴ ὄντα καλὸν κἀγαθὸν μηδὲ φρόνιμον δοκεῖν αὑτῷ εἶναι ἱκανόν· οὔκουν ἐπιθυμεῖ ὁ μὴ οἰόμενος ἐνδεὴς εἶναι οὗ ἂν μὴ οἴηται ἐπιδεῖσθαι
Αν πηδήξω απ'τό παράθυρο δύο μπορούν να συμβούν, το ένα είναι σίγουρο,
σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Νόμο της Βαρύτητας του Νεύτωνα θα πέσω
κάτω στον ποταμό Neckar και μεσ'στα νερά του θα μεταμορφωθω σ'ένα επίμηκες ευλυγιστο αεικίνητο κίτρινο ψάρι,η',αυτό μάλλον αδύνατον,θα αναλειφθω και στον αέρα θα μεταμορφωθω σε ένα αεικίνητο κίτρινο πουλί,
μεσημέρι,γράφει την δεύτερη επιστολή στον Bellarmin:
Ich Yperion:δεν έχω πραγματικά τίποτα που να το θεωρήσω δικό μου,πολύ μακριά και νεκρωμενα είναι αυτά που αγάπησα και καμιά φωνή δεν ακούω απ'αυτα,η αποστολή μου στη γη τελειωσε,
τότε ο Kant,σχεδόν τυφλός,μίλησε και τον ακούω:όλη η γνώση μας αρχίζει από τιςαισθήσεις,προχωρά στη κατανόηση και.τελειωνει στη λογική.Δεν υπάρχει
τίποτα υψηλότερο από τη λογικη
Σχιζοφρένεια,υποχόνδριος,υπόγραψαν οι ψυχίατροι,
Απώλεια επαφής, με την πραγματικότητα, αυτοαναδίπλωση σε φανταστικό εσωτερικό κόσμο (αυτισμός,)
Παραληρηματικές εκδηλώσεις, άνευ ειρμού, αφηρημένες, ανεξιχνίαστες, συνοδευόμενες συχνά με ψευδαισθήσεις
Αποδιοργανωμένη ομιλία (π.χ. συχνές ασυνάρτητες ή αποδιοργανωμένες προτάσεις)
Αποδιοργανωμένη ή κατατονική συμπεριφορά (π.χ. ακινησία, υπερδιέγερση)
τελευταία φορά είδα τη Σουζετε το 1800,το 1802 έμαθα ότι πεθανε,
στο δάσος βρήκε όλα τα φύλλα των δέντρων πεσμένα στο χώμα,σάπια,μυριζε μούχλα,και όλα τα πουλιά σκοτωμένα,δεν άντεξε τον ήχο της σιωπής του δάσους κι εφυγε τρέχοντας,
τώρα πρέπει να συνεχίζει το γράμμα στη Diotima:
Yperion zu Diotima(L):δυσκολεύομαι να μιλήσω,κορίτσι μου,σκοτεινιάζει γύρω μου,
η ομιλία είναι περιττή,
με τριγυριζουν φλύαροι,ενοχλητικοί άνθρωποι,νιώθω σαν μαϊμού που κάνει ακροβατικά σε τσίρκο,όλοι οι θεατές ξεκαρδιζονται στα γέλια,τι γελοίο θεαμα
η μητέρα και η αδερφή μου δεν ήρθαν ποτέ να με δουν,
τρομερή,αδιαπέραστη,τραγική μοναξια
36 χρόνια στον πύργο του Zimmer
Die Linien des Lebens sind verschieden,
Wie Wege sind, und wie der Berge Grenzen.
Was hier wir sind, kann dort ein Gott ergänzen
Mit Harmonien und ewigem Lohn und Frieden.
πιστεύω πως δεν υπάρχει μόνο αυτό το δωμάτιο που μένω,αλλά χιλιάδες,άπειρα όμοια δωμάτια,κάθε μέρα ξυπναω και σε ένα από αυτά,είναι τόσο,μα τόσο όμοια που δεν καταλαβαίνω καμιά διαφορά,αν θελήσω να μετακομίσω στο διπλανό δωμάτιο,ανοίγοντας τη πόρτα που τα χωρίζει,δεν θα είναι παρά ένα ολότελα ίδιο δωμάτιο,κάποιες φορές ο φωτισμός στο δωμάτιο ελλατωνεται,δεν μπορώ να υπολογίσω πόσο χρόνο,ούτε σε τι ωφειλεται,τότε μέσα στο σκοτάδι αισθάνομαι πως είμαι εντελως τυφλός,όμως δεν φοβάμαι,μάλλον,θα έλεγα,ευχαριστήση νιωθω,άλλοτε δεν ακούγεται κανένας ήχος,ούτε η φωνή μου,ούτε το χτύπημα των ποδιών μου στο πάτωμα,ούτε ο ήχος στα πλήκτρα του πιάνου καθώς παιζω,νιώθω τέλεια κουφός,άλλοτε η όραση μου είναι διαπεραστική,βλέπω λεπτομέρειες που ούτε με το τελειότερο μικροσκόπιο δεν θα μπορούσα να δω,άλλοτε η μνημη με εγκαταλείπει,δεν θυμάμαι τίποτα,και πολλές φορές βλέπω στο δωμάτιο την Σουζετε με τον άντρα της,αυτός κάτι μου λέει αυστηρά,το πρόσωπο του πολύ σοβαρό, άτεγκτο,αλυγιστο,εκείνη δεν αντιδρά,αντίθετα συναινεί στα λόγια του,γιατί το κάνει;σε τι αποσκοπεί;και τη βλέπω να φεύγει αγκαζε μαζί του,που την πάει;τι θα της πει;δεν θα τη ξαναδώ;
γιατί μένω sprachlos?
πρέπει να επέμβω γρήγορα και σ'ενα από τα άπειρα δωμάτια της είπα,η' μάλλον της έγραψα:
μη με παρεξηγείς,μη με κατηγορείς,πρέπει να μ'αφήσεις Διοτίμα,δε μπορω
να ειμαι κάτι για σένα,αγαπημένη μου,η καρδιά μου ξεράθηκε και τα μάτια δεν βλέπουν πια το φως της ζωής,τα χείλη μου μαραθηκαν
τον τελευταίο καιρό τον ταλαιπωρούν αϋπνίες,σηκώνεται και περπατάει τη νύχτα κάτω από τα ψηλά μαύρα δέντρα,η υγρασία του τρυπάει τα κόκκαλα,
ακούει φωνές,ένας δυνατός αέρας φυσάει,η μάχη για την οποία έγραψα στη Διοτίμα άρχισε,να εκεί,τα πλοία των Τούρκων βρίσκονται στο κανάλι ανάμεσα στη Χίο και την ασιατική ακτή,καταμηκως στο ακρωτήριο του Τσεσμε,
γύρισε σπίτι,πηγαινοέρχονταν στο δωμάτιο,απ'τό παράθυρο ορμούσαν μέσα εκτυφλωτικες λάμψεις,και εκοφαντικοι θόρυβοι,πέρασε έτσι πολύς χρόνος,
ίσως τότε που γεννηθηκε,δεν ξέρω πως τέλειωσε η φοβερή ναυμαχια,ούρλιαξα,
ο ένας τύραννος ξεπαστρευει τον άλλον τύραννο,
νομίζω,είπαμε η μνήμη μου δεν με βοηθά,την άλλη μέρα ένας επισκέπτης μου έδωσε μια πρόσκληση για μια μουσική παράσταση,
διαβασε:
Drei Phantasien nach Friedrich Hölderlin,του Ούγγρου συνθετη György Ligeti,
έργο του 1982, για 16 φωνές,4 σοπράνο,4 αλτο,4 τενοροι,4 μπασοι,
σε 3 μέρη:
1.Hälfte des Lebens - Lento
2.Wenn aus der Ferne - Andante con tenerezza
3.Abendphantasie- Maestoso – Più mosso, agitato
πρεμιέρα Stockholm 23 Σεπτεμβρίου 1983 με την Χορωδια της Σουηδικής Ραδιοφωνίας υπό την διεύθυνση του μαέστρου Eric Ericson,περίπου 11 min,
η Διοτίμα,μου είπε, είδε τη παράσταση,και σ'ένα από τα όμοια δωμάτια προσκάλεσε 16 φωνές και εκτέλεσαν το έργο ενώπιον του,οι στίχοι των ποιημάτων του ήταν αδύνατο να διακριθούν σ'έναν λαβύρινθο φωνητικών διακλαδωσεων,οι λέξεις διασπώνται,η μία εισχωρεί μέσα στην άλλη,την μεταλλάσσει,την διαλύει,σωματικοποιειται,αληθεύει,είναι εδώ αυτό που ηταν εκεί,
https://youtu.be/8JLMBy8ny2A
τότε ήταν που η Σουζετε μιλούσε μαζί του όλη τη νύχτα,
αυτός της μετέφρασε από την Αντιγόνη του Σοφοκλή:
ἀρχαῖα τὰ Λαβδακιδᾶν οἴκων ὁρῶμαι
πήματα φθιτῶν ἐπὶ πήμασι πίπτοντ’, 595
οὐδ’ ἀπαλλάσσει γενεὰν γένος,
(τις αρχαιες στων Λαβδακιδών τους ρημαγμενους οικους
συμφορές βλέπω πάνω σε συμφορές να πεφτουν,
ουτε η καινούργια ξεφεύγει γενιά)
Η Διοτίμα μου απηγγειλε:
Alternd von Labdakos Häusern
Den untergegangenen, seh’ ich Ruin fallen
Auf Ruin; noch löset ab ein Geschlecht
das andre
εγώ αυτοσχεδιάζα στο πιανο,
όταν κοιμήθηκε ονειρεύτηκε μια λίμνη με κύκνους και γύρω αχλαδιές κι αγριοτριανταφυλλιες,όμως ένιωθε μόνος,sprachlos und kalt
ξύπνησε,εκεί μέσα στον καθρέφτη η Σουζετε,την είδε ν'απομακρύνεται,ήταν έτοιμη ν'ανοιξει τη πόρτα,o dorthin nehmt mich της φώναξε,εκεί πάρε με,Komm du nun, sanfter Schlummer! ελα,σ'εναν απαλό υπνο
7/6/1843
.
.
György Ligeti: Drei Fantasien nach Friedrich Hölderlin | 70 Jahre SWR Vokalensemble
https://youtu.be/8JLMBy8ny2A
<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/8JLMBy8ny2A" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>
.
.
.
Miles Davis So That Kind of Blue Cool Jazz-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
τρομερή ζέστη,νύχτα,New York, Αύγουστος 25,1959,η Judi έχει λευκό δέρμα,εγώ ο Miles Davis
από το St.Luis σκοτεινό,dark,black,η μαμά ειναι κοκέτα φοραει γούνες και διαμάντια,Mama-Oleo
is Beautiful Like Judi,of course,Kind of Blue,ενας βρωμολευκος cop με χτύπησε δυνατά στο head
με το γκλοπ,γι'αυτό το 1991 με πονούσε το κεφάλι,η Judi ούρλιαξε,γουρούνια,σταματήστε,είναι
ο Miles Davis,τους έδειξε το Birdland Jazz Club,
εκεινοι γέλασαν,τα δόντια τους γυαλιζαν,
A Black Man is,Baby,A Nothing,σπούδασε στο Juilliard School,1678 Broadway,
φώναξε η Judi,
με έσυραν από την Lincoln Square στο αστυνομικό τμήμα,με φωτογραφισαν πολλές φορές,μου πέταξαν μια τρομπέτα,παίξε,play bastard,φώναξαν,
Now I am playing a Blue Cool,αναστατώθηκαν,What is this? shut up! stop!σίγουρα κανεις drugs,μαύρος δεν είσαι,A filthy-Black Addicted,φώναξε o λευκός μπατσος,εγώ τον αγνόησα συνέχισα to playing,So That,Birth of the Cool,Bags’ Groove,Oleo,Milestones,
ο Charlie Yardbird Parker και ο Dizzy Gillespie ζητούσαν,1944,St.Luis,μια τρομπέτα,
I Am,είπα,τι I Am?είπαν,I Am Trumpet,απάντησα,how old are you?18,ok boy,let's go Jazz,
βλέπω την Judi with Mama-Oleo στην Madison Avenue,Woman is Woman,λέω,
εκείνες γελούν,παλιόπαιδο Miles,
τι είπες; φώναξε ο cop,με πονάει το κεφάλι μου,1991, September 28,ένας άλλος μπάτσος με φωτογραφίζει,my friend,σαρκαζει,είναι the drugs the ,girls, the alcohol,
ζήτησα ένα λευκό χαρτί,με μαύρο στυλό έγραψα:
It’s like, how did Columbus discover America when the Indians were already here? What kind
of shit is that, but white people’s shit?,
τους το πέταξα,το εσχισαν,black pig bastard,
βήχω,δύσκολα αναπνέω,Jazz,Music is an addiction,
στην ασπρόμαυρη φωτογραφία:από αριστερά,εγώ,η αδελφή μου Dorothy Mae,ο αδελφός μου Vernon,η μαμά Cleota,Mama-Oleo,στο St.Luis,
τη νύχτα ήρθε η μαμά να με σκεπάσει,ήταν τόσο όμορφη,
Mama,
Sometimes you have to play a long time to play like yourself.της είπα,
εκείνη χαμογέλασε,έσβησε το φως,βγήκε από το δωμάτιο κι έκλεισε τη πορτα,
Miles Davis So That Kind of Blue Cool Jazz,ψιθυρισα
.
.
Miles Davis - Kind Of Blue (Full Album)
https://youtu.be/kgRcCyey1hM
<iframe width="640" height="360" src="https://www.youtube.com/embed/kgRcCyey1hM" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen></iframe>
.
.
.
ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
Ελάχιστο Μονοπρακτο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
σκηνικό:ένα άδειο δωμάτιο,χωρίς ανοίγματα,μια λάμπα ηλεκτρικου το φωτίζει,
ένας άντρας και μια γυναίκα όρθιοι συζητούν,
μια ηλεκτρονική οθόνη,αριστερά τους,σε μεταλλικό στήριγμα,
.
-οι ηλικίες του άντρα και της γυναίκας ποικίλουν
όπως και τα ρούχα τους,
το ίδιο και η συζήτηση τους (από την πιο τετριμμένη έως την πλέον εξεζητημένη)
και ο χρόνος της
-μιλάνε και ακούγονται,
χωρίς κινήσεις σώματος,
-ανοίγει η οθόνη και σε αυτή τα πρόσωπα τους που μιλάνε,χωρίς ήχο,
-ο άντρας και γυναίκα μιλάνε,αλλά δεν ακούγονται,
τα πρόσωπα τους στην οθόνη μιλάνε,και ακούγεται η συζήτηση τους,
-μέχρι που σιγά σιγά σβήνει ο ήχος της συζητησης και η οθονη
.
.
.
ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
(Μονόπρακτο)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το μονόπρακτο ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ είναι ένα ανοικτό έργο
ΑΡΧΗ ΜΟΝΌΠΡΑΚΤΟΥ
η σκηνή δεν έχει σκηνικά
σιωπή
χτυπούν τα τηλεφωνα των 5(ο αριθμός μεταβλητος) 2 αντρών και 3
γυναικών(και αυτοί οι αριθμοί των φύλων είναι μεταβλητοι)
που είναι διασκορπισμένοι στη πλατεία,ανάμεσα στους θεατές
οι όποιοι σηκώνονται και ανεβαίνουν στη σκηνή συνεχίζοντας την
τηλεφωνική συνομιλία τους
ακούμε αυτους που μιλάνε
αυτό συμβαίνει σε διάφορους συνδιασμούς
ανα 5,4,3,2,1,κανένας
αν 3γ-γ1 γ2 γ3 γυναικα
αν 2α-α1 α2 αντρας
τοτε οι συνδιασμοι
5-(γ1 γ2 γ3 α1 α2)
4-(γ1 γ2 γ3 α1)(γ1 γ2 γ3 α1)(γ1 γ2 γ3 α2)(γ1 γ2 α1 α2)(γ2 γ3 α1 α2)
(γ2 γ3 α1 α2)
3-(γ1 γ2 γ3)(γ1 γ2 α1)(γ1 γ2 α2)(γ1 α1 α2)(γ2 α1 α2)
2(γ1 γ2)(γ2 γ3)(γ1 γ3)(γ1 α1)(γ1 α2)(γ2 α1)(γ2 α2)(α1,α2)
1-(γ1)(γ2)(γ3)(α1)(α2)
χωρίς να πάρουν μέρος στη παράσταση και οι 24 συνδυασμοι
το πολύ 5
σε κάθε συνδυασμό μπορούν να μιλάνε ταυτόχρονα,κάποιοι να τελειώνουν
την συνομιλία τους,και μετά να ξαναχτυπάει το τηλέφωνο τους
(από την πλήρη επικάλυψη,θόρυβος,έως την ανάδειξη διακριτών
ήχων,που εύκολα. ακούγονται)
οι συνομιλίες περιστρέφονται διάφορα θέματα:
καθημερινά,πολιτικά,δημοσιογραφικά,ερωτικά,επιστημονικά,
γραφειοκρατικά,...
κάποιες είναι σε διάφορες ξενες γλώσσες,
με όλο το φάσμα των γλωσσικών εκφράσεων και συναισθημάτων,
χαρά θυμός λύπη τρυφερότητα σκληρότητα....
στο τέλος δεν μιλαει κανεις
σιωπη
μέσα στη πλατεία χτυπούν πολλά τηλέφωνα θεατών
ΤΕΛΟΣ ΜΟΝΌΠΡΑΚΤΟΥ
.
.
.
ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΗΣ ΒΙΡΤΖΙΝΙΑΣ ΓΟΥΛΦ
HER OWN VIRGINIA WOOLF'S ROOM
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
καθετί μ'εχει εγκαταλείψει εκτός από τη βεβαιότητα της καλοσύνης σου.
Δεν μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου πια.Δεν μπορώ να σκεφθω δύο ανθρώπους
που να υπήρξαν πιο ευτυχισμένοι από μας
περπατώ δίπλα στις όχθες του ποταμού Ούζ,τα νερά του κυλούν αδιάφορα
για ότι μου συμβαίνει,για ότι συνέβηκε,για ότι θα συμβεί,
ούτε πια είναι κάποιος προσωποιημενος θεός,ούτε στα νερά του κολυμπούν νεράιδες,
αυτή την εποχή τα νερά είναι ακόμα κρύα,όμως εγω δεν νιώθω κρύο,δεν κρυώνω,
κι ας είναι αυτό που θα συναντήσω το πιο παγωμένο,
ο Λέοναρντ θα το έχει διαβάσει,θα τρελαθεί,δεν θα ξέρει όμως που να τρέξει,
θα φωνάξει φίλους γνωστούς,απάντηση δεν θα πάρει,
Ήσουνα απολυτα υπομονετικός μαζί μου κι απίστευτα καλός.Θελω να το πω,
ο καθένας το γνωρίζει.Αν κάποιος μπορούσε να με σώσει αυτός θα'σουνα
εσύ.
αυτές οι λέξεις θα τον μαχαιρώσουν,όμως νταρλινγκ πρέπει να γίνει,
περπατώ δίπλα στα νερά που τρέχουν,δεν επιλέγω μέρος,οπουδήποτε
είναι το ίδιο,πατάω πάνω στα χαλίκια και στις χοντρές πέτρες,
χοντρές πέτρες ασαλευτες από τη βαρύτητα,χρόνια αιώνες,αδιάφορες
για οποιαδήποτε αιωνιότητα
Το ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου,ότι χωρίς εμένα μπορούσες να εργασθεις.
Και το ξέρεις πως το ξερω.Βλεπεις πως ούτε ακομα αυτο μπορώ να το γράψω σωστά.
Δεν μπορώ να διαβασω.Οτι θέλω να πω είναι πως οφείλω όλη την ευτυχία της ζωής μου
σε σένα
ξέρω πως τρομάζεις,όπως εγω για σένα φοβήθηκα με τους βομβαρδισμούς
στο Λονδίνο,το σπίτι κατέρρευσε,
Λέοναρντ,ούρλιαξα,θα εισβαλουν οι Γερμανοί στο Λονδίνο,θα ψάξουν
λυσσασμενα για τους Εβραίους,θα σε κυνηγήσουν,πρεπει να κρυφτείς,
εγω,νταρλινγκ,θα κρυφθω στα νερά,δύο πιθανές κάτω από τα νερά,το
ξέρω πως πάντα κάτω από νερά ήμουνα πνιγμένη,
δεν είχα το δικό μου δωμάτιο,η πόρτα ήταν ανοικτή,τον άκουγα να μπαίνει,
έκλεινα τα μάτια,εσφιγγα τα πόδια,ήρθα μου έλεγε,μου άνοιγε τα πόδια,
σηκωνε το φόρεμά μου,άκουγα την ανάσα του βαριά,ήμουνα έξι χρόνων,
πάντα ήμουνα έξι χρόνων
Έχεις υπάρξει με κάθε τρόπο όλα που μπορούσε κάποιος να είναι.Δενν νομίζω
δύο άνθρωποι να έχουν υπάρξει πιο ευτυχισμένοι μέχρι αυτή η τρομερή αρρώστια
να έρθει.Δεν μπορώ πια να την πολεμήσω.
τα νερά αρχίζουν να μου μοιαζουν,έγιναν ομοια μου,
η Βιτα ήταν ξαπλωμένη στο ντιβάνι,πόσο όμορφη ήταν,και πόσο απαλά
μύριζε το δέρμα της,
κοίταξε Βιρτζίνια στον καθρέφτη,
πήγα στον καθρέφτη,
τι βλέπεις;
Δεν βλέπω την Βιρτζίνια,απάντησα,γιατί;
Επειδή,νταρλινγκ,είσαι καθρέφτης των αντρών,είπε η Βιτα
τότε εκεί μέσα είδα τον αδερφό μου να μπαίνει στο δωμάτιο,πλησίασε
ένα κοριτσάκι έξι χρόνων,του σήκωσε το φόρεμά,όλα όσα έγιναν τα ειδα,
βουβή,δεν φωναξα,
Ποιος φοβάται τον Wolf,Virginia Woolf?
.
Άρχισα ν'ακουω φωνές και δεν μπορώ να συγκεντρωθω.Ετσι κάνω ότι φαίνεται πιο
σωστό πράγμα να κάνω.Μου έχεις δώσει την πιο μεγάλη δυνατή ευτυχία
Λέοναρντ,νταρλινγκ,τώρα διαβάζεις αυτό,σε παρακαλώ,σε ικετεύω,μην
με ψάξεις,δεν έχεις χρόνο,άκου,δεν ακούς;τα βήματα τους,ανεβαίνουν
τη σκάλα,κλωτσούν την πόρτα και την σπάνε,βρωμοεβραιε,ουρλιάζουν,
σε ρίχνουν κάτω σε χτυπάνε,σε σέρνουν και σε εξαφανίζουν,
πως θα ζούσα με σένανε εξαφανισμενο;
διαλέγω πέτρες,αυτή είναι πιο βαριά,γεμίζω τις τσέπες μου,μεγαλώνει
η βαρύτητα μου
δίπλα μου,βλέπω,στα πέντε μέτρα μέσα στο νερό να επιπλέει το εξάχρονο
κοριτσάκι πνιγμένο,
δεν τρομάζω,είναι φιλη μου,θέλει την παρέα μου,
βάζω το αριστερό πόδι στο νερό,
η Μάτζ μου λέει τώρα η Βιρτζίνια έχει το δικό της δωμάτιο,
'Η κυρία Κλαρισα Νταλογουει πάντα κάνει δεξιώσεις για να σκεπάσει
τη σιωπη'σχολιαζει η Ματζ,
ξάπλωσα δίπλα της,η σάρκα της ζεστή,'η μαμά,Μάτζ,πέθανε'της είπα
κι ετρεμα
εκείνη με αγκάλιασε'ησυχασε κοριτσάκι μου'
κοιμήθηκα,
το νερό εφτάσε μέχρις το στήθος μου,ένιωθα τεράστια χαρά
μου σκεπασε το κεφαλι
επιτέλους Το Δικό μου Δωματιο
Αγαπημένε,αισθάνομαι σίγουρα πως τρελαίνομαι ξανα.Αισθάνομαι πως δεν μπορούμε
να ξεπεράσουμε άλλη μια από αυτες τις φοβερές στιγμές.
.
.
.
Σημείωση:
το τελευταίο σημείωμα της Virginia Woolf στον σύζυγό της Leonard Woolf
πριν την αυτοκτονία της στις 28 Μαρτίου 1941,σε ηλικία 59 ετών,στον
ποταμό Ouse
Dearest, I feel certain that I am going mad again. I feel we can't go through
another of those terrible times. And I shan't recover this time. I begin to hear
voices, and I can't concentrate. So I am doing what seems the best thing to do.
You have given me the greatest possible happiness. You have been in every
way all that anyone could be. I don't think two people could have been happier
till this terrible disease came. I can't fight it any longer. I know that I am spoiling
your life, that without me you could work. And you will I know. You see I can't
even write this properly. I can't read. What I want to say is I owe all the happiness
of my life to you. You have been entirely patient with me and incredibly good.
I want to say that—everybody knows it. If anybody could have saved me it
would have been you. Everything has gone from me but the certainty of your
goodness. I can't go on spoiling your life any longer. I don't think two people
could have been happier than we have been.
Virginia
(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)
Αγαπημένε,αισθάνομαι σίγουρα πως τρελαίνομαι ξανα.Αισθάνομαι πως
δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε άλλη μια από αυτες τις φοβερές στιγμές.
Άρχισα ν'ακουω φωνές,και δεν μπορώ να συγκεντρωθω.Ετσι κάνω ότι
φαίνεται πιο σωστό πράγμα να κάνω.Μου έχεις δώσει την πιο μεγάλη
δυνατή ευτυχία.Έχεις υπάρξει με κάθε τρόπο όλα που μπορούσε κάποιος
να είναι.Δεν νομίζω δύο άνθρωποι να έχουν υπάρξει πιο ευτυχισμένοι
μέχρι αυτή η τρομερή αρρώστια να έρθει.Δεν μπορώ πια να την πολεμήσω.
Το ξέρω ότι καταστρέφω τη ζωή σου,ότι χωρίς εμένα μπορούσες να
εργασθεις.Και το ξέρεις πως το ξερω.Βλεπεις πως ούτε ακομα αυτο
μπορώ να το γράψω σωστά.Δεν μπορώ να διαβασω.Οτι θέλω να πω
είναι πως οφείλω όλη την ευτυχία της ζωής μου σε σένα.Ήσουνα απολυτα
υπομονετικός μαζί μου κι απίστευτα καλός.Θελω να το πω,ο καθένας το γνωρίζει.
Αν κάποιος μπορούσε να με σώσει αυτός θα'σουνα εσύ.καθετί
μ'εχει εγκαταλείψει εκτός από τη βεβαιότητα της καλοσύνηςσου.Δεν
μπορώ να καταστρέφω τη ζωή σου πια.Δεν μπορώ να σκεσφθω δύο
ανθρώπους που να υπήρξαν πιο ευτυχισμένοι από μας.
Βιρτζινια
.
.
.
Η ΚΟΎΚΛΑ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
το δωμάτιο είναι κλειστό,εκεί είχε πόρτα εκεί παράθυρο εκεί καρέκλα
τραπέζι καθρέφτη,άδειο είναι,πρέπει να στέκομαι ορθια,στο πάτωμα
είναι κρύο το τσιμέντο,δεν θυμάμαι,όνομα ηλικία,όρθια στον τοίχο,
τοσο κοντά στον τοίχο σχεδόν να μπω στον τοίχο,εντοιχισμένη,η μαμα
κάθεται στο τραπεζάκι,πίσω μου,
όλα πίσω μου στο παρελθόν,τότε έσπασα μια πλαστική κούκλα,την διαμέλισα,
με βρήκαν να την τρώω,τι κάνεις;είσαι τρελή,εγω αντέδρασα ουρλιάζοντας,
είναι το φαγητο μου,θέλετε να πεθάνω από πείνα;φύγετε,ποιοι είστε;
δεν θυμάμαι άλλο,
ξύπνησα σε ένα δωμάτιο άδειο,σαν αυτό ίδιο,σε λίγο μπήκε η μαμα και ο μπαμπας,
δεν είναι τίποτα,κάτι περαστικό,σε λίγες μέρες θα σε πάρουμε σπίτι,
ησύχασε,
το δωμάτιο ήταν άδειο,ούτε πόρτα ούτε παράθυρο,ούτε καρέκλα,εγω
ξαπλωμένη πάνω σε ένα σιδερένιο κρεβάτι, στη μεση του, δωματίου
κάτω από το αναμενο ηλεκτρικο φως,
είναι τόσο περίεργο που με τόση ευκρίνεια θυμάμαι,
γύρισα στο σπίτι,όλοι γίνανε καλοι μαζί μου,μου κάνανε δώρα,
μια μέρα ζήτησα από τη μαμά να μου αγοράσει μια κούκλα,
μαμά θέλω μια κούκλα
έχεις μεγαλώσει κοριτσάκι μου,δεν είσαι πια μικρή
μαμά τι θέλω,δεν είναι για να παίξω
την άλλη μέρα μου έφερε την κούκλα
της έσκισα τα ρούχα,την διαμέλισα και την πεταξα στο πάτωμα
κοιμήθηκα,
όταν κοιμουνα μπήκαν στο δωμάτιο και την είδαν,δεν έκαναν θόρυβο,
την μαζεσαν,
όταν ξυπνησα δεν είπαν τίποτα,
μου αρέσει η κούκλα μου,είπα
δεν απάντησαν
έχει υπέροχα ρούχα
πάλι δεν απάντησαν
θα της δώσω όνομα,σας αρέσει το Ελλη;
ωραίο είναι,είπε η μαμά
μου πήραν άλλη κούκλα,την βρήκα δίπλα στο κρεβάτι μου,όταν ξυπνησα,
αυτή δεν την πειραξα,τη φώναζα Έλλη
η Έλλη,μαμά,ξέρεις πόσο έξυπνη είναι;την έμαθα να μετρά μέχρι το 10,
κι ένα τραγουδάκι,έχει ωραία φωνή,
μια μέρα,όταν ξυπνησα,κλείδωσα τη πόρτα του δωματίου μου,
εσπασα τη κούκλα και την ετρωγα,
χτύπησαν την πορτα
Έλλη άνοιξε,σε παρακαλώ,η φωνή της μαμάς στη πόρτα,
Έλλη άνοιξε,
έσπασαν την πόρτα,
βρέθηκα στο άδειο δωμάτιο,χωρίς πόρτα χωρίς παράθυρα,
ένας άντρας με άσπρη στολή ,διέκρινα θολά,πάνω από το κεφάλι μου,
η κούκλα είναι η προβολή του εαυτού της,η καταστροφή της κούκλας
είναι η καταστροφή του εαυτού της
καταστρέφοντας τη κούκλα,αποδέχεται την δική της καταστροφή
έλεγε ο άντρας με την άσπρη στολή σε μια γυναίκα
γιατρέ,σιγά,θα ακούσει,
αυτο θέλω κι εγω να μας ακούσει,για να συνειδητοποιήσει αυτό που
κάνει,να προβληθεί εκτός της και να αποστασιοποιηθεί,αυτό που
καταστρέφω δεν είμαι εγω αλλά μια απλή πλαστική κούκλα,
και,ενεργώντας το ένστικτο αυτοσυντήρησης,να αισθανθεί πως δεν
θέλει να καταστρέψει τον εαυτό της
ίσως καταστρέφοντας επανειλημμένα τη κούκλα,να θέλει να ξεπεράσει
την οδύνη της καταστροφής της,
γιατί,γιατρέ,την τρώει;
την τρώει,στην ουσία την καταβροχθίζει,την εξαφανίζει,
στην δεύτερη περίπτωση,την εξαφανίζει να μην υπάρχει για να την
καταστρέψει
γύρισα σπίτι,δεν ξαναζητησα κούκλα,
πέρασαν δύο χρόνια χωρίς κρίση
σήμερα ξύπνησα και είμαι μέσα σ'αυτό το δωμάτιο,ούτε πόρτα ούτε
παράθυρο,όρθια στον τοίχο,τόσο κοντά στον τοίχο,
περίεργο δεν χτυπάνε τη πόρτα,η μαμά είναι αυτή η απολιθωμένη
γυναίκα πίσω μου,
γιατί κάθομαι όρθια στον τοίχο; γιατί δεν μπορώ παρά να κάθομαι
στον τοίχο;γιατί θυμάμαι ενώ λέω δεν θυμάμαι;αυτή η γυναίκα είναι
εγω η κάποια άλλη;
κάποια άλλη;πως δεν το σκέφθηκα;μα φυσικά είναι η πλαστική μου
κούκλα,
κι εγω ποια είμαι;
εσύ είσαι αυτή που κοιτάζει τη κούκλα να είναι όρθια στο τοίχο
η',αυτό είναι,είσαι η εγκλεισμενη στο τοίχο,και η όρθια κούκλα στον τοίχο
περιμένει να εγκλειστεί και να ταυτιστεί μαζί μου,
η μαμά απολιθωμένη δεν μπορεί πλέον να χτυπήσει τη πόρτα
.
.
.
Samuel Beckett-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ΕΚΚΡΕΜΕΣ
ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ- χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ένα τεράστιο λευκό δωματιο,
Α,άντρας,Γ,γυναίκα
Γ.τι είναι αυτό;
Α.αναμφιβολα ένα σκυλί
Γ.οχι,
Α.τοτε,αναμφίβολα,είναι μια γάτα.
Γ.οχι,λάθος,περυσι ήταν γάτα
Α.σημασια,πάντως,έχει ότι δεν είναι σκυλι
Γ.τι ώρα είναι;
Α.ρωτας πόση ώρα πέρασε;
Γ.ξερω πόση ώρα πέρασε,2 λεπτά 37 δευτερόλεπτα και 3 εκατοστά
του δευτερολεπτου
Α.στο όνειρο
Γ.ακριβως,παει να βρεξει
Α.πηγαινε και κλείσε τα παράθυρα
Γ.ενα παράθυρο υπήρχε
Α.αυτο
Γ.το τηλέφωνο χτυπά,
ποιος;
Α.γιατι δεν μιλάς;
μίλα
Γ.μην μιλας τόσο δυνατά.
άφησε με
Α.πες μου αυτή την ιστορία
Γ.κανει πολύ ζέστη,
αν ήμουν μητερα σου
Α.βλεπεις;εκείνος ο άντρας ταιζει το σκυλί
Γ.συνεχισε την ιστορία
Α.αυτη με τη γάτα
Γ.αυτη η γάτα,το ξέρεις,δεν είναι αληθινή
Α.η ιστορία της όμως είναι αληθινη
Γ.θυμαμαι περίμενα
Α.τι;
Γ.λαθος,τώρα περιμενω
.
.
(μεταξύ των διαλόγων παρεμβάλλονται απροσδιόριστες σιωπές
και επαναλήψεις,
όπως και καθημερινοί ήχοι)
.
.
.
Γυναίκες κατά κάποιο τροπο-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Υπόλοιπο Σχέσης
(Μονόπρακτο)
-χ.ν κουβέλης c.n.couvelis
(Άντρας Α 45χρ,Γυναίκα Γ,40χρ)
Α.τι σκέφτεσαι;
Γ.αποφευγω τη φιλοσοφία,βλέπω,παρατηρώ τη γάτα,να εκεί
Α.μα δεν υπάρχει καμία γάτα
Γ.δεν έχει σημασία,Αναστολή πραγματικοτητας.
Α.φοβαμαι,γενικά,την έλλειψη πραγματικότητας
Γ.εγω,αντίθετα,την εφευρισκω
Α.με έχεις προδωσει;
Γ τι εννοείς;
Α την προδοσια
Γ.με αυτή την έννοια όχι,εσύ;
Α,με αυτή την έννοια ναι
Γ.σε καταλαβαίνω είναι θέμα μοναξιάς,ακριβώς
Α.μοναξια,τι είναι;
Γ να βλέπεις εκείνη τη γάτα εκεί
Α που δεν υπάρχει,
Γ,ναι,ακριβώς,γιατί δεν υπάρχει
(τα φώτα χαμηλώνουν,η σκηνή βυθίζεται στο σκοτάδι)
.
.
.
Η εκδίκηση της Κλυταιμνήστρας
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Κληταιμνηστρα:
τα'χω χαμένα,καμια λογική,την θυμάμαι,με τρόμο,και ντροπή,να σπάζει τις κούκλες της,και να τις πνίγει στις πισίνες,και να γελάει,να γελάει,έκλεινα τ'αυτια μου,ήθελα να πεθάνω,να την σκοτώσω,τη μισούσα,όχι,όχι,δεν την αγαπούσα,δεν την γέννησα εγώ,δεν μπορεί να είναι κόρη μου,μεγάλωσε και δεν άλλαξε,κλείνεται στο δωματιο της,αρνηται να φάει,την ακουω να παίζει στο πιανο,ώρες ασταμάτητα,έπειτα σιωπή,μπορεί να πεθάνει έτσι,φοβάται μην πεθάνει όπως ο πατέρας της,στο δίχτυ τυλιγμένη,να την σφάζουν,ο Αίγισθος με μενα ,ο πατέρας της,δεν καταλαβαίνει,πως τιμωρήθηκε,την ρωτάω,Ηλέκτρα,που είναι η αδελφή σου;η αγαπημένη μου Ιφιγένεια;δεν απαντάει,με κοιτάζει με άγριο μίσος,με κατασπαράζει το μίσος της,έκανα το χρέος μου,εκδικήθηκα τον φονιά,είχε το θράσος να φέρει εδώ την ερωμένη του,είμαι γυναίκα δεν θα με εξεφτυλισει,ναι πήγα με τον ξάδελφο του τον Αίγισθο,ειμασταν εραστές πριν τον πόλεμο, ζηλεύει,τον θέλει δικό της,ντύνεται πρόστυχα,δείχνει τα βυζιά της μπροστά του,κάνει σαν πόρνη,το ξέρω πως τον παρασέρνει στο δωμάτιο της τις νυχτες,εκεί βγάζουν τα μάτια τους,τους ακούω και τους βλέπω,τον σιχαίνομαι τον Αίγισθο,δειλός,ανήθικος,ομως κάνει για την εκδίκηση μου,αν ήθελα τον σκότωνα με τα χέρια μου,τον έπνιγα την ώρα που κοιμάται,τον αφήνω να ζήσει,να τον σκοτώσει ο Ορέστης,το παιδί μου που θα σφάξει και μένα,αδύνατο ο άνθρωπος να αντιστέκεται στο πεπρωμένο,να θέλει να αλλάξει τη μοίρα του,τις τελευταίες μερες με καλοπιανει,θυμάται τα ευτυχισμενα παιδικά της χρόνια,μαζί μας,όσα λέει για τότε είναι ψέματα,προσποιούμαι πως τα θυμάμαι,τις λέω κι εγώ για τοτε,ψέματα,ευχαριστιεται να ακούει για τα περασμένα,είναι τρελή,όλα στοχεύουν στην εκδίκηση της,το φαρμακερό της βέλος θα μου τρυπισει το στήθος,το στήθος της μάνας,που τη βυζαξε,σε σκοτώνω μάνα,θα ουρλιάξει,απαίσιο στόμα θα με βρίζει,πουτανα μοιχαλιδα πρόστυχη μάνα,
απόψε,τ'αποφασισα, θα μπω αθόρυβα στο δωμάτιο της,θα σηκώσω το μαχαίρι,όχι δεν θα δειλιασω,θα ξεψυχήσει στον εφιάλτη της,ξέρω πως αντίθετα θα γίνουν τα πράγματα,δύο σκιές,η δικιά της και του Ορέστη,θα μας σφάξουν στο κρεβάτι,τη μισητή μάνα και τον μισητό Αίγισθο,λύτρωση για όλους μας η εκδίκηση
.
.
.
(Μονόπρακτο)
Η πιθανότητα να είναι αυτό-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ένα λευκό δωμάτιο,δύο καρέκλες,ένας άντρας Α και μια Γ
Α.αυτο,είναι οτιδήποτε
Γ από που το συμπεραινεις;
Α.απο τη γλωσσα,τις προτασεις,που χρησιμοποιώ να το εκφράσω
Γ τότε ξέρεις για εκείνο
Α όχι,υποθέτω,
Γ.το υποθέτω είναι διαφορετικό από το γνωρίζω
Α άκουσες κάποιο θόρυβο;
Γ. ναι τον ακουσα,κάποιος ανοιξε την πόρτα στο διπλανό δωμάτιο
Α.μια γυναίκα
Γ. πως το ξέρεις ότι είναι γυναίκα;
Α το γνωρίζω,τώρα είναι στο μπάνιο, γδυνεται
Γ.μετα;
Α.θα ξαπλώσει στο κρεβάτι
Γ.γυμνη;
Α ακριβώς,γυμνή
Γ.τοτε,η γυναίκα αυτή είναι εγώ
Α ίσως,γιατί όχι;
Γ.η γυναίκα είναι μαχαιρωμένη
Α.ο δολοφόνος πιάστηκε
Γ.τοτε ποια είναι η γυναίκα που είναι εκεί μέσα;
Α μια άλλη
Γ.μιλας τόσο σίγουρα
Α πρέπει να απαντήσω στην ερώτηση σου
Γ.αν δεν ρωτούσα,τι θα έλεγες;
Α.αν δεν υπάρχει ερώτηση τοτε δεν υπάρχει απάντηση
Γ.(σιωπή)είμαστε πέντε χρόνια μαζί δύο μήνες και 17 μέρες
Α.(σιωπή)λαθος υπολογισμός
Γ.(σιωπή)εξαρτάται
(σιωπή)αν αναφέρομαι σε σένα
Α.(σιωπή)
Γ.καποτε,δεν θυμάμαι πότε,είχαμε μια συζήτηση,και συμφωνούσαμε
Α.(σιωπή)αντίθετα διαφωνούσαμε
Γ.(σιωπή)
Α.(σιωπή)έχεις δίκιο
Γ.δεν είναι το ίδιο,αν θυμάμαι ότι συμφωνήσαμε τότε συμφωνήσαμε,αν όμως εσυ θυμάσαι ότι διαφωνησαμε τότε διαφωνήσαμε.
Α.φορουσες ένα ολόσωμο μακρύ μαύρο φόρεμα,
Γ.τα χείλη μου βαμμένα κόκκινα
Α.χορευες υπέροχα ταγκό
Γ.πηγαμε σε ξενοδοχείο
Α.οταν ξυπνήσαμε σε ρώτησα ποιο είναι το όνομα σου
Γ.σου είπα ένα ψεύτικο
Α.ενα ψεύτικο όνομα,δεν σε κάνει κάποια άλλη;
Γ.ναι,αυτή του διπλανού δωματίου
Α.δεν είμαι ο δολοφόνος της
Γ.(σιωπή)θα μπορούσες όμως να ήσουν
Α.(σιωπή)(την πλησιάζει)
Γ.ειναι αδύνατο αυτό να γίνει
Α.(σιωπή)τι το εμποδίζει να γίνει πολλές φορές;
Γ.οτι είσαι δειλός
Α.ειχες εραστή;
Γ.εχω εραστή
Α.(σιωπή)
Γ.ειναι πιανίστας
Α.αυτος;
Γ ακριβώς
Α.(ακούγεται από το διπλανό δωμάτιο πιάνο)
Σοπεν
Fantaisie-impromptu in C-Sharp Minor, Op. 66
(τέλος του πιάνου)
(σιωπή(
τώρα την δολοφονεί
Γ.(σιωπή)τώρα κάνουν σεξ
Α.η γλωσσα εκφράζει τα πάντα,εκτός την πραγματικότητα
Γ.αντιφατικη πρόταση,στα πάντα δεν είναι και η πραγματικότητα;τότε πως η γλώσσα εκφράζει τα πάντα,αφού δεν εκφράζει ένα υποσύνολο του;
Α.το γεγονός δεν αλλάζει
Γ.ειμαστε εδώ,είσαι ο εραστής μου,είσαι πιανίστας,φανατικος του Σοπέν
(σιωπή)
(από το διπλανό δωμάτιο ακούγεται ένας δυνατός θόρυβος)
Α.την πυροβόλησε με πιστόλι
Γ.μπορει,μια από τις πιθανότητες να είναι αυτό
Α.η πιθανότητα να είναι αυτό
Γ.η ύπαρξη του κόσμου είναι μια πιθανότητα
Α.μη πραγματοποιήσιμη
Γ.δες τα δάχτυλα μου,ωραίο δεν είναι το γαλάζιο χρώμα στα νύχια μου;
Α.πολυ όμορφα
(την αγκαλιάζει)
Γ.σιγα,με πονάς
Α.(απομακρυνεται)τι φοβάσαι;
Γ.(σιωπή)
να μην συμβαίνει τίποτα μεταξύ μας
(στέκονται όρθιοι,ακίνητοι)
(σιωπή)
Fantaisie-impromptu in C-Sharp Minor, Op. 66
(σιωπή)
(σιγά-σιγα τα φώτα χαμηλώνουν,
γίνεται σκοτάδι,
ακούγεται ένας πυροβολισμός)
.
.
.
η έκρηξη της Jayne Mansfield 29 Ιουνίου 1967
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ήμουνα 7 χρόνια μικρότερη από την Νόρμα Τζιν,φυσικά και την μιμουμαι,είμαι
η Βέρα Τζέην των φτωχών,θυμάμαι τον τρόμο της Σοφιας,δεν νομίζω ζήλια,η' ήταν;,
στο Μπέβερλι Χιλς το '57,στο πάρτι προς τιμήν της,ότι οι ρώγες μου θα πεταχτούν
στο πιάτο της,ωραίο γκουρμέ,πολλοί άντρες θα έδιναν αμύθητες περιουσίες να τις
δάγκωναν τα δόντια τους,προκαλώ,τι σημαίνει προκαλώ;αν δεν είναι στη φύση
της γυναίκας,τι είναι τότε;αγαπάω τα παιδιά μου,κοιμούνται στο πίσω κάθισμα,γυρίζω
και τα βλέπω,χαμογελάω,τα λατρεύω,αυτό το φορτηγό μπροστά σηκώνει πολύ καπνό
και σκόνη,η ατμόσφαιρα θολή,όπως εκείνη τη νύχτα το '62 η μικρή Μέριλιν από τα
βαρβιτουρικά,αληθεια τώρα πόσο ηλίθιους βλέπω εκείνους τους τίτλους,Μις
Φεβρουάριος το '57 για την φωτογράφιση μου στο playboy,τολμηρη μόνο για άντρες,
ο οδηγός του φορτήγου μπροστα οδηγάει πολύ επικίνδυνα,η Λόρεν,αυτό φαίνεται πως
με κοιτάζει στη φωτογραφία, πίστευε πως το φόρεμα μου θα εκραγεί και θα ξεχυθει το
κορμί μου ολόκληρο πάνω στο τραπέζι,sex bomb explosion,οι άντρες θα χυμηξουν να
μου φάνε τα βυζιά,τη κοιλιά,τα μπούτια μου,ακόμα από τον κανιβαλισμο τους ούτε το
κεφάλι μου δεν θα γλυτώσει,τωρα το νιώθω βαρύ,πολύ βαρύ,έτοιμο να πέσει,να εκραγεί
και να εκσφεντονισθει,φοβάμαι πως θα πεταχτεί πάνω στο φορτηγό μπροστά και θα
συντριφτει,η Μέριλιν βρέθηκε νεκρή,στο χέρι της κρατουσε το ακουστικό του τηλεφώνου
και δίπλα της ήταν ένα άδειο φιαλίδιο υπνοτικων,θα ήταν ανακούφιση αν κι εγώ τελείωνα
έτσι,η απόλυτη μίμηση της,η Merilyn Monroe κι εγώ η Jayne Mansfield τα απόλυτα ποπ
είδωλα,sex symbols,αυτό το φορτηγό θα μας σκοτώσει,το διαισθάνομαι,εδώ,φοβάμαι,
δεν θα μιμηθώ την Μέριλιν,τα παιδιά μόνο να σωθούν,αυτό θέλω,αυτός ο τρελός
ο Άντον Λάβει με θεωρεί σεξουαλική του σκλάβα,τι κακό μπορεί να μου κάνει ο σατανάς
του;,γιατί ο οδηγός δεν πατάει φρένο;πέφτουμε πάνω στο φορτηγό,τα παιδιά μου σώσε,
τρομακτική λάμψη αστραπής,βαθύ σκοτάδι,το κεφάλι μου,το κεφάλι μου bomb explosion
.
.
.
Ο ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΕΡΓΚΕΙ ΝΕΤΣΑΓΙΕΦ
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
ο Ιβάν Ιβανοβιτς Ιβάνωφ πρέπει να εκτελεσθεί,καμια δεν επιτρεπεται φωνή διαφωνίας,
ο σκοπός είναι ατρανταχτος,η Ορθόδοξη Ρωσία θα καταρρευσει,τι γελοίος είναι ο
παραλληλισμός μας με τα δαιμόνια στο ευαγγέλιο;,εμείς οι δαιμονισμένοι,μιλώ στον
Νικολάι Σταβρογκιν ενώπιον του Πιοτρ Βερχοβενσκι,του alter ego μου,πως θα
προκαλέσουμε σ'ολη τη χώρα το χάος,μ'ένοπλη επίθεση,υπεράνω όλων η Δικαιοσύνη
του Λαου,για την μυστική μας,τους στρατολογω, επαναστατική ομάδα,την Εταιρεία
του Τσεκουριού,δεν αρνουμε,πως εγώ μπροστά σε όλους ξυλοκοπω τον Ιβάν Ιβανοβιτς
Ιβάνωφ,τον στραγγάλιζω,έπειτα τον πυροβολω και τον πνιγω στη παγωμένη λίμνη,
ξέρω πως έχει αντίρρηση ο δάσκαλος μου,στην Γενεύη εμιγκρες,ο Μιχαήλ Μπακούνιν,
τώρα εδώ είμαι έγκλειστος στη Πετρούπολη στο φρούριο Πετροπαυλοφσκ,όχι,αν με
ρωτάτε,δεν φοβάμαι,δεν μετανοω,δεν έχω να δώσω λόγο σε κανέναν, όλη η Ρωσια σας
στη φωτια,ο επαναστατης δεν έχει οικογένεια συγγενείς φίλους συναισθηματα,είναι ένας
αμείλικτος εχθρός αυτού του κόσμου,να καταστραφεί ολοσχερώς,αυτό επιτάσσει η
Κατήχηση του Επαναστάτη μου,κι όποιος δεν υπακούει τιμωρείται αυστηρά,με
συνέλαβαν στη Ζυρίχη,το 1872,με κατηγορούν για χαφιέ,για πράκτορα,πως είμαι
απατεώνας πως λέω ψέματα ότι είμαι αποσταλμενος της Διεθνούς Ένωσης Εργατων,
πως έστειλα γράμματα από την Ελβετία στη Ρωσία και ενοχοποίησα διάφορους και τους
συνέλαβαν,και τους έστειλαν σε καταναγκαστικά έργα στα ορυχεία της Σιβηρίας,
όπως τον Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι συγγραφεα των Δαιμονισμενων για την
ένταξη του στην οργάνωση Πετρασεφσκι,εγώ ο Σεργκέι Νετσάγιεφ,ο δαιμονισμένος
δολοφόνος,δεν υποχωρω,αν κι έγκλειστος στο φρουριο είμαι ο οργανωτής της
δολοφονίας του τσάρου Αλέξανδρου β',η βόμβα της οργάνωσης Λαϊκής Θέλησης τον
ακρωτηρίασε και τον σκότωσε,στις 13 Μαρτίου 1881 στη Πετρούπολη,και στο άρθρο 26
της Κατήχησης του Επαναστάτη γράφω:.
26.ο σκοπός της οργάνωσης μας της συνομωσίας μας είναι να ενωθουμε σε μια ανίκητη
πανίσχυρη καταστροφική δύναμη ολοκληρωτικα,
πολλοι,το ξέρω,με αμφισβητούν,με πρώτους-πρώτους τον Καρλ Μαρξ και τον Φριντριχ
Ένγκελς,βλέπεται είμαι αντίθετος με την ψευδοθεωρια τους,εμπόδιο,όμως,το τονιζω
κατηγορηματικά,δεν θα υποχωρισω ποτέ από τις θέσεις και το σχέδιο μου,ούτε και με το
γράμμα του Μπακούνιν από το Λοκάρνο στις 2 Ιουνίου 1870,
'...αγαπητέ φίλε,...φανερές οι αντιφάσεις σας,...στο Λοκάρνο που με επισκεφτηκατε μου
είπατε,με απόλυτη βεβαιότητα,για την εξέγερση που οπωσδήποτε θα ξεσπάσει,όμως με
εξαπατησατε,κι επειδή,σας κατάλαβα,κάτι μου έλεγε πως λέτε ψεματα δεν σας πίστεψα...',
σας διαβεβαιωνω,απαντώ στον δάσκαλο μου Μπακούνιν,πως αν χρειασθεί θα
δολοφονησω όλους τους Ιβάν Ιβάνοβιτς Ιβάνωφ στη Ρωσία για να επιτευχθεί ο σκοπός
μου,
σήμερα,21 Νοεμβρίου 1882, δέκα χρόνια φυλακή απο το 1872,η κατάσταση της υγείας μου
επιδεινώθηκε,πονάει το στήθος μου,βήχω συνέχεια,η αναπνοή μου κόβεται,πνίγομαι,
όμως παρ'ολ'αυτα εντελει,αυτό μονάχα θέλω μ'εμμονη,θα εκπληρωθεί η Λαικη Εκδίκηση
του Σεργκέι Νετσάγιεφ,35 ετων,ένοπλου φανατικου του νιχιλισμου
.
.
.
Ίλια Ρεπιν,ο Ιβάν ο Τρομερός σκοτώνει τον γιο του Ιβάν(1870-1873)
Πινακοθήκη Τρετιακόφ,Μοσχα
οι τελευταίες ώρες του Ιβάν Δ' Βασίλιεβιτς
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
-
ένα παιδί,βλέπει,πετά από το παράθυρο σκυλιά και γάτες,τα κορμιά τους σκίζονται,
-δεν έχει φόβο,είναι τρελό,
κάποιος λέει,τι θα γίνει όταν μεγαλωσει;,ένας στυγνος εγκληματίας,
κάνει κίνηση στο σκάκι,το μαύρο άλογο,πονάει το στομάχι του,αντίπαλος του
ο Μπογκντάν Μπιέλσκι.βογιαρος,κόλακας,αν μπορούσε θα τον δηλητηρίαζε,
-Ιβαν Δ' Βασίλιεβιτς είστε κίτρινος,τον ακούει,νιώθει ζάλη,-πηρατε τον ψευδάργυρο,
η σύφιλη θα σας σκοτώσει,
έκανε κίνηση του πύργου,θα θυσιάσει πιόνια για να ανοιξει χώρο,η εικόνα της Ιριννας,
προκλητική,διάφανο νυχτικό,τα μισογυμνα πόδια,το μεγάλο στήθος,ξαπλωμένη στο
κρεβάτι,νύχτα,ησυχία,αυτός είναι ο Τσάρος ο Κυβερνήτης πασών των Ρωσιών,τά παντα
του ανήκουν κι αυτή η γυναίκα,ας είναι νύφη του,γυναίκα του τσαρεβιτς Φιοντόρ,
ο Φιοντόρ είναι καθυστερημένος,
-θυμασαι την Ανασταζια Ρομάνοβνα ,λέει στον Μπογκντάν Μπιέλσκι.
-ποιος δεν θυμάται την ευγενική τσαρίνα,απανταει εκείνος με χαμηλωμένο κεφάλι,
ένας ύπουλος άνθρωπος,και ταυτόχρονα κινεί τον αξιωματικό,
-ρουα,λέει,
-την δηλητηριασαν,ούρλιαξε,
η θλίψη τον έπνιξε,δεν τον ενδιαφέρει,να πούν ότι θέλουν για τη σφαγή στο Νοβγκοροντ,
αφού πέθανε εκείνη,η αγαπημένη γυναίκα,η Ανασταζια του,να πεθάνουν όλοι,
η Ιριννα τον ερέθιζε,
-τότε εμφανιστηκες εσυ,Μπογκντάν Μπιέλσκι και εκείνος ο πανούργος Μπόρις
Γκουντουνοφ,και χαλάσατε τη δουλειά,ντράπηκα τόσο,
θα σας σκότωνα,αλλα προλαβατε να με δηληριαζετε με τον ψευδάργυρο,
-η παρτίδα αυτή δεν θα τελειώσει,
τα μάτια του θολώνουν,
-σκοτωσα το γιο μου,της Αναστάζιας Ρομάνοβνα το παιδί,τον Ιβάν μου,είμαι τρελός,
πραγματικά Ιβάν ο Τρομερός,
μέσα στο μισοσκόταδο της εκκλησίας,ολομόναχος,είχε διατάξει κανεις να μην είναι εκεί,
-χτύπησα την εγκυο Γιελενα Σερεμετεβα,τη γυναίκα του Ιβάν μου,κι απεβαλε,
κι ύστερα σκοτωσα αυτόν,
ποιος θεός θα με συγχωρέσει;
ζαλίζεται,τα μάτια του θολώνουν,η απέραντη Ρωσία που ονειρεύτηκε,ο απλός λαός,
η πανούκλα των βογιαρων,σβήνεται για πάντα αυτός ο κόσμος του,
-οπως εσένα καλή μου Αναστάζια με δηλητηριασαν,
κλείνει το παραθυρο,το παιδί θα ησυχάσει,σκέφτεται,
ο τελευταίος σκύλος και η τελευταια γάτα που πετιέται είναι αυτός,ο Ιβάν Σ' Βασιλιεβιτς
ο Τρομερός,Τσάρος και Κυβερνήτης Πασών των Ρωσιών
κάποτε,
σωριάζεται και σπαει σε σκονη,
53 ετών,
το 1584 η Ιστορια
.
.
.
Monologue of Medea
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
A hateful woman I am,
how could I to slaughter my own children?
in them I gave birth,
and doing this I see still the light of sun?
to hell to go,
but now I understand,
then I didn't understand when I was leaving
from my home country and in Greece I came,
my father and my land that nurtured me I betrayed,
and now the punisher demon plague me,
because I killing my brother
got inside the Argo ship,
so these things here
started, after I married this man,
and bore my children,
for dishonorable bed
and unfaithful love
I killed them,to take revenge,
there is no Greek woman
such to dare to do,
I am a lioness, not a woman,
and more ferocious nature have than Scylla Tyrrhenian,
what have I such toughness inside me?
criminal and murderer of my children,
there is nothing left for me but my fate to cry,
never again in the children I had in my womb
and nurtured I'll speak,
these are not alive,I've lost them forever,
I would go so far as to oppose you, if God
didn't know what good
have from me,and what bad you done to me,
You weren't going to dishonor my bed
and happily to spend your life laughing against me,
nor the royal daughter, nor was it Creon
who marries you in his daughter
and he is exiling me out of this country
to go unpunished,
I hurt your heart as it should be,
my pain is redeemed if you don't laugh against me,
my children, you have been lost
by the betrayal of father,
not my own hand kill them
but the your insult killed them
and the your new marriage,
those don't exist anymore, and that will hurt you,
and me,the mother, torments this more,
I hate you,forever
.
.
Μονόλογος της Μηδειας
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
μια μισητή γυναίκα είμαι,
πώς μπορεσα και σκοτωσα τα παιδιά μου;
αυτά που γέννησα,
κι αφού εκανα αυτό
το φως του ηλιου
ακόμα βλεπω;
στη κόλαση να πάω,
αλλά τώρα καταλαβαίνω,
τότε δεν καταλάβαινα,
όταν έφυγα απ'τη πατρίδα μου
και στην Ελλάδα ηρθα
τον πατέρα μου και την πατρίδα που μ'εθρεψε
προδωσα
και τώρα η τιμωρία βαριά θα με πλακωσει,
γιατί τον αδελφό μου σκοτώνοντας
μπηκα μέσα στο καράβι της Αργω,
έτσι αυτά τα πράγματα εδω άρχισαν,
αφού αυτόν τον άντρα παντρεύτηκα,
και γέννησα τα παιδιά μου,
για ατιμασμένο κρεβάτι κι άπιστο έρωτα
τα σκοτωσα,
εκδίκηση να πάρω,
δεν υπάρχει Ελληνίδα γυναίκα τέτοιο
να κάνει,
μια λέαινα είμαι,όχι γυναίκα,
και πιο άγρια έχω φύση
κι από τη Σκύλλα
την Τυρρηνικη,
γιατί έχω τέτοια σκληρότητα μέσα μου;
κακουργα και φόνισσα των παιδιών μου,
δεν μου'μείνε τίποτα
παρά τη μοίρα μου να κλαίω,
ποτε πια στα παιδιά που'χα μέσα στη μήτρα μου
κι έθρεψα δεν θα μιλησω
δεν είναι ζωντανά,
τα'χασα για πάντα,
δεν θα πω πολλά να εναντιωθω μαζί σου,
ο θεός γνωρίζει τα καλά που σου'χω φερει
και τα κακά που μου'κανες,
όμως το κρεβάτι μου
δεν πρόκειται να το ατιμασεις,
κι ευτυχισμένα να ζήσεις
γελώντας εις βάρος μου,
ουτε κι η βασιλική κορη,
ούτε ο Κρέων που σε παντρεύει με την κόρη του
διώχνοντας με απ' αυτή τη χώρα να μείνει ατιμωρητος,
σε πόνεσα όπως έπρεπε,
ο δικός μου πόνος είναι λυτρωτής
αφού δεν θα γελάς σε βάρος μου,
παιδιά μου,χαθήκατε απ' του πατερα τη προδοσία,
όχι το δικό μου χέρι δεν τα σκότωσε
αλλά η δική σου προσβολή τα σκότωσε
κι οι νέοι σου γάμοι,
αυτά δεν υπάρχουν πια,
κι αυτό θα σε πληγώνει,
και μένα,τη μάνα,βασανίζει αυτό περισσότερο,
για πάντα σε μισώ
.
.
.
Mikro Theatre
Monoprakto
this discussion is at least original
-c.n.couvelis χ.ν.κουβελης
(woman A ,man B ,in a room)
A. this is a consequence of the boredom
B. which one?
A. the sensation of the real
B. how do you explain it?
A. impossible to explain
B. you avoid
A. You would probably prefer a fine and elaborate eulogium
B. I learned about her, she fell in love with an adventurous guy
A. I know, from time
B. why didn't you tell me?
A. I thought you weren't interested
B. I'm not interested either now, but you should have told me
A. you would laugh, you would be ironic
B. you have, it seems to me, a wild imagination
A. this man committed a crime
B. it's futile, don't you see?
A. you pretend, you hide,
B. you are wrong
A. she got pregnant
B. you persist, continue
A. Jealousy, betrayal, separation
B. he killed her, why don't you say that?
A. I didn't know if you wanted to hear it
B. lies, they are lies, they didn't happen like that
A. You are right, you married her a year ago
B. desire takes away freedom, a sad convention
A. melodramatism
B. man gets accustoming to it,
truth, what scares you and what fascinates you?
A. the fantasy
B. narcissism
A. perverse and morbid obsession
B. you are being ironic
A.everyone else, I'm serious
B. what do you think? how are such stories boring today?
A. Exactly, they are boredom stories
B. do you want to play something on the piano?
A. I find a resemblance to Emma Bovary and Eda Gabler, no doubt,
B. the bullet in Edda Gabler's temple self-centeredness
A. not to achieve what you want
B. what does I want mean?, what exactly I want?
A . What about Macbeth?
B. an imaginator, a coward
A. this discussion is at least original, is stupid, comical, trivial
.
.
.
φωτογράφιση-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(Ιδιοτροποι ερωτες)
Το ψεμα
-χ.ν.κουβελης
c.n.couvelis
-ολα όσα σου είπα είναι ψέματα,του είπε,άναψε τσιγάρο,τον κοίταξε,-τι έχεις να πεις;
δεν αντιδρας; τον ρώτησε,
χαμογέλασε,-εχω μια ερωτική σχέση με μια γυναίκα εδώ και τρεις μήνες,της είπε,
εκείνη σοβαρεψε,-μου το εκρυψες;,-δεν στο έκρυψα, της είπε,-τοτε τι;,
-ηξερα ότι μου έλεγες ψέματα,από τη πρώτη στιγμή,-τοτε γιατί ήσουνα μαζί μου;,
-περιμενα αυτή τη στιγμη,-εκδικηση λοιπόν,είπε η γυναίκα,-ακριβως,απάντησε
ο άντρας,εκδίκηση,-με αυτή τη γυναίκα τι σε συνδέει;,-η ανταλλαγή ψεματων,
απάντησε,
-κι εμείς;ρώτησε εκείνη,
-εμεις τώρα είμαστε πραγματικά αληθινοί, απάντησε εκείνος,
-λες ψέματα,-ακριβως,λέω ψέματα,
φώναξε το γκαρσονι και πλήρωσε,
-τελευταια φορά που σε βλέπω,είπε η γυναίκα,
-τελευταια φορά που λέμε ψέματα ο ένας στον άλλον,της είπε,
βγήκαν μαζί έξω από το καφέ,
εκεί χώρισαν,
ανάμεσα τους η τεράστια απρόσωπη πόλη
.
(Monoprakto)
The Iie
-χ.ν.κουβελης cn.couvelis
W,woman-M,man)
W-everything I told you is a lie
what do you have to say? you don't react?
M-I've been in a erotic relationship with a woman for three months
W-did you hide it from me?
M-I didn't hide it from you
W-then what?
M-I knew you were lying to me, from the first moment
W-then why were you with me?
M-I was waiting for this moment
W-revenge then
M-exactly,revenge
W-with this woman what connects you?
M-the exchange of lies
W-and we?
M-we are now really real
W-you're lying
M-exactly, I'm lying
W- last time I see you
M-last time we lie to each other
.
.
.
Φωτογράφιση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
the wonderful ages of woman
(Ιδιότροποι έρωτες)
μονόλογος Je t'aime ... moi non plus
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
η πιθανότητα να συμβεί αυτό;μηδενική λες,όμως συνέβηκε,να,είμαι το
ζωντανό παράδειγμα,το κόκκινο δωμάτιο,ο χαμηλός φωτισμός,το ποτό
στο ποτήρι,μουσικη,η Τζέιν Μπιρκιν και ο Σερζ Γκενσπουρ στο Je t'aime ...
moi non plus,στην αφίσα η Marilyn πάνω στον αεραγωγό του μετρό,εγώ
με το μαύρο κομπινεζον ξαπλωμένη στο κρεβάτι,βλέπεις τα πόδια μου γυμνά,
το στήθος,εδώ είναι η κοιλιά μου,ακούμπησε την,τώρα βαφω τα χείλια μου
κόκκινα,φοράω ξανθη περούκα,μ'αρεσει να βλέπω το είδωλο μου,τα είδωλα
μας, μέσα στον μεγάλο καθρεφτη απέναντι,η ηλικία μου;η ηλικία της γυναίκας,
η γυναίκα δεν έχει ηλικία,με βρίσκεις νέα ακόμα,θελκτική,όταν σου ψιθυρίζω
τρελενεσαι,το όνομαμμου,Β...η π' Α...η'...,θέλω το χέρι σου στα πόδια μου,
εκεί,συνέχεια επαναλαμβάνεται το Je t'aime ... moi non plus,επαναλαμβάνει
τον αισθησιασμόμας,μείνε ξαπλωμένος,εγώ θα σηκωθώ όρθια,να με δεις από
κάτω,κλείσε τα μάτια,θα τυφλωθείς,τώρα άνοιξε τα,κοίταξε,είμαι γυναίκα,
κι είσαι άντρας,σιγα-σιγα κατεβαίνω,σε λίγο θα σε αγγιξω,τώρα σε αγγίζω,
ο έρωτας,το ακουστικό του τηλεφώνου δίπλα,ακούω την αναπνοή σου,παιρνω
το ακουστικό,σου ψιθυρίζω,Je t'aime ... moi non plus,Je t'aime ... moi non plus,
κόκκινο όλη η ατμόσφαιρα στο δωμάτιο,τα χείλη σου στο λαιμό μου,τα νύχια
μου στη πλάτη σου,τα πόδια μου,σε λίγο,τώρα η κραυγή,το ουρλιαχτό
.
.
.
.
.
Ιοκάστη
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ιοκάστη,(η τραγωδία αρχιζει)
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(σκηνικό:
ένα ημιφωτισμενο άδειο δωμάτιο,
δυο γυναίκες ακινητες,με μαύρο μακρύ φόρεμα,
η μια καθισμένη σε καρεκλα,η άλλη όρθια,
μιλάει η όρθια γυναίκα)
της είπαν για τον άνθρωπο που έλυσε το αίνιγμα της Σφίγγας,
ένας νεαρός Κορίνθιος,γερος άντρας αλλά κουτσός,πάσχει
από μια σπάνια αρρώστια στα πόδια,είναι φουσκωμένα τα
πέλματα του,τον λένε Οιδίποδα, προσωνυμιο από αυτο το
ελάττωμα,η καρδιά της σφίχτηκε,θυμηθηκε το παιδί που
γέννησε,που ο Λαιμός ο άντρας της δεν ήθελε,γιατί είχε πάρει
χρησμό,πώς το παιδί αυτό θα τον σκοτώσει όταν μεγαλώσει,
θα παρει τη βασιλεία κι εκείνη γυναίκα,πόσο τον παρακάλεσε,
να μην πειράξει το παιδί της,να μην πιστεύει τις αγυρτιες τών
μαντειων,όμως ήταν τρομερή η δυσεδαιμονια του,κι αυτός σκληρος
κι αγύριστο κεφάλι,το έδωσε το παιδί να το θανατώσουν,πόσο
έκλαψε,πόσο πόνεσε,εκείνον τον μίσησε,δεν το συγχώρεσε,
δεν ξάπλωσε ποτέ πια μαζί του στο ίδιο κρεβάτι,τώρα,το ξέρει,
αυτός ο άντρας είναι το παιδί της,ήρθε,αθώος,δεν ξέρει,άγνωστος,
θα την πάρει γυναίκα του,ως ορίζεται,θα αγκαλιαστει μαζί του
ερωτικά,δεν θα μιλήσει,θα προσέξει μην της ξεφύγει φωνή,και το
φωνάξει παιδί μου,ξέρει πως αυτος ο γαμος είναι ανούσιος,
απαγορευμένος,όμως η μοίρα της είναι αυτή,αν το μαρτυρήσει
ο χαμένος γιος της,που τόσο πόνεσε κι υποφερε τόσα χρόνια
γι'αυτόν,και τοση ενοχή ένιωθε,αν το μάθει δεν θ'αντεξει,θα
σκοτωθεί,πως σκότωσε τον πατέρα και κοιμήθηκε με την
μάνα του,την τρομερή πατροκτονια και αιμομιξία,φοβάται τον
αδελφό της τον Κρέοντα,άνθρωπο φιλόδοξο,αλαζονα,τρελλο
για εξουσία,παθιασμένο,θα βάλει τον άνθρωπο του,τον μάντη
Τειρεσία,σπιουνο του,να ψάξει,το παρελθόν του ξένου,θα βρει
ποιος αλήθεια είναι,και τότε θα συμβεί η τραγωδία,κανείς δεν
ξεφεύγει απ' τη μοίρα του,κι ούτε κι εκεινη θα ξεφυγει,όμως το
ξέρει,δεν θ'αντεξει τη ντροπή του παιδιού της,όταν όλα θα
αποκαλυφτούν,ξέρει τι θα κάνει να μην τον αντικρύσει,είναι
αποφασισμένη,αυτό το σχοινί θα το κρύψει,κι όταν έρθει η ώρα
θα το κρεμασει,να κρεμαστεί,τώρα ας χαρεί,πικρή χαρά,τον ερχομό
του,ο γάμος ας γίνει,αρκει το παιδί της να μην ξαναπάθει κακό,
και να'ναι για δεύτερη φορά αιτία εκείνη,η τραγωδία της αρχίζει,
θα είναι καλή ηθοποιος,
.
.
.
My own Empire of Hyperrealistic Photos-Enigma of Elektra
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Ηλέκτρα Σοφοκλη,στίχοι 92-106
(μετάφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)
Η κρίση της Ηλέκτρας
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(σε ένα ημιφωτισμενο σταθερά χώρο,
δυο γυναίκες με μαύρο μακρύ φόρεμα,
η μια ξαπλωμένη στο έδαφος,η άλλη όρθια ακίνητη μιλάει)
.όλη τη νύχτα άκουγαν το μοιρολόγι της,
τὰ δὲ παννυχίδων κήδη στυγεραὶ
ξυνίσασ᾽ εὐναὶ μογερῶν οἴκων,
ὅσα τὸν δύστηνον ἐμὸν θρηνῶ
πατέρ᾽, ὃν κατὰ μὲν βάρβαρον αἶαν 95
φοίνιος Ἄρης οὐκ ἐξένισεν,
μήτηρ δ᾽ ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς
Αἴγισθος, ὅπως δρῦν ὑλοτόμοι
σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει.
κοὐδεὶς τούτων οἶκτος ἀπ᾽ ἄλλης 100
ἢ ᾽μοῦ φέρεται, σοῦ, πάτερ, οὕτως
αἰκῶς οἰκτρῶς τε θανόντος.
ἀλλ᾽ οὐ μὲν δὴ
λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων,
ἔστ᾽ ἂν παμφεγγεῖς ἄστρων105
ῥιπάς, λεύσσω δὲ τόδ᾽ ἦμαρ,
.μετά τη κριση άλλαξε τελείως,έκοψε συριζα τα μαλλια,
ντύθηκε στα μαύρα,γυρνουσε νύχτες στις ερημιές,
-είναι τρελή,λέγανε,θα κρεμαστεί σε δέντρο η' σε πηγάδι θα πεσει
.έπαψε να τρώει,δεν έπινε νερό,-θα πεθάνει,η δυστυχη,πόσο άλλο
θα αντέξει
.είδε το νερό στη λεκάνη,κοκκίνιζε,η μάνα της κι ο Αίγισθος γελαγαν,
-ειναι το αίμα του πατέρα μου,ούρλιαξε,τον σκοτώσατε,δολοφόνοι,
ξύπνησε,
είδε τις νοσοκόμες από πάνω της,μια με χοντρά γυαλιά της έκανε μια
ενεση στο μπράτσο,
κοιμήθηκε
.ηταν μεσάνυχτα,άγρυπνη,ο μικρός Ορέστης στο διπλανό κρεβατι κοιμόνταν,
τον ξυπνησε-ελα Ορέστη,μη μιλάς,μη μας ακούσουν,τον έπιασε από το χερι
βγήκαν έξω,είχε αστροφεγγια,εκεί πάνω στις πλάκες τήςβαυλής ήταν
δυο ξαπλωμένα σώματα,ακίνητα,-η μανα,είπε το παιδί,τι έπαθε;εκείνη
δεν είπε τιποτα,σήκωσε το φουστάνι της και κατούρησε πάνω στα νεκρά
σώματα τους,-αθλια εζησαν,άθλια και στο θάνατο τους πρέπει,ειπε
.στο ψυχιατρειο,στο πρόγραμμα της αποθεραπείας των ασθενών,είχαν
συστήσει θεατρική ομάδα,εκείνη ζήτησε να συμμετάσχει απαγγέλλοντας
από από την Ηλέκτρα του Σοφοκλή τους στίχους 92-106
.μέρα πολύ ζεστη,μεσημέρι,το πέτρινο θέατρο,όπως τα αρχαία ελληνικά,
αμφιθεατρικό,γεμάτο από τους τροφιμους και τους νοσηλευτές τού
ψυχιατρειου,
βγήκε στη σκηνή,φορούσε μαύρο μακρύ φόρεμα,ακίνητη,αμίλητη έμεινε,
δεν ακούστηκε στον αέρα ο θρήνος της,οι θεατές μέσα τους βαθειά
άκουσαν το πικρό κλάμα της
οι άγρυπνες θλιβερές νύχτες στο άθλιο
κρεβάτι τού καταραμένου σπιτιου ξέρουν
πόσο το δύστυχο μου πατέρα θρηνω,
τον πατέρα που σε βάρβαρη ξένη γη
ο φονιάς του πολέμου Άρης θανατωνοντας τον
δεν δέχτηκε,αλλά η μάνα μου με τον Αιγισθο
που μοιράζει το κρεβάτι,όπως δέντρο
οι ξυλοκόποι το κεφάλι με φονικό πελεκι
σχιζουν,και κανένας άλλος από μένα λύπη
δεν ένιωσε,για σένα,πατέρα,που τόσο
σκληρα και οικτρά πέθανες,αλλά ποτέ
δεν θα σταματήσω πικρα εγώ να μοιρολογω,
όσο ακόμα τ'αστρα λαμπυρίζουν κι όσο αυτη
εδώ τη μέρα αντικριζω
.
.
.
(Εγκατασταση Installation)
Οι φωτογραφίσεις της Ηλέκτρας
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(στίχοι από τις Χοηφόρες του Αισχύλου
-μεταφραση χ.ν.κουβελης c.n.couvelis)
σκοτάδι,
ακούγεται η φωνή της Ηλεκτρας
Ηλέκτρα
λέγω καλοῦσα πατέρ᾽· Ἐποίκτιρόν τ᾽ ἐμέ,130
φίλον τ᾽ Ὀρέστην φῶς ἄναψον ἐν δόμοις.
πεπραμένοι γὰρ νῦν γέ πως ἀλώμεθα
πρὸς τῆς τεκούσης, ἄνδρα δ᾽ ἀντηλλάξατο
Αἴγισθον, ὅσπερ σοῦ φόνου μεταίτιος.
κἀγὼ μὲν ἀντίδουλος· ἐκ δὲ χρημάτων 135
φεύγων Ὀρέστης ἐστίν, οἱ δ᾽ ὑπερκόπως
ἐν τοῖσι σοῖς πόνοισι χλίουσιν μέγα
φωνάζω τον πατέρα,βοηθησε κι εμε
και τον αγαπημένο σου Ορέστη,
να σώσουμε το σπίτι,γιατί τώρα
σαν πουλημένοι γυρίζουμε εξοριστοι
απ'αυτή που μας γέννησε,που τον άντρα της
με τον Αιγισθο ανταλλαξε,που'ναι στο φόνο σου
επαιτιος,κι εγώ'μαι δούλα,κι ο Ορέστης
απ' τη περιουσία του διωγμένος,ενώ εκείνοι
ξεδιάντροπα με τα πλούτη σου γλεντοκοπουν
στον ημιφωτισμενο χώρο,η Ηλέκτρα όρθια ακίνητη,με μαύρο μακρύ
φόρεμα,
ακούγεται το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής,
ταυτόχρονα πίσω της σε μια οθόνη παρουσιάζεται η φωτογράφιση της,
αυτό επαναλαμβανεται
σκοτάδι,
ακουγεται η φωνή της Ηλεκτρας
Ηλεκτρα
ἰὼ ἰὼ δαΐα [στρ. θ]
πάντολμε μᾶτερ, δαΐαις ἐν ἐκφοραῖς 430
ἄνευ πολιτᾶν ἄνακτ᾽,
ἄνευ δὲ πενθημάτων
ἔτλης ἀνοίμωκτον ἄνδρα θάψαι
δολοφονισσα,
αδιαντροπη μάνα,τον σφαγμένο του
βασιλιά ο λαος στη κηδεία του
δεν ακολουθησαι,
χωρίς να τον πενθησουν,σκληρα
τον άντρα σου αθρηνητο εθαψες
στην οθόνη πίσω,γράφεται:
Αστυνομικό ανακοινωθέν:
η Ηλέκτρα,του Αγαμεμνωνα και της Κλυταιμνήστρας,ετών 21
με συνεργό τον αδελφό της Ορέστη,ετών 18,σήμερον,κατά
την μεσημβρινήν ώραν,διέπραξεν διπλό φόνο,σκότωσε τη μάνα της
Κλυταιμνήστρα,ετών 45, μαχαιρωνοντας την στον στήθος και τον
συντροφο της Αίγισθο,ετών 40,μαχαιρωνοντας στον λαιμό,
η δραστης παρουσιάστηκε αυτοβούλως στο αστυνομικό
τμήμα,ομολόγησε την αποτροπαια πράξη της,κρατήτε στο
κρατητήριο,και αύριο στις 9 το πρωί θα παρουσιασθεί στον
ανακριτή,
ο συνεργός της Ορέστης διέφυγε τη σύλληψη προς άγνωστη
κατεύθυνση
στον ημιφωτισμενο χώρο,η Ηλέκτρα όρθια ακίνητη,με μαύρο μακρύ
φόρεμα,
ακούγεται το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής,
ταυτόχρονα πίσω της σε μια οθόνη παρουσιάζεται η φωτογράφιση της,
αυτό επαναλαμβανεται
σκοτάδι,
ακούγεται η φωνή της Ηλέκτρας και του Ορεστη
Ορέστης
μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθης, πάτερ.492
Ηλέκτρα
μέμνησο δ᾽ ἀμφίβληστρον ὡς ἐκαίνισαν—
θυμήσου πατέρα τα λουτρά που σ'εσφαξαν
θυμήσου το δίχτυ που σε τυλιξαν
σκοτάδι,
ακούγεται η κραυγή μιας γυναίκας
στον ημιφωτισμενο χώρο,η Ηλέκτρα όρθια ακίνητη,με μαύρο μακρύ
φόρεμα,
ακούγεται το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής,
ταυτόχρονα πίσω της σε μια οθόνη παρουσιάζεται η φωτογράφιση της,
αυτό επαναλαμβανεται
εμφανίζονται,ένας ένας,διάφοροι άνθρωποι,άντρες και γυναίκες,
οι γυναίκες φορούν μαύρο φόρεμα,οι άντρες μαύρο κουστούμι,
στέκονται όρθια δίπλα στην Ηλέκτρα,
κάθε ένας λέει κάτι:
-η Ηλέκτρα από μικρή ήταν παράξενη,έσπαζε και ακρωτηρίαζε τις
κούκλες της,όταν μεγάλωσε νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρείο
-λενε πως έφηβη την βίασε ο Αίγισθος,όταν το είπε στη μάνα της,
εκείνη την κατηγορισε πως λέει ψέματα,γιατί την μισεί,πως
θέλει να την χωρίσει από τον Αίγισθο,να τον έχει δικό της
-εγω είμαι η αδελφή της η Χρυσοθεμη,ημαστε με τη Ηλεκτρα
αντίθετοι χαρακτήρες,εγώ είμαι κοινωνικη,ενώ εκείνη όχι,
δεν είχε φίλους,εμένα μου άρεσε η διασκέδαση στα κλαμπ,
το φλερτ με νεαρούς,εκείνη όχι,ήταν σοβαρή,φοβόνταν την
ερωτική επαφή με άντρα,όμως την αγαπάω
-ειμαι η δασκάλα της στο πιάνο,μεγάλο ταλέντο,εξαιρετική δεξιοτέχνης,
λάτρευε τον Σοπέν,και τον Μπετόβεν,
-καθε βράδυ την άκουγα να παίζει τη Σονάτα του Σεληνόφωτος τού
Μπετόβεν,και μετά ένα νοτουρνο τού Σοπέν,
-οταν σκότωσαν τον πατέρα της,ούρλιαξε,εσύ τον σκότωσες,μάνα,με τον
εραστή σου,και θα πληρώστε,χυμηξε πάνω της,την έπιασαν,την έκλεισαν
τρεις μέρες
-παρουσιασαν το θάνατο του Αγαμέμνονα ως ατύχημα,μεθυσμένος μετά από γλέντι
με την Κασσάνδρα μπήκε στο μπάνιο,γλυστρησε στο μάρμαρο,χτύπησε
στο κεφάλι,έχασε τις αισθήσεις του,και πνίγηκε στο νερό
-η Ηλέκτρα μετά από αυτά τα γεγονότα ήταν αμίλητη,τις νύχτες περιπλανιονταν στις
ερημιες,την άκουγαν να μιλάει δυνατά,ακατανόητα λόγια,να κλαιει,να γελάει,
να ουρλιάζει,
στον ημιφωτισμενο χώρο,η Ηλέκτρα όρθια ακίνητη,με μαύρο μακρύ
φόρεμα,
ακούγεται το κλικ μιας φωτογραφικής μηχανής,
ταυτόχρονα πίσω της σε μια οθόνη παρουσιάζεται η φωτογράφιση της,
αυτό επαναλαμβανεται
σκοτάδι,
ακούγεται η φωνή της Ηλεκτρας
μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθης, πάτερ.492
μέμνησο δ᾽ ἀμφίβληστρον ὡς ἐκαίνισαν
σκοτάδι,
όλα τελειώνουν στο σκοτάδι
.
.
.
My Own Empire of Photos-
-χνκουβελης cncouvelis
(Μονόπρακτο)
Ο μονολογος της γυναικας
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(ημιφωτισμενο δωμάτιο,
στο κέντρο του μια γυναίκα με μαύρη φούστα μέχρι τα γόνατα
κάθεται σε μια καρέκλα,
μονολογεί,και αλλάζει κυκλικα θέσεις
(απεναντι στους θεατές,
προφίλ αριστερά,
πλάτη στους θεατές,
προφίλ δεξια,
και τέλος:απέναντι στους θεατές),
μοιράζοντας τον χρόνο της παράστασης,
μετάβαση από θέση σε θέση:σκοταδι)
η ατέλεια είναι ομορφιά,φοβάμαι μην γίνω βαρετή και ηλίθια,
πρέπει να ξέρεις τα όρια σου,εγώ ξέρω πως κατά βάθος δεν έχω
κανέναν,δεν μ'αρεσει να βγάζω χρήματα,θέλω να με σέβονται,
η δημοσιότητα με κουράζει,θέλω να κρυφτώ,τις νύχτες δεν κοιμάμαι,
έχω αϋπνία,πολλές φορές απέναντι στους άλλους αντιδρώ από ένστικτο,
ένστικτο αυτοσυντήρησης,δεν ξέρω πια τι είναι καλυτερο
για μενα,φανταστητε πως με τα σωστά ψηλοτακουνα μια γυναίκα
νομίζει πώς μπορεί να κατακτήσει τον κόσμο,κι εγώ έχω πολλά
ζευγάρια τέτοια,κι όταν τα φορώ αισθάνομαι άβολα,πως θα κουτσενω,
αλλά το κρυβω με δυσκολία,κάποια φορα θα γίνει το λάθος και θα
γελοιοποιηθω,με αναστατώνουν πολλά,τότε είμαι εκτός ελέγχου,
μου λένε ψέματα,φέρομαι σαν να τα πιστεύω,δεν εμπιστεύομαι
κανέναν,έχουν τόσα καταρρεύσει που τα πίστεψα,συνηθεισα,άλλοι
έρχονται στη θέση άλλων που έφυγαν,τι με κρατάει να συνεχίζω;
να επιμένω;αν αποτύχεις μια φορά,χίλιες φορές,κάποια μπορεί να
πετύχεις,η ζωή είναι έτσι,η ζωή μου,αν με κάνει κάποιος να γελάσω,
μπορώ να κάνω τα πάντα γι'αυτον,όμως τώρα νιώθω μοναξιά,όχι
απαγοητευση,ποιος είναι ο πραγματικός έρωτας;όλοι με έκαναν
να θέλω να φύγω πριν με αφησουν,έχω φιλήσει κάποιους που δεν
τους αγαπούσα,κατά βάθος είμαι ένα μικρό κορίτσι που προσπαθεί
να βρει κάποιον να αγαπήσει,είναι καλύτερα να είμαι δυστυχισμενη
και μόνη,παρά δυστυχισμενη με κάποιον,δεν ξεγέλασα ποτέ κανέναν,
τους άφησα να με απατούν,να λένε ψέματα,ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν
να μάθουν ποια είμαι,αντίθετα μου επέβαλαν διαφορά,είμαι έτσι
είμαι αλλιώς,δικά τους κατασκευάσματα,δεν ερχόμουν σε σύγκρουση
μαζί τους,καταλάβαινα πώς ήθελαν κάποια που δεν ήμουνα εγώ,
δεν νοιάζονταν τι αισθάνομαι,κουράστηκα,γερνάω κι εγώ όπως οι
αλλοι,θα προλάβω να ζήσω πριν πεθάνω; ξέρω αυτός ο φόβος είναι
ανόητος,όταν ήμουνα μικρό κορίτσι ενιωθα χαρούμενη,έλεγα πως
ήμουνα όμορφη,όλα τα κορίτσια αυτό λενε,θυμάμαι είχα συνέχεια
ανοικτό το ραδιόφωνο κι άκουγα τραγούδια,είχα τότε κάτι,τώρα
πάνω από το μακιγιάζ,τι είμαι;χωρίς αυτό τι είμαι;δεν έχω αντιπαλότητα
με τους άντρες,είμαι μια γυναίκα στο κόσμο,θέλω να ονειρεύομαι,
όμως ούτε τις μέρες ούτε τις νύχτες ονειρευομαι,στο επάγγελμα μου
μου ζήτησαν να λάμπω,η επιτυχία έκανε,το είδα,πολλούς ανθρώπους
να με φθονησουν,μακάρι να μην ήταν έτσι,να μην αισθανομουν τον
φθόνο,να με πνίγει,θέλω να γεράσω χωρίς λιφτινγκ,μου αρέσει το
πρόσωπο μου,όπως το έφτιαξα,
.
.
.
.
Φωτογράφιση
χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
Η πικρή νύχτα της Ανδρομάχης όταν σκοτώθηκε ο Έκτορας
-χ.ν.κουβελης c.n.couvelis
(ημιφωτισμενο δωματιο,,μια γυναίκα όρθια,αφηγήτρια/Εκάβη
η Ανδρομάχη καθισμένη στη καρέκλα)
ξεριζώθηκε,ο αέρας μουγκρίζει,τρίζει τα παράθυρα,ποδοβολητα αλόγων,
μεταλλικοί ήχοι όπλων,-ο Έκτορας χάθηκε,κάποια γυναίκα ουρλιάζει,
η φωνή της,άφωνη,πεθαμένη,σφίγγει τον Αστυανακτα στο στήθος,μέχρι πότε
θα έχει το μωρό της;τρελενεται,-μάνα Εκάβη πονάω πολύ,
ο Έκτορας μου δεν ζει πια,ποτέ πια δεν θα ζει,
βλέμμα θολό,η ακαμψία του σώματος,-γιατι δεν κλαίς να ξεθυμανεις;της λένε,
όχι,εκείνος δεν ήθελε δάκρυα,τώρα όλα είναι ανώφελα,εκείνη ζει,γιατί ζει;
πόλεμος ήταν,στον πόλεμο σκοτώνονται,ήρθε και του Έκτορα η σειρά,
δεν αντέχει που
ηρθε η σειρά του και σκοτώθηκε,
-Εκτορα,που είσαι;σιωπή,
-Εκτορα,που είσαι τώρα;
σιωπή,σκοταδι-ποσο σκοτάδι ανάμεσα μας,
τι είναι ο θάνατος;τι δεν είναι ο θάνατος;τι είναι ανάμεσα;που είσαι Έκτορα;
ποτέ δεν θα μαθω,μόνη μου,αιώνια μόνη μου,χωρίς τον Έκτορα δεν θέλω καμια
αιωνιότητα,ούτε την ανυπαρξία,έζησα με τον Έκτορα,πως θα είμαι χωρίς τον Έκτορα;
ο αέρας φυσάει δυνατά,ξεριζώνει δέντρα,
παρε με,σήκωσε με ψηλά,
πέταξε με στα βράχια,να
συντριφτουν τα κόκκαλα,κοντά στα σπασμένα κοκκαλακια του μικρού μου Αστυανακτα,
μόνη μου,μόνη μου,η νύχτα ποτέ δεν θα περάσει,
Έκτορα,μ'ακούς;
.
.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου